...ด้วยพันธะบรรณาการ พันธะ 17(จบ)...อัพ 22/07 (หน้า 20 ค่ะ)
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด

สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด

ผู้เขียน หัวข้อ: ...ด้วยพันธะบรรณาการ พันธะ 17(จบ)...อัพ 22/07 (หน้า 20 ค่ะ)  (อ่าน 279130 ครั้ง)

ออฟไลน์ Dezair

  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 533
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1543/-8
ร่างกายเมื่อยขบไปหมดทุกส่วนราวกับถูกจับยืดแขนยืดขา สนธยากรอกตามองไปมา รอบกายของตนคือแพทย์หลวงแห่งอนันตราชที่สลับสับเปลี่ยนกันมาดูแลอาการแทบทุกชั่วขณะหายใจ และหนึ่งคนที่ไม่ได้มีความรู้ด้านยาใดๆที่เสนอหน้ามาบ่อยๆก็คือเตชินทร์



   สนธยาอยากยิ้มขำที่เห็นรายนั้นขยันชะเง้อหน้าผ่านไหล่เหล่าแพทย์หลวงมาดูอาการของเขา หากแต่ชะเง้อครั้งใดเป็นต้องถูกคุณท้าวเอิบดุเสียทุกที แม้ร่างกายจะยังขยับไม่ได้ แต่หูของสนธยาได้ยินชัดทุกคำพูดของแม่นมร่างอวบที่แลดูจะห่วงใยเขาไม่ต่างจากเตชินทร์เสียเท่าไหร่



   “ทำไมถึงได้ซนเช่นนี้เพคะองค์เตช! หม่อมฉันทูลแล้วว่าให้ประทับตรงนี้ จะเตร่ไปเตร่มาสร้างความเกะกะให้ท่านหมอหลวงทำไม!”



   สนธยากะพริบตาผ่านไปห้าครั้ง เสียงของคุณท้าวเอิบก็ดังขึ้นอีก



   “เอ๊! องค์เตชนี่กระไร! หม่อมฉันทูลกี่รอบแล้วเพคะว่าอย่าไปขัดขวางการทำงานของท่านหมอหลวง”



   และพอสนธยากะพริบตาอีกสิบครั้ง เสียงของคุณท้าวเอิบก็ดังขึ้นมากกว่าเดิม



   “องค์เตช!! หม่อมฉันทูลว่าอย่าเสด็จไปใกล้เตียงอย่างไรล่ะเพคะ!! ไม่อยากให้องค์สนหายดีหรืออย่างไรถึงไปทรงวุ่นวายกับท่านหมอหลวง!!!”



   พอถูกดุและอ้างอิงมาถึงสนธยา เตชินทร์ก็ยอมหายไปจากสายตาของสนธยาแต่โดยดี ทว่าเมื่อร่างโปร่งที่นอนนิ่งขยับไปไหนไม่ได้อยู่บนเตียงถูกพลิกให้นอนตะแคงเพื่อให้แพทย์หลวงตรวจแผ่นหลัง เตชินทร์ที่นั่งอยู่บนเก้าอี้มุมห้องก็กลับมาอยู่ในสายตาอีกครั้ง



   และครั้งนี้ ดวงตาของพวกเขาทั้งคู่สบกันนิ่งนาน



   …ทำไมหนอ…ทำไมเตชินทร์ถึงห่วงใยเขาถึงเพียงนี้ จะว่าเคยพบหน้าค่าตากันมาก่อน และตอนนี้กลายเป็นคู่หมายกันแล้ว แต่ก็ไม่เห็นว่าสนธยาคนนี้ที่กลายเป็นองค์ชายพลัดถิ่นจะมีดีมีเด่นตรงไหนให้ห่วงหาอาทรเลยสักนิด…



   “พยายามขยับโอษฐ์พระเจ้าค่ะ ถ้าทรงออกเสียงเป็นคำได้จะยิ่งดี” แพทย์หลวงที่คอยตรวจอาการทูล สนธยาจึงพยายามขยับริมฝีปาก ทว่ามันยากเย็นเหลือแสน เขาจับจ้องดวงเนตรสีดำสนิทของเตชินทร์ราวกับมันมีพลังบางอย่างที่ทำให้พระองค์เข้มแข็งและลุกขึ้นสู้



   สนธยาลองขยับและเปล่งเสียงอีกหน มีเสียงลมเบาๆออกมาจากปากเขา



   “ลองอีกนิดพระเจ้าค่ะ ตรัสให้เป็นคำพระเจ้าค่ะ” หมอหลวงหลายคนเงี่ยหูฟังเพื่อสังเกตอาการที่ดูเหมือนจะดีขึ้นกว่าที่คิด



   “…เ…ช…”



   “อีกนิดพระเจ้าค่ะ อีกนิด”



   “…เต…ช…” ราวกับห้องทั้งห้องเงียบเพื่อรอฟังคำพูดแรกหลังจากถูกพิษ และเพราะห้องนั้นเงียบจนเสียงแผ่วเบาของสนธยาก็ยังไปถึงหูของคนที่นั่งอยู่ไม่ไกล



   เตชินทร์ไม่อาจรออีกแล้ว เขารีบลุกขึ้นปราดเข้ามานั่งข้างเตียงทันที



   “ท่านสน เราอยู่นี่…”



   “ท…เ…ตช…”



   “เราอยู่ตรงนี้ และจะไม่ปล่อยท่านให้คลาดสายตาอีกแล้ว” หัตถ์ใหญ่หนาลูบศีรษะสนธยาด้วยความรักความอาทร หากทว่าสนธยาทำได้เพียงแค่ทอดมองใบหน้าของอีกฝ่าย ทั้งที่มีเรื่องมากมายอยากจะพูดแท้ๆ มีเรื่องมากมายอยากจะถาม แต่เวลานี้…แค่เรียกชื่ออีกฝ่ายยังยากเหลือทน…



   “อ…อังก…กูร…” สนธยาทำได้เพียงเรียกชื่อของคนที่เขาอยากรู้ความเป็นไป



   “เราสั่งจำคุกไปแล้ว” แม้เสียงจะไม่เหี้ยมโหด แต่สนธยาก็พอจะจับน้ำคำได้ว่าเตชินทร์โมโหองครักษ์ของตนอยู่ในที



   “ท…ทำไม…”



   “อังกูรไม่ทำตามคำสั่งเรา เรากำชับนักหนาว่าห้ามให้ท่านมีอันตราย แต่ก็ยังขัดขืน” แม้จะรู้ดีแก่ใจว่าที่อังกูรทำนั้น ก็เพื่อให้ทุกอย่างลุล่วงและสำเร็จเสร็จสิ้นโดยดี แต่พอเตชินทร์มองเห็นสนธยาได้แต่นอนนิ่งบนเตียงแล้วก็นึกเคืองนึกโกรธอังกูรไม่น้อย



   “ข…เขา…ท…ทำเ…พื่อเ..รา…” สนธยาเอ่ยอย่างยากลำบาก ดวงเนตรที่จับจ้องใบหน้าของเตชินทร์นั้นเต็มไปด้วยความอ้อนวอน



   “เรารู้ท่านสน เรารู้ว่าอังกูรพยายามที่จะให้ท่านเป็นอันตรายน้อยที่สุดแล้ว…แต่…” ทว่าเมื่อเขาสบตากับดวงตาของสนธยาที่มีแววเว้าวอนให้ยกโทษอังกูร เตชินทร์ก็ได้แต่ใจอ่อนถอนหายใจอย่างยินยอม



   “เอาเถอะ แล้วเราจะพิจารณาลดโทษให้อังกูร แต่ท่านต้องรีบหายดีโดยไว” สนธยายิ้มบางแทนคำตอบ ก่อนจะหลับตาลงอย่างอ่อนล้า ยาพิษช่างร้ายแรงนัก มันทำให้ร่างกายไร้ความสามารถในการขยับเขยื้อนและเหนื่อยล้าจนแทบทนไม่ไหว



   เตชินทร์มองคนที่กำลังหลับตาด้วยความสงสาร ก่อนจะก้มลงแนบริมฝีปากลงกับข้างขมับอย่างอ่อนโยนแล้วกระซิบแผ่ว



   “พักผ่อนเสียเถอะ วันนี้ท่านพบเจอเรื่องราวมากมายเหลือเกิน…” ราวกับนิทานขับกล่อมก่อนนอน องค์ชายหนุ่มแห่งอนันตราชแนบปรางค์อุ่นลงกับขมับของสนธยา แล้วขับขานทำนองในลำคอเกิดเป็นเสียงดังแผ่วที่กล่อมสนธยาลงสู่นิทราอย่างรวดเร็ว


…………………………………….




   เสียงประตูซี่เหล็กถูกเลื่อนเปิดดังขึ้น ทว่าไม่ได้ทำให้นักโทษหนุ่มร่างสูงใหญ่ที่นั่งอยู่ในห้องให้ความสนใจจะหันไปมองเลยแม้แต่น้อย ร่างสูงโปร่งขององครักษ์ในองค์ชายสนธยาก้าวเดินเข้าไปภายใน ก่อนที่นายทหารคุมคุกหลวงจะเลื่อนประตูปิดดังเดิม



   “ข้าเป็นตัวแทนของราชสำนักสมุทรา มาที่นี่เพื่อสอบถามเรื่องทั้งหมด” ชีวินเอ่ยเสียงเรียบ อังกูรจึงยอมหันมอง เบื้องหลังขององครักษ์หนุ่มแห่งสมุทรานั้นคือนายทหารของสมุทราที่มาพร้อมกับกระดาษและปากกาขนนกสมกับที่บอกกล่าวไว้เมื่อครู่ว่าจะมาสอบถาม



   ส่วนทหารแห่งอนันตราชน่ะหรือ…นอกจากอังกูรที่อยู่ในคุกแล้ว นอกคุกก็มีแค่สมิตยืนกอดอกสายตาเพ่งมองตรงมาที่เพื่อนรักร่วมสายทหาร แม้จะยืนนิ่ง แต่สายตาที่ส่งผ่านนั้นบอกอังกูรได้เป็นอย่างดีว่าสมิตห่วงใยเพียงใด



   “มีอะไรก็ถามมา” อังกูรตอบเสียงเรียบ ราวกับไม่สนใจว่าสภาพรอบกายของตนในเวลานี้จะเป็นคุกหลวงที่แสนอับทึบและชื้นเย็น



   ชีวินทรุดกายลงนั่งบนตั่งฝั่งตรงกันข้าม พร้อมด้วยนายทหารที่มีทั้งกระดาษและปากกาขนนกพร้อมด้วยน้ำหมึก



   “เรื่องนี้เกี่ยวข้องกับบัลลังก์ของสมุทรา อยากให้ท่านทำความเข้าใจว่าหากแพร่งพรายไปถึงใครคนอื่น ท่านจะไม่อาจมีชีวิตอยู่ได้อีก”



   “เข้าใจดี” อังกูรตอบเรียบตามนิสัย



   “องค์หญิงอรุณาติดต่อกับท่านอย่างไร และเมื่อไหร่”



   “มีนกตัวหนึ่งบินเข้ามาที่บ้านข้าทุกเช้า พร้อมกับสาสน์ผูกข้อเท้า ตั้งแต่ข้าตามเสด็จองค์ชายเตชินทร์ประพาสที่สมุทรา ข้าได้รู้จักกับองค์หญิงอรุณา และนับจากนั้นเรื่อยมา องค์หญิงก็ให้คนติดต่อข้ามาโดยตลอด”



   “ท่านรู้ถึงความปรารถนาขององค์หญิงอรุณาหรือไม่”



   “รู้”



   “องค์หญิงอรุณาทรงประทานสิ่งใดให้ท่านเป็นการตอบแทน”



   “ทอง และทรงสัญญาว่าถ้าได้ครองบัลลังก์สมุทรา จะให้ข้าขึ้นเป็นราชาเคียงข้างพระองค์” ชีวินนิ่งชะงักไปในทันที เขาสบตาอังกูรก็พอรับรู้ว่านอกจากทองแล้ว อาจมีบางอย่างที่องค์หญิงอรุณา ‘ลักลอบ’ ประทานให้อังกูรด้วยเช่นกัน



   “แล้ว…แล้ว…ใครเป็นคนจัดหายาพิษที่ใช้ในครั้งนี้”



   “ข้าไม่รู้ ข้าได้รับมาจากคุณท้าวสุภาอีกทีหนึ่ง”



   “แล้วกับราชินีวารีวาท เจ้าได้รับการติดต่อจากพระองค์ตั้งแต่เมื่อไหร่”



   “ก่อนที่องค์ชายสนธยาจะเสด็จมาที่อนันตราช ข้าถูกเรียกให้เข้าพบราชินีวารีวาทที่สมุทรา ข้าทูลพระองค์เรื่ององค์หญิงอรุณา นับแต่นั้น ราชินีวารีวาทก็มีรับสั่งให้ข้าคอยดูแลองค์ชายสนธยาอีกทอดหนึ่ง แต่ก็ไม่ให้ทิ้งเรื่องที่เป็นสายให้แก่องค์หญิงอรุณา”



   “เรื่องนี้องค์ชายเตชินทร์ทรงทราบหรือไม่”



   “ข้าตอบเฉพาะเรื่องของสมุทรา ไม่ตอบเรื่องของอนันตราช” อังกูรตอบเรียบ ชีวินพยักหน้ารับอย่างเข้าใจ ก่อนจะถามไปอีกเรื่อง



   “นอกจากองค์หญิงอรุณาแล้ว ท่านพอจะรู้เห็นเรื่องผู้สมคบกับพระองค์หรือไม่”



   “เท่าที่เห็น ก็มีแค่คุณท้าวสุภา ส่วนพวกที่เป็นทหารก็แค่ทหารรับจ้าง”



   “องค์หญิงอรุณาเคยแสดงอาการมาดร้ายต่อเชื้อพระวงศ์อื่นๆอีกหรือไม่”



   “ทุกพระองค์” เป็นอีกครั้งที่ชีวินได้แต่นิ่งเงียบ เขาหันกลับไปสบตานายทหารที่ทำหน้าที่จดบันทึกด้วยเพราะสองจิตสองใจไม่รู้จะจดดีหรือไม่



   …แต่…ต่อให้ไม่จด เรื่องนี้ก็พอจะคาดเดาได้อยู่หรอก…ไม่ว่าใครก็ตามที่ขวางการครองบัลลังก์ขององค์หญิงอรุณา คนผู้นั้นล้วนถูกกำจัดทั้งสิ้น…



   “หลังจากที่ท่านได้รับยาพิษที่ใช้ในครั้งนี้จากคุณท้าวสุภาแล้ว ท่านทำอย่างไรต่อ”



   “ข้าลอบส่งข้อความไปทูลราชินีวารีวาทเรื่องยาพิษและแผนการ พร้อมด้วยตัวอย่างพิษจำนวนหนึ่ง ตอนที่วางยาราชินีวารีวาทนั้น พระองค์ทรงเตรียมการเรื่องยาถอนพิษไว้แล้ว และหลังจากพาราชินีวารีวาทลงห้องลับแล้ว องค์หญิงอรุณามีรับสั่งให้ข้าไปบอกสมิต เพราะรู้ว่าสมิตจะต้องไปตามองค์ชายสนธยา จากนั้นก็ให้ข้าทำทีเป็นว่ามีรับสั่งด่วนจากกษัตริย์วิภูเพื่อดึงองค์ชายสนธยามาเพียงลำพัง แล้วจึงค่อยวางยาพาลงไปยังห้องลับ”



   “ภายในห้องลับ มีอะไรเกิดขึ้นบ้าง”



   “องค์หญิงอรุณามีรับสั่งให้ข้าสังหารราชินีวารีวาท แล้วให้สังหารองค์ชายสนธยาต่อ จากนั้นจึงค่อยนำมีดใส่ในหัตถ์องค์ชาย เพื่อจัดฉากว่าเป็นการฆาตกรรมราชินีวารีวาทแล้วฆ่าตัวตายตาม”



   “แล้วท่านทำเช่นไรต่อไป”



   “ข้าสังหารคุณท้าวสุภาแทน และทำให้องค์หญิงอรุณาใช้ข้อหัตถ์ไม่ได้”



   ชีวินรับฟังอย่างสงบ แม้จะเป็นเรื่องของราชวงศ์สมุทรา ทว่ามันเป็นโศกนาฏกรรมในครอบครัวที่น่าสังเวชใจเหลือเกิน…พี่น้องฆ่ากัน ลูกฆ่าแม่ เพียงเพราะต้องการสิ่งที่แม่มีและกังวลว่าสิ่งนั้นจะตกถึงมือคนอื่นที่ไม่ใช่ตัวเอง…



   “ขอบคุณท่านมาก” ชีวินลุกขึ้นโค้งกายทำความเคารพทั้งที่ตนเองก็มีตำแหน่งเป็นองครักษ์เช่นเดียวกัน อังกูรเพียงแค่พยักหน้ารับ ด้วยรู้ดีว่าที่อีกฝ่ายทำความเคารพเขานั้น คือการเคารพที่เขาช่วยเหลือสมุทรา



   ชีวินและทหารจากสมุทราเดินออกจากห้องขังไปแล้ว สมิตก็รีบโผเข้ามาหาทันที



   “เดี๋ยวสิ!! พาอังกูรออกมาด้วย!!!”



   “เรื่องนี้ไม่ได้อยู่ในความสามารถของข้า” ชีวินตอบเสียงเรียบ



   “หมายความว่ายังไงน่ะ!! อังกูรช่วยเหลือสมุทราไม่ใช่หรือ!!”



   “แต่คนที่สั่งขังท่านอังกูรไม่ใช่สมุทรา เพราะฉะนั้นสมุทราไม่มีอำนาจใดๆในสิ่งที่ท่านร้องขอ” องครักษ์แห่งสมุทรากล่าวเช่นนั้น ก่อนจะก้าวเดินออกจากคุกไป สมิตได้แต่อ้าปากค้าง ก่อนจะถลาไปที่ซี่เหล็กลูกกรง ซึ่งเบื้องหลังซี่กรงเหล่านั้นคืออังกูรเพื่อนรักของเขาเอง



   “เจ้าดูพวกสมุทราสิอังกูร!!! ทำคุณได้โทษชัดๆ!!!”



   “เขาพูดถูกของเขา สมุทราไม่ได้มีอำนาจใดๆในคุกของอนันตราช”



   “ถ้าเช่นนั้นก็ต้องขอจากอนันตราช!...แต่…แต่องค์เตชมีรับสั่งให้ขังเจ้า…” สมิตคิดไม่ตก หัวคิ้วขมวดเข้าหากันอย่างเคร่งเครียด ในขณะที่อังกูรกลับนั่งเงียบด้วยท่าทีผ่อนคลายราวกับไม่มีเรื่องเดือดเนื้อร้อนใจใดๆ



   “จริงสิ!! องค์ชายสนธยา!! ข้าจะไปทูลองค์ชายสนธยาให้ปล่อยเจ้า! รอหน่อยนะอังกูร!!!” สมิตรีบร้อนอย่างตื่นเต้น ด้วยเพราะเห็นแววว่าจะช่วยเหลือเพื่อนได้ แต่ก็ไม่วายต่อว่าต่อขานใครบางคนที่แม้ไม่ได้เกี่ยวข้องกับเรื่องนี้โดยตรง แต่ก็ทำตัวได้น่าหมั่นไส้เหลือเกิน



   “ส่วนเจ้าชีวินนั่น! รอก่อนเถอะ!! ใช้งานเพื่อนข้าเสร็จแล้วถีบหัวส่งเช่นนี้ เดี๋ยวได้เห็นดีกัน!!”



………………………………….   

ออฟไลน์ Dezair

  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 533
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1543/-8
เพียงแค่วันรุ่งขึ้น สนธยาก็สามารถลุกขึ้นนั่งได้ แม้สองขาจะยังอ่อนแรงจนไม่อยากขยับก็ตามที เช้านี้ร่างโปร่งนั่งบนเตียง มีคุณท้าวเอิบจัดแจงยกโต๊ะเล็กขึ้นกางคร่อมตักสำหรับวางอาหารมื้อเช้าที่นางคัดสรรมาอย่างดี



   “วันนี้เป็นข้าวต้มร้อนๆนะเพคะ”



   “ขอบใจมาก คุณท้าว”



   “องค์เตชมีรับสั่งว่าจะรีบเสด็จมาทันทีที่งานเรียบร้อย เมื่อวานนี้ไม่ได้ทรงงานเป็นชิ้นเป็นอันเพราะมัวแต่ห่วงพระองค์นะเพคะ” คุณท้าวเอิบจัดการยกหางองค์ชายของตัวเองเรียบร้อย แต่การที่นางพูดถึงเรื่องเมื่อวาน ความทรงจำสุดท้ายก่อนที่จะเข้าสู่นิทราโดยมีเสียงเพลงขับกล่อมจากคอของใครบางคน



   …ใครบางคน…ที่เวลานี้กลับทำให้หัวใจของสนธยาชุ่มชื้นเหลือเกิน…



   “ราชินีวารีวาทเสด็จเพคะ” นางกำนัลรับใช้คนหนึ่งเดินเข้ามาทูลที่ข้างแท่นบรรทม และเพียงครู่เดียว ประตูห้องบรรทมของสนธยาก็ถูกเปิดออก สนธยาส่งยิ้มให้ผู้เป็นมารดาที่เสด็จตรงมาหาเพราะไม่อาจลุกขึ้นทำความเคารพได้อย่างทุกที



   “ขอพระราชทานอภัย กระหม่อมยังลุกเดินไม่สะดวก…” ราชินีวารีวาทเพียงแค่แตะไหล่โอรสอย่างแผ่วเบาและรอยสรวลบางที่มุมโอษฐ์



   “ไม่ต้องคิดมาก องค์สน แล้วนี่เป็นอย่างไรบ้าง ดีขึ้นบ้างไหม”



   “ดีขึ้นแล้วพระเจ้าค่ะ แต่แค่ยังใช้ขาไม่ได้เท่านั้น เห็นท่านหมอหลวงบอกว่า พรุ่งนี้น่าจะลุกขึ้นเดินได้แล้ว” ราชินีวารีวาทประทับลงบนพระเก้าอี้ที่นางรับใช้ยกมาถวายข้างเตียง ขณะที่ทอดเนตรพักตร์ซีดเซียวของโอรส ทว่าก็ยังดูดีกว่าเมื่อวานมากนัก



   “เสด็จแม่…แล้ว…อรุณา…” แม้จะเป็นน้องที่ไม่เคยมีความปรารถนาดีต่อเขา แต่สนธยาก็อดถามไถ่ถึงความเป็นไปไม่ได้ ด้วยเพราะก่อนที่จะถูกพาออกจากห้องลับนั้น อรุณาก็ถูกมีดบั่นเข้าที่ข้อมือจนเลือดไหลโกรก



   ราชินีวารีวาทนิ่งไปเล็กน้อย หากเอ่ยว่าอรุณาเพียงแค่บาดเจ็บ อาจจะยังสร้างความกังวลไม่สิ้นสุดให้แก่สนธยา


   “ขอเราอยู่เพียงลำพังกับโอรสของเรา” ราชินีแห่งสมุทราตรัส ก่อนจะเงียบลงเพื่อรอคอยให้นางกำนัลและนายทหารทั้งหลายออกจากห้องไป เมื่อภายในห้องเหลือเพียงพระองค์และสนธยาแล้ว ราชินีวารีวาทจึงเหลือบเนตรกลับมาสบเนตรโอรส


   “อรุณาสิ้นแล้ว”



   สนธยาชะงัก ดวงเนตรสีอ่อนส่อแววเศร้าและเสียดาย ต่อให้ไม่รักใคร่กันเสียเท่าไหร่ แต่สนธยาก็มองอรุณาเป็นน้องเสมอ



   “อย่างนั้นหรือพระเจ้าค่ะ” เขาได้แต่ถามเสียงเบาอย่างใจหาย ชีวิตของอรุณาไม่น่าจะสั้นถึงเพียงนี้เลย ถ้าไม่ใช่เพราะความละโมบโลภมากเหล่านั้น



   “แม่ให้ทหารส่งข่าวกลับไปที่สมุทราแล้ว เพื่อให้ทางนั้นประกาศเรื่องอรุณาสิ้นเพราะเจ็บป่วย และมีกำหนดไว้ทุกข์สามเดือน”



   “นาง…สิ้นอย่างสงบหรือไม่ เสด็จแม่” สนธยาถาม แม้ความหวังจะมีเพียงเล็กน้อยก็ตามที ภาพสุดท้ายที่เขาเห็นคือมือของอรุณาชุ่มไปด้วยเลือด ใบหน้านางขาวซีดและเหยเกอย่างเจ็บปวดทรมาน



   “ไม่สงบเท่าไหร่ แต่นางก็ไปแล้ว และจะไม่มีโอกาสทำการใดได้อีกต่อไป” โอรสได้แต่พยักหน้ารับรู้อย่างปลงตก สุดท้ายแล้วอรุณาก็จากไปโดยที่ไม่อาจครอบครองในสิ่งที่เอื้อมคว้ามาตลอด



   “แล้วเสด็จแม่จะเสด็จกลับเมื่อไหร่พระเจ้าค่ะ”



   “มะรืนนี้ แต่องค์สนไม่ต้องกลับไปหรอก อยู่ที่นี่รักษาตัวให้แข็งแรงเถอะ ไว้แม่จัดการเรื่องที่สมุทราเรียบร้อย จะให้คนแจ้งมา” สนธยาได้แต่นิ่งเงียบ พระองค์เป็นโอรสองค์โต แม้จะไม่มีสิทธิ์สืบสันตติวงศ์ แต่เมื่อสิ้นใครสักคนในราชวงศ์ พระองค์ก็ควรจะได้ช่วยแบ่งเบาภาระของเสด็จแม่ ทว่า…เพราะอีกไม่นานจะต้องสละฐานันดรทุกอย่างของสมุทรา หัตถ์ของสนธยาจึงไม่อาจทำสิ่งใดได้อีก



   …ไม่ต่างกับตายไปจากราชสำนักสมุทรา หากอรุณาตระหนักในข้อนี้ บางทีนางอาจจะไม่ลงมือ เพียงแค่รอคอยเวลาก็เท่านั้น…ทว่า…นางใจร้อนเกินไป นางละโมบโลภมากเกินไป อรุณาอดทนมานาน แต่…ในเมื่ออดทนมานาน เหตุใดจึงไม่อดทนต่อไปอีกสักนิดเล่า อีกไม่ช้า นางจะได้แทนที่เขา…ที่สมุทราจะไม่มีองค์ชายสนธยา จะมีก็แค่องค์หญิงอรุณาและขนิษฐากับอนุชาที่ยังไม่เต็มวัยดี…



   …อะไร…ทำให้นางรีบร้อนถึงเพียงนี้ ทันทีที่เหยียบอนันตราช นางกลับทำทุกทางเพื่อกำจัดเขา…



   สนธยานิ่งคิดตรึกตรองจมอยู่ในภวังค์จนลืมแขกที่มาเยี่ยมเยียน ราชินีวารีวาททอดเนตรโอรสที่ดูเหมือนจมจ่อมอยู่ในความคิด จึงออกโอษฐ์



   “ถ้าเช่นนั้น แม่ไม่รบกวนแล้ว พักผ่อนเสียเถอะ”



   “เสด็จแม่…” โอรสองค์โตทูลแทรก พร้อมกับเงยพักตร์ขึ้นสบเนตรสีอ่อนจางเฉกเช่นเดียวกับตน



   “…เสด็จแม่เคยมีดำริที่จะยกบัลลังก์สมุทราให้แก่อรุณาบ้างหรือไม่พระเจ้าค่ะ” ผู้ดำรงตำแหน่งราชินีแห่งสมุทรานิ่งไปเล็กน้อย สายเนตรไหววูบ ก่อนจะเบือนออกไปทางอื่น



   “อรุณาเป็นธิดาองค์โต ตามกฎมณเฑียรบาลแล้ว นางจะต้องได้ขึ้นครองราชย์ต่อจากแม่” ราชินีวารีวาทตรัสเสียงเรียบ ก่อนจะเหลือบเนตรกลับมาสบเนตรของโอรส



   “…แต่น่าเสียดาย…ที่นางไม่ใช่ธิดาแท้ๆของแม่”



   สนธยาชะงักจนแทบลืมหายใจ ดวงเนตรสีอ่อนจางเต็มไปด้วยความตกตะลึงพรึงเพริศที่ได้รู้เรื่องที่ไม่เคยรู้



   “…อรุณา…ไม่ใช่สายเลือดของราชสำนักสมุทรา องค์สน…นางไม่ใช่”



   …อรุณาไม่ใช่พี่น้องร่วมสายเลือด นางไม่ควรได้เป็นถึงองค์หญิงเสียด้วยซ้ำ และในเมื่อเป็นเช่นนั้น…นี่อาจเป็นวิธีเดียวที่จะตัดสัมพันธ์นางออกจากราชสำนักสมุทรา!!!...



   “และในเมื่อนางไม่ใช่…นางก็ไม่ควรได้นั่งบัลลังก์ของสมุทรา” ราชินีวารีวาทตรัสย้ำ ราวกับประกาศเจตนารมณ์แน่ชัดว่าอรุณาไม่เคยมีโอกาสที่จะได้ขึ้นครองราชย์เหนือแผ่นดินสมุทรา



   …บางที…ที่สนธยามาที่นี่ในฐานะผู้นำขบวนบรรณาการมาถวายอนันตราชอาจเป็นจุดเริ่มต้นของการกระชากอรุณาเข้ามาสู่กงล้อโชคชะตาที่จะพัดพานางออกไปจากสมุทรา…และผู้หมุนกงล้อนั้นก็มีเพียงผู้เดียว…



   …ราชินีวารีวาท สตรีผู้ซึ่งได้ชื่อว่าเจ้าเล่ห์เพทุบายที่สุดบนแผ่นดิน!!!!...



ติดตามตอนต่อไป

ออฟไลน์ Rafael

  • เพราะคนเราเกิดมาเพื่อแตกต่าง
  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4377
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +685/-7
โอ้ มันช่างเป็นเรื่องที่ซับซ้อนจริงๆ
พี่บัวหายไปนานเลย
ดีใจที่มาต่อนะคะ อิอิ

ออฟไลน์ lizzii

  • เป็ดAthena
  • *
  • กระทู้: 6283
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +271/-2
อึ้งกันไป ที่แท้อรุณาไม่ใช่ลูกนี่เอง

ออฟไลน์ jinjin283

  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 934
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +45/-1
ว้าว พอมองจากฝั่งองค์สน ก็น่าคิดนะเนี่ย
ใครชักใยอบู่เบื้องหลังกันแน่อ่า หรือจริงๆ คือราชินีอ่า ช็อกเล็กๆ
ปล สุขสันต์วันปีใหม่นะคะ ขอให้คุณ คนเชียนมีสุขภาพแข็งแรง ^^

ออฟไลน์ cinquain

  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 1125
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +247/-0
วู้ฮู้! คุณบัวมาส่งท้ายปีเก่า!  อย่างยาวอีกต่างหาก ^^ ขอบคุณมากค่ะ
ขอไปอ่านก่อนเดี๋ยวกลับมาใหม่ค่ะ

..................................

อำนาจไม่เข้าใครออกใครจริงๆ แต่องค์ราชินีเหมือนจะยังมีแผนการในใจอีกสักอย่าง

สวัสดีปีใหม่ล่วงหน้าค่ะคุณบัว  :mc4:
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 31-12-2013 15:50:58 โดย cinquain »

ออฟไลน์ greenapple

  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 1115
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +48/-5
ไม่ใช่ลูกนี่เอง
ถึงว่าดูโหดผิดมนุษย์ :ling2:
 :L2: :pig4:

ออฟไลน์ fay 13

  • เป็ดAthena
  • *
  • กระทู้: 5635
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +286/-44

ออฟไลน์ Lily teddy

  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 1003
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +144/-2
เหมือนทุกอย่างจะคลี่คลาย แต่ดูแล้วน่าจะยังมีเบื้องหน้าเบื้องหลังอะไรซ่อนอยู่แน่ ๆ (ล่ะมั่ง)
ถึงจะโดนสั่งตัดมือแต่องค์หญิงอรุณาถึงกะตายไปแล้วจริงเหรอ  ถ้ายัง ทำไมราชินีต้องโกหกองค์สนด้วยล่ะ
ทั้งที่เรื่ององค์หญิงอรุณาไม่ใช่ลูกดูเป็นเรื่องใหญ่ที่ควรปิดบังต่อไปมากกว่าซะอีก เพราะยังไงองค์หญิงก็ตายไปแล้ว
และถ้าคิดว่าองค์หญิงไม่มีสิทธิ์ในราชบัณลังก์ตั้งแต่ต้น องค์ราชินีจะมอบตราหยกสลักชื่อให้องค์หญิงอรุณาเพื่อ ?
หรือถ้าองค์หญิงสำนึกได้และไม่มีนิสัยโหดเหี้ยมแบบนี้ องค์ราชินีจะยอมให้องค์หญิงที่ไม่ใช่ลูกได้ครองบัลลังก์เหรอ
ยิ่งดูองค์ราชินียิ่งน่ากลัวนิด ๆ นะ เพราะไม่รู้ยังมีอะไรที่องค์ราชินีปิดบังไว้อีกรึเปล่า ไม่เหมือนองค์เตชไม่มีอะไรปิดบังซับซ้อน
เป็นห่วงเป็นใยองค์สนออกหน้าออกตามาก ๆ แต่ได้ผลนะ ดูองค์สนประทับใจในความห่วงใยขององค์เตชมากเลย
แบบนี้องค์สนของเราต้องยอมใจอ่อนเข้าพิธีในเร็ววันแน่ สงสารก็แต่อังกูร  อุตสาห์เป็นสายสืบช่วยเหลือทั้งราชินีและองค์สนจนปลอดภัย
ยังต้องโดนองค์เตชสั่งขังคุกอีก จริง ๆ องค์เตชน่าจะขอบใจอังกูรมากกว่านะที่ช่วยปกป้ององค์สนและองค์ราชินีไว้ได้
ตอนแรกตกใจนึกว่าอังกูรเป็นคนทรยศจริง ๆ ซะอีกค่ะ  รอติดตาม และบวก บวกเป็นกำลังใจให้ผู้เขียนต่อไปจ้า  :pig4: :L2:
ปล. สวัสดีปีใหม่ค๊า ขอให้ผู้เขียนมีความสุขมาก ๆ สุขภาพแข็งแรง ไม่เจ็บไม่จน นะคะ   :กอด1:

ออฟไลน์ koikoi

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 3861
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +311/-13
มีใจแล้วนิดนึงก็ยังดีตอนหน้าคงมีสวีทกันบ้างเนอะ

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

ประกาศที่สำคัญ


ตั้งบอร์ดเรื่องสั้น ขึ้นมาใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดนี้ ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.msg2894432#msg2894432



รวบรวมปรับปรุงกฏของเล้าและการลงนิยาย กรุณาเข้ามาอ่านก่อนลงนิยายนะครับ
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0



สิ่งที่ "นักเขียน" ควรตรวจสอบเมื่อรวมเล่มกับสำนักพิมพ์
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37631.0






ออฟไลน์ malula

  • เป็ดApollo
  • *
  • กระทู้: 7208
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +622/-7
แต่ละคนแผนซ้อนแผน แล้วจะเชื่อใครได้ละเนี่ย
สวัสดีปีใหม่ ๒๕๕๗ จ้า
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 01-01-2014 13:12:26 โดย malula »

ออฟไลน์ mur@s@ki

  • อยากรัก..แต่ใจไม่กล้า
  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1899
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +167/-5
พี่อังอย่าตอบกั๊กนะคะ เจตนาดีอะไรยังไงก็พูดออกมาให้หมดเนอะ
เราเชื่อในตัวคุณนะ


 :กอด1:

ออฟไลน์ kongxinya

  • Skt KS
  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 1110
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +37/-0
 :a5:  ช่างซับซ้อนยิ่งนัก องค์ราชินีช่างน่ากลัวยิ่งนัก

         ในที่สุดองค์สนก็เริ่มซึ้งในความรักความห่วงใยที่องค์เตชมีให้แล้ว  :impress2:
         
          รอตอนต่อไป และ happy new year ค่ะ  :L2: :กอด1: :pig4: :L2:


ออฟไลน์ Gokusan

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 797
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +269/-1
เฮ่ย!! เมื่อจบประโยคสุดท้าย
เรื่องมันซับซ้อนกว่าที่คิดแน่เหรอเนี่ย
อะไรมันจะเงื่อนงำเยอะแยะแท้...
แต่ก็ดีที่กำจัดคนโลภมากไปได้ล่ะนะ

ไหนๆ ก็กลับบ้านไม่ได้ แถมหวั่นไหวกับเสียงกล่อมนั่นอีก
อยู่ที่นี่มันไปนั่นแหละ องค์สน...ไม่มีเสียงกล่อมจะนอนไม่หลับเอานะเออ ^^

ออฟไลน์ =นีรนาคา=

  • เป็ดAres
  • *
  • กระทู้: 2546
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +296/-6
ห๊ะ!!! ทำไมเรื่องราวถึงซับซ้อนยิ่งนัก เรื่องไหนจริงไม่จริงนี่เลือกไม่ถูกเลย
ราชินีวารีวาทผู้เป็นอิสตรีที่เก่งจริงๆ

องค์สนจะเห็นใจองค์เตชบ้างมั้ยน้าาาา เฝ้าคอยห่วงใยขนาดนี้
 :กอด1:

Anyann

  • บุคคลทั่วไป
ที่แท้ก็แผนขององค์ราชินีนี่เอง หญิงแกร่งเสียจริงค่ะ

ว่าแต่อรุณาตายแล้วจริงๆหรอ แต่เหมือนว่าราชินีบอกองค์สนเพื่อให้สบายใจเฉยๆมากกว่า

รอฉากสวีทของเจ้าชายทั้งสองค่ะ อิอิ

ออฟไลน์ RenaBee

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 257
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +20/-0
ซับซ้อนยิ่งนัก!

ออฟไลน์ SenzaAmore

  • Where troubles melt like lemon drops....
  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 713
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +79/-0
 o22 องค์ราชินีโหด อรุณาว่าโหดแล้ว แต่ความจริงเป็นแค่หมากตัวนึง!!!

เรื่องนี้น่าลุ้นมากจะเป็นยังไงต่อ รอตอนต่อไปค่ะ +1 :กอด1:

ออฟไลน์ namminzz

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 79
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +3/-1
ในที่สุดก็มาต่อออออออออ :katai2-1:
ที่แท้อรุณาไม่ใช่ลูกนี่เอง อื้อหือ ซับซ้อน
ตกลงราชินีอยู่เบื้องหลังทุกอย่างเลยเหรอเนี่ย

ออฟไลน์ ophena

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 64
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +4/-0
เป็นเรื่องที่สนุกมากเลยค่ะ  เราติดตามเรื่องนี้มาตั้งแต่รู้ว่าคุณบัวลง  เนื้อเรื่องเข้มข้นมากเลยค่ะ  หวังว่าจะมาต่อให้อีกเร็ว ๆ นะคะ

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE






ออฟไลน์ yuyie

  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2112
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +92/-5
แอบกลัวว่าที่จริงแล้ว ราชินีคือคนที่อยู่เบื้องหลังทุกอย่าง  :ling3:

ออฟไลน์ shoi_toei

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4359
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +222/-26
สรุป เสด็จแม่ขององค์สน ล้ำลึก และมาแบบเหนือเมฆมาก

สวัวดีปีใหม่จ้าาาาาา

ออฟไลน์ ลิงน้อยสุดเอ๋อ

  • ถึงจะเหงา แต่ไม่ได้ง่าย
  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1993
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +124/-2
    • Fanpage
O_O น่าตกใจ เรื่องราวซับซ้อนกว่าที่คิดแหะ

Happy New Year 2014 น่ะคะ คุณบัว

ออฟไลน์ paladin.kn

  • ไฟมอดลงยังคงทิ้งรอย...เถ้าถ่าน
  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 608
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +45/-0
ซับซ้อนซ่อนเงื่อนเหลือเกิน
มันจะคลี่คลายแล้วใช่มั้ย?
คู่พระนายเราจะได้มีเวลาสวีวี่วีกับเสียที

ออฟไลน์ bpyt

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1319
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +37/-2
เอ๊ะอะไรยังไง ไม่ใช่ลูกแท้ๆ แล้วเป็นลูกใคร ท่าทางราชินีจะเป็นบุคคลที่น่ากลัวที่สุดนะเนี่ย
องค์สนเริ่มหวั่นไหวแล้วใช่ม๊าาาา??

ออฟไลน์ sukaz

  • I Will Love You Unconditionally
  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1431
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +89/-3
โว้!!!!!!!!!!!!!!!!!!!~
พลิกล็อคหลายเรื่องเลยน๊า!!!!!!!~

 :a5: :a5: :a5: :a5: :a5:

สวัสดีปีใหม่ ขอให้ได้ ขอให้โดนจร้า
 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:

ออฟไลน์ bobby_bear

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 419
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +46/-5
โหหหหห

เอาจริงเลยตอนแรกนี่กะบราโวให้ราชินีเลยนะ
แบบว่าทำเพราะอรุณาไม่เหมาะสม ทำเพราะอรุณาเลว
แต่ตอนท้ายแอบคิดเหมือนองค์สนธ์ แล้วแบบนี้ก็แสดงว่าราชินีก็ไม่ได้แคร์อรุณาจริง ๆ ใช้โอกาสนี้กำจัดอรุณาซะ .... แล้วนี่รักองค์สนธ์จริงรึป่าวเนี่ยะ แต่ไม่เป็นไร องค์สนธ์มีองค์เตชแล้ว ไม่กลัวแล้ว

แอบขำฉากชะเง้อขององค์เตช
น่ารักอ่ะ

ออฟไลน์ kaokorn

  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 903
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +89/-2
Happy New Year 2014
All the best to you!

ออฟไลน์ nongrak

  • ยังไงก็รักคาเมะจังที่สุด
  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4168
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +912/-14
แล้วอรุณาตายจริงๆเหรอ สุดท้ายนี่ราชินีกำความลับอะไรบ้างนะ

ออฟไลน์ MinKKniM

  • 난 널 사랑해 동해
  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 462
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +61/-2
ราชินีแดบัก!! เจอความเขี้ยวของราชินีเข้าไป อรุณาดูใสใสไปเลย

องค์เตชน่ารักอ่ะ รักและห่วงใยองค์สนขนาดนี้ องค์สนไม่ใจอ่อนบ้างให้มันรู้ไป

 

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด


สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด