หัวข้อ: [Pontz x Joe]Forgotten Love รักที่ถูกลืม II:ฝากนิยายเรื่องใหม่หน่อยค่า:15/05/20

[katiezz]

ตอนที่ 7

[Pontz x Joe]






[Joe]







“กินอะไรกันดีอ่ะ??” ดลถามขึ้นอย่างอารมณ์ดี

“อะไรก็ได้” ผมตอบกลับไปแบบนิ่งๆ

“ตามใจเจ้าของรถเลยคร้าบบ” แน็ตพูดเสียงทะเล้น

“กินขี้มั้ยล่ะ??” ดลถามขึ้นพร้อมกับยักคิ้วให้แบบกวนๆ ส่วนผมก็ได้แต่นั่งยิ้มน้อยๆให้กับบทสนทนาของทั้งคู่

“เชิญมึงคนเดียวเลยเหอะ กูกลับไปกินมาม่าที่หอได้” แน็ตพูดพร้อมกับยู่ปากใส่ดล

“ไม่แน่นี่หว่าไอ้ตุ๊ดดด”

“ไอ้เตี้ยยยย”

และตลอดการเดินทางก็มีเสียงทะเลาะของสองคนนี้ดังอย่างสม่ำเสมอ ไม่มีลดละ



“ร้านนี้แล้วกันนะ” ดลพูดพร้อมกับตีไฟแล้วเข้าไปจอดในร้านที่ดูจะออกแนวแบบกึ่งผับหน่อยๆ

“เออ ได้อยู่นะ ชิวดี” แน็ตพูดพร้อมกับยิ้มแป้นออกมา

“พี่โจว่าไง?” ดลหันหน้ามาถามผมอีกครั้ง

“เข้ามาจอดรถซะขนาดนี้แล้วก็คงต้องกินแล้วล่ะ” ผมพูดติดตลกนิดๆก่อนจะตบหัวมันไปหนึ่งที

หลังจากเอารถเข้าจอดจนเสร็จเราสามคนก็เดินเข้ามาในร้านและมองหาที่นั่งที่เหมาะๆ

“อ้าว ไอ้โจ!!” เสียงของไอ้ภูมิดังขึ้นพร้อมกับแรงสะกิดที่ไหล่

“อ้าวภูมิ มาไง?” ผมทักกลับก่อนจะถามขึ้น

“มากับรถซิ ฮ่าๆๆๆ” ไอ้ภูมิตอบก่อนจะหัวเราะชอบใจ

“เอาดีๆดิ เดี๋ยวกูตบหัวทิ่มเลย” ผมพูดพร้อมกับยกมือขึ้นเตรียมพร้อม

“แหมมม โหดเกิ๊นนนน ก็มากินข้าวกับพวกนี้แหละ” พวกนี้ก็คงจะหมายถึงพีเจ นาย ไปป์ ลิ้ม ซินะ

“อ๋อๆๆ งั้นกูไปก่อนนะกูมากับน้อง” ผมพูดลาก่อนจะเดินกลับไปหาดล

“เฮ้ยย ไปกินด้วยกันหมดนี่แหละ  นานๆจะมากันครบซะที” ภูมิเข้ามากอดไหล่ผมไว้ก่อนจะลากผมไปที่โต๊ะ ทำให้แน็ตกับดลต้องเดินตามมาด้วย

วันนี้ดลดูแปลกๆ เดี๋ยวก็หน้าแดง เดี๋ยวก็ยิ้ม แต่บางทีก็ทำหน้าเหมือนจะร้องไห้

“ดลเป็นอะไรรึเปล่าเนี่ย?? ดูแปลกๆ” ผมกระซิบถามดลที่เดินตามหลังมา

“อ้าวว ไอ้หนูเพิ่งเห็นว่ามาด้วย” ภูมิทักดลก่อนจะยื่นมือมากะจะขยี้หัวดลเล่นแต่ดลก็ดันหลบซะก่อน

“เป็นอะไรเนี่ย?” ไอ้ภูมิทำหน้างงเข้าไปใหญ่

“เปล่า” ดลพูดอ้อมแอ้มก่อนจะเดินหลีกภูมินำไปที่โต๊ะ

“สงสัยจะเรื่องเมื่อวาน” ภูมิพูดเหมือนจะเป็นการพึมพำกับตัวเอง

“ทำไมเหรอ??” ผมถามด้วยความสงสัย

“อ๋อเปล่าๆ ไม่มีอะไร ไปเหอะ รีบเดินๆๆ” ภูมิพูดปัดก่อนจะดันหลังผมให้เดินไปเร็วๆ



“สวัสดี เฟรนด์ ทั้งหลายย” ภูมิไปยืนที่หัวโต๊ะพร้อมกับเอาส้อมขึ้นมาทำเป็นไมค์

“เป็นเชี่ยไรภูมิ กูจะแดกแล้วเนี่ย” ไปป์พูดขึ้นมาพร้อมกับมองไปที่ภูมิแบบโมโหหิว

“กูมีเซอร์ไพรส์”

“อะไร???” ทุกคนในโต๊ะถามขึ้นแทบจะเป็นเสียงเดียวกัน

“แท่น แท๊นนนน” ภูมิทำซาวด์ก่อนจะผายมือออกมาด้านข้างและดึงตัวผมให้ไปยืนตรงนั้น

“เฮ้ย โจ!!!” ทุกคนในโต๊ะพูดขึ้นพร้อมกัน แถมยังทำสีหน้าแบบสุขสุดๆ

“หวะ..หวัดดี”  สีหน้าของทุกคนบนโต๊ะตอนนี้มันทำให้ผมรู้สึกประหม่าขึ้นมาซะเฉยๆ

“เฮ้ยมาไง??” ไอ้ไปป์ถามขึ้นด้วยน้ำเสียงที่ยินดีแบบไม่มีคำว่าเสแสร้ง

“มากับไอ้แน็ตแล้วก็ดล” พูดจบแน็ตกับดลก็เดินออกมายืนแล้วก็ไหว้ไปรอบๆโต๊ะ

“งั้นมานั่งด้วยกันเลยมาๆๆ” ไอ้ลิ้มพูดพร้อมกับขยับขยายที่ให้นั่งได้ทุกคน

แน็ตเข้าไปนั่งข้างๆนาย ส่วนดลก็ไปนั่งตรงกลางระหว่างพีเจกับภูมิซึ่งว่างอยู่พอดี แต่หน้าดลค่อนข้างพะอืดพะอมอย่างบอกไม่
ถูก

“ดลมานั่งตรงนี้มั้ย?” ผมถามเมื่อเห็นสีหน้าลำบากใจของดล

“อ๋อ ไม่เป็นไรฮะ พี่โจนั่งตรงนั้นไปเหอะ นั่งตรงนี้ก็โอเคแล้วเนอะพี่พีเจเนอะ เนอะลุงเนอะ” ดลพูดออกมายาวเหยียดพร้อมกับ
หันไปถามคนที่นั่งขนาบอยู่ทั้งสองข้าง แต่ดูอย่างไรมันก็ดูออกมาเป็นการฝืนทำ

“อืม งั้นกูนั่งไหนได้บ้างล่ะเนี่ย??” ผมไม่อยากเซ้าซี้อะไรมากเลยไม่พยายามจะถามต่อ

“นั่งตรงนั้นเลยที่มันว่างอยู่สองตัวอ่ะ” ลิ้มพูดพร้อมกับชี้ไปที่นั่งที่มันว่างอยู่อีกแค่สองที่

“เอ่อ..มึง..แล้ว...” ไปป์เหมือนต้องการจะพูดอะไรบางอย่าง แล้วสีหน้าคนอื่นๆก็ดูลำบากใจกับการที่ผมจะนั่งตรงนั้น

“เอ่อ กูนั่งตรงอื่นก็ได้” ผมพูดพร้อมกับเดินออกมาจากเก้าอี้ตัวนั้น

“ไม่ต้อง!!” แล้วลิ้มก็พูดขึ้นมาเสียงดัง

“หืมม??” ผมส่งเสียงในลำคออย่างสงสัย

“มึงนั่งตรงนั้นไปเหอะ เพราะที่ตรงนั้นมันเป็นของมึงมาตั้งแต่ไหนแต่ไรแล้ว และกูก็มั่นใจว่าไม่มีใครมาแทนที่ได้หรอก” ลิ้มพูด
ประโยคที่ดูเหมือนจะแฝงปริศนาอะไรไว้บางอย่าง แต่ผมก็ไม่รู้ว่าอะไร

คนอื่นๆในโต๊ะมีสีหน้าเปลี่ยนไปจากตอนแรกค่อนข้างเยอะ เพราะตอนนี้สีหน้าของทุกคนดูมีหวังหรืออะไรทำนองนี้ขึ้นมามาก

“เออ นั่งไปเลยๆ” ไอ้นายก็เชียร์เต็มที่

“จะดีเหรอมึง??” มีพีเจที่ดูเหมือนจะไม่อยากให้ผมนั่งเท่าไหร่

“ดีที่สุดแล้ว นั่งเลยไอ้โจ อย่าให้กูต้องเตะตัดขามึงให้นั่งลง” ลิ้มพูดขู่แต่ก็ติดตลกในตอนท้าย

“เออๆ ขู่กันจัง อะไรวะก็แค่ที่นั่งที่เดียว” ผมพูดพึมพำกับตัวเองก่อนจะนั่งลงได้เสียที

หลังจากที่เคลียร์เรื่องที่นั่งกันเสร็จเราก็เริ่มสั่งอาหารมากินกัน บรรยากาศเดิมๆก็เริ่มกลับมา จนผมรู้สึกว่าความสัมพันธ์ของพวกเรา
เริ่มกลับมาจนเกือบจะเป็นเหมือนเดิม



“ก๊าบๆๆ กูอาบน้ำในคลอง” จู่ๆภูมิก็ร้องเพลงขึ้นมาพร้อมกับทำท่าประกอบ เรียกเสียงหัวเราะจากพวกเราทั้งโต๊ะได้เป็นอย่างดี

“อะไรของมึงเนี่ยเชี่ยยย กูสำลักเลย” ไอ้นายพูดพร้อมกับดึงทิชชู่มาปิดปากไว้

“กูมีความสุขอ่ะ เอางี้มั้ย กูว่าหาโอกาสไปเที่ยวกันสักครั้ง” ไอ้ภูมิเสนอหัวข้อขึ้นมาและดูเหมือนจะได้เสียงตอบรับที่ดีจากคนอื่นๆ

“อยากไปด้วยอ่ะ” ไอ้แน็ตที่นั่งเงียบอยู่นานก็โผลงขึ้นมาบ้าง

“เอาดิๆ” ไอ้ภูมิพูดพร้อมกับทำหน้ายินดี

“แล้วไอ้หนูอ่ะ จะไปมั้ย??” ภูมิถามพร้อมกับหันไปมองหน้าไอ้ดลที่นั่งอยู่ข้างๆ

“ไปดิๆๆ” หน้าดลดูสดชื่นแล้วก็หายเกร็งขึ้นมาในระดับหนึ่ง

“งั้นดีเลย เรามานัดวัน แล้วก็วางแผนกันเลย” ไอ้ภูมิพูดอีกครั้งก่อนที่พวกเราจะเริ่มเปิดเน็ตเพื่อเสิร์ชหาที่เที่ยวดีๆ หนุกๆกัน

“โย้วว พวกมึงทำไรกันอยู่อ่ะ?” แล้วเสียงที่ผมคุ้นเคยที่สุดก็ดังขึ้นด้านหลังของผม

“อ้าวว เชี่ยป๊อนซ์ นั่งๆๆๆ กูนึกว่าจะไม่มาซะแล้ว” ไอ้ลิ้มพูพร้อมกับขยับเก้าอี้ว่างข้างๆตัวผมให้ป๊อนซ์นั่ง

“มาดิๆ กูไปส่งแจงมา  อ้าว..” ป๊อนซ์ตอบคำถามลิ้มก่อนจะชะงักนิดนึงตอนหันมาเห็นผม

“นี่มึง พวกกูกำลังวางแผนไปเที่ยวกันอยู่เลย มาช่วยกันคิดหน่อยดิ ว่าไปที่ไหนดี?” ไอ้ภูมิแถลงไขเพื่อที่จะให้ป๊อนซ์มีส่วนร่วมใน
การวางทริปครั้งนี้ด้วย

“อ๋อ งั้นกูขอเสนอ.... ทะเลในรูปที่เราเคยไปกันตอนมัธยมอ่ะ กูอยากไปๆๆ เผื่อจะจำอะไรขึ้นได้เยอะกว่านี้” ป๊อนซ์พูดพร้อมกับ
หันมาเหลือบมองผมเล็กน้อย

“เออ ดีเลยเผื่อมึงจะจำอะไรขึ้นได้บ้าง” ลิ้มพูดพร้อมกับหันมามองที่ผม

เฮ้อออ อย่าพยายามช่วยกูเลย เพราะยิ่งพวกมึงทำแบบนี้กูยิ่งรู้สึกสมเพชตัวเองยังไงก็ไม่รู้

“งั้นตกลงตามนี้ เราจะไปทะเลตอนนั้นกัน เดี๋ยวเรื่องเวลาค่อยมานัดแนะกันอีกทีเนอะ” ภูมิลุกขึ้นยืนก่อนจะพูดสรุป

“โอเค” ทุกคนในโต๊ะต่างก็ตอบพร้อมกันทั้งหมด

“เยี่ยม”


แล้วหลังจากนั้นพวกเราก็นั่งคุยกันหลายๆเรื่อง ตามประสาคนที่ไม่ได้เจอกันนาน จนเวลาล่วงเลยไปจนเกือบจะเที่ยงคืนถึงได้จ่าย
ตังค์แล้วก็แยกย้ายกลับ

แต่ก่อนกลับผมปวดฉี่เลยขอตัวออกมาเข้าห้องน้ำก่อน

ขณะที่ผมกำลังยืนล้างมืออยู่นั้นเมื่อผมเงยหน้าขึ้นก็ต้องพบกับป๊อนซ์ที่ยืนอยู่ด้านหลัง

“อ้าว ป๊อนซ์ มาเข้าห้องน้ำเหมือนกันเหรอ?” ผมถามป๊อนซ์ออกไปเพราะไม่รู้ว่าจะพูดอะไรดี

“อืมม เอ่อ..โจ คือกูอยากขอโทษ” ป๊อนซ์พูดพร้อมกับแสดงสีหน้ารู้สึกผิดออกมา

“เรื่องอะไร?” ผมถามกลับไปโดยที่ไม่สบตาป๊อนซ์เลยแม้แต่นิดเดียว

“ก็เรื่องวันนั้นที่หอมึงอ่ะ ที่กูตื่นขึ้นมาแล้วโวยวาย ด่ามึง เสียๆหายๆ กูขอโทษจริงๆนะ”

“ช่างเหอะ กูไม่โกรธหรอก” ผมพูดพร้อมกับส่งยิ้มบางๆไปให้คนที่กำลังยืนขอโทษผมอยู่ตรงหน้า

“ขอบคุณนะ”

“อย่ามาดราม่าดิ ไปๆๆ กลับออกไปได้แล้ว” ผมพูดเสียงร่าเริงบดบังความรู้สึกจริงๆของตัวเองก่อนจะดันหลังป๊อนซ์ให้เดินออกจากห้องน้ำไป

“มึงนี่นะ โกรธใครไม่เป็นเลยรึไง เป็นกูนะ กูด่าหงายเงิบไปละ” ป๊อนซ์พูดก่อนจะหัวเราะตอนท้ายอย่างขำๆ


กูโกรธคนที่กูรักไม่ลงหรอกป๊อนซ์....



“ไปไหนกันมาน่ะสองคนนี้” พอเดินกลับไปที่โต๊ะปั๊ป ไอ้ภูมิก็ถามขึ้นทันที

“ไปเคลียร์กันมา” ป๊อนซ์ตอบกลับไปยิ้มๆ แต่คนอื่นๆกลับนิ่งราวกับโดนกดpauseไว้

“จริงเหรอโจ” ลิ้มหันมาถามก็แบบอึ้งๆ

“ไม่ใช่แบบนั้น มันก็ขอโทษเรื่องที่ด่ากูไปวันก่อน” ผมพูดพร้อมกับส่งยิ้มเหนื่อยๆกลับให้เป็นคำตอบ ให้รู้ว่าผมเหนื่อยที่จะตอบ
คำถามเต็มที

“อ๋ออ พวกกูก็ตกใจหมด” ไอ้ลิ้มพูดพร้อมกับเอามือขึ้นมาทาบอก

“อะไรเหรอ?” ป๊อนซ์ถามพร้อมกับทำสีหน้าอยากรู้เต็มที่

“พวกกูไม่บอกเว้ย รอให้มึงระลึกได้เอง” ไอ้นายพูดยิ้มๆก่อนจะหันมามองที่ผมแบบให้กำลังใจ

“เออแม่ง” ป๊อนซ์สบถออกมาพร้อมกับทำเสียงงอนๆ

ตอนนี้ผมรู้สึกเหมือนกับว่าผมกับป๊อนซ์ลดขั้นลงมาเป็นแค่เพื่อนกันอีกครั้ง  จะว่าไปอยู่แบบนี้มันก็ไม่เลวนะ..



หลังจากล่ำลากันเสร็จพวกเราก็แยกย้ายกันกลับหอกลับคอนโดของตัวเอง

พวกผมสามคน ผม ไอ้แน็ต แล้วก็ไอ้ดลก็นั่งรถกลับกันมาสามคน แต่บรรยากาศในรถมันกลับเงียบๆพิกล

“นี่ เป็นอะไรกันรึเปล่าเนี่ย ทำไมเงียบกันจัง??”

“คร่อกกก!!” เสียงกรนมาแทนคำตอบของไอ้แน็ตทำให้ผมรับรู้ได้ว่า มันคงจะหลับไปนานแล้วล่ะ กูก็ว่าทำไมเงียบจัง..

“หึ ไอ้เหี้ยนี่แม่งทำตัวน่าเกลียดได้ทั้งตอนหลับตอนตื่นเลย” ดลพูดเสียงติดตลกพร้อมกับส่ายหัวไปมาอย่างปลงๆ

“เออดล”

“ครับ?”

“ดลเป็นอะไรรึเปล่า ทำไมช่วงนี้ดูแปลกๆ แล้วตกลงวันนั้นที่บอกไปนอนกับเพื่อนอ่ะเพื่อนคนไหนเหรอ พี่รู้จักมั้ย??” ผมถามออก
ไปยาวเหยียดมันอาจจะดูจุกจิกจู้จี้น่ารำคาญแต่นั่นมันก็เป็นเพราะผมห่วงมันล้วนๆเลย

“เอ่อ คือ..ดล..” ดลดูอ้ำอึ้งขึ้นมาพร้อมกับเกร็งมือที่จับพวงมาลัยอยู่จนแน่น

“ว่าไง บอกพี่ได้มั้ย??” ผมถามพร้อมกับแสดงสีหน้าเป็นห่วงออกมาอย่างชัดเจน

“....” ดลเงียบไม่ตอบพร้อมกับเม้มปากแน่น

“โอเค เอาเป็นว่าดลพร้อมเมื่อไหร่ ค่อยบอกพี่แล้วกัน”  ผมถอนหายใจออกมานิ่งๆ ก่อนจะเอื้อมมือไปลูบผมดลเบาๆ

“ขอบคุณพี่โจนะ ที่เข้าใจดลอ่ะ” ดลพูดออกมาด้วยน้ำเสียงที่ดูจะเหนื่อยๆพร้อมกับยิ้มบางๆมาให้ผม

หลังจากจบบทสนทนาลง ทั้งรถก็กลับเข้าสู่โหมดเงียบสนิทอีกครั้งและเป็นแบบนั้นไปตลอดทางจนถึงหอ




“ปีหนึ่งรวม!!! เร็วๆๆๆ!!” เสียงที่ได้ยินเป็นประจำทุกเย็นของพี่หมีเฮดว๊าก ดังขึ้นลั่นที่ลานหน้าคณะ

ผมกับแน็ตก็รีบวิ่งไปอย่างรวดเร็วเพราะหลังจากที่ผมโดนทำโทษวันนั้นก็ไม่กล้ามาช้าอีกเลยล่ะ

“ดี วันนี้มากันพร้อมเร็ว เพราะฉะนั้นผมจะปล่อยพวกคุณเร็วกว่าปกติ” พี่หมีพูดพร้อมกับกอดอกยิ้มๆ

“เย๊!!!” เสียงโห่ร้องของปีหนึ่งทุกคนดังขึ้นพร้อมกัน

“อ้าว เงียบๆๆๆ เดี๋ยววันนี้ผมมีงานจะมามอบหมายให้พวกคุณ” พี่หมีตะโกนแข่งกับเสียงเด็กปีหนึ่งทั้งหมดขึ้นมา ทำให้พวกเราทุก
คนต่างเงียบพร้อมกันเพราะอยากรู้ว่างานที่พี่หมีมอบหมายมาให้คืออะไร

“เอาล่ะ ฟังนะ... ผมจะให้พวกคุณไปล่าลายเซ็น” สิ้นเสียงพูดของพี่หมี ก็มีเสียงคุยเสียงปรึกษากันดังขึ้นระงมไปทั่ว

“เอาล่ะเงียบ!!” พี่หมีตวาดขึ้นอีกครั้ง

“...” กริบบ..  เงียบอย่างกับป่าช้า

“แค่นี้ทำได้มั้ย??”

“ได้ครับ/ค่ะ” ปีหนึ่งทั้งหมดตอบออกมาอย่างพร้อมเพรียงกัน

“ดี งั้นตอนนี้เรามาซ้อมเชียร์กันต่อจากเมื่อวานเลย” พูดจบพี่หมีก็เดินออกไป แล้วให้พี่อีกคนหนึ่งเข้ามาคุมแทน





“เอาล่ะครับ วันนี้พอแค่นี้ ขอบคุณพวกคุณมาก” พี่หมีเดินออกมาพูดขอบคุณพร้อมกับตบมือให้ปีหนึ่ง  หลังจากที่พวกเราทำตาม
กันอย่างตั้งใจและว่าง่าย

“แยกย้ายได้ ขอบคุณครับ”

“ขอบคุณครับ/ค่ะ” พวกผมกล่าวขอบคุณกลับก่อนจะแยกย้ายกันกลับหอกลับบ้านของตัวเอง

“แน็ตๆ” ผมหันไปสะกิดแน็ตที่กำลังเก็บของใส่เป้อยู่

“มีไร?”

“ไปขอลายเซ็นพี่หมีกันมั้ย??”

“ห๊ะ!!! นี่มึงเล่นเฮดว้ากเลยเหรอ??” แน็ตถามพร้อมกับทำสีหน้าตกใจ

“เอาน่า พี่แกก็ไม่ได้ดูน่ากลัวมากนี่น่า” ผมพูดขยั้นขยอแน็ตให้ไปด้วยกัน

“เออๆ ไปเป็นเพื่อนก็ได้” แน็ตพูดออกมาแบบเหนื่อยๆก่อนจะเก็บของใส่กระเป๋าจนหมดแล้วยกขึ้นมาสะพายด้านข้าง

ผมกับแน็ตเดินเข้าไปหาพี่พี่หมีที่นั่งอยู่ท่ามกลางพี่คนอื่นๆด้วยอีกหลายคน

“เอ่อ พี่หมีครับ” ผมเดินเข้าไปคนเดียวโดยมีแน็ตยืนให้กำลังใจอยู่ไกลๆ รักกูมาก ==’

“อ้าว ว่าไงน้อง มีอะไร??” พี่แกหันมามองหน้าผมก่อนจะถามขึ้น

“คือ ผมจะมาขอลายเซ็นพี่อ่ะครับ” ผมพูดพร้อมกับยื่นสมุดเล่มเล็กๆที่ผมพกติดตัวเป็นประจำไปให้

“เออ กระตือรือร้นดี แต่ถ้ากูให้เลยมันจะง่ายไปป่ะวะ?” พี่แกเปลี่ยนสรรพนามทำให้อาการเกร็งของผมลดลงไปได้บ้าง

“เอ่อ แล้วพี่จะให้ผมทำไงอ่ะครับ??”

“อืมม เอางี้ มึงเดินไปหาผู้หญิงที่นั่งอยู่ข้างสนามบาสตรงนั้น แล้วบอกเขาว่า ..ของผมใหญ่ สนใจมั้ยครับพี่..” สาดดดหมี!!! ฆ่ากู
เถอะ

“เอ่อพี่หมี” ผมพูดด้วยน้ำเสียงอ้อนวอน

“จะเอามั้ย ลายเซ็นกูอ่ะ นี่กูไม่ได้ให้มึงทำอะไรยากๆเลยนะ” พี่หมีพูดเสียงเข้มขึ้นพร้อมกับจ้องมาที่ผมไม่วางตา

“เอ่อ ก็ได้ครับ” ผมตอบกลับพร้อมกับเดินคอตกไปหาผู้หญิงคนนั้น

“พี่ครับๆ” ผมเดินเข้าไปสะกิดพี่เขาจากด้านหลัง

“มีอะไรคะ??” พี่ผู้หญิงคนนั้น ถามกลับมาแต่ก็ยังไม่หันมามองที่ผม

“เอ่อ...ของผมใหญ่สนใจมั้ยครับพี่..” ผมหลับหูหลับตาแล้วตะโกนออกไป ตอนนี้ผมได้ยินเสียงหัวเราะดังมาจากโต๊ะที่พวกพี่หมี
นั่งอยู่ด้วย

“อะไรอ่ะ!!! อ๋ออออ แกนี่เองอ่ะ” เสียงพี่ผู้หญิงคนนั้นเหวี่ยงเหมือนจะโกรธๆพร้อมกับหันหน้ามาช้าๆ

...แจง....

“เอ่อ..คือ...” ผมอยากจะพูดขอโทษเขาแต่ก็พูดไม่ออก

“แกต้องการอะไรจากฉันมิทราบ!!” แจงลุกขึ้นยืนพร้อมกับเดินเข้ามาหาผม

“เอ่อ คือ ผมขอโทษครับ คือพี่เขาใช้ให้ผมมาพูด แล้ว..”

“หยุดพูดได้แล้ว น่ารำคาญ!!” แจงตวาดพร้อมกับผลักผมล้มลงกับพื้น

“โอ๊ยย” ผมร้องขึ้นเสียงดังเมื่อผมดันเอามือข้างนึงค้ำพื้นเอาไว้ตอนที่ล้มลงไป

“สำออย” แจงพูดขึ้นเบาๆพร้อมกับทำสีหน้ารำคาญ

“อ้าวโจ เป็นอะไรวะ ทำไมลงไปนั่งตรงนั้น” ป๊อนซ์ที่เพิ่งเดินเข้ามาเห็นสภาพของผมก็ถามขึ้น

“แจงขอโทษนะโจ คือแจงตกใจอ่ะคะที่โจโผล่มาด้านหลังเลยเผลอผลักโจจนล้มลงไป เจ็บมั้ยโจ มาเดี๋ยวแจงช่วย” แจงพูด
พร้อมกับยื่นมือออกมาให้ผมจับ

“เอ่อ..คือ..” ผมที่ยังงงเพราะเปลี่ยนอารมณ์ตามผู้หญิงคนนี้ไม่ทันก็ได้แต่นั่งนิ่ง ไม่ขยับเขยื้อนไปไหน

“มาเดี๋ยวป๊อนซ์ช่วยเองแจง แจงไม่มีแรงยกโจหรอก” ป๊อนซ์พูดยิ้มๆพร้อมกับเดินเข้ามาช่วยพยุงผมให้ลุกขึ้น

“อ่อย!” แจงพูดขึ้นพร้อมกับจ้องมาที่ผมเขม็ง

“อะไรนะแจง?” ป๊อนซ์หันไปถามแจงด้วยหน้าตางงๆ

“อ๋อ เปล่าคะ ไม่มีอะไร” แจงตอบพร้อมกับยิ้มหวานไปให้ป๊อนซ์

“เจ็บตรงไหนบ้างรึเปล่ามึง?” ป๊อนซ์ถามพร้อมกับจับตัวผมหมุนไปมา

“เอ่อ ไม่ๆๆ ไม่เจ็บ” ผมพูดโกหกออกไปคำโตเพราะตอนนี้ผมรู้สึกปวดที่ข้อมือมากจนมือขยับไม่ได้เลย

“อืมม ดีแล้วๆ งั้นกูไปก่อนนะ” ป๊อนซ์พูดพร้อมกับยกมือขึ้นมาโบกลาผม

“อืมๆ” ผมพยักหน้ารับพร้อมกับยิ้มบางๆไปให้ป๊อนซ์

“แจงไปก่อนนะโจ” แจงพูดพร้อมกับเดินเข้ามาจับมือข้างที่เจ็บของผมแล้วบีบอย่างแรง

“โอ๊ยยยย!!” ผมร้องออกมาเสียงดังทำให้แจงปล่อยมือออกทันทีพร้อมกับป๊อนซ์ที่หันกลับมา

“เป็นอะไรอ่ะ??” ป๊อนซ์รีบเดินกลับเข้ามาหาผมอย่างรวดเร็ว

“อ๋ออ ยุงกัดน่ะ ไม่มีอะไรหรอก มึงกลับไปได้แล้ว” ผมพูดพร้อมกับเอามือข้างที่ไม่เจ็บดันหลังป๊อนซ์ให้เดินไป

“เออๆ ไว้เจอกันนะ”

“อืมๆ” ผมบอกลาป๊อนซ์ก่อนจะเดินออกมาจากตรงนั้นแล้วกลับไปหาพี่หมีที่นั่งอยู่ที่โต๊ะ

“ไงมึงบอกยัง?”

“บอกแล้วครับพี่” ผมพูดพร้อมกับเอามือข้างที่ไม่เจ็บมานวดเบาๆตรงข้อมือข้างที่เจ็บ

“เออ กูเชื่อ แม่งน้องผู้หญิงคนนั้นผลักมึงล้มลงซะขนาดนั้น น้องแกคงจะตกใจน่าดูอ่ะ ฮ่าๆๆๆ” พี่หมีพูดพร้อมกับหัวเราะออกมา
อย่างอารมณ์ดี

“....” ผมเงียบเพราะไม่รู้จะตอบพี่แกไปว่าอะไรดี

“เออๆ ผ่านๆ กูให้ลายเซ็นกูแลกกับการที่มึงต้องเจ็บตัว มาเอาสมุดมา” พี่หมีพูดพร้อมกับแบมือออกมาด้านหน้า

“นี่ครับ” ผมล้วงสมุดเล่มเล็กออกมาจากกางเกงนักศึกษาก่อนจะยื่นไปให้พี่แก

“อ่ะนี่ แล้วมึงต้องหาให้ครบตามที่กำหนดไว้ล่ะ” พี่หมีพูดกำชับผม ก่อนจะยื่นสมุดเล่มนั้นกลับมา

“ครับพี่ ผมกลับก่อนนะครับ” ผมพูดลาพร้อมกับยกมือขึ้นไหว้พี่ๆที่นั่งอยู่ทุกคน

“เออๆ กลับดีๆนะมึง” ผมพยักหน้ารับคำของพี่แกก่อนจะเดินออกมา



“เป็นไงบ้าง ได้มาป่ะ” แน็ตที่เห็นผมเดินเข้าไปหาก็ลุกขึ้นยืนพร้อมกับถามด้วยความตื่นเต้น

“ได้ดิ” ผมพูดพร้อมกับยิ้มบางๆไปให้แน็ต

“ดีละ เออ แล้วนั่นมือเป็นอะไรอ่ะ?” แน็ตถามพร้อมกับชี้มือมาที่ข้อมือของผม

“อ๋ออ เมื่อกี๊ก็สะดุดล้มอ่ะ นิดหน่อยๆ สบายมาก” ผมพูดพร้อมกับทำนิ้วเป็นท่าโอเคไปให้แน็ต

“อ๋อ งั้นเดี๋ยวกลับไปห้องเดี๋ยวดูให้”

“อืมม แล้วนี่ดลมารึยังอ่ะ??” ผมพูดพร้อมกับชะโงกหน้ามองหารถของดล

“แน็ตโทรไปแล้ว แต่ไม่มีคนรับอ่ะ”

“เหรอ งั้นเดี๋ยวกูลองโทรอีกที” ผมพูดก่อนจะล้วงไอโฟนในเป้ออกมาแล้วกดโทรออกหาดล

(ตื้ดดดด ตื้ดดดด..) เป็นอะไรอีกแล้วเนี่ยยย

(ฮัลโหล)

“เออดล นี่อยู่ไหนอ่ะ?”

(อยู่กับ อึ่ก เพื่อน) ดลตอบผมมาด้วยเสียงที่ฟังดูแปลกๆ

“เป็นอะไรอ่ะ ทำไมเสียงเป็นแบบนั้น”

“ไอ้เตี้ยเป็นไรอ่ะโจ” แน็ตก็หันมาถามผมด้วยความสงสัย แต่ผมก็ได้ส่ายหัวกลับไปแทนคำตอบ

(อื้ออ ปะ..เปล่า อ๊ะ เดี๋ยวอย่าเพิ่ง อื้ออ) ไม่ใช่แล้ว อะไรเนี่ย

“ดล อยู่กับใคร??!!!” ผมถามเสียงดังเพราะผมพอจะรู้แล้วว่าดลเป็นอะไร

(ตอนนี้ดลมันไม่พร้อมจะคุยกับมึงหรอก อีกสักพักค่อยโทรมานะ ให้มันเสร็จก่อน) เสียงปริศนาที่ผมรู้สึกคุ้นมากๆ พูดก่อนจะตัด
สายไป

ผมได้แต่ยืนอึ้งๆกับคำพูดของคนคนนั้น

“เป็นไรพี่ ไอ้ดลเป็นอะไรอ่ะ??” แน็ตหันมาเขย่าแขนถามผมอย่างกระตือรือร้น

“มันทำงานอยู่ที่หอเพื่อนน่ะ มารับไม่ได้” ผมพูดโกหกออกมาเพราะยังไม่อยากบอกใครเกี่ยวกับเรื่องของดล

“ง่ะ แล้วไปกันไงละเนี่ยยยย เฮียนายก็ไม่ว่างด้วยวันนี้” ผมกับแน็ตยืนนิ่งกันอยู่ที่หน้าคณะ เพราะไม่รู้ว่าจะกลับหอกันยังไง



ปี๊นนนนน

เสียงแตรรถดังขึ้นพร้อมกับรถเบ๊นซ์สีดำสนิทที่มาจอดเทียบตรงหน้าผมกับแน็ต

รถติดฟิล์มดำจนผมมองไม่ออกว่าคนด้านในเป็นใคร

หลังจากจอดรถจนนิ่งสนิท กระจกก็เลื่อนลงช้าๆ



.....คราวนี้จะเป็นใครอีกล่ะเนี่ยย????............



........................................................................TBC...............................................................................

มาแล้ววววววววว 

หลังจากที่หายไปปีเศษ 555+

ช่วงนี้ยุ่งๆนิดนึง แต่ก็จะยังพยายามอัพสองวันครั้งนะ 

ตอนหน้าเตรียมตัวเปลี่ยนโหมดกันได้เลยยยยยยย 

เพราะเราจะเปลี่ยนจาก....

ดราม่า >>>>> อีโรติก   

จะพยายามให้เปลี่ยนโหมดภายในตอนหน้านะ 

อีกอย่างช่วงนี้ไม่รู้เป็นอะไร ตัวละครหลักของพวกเราเค้าดูมุ้งมิ้งกันจังเลย 

คนเขียนฟินจนอยากเอาหัวโขกกะผนัง    ฟินจนลอยได้ 

เดี๋ยวตอบคอมเม้นต์ด้านล่างเน้อออ 

อย่าลืมติดตามต่อตอนหน้าด้วยนะ 



KATIEZZ

[loveaaa_somsak]

เป็นใครละ ต้องรออ่านตอนต่อไป มาไวไวนะ

[katiezz]

ตอบกลับคอมเม้นต์จากคนอ่านสุดแสนจะน่ารัก......

@cubcakes >>> อย่าเพิ่งเกลียดนางเลยยย เก็บไว้เกลียดตอนหลังๆบ้างงง #มาต่อให้แล้วเน้อออ 

@Oranges >>> งั้นตอนหน้านี่ไม่ยั้งเลยนะ 

@shockoBB >>> มีแน่นอนจ้าาาา ไม่ต้องห่วงงง #แต่ป๊อนซ์หล่อสุด #เกี่ยวมั้ยเนี่ยยย 555 

@Gongy B.Du >>> ท็อปเทลกะลิ้มน่ารักเนอะ คนเขียนชอบที่สุดละ มุ้งมิ้งดี 

@Ouizzz >>> อีกไม่นานเกินรอ #พูดงี้ทุกที 555 #รออีกนิดเดียวละ 

@Nus@nT@R@ >>> ช่ายยยย ชะนีแจงน่าเบื่อสุดๆอ่ะ 

@Yunatsu >>> ป๊อนซ์เจ็บสมใจแน่นอนจ้าาาา 

@fuku >>> ป๊อนซ์หล่อแต่โง่ (ด่าเข้าไป555) #ชะนีแจงนี่แบบสุดทนอ่ะ 

@พลอยสวย >>> ฝากกระโดดทีบด้วยอีกทีนึงง 

@banabasz >>> ค่าาา เอามาลงแล้วว เสพต่อเลยยย #มาร่วมมือกันสั่งสอนชะนีแจงดีกว่า #NCรออีกแค่อึดใจเดียวเท่านั้น

@cross >>> เพื่อนๆก็หล่อกันอย่างเดียวเลย #กอดโจด้วยคน โอ๋ๆๆๆ 

@loveaaa_somsak >>> มากอดปลอบนางกัน 

@Redz >>> ฮ่าๆๆๆ ถีบได้แฟนไม่รัก (เหมือนจะผิด 555) 

@snowboxs >>> คู่หลักจ้าาาาาาาา 

@sudchick_z >>> แจงคือคนน้านนนนนน #เอ็นซีคู่หลักนะจ๊ะ 

@○TeaCafé○ >>> แค่นางเป็นชะนี ก็น่าหมั่นไส้แล้วล่ะ #อีกไม่นานเกินรอนางก็จะจำได้แล้วล่ะ 

@jum >>> ใจร่มๆน้าาาา #กระโดดถีบขาคู่เลยยย 

@PNJB >>> อีกไม่นานละ #จำได้แล้วเดี๋ยวก็หวานเองง (เหรอ??) 

@hotladyanyavee >>> อย่าแช่งคู่อื่นเลยน้าาาาาเลดี้  สงสารท็อปเทล(???) #ไม่เป็นไรนะเลดี้ เรื่องค่าห้องอ่ะ ถือว่าถึงคราวซวยพอดี 

@full69 >>> กระชากด้วยคนนน #พี่หมีน่รักนะ 

ขอบคุณที่เข้ามารอกันเน้ออออ ครั้งนี้ขอโทษน้าาาา ที่เลทไปหน่อยย 

สัญญาว่าครั้งหน้าจะไม่เลทอีก 

#ขอบคุณทุกๆคอมเม้นต์ที่ทำให้การอัพนิยายของคนเขียน สนุกขึ้นทุกวัน  #

#รักคนอ่านนนนนเน้อออ #



KATIEZZ

[jum]

อยากให้ถึงทะเลไวๆ อยากรู้ว่าป๊อนซ์จะจำได้ไหม
มาต่อไวไวนะ

[exoplanet]

  :z1:ดละไรกับใคร เอ๊ะ!ยังไงไรท์ค่ะขอแบบด่วนๆจะเป็นบุญคุณอย่างยิ่ง555
อยากรู้ๆๆๆๆ
....
..
..
.
.
สงสารโจอ่ะ อยากตบอีแจง(หมั่นไส้มานานล่ะ<<อินจัด)

[เจ้าชายหมูตอน]

อ่ะ น้องดลโดนลุงภูมิกินตับซะแล้วหรือป่าว
แล้วตอนกินข้าวพี่นายนั่งกะน้องแน็ตแล้วลุ่นคู่พี่นายให้กดน้องต่อจากคู่ลุงภูมิกะน้องดล อิอิ
ส่วนพีเจให้หาพระเอกให้สักคนโทษฐานที่สนิทกับโจ้ป้อนแล้วไม่ช่วยเพื่อนให้เพื่อน
สมควรให้โดนกดซะให้เคร็ดขอพระเอกเถื่อนๆมาจัดการพีเจด้วย
ส่วนพี่หมีเชียร์ให้จีบโจเลย
ส่วนปอนซ์ตัดห่างปล่อยโทษฐานทำร้ายน้องโจของเรา อิอิ

[fuku]

จะโง่ไปป่าวอ่ะ ระยะประชิดขนาดนี้ไม่ได้ยินนี่เป็นไปไม่ได้นะ
ตาบอด?รึไงย่ะป๊อนซ์


ส่วนดล.... จะซวยเกินไปป่าว?

[banabasz]

       นิสัยแจงนี่ นางร้ายช่องเจ็ดสมัยเค้าเด็กๆเลยนะเนี่ย โจก็แหมผีอีดาวพระศุกร์เข้าสิงหรือไง โอ้ยยยย อ่านแล้วคันมือ  ถ้าเป็นเรานะ แจงนอนวัดพื้น ไปแล้ว ฮึ่ย !!!!!!  แต่ขอบคุณคนเขียนนะคับที่เอามาต่อให้เนี่ย น่ารักจังเลยยยยย  เค้าจะรอตอนต่อไป เอ้ออยากจะบอกว่า
       เค้าชอบตอนนี้มากเลยอ่ะ รู้สึกว่าพอกลุ่มเพื่อนกลับมารวมตัวกันแล้วมันมีสีสันมีความสุขมากขึ้นไงไม่รู้นะ แต่ชอบๆ
ไปเที่ยวทะเลคงสนุกน่าดู ------- ตอนนี้คือจดจ่อกับการเปิดเผยเสียงปริศนาที่อยู๋กับดลมากๆ อยากรู้ว่าคือใคร
และก็ แจงเนี่ยใครก็ยังสงสัย เค้าจติดตามต่อนะจ๊ะ มาไวๆนะ 

[hotladyanyavee]

ร้ายนะอิน้องแจง แกกล้าดีมาทำร้ายน้องโจได้อย่างไร แก :fire:สงสารน้องโจมากๆ
เมื่อไหร่ป๊อนจะจำได้นี่อะ

[Nus@nT@R@]

โจไม่น่ายอมแจงเลย
แต่...น้องดลคะ หนูไปทำอะไรกับใครที่ไหนเมื่อไรยังไงคะ

[❝CHŌN❞]

อ้าวววววววววว น้องดล ชั้นอุตส่าห์เล็งไว้ ใครขโมยน้องไปกินคะเนี่ย

ถ้าชายหนุ่มที่ขโมยน้องไปไม่ถูกใจ เดี๋ยวจะตามไปแย่งคืน ฮ่าๆๆๆๆ

นางแจงงงง เดี๋ยวแม่จะตบให้คว่ำ บังอาจมาทำร้ายโจ ส่นป๊อนซ์จำได้สักทีเถอะ รอจนเหนื่อยละค่าาา

[Yunatsu]

โอ้ยยย อีแจนนน
 

อีชะนีชั่ว
อยากมีผัวจนตัวสั่นซินะ

แย่งเค้ามาตั้งนาน แล้วเค้าเคยรักไหม
โง่ ชั่ว

ขอให้มึงโดนอย่างสาสม

[full69]

โอเคพี่หมีผ่านไม่ขุ่นเคือง แต่ นางแจงเดี๋ยวโดนรุม 

ป๊อนขอตบกระโหลกทีดิเผือความจำกลับมา จะให้โจทำให้เจ็บเลยคอยดู

[พลอยสวย]

  กระชากหัวอิแจงมาตบดีม่ะนี่

  ดล-ภูมินี่ยังไง มายังไง

[snowboxs]

เฮ้อสงสารโจเจ็บใจแล้วต้องมาเจ็บตัวเพราะผู้หญิงของป๊อนซ์อีก
ฟ้าน่าจะส่งพระรองมาดูแลมาคอยห่วงใยโจ ให้ป๊อนซ์ได้เดือดแบบไม่รู้ตัวบ้างนะ

แต่คู่น้องดลนี่ คิดว่าเราจับตัวลุงหื่นจอมกักตัวได้แล้วนะ จากข้อความนี้ อิอิ
“สงสัยจะเรื่องเมื่อวาน” ภูมิพูดเหมือนจะเป็นการพึมพำกับตัวเอง

[PNJB]

  ไม่ยอมๆๆๆๆๆๆๆๆ // กระโดดถีบแจงสองที สงสารพี่โจ T^T
พี่ป็อนซ์จำพี่โจได้เมื่อไหร่หล่ะน่าดู คนเขียนจัดหนักเลยนะคะ 555

[Gongy B.Du]

เอิ่ม...ผู้หญิงคนนั้นชีแบบว่าด้าน แรง แหล แอนด์ไร้ลอจิคไปมั๊ยอ่ะ มาทำกับโจแบบนี้อย่าให้ป๊อนส์รู้นะ ฮึ่ม...
รีบๆ ไปเที่ยวทะเลกันเลยนะ เผื่อป๊อนส์จะจำโจได้สักที จะได้รู้ว่าตำแหน่งของโจตอนนี้มีชะนีหน้าด้านมาสวมรอย!!
...
โอ๊ะ ดล...กำลังจะเสร็จกับใครหรอจ๊ะ 
พอจะเดาได้อยู่แต่ยังไม่อยากฟันธง...เพราะมันยังมีอีกคนที่น่าจะเข้าข่ายอยู่ หุหุ 

[เจ้าชายหมูตอน]

เชียร์พี่นายกะน้องแน็ต ให้ได้กันออุ๊บให้คบกัน
และอยากให้นักเขียนลงโทษพีเจโทษฐานที่ไม่เล้าอะไรให้ปอนซ์ฟัง
ทังที่พีเจชนิทกับโจปอนซ์ที่สุด วิธีการลงโทษให้พี่เจโดนพระเอกเถื่อนๆกดเลยตามนี้นะครับ

[เจ้าชายหมูตอน]

พระเอก                          นายเอก
1.ปอนซ์,พี่หมี                1.โจ้
2.ไปป์                            2.น้องพลัส
3.  ลิ้ม                            3. น้องเทล
4.ลุงภูมิ                          4.น้องดล
5. นาย                           5. น้องแน็ต
6. พระเอกเถื่อน ตบจูย  6. พีเจ
เหตุผล
1. ทียังให้โอกาสปอนซ์เพราะปอนซ์เคยทำตัวหน้ารักกับโจ แต่ถ้าปอนซ์งี่เง้าผมจะเชียร์พี่หมีเต็มกำลัง
2.ที่ตอนแรกอยากให้พีเจเป็นพระเอกกับคนอื่นบ้างแต่เมื่อพีเจไม่ยอมเล้าเรื่องโจให้ปอนซ์ฟังพีเจสมควรโดน
ลงโทษโดยการพีเจโดนกดจะได้รับรู้ความรู้สึกของโจว่าเป็นอย่างไร
การหาพระเอกให้พีเจขอเป็นคณะเกษตรนะครับเพราะพระเอกส่วนใหญ่เรียนวิศวะกับสถาปัตเลยอยากได้คณะเกษตรบ้างคับ
ขอตามนี้นะคับคุณนักเขียนที่รักเพราะจะได้ครบคู่ไปเที่ยวทะเลจะได้หนุกๆคับ

[hotladyanyavee]

มารอตอนแปด ตอนเปลี่ยนโหมดจากมาม่าชามโต

[sudchick_z]

ก็ไม่รู้สินะว่าไอแจงนี่ใคร (ถึงกับขึ้นไอ้ขึ้นอี ) แต่แบบเกลียดมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก รออีโรติกๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ สมองมืดมิดหลังจากสอบ  ต้องใช้นิยายเอ็นซีเป็นยากล่อม ขอบคุณเอ็นซีล่วงหน้าค่าาาาา 

[katiezz]

**เนื้อหาของตอนนี้ไม่เกี่ยวข้องกับตอนหลักเน้ออออ**

Special ยาปลุก???

[Limp x Toptell]




[Limp]





“พี่ลิ้ม ทำไมต้องมากินที่ร้านด้วยอ่ะ ชวนเพื่อนๆพี่ไปกินที่คอนโดไม่ได้เหรอ??” เสียงท็อปเทลถามขึ้นเมื่อผมลากน้องขึ้นรถมาพร้อมกับบอกว่าจะไปกินเหล้ากับเพื่อน

“ทำไมอ่ะ??” ผมเลิกคิ้วด้วยความสงสัย

“ก็ถ้าเมาแล้วอย่างน้อยๆก็นอนได้เลยไง ไม่ต้องมาขับรถอยู่อีก มันอันตราย” ท็อปเทลพูดต่อด้วยเสียงหงอยๆแต่ผมก็รู้สึกได้ถึง
ความเป็นห่วงที่ส่งผ่านมาทางคำพูดนั้น

“หึๆ เอานา พี่ไม่เมาหรอกเพราะว่าพี่มีอีกชีวิตนึงที่ต้องดูแล” ผมพูดยิ้มๆพร้อมกับละสายตาจากถนนหันไปมองเสี้ยงหน้าท็อปเทล
ที่ตอนนี้กลายเป็นสีแดงระเรื่อไปแล้ว

“...” ท็อปเทลนิ่งเงียบ พร้อมกับเม้มปากเข้าหากันจนแน่น

“อย่าเม้มปากอย่างนั้นดิ เดี๋ยวก็เป็นรอยหรอก” ผมพูดพร้อมกับใช้หัวแม่มือไปแตะเบาๆที่ริมฝีปากท็อปเทลก่อนจะลูบไปมาช้าๆ
เพื่อให้ท็อปเทลเลิกเม้มปาก

“พี่ลิ้มอ่ะ” น้องเขินจนหน้าแดงจัด เลยหันมาระบายความเขินด้วยการตีแขนผมอย่างแรง

“โอ๊ยยย!!!  อย่าตีแรงดิ พี่เจ็บนะ” ผมพูดพร้อมกับแกล้งทำหน้าว่าเจ็บเสียเต็มที่

“เอ่อออ เทลขอโทษนะ เจ็บมากมั้ย?” น้องมีสีหน้ากังวลขึ้นมาทันที พร้อมกับเอามือทั้งสองข้างมาจับไว้ที่แขนผมเบาๆ

“ก็นิดนึงอ่ะ” ผมยังแกล้งตีหน้านิ่ง เล่นละครหลอกน้องต่อไป

“ทำไงดีอ่ะ??” สีหน้าเทลเริ่มเป็นกังวลมากขึ้น

“นวดดิ” ผมตอบกลับไปสั้นๆโดยที่ไม่ได้หันไปมองหน้าท็อปเทลเลยแม้แต่น้อย

“ได้ครับๆ” น้องรีบพยักหน้ารับคำก่อนจะเริ่มลงน้ำหนักมือที่แขนผมและนวดช้าๆ

ผมแอบหันไปมองก็เห็นว่าน้องกำลังขะมักเขม้นอยู่กับการนวดเป็นอย่างมาก น่ารักจริง

ผมเลยแกล้งก้มลงไปจุ๊บบนหัวเทลเบาๆก่อนจะหันหน้ามองถนนต่อเหมือนไม่ได้เกิดอะไรขึ้น

น้องชะงักมือนิดนึงก่อนจะค่อยๆเริ่มนวดต่ออีกครั้งเมื่อได้สติ

ก็ท็อปเทลเป็นแบบนี้ไงผมเลยรักจนโงหัวไม่ขึ้นขนาดนี้...



“ลิ้มกูว่าผู้หญิงโต๊ะนั้นแม่งมองมึงอยู่นะ” ป๊อนซ์สะกิดผมให้มองผู้หญิงที่นั่งอยู่อีกโต๊ะนึงที่กำลังส่งสายตามาให้ผมอย่างไม่ปกปิด

“ป๊อนซ์ มึงก็นะ ดูเทลทำหน้าก่อน” โจตีแขนป๊อนซ์เบาๆก่อนจะหันไปมองหน้าท็อปเทลที่ตอนนี้ก้มหน้าลงแบบงอนๆ พร้อมกับ
เอื้อมมือไปหยิบแก้วที่ใส่เหล้าไว้มากิน

“หยุดเลยนะ” ผมรีบแย่งแก้วในมือท็อปเทลมากินเองจนหมดก่อนจะยื่นแก้วโค้กที่ท็อปเทลกินค้างไว้ไปให้

“ทำไมเทลกินไม่ได้อ่ะ” ท็อปเทลถามขึ้นเสียงแข็งแสดงออกอย่างชัดเจนว่าโกรธอยู่

“อย่าดื้อนะท็อปเทล” ผมพูดเสียงนิ่งพร้อมกับจ้องหน้าท็อปเทลเขม็ง

“ก็ได้” น้องกระแทกเสียงรับคำพูดของผมก่อนจะ ทำแก้มป่องอย่างงอนๆ

“เทลนี่ว่าง่ายจัง” ไปป์พูดพร้อมกับมองไปที่ท็อปเทล

“น้องพลัสเตอร์มึงไม่ว่าง่ายกว่าเหรอสัด มึงแค่ส่งสายตาก็ทำตามทุกอย่างแล้วอ่ะ” ภูมิพูดขึ้นแบบล้อๆพร้อมกับยิ้มไปให้ไปป์

“หึ” ไอ้ไปป์ก็ยิ้มรับคำของภูมิด้วยความภูมิใจที่กำราบเมียอยู่ก่อนจะยกแก้วขึ้นกระดกจนหมด

“ขอโทษนะคะ” ผู้หญิงคนเมื่อกี๊เดินเข้ามายืนแทรกตรงกลางระหว่างผมกับท็อปเทล

“ครับ?” ผมเลิกคิ้วเป็นเชิงสงสัยพร้อมกับมองขึ้นไปที่ผู้หญิงคนนั้นอย่างพิจารณา

เธอเป็นผู้หญิงที่จัดว่าสวยจัดเลยล่ะ ใส่สายเดี่ยวกับกระโปรงสั้นกุดสีดำ ทำให้เพิ่มความเซ็กซี่ดึงดูดให้กับเธอขึ้นเป็นกอง

“คือเราชอบเธออ่ะ ขอเบอร์ได้ป่ะ?” ตรงมากจนน่าตกใจเลยนะ ผู้หญิงสมัยนี้อ่ะ

ผมเหลือบไปมองหน้าท็อปเทลที่ตอนนี้ใกล้จะร้องไห้เต็มที

“คือผมมีแฟนแล้ว ขอโทษด้วยนะครับ” ผมตอบกลับไปอย่างสุภาพพร้อมกับยิ้มบางๆไปให้เธอ

ผมแอบเห็นท็อปเทลเงยหน้าขึ้นมามองหน้าผมแบบอึ้งๆ ด้วยแหละ

“อ๋อ เหรอค่ะ แหมเสียดายจังเลย งั้นฉันขอเลี้ยงคุณแก้วนึง เป็นการขอโทษแล้วกันนะ” เธอพูดพร้อมกับยื่นแก้วเครื่องดื่มในมือที่
เธอถือมาจากโต๊ะมาให้ผม

“อ๋อ ครับๆ” ผมรับเครื่องดื่มนั้นมาก่อนจะดื่มจนหมด แล้วส่งยิ้มไปให้เธอเป็นการขอบคุณ

“งั้นฉันไปก่อนนะคะ” แล้วเธอก็เดินกลับไปที่โต๊ะของตัวเอง

“แมนไปไหนวะเพื่อนกู” นายพูดพร้อมกับมองที่ผมอย่างทึ่งๆ

“เออนั่นดิ” ภูมิก็เห็นด้วยเลยพูดออกมาพร้อมกับยกนิ้วโป้งให้อย่างยกย่อง

“แม่ง กูว่าถ้าไม่พาเทลมาด้วยนี่คงจะลากไปฟาดที่ไหนสักที่แล้วล่ะ” ป๊อนซ์พูดพร้อมกับยักคิ้วอย่างกวนๆ

“ปากมึงนะป๊อนซ์” โจหยิกเข้าที่เอวป๊อนซ์พร้อมกับพูดเสียงดุๆ

“อยากให้กูหยุดพูดก็จูบปิดปากกูดิ” ป๊อนซ์พูดพร้อมกับยื่นหน้าเข้าไปหาโจ

“พ่องตาย!” ไอ้โจก็ด่ากลับพร้อมกับดันหน้าป๊อนซ์ออก ป๊อนซ์มันเลยนั่งงอนไปเลย เดือดร้อนโจเองต้องนั่งง้อมันอีก

“จะไปไหนอ่ะ?” ผมถามขึ้นเมื่อเห็นว่าท็อปเทลลุกขึ้นจากเก้าอี้

“เทลจะไปห้องน้ำ” ท็อปเทลตอบกลับพร้อมกับมองมาที่ผมตาแป๋ว

ผมมองท็อปเทลกลับ มองไล่ตั้งแต่หัวจรดเท้า

วันนี้น้องใส่เสื้อคอกว้างย้วยๆลายทางขาวสลับชมพูแขนยาวกับกางเกงขาสั้นเหนือเข่าขึ้นไปนิดหน่อย ทำให้น้องดูน่ารักน่าล่อลวง
(???) มากก ใครจะปล่อยให้ไปคนเดียวล่ะครับ

“พี่ลิ้มไปด้วย” ผมพูดพร้อมกับลุกขึ้นเดินเอามือพาดไหล่เทลไปห้องน้ำกันสองคน



ผมก็เดินไปยืนรอเทลที่หน้ากระจกส่วนน้องก็เข้าไปในห้องน้ำสักพักก็เดินมาล้างมือที่กระจกข้างๆกับผม

“กลับไปที่โต๊ะกันเหอะครับ” เทลพูดพร้อมกับฉีกยิ้มกว้างมาให้ผม

ผมเลยขยี้หัวน้องเบาๆ โทษฐานน่ารักเกินไป ก่อนที่เราจะเดินกันออกมาจากห้องน้ำ กลับไปที่โต๊ะ



หลังจากกลับมาจากห้องน้ำผมก็มานั่งดื่มอีกนิดหน่อย ไม่กล้าดื่มมากเพราะเดี๋ยวต้องขับรถกลับคอนโดเองด้วย

“กลับแล้วนะมึง” ผมพูดขึ้นเมื่อหันไปเห็นเทลที่กำลังนั่งสัปหงกอยู่ข้างๆ

“อืมๆๆ พาน้องไปนอนได้แล้ว พรุ่งนี้มีเรียนรึเปล่าเนี่ย” โจพยักหน้ารับพร้อมกับถามผมด้วยความเป็นห่วง

“พรุ่งนี้โรงเรียนเทลปิด แล้วกูก็ไม่ต้องเข้า ม. เลยกะว่าจะนอนตื่นสายๆอ่ะ”

“อ๋ออ อืมๆ งั้นก็เดินทางดีๆล่ะ”

“อืมๆ” ผมพยักหน้ารับคำโจก่อนจะสะกิดปลุกท็อปเทลให้กลับด้วยกัน

น้องก็ลุกขึ้นยืนแบบงงๆก่อนจะยกมือขึ้นไหว้ลาไอ้พวกที่เหลือแล้วเดินตามผมมาแบบคนสติหลุด

ผมเปิดประตูรถให้ท็อปเทลกาอนจะดันน้องเข้าไปนั่งเบาๆ ก่อนจะเดินวนไปเปิดประตูด้านคนขับแล้วนั่งประจำที่พร้อมกับออกรถ
ไปทันที



ขับรถไปได้สักพักผมก็เริ่มรู้สึกแปลกๆ รู้สึกร้อนๆ จนต้องเอื้อมมือไปเพิ่มแอร์ให้หนาวขึ้นกว่าเดิมแต่ก็ดูเหมือนจะไม่ช่วยอะไรได้
เลย

“อื้มม” ตอนนี้ผมพอจะรู้ตัวแล้วว่าเป็นอะไร ผมเลยต้องพยายามระงับอารมณ์ตัวเองเต็มที่ ให้ถึงคอนโดก่อน

“พี่ลิ้มม” น้องเรียกชื่อผมเสียงหวาน หรือ ไม่สิ น้องอาจจะเรียกผมด้วยเสียงปกติแต่อารมณ์ของผมตอนนี้มันทำให้เสียงของน้อง
ฟังแล้วหวานหูเป็นที่สุด

“ว่าไงครับ” ผมตอบกลับไปแบบนิ่งๆพร้อมกับสายตาที่ไม่หันไปมองน้องเลยแม้แต่นิดเดียวเพราะกลัวจะอดใจไม่ไหว

“เทลหนาวอ่ะ” เทลพูดพร้อมกับยกมือขึ้นมากอดตัวเอง

“เดี๋ยวพี่เบาแอร์ให้นะ” ผมพูดพร้อมกับเอื้อมมือไปเบาแอร์ให้น้อง

น้องก็เลยหลับไปอีกรอบ  แต่ผมนี่สิจะไม่ไหวแล้วนะ

เอี๊ยดดดด!!!

ผมเหยียบเบรกกะทันหันเนื่องจากตอนนี้สติผมแทบจะหายไปจนหมดอยู่แล้ว  ถ้าผมยังฝืนขับต่อไปมีหวังไม่ถึงคอนโดแน่

“เป็นอะไรอ่ะพี่ลิ้ม” เทลสะดุ้งตื่นขึ้นมาพร้อมกับมองมาที่ผมด้วยสีหน้าตกใจ

“เทลหยิบน้ำให้พี่หน่อย” ผมหลับตาข่มความรู้สึกตัวเอง

“อ่ะนี่ครับ” เทลหันหลังไปหยิบน้ำก่อนจะมายื่นให้ผม

“...” ผมรับน้ำมาก่อนจะรีบยกขึ้นกินอย่างบ้าคลั่ง แต่มันก็ไม่ได้ช่วยอะไรขึ้นได้เลย

“พี่ลิ้ม” เทลเรียกผมเบาๆพร้อมกับยื่นมือมาจับมือผมเอาไว้

“อย่าจับ!” ผมตะคอกเสียงดังลั่นรถจนเทลสะดุ้ง

“ทำไมอ่ะ?” เทลถามพร้อมกับขมวดคิ้วอย่างสงสัย

“พี่โดนยา”

“ยาอะไร??”

“ยาปลุก” ผมตอบพร้อมกับช้อนตาขึ้นมองเทลช้าๆ ภาพที่ผมเห็นทำเอาหัวใจแทบจะหยุดเต้น

เทลนั่งขัดสมาธิอยู่บนเบาะทำให้กางเกงที่สั้นอยู่เดิมแล้วร่นขึ้นไปอีก แถมเสื้อคอย้วยตอนนี้ก็ไหล่ตกลงไปข้างนึงแล้ว แหมมม
เอามีดมาแทงผมทีเหอะ

“เอ่อ.. เทลช่วยอะไรได้บ้างมั้ย??”

“ไม่เป็นไรพี่โอเค” ผมพูดพร้อมกับฝืนยิ้มไปให้เทล

“พี่ลิ้มมม” เทลเรียกผมพร้อมกับทำหน้าตาคิดหนัก

“ขอพักอีกแป๊ปนึงนะ” ผมพูดพร้อมกับหลับตาลงแล้วเอนเบาะลงนอนช้าๆ

“....” เทลเงียบไป ก่อนจะค่อยๆเลื่อนมือมาโอบรอบเอวผม

“เทล” ผมเรียกชื่อน้องด้วยน้ำเสียงที่แหบพร่าอย่างห้ามไม่อยู่

“...” น้องไม่ได้เงยหน้าขึ้นมาตอบโต้ผมแต่อย่างใด แต่การที่น้องเข้ามาใกล้ผมมากขนาดนี้ บางทีผมก็ห้ามตัวเองไม่อยู่เหมือนกัน
นะ

ผมดึงตัวเทลขึ้นมาพร้อมกับกดจูบลงไปอย่างหนักหน่วง  น้องดูตกใจกับปฏิกิริยาของผมมากพอสมควรเพราะก่อนหน้านี้อย่างมา
ผมก็แค่คิสเบาๆแบบปากชนปาก ไม่เคยจะดีฟคิสเลยสักครั้ง

“อื้อออ” เทลพยายามจะดันตัวผมออก แต่มีเหรอน้องตัวเล็กแค่นั้นจะสู้แรงผมได้

“อิ้มมม” ผมเริ่มจะคลายความรุนแรงลงด้วยการไล่ขบเม้มริมฝีปากของเทลช้าๆอย่างอ้อยอิ่งไม่เร่งรีบ ส่วนเทลตอนนี้ดูเหมือนจะ
สติหลุดไปแล้วเหมือนกันเพราะมือที่ดันอกผมอยู่ตอนแรกตอนนี้กลับโอบไว้ที่รอบคอของผมพร้อมกับรั้งให้เข้าหาจนเราแนบชิด
แทบจะเป็นคนๆเดียวกัน

“เทล พี่ไม่ไหวแล้ว พี่ขอโทษที่ทำแบบนี้” ผมละริมฝีปากออกมาพร้อมกับมองใบหน้าหวานที่ตอนนี้ขึ้นสีแดงระเรื่อ

“พี่ลิ้ม คือ อื้มม ยะ..อย่า” เทลพูดไม่ทันจบประโยคผมก็ก้มลงประกบปากกับน้องอีกครั้งก่อนจะถอนออกมาอย่างรวดเร็วและ
เปลี่ยนเป้าหมายมาเป็นที่คอขาวผ่องของน้องแทน

“พี่ลิ้ม เทลเจ็บอ่ะ” เทลพูดพร้อมกับเอามือดันหัวผมออกเมื่อผมเผลอกัดลงไปที่คอของท็อปเทลด้วยความหมั่นไส้จนมีเลือดไหล
ออกมานิดๆ

“พี่ขอโทษ” ผมกล่าวขอโทษที่ข้างหูน้องเบาๆก่อนจะก้มลงไปเลียจนปากแผลนั้น สร้างความปั่นป่วนให้ท็อปเทลได้เป็นอย่างดี

“อ่า พี่ลิ้ม เทลอึดอัด” น้องพูดพร้อมกับนอนบิดไปมาบนเบาะด้วยอารมณ์เสียวซ่านที่เพิ่มขึ้นมากเรื่อยๆ

“..” ผมไม่พูดพร่ำทำเพลงใดๆทั้งสิ้น รีบปลดกางเกงน้องออกอย่างรวดเร็วก่อนจะข้ามจากเบาะคนขับไปนั่งบนเบาะของน้องแล้ว
อุ้มน้องขึ้นมานั่งคร่อมบนตักหันหน้าเข้าหาผมแทน

แสงไฟจากข้างทางที่สาดส่องเข้ามาทำให้ผมเห็นร่องรอยสีแดงจางๆที่ผมฝากไว้จนทั่วลำคอของน้อง

“พี่ขอนะ” ผมพูดยิ้มๆพร้อมกับรั้งคอน้องให้ลงมาประกบปากกับผมแล้วค่อยๆสอดลิ้นเข้าไปไล่ต้อนลิ้นเล็กของน้องด้วยความ
ชำนาญ ทำให้น้องที่ไม่ประสีประสาด้านนี้เลยเกิดอาการเงอะๆงะๆขึ้น

“อ๊า พี่ลิ้ม เทลหายใจไม่ทันแล้ว” เทลรีบเงยหน้าขึ้นสูดอากาศทันทีที่ผมปล่อยให้ปากน้องเป็นอิสระ แต่นั่นก็เป็นการเปิดโอกาส
ให้ผมได้เล่นกับช่วงคอของน้องต่อจากเมื่อกี๊

ผมค่อยๆเลื่อนมือเข้าไปในเสื้อน้องทางด้านหลัง ลูบไล้แผ่นหลังเปลือยเปล่าที่ลื่นมือนั่นช้าๆก่อนจะวนมาด้านหน้า สร้างความ
เสียวซ่านและเรียกเสียงครางจากน้องได้ไม่น้อย

ก่อนจะค่อยๆเลื่อนมือลงไปช้าๆแล้วหยุดที่สะโพกก่อนจะบีบเค้นเบาๆอย่างมันส์มือ

“อื้มมม ทำไมถึงได้หอมหวานไปทั้งตัวอย่างนี้นะท็อปเทล” ผมพูดออกมาลอยๆพร้อมกับสอดมือเข้าไปในกางเกงในของน้องแล้ว
บีบเค้นสะโพกบางช้าๆ

“ลุกขึ้นยืนหน่อยท็อปเทล” ผมพูดก่อนที่น้องจะลุกขึ้นยืนอย่างว่าง่าย ผมจึงได้โอกาสถอดกางเกงในซึ่งเป็นปราการชิ้นสุดท้าย
ของน้องออกก่อนที่จะรูดซิปกางเกงของตัวเองออกเล็กน้อยแล้วล้วงเอาแก่นกายที่พร้อมรบเต็มที่ออกมา

เทลมองแก่นกายของผมด้วยแววตาสั่นระริกด้วยความกลัวพร้อมกับส่ายหน้าไปมา

“ไม่เอาๆ”

“ไม่เป็นไรนะ นั่งลงก่อน” ผมพูดกล่อมพร้อมกับจับร่างบางที่ช่วงล่างเปลือยให้นั่งทับลงบนแก่นกายของผมและนั่นก็สร้างความ
เสียวซ่านให้ผมได้ไม่น้อย

“อืมม เป็นไงรู้สึกดีมั้ย” ผมถามพร้อมกับลูบไล้ไปตามร่องบั้นท้ายของท็อปเทลช้าๆ

“อ๊ะ พี่ลิ้ม อย่าลูบตรงนั้น” เทลพูดเสียงสั่นจับมือของผมเอาไว้พร้อมกับแอ่นตัวไปด้านหน้า

“หึ ทำไมล่ะ ลูบตรงนี้ไม่ได้เหรอ??” ผมถามพร้อมกับลงน้ำหนักให้แรงขึ้น

“อ๊ะ อย่านะ” เทลบิดตัวไม่มาบนตัวผมด้วยวามเสียงซ่านและนั่นก็ทำให้แก่นกายของเราสองคนสีกันไปมาอย่างหนีไม่ได้

“อ๊า เทลล อย่าดิ้นสิ พี่จะไม่ไหวแล้วนะ” ผมพูดขู้เบาๆก่อนจะเอื้อมมือไปเปิดลิ้นชักในรถหยิบเจลออกมาชโลมจนทั่วนิ้วแล้ว
ค่อยๆสอดใส่เข้าไปทางด้านหลังของเทล

“อ๊า พี่ลิ้ม” ความเย็นของเจลทำให้ท็อปเทลที่ไม่เคยมีใครเคยรุกล้ำด้านหลังมาก่อนเกิดอาการตัวสั่นอย่างห้ามไม่อยู่

“ใจเย็นๆนะ ไม่ต้องกลัว แล้วก็อย่าเกร็งด้วย” ผมพูดกำชับพร้อมกับค่อยๆดันนิ้วเข้าไปทีละนิด

“อ๊ะ อึดอัดอ่ะ ไม่เอาแล้ว” เทลพูดพร้อมกับพยายามจะดันข้อมือของผมออกทำให้ผมรีบดันนิ้วเข้าไปในคราวเดียวจนมิด

“อ๊า ทำไมด้านในของเทลมันตอดรัดนิ้วพี่แบบนั้นล่ะ หื้มม??” ผมถามพร้อมกับเริ่มจะขยับนิ้วทีละนิด

“อ๊า อย่ากดลงไปตรงนั้นนะ เทล อ๊ะ ไม่ไหวแล้ววว” เทลส่ายสะโพกไปมาด้วยความเสียงซ่านพร้อมกับแอ่นตัวไปด้านหน้าเพื่อ
ระบายความเสียวที่มีอยู่

ผมยิ้มบางๆให้กับท่าทางที่ไร้เดียงสาของน้องก่อนจะค่อยๆเร่งจังหวะของนิ้วให้เร็วขึ้น

“อ๊ะ อ๊ะ เทลลล อ๊ะ ไม่ไหวแล้วว” เทลตะโกนออกมาอย่างสุดเสียงก่อนจะปลดปล่อยออกมาจนเลอะไปทั่วหน้าท้องของผม

หลังจากปลดปล่อยออกมาจนหมดเทลก็ฟุบหน้าลงกับไหล่ของผมอย่างหมดแรง

“สบายตัวแล้วล่ะสิ ขอพี่บ้างนะ” ผมยกตัวท็อปเทลที่ตอนนี้อ่อนปวกเปียกขึ้นเล็กน้อยก่อนจะจับแก่นกายของตัวเองจ่อไปที่ช่อง
ทางสีหวานของท็อปเทล

“อ๊า ไม่เอานะพี่ลิ้ม ไม่ไหวอ่ะ”

“ไหวสิเชื่อพี่” ผมพูดบอก่อนจะกดจูบบนปากท็อปเทลหนักๆแล้วจับตัวท็อปเทลให้กดทับลงมาบนแก่นกายของผม

“อ๊า เจ็บอ่ะ” เทลร้องออกมาเสียงดังก่อนจะส่ายหน้าไปมาพร้อมกับน้ำตาที่ไหลซึมอยู่ที่หางตา ทำให้ผมอดไม่ได้ที่จะจูบซับมัน
ด้วยความอ่อนโยน

“อย่าเกร็งนะคนดีของพี่” ผมค่อยๆจับตัวท็อปเทลกดลงมาจนในที่สุดก็มิด

“โอเครึยัง??” ผมแช่ไว้อย่างนั้นให้ภายในของท็อปเทลปรับสภาพได้ก่อนจึงจะเริ่มเกมส์รักขึ้นเร่งจังหวะจากช้าก่อนจะเร็วจนน้อง
ตัวโยน

“อืมมมมมมมมมมมมม” น้องพยักหน้ารับช้า ผมจึงจับเข้าที่เอวน้องและจับน้องให้โยกขึ้นลงตาที่ต้องการ

“อ๊ะ พี่ลิ้ม เทลจุกอ่ะ” เทลพูดพร้อมกับทำหน้ายู่เมื่อผมสวนขึ้นไปในขณะที่น้องก็กำลังลดตัวลงมา

“หึๆ แต่ก็ลึกดีใช่มั้ยล่ะ??” ผมถามก่อนจะรั้งคอท็อปเทลลงมาประกบปากจูบอีกครั้ง

“อื้ออออ”

“อย่าตอดรัดพี่แบบนั้นท็อปเทล พี่จะไม่ไหวแล้วนะ” ผมพูดพร้อมกับกัดฟันกรอดๆอย่างอดกลั้น

“เทลไม่ไหวแล้ว”

“งั้นพร้อมกันนะที่รัก” ผมพูดพร้อมจะเร่งจังหวะจนเทลครางออกมาไม่เป็นภาษา ก่อนที่เราทั้งสอคนจะปลดปล่อยออกมาพร้อมกัน

“อืมมม” ผมครางเสียงต่ำให้กับภายในของท็อปเทลที่ยังตอดรัดผม ตุบๆ

“เทลเหนื่อยอ่ะ” เทลพูดพร้อมกับส่ายหน้าไปมาอยู่ที่คอผม

ผมจูบลงเบาๆที่ขมับของท็อปเทลก่อนจะหยิบทิชชู่ในรถมาเช็ดทำความสะอาดเราทั้งสองคน

หลังจากทำความสะอาดจนเสร็จผมก็รูดซิปจัดกางเกงให้เรียบก่อนจะปีนกลับมานั่งที่เบาะคนขับอีกครั้ง

ส่วนท็อปเทลที่นอนหมดสภาพอยู่เบาะข้างๆผมก็ตัดสินใจไม่ใส่กางเกงให้แต่เอื้อมมือไปเสื้อแจ็กเก็ตที่เบาะหลังมาคลุมช่วงล่าง
เปลือยเปล่าของน้องไว้ ก่อนจะสตาร์ทรถและออกตัวช้าๆ

“พี่ลิ้มม”

“ครับ?” ผมละสายตาจากถนนมามองหน้าน้องที่นอนมองผมอยู่ตาแป๋ว

“เอ่ออ เทลใส่กางเกงได้มั้ย??”

“อย่าเลย” ผมพูดพร้อมกับเอื้อมมือไปลูบหัวเทลเบาๆ

“ทำไมอ่ะ??”

“เดี๋ยวไปถึงคอนโดก็ต้องถอดอีก เสียเวลา” ผมพูดด้วยน้ำเสียงนิ่มๆก่อนจะหันกลับมามองถนนต่อ

“ห๊ะ!! O_o” เทลทำหน้าเหวอหวาก่อนจะหน้าแดงจนลามไปถึงคอ




น่ารักแบบนี้แล้วผมจะไปรักใครนอกจากน้องได้อีกมั้ยล่ะเนี่ยยย???



......................................................................END.................................................................................

มาอัพสเปเชียลคั่นอารมณ์ดราม่าของตอนหลักก่อนน้าาาา 

แบบว่าส่วนตัวคนเขียนชอบคู่นี้ เพราะ แบบ น่ารักดี 

แต่ก็อย่าลืมติดตามตอนหลักนะ เพราะ มัน แซ่บ มากกกก 



KATIEZZ

[katiezz]

ตอบคอมเม้นต์ของคนอ่านสุดที่รักกก 

@loveaaa_somsak >>> นั่นสิ เป็นใครกันหนอ??? 

@jum >>> จ้าาาา ตอนนี้ก็เสพสเปเชียลไปก่อนน้าาา 

@exoplanet >>> ไม่บอกกกก #ตบอีแจงด้วยคน 

@เจ้าชายหมูตอน >>> อย่าน้าาาา สงสารพีเจ #น้องแกน่ารักนะ 

@fuku >>> งี้แหละ ความโง่มันบังตา

@banabasz >>> เป็นคนรุนแรงนะเนี่ยยยยย #เพื่อนๆเฟรนด์กลับมาเข้ากลุ่มกันอีกครั้ง 

@hotladyanyavee >>> รอป๊อนซ์ก่อนนะเลดี้ 

@Nus@nT@R@ >>> หนูดลไม่รู้ หนูดลมาววววววว 5555 

@○TeaCafé○ >>> อ่าาาา กลัวไม่ถูกใจจังเลยย #แต่น่าจะถูกใจแหละนะ 

@Yunatsu >>> ใจเย็นนนนน #นางโดนอย่างสาสมแน่นอนนน 

@full69 >>> ฝากตบด้วยสองที โทษฐานโง่ไม่เลิก 

@พลอยสวย >>> เต็มที่จ้าาา #มายังงั้นแหละ 

@ snowboxs >>> ไม่ต้องห่วงนะ คนเขียนจะไม่ปล่อยให้ป๊อนซ์ลอยนวลแน่นอนนน #ดลน่ารักกก 

@PNJB >>> จัดหนักแน่นอน ไม่ต้องห่วงเลยยย #ช่วยกันกระโดดถีบนางคนละทีสองที 

@Gongy B.Du >>>ทะเล๊ทะเล... #อย่าเดานะเดี๋ยวถูก (ดล) 

@เจ้าชายหมูตอน >>> แต่นายกะแน็ตเป็นพี่น้องกันน้าาาา #นายมีคู่เตรียมไว้ให้แล้วจ้าาา  #วิธีแก้เผ็ดพีเจนี่น่าสนใจมากก 

@sudchick_z >>> จ้าาาาา เอาไปเสพเลยยยย #อ่านนิยายหลังสอบนี่ฟินมากกกก 




ขอบคุณสำหรับทุกคอมเม้นต์น้าาาาาา เนื้อหาในเรื่องมันส์ขึ้นก็เพราะคอมเม้นต์เนี่ยแหละ 5555+



KATIEZZ

[Gongy B.Du]

 
กรี๊ดดด กรี๊ดดด กรี๊ดดด...
(//ลิ้มเทล FC -///-)

[hotladyanyavee]

  :z1:เลือดกระฉูดเลยตอนนี้ น้องสาวอธิบายเลือดแทบพุ่งจากปาก
เอ่อน้องเทลจ๋าลูก ยอมง่ายมาก อีตาลิ้มร้อนแรงอะ เมื่อไหร่โจป๊อนซ์จะกลับมาร้อนแรงบ้างอะ
รอจนน้ำตาขังเป็นปี๊บแล้วอะ

[banabasz]

  มันฟินแบบเลือดกระฉูดออกทางจมูกสองลิตรในทีเดียวเลยอะ ขอบคุณคนเขียนนะคับที่อัพตอนนี้ด้วย

ที่คนเขียนบอกว่าเค้าแรงเนี่ย เค้าเปล่านะ  เค้าเป็นคนนิ่งๆ

เค้าเพิ่งรู้นะเนี่ยว่าเทลยังไม่เคยเนี่ย หรือว่ามีบอกไว้ตอนอื่น แล้วเค้าลืมก็ไม่รู้แฮะ

แล้วก็ อย่าลืมมาอัพตอนหลักเร็วๆน๊า รออยู่ๆ กำลังรอการเปิดตัวของดล ฮิฮิ 

[jum]

ลิ้ม-เทล ก็ยังน่ารักเหมือนเดิม
 

[GimNgek]

รอคู่หลักอยู่ค่ะ

[พลอยสวย]

 

[Yunatsu]

 

ท๊อปเทลลลลลลลลลล
ทำดีมากนู๋ อิอิ

อยากให้ป๊อนส์โดนยาบ้างงงง