Older Brother Special
“ไหนบอกเลิกเรียนแล้วไง ให้กูมารอมึงตั้งนาน” ผมถามโอ๊ตที่เพิ่งจะเปิดประตูเข้ามานั่งในรถร่างบางปลายตามองผมนิดๆ
“กูบอกให้มารับหรอ” นิสัยแบบ....แม่ง แก้ไม่หายซะที “แวะร้าน BK ด้วย”
“ทำอะไรอีกล่ะ กูจะรีบไปทำงานนะ”
“งั้นมึงก็แค่....ทิ้งกูไว้ที่ร้าน แล้วจะไปไหนก็ไป!!!” มันบอกเสียงเรียบ ช่วงนี้ผมยุ่งๆครับ งานเยอะ เวลาพักผ่อนก็ไม่ค่อยจะมีเลยแต่ก็พยายามตามรับตามส่งมัน
“โอ๊ต มึงอย่าหาเรื่องได้ป่ะ ให้กูปวดหัวแค่เรื่องงานได้มั้ย เอาล่ะ เร็วๆ กูจะรอ” ผมจอดรถหน้าร้านพี่รหัสของมัน
โอ๊ตเดินหายเข้าไปด้านในและปล่อยให้ผมรออยู่ในรถราวๆสิบนาทีมันก็ยังไม่ออกมา ผมถึงได้ลงจากรถตามมันเข้ามาในร้าน โอ๊ตนั่งคุยอยู่กับผู้หญิงสองสามคน หนึ่งในนั้นคือพี่รหัสของมันซึ่งเราเคยทำความรู้จักกันแล้ว
“เสร็จยัง นานแล้วนะ กูต้องกลับไปทำงาน” ผมบอก ทุกสายตาหันมามองผมพร้อมเพรียงกัน
“ไปเหอะ กูกลับเอง” โอ๊ตบอกโดยไม่ได้สนใจจะหันมามองหน้าผม
“ก็ได้ งั้น สองทุ่มกูโทรมาถ้ามึงไม่กลับ เจอดีแน่ ฟอด!!!” ผมบอก ทิ้งท้ายด้วยการก้มลงหอมแก้มมันฟอดใหญ่โชว์สาว กันไว้ก่อนครับเพื่อมันมีกิ๊ก หึ!!!
ที่ผมทำงานหนักตอนนี้เพราะผมอยากซื้อบ้าน จริงๆอยู่คอนโดมันก็ดีน่ะนะแต่ว่า ผมเห็นแปลนบ้านของโอ๊ตเมื่อสามเดือนก่อนผมจึงคิดว่ามันคงอยากมีบ้านสักหลัง
ผมไปดูที่และจ้างชั่งฝีมือดีสร้างบ้านไว้แล้วแถวๆชานเมืองโดยไม่ได้บอกให้โอ๊ตรู้ กำลังให้ไอ้ธารจัดการอยู่ ตอนนี้บ้านเสร็จเรียบร้อยแล้วก็มีแค่ตกแต่งภายในและภายนอก ไม่น่าจะเกินสองเดือน ถึงตอนนั้นผมค่อยบอกโอ๊ต
ผมทำงานเป็นMDให้กับบริษัทต่างชาติแห่งหนึ่งและเป็นCEOให้กับบริษัทชื่อดังในประเทศอีกแห่ง เลยไม่ยากที่ผมจะสร้างบ้านได้ในเวลาไม่นาน หลังจากนี้ผมจะลาออกจากการเป็นMDเพื่อจะได้มีเวลาอยู่กับโอ๊ตบ้าง ดูเหมือนช่วงนี้ช่องว่างของเราจะเริ่มเยอะไปหน่อยแล้ว
“โอ๊ต โอ๊ต หลับแล้วหรอ” หลังจากทำงานเสร็จ ผมก็ตรงกลับคอนโดทันที โอ๊ตนั่งสูบบุหรี่อยู่ตรงระเบียงห้องเหมือนเคย
“ไหนมึงบอกกลับสองทุ่ม สองทุ่มพ่องมึงสิ” นั่นไง จัดกูเลย
“ก็งานมันเยอะนี่หว่า กูไม่ได้แวะที่ไหนเลยนะ คิดถึงมึงจะแย่ ฟอด!!!” ผมนั่งลงข้างๆมัน ก้มลงหอมซอกคอร่างบางทีนึ่ง
“กูจะนอนแล้ว พรุ่งนี้มีเรียน” มันลุกขึ้นเดินเข้าไปในห้อง ปล่อยให้ผมนั่งมองตามตาละห้อย เหี้ย เป็นอะไรของมันอีกล่ะเนี่ย เมื่อก่อนไม่เห็นเคยเป็นเลยอ่ะ
Tru…………
“โอ๊ต ทำไมมึงไม่รับโทรศัพท์กูก่อนล่ะ หลับแล้วหรอ” ผมออกมาจากห้องน้ำ พบว่าเสียงโทรศัพท์ผมดังอยู่ข้างๆตัวมันแต่มันไม่ยอมรับสาย
“ว่าไงไอ้ธาร” ผมดึงแขนโอ๊ตที่นอนอยู่บนเตียงให้มันหันมาหาผมแต่มันขืนตัวไว้ และดึงแขนกลับ “เดี๋ยวนะมึง!!! กูคุยกับไอ้ธารเสร็จก่อน.....”
‘เป็นเหี้ยไรกันอีกพวกมึง’
“ไม่รู้ว่ะ เหมือนมันจะไม่พอใจอะไรกูเนี่ยแหละ มึงโทรมามีไรล่ะ”
‘เรื่องบ้านน่ะ โอเคแล้ว ไว้ว่างๆเราค่อยไปดูอีกที ถ้าไม่มีปัญหาอะไรมึงตกแต่งได้เลย’
“เออขอบใจว่ะ ลีวายส์อ่ะ นอนยัง” ผมถามหาลีวายส์ เพราะช่วงนี้ไม่เจอหน้า เลยรู้สึกคิดถึง ปกติลีวายส์ชอบมาอยู่กับโอ๊ตประจำตอนว่างๆ
‘ทำไม หมดแรงหลับไปแล้ว’
“ไอ้เหี้ยธารกับกูมึงยังหวง เชื่อมึงเลย แค่นี้ล่ะ กูจะไปสยบเมีย ฝันดี” ผมบอก ก่อนจะวางสาย
ผมกลับเข้ามาในห้องมองร่างบางบนเตียงกว้าง และค่อยๆล้มตัวลงนอนข้างๆมัน ผมกอดเอวบางไว้หลวมๆจากด้านหลัง ซูดกลิ่นสบู่หอมๆจากซอกคอขาวเข้าปอด
“หลับจริงหรือเปล่าวะ ลักหลับแม่งเลยนี่ หึ”
“กล้าก็ลอง” ผมถึงกับผงะเมื่ออยู่ มันหยิบปืนมาจากไหนไม่รู้ สอดผ่านเข้ามาใต้แขน จ่อตรงหน้าอกซ้ายผมพอดี
“เล่นแรงนะมึง ถ้าปืนลั่นขึ้นมาจะทำไง เก็บเร็วครับที่รัก ฟอด!!!”
“ไม่มีกระสุนไอ้สัด มึงเอาของกูไปซ่อน อย่าให้กูหาเจอนะ กูยิงมึงทิ้งแน่” เมียกูโหดตลอด ผมว่านอนดีกว่า เหอะๆ
“วันนี้มารับกูบ่ายสาม”
“กูมีประชุม ช้าหนึ่งชั่วโมงได้มั้ย รอกูที่.......”
“งั้นไม่ต้อง!!!” ปึก! โอ๊ตปิดประตูรถเสียงดังด้วยความไม่พอใจ วันนี้มันมีเรียนบ่ายผมเลยกลับไปรับมันที่คอนโด แวะทานข้าวและมาส่งที่มอ
“โอ๊ต!” ให้ตายเหอะ ผมว่าคงต้องทะเลาะกันอีกรอบแน่ๆ
ตลอดระยะเวลาในการประชุมผมมักจะหยิบนาฬิกาขึ้นมาดูเรื่อยๆ หวังว่ามันจะจบลงเร็วๆ แต่ก็ไม่ ผมเลิกประชุมเกือบหกโมง ยังไม่พอยังต้องนั่งคุยกับกรรมการบริษัทอีกสองชั่วโมง เหี้ยเลยทีนี้ กลับไปไอ้โอ๊ตหาย กูต้องเป็นบ้าแน่ๆ
“โอ๊ต!” กลับมาถึงห้อง ผมก็เรียกหามันเหมือนทุกครั้งนั่นแหละครับถึงมันจะไม่ตอบก็ตาม “นอนหรอ...อ้าว อยู่ไหนวะ”
ไม่มีครับ คิ้วผมเริ่มขมวดเข้าหากัน ในระหว่างที่เดินหามันไปทั่วห้อง แต่ก็ไม่เจอ หรือจะขึ้นไปห้องไอ้ธารนะ
“ไอ้ธารโอ๊ตอยู่ห้องมึงหรอ....ว่าไงนะ เหี้ยไม่โทรบอกกูเลย เดี๋ยวกูตามไป” ไอ้ธารบอกว่าโอ๊ตไปที่ผับกับมันแล้ว ซึ่งผมไม่คิดว่ามันจะไปกับไอ้ธารเพราะปกติมันไม่ค่อยทำตัวสนิทกับใคร
ผมอาบน้ำแต่งตัวเสร็จก็รีบไปที่ผับทันที เดี๋ยวนี้ผับปรับปรุงใหม่คนเลยเยอะขึ้น ด้านล้างเป็นกึ่งผับกึ่งร้านอาหาร ส่วนด้านบนก็เป็นบาร์และมีเวทีของนักดนตรี ผมให้โอ๊ตช่วยงานนิดๆหน่อยๆ เพราะเห็นว่ามันทำออกมาดีเลยให้มันช่วยงานไอ้เซฟต่อ มันชอบพูดว่าจะกลับไปทำงานกับพี่มันผมเลยหางานให้ทำซะเลย
“ไอ้โอ๊ตอ่ะ” ผมถามไอ้ธารที่นั่งอยู่ในห้องพักกับลีวายส์
“มาถึงก็ถามหาเมียเลยนะ ไอ้แมน กับเพื่อนกับฝูงนี่ข้างหัวเฉย” ไอ้เซฟเหน็บผมครับ ผมไม่เห็นมันจริงๆนะ ก็มันไม่สำคัญนี่ เหอะๆ
“อยู่ด้านนอก เห็นพาเพื่อนมาสี่ห้าคน” ไอ้ธารบอก
“หรอ ลีวายส์เป็นไรคะ ทำไมหน้างอแบบนั้นล่ะ ไหนบอกพี่แมนซิ” ผมหันไปถามลีวายส์ที่ตอนนี้นั่งหน้าหงิกอยู่บนโซฟา
“ก็พี่ธารอ่ะ กอดกับผู้หญิงเมื่อกี้ ถ้าพี่กายไม่พาลีวายส์ไปดูนะ คงไปไกล” ลีวายส์กอดอกมองไอ้ธารตาขวาง
“อ้าวไอ้ธาร ได้ไงวะมึง”
“มึงก็เชื่อมันนะ บ้าบอตามไอ้กายแม่งสร้างเรื่องให้กูแล้วหนีไปรับไอ้พี่หมอแล้ว”
“โกรธพี่ธารแล้ว!!!”
“กูตบปากแตก นั่นมันกระเทย เข้าใจมั้ยกระเทย พูดกับมึงไม่รู้เรื่องเลย งั้นกลับบ้านไป.....มึงมาแล้วก็อยู่ดูร้านต่อล่ะกัน” อ้าว ไอ้ธารพูดจบมันลากลีวายส์กลับเลยครับ
“ห้ามชิ่งหนีอีกคนนะมึง ไอ้กายก็กลับแล้ว กูดูไม่ทัน” ไอ้เซฟก็แม่งดักทางกูเร็วเกิน
“เออๆ งั้นกูไปหาเมียก่อน” ผมบอกและเดินออกมาหาโอ๊ตข้างนอก มันนั่งอยู่กับเพื่อนสี่ห้าคนและก็มีผู้หญิงอีกสองคนนั่งข้างๆ เมียกูกอดเอวนางด้วย
“หวัดดีพี่” เพื่อนโอ๊ตหนึ่งในนั้นทักผม เพราะผมไปรับไปส่งโอ๊ตบ่อยๆ เราเลยรู้จักกัน
“เออ มานานยัง ไม่โทรบอกกูเลยนะ”
“จำเป็นด้วยหรอ” โอ๊ตบอก ในมือมันคีบบุหรี่ ยกขึ้นสูบเป็นระยะ ถ้าใครไม่รู้ว่าเป็นแฟนผมก็คงคิดว่ามันเป็นเพลย์บอยตัวพ่อแน่ๆ
“อย่าเยอะ โอ๊ต กูไม่ชอบ” ผมบอกน้ำเสียงจริงจัง เพื่อนมันไม่รู้หรอกว่าเราเป็นแฟนกัน
“กูก็ไม่ชอบเหมือนกัน!!!!” ปึก! อยู่ๆโอ๊ตก็ลุกขึ้นพรวดพราดเข้ามาเหวี่ยงหมัดใสผมท่ามกลางความมึนงงของกลุ่มเพื่อนมัน
“โอ๊ต!!!” ผมใช้ลิ้นเลียเลือดตรงมุมปากมองโอ๊ต ที่กำลังจ้องเขม่งมองผม “กลับไปคุยกันที่บ้าน”
“ไม่กลับ! กูไม่อยากกลับไปอยู่คนเดียว! ปล่อยกู!!!”
“อยู่คนเดียวที่ไหน กูอยู่นี่! มึงเมาหรอห๊ะ!!! กูบอกให้มาไง” ผมดึงแขนมันให้ตามมาแต่มันไม่ฟังครับพยายามปัดมือผมออก
“เอ่อ....พี่ใจเย็นกันก่อนมั้ยอ่ะ”
“ไม่ต้องยุ่ง!!!” ผมบอกตวาดใส่เพื่อนมัน ก่อนจะลากเจ้าตัวออกมาจากกลุ่มเพื่อน “มึงเป็นเหี้ยอะไร ไหนบอกกูมาซิ” ผมเหวี่ยงร่างบางลงบนโซฟาหลังจากเข้ามาให้ห้องพักของไอ้เซฟ
“มึงแหละ เป็นเหี้ยไรกับกู ห๊ะ! ห๊ะ! มึงแม่ง!....เป็นใครห๊ะ” พูดจาไม่รู้เรื่องยังไม่พอ มันยังตบผมด้วยครับ
“ไอ้โอ๊ต! มึงพูดไม่รู้เรื่องนะ หยุด...อ่ะ! กูบอกให้หยุดไง....โอ้ย!!!” ตอนนี้มันคว้าอะไรใกล้มือได้มันก็ใช้ตีผมหมดแหละครับ ทำเอาผมหลบกันจ้าละหวั่น
“ไอ้แมน ไอ้เหี้ย มึงทิ้งให้กูอยู่คนเดียวมากี่คืนกี่วันแล้วไอ้สัด กูจะฆ่ามึง....” มันผลักผมลงบนเตียงก่อนจะตามมาตบตีผมจนเจ็บไปหมด ก่อนที่ผมจะรวบมือมันไว้ได้
“มึงไม่เข้าใจหรอ กูทำงานนะ เอาเลยดิ ตบตีให้กูตายไปเลย เอาปืนมายิงกูก็ได้ จะได้สะใจมึงไง ดูเหมือนเราจะคุยกันดีๆไม่รู้เรื่องแล้วว่ะ”
“ผมอย่าท้ากูนะ!”
“ไม่ได้ท้า พูดจริง ลุกขึ้นกูจะไปเอาปืนให้” ผมผลักมันออก ส่งปืนให้กับมัน โอ๊ตมันก็รับไปทันที สงสัยกูคิดผิดจริงๆที่ไปท้ามัน =_=
“ไอ้เหี้ย!” ปึก!!! เต็มๆครับ มันต่อยผมกับสันปืนเข้าอย่างจัง เล่นเอาเลือดกบปาก
“หยุดบ้าได้ยัง” ผมดึงปืนกลับมาก่อนจะโยนมันทิ้งไปไกลๆ และดึงร่างบางให้นั่งลงบนตัก “กูขอโทษ นะคร้าบบบ”
“กูเกลียดมึง”
“เออๆ กูรักมึง โอเคกูลาออกจากงานเลยก็ยังได้ ถ้าไม่หายโกรธ เอาป่ะ” มันมองผมด้วยหางตานิดๆ
“ก็เอาสิ กูจะได้รู้ว่ากูกับงานมึงจะเลือกอะไร” อุ้ย! เมียกำลังงอน โคตรดีใจจนหายเจ็บเลยว่ะ
“คำตอบมันตายตัวอยู่แล้วว่าเป็นมึง มึงเลยแหละ มึงคนเดียว งั้นพรุ่งนี้กูหยุดงานพามึงไปเที่ยวเอามั้ย”
“กูไม่ใช่เด็ก”
“ไม่เด็กเลยครับ ฟอด!!! คนนี่โตแล้ว เหอะ! ดูหน้ากู มึงดูหน้ากูนะ เสียหล่อหมด รับผิดชอบเลย” ผมบอกเสียงอ้อน
“มึงทำตัวเอง ปล่อย กูจะไปเพื่อน” มันผลักผมออกก่อนจะลุกขึ้น
“เพื่อน...แล้วผู้หญิงนั่นใคร เป็นไรกับ ใครพามา” โรคหึงผมกำเริบนิดๆ เพราะผมรู้มาว่าในมอไอ้โอ๊ตมันป๊อปสุด สาวเพียบ
“เมียคนอื่นทั้งนั้น มึงโง่เนอะ” ว่ากูอีก =_=
“ปากดี...มานี่ก่อนเลย” ผมดึงแขนร่างบางกลับมาจูบแลกลิ้นกันสองนาทีก่อนจะปล่อยให้โอ๊ตกลับไปหาเพื่อน ส่วนผมก็เลี่ยงไม่ได้ที่ต้องช่วยไอ้เซฟดูผับจนผับปิดถึงจะได้กลับ โอ๊ตเล่นเมาซะจนผมต้องแบกมันขึ้นห้อง จากนั้นเราทั้งสองคนก็หลับเป็นตายด้วยความเหนื่อยล้ากันทั้งคู่
“อื่มมม....” ผมผงกหัวขึ้นก่อนจะค่อยๆลืมตาช้าๆ “โอ๊ต....มึงนอนบนตัวกูทำไมเนี่ย หนัก ลงไปเลย” ผมบอก โอ๊ตมันนอนเล่นโทรศัพท์อยู่บนตัวผมครับ
“แม่ง!” มันด่าแล้วก็ลงไปนอนดีๆ ผมหมั่นไส้เลยดึงมันเข้ามากอด “ปล่อยกู กูไม่อยากอยู่ใกล้มึงล่ะ”
“โอ่ๆ เค้าขอโทษครับ เอาดีๆนะ มึงแผลที่มุมปากกูยังเจ็บอยู่เลยเนี่ย” ผมทำแก้มป่องให้มันดู รู้มั้ยมันทำไง มันกัดแก้มผมครับแทนที่มันจะห่วงผมบ้าง
“สมควรแล้วมึงอ่ะ”
“มึงโกรธที่กูไม่มีเวลาให้มึง แต่ถ้ามึงรู้เหตุผล มึงต้องดีใจแน่ๆ อาบน้ำยังเนี่ยเดี๋ยวพาไปเที่ยวไง”
“ไหนอ่ะ” มันเงยหน้าขึ้นมาถาม ผมจึงถือโอกาสจูบมันซะเลย “ไอ้เหี้ย เหม็นปากไอ้สัด”
“มึงอยากขับรถบ้างมั้ย กูขี้เกียจ” ผมบอก รู้สึกอยากนอน เลยถามโอ๊ตดูเพราะปกติมันก็ไม่ค่อยจะขับเอง และมันก็ขอขับบ่อยๆ แต่ปรากฏว่า
“ไม่ กูขี้เกียจ” =_=
ผมขับรถออกมาแถวชานเมือง ไม่ไกลนักแวะทานข้าวร้านอาหารข้างทางแปบหนึ่ง เพราะแม่งเมียบ่นหิวไม่หยุดปาก จากนั้นก็มายังจุดหมายที่ผมตั้งใจจะพาโอ๊ตมา
“ลงดิ ถึงแล้ว” ผมบอก หลังจากจอดรถหน้าบ้านสไตล์โมเดิร์นสองชั้น ติดริมทะเลสาบเล็กๆ
“นี่มัน.....มึงเอาแปลนบ้านกูมาขายหรอ ไอ้เหี้ยแมน ห๊ะ!!!” เอ้า เมียกูก็คิดไปโน้น กูล่ะปวดหัวกับมันจริงๆ
“ขายพ่องมึง เนี่ยบ้านเรา ชัดป่ะ บ้านมึงอ่ะ มึงกับกู” เมื่อได้ยินผมบอกแบบนั้น โอ๊ตมันนิ่งคิดไปสิบวิก่อนจะเดินเข้าไปดูใกล้ๆ
“มึง.....เมื่อไหร่วะ ทำไมไม่บอกกูล่ะ” มันถามผม เสียงอ่อนลงนิดๆ ผมเลยเดินเข้าไปกอดเอวมันไว้จากด้านหลัง
“จริงๆกูกะจะให้เสร็จก่อน ถึงจะบอก แต่ถึงตอนนั้น กูคงอาจถึงตายได้”
“ก็จริง...ถ้าบอกช้ากว่านี้ศพอาจไม่สวย”
“โหดจริงอะไรจริงครับเมีย ฟอด!!! งั้น มึงอยากตกแต่งภายในเองมั้ย จะได้ถูกใจ” ผมจูงมือโอ๊ตเข้ามาในบ้าน มองไปรอบๆซึ่งตอนนี้ยังวางเปล่าไม่มีของตกแต่ง
“กูอยากตกแต่งเอง แต่ไม่ใช่เงินมึง อย่างน้อยกูก็อยู่นี่เหมือนกู ไม่ได้ช่วยอะไรเลย”
“อย่าคิดแบบนั้นสิ กูทำเพราะกูทำได้ ไม่ได้ลำบากอะไรเลย ของๆกูก็เหมือนของๆมึงนะโอ๊ต กูพร้อมที่จะทำให้มึงทุกอย่างนอกจาก ให้กูทิ้งมึง กูทำไม่ได้”
“ซึ่งตายล่ะ
“แล้วหน้าแดงทำไมอ่ะ หึๆ” ฟอดดดดดดด
หนึ่งเดือนผ่านไป..................
“พี่โอ๊ตตตตต..........” เสียงใสดังมาจากหน้าบ้านแทนเสียงกดกริ่ง แค่นี้ก็รู้ล่ะครับว่าใครมา
“ดีค่ะลีวายส์” ผมออกมารับลีวายส์หน้าบ้านก่อนจะช่วยร่างเล็กถือของในมือ “ไอ้ธารแม่ง ให้ลีวายส์ถือได้ไงมึง”
“มันอยากถือเองเหอะ ไอ้เซฟกับไอ้กายยังไม่มาหรอ เดี๋ยวก็ดึกพอดี”
“ไม่รู้ ถ้ามันโทรมา ก็บอกให้ซื้อของกินมาเยอะๆ เบียร์ด้วย” ผมเอาของที่ไอ้ธารซื้อมา ไปให้โอ๊ตในครัว “อันนี้เสร็จยัง”
“อืม....เอาไปกินดิ” โอ๊ตบอก มันทำกับข้าวเป็นนะครับ อร่อยด้วย
“ลีวายส์ช่วยมั้ยฮะ พี่โอ๊ต”
“ช่วยให้เสร็จช้าลงน่ะนะ มาเลย กูช่วยเองดีกว่า จะได้เสร็จเร็วๆ” ไอ้ธารบอก ก่อนจะดึงลีวายส์ลงไปนั่งตักมัน
วันนี้ผมเข้ามาอยู่บ้านวันแรกหลังจากตกแต่งกันมาเกือบๆเดือนก่อนจะย้ายของเข้าเสร็จเรียบร้อย เลยจัดปาร์ตี้กันนิดหน่อย ปิดผับแล้วก็นัดกันมาที่บ้านผม ได้ข่าวว่าไอ้เซฟจะพาแฟนมาด้วยผมก็ยังไม่เคยเห็นหรอกนะ เห็นลีวายส์แอบกระซิบมาว่าน่ารักแต่นิสัยไม่ดี จะเชื่อลีวายส์ได้หรือเปล่าก็ไม่รู้สิ
“โอ้ยเหี้ย ไกลฉิบหายอ่ะ” ไอ้กายครับ มาถึงก็บ่นเลย “ไอ้เซฟมายังวะ”
“ถามหาไอ้เซฟทำไม คิดถึงมันหรอ” ไอ้พี่หมอครับ งานหึงพี่แกมาเต็มตลอด ไม่แพ้ผมกับไอ้ธารหรอก
“บ้าสิ มันพาแฟนมา เหอะ”
“แล้วไป....เออ ไอ้แมนกูซื้อของมาให้มึงอ่ะ อยู่หลังรถ ไปแบกเองนะกูอุตสาห์ซื้อมาล่ะ”
“โธ่ ไรวะ” ผมเดินไปเปิดท้ายรถพี่หมอ มันซื้อของแต่งบ้านมาให้ครับ เป็นชุดโฮมเธียเตอร์สุดหรู ผมรู้พี่แก่ตังเยอะแต่ไม่ต้องเยอะกับกูก็ได้ และในระหว่างนั้นเองมีรถโตโยต้าวีออสเข้ามาจอดพอดี
“ทำไรมึง โทษทีมาช้า” ไอ้เซฟครับ มากับเด็กคนหนึ่ง เหมือนผมว่าผมเคยเจอแต่ไม่รู้จัก
“เออ มึงช่วยขนของเลย ไอ้พี่หมอซื้อมาให้เนี่ย” มาถึงก็ใช้ซะเลย เราเลยช่วยกันขนของเข้าบ้าน เด็กที่มากับไอ้เซฟเดินถือของที่ไอ้เซฟซื้อมาเงียบๆ
“มาแล้วๆ เล่นตัวนะมึงเซฟ พาแฟนมาทั้งที มาช้าอย่างกะตัวเองเป็นพระเอก” ไอ้กายพูดขึ้นทันทีที่เห็นไอ้เซฟเข้ามาพร้อมๆกับผม
“เหอะนา มึงก็ อย่าแกล้งดิ เดี๋ยวแพ็คอึดอัด” ผมมองเด็กไอ้เซฟ แม่งพิมพ์เดียวกับไอ้โอ๊ตเลย นิ่งๆเงียบๆแล้วก็ไม่ค่อยสนใจใคร
“อึดอัดก็ไม่ต้องพามาสิพี่เซฟ รู้มั้ยวันนี้นายแพ็ค โดนเรียนคาบพละไปนอนห้องพยาบาลด้วยล่ะ”
“ไอ้เตี้ย หุบปากเลย มึงก็ไปเหอะ”
“ปะ...ป่าวนะ ก็พี่เค้า.....เอ่อ....พี่เค้าให้ถือของไปให้ นิดหน่อยเอง” ลีวายส์พูดพรางเหล่มองไอ้ธารไปด้วย
“พี่ไหน” ไอ้ธารครับ แผ่รังสีหึงมาแต่ไกล เหอะๆ รายนี้ลีวายส์จะพูดถึงใครไม่ได้เลย
“รุ่นพี่มอหก ชื่อไรแล้ววะ........” แพ็คพูด ก่อนจะแลบลิ้นใส่ลีวายส์ที่กำลังนั่งเหงื่อตก สงสัยเด็กไอ้เซฟคงไปอึดอัดล่ะมั่งผมว่า หน้าตามันก็ออกจะกวนๆไปอีกแบบ
เราออกไปจัดปาร์ตีกันหน้าบ้าน ยกของปิ้งยางออกไปตั้งโต๊ะแบบง่ายๆ นั่งคุยกันดื่มกันไปเรื่อยเปื่อย ตกดึกลีวายส์เริ่มงอแงง่วงนอน ผมเลยให้ไอ้ธารพาไปนอนบนห้องซึ่งมีอยู่สามห้องรวมทั้งห้องของผมและไม่นานไอ้เซฟก็ไปส่งเด็กมันก่อนจะกลับมานั่งดื่มกันต่อจนถึงเช้า พวกผมสี่ห้าคนนอนกองอยู่ด้านล่างตื่นมาไอ้ธารแม่งหายไปนอนกับลีวายส์ตั้งแต่เมื่อไหร่แล้วก็ไม่รู้
“โอ๊ต ขึ้นไปนอนข้างบนไป” ผมปลุกโอ๊ตที่นอนอยู่บนโซฟาข้างๆผมให้ตื่น หลังจากปลุกพี่หมอไอ้กายและไอ้เซฟให้กลับ ส่วนไอ้ธารยังนอนอยู่ข้างบน
“กลับกันหมดแล้วหรอ ห้าวววว”
“ไอ้ธารอยู่ข้างบน” ผมบอกดึงแขนมันให้ลุกตาม เดินขึ้นห้อง โอ๊ตนั่งลงบนเตียงท่าทางงัวเงีย “อ่ะนี่” ผมส่งซองสีน้ำตาลให้มันดูก่อนจะนั่งลงกอดเอวบาง เอาคางเกยไหล่มันไว้
“นี่มัน.....ได้ไง....กูไม่เอาหรอก มึงบ้าไปแล้ว” มันโวยวายเมื่อเห็นสิ่งที่อยู่ข้างใน
“ของขวัญวันเกิดไง วันนี้วันเกิดมึงนี่ ฟอด!!! เก็บไว้นะนี่เป็นของขวัญชิ้นแรกที่กูให้มึงและก็ชิ้นแรกที่กูให้คนที่กูรัก” โอ๊ตนิ่งเงียบไป ก่อนจะอบยิ้มออกมานิดๆ
“มึงบ้าไปแล้ว...จุ๊บ!!!” มันจุ๊บแก้มผมด้วยล่ะ คิคิคิ
“ท่าจะบ้าจริง แล้วมึงเคยเห็นป่ะ คนบ้ากำลังเอาเมียอ่ะ” พูดจบ ผมกดร่างบางลงบนเตียงก่อนจะทับทาบตัวเองตามลงไปกดจูบริมฝีปากบางของคนรักอย่างดูดดื่ม
ในเมื่อผมสร้างบ้านหลังนี้ให้มัน ผมก็จะให้มันจริงๆ ผมจึงให้บ้านหลังนี้ติดชื่อมัน แต่ไม่สำคัญหรอกว่าสิ่งที่ผมให้จะมากน้อยเพียงใด สิ่งที่สำคัญจริงๆคือความสุขของคนที่ได้รับและคนให้มากกว่า
“รักมึง” ถึงแม้จะเป็นแค่เสียงกระซิบแต่คำนี้จากโอ๊ตก็ดังก้องอยู่ในหัว(ใจ)ผม และจะดังอยู่อย่างนี้ตลอดไป
...
อีธารกับลีวายส์เปิดประตูออกมา หลังจากตื่นขึ้นมาในช่วงสายๆของวัน อีธารยังคงรู้สึกง่วงนิดๆแต่ก็ยังอยากกลับไปนอนที่บ้านเพราะได้ยินเสียงห้องข้างๆ เลยคิดว่าไม่อยากอยู่รบกวนเวลาเพื่อนรักต่อ
“พี่ธาร ไหวมั้ยอ่ะ” ลีวายส์คนรักของอีธารถาม เพราะดูท่าทางร่างสูงยังง่วงอยู่ไม่น้อย
“ไหวนา ไปเหอะ”
“ไปบอกพี่โอ๊ตก่อนฮะ” ลีวายส์บอกและเดินไปหน้าห้องโอ๊ตทันทีซึ่งอีธารห้ามไว้ไม่ทัน
‘อ๊า.....อ่ะๆๆๆ.....ซี๊ดดดด..’ ลีวายส์ชะงักมือที่กำลังจะเคาะประตู หันกลับมามองหน้าอีธารด้วยสีหน้าแดงแป๊ดดดดด
“มาเลย หรืออยากโดนมั้ง อืม...ฟอด!!!”
“จะบ้าหรอฮะ พี่ธารอ่ะ” >/////<
>>>>>>>>>>>><<<<<<<<<<<<<<
ชอบกันมั้ยเอ่ย คู่ต่อไปจะตามมาเรื่อยๆ รอติดตามนะครัชชชชช
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
