หัวข้อ: หรือจะให้เป็นแค่ความทรงจำ โดย ภัคD เพิ่มตอนพิเศษในรวมเล่ม P.14

[SoulFighter]

เรื่องนี้เราอ่านจบไปสองครั้งแล้ว แต่ตอนนี้เริ่มลืมเนื้อเรื่องแล้ว 555

คาดว่าจะมีครั้งที่สามในเร็วๆนี้ เราชอบเรื่องนี้มาก อ่านเรื่องไหนก็แทนไม่ได้เลย

ปล.คิดถึงพี่เหยาจัง

 

[Simple]

มีหลายเหตุผลที่ทำให้รักนิยายเรื่องนี้

และยกให้เป็นนิยายในดวงใจ

ความสมจริงของตัวละคร ปมต่างๆที่คุณภัคD ผูกไว้

คุณภัคD ถ่ายทอดออกมาได้ยอดเยี่ยมจริงๆ

หากมีคนถามว่าจะอ่านนิยายดีๆสักเรื่องในเล้า

เรื่องนี้เป็นหนึ่งในเรื่องที่ต้องแนะนำอย่างแน่นอน

ปล หายไปเกือบสามปีกลับมาใหม่ถึงได้บังเอิญมาเห็นตอนพิเศษ

[loveromance]

อันดับแรกขอกราบขอบพระคุณคเขียนมาก คุณภัคDเรารักคุณ!!!
เริ่มแรกเห็นใครๆว่ากันว่าสนุกมาก เอาล่ะ เตรียมอ่านเลย แต่อีกหนึ่งสรรพคุณที่เลื่องลือกันมาคือดราม่า หน่วง เศร้า โอ้วววว งั้นยังไม่อ่าน เก็บไว้ก่อน
จนกระทั่งวันนี้ทำใจได้เลตัดสินใจอ่าน
แม่เจ้า มันสุดยอดมาก ทุกอย่างลงตัว แต่แบบ...
อ่านไปพักไป ไม่ไหว หน่วงจนปวดตับ แต่สนุกสุดยอดมาก รักพี่เหยาไม่ว่าด้วยเหตุผลอะไร
และไม่ว่าทอมจะมีเหตุผลอะไร ดิฉันเกลียดมันมากค่ะ!!!!
ขอบคุณคนเขียนอีกครั้งนะค หรือจะเก็บไว้เป็นความทรงจำ จะเป็นนิยายแห่งความทรงจำที่งดงาม

[Maxshu]

อ่านเรื่องนี้รอบ2ก็บอกเหมือนเดิมว่าพี่เหยาอยู่ในใจน้อง เกลียดทอมมาก คุณภัคDเขียนให้มันมีชีวิตได้สุดยอดมากค่ะ

#อ่านแล้วสภาพจิตใจดำดิ่งลงเหวลึกไป3วันเลยค่ะ รับประกันว่าหน่วงจริงๆ

[DREAM COME TRUE]

เรื่องนี้โหดร้ายมาก ถึงจะจบแบบมีความสุข ไม่ใช่สุขธรรมดา แต่เป็นสุขมาก เพราะมันผ่านอะไรโหดร้ายๆมาเยอะ
ทั้งชอบ ทั้งทนอ่านไม่ไหว สารภาพว่าตอนใกล้ๆจบที่มันหนักๆ ผมเลือกจะอ่านแบบสคิปๆ เพราะทำใจไม่ไหว แต่ตอนหลังที่หวานๆ ผมอ่านเต็มๆนะ ^^

[หมวยตัวกลม]

ได้อ่านเรื่องนี้เพราะไปพิมพ์ในกูเกิ้ลว่า yaoi ดราม่า เลยไปเจอที่เค้าแนะนำเรื่องนี้ไว้ ตอนที่อ่านตอนสองตอนแรก ยังทำใจอ่านได้อยู่ แต่หลังจากนั้น ไม่อยากอ่านต่อเลย มันสะเทือนข้างใน มันจุก มันหน่วงอยู่ในอก น้ำตาตกใน จริงๆแล้วถ้าน้ำตาไหลจะรู้สึกดีกว่านี้ แต่สุดท้าย...ก็อ่านจบจนได้ สารภาพเลย อ่านแล้วไม่ได้เกลียดแค่ทอม แต่พาลเกลียดฝรั่งไปหมด เข็ดyaoiดราม่าไปอีกนาน

[sasaka8]

ขอบคุณ คุณภัคDและคนโพสต์ด้วยค่ะนิยายสนุกมากค่ะ
ลุ้นกว่าจะจบเศร้าตาม จบสมหวังดีแล้วค่ะ
ทำให้ชีวิตมีความหวังขึ้นอีกเยอะ แม้เป็นแค่นิยาย
แต่มันรู้สึกได้ถึงทุกข์และสุข เป็นกำลังใจให้ทุกคนค่ะ

[U-Zero]

ขอบคุณ คุณภัคDมากๆนะครับ สำหรับการถ่ายทอดเรื่องราวออกมาได้อย่างสุดยอด ยิ่งกว่าชีวิตจริง ตัวละครทุกตัวล้วนมีมิติ การเล่าเรื่องสุดแสนบีบคั้นอารมณ์ อย่างที่ทุกๆคนเห็นตรงกันแหละครับ ว่าสามารถบรรยายออกมาได้บีบหัวใจเหลือเกิน และตอนจบอย่างที่เป็นอยู่นี้ ก็ช่วยผ่อนคลายความเจ็บปวดให้ทั้งตัวละคร และคนอ่านได้ดีมากๆครับ ไม่งั้นถ้าจบเศร้านี่ ผมคนหนึ่งล่ะ ที่คงกระอักเลือดตายคาเรื่องนี้แน่ๆ

ออ ถ้าเป็นไปได้ อยากให้มีตอนพิเศษแบบอบอุ่นๆ ของเอกกับพี่เหยา ออกมาเรื่อยๆนะครับ เพราะผมรู้สึกผูกพันกับความรักของคู่นี้มากๆ ราวกับว่าเขามีตัวตนอยู่จริงไปซะแล้ว อยากรู้ความเป็นไปของพวกเขาเรื่อยๆ เหมือนเพื่อนเก่า ที่ยังอยากรู้ข่าวคราวกันและกันต่อๆไปน่ะครับ

สุดท้าย ขอบคุณ คุณ Thip ที่เอาเรื่องนี้มาโพสท์ให้อ่านกันด้วยนะครับ

[DATAs]

หนูเพิ่งอ่านจบ เพราะเพื่อนแนะนำมาอีกทีค่ะ

อ่านแรกๆ คือเกลียดเอกมากกกกก  ไปไปมามา สงสารมากกกกก  เข้าใจความรู้สึก 

อ่านรวดเดียวจบ ร้องไห้จนน้องถาม  มึงเป็นไร?? ไปหาหมอไหม?

แล้วยิ่งฉากตอนเอกลงจากรถไฟ  แล้วโทรมาบอกรักพี่เหยา แค่ฉากนี้ฉากเดียว หนูวนอ่านประมาณ 20 รอบ

คือมันเหมือนทั้งหมดที่อ่านมา หนูรอฉากนี้ฉากเดียว ร้องไห้เยอะมาก

ขอบคุณ คุณภัคD ที่เขียนนิยายดีดีแบบนี้ ต้องสารภาพว่าเป็นคนที่ไม่ชอบนิยายดราม่าเลย

แต่พออ่านเอกกับพี่เหยา แล้วเริ่มอยากเสพนิยายดราม่า ชอบมากค่ะ ชอบจริงๆ

ขอบคุณ พี่ THIP ที่เอามาลงให้อ่าน ตอนแรกคิดว่าจะไม่มีให้อ่านซะแล้ว ขอบคุณมากค่ะ

[KKKwanGGG]

.......  เรื่องนี้หนักมากจริง ๆ ครับ เรื่องอื่นผมอ่านทุกตัวอักษร แต่เรื่องนี้ไม่กล้าอ่านทุกตัวอักษร อ่านผ่าน ๆ ไม่ใช่ไม่ชอบ แต่เรื่องมันเครียดและหนักมากจริง ๆ

เขียนได้ดีมาก ๆ เลยครับ

ขอบคุณครับ

[eye_gun]

เข้ามาอ่านเพราะได้รับการแนะนำผ่านบอร์ดว่าหน่วงมาก  ก็ทำใจอยู่พักว่าพร้อมที่จะรับความหน่วงที่หลายคนการันตรีมา  อ่านผ่านไปตอนแรกความหน่วงยังไม่มา  แต่ภาษาสวย เริ่มคิด เริ่มอินว่าเป็นตัวละครที่กำลังกล่าวถึง  ตอนสองเริ่มคิ้วขมวด แต่ยังรับไหว  แล้วต่อจากนั้น  ทำเอาวางแท็บไม่ได้  หายใจเริ่มติดขัด บาวงครั้งเหมือนจมน้ำ  บางครั้งเหมือนหัวใจมันจะระเบิด รู้สึกไม่เข้าใจ  สงสาร เกลียด  ทำเอาไม่เป็นตัวเอง  นอนไม่หลับคิดวนเวียนว่าทำไมเหยาถึงยอม ทำไมและทำไม  เดาไม่ถูกว่าจะจบอย่างไร  อ่านไปมองชื่อเรื่องไปพยายามผูกว่าจะจบแบบไหน  พอจบเรื่องถึงยิ้มได้ตลอดสองวันที่พยามอ่าน (ตอนไหนบีบคั้นมากดกปิดแวะพักใจ  กลัวเป็นข่าวหน้าหนึ่ง  นักอ่านนิยายหัวใจวายกระทันหัน ) ขอบคุณ คุณภัคD ที่สรรสร้างนิยายที่หลายๆคนยกย่องให้เป็นวรรณกรรมแห่งวายไปแล้ว  ให้เราได้เสพ  ขอบคุณ คุณทิพย์  ที่นำมาลงให้ทุกคนได้หน่วงเต็มพิกัด  ตั้งแต่ต้นจนถึงบทก่อนจบ  ไม่มีน้ำตาสักหยด  แต่อ่านไปต้องเอามือกำอกซ้ายบ่อยๆ  หัวใจเหมือนจะบีบอัดตัว บางครั้งเต้นแทบระเบิด  ทำเอาแทบต้องหายาป้องโรคหัวใจมาวางไว้ใกล้ตัว  แต่บทจบและตอนพิเศษก็ทำให้ยิ้มได้ไม่ลำบากหมอ   สุดท้ายขอบคุณคงไม่พอ 

[kittisak Intarasarn]

มันมากกว่านิยาย  ไม่รู้จะอธิบายยังไง  .......

[Akikojae]

ไม่เคยคิดว่าจะกดเข้ามาอ่านเรื่องนี้เลยสักครั้ง ปีที่แล้วพี่สาวที่ทำงานเคยแนะนำให้ลองอ่าน แต่พอรู้ว่ามันดราม่าเลยช่างใจก่อน ทีนี้มาเมื่อวานเห็นคนคอมเมนท์เรื่องนี้เลยลองไล่อ่านเม้นดูหลายๆอันก็เห็นว่าจบแบบ happy เลยลองอ่านดู หลังจากนั้นก็ใช้เวลาตั้งแต่เมื่อคืนจนถึงตอนนี้ถึงได้อ่านมาจบด้วยตอนพิเศษ หน่วงในอกแต่น้ำตาไม่ไหล อยากบอกว่าขอขอบคุณคุณ ภัคดี มากๆค่ะ ที่เขียนนิยายฉบับวรรณกรรมชั้นเลิศออกมาให้ได้อ่าน ด้วยภาษาที่แฝงไปด้วยการอธิบายอารมณ์ ความนึกคิด และจิตใต้สำนึกภายในของตัวละคร ทำให้คนอ่านรู้สึกอิน เข้าใจ มีความสุข และเจ็บปวดตามไปด้วยแม้จะไม่ใช่ผู้ถูกกระทำ ชื่นชมจากใจจริงและอยากแต่งนิยายให้ดีแบบนี้บ้างแต่ก็คงยากเพราะขาดการใส่ใจรายละเอียด คุณภัคเก่งมาก เรานับถือจริงๆค่ะ  ส่วนตัวเห็นว่าตัวละครทั้งหมดลงตัวแล้ว และชัดเจนจนไม่มีอะไรคลาแคลงใจ จบแบบนี้ยิ่งทำให้เรื่องนี้ เป็นความทรงจำที่ดีของเรา ไม่น่าเปิดเลยไปเลยมาเลยค่ะ รู้แบบนี้อ่านเสียตั้งนาน ขอบคุณนะคะ ขอบคุณจากใจจริง รักพี่เหยา รักเอก รักตัวละครทุกตัว รักคนเขียน และขอบคุณคุณ THIP ค่ะ

[่jum]

ได้ยินชื่อนิยายเรื่องนี้มานานมาก แต่เพราะชื่อเรื่องบอกยี่ห้อความดราม่า
รวมทั้งแนวโน้มที่ว่าเรื่องจะจบไม่สวย เลยไม่กล้าอ่านซักที 
จนเห็นเรื่องนี้ที่หน้าบอร์ดอีกครั้ง เลยทำใจ เอาวะลองอ่านดู
แล้วก็ดราม่าสมชื่อจริงๆ    อ่านไปอึดอัดไป หน่วงมาก
หายใจได้ไม่เต็มปอดเลยซักตอน แม้กระทั่งตอนจบ
ยังดีที่มีตอนพิเศษหวานๆ มาให้พักหายใจบ้าง
แต่ก็ยังไม่วายมีซีนอารมณ์ให้ได้หน่วงกันอีก

ตัวละครที่ติดอยู่ในใจตลอดเวลาที่อ่านคือ ทอม
ตัวละครลึกลับที่ไม่สามารถคาดเดาได้
คนอ่านรับรู้แค่การกระทำ แต่ไม่รู้ถึงจิตใจ
ในขณะที่หยางยังพอรับรู้ความรู้สึกนึกคิดจิตใจได้
ผ่านการเล่าเรื่องของเอก
แม้นิยายจะจบไปแล้ว ทอมก็ยังเป็นปริศนาสำหรับเราต่อไป

เป็นนิยายที่ดีมากเรื่องหนึ่ง สมกับที่มีคนบอกต่อๆ กันไป
ขอบคุณคนแต่งและคนนำมาโพสต์ค่ะ

[Mouse2U]

อี๋~ เกลียดอิทอมมากอ่ะบอกเลย 
คนชั่ว คนเลวเอ้ย! ก็แค่คนที่ช่วยเหลือครอบครัว บุญคุณตอบแทนด้วยวิธีอื่นก็ได้ป่ะล่ะ ขัดใจ๊!   
จะมาอ้างว่าประสาททีหลังก็ไม่สงสารหรอกนะคะ สมควร ชิชิ! 

เหยาหนูสาย M ใช่ไหมค่ะลูก เป็นคนอื่นชิงตายไปแล้วค่ะ จริงๆนะบอกเลย โดนกระทำชำเราขนาดนี้ ทนทายาดมากค่ะ คาราวะเลย  รักพ่อก็เข้าใจนะ แต่ทนโดนแบบนี้เกินไปป่ะ ถาม?

ส่วนเอกด้วยความที่เด็กแหละเลยทำไรไม่ได้คิด อีกอย่างโดนอิทอมล่อลวงให้ร่วมขืนเหยาด้วย รักเขาชอบเค้าก็ยังไม่เข้าใจความรู้สึกตัวเอง เลยเผลอทำไม่ดีไปก็เยอะอ่ะ แต่สุดท้ายได้รักกันก็ดีแระเนอะ ถึงจะยังไม่ได้บอกครอบครัวก็เถอะ? 

เรื่องนี้มันอึดอัดได้ใจมากเลยค่ะ จะร้องไห้ก็ร้องได้ไม่สุด จะสงสารก็ไม่สุดอีก คือเหตุผลที่ตัวละครอ้างอ่ะ บางทีโค-รตจะขัดใจเราเลย
  คือแบบหน่วงมาก หน่วงได้อีกไรงี้ เราอ่านรอบเดียวนะแต่เราฝังใจอ่ะ อึมครึมไปเป็นอาทิตย์ คนเขียนสุดยอด   

[BIRD]

ดีใจที่สุดท้ายสองคนนี้ก้ได้อยุ่ด้วยกัน

[โซดาหวาน]

ขอบคุณสำหรับนิยายดีดีนะค๊า อยากบอกว่าเรื่องนี้เป้นอีกเรื่องหนึ่งที่อ่านแล้วประทับใจ
อ่านไปอินไปกับตัวละคร ไม่ว่าจะเป้นทั้ง เอก พี่เหยา แล้วก็ทอม
อ่านไปทั้งหน่วง ทั้งสับสนในความรู้สึกของเอก และสงสารและไม่เข้าใจพี่เหยา
และก็ทอม พร้อมทั้งผูกปม โยงเรื่องราว สำนวน โอ้ยยยลงตัวไปหมด
นั่งอ่านรวดเดียวจบคือวันนั้นไม่ลุกไปไหนเลยจิงๆ (กลัวขาดตอน คืออินหนักมากก)
แต่สุดท้ายก็จบด้วยดี แอบเสียดายมาไม่ทันหนังสือ~ 

[Palmieri]

ขอบคุณที่แต่งเรื่องนี้ออกมาให้ได้อ่านนะคะ
ใช้เวลาทั้งวันในการอ่าน เพราะไม่อยากพลาดส่วนใดส่วนหนึ่งของนิยายเรื่องนี้ไป
ตอนแรกๆที่อ่านก็รู้สึกเกลียดเอกนะ เกลียดทอม แต่พออ่านไปจนจบก็ไม่รู้สึกเกลียดมากเท่าตอนแรก ไม่ใช่ว่าเป็นคนดีตอนท้ายแล้วจะเปลี่ยนความรู้สึกได้ แต่เหมือนว่าเราเข้าใจเค้ามากขึ้น เข้าใจในการกระทำ เหมือนถ้าย้อนมองตัวเอง ว่าถ้าเป็นเราบ้างจะทำยังไง จะรู้สึกยังไง
นิยายเรื่องนี้มันให้ความรู้สึกทรมาน เจ็บปวด อึดอัด มันโหดร้ายในความรู้สึกของเรา จนบางครั้งอยากจะเลิกอ่านกลางคันเหมือนกัน แต่ความอยากรู้ก็ทำให้อ่านจบจนได้ ระหว่างอ่านไม่มีน่ำตาสักหยด ไม่ใช่ไม่เศร้า ไม่สงสารนะ แต่มันรู้สึกบีบคั้นอารมณ์ มันอึนๆ อึดอัดจนร้องไม่ออก จนมาหลังๆที่เข้าใจกันนั่นแหละ ถึงได้รู้สึกเหมือนได้หายใจหลังจากกลั้นมานาน
ขอบคุณอีกครั้งสำหรับนิยายดีๆที่ไม่ใช่แค่ตัวหนังสือ..

[Narugojang]

หน่วง.. คำนี้คงชัดเจนสำหรับวรรณกรรมเรื่องนี้
บางครั้งก็อยากหยุดอ่านไปซะดื้อๆ แต่ก็มีบางอย่างที่เชิญชวนให้อ่านต่อ
คือ มันไม่ถึงกับร้องให้ แต่ก็ปฏิเสธไม่ได้ว่ารู้สึกเศร้า
ถึงจะจบแบบมีความสุข แต่มันก็ยังเศร้า

เหมือนเราลืมอดีตของเขาไม่ได้ และไม่สามารถเหลือไว้เพียงความทรงจำได้เช่นกัน


ขอบคุณสำหรับสิ่งดีๆ แบบนี้นะคะ คุณเจ๋งมาก

[╰Äρρłәßәѓѓÿ╮]

ไม่ต้องคอมเมนต์อะไรมากมาย เห็นชื่อคนเขียนก็รับรองคุณภาพจริงๆ
ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆ ควรค่าแก่การสะสม 


ปล. ฉันไปอยู่ไหนมาเพิ่งมาเจอเรื่องนี้

[magic-moon]

อยู่เล้ามาหกปี แต่ก็ทำใจอ่านไม่ได้ซักที กลัวคยแต่งที่สุดดดดดด เคยหลงไปอ่านเรื่องของตะวันฉายมา ไอ้เราเห็น้องฉายน่ารัก ก็นึกว่าจะใสๆ อ่านไปได้สามตอนล่ะมืดเลย คนอ่านนี่แหละค่ะหน้ามืด ถ้าอ่านเรื่องนี้ ต้องตายคาเว็บแน่ #จากคนที่ยังทำใจอ่านไม่ได้ ป.ล. แต่อยากอ่านมากกกกกกกกก

[Cloudnine]

เห็นกระทู้ถูกดันขึ้นมา ทำให้คิดถึงเรื่องนี้เลย...
คิดถึงเอก คิดถึงเหยา

 

[smmikie]

ร้องไห้เยอะมากเรื่องนี้
คือมันดีมากกกกกก
จบได้สวยมากกกกกกก

แต่กว่าจะจบเสียน้ำตาไปเยอะเหมือนกันนนนน

[Ma Lullaby]

อ่านแล้วบีบคั้นมากค่ะ

ทุกฉากทุกตอนสมจริงจนถึงกับเครียด เกือบนอนไม่หลับเลยทีเดียว

<<ได้ข่าวว่าแกนั่งอ่านดึกมากทั้งที่เมื่อวานต้องไปทำงาน

ขอบคุณ คุณภัค D ที่สร้างสรรค์ผลงานดีๆขึ้นมานะคะ

#สารภาพบาปว่าไม่ได้อ่านทุกบรรทัด กลัวกะอักเลือดตายก่อนอ่านจบค่ะ
เพราะลุ้นตอบจบของคู่นี้

ทุกตัวละครมีมิติ ประหนึ่งชีวิตอยู่จริง นี่สินะ วรรณกรรม
อ่าน "คำมั่นสัญญา" ของคุณทมยันตี ก็ร้องไห้เป็นเต่าเผา
แต่เรื่องนี่ทำให้อิชั้นอินมาก จนกินข้าวเช้าไม่ค่อยลง แต่ตอนบ่ายฟาดเรียบ <<เอ๊ะยังไง555+

ข้าน้อยขอจากลา ราตรีสวัสดิ์ค่ะ (ก่อนจะเวิ่นเว้อมากกว่านี้)
 

[แมลงมีพิษชนิดหนึ่ง]

อ่านแล้วรู้สึกตื้อ ๆ หายใจไม่ทั่วท้อง สงสัยเราจะไม่ค่อยถูกจริตกับนิยายแนวนี้เท่าไหร่ แต่ก็อ่านจบแล้วหละ

 

[peppermintt]

มันเป็นนิยายที่มีหลายอารมณ์มาก อ่านแล้วอิน เจ็บแปลกๆ 

[Ondine]

เป็นเรื่องที่เศร้ามาก มากจนไม่รู้จะบรรยายออกมายังไง
แต่แปลกตรงที่เราไม่ร้องไห้มากมายเหมือนนิยายเศร้าเรื่องอื่นๆ
เรียกว่าน้ำตามันตกในละมั้ง มันเจ็บปวด เครียด มันบีดรัดหัวใจ
อ่านไปแล้วเหมือนจะหายใจไม่ออก จะหมดลมไปทุกทีๆ
ความรู้สึกเรามันซ้อนทับกันระหว่างความจริงกับเรื่องที่กำลังอ่าน
อ่านแต่ละตอนจบบางทีก็ต้องหลับตาพักใจให้หายเหนื่อยแล้วถึงจะอ่านต่อได้

เรามองหาความสุขจริงๆของตัวละครในเรื่องนี้แทบไม่เจอ มันมีแต่สีเทากับดำ

คุณทำให้เรารักและสงสารตัวละครพร้อมๆไปกับเกลียด 
เหมือนเรามองภาพคนธรรมดาทั่วๆไป แต่ในใจรับรู้ถึงความดิบความมืดดำต่ำตมในความเป็นมนุษย์

คุณ ภัคD เก่งมากๆนี่เป็นนิยายเรื่องแรกของคุณที่เราได้อ่าน อ่านรวดเดียวจบในคืนเดียวพร้อมแบกความรู้สึกหนักอึ้งไว้ในใจ จนตอนนี้ก็ยังวางไม่ลง

เรารับรู้ชัดเจนในความรู้สึกระหว่าง เอกกับเหยา  แต่สงสัยและไม่เข้าใจในความรู้สึกของ เหยากับทอม เหมือนความรู้สึกที่รับรู้เค้าก็รักกัน แต่หลายๆการกระทำของทั้งคู่ มันก็พาสงสัยคนที่รักกันเค้าต้องทำให้กันเจ็บปวดขนาดนี้เลยเหรอ
การยังยืนอยู่จุดเดิมเพื่อรับความเจ็บปวดพร้อมทำให้อีกฝ่ายรู้สึกเจ็บปวดไปพร้อมๆกัน มันคือทางเลือกที่ดีที่สุดแล้วใช่มั้ย

ยิ่งมาอ่านตอนพิเศษ เหยาก็ยอมทำตามทอมเพื่อเล่นเกมส์อยู่ในวังวนสกปรกนั้นไม่ได้โดนบังคับแต่อย่างใด เราว่าสองคนนี้จิตใจคงป่วยมาก มากจริงๆ

เราว่าเราควรต้องอ่านอีกหลายๆรอบเพื่อจะเข้าใจความรู้สึกตัวละครมากกว่านี้ เป็นนิยายที่เลอค่าจริงๆไม่รู้จะบอกยังไง ภาษาสวยอ่านแล้วเหมือนนั่งดูหนังเรื่องนึงในห้องมืดๆ
คุณเก่งมากที่ตีความรู้สึกตัวละครใส่คนอ่านได้แตกกระจุยขนาดนี้ เสียดายที่เราได้อ่านเรื่องนี้ช้าไป ขอบคุณที่เอามาลงให้ได้อ่านนะคะ ขอบคุณมาก

[lipure]

รักเอก รักเหยา

เหยา. เป็นคนที่จิตใจกว้างเหมือนแม่น้ำ ที่อภัยให้เอกได้ทุกครั้ง

ไม่ว่าเอกจะทำร้ายแค่ไหนก้ตาม

เอก. เป็นผู้ชายที่โชคดีมาก แม้ตอนแรกจะขี้ขลาดหนีปัญหา แต่ก็รักมั่นคง

เกลียดไอ้ทอม คือ มันโรคจิตมาก ดีแล้วที่ไปบำบัด แต่ อยากให้มันโดนอะไรมากกว่านี้

 คือที่ทำไว้กับเหยา ที่เอาคนอื่นมาทำร้ายเหยา รู้สึกว่า มันยังรับกรรมไม่พอ

สรุปคือ รักเลย เรื่องนี้อ่ะ

แต้งค์คนแต่งและคนโพสต์นะค้า 

[merit toyney]

 :mew4:เรารักเอก และพี่เหยามาก แต่เกลียดทอมมากๆ ใจมันทำด้วยอะไรว่ะทำร้ายเอกและเหยาได้เจ็บปวดมากๆ แต่ก็ดีใจที่เรื่องนี้จบแบบHappy เหยาและเอกได้รักกัน ปล.ใจจริงเราอยากให้ตอนจบทอมได้รับกรรมบ้างแต่นี่เหมือนไอ้ความเลวความชั่วเรื่องเหี้ยๆที่ทอมทำมันไม่ได้รับกรรมกับความเลวที่มันทำไว้เลย และเราอยากให้ทอมหายไปจากชีวิตของเหยาและเอกซะ

[order66]

ขอบคุณเรื่องมากครับ

ยอมรับเลยว่าเกลียดมาก เกลียดทุกตัวละคร การตัดสินใน การกระทำ สังคมที่ดำเนินในเรื่อง
อึดอัดสุด และก็สงสารอย่างที่สุดด้วยเหมือนกัน

แล้วก็ร้องไห้เมื่อเรื่องดำเนินมาถึงตอนสุดท้าย ที่ตัวละครทำในสิ่งที่ควรทำ พูดในเรื่องที่ควรบอกมานาน

จากนั้นก็ยิ้มในบทสรุป เหมืนอกับ 'อิสระ'  ที่เอกเจอ

อ่านเสร็จแล้วมานั้นคิดวนไปเวียนมา จนคิดได้ว่าตัวเองโชคดีขนาดไหนที่ไม่เจอสภาพแวดล้อมแบบนี้ เรื่องแบบนี้
มีครอบครัวที่ปกป้อง รู้ว่าสังคมมันมีทั้งสว่าง เทา และมืด.....

ขอบคุณครับ ขอบคุณจริงๆ