มาแล้วจร้า
Older Brother .....13
“พี่ธารฮะ ให้ลีวายส์ทำให้นะฮะ”
“อื๊มมม” ผมดันร่างเล็กที่กำลังเสนอว่าจะทำให้ออกห่างจากตัว
“นานะ ลีวายส์ทำ ไม่เจ็บหรอก” ยังพยายามเข้าหาเต็มที่
“ลีวายส์!!!.......ออกไป” ผมอยู่ในห้องน้ำ และลีวายส์ก็ด้วย มันกำลังจะอาบน้ำ พอเห็นว่าผมจะทำอะไรเท่านั้นแหละ
“ลีวายส์ โตแล้วนะ ลีวายส์ทำเป็น” เพราะโตเนี่ยแหละ ถึงได้พูดยากแบบนี้ เฮ้อออออ ผมมองสบตากับร่างเล็กผ่านกระจกเงา
ดวงตากลมโตนัยน์ตาสีดำสนิทจ้องผมอย่างไม่เกรงกลัว ปากเล็กสีสดเม้มเข้าหากันจนเป็นเส้นตรง มันทำปากยื่นเมื่อผมสบตานานๆโดยไม่ละไปไหน มีเริ่มสั่นเล็กน้อยคงรู้แล้วล่ะว่าผมไม่พอใจเลยเงียบ
“งั้น พี่ธารโกนหนวดเองเถอะ ลีวายส์ไปอาบน้ำก็ได้” ร่างเล็กบอกเสียงแผ่ว ก่อนจะเดินหน้างอกลับเข้าไปในโซนห้องอาบน้ำ
เฮ้อ! ยิ่งโตยิ่งพูดอยากขึ้นทุกวัน ลีวายส์อายุสิบห้า แต่ผมไม่เคยคิดว่ามันโตซะทีเพราะนิสัยของมันยังทำให้ผมคิดได้เสมอว่าตัวมันเองสิบขวบ ก็ไอ้นิสัยหน้างอปากยื่นขยันร้องเนี่ยแหละที่แก้ไม่หาย
“ทำอะไร” ลีวายส์ยืนอยู่หน้าเตา ในมือถือตะหลิว ใส่ผ้ากันเปื้อนสีหวานที่มันชอบ
“ไข่ดาวฮะ นั่นขนมปังปิ้งฮะ พี่ธารกินได้เลย” ผมชะโงกมองไข่ดาวในกระทะที่เรียกว่า เป็นพี่น้องกับโจ๊กก็ยังได้ ส่วนขนมปังปิ้งนี่ก็ดำจนไม่มีที่ว่างให้ทาแยมเลยด้วยซ้ำ
“ลีวายส์ ปิดเตาและก็ไม่นั่งนิ่งๆ ก่อนที่กูจะระเบิดลง” เคร้ง!!! ร่างบางปล่อยตะหลิวลงบนเค้าเตอร์เสียงดัง ก่อนจะถอดผ้ากันเปื้อนโยนลงบนโต๊ะอย่างไม่สบอารมณ์และมานั่งดีๆตามทีผมบอก
“เพราะอย่างเนี่ย ลีวายส์เลยทำไม่เป็นอ่ะ” มันพูดบ่นกับตัวเอง และจงใจให้ผมได้ยินด้วย
“ทำเองคงได้กินหรอก” ผมจัดการล้างกระทะและลงมือทำใหม่โดยมีมันนั่งหน้างออยู่ข้างๆ
เราพึ่งกลับมาถึงเมืองไทยเมื่อสามวันก่อน ผมไปเรียนต่อเมืองนอกอย่างที่ตั้งใจไว้โดยมีไอ้กายและลีวายส์พ่วงท้ายไปด้วย ผมให้ลีวายส์เข้าเรียนไฮสคูลที่โน้น ส่วนผมก็เรียนโทสองปีและทำงานปีหนึ่งเพราะต้องรอลีวายส์เรียนจบเกรดเก้า(ม.3) เพื่อมันจะได้มาเรียนต่อมอปลายที่เมืองไทย
“พี่ธารไม่ไปไหนหรอฮะ” ลีวายส์ถามตอนที่ผมกับมันออกมานั่งดูหนังหน้าโซฟา
“ไป ค่ำๆ จะไปร้าน” ถึงแม้ว่าผมจะไปเรียนเมืองนอกแต่ก็ยังทำผับอยู่โดยมีไอ้แมนและไอ้เซฟที่ค่อยดูแลส่วนของผมให้ ได้ข่าวว่าพวกมันก็เรียนจบโทแล้วเหมือนกัน
“ไปด้วย ลีวายส์ไปด้วยนะ นะๆๆๆๆ” ร่างเล็กนอนลงหนุนตักผมที่นั่งอยู่บนโซฟา ท่าทางน่าหมั่นเขี้ยวเหมือนเคย
ลีวายส์มันสูงนะ 165 ประมาณนั้น เหอะๆ จริงๆมันน่าจะสูงกว่านี้เพราะผมให้มันกินแคลเซียมเม็ดทุกวัน แถมนมก่อนนอนอีกแก้วแต่ดูเหมือนจะไม่ช่วยเลย
“ไปทำไม อยู่ห้องเนี่ยแหละ ได้ข่าวว่าโตแล้วนี่” ผมบอกสายตาจ้องมองทีวีตรงหน้า
“ไม่เอาอ่ะ ลีวายส์จะไป นะ นะ จุ๊บ! นะ” เฮ้อออ ลูกอ้อนมันออกมาแล้ว มีจุ๊บ กอด หอม เนี่ยแหละ
“เออๆ ออกไปห่างๆเลยไป กูจะนอน” ผมดึงแขนมันสองข้างให้ลุกขึ้น ก่อนจะเอนหลังลงนอนบนโซฟาที่ยาวพอดีตัวผม
“ลีวายส์นอนด้วย!” ร่างเล็กบอก นอนลงเอาแผนหลังซุกเข้าหาอกผม หึ!
“ที่นี่เมืองไทย กูร้อน” ผมบอก แต่ถึงปากจะบอกว่าร้อนมือก็ยังยกขึ้นกอดเอวบางไว้นะ เหอะๆ =..=
“เดี๋ยวลีวายส์ลดแอร์ให้ฮะ” ลีวายส์บอกเอื้อมมือไปกดรีโมทลดแอร์และนอนลงเปลี่ยนช่องดูทีวีไป
กลิ่นแป้งเด็กหอมติดจมูกที่เคยได้กลิ่นเป็นประจำทำให้ผมซุกหน้าลงกับต้นคอขาวของร่างเล็กในอ้อมแขน ก่อนจะสูดกลิ่นหอมเข้าเต็มปอด หึ น่างับต้นคอจริงๆ เลย
“ลีวายส์ ตื่นได้แล้ว” ผมก้มลงหอมแก้มร่างเล็กบนเตียงกว้าง พอดีผมอุ้มมันมานอนบนเตียงตอนที่ผมตื่นขึ้นมาเห็นมันหลับอยู่ในอ้อมแขนผมบนโซฟา
“อื๊อออ” ดูมัน ยังจะพลิกตัวหนีอีก ลีวายส์ใส่เสื้อตัวใหญ่กับกางเกงบ๊อกเซอร์สั้นๆ เสื้อยาวแทบจะไม่เห็นกางเกงเลยก็ว่าได้ มันทำให้เห็นขาเรียวเล็กที่ผมคิดว่าถ้าโดน...เตะเข้าคงต้องหักแน่ๆ
“ถ้าไม่ตื่น กูไปล่ะนะ”
“อ่ะ! ตื่นแล้วๆ ตื่นแล้วฮะ” ร่างเล็กผุดลุกขึ้นจากเตียงมานั่ง ผมยาวๆของมันที่ผมบอกให้ไปตัดตั้งหลายครั้งแต่ก็ไม่ยอมตัดซะที ยุ่งฟูเป็นหัวเห็ด ถ้าไม่มีใครรู้จักมันคงคิดว่าเป็นเด็กผู้หญิงหรือไม่ก็ทอมล่ะ
“งั้นก็รีบๆ กูไปรอข้างนอน” ผมบอกลุกขึ้นจากเตียง แต่ลีวายส์ดึงแขนไว้
“พี่ธารให้ลีวายส์ขึ้นหลัง ไปส่งลีวายส์ในห้องน้ำทีดิ นะๆๆจุ๊บ!!!” กูเกลียดลูกอ้อนมันจริงๆเลย สาบาน
“ยุ่งจริงๆเลย เร็วๆ” ร่างเล็กยิ้มกว้างเห็นเขี้ยว ก่อนจะ ขึ้นหลังผมเอาขาเกี่ยวเอวไว้ “นี่กูเลี้ยงลูกหรือ เปล่า กูต้องอาบน้ำให้มึงมั้ย”
“เลี้ยงคนรักฮะ ถ้าอาบน้ำให้ก็ดีนะฮะ แฮะ” มันบอกยิ้มตาหยี ผมวางมันลงบนเค้าเตอร์หน้ากระจก และหมุนตัวเข้าหามันวางมือคร่อมร่างเล็กไว้
“แน่ว่าให้กูอาบให้” ผมยื่นหน้าเข้าไปกระซิบข้างหู ลีวายส์หน้าแดงแป๊ด ผมหมั่นเขี้ยวเลยกดจมูกลงบนแก้มใส่สูดกลิ่นหอมเข้าปอด “ฝันไปเหอะ!!!”
“พี่ธาร!!!” หึๆ ผมแค่แกล้งมันเล่นเท่านั้นแหละ เชื่อสิว่าถ้าอาบน้ำให้มัน มีหวังกูได้ทำอย่างอื่นแทน เห็นตัวแค่นี้ มันยั่วเป็นนะขอบอก (คิดไปเองว่ายั่ว)
“รีบ ไม่งั้นกูไปแล้วนะ” ผมปิดประตูห้องน้ำลงหลังจากที่เดินออกมา
ความสัมพันธ์ของผมกับลีวายส์เป็นแบบไหนหรอ เหอะ อันนี้ก็ไม่รู้สินะ ผมห่วงและหวงมันมากขึ้นเพราะผมดูแลมันมาตั้งห้าปีกว่าความรักระหว่างเราเลยก่อตัวเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ ถึงแม้ว่ามันจะไม่ชัดเจนก็ตาม ลีวายส์คอยบอกรักผมตลอกซึ่งต่างจากผมที่ ไม่เคยเลย
ตอนอยู่เมืองนอกมีบ้างที่ผมเผลอไผลไปกับความต้องการของตัวเองที่เกิดขึ้นเพราะลีวายส์ แต่ผมก็ไม่เคยรุกล้ำมันจนเลยเถิด อย่างน้อยผมก็พอจะคิดได้ว่ามันยังเด็กเกินกว่าจะทำเรื่องอย่างว่าและอีกอย่างมันเป็นผู้ชาย
ถ้าเกิดผมห้ามตัวเองไม่ได้และทำมันลงไปลีวายส์จะรับได้หรือเปล่าก็ไม่รู้เพราะงั้น ผมมักจะห้ามใจตัวเองอยู่เสมอ แค่หอมกอดจูบมันก็มากพอแล้ว
“เสร็จแล้วฮะ” ลีวายส์ออกมาจากห้องนอน มันใส่เสื้อคอลึกจนเห็นร่องอกกับกางเกงยีนขาสั้นสองคืบ
“ไปเปลี่ยน!” นี่เป็นอีกเรื่องที่ผมกับมันมักจะทะเลาะกันก่อนออกไปไหน ลีวายส์เดินกลับเข้าไปเปลี่ยนมาใหม่
“เสร็จแล้ว” มันออกมา เปลี่ยนจากเสื้อคอลึกเมื่อกี้เป็นเสื้อเชิ้ตสีหนาวแต่กางเกงไม่ผ่านอยู่ดีแถมสั้นกว่าเดิม
“ไปเปลี่ยน!!!” มันมองค้อนผมก่อนจะหมุนตัวกลับเข้าไปอีกครั้ง พรุ่งนี้กูจะเผาให้หมดกางเกงยีนสั้นๆนั่นคอยดู
“เสร็จแล้ว ไม่เปลี่ยนแล้วนะฮะ” ร่างเล็กบอกมันใส่เสื้อเชิ้ตตัวเดิมพับแขนขึ้นเลยข้อศอกกับกางเกงยีนขาเดฟสีซีด ผมเลยพยักหน้าให้ผ่าน
“เพี้ย!!! โอ๊ย ใครวะแม่ง!!!!” เสียงด่าทอออกจากปากเพื่อนสนิทผม เมื่อมันโดนผมฟาดมือลงบนหัวเข้าให้
“หึ ทำไม มึงอยากมีเรื่องกับกูหรอ” ผมถามเมื่อมันหันมามอง ไอ้เซฟทำหน้าเซ็งใส่ก่อนจะตาโตเมื่อเห็นลีวายส์
“ว้าวๆ นี่ใครอ่ะ เดี๋ยวนะ นี่ไปแปลงเพศมาหรอวะ ตอนไปยังเป็นเด็กผู้ชายอยู่เลยนี่ กลายเป็นหญิงซะล่ะ”
“ป่าวนะ ลีวายส์ยังเป็นผู้ชายนะ พี่เซฟอ่ะ” ลีวายส์ทำปากยื่นแบบงอนๆใส่มันที่เอาแต่พูดขำๆเมื่อเห็นหน้าตาน่ารักของลีวายส์
“ไอ้กายมายัง” ผมถาม เพราะไม่เห็นเพื่อนอีกคนที่น่าจะอยู่ด้วยในเวลานี้
“ยังน่ะ เดี๋ยวกูว่าจะไปรับ” หึ ไอ้กายก็ยังเหมือนเดิม รายนั้น ต้องให้เพื่อนไปรับตลอด
“อยู่นี่ก่อน เดี๋ยวกูจะไปหาไอ้แมน” ผมบอก ลีวายส์หันมามองทันทีจากที่นั่งดูไอ้เซฟทำบัญชีอยู่
“ไปด้วยฮะ”
“ไม่! ได้! อยู่ที่นี่แหละไปไม่นาน เดี๋ยวกลับ” ผมบอก ลีวายส์รีบลุกขึ้นเดินมาหา
“ไม่ ไม่ให้ไปนะ เดี๋ยวพี่ธารไปแข่งรถ ห้ามไปนะ นะ นะฮะ” ร่างเล็กดึงแขนผมไว้ ผมรู้ว่ามันกลัว จากเหตุการณ์เมื่อห้าปีก่อนที่ผมประสบอุบัติเหตุตอนไปลงแข่งรถให้ไอ้แมนที่สนาม ผมรู้ว่ามันห่วงผม
“เออ กูไม่ไปแข่งรถหรอกนา แค่ไปดู เข้าใจ๋” ถึงแม้ว่าจะยืนยันแบบนั้นแต่มันก็ไม่ยอมปล่อยอยู่ดี
“ไม่เอาอ่ะ ลีวายส์จะไปด้วย นะ นะ นะ”
“ลีวายส์!!! พูดรู้ฟังป่ะ!” เงียบครับทีนี้ พอผมตะคอกใส่เข้าให้ มันก็เม้มปากและก้มหน้าลง ตากลมโตหลุบสายตามองต่ำ ยืนนิ่ง ผมรู้เลยว่ามันกำลังจะร้อง อีกแล้ว!
“เออๆ กูไม่ไปก็ได้ แม่ง!!!” ผมบอกและเดินกลับไปยังโต๊ะทำงานนั่งดูเอกสารต่อ
“เฮ้ เอ้ววววว ทุกคนนนนนน มั๊วๆ ลีวายส์ที่รัก มานานยัง” คู่ขามันมาแล้วครับ หึ เดี๋ยวกูจะหาทางหนีมันไป รอให้มันนั่งเมาท์กับไอ้กายไปก่อน
“ทำไมไม่โทรมา กูจะได้ไปรับ” ไอ้เซฟถามไอ้กาย ไอ้พวกนี้มันสนิทกันตั้งแต่เด็ก ไปไหนมาไหนด้วยกันตลอดจนคนรอบข้างคิดว่าเป็นแฟนกัน
“ก็ คิดว่ามึงยุ่งๆไง อ่ะ ของฝาก เห็นบ่นอยากได้รองเท้าใหม่!!!” ไอ้กายบอกท่าทางเหมือนประชดนิดๆ
“ว้าวๆๆ น่าร๊ากกก ที่สุดอ่ะคนนี้ เหี้ย!!! ไม่เห็นเคยส่งมาให้เลยนะตอนอยู่โน้นน่ะ” ไอ้เซฟว่า เปิดดูรองเท้าแบรนด์ดังที่เพิ่งจะได้รับจากไอ้กาย
“หึ มันไม่มีเวลาหรอก แรดไปทั่วไง หนุ่มเต็มกูขอบอก” ผมได้ทีแขวะมันเล่นๆ
“ไอ้เหี้ย ก็น้อยกว่าลีวายส์ของมึงล่ะกัน มึงถึงต้องไปรับไปส่งโรงเรียนทุกวัน ไม่งั้นโดนงาบ คิคิ” กูไม่น่าเล่นเลย เป็นไง โดนมันเอาคืนจนได้
ก็ลีวายส์มันมีเพื่อนเข้าหาเยอะและก็ชวนไปปาร์ตี้บ่อยๆ เพราะมันเป็นสังคมของเด็กวัยรุ่นที่โน้น พอไปปาร์ตี้กันก็ไม่พ้น ยาหรือพวกกัญชา ผมเลยต้องไปรับไปส่งมันเพื่อให้มันกลับก่อนที่จะโดนเพื่อนๆลากไป รายนี้ปฏิเสธไม่เป็นอยู่แล้ว
“เดี๋ยวกูลงไปดูข้างล่างนะ ห้ามตามมาล่ะ เดี๋ยวโดยเหยียบยิ่งเตี้ยๆ” ผมบอก และหันไปส่งร่างเล็กที่กำลังนอนเล่นโทรศัพท์อยู่ในมือ
“ฮะ พี่อย่าหนีไปหาพี่แมนนะฮะ ลีวายส์โกรธจริงๆด้วย” นั่นคือสิ่งที่กูกำลังทำเลยล่ะ
“เออ ไม่ไปหรอก” ผมบอก ก่อนจะเดินลงมาข้างล่าง และอย่างที่บอกผมจะไปหาไอ้แมนซะหน่อย
ผมขับรถออกมาจากผับผ่านถนนสายใหญ่ รถรายังดูเยอะเหมือนเดินไม่เคยเปลี่ยน ตอนนี้เป็นเวลาสองทุ่มครึ่ง แม้ท้องฟ้าจะมืดสนิทแต่ะแสงไฟในเมืองก็ทำให้สว่างมากพอที่จะเห็นบรรยากาศสองข้างทาง
“ไง ไหนเจ้านายมึงอ่ะ” ผมทักลูกน้องไอ้แมนที่กำลังยืนดูรถอยู่ข้างๆสนาม น่าจะเป็นรถที่กำลังจะลงแข่งในคืนนี้
“อ้าว เฮียธาร หวัดดีคับ ไม่เจอกันนานเลยนะ โอ่ สูงได้อีกว่ะ เฮียแมนอยู่ข้างในอ่ะ” ไอ้ต่อยกมือไหว้ผม เพราะมันเป็นรุ่นน้องสามปี ซึ่งก็ถือได้ว่าสนิทแต่ไม่มาก
“หึ เออๆ” ผมเดินมายังห้องพักทำงานด้านใน ไอ้แมนเปิดประตูออกมาพอดี
“ไงมึง ไหนหลุดมาได้วะ ลูกมึงอ่ะ” มันทักผมเมื่อเห็นว่าผมเดินเข้ามา แต่ผมสังเกตเห็นสีหน้ามันไม่ค่อยสบอารมณ์เท่าไหร่เหมือนโกรธใครมาอย่างงั้น
“ลูกพ่องมึง อยู่ร้านโน้น เป็นเหี้ยไรไม่ได้กินเด็กมาหลายวันแล้วหรือไง” ผมถาม มันเอาลิ้นดันกระพุ้งแก้มทำหน้าเซ็งๆ
“ประมาณนั้น มึงเล่นป่ะ คืนนี้มีรอบเด็จหลายรอบอยู่ แต่พอห้าทุ่มกูจะกลับคอนโด มึงไปส่งกูด้วย”
“นี่มึงอยู่คอนโดแล้วหรอ เดี๋ยวนี้ไม่นอนนี่แล้วหรอวะ” ผมถามอย่างแปลกใจเพราะปกติมันจะนอนที่สนามตลอด
“เออ!!! ป่ะ ไปข้างสนาม” ผมเดินตามไอ้แมนมานั่งโซนวีไอพีขอบสนาม ดูรอบการแข่งแต่ละรอบ เดี๋ยวนี้มีเด็กใหม่ๆผีมือดีมากมายมาแข่งกันทำให้การแข่งแต่ล่ะรอบน่าดูมากขึ้น ผมก็มีลงพนันบ้างบางรอบแต่ยังจับทางไม่ค่อยได้เลยเสียนิดหน่อยเพราะมีแต่เด็กใหม่ๆลงแข่ง
Tru……… Tru…………...
เสียงโทรศัพท์ในกระเป๋ากางเกงดังขึ้น ผมล้วงออกมาดูปรากฏว่าเป็นเบอร์ไอ้กายครับ มันคงรู้ว่าผมหนีมาหาไอ้แมนเลยโทรมาตาม
“ว่า...........”
“ไอ้เหี้ย ไอ้ธาร มึงนี่มัน.........กลับมาดูลีวายส์เร็ว กำลังจะแย่แล้วเนี่ย” ไอ้กายบอก ผมตกใจนิดๆ กับประโยคที่ว่า ลีวายส์กำลังแย่ ของมัน
“มันเป็นอะไร” ผมถามเสียงดังจากรอบข้างดังมากพอที่จะกลบเสียงในโทรศัพท์ผม “เออๆ เดี๋ยวกูกลับ” ผมบอกก่อนจะตัดสายไป
“กลับแล้วหรอ เออเดี๋ยวกูไปด้วย” ผมกับไอ้แมนเดินออกมาจากในสนาม ไอ้แมนเดินไปสั่งลูกน้องมันก่อนจะตามมาขึ้นรถ เพราะมันมีลูกน้องที่สนิทและเชื่อใจได้ เลยให้ลูกน้องดูแลแทนแต่ว่าทำไมต้องรีบกลับคอนโดด้วยวะ (อยากเสือกนิดๆ)
“เดี๋ยวแวะรับลีวายส์ก่อน ไอ้กายโทรมาเมื่อกี้ แม่ง ไม่รู้เป็นอะไรอีก” ผมบอกก่อนจะพูดบ่นกับมัน
“ไอ้ธาร มึงนี่ ไปไม่บอกเลยนะ แม่ง” ไอ้กายโวยทันทีเมื่อเห็นผมเปิดประตูเข้ามาพร้อมกับไอ้แมน
“ลีวายส์ล่ะ” ผมกวาดสายตามองหามัน แต่ว่าไม่เจอ
“ลีวายส์.........อยู่นี่นิ ฮ่าๆๆๆๆ” ลีวายส์คลานออกมาจากหลังโต๊ะทำงาน
มันผิดปกติหรือเปล่า จริงๆแล้วมันต้องโว้ยวายใส่หรือไม่ก็งอนผมสิที่ผมแอบหนีไปหาไอ้แมน ผมมองไอ้กายอย่างมีคำถามว่าเกิดอะไรขึ้น
“เอ่อคือว่า.................ลีวายส์ กินนี่ เข้าไปน่ะ นิดเดียวเองอ่ะ” ไอ้กายเบี่ยงตัวหลบจากโต๊ะหน้าโซฟา ที่มีขวดวอดก้า Borzoi อยู่สองขวด ผมมองลีวายส์สลับกับของวอดก้า รสผลไม้นั่น
“เอ่อ คือ กูเอามาเองแหละ ฮ่าๆๆ เอิ่ป......” เสียงไอ้เซฟเปิดประตูออกมาจากห้องน้ำ มันส่งยิ้มแหยะๆมาให้ผม
“พี่ธาร แอบหนีลีวายส์ไป ช่ายม้ายยยยย อึกๆ ลีวายส์โกรธด้วย” ลีวายส์เดินโซซัดโซเซมาหาผม ผมเลยรีบประคองเอวคอดไว้ไม่ให้มันล้ม
“พวกมึง.....ปล่อยให้มันดื่มเข้าไปได้ยังไงห๊ะ!!!! เดี๋ยวมึงโดนตีนกูทั้งสองตัวเลย” ผมหันไปต่อว่าเพื่อนตัวเองที่เป็นต้นเหตุ แม่ง หาเรื่องมาให้กูชัดๆ
“กูว่า พากลับก่อนเหอะ” ไอ้แมนเสนอ “พวกมึงนี่อายุเท่าลีวายส์หรือไงวะ” ไอ้แมนเข้าไปผลักหัวมันคนล่ะทีก่อนจะเดินออกไป ส่วนผมอุ้มลีวายส์ขึ้น ก่อนจะเดินตามออกมา
ลีวายส์พูดจาเพ้อตลอดทางกลับ ผมให้ไอ้แมนขับรถให้ ผมไปนั่งด้านหลังกับลีวายส์เพราะมันลุกขึ้นมากวนตลอดทาง แถมยังมีอาการจะอ้วกอีกด้วย
“มึงเอารถกูกลับไปก่อน แล้วค่อยเอามาคืน” ผมบอกเมื่อใกล้ถึงคอนโด เพราะถ้าผมไปส่งมันจะลำบาก แล้วจะให้มันกลับแท็กซี่ก็ยังไงอยู่ เลยให้มันเอารสกลับไปดีกว่า
ไอ้แมนมาส่งผมใต้คอนโด ทีแรกก็จะช่วยผมแบกลีวายส์ขึ้นมาแต่ผมบอกว่าไม่ต้องเดี๋ยวผมแบกขึ้นไปเอง โดยให้มันขี่หลัง
“พี่ธาร........ลีวายส์อยากอาบน้ำฮะ” ร่างเล็กบอกเมื่อผมวางมันลง ลีวายส์ยันตัวขึ้นนั่งพิงพนักโซฟา
“นอนลงไปเลย ใครใช้ให้กินของแบบนี้ห๊ะ สร่างเมาเมื่อไหร่โดนสอบสวนแน่มึง” ผมว่าก่อนจะผลักร่างเล็กที่ไร้เรี่ยวแรงให้นอนลงไป
“พี่ธาร.............พี่ธาร หายไปไหนอ่ะ พี่ธารหนีลีวายส์อีกแล้วหรอ พี่ธารรรรรร” เสียงโว้ยวายของมันดังมาจากหน้าโซฟา
ในขณะที่ผมเข้ามาถอดเสื้อออกเหลือแต่กางเกงตัวเดียวมันเป็นความเคยชินน่ะพักหลังนี่ไม่ค่อยใส่เสื้อตอนอยู่คอนโดเท่าไหร่เพราะมันร้อนต่างจากตอนอยู่เมืองนอก
“อยู่ๆ ไม่หนีๆ” ผมเดินกลับมาพร้อมกับกะละมังและผ้าชุบน้ำผืนเล็ก เอามาเช็ดตัวให้มัน
“พี่ธาร.......พี่ธารต้องถูกลงโทษ!!! พี่ธารแอบลีวายส์ไปหากิ๊ก” กิ๊กบ้าบออะไรของมันวะ จิ๊ ลีวายส์ลุกขึ้นมาอีกก่อนจะซุกหน้าเข้าหาผม “พี่ธาร....” ปากเล็กสีสดพึมพำเสียงเบา
“ถอดเสื้อเร็วเข้า” ผมผลักมันออกให้นั่งดีๆ ก่อนจะถอดกระดุมเสื้อเชิ้ตออก กูไม่ชอบเลยเวลาแบบเนี่ย
ผมมองสำรวจร่างเล็กตรงหน้า แก้มใสขึ้นสีแดงซ่านไปถึงหูเพราะฤทธิ์วอดก้าที่ดื่มเข้าไป ตากลมโตนัยน์ตาสีดำสนิท ปรือขึ้นนิดๆ ปากเล็กสีสดเผยอออกเล็กน้อย เหมือนมันจะไม่ได้สติเลยนะผมว่า
ผมถอดเสื้อสีหวานออกเผยให้เห็นผิวขาวเนียนสีน้ำนมน่าสัมผัสกับยอดอกสีสวย เอิ่ป..... กูจะบรรยายทำไมวะ ผมสะบัดหัวตัวเองเพื่อไล่ความคิดในหัวก่อนจะเอื้อมไปหยิบผ้าชุบน้ำหมาดๆมาเช็ดหน้าให้มัน
“อื๊อออ......” ลีวายส์ครางในลำคอเสียงพร่า และเบี่ยงหน้าหลบเล็กน้อย ก่อนจะซุกหน้าลงมากับแผงอกผม
“ลีวายส์ ลีวายส์” ผมเขย่าไหล่มันเบาๆ ร่างเล็กพยักหน้าและเงียบไป
“พี่ธาร!!!” แต่จู่ๆ ไม่รู้มันเอาแรงมาจากไหนผลักผมให้เอนหลังลงกับพนักพิงโซฟาก่อนจะพาร่างบางของตัวเองขึ้นมานั่งคร่อมตักผม โดยที่ผมเองก็ไม่ทันได้ตั้งตัว
“ลีวายส์....ลง....”
“พี่ธาร...ไม่ต้อง....พูดเลย อึก” ลีวายส์ก้มมองผมตาเยิ้ม มันเอามือเล็กๆที่ติดกลิ่นแป้งหอมจางๆมาปิดปากผมไว้ “ลีวายส์จะลงโทษ อึก พี่ธาร อุ๊บส์” ร่างบางพูดจบก้มลงประกบปากผมทันทีเหมือนมันจะไม่ได้ตั้งใจ เพราะลงมาประกบจูบผมแรงมาก
ร่างบางเพียงแค่ประกบปากเท่านั้นอย่างกับว่าสมองยังคิดอยู่ว่าจะจูบยังไง ผมยกมือขึ้นจะผลักมันออกแต่ก็ไม่ทันเมื่อมันเริ่มขยับปากกดจูบเหมือนที่เคยจูบกับผมบ่อยๆ โดยไม่ได้สอดลิ้นเข้ามาในโพรงปาก
“อื๊อออ.......” เสียงหวานของลีวายส์ครางออกมา ผมปล่อยให้มันจูบปากอยู่อย่างนั้นเนิ่นนาน จนพอใจ หวังว่าเดี๋ยวมันเหนื่อยก็หยุดเองแต่ ไม่เลย มันไม่มีท่าทีว่าจะหยุด
“ลีวายส์.......หยุดนา” ผมบอกเมื่อมันยอมละปากออก แต่ก็ยังไม่ยอมลงจากตัวผม ผมถอนหายใจออกมาแรงๆ ก่อนจะยกมือขึ้นจับเอวคอดไว้ “ถ้าไม่หยุด กูจะรุกมึงแล้วนะ”
ใช่ จะให้กูทนอยู่ได้ยังไง ก็ในเมื่อกลางตัวผมตอนนี้เริ่มลุกขึ้นสู่กับสะโพกเล็กที่กำลังนั่งทับท่อนล่างผม แล้วเหมือนกัน
“ไม่เอา....พี่ธาร.....ต้องถูกลงโทษ” เหมือนมันจะฟังผมไม่รู้เรื่องหรือยังไงก็ไม่รู้ ร่างบางยังก้มลงมากดจูบผมใหม่แต่คราวนี้ กูนิ่งไม่ได้แล้วนะ สุดจะทน!!!!
“อื๊ออออ........” เสียงหวานครางพร่าออกมา เมื่อผมกดจูบและเป็นฝ่ายรุกจูบเอง ลิ้นร้อนของผมสอดแทรกเข้าไปชิมรสวอดก้าหวานๆที่ยังหลงเหลือ แทบจะเรียกได้ว่าหื่นกระหาย
มือหนาจับเอวคอดไว้ทั้งสองข้างและกดสะโพกมันให้ขยับลงเสียดสีกับกลางตัวแรงๆย้ายไปมา มันทำให้สติผมหลุดแล่นไปไกลเลยทีเดียว
“อื๊อออ.....พี่ธาร” ลีวายส์ละปากออกมาซุกซอกคอผม “พี่ธาร.....” เพราะมึงครางเสียงหวานแบบนี้แหละ กูล่ะเกลียดจริงๆ
“ลีวายส์ ลีวายส์..................ลีวายส์!” อ้าวนิ่งครับ ผมผงกหัวขึ้นมองร่างเล็กที่นิ่งเงียบไป ผลปรากฏว่าหลับตาพริ้มเชียวครับ หลับพับไปกับซอกคอผมแล้ว ฟาวกูที่นี้ เฮ้ออออ
แต่ก็ยังดีที่มันหลับได้ไม่งั้น ผมคงทำอะไรบ้าๆกับมันลงไป ผมรู้ว่ามันจะต้องเกิดขึ้นเข้าสักวันแต่รอให้มันโตกว่านี้ก่อน หึ! ผมอุ้มลีวายส์เข้ามานอนในห้องถอดกางเกงมันออกและเปลี่ยนมาใส่ชุดคลุมอาบน้ำให้แทน ผมก้มลงจูบปากเล็กสีสดอีกครั้ง ก่อนจะพาตัวเองไปจัดการกับความใคร่ที่เกิดของ ‘จากมัน’
วันใหม่...............
“อื๊อออ..........ปวดหัวฮะ พี่ธาร” ลีวายส์เดินออกมาจากห้องนอนพร้อมๆกับเสียงงัวเงียบอกว่าปวดหัว
“มึงทำอะไรไว้ล่ะ เมื่อคืน มานี่เลย” ผมดึงมันมานั่งตัก ร่างเล็กยังอยู่ในชุดเสื้อคลุมอาบน้ำสีขาว
“ก็.....เอ่อ ป่าวนี่ฮะ” ลีวายส์บอก ก้มหน้าลงกับซอกคอผม เพื่อหลบสายตาที่ผมมองมัน ลีวายส์ยกมือขึ้นกอดเอวผมด้วย
“ถ้ามีคราวหลังอีก กูจะไม่พาไปแล้วนะ” ผมบอกกดจมูกลงกับผมสีดำของร่างบางที่ไม่รู้ว่าสระไปเมื่อไหร่ แต่ก็ยังมีกลิ่นหอมๆติดอยู่
“พี่ธารยังแอบหนีลีวายส์ไปหาพี่แมนเลยนี่ฮะ” ลีวายส์บอกหน้างอ ยังไม่กล้าเงยขึ้นมามองหน้าผม
“ทำไม ไม่ใช่เรื่องของมึง” ร่างเล็กตุบแผงอกกว้างด้วยกำหมันทีหนึ่ง ก่อนจะกัดซอกคอผมเบาๆ มันโกรธนั่นแหละแต่ทำอะไรไม่ได้ หึๆ
กริ๊งงงงง กริ๊งงงงง
เสียงกริ่งหน้าห้องดังขึ้น ผมเลยดึงมันลงให้นั่งบนโซฟาดีๆ ก่อนจะเดินไปเปิดประตู เป็นพนักงานส่งของจากร้านเฟอร์นิเจอร์ที่ผมเพิ่งโทรเรียกมาเมื่อเช้า
“สวัสดีครับ มาส่งของที่สั่งครับ” พนักงานชายบอกก่อนจะให้ผมดูรายการที่สั่งซื้อไว้ ผมพยักหน้ารับให้เข้ามา
“อะไรหรอฮะ” ลีวายส์ถามเมื่อมีพนักงานสองคนช่วยกันขนของเข้ามาในห้อง เยอะแยะเต็มไปหมด คงจะเป็นพวกชิ้นส่วนประกอบของเตียงแต่ตู้เสื้อผ้าต่างๆ
“เตียงกับตู้เสื้อผ้า.......กูจะแยกห้องนอน” ลีวายส์ผุดลุกขึ้นจากโซฟาทันทีเมื่อได้ยินผมพูดบอก
“ไม่นะ ลีวายส์ไม่แยก ไม่เอานะฮะ” มันขึ้นเสียงใส่ผมครับ สีหน้าโกรธเคืองสุดๆ พนักงานสองคนถึงกับตกใจและหยุดชะงักกันเลยทีเดียว
“มึงโตแล้วนา นอนคนล่ะห้องได้แล้ว” เพราะมีห้องทำงานอีกห้องที่ผมจะว่าจะยุบเอาโต๊ะทำงานมาไว้ในโซนห้องรับแขก เปลี่ยนเป็นห้องนอนให้มัน
“ไม่เอา ไม่เอาเด็จขาด ขนออกไปลีวายส์ไม่แยกห้อง เด็จขาดดดดดดด” มันว่าอีก เถียงผมเสียงดังขึ้นกว่าเดิม พนักงานสองคนต่างมองหน้าผมอย่างขอความเห็น
“แยก!!!!”
“ลีวายส์ไม่แยก!!!!!!” มันยอมกูซะที่ไหน
“เอ่อ........... ผมว่า คุณพ่อกับคุณลูก ตกลงกันก่อนดีไหมครับ” พนักงานออกความเห็น
“ไม่ใช่พ่อ!!!/ไม่ใช่ลูกฮะ!!!” -0- -*-
=_=;; _ _;;
<<<<<<TBC>>>>>>>>
แบบ "เด็กมันยั่ว กลัวจะมีผัวไม่ทัน กิน"
หัวข้อ: Older Brother พี่ชายถึงร้ายก็จะรัก by Mirror ตอนพิเศษ แมน&โอ๊ต(20/06/15) (อ่าน 178299 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก