แฟนผมเป็นคนโรคจิต 3
“ฮัลโหล” เสียงรับโทรศัพท์ของธณัติเรียกความสนใจให้โยละสายตาจากมือถือเพียงครู่เดียว ก่อนจะกลับไปนั่งมองนั่งจ้องหน้าจอโทรศัพท์ดังเดิม
...ยิ่งดูก็ยิ่งเหมือน...
หลังจากนั่งเปรียบเทียบ ระหว่างรูปกับคนตรงหน้ามานานก็เก็บรายละเอียดได้มากมาย สายตาจับจ้องชายหนุ่มในหน้าจอ เส้นผมตัดสั้นสีน้ำตาลเข้มเป็นสีเดียวกับธณัติไม่มีผิดเพี้ยน เปลือกตาปิดสนิททำให้ไม่สามารถเห็นแววตาสีน้ำตาลเข้มภายใน จมูกโด่งเป็นสันกับริมฝีปากบาง หากมองผ่านๆคงคิดว่า ผู้ชายที่ถูกถ่ายยามหลับอยู่นี้คือธณัติเป็นแน่แท้…ที่ต่างกันก็คงจะเป็น... รูปร่างส่วนสูงที่กำยำกว่า กล้ามเนื้อแกร่งเป็นลอนต่างจากธณัติที่แค่เพียงตึงแน่น สีผิวเข้มกว่าเล็กน้อยแต่ก็ยังออกขาวอย่างคนเหนือ แล้วก็...
นิ้วโป้งกดไล่ไปอีกภาพพร้อมรอยยิ้มประทับมุมปากยามหน้าจอแสดงภาพชายหนุ่มนอนหลับอ้าปากหวอ ...เขี้ยวน่ารักคู่นี้ไง...
เมื่อไล่ไปอีกรูปก็ต้องฝืน ไม่ให้ยิ้มกว้างออกมา ...ไม่รู้ตอนนี้พี่ธเนศรู้รึยัง ว่าโดนมือซนเขียนชื่อจองไว้ด้านหลังคอพร้อมรอยจูบเรียบร้อยแล้ว…
“โธ่พี่! ก็บอกแล้วไงว่าไม่เลิกๆ” เสียงโวยวายใส่โทรศัพท์ทำให้ต้องเงี่ยหูตั้งใจฟัง
“เออน่า! นี่จะมายุ่งกับผมทำไมเนี่ย แฟนตัวเองล่ะ ไปไหน? หา!? เลิกแล้วเรอะ? เพิ่งคบกันได้แค่เดือนครึ่งเนี่ยนะ!?” หูผึ่งขึ้นกว่าเดิมเพื่อเก็บข้อมูลยัดใส่สมองส่วนที่จับจองไว้สำหรับพี่ธเนศ
“ว่าแต่...เมื่อคืนกลับบ้านยังไง เมารึเปล่า?...ฮัลโหลๆ เงียบไปทำไม ยู้ฮู!” …เมื่อคืนก็โยลากกลับไงครับ พี่นัท...
“จำไม่ได้ แล้วไปนอนที่ไหน ร้านเค้าไม่โยนออกมาข้างถนนเรอะ? ว่าไงนะ! อุตส่าห์เป็นห่วงยังมาด่ากันอีกเหรอฟะ ไอ้พี่เนศบ้า! ไปเจออะไรไม่ดีมารึเปล่า ทำไมวันนี้แปลกๆยังไงไม่รู้? ...อ้าว!?” ธณัติขมวดคิ้วยกมือถือออกจากข้างหูขึ้นดูหน้าจอก่อนจะฮัลโหลกรอกไปอีกสองสาม ที “เฮ้ย! ไรฟะ นึกจะวางก็วาง” สบถอย่างหัวเสียก่อนหันมาโดยไม่ทันตั้งตัว ทำเอาโยสะดุ้งมือถือแทบหลุดมือ
“กินข้าวกันมั้ย โย?” ธณัติถามอย่างไม่ได้เอะใจเลย ว่าพี่ชายตัวเองถูกลอบสูบข้อมูลไปเท่าไหร่
“พี่นัท...มีพี่ชายด้วยเหรอครับ?” ทำเนียนไว้ก่อนดีกว่า
“ก็นะ...” ธณัติตอบ เงียบไปสักพักก่อนจะทำท่านึกขึ้นได้ “เฮ้ย! แต่อย่าคิดอย่างนั้นอย่างนู้นอย่างนี้เชียว เค้าไม่ชอบผู้ชายนะเฟ้ย ขนาดฉันยังโดนขวางซะ...ฮึ้ย! เคือง!” ชริ...ไม่เข้าใจจริงๆ เรื่องตัวเองนี่ความรู้สึกช้าเป็นเต่าคลาน ทีเรื่องพี่ชายละลางสังหรณ์เร็วจี๋ติดจรวด
“แล้วตกลงจะไปกินข้างกันมั้ย หิวแล้ว” ธณัติยังถามย้ำ
โยเสียเวลาคิดเพียงแวบเดียวก่อนให้คำตอบ “พี่นัทไปกินก่อนเถอะครับ ผมยังเคลียร์งานไม่เสร็จ”
…ใช่...มีงานใหญ่ต้องเคลียร์...
+++++++++++++++++++++++++++++
“หนอย! เจ้าน้องบ้า ทำไมไม่เชื่อฟังกันเลยฟะ! ก็บอกให้เลิกๆ คบกับผู้ชายมันมีแต่เสียกับเสีย ดูอย่างเมื่อเช้า...” เมื่อคิดถึงความผิดพลาดเมื่อเช้าก็ต้องขนลุกซู่จนต้องยกมือปัดฉากในหัวทิ้ง ไป “กับผู้ชายมันมีอะไรดีฟะ! ไอ้ที่ควรมีก็ไม่มี ไอ้ที่ไม่ควรมีก็ดันมี มันจะไปรู้สึกดีได้ยังไง” พยายามบอกตัวเองว่า ไอ้ความรู้สึกนุ่มมือยามลูบไล้บนตัวเด็กหนุ่มคนนั้นมันเป็นเพราะยังตื่นนอน ไม่เต็มที่เท่านั้นเอง
…คิดๆไปก็เสียดาย...ทำไมต้องเป็นผู้ชายด้วย หน้าตาอุตส่าห์ตรงสเป็กซะขนาดนั้น...
ธเนศสะบัดหัวยิกเมื่อรู้ตัวว่าเริ่มจะเบี่ยงเบน ...ชายแท้โว้ย! ชายแท้! แลหญิงไม่แลชาย ไม่มีนโยบายปลูกป่า!!!
พยายามตั้งสติให้ดีก่อนจะคว้ากระเป๋าออกจากห้องคอนโดไป
++++++++++++++++++++++++++
“ขออณุญาตครับ ท่านรอง” โยพูดเบาๆพร้อมเคาะประตูเป็นสัญญาณให้คนในห้องได้รับรู้ถึงการมา
“มีเรื่องอะไร” ชวนันท์ยังคงก้มหน้าเซ็นเอกสารต่อไป เห็นได้ชัดว่าไม่อยากเห็นหน้าค่าตา ...เขาเองก็ไม่ได้อยากเจอนักหรอกน่า คนที่แย่งพี่นัทของเขาไปน่ะ...
“นี่...” โยยื่นมือถือให้ชวนันท์ดูหน้าจอ เป็นรูปธเนศยามหลับที่โยนั่งจ้องอยู่เมื่อกี้นานสองนาน ท่านรองพิจารณาสักพักก่อนจะถอดแว่นเงยหน้าขึ้นสบตา เป็นสัญญาณว่าการเจรจาจริงจังกำลังจะเริ่มขึ้น
“พี่ชายของนัท?”
“ผมอยากได้ข้อมูลของคนคนนี้...ทุกอย่างที่คุณรู้”
“แล้วทำไมฉันจะต้องบอกด้วย?”
“ก็ไม่ทำไม ผมอยากได้ข้อมูลของเขา คุณเองก็คงอยากจะบอกอยู่...”
ชวนันท์ขมวดคิ้ว “ทำไมถึงคิดว่าฉันอยากบอก?”
“พี่ธเนศขัดขวางเรื่องคุณกับ พี่นัทใช่มั้ยล่ะ ครั้งนี้คงตั้งใจจะเดินหน้าเต็มที่แน่ๆ...ผมยังได้ยินพี่นัทโทรศัพท์เถียง ปาวๆอยู่เมื่อกี้เลย ว่าอะไรน้า...จะเลิกๆอะไรนี่ล่ะครับ” พูดเสียงสูงหวังกวนเบื้องล่างตามประสาคนไม่ชอบขี้หน้ากัน
“ถ้าอยากจะเจรจาก็อย่ามากวนอารมณ์ฉัน! ...แล้วเธอจะทำอะไรให้ฉันคิดว่ามันคุ้มค่ากับการบอกข้อมูลล่ะ?”
โยเสนอข้อแลกเปลี่ยน พักความเป็นศัตรูไว้ชั่วคราว ตอนนี้พวกเขาจำเป็นต้องถ้อยทีถ้อยอาศัย “ถ้าคุณคอยบอกข้อมูลให้ผม ผมจะคอยกันไม่ให้พี่ธเนศไปยุ่งกับพี่นัท เผลอๆผมอาจจะทำให้เขาเลิกคิดขัดขวางคุณก็ได้”
“เอาความมั่นใจขนาดนั้นมาจากไหนกัน...รู้บ้างรึเปล่า ว่าธเนศไม่ได้ชอบผู้ชาย”
“ครั้งนี้ผมทุ่มสุดตัว ผลจะเป็นยังไงค่อยว่ากัน...แต่มันก็ดีกว่าไม่ทำอะไรเลยไม่ใช่หรือไง ตอนนี้ไม่ชอบ ต่อไปอาจจะชอบก็ได้ ใครจะรู้”
แล้วเขาก็ได้เห็นรอยยิ้มพึง ใจของชวนันท์ ร่างสูงยื่นมือข้ามโต๊ะประจำตำแหน่งมาหยุดอยู่ด้านหน้า โยก็ไม่ลังเลที่จะจับกระชับแน่น “ตกลง ลบความบาดหมางที่ผ่านมาทั้งหมดทิ้งไปซะ...จากนี้ไปเราจะร่วมมือกัน” แน่นอน เรื่องนี้เป็นความลับห้ามธณัติรู้เด็ดขาด...ทั้งสองคนคิดตรงกัน
++++++++++++++++++++++++
- T&T décor -
รับออกแบบสำนักงาน สถานที่ ตกแต่งภายใน
ธเนศแหงนหน้ามองป้ายบริษัท ใหม่เอี่ยมหน้าทางเข้าอย่างภูมิใจ ทำงานเก็บเงินมาตั้งนาน ในที่สุดก็มีทุนพอจะตั้งบริษัทกับเพื่อนสนิทได้ งานที่ทำก็ตามที่ป้ายอธิบาย เป็นงานที่เขารักและตรงตามสาขาที่ได้เรียนมา น่าเสียดายตรงที่ได้มางานเปิดบริษัทเมื่อเดือนที่แล้วเพียงครั้งเดียว หลังจากนั้นก็ต้องสะสางงานที่ทำอยู่กับเรื่องต่างๆที่พิษณุโลกให้เรียบร้อย โดยปล่อยให้เพื่อนบริหารงานเป็นเวลาถึงหนึ่งเดือน
“เฮ้ย!ไอ้เนศ! ยืนหาเศษทองเจิมป้ายเรอะ ไม่เข้ามาข้างในซักที ร้อนจะตายชัก” หันไปมองตามเสียงเรียกก็พบกับชายหนุ่มขาวตี๋ใส่แว่นกรอบเหลี่ยมดูเฉี่ยวแบบ แนวๆ ตัวเล็กกว่าเขาเล็กน้อยเปิดประตูบริษัทโบกมือเรียกให้เข้าไปข้างใน
“ไอ้กั๊ก ขอดูให้มันชื่นใจหน่อยดิวะ” เอ่ยตอบกั๊ก ชื่อที่เพื่อนในวงเหล้าตั้งให้เพราะมันเมาในหนึ่งกั๊กทุกที หรือชื่อจริงๆที่พ่อแม่ตั้งให้ว่าเม้ง ธนธร ผู้เป็นเพื่อนร่วมทุน เหลียวมองป้ายเป็นครั้งสุดท้ายก่อนเดินตามชายหนุ่มเข้าไปในตึกสำนักงาน
...
...
“ไม่เห็นหน้าตั้งนาน ไอ้เพื่อนรัก คิดถึงว่ะ” เมื่อเข้ามาในห้องแอร์เย็นเฉียบกั๊กก็โผเข้ากระโดดกอดคอตามประสาเพื่อนสนิท คิดซื่อ แต่ธเนศดันคิดไม่ซื่อนึกภาพไปถึงร่างบางเพศพ่อที่เขากอดไล้เมื่อเช้า ชายหนุ่มจึงยกแขนกันเพื่อนออกห่างโดยสัญชาตญาณ
“บ้าไรวะ อยู่ๆก็เข้ามากอด อึ๋ย~ ขนลุก” ลูบแขนไปมายืนยันให้เห็นว่าขนมันลุกของจริงพลางขยับตัวออกห่าง
“บ๊ะ! เดือนที่แล้วก็กอด ไม่เห็นว่าอะไร ทีคราวนี้ละทำสะดิ้ง...ไปเจอเรื่องสยองอะไรมารึเปล่า?”
คำถามมันพุ่งเข้าทึ่มอกดัง ฉึก จนกระอักออกมาเป็นเลือดแดงๆสูบฉีดบนสองแก้ม พูดจาพาโวยปกปิดใจที่เต้นตุ้บตับตุ้มต่อม “เจอไร จะบ้าเรอะ! ไม่ขำ! อย่างกูนี่...ไม่มีวันพลาดเฟ้ย เรื่องนอนกะผู้ชายนี่ ไม่มีซะล่ะ!”
...แค่ถามเรื่องสยอง มันดันตอบไปถึงนอนกะผู้ชาย... กั๊กขมวดคิ้วรู้สึกว่ามันชักจะแหม่งๆ “ไอ้เนศ...ก็รู้อยู่นะ ว่าชอบสไตล์ทอมบอย แต่ไม่นึกเลย ว่าจะ...”
“เจ๊ย ขัดใจ! ก็บอกแล้วไงว่าไม่พลาด” พลาด ไม่พลาด พลาด ไม่พลาด พลาด ไม่พลาด พลาด ไม่พลาด …โอย เครียด...มันพลาดไปแล้ววว
“แล้วแฟนที่คบอยู่เป็นไงบ้างล่ะ”
“เลิกแล้ว” ร่างสูงทิ้งตัวลงนั่งบนโซฟารับแขก พาดบ่ากับพนักพิงอย่างผ่อนคลาย
“หา! เลิกอีกแล้ว! เพิ่งเดือนกว่าๆเนี่ยนะ!?” กั๊กที่เดินไปเทน้ำด้านหลังสำนักงานตะโกนถามเสียงดัง
“เออ เดือนกว่าๆ”
“ทำไมฟะ?”
“ก็จะเข้ามากรุงเทพ”
“แล้วไง? แค่เข้ากรุงเทพต้องเลิกด้วยเรอะ?”
“แม่จะตามมาด้วย”
“แล้วไม่พามาล่ะ?”
“น่ารำคาญ พอบอกไม่ให้มา แม่มถามว่า’งานกะฉันอันไหนสำคัญกว่ากัน’” จีบปากจีบคอเลียนเสียงเล็กปนสะอื้น ประโยคคลาสสิกของผู้หญิงนี่มันทำให้ดีกรีความเบื่อพุ่งสูงชนเพดานได้ชะงัด นัก
“แล้วตอบไปว่ายังไง” กั๊กถามพลางยื่นแก้วน้ำเย็นเฉียบให้เพื่อนได้ดื่มแก้กระหาย
“จะให้ตอบไง เจอประโยคนี้ทีไรแพ้ใจทุกที”
“แพ้ใจแล้วทำไมเลิก?”
“ไม่ได้แพ้จนใจอ่อน แพ้จนอดใจไม่ไหว กรูเลยตอบกลับไปว่า เธอสำคัญมากนะ...มากเท่าผู้หญิงทุกคนน้อยกว่าหม่าม้านึดจึง แต่งานกับอิสระของฉันมันสำคัญกว่า …เท่านั้นเอง แมร่งต่อยเข้าเบ้าตา เขียวไปอาทิตย์นึง”
แม้งหยีตาทำหน้าหวาดเสียว “นี่ล่ะว้า สไตล์ทอมบอยอย่างที่มึงชอบ”
“เออ...อยากจะต่อยจะถีบกูไม่ ว่าหรอก แต่จู้จี้จุกจิกนี่ทนไม่ได้ว่ะ...ไม่เข้าใจจริงๆ ตอนคบกันก็ดูไม่ยุ่งยากเรื่องมากดี แต่คบไปคบมาไหงนิสัยเพื่อนทอมมันเปลี่ยนเป็นนิสัยพระมารดาไปได้ฟะ... อย่างกรูน่ะ มันต้องพวกยังไงก็ได้แบบไหนก็ได้ ไปไหนไปกัน...ที่สำคัญ...ต้องปราบนิสัยเจ้าชู้ของกูอยู่ว่ะ” บ่นพลางเคี้ยวน้ำแข็งกรุบๆ มองเหม่อไปไกลจินตนาการหน้าตาสาวในเสป็ก ก่อนจะรีบหลับตาปี๋สะบัดหัว เมื่อใบหน้าใสๆนอนหลับสบายเมื่อเช้ามันแวบเข้ามากระแทกใจ
“เนศเอ๊ย~ พวกเลือกมากเปลี่ยนแฟนบ่อยกว่ากางเกงในอย่างมึงนี่มันคงโดนกรรมตามสนองเข้า สักวัน...ระวังนะเว้ย พอเจอตัวจริงแล้วเขาจะเป็นฝ่ายทิ้งเอา” กั๊กส่ายหน้าระอากับนิสัยไม่เคยเปลี่ยนของเพื่อนสนิท พลางนึกประเด็นเก่าได้ “…หรือว่า ผิดหวังกับนิสัยผู้หญิงจนต้องไปหาผู้ช...”
“ว้ากกกก!!!” เสียงร้องของชายหนุ่มกลบคำท้ายของกั๊กเสียมิด “ไม่ใช่โว้ย! ถึงกูจะชอบผู้หญิงนิสัยชาย แต่ชายจริงไม่ปลื้มโว้ย!”
หลังคำแก้ตัว กั๊กก็ไม่ได้พูดอะไรต่อ กลับหย่อนก้นลงนั่งข้างธเนศดื่มน้ำให้เย็นชื่นใจเงียบๆแทน
“ว่าแต่บริษัทเป็นไงบ้างล่ะ งานใหญ่มารึยัง?” จบเรื่องสัพเพเหระก็เข้าเรื่องงาน เท่าที่คุยโทรศัพท์กัน หนึ่งเดือนที่ผ่านมายังมีแต่งานตกแต่งเล็กๆเช่นพวกห้องนอน บริษัท ร้านค้า
“ยังหาไม่ได้เลยว่ะ รอให้นายมาช่วยหานี่ไง”
“โหย แล้วจะไปหาที่ไหนดีว้า ประกาศลงเน็ทไปรึยัง?” โดยไม่รู้ตัว แขนแกร่งที่พาดพนักโซฟาค่อยๆเปลี่ยนที่ มือใหญ่เผลอจับผมคนข้างๆเล่นตามนิสัย อีกฝ่ายก็ไม่ว่าอะไรด้วยมันเป็นนิสัยที่ธเนศติดมาแต่ไหนแต่ไร...เพื่อนของ เขามือซน รักการแตะเนื้อต้องตัวมาก่อนที่พวกเขาจะสนิทกันเสียอีก...มันคงเป็นลักษณะ ของผู้ชายขี้เหงาล่ะมั้ง...ว่าแต่เพิ่งเลิกกะแฟนปุ๊บก็เที่ยวปั๊บเลยเหรอ เนี่ย แถมกับสาวขี้เล่นซะด้วยนะ...น้องโยเหรอ...กั๊กคิดเมื่อสังเกตเห็นรอยประทับ จูบที่หลังคอโดยมีปากกาหมึกดำเขียนคำว่า ‘ของโย’ พร้อมกับรูปหัวใจไว้ข้างๆ
“กั๊ก...เหม่อไรฟะ? เน็ทน่ะเน็ท ลงไปรึยัง?” ธเนศถามซ้ำเมื่อเห็นว่าเพื่อนรักใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัว
“เพิ่งเปิดเว็บไปอาทิตย์ที่แล้ว มัวแต่แต่งนั่นแต่งนี่อยู่” นั่นไง สายเลือดนักออกแบบมันพุ่งปรี๊ด ไม่แจ่มไม่นำเสนอ
“แล้วหนังสือพิมพ์...” ยังพูดไม่จบเสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้น ให้กั๊กรีบวิ่งไปรับ
“สวัสดีครับ...ครับ...ใช่ ครับ...อะไรนะครับ! แต่งห้องในโรงแรม ครับๆ รับทำครับ ครับ...ครับได้ครับ จะส่งรายละเอียดไปให้นะครับ ขอเบอร์แฟกซ์ด้วยครับ...” ธเนศยกแก้วน้ำขึ้นดื่มหูก็กางผึ่งตั้งใจฟัง จวบจนอีกฝ่ายวางโทรศัพท์หน้าบานแฉ่ง วิ่งมากอดคออย่างเบิกบานใจ
“ไอ้เนศ! แกนี่มันตัวนำโชคจริงๆว่ะ! งานแต่งโรงแรมสร้างใหม่ตั้งร้อยห้าสิบห้อง เค้าให้รับผิดชอบออกแบบภายในทั้งตึกเลยเว้ย ฮ่าๆๆ”
ธเนศขมวดคิ้ว “มันแปลกๆ ยังไม่ทันดูงานตกลงอะไรกันเลย ไหงบอกออกมาว่าตกลงจ้างทันทีฟะ?”
“เค้าบอกว่าได้ดูผลงานที่เคย ออกแบบไว้แล้วรู้สึกถูกใจ อยากให้มาออกแบบให้น่ะ...แต่มีส่วนที่เพิ่มมาจากออกแบบนิดนึง...แต่กูว่าไม่ ใช่ปัญหาว่ะ เรื่องวางระบบรักษาความปลอดภัยเนี่ย...ก็น้องชายมึงทำงานด้านนี้นี่นา คงยืมแรงได้ใช่มั้ย?”
ธเนศค่อยวางใจเมื่อได้ฟังคำ อธิบาย เพื่อนเขาคงไม่สะเพร่าขนาดโดนหลอกง่ายๆหรอกน่า เรื่องสัญญาการว่าจ้างก็ยังต้องนั่งอ่านนั่งปรึกษากันอีกทีอยู่แล้ว “อือ...กูว่าไม่น่ามีปัญหา...บทโชคดีจะมา มันก็มาจริงๆแฮะ”
“นั่นสินะ ถึงบอกไง ว่ามึงเป็นตัวนำโชค” กั๊กพูดปนหัวเราะเปิดสมุดออกแบบงานอย่างมีไฟ
..เอาน่ะ จะถือว่าเรื่องซวยๆเมื่อเช้าเป็นเครื่องสะเดาะเคราะห์ก็แล้วกัน...จากนี้ไปคงจะมีแต่โชคดี...สาธู้~…
++++++++++++++++++++++++++++++
มีคนทายถกด้วยว่าน้องโยยยยยยยยย อ่าแล้วนี้เฮีเนศแกจาทำงายนี้
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
