มาต่อแล้วจร้า
Older Brother .....04
ฉึกๆ ฉึกๆ
“อืมมมมม.....” ผมพลิกตัวหนี ดึงผ้าห่มขึ้นคลุมหัวเมื่อรู้สึกถึงความรำคาญอะไรบางอย่างที่เข้ามาสะกิดอยู่ตรงข้างแก้มเบาๆ
“.................” หายไปไม่นานรู้สึกเหมือนมีตัวอะไรสักอย่างคืบคลานเข้ามาในผ้าห่ม และยังไม่พอมันยังจะขึ้นมานอนทับหน้าท้องผมแกร่ง ผมจึงต้องค่อยๆลืมตาขึ้นช้าๆ
“เฮ้ย!!!!!” ลีวายส์ทำเอาผมสะดุ้งตื่นเต็มตา เมื่อลืมตาขึ้นเห็นใบหน้าของมันอยู่แค่ปลายจมูก
ก่อนที่ผมจะยันตัวลุกขึ้นจากเตียงและเปิดผ้าห่มออก
ลีวายส์โผล่หัวออกมาเอามือเท้าคางไว้ทั้งสองข้าง นอนมองผมตาพริบๆ และจู่ๆก็ทำท่าเหมือนกับคิดอะไรออกก่อนจะขยับมา....จุ๊บ!!!!
“มอนิ่งคิส ฮะ” มันพูด ส่งยิ้มยิงฟันทำตาหยีมาให้ ดู ดูมันทำน่า......สักทีมั้ยเช้าๆแบบนี้เนี่ย
“ลงไป!” ผมบอกเสียงเข้ม ทำให้ร่างเล็กถึงกับรีบลงไปจากร่างผม มันทำหน้าหมาหงอยจนผมรู้สึกผิดเลยล่ะ ผมทำไรผิดวะ
ผมอาบน้ำแต่งตัวเสร็จ วันนี้กะว่าจะจัดการเรื่องเข้าเรียนให้ลีวายส์เพราะยังไงก็ต้องเรียนหนังสือและอีกอย่างจะได้ตัดปัญหาที่จะต้องพาไปไหนมาไหนกับผมด้วย
ผมดูเอกสารและให้ไอ้กายจัดการเรื่องที่เรียนให้ เพราะพ่อมันเป็นเจ้าของโรงเรียนนานาชาติชื่อดัง ผมเลยจะฝากให้ลีวายส์ไปอยู่ที่นั่น ผมก็จะได้สะดวกไม่ต้องไปวุ้นวายอะไรมากนักปล่อยให้ไอ้กายเป็นคนจัดการไป
“ฮ่ะๆ ฮ่าๆๆๆๆ” ดูเหมือนว่าลีวายส์จะเข้ากับไอ้กายได้ดีกว่าผมซะอีก ตั้งแต่มาถึงจนตอนนี้มันยังเล่นกันไม่หยุด ฟัดกันนัวเนียอยู่ตรงโซฟานั่นแหละ บางทีกูก็หมั่นไส้นิดๆน่ะนะ
Tru………….. Tru………..
โทรศัพท์ผมดังมาจากบนโต๊ะทำงาน ผมเลยลุกขึ้นมาคุยตรงระเบียงห้องพัก ผมอยู่ที่ผับ เรามาถึงก่อนผับเปิดหนึ่งชั่วโมง และตอนนี้คงจะเริ่มให้แขกเข้าร้านบ้างแล้ว
“ว่า........” ผมกดรับก่อนจะพูดทักเสียงเรียบ
“ได้เรื่องแล้ว มันนัดให้เราที่ไปXXX มันจะส่งน้องชายมันมาคุย” ไอ้แมนพูดบอกเกี่ยวกับเรื่องที่ผมไว้วานมันให้ไปทำ
“บอกว่า กูจะคุยกับมันโดยตรงไม่งั้นก็ไม่ต้องเอาเงิน”
“ได้ งั้นกูจะนัดสถานที่มาเลยแล้วกัน เดี๋ยวกูส่งไปให้อีกที” มันพูดจบและกดสายทิ้งไป
เพล้ง!!!!!!
เหี้ยไรอีกวะ ผมรีบก้าวกลับเข้าไปด้านใน เห็นลีวายส์ล้มลงกับพื้นพร้อมกับไอ้กายที่ทำท่าจะเข้าไปรับแต่ไม่ทัน แถมยังมีเศษแก้วแตกกระจายเต็มพื้น
“เล่นเหี้ยอะไรกันห๊ะ!!!! แมร่ง! มึงเด็กหรือไงไอ้กาย มึงดูซิได้เลือดจนได้ มึงนี่ก็ชอบจัง ทีหลังไปเล่นนอกระเบียงโน้นจะได้ตกลงไปตายทีเดียว” ผมด่าไอ้กายจบ ก้าวเข้าไปอุ้มลีวายส์ขึ้นมา และก็ด่ามันไปด้วย
“ฮึก....ฮึก....อืออออออออออออออออ” เอ้า! สิ้นเสียงผม ลีวายส์เริ่มร้องไห้ขึ้นมาทันที
“หยุด!!!!! ถ้าแค่นี้ทนไม่ได้ต่อไปกูจะไม่พามึงมาอีก กูจะขังไว้ที่ห้อง” ผมบอก ลีวายส์กัดปากตัวเอง สะอื้น ตัวสั่นเพราะกลัวผมจะด่าว่าต่อ
“ไปเลย มึงไปถอยรถเลย แผลขนาดนี้โดนเย็บแน่มึง” ผมหันไปพูดกับไอ้กายที่ยืนนิ่งทำท่าจะร้องแทนลีวายส์ ซึ่งตอนนี้ซุกหน้าสะอื้นอยู่กับแผงอกผม
“ไอ้เซฟ มึงเข้ามาดูร้านที กูพาเด็กเวรไปโรงบาล............ไม่ต้องถามมาก.....!!!” ผมโทรไปบอกไอ้เซฟ มันก็รีบเสือกทันที ผมเลยรีบวางหูใส่แมร่ง
ผมเดินออกมาทางหลังผับจะได้สะดวก ขึ้นรถที่ไอ้กายขับมารออยู่ ก่อนจะตรงไปโรงบาลทันที ที่จริงแผลมันไม่เยอะสำหรับผม แต่สำหรับร่างเล็กคงจะเจ็บ เพราะดูผิวหนังมันจะบางไป เลือดเลยไหลออกมากจนเสื้อเชิ้ตสีขาวที่ผมใส่อยู่มันเปื้อนเลือดไปเกือบครึ่ง
“เร็วไหนไอ้กาย ทีมึงแอบไปแข็งรถ ยังเร็วได้กว่านี้................ไม่ต้องมองกูรู้” หึ ผมพูดบอก
ไอ้นี่น่ะ มันเคยไปลงแข่งรถที่สนาม และมันก็รถคว่ำปางตาย เพราะอะไรอันนี้ผมไม่รู้ รู้แต่ว่าจากนั้นพวกผมก็สั่งห้ามมันเด็จขาด แต่มันก็ยังแอบไปแข่ง แต่ก็ไม่พ้นสายตาไอ้แมนไปได้เพราะหูตามันเยอะ
“........................” ไอ้กายหลบตาผม ก่อนจะรีบขับ และไม่นานก็มาถึง โชคดีที่ผมมีรุ่นพี่เป็นหมอ ผมเลยโทรมาบอกไว้ก่อนมาถึงโรงพยาบาล
“นี่ๆ หมอ เบาๆหน่อยสิ เห็นมั้ยว่าเด็กผิวบางอ่ะ” ไอ้กายพูดบอกไอ้พี่หมอที่กำลังเย็บแผลให้ลีวายส์ ผมคิดว่าพี่แกมือเบาสุดแล้วนะแต่ไอ้กายก็ยังจะพูดบอกอย่างห่วงๆตั้งแต่เข้ามาแล้วล่ะ ผมยังรู้สึกรำคาญแทนพี่หมอเลย
“เออ...กูว่ากูเบาสุดแล้วนะ” พี่หมอพึมพำกับตัวเองเบาๆ ส่วนลีวายส์กอดคอผมไว้ไม่ยอมปล่อย ผมเลยต้องอุ้มและนั่งลงบนเตียงพยาบาลเพื่อให้พี่หมอทำแผลเย็บแผลได้สะดวก
“อึกๆ.....เจ็บ” ลีวายส์สะอื้นเบาๆ บอกว่าเจ็บเมื่อใกล้เย็บแผลเสร็จแล้ว
“ทีหลัง มึงเล่นให้ได้เลือดเยอะกว่านี่สิ กูจะได้ให้หมอตัดขาทิ้ง” ผมพูดขู่ ลีวายส์สั่นหัวไปมาและซุกหน้ากลับลงไปกับแผงอกผม
“เอาล่ะ เสร็จแล้วคนเก่ง เดี๋ยวมึงไปรอรับยาเลยนะ” พี่หมอบอก ผมเลยส่งสายตาไปทางไอ้กาย และมันก็รู้หน้าที่ดี
“เหอะ เด็กเหี้ยเพื่อนมึงพูดมาฉิบ” พี่หมอพูดบอก ไล่หลังไอ้กายที่ออกไปจากห้องแล้ว อยากจะบอกพี่แกเหลือเกินว่าแค่นี้ยังน้อยครับ
“แล้วนี่เอาลูกใครมาเลี้ยงวะ”
“เรื่องมันยาวพี่ เอาไว้ค่อยเล่าให้ฟัง.....ขอบคุณมากงั้นผมไปล่ะ” ผมบอกลุกจากเตียงพยาบาล ไอ้เด็กนี่ก็เกาะผมอย่างกะลิง ผมก็กลัวเหลือเกินว่าจะโดนแผลมันเข้า
“เดี๋ยวกลับพร้อมกันกูออกเวรพอดี” ไอ้พี่หมอพูดจบ หันไปเก็บของของตัวเองก่อนจะถอดเสื้อกาวออก เปลี่ยนเป็นคนล่ะคนเลยว่ะ เหอะ จากนั้นเราก็เดินออกมาพร้อมกัน
“เสร็จแล้ว....อ่ะ.......” ไอ้กายรับยาเสร็จพอดี มันเดินตรงมาทางผม และมองผ่านไปยังพี่หมอตั้งแต่หัวจรดเท้า อึ้งล่ะสิมึง
ก็ตอนนี้พี่มันไม่มีเสื้อกาวสีขาวกับแวนตากรอบเล็กสีดำแล้ว มันใส่เสื้อเชิ้ตสีน้ำเงินเข้มตัดกับผิขาวเกือบซีด ใส่กางเกงยีนส์ขาเดฟและรองเท้ายี้ห้อดัง ถลกแขนเสื้อสองข้างขึ้นถึงข้อสอก บอกได้คำเดียวว่าเลวสุดๆ ไม่ต้องบอกว่าหน้าตาพี่แกหล่อแค่ไหน เอาเป็นว่าหล่อจน คนแกยังเหลียวหลังคอเคล็ดเลยล่ะครับ กูยอมรับว่าหล่อกว่ากูอีก
“เปาะ.....เฮ้! เพื่อนมึงจะกินกูหรอ” ไอ้พี่หมอ ยื่นมือไปดีดนิ้วใส่หน้าไอ้กาย จนมันสะดุ้ง เพราะเผลอเคลิ้มล่ะสิกูรู้หรอก
“บ้าหรอ แค่มองเหอะ กูว่านะไม่เห็นเหมาะจะเป็นหมอเลย น่าจะเป็นพนักงานเข็นศพมากว่า” ไอ้กายมึงพูดแบบนี้ได้ไงพี่เค้าเกียรตินิยมอันดับหนึ่งไอ้สัจ
“เหอะ.....เพื่อนมึงหน้าสวยดีว่ะ แต่ปากหมาไปหน่อย....หึ กูไปล่ะ” พี่แกบอกทำท่าจะเดินออกไป
“เดี๋ยวพี่รักษ์ ผมฝากไอ้กายไปด้วยได้มั้ย พี่อยู่แถวนั้นด้วยนี่” ผมจะได้รีบกลับพาลีวายส์ไปพักผ่อน ผมก็ด้วยเนี่ยแหละ
“ได้/ไม่” อ้าว สัจ คนหนึ่งบอกได้คนหนึ่งบอกไม่ และไม่ต้องสงสัยไอ้กายครับมันไม่ไป
“งั้นมึงก็กลับเอง กูไปล่ะ” ผมบอกแย่งถุงยามาจากมือมันยักคิ้วให้ไอ้พี่หมอทีหนึ่งเป็นอันรู้กันและผมก็เดินออกมาเลย
“เดี๋ยว ผมไปส่งเอง” เสียงพี่หมอที่ผมได้ยินขณะที่ออกออกมา
“ไม่ไป ไอ้ธาร มึง!!!” จากนั่นผมก็ไม่ได้สนใจ ทิ้งแมร่งเลยเพื่อนพาเด็กกลับห้องก่อนกู
ผมกลับมาถึงคอนโดภายในยี่สิบนาทีอุ้มพาร่างเล็กที่กอดผมไม่ปล่อยขนาดในรถยังต้องนั่งตักกอดคอผมมาตลอดทาง
“ลงไปก่อน ลีวายส์ ลีวายส์” ผมเรียกร่างเล็กที่กอดคอไม่ยอมปล่อย ปรากฏว่าหลับครับ ผมเลยต้องเขย่าแขนเบาๆเพื่อปลุก
“อึกๆ.....อืออ” ร่างเล็กลืมตางัวเงียอยากนอนเต็มที และยอมปล่อยมือจากคอผม ผมเลยว่างร่างเล็กให้นั่งลงบนโซฟา
“ห้ามหลับ เช็ดตัวออก จะได้กินข้าวกินยา” ผมพูดบอกกับร่างเล็กที่ทำท่าจะเอนหลังลงกับโซฟา
จากนั้นผมโทรสั่งอาหารขึ้นมาสำหรับสองที่เพราะตอนนี่ผมเริ่มหิวแล้วเหมือนกันก่อนจะเดินไป เตรียมกะละมังใบเล็กกับผ้าขนหนูบางๆมาเช็ดตัวลีวายส์
“เอา เช็ดตัวซะ....” ผมบอก ร่างเล็กมองผมนิดๆก่อนจะหยิบเอาผ้าขนหนูไปและเช็ดหน้าเช็ดตาอย่างลวกๆ ผมยืนมองร่างเล็กนิ่งๆ รู้สึกรำคาญตากับท่าทางของมันเลยดึงผ้าขนหนูกลับ
“เช็ดบ้ารัยแค่นั้น.....ถอดเสื้อออกซิ” ผมพูดบอกเสียงเข้ม ลีวายส์รีบถอดเสื้อออกอย่างว่าง่าย ผิวขาวเนียใต้ผ้าเผยออกมา ทำให้ผมไม่อาจล่ะสายตาไปได้ รู้สึกหมั่นเขี้ยว อยากลองดูดชิมดูสักครั้ง.....เหี้ย!!! กูคิดอะไรวะเนี่ย ไอ้ธาร!!!
ผมกลืนน้ำลายลงคอ รีบเช็ดตัวให้ลีวายส์เอาแค่ทอนบนพอ และไม่คิดจะเช็ดท่อนล่างให้มันถ้าหากกูเผลอตบะแตกขึ้นมา คุกชัดๆ ครับงานนี้
ไม่นานข้าวมาส่งถึงห้องเราจัดการกินข้าวกันตรงโซฟาเนี่ยแหละลีวายส์จะได้กินยาเลยแต่ดูเหมือนร่างเล็กจะดื้อยาคือหมายถึงมันไม่ยอมกินน่ะสิ และยาที่ได้มามันก็เป็นยาเม็ดซะด้วย
“ขม........ลีวายส์กลืนไม่ลง” ร่างเล็กเบ้ปากบอก น้ำตารื้อขึ้นมาตรงขอบตา
“มึงเลิกซักทีได้มั้ยไอ้ท่าทางแบบนี้ อย่าร้องนะไม่งั้นกูให้ไปนอนนอกระเบียงเอามั้ย” ผมขู่บอกก่อนจะเดินไปหาขนมรสหวานในตู้เย็น
“................” เมื่อได้ขนมผมจึงเดินกลับมาหา ร่างเล็กมองขนมในมือผมก่อนจะเม้มปากนิดๆ อ่า กูมีของล่อแล้วครับ
“อยากกินใช่มั้ย....” ผมถาม ร่างเล็กพยักหน้าน้อยๆ “ถ้าอยากกินรู้มั้ยต้องทำไง” ผมบอกหวังให้ร่างเล็กยอมกินยาแต่......
จุ๊บ!!! จุ๊บ!!!
ลีวายส์ลุกจากโซฟายื่นหน้าเข้าหาผมที่นั้งอยู่ข้างๆก่อนจะแขย่งเท้าขึ้น จุ๊บมุมปากผมซ้ายขาวข้างล่ะที เด็กเวร กูให้มึงกินยาไม่ใช่ให้มาจูบกู เดี๋ยวกูจับฟัดซะเลยนี่ ห่า
“ดี(?) เอาล่ะ ที่นี้ก็ ไปกินยาก่อน แล้วจะให้กิน เร็ว” ผมบอกดันหลังร่างเล็กให้ไปหยิบยาที่ผมเตรียมไว้ให้
ลีวายส์หน้างอ ทำท่าชั่งใจคล้ายผู้ใหญ่ก่อนจะยอมกลั้นใจกลืนยาลงคอทีล่ะเม็ด กินยาเสร็จก็รีบขึ้นมานั่งตักผมและขอขนมกินทันที
“ดีมาก รีบกินจะได้รีบนอน” ผมนั่งดูทีวีไปพลางมองร่างเล็กที่กำลังกินไปพลาง จริงสิตั้งแต่มาอยู่กับผมรู้สึกว่าลีวายส์จะไม่ค่อยได้กินขนมพวกนี้เลย คงต้องซื้อติดห้องไว้บางล่ะ
นั่งไปสักพักลีวายส์เริ่มงัวเงียโอนเอนอีกรอบ เพราะตอนนี้ดึกพอสมควร ผมเลยปิดทีวีและเก็บของหน้าโซฟานิดหน่อย
“ไปนอนได้แล้ว....” ผมบอกลีวายส์ ร่างเล็กไม่ยอมลุกจากโซฟา “ลีวายส์ ไปนอน” ผมบอกเสียงเข้มขึ้นอีกนิด
“ลีวายส์เจ็บขา เจ็บขามาก” ลีวายส์บอก นิ่วหน้าด้วยความเจ็บเมื่อลองขยับขาดู ผมเลยจำต้องเดินมาอุ้มร่างเล็กขึ้น และเดินเข้าห้องนอน
“จุ๊บ! ฝันดีฮะ พีธาร” ลีวายส์ยืนหน้ามาจุ๊บปลายจมูกผมเบาๆ เอาอีกแล้ว ผมไม่สนใจหันไปเปิดไฟหัวเตียง ว่าจะอ่านหนังสือต่อสักนิด แต่ร่างเล็กดึงแขนผมเขย่าเบาๆ
“พี่ธาร จุ๊บลีวายส์คืนก่อนฮะ ลีวายส์จะได้ฝันดี” ร่างเล็กบอกมองผมตาปริบๆ ยั่วกูหรือเปล่าวะ ผมทำเป็นไม่สนใจหันไปอ่านหนังสือต่อ แต่พอหันกลับมามอง ลีวายส์ก็ยังไม่ยอมนอนสักที
“จุ๊บ! ฝันดี นอนได้แล้ว” ผมจำต้องก้มลงไปจุ๊บปลายจมูกร่างเล็กเบาๆ จากนั้นลีวายส์ก็หลับตาลงทันที พร้อมกับเอื้อมมือมากอดเอวผมที่นั่งพิงหัวเตียงอ่านหนังสือ หึ อย่างกะกลัวกูหายงั้นแหละ
เช้า..........
‘ธารค่ะ ธาร’ เสียงหวานของเอมี่เข้ามาในโสตประสาทผม กับภาพของผมและเธอกำลังร่วมรักกันอย่างดูดดื่ม
'อื่ม.........' ผมครางรับในลำคอ รู้สึกเสียวซ่านไปทั่วร่าง เมื่อช่วงล่างถูกบดเบียดและสัมผัส
ผับๆๆ โอ๊ย!!! กูว่าแรงไปแล้ว ผมสะดุ้งตื่นเมื่อรู้สึกว่าแทนร้อนตัวเองโดนบดเบียดอย่างแรง จนรู้สึกปวดหนึบมากไป
ผมเอามือไปลูบๆคลำๆตรงลูกธารน้อยแต่มือกลับจับโดนหัวทุยๆ ของใครบางคน ผมนึกขึ้นได้จนรีบเปิดผ้าห่มออก ผงกหัวขึ้นมอง
“เฮ้ย!!!” ลีวายส์ตาโต ทันทีที่เห็นผมตื่น มือเล็กจับลูกธารน้อยของผมส่วนอีกมือกำลังยกขึ้นตั้งท่าจะฟาดมันลงไป
“ทำอะไรนะ ลงไป!” ผมบอกร่างเล็กที่นั่งคร่อมเอวผมหันหน้าไปทางปลายเตียง
“หนอนฮะ หนอนมันอยู่ในนี้”
“โอ๊ย!!!!” จุกครับจุก มันพูดบอกอย่างตกใจไม่พอ ยังดึงลูกกูขึ้น กะว่าจะให้ผมดูด้วย ผมนี่หน้าแดงหมดแล้ว
“ตัวใหญ่มาก ลีวายส์เห็นพี่ธารร้อง มันกัดใช่มั้ยฮะ” ลีวายส์พูดบอก ขณะที่มือเล็กยังคงจับหนอนยักที่มันว่าไว้มั่น บ้าเซ้นั้นไข่กู
ฟุ๊บ!!! อ่าส์............
“อ่ะ....” ผมผลักลีวายส์ออกจากตัว จนร่างเล็ก ล้มลงไปข้างๆ จ้องร่างเล็กที่กำลังตกใจเขม่ง
“เออ!!! หนอน เดี๋ยวมันจะกัดมึงเนี่ยแหละ ถ้าไปยุ่งกับมันอีก เข้าใจ๋!!!!” ลีวายส์สะดุ้งกับเสียงตะคอกใส่ของผมก่อนจะทำปากมุบมิบเหมือนจะบ่นอะไรสักอย่างแต่ไม่กล้าพูดบอก
ผมก็รีบเข้าห้องน้ำไปจัดการไอ้หนอนให้มันสงบก่อน เช้าๆเลยกู คงไปต้องพรรณนาหรอกนะ จินตนาการณ์เอาเองแล้วกัน
ก๊อกๆๆ เสียงประตูห้องน้ำดังขึ้นทำให้ผมลืมตาจากการงีบระหว่างแช่น้ำในอ่าง ผมมักจะทำแบบนี้เป็นปกติตอนเช้าๆ ถ้าตื่นเร็วน่ะนะ
“มีอะไรอีก......”
“ลีวายส์ปวด.....ฮึฮึ๊” มันบอกเสียงอุ๊บอิ๊บอยู่หน้าประตู ซึ่งผมไม่ได้ล็อกไว้
“เข้ามา ไม่ได้ล็อก” เพราะห้องน้ำกับห้องส้วมมันกั้นกระจกไว้ ผมเลยให้ร่างเล็กเข้ามาได้
สักพักร่างเล็กเดินเข้ามา ชำเลืองมองผมนิดๆ มันทำท่าจะวิ่งเข้าไปแต่พอเห็นผมมองอยู่มันเลยเดินช้าลง คงเพราะกลัวผมด่าอีกตามเคย
“.................” ร่างเล็กโผล่หัวออกมาจากกระจกที่กั้นไว้ และเอียงหน้ามองผม
“อะไรอีก”
“พี่ธาร...อย่าแอบดูนะ ” เด็กเวร มันเห็นกูเป็นโรคจิตหรือวะ เฮ้อออ
“อาบน้ำยัง” ผมถามตอนที่มันเดินออกมาเมื่อทำธุระเสร็จ ลีวายส์สั่นหัวช้าๆตอบ “มานี่...” ผมบอกอีก ร่างเล็กก็เดินมาแต่โดยดี
“...............” ร่างเล็ก มองผมงงๆ ก่อนจะก้มมองลงไปในอ่าง แต่มันไม่เห็นอะไรหรอกเพราะ ฟองสบู่เต็มอ่าง
“ถอดผ้า แล้วลงมาอาบมา” ผมบอก ร่างเล็กทำท่าครุ่นคิด และเดินออกไป อ้าวเหี้ยไรวะ เหอะๆ
“................” สักพักผมได้ยินเสียงฝีเท้าเดินกลับเข้ามาใหม่เลยลืมตาขึ้นมอง ลีวายส์ถอดเสื้อผ้าออกหมดไม่เหลือไว้สักชิ้น
“แต่ ลีวายส์มีแผลฮะ” เออกูลืมไป แต่ก็อาบได้นี่
“มานี่มา....” ผมบอกก่อนจะยกร่างเล็กลงมาในอ่าง จับขาข้างหนึ่งไว้พาดกับขอบอ่างโดยให้นั่งลงบนตักผม หันหน้าไปทางเดียวกัน แต่เห็นทีกูจะพลาดล่ะ
พอก้นนิ่มๆของร่างเล็กบดเบียดลงเท่านั้นแหละ ลูกธารกูที่เพิ่งจะสงบไปมันก็เริ่มตื่นอีกครั้ง ผมมองแผ่นหลังขาวเนียนของร่างเล็กตรงหน้า กลืนน้ำลายลงคออย่างยากลำบาก ก่อนจะก้มลงไปสูดดมเอากลิ่นกายมันเข้าบอด หอมดีว่ะ อ่า........กูต้องบ้าไปแล้วแน่ๆ ทำไมถึงได้มีอารมณ์กับเด็กได้เนี่ย ตะ.....แต่ว่า ไม่มีใครรู้สักหน่อย ช่วยไม่ได้
จ๊วบๆ!!! จุ๊บ! ผมซุกไส้ซอกคอขาวเนียนตรงหน้า ร่างเล็กไม่มีท่าทีขัดขืนแต่อย่างไร ยั่วกูป่ะเนีย
“คิคิ....พี่ธาร จั๊กกะจิ้ ฮะ คิคิ ” ลีวายส์เอี่ยวตัวกลับมาบอก หัวเราะชอบใจใหญ่แต่หารู้ไม่ตอนมันขยับดิ้นอยู่บนตักผม มันทำให้ลูกกูตื่นตัวเร็วขึ้น
“อ๊ะ!!” ลีวายส์หยุดดิ้นเพราะสัมผัสได้ถึงแทนร้อนผมที่อยู่ใต้ร่างมัน
“โอ๊ย!!!!” ผมจับมือลีวายส์ไว้ไม่ทัน มือเล็กจับหมับเข้ากับลูกธารกูเต็มลำ แถมมันยังออกแรงบีบเค้นอีกด้วย
“หนอนๆ พี่ธาร หนอน..........อ๊ะ!!!” ผมจับลีวายส์ลุกขึ้น อุ้มมันออกมายืนนอกอ่าง และนั่นทำให้ลีวายส์เห็นหนอนยักเข้าอย่างจัง ผมรีบเอาผ้าขนมหนูพันเอวก่อนจะทิ้งลีวายส์ให้ยืนเออเรออยู่ตรงนั้น ไม่ไหวๆ กูตรงไปสยบหนอนกูก่อน อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกก
<<<<<<TBC>>>>>>>
ลีวายส์ : พี่ธารเลี้ยงหนอนไว้กลางลำตัว -*-
ขอบคุณทุกเม้นน๊าคร้า
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
