-35-
“คิดครับ....”
“...ทำไม...ทำไมต้องเป็นเราตลอดเลยล่ะ ทำไม...ฮึก”
“...คิดครับ..”
“นี่ทำบาปอะไรเยอะแยะนักหรอ ทำไมเรื่องแย่ๆต้องเกิดกับคิดตลอด...ฮึก ทำไม ทำไม...”
“คนดี...ไม่ร้องนะครับ คิดยังมีผมนะครับ...”
“ฮึก ทำไมล่ะ”
“ไม่ต้องร้องนะครับ ไม่ว่าจะเกิดอะไรผมจะอยู่กับคิดนะครับ ไม่ร้องนะครับคนเก่ง”
ผมกอดเขาแน่นกระชับอ้อมแขนให้แน่นขึ้นกว่าเก่า ตอกย้ำให้เขารู้ว่าผมยังอยู่ตรงนี้ จะกอดเขาอยู่อย่างนี้เสมอไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น ผมจะไม่ไปไหน จะอยู่ข้างเขาตลอดไป
“แรม..คิด....เรา...ฮึก.....” เขายังคงร้องไห้ไม่หยุดแม้ว่าเหตุการณ์จะเริ่มซาลงบ้างแล้ว ผมได้ยินพนักงานดับเพลิงบอกว่าข้าวของข้างในส่วนใหญ่คงไหม้ไม่เหลือ ทำให้ชาวหอทุกคนต่างก็เสียใจและสิ้นหวังไม่ต่างกัน
“คิด....กลับไปคอนโดผมก่อนนะครับ คิดยังมีผมนะครับ...”
เขาไม่ตอบแต่พอผมออกแรงจูงมือเขานิดเดียวเขาก็เดินตามมาอย่างว่าง่าย ร่างบางก้มหน้าก้มตาสะอื้นไม่หยุด ผมพาเขามานั่งในรถก่อนขับออกไป
ใช้เวลาสักพักก่อนจะมาถึงคอนโดผม คิดไม่ร้องไห้แล้วแต่เขายังคงก้มหน้านิ่ง ผมรู้ว่าเขาคงจะทำใจเรื่องการสูญเสียครั้งนี้อย่างยากลำบาก เดิมทีชีวิตของเขาเองก็ไม่ได้สวยหรูอย่างที่ผมเคยนึก การที่เขาต้องสูญเสียซ้ำแล้วซ้ำอีกคงทำให้เขาบอบช้ำไม่น้อย
ผมพาเขามานั่งที่โซฟา คิดมองของที่วางระเกะระกะอยู่ตรงทางเดินเล็กน้อย เขาจะรู้ไหมว่านั่นน่ะของเขาทั้งหมดเลย..
“คิดครับ....ไม่เป็นไรนะครับ...” ผมย่อตัวลงคุกเข่าตรงหน้าเขาที่นั่งอยู่บนโซฟา จับมือทั้งสองข้างของเขาไว้แน่น คิดก้มหน้ากัดปาก
“คิดยังมีผมนะครับ...ผมจะอยู่กับคิดนะครับ...ตลอดไปเลย...”
“...ท..ทำไม” เขาเริ่มพูดออกมาเสียงสั่น...อ่า น้ำตาเขาไหลอีกแล้ว...
“....ผมรักคิด..”
“ฮึก ทำไม ทำไม ทั้งๆที่บอกว่า...ไม่ต้องมายุ่ง พอแล้ว...แท้ๆ ทำไม...ต้องทำแบบนี้ด้วย ฮึก...”
“คิดครับ...”
“ทั้งๆที่คิด...เราจะตัดใจแล้วแท้ๆ ฮึก ทำไมต้องมาทำ...แบบนี้ด้วย...”
“...แทนตัวเองว่าคิดเหมือนเดิมนะครับ..”
“ฮึก...ฮือ....ทำไมต้องรักคนอย่างคิดด้วย ทำไม...ฮึก”
“..คิด”
“ตอนนี้คิดไม่เหลือ อะไรสักอย่าง...ฮึก...ไม่มี...แม้แต่ที่ซุกหัวนอน...ก็ไม่มีด้วยซ้ำ...ฮึก ทำไมต้องเกิดเรื่องแบบนี้...ทำไม...ฮึก”
“คิดครับ..ผมบอกแล้วไงว่าผมจะอยู่กับคิดเสมอ ไม่ต้องห่วงนะครับ..มาอยู่กับผม..”
“ไม่ ไม่เอา...ฮึก พอแล้ว...แรม..ดีกับคิดมากจริงๆ มากๆ....ขอบคุณนะ ฮึก”
“คิด..”
“แต่ว่า...พอแล้ว....ไม่เอาแล้ว......พอ...”
...
ผมเงยหน้าขึ้นไปประทับจูบเขาเบาๆเพื่อไม่ให้เขาพูดคำนั้นอีก คำว่าพอแล้วของเขามันฟังดูน่าหดหู่เอามากๆ เหมือนเขาจะพอแล้วกับโลกใบนี้จริงๆ และเขาดูสิ้นหวังมากจนน่าเป็นห่วง
“คิดมีผม...ไม่ว่ายังไง ผมจะอยู่กับคิดเสมอ ตลอดไป...ดังนั้น อย่าคิดอย่างนั้นเลยนะครับ ผมรักคิดนะ”
“......” คิดไม่ตอบแต่เขาเอาแต่ส่ายหน้า
ผมลุกขึ้นมานั่งข้างเขาก่อนคว้าตัวเขาไปกอดแน่น ไม่พอยังพรมจูบทั่วหน้าเขาอีกครั้ง...กดจูบที่ปากซ้ำๆเพื่อย้ำว่าเขายังมีผม มีแรมที่รักเขาอยู่เสมอ และจะรักแค่เขาตราบนี้ไปจนนิรันดร์ แม้ว่าเขาจะบอกว่าไม่เหลือใคร แต่อยากให้เขาได้รู้ว่าเขาจะมีผมอยู่ข้างๆเขาเสมอและตลอดไป
กดจูบตรงหน้าผากเพื่อปลอบใจกับสิ่งที่เขาเพิ่งสูญเสียไป พยายามบอกเขาว่าไม่เป็นไร เขาอยู่กับผมได้เสมอและผมยินดีอย่างยิ่ง
กดจูบที่เปลือกตาหวังให้ความเศร้าที่เขาเก็บสะสมมานานจางหายไป จูบซับน้ำตาให้แห้งเหือดเพื่ออยากให้เขารู้ว่า เขาอยู่กับผมจะไม่ต้องเสียน้ำตานี่อีก
จูบปลายจมูกเล็ก หมายถึงผมยังหวังให้เขาใช้มันหายใจตลอดไป และกดจูบตรงแก้มนิ่ม เพื่อบอกว่าผมเป็นห่วงเขาแค่ไหน
คิดสะอื้นไม่หยุดอยู่ในอ้อมแขนของผม จนในที่สุดเขาก็ขยับเข้ามากอดผมตอบ ใจผมฟูฟ่องขึ้นมาทันใด คิดกอดผมแน่นก่อนจะร้องไห้โฮ ผมลูบหลังเขาเชิงปลอบประโลม ไม่เป็นไรนะครับที่รัก คุณยังมีผมเสมอนะ
เวลาผ่านไปสักพัก ผมปลอบคิดจนเขาหยุดร้องไห้ คิดเงยหน้าขึ้นมามองผมก่อนยิ้ม..... เขายิ้มแล้ว! แม้จะเป็นยิ้มบางๆแต่นั่นก็เหมือนกับโลกทั้งใบของผมกลับมาสว่างอีกครั้ง
“ขอบคุณนะ...” เขาว่า
“...ไม่เป็นไรครับ ผมอยู่กับคิดเสมอนะครับ” ผมตอบเขาพลางเอื้อมมือไปลูบหัวเขา
“...” เขาไม่พูดอะไรทำให้ผมคุยกับเขาต่อ
“...ที่ผ่านมาขอโทษนะครับ ขอโทษที่ทำตัวแย่ๆนะครับ ขอโทษที่ละเลย ขอโทษที่ไม่ดูแลให้ดีๆ ขอโทษที่คิดไปเอง ขอโทษที่ไม่สังเกตคิดดีๆ ขอโทษนะครับ...”
“.....คิดก็ขอโทษ...ขอโทษ..ที่ไม่ยอมบอกอะไรเลย ขอโทษที่ทำตัวเป็นภาระ ขอโทษที่ต้องทำให้เป็นห่วง ขอโทษที่ทำให้เสียเวลามาดูคนอย่างคิด ขอโทษที่ทำตัวแย่ๆใส่ ขอโทษ....ที่รักมากขนาดนี้... ขอโทษที่ตัดใจไม่ลงสักที...นะครับ...”
“คิด....อย่าโทษตัวเองอย่างนั้นนะครับ ผมเต็มใจทำ ผมเต็มใจดูแล และก็...ไม่ต้องตัดใจนะครับ กลับมารักกันนะครับ....ที่รัก”
“รับได้หรอ...รับคนอย่างคิดได้หรอ คิด..ไม่มีอะไรสักอย่าง แถม...ถ้าเกิดวันหนึ่งแรมรู้ว่าคิดไม่ได้เป็นคนอย่างที่แรมคิด คิดอาจจะเป็นคนที่มีนิสัยไม่ดี แรมคงจะไม่ชอบ..”
“ผมรับได้ทุกอย่างที่เป็นคิดครับ... ไม่ต้องกลัวว่าผมจะเลิกรัก มันจะไม่มีวันนั้นต่อให้คิดคิดว่าตัวเองเลวร้ายเพียงไหนก็ตาม ผมก็จะรัก...จะรัก ตลอดไป...”
“....ฮึก ขอบคุณนะ...รัก...รักเหมือนกันนะครับ รัก...มาก... อึก” คิดว่าพลางโน้มตัวผมลงไปประทับจูบ ริมฝีปากนุ่มเป็นฝ่ายเริ่มบดลงมาก่อนที่จะส่งลิ้นเล็กเข้ามาตวัดเกี่ยวภายในโพรงปาก ผมจูบเขาตอบซึ่งนั่นทำให้รู้ว่าคิดไม่มีประสบการณ์เรื่องนี้เลยสักนิด ปลายลิ้นผมเริ่มไล่กวาดต้อนลิ้นเล็กให้จนมุมภายในปากเขา เมื่อเขาไม่สามารถดันผู้บุกรุกออกไปได้เจ้าตัวเลยครางอย่างขัดใจแทน ผมผละออกจากเขา ลูบใบหน้าแสนรักไว้อย่างทะนุถนอม หัวใจผมเต้นรัวเมื่อเห็นเขามองมาด้วยสายตาหวานเยิ้มอย่างนั้น
“เดี๋ยวผมโทรไปบอกคนอื่นๆ....”
“...เป็นของคิดได้ไหม?”
“ห้ะ...อะไรนะครับ” เอ่ออ....เขาว่าอะไรนะ!!
“............เปล่า.....ช่างมันเถอะ แค่อยากทำให้แน่ใจ..” คิดว่าพลางก้มต่ำไม่มองหน้าผมอีกแล้ว ผมค่อนข้างมั่นใจว่าผมหูไม่เพี้ยนนะ แต่แค่ตกใจนิดหน่อยที่เขาพูดออกมาแบบนั้นมากกว่า คือ...เขาหมายถึง...ให้เรามี...เซ็กซ์?
คิดได้แค่นั้นผมก็หน้าร้อนแทบไหม้ อย่างที่รู้ๆกันว่าผมเองก็เคยคิดเรื่องอย่างว่ากับเขา เสียแต่ผมไม่กล้าทำมัน อยากจะทะนุถนอมเขาเอาไว้ แต่มันจะมีประโยชน์อะไรในเมื่อความคิดของผมทำให้เขาเสียใจขนาดนี้...ผมประคองใบหน้าเล็กขึ้นมาสบตาก่อนประทับจูบลงบนริมฝีปากบาง
ผมเข้าใจแล้ว...มันไม่มีคำว่าช้าไป ไม่มีคำว่าเร็วไป....จะมีก็แต่ไปพร้อมๆกัน
.....
อุ้มคนตัวเล็กไปไว้บนเตียงนุ่ม ก่อนโน้มลงไปจูบปากเบาๆ คิดโอบคอผมแน่นทำให้ผมต้องคอยโน้มตัวหาเขาทั้งๆที่ยังขึ้นคร่อมเขาอยู่ สภาพแบบนี้เขินมากครับแต่เขินให้ตายยังไงก็คงหยุดไม่ได้ง่ายๆแล้วล่ะ ก้มลงขบชิมต้นคอขาวเบาๆเรียกเสียงครางอือจากคนตรงหน้าได้เล็กน้อย ผมจูบไล่ลงเรื่อยๆจากต้นคอเริ่มลงมาที่อกบางที่ตอนนี้ยังสวมเสื้อผ้ามิดชิดอยู่ มือกร้านเริ่มล้วงเข้าไปในเสื้ออย่างอาจหาญ กดเค้นสะโพกกลมจนร่างบางสะดุ้ง ถอดเสื้อเล็กออกช้าๆแต่มือยังคงสาละวนอยู่กับยอดอกสีสวย คิดครางอือไม่ได้สังเกตเลยว่าตัวเองเปลือยไปครึ่งท่อนแล้ว...เขาขาวมาก จนน่าขย้ำ....
“อือ...แรม เดี๋ยว...” ที่รักผมร้องครางท้วงก่อนจะพลิกตัวขึ้นมาทับผมแทน
ตุบ!
กลายเป็นว่าตอนนี้ผมอยู่ใต้ร่างขาวๆของเขาไปเสียแล้ว คิดเลียปากตัวเองเล็กน้อยก่อนก้มลงมาจูบปากผมพร้อมเริ่มรับมือกับการรุกรานจากปลายลิ้นใหม่ นิ้วเรียวลากผ่านหน้าอกผมไปถึงหน้าท้องจนเสียววูบ มือนิ่มจับๆแตะๆส่วนต้องห้ามจนผมสะดุ้งเฮือก...
“คิดจะ...ทำอะไรน่ะครับ...”
“..ไม่เห็นต้องถามเลย..”
“..ตะ..แต่..”
“..เป็นของคิดนะ จุ๊บ” คนน่ารักว่าพลางโน้มลงมาจูบปากผมเบาๆก่อนผละออกไป มือเล็กยังคงสาละวนอยู่กับส่วนกลางจนผมนอนเกร็ง ที่เขาทำนั่นมันเหมือนกับ...เขาจะรุกผม...ไม่ใช่รุกแบบออนท็อป แต่รุกแบบรุกจริงๆ...
“คิดเดี๋ยว..” ผมเริ่มร้องท้วงเมื่อมือบางเริ่มถลกกางเกงผมออกไป
“..จะไม่ทำให้เจ็บนะครับ”
...
นั่นไง...! เขาคิดจะ..ทำผมจริงๆด้วย!! อะไรดลใจให้เขากล้ารุกผมกันนะ แล้วใครมันจะยอมกันเล่า!
พรวด! ตุบ!
ผมพลิกร่างบางกลับลงมาให้อยู่ใต้ร่างผมอย่างที่ควร คิดจ้องผมตาแป๋วด้วยความสงสัย แต่เมื่อผมจับกางเกงเขาหมายจะถอดออกเจ้าตัวก็เบิกตากว้างพร้อมดิ้นเบาๆ
“แรม...ไม่เอา ให้คิดทำ..อ่ะ!” ก้มลงไปหยอกกับยอดอกสีสวยให้เขาสะดุ้งเล่น
“...ทำไมถึงอยากเป็นฝ่ายทำล่ะครับ” รู้ไหมว่ามันผิดหลักการสุดๆ
“...ก็.....เขาบอกว่าถ้าเอาของของคนที่เล็กกว่าใส่...จะเจ็บน้อยกว่านี่...ล..แล้วของแรมมันก็...”
“ก็อะไรครับ?”
“....แบบ...พ่อให้มาเยอะไปไหม?” ผมหลุดขำพรืดแต่เขาไม่ขำด้วย
“แรมยอมคิดเหอะ จะไม่ทำให้เจ็บเลยเชื่อสิ” เขายังคงยืนยันในความคิดตัวเองพลางดิ้นขืนแรงกดผมเล็กน้อย เชื่อเถอะว่าผมไม่ปล่อยให้เขารุกผมหรอกครับ เสียชื่อหมด
ก้มหน้าลงไปจูบปากนิ่มก่อนดึงกางเกงของเขาออกไปอย่างรวดเร็ว คิดครางฮือท้วงติดเสียแต่เขาไม่สามารถสู้แรงผมได้เท่าไหร่ ตัวเขาเล็กจะตายไป ผมผละจากจูบแสนหวานตรงหน้าก่อนส่งยิ้มให้คนที่ผมรักสุดหัวใจ..
.
.
.
“ขอโทษนะครับ ให้ผมเป็นฝ่ายกอดคิดนะ”___________________________________________________________
กล้องแพลนไปที่โคมโฟ....
โฮ...แต่งเอ็นซีไม่ไหวจริงๆค่ะ โฮฮฮฮฮ แต่งไม่ได้จริงๆ แต่งแล้วลบแต่งแล้วลบเป็นรอบที่ล้าน
ไม่ไหวง่า...เค้าเขิน แงง.......... แค่เขียนฉากเล้าโลมกันเค้าก็แทบสิ้นนน
คิดว่าถ้าแต่งออกมาแล้วเอามาลงคงจะทำให้เสียอารมณ์กันเปล่าๆ 5555
เลยเว้นไว้ให้จิ้นกันตามใจชอบเองดีกว่า
หวังว่าจะไม่โกรธกันน้า แงงงงง
เค้าขอโทษษษษษษษษ
มาสั้นๆแต่ได้ใจความ...
ดีกันแล้วค่ะ
บางคนอาจจะมองว่าง่ายไปหรือเร็วไป
แต่เพราะคิดยังรักแรมอยู่ แค่ไม่กล้ากลับมาไว้ใจแรมเหมือนเคย
แต่แรมเองก็พยายามทำให้คิดกลับมาไว้ใจตัวเองจนได้
เราว่าการที่คนๆหนึ่งทำผิดครั้งหนึ่งแถมเป็นครั้งแรก คงจะไม่ได้ยากกับการให้อภัยสักเท่าไหร่หรอกเนอะ
แม้ว่าที่ผ่านมาแรมจะไม่ค่อยทำตัวเป็นแฟนที่ดีเท่าไหร่
แต่เขาก็ปรับปรุงตัวเองแล้วนา...
ที่แรมทำได้ขนาดนี้อยากจะบอกว่าไม่ใช่เพราะว่าแรมเปลี่ยนตัวเองหรอกค่ะ เขาแค่ปรับปรุง
เราว่าไม่จำเป็นต้องเปลี่ยนแปลงให้กลายเป็นไม่ใช่ตัวของตัวเอง
ในเมื่อคนรักกันย่อมเข้าใจนิสัยของกันอยู่แล้ว
แต่ในบางเรื่องปรับปรุงไว้ก็ไม่เสียหายเนอะคะ
และทุยน้อยของเราก็ทำสำเร็จจนได้
หลังจากโดนรุมด่ามานาน 55555555
ตอนหน้ามายาวแน่นอนค่ะ
พร้อมเจอกับการง้อของผองเพื่อน
ขอบคุณทุกการติดตามค่ะ
(กอดรัดคนอ่านไส้แตก)
_________________________________________________
ตอบคอมเม้นค่ะ
omyim_jjj แฮ่...ดีกันแล้วน้าาา คิคิ
Pupay งิงิ ขอบคุณที่รอค่า เค้าตอบเม้นนานหน่อย 555
mystery Y มาอีกตอนนน ต้องย้ายไปเรือนหอกันอยู่แล้ววว
kenghan คิดใจอ่อนแย้ววว
kisskiss แรมยอมไถ่โทษตลอดชีวิตเลยยย
omuya ขอบคุณที่ไม่เบื่อน้า ลงอีกแล้วล่ะ 5555 /แรมปลอบถึงเตียงเลย
B52 แรมไม่พลาดแน่นอนนน
KoBKaB เขาเอาใจกันถึงเตียง คริคริ
GintoniC แรมลากไปอยู่แล้วววว //เปิดเหม่งให้จุ้บบ
minjeez หมดเวรหมดกรรมของคิดแล้วค่ะ(น่าจะนะ555) รับรองว่าแรมดูแลอย่างดี
Ali$a฿eth คนแต่งออกจะน่าไว้ใจได้ขนาดนี้
//ง้อแล้วแต่แรมไม่หยุดดูแลคิดแค่นี้หรอกค่า
PetitDragon หมดแล้วค่า (คิดว่านะ 5555)
wickedwoman เข้าห้องหอเรียบร้อย
เฮฮ คนอ่านยอมยกโทษให้แรมพร้อมๆกับคิดเลย อิอิอิ
Sar2288 มาเป็นเพลงเพราะอีกแล้ววว
ใช่เลยคิดแค่น้อยใจแต่ยังรักแรมอยู่เสมอนะ ขอบคุณสำหรับคำอวยพรค่า
~ณิมมานรฎี~ อัพเลเวลง้อสำเร็จแล้วค่ะะ งิงิงิ
route rover เสียดายที่ง้อสำเร็จแล้ว 55555555 ไม่เบื่อพระเอกแล้วหน่าาาานะนะนะ
simiach ใช่เลยเราอวยพระเอกตั้งแต่แรกแล้วนะ 55555(ยอมให้เป็นแฟนคิดง่ายๆเลย ก๊ากก) คืนดีกันแล้วค่ะส่วนคิดจะทำอะไรเป็นการเอาคืนต้องรอต่อไปเน่อ
ขอบคุณทุกคอมเม้นค่ะ
________________________________________________________
หัวข้อ: ▆ ▇ █ Maybe….I’ll try?-เล่นของสูง- แปะแฟนเพจ -23.3.2016 p.54 █ ▇ ▆ (อ่าน 566422 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก