หมอ(โดน)ฟัน ตอนที่ 44
ก๊อก ก๊อก ก๊อก
“สเบียงมาแล้วจ้า” แม่เคาะประตูแล้วเปิดเข้าไป
“สวัสดีครับ/ค่ะ” ทุกคนในห้องก็ยกมือไหว้มีบางส่วนที่วิ่งมาช่วยเพื่อนถือกับข้าวมื้อดึกวันนี้
“สวัสดีครับ มาอีกแล้วแฮะๆ” ผมยกมือไหว้อาจารย์คนเมื่อวานแต่วันนี้มีอาจารย์ผู้หญิงเพิ่มมาอีกท่านน่าจะรุ่นเดียวกัน
“ไม่เป็นไรๆ มาบ่อยๆแหละดี คนแถวนี้จะได้มีกำลังใจ” อาจารย์โบกมือแล้วแซวยิ้มๆ คนในห้องก็โห่ทันที
ฮิ้ววววววววววววววววววววววว
เจอแซวซึ่งๆหน้าแบบนี้ก็ไปไม่ถูกเลยทีเดียวได้แต่เก๊กหน้านิ่งเข้าไว้
“ลำบากคุณแม่จริงๆเลยนะคะ” อาจารย์หันมาพูดกับแม่ฟิก
“ไม่เป็นไรคะ เรื่องเล็กน้อย” แม่ฟิกตอบยิ้มๆ นั่งดูการซ้อมกับอาจารย์เพราะยังไม่ถึงเวลาพัก ส่วนผมก็เดินไปหลังห้องที่ประจำเวลามาทุกครั้งส่งยิ้มให้ฟิกที่เตรียมเข้าฉากอยู่แล้วหยิบหนังสือที่เอามาด้วยมาอ่านต่อช่วงนี้มีเวลาต้องรีบอ่านเก็บเพราะอาจารย์ชอบเซอร์ไพรส์สอบไม่บอกไม่กล่าว ผมอ่านไปก็เงยมองฟิกบ้างก่อนจะคิ้วขมวดเมื่อเห็นฉากที่ฟิกเข้า ฉากนี้ต้องเป็นน้องแก้มกับฟิกเข้าแล้วทำไมพี่รหัสถึงมาเข้าแทนละ
“น้องครับ มีการเปลี่ยนแปลงตัวละครเหรอ” ผมสะกิดเรียกน้องที่นั่งสัปงกอยู่ใกล้ๆจริงๆก็ไม่อยากเรียกหรอกแต่อยู่ใกล้ที่สุดแล้ว
“ห๊ะ อ่อ ครับ เปลี่ยนตัวนางเอกหนะครับ ปีนี้เรามีสปอนเซอร์ใหญ่ 2 ท่านครับ ครอบครัวพี่ฟิกกับครอบครัวพี่ตาลที่เพิ่มเข้ามาเลยต้องเปลี่ยนบทให้เกียรติสปอนเซอร์ พี่มีไรหรือเปล่าครับ”
“เปล่าครับ แค่สงสัยหนะมื่อวานไม่มีฉากนี้เลยถาม”
“ตอนแรกก็วุ่นวายกันใหญ่ครับที่อยู่ๆก็สั่งเปลี่ยนบทกะทันหันแต่ทำไงได้เบื้องบนสั่งมา ผมได้ข่าวมาว่าครอบครัวพี่ตาลเป็นสปอนเซอร์ออกครึ่งๆกับครอบครัวฟิกเพราะพี่ตาลอยากเล่นคู่กับพี่ฟิกแม่พี่ตาลเลยเข้ามาคุยกับเซนเซเมื่อบ่ายพร้อมกับแม่พี่ฟิก” น้องเล่าบอกแล้วกวักมือเรียกให้ผมขยับไปใกล้แล้วเล่าเสียงต่อเสียงเบาลง ผมก้พยักหน้าเข้าใจตามองฟิกที่กำลังโดนนางเอกใหม่เข้าฉากลูบไล้กันอยู่หน้าผมนิ่งนะแต่ในใจเดือนปุดๆ อยากจะกระฉากมาตบให้หายแรด
“ว่าแต่รู้ดีจังหนะ” ผมหลับตาข่มอารมณ์แล้วหันมาแซวน้อง มองไกลๆว่าหล่อแล้วพ่อมองใกล้ๆนี่ยิ่งกว่าหล่อแอบใจกระตุกนิดๆ กับน้องลูกครึ่งตรงหน้า
“แฮะๆ ก็ผมป็น FC พี่กับพี่ฟิกนี้ครับรู้ไม๊ครับเค้าฟินกันทั้งสาขา แฟนเพจคู่พี่ก็พวกผมนี้แหละป็นคนสร้างผู้นำก็แก้มและผองเพื่อน” น้องเกาหัวแก้เก้อแล้วสารภาพบาปออกมา ถึงว่ารูปส่วนใหญ่ที่ออกมาจะตอนที่อยู่คณะกับออกไปกับพวกน้องแก้มเป็นส่วนใหญ่ แอดมิดใหญ่อยู่ใกล้ๆนี่เอง
“คุยไรกัน” อยู่ๆก็ชะโงกเข้ามาถามเสียงเข้มแยกผมกับน้องลูกครึ่งออกห่างกัน
“ห๊ะ เปล่า พักแล้วเหรอ” ผมเงยขึ้นก็พบกับสายตาจับผิดยืนกอดอกจ้องเขม็ง
“ยังแต่หมดฉากพี่แล้วเลยออกมาก่อน” ฟิกตอบนิ่ๆงทั้งแวตาและน้ำเสียง แล้วทำไมผมต้องเสียวสันหลังวาบด้วยง่ะ เก๊าไม่ได้ทำไรผิดน้า แค่เผลอมองหน้าเคลิ้มไปนิดเท่านั้นเอ๊งงงงง
“อืม เหนื่อยไม๊” ผมถามพร้อมกับจับมือฟิกลูบและบีบเบาๆให้ใจเย็น
“อย่าทำเนียน คุยไรกันไมต้องนั่งชิดกระซิบกระซาบกันด้วย” ฟิกส่ายหัวแล้ววกมาที่เรื่องเดิมมองผมสลับกับน้องไปมาอย่างคาดคั้น กูนั่งคุยกับน้องเค้าซื่อๆไม่ได้คิดคบชู้ว้อยยยยยยยย
“เสียงดังทำไมเนี่ย แค่สงสัยว่าทำไมฉากที่เข้าเมื่อกี้มันถึงต่างจากเมื่อวาน ก็เลยถามน้องเค้าก็เท่านั้นเอง” ผมกระตุกมือฟิกให้รู้ตัวว่าเสียงดังเกินไปมองคนในห้องที่หันมามองอย่างขอโทษแล้วบีบมือฟิกให้ใจเย็น เวลาหึงนี่เลือดขึ้นหน้าไม่สนใจใครตลอด
“จริงเหรอ จริงเหรอว่ะไอ้นุ” หันไปถามย้ำกับน้องที่กำลังจะเผ่น
“จริงซิพี่ พี่คิดว่าผมนั่งจีบแฟนพี่หรือไง” หันมายิ้มแหยงๆให้แต่ก็ตอบยืนยันเพื่อให้ตัวเองพ้นผิด
“เออซิวะ” ตอบหนักแน่นจ้องหน้าน้องแบบหาเรื่องประมาณ อย่าให้กูรู้นะ
“ไร้สาระวะ” ผมกับน้องที่ชื่อนุพูดหร้อมกัน ฟิกก็มองเขม็งเหมือนผมกับน้องเข้าได้เสียกันแล้ว
“เอ่อ ผมไปนะพี่บรรยากาศชักจะไม่ดี” แล้วก็เผ่นแนบไปทันทีพอดีกับที่อาจารย์สั่งพักพอดีทุกคนก็กรูไปที่สะเบียงรอบดึกทันทีเหมือนจะรู้ว่าวันนี้มีของมาเซ๋นเตรียมจานเตรียมช้อนมาซะดิบดี เป๊ะกันจริงๆสาขานี้
“อะไร” ผมหันมาถามฟิกที่ยังคงจ้องผมไม่ลดละ
“แน่ใจนะว่าไอ้นุมันไม่ได้จีบเกล” ถามแล้วก็หรี่ตามองกะจับผิดเต็มที
“ก็แน่นะซิ ไม่ไว้ใจกันหรือไง” ต้องทำเสียงให้หนักแน่นไม่งั้นไม่จบ เวลาหึงแล้วระแวงไปหมดแม้แต่กับอีปีก็โดนมาแล้ว
“เกลอะไว้ใจแต่ไม่ไว้ใจไอ้นุมัน ออกจะหล่อล้ำลูกครึ้งไทยญี่ปุ่นสเปนซะขนาดนั้น” ปากบอกว่าเชื่อใจแต่หน้านี้ยังบึ้งสายตายังไม่วางใจ
“แต่ไงฟิกก็ดูดีกว่าและดีที่สุดในสายตาเกล” ต้องพูดเอาใจซะหน่อยช่วงนี้อ่อนไหวอะไรนิดอะไรหน่อยเอามาเป็นเรื่องได้ แต่ที่พูดมาออกมาจากใจจริงๆนะครับ ไม่ชมผัวตัวเองจะไปชมกระซู่กูปรีที่ไหนละ
“จริงอ่ะ ปากหวาจริงขอชิมหน่อยซิ” พอยอมเข้าหน่อยหางก็โผล่ทันทีกามขึ้นสมองตลอด
“บ้า คนเต็มห้อง” ก็ได้แต่ทุบไหลแก้เขินแหละนาทีนี้จะให้แลกเปลี่ยนออกซเจนเอ็นไซม์ตอนนี้ก็คงจะไม่เหมาะ คนดูให้พรึ่บ
“เฮ้ย ตรงนั้นหละจะหวานอีกนานไม๊ มดเต็มห้องแล้วถ้าจะหวานไปหวานที่อื่นเห็นใจคนไม่มีคู่บ้าง” เสียงพี่แจมดังแทรกโลกส่วนตัวเข้ามาฟิกก็หันไปชี้หน้าแต่พี่ก็ก็มึนไม่รู้ไม่ชี้จ้วงยำขึ้นมากินต่อโดยมีพี่โจที่คอยแย่งของน้องแก้มมากินเป็นระยะๆจนเกิดสงครามกันย่อยๆ
“เออ ไม่เห็นบอกว่ามีการเปลี่ยนนักแสดงนำ” พูดถึงน้องแก้มก็นึกได้
“หืม พี่ก็เพิ่งรู้ตอนที่จะเริ่มซ้อมแหละเซนเซเพิ่งบอกตอนนั้น” ฟิกก็ทำหน้าเครียดตอบกลับมา
“แล้วแก้มไม่โวยวายเหรออยู่ๆบทที่ตัวเองลงคัดเลือได้มากถูกฉกเอาไป” ถามอย่างเป็นห่วงเพราะก่อนที่จะมีการคัดนักแสดงแก้มมาคุยโว้ไว้ว่าต้องได้เล่นบทนี้เพราะเป็นบทผู้หญิงที่สวยทั้งกริยามารยาทรวมถึงรูปลักษณ์ภายนอกมีสมองที่ชาญฉลาดไหวพริบดี เอาง่ายๆเฟอร์เฟคโคตรๆใครได้ทำเมียสบายทั้งชาติ แก้มเลยตั้งใจว่าจะเอาบทนี้มาให้ได้ลงทุนเปิดคลิปการแสดงนี้ท่องบทซ้อมเป็นวันๆกว่าจะเป๊ะได้พยายามมาตั้งนาน แล้วอยู่ๆโดนฉกไป
“ลั่นห้องเลยแหละอุส่าห์คัดได้บทนางเองแล้วท่องบทจนจะแม่นแล้วต้องมาท่องใหม่จนไอ้มุกต้องปิดปากลากไปเคลียร์” ฟิกเล่าเสียงเครียดมองน้องแก้มอย่างเห็นใจ
“สงสารแก้มจัง” ก็ได้แต่ส่งกำลังใจไปให้ขนาดอยู่ไกลกันขนาดนี้ยังมองเห็นตาบวมๆนั้นเลย เฮ้อ
“พี่ก็ไปคุยกับเซนเซมาแล้วนะแต่แบบว่า...เซนเซเองก็ลำบากใจเหมือนกัน” ฟิกบอกอย่างจนปัญญาก็อย่างว่าลงทุนเป็นสปอนเซอร์ใหญ่แล้วก็หวังให้ลูกตัวเองได้บทเด่นทั้งนั้นแหละ ยกเว้นฟิกนี่ต้องบังคับเพราะปฎิเสธจะไม่เล่นเป็นตัวเอกจะให้นองมุกเป็นแทนแต่อาจารย์ไม่ยอมเพราะจะเอาฟิกมาเป็นตัวขายในการดูดคนมาดูละคร เพราะถ้าให้น้องมุกดูดคนคงล่มตั้งแต่รู้จักกันมาว่าฟิกนิ้งแล้วนะน้องมุกนิ่งยิ่งกว่าเงียบตลอดนานๆจะพูดซักที
“เกลเข้าใจ เอาไว้หาของมาปลอบทีหลัง” ผมก็ยิ้มปลอบๆส่งให้ ค่อยหาของมาปล่อยใจทีหลัง
“อีกเรื่องทำไมพี่ตาลถึงรับโทรศัพท์ฟิกได้” ไหนๆนางก็เป็นประเด็นมาแล้วเอาให้เคลียร์ไปเลยอย่าได้ข้องใจ
“เมื่อไหร่ไม่เห็นรู้เลย รู้อีกทีตอนแม่กับเกลเข้ามาแล้ว” ฟิกบอกหน้างงๆพร้อมกับตบกางเกงหาโทรศัพท์
“นี่จ๊ะฟิก ฝากพี่ไว้ลืมไปแล้วหรือไง” แล้วนางก็เดินเข้ามาพร้อมกับยื่นไอโฟนมาให้ยิ้มนิดๆทำเหมือนมองไม่เห็นผม แม่ฟิกที่อยู่หน้าห้องนั่งคุยกับอาจารย์ก็มองมานิ่งๆ
“ครับ ผมแค่ฝากให้พี่เอาไปใว้บนโต๊ะให้แล้วก็ไม่ได้ให้พี่ถือวิสาสะรับสายของผม” ฟิกรับมาแล้วยื่นให้ผมพูดกับพี่ตาลนิ่งๆแต่เฉือดเฉือนสุดๆ พี่ตาลนี้เหวอหน้าสั่นกันเลยทีเดียวคงยังไม่เคยเจอฟิกเวอร์ชั่นนี้
“ก็พอดีเกลโทรมากลัวว่ามีเรื่องด่วนพี่ก็เลยรับ” นางปรับสีหน้าแล้วตอบยิ้มๆ
“แต่พี่ก็ควรจะบอกผมก่อนไม่ใช่รับสายของผมเองแบบนี้ พี่คิดว่าตัวเองเป็นใคร” แรว๊งงงง ฟิกก็ยังคงบอกกลับนิ่งๆแต่เสียงเริ่มดัง ยิ่งประโยคสุดท้ายนี้สะใจ
“ฟิก” ผมกระตุกมือฟิกเชิงเตือนเพราะพี่ตาลหน้าเสียจวนจะน้ำตาตกแล้ว
“ไปเถอะพี่หิวแล้ว” ฟิกลูบหน้าถอนหายใจแล้วลากผมออกมา เดินไปที่กลุ่มพี่แฝด
“ไม่แรงไปหน่อยเหรอ พี่เค้าหน้าเสียจะร้องไห้แล้ว” แม้จะสะใจแต่ผมก็ยังมีความเป็นเพื่อนมนุษย์(เหลือ)อยู่บ้างนะครับ แหม๋
“ไม่หรอกเรื่องอื่นพี่ไม่ว่า แต่นี้ก้าวล้ำเรื่องส่วนตัวพี่มากเกินไปพี่ก็ไม่ชอบเหมือนกัน ที่สำคัญรับสายเกลด้วยเกิดเกลเข้าใจผิดขึ้นมาซวยพี่อีก” ฟิกบอกเสียงจริงจังจ้องหน้าผมสื่อความจริงใจ แค่นี้ผมก็ดีใจแล้วกับความสำคัญที่ได้รับ แม้จะเป็นเรื่องเล็กน้อยก็ตามเถอะ แค่รับโทรศัพท์เองงงง
“เอาน่า เกลไม่เข้าใจผิดหรอกถ้าตอนแรกๆที่คบกันก็ว่าไปอย่างตอนนี้เกลเชื่อใจพี่ 100% ที่ถามก็แค่สงสัย” ผมพูดให้ฟิกสบายใจ ถ้าเป็นคบกันแรกๆคงหน้าแหกกันไปแล้วแต่นี้ผ่านอะไรด้วยกันมาเยอะแล้ว เรื่องไหนที่ควรเชื่อใจเรื่องไหนควรที่จะเก็บเอามาคิด แยกแยะออกได้แล้ว น่าจะนะ ฮ่าๆๆ
“อืม แล้ววันนี้ทำไรมา” ครางรับในลำคอโยกหัวผมแล้วถามหาของกิน
“แม่พี่ทำยำมาแล้วก็ผัดมักกะโรนี แต่มีพิเศษให้พี่ด้วย” ผมยิ้มให้แล้วดึงมาที่โต๊ะที่ผมวางกล่องข้าวแยกของฟิกไว้ต่างหาก
“แต่นน ผัดไทยกุ้งสดเส้นสปาเก๊ตตี้” ผมยื่นของโปรดฟิกที่รู้เพิ่มมาอีกอย่างหนึ่ง ฟิกเป็นคนชอบกินเส้นแทบจะทุกประเภทก็ว่าได้ มิน่าละถึงใช้ปากเก่ง ดูดเก่ง >///<
“เกลทำเอง” ฟิกแกะฝาออกหันมายิ้มกว้างให้ผม ดูก็รู้ว่าดีใจที่ได้กินของโปรดฝีมือแม่
“แฮะๆ ทำแค่คลุกให้เข้ากันเท่านั้นเอง” ผมยิ้มแห้งๆให้ ทำได้แค่นี้ก็ดีแล้วถ้าให้ทำเองมีหวังครัวระเบิด
“ฮ่าๆ อย่างน้อยเกลก็ยังได้ทำ แค่นี้ก็ดีแล้ว” ฉุดมือผมให้นั่งข้างๆพูดปลอบใจ แล้วลงมือโซ้ยทันทีดูมีความสุขมากกกกกกกก
“เอาไว้วันหลังเนอะ ขอฝึกปรือฝีมือก่อน” ไม่รู้อะไรดลใจให้พูดออกไปแค่ทอดไข่ยังไหม้ทำได้แค่เวฟของ(สำเร็จรูป)เท่านั้น ฟิกก็พยักหน้าพูดไม่ได้ของเต็มปาก เห็นว่าพี่แฝดชะเง้อมองมาแต่เสียใจมีให้แค่แฟนเค้าเท่านั้น ฮี่ๆ
“อ่อ มีสลัดกับผลไม้ด้วยนะแม่พี่ทำน้ำสลัดเองเลยอร่อยมาก” ผมหยิบอีกกล่องออกมาวางครงหน้าพร้อมกับน้ำสลัดที่แม่ทำเอง สดัดนี้ทำมาแค่ 3 กล่องเล็กแล้วก็กล่องใหญ่อีกอัน กล่องเล็กจะให้อาจารย์ที่เหลือผมกับฟิกเพราะแม่ไม่ทานมื้อดึกแต่อาจารย์มาสองท่านเลยต้องยกส่วนของผมให้ไป
“โห้ยย ทำพิเศษให้แต่พี่นิ่งแล้วแก้มละ” น้องแก้มถลาเข้ามาดูพูดตัดพ้ออย่างน้อยใจ
“ก็ทำมาให้กินด้วยกันนี่แหละ อย่าเพิ่งงอนรีบกินเข้าพี่แฝดจะซัดหมดกล่องแล้ว” ผมขยี้ผมน้องแก้มแล้วยื่นกล่องใหญ่ให้ แล้วบุ้ยปากไปทางพี่แฝดที่กำลังจิ๊กของในจานแก้ม
“อ๊ากกกกก พี่โจจิ๊กกุ้งแก้มเหรอ เอามาคืนเดี๋ยวนี้นะ เอามาคืนนนน” แก้มโวยเสียงดังจับไหล่พี่โจเขย่าแต่พี่ท่านก็รีบเคี้ยวจะกลืนน้องแก้มเลยบีบคอเขย่าแทนถึงกับสำลักกันเลย
“ไงเรา” แม่ฟิกเดินเข้ามาตบไหล่ฟิก
“ก็ไม่ไง” แล้วก็ตอบกวนๆกลับไป เลยเจอซัดอีกที
“กวนนะ เดี๋ยวปั๊ด” แม่ว่าแล้วจะซ้ำอีกทีแต่ฟิกยกมือขึ้นกั้น
“เคลียร์แล้วใช่ม่ะ” แม่ถามนิ่งๆ ไม่สื่อว่าเรื่องอะไร แต่ก็พอเดาได้ น้องแก้มและผองเพื่อนก็ตั้งใจกินกันมากหูนี่ตั้งกันทุกคน
“ครับ” ฟิกตอบรับแล้วก้มหน้ากินต่อมีอ้อนให้ผมป้อนแล้วก็เช็ดปากให้ด้วย แต่ก็ต้องทำเดี๋ยวคุณชายจะหาว่าไม่ดูแล
“ฟิกเอ้ย เรื่องบางเรื่องถ้ามันล้ำเส้นไปก็ไม่ต้องไปสน คุณยายกับแม่สอนให้เป็นสุภาพบุรุษก็จริงให้เกียรติผู้หญิงก็จริงแต่ถ้าเค้าทำในสิ่งที่ไม่สมควรได้รับการให้เกียรติจากเราก้ไม้ต้องให้ ไม่ต้องรู้สึกผิดกับแม่หรือคุณยายเพราะถ้าคุณยายอยู่ก็คงพูดเหมือนกับแม่ เข้าใจนะลูก” แม่ฟิกตบไหล่พูดบอกยาวเหยียดแล้วก็ลูบหัวตอนท้ายยิ้มเอ็นดูส่งมาให้
“ครับแม่” ฟิกตอบรับจับมือแม่ขึ้นมาบีบยิ้มอ่อนๆส่งกลับ จะว่าไปครอบครัวฟิกนี่ก็ดี พ่อกับแม่เป็นได้ทุกอย่าง ไม่ว่าจะเพื่อน พี่ หรือครู มีปัญหาอะไรเชื่อใจพร้อมรับฟังทุกอย่างและอยู่เคียงข้างเป็นกำลังใจให้กันเสมอ
“ดีแล้วลูก จำไว้นะลูกสิ่งที่ฟิกทำพ่อกับแม่เชื่อว่าฟิกคิดดีแล้วและไตร่ตรองดีแล้วถึงได้ทำอาจจะผิดผลาดไปบ้างแต่พ่อกับแม่เชื่อใจฟิกเสมอ” แม่บอกอีกพร้อมกับกุมมือฟิกตลอดเวลาสบตาสื่อถึงความเชื่อใจกันและกัน เป็นภาพที่ดูอบอุ่นมาก
“เกลก็เหมือนกันนะลูกถึงจะมีขวากหนามหรืออุปสรรคใหญ่ขนาดไหนก็ตามถ้าเราเชื่อมั่นและมั่นคงแม่เชื่อว่าเกลกับพี่เค้าต้องผ่านไปได้” แม่ฟิกหันมาพูดกับผมจับมือผมกับฟิกด้วยกันบีบเบาๆฟิกเองก้จับมือผมแน่น
“ครับ ขอบคุณครับ” ผมตอบรับยิ้มขอบคุณให้แม่ฟิกที่ยอมรับและเอ็นดูผม
“แล้วอีกอย่าง ใครดีมาเราดีตอบใครร้ายมาเราร้ายตอบ ใครมาร้ายลึกเราต้องร้ายลึกยิ่งกว่า แล้วถ้าใครหน้ามึนเราก็ตบให้หายมึนไปเลย เข้าใจไม๊ลูก เอาให้เหมือนคู่ตามอย่าน้อยหน้า” และประโยคเด็ดคำสอนของแม่ผัวก็มาถึงและทำการถ่ายทอดทันทีเปลี่ยนจากเมื่อกี่ที่เป็นฉากดอกไม้บานกลายเป็นมีไฟลุกโชนร้อนแรง เปลี่ยนอารมณ์ไวมากแม่ผัวผม
“ขะ เข้าใจครับ” ตะกุกตะกักเล็กน้อย
“ดีแบบนี้ซิเหมาะกับสะใภ้แห่งไร่สองดวงใจ” ลูบหัวผมเบาๆแล้วก็ปิดปากยิ้มดีใจ
“แล้วพ่อโทรมามีไรเหรอแม่” ฉากดอกไม้บานผ่านไปกลับมาสู่โลกความเป็นจริงฟิกก็ทำการกินต่อแต่เป็นสลัดแทนผัดไทยหมดแล้วเร็วโฮก
“ลืมไปเลย แม่จะกลับพรุ่งนี้ต้องบินด่วนไปญี่ปุ่นกับพ่อเรา” แม่บอกอย่างนึกได้ ผมกับฝึกมองหน้ากันแล้วหันไปมองแม่
“ไปไมครับ” ฟิกคิ้วขมวดแล้วถามจิ้มองุ่นป้อนผม
“พอดีที่โน้นอยากให้เราไปดูชาพันธุ์ใหม่ที่เค้าจะให้เราปลูกส่งไปให้เค้าแล้วพ่อเราก็เปรยๆว่าอยากปลูกกาแฟด้วเลยถือโอกาสไปดูไร่เค้าซะเลย” แม่บอกยิ้มๆจิ้มที่คิ้มขมวดของฟิกให้คลาย
“โห้ยยย ทำไรเยอะแยะอะแม่ ไร่ชาก็งานหนักพอแล้วยังจะเอาไร่กาแฟอีกเหรอเพลาๆลงบ้างเถอะ” สุดท้ายก็โอดครวญออกมาหน้ามุ่ย ดูก็รู้ว่าเป็นห่วงขนาดไหนแต่ก็ปากหนักไม่ยอมบอกมาตรงๆ วางฟอร์มอยู่ได้
“บอกพ่อเราโน้น” แม่ฟิกบอกพร้อมหัวเราะคิกคักขยี้ผมฟิก
“ถ้าแม่ปรามพ่อหน่อยพ่อก็ไม่กล้าหือหรอก อีกอย่าผมไม่อยากให้พ่อเหนื่อยเพิ่ม” ถอยหายใจอย่างปลงๆ แล้วบอกแม่แกมอ้อนมองหน้าสบสายตาสื่อ
“เราก็น่าจะรู้ว่ามีเรื่องทำไร่นี้แหละที่แม่ขัดพ่อเค้าไม่ได้ เอาน่าความสุขคนแก่ปล่อยเค้าไปเถอะ” แม่บอกเสียงอ่อนยิ้มอ่อนโยนให้ ได้ยินมาจากฟิกว่าพ่อฟิกชอบทำไร่ทำสวนมากแล้วก็ไม่ชอบอยู่นิ่ง ฟิกก็บ่นให้ฟังบ่อยๆว่าพ่อทำงานหนักอยากให้ฟักบ้าง คนงานก็มีไม่จำเป็นต้องลงมือเอง ก็ได้แต่บ่นแต่ไม่เคยบอกให้พ่อตัวเองได้ยินจริงๆจังๆสักที แต่ถ้าเอ่ยเรื่องนี้ทีไรเถียงกันทุกทีเลยต้องปลง
*************************************กราบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบชออภัยอย่างยิ่ง
หายไป เดือนฝ่าๆ หรือเปล่าาาาา
เค้ากลับมาแล้ววววววววววววววววววววว
รายงานเสร็จแล้ววว หลังจากที่แก้ทั้งเล่ม ทำ 3 หน้าขึ้น อินี่ได้ 4 หน้านิดๆ เกือบตายยย
ตอนแรกทำผิด แก้ใหม่หมดเลย ไม่ได้นอน 2 คืน (สุดท้ายก่อนส่ง)
เหมือนจะหมดเวรหมดกรรม แต่งตอนนี้ครึ่งๆกลางๆ เพราะแต่งได้ครึ่งตอนแล้ว ดองไว้ กะจะแต่งต่อ ดันไปฝ่าฟันคุด 2 ซี่
แต่ไม่ล่ายยยหนูเจ็บมากมาย นอนนิ่งๆ 4 5 วัน พน.หมอนัดตัดไหมออก อารมณ์มันเลยอาจจะมึนๆ อึนๆ
คาดว่าจะมาต่อนิยายแบบปกติแระ
รอกันหน่อยน้าาาาาาาาาาาา
ปล. พี่คิลอีกไม่นานจะออกแระ รีบโกยความหมาย ก่อนที่ความทุกข์จะมาเยือน เราเตือนคุณไว้
ปล.1 กำลังแต่งอีกตอน ใกล้แระ อีกนิสสสสสหน่อย ถ้าถ่างตาไหวก็แต่งต่อไม่ไหวก็ขอสลบเพราะพรุ่งนี้มีสอบย่อย 9 โมงครึ่ง ดิสกัสปะกิดอีกตอน 10 โมง ตัดไหมตอนบ่าย คิวยาวมาก ถ้าไม่ทัน พน.เช้า ก้อรอบ่ายๆนะจ๊ะ
จบเถอะ คิดถึงมากมายยยย คนรอก็รออยู่ดีใจมากกก คนที่หายก็กลับมาซะ เก๊าขอร้องงงงง
เดี๋ยวเค้าจะเอามาเซ่นวันละ 2 ตอน โอ้เค้
สุดท้าย รักนะ จุบุจุบ
กรี๊ดดด ลงซ้ำตอน ขออภัยยยยยยยย
หัวข้อ: ช่วยด้วย...หมอ(โดน)ฟัน ตอนพิเศษ ภาคอนาคต P.62 (ลงต้ังแต่ 14/09/57 ลืมเปลี่ยนหัว) (อ่าน 798217 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก