บทที่ 13 มาเล่นกันเถอะ
ตอนสายเขาเดินเข้ามาหาพ่อที่ออฟฟิส.......
เขาตกใจเมื่อพร้อมายืนอยู่ตรงหน้าเคานเตอร์......แล้วเดินไปในห้องของพ่อเขา
"อ้าว.....คุณพี" หนิงเดินลงมายกมือไหว้
"สวัสดีครับ......พร้อมมาทำอะไรที่นี่"
"อ่อ.....คุณแมนท่านเรียกมาคุยน่ะคะ.....อยากให้มาช่วยเรื่องวางผนตลาดที่จีน"
"ช่วย?"
"ค่ะ.....เห็นว่าจะให้เข้ามาทำงานตำแหน่งการตลาดฝ่ายต่างประเทศค่ะ...."
"...................."
"ลุงแมนก็ว่าไป.....พร้อมอายุเพิ่งเต็มยี่สิบเองนะครับ จะให้รีบเข้ามทำงานอย่างนี้ป๊าผมร้องไห้แย่เลย"
"โอ๊ย....มันไม่ว่าหรอก.....มาช่วยลุงก่อน.....สักปีสองปีมีประสบการณ์จะได้ไปช่วยพ่อเขาได้"
"คุยอะไรกันเหรอครับ.....ผมเคาะประตูไม่มีใครได้ยินเลย" พีเดินล้วงกระเป๋าเข้ามาในห้อง
"ก็พร้อมจะมาช่วยงานเราสักพักใหญ่ๆ.....ทีนี้จะได้ผ่อนแรงแม่เราไปด้วย"คุณแมนหันไปยิ้มให้พร้อม
"พร้อม........"พีเดินตามารั้งแขน
"ครับคุณพี.........."
"คุณพี?"
"มีอะไรรึเปล่าครับ........" พร้อมไม่สนใจว่าพีจะทำสีหน้าแบบไหนกับสรรพนามที่เรียก
"อยากคุยด้วย......" พร้อมสบตาพี ก่อนที่จะเห็นผู้หญิงคนนึงเดินเข้ามาจับแขน.......
"พี.....หลินเดินหาตั้งนาน" พร้อมไม่รู้ว่าตัวเองเผลอดึงแขนออกจากพี ไม่รู้ว่าตัวเองเผลอยิ้มให้
"สวสัดีครับ.....ได้ยินแต่ชื่อเจอ"ตัวจริง"สักที" พร้อมก้าวเข้าไปหาหลิน
"คะ......." หลินเอียงคออย่างหน้ารัก
"ผมพร้อมครับ.......ยินดีที่ได้รู้จัก" มือที่ยื่นออกมาสัมผัสของพร้อมเย็นชืด
"ค่ะ......นี่เหรอคะพร้อมที่พีพูดว่าเป็นลูกพี่ลูกน้อง"
"เหรอครับ......" ลูกพี่ลูกน้อง........
"ผมเพิ่งกลับมาจากจีน ต่อไปคงได้เจอกันบ่อยๆ เพราะผมอาจจะเข้ามาที่นี่บ่อยๆ"
"ยินดีค่ะ" หลินยิ้มหวานก่อนหันไปกระตุกมือพี
"ผมขอตัวนะครับ.....ต้องขึ้นคุยงานต่อ....." พร้อมเดินหันหลังจากมา
ผู้หญิงคนนั้น.....ไม่ผิดอะไรเลย.......
แล้วพร้อมละผิดอะไร.......
.
.
.
ช่วงค่ำรถแท็กซี่เลี้ยวเข้ามาจอดในบ้านสามชั้นของฝาแฝด
"ฟ่ง........." พร้อมวิ่งออกมาหาเพื่อน
"ค้างด้วยสิ......อยู่ห้องแล้วเหงา......."
"ดีเลยวันนี้พ่อกับแม่ไม่กลับไปค้างที่หัวหิน" พร้อมรับถุงขนมกับเครื่องดื่มเข้าบ้าน
"แล้วไง......เหงา?...ไม่หิ้วใครมานอนเหมือนตอนอยู่โน่นละ"
"ก็...อยากหิ้ว แต่เขาไม่ให้หิ้วไปด้วย เลยต้องหิ้วตัวเองมาหาแทน"
"พูดอะไร.........ไร้สาระ"
"ลูกแมวน้อย.....ร้องไห้จนเหนื่อยพอรึยัง......"ฟ่งแตะแก้มที่ซีดเซียว
"..............................."พร้อมก้มหน้านิ่ง
"ก็เหนื่อย............" พร้อมพูด.....แต่มันคล้ายกับพูดกับตัวเองมากกว่า
".............พักซักหน่อย......." ฟ่งเดินเข้ามาโน้มตัวเพื่อนเขาไปอิงกับอกเบาๆ
"พักตรงนี้นะ.......ตรงนี้มีที่ให้พร้อมพักเสมอ"
"ขอบคุณมาก"
.
.
.
อะไรบางอย่างแว่บเข้าในหัว......
"ถ้ายอมให้หิ้ว......จะทำจริงเหรอ" พร้อมช้อนตามองฟ่ง........
"..........ฮ่าๆ.......คิดอะไรอยู่บอกได้เลยว่าควรจะหยุด......" พร้อมสัมผัสได้ว่าข้างในอกซ้ายของฟ่งเร่งจังหวะเร็วขึ้น
"ทำไมละ........." พร้อมแตะริมฝีปากกับแก้มของฟ่งเบาๆ
"ลองทำอย่างที่ใจอยากทำดูสักครั้งสิ........"
"พร้อม.....อย่าเล่นแบบนี้......"
"มาเล่นกัน........เล่นเกมนี้ด้วยกัน......" ฟ่งมองแววตาที่เคยแน่วแน่และไร้เดียงสาของพร้อม
"แล้วจะได้อะไร ถ้าเล่นเกมนี้แล้วพร้อมชนะ......"
"พร้อมไม่อยากรักพีแล้ว.......สักนิดก็ไม่อยาก ฟ่งทำให้ลืม เขี่ยเขาออกไป......แล้วให้เหลือแค่เรา"
...
ให้ตายสิฟ่ง.........
สัมผัสจากเพื่อนตัวเล็กที่เขาหลงรักมาสามปีมันทำเอาเขานอนไม่หลับเลยทีเดียว
"พร้อม........" เขาแทบจะจับคนตัวเล็กกว่ามาจูบแล้ว........เฮ้อ
"............"สิ่งที่อยู่ใต้กางเกงนอนมัพองตัวแสดงอำนาจของมันอย่างที่เขาไม่สามารถปรามมันลงได้เลย
"อื้ม......" พร้อมที่นอนหลับอยู่ข้างๆ......บนเตียงเดียวกัน ในห้องนอนที่บ้านไม่มีใครนอกจากเขาสองคน
"..............."เขาอาจจะลุกจากที่นอนไปช่วยตัวเองแล้วถ้ามจู่ๆพร้อมไม่พลิกมากอดเขา.......
"อุตส่านอนอ่อยแล้วนะ.........." พร้อมหลับตาพูด.....ฟ่งใจเต้นแรง
"พร้อม......." ฟ่งอยากจะฟาดก้นพร้อมถ้าอีกฝ่ายเป็นเด็กหกขวบ
"อย่าเล่นแบบนี้.........." ฟ่งบอกพร้อมที่นอนเกาะเขาไม่ปล่อย
"ไม่ได้เล่น......ฟ่งสอนได้มั๊ย.......เรื่องบนเตียงน่ะ" พร้อมพูดทั้งที่ตัวเองหน้าแดง
พร้อมไม่เคยรู้ตัวเลยว่าไอ้ความตรงของตัวเองมันทำเอาจุกมาหลายครั้งแล้ว
ทั้งคำพูดที่ตรงไปตรงมา สีหน้าที่ไร้เดียงสาและเปลี่ยนไปมาตามอารมณ์
"....................................ถ้าสอนแล้วจะมาร้องบอกว่าหยุดไม่ได้นะพร้อม" ฟ่งขยับตัวพลิกมาทาบท่อนบนเกยพร้อมไว้
.
.
.
"อื้ม.............." พร้อมพยักหน้า........
ก่อนจะถูกเชยคางรับจุมพิตที่ไม่เหมือนของพีแม้แต่นิดเดียว
.....................
อะไรคือเขียนเองช้ำเอง........
โฮ..............ทำร้ายตัวละครทำไม.....
