หัวข้อ: [Pontz x Joe]Forgotten Love รักที่ถูกลืม II:ฝากนิยายเรื่องใหม่หน่อยค่า:15/05/20

[freesia]

ฮึ...ควสามจำกลับมาแล้วอย่ามาเสียใจทีหลังแล้วกันถ้าโจมีคนอื่นไปแล้ว

[Yunatsu]

พีเจ กับดล
ช่ายมะ
 

[katiezz]

ตอนที่ 6

[Pontz x Joe]







[Joe]






ปี๊นๆๆๆๆ

“พี่โจๆ ไปกันเหอะ เฮียมารับแล้ว” แน็ตดึงหูฟังออกจากหูผมก่อนจะฉุดแขนให้ผมลุกขึ้นยืนตาม

“อืมๆๆ” ผมพยักหน้ารับก่อนจะเก็บไอโฟนกลับเข้าไปในกระเป๋า ก่อนจะลุกขึ้นเดินตามหลังแน็ตไปที่รถไอ้นาย

“หวัดดีเฮีย” แน็ตเปิดประตูก่อนจะยกมือไหว้นายแล้วเข้าไปนั่งในรถข้างคนขับ

“อืมๆ อ้าวไอ้โจขึ้นมาๆ” ไอ้นายรับคำแน็ตก่อนจะก้มลงชวนให้ผมขึ้นไปบนรถ

“อ๋อ อืมๆ” ผมพยักหน้าก่อนจะส่งยิ้มไปให้แล้วเปิดประตูขึ้นไปนั่งบนรถ

หลังจากที่ขึ้นไปนั่งบนรถเสร็จนายก็ขับรถออกจากหน้าหอผมช้าๆ

“กินไรกันยัง??” นายถามขึ้นพร้อมกับมองหน้าไอ้แน็ตและหันไปสบตากับผมผ่านทางกระจกมองหลัง

“แน็ตกินขนมปังแล้ว แต่พี่โจยังไม่ได้กินอะไรเลย” แน็ตพูดพร้อมกับหันมามองผม

“เฮ้ย ไม่เป็นไรๆ กูไม่ค่อยหิว อยู่ได้สบายมาก” ผมพูดก่อนจะส่งยิ้มบางๆไปให้ทั้งสองคน

“....” นายมองผมผ่านกระจกอีกครั้งก่อนจะตีไฟเลี้ยวเข้าข้างทางไปจอดหน้าเซเว่น

“ลงไปหาอะไรกินเหอะ มึงตัวเล็กลงเยอะนะโจโจ เดี๋ยวกูลงไปด้วยเพราะกูก็หิวเหมือนกันน” นายพูดพร้อมกับยิ้มโชว์ฟันทั้ง
สามสิบสองซี่มาให้ผมดู

“เออๆ งั้นก็ได้” ผมพูดด้วยเสียงกลั้วหัวเราะนิดๆพร้อมกับส่ายหัวนิดๆกับนิสัยเด็กของมัน

แม่งเหมือนเดิมไม่มีผิดเลย

“แน็ตเอาไรมั้ย เดี๋ยวเฮียซื้อมาให้” ไอ้นายหันมาถามแน็ตอีครั้งก่อนจะเปิดประตูลง

“เอานมจืดขวดใหญ่กับไส้กรอกอะไรก็ได้ถุงนึง” ไอ้แน็ตพูดก่อนจะหันลงไปเล่นไอโฟนต่อ

“อืมๆ เฝ้ารถดีๆนะเว้ย”

“คร้าบบบบ”

พูดจบไอ้นายกับผมก็เดินลงจากรถก่อนจะเดินหัวเราะเฮฮาเข้าเซเว่นกันไปสองคน

“โจ วันนี้กูเลี้ยง  เต็มที่เลยเว้ย” ไอ้นายพูดพร้อมกับชูกระเป๋าตังค์ของตัวเองขึ้นมา

“แน่ใจนะเว้ย”

“แน่อยู่เลี้ยวววว ฮี่ๆๆๆๆ”

“งั้นกูไม่เกรงใจแล้วนะ” ผมพูดก่อนจะเดินไปหาของกินที่แถวๆตู้แช่

“อืมๆๆๆ กินไรดีวะ” ผมกอดอกยืนอยู่หน้าตู้พร้อมกับพึมพำกับตัวเองเบาๆ

“ไม่เอาอ่ะ ไม่กินได้มั้ย??”

“ไม่ได้นะ ตัวเตี้ยจะตายอยู่แล้วยังไม่ชอบกินนมอีก!!” เสียงคนกำลังเถียงกันใกล้ตัวผมเข้ามาเรื่อยๆ

“ไม่เคยจะตามใจอ่ะ อ๊ะ!!! พี่โจ!!!!!!!!” ท็อปเทลทำแก้มป่องใส่ไอ้ลิ้มที่เดินตามหลังมาก่อนจะหยุดชะงักแล้ววิ่งเข้ามาหาผมเมื่อ
หันมาเจอ

“อ้าวว มายังไงเนี่ย??” ไอ้ลิ้มหยิบนมจืดขวดใหญ่ในตู้มาถือไว้ก่อนจะเดินตามหลังมาประกบข้างๆท็อปเทล

“มากะไอ้นาย  น่ารักขึ้นเยอะเลยนะท็อปเทล” ผมตอบไอ้แน็ตก่อนจะหันมาชมท็อปเทลที่กอดแขนผมจนแทบจะสิงร่างอยู่แล้ว

“ฮ่าๆๆๆ บ้าดิ” เทลหน้าแดงนิดๆก่อนจะตีแขนผมสองสามที

“แน่ะๆๆ อย่ามาจีบเมียกูนะโจ” ลิ้มพูดทีเล่นทีจริงพร้อมกับดึงคอเสื้อท็อปเทลให้ไปยืนข้างๆ

“พี่ลิ้มมมม”

“เรียกทำไม??”

“ชิ” เทลหันไปแลบลิ้นใส่ไอ้ลิ้มก่อนจะหันมายิ้มกว้างให้ผมต่อ

“ไหนโจได้ของยัง?” เสียงไอ้นายถามมาจากอีกล็อกหนึ่งก่อนจะเดินมาหาผม

“อ้าววว เชี่ยลิ้มมม ไหนเมื่อคืนบอกกูว่าจะมาช้าวะ” ไอ้นายหันไปทักไอ้ลิ้มที่ยืนถัดอยู่จากผมกับท็อปเทล

“ไอ้เด็กนี่อ่ะดิ กวนแต่เช้า” ลิ้มตอบยิ้มๆก่อนจะโยกหัวเทลไปมาเบาๆ

“อ๋ออ อืม แล้วตกลงได้ของยังโจ” ไอ้นายพยักหน้ากับลิ้มก่อนจะหันมาถามผมอีกครั้ง

“ได้แล้วๆ เอาอันนี้แล้วกัน แล้วเดี๋ยวกูไปหยิบน้ำส้มอีกอย่างนึง” ผมพูดก่อนจะหยิบแซนวิชครัวซองค์แฮมชีสออกมาแล้วยื่นไปให้
นาย

“อืมๆ โอเคๆ”นายพยักหน้ารับก่อนจะหันไปคุยกับไอ้ลิ้มต่อเรื่องที่ ม. ส่วนผมก็เดินแยกออกมาหยิบน้ำส้ม

“อ่ะนี่ จ่ายตังค์ด้วยๆ” ผมพูดพร้อมกับยื่นน้ำส้มไปให้นาย

“อืมๆ” นายพยักหน้ารับก่อนจะเดินนำผมไปที่เคาเตอร์จ่ายเงิน

“แล้วลิ้มกับเทลอ่ะ??” ผมถามขึ้นพร้อมกับมองไปรอบๆ

“อ๋อ ออกไปแล้ว ไอ้ลิ้มมันรีบไปส่งเทลที่โรงเรียนอ่ะ”

“อ๋ออ” ผมพยักหน้ารับเป็นเชิงว่าเข้าใจแล้ว

ผมกับนายเดินไปยืนรอจ่ายตังค์ที่เคาเตอร์ พอจ่ายเสร็จเราก็เดินออกมาจากเซเว่นกัน

“เออ มึงเป็นอะไรกับไอ้แน็ตวะ??” ผมถามในสิ่งที่นั่งสงสัยมาได้พักใหญ่แล้ว

“มึงคิดไรอยู่อ่ะ?” นายพูดพร้อมกับเอามือขึ้นมาปิดหน้าอกทำหน้าสะดีดสะดิ้ง

“บ้า อย่าทำงี้ดินาย อุจาดว่ะ” ผมพูดพร้อมกับเอามือขึ้นมาปิดปากกลั้นขำ

“เหี้ยแรงอ่ะ  กูกับแน็ตก็เป็นเหมือนมึงกะดลนั่นแหละ ไอ้แน็ตมันเป็นลูกป้ากู” ไอ้นายตอบพร้อมกับยิ้มนิดๆ

“อ๋อ อย่างงี้นี่เอง” ผมพยักหน้าเข้าใจในสิ่งที่มันพูด

เราสองคนเดินกันมาเรื่อยๆจนถึงรถที่จอดอยู่ ก็ขึ้นรถแจกจ่ายขนมกันกินก่อนที่ไอ้นายจะขับรถเข้าไปที่ ม. อย่างไม่เร่งรีบอะไร
มาก



วันแรกของการเรียนก็ทำให้ผมรู้สึกไม่อยากจะมาเรียนต่อมาก เพราะมันเหนื่อยโคตรๆอ่ะ

ผมกับแน็ตรีบเก็บของทันทีที่อาจารย์บอกเลิกคลาสสุดท้าย

“เรียนเหนื่อยชะมัดเลย”ไอ้แน็ตเดินบ่นพร้อมกับหอบสัมภาระของตัวเองออกมาจากห้องเรียนหลังจากจบคลาสสุดท้าย

“เออเนอะ ไม่เห็นจะเหมือนตอนมัธยมเลย” ผมพูดพร้อมกับทอดขาลงบันไดไปอย่างเหนื่อยๆ

“เออ” แล้วเราสองคนก็เดินโอดรวญกันมาเรื่อยๆจนถึงลานกิจกรรมหน้าตึกคณะ

“ให้ไวครับให้ไว!!!!” เสียงรุ่นพี่ปีสี่ที่ยืนอยู่หน้าปีหนึ่งที่กำลังนั่งกันอยู่หน้าลานดังขึ้น

“เชี่ยแล้ววว ไปเร็ว” ไอ้แน็ตพูดพร้อมกับวิ่งไปวางของที่บนโต๊ะหินอ่อนแล้ววิ่งไปเข้าแถวทันที

“แน็ตรอกูด้วย” ผมตะโกนพร้อมกับรีบวิ่งตามมันไปติด

พอวิ่งไปถึงผมก็ไม่รู้จะนั่งตรงไหนดี เลยยืนหมุนไปหมุนมาอยู่พักใหญ่ๆ

“เฮ้ย!! น้องคนนั้นอ่ะ เป็นอะไรครับ!!” พี่หน้าโหดคนนั้นหันมาถามผมด้วยเสียงที่ออกไปทางแนวตะคอกมากกว่า

“เอ่อ..คือ..” ผมยืนอ้ำอึ้งไม่รู้จะตอบอะไรดี

“ผมถาม คุณไม่ได้ยินเหรอ?” พี่คนนั้นถามซ้ำอีกครั้งพร้อมกับเดินตรงมาหาผม

“เอ่อ..ได้ยินครับ”

“แล้วทำไมไม่ตอบ??!!” พี่คนนั้นหยุดยืนตรงหน้าผมก่อนจะจ้องผมเขม็ง

“เอ่อ..คือ..”

“คุณชื่ออะไรพูดดังๆให้เพื่อนทุกคนได้ยิน!!” พี่เขาหันหลังเดินกลับไปก่อนจะพูดออกมาเสียงดัง

“ผมชื่อนายพงศกร ครับ!!” ผมตะโกนเสียงดังมาก จนรู้สึกได้ว่าคนที่อยู่รอบๆบริเวณนั้นหันมามอง

“ดี นั่งลง แล้วทีหลังผมถามอะไรให้ตอบไม่ใช่ยืนอ้ำอึ้ง เข้าใจมั้ย??!!”

“เข้าใจครับ!!” ผมตอบกลับไปเสียงดังก่อนจะยกมือขึ้นไหว้ทีนึงแล้วนั่งลง

“น้องคนนั้น”หลังจากที่ผมนั่งลงเสร็จ พี่เขาก็เรียกอีกคนนึงขึ้นทันที

“คะ??” ผู้หญิงคนนั้นลุกขึ้นยืน

“เพื่อนคนเมื่อกี๊ เขาชื่ออะไร??”

“เอ่อ..” เธอดูอ้ำๆอึ้งๆเพราะเมื่อกี๊ผมแอบเห็นว่าตอนผมกำลังแนะนำตัว เธอก็หันไปคุยกับเพื่อนข้างๆอยู่

“ว่าไงครับ??!!” พี่หน้าโหดถามย้ำอีกครั้ง

“มะ..ไม่ทราบคะ” ผู้หญิงคนนั้นตอบกลับมาแบบกลัวๆ

“หึ!! คุณทั้งสองคน ลุกขึ้นยืนครับ” พี่หน้าโหดชี้ผู้หญิงคนนั้นก่อนจะหันมาชี้ผม

“ไปวิ่งรอบสนามบาสตรงนั้น 10 รอบ ถือเป็นการทำโทษ” พี่หน้าโหดพูดพร้อมกับชี้มือไปทางสนาม

“น้องผู้ชายโดนทำโทษที่พูดเสียงไม่ดัง เพื่อนเลยไม่ได้ยิน!!” ผมพยักหน้ารับหลังจากสิ้นคำพูดของพี่เขา

“ส่วนน้องผู้หญิง คุณโดนทำโทษในฐานะที่ไม่สนใจเพื่อน  มีอะไรสงสัยมั้ย??”

“ไม่มีครับ/ไม่มีค่ะ” ผมกับผู้หญิงคนนั้นตอบออกมาอย่างพร้อมเพรียง

“ดี งั้นปฏิบัติ!!” ผมกับผู้หญิงคนนั้นเดินออกมาจากแถวพร้อมกัน ก่อนจะเดินไปที่สนามบาสแล้วเริ่มวิ่งทันที

แดดตอนสามโมงกว่าๆนี่มันช่างโหดร้ายอะไรเช่นนี้  เผาจนตัวผมแทบจะไหม้แล้ว

ผมวิ่งไปได้สักพักก่อนจะสะบัดหัวสองสามทีเพื่อไล่อาการมึน เนื่องจากทั้งวันที่ผ่านมาผมได้กินแค่น้ำส้มกับแซนวิชเมื่อตอนเช้า

“นายๆ ไหวมั้ย??” ผมว่าคำถามนี้ ทีจริงผู้ชายต้องเป็นฝ่ายถามผู้หญิงไม่ใช่เหรอ??

“ไหวๆ” ผมตอบผู้หญิงคนนั้นกลับไปพร้อมกับส่งยิ้มบางๆไปให้

ผมวิ่งมาเรื่อยๆจนเข้ารอบที่ 5 ก็เริ่มรู้สึกเหมือนจะไม่ไหว

แวบนึงที่ผมมองเข้าไปในสนามบาส ผมก็หันไปสบตากับป๊อนซ์พอดี เมื่อกี๊ตอนเดินมาไม่ทันสังเกตแฮะว่าป๊อนซ์เล่นบาสอยู่ใน
สนามด้วย

แต่ผมก็หลบสายตากลับมามองพื้นก่อนจะวิ่งต่อไปเรื่อยๆ

แต่หลังจากวิ่งไปได้ประมาณครึ่งสนามผมก็ไม่ไหวจริงๆ สติของผมก็ดับวูบลงแค่ตรงนั้น



[Pontz]


ผมนั่งมองโจ ที่โดนสั่งให้มาวิ่งอยู่พักใหญ่ๆแล้ว แต่ดูเหมือนมันจะยังไม่ทันสังเกตเห็นว่าผมอยู่ในสนามนะ

โจเหมือนจะไม่ไหวอยู่นานแล้วแต่พยายามที่จะฝืนตัวเองอย่างมากที่จะวิ่งให้ครบ

‘ทำอะไรโง่ๆ ไม่ดูสภาพตัวเองเลย เดี๋ยวก็เป็นล้มขึ้นมาอีก’ ผมพึมพำกับตัวเองเบาๆ ก่อนจะจ้องไปที่โจเขม็ง

โจก็เหมือนจะรู้ตัวว่าโดนจ้องเลยเงยหน้าขึ้นมามอง แล้วเราก็สบตากันแวบนึงก่อนที่โจจะก้มหน้าลงไปวิ่งต่อ

แต่หลังจากนั้นไม่นานโจก็เริ่มจะโงนเงนๆจนในที่สุดก็ล้มลงกับพื้น

ตอนนั้นผมก็ไม่เข้าใจตัวเองว่าทำไม ผมต้องรีบวิ่งพุ่งเข้าไปขนาดนั้น

ผมประคองโจขึ้นมาจากพื้นพร้อมกับเขย่าตัวเรียกสติ

“โจๆ ไอ้โจ” ผมตบแก้มมันสองสามที เพื่อเรียกสติ แต่พอมองหน้ามันดีๆก็ต้องชะงักเมื่อเห็นว่าหน้ามันตอนนี้ซีดจนแทบจะเป็นสี
เดียวกับเสื้อนักศึกษาแล้ว

“แม่งเอ๊ย!!” ผมสบถกับตัวเองอย่างอารมณ์เสีย  ก็ไม่รู้หรอกนะว่าทำไม ผมต้องอารมณ์เสีย และตอนนี้ผมกำลังอารมณ์เสียเรื่อง
อะไร

“ป๊อนซ์ช่วยมั้ย??” เพื่อนในทีมบาสอีกคนของผมเดินเข้ามาหาหวังจะมาช่วย

“ไม่เป็นไรๆ มึงซ้อมกันไปต่อเหอะ เดี๋ยวกูพาน้องเขาไปห้องพยาบาลก่อน” ผมพูดกับเพื่อนคนนั้นก่อนจะเดินอุ้มโจออกมาจาก
สนามบาส

“พี่คะๆ” น้องผู้หญิงคนที่วิ่งกับโจเมื่อกี๊เดินเข้ามาหาผม

“ครับ?”

“เอ่อ..คือ..หนูต้องไปกับเพื่อนด้วยมั้ยคะ?”

“อ๋อ ไม่เป็นไรครับ แต่พี่ฝากน้องไปบอกพี่ที่คณะด้วยนะว่าโจมันเป็นล้มไปแล้ว” ผมพูดด้วยน้ำเสียงนิ่งๆ

“ได้ค่ะๆ” น้องผู้หญิงคนนั้นพยักหน้ารัวๆก่อนจะเดินกลับไปที่ลานหน้าตึกคณะ

ส่วนผมก็รีบจ้ำอ้าวตรงไปที่ห้องพยาบาลอย่างรวดเร็ว

“อาจารย์ครับ น้องเป็นลม” ผมใช้เท้าเปิดประตูห้องพยาบาลออกก่อนจะอุ้มโจเดินเข้าไปวางบนเตียงโดยไม่รอให้อาจารย์บอก

“ไหนดูสิ” อาจารย์พยาบาลรีบทิ้งงานที่โต๊ะก่อนจะเดินมาดูอาการของโจ

ผมมองหน้าโจแล้วความรู้สึกสับสนก็ถาโถมเข้ามาอีกครั้ง  วันนั้นผมเพิ่งจะโกรธและรู้สึกรังเกียจมันไปหยกๆ แล้วทำไมวันนี้ผมถึง
ต้องช่วยมัน ต้องเป็นห่วงมันขนาดนี้ด้วยนะ

อารมณ์ของผมตอนนี้มันเหมือนเกิดขึ้นมาเอง แบบเป็นจิตใต้สำนึกหรืออะไรสักอย่าง เพราะผมทำลงไปโดยที่สมองยังไม่ได้สั่ง
ด้วยซ้ำ

“อืมม น้องคงจะเหนื่อยมากอ่ะจ้ะ เลยเป็นลมแดด แล้วอีกอย่างร่างกายก็ดูเพลียๆด้วย” อาจารย์พูดพร้อมกับส่งยิ้มบางๆมาให้ผม

“เอ่อ แล้วต้องทำไงอ่ะครับ?”

“ก็เดี๋ยวให้น้องนอนพักสักหน่อย ตื่นมาก็ให้กินข้าวกินยาแก้ไข้ก็น่าจะโอเคแล้วล่ะ”

“อ๋อครับ ๆขอบคุณอาจารย์มากนะครับ” ผมพูดพร้อมกับยกมือขึ้นไหว้อาจารย์ส่วนอาจารย์ก็พยักหน้ารับนิดๆก่อนจะเดินไปนั่ง
ทำงานต่อที่โต๊ะ

ผมลากเก้าอี้มานั่งลงข้างๆกับเตียงของโจ

นั่งมองเสี้ยวหน้าที่ซีดเซียวนั้นด้วยความรู้สึกเป็นห่วงอย่างบอกไม่ถูก

ตอนนี้ผมเริ่มจะมั่นใจแล้วว่าผมกับมันน่าจะไม่ใช่แค่เพื่อนธรรมดาๆ

แต่เป็นอะไรกัน ผมก็ไม่รู้ รู้เพียงแค่ว่ามันคงจะสำคัญกับผม และผมคงจะสำคัญกับมันมาก

“ทำไมไม่มีใครบอกกูสักคนว่าเราเป็นอะไรกัน กันแน่” ผมพูดกับร่างที่ไร้สติของโจเบาๆ

ผมนั่งเฝ้าอยู่ข้างเตียงโจร่วมสองชั่วโมง นั่งมองใบหน้านั้นได้ตลอดเวลาอย่างไม่มีเบื่อ

“อ้าว เฮียป๊อนซ์” ไอ้แน็ตเดินเข้ามาในห้องพยาบาลก่อนจะมากล่าวทักทายผม

“อืม มาก็ดีแล้ว มาเฝ้าเพื่อนมึงต่อทีดิ กูจะกลับแล้ว” ผมพูดพร้อมกับลุกขึ้นยืนและเดินออกมาห่างจากเตียงนั้น

“อ๋อครับๆ ขอบคุณมากนะครับที่ดูแลไอ้โจให้” แน็ตพูดพร้อมกับฉีกยิ้มกว้างมาให้ผม

“อืมๆ แต่เดี๋ยวไม่ต้องบอกนะว่ากูช่วยมัน”

“อ้าวทำไมอ่ะเฮีย??”

“เอาเป็นว่าไม่ต้องบอกก็แล้วกัน” ผมไม่ตอบคำถามไอ้แน็ต แต่กลับพูดย้ำอีกครั้ง

“ก็ได้ครับ” แน็ตรับคำนิ่งๆก่อนจะเดินมาลงนั่งลงที่เก้าอี้ข้างเตียงที่ผมนั่งเมื่อกี๊

ผมหันไปมองหน้าโจอีกครั้งก่อนจะเดินออกมาจากห้องพยาบาลนั้นอารมณ์เป็นห่วงไม่หาย

‘เฮ้อออ กูนี่ท่าจะบ้า’ ผมพูดพร้อมกับตำหนิตัวเองเบาๆที่นึกถึงแต่หน้าโจตลอดเวลา

หายเร็วๆนะ  อย่าเป็นอะไรมากแล้วกัน....



[Joe]



“อ้าวแน็ต” ผมลืมตาขึ้นช้าๆก่อนจะเรียกชื่อคนที่นั่งเฝ้าอยู่ข้างเตียง

“ฟื้นแล้วรึ??” ไอ้แน็ตถามโดยที่ไม่ได้ละสายตามาจากไอโฟนเลยแม้แต่น้อย

“เออดิ แล้วนี่กูมานอนอยู่นี่ได้ไงอ่ะ??”

“เอ่ออ...คือ....”

“ว่าไง??”

“พี่ที่คณะพามาอ่ะพี่ เออจะบอกว่าไอ้พี่หมี แม่งนินทาพี่ด้วย” ไอ้แน็ตตอบคำถามก่อนจะฟ้องผมกลับ

“หมีไหนวะ??”

“ก็พี่ที่หน้าโหดๆ ที่สั่งให้พี่ไปวิ่งไง พี่แกชื่อหมีเว้ย”

“อ๋อออออ นินทาว่าอะไรอ่ะ??”

“ก็บอกว่าเนี่ยเป็นผู้ชายซะเปล่าไม่อดทนเลย” ไอ้แน็ตได้ทีก็ฟ้องเต็มที่

“ช่างเหอะ ว่าแต่พี่คนไหนช่วยกูไว้วะ กูจะได้ไปขอบคุณ”

“ช่างเหอะ พี่เขาบอกไว้ว่าไม่เป็นไร ไม่ต้องไปขอบคุณเขา” ไอ้แน็ตพูดพร้อมกับแสดงอาการมีพิรุธ

“เออๆ  แล้วนี่เราจะกลับหอกันไงอ่ะ” ผมถามแน็ตเนื่องจากนี่มันก็ค่ำมากแล้ว

“ไม่รู้อ่ะ พี่ลองโทรหาดลดิ” ไอ้แน็ตบอกผมพร้อมกับบุ้ยปากไปทางกระเป๋าของผมที่มีไอโฟนอยู่

“เออๆ” ผมพยักหน้าเห็นด้วยก่อนจะล้วงไอโฟนออกมาจากกระเป๋าแล้วโทรออก

(ตื้ดดดดด ตื้ดด) ทำไมไม่รับเนี่ยย หรือว่ายังไม่หายไข้

(ฮัลโหล) ดลรับสายผมด้วยเสียงที่ฟังดูสดชื่นกว่าเมื่อเช้าเยอะ

“ไง ไม่สบายหายยัง?”

(ดีขึ้นเยออะแล้วนะ พี่มีอะไรรึเปปล่า)

“นั่นอยู่ไหนอ่ะ มารับพี่หน่อยได้มั้ย?”

(อยู่หอๆ แล้วพี่อยู่ไหนอ่ะ เดี๋ยวไปรับแล้วจะได้ไปกินข้าวกันด้วยเลย)

“พี่อยู่ที่ ม. อ่ะ มารับที่หน้าตึกคณะพี่ก็ได้”

(เคครับ รอแป๊ปนะ)
“อืมๆ”

“ว่าไง??” แน็ตรีบถามออกมาทันทีที่ผมวางสาย

“เดี๋ยวไอ้ดลมารับ ไปรอหน้าตึกคณะกัน” ผมพูดพร้อมกับเก็บข้าวของและก่อนออกไปก็ไม่ลืมที่จะไปกล่าวขอบคุณอาจารย์ห้อง
พยาบาลก่อนด้วย

ผมกับแน็ตเดินกันมาเรื่อยๆ จนตอนผ่านสนามบาสผมก็รู้สึกเหมือนมีคนมอง  แล้วพอหันไปก็เจอกับสายตาคมกริบของป๊อนซ์ที่
กำลังจ้องมาที่ผมอย่างชัดเจน

“หลบอะไรอ่ะพี่” แน็ตถามขึ้นเมื่อผมเดินไปหลบอีกด้านนึงของมัน

“เปล่าๆ” ผมรีบปฏิเสธทันที ไอ้แน็ตก็ทำหน้าไม่ค่อยเชื่อก่อนจะหันไปมองที่สนามบาส

“อ้าวนั่นเฮียป๊อนซ์นี่ เฮียป๊อนซ์!!!” แน็ตตะโกนเสียงดังพร้อมกับโบกมือไปมาส่วนผมก็ได้แต่ก้มหน้างุดๆลงกับพื้น

ป๊อนซ์ก็โบกมือกลับนิดหน่อยก่อนจะเดินตรงเข้ามาหาแน็ต

“กลับกันแล้วเหรอ?” ป๊อนซ์ถามแน็ตโดยไม่ได้มองมาที่ผมเลยแม้แต่น้อย

“ใช่ฮะ แล้วนี่เฮียซ้อมบาสเหรอ?”

“เออ กูก็เล่นเรื่อยๆแหละ คลายเครียด” ป๊อนซ์ตอบกลับก่อนจะยักไหล่ชิวๆ

“ไอ้ป๊อนซ์ระวังลูกบาส!!” เสียงตะโกนของคนในสนามดังขึ้นและเมื่อผมหันหลังไปก็ต้องพบกับลูกบาสที่พุ่งมาทางผมอย่างเร็ว

ผมหลับตาปี๋รอรับความเจ็บปวดแล้วผมก็ได้ยินเสียงลูกบาสกระทบกับอะไรบางอย่างที่ไม่ใช่ผมเป็นแน่เพราะตอนนี้ผมไม่รู้สึก
เจ็บหรืออะไรเลย

“เล่นระวังหน่อยดิวะ” เสียงป๊อนซ์ดังขึ้นใกล้ๆกับหน้าผม และเมื่อผมลืมตาขึ้นมองก็ต้องพบกับหน้าอกของป๊อนซ์ที่อยู่ระดับ
สายตาพอดี

“เออๆ โทษทีเว้ย ลูกบาสมันเด้ง พวกกูไม่ได้ตั้งใจ” คนอื่นๆในสนามก็ขอโทษขอโพยกันเป็นการใหญ่

“เออๆ” ป๊อนซ์ตอบรับแบบปัดๆก่อนจะเดินกลับไปยืนข้างแน็ตเหมือนเดิม

“เฮียอย่างเร็วอ่ะ ถ้ามากับผมนะ ไอ้โจเสียเลือดไปแล้ว” ไอ้แน็ตพูดพร้อมกับมองป๊อนซ์ด้วยสายตาทึ่งๆ

“อืม แล้วนี่ไปกันไง” ป๊อนซ์หันไปถามแน็ตอีกครั้ง

“เดี๋ยวไอ้ดลมารับ”

“อ๋ออ อืมๆ” ป๊อนซ์พยักหน้ารับนิดๆ

“ป๊อนซ์คะ”  แล้วจู่ๆก็มีผู้หญิงหน้าตาถือว่าเข้าขั้นสวยคนนึงเดินมาควงแขนป๊อนซ์เอาไว้พร้อมกับมองมาที่ผมกับแน็ตอย่างตั้ง
คำถาม

“อ้าว แจงไหนบอกว่ากลับไปแล้วไง” แจงเหรอ??

“กลับไปแล้วคะ แต่นี่ก็กลับมาอีกรอบเพราะป๊อนซ์ไม่ตามไปที่ร้านสักที” คนที่ชื่อแจงพูดพร้อมกับทำสีหน้าเง้างอนป๊อนซ์

“ขอโทษครับ ป๊อนซ์ก็กำลังจะไปนี่ไง” ผมสะอึกกับประโยคตอบกลับของป๊อนซ์ ก่อนจะมองไปที่ผู้หญิงคนนั้นแล้วเหมือนเห็น
เป็นภาพของผมเองซ้อนทับอยู่

ผู้หญิงคนนั้น ยืนในที่ๆผมเคยได้ยืน...

“พูดงี้ทุกทีแหละ ไปกันเลยเหอะ แจงหิวจะแย่แล้ว” แจงพูดพร้อมกับกอดแขนป๊อนซ์ไว้แน่น

“อืมๆ กูไปก่อนนะ” ป๊อนซ์หันมาบอกลาผมกับแน็ต

“ฮะ เฮีย เดินทางดีๆนะ เจ๊แจงด้วย” แน็ตพูดพร้อมกับยิ้มให้อย่างสนิทสนม สงสัยคงจะคบกันมาได้พักใหญ่แล้วมั้ง

“จ้า ไปก่อนนะแน็ต” แจงหันมายิ้มให้แน็ตอีกครั้งก่อนจะหันกลับไป แต่เสี้ยววินาทีก่อนที่แจงจะหันกลับไปนั้นผมเหมือนสังเกตุ
เห็นแววตาไม่เป็นมิตรของเธอส่งมาให้ผม  หรือผมอาจจะคิดไปเอง

“ไปกันเหอะพี่โจ” แน็ตจับที่แขนผมเบาๆก่อนจะเดินลากไป

“อืมๆ” ผมตอบเบาๆพร้อมกับก้มหน้า

“พี่เป็นอะไรรึเปล่า?” แน็ตถามพร้อมกับพยายามจะก้มลงมามองหน้าผม

“เปล่าๆ” ผมกรีบก้มหน้าหนีอีกรอบ ป๊อนซ์ที่เดินอยู่กับแจงข้างหน้าก็เหมือนจะชะงักนิดนึงแต่ก็ต้องเดินต่อเพราะแจงพยายามที่จะ
จูงไป

“เฮ้ย ร้องทำไมเนี่ย” จู่ๆแน็ตก็จับคางผมให้เงยขึ้น

“ปวดหัวอ่ะ” ผมพูดโกหกออกไปคำโต ตอนนี้ผมรู้สึกเจ็บ เจ็บมากๆ เจ็บอย่างบอกไม่ถูกเลยทีเดียวที่เห็นป๊อนซ์กับแจงเดินจับมือ
เดินหอมแก้มกัน คุยกันอย่างมีความสุข

“มึงเป็นอะไรรึเปล่า?” ป๊อนซ์หยุดพร้อมกับหันหลังมามองที่ผมแต่ผมก็ต้องหลบหน้าหนี เพราะว่าไม่พร้อมจะเผชิญหน้ากับมัน
จริงๆ

“ป๊อนซ์คะ แจงหิว” แจงพูดด้วยน้ำเสียงที่เหวี่ยงนิดๆ

“เอ่อ..แต่..” ในระหว่างที่ป๊อนซ์อ้ำอึ้งอยู่นั้น รถของดลก็มาจอดเทียบตรงฟุตบาทพอดี

“พี่โจ ไอ้แน็ต ไปกันเหอะ” ดลลดกระจกลงก่อนจะเรียกผมกับแน็ต

แน็ตที่ยังงงๆกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นก็ยืนนิ่งอยู่ส่วนผมนั้นแทบจะพุ่งขึ้นไปบนรถทันทีเพราะต้องการหนีจากบรรยากาศที่เจ็บปวด
ตรงนี้

“พี่โจเป็นอะไรอ่ะ?” ดลถามพร้อมกับหันมามองที่ผมแล้วก็ต้องชะงักนิดนึงเมื่อเห็นน้ำตาของผม

“เปล่า” ผมตอบกลับไปสั้นๆ แต่ดลเหมือนกับจะเชื่อ เลยมองผ่านกระจกมองข้างไปด้านหลังก็เห็นว่าป๊อนซ์กับแจงยืนอยู่ ดลจึง
เปิดประตูลงไปโดยที่ผมห้ามไม่ทัน

“ไอ้ตุ๊ดขึ้นรถได้แล้ว”

“เออ แม่ง เดี๋ยวกูต่อยคว่ำเลย  ไปก่อนนะเฮีย เจ๊” ไอ้แน็ตต่อปากต่อคำกับดลเล็กน้อยก่อนจะหันไปลาป๊อนซ์กับแจงอีกครั้ง
ป๊อนซ์ก็พยักหน้ารับนิดๆพร้อมกับมองมาในรถ

“ทำไมแม่งชอบทำให้คนอื่นเสียใจนักวะ อย่าให้มีครั้งหน้าอีกนะ กูไม่ยอมแน่!!” ดลพูดเสียงดังขณะที่เดินกลับมาขึ้นรถ  ป๊อนซ์ที่
ได้ยินก็เหมือนจะรู้ว่าดลหมายถึงตัวเองแต่ก็ไม่ได้แสดงออกมากมาย ทำเพียงหันหลังกลับและเดินต่อไปที่รถของตัวเอง

“อะไรของมึงวะ เปี๊ยก” แน็ตถามขึ้นอย่างสงสัย

“ไม่รู้สักเรื่องจะตายมั้ย ไอ้หน้าตุ๊ด” ดลตอบกลับก่อนจะหันไปล้อไอ้แน็ต แบบที่ไม่มีอารมณ์ฉุนเฉียวเหมือนเมื่อกี๊เหลืออยู่เลย

“แม่งงงง” แน็ตกระทืบเท้าตึงตังพร้อมกับส่ายหัวไปมาอย่างบ้าคลั่ง

“ฮ่าๆๆๆๆ” ดลดูเหมือนจะสะใจที่ปั่นหัวแน็ตได้สำเร็จ

“พี่โอเคนะ” หลังจากหัวเราะแน็ตเสร็จดลก็หันมาถามผมด้วยสีหน้าที่แสดงความเป็นห่วงอย่างชัดเจน

“อืมม พี่โอเค” ผมตอบกลับไปสั้นๆพร้อมกับส่งยิ้มเหนื่อยๆไปให้ดล

ไม่รู้สิ....บางทีคนเราก็มักจะพูดอะไรที่ไม่ตรงกับความเป็นจริงนะ...



......................................................................TBC......................................................................................

กราบขอโทษงามๆเลยนะคะ ที่มาอัพช้า 

ตอนแรกกะว่าจะอัพเมื่อวาน แต่ดันหลับตั้งแต่เย็นยันเที่ยงคืนเลย 

มาอัพให้วันนี้แทนเน้อออ 

อีกไม่กี่ตอนจะได้เอ็นซี ละ 

แต่อาจจะไม่ใช่เอ็นซีแบบหวานๆเหมือนที่เคยผ่านมานะ 

(สปอยเยอะไปป่าวเนี่ยยยยย 555) 

เอาเป็นว่าอ่านแล้วอะไรยังไงก็เม้นต์บอกไว้ได้เน้อ จะได้รู้ว่าเกลียดใครไปถึงไหนแล้ว 5555 


KATIEZZ

[cubcakes]

เกลียดป๊อน !
สั้น ๆ ง่าย ๆ ได้ใจความ 

มาต่อเร็ว ๆ เน้ออ คนอ่านรออยู่ 555

[ข้าวเหนียวหมูปิ้ง]

ชอบค่ะ จัดมาหนักๆเลย ซาดิสม์ 

[katiezz]

ตอบคอมเม้นต์จ้าาาา 

@loveaaa_somsak >> มาอัพแล้วนะคะ มาสูบได้เลยยย #2 ยาแก้ท้องอืดหน่อยมั้ย??? 555 

@yozz >>> มาม่าไม่เยอะหรอก นี่ก็ใกล้จะเปลี่ยนโหมดเป็นอีโรติกแล้ว (เอ๊ะ??) #เห็นภาพเหมือนกัน ชอบๆๆ 

@kasarus >>> ไม่ต้องห่วงนะคะ ตอนหน้าเพื่อนๆก็จะเริ่มออกโรงกันละ 

@jum >>> เป็นแม่ยกโจ ต้องอดทน ฮึบๆ #คนเขียนทำได้เพียงยื่นทิชชู่ให้ 

@Ouizzz >>> อ่ะจึ๊ก ๆๆๆๆ 555 คิดอะไรอยู่น่ะ  #ขอให้คำขอของท่านเป็นจริง

@ cross >>> คนเขียนก็หวงโจเหมือนกันนน 555 ไม่ต้องห่วง แน็ตอ่ะ รุกไม่ได้หรอก 5555  #ยื่นยาแก้ท้องอืดให้ด้วยความเป็นห่วง

@Nus@nT@R@ >>> คนที่คุณก็รู้ว่าใคร 555 #โจเริ่ดๆก็คงจะเจ๋งไปอีกแบบ 

@banabasz >>> เอามาให้เสพต่อแล้วจ้าาา #เสพเข้าไปๆๆ *ร่ายมนต์ใส่* #น้องดลเจอดีเข้าให้แล้วววว 

@่jjay >>> โจคือผู้น่าสงสารที่สุดแล้ววว #ดลอาจจะไม่ได้คู่ลุงก็ได้น้าาา 

@hotladyanyavee >>> ใจเย็นนะเลดี้ อย่าเพิ่งเกลียดเด็กๆน้า  เด็กๆคนอื่นน่ารักกก #ยกเว้นป๊อนซ์ #เก็บน้ำไว้อีกสักสองสามตอนนะ 

@SourJeed >>> มาอัพแล้วค่าาาา #เสพได้ตามสบายเลยยยย 

@Gongy B.Du >>> ง่ะ เคยเห็นแน็ตแล้วรึ??? ใครอีกเนี่ยยยยยยย #พาไปกินกันเองแทนไง   

@hotladyanyavee >>> เอาตอนหกมาให้แล้วนะเลดี้ #เลดี้โดนหวยกินซะแล้ววว พี่นายของเรามารับซะแล้วรอบนี้ 

@freesia >>> เนอะๆ แม่ยกโจ จงเจริญ!! 

@Yunatsu >>> ม่ายบอกกกกกก เพราะยังม่ายยคิด (อ้าวว??) 

ขอบคุณสำหรับทุกคอมเม้นต์น้าาาาาา  เพราะมันทำให้คนเขียนได้รู้ว่าตอนนี้มีแต่แม่ยกโจ 555 



KATIEZZ

[shockoBB]

อยากให้คนมาจีบโจเยอะๆเลย ดูสิป๊อนซ์จะทำไง
อยากให้มีคนมาดูแล เอาใจใส่โจมั้งอ่าา สงสาร 

[Gongy B.Du]

เบื่อป๊อนส์ เกลียดแจง สงสารโจ...เฮ้อ = =!
ชอบดลกับแน๊ตอ่ะ กัดกันไปจิกกันมา ฮาดี ฮ่าๆๆ
แอบกรี๊ดอ่ะ ตอนนี้มีท็อปเทลกะพี่ลิ้มโผล่มาด้วยหน่อย น่าร๊ากกกก

ปล. เอิ่ม โดนสปอยล์แบบชักจะได้กลิ่นมาม่าสเปเชี่ยลมาลางๆ ล่ะเหวยยย 

[Ouizzz]

ป๊อนซ์เมื่อไหร่กันที่จะจำโจได้!!สงสารโจ

[Nus@nT@R@]

เหเอ....อิป๊อนซ์เมื่อไรจะจำได้ นังน้องแจงก็น่าเบื่อเนอะ

[Yunatsu]

โอ้ยยยยสงสารโจ้ๆๆๆๆ

อยากให้ป๊อนส์จำได้เร็วๆอะ แต่ขอให้ตอนป๊อนส์จำได้ โจมีคนอื่นแล้ว
5555
ป๊อนส์จาได้เจ็บบ้าง

[fuku]

รังเกียจชะนีค่ะ ตอแหลได้อีก
เกลียดคนโกหกเป็นทุน อ่านเจอชะนีตอแหลทีไรของขึ้นทุกที

ป๊อนซ์ก็ง่าวได้อีก กลุ้มจายยยยยยย
(แต่อ่านต่อไป)

[พลอยสวย]

  ฮึ่ยยยย

[banabasz]

ขอบคุณคนเขียนนะคับที่เอามาต่อให้แล้ว ตอนต่อมาก็มาเร็วๆนะอยากเสพ NC ที่จะเอามาลงอะ  แต่ตอนนี้เริ่มหมั่นไส้ใยคนชื่อแจงอะไรนั่นและ ดูท่าจะร้ายไม่เบา อย่างนี้มันต้องมีตบสั่งสอนกันบ้าง มาทำโจของเค้าเสียใจเนี่ย

[cross]

รอตอนต่อไปอย่างจดจ่อ
สงสารโจอยู่ ฮือออออออออๆๆๆ
นุ้งโจจจจจจจจจจ มากอดๆๆๆๆ
เพื่อนๆๆไม่พยายามช่วยป๊อนซ์รึ
แบบเบื่อแจงอ่ะ โกหกคนอื่นอยู่ได้

[loveaaa_somsak]

สงสารโจ

[Redz]

ขอให้ตอน ป๊อนซ์มันจำโจได้ แล้วขอให้โจอย่ากลับไปคบด้วยง่ายๆเถอะ อยากให้ป๊อนซ์มันรู้ความเลวของตัวเอง 

ช่วงนี้อ่านนิยายหลายเรื่องแล้วอยากโดดถีบหน้าพระเอกแม่งซะทุกคน ไม่เลวก็ขัดใจไปหมด 55555

[snowboxs]

ไม่ชอบแจง ชุบมือเปิบ
ป๊อนซ์ก็ยังสับสนกันต่อไป


แต่ที่สปอยไว้ว่ามีเอ็นซี
เอ็นซีคู่ไหนนะ คู่หลักใช่ป่ะ

[sudchick_z]

  แจงตือใคร ฮรือออออออ จะรอเอ็นซีนะงุงิ เอ็นซีใครกับใครหว่าาา

[❝CHŌN❞]

แจงออกมาไม่ได้ทำอะไรมาก แต่ก็รู้สึกถึงความน่าหมั่นไส้อ่ะ
ป๊อนซ์เมื่อไหร่จะจำได้อ่ะเนี่ย

[jum]

เชอะชะนีแจงทำมาเป็นส่งสายตาไม่พอใจให้โจของฉัน
ทั้งที่ตัวเองมาแย่งของโจไปแท้ๆ หน้าด้าน

[PNJB]

สงสารพี่โจ T^T เมื่อไหร่พี่ป็อนซ์จะจำพี่โจได้ซักทีนะ 

[hotladyanyavee]

อินังน้องแจงมีเบื้องหลังแน่นอน แต่ป๊อนเริ่มจะหาคำตอบให้ตัวเองบ้างได้แล้ว แม้จะสับสนไปบ้าง
แต่เราก็ยังเกลียดนายอยู่ดี เพราะนายไม่สืบหาความจริงในส่วนลึกของใจนาย
ถามเพื่อนนายไปดิ เราเชื่อทุกคนพร้อมบอกนะ แต่หากพร้อมบอก มันคงบอกไปนานแล้ว
เฮ่อ สงสารน้องโจอะ เป็นนายเอกที่น่าสงสาร แม้ไม่ถูกทำร้ายกาย แต่ทำร้ายใจ มันใจดำมากไปแล้ว
ยังคงสนับสนุนให้น้องโจมีแฟนใหม่ และเพื่อนทุกคน แม้จะดูเป็นเพื่อน แต่เป็นเพื่อนได้ผิวเผิน คงคบได้ไม่สนิทใจ
เพราะทุกคนดูไร้จิตใจ มองเป็นมิติแล้งน้ำใจวะ ใครปิดปากเหรอ เลยไม่พูดเรื่องโจกับป๊อนซ์ ทั้งที่รู้ว่าอะไรเรื่องจริง
แต่ทำไมปิดบัง ให้อินังน้องแจงมาสวมรอย พวกนี้เหมือนฆาตรกรใจเย็น ยังไม่น่าให้อภัยมากๆๆๆๆๆๆ เพราะหากเป็นเพื่อน และรู้ว่ารู้ป๊อนซ์โจรักกันจริง ต้องคอยบอกความจริงมานานแล้ว ไม่ใช่ปล่อยเงียบไปเลย เหมือนว่าหากไม่เจอโจเรื่องก็คงเป็นแบบนี้เรื่อยๆ แต่พอเจอโจ มีรวนบ้าง แต่ก็ยังเงียบ ไม่ใช่เรื่องตัว สาธุ ขอให้คู่อิพวกนีิ้้ลืมมันบ้าง(รู้สึกฉันจะแค้นฝังหุ่นไปไหม)
แล้วเอ็นซีใครอะ ดลกะลุงภูมิใช่ไหม หรือป๊อนซ์โจ แต่สาเหตุละที่เป็นคู่หลัก เพราะหึงเหรอค่ะ

ปล.เลดี้เดือนนี้เรียกว่าเเจ็คพอตค่ะ แขกเชิดค่าห้องพักเกือบสองหมื่น ทิ้งแคบัตรเครดิตที่วงเงินเต็ม ทราเวลเช็คที่ขึ้นเงินไม่ได้ และพาสป๊อตที่เช็คแล้วเหมือนจะปลอม งานนี้ชด ลูกสาวจ๋า กินข้าวกะเกลือไปก่อนนะ มาม่าเครียด ปีนี้ดวงมันชง หรืออะไรหว่า บัดซบชีวิต

[full69]

อยากกระชากหัวนังแจง เกิดความรู้สึกมั่นไส้ทั้งที่ออกมานิดเดียว 555

อิพี่หมีด้วย นินทาดีนัก

[hotladyanyavee]

มารอป๊อนซ์โจค่ะ

[banabasz]

  ทำไมคนเขียนยังไม่ยอมมาลงตอนใหม่อ๊าาา ไม่สงสารกันเลยใช่มั๊ยเนี่ยย

[sudchick_z]

รออ่านก่อนเข้ากลับ 
คิดถึงพี่คนเขียนแล้วค้าบบบบบ
ช่วงนี้อ่านหนังหนักละสิ สู้ค้าบบบบบ

[hotladyanyavee]

มาส่องอีกวัน คนเขียนหาย สงสัยเร่งอ่อานหนังสือแน่เลย
ไงรักษษาสุขภาพด้วยนะค่ะ เป็นห่วง

[katiezz]

พรุ่งนี้น้าาาา

รอหน่อยเด้ออออออ

สัญญาเลยยย

#ถ้าผิดสัญญาเดี๋ยวส่งน้องๆไปหาถึงบ้านคนอ่านเลย 555

 


KATIEZZ

[hotladyanyavee]

มารอพรุงนี้ ก็คือวันนี้ใช่มะ เพราะน้องโพสวันที่สิบแปด นับเวลารอ