อ่านหนังสือจบไปอีกรอบนึงแล้วคิดถึงเรื่องนี้มากๆ เลยมาเปิดดูเล่นๆ
เฮ้อ นิยายบ้าอะไรก็ไม่รู้ เล่นหลอนประสาทเราไปหลายเดือนเลยตอนอ่านจบใหม่ๆ
แต่เป็นอะไรที่อ่านแล้วรู้สึกเต็มอย่างประหลาด
มันสัมผัสได้ถึงความสมจริงของตัวละคร เหมือนทุกๆ คนในเรื่องนี้มีกันอยู่จริงๆ
ยิ่งอ่านช่วงที่เอกไปบ้านพี่เหยา แล้วที่ดูรูปพี่เหยาสมัยเด็กนะ
เป็นฉากที่แบบว่า มันเศร้ายิ่งกว่าเวลาที่พี่เหยาโดนทอมทำร้ายอีก ไม่รู้สิ
เฮ้ออ มาเขียนเอาไว้เผื่อคุณภัคD จะได้เข้ามาอ่าน
รักนิยายของคุณมากนะคะ
คิดถึงจึเหยาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา