-40-
เรื่องหมาๆ
(นัน)
หลังจากวันนั้นผมกับมันก็ไม่ค่อยได้พูดเรื่องนั้นกันอีก มันทำตัวตามปกติของมันและผมก็เหมือนกัน มีบางวันที่ผมจะไปนอนบ้านมันเพื่อไปเล่นแมว...(เล่นแมวจริงๆนะเชื่อเถอะ) แต่โดยปกติผมก็นอนหอผมนั่นแหละ ผมติดแมวบ้านมันยังกับอะไรดี ช่วงเปิดเทอมไม่ค่อยได้แวะไปเยี่ยมลูกรักทั้งสองเลย แมวเหี้ยเปอร์น่ารักน่าแดกมากครับ ถ้าผมมีเวลาผมคงอยากได้สักตัวเหมือนกัน
ผมกับมันยังคบกันอยู่ไม่เปลี่ยนแปลง แม้ว่าจะไม่มีอะไรหวานๆเมื่อที่ผมคบกับพวกสาวๆ แต่มันก็ให้อีกความรู้สึก ไม่ต้องหวาน ไม่ต้องคอยเอาใจ ไม่ต้องคอยซื้อของให้ ไม่ต้องคอยหยอดคำรัก ไม่มีคำว่าเซ็กซ์มาเกี่ยว ไม่ต้องคอยฟังคำบ่น ไม่ต้องมีการตรวจมือถือทุกครั้งที่เจอกัน
แบบนั้นแม่ง....โคตรสบายใจ
แต่ไม่ได้หมายความว่าผมชอบมันหรอกนะ! ผมแค่สบายใจเมื่ออยู่กับมัน เหมือนอยู่กับเพื่อนนั่นแหละ จริงๆผมว่ามันก็ไม่ได้ต่างอะไรจากการเป็นเพื่อนกันนักหรอก แต่แค่เดี๋ยวนี้เหี้ยเปอร์สามารถเข้ามาหึงหวงผมได้อย่างออกหน้าออกตาก็เท่านั้น นอกนั้นมันก็ทำตัวปกติ
ผมห่างเหินจากผู้หญิงมานานมากถ้าเทียบกับเมื่อก่อน ผมไม่เคยโสดได้เกินสองเดือนและคุยกับผู้หญิงตลอด พอคบกับเหี้ยนี่ดูเหมือนว่าวงจรชีวิตผมจะเปลี่ยนไปหน่อยๆ จากที่เคยคุยหว่านสาวๆแม้ว่าตัวเองจะมีแฟนแล้วก็ตามในตอนนั้น แต่ตอนนี้แค่ส่องรูปสาวนิดหน่อยไอ้เหี้ยนั่นก็แทบปาคอมผมทิ้งแล้ว จากที่ติดไลน์ไว้แชทกับสาวๆ กลายเป็นว่าตอนนี้ไอ้เปเปอร์ไล่อันเฟรนบล็อกเฟรนหมดเหลือแค่เพื่อนจริงๆ
ชีวิตผมในตอนนี้ถือได้ว่าอับจนในเรื่องสาวๆขั้นสูงสุด
ไม่ได้การล่ะ เห็นทีต้องจัดเสียหน่อยแล้วล่ะครับ
....
ผมแอบดอดไอ้เปอร์มาร้านเหล้า โดยที่มันคงคิดว่าผมนอนอยู่ที่หอ ภารกิจวันนี้คือออกตามล่าหาสาวๆไปนอนเล่นด้วยกันสักคืน หึหึ ถึงจะหาแฟนสาวไม่ได้แต่ถ้าคู่นอนคงหาได้ไม่ยากเท่าไหร่ ระดับท่านนันแล้วทั้งที
และอย่างที่คิดจริงๆ เข้าร้านได้ชั่วโมงกว่าๆเล่นหูเล่นตานิดหน่อยก็ได้สาวสวยควงกลับไปนอนด้วยแล้ว รู้สึกผิดกับไอ้เปอร์อยู่หน่อยๆแต่ช่างแม่ง แต่แล้วเหตุการณ์ที่ผมไม่คิดว่าชั่วชีวิตนี้จะเกิดขึ้นกับผมมันก็เกิด เมื่อผมพาเธอไปจบกันที่โรงแรมแห่งหนึ่ง หมายจะฟันนั่นแหละครับแต่...
เจ้าหนูผมมันไม่ทำงาน
มันไม่ตั้ง! ทั้งๆที่สาวเจ้าแก้ผ้าเสียขนาดนี้แล้ว แต่ผมกลับไม่มีอารมณ์ร่วมเลยสักนิด ขนาดที่เธอลงมาเล่นกับไอ้หนูของผมทั้งมือทั้งปาก แต่เจ้านันน้อยก็ยังคงนอนสงบเงียบเหมือนมีใครวางยาสลบมัน เห็นอย่างนั้นผมก็อดหน้าเสียไม่ได้ แต่ทำยังไงแม่งก็ไม่ตั้งจริงๆ ไม่เกิดอารมณ์ร่วมจริงๆ
นี่ผมเป็นเหี้ยอะไร
สุดท้ายผมก็บอกให้เธอพอ กล่าวขอโทษก่อนส่งเธอกลับ เสียหน้าสุดๆ ไม่มีอะไรเสียหน้าได้ขนาดนี้แล้ว! ผมเดินซึมกลับมาที่รังรักก่อนซุกหน้าลงที่นอน ครุ่นคิดว่าทำไมผมถึงเป็นเสียขนาดนี้ ผมว่าผมก็ไม่ได้สูบบุหรี่แดกเหล้าเยอะขนาดที่ทำให้เซ็กซ์เสื่อมนะ ทำไมผมถึงเปลี่ยนไปขนาดนี้ ทำไมเจ้าหนูผมไม่มีปฏิกิริยากับผู้หญิง ทำไม....
...
...
...
“อ้ะ...อื้อ....”
“...อื่ม”
“...เบา..เบาๆหน่อย ม..อื๊อ...”
“ขออีกรอบนะ....”
“..พอ อ้ะ อ่ะ..”
“อ่า...นัน...สุดยอดจริงๆว่ะ”
“อือออ..ขยับดิ้เปอร์...”
สองร่างโรมรันกันไม่ยอมแพ้ เสียงร้องดังประสานก้องในห้องแคบ เสียงเนื้อกระทบกันไม่หยุด เสียงเตียงดังเอี๊ยดอ๊าดตามจังหวะรักตามที่คนบนเตียงขยับโยก เพลงรักบรรเลงโดยคนสองคนโดยที่ไม่มีท่าทีว่าบทเพลงนี้จะจบง่ายๆ...
พรวด!!!!!อะไรวะนั่น!!!!! ผมฝัน!! ฝัน.... ไอ้เหี้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย เหี้ยนัน มึงฝันเหี้ยอะไร!!!
ผมตื่นมาด้วยเหงื่อเต็มตัว หน้าชา หอบหายใจแรง ผมเผลอหลับไปตอนไหนไม่รู้ และฝันเหี้ยๆนั่น... ผมมองรอบห้องก่อนตั้งสติ ไม่เว้ย...ไม่....กูไม่ได้หมกมุ่นอะไรขนาดนั้น แค่ฟันหญิงไม่ได้ไม่ต้องถึงกับเก็บเอาไปฝันก็ได้...
ไม่ใช่ว้อย!!!
ทำไม ทำไมผมถึงฝันเหี้ยๆแบบนั้นล่ะ ทำไม! แถมในฝันผมยัง....เป็นฝ่ายรับอีก!! โว้ยยยยย ยอมไม่ได้เว้ยยยยยย ใครเป็นคนกำหนดว่าคนตัวเตี้ยกว่าต้องโดนกดเสมอไป มึงเป็นเหี้ยอะไร ฝันเหี้ยๆว่าเป็นฝ่ายรับมันยังไม่พอ ยังครางแบบนั้นอีก โอ้ย!!! ประสาท! ผมแม่งประสาทแน่ๆ อะไรทำให้ผมฝันแบบนั้นวะแถม.......เจ้าหนูที่คิดว่าหมดไฟไปแล้วกลับตั้งตระหง่านพร้อมกับคราบน้ำรักบ่งบอกหลักฐานนั่นอีก...................................
.....
.....
“มึงเป็นเชี่ยอะไร”
“กูปกติเถอะ”
“แล้วหลบหน้ากูทำไม”
“ใครหลบ”
“มึงอ่ะสัดนัน”
“กูเปล่า กูแค่ไม่อยากมอง”
“เหอะ...”
“อื๊อ! ไอ้เหี้ย!!”
ด่ามันกลางห้างแม่งเนี่ยเลย ใครใช้ให้แม่งมาบีบจมูกกูให้หันไปมองหน้ามันล่ะวะ เจ็บนะเว้ยสัด มาลองดูบ้างมั้ย!
....
“อะไร เงียบทำไม ตะลึงความหล่อกูหรอ”
“...ตะลึงว่าทำไมเหี้ยพูดภาษาคนได้...โอ้ย!”
“แต่มึงก็เป็นเมียเหี้ย”
“.ส..สัด ..สัด!! ไอ้เหี้ย! ก..กล้าพูดได้ไงว่ากูจะเป็นเมียมึง เหี้ย!”
ภาพเมื่อวานโผล่เข้ามาเลยมั้ย กูว่าจะลืมได้อยู่แล้วแท้ๆ ตอนนี้ผมกับมันมากินข้าวข้างนอกครับ เหอะ ไม่ได้นัดกันมาทานข้าวหวานแหววอะไรหรอก มันนั่นแหละเล่นบุกห้องผมก่อนลากให้ไปห้างเป็นเพื่อนมันซื้อของวันเกิดให้น้องปิ๊กม่า ทานข้าวด้วยกันเป็นผลพลอยได้
ไอ้เรื่องที่ผมฝันถึงมันยังลืมไม่หมดเลยเหี้ยนี่ก็เล่นโผล่หน้ามาแล้ว ให้ตั้งตัวกันหน่อยสิวะ
ไอ้เปอร์ไม่ได้พูดอะไรต่อ มันแค่หัวเราะหึหึกวนประสาทก่อนผลักหัวผมให้เดินกันต่อ... เดินหาของให้น้องปิ๊กม่าตั้งแต่เช้าละครับยังไม่ได้อะไรเลยจนต้องแวบมาทายอาหารเที่ยงก่อนจะเดินต่ออีก ดีหน่อยที่ผมเคยฝึกฝนกำลังขาในการเดินห้างถือของให้พวกสาวๆทำให้ผมอึดในเรื่องนี้พอสมควร
แต่ไอ้เปอร์ห่างไกลจากคำว่าสาวมากนะ
มันเดินต่อไปเข้าร้านนู้นออกร้านนี้จนผมนึกเอือม ถ้าแม่งเป็นสาวๆน่ารักๆคงยิ้มสู้ได้อยู่หรอก แต่ไอ้ห่านี่....ห่างไกลความน่ารักนัก ผมเลยทำหน้าเหม็นเบื่อให้มัน
“เบื่อหรอ?”
“หน้ากูมีความสุขมากสิ”
“เออดิรอแปป มึงหาได้แล้วนี่”
“เออ ใครเขาเลือกมากแบบมึง”
“....ก็น้องกู..”
ผมหาของขวัญให้น้องปิ๊กม่าได้แล้วครับ ได้ตั้งแต่เช้าแล้วเหอะ เป็นเคสไอโฟน5ลายน่ารักเหมาะกับหน้าตาน่ารักของน้องปิ๊กม่า ติดอยู่ตรงที่พี่ชายงี่เง่านี่มันยังไม่ได้อะไรสักอย่าง
ผมบอกให้มันไปเดินดูคนเดียวเพราะขี้เกียจแล้วขอรออยู่ในร้านกาแฟXXละกัน มันก็โอเคไม่ได้ว่าอะไร นี่แหละจุดที่ผมประทับใจ ไม่จู้จี้จุกจิกน่ารำคาญเหมือนผู้หญิงบางคน ไม่ก็ไม่ เหนื่อยก็พอ แต่นั่นก็ไม่ใช่เหตุผลที่ผมเก็บเอาไปฝันแน่ๆ!!
คุณรู้ไหมว่าหลังจากผมตั้งสติเมื่อตื่นจากฝันเส็งเคร็งนั่นได้ไม่นาน หนังโป๊ที่สะสมไว้ในคอมเป็นอัลบั้มก็ถูกเปิดขึ้นมาใช้เพื่อพบว่า.....ผมก็ปกติดีอยู่ มีอารมณ์กับผู้หญิงในหนังเหมือนปกติ เจ้าหนูผมกลับมาแข็งแรงเหมือนเดิม แล้วเมื่อคืนมันหมายความว่าไงวะ!!
จะว่าหนังเกย์ก็เคยแอบเปิดดูอยู่ครั้งหนึ่งแล้วก็พบว่า...กูจะหาเรื่องอยากอ้วกไปทำไมกันวะ ผมไม่พิศวาสผู้ชายเลยสักนิด แม้ว่าจะเลือกหน้าตาคนในหนังมาแล้วก็เถอะ ผมก็ทำใจดูจนจบไม่ได้อยู่ดี(ดูได้สามนาทีนี่โคตรเก่งแล้วครับ) จากเรื่องนี้ทำให้ผมมั่นใจนะตัวเองยังไม่เบี่ยงเบน...
ผมนั่งเป็นบ้ากับกาแฟหนึ่งแก้วรอมัน ไม่รู้ทำไมถึงไม่กล้ากลับไปทั้งอย่างนี้เหมือนกัน คงเพราะผมแม่งคนดีไง รักษาสัญญา บอกว่ารอก็คือรอ...เหอะๆ
สักพักไอ้เหี้ยเปอร์ก็กลับมาพร้อมกับถุงบางอย่างในมือ เดาว่าน่าจะได้ของขวัญให้ปิ๊กม่าแล้วล่ะมั้ง ดีแล้วล่ะผมจะได้กลับไปพักผ่อนเสียที มันลงมานั่งตรงข้ามผมรอให้ผมดูดกาแฟให้หมดแก้วก่อน
“...ได้อะไรมาวะ”
“นาฬิกาข้อมือ”
“....น้องมึงใส่นาฬิกาหรอวะ?”
“ไม่อ่ะ แต่กูซื้อให้มัน แสดงว่ามันต้องใส่”
ไอ้พี่ใจยักษ์ บังคับน้องมันทำไม ผมไม่ตอบมันแต่ทำเบ้ใส่ ไอ้เปอร์ยักไหล่ก่อนหยิบอีกถุงนึงยื่นมาให้ผม
“...อะไร?”
“ของมึง...”
“..อะไร.. กูไม่ได้ฝากซื้ออะไรนี่”
“กูซื้อให้”
“...เนื่องในโอกาสอะไร”
“โอกาสกูอยากซื้อ”
“....ถ้ากูไม่เอา...?”
“....ก็ทิ้งไว้นี่แหละ”
“รวยนะสัด”
“เออ เศษตังค์อ่ะ”
“งั้นกูทิ้งไว้นี่แม่งอ่ะ เศษตังค์มึง”
“กูล้อเล่นไอ้นัน ซื้อให้แล้วก็รับๆไปเหอะ เสียดายของ”
“กูบอกว่าอยากได้หรือไง”
“..เปล่า กูแค่อยากซื้อให้”
“กูไม่ใช่ผู้หญิง ไม่ต้องมาเอาใจกู”
“กูไม่ได้เอาใจมึง กูเอาใจตัวเอง....กูแค่คิดว่าซื้อของให้มึงบ้างก็ดี”
“เหอะ”
“เอาไปเหอะ”
ผมเก็บของมันมาไม่พูดอะไรต่อ อยากให้กูรับก็ได้เอ้าะ ...รู้สึกตัวเองกระแดะขึ้นมา30%ยังไงไม่รู้สิครับ ผมก้มดูดกาแฟของตัวเองจนหมดก่อนลุกออกจากโต๊ะไปพร้อมกับมัน
ผมกับมันเดินเล่นอีกสักพักก่อนแยกย้ายกันกลับ พอกลับมาถึงหอตัวเองผมก็ทิ้งตัวนอนนิ่ง...เหนื่อยกับการตีกับตัวเองในสมองน่ะครับ... นอนได้ไม่เท่าไหร่ผมก็นึกได้ว่าของที่ไอ้เปอร์ให้ผมยังไม่ได้แกะกล่องดูเลย... อย่าเข้าใจผิดว่ามันห่อของอะไรมาให้นะครับ ของมันแค่อยู่ในกล่องที่อยู่ในถุงหิ้วปิดสก็อตเทปอย่างดีทำให้ผมไม่ได้แง้มดูข้างในสักที
ว่าแล้วก็แงะซะแม่ง....
..
..
เดาซิว่าไอ้เปอร์ซื้ออะไรให้ผม.....
‘นาฬิกาข้อมือ’ ทำเอาผมนึกถึงประโยคของมันที่พูดกับผมในร้านกาแฟขึ้นมา..
“...กูซื้อให้มัน แสดงว่ามันต้องใส่”..ใจผมเต้นแรงขึ้นมาเฮือกหนึ่งอย่างไม่ทราบสาเหตุ..........................................
...
หลายวันผ่านไปโดยที่ผมคิดกระสับกระส่ายอยู่คนเดียว ผมใจเต้นกับผู้ชาย แต่ไม่เกิดอารมณ์อะไรทั้งสิ้นกับหนังโป๊ชายชาย ผมตื่นเต้นที่เห็นผู้หญิงสวยๆและมีอารมณ์กับหนังโป๊ชายหญิงตามปกติ ผมมีแอบแชทเฟสกับสาวๆบ้างแต่หน้าเหี้ยตัวนึงก็โผล่มาขัดความสำราญทุกครั้งไป
ผมกำลังจะเป็นบ้า
และคงจะเป็นบ้าจริงๆแน่ถ้าวันๆผมเอาแต่หมกตัวอยู่ในหอคิดเรื่องบ้าๆนี่คนเดียว วันนี้ผมเลยตัดสินใจออกไปเดินเล่นปลดปล่อยความคิดบ้าง ไม่รอช้าจัดการโทรชวนไอ้ตู้กับไอ้โรลมาร้านประจำเรียบร้อย ไอ้แรมนี่ผมคงตัดมันออกจากสาระบบสักพัก ปล่อยให้มันอยู่ในห้วงความสุขกับไอ้คิดไป
2 ทุ่มตรงไม่ผิดพลาด ผมมานั่งจองโต๊ะพร้อมกับสั่งเครื่องดื่มรอพวกมันไป ไม่ช้าไอ้ตู้ก็มาถึงก่อนตามมาด้วยไอ้โรลในเวลาไม่นานนัก พวกผมเริ่มต้นดื่มกันอย่างชิลๆ ผลัดกันเล่าเรื่องชีวิตช่วงปิดเทอมกันไป
ไอ้ตู้วันๆไม่ทำห่าอะไร นอนกินบ้านกินเมืองไปวันๆ ส่วนไอ้โรลช่วยแม่มันขายของ
“...แล้วก็นะ ลูกค้าที่เคยกวนตีนแม่กวนแม่งก็ไม่มากวนอีกเลย สงสัยมันกลัวกู”
“กูว่ามันระอามึงมากกว่านะไอ้โรล แล้วมึงอ่ะไอ้นันกูถามเรื่องมึงกับไอ้เปอร์ได้ยัง”
“.........ยัง”
“เล่นตัวนะไอ้เชี่ย กูเริ่มถามละนะข้อหนึ่ง...คบกันได้ไงวะ”
กวนตีน! จะถามกูทำไมถ้ามึงเลือกที่จะเสือกด้วยตัวเองอยู่แล้ว ผมเลิกที่จะไม่ตอบมัน ทำหน้าเฉยๆให้แม่งเดี๋ยวก็คงเลิกเซ้าซี้เอง ขอเหอะนี่ผมออกมาแดกเหล้าเพื่อไม่ให้คิดถึงหน้าเหี้ยๆอย่างมัน แล้วมึงจะเอามันมาเป็นประเด็นทำไมวะ
“...หยิ่งๆ ไม่ตอบนะ เดี๋ยวนี้มีความลับกันเพื่อนหรอวะ ทีเมื่อก่อนคบใครก็เอามาเล่าสู่กันฟังทั้งนั้น”
“แสดงว่าคนนี้แตกต่างจากคนที่เคยคบใช่ป้ะ ตัวจริงแล้วใช่มะ”
“กวนตีน!”
“แหน่ มีเขินๆ เพื่อนครับบอกเพื่อนเถอะ เพื่อนอยากเสือก”
“เออ แล้วมึงมานี่ไอ้เปอร์ไม่ว่าหรอวะ ทุกทีเห็นคุมเข้มยังกะผู้คุมกับนักโทษ ฮ่าๆๆ”
ผมส่ายหน้าระอา ก่อนบอกให้มันแดกๆไป เปลี่ยนเรื่องคุยแม่ง
...
ไม่นานนักไอ้โรลก็เริ่มจากไป...หมายถึงสติมันน่ะครับ ผมเองก็มึนนิดๆเลยขอลุกออกไปฉี่ ปล่อยไอ้ตู้นั่งเฝ้าโรลมันไป พอทำธุระเสร็จเรียบร้อยก็ว่าจะออกไปเดินเล่นให้หายมึนเสียหน่อย แล้วก็...แจ๊คพ็อต เจอสาวสวยว่างอยู่คนนึงพอดีเลยครับ เธอส่งสายตาเชิญชวนให้ผม เห็นอย่างนี้ชายใดจะปฏิเสธล่ะครับ
ไม่รอช้าผมเข้าไปชวนเธอคุยตามประสา(สันดาน)คนอย่างผม เธอชื่อก้อยมั้งฟังไม่ทัน แต่ชื่ออะไรก็ไม่สำคัญเท่ากับว่าคืนนี้เราจะไปจบที่ท่าไหนด้วยกัน หึหึ.....
ยังไม่ทันได้จินตนาการหน้าสาวเจ้าร้องครวงครางใต้ร่างผม หน้าเหี้ยตัวหนึ่งก็แวบเข้ามาอีกแล้ว... เป็นเอามากสิเนี่ย
เธอชวนผมไปคุยที่ลับตาคนมากกว่านี้ เหอะ อย่างนี้ก็เสร็จผมสิ ใครก็รู้ว่าสาวเจ้าเขากำลังให้ท่าน่ะ และผมก็ไม่เล่นตัวเสียด้วยสิ ผมเดินตามเธอไปหลังร้านก่อนเธอจะเริ่มคว้าผมมาแนบชิดกับร่างหอม ผมบดจูบริมฝีปากแดง มือเข้าลูบคลำสะโพกกลมมนอย่างจาบจ้วง เธอจูบผมตอบอย่างไม่ยอมแพ้
....เสียแต่สุดท้ายเป็นผมเองที่ผละออกมาก่อน...เอาอีกแล้ว ความรู้สึกนี้อีกแล้ว...
เธอยกมือคล้องรอบคอผมก่อนที่จะขยับตัวเข้ามาหมายจะเริ่มจูบอีกรอบ เสียแต่ผมไม่มีอารมณ์แล้วครับ ไม่รู้ทำไม หาสาเหตุไม่ได้เหมือนกับตอนที่จู่ๆน้องผมก็ไม่ทำงานนั่นแหละ ผมกำลังจะบอกปฏิเสธเธอเสียแต่ว่า..
ผลั่ก!!!
มีใครบางคนดึงผมออกมาจากเหตุการณ์ตรงหน้าอย่างแรง พอหันไปดูหน้าชัดๆคำว่าชิบหายแล้วก็ปรากฏขึ้นมาในสมอง....ไอ้เหี้ยนี่มาได้ยังไงวะ!!
“....”
ผมไม่มีแรงแม้แต่จะเปล่งเสียงเรียกชื่อมัน ไอ้เปอร์มันทำหน้าโกรธมากและ...ผิดหวัง....มาก... มากจนผมรู้ความรู้สึกนี้ได้จากแววตามัน
“มึงทำเหี้ยอะไร”
“....”
มันถามผมเสียงแข็ง เสียแต่ผมไม่มีแรงจะตอบกลับไป ส่วนผู้หญิงคนนั้น...(จำชื่อไม่ได้แล้วล่ะครับ) พอเห็นท่าไม่ดีเธอก็ถอยออกไป
บรรยากาศกลับมาเงียบเชียบวังเวงแม้ว่าจะมีคนยืนอยู่ตรงนี้ตั้งสองคน ผมเสมองไปทางอื่นหวังตั้งสติ เห็นหน้ามันตอนนี้ผมคงตอบอะไรไม่ได้แน่ๆไม่รู้ทำไม...
มันจุก
“กูถามว่ามึงทำเชี่ยอะไร”
“ก็ทำเชี่ยไง”
ไอ้สัดนัน กูตอบกวนตีนมันทำห่าไรเนี่ย! สัญชาติญาณมันพาไปจริงๆนะ ผมแอบเหลือบมองหน้าไอ้เปอร์แปปนึงก่อนรีบตวัดตากลับมามองพื้นหญ้ารกๆนี่ต่อไป ผมไม่รู้จะบรรยายหน้าไอ้เปอร์มันยังไงดี มันเหมือนเป็นอารมณ์ของคนโกรธผิดหวังและก็เสียใจไปพร้อมกัน ไม่รู้ทำไมแต่ใจผมกระตุกวูบ
“...นัน มึงต้องให้กูพยายามเพื่อมึงอีกแค่ไหนกันวะ”
“....”
“...ทั้งๆที่กู...กูดีใจแทบบ้าที่มึงยอมคบด้วยแต่มึง..ไม่เปลี่ยนไปเลย ไม่เลยสักนิด”
“...”
“ทั้งๆที่กูพยายามทำตัวไม่ให้มึงรำคาญ ไม่ชวนมึงออกไปไหนบ่อยๆเพราะรู้ว่ามึงไม่ชอบเดินนานๆ อยากเจอหน้ามึงทุกวันแต่ก็ไม่อยากรบกวนเวลาส่วนตัวของมึง กูอยาก...ทำอะไรตั้งมากอย่างที่คนเป็นแฟนเขาทำกัน แต่สุดท้ายกูก็ไม่ทำเพราะกลัวมึงรำคาญ”
“....”
“กูแค่หวังว่ามันจะเปลี่ยนให้มึงคิดได้บ้าง แต่ก็ไม่...”
“...”
“...ทำไมถึงมีแค่กูที่วิ่งเข้าหามึงวะ”
“...กู..”
“กูรู้ว่ามึงคบกูไปฆ่าเวลาแค่นั้นแหละ กูรู้ว่ามึงไม่ได้จริงจังหรอก แต่กูก็ยังหวัง..หวังว่ามึงจะหันมามองกูบ้าง”
“...”
“กูพยายามอดทนตั้งหลายอย่างเพื่อมึง...เพื่อมึง มึงคนเดียว กูรักมึงมาคนเดียวตลอด”
“......”
“แต่แม่ง...กูรู้แล้วว่ะ ว่าต่อให้กูพยายามไปจนตายมึงก็ไม่หันมาสนใจกูหรอก ขนาดที่คบกันอยู่มึงยังไปมีคนอื่นได้เลย”
“...”
“กูเจ็บเป็นนะไอ้เหี้ย”
“กูขอโทษ”
“หึ..ขอบคุณที่มึงขอโทษเป็น... กูพอแล้วว่ะไอ้นัน พอแล้ว...กูไม่รู้ว่าทำไมกูต้องทนเจ็บเพราะมึงมาเกือบ7ปี โดนมึงหักอกซ้ำๆ”
“...เปอร์...กู....”
“..กูไม่ไหวแล้วจริงๆ ไอ้นัน..
เลิกกันเถอะ”
“....”
“..กูรู้มึงคงไม่รู้สึกอะไร คงจะดีเสียอีกมึงจะได้ไปมีสาวๆอย่างที่มึงเคยมีไง”
“...”
“..กูถามมึงหน่อยเถอะนะนัน”
“....”
“มึงเคยร้องไห้เพราะความรักบ้างไหม”
“....”
“..ไม่เคยสินะ”
.
.
.
ไอ้เปอร์พูดทิ้งไว้เท่านี้ก่อนเดินออกไป ทิ้งให้ผมอยู่หลังร้านรกๆนี้อยู่คนเดียว คิดจะโผล่ก็โผล่มา พออยากจะไปก็ไป มันใช้ได้ที่ไหนกัน แต่ตอนนี้ไม่มีอะไรสำคัญกว่าการที่ผมกลับมาเป็นโสดอีกครั้งแล้วล่ะ
หึหึหึ ตลก นี่มันเรื่องตลกอะไร ตลกมากเสียจนผมขำไม่ออก
ทำไมกันนะ ทั้งๆที่เริ่มคิดจะยอมรับมันแล้วแท้ๆ ทั้งๆที่คิดว่าตัวเองน่าจะยอมรับมันได้แล้วแท้ แต่กลับเป็นมันที่มาบอกเลิกผมเองเสียนี่
ทั้งที่คิดว่าตัวเองน่าจะ........ชอบมันได้แล้วแท้ๆ
อะไรๆก็ไม่เป็นใจเอาเสียเลย สงสัยว่าผมไม่ควรมีความรักจริงๆล่ะมั้ง
ผมพูดตอบมันไม่ได้สักประโยคนอกจากคำขอโทษ น้ำเสียงไอ้เปอร์สั่นมากจนผมนึกตกใจ ผมรู้ว่ามันชอบผมมานาน...แต่ผมก็ยังคิดว่าจะคบกับมันเล่นๆจริงๆอย่างที่มันคิดนั่นแหละ ผมเล่นกับความรู้สึกของมันเสียป่นปี้
ผมรู้ว่าตัวเองห่วยแตก
บอกอีกครั้งว่าผมไม่เคยชอบผู้ชาย ไม่เคยคิดจะชอบด้วย ผมชอบผู้หญิง คบผู้หญิง มีอะไรกับผู้หญิงมาตลอด แล้วจู่ๆก็ดันไปตกลงคบกับมันที่เป็นผู้ชายจะให้ผมยอมรับได้ในทันทีน่ะหรอวะ ผมผิดเองที่ไปตกลงคบกับมันทั้งๆที่ความรู้สึกตัวเองก็ไม่ได้ชอบ
แต่แม่ง...การที่ผู้ชายทั้งแท่งจะเปลี่ยนไปชอบผู้ชายด้วยกันมันไม่ได้ง่ายอย่างนั้นนะเว้ย!
สุดท้ายยังไงผมก็ผิดเองนั่นแหละ ผิดที่คบกับมัน ผิดที่เล่นกับความรู้สึกมัน ผิดที่...ทำให้มันเสียใจ
ผมย้อนนึกถึงประโยคที่มันถามกับผม...
‘มึงเคยร้องไห้เพราะความรักบ้างไหม’...แล้วมึงเคยมาอยู่ดูตอนกูร้องไห้ไหมล่ะ
...ก็แค่ไม่มีใครเคยเห็น...
..ใช่ว่า...จะไม่เคย..
________________________________________________
ไม่เข้าใจกันทั้งคู่
เปอร์ก็แค่อยากให้นันเลิกนิสัยเจ้าชู้
ส่วนนันก็แค่สับสนกับตัวเองเพราะไม่เคยชอบผู้ชายมาก่อน
กลายเป็นว่าเกิดเรื่องใหญ่เสียได้
เหมือนจะเอาฮาช่วงแรกๆแล้วก็หักหลังคนอ่านตอนท้าย 55555
ให้เวลาหมานันหน่อยนะ ก็คนเขาไม่เคย ชอบผู้หญิงมาตลอดจู่ๆเริ่มรู้สึกดีๆกับผู้ชาย หมานันแมนๆเลยทำใจรับไม่ค่อยได้ค่ะ ส่วนเปเปอร์ก็รักเขาข้างเดียวมาตลอด พอได้เป็นแฟนกันก็แค่อยากให้หมานันหันมามองบ้าง แต่ดันโดนหักอกดังเป๊าะ
ถ้าไม่ผิดพลาดอะไรตอนสองตอนนี้เรื่องราวหมาๆนี่คงจะจบแล้วค่ะ เฮือก!
เพราะเป็นคู่ที่จู่ๆก็แต่งเลยไม่มีพล็อตอะไรมาก แง...
ขอบคุณทุกการติดตามเลยนะคะ
(หมดสต็อกอีกแล้ววว 555)
________________________________________________________
ตอบคอมเม้นค่าาา
mild-dy เค้าก็ไม่อยากให้จบเหมือนกัน ฮืออออ //ขอบคุณที่ติดตามนะคะ ตอนต่อไปมาแล้วว
AMINOKOONG บทสรุปของพ่อคิดเราคิดไว้แล้วค่ะ แต่ไม่รู้จะถูกใจกันรึเปล่าเน้ออ
JustWait ให้ตีได้หลายๆทีเลยค่ะ 5555
Noo_Patchy ฮือออ เกิดเป็นคิดต้องอดทน
Sar2288 โฮะๆๆ ไม่คิดว่าจะหลอกสำเร็จเหมือนกันค่ะ อิอิอิ
IIIA อยากเป็นแฟนแรมล่ะซี่ 555
wickedwoman แรมพูดขัดใครไม่เคยทัน 5555 //ไม่อยากให้จบเหมือนกันค่ะ แต่ยื้แไปกลัวจะเบื่อกันเสียเปล่าๆ
ยังไงจะมีตอนพิเศษอยู่น้าาาาา
MK โถ่...รู้งี้จะเขียนบิ้วอีกสักสิบบรรทัด 555555555555
B52 โดนหลอกกันทั่วหน้า คิคิ
boong086 บอกแล้วว่าคุณแม่ใจดี คริคริ //ทุกวันนี้ก็เขินกันระเบิดตัวแตกอยู่บ่อยๆค่ะ 55555 เรื่องหมาๆมาแล้ววว
kongxinya ในที่สุดแรมก็โดนมองว่าเป็นพระเอกสักที 5555555555555555
route rover ต้องติดตตามมมมมมมม
minjeez คิดถึงเหมือนกันค่าาา
อย่างน้อยก็มีคนรับหนูคิดได้แล้วเนอะะะ
Ali$a฿eth *ซับน้ำตาให้* เรื่องพ่อคิดต้องรอดูเนอะ
//ขอบคุณสำหรับคำผิดค่ะะะะ แฮ่ๆ
บ๊ายบายโพ โดนคุณแม่หลอกกันถ้วนหน้า 555555 //หมานันมาแล้วว
AnimajuS สงสัยว่าวางแผนมาดี 5555
punchnaja คิดมีความสุขกับเขาได้สักทีเน่อออ
oreena ดีแล้วล่ะเนอะะะะ
Toon_TK ครอบครัวคิดจะโดนอะไรต้องติดตามเน่อ คริคริ
Plengaay โดนหลอกกันกระจายยยย ตอนใหม่มาแล้วค่า
poterdow คุณแม่เจ๋งใช่มั้ยล่าาา 555 //ขอบคุณที่เม้นให้คนแต่งอ่านเหมือนกันน้าาาา
GintoniC โดนหลอกกันทั่วหน้า 5555 //ไปอยู่ต่างประเทศแวบนึงมาค่ะ อิอิอิ
tsundere แหม่...เซ้นดีจังงงงง //ซีซังหมดบทแล้วค่ะ ค่าตัวแพง555555555
Rat8p9um มาต่อแล้วค่าาาาาา
EoBen โดนคุณแม่หลอกไปเต็มๆ
mystery Y คุณแม่ขี้แกล้งงงง
ormn ปลาบปลื้มแทนคิดจริงๆ
Rat8p9um หลงรักพระเอกเราแล้วล่ะซี่
paladin.kn ครอบครัวนี้น่ารักใช่มิ
ขอบคุณทุกคอมเม้นค่ะะะ
_______________________________________________________
หัวข้อ: ▆ ▇ █ Maybe….I’ll try?-เล่นของสูง- แปะแฟนเพจ -23.3.2016 p.54 █ ▇ ▆ (อ่าน 566427 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก