"Yes,I love him"
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด

สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด

ผู้เขียน หัวข้อ: "Yes,I love him"  (อ่าน 293430 ครั้ง)

ออฟไลน์ beautifuldead

  • wandered lonely as a cloud..
  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 497
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +31/-0
Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 2 หน้า 2 (07/06/56)
«ตอบ #60 เมื่อ08-06-2013 03:55:30 »

เดายากจริงๆ น้องหมี่นี่มาตอนสองแอบเอาแต่ใจอยู่นะ
หรือว่าจะเป็นเรื่องน้องหมี กับฟาง??
เอ๊ะ แต่ปูเรื่องมาเป็นตาลาไตนี่เน๊อะ...ว้า เดาไม่ถูกเลย

ออฟไลน์ fangkao

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 657
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +89/-3
Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 2 หน้า 2 (07/06/56)
«ตอบ #61 เมื่อ08-06-2013 04:15:06 »

น้องหมี่น่าสงสารนะ การแสดงออกแบบเอาแต่ใจเอย หวงเอย คือเด็กที่ขาดความอบอุ่นมากกว่า แล้วพอมีใครมาแย่งไปก็เลยออกอาการ ยิ่งมึคนตามใจด้วยแล้ว หวานคุณชายหมี่ล่ะ ต้องเจอกับพี่ฝุ่นคงจะสมน้ำสมเนื้อ  คอยดูกันต่อไป

ออฟไลน์ cinquain

  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 1125
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +247/-0
Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 2 หน้า 2 (07/06/56)
«ตอบ #62 เมื่อ08-06-2013 06:15:07 »

หมี่หวงตาลแปลกๆ ส่วนตาลก็เริ่มรู้สึกเยอะขึ้นกับฟาง
รออ่านตอนที่น้องทีบอกว่าหมี่เป็นตัวช่วยของพระ+นาย
เพราะตอนนี้นึกภาพไม่ออกเลย

 :katai4:

ออฟไลน์ inspirer_bear

  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2003
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +206/-5
Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 2 หน้า 2 (07/06/56)
«ตอบ #63 เมื่อ08-06-2013 08:05:54 »

มีอะไรให้แปลกใจได้เสมอแหละ

ฟางเป็นนายเอกหรอออ คึคึ

แล้วหนูหมี่ละคราวนี้ อ่าาาา น้าตาลปวดหัวแน่นอนอะ

ออฟไลน์ from_mars

  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 1154
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +136/-0
Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 2 หน้า 2 (07/06/56)
«ตอบ #64 เมื่อ08-06-2013 09:06:01 »

มาลงชื่อนะครับ

หมี่ดูมีปัญหา ต้องมีผู้ใหญ่ดูแลใกล้ชิด
ฟางน่ารักโดดเด้ง พ่อตาลจะอดใจไหวเหรอ คึคึ

ขอบคุณ และคิดถึงครับ

ออฟไลน์ ~ณิมมานรฎี~

  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 1070
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +139/-2
Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 2 หน้า 2 (07/06/56)
«ตอบ #65 เมื่อ08-06-2013 09:08:03 »

 :katai5:  หรือว่าน้องหมี่จะเป็นอุปสรรคชีวิตคู่ของพี่ตาลกับน้องฟางงงงง  :katai1:

ออฟไลน์ puppyluv

  • เป็ดนักขาย
  • เป็ดAres
  • *
  • กระทู้: 2539
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +2000/-20
Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 2 หน้า 2 (07/06/56)
«ตอบ #66 เมื่อ08-06-2013 09:25:21 »

ชอบบุ๋มตอนนี้ นิ่งอมเศร้าหน่อยๆ กำลังดี
    ชอบหมี่ที่เดวิลออกอาการชัดเจน
ต้องอย่างนี้ซิ ในเมื่อมันสมควรจะเป็นของๆ เรา
ก็ต้องกระชากมันมา ให้ถึงใจไปเลย
แบบหมี่นี่แหละ นะหมี่นะ
   (จำเจ้หงษ์ได้จากเอาแต่ใจแล้วกล้าเอาแต่ใจให้ตัวเองพอใจนี่ล่ะ
อ้อ อีกคน แฟนสาวไฮโซของโต จำได้ๆ...เลยชอบคนอย่างหมี่ 555)

     ฟางใจดีม๊าวววววกกกก
นายเอกในฝันที่ตามหามานาน :mew6:
     น้าตาลก็ช่างใจอ่อนไหลตามน้ำเป็นก้านดอกบัวพอกัน
เอ๊ะ! มีอะไรงอกที่หัว
ออกอาการวีนใส่น้องยังไม่รู้ตัวอีก
บวกและเป็ดขอบคุณ

Backroom

  • บุคคลทั่วไป
Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 2 หน้า 2 (07/06/56)
«ตอบ #67 เมื่อ08-06-2013 09:29:02 »

ต้อง ตาล+ฟาง แล้ว หมี่+ฝุ่น สินะ 555555555

รู้สึกว่าจะได้กินเส้นมาม่าไงไม่รู้  :monkeysad: :monkeysad:

ออฟไลน์ --รมยกร--

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 111
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +30/-3
Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 2 หน้า 2 (07/06/56)
«ตอบ #68 เมื่อ08-06-2013 09:43:52 »

ฟาง คือ นายเอกเหรอออ  :hao4: แต่บอกไม่ได้กินเด็กนี่ ฟางก็เด็กอยู่นะ หรือ ตาลจะไม่ใช่พระเอก หมี่คือหระเอก เดี๋ยวนะนับก่อน ป.5 กับ ม.4  ห่างห้าปี อืมๆ พอไหว 555+++ มั่ว
ฆ่ากันดีกว่าไหมถ้าต้องลุ้นแบบนี้  :mew2: รอๆๆๆ  :katai5:  :katai5:

ออฟไลน์ nongrak

  • ยังไงก็รักคาเมะจังที่สุด
  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4168
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +912/-14
Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 2 หน้า 2 (07/06/56)
«ตอบ #69 เมื่อ08-06-2013 10:41:04 »

ตอนแรกก็นึกว่าหมี่เป็นนายเอก แถมยังหวงตาลอีก

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 2 หน้า 2 (07/06/56)
« ตอบ #69 เมื่อ: 08-06-2013 10:41:04 »
ประกาศที่สำคัญ


ตั้งบอร์ดเรื่องสั้น ขึ้นมาใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดนี้ ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.msg2894432#msg2894432



รวบรวมปรับปรุงกฏของเล้าและการลงนิยาย กรุณาเข้ามาอ่านก่อนลงนิยายนะครับ
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0



สิ่งที่ "นักเขียน" ควรตรวจสอบเมื่อรวมเล่มกับสำนักพิมพ์
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37631.0






ออฟไลน์ sukie_moo

  • ปัจจุบัน คือ อดีตของอนาคต
  • เป็ดEros
  • *
  • กระทู้: 3488
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +457/-15
Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 2 หน้า 2 (07/06/56)
«ตอบ #70 เมื่อ08-06-2013 11:18:37 »

ตาลเหมือนจะชอบฟาง แต่ยังสับสนอยู่ แล้วก็ผูกพันกะครูบุ๋มอยู่  :katai3:

ออฟไลน์ ♠DekDoy♠

  • เป็ดArtemis
  • *
  • กระทู้: 4512
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +421/-8
Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 2 หน้า 2 (07/06/56)
«ตอบ #71 เมื่อ08-06-2013 12:45:25 »

ทำไมบุ๋มพูดเหมือนสั่งลาหล่ะน๊ออออ

ฟางสินะ >..< ดีแล้วน้องหมี่เด็กเกินไปสำหรับน้าตาล

ส่งนน้องหมี่คงกับฝุ่นรึเปล่า

ออฟไลน์ ชางหลง

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 48
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +12/-0
Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 2 หน้า 2 (07/06/56)
«ตอบ #72 เมื่อ08-06-2013 13:43:35 »

 :really2: อย่าให้เป็นว่าน้องหมี่ ไม่เป็นงูเห่ากัดชาวนา
แต่หวงชาวนาจนน้องฟางโดนแกล้งนะ
อยากให้แต่งแบบว่าเด็กน้อยถึงโตมาในสภาพไม่ดีเท่าไร
แต่ด้วยความรักของคนรอบข้างจะทำให้เป็นคนดีได้
ไม่งั้นน้องที่มีสภาพแว้นล้อมไม่ดี มีสังคมไม่ดี
มีพ่อแม่ที่เดินทางผิดจะไม่มีคนยากเข้าไปช่วยเพราะกลัวจะ
โดนทำร้าย ถึงเป็นแค่นิยาย แต่ก็เป็นความรู้สึกอินน่ะนะ

ออฟไลน์ Gokusan

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 797
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +269/-1
Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 2 หน้า 2 (07/06/56)
«ตอบ #73 เมื่อ08-06-2013 14:21:40 »

เอ่อ...คุณชายน้องหมี่นี่ช่างแสบแท้
ท่าทางรู้ตัวว่าเรียกร้องได้จากทุกคนที่อยู่ด้วย
อยากรู้เหมือนกันว่าถ้าเปลี่ยนฝุ่นมาเลี้ยงจะเป็นยังไง

น้องฟางน่ารัก...ข้ออ้างของการไม่มีแฟนเพียบ
สมใจพี่ตาลสินะ...มีแอบหวั่นไหว แต่น้องไม่รู้ ^^
ถ้า...เปลี่ยนจากบุ๋มเป็นฟาง หมี่จะไม่มีปัญหาแน่เหรอ??

เหมือนบุ๋มกำลังบอกว่า...ให้ฟังหัวใจตัวเอง << เพ้ออีกแระ ^^V

ออฟไลน์ bun

  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2364
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +260/-5
Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 2 หน้า 2 (07/06/56)
«ตอบ #74 เมื่อ08-06-2013 14:55:48 »

สรุปพี่ตาลชอบฟางใช่เปล่า

ออฟไลน์ CarToonMiZa

  • เป็ดAthena
  • *
  • กระทู้: 6338
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +820/-41
Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 2 หน้า 2 (07/06/56)
«ตอบ #75 เมื่อ08-06-2013 18:31:27 »

หมี่เด็กเอาแต่ใจ
แต่ทำไมชอบจัง :laugh:

ฟางแสนดีเกิ๊น :กอด1:

เพื่อนบ้าน

  • บุคคลทั่วไป
Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 2 หน้า 2 (07/06/56)
«ตอบ #76 เมื่อ08-06-2013 23:57:37 »

มาแล้วววววววววว ,, สองตอนรวด
เห็นน้องย้ำนัก ย้ำหนาว่า โน โชตะๆๆๆ
นี่แค่จะบอกว่าหมี่ไม่ใช่นายเอกใช่ป่ะ
เพราะเด็กไปสำหรับตาล แต่ไม่เกี่ยวกับฟางป่ะ
เหมือนฟางจะชัดเจนนะว่าไม่ได้ชอบผู้หญิง
แต่จะอะไรกับตาลหรือตาลจะอะไรกับฟางหรือเปล่านี่ไม่รู้
อ่านไปอ่านมานี่แอบกลัวหมี่นะ กลัวน้องจะร้ายกลายเป็นงูเห่า
ดูท่าจะร้ายไม่เบาอ่ะ เอาแต่ใจซะจนบางทีก็ดูไม่น่ารักเลย
ตามต่อไปจ๊ะ น่าสนุกดี ><~

ออฟไลน์ uknowvry

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4438
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +284/-6
Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 2 หน้า 2 (07/06/56)
«ตอบ #77 เมื่อ09-06-2013 00:31:17 »

ดีใจ...คราวนี้มาทันต้นๆเรื่อง.... ฟางแลดูแม่ศรีเรือน หนูหมี่....ยกให้คนอื่นเถอะ 555+ ฝุ่นสนมั้ย?

ออฟไลน์ maemix

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4403
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +299/-3
Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 2 หน้า 2 (07/06/56)
«ตอบ #78 เมื่อ09-06-2013 00:38:20 »

อือ มึนกับน้องหมี่  เริ่มแสบขึ้นทุกวัน
กลัวคำว่าชาวนากะงูเห่า

ออฟไลน์ jiki

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1567
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +175/-2
Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 2 หน้า 2 (07/06/56)
«ตอบ #79 เมื่อ09-06-2013 11:40:35 »

ไม่ชอบหมี่  ไม่ชอบเด็กเอาแต่ใจ ไม่ชอบเด็กพูดไม่รู้เรื่อง
ไม่ชอบการสปอยล์เด็กที่ขาด

สรุป ฟางรีบๆโตดิ

ปล. เดี๋ยวบุ๋มจะโตหมี่ฆ่าเหรอ
ปล2. หมี่จำเสียงมากกว่าการอ่านเองเหรอ

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 2 หน้า 2 (07/06/56)
« ตอบ #79 เมื่อ: 09-06-2013 11:40:35 »





Anyann

  • บุคคลทั่วไป
Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 2 หน้า 2 (07/06/56)
«ตอบ #80 เมื่อ09-06-2013 13:21:54 »

ผลงานใหม่ของคุณไจฟ์กับคุณที!! ออกเรื่องใหม่ได้รวดเร็วทันใจจริงๆ เป็นนักเขียนที่น่ารักที่สุดเลยย

อืมม อ่านแล้วถ้าให้เราเดานะคะ คงเป็นตาลคู่กับฟาง ส่วนคุณชายหมี่(ฮา)นี่จะได้คู่กับฝุ่นมั๊ยคงต้องรอดูตอนต่อๆไปค่ะ
อ่านแล้วสงสารบุ๋มนิดนึง ดูเธอเตรียมตัวเตรียมใจมากเลย ตอนอ่านคำพูดของบุ๋มเสร็จนี่จู่ๆก็คิดว่า หรือบุ๋มจะกลัวหมี่วางยาพิษนะ 5555 ดูยอมรับความตายมากๆเลย เอ หรือเรื่องนี้จะเป็นรักสามเศร้า มีหมี่เป็นตัวร้ายกัน 55555

ไม่ผิดหวังกับผลงานเรื่องนี้เช่นเคยค่ะ รอตอนต่อไปนะคะ

ออฟไลน์ why yyy

  • เป็ดArtemis
  • *
  • กระทู้: 4561
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +309/-8
Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 2 หน้า 2 (07/06/56)
«ตอบ #81 เมื่อ09-06-2013 16:33:36 »

เหมือนบู๋มจะรู้ล่วงหน้านะเนี่ย

ออฟไลน์ love2y

  • (′~‵)
  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2059
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +502/-11
Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 2 หน้า 2 (07/06/56)
«ตอบ #82 เมื่อ10-06-2013 08:14:18 »

เห็นตอนที่ 2 อัพวันที่ 7 เลยนึกว่าจะอัพตอนที่ 3 เมื่อวาน แต่ปรากฎว่าไม่มี ....... วันนี้น่าจะมาแล้วเนอะ หุหุ มารอ~

ออฟไลน์ MyTeaMeJive

  • MyTeaMeJive
  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1894
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +3313/-9
"Yes,I love him" ตอนที่ 3 หน้า 3 (10/06/56)
«ตอบ #83 เมื่อ10-06-2013 09:11:35 »

ตอนที่ 3

เวลาผ่านไป ช่วงก่อนที่หมี่จะจบป.6 ตาลาไตมารับหมี่กับพ่อใหญ่ไปกรุงเทพ ฯ
ที่ที่ตาลาไตพาไปมีชายรูปร่างผอมเกร็งรออยู่ หมี่หยุดยืนมองอยู่หน้าประตูแล้วโผเข้าไปกอดร้องไห้โฮ
การพบกันครั้งสุดท้ายของพ่อกับลูก คำสอนและคำพูดสุดท้ายที่ย้ำเตือนว่าอย่าเลือกทางเดินเดียวกับที่พ่อทำ

พ่อใหญ่เป็นคนที่เข้าใจทุกสิ่งทุกอย่างได้โดยง่าย รับรู้ทุกสิ่งทุกอย่างได้โดยที่ไม่ต้องซักถาม
มีเพียงมือใหญ่ที่โอบไหล่ลูกชายไว้
“เอ็งทำดีแล้ว ทำดีต้องได้ดี”

เมื่อพาหมี่กลับมาส่งที่บ้านชัยนาทตาลาไตก็ย้ำกับหมี่อีกครั้ง
"หมี่โตแล้ว ต้องเรียนรู้ว่า ทุกสิ่งที่หมี่ทำ หรือไม่ทำ จะมีผลต่อนาทีถัดไป วันพรุ่งนี้ เดือนหน้า และชีวิตที่เหลืออยู่ทั้งนั้น เพราะหมี่หัดอ่านก.ไก่ หมี่ถึงอ่านคำได้ พอหมี่อ่านคำได้ ก็อ่านหนังสือเป็นเล่มได้ แต่เพราะหมี่ไม่ได้หัดอ่านภาษาจีน หมี่ถึงอ่านภาษาจีนไม่ได้"
หมี่มองตาลาไตด้วยสายตาที่โตเกินวัย
"หมี่จะไม่เป็นเหมือนพ่อ"
"เมื่อตั้งใจไว้แล้ว ก็ต้องรักษาความตั้งใจนั้นไว้ให้ดี"
"ครับ"
ตาลาไตจับศีรษะเล็กๆ โยกเบาๆ "ดีมาก"

ทุกครั้งที่เจอหมี่ เด็กน้อยมักจะพูดหรือแสดงให้เห็นมุมที่ไม่ควรมีอยู่ในเด็กอายุรุ่นราวคราวเดียวกัน แต่มันยิ่งย้ำในสิ่งที่บุ๋มเคยพูดไว้
หมี่พบเจอคนที่ตัดสินใจเลือกทำเพื่อตัวเองมามากกว่าคนที่คิดจะทำเพื่อคนอื่น
ให้ระวังน่ะได้ แต่จะให้ระแวงจนกลายเป็นการไม่เชื่อใจมันก็ไม่ถูกต้อง
 
ชายหนุ่มคุยกับพ่อ แม่ และน้องชายจนกระทั่ง ฟางกับฝุ่นกลับมาจากโรงเรียน ฝุ่นรีบชิ่งหนีกลับไปบ้านท้ายสวนทันที
"วันนี้มาช้า" แม่ใหญ่ทัก
"ฉันไปบ้านครูของหมี่ ขอจดการบ้านน่ะครับ"
หมี่ลุกไปหาฟาง
"ไปทำการบ้านกัน"
แต่ตาลาไตเรียกหมี่ให้อยู่กับพ่อใหญ่ก่อน
"ขอน้าคุยกับฟางแป๊บเดียว"
หมี่พยักหน้าเรียกฟางออกมาคุยที่ร่มไม้ ไม่ห่างมากนัก
"อยู่ม.5 แล้วใช่มั้ย ที่โรงเรียนเป็นไงบ้าง"
ฟางตอบซื่อๆ "หมี่เข้ากับเพื่อนได้ครับ เพื่อนๆ ก็เป็นเด็กแถวนี้เอง ฉันคอยถามอยู่"
"ดี" ตาลาไตอยากเขกหัวไอ้คนซื่อสักที เพราะไม่ได้ถามถึงโรงเรียนหมี่ ที่อยู่ละแวกบ้าน แต่ถามถึงโรงเรียนฟางที่อยู่ในเมือง "โรงเรียนเราล่ะ มียาบ้าหรือเปล่า"
ฟางหลบตามองพื้นทันที "มีครับ"
ตาลาไตกอดอก ทำให้ฟางรีบบอก
"แต่ฉันไม่เอานะ"
"แล้วครูรู้หรือเปล่า"
"ไม่รู้เหมือนกันครับ"
"อยู่ให้ห่าง ปฏิเสธให้เป็น"
"ครับ"
"แล้วเรื่องทะเลาะวิวาทล่ะ"
"ไม่มีครับ"
ฟังๆ ดูเหมือนเหตุการณ์อยู่ในความสงบ แต่ตาลาไตรู้ดีว่า เป็นไปไม่ได้ที่ทุกอย่างจะสงบเรียบร้อย
"แล้วเห็นมีใครแปลกหน้าเข้ามาแถวนี้บ้างหรือเปล่า"
ฟางคิดพลางส่ายหน้า "ไม่มีนะครับ"
ตาลาไตย้ำ "ระวังตัวเองให้มาก เพราะเราเรียนไกล เราไม่ก่อเรื่องไม่ได้แปลว่าจะไม่มีใครหาเรื่องมาให้เรา" ก่อนที่จะเดินกลับไปหาพ่อกับแม่ นายตำรวจก็ย้ำอีกครั้ง "อย่าริไปยุ่งกับยาเสพติดเด็ดขาด อย่าแม้แต่จะคิดว่า แค่ทดลองไม่เสียหาย"

ฟางคลี่ยิ้มบางๆ รับคำสั่งของตาลาไต ทำให้คนฟอร์มเคร่งตากระตุก
"ยิ้มอะไร"
"เปล่าครับ"
"เดี๋ยวจะโดน เห็นอยู่ว่ายิ้มยังจะบอกเปล่า" ไอ้ที่ทำเคร่งเริ่มจะเคร่งต่อไม่ไหว เพราะฟางยังคงยิ้มกว้าง
"ฉันแค่คิดว่า พี่สั่งอย่างอื่นไม่เป็นหรือไง สั่งแบบนี้ทุกครั้งที่กลับบ้านเลย"
"ไอ้ฟาง! ไอ้คนนี้!" ตาลาไตเงื้อมะเหงกแต่ฟางรีบวิ่งสวนออกไปหาหมี่ แล้วพากันออกไปทำการบ้านข้างนอก ปล่อยให้ผู้ใหญ่คุยกัน
"ก็เอ็งมันซ้ำซากจำเจเองนี่หว่า โดนฟางมันย้อนให้ซะบ้าง" แม่ใหญ่แซวต่อขำๆ ไม่ปิดบังสักนิดว่า ทุกความเคลื่อนไหวของทุกคนในบ้านอยู่ในสายตาแม่ตลอดเวลา
"ระวังคนในบ้านไว้นะแม่ ยาม้า ยาบ้ามันมีอยู่ทั่วไป"

เมื่อถึงเวลากินข้าวเย็นพร้อมหน้า ที่แคร่ตัวใหญ่หน้าครัวเหมือนเคย พ่อก็ถามขึ้น "แล้วคราวนี้ได้พักกี่วัน"
"5 วัน พ่อ"
วันชาติตักน้ำพริกราดข้าว แล้วตั้งข้อสงสัย "ทำไมคราวนี้ได้พักหลายวันล่ะ"
"มหา'ลัยปิด ส่วนเรื่องสืบมันมีปัญหากับอีกทีม หัวหน้าเลยให้กลับบ้านมาชาร์ตพลังงาน"
"มันก็ดีนะ" แม่บอกพลางแกะปลาทูวางในจานของพ่อ "เหนื่อยก็กลับมาบ้านเรา ข้าไม่ได้สอนให้เอ็งเป็นคนหนักไม่เอาเบาไม่สู้ แต่บางทีเราก็ต้องรู้จักถอยมาตั้งหลัก แล้วกระโดดกลับไปฟัดกับมันต่อ"
วันชาติได้แต่ส่ายหน้า "แปลกแท้ แทนที่จะไปสู้รบกับพวกค้ายา กลับต้องมาสู้รบกับพวกเดียวกันเอง"
"มีอยู่ทุกที่" พ่อบอก ขณะที่พยักหน้าไปทางหมี่ที่ฟังผู้ใหญ่คุยกัน "สำคัญคือเราต้องรู้ตัว มีความมั่นคงว่าเราจะทำความดี"
หมี่ยิ้มแป้นพยักหน้ายืนยันกับพ่อใหญ่ จนแม่ใหญ่ยังขำ
“รู้เรื่องกับเขาด้วยหรือเอ็งน่ะ”
“รู้สิ” หมี่ตอบทันที

อิ่มข้าว พ่อกับแม่นั่งคุยกันอีกครู่ ก็แยกขึ้นเรือนไปดูละคร ส่วน 2 พี่น้องยังนั่งกินเหล้าที่แคร่ตัวเดิม มีหมี่นอนเล่นของเล่นอยู่ข้างๆ
เหล้าในแก้วพร่องลงไปยังไม่เท่าไหร่ พ่อใหญ่ก็มาเรียกหมี่ให้เข้านอน
"น้าเอ็งมาอยู่หลายวัน ไม่ต้องกลัวว่าพรุ่งนี้จะหายไปไหน"
แต่ตาลาไตก็ลุกขึ้นมาจูงมือ พาหมี่ไปแปรงฟันล้างหน้า แล้วพาเข้านอน จากนั้นก็ออกมาหาพ่อกับแม่
"พ่อแม่ ไปบ้านบุ๋มให้ผมหน่อย"
แม่เกือบส่งเสียงแสดงความยินดี ผิดก็แต่สีหน้าท่าทางของลูกชายที่ดูเป็นทุกข์
"เกิดอะไรขึ้น"
"ผมทะเลาะกับบุ๋มน่ะ"
"ทะเลาะกันแล้วไปลงที่เรื่องให้ข้าไปขอเมียให้เอ็งได้ยังไง" แม่สงสัย
"พ่อแม่ก็รู้ว่าเราอยู่ด้วยกันแบบที่ว่า ถ้าเขาอยากมาก็มา มาตั้งนานแล้ว"
"เออนั่นแหละ เอ็งคบกันแบบแปลกๆ แล้วไงต่อ"
"ผมอยากแต่งมาตั้งนานแล้ว แต่บุ๋มไม่อยากแต่ง เขาเชื่ออะไรของเขาไม่รู้แปลกๆ จากที่ไม่เคยทะเลาะกัน กลายเป็นทะเลาะกัน แล้วมีคนไปบอกพ่อแม่เขาว่าเราอยู่ด้วยกันแบบนี้ ทางผู้ใหญ่เขาก็เลยบอกให้ผมพาพ่อแม่ไปหา"
"แล้วบุ๋มว่าไง" พ่อถาม
"เขาก็ยืนยันว่า ไม่อยากแต่งเหมือนเดิม จนมัน...ไม่รู้สิ ผมดีใจที่จะแต่งงาน แต่กลายเป็นว่า เขาโกรธจนไม่มาหาผมเลย ผมไปหาก็ไล่กลับ ผมคิดอะไรไม่ออกเหมือนกัน พอเจ้านายสั่งให้พัก เขาก็ไล่ให้ผมกลับบ้านมาหาพ่อกับแม่"
พ่อลูบผมลูกชาย
"ยังไงเราก็ลูกผู้ชาย อยู่กินกับเขามาตั้งนาน จะให้ยังไงเอ็งก็มีเขาคนเดียวไม่ใช่หรือไง พ่อกับแม่พร้อมที่จะไปบ้านนั้นอยู่แล้ว เอ็งกลับไปนัดวันกับเขาให้ดี แล้วโทรมาบอก"
ตาลาไตพยักหน้า "ส่วนเรื่องหมี่ ขอผมบอกเอง พ่อแม่อย่าเพิ่งบอกหมี่นะ"
"เออ แล้วแต่เอ็งเถอะเรื่องนั้นน่ะ"
 
คุยกับพ่อกับแม่เสร็จ ก็ลงมาหาน้องชาย ที่มีสีหน้าสงสัย
"ทะเลาะกันแล้วชวนแต่งงานเนี่ยนะ ฉันละไม่เข้าใจพี่เลยจริงๆ"
"ตอนกูชวนเขาแต่งงาน เขาก็พูดเบี่ยงไปเรื่อย แต่พอพ่อแม่เขาสั่งให้ไปขอ ให้ทำอะไรให้มันถูกต้องตามประเพณี บุ๋มก็เงียบไป มันเป็นความเงียบแบบที่ทุกคนที่อยู่ใกล้รู้สึกได้ ไม่แค่กู แต่คนที่ทำงานเขายังรู้ว่าเขาเป็นทุกข์" พี่ชายอธิบายอีกรอบ
น้องชายเหลือบมองเพดานบ้าน เหมือนกำลังหวังให้คนที่กำลังนอนดูโทรทัศน์อยู่บนบ้านได้ยินด้วย
"ฉันไม่รู้เหมือนกันนะ ว่าทำงี้ได้มั้ย พี่คุยกับพี่บุ๋มว่า หาฤกษ์แต่งงานสักปีหน้า กะกลางๆ ปีอะไรอย่างงี้ ระหว่างนี้พี่ก็ชวนพี่บุ๋มไปไหว้พระ ทำบุญให้ใจเย็นๆ แบบ...ทำให้เขามั่นใจน่ะว่าพี่รักเขาจริงๆ" พูดแล้วน้องชายก็นึกขึ้นได้ "หรือพี่ทำอะไรให้เขาเห็นว่าพี่ไม่ได้รักเขา"
พี่ชายยกแก้วเหล้าขึ้นจิบ ไม่ได้ตอบคำถามนี้ ที่เป็นคำถามที่ถามตัวเองมาตลอด
บอกน้องชายไม่ถูกเหมือนกันว่าส่วนหนึ่งคือคำพูดของบุ๋มเอง คำพูดที่ตาลาไตคิดอยู่ตลอดเวลาว่าคือการคิดไปเอง

พอพี่ชายไม่พูด น้องชายก็ถามต่อ

"ตกลงหมี่นี่ลูกใคร" น้องชายถามคำถามเดิมๆ
ดวงตาสีเข้มมองภาพสวนข้างหน้า
"ถามทำไม รับเลี้ยงมาเป็นปีๆ"
"เอ๊า" น้องชายทำเสียงสูง "ก็เห็นดูแลมันดี ยังคิดว่า พี่ไปทำผู้หญิงอื่นท้องแล้วพอคลอดก็รับลูกมาเลี้ยงน่ะสิ มันอาจเป็นเรื่องค้างคาใจพี่บุ๋มอยู่ก็ได้"
"ไม่ใช่หรอก" พี่ชายตอบสั้นๆ เหมือนเดิมเหมือนกัน 
ภาพของโรงงานผลิตยานรกผุดขึ้นมาเตือนเรื่องที่ระมัดระวังมาโดยตลอด
"คงเพราะตอนที่เจอหมี่ กูกำลังอยู่ในอารมณ์อยากมีลูกมั้ง แต่บุ๋มก็ยังไม่อยากแต่งงาน ก็เลยทำเรื่องขอหมี่มาเลี้ยง"
เป็นครั้งแรกที่พี่ชายเล่าเรื่องที่เกี่ยวกับหมี่มากกว่าคำว่า หมี่ไม่ใช่ลูก และที่ผ่านมา พ่อใหญ่เองก็ไม่เคยพูดอะไรเวลาที่มีใครถามว่าตาลาไตเป็นพ่อของหมี่หรือเปล่า
...ทั้งที่พ่อคืออีกคนที่รู้เรื่องนี้ดี....

"คนมันพูดกันเยอะ ว่าหมี่เป็นลูกพี่ ใจฉันน่ะนะ ก็คิดว่าเป็นลูกพี่ แล้วพี่พากลับมาบ้านแล้วมันผิดตรงไหน แต่ปัญหาก็คือ ไอ้หมี่น่ะสิ มันเที่ยวบอกคนเขาไปทั่ว ว่ามันไม่ได้เป็นลูกพี่สักหน่อย มันเป็นแฟนพี่ต่างหาก"
ตาลาไตถึงกับสะอึกลมหายใจตัวเอง หันมามองหน้าน้องชาย
วันชาติพูดต่อ "ก็รู้ว่าเด็กมันพูดอย่างที่มันคิด เราเองก็เห็นแต่ทำเป็นไม่รับรู้ว่ามันหวงพี่จะตาย"
มีเสียงรถจักรยานเข้ามาเขตบ้านทำให้ตาลาไตและวันชาติหันไปมอง
"เดี๋ยวพอโลกของมันกว้างขึ้น เจอคนเยอะขึ้น อายุเพิ่มขึ้น ความคิดของมันก็เปลี่ยนไปเอง" ตาลาไตบอกน้องชาย แต่ดวงตากลับมองตามคนที่จอดรถจักรยานแล้ว หันไปหยิบตะกร้าใส่ของที่ด้านหลังจักรยาน ได้ยินเสียงแม่ร้องทักมาจากบนบ้าน

"อ้าวฟางมาเสียดึกเลยเอ็ง" 
"แม่ให้เอาปลาแดดเดียวมาให้ครับ บอกว่าแม่ใหญ่จะทอดใส่บาตรพรุ่งนี้" ฟางยกตะกร้าปลาแห้งให้ดู แม่เลยร้องบอก
"เออ ข้าก็คิดว่าแม่เอ็งลืมเสียแล้ว กำลังกะว่าจะทำหมูทอดใส่บาตรอยู่เลย"
แม่บอกแล้วเดินลงมาหา "เอาปลามาเก็บไว้ในครัว เช้าข้ามาทำเอง อ้าว เอ็งทำน้ำพริกแกงมาด้วยหรือ"
ฟางยิ้มกว้าง แม่เลยพูดต่อ
"ที่มาช้าเพราะมัวแต่ทำน้ำพริกให้ข้าละสิ ข้ายังไม่แก่ขนาดตำน้ำพริกไม่ไหวนะ" 
“ตำไหว เพราะให้ฉันทำให้น่ะสิ” วันชาติทำท่าปากยื่นปากยาวแซวแม่

ฟางเดินตามแม่เข้าไปในครัว แล้วหันมามองคนที่ยังกินเหล้าอยู่ที่แคร่ตัวเดิม หันไปกระซิบกับแม่เบาๆ แล้วแม่ก็กลับขึ้นเรือนไป ทิ้งไว้แต่ฟางที่กำลังทำอะไรบางอย่างอยู่ในครัว

....ตลอดเวลา....
ดวงตาสีเข้มคู่นั้นยังคงติดตามการเคลื่อนไหวของคนที่อยู่ในครัว

เป็นการมองตามแบบทุกการเคลื่อนไหว จนวันชาติยังมองเห็น
....ใจมันรู้สึกพิกล มันจุกแบบแปลกๆ คล้ายผิดหวัง คล้ายอยากร้องว่าเฮ้ย ไม่ใช่นะ อะไรทำนองนั้น แต่ก็ไม่ได้คิดว่าจะต้องทักท้วงอะไร ทั้งกลับล้มตัวลงนอนไขว่ห้างเสียเฉยๆ
พี่ชายถึงได้หันมามอง
"ง่วงหรือเมาวะเนี่ย"
"เปล่า นั่งนานแล้วเมื่อยหลัง" น้องชายตอบยิ้มๆ ทั้งที่อยากตอบไปว่า มองตามคนแอบมองคนอื่นแล้วพาลเมื่อยสายตาต่างหาก.....
...คือ...ก็รู้เรื่องของพี่ชายกับพี่บุ๋ม แต่ก็ไม่เข้าใจว่าทำไมถึงไม่คิดว่าท่าทางของพี่ชายตอนนี้เป็นเรื่องที่ผิด....
พี่ชายจิบเหล้าแล้วลุกมาหาคนที่อยู่ในครัว
...ก็มันแค่รู้สึกพิกล หาคำอธิบายได้ยาก...ที่รู้ก็คือ...
....เอาจริงหรือวะเนี่ยพี่กู....

"ทำอะไร"
"ทำยำแกล้มเหล้าให้พี่ มีปลาหมึกแห้ง กับปลากรอบ แล้วก็เม็ดมะม่วง"
ฟางทำกับแกล้มอย่างคล่องแคล่ว "พี่จะเอาต้มโคล้งด้วยมั้ย ฉันทำแป๊บเดียว"
"ไม่ต้องหรอก ที่จริงกินเหล้ากับปลาทูทอดก็ได้ ไอ้วันชาติมันชอบ"
"เกี่ยวอะไรกับฉันเนี่ย"
...คนเขาไม่อยากรับรู้ ก็ยังหาเรื่องโยงมาให้ต้องรู้ด้วยจนได้...
"ปกติพี่วันชาติกินเหล้า ฉันแค่คั่วไก่ หรือคั่วปลาคลุกเกลือให้ก็พอ"
ตาลาไต ทำทึ่งน้องชาย บ่นยืดยาวถือจานกับแกล้มออกมาวางให้ "โห...นี่กูไม่กลับบ้านไม่เท่าไหร่ มึงกินเหล้าต้องมีกับแกล้มแล้วหรือเนี่ย ก่อนนี้กับข้าวเย็นมีอะไรเหลือก็กินได้"
"ก็แล้วแต่ไอ้ฟางมันจะเวทนา" วันชาติตอบกลั้วหัวเราะ ลุกขึ้นมาตักกับแกล้มใส่ปาก "อร่อยนะพี่"
ตาลาไลเพียงแค่พยักหน้า เดินกลับมาหาคนที่กำลังเก็บของในครัวล้าง
"มาทำให้วันชาติบ่อยหรือ"
ฟางแค่หันมามองแวบเดียว "ก็เฉพาะตอนที่ฉันเอาของมาให้แม่ใหญ่น่ะ"
"ยังไง"
"ฉันเห็นว่าพี่วันชาติไม่มีกับแกล้ม" ฟางหันมามองตาลาไตเต็มตา "พี่อยากกินอะไรหรือเปล่าครับ"

ตาลาไตส่ายหน้า ฟางก็เลยหันกลับไปเก็บครัวจนเสร็จ แล้วหันไปมองรอบๆ อีกครั้งว่าหลงลืมอะไร
ทุกการเคลื่อนไหวที่ยังอยู่ในสายตา
ที่ทำให้ฟางสงสัยมากกว่าเดิม
"มีอะไรหรือครับ"
"เปล่า.."

....รู้...ว่ามีบุ๋มอยู่ และมีหมี่ให้ต้องรับผิดชอบ....
...จำได้ว่าเพิ่งบอกพ่อกับแม่ให้ไปสู่ขอบุ๋ม...
รู้...ว่าต้องดูแลทั้งบุ๋มและหมี่ให้ดีกว่าเดิม....
รู้...แต่ขอแค่นี้เท่านั้น....

เพียงก้าวเดียวตาลาไตก็ก้าวถึงฟางแขนหนากอดหนุ่มตัวบางไว้แน่น แล้วกดศีรษะให้แนบอยู่กับไหล่
ร่างกายในอ้อมแขนพยายามขัดขืน
"พี่...."
"ชู่วววว เดี๋ยววันชาติหันมามอง" ตาลาไตกระซิบบอก
ฟางได้แต่ยืนตัวเกร็ง ทั้งหัวใจเต้นแรง มีแต่คำถามอยู่เต็มสมอง
เมื่อจมูกสวยก้มลงหาก็หันหน้าหนี
"พี่บุ๋ม"
ตาลาไตหยุดชะงัก ถอนหายใจแรงๆ ขณะที่คลายแขนออก
"ขอโทษ"
"ไปขอโทษพี่บุ๋มเถอะครับ ฉันก็แค่ลูกคนงาน แล้วก็เป็นผู้ชายด้วย พี่ล้อเล่นแบบนี้ฉันไม่ได้เสียหายอะไรอยู่แล้ว" ฟางพูดแล้วเดินออกไปทันที
ตาลาไตเดินออกมานั่งที่แคร่ หันมามองน้องชาย ที่ทำเป็นหลับแต่ลืมตาขึ้นเมื่อได้ยินเสียงถอนหายใจ
"พี่เองก็รู้ว่าไม่ควรล้อเล่นกับมันแบบนั้น"
พี่ชายยกแก้วเหล้าขึ้นจิบ ไม่ตอบคำถาม น้องชายก็เลยพูดต่อ
"ถ้าพี่ไม่ได้ล้อเล่น พี่ก็ควรไปเคลียร์กับพี่บุ๋ม ก่อนที่จะมายุ่งกับมัน"

แต่เมื่อกลับมากรุงเทพฯ บุ๋มเลิกงานก็มาหาที่บ้าน หลังจากที่เมินเฉยกันมานานเป็นเดือน
คำทักทายคำแรกที่บุ๋มถามเมื่อเดินเข้าบ้านก็คือ
"ฟางเป็นไงบ้าง"
ตาลาไตร้อนตัว ช่วยบุ๋มถือของเข้าบ้าน แล้วหันไปอุ่นกับข้าวไม่ยอมตอบคำถามจนบุ๋มต้องอธิบาย
"ฟางใกล้สอบแล้ว บุ๋มก็เลยอยากรู้น่ะ"
"ไม่ค่อยได้เจอ"
"จริงน่ะ"
"จริง" ตาลาไตบอก "ผมอยู่บ้าน ฟางมันก็เลี้ยงน้องไป ก็แค่นั้น"
"อ้าว คิดว่าจะปล่อยให้เจ้าอะไร น้องชายน่ะ"
"ฝุ่น"
"นั่นแหละ คิดว่าจะให้ฝุ่นดูน้องเสียอีก" บุ๋มบอก ขณะที่นั่งลงกินข้าว สีหน้าท่าทางยังคงครุ่นคิดเหมือนเดิม
ชายหนุ่มส่ายหน้า "หมี่มันไม่ค่อยชอบฝุ่นกับฝ้ายสักเท่าไหร่ สอนอะไรมันก็เถียงตลอด"
บุ๋มคลี่ยิ้มเพียงนิดเดียว
.....ไม่ผิดไปจากที่คิด....
"แล้วตาลล่ะ"
"ผมทำไม"
"ตาลก็ชอบฟางใช่มั้ย"
ตาลาไตได้แต่ยิ้มตักชิ้นปลาให้บุ๋ม
"กินข้าวบุ๋ม กลับมาเหนื่อยๆ"
"ตาล"
"บุ๋มเป็นแฟนผมไม่ใช่หรือไง ทำไมชอบพูดว่าผมชอบฟาง"
"ถ้าตาลจะชอบฟาง ก็เพราะว่าตาลชอบฟาง ไม่เกี่ยวกับที่บุ๋มพูดหรือบุ๋มคิดเลยนะ แล้วบุ๋มก็ยังคิดเหมือนเดิมด้วยว่า เป็นฟางดีกว่าหมี่"
ตาลาไตถึงกับถอนหายใจแรงๆ
"หมี่ยิ่งเป็นไปไม่ได้ใหญ่เลย ก็บุ๋มน่ะไม่ยอมแต่งกับผมสักที ถึงได้หึงอยู่อย่างนี้"
บุ๋มทำหน้าตาล้อเลียน "นี่ๆ ดูตาบุ๋มสิ ฟังน้ำเสียงบุ๋มสิ มีอะไรที่บอกว่าหึง"
"บุ๋มรักผมบ้างมั้ยเนี่ย"
ตาลาไตถามจริงจัง บุ๋มก็จริงจังตามไปด้วย
"รักสิ และก็เป็นห่วง ไม่อยากให้ตาลใช้ชีวิตแบบทุ่มสุดตัวให้กับงาน จนลืมไปว่าเรายังต้องการครอบครัวเป็นแรงผลักให้เราเดินไปข้างหน้าด้วย ตาลควรมีใครสักคนที่บ้าน เพื่อให้ตาลกลับมาหา"
"ผมมีบุ๋มแล้วไง"
บุ๋มส่ายหน้า "บุ๋มรักตาลนะ ตอนนี้อยู่ด้วยกันก็จริง แต่บุ๋มก็มองไม่เห็นภาพตอนหลังแต่งงาน"
ตาลาไตถอนหายใจหนักๆ
บุ๋มเอื้อมมือมาจับมือของตาลาไตไว้ "บุ๋มไม่อยากแต่งงาน ไม่ได้แปลว่าไม่รักตาล เพียงแต่ทุกครั้งที่คิดถึงเรื่องนี้ บุ๋มมักจะเห็นภาพของใครอีกคนยืนอยู่ข้างๆ ตาลที่ไม่ใช่บุ๋ม"

ชายหนุ่มมองลึกลงไปในดวงตาของหญิงสาว
บุ๋มกำลังกลัวสังหรณ์ของตัวเอง และพยายามใช้เวลาทุกนาทีที่ได้อยู่ด้วยกันอย่างคุ้มค่า

"ทานข้าวเถอะ แล้วจะได้ไปอาบน้ำ"
"ตาล ไม่น้อยใจนะ"
"ไม่หรอก ผมไม่เคยน้อยใจอยู่แล้ว แค่ไม่ค่อยเข้าใจว่าทำไมบุ๋มถึงเชื่อความรู้สึกของตัวเองมากนัก"
"แล้วทำไมตาลต้องเอาเหตุผลมาตัดสินทุกการกระทำด้วยล่ะ" บุ๋มย้อนทั้งรอยยิ้มเศร้า ทำให้ชายหนุ่มชวนให้กินข้าวต่อ
"กินข้าวเถอะ"
เมื่อบุ๋มอาบน้ำเตรียมตัวเข้านอน ตาลาไตก็ถาม
“บุ๋มจะให้พ่อกับแม่ผมไปหาพ่อแม่บุ๋มเมื่อไหร่”
“ก็บอกแล้วไงว่าไม่ต้องไปหรอก ไม่ต้องสนใจ” พอพูดเรื่องนี้น้ำเสียงของบุ๋มก็เริ่มนิ่ง
“ไม่ได้หรอกนะบุ๋ม แล้วผมก็บอกพ่อกับแม่ผมไว้แล้วด้วย”
บุ๋มยิ้มเศร้า ขณะที่หันหน้าไปทางอื่น
“แต่บุ๋มไม่ว่างไปด้วยหรอกนะ ถ้าตาลกับพ่อแม่จะไปหาพ่อแม่บุ๋มก็ไปกันเองแล้วกัน”
“เพราะบุ๋มเชื่อว่าผมชอบฟางถึงได้ไม่อยากแต่งงานกับผมใช่มั้ย”
“ไม่ใช่นะ” บุ๋มหันมาบอก “บุ๋มบอกตาลแล้วว่า บุ๋มไม่มีปัญหาเรื่องฟาง อาจน้อยใจเวลาที่เห็นตาลมองฟาง แต่ไม่ได้ทำให้ไม่อยากแต่งงาน ที่ไม่แต่งงานก็เพราะตัวบุ๋มเอง ไม่เกี่ยวกับใครเลยนะ”
“ไม่เกี่ยวกับผมด้วยใช่มั้ย”
ก่อนที่จะกลายเป็นการทะเลาะกันบุ๋มก็แตะที่คางสากไว้
“เกี่ยวสิ และก็ขอโทษที่ทำให้คิดมาก แต่บุ๋มรักตาลนะ เพราะรักมากถึงอยากให้ตาลจำเวลาดีๆ ที่อยู่ด้วยกัน”
"บุ๋ม ผมไม่เข้าใจเลย"
"แต่บุ๋มเข้าใจตาลนะ” บุ๋มนิ่งไปครู่ก็พูดต่อ “มันเป็นเรื่องเดิมๆ ที่บุ๋มอยากย้ำกับตาลอีกครั้ง ตั้งแต่พบกับตาลครั้งแรก บุ๋มก็รู้ว่าตาลคือคนที่บุ๋มรออยู่ คนที่เป็นที่พึ่งพิงได้เสมอ แต่พอตาลพาบุ๋มไปบ้าน บุ๋มก็รู้ตัวแล้วว่า คนที่อยู่ในส่วนลึกในใจของตาลไม่ใช่บุ๋ม แล้วยิ่งนับวัน บุ๋มยิ่งมองไม่เห็นตัวเอง”
“บุ๋ม” ตาลาไตขัดด้วยน้ำเสียงขุ่นๆ
“ตาล บุ๋มขอร้องช่วยฟังบุ๋มให้จบโดยที่เราไม่ขัดกันสักครั้งเถอะนะ”
พอตาลาไตเงียบบุ๋มก็พูดอีกครั้ง “มันอาจเพราะตาลเห็นฟางมาตั้งแต่เขายังเด็ก เห็นกันอยู่ทุกวันจนกลายเป็นความคุ้นเคย เพราะไม่ยอมรับว่าเขาเป็นเด็กผู้ชาย หรืออะไรก็ตาม แล้วตาลเองก็ดีกับบุ๋มอย่างสม่ำเสมอ ดูแลบุ๋มเป็นอย่างดี ไม่เคยไปยุ่งเกี่ยวกับใคร บุ๋มเองก็ไม่อยากเสียตาลไป ไม่อยากคิดหรือพูดอะไรให้ตัวเองต้องเจ็บ แต่พอมาถึงตอนนี้ มันกลายเป็นว่า เราทะเลาะกัน เพราะตาลเห็นว่าบุ๋มกำลังพูดว่าตาลชอบฟาง บุ๋มเลยไม่อยากแต่งงานด้วย ทั้งที่จริง บุ๋มคือคนเห็นแก่ตัวที่พยายามดึงตาลไว้ให้อยู่ด้วยกันให้นาน”

ตาลาไตยอมรับว่า ในใจกำลังเถียงทุกคำที่บุ๋มพูด

“ตาล....บุ๋มไม่มีปัญหาเลยนะ ถ้าตาลจะชอบใคร บุ๋มขอแค่ให้ได้อยู่ด้วยกันแบบนี้ไปเรื่อยๆ ไม่ได้หรือไง”
“ผมเป็นผู้ชายนะบุ๋ม อยู่ด้วยกันไปเรื่อยๆ ผมไม่เสียหายอยู่แล้ว แต่บุ๋มน่ะสิ”
“บุ๋มเป็นผู้หญิงแล้วไง ก็บุ๋มไม่อยากแต่งงาน นะตาลนะ ไม่แต่งได้มั้ย”

วันเวลาผ่านไปจนกระทั่งตาลาไตเรียนจบปริญญาโท ทุกคนในบ้านต่างมากรุงเทพฯ เพื่อแสดงความยินดี เว้นแต่ฟางที่อ้างว่าต้องไปติว
"ตาล ฟางเป็นอะไร"
"ถามวันชาติสิ ถามอะไรผม"
บุ๋มหันไปมองวันชาติแล้วเดินไปกระซิบถามเบาๆ ให้ได้ยินเพียง 2 คน
"ฟางเป็นอะไร"
"มันใกล้สอบแล้ว แล้วมากรุงเทพฯ กันหมด แม่ใหญ่ก็เลยให้มันมาอ่านหนังสือ แล้วก็เฝ้าบ้านให้น่ะสิ"
"เกี่ยวอะไรกับตาลหรือเปล่า"
"เกี่ยวอะไร" วันชาติย้อนถาม ขณะที่ในใจชักกลัวสัญชาตญาณผู้หญิง

....เหมือนแม่เปี๊ยบ...เรื่องที่ไม่อยากให้รู้ละรู้ดีที่สุด...
 
"บุ๋มรู้สึกว่ามันต้องเกี่ยวกับตาลน่ะสิ"
"เหรอ..." วันชาติเหลือบตามองพี่ชาย ไม่รู้ว่าจะตอบอย่างไรดี
บุ๋มตีที่ต้นแขนหนาเบาๆ "บอกมานะ มีอะไร"
"มีอะไร ไม่มี๊ พี่ตาลไม่ได้กลับบ้านนานเป็นเดือนๆ แล้วจะให้มีอะไร"
บุ๋มไม่ค่อยเชื่อที่วันชาติพูด แต่ก็ไม่ได้คิดว่าจะถามอะไรต่อ

(มีต่อครับ)

ออฟไลน์ MyTeaMeJive

  • MyTeaMeJive
  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1894
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +3313/-9
"Yes,I love him" ตอนที่ 3 หน้า 3 (10/06/56)
«ตอบ #84 เมื่อ10-06-2013 09:12:38 »

(ต่อครับ)

จากนั้นฟางก็สอบเข้ามหาวิทยาลัยในกรุงเทพฯ ได้ แม่ใหญ่ดีใจยิ่งกว่าตอนที่ลูกตัวเองสอบได้ ทั้งยืนยันคำเดิมที่ว่าจะส่งให้เรียนจนจบ ขณะที่พ่อกับแม่ของฟางกลับเกรงใจ ส่วนหมี่เริ่มงอแง เพราะไม่ค่อยชอบฝุ่นพี่เลี้ยงคนใหม่ที่จะมารับหน้าที่ต่อจากฟาง
นอกจากนี้ฟางยังขอไปอยู่หอพักของมหาวิทยาลัย แทนที่จะไปอยู่บ้านของตาลาไต
แม่ใหญ่ฟังการตัดสินใจของฟางแล้วหันไปมองหน้าพี่วันชาติ แล้วก็หันมาหาฟาง
"ทำไมเอ็งไม่อยู่บ้านเรา เพราะหมี่หรือไง"
ฟางนิ่งเงียบ ทำให้แม่ใหญ่พยักหน้า
"เด็กมันพลัดที่พลัดทางมา มันก็หวงของๆ มัน แต่เอ็งก็ต้องรู้จักเกรงใจให้ถูกคนถูกทาง"
"ฟางอยู่หอมหา'ลัยก็ดีนะแม่ใหญ่ ไม่ต้องเดินทางไกล แล้ววันหยุดฟางมาทำความสะอาดบ้านให้พี่ตาลดีกว่า"
วันชาติช่วยตอบ แล้วหันมาลดเสียงกระซิบกระซาบกับฟาง "เพราะพี่บุ๋มมาค้างด้วยใช่มั้ย"
"ห่าวัน" แม่ดุ แต่วันชาติพูดเหมือนเป็นเรื่องธรรมดา
"ห่า เห่อ อะไรกัน ใครๆ ก็รู้" วันชาติรีบหยุดปาก ก่อนที่จะพูดในสิ่งที่พี่ชายขอไว้ "เขาไม่ใช่เด็กๆ แล้ว เกรงใจพี่บุ๋มเขาบ้างมันก็ถูก เขามาหากันอยากมีเวลาส่วนตัว ไอ้คนนี้มานั่งทำหน้าตามิ๊งหม่องมองอยู่"
แม่เขกหน้าผากพี่วันชาติไปที "นี่แน่ะ มิ๊งหม่อง"

จนกระทั่งฟางแยกมาสวน วันชาติถึงได้ถาม
"นอกจากเรื่องบุ๋ม ยังเพราะพี่ตาลด้วยละสิ"
ฟางได้แต่ก้มหน้า พี่วันชาติก็เลยส่งเสียงอือออ "กูเข้าใจนะ ว่ามึงลำบากใจ เขาเป็นแฟนกัน อยู่ด้วยกัน แต่พอกลับบ้านแล้วมากอดมึงน่ะ"
"ที่จริงเรื่องมันก็นานแล้ว แต่ฉันก็ไม่อยากให้คุณบุ๋มเข้าใจผิด"
วันชาติคิดตาม "แล้วตอนที่เขามาบ้านพร้อมกัน กูไม่เห็นว่าพี่ตาล จะอะไรมึงมากนัก เว้นแต่ครั้งนั้น"
ฟางได้แต่ส่ายหน้า "ฉันก็แค่เด็กท้ายสวน"
วันชาติเขกหัวหนุ่มตัวเล็กไปที "เด็กท้ายสวนห่าอะไร แล้วมึงก็รู้อยู่แก่ใจ ว่าเขาไม่มีนิสัยล้อเล่นเป็นหมาหยอกไก่ แต่มันเพราะอะไรเขาถึงทำอย่างนั้น ที่สำคัญคือใจมึงเองต่างหาก ที่ลำบากใจเพราะเขามีแฟนเป็นตัวเป็นตน แล้วมากอดมึงที่เป็นผู้ชาย ใจมึงน่ะแหละที่บอกว่ามันผิด"
ฟางก้มหน้า วันชาติพูดต่อ
"สรุปก็คือ กูเข้าใจเหตุผลของมึง แล้วกูจะช่วยบอกพี่ตาลกับแม่ ว่ามึงเกรงใจพี่บุ๋ม"
"ครับ"
"ก็แค่นั้น" วันชาติพูดย้ำ "แล้วไปอยู่หอ ก็ตั้งใจเรียน อย่ามัวแต่สนุกสนานไปกับชีวิตที่ไม่มีใครคอยคุม เพราะถ้าเกิดเรื่องอะไรไม่ดีขึ้นกับมึง ยังมีคนแก่อีก 4 คนที่จะเสียใจมาก"
"ครับ"
ฟางรับคำหันไปรดน้ำผักในสวน
ขณะที่วันชาติกลับเป็นคนที่กังวลกับเรื่องของพี่ชายกับฟาง
ก็อย่างที่ฟางพูด พี่ชายหนักไปทางเฝ้ามองไอ้คนนี้ แล้วก็พยายามเก็บอาการของตัวเองด้วยเหตุผลล้านแปดที่สามารถเข้าใจได้
ส่วนไอ้คนนี้ ก็พยายามหลบหน้าสุดชีวิต เพราะมองว่าตัวเองด้อยกว่า
แล้วมันก็ไม่ยุติธรรมกับพี่บุ๋มเลยสักนิด ที่พี่ตาลมองเด็กที่ตัวเองเห็นมาตั้งแต่ยังเล็ก ทั้งที่คบกับพี่บุ๋มอยู่
"ปวดหัวว่ะ" จู่ๆ วันชาติก็พูดขึ้น ทำให้ฟางหันมามอง
"พี่ไปพักก็ได้นะ ฉันรดน้ำผักคนเดียวได้"
วันชาติได้แต่โบกมือ "ช่างกูเหอะ กูมันคนเข้าใจอะไรยากเอง"
...แล้วกูจะไปเครียดอะไรกับเขานักหนาวะ อย่างกับคนโสดอย่างกูว่างนักนี่ มีสาวมีหนุ่มให้ต้องตามจีบเป็นระยะอย่างน้อยก็........ 3 คน...แต่กูโสดนะ โสดแน่นอน..


ฟางพยักหน้ารับรู้ที่วันชาติบอกแล้วหันมาทำงานต่อ
.......สาเหตุที่แท้จริง ไม่ใช่หมี่ ไม่ใช่บุ๋ม ไม่ใช่ตาลาไต แต่เพราะหัวใจของคนๆ นี้ที่มันหวั่นไหวไปกับสายตาคู่นั้นที่คอยมองตาม
หวั่นไหวไปกับคำถามมากมาย และคำเตือนเดิมๆ ว่าให้ระมัดระวังตัวให้ดี
หวั่นไหว ทั้งที่รู้ว่ามันไม่สมควร
พี่บุ๋มเป็นคนดี
ฉันต้องไม่เป็นมือที่สาม
ไม่มีวัน...

“พี่วันชาติจะไปในเมืองเมื่อไหร่” ฟางหันมาเปลี่ยนเรื่อง
“ก็รอให้พี่ตาลกลับกรุงเทพฯ ก่อนแล้วค่อยไปหาเหมียว มึงจะเอาอะไร”
“ไม่หรอก ฉันเจอพี่เหมียวแถวหน้าโรงเรียน เขาถามถึงพี่บอกว่าพี่ไม่ได้ไปหาหลายวันแล้ว”
วันชาติเบ้หน้า
....โสดแบบกูมันช่างเหนื่อยใจ...
 “งั้นกูตัดสินใจง่ายเลยว่า ไม่ไปแล้ว กูรำคาญคนที่แสดงตัวว่าเป็นเจ้าของ”
“พี่เหมียวไม่ได้แสดงตัวสักหน่อย เขาแค่ถามถึง” ฟางทำหน้าจ๋อยเหมือนเป็นเหมียวเสียเอง
วันชาติโบกมือ “เออ ช่างกูเหอะ ไม่ต้องมาทำความเข้าใจชีวิตกู จัดการชีวิตมึงให้รอดดีกว่า”

.........จบตอนที่ 3 .............

(แม่เจ้าเขียนไรกันยาวเกิน 2,000 ตัวอักษร)

วันเวลาช่างผ่านไปอย่างรวดเร็วใช่มั้ยครับ (โปรดพยักหน้าอย่างเต็มใจ) อันที่จริงผมอยากอู้สักหลาย ๆตอน เขียนให้เก็บผักทำสวนอะไรไปก็ได้เนอะ แต่คุณคนเขียนตัวจริงเขาไม่อยากให้พาออกนอกเรื่องไปไกล ซึ่งอันที่จริง นั่นมันหน้าที่ผมนะ แต่ตอนนี้มันสลับกันซะแร้นนนนน  :m17:
ก็เอาเป็นว่า รวบรัดตัดตอน อะไรที่มันไม่เกี่ยวกับชื่อเรื่องก็ข้าม ๆมันไปตามประสา jivetea แต่คุณอ่านแล้วไม่เข้าใจโปรดบอก เราจะปรับปรุงแก้ไขให้ดีขึ้น
หมี่แสบมั้ย...ก็แสบเท่าที่เด็ก ๆจะแสบได้ และแน่นอนว่า จะอัพเลเวลมากขึ้นเมื่อเข้าสู่ภาค 2 ส่วนจะถึงขั้นนายร้ายหรือไม่ ผมว่า มีคนที่ร้ายกว่า และเขาก็ออกมาทำหน้าที่่ได้ระยะหนึ่งแล้ว
ตอนที่ 4 มาวันพุธนะครับ

ขอบคุณที่ติดตาม ให้ความเห็น ให้คำแนะนำ ขอบคุณเป็ดทุกตัว ไม่ว่าจะสีเหลืองหรือดำก็ตาม ขอบคุณมากครับ  :m1:
ไจฟ์กับที


งงเหรอ เดินเรื่องเร็วไปใช่มั้ย  :hao4:
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 10-06-2013 10:01:07 โดย jivetea »

ออฟไลน์ --รมยกร--

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 111
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +30/-3
Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 3 หน้า 3 (10/06/56)
«ตอบ #85 เมื่อ10-06-2013 09:47:13 »

เอิ่ม เอาไงดี วุ่นวายสับสนง้าาาา ยากแก่การคาดเดา เอาเป็นว่ารอตอนต่อไปอย่างใจจดจ่อ


555++ ไม่ได้งงเนื้อเรื่องนิยายจ๊ะ คนเขียน เราสับสนวุ่นวายไปกับหัวใจของหนุ่มๆ ก้อตาลลังเลเกิ๊นไม่ยอมเลือก แถมยังทำให้ฟางหวั่นไหวตามไปด้วย ส่วนหมี่น่าจะแค่เด็กๆ ที่หวงของ แต่ไอ้ความหวงแบบเด็กๆ นี่ล่ะที่น่ากลัว..จุ๊บๆ รออ่านตอนต่อปายยย
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 10-06-2013 10:35:31 โดย sirirat2555 »

ออฟไลน์ Gokusan

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 797
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +269/-1
Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 3 หน้า 3 (10/06/56)
«ตอบ #86 เมื่อ10-06-2013 10:21:38 »

สงสารน้องฟาง สงสารบุ๋มด้วย
เป็นความเกรงใจในความอึดอัดของหลายๆ คน
และกลายเป็นว่าแต่ละคนพยายามผลักคนที่ตัวเองรักออกไปให้ไกลตัว
ซึ่งส่วนใหญ่ใช่สมองในการตัดสินใจ...ต่างจากการใช้ใจเรียกร้องของแสบหมี่ ยึดทุกคนเป็นของตัว

เห็นด้วยกับวันชาติที่บอกให้ตาลเคลียร์ตัวเองก่อน
ดูเป็นเรื่องหนักหนา...ไม่ใช่แค่บุ๋ม แต่มันอาจรวมหมี่เข้าไปด้วย
เรื่องหมี่ไม่ใช่ทางกินเด็ก...แต่คงต้องทำความเข้าใจกันอีกหลายชั้นทีเดียว

อยากรู้ว่าใครจะมาปราบตัวแสบได้...ประกาศซะทั่ว หวงของขนาดนั้น
ได้แต่เอาใจช่วยน้องฟางให้ผ่านการใช้ชีวิตในเมืองหลวงไปแบบไม่ยากเย็นนัก ^^V

ออฟไลน์ TIKA_n

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1391
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +308/-4
Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 2 หน้า 2 (07/06/56)
«ตอบ #87 เมื่อ10-06-2013 10:35:12 »

มาถึง เจอ NO SHOTA เด่นเด้งเลยอ่ะ อ่านตอนนี้รู้สึกที่เดาไว้ตอนที่แล้วจะผิดหมดจริงด้วยอ่ะ แหะ ๆ
น้องฟาง แหม ไม่รู้ตอนที่แล้วคิดไปได้ไงว่าน้องฟางเป็นเมะอ่ะ อายจัง น้องฟางนี่นายเอกแสนดีชัด ๆ เลยเนี่ย ครอบครัวน้าตาลก็แสนดี อบอุ่นมากเลย โชคดีของทั้งฟางและหมี่ ที่ได้รับอุปการะจากคนในครอบครัวนี้ 
น้าตาลรู้สึกกับน้องฟางเป็นพิเศษจริง ๆ อาการแบบนี้ เรียกว่า หลงรัก คงได้เลยมั้งเนี่ย แค่น้องหมี่บอกฟางจะมีเมีย ก็เหมือนจะแสดงออกว่าหึง หวง ออกนอกหน้า ไอ้ข้อห้าม ห้ามมีเมีย ห้ามมีแฟน ด้วยเหตุผลพิลึกว่าต้องเลี้ยงน้องเนี่ย มันชัดเจนมาก ๆ เลยนะ  น้องฟางนี่เหมือนได้นิสัยพ่อมาเยอะ ดีและซื่อ กตัญญู ถึงขนาดจะยอมเลิกเรียนเพื่อมาเลี้ยงน้องเลยเหรอ แต่เพราะนิสัยอย่างนี้สินะ ทำให้น้าตาลหลงรักโดยไม่รู้ตัว ถึงกับนึกถึงแต่รอยยิ้มน้องฟางลอยมากตลอดเวลาเนี่ย
บุ๋มเปลี่ยนสถานะเป็นเพื่อนที่รู้ใจท่าจะดีกว่านะ เพราะรุ้สึกบุ๋ม จะมองอะไร ๆ ได้ชัดเจนทั้งหมดเลย แต่น้องหมี่ทำไมถึงไม่ชอบครูบุ๋มมาก ๆ ทั้งที่ก็เคยอยู่กับครูบุ๋มมาก่อนที่จะมาอยู่บ้านน้าตาลอีก แล้วหวงน้าตาลเกินเด็กเล็กๆ อย่างนี้ในอนาคตถ้าน้าตาลกับฟาง ชอบกันจริง ๆ จะมีปัญหากับหมี่ ที่แสดงออกว่าหวงน้าตาลอย่างเกินขอบเขตรึเปล่า ยิ่งคำพูดของบุ๋มบ่งบอกว่าโตขึ้นมาหมี่คงร้ายไม่ใช่เล่น ๆ เลย รู้สึกตะหงิดตรงที่บุ๋มพูดเหมือนสั่งเสียเลยนะ จะมีเรื่องเศร้า ๆ รึเปล่าเนี่ย แล้วทำไมน้าตาลใจดีกับหมี่แต่ชอบตะคอกใส่น้องฟางจังเลยอ่ะ  ชอบเค้าแต่ทำไมไม่ทำดี ๆ กับเค้าล่ะน้าตาล น้องฟางใจเย็นแล้วก็ตามใจหมี่มาก ๆ เลยอ่ะ ดูแล้วอย่างหมี่นี่ได้ฝุ่นเป็นพี่เลี้ยงก็ดีนะ เอาแต่ใจก็ต้องเจอคนขัดใจบ้างไม่งั้นจะเสียเด็กซะเปล่า ๆ สรุปแล้วคือ ชอบฟางจังเลย  :m18:
เรื่องนี้มีทั้งหมดแค่ 25 ตอนเองเหรอ สั้นจัง ภาคแรก จะเป็นน้าตาลกับฟาง แล้วภาคสอง รึว่าจะเป็นฝุ่นกับน้องหมี่(เดาอีกล่ะชอบเดาซะจริง) แต่จะแต่งภาคสองเพิ่มก็ดีมาก ๆ เลยจ้ะ เอาจบแบบเคลียร์ ๆ แฮบปี้ ๆ เลยน้า  :m13:
ขอบคุณสำหรับเรื่องดี ๆ นะจ้ะ  :L2: :กอด1:

ปล. แง ๆ  :sad4: เม้นท์ตอนสองเสร็จ ตอนสามโผล่มาแบบไม่รู้ตัวอ่ะ เดี๋ยวขอไปอ่านแล้วจะเม้นท์ตอนสามใหม่น้า  :mew1:
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 10-06-2013 10:38:25 โดย TIKA_n »

ออฟไลน์ maemix

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4403
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +299/-3
Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 3 หน้า 3 (10/06/56)
«ตอบ #88 เมื่อ10-06-2013 10:48:09 »

น่าเห็นใจฟางกับสถานการณ์ตอนนี้ ตัวพี่ตาลเองก็ยังไม่เคลียร์
แล้วจะให้ฟางอยู่ตรงไหน สงสารพี่บุ๋มด้วย มันอึนๆยังไงไม่รู้
ส่วนตัวป่วนหมี่ ตอนนี้ยังไม่เท่าไร ยังเด็กอยู่ โตขึ้นต้องหาคนปราบ

ออฟไลน์ sukie_moo

  • ปัจจุบัน คือ อดีตของอนาคต
  • เป็ดEros
  • *
  • กระทู้: 3488
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +457/-15
Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 3 หน้า 3 (10/06/56)
«ตอบ #89 เมื่อ10-06-2013 11:36:14 »

ตาลนี่เก็บอาการไม่อยู่เลยเนาะ ชาวบ้านชาวช่องเขารู้กันหมด

บุ๋มเข้าใจโลกดี  สู้ๆจะบุ๋ม

ชอบวันชาติแหะ

 

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด


สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด