รุ่นพี่ผม...มัน 'เลว'
...
จู่ๆ ลมฝนก็พัดมาวูบใหญ่... .
.
.
ทางดินแดงคลุ้งฝุ่นที่จะนำเข้าสู่ป่าไผ่ มันเลยทุรกันดานเกินไปกว่าที่รถสปอร์ตคันหรูจะขับผ่าน ..
ดีที่บ้านกำนันเข้ม คนรู้จักของบ้านรักษารัตน์อยู่ห่างจากถนนไม่มาก รัตติกร ถึงได้วางใจฝากรถไว้ใต้ถุนบ้านกำนัน ที่เป็นบ้านไม้หลังใหญ่ ก่อนจะเอ่ยปากถามถึงทางไป 'แก่งเพกา' ซักไซ้กันอยู่นานจนได้ความว่า รัตติกร จะมาดูงานที่แก่งในฐานะผู้จัดการรีสอร์ท กำนันเข้มถึงได้เอ่ยปากเรียกเด็กผิวสีทองแดงตัวสูงชลูดมาสั่งกำชับอะไรบางอย่างพร้อมกับฝากกับข้าวกับปลาถุงใหญ่ ไปให้พวกที่อยู่อีกฟากของแก่ง..
.
.
.
...
ฟ้ามืดพอดีที่ รัตติกร สะพายกระเป๋าเป้ใบใหญ่ขึ้นพาดบ่า ลมหนาวพัดกระโชกมาในตอนที่เท้าของเขากำลังก้าวข้ามกาบเรือหางยาวลำเล็กเมื่อเทียบกับความกว้างของแม่น้ำ...
.
.
เรือติดเครื่องแล้วแล่นฝ่าความมืด...
ท้องน้ำสีดำเคว้งคว้าง และเย็นเยือก จนผ่านมาเกือบค่อนชั่วโมง รัตติกร ถึงพอจะเริ่มรู้สึกกังวลจนตั้งคำถามไปเองว่า...จุดหมายมันดูจะไกลเกินไปกว่าความเป็นจริงหรือเปล่า? ความรู้สึกระแวง มันเหมือนเคลือบแฝงในความมืดของท้องน้ำ...และความเงียบก็ไม่ได้ทำให้อะไรดีขึ้น รัตติกร ยังคงนั่งนิ่งเมื่อสารถีที่เป็นเด็กหนุ่มชาวกระเหรี่ยง สนใจแค่เรื่องขับเรือมุ่งหน้าเข้าหาความมืด ...
ชั่วเสี้ยวของความกลัว ...
ภาพในสมองของ รัตติกร ฉายแต่ภาพหลอนของด้วงกว่าง ...
ลมเย็นเหนือผิวน้ำ มันยังเย็นไม่เท่ากับความคิดแว๊บแรกที่คิดไปว่า ถ้าเขาตายไป...ถ้าเขาไม่เจอหน้ามัน ..ไอ้ด้วงกว่างตัวนั้น...ยังจะคิดถึงเขาอยู่หรือเปล่า??
.
.
.
....จนเมื่อเรือเริ่มชะลอดับเครื่องจอดเทียบท่า รัตติกรถึงได้พอเบาใจได้ว่า ไอ้กระเหรี่ยงที่เป็นคนขับเรือมา...
มันไม่ได้หลอกเขามาปล้น..แล้วฆ่าทิ้ง..
.
.
.
.
...
"จ๊ะปอ...ด้วงกว่าง ม่ะอยู่ล๊ะ? "
"...ไม่อยู่ คุณด้วงไปดู แพที่บนเขื่อน ทำไมไอ้ยะข่า? คุณด้วงไม่กลับมามึงแดกข้าวไม่ลงรึไง?"
ในตอนแรกที่ ไอ้เด็กกระเหรี่ยงนั้นเอ่ยปากตะโกนถามคนบนท่าเรือ รัตติกร ไม่ได้สนใจจะฟังเท่าไหร่ แต่พอประโยคต่อไป ที่เป็นเสียงแซวแล้วมีเอ่ยฟาดพิงถึงคนที่ทำให้รัตติกรต้องถ่อสังขารบุกป่าข้ามน้ำมาขนาดนี้ หัวใจเขามันก็เต้นตุบ ...มือใหญ่ที่กำสายสะพายเป้แน่น ..
ส่วนแววตาที่ซ่อนในแว่นกันแดดสีดำราคาแพง ...
.
.
.
จ้องมองแล้วยิ้มเหยียดไปทางไอ้กระเหรี่ยงไม่เจียมตัว ..
.
.
.
...หวังสูงนะมึง..ขาดไม่เห็นหน้ายังกินข้าวไม่ลง... แล้วถ้าแม่งเห็นกู จับกดไอ้ด้วงต่อหน้า..มึงจะรู้สึกยังไงว่ะ ไอ้กระเหรี่ยง???!! .
.
.
ความหึงหวงชั่วเสี้ยว มันผุดภาพไอ้ด้วงถูกมัดติดกับเตียงขึ้นมา ...อ้าส์ ..แค่คิด...รัตติกร น้อยก็ปวดหนึบเสียแล้วสิ...
หัวข้อ: [One Short] รุ่นพี่ผม...มัน 'เลว' //รุ่นน้องผมแม่ง...[26/10/60] (อ่าน 330523 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก