หัวข้อ: The Lost World มหัศจรรย์ดินแดนสาบสูญ EP204 + ประกาศอัพเดต 23/05/2018

[nemesis]

มายังน๊าา

[vk_iupk]

อ่านเรื่องนี้แล้วสนุกมากเลยอ่ะ เพิ่งเข้ามาอ่านครั้งแรก อ่านจนหมดไม่มีเบรคเลย ขอสมัครเป็นแฟนคลับด้วยคนค่ะ
เราว่าบรรยายละเอียด แบบนี้เราชอบนะ  บรรยายภาพได้เห็นชัดมากเลย เหมือนตัวเองเค้าไปอยู่ในเกมส์ เลยรู้สึกตื่นเต้นไปด้วย รอตอนใหม่นะค่ะ ^  ^

[lukkeng]

ตอนที่ 48 The Sanctuary of February

   “The Defensive Golem RELEASE”

เสียงประกาศกร้าวของเฟี๊ยตดังขึ้นเป็นคนแรก ในขณะที่ปันและแทนไม่จำเป็นต้องเรียกใช้การ์ด เพราะปันเองสะพายคทาไพลินอยู่ก่อนแล้ว ส่วนแทนก็ถือปืนไฟของตนอยู่ในมือ เฟี๊ยตเขวี้ยงการ์ดคู่ใจไปด้านหน้า มันระเบิดขึ้นน้อยๆ พร้อมกันกับที่ไพ่นั้นแปลสภาพกลายเป็นมวลทรายแตกออกจากกัน ก่อนจะตวัดกลับเข้ามารวมร่างกันอีกครั้งเป็นปีศาจทรายที่เขาคุ้นเคย

   “พันธนาการทราย!” เขาชี้นิ้วสั่งโกเลมที่เพิ่งปรากฏกายขึ้น สมุนของเขาสลายร่างกลายเป็นมวลทรายปริมาณมหาศาล ก่อนจะพุ่งตรงเข้ายึดตรึงร่างของศัตรูทั้งสาม ทรายเหล่านั้นรวมตัวกันเป็นเกลียวราวกับเชือกขนาดใหญ่ปรี่ตรงเข้าไปรัดรึงตามแขนขาของอริเหล่านั้น โดยหมายให้พวกมันเป็นเป้านิ่งจากการโจมตีจากพวกเขา

   ยังไม่ทันที่คำสั่งของเขาจะสัมฤทธิ์ผลดี ทหารแกร่งทั้งสามนายก็โรมรันอย่างไม่ยอมแพ้ พวกมันเขวี้ยงอาวุธตรงมาที่พวกเขา หอก ดาบ และลูกธนูพุ่งตรงแหวกอากาศหมายมั่นจะห้ำหั่นชีวิตของผู้บุกรุกทั้งสามอย่างรวดเร็ว เฟี๊ยตจะสั่งให้เชือกทรายเหล่านั้นกลับมาเป็นกำแพงป้องกันก็ช้าไปเสียแล้ว ชายหนุ่มทำได้แต่รวบรวมจิตไปที่เท้าเตรียมตัวจะกระโดดหลบหนีตามสันชาตญาน

   “Barrier!” ก่อนที่คมอาวุธเหล่านั้นจะจู่โจมมาถึงพวกเขาได้ เสียงจากปันตะโกนดังขึ้น พร้อมกันกับที่ผืนน้ำขนาดใหญ่พุ่งสูงขึ้นกางกั้นพวกเขาจากการโจมตีนั่น ทันทีที่สรรพาวุธเคลื่อนที่มากระทบกับกำแพงน้ำมหึมา ความเร็วของมันช้าลงอย่างรู้สึกได้ จนสุดท้ายพวกมันก็สูญเสียพลังความร้ายกาจ ตกลงสู่พื้นดินเบื้องล่างอย่างไร้อำนาจการต่อกร

   ชั่วอึดใจนั้นเอง ทรายของเฟี๊ยตได้ตรึงเหล่าคู่ต่อสู้สำเร็จ จนพวกมันหมดหนทางจะหลบหนีได้ ปันที่เหมือนจะรอจังหวะอยู่ก่อนแล้วก็ได้กระแทกคทาบนพื้นอย่างหนักแน่นอีกครั้ง กำแพงน้ำที่เคยสูงกางกั้นสมรภูมิไว้ก็ไหลลงตามแรงโน้มถ่วงอย่างรวดเร็ว ชายหนุ่มผิวขาวจงใจเปิดช่องว่างให้เพื่อนคนสุดท้ายที่บัดนี้ยกปืนขึ้นรออยู่บนไหล่เรียบร้อยแล้ว

   “Fire!” เสียงร้องสั่งดังพร้อมกับนิ้วที่เหนี่ยวไกออกไป 3 นัดถ้วน ลูกไฟขนาดเท่าลูกบอลพุ่งตรงเข้าสู่ทหารไม้ทั้ง 3 นั่น พวกมันพยายามสะบัดตัวออกจากทรายมากมายที่รวมตัวกันเป็นเกลียวมันพวกมันไว้อย่างแน่นหนา แต่สุดท้ายก็ไม่อาจสู้แรงยึดเหนี่ยวของโกเลมของเฟี๊ยตได้

   ตูมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมม

   เสียงระเบิดดังขึ้นพร้อมกับที่ลูกไฟทั้งสามสัมผัสต้องกับร่างของอริทั้งสามนั้น ลำตัวที่ประกอบขึ้นด้วยไม้ถูกเผาไหม้อย่างรวดเร็วด้วยอำนาจของพระเพลิง นายทวารแห่งวิหารลึกลับพ่ายแพ้ให้กับทีมมายาภายในเวลาไม่ถึง 3 นาทีถ้วน การ์ดทั้งสามใบที่มาจากการเอาชนะมอนสเตอร์นั่นพุ่งเข้าสู่มือทั้งสามคน พวกเขาในบัดนี้รู้ใจกันมากจนแทบจะไม่ต้องตะโกนนัดแนะใดๆ ระหว่างการต่อสู้แล้ว ทีมมายาได้พิสูจน์ความเป็นน้ำหนึ่งใจเดียวกันจากการต่อสู้นี่เอง


   ชื่อ The Fighting Sap Wood (ทหารกระพี้ไม้) ประเภท FC (ไพ่ตัวตน) ระดับ 5 ความสามารถ ใช้ในการต่อสู้


   ยังไม่ทันที่พวกเขาทั้งสามคนจะมีโอกาสได้เก็บการ์ดที่เพิ่งได้มาสดๆ ร้อนๆ ลงสมุดสะสมนั้น ประตูยักษ์ที่พวกเขาหันหลังให้เพราะจำเป็นต้องหันไปต่อสู้กับเหล่านักรบไม้เมื่อครู่ก็เผยอออก แสดงให้เห็นแสงสีทองส่องอร่ามจากภายในที่ค่อยๆ เผยตัวออกมาทางรอยแยกแห่งประตูใหญ่นั้น พวกเขารีบหันไปมองยังทิศที่มาของแสงสว่างดังกล่าว บัดนี้ ประตูที่มีลวดลายประดับไปด้วยแมกไม้อันวิจิตรบรรจงนั่นเปิดออกจนสุด เผยออกให้เห็นทางเดินเชื่อมต่อเข้าไปข้างในวิหารลึกลับแห่งนั้น

   ตรงหน้าของพวกเขาทั้งสามคนปรากฏทางเดินสั้นๆ ยาวไม่ถึงยี่สิบเมตรก่อนจะไปสิ้นสุดที่อุปสรรคเบื้องหน้า อะไรบางอย่างจำนวนมากมายที่มีขนาดสูงท่วมหัวพวกเขาเชื่อมต่อกันอัดแน่นทางเดินไปหมด พวกมันมีลักษณะคล้ายถุงน้ำขนาดใหญ่สีเหลืองสุกใสอร่ามจนเกือบค่อนไปทางทองที่ถูกห่อหุ้มด้วยเยื่อที่มีลักษณะคล้ายพลาสติกบางบ้างหนาบ้างสลับสับเปลี่ยนกันไป บางส่วนของพวกมันบางอันก็เชื่อมติดแนบไปจนดูเหมือนเนื้อเดียวกัน ในขณะที่พวกมันบางอันก็แยกออกจากกันโดยมีของเหลวลักษณะเหนียวข้นคั่นอยู่ตรงกลาง ด้านซ้ายและด้านขวาของอุโมงค์ที่เมื่อก่อนข้ามผ่านธรณีประตูนั้นเคยเป็นเปลือกไม้หนาตามที่เคยสันนิษฐานกันนั้น บัดนี้ เมื่อล่วงเข้าไปในเขตของประตูดังกล่าวก็กลายสภาพเป็นผนังแผ่นหนาที่ดูแข็งแรงเกินกว่าจะทะลุทะลวงผ่านไปได้ ลึกเข้าไปในกำแพงนั้นก็มีลักษณะคล้ายถุงน้ำเช่นที่เรียงทับซ้อนกันอยู่ตรงหน้านั้น เพียงแต่เยื่อที่หุ้มพวกมันมีลักษณะหนาเข้มจนดูคล้ายเปลือกหินที่ห่อหุ้มไว้ซึ่งดูมีลักษณะแข็งแรงมากราวกับจะบังคับให้ผู้บุกรุกต้องก้าวผ่านทางเดินอันประกอบด้วยเยื่อหุ้มบางๆ ด้านหน้าที่ถูกสร้างไว้เฉพาะอย่างนั้นนั่นเอง


   “ผู้เล่น PharmaPhiat เป็นหนึ่งในผู้เล่นกลุ่มแรกที่สามารถเข้าสู่วิหารกุมภาพันธ์ได้ ผู้เล่นได้รับไพ่ชื่อ Aura of Rutherford (ออร่าของรัทเทอร์ฟอร์ด) ไพ่สูงสุดลำดับที่ 95 เป็นรางวัลจากความสำเร็จดังกล่าว”

   “ผู้เล่น Punnawutt เป็นหนึ่งในผู้เล่นกลุ่มแรกที่สามารถเข้าสู่วิหารกุมภาพันธ์ได้ ผู้เล่นได้รับไพ่ชื่อ Aura of Rutherford (ออร่าของรัทเทอร์ฟอร์ด) ไพ่สูงสุดลำดับที่ 95 เป็นรางวัลจากความสำเร็จดังกล่าว”

   “ผู้เล่น Tanawatt เป็นหนึ่งในผู้เล่นกลุ่มแรกที่สามารถเข้าสู่วิหารกุมภาพันธ์ได้ ผู้เล่นได้รับไพ่ชื่อ Aura of Rutherford (ออร่าของรัทเทอร์ฟอร์ด) ไพ่สูงสุดลำดับที่ 95 เป็นรางวัลจากความสำเร็จดังกล่าว”


   เมื่อทั้งสามคนก้าวขาข้ามผ่านบานประตูมหึมานั้นไป เสียงประกาศถึงความสำเร็จก็ดังขึ้นอย่างน่ายินดี มือทั้งสามเอื้อมมือขึ้นหยิบการ์ดสีทองที่ลอยอยู่เบื้องหน้านั้น และบรรจุลงในสมุดของแต่ละคนพร้อมกับการ์ดตัวตนที่ได้เมื่อครู่อีกใบด้วย

   “ทีมแรกเลยหรอเนี่ย เท่ไม่หยอกแฮะ” แทนพูดขึ้นเป็นคนแรกหลังจากทั้งสามเงียบด้วยความตะลึงในความงามอย่างน่าพิศวงของสถานที่ตรงหน้าอยู่หลายอึดใจ

   “ไบเบิ้ลเคยบอกไว้นะ แต่ลืมไปเลยแฮะ” เฟี๊ยตพูดขึ้นอย่างนึกขึ้นได้ว่าไบเบิ้ลเคยบอกเขาไว้เองว่า ผู้เล่นที่เคยเข้าไปสู่วิหารแห่งนี้ได้เท่ากับ 0 คน

   “ได้การ์ดสูงสุดอีกใบแล้ว วิหารนี่จะมีให้เก็บสักกี่ใบกันเนี่ย น่าลุ้นแฮะ” ปันเอ่ยอย่างอารมณ์ดี

   “เออ ปัน แทน สมุดมีช่องเก็บการ์ดกี่ช่องอ่า ของเราจะเต็มแล้วเนี่ย ไพ่ตัวตนมันเยอะอะ ไม่อยากคัดทิ้ง เสียดาย” เฟี๊ยตเอ่ยถามเพื่อนทั้งสอง ความจริงเขาว่าจะถามมาหลายรอบแล้ว แต่เพิ่งนึกออกนี่เอง

   “ไว้เดี๋ยวออกจากวิหารได้ แวะที่เมืองกันหน่อยละกัน ร้านขายการ์ดจะมีบริการปรับขนาดสมุดอยู่นะ เสียเงินด้วย แต่จำไม่ได้เหมือนกันว่าเท่าไหร่ ไว้ลองไปถามดูๆ” ปันคลายความสงสัยให้เขา

   “ปันกับแทนอัพขนาดกันแล้วหรือยังอ่า” เฟี๊ยตเอ่ยถามต่อ

   “เรียบร้อยครับผ๊ม เรียบร้อยโรงเรียนปันครับ โดนมันบังคับให้ทำเป็นเพื่อนเรียบร้อย ฮ่าฮ่า” ปันทำหน้าค้อนคนตอบเล็กน้อยก่อนจะหันไปพึมพำอะไรอยู่คนเดียว


   “เอาไงต่อดี” ชายเจ้าของคทาไพลินเอ่ยขึ้นหลังจากที่พวกเขานั่งพักกันและบรรจุอาหารกลางวันจากการ์ดสำเร็จรูปแบบง่ายๆ เรียบร้อยแล้ว เฟี๊ยตเพิ่งเข้าใจความสำคัญของการ์ดอาหารปรุงสำเร็จเอาก็เมื่อมาถึงช่วงเวลานี้เอง ตัวเขาเองตีความการเดินทางในเกมนี้ไปอย่างผิดถนัด โดยชายหนุ่มคาดหวังจะทำอาหารกินเองทุกมื้อเพื่อลดค่าใช้จ่าย แต่ความเป็นจริงแล้ว การผจญภัยที่เหมือนจะเอาชีวิตแขวนอยู่บนความไม่แน่นอนตลอดเวลาอย่างนี้ดูเหมือนจะไม่เปิดโอกาสให้เขามีแรงหรือสุนทรียภาพในการทำอาหารเท่าใดนัก ถ้าได้มีโอกาสเข้าเมืองอีกเมื่อไหร่ เขาคงจะต้องตุนการ์ดอาหารต่างๆ ไว้ให้มากกว่าเดิม

   “ลุยดิ ถามได้ ว่าแต่ไอ้ที่อยู่ตรงหน้านี่มันอะไร จะได้วางแผนถูกว่าจะลุยอีท่าไหนดี” แทนเอ่ยพลางชี้ปืนไปที่เจ้าก้อนยักษ์ที่เรียกตัวกันทับถมทางเดินกันอย่างหนาแน่นไปตลอดทาง

   “นั่นดิ อันตรายไหมเนี่ย ไม่มีทางอื่นเลย คงต้องฝ่าไปอย่างเดียว” ปันพูดขึ้นพลางกวาดตามองทางตรงหน้าตั้งแต่พื้นไปจนจรดเพดาน ไม่มีช่องว่างใดให้พวกเขาลัดเลาะไปได้เลย หนทางเดียวที่น่าจะพาให้ทีมมายาผ่านไปได้ น่าจะเป็นทะลุทะลวงเข้าไปกลางในทางเดินที่เต็มไปด้วยถุงใสขนาดยักษ์ที่ล่องลอยอยู่ในน้ำเหนียวข้นนั่น

   “มีใครคุ้นๆ บ้างไหมอ่า รูปร่างหน้าตาอย่างนี้มันชวนให้คิดถึงวิชาชีวะที่เคยเรียนอยู่นะ” เฟี๊ยตพูดพลางจ้องสายตาไปยังจุดดำๆ ที่มีอยู่ในทุกถุงใสๆ นั่น เขาหรี่ตาลงอย่างพินิจพิเคราะห์กับวัตถุตรงหน้า พร้อมกับค่อยๆ เรียบเรียงความรู้ในสมองอย่างช้าๆ

   “ขอบาย เพราะไม่ได้เรียนสายวิทย์หนะ ตอนม.ปลาย เรียนแค่วิทย์กาย” ชายผิวขาวออกตัว

   “เรียน แต่อย่าถามว่าเคยตั้งใจเรียนหรือเปล่า ผลการเรียนมันชัดอยู่ ฮ่าฮ่า” ชายผิวเข้มแสดงตัวชัดเช่นกัน ว่าคงไม่มีส่วนช่วยใดๆ ในเรื่องนี้

   “เซลล์ไง มีใครคิดไหมว่าไอ้ถุงเนี่ยคือเซลล์ ส่วนไอ้เยื่อนั่นน่าจะเป็นผนังเซลล์ไม่ก็เยื่อหุ้มเซลล์ จุดดำๆ คือนิวเคลียส และไอ้น้ำข้นๆ นี่คือของเหลวในช่องว่างระหว่างเซลล์ไง” เฟี๊ยตเฉลย

   “ถามจริง คิดว่าจะรู้จักไหม ฮ่าฮ่า” แทนตอบอย่างติดตลก แสดงออกชัดเจนว่าไม่เข้าใจอะไรสักนิด เมื่อเฟี๊ยตหันไปทางปัน ก็เห็นการพยักหน้าน้อยๆ สนับสนุนแทนมาอีกราย

   “parenchyma คือชื่อของมัน ถ้าเฟี๊ยตเดาไม่ผิดหละก็นะ”


จากผู้แต่ง : รู้สึกว่าตอนล่าสุดคนเม้นให้เยอะมากเลย อ่านแล้วรู้สึกดีมาก วันนี้เลยคึกแต่งเพิ่มได้อีกสามตอนแหนะ ใครไม่ค่อยเม้นต้องมาเม้นให้กันบ้างนะ ผมจะได้มีแรงแต่งมาให้อ่านกันทุกวันเลย อิอิ

 

[patchylove]

  ทีมมายาเก่งที่ซู๊ดดดด

[lukkeng]

ถึงคุณ fuku : แพ้แทนจริงๆด้วย เดาใจผมขาดเลย ฮี่ฮี่

ถึงคุณ mesomeo2 : ผมเลยวัยสอบมาแล้ว จนไม่รู้แล้วว่าเขาสอบกันช่วงไหน ห้าห้า

ถึงคุณ mildmint0 : ไม่ใช่ GM คร๊าบบบบบบบ รอดูเปิดตัว GM ในอนาคตต่อไปเน่อ อิอิ

ถึงคุณ boomboomzaza : แต่งเยอะกว่านี้ไม่ไหวแล้วครับ แต่พยายามจะมาลงทุกวันน้า

ถึงคุณ kingdaemon : ติดเลยหรอ คนแต่งเขินจนม้วนแล้วเนี่ย เมนท์ทุกตอนน้า ห้ามผิดคำพูด อิอิ

ถึงคุณ naneku : สอบเภสัชด้วยหรอออออออออออออออออออออ ว๊าว กดไลค์ๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ว่าแต่ ทำไมสองคณะมันคนละแนวเลยหละ ห้าห้า

ถึงคุณ ~tai~ : รอก่อนน้า ช้าๆได้พร้าเล่มงาม อิอิ

ถึงคุณ patchylove : โบกป้ายไฟให้เฟี๊ยต ฮู่เร่ๆๆ

ถึงคุณ nemesis : ปรบมือให้ดังดังเลยยยยยย

ถึงคุณ Zurruz : ค้างนี่คือคอมค้างหรืออารมณ์ค้างน้า ห้าห้า รอเฟี๊ยตใจละลายเรื่องความรักไปก่อนนะ ห้าห้า

ถึงคุณ zylph_z : เข้ามาแล้วยังมีคนเม้นให้ ผมก็ดีใจแล้วครับ เติมแรงใจให้กัน อิอิ

ถึงคุณ KIMKUNG : เสียเวลาให้เม้นให้หน่อยน้าาาา เติมกำลังใจให้โหน่ยยย

ถึงคุณ maew189870 : พระเอกขี่หอยทากขาวมาแล้วฮ๊าฟฟฟฟฟฟ รอก่อนน้า ค่อยๆกระดึ้บมา ห้าห้า

ถึงคุณ august_may : ติดตามต่อไปนะฮะ

ถึงคุณ hotoil : โชคดีในการสอบนะครับ ตอนสอบไม่ต้องเม้นก็ได้ แต่สอบเสร็จต้องมาตามเม้นชดเชยให้หมด อิอิ

ถึงคุณ chawalinee : รอหน่อยนะครับ พล๊อตมันค่อนข้างซับซ้อนนนนน แต่รับรองเฟี๊ยตมีคู่แน่นอน ครับผ๊ม

ถึงคุณ tutankamen : ขอบคุณที่ยังเข้าเม้นให้ตลอดๆนะครับบ

ถึงคุณ vk_iupk : ฝากติดตามและเม้นเป็นกำลังใจให้ด้วยนะครับ รออ่านคอมเม้นอยู่น้าาาา




วันนี้อารมณ์ดี ชีวิตมีเรื่องดีดี เรื่องงานบรรเจิดมากวันนี้ เลยนั่งแต่งนิยายได้เพิ่มอีกสามตอนแน่ะ เย่ๆๆๆๆๆๆๆ

[jungjiyoo]

ขอบอกว่า
"รวดเดียวจบ!"
สนุกมากกกกกกกกกกกกดดด
สนุกจนปกติเราไม่อ่านอพไรทำนอนี้เลย พวกการ์ด แฟนตาซีแอคชั่นเนี่ย
แถมี่สิบกว่าตอนแล้วยังไม่มีความวายที่กะจะมาเสพย์สักนิด
แต่เรื่องนี้ สยบทุกข้อแม้ ยอมมมมมมมมม!
ขอชมคนเขียนที่ไม่อิงกระแส สักแต่จะเอ็นซีเรียกคนอ่าน
เราว่างานเขียนมันเป็นศิลปะ ไม่มช่การเรียกร้องความสนใจ งานที่ดี มันจะแสดงตัวของมันเอง และกลายเป็นแรงบันดาลใจให้ใครอีกหลายคน
ดังนั้น ทำต่อไปนะคะ เป็นตัวของตัวเอง เขียนเรื่องเยี่ยมๆ แบบนี้ออกมาอีกเรื่อยๆนะ
เราจะคอยเป็นกำลังใจและติดตามจ้า

[Zurruz]

โทรศัพท์ค้างจ้า อ่านในโทรศัพท์ตลอด คอมหน้าจอเสีย -.-

รออีกนานเลยสิเนี่ย อะฮื้ออออ

อยากจะเม้นให้เยอะกว่านี้หรอกค่ะ แค่นี้ก็ค้างไป 2 รอบละ ใช้คำว่าหลับรอได้เลยนะเนี่ย

[naneku]

เก่งมากสามคน อร้ายยยยยยย ><


มอบจุ้บเป็นรางวัล



ปอล้อ to :lukkeng จริงๆแล้วชอบเภสัชนะ ชอบมากกกกกก แต่ก็ชอบภาษามากเช่นเดียวกัน ฮ่าาาา เลยสอบสองอันเล้ยยยย แต่ถ้าเลือกได้ก็อยากติดเภสัชฯมากกว่า เผื่อจะไปทำงานที่เดียวกับเฟี๊ยต(???)

[~tai~]

มาเม้นหลอกล่อขอตอนต่อไป อิๆๆๆ

อ่านเรื่องนี้แล้วเริ่มอยากเรียนเภสัชขึ้นมา เสียดายไม่ทันแล้ว 

[zylph_z]

เอาล่ะ มีปัญหามาให้คิดหาวิธีแก้ละ งานนี้คงต้องพึ่งเฟี๊ยตสถานเดียว ปันกับแทนขอบายเรื่องวิทย์ไปซะแล้ว

[เกเร]

 
โอ้ว ได้การ์ดสูงสุดเพิ่มกันคนละใบอีกแล้วดีจัง
ว่าแต่ตอนต่อไป ไอ้เซล์ที่ว่านิ มันคืออะไรกันแน่ต้องติดตาม เรื่องกำลังสนุกเลย
อยากให้มีเกมส์แบบนี้บ้างจัง อยากเล่นขึ้นมาทันที ฮ่าๆ 

[vk_iupk]

“ปันกับแทนอัพขนาดกันแล้วหรือยังอ่า” ==> ประโยคนี้ อ่านแล้วฮามว๊าก เราไม่ได้หื่นนะ ห้าๆๆๆ

และแล้วทั้งสามคนก็ทำได้ื จะมีฉากหวานๆ คู่แทน-ปัน บ้างเปล่า พระเอกน้องเฟี๊ยตยังไม่โผล่ ขอเสพความหวานคู่ข้างๆ แทน อิอิ
มาสนุกเหมือนเดิม แต่สั้นไปหน่อยอ่ะ ยังไม่หายคิดถึงเลย ^  ^

เห็นด้วยกับคุณ jungjiyoo เรื่องนี้ไม่มี NC ก็ตามอ่านค่ะ แต่ถ้ามีก็เอาค่า(แอบหื่นเล็กๆ o_O!!!)

[fuku]

(-____-" แง เรากลัวตอนนี้อ่ะ พอบรรยายถึงถุงของเหลวแล้วเรานึกถึงว่ามันต้องมีเมือกๆ แหยะๆ

คิดแล้วหลอนไปถึงรังเอเลี่ยน ในถุงนั้นเป็นตัวอ่อนเอเลี่ยนไรงี้
มีชุดปลอดเชื้อให้ใส่มั้ย แค่คิดว่าเฟี๊ยตต้องเดินลุยก็ขนลุกแล้ว

[cheyp]

โอ้ววว
รอลุ้นต่อค่ะ

[Zelsy]

ตบนิวเคลียสโลด ให้มันพังทั้งเซลล์ #ไม่ใช่ย์

[MaRiTt_TCL]

อ่านมาถึงตอนนี้เกิดอาการอยากกลับไปฟื้นฟูเนื้อหาชีวะ 55

[maew189870]

ผมชอบเล่นเกมแนวนี้นะคับ...แต่ไม่ค่อยมีความอดทนชักเท่าไหร..คืออออออมันใช้เวลานานอ่ะ

ผมว่าพี่แต่นิยายเรื่องนี้ได้สุดยอดดดเลยคับ  อยากบอกว่าชอบมากๆฮะ

ออกจากวิหารแล้วผมอยากให้เพื่อนๆกลุ่มนี้ได้ไปเจอกับกลุ่มอื่นดูบ้างอ่ะคับ เป็นแบบว่า เกิดการต่อสู้แลกการ์ด/ แลกเปลียนแนวคิดหรือว่า

ข่าวสาร /เจอกับพวกเป็นนักเลงในเกม (เจอพระเอกขี้ม้าขาวมาช่วย/หรือว่าได้ช่วยพระเอกไว้ทัน เกิดความประทับใจ) อะไรทำนองนี้บ้างอ่ะ

คับ  แล้วก็ไปภจญภัยต่อเมืองต่อไป  พูดมาชะเยอะ  อยากอ่านตอนต่อไปแล้วสิ







(เพิ่มเติม ๑  ลืมให้คะแนน อิอิ)
(เพิ่มเติม ๒  การ์ดแต่ละใบ มีชื่อของมันเอง  อยากให้พี่แปลเป็นภาษาไทยในวงเล็บไว้ด้วยได้หรือเปล่าคับ)

ยังไงก็เป็นกำลังใจให้นะคับ.......................รอเสมอ

[kingdaemon]

 “เรียน แต่อย่าถามว่าเคยตั้งใจเรียนหรือเปล่า ผลการเรียนมันชัดอยู่ ฮ่าฮ่า”  ชอบคำพูดนี้แหะเพราะตรงกับเรา555+

สนุกๆๆๆรอลุ้นอยู่น้าาาา
สู้ๆนะคั๊ฟคนแต่ง^^

[nemesis]

ลุ้นจะเกิดเรื่องอัลไลอีกหรือเปล่าคิดว่า มันดูง่ายเกิดไปสำหรับกาดสูงสุด หรือเปล่านะ

[chawalinee]

นุกมากตอนนี้ทีมมายาเข้าขากันได้เยี่ยมมากมาก

[chawalinee]

นุกมากตอนนี้ทีมมายาเข้าขากันได้เยี่ยมมากมาก

[iyng1338]

ชอบอ่ะ หนุกๆ รออยู่น้า

[aoihimeko]

ดีใจมากเลยที่ได้กลับมาอ่าน เพิ่งออกจากโรงบาลได้อ่านหลายตอนพอใจมาก

ตอนนี้เจอเนื้อเยื่อแสดงว่าที่สำคัญที่สุดต้องอยู่ที่หัวใจสินะ

เดาแค่นี้พอเหนื่อยอ่ะขอพักก่อนนะ

[tutankamen]

 

[lukkeng]

บทที่ 49 Medullary Rays

“สิ่งที่เราเห็นอยู่ตรงหน้านี่เป็นเซลล์หรือหน่วยย่อยของสิ่งมีชีวิตทุกชนิดนั่นเอง วิหารนี่ถูกจำลองให้เหมือนต้นไม้ทุกประการ ไม่ใช่แค่ภายนอก แต่มันรวมถึงภายใน หรือแม้แต่กระทั่งมองในระดับจุลภาคแบบนี้ด้วย ตอนนี้สภาพพวกเราคงถูกกำลังย่อส่วนให้เล็กลงจนมีขนาดเท่าฝุ่น เราเองก็ไม่รู้ว่าเราต้องมุ่งหน้าไปที่ไหน แต่คิดว่าทางที่อยู่ด้านหน้าเราขณะนี้ น่าจะพาเราไปยังใจกลางของลำต้นของต้นไม้ต้นนี้” เฟี๊ยตพูดพลางชี้นิ้วไปทางอะไรสักอย่างที่มีลักษณะคล้ายถุงขนาดยักษ์เหล่านั้น

   “เซลล์ที่อยู่ในวิชาชีววิทยาตอนม.ปลายอ่านะ ฮึ่ย พูดแล้วขนลุก นี่ยังตามมาหลอกมาหลอนกันอีกหรอเนี่ย นึกว่าจะได้จากกันตั้งแต่เรียนจบมัธยมซะแล้ว” แทนเอ่ยขึ้นพลางจ้องไปทางเดียวกับนิ้วของเฟี๊ยต

   “ทำไมเฟี๊ยตถึงคิดว่ามันจะเป็นทางไปสู่จุดศูนย์กลางของลำต้นหละ ปกติพวกเซลล์พวกนี้น่าจะเรียงกันอย่างไม่เป็นระเบียบนะ ไม่น่าจะเป็นเส้นทางไปไหนมาไหนโดยตรง หรือเฟี๊ยตคิดว่าเซลล์ของวิหารนี้จะถูกสร้างมาแบบพิเศษ” ปันขัดขึ้นอย่างสงสัย ตัวเขาเองก็เคยเรียนชีววิทยามาอยู่บ้าง ถึงแม้ว่าจะผิวเผินมากก็ตาม

   “เซลล์ที่พบได้พื้นฐานทั่วไปในพืชคือ parenchyma อย่างที่เห็นตรงหน้านี่ก็ใช่ ส่วนที่เห็นอยู่ลึกไปข้างๆ นั่นก็ใช่เช่นกัน เพียงแต่ว่ามันสะสมแร่ธาตุจนผนังเซลล์หนาตัวกลายเป็นเซลล์ที่แข็งแรงมาก หรือที่เราเรียกว่า collenchyma นั่นเอง” เฟี๊ยตเริ่มต้นอธิบาย

   “แต่ที่เห็นอยู่ตรงหน้านี่ไม่ใช่ parenchyma ธรรมดา สังเกตได้ว่า พวกเรากำลังยืนอยู่บนลักษณะที่เหมือนช่องทางสำหรับลำเลียงอะไรสักอย่างหนึ่ง นั่นคือคำใบ้ที่บอกว่าเซลล์ตรงหน้าถูกสร้างมาเพื่อจุดมุ่งหมายพิเศษ” เขาชี้ไปรอบผนังทางเดินที่มีลักษณะเหมือนท่อขนาดใหญ่

   “parenchyma นี่เป็นเซลล์ที่รวมกันกลายเป็นสิ่งที่เรียกว่า medullary rays พวกมันเกาะกลุ่มกันขึ้นเพื่อขนส่งอาหารในทางรัศมี แปลว่า มันจะต้องเชื่อมตรงสู่ใจกลางแก่นไม้ เพราะท่อนี่จะต้องเชื่อมต่อกับ phloem ที่เป็นท่อลำเลียงอาหารมาจากหน่วยการสังเคราะห์แสงที่ใบซึ่งอยู่เหนือขึ้นไปจากลำต้น อธิบายอย่างนี้พอจะเข้าใจไหม” เฟี๊ยตหันไปถามเพื่อนทั้งสองคน

   “อืม เราจะจำไว้นะเฟี๊ยต” แทนพูดอย่างเคร่งขรึม

   “เก่งมากเลยแทน นึกภาพออกแล้วใช่ไหมๆ” เฟี๊ยตเอ่ยอย่างดีใจ

   “เปล่า จะจำไว้ว่าต่อไปสงสัยอะไรเรื่องมีสาระอย่าถามเฟี๊ยต ให้เชื่อไปเลยดีกว่า เพราะฟังอธิบายไปก็ไม่เข้าใจอยู่ดี ฮ่าฮ่า” แทนหัวเราะขึ้นดังด้วยนิสัยอันร่าเริง พร้อมกันกับที่ปันก็หลุดหัวเราะขึ้นเสียงดังด้วย คำอธิบายที่ยืดยาวของเฟี๊ยตดูจะไม่มีประโยชน์ต่อเพื่อนทั้งสองสักนิดเดียว
   

   “เอาไงต่อดี ลุยไหม” แทนเอ่ยถามขึ้นอย่างจริงจังขึ้น พร้อมสะบัดปืนคู่ใจมาพาดไว้บนบ่า สายตากวาดไปเบื้องหน้าอย่างมุ่งมั่น เอาจริงๆ แล้ว ชายหนุ่มจินตนาการไม่ออกเลยว่าทางข้างหน้าจะพาพวกเขาไปพบอะไร เขาไม่รู้แม้กระทั่งว่าเขาจะพาเพื่อนๆ ฝ่าเจ้าทะเลเหนียวหนืดตรงหน้านี้ไปด้วยวิธีใดด้วยซ้ำ แต่สิ่งที่เขารู้เพียงอย่างเดียวคือ เขาไม่สามารถแสดงความไม่มั่นใจออกมาได้แม้แต่นิดเดียว กองหน้าอย่างเขาทำได้แต่บุกตะลุยไปข้างหน้าเท่านั้น

   “มาถึงขนาดนี้แล้ว ถอยได้หรอ” ปันสนับสนุนมาอีกหนึ่งเสียง ชายผิวขาวกวาดตามองไปยังอุปสรรคเบื้องหน้า วัตถุธาตุที่กีดขวางอยู่ตอนนี้ประกอบขึ้นด้วยน้ำอย่างแน่นอน สุดแท้แต่ว่ามันจะมีองค์ประกอบมากน้อยแค่ไหน ชายหนุ่มกำคทาที่ประดับด้วยอัญมณีนั่นอย่างมุ่งมั่น เขาจะต้องใช้สามารถของเขาให้เป็นประโยชน์สูงสุดแก่เพื่อนร่วมทีมของเขา ทีมมายาจะต้องพิชิตวิหารนี่ได้สำเร็จ

   “ว่าไงว่ากัน” เฟี๊ยตลงคะแนนเป็นเสียงสุดท้าย เฟี๊ยตตระหนักเป็นอย่างดีว่าความสามารถของตนในการต่อสู้นั้นดูจะอยู่ท้ายสุดของทีมอย่างไม่ต้องสงสัย แต่เขามองเห็นถึงสิ่งหนึ่งหลังจากเล่นเกมมาหลายสิบวันว่า เกมนี้ไม่ใช่เกมที่เกิดจากจินตนาการอย่างไร้เหตุผล มันมีความเป็นไปของวิทยาศาสตร์ของโลกแห่งความเป็นจริงแอบซ่อนอยู่เสมอๆ และเขาจะต้องดึงสิ่งนั้นออกมาใช้ให้เป็นประโยชน์ ถึงแม้ว่าพลังกายเขาอาจจะไม่ได้แข็งแกร่งนัก แต่ชายหนุ่มก็มั่นใจว่าพลังสมองเขาก็ไม่แพ้ใครเหมือนกัน เขาจะต้องใช้ไหวพริบการแก้ปัญหาเติมเต็มความสามารถให้กับทีม


   “ไปยังไงดี ใครมีแผนการบ้าง” แทนหันมามองเพื่อนทั้งสองอย่างไว้ใจในความสามารถ

   “ทะลุไปตามของเหลวระหว่างเซลล์นั่นน่าจะเป็นทางเลือกที่ดีที่สุด” ปันเสนอออกมา ซึ่งความคิดดังกล่าวเหมือนกับความคิดของเฟี๊ยตอย่างไม่ได้นัดหมาย

   “พวกเราน่าจะจมน้ำตายก่อนเก็บการ์ดได้นะ ท่าทางจะเหนียวหนึบนุ่มหนับใช่เล่นนะนี่ ฮ่าฮ่า” แทนเอ่ยขึ้นอย่างขำๆ เขารู้ดีแก่ใจว่าเพื่อนทั้งสองคนน่าจะมองเห็นปัญหานี้ และวางแผนแก้ไขกันไว้ก่อนแล้ว

   “เวทมนตร์ฟองน้ำอาจจะช่วยเราได้ แต่ไม่รู้จะทนแรงดันได้แค่ไหน ของเหลวนั่นมันดูมีแรงอัดอยู่ไม่น้อยเลย” ปันพูดพลางมองไปทางของเหลวที่เป็นเหมือนช่องทางสุดท้ายของพวกเขาอย่างครุ่นคิด

   “บางทีอาจไม่ต้องใช้ฟองน้ำเลยก็ได้ ถ้าเฟี๊ยตทายไม่ผิด เมื่อพวกเราแตะไปที่เยื่อหุ้มนั่น มันจะยุบตัวเข้าไปก่อตัวเป็นคล้ายถุงอากาศล้อมรอบเราอยู่ ก่อนจะพาเราไปสู่ใจกลางวิหารนั่น ถึงตอนนั้น อาจจะต้องใช้เวทมนตร์น้ำของปันช่วยคุมทิศทางนิดหน่อย” เฟี๊ยตเอ่ยสมมติฐานของตนออกมา

   “ทำไมเฟี๊ยตถึงคิดว่าเยื่อหุ้มนั่นจะกลายเป็นถุงอากาศล้อมรอบเราด้วยหละ” ปันหันมาถามอย่างสงสัย

   “มันเป็นวิธีการลำเลียงสารเข้าสู่เซลล์หนะปัน endocytosis พอจะคุ้นๆ บ้างหรือเปล่า” เฟี๊ยตตอบ

   “ว่าแล้ว” ปันตอบมาเบาๆ

   “จำได้ใช่ไหม” เฟี๊ยตเลิกคิ้วขึ้น

   “ว่าแล้วว่าไม่น่าถามเลย ฮ่าฮ่า” ปันเฉลยอย่างตลกๆ

   “ก็บอกแล้วว่าเชื่อๆ ไปเถอะ อย่างถามให้ปวดสมองเลย ฮ่าฮ่า” แทนสมทบขึ้นอีกคน ก่อนจะลุกยืนขึ้นพาตัวเองไปยืนอยู่ใกล้เยื่อหุ้มนั่นที่มองไกลๆ ดูน่าจะบอบบาง แต่เมื่อมองใกล้ๆ อย่างนี้แล้ว เขาพบว่ามันหนาอยู่ไม่ใช่เล่น เฟี๊ยตกับปันที่เดินตามมาในขณะนี้เข้ามายืนประชิดกับแทน เตรียมพร้อมจะรับกับสถานการณ์ข้างหน้า

   พวกเขาทั้งสามคนค่อยๆ เอื้อมมือไปแตะผนังตรงหน้านั่นอย่างระมัดระวัง เมื่อได้รับการสัมผัส ผนังดังกล่าวก็ค่อยๆ ยุบตัวลงอย่างช้าๆ อย่างที่เฟี๊ยตทำนายไว้ไม่มีผิด ชายทั้งสามก้าวขาเข้าไปหยั่งบริเวณที่เว้าเข้าไปนั้น ผนังนั่นก็ดันตัวลึกเข้าไปอีก สร้างพื้นที่ภายในให้มากขึ้น จนสุดท้ายพวกเขาทั้งสามคนก็ก้าวเข้าไปยืนภายในกันได้อย่างสบายๆ ส่วนปลายของเยื่อหุ้มดังกล่าวจึงค่อยเว้าพร้อมกับม้วนตัวลงเพื่อปิดช่องทาง จนพวกเขาทั้งสามคนถูกบรรจุอยู่ในถุงลำเลียงสารอย่างสมบูรณ์ พาหนะจำเป็นของพวกเขาค่อยๆ ล่องลอยออกจากผนังที่เป็นต้นกำเนิดของมันอย่างช้าๆ ปันที่เปรียบเสมือนต้นหนในขณะนี้หยิบคทาไพลินออกมา และสัมผัสมันลงที่ผนังของถุงนั่นอย่างเบามือ เฟี๊ยตสังเกตได้เลยว่าของเหลวรอบๆ บิดเป็นเกลียวราวกับโดนคำสั่งควบคุมฉะนั้น พาหนะของพวกเขาค่อยๆ ล่องลอยออกจากท่าเทียบในตอนแรกอย่างช้าๆ ลัดเลาะไปตามเซลล์ขนาดมหึมานั่น สภาพของพวกเขาตอนนี้ตกอยู่ในโลกแห่งจินตนาการอย่างแท้จริง พื้นที่โดยรอบประดับไปด้วยเซลล์ขนาดยักษ์ที่บรรจุออแกเนลล์สารพัดชนิดแตกต่างกันไป รูปร่างและสีสันละลานตาอย่างไม่มีที่สิ้นสุด พาหนะของเขาฉวัดเฉวียนไปตามทางระหว่างเซลล์นั่นลึกเข้าไปตามทางขนส่งอาหารนั่นจะลำเลียงไปได้ พวกเขาค่อยๆ เดินทางลึกเข้าไปๆ สู่ใจกลางวิหารลึกลับนั่นตามลำดับ

   พาหนะที่เกิดจากผนังของเซลล์ขนาดยักษ์นั่นพาพวกเขาเคลื่อนที่มาตามทางที่ใช้ลำเลียงอาหาร มันเคลื่อนที่ได้อย่างนุ่มนวลกว่าที่เฟี๊ยตจินตนาการไว้มาก ส่วนหนึ่งอาจเป็นเพราะเพื่อนของเขาที่คอยใช้คาถาน้ำกำกับการเคลื่อนที่ราวกับเป็นต้นหนฉะนั้น หลายครั้งของการเดินทางในช่องของเหลวนั่นที่ติดขัดไปบ้าง ครั้งหนึ่งพาหนะนั่นหมุนตีลังกากลับหัวจนพวกเขาล้มลุกคลุกคลานกันไปหมด แต่ปันก็ใช้ความสามารถในการควบคุมน้ำแก้สถานการณ์กลับมาได้อีกครั้ง เฟี๊ยตเฝ้ามองแผ่นหลังของเพื่อนทั้งสองอย่างครุ่นคิด ถึงแม้ว่าสถานการณ์ตอนแรกพบนั่นจะทำให้สองคนนี้ดูติดลบไปบ้าง แต่โดยแท้จริงแล้ว เฟี๊ยตเองคิดว่าคนทั้งคู่มีฝีมืออยู่พอตัวเลยทีเดียว ปันที่ดูจะมีความสามารถในการควบคุมน้ำได้อย่างอิสระ ในขณะที่แทนก็มีประสิทธิภาพในการต่อสู้โดยใช้ไฟอย่างไม่ยิ่งหย่อนกว่ากัน คนทั้งคู่ดูจะมีไหวพริบและประสบการณ์ในการต่อสู้มากกว่าเขาหลายเท่านัก จนบางทีเขาก็แอบสงสัยไม่ได้ว่า ตัวเขาเองโชคดีที่ได้มาพบและรู้จักกับเพื่อนที่มีฝีมือเก่งกาจ หรือแท้จริงแล้ว ปันกับแทนก็มีความสามารถอยู่ในระดับทั่วไป หากแต่เป็นตัวเขาเองต่างหากที่เป็นตัวถ่วงและอ่อนแอกว่าทุกคน


   พวกเขามานานเดินทางมานานเท่าไหร่ไม่ทราบได้ ปันรับหน้าที่ในการบังคับหางเรือไปเพียงลำพัง ส่วนแทนและตัวเขาเองก็ได้แต่มองสอดส่องบรรยากาศรอบๆ ไปอย่างเรื่อยเปื่อย

   “เฟี๊ยต แทน ข้างหน้า ดูเร็ว!” ต้นหนจำเป็นเรียกเพื่อนทั้งสองคนที่กำลังมองทิวทัศน์ประหลาดตารอบตัวให้กลับมาสนใจปัญหาที่ขวางกั้นอยู่ตรงหน้านี่

   ถุงลำเลียงที่เหมือนเรือดำน้ำขนาดย่อมๆ ของพวกเขาค่อยๆ ชะลอตัวลงจากการบังคับของปัน ตรงหน้าของพวกเขาตอนนี้ตีบตันไปหมด ด้วยถูกทางลำเลียงในขณะนี้อุดตันไปด้วยเซลล์ขนาดต่างๆ เต็มไปหมด แต่ดูเหมือนปัญหาใหญ่ที่ทำให้หนทางดังกล่าวไม่สามารถดำเนินไปต่ออย่างปรกติได้ น่าจะเป็นเป็นที่เซลล์ขนาดใหญ่ที่มีลักษณะแข็งแรง ตรงกลางดูเหมือนจะกลวงเป็นช่องว่างที่ว่างเปล่าที่ถูกหุ้มไว้ด้วยผนังที่หนาและเป็นเหลี่ยมมุม ราวกับเป็นก้อนหินขนาดยักษ์มาพาดตัวขวางลำคลองอยู่อย่างนั้น

   การเดินทางของพวกเขาตีบตันเสียแล้ว!



จากผู้แต่ง : เรื่องนี้มันจะยาวไปแค่ไหนก็ไม่รู้ ห้าห้า พล๊อตคิดไว้ยาวมาก นี่คือยังไม่จบข้อที่เจ็ดของพล๊อตเลย

อย่าถามว่าเขียนพล๊อตไว้กี่ข้อ เดี๋ยวช๊อค ห้าห้า

เม้นนะ เม้นหน่อย แต่งนิยายมันใช้กำลังใจเยอะนะเออออ

[lukkeng]

ถึงคุณ patchylove : ผมเก่งกว่า อิอิ เพราะผมเป็นคนแต่ง

ถึงคุณ jungjiyoo : ผมแต่งโดยไม่อิงคนอ่านเลยครับ (ดูเอาแต่ใจตัวเองมากๆ ห้าห้า) ผมเลิกไปดูนิยายเรื่องอื่นแล้วครับว่าเขามีคนอ่านเยอะกันขนาดไหน ห้าห้า แต่งไปเรื่อยๆ ตามที่ใจอยากแต่ง คนอ่านน้อยก็ไม่เป็นไร แค่อยากแต่งแนวนี้แค่นี้เอง อิอิ ถ้าชอบก็มาเม้นให้กำลังใจกันบ่อยๆน้า คนแต่งเหงาาา ห้าห้า

ถึงคุณ Zurruz : อื้อหือออออออออออออออออออ ซื้อคอมใหม่มาอ่านนิยายผมเลยฮะ ห้าห้า

ถึงคุณ naneku : เฟี๊ยตรอรับน้องอยู่นาาาาาาา รีบเข้ามาเร็ว ขอให้ติดเภสัช เพี้ยงๆๆๆ

ถึงคุณ ~tai~ : โหยยยย จริงหรอครับ คนแต่งดีใจ ตอนนี้เรียนสายไหนอยู่หรอครับ ใกล้เคียงไหมม

ถึงคุณ zylph_z : เฟี๊ยตฉลาดสุด เพราะผมอวยสุดฤทธิ์ ห้าห้า

ถึงคุณ เกเร : สมัครเล่นเกมนี้ไหมครับ ห้าห้า มาเล่นกับเฟี๊ยต

ถึงคุณ vk_iupk : จุ๊จุ๊ คนแต่งไม่กล้าเอนซีหรอกครับ เขิน(หรอ ห้าห้า) ไว้รอชมนะครับ รอความรักของเฟี๊ยตจะมา

ถึงคุณ fuku : ถ้าทะลวงไปตรงๆนี่ไม่ลุยแล้วครับ ต้องว่ายเข้าไปเลย เพราะมันท่วมอุโมงค์ไปหมด ห้าห้า

ถึงคุณ cheyp : เกาะขอบจอมาเลยยยยย

ถึงคุณ mesomeo2 : ยิงมันให้ DNA กระจุย ห้าห้า

ถึงคุณ MaNaSsAwEe : นิยายนี้อาจจะได้ฟื้นฟูหลายวิชาฮะ ห้าห้า

ถึงคุณ maew189870 : โอ๊วววววววว ไม่ต้องห่วงฮะ พล๊อตเรื่องมีหมดตามที่น้องต้องการ เพียงแต่ว่ามันจะมาถึงด้วยความเร็วหอยทากเป็นตะคริวเท่านั้นเอง ห้าห้า ปูลู ชื่อไทยพี่ใส่ไว้ในวงเล็บนะครับ แต่บางอันไม่ใส่เพราะว่าเคยเขียนไปแล้ว อาจจะไม่เขียนซ้ำๆ

ถึงคุณ kingdaemon : ขอบคุณครับบบบบ เดี๋ยวคืนนี้แต่งต่อ อิอิ

ถึงคุณ nemesis : เรื่องในวิหารนี้มันยังม่ายจบบบบบบบบบบบบบบบ ฮู่เร่

ถึงคุณ chawalinee : เขารู้ใจกัน อิอิ หวานซ้าาา

ถึงคุณ iyng1338 : มาแล้วฮ๊าฟฟฟฟฟฟฟฟ

ถึงคุณ aoihimeko : เข้าโรงพยาบาลเป็นไรครับ หายดีรึยังฮะ

ถึงคุณ tutankamen : 



ขอบคุณทุกคอมเมนท์จริงๆครับ มันคือแรงผลักดันให้ผมยังแต่งได้ต่อไปจริงๆฮะ

 

[vk_iupk]

อิอิ ไปเที่ยวมาทั้งวัน เปิดคอมก็รีบมาดูเลย มาอัพต่อรึยังเนี่ยยยย
หละแล้วก็ได้อ่านต่อสมใจ เอิ๊กๆๆๆๆๆๆๆๆ
อ่านไปอ่านมาตอนนี้ เห็นด้วยกับน้องแทนนะ ห้าๆๆๆ ชีวะคืนหมดแล้ว เอิกๆๆๆๆ

ปูเสื่อรอนะค่ะ พรุ่งนี้กลับบ้าน อาจไม่ได้มาให้กำลังใจ ให้กำลังใจเผื่อไว้เลยหละกัน สุ้ๆๆ นะค่ะ ^ ^

[zylph_z]

อย่าว่าแต่ปันกับแทนเลย เราเองก็ว่าแล้วว่าไม่ควรสงสัย ควรเชื่อไปเลย 555+ งงตึ้บมาก
เฟี๊ยตไม่ได้เป็นตัวถ่วงนะ! แต่ละคนก็เก่งกันไปคนละด้าน เฟี๊ยตก็มีดีในแบบของตัวเอง อย่าคิดในแง่ลบน้า~

ปอลอ. งั้นอวยเฟี๊ยตเยอะๆ เอาให้มีอิทธิฤทธิ์เหาะเหินเดินอากาศเลย 555+

[nemesis]

ยาวไปลูกพี่ 555

[fuku]

โล่งอกที่ไม่ต้องลุยแบบฝ่าดงเมือก
เท่น่าดูเลย เดินทางด้วยวิธีนี้