CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

Boy's love => Boy's love story => นิยายที่โพสจนจบแล้ว => ข้อความที่เริ่มโดย: MyTeaMeJive ที่ 06-06-2013 09:08:59

หัวข้อ: "Yes,I love him"
เริ่มหัวข้อโดย: MyTeaMeJive ที่ 06-06-2013 09:08:59

ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ

สรุปข้อสำคัญดังนี้



1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด

2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท, หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย, ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้งสร้างความแตกแยก  ชวนวิวาท ของสมาชิกเล้าฯ ในเรื่องการเมือง เชื้อชาติ  เผ่าพันธุ์  ศาสนา และสถาบันต่าง ๆ  รวมถึงการตั้งชื่อเรื่องด้วยคำหยาบ คำไม่สุภาพ  ล่อแหลม และชี้เป้าให้เล้าฯ ถูกเพ่งเล็ง จากทางราชการ

3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่นี่หรือที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อขออนุญาตเจ้าของเรื่องก่อนนะครับ

4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าตัวไม่ยินยอม

5.ขอให้นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียว ถ้าเป็นเรื่องจริงก็ให้บอกว่าเรื่องจริง ถ้าเป็นเรื่องแต่งให้บอกว่าเรื่องแต่ง  ให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตามเพราะมีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว

6. การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย  ทำได้  แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว  โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute  ได้    ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน

7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
      7.1 นิยาย 1 ตอน  จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
      7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
      7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
            - 1 Reply ที่เกินมานั้น โมฯทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ


เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ
การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง

ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ  โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม

กรุณาอ่านเพิ่มเติมที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0
 
"Yes,I love him" 

ตอนที่ 1

ท่ามกลางอากาศร้อนภายในโรงงานผลิตยาบ้า กลิ่นควันปืนผสมผสานกับกลิ่นสารเคมี เสียงร้องตะโกนค่อยๆ เงียบเสียงลง เหลือเพียงเสียงของเจ้าพนักงานที่ออกคำสั่งต่อกลุ่มผู้ต้องหาในคดียาเสพติด ที่นั่งเรียงแถวอยู่กับพื้นโรงงาน 
ขณะที่การตรวจค้นโรงงานยังคงดำเนินต่อไป ที่ห้องเก็บของด้านใน ร.ต.ต.ตาลาไตพบเด็กชายตัวเล็กซุกตัวอยู่ที่มุมห้อง 
"ชื่ออะไรน่ะเรา"
"หมี่" เด็กน้อยตอบทั้งที่ยังไม่คลายแขนที่กอดเข่า กลิ่นจากร่างกายเล็กๆ มอมแมมผอมโกรกบอกว่า อาจไม่ได้อาบน้ำมานานกว่าสัปดาห์
เมื่อยื่นมือออกไป หมี่ก็ยื่นมือสั่นเทาออกมาจับไว้ แล้วลุกตามออกมาจากห้องด้านหลัง ตาลาไตให้เด็กน้อยยืนหลบอยู่หลังตู้ใหญ่ ขณะที่ชี้ไปที่แถวของคนงานที่กำลังถูกควบคุมตัวออกไป
"พ่อเราอยู่ในแถวนั้นหรือเปล่า"
หมี่เหลือบมองไปที่แถวของคนงาน หยดน้ำใสเอ่อล้นขอบตาขณะที่พยักหน้ารับ
มือใหญ่จับศีรษะเล็กๆ "ไปด้วยกันนะ"
"หนูจะได้อยู่ห้องขังเดียวกันกับพ่อมั้ย"
คำถามใสซื่อทำให้เพื่อนตำรวจอีกคนที่เพิ่งจบมาหมาดๆ เหมือนกับตาลาไต หันมาบอกด้วยคำพูดง่ายๆ "ไม่หรอก ต้องย้ายไปอยู่ที่อื่นก่อน แล้วให้ญาติมารับ เรามีปู่ย่าตายายที่ไหนหรือเปล่า"
เด็กน้อยส่ายหน้า มือเล็กๆ จับมือของตาลาไตไว้แน่น
ดวงตาที่มองมา ทำให้ตาลาไตพูดในสิ่งที่ไม่ควรพูด "ไปอยู่กับฉันมั้ย"
นายตำรวจคนนั้นยังคงเตือน "พูดอย่างนั้นเด็กมันจะคิดว่าจะพาไปอยู่ด้วยนะ"
"ก็ไปอยู่ด้วยกันจริงๆ น่ะสิ"
"ยุ่งยากว่ะตาล คิดให้ดีนะโว้ย ชาวนาเลี้ยงงูเห่าโดนกัดตายห่ามานักต่อนักแล้ว"

...เด็กที่เติบโตท่ามกลางสภาพแวดล้อมเลวร้ายมักถูกปีศาจร้ายกัดกร่อนความสดใสแบบเด็กๆจนหมดไป แต่ตาลาไตกลับเชื่อว่าความใสซื่อที่มองเห็นคือความจริง ไม่ใช่ภาพลวงตา...

"หมี่จะกัดฉันมั้ย"
"ไม่"
"สัญญา"
"สัญญา" เด็กน้อยตอบทันที
ขณะที่คนสองคนยิ้มให้กันพร้อมกับคำสัญญา แต่ร.ต.ต.ฉลองที่เป็นเพื่อนร่วมงานกลับส่ายหน้าไม่เชื่อคำสัญญานั้นสักนิด

รอให้รถผู้ต้องหาออกไปแล้ว ตาลาไตถึงได้พาหมี่ไปขึ้นรถตำรวจแล้วพาไปที่สถานีตำรวจด้วยกัน ตามกระบวนการทางกฎหมายต้องส่งเด็กไปอยู่ในบ้านเด็กกำพร้าของทางราชการ จนการเดินเรื่องขอรับเลี้ยงเสร็จสิ้น
ขั้นตอนที่ไม่สามารถปกปิดเป็นความลับ ต่อให้ไม่อยากให้พ่อที่แท้จริงรู้ความเคลื่อนไหวของหมี่ ว่ากำลังจะได้ออกไปจากสถานรับเลี้ยง  แต่คิดว่าความลับไม่มีในโลก เพราะเจ้าหน้าที่ก็ต้องไปสอบถามจากกลุ่มผู้ต้องหาเกี่ยวกับเด็กผู้ชายที่พบอยู่ในโรงงาน รวมถึงเอกสารหลักฐานต่างๆ เกี่ยวกับเด็กคนนี้
ชายคนหนึ่งยกมือบอกว่า เป็นพ่อของเด็กชายหมี่ และบอกว่าเอกสารต่างๆ รวมอยู่ในกระเป๋าเสื้อผ้าที่ซุกไว้ในโรงงาน กับประวัติฉบับย่อที่ว่า แม่ที่แท้จริง ไม่ใช่แม่ที่ระบุชื่ออยู่ในเอกสาร แต่เป็นสาวพม่าทิ้งลูกไปตั้งแต่คลอด
ตอนนั้นพ่อทำงานอยู่ในสวนอ้อย เมื่อแม่ที่แท้จริงทิ้งไป พ่อก็ไปขอให้คนงานหญิงอีกคนที่มีครอบครัวแล้วช่วยรับเป็นลูก เพื่อให้หมี่มีสูติบัตร แต่เด็กชายก็ไม่เคยเข้าโรงเรียน เพราะพ่อย้ายที่อยู่และย้ายงานไปเรื่อย ทำให้พอจะรู้หนังสือกับบวกเลขได้ตามที่พ่อสอนให้
พ่อเลี้ยงหมี่มาโดยลำพังจนกระทั่งมีคนชวนมาทำงานที่โรงงานผลิตยาบ้า
แม้การถูกจับกุมในคดียาบ้า จะทำให้ถูกตัดสิทธิ์การเป็นผู้ปกครองเด็กไปโดยปริยาย แต่เจ้าหน้าที่ของบ้านเด็กกำพร้าก็ยังนำเอกสารมาให้พ่อของหมี่ลงลายมือชื่อรับทราบ ตามขั้นตอนของกฎหมาย

"เอาจริงหรือวะเนี่ยตาล" ฉลองยังคงเป็นห่วงเรื่องที่ตาลาไตรับหมี่มาเลี้ยง
"มาถึงขั้นนี้แล้ว ยังสงสัยอะไรอยู่อีกวะเนี่ย"
"ก็สงสัยสิวะ เลี้ยงเด็กนะโว้ย ชีวิตคนไม่ใช่เรื่องเล่นๆ แล้วงานอย่างเรา ห่วงหน้าพะวงหลังไม่ได้ มึงเองก็ยังเช่าหออยู่อยู่เลย"
ตาลาไตยอมรับ "ขอบใจที่เตือน แต่ก็คิดไว้ว่าจะพาไปอยู่กับพ่อที่บ้านสวนน่ะ ไม่ได้ให้อยู่ที่นี่หรอก"
"เออ ดี" ฉลองเห็นด้วย แต่ก็ยังไม่วายที่จะหามุมให้ต้องเป็นห่วง "แต่เด็กมันจะไม่รู้สึกเหมือนโดนผลักต่อๆ กันไปหรือวะ"
"แต่มันก็ดีกว่าให้อยู่ในบ้านเด็ก ฯ หรือให้อยู่ตามลำพังที่หอพัก" ตาลาไตพูดแล้ว ตีศอกใส่เพื่อนเบาๆ "ห่วงไอ้หมี่เหมือนกันก็บอกมาเหอะ"
"ไม่ได้ถึงขนาดเป็นห่วงอะไรหรอก แต่คิดว่าเลี้ยงเด็กน่ะมันยาก ให้เล่นด้วยกันแป๊บๆ น่ะใครก็ทำได้ แต่ถ้าถึงขนาดขอรับมาเลี้ยงแบบที่มึงทำเนี่ย เป็นเรื่องที่ชาตินี้จะไม่มีวันเกิดขึ้นกับกูเด็ดขาด"
"เออ กูเชื่อ" ตาลาไตพูดพลางหัวเราะ
ฉลองยังไม่มีครอบครัว เพราะเป็นคนที่กระหายความสำเร็จในการทำงานมากกว่าทุกสิ่งทุกอย่างในชีวิต ซึ่งมันก็ดีสำหรับการเป็นเพื่อนร่วมงาน

เมื่อตาลาไตมาหาหมี่ที่บ้านเด็กฯ หมี่ถามคำถามเดิมเหมือนทุกครั้งที่มาหา "เมื่อไหร่หนูจะได้ไปจากที่นี่"
มือใหญ่ขยี้ผมเด็กน้อย แม้จะยังตัวผอมเหมือนเดิม แต่อย่างน้อยหมี่ก็สะอาดกว่าตอนที่พบกันครั้งแรกมาก "อีกไม่นานหรอก น้าอยากทำทุกอย่างให้เรียบร้อยก่อน"
ปรียาหรือบุ๋มส่งซองเอกสารของหมี่ให้นายตำรวจหนุ่มขณะที่นั่งลงข้างๆ "ทำไมให้หมี่เรียกน้า ไม่เรียกพ่อล่ะ"
ตาลาไตขยับให้หมี่นั่งตัก ขณะที่หันไปบอกกับบุ๋ม "พ่อของหมี่มีคนเดียว เขาอาจเลือกอาชีพผิดทำให้ต้องไปจบชีวิตที่นั่น แต่จากสภาพแวดล้อมที่เขาอยู่ ก็ต้องถือว่าเขาเป็นพ่อที่ดีเท่าที่จะทำได้ ที่ไม่เคยให้ลูกชายทดลองใช้ยาที่เขาทำ"
"หมี่อ่านเป็นคำๆ ได้ เขียนไม่ค่อยเป็นประโยค ส่วนเรื่องบวกเลขคล่องมาก คูณหารไม่ได้เลย ภาษาอังกฤษไม่ต้องพูดถึง" บุ๋มรายงาน
นายตำรวจพยักหน้ารับทราบ "ไม่เป็นไร ขอเพียงรักดีไม่มีอะไรที่ทำไม่ได้ แต่ผมจะขอเปลี่ยนชื่อหมี่ด้วย ไหนๆ ก็ใช้นามสกุลผมแล้ว เปลี่ยนชื่อเป็นยุวาให้ที"
"แปลว่าอะไรยุวา"

ดวงตาของเด็กจ้องมองหนุ่มสาวที่คุยกันอย่างสนิทสนม
ถึงทั้งคู่จะไม่ได้แนะนำว่าอีกฝ่ายมีความสำคัญอย่างไร แต่สมองมันก็รับรู้ได้เองว่าเขาเป็นคู่รัก

"เด็กหนุ่ม ผมส่งวันเดือนปีเกิดหมี่ไปให้พ่อ พ่อก็ไปขอให้พระแถวบ้านตั้งให้ ทีแรกผมว่าจะให้ชื่อรักดี"
"หื้อ" บุ๋มทำเสียงสูง "ตั้งชื่อไม่เผื่อเวลาที่หมี่จีบสาวเลย ชื่อยุวาเก๋กว่า"
"ผมก็ว่างั้น" ตาลาไตยอมรับ "แต่ที่อยากให้เขาชื่อรักดี เพราะจะได้เตือนใจเขาว่าให้รักดี ทำดีไง"
"คนชื่อใจดี แต่กลับใจร้ายมีให้เห็นเยอะแยะ"
"ผมก็รู้ ถึงได้ไม่ขัดใจพ่อ ชื่อยุวาก็ดีจะได้เป็นเด็กหนุ่ม มีความสดใสร่าเริง แข็งแรงตลอดไป"
"พ่อบอกมาละสิ"
"แน่นอน พยายามโน้มน้าวมากเลยนะ ไม่อยากให้หลานชื่อรักดี เขาว่าเชย"
แขนเล็กๆ กอดเอวหนาของตาลาไตแน่นกว่าเดิม ซุกหน้าลงกับอกกว้าง ทำให้ตาลาไตกอดตอบ
"อยู่ที่นี่อีกไม่กี่วันก็จะได้ไปแล้ว"
หมี่พยักหน้า หยดน้ำตาไหลเรื่อย "ร้องไห้อีกแล้ว" ตาลาไตแกล้งแหย่ แต่หมี่ก็ยังไม่หยุดร้องไห้

อีกไม่กี่วันถัดมา ตาลาไตลางานแล้วรีบขับรถไปรับหมี่ตั้งแต่เช้า เด็กน้อยผมสั้นเกรียน สวมเสื้อผ้าชุดใหม่วิ่งมากระโดดกอดนายตำรวจรูปร่างสูงใหญ่ไว้แน่น
บุ๋มถือกระเป๋าเสื้อผ้าใบเล็กยืนยิ้มภูมิใจอยู่ข้างๆ
"เป็นไงหล่อใช่มั้ยล่ะ"
"หล่อมาก" ตาลาไตเห็นด้วย ทั้งที่ใจจริงรู้สึกว่าดวงตากลมแบบตาชั้นเดียวแบบนั้น ทำให้มีหน้าตาที่ค่อนไปทางแม่ที่แท้จริงมากกว่าพ่อ  บวกกับสีผิวและรูปร่างเล็ก ถึงจะไม่เหมือนผู้หญิง แต่ก็ไม่ได้ดูเข้มแข็งแบบเด็กผู้ชายในวัยเดียวกัน
"ไปกันเถอะ" หมี่ดึงมือตาลาไตให้เดินออกมาจากบ้านเด็กฯ แต่ตาลาไตกลับรั้งไว้
"เดี๋ยวสิ น้าต้องไปห้องครูใหญ่ก่อน"
ขั้นตอนสุดท้ายใช้เวลาอีกไม่ถึง 10 นาที หมี่ก็ออกจากบ้านเด็ก ฯ พร้อมกับตาลาไตและบุ๋ม

ตาลาไตไม่ได้พาหมี่กับบุ๋มไปที่หอพัก แต่ขับรถกลับไปที่ชัยนาท
บ้านไม้ใต้ถุนสูงในสวนผักและผลไม้
ชั้นล่างคือห้องครัว กับใต้ถุนโล่งกว้างที่มีแคร่สูงสารพัดประโยชน์วางอยู่ เพราะเป็นตั้งแต่ที่นอนพักกลางวันของพ่อ ที่นั่งทำงานของแม่ ที่นั่งกินข้าวของครอบครัว และที่ประชุมของทุกคนในบ้าน ส่วนโต๊ะไม้ตัวหนาสำหรับกินข้าว ถูกย้ายไปอยู่ด้านข้าง เพื่อวางกระถางต้นไม้ต้นเล็กๆ
ส่วนชั้นบนคือ ห้องโถงกว้าง กับห้องนอน 3 ห้อง
ห่างจากบ้านหลังใหญ่ไม่ถึง 10 เมตรคือโรงเก็บของ ทั้งพืชผัก และปุ๋ย

พ่อกับแม่ และวิภากับวันชาติมารออยู่ที่บ้าน เพื่อสรุปเรื่องให้ตรงกันว่าอะไรที่สามารถพูดได้ และอะไรที่ไม่สมควรออกจากปาก แต่ก็ยังมีอีกหลายเรื่องที่ต้องรอตาลาไต
รวมถึงคำถามค้างคาใจที่ถามกันมาหลายครั้ง แต่ก็ยังคงถามกันต่อไป
...หมี่เป็นลูกใคร....
เมื่อมาถึง แม่ชี้บอกให้ขึ้นไปคุยกันบนเรือน แทนที่จะคุยกันที่แคร่ตัวใหญ่หน้าครัว

...แสดงว่าเรื่องนี้จริงจังมาก ไม่สมควรให้ใครนอกบ้านที่อาจบังเอิญแวะมาหา ได้ยินเรื่องที่จะคุยกัน...

วิภาเป็นน้องสาวคนรองของตาลาไต ไม่ได้อยู่บ้านนี้ เพราะแต่งงานไปแล้วมีลูกชายกับลูกสาวอย่างละคน ทั้งคู่อายุไล่เลี่ยกับหมี่
ส่วนวันชาติหรือต่อเป็นคนเล็ก ยังโสดและยังอยู่ที่บ้านนี้ แล้วก็ไม่ค่อยมีใครเรียกชื่อเล่นว่าต่อ ทุกคนพากันเรียกชื่อจริงจนหลงลืมชื่อเล่นไปแล้ว
พอตาลาไตบอกว่ารับเด็กมาเลี้ยงคนหนึ่ง และจะพามาฝากพ่อกับแม่ วิภาก็ขอให้หมี่ไปอยู่บ้านของเธอ แต่พ่อแม่และวันชาติไม่ยอม การตัดสินใจเรื่องนี้ได้ข้อสรุปตั้งแต่หมี่ยังอยู่ที่บ้านเด็ก ฯ คือหมี่ต้องอยู่กับพ่อ แม่ และวันชาติ
ประเด็นถัดมาคือเรื่องเรียนหนังสือ แม้พ่อกับแม่จะเห็นว่าไม่น่าห่วงเพราะขอแค่ให้จบภาคบังคับ แต่วันชาติก็บอกว่า อยากให้ฟางเด็กท้ายสวน มาช่วยสอนพิเศษให้หมี่ตอนเย็นหลังเลิกเรียน
"ยิงปืนนัดเดียวได้นก 2 ตัว เพราะไอ้ฟางมันจะได้ไม่ไปซ่าที่ไหน ให้มันมาสอนหมี่ที่บ้าน ยังไงก็อยู่ในสายตาทั้งพี่ทั้งน้อง"
"มันเกเรหรือไง" ตาลาไตถามด้วยความเป็นห่วง นึกถึงฟางเด็กหนุ่มตัวผอมผมเกรียนที่ยังมีน้องชายน้องสาวอีกอย่างละคน
"มันไม่ได้เกเรหรอก แต่มันกำลังอยู่ในวัยแรง มันเรียนเก่งนะพี่ตาล หัวแก้วหัวแหวนของพ่อใหญ่เขาหล่ะ" วันชาติพยักหน้าไปทางพ่อ
แม่ช่วยย้ำความมั่นใจ "ก็เตรียมให้มันสอนกันใกล้ๆ ข้า เพราะข้าก็ไม่ได้เข้าสวนแล้ว"
วิภาช่วยเสริม "แม่กลัวหมี่คิดว่า ตาลพามาทิ้งไว้ที่นี่ ที่จริงแม่อยากดูเองด้วยซ้ำ แต่ไอ้วันชาติสิ เตือนว่าแม่จะเจ็ดสิบแล้วนะ จะเล่นจะสอนหนังสือหมี่ยังไง"

...ปัญหาอยู่ที่การสอนหนังสือให้กับเด็กที่ไม่เคยเข้าโรงเรียนนี่แหละ...

ดวงตากลมๆ จ้องมองผู้ใหญ่คุยกันจนกระทั่งหนุ่มวัยรุ่น ตาคม โดดเด่นที่ริมฝีปากอิ่ม เดินขึ้นมาบนบ้าน ยกมือไหว้ทุกคนแล้วนั่งลงข้างๆ เด็กน้อย
"ไปเล่นบอลกัน"
หมี่ส่ายหน้า ขยับกอดแขนตาลาไตแน่นกว่าเดิม
"เล่นไม่เป็นหรือ"
หมี่ไม่ตอบเงยหน้ามองตาลาไต แต่ตาลาไตบอกให้ไปเล่น "ไปเล่นเถอะ"
"แล้วน้าจะหนีไปหรือเปล่า"
"ไม่หรอกคืนนี้น้ายังอยู่กับหมี่ก่อน"
วิภาบอกกับหนุ่มตาคม "ฟางพาน้องเล่นหน้าบ้านนะ น้องยังไม่คุ้น"
เมื่อฟางพาหมี่ลงจากบ้าน ตาลาไตถึงได้หันมาหาบุ๋ม ที่นั่งอยู่ข้างกันมาตลอด หญิงสาวมีเพียงรอยยิ้มมุมปากที่ดูฝืนๆ ให้กัน จนกระทั่งเมื่อลุกไปดื่มน้ำ ตาลาไตถึงได้ถาม
"ไม่สบายหรือบุ๋ม"
"เปล่า แค่รู้สึกไม่ค่อยสบายใจน่ะ" บุ๋มตอบตรงๆ ที่ผ่านมาบุ๋มไม่ใช่คนที่เรียกร้องอะไรมากมายนัก เพียงแต่สายตาของตาลาไตที่มองตามใครบางคนทำให้บุ๋มมีความรู้สึกไม่สบายใจ อึดอัดใจอย่างบอกไม่ถูก
ทั้งบอกไม่ถูกเหมือนกันว่า แอบเห็นสายตาแบบนี้ของตาลาไตตั้งแต่เมื่อไหร่ แต่มันไม่ใช่ในตอนที่มาบ้านนี้ครั้งแรกแน่ๆ
ตอนนั้น ตาลาไตแทบไม่ได้มองเด็กหนุ่มคนนี้เลยด้วยซ้ำ
แต่ตอนนี้มันไม่เหมือนเดิม...
"งั้นจะไปนอนที่โฮมสเตย์แถวนี้มั้ย" ตาลาไตถามต่อ
"ไม่ใช่เรื่องบ้านหรอก บ้านตาลหลังใหญ่กว่าบ้านบุ๋มที่บ้านนอกตั้งเยอะ เพียงแต่..." พอจะพูดเข้าจริงๆ ก็รู้สึกว่ากำลังคิดมากไปเอง
"เพียงแต่อะไร"
"บุ๋มบรรยายความรู้สึกตัวเองไม่ถูกเวลาที่เห็นตาลมอง...ฟาง"
ตาลาไตถึงกับขำ ทำให้บุ๋มต้องตีที่แขนหนาๆ "อย่ามาขำนะ"
"ขำสิ ผมกับเด็กผู้ชายเนี่ยนะ"
...แถมยังเป็นเด็กผู้ชาย หัวเกรียนทรงนักเรียน คิ้วเข้มตาคมอีกต่างหาก....

บุ๋มนิ่วหน้า ไม่บรรยายภาพของสายตาที่ตาลาไตมองเด็กคนนั้น บางทีเขาอาจทำไปโดยไม่รู้ตัว มันอาจไม่มีความหมายอะไรมากไปกว่าความเมตตาเด็กลูกคนงานบ้านท้ายสวนที่เห็นกันมาตั้งแต่เกิด
....แต่สายตาแบบนั้นมันทำให้ไม่สบายใจ คล้ายกำลังเป็นส่วนเกิน....

การทำความรู้จักกับพี่เลี้ยงที่มีอายุห่างกัน 5 ปีไม่ค่อยมีความคืบหน้าที่ดีเท่าไหร่นัก เพราะหมี่ได้แต่นั่งดูฟางกับลูกคนงานคนอื่นเล่นบอลจนกระทั่งได้เวลาไปอาบน้ำกินข้าว หมี่ก็เกาะติดอยู่กับตาลาไตจนกระทั่งเข้านอน
"น้าตาลเป็นแฟนกับครูบุ๋มใช่มั้ย" หมี่ถาม เรียกชื่อเล่นของตาลาไตตามทุกคนในบ้าน
ตาลาไตพยักหน้า "ใช่"
"ที่ไม่ให้หนูอยู่ด้วย เพราะกลัวหนูอิจฉาลูกน้าหรือ"
"เฮ้ย ไม่ใช่" นายตำรวจตัวโตรีบอธิบาย "น้ายังไม่ได้แต่งงานกัน เรื่องลูกยังอีกนาน แต่งานของน้าไม่เป็นเวลา หมี่ยังเล็กอยู่มากจะกินจะอยู่ยังไงถ้างานติดพันน้าไม่ได้กลับบ้าน แล้วที่นี่ก็มีคนที่พร้อมจะดูแลหมี่ได้ดีกว่าน้า"
น้ำตาใสๆ หยดลงแก้มทันที "น้าบอกว่าจะอยู่ด้วยกัน"
"ต้องได้อยู่ด้วยกันสิ แต่หมี่ต้องเรียนจบ ม.6 แล้วสอบเข้ามหาวิทยาลัยได้ค่อยไปอยู่ด้วยกัน"
"จบ ป.6 ไม่ได้เหรอ" หมี่ต่อรอง
"ไม่ได้"
เสียงร้องไห้ดังขึ้นกว่าเดิมจนพ่อกับแม่ต้องเปิดประตูเข้ามาดู
"อยากไปอยู่กับน้า เอ็งก็ต้องเรียนหนังสือให้เก่ง ทำให้ทุกคนเห็นว่าเอ็งดูแลตัวเองได้ดี รู้หน้าที่ ไม่เกเร ตอนนี้อยู่กับปู่ก่อนเถอะ ปู่อยากได้คนช่วยปู่ทำสวน"
ขณะที่แม่บอก "เอ็งก็ตั้งใจเรียนเดี๋ยวเดียวก็ได้ไปอยู่กรุงเทพฯ แล้ว"

ทั้งที่แม่เป็นห่วงว่าหมี่จะเหงาเพราะการที่ต้องอยู่ท่ามกลางคนแปลกหน้า แต่ตอนที่ตาลาไตกลับมาบ้านในอีกหลายอาทิตย์ถัดมา แม่กลับต้องให้คนไปตามหมี่ที่ตามพ่อเข้าสวนไปตั้งแต่เช้า
"ติดพ่อเอ็งหยั่งก๊ะตังเม" แม่พูดขำๆ "นอนก็ต้องนอนด้วยกัน เช้าให้พ่อเอ็งไปส่งโรงเรียน กลับมารีบตั้งหน้าตั้งตาทำการบ้านกับไอ้ฟางแล้วก็พากันหายจ้อยเข้าไปในสวน ค่ำลงหน้าบานเป็นกระด้งซ้อนรถเครื่องพ่อเอ็งกลับมาจากสวน"
"ก็ดีแล้วนี่ แม่กลัวว่าฟางจะพาหมี่เกเรไม่เรียนหนังสือไม่ใช่หรือไง"
"ก็ดีน่ะสิ" แม่หัวเราะร่วน "มันคุมพ่อเอ็งไม่ให้กินเหล้าโรงได้ชะงัดนัก มันกลัวพ่อเอ็งจะเหมือนพ่อมัน ร้องไห้ซะหยั่งกะพ่อมึงจะตาย ปู่อย่ากินเหล้า ปู่อย่าเหมือนพ่อ" แม่ทำเสียงเลียนแบบจนตาลาไตต้องหัวเราะตาม
ขณะที่คิดในใจ....พ่อของหมี่ยังมีชีวิตอยู่ในเรือนจำ แต่หมี่อาจหมายถึงคนอื่นในครอบครัวที่ตายเพราะเหล้า
 "ไอ้ฟางก็พลอยอยู่ติดบ้านติดสวนมากขึ้น แต่วัยรุ่นนะ ต้องดูกันยาวยังไม่ค่อยไว้ใจ กลัวมันพาหมี่ซ้อนรถเครื่องไปร่อนที่ไหนแล้วได้เรื่องกลับมา"   
แม่เล่าไปเรื่อย ๆ ระหว่างรอพ่อกับหมี่กลับมาจากสวน

...ท่าทางจะยิงปืนนัดเดียวได้นกมากกว่า 2 ตัว...
 
=====จบตอนที่ 1====
สวัสดีวันที่ไม่มีแดด
ขอบคุณที่แวะเข้ามาอ่านเรื่องที่เรา 2 คนช่วยกันเขียน และหวังว่าคุณจะชอบ
ตอนที่ 2 มาวันเสาร์นะครับ
ไจฟ์กับที
#ตอนที่1 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=38176.msg2400598#msg2400598) #ตอนที่2 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=38176.msg2401975#msg2401975)#ตอนที่3 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=38176.msg2404167#msg2404167) #ตอนที่4 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=38176.msg2405902#msg2405902)#ตอนที่5 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=38176.msg2407408#msg2407408)#ตอนที่6 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=38176.msg2409290#msg2409290)#ตอนที่7 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=38176.msg2411078#msg2411078) #ตอนที่8 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=38176.msg2411921#msg2411921) #ตอนที่9 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=38176.msg2413251#msg2413251)#ตอนที่10 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=38176.msg2414717#msg2414717)#ตอนที่11 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=38176.msg2416510#msg2416510)#ตอนที่12 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=38176.msg2418247#msg2418247)#ตอนที่13 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=38176.msg2420771#msg2420771)#ตอนที่14 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=38176.msg2422523#msg2422523) #ตอนที่15 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=38176.msg2424068#msg2424068)#ตอนที่16 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=38176.msg2426528#msg2426528) #ตอนที่17 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=38176.msg2428427#msg2428427)#ตอนที่18 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=38176.msg2430201#msg2430201) #ตอนที่19 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=38176.msg2432508#msg2432508)#ตอนที่20 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=38176.msg2437760#msg2437760) #ตอนที่21 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=38176.msg2439265#msg2439265)#ตอนที่22 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=38176.msg2441231#msg2441231) #ตอนที่23 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=38176.msg2443482#msg2443482)#ตอนที่24 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=38176.msg2445051#msg2445051) #ตอนที่25 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=38176.msg2446778#msg2446778)#ตอนที่26 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=38176.msg2448811#msg2448811)#ตอนที่27 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=38176.msg2450642#msg2450642)#ตอนที่28 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=38176.msg2450642#msg2450642)#ตอนที่29 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=38176.msg2454399#msg2454399)#ตอนที่30 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=38176.msg2456121#msg2456121) #ตอนที่31ตอนจบ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=38176.msg2457792#msg2457792)
#Our Simply Sunday (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=38176.msg2419245#msg2419245)
#Happy Birthday My love (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=38176.msg2424936#msg2424936)
#JUICE (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=38176.msg2431048#msg2431048)
#Lost (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=38176.msg2436216#msg2436216)#Jigsaw (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=38176.msg2441907#msg2441907)
#Invisible Hand#1
 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=38176.msg2799490#msg2799490)#The Invisible hand#จบ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=38176.msg2805361#msg2805361)

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 1 หน้า 1 (06/06/56)
เริ่มหัวข้อโดย: --รมยกร-- ที่ 06-06-2013 09:24:43

กินเด็ก  :katai2-1: :katai2-1: กรุบกริบๆ น่าอร่อย 555  :hao7: รอจ้า

************************

อ่า ไม่ได้กินเด็ก งั้นโดนเด็กกินก็ได้ หุหุ ม่ายไหวม้างแบบนั้น กว่าน้องจะโต คุณตำรวจก็แก่มากแล้ว โอยย...เดาไม่ถูก งั้นจับคู่เอาฟางกับหมี่แล้วกัน

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 1 หน้า 1 (06/06/56)
เริ่มหัวข้อโดย: sukie_moo ที่ 06-06-2013 10:23:14

จองก่อน

เจิมเรื่องใหม่

ฟางเป็นนายเอกเหรอ  ก็เด็กกว่าอยู่ดี
ชอบครอบครัวของตาลอ่ะดูอบอุ่นดี
ชื่อพระเอกแปลกดี ตาลาไต

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 1 หน้า 1 (06/06/56)
เริ่มหัวข้อโดย: nongrak ที่ 06-06-2013 10:25:44

เห็นชื่อคุณไจฟ์ทีรีบเข้ามาอ่านเลย
เรื่องนี้มีเด็กมาให้กินด้วย 5555

+1 ต้อนรับเรื่องใหม่ค่ะ

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 1 หน้า 1 (06/06/56)
เริ่มหัวข้อโดย: TIKA_n ที่ 06-06-2013 10:34:07

เรื่องใหม่ ๆ  :mc4: สนุกดีจัง น้องหมี่ น่ารักแล้วก็น่าสงสารจัง แต่ถือว่าโชคดีที่พ่อแท้ ๆ ไม่ใช่คนเลวร้ายอะไร ถึงจำเป็นต้องไปทำงานผิดกฎหมาย แต่ก็ยังรักลูก โชคดีที่เจอน้าตาลด้วย ครอบครัวน้าตาลทุกคนดูเป็นคนดีมาก ๆ อ่านแล้วชอบบรรยากาศบ้านสวนต่างจังหวัดจังเลย
อืม ตัวละครเยอะ แล้วยังคาดเดาไม่ถูกแฮะว่าใครคู่ใคร ตอนแรก คิดว่าน้าตาล กับ น้องหมี่ แต่น้าตาล ก็มี บุ๋มเป็นแฟนแล้ว แถมอ่านแล้วทำไมความรู้สึก(คิดเอาเอง) เหมือนน้าตาล กับ น้องหมี่ นี่เป็นเคะทั้งคู่เลยอ่ะ ไม่น่าจะคู่กัน แล้วสัญชาตญาณผู้หญิงมักน่ากลัวเสมอ ที่บุ๋ม รู้สึกแปลก ๆ กับสายตาน้าตาลที่มอง ฟาง ถึงตัวน้าตาลจะไม่รู้สึกตัวก็เถอะ แล้วลักษณะ ฟาง ก็น่าจะเป็นเมะ (รึเปล่า) แล้วหมี่ จะคู่ใคร ฉลอง เพื่อนน้าตาลก็น่าสนนะ พวกบ้างานอยากรู้มีความรักแล้วจะเป็นยังไง  วันชาติก็น่าสน ดูเป็นผู้ใหญ่ดี  รึว่า ไปๆมาๆ น้องหมี่ก็คู่กับพี่ฟาง นั่นแหละ วัยใกล้เคียงกันดี  แหะ ๆ เดาไปเรื่อย  สรุป ผิดหมดเลย ฮะ ๆ  :pigha2:
อืม  น้องหมี่ กับ น้องฟาง นี่อายุเท่าไหร่ ห่างกัน 5 ปี แต่ไม่รู้ทั้งคู่อายุเท่าไหร่ (รึเราอ่านข้าม) แค่สงสัย ว่าน้องฟาง อายุเท่าไหร่ ทำไมถึงทำให้ บุ๋ม รู้สึกไม่สบายใจกับสายตาของน้าตาลได้นะ
แหะ ๆ ขอโทษจ้าที่เขียนยาวเลย ขนาดตอนหนึ่งนะเนี่ย  :m17: สนุกมากค่ะ รอวันเสาร์น้า ให้คนเขียนทั้งคู่เลยจ้า  :3123: :3123:

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 1 หน้า 1 (06/06/56)
เริ่มหัวข้อโดย: Wordslinger ที่ 06-06-2013 10:45:34

โอ๊ย ดีใจจนไม่รู้จะพูดยังไงดี เรื่องสั้นเพิ่งจบไปอีกเรื่อง คราวนี้เป็นนิยายเรื่องยาวอีก ปลาบปลื้มมากๆ เลยค่ะคุณไจฟ์น้องที ขอตัวอ่านก่อนนะคะ :mew1:

++++++++++

เรื่องของไจฟ์ทีมีดีตรงความแปลก แปลกในด้านพล็อตเรื่องที่ไม่ค่อยมีใครเขียน แปลกทั้งในลักษณะการบรรยายให้เห็นทีละอย่าง ปล่อยปมออกมาทีละเปลาะให้ได้คิดตาม สนุกดีค่ะ อย่างประโยคแรกที่ขึ้นต้นเรื่องยังแปลกเลยค่ะ อ่านแล้วอึ้ง จากนั้นก็รู้สึกว่าเรื่องนี้สนุกตั้งแต่เริ่มเลย เหมือนเอาจุดไคลแม็กมาใส่ตรงเริ่มเรื่อง ส่วนตัวดิฉันเห็นว่าเป็นการเริ่มเรื่องที่เท่ห์มากๆ เลยค่ะ

พูดถึงตัวละคร เรื่องนี้ตัวละครน่าสนใจ คุณแม่พูดจาน่าฟัง มีอารมณ์ขันของคนที่อยู่ในชนบท แม้ไม่บรรยายเยิ่นเย้อแต่สะท้อนภาพชีวิตของชาวสวนได้อย่างเห็นเป็นจริง

ชอบหมี่นะคะ น่ารักดี ตาลาไตก็...เป็นชื่อที่แปลก (ฮา)

สรุปชอบทุกอย่างเลยค่ะ มันเรียล มันเริศ มันน่าอ่าน ตกหลุมรักตั้งแต่ 3p เรื่องแรกเรื่องนั้นแล้ว และก็ติดตามเสมอมา รอคอยวันเสาร์ค่ะ  :mew1:

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 1 หน้า 1 (06/06/56)
เริ่มหัวข้อโดย: jiki ที่ 06-06-2013 10:54:30

นายเอกนี่ฟางรึเปล่า คิ้วเข้ม ตาคม แล้วปากน่าจุ๊บเนี่ย. จุ๊บๆๆๆๆ
ก็เดากันไป
ว่าแต่ โตมา หมีจะหักหลังรึเปล่านะ (มีปมเรื่องพ่อแฮะ)

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 1 หน้า 1 (06/06/56)
เริ่มหัวข้อโดย: sailordonut ที่ 06-06-2013 10:58:41

รอๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ รอน้องหมี่ กับพี่ฟาง และน้าตาลอิอิ  o22 o22 o22 o22 o22 o22 o22

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 1 หน้า 1 (06/06/56)
เริ่มหัวข้อโดย: Gokusan ที่ 06-06-2013 11:36:44

อั๊ยย่ะ!! เข้ามากรี๊ดเรื่องใหม่ก่อนอ่าน
ขอบคุณเช่นกันที่มี-วันเว้นวัน-มาให้ตามเสมอ ^^

เดี๋ยวมาๆ ขอเวลาอ่านก่อน...................................

โอยยยย เลี้ยงเด็กของแท้...แต่ไม่รู้จะออกหน้าไหน
ยิงปืนนัดเดียวได้นกมากกว่าสอง...ประโยชน์หลายทาง
หวังว่าตังเมตัวน้อยนั่น จะไม่นำพาเรื่องเกินคาดมาให้ทั้งบ้านนะ
เด็กน่ะ ไม่เท่าไหร่ ผู้ใหญ่ที่ยังต้องเกี่ยวข้องกับเด็กสิ น่ากลัว...แถมไม่รู้ว่าพ่อจริงมั้ยอ่ะ

ชีวิตตำรวจดีๆ นี่ช่างยากแท้...แม้จะหาห่วงมาไว้ห่างๆ ก็ตาม ^^V

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 1 หน้า 1 (06/06/56)
เริ่มหัวข้อโดย: lizzii ที่ 06-06-2013 12:00:37

มีปมให้คิดตั้งแต่เปิดเรืี่องเลย
น่าติดตามมากๆ
ตาลาไต ชืีอแปลกดี แปลว่าอะไรหว่า
ตอนแรกอ่านชื่อนึกว่าตัวละครไม่ใช่คนไทย ฮ่าๆๆ

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 1 หน้า 1 (06/06/56)
เริ่มหัวข้อโดย: Yukisae ที่ 06-06-2013 12:21:19

เรื่องยาวมาแล้ววว
เดายังไงดี ยังเดาไม่ออกอ่ะ
กว่าหมี่จะโต ตาลก็แก่พอดี 5555
ตกลงหมี่เป็นนายเอก???
++จ้า

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 1 หน้า 1 (06/06/56)
เริ่มหัวข้อโดย: tuckky ที่ 06-06-2013 13:17:56

เดาทางไม่ถูก รอๆๆ  :katai1:

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 1 หน้า 1 (06/06/56)
เริ่มหัวข้อโดย: PAAPAENG~ ที่ 06-06-2013 13:24:52

อุตะ!
พอเห็นชื้อล็อคอินนี้...รีบกดเข้ามาอ่านทันทีเลยค่ะ
รอบนี้มาเร็วแฮะ!

ชอบน้องหมี่อ่าาาา เด็กน้อยน่ารัก
แทนตัวเองว่าหนู ชอบเด็กใสซื่อ >///<
ตอนแรกนึกว่าน้าตาลจะคู่กับน้องหมี่ซะอีก
แต่พอทีบอกไม่ได้กินเด็ก แถมน้าตาลยังเป็นแฟนครูบุ๋ม
เลยมานุ่งคิดอีกมุม...หรือน้องหมี่มันจะกินน้าตาลแทนวะ?
ฮ่าๆ

เป็นไปไม่ได้ๆ เพราะน้าตาลตัวใหญ่ หมี่ตัวเล็ก...แบ่งขั้วชัดเจน
แล้วพอมาถึงฟาง ทั้งๆที่ไม่ค่อยมีบท
แต่พอครูบุ๋มระแวงแบบนั้น เลยมานั่งคิดอีก
หรือน้าตาลจะกินเจ้าฟาง อ้าว...แล้วทีนี้น้องหมี่จะคู่กับใคร ๕๕๕

#คิดเยอะจริงอะไรจริง #รอวันเสาร์ค่า   :katai5:

แก้ไข : ลืมบอกอีกเรื่อง ชื่อน้าตาลแปลกดีค่ะ 'ตาลาไต' ตอนแรกอ่าน ตาลาไล นะนั่น ๕๕๕

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 1 หน้า 1 (06/06/56)
เริ่มหัวข้อโดย: puppyluv ที่ 06-06-2013 14:16:01

ครายเป็นคนพูดประโยคเน้!!!
แล้ว him คือเพิ่นผู้ใด๋???
วันเสาร์ช่างเชื่องช้ายิ่งนัก
 :hao5:
           ตกลงไม่ใช่ 2 นัดชิมิ
นัดสำคัญที่ไม่ได้เล็งคือพ่อเอ็งเสียนี่
ได้เยอะกว่าที่คาดซะอีก
          บุ๋มควรคิดหาทางเผื่อไว้ก็ดี
เซนส์ผู้หญิงแรงควรเชื่อตัวเองบ้างดีกว่า
บวกและเป็ดขอบคุณ
อยากให้ 48 ชั่วโมงมาถึงเร็วๆ
เชียร์ฟาง เค้าชอบฟาง :-[

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 1 หน้า 1 (06/06/56)
เริ่มหัวข้อโดย: bun ที่ 06-06-2013 14:56:13

รักเขานี่หมายถึงตาลเปล่า

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 1 หน้า 1 (06/06/56)
เริ่มหัวข้อโดย: fuku ที่ 06-06-2013 15:18:47

โอ้ จะเป็นน้องยุวากับใครล่ะ??


รออ่านต่อสถานเดียวค่ะ

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 1 หน้า 1 (06/06/56)
เริ่มหัวข้อโดย: ♠DekDoy♠ ที่ 06-06-2013 15:32:54

ฟาง หรือ หมี่ น้อ

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 1 หน้า 1 (06/06/56)
เริ่มหัวข้อโดย: yaninjinna ที่ 06-06-2013 15:39:58

ตาลาไต มีความหมายมั้ยจ๊ะ คุณไจฟ์,น้องที

แล้วถ้าไม่กินเด็กก็คงโดนเด็กกินล่ะมั้ง 555 (เค้าล้อเล่น)

ดีใจได้อ่านเรื่องใหม่ คิคิ :katai2-1:

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 1 หน้า 1 (06/06/56)
เริ่มหัวข้อโดย: maemix ที่ 06-06-2013 16:22:43

เห็นชื่อคนแต่งรีบเข้ามา
ยังเดาไม่ถูกว่าใครคู่ใคร
เก็บข้อมูลอีกนิดละกัน

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 1 หน้า 1 (06/06/56)
เริ่มหัวข้อโดย: skynotebook ที่ 06-06-2013 16:47:07

เรื่องนี้ไม่กินเด็กจริงหรอค่ะน้องที
เดาว่าเรื่องนี้ต้องมีอะไรพันก็นยุ่งแน่ๆเลย
เปิดเรื่องมาก็มีอะไรให้คิดเยอะอีกแล้ว

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 1 หน้า 1 (06/06/56)
เริ่มหัวข้อโดย: malula ที่ 06-06-2013 17:24:33

ประเด็นพ่อ-แม่ที่แท้จริงของหมี่ก็ยังคาใจ
แล้วหมี่จะโตมาเป็นงูเห่าตามที่เพื่อนน้าตาลกังวลหรือเปล่า
ถ้าน้าตาลเป็นพระเอก แล้วไม่กินเด็ก จะเหลือใครเป็นนายเอกละเนี่ย
อ้อ หรือจะเป็นฟาง-หมี่ หมี่-ฟาง

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 1 หน้า 1 (06/06/56)
เริ่มหัวข้อโดย: MiSS-U ที่ 06-06-2013 17:50:16

ดีใจจังได้อ่านเรื่องใหม่ :mc4:

อ่านตอนแรกแล้วเดาไม่ถูกเลยว่าเรื่องนี้
ใครจะเป็นพระเอกนายเอก  เพราะดูทุกตัวละคร
มีความสำคัญเท่ากัน 

เอาเป็นว่ารออ่านไปเรื่อยๆดีกว่า  เพราะไม่เคยทายถูกเลย  :hao7:

บวกเป็ด

ปล.อยากรู้จังค่ะว่าเรื่องนี้มีกี่ตอน   :mew2:

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 1 หน้า 1 (06/06/56)
เริ่มหัวข้อโดย: nokkie ที่ 06-06-2013 20:08:38

เอ่อ เปิดมาก็สับสนแล้วสิว่าใครจะเป็นนายเอก...รอลุ้นกันต่อไป...

เรื่องนี้ไม่กินเด็ก ... เพราะอาจจะรอให้เด็กโตเป็นเด็กหนุ่มก่อนรึเปล่าน้าาาา

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 1 หน้า 1 (06/06/56)
เริ่มหัวข้อโดย: kyoya11 ที่ 06-06-2013 20:34:11

ยังจับคู่ไม่ถูกเลย :laugh:
แต่ที่แน่ๆ ดันอ่านชื่อเป็นตาล้าลา  หมดกัน :z3:

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 1 หน้า 1 (06/06/56)
เริ่มหัวข้อโดย: fanfic2010 ที่ 06-06-2013 20:45:55

ไม่กินเด็ก หรือเด็กจะปีนเกลียว? ^_^

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 1 หน้า 1 (06/06/56)
เริ่มหัวข้อโดย: hpsky ที่ 06-06-2013 20:47:04

ตาลาไต ชื่อแปลกจัง
หมี่น่ารักอ่า แต่ใครจะกินใคร เดายากจริ๊ง
นิยายไจฟ์ทีเดายากตลอด

 :mew1: กอดๆๆ ไจฟ์ที

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 1 หน้า 1 (06/06/56)
เริ่มหัวข้อโดย: cinquain ที่ 06-06-2013 20:59:43

ในที่สุดเรื่องของตาลาไตก็มา
(ชื่อแอบอ่านยาก ^^)

พ่อแม่และหมี่น่ารักดีค่ะ ชอบที่ทำให้พ่อไม่กินเหล้าได้
ฟางจะเป็นนายเอกอย่างไรและตาลจะเปลี่ยนมาชอบฟาง
ได้อย่างไร เป็นโจทย์ที่น่าติดตามมากค่ะ

รอวันเสาร์ (มีงานแต่จะหนีบน้องไอไปด้วย ^^)

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 1 หน้า 1 (06/06/56)
เริ่มหัวข้อโดย: EverGreen™ ที่ 06-06-2013 21:09:11

น้องหมี่น่ารัก

 :กอด1:

คุณน้าตาลชื่อแปลกมากก

เดาทางคู่ไม่ถูกเลยแฮะ
ฟางหมี่รึเปล่านะ  :confuse:

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 1 หน้า 1 (06/06/56)
เริ่มหัวข้อโดย: ~ณิมมานรฎี~ ที่ 06-06-2013 21:31:10

อั้ยย่ะ  นู๋หมี่จะคู่กับใครน๊าาาา   :hao3:

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 1 หน้า 1 (06/06/56)
เริ่มหัวข้อโดย: Aoya ที่ 06-06-2013 21:51:17

เดาตัวเอกไม่ถูก  :mew5:
แต่ไม่อยากให้ตาลคู่กับคนอื่นนอกจากหมี่  :ling1:

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 1 หน้า 1 (06/06/56)
เริ่มหัวข้อโดย: yeyong ที่ 06-06-2013 22:09:36

เรื่องใหม่มาแล้ว
ชื่อ ตาลาไต แปลกดีค่ะ ตอนแรกอ่านผ่านตาเร็วๆ เห็นเป็น ศาลาไท
สงสัยดึกแล้ว ตาพร่า

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 1 หน้า 1 (06/06/56)
เริ่มหัวข้อโดย: didi ที่ 06-06-2013 22:28:01

น่าสนุก :mc4:
 :pig4:

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 1 หน้า 1 (06/06/56)
เริ่มหัวข้อโดย: fangkao ที่ 07-06-2013 01:15:34

จากที่เดา ซึ่งคงไม่ถูก 5555 พ่อดอกบัวคงชอบฟางแบบไม่รู้ตัว แต่ฟางเนี่ยเค้าต้องผูกพันกะหมี่รึเปล่า ไม่แน่ไจฟ์กับน้องที เราอาจจะจบแบบ ว่าไงดีล่ะ ครอบครัวสุขสันต์ พี่น้องยั่งยืนกว่ามั๊ง

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 1 หน้า 1 (06/06/56)
เริ่มหัวข้อโดย: KaorPaor ที่ 07-06-2013 07:28:06

ท่าทางน่าสนุก ชอบบบบบบ

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 1 หน้า 1 (06/06/56)
เริ่มหัวข้อโดย: kokoro ที่ 07-06-2013 07:57:45

พอบอกไม่ได้กินเด็ก นี่เราเดาไม่ออกกันเลยทีเดียว
รอติดตามตอนต่อไปนะคะ  :impress2:

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 1 หน้า 1 (06/06/56)
เริ่มหัวข้อโดย: วัวพันปี ที่ 07-06-2013 10:40:03

 :L2:
มารอติดตาม ไม่คาดเดานะ เพราะคนแต่งเก่ง จนเดาทางไม่ถูก ฮาาาาา

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 1 หน้า 1 (06/06/56)
เริ่มหัวข้อโดย: konnarak ที่ 07-06-2013 12:18:07

 ใครคู่ใครหว่า. รอต่อไป

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 1 หน้า 1 (06/06/56)
เริ่มหัวข้อโดย: yayee2 ที่ 07-06-2013 13:16:07

เห็นชื่อคนเขียน :katai4: :katai4:ก็ การันตีได้เลยว่า
ต้อง  :m12::m12:เยี่ยมครับผม

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 1 หน้า 1 (06/06/56)
เริ่มหัวข้อโดย: love2y ที่ 07-06-2013 14:02:29

ชื่อของตัวเอก ทำเราต้องเปิดหาความหมายเลยทีเดียว

เจอแต่ ตาราไต ที่หมายถึง ดอกบัว

เลยอยากรู้ว่า ตาลาไต หมายถึงอะไรคะ

ชื่อแปลกดีค่ะ ^^

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 1 หน้า 1 (06/06/56)
เริ่มหัวข้อโดย: zuu_zaa ที่ 07-06-2013 19:15:06

มาติดตามแล้วนะคะ :กอด1:

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 1 หน้า 1 (06/06/56)
เริ่มหัวข้อโดย: inspirer_bear ที่ 07-06-2013 20:19:33

หนูหมี่ ชอบน้าตาลใช่ม้าาาา หุหุ

ตกลงยังไง ไม่อยากเดาเท่าไหร่เลยแหะ ฮาาาาา

รออ่านต่อไปดีกว่าจ้า

หัวข้อ: "Yes,I love him" ตอนที่ 2 หน้า 2 (07/06/56)
เริ่มหัวข้อโดย: MyTeaMeJive ที่ 07-06-2013 21:26:49

 NO SHOTA
ตอนที่ 2

ใครๆ ก็คิดว่าการที่ต้องมาเป็นพี่เลี้ยงเด็ก จะทำให้ต้องตัดขาดจากเพื่อนฝูง จะต้องอยู่ในสถานะเหมือนเด็กรับใช้ในบ้าน แต่ไม่จริงสักนิด เพราะที่ผ่านมา พนาหรือฟาง ก็ไม่ได้เป็นคนติดเพื่อนอะไรมากมาย แล้วยิ่งมีน้องเล็กๆ อีก 2 คนก็ยิ่งต้องช่วยแม่เลี้ยงน้อง
ในทางตรงข้ามการมาเลี้ยงหมี่กลับสบายกว่าเดิม เพราะแม่มักจะบอกให้ไปดูหมี่ก่อนที่จะทำงานอย่างอื่น งานช่วยพ่อในสวนกลายไปเป็นหน้าที่หลักของเจ้าฝุ่นน้องชาย ส่วนฝ้ายน้องสาวคนเล็กก็ช่วยแม่ทำงานที่บ้านมากขึ้น
ส่วนเรื่องงานบ้านใหญ่ ก็ไม่ได้ทำอะไรมากมาย เพราะแม่ใหญ่ชอบทำเองมากกว่าให้คนอื่นทำให้ 
 
พ่อกับแม่ของฟางเคยทำนา แต่หลุดจำนองให้กับนายทุนไปตั้งแต่ฟางยังไม่เกิด ดีที่พ่อใหญ่ชวนให้มาทำงานที่สวนนี้ เพราะเห็นว่าพ่อเป็นคนซื่อ และไว้ใจได้
"จำไว้ว่าที่ทุกวันนี้เราไม่ต้องไปเป็นคนงานรับจ้างทำนา นอนเพิง ก็เพราะพ่อเอ็งเป็นคนซื่อ แล้วในเมื่อเขาไว้ใจให้เอ็งดูลูกหลานเขา เอ็งก็ต้องทำให้ดี" แม่สั่งสอนขณะที่เก็บปลาที่ตากแห้งไว้ มีฟางคอยช่วยอยู่ข้างๆ ส่วนน้องชายน้องสาวกำลังช่วยกันหุงข้าว
"ว่าแต่ หมี่นี่เป็นลูกพ่อตาลเขาใช่มั้ย"
ฟางถึงกับขำเพราะแม่ถามคำถามนี้บ่อยมาก "ไม่รู้"
"อะไรของเอ็งวะ ไปสอนการบ้านลูกเขาอยู่ทุกวัน ไม่รู้ได้ยังไง"

อย่างที่เห็นนั่นแหละ ถึงจะมีคำถามมากมาย แต่ลึกๆ แล้วทุกคนก็ยังเชื่อว่าหมี่ก็เป็น "ลูกเขา"

"หมี่เรียกพี่ตาลว่าน้านะแม่"
"ข้อนั้นข้ารู้แล้ว ข้าก็บอกคนอื่นไป ว่าอาจเป็นลูกเพื่อนตำรวจที่สนิทกัน เพราะหมี่หน้าตาไม่ได้ใกล้พ่อตาลกับแฟนเขาเลยแม้แต่นิด จะคิ้วจะสีผิวก็ไม่ใกล้ แต่ก็สงสัยกันต่อว่าแล้วปู่ย่าตายายไม่มีหรือไง ทำไมเขาถึงได้รับมาอยู่ที่นี่"
"ไม่รู้" ฟางทำตาใสบอกแม่คำเดิม
"ห่า ไม่ได้เรื่องเลยลูกกู บอกกูมาอย่างที่มึงเห็นน่ะ หมี่เป็นลูกใคร"
เสียงใหญ่ๆ ของพ่อดังขึ้นก่อนที่ตัวจะมาถึง "จะลูกใครก็ช่าง แต่เขาวางใจให้เราดู เราก็ควรดูแลให้ดี" พ่อวางอุปกรณ์ทำสวนไว้ที่แคร่ไม้หน้าบ้าน "แล้วนี่น้องอาบน้ำกินข้าวแล้วหรือไง ถึงได้มาช่วยแม่เอ็ง"
คำว่าน้องของพ่อ ไม่ได้หมายถึง 2 คนที่ชะโงกหน้ามาจากในครัว แต่หมายถึงหมี่ที่บ้านพ่อใหญ่ต่างหาก
"ยังหรอกพ่อ แต่แม่ใหญ่บอกให้ฉันกลับมาได้"
"หมี่ไม่ได้เข้าไปอยู่กับพ่อใหญ่ในสวนหรือไง" แม่ถาม
"เปล่า วันนี้เลิกเรียนทำการบ้านเสร็จ แม่ใหญ่ก็บอกว่าอากาศมันเริ่มเย็น ค่ำเร็วเลยบอกให้อ่านหนังสืออยู่กับบ้าน"
พอพ่อคล้อยหลังขึ้นไปหากับข้าวในครัว แม่ก็สะกิดถามฟาง
“เห็นเขาว่าหมี่ร้องไห้เวลาที่เห็นพ่อใหญ่กินเหล้าแล้วร้องว่าไม่อยากให้เหมือนพ่อจริงมั้ย”
“จริง”
“งั้นเก๊าะแสดงว่าอาจเป็นลูกเพื่อนของพ่อตาลที่ตับแข็งตายเพราะกินเหล้า” แม่ต่อเรื่องเองแล้วสรุปเสร็จ ขณะที่พ่อดุมาจากในครัว
“แม่เอ็งนะ ช่างนินทาเสียจริง”
“ข้าไม่ได้นินทา แค่ดูว่าอะไรจริงไม่จริง”
"แล้วมันมีอะไรจริงที่แม่เอ็งพูดมาน่ะ" พ่อถาม
"เก๊าะ ใครจะไปรู้"

แต่พอค่ำลงกินข้าวเย็นกับพ่อแม่เสร็จ ฟางก็ขี่จักรยานมาที่บ้านใหญ่
บ้านชั้นล่างปิดเงียบแล้ว แต่ไฟที่ชั้นบนยังเปิดสว่าง แสดงว่าทุกคนอยู่ที่ชั้นบน ก็เลยเดินขึ้นมาบนเรือน
เห็นหมี่นอนดูโทรทัศน์อยู่กับแม่ใหญ่
หนุ่มตาคมเดินไปที่ชั้นวางหนังสือเรียนของหมี่ แล้วจัดตารางสอนให้ แต่พอเปิดซองเครื่องเขียนฟางก็หันมามองหน้าเด็กชายตัวเล็กที่รีบเข้ามาแย่ง
"ของหมี่"
"ดินสออันนั้นไม่ใช่ของหมี่"
"ของหมี่" หมี่ย้ำคำเดิม ทั้งขยับตัวบังไม่ให้แม่ใหญ่มองเห็น
แต่แม่ใหญ่ยังได้ยิน เพียงแต่ปล่อยให้ฟางแก้ปัญหา
"ดินสอนี้มันใช้ไปตั้งเยอะแล้ว พรุ่งนี้หมี่เอาดินสอกลับไปวางที่เดิมแล้วตอนเลิกเรียนฟางพาหมี่แวะร้านที่ตลาดดูดินสอแท่งใหม่ ที่มันสวยกว่านี้ดีมั้ย"
"แต่หมี่ไม่ได้ขโมยมานะ"
"ฮื่อ หมี่ไม่ได้ขโมยมา เพราะหมี่ถ้าทำอย่างนั้นแล้วน้าตาลรู้เข้าน้าต้องโกรธแน่ๆ เลยใช่มั้ย"
"ฟางอย่าบอกน้านะ"
"ไม่หรอก ก็หมี่ไม่ได้ขโมยของใครมานี่นา"
หมี่พยักหน้าคืนดินสอใส่ซองเครื่องเขียนแล้วนั่งลงข้างฟาง
"วันนี้หมี่โดนล้อว่าอ่านภาษาอังกฤษไม่ได้ ทำไมหมี่อ่านนิทานกับฟางได้ แต่ไปอ่านที่โรงเรียนไม่ได้ล่ะ"
ฟางขำ มองเลยไปที่พ่อใหญ่กับแม่ใหญ่ก็เห็นว่ายิ้มขำอยู่เหมือนกัน
"แล้วครูให้อ่านอันไหนล่ะ"
"อันที่อยู่ที่ชั้นหนังสือหลังห้อง"
ฟางเกาหน้าผาก "มันชื่อเรื่องอะไร พรุ่งนี้ฟางไปยืมห้องสมุดโรงเรียนมาหัดอ่านกัน"
หมี่ส่ายหน้า "พอฟางไปยืมเล่มนั้นมา ครูก็จะเอาอันอื่นมาให้อ่านอีกแหละ แล้วหมี่ก็จะอ่านไม่ได้"
"อ้าว..." แม่ใหญ่ร้อง "เอ็งบอกว่าอ่านไม่ได้ ตั้งแต่ยังไม่ทันอ่าน แล้วมันจะอ่านได้ ได้ยังไงวะ"
หมี่บ่นพึมพำ "ก็หนูอ่านไม่ได้นี่ย่า"
ฟางบอกกับหมี่ "ถ้าหมี่อยากไปอยู่กรุงเทพฯ กับน้าตาลก็ต้องทำให้ได้"
หมี่ทำหน้าตายุ่งๆ "อย่างอื่นไม่เกี่ยงเลยนะ แต่ภาษาอังกฤษนี่มันคุยกันไม่รู้เรื่อง"
"ก็ท่องศัพท์ไปเรื่อยๆ ไง วันละ 5 คำ" ฟางเปิดหนังสือภาษาอังกฤษเล่มเล็ก ทำให้พี่วันชาติที่เพิ่งอาบน้ำเสร็จเดินผ่านมาร้องทัก
"อย่ามัวแต่สอนหมี่จนลืมเรื่องสอบของตัวเองนะฟาง"
"ไม่ลืมหรอก ฉันก็อ่านอยู่ตลอดน่ะแหละ"
หมี่กะพริบตามอง "ฟางจะไปกรุงเทพฯ เหรอ"
"ไม่หรอก สอบโรงเรียนประจำจังหวัดน่ะ"
"โรงเรียนนั้นอยู่ไกลมั้ย แล้วจะกลับมาบ้านหรือเปล่า"
ฟางหันไปมองผู้ใหญ่ 3 คน
พี่วันชาติจับศีรษะเล็กๆ ของหมี่ "กลับสิ จะให้ฟางไปไหนล่ะ"
"แล้วถ้าเรียนมหาวิทยาลัยถึงจะเข้ากรุงเทพฯหรือไง"
"ไม่แน่หรอก มันต้องสอบกันหลายขั้นหลายตอน ถ้าไม่ได้ก็เรียนที่นี่ หรือไม่ก็ไม่เรียน"
"หื้อ เรียนไหวก็เรียนไป" แม่ใหญ่บอก "พ่อแม่เอ็งส่งไม่ไหว ข้ายังส่งไหว"
"โห แม่ใหญ่ใจกว้างนะเนี่ย" พี่วันชาติหันมาแซวแม่
"ข้าไม่เคยขัดใจใครที่อยากเรียนอยู่แล้ว เรียนให้จบแล้วอยู่บ้านทำสวนก็ยิ่งดีกับบ้านเรา"
"อ้าว นั่นมันฉันนี่แม่"
"ก็เอ็งน่ะแหละ" แม่บอกแล้วหัวเราะร่วน "เรียนให้มาก อ่านให้มาก รู้จักคนหลายๆ แบบจะได้ฉลาดทันคน"

ฟางสอบเข้าม.4 โรงเรียนประจำจังหวัดได้อย่างที่คิด ส่วนหมี่ขึ้น ป.5 ด้วยคะแนนสอบที่ทุกคนต้องทึ่งแม้แต่ภาษาอังกฤษที่เจ้าตัวบอกว่าไม่ถนัด คะแนนก็ยังออกมาดี
"ปิดเทอมหนูไปอยู่กับน้าตาลที่กรุงเทพฯ ได้มั้ย"
หมี่อ้อนถามตาลาไตทันทีที่นายตำรวจหนุ่มก้าวลงจากรถ
"ปิดเทอมกลางแล้วกัน" ตาลาไตบอก "ให้ฟางไปด้วยเวลาน้าไม่อยู่จะได้มีคนดูแล"
"ปิดเทอมกลางมันกี่วันกัน" แม่หันมาถาม
"ไม่เกินเดือนหนึ่งนะแม่" วันชาติบอก "แต่มันไม่ผิดปกติหรือไง มีแต่ปิดเทอมเด็กคนอื่นเขามาอยู่บ้านนอกกับปู่ย่า เอ็งกลับจะอยากไปกรุงเทพฯ กัน"
"ก็เด็กคนนี้อยู่บ้านนอกมาตลอด ปิดเทอมก็อยากไปกรุงเทพฯไง จะได้ไปซื้อหนังสือ น้าอยากให้หนูเรียนเก่งๆ ไม่ใช่หรือไง"
"เออ จริง" วันชาติยอมรับ
 
ขณะที่ผู้ใหญ่กำลังหันไปคุยกัน เรื่องเรียนของหมี่ กับเรื่องงานที่สวน หมี่ก็โพล่งขึ้น "ไม่ให้หนูกับฟางไปกรุงเทพฯ ตอนปิดเทอม ฟางมีเมียไม่รู้ด้วย"
เท่านั้นเองแม่ก็ขยับตัวเข้ามาใกล้
"อะไรของเอ็ง ไอ้ฟางจะมีเมียแล้วหรือ"
"ปู่ก็เห็น" หมี่โยนให้ปู่ทันทีจนปู่หน้าเหวอ "ลูกสาวแม่ค้าที่ตลาดน่ะ มาหาฟางถึงที่สวน เดินตามพี่ฟาง~~ไปเที่ยวกัน"
เด็กน้อยทำเสียงอ้อนๆ จนวันชาติหันมาขำกับพ่อ "ทำเสียงอย่างนี้เลยหรือพ่อ"
"หวานหยดกว่านี้อีก"
"อ้าว ไอ้แก่ แทนที่มึงจะห้ามเด็กมันเพิ่ง 15 -16 จะเล่นผัวเล่นเมียไม่เรียนหนังสือซะแล้ว" แม่หันไปโวย
“ผู้หญิงน่ะเขาชอบคนหล่อๆ ผอมๆ ไม่ใช่ถึกแบบพี่วันชาติหรอก” หมี่นินทากับแม่ แต่วันชาติเดือดร้อน
“หยั่งกูน่ะ เขาเรียกสุขภาพแข็งแรงโว้ย กล้ามกูได้มาด้วยการทำงาน ไม่ใช่เข้าฟิตเนส”
“ถึก” หมี่ย้ำคำเดิม

กำลังคุยกันอยู่ที่แคร่สารพัดประโยชน์หน้าครัว ฟางก็ขี่รถจักรยานคันเดิมเข้ามา ยกมือไหว้ตาลาไต แล้วหันไปยกตะกร้าผักจากท้ายรถ เอาเข้าไปไว้ในครัว
หันมาเจอตาลาไตยืนกอดอกอยู่ข้างหลัง
คนรูปร่างสูงใหญ่ทำให้ครัวกว้าง กลายเป็นคับแคบ
“ไง จะไม่เลี้ยงน้องแล้วหรือไง”
“ทำไมละครับ”
ฟางไม่รู้เรื่อง แต่หมี่ชะโงกหน้ามาจากด้านหลังของตาลาไตรีบบอก
“ฟางจะมีเมียแล้ว”
“ห๊ะ เมียที่ไหน”
“ก็อีหมวยเล็กนั่นไง”
“เฮ้ย ไม่ใช่นะ” ฟางรีบบอก โบกมือวุ่นวาย

…มันจะเป็นไปได้ยังไง ไอ้ฟางคนนี้จะชอบผู้หญิงเนี่ยนะ...

ตาลาไตชี้บอกให้หมี่ไปอยู่กับแม่ใหญ่ข้างนอก พอหมี่ออกไปตาลาไตก็หันกลับมา
“ห้ามมีเมีย ห้ามมีแฟน” นายตำรวจตัวใหญ่รู้ตัวเหมือนกันว่าคำสั่งนี้มันแปลกๆ “เพราะฟางต้องเลี้ยงน้อง”
ยิ่งประโยคหลังยิ่งแปลกหนักกว่าเดิม เพราะยังมีเจ้าฝ้ายน้องสาวคนเล็กของฟางที่เป็นเด็กผู้หญิง และสามารถมาเลี้ยงน้องได้ แต่ก็กลับให้ฟางเลี้ยงหมี่มาตั้งแต่แรก
 
“ครับ” ฟางเสียอีกที่รับคำทันทีโดยไม่ต้องคิด เพราะก็ไม่ได้อะไรกับหมวยเล็กนั่นอยู่แล้ว
…ไอ้ฟางคนนี้จะมีเมีย คิดได้ยังไงกัน....

แต่ดูเหมือนว่าตาลาไตยังไม่ค่อยพอใจ
“แล้วที่ส่งให้ไปเรียน คือให้ไปเรียนไม่ได้ให้ไปมีเรื่อง”
“ก็....” ฟางอึกอัก ยกมือลูบท้ายทอยเกรียนๆ
เป็นท่าทีที่ตาลาไตรู้ได้ทันทีว่าฟอร์มลักไก่ยังคงได้ผลเสมอ
ก็เวลาว่างของเด็กผู้ชายจะมีอะไรนอกไปจากผู้หญิง บุหรี่ แล้วก็ไล่ชกกัน
“โรงเรียนเดียวกันหรือโรงเรียนอื่น”
“โรงเรียนอื่นครับ แต่ฉันรีบกระโดดขึ้นท้ายรถกระบะอาจารย์ออกมา”
“เออ” ตาลาไตกระแทกเสียงใส่ จนคนโดนดุสงสัย

....ทำไมถึงได้ไม่พอใจไปเสียทุกอย่างนะ...

“มีอะไรอีกหรือเปล่าครับ”
“มี เอาเวลาว่างมาอ่านหนังสือ มาทำงาน แทนที่จะไปทำเรื่องไร้สาระ แล้วพอจบ ม.5 แต่หมี่จบป.6 จะให้หมี่ไปลองสอบเข้าม.1 ที่กรุงเทพฯ”
“พี่ตาลจะให้ฉันเลิกเรียนไปอยู่กรุงเทพฯ กับน้องหรือครับ”

ปกติฟางก็เรียกตาลและวันชาติว่าพี่อยู่แล้ว แต่เมื่อทั้งคู่เรียกแทนตัวเองว่าน้า เวลาที่คุยกับหมี่ ทำให้บางครั้งฟางก็พลอยเรียกทั้งคู่ว่าน้าตามหมี่ไปด้วย

“ไม่ใช่ ช่วงสอบคงต้องให้ฟางตามไปด้วย มันก็ไม่กี่วันหรอก แต่....”
ตาลาไตหันไปมองด้านหลัง ที่มีทั้งพ่อ แม่ วันชาติ แล้วก็หมี่นั่งมองอยู่ ก็เลยหันมาพูดกับฟางด้วยเสียงเบาลง “สอบมัธยมใช่ว่าจะง่าย แล้วหมี่ก็เริ่มเรียนช้าไปหลายปี อยู่บ้านเราคุยกันได้ ครูเขาถึงให้กระโดดข้ามมาเรียนตามเกณฑ์อายุ ทั้งที่แทบอ่านไม่ออกเขียนไม่ได้ แต่ที่กรุงเทพฯ มันอีกเรื่อง”
ฟางเข้าใจเรื่องที่ตาลาไตบอก
“พี่กลัวน้องสอบไม่ได้แล้วจะเสียใจหรือครับ”
ตาลาไตพยักหน้า ฟางเลยบอก “แต่หมี่ขยันนะครับ จากที่อ่านไม่คล่องมาถึงตอนนี้สอบได้คะแนนดีมากเลย”
ตาลาไตยังคงไม่เห็นด้วย “มันไม่มีอะไรง่ายอย่างที่คิดหรอก”
“หรือพี่ยังไม่อยากให้น้องไปอยู่ด้วยที่กรุงเทพฯ” ฟางดักทางทำให้โดนดุ
“อย่าพูดอะไรแบบนั้น งานของฉันเป็นแบบนี้ ไม่อยากให้ไปอยู่ตามลำพังมันไม่ปลอดภัย”
“ถ้าน้องสอบได้จริงๆ ฉันไม่ต่อ ม.6 ก็ได้”
“ไม่ได้” คราวนี้เป็นแม่ใหญ่ที่ส่งเสียงคัดค้านทันทีจากหน้าครัว ตาลาไตเลยต้องพยักหน้าเรียกให้ออกมาคุยที่แคร่ตัวใหญ่
“เรื่องอื่นข้าไม่ขัด แต่เรื่องเรียนข้าไม่ยอม” แม่ใหญ่ย้ำเหมือนเดิม
“ฉันต้องเลี้ยงน้อง ไม่เรียนก็ได้”
“แล้วฟางอยากเรียนมหาวิทยาลัยหรือเปล่า” พ่อใหญ่ถาม
ฟางพยักหน้า ขณะที่หมี่รีบขัด
“ไม่ให้เรียน ฟางต้องอยู่กับหนู”
ผู้ใหญ่ทุกคนนิ่งเงียบ เกี่ยงให้ตาลาไตเป็นคนพูด เพราะรู้ได้ทันทีว่าความคิดของหมี่ที่มีต่อฟางไม่ถูกต้อง

“หมี่” ตาลาไตหันมาดุ “ถ้าฟางอยากเรียนก็ต้องให้เขาเรียน”
“เรื่องที่ช่วงเวลาเรียนมันมีปัญหา” พ่อใหญ่ไกล่เกลี่ย “เรายังมีเวลาอีก 2 ปีตอนนี้คนหนึ่งอยู่ป.5 อีกคนอยู่ ม.4 ไว้สอบได้จริงๆ ค่อยคิด” 

พอสอบเทอมกลางเสร็จตาลาไตก็มารับฟางกับหมี่มากรุงเทพฯ ตามสัญญา แต่อพาร์ตเม้นท์ ที่ตาลาไตอยู่เป็นห้องพักขนาดเพียง 30 ตารางเมตร มันเหมาะสำหรับคนโสด แต่เล็กแคบเกินไปสำหรับวัยรุ่นกับเด็กที่คุ้นเคยกับพื้นที่โล่งกว้าง
“อยู่ได้มั้ย” ตาลาไตถามหมี่
เด็กชายมองไปรอบห้องแล้วพยักหน้า “หนูเคยอยู่ห้องเล็กกว่านี้ตั้งเยอะ” แต่เท้าเล็กๆ กลับก้าวตรงไปที่ตู้เสื้อผ้าแล้วเปิดออกทันที "ของครูบุ๋มหรือของใครครับ"
ดวงตาที่หันมาจ้องมองตาลาไตไม่ใช่แววตาของเด็กน้อยวัยสิบขวบเศษเลยสักนิด ฟางรีบเข้ามาปิดตู้
"หมี่ อย่ารื้อของน้าตาลสิ"
แต่หมี่กลับจ้องมองตาลาไตด้วยแววตาแบบเดิม "ที่ไม่อยากให้หนูกับฟางมา ก็เพราะอยากอยู่กับครูบุ๋มกัน 2 คนละสิ"
"หมี่" ฟางดุอีกครั้งแต่ตาลาไตกลับเปิดตู้เสื้อผ้า
"เสื้อผ้าของครูบุ๋ม แต่ที่ไม่อยากให้มาเพราะยังเล็กมาก แล้วน้าก็ทั้งเรียนโททั้งทำงาน ไม่อยากให้อุดอู้อยู่ในห้องแคบๆ กัน 2 คนต่างหาก"
"อุดอู้ตรงไหน น้าตาลหาที่เรียนปิดเทอมให้หนูกับฟางแล้วไม่ใช่หรือไง"
"ก็เออน่ะสิ"

ฟางหันมองตาลาไตที มองหมี่อีกทีแล้วหันไปยกกระเป๋าเสื้อผ้าวางไว้ที่ข้างตู้ ยังมีหนังสือมากมายเรียงเป็นตั้งกับคอมพิวเตอร์ตั้งโต๊ะ
...เพิ่งรู้ว่าตาลาไตเรียนต่อ...

"ส่วนเรื่องครูบุ๋มน่ะ น้าไม่ได้ปิดบังหรือคิดว่าต้องปิดบังหลบซ่อน แต่เขาไม่ได้อยู่ที่นี่ทุกวัน"
หมี่กัดปากแน่น จนตาลาไตต้องใจเย็นลงกว่าเดิม
"น้าเป็นแฟนกับครูบุ๋มไม่ได้แปลว่าน้าจะผิดสัญญากับหมี่"
"หนูก็สัญญากับน้าไว้ว่าจะไม่เป็นงูเห่าที่กัดชาวนา"
ตาลาไตจับศีรษะเล็กโยกเบาๆ แล้วหันไปกดรับโทรศัพท์ของบุ๋ม พอวางสายก็บอกให้ทั้ง 2 คนไปล้างหน้า เตรียมตัวออกไปข้างนอก
"จะพาไปดูโรงเรียนกวดวิชา อยู่ใกล้ๆ พอให้เดินไปเรียนกันได้ เสร็จแล้วจะพาไปกินข้าวดีมั้ย"
โรงเรียนกวดวิชาที่ตาลาไตบอก เป็นเพียงห้องแถวเล็กๆ ส่วนร้านอาหารที่ไปกินข้าวกันมีบุ๋มมารออยู่ก่อนแล้ว พร้อมกับสั่งอาหารไว้ด้วย
หมี่ส่งสายตาไม่เป็นมิตรให้กับบุ๋มตลอดเวลา จนกระทั่งแวะซูเปอร์มาร์เก็ตก่อนกลับเข้าห้องพัก บุ๋มถึงกับพยักหน้าหงึกหงักกับตัวเอง

....ตาลาไตมีความรู้สึกดีๆ ให้กับฟาง และสงสารหมี่
....ฟางค่อนไปทางเกรงใจตาลาไต
....หมี่หวงตาลาไตแน่นอน
....ดูไปดูมา เจ้าฟางกลายเป็นคนไม่มีพิษมีภัยกับใครมากที่สุด...
ถามใจตัวเอง ทำไมความรู้สึกถึงหยุดแค่ความน้อยใจที่เป็นส่วนเกิน แต่ไม่เคยคิดหึงหวง ไม่เคยสักครั้งที่อยากให้ตาลาไตไม่มองฟางแบบนี้
ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกัน
น้อยใจ แต่ไม่เคยคิดห้าม...
รู้แต่เพียงว่าตาลาไตเป็นคนดี
และฟางก็เป็นเด็กดี

เมื่อกลับเข้ามาในห้องพัก ฟางพาหมี่ไปอาบน้ำ ขณะที่บุ๋มเก็บของที่ซื้อมาเรียงเข้าตู้พลางหันมากระซิบกระซาบกับตาลาไต
"ตาลจะว่าบุ๋มคิดมาก หรืออะไรก็ตาม แต่ขอบอกไว้ก่อนเลยนะ ว่าถ้าบุ๋มเป็นอะไรไปก่อน ก็ขอให้เป็นฟางที่อยู่กับตาล"
"พูดอะไรน่ะบุ๋ม แช่งตัวเอง"
"ไม่ใช่แช่งตัวเอง" บุ๋มกลืนความรู้สึกบางอย่างไว้ในอก "แต่บุ๋มรู้สึกอย่างนั้นจริงๆ ชีวิตเรามันไม่มีอะไรแน่นอน ตาลอย่าติดว่าเป็นผู้หญิงหรือผู้ชาย ที่สำคัญหมี่น่ะมันเจอคนเลวมากกว่าคนดี ประสบการณ์ชีวิตของมันน่ะไม่ต้องพูดถึง ห่างจากฟางที่ทั้งชีวิตมันมีแต่เลี้ยงน้องกับเก็บผลไม้ลงเข่ง  ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น บุ๋มอยากให้ตาลฟังฟาง ไม่ใช่ตามใจแต่หมี่"
"ผมก็ไม่ได้ตามใจหมี่"
"เหรอ แล้วไอ้ขนมที่ซื้อมาเนี่ยของใคร"
ตาลาไตหันมามองขนมขบเคี้ยวที่ซื้อมาแล้วก็ต้องยอมรับ "ผมรู้สึกว่าเขาขาด"
"ก็เติมให้พอดี อย่าให้มันล้น"
"คร๊าบบบบ คุณครู"
"น้าตาล!" หมี่ทำเสียงเขียวออกมาจากห้องน้ำ เมื่อได้ยินเสียงหัวเราะของตาลาไตกับบุ๋ม
ทำให้บุ๋มหันมายิ้มขำกับตาลาไตทำนองว่า พูดยังไม่ทันขาดคำ ตาลาไตก็เลยหันมาให้ความสนใจกับหมี่
"หมี่จะ 12 แล้วทำไมยังให้ฟางอาบน้ำให้อีก หมี่เป็นหนุ่มแล้วอาบเองได้แล้วนะ"
"อยู่บ้านหนูทำเองนะ" หมี่รีบบอก "แต่ฟางอยากทำให้ต่างหาก"
ที่จริงอยู่บ้านหมี่ก็อาบน้ำเอง แต่ฟางเห็นว่าตาลาไตกับบุ๋มแทบจะไม่ได้คุยกันเลย เพราะหมี่คอยขัดอยู่ตลอด ก็เลยหาเรื่องมาอาบน้ำให้น้องเท่านั้น
ตาลาไตไปส่งบุ๋มแล้วกลับมาที่ห้องตอนสองทุ่มกว่า หมี่ถึงได้เข้านอน รอจนหมี่หลับสนิท ฟางถึงมีโอกาสบอกตาลาไต
นายตำรวจตัวใหญ่เข้าใจสิ่งที่ฟางบอก และเปลี่ยนไปถามเรื่องเรียน "เออ ก็พอจะเดาได้ ว่าแต่เราจะต้องซื้อแบบฝึกหัดแบบทดสอบอะไรหรือเปล่า"
“ฉันยืมของห้องสมุดโรงเรียนกลับไปทำที่บ้านได้  ไม่ต้องซื้อหรอก พี่เสียเงินจ่ายค่าเรียนพิเศษให้ฉันแล้ว"
นายตำรวจจับศีรษะเล็กๆ "นอนซะ พรุ่งนี้ฉันต้องเข้าเวรแต่เช้า จะกลับมากี่โมงก็ไม่รู้ เวลาจะลงไปกินข้าวต้องปิดล็อคห้องให้ดี"
"ครับ" ฟางรับคำสั่งแต่หันไปมองหมี่ที่หลับสนิท "เพราะเรา 2 คนมาทำให้พี่บุ๋มต้องกลับไปนอนบ้าน"
"อย่าแก่แดด" ตาลาไตดุ ทั้งที่ตอนที่ตัวเองอายุเท่าฟางแก่แดดมากกว่านี้ไม่รู้กี่เท่า "ฉันกับบุ๋มยังไม่ได้อยู่ด้วยกัน ก็แค่อยากมาก็มา"
ฟางนิ่วหน้า "พี่พูดแบบนี้พี่บุ๋มเสียหาย"
ตาลาไตเห็นด้วยกับที่ฟางพูด แต่ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าจะบอกอย่างไรให้เข้าใจ
"เออ แล้วจะให้บอกว่ายังไงล่ะ ตอบแบบดาราหรือไง ว่างก็นัดเจอกัน"
ฟางยิ้มกว้าง "แบบนั้นดีกว่าตั้งเยอะ"

หมี่กับฟางหลับไปแล้ว แต่คนที่ตั้งใจว่าจะอ่านหนังสือกลับเสียสมาธิ เพราะรอยยิ้มซื่อๆ ของฟางยังติดตา
"กูหนอกู" ตาลาไตบ่นกับตัวเอง
เห็นกันมาตั้งนานทำไมจู่ๆ ถึงมีอาการแบบนี้

ตื่นเช้าด้วยเสียงเปิดประตูห้องและเสียงก๊อกน้ำ ที่จะว่าไปตอนที่บุ๋มมาค้างที่ห้องก็ไม่เคยได้ยินเสียงแบบนี้
หนุ่มตาคมกำลังรดน้ำต้นไม้ในกระถาง และเตรียมจะซักผ้าในตะกร้า
"ฟาง เอาผ้าลงไปซักที่ร้านข้างล่าง ไม่ต้องซักมือ" ตาลาไลเดินมาบอก ยกตะกร้าผ้าที่ระเบียง แต่ฟางรีบหันมาแย่ง
"ฉันซักผ้าได้นะครับ"
"เออ รู้ว่าซักได้ แต่ปกติฉันส่งซักที่ร้าน"
ฟางมองผ่านตาลาไตไปที่คนที่ยังนอนหลับอยู่ในห้องแล้วลดเสียงลง
"งั้นฉันซักของฉันกับหมี่ก็ได้"
"ก็จะซักทำไมให้มันยุ่งยาก"
ฟางส่ายหน้า ดวงตาใสซื่อบอกว่า เกรงใจไม่ใช่ดื้อ "ไม่ได้ยุ่งอะไร แค่ซักผ้าไม่กี่ชิ้น ห้องพี่ก็เล็กนิดเดียว กวาดถูไม่ถึง 10 นาทีก็เสร็จแล้ว"
"เออ ขอโทษที่ห้องเล็กไป"
ตาลาไตกระแทกเสียงใส่ ทำให้ฟางได้แต่ก้มหน้าพูดเสียงอ่อยๆ 
"ไม่ได้หมายความอย่างนั้น"
แล้วฟางก็ได้ทำงานบ้านเล็กๆ น้อยๆ สมใจ ก่อนที่จะออกมาทำงาน ตาลาไตไม่ลืมย้ำให้ปิดห้องให้ดี กลับเข้าห้องมาตอนค่ำ หนุ่มน้อย 2 คนนอนดูโทรทัศน์กันอย่างมีความสุข

....ห้องแคบไปสำหรับคน 3 คนจริงๆ....

สามทุ่มครึ่งหมี่ก็หลับไปแล้ว ส่วนฟางนั่งอ่านหนังสืออยู่ตรงระเบียง ตาลาไตถือกระป๋องเบียร์เดินไปนั่งข้างๆ
"จะเรียนคณะอะไร"
"ครุมั๊งครับ" ฟางตอบแล้วก้มหน้าอ่านหนังสือต่อ

หนุ่มตาคมจดจ่ออยู่กับหนังสือในมือก็จริง แต่พอถูกคนที่นั่งข้างๆ จ้องหน้าก็ต้องหันกลับมามอง
"พี่ไม่เห็นด้วยหรือครับ ฉันยังไม่ได้ตัดสินใจหรอก"
"ฉันบอกอย่างนั้นหรือไง"
"ก็...." ฟางพูดแล้วเงียบ แต่ตาลาไตก็ยังคงจ้องมองอยู่เหมือนเดิม
"มีแฟนหรือยังน่ะเรา"
ฟางส่ายหน้า "พี่ห้ามฉันมีแฟน"
ตาลาไตยักคิ้ว ทั้งยกยิ้มมุมปาก "นั่นสินะ คำสั่งเพี้ยนๆ"
"ที่จริงพี่ไม่ต้องสั่ง ฉันก็ไม่มีอยู่แล้ว ใครจะมาสนใจลูกคนงานท้ายสวน"
"แล้วที่หมี่บอกว่า ลูกแม่ค้าอะไรนั่นล่ะ"
"หมี่กับไอ้ฝุ่นอาละวาดจนกระเจิงไปแล้ว" ฟางยิ้มจนตาพราว เมื่อนึกถึงตอนที่หมี่กับฝุ่นที่เป็นน้องชายคนรอง พยายามกีดกันเด็กสาวที่คอยเดินตามฟาง ด้วยเหตุผลที่ว่า ฟางต้องเลี้ยงน้อง ตอนนี้ยังมีแฟนไม่ได้
"กลายเป็นคาถาป้องกันตัวฉันไปเลย"

ฟางไม่ใช่คนคุยเก่งนัก แต่เวลาเล่าเรื่องก็ฟังเพลินเหมือนกัน หันไปดูนาฬิกาในห้องเกือบสี่ทุ่มก็เลยบอกให้เข้านอน
ตาลาไตกับหมี่นอนบนเตียง ส่วนฟางนอนหน้าเตียงเหมือนคืนก่อน
แต่ใจมันแปลกๆ สมองก็สั่งงานแปลกๆ
....มันสั่งว่าให้ลุกขึ้นแล้วลงไปนอนหน้าเตียง....
เป็นคำสั่งที่ไม่ต้องถูกต้องโดยสิ้นเชิง ทั้งยังคงเป็นคำสั่งที่เกิดขึ้นซ้ำๆ ยิ่งขัดขืนไม่ทำตามก็กลายเป็นนอนไม่หลับ
...เป็นเอามากว่ะกู....


เรียนพิเศษช่วงปิดเทอมกลางเสร็จ ฟางหอบเอกสารและแบบทดสอบกองโตกลับบ้าน เพราะมีของหมี่ด้วย
"ตั้งใจเรียน สอบเข้าโรงเรียนกรุงเทพฯ ให้ได้ จะได้อยู่ด้วยกัน" ตาลาไตย้ำก่อนที่จะขับรถกลับออกมา
แต่พอหมี่ขึ้น ป.6 เทอมปลาย ตาลาไตก็ซื้อทาวน์ฮ้าส์ แล้วมารับพ่อกับแม่ไปกรุงเทพฯ แต่หมี่กับฟางไม่ได้มาด้วย น้าวันชาติบอกสั้นๆ แค่ว่าทั้ง 3 คนต้องไปศรีสะเกษต่อ
"ทำไมต้องไปไกลขนาดนั้น" หมี่ถาม "ไกลแค่ไหนหนูก็ไปได้"
"เออ เอ็ง 2 คนต้องได้ไปแน่ แต่ยังไม่ใช่ตอนนี้"

เมื่อพ่อใหญ่กับแม่ใหญ่กลับมาหมี่ก็ได้ยินที่ผู้ใหญ่คุยกัน ว่าไปงานทำบุญที่ศรีสะเกษ เด็กน้อยวิ่งไปร้องไห้อยู่ในสวน จนกระทั่งฟางต้องมาตาม
"น้าตาลจะมีเมีย เขาจะมีลูกแล้วเขาก็จะทิ้งหมี่"
"ยังสักหน่อย เขาไปทำบุญบ้านพี่บุ๋มต่างหาก เขายังไม่ได้จะแต่งงานกัน" ฟางปลอบเด็กชายที่ตัวเล็กกว่าเด็กในวัยเดียวกัน โดยมีฝุ่นน้องชายของฟางอยู่ข้างๆ
"เดี๋ยวเขาก็แต่ง เขาพาผู้ใหญ่ไปพบกันแล้วนี่"
ฝุ่นช่วยปลอบตามประสาเด็กม.ปลาย "ถ้าเขามีครอบครัวแล้วไง หมี่ก็ยังมีพ่อใหญ่กับแม่ใหญ่ มีน้าวันชาติ ที่นี่ยังมีคนตั้งเยอะแยะ"
"มันไม่เหมือนกัน" หมี่หันไปตะคอกใส่หน้าฝุ่น
ปกติถ้าทำแบบนี้กับฟาง ฟางจะเฉยๆ แต่ฝุ่นโกรธจนลุกหนีไปนั่งหันหลังให้
"เด็กเอาแต่ใจ"
ฟางฟาดหลังมือลงที่ไหล่น้องชาย แต่หันมาปลอบหมี่จนหมี่หยุดร้องไห้ ฝุ่นถึงกับส่ายหน้าบ่นพึมที่พี่ชายเอาใจหมี่มากเกินไป
"พี่กู"
"ฝุ่น" พี่ชายหันมาดุน้องชายแล้วจับหมี่ขี่หลังกลับบ้าน "กลับเข้าบ้านอาบน้ำนอนดีกว่า"

เมื่อขี่จักรยานกลับมาบ้าน ฝุ่นบอกพี่ชายตามตรง "กูว่าคุณชายหมี่สอบ ม.1 โรงเรียนที่กรุงเทพฯ ไม่ได้หรอก"
"รู้ได้ไง หมี่อยากไปอยู่กรุงเทพฯ กับพี่ตาลมาก"
"อยากไปอยู่ก็ใช่ แต่ต้องสอบได้เท่านั้น แล้วดูคะแนนคุณชายที่พี่ชื่นชมนักหนาสิ วิทย์ สังคม อังกฤษ ได้กี่คะแนน พี่เก็บแรงไว้เหอะถ้าสอบไม่ได้ คุณชายงอแงสามวันสามคืนไม่จบแน่ๆ"
เงียบไปอีกอึดใจ ฝุ่นก็พูดอีก
"ถ้าพี่ต้องไปเรียนมหา'ลัยแล้วจะให้กูสอนคุณชายหมี่จริงๆ น่ะเหรอ ให้ไอ้ฝ้ายไม่ดีกว่าเหรอ"
"กูอาจสอบไม่ได้แล้วต้องเรียนเกษตรที่นี่ หรือไม่ก็เรียนมสธ.มึงก็ไม่ต้องเลี้ยงหมี่"
"จะเป็นไรมั้ย ถ้ากูไม่อยากให้พี่สอบได้น่ะ"
"แน่จริงมึงไปพูดต่อหน้าแม่ใหญ่สิ"
...เพราะแม่ใหญ่คือคนที่ประกาศว่าจะส่งฟางเรียนมหาวิทยาลัย....
"จ้างเหอะ ใครจะไปกล้า กูก็พูดไปงั้นแหละ พี่ได้ไปเรียนก็ดีมหา'ลัย เขามีหอพักใช่มั้ย"
"เออ"
"ดีเนอะ"
แต่ในใจฝุ่นยังคงไม่ค่อยอยากให้พี่ชายสอบเข้ามหาวิทยาลัยได้สักเท่าไหร่
...ให้เป็นพี่เลี้ยง คอยสอนหนังสือคุณชายหมี่เนี่ยนะ ไอ้ฝุ่นคงต้องพกยาแก้ปวดหัวไว้ตลอดเวลาแน่ๆ....
 
====จบตอนที่ 2====

ที่ใส่ตัวสีแดงไว้ด้านบน ไม่ได้มีเจตนาต่อต้าน คัดค้าน ประท้วง หรือขับไล่ (นี่ถ้าใส่หน้ากากอีกอย่างจะอินเทรนมาก) คือผมแค่ไม่อยากสร้างความผิดหวัง หากคุณต้องการจะเห็นหมี่เป็นนายเอก :m26:
คิดว่าถ้าคุณอ่านมาถึงตรงนี้ คงรู้แล้วหล่ะ ว่าใครคือนายเอก :m13:
ตาลาไต ที่จริงคือ ตาราไต ที่แปลว่าดอกบัว แต่เปลี่ยน ร>>>ล เพื่อให้คล้องกับชื่อเล่น
เรื่องของเรื่องก็คือ หลังจากที่พี่ไจฟ์วางพล็อต ความรักความเชื่อมั่นในหมู่เพื่อนและพี่น้องมาหลายเรื่อง มาคราวนี้ พลิกครับพลิก  :m32:
เนื่องจากพล็อตทั้งเรื่อง พี่ไจฟ์วางไว้ 25 ตอน แต่แบ่งออกเป็น 2 ภาค
ภาคแรก  19 ตอน ภาค 2 เพิ่งเขียนไปได้ 5 ตอน (มันจะเหลือแ่ค่ตอนเดียวก็จบใช่ป่ะละ) แต่ผมกำลังอู้ เอ้ยไม่ใช่ ขยายเรื่อง เพื่อไม่ให้มันห้วนเหมือนเรื่องก่อนหน้านี้
ที่มีองค์ขยันมาหนึ่งวูบ แล้วก็กลับหายวับไปไม่มาอีกเลย พี่ไจฟ์เขาเขียนอะไรเป็น post it อยู่แล้ว เขียนจบก็จบ ต่อไม่ได้อีกเหมือนกัน
เมื่อเวลาผ่านไป ก็กลับมาสุมหัวยอมรับ ...เอ่อ ต้องเป็นก้มหัวยอมรับสินะ ว่า มันห้วนเกินไป และไม่ควรเขียนอะไรแบบนั้นอีก  :m8:
ขอขอบคุณที่คุณให้ความสนใจ และให้คำแนะนำ ขอบคุณมากครับ
อ่านไปเรื่อย ๆนะ อย่าเพิ่งทิ้งกัน...โตโน่กับริท เต๋าคชา ณเดชญาญ่า บอยมากี้ ด้วย
อย่าแปลกใจ ว่าทำไมวันนี้เวิ่นอะไรเนี่ย ผมกำลังเมาเค้กช็อคโกแลตน่ะ

ไจฟ์กับที ครับ

 :m22:เดี๋ยวนะเดี๋ยว วันนี้วันศุกร์ ตามตารางต้องมาอีกทีวันจันทร์ใช่มั้ย แต่เราลงวันเว้นวัน แล้วตอนต่อไปจะมาวันอะไรไม่รู้เหมือนกัน

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 2 หน้า 2 (07/06/56)
เริ่มหัวข้อโดย: goosongta ที่ 07-06-2013 21:39:47

ไม่กินเด็กก็รอให้โตก่อนค่อยกินไง

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 2 หน้า 2 (07/06/56)
เริ่มหัวข้อโดย: lizzii ที่ 07-06-2013 21:51:10

ทำไมอ่านแล้วรู้สึกหน่วงๆ แบบแปลกๆ
รอตอนต่อไปจ้าา

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 2 หน้า 2 (07/06/56)
เริ่มหัวข้อโดย: Whatever it is ที่ 07-06-2013 22:05:56

เอ ใครจะเปนใครหว่า แต่หมั่นไส้คุณชายหมี่เหลือเกิน 5555

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 2 หน้า 2 (07/06/56)
เริ่มหัวข้อโดย: kyoya11 ที่ 07-06-2013 22:18:06

นายฟางงงงงงง :-[
ไม่รู้ทำไม เริ่มมองหมี่เหมือนตัวร้ายเข้าไปทุกที :z2:

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 2 หน้า 2 (07/06/56)
เริ่มหัวข้อโดย: konnarak ที่ 07-06-2013 22:23:53

เอาอีกๆๆ. ลงทุกวันเลยยยยยยิ่งดี

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 2 หน้า 2 (07/06/56)
เริ่มหัวข้อโดย: goosongta ที่ 07-06-2013 22:29:25

ฟางเปิดตัวแล้วว่าไม่ได้ชอบผู้หญิง
พี่ตาลของเราก็จ้องน้องฟางซะคนอ่านคิดไปไกลลลลลลลลลลลลล

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 2 หน้า 2 (07/06/56)
เริ่มหัวข้อโดย: Yukisae ที่ 07-06-2013 22:43:28

ยังไง ตาลมีแฟนแล้วเป็นผู้หญิง
แต่ก็ชอบฟาง หลายๆคนดูก็รู้
ตัวเองรู้ตัวไม๊เนี่ย
หมี่เริ่มจะแสบนิดๆแล้ว
สงสัยจริงๆว่าจะตัวแสบชงยังไง
++จ้า
มี2ภาคเลยเหรอ ยาวจุใจกันเลย

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 2 หน้า 2 (07/06/56)
เริ่มหัวข้อโดย: skynotebook ที่ 07-06-2013 22:57:11

ทำไมอ่านแล้วงงๆ

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 2 หน้า 2 (07/06/56)
เริ่มหัวข้อโดย: Wordslinger ที่ 07-06-2013 23:13:00

ตอนนี้ที่คิดอยู่ในหัวก็ประมาณว่า ตาลคู่ฟาง, และอีกคู่คือหมี่กับฝุ่น พอดีเคมีมันตรงกัน  :hao7:

ส่วนคุณนายบุ๋มสงสัยจะเริ่มทำใจยอมรับตั้งแต่ตอนนี้เสียแล้วล่ะมั้ง เห็นเหมือนจะปลงๆ กับชีวิต  :laugh:

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 2 หน้า 2 (07/06/56)
เริ่มหัวข้อโดย: MiSS-U ที่ 07-06-2013 23:35:49

 :hao7:  ดีใจฝุดๆที่ตอนใหม่มาก่อนกำหนด

นายเอกคือน้องฟาง ฟินอ่ะ
ยังไงซะตาลก็กินเด็กอยู่ดี กรุบกริบ อร่อยเชียว อิๆ
รอตอนต่อไปค่า

บวกเป็ด

 :mew1:

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 2 หน้า 2 (07/06/56)
เริ่มหัวข้อโดย: Aoya ที่ 08-06-2013 00:00:55

โอเค เราเริ่มเห็นด้วยแล้วล่ะเรื่องน้องหมี่
ก็ตอนที่แล้วน้องดูใสซื่อ บริสุทธิ์ ใครจะคิดว่าจะเอาแต่ใจขนาดนั้น
แล้วฟางก็ออกมากระจิ๊ดเดียวเอง เราเลยก็เอ็นดูน้องหมี่มากกว่า
มาตอนนี้เห็นความน่ารักของฟางแล้วจ้ะ

แต่ก็ยังงงๆ กับความคิดและความสัมพันธ์ของตาลกับครูบุ๋ม
ตกลงที่เขาคบกันน่ะ เขารักกันจริงๆ หรือเปล่า

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 2 หน้า 2 (07/06/56)
เริ่มหัวข้อโดย: love2y ที่ 08-06-2013 00:18:29

อ่านตอนที่ 2 ช่วงแรกๆ รู้สึกเจ้าหมี่น่ารักจริงๆ

ช่วงท้ายๆ เริ่มคิดว่า เจ้าหมี่ท่าทางจะแสบมิใช่น้อย

ฝากไปถึงเจ้าหมี่ตัวน้อย เอาแค่แสบๆพอนะ อย่าร้ายนะ ป้าขอร้องงงงงงงง

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 2 หน้า 2 (07/06/56)
เริ่มหัวข้อโดย: inspyme.glamour ที่ 08-06-2013 00:36:17

เป็นเรื่องแรกที่อ่านแล้วเดาทางไม่ถูกจริงๆ ใครจะคู่ใครอะไรยังไง เหมือนจะเก็ทแต่ก็... :really2:
หมี่คงไม่โตมาแล้วพลิกล็อกร้ายหรอกนะคะ แอบแสบเล็กๆแฮะ แต่ก็น่ารัก สงสัยจะวัยกำลังโตคงสับสนละเนอะ
ฟาง ฟาง ฟาง..กับน้าตาลนี่ยังไงน้า เอ๊ะเอ๊ะเอ๊ะ o18
ติดตามค่าา

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 2 หน้า 2 (07/06/56)
เริ่มหัวข้อโดย: PAAPAENG~ ที่ 08-06-2013 00:40:38

ไม่โชตะไม่เป็นไร
เพราะถ้าเป็นน้องฟางก็โอเค!
#อย่างน้อยก็เด็กเหมือนกัน

ว่าแต่ทำไมพออ่านตอนนี้
แล้วรู้สึกหมี่จะเป็นตัวร้ายแปลกๆ
ตอนแรกเข้าใจว่าหมี่รักน้าตาลเหมือนพ่อ
แต่ตอนนี้... เฮ้อ... #ขอถอนหายใจ
หึงครูบุ๋มได้ แต่อย่าหึงฟางนะน้องหมี่นะ

จำได้ว่าจริงๆต้องมาวันเสาร์
ดีนะที่รีเฟรชก่อนไปนอน
ไม่งั้นพรุ่งนี้ไม่มีเวลาอ่านแน่ หุหุ

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 2 หน้า 2 (07/06/56)
เริ่มหัวข้อโดย: malula ที่ 08-06-2013 00:44:07

จากคำอธิบายตัวหนังสือสีฟ้า กระจ่างแล้วจ้า
น้าตาลไม่กินหมี่ แต่น้าตาลจะกินฟาง เอ๊ะ เหมือนน้าตาลมีเขา อ๊ะ ล้อเล่น
ครูบุ๋มนี่ก็บิ้วซะจริง จากที่น้าตาลไม่ได้คิดอะไร ก็เริ่มออกอาการนิด ๆ ละ
หมี่ร้ายน่ารักน่าหยิกซะจริง โตขึ้นคงทำเรื่องให้ฝุ่นปวดหัวมิใช่น้อย

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 2 หน้า 2 (07/06/56)
เริ่มหัวข้อโดย: nokkie ที่ 08-06-2013 00:46:35

ตอนแรกนึกว่าจะมีนายเอก 2 คน...แต่พอน้องทีบอกว่าหมี่ไม่ใช่นายเอก...เลยแบบ เอาล่ะสี หมี่จะมาทำอะไรล่ะนี่...ไม่อยากให้เป็นอย่างที่คิดเลย  :katai1:

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 2 หน้า 2 (07/06/56)
เริ่มหัวข้อโดย: yaninjinna ที่ 08-06-2013 01:01:02

คุณบุ๋มใจกว้างกว่าลุ่มน้ำแอมะซอน  :laugh: :laugh:

คุณชายหมี่ หนูจะเป็นเด็กดีใช่มั้ยลูก เจ้ละกลัวใจคุณไจฟ์กะน้องที (ท่าทางจะได้กะพี่ฝุ่น...รึยังไง)

ชอบที่ฟางแทนตัวเองว่าฉัน ดูซื้อซื่อ น่ารักจังเลย

ขอบคุณน้องทีสำหรับคำตอบเรื่องความหมายของ ตาลาไต  :mew1:

รอตอนต่อไปนะคะ

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 2 หน้า 2 (07/06/56)
เริ่มหัวข้อโดย: hpsky ที่ 08-06-2013 01:43:29

เดาทางไม่ถูกอีกแล้ว  :hao4:
หมี่น่ารักนะ หนูควรสนับสนุนฟางด้วยนะ อย่ากีดกันฟางหล่ะ
ไม่งั้นจะแอนตี้หมี่ #นี่บอกเลย

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 2 หน้า 2 (07/06/56)
เริ่มหัวข้อโดย: beautifuldead ที่ 08-06-2013 03:55:30

เดายากจริงๆ น้องหมี่นี่มาตอนสองแอบเอาแต่ใจอยู่นะ
หรือว่าจะเป็นเรื่องน้องหมี กับฟาง??
เอ๊ะ แต่ปูเรื่องมาเป็นตาลาไตนี่เน๊อะ...ว้า เดาไม่ถูกเลย

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 2 หน้า 2 (07/06/56)
เริ่มหัวข้อโดย: fangkao ที่ 08-06-2013 04:15:06

น้องหมี่น่าสงสารนะ การแสดงออกแบบเอาแต่ใจเอย หวงเอย คือเด็กที่ขาดความอบอุ่นมากกว่า แล้วพอมีใครมาแย่งไปก็เลยออกอาการ ยิ่งมึคนตามใจด้วยแล้ว หวานคุณชายหมี่ล่ะ ต้องเจอกับพี่ฝุ่นคงจะสมน้ำสมเนื้อ  คอยดูกันต่อไป

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 2 หน้า 2 (07/06/56)
เริ่มหัวข้อโดย: cinquain ที่ 08-06-2013 06:15:07

หมี่หวงตาลแปลกๆ ส่วนตาลก็เริ่มรู้สึกเยอะขึ้นกับฟาง
รออ่านตอนที่น้องทีบอกว่าหมี่เป็นตัวช่วยของพระ+นาย
เพราะตอนนี้นึกภาพไม่ออกเลย

 :katai4:

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 2 หน้า 2 (07/06/56)
เริ่มหัวข้อโดย: inspirer_bear ที่ 08-06-2013 08:05:54

มีอะไรให้แปลกใจได้เสมอแหละ

ฟางเป็นนายเอกหรอออ คึคึ

แล้วหนูหมี่ละคราวนี้ อ่าาาา น้าตาลปวดหัวแน่นอนอะ

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 2 หน้า 2 (07/06/56)
เริ่มหัวข้อโดย: from_mars ที่ 08-06-2013 09:06:01

มาลงชื่อนะครับ

หมี่ดูมีปัญหา ต้องมีผู้ใหญ่ดูแลใกล้ชิด
ฟางน่ารักโดดเด้ง พ่อตาลจะอดใจไหวเหรอ คึคึ

ขอบคุณ และคิดถึงครับ

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 2 หน้า 2 (07/06/56)
เริ่มหัวข้อโดย: ~ณิมมานรฎี~ ที่ 08-06-2013 09:08:03

 :katai5:  หรือว่าน้องหมี่จะเป็นอุปสรรคชีวิตคู่ของพี่ตาลกับน้องฟางงงงง  :katai1:

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 2 หน้า 2 (07/06/56)
เริ่มหัวข้อโดย: puppyluv ที่ 08-06-2013 09:25:21

ชอบบุ๋มตอนนี้ นิ่งอมเศร้าหน่อยๆ กำลังดี
    ชอบหมี่ที่เดวิลออกอาการชัดเจน
ต้องอย่างนี้ซิ ในเมื่อมันสมควรจะเป็นของๆ เรา
ก็ต้องกระชากมันมา ให้ถึงใจไปเลย
แบบหมี่นี่แหละ นะหมี่นะ
   (จำเจ้หงษ์ได้จากเอาแต่ใจแล้วกล้าเอาแต่ใจให้ตัวเองพอใจนี่ล่ะ
อ้อ อีกคน แฟนสาวไฮโซของโต จำได้ๆ...เลยชอบคนอย่างหมี่ 555)

     ฟางใจดีม๊าวววววกกกก
นายเอกในฝันที่ตามหามานาน :mew6:
     น้าตาลก็ช่างใจอ่อนไหลตามน้ำเป็นก้านดอกบัวพอกัน
เอ๊ะ! มีอะไรงอกที่หัว
ออกอาการวีนใส่น้องยังไม่รู้ตัวอีก
บวกและเป็ดขอบคุณ

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 2 หน้า 2 (07/06/56)
เริ่มหัวข้อโดย: Backroom ที่ 08-06-2013 09:29:02

ต้อง ตาล+ฟาง แล้ว หมี่+ฝุ่น สินะ 555555555

รู้สึกว่าจะได้กินเส้นมาม่าไงไม่รู้  :monkeysad: :monkeysad:

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 2 หน้า 2 (07/06/56)
เริ่มหัวข้อโดย: --รมยกร-- ที่ 08-06-2013 09:43:52

ฟาง คือ นายเอกเหรอออ  :hao4: แต่บอกไม่ได้กินเด็กนี่ ฟางก็เด็กอยู่นะ หรือ ตาลจะไม่ใช่พระเอก หมี่คือหระเอก เดี๋ยวนะนับก่อน ป.5 กับ ม.4  ห่างห้าปี อืมๆ พอไหว 555+++ มั่ว
ฆ่ากันดีกว่าไหมถ้าต้องลุ้นแบบนี้  :mew2: รอๆๆๆ  :katai5:  :katai5:

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 2 หน้า 2 (07/06/56)
เริ่มหัวข้อโดย: nongrak ที่ 08-06-2013 10:41:04

ตอนแรกก็นึกว่าหมี่เป็นนายเอก แถมยังหวงตาลอีก

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 2 หน้า 2 (07/06/56)
เริ่มหัวข้อโดย: sukie_moo ที่ 08-06-2013 11:18:37

ตาลเหมือนจะชอบฟาง แต่ยังสับสนอยู่ แล้วก็ผูกพันกะครูบุ๋มอยู่  :katai3:

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 2 หน้า 2 (07/06/56)
เริ่มหัวข้อโดย: ♠DekDoy♠ ที่ 08-06-2013 12:45:25

ทำไมบุ๋มพูดเหมือนสั่งลาหล่ะน๊ออออ

ฟางสินะ >..< ดีแล้วน้องหมี่เด็กเกินไปสำหรับน้าตาล

ส่งนน้องหมี่คงกับฝุ่นรึเปล่า

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 2 หน้า 2 (07/06/56)
เริ่มหัวข้อโดย: ชางหลง ที่ 08-06-2013 13:43:35

 :really2: อย่าให้เป็นว่าน้องหมี่ ไม่เป็นงูเห่ากัดชาวนา
แต่หวงชาวนาจนน้องฟางโดนแกล้งนะ
อยากให้แต่งแบบว่าเด็กน้อยถึงโตมาในสภาพไม่ดีเท่าไร
แต่ด้วยความรักของคนรอบข้างจะทำให้เป็นคนดีได้
ไม่งั้นน้องที่มีสภาพแว้นล้อมไม่ดี มีสังคมไม่ดี
มีพ่อแม่ที่เดินทางผิดจะไม่มีคนยากเข้าไปช่วยเพราะกลัวจะ
โดนทำร้าย ถึงเป็นแค่นิยาย แต่ก็เป็นความรู้สึกอินน่ะนะ

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 2 หน้า 2 (07/06/56)
เริ่มหัวข้อโดย: Gokusan ที่ 08-06-2013 14:21:40

เอ่อ...คุณชายน้องหมี่นี่ช่างแสบแท้
ท่าทางรู้ตัวว่าเรียกร้องได้จากทุกคนที่อยู่ด้วย
อยากรู้เหมือนกันว่าถ้าเปลี่ยนฝุ่นมาเลี้ยงจะเป็นยังไง

น้องฟางน่ารัก...ข้ออ้างของการไม่มีแฟนเพียบ
สมใจพี่ตาลสินะ...มีแอบหวั่นไหว แต่น้องไม่รู้ ^^
ถ้า...เปลี่ยนจากบุ๋มเป็นฟาง หมี่จะไม่มีปัญหาแน่เหรอ??

เหมือนบุ๋มกำลังบอกว่า...ให้ฟังหัวใจตัวเอง << เพ้ออีกแระ ^^V

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 2 หน้า 2 (07/06/56)
เริ่มหัวข้อโดย: bun ที่ 08-06-2013 14:55:48

สรุปพี่ตาลชอบฟางใช่เปล่า

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 2 หน้า 2 (07/06/56)
เริ่มหัวข้อโดย: CarToonMiZa ที่ 08-06-2013 18:31:27

หมี่เด็กเอาแต่ใจ
แต่ทำไมชอบจัง :laugh:

ฟางแสนดีเกิ๊น :กอด1:

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 2 หน้า 2 (07/06/56)
เริ่มหัวข้อโดย: เพื่อนบ้าน ที่ 08-06-2013 23:57:37

มาแล้วววววววววว ,, สองตอนรวด
เห็นน้องย้ำนัก ย้ำหนาว่า โน โชตะๆๆๆ
นี่แค่จะบอกว่าหมี่ไม่ใช่นายเอกใช่ป่ะ
เพราะเด็กไปสำหรับตาล แต่ไม่เกี่ยวกับฟางป่ะ
เหมือนฟางจะชัดเจนนะว่าไม่ได้ชอบผู้หญิง
แต่จะอะไรกับตาลหรือตาลจะอะไรกับฟางหรือเปล่านี่ไม่รู้
อ่านไปอ่านมานี่แอบกลัวหมี่นะ กลัวน้องจะร้ายกลายเป็นงูเห่า
ดูท่าจะร้ายไม่เบาอ่ะ เอาแต่ใจซะจนบางทีก็ดูไม่น่ารักเลย
ตามต่อไปจ๊ะ น่าสนุกดี ><~

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 2 หน้า 2 (07/06/56)
เริ่มหัวข้อโดย: uknowvry ที่ 09-06-2013 00:31:17

ดีใจ...คราวนี้มาทันต้นๆเรื่อง.... ฟางแลดูแม่ศรีเรือน หนูหมี่....ยกให้คนอื่นเถอะ 555+ ฝุ่นสนมั้ย?

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 2 หน้า 2 (07/06/56)
เริ่มหัวข้อโดย: maemix ที่ 09-06-2013 00:38:20

อือ มึนกับน้องหมี่  เริ่มแสบขึ้นทุกวัน
กลัวคำว่าชาวนากะงูเห่า

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 2 หน้า 2 (07/06/56)
เริ่มหัวข้อโดย: jiki ที่ 09-06-2013 11:40:35

ไม่ชอบหมี่  ไม่ชอบเด็กเอาแต่ใจ ไม่ชอบเด็กพูดไม่รู้เรื่อง
ไม่ชอบการสปอยล์เด็กที่ขาด

สรุป ฟางรีบๆโตดิ

ปล. เดี๋ยวบุ๋มจะโตหมี่ฆ่าเหรอ
ปล2. หมี่จำเสียงมากกว่าการอ่านเองเหรอ

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 2 หน้า 2 (07/06/56)
เริ่มหัวข้อโดย: Anyann ที่ 09-06-2013 13:21:54

ผลงานใหม่ของคุณไจฟ์กับคุณที!! ออกเรื่องใหม่ได้รวดเร็วทันใจจริงๆ เป็นนักเขียนที่น่ารักที่สุดเลยย

อืมม อ่านแล้วถ้าให้เราเดานะคะ คงเป็นตาลคู่กับฟาง ส่วนคุณชายหมี่(ฮา)นี่จะได้คู่กับฝุ่นมั๊ยคงต้องรอดูตอนต่อๆไปค่ะ
อ่านแล้วสงสารบุ๋มนิดนึง ดูเธอเตรียมตัวเตรียมใจมากเลย ตอนอ่านคำพูดของบุ๋มเสร็จนี่จู่ๆก็คิดว่า หรือบุ๋มจะกลัวหมี่วางยาพิษนะ 5555 ดูยอมรับความตายมากๆเลย เอ หรือเรื่องนี้จะเป็นรักสามเศร้า มีหมี่เป็นตัวร้ายกัน 55555

ไม่ผิดหวังกับผลงานเรื่องนี้เช่นเคยค่ะ รอตอนต่อไปนะคะ

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 2 หน้า 2 (07/06/56)
เริ่มหัวข้อโดย: why yyy ที่ 09-06-2013 16:33:36

เหมือนบู๋มจะรู้ล่วงหน้านะเนี่ย

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 2 หน้า 2 (07/06/56)
เริ่มหัวข้อโดย: love2y ที่ 10-06-2013 08:14:18

เห็นตอนที่ 2 อัพวันที่ 7 เลยนึกว่าจะอัพตอนที่ 3 เมื่อวาน แต่ปรากฎว่าไม่มี ....... วันนี้น่าจะมาแล้วเนอะ หุหุ มารอ~

หัวข้อ: "Yes,I love him" ตอนที่ 3 หน้า 3 (10/06/56)
เริ่มหัวข้อโดย: MyTeaMeJive ที่ 10-06-2013 09:11:35

ตอนที่ 3

เวลาผ่านไป ช่วงก่อนที่หมี่จะจบป.6 ตาลาไตมารับหมี่กับพ่อใหญ่ไปกรุงเทพ ฯ
ที่ที่ตาลาไตพาไปมีชายรูปร่างผอมเกร็งรออยู่ หมี่หยุดยืนมองอยู่หน้าประตูแล้วโผเข้าไปกอดร้องไห้โฮ
การพบกันครั้งสุดท้ายของพ่อกับลูก คำสอนและคำพูดสุดท้ายที่ย้ำเตือนว่าอย่าเลือกทางเดินเดียวกับที่พ่อทำ

พ่อใหญ่เป็นคนที่เข้าใจทุกสิ่งทุกอย่างได้โดยง่าย รับรู้ทุกสิ่งทุกอย่างได้โดยที่ไม่ต้องซักถาม
มีเพียงมือใหญ่ที่โอบไหล่ลูกชายไว้
“เอ็งทำดีแล้ว ทำดีต้องได้ดี”

เมื่อพาหมี่กลับมาส่งที่บ้านชัยนาทตาลาไตก็ย้ำกับหมี่อีกครั้ง
"หมี่โตแล้ว ต้องเรียนรู้ว่า ทุกสิ่งที่หมี่ทำ หรือไม่ทำ จะมีผลต่อนาทีถัดไป วันพรุ่งนี้ เดือนหน้า และชีวิตที่เหลืออยู่ทั้งนั้น เพราะหมี่หัดอ่านก.ไก่ หมี่ถึงอ่านคำได้ พอหมี่อ่านคำได้ ก็อ่านหนังสือเป็นเล่มได้ แต่เพราะหมี่ไม่ได้หัดอ่านภาษาจีน หมี่ถึงอ่านภาษาจีนไม่ได้"
หมี่มองตาลาไตด้วยสายตาที่โตเกินวัย
"หมี่จะไม่เป็นเหมือนพ่อ"
"เมื่อตั้งใจไว้แล้ว ก็ต้องรักษาความตั้งใจนั้นไว้ให้ดี"
"ครับ"
ตาลาไตจับศีรษะเล็กๆ โยกเบาๆ "ดีมาก"

ทุกครั้งที่เจอหมี่ เด็กน้อยมักจะพูดหรือแสดงให้เห็นมุมที่ไม่ควรมีอยู่ในเด็กอายุรุ่นราวคราวเดียวกัน แต่มันยิ่งย้ำในสิ่งที่บุ๋มเคยพูดไว้
หมี่พบเจอคนที่ตัดสินใจเลือกทำเพื่อตัวเองมามากกว่าคนที่คิดจะทำเพื่อคนอื่น
ให้ระวังน่ะได้ แต่จะให้ระแวงจนกลายเป็นการไม่เชื่อใจมันก็ไม่ถูกต้อง
 
ชายหนุ่มคุยกับพ่อ แม่ และน้องชายจนกระทั่ง ฟางกับฝุ่นกลับมาจากโรงเรียน ฝุ่นรีบชิ่งหนีกลับไปบ้านท้ายสวนทันที
"วันนี้มาช้า" แม่ใหญ่ทัก
"ฉันไปบ้านครูของหมี่ ขอจดการบ้านน่ะครับ"
หมี่ลุกไปหาฟาง
"ไปทำการบ้านกัน"
แต่ตาลาไตเรียกหมี่ให้อยู่กับพ่อใหญ่ก่อน
"ขอน้าคุยกับฟางแป๊บเดียว"
หมี่พยักหน้าเรียกฟางออกมาคุยที่ร่มไม้ ไม่ห่างมากนัก
"อยู่ม.5 แล้วใช่มั้ย ที่โรงเรียนเป็นไงบ้าง"
ฟางตอบซื่อๆ "หมี่เข้ากับเพื่อนได้ครับ เพื่อนๆ ก็เป็นเด็กแถวนี้เอง ฉันคอยถามอยู่"
"ดี" ตาลาไตอยากเขกหัวไอ้คนซื่อสักที เพราะไม่ได้ถามถึงโรงเรียนหมี่ ที่อยู่ละแวกบ้าน แต่ถามถึงโรงเรียนฟางที่อยู่ในเมือง "โรงเรียนเราล่ะ มียาบ้าหรือเปล่า"
ฟางหลบตามองพื้นทันที "มีครับ"
ตาลาไตกอดอก ทำให้ฟางรีบบอก
"แต่ฉันไม่เอานะ"
"แล้วครูรู้หรือเปล่า"
"ไม่รู้เหมือนกันครับ"
"อยู่ให้ห่าง ปฏิเสธให้เป็น"
"ครับ"
"แล้วเรื่องทะเลาะวิวาทล่ะ"
"ไม่มีครับ"
ฟังๆ ดูเหมือนเหตุการณ์อยู่ในความสงบ แต่ตาลาไตรู้ดีว่า เป็นไปไม่ได้ที่ทุกอย่างจะสงบเรียบร้อย
"แล้วเห็นมีใครแปลกหน้าเข้ามาแถวนี้บ้างหรือเปล่า"
ฟางคิดพลางส่ายหน้า "ไม่มีนะครับ"
ตาลาไตย้ำ "ระวังตัวเองให้มาก เพราะเราเรียนไกล เราไม่ก่อเรื่องไม่ได้แปลว่าจะไม่มีใครหาเรื่องมาให้เรา" ก่อนที่จะเดินกลับไปหาพ่อกับแม่ นายตำรวจก็ย้ำอีกครั้ง "อย่าริไปยุ่งกับยาเสพติดเด็ดขาด อย่าแม้แต่จะคิดว่า แค่ทดลองไม่เสียหาย"

ฟางคลี่ยิ้มบางๆ รับคำสั่งของตาลาไต ทำให้คนฟอร์มเคร่งตากระตุก
"ยิ้มอะไร"
"เปล่าครับ"
"เดี๋ยวจะโดน เห็นอยู่ว่ายิ้มยังจะบอกเปล่า" ไอ้ที่ทำเคร่งเริ่มจะเคร่งต่อไม่ไหว เพราะฟางยังคงยิ้มกว้าง
"ฉันแค่คิดว่า พี่สั่งอย่างอื่นไม่เป็นหรือไง สั่งแบบนี้ทุกครั้งที่กลับบ้านเลย"
"ไอ้ฟาง! ไอ้คนนี้!" ตาลาไตเงื้อมะเหงกแต่ฟางรีบวิ่งสวนออกไปหาหมี่ แล้วพากันออกไปทำการบ้านข้างนอก ปล่อยให้ผู้ใหญ่คุยกัน
"ก็เอ็งมันซ้ำซากจำเจเองนี่หว่า โดนฟางมันย้อนให้ซะบ้าง" แม่ใหญ่แซวต่อขำๆ ไม่ปิดบังสักนิดว่า ทุกความเคลื่อนไหวของทุกคนในบ้านอยู่ในสายตาแม่ตลอดเวลา
"ระวังคนในบ้านไว้นะแม่ ยาม้า ยาบ้ามันมีอยู่ทั่วไป"

เมื่อถึงเวลากินข้าวเย็นพร้อมหน้า ที่แคร่ตัวใหญ่หน้าครัวเหมือนเคย พ่อก็ถามขึ้น "แล้วคราวนี้ได้พักกี่วัน"
"5 วัน พ่อ"
วันชาติตักน้ำพริกราดข้าว แล้วตั้งข้อสงสัย "ทำไมคราวนี้ได้พักหลายวันล่ะ"
"มหา'ลัยปิด ส่วนเรื่องสืบมันมีปัญหากับอีกทีม หัวหน้าเลยให้กลับบ้านมาชาร์ตพลังงาน"
"มันก็ดีนะ" แม่บอกพลางแกะปลาทูวางในจานของพ่อ "เหนื่อยก็กลับมาบ้านเรา ข้าไม่ได้สอนให้เอ็งเป็นคนหนักไม่เอาเบาไม่สู้ แต่บางทีเราก็ต้องรู้จักถอยมาตั้งหลัก แล้วกระโดดกลับไปฟัดกับมันต่อ"
วันชาติได้แต่ส่ายหน้า "แปลกแท้ แทนที่จะไปสู้รบกับพวกค้ายา กลับต้องมาสู้รบกับพวกเดียวกันเอง"
"มีอยู่ทุกที่" พ่อบอก ขณะที่พยักหน้าไปทางหมี่ที่ฟังผู้ใหญ่คุยกัน "สำคัญคือเราต้องรู้ตัว มีความมั่นคงว่าเราจะทำความดี"
หมี่ยิ้มแป้นพยักหน้ายืนยันกับพ่อใหญ่ จนแม่ใหญ่ยังขำ
“รู้เรื่องกับเขาด้วยหรือเอ็งน่ะ”
“รู้สิ” หมี่ตอบทันที

อิ่มข้าว พ่อกับแม่นั่งคุยกันอีกครู่ ก็แยกขึ้นเรือนไปดูละคร ส่วน 2 พี่น้องยังนั่งกินเหล้าที่แคร่ตัวเดิม มีหมี่นอนเล่นของเล่นอยู่ข้างๆ
เหล้าในแก้วพร่องลงไปยังไม่เท่าไหร่ พ่อใหญ่ก็มาเรียกหมี่ให้เข้านอน
"น้าเอ็งมาอยู่หลายวัน ไม่ต้องกลัวว่าพรุ่งนี้จะหายไปไหน"
แต่ตาลาไตก็ลุกขึ้นมาจูงมือ พาหมี่ไปแปรงฟันล้างหน้า แล้วพาเข้านอน จากนั้นก็ออกมาหาพ่อกับแม่
"พ่อแม่ ไปบ้านบุ๋มให้ผมหน่อย"
แม่เกือบส่งเสียงแสดงความยินดี ผิดก็แต่สีหน้าท่าทางของลูกชายที่ดูเป็นทุกข์
"เกิดอะไรขึ้น"
"ผมทะเลาะกับบุ๋มน่ะ"
"ทะเลาะกันแล้วไปลงที่เรื่องให้ข้าไปขอเมียให้เอ็งได้ยังไง" แม่สงสัย
"พ่อแม่ก็รู้ว่าเราอยู่ด้วยกันแบบที่ว่า ถ้าเขาอยากมาก็มา มาตั้งนานแล้ว"
"เออนั่นแหละ เอ็งคบกันแบบแปลกๆ แล้วไงต่อ"
"ผมอยากแต่งมาตั้งนานแล้ว แต่บุ๋มไม่อยากแต่ง เขาเชื่ออะไรของเขาไม่รู้แปลกๆ จากที่ไม่เคยทะเลาะกัน กลายเป็นทะเลาะกัน แล้วมีคนไปบอกพ่อแม่เขาว่าเราอยู่ด้วยกันแบบนี้ ทางผู้ใหญ่เขาก็เลยบอกให้ผมพาพ่อแม่ไปหา"
"แล้วบุ๋มว่าไง" พ่อถาม
"เขาก็ยืนยันว่า ไม่อยากแต่งเหมือนเดิม จนมัน...ไม่รู้สิ ผมดีใจที่จะแต่งงาน แต่กลายเป็นว่า เขาโกรธจนไม่มาหาผมเลย ผมไปหาก็ไล่กลับ ผมคิดอะไรไม่ออกเหมือนกัน พอเจ้านายสั่งให้พัก เขาก็ไล่ให้ผมกลับบ้านมาหาพ่อกับแม่"
พ่อลูบผมลูกชาย
"ยังไงเราก็ลูกผู้ชาย อยู่กินกับเขามาตั้งนาน จะให้ยังไงเอ็งก็มีเขาคนเดียวไม่ใช่หรือไง พ่อกับแม่พร้อมที่จะไปบ้านนั้นอยู่แล้ว เอ็งกลับไปนัดวันกับเขาให้ดี แล้วโทรมาบอก"
ตาลาไตพยักหน้า "ส่วนเรื่องหมี่ ขอผมบอกเอง พ่อแม่อย่าเพิ่งบอกหมี่นะ"
"เออ แล้วแต่เอ็งเถอะเรื่องนั้นน่ะ"
 
คุยกับพ่อกับแม่เสร็จ ก็ลงมาหาน้องชาย ที่มีสีหน้าสงสัย
"ทะเลาะกันแล้วชวนแต่งงานเนี่ยนะ ฉันละไม่เข้าใจพี่เลยจริงๆ"
"ตอนกูชวนเขาแต่งงาน เขาก็พูดเบี่ยงไปเรื่อย แต่พอพ่อแม่เขาสั่งให้ไปขอ ให้ทำอะไรให้มันถูกต้องตามประเพณี บุ๋มก็เงียบไป มันเป็นความเงียบแบบที่ทุกคนที่อยู่ใกล้รู้สึกได้ ไม่แค่กู แต่คนที่ทำงานเขายังรู้ว่าเขาเป็นทุกข์" พี่ชายอธิบายอีกรอบ
น้องชายเหลือบมองเพดานบ้าน เหมือนกำลังหวังให้คนที่กำลังนอนดูโทรทัศน์อยู่บนบ้านได้ยินด้วย
"ฉันไม่รู้เหมือนกันนะ ว่าทำงี้ได้มั้ย พี่คุยกับพี่บุ๋มว่า หาฤกษ์แต่งงานสักปีหน้า กะกลางๆ ปีอะไรอย่างงี้ ระหว่างนี้พี่ก็ชวนพี่บุ๋มไปไหว้พระ ทำบุญให้ใจเย็นๆ แบบ...ทำให้เขามั่นใจน่ะว่าพี่รักเขาจริงๆ" พูดแล้วน้องชายก็นึกขึ้นได้ "หรือพี่ทำอะไรให้เขาเห็นว่าพี่ไม่ได้รักเขา"
พี่ชายยกแก้วเหล้าขึ้นจิบ ไม่ได้ตอบคำถามนี้ ที่เป็นคำถามที่ถามตัวเองมาตลอด
บอกน้องชายไม่ถูกเหมือนกันว่าส่วนหนึ่งคือคำพูดของบุ๋มเอง คำพูดที่ตาลาไตคิดอยู่ตลอดเวลาว่าคือการคิดไปเอง

พอพี่ชายไม่พูด น้องชายก็ถามต่อ

"ตกลงหมี่นี่ลูกใคร" น้องชายถามคำถามเดิมๆ
ดวงตาสีเข้มมองภาพสวนข้างหน้า
"ถามทำไม รับเลี้ยงมาเป็นปีๆ"
"เอ๊า" น้องชายทำเสียงสูง "ก็เห็นดูแลมันดี ยังคิดว่า พี่ไปทำผู้หญิงอื่นท้องแล้วพอคลอดก็รับลูกมาเลี้ยงน่ะสิ มันอาจเป็นเรื่องค้างคาใจพี่บุ๋มอยู่ก็ได้"
"ไม่ใช่หรอก" พี่ชายตอบสั้นๆ เหมือนเดิมเหมือนกัน 
ภาพของโรงงานผลิตยานรกผุดขึ้นมาเตือนเรื่องที่ระมัดระวังมาโดยตลอด
"คงเพราะตอนที่เจอหมี่ กูกำลังอยู่ในอารมณ์อยากมีลูกมั้ง แต่บุ๋มก็ยังไม่อยากแต่งงาน ก็เลยทำเรื่องขอหมี่มาเลี้ยง"
เป็นครั้งแรกที่พี่ชายเล่าเรื่องที่เกี่ยวกับหมี่มากกว่าคำว่า หมี่ไม่ใช่ลูก และที่ผ่านมา พ่อใหญ่เองก็ไม่เคยพูดอะไรเวลาที่มีใครถามว่าตาลาไตเป็นพ่อของหมี่หรือเปล่า
...ทั้งที่พ่อคืออีกคนที่รู้เรื่องนี้ดี....

"คนมันพูดกันเยอะ ว่าหมี่เป็นลูกพี่ ใจฉันน่ะนะ ก็คิดว่าเป็นลูกพี่ แล้วพี่พากลับมาบ้านแล้วมันผิดตรงไหน แต่ปัญหาก็คือ ไอ้หมี่น่ะสิ มันเที่ยวบอกคนเขาไปทั่ว ว่ามันไม่ได้เป็นลูกพี่สักหน่อย มันเป็นแฟนพี่ต่างหาก"
ตาลาไตถึงกับสะอึกลมหายใจตัวเอง หันมามองหน้าน้องชาย
วันชาติพูดต่อ "ก็รู้ว่าเด็กมันพูดอย่างที่มันคิด เราเองก็เห็นแต่ทำเป็นไม่รับรู้ว่ามันหวงพี่จะตาย"
มีเสียงรถจักรยานเข้ามาเขตบ้านทำให้ตาลาไตและวันชาติหันไปมอง
"เดี๋ยวพอโลกของมันกว้างขึ้น เจอคนเยอะขึ้น อายุเพิ่มขึ้น ความคิดของมันก็เปลี่ยนไปเอง" ตาลาไตบอกน้องชาย แต่ดวงตากลับมองตามคนที่จอดรถจักรยานแล้ว หันไปหยิบตะกร้าใส่ของที่ด้านหลังจักรยาน ได้ยินเสียงแม่ร้องทักมาจากบนบ้าน

"อ้าวฟางมาเสียดึกเลยเอ็ง" 
"แม่ให้เอาปลาแดดเดียวมาให้ครับ บอกว่าแม่ใหญ่จะทอดใส่บาตรพรุ่งนี้" ฟางยกตะกร้าปลาแห้งให้ดู แม่เลยร้องบอก
"เออ ข้าก็คิดว่าแม่เอ็งลืมเสียแล้ว กำลังกะว่าจะทำหมูทอดใส่บาตรอยู่เลย"
แม่บอกแล้วเดินลงมาหา "เอาปลามาเก็บไว้ในครัว เช้าข้ามาทำเอง อ้าว เอ็งทำน้ำพริกแกงมาด้วยหรือ"
ฟางยิ้มกว้าง แม่เลยพูดต่อ
"ที่มาช้าเพราะมัวแต่ทำน้ำพริกให้ข้าละสิ ข้ายังไม่แก่ขนาดตำน้ำพริกไม่ไหวนะ" 
“ตำไหว เพราะให้ฉันทำให้น่ะสิ” วันชาติทำท่าปากยื่นปากยาวแซวแม่

ฟางเดินตามแม่เข้าไปในครัว แล้วหันมามองคนที่ยังกินเหล้าอยู่ที่แคร่ตัวเดิม หันไปกระซิบกับแม่เบาๆ แล้วแม่ก็กลับขึ้นเรือนไป ทิ้งไว้แต่ฟางที่กำลังทำอะไรบางอย่างอยู่ในครัว

....ตลอดเวลา....
ดวงตาสีเข้มคู่นั้นยังคงติดตามการเคลื่อนไหวของคนที่อยู่ในครัว

เป็นการมองตามแบบทุกการเคลื่อนไหว จนวันชาติยังมองเห็น
....ใจมันรู้สึกพิกล มันจุกแบบแปลกๆ คล้ายผิดหวัง คล้ายอยากร้องว่าเฮ้ย ไม่ใช่นะ อะไรทำนองนั้น แต่ก็ไม่ได้คิดว่าจะต้องทักท้วงอะไร ทั้งกลับล้มตัวลงนอนไขว่ห้างเสียเฉยๆ
พี่ชายถึงได้หันมามอง
"ง่วงหรือเมาวะเนี่ย"
"เปล่า นั่งนานแล้วเมื่อยหลัง" น้องชายตอบยิ้มๆ ทั้งที่อยากตอบไปว่า มองตามคนแอบมองคนอื่นแล้วพาลเมื่อยสายตาต่างหาก.....
...คือ...ก็รู้เรื่องของพี่ชายกับพี่บุ๋ม แต่ก็ไม่เข้าใจว่าทำไมถึงไม่คิดว่าท่าทางของพี่ชายตอนนี้เป็นเรื่องที่ผิด....
พี่ชายจิบเหล้าแล้วลุกมาหาคนที่อยู่ในครัว
...ก็มันแค่รู้สึกพิกล หาคำอธิบายได้ยาก...ที่รู้ก็คือ...
....เอาจริงหรือวะเนี่ยพี่กู....

"ทำอะไร"
"ทำยำแกล้มเหล้าให้พี่ มีปลาหมึกแห้ง กับปลากรอบ แล้วก็เม็ดมะม่วง"
ฟางทำกับแกล้มอย่างคล่องแคล่ว "พี่จะเอาต้มโคล้งด้วยมั้ย ฉันทำแป๊บเดียว"
"ไม่ต้องหรอก ที่จริงกินเหล้ากับปลาทูทอดก็ได้ ไอ้วันชาติมันชอบ"
"เกี่ยวอะไรกับฉันเนี่ย"
...คนเขาไม่อยากรับรู้ ก็ยังหาเรื่องโยงมาให้ต้องรู้ด้วยจนได้...
"ปกติพี่วันชาติกินเหล้า ฉันแค่คั่วไก่ หรือคั่วปลาคลุกเกลือให้ก็พอ"
ตาลาไต ทำทึ่งน้องชาย บ่นยืดยาวถือจานกับแกล้มออกมาวางให้ "โห...นี่กูไม่กลับบ้านไม่เท่าไหร่ มึงกินเหล้าต้องมีกับแกล้มแล้วหรือเนี่ย ก่อนนี้กับข้าวเย็นมีอะไรเหลือก็กินได้"
"ก็แล้วแต่ไอ้ฟางมันจะเวทนา" วันชาติตอบกลั้วหัวเราะ ลุกขึ้นมาตักกับแกล้มใส่ปาก "อร่อยนะพี่"
ตาลาไลเพียงแค่พยักหน้า เดินกลับมาหาคนที่กำลังเก็บของในครัวล้าง
"มาทำให้วันชาติบ่อยหรือ"
ฟางแค่หันมามองแวบเดียว "ก็เฉพาะตอนที่ฉันเอาของมาให้แม่ใหญ่น่ะ"
"ยังไง"
"ฉันเห็นว่าพี่วันชาติไม่มีกับแกล้ม" ฟางหันมามองตาลาไตเต็มตา "พี่อยากกินอะไรหรือเปล่าครับ"

ตาลาไตส่ายหน้า ฟางก็เลยหันกลับไปเก็บครัวจนเสร็จ แล้วหันไปมองรอบๆ อีกครั้งว่าหลงลืมอะไร
ทุกการเคลื่อนไหวที่ยังอยู่ในสายตา
ที่ทำให้ฟางสงสัยมากกว่าเดิม
"มีอะไรหรือครับ"
"เปล่า.."

....รู้...ว่ามีบุ๋มอยู่ และมีหมี่ให้ต้องรับผิดชอบ....
...จำได้ว่าเพิ่งบอกพ่อกับแม่ให้ไปสู่ขอบุ๋ม...
รู้...ว่าต้องดูแลทั้งบุ๋มและหมี่ให้ดีกว่าเดิม....
รู้...แต่ขอแค่นี้เท่านั้น....

เพียงก้าวเดียวตาลาไตก็ก้าวถึงฟางแขนหนากอดหนุ่มตัวบางไว้แน่น แล้วกดศีรษะให้แนบอยู่กับไหล่
ร่างกายในอ้อมแขนพยายามขัดขืน
"พี่...."
"ชู่วววว เดี๋ยววันชาติหันมามอง" ตาลาไตกระซิบบอก
ฟางได้แต่ยืนตัวเกร็ง ทั้งหัวใจเต้นแรง มีแต่คำถามอยู่เต็มสมอง
เมื่อจมูกสวยก้มลงหาก็หันหน้าหนี
"พี่บุ๋ม"
ตาลาไตหยุดชะงัก ถอนหายใจแรงๆ ขณะที่คลายแขนออก
"ขอโทษ"
"ไปขอโทษพี่บุ๋มเถอะครับ ฉันก็แค่ลูกคนงาน แล้วก็เป็นผู้ชายด้วย พี่ล้อเล่นแบบนี้ฉันไม่ได้เสียหายอะไรอยู่แล้ว" ฟางพูดแล้วเดินออกไปทันที
ตาลาไตเดินออกมานั่งที่แคร่ หันมามองน้องชาย ที่ทำเป็นหลับแต่ลืมตาขึ้นเมื่อได้ยินเสียงถอนหายใจ
"พี่เองก็รู้ว่าไม่ควรล้อเล่นกับมันแบบนั้น"
พี่ชายยกแก้วเหล้าขึ้นจิบ ไม่ตอบคำถาม น้องชายก็เลยพูดต่อ
"ถ้าพี่ไม่ได้ล้อเล่น พี่ก็ควรไปเคลียร์กับพี่บุ๋ม ก่อนที่จะมายุ่งกับมัน"

แต่เมื่อกลับมากรุงเทพฯ บุ๋มเลิกงานก็มาหาที่บ้าน หลังจากที่เมินเฉยกันมานานเป็นเดือน
คำทักทายคำแรกที่บุ๋มถามเมื่อเดินเข้าบ้านก็คือ
"ฟางเป็นไงบ้าง"
ตาลาไตร้อนตัว ช่วยบุ๋มถือของเข้าบ้าน แล้วหันไปอุ่นกับข้าวไม่ยอมตอบคำถามจนบุ๋มต้องอธิบาย
"ฟางใกล้สอบแล้ว บุ๋มก็เลยอยากรู้น่ะ"
"ไม่ค่อยได้เจอ"
"จริงน่ะ"
"จริง" ตาลาไตบอก "ผมอยู่บ้าน ฟางมันก็เลี้ยงน้องไป ก็แค่นั้น"
"อ้าว คิดว่าจะปล่อยให้เจ้าอะไร น้องชายน่ะ"
"ฝุ่น"
"นั่นแหละ คิดว่าจะให้ฝุ่นดูน้องเสียอีก" บุ๋มบอก ขณะที่นั่งลงกินข้าว สีหน้าท่าทางยังคงครุ่นคิดเหมือนเดิม
ชายหนุ่มส่ายหน้า "หมี่มันไม่ค่อยชอบฝุ่นกับฝ้ายสักเท่าไหร่ สอนอะไรมันก็เถียงตลอด"
บุ๋มคลี่ยิ้มเพียงนิดเดียว
.....ไม่ผิดไปจากที่คิด....
"แล้วตาลล่ะ"
"ผมทำไม"
"ตาลก็ชอบฟางใช่มั้ย"
ตาลาไตได้แต่ยิ้มตักชิ้นปลาให้บุ๋ม
"กินข้าวบุ๋ม กลับมาเหนื่อยๆ"
"ตาล"
"บุ๋มเป็นแฟนผมไม่ใช่หรือไง ทำไมชอบพูดว่าผมชอบฟาง"
"ถ้าตาลจะชอบฟาง ก็เพราะว่าตาลชอบฟาง ไม่เกี่ยวกับที่บุ๋มพูดหรือบุ๋มคิดเลยนะ แล้วบุ๋มก็ยังคิดเหมือนเดิมด้วยว่า เป็นฟางดีกว่าหมี่"
ตาลาไตถึงกับถอนหายใจแรงๆ
"หมี่ยิ่งเป็นไปไม่ได้ใหญ่เลย ก็บุ๋มน่ะไม่ยอมแต่งกับผมสักที ถึงได้หึงอยู่อย่างนี้"
บุ๋มทำหน้าตาล้อเลียน "นี่ๆ ดูตาบุ๋มสิ ฟังน้ำเสียงบุ๋มสิ มีอะไรที่บอกว่าหึง"
"บุ๋มรักผมบ้างมั้ยเนี่ย"
ตาลาไตถามจริงจัง บุ๋มก็จริงจังตามไปด้วย
"รักสิ และก็เป็นห่วง ไม่อยากให้ตาลใช้ชีวิตแบบทุ่มสุดตัวให้กับงาน จนลืมไปว่าเรายังต้องการครอบครัวเป็นแรงผลักให้เราเดินไปข้างหน้าด้วย ตาลควรมีใครสักคนที่บ้าน เพื่อให้ตาลกลับมาหา"
"ผมมีบุ๋มแล้วไง"
บุ๋มส่ายหน้า "บุ๋มรักตาลนะ ตอนนี้อยู่ด้วยกันก็จริง แต่บุ๋มก็มองไม่เห็นภาพตอนหลังแต่งงาน"
ตาลาไตถอนหายใจหนักๆ
บุ๋มเอื้อมมือมาจับมือของตาลาไตไว้ "บุ๋มไม่อยากแต่งงาน ไม่ได้แปลว่าไม่รักตาล เพียงแต่ทุกครั้งที่คิดถึงเรื่องนี้ บุ๋มมักจะเห็นภาพของใครอีกคนยืนอยู่ข้างๆ ตาลที่ไม่ใช่บุ๋ม"

ชายหนุ่มมองลึกลงไปในดวงตาของหญิงสาว
บุ๋มกำลังกลัวสังหรณ์ของตัวเอง และพยายามใช้เวลาทุกนาทีที่ได้อยู่ด้วยกันอย่างคุ้มค่า

"ทานข้าวเถอะ แล้วจะได้ไปอาบน้ำ"
"ตาล ไม่น้อยใจนะ"
"ไม่หรอก ผมไม่เคยน้อยใจอยู่แล้ว แค่ไม่ค่อยเข้าใจว่าทำไมบุ๋มถึงเชื่อความรู้สึกของตัวเองมากนัก"
"แล้วทำไมตาลต้องเอาเหตุผลมาตัดสินทุกการกระทำด้วยล่ะ" บุ๋มย้อนทั้งรอยยิ้มเศร้า ทำให้ชายหนุ่มชวนให้กินข้าวต่อ
"กินข้าวเถอะ"
เมื่อบุ๋มอาบน้ำเตรียมตัวเข้านอน ตาลาไตก็ถาม
“บุ๋มจะให้พ่อกับแม่ผมไปหาพ่อแม่บุ๋มเมื่อไหร่”
“ก็บอกแล้วไงว่าไม่ต้องไปหรอก ไม่ต้องสนใจ” พอพูดเรื่องนี้น้ำเสียงของบุ๋มก็เริ่มนิ่ง
“ไม่ได้หรอกนะบุ๋ม แล้วผมก็บอกพ่อกับแม่ผมไว้แล้วด้วย”
บุ๋มยิ้มเศร้า ขณะที่หันหน้าไปทางอื่น
“แต่บุ๋มไม่ว่างไปด้วยหรอกนะ ถ้าตาลกับพ่อแม่จะไปหาพ่อแม่บุ๋มก็ไปกันเองแล้วกัน”
“เพราะบุ๋มเชื่อว่าผมชอบฟางถึงได้ไม่อยากแต่งงานกับผมใช่มั้ย”
“ไม่ใช่นะ” บุ๋มหันมาบอก “บุ๋มบอกตาลแล้วว่า บุ๋มไม่มีปัญหาเรื่องฟาง อาจน้อยใจเวลาที่เห็นตาลมองฟาง แต่ไม่ได้ทำให้ไม่อยากแต่งงาน ที่ไม่แต่งงานก็เพราะตัวบุ๋มเอง ไม่เกี่ยวกับใครเลยนะ”
“ไม่เกี่ยวกับผมด้วยใช่มั้ย”
ก่อนที่จะกลายเป็นการทะเลาะกันบุ๋มก็แตะที่คางสากไว้
“เกี่ยวสิ และก็ขอโทษที่ทำให้คิดมาก แต่บุ๋มรักตาลนะ เพราะรักมากถึงอยากให้ตาลจำเวลาดีๆ ที่อยู่ด้วยกัน”
"บุ๋ม ผมไม่เข้าใจเลย"
"แต่บุ๋มเข้าใจตาลนะ” บุ๋มนิ่งไปครู่ก็พูดต่อ “มันเป็นเรื่องเดิมๆ ที่บุ๋มอยากย้ำกับตาลอีกครั้ง ตั้งแต่พบกับตาลครั้งแรก บุ๋มก็รู้ว่าตาลคือคนที่บุ๋มรออยู่ คนที่เป็นที่พึ่งพิงได้เสมอ แต่พอตาลพาบุ๋มไปบ้าน บุ๋มก็รู้ตัวแล้วว่า คนที่อยู่ในส่วนลึกในใจของตาลไม่ใช่บุ๋ม แล้วยิ่งนับวัน บุ๋มยิ่งมองไม่เห็นตัวเอง”
“บุ๋ม” ตาลาไตขัดด้วยน้ำเสียงขุ่นๆ
“ตาล บุ๋มขอร้องช่วยฟังบุ๋มให้จบโดยที่เราไม่ขัดกันสักครั้งเถอะนะ”
พอตาลาไตเงียบบุ๋มก็พูดอีกครั้ง “มันอาจเพราะตาลเห็นฟางมาตั้งแต่เขายังเด็ก เห็นกันอยู่ทุกวันจนกลายเป็นความคุ้นเคย เพราะไม่ยอมรับว่าเขาเป็นเด็กผู้ชาย หรืออะไรก็ตาม แล้วตาลเองก็ดีกับบุ๋มอย่างสม่ำเสมอ ดูแลบุ๋มเป็นอย่างดี ไม่เคยไปยุ่งเกี่ยวกับใคร บุ๋มเองก็ไม่อยากเสียตาลไป ไม่อยากคิดหรือพูดอะไรให้ตัวเองต้องเจ็บ แต่พอมาถึงตอนนี้ มันกลายเป็นว่า เราทะเลาะกัน เพราะตาลเห็นว่าบุ๋มกำลังพูดว่าตาลชอบฟาง บุ๋มเลยไม่อยากแต่งงานด้วย ทั้งที่จริง บุ๋มคือคนเห็นแก่ตัวที่พยายามดึงตาลไว้ให้อยู่ด้วยกันให้นาน”

ตาลาไตยอมรับว่า ในใจกำลังเถียงทุกคำที่บุ๋มพูด

“ตาล....บุ๋มไม่มีปัญหาเลยนะ ถ้าตาลจะชอบใคร บุ๋มขอแค่ให้ได้อยู่ด้วยกันแบบนี้ไปเรื่อยๆ ไม่ได้หรือไง”
“ผมเป็นผู้ชายนะบุ๋ม อยู่ด้วยกันไปเรื่อยๆ ผมไม่เสียหายอยู่แล้ว แต่บุ๋มน่ะสิ”
“บุ๋มเป็นผู้หญิงแล้วไง ก็บุ๋มไม่อยากแต่งงาน นะตาลนะ ไม่แต่งได้มั้ย”

วันเวลาผ่านไปจนกระทั่งตาลาไตเรียนจบปริญญาโท ทุกคนในบ้านต่างมากรุงเทพฯ เพื่อแสดงความยินดี เว้นแต่ฟางที่อ้างว่าต้องไปติว
"ตาล ฟางเป็นอะไร"
"ถามวันชาติสิ ถามอะไรผม"
บุ๋มหันไปมองวันชาติแล้วเดินไปกระซิบถามเบาๆ ให้ได้ยินเพียง 2 คน
"ฟางเป็นอะไร"
"มันใกล้สอบแล้ว แล้วมากรุงเทพฯ กันหมด แม่ใหญ่ก็เลยให้มันมาอ่านหนังสือ แล้วก็เฝ้าบ้านให้น่ะสิ"
"เกี่ยวอะไรกับตาลหรือเปล่า"
"เกี่ยวอะไร" วันชาติย้อนถาม ขณะที่ในใจชักกลัวสัญชาตญาณผู้หญิง

....เหมือนแม่เปี๊ยบ...เรื่องที่ไม่อยากให้รู้ละรู้ดีที่สุด...
 
"บุ๋มรู้สึกว่ามันต้องเกี่ยวกับตาลน่ะสิ"
"เหรอ..." วันชาติเหลือบตามองพี่ชาย ไม่รู้ว่าจะตอบอย่างไรดี
บุ๋มตีที่ต้นแขนหนาเบาๆ "บอกมานะ มีอะไร"
"มีอะไร ไม่มี๊ พี่ตาลไม่ได้กลับบ้านนานเป็นเดือนๆ แล้วจะให้มีอะไร"
บุ๋มไม่ค่อยเชื่อที่วันชาติพูด แต่ก็ไม่ได้คิดว่าจะถามอะไรต่อ

(มีต่อครับ)

หัวข้อ: "Yes,I love him" ตอนที่ 3 หน้า 3 (10/06/56)
เริ่มหัวข้อโดย: MyTeaMeJive ที่ 10-06-2013 09:12:38

(ต่อครับ)

จากนั้นฟางก็สอบเข้ามหาวิทยาลัยในกรุงเทพฯ ได้ แม่ใหญ่ดีใจยิ่งกว่าตอนที่ลูกตัวเองสอบได้ ทั้งยืนยันคำเดิมที่ว่าจะส่งให้เรียนจนจบ ขณะที่พ่อกับแม่ของฟางกลับเกรงใจ ส่วนหมี่เริ่มงอแง เพราะไม่ค่อยชอบฝุ่นพี่เลี้ยงคนใหม่ที่จะมารับหน้าที่ต่อจากฟาง
นอกจากนี้ฟางยังขอไปอยู่หอพักของมหาวิทยาลัย แทนที่จะไปอยู่บ้านของตาลาไต
แม่ใหญ่ฟังการตัดสินใจของฟางแล้วหันไปมองหน้าพี่วันชาติ แล้วก็หันมาหาฟาง
"ทำไมเอ็งไม่อยู่บ้านเรา เพราะหมี่หรือไง"
ฟางนิ่งเงียบ ทำให้แม่ใหญ่พยักหน้า
"เด็กมันพลัดที่พลัดทางมา มันก็หวงของๆ มัน แต่เอ็งก็ต้องรู้จักเกรงใจให้ถูกคนถูกทาง"
"ฟางอยู่หอมหา'ลัยก็ดีนะแม่ใหญ่ ไม่ต้องเดินทางไกล แล้ววันหยุดฟางมาทำความสะอาดบ้านให้พี่ตาลดีกว่า"
วันชาติช่วยตอบ แล้วหันมาลดเสียงกระซิบกระซาบกับฟาง "เพราะพี่บุ๋มมาค้างด้วยใช่มั้ย"
"ห่าวัน" แม่ดุ แต่วันชาติพูดเหมือนเป็นเรื่องธรรมดา
"ห่า เห่อ อะไรกัน ใครๆ ก็รู้" วันชาติรีบหยุดปาก ก่อนที่จะพูดในสิ่งที่พี่ชายขอไว้ "เขาไม่ใช่เด็กๆ แล้ว เกรงใจพี่บุ๋มเขาบ้างมันก็ถูก เขามาหากันอยากมีเวลาส่วนตัว ไอ้คนนี้มานั่งทำหน้าตามิ๊งหม่องมองอยู่"
แม่เขกหน้าผากพี่วันชาติไปที "นี่แน่ะ มิ๊งหม่อง"

จนกระทั่งฟางแยกมาสวน วันชาติถึงได้ถาม
"นอกจากเรื่องบุ๋ม ยังเพราะพี่ตาลด้วยละสิ"
ฟางได้แต่ก้มหน้า พี่วันชาติก็เลยส่งเสียงอือออ "กูเข้าใจนะ ว่ามึงลำบากใจ เขาเป็นแฟนกัน อยู่ด้วยกัน แต่พอกลับบ้านแล้วมากอดมึงน่ะ"
"ที่จริงเรื่องมันก็นานแล้ว แต่ฉันก็ไม่อยากให้คุณบุ๋มเข้าใจผิด"
วันชาติคิดตาม "แล้วตอนที่เขามาบ้านพร้อมกัน กูไม่เห็นว่าพี่ตาล จะอะไรมึงมากนัก เว้นแต่ครั้งนั้น"
ฟางได้แต่ส่ายหน้า "ฉันก็แค่เด็กท้ายสวน"
วันชาติเขกหัวหนุ่มตัวเล็กไปที "เด็กท้ายสวนห่าอะไร แล้วมึงก็รู้อยู่แก่ใจ ว่าเขาไม่มีนิสัยล้อเล่นเป็นหมาหยอกไก่ แต่มันเพราะอะไรเขาถึงทำอย่างนั้น ที่สำคัญคือใจมึงเองต่างหาก ที่ลำบากใจเพราะเขามีแฟนเป็นตัวเป็นตน แล้วมากอดมึงที่เป็นผู้ชาย ใจมึงน่ะแหละที่บอกว่ามันผิด"
ฟางก้มหน้า วันชาติพูดต่อ
"สรุปก็คือ กูเข้าใจเหตุผลของมึง แล้วกูจะช่วยบอกพี่ตาลกับแม่ ว่ามึงเกรงใจพี่บุ๋ม"
"ครับ"
"ก็แค่นั้น" วันชาติพูดย้ำ "แล้วไปอยู่หอ ก็ตั้งใจเรียน อย่ามัวแต่สนุกสนานไปกับชีวิตที่ไม่มีใครคอยคุม เพราะถ้าเกิดเรื่องอะไรไม่ดีขึ้นกับมึง ยังมีคนแก่อีก 4 คนที่จะเสียใจมาก"
"ครับ"
ฟางรับคำหันไปรดน้ำผักในสวน
ขณะที่วันชาติกลับเป็นคนที่กังวลกับเรื่องของพี่ชายกับฟาง
ก็อย่างที่ฟางพูด พี่ชายหนักไปทางเฝ้ามองไอ้คนนี้ แล้วก็พยายามเก็บอาการของตัวเองด้วยเหตุผลล้านแปดที่สามารถเข้าใจได้
ส่วนไอ้คนนี้ ก็พยายามหลบหน้าสุดชีวิต เพราะมองว่าตัวเองด้อยกว่า
แล้วมันก็ไม่ยุติธรรมกับพี่บุ๋มเลยสักนิด ที่พี่ตาลมองเด็กที่ตัวเองเห็นมาตั้งแต่ยังเล็ก ทั้งที่คบกับพี่บุ๋มอยู่
"ปวดหัวว่ะ" จู่ๆ วันชาติก็พูดขึ้น ทำให้ฟางหันมามอง
"พี่ไปพักก็ได้นะ ฉันรดน้ำผักคนเดียวได้"
วันชาติได้แต่โบกมือ "ช่างกูเหอะ กูมันคนเข้าใจอะไรยากเอง"
...แล้วกูจะไปเครียดอะไรกับเขานักหนาวะ อย่างกับคนโสดอย่างกูว่างนักนี่ มีสาวมีหนุ่มให้ต้องตามจีบเป็นระยะอย่างน้อยก็........ 3 คน...แต่กูโสดนะ โสดแน่นอน..


ฟางพยักหน้ารับรู้ที่วันชาติบอกแล้วหันมาทำงานต่อ
.......สาเหตุที่แท้จริง ไม่ใช่หมี่ ไม่ใช่บุ๋ม ไม่ใช่ตาลาไต แต่เพราะหัวใจของคนๆ นี้ที่มันหวั่นไหวไปกับสายตาคู่นั้นที่คอยมองตาม
หวั่นไหวไปกับคำถามมากมาย และคำเตือนเดิมๆ ว่าให้ระมัดระวังตัวให้ดี
หวั่นไหว ทั้งที่รู้ว่ามันไม่สมควร
พี่บุ๋มเป็นคนดี
ฉันต้องไม่เป็นมือที่สาม
ไม่มีวัน...

“พี่วันชาติจะไปในเมืองเมื่อไหร่” ฟางหันมาเปลี่ยนเรื่อง
“ก็รอให้พี่ตาลกลับกรุงเทพฯ ก่อนแล้วค่อยไปหาเหมียว มึงจะเอาอะไร”
“ไม่หรอก ฉันเจอพี่เหมียวแถวหน้าโรงเรียน เขาถามถึงพี่บอกว่าพี่ไม่ได้ไปหาหลายวันแล้ว”
วันชาติเบ้หน้า
....โสดแบบกูมันช่างเหนื่อยใจ...
 “งั้นกูตัดสินใจง่ายเลยว่า ไม่ไปแล้ว กูรำคาญคนที่แสดงตัวว่าเป็นเจ้าของ”
“พี่เหมียวไม่ได้แสดงตัวสักหน่อย เขาแค่ถามถึง” ฟางทำหน้าจ๋อยเหมือนเป็นเหมียวเสียเอง
วันชาติโบกมือ “เออ ช่างกูเหอะ ไม่ต้องมาทำความเข้าใจชีวิตกู จัดการชีวิตมึงให้รอดดีกว่า”

.........จบตอนที่ 3 .............

(แม่เจ้าเขียนไรกันยาวเกิน 2,000 ตัวอักษร)

วันเวลาช่างผ่านไปอย่างรวดเร็วใช่มั้ยครับ (โปรดพยักหน้าอย่างเต็มใจ) อันที่จริงผมอยากอู้สักหลาย ๆตอน เขียนให้เก็บผักทำสวนอะไรไปก็ได้เนอะ แต่คุณคนเขียนตัวจริงเขาไม่อยากให้พาออกนอกเรื่องไปไกล ซึ่งอันที่จริง นั่นมันหน้าที่ผมนะ แต่ตอนนี้มันสลับกันซะแร้นนนนน  :m17:
ก็เอาเป็นว่า รวบรัดตัดตอน อะไรที่มันไม่เกี่ยวกับชื่อเรื่องก็ข้าม ๆมันไปตามประสา jivetea แต่คุณอ่านแล้วไม่เข้าใจโปรดบอก เราจะปรับปรุงแก้ไขให้ดีขึ้น
หมี่แสบมั้ย...ก็แสบเท่าที่เด็ก ๆจะแสบได้ และแน่นอนว่า จะอัพเลเวลมากขึ้นเมื่อเข้าสู่ภาค 2 ส่วนจะถึงขั้นนายร้ายหรือไม่ ผมว่า มีคนที่ร้ายกว่า และเขาก็ออกมาทำหน้าที่่ได้ระยะหนึ่งแล้ว
ตอนที่ 4 มาวันพุธนะครับ

ขอบคุณที่ติดตาม ให้ความเห็น ให้คำแนะนำ ขอบคุณเป็ดทุกตัว ไม่ว่าจะสีเหลืองหรือดำก็ตาม ขอบคุณมากครับ  :m1:
ไจฟ์กับที

งงเหรอ เดินเรื่องเร็วไปใช่มั้ย  :hao4:

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 3 หน้า 3 (10/06/56)
เริ่มหัวข้อโดย: --รมยกร-- ที่ 10-06-2013 09:47:13

เอิ่ม เอาไงดี วุ่นวายสับสนง้าาาา ยากแก่การคาดเดา เอาเป็นว่ารอตอนต่อไปอย่างใจจดจ่อ


555++ ไม่ได้งงเนื้อเรื่องนิยายจ๊ะ คนเขียน เราสับสนวุ่นวายไปกับหัวใจของหนุ่มๆ ก้อตาลลังเลเกิ๊นไม่ยอมเลือก แถมยังทำให้ฟางหวั่นไหวตามไปด้วย ส่วนหมี่น่าจะแค่เด็กๆ ที่หวงของ แต่ไอ้ความหวงแบบเด็กๆ นี่ล่ะที่น่ากลัว..จุ๊บๆ รออ่านตอนต่อปายยย

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 3 หน้า 3 (10/06/56)
เริ่มหัวข้อโดย: Gokusan ที่ 10-06-2013 10:21:38

สงสารน้องฟาง สงสารบุ๋มด้วย
เป็นความเกรงใจในความอึดอัดของหลายๆ คน
และกลายเป็นว่าแต่ละคนพยายามผลักคนที่ตัวเองรักออกไปให้ไกลตัว
ซึ่งส่วนใหญ่ใช่สมองในการตัดสินใจ...ต่างจากการใช้ใจเรียกร้องของแสบหมี่ ยึดทุกคนเป็นของตัว

เห็นด้วยกับวันชาติที่บอกให้ตาลเคลียร์ตัวเองก่อน
ดูเป็นเรื่องหนักหนา...ไม่ใช่แค่บุ๋ม แต่มันอาจรวมหมี่เข้าไปด้วย
เรื่องหมี่ไม่ใช่ทางกินเด็ก...แต่คงต้องทำความเข้าใจกันอีกหลายชั้นทีเดียว

อยากรู้ว่าใครจะมาปราบตัวแสบได้...ประกาศซะทั่ว หวงของขนาดนั้น
ได้แต่เอาใจช่วยน้องฟางให้ผ่านการใช้ชีวิตในเมืองหลวงไปแบบไม่ยากเย็นนัก ^^V

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 2 หน้า 2 (07/06/56)
เริ่มหัวข้อโดย: TIKA_n ที่ 10-06-2013 10:35:12

มาถึง เจอ NO SHOTA เด่นเด้งเลยอ่ะ อ่านตอนนี้รู้สึกที่เดาไว้ตอนที่แล้วจะผิดหมดจริงด้วยอ่ะ แหะ ๆ
น้องฟาง แหม ไม่รู้ตอนที่แล้วคิดไปได้ไงว่าน้องฟางเป็นเมะอ่ะ อายจัง น้องฟางนี่นายเอกแสนดีชัด ๆ เลยเนี่ย ครอบครัวน้าตาลก็แสนดี อบอุ่นมากเลย โชคดีของทั้งฟางและหมี่ ที่ได้รับอุปการะจากคนในครอบครัวนี้ 
น้าตาลรู้สึกกับน้องฟางเป็นพิเศษจริง ๆ อาการแบบนี้ เรียกว่า หลงรัก คงได้เลยมั้งเนี่ย แค่น้องหมี่บอกฟางจะมีเมีย ก็เหมือนจะแสดงออกว่าหึง หวง ออกนอกหน้า ไอ้ข้อห้าม ห้ามมีเมีย ห้ามมีแฟน ด้วยเหตุผลพิลึกว่าต้องเลี้ยงน้องเนี่ย มันชัดเจนมาก ๆ เลยนะ  น้องฟางนี่เหมือนได้นิสัยพ่อมาเยอะ ดีและซื่อ กตัญญู ถึงขนาดจะยอมเลิกเรียนเพื่อมาเลี้ยงน้องเลยเหรอ แต่เพราะนิสัยอย่างนี้สินะ ทำให้น้าตาลหลงรักโดยไม่รู้ตัว ถึงกับนึกถึงแต่รอยยิ้มน้องฟางลอยมากตลอดเวลาเนี่ย
บุ๋มเปลี่ยนสถานะเป็นเพื่อนที่รู้ใจท่าจะดีกว่านะ เพราะรุ้สึกบุ๋ม จะมองอะไร ๆ ได้ชัดเจนทั้งหมดเลย แต่น้องหมี่ทำไมถึงไม่ชอบครูบุ๋มมาก ๆ ทั้งที่ก็เคยอยู่กับครูบุ๋มมาก่อนที่จะมาอยู่บ้านน้าตาลอีก แล้วหวงน้าตาลเกินเด็กเล็กๆ อย่างนี้ในอนาคตถ้าน้าตาลกับฟาง ชอบกันจริง ๆ จะมีปัญหากับหมี่ ที่แสดงออกว่าหวงน้าตาลอย่างเกินขอบเขตรึเปล่า ยิ่งคำพูดของบุ๋มบ่งบอกว่าโตขึ้นมาหมี่คงร้ายไม่ใช่เล่น ๆ เลย รู้สึกตะหงิดตรงที่บุ๋มพูดเหมือนสั่งเสียเลยนะ จะมีเรื่องเศร้า ๆ รึเปล่าเนี่ย แล้วทำไมน้าตาลใจดีกับหมี่แต่ชอบตะคอกใส่น้องฟางจังเลยอ่ะ  ชอบเค้าแต่ทำไมไม่ทำดี ๆ กับเค้าล่ะน้าตาล น้องฟางใจเย็นแล้วก็ตามใจหมี่มาก ๆ เลยอ่ะ ดูแล้วอย่างหมี่นี่ได้ฝุ่นเป็นพี่เลี้ยงก็ดีนะ เอาแต่ใจก็ต้องเจอคนขัดใจบ้างไม่งั้นจะเสียเด็กซะเปล่า ๆ สรุปแล้วคือ ชอบฟางจังเลย  :m18:
เรื่องนี้มีทั้งหมดแค่ 25 ตอนเองเหรอ สั้นจัง ภาคแรก จะเป็นน้าตาลกับฟาง แล้วภาคสอง รึว่าจะเป็นฝุ่นกับน้องหมี่(เดาอีกล่ะชอบเดาซะจริง) แต่จะแต่งภาคสองเพิ่มก็ดีมาก ๆ เลยจ้ะ เอาจบแบบเคลียร์ ๆ แฮบปี้ ๆ เลยน้า  :m13:
ขอบคุณสำหรับเรื่องดี ๆ นะจ้ะ  :L2: :กอด1:

ปล. แง ๆ  :sad4: เม้นท์ตอนสองเสร็จ ตอนสามโผล่มาแบบไม่รู้ตัวอ่ะ เดี๋ยวขอไปอ่านแล้วจะเม้นท์ตอนสามใหม่น้า  :mew1:

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 3 หน้า 3 (10/06/56)
เริ่มหัวข้อโดย: maemix ที่ 10-06-2013 10:48:09

น่าเห็นใจฟางกับสถานการณ์ตอนนี้ ตัวพี่ตาลเองก็ยังไม่เคลียร์
แล้วจะให้ฟางอยู่ตรงไหน สงสารพี่บุ๋มด้วย มันอึนๆยังไงไม่รู้
ส่วนตัวป่วนหมี่ ตอนนี้ยังไม่เท่าไร ยังเด็กอยู่ โตขึ้นต้องหาคนปราบ

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 3 หน้า 3 (10/06/56)
เริ่มหัวข้อโดย: sukie_moo ที่ 10-06-2013 11:36:14

ตาลนี่เก็บอาการไม่อยู่เลยเนาะ ชาวบ้านชาวช่องเขารู้กันหมด

บุ๋มเข้าใจโลกดี  สู้ๆจะบุ๋ม

ชอบวันชาติแหะ

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 3 หน้า 3 (10/06/56)
เริ่มหัวข้อโดย: MiSS-U ที่ 10-06-2013 11:59:58

เรื่องพัวพันเข้มข้นขึ้นเรื่อยๆ
สงสารบุ๋มและฟาง
แต่ก็นะ ตาลยังไม่รู้ใจตัวเอง
รอวันสีเขียว

บวกเป็ด

ปล.ใครล่ะที่เป็นนายร้ายและออกมาทำหน้าที่นานแล้ว
หรือจะเป็นวันชาติ  :hao7:

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 3 หน้า 3 (10/06/56)
เริ่มหัวข้อโดย: lizzii ที่ 10-06-2013 12:08:44

อ่านเนื้อเรื่องเหมือนจะเข้าใจ
แต่พอเจอสปอยท้ายเรื่อง งงหนักกว่าเดิมอีกจ้าาาาา
เรื่องนี้เดาไม่ถูกจริงๆ

ลุ้นต่อ 55555

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 3 หน้า 3 (10/06/56)
เริ่มหัวข้อโดย: PAAPAENG~ ที่ 10-06-2013 12:30:55

อย่าบอกนะว่าบุ๋มจะร้าย?
ทั้งๆที่ดูจะเข้าใจตาลขนาดนั้น
เฮ้อ...
สงสารฟาง ไม่อยากให้ฟางมีความรู้สึกแบบนี้
แล้วน้าตาลหนอน้าตาล อะไรของเขากันล่ะนั่น!

รอติดตามเสมอค่ะ

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 3 หน้า 3 (10/06/56)
เริ่มหัวข้อโดย: Yukisae ที่ 10-06-2013 12:51:16

อืมมม เครียดตรงที่บอกว่ามีคนที่ร้ายกว่านี่แหละ
ตกลงบุ๋มกับตาลนี่ อะไรยังไง สับสนนนน
สับสนกว่าตรงที่หมี่บอกว่าตาลเป็นแฟน
++จ้า

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 3 หน้า 3 (10/06/56)
เริ่มหัวข้อโดย: Aoya ที่ 10-06-2013 12:58:17

เอ๊ย มีนายร้ายด้วยเหรอ ทำไมเราไม่รู้เลยล่ะว่าเป็นใคร  :ling1:
เราก็อ่านทุกตัวอักษรนะ เอ๊ะ หรืออ่านข้ามไปตรงไหน
กลับไปอ่านอีกรอบดีกว่า

บุ๋มมีลางสังหรณ์อะไร ถึงได้คิดอะไรแปลกๆ

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 3 หน้า 3 (10/06/56)
เริ่มหัวข้อโดย: TIKA_n ที่ 10-06-2013 13:03:25

ทั้งตัวอย่างของพ่อ คำสอนของทุกคนในบ้าน และสภาพแวดล้อมที่ดี น่าจะทำให้หมี่รู้จักคิดดี ทำดีได้ แต่ทำไมความรู้สึกของบุ๋มถึงทำให้ยังระแวงว่าหมี่จะเลือกทำผิด ทำให้เรากลัวไปด้วยเลย
น้าตาลนี่เมื่อไหร่จะทำอะไร ๆ ให้มันชัดเจน ทั้งเรื่องของบุ๋มกับเรื่องของฟาง น้าตาลหลงรักฟางมาก ๆ แต่กลับไม่ยอมรับว่ารักฟาง แล้วยังอยากจะแต่งงานกับบุ๋มให้ได้เหมือนเป็นหน้าที่ แต่สายตาก็จะเอาแต่มองหาฟางตลอดเวลา แล้วยังไปกอดน้องอีก น้าตาลนี่แย่จริง ตอนนี้ พี่วันชาติได้ใจไปเต็ม ๆ พูดทุกคำได้ตรงใจมาก ๆ น้าตาลต้องเลือกเอาซักทาง ถ้ารักฟางและจริงใจ ก็ต้องเคลียร์กับบุ๋มให้ชัดเจนกันไป อย่างนี้มันเหมือน อะไร ๆ ก็คาราคาซัง กันไปเรื่อย ๆอย่างหาที่จบไม่ได้ ทำไมถึงรู้สึกว่าเรื่องของคนสามคนนี้ ลางสังหรณ์ของบุ๋มอาจจะเป็นสิ่งที่ทำใ้ห้เกิดการเปลี่ยนแปลงรึเปล่า ชอบพี่วันชาติจังเลย  ตรง ๆ ทำอะไรชัดเจน มองออกทุกอย่าง รู้อะไร ๆ แทบทุกเรื่องอยู่ที่ว่าจะพูดออกมารึไม่แค่นั้น
อ่านตอนท้ายกลัวจัง หมี่จะร้ายขึ้นอีกเหรอเนี่ย แต่พอบอกว่าจะมีคนร้ายกว่า ก็คิดถึงพี่วันชาติขึ้นมาเลยนะ ตอนแรกคิดว่าฝุ่นกับหมี่ แต่ท่าทางฝุ่นจะประเภทไม่อยากยุ่งกับหมี่เท่าไหร่ ถ้าจะเป็นคนที่ปราบหมี่ได้คงต้องเป็นแบบพี่วันชาตินี่แหละ แต่เดาที่ไรผิดทู้กทีเลยอ่ะ  ขอโทษที่เม้นท์ยาวอีกแล้ว สรุปตอนนี้พี่วันชาติคือที่หนึ่งในใจเราแล้ว  :m1:
ขอบคุณสำหรับเรื่องดี ๆ อีกครั้งจ้า  :L1:

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 3 หน้า 3 (10/06/56)
เริ่มหัวข้อโดย: malula ที่ 10-06-2013 13:04:26

ยุ่งเหมือนยุงตีกัน
บุ๋มนี่ก็แปลกแทนที่จะแต่ง ๆ กันไปซะ พี่ตาลจะได้มุ่งมั่นไปทางเดียว
นี่แต่งก็ไม่แต่ง เลิกก็ไม่ได้ อยู่ขวางคลองซะงั้น
น้องฟางคนดีก็เลยต้องหลบไปอยู่ในที่ปลอดภัยดีกว่า
คนที่ทนไม่ได้เห็นทีจะเป็นวันชาติหรือเปล่า ผู้ผดุงความยุติธรรม

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 3 หน้า 3 (10/06/56)
เริ่มหัวข้อโดย: goosongta ที่ 10-06-2013 14:05:18

สงสารความรู้สึกฟาง ไม่ได้เป็นเด็กหอแบบสงบแน่ๆ พี่ตาลต้องไปวุ่นวายชัวป๊าป
ทำไมพี่ตาลถึงไม่เข้าใจความรู้สึกตัวเองล่ะ ไปกอดเค้าน่ะคงไม่ได้คิดแค่น้องหรอก งงกะพี่ตาล

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 3 หน้า 3 (10/06/56)
เริ่มหัวข้อโดย: fuku ที่ 10-06-2013 14:09:33

โอ้ ความสัมพันธ์ซับซ้อนดีแท้

มองๆ แล้วก็น่าคิดหลายอย่าง แต่หมี่น่าสนใจมากเหมือนตัวละครลับที่อาจทำให้เรื่องหักมุมได้ทุกเมื่อ
ถ้าไม่มีอะไรแรงๆ ขึ้นมาในชีวิต ก็คงเป็นแบบนี้ไปเรื่อยๆ
แอบสงสารสาวบุ๋มมาก แต่ก็เข้าใจแหละว่าเจ็บสั้นๆ น่าจะดีกว่า(มั้ง)

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 3 หน้า 3 (10/06/56)
เริ่มหัวข้อโดย: love2y ที่ 10-06-2013 14:26:29

ครูบุ๋มเป็นคนดี หวังว่าจะไม่ตาย เอาแค่ครูไม่อยากแต่งงาน เลยหนีไปบวชโกนหัวห่มขาวตลอดชีวิตก็พอนะ >_<"

ฝุ่น? ฝุ่นรึเปล่า? .........ที่จะร้ายในภาค 2

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 3 หน้า 3 (10/06/56)
เริ่มหัวข้อโดย: nongrak ที่ 10-06-2013 14:31:12

ชอบบุ๋มนะที่ไม่ยึดติด แล้วทำใจเรื่องฟางได้
แล้วหมี่นี่จะเป็นปัญหาต่อไปสำหรับตาลเรื่องคู่หรือเปล่านะ

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 3 หน้า 3 (10/06/56)
เริ่มหัวข้อโดย: bun ที่ 10-06-2013 14:58:43

น่าเห็นใจทั้งบุ๋มและฟาง ที่ชอบคนเดียวกัน
และคนกลางก็ยังไม่ชัดเจนด้วยนี่ซิที่หน้าหนักใจ :katai1:

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 3 หน้า 3 (10/06/56)
เริ่มหัวข้อโดย: aehJTS ที่ 10-06-2013 15:54:39

นี่แหละนิยายคุณไจฟ์กับที ของแท้เรียนแบบไม่ได้
อ่านไปเดาเหตุการณ์กันไปแต่ไม่เคยถูกเลยพระเจ้า  :mew5:
ถ้าเดาถูกก็ไม่ใช่นิยายของไจฟ์กับที ใช่ปะ  o13

 :pig4: คะ

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 3 หน้า 3 (10/06/56)
เริ่มหัวข้อโดย: jiki ที่ 10-06-2013 17:25:18

น้าตาลเป็นแฟนหมีนะ!!!!!
เหมือนหมี่ออกมาตะโกนแบบนี้เลย

ส่วนตัวละครที่ร้านกว่าหมี่.... :เฮ้อ:....ต้นผักในแปลงท้ายบ้านแน่ๆ //วิ่ง

ปล.ขอบคุณในความยาวสะใจนะฮับ

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 3 หน้า 3 (10/06/56)
เริ่มหัวข้อโดย: cinquain ที่ 10-06-2013 18:22:36

มายาวๆอย่างนี้ชอบค่ะ ^^ มาบ่อยๆก็ได้ ไม่ว่ากัน 55

คนที่ไม่รู้ใจตัวเองกับคอยเกรงใจคนอื่นนี่มันน่านะ! ขนาดคนอื่นสังเกตเห็นแล้ว
ยังไม่ยอมรับอีก เฮ้อ ...

คนที่ร้ายกว่าออกมาแล้ว เอ ใครหว่า หรือคุณตำรวจเพื่อนตาล? จำไม่ได้อ่ะ
รออ่านต่อนะคะ

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 3 หน้า 3 (10/06/56)
เริ่มหัวข้อโดย: kyoya11 ที่ 10-06-2013 18:38:28

เห็นใจฟางนะ เริ่มไม่ค่อยชอบหมี่เท่าไร แต่ที่สุดต้องหนูบุ๋ม o13

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 3 หน้า 3 (10/06/56)
เริ่มหัวข้อโดย: Wordslinger ที่ 10-06-2013 21:04:41

เหมือนบุ๋มจะรักตาลาไต แต่รักในความหมายที่ต่างออกไป และเห็นความสุขของแฟนหนุ่มเป็นสิ่งน่าปรารถนา ส่วนตัวคิดว่าบุ๋มจะเป็นตัวแปรบางอย่างในอนาคต เช่นเดียวกับหมี่ที่จะเป็นตัวแปรไปในทางไม่ดี เริ่มเห็นแววตั้งแต่เด็กแล้ว

แต่แอบชอบวันชาติล่ะ เป็นหนุ่มลุยๆ สบายๆ ดี ลงเอยกับใครดีล่ะเนี่ย?

 :mew1:

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 3 หน้า 3 (10/06/56)
เริ่มหัวข้อโดย: puppyluv ที่ 10-06-2013 21:52:52

      นึกหน้าหมี่ตอนบอกชาวบ้านว่า น้าตาลน่ะแฟนหมี่
คิดถึงหนัง Interview with the Vampire
ที่คลาวเดียบอกคนอื่น 'หลุยส์น่ะ แฟนของคลาวเดียนะ'
     บุ๋มอย่าได้แคร์
ตาลไม้หลักปักเลนอยู่ตอนนี้ บุ๋มนี่ล่ะเลิกเองเลย
เชียร์หญิงไทยใจกล้า โย่ว!!!
 :impress2:
เทหมดหน้าตัก กระหน่ำไลค์ให้พี่วันชาติ 555

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 3 หน้า 3 (10/06/56)
เริ่มหัวข้อโดย: Takarajung_TK ที่ 10-06-2013 21:56:59

ตาลฟาง

ฝุ่นหมี่

ใช่ไหม

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 3 หน้า 3 (10/06/56)
เริ่มหัวข้อโดย: hpsky ที่ 11-06-2013 04:34:14

เดาเรื่องต่อไปไม่ถูกจริงๆ คิดว่าบุ๋มไม่น่ามีอะไร และอาจจะไม่มีบทในไม่ช้า?
แต่คนที่น่าติดตามและลุ้นที่สุดคงเป็นหมี่ เด็กที่บอกว่าจะไม่เป็นเหมือนพ่อ
เด็กที่ยึดติดกับตาล การหวงตาลมันจะทำให้ดราม่าเกิด?

เดาไปเรื่อย แต่ฟางน่าสงสารนะ คิดแต่ว่าตัวเองไม่คู่ควร

 :กอด1:  :กอด1:

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 3 หน้า 3 (10/06/56)
เริ่มหัวข้อโดย: fangkao ที่ 11-06-2013 05:19:59

บุ๋มเหมือนพยายามจะทำตัวเป็นคนดีเลย รึว่าเราเข้าใจผิดนะ โอ๊ย!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!ขี้เกียจเดา ไจฟ์กะน้องทีเก่งเกิ๊น เดายากมาก :katai1: :katai1:

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 3 หน้า 3 (10/06/56)
เริ่มหัวข้อโดย: Chichi Yuki ที่ 11-06-2013 09:45:31

ทำไมบุ๋มพูดเป็นลางเหมือนจะไม่ได้อยู่กับตาลอย่างนั้นล่ะ หวังว่าคงไม่ตายจากอะไรอย่างนี้หรอกนะ
อ่านแล้วรู้สึกว่าฟางเป็นนายเอกแสนดีมาก เห็นใจคนอื่นไปเสียหมด
ส่วนหมี่นี่เอาแต่ใจจัง ที่บอกว่าจะไม่แว้งกัดตาลแต่จะแว้งกัดคนข้างๆ ตาลก็ไม่แน่ใช่ไหมอ่ะ

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 3 หน้า 3 (10/06/56)
เริ่มหัวข้อโดย: why yyy ที่ 11-06-2013 10:25:40

ไม่แต่งอะดีแล้วพี่ตาล ผู้หญิงเขาไม่อยากแต่งอะจะทำไงได้ ไม่แต่งก็อยู่ด้วยกันได้นี่

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 3 หน้า 3 (10/06/56)
เริ่มหัวข้อโดย: CarToonMiZa ที่ 11-06-2013 11:45:51

บุ๋มเธอเป็นหญิงแกร่งจริงๆๆ o13

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 3 หน้า 3 (10/06/56)
เริ่มหัวข้อโดย: =นีรนาคา= ที่ 11-06-2013 11:57:25

เฮ้ออออออออออ :เฮ้อ:
บุ๋มเป็นผู้หญิงที่น่าชื่นชมมากจริงๆ
อึดอัดเนอะ 5555
เจ้าหมี่เป็นตัวอันตรายที่น่ากลัวจริงๆ แต่มีร้ายกว่าหมี่นี่ใครน้าาา

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 3 หน้า 3 (10/06/56)
เริ่มหัวข้อโดย: indy❣zaka ที่ 11-06-2013 14:02:05

ร้ายกว่าหมี่นี่ใครหว่า  ใช่เพื่อนตำรวจของตาลรึป่าว
แต่ใจจริงไม่อยากให้หมี่มันร้ายเลย  อยากให้แค่แสบซนน่ารักตามวัยแบบนี้ไปเรื่อยๆก็พอแล้ว

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 3 หน้า 3 (10/06/56)
เริ่มหัวข้อโดย: Takarajung_TK ที่ 11-06-2013 18:54:20

มันฟินตรงที่คุณไจทีรู้จักเต๋า คชา ด้วย
(ไม่เกี่ยวกับเรื่องเลย) แต่ฟิน 5555

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 3 หน้า 3 (10/06/56)
เริ่มหัวข้อโดย: skynotebook ที่ 11-06-2013 21:44:55

เรื่องเริ่มยุ่งแล้วเนอะ
หมี่ยังไงๆอะ หวงน้าตาลให้ฟางหรอ

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 3 หน้า 3 (10/06/56)
เริ่มหัวข้อโดย: เพื่อนบ้าน ที่ 11-06-2013 22:46:17

แอร๊ยยยยย ยิ่งอ่านยิ่งสับสน พี่ตาลพาสับสนไปหมด
ตกลงพี่จะเอายังไงดี รักบุ๋มแต่กอดฟาง
แล้วเจ้าหมี่นี่ยังไงไปเป็นแฟนน้าตาลเค้าได้ไง ขี้ตู่
โดยสปอยว่ามีคนร้ายกว่านี้ ใครฟร่ะ ?? ฝุ่นหรอ 555
แอบหลัวว่าหมี่มันจะแค่แสบซนตามประสานะ อย่าให้ร้ายเล๊ยย

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 3 หน้า 3 (10/06/56)
เริ่มหัวข้อโดย: toshika ที่ 12-06-2013 01:00:12

พี่ตาลนี่แสดงตัวมากเลย

ว่าแต่น้องหมี่ทำไมต้องบอกคนอื่นว่าเป็นแฟนพี่ตาล

ฟางน่ารักมากเลยชอบ

หัวข้อ: "Yes,I love him" ตอนที่ 4 หน้า 5 (12/06/56)
เริ่มหัวข้อโดย: MyTeaMeJive ที่ 12-06-2013 08:03:06

ตอนที่ 4

ตั้งแต่สอบสัมภาษณ์จนถึงตอนที่ย้ายเข้าหอพักของมหาวิทยาลัย ฟางไม่ได้เจอกับตาลาไตอีกเลย แม้แต่ในตอนที่พี่วันชาติพามาบ้านของตาลาไต ก็ยังเป็นตอนที่เจ้าของบ้านไปราชการต่างจังหวัดเสียอีก ทำให้หมี่ที่ตามมาด้วยถึงกับบ่น
"น้าตาลเขารู้ว่าเราจะมาไม่ใช่หรือ แล้วทำไมเขาไม่อยู่บ้านล่ะ"
"เพราะเขาต้องทำงานน่ะสิ"
"ตำรวจแถวบ้านไม่เห็นเขาทำเยอะแยะอย่างน้าตาลเลย" หมี่บ่นเลยโดนวันชาติเขกหัวไปที
"มึงเป็นนักเรียน มึงยังเรียนหนังสือ ทำการบ้าน ไม่เหมือนกับคนอื่นในห้องเรียนเดียวกัน แล้วมึงจะไปหวังอะไรให้ตำรวจทุกคนต้องเหมือนกัน"
หมี่เบ้ปากแล้ววิ่งขึ้นไปที่ห้องนอนใหญ่ที่ชั้น 3 วันชาติเลยไล่ฝุ่นตามขึ้นไปดู

"อย่าให้มันรื้อบ้านเขา เราแค่แวะเอาของแม่ใหญ่ฝากมาให้เขาเฉยๆ"
ฝุ่นตามขึ้นมาอย่างไม่ค่อยเต็มใจมากนัก เห็นหมี่ยืนเท้าเอวตาขวางอยู่ในห้องนอนแล้วเดินไปเปิดประตูตู้เสื้อผ้า
"ชริ"
"ดูทำเสียงเป็นตุ๊ดไปได้" 
"ช่างหนูเหอะ" หมี่ทำเสียงไม่พอใจอย่างชัดเจน "เมื่อไหร่จะเลิกกันซะที ดูดิ เสื้อผ้า ข้าวของเต็มไปหมด"
"บาปว่ะ หมี่ คนเขารักกันก็ดีแล้ว ไปแช่งให้คนเขาเลิกกัน"
"ก็หนูอยากให้เลิกอะ ครูบุ๋มจืดชืดจะตายไป"
ฝุ่นส่ายหน้า เดินไปปิดประตูตู้เสื้อผ้า ดึงมือให้เดินตามลงมา "จะจืดชืด หรือจะจัดจ้านเขาก็เป็นคนรักกัน เราเป็นลูกเป็นหลาน ก็อยู่อย่างคนเป็นลูกเป็นหลาน" ฝุ่นพูดอย่างที่วันชาติมักจะพูดอยู่เสมอ ทำให้หมี่เบ้ปากไม่เห็นด้วย

เดินลงมายังได้ยินที่วันชาติคุยกับฟาง

"มึงเอากุญแจบ้านไว้ พี่ตาลก๊อปไว้ให้มึงแล้ว เสาร์อาทิตย์ ไม่มีเรียนก็แวะมารดน้ำต้นไม้ มากวาดบ้านให้เขามั่งแล้วกัน เขาโทรบอกกูไว้แค่นี้"
ฟางพยักหน้า พ่อกับแม่ก็กำชับไว้อย่างนี้เหมือนกัน
"เราไม่นอนนี่จริงเหรอน้า ห้องน้าก็มี" หมี่พูดถึงห้องนอนที่ชั้น 2 
"จริงสิวะ บ้านเราอยู่ใกล้แค่นี้ ส่งฟางที่หอพักเราก็กลับไปนอนบ้านเราที่ชัยนาทดีกว่า"
ฝุ่นทำหน้าเหมือนจะถามว่าชัยนาทนี่ใกล้แค่นี้จริง ๆหรือ
"นี่ก็บ้านเรา แม่ใหญ่บอก" หมี่เถียง
"แต่เจ้าของบ้านตัวจริงเขาไม่อยู่โว้ย แล้วเอ็งไม่กลัวหรือไง" วันชาติทำขู่
หมี่เหลียวมองไปรอบๆ ขณะที่ขยับมากอดแขนฟางไว้ "กลัวอะไร"
"เก๊าะ ผีน่ะสิ" วันชาติยิ่งหลอกเด็กน้อยต่อ จนทำให้ฟางกับฝุ่นถึงกับขำ ที่หมี่กลัว
 
พอเก็บของฝากที่แม่ใหญ่ฝากมาให้เข้าที่เข้าทาง วันชาติเขียนโน้ตทิ้งไว้ แล้วกลับไปส่งฟางที่หอพัก พร้อมกับกำชับให้ตั้งใจเรียน

จนกระทั่งเปิดเรียนได้ครบ 1 สัปดาห์ กลับจากเรียนมีนายตำรวจคนหนึ่งนั่งรออยู่ที่หน้าหอพัก
"ไง พอได้เข้าเรียนก็ลืมหน้าที่เลยหรือไง"
"ก็...." ฟางอึกอัก ไม่กล้าบอกความจริงว่า ไม่ได้ลืมว่าต้องไปทำความสะอาดบ้านให้ตาลาไต แต่ที่ไม่กล้าไปก็เพราะว่าพอเตือนตัวเองมากๆ เข้าว่าให้ระมัดระวัง อย่าทำให้บุ๋มไม่สบายใจ ก็เลยกลายเป็นไม่กล้าไปหาที่บ้าน
ไม่ว่าจะเป็นตอนที่ตาลาไตอยู่หรือไม่อยู่ก็ไม่กล้าแวะไปทั้งนั้น

"ไปกินข้าวด้วยกันหน่อยสิ" ตาลาไตชวน เมื่อเห็นสีหน้าท่าทางของฟาง
ที่เคยเห็นกันมาหลายปีฟางไม่เคยแสดงสีหน้าท่าทางแบบนี้
แต่คงเพราะมีเหตุผลหลายอย่าง
หนึ่งในนั้นคือเรื่องที่วันชาติโทรมาเล่าเรื่องหมี่เป็นระยะ และอีกเรื่องก็ต้องเป็นเพราะตัวเราเอง....
ฟางพยักหน้า "ขอเอาหนังสือไปเก็บก่อนนะครับ"
ไม่ถึงห้านาทีฟางก็กลับลงมาอีกครั้ง
จากเด็กหนุ่มที่พบเจอกันทีไรก็ใส่เสื้อยืดตัวเก่ากับกางเกงขาสั้น กลายมาเป็นหนุ่มนักศึกษาตัวบาง ผิวที่เคยกร้านแดดกลับดูจางลง ผมที่เคยสั้นเกรียนทรงนักเรียนกลายเป็นผมตัดทรงตามสมัยนิยม ยิ่งทำให้ดูแปลกตา
...แต่มันยังคงหยุดสายตาคู่นี้ไว้ได้เหมือนเดิม...
ไม่รู้เหมือนกันว่า จับจ้องเขาแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่
มันอาจเกิดขึ้นหลังจากวันที่พาหมี่มาบ้านแล้วบุ๋มทัก
บุ๋มอีกแล้ว...
หรือเพราะที่เป็นแบบนี้ เพราะบุ๋มบอกว่าต้องเป็นคนนี้....
หยุดโทษบุ๋มเถอะ
ทุกอย่างเกิดขึ้นเพราะเราเองที่ยิ่งปฏิเสธ กลับยิ่งคิดมากกว่าเดิม

"พี่จะให้ฉันทำอะไรหรือ" ฟางถามทั้งที่กำลังเดินก้มหน้าอยู่ข้างๆ
"กินข้าวเป็นเพื่อนกันก่อน แล้วค่อยๆ คิดว่าจะให้ทำอะไร"
"อ้าว..." ฟางเงยหน้าขึ้นมามองแล้วหันไปทางอื่น
ตำรวจในเครื่องแบบกับหนุ่มนักศึกษาทำให้หลายคนหันมามอง ฟางพูดเบาๆ เหมือนบ่นกับตัวเอง
"ฉันรู้สึกเหมือนโดนตำรวจจับเลย"
"จับใส่หัวใจน่ะสิ"
ฟางหน้าแดงไปถึงหู เพราะไม่คิดว่าจะได้ยินประโยคแบบนี้
"พี่ล้อเล่นแบบนี้กับฉันอีกแล้ว"
"พี่ไม่เคยล้อเล่นกับฟางเลยนะ"
...ทั้งที่สมองสั่งการว่าไม่ควรพูดแบบนี้ แต่แก้มแดงจัดนั่นก็ทำให้ห้ามปากตัวเองไม่ได้สักที....
เตือนตัวเองอีกครั้งว่าไม่ควรพูด
เหมือนกับอีกคนที่เตือนตัวเองว่าไม่ควรฟังคำพูดหวานจากคนที่มีเจ้าของแล้ว
ฟางส่ายหน้า หยุดเดิน
"วันเสาร์ฉันจะไปทำความสะอาดบ้านพี่"
ฟางพูดต่อไป
"ที่ผ่านมา พี่ไม่เคยพูดกับฉันแบบนี้ พี่มักบอกให้ฉันห่างจากยา ห่างจากคนตีกัน จู่ๆ พี่มาทำแบบนี้ฉันไม่ชอบเลย เพราะพี่มีแฟนอยู่แล้ว และถ้าพี่ยังพูดแบบนี้อีก ฉันก็จะไม่พูดกับพี่อีก"
ถ้าเพียงแต่ฟางจะเงยหน้าขึ้นพูดประโยคแบบนี้ ด้วยท่าทีเชื่อมั่นในทุกคำพูด ตาลาไตก็คงจะเชื่อเต็มร้อยว่าฟางเด็ดขาดและจริงจังกับสิ่งที่ตัวเองพูด
แต่เพราะเจ้าตัวเอาแต่ก้มหน้า มือผอมๆ นั่นก็บีบกันแน่น ทำให้นายตำรวจเปลี่ยนเป็นพาดไหล่บางเข้ามาอยู่ข้างๆ พาเดินไปด้วยกันต่อ
"โอเค พี่จะไม่พูดอะไรก็ได้ แต่ฟางต้องไปทำความสะอาดที่บ้านตามที่เคยคุยกันไว้ก่อนหน้านี้" ตาลาไตนิ่งไปอึดใจก็พูดต่อ "วันเสาร์ พี่ไม่อยู่ แต่บุ๋มอยู่ เขาอยากพบฟาง"
"ครับ พี่บุ๋มอยากพบฉันหรือ"
"อือ" เสียงของนายตำรวจจมอยู่ในคอ "เขาบอกว่ามีเรื่องอยากคุยกับฟาง เลยให้พี่มาง้อฟางไปหาเขาหน่อย"
"ฉันไม่ได้งอนพี่นะ"
"ใช่สิ ไม่ได้งอนใคร แค่โกรธจนไม่มาบ้าน"
"ก็พี่ทำตัวไม่น่าไว้ใจเองนี่นา"
ฟางยังคงแกล้งบ่นให้ได้ยินเหมือนเคย

ก่อนเที่ยงวันเสาร์ฟางก็มาที่บ้านของตาลาไตตามคำสั่ง พบแต่บุ๋มอยู่บ้านคนเดียว
พอเข้ามาบ้าน บุ๋มก็ถามถึงเรื่องเรียน และชวนคุยไปเรื่อย
"ฟางเก่งเนอะ ตอนพี่มาเรียนกรุงเทพฯ เป็นเดือนๆ ยังนั่งรถเมล์ไม่ถูกหลงตลอด ไม่ก็เลยป้าย ต้องเดินกลับ"
"ฉันก็ได้แค่ที่พี่วันชาติสอนไว้เหมือนกัน" ฟางพูดขำๆ เพราะหอพักมหาวิทยาลัยก็อยู่ในเขตมหาวิทยาลัย เวลาจะไปข้างนอกก็เกาะกลุ่มไปกับเพื่อนๆ เลยยิ่งไม่ค่อยจะจำทางไปกันใหญ่
"เที่ยงกินอะไรกันดี" บุ๋มชวน
ฟางมองไปที่ครัว "พี่บุ๋มทานข้าวผัดมั้ย ฉันทำให้"
บุ๋มทำท่าอยากขัดว่าจะทำเอง แต่ก็เปลี่ยนใจ ให้ฟางเป็นคนทำข้าวผัดกับแกงจืด
กินกันไปคุยเรื่องนั้นเรื่องนี้ไป จนกระทั่งอิ่ม ฟางก็เก็บล้างแล้วออกไปเก็บผ้าเข้ามารีด
เสร็จงานบุ๋มกลับเรียกฟางให้เก็บเสื้อผ้าที่รีดเสร็จแล้ว ขึ้นไปที่ห้องนอน
ฟางแค่สงสัยแต่ก็เดินตามเข้ามาในห้องนอน ถึงได้เห็นกล่องกระดาษและซองจดหมายสีหวาน
"พี่กับตาลกำลังจะแต่งงานกัน"
บุ๋มหยิบการ์ดหันมาส่งให้ฟาง วันแต่งงานจะมีขึ้นในอีก 2 เดือนข้างหน้า
"ยินดีด้วยครับ"
ฟางพูดด้วยน้ำเสียงเบาหวิว ใจมันเจ็บจนร้าว มือชา สองตาแทบมองไม่เห็นข้อความในการ์ด ได้แต่บอกกับตัวเองว่าในที่สุดวันนี้ก็มาถึง

"พี่ไม่เคยยินดีกับการแต่งงานเลยสักนิด"

ทั้งน้ำเสียงและสีหน้าของบุ๋ม บอกชัดเจนว่าคำที่บอกว่าไม่ยินดีคือความจริง

"ก่อนหน้านี้ ตาลแค่ขำเวลาที่พี่บอกว่าอยากคบกันไปเรื่อยๆ แต่พอเวลาผ่านไป เขาก็เริ่มหงุดหงิด แต่พอเขาพาพ่อกับแม่ไปหาพ่อกับแม่พี่ที่บ้าน คนที่หงุดหงิดคือพี่"

ฟางได้แต่ฟังบุ๋มพูด
ขณะที่บอกกับตัวเองในใจ อีกครั้ง ว่านี่ไม่ใช่เรื่องที่อยู่เหนือความคาดหมาย...เขาเป็นคนรักกัน

"ไม่ใช่เพราะพี่ไม่อยากแต่งงาน แต่เพราะพี่กลัวว่าพี่จะไม่ได้แต่งงาน"
ฟางไม่ค่อยเข้าใจสิ่งที่บุ๋มพูดสักเท่าไหร่ ยังคงเดินตามบุ๋มมาที่ห้องนอนเล็กที่ชั้น 2 ห้องหนึ่งเป็นห้องของวันชาติที่เจ้าตัวเคยมาพักก็ตอนที่ตาลาไตย้ายจากหอพักมาอยู่บ้านหลังนี้แค่ไม่กี่วันเท่านั้นเอง ส่วนอีกห้องเป็นห้องว่างๆ ที่ไม่มีเครื่องเรือนเลยสักชิ้น
แต่ตอนนี้ ห้องนี้มีเครื่องเรือนพร้อม
"ห้องนอนของฟาง พี่เตรียมไว้แล้วนะ เสาร์อาทิตย์ไม่ได้ไปไหนก็มานอนบ้านเราเถอะ"
"มันคงไม่เหมาะเท่าไหร่ ยิ่งพี่บุ๋มกำลังจะแต่งงานแบบนี้"
"มีอะไรไม่เหมาะ กลัวคนมองว่าเป็นเด็กรับใช้หรือไง"
"ไม่ใช่อย่างนั้นครับ ฉันเกรงใจ เพราะพี่อาจต้องการเวลาส่วนตัว ส่วนเรื่องมาทำงานบ้าน ฉันมาได้ เลิกเรียนหรือเสาร์อาทิตย์ฉันก็มาทำได้" ฟางรีบอธิบาย
"แต่ไม่อยากมาค้าง"
ฟางพยักหน้ายอมรับ "มันไม่เหมาะ"
บุ๋มมองตาของหนุ่มตัวผอมตรงๆ "บอกมานะ ไอ้ที่ว่าไม่เหมาะเนี่ย มันอะไร"
"คือ...." ฟางคิดหาคำอธิบาย "พี่ตาลไม่ค่อยอยู่ แล้วให้ฉันอยู่ตามลำพังกับพี่บุ๋มมันคงไม่ดีเท่าไหร่ ถึงฉันจะเป็นคนรับใช้ก็เถอะ"
บุ๋มพยายามกลั้นขำ "ฟางไม่ใช่คนรับใช้ แล้วการที่ฟางระวังตัวแบบนี้มันทำให้พี่รู้สึกว่าฟางกำลังคิดอะไรอยู่"
ฟางอ้าปากค้าง มือเย็นเฉียบ
"ไม่ใช่นะครับไม่ใช่ ฉันเกรงใจจริงๆ จนคิดมากเกินไป แต่ฉันไม่ได้อะไรกับพี่ตาลนะครับ ฉันเป็นผู้ชาย กลัวพี่บุ๋มจะเสียหายต่างหาก"
"เหรอ แล้วถ้าพี่ไม่กลัวล่ะ เพราะฉะนั้นคืนนี้ นอนที่นี่นะ ออกไปซื้อของกลับมาทำกินตอนเย็นกันดีกว่า เดี๋ยวตาลกลับมาจะได้กินของอร่อยฝีมือฟางอีก"
บุ๋มรีบเดินนำลงมาข้างล่าง หยิบกุญแจบ้านกับกระเป๋าสตางค์
"เดี๋ยวนะครับ พี่ตาลไม่ได้ไปต่างจังหวัดหรือครับ"
"เปล่า" บุ๋มหันมาหาฟางตรงๆ "วันนี้เขามีนัดที่มหาวิทยาลัยน่ะ พี่ก็เลยบอกให้เขาโกหกฟาง เพราะพี่อยากให้ฟางมาหาพี่ พี่อยากคุยด้วย"

หญิงสาวหันมาสบตาที่เต็มไปด้วยคำถาม แล้วก็ทำเหมือนที่ผ่านมา คือถ่วงเวลาต่อไปเรื่อยๆ
"ไปซื้อของกันก่อน กลับมาค่อยคุยกัน"
แต่จนกลับมาบ้านแล้วฟางทำกับข้าว บุ๋มก็กลับยังคงชวนคุยเรื่องเรียน และเรื่องเพื่อนๆ ที่มหาวิทยาลัย
เรื่องที่ฟางรู้ว่า ไม่ใช่เรื่องที่บุ๋มบอกว่าอยากคุยด้วย
กระทั่งทำกับข้าวเสร็จ บุ๋มโทรศัพท์หาตาลาไต บอกว่า กับข้าวเสร็จแล้ว
"ทำไมฟางไม่มาตอนที่ตาลรับปริญญา"
"ฉันต้องเฝ้าสวนน่ะ"
"สอบได้มารายงานตัวก็ไม่แวะมา"
"ฉันมามหา’ลัยกับพี่วันชาติ เสร็จเรื่องก็กลับเลย"
“ตอนที่พ่อใหญ่กับแม่ใหญ่ไปบ้านพี่ ก็ไม่ได้ไป”
“อันนั้น ฉันไม่รู้หรอก พี่วันชาติบอกให้มาเฝ้าบ้าน อยู่กับหมี่เท่านั้นเอง”

....คงไม่อยากให้หมี่อาละวาดน่ะแหละ เลยไม่บอกใครที่บ้านก่อน....
"มีเหตุผลตลอด" บุ๋มพูดเหมือนขำ "หมี่หวงตาลมากเลยใช่มั้ย"
"ก็...หวงน่ะครับ" ฟางตอบอ้อมแอ้ม
"ไม่เห็นต้องทำเสียงอย่างนั้น พี่รู้ว่าหมี่น่ะเกินวัยไปเยอะ" บุ๋มเสียอีกที่พูดขำๆ "มันไม่แปลกสำหรับเด็กที่พบเจออะไรมามากอย่างหมี่ เอางี้ ฟางรู้เรื่องอะไรของหมี่บ้าง"
"พี่ตาลรับหมี่เป็นลูกบุญธรรม คนพูดกันเยอะว่าเป็นลูกของเพื่อนพี่ตาล หรือไม่ก็พี่ตาลไปทำคนอื่นท้อง แล้วมีหมี่ พี่บุ๋มเลยไม่อยากแต่งด้วย"
"ผิดทุกข้อ ส่วนความจริงมันจะเป็นไง ถ้าตาลอยากบอกกับฟางเมื่อไหร่ เขาก็คงบอกเอง แล้วเรื่องที่พี่ไม่อยากแต่งงาน ก็อย่างที่บอก มันเป็นความกลัวของพี่เองว่าพี่จะอยู่ไม่ถึงวันแต่งงาน"
บุ๋มเอียงคอมองหนุ่มคนที่นั่งอยู่ตรงข้าม
"ถามตรงๆ ตาลเคยหวาน หรือจิ๊จ๊ะอะไรกับฟางหรือเปล่า"
"ไม่ครับ" ฟางตอบทันที
บุ๋มก็ถามต่อทันทีเหมือนกัน "ไม่เคยแล้วทำไมถึงต้องหลบหน้ากัน มันทำให้พี่เชื่อว่าต้องมีอะไรแน่ๆ"
ฟางยังคงนิ่งเงียบไม่ยอมตอบคำถามนี้ จนกระทั่งตาลาไตเข้าบ้าน บุ๋มก็หันไปบอกกับตาลาไต
"บุ๋มขอให้ฟางค้างที่นี่่"
"ตามใจ"
ตาลาไตพูดจบก็เดินผ่านขึ้นไปบนห้อง อาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า ออกมาพบกับบุ๋มที่รออยู่
"คุยกันแล้วหรือ"
"คุยแล้ว ฟางเหมือนกับตาลที่ไม่เข้าใจบุ๋ม แต่เขาใจเย็นกว่า เพราะไม่หงุดหงิดกับเรื่องที่บุ๋มพูด"
ตาลาไตส่ายหน้า "ผมไม่ได้อยากหงุดหงิดกับบุ๋ม แต่เราต้องมีเหตุผลในการกระทำ ไม่ใช่ยึดแต่ความเชื่อ"
บุ๋มยิ้มเย็น "บุ๋มไม่ทะเลาะกับตาลเรื่องนี้แล้ว ลงไปกินข้าวกันเถอะ ฟางเป็นคนทำนะ อร่อยกว่าบุ๋มแน่นอน"
ตาลาไตดึงมือบุ๋มไว้ "บุ๋ม ผมขอโอกาส ผมจะไม่มอง ไม่พูดกับฟางอีกก็ได้ แต่อย่าทำเหมือนจับคู่ผมกับฟางแบบนี้"
"อย่าต่อด้วยประโยคที่ว่าเพราะฟางเป็นผู้ชาย" บุ๋มดักคอ "แล้วบุ๋มก็ไม่เคยขอให้ตาลตัดใจ หรือไม่สนใจฟางด้วย ทบทวนคำพูดของบุ๋มใหม่อีกครั้งนะ บุ๋มคือคนที่ขอว่า ถ้าไม่ใช่บุ๋มก็ขอให้เป็นฟาง"
"แต่เรากำลังจะแต่งงานกัน ทำไมบุ๋มยังพูดแบบนี้อีก"
"เพราะ....ความเชื่อของบุ๋มไง" พอเห็นว่าตาลาไตมีสีหน้าเหนื่อย บุ๋มก็พูดต่อ "เพราะฟางหายไปเลย ตาลเองก็ไม่ได้กลับบ้านชัยนาท บุ๋มไม่อยากให้คุณห่างกันแบบนี้ ไม่อยากให้มีใครแทรกเข้ามาระหว่างตาลกับฟาง ที่ตาลทำเพื่อบุ๋ม บุ๋มรู้ บุ๋มเข้าใจ บุ๋มก็ไม่ได้ใจกว้างนักหรอก แต่เพราะงานที่บุ๋มทำอยู่ คนที่พบเจออยู่ทุกวัน ความไม่แน่นอนที่เห็น ทุกอย่างมันทำให้บุ๋มต้องเตรียมพร้อม"
หญิงสาวมองหน้าคนที่เต็มไปด้วยคำคัดค้าน แต่ไม่ได้พูดออกมา
"ช่างเถอะ ไม่นานตาลก็รู้เองแหละ ขอแค่วันนี้ที่บุ๋มได้คุยกับฟางก็พอ แล้วเรื่องหลังจากนี้ก็แล้วแต่ทั้ง 2 คนก็แล้วกัน"

หลังอาหารค่ำ บุ๋มขอเบอร์โทรศัพท์ของฟาง แต่เด็กหนุ่มบอกว่าไม่มีโทรศัพท์
"พี่เห็นเด็กป.1ก็มีโทรศัพท์ใช้กันแล้ว ฟางไม่มีจริงๆ น่ะหรือ" บุ๋มหันไปหา ตาลาไต "หมี่ก็มีโทรศัพท์ใช่มั้ย ที่โทรหาตาลทุกวันน่ะ"
"มี แต่ให้ฝากไว้กับวันชาติห้ามเอาไปโรงเรียน"
"แล้วของฟางล่ะ"
ฟางเป็นคนตอบ "ฉันไม่คิดว่ามันจำเป็นน่ะครับ แล้วพ่อกับแม่ก็มีเรื่องอื่นให้ต้องใช้เงิน"
"ไว้ตาลซื้อให้ฟางสิ วันไหนจะมาไม่มาจะได้คุยกัน"

ยิ่งวินาทีที่ผ่านฟางยิ่งรู้สึกไม่สบายใจ จนได้แต่ก้มหน้ากินข้าว

ตาลาไตก็พอจะอ่านท่าทีของฟางออกเหมือนกัน รอจนบุ๋มขึ้นไปอาบน้ำ เตรียมตัวเข้านอน ถึงได้คุยกับฟาง
"พี่รู้ว่าฟางไม่อยากมาที่นี่ ไม่อยากเจอพี่ พี่เองก็ไม่สบายใจที่ต้องโกหกให้ฟางมาหา แต่พอหลังแต่งงานไปแล้วบุ๋มคงไม่วุ่นวายกับฟางอีก"
"พี่บุ๋มไม่ได้ถึงขนาดวุ่นวายอะไรกับฉันหรอก แล้วฉันก็รับปากไว้แล้วว่าจะมาทำงานบ้านให้พี่"
"แต่ที่ไม่มา ก็เพราะไม่อยากเจอพี่"
ฟางได้แต่มองไปทางอื่น
...เมื่อเวลาเปลี่ยน เหตุที่ทำให้คิดว่าควรห่างจากตาลาไตก็เปลี่ยนไป
แต่ผลของการกระทำยังเหมือนเดิม

ตาลาไตได้แต่พยักหน้า ยอมรับ
"งั้น ครั้งต่อไปถ้าจะมา ก็โทรหาบุ๋มก่อนแล้วกันว่าพี่อยู่หรือเปล่า"
"ครับ"
คำตอบรับแผ่วเบา แต่มันกลับดังก้องอยู่ในหู จนต้องหาเรื่องไปนั่งอ่านหนังสือพิมพ์ฉบับเก่า ส่วนฟางหันไปทำงานบ้านจนกระทั่งบุ๋มอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วเรียกหา
"ฟางทำอะไร"
"ขัดครัวอยู่ครับ พี่บุ๋มจะเอาอะไรหรือเปล่าครับ"

บุ๋มมองคนที่ไม่ยอมหยุดทำงานบ้านแล้วถอนหายใจ
"ให้เวลาอีก 10 นาทีไปล้างให้เสร็จแล้วมาดูละครเป็นเพื่อนกัน"
ฟางส่ายหน้า
"ฉันไม่ติดละคร พี่บุ๋มดูละครเถอะครับ"

บ้านทาวน์เฮ้าส์ไม่ได้กว้างขวางมากนัก แม้จะคุยกันที่หน้าครัว แต่คนที่นั่งอยู่ที่โซฟาหน้าโทรทัศน์ก็ได้ยินชัดเจน
บุ๋มเดินมาหาตาลาไต คนที่ทำหน้าตาไม่รู้ไม่ชี้

"ตาลทำอะไรฟางหรือเปล่า"
"ทำอะไร.. ผมนั่งอยู่ที่นี่.."
บุ๋มหันไปมองคนในครัวที่กำลังล้างมือ แล้วหันมาหาคนที่กำลังคุยด้วย
"ไม่มีอะไรหรอกบุ๋ม"
"ไม่มีอะไร แปลว่าอะไร ก็เห็นๆ อยู่เนี่ย ตาลทำอะไรฟาง"
"ไม่ครับ พี่ตาลไม่ได้ทำอะไร"
"งั้นก็แสดงว่าทำ"
"บุ๋ม ขอร้องละนะ อย่าทำอย่างนี้เลย"
ตาลาไตกอดหญิงสาวไว้หลวมๆ ขณะที่ส่งสายตาเป็นคำว่าขอโทษ และเสียใจให้กับคนที่เดินออกมาจากครัว
"บุ๋มคุยกับตาล คุยกับฟางแล้วนะว่าบุ๋มเหลือเวลาไม่มากนัก บุ๋มขอร้องทั้ง 2 คนว่าช่วยทำให้บุ๋มสบายใจหน่อยได้มั้ย ว่าทั้งคู่จะไม่ห่างเหินกันแบบนี้"
“เราไม่ได้ห่างเหินกัน แล้วที่เราอยู่ที่นี่ในเวลานี้ก็เพราะเรากำลังตามใจบุ๋ม บุ๋มต่างหากที่กำลังพยายามจัดการอะไรที่มันเป็นไปไม่ได้”
ตาลาไตท่าทางกลุ้มใจทำอะไรไม่ถูก แต่บุ๋มกลับโกรธ
“งั้นก็ตามใจอีกหน่อยสิ เล่นละครหรือทำอะไรก็ได้ให้คนที่เหลือเวลาอีกไม่มากนักคนนี้สบายใจ แล้วเวลาที่บุ๋มไม่อยู่พวกคุณจะแยกไปอยู่กันคนละประเทศก็ตามใจ!”
“บุ๋ม”
“พี่บุ๋มครับ”
ตาลาไตกอดหญิงสาวไว้ แต่บุ๋มเบี่ยงตัวออก “บุ๋ม อย่าพูดแบบนี้”
“แต่บุ๋มต้องพูด บุ๋มอยากให้ตาลมีความสุข แต่ตาลไม่เคยเข้าใจ ไม่แม้แต่จะพยายามฟังเลยสักครั้ง”
“ฟังสิ ผมก็ไปง้อฟางให้มาหาบุ๋มแล้วนี่ไง ฟางเองก็ยอมค้างกับเราแล้วไง”
ตาลาไตพยายามปลอบหญิงสาว ขณะที่ฟางได้แต่พยักหน้า
บุ๋มเหมือนป่วย แต่ก็เหมือนคนที่เชื่อในลางสังหรณ์ของตัวเองอย่างจริงจัง
....รอให้แต่งงาน แล้วพบว่าลางสังหรณ์ไม่เป็นความจริง ก็คงล้มเลิกความตั้งใจนี้ไปเอง

....จบตอนที่ 4.....

เรื่องคู่ของหมี่ จากพล็อตที่ผมเขียนหมี่ไม่มีคู่ แต่เขาก็อาจจะมีขึ้นมาเมื่อไหร่ก็ได้ ขึ้นอยู่กับคนเขียนหมี่
คือผมเขียนพล็อตก็จริง แต่ถ้ามันจะแตกกอต่อยอด มันก็เป็นเรื่องที่แล้วแต่ทีครับ เพราะเราเขียนเรื่องนี้ด้วยกัน
ความรักและชีวิตของหนุ่ม ๆในเรื่องนี้ช่างวุ่นวาย จนทีบ่นว่า เขียนบุ๋มจบแล้วขอเขียนฝ้ายคนเดียวได้มั้ย หนุ่มๆ เรื่องนี้คิดเยอะ ปากหนัก วุ่นวายเหมือนพี่ไจฟ์ !!!!
ดีใจมากที่คุณชอบเรื่องนี้ และยินดีที่ได้รับฟังความคิดเห็น
ขอบคุณมากครับ พบกันวัน ศุกร์นะครับ
ไจฟ์กับที

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 4 หน้า 5 (12/06/56)
เริ่มหัวข้อโดย: --รมยกร-- ที่ 12-06-2013 08:18:21

ซักจะโมโหตาลแล้วว่ะ   :m31: พอบุ๋มจับคู่ให้ ก็ท่านั้นท่านี้ เหมือนไม่คิดอะไร แต่พออยู่กับฟางสองคนก็อีกอาการหนึ่ง แกจะเอายังไงกันแน่พ่อตำรวจใหญ่  :katai1:
บุ๋มก็เหมือนกัน เหมือนจะดี เหมือนจะเ้ข้าใจตาล จัดแจงให้ทุกอย่าง แต่...ไม่ยอมเลิก ค้างคากันอยู่แบบนี้ แง่งงง  :m16:
คนที่น่าสงสารที่สุด คือ ฟาง สินะๆ  :mew4: ง่าาา เราอึดอัดกับความโลเลของตาลจัง

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 4 หน้า 5 (12/06/56)
เริ่มหัวข้อโดย: hpsky ที่ 12-06-2013 08:27:06

ต่างคนต่างปฏิเสธหัวใจตัวเอง
บุ๋มนางน่ารักนะ แต่นางก็น่าสงสาร
 :mew1:

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 4 หน้า 5 (12/06/56)
เริ่มหัวข้อโดย: nongrak ที่ 12-06-2013 08:41:32

บุ๋มไม่สบายหรือเปล่า คอยแต่จับฟางให้คู่ตาลนี่
แล้วจะได้แต่งกันหรือเปล่า เดี๋ยวถึงเวลาอาจจะไม่ได้แต่ง

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 4 หน้า 5 (12/06/56)
เริ่มหัวข้อโดย: mystery Y ที่ 12-06-2013 09:25:43

สนุกดีนะ เป็นการอ่านที่ต้องขมวดคิ้วตลอดเวลา ฮ่ะๆ ไปอยู่ไหนมานะถึงพึ่งเจอเรื่องนี้

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 4 หน้า 5 (12/06/56)
เริ่มหัวข้อโดย: indy❣zaka ที่ 12-06-2013 10:14:16

ทำไมบุ๋มบอกว่า เหลือเวลาไม่มากแล้วอ่ะ  บุ๋มเป็นไรหว่า
แล้วทำไมตาลไม่เอะใจเลย ปกติถ้ามีคนข้างตัวพูดแบบนี้ มันต้องเอะใจหน่อยนา

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 4 หน้า 5 (12/06/56)
เริ่มหัวข้อโดย: aehJTS ที่ 12-06-2013 10:17:05

ทำไมบุ๋มถึงเชื่อลางสังหรณ์ขนาดนี้
ถ้าเราเป็นตาลก็คงรู้สึกแย่แล้วคงจิตรตกนะเพราะคนที่เราห่วงใย
และหวังดีด้วยคิดตลอดเวลาว่าจะจากไป

 :pig4: คะ

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 4 หน้า 5 (12/06/56)
เริ่มหัวข้อโดย: maemix ที่ 12-06-2013 10:20:57

อ่านแล้วมึนกับตัวพี่ตาล มันอึนอึน
รู้สึกอึดอัดยังไงบอกไม่ถูก

ขอบคุณไจฟ์กับน้องที

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 4 หน้า 5 (12/06/56)
เริ่มหัวข้อโดย: PAAPAENG~ ที่ 12-06-2013 11:31:45

ให้ความรู้สึกว่ามันจะ 3P กันยังไงไม่รู้ ฮ่าๆ
บุ๋มน่ารักนะ พยายามทำให้ทุกคนมีความสุข
โดยที่ยอมเอาตัวเองออกจากความสุขมา
คือมันเสียสละแบบนางเอกเลยอ่ะ
ไปๆมาๆเลยหมั่นไส้น้าตาล
ทำท่ารักบุ๋มอย่างนั้นอย่างนี้ แต่ก็มาอ้อร้อกับฟาง!
ชิชะ! เดี๋ยวให้พี่วันชาติได้กับฟางเลย!

กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก

ชอบประโยคนี้ที่คุณทีบ่นจัง...
"หนุ่มๆ เรื่องนี้คิดเยอะ ปากหนัก วุ่นวายเหมือนพี่ไจฟ์ !!!!"
อุตะ! คุณไจฟ์โดนไปเต็มๆ หุหุ

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 4 หน้า 5 (12/06/56)
เริ่มหัวข้อโดย: =นีรนาคา= ที่ 12-06-2013 12:13:06

บุ๋มป่วย กำลังจะตาย? หรือมีลางสังหรณ์ว่าตัวเองจะตาย
พยายามพูดมาตลอดว่าตัวเองมีเวลาไม่มาก แต่ทำไมตาลถึงไม่เอะใจอะไรบ้างเลย
บุ๋มเหมือนเอาแต่ใจนะ แต่ที่ทำไปก็เพื่อตาลทั้งนั้น เฮ้อออ ไม่มีใครเข้าใจเธอเลย  :ling1:

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 4 หน้า 5 (12/06/56)
เริ่มหัวข้อโดย: yaninjinna ที่ 12-06-2013 12:28:33

คุณบุ๋มเป็นอะไร....

ทำตัวเหมือนเมียหลวงที่ใกล้ตาย เลยหาเมียใหม่เตรียมไว้ให้สามีซะงั้น

แบบนี้น่าสงสารฟางนะ พี่ตาลอยากหยอดก็หยอด แต่ก็จะแต่งงาน คุณบุ๋มอยากยัดเยียดให้ตาล แต่ก็จะแต่งงานกัน

....สนับสนุนให้ฟางหาแฟนใหม่ในรั้วมหาวิทยาลัยให้สิ้นเรื่องสิ้นราวไป :เฮ้อ:

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 4 หน้า 5 (12/06/56)
เริ่มหัวข้อโดย: Yukisae ที่ 12-06-2013 12:33:17

อะไรยังไง บุ๋มจะไปไหน  เหมือนบุ๋มจะไม่อยู่กับตาล
ฝ้าย....คือใคร ???? เคืองตาล เชอะ 555555
สงสารฟาง สงสัยบุ๋ม รอหมี่ตัวแสบ
น้องทีตั้งใจจะบ่นตัวละครหรือบ่นไจฟฟ์55555
++จ้า

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 4 หน้า 5 (12/06/56)
เริ่มหัวข้อโดย: Aoya ที่ 12-06-2013 12:49:35

ตาลนี่ยังไงพออยูกับฟางก็หยอดฟาง
แต่พอมีบุ๋มอยู่ด้วยกลับหาว่าบุ๋มคิดมาก ไม่มีอะไร
มันจะไมีมีได้ยังไงบุ๋มยังดูออกเลย

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 4 หน้า 5 (12/06/56)
เริ่มหัวข้อโดย: sukie_moo ที่ 12-06-2013 12:56:46

ไปๆมาๆบุ๋มเหมือนเชื่อลางสังหรณ์ของตัวเองจนเข้าขั้นหลอนแล้วนะเนี่ย :mew5:

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 4 หน้า 5 (12/06/56)
เริ่มหัวข้อโดย: puppyluv ที่ 12-06-2013 13:01:20

ชักจะไม่เก็ทแล้วว่าบุ๋มจะเดจาวูไปไหน
บอกว่าตัวเองเหลือเวลาไม่มาก
แล้วมันเกี่ยวอะไรกับแฟนที่จะแต่งงานกันในอีก 2 เดือน
ไม่เตรียมครอสเจ้าสาวแต่มาเจ้ากี้เจ้าการกับน้องฟาง
 :mew5:
      ช่าย เห็นด้วย หมี่น่ะไม่ต้องมีใครหรอก
ถ้าไม่เต็มยังไงก็รู้สึกขาดอยู่เสมอ
ต้องดัดนิสัยโตเป็นผู้ใหญ่ด้วยตัวเอง
ไม่เช่นนั้นก็อ้อล้อ เกาะติดปนบังคับแฟนตัวเองอยู่ดี
 :hao7:
บวกและเป็ดกระหน่ำชอบพี่วันชาติ เฮ้!!!

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 4 หน้า 5 (12/06/56)
เริ่มหัวข้อโดย: malula ที่ 12-06-2013 13:08:02

คนที่เชื่อมั่นอะไรแปลก ๆ อย่างบุ๋มมีเยอะแยะไป
ถ้ามันเกิดขึ้นจริงก็ว่า เออ..แม่น แต่ถ้าไม่เกิดก็ว่าประสาทแ-ก
ตาลสามารถพัฒนาความสัมพันธ์กับฟางได้แม้มีบุ๋มอยู่ แบบเป็นสัญชาตญาณมนุษย์เพศผู้
ส่วนฟางที่พยายามเลี่ยงตลอดเวลาแม้จะมีใจให้ตาลก็ตามที
ก็เพราะเติบโตมาในสภาพเป็นผู้น้อย ผู้ตาม ผู้ยอม
ที่จะทำเพื่อประโยชน์คนอื่นมากกว่าประโยชน์ตัวเอง

เห็นพูดถึงฝ้าย จะมีบทบาทอะไรกับใคร ไม่มีบุ๋มก็มีฝ้ายเป็นตัวแปรอีกคนหรือไร

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 4 หน้า 5 (12/06/56)
เริ่มหัวข้อโดย: MiSS-U ที่ 12-06-2013 13:35:56

ลุ้นกันต่อไป ว่าลางสังหรณ์และความเชื่อของบุ๋มจะเกิดขึ้นเมื่อไหร่

บวกเป็ด

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 4 หน้า 5 (12/06/56)
เริ่มหัวข้อโดย: love2y ที่ 12-06-2013 13:36:21

แงงงงงงงงงง ครูบุ๋มจะตายเหรอเนี่ย ไม่นะ T^T


ปล. คุณไจฟ์ น้องที ถ้าว่างๆ รบกวนรวบรวมนิยายที่เคยลงเล้า เอาไปแปะแนะนำที่กระทู้นี้บ้างนะคะ http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=36869.0 ไม่ใช่อะไรหรอก .....พี่อยากอ่านนิยายเก่าๆอีกรอบ >_<"

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 4 หน้า 5 (12/06/56)
เริ่มหัวข้อโดย: jiki ที่ 12-06-2013 13:37:55

อืม มันอึน มันหนัก มัน...เป็นผู้ชายที่วุ่นวายจริงๆด้วย
วุ่นวายไม่ว่า ปากหนักไม่ว่า
อต่ทั้งวุ่นวาย ทั้งปากหนักมาอยู่ด้วยกันแล้วมันเดาทางไม่ถูก จะเอายังไงก็พูดๆมาดิ //ทึ้งหัวๆ

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 4 หน้า 5 (12/06/56)
เริ่มหัวข้อโดย: konnarak ที่ 12-06-2013 14:35:26

บุ๋มเทอเป็นลูคีเมียใช่มั๊ย 555

สงสารฟาง

รอตอนต่อไป

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 4 หน้า 5 (12/06/56)
เริ่มหัวข้อโดย: Gokusan ที่ 12-06-2013 14:40:55

รู้สึกอินกับฟาง...ทั้งรัก ทั้งเกรงใจ ทั้งอึดอัด
พยายามทำให้ถูกใจใครหลายคนโดยไม่ฝืนตัวเราด้วยก็ยากนะ

เหมือนบุ๋มป่วย...และพยายามฝากความหวังไว้ที่ฟาง
ก็เพราะมองออก เลยพยายามให้เขาจูนกันได้
และไม่อยากให้ต้องเกรงใจมากนัก...เดี๋ยวเราก็ไม่อยู่แล้ว

ส่วนคุณชายตาล << ด้วยความหมั่นไส้ - -"
การงานในชีวิตนี้ก็เครียดแล้ว อย่าทำให้ตัวเองไม่มีความสุข
ด้วยเหตุผลที่คิดว่าเหมาะควรไปซะทุกอย่างเลย...ชีวิตไม่แน่นอนนักนะ

ตัวแสบหมี่...ไม่ถึงกับต้องมีใครมาปราบหรอก
แค่น่าจะมีอะไรมากำหราบได้บ้าง
เพราะเราเชื่อว่าเด็กก็คือเด็ก...มองโลกแง่ดีไปมั้ยไม่รู้แฮะ
แต่เราสร้างและขัดเกลาเขาได้ด้วยความใส่ใจ ไม่ว่าเขาจะผ่านอะไรมาบ้างก็ตาม

เอาใจช่วยให้ผ่านช่วงเวลาอึดอัดสับสนกันไปได้ไม่ยากเย็นนัก ^^V

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 4 หน้า 5 (12/06/56)
เริ่มหัวข้อโดย: bun ที่ 12-06-2013 14:56:18

สงสารฟางเหมือนกันนะที่ชอบคนมีเจ้าของ
 :mew4:

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 4 หน้า 5 (12/06/56)
เริ่มหัวข้อโดย: why yyy ที่ 12-06-2013 15:39:47

ทำไมบุ๋มมันวุ่นวายขนาดนี้นะ รู้ว่าตัวเองจะไม่อยู่ทำไมไม่อยู่เฉยๆ นิ่งๆ ที่ตาลกับฟางเป็นแบบนี้ก็เพราะเธอ..   

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 4 หน้า 5 (12/06/56)
เริ่มหัวข้อโดย: lizzii ที่ 12-06-2013 15:48:13

อ่านตอนนี้แล้วสงสารฟาง
ถ้าเป็นเราคงอยากไปไกลๆ
บุ๋มนี่ยังไง พูดเหมือนจะตาย เอ๊ะ??
หรือบุ๋มนี่แหละตัวร้าย โอ๊ยยยย สับสน
รอตอนต่อไปจ้าา

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 4 หน้า 5 (12/06/56)
เริ่มหัวข้อโดย: iforgive ที่ 12-06-2013 16:18:41

คุณบุ๋ม พูดเหมือนคนใกล้ตายที่รู้เวลาตายของตัวเองแบบนั้น เฮ้อ
คนเขาบอกว่าไม่มีอะไรก็จะให้มีให้ได้ แล้วตาลนี่ยังงัย
มาตอดเป็นระยะ  แล้วก็บอกว่าไม่ได้คิดอะไร  หลังแหวนซะดีมั๊ยน๊อ

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 4 หน้า 5 (12/06/56)
เริ่มหัวข้อโดย: kyoya11 ที่ 12-06-2013 18:37:54

 :เฮ้อ: เพลียกับคุณตำรวจ

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 4 หน้า 5 (12/06/56)
เริ่มหัวข้อโดย: goosongta ที่ 12-06-2013 20:21:55

สงสัยแค่อย่างเดียว บุ๋มป่วยเป็นโรคร้ายแรงรอความตายหรือเปล่า ทำไม่ชอบพูดอะไรแบบนี้

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 4 หน้า 5 (12/06/56)
เริ่มหัวข้อโดย: ormn ที่ 12-06-2013 22:30:08

 :mew2: :mew2: :mew2: :mew2:บุ๋มเป็นคนที่เข้าใจอะไรได้ดีชอบบุ๋มจัง :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 4 หน้า 5 (12/06/56)
เริ่มหัวข้อโดย: cinquain ที่ 13-06-2013 05:46:20

ต่างคนต่างปฏิเสธความรู้สึกของตัวเอง
ตัวเองเจ็บดีกว่าทำให้คนอื่นเจ็บ ... อย่างนี้คนอ่านเจ็บปวด!

บุ๋มพูดย้ำหลายครั้งเรื่องเวลามีน้อย จะเป็นอะไรหรือเปล่านี่

รอคนเขียนทั้งคู่มาเคลียร์ค่ะ  :katai5:

ป๋อหลอ -- ชอบประโยคนี้ "หนุ่มๆ เรื่องนี้คิดเยอะ ปากหนัก วุ่นวายเหมือนพี่ไจฟ์ !!!!"
ไม่รู้ว่าเพราะอะไร 555 ^^

อ้อ อ่านตอนนี้แล้วยังไม่อยากตื๊บตาลนะคะ แค่รู้สึกว่าตาลมึนซึนไปนิดเท่านั้น ^^

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 4 หน้า 5 (12/06/56)
เริ่มหัวข้อโดย: fangkao ที่ 13-06-2013 08:34:13

ยิ่งบุ๋มพูดแบบนี้ ร้อยทั้งร้อยผู้ชายรู้สึกผิด พยายามยัดเยียดตลให้ฟาง จัดแจงทุกอย่าง ทำเหมือนจะปล่อยมือ แต่ถึงกับจะแต่งงานกันอยู่แล้วแบบนี้มัน ทำให้เราไม่ค่อยชอบตัวบุ๋มเลยอ่ะ

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 4 หน้า 5 (12/06/56)
เริ่มหัวข้อโดย: tuek ที่ 13-06-2013 10:26:08

เรื่องใหม่มาอีกแล้ว
บุ๋มพูดเป็นลางอะเหมือนบุ๋มจะไม่อยู่เลย
ตาลบุ๋มเขาให้ทำอะไรก็ทำไปเถอะอย่าไปขัดเลย

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 4 หน้า 5 (12/06/56)
เริ่มหัวข้อโดย: CarToonMiZa ที่ 13-06-2013 10:30:33

เพลียกับนายตาลจริงๆ :katai5:

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 4 หน้า 5 (12/06/56)
เริ่มหัวข้อโดย: nunnuns ที่ 13-06-2013 12:58:21

เห็นชื่อนักเขียนแล่วเลี้ยวเข้ามาอ่านด่วนๆๆๆเลยค่ะ

หมี่คู่ฟาง หมี่คู่ฟางงงง

แต่ตาลแปลกๆนะ มองฟางทำไมหนออออ

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 4 หน้า 5 (12/06/56)
เริ่มหัวข้อโดย: TIKA_n ที่ 13-06-2013 13:53:24

อ่านแล้วอึดอัดแทนฟางที่สุด ทั้งตาล ทั้งบุ๋ม ทำไมถึงเจ้ากี้เจ้าการ และวุ่นวายกับฟางจนหน้ารำคาญ เหมือนฟางไม่มีสิทธิที่จะทำหรือไม่ทำอะไรเลย 
ตาล ชอบมาแสดงออกว่าชอบฟาง ทั้งการกระทำและคำพูด ย้ำอีกว่าไม่ได้ล้อเล่น ทั้ง ๆ ที่ตัวเองมีแฟนแล้ว อยู่ด้วยกัน และกำลังจะแต่งงาน แต่ชอบมาตัดพ้อว่าฟางพยายามหลบหน้าอีก ทั้งที่เป็นใครที่รู้ผิดชอบชั่วดี ก็คงทำอย่างฟางกันทั้งนั้น
บุ๋ม รู้ว่าทั้งตาล และ ฟาง มีความรู้สึกต่อกัน คาดคั้นจะให้ตาลยอมรับว่ารักฟางให้ได้  ซักไซ้กับฟาง จะจนเหมือนการจับผิดซะมากกว่าว่าฟางรู้สึกยังไงกันตาลกันแน่ พยายามจะให้ทั้งคู่ได้ใกล้ชิดกัน ยอมรับความรู้สึกกันและกัน  ไม่ว่าหรอกนะถ้าตัวบุ๋มไม่อยู่ในสถานะที่เป็นแฟนและคนที่กำลังจะแต่งงานกับตาลน่ะ ทำอย่างนี้ บุ๋มต้องการอะไร ทั้งที่ตัวเองยังอยู่ตรงนี้ อยากจะให้ตาล กับ ฟาง มีความสัมพันธ์กันขนาดไหน ถ้ามั่นใจว่าเค้ารักกัน มากขนาดนั้น ทำไมบุ๋มไม่เลิกกับตาลไปเลย ยังยื้อกันอยู่อย่างนี้เพื่ออะไร บุ๋มไม่ผิดที่จะเชื่อในลางสังหรณ์ตัวเองมากขนาดนั้น แต่ถ้าเชื่อขนาดนั้น ก็น่าจะคิดได้ว่าถ้าต่อไปบุ๋มไม่อยู่แล้ว ถ้าตาลกับฟางเค้ารักกันจริง ๆ เค้าก็จะสานสัมพันธ์กันต่อไปได้เองตามธรรมชาติ แล้วไม่ดูผิดศีลธรรมอย่างนี้ด้วย จะเที่ยวจับคู่ให้เค้าทั้งที่ตัวเองยังอยู่ในสถานะนี้ไปเพื่ออะไร อยากให้เค้าอยู่ด้วยกันในขณะที่ตัวเองยังมีชีวิตอยู่เพื่อความสบายใจของตัว แต่ไม่สนใจความสบายใจของคนอื่นเลย มันเห็นแก่ตัวเกินไปนะ แล้วตอนท้ายทำไมเหมือนบุ๋มจะจิตไม่ค่อยปรกติรึเปล่าเนี่ย
หมี่ ดูร้ายขึ้นทุกวัน ๆ เลย แต่จะร้ายถึงแค่ไหนก็ต้องรอดูต่อไป พอบอกว่าตามพล็อตแล้วหมี่ไม่มีคู่ ก็เสียดายนะ เพราะนิสัยอย่างหมี่ อยากให้มีคนที่มาปราบเด็กร้าย ๆ อย่างนี้ให้อยู่หมัดได้จัง อุตส่าห์ลุ้นพี่วันชาติไว้ แม้จะยากก็เถอะ ยังไงก็ต้องแล้วแต่คนแต่งนิเนอะ
เขียนวิจารณ์ตัวละครไปเยอะ หวังว่าจะไม่โกรธนะคะ มันอินมากไปหน่อย แหะ ๆ ยังไงก็ยังติดตามตอนต่อไปนะคะ ชอบจังที่มาต่อวันเว้นวันอย่างนี้ ไม่ขาดช่วงดี ช้อบชอบ  ขอบคุณคนเขียนทั้งคู่ค่ะ  :3123: :3123:

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 4 หน้า 5 (12/06/56)
เริ่มหัวข้อโดย: toshika ที่ 13-06-2013 19:47:36

สงสารน้องฟางงงงงงงงงงงง

อ่านแล้วอึดอัด เหมือนมีอะไรมาทับ555

รอติดตามค่ะ

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 4 หน้า 5 (12/06/56)
เริ่มหัวข้อโดย: เพื่อนบ้าน ที่ 13-06-2013 21:19:52

อึดอัดอ่าาาาาา อึดอัดแทนฟาง อึดอัดแทนตาล
นี่ถ้าสุดท้ายแล้วบุ๋มไม่ตายจริงนี่มีเคืองนะ
เจ้ากี้เจ้าการเกินไปหรือเปล่าเนี่ย บุ๋มเป็นสาววายใช่ไหม บอกมานะ !!
แล้วพูดซะน่ากลัวเลย จะตายๆ พูดอยู่นั่น
ถ้าพี่เป็นคนใกล้ตัวนี่ประสาทเสียเลยนะ -*-
เอาเป็นว่ารอดูต่อไปค่ะ ใครจะอยู่ใครจะไป ++

หัวข้อ: "Yes,I love him" ตอนที่ 5 หน้า 6 (14/06/56)
เริ่มหัวข้อโดย: MyTeaMeJive ที่ 14-06-2013 07:33:21

ตอนที่ 5

ตาลาไตเดินกลับเข้ามาในบ้านแล้วทิ้งตัวลงนอนที่โซฟาตัวยาว เวลาผ่านไปนานเท่าไหร่ไม่รู้
ที่รู้ก็คือภาพและเสียงที่วิ่งวนอยู่ในสมอง

*-*-*

นายตำรวจหนุ่มเพิ่งออกมาจากห้องประชุม ในตอนที่บุ๋มโทรมาหาบอกว่าจะเอาการ์ดงานแต่งงานไปให้ญาติที่ย่านคลองกุ่ม
“อ้าว นัดกันว่าจะรอผมวันเสาร์นี้ไง บุ๋มจะขับรถไปคนเดียวหรือ”
คำตอบของบุ๋มเป็นไปตามที่คาดคิด “ก็บุ๋มไม่อยากรอตาลแล้ว ไปก่อนดีกว่า”
“งานผมมีปัญหาเรื่องของกลางน่ะบุ๋ม ขอโทษที่ทำให้รอ”
ตาลาไตบอกความจำเป็นที่ทำให้หญิงสาวต้องรอ
“เข้าใจ แล้วก็บอกว่าไปแล้วว่าไม่เป็นไร บุ๋มอยากไปคนเดียวมากกว่า ไม่ต้องห่วงนะ ไปเคลียร์เรื่องของตัวเองเหอะ”
บุ๋มบอกแล้วกดวางสายไป
เพียงแต่ในอีก 1 ชั่วโมงถัดมา ตาลาไตได้รับโทรศัพท์จากเจ้าหน้าที่โรงพยาบาลเรื่องผู้บาดเจ็บที่นำส่งมาที่โรงพยาบาล
แต่ในฐานะตำรวจ
ตาลาไตรู้ดีว่า การแจ้งว่าบาดเจ็บยังอาจหมายถึงเสียชีวิตได้เช่นกัน การแจ้งว่าบาดเจ็บก็เพื่อให้ญาติของผู้เสียชีวิตมีเวลาได้เตรียมใจ
ใช่ว่าในชีวิตจะไม่เคยพบกับความสูญเสีย จะญาติ หรือเพื่อนร่วมงานก็เคยผ่านมาแล้ว
แต่ตอนที่ก้าวเข้าไปในห้องเล็กๆ เพื่อยืนยันว่าร่างที่นอนสงบนิ่งอยู่คือใคร สิ่งที่อยู่ในใจกลับแตกต่าง
...ใช่บุ๋มจริงๆ หรือ...
ของใช้ส่วนตัวที่วางอยู่บนโต๊ะ...เป็นของบุ๋ม
เสื้อผ้าที่สวมอยู่..เป็นของบุ๋ม
แต่คนที่นอนอยู่ตรงนั้นคือบุ๋มจริงๆ น่ะหรือ
บุ๋มไม่ใช่คนขาวซีด ยิ่งร่องรอยบวมช้ำ เหล่านั้น...
แม้แต่ตอนที่เจ้าหน้าที่ถามซ้ำ แล้วพยักหน้าตอบไปว่าใช่ ในใจก็กลับร้องถาม
...ใช่จริงๆ หรือ...

นี่คือสิ่งที่บุ๋มบอกมาตลอดว่ามองไม่เห็นภาพของตัวเองหลังการแต่งงาน
นี่คือสิ่งที่ทำให้บุ๋มไม่อยากแต่งงาน
นี่คือเรื่องที่บอกว่าไร้สาระ และทำให้ต้องทะเลาะกันครั้งแล้วครั้งเล่า

ตาลาไตโทรไปแจ้งน้าคนที่บุ๋มบอกว่าจะเอาการ์ดแต่งงานไปให้  น้าอาสาโทรบอกทางบ้านของบุ๋มให้เอง ส่วนตาลาไตโทรกลับไปบอกพ่อกับแม่
จัดการทุกสิ่งทุกอย่างไปเท่าที่คิดออก

วันชาติคือคนที่โทรศัพท์มาบอกข่าวกับฟาง ที่ยังนั่งอ่านหนังสืออยู่ในหอพัก
“ใครเป็นอะไร” เดล หรือ อัครา เพื่อนรูปร่างผอมบางไม่ต่างกันผิดแต่ผิวขาวจัดแบบคนเหนือทักถาม เมื่อเห็นฟางหน้าซีดเผือดเมื่อรับโทรศัพท์
“แฟนเจ้านายกูรถคว่ำ”
“อาการหนักหรือเปล่า อยู่โรงพยาบาลไหน” เดลถามด้วยความเป็นห่วง
ฟางส่ายหน้า “เขาตายแล้ว”
“อ้าว แล้วเราต้องไปช่วยที่วัดมั้ย”
“พี่วันชาติบอกว่า เรื่องที่วัดเขามีคนที่ทำงานของพี่บุ๋มมาช่วยอยู่แล้ว เลิกเรียนพรุ่งนี้ให้ไปดูบ้านให้เจ้านายเขาก่อน เพราะเย็นพรุ่งนี้รดน้ำศพ คงกลับดึก คืนถัดไปค่อยไปช่วยที่วัด”
“กูไปด้วย” เดลบอกทันที

ดังนั้นพอเลิกเรียน ฟางกับเดลก็มาที่บ้านทาวน์เฮ้าส์ของตาลาไตด้วยกัน
ก่อนที่จะเริ่มงานทำความสะอาดบ้าน ฟางบอกให้เดลรออยู่ที่ด้านล่าง ส่วนตัวเองเดินขึ้นไปที่ห้องนอนของตาลาไตกับบุ๋ม
ภาพถ่ายคู่กันของทั้ง 2 คนวางอยู่บนโต๊ะหน้ากระจก
ฟางพนมมือไหว้ขอขมาในเรื่องที่ผ่านมา แล้วเดินไปหยิบผ้าสะอาดมาเช็ดรูป ทำความสะอาดห้องนอน

“ฉันไม่รู้เหมือนกันว่าความรู้สึกนี้มันเกิดขึ้นได้ยังไง” ฟางหันไปมองภาพบุ๋มพลางทำความสะอาดต่อไป
“ฉันเห็นเขามาตั้งแต่เด็ก เขาเหมือนพระเอกละครที่มีตัวตนอยู่จริง เขาหล่อ เรียนเก่ง แล้วก็ไม่กลัวใคร ฉันชื่นชมเขาแบบนั้น จนกระทั่งวันที่เขาพาพี่มาหาพ่อใหญ่กับแม่ใหญ่ที่บ้าน ฉันหมดแรงอยากร้องไห้ คิดเอาเองว่า คนที่เขาเป็นแฟนๆ ละครก็คงรู้สึกแบบนี้เวลาที่พระเอกเขามีแฟน มันทำให้ฉันอายที่รู้สึกกับเขาแบบนี้ ก็เลยเลี่ยงได้ก็เลี่ยงคุยกับเขาให้น้อยๆ เจอกันน้อยๆ ฉันจะได้หายบ้าพระเอกละคร จนกระทั่งวันที่.....เขากอดฉันที่ห้องครัวในบ้านใหญ่ ทั้งที่ฉันบอกเขา บอกตัวเอง พี่วันชาติก็เตือนฉัน ฉันก็เลยพยายามหลบหน้า แต่มันก็กลับทำให้พี่รู้สึกได้ ว่าฉันผิดปกติ....”
“ฉันจะต้องไม่เป็นคนเลว พี่กับพี่ตาลรักกัน ฉันเป็นคนที่ผิดปกติ ไม่ควรทำอะไรให้พี่ไม่สบายใจ ฉันก็คิดเหมือนพี่ตาล ว่าถ้าพี่แต่งงานกัน พี่คงเลิกคิดกลัว และฉันคงหายบ้า แต่พี่กลับจากไปแบบนี้.....”
ฟางใช้หลังมือปาดน้ำตา
“ฉันขอโทษที่ไม่เคยเชื่อในสิ่งที่พี่พูด ยกโทษให้ฉันด้วย......”   

เดลที่รออยู่ข้างล่าง มองตาเพื่อนที่แดงก่ำแล้วพูดปลอบใจไปตามเรื่อง
“เขาไปสบายแล้ว”
2 คนช่วยกันเก็บบ้าน ทำความสะอาด เตรียมอาหารค่ำไว้ให้แล้วกลับไปตอน 1 ทุ่ม เช้าวันถัดมาวันชาติโทรศัพท์มาถามข่าวแต่เช้าว่าตาลาไตเป็นอย่างไรบ้าง
"ไม่รู้เหมือนกัน ผมยังไม่ได้เจอเขา"
"อะไรของมึงวะ" วันชาติบ่นมาตามสาย พร้อมกับบอกว่า ตาลาไตบอกว่าสวดแค่ 3 คืนก็จะเผา แล้วจะเก็บกระดูกกลับไปบ้านที่ต่างจังหวัด "กูกับพ่อแม่น่ะ จะไปหาตั้งแต่วันที่รู้ข่าว แต่เขาบอกกูว่าไม่ต้องไป แล้วก็ไม่ต้องค้างเป็นเพื่อน เพราะทางนั้นมีญาติของบุ๋มเขาจัดการอยู่ ให้ไปวันเผาแล้วก็กลับชัยนาทได้เลย กูก็เลยจะถามมึงว่า มึงเจอเขาแล้วเขาเป็นไงบ้าง ไม่ได้เรื่องเลยมึงน่ะ"
"ผมไปซักผ้า ทำความสะอาดบ้าน กับทำกับข้าวไว้ให้ แล้วก็กลับหอ ไม่เจอเขาเลย"
"งั้นกูเตรียมเสื้อผ้าใส่รถไปดีกว่า ให้ค้างก็ค้าง ไม่ให้ค้างก็กลับขัดใจกันไปไม่ดี"
วันชาติมาถึงบ้านตอนบ่ายแล้วตามไปพบกับตาลาไตที่วัด
ฟางแนะนำเพื่อนให้รู้จัก หนุ่มนักศึกษาที่มีความสูงกว่ากันเล็กน้อย แต่มีรูปร่างผอมบางเหมือนกัน
ต่างที่ฟางจะมีสีผิว และใบหน้าที่คมเข้มกว่า

จนถึงวันเผาที่พ่อกับแม่มาจากชัยนาท
จนถึงวันนี้ ยังไม่มีใครเห็นน้ำตาของตาลาไตสักหยด
หากแต่เหมือนตาลาไตจะจมอยู่กับความคิดบางอย่างตลอดเวลา
 
"ไม่ให้พ่อกับแม่อยู่ด้วยจริงๆ น่ะหรือตาล" พ่อถาม
"ไม่เป็นไรหรอก แล้วหมี่เป็นไงบ้าง"
"มันก็อยากตามมากรุงเทพฯ ด้วย แต่พ่อบอกแค่ว่ามางานศพ ให้ฝุ่นกับฝ้ายมานอนบ้านใหญ่เป็นเพื่อนน้องก่อน แล้วสักวัน 2 วันค่อยบอกมันเรื่องบุ๋ม กับให้มันโทรหาเอ็ง"
"ดีแล้ว"
วันชาติบอกกับพี่ชาย "ไม่ต้องห่วงมันหรอก มันรู้อยู่อย่างเดียวว่าอยากมากรุงเทพฯ"
....ไม่อยากพูดต่อให้บาปปากตัวเองว่า หมี่มันไม่ได้อยากให้พี่ชายแต่งงานเลยสักนิด แต่มันคงไม่ได้ดีใจที่พี่ชายไม่ได้แต่งงานเพราะว่าที่เจ้าสาวมีอันเป็นไป....ความรู้สึกซับซ้อนแบบนั้นเด็กแบบหมี่จะมีปฏิกิริยาอย่างไร มันก็คาดเดาได้ยาก....
 
เมื่อรถปิกอัพเคลื่อนออกไปแล้ว ตาลาไตถึงได้หันมาหาคนที่ยืนอยู่ข้างกัน
"ขอบใจทั้ง 2 คนที่ไปดูบ้านให้ แล้วก็มาช่วยงาน"

ฟางยิ้มกว้าง "ฉันกลับเลยนะครับ"
"เดี๋ยวนะ"
ตาลาไตกลับไปลาพ่อกับแม่ของบุ๋ม แล้วขับรถมาส่งฟางกับเดลที่หอพัก
 
กลับเข้าบ้านครั้งนี้ ใจยอมรับแบบไม่มีข้อโต้แย้งเลยว่า บ้านหลังนี้ว่างเปล่า ทั้งที่ก็อยู่คนเดียวมาตลอด บุ๋มยังคงไปๆ มาๆ เหมือนที่ผ่านมา แต่ก็รู้สึกว่าเงียบจนผิดปกติ
ที่ 2-3 วันมานี้ยังมีแรงเคลื่อนไหว และจัดการทุกอย่างไปได้ ก็เพราะมีวันชาติอยู่ด้วย
แต่ตอนนี้....ไม่มีใครเลย...
หลับๆ ตื่นๆ อยู่ที่โซฟาจนกระทั่งเช้ามืดถึงได้อาบน้ำแต่งตัวมาที่ว้ด เก็บกระดูกและบอกลาผู้หญิงที่เปี่ยมไปด้วยความเข้าใจ เสร็จจากที่วัดก็ไปทำงาน แล้วก็เผลอหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา เพื่อที่จะโทรหาใครอีกคนที่ไม่มีลมหายใจแล้ว
ตอนที่เขายังอยู่ ก็ใช่ว่าจะโทรหากันบ่อย ใช่ว่าจะสวีทหวานไปดูหนังฟังเพลงทุกวันหยุด เรียนจบปริญญาโท คิดว่าบุ๋มจะเร่งรัดแต่งงาน แต่บุ๋มกลับบอกว่ายังไม่อยากแต่ง

..........."วันที่บุ๋มไม่อยู่ ตาลคิดถึงใคร"
"คิดถึงงานสิ สำนวนคดีวางอยู่เป็นตั้ง"
เหมือนยังได้ยินเสียงหัวเราะของบุ๋มก้องอยู่
“ไม่ใช่คนยิ้มง่าย แล้วก็เชื่อฟังตาลคนนั้นหรือ”
“เลิกพูดถึงเขาเถอะบุ๋ม เดี๋ยวก็ทะเลาะกันอีก”
“ไม่ทะเลาะก็ได้ เพราะนี่คือคำสั่ง ต้องเป็นฟางนะตาล ไม่ใช่ใครก็ได้ แต่ต้องเป็นฟางเท่านั้น”..........


รู้ว่าบ่ายวันเสาร์แล้ว แต่กลับไม่รู้สึกหิวเลยสักนิด ได้แต่นอนมองภาพในโทรทัศน์ที่เปลี่ยนไปเรื่อยมาตั้งแต่เช้า จนกระทั่งหนุ่มนักศึกษากับกระเป๋าสะพายเดินเข้ามาในบ้านแล้วยกมือไหว้
"ฉันมาซักผ้า"
"อือ"
ตาลาไตรับคำแต่ไม่ยังไม่ขยับตัว ถึงจะรับรู้ว่าฟางมาคนเดียว แต่สมองก็ยังคิดถึงคำพูดของบุ๋มเรื่องฟาง คิดไปเรื่อยเหมือนคนพาล พลิกตัวนอนหันหลังให้คนที่ซักผ้าเสร็จก็มาทำงานบ้านอื่น ๆ
..........ทำไมต้องเป็นฟางเท่านั้น.........
..........ทำไม และ ทำไม........
"พี่ตาล เย็นนี้กินอะไรดี"
ตาลาไตหันไปมองคนถาม ด้วยดวงตาขวาง
ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าอารมณ์มันก้าวไปถึงจุดที่พาลใส่คนที่ไม่ได้รู้เรื่องรู้ราวอะไรคนนี้ได้อย่างไร
เพราะถัาคิดตามคำพูดของบุ๋ม
คนที่ผิดปกติในเรื่องนี้คือตัวเอง
ส่วนฟางก็แค่ทำทุกอย่างไปตามคำสั่ง
....ใช่...นี่คือยิ้มง่ายและเชื่อฟังที่บุ๋มพูดถึง....
แต่ก็ยังพาลอยู่ดี
"ทำมาเถอะ"
ฟางดูงงๆ หันไปมองตู้เย็น แล้วขี่จักรยานออกไปร้านค้า

...เขาเพิ่งเสียแฟนไป แล้วเขาไม่ใช่คนพูดเยอะ หรือมีนิสัยคร่ำครวญ เวลาที่เขาเสียใจมากๆ มันก็คงออกมาแนวนี้มั้ง มึงมีหน้าที่คอยดูเขาอย่างที่พ่อใหญ่กับแม่ใหญ่สั่งไว้....
....ก็ทำได้แค่นี้แหละ จะให้พูดปลอบใจ ก็ไม่รู้จะทำยังไงเหมือนกัน.... 

ส่วนตาลาไตเหลียวมองไปรอบๆ บ้าน แล้วถอนหายใจแรงๆ กับความหงุดหงิดของตัวเอง

...คำพูดของบุ๋มที่วิ่งวนอยู่ในสมอง
ทุกคำพูด...
การที่บุ๋มเชื่อมั่นในลางสังหรณ์ของตัวเอง ที่จะมีชีวิตอยู่ไม่ถึงวันแต่งงาน
และ...ต้องเป็นฟาง..
ยิ่งอยู่คนเดียวมากเท่าไหร่ ก็ยิ่งจมอยู่กับคำพูดของบุ๋มลึกลงไปเรื่อยๆ มากเท่านั้น
 
ฟางกลับมาแล้วก็หุงข้าว ทำกับข้าววางไว้บนโต๊ะ เสร็จก็เดินมาเรียก
"พี่ครับ ข้าวเย็นเสร็จแล้ว ฉันกลับหอนะ"
ตาลาไตมองด้วยหางตา แล้วลุกขึ้น ทั้งที่ยังไม่ได้กินอะไรมาตั้งแต่เช้า แต่กลับยังไม่รู้สึกหิวเลยสักนิด
"ซื้อเบียร์มาหรือเปล่า"
"ไม่ได้ซื้อครับ แต่เห็นมีอยู่ 2 กระป๋องในตู้เย็น พอมั้ยครับ"
"ไม่ได้ซื้อก็ไม่ต้องซื้อ กินเป็นเพื่อนกันก่อน"
"ครับ" ฟางรับคำง่ายๆ เดินไปตักข้าวใส่จานมาวางให้ ยังไม่ทันลงมือกินก็มีโทรศัพท์เข้ามา ฟางย่นคอขอโทษตาลาไตแล้วออกไปคุยโทรศัพท์ข้างนอก ครู่เดียวก็กลับเข้ามา
"ใครโทรมา"
"เพื่อนที่หอน่ะครับ มันจะออกไปข้างนอกกัน"
ตาลาไตขมวดคิ้ว "ข้างนอก ไปกินเหล้ากันน่ะหรือ"
"ครับ"
ตาลาไตจ้องมองฟางด้วยแววตาไม่พอใจชัดเจน "ให้มาเรียนหนังสือ ไม่ได้ให้มาเที่ยว คิดแล้วไม่มีผิดว่าให้ไปอยู่หอ มันต้องเป็นแบบนี้"
ฟางก้มหน้ามองจานข้าวตัวเอง ไม่พูดอธิบายอะไร เพราะมันก็จริงอย่างที่ตาลาไตบอก ไม่ได้เป็นพี่เลี้ยงให้หมี่แล้ว แต่ได้เงินเดือนมากกว่าเดิม ส่วนค่าเทอมแม่ใหญ่เป็นคนส่งให้เรียน
"กินข้าวเสร็จก็นอนอยู่ที่นี่แหละ ถ้ายังรักเที่ยวมากกว่าเรียนก็ไม่ต้องอยู่หอ มาอยู่บ้านนี่แหละ"
....บุ๋มบอกไว้อย่างนี้นี่...
....บุ๋มอีกแล้ว...

ฟางแค่เหลือบตามองตาลาไตแล้วก้มหน้ามองจานข้าวเหมือนเดิม
ที่จริงชีวิตเด็กหอของฟางไม่ได้หวือหวามากนัก เพราะความไม่มีเงินเป็นสาเหตุหลัก คนที่ชวนวันนี้ก็คือเพื่อนที่อยู่ห้องเดียวกัน โทรมาถามถึ่งฝากว่า -จะไปด้วยกันหรือเปล่า ถ้าไม่ไปกูกลับดึกนะ-

แล้วจากที่เดินเข้าบ้านมาจนถึงตอนนี้ ที่ตาลาไตดูนิ่งผิดไปจากเดิมเพราะความเสียใจ และอาจต้องการให้มีใครสักคนอยู่เป็นเพื่อน
กินข้าวเสร็จตาลาไตก็เอาเสื้อยืดกับกางเกงขาสั้นมาส่งให้
ฟางคนว่าง่ายแค่รับมาแล้วเดินขึ้นไปที่ห้องนอนเล็กชั้น 2 ปูที่นอนบนพื้นจัดหมอนเสร็จ ก็ลงมาอาบน้ำ เห็นตาลาไตกลับไปอยู่หน้าโทรทัศน์เหมือนเดิม อาบน้ำเสร็จก็ยกตะกร้าผ้ามารีด

มีความเคลื่อนไหวอยู่รอบตัว คนที่ไม่ค่อยพูดอะไร ได้แต่ก้มหน้าก้มตารับคำสั่ง ทำไปตามที่บอก
ใจมันก็คิดพาลขึ้นมาอีกวูบ....ไอ้คนนี้มันมีสมองหรือเปล่าวะ
มันคิดอะไรเป็นกับเขามั้ย
ทำไมสั่งอะไรก็ได้ตามนั้น
มันสอบเข้ามหาวิทยาลัยได้ยังไง...
คิดเอง พาลเอง หงุดหงิดเอง จนใกล้จะสี่ทุ่มโทรศัพท์ของฟางก็ดังขึ้นอีกครั้ง ฟางกดรับโทรศัพท์แล้วพูดทันที "ไม่ได้กลับหอ อยู่บ้านเจ้านาย เออ พรุ่งนี้กลับ"
พอวางสายคำถามก็มาทันที "เพื่อนหรือแฟน ถึงต้องโทรเช็คกันด้วย"
"เดลไงครับ มันจะมาเอาหนังสือที่ห้องแต่ฉันไม่อยู่ เลยโทรมาถาม"
“คนก่อนโทรมาชวนเที่ยว คนนี้โทรมาจะเอาของ เพื่อนเยอะจริงนะ”
...แล้วกูจะไปอยากรู้อยากเห็น ประชดประชันอะไรกับเขานักหนาวะเนี่ย...
...กูเป็นบ้าของกูคนเดียว ไม่ได้เกี่ยวกับฟางเลยสักนิด...
ตาลาไตปิดโทรทัศน์ลุกไปล้างหน้า เข้านอน
ครู่เดียวก็ได้ยินเสียงปิดประตูห้องนอนเล็กที่ชั้น 2
คนที่ยังคงนอนลืมตามองเพดาน เปลี่ยนใจลุกมาดูบอลคืนนี้ แต่พอลงบันไดมาได้ยินเสียงโทรศัพท์ดังขึ้นอีกครั้ง
มีเสียงพูดคุยดังขึ้น
...ไม่เกี่ยวกับมึงเลยนะตาลาไต ไม่เกี่ยวเลยสักนิด...
แต่ตาลาไตก็เคาะประตู ฟางรีบมาเปิดประตูให้ทั้งที่มือยังถือโทรศัพท์อยู่
มือใหญ่ๆ ชี้ไปที่โทรศัพท์ในมือของฟาง
"วางแล้วครับ เพื่อนโทรมาถามว่าส่งรายงานวันไหนแค่นั้นเอง"
คนตัวโตก้าวเข้ามาในห้องของฟาง ที่บุ๋มเป็นคนจัดไว้ให้ ดวงตาสีเข้มละจากหนังสือเรียนยังวางอยู่ที่พื้นห้อง
"พรุ่งนี้ไปเก็บของที่หอแล้วกลับมาอยู่ที่นี่"
"ขอบคุณครับ แต่ฉันอยู่หอได้"

ตาลาไตมองใบหน้าคนที่ยืนอยู่ข้างหน้าเต็มตา
ภาพที่ทำเป็นมองไม่เห็น
ฟางเป็นคนหน้าตาดี คิ้วสวย จมูกโด่ง ยิ่งริมฝีปากได้รูป
สิ่งที่หัวใจไม่เคยยอมรับ
คำพูดของบุ๋ม แต่เสียงจากหัวใจ คือเสียงของตาลาไตเอง
....ไม่ใช่ใครก็ได้ แต่ต้องเป็นคนนี้....

"อยู่กับพี่"
ฟางมองตาลาไตด้วยแววตาไม่เข้าใจ แต่ยังไม่ทันจะถาม
มือใหญ่ช้อนหลังคอดึงใบหน้าเข้ามารับจูบ เมื่อสองมือดันไหล่ต่อสู้ขัดขืนริมฝีปากยิ่งบดขยี้รุนแรง แล้วผละออก
"พะ...."
จูบซ้ำรุนแรงกว่าเดิม ฟางเงื้อขาเตะที่หน้าแข้งของตาลาไต แต่คนตัวโตแค่ละจูบจับกดล็อกแขน ผลักให้หันหน้าเข้าหาฝาผนัง

ความหวาดกลัวแล่นเข้าสู่หัวใจ
"ปล่อย พี่ตาล ปล่อยฉัน.."
มือทั้ง 2 ข้างถูกง้างออกจากเอวด้านหลัง แล้วกดรวบข้อมือไว้กับฝาผนัง ขาใหญ่แทรกเข้าหว่างกลางใช้ต้นขากดไว้ ทำให้ฟางต้องยืนกางขา
มือใหญ่อีกข้างจับที่อกบาง
ฟางน้ำตาไหลซึม ทั้งกลัวทั้งไม่เข้าใจ เบี่ยงหน้าหนีริมฝีปากที่เข้ามาหา แต่ตาลาไตละมือที่กดข้อมืออยู่เปลี่ยนมาดันคางให้หันมารับจูบ
มือใหญ่ที่อกเปลี่ยนลงมาหาแก่นกายแล้วรูดรั้ง
ยิ่งเบี่ยงตัวหนียิ่งกลายเป็นดันสะโพกเข้าหาคนที่ยืนอยู่ข้างหลัง
ยิ่งปฏิเสธจูบก็ยิ่งเจ็บ
ตาลาไตเลื่อนมือที่รูดแก่นกายช้อนกอบกุมที่ผลแฝด ฟางยิ่งสะอื้นแรง
มือใหญ่เลื่อนกลับมากอบแก่นกายขยับรูดให้
ทั้งที่น้ำตายังไหล ทั้งที่บอกว่าไม่ต้องการ แต่ยอดอกบางกลับแข็งเป็นไตตอบรับนิ้วมือที่นวดเฟ้น แท่งเนื้อที่อยู่ในมือขยายตัวรุ่มร้อน หัวใจเต้นแรงจนแทบออกมาอยู่ข้างนอก

เสียงหอบหายใจอ่อนแรงจนต้องกัดริมฝีปากแน่น
"ฟาง..." เสียงเรียกชื่อติดอยู่ข้างหู เต็มไปด้วยความรู้สึกที่ทำให้ภายในช่องท้องเขม็งเกลียว ภาพในสมองขาวโพลน เรี่ยวแรงทั้งหมดเหือดหายจนต้องทิ้งตัวพิงคนตัวโต

แผ่นหลังสัมผัสที่นอนผืนบาง ตามมาด้วยจูบปากก่อนที่จะพลิกหนีได้ทัน
มือใหญ่สอดเข้าใต้เสื้อนอนบีบคลึงอกบาง แล้วรั้งเสื้อขึ้นเหนือราวนม ตาลาไตก้มลงหาอกบางแต่เพียงแค่แตะปลายลิ้นก็หยุดชะงัก เงี่ยหูฟังเสียงแล้วรีบวิ่งออกไปจากห้องทันที
ฟางเพียงมองประตูห้องที่ปิดลงแล้วขดตัวร้องไห้

....นี่มันอะไรกัน...

ไม่ถึง 2 นาทีตาลาไตก็วิ่งลงมาจากห้องนอนข้างบนแล้วร้องเรียก
"ฟาง ออกมาก่อนเร็ว พี่มีงานด่วนต้องออกไปข้างนอก"
ฟางรีบใส่กางเกงแล้วตามออกมา
"เปิดประตูบ้านให้พี่หน่อย แล้วปิดบ้านให้ดี ถ้ามีคนแปลกหน้ามาวนเวียนหน้าบ้าน ไม่ต้องออกไปดู เดี๋ยวถ้ามีเวลาพี่โทรหา"
ตาลาไตสั่งอย่างรวดเร็ว ขณะที่ฟางได้แต่วิ่งตามลงมา
ก่อนที่จะเปิดประตูบ้านออกไปเลื่อนรถ จู่ๆ ตาลาไตก็หันกลับมาคว้าเอวบางเข้ามากอด จูบปากย้ำอีกครั้ง
"รอพี่นะ"

ฟางยืนมองรถของตาลาไตที่แล่นห่างออกไปแล้วถามตัวเองอีกครั้ง
....นี่มันอะไรกัน...

ตาลาไตกลับมาอยู่ในความพร้อมสำหรับการทำงาน ขณะที่เตรียมอาวุธและอุปกรณ์ หัวหน้าชุดหันมาถามย้ำ
“ไหวแน่นะตาล”
“ไหวครับพี่”
ร.ต.ต.ฉลองเพื่อนเก่าหันมาทัก “มึงทำใจได้เร็วมาก ตั้งแต่วันที่รดน้ำครูบุ๋ม ถึงไม่มีใครเห็นน้ำตามึง แต่ทุกคนก็รู้ว่ามึงเสียใจ คนกำลังจะแต่งงานกัน แต่วันนี้มึงกลายเป็นอีกคน”
“กูไม่ได้ทำใจ กูก็แค่ทำอย่างที่บุ๋มบอก”
“บอกว่าอะไร”
“กูต้องมีชีวิตอยู่ และก้าวไปข้างหน้า อันที่จริงเขาพูดอะไรหลายอย่างที่กูไม่เคยฟัง เพราะคิดว่ามันเป็นเรื่องไร้สาระของผู้หญิง แต่พอวันที่เขาจากไป กูถึงได้รู้ว่าทุกอย่างที่เขาพูดมันคือความจริง เขารู้จักกูยิ่งกว่าตัวกูเอง”
ฉลองหัวเราะหึหึ “ผู้ชายก็อย่างนี้ทุกคน แต่เขายังอยู่ในใจของมึงตลอดไป ไม่มีวันแก่ไปพร้อมกับมึง”

เมื่อถึงบ้านของผู้ต้องสงสัย
เจ้าหน้าที่ชุดสืบเข้าประจำจุด และส่งสัญญาณให้ชุดจู่โจมเข้าปฏิบัติหน้าที่ เสียงร้องตะโกน เสียงต่อสู้ขัดขืนการจับกุม และเสียงปืน
เมื่อเขม่าควันปืนจางลง ผู้ต้องหาถูกควบคุมตัวขึ้นรถ ขณะที่เจ้าหน้าที่ส่วนหนึ่งรวบรวมของกลางหลักฐาน
ตาลาไตงัดช่องว่างที่ฝาผนังห้องแล้วหยิบกระเป๋าหนังออกมา ฉลองรูดซิปเปิดกระเป๋าแล้วรูดปิดตามเดิม
“ข้างนอกมีใครว่างเข้ามาช่วยกันขนของมั้ยวะ” ฉลองเสียงดัง
ตาลาไต เก็บเครื่องมือลงกล่องแล้วเดินออกมาตามคนเข้าไปช่วยฉลองขนของกลางออกมาใส่รถ

กว่าจะกลับเข้าสำนักงาน จนถึงเขียนรายงาน เวลาก็ผ่านไปข้ามวัน

เข้าบ้านกลางดึก
ฟาง...คนที่คิดว่าเขาจะคอยอยู่ที่บ้าน ก็ไม่ได้อยู่
อาจไปเที่ยวกับเพื่อน
อาจไปทำรายงานอยู่กับเพื่อน
เมื่อต้องอยู่คนเดียวทุกสิ่งทุกอย่างย้อนกลับไปสู่เวลาเดิม การกระทำเดิมๆ ขังตัวเองให้อยู่ในคำพูดของบุ๋ม
....เพราะเราดึงดันที่จะแต่งงานให้ได้ บุ๋มถึงต้องตาย....เพราะเราเอง...

--- จบตอนที่ 5 ---

ขออภัยคุณผู้อ่านที่เข้ามาก่อน แล้วเจอท้ายเรื่องสั้นกุด ประหนึ่งคนเขียนอารมณ์ไม่ดี คือถัาคุณมาแล้วเจอท้ายเรื่องแบบนี้มีสาเหตุเดียวคือ "ไม่รู้จะเขียนอะไรดี"
แล้วผมเขียนอะไรล่ะ ตัวร้ายหรือ นี่ไง เขากำลังทำหน้าที่อยู่ คุคุ
ส่วนเดล ชื่อของเขามาจาก ริเวนเดลใน  hobbit แต่ตอนที่เขียน ๆ ไปก็เกิดอาการฟุ้งว่าชื่อนี้มันเป็น เดลต้า ได้ด้วยนี่หว่า
อย่าว่าแต่คุณรู้สึกเหมือนกำลังถูกกดทับเลย ผมคนช่วยเขียนก็รู้สึกอึดอัด อยากให้บรรยากาศแบบนี้มันผ่อนคลายไปเร็ว ๆ แน่นอนว่ามันต้องอีกพักใหญ่ ถึงใหญ่มาก ก็มันยังอีกตั้งนานกว่าจะผ่านภาคนี้ไปได้นี่นะ
ผมเคยบอกพี่ไจฟ์ว่า ลองเขียนรักหวานแหววดูมั้ย เขาบอกว่า เคยเขียนแล้ว ทอมกับชุนไง ...ซึ่งหมายความว่า ....เฮ้อ........
อยากกินบลูเบอรี่จัง...อยากกินติมชาเขียวด้วย....คุกกี้ข้าวโอ้ตก็ดีนะ..นอกเรื่องละ หายเครียดหรือยัง 5555


ขอบคุณที่ติดตามและให้คำแนะนำครับ
พบกันวันอาทิตย์ครับ
ไจฟ์กับที

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 5 หน้า 6 (14/06/56)
เริ่มหัวข้อโดย: puppyluv ที่ 14-06-2013 07:59:21

ไชโย!!!
น้าตาลสู้ๆ
น้าตาลสู้ตาย
ตื้อเท่าน้านนนนนนน
ชูป้ายไฟ :mc4:
กระหน่ำเป็ดรัว
ชอบเดลอีกคน :impress2:

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 5 หน้า 6 (14/06/56)
เริ่มหัวข้อโดย: --รมยกร-- ที่ 14-06-2013 08:17:58

ส่วนตัวก็ยังรู้สึกไม่ชอบตาลอยู่ดี การตายของบุ๋มอาจจะเป็นทางออกให้ตาล
แต่นั่นแหละ ถ้าบุ๋มไม่ตาย ทั้งสองก็ต้องแต่งงานกัน แต่งทั้งที่มีใจให้ฟาง คอยหลบๆ ซ่อนๆ งั้นเหรอ เราว่ามันไม่ใช่นะ

ตาลควรจะชัดเจนมากกว่านี้ ถ้าตาลยังเป็บแบบนี้ เราว่าสถานการณ์มันก็ยังอึมครึมเหมือนเดิมแหละ เพราะความโลเล ความใจอ่อนของตาลเอง วันนี้ปัญหาบุ๋มหมดไป  แล้วอนาคตล่ะ หมี่คือปัญหาต่อไป ตาลอาจไม่รักหมี่แบบนั้น แต่ปฏิเสธไม่ได้ว่าตาลเอ็นดูและสงสารหมี่มากพอสมควร แล้วไอ้ความสงสาร บวกกับความไม่เด็ดขาดนั่นแหละั ทำให้ทุกอย่างมันเป็นแบบเดิิมอีก


เพิ่มเติม เกลียดความคิดตาล กับคำพูดที่ว่า "ทำตามที่บุ๋มบอก" แง่งง...บางที่เราว่าตาลเนี่ย น่าโดนจับกดมากกว่านะ

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 5 หน้า 6 (14/06/56)
เริ่มหัวข้อโดย: hpsky ที่ 14-06-2013 09:06:49

เกือบไปแล้วฟางเอ้ยยยย   :mew6:
ตาลมากไปป่ะ ยังไม่เคยบอกเคยพูดถึงความรู้สึกกัน ทำอะไรตามความคิดตัวเองตลอด :m16:

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 5 หน้า 6 (14/06/56)
เริ่มหัวข้อโดย: maemix ที่ 14-06-2013 09:25:43

พี่ตาลทำอย่างนี้กับฟางได้ไง เกือบไม่รอดแล้วฟาง
แต่พี่ตาลยังไม่ชัดเจน  ให้เวลากับตัวเองและฟางบ้าง

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 5 หน้า 6 (14/06/56)
เริ่มหัวข้อโดย: aehJTS ที่ 14-06-2013 09:25:59

ไปไม่เป็นเลยงานนี้เหมือนช็อคไปกับตาลด้วย
แบบทุกอย่างเกิดขึ้นเร็วจนตั้งรับไม่ทัน :a5:

 :pig4: คะ

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 5 หน้า 6 (14/06/56)
เริ่มหัวข้อโดย: Wordslinger ที่ 14-06-2013 09:43:01

ในความรู้สึกของดิฉัน ตัวร้ายของนิยายเรื่องนี้คือตาลาไตเอง เหมือนความผิดแปลกต่างๆ ที่กำลังเกิดขึ้น มันหมุนอยู่รอบตัวตาลาไต และได้ดึงเอาคนอื่นที่ไม่รู้เรื่องให้ตกลงมาในวังวนเดียวกันนี้ ทั้งที่มีบุ๋ม แต่ก็ไปยุ่งกับฟาง คือพฤติกรรมของเขามันบ่งบอกถึงลักษณะนิสัยบางอย่างที่ไม่ค่อยน่าพิสมัยเท่าใดนัก

ปล. พี่อยากกินเหมือนน้องทีเลยค่ะ   :mew1:

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 5 หน้า 6 (14/06/56)
เริ่มหัวข้อโดย: malula ที่ 14-06-2013 09:55:38

จะอยู่หรือตายบุ๋มก็มีอิทธิพลทางความคิดกับตาลอยู่ดี
สงสารก็แต่ฟางที่ต้องมารองรับอารมณ์ ถึงจะเป็นแค่เด็กในบ้านมันก็มีหัวใจ รักเป็น เจ็บเป็น

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 5 หน้า 6 (14/06/56)
เริ่มหัวข้อโดย: jiki ที่ 14-06-2013 10:00:51

บรรยายกาศแบบ มืดมนทั้งเรื่อง มีไฟหลอดไส้ดวงเดียว โฟกัสเรื่อง...มืดมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
อึดอัดด้วย
สงสารฟาง โดนปั่นหัว โดนบังคับ พอกำลังบิ้วต์อารมณ์เสียใจร้องไห้ ก็มาโดนขัดจังหวะแบบมึนๆ โอ๊ย//ทึ้งหัว ไอ้ตาลนี่ความคิดวุ่นวายชะมัด

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 5 หน้า 6 (14/06/56)
เริ่มหัวข้อโดย: PAAPAENG~ ที่ 14-06-2013 10:13:42

ครูบุ๋มน่ากลัววววววว
นี่เล่นเอาขนลุกเลยนะ!
มีลางสังหรณ์หรือเห็นอนาคตล่ะนั่น...

ทีนี้น้าตาลก็ต้องใส่เกียร์เดินหน้า
ห้ามถอยหลัง
แต่ไม่ได้หมายถึงให้ปล้ำเด็กนี่หว่า...

หมี่จะเป็นยังไงเนี่ย
ถ้ารู้ว่าคนต่อจากครูบุ๋มคือฟาง
โอย...ไม่อยากให้หมี่ต้องร้ายกับฟางเลย TwT

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 5 หน้า 6 (14/06/56)
เริ่มหัวข้อโดย: nongrak ที่ 14-06-2013 10:27:34

ตาลนี่คิดแบบผู้ชายแท้นะ ไม่ว่าอะไรก็กดไว้ก่อน 5555

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 5 หน้า 6 (14/06/56)
เริ่มหัวข้อโดย: MiSS-U ที่ 14-06-2013 10:37:03

เกือบไปแล้ว แต่ก็ดี
เพราะหากตาลฝืนใจ  ฟางคงจะเสียใจมากกว่านี้
พูดคุยกันก่อนดีกว่านะ

บวกเป็ดและรอ

 :hao7:

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 5 หน้า 6 (14/06/56)
เริ่มหัวข้อโดย: sukie_moo ที่ 14-06-2013 11:21:49

 เกือบไปแล้วฟาง

ตาลไมทำงี้หว้า 

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 5 หน้า 6 (14/06/56)
เริ่มหัวข้อโดย: TIKA_n ที่ 14-06-2013 11:23:35

ลางสังหรณ์ของบุ๋มเกิดขึ้นจริง ๆ แล้ว แต่สาเหตุมาจากการที่กำลังจะแต่งงานจริง ๆ น่ะเหรอ ถ้าไม่จัดพิธีแต่งงาน แต่อยู่กับตาลไปเรื่อย ๆ ก็จะไม่เกิดอะไรขึ้นงั้นเหรอ เพราะอะไร แต่เรื่องเหนือธรรมชาติ พิสูจน์อะไรไม่ได้อย่างนี้ ก็จะลบหลู่ไม่ได้เหมือนกัน อืม แต่ยังไงซะบุ๋มก็ไปสบายแล้วล่ะนะ คนที่ยังอยู่นี่สิ ทั้งตาล และ ฟาง ต่างโทษว่าเป็นความผิดตนที่ไม่ยอมเชื่อบุ๋ม จนเกิดเรื่องขึ้น ทั้งคู่จะต้องแบกรับความรู้สึกผิดไปอีกนานเท่าไหร่ น่าเห็นใจกว่าคนที่จากไปเสียอีก
ตอนนี้ยังหมี่ยังไม่รู้เรื่องบุ๋ม ยังไม่เห็นปฎิกิริยาของหมี่ ว่าจะรู้สึกยังไง แต่คงไม่้ร้ายกาจขนาดดีใจที่บุ๋มตายจากไปหรอกนะ
่ตาลนี่ จะว่ายังไงดี มาโมโห พาลอะไรกับฟางนักหนา ตัวเองไม่เคยชัดเจน แล้วจะมาเอาอะไรกับคนที่ไม่มีปากมีเสียงอย่างฟาง พอจะพูดจะทำอะไรทำไมต้องคิดว่าบุ๋มบอกไว้อย่างนั้น อย่างนี้ ตลอดเลย ตกลงคนที่ไม่รู้จักคิดเองนี่ฟาง หรือ ตัวตาลเองกันแน่ ตอนบุ๋มอยู่ไม่เคยยอมรับใจตัวเอง พอบุ๋มไม่อยู่แล้ว ถึงยอมรับ พอยอมรับก็เกิดความต้องการงั้นเหรอ สิ่งที่ทำกับฟาง เหมือนแค่ความต้องการทางกาย ฟางจะคิดยังไงจะคิดแค่ว่าตาล จะแค่เอาตัวเองเป็นแค่ที่ระบายรึเปล่า น่าสงสารฟางมาก ๆ ถ้าตาลรักฟางจริง ควรให้เวลากับทั้งตัวเอง และฟาง ค่อย ๆ เริ่มปรับความเข้าใจ เคลียร์ให้ชัดเจนกับความรู้สึกของทั้งคู่แล้วค่อยพัฒนาความรักกับฟางมากกว่านี้นะ
ตัวร้ายทำหน้าที่อยู่แล้วเหรอ ใครอ่ะ ถ้าสำหรับเราตอนนี้ร้ายสุดก็ ตาล เองน่ะแหละ หมั่นไส้สุด ๆ เลย อยากซัด  :beat: หรึือว่า เดล จะมามีบทบาทสำคัญอะไรในเรื่องนี้นะ เดาที่ไรผิดทุกทีเลยอ่ะ  บรรยากาศอึมครึุมของคู่นี้จะมีต่อไปจนเกือบจบภาคหนึ่งเลยเหรอเนี่ย อ้า อึดอัด ๆ  แต่ก็จะตามอ่านต่อไป รอวันที่น้องฟางของเรามีความสุขซะที  หมี่จะร้ายก็ร้ายไปแต่อย่ามาร้ายกับฟางของเราจะได้มั้ย จะเป็นไปได้มั้ยเนี่ย ฟางเลี้ยงหมี่มาตั้งแต่เล็ก ๆ นะ สงสารฟาง  :mew6:
อยากอ่านหวานแหวว ๆ เดี๋ยวไปตามหา ทอมกับชุน อ่านดีกว่า ขอบคุณคนเขียน ไจฟ์กับที ค่ะ รอวันอาทิตย์น้า  :3123: :L2: 

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 5 หน้า 6 (14/06/56)
เริ่มหัวข้อโดย: yaninjinna ที่ 14-06-2013 11:56:24

ผิดคาดนิดหน่อย นึกว่าคุณบุ๋มจะไปแบบ ป่วยระยะสุดท้าย ไม่นึกว่าจะเป็นอุบัติเหตุ  :hao5:

ไม่ชอบพระเอกเรื่องนี้เลยค่ะ บอกตรง โดยเฉพาะตอนนี้ โกรธจนอยากหาไม้ตีให้หายหล่อ

รอตอนต่อไปค่ะ

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 5 หน้า 6 (14/06/56)
เริ่มหัวข้อโดย: goosongta ที่ 14-06-2013 12:28:22

มันไม่เหมือนลางสังหรณ์เลย เหมือนบุ๋มตั้งใจจะตายมากกว่า
ถ้าเป็นลางสังหรณ์เค้าพูดกันแค่ครั้งเดียวนะที่เคยเจอ แต่นี่บุ๋มพูดบ่อยมาก
เป็นอุบัติเหตุแน่ๆเหรอ

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 5 หน้า 6 (14/06/56)
เริ่มหัวข้อโดย: Yukisae ที่ 14-06-2013 12:43:22

จงบอกที่อยู่ของตามมาเดี๋ยวนี้ :fire:
ทำแบบนี้ได้ไงเนี่ยยยย
สงสารบุ๋ม เหมือนจะรู้ตัวเองว่าจะมีอะไรเกิดขึ้น
รอหมี่มาช่วยคลี่คลายความเครียด
++จ้า
ป่ะพี่เลี้ยงติม3ถ้วยเลย เอาที่อยู่ตาลมา 5555

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 5 หน้า 6 (14/06/56)
เริ่มหัวข้อโดย: Aoya ที่ 14-06-2013 12:46:31

ตาลคงอยู่ในช่วงเวลาสับสน

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 5 หน้า 6 (14/06/56)
เริ่มหัวข้อโดย: konnarak ที่ 14-06-2013 13:46:30

เครียด

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 5 หน้า 6 (14/06/56)
เริ่มหัวข้อโดย: love2y ที่ 14-06-2013 14:06:26

ลึกๆแล้วนึกเสียดายที่บุ๋มจากตาย อยากให้จากเป็นมากกว่า

แต่อย่างว่าแหล่ะ ถ้าจากเป็นคงมีปัญหามากกว่านี้แน่ๆเลย -*-

คาดว่าตอนต่อๆไป ตาลต้องบังคับใจฟางก่อนที่จะเต็มใจแน่ๆ

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 5 หน้า 6 (14/06/56)
เริ่มหัวข้อโดย: Gokusan ที่ 14-06-2013 14:25:07

เอ่อ...รวดเร็วเกินกล่าว
ทั้งเรื่องบุ๋มและความรู้สึกวนเวียน

บางทีการจมอยู่กับความคิดก็ทำให้เราขาดสติได้เหมือนกัน
พอมีเรื่องแทรกเข้ามาก็อาจทำให้เราหลงลืมว่าเรากำลังให้อีกคนรอ
กลายเป็นว่าคนรอเขารอไม่ได้แล้ว...ไม่ใช่ไม่อยากรอ แต่เวลาก็คือเวลา
ต่อให้เขาอยากจะเชื่อจะฟังแค่ไหน...ไม่ว่ายังไง ทุกคนย่อมมีเวลาเป็นของตัวเอง

หลายคน หลายเรื่อง หลายสิ่ง...บางอย่างปล่อยให้คอยเวลาได้ แต่บางอย่างไม่
อยู่ที่ว่าเราจะรู้ตัวตอนไหนและจัดการอย่างไร...เวลารักษาไม่ได้ทุกอย่าง

...ทำไมวันนี้ดูจริงจังหว่า ท่าจะอินอึน... ^^

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 5 หน้า 6 (14/06/56)
เริ่มหัวข้อโดย: =นีรนาคา= ที่ 14-06-2013 15:06:56

สงสารฟาง  :mew4:

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 5 หน้า 6 (14/06/56)
เริ่มหัวข้อโดย: lizzii ที่ 14-06-2013 15:55:33

บอกได้คำเดียว อึ้งเลย

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 5 หน้า 6 (14/06/56)
เริ่มหัวข้อโดย: indy❣zaka ที่ 14-06-2013 16:14:27

หมั่นไส้ตาล 
หาว่าฟางไม่มีสมอง  คิดเองไม่เป็น   เราว่าคนที่ไม่มีสมองคือตาลมากกว่านะ
ตั้งแต่เมื่อก่อน  ไม่รู้ใจตัวเองว่ารักใคร แล้วทำตัวไม่ดีกับฟางทั้งๆที่มีบุ๋มอยู่ทั้งคน   
พอมาคราวนี้เอาคำพูดของบุ๋มมาบังหน้า แล้วทำยังงี้ใส่ฟางอีก

ถ้าสุดท้าย ตาลไม่เหลือใคร  จะไม่แปลกใจเลยนะ   เฮ้อ  :เฮ้อ:

แต่ทั้งนี้ทั้งนั้น สงสารฟางอ่ะ 
ฟางเป็นเด็กนิสัยดีมาก  ไม่น่าจะต้องกลายมาเป็นที่รองรับอารมณ์พาลๆของตาลแบบนี้เลย   :m16:

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 5 หน้า 6 (14/06/56)
เริ่มหัวข้อโดย: KURATA ที่ 14-06-2013 18:14:40

ตามอ่านทันแล้วววว
ชอบฟางอ่ะ ไม่รู้ดิชอบเคะทุกคนของนิยายคุณ jivetea มันน่ารัก น่าแกล้งดี หึหึ
รอดูหมี่ว่าจะร้ายยังไง

รอตอนต่อไปจ้า ขอบคุณหลายๆ

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 5 หน้า 6 (14/06/56)
เริ่มหัวข้อโดย: Takarajung_TK ที่ 14-06-2013 18:31:36

เอิ่ม เพิ่งรู้สึกหวานก็ตรงไอติมชาเขียวนี่ล่ะ

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 5 หน้า 6 (14/06/56)
เริ่มหัวข้อโดย: CarToonMiZa ที่ 14-06-2013 20:06:00

จู่โจมเร็วไปนะนายตาล o22

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 5 หน้า 6 (14/06/56)
เริ่มหัวข้อโดย: why yyy ที่ 14-06-2013 20:22:14

นี่มันอะไรกัน??

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 5 หน้า 6 (14/06/56)
เริ่มหัวข้อโดย: Anyann ที่ 14-06-2013 20:23:04

ตอนนี้กำลังนั่งนึกว่าป่านนี้ฟางจะกำลังทำอะไร คิดอะไร รู้สึกยังไง เพราะสิ่งที่ตาลทำเนี่ย มันมีอิทธิพลกับฟางมากเลยนะ คงไม่แปลกถ้ามันจะทำให้ฟางอึดอัดด้วยความไม่เข้าใจที่มันมากขึ้นทุกที

ส่วนตาลนี่ ชักจะเห็นด้วยกับหลายๆความเห็นแล้วว่า หมอนี่มันตัวร้ายนี่นา ทั้งมีแฟนอยู่แล้วแต่กลับมาเทียวไล้เทียวขื่อคนอื่น แถมยังพาลใหญ่โตกับคนที่ยอมเค้าแทบทุกอย่างอีก แต่ก็พยายามหยวนๆกันไปค่ะ คนเรามันก็มีลักษณะนิสัยที่แตกต่างกัน ถึงเรื่องนี้ไม่ดี เค้าก็ยังมีเรื่องอื่นที่ดีๆอยู่อีกเยอะ เอาใจช่วยให้ตาลตั้งตัวได้เร็วๆ ฟางจะได้ไม่โดนลูกหลงไปด้วยสักที
 :mew1:

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 5 หน้า 6 (14/06/56)
เริ่มหัวข้อโดย: cinquain ที่ 14-06-2013 20:30:31

อ่านแล้วรู้สึกว่าตาลเป็นคนเห็นแก่ตัวอ่ะ
คิดอะไรก็เอาตัวเองเป็นที่ตั้งก่อนแบบไม่คิดถึงคนอื่นเลย

อ่านตอนนี้แล้วอยากตื๊บละค่ะ!!

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 5 หน้า 6 (14/06/56)
เริ่มหัวข้อโดย: skynotebook ที่ 14-06-2013 21:08:55

แง่ๆๆ ไมอ่านแล้วอึดอัดไปด้วยไงก็ไม่รู้แฮะ

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 5 หน้า 6 (14/06/56)
เริ่มหัวข้อโดย: fangkao ที่ 15-06-2013 04:02:34

ผู้หญิงที่เปี่ยมไปด้วยความเข้าใจ  ตาลไม่ได้ใช้คำว่ารัก อยากรู้จริงๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ บทสรุปจะเป็นแบบไหน เรื่องนี้พระเอก กับนายเอกคล้ายกับเรื่อง never let you go ออกแนวไม่ค่อยหวาน

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 5 หน้า 6 (14/06/56)
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 15-06-2013 11:47:27

ไม่ค่อยได้เข้ามานาน เห็นเรื่องใหม่ของ คุณไจฟ์ทีแล้วเข้ามาจิ้มก่อน แล้วจะกลับไปอ่านต่อ
 :pig2: :pig2: :pig2:

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 5 หน้า 6 (14/06/56)
เริ่มหัวข้อโดย: mystery Y ที่ 15-06-2013 22:06:17

มันแน่นอกไม่รู้จะยกออกไปไว้ไหน หมั่นไส้พระเอกยังไม่รู้ ฮ่ะๆ

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 5 หน้า 6 (14/06/56)
เริ่มหัวข้อโดย: เพื่อนบ้าน ที่ 15-06-2013 22:26:31

เอาจริงก็แอบใจหายนะเนี่ย บุ๋มตายจริงอ่ะ แม่นไปนะเซนส์นาง
คือแบบเข้าใจความรู้สึกตาลตอนไปรับบุ๋มเลยนะ
เป็นเหมือนกันตอนที่เห็นคนที่จากไปอีกครั้ง อารมณ์ไม่อยากเชื่ออ่ะ
แต่ทั้งนี้ทั้งนั้นหมั่นไส้ตาลอ่ะ คือผู้ชายแบบนี้น่าโดนตบอ่ะ
เหตุผลก็คือ ... เหมือนที่หลายๆคนเม้นท์นั่นแหละ เยอะ !!

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 5 หน้า 6 (14/06/56)
เริ่มหัวข้อโดย: cinquain ที่ 16-06-2013 06:08:57

มารออ่าน ^^  :katai4:

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 5 หน้า 6 (14/06/56)
เริ่มหัวข้อโดย: tuek ที่ 16-06-2013 08:45:41

ตาลแกจะเอายังไงเนี่ย
เหนื่อยกับตาลมันจริงๆ

หัวข้อ: "Yes,I love him" ตอนที่ 6 หน้า 7 (16/06/56)
เริ่มหัวข้อโดย: MyTeaMeJive ที่ 16-06-2013 09:15:56

ตอนที่ 6

เหมือนตกอยู่ในกรงที่มองไม่เห็น กักขังไว้ทั้งตัวและหัวใจ ได้ยินแต่เสียงของบุ๋มวนเวียนซ้ำไปซ้ำมา เหมือนคำที่ด่าตัวเอง
เพราะกูเอง ไม่ใช่ใครที่ไหนเลย
กูคือคนที่ฆ่าบุ๋ม
กูมันเห็นแก่ตัว

ตาลาไตนอนเหยียดยาวอยู่กลางบ้าน ลืมตามองเพดานนิ่งๆ รู้สึกตัวเมื่อฉลอง เพื่อนตำรวจเตะเข้าที่ซี่โครง
“ห่า ตาล มึงนอนนิ่งๆ จนกูเข้ามาถึงตัวแบบนี้กูคิดว่ามึงตายไปแล้วซะอีก”
“ยัง” คนที่นอนอยู่ตอบสั้นๆ
“แล้วมึงเป็นอะไร ถึงไม่ไปทำงาน 3 วันแล้วกูโทรตามก็ไม่รับสาย”
“.....”
ฉลองนั่งลงข้างๆ คนที่นอนนิ่ง
“พออยู่คนเดียวแล้วจิตตกหรือมึง”
“.....”
“งั้นกูมีเรื่องให้มึงจิตตกกว่าเดิม”
ตาลาไตเพียงแค่เบนสายตามามองเพื่อน
“นายเรียกประชุมทั้งชุด เพราะของกลางหายอีกแล้ว”
ฉลองพูดเหมือนคนที่ไม่รับรู้สภาพของตาลาไตที่นอนหมดสภาพอยู่กับพื้นบ้าน หนวดเคราครึ้ม ทั้งยังเหมือนไม่ได้อาบน้ำและไม่ได้กินข้าว

ตาลาไตเพียงแค่ส่งเสียงรับรู้ที่จมอยู่ในคอ แต่ยังไม่ยอมขยับตัว ฉลองก็เลยดึงมือให้ลุกขึ้น
“ลุกไปอาบน้ำ โกนหนวดโกนเครา แดกข้าว แล้วไปหาเจ้านาย บุ๋มตายไปแล้ว มึงจะทรมานตัวเองอดข้าวให้ตายตามเขาไป เขาก็ไม่ฟื้นขึ้นมาได้อีกหรอก”
“กูฆ่าบุ๋ม”
ฉลองทำเสียงสูง ขณะที่ทั้งดึงทั้งลากคนตัวโตเข้าไปในห้องน้ำ
“บุ๋มรถคว่ำ ขณะที่มึงกำลังทำงาน มึงไม่ได้ฆ่าเขา”
“กูฆ่าเขา ทั้งที่เขาพูดเป็นสิบๆ ครั้ง ว่าเขาจะอยู่ไม่ถึงวันแต่งงาน แต่กูก็ยังดึงดันจะแต่งกับเขาให้ได้”
“แล้วถ้าไม่แต่งเขาจะไม่ตายหรือไง” ฉลองย้อนให้ “จะบุ๋ม จะมึง หรือกูยังไงสักวันก็ต้องตาย เลิกคิดคร่ำครวญเป็นละครโทรทัศน์ แล้วไปรายงานตัวดีกว่า ห่า หายไป 3 วันติดต่อไม่ได้แบบนี้ มึงโดนพักราชการแน่ๆ ทั้งของกลางหาย ทั้งหายหัว”

เพราะนอนนิ่งๆ อยู่อย่างนั้นข้ามวันข้ามคืน พอขยับลุกขึ้นก็เวียนหัว ตามมาด้วยอาการต่างๆ ที่ฟ้องว่าไม่มีแรง สมองมึนงง แต่ยังได้ยินเสียงบ่นของเพื่อนที่หน้าห้องน้ำ กับเสียงปิดเปิดประตูห้องออกไป
พอบอกกับตัวเองว่าเรายังมีงานหน้าที่ที่ต้องรับผิดชอบอยู่ ร่างกายมันก็เคลื่อนไหวไปได้เอง
แต่ถามว่าสมองยังคิดอยู่มั้ย ตอบว่ายังคิดอยู่ และยังไม่ให้อภัยตัวเอง
แล้วมันเกี่ยวอะไรกับฟาง
ไม่รู้ ไม่อยากคิด ไม่อยากหาคำตอบ
....ทำไมถึงต้องเป็นฟาง...
ตาลาไตเคาะหน้าผากตัวเองแรงๆ เรียกสติกลับคืนมา
“เป็นอะไร ของมึง” ฉลองที่กำลังขับรถหันมาถาม
“ไม่รู้”
ตาลาไตตอบสั้นๆ เหมือนเดิม แต่ฉลองพยักหน้าเข้าใจ เท่าที่เคยพบเจอมา หลายคนที่สูญเสียคนรักกะทันหัน ก็จะมีอาการแบบตาลาไต
ช่วงงานศพพบเจอคนมากมายจะสามารถจัดการงานต่างๆ ให้ผ่านไปด้วยดี แต่เมื่อต้องกลับบ้านไปอยู่คนเดียวตามลำพังก็จะรู้สึกเหงา และคิดโทษตัวเอง
“กูว่ามึงไม่ควรอยู่คนเดียว เพราะเวลาที่มึงอยู่คนเดียวแล้วมึงจะเป็นบ้า”

ตาลาไตเองก็ยอมรับ ว่าการอยู่คนเดียวทำให้วนเวียนอยู่กับการโทษตัวเองซ้ำแล้วซ้ำเล่า
“ให้กูมาอยู่เป็นเพื่อนสักวันสองวันมั้ย”
ตาลาไตส่ายหน้า ฉลองก็ยื่นข้อเสนอใหม่
“แล้วน้องชายมึงกับเด็กคนที่ไปวิ่งช่วยงานบุ๋มล่ะ”
“กูไม่ใช่เด็กๆ แล้ว วันชาติมันต้องทำสวน ส่วนฟางมันคงมาตอนเสาร์อาทิตย์”
“เพราะมึงไม่ใช่เด็กๆ ไง แล้วทุกคนก็ประมาทคิดว่ามึงทำได้ ลืมไปว่ามึงกำลังจะแต่งงานกันอยู่แล้ว แล้วพอเขาจากไปแบบฉับพลัน มึงถึงได้มาโทษตัวเองเวลาที่อยู่คนเดียว”
ตาลาไตหลับตาแล้วลูบหน้าตัวเองแรงๆ
พยายามสลัดความคิดวกวนแล้วเตรียมตัวให้พร้อมสำหรับการเข้าไปคุยกับหัวหน้างาน

วันที่เลวร้ายยังคงไม่ผ่านไปง่ายๆ เพราะของกลางที่หายไปในครั้งนี้ คือเงินสด 2 แสนบาทที่ยึดจากบ้านของผู้ต้องหา
เป็นครั้งที่ 3 แล้วที่ของกลางที่เป็นเงินสดหายไป
“กูทำตามระเบียบคือต้องพักงานรอสอบสวนกันทั้งชุด” หัวหน้าบอกลูกน้องทุกคนแต่หยุดมองตาลาไตนิ่งๆ “ตาล กูรู้ว่ามึงเพิ่งเสียแฟนไป แต่มึงก็กลับมาทำงานได้ดี แล้วมึงก็กลับไปแย่กว่าเดิม อย่างที่ฉลองบอกกู ขอให้รู้ว่ากูและทุกคนเป็นห่วงมึงมาก ช่วงที่พักงาน กูอยากให้มึงกลับไปอยู่บ้าน”
ตาลาไตได้แต่รับคำสั่ง ขณะที่ฉลองตบไหล่เบาๆ ให้กำลังใจ “มึงจะกลับบ้านวันไหน”
“อีกสัก 2-3 วัน”

ก่อนที่จะเดินออกจากห้องประชุม เพื่อนร่วมทีมคนหนึ่งพูดขึ้นมาลอย ๆ
“เวลาแบบนี้กูนึกอยากติดต่อกลุ่มตำรวจเก่าจริง ๆ”
“ตำรวจเก่าไหน” ฉลองหันไปถาม
นายตำรวจคนแรกตอบด้วยน้ำเสียงกระซิบ “ก็ที่เขาเล่าว่าทำงานอาสาช่วยหลวงอยู่นี่ไง ให้เขามาตรวจสอบลับ ๆว่าใครเอาเงินไป”
“เพ้อเจ้อ” ฉลองเหยียดปาก “เรื่องเล่าเหลวไหล ตำรวจแก่ ๆไม่ตับแข็ง ก็เป็นมะเร็งปอดจะเอาเรี่ยวแรง เอาสมองที่ไหนมาช่วยงานหลวงได้อีก”

ตาลาไตได้ยินบทสนทนา แต่ก็แค่ฟังผ่านไป อย่างที่ฉลองบอกน่ะแหละ คนวัยเกษียณที่ไหนจะอยากมาทำงานกินอุดมการณ์แบบนี้อยู่อีก เงินก็ไม่ได้ทั้งยังต้องเสี่ยงภัย นี่เป็นเพียงเรื่องเล่าเหลวไหลจริง ๆ
นอกจากนี้ในใจของตาลาไต ยังไม่คิดที่จะกลับบ้านเลยสักนิด
กลับไปเพื่อบอกกับพ่อและแม่ว่ากูอ่อนแอขนาดไหนน่ะหรือ
ไม่มีทาง....

แต่ในวันถัดมาคนที่ขับรถมาจอดหน้าบ้านคือวันชาติ
“ใครเป็นอะไรมาไม่บอกกันก่อน” พี่ชายทักขณะที่เปิดประตูบ้านให้น้องชาย
“มารับกลับบ้านน่ะสิ”
พี่ชายมองหน้าน้องชายนิ่งๆ คิดในใจว่า ฉลองคงโทรไปบอกกัน
“กูไม่ใช่เด็กๆ จะได้มารับกลับบ้าน”
“เออ รู้แล้วน่า” วันชาติบอกผ่านๆ แล้วก็เข้าเรื่องทันที “ไหนๆ ก็พักงานแล้ว กลับบ้านไปช่วยฉันเก็บผักเก็บผลไม้ขายดีกว่า”
“กูไม่ได้เกี่ยงเรื่องทำงานสวน งานไร่ แต่กูยังมีเรื่องต้องจัดการทางนี้อยู่อีก”
“เรื่องอะไรล่ะ”
“มีเพื่อนชวนไปสอนหนังสือ กูยังคิดไม่ตกว่าจะออกจากตำรวจแล้วไปสอนหนังสือเลยดีมั้ย”
“ห๊ะ” วันชาติทำตาโต “ไม่มีดาวบนบ่า พ่อใหญ่ได้เอาไม้ตะพดฟาดหัวแตก พี่แค่โดนพักงานไม่ใช่หรือไง เขายังไม่ได้บอกว่าพี่ทำผิดนี่"
“กูก็รู้” ตาลาไตเปิดตู้เย็นรินน้ำให้น้องชาย

......ยังไงวันชาติก็ยังเป็นคนที่คุยกันได้สะดวกใจ สบายปากมากที่สุด ที่สำคัญ...ความช่างซักช่างคุยของวันชาติทำให้ความคิดวกวนเรื่องบุ๋มจางลงไป กลายเป็นเรื่องที่คิดจะทำในอนาคต
“แต่เพื่อนชวนไว้ช่วงเดือนก่อน แล้วว่าที่จริงกูเพิ่งคิดเรื่องนี้ได้ตอนที่มึงเดินเข้าบ้านมานี่แหละ”
น้องชายพยักหน้าเข้าใจแต่เหมือนกำลังโยกตัวมากกว่าพยักหน้า

“เปลี่ยนงาน แล้วพี่อยากขายบ้านด้วยมั้ย ดูบ้านที่มันมีบริเวณ ไม่ใช่ทาวน์เฮ้าส์น่ะ”

พี่ชายส่ายหน้า “ไกลไปหรือเปล่า ก็กูเพิ่งบอกมึงว่ากูยังไม่ได้ตัดสินใจเรื่องเปลี่ยนงาน บางทีเขาอาจได้คนแล้ว”
“สำคัญกว่านั้นคือพ่อใหญ่”
“นั่นแหละ”
มีเสียงรถเข้ามาจอดหน้าบ้าน คนที่มาคือฉลองที่แวะมาหา
“ดูดีกว่าเมื่อวานนี่หว่า” ฉลองแซว “กูบอกแล้วว่า มึงต้องมีคนอยู่เป็นเพื่อน”
“มึงโทรหาวันชาติหรือ”
“เออ กูค้นเบอร์จากโทรศัพท์มึงเมื่อวาน ตอนที่มึงเข้าห้องน้ำไง” ฉลองบอกโดยไม่สะทกสะท้าน “แล้วตกลงจะกลับบ้านเมื่อไหร่”
“อีกสักวันสองวัน ยังไม่แน่”
“อ้าว” ฉลองหันมาหาวันชาติ “ปล่อยมันอยู่คนเดียว เกิดมันเป็นมนุษย์ผักขึ้นมาอีก ไม่มีใครอยู่ด้วยได้แห้งตายคาบ้าน แล้วนี่เอ็งหนีพ่อมาได้กี่วันล่ะ”
วันชาติขำสำนวนเพื่อนพี่ชาย “2 วัน บอกเขาไว้ว่าพรุ่งนี้จะกลับ”
ฉลองหันไปมองหน้าเพื่อน ยังไม่ทันจะถามตาลาไตก็ชิงถามก่อน “แล้วมึงล่ะ”
“ยังไม่ได้คิด”
ฉลองตอบขณะที่หันไปมองทางอื่น ทำให้ตาลาไตรู้ว่าเพื่อนมีแผนการณ์เกี่ยวกับอนาคตของตัวเองอยู่แล้ว แต่คงเพราะเป็นห่วงกัน ก็เลยพักแผนไว้ก่อน
“มึงไม่ต้องห่วงกูหรอก เราก็แค่พักงานในระหว่างรอการสอบสวน ยังไม่ได้ให้ออกจากราชการนี่หว่า”
ฉลองยิ้มมุมปาก “แล้วถ้ายังไม่กลับบ้าน ยังไม่เก็บของ พวกมึงจะออกไปไหนกันหรือเปล่า”
“ฉันเพิ่งเข้าบ้านมาก่อนพี่นิดเดียวเอง”
“แดกเหล้ากันดีกว่า”
ฉลองชวนทันที ทำเอาตาลาไตถึงกับหันไปมองนาฬิกาที่ฝาผนัง ยังไม่สิบโมงเช้าเลย ตาลาไตไม่เคยกินเหล้าในเวลานี้ แต่ฉลองสามารถกินได้ทุกเมื่อที่อยากกิน

วันชาติเดินเข้าครัวแล้วหันมามองพี่ชายที่นั่งคุยอยู่กับฉลอง
...ทำไมเวลาอย่างนี้กูถึงอยากให้ไอ้ฟางมันเป็นคนที่อยู่ตรงนี้ ทั้งที่หน้าที่นี้มันหน้าที่น้องชายอย่างกู...
...ที่จริงก็โทรหามันตั้งแต่เช้าแล้ว ทั้งที่รู้อีกเหมือนกันน่ะแหละ ว่าวันนี้มันมีเรียน....
วันชาติส่ายหน้าให้ตัวเอง...
...กูนี่สันดานเสีย ใช้ให้ฟางดูแลพี่ชายจนทำเองไม่เป็นเสียแล้ว....
...โทษไอ้คนดีนั่นก็แล้วกันที่มันชอบตามใจ...

ฟางกดวางสายโทรศัพท์จากวันชาติ แล้วหยิบหนังสือเรียนเดินออกมาจากห้องพัก เจอเดลที่กำลังเดินมาพอดี
“อ้าวกูกำลังจะเดินมาตามมึง”
“กูเพิ่งคุยโทรศัพท์กับพี่วันชาติน่ะ” ฟางตอบแล้วเดินกลับมาด้วยกัน
“ใครเป็นอะไรอีกหรือไง”

เดลทบทวนในใจ ที่เจอกันวันก่อนในงานศพ
ฟางเล่าว่า พี่ตาลที่เป็นเจ้านาย เป็นลูกชายคนโต ส่วนพี่วันชาติเนี่ย ฟางบอกว่าเป็นพี่ งั้นก็แสดงว่าพี่วันชาติต้องเป็นคนที่น่าคบหามากกว่าแน่ๆ
“วันนี้เลิกเรียนมึงไปไหนหรือเปล่า”
ฟางหันมาถาม
“เปล่า”
“งั้นไปบ้านเจ้านายกูเป็นเพื่อนกันหน่อย”
เดลเลิกคิ้วสูง “ไปก็ได้ จะให้กูไปช่วยล้างบ้านหรือไง”
“ไม่หรอก เผื่อต้องช่วยกันเก็บของน่ะ เพราะพี่วันชาติบอกว่า งานของพี่ตาลมีปัญหาจะมารับกลับบ้าน”

ปากบอกกับเพื่อนว่าให้ไปช่วยกันเก็บของ แต่ในใจกลับรู้สึกเป็นกังวลหากจะต้องอยู่ด้วยกันตามลำพัง
ไม่ใช่ว่าจะหวงตัวหรือเล่นตัว
เพราะใจน่ะมันยกให้เขาไปนานแล้ว ทั้งที่พยายามดึงมันกลับมา สุดท้ายก็ยังคงคิดถึงแต่เขา
คิดถึงแต่เรื่องเมื่อคืนนั้น...
เรื่องที่ทำให้คิดเข้าข้างตัวเอง ว่าคือคนที่เขาต้องการ
และเป็นเรื่องที่ทำให้ต้องบอกตัวเองว่าสมควรไปให้ไกล เพราะเราก็เป็นได้แค่ตุ๊กตายาง
และยังมีเรื่องของพี่บุ๋ม....
ตอนที่พี่บุ๋มอยู่ เขาคือคู่รักที่กำลังจะแต่งงานกัน
ถึงแม้ว่าวันนี้พี่บุ๋มจะไม่อยู่แล้ว แต่มันสมควรแล้วหรือที่จะเข้าไปเสนอหน้า ฉวยโอกาสในวันที่เขาพบกับความสูญเสีย
เลวได้ขนาดนั้นเชียวหรือ
ที่ควรทำคือช่วยปลอบใจ
ไม่ใช่สวมรอย...

แต่เพราะตาลาไตยังไม่กลับบ้าน ตอนที่สองหนุ่มมาที่บ้านถึงได้เห็นชายหนุ่มรูปร่างสูงใหญ่ 3 คนล้อมวงดื่มเหล้ากันอยู่ที่ในบ้าน
ฟางเดินเข้าบ้านพร้อมกับแนะนำเดลให้ฉลองรู้จัก แล้วก็พากันเลี่ยงเข้าไปในครัวทันที
“ไม่เห็นมีท่าทีว่าจะกลับบ้านเลยนี่หว่า” เดลถามเพื่อนที่เริ่มงานล้างเครื่องครัวที่พี่วันชาติทิ้งไว้ทันที
“เดี๋ยวรอถามพี่วันชาติ”
ฟางบอกสั้นๆ แล้วหันมาบอกเพื่อน “มึงดูในตู้เย็น มีพวกเครื่องต้มยำมั้ย”

เดลก้มหาของในตู้เย็น คนรูปร่างสูงใหญ่ก็ก้าวเข้ามาครัว
“ทำไมมาวันธรรมดาได้”
“พี่วันชาติโทรไปบอกเมื่อเช้าว่าเลิกเรียนให้ฉันมาช่วยเก็บของเก็บบ้าน เพราะพี่อาจต้องกลับชัยนาทน่ะครับ”
“ยังหรอก ยังมีเรื่องต้องจัดการก่อน”
ตาลาไตคุยกับฟาง หันไปมองหนุ่มอีกคน แล้วก็หันกลับมาหาฟางเหมือนเดิม
...คนที่ยืนรอรับคำสั่งเหมือนที่ผ่านมา
ยิ้มเล็กๆ ปรากฏที่มุมปาก “ค้างหรือเปล่า”
ฟางหันไปหาเพื่อน “ว่าไง”
“มึงมีเสื้อนอนให้กูยืมมั้ยล่ะ”
“มีสิ อยู่ข้างบน”
ตาลาไตพยักหน้า “ไปเปลี่ยนเสื้อเสียก่อน แล้วค่อยลงมากินข้าว”

ฟางเปลี่ยนเสื้อเสร็จก็ขึ้นไปทำความสะอาดห้องนอนของตาลาไตที่ชั้น 3 ส่วนเดลลงมาที่ครัว
พอเห็นว่าเดลลงมาคนเดียว ตาลาไตก็ลุกจากวงเหล้า เดินขึ้นบ้านไปหาคนที่ไม่ได้ลงมาด้วย
“ขอบใจที่มา”
ฟางหันมาทำหน้าตางงๆ แล้วคลี่ยิ้มกว้าง
“ที่จริงถ้าไอ้เดลไม่มาด้วย ฉันคงโทรมาบอกพี่วันชาติว่ามาไม่ได้”
“พี่น่ากลัวขนาดนั้น”
ฟางไม่ตอบคำ ทั้งก้มหน้ามองไม้กวาดในมือ
ตาลาไตเดินช้าๆ เข้าไปหา “พี่ขอโทษ”
“พี่ไม่ต้องขอโทษฉันหรอก พี่ก็แค่ล้อเล่น”
“พี่ไม่เคยล้อเล่นกับฟาง ฟางน่าจะรู้ดีที่สุด ว่าตลอดมาพี่พยายามควบคุมตัวเองเวลาที่อยู่กับฟางมากขนาดไหน และพี่ก็รู้ดีว่า การที่กอดฟางแบบนั้น แล้วผละทิ้งไปง่ายๆ แบบนั้นมันเลวที่สุด พี่ขอโทษที่ทำไม่ดีกับฟางครั้งแล้วครั้งเล่า”
คนตัวใหญ่ก้าวเข้ามาหยุดยืนอยู่ข้างหน้า
“เดลมัน....เดลมันทำครัวไม่เป็น ฉันลงไปช่วยมันดีกว่า”
ตาลาไตหัวเราะเสียงจมอยู่ในคอเมื่อฟางลุกลนเปลี่ยนเรื่องคุย
“เดลคือคนที่โทรมาชวนกินเหล้าหรือเรื่องทำรายงานนะ”
“กินเหล้าครับ”
“อ้อ.....” ตาลาไตลากเสียงยาว และคาดว่าจะแสดงอาการหรี่ตา พร้อมกับกอดอก ทำให้ฟางเกาหน้าผากตัวเอง
“ฉันก็ไม่ได้ไปกับมันหรอก เพราะไม่มีตังค์ กินฟรีเกรงใจมัน”
“แต่ตอนนั้นบอกว่าเคยไป”
“เคยไป 2 ครั้งแล้วก็ไม่ได้ไปอีก”

คำถาม คำตอบ ลักษณะการพูดคุยเหมือนกับทุกวันที่ผ่านมาไม่มีผิดเพี้ยน เว้นแต่เสียงในหัวใจที่บอกว่าให้รออีกนิด
......ให้เรามั่นใจตัวเองอีกนิด ว่าความรู้สึกนี้ไม่ได้เกิดจากการที่บุ๋มพูดอยู่ทุกวัน ว่าต้องเป็นคนนี้

ตาลาไตบอกให้ฟางทำงานต่อ แต่ก่อนที่จะก้าวออกจากห้องก็บอกอีกครั้ง
“ขอบใจที่มา”

เวลาที่รู้สึกเหมือนชีวิตกำลังดิ่งลงเหว แต่ยังมีน้อง มีเพื่อน และมี....คนนี้อยู่ด้วยทำให้รู้สึกว่า การดิ่งลงครั้งนี้มันไม่ได้รุนแรงมากนัก
ยังพอมีกิ่งไม้ให้โหน แล้วเหนี่ยวให้กลับขึ้นมายืนใหม่ได้ไม่ยากนัก

วันชาติเดินเข้ามาทักทายหนุ่มเหนือที่ก้มๆ เงยๆ อยู่ในครัว
“เรียนคณะเดียวกับฟางหรือไงเรา”
“ครับ”
“เออ ไว้วันหยุดกลับไปเที่ยวบ้านสวนกัน”
“แล้วไว้วันสงกรานต์พี่ไปเล่นน้ำปี๋ใหม่เมืองบ้านผมปะล่ะ”
“มึงคนเชียงใหม่หรือ”
“ถูกต้องแล้วเจ้า”
“คนเชียงใหม่ที่กูรู้จักกินเหล้าเก่งเป็นน้ำ”
เดลส่ายหน้า “ผมไม่เก่งขนาดนั้นหรอกพี่ ว่าแต่พี่เหอะ กินตั้งแต่กี่โมงเนี่ย”
“ตั้งวง ตั้งกะก่อนเที่ยง”
หนุ่มเหนือทำตาโต “โห แล้วนี่เย็นแล้ว พี่แต่ละคนยังดูเฉยๆ กันอยู่เลย”
ฉลองหัวเราะเสียงดังขณะที่ลุกตามมาในครัว
“แทบจะไม่ได้กินน่ะสิ คุยกันตั้งแต่เรื่องการเมืองยันละคร”
เดลยิ้มยิงฟัน “งั้นผมไปซื้อน้ำแข็งให้นะ”
“เออ” ฉลองบอกแล้วส่งเงินให้
ส่วนวันชาติเงยหน้าขึ้นไปมองข้างบนแล้วบอกกับเดล
“มึงไปกับกูเหอะ อยากกินกระเพราไข่เยี่ยวม้า ไอ้ฟางมันทำอร่อย”
“ผมละไม่ได้เรื่องเลยเรื่องทำกับข้าวเนี่ย” เดลบอกขณะที่เดินตามวันชาติออกไปนอกบ้าน

เมื่ออยู่ตามลำพัง ฉลองเดินออกไปที่รถของตัวเอง เปิดท้ายรถ แล้วหยิบกระเป๋าใบขนาดย่อมออกมา…… 

......จบตอนที่ 6 .......

ใครๆ ก็รักพระเอกเรื่องนี้เนอะ  :m13: ช่างน่าภูมิใจยิ่งนัก
อะนั่นแน่ กำลังคิดว่าเรื่องนี้มีแต่คนร้ายอยู่หรือเปล่า ถ้าไม่คิดก็ผ่านไป แต่ถ้ากำลังคิดอยู่ละก็ถั่วต้มแล้วคร๊าบบบบบบบบบบบบบบบ
เราทุกคนต่างก็มีตัวตนร้าย ๆซุกซ่อนอยู่ด้วยกันทั้งนั้น อยู่ที่ว่าเขาหลับหรือตื่นอยู่เท่านั้นเอง
 พบกันวันอังคารนะครับ
พี่ไจฟ์กับนายน้ำชา

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 6 หน้า 7 (16/06/56)
เริ่มหัวข้อโดย: maemix ที่ 16-06-2013 09:39:01

ปล่อยน้าตาลเขาไปสักพัก มึนดีจังเรื่องนี้
ส่วนอีตาฉลองหิ้วกระเป๋าออกมาข้างในมันคืออะไร
อย่าาหาเรื่องให้พี่ตาล(กลัวว่าจะเป็นเงินของกลาง) แค่นี้ก็จะเป็นผักอยู่แล้ว
หรือแค่กระเป๋าใส่เสื้อผ้าธรรมดา

ขอบคุณไจฟ์กับน้องที รอตอนต่อไปค๊า

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 6 หน้า 7 (16/06/56)
เริ่มหัวข้อโดย: MiSS-U ที่ 16-06-2013 09:43:08

ฉลองนี่น่าสงสัยเนอะ ดูท่ากระเป๋าใบนั้นจะมีอะไร รึเปล่า :katai5:

ตาลบอกตัวเองว่ารออีกนิด เราก็จะรอ แต่ระวังน้องจะโดนงาบไปซะก่อนนะ  :laugh:

บวกเป็ด

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 6 หน้า 7 (16/06/56)
เริ่มหัวข้อโดย: mystery Y ที่ 16-06-2013 09:57:39

ยังคงหมั่นไส้พระเอกต่อไป ฮ่ะๆ ไม่รู้สิ นั่นล่ะ...

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 6 หน้า 7 (16/06/56)
เริ่มหัวข้อโดย: Maewjunsu ที่ 16-06-2013 10:03:32

ฉลองท่าทางน่าสงสัยไปหยิบกระเป๋าอะไรที่รถ หรือจะเป็นเงินของกลางที่หายไป ถ้าให้เดาคิดว่าฉลองเป็นตัวร้ายแน่เลย ฟางกับตาลดูแล้วค่อยๆปรับตัวเข้าหากัน และเหมือนจะเห็นคู่รองรึเปล่าคู่วันชาติกับเดล รอตอนต่อไป

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 6 หน้า 7 (16/06/56)
เริ่มหัวข้อโดย: jiki ที่ 16-06-2013 10:07:32

คำว่า"ตุ๊กตายาง" มันแรงมากเลยนะ. ดูถูกตัวเองขนาดนั้นเลยหรือ

แล้วฉลอง เอ็งขโมยเงินแล้วป้ายสีเพื่อนรึไง. เพื่อนเอ็งยิ่งทำตัวมีพิรุจน์อยู่

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 6 หน้า 7 (16/06/56)
เริ่มหัวข้อโดย: Yukisae ที่ 16-06-2013 10:14:24

มีแต่คนร้ายเหรอ งึมๆๆๆ ฉลองรึเปล่า
ตอนนี้เป็นตอนที่ตาลน่าหมันไส้น้อยที่สุด
ของกลางหายไปได้ยังไง
++จ้า

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 6 หน้า 7 (16/06/56)
เริ่มหัวข้อโดย: goosongta ที่ 16-06-2013 10:17:54

ฉลองจะทำอะไรหรือเปล่าเนี่ย อดคิดไม่ได้ว่าเอาของกลางมายัดเยียดความผิดให้ตาลหรือเปล่า

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 6 หน้า 7 (16/06/56)
เริ่มหัวข้อโดย: CarToonMiZa ที่ 16-06-2013 10:40:37

มันลุ้นได้ทุกตอนซิน่าเรื่องนี้ :z2:

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 6 หน้า 7 (16/06/56)
เริ่มหัวข้อโดย: lizzii ที่ 16-06-2013 10:50:43

ตื่นเต้นนะเรื่องนี้ ?!?
ใครกันที่ร้าย แล้วฟางกับตาลจะเข้าใจกันมั้ย
ฉลองเอากระเป๋าอะไรออกมา โอ้ยย ปมเยอะ

รอวันอังคาร หุหุ

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 6 หน้า 7 (16/06/56)
เริ่มหัวข้อโดย: cinquain ที่ 16-06-2013 11:10:00

จะเหมือนอย่างที่เคยเดาไหม ถ้าฉลองร้ายจริง
ในกระเป๋าต้องเป็นเงินของกลางที่หายไปแน่นอน
(พอเหมาะกับที่ตาลมันไม่ไปทำงานสามวันที่ผ่านมาด้วย)
หรือถ้ามองโลกในแง่ดี ฉลองจะมาค้างเป็นเพื่อน?
อย่างหลังนี่ไม่ค่อยมีน้ำหนักเท่าไหร่ ขนาดว่าเองนะคะนี่
(ถ้าเป็นจริง อะไรคือแรงจูงใจล่ะ?)

พูดถึงกะเพราแล้วอยากกิน ^^ หาคนทำอร่อยๆยากมาก
ยังไม่เจอเจ้าไหนที่ทำถูกใจเลย ที่กรุงเทพฯที่กินแล้วถูกใจก็
ที่โรงแรมบูรพาค่ะ สมัยก่อนไปกรุงก็พักที่นี่กับพ่อแม่ เขาทำ
ผัดกะเพราอร่อยสุดละ ไม่รู้โรงแรมยังมีอยู่หรือเปล่านะคะ

ขออภัยนอกเรื่องเยอะเลย ^^

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 6 หน้า 7 (16/06/56)
เริ่มหัวข้อโดย: malula ที่ 16-06-2013 12:27:16

คนใกล้ตัวเป็นคนร้ายหรอกรึ ไม่น่าเลย อย่าบอกว่าโยนความผิดให้น้าตาลนะ ทำเพื่อ?

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 6 หน้า 7 (16/06/56)
เริ่มหัวข้อโดย: tuek ที่ 16-06-2013 14:34:27

ให้เวลากับตาลอีกสักหน่อย

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 6 หน้า 7 (16/06/56)
เริ่มหัวข้อโดย: snowboxs ที่ 16-06-2013 16:52:44

น้องฟางนิสัยน่ารักจังเลย

ว่าแค่ฉลองไปหยิบเป๋าไรหว่า

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 6 หน้า 7 (16/06/56)
เริ่มหัวข้อโดย: TIKA_n ที่ 16-06-2013 17:21:03

ช่วงนี้ชีวิตตาลรู้สึกมีแต่ปัญหารุมเร้า  ที่จริงลาออกแล้วไปอยู่ที่บ้านกับครอบครัวน่าจะดีกว่าอยู่คนเดียวแล้วหมกมุ่นนะเนี่ย
ตอนนี้รู้สึกดีกับตาล เกี่ยวกับเรื่องของฟางขึ้นมาหน่อย สมควรแล้วที่มาขอโทษฟาง คิดถูกแล้วที่จะรอ รอให้มั่นใจในตัวเองและมั่นใจว่าจะไม่ทำให้ฟางเสียใจ มั่นใจว่ารักฟางจริง ๆ ไม่เกี่ยวกับบุ๋มหรือใคร เมื่อถึงตอนนั้น ค่อยเริ่มต้นกับฟางตั้งแต่แรกใหม่ในฐานะคนรักนะตาล เพียงแต่ก็ต้องเตรียมรับมือกับความร้ายกาจของหมี่ด้วยสิน้าเนี่ย เฮ้อ
พี่วันชาติ กับ เดล นี่ มีซัมธิง อะไรกันรึเปล่าน้า แหมอยากให้พี่วันชาติคู่หมี่แต่คงยาก คู่เดลก็โอเคนะ แหะ คิดไปไกล เค้าเพิ่งรู้จักกันเองแท้ ๆ
ไอ้หย๋า ทิ้งท้ายไว้ที่พี่ฉลองทำตัวมีพิรุธ กระเป๋าอะไรเนี่ย ขอให้ไม่มีอะไรทีเท้อ ไม่อยากให้พี่ฉลองเป็นตัวโกงเลยอ่ะ เครียดได้ตลอด ๆ เลยอ่ะ เรื่องนี้ แงงงง

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 6 หน้า 7 (16/06/56)
เริ่มหัวข้อโดย: kyoya11 ที่ 16-06-2013 18:25:09

ตอนนี้ไม่มีหมี่ รู้สึกดี...ทำไมว้า :hao7:

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 6 หน้า 7 (16/06/56)
เริ่มหัวข้อโดย: why yyy ที่ 16-06-2013 22:35:39

รอตอนต่อไปอยู่นะ ^_^

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 6 หน้า 7 (16/06/56)
เริ่มหัวข้อโดย: mr_longza ที่ 17-06-2013 00:17:15

 o13

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 6 หน้า 7 (16/06/56)
เริ่มหัวข้อโดย: hpsky ที่ 17-06-2013 00:21:30

ดูท่าทุกคนจะสงสัยฉลอง เค้าก็สงสัย  :hao4:

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 6 หน้า 7 (16/06/56)
เริ่มหัวข้อโดย: fangkao ที่ 17-06-2013 04:48:42

ฉลองแกร้ายแน่ๆๆๆๆๆๆๆๆ คิดยัดเงิน พ่อดอกบัวงานนี้จะว่ายังไงเนี่ย แต่คงมีแผนอะไรแน่ๆเลย

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 6 หน้า 7 (16/06/56)
เริ่มหัวข้อโดย: aehJTS ที่ 17-06-2013 11:14:22

ฉลองแกกำลังจะทำอะำไร o12

 :pig4: คะ

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 6 หน้า 7 (16/06/56)
เริ่มหัวข้อโดย: KURATA ที่ 17-06-2013 11:36:18

นายฉลองนี่ แปลกๆ เนอะ

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 6 หน้า 7 (16/06/56)
เริ่มหัวข้อโดย: puppyluv ที่ 17-06-2013 12:34:38

โอ้! ฉลองจะทำอะไร :katai1:
+และเป็ดพร้อมชาเขียวปั่น บีบวิปครีมเยอะๆ

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 6 หน้า 7 (16/06/56)
เริ่มหัวข้อโดย: Gokusan ที่ 17-06-2013 13:37:02

หืมมมม เหมือนจะดีขึ้น...
แต่อึนมากกกก - -"

อ่านแล้วก็ให้อยากเดา...^^"
แต่ก็นะ...อย่าดีกว่า ถูกผิดจะเสียเรื่องเปล่าๆ

เอาเป็นว่า...ต้องผ่านเกือบวิกฤติชีวิตไปให้ได้ ^^V

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 6 หน้า 7 (16/06/56)
เริ่มหัวข้อโดย: Anyann ที่ 17-06-2013 15:31:54

อ่านตอนนี้แล้วดูหวานๆสบายๆแฮะ (ทำลืมตอนตาลเป็นผักตอนต้นๆเรื่อง 55)

เห็นด้วยอย่างแรงว่าผู้ชายในเรื่องนี้ดูมีแต่คนดีๆน่าคบหา ฮิฮิ

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 6 หน้า 7 (16/06/56)
เริ่มหัวข้อโดย: toshika ที่ 17-06-2013 18:18:12

กลัวกระเป๋าของอิฉลองจังฮื่ออออออออออออ


อย่าเป็ฯแบบที่คิดนะ สงสารพี่ตาลอ่ะ

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 6 หน้า 7 (16/06/56)
เริ่มหัวข้อโดย: from_mars ที่ 17-06-2013 23:01:21

กระเป๋าอะไรอ่ะ?
มาลงชื่อช้า ขออภัยครับ

ชีวิตมีร้าย จงหยิบมาใช้เฉพาะยามจำเป็น (เดี่ยวจะติดเป็นนิสัยนะคะ) นี่ไม่รู้บอกตัวเองหรืออย่างไร กร้ากกก

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 6 หน้า 7 (16/06/56)
เริ่มหัวข้อโดย: cinquain ที่ 18-06-2013 05:46:29

วันอังคารมาแล้ว ^^
ทุกทีเห็นมาแต่เช้าเลยแวะมาดู
แล้วจะไปตามอ่านที่ทำงานละกันหรือไม่ก็
ตอนเย็นโน่นเลยนะคะ  :กอด1:

หัวข้อ: "Yes,I love him" ตอนที่ 7 หน้า 8 (18/06/56)
เริ่มหัวข้อโดย: MyTeaMeJive ที่ 18-06-2013 07:55:53

ตอนที่ 7

ทุ่มเศษๆ กินข้าวเสร็จ ฉลองก็กลับบ้าน
ฟางกับเดลช่วยกันเก็บล้างของจากวงเหล้า ส่วนวันชาติถือเหล้าแก้วเดียวเดินไปนอนไขว้ขา กระดิกเท้าอยู่บนโต๊ะหินอ่อนหน้าบ้าน
ตาลาไตหัวเราะน้องชายแล้วเดินเข้าบ้าน “กูคิดว่าวันนี้มึงจะไม่นอนกินเหล้าแล้วเสียอีก”
“ทำไมจะไม่ล่ะพี่ นอนกินเหล้า ดูดาวแบบนี้สบายสุดๆ เสียแต่ดาวกรุงเทพฯ มันไม่สวยเหมือนบ้านเรา”

เดลหันมานินทากับเพื่อน “หน้าตาไม่เห็นจะโรแมนติกเลยสักนิด”
“เขาเป็นคนแบบนั้นแหละ”
“เออ ผิดกับเจ้านายมึง เขาเคยพูดเล่น พูดหัวกับใครมั้ยน่ะ”
“ก็มีบ้าง แต่ที่จริงเขาใจดีนะ เขารับเด็กมาคนนึง ที่กูสอนการบ้านให้ตอนอยู่บ้านนอกน่ะ คนทั้งหมู่บ้านนินทากันว่าเขาไปทำผู้หญิงท้อง แล้วก็อะไรไม่รู้เยอะแยะหลายเรื่อง เขารู้แต่ก็ไม่เห็นว่าจะว่าอะไร ปล่อยให้คนพูดกันไป”
“แล้วเขารักเด็กที่เลี้ยงมาหรือเปล่า”
“รักสิ อยากได้อะไรก็หาให้ คนถึงพูดกันว่าเป็นลูกของเขาเอง”
เดลพยักหน้า “ดีว่ะ”
“เออ” ฟางตอบรับขณะที่หันไปมองเพื่อนที่เดินออกไปจากครัว

เดลนั่งลงที่เก้าอี้หินอ่อนข้างวันชาติ แหงนมองดาวบนท้องฟ้า
“ดาวที่บ้านผมก็สวยกว่าที่กรุงเทพฯ เหมือนกัน”
“แต่ที่บ้านกูสวยกว่าบ้านมึง เพราะบ้านกูอยู่บ้านนอก  บ้านมึงอยู่ในเมือง”
วันชาติเถียงทันที
“รู้ได้ไงว่าผมอยู่ในเมือง”
“กูมั่วน่ะสิ” วันชาติตอบแล้วหัวเราะร่วน ทำให้เดลต้องหัวเราะตามไปด้วย
หนุ่มผิวใสหันไปมองในบ้านแล้วลดเสียงถามวันชาติ
“ฟางมันมีแฟนอยู่ที่บ้านหรือเปล่า”
วันชาติเบรกเสียงหัวเราะทันที ละสายตาจากดาวบนฟ้า มาที่หนุ่มคนที่อยู่ข้างๆ
“ถามมันเองสิ”
“เคยถามมันแล้ว แต่มันบอกว่า ไม่มีหรอก”
“กูก็ว่าไม่มี” วันชาติตอบจริงจัง นึกเป็นห่วงพี่ชายอยู่ลึกๆ เพราะเดลมันใกล้ชิดกับฟางมากกว่าพี่ชาย “มึงชอบฟางหรือไง”
“ชอบสิ ชอบมาตั้งแต่รับน้อง เคยบอกมัน มันก็หัวเราะเพราะมันคิดว่าผมชอบมันแบบเพื่อน”
“มึงก็เลยสวมรอยเป็นเพื่อนสนิทคิดไม่ซื่อกับมันไปเรื่อยๆ”

เสียงที่พูดมันห้วนขึ้นโดยไม่รู้ตัวเมื่อคิดถึงภาพเมื่อหลายปีก่อน ที่พี่ชายกอดฟางในห้องครัวที่บ้าน ในวันที่พี่บุ๋มยังอยู่
คิดถึงสายตาและความเป็นห่วงที่พี่ชายมีให้ฟางอย่างสม่ำเสมอ
คิดถึงเจ้าหมี่ ที่ทั้งชีวิตรู้อยู่อย่างเดียวว่า ไม่อยากให้พี่ตาลมีเมีย
....นี่มันอะไรกันนักกันหนา ของพี่ตาลกับไอ้ฟางวะเนี่ย!....

“ผมเรื่อยๆ ก็เพราะอยากรู้ให้ชัดหรอก เพราะไม่เห็นว่าฟางจะเคยมองใคร แต่รู้อย่างนี้ผมก็ไม่รอแล้ว พี่จะหาได้ที่ไหน คนซื่อแบบฟาง”
“เหรอ”
วันชาติลุกนั่งบนโต๊ะ หมุนตัวหันมาหาเดลที่นั่งเก้าอี้อยู่
“กูก็คนบ้านนอกซื่อๆ เหมือนกันนะ ไม่คิดชอบกูบ้างหรือไง”
เพราะวันชาตินั่งอยู่บนโต๊ะ ทำให้ต้องก้มหน้าลงมาหาเดล กลิ่นเหล้าฉุนปะทะจมูก เดลก็ผุดลุกขึ้นทันที

“มึงมันสมองถั่ว ไม่รู้หรือไงว่า ฟางไม่ใช่ของมึง แต่มึงเป็นของกู”
วันชาติพูดย้ำ

ตอนที่ฟางเดินออกมาจากครัว เห็นแต่เพื่อนก้าวเข้ามาในบ้านด้วยใบหน้าแดงจัด พอเห็นว่าฟางมองอยู่ ก็ตวัดหางตากลับไปมองคนที่ก้าวตามเข้ามา
“กูจะกลับหอ มึงจะกลับด้วยมั้ย”
“อ้าว”
ฟางดูงง มองเดลคนอารมณ์ไม่ดี สลับกับพี่วันชาติที่ดูอารมณ์ดีแบบไม่น่าไว้ใจ
“ทำไมล่ะ เป็นอะไร”
เดลไม่ตอบเพื่อน แต่เดินตรงขึ้นไปที่ห้องนอน ก่อนที่ฟางจะก้าวตามเพื่อน วันชาติก็ดึงมือไว้
“ใจดีให้ถูกเรื่อง ตามใจให้ถูกคน ไม่งั้นมึงจะต้องเสียใจไปตลอดชีวิต”

ฟางได้แต่วิ่งตามเพื่อนขึ้นไปที่ห้อง เห็นตาลาไตยืนอยู่ที่หน้าห้อง ท่าทางเหมือนรู้ทุกเรื่อง
“เดลมันจะกลับไปนอนที่หอครับ”
ตาลาไต ก็แค่พยักหน้า แล้วก็ยืนนิ่งๆ เหมือนเดิม
“พี่อยู่กับพี่วันชาติได้นะครับ”
“ได้สิ”
แต่ฟางยังดูห่วงหน้าพะวงหลัง มองในห้องนอนที มองตาลาไต แล้วก็หันไปมองบันได
ท่าทางจะตัดสินใจไม่ถูกว่าจะคุยกับใครก่อนดี
มือใหญ่จับศีรษะโยกแล้วเปลี่ยนเป็นโอบกอด
“พี่ยังไม่กลับชัยนาท จะมาเมื่อไหร่ก็มา”
“พี่ไม่เป็นไรแน่นะครับ”
“เออ พี่มีไอ้วันชาติอยู่ด้วย แต่ถ้าจะเป็นอะไรขึ้นมาตอนนี้ก็เพราะมันน่ะแหละ”
ตาลาไตบอกแล้วเดินลงมาหาน้องชาย
“เกิดอะไรขึ้น”
พอพี่ชายถามน้องชายก็ตอบทันที เพราะไม่คิดว่าจะปิดพี่ชายอยู่แล้ว
“ฉันชวนไอ้เดลเป็นแฟน”
พี่ชายอึ้งไปวินาทีแล้วถามต่อ “ทำไมทำอย่างนั้น”
“มันบอกว่ามันชอบไอ้ฟาง”
“คำตอบนี้ไม่ใช่ ตอบใหม่”
“พี่ไม่รู้สึกอะไรหรือไง มันบอกว่า มันชอบเด็กพี่น่ะ”

วันชาติพูดคำว่าเด็กพี่ชนิดเต็มปากเต็มคำ จนตาลาไตรู้สึกพิกล กึ่งๆ ดีใจที่น้องชายมองเห็น กึ่งเกรงใจบุ๋มที่แม้ว่าวันนี้บุ๋มจะไม่อยู่แล้วก็ตาม และชักเป็นห่วงอนาคตของฟางไปพร้อมกัน

“ยังไม่ใช่หรอกน่า ยังต้องคุยกันอีกเยอะ แล้วมันก็ไม่เกี่ยวกับเรื่องที่ขอเป็นแฟนกับไอ้เดล เพราะถ้าเป็นกู กูจะชกมัน ไม่ใช่ขอเป็นแฟนกับมัน”
“ตอนที่ได้ยินก็ปื้ด จะชกหน้ามันอยู่เหมือนกัน ของมันเห็นๆ กันอยู่ว่า พี่กับไอ้ฟางมองกันไปมองกันมา แต่เสือกมาถามว่าไอ้ฟางมีแฟนอยู่ที่บ้านนอกหรือเปล่า แต่ตอนที่ฉันลุกนั่งแล้วหันมามองหน้ามัน ไม่รู้ไง พูดไปแล้ว”
“มึงนี่อย่างกับเด็กๆ แต่ถ้ามึงเริ่มต้นไปแล้ว ก็ต้องไปสานต่อให้จบ”
“ไม่หรอก แกล้งปล่อยให้มันค้างๆ คาๆ อยู่ในใจมันอย่างนั้นแหละ มันจะได้ลังเลแล้วก็ห่างจากไอ้ฟาง”
“ลังเลน่ะกูไม่กลัว แต่ถ้ามันเกิดเอาจริงเรื่องฟาง ทั้งที่กูกับฟางยังคุยไม่รู้เรื่อง กูจะจัดการมึง”

วันชาติทำหน้าตาเหมือนเพิ่งนึกได้ พี่ชายก็เลยสำทับอีกครั้ง
“มึงเป็นคนคิดอะไรซับซ้อนแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่ คบแฟนไม่ใช่คบเพื่อน”
“แล้วพี่ล่ะ”
“กูไม่เคยล้อเล่นกับฟาง แต่กูอยากให้แน่ใจ ว่าที่กูเป็นแบบนี้ ไม่ใช่เพราะคำพูดของบุ๋มก็แค่นั้น”
.... และกูก็อยากย้ำให้ฟางแน่ใจด้วยว่า กูไม่เคยล้อเล่น....

เดลเปลี่ยนเสื้อผ้ากลับไปใส่ชุดนักศึกษา ขณะที่ฟางยังยืนอยู่กลางห้อง วันชาติก็มาเคาะประตูแล้วเปิดประตูเข้ามาทันที
“คุยหน่อยสิ”
ฟางชี้ไปที่เดลพร้อมกับเลิกคิ้วสูงเชิงถามคำถาม วันชาติก็พยักหน้า หนุ่มคนซื่อเลยรีบออกมาจากห้อง ว่าจะรออยู่หน้าห้องแต่ก็เปลี่ยนใจเดินลงมาข้างล่าง
“คงไม่ต้องกลับไปนอนหอแล้วมั้ง”
“แล้วอยากกลับไปหอหรือเปล่าล่ะ”
คนตัวโตยืนยิ้มอยู่ที่เชิงบันได
“ฉันยังไงก็ได้”
ตาลาไตได้แต่ส่ายหน้าให้กับคำตอบที่น่าหนักใจ
....ไม่น่าถามเลยกู...
“ไม่ต้องทำงานบ้านแล้ว มานั่งดูข่าวดูละครเป็นเพื่อนกันดีกว่า”

วันชาติยืนมองคนที่ยืนตาขวางอยู่กลางห้อง
“อะไรแค่ชวนกันเป็นแฟนต้องหนีกลับหอเลยหรือ”
“แล้วจะทะเลาะกันให้ฟางมันลำบากใจทำไม” เดลเถียงทันที
วันชาติยักคิ้ว “นั่นสินะ มึงยังต้องรักษาภาพพจน์ให้ฟางไว้ใจมึงอยู่นี่นะ”
“นี่พูดอะไรให้มันดีๆ หน่อยนะ ไหนฟางมันบอกว่า พี่คุยง่ายกว่าเจ้านายมัน”
“ก็คุยง่ายไง กูเป็นคนคุยง่าย คบง่ายอยู่แล้ว”
“แล้วพี่จะเอาไง”
“กูบอกมึงไปแล้ว ว่ามึงเป็นของกู”
วันชาติบอกขณะที่ก้าวเข้าหา ทำให้เดลง้างหมัดรอ
หนุ่มบ้านสวนได้แต่ส่ายหน้า
“ผอมแห้งแรงน้อยขนาดนี้ กูคงกลัวมึงหรอกนะ”
“จะลองดูมั้ยล่ะ”
วันชาติคว้าข้อมือที่ง้างหมัด ดึงให้ข้ามไหล่ไปด้านหลัง คนที่ตัวผอมกว่าก็ปลิวเข้ามาปะทะอก
“อย่าท้าทายกู กูบอกแล้วว่ากูเป็นคนพูดง่าย ถ้ามึงต้องการอะไรให้บอกกูดีๆ เพราะถึงกูจะไม่อยากใช้กำลังกับมึง แต่ถ้ามึงท้าทาย เรื่องมันคงไม่สวยสักเท่าไหร่”
หนุ่มตัวผอมบางพยายามเบี่ยงตัวหนี
“ผมชอบฟาง”
“แต่ฟางไม่ได้ชอบมึง”
เดลหันมามองวันชาติเต็มตา “ก็พี่บอกว่าฟางไม่มีแฟน”
“ไม่มีแฟน ไม่ได้แปลว่า มันไม่ได้ชอบใคร”
“แล้วมันชอบใคร”
“มึงคิดว่าใครล่ะ”
ดวงตากลมดูครุ่นคิด ฟันซี่สวยขบริมฝีปาก
....เจ้านาย....พี่ตาล....
“มึงรู้ว่าใคร แต่ที่เขารีรอๆ กันอยู่ก็เพราะเขาต้องการเวลาที่จะทำความรู้จักกัน อาจเพราะเขาเห็นกันมานาน มันยังมีเรื่องที่ต้องคิด ต้องพูดคุยให้แน่ใจ คนที่ตายก็เพิ่งตายไปไม่กี่วัน ฟางมันรู้จักคิด รู้จักเกรงใจทั้งคนเป็นและก็คนตาย แล้วมึงจะเสียเวลาให้คนที่เขาไม่คิดจะมองมึงไปทำไม”
เดลรู้เรื่องบุ๋ม ตามที่ฟางเคยเล่าให้ฟัง
“แล้ว...พี่ตาลชอบฟางหรือเปล่า”
“มึงว่าไง”
“ทำไมพี่ต้องย้อนผมทุกคำถามเลยนะ”
“เพราะมันเป็นคำถามที่มึงรู้คำตอบอยู่แล้วน่ะสิ”

เดลได้แต่หลับตาแล้วพาลก้มหน้า เอาหน้าผากพ้กไว้ที่ไหล่หนา
“เฮงซวยชะมัด ผมกะมาทำดีกับเจ้านาย กับพี่ เพื่อหวังทำคะแนนให้ไอ้ฟางชอบผม แล้วทำไมกลายเป็นผมอกหักวะเนี่ย”
“ถ้ามึงชอบฟาง มึงจะอกหัก แต่ถ้ามึงรักกู มึงจะไม่มีวันอกหัก”

“ทั้งพี่ทั้งน้องเป็นเกย์ แม่พี่อกแตกตายแน่”
“งั้นเพื่อไม่ให้แม่กูอกแตกตาย มึงต้องเป็นสะใภ้ที่ดี”
“ผมยังไม่ได้ตกลงคบกับพี่เลยนะ โมเมไปมั้ย”
“ข้อเสนอกูดีขนาดนี้ มึงยังไม่ยอมอีกเหรอ เดี๋ยวพ่อจับปล้ำเสียหรอก”
“เฮ้ย...” เดลทำตาเหลือก พยายามดันตัวออกจากคนที่ตัวโตกว่ากันเป็นคืบ
“งั้นเอาไง”
“ผมไม่เป็นแฟนกับพี่”
“แต่กูไม่ให้มึงไปยุ่งกับฟาง มึงคิดได้ว่าอะไรควรไม่ควร”
เดลถอนหายใจแรงๆ “ปล่อยเหอะ”
วันชาติคลายแขนที่รัดเอวออก เดลก็เดินไปนั่งลงบนเตียง
“บอกแล้วว่าพูดกับกูดีๆ กูตามใจอยู่แล้ว”
เดลหันมามองคนที่นั่งลงข้างๆ แล้วส่ายหน้า
“พี่จะช่วยกันฟางจากพี่ชาย ก็ไม่เห็นต้องเปลืองตัวขนาดนี้”
“ไม่มีอะไรให้เปลืองตัว กูเป็นน้องคนเล็ก กูทำในสิ่งที่กูอยากทำ”
เดลส่ายหน้า แล้วลุกขึ้นอีกครั้ง
“ผมจะกลับไปนอนหอ”
“กูไปส่ง”

วันชาติตั้งใจอย่างนั้นจริงๆ แต่พอลงมาข้างล่าง ฟางกลับจะตามเพื่อนกลับหอไปด้วย
“อ้าว จะกลับจริงๆ หรือแต่ถ้ามึงกลับกูก็กลับนะ”
“อ้าว” ตาลาไตพลอยร้องตามฟางไปด้วยอีกคน “นี่มึงคุยไม่รู้เรื่องขนาดนี้เชียวหรือวะ วันชาติ”
“ฉันคุยรู้เรื่อง ไอ้เด็กเวรนี่ต่างหากที่คุยไม่รู้เรื่อง งอแงจะร้องกลับหออย่างเดียว”
“อ้าว ไงวะเนี่ย มาโทษกันได้ไง ก็พี่น่ะ.....” เดลโวยวายชี้หน้าวันชาติแล้วเงียบกริบ หันไปมองหน้าฟาง

วันชาติยักคิ้ว สีหน้าท่าทางดูกรุ้มกริ่มอย่างที่พี่ชายแบบตาลาไตไม่เคยพบเห็นมาก่อน จนต้องหันไปซ่อนยิ้มทางอื่น

ส่วนฟางพอจะเดาเรื่องได้ แต่ไม่กลับไม่กล้าเดาเรื่อง
...ก็มันเร็วไป...
“เอางี้ กูเดินไปส่งมึง จะได้คุยกัน มึงมากับกู แล้วผลุนผลันกลับไปแบบนี้ กูไม่สบายใจ”
เดลเดินนำไปที่ประตูบ้าน ใส่รองเท้าเสร็จก็หันมาสวัสดีตาลาไต
“กลับนะครับพี่ตาล”
“อ้าว แล้วกูล่ะ” วันชาติแกล้งถาม
เดลเหยียดปาก เดินนำออกมาก่อน

พอเดินออกมาพ้นรั้วบ้าน ฟางก็ถาม
“เกิดเรื่องอะไร”
เดลถอนหายใจแรงๆ “เมื่อกี้พี่วันชาติขอกูเป็นแฟน”
ฟางอ้าปากค้างกะพริบตา ดูอึ้งๆ เดลก็เลยเล่าต่อ
“ขืนอยู่กูได้ชกกับเขาแน่ๆ”
“แล้ว...ทำไมเขาถึงขอมึงเป็นแฟน แล้วมึงถึงจะชกเขาล่ะ” ฟางยังถามแบบงงๆ
“เพราะ....” เดลหยุดเดินหันมามองหน้าเพื่อนตรงๆ “เพราะกูถามเขาว่ามึงมีแฟนหรือยัง”
ฟางส่ายหน้า “เรื่องนี้เราเคยคุยกันแล้ว กูบอกมึงแล้วว่ากูไม่มีแฟน”
“เขาก็บอกอย่างนั้น กูก็เลยบอกว่า กูรักมึง”
ฟางนิ่วหน้า  “ก็...เรื่องนั้น มัน....”
เดลจับข้อมือของฟางไว้ “มึงเข้าใจคำว่ารักของกูหรือเปล่าฟาง กูรักมึง ไม่ใช่แบบเพื่อน หรือพี่น้องอะไร แต่กูรักมึง กูอยากเป็นแฟนกับมึงน่ะ”
“กะ....ก็....ก็....”
ฟางอึกอักนึกคำพูดไม่ออก
เพราะใจที่ไม่เคยคิดกับเดลแบบนี้ เดลเคยพูดคำว่ารักมาหลายครั้ง ก็ไม่เคยซาบซึ้ง เดลเองก็คงรู้ว่าท่าทางของฟางหมายถึงอะไร ถึงได้มาถามพี่วันชาติให้แน่ใจ
“กูคิดว่ามึงเป็นเพื่อนที่ดีที่สุด”
 
เดลจ้องมองหนุ่มคนซื่อ  “กูก็อยากให้เราเป็นเพื่อนกันตลอดไป แต่ใจกูกลับอยากเก็บมึงไว้คนเดียว อยากให้มึงดีกับกูคนเดียว หัวเราะกับกูคนเดียว ฟาง.....มึงรักกูบ้างมั้ย”
“กูรักมึง และกูอยากเป็นเพื่อนกับมึงตลอดไป”
“เพราะมึงรักคนอื่นอยู่ มึงรักเจ้านายของมึงใช่มั้ย”
ฟางก้มหน้ามองพื้น ไม่ตอบคำถาม

รอยยิ้มแปลกปรากฏที่มุมปากของคนผิวขาวใส

“เขาชอบผู้หญิง ถึงว่าที่เจ้าสาวของเขาจะเพิ่งตาย แต่จะหวังให้คนที่ชอบผู้หญิงหันมามองผู้ชายด้วยกัน อย่างมากเราก็เป็นได้แค่ของเล่นของเขาเท่านั้น เป็นแค่ตัวตลกของเขากับเพื่อนๆ ของเขา เป็นไอ้เกย์หน้าโง่ เพราะในที่สุดแล้วเขาก็จะกลับไปหาผู้หญิงเหมือนเดิม”
“กูรู้....” ฟางพูดด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา

......จบตอนที่  7......

ยังไม่ลืมเรื่องกระเป๋าของนายฉลองใช่มั้ยครับ อย่าเพิ่งลืมนะ
ส่วนการจับคู่ที่คุณบอกว่า ผมขอเรียกว่า "คู่จิ้น" เพราะมันยังไม่ใช่ "คู่จริง"
พบกันวันพฤหัสบดีครับ

ขอบคุณทุกคะแนน ไม่ว่าจะบวกหรือลบ ขอบคุณเป็ดทุกตัว ไม่ว่าจะสีดำหรือหรือสีเหลือง และขอบคุณมากที่สุดที่คุณช่วยสละเวลาแสดงความเห็น
ขอบคุณมากครับ
พี่ไจฟ์ กับ นายน้ำชา

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 7 หน้า 8 (18/06/56)
เริ่มหัวข้อโดย: --รมยกร-- ที่ 18-06-2013 08:15:25

เอิ่ม...ตาล ไม่เคยล้อเล่นกับฟาง แต่ยังไม่แน่ใจ ยังไม่เข้าใจความรู้สึกตัวเอง แก...ความรู้สึกช้าไปไหม
ใครว่างๆ เอาไม้ตีหัวเจ้าตาลมันสักสามทีซิ เผื่อจะรู้สึกเร็วขึ้น หึยย หมั่นไส้พระเอกจริงโว้ย  :katai1:

ถ้าคนเขียนบอกว่าตัวละครในเรื่องมีมุมเลวทุกคน งั้นขอฟางมีมุมเลวกับเขาบ้างได้ไหมอ่ะ แบบอิหนูใสซื่อเกิ๊น หุหุ

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 7 หน้า 8 (18/06/56)
เริ่มหัวข้อโดย: @PurPle SuN@ ที่ 18-06-2013 08:53:56

เมื่อไหร่อิพี่ตาลมันจะชัดเจน  :m16: ขัดใจจริงเว้ย

แล้วเดลยังจะมาพูดย้ำให้ฟางมันมั่นใจน้อยลงอีก

แล้วกระเป๋านั่น กระเป๋าอะไรหว่า โอ๊ย! น่าสงสัยไปหมด

รอต่อไป วันพฤหัส  :hao3:

ขอบคุณนายน้ำชากับป๋าไจฟ์นะ

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 7 หน้า 8 (18/06/56)
เริ่มหัวข้อโดย: KaorPaor ที่ 18-06-2013 09:04:40

ชอบคู่วันชาติท่าทางจะน่ารัก

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 7 หน้า 8 (18/06/56)
เริ่มหัวข้อโดย: Gohan ที่ 18-06-2013 09:29:35

อั้ยยะ พี่วันชาติมาแรงถึงลูกถึงคนดีจริงๆ (อิพี่ตาลเอาอย่างน้องบ้าง)
ตั้งใจเป็นไม้กันหมาให้พี่ชาย แต่ดูท่าทางจะได้รับเลี้ยงไว้เอง. อิอิ
ฟางใสซื่อจนอยากเห็นฟางโหมดวีนบ้าง เป็นลูกไล่ตลอดตลอด
ส่วนคุณฉลอง ฉันได้กลิ่นตุๆจากกระเป๋าที่แกหิ้วเข้าไปในบ้าน
เพื่อนรักจะหักเหลี่ยมโหดรึเปล่า เดี๋ยวก็รู้กัน ลุ้นๆ

ขอบคุณสองหนุ่มเช่นกันครับ o13

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 7 หน้า 8 (18/06/56)
เริ่มหัวข้อโดย: sukie_moo ที่ 18-06-2013 09:36:57

เดลแสบจริงๆ พี่วันชาติเท่ว่ะ

ตกลงอิตาฉลองยักนอกของกลางมา เพื่อจะใส่ร้ายพี่ตาล?

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 7 หน้า 8 (18/06/56)
เริ่มหัวข้อโดย: jiki ที่ 18-06-2013 10:07:32

เอิ่ม คู่ตาลช้า มาก แต่คู่ใหม่ก็เร็วไปนะ ขอเป็นแฟนเสร็จไม่พอ นี่ขู่จะปล้ำเลย เร็วไปไหม
แต่...เปลี่ยนคู่ตาลเป็นคู่รอง คู่เดลเป็นคู่หลักก็ดีนะ คูเดลเป็นแฟนกันเสร็จ ก็คูมาเป็นคู่ตาลไคลแม็คต่อเลย. ยาวดี

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 7 หน้า 8 (18/06/56)
เริ่มหัวข้อโดย: KURATA ที่ 18-06-2013 10:28:21

อุเหม่...ขอสมัครเป็นแฟนคลับ วันชาติ "ตรงและแรง" โดนใจมว๊าากกกกก  :mew1:

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 7 หน้า 8 (18/06/56)
เริ่มหัวข้อโดย: CarToonMiZa ที่ 18-06-2013 10:46:21

เดลเอ้ยต่อให้พูด
ในสิ่งที่ไม่ดีก็ไม่ทำให้ฟาง
ตัดใจจากนายตาลได้หรอก
ทำใจซะเถอะก่อนที่จะเจ็บ
ไปมากกว่านี้  :katai5:

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 7 หน้า 8 (18/06/56)
เริ่มหัวข้อโดย: MiSS-U ที่ 18-06-2013 10:48:17

ไม่ลืมเรื่องกระเป๋า แต่เปลี่ยนมาลุ้นวันชาติกะเดล

เฮ้อวันชาตินี่ยังไงน้า

บวกเป็ด

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 7 หน้า 8 (18/06/56)
เริ่มหัวข้อโดย: cinquain ที่ 18-06-2013 10:48:33

อ่านแล้ว ... พูดได้แค่
เอ่อ น้องวันชาติคะ! น้องเดลคะ!
โดนเฉพาะคนหลัง ช่วยเห็นใจฟางคนซื่อหน่อยสิ
เขาอยากเป็นแค่เพื่อนนะคะน้อง  :ling1:

ส่วนฉลองกับกระเป๋าไม่ลืมแน่นอนค่ะ ยังรออ่านอยู่  :katai4:

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 7 หน้า 8 (18/06/56)
เริ่มหัวข้อโดย: nongrak ที่ 18-06-2013 10:56:22

เพราะตาลมัวแต่ช้าอย่างนี้ เลยทำให้เดลพูดให้ฟางเข้าใจผิดได้

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 7 หน้า 8 (18/06/56)
เริ่มหัวข้อโดย: PAAPAENG~ ที่ 18-06-2013 10:57:16

อุตะ!
พี่วันชาตฺ~~~~~~~
ฟาสแอนด์ฟีเรียสเหรอคะ!!!

เร็ว แรง ทะลุคู่หลักเลยนะ ๕๕๕
แต่ชอบอ่ะคนแบบนี้
ตรงๆ เถื่อนๆดี

ชอบความช้าๆของน้าตาลกับฟาง
แต่ช้าไปก็ไม่ดีนะ TwT
โดนคาบไปกินกันเสียก่อนแน่นแน่

รอวันพฤหัสค่า~

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 7 หน้า 8 (18/06/56)
เริ่มหัวข้อโดย: =นีรนาคา= ที่ 18-06-2013 11:26:27

ทำไมตาลไม่เป็นแบบวันชาติบ้างนะ
เพลีย  :katai1:

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 7 หน้า 8 (18/06/56)
เริ่มหัวข้อโดย: aehJTS ที่ 18-06-2013 11:48:25

อืม...นะแต่ละคนแรง ๆ ทั้งนั้น
วันชาติเอาไปอบรมทีดิ ไม่ไหวนะแบบเนี้ย :เฮ้อ:

 :pig4: คะ

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 7 หน้า 8 (18/06/56)
เริ่มหัวข้อโดย: tuek ที่ 18-06-2013 12:47:27

รอคู่จิ้นคู่ล่าสุด
วันชาติมันรุกเร็วจริงๆ

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 7 หน้า 8 (18/06/56)
เริ่มหัวข้อโดย: tuek ที่ 18-06-2013 12:51:04

รอคู่จิ้นคู่ล่าสุด
วันชาติมันรุกเร็วจริงๆ

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 7 หน้า 8 (18/06/56)
เริ่มหัวข้อโดย: maemix ที่ 18-06-2013 13:36:48

พี่วันชาตินี่ยังไง แค่กันหรือเอาจริง
พี่ตาลก็ปล่อยให้เขามึนต่อไป
เรื่องกระเป๋าพี่ฉลองมันคืออะไร  ยังติดใจอยู่

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 7 หน้า 8 (18/06/56)
เริ่มหัวข้อโดย: mr_longza ที่ 18-06-2013 15:11:00

มาให้กำลังใจครับ

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 7 หน้า 8 (18/06/56)
เริ่มหัวข้อโดย: indy❣zaka ที่ 18-06-2013 15:30:59

ตกลงนายหลองเอากระเป๋าไรมานั่น   อยากรู้มากกก  :serius2:

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 7 หน้า 8 (18/06/56)
เริ่มหัวข้อโดย: puppyluv ที่ 18-06-2013 15:34:36

มีน้องไว้ใช้ มีพี่ไว้บูชา
แต่ไอ้น้องมันกวงติง
พี่จะฮาไม่ออกก็ครานี้
เดลก็ทันปานกัน สมเป็นเดลที่ชอบจริงๆ 555 :hao7:
บวกและเป็ดขอบคุณ
เป็นตอนที่อ่านวันชาติสนุก มีความสุขมาก :z1:
แต่ฉลองทำเอานั่งไม่ติด :hao5:

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 7 หน้า 8 (18/06/56)
เริ่มหัวข้อโดย: malula ที่ 18-06-2013 15:44:59

คู่หลักยังเรื่อย ๆ มาเรียง ๆ งั้นเราเชียร์คู่รองแล้วกัน วันชาติรวดเร็วทันใจดี

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 7 หน้า 8 (18/06/56)
เริ่มหัวข้อโดย: Gokusan ที่ 18-06-2013 16:06:46

อ้าวๆๆ อิน้องเดล...เวลแล้วมั้ยล่ะ
เป็นเพื่อนก็ให้กำลังใจสิ...นี่เท่ากับคุยไม่รู้เรื่องนะ
พูดกันไว้ เหมือนจะหวังดี แต่ประสงค์ร้ายชัดแจ๋ว...เรียกตาวันชาติมาเก็บด่วน - -"

แม้จะไม่มั่นใจในตัวเอง แต่หวังว่าน้องฟางจะมั่นคงในความรู้สึกมากพอ
รักคือรัก...ไม่รักคือไม่รัก...ไม่ได้ต้องมีเหตุผลมากไปกว่า -รักกับไม่รัก-

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 7 หน้า 8 (18/06/56)
เริ่มหัวข้อโดย: konnarak ที่ 18-06-2013 16:57:31

หือออออออออ  ขอเป็นเเฟนกันง่ายๆแบบนี้หรออ 

อิตาพระเอกก็  จะทำไรก้ทำสักที่ดิ ช้าอยุ่นั้นเเหละ  สงสารฟางคิดมากเพิ่มขึ้นไปอีก

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 7 หน้า 8 (18/06/56)
เริ่มหัวข้อโดย: little_nok ที่ 18-06-2013 17:33:11

ทำไมเราเพิ่งเห็นว่ามีเรื่องใหม่ของไจฟ์ที
มัวไปหาเรื่องเก่าๆ มาอ่านซ้ำไปซ้ำมาอยู่น่ะเนี่ยะ
อ่านรวดเดียวเจ็ดตอน สนุกมากๆ ค่ะ

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 7 หน้า 8 (18/06/56)
เริ่มหัวข้อโดย: kyoya11 ที่ 18-06-2013 17:58:05

มีคู่จิ้นคู่จริงด้วย...เดายากแท้ :katai5:

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 7 หน้า 8 (18/06/56)
เริ่มหัวข้อโดย: Yukisae ที่ 18-06-2013 19:04:45

ฉลองกลับ กระเป๋าไปไหน อยู่ในบ้านตาล???กระเป๋าของกลางที่หายไป
อะไรของวันชาติเนี่ย หนักกว่าตาลอีก อยู่ๆจะให้เขามาเป็นแฟน
เดลก็พอฟางไม่ได้รัก ร้ายเลย  ยังคงมึนๆงงๆ
++จ้า
คู่จริงคือใคร???

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 7 หน้า 8 (18/06/56)
เริ่มหัวข้อโดย: Aoya ที่ 18-06-2013 19:05:51

อ้าว เดล  :katai1:

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 7 หน้า 8 (18/06/56)
เริ่มหัวข้อโดย: uknowvry ที่ 18-06-2013 22:06:27

อ่า.... เข้าใจเลย....พระเอกในดวงใจไกลเกินเอื้อม อยู่ๆ ตกลงมาตรงหน้า...ใครจะไปเชื่อว่าเรื่องจริง!

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 7 หน้า 8 (18/06/56)
เริ่มหัวข้อโดย: yaninjinna ที่ 18-06-2013 22:39:55

พระเอกบทน้อยนะคะตอนนี้....สมน้ำหน้า :laugh: :laugh: :laugh:

ชอบวันชาติจัง

และเดล หนูสมกับคำว่ามนุษย์มากลูก เจ้ปลื้ม แต่ไม่เชียร์ให้ฟางหรอก ดูทรงแล้วน่าจะเป็นนายรองนะเราอะ

รอตอนต่อไปค่ะ :mew1:

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 7 หน้า 8 (18/06/56)
เริ่มหัวข้อโดย: Anyann ที่ 18-06-2013 22:56:49

พี่วันชาติมาแรงแซงทางโค้งจริงๆ อ่านแล้วทั้งหมันไส้ทั้งแอบยิ้ม 555

แล้วเดลมุมร้ายกาจก็เริ่มออกมา นี่แหละน้าคนเรา.. ขอให้เดลกลับมาน่ารักเหมือนเดิมทีนะคะ ไม่อยากให้เป็นตัวร้ายนานๆ  :ling2:

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 7 หน้า 8 (18/06/56)
เริ่มหัวข้อโดย: TIKA_n ที่ 18-06-2013 23:36:16

พูดถึงเรื่องกระเป๋า แล้วอยากแกล้งทำลืมซะจริง แงงง ไม่อยากดราม่าเลย  :katai1:
เดลชอบน้องฟางของเราเหรอเนี่ย คิดว่าเพื่อนกันเฉย ๆ ซะอีกอ่ะ พี่ตาลบอกจะรอให้มั่นใจมากกว่านี้เรื่องฟาง แต่ระหว่างรอกลายเป็นเดลมาคอยพูดเป่าหูน้องฟางอย่างนี้มีหวังยิ่งแย่แฮะพี่ตาล จะทำไงล่ะเนี่ย ถ้าเราเป็นฟางก็คงคล้อยตามเดลไม่ยากหรอกเพราะมันก็สมเหตุสมผลตามที่เดลว่ามาจริง ๆ นั่นแหละ ถ้าจะให้ดีต้องหาทางแยกเดลออกห่างจากฟางจริง ๆ อย่างที่พี่วันชาติว่านะเนี่ย
ที่จริงจับคู่พี่วันชาติกับเดล แหม รู้สึกเค้ากัดกันดุเด็ดเผ็ดมันส์ พี่วันชาตินี่นิสัยตรงกับที่บอกว่าเป็นลูกคนเล็กจริง ๆ นะเนี่ย อ่านไปก็ลุ้น ๆ แต่เจอตอนท้าย อ้าว คู่จิ้น ไม่ใช่คู่จริง  เดลกับพี่วันชาติ นี่ไม่ใช่คู่จริงเหรอ แล้วคู่จริงใครอ่ะ ต้องเลิกลุ้นซะแล้วมั้งคู่นี่เนี่ย
เรื่องนี้เกินคาดเดาตลอดเลยอ่ะ เดาตั้งแต่ต้นเรื่อง ผิดจนถึงตอนล่าสุดเลยอ่ะ ฮะ ๆ   :laugh:
รอเฉลยดีกว่า ว่าแต่ หมี่หายไปนานแล้วนะเนี่ย เป็นไงบ้างแล้วน้า  ให้คนเขียนจ้า  :L2: :L2:

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 7 หน้า 8 (18/06/56)
เริ่มหัวข้อโดย: lizzii ที่ 19-06-2013 10:50:36

วันชาติเอาจริงอ้ะ??
แล้วกระเป๋านั้นคืออะไร???

หัวข้อ: "Yes,I love him" ตอนที่ 8 หน้า 9 (19/06/56)
เริ่มหัวข้อโดย: MyTeaMeJive ที่ 19-06-2013 12:39:26

ตอนที่ 8

สีหน้าของฟางตอนที่เดินเข้าบ้านมา ดูซีดเซียวหนักจนวันชาติได้แต่บ่นตัวเอง
....ทำไมกูไม่ปล้ำไอ้เด็กเวรนั่นซะให้รู้แล้วรู้รอดวะ....

“เจอเพื่อนไซโคอะไรมาล่ะ”
“เปล่า”
ทันทีที่ปฏิเสธ วันชาติก็ปาดเหม่งฟางไปที
“อย่ามาเปล่ากะกู แต่ละคนชอบสร้างปัญหาให้กูตามแก้ไม่รู้จบ”
“เฮ้ย เกี่ยวอะไรกับกูล่ะ” พี่ชายโวยวายมาจากในบ้าน “มึงน่ะแหละตัวสร้างเรื่อง”
“เรื่องของฉันมันก็เกี่ยวกับพี่น่ะแหละ” วันชาติหันไปเถียงพี่ชายแล้วหันมาหาฟาง “เด็กเวรนั่นพูดอะไร”

ฟางหันไปมองตาลาไต แล้วหันไปมองรูปภาพของบุ๋ม
“มันก็พูดไปเรื่อย เดี๋ยวพรุ่งนี้ไปเรียน เจอกันก็คุยกัน”
วันชาติทำนิ่วหน้า “แล้วคำตอบของกูอยู่ตรงไหน”
“มันพูด.....” ฟางอึกอัก หันหน้าไปทางตรงข้ามกับที่ตาลาไตยืนอยู่
วันชาติก็เลยต่อให้ “มันพูดว่ามันชอบมึง กับกูชวนมันเป็นแฟน”
“ครับ”
“มึงกลัวกูจะอกหักละสิ ไม่ต้องห่วงนะ ถึงกูจะอยู่บ้านนอก กูก็มีวิธีจีบมันตามแบบของกูเอง กูฝึกมาเยอะ รู้มากกว่า 100 วิธี”
ฟางมองหน้าวันชาติอย่างคาดไม่ถึงแล้วหัวเราะร่วน
“พี่ชอบเดลจริงๆ หรือ ชอบมันตั้งแต่ตอนไหน”
วันชาติยักไหล่
คาดว่าด้วยฤทธิ์เหล้าที่มันค้างคา ทำให้วันนี้สมองส่วนกะล่อนทำงานได้ไหลลื่น
“กูจะชอบตอนไหนก็ช่างกูเหอะ เว้นแต่มึงจะชอบมัน”
“ไม่ครับไม่ใช่ ฉันไม่ได้ชอบมันแบบนั้น” ฟางรีบปฏิเสธ
“เออ ไม่ชอบก็ไม่ชอบ ไปดูบอลกันดีกว่า”
วันชาติกอดคอฟางไปนั่งดูบอลกัน 3 คน

เช้าวันถัดมา ฟางตื่นเช้าไปมหาวิทยาลัย ส่วนวันชาติเตรียมตัวออกเดินทางในช่วงสาย ขณะที่ตาลาไตเจ้าของบ้าน เตรียมตัวออกไปคุยเรื่องงานกับเพื่อน
รถตำรวจ 2 คันเข้ามาจอดที่หน้าบ้าน
เจ้าพนักงานชุดที่เดินเข้ามาแนะนำตัวและก้าวเข้ามาในบ้าน แม้จะคุ้นหน้าคุ้นตาแต่ก็ทำงานกันคนละหน่วย
หลังการทักทายตามธรรมเนียม ผู้ที่มาก็บอกวัตถุประสงค์
“ขอเราตรวจบ้านหน่อย”
“เชิญ”
ตาลาไตบอกอย่างบริสุทธิ์ใจ ขณะที่วันชาติเหลียวมองซ้ายขวา
ไม่กี่วันก่อนพี่บุ๋มตาย ถัดจากเผาพี่บุ๋มก็ไปทำงาน กลับมาโดนพักงานเพราะหลักฐานหาย วันนี้โดนตรวจบ้านทั้งหมดนี่มันเกิดขึ้นในเวลาไม่ถึง 2 สัปดาห์ ทำไมการทำงานมันถึงได้รวดเร็วนัก
.........เร็วจนเหมือนทุกสิ่งอย่างเตรียมพร้อมไว้ล่วงหน้า รอแค่ลงมือเท่านั้น......
พอหันไปสบตาพี่ชาย ก็คิดว่าพี่ชายคงคิดเหมือนกัน
ระหว่างตรวจค้นบ้าน กับการสอบปากคำ ตรวจสอบบัญชี อะไรมันควรเกิดขึ้นก่อนหลัง
...กูไม่เข้าใจว่ะ...
ได้ยินเสียงเปิดประตูห้อง เสียงลากโต๊ะ ขยับเก้าอี้ดังลงมาจนถึงชั้นล่าง เจ้าพนักงาน 2 คนที่เดินขึ้นไปบนบ้าน หายไปประมาณ 10 นาทีก็เดินลงมาพร้อมกับกระเป๋าหนังขนาดย่อม วางลงที่พื้นต่อหน้านายตำรวจที่เป็นหัวหน้าชุดที่ยืนอยู่กับตาลาไต
ภายในกระเป๋าคือเงินสดมัดเป็นปึกวางอยู่
ตาลาไตมองเหมือนไม่เชื่อสายตาตัวเอง
“นั่นมัน”
หัวหน้าชุดที่ยืนอยู่ด้วยกัน บอกกับตาลาไต “ผู้กองไปด้วยกัน”

....เร็วเกินไปแล้ว นี่มันรวบรัดตัดตอนเร็วยิ่งกว่าหนังโฆษณาเสียอีก....
วันชาติยืนมองขบวนรถที่เคลื่อนที่ออกไป แล้วโทรหาพ่อกับแม่ที่บ้าน
“พ่อ แม่ ฉันยังกลับบ้านไม่ได้นะ ตำรวจมาค้นบ้าน เจอเงินที่ว่าหายไป แล้วเขาก็เอาพี่ตาลไปด้วย เดี๋ยวฉันปิดบ้านก่อนแล้วจะตามไปหาเขา แม่ถามฉันแล้วฉันจะรู้มั้ยล่ะ กฏระเบียบบ้าบออะไรพวกนั้นน่ะ ฉันรู้แต่ว่าได้กลิ่นแพะโชยมาแต่ไกล”

วันชาติรีบปิดบ้านแล้วขับรถกระบะคันเดิมมาหาพี่ชายที่สำนักงาน
ถึงจะไม่เข้าใจอะไรมากมายหลายอย่าง
แต่พี่ชายไม่ใช่คนที่จะยักยอกเงินของกลางไว้แน่ๆ
“สัด! ถึงกูจะบ้านนอก แต่กูก็เห็นนะว่าพวกมึงเอาของมายัดข้อหาให้พี่กู สัด! เดี๋ยวกูก็เผาสำนักงานห่านี่แม่งให้ราบ!!!!” 

พักเที่ยง ฟางรับโทรศัพท์จากวันชาติแล้วกดวางสายไปด้วยสีหน้าเคร่งเครียด
“ใครเป็นอะไรอีกล่ะ” เดลถาม
“เจ้านายน่ะ”
เดลเหยียดปากวิจารณ์ “มีเรื่องไม่รู้จักจบจักสิ้น”
ฟางหันมามองหน้าเพื่อนทั้งสายตาและสีหน้าไม่พอใจชัดเจน จนเดลรู้ตัว “ก็เห็นรับโทรศัพท์กี่ครั้งก็มีแต่เรื่องของเจ้านายมึงตลอด กูก็เลยพูดไป”
“วันนี้เลิกเรียน กูจะไปบ้านเจ้านาย”
“ไปทำไมล่ะ มันเรื่องอะไร”
หนุ่มคนซื่อส่ายหน้า จากที่วันชาติเล่าให้ฟังคิดว่าจะเกี่ยวกับของกลางที่หายไป แต่ไม่อยากเล่าให้เดลฟังทั้งหมด
“กูไม่ได้รู้อะไรเยอะนักหรอก แต่กูคิดเอาเองว่าหมดวันเขาก็ต้องกลับบ้าน กูไปรอเขาที่บ้านดีกว่า”
“แล้วมึงจะทำอะไรได้”
ฟางเกาหน้าผากตัวเอง “ก็...อย่างน้อยกูก็พอจะซักผ้า หุงข้าวทำกับข้าวให้เขากินได้ละวะ”
“แค่นั้นเขาทำเองได้หรอกน่า” เดลทำเสียงขึ้นจมูก
“เดล เขาเป็นเจ้านายกูนะ เขาส่งกูเรียน”
“เออ กูรู้ ว่าเขาเป็นเจ้านายมึง แล้วกูก็รู้ใจมึงด้วยว่าที่มึงจะแล่นไปหาเขาทันทีที่เขาเรียก ก็เพราะมึงชอบเขา”เดลท่าทางคับข้องใจ “มึงชอบเขาไปก็เท่านั้น เขาไม่ได้ชอบผู้ชาย เขาชอบผู้หญิง”

....กูคือคนที่ชอบมึง ทำไมมึงถึงไม่ชอบกูบ้าง....

ฟางได้แต่ก้มหน้ามองพื้น เมื่อบอกเพื่อน “กูรู้ กูไม่ได้หวังว่าเขาจะชอบกู แล้วตอนนี้เขามีปัญหา จะให้กูอยู่เฉย ๆได้ยังไง”

....แล้วที่จริง หลายครั้งหลายหนที่ยอมให้ความสับสนในใจเป็นตัวชี้นำ ถึงกับเลือกที่จะหนีหน้า จนพี่บุ๋มต้องร้องขอว่าให้ดีกับพี่ตาลบ้าง...

“แล้วนี่เขาโทรหามึงหรือไง”
“เปล่า พี่วันชาติน่ะ”
“ห่านี่อีกแล้ว” เดลสบถ
“เดล ถึงมึงจะไม่ชอบเขา แต่ยังไงพวกเขาก็มีบุญคุณกับกู พ่อแม่กู น้องกูยังมีที่ซุกหัวนอนก็เพราะพวกเขา ถ้าเย็นนี้มึงไม่อยากไปก็ไม่เป็นไร”
ฟางไม่เคยปิดบังเพื่อน ว่าครอบครัวยากจน
“แล้วนี่เขายังอยู่อีกหรือ ไหนว่าจะกลับบ้าน”
“ก็พี่ชายเขามีเรื่อง เขาโทรมาบอกว่าถ้าพอจะไปดูบ้านให้ได้ก็ไปให้หน่อย เพราะรีบปิดบ้านแล้วตามออกไป เขาก็ยังไม่รู้เหมือนกันว่า คืนนี้จะได้กลับบ้านกันหรือเปล่า”
เดลกระแทกเสียงในคอ “เรื่องใหญ่นะเนี่ย”
คำพูดของเพื่อน ยิ่งคุยก็ยิ่งขัดหู แต่ฟางใจเย็นพอที่จะเงียบ แทนที่จะพูดต่อ

วันชาติเองพอตามไปถึงที่สำนักงาน ที่ทำได้ก็คือชะเง้อมองจากห้องผู้มาติดต่อ เห็นเพื่อนของพี่ชายหลายคนเดินเข้าไปในห้อง ๆหนึ่ง จากนั้นก็พากันออกมาจากห้อง โดยมีพี่ชายเดินออกมาด้วย
“อย่างน้อยก็ไม่ได้ใส่กุญแจมือละวะ”

ฉลองหันมาเห็นวันชาติที่ชะเง้อมองมา ก็เลยเดินออกมาหา
“ไม่ต้องมารอพี่ชายมึงหรอก กลับบ้านไปเหอะ”
“มันไม่สบายใจ”
“เออ แต่ตาลมันไม่ใช่ผู้เยาว์ ไม่ต้องมีผู้ปกครองมารับทราบ กูจะบอกมันให้ว่ามึงมา”
วันชาติพยักหน้า “แล้วพี่ล่ะ เป็นไงมั่ง”
“กูไม่เป็นไรหรอก ว่าแต่พี่มึงเอาไงเรื่องไปทำงานอื่นน่ะ”
“ที่จริงเขามีนัดคุยงานกับเพื่อนเขาวันนี้นะ”
ฉลองยกยิ้มมุมปาก “งั้นก็ดี”
“แล้วพี่ตาลจะต้องติดคุกมั้ย”
“โดนวินัยน่ะแน่นอนอยู่แล้ว แต่เรื่องติดคุกมันคงไม่ใช่วันนี้ พรุ่งนี้หรอก มันยังอีกหลายขั้นตอน” 
วันชาติตัดสินใจทันที “งั้นฉันรออยู่ที่นี่ไปเรื่อยๆ แล้วกัน”
ยิ้มของฉลองยิ่งแปลกกว่าเดิม “เออ ตามใจมึงเถอะ แต่มันอาจข้ามวันข้ามคืนก็ได้ ทุกอย่างขึ้นอยู่กับพี่ชายมึง ว่าจะสารภาพหรือซัดทอดไปหาใครบ้าง”
“พี่ตาลไม่เคยเอาของ ๆใคร” หนุ่มบ้านนอกเสียงห้วนทันที
“ใครจะไปรู้ หลักฐานอยู่ในบ้านอย่างนั้น”

วันชาติปิดปากสนิท เมื่อความไม่ไว้ใจแล่นเข้ามาที่สมอง
ถึงฉลองจะเป็นเพื่อนสนิทกับพี่ชาย ที่ร่วมงาน ผ่านความเหน็ดเหนื่อยมาด้วยกัน แต่ใครจะไปรู้......

ตาลาไตนั่งหลังตรงกวาดตามองทุกคนที่อยู่ในห้องสอบสวนเล็กแคบ
ทุกคนล้วนเป็นคนคุ้นหน้าคุ้นตา
หัวหน้าชุดโบกมือไล่ทุกคนออกไปจากห้อง ขอคุยกันแบบส่วนตัวที่ไม่ใช่การสอบสวนก่อน
“กูไม่เคยเห็นมึงเดือดร้อนเรื่องเงิน”
ตาลาไตพยักหน้า
“มึงเป็นคนตั้งใจทำงาน มีผลงานที่ดี กูวางใจมึงยิ่งกว่าลูกชายกูเสียอีก ถึงไม่อยากเชื่อว่ามึงเป็นคนยักยอกเอาของไป”
“ผมไม่ได้เอาไป แล้วก็ไม่เข้าใจเรื่องที่มันไปอยู่ในบ้านผมได้ยังไงด้วย”
หัวหน้าชุดถอนหายใจแรง “ตาล ทั้งมึงทั้งกูไม่ใช่เด็กๆ แล้ว”
“ก็เพราะว่าไม่ใช่เด็กๆ แล้ว ผมถึงได้ไม่เข้าใจว่าทำไมถึงเป็นผม”
“เพราะของกลางที่หายไปอยู่กับมึง”
“นั่นสิ ทำไมมันถึงได้อยู่กับผม”
ถ้าตาลาไตเป็นผู้ต้องหาคนอื่น หัวหน้าชุดก็จะคิดว่าผู้ต้องหากำลังเล่นคำ หลีกเลี่ยงความผิดทั้งที่หลักฐานชัดเจน แต่เพราะนี่คือตาลาไต ทำให้หัวหน้าชุดพยักหน้าเข้าใจ ขณะที่เปิดแฟ้มบางที่วางอยู่ข้างหน้า
“กูรู้จักมึงตั้งแต่มึงบรรจุเข้าทีม เจอหน้ามึงมากกว่าเจอหน้าเมีย มึงไม่เล่นพนัน ไม่เจ้าชู้ มีเงินเก็บ มึงจบโท ซื้อบ้าน กำลังจะแต่งงาน ถึงพื้นฐานฐานะทางบ้านมึงอยู่ในเกณฑ์ดีก็จริง แต่เพราะมึงอยู่หอพักมานาน มึงซื้อบ้านเงินสด แล้วตอนนี้มึงกำลังจะหางานใหม่”
ตาลาไตหรี่ตาลง “หัวหน้ารู้ดีว่า แม่ผมให้เงินมาซื้อบ้าน เพราะผมจะพาน้อง พาหลานมาเรียนกรุงเทพฯ ผมกำลังจะแต่งงาน แต่ผมก็ต้องผ่อนคืนแม่ ส่วนเรื่องงานใหม่ผมยังไม่ได้ตัดสินใจ”
หัวหน้าชุดเคาะโต๊ะเบาๆ ขณะที่เอนตัวพิงเก้าอี้
“แต่เรื่องของมึงมันมีช่องว่าง”
ตาลาไตส่ายหน้า “ทุกเรื่องที่ผมทำ ผมมีเหตุผลเสมอ และผมก็มีหลักฐานที่จะพิสูจน์ความบริสุทธิ์ของผม”
“กูรู้ว่ามึงเอาเหตุผลนำความรู้สึกส่วนตัวเสมอ แต่มึงก็เห็นอยู่ว่า เงินของกลางอยู่ในบ้านมึง กระเป๋าใส่เงินที่ถ่ายภาพเป็นหลักฐานจากบ้านผู้ต้องหา มันไปอยู่ที่บ้านมึง”
หัวหน้าชุดลูบหน้าแรงๆ 
“กูมีข้อเสนอให้มึง....ตามระเบียบราชการ”
ตาลาไตรอฟัง 
“มีใครร่วมขบวนการกับมึงบ้าง”
“ไม่มี เพราะผมไม่ได้ทำ”
“ตาล มึงก็รู้ ว่าขั้นตอนนี้เรากันมึงเป็นพยานได้”
“ผมรู้ แต่ผมไม่ได้ทำจริงๆ แล้วจะให้ผมพูดชื่อใครออกมาให้เขาต้องเดือดร้อนไปด้วย”
หัวหน้าชุดเคาะที่แฟ้มเอกสาร “ยังมีอีกทางเลือก งานที่มึงกำลังจะไปคุยคืองานอะไร”
“อาจารย์มหาวิทยาลัยเอกชนน่ะครับ”
“เอาอย่างนี้ได้มั้ยตาล ถ้ายังคงสอบสวนกันต่อไป มันไม่ได้ทำให้ใครดีขึ้นมาได้”
“มันสำคัญที่หัวหน้าเชื่อว่าผมเป็นโจรที่สวมเครื่องแบบ”
“กูไม่เชื่อว่ามึงเป็นโจรที่สวมเครื่องแบบ แต่ทุกอย่างชี้มาที่มึง แล้วมึงก็รู้ว่าของกลางหายมาหลายครั้ง ถ้ามึงโดนวินัย ทุกอย่างจะอยู่ในประวัติ มึงจะไปเริ่มงานอาจารย์ของมึงได้ยังไง”
“ผมไม่ได้เอาของไป” ตาลาไตพูดเสียงต่ำ ภาพของเพื่อนร่วมงานทุกคนที่กลายเป็นผู้ต้องสงสัยหมุนวนอยู่ในสมอง
“ถามใจกูนะ กูเองก็คิดเหมือนมึงว่าต้องมีคนใส่ร้าย แต่หลักฐานนะตาล มึงดูที่หลักฐานเป็นหลัก มึงจะเอายังไง ดึงดันว่ามึงไม่ผิด ตั้งคณะกรรมการสอบใช้เวลาอีกเป็นปี ชีวิตมึงติดอยู่ในกับดัก ทำอะไรไม่ได้ แล้วมึงก็รู้ ว่า...ถ้ามันทำอย่างนี้ แสดงว่ายังไงมันต้องจัดการมึงให้ได้ ดีไม่ดีมันอาจเล็งจัดการทั้งชุด”
ตาลาไตเท้าศอกบนโต๊ะ ประสานมือรับหน้าผากที่ทิ้งน้ำหนักลงมาหา
“ทำไมถึงเลือกผม”
หัวหน้าชุดพูดช้าๆ
“เพราะมึงเป็นคนยอมหักไม่ยอมงอ ไอ้คนที่ทำมันรู้ว่ามึงต้องสู้ต่อแล้วนั่นก็จะทำให้คณะกรรมการเรียกสอบทั้งชุด ค้นบ้านทุกคน ตรวจสอบบัญชีทุกคน....แล้วมันก็จะเจอ ทุกอย่างที่มันอยากเจอ”
...หลักฐานการกระทำความผิด จะไปปรากฏอยู่ที่บ้านและบัญชีเงินฝากของทุกคน....
“แต่ถ้าผมชิงลาออก คดีจบ ทุกคนรอด”
หัวหน้าชุดไม่ได้พูดต่อ เพียงแต่นั่งอยู่ด้วยกันจนกระทั่งมีเสียงเคาะประตู และฉลองเดินเข้ามา
“จะ 5 โมงเย็นแล้ว หัวหน้ากินอะไร  ตาลมึงจะกินอะไร กูจะได้ไปซื้อมาให้ นี่กูบอกวันชาติให้มันกลับบ้านไปก่อน แต่มันจะรอมึง”
“มันตามมาหรือ”
“เออ มันตามมาตั้งแต่ก่อนเที่ยงนั่นแหละ”
หัวหน้าชุดได้แต่ส่ายหน้า “พี่น้องดื้อพอกัน”
“ผมว่าไอ้ตาลดื้อกว่า”
“กูไม่ได้เอาของไป กูไม่เคยเอาของ ๆใคร”
ตาลาไตย้ำคำเดิม ทำให้หัวหน้าชุดกับฉลองหันมามองหน้ากัน
ฉลองปิดประตูก้าวเข้ามายืนข้างๆ
“มึงจะสู้คดีใช่มั้ย มึงรู้ดี ว่าถ้ามีหลักฐานอย่างนี้ เดี๋ยวคืนนี้ทีมสอบสวนเขาก็มารับมึงไปนอนห้องขัง กูไม่เป็นไรหรอก ยังพอมีเวลากลับบ้านไปบอกเมียให้ออกหางานทำ ดีที่กูไม่มีลูก เขาอยู่ลำพังคงไม่ลำบากเท่าไหร่ แล้วอย่างมากคืนพรุ่งนี้ กูก็มานอนห้องเดียวกับมึง คิดเรื่องงานใหม่หลังพ้นโทษไปเรื่อยๆ ออกมาเมียกูได้ผัวใหม่พอดี”
“ก็กูไม่ได้ทำ”
“เออ มึงไม่ได้ทำ กูก็ไม่ได้ทำ หัวหน้าก็ไม่ได้ทำ ทั้งชุด 12 คนไม่มีใครทำ ไม่มีใครบอกว่ามึงทำ แต่หลักฐานมันอยู่ที่มึง” ฉลองพูดเสียงเข้ม “ตกลงเย็นนี้จะกินอะไร กูจะออกไปซื้อข้าวแล้ว”
ตาลาไตได้แต่ส่ายหน้า ส่วนหัวหน้าชุดพลิกข้อมือดูนาฬิกา
“กูยังพอยื้อเวลาให้มึงจนถึงสายๆ วันพรุ่งนี้ มึงคิดให้ดีแล้วกันตาล กูรู้ว่ามันตัดสินใจลำบาก ตลอดชีวิตกูรู้แต่เป็นตำรวจ การที่ยอมลาออกไปทั้งที่ไม่ได้ทำผิด ถึงจะไม่ได้บันทึกไว้ในประวัติ แต่มันก็เท่ากับยอมรับกลายๆ ว่าทำผิด แต่ถ้าสู้ต่อกับคนที่เอาหลักฐานเท็จไปยัดให้มึงอย่างที่มึงว่า มึงคิดหรือว่าจะชนะ”

หัวหน้าเดินออกไปจากห้องปล่อยให้ตาลาไตอยู่ในห้องเพียงลำพัง
เหมือนที่ห้องโถงด้านนอก วันชาติยังคงนั่งคอยพี่ชายอยู่อย่างนั้น จนเมื่อเกือบเที่ยงคืนที่กลับเข้าบ้าน ไฟที่หน้าบ้านและชั้นล่างยังเปิดอยู่
ฟางรีบวิ่งออกมาเปิดประตูให้
“พี่กลับมาคนเดียวหรือครับ พี่ตาลล่ะ”
“ยังอยู่ที่สำนักงานเลยว่ะ เพื่อนเขาบอกว่า หัวหน้าขอเวลาพนักงานสอบสวนจนถึงพรุ่งนี้ ถ้าพี่ตาลไม่ยอมซัดทอด ไม่ยอมลาออก เขาก็จะย้ายไปห้องขังแล้ว”
ทั้งวันชาติทั้งฟาง มีสีหน้าหนักใจไม่ต่างกัน
“พี่จะกินอะไรมั้ย”
“ไม่ล่ะ กูอาบน้ำแล้วก็จะนอนเลย พรุ่งนี้สายๆ กูถึงจะไปหาเขา เครียดว่ะ”
วันชาติพูดขณะที่เดินเลยไปที่บันได
“พี่ตาลเขาไม่โกงใครหรอก”
“ใช่ เรารู้ว่าเขาไม่โกงใคร แต่คนพวกนั้นบอกว่าเขาทำ” วันชาติก้าวลงมาใหม่แสดงท่าทางให้ฟางดู “นี่ มันถือกระเป๋าหนังเดินผ่านหน้ากูไปนี่ แล้วก็บอกให้พี่ตาลไปกับมัน”
“กระเป๋าเหรอ กระเป๋าแบบไหน ฉันเป็นคนเก็บกวาดทำความสะอาดบ้าน ฉันต้องเคยเห็นมัน”
“กระเป๋าหนังแบบสามเหลี่ยมสีน้ำตาล บ้านเราเขาเรียกกระเป๋าเจมส์บอนด์น่ะ มึงเคยเห็นมั้ย”
ฟางส่ายหน้า “ไม่เคยเห็น เขาเจอมันที่ห้องไหน”
“ไม่รู้เหมือนกัน” วันชาติยอมรับตามตรง “กูกับพี่ตาลอยู่ตรงนี้ตอนที่พวกเขาเข้ามา แล้วก็ผลุบผลับ แป๊บเดียวมันก็เดินลงมาพร้อมกับกระเป๋า”
หนุ่มตัวผอมพูดพึมพำ “โดนยัดของง่ายๆ แบบนี้เลยเหรอ”
“นั่นแหละ” วันชาติเข่นเขี้ยว “กูนะ กะจะเผาสำนักงานทิ้งแม่ง! ไหนๆ ก็ไหนๆ แล้ว โกรธฉิบหาย”
“ทำอย่างนั้นพี่ตาลก็ยิ่งแย่กว่าเดิมน่ะสิ”
“เออ กูรู้ ถึงได้แค่คิดไง”
ฟางเกาหน้าผากตัวเอง “พี่ไปนอนพักเถอะ ฉันปิดบ้านแล้วพรุ่งนี้...”
“พรุ่งนี้มึงก็ไปเรียนตามปกติน่ะแหละ ส่วนเรื่องพี่ตาล ถ้าต้องจ้างทนาย หรือเขาจะตัดสินใจยังไง กูจะโทรบอกมึง”
แต่ฟางส่ายหน้า “เลิกเรียนฉันกลับมาบ้านดีกว่า คุยทางโทรศัพท์มันไม่ค่อยรู้เรื่อง”
 “เออ กูเองพรุ่งนี้เช้ากูก็ต้องโทรหาพ่อกับแม่เหมือนกัน”
..พรุ่งนี้จะเป็นยังไง ไม่รู้เลยจริงๆ....รู้แต่เพียง พี่กูไม่ผิด!!!

...จบตอนที่ 8 ....

หุหุ มาตั้งแต่วันพุธ ทั้งที่นัดไว้พฤหัสบดี เพราะเกรงว่า พรุ่งนี้กว่าจะมาได้อาจเป็นตอนเย็น ๆ เกรงใจคุณผู้อ่านมากมายก็เลยขออนุญาตลงวันนี้นะครับ :m5:
พระศุกร์เข้าพระเสาร์แทรก แต่เขาว่ากันว่า มันคือเวลาที่เราจะมองเห็นได้ชัดเจนที่สุดว่าใครคือคนที่รักเรา :m1:
คิดถึงหมี่หรือครับ รอก่อนนะ ยังไม่ถึงเวลาของหมี่ ขอจัดการกับไอ้น้ำหนองเอ้ยฉลองก่อนนะ o12
ตอนต่อไปคือวันศุกร์นะครับ
พี่ไจฟ์กับนายน้ำชา

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 8 หน้า 9 (19/06/56)
เริ่มหัวข้อโดย: Aoya ที่ 19-06-2013 12:53:43

นี่คือเพื่อนที่ร่วมทุกข์ร่วมสุขกันมาเหรอ ฉลองต้องการอะไรน่ะ
หรือจะเกี่ยวข้องกับของกลางครั้งก่อนๆ

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 8 หน้า 9 (19/06/56)
เริ่มหัวข้อโดย: --รมยกร-- ที่ 19-06-2013 13:00:49

"ทำไมต้องผม" นั่นนะสิ...
เราว่าไม่ใช่แค่ฉลองใช่ไหมที่ทำ ต้องหัวหน้าด้วยแน่ๆ แล้ว..ใส่ร้ายเพื่อ...
อ่ะ...รอดีกว่า  :katai5:


อิอิ แอบชอบวันชาติที่ว่า "ทำไมกูไม่ปล้ำมันเลยวะ"  แหมๆ พ่อคุ๊ณ เจอวันเดียวแกจะกดเค้าเลยเชียว 555 รวดเร็วได้ใจจริงๆ

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 8 หน้า 9 (19/06/56)
เริ่มหัวข้อโดย: Gokusan ที่ 19-06-2013 13:16:57

รู้สึกกลายๆ ว่า ฟางนี่แหละพยาน
เพราะน้องเป็นคนเก็บกวาด...ทุกอย่างต้องผ่านตา
แต่จะจัดการยังไงล่ะนี่...เขาจ้องจะเล่นงานอยู่นานแล้วแน่
เตรียมการและเดาทางของเราออกด้วย...เพราะเป็นเพื่อน เลยคิดไม่ถึง

เอาใจช่วยให้ผ่านไปได้...
อะไรก็เกิดขึ้นได้จากคนที่เราคาดไม่ถึง...-เพื่อน- กับ -เพื่อนร่วมงาน- ไม่เหมือนกัน

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 8 หน้า 9 (19/06/56)
เริ่มหัวข้อโดย: lizzii ที่ 19-06-2013 13:32:27

ฉลอง ทำไปทำไม แย่จริง เห้ออออ

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 8 หน้า 9 (19/06/56)
เริ่มหัวข้อโดย: maemix ที่ 19-06-2013 13:37:06

เอาใจช่วยพี่ตาลคนหน้ามึน ให้รอดปลอดภัยจากข้อกล่าวหา
ต้องมีคนวางแผนมากกว่านี้ ไม่น่าจะเป็นอีตาฉลองคนเดียว
ใครจะเป็นคนบ่งหนองออกมา

ขอบคุณน้องทีกะไจฟ์ที่มาเร็ว รอตอนต่อไป

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 8 หน้า 9 (19/06/56)
เริ่มหัวข้อโดย: MiSS-U ที่ 19-06-2013 13:40:55

 :hao5:

อ่านตอนนี้แล้วอึดอัดใจจัง รู้ทั้งรู้ว่าใครทำ
แต่ทำไรไม่ได้

ฝากจัดการนายฉลองด้วยนะคะ  :z6:

บวกเป็ด

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 8 หน้า 9 (19/06/56)
เริ่มหัวข้อโดย: PAAPAENG~ ที่ 19-06-2013 13:55:55

ฉลองงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง
เอออออ สมกับชื่อน้ำหนอง!
ต้องการอะไรวะ แบบนี้ไม่เรียกเพื่อนแระ!

น้าตาลสู้ๆ
น้าตาลใจเย็นๆ ทำอะไรคิดถึงฟางไว้นะน้าตาล~

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 8 หน้า 9 (19/06/56)
เริ่มหัวข้อโดย: fuku ที่ 19-06-2013 14:17:30

ยักยอกแล้วป้ายความผิด
ถ้าตาลลาออก ไม่มีการสอบสวนต่อ
ไอ้ที่ยักยอกไว้ก่อนหน้านั้นก็ได้เต็มๆ
ไม่มีคดีติดตัวด้วย
แต่ตาลรับไปเต็มๆ จะลาออกก็โดน จะสู้ก็โดน >> แผนเชี่ยจริงๆ


เดาว่าไม่ใช่ฉลองคนเดียวที่ทำแน่ๆ มันพอดีเกินไป

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 8 หน้า 9 (19/06/56)
เริ่มหัวข้อโดย: malula ที่ 19-06-2013 14:39:37

กับคนที่ทุ่มเททำงาน ซื่อสัตย์ อุทิศเวลา แล้วต้องมาเจออย่างนี้ ไม่ท้อให้มันรู้ไป
เพื่อนร่วมงานก็เห้ซะ
สุดท้ายก็เหลือแต่คนในครอบครัวที่รักและหวังดีจริง ๆ
ชอบพี่วันชาติหนุ่มบ้านนอกเลือดร้อน

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 8 หน้า 9 (19/06/56)
เริ่มหัวข้อโดย: =นีรนาคา= ที่ 19-06-2013 14:50:21

ไอ้ฉลองงงงงง :z6:
แต่หัวหน้านี่มีส่วนเกี่ยวข้องป่ะเนี่ย รู้สึกแปลกๆ เหมือนคอยจะบีบอยู่ตลอดเวลา

พระศุกร์เข้าพระเสาร์แทรกจริงๆช่วงนี้ของตาลาไต

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 8 หน้า 9 (19/06/56)
เริ่มหัวข้อโดย: KURATA ที่ 19-06-2013 15:08:10

โว๊ะ!!!!  ไอ้คุณฉลองงงงงง

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 8 หน้า 9 (19/06/56)
เริ่มหัวข้อโดย: aehJTS ที่ 19-06-2013 16:07:25

ว่าแล้วเชียว ขนาดทำใจบ้างแล้วนะตั้งแต่ไอ้บ่านั้นเอากระเป๋าเข้าบ้านละ แต่ก็นะยังโมโหมากอยู่ดี  :m16:

 :pig4: คะ

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 8 หน้า 9 (19/06/56)
เริ่มหัวข้อโดย: nongrak ที่ 19-06-2013 16:13:17

ไอ้ฉลองแน่เลยเอาของกลางมายัดให้ตาล

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 8 หน้า 9 (19/06/56)
เริ่มหัวข้อโดย: mystery Y ที่ 19-06-2013 16:45:23

เอิ่ม..เราจะมองข้ามเรื่องเครียดๆไปซะ แล้วไปลุ้น"คู่จิ้น"เดล-วันชาติดีกว่า ได้โปรดทำ"คู่จิ้น"ให้กลายเป็น"คู่จริง"ด้วยเถอะ

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 8 หน้า 9 (19/06/56)
เริ่มหัวข้อโดย: uknowvry ที่ 19-06-2013 17:51:53

อ่า.... ว่าอยู่ฉลองเอาเข้ามาตอนกินเหล้าสินะ

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 8 หน้า 9 (19/06/56)
เริ่มหัวข้อโดย: Wordslinger ที่ 19-06-2013 18:11:39

น้องหมี่น่ะเอาออกมาตอนภาคสองเถอะ ตอนนี้สิ่งที่สำคัญยิ่งกว่าอื่นใดคือการได้เห็นเดรัจฉานผู้ป้ายความผิดได้รับการลงโทษอย่างสาสมแม้ว่านี่จะเป็นเพียงนิยายแต่ก็อยากให้ผดุงคุณธรรมเพราะในชีวิตจริงแทบจะหา justice ไม่เจอเลย

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 8 หน้า 9 (19/06/56)
เริ่มหัวข้อโดย: kyoya11 ที่ 19-06-2013 18:11:58

นี่ขนาดเป็นเพื่อนกันนะ... :m31:
รอตอนต่อไป  :katai2-1:

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 8 หน้า 9 (19/06/56)
เริ่มหัวข้อโดย: toshika ที่ 19-06-2013 18:29:29

 :z6: :z6: :z6: :z6:

เพื่อนเค้าทำกันแบบนี้หรอเนี่ย

 พี่ตาลเป็นคนดี แต่ทำไมต้องเจอเรื่องแบบนี้ด้วยเนี่ย

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 8 หน้า 9 (19/06/56)
เริ่มหัวข้อโดย: tuek ที่ 19-06-2013 20:00:25

ไอ้ฉลองมันชั่วจริงๆ
ในบ้านหน้ามีกล้องวงจรปิดจังเลย

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 8 หน้า 9 (19/06/56)
เริ่มหัวข้อโดย: PEENAT1972 ที่ 19-06-2013 20:15:43

อ่านทันแล้วค่ะ

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 8 หน้า 9 (19/06/56)
เริ่มหัวข้อโดย: Yukisae ที่ 19-06-2013 20:58:16

ฉลองทำทำไม ต้องมีคนอื่นรู้เห็นอยู่แล้ว อยู่ดีๆฉลองจะเดินถือของกลางออกมาจากสถานีตำรวจได้ไง
เพราะตาลดีเกินไป ตรงเกินไป เลยหาทางไล่ออกไปให้พ้น???
ตรวจหาลายนิ้วมือได้ไม๊ ตาลไม่ได้จับกระเป๋าอยู่แล้ว
เอาใจช่วยตาล ++จ้า

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 8 หน้า 9 (19/06/56)
เริ่มหัวข้อโดย: Takarajung_TK ที่ 19-06-2013 21:46:58

 ไอ้เลวฉลอง.  :fire:

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 8 หน้า 9 (19/06/56)
เริ่มหัวข้อโดย: Anyann ที่ 19-06-2013 22:35:15

โห ฉลอง ให้รางวัลตุ๊กตาทองคำเลย เนียนมากก แอบสงสัยว่าหัวหน้าจะมีเอี่ยวด้วยหรือเปล่า

เป็นคนดีนี่มันมีมารผจญตลอดเลยน้อออ

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 8 หน้า 9 (19/06/56)
เริ่มหัวข้อโดย: Zinub ที่ 20-06-2013 00:10:18

เข้ามาเป็นแฟนคลับ jiveteaด้วยคน :3123:
ชอบแนวนี้จัง :m4: สืบค้นหาคนผิด
คราวนี้ตำรวจโดนใส่ร้ายซะเอง
คนรอบตัวก็ต้องช่วยกันหาคนผิดตัวจริง
น้องฟางกับพี่วันชาติจะช่วยพี่ตาลได้มั๊ยน้ออ :m5:

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 8 หน้า 9 (19/06/56)
เริ่มหัวข้อโดย: konnarak ที่ 20-06-2013 01:51:56

ฉลองแกเลววะ

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 8 หน้า 9 (19/06/56)
เริ่มหัวข้อโดย: momokaii ที่ 20-06-2013 02:40:30

เพิ่งมาติดตามคะ ชอบมาก ขอติดตามแบบชิดขอบเวทีเลย
แต่...ก็มาเจอตอนล่าสุดที่มันสุดจะค้างคาใจซะแล้ว
สงสัยจริงๆว่าทำไม แม้แต่เพื่อนกันถึงทำได้ลงคอ! ชั่วจริงๆ!  :angry2:
ตอนนี้แถบจะนั่งไม่ติดแล้ว รู้สึกลุ้นระทึกเหลือเกิน อยากให้กระฉากหน้ากากคนเลวให้ได้เร็วๆ!!  มีกี่คนเผยออกมาให้หมด :z6:
แม้แต้หัวหน้าตอนนี้เราก็สงสัยอ่ะ!!

ทำไมพระเอกของเราต้องมาเจอสถานการณ์แบบนี้ด้วย เพราะเป็นคนดีไปหรือ? เหอๆ ไม่ยุติธรรม พี่ตาลช่างหน้าสงสารดีแท้  :o7:
เชื่อว่าวันชาติและน้องฟางจะช่วยให้พี่ตาลรอดพ้นจากการถูกใส่ร้ายได้
และขอช่วยให้เอะใจเร็วๆทีเถอะว่ามีใครที่เข้าออกบ้านพี่ตาลอีกบ้าง และก็น่าจะรู้นะว่าใครที่มันเป็นพาหะนำของกลางมาไว้ที่บ้านพี่ตาลได้
ฮึ่ย! ถ้าจบเรื่องแล้ว รู้แล้วว่าใครทำ ก็ตัดมันทิ้งซะไส้ติ่งเน่าๆน่ะ!! อย่าให้มันอยู่ร่วมชีวิตด้วย!!!! :m16:

ขุ่นข่องหมองใจ คับแค้น โมโหโกรธา

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 8 หน้า 9 (19/06/56)
เริ่มหัวข้อโดย: jiki ที่ 20-06-2013 09:48:39

.....ง่า....กดสปีดไปถึงตอนคลี่คลายเลยได้ไหม เครียด อึกอัด

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 8 หน้า 9 (19/06/56)
เริ่มหัวข้อโดย: puppyluv ที่ 20-06-2013 12:47:59

 :katai1:
โอย อยากให้ถึงวันพรุ่งนี้
โอยยยยยยย
บวกและเป็ดอย่าง :katai1:

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 8 หน้า 9 (19/06/56)
เริ่มหัวข้อโดย: AGALIGO ที่ 20-06-2013 13:55:01

“กระเป๋าหนังแบบสามเหลี่ยมสีน้ำตาล บ้านเราเขาเรียกกระเป๋าเจมส์บอนด์น่ะ มึงเคยเห็นมั้ย”

น่าจะสี่ป่ะ

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 8 หน้า 9 (19/06/56)
เริ่มหัวข้อโดย: CarToonMiZa ที่ 20-06-2013 17:07:49

เรื่องเก่ายังไม่เคลียร์
เรื่องใหม่มาอีกแล้ว
ไปทำบุญล้างซวย
บ้างก็ดีนะนายตาลถ้าเรื่อง
จบด้วยดี :เฮ้อ:
นายเดลนี่ก็นะไซโค
ฟางจังเดี๋ยวยุให้พี่วันชาติ
จัดการซะเลยนิ :laugh:

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 8 หน้า 9 (19/06/56)
เริ่มหัวข้อโดย: takara ที่ 20-06-2013 21:46:54

เฮ้อ กลายเป็นงี้จนได้ คิดว่ารวมกันทำทั้งชุดป่าวนิ แต่ให้พี่ตาลเราเป็นแพะ

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 8 หน้า 9 (19/06/56)
เริ่มหัวข้อโดย: hpsky ที่ 21-06-2013 08:38:28

ง่าาา มาอ่านรวบทีเดียวสองตอน ว่าแล้วฉลองมันเลวอ่ะ :z6:

หัวข้อ: "Yes,I love him" ตอนที่ 9 หน้า 10 (21/06/56)
เริ่มหัวข้อโดย: MyTeaMeJive ที่ 21-06-2013 08:49:34

ตอนที่ 9

ทุกสิ่งทุกอย่างขึ้นอยู่กับการตัดสินใจของตาลาไต และถึงแม้ว่าวันชาติที่เป็นน้องชายจะยอมรับเรื่องนี้โดยไม่มีข้อโต้แย้ง แต่ในตอนสายๆ ของวันถัดมา พี่ชายก็เดินหลังตรงออกมาหาที่ห้องโถง แล้วพูดสั้นๆ ว่า
“กลับบ้านกัน”
เท่านั้นจริงๆ เพราะพอกลับมาถึงพี่ชายก็ไปอาบน้ำแล้วบอกว่าจะนอนพัก ถามว่าจะกินอะไรก่อนมั้ยก็ไม่ยอมตอบ
รู้แต่ว่ามีความเครียดและความโกรธที่ไม่สามารถบรรยายออกมาเป็นคำพูดได้อยู่ในใจของพี่
แล้วเวลาอย่างนี้ไอ้วันชาติจะต้องทำยังไง
ยังไม่ทันที่จะตอบคำถามของตัวเอง มือมันก็กดโทรศัพท์แล้วโทรหา
“ฟาง เลิกเรียนแล้วมาด้วย กูรับพี่ตาลกลับมาแล้ว เขาไม่พูดอะไรกับกู มึงลองดูหน่อยเหอะ”
...กูนี่มันสันดานเสีย...ทั้งที่กูเป็นน้องชาย กูทิ้งไร่ทิ้งสวนมาดูพี่ชายที่กำลังซวยซ้ำซวยซ้อน แต่พอเข้าตาจน กูก็กลับโทรศัพท์เรียกไอ้คนซื่อมาทำหน้าที่แทนกูเองอีกครั้ง

เดลทักทันทีที่ฟางกดวางสายโทรศัพท์
“เขาโทรมาตามอีกล่ะสิ”
“อือ กูก็ตั้งใจไว้อยู่แล้วว่าจะเลิกเรียนกูจะไป”
“ตกลงเขามีเรื่องอะไร”
“ปัญหาเรื่องงานน่ะ กูก็ไม่รู้อะไรมากหรอก กูก็แค่คนรับใช้ แต่จะให้กูทำไม่รู้ไม่เห็นเวลาที่เขาเดือดร้อนก็เนรคุณ”
เดลจ้องมองเพื่อนอย่างรู้ทันแล้วหันไปมองทางอื่น
...ไม่ใช่แค่เพราะกตัญญูหรอก เพราะมึงรักเขาด้วย...
“พี่วันชาติโทรมาบอกว่า กลับมาบ้านกันแล้ว แล้วถ้ามึงไม่อยากไปก็ไม่เป็นไรนะ”
“มึงไม่อยากให้กูไปด้วยก็บอกมาเถอะ”
ฟางคนซื่อทำหน้าตาไม่เข้าใจ
“กูเห็นว่าวันก่อนมึงมีปัญหากับพี่วันชาติ ก็เลยคิดแทนมึงว่า มึงอาจไม่อยากไปก็เท่านั้นเอง”
“เออ ๆ” เดลตัดบท เพราะฟางมันเป็นคนแบบนี้ไง ถึงได้รู้สึกดีๆ กับมันมากกว่าใคร “ไปเย็นใช่มั้ยล่ะ ขอกูคิดก่อน ว่าจะไปกับมึงดีมั้ย”
ฟางได้แต่ส่ายหน้าอีกครั้ง
....เปลี่ยนไปเปลี่ยนมา ไม่รู้ว่ากำลังคิดอะไรอยู่กันแน่...

พอเลิกเรียนฟางก็ไปที่บ้านตาลาไต วันชาติที่ดูโทรทัศน์อยู่รีบลุกมาหา
“มึงไปเรียกกินข้าวทีเหอะ วันนี้ทั้งวันเขาไม่กินอะไรเลย นอนนิ่งๆ อยู่อย่างนั้น กูใจเสียว่ะ”
ฟางวางหนังสือเรียน ล้างมือล้างหน้าแล้วถึงได้ขึ้นไปหา
ตาลาไตคนที่นอนลืมตามองเพดานห้องในตอนนี้ ไม่ต่างอะไรจากเมื่อครั้งหลังเผาศพของบุ๋ม
เพียงแต่คนที่มาพบตอนนั้นคือฉลอง
ขณะที่วันชาติไม่เคยเห็นพี่ชายในสภาพนี้มาก่อน ไอ้ที่อึดอัดคับข้องใจก็ยังเป็นอยู่ อยากเอาเรื่องคนที่ใส่ร้ายก็ใช่ แต่สุดท้ายก็ต้องวนกลับมาที่เดิมว่าต้องรอดูว่าพี่ชายตัดสินใจอย่างไร

ฟางปิดประตูห้องแผ่วเบา เดินไปนั่งที่พื้นข้างเตียง
“พี่ครับ หิวหรือยัง กินข้าวมั้ย”
ตาลาไตเบนสายตามามอง คิ้วเข้ม แววตาจริงจังมีแววอ่อนลง เมื่อยกมือจับศีรษะคนตามใจแล้วดึงให้ขึ้นมานอนข้างๆ พลิกตัวกอดไว้หลวมๆ
“พี่ครับ บ่ายจัดแล้วไม่หิวเหรอ”

แต่ตาลาไตไม่ตอบ ปิดเปลือกตาลงพร้อมกับลมหายใจที่สม่ำเสมอบอกว่า เขาหลับไปแล้ว
ใบหน้าคมเข้มอยู่ใกล้แค่คืบ ฟางยังคงไม่ได้คิดจะขัดขืนจริงจัง ก็เหมือนทุกครั้งที่ผ่านมา
เสียงในสมองบอกว่าพี่โกรธมาก ในหัวใจบอกว่า พี่กำลังพยายามกดความรู้สึกเหล่านี้ไว้ จากนั้นก็คือตัวเราเองที่ท้วงขึ้นมาว่า รู้ได้อย่างไรว่าที่กำลังคิดอยู่มันถูกต้อง สามารถอ่านใจพี่ได้ตั้งแต่เมื่อไหร่

ครั้งแรกที่พี่กอดไว้แบบนี้คือตอนไหน
ตอนที่มาบอกแม่ใหญ่กับพ่อใหญ่ให้ไปขอพี่บุ๋ม ซึ่งมารู้ทีหลังจากคำบอกเล่าของพี่วันชาติ ว่า สาเหตุที่ทำให้มาเร่งรัดให้พ่อแม่ไปขอสาวก็เพราะความไม่สบายใจ
ต่อมาตอนที่กอดไว้แบบนี้ ก็คือหลังจากเผาพี่บุ๋มไปแล้ว แม้เรื่องราวในคืนนั้นมันจะไม่น่าจดจำ เพราะออกไปทางบังคับ
แต่พอพี่ทำแบบเดียวกันเป็นครั้งที่ 3 มันก็ถึงเวลาคิดทบทวน
คนจริงจังเคร่งเครียดคนนี้ ก็มีมุมที่อ่อนแอไม่อยากให้ใครเห็น ไม่อยากให้ใครรับรู้เหมือนกัน
ถึงจะไม่เข้าใจความคิดของพี่ได้ชัดเจน แต่มันก็จะมองเห็นที่ยืนของตัวเอง จากมุมมองของพี่

......ฉันรู้ ว่าวันหนึ่งพี่จะพบผู้หญิงที่พี่รัก อ้อมแขนของพี่ก็จะไม่ใช่ของฉันอีกต่อไป รู้ดีและเตือนตัวเองอยู่เสมอ ว่าฉันเป็นใคร....


วันชาติเห็นว่าฟางไม่พาพี่ชายลงมากินข้าวสักที ก็เดินตามขึ้นมา
แต่เพียงแค่แง้มประตู มองเห็นว่าพี่ชายกอดฟางไว้ ก็เลยยื่นหน้าเข้ามาอ้าปากพะงาบๆ ไม่มีเสียงถามตอบกับฟาง ได้ความว่า ตาลาไตหลับไป แล้วก็เลยเดินลงมาข้างล่าง

หัวใจมันจุกและเจ็บแบบแปลก ๆ
...กูเป็นอะไรของกู นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่กูเห็นพี่ชายกอดไอ้ฟางสักหน่อย แล้วกูเป็นอะไร...
หันมองซ้ายขวา ยังไม่รู้ว่าจะทำอะไรต่อไปดี
“อย่างน้อย ตอนนี้เขาก็หลับได้ละวะ”

สิ่งที่ทำในลำดับต่อไปก็คือโทรศัพท์กลับบ้าน เพื่อรายงานความคืบหน้า
“พูดกันตรงๆ ฉันอยากให้เขากลับบ้าน แต่ไอ้ฉันเพิ่งเคยเห็นว่าเขาเป็นแบบนี้ เลยไม่รู้จะบอกกับพ่อแม่ว่าไงเหมือนกัน”
“ก็มันยังไงกับละวะเนี่ย”  แม่ซักต่อ
“เขาโกรธนะ โกรธมากแต่เขาอัดมันไว้ข้างใน แต่ฉันก็คิดว่าเขาเสียใจมาก ต่อให้ไม่มีน้ำตาสักหยดก็เหอะ ไม่พูดคร่ำครวญ ไม่อะไรสักอย่าง”
“ไม่อะไรสักอย่างคืออะไรล่ะ”
“แบบนอนลืมตามองเพดานนิ่ง ๆอยู่อย่างนั้นน่ะ แต่ตอนนี้หลับไปแล้ว”
....วันชาติไม่ได้บอกว่า ใครทำให้พี่ชายหลับได้...

แม่วิเคราะห์เท่าที่วันชาติเล่าให้ฟัง “ข้าก็ตัดสินใจลำบากพอกัน เพราะถ้าข้าไปกรุงเทพ ฯ บังคับมันกลับบ้าน ทำเหมือนพี่เอ็งเป็นเด็ก ๆ มันก็ไม่ถูก เพราะมันเป็นคนมั่นใจตัวเองมาก แล้วยิ่งมันไม่ได้ทำผิดแต่ถูกคนชี้ว่าผิดแบบนี้” แม่ถอนหายใจแรง ๆ ”รอเขาอีกนิด เอ็งบอกว่า เขาจะไปสอนมหาลัยใช่มั้ยล่ะ” แม่ถามมา โดยมีพ่อส่งเสียงอืออออยู่ข้างๆ
“นั่นมันเป็นเรื่องที่คุยกันก่อนหน้า ไม่ใช่เรื่องวันนี้ เขาอาจเปลี่ยนใจก็ได้” วันชาติอธิบาย “เออ หรือจะไม่เปลี่ยนใจวะ”
“เอ็งก็เป็นซะอย่างงี้” แม่ทำน้ำเสียงประชดผสมเหนื่อยใจ “ทำท่าว่าจะพึ่งพาได้ แล้วก็ไม่ได้ตามเคย”
ลูกชายคนเล็กได้แต่ส่งเสียงหัวเราะแปลกๆ มาตามสาย ไม่ยอมสารภาพความจริงว่า โทรไปตามยาสามัญประจำบ้านให้มาช่วยดูพี่ชาย
“ก็เอาเป็นว่า ถ้าเขาตื่นมาแล้วฉันจะคุยกับเขาอีกทีได้ความคืบหน้าไงจะโทรไปบอก”
“เออ ดีอยู่กับเขาก่อน พี่น้องกัน ไม่ดูแลกันตอนนี้จะมีพี่น้องไว้ทำห่าอะไร”
“แม่” วันชาติทำเสียงเข้ม “ไม่ต้องสอนผสมด่าอย่างนี้ก็ได้ ฉันรู้หน้าที่ของฉันหรอกน่า ว่าแต่เรื่องที่สวนเป็นไงมั่ง”
พอวันชาติชวนเปลี่ยนเรื่อง แม่ก็ละจากเรื่องของตาลาไต มาเป็นเรื่องของที่บ้านได้ทันที
จนกระทั่งรถมอเตอร์ไซค์มาจอดหน้าบ้าน วันชาติถึงได้ขอวางสายจากแม่
“แม่ ฉันวางสายก่อนนะ ต้องออกไปตลาด หาซื้อของมาทำข้าวเย็น”

เดลชะงักอยู่ที่หน้าประตูบ้าน เมื่อเห็นวันชาติเดินออกมาเปิดประตูให้
“ฟางบอกว่าจะมานี่”
“ก็มาน่ะสิ”
พูดมาครึ่งประโยค วันชาติก็ตอบไปครึ่งประโยคเหมือนกัน
“แล้วมันอยู่ไหน”
“ข้างบน”
วันชาติตอบยิ้มๆ ส่อเจตนาชัดเจนจนเดลหน้าตึง
...ก็รู้อยู่ว่าถ้าตามมาแล้วอาจเจอกับอะไร แต่ไม่คิดว่าจะถึงขนาดที่น้องชายรู้เห็นเป็นใจกันขนาดนี้

“กลางวันแสกๆ เนี่ยนะ”
“จะตอนไหนมันก็เป็นเรื่องของเขา 2 คนแล้วมึงตามมาทำไมเนี่ย”
“เพราะผมคิดว่านี่คือสิ่งที่ผมควรทำน่ะสิ” เดลกระแทกเสียงใส่หน้าคนที่ทั้งตัวหนากว่าแล้วก็ยังสูงกว่า
วันชาติเสียอีกที่ยังคงตอบด้วยลีลาเปื้อนรอยยิ้มเหมือนเดิม “ควรทำอะไร มึงเป็นพ่อเขาหรือไง ก็แค่คนอยากกินเนื้อหงษ์ แต่กลับจะโดนเสือแดก”
“นี่!” เดลเสียงดัง ทำให้วันชาติจุ๊ปาก
“เสียงดังทำห่าอะไร ไปตลาดกับกูดีกว่า”
มือหนาๆ จับที่ไหล่บางให้หมุนตัวตาม แต่เดลสะบัดออก
“ไม่ ผมจะขึ้นไปตามฟาง”
“มึงนี่บาปหนา” วันชาติไม่เลิกลักไก่ ทั้งที่รู้ว่าพี่ชายหลับสนิท
....แต่ถึงจะมีอะไรมากกว่านั้น มันก็เรื่องของ 2 คนนั้นอยู่ดี...
“ไปตลาดซื้อกับข้าวกับกู เย็นนี้จะได้กินข้าวด้วยกันไง ทำไมมึงเป็นคนพูดยาก เข้าใจอะไรยากอย่างนี้นะ”
“ผมไม่ได้มากินข้าว”
“วะ ไอ้คนนี้นี่!” วันชาติเท้าเอวชักเริ่มอารมณ์ไม่ดีตามไปด้วย “ก็บอกอยู่นี่ว่าฟางอยู่ในห้องกับพี่ตาล เขาไม่กลับไปกับมึงตอนนี้หรอก แล้วนี่มันก็เย็นมากแล้ว ถ้ามึงจะกลับก็กลับไปตอนนี้เลย”
เดลหันซ้ายหันขวา ไม่อยากมาเสียเที่ยว แต่ก็กล้าๆ กลัวๆ ที่จะต้องรับรู้ว่ามีอะไรเกิดขึ้นในห้องข้างบน
“ไปก็ได้”
“เออ แม่ง คนห่าอะไรพูดดีๆ ไม่เข้าใจ อธิบายไปสามวันไม่รู้เรื่อง ต้องให้ขู่”

แต่พอเห็นว่าหนุ่มตัวขาวหน้าเสีย วันชาติก็ต้องถอนหายใจ กอดไหล่พาออกมาจากบ้าน
“มึงถามตัวเอง ว่ามึงจะเป็นคนเลวไปพรากคนที่เขารักกันเพื่ออะไร”
“แฟนของพี่ตาลเพิ่งจะเผาไปได้ไม่กี่วัน พี่ก็ส่งไอ้ฟางให้เขาแล้ว” เดลพูดทั้งที่รู้สึกปวดหนึบในใจ
วันชาติได้แต่ส่ายหน้า “กูไม่ได้ส่งใครให้ใคร แต่คนหนึ่งเป็นพี่แท้ๆ ของกูอีกคนถึงไม่ได้คลานตามกันมาแต่ก็เห็นกันมาตั้งแต่มันยังเป็นเด็กเล็กๆ มันมีอะไรหลายอย่างที่มันค่อยๆ เปลี่ยนไปตามเวลา”
“นี่หมายความว่าเขาชอบกันมานานแล้วเหรอ ทั้งที่พี่ตาลมีแฟนเนี่ยนะ”
วันชาตินึกตาม
.....มันอาจเกิดขึ้นก่อนที่พี่ตาลรู้จักกับพี่บุ๋มด้วยซ้ำ...แต่อันนี้มันยากเกินไปว่ะ ขอผ่าน ไม่ทำความเข้าใจกับมันได้มั้ย....
“คนที่รู้จักตัวเองเร็วอย่างมึงคงไม่เข้าใจ แต่พี่ตาลเขาเป็นผู้นำมาตลอด การที่จะยอมรับว่าตัวเองชอบผู้ชาย ทั้งเป็นเด็กในบ้าน มันอาจยากที่จะยอมรับ”

“แล้วพี่ล่ะ” เดลหันมาถาม “วันก่อนพี่ชวนผมเป็นแฟนพี่”
“เออ กูจำได้”
“พี่ชอบผมหรือไง”
“เปล่า คนงอแงอย่างมึงน่าให้ชอบตายล่ะ”
เดลหันมาชกเข้าที่ท้องหนาๆ ของวันชาติ “สัดเหอะ พี่นี่แม่งผีเจาะปากมาให้พูด”
ทั้งที่โดนชกโดนด่า แต่วันชาติกลับหัวเราะ “แต่มึงน่ารักดี”
เดลหน้าร้อนผ่าว
...ตกลงนี่เขาสารภาพแล้วหรือเปล่าเนี่ย หรือว่าพูดไปเรื่อยๆ เหมือนเดิม...
“พี่แม่ง เอาไงกันแน่เนี่ย”
“เอากันก็ต้องเข้าห้อง” วันชาติทำไม่รู้ไม่ชี้ ทำให้เดลรู้ตัว
“กวนตีนสัด ถ้าไม่ติดว่ามีเรื่องคุยกับฟางผมกลับหอดีกว่า”
วันชาติหัวเราะหึหึ
....ไอ้คนนี้ ทั้งที่รู้อยู่แก่ใจ แต่ก็ยังหวงฟางจนลืมเหตุผล....
“มึงน่าจะคิดเรื่องกับข้าวเย็นนี้ ไม่ใช่เรื่องที่เป็นไปไม่ได้”
เดลปิดปากสนิท ภาษาในดวงตาเรียวกำลังบอกว่า สิ่งที่วันชาติบอกว่าเป็นไปไม่ได้ มันจะต้องเป็นไปได้

ฟางขยับตัวตั้งแต่ได้ยินเสียงรถมอเตอร์ไซค์จอดที่หน้าบ้าน เพราะแม้ห้องนอนของตาลาไตจะอยู่ชั้น 3 ของทาวน์เฮ้าส์ แต่ก็อยู่ด้านหน้าของบ้าน
ติดที่แขนใหญ่ที่พาดตัวอยู่รั้งกอดไว้ กับเสียงต่ำๆ ที่บอกให้อยู่เฉยๆ ทำให้ได้แต่หันไปมองผ่านหน้าต่าง
ได้ยินเสียงแว่วๆ เหมือนเดลจะเถียงกับวันชาติแล้วก็ได้ยินเสียงปิดประตูอีกครั้ง
หันกลับมามองคนที่ยังหลับตาอยู่ ก็เลยขยับตัวจะลุก
“พี่วันชาติคงออกไปข้างนอก”
เสียงต่ำๆ รับรู้แต่ยังคงไม่คลายแขนออกอยู่ดี จนกระทั่งได้ยินเสียงเปิดประตูอีกครั้ง ฟางมองนาฬิกาที่ข้างเตียง
“พี่ตาล จะหกโมงเย็นแล้วพี่ลุกมาอาบน้ำ กินข้าวก่อนนะครับ”
ตาลาไตถึงได้ลุกขึ้น “อย่าเพิ่งไปไหนนะ”
คนออกคำสั่งหายเข้าห้องน้ำไปอาบน้ำล้างหน้า ออกมาเห็นฟางกำลังหอบผ้าปูที่นอนผืนเก่าเตรียมจะเก็บไปซักเลยได้แต่ส่ายหน้า
ฟางยิ้มแหย “แม่ผมสอนว่าเวลาซวยหนัก ๆต้องล้างบ้าน ทำความสะอาดครั้งใหญ่”
“ตามใจ ค่อยๆ ทำไปเรื่อยๆ ก็แล้วกัน”

เดลไม่ได้ต่อปากต่อคำอะไรกับวันชาติอีกจนกระทั่งกลับมาบ้าน แล้วเดินเข้าครัวไปช่วยวันชาติเตรียมทำอาหารมื้อเย็น
ทั้งที่กำลังเถียงกับตัวเองอยู่ในใจว่ากูไม่ได้เป็นคนรับใช้อะไรในบ้านนี้ แล้วก็รู้ทั้งรู้ เรื่องของฟางกับพี่ตาล แล้วกูจะยังอยู่ทำไม แต่พอหันไปเห็นว่าฟางเปลี่ยนเสื้อผ้ามาเป็นเสื้อยืดกับกางเกงขาสั้น ส่วนพี่ตาลคือคนที่ถือตะกร้าผ้าปูที่นอนเดินตามฟางลงมาซัก สมองมันก็ยิ่งคิดเตลิดไปไกล
วันชาติมองสีหน้าของเดลก็รู้ว่าไอ้คนนี้มันกำลังคิดๆๆ และคิด จนอยากเติมเชื้อไฟ ติดก็แต่ที่พี่ชายยืนอยู่ตรงนี้ ไม่รู้เหมือนกันว่าเขาตกลงกับฟางไว้ยังไง เกิดพูดอะไรไปแล้วเขาไม่รับมุกขึ้นมามันจะแป้ก

...เรื่องแกล้งไอ้คนนี้ไว้ก่อนก็ได้...กูมีเวลาเหลือเฟือ...
ตาลาไตเองก็อ่านสีหน้าของเดลออกเหมือนกัน แต่เพราะไม่ใช่คนมีนิสัยวุ่นวายก็เลยแค่พยักหน้าทักทาย หันมามองฟางที่ดึงตะกร้าผ้าไปจากมือ แล้วเอาไปจัดการ
ได้แต่ยืนนิ่งๆ จนน้องชายมาดึงมือไปนั่งเหยียดขาพาดโต๊ะ มองหน้าจอโทรทัศน์ที่เปลี่ยนภาพไปเรื่อยๆ

....วิธีการกดโทรทัศน์แบบนี้มันบ่งบอกชัดเจนถึงความสับสนในใจ
ตาลาไตรู้ดีว่าต้องทำอะไรสักอย่างเพื่อให้ชีวิตเดินหน้า แต่ก็กลับไม่รู้ว่าจะเริ่มที่ไหนดี....

“พรุ่งนี้พี่จะกลับบ้านพร้อมฉัน หรือจะไปหาเพื่อนที่มหาวิทยาลัย”
“ไม่รู้เหมือนกัน”
“ถ้าไม่รู้งั้นกลับบ้านกับฉันก่อนนะ ต้องกลับไปเก็บของส่งพ่อค้าเขานัดวันมาแล้ว”

ตาลาไตเหลียวกลับไปมองคนที่แช่ผ้าไว้แล้วเข้าไปช่วยในครัว
“ฟางมันต้องเรียน” วันชาติตอบแทนหนุ่มคนซื่อที่พยักหน้า ขณะที่เดินเข้ามาหา
ตาลาไตหันกลับมาหยิบโทรศัพท์ จู่ ๆก็คิดออกว่า ควรจะเริ่มต้นที่ไหน
“เดี๋ยวกูโทรหาเพื่อนก่อน ถามว่าเขายังต้องการอาจารย์อยู่หรือเปล่า แล้วกูจะตอบมึงว่าพรุ่งนี้กูจะทำอะไร”

----จบตอนที่ 9----

ตอนเช้าคิดว่าวันนี้จะร้อน แต่แล้วก็กลับฝนตก (เออ ก็นี่มันหน้าฝนนี่เนอะ ถ้าฝนไม่ตกค่อยบ่นละกันนะ)
ตอนอ่านพล็อต ผมคิดว่าเดลคือนายเอก เพราะว่าขาวกว่า หล่อกว่า กวนตีนกว่า คิดอยู่ว่าถ้าคนนี้เป็นนายเอกเรื่องก็คงสนุกดี แต่พอเสนอความคิด แล้วคุยกัน มันกลับจะทำให้เกิดดราม่าแบบ Extravaganza ด้วยความขี้เกียจ อะไม่ใช่ ด้วยความเป็นคนดี ให้เกียรติคนขึ้นพล็อต การทำให้เดลเป็นนายเอกจึงพับไปในที่สุด
พบกันวันอาทิตย์นะครับ
ขอบคุณที่สละเวลาให้ความเห็น และขอบคุณมากที่คุณชอบเรื่องนี้ครับ
พี่ไจฟ์กับนายน้ำชา


พี่ iPongPaeng ครับพี่คือคำตอบที่ถูกต้องวันนี้ เย๊ :m1:

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 9 หน้า 10 (21/06/56)
เริ่มหัวข้อโดย: KaorPaor ที่ 21-06-2013 08:57:08

ขอจิ้มหน่อย

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 9 หน้า 10 (21/06/56)
เริ่มหัวข้อโดย: hpsky ที่ 21-06-2013 09:18:31

 :katai5: :katai5:

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 9 หน้า 10 (21/06/56)
เริ่มหัวข้อโดย: MiSS-U ที่ 21-06-2013 09:38:42

 :hao7:

ตาลาไตรีบกลับมาเป็นตัวของตัวเองสักทีนะ
แต่ขอแบบรู้ใจตัวเองด้วยแล้วกัน
ไอ้คนซื่อจะได้มีชีวิตชีวาเหมือนคนอื่นเค้าบ้าง

บวกเป็ด

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 9 หน้า 10 (21/06/56)
เริ่มหัวข้อโดย: Zinub ที่ 21-06-2013 10:30:33

อ้าวว!! พี่ตาลยอมลาออกหรอ :o
 :angry2:...อย่าทำงั้นน้าา :m16:...เดี๋ยวคนเลวมันลอยนวล

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 9 หน้า 10 (21/06/56)
เริ่มหัวข้อโดย: nongrak ที่ 21-06-2013 10:53:36

ทำไมไม่มีใครเอะใจเรื่องฉลองมาที่บ้านหรือตาลไม่คิดว่าเพื่อนจะทำ

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 9 หน้า 10 (21/06/56)
เริ่มหัวข้อโดย: TIKA_n ที่ 21-06-2013 10:56:18

ตกลงพี่วันชาติ ก็ชอบฟางเหรอ เหมือนยังไม่รู้ตัว ทำไมถึงรู้สึกจุกและเจ็บ ที่เห็นพี่ตาลกอดฟางอ่ะ ที่ผ่านมาไม่เป็นแล้วทำไมเพิ่งมาเป็น  ถ้าชอบฟางจริง... ก็...อืม เรื่องจะยิ่งยุ่งรึเปล่าเนี่ย  :mew5:

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 9 หน้า 10 (21/06/56)
เริ่มหัวข้อโดย: puppyluv ที่ 21-06-2013 10:56:50

ห๊ะ!!! ไม่นะ  Extravaganza น่ะได้ ชอบด้วย
แต่ 'ดราม่า' คำข้างหน้าน่ะ ม่ายยยยยย!!! :katai1:
(หน้าฝนต้องขี้เกียจน่ะถูกแล้ว)

โอยยยยยย บวกและปล่อยเป็ดน้อยอย่างโรยแรง
 ฉลองทำพิษ :z3:

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 9 หน้า 10 (21/06/56)
เริ่มหัวข้อโดย: aehJTS ที่ 21-06-2013 10:58:41

อยากให้จับคนผิดได้อะ :call:

 :pig4: คะ

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 9 หน้า 10 (21/06/56)
เริ่มหัวข้อโดย: uknowvry ที่ 21-06-2013 11:18:12

แหม่.... บรรยากาศมันเป็นใจให้คิดไปไกลจริงๆ 555+

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 9 หน้า 10 (21/06/56)
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 21-06-2013 11:35:47

ทำไมความรู้สึกมันยังหม่นๆหมองๆนะ :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 9 หน้า 10 (21/06/56)
เริ่มหัวข้อโดย: PAAPAENG~ ที่ 21-06-2013 12:56:44

แอร๊ยยยย
ชอบตอนที่น้าตาลดึงฟางมากอดแล้วหลับไปเลย
เหมือนแบบ...คนเจอโอเอซิสกลางทะเลทรายอ่ะ
ขอแค่มีฟางน้าตาลก็สบายใจละ...ประมาณนี้

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 9 หน้า 10 (21/06/56)
เริ่มหัวข้อโดย: maemix ที่ 21-06-2013 14:32:24

พี่ตาลกลับมาบ้าน ลาออกมาแล้วเหรอ  :hao7:
ฟางเป็นคนทำให้พี่ตาลสงบลงได้คนเดียวเลย
ช่วงนี้สงสารพี่ตาล พี่ตาลสู้ๆ

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 9 หน้า 10 (21/06/56)
เริ่มหัวข้อโดย: malula ที่ 21-06-2013 14:48:45

ถ้าจะสู้ต่อก็เหมือนเอาไม้ซีกไปงัดไม้ซุง
คนดีไปอยู่ผิดที่ผิดทางก็กลายเป็นแกะดำได้เหมือนกัน
มาเดินหน้าเรื่องงานใหม่ เรื่องหัวใจดีกว่า
ถ้าจะให้เดลเป็นนายเอกก็ต้องเปลี่ยนพระเอกด้วยนะจ๊ะน้องที

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 9 หน้า 10 (21/06/56)
เริ่มหัวข้อโดย: CarToonMiZa ที่ 21-06-2013 17:24:07

ตาลจะเอาไงล่ะทีนี้จะสู้ต่อ
หรือปล่อยวางมีทางออกที่
ดีกว่านี้มั๊ย :mew5:
มันลุ้นจริงๆๆ

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 9 หน้า 10 (21/06/56)
เริ่มหัวข้อโดย: kyoya11 ที่ 21-06-2013 18:40:14

รอวันที่พี่ตาลจะยืนหยัดได้อีกครั้ง o13

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 9 หน้า 10 (21/06/56)
เริ่มหัวข้อโดย: momokaii ที่ 21-06-2013 18:48:22

ยาสามัญประจำตัวพี่ตาล  :impress2:

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 9 หน้า 10 (21/06/56)
เริ่มหัวข้อโดย: Anyann ที่ 21-06-2013 19:19:22

ตอนนี้ตาลเครียดแต่เรากลับยิ้มแฮะ ดีใจที่เห็นที่ยืนของฟางชัดเจนขึ้น

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 9 หน้า 10 (21/06/56)
เริ่มหัวข้อโดย: mr_longza ที่ 21-06-2013 19:37:41

 :katai4:

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 9 หน้า 10 (21/06/56)
เริ่มหัวข้อโดย: indy❣zaka ที่ 21-06-2013 19:50:36

คิดว่าลึกๆแล้ว พี่ตาลน่าจะรู้ว่าใครทำนะ 
เพราะบรรดาสมาชิกทีมที่มาบ้านช่วงที่กำลังเกิดเรื่องนี่ ก็คงมีไม่กี่คนหรอก  แล้วพฤติกรรมของคนทำผิดมันต้องแปลกหูแปลกตาไปบ้าง
ที่ตาลไม่พูดออกมา  อาจจะเพราะเสียความรู้สึก หรือ อึ้งอยู่ก็ได้ ที่เพื่อนสนิททำกับเราอย่างนี้ได้ลงคอ

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 9 หน้า 10 (21/06/56)
เริ่มหัวข้อโดย: Yukisae ที่ 21-06-2013 19:59:46

สงสารตาล เจอแต่เรื่อง เมื่อไหร่จะจับคนร้ายตัวจริงได้
สงสารฟาง คิดว่าเค้าไม่ได้รัก
ตกลงวันชาติจะเอายังไงแน่เนี่ย ยังคงเป็นคู่จิ้นสินะ
++จ้า

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 9 หน้า 10 (21/06/56)
เริ่มหัวข้อโดย: tuek ที่ 21-06-2013 20:05:57

อยากรู้ตาลจะทำยังไงต่อไป

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 9 หน้า 10 (21/06/56)
เริ่มหัวข้อโดย: yaninjinna ที่ 21-06-2013 20:40:31

หน่วงแฮะ ตาลคิดไรอยู่เจอไรมา เล่าให้น้องๆฟังบ้างก็ดีนะ คนอ่านจะได้รู้ด้วย เน๊อะๆ

วันอาทิตย์จะได้คำตอบมั้ยนะ :katai1:

รอตอนต่อไปค่ะ

 :mew1:

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 9 หน้า 10 (21/06/56)
เริ่มหัวข้อโดย: Aoya ที่ 21-06-2013 20:46:57

ที่กลับมาบ้านได้นี่แปลว่าตาลรับสารภาพว่าเป็นคนเอาไปเหรอ
แล้วทางตำรวจเค้าจะดำเนินคดีอะไรกับตาลอีกหรือเปล่า
คือ คิดว่าตำรวจเค้าคงไม่ปล่อยตาลแน่ๆ ใช่ไหม อุตส่าได้แพะแล้วนี่

งงๆ กับความคิดเดลนิดหน่อย แบบบางทีก็รู้แล้วก็ยอมรับ แต่บางทีก็ไม่คิดจะปล่อยมือ
ชอบนิสัยวันชาติที่สุด ตรงๆ ไม่อ้อมค้อม แต่สงสัยตรงที่ทำไมต้องเจ็บแปลบๆ ตอนเห็นตาลกอดฟาง
จะว่ารับไม่ได้ก็ไม่น่าใช่ เพราะวันชาติเองก็ขอเดลเป็นแฟนเพื่อกันเดลออกจากฟางนี่ มึนๆ เหมือนกัน แต่ก็ติดตามต่อจ้า

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 9 หน้า 10 (21/06/56)
เริ่มหัวข้อโดย: cinquain ที่ 21-06-2013 21:48:58

อ่านตอน 8 แล้ว  :katai5:
เขาคงอยากบีบให้ออกมานานและตอนนี้ก็สบโอกาส

เดี๋ยวมาอีกรอบค่ะ

..............................
อ่านตอน 9 แล้วเห็นใจวันชาติ เดาว่าที่รู้สึกเจ็บปวดเพราะ
ตัวเองช่วยอะไรพี่ชายไม่ได้มากกว่า จะปลอบก็ไม่ใช่จนต้อง
โทร.ตามยาสามัญประจำบ้านมาช่วยอีกแรง ยาดี ตาลเลย
ได้พักผ่อน

คนที่โกรธมากแล้วเก็บไว้ในใจไม่แสดงออกนี่ น่ากลัว เกรงว่า
เส้นเลือดจะแตกสักวัน มีฟางมาทำให้สบายใจอย่างนี้ค่อยยังชั่วค่ะ

รอวันอาทิตย์ค่ะ  :กอด1:

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 9 หน้า 10 (21/06/56)
เริ่มหัวข้อโดย: toshika ที่ 22-06-2013 01:41:33

เง้อออออ

 เพราะอะไรพี่ตาลถึงได้กลับบ้าน ยอมลาออกหรือ???

ฟางนี่ก็ดีแสนดี คิดว่าสักวันพี่ตาลคงจะเจอผู้หญิงที่ดี  โอ๊ยยยยขัดใจอ่ะ

รอติดตามจ้า

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 9 หน้า 10 (21/06/56)
เริ่มหัวข้อโดย: sukie_moo ที่ 22-06-2013 08:23:09

ทั้งเพื่อนทั้งนายหรือป่าวเนี่ย บีบกันซะ  นี่แหละนา คนดีไม่มีที่อยู่

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 9 หน้า 10 (21/06/56)
เริ่มหัวข้อโดย: =นีรนาคา= ที่ 22-06-2013 14:15:40

สู้ๆนะพี่ตาล

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 9 หน้า 10 (21/06/56)
เริ่มหัวข้อโดย: why yyy ที่ 22-06-2013 14:35:31

ถ้าไม่มีวันชาตินี่แย่เลย!!

หัวข้อ: "Yes,I love him" ตอนที่ 10 หน้า 11 (23/06/56)
เริ่มหัวข้อโดย: MyTeaMeJive ที่ 23-06-2013 07:49:56

ตอนที่ 10

   วันชาติมองเดลไอ้คนตัวขาวแบบหนุ่มเหนือ ที่กำลังทำตัวติดกับฟางหนุ่มบ้านนอกที่เห็นกันมาตั้งแต่เล็กแล้วได้แต่ส่ายหน้า ท่าทางพิกลจนพี่ชายที่กลับมามีสภาพเป็นปกติอีกครั้งต้องหันมาถาม
“มึงส่ายหน้าทำไม”
“กำลังสงสัยว่า ไอ้ฟางมันคบกับไอ้เดลได้ไง” พอเริ่มเรื่องวันชาติก็ขยับเข้าไปใกล้ กระซิบกระซาบกับพี่ชาย
ท่าทางมีลับลมคมในจนตาลาไตต้องอมยิ้มขำน้องชาย
“ไอ้ฟางมันเป็นคนรู้หน้าที่ว่าง่ายกินง่ายอยู่ง่าย แต่ไอ้เด็กเวรเนี่ยงอแงชิบหาย”
พี่ชายหันไปมองคนที่กำลังตากผ้าอยู่ข้างบ้าน โดยมีเดลยืนอยู่ใกล้ๆ แล้วต้องคลี่ยิ้มจางๆ ให้กับคำวิจารณ์ของน้องชาย
เรื่องที่ฟางกินง่ายอยู่ง่ายน่ะรู้กันอยู่แล้ว แต่อีกคนนี่สิ
“มึงรู้ได้ไงว่าเขางอแง”
น้องชายทำหรี่ตามองพี่ชาย “อย่ามาฟอร์ม พี่ก็เห็นอยู่ว่ามันง๊องแง๊งงี่เง่า รู้อยู่ว่าไม่มีหวัง ยังมาเซ้าซี้ไอ้ฟางอยู่ได้”
“อ้อ...” พี่ชายลากเสียงยาว หันมาเปิดหนังสือพิมพ์ หาหน้ารับสมัครงาน น้องชายก็ชะโงกหน้าเข้ามามอง
“คนนี้ก็มาทำเป็นเปิดหนังสือพิมพ์ หยั่งก๊ะจะออกไปเดินหางานทำงั้นแหละ”
“ก็ดูๆ ไป”

ตาลาไตกวาดตามองประกาศรับสมัครงาน แต่ในใจยังคงเต็มไปด้วยคำถามมากมาย
ใคร
ทำไม และ ทำไม
น้องชายมองหน้าพี่ชายก็เหมือนจะอ่านใจออกก็เลยชวนคุยต่อ

“วิทยาลัยแถวบ้านเราก็มี ถ้าพี่อยากเป็นอาจารย์ ลองไปคุยๆ ดูก็ได้”
ตาลาไตยังยกยิ้มมุมปาก วันชาติยังไม่ยอมแพ้
“ฉันก็พูดไปงั้นแหละ อยากให้พี่รู้ว่า เรามีทางเลือกเยอะแยะ ไม่ได้จนตรอกแค่นี้หรอกน่า แล้วฉันเองก็รู้ว่า พี่ไม่ยอมปล่อยไอ้คนที่ทำกับพี่ลอยนวลไปแน่ๆ เพราะฉันเองก็คิดอะไรไว้เหมือนกัน รอแต่พี่น่ะแหละ ว่าจะเห็นด้วยกับฉันหรือเปล่า”
“มึงคิดอะไร”
วันชาติมองหน้าพี่ชายเหมือนหยั่งความคิด จากหางตาเห็นว่า ฟางทำงานเสร็จแล้ว และกำลังเดินเข้าบ้าน
ดวงตาซื่อๆ ที่มองมาทำให้เดาได้ไม่ยาก ฟางเองก็รู้ตัวเหมือนกัน รีบชวนเพื่อนขึ้นไปทำงานที่ห้องนอน

จนกระทั่งได้ยินเสียงปิดประตูห้อง วันชาติถึงได้หันมาเล่าให้พี่ชายฟังเรื่องที่คิดไว้ในใจ
ฟังจนจบพี่ชายก็พยักหน้า
“เรื่องที่คิดว่าโดนยัดข้อหาน่ะมันทำให้โกรธแน่นอนอยู่แล้ว แต่ที่กูโกรธมากก็เพราะทุกคนคือคนที่ฝ่าดงกระสุนปืนมาด้วยกัน นั่นก็เพื่อน นี่ก็พี่น้อง”
“คนที่ทำมันไม่ได้คิดว่าพี่เป็นเพื่อน เป็นพี่น้องกับมันน่ะสิ ถามตรงๆ พี่ไม่สงสัยฉลองเพื่อนพี่เลยเหรอ”
ตาลาไตถอนหายใจหนักๆ ไม่ได้ตอบคำถาม
วันชาติยักคิ้ว เอนตัวลงนอนไขว่ห้างข้าง ๆ พี่ชาย
“จ้างคนมาเก็บแม่งให้หมดทั้งสำนักงานเลยดีมั้ย”
ตาลาไตหันมาชกใส่ต้นแขนล่ำๆ ของน้องชาย “มึงนี่ชอบพูดไปเรื่อย”
“ใครบอกพูดไปเรื่อย ฉันเอาจริงนะพี่ เรื่องอะไรจะยอมให้คนประนามทั้งที่ไม่ได้ทำผิด”
ดวงตาสีเข้มจ้องมองน้องชาย
วันชาติดูเหมือนคนไร้สาระไปวันๆ ก็จริง แต่ที่จริงแล้ววันชาติเป็นคนที่จัดการเรื่องทุกอย่างที่บ้าน แล้วตอนนี้ก็ยังเข้ามาจัดการเรื่องของพี่ชายที่ซวนเซมาตลอดนับตั้งแต่บุ๋มตายไป
“มึงอย่าเที่ยวพูดไป เพราะกูเองก็ไม่ยอมให้คนประนามกูเหมือนกัน เพียงแต่กูสงสัยว่าทำไมถึงเป็นกู”
“หมายความว่า มันต้องมีใครสักคนในหน่วยที่ต้องเป็นแพะหรือพี่” วันชาติลุกขึ้นนั่ง
พี่ชายส่ายหน้า “ไม่ใช่อย่างนั้น ของกลางหายมาหลายครั้ง โดนพักงาน โดนสอบกันทั้งหน่วยก็เคยมาแล้ว แต่ก็ไม่เคยมีใครโดนลงโทษ แต่ทำไมคราวนี้ถึงได้เอาของมายัดให้กู”
ตาลาไตค่อยๆ ลำดับเรื่องราวให้น้องชายฟัง เป็นเรื่องที่วนเวียนอยู่ในสมองมาตลอดคืนที่ถูกสอบปากคำ
“กูไม่ยอมแพ้ง่ายๆ แต่ต้องใช้เวลา”
น้องชายหัวเราะหึหะเสียงแปลกๆ “ฉันรู้สึกเหมือนเวลาที่พี่เล่าเรื่องไปซุ่มอยู่ในกระท่อมเก็บฟืนรอจู่โจมจับยาบ้า”
“เออ แบบนั้นแหละ อดทนรอ ใจเย็นๆ ยังไงคนร้ายมันต้องออกมา คนที่อยู่ในที่ร้อน มันอยู่ได้ไม่นานหรอก” 
วันชาติเข้าใจ แต่ไม่วายนิ่วหน้า “สรุปว่าทุกเรื่องในชีวิต ต้องรอไปเสียทุกอย่าง”
“เรื่องที่ควรรอ ก็ต้องรอ ผลีผลามไปมีแต่เสียหาย”
สองพี่น้องมองหน้าอย่างรู้ทัน
“โอเค เรื่องล้างแค้นรอสิบปียังไม่สาย แต่คืนนี้เอาไง จะให้ฉันดูแลจัดการให้หรือเปล่า” วันชาติทำยักคิ้วหลิ่วตาเรียกรอยยิ้มจากพี่ชายอีกครั้ง
“มันขึ้นอยู่กับฟาง คืนนี้มึงไปบังคับให้เขาแยกห้องได้ แต่คืนอื่นที่เขาไม่ได้กลับมานอนที่นี่ล่ะ มึงจะตามไปจัดการได้ตลอดหรือไง”
วันชาติทำคอยึกยัก “ไม่ต้องบังคับก็ได้ พี่แค่ฟอร์มถอดวิญญาณอีกสักครึ่งชั่วโมง ฟางมันก็รู้แล้วว่าต้องทำไง”
สุดท้ายพี่ชายได้แต่ขำน้องชาย
“แต่กูฟื้นคืนชีพแล้ว ทำแบบนั้นมันก็เท่ากับโกหก”
“พี่กู ไม่ได้อย่างใจเล้ย”
“แต่ถ้ามึงอยากคุยกับเดล มันก็เรื่องของมึง”
“อ่าฮะ...พี่ชาย”
“แต่กูไม่บังคับให้ฟางมานอนกับกูคืนนี้แน่ๆ ที่ผ่านมา กูออกคำสั่งกับเขามาตลอด ให้เขาตัดสินใจเอง”
วันชาติทำหน้าตาเลี่ยนใส่พี่ชาย “พระเอกเกิ๊น เกิดซวยซ้ำซวยซ้อน ไอ้เด็กเวรปล้ำไอ้ฟางขึ้นมา จะพระเอกไหวมั้ยเนี่ย”

ฟางเหลียวมองนาฬิกาปลุกเรือนเล็กข้างที่นอน
เพิ่งจะ 2 ทุ่มยังเร็วเกินไปที่จะเข้านอนตอนนี้
หันมาหาเพื่อน เห็นว่าเดินไปหยิบไอแพดมาเปิด ท่าทางเหมือนแค่อยากฆ่าเวลา เพราะเดลไม่ใช่คนติดเทคโนโลยีแบบนี้
“ตกลงวันนี้ มาทำไมเนี่ย”
“มากันมึงกับเจ้านายมึงแหละ”
ฟางถึงกับหัวเราะร่วน เดลก็พลอยหัวเราะตาม
“สัด ตอบตรงๆ เสือกขำ”
“ก็ขำ มึงจะมากันทำห่าอะไร”
“ก็หรือว่าไม่จริง กูมาช้า มึงถึงได้อยู่ในห้องกับเขา”
เดลมองหน้าคนที่หน้าแดงได้ทันที ทั้งยังตอบอึกอัก
“ก็...ไม่มีอะไร”
หนุ่มเหนือยักไหล่ “เหอะ กูมันคนมาทีหลัง”
“คุยเรื่องอื่นเหอะเดล”
“มึงเริ่มก่อนนะฟาง” เดลขยับตัวเข้ามาใกล้ “เขาไม่ใช่เกย์ แล้วมึงจะเป็นตัวสำรองในเวลาที่เขาเหงาแบบนี้ไปอีกนานแค่ไหน”
ฟางกัดปาก หันไปมองทางอื่น เดลก็เลยพูดต่อ
“รักคนที่รู้อยู่แก่ใจว่าเขาไม่มีวันรักเรามันมีแต่เสียเวลา เสียใจไปวันๆ”
“กูไม่เคยอยากให้เขารักกู”
เดลส่ายหน้า “ถ้าอย่างนั้นมึงจะเสียเวลา...”
“แล้วกูก็ไม่เคยคิดว่า กูเสียเวลาด้วย มึงจะเล่นแพดใช่มั้ย กูจะเขียนรายงานส่งอาจารย์แล้ว”
ฟางตัดบทแล้วหันไปเปิดหนังสือที่ยืมมาจากห้องสมุด ทำให้เดลหันมามองแพดของตัวเอง แต่ก็กลับเปลี่ยนใจ เปิดประตูห้องนอนก้าวออกมาหยุดยืนที่หน้าบันได ฟังเสียงคนที่คุยกันอยู่ที่ด้านล่าง
ระดับเสียงที่เบากว่าปกติ แสดงว่าคนคุยกันไม่อยากให้คนอื่นรู้ ยิ่งทำให้อยากรู้

หนุ่มเหนือเดินกลับเข้าไปในห้อง ฟางหันมามองแล้วหันไปอ่านหนังสือต่อ ท่าทางไม่ได้สนใจ แม้เพื่อนจะเดินมานั่งข้างหลัง แล้วชะโงกหน้ามองหนังสือ
“รายงานส่งวันไหน”
“วันพฤหัส ฯหน้าไง มึงยังไม่ได้ทำละสิ”
“ไว้ทำวันพุธ” เดลตอบแล้ววางคางลงบนไหล่ของฟาง
“ฮึ่ย ทำอะไร จั๊กกะจี้” ฟางเบี่ยงตัวหนี “อย่าเล่นแบบนี้สิวะ”
“ไม่ได้เล่นสักหน่อย” เดลตอบ ขณะที่ประตูห้องเปิดออก

“ฟาง ทำอะไรอยู่ ลงไปดูพี่ตาลหน่อย จะเอากับแกล้ม”
ฟางลุกขึ้นทันที ส่วนเดลลุกขึ้นตาม พูดใส่วันชาติตรงๆ
“แล้วทำไมไม่ทำเอง เรียกใช้ตลอด 24 ชั่วโมง ยังไม่เลิกทาสอีกหรือวะเนี่ย”
วันชาติยังไม่ทันจะตอบ ฟางก็หันมาตีแขนเพื่อน
“อย่าพูดแบบนี้”
เดลเหยียดปากมองเพื่อนที่รีบเดินออกไปจากห้อง แต่พอเดินตามออกไป วันชาติก็คว้าแขนไว้ มือใหญ่ผลักประตูปิด
“มึงนี่เลวของแท้ สันดานเลว นิสัยเลว พูดและทำแต่สิ่งเลวๆ”
“กูบอกมึงแล้วว่ากูรักฟาง พี่มึงน่ะแหละที่หลอกกินฟรีไอ้ฟางไปวันๆ”
เดลพูดเสียงหนักๆ ใส่หน้าวันชาติ
ที่วันชาติโกรธไม่ใช่ที่เดลเปลี่ยนสรรพนามการเรียกตัวเอง และการเรียกวันชาติแน่นอน แต่เพราะการด่าพี่ชายที่เคารพต่างหาก
“นับวันมึงยิ่งทำให้กูเชื่อว่า กูไม่ควรปล่อยมึงไป”
“สัดเหอะ อย่างมึงจะทำอะไรกู มึงมันก็แค่คนที่ได้แต่วิ่งตามก้นพี่ชาย”
เดลเถียงแบบคนที่ไม่รู้เรื่องเกี่ยวกับวันชาติเลยสักนิด
มือใหญ่กำต้นแขนขาวๆ ไว้แน่น ลากออกมาจากห้องนอนของฟาง ไปที่ห้องฝั่งตรงข้าม
“ร้องเสียงดังๆ เลยนะ ให้เพื่อนมึงรู้ว่า มึงทำได้แค่นี้”
“อะ อะไร”
เดลขืนตัว พอคนตัวหนาบอกให้ร้องเสียงดัง ก็กลับไม่กล้าส่งเสียงร้อง ได้แต่ขืนตัวเมื่อโดนดึงเข้าไปในห้อง

ห้องนอนของวันชาติเป็นห้องที่มีขนาดใหญ่กว่าห้องของฟางเล็กน้อย
พอเข้ามาในห้อง วันชาติกดไหล่ของเดลลงกับเตียง
“ร้องสิ ร้องดังๆ ให้ฟางขึ้นมาเห็นว่ามึงกับกูอยู่ในท่านี้”
“ไอ้ ไอ้เลว!”
เดลต่อสู้ทั้งถีบทั้งทุบ ทั้งเบี่ยงตัวหนี
มือใหญ่กระชากคอเสื้อยืดคอกลมให้เปิดกว้างแล้วก้มลงดูดคอแรง เจตนาทิ้งรอย
หนุ่มตัวบางกัดปากตัวเองแน่น เสียงร้องอึกอักอยู่ในคอ
จนวันชาติละริมฝีปากดูผลงาน เห็นรอยแดงช้ำชัดเจน ก็จับใบหน้าให้หันมามอง
“เก่งนี่หว่า ไม่ยักกะร้องไห้ ไม่ส่งเสียงสักแอะ”
“มึงว่ากูเลว มึงก็เลวไม่ต่างจากกูหรอก”
“กูทิ้งรอยนี่เรียกว่าเลวแล้วเหรอ”
“มึงบังคับให้กูคบกับมึง ทั้งที่มึงรู้ดีว่ากูรักฟาง แล้วมึงเองก็ไม่ได้ชอบกูเลยสักนิด”
“แล้วกูก็รู้ว่า มึงคิดจะทำอะไรกับฟาง กูก็เลยดักมาทำกับมึงเสียก่อน”
เดลจ้องหน้าคนตัวหนาแล้วพยายามดันไหล่ออก
“พอใจหรือยัง ปล่อยกูสิสัด”
“ถ้าแค่ดูดคอมึง กูทำที่ห้องฟางก็ได้ ไม่ต้องลากมึงขึ้นมาบนนี้หรอก”
เดลถึงกับหน้าซีดทันที
“สัด นี่มึง ทั้งที่พี่มึงทั้งฟางอยู่ข้างล่างเนี่ยนะ”
“ใช่ เพราะกูอยากให้พวกเขารู้ว่า กูทำอะไรมึง กูก็ต้องทำตอนที่พวกเขาอยู่นี่ไง”
“ไอ้ ไอ้”
มือใหญ่จับคนตัวบางพลิกคว่ำ รั้งขอบกางเกงลงมาติดสะโพก
....แต่แรกก็ไม่ได้คิดว่าจะมาถึงขั้นนี้ ทั้งหมดเพราะไอ้เด็กเวรนี่มันเป็นคนที่พูดไม่รู้เรื่องอย่างสิ้นเชิง ต้องขู่กันให้กลัว ว่ากูไม่ยอมให้ใครมาเป็นหอกข้างแคร่พี่กู
แต่พอเห็นก้นขาวๆ ก้อนน้ำลายมันก็แข็งจนจุกอยู่ที่คอหอย...
“ยะ อย่า กู ไม่ ไม่ยุ่งกับฟางแล้วก็ได้”
วันชาติละสายตาจากก้นขาวๆ แต่มือใหญ่กลับบีบก้นเต้มแรง จนเดลน้ำตาร่วง
“เจ็บนะสัด”
“เจ็บเหรอ เดี๋ยวจะเจ็บกว่านี้ แล้วมึงจะจำได้จนวันตาย ว่ามึงเป็นของกู”
“อย่า กูสัญญาจริงๆ กูจะไม่พูด ไม่ยุ่งกับฟางอีก”
“แต่กูไม่เชื่อ” วันชาติก้มลงกระซิบที่ข้างหูแล้วจูบแก้ม อาบน้ำตา
“เชื่อกูเถอะ กูไม่ทำแล้ว”
“เพราะอะไร” วันชาติลากเสียงข่มขู่ ไล้จมูกตามแนวแก้ม
“เพราะ...เพราะฟางไม่ได้รักกู”
“แล้วไงอีก”
“เพราะ....ฟางรักพี่ตาล”
“แล้วไง”
“เพราะ...เพราะอะไรล่ะ”
“เพราะมึงเป็นของกู”
เดลกัดปาก ไม่ยอมพูดตาม ทำให้วันชาติขยับตัวเบียดแก่นกายภายใต้กางเกงเสียดสีกับร่องก้น
แก่นกายแข็งขึงที่ทาบลงมาทำให้เดลต้องรีบรับคำ
“กูเป็นของมึง”
“จำไว้ มึงเป็นของกู ว่าง่ายๆ อย่าขัดใจกู เพราะกูไม่ใช่คนใจเย็น”

ฟางเดินลงมาหาตาลาไตที่นั่งอ่านหนังสือพิมพ์อยู่ที่โต๊ะกินข้าวในครัว ไม่เห็นมีเบียร์หรือเหล้า
“พี่วันชาติบอกให้ฉันมาทำกับแกล้ม”
“หือ” ตาลาไตลดหนังสือพิมพ์ในมือลง
ต่างคนต่างมองหน้ากัน แล้วฟางก็ลูบท้ายทอยเก้อๆ

“นั่งคุยกันก่อน”
ฟางพยักหน้านั่งลงที่เก้าอี้ตรงข้ามกัน
ต่างคนต่างรู้ว่าต้องคุย แต่ตอนนี้กลับไม่รู้ว่าจะคุยเรื่องอะไรดี
“พี่จะ..กินอะไรดีครับ”
“ก็เพิ่งกินข้าวอิ่ม”
มีเสียงเปิดปิดประตูห้องที่ด้านบน ทั้งคู่หันไปมองที่บันได แต่ไม่เห็นว่ามีใครก้าวลงมา
“ออกไปเดินเล่นข้างนอกกัน” ตาลาไตชวน เพราะไม่รู้ว่าจะทำอะไรดี ยิ่งนั่งอยู่อย่างนี้ก็ยิ่งเก้อ
ฟางอยากทำตามที่ตาลาไตบอก แต่กลับลังเล เพราะที่ผ่านมา วันชาติกับเดลมีปัญหากันมาตลอด
“จะดีหรือครับ เกิดเขาทะเลาะกัน”
“ก็ปล่อยให้ทะเลาะกัน มันไม่ฆ่ากันตายหรอกน่า”
“พี่ครับ”
“วันนี้พี่นอนเยอะมาก อยากออกไปเดินเล่นทำสมองให้มันโปร่งเผื่อจะคิดอะไรออก”
ฟางเดินตามตาลาไตออกมา เดินเล่นของตาลาไตไม่ได้ไปไหนไกล ก็แค่เดินวนอยู่ภายในหมู่บ้านนั่นเอง
“พี่ดูไม่เหมือนเครียดสักเท่าไหร่”
“เครียดสิ ยังคิดอยู่ วนเวียนซ้ำซาก เรื่องนั้นเรื่องนี้เก็บเอามาทับถมกันไว้ สุดท้ายก็คือตัวเราเองที่มันลุกไม่ขึ้น”
ฟางมีสีหน้าไม่เข้าใจ แล้วค่อยคลี่ยิ้มกว้าง
“ยิ้มนี่รู้หรือไงว่าพี่คิดอะไรอยู่”
“ไม่รู้หรอกครับ รู้แต่ว่าพี่ไม่ได้นอนนิ่งๆ แบบนั้น ไม่ได้ทำอะไรแปลกๆ ก็ดีแล้ว”
ตาลาไตหยุดเดิน “อันไหนที่แปลก”
“ก็ที่พี่.....”
“อ้อ...” ตาลาไตลากเสียงแล้วพาเดินต่อ “ขอโทษที่ทำแบบนั้นกับฟาง แต่ขอยืนยันว่า พี่พอใจกับคำว่าแปลกมากกว่าคำว่าล้อเล่นที่ฟางมักจะพูดถึงมัน”
ฟางพยักหน้า “พี่ขอโทษฉันหลายครั้งแล้ว แล้วที่จริงฉันเองก็.....ไม่ได้อะไรกับที่พี่ทำกับฉันแบบนั้นสักเท่าไหร่”

ตาลาไตหันมามอง คนที่พูดไม่เก่ง หนักไปทางตามใจพี่ว่ายังไงก็ตามนั้น แต่คราวนี้ดูจะไม่ค่อยแน่ใจในตัวเองกึ่งสับสนอยู่ไม่น้อย
เราเองก็เหมือนกัน
จนถึงตอนนี้ ที่เดินอยู่ด้วยกัน ในใจก็ยังไม่แน่ใจ ว่าความรู้สึกดีๆ ตอนนี้มันเกิดจากใจของตัวเอง หรือเพราะที่บุ๋มพูดย้ำอยู่เสมอ....
ถ้ามันเกิดจากใจของตัวเอง
มันก็คงไม่ผิดที่จะตามใจตัวเอง
แต่ถ้ามันเกิดเพราะบุ๋มบอกไว้
มันก็ไม่ควรเดินหน้าต่อไป

เมื่อเดินกลับเข้าบ้าน วันชาติกับเดลยังอยู่ในห้อง ฟางหันมามองหน้าตาลาไต
“พี่ว่า พี่วันชาติเขาจะคบกับเดลจริงๆ หรือครับ”
“ก็คงอย่างนั้น” ตาลาไตตอบ เพราะเคยพูดกับน้องชายเรื่องเดลไปแล้ว
แต่ฟางคือคนที่รู้จักวันชาติที่อยู่ชัยนาท “แต่พี่วันชาติเขามีคนที่คุยๆ กันอยู่ที่บ้านนะพี่”
ตาลาไตเองก็รู้ความเคลื่อนไหวของวันชาติที่บ้าน ว่าแม้เจ้าตัวจะพูดอยู่เสมอว่าโสด แต่แท้ที่จริงก็มีคนที่แวะเวียนไปหา ทั้งในเมืองและต่างอำเภอ

“คือถ้าเป็นคนอื่น ฉันก็คิดว่ามันเรื่องของเขา แต่เดลมันเป็นเพื่อนฉัน”
“เพื่อน หรือเพราะเดลมันชอบฟางอยู่”
“แต่ฉันไม่ได้ชอบมันแบบนั้น ที่ห่วงก็เพราะว่า ฉันรู้จักทั้งคู่ ถ้าเกิดพี่วันชาติทำกับเดลเหมือนกับคนอื่น” ฟางทำหน้าตาลำบากใจ
ตาลาไตเข้าใจสิ่งที่ฟางพูด แต่พอได้ยินเสียงฝีเท้าก้าวลงบันไดมา มือใหญ่ก็กลับดึงไหล่บางแล้วรั้งเข้ามากอด
“ห่วงตัวเองก่อนเถอะ”
เป็นอย่างที่คิดจริงๆ คนที่เดินนำลงมาก่อนคือเดลที่ตรงเข้ามาดึงฟางออกไปจากอกของตาลาไตแล้วกอดไว้แน่น
“ฟาง กูจะกลับหอ”
 
ทั้งน้ำเสียงสั่นเครือ ใบหน้าซีด กับดวงตาแดงก่ำทำให้ฟางได้แต่หันไปมองวันชาติที มองตาลาไตที
“เดล”
“ฟาง กูจะกลับหอ”
วันชาติหรี่ตา กอดอกแน่น
....ไอ้ห่าเด็กเวรนี่ มันงูพิษชัดๆ ต้องตีให้ตายแล้วโยนลงกองไฟให้แน่ใจว่ามันไม่ฟื้นขึ้นมาหายใจได้อีก ...

..........จบตอนที่ 10.........

เนื่องจากตาลาไตเป็นพระเอกสไตล์เอสเปสโซ่ (ทีเขาเรียกแบบนี้น่ะครับ) ดังนั้นก็ต้องเป็นแบบนี้แหละ ส่วนคุณที่ชอบคู่จิ้น (ทีบอกแบบนี้เหมือนกัน) คิดว่าอ่านตอนนี้น่าจะมีความสุขมากกว่าคู่หลักแน่นอน
เดี๋ยวร้อนเดี๋ยวฝน ดูแลสุขภาพนะครับ
พบกันวันอังคารครับ
ไจฟ์กับที

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 10 หน้า 11 (23/06/56)
เริ่มหัวข้อโดย: MiSS-U ที่ 23-06-2013 08:10:10

คู่จิ้นนี่เค้าดุเดือดเนอะ แต่ก็ลุ้นดี

แต่คู่เอกกลับลุ้นมากกว่า ลุ้นตัวโกงว่าเมื่อไหร่เค้าจะใจตรงกัน  :laugh:

บวกเป็ด

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 10 หน้า 11 (23/06/56)
เริ่มหัวข้อโดย: KaorPaor ที่ 23-06-2013 08:21:38

ชอบคู่จิ้นคู่นี้น่ารักดี

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 10 หน้า 11 (23/06/56)
เริ่มหัวข้อโดย: Aoya ที่ 23-06-2013 08:23:04

ขัดใจกับเดลจริงๆ ถ้าเป็นน้องนะจะตีให้ตาย ทำตีมึนไม่เข้าใจอะไรอยู่ได้
พี่วันชาติลงแส้เด็กดื้อเถอะ ขู่เฉยๆ เด็กมันไม่กลัวหรอก

สงสารพี่ตาล ยังยืนได้ไม่มั่นคงดี ก็มีเรื่องประเดประดังเข้ามา เฮ้อ เหนื่อย
แต่แนะนำให้ยึดฟางไว้ก่อนเลย เรื่องอื่นค่อยคิดทีหลัง

เป็นกำลังใจให้คุณไจฟ์กับน้องทีจ้า

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 10 หน้า 11 (23/06/56)
เริ่มหัวข้อโดย: cinquain ที่ 23-06-2013 08:34:40

 อ่านแล้วบอกไม่ถูกว่ารู้สึกอย่างไร  :katai1:
แต่ไม่ชอบเดลที่ยังทำตัวอย่างนี้เพราะถือว่าเป็นเพื่อนสนิท
แล้วเดาความรู้สึกของวันชาติไม่ออกว่าชอบจริงหรือจะกันเดลออกไปเท่านั้น

ดูแลสุขภาพด้วยเช่นกันค่ะทั้งไจฟ์กับที

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 10 หน้า 11 (23/06/56)
เริ่มหัวข้อโดย: takara ที่ 23-06-2013 08:34:44

วุ้ย พี่ตาลาไตเรากะทำได้นิ อิอิ

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 10 หน้า 11 (23/06/56)
เริ่มหัวข้อโดย: puppyluv ที่ 23-06-2013 08:37:08

เอาแล้วไงเฮียวันชาติ
 :hao3:
บวกและเป็ดขอบคุณ

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 10 หน้า 11 (23/06/56)
เริ่มหัวข้อโดย: from_mars ที่ 23-06-2013 08:46:10

วันชาติ ใจร้ายย แต่ท่าทางจะเจอคู่ปรับที่สมน้ำสมเนื้อ ร้ายยิ่งกว่า คึคึ
พ่อกาแฟดำก็นะ...อน่าห่าวมากไปนะ เด๋วน้องไม่รู้ใจสักที วุ้วว

รออ่านนะจ๊ะ หนุ่มน้อย

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 10 หน้า 11 (23/06/56)
เริ่มหัวข้อโดย: uknowvry ที่ 23-06-2013 10:23:15

ตีให้ตายคาอก..... ป่ะอ่ะ? 5555+

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 10 หน้า 11 (23/06/56)
เริ่มหัวข้อโดย: yaninjinna ที่ 23-06-2013 11:00:35

เคยชอบเดลนะ แต่มาตอนนี้รู้สึกว่าเธอน่ารำคาญว่ะค่ะ

พูดไม่รู้เรื่องจริงๆนะเรา

วันชาติ จัดการให้เด็ดขาด ดิชั้นชูจุ๊กกูแร้เชียร์เต็มที่ฮ่ะ

รอตอนต่อไป :mew1:

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 10 หน้า 11 (23/06/56)
เริ่มหัวข้อโดย: maemix ที่ 23-06-2013 12:02:26

พี่วันชาติจะปราบเดลได้จริงเหรอ
พี่ตาลกับฟาง ก็เรื่อยๆ สู้คู่เดือดไม่ได้

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 10 หน้า 11 (23/06/56)
เริ่มหัวข้อโดย: daboo ที่ 23-06-2013 12:04:29

รู้สึกว่าเดลจะร้ายกว่าต่อเยอะเลย

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 10 หน้า 11 (23/06/56)
เริ่มหัวข้อโดย: toshika ที่ 23-06-2013 13:53:46

 :mew1: :mew1: :mew1:

ต้องให้ำี่วันชาติฟาดเดลให้เรียบร้อย จะได้ไม่มาขัดอีก 555555

รอดูอิตัวร้ายที่มาใส่ความพี่ตาล ชิช่ะ!!!!

รอติดตามจ้า กอดๆๆ :กอด1:

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 10 หน้า 11 (23/06/56)
เริ่มหัวข้อโดย: little_nok ที่ 23-06-2013 14:13:55

วันชาติรุนแรงเกินไปหรือเปล่า
ที่จริงแล้วเดลก็ยังไม่ได้ทำอะไรร้ายแรงเลยน่ะ
วันชาติน่ะถ้าจะชอบเดล ก็จริงใจหน่อยเหอะ ทำไมใช้วิธีรุนแรงจัง

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 10 หน้า 11 (23/06/56)
เริ่มหัวข้อโดย: Yukisae ที่ 23-06-2013 14:25:42

เพราะน้องทีบอกว่าเป็นคู่จิ้น ก็เลยหงุดหงิดวันชาติ ถึงไม่ค่อยปลื้มเดล
แต่ก็ไม่ชอบที่วันชาติทำแบบนี้ ตาลก็มัวแต่ยึกยักลังเล ไม่เดินหน้าซะที
ฟางเด็กดีเค้าหนักแน่นแล้ว  อยากรู้ว่าตกลงคนร้่ายตัวจริงเป็นใครกันแน่
++จ้า

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 10 หน้า 11 (23/06/56)
เริ่มหัวข้อโดย: CarToonMiZa ที่ 23-06-2013 14:33:35

เดลสมควรโดนเพราะปากแท้ๆๆ :z2:

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 10 หน้า 11 (23/06/56)
เริ่มหัวข้อโดย: TIKA_n ที่ 23-06-2013 15:40:05

ต้องบอกว่าตอนนี้รู้สึกดีกับพี่ตาลขึ้นมาหน่อยเรื่องของฟาง แม้ยังไม่แน่ใจตัวเองซะทีก็เหอะนะ
ชอบที่พี่ตาลรู้สึกว่า ถ้ามาจากใจตัวเองก็เดินหน้าต่อ แต่ถ้าเพราะบุ๋มก็ควรหยุด
แต่น่าจะรู้อีกนิดนะว่า การกระทำของตัวเองที่ผ่านมา มันเลยจากการทำเพราะบุ๋มพูดกรอกหูมาเยอะแล้วพี่
ตอนก่อน ๆ ด่าพี่ไปเยอะเลย ถ้าจะดี ก็ขอให้ดีให้ตลอด อย่าทำร้ายจิตใจฟางอีกนะ

ทั้งพี่ตาลกับพี่วันชาติ สงสัยฉลอง แต่ก็ทำอะไรไม่ได้ ยิ่งที่พี่ตาลบอกว่าของกลางหายมาหลายครั้งแล้ว
แต่ไม่เคยมีใครถูกจับ แต่คราวนี้มาใส่ร้ายพี่ตาล แสดงว่าเค้าทำกันเป็นกระบวนการนานแล้ว
และต้องมีสาเหตุอะไรลึก ๆ กว่านี้แน่ ถึงมาลงที่พี่ตาลเนี่ย เราเป็นพี่ตาลก็คงยิ่งกว่าเสียใจอีกนะ

เดล แม้จะปากไม่ดี และก็ไม่ชอบที่คอยพูดยุฟางเรื่องพี่ตาลไม่จริงใจ แต่ตอนนี้น่าสงสารเหมือนกันนะ
พี่วันชาติ ทำรุนแรงเกินไปนะ รู้สึกพี่วันชาติจะรักและนับถือพี่ตาลมาก มากจนเกินไปรึเปล่า
ทำอย่างนี้กับเดล ถ้ามีความรู้สึกชอบเดลจริง ๆอยู่บ้างก็ว่าไปอย่าง แต่เหมือนสนแค่ร่างกายยังไงไม่รู้
แถมยังมีอยู่ที่บ้านอีกตั้งหลายคนด้วย จะกำจัดเดล น่าใช้วิธีอื่นนะ
แต่เหมือนเดลก็ร้ายใช่ย่อย แม้กลัวพี่วันชาติขนาดนั้น รับปากไปแล้ว แต่ยังกล้าดึงฟางจากอกพี่ตาลต่อหน้าต่อตาอีก
พออย่างนี้ พี่วันชาติกับเดล เป็นแค่คู่จิ้นที่ไม่ใช่คู่จริงก็ดีนะ ไม่งั้นมันน่าปวดหัวยังไงไม่รู้
อ่านทีไร ก็รู้สึกว่าฟางดี ก็ดีสุดขั้วอยู่คนเดียวทุกทีเลย ทุกคนร้าย ๆ กันทั้งนั้น
ให้คนเขียนค่ะ  :L2: :กอด1:




 

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 10 หน้า 11 (23/06/56)
เริ่มหัวข้อโดย: kyoya11 ที่ 23-06-2013 19:44:15

ตอนนี้กลายเป็นลุ้นคู่จิ้นแทนซะแล้ว :o8:

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 10 หน้า 11 (23/06/56)
เริ่มหัวข้อโดย: Anyann ที่ 23-06-2013 20:09:01

พระเอกสไตล์เอสเปรสโซ่... สุขุม นุ่ม ลึก เป็นตาลาไตจริงๆด้วยแฮะ 5555

แต่ว่าคู่จิ้นตัวพระเอกนี่โหดจริงๆแฮะ ไมดุอย่างงี้เนี่ยพี่วันชาติ

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 10 หน้า 11 (23/06/56)
เริ่มหัวข้อโดย: KURATA ที่ 23-06-2013 20:39:19

จัดสักทีซิคุณวันชาติ แหมะแซ่บหลาย

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 10 หน้า 11 (23/06/56)
เริ่มหัวข้อโดย: PAAPAENG~ ที่ 23-06-2013 21:18:44

แอบสงสารเดลเหมือนกันนนน
แต่ถ้าไม่ทำแบบนี้ เดลก็ชักไปกันใหญ่แล้ว
คนชอบอยู่ฝ่ายเดียวไม่ควรพูดอะไรแบบนั้นสิ
ฟางจะเลิกรักน้าตาลหรือไม่ก็ให้ฟางตัดสินใจเอง
เพราะงั้นพี่วันชาติปล้ำเดลเลยค่ะ! #ผิด
ฮ่าๆ

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 10 หน้า 11 (23/06/56)
เริ่มหัวข้อโดย: Zinub ที่ 23-06-2013 22:33:20

ชอบคู่จิ้นค่ะท่าจะมันส์ :haun5: แรงทั้งคู่

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 10 หน้า 11 (23/06/56)
เริ่มหัวข้อโดย: fangkao ที่ 24-06-2013 02:27:41

อิพี่วัน แกแรง!!!!!!!!!!!!!!!!!!!มาก สมน้พสมเนื้อดีหุหุ เอามาเบรกความ หน่วงของฟางกะพ่อดอกบัว เอามาลงเยอะๆน๊า ไจฟ์เรื่องของคู่รองเนี่ย

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 10 หน้า 11 (23/06/56)
เริ่มหัวข้อโดย: hpsky ที่ 24-06-2013 07:37:21

นี่ขนาดแค่คู่จิ้นนะเนี่ย ถ้าเปลี่ยนเป็นคู่เรียลจะขนาดไหน :katai2-1:

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 10 หน้า 11 (23/06/56)
เริ่มหัวข้อโดย: nongrak ที่ 24-06-2013 10:40:35

คู่รองน่าจะคุยกันดีๆ นะ  วันชาติทำรุนแรงกับเดลหรือเปล่า
ตาลกับฟางก็ยังเรื่อยๆอยู่เลย

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 10 หน้า 11 (23/06/56)
เริ่มหัวข้อโดย: mystery Y ที่ 24-06-2013 11:40:24

ง่า...พี่วันชาติกับเดลอย่าฮาร์ดคอร์นักได้ไหม กลัวอ่ะ แต่ก็ยัง"จิ้น"ต่อไป ฮ่ะๆ

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 10 หน้า 11 (23/06/56)
เริ่มหัวข้อโดย: =นีรนาคา= ที่ 24-06-2013 11:52:13

ใครว่าเดลไม่อันตราย คนแบบเดลนี่แหละที่อันตราย
ถึงตัวเองไม่ได้ คนอื่นก็อย่าได้เลย เดลเป็นคนแบบนี้ นี่คือสิ่งที่เราเห็นนะ

แอบอยากให้คู่จิ้นเป็นคู่จริงนะ อิอิ สมน้ำสมเนื้อดี

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 10 หน้า 11 (23/06/56)
เริ่มหัวข้อโดย: tuek ที่ 24-06-2013 12:02:58

คู่วันชาติกับเดลมันต่อปากต่อคำกันมันจริงๆ
รอคู่นี้ว่าจะลงเอยกันหรือเปล่า

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 10 หน้า 11 (23/06/56)
เริ่มหัวข้อโดย: why yyy ที่ 24-06-2013 13:38:32

วันชาตินี่พระเอกดีเนอะ!!

หัวข้อ: "Yes,I love him" ตอนที่ 11 หน้า 12 (25/06/56)
เริ่มหัวข้อโดย: MyTeaMeJive ที่ 25-06-2013 07:21:40

ตอนที่ 11

ตอนที่เดินขึ้นมาบนห้อง ก็ตั้งใจว่าจะเปลี่ยนเสื้อแล้วจะกลับหอพัก เหมือนครั้งก่อน แต่ครั้งนี้ตั้งใจไว้ว่า ไม่ว่าอย่างไรก็ต้องพาฟางกลับไปด้วยให้ได้ ไม่ใช่แค่เดินไปส่งที่หน้าปากซอยเหมือนที่ผ่านมา

“กูขอโทษ กูคิดว่ามึงเต็มใจ” ฟางรู้สึกผิดเต็มหัวใจ
“ถ้าเต็มใจแล้วกูจะเป็นอย่างนี้หรือ”
“กูขอโทษเดล กูขอโทษ” ฟางพร่ำคำพูด เพราะคิดอย่างนั้นจริง ก็ไม่ได้ยินเสียงต่อสู้หรือเสียงร้องอะไรเลยสักนิด ทั้งยังออกไปเดินเล่นกับพี่อีกต่างหาก
“มึงกลับหอกับกูมั้ยฟาง”
ฟางเหลือบมองประตูแล้วพยักหน้าช้าๆ
เป็นท่าทีที่เดลรู้ได้เอง แม้เพื่อนจะยอมกลับหอพักไปด้วยกัน แต่ฟางก็ยังเป็นห่วงตาลาไตที่มีปัญหาหลายเรื่องเข้ามารุม
“เดล มึง...ไม่ได้คิดอะไรกับพี่วันชาติเลยหรือ”
“กูจะคิดอะไร แม่งเอาแต่ใจ ชอบบังคับ”
ฟางได้แต่ส่ายหน้า ไม่รู้ว่าจะตัดสินใจอย่างไรดีเหมือนกัน 
“เท่าที่กูรู้มาเขาไม่เคย...”
“ไม่เคยแปลว่าจะไม่ทำหรือไง เนี่ย มึงก็เห็นร่องรอยที่ตัวกู”
เดลชี้ที่คอและไหล่ให้ฟางดู
....วันชาติอยากให้มีรอย เพื่อแสดงความเป็นเจ้าของ ให้อยู่ห่างจากฟาง แต่กูจะใช้รอยนี้แหละเรียกความสงสารจากฟาง.....
ฟางเห็นร่องรอยพวกนั้นมาตั้งแต่แรก
เพียงแต่รู้สึกสงสัย
ไม่รู้ทำไม จู่ๆ ก็รู้สึกสงสัยว่าเรื่องที่เพื่อนพูดมาจะไม่ใช่ความจริง

“ยังไงกันล่ะมึง” พี่ชายกอดอกทำเสียงเข้มใส่ไอ้คนที่ทำหน้าตาหงุดหงิด
“ฉันไม่ได้เอามัน”
“แล้วอยู่ในห้องด้วยกันตั้งนาน”
“ก็แค่จับมันฟัด จะเอาใครก็ต้องดูมั่ง ฉันเป็นคนไม่ใช่สัตว์นะพี่” น้องชายยังหงุดหงิดไม่เลิก “ถ้ารู้ว่ามันจะตลบหลังแบบนี้ สักแต่เอามันให้เสร็จ ๆไปเสียเลยดีกว่า”
“แบบนี้ต่อให้มึงเอา เขาก็พลิกสถานการณ์มาเหนือมึงได้ตลอด เพราะมึงใจร้อน”
“โห นี่ยังเรียกว่าใจร้อนอีกหรือ เนี่ย เย็นสุดๆ แล้ว”
พี่ชายถอนหายใจแรงๆ “มึงหงุดหงิดที่ช่วยกูไมได้ เลยไปหาทางคลายเครียดกับมัน กลายเป็นช่องทางให้มันเรียกคะแนนสงสารจากฟาง”
“ก็ เออ นั่นแหละ” น้องชายสารภาพ แล้วหันหลังกลับจะเดินขึ้นมาที่ห้องนอนชั้น 2
“แล้วจะไปไหน ยิ่งพูดยิ่งจัดการเรื่องมันจะยิ่งไปกันใหญ่”
“ไปทำให้มันรู้ไง ว่ามันไม่มีวันเอาชนะฉันได้”
“วันชาติ มึงว่างนักหรือไง ไปวุ่นวายกับคนที่มึงไม่มีใจด้วยน่ะ”
พี่ชายเตือนด้วยความหวังดี แต่น้องชายตอบอย่างดื้อรั้น
“มีใจ ไม่มีใจไม่รู้ รู้แต่ฉันไม่ชอบแพ้ใคร”

น้องชายก้าวขึ้นบันไดแล้วเปิดประตูห้องนอนของฟางเข้าไปทันที
“เฮ้ย ว่าไงเมียกู จะกลับหอทำไม”
“กูไม่ใช่เมียมึง” เดลหันมาเสียงดังใส่ทันที พอนึกขึ้นได้ก็รีบก้าวไปยืนด้านหลังของฟาง
ฟางเหลียวมองเพื่อนแล้วหันไปหาคนตัวโตที่เดินตามน้องชายมาหยุดอยู่ที่หน้าประตูห้อง
บางอย่างในแววตาของตาลาไต กับนิสัยของวันชาติที่รู้จักกันมาตลอด
คน 2 คนที่รู้จักกันมาตั้งแต่เกิด กับอีกคนที่เพิ่งรู้จักกันได้ไม่กี่เดือน ทำให้ฟางให้น้ำหนักกับคำพูดของวันชาติมากกว่าเดล

“เหรอ ก็มึงกำลังสำออยอยู่กับฟาง ว่ากูปล้ำมึงทำเมียไม่ใช่หรือไง หรือมึงไม่ใช่เมียกูเพราะกูไม่ได้ปล้ำมึง”
“ก็....” เดลอึกอัก “กูไม่เต็มใจ มึงบังคับกู”
“ตอแหลสด” วันชาติด่าตรง
“นี่!”
“เอางี้” ตาลาไตไกล่เกลี่ย “ถ้าเดลบอกว่าวันชาติข่มขืน ก็ไปแจ้งความจับมันเข้าคุก เหตุเพิ่งเกิดแบบนี้ ให้แพทย์ตรวจร่างกายเก็บหลักฐานได้”
เดลถึงกับชะงัก
...มันจะมีหลักฐานอะไรที่ไหน นอกจากไอ้รอยช้ำ ที่คอที่ไหล่เนี่ย...อย่างมากก็ได้แค่ลวนลาม ไม่ใช่ข่มขืน

“วันชาติมันพวกหลักลอย ฟันแล้วทิ้งไปเรื่อย จับมันเข้าคุกเสียก็ดีเหมือนกัน”
“อ้าว....พี่ตาลเล่นงี้เลยเหรอ” วันชาติหันไปพูดขำๆ กับพี่ชาย ไม่ได้มีท่าทีเดือดร้อนเลยสักนิด
“ฟาง...กูอยากกลับหอ มึงกลับกับกูนะ”
ฟางได้แต่ส่ายหน้า “เอางี้ มึงคุยกับพี่วันชาติให้รู้เรื่องดีกว่า”
“แต่กูไม่อยากคุยกับมันนี่”
วันชาติชี้เดล แต่หันไปบอกกับพี่ชาย “เห็นมั้ย ว่ามันงอแง ง๊องแง๊ง น่ารำคาญขนาดไหน คนแบบนี้ไม่ต้องใช้เหตุผลหรอก ใช้ไม้หน้าสามตีแม่งให้ตายดีกว่า”
“เหี้ย!”
เดลร้องด่าวันชาติทันที
ฟางหันมาบอกกับเดล “กูบอกมึงแล้วว่ามึงเป็นเพื่อน มึงทำแบบนี้ แม้แต่ความเป็นเพื่อนมันก็จะไม่มีเหลือ”   
“ฟาง ทำไมมึงเชื่อมัน”
“เพราะกูรู้จักเขามาตั้งแต่กูจำความได้น่ะสิ”
“แต่เขาทำกับกูแบบนี้” เดลชี้ที่คอของตัวเองอีกครั้ง
...คิดว่าเป็นต่อแล้วเชียว ทำไมไอ้พี่น้อง 2 คนนี้ถึงได้กลับขึ้นมาที่ห้องนี้อีกครั้ง แค่ประโยคเดียวของตาลาไตพลิกสถานการณ์ได้ทั้งหมด...
“แล้วมึงต้องการอะไร” วันชาติถาม
“ก็...”

“มึงก็แค่เอาไอ้รอยดูดคอนั่นมาโกหกว่ากูบังคับข่มขืนมึง ให้ฟางมองกูในแง่ร้าย มองพี่ตาลว่าชี้ช่องให้กูข่มขืนมึง แค่อยากให้ฟางกลับไปกับมึง แต่บอกไว้เสียก่อนเลยนะ มึงจะเล่นไม้นี้มาตามฟางกลับหอไปกับมึงอีกสัก100 ครั้งก็ยังได้ เพราะที่จริงแล้วทั้งตัวทั้งหัวใจของมันน่ะอยู่กับพี่กู”

ฟางรู้สึกหน้าร้อนผ่าว หูอื้อ ทำอะไรไม่ถูกที่โดนวันชาติพูดสิ่งที่อยู่ในใจ
และเพราะฟางแสดงท่าทีแบบนี้ ทำให้เดลถึงกับจะร้องไห้
“ฟาง มึงไม่สงสารกูสักนิดเหรอ”
“แต่ทำไมมึงต้องทำอะไรให้มันวุ่นวายขนาดนี้ด้วยล่ะ” ฟางย้อนถามเพื่อน
คนที่ยืนอยู่หน้าประตูห้องก้าวเข้ามาดึงมือฟางให้เดินตามออกมานอกห้อง
“คุยกันดีๆ พูดให้ตรงกับใจ ไม่ต้องใช้เล่ห์เหลี่ยม”
ตาลาไตพูดแล้วปิดประตู ดึงมือฟางให้เดินตามลงมาข้างล่าง

“รู้สึกว่าวันนี้จะพูดมากเท่ากับที่พี่พูดสัก 10 วัน”
“เอ่อ...พี่ตาลครับ เรื่องที่พี่วันชาติพูดเมื่อกี้” ฟางอึกอัก
“เรื่องไหน”
“ก็..ก็ที่บอกว่า....ฉัน...อยู่กับพี่”
ตาลาไตหันกลับมามองคนที่ก้มหน้า ด้านหลังของฟางคือภาพถ่ายของบุ๋ม
ดวงตาสีเข้มละจากฟางกลับไปหยุดที่รูปภาพอีกครั้ง
“พี่ไม่รีบ ฟางรีบหรือเปล่า”
“ครับ รีบอะไร” ฟางไม่เข้าใจ เมื่อเงยหน้าขึ้นเห็นว่าตาลาไตมองไปที่ด้านหลัง ก็เลยหันไปมองตาม

“บอกกับฟางตามตรง ว่าพี่ไม่แน่ใจ บุ๋มเพิ่งจากไป แล้วพี่ก็มีเรื่องมากมาย ทั้งที่เวลาที่มีฟางอยู่ใกล้ๆ พี่จะรู้สึกดี แต่พี่ก็ไม่อยากให้เรื่องมันกลายเป็นว่า เมื่อเวลาผ่านไปแล้ว....”
“พี่จะรู้ตัวว่าไม่ใช่ฉัน”
ตาลาไตยอมรับ
“พี่ไม่อยากทำร้ายฟาง”
ฟางกัดปากตัวเองแน่น แล้วปล่อยให้น้ำตาไหลอาบแก้ม

.....ตอนนี้พี่กำลังทำร้ายฉันอยู่.....
ชั่วขณะหนึ่งพี่ยกฉันขึ้นสูง แล้วพี่ก็โยนฉันลงมา....

“ฟาง...พี่เสียใจ”
“ไม่เห็นต้องเสียใจ เพราะฉัน....เต็มใจที่ได้อยู่ใกล้ๆ พี่ แค่ไม่อยากให้พี่เกลียดฉันเท่านั้น”

ตาลาไตกอดฟางไว้ ไหล่กว้างรับรู้หยาดน้ำตาที่ไหลซึมผ่านเสื้อ
“ขอโทษ พี่ไม่รู้ว่าจะใช้คำพูดยังไงดี แต่อย่าร้องไห้”
ฟางเงยหน้าขึ้น มือผอมๆ สัมผัสที่คางสาก แล้วแตะริมฝีปากที่ริมฝีปากหนา
“ฉันรักพี่ แต่ไม่ได้คาดหวังอะไรไปมากกว่านี้ ต่อให้วันพรุ่งนี้พี่จะแต่งงานไปกับใคร จะให้ฉันเลี้ยงลูกพี่ ฉันก็ยอม”
 
ตาลาไตยอมรับกับตัวเอง ทุกคนมองออกว่าฟางรักตาลาไต
วันชาติถึงดื้อรั้นจะเอาชนะเดล
และเดลโกหกทั้งที่รู้ว่าทุกคนรู้ทัน
มีแต่เราเองที่ไม่เคยรู้ใจตัวเองว่ากำลังคิดอะไรอยู่ เพราะไม่เคยคิดว่ามันคือรักหรือไม่รัก
แล้วพอมาคิดในเวลานี้ ยิ่งสับสน ยิ่งไม่เข้าใจมากไปกว่าเดิม


“ขอบคุณที่ให้ความรู้สึกดีๆ กับพี่ แต่เพราะพี่เคยทำร้ายบุ๋ม ดันทุรังทำในสิ่งที่เขาไม่ต้องการ พี่ไม่อยากทำร้ายฟาง ในเวลาที่พี่ไม่ชัดเจนแบบนี้”
ฟางกอดเอวตาลาไตไว้แน่น
“ฟาง พี่ไม่ได้ขอให้ฟางรอพี่ ที่พี่ขอ คือขอเวลาที่พี่จะรู้จักตัวเองให้ดีกว่านี้”
“ฉันจะมาที่นี่ได้อีกมั้ย”
“ทำไมจะมาไม่ได้ล่ะ ห้องของฟางอยู่ที่ชั้น 2 แล้วพี่ก็เป็นคนเสียค่าเทอมให้ฟางนะ”
ทั้งที่น้ำตายังอาบแก้ม แต่ก็ยังยิ้มกว้าง “ขอบคุณครับ”
“พี่ต่างหากที่ต้องขอบคุณ ที่ฟางอดทนกับพี่มาตลอด ขอบคุณมาก”


2 คนที่อยู่ในห้องนอนได้แต่ยืนจ้องหน้ากัน
“มึงทุ่มทุนมากไปหรือเปล่า” วันชาติถามตรงๆ
เดลเหยียดปาก “ไม่มีคำว่ามากไปหรอก ถ้าฟางจะกลับไปกับกู มึงต่างหากโง่เองที่เล่นลูกไม้ตื้นๆ”
วันชาติเอาลิ้นดุนแก้ม
....ปล้ำไอ้ห่านี่ทำเมีย มันจะยิ่งดื้อด้านหนักกว่าเดิม ดีไม่ดี มันอาจถึงขั้นวางยาไอ้ฟาง แล้วคนหัวอ่อนอย่างฟาง คงไม่แคล้วอยู่ในโอวาทมัน
...แล้วพี่ชายกูก็คงได้แดกแห้วหมดไร่
คนแม่งซวยซ้ำซวยซ้อน จะให้มาโดนแย่งเด็กไปซึ่งๆ หน้าแบบนี้ได้ไง
...คนบ้านนอกอย่างกูไม่มีทางยอมอยู่แล้ว

“ไอ้ฟางนี่มันมีดีตรงไหน มีอะไรที่กูสู้มันไม่ได้”
เดลมองตาไอ้คนตัวหนา ที่แทบไม่เคยพูดดีต่อกัน น้ำเสียง แววตาตัดพ้อเหนือความคาดหมาย
....แต่...มันไม่ค่อยน่าเชื่อถือสักเท่าไหร่...
“กูมันคนบ้านนอก กูบอกกับมึงตรงๆ ว่ามึงเป็นของกู เพราะกูอยากจีบมึงในแบบของกูเองไม่ใช่กางหนังสือนิยายรักแล้วเอามาบอกกับมึง ตอนที่อยู่ด้วยกันในห้อง หรือจะตอนนี้ กูจะใช้กำลังบังคับมึงจริงๆ อย่างที่มึงพูดก็ยังได้ แต่กูก็ไม่ได้ทำ เพราะกูอยากให้มึงยอมรับกู ในแบบที่กูเป็น”
“แล้วทำไมมึงไม่ยอมรับว่ากูไม่ได้ชอบมึง กูชอบฟาง”
“ก็ฟางไม่ได้ชอบมึง มันชอบอยู่กับพี่ตาล กูต่างหาก กูคือคนที่ยืนอยู่ตรงนี้ บอกกับมึงว่ามองกูบ้าง”
เดลนิ่งอึ้ง....
นั่นเป็นคำพูดที่บอกกับฟางครั้งแล้วครั้งเล่า
ขอให้มองกูบ้าง....
แต่คราวนี้กลับออกมาจากปากของใครอีกคน
....เข้าใจเป็นอย่างดี เข้าใจอย่างที่สุด....
เดลใช้สันมือปาดน้ำตา แล้วซุกหน้าลงกับไหล่หนา
“กูไม่ใช่คนดี...”
“ก็แค่จำไว้ ว่าฟางไม่ใช่ของมึง และไม่มีวันเป็นของมึง”

*-*-*จบตอนที่ 11*-*-*

ไหนใครชอบพี่วันชาตินะ ใครที่บอกว่าพี่วันชาติคือพระเอกนะ คุณได้สิทธิ์พิจารณาคำตอบใหม่อีกครั้งจนถึงวันพฤหัสบดีนี้นะ

พี่ไจฟ์กับน้ำชา

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 11 หน้า 12 (25/06/56)
เริ่มหัวข้อโดย: KaorPaor ที่ 25-06-2013 07:32:28

จิ้มมมมมมม

เลห์เหลี่ยมเยอะม่กพี่วันชาติ

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 11 หน้า 12 (25/06/56)
เริ่มหัวข้อโดย: --รมยกร-- ที่ 25-06-2013 07:58:28

บทอาจจะพลิกเพราะวันชาติมีใจเอนเอียงให้ฟาง หรือ วันชาติจะมีความร้ายกาจแอบแฝง...หรือจะยังไงก็แล้วแต่ อันนั้นคือสิ่งที่ยังมาไม่ถึง
แต่...วินาที อยากบอก เบื่อเจ้าตาลโว๊ยยย  :katai1: แง่งงง เมื่อไหร่วะเนี่ยถึงจะเข้า้ใจตัวเอง ฟางมันรัก มันรอขนาดนี้แล้ว เฮ้อออ  :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 11 หน้า 12 (25/06/56)
เริ่มหัวข้อโดย: puppyluv ที่ 25-06-2013 08:13:38

วันชาติๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
555
ช่ายแล้ว เฮียพระเอกมั่ก
พระเอกสุดๆ
จะเป็นใครไปไม่ได้
ตาลเม่ม :mew5:
กระหน่ำไลค์บวกและเป็ดให้วันชาติิิ โย่ววววววว :katai4:

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 11 หน้า 12 (25/06/56)
เริ่มหัวข้อโดย: hpsky ที่ 25-06-2013 08:25:47

วันชาติจะเป็นยังไงไม่รู้
แต่ที่รู้ๆคืออยากกระทืบตาล  :m16:

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 11 หน้า 12 (25/06/56)
เริ่มหัวข้อโดย: MiSS-U ที่ 25-06-2013 08:48:18

ถูกใจวันชาติ รวดเร็วดีงสายฟ้าและชัดเจน

แต่แอบเจ้าเล่ห์ เหอะๆ

บวกเป็ด

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 11 หน้า 12 (25/06/56)
เริ่มหัวข้อโดย: mystery Y ที่ 25-06-2013 09:10:53

ปล่อยพี่ตาลเคลียร์ตัวเองไปเถอะ ส่วนเรามาเชียร์พี่วันชาติกับเดลไฟต์กันดีกว่า สนุกดี

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 11 หน้า 12 (25/06/56)
เริ่มหัวข้อโดย: iforgive ที่ 25-06-2013 09:22:37

เราว่าพระเอกเรื่องนี้ คือ วันชาติว่ะ  ได้ใจจริง ๆ

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 11 หน้า 12 (25/06/56)
เริ่มหัวข้อโดย: maemix ที่ 25-06-2013 09:35:28

 :เฮ้อ: เซ็งพี่ตาลไปอีกหนึ่งตอน และสงสารฟางที่สุดที่มารักพี่ตาล
พี่วันชาติเจ้าเล่ห์มาก 

ขอบคุณคนขยัน ขยันเอามาลง เราก็ขยันอ่าน กดบวกให้เลย

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 11 หน้า 12 (25/06/56)
เริ่มหัวข้อโดย: uknowvry ที่ 25-06-2013 10:07:41

วันชาตินี่.... ถ้าหลังจากนี้จะโดนเดลต่อย....จะไม่แปลกใจเลย เล่นทุกวิธีการ ไม่เลือกวิธีขนาดเน้....

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 11 หน้า 12 (25/06/56)
เริ่มหัวข้อโดย: Zinub ที่ 25-06-2013 10:10:16

พี่วันชาติแก้ไขสถานการณ์เก่งจริงๆ ระวังแพ้ภัยความคิดตัวเองนะพี่
หลงรักเด็กเข้าจริงแล้วจะทำไง เดลมันก็ไม่เลวร้ายอะไรนัก o16
คู่หลักยังไม่ถึงไหนเลย ก้าวหน้าสองก้าวหลังสาม :really2:(พี่ตาลเมา!?)
 :ped149:    :ped149: น้องฟางสู้ สู้

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 11 หน้า 12 (25/06/56)
เริ่มหัวข้อโดย: yaninjinna ที่ 25-06-2013 10:16:58

พอกันทั้งพี่ทั้งน้อง   :z6:

เดลก็นะ เฮ้ออออ

สงสารฟางที่สุดละ

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 11 หน้า 12 (25/06/56)
เริ่มหัวข้อโดย: =นีรนาคา= ที่ 25-06-2013 10:21:05

เริ่มจะเบื่อพี่ตาลแล้วนะ สงสารฟาง เวลาฟางพูดกับพี่ตาล แบบว่าได้อารมณ์เมียเก็บเลย 5555

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 11 หน้า 12 (25/06/56)
เริ่มหัวข้อโดย: Anyann ที่ 25-06-2013 10:38:50

อุ๊ยตาย อ่านตอนสุดท้ายแล้วตกใจ พี่วันชาติเอารางวัลตุ๊กตาทองคำไปอีกคนเลยค่ะ

คู่จิ้นนี่เค้าความสามารถทางการแสดงสูงจริงๆนะ เทียบกับคู่หลักแล้วฟางกับพี่ตาลใสซื่อจริงใจเลยอะ 555

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 11 หน้า 12 (25/06/56)
เริ่มหัวข้อโดย: TIKA_n ที่ 25-06-2013 10:49:05

ชีวิตฟางนี่น่าสงสารตรงที่แวดล้อมไปด้วยแต่ละคนที่เกินคำบรรยายนี่แหละ
ถ้าถามความรู้สึกเราตอนนี้ นอกจากฟางแล้ว เหมือนจะหาใครดีไม่ได้ซักคนเลยอ่ะ
พี่วันชาติ ใ้ช้แต่กำลัง รุนแรง ช่างบังคับ ชอบเอาชนะ เล่ห์เหลี่ยมเยอะ
กับ เดล ที่มารยาสารพัดไม่แพ้กัน เหมือนจะงัดมาสู้กันจนฟางปวดหัว
ส่วนพี่ตาล ที่จริงไม่ค่อยอยากจะพูดถึงมาก เพราะก็เรื่องเดิม ๆ เกินจะบรรยายได้ สุด ๆ ไปเลย
ทำตัวเหมือนจะดีขึ้น แต่สุดท้ายก็ทำให้ ฟางมีแต่เจ็บ กับ เจ็บตลอดเลยเพราะคนแบบพี่ตาล
อยากให้ฟางตัดใจได้จังเลย ทั้งที่รู้ว่าเป็นไปไม่ได้ อย่างนี้มันเหมือนเป็นของตายของพี่ตาล
อยากรักก็มา ไม่แน่ใจก็ออกห่าง โลเล ไม่แน่นอนตลอดเวลา ฟางจะมีที่ืยืนตรงไหนในใจพี่ตาลกันแน่
ไม่อยากพูดถึงแต่ด่าไปเยอะอีกล่ะ เฮ้อ  :เฮ้อ: สรุป ตอนนี้ไม่ชอบพี่ตาลมากกว่าใครเลยล่ะ
ช่วยปรับปรุงตัวเองหน่อยเหอะพี่ตาล เราก็ไม่อยากจะเกลียดพี่ตาลไปมากกว่านี้เลยนะ

 

 

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 11 หน้า 12 (25/06/56)
เริ่มหัวข้อโดย: nongrak ที่ 25-06-2013 10:54:23

เราว่าวันชาติเป็นคนดีนะ เพราะเขาทำเพื่อพี่แล้วยังไม่ได้ทำผิดร้ายแรงอะไร
แค่แกล้งเดลแค่นี้ แต่เดลนี่ดื้อเหมือนที่วันชาติว่าจริงๆ
ดีนะที่ฟางไม่เชื่อ คนนี้ก็ดีจริงอะไรจริง  :katai2-1:

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 11 หน้า 12 (25/06/56)
เริ่มหัวข้อโดย: Aoya ที่ 25-06-2013 12:31:39

อย่าทำให้ฟางเสียใจไปมากกว่านี้เลย  :mew6:

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 11 หน้า 12 (25/06/56)
เริ่มหัวข้อโดย: aehJTS ที่ 25-06-2013 12:58:19

อย่าบอกว่าคนที่เกรินว่าจะร้ายที่สุดออกมาแล้วนั่นหมายถึงวันชาตินะ
โอ้ววววว....... :ling1: ไม่นะไม่ ๆ

 :pig4: คะ

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 11 หน้า 12 (25/06/56)
เริ่มหัวข้อโดย: Gokusan ที่ 25-06-2013 13:25:00

หลายตอนผ่านไป...
ยังไงๆ ฟางก็โคตรน่าสงสาร T^T

เหมือนทุกคนรู้ว่าฟางเป็นยังไง คิดอะไร
แต่ก็ยังสร้างเรื่อง มีปัญหาให้ฟางตลอด...นี่รักกันจริง??
แถมน้องก็มีความคิดอ่านมากพอที่จะเชื่อพี่ๆ มากกว่าคนที่เพิ่งรู้จักกัน

วันชาติมิใช่พระเอก แต่เป็นพระรองที่มีอยู่ในละครทั่วไป
รักนางเอก เทิดทูนพระเอก...อะไรก็ได้ ให้เขามีความสุข แต่...
ทุกอย่างที่ทำส่งผลทั้งนั้นแหละ ไม่ว่าร้ายรึดี...ต้องยอมรับผลที่เราทำไว้ให้ได้

รักหลายซับหลายซ้อน...พูดกันไม่หมดใจ อะไรก็ไม่แน่นอนนะ - -"

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 11 หน้า 12 (25/06/56)
เริ่มหัวข้อโดย: tuek ที่ 25-06-2013 15:39:56

สุดยอดมากๆวันชาติ  :katai2-1:

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 11 หน้า 12 (25/06/56)
เริ่มหัวข้อโดย: sukie_moo ที่ 25-06-2013 16:31:48

จะดีเหรอวันชาติที่พูดกะเดลอย่างนั้น จะรักจะชอบเดลมันรึก็ยังไม่แน่ใจ แต่ที่แน่ๆแค่อยากเอาชนะแค่นั้น
ถ้าเดลมันรักวันชาติขึ้นมาจริงๆจะทำยังไง  รับผิดชอบความรู้สึกไหวไหมเนี่ย

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 11 หน้า 12 (25/06/56)
เริ่มหัวข้อโดย: CarToonMiZa ที่ 25-06-2013 17:35:21

วันชาตินายแน่มากตรงสุดสุด o13
+1และเป็ด

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 11 หน้า 12 (25/06/56)
เริ่มหัวข้อโดย: kyoya11 ที่ 25-06-2013 18:07:40

เรื่องพระเอกนี่ไม่คิดแล้ว...ตอนนี้สนเรื่องคู่จิ้นว่าจะสู้ยังไงกันต่อ :hao6:

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 11 หน้า 12 (25/06/56)
เริ่มหัวข้อโดย: cinquain ที่ 25-06-2013 21:10:09

เอิ้ว ชักเริ่มสับสนงงงวย  :hao4:
แต่ที่แน่ๆ ... ตาลยังทำให้ฟางน้ำตาตกอีกเช่นเคย เฮ้อ
และยังคงไม่ชอบเดลเหมียนเดิม ^^

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 11 หน้า 12 (25/06/56)
เริ่มหัวข้อโดย: PAAPAENG~ ที่ 25-06-2013 22:00:58

พออ่านตอนนี้แล้วจะโกรธใครดีฟ๊ะ!
555555555555555555555
โอ้ยยยยยยยยยยยยยยยยยย
รักฟางที่สุดแระ
คนอื่นนะ เจ้าเล่ห์ แสนกลทั้งเพเลย!
วันชาติหนอวันชาติ
เด็กมันรักมันหลงจริงขึ้นมาล่ะเรื่องใหญ่แน่นแน่!

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 11 หน้า 12 (25/06/56)
เริ่มหัวข้อโดย: Yukisae ที่ 25-06-2013 22:15:42

โว้ยยยย อิตาพี่ตาลนิ เอาไงเนี่ย จะเชียร์เดลแล้วนะ 555555
เดลกับวันชาติตีกันต่อไปเถอะ สนุกดี
สงสารฟางอ่ะ ร้องไห้ไปหลายรอบแล้ว
++จ้า ยังรอความคืบหน้าของคดีอยู่

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 11 หน้า 12 (25/06/56)
เริ่มหัวข้อโดย: momokaii ที่ 26-06-2013 00:26:21

ค่อยๆเป็น ค่อยๆไป  :กอด1:
แค่จับมือเดินไปด้วยกัน ไม่ทิ้งกันระหว่างทาง ก็มีความสุขได้ในทุกๆก้าวที่มีกันและกัน
 :katai2-1:

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 11 หน้า 12 (25/06/56)
เริ่มหัวข้อโดย: ormn ที่ 26-06-2013 00:54:34

 :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:อิลุงตุงนัง :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 11 หน้า 12 (25/06/56)
เริ่มหัวข้อโดย: lizzii ที่ 26-06-2013 01:00:34

โอ้ยยย แต่ละคน
ตอนนี้ที่รู้สึกคือชัดเจนในความรู้สึกของฟาง
แต่กับอีกสามคนนี่เห้ออออออ

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 11 หน้า 12 (25/06/56)
เริ่มหัวข้อโดย: indy❣zaka ที่ 26-06-2013 05:46:09

ขอสวนกระแส เชียร์ เดล-ฟาง เลยได้มั๊ยเนี่ย

หมั่นไส้วันชาติ  จีบยังงั้นใครเขาจะเอา
เบื่อ&เซ็ง อิพี่ตาล  โลเลอีกละ  บอกว่าอยากทำตัวให้แน่นอนเพราะกลัวทำผิดแบบคราวก่อน  คือ  นี่มันคือทำตัวโลเลอย่างที่เคยทำมาก่อนเลยนะ  ไม่ได้ดีขึ้นสักนิด แย่ลงยิ่งกว่าตอนคบกับบุ๋มอีกอ่ะ  เฮ้อ

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 11 หน้า 12 (25/06/56)
เริ่มหัวข้อโดย: CarToonMiZa ที่ 26-06-2013 17:02:42

 :katai5:

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 11 หน้า 12 (25/06/56)
เริ่มหัวข้อโดย: KURATA ที่ 26-06-2013 18:37:29

FC พี่วันชาติ อิอิ  :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 11 หน้า 12 (25/06/56)
เริ่มหัวข้อโดย: from_mars ที่ 26-06-2013 21:00:12

ทำไมดูเหมือนกลับตาละปัด ก้าว ไม่ก้าว บางคนเหมือนจะไม่ยอมก้าว ก็วิ่ง บางคนดันถอยหลัง
เขียนไรไม่รู้ งงตัวเอง 555
รออ่านต่อนะจ๊ะ เป็นกำลังใจให้ทุกคู่จ้า

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 11 หน้า 12 (25/06/56)
เริ่มหัวข้อโดย: @PurPle SuN@ ที่ 27-06-2013 02:12:02

ฟางมันน่าสงสารแฮะ ในที่สุดก็ต้องยอมบอกรักเค้าก่อน แถมยังไม่มั่นใจด้วยซ้ำว่าอิพี่ตาลมันจะตกลงใจยังไง

ส่วนคู่จิ้นนั่นก็ เฮ้ออออ พอกันทั้งคู่จริงๆ

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 11 หน้า 12 (25/06/56)
เริ่มหัวข้อโดย: pochu52 ที่ 27-06-2013 03:23:59

ไม่เคยจะเดาตัวละครของไจฟ์กับทีออกซักกะเรื่อง ^^ รู้แต่ว่าตอนนี้เบื่ออิพี่ตาลที่สุดแล้ว สงสารน้องฟาง

หัวข้อ: "Yes,I love him" ตอนที่ 12 หน้า 13 (270656)
เริ่มหัวข้อโดย: MyTeaMeJive ที่ 27-06-2013 07:40:50

ตอนที่ 12

เรื่องของพี่ชายมันยังไม่เรียบร้อยหรอก แต่เขาก็ไม่ใช่เด็ก ๆเล็กที่ต้องการคนช่วยตัดสินใจ เขารู้ดีว่าเขาต้องการอะไร เพียงแต่มันช้าไม่ทันใจน้องชายคนเล็กอย่างวันชาติ
นอกจากนี้วันชาติเองก็ยังมีเรื่องที่สวนที่ไร่ให้ต้องกลับมาจัดการเหมือนกัน สถานการณ์มันก็เหมือนกับของตาลาไตน่ะแหละ คือพ่อกับแม่และทุกคนที่บ้านสามารถจัดการได้
แต่นายวันชาติไม่วางใจ

จอดรถคันเดิมไว้เทียบบันไดหน้าบ้าน พ่อก็เดินออกมาจากโรงเก็บปุ๋ย
“อ้าว มาคนเดียวหรือ พี่เอ็งเป็นไงบ้าง”
“ตัดสินใจไปสอนหนังสือที่มหาลัยเอกชน”
“เออ”
พ่อรับรู้ด้วยน้ำเสียงหนักๆ พยักหน้าเรียกมานั่งคุยกันที่แคร่ไม้ใต้ถุนบ้าน แล้วพอแม่มา วันชาติก็เล่าเรื่องใหม่ตั้งแต่ต้น
“ฉันไม่เคยเห็นเขาเป็นแบบนี้เลยนะ เขาจะนิ่งเก็บกดทุกเรื่องไว้ในใจ ดูภายนอกจะคิดว่าเขาไม่ได้คิด”
“แต่มันคิด” พ่อบอก “มันกำลังหาทางออกของมันเอง เรามีหน้าที่รอว่าเขาจะไปทางไหนเท่านั้น”
“พ่อว่า เขาจะล้างแค้นคนที่มันยัดข้อหาเขามั้ย”
วันชาติถามพ่อ แต่แม่ชี้หน้า “นั่นมันเอ็ง เรื่องล้างแค้นไล่ตีไล่ต่อยคนอื่นน่ะเอ็ง”
ลูกชายคนเล็กยอมรับ “มันก็จริง ฉันถึงอึดอัดมากไง เขาจะเอาไงก็ไม่บอก แต่พอชวนคุยเรื่องงานใหม่ ถึงได้แง้มมานิดนึงว่าจะคุยกับเพื่อนก่อนว่ายังต้องการอาจารย์อยู่หรือเปล่า”
“อ้าว นี่เอ็งกลับมาทั้งที่ยังไม่รู้ว่าเขาได้งานหรือเปล่าเนี่ยนะ”
“เขาไม่ใช่เด็กแล้วนะแม่ เขาเรียนมาตั้งมาก เขารู้หรอกว่าเขาจะทำอะไร แต่ที่กลับมาก็เพราะเขาไล่กลับมาหรอก บอกว่า เดี๋ยววันสองวันเขาจะตามกลับมาเอง”
“แค่นี้เหรอ เอ็งไปกรุงเทพ ฯ ตั้งหลายวัน พี่เอ็งมีเรื่องจนต้องออกจากงาน มึงสรุปเรื่องให้ข้ากับพ่อเอ็งฟังได้แค่นี้เองเหรอ” แม่ชักโมโห
“เรื่องหลัก ๆมันก็มีเท่านี้แหละ”
“แสดงว่ามีเรื่องรอง” แม่สวนทันที
“ก็....” วันชาติอึกอักนึกหาทางเล่าเรื่องที่ให้ห่างจากฟางให้มากที่สุด
.....ก็มันเรื่องส่วนตัวของ 2 คนนั่นที่ยังอยู่ในระยะแรกเองนี่นา ขืนพูดไปมันอาจส่งผลเสียมากกว่าผลดี....
“ก็อะไรเล่า” แม่เร่ง
“ดูเหมือนว่าที่ผ่านมาพี่บุ๋มจะพูดอะไรไว้เยอะ ที่เขาบอกว่าไม่เคยสนใจ แล้วก็ทะเลาะกัน อย่างที่เขาเคยบอกเราน่ะนะ”
.....ฉันเองก็เล่าให้พ่อกับแม่ฟังมาไม่ต่ำกว่า 100 ครั้งแล้วเหมือนกัน....
“เขาก็เก็บเอามาโทษตัวเองว่าพี่บุ๋มตายเพราะเขา แล้วบางเรื่องก็เอามาคิด มาย้ำว่าใช่ ไม่ใช่ วนไปเวียนมา”

พ่อบอกด้วยท่าทีเคร่งขรึม แบบเดียวกับที่ตาลาไตมักจะทำแบบนี้อยู่เสมอ “ข้าถึงอยากให้พี่เอ็งกลับมาบ้าน ทำสวนทำไร่ ไม่ก็บวชสักเดือน ให้ใจมันนิ่ง ไม่ผูกติดอยู่กับเรื่องที่ผ่านไปแล้ว แล้วก็ไม่มีใครย้อนอดีตกลับไปแก้ไขได้”
“ฉันก็บอกเขาไปอย่างที่พ่อบอก แต่เขาก็มีทางที่เขาคิดไว้แล้ว อย่างกะบอกแล้วเขาจะทำตามงั้นแหละ”
แม่ถอนหายใจแรงๆ “สรุปคือต้องรอจนกว่ามันจะกลับมาบ้านสินะ”
คุยๆ กันอยู่หมี่ก็กลับมาบ้าน คำถามของหมี่ไม่มีอะไรมากไปกว่า
“เดี๋ยวหมี่ก็จะได้ไปอยู่กับน้าตาลแล้ว แล้วเขามีแฟนใหม่หรือยัง”
“ใจดำไปหรือเปล่าหมี่ ครูบุ๋มเพิ่งตายไปไม่เท่าไหร่ แล้วเขาก็มีปัญหาเยอะแยะ แทนที่เอ็งจะสนใจว่าเขาเครียดมั้ย จะอยู่ยังไงคนเดียว เอ็งกลับคิดแต่เรื่องที่จะไปอยู่กับเขา” แม่ดุตรงๆ ทำให้หมี่ทำปากยื่น

วันชาติเห็นเจ้าฝุ่นกับฝ้ายเลียบเคียงเข้ามามองๆ แล้วถามถึงพี่ชาย
“เรื่องเรียนน่ะไม่มีปัญหาอะไรหรอก มีแต่เพื่อนมันน่ะแหละงุ้งงิ้งงี่เง่า”
“เพื่อนผู้หญิงหรือผู้ชาย” แม่ถาม “ถึงได้งี่เง่า”
“ผู้ชาย” วันชาติหยุดปากตัวเองแทบไม่ทัน เกือบพูดหมดว่าเดลงี่เง่าแบบไหนบ้าง
“คนต่างจังหวัดเหมือนกันหรือเปล่า” พ่อถาม “บางคนที่มันเป็นอย่างนั้นก็เพราะมันแปลกถิ่นแปลกที่ เจอเพื่อนที่คุยกันได้ มันก็เกาะติดแบบนั้นแหละ อย่าไปรำคาญเขา” พ่อสอนอย่างใจเย็น

หลังอาหารค่ำวันชาติก็เตรียมตัวออกไปข้างนอก แต่ฝุ่นกับฝ้ายขี่จักรยานมารออยู่ที่ข้างรถปิกอัพ
“พี่จะเข้าเมืองเหรอ”
“เออ จะไปหาครูโรจน์ มึง 2 คนมีอะไร” วันชาติตอบพลางส่งสัญญาณทางสายตากับฝุ่น
เพราะครูโรจน์เป็นครูผู้ชายที่ไม่ได้เป็นแค่เพื่อนของวันชาติ
และก็มีแค่ฝุ่นนี่แหละที่พอจะรู้อะไรมากกว่าคนอื่นๆ
“ฝ้ายขึ้นไปดูจัดตารางสอนให้หมี่ที” ฝุ่นบอกน้องสาว ที่รีบขึ้นไปบนเรือนทันที พอน้องสาวคล้อยหลังไป ฝุ่นก็บอกกับวันชาติ “พี่ ไอ้หมี่มันอาการหนัก”
“พอจะมองออกเหมือนกัน ถึงขนาดที่ไม่สนใจเรื่องครูบุ๋มเลยแบบนี้ มันเหมือนกูเลี้ยงลูกเขาไม่ดีพอ”
“มันพร่ำเพ้อว่าโตขึ้นมันจะทำหน้าที่เมียที่ดีของพี่ตาล ฉันฟังแล้วขนลุก”
วันชาติเองก็รู้สึกขนลุกเหมือนกัน แต่พอนึกไปถึงพี่ชายเวลาที่อยู่กับฟางที่อยู่กรุงเทพ ฯแล้วก็ได้แต่ยิ้ม ๆ
พร้อมไปกับบอกกับตัวเองว่า รอให้เขาพูดก่อน
เรามันแค่กองเชียร์
“มึงชวนมันคุยเรื่องอื่น ทำเรื่องอื่นไป อย่าให้มันหมกมุ่นอยู่กับเรื่องพี่ตาล ด้วยวัยของมัน ความสนใจของมันจะเปลี่ยนไปตามวัย”
ฝุ่นพยักหน้ารับคำสั่ง
“แล้วพี่จะไปหาครูโรจน์ จะกลับเช้าหรือเปล่า”
...บอกแล้วว่าไอ้ฝุ่นมันรู้ รู้มากกว่าพี่ชายของมันเสียอีก....
“ดูก่อน”
“แล้วพี่สวยที่ตลาดล่ะ”
วันชาติส่ายหน้า “ไม่ได้ไปหานานแล้ว เขาเองก็ไม่ได้โทรหากูแล้ว ก็...จบแล้วละ”
“หล่อเลือกได้ แต่มาหยุดที่ครูตุ๊ด” ฝุ่นลากเสียงล้อเลียน
วันชาติปาดเหม่งไปที “กูไม่หยุดง่ายๆ หรอกน่า แล้วอย่าเรียกครูแบบนั้น บาปนะมึง โรจน์เองก็ใช่ว่าจะมีแต่กูคนเดียว อย่าบอกนะว่ามึงไม่รู้”
“โลกของผู้ใหญ่ ที่เด็กอย่างฉันไม่มีวันเข้าใจ”
“มึงน่ะเหรอไม่เข้าใจ” วันชาติบอกพลางเปิดประตูรถ “รู้มากอย่างมึงเนี่ยนะ แต่ด้วยความหวังดี กูก็ไม่อยากให้มึงเป็นอย่างกูหรอก สนุกไปวันๆ คบไปวันๆ บอกตัวเองว่านี่คือชีวิตที่กูเลือกเอง แต่พอมาวันหนึ่งเหลียวมองไปรอบตัว ถึงได้รู้ตัวว่ากูอยู่ตัวคนเดียวนี่หว่า”
ฝุ่นมองหน้าวันชาติเหมือนไม่เชื่อว่านี่คือคำพูดของวันชาติ
“อย่าทึ่งกู กูเองก็เพิ่งคิดได้ตอนที่พี่ตาลเกิดเรื่องนี่แหละ ว่าการที่มีใครสักคนที่พร้อมจะอยู่ข้าง ๆกันน่ะมันดีขนาดไหน”

ความคิดแบบนี้มันค่อย ๆไหลซึมเข้ามาสู่สมอง จากการที่วางตัวอยู่ในฐานะคนนอกที่มีหน้าที่เพียง “มองเห็น” ความสัมพันธ์ระหว่างตาลาไตกับฟางที่ค่อย ๆเปลี่ยนไปตามกาลเวลา และผู้คนรอบด้าน

บ้านพักครูเป็นบ้านไม้กึ่งปูน ความสูง 2 ชั้นปลูกเรียงราย 5 หลังอยู่ด้านหลังโรงเรียน บ้านหลังแรกของครูใหญ่มีต้นไม้ครึ้ม แสดงให้เห็นว่าอยู่มานาน ส่วนอีก 4 หลังถัดไปคนที่มาอยู่ผลัดเปลี่ยนกันไปเรื่อย ๆรวมถึงหลังที่ 4 ที่เป็นของครูโรจน์ที่เพิ่งย้ายมาได้ปีเศษ ๆ
มีรถจักรยานยนต์คันหนึ่งถอยออกมาจากบ้าน แล้วก็แล่นสวนออกมา
...ทั้งที่รู้อยู่แก่ใจว่าความจริงคืออะไร แต่วันชาติ คนร่าเริง ก็ยังคอแข็ง ดวงตาแข็งกร้าวมองตรงไปข้างหน้า
เลี้ยวรถจอดข้างรถมอเตอร์ไซค์ของครู แล้วหยิบถุงของฝากก้าวเข้าไปในบ้าน
“กลับมาแล้วหรือ”
ครูหนุ่มรูปร่างผอมบางทักทาย พร้อมรอยยิ้มอ่อนหวาน ที่มันจะไม่มีวันปรากฎเมื่ออยู่นอกบ้าน
“อือ”
วันชาติมองไปที่แก้วน้ำ 2 ใบที่วางอยู่บนโต๊ะทานอาหาร กับจานผลไม้
ครูโรจน์หันไปหยิบจาน เทผลไม้ที่เหลือลงถังขยะ แล้วล้างแก้วน้ำท่าทางเรียบเรื่อยเหมือนเป็นเรื่องธรรมดา
“พี่ตาลเป็นไงบ้าง”
“ก็เครียดกับเครียด เมียเพิ่งตายแล้วก็จะต้องเปลี่ยนงาน”
“อ้าว...” ครูโรจน์หันมาทำตาโต “ทำไมพี่ตาลต้องเปลี่ยนงานล่ะต่อ”
ครูโรจน์เรียกชื่อเล่นของวันชาติ ที่ทุกคนพากันลืมไปแล้ว
วันชาติยักไหล่ เดินกลับมาวางถุงของฝากไว้ที่โต๊ะเตี้ยหน้าโทรทัศน์ แล้วนั่งพาดขาลงบนโต๊ะ ตัดสินใจไม่เล่าทุกเรื่องที่เกิดขึ้นกับพี่ชายให้ครูโรจน์ฟัง
ครูหนุ่มหน้าหวานเดินตามมาเปิดถุงของฝาก ยิ้มสดใสเมื่อเห็นกระเป๋าหนังเนื้อดี ของฝากราคาแพง
“สวยจัง ขอบคุณมากนะ”

วันชาติมองใบหน้าด้านข้างของคนที่ “อาจ” เรียกได้ว่าเป็นคนรัก แต่ขณะเดียวกันรถมอเตอร์ไซค์คันที่แล่นสวนออกไป กับภาพใบหน้าดื้อดึงของเดล และ....รอยยิ้มของฟางก็กลับเข้ามาทับซ้อนแล้วพาลปะปนกัน

คำพูดและความตั้งใจทั้งหมดถูกกลืนลงคอ

“วันนี้ต่อดูแปลกไป คิดอะไรอยู่น่ะ เล่าให้โรจน์ฟังได้นะ”
วันชาติยิ้มมุมปาก ใช้ข้อนิ้วเกลี่ยแก้มใส
....แก้มใส....ไม่เหมือนกัน....
...ทำไมจู่ๆ ก็คิดถึงแก้มใสที่เจือน้ำตาของไอ้เด็กเวรนั่นได้วะ...
“ต่อ...เป็นอาราย..” เสียงหวาน ๆแบบนี้ กับลักษณะเรียบเรื่อยแบบนี้ที่ทำให้วันชาติชอบตั้งแต่แรกเห็น
และยังไม่สามารถตัดใจได้ต่อให้รู้ว่า คนที่มาหาครูโรจน์ที่บ้าน ไม่ได้มีเขาเพียงคนเดียว
...ยังมีอีกคนที่ไม่ได้พูดจาเสียงอ่อนเสียงหวานแบบนี้ แต่คน ๆนั้นมีนิสัยเรียบเรื่อย หัวอ่อน และยิ้มง่าย...
คนที่จู่ ๆ ก็ทำให้รู้สึกปวดใจ เมื่อรู้ว่า เขาไม่เคยมองเรามากไปกว่าพี่ชาย

“ตอนผมไม่อยู่ คงมีคนมาหาโรจน์”
โรจน์กะพริบตามองแล้วพยักหน้ายอมรับ
“เขาเพิ่งออกไปตอนที่ผมมา”
โรจน์พยักหน้ายอมรับอีกครั้ง
“ผม...ชอบโรจน์มากนะ แล้วมันก็คงเห็นแก่ตัวถ้าผมขอให้โรจน์ต้องเลือก ว่าผมหรือเขา”
โรจน์หันไปมองทางอื่น
“โรจน์รักเขาใช่มั้ย”
หนุ่มหน้าหวานส่ายหน้า “ไม่หรอก”
“เพราะมาอยู่คนเดียวห่างบ้าน ก็เลยเหงาสินะ”
“ต่อ อย่าคิดอะไรแบบนี้สิ ต่อรู้เรื่องทุกอย่างมาตั้งแต่แรก”
“แล้วจนถึงวันนี้ เขารู้เรื่องของผมหรือยัง เขาเคยถามถึงผมมั้ย หรือแกล้งทำเป็นไม่รับรู้ เหมือนที่ผมทำเป็นไม่รับรู้ว่ามีโรจน์เขาอีกคน”
โรจน์หันไปมองในครัว
“วันนี้โรจน์หัดทำบัวลอย จะเอามาให้กินนะ”
โรจน์ลุกขึ้นเดินเข้าไปในครัว วันชาติได้แต่เดินตามเข้ามา แล้วคว้าข้อมือให้หันมาหา
“ต่อ อย่าคิดมากสิ กินบัวลอยดีกว่านะ”
วันชาติก้มลงจูบที่ริมฝีปากสวย ค่อย ๆ บดคลึง มือใหญ่ช้อนเอวบางเข้ามาแนบชิด รู้สึกถึงมือผอมบางที่ยกขึ้นกอดไหล่หนา
จูบย้ำที่แก้มใส แล้วกลับมาจูบปาก
“ผมคงมาที่หาโรจน์ไม่ได้แล้ว”
“ทำไมล่ะต่อ”
ดวงตาคู่หวานสั่นไหว
วันชาติได้แต่ส่ายหน้า
“เกิดอะไรขึ้น เขาไปคุยกับต่อหรือ”
“ไม่หรอก ทั้งเขาและผมต่างคนต่างอยู่ เขาไม่มีตัวตนสำหรับผมอยู่แล้ว เพราะผมชอบโรจน์เกินกว่าจะห้ามใจตัวเอง"
“แล้วทำไม ต่อถึงจะไม่มาหาโรจน์แล้วล่ะ”
โรจน์ฝืนยิ้มแห้งแล้ง “ดูแลตัวเองนะโรจน์”

คนตัวหนาขับรถออกมาจากบ้านพักครู แล้วจอดรถดับเครื่องยนต์อยู่ที่หน้าปากทางเข้าสวนของตัวเอง
....กูมันก็แค่คนวุ่นวาย..
....กูมันก็แค่ปากเก่ง สักแต่พูดอะไรก็ได้ คิดอะไรก็ได้ที่มันเข้าข้างตัวเอง ทำให้ตัวเองดูดี วิเศษกว่าคนอื่น
....กูมันก็แค่คนที่เพิ่งรู้ตัวว่าชอบคนรักของพี่ชายกูเอง
....ใช่...กูแห้วมาจากไอ้ฟาง แต่กูพาลไอ้เดล แล้วกูก็มาหาเรื่องโรจน์อีกคน...

เห็นไอ้ฟางมาตั้งแต่มันเกิด เล่นมาด้วยกัน ทำงานมาด้วยกัน เห็นอยู่ว่ามันมองแต่พี่ตาล คนเพียงคนเดียวที่มันมองมาตลอดชีวิตของมัน
...แต่กูกลับไม่เคยรู้สึกอะไรแบบนี้
จนกระทั่งเห็นว่า พี่ชายกอดมัน ใจก็เริ่มร้องทักท้วง
จนกระทั่งยอมรับว่า พี่ชายลุกขึ้นมาได้ใหม่ และก้าวไปข้างหน้าได้ก็เพราะมีมันยืนอยู่ข้างๆ

แล้วกูก็ยังเก็บเงาของฟาง เข้าไปซ้อนกับครูโรจน์
ตั้งแต่พบกับโรจน์ครั้งแรก ก็ติดใจในนิสัยช่างเอาใจ และรับฟัง...เหมือนใคร...เหมือนฟางน่ะสิ
กูทำทุกอย่าง ตามแต่ใจของตัวเอง จนไม่รู้ว่าใจของตัวเองรู้สึกอย่างไรกับใครกันแน่
มาถึงตอนนี้ จากที่ไม่เคยคิด ก็กลับคิดอยู่ตลอดเวลา
เรื่องทั้งหมด กูคิด กูพูด กูทำอยู่คนเดียว

....และเพราะการไปกรุงเทพ ฯครั้งนี้ กูได้รู้แน่ชัดว่า ในใจฟางไม่มีที่เหลือไว้ให้ใครอีก นอกจากพี่ตาลคนเดียว กูถึงได้ไปลงกับเดลแบบนั้น...
....เด็กเวรนั้น ใจคิดยังไง ก็พูดไปอย่างนั้น ที่มันดื้อ มันดันทุรัง ก็เพราะว่ามันชอบฟาง...
....ตรงข้ามกับกูอย่างสิ้นเชิง...
....และเพราะกูเป็นแบบนี้ กูถึงไม่มีหน้าไปหาครูโรจน์ คนที่ทุกคนบอกว่า กูหลงเขาจนหัวปักหัวปำมานาน....
....กูควรสารภาพเรื่องที่อยู่ในใจกูให้พี่ตาลฟังมั้ย...
.....ไม่...จะเลวขนาดไหน ก็ต้องรู้ว่าอะไรควรไม่ควร...

แต่ทั้งที่คิดแบบนั้น มือก็ยังไปกดปุ่มโทรศัพท์หาพี่ชายเข้าให้ รีบกดตัดสายมือไม้สั่น ก่อนที่พี่ชายจะกดรับ
แต่ในนาทีถัดมา พี่ชายก็โทรกลับ
“เกิดอะไรขึ้น”
“มือฉันพลาดไปโดน กดตัดไปแล้ว พี่โทรกลับมาทำไม”
ได้ยินเสียงหึของพี่ชายมาอย่างชัดเจน “เกิดอะไรขึ้นวันชาติ ใครเป็นอะไร”
“ใครที่ไหนจะเป็นอะไร นอกจากฉันเอง”
วันชาติตอบพี่ชายแล้วกดปิดเครื่อง ขับรถกลับบ้าน

---จบตอนที่ 12---

อะอาอิอีอุอู แล้วสอนว่าอย่าไว้ใจมนุษย์...(ผมจะโดนครูภาษาไทยตีมั้ยเนี่ย) ไม่เข้าใจวันชาติอย่างแรงใช่มั้ย ผมก็ไม่เข้าใจเหมือนกัน แต่ก็อยากรู้ว่า แล้วพี่ตาลเอสเปรสโซ่ จะจัดการเรื่องนี้ยังไง อยากรู้ตามมาอ่านวันอาทิตย์นะครับ ถูกแล้วครับ คุณอ่านไม่ผิดหรอก วันอาทิตย์ ไม่ใช่วันเสาร์ จะมาลงก่อนตั้งแต่วันศุกร์ก็ไม่ได้
คือผมรู้ว่า มันจะอะไรนักหนา เขียนจบแล้วนี่นา ก็แต่เอามาแปะ ๆ มันลงไป แต่มันไม่ได้อ่ะ มันไม่ด๊ายยยยย  ต้องอ่านทวนอีกสัก 3 รอบก่อนที่จะโพสต์ เพราะขนาดอย่างนี้ยังมีผิดพลาดเลย ดังนั้น
วันอาทิตย์ นะครับ

ขอบคุณที่คุณชอบเรื่องนี้ ขอบคุณมากครับ
พี่ไจฟ์กับนายน้ำชา
 

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 12 หน้า 13 (270656)
เริ่มหัวข้อโดย: puppyluv ที่ 27-06-2013 07:50:25

 :a5:
ตูว่าแล้วว่าเฮียต่อนี่มันมากกว่าโบรแมนซ์
นึกสงสัยตั้งแต่เห็นกอดในครัวแล้วรีบพูดกับพี่ชายซะ...กร้าวเชียว
เดลๆๆๆๆๆๆ
วันชาติๆๆๆๆๆๆ
เฮียยังเป็นพระเอกที่สุดของที่สุดอยู่ดี 555
ลืมพี่ตาลไปเลย ชิชะ

กดบวกและเป็ดให้โรจน์
ขอให้มีความสุขนะ
ขอบคุณมาก :hao5:

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 12 หน้า 13 (270656)
เริ่มหัวข้อโดย: nongrak ที่ 27-06-2013 08:44:41

นึกไม่ถึงว่าวันชาติจะชอบฟางด้วย เรื่องมันวุ่นจริงๆ
แต่ดีแล้วที่ไม่คิดจะแย่งฟางมาจากตาลและรู้ด้วยว่าฟางชอบตาล
ไปชอบเดลเถอะวันชาติ

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 12 หน้า 13 (270656)
เริ่มหัวข้อโดย: uknowvry ที่ 27-06-2013 09:13:43

วันชาติ.... ซับซ้อนนะ

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 12 หน้า 13 (270656)
เริ่มหัวข้อโดย: =นีรนาคา= ที่ 27-06-2013 09:15:51

ว่าแล้วววววววววว
ตอนนี้ก็ขอแค่อย่าให้พี่ตาลรู้ก็พอเพราะไม่งั้นพี่แกไม่เลือกฟางแหงๆ เท่าที่เป็นอยู่ก็สงสารฟางมากพอแล้ว

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 12 หน้า 13 (270656)
เริ่มหัวข้อโดย: love2y ที่ 27-06-2013 09:17:03

อ๊ากกกกกกกกกกกกกก วันชาติ!!!!!!!!!

หรือคนที่จะร้ายคือ...... วันชาติ ????



นิยายคุณไจฟ์กับคุณที เป็นนิยายที่พี่คาดเดาตอนต่อไปไม่ค่อยจะถูกเลย แต่ก็ดีค่ะ ลุ้นดีค่ะ 5555+

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 12 หน้า 13 (270656)
เริ่มหัวข้อโดย: MiSS-U ที่ 27-06-2013 09:48:03

วันชาติช่าง.....
 :z3:

แตก็มีสีสันและได้ใจเราไปไม่น้อย

เพิ่งเข้าใจในการกระทำทั้งหมดของเฮียวัน  :laugh:

บวกเป็ดและรอวันอาทิตย์

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 12 หน้า 13 (270656)
เริ่มหัวข้อโดย: --รมยกร-- ที่ 27-06-2013 09:51:59

ไม่แปลกแฮะที่วันชาติมีใจให้ฟาง เพราะคิดไว้แล้ว
แต่ที่น่าลุ้นน่าคือ วันชาติคิดจะทำยังไงกับหััวใจตัวเองในครั้งนี้
จะถอยห่าง หรือชนเข้าใส่ด้วยการหักหลังพี่ตัวเอง
หึหึ แล้วถ้าวันชาติจะเข้าชนจริงๆ เราเชียร์นะ เพราะบางที พระเอกเอสเปรสโซ่เย็นๆ จะได้กลายเป็น มอคค่าร้อนๆ มั่ง  :katai2-1:



คือบางทีคนอ่านก็อยากเปลี่ยนรสชาติบ้าง ไรบ้างงี้...

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 12 หน้า 13 (270656)
เริ่มหัวข้อโดย: aehJTS ที่ 27-06-2013 10:27:07

ตาลคงต้องไปทำบุญแล้วละ งานเข้าเยอะเหลือเกิน

 :pig4: คะ

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 12 หน้า 13 (270656)
เริ่มหัวข้อโดย: lizzii ที่ 27-06-2013 10:43:12

เอิ่มมมมมมมมมมมมมมมม !!!!
อะไรกันเนี่ย

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 12 หน้า 13 (270656)
เริ่มหัวข้อโดย: jiki ที่ 27-06-2013 10:57:53

อ่านตอนที่11 คู่หลัก ยังคงเนิบนาบ เดินเล่นรอบเขาต่อไป (ขนาดหนังอินเดียเค้ายังวิ่งตามนะ อันนี้ช้ามาก)
เรื่องหลักยังไม่มีอะไรคืบหน้า เค้าว่าวันชาติ เป็นคนมีเบื้องหลังเอง
คู่รอง กระโดดไปไกลแล้ว เริ่มฟัดกันแล้ว // ชูป้ายไฟ

ตอนที่12 คู่หลักกระดึ๊บไปได้อีกนิดนึง
คู่รอง วิ่งเร็ว แต่ผลัดกัขัดแข้งขัดขากันอยู่นั่นแหละ
แต่อย่าลืมว่า สองคู่นี้สตาร์ทที่จุดเริ่มต้นต่างกัน คู่หลักน่ะ เริ่มต้นตรงที่ห่างจากเส้นขัยไม่เท่าไหร่เองนะ แค่ว่า...จะสตาร์ท จะวิ่ง จะมองทิศทางยังไง เค้าไม่รู้แค่นั้นแหละ XD

ตอน13 ถูก!!! วันชาติ คิดทุกอย่างที่ทำที่พูด แต่ไม่ต้องพูดทุกอย่างที่ทำที่คิด ถูกเลย

ส่วนหมี่ ......อาการหนักจริงๆอ่ะ

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 12 หน้า 13 (270656)
เริ่มหัวข้อโดย: yaninjinna ที่ 27-06-2013 11:04:22

อัลไลกันว้าาาาาาา

ปวดหัวกะผู้ชายเรื่องนี้  :เฮ้อ:

รอตอนต่อไป :mew1:

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 12 หน้า 13 (270656)
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 27-06-2013 11:11:57

เราเป็นคนนอกที่เห็นถึงความคิดความอ่านของเหล่าตัวละคร สับสนวุ่นวายจริงจิตใจมนุษย์ ชอบวันชาติมากเลยนะ

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 12 หน้า 13 (270656)
เริ่มหัวข้อโดย: Anyann ที่ 27-06-2013 11:27:25

โหยยยย ไม่คิดว่าวันชาติจะแอบรักฟางนะเนี่ย ฟางของเรานี่นิ่งๆเรียบๆแต่เสน่ห์แรงจริงๆ

พี่ตาลจะทำยังไงต่อเนี่ย จะช่วยน้องชายแก้ปัญหายังไง

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 12 หน้า 13 (270656)
เริ่มหัวข้อโดย: sukie_moo ที่ 27-06-2013 12:08:31

งูกินหางแล้วเนาะ

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 12 หน้า 13 (270656)
เริ่มหัวข้อโดย: Yukisae ที่ 27-06-2013 12:38:28

Whattttt !!!!!!!!
วันชาติมายังไงเนี่ย ตาลชักช้า งานเข้าเลย
หมี่นี่ก็ หนักแน่นจริง ไหนว่าจะมาเป็นตัวชงไง
++จ้า

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 12 หน้า 13 (270656)
เริ่มหัวข้อโดย: maemix ที่ 27-06-2013 13:01:55

พี่วันชาติก็เผยความในใจออกมาแล้ว จะทำไงต่อไป
คนที่เป็นเงาคนอื่นครู้สึกไม่ดี ไม่มีใครแทนใครได้หรอก

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 12 หน้า 13 (270656)
เริ่มหัวข้อโดย: PAAPAENG~ ที่ 27-06-2013 13:11:43

จุดจุดจุด
แดกจุด เงิบจุด ซดจุด
พี่วันชาติ...
เอาแล้วเหวย... เอาแหล่ววววววววว

แต่เชื่อว่าพี่วันชาติเป็นน้องที่ดี...
ต้องไม่ทำให้น้าตาลหนักใจ...มั้งนะ TwT
อิจฉาฟาง คนรักเยอะแยะเชียว
ยกเว้นหมี่...ถ้ารู้ความจริงป่ะวะ
เห้อ...

วันอาทิตย์มันนานไปนะคะนะ TwT

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 12 หน้า 13 (270656)
เริ่มหัวข้อโดย: Zinub ที่ 27-06-2013 13:47:09

เอาแล้วงัย :o ทั้งพี่ต่อ ทั้งพี่ตาลรักน้องฟางซะงั้น
เป็นทั้งคู่ แล้วบ้านนี้จะมีผู้สืบสกุลมั๊ยน้อออ...... :เฮ้อ:

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 12 หน้า 13 (270656)
เริ่มหัวข้อโดย: Gokusan ที่ 27-06-2013 15:04:53

สารภาพตามตรง...หลังอ่านทอล์คท้ายเรื่อง เข้าใจว่าอยากให้ออกมาดี
นั่งทำใจกับการ-ตั้งใจ-อ่านในแต่ละตอนนานมาก...เกือบทุกตอนทีเดียวเชียว ^^"
ไม่ใช่ไม่อยากอ่าน แต่อารมณ์เรื่องหน่วงจนต้องทำตัวเองให้นิ่งก่อนอ่าน...เดี๋ยวเหวี่ยงกว่าเดิม อินเกิน

แต่ละคนมีเหตุผลและทางเลือกของตัวเอง...
บางครั้งก็จำเป็นต้องเลือกเพื่อให้ชีวิตเราเดินต่อไปได้
ที่น่ากลัวตอนนี้คือเรื่องหมี่...ถ้าเพ้อแบบที่ฝุ่นว่า ดูจิตแบบอ่อนๆ แฮะ
แต่คิดอีกทางก็คือ...กำลังสะกดจิตตัวเองให้ยึดตาลไว้ ไม่งั้นอาจทำเรื่องไม่ดีได้ง่าย

หน่วง...แต่อ่านนะ ^^V
ใจสู้เพราะอยากรู้อยากเห็น อิอิ

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 12 หน้า 13 (270656)
เริ่มหัวข้อโดย: mystery Y ที่ 27-06-2013 18:07:22

พี่วันชาติรักทุกโค๊นนนน~ ฮ่ะๆ

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 12 หน้า 13 (270656)
เริ่มหัวข้อโดย: cho_co_late ที่ 27-06-2013 18:19:50

แอบอยากเชียร์วันชาติให้เป็นพระเอกเหมือนกันนะ
เหมือนว่าวันชาติจะกลายเป็นพระเอกที่แท้จริง ฮ่าๆๆ
หมี่อาการหนักอ่ะ กลัวว่าโตขึ้นไปจะเป็นหนักกว่านี้จนเป็นโรคจิตไปนี่สิ

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 12 หน้า 13 (270656)
เริ่มหัวข้อโดย: Aoya ที่ 27-06-2013 20:28:08

แค่สะกิดใจนิดๆ แต่ไม่คิดว่าพี่วันชาติจะคิดกับฟางแบบนั้น

เฮ้อ ชีวิตของพี่ตาลนี่ยังวุ่นวายไม่พอใช่ไหม แล้วไหนจะหมี่อีก
ไม่รู้ว่าหมี่จะยังจำได้มั๊ย ว่าเคยพูดว่าจะไม่แว้งกัดพี่ตาล  :เฮ้อ:

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 12 หน้า 13 (270656)
เริ่มหัวข้อโดย: from_mars ที่ 27-06-2013 22:27:06

อื้อหือ นิสัยต่างกันคนละเรื่องเลยนะพ่อ...กรี้ดดด
ฟางคนดี มีแต่คนหลงรัก
อิจฉาซะดีไหมน้า...555 รออ่านจ้า

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 12 หน้า 13 (270656)
เริ่มหัวข้อโดย: ormn ที่ 27-06-2013 23:22:29

 :katai1: :katai1: :katai1: :katai1: :katai1: :katai1: :katai1:

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 12 หน้า 13 (270656)
เริ่มหัวข้อโดย: takara ที่ 28-06-2013 00:52:34

งืม พี่วันชาติชอบฟางอีกคนแล้วแฮะ เอาไปเอามา ฟางนี่เสน่ห์แรงจริงจริง

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 12 หน้า 13 (270656)
เริ่มหัวข้อโดย: indy❣zaka ที่ 28-06-2013 02:00:55

ฟางสเน่ห์แรงมากอ่ะ  ใครเห็นใครชอบ 
คิดดูเหอะ ขนาดหมี่ที่ไม่เอาใครเลยแบบนั้น  ฟางยังเอาอยู่อ่ะ

แต่นับวัน หมี่มันยิ่งน่ากลัวขึ้นเนอะ  ขนาดเป็นเด็กเป็นเล็กแบบนี้ ยังคิดถึงเรื่องไปเป็นเมียที่ดีได้ซะงั้น

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 12 หน้า 13 (270656)
เริ่มหัวข้อโดย: tuek ที่ 28-06-2013 05:28:01

วันชาติชอบฟางซะงั้น
ถ้ฟางรู้มันจะรู้สึกยังไงเนี่ย

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 12 หน้า 13 (270656)
เริ่มหัวข้อโดย: hpsky ที่ 28-06-2013 07:58:52

ผิดคาดกับวันชาติอีกแล้ว ไม่เคยคิดเลยนะเรื่องวันชาติชอบฟาง
จะมีอะไรที่้เรายังไม่รู้เกี่ยวกับวันชาติอีกมั๊ยเนี่ย

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 12 หน้า 13 (270656)
เริ่มหัวข้อโดย: skynotebook ที่ 28-06-2013 13:31:31

มาอ่าน4ตอนรวด
อยากถามมากอะว่าแต่งได้ไงเนี่ย อย่างกะเอาชีวิตจริงมาเล่าเลย
ดูทุกอย่างมีเหตุมีผล มีที่มาที่ไป

เรื่องวันชาติเดาไว้แต่แรกแล้ว แต่ก็มีหลายช่วงที่ทำให้คิดว่าคิดผิด แต่อ่านมาถึงตอนนี้ รู้แล้วว่าคิดไม่ผิด
เพราะเรื่องนี้มักจะมีอะไรให้คิดหลายขั้นตอนมากกก

มีความสุขกับการอ่านเรื่องนี้มากมาย

หัวข้อ: "Yes,I love him" ภาคพิเศษ (Our Simply Sunday) 280656 หน้า 14
เริ่มหัวข้อโดย: MyTeaMeJive ที่ 28-06-2013 15:05:59

ภาคพิเศษ (Our Simply Sunday)

   สาบานได้ว่า ถึงตอนนี้จะไม่ได้เป็นตำรวจแล้ว แต่สัญชาติญาณระวังภัยหลายอย่างยังคงอยู่ เว้นแต่เช้านี้ตื่นมาแล้วคนที่นอนอยู่ข้าง ๆหายไปไหนไม่รู้
“ไปไหนแต่เช้า”
หลังจากที่เดินดูทั่วบ้าน คิดว่า ไม่น่าจะออกไปไหนไกล แต่ที่มันน่าหงุดหงิดก็คือ เขาลุกออกไปจากเตียงตอนไหนทำไมไม่รู้
แล้วนี่ถ้ามีขโมยเข้าบ้าน กูก็คงนอนสบายจนขโมยเลือกของถูกใจในบ้านกูไปจนหมด หันไปมองนาฬิกาอีกที เพิ่ง 7 โมงกว่า ๆ ก็เลยออกมารดน้ำต้นไม้ที่หน้าบ้าน
นั่นไง ขี่จักรยานเลี้ยวเข้าซอยมาแล้ว ตะกร้าหน้ารถมีถุงพลาสสติกวางอยู่ ที่แฮนด์ทั้งซ้ายขวาก็มีถุงพลาสติกห้อยอยู่
“ซื้ออะไรมาเยอะแยะ” ตาลาไตยักไหล่ “คิดจะทำเมนูพิเศษอะไรของเขาอีกล่ะสิ”
ฟางเบรคจักรยานคันเดิมที่หน้าบ้าน เตะขาตั้ง แล้วถือถุงข้าวของไปที่บ้านฝั่งตรงข้าม
อ่านไม่ผิดหรอกครับ
...บ้านตรงข้าม...
คุณป้าใจดีรีบออกมารับของ
“ขอบใจจ้ะฟาง ของได้ครบมั้ย”
“ครบครับ” ฟางตอบพลางหยิบเงินทอนให้
“เก็บเงินทอนไว้เถอะจ้ะ” คุณป้าดันมือผอม ๆ แต่ฟางส่ายหน้า
“ไม่เป็นไรครับ ผมก็ต้องไปตลาดอยู่แล้ว”
“ขอบใจนะจ้ะ” คุณป้ายิ้มกว้างแล้วเดินเข้าบ้าน ไม่ได้พยายามจะให้เงินทอนที่เหลือให้ฟางเลยสักนิด

“กลัวฟางจะเปลี่ยนใจรับเงินสิท่า” คนตัวโตฝั่งนี้ยืนเท้าแขนลงกับประตู เก๊กท่าหล่อแต่บ่นอยู่คนเดียว

เสร็จจากบ้านตรงข้าม ฟางเดินไปที่บ้านข้าง ๆเด็กน้อยยืนรอปาท่องโก๋ แต่ฟางแถมโอวัลตินกล่องให้ด้วย
“อันนี้หนูไม่ได้ฝากซื้อนะ”
“เออ อันนี้ซื้อมาฝาก กินนมทุกวันจะได้ตัวสูง ๆ” ฟางบอก
“สูงอย่างน้าตาลปะ” เด็กน้อยหันมาร้องถาม คนที่ยืนยิ้มอยู่อีกฝั่ง
“เออ กินเยอะ ๆ” คนฝั่งนี้ร้องบอก มองตามฟางที่เอาถุงโจ๊กมาส่งให้บ้านติดกันทางฝั่งนี้
“ขอบใจนะฟาง” เพื่อนบ้านวัยอ่อนกว่าแม่ที่บ้านชัยนาทไม่มากนักพูดขอบใจแล้วก็เดินเข้าบ้านทันที

ฟางยังแจกของซื้อมาไม่เสร็จ ตาลาไตก็เปิดประตูบ้านเข็นรถจักรยานเข้าบ้าน หันมาฟางกำลังรีบวิ่งตามมาปิดประตู
“ออกไปตอนไหน”
“ตอนหกโมงกว่า ๆพี่ยังหลับสบายอยู่เลย”
“นั่นสิ ไม่รู้เรื่องเลย” ตาลาไตถือของมาวางของลงบนโต๊ะกินข้าวในครัว “นึกไงถึงออกไปซื้อโจ้กเนี่ย”
“พี่กลับดึกมา 2 คืนติดแล้ว เช้านี้กินโจ้กดีกว่า แฮ้งค์หรือเปล่าพี่” ฟางเปิดตู้เย็นหยิบเครื่องดื่มขวดเล็กมาส่งให้
ตาลาไตรับมา “ไม่ได้ถึงขนาดต้องกินไอ้ขวดนี้หรอกน่า”
“เอ้า งั้นเก็บ”  ฟางแย่งจากมือ เก็บเข้าตู้เย็นทันที
“ขอเปลี่ยนเป็นกาแฟได้มั้ย”
“ด้าย....” ฟางลากเสียง หันไปเสียบกระติกน้ำร้อนทันที “ว่าแต่ต้องกินกาแฟแก้เมาก่อนกินโจ้ก หรือหลังกินโจ้กล่ะ”
ตาลาไตเทโจ้กใส่ถ้วย
“โจ้กพร้อมแล้ว กาแฟยังไม่พร้อม เราก็กินโจ้กก่อนเถอะ”
ฟางยิ้มขำ แต่พอจะเดินไปทางอื่น ตาลาไตก็เรียกไว้
“จะไปไหนอีกล่ะ กินพร้อมกัน”
ฟางส่ายหน้า “พี่กินก่อนสิ ฟางจะไปซักผ้า”
ตาลาไตดึงข้อมือให้นั่งลง
“ก็แค่กินข้าวพร้อมกัน มันจะอะไรนักหนานะฟาง”
ฟางหน้าม่อย “พ่อไม่ชอบให้ผมกินข้าวพร้อมเจ้า.............”
คนตัวผอมหยุดปาก เมื่อตาลาไตจ้องหน้า
...ก็นี่มันคำที่พี่เกลียดที่สุด แต่เราก็ไม่เคยหยุดคิดถึงมันได้สักที...
“นั่งลง แล้วกิน”
....คิดแล้วเชียว ไอ้ประโยคคำสั่งแบบนี้ต้องมาจนได้ เรามันก็อย่างนี้ทุกที เขาอารมณ์ดีอยู่แล้วเชียว เราก็ยังชอบคิดชอบทำว่าเขาเป็นเจ้านายตลอดเวลา
....พี่ไม่ชอบให้คิดแบบนี้ เขาว่า มันคือการดูถูกตัวเอง กดตัวเองไว้จนมองไม่เห็นคุณค่าของตัวเอง
...แล้วไอ้ฟางมันมีคุณค่าตรงไหนเหรอ
ทั้งเชย ทั้งจืด ตัวก็ผอมก้าง ผิวก็ไม่ขาวอย่างเดล พูดก็ไม่เก่งอย่างหมี่
นิ้วใหญ่ดีดเข้าที่หน้าผากจนสะดุ้ง
“กินโจ้ก ไม่ได้ให้มานั่งมอง”
ฟางกินทันที ตาลาไตหยิบปาท่องโก๋วางในถ้วย
“บอกแต่ไอ้ตัวเล็กบ้านตรงข้ามว่าให้กินเยอะ ๆเราก็กินเยอะ ๆด้วยสิ”
“ฟางผอมไปเหรอ”
“บอกว่าให้กินเยอะ ๆไม่ได้พูดสักคำเรื่องผอมเรื่องอ้วน”
ฟางเหลือบตามอง
....ยังอารมณ์ไม่ดี ท่าทางจะต้องรอให้กินอิ่มก่อน อารมณ์จะดีขึ้น....

ยังไม่ทันจะกินอิ่ม ฟางก็ลุกไปชงกาแฟสีดำเข้มแล้วบีบมะนาวลงไปครึ่งซีก มาวางให้
พี่ก็ลุกมาชงโอวัลตินวางให้ฟาง
จากที่หน้าจ๋อย ก็กลายเป็นยิ้มกว้างที่ค่อยคลี่ออก
“ถ้าฟางพูดคำนั้นอีกพี่จะหักเงินเดือน”
“โห....” ฟางร้องแล้วก็พยักหน้ายอมรับ
กินเสร็จพี่ไล่ให้ไปซักผ้า ส่วนตัวเองล้างถ้วยชาม กับล้างแก้วกาแฟ เสร็จแล้วออกมายืนมองคนทำงาน
“อยู่กัน 2 คน ซักอะไรไม่รู้ทุกวัน”
“ซักผ้าไง” ฟางเถียงซื่อ ๆ จนตาลาไตได้แต่ส่ายหน้าแล้วหลุดขำพรืด
“ก็แค่เอาใส่เครื่อง แล้วก็รอเอาไปตาก” ฟางเถียงต่อ
“ระหว่างรอตากก็ยังสรรหานั่นนี่มาทำได้ไม่หยุด”
ฟางหันมามองหน้า “ไม่มีหนังสือต้องอ่านหรือไงอาจารย์ ไปอ่านหนังสือไป”
“โห ไล่นะ” ตาลาไตชี้หน้า
“ให้ไวเลย อย่ามาบ่นแถวนี้ อยู่บ้านแล้วเป็นอะไรไม่รู้บ่นได้ทั้งวัน”
“รู้เหมือนกันนี่หว่าว่าเราอยู่บ้าน แล้วกลับทำอะไรไม่รู้ตลอดเวลา”
ฟางเกาต้นคอตัวเอง “ทำอะไรตลอดเวลาได้ไง นี่มันเพิ่ง 9 โมงเอง พี่น่ะบ่นเรื่อยเปื่อย”
ตาลาไตคว้าข้อมือที่กำลังเกาต้นคอตัวเอง
“เป็นรอยเล็บแล้ว”
“เป็นได้ไง ฟางไม่ได้ผิวบางขนาดนั้นนะ”
“ไอ้นี่ก็เถียงจริงโว้ย”
ตาลาไตดึงมือกลับเข้ามาส่องกระจกที่ห้องน้ำ ฟางทำตาโตเมื่อมองเห็นรอยเล็บจาง ๆที่ต้นคอ
“เออ จริงด้วย”
“ก็เออ จริงน่ะสิ” ตาลาไตเลียนแบบคำพูด
“เอาน้ำล้างก็หาย”
“คนบ้านไหนวะ เป็นแผลแล้วเอาน้ำล้างก็หาย” มือใหญ่ผลักศีรษะเล็ก ๆจนหัวทิ่ม แล้วก็ต้องคว้าเอวไว้ เพราะฟางทำท่าจะเสียหลักล้มลงไปจริง ๆ
“บ้านเดียวกับพี่แหละ” ฟางเปิดก๊อกน้ำล้างแผลที่คอ

พอขึ้นไปเก็บห้องนอนทำความสะอาด พี่ก็เดินตามมายืนบ่นต่อ
“เมื่อไหร่ฟางจะอยู่เฉย ๆ”
“ก็ฟางยังทำความสะอาดบ้านไม่เสร็จนี่ พี่ลงไปอ่านหนังสือเถอะ อีกสักครึ่งชั่วโมง ฟางก็จะลงไปทำการบ้านเหมือนกัน”
“ครึ่งชั่วโมงนะ”
ตาลาไตย้ำ ฟางก็พยักหน้า
แต่เก็บห้องนอน 3 ห้องกับทำความสะอาดมันต้องใช้เวลานานกว่าครึ่งชั่วโมงอยู่แล้ว แถมเจ้าตัวยังอาบน้ำก่อนจะหยิบหนังสือเรียนลงไปที่ชั้นล่างเสียอีก
ตาลาไตบ่นจากโต๊ะทำงานมาให้ได้ยิน “นาฬิกาข้างบนคงเสีย”
ฟางวางหนังสือลงบนโต๊ะกินข้าวในครัวแล้วเดินมาหอมแก้ม
“เลิกบ่น เลิกหงุดหงิดได้แล้วครับคุณ งานภาคเช้าเสร็จแล้ว”
“เดี๋ยวก็มีงานภาคบ่ายอีก”
“อันนั้นมันแน่นอน” ฟางบอกแล้วก้มลงจูบที่คอพี่ “ไม่โกรธนะ”
“ยังไม่หายโกรธง่าย ๆหรอก”
ตาลาไตหันมาคว้าเอวบางเข้ามากอด ดึงชายเสื้อขึ้นแล้วจูบที่หน้าท้อง
“ไปทำการบ้านไป แล้วเที่ยงจะกินอะไรพี่ทำให้”
“นั่นมันหน้าที่ฟาง ห้ามล้ำเส้น”
“เฮ้ย อะไรวะเนี่ย มีเส้นด้วย”
“มีสิ” ฟางก้าวถอยมายืนอยู่ตรงช่องประตูครัว “เนี่ย ๆอาณาจักรของฟาง ตรงเครื่องซักผ้านั่นก็ใช่”
“มีอีกที่”
“ที่ไหน ห้องนอนเล็กของฟางเหรอ” ฟางทำหน้าตาเหรอหรา
....เรากำลังเถียงไร้สาระ เรื่องทำงานอยู่ใช่มั้ย....
“เข้ามาใกล้ ๆแล้วจะบอก”
เพราะพี่ทำหน้าเจ้าเล่ห์ ฟางก็เลยส่ายหน้า หันกลับไปนั่งทำการบ้านที่โต๊ะกินข้าวในครัว
“ไม่เห็นอยากรู้”
“ชักรู้ทันนะเราเนี่ย” ตาลาไตขำคนรู้ทัน แล้วหันมาอ่านหนังสือของตัวเอง

ต่างคนต่างอยู่กันเงียบ ๆ จนกระทั่งได้ยินเสียงร้องขายต้นไม้ กระถางต้นไม้จากรถขายของที่แล่นเข้ามาใกล้หน้าบ้าน ตาลาไตก็วางหนังสือแล้วเดินออกไปดู
ได้ดิน 5 ถุงกับกระถางเปล่าใบใหญ่ และมะลิซ้อนสูง 2 คืบมาอีกต้น

ตาลาไตเปลี่ยนดินใส่กระถางใบใหม่ยังไม่เสร็จ ฟางก็เดินออกมาเรียก
“พี่ เที่ยงแล้ว กินราดหน้ากัน”
“เที่ยงแล้วเหรอ ไวจริง”
ตาลาไตหันไปล้างมือ ล้างเท้าแล้วเดินเข้าบ้าน
ฟางหันมาส่งยิ้มกว้าง
....เรามักจะเป็นอย่างนี้ ถ้าลองได้อ่านหนังสือ จะต่างคนต่างจมอยู่กับโลกของตัวเอง จนลืมเวลา ฟางเอง ถ้าพี่ไม่ลุกออกไปซื้อของ ก็คงไม่ลุกขึ้นมาทำมื้อเที่ยงเหมือนกัน...

“เย็นออกไปกินข้างนอกมั้ย”
ฟางส่ายหน้าทันที “ฟางซื้อของมา จะทำยำหมูย่างกับต้มโคล้งปลาสลิด”
“ซื้อตอนไหน เมื่อเช้าเห็นแต่ถุงโจ้กกับปาท่องโก๋”
“ตั้งแต่เมื่อวันศุกร์ แต่พี่ไม่ได้กลับมากินข้าวเย็น 2 วันแล้ว ฟางก็เลยไม่ได้ทำ กินคนเดียว ก็ทำแค่น้ำพริกผัก”
“อ้อ......” พี่ทำเสียงเข้าใจ “ขอโทษที่ไม่ได้กลับมากินข้าวเย็นด้วยกัน”
“ไม่เป็นไร” ฟางพูดสั้น ๆ ที่ทำให้ตาลาไตร้อนตัว
“คิดอยู่ใช่มั้ย”
ฟางพยักหน้ายอมรับ
“ฟาง.....”
“กินเถอะครับ ฟางก็คิดอะไรไปเรื่อยเปื่อยน่ะแหละ พี่ไม่ต้องสนใจหรอก”
“งั้นถ้าวันศุกร์หน้า เพื่อน ๆ เขาชวนอีก ฟางก็ไปกับพี่นะ”
“ไม่ครับ” ฟางตอบทันที
ตาลาไตวางช้อน ดื่มน้ำ แล้วลุกไปหยิบหนังสือจากโต๊ะทำงาน เหยียดขานั่งอ่านที่โซฟาตัวยาว
ฟางตามมากอดแขนใหญ่ไว้
“พี่ครับ ไม่โกรธนะ กลับมากินก่อนนะ”
ตาลาไตไม่ยอมขยับตัว ดวงตาที่จ้องมองหนังสือในมือมีแต่ความไม่พอใจ จนฟางต้องแย่งหนังสือไปวางไว้ที่ตะตัวเล็ก “นะ ฟางขอโทษที่พูดไม่ดี ทำให้พี่โกรธ แต่พี่ลุกมากินก่อนนะ”
คนตัวโตยังไม่ยอมขยับตัว จนฟางต้องนั่งลงที่พื้นข้างโซฟา
“ขอโทษ”
“เมื่อไหร่กฎกติกาพวกนี้มันถึงจะหมดไป นั่นก็ไม่ได้ นี่ก็ไม่ได้ พี่ต้องสั่ง ต้องบังคับพี่ถึงจะได้ เมื่อไหร่ฟางจะเดินข้ามกติกาพวกนี้แล้วมาหาพี่ด้วยความเต็มใจ”
ฟางขยับตัวกอดเอวหนาซุกหน้าลงกับอกกว้าง ไม่ตอบคำถามของพี่
“ขอโทษ”
“คำว่าขอโทษของฟางมันไม่ได้ทำให้เราเข้าใจกันดีขึ้นหรอกฟาง”
“ขอโทษ ขอโทษ ขอโทษ ขอโทษ ขอโทษ” ยิ่งพูดน้ำตาก็ยิ่งไหล
ตาลาไตขยับตัวลุกนั่ง เช็ดน้ำตาให้ฟาง ถอนหายใจให้กับคนที่ไม่เลิกนิสัยดูถูกตัวเอง
“ฟางไม่ใช่เด็กท้ายสวน ไม่ใช่คนรับใช้ ฟางเป็นคนรักของพี่นะ หยุดมองตัวเองว่าด้อยกว่าคนอื่น”
“ขอโทษ”
ฟางพูดคำเดิมแล้ว โผกอดพี่ไว้แน่น “พี่...ฟางขอโทษ”
“ไม่ต้องขอโทษแล้ว”
“ฟางขอโทษ ฟางขอโทษ ฟางขอโทษ” ฟางร้องขอโทษทั้งสะอื้นแรงขึ้น จนตาลาไตต้องยอมแพ้
“โอเค จะรออยู่ที่บ้านก็ตามใจ แต่อย่าคิดมาก ถ้ายังคิดมากต้องไปด้วยกัน”
ริมฝีปากบางจูบพี่ “รักฟางหรือเปล่า”
“รักสิ”
“รักคนเดียวใช่มั้ย”
“ใช่”
“ฟางรักพี่นะ รักมากที่สุด”
มือใหญ่โอบกอดแล้วลูบหลังลูบไหล่
.....รู้ว่าฟางรักพี่มากขนาดไหน แล้วที่คิดมาก ไม่ยอมไปไหนกับพี่ก็เพราะกลัวว่าถ้าใครรู้ว่าพี่มีคนรักเป็นผู้ชายแล้วเขาจะรังเกียจ...ไม่อยากเป็นสาเหตุที่ทำให้พี่มีปัญหา..
....อย่างกับพี่จะกลัวไอ้สารพัดปัญหาที่ฟางกลัว..
....นี่มันปี พ.ศ.อะไร แต่ถ้าพี่อธิบายสิ่งที่พี่คิด ก็ไม่แคล้วที่ฟางจะต้องร้องไห้ อีกหน
“ไม่ร้องไห้แล้วนะ พี่ไปกินต่อก็ได้ แล้วฟางจะกั้นพื้นที่ในครัว หรือแถวเครื่องซักผ้าอีกก็ตามใจ แต่อย่าร้องไห้”
คนตัวโตลุกขึ้น พลางดึงมือให้ฟางลุกตามเข้ามาด้วย
“ฟางรู้ว่าพี่ไปกับเพื่อนหลายคน แต่บางทีก็กลัว”
“พี่ถึงได้บอกว่า ไปรู้จักกันไว้ จะได้ไม่ต้องกลัว”
“ฟางแค่อยากอยู่กับพี่ 2 คน”
“เออ 2 คนก็ 2 คนอย่าร้องไห้อีกนะ” ตาลาไตส่ายหน้า
ปากบอกว่าไม่อยากไป อยากอยู่กับพี่ 2 คน แต่ถ้าพี่ไปงานเลี้ยงติดกันหลายคืนจะมีคนน้ำตาท่วมทุกที 
“พี่...”
“เออ”
“ทำไมรักแล้วต้องกลัว คนอื่นที่มีความรักเขากลัวอย่างฟางมั้ย แล้วทำไมพี่ถึงไม่เห็นจะกลัวอะไรเลย พี่เคยกลัวว่าฟางจะไปจากพี่บ้างมั้ย” ฟางหยุดพูดแล้วทำหน้านิ่ว “พูดไปได้ไงเนี่ย ประสาทแท้ ๆ”
“พี่ไม่รู้ว่าคนอื่นคิดยังไง” ตาลาไตเช็ดน้ำตา “พี่ไม่ได้กลัวว่าฟางจะไปจากพี่ แต่พี่กลัวว่าฟางอยู่กับพี่แล้วฟางจะไม่มีความสุขต่างหาก”
“ความสุขของฟางคือการได้อยู่กับพี่”
“แล้วทำไมมีคนร้องไห้”
“ก็พี่....” ฟางหันมากอดพี่ไว้แน่น “รักพี่นะครับ รักที่สุด รักมาก ขอแค่ได้อยู่ด้วยกันเท่านี้จริง  ๆ แล้วใครที่ไหนจะมองว่าฟางเป็นยังไงก็ช่างเขา เพราะฟางรักพี่ ฟางทนไม่ได้ถ้าจะมีใครไม่ชอบพี่ เพราะการที่เราอยู่ด้วยกัน”
“พี่รักฟาง แล้วพี่ก็ไม่เห็นจะสนใจว่าใครจะมองยังไง พี่อยากให้ทุกคนรู้ว่าเรารักกัน ฟางเป็นคนรักที่พี่ภูมิใจ”
ฟางคลี่ยิ้มกว้าง แล้วหุบยิ้มลงทันทีที่พี่พูดต่อ
“วันอังคารเพื่อนพี่แต่งงาน เราไปงานด้วยกันนะ”
“ไม่”
“ฟาง”
“ไม่ ๆๆๆๆ” น้ำตาที่มันหยุดไหลไปแล้ว หลากท่วมอีกครั้ง
“เออ ก็ได้ ๆหยุดร้องไห้เหอะ พี่รู้แล้วว่าพี่กลัวน้ำตาของฟางน่ะแหละ”

...เกิดมาไอ้ตาลไม่เคยกลัวอะไร กลับมากลัวไอ้คนนี้ร้องไห้เสียได้...แล้วนี่ก็กลายเป็นคนน้ำตาสั่งได้ตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้ ที่รู้ก็คือ พอเขาร้องไห้ เราก็ต้องยอมตามใจกันไปเสียทุกที....

พอนั่งลงที่โต๊ะกินข้าว ฟางก็ตักชิ้นกุ้งวางให้พี่
ตาลาไตจับมือผอม ๆไว้ “เสาร์หน้าไปดูหนังกัน”
“เสาร์หน้าเหรอ ไม่รู้อาจารย์นัดหรือเปล่า”
“นัดก็นัดเช้าน่ะแหละ” ตาลาไตบอกแบบรู้ดี “เพราะพี่ก็นัดคุยกลุ่มนักศึกษาไว้เหมือนกัน ถ้าฟางคุยเสร็จแล้วโทรเรียกพี่ พี่จะมารับ”
ฟางดูลังเล เพราะไอ้ตรงที่พี่บอกว่าจะมารับ ก็มหาวิทยาลัยพี่กับของฟางอยู่ห่างกันตั้งไกล
“งั้นครึ่งทาง ไม่ก็ไปดูคืนนี้เลย กินข้าวเสร็จออกไปดูรอบสุดท้ายก็ยังทัน”
“โห....”
“ว่าไง จะเลือกหรือให้พี่ต้องบังคับ”
“เสาร์หน้าครับ” ฟางเสียงอ่อย
กินเสร็จแยกย้ายกันไปที่มุมของตัวเอง  แต่แดดยามเที่ยงมันช่างร้อนเหลือใจ ฟางเอาน้ำเย็นใส่กระติกออกมาวางให้พี่ ที่จากตั้งใจจะย้ายกระถางต้นไม้เพียงต้นเดียว กลายเป็นเปลี่ยนดิน สลับกระถางหลายต้น กำจัดวัชพืช กว่าจะเสร็จก็บ่ายคล้อย เดินขึ้นไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า ย้ายที่อ่านหนังสือเป็นนั่งพื้นเหยียดขา
ฟางเดินมานั่งข้าง ๆ “ฟางเปิดโทรทัศน์ได้มั้ย”
“ได้สิ” พี่ตอบโดยที่ยังไม่ละสายตาจากหนังสือ
ฟางเลือกดูภาพยนตร์สำหรับครอบครัว แล้วขยับตัวให้พี่โอบเอวไว้ พิงศีรษะลงกับอกกว้าง
“หอมจัง”
“หือ”
พี่ละสายตาจากหนังสือ มาสบสายตาที่ช้อนมอง
“อะไรนะ”
“บอกว่าหอมดี กลิ่นสบู่หลังอาบน้ำเนี่ย”
“มันก็กลิ่นเดิม แล้วก็กลิ่นเดียวกับฟางน่ะแหละ”
“โอ้ย...พี่นะ” ฟางโวยวาย “คนเขาจะอ้อน ก็รับมุกหน่อยไม่ได้หรือไงเนี่ย”
ตาลาไตหัวเราะร่วน แล้วหอมแก้มคนโวยวาย
“รับแล้ว ๆหอมแล้วไงครับ”
“ไม่รู้ หมดลม ดูหนังดีกว่า”
ตาลาไตหัวเราะหึหึเมื่อฟางจัดท่านั่งดูหนังเหมือนเดิม
จมูกคมก้มลงหอมหน้าผาก จูบตามแนวสันจมูกแล้วหยุดนิ่งที่ริมฝีปาก
“ที่รัก”
ฟางลุกขึ้นโผกอดแบบที่ทิ้งน้ำหนักลงมาทั้งตัว จนกลายเป็นฟางคร่อมตัวอยู่บนตัวตาลาไตที่กลายลงไปนอนอยู่กับพื้น “พูดอีก”
“ที่รักของพี่ตาล”
หยดน้ำตาไหลลงมาตามแนวจมูก ฟางทิ้งตัวลงนอนกอดพี่
“พูดอีก พูดเยอะ ๆ ฟางรักพี่ ฟางรักพี่ ขอเพียงแค่ได้อยู่ด้วยกัน ฟางก็ไม่ต้องการอะไรอีกแล้ว”
“ครับ ที่รักของพี่ตาล อยากให้พี่ทำอะไรบอกมาได้เลย”
ฟางกำลังจะพูดความในใจ แต่พอยกตัวขึ้นมองสบตาพี่ก็กลับหยุด
“พี่คิดทะลึ่งอยู่”
“เปล่านะ”
“นั่นสิ มู้ดมันไม่ได้ ก็เรากำลังบอกรักกันอยู่ไม่ใช่หรือ แล้วไอ้นี่น่ะมันยังไง” ฟางชี้ไปที่ความโป่งนูนส่วนกลางของพี่
“ก็...ฟางนัวเนียแบบนี้ มันก็...เป็นไปเองตามธรรมชาติ”
ฟางส่ายหน้าแล้วลุกหนี กลับมาที่ครัว
“อะไรของเขาเนี่ย กลางวันแสก ๆ”
“จะหนีไปไหน มารับผิดชอบเลย เดี๋ยวกอด เดี๋ยวจูบจนมันขึ้นแล้วเดินหนีนะ”
ตาลาไตเดินตามมากอดฟางไว้หลวม ๆ
“ไม่เอา เพิ่ง 3 โมงกว่า ๆเอง” ฟางเบี่ยงตัวหนี
“งั้น คืนนี้เข้านอนเร็วนะ”
ฟางทำหน้าตาล้อเลียน “สั่งตัวเองเหอะ เดี๋ยวพออ่านหนังสือก็ลืมเวลาอีกน่ะแหละ”
ฟางก้มลงจูบแก้มที่ยังคงเบี่ยงหนี “ที่รักของพี่ตาล”
คนตัวผอมหันมากอดพี่ไว้แน่น ไม่มีคำพูด มีเพียงเสียงหัวใจที่เต้นแรงแล้วผ่อนลง
มือใหญ่ประคองใบหน้าใสซื่อไว้
“ที่รักของพี่ตาล  ถ้ารักพี่ก็อย่ากลัว กว่าที่เราจะมีกันและกันได้ไม่ใช่เรื่องง่ายเลย อย่ามองตัวเองด้อยค่ากว่าใคร เพราะสำหรับพี่ตาลแล้ว ฟางคือของล้ำค่าที่สุดในชีวิต และรักที่สุดในชีวิต”
ฟางพยักหน้า แล้วกอดพี่ไว้แน่น ฟังคำหวานที่ข้างหู
“ที่รักของพี่ตาล...”

*-*-*จบ  ภาคพิเศษ (Our Simply Sunday)*-*-*

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ภาคพิเศษ (Our Simply Sunday) 280656 หน้า 14
เริ่มหัวข้อโดย: --รมยกร-- ที่ 28-06-2013 15:22:21

 หวานมาก เขินๆ ชอบตาลน่ารักๆ แบบนี้อ่าาาา

ไม่เอาตอนพิเศษได้ไหม เอาแบบนี้ในเรื่องได้ป่าว 555++

เหมือนเอาใจคนอ่านด้วยการแต่งตอนพิเศษ
มากลบความหน่วง หรือไม่เพื่อกลบกระแสต่่อต้านพระเอกเอสเปรสโซ่ในเรื่องป่าวเนี่ย...ตอนนี้ตาลน่ารักมาก 555+++

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ภาคพิเศษ (Our Simply Sunday) 280656 หน้า 14
เริ่มหัวข้อโดย: TIKA_n ที่ 28-06-2013 15:28:18

ว้ายยยย  ทำไมตอนพิเศษมันน่ารักได้มากขนาดนี้เนี่ย พี่ตาลน้องฟาง น่ารักสุด ๆ ไปเลยจ้า  :m3: :m3:
เมื่อไหร่ตอนหลักมันจะมาถึงตอนนี้ล่ะเนี่ย กว่าจะรักกันได้ขนาดนี้ อุปสรรคยังอีกเยอะสิน้า
แต่มีตอนนี้ดีมากเลยจ้ะ จะได้รู้ว่าน้องฟางได้สมหวังกับพี่ตาลสุดที่รักแน่ ๆ ค่อยมีกำลังใจอ่านตอนหลักหน่อย
พี่ตาลดีเวอร์ ๆ อ่ะ อย่างกับคนละคนกับตอนหลักเลย ด่าพี่ตาลไปเยอะจนอยากให้เปลี่ยนพระเอกเลยด้วยซ้ำ
พี่ตาลไม่เป็นตำรวจแล้วก็ดีอย่างนี้แหละเนอะ ได้มีเวลาอยู่บ้านกับฟางเยอะแยะ ชอบที่พี่ตาลไม่แคร์สายตาที่คนอื่นมองเนี่ยแหละ
น้องฟาง แม้จะยังถ่อมตัว ดูถูกตัวเองเหมือนเดิม นิสัยนั้นคงแก้ยากซะแล้ว แต่ที่ชอบมากคือ มีการต่อปากต่อคำพี่ตาลมากขึ้้น
ไม่เหมือนตอนหลัก ที่พี่ตาลบอกอะไรน้องฟางพยักหน้าทำตามอย่างเดียวเลย อย่างนี้มันค่อยเหมือนคู่รักกันหน่อย
พี่ตาลแพ้น้ำตาน้องฟาง ดีมากๆ แพ้เยอะ ๆ ไปเลย จะได้ยอมสยบให้น้องฟางบ้าง ทำน้องเสียใจมาเยอะแล้วนิ
"ที่รักของพี่ตาล" ชอบคำนี้ที่สุด เมื่อไหร่ตอนหลักน้องฟางจะได้ยินคำนี้น้า เพราะเรารักน้องฟางที่สุด
ขอบคุณคนเขียนค่ะ อ่านตอนนี้แล้วมีความสุขที่สุดตั้งแต่อ่านตอนแรกถึงตอนล่าสุดเลยนะเนี่ย  :mew1:

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ภาคพิเศษ (Our Simply Sunday) 280656 หน้า 14
เริ่มหัวข้อโดย: MiSS-U ที่ 28-06-2013 16:00:50

เซอร์ไพร์สกับตอนพิเศษนี้อ่ะ  :katai2-1:

หวานมาก งอนง้อ อ้อนกันไปมา ฟืน

บวกเป็ด

 :กอด1:

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ภาคพิเศษ (Our Simply Sunday) 280656 หน้า 14
เริ่มหัวข้อโดย: =นีรนาคา= ที่ 28-06-2013 16:38:27

โอ๊ยยย อ่านแล้วเขิน หวานละมุนมาก  :mew3:
ยังไงๆ ฟางก็คือฟางอยู่วันยังค่ำเนอะ

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ภาคพิเศษ (Our Simply Sunday) 280656 หน้า 14
เริ่มหัวข้อโดย: KaorPaor ที่ 28-06-2013 16:42:09

ชอบบบบบบบบบบบมาก น่ารักทั้งคู่เลย

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ภาคพิเศษ (Our Simply Sunday) 280656 หน้า 14
เริ่มหัวข้อโดย: Gokusan ที่ 28-06-2013 17:04:32

โอย...ต้องใช้เวลาแค่ไหน
ในการจะเดินมาถึงตอนนี้จริงๆ เนี่ย

ตาลมั่นใจมากกกก แต่น้องไม่มั่นใจ...
คำรักจึงต้องพูดบ่อยๆ ให้ได้ยิน ^^

กิจกรรมธรรมดา ทว่า...พ่อบ้านแม่บ้านมาก
คนนึงทำสวน อีกคนนึงทำบ้าน...เพราะมันคือ-บ้าน-ของ-เรา-

ส่งอนาคตมาให้รู้ว่า...ยังไงเขาก็ต้องอยู่ด้วยกัน ^^V

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ภาคพิเศษ (Our Simply Sunday) 280656 หน้า 14
เริ่มหัวข้อโดย: aehJTS ที่ 28-06-2013 17:05:32

เหมือนรถน้ำตาลมาคว่ำหน้าบ้าน  :-[ ชอบอ่ะ

 :pig4: คะ

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ภาคพิเศษ (Our Simply Sunday) 280656 หน้า 14
เริ่มหัวข้อโดย: konnarak ที่ 28-06-2013 17:20:59

หวานนนนนนนนนนมากกกกกกกก

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ภาคพิเศษ (Our Simply Sunday) 280656 หน้า 14
เริ่มหัวข้อโดย: love2y ที่ 28-06-2013 17:26:18

ที่รักของพี่ตาล โฮกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก

“ไม่รู้ หมดลม ดูหนังดีกว่า”  น่าจะเป็น หมด'รมณ์ มากกว่านะ :)

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ภาคพิเศษ (Our Simply Sunday) 280656 หน้า 14
เริ่มหัวข้อโดย: nongrak ที่ 28-06-2013 17:33:15

ทำไมตอนพิเศษมันถึงหวานอย่างนี้ อิตอนธรรมดาทำไมมันไม่หวานเลยอ่ะ

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ภาคพิเศษ (Our Simply Sunday) 280656 หน้า 14
เริ่มหัวข้อโดย: kyoya11 ที่ 28-06-2013 18:31:30

อ่านตอนพิเศษ เขิน :-[
ยิ้มแก้มปริกันไปข้าง

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ภาคพิเศษ (Our Simply Sunday) 280656 หน้า 14
เริ่มหัวข้อโดย: cinquain ที่ 28-06-2013 18:33:28

งานยุ่งจนดิฉันพลาดอะไรไปบ้างนี่  :ling1:
ตามไปอ่านก่อนนะคะ

อ๊ากกก อ่านถึงหน้าไหนแล้วนี่?!?
............

เรื่องวันชาติเอาไว้ก่อนเพราะตอนพิเศษ พิเศษจริงๆ ^^
ทั้งอ้อน ทั้งหอมพี่เขาก่อนอ่ะนะ แล้วอ่านๆไปนี่คือ
นอนด้วยกันแล้วใช่ไหมคะ (แบบที่ไม่ใช่กอดกันธรรมดาน่ะ)
เพราะประโยคมันฟ้อง   :ruready... ที่สำคัญ หลายๆประโยค
ทำให้คิดว่าชีวิตจริงของบางคนก็น่าจะเป็นแบบนี้เหมือนกัน  :กอด1:

เป็นกำลังใจให้ทั้งไจฟ์กับทีค่ะ .... รอวันอาทิตย์ รอวันอาทิตย์ รอวันอาทิตย์ ^^

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ภาคพิเศษ (Our Simply Sunday) 280656 หน้า 14
เริ่มหัวข้อโดย: yaninjinna ที่ 28-06-2013 19:32:48

ฟางนี่ พอกลายเป็นที่รักของพี่ตาลแล้ว มีครบทุกอย่างจริงๆนะ

พูดเก่ง รู้ทัน ขี้อ้อน ขี้งอน ขี้แย แถมงี่เง่าอีกตะหาก  :laugh: :laugh: :laugh:

แต่น่ารักดีค่ะ ขอบคุณสำหรับตอนพิเศษนะคะ

รอตอนต่อไป :mew1:

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ภาคพิเศษ (Our Simply Sunday) 280656 หน้า 14
เริ่มหัวข้อโดย: PAAPAENG~ ที่ 28-06-2013 19:55:23

โอ้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
คุณพระ!!!!!!!!!!!!!
ฟหหส่สิสาานยาสถสวม้วยบพนยสว #ไม่เป็นภาษา #คีย์บอร์ดจะพัง
พี่ตาล...ที่รักของพี่ตาล...ฟางของพี่
โอ้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย

ทั้งหวานทั้งซึ้ง ยิ้มทั้งน้ำตาเลยค่ะ
ชอบมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
ยิ่งอ่านยิ่งรักฟาง ฟางดูน่าทนุถนอมเหลือเกิน...
เฮ้ออออออออ
ชักกลัวกับตอนปัจจุบันจริงๆ ๕๕๕

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ภาคพิเศษ (Our Simply Sunday) 280656 หน้า 14
เริ่มหัวข้อโดย: hpsky ที่ 28-06-2013 20:20:44

อร๊ายยยย หวานๆๆๆ  :-[
คงอีกนานสินะกว่าจะหวานกันขนาดนี้

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ภาคพิเศษ (Our Simply Sunday) 280656 หน้า 14
เริ่มหัวข้อโดย: Yukisae ที่ 28-06-2013 21:50:06

แหมมพี่ตาล บทจะหวานก็หวานซะ ขี้บ่นอีกต่างหาก
ฟางก็น่ารักตลอด น่ารักเลยไปถึงเพื่อนบ้านด้วย
แล้วเนื้อเรื่องหลักมันใกล้จะได้หวานมั่งยังเนี่ย
สงสารฟาง หมดน้ำตาไปเป็นลิตรและมั้ง
สรุปแล้ว ตาลก็ไม่เป็นตำรวจต่อสินะ
++จ้า

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ภาคพิเศษ (Our Simply Sunday) 280656 หน้า 14
เริ่มหัวข้อโดย: Wordslinger ที่ 28-06-2013 22:44:00

กว่าจะเข้าใจกันและหวานกันได้อย่างตอนล่าสุดนี้ เกรงว่าจะต้องผ่านเรื่องราวพิสูจน์ใจอีกมากมายทีเดียว เพราะอีตาตาลเขาเปลี่ยนบุคลิกมาเป็นคนทะลึ่งได้ขนาดนี้ มันแปลกมากๆ เลยนะคะ ยอมรับเลยค่ะว่าอ่านแล้วยังเขินตาม

ปล. คิดมาได้ระยะหนึ่งแล้วเหมือนกันเรื่องที่ว่าวันชาติแอบรักฟาง แล้วก็เป็นจริงดังที่ได้คิดไว้

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ภาคพิเศษ (Our Simply Sunday) 280656 หน้า 14
เริ่มหัวข้อโดย: akiko ที่ 28-06-2013 22:53:17

พอเริ่มอ่านก็คิดว่าหมี่นี่ตัวเอกแน่ ไม่นายเอก ก็พระเอก พออ่านไปเรื่อยๆๆ ตกลง มันไม่ใช่นายเอก พระเอก แต่จะเป็นนายร้ายหรือเปล่า :mew5: :mew5: :mew5:

ตามมาอ่านไจฟ์กับทีอีกเรื่องคะ ชอบตั้งแต่เริ่มอ่านโดยรู้ว่าใครเขียน พออ่านจบตอน อ้าวไจฟ์ที นี่หว่า  :hao7: :hao7: :hao7:

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ภาคพิเศษ (Our Simply Sunday) 280656 หน้า 14
เริ่มหัวข้อโดย: skynotebook ที่ 28-06-2013 22:53:44

ว้าวๆๆๆ ไม่อยากคาดเดาว่าใครแต่ง เพราะมันหวานมากกกกกก

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ภาคพิเศษ (Our Simply Sunday) 280656 หน้า 14
เริ่มหัวข้อโดย: boboaje ที่ 28-06-2013 23:02:16

 :z1:มันแน่นอก. อยากให้รักกันไวไว

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ภาคพิเศษ (Our Simply Sunday) 280656 หน้า 14
เริ่มหัวข้อโดย: Anyann ที่ 28-06-2013 23:49:05

หวานมากกกกก รอวันที่ตอนปกติจะหวานเท่านี้ อิอิ

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ภาคพิเศษ (Our Simply Sunday) 280656 หน้า 14
เริ่มหัวข้อโดย: lizzii ที่ 29-06-2013 00:51:56

ไม่น่าเชืีอว่าฟางจะกล้าอ้อนขนาดนี้
เขิลแทนตาลเลย

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ภาคพิเศษ (Our Simply Sunday) 280656 หน้า 14
เริ่มหัวข้อโดย: toshika ที่ 29-06-2013 01:34:20

อ่านตอนนี้
ฟินตัวจะแตก
จิกหมอนบิดไปบิดมา มันหวานมากเลย อร๊ายยยยยยยยยย

พี่ตาลก้หวาน น้องฟางยิ่งหวานกว่า น่ารักทั้งคู่  o13 o13

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ภาคพิเศษ (Our Simply Sunday) 280656 หน้า 14
เริ่มหัวข้อโดย: tuek ที่ 29-06-2013 01:36:35

หวานมากๆๆ

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ภาคพิเศษ (Our Simply Sunday) 280656 หน้า 14
เริ่มหัวข้อโดย: indy❣zaka ที่ 29-06-2013 02:32:01

บางทีฟางก็หงอเกินไปนะ 
เห็นแล้วก็แอบหงุดหงิดแทนตาลแหละ   :เฮ้อ:
นั่นก็กลัว นี่ก็กลัว  กล้าๆหน่อยจ้าฟาง

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ภาคพิเศษ (Our Simply Sunday) 280656 หน้า 14
เริ่มหัวข้อโดย: jaymaza ที่ 29-06-2013 03:15:55

ว้าววววววว ฟางน่ารักกกก ><

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ภาคพิเศษ (Our Simply Sunday) 280656 หน้า 14
เริ่มหัวข้อโดย: mystery Y ที่ 29-06-2013 08:21:00

"ที่รักของพี่ตาล"อ่านคำนี้ทีไรยิ้มตามทุกที ตอนพิเศษมันก็ดีอย่างนี้แหละเนอะ

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ภาคพิเศษ (Our Simply Sunday) 280656 หน้า 14
เริ่มหัวข้อโดย: sukie_moo ที่ 29-06-2013 09:26:07

ฟางก็อ้อนเก่งเหมือนกันนะเนี่ย

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ภาคพิเศษ (Our Simply Sunday) 280656 หน้า 14
เริ่มหัวข้อโดย: CarToonMiZa ที่ 29-06-2013 11:05:17

หวานเกิ๊นอ่ะตอนพิเศษ
กลับไปปัจจุบันไม่อยาก
จะเสด :hao7:

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ภาคพิเศษ (Our Simply Sunday) 280656 หน้า 14
เริ่มหัวข้อโดย: yayee2 ที่ 29-06-2013 13:37:43

ขอบคุณน้องไจฟ์กับน้องที :mew1: สำหรับตอนพิเศษที่หวานมากๆๆๆๆๆ
ทำงานบ้านเพิ่งเสร็จมาเหนื่อยๆ ร่างกายกำลังต้องการน้ำตาลพอดี
Yes,I love him ตอนพิเศษตอนนี้ช่วยได้มากจ้ะ หายเหนื่อยเป็นปลิดทิ้ง

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ภาคพิเศษ (Our Simply Sunday) 280656 หน้า 14
เริ่มหัวข้อโดย: Gohan ที่ 29-06-2013 16:32:02

ฟางภาคพิเศษนี่ มดไต่ยั้วเยี้ยจริงๆ
เวลาอ้อนก็จัดเต็มเหมือนกันนะ
งานนี้ดูท่าพี่ตาลจะแพ้ลูกอ้อนมากกว่าแพ้น้ำตาซะแล้ว อิอิ

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ภาคพิเศษ (Our Simply Sunday) 280656 หน้า 14
เริ่มหัวข้อโดย: takara ที่ 29-06-2013 16:39:03

หวานอะ

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ภาคพิเศษ (Our Simply Sunday) 280656 หน้า 14
เริ่มหัวข้อโดย: maemix ที่ 29-06-2013 18:38:22

หมดมาดตำรวจเก่าเลยพี่ตาล
เป็นลุงขี้บ่นไปซะงั้น
น้องฟางยังกดตัวไว้ ว่าเป็นแค่เด็กในบ้าน

จะมีอย่างนี้ในตอนปกติไหม อยากได้อยากได้

ขอบคุณไจฟ์กะน้องที สำหรับตอนพิเศษ

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ภาคพิเศษ (Our Simply Sunday) 280656 หน้า 14
เริ่มหัวข้อโดย: fangkao ที่ 30-06-2013 02:42:15

หวานมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ เหมือนเป็นบทสรุปของเรื่อง แสดงว่าไจฟ์กับน้องที แต่งเรื่องนี้แบบไม่ตัดฉับ เหมือนที่ผ่านๆมาใช่มั๊ย โอ๊ยดีใจๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

หัวข้อ: "Yes,I love him" ตอนที่ 13 หน้า 15 (300656)
เริ่มหัวข้อโดย: MyTeaMeJive ที่ 30-06-2013 07:30:32

ตอนที่ 13

เช้ามืดวันเสาร์ แม่ยังทำกับข้าวใส่บาตรไม่เสร็จด้วยซ้ำ ตาลาไตก็ขับรถเข้ามาจอดที่ลานหน้าบ้าน
“อ้าว ตาลมาโว้ย” แม่ตะโกนเรียกพ่อ ที่รดน้ำผักอยู่
“เออ กูได้ยินเสียงรถแล้ว”
ตาลาไตก้าวลงมาจากรถ มีฟางกับเดลตามมาด้วย
ท่าทางของเดลไม่ค่อยจะเต็มใจสักเท่าไหร่
“พ่อ แม่ ไอ้วันชาติล่ะ”
“ยังไม่ตื่น” แม่บอก
ตาลาไตพยักหน้า หันมาแนะนำเดลให้พ่อกับแม่รู้จัก
“มาพร้อมกันได้นะเอ็ง” แม่ทัก
“เสาร์อาทิตย์นี้ ฉันไม่มีกิจกรรมอะไร พี่ตาลบอกว่าจะมาบ้านก็เลยตามมาด้วย”
“เออ แล้วนี่ก็ตามมาเที่ยวสินะ ไว้สาย ๆ ค่อยออกไปเที่ยวกัน” แม่เลยไปบอกกับเดล ขณะที่ตาลาไตก้าว ยาว ๆ ขึ้นไปที่ห้องนอนของน้องชาย
“ทำไมตาลมันรีบร้อนอย่างนั้น ไอ้วันชาติมันเป็นอะไร”
ฟางส่ายหน้า “เมื่อวันที่พี่วันชาติกลับมาจากรุงเทพ ฯ แล้วโทรหาพี่ตาลตอนดึก พูดอะไรคล้าย ๆ ว่ามีปัญหา หรือมีเรื่องอะไรเนี่ยล่ะ แล้วก็ไม่ยอมรับสายอีก พี่ตาลเขาเลยเป็นห่วง”
“ไอ้วันชาติมันจะมีปัญหาอะไร นอกจากอกหัก” แม่บอกแล้วหันไปยักคิ้วกับพ่อ ที่ก็ยิ้มขำตามไปด้วย
ท่าทางของพ่อและแม่ไม่ได้เดือดร้อนเลยสักนิด
“ก็มันจีบไปทั่ว ป้อไปเรื่อย คงไปหาใครแล้วเขาถีบส่งมาแน่ ๆ” แม่ใหญ่เดาต่อท่าทางคล้ายกับแม่ของฟางตอนที่เดาเรื่องของตาลาไต แต่ท่าทางของแม่ใหญ่ค่อนไปทางเห็นเป็นเรื่องขำมากกว่า
“มันจะมีอะไร น้องเล็กก็เรียกร้องความสนใจไปเรื่อย”

ตาลาไตเปิดประตูห้องนอนน้องชาย เห็นคนตัวหนายังหลับอยู่
“เฮ้ย ตื่น คนสวนคนไร่ไงวะเนี่ย ป่านนี้ยังไม่ตื่นอีก”
วันชาติลืมตาขึ้นมอง “อ้าว พี่ตาลมาไง”
“ก็มึงน่ะสิ มีปัญหาอะไรไม่พูด ไม่บอก กูจะถามพ่อแม่ ก็กลัวว่าถ้าเป็นเรื่องความลับของมึง มันจะไปกันใหญ่ แล้วว่าที่จริงก็คิดอยู่ว่าจะมาบ้านอยู่แล้วด้วย”
“ฟางมาด้วยหรือเปล่า”
“มาสิ เดลก็ตามมา เพราะกะว่าพรุ่งนี้จะกลับ”
วันชาติถอนหายใจแรงๆ ลุกขึ้นนั่ง แล้วยกมือ
“ไม่มีอะไรหรอกน่า”
“จะเล่ามาดี ๆหรือให้กูทืบมึงก่อน” พี่ชายง้างเท้ารอ
“ไม่มีจริง ๆ”
พี่ชายเหวี่ยงขาเฉียดคนเพิ่งตื่นไปแบบเฉียดฉิว “แล้วหมาที่ไหนโทรไปทำเสียงเหมือนคนใกล้ตายบอกกูว่า ใครที่ไหนจะเป็นอะไร นอกจากตัวมันเอง”
วันชาติเลิกงัวเงีย 
“ตอนนั้นฉันกำลังสับสนน่ะ เพราะเพิ่งบอกกับโรจน์ว่าจะไม่ไปหาเขาแล้ว”
“โรจน์ที่ไหน”
“เขาเป็นครูประถมสอนอยู่โรงเรียนประจำอำเภอ อีกอำเภอ”
พี่ชายนั่งลงบนเตียง รอฟังน้องชายเล่าต่อ

...พอจะรู้เรื่องที่น้องชายจีบคนไปเรื่อย แล้วก็ประกาศไปทั่วว่าโสดเสมอ แต่คนที่ทำให้น้องชายออกอาการแบบนี้ เพิ่งเกิดขึ้นเป็นครั้งแรก...

“มันเป็นอารมณ์ชั่ววูบของฉันเองที่เปรียบตัวฉันกับพี่ กับทุกคน ก็เลยประสาทแดกพูดกับเขาแบบนั้น”
“มึงชอบครูโรจน์หรือเปล่า”
“ชอบสิ ไม่ชอบจะเทียวไปเทียวมาเป็นปีหรือไง แต่เขาก็มีคนที่ไปหาเขาเหมือนกัน”
ตาลาไตลูบหน้าตัวเอง
ทีแรกก็อยากพูดว่า ถ้าพูดอย่างนั้นกับคนที่เรารัก เราควรไปขอโทษ ไปบอกกับเขาว่าจะไม่พูด ไม่ทำอะไรแบบนั้นอีก
แต่พอน้องชายบอกว่า เขามีคุยกับคนอื่นอยู่เหมือนกัน เรื่องที่คิดว่าจะพูดก็ต้องเปลี่ยนไป
“เรื่องเปรียบเทียบน่ะ กูไม่ค่อยเห็นด้วย ชีวิตใครก็ชีวิตมัน แต่ละคนเจอเรื่องมาไม่เหมือนกัน การตัดสินใจ หรือการกระทำมันก็ต่างกันไป แต่เรื่องที่มึงบอกว่าจะไม่ไปหาเขาแล้วน่ะ กูเห็นด้วย คนเราทุกคนมีศักดิ์ศรี จะไปเป็นทางเลือกให้เขาทำไม”

วันชาติส่ายหน้า ไม่ได้เล่าเรื่องที่อยู่ในใจ
....ให้โดนพี่ชายกระทืบตายตรงนี้ กูก็ไม่มีวันบอก ว่าส่วนหนึ่งของความสับสนก็คือความเลวของกูเองที่ชอบคน ๆเดียวกับพี่ชาย...
....มันไม่ได้ขึ้นอยู่กับว่า ใครรักใครก่อน 
....แต่เพราะว่าฟางไม่เคยมองกูเลยน่ะสิ....

“พี่ออกรถมาตั้งแต่กี่โมง”
“ตี 2 เพราะกูไปกินกับเพื่อนเมื่อหัวค่ำ ฟางกับเดลมันมารอ พอกูเข้าบ้านอาบน้ำ กินข้าวต้ม กินกาแฟแก้วก็ออกรถมาเลย”
....ไม่ต้องถามก็รู้ ว่าเรื่องละเอียดอ่อนแบบที่ให้พี่ชายอาบน้ำกินข้าว ดื่มกาแฟก่อนออกเดินทาง ต้องเป็นการจัดการของฟางแน่ๆ....
...ถ้าไม่มีฟาง พี่ชายคงมาทั้งที่มีกลิ่นเหล้าติดมาด้วยแน่นอน...
...ความละเอียดอ่อนแบบนี้...เหมือนโรจน์...แต่ถ้าเป็นเดล คงไปตามจิกกูออกมาจากวงเหล้าแน่ๆ

โว้ย!!! อะไรของกูนักหนาวะเนี่ย เริ่มต้นด้วยคนนี้ จะต้องไปลงท้ายที่คนนั้น พอเริ่มที่คนนั้น จะต้องไปวกไปหาคนโน้นเสียทุกครั้งไป
...อย่างกับเขาชอบมึงงั้นแหละ....
วันชาติถอนหายใจแรงๆ
นั่นแหละ....ปมใหญ่เพียงปมเดียวในหัวใจของคนตัวหนาพูดตรงคนนี้ก็คือ
....ไม่มีใครสักคนที่รักกูจริง....
 
หนุ่มตัวหนาเปิดก๊อกน้ำรดผักในสวน ใกล้กันคือหมี่ที่ตามติดตาลาไตไม่ยอมห่าง ปากก็พูดคุยซักถามไปเรื่อย แต่ตาลาไตกลับย้อนถามให้หมี่เล่าเรื่องต่างๆ ให้ฟัง
ฟังเพลิน ๆชวนให้มองข้ามเรื่องในสมองและในหัวใจที่มันไม่มีทางออก มีแต่เรื่องยุ่ง ๆที่กูเป็นคนผูกมันขึ้นมาเอง
จนกระทั่งสาย ฟางถึงได้มากับเดล
ฟางสวมเสื้อยืดตัวเก่ากางเกงตัวเดิม ผิดที่ทรงผมที่ไม่ใช่ทรงนักเรียนอีกต่อไป ดูดีขึ้นก็จริง แต่ด้วยหน้าตาผิวพรรณต้องบอกว่าเดลหน้าตาดีกว่าฟาง
เพียงแต่รอยยิ้มแบบนั้นของฟางที่ทำให้เจ้าตัวโดดเด่นกว่าทุกคน

“ไง ยังเก็บผักเป็นหรือเปล่าฟาง” พ่อใหญ่เดินมาทัก แล้วเรียกหมี่ให้ตามไปขึ้นรถ เพราะจะไปส่งเรียนพิเศษที่บ้านครู
“น้าตาลไม่ไปส่งหนูที่บ้านครูเหรอ”
“น้ามึงเขาขับรถมาทั้งคืน เจอแดดแรงเดี๋ยวเป็นอะไรไปไม่คุ้ม กูไปส่งเนี่ยแหละ เดี๋ยวบ่ายจัด ก็กลับมาแล้ว”
หมี่ทำปากยื่น ท่าทางไม่พอใจ “หนู ม. 2 แล้วนะ น้าตาลจำได้มั้ย”
“จำได้สิ”
หมี่ยิ้มแป้นโน้มคอตาลาไตลงมาหอมแก้ม ทำเอาทุกคนถึงกับทำตาโต
“หมี่จะไปอยู่กับน้าตาล”
ตาลาไตได้แต่ส่งยิ้มตามหลังเด็กน้อยที่วิ่งไปหาพ่อใหญ่
ส่วนเดลหันมาหาฟาง “ม.2 อย่างแรง”
“ไม่หรอก....เขาติดพี่ตาล”
เดลชี้หน้าฟางตรงๆ “อย่ามา กูไม่ได้ตาบอด แล้วก็ไม่ได้ใสซื่อขนาดจะมองไม่ออก เด็กนั่นอยากเป็นเมียพี่ตาลจนตูดสั่น มิน่า เขาถึงบอกอย่าให้เด็กๆ ดูหนังดูละครมากนัก เพราะมันจะแก่แดดเกินวัย”
ยิ่งพูดเดลก็ยิ่งแรงจนฟางต้องสะกิดเตือน “อย่าพูดอย่างนั้น เดี๋ยวพี่ตาลได้ยิน”
“ได้ยินแล้วทำไม”
ฟางเกาหน้าผากตัวเอง “หมี่เป็นลูกบุญธรรมของพี่ตาล ก็ไม่รู้หรอกว่า เป็นมายังไง รู้แต่ว่าพี่ตาลเขารักแล้วก็ตามใจมาก”
ฟางเคยเล่าเรื่องหมี่ให้เดลฟัง แต่พอเล่าอีกครั้ง เดลก็เริ่มผูกเรื่องอีกรอบ ผลที่ได้ออกมาคล้ายกับที่แม่ของฟางและคนละแวกนี้พูดกัน เพียงแต่มันไม่ได้ออกมาจากปาก
หนุ่มเหนือเคาะหน้าผากตัวเองให้หยุดคิดเพ้อเจ้อ “พี่ตาลรักมันอย่างลูก แต่มันไม่ได้รักเขาอย่างพ่อน่ะสิ”
“จะยังไง มันก็เรื่องส่วนตัวเขาแหละ เรามีหน้าที่แค่เลี้ยงลูกเขาเท่านั้น”
“โอ้ววววว เพื่อนกูช่างแสนดี อย่างนี้ไม่รักได้ไง” ประโยคสุดท้ายเดลเจตนาเสียงดังจน จน 2 พี่น้องที่กำลังก้ม ๆ เงย ๆ อยู่ที่แปลงผักหันมามอง
“มาก็ทำตัวให้มันเป็นประโยชน์ มาถึงก็มาชวนไอ้ฟางคุย เดี๋ยวจะมีรถมารับของแล้ว อย่าชักช้า”

ที่จริงของที่พ่อค้ามารับ ไม่ได้มากมายอะไร เพราะเป็นแค่รับของไปขายส่งที่ตลาดในเมือง
เดลยืนมองการซื้อขายที่แทบจะเหมือนให้เปล่าแล้วหงุดหงิดใจ
จนกระทั่งรถพ่อค้าเลื่อนออกไป เดลก็หันไปหาวันชาติ
“ถูกอย่างกับให้ฟรี”
วันชาติยักไหล่ “ที่จริงกูกับพ่อใหญ่เคยเก็บมะม่วงในสวนไปแจกฟรีแถวหน้าศาลากลางอยู่เหมือนกัน”
“ทำไมล่ะ”
“มันกดราคาเหลือกิโลละห้าสิบตังค์ พ่อใหญ่เลยบอกไม่ขาย แล้วก็ชวนกันเก็บของขึ้นรถเราเอง เอาไปแจก”
“แรงทั้งพ่อทั้งลูกนะเนี่ย” เดลยิ้มขำ ทำให้วันชาติยักคิ้ว
“มันก็มีบ้าง”
“ไม่ไปประท้วงให้รัฐพยุงราคาเหรอ”
“ไม่หรอก ชัยนาทเขาทำนากันทั้งจังหวัด เราทำอะไรไม่เหมือนคนอื่น ไม่มีกลุ่ม ไม่มีอำนาจต่อรอง”
“ดราม่าว่ะ”
วันชาติกอดคอผอมๆ ไว้ “มึงหลับตอนเรียนเศรษฐศาสตร์เบื้องต้นหรือไงวะ” หนุ่มตัวหนาหันมาหาพี่ชาย
“ฉันพาเดลไปไหว้พระนะ”
“สัด พากูไป แทนที่จะถามกู เสือกถามพี่” เดลชกหน้าท้องหนาเบา ๆ
“เออ ไปเหอะ” ตาลาไตโบกมือไล่ “ฟางจะไปหรือเปล่า”
“ไปดิ ไปด้วยกัน” เดลเรียกเพื่อน แต่วันชาติกลับดึงเดลไปขึ้นรถ
ทิ้งให้ฟางมองตามหลังแล้วหันไปหาตาลาไต
“ตามไม่ทันเลยจริง ๆ”
“มีอะไรให้ตามไม่ทัน”
“ตอนที่ได้ยินว่าพี่วันชาติอกหัก เหมือนเดลมันจะเหวี่ยงอยู่หน่อย ๆแต่พอมาตอนนี้กลับดูไม่คิดอะไร”
“ก็ถ้าอกหัก แสดงว่าวันชาติมีเดลคนเดียวแล้วจะเหวี่ยงไปทำไม”
ฟางได้แต่เกาต้นคอตัวเอง
...เรื่องของคู่นี้มันไม่น่าง่ายๆ อย่างที่พี่บอก

วันชาติพาเดลไปไหว้พระที่วัดใหญ่ในเขตอำเภอเมือง แล้วพาไปกินก๋วยเตี๋ยวที่ร้านใกล้วัด เสร็จก็พาไปเดินเล่นที่ซูเปอร์ยักษ์ใหญ่
“จะซื้ออะไรเหรอ”
“เปล่า แค่จะอวดว่าบ้านกูก็มีไอ้ร้านยักษ์ข้ามชาติแบบนี้มาข่มโชว์ห่วยเหมือนกัน”
วันชาติพูดพลางยักคิ้ว แต่เดลส่ายหน้า “เหวี่ยงตลอด”
“อะไรใครเหวี่ยง กูน่ะคิดยังไงพูดยังงั้น”
“มึงน่ะสิเหวี่ยง เคยพูดอะไรโดยที่ไม่จิกไม่กัดใครมั้ยเนี่ย”
ต่างคนต่างเดินดูของโดยที่ไม่คิดจะซื้ออะไรจริงๆ จนกระทั่งพบกับชายหนุ่มรูปร่างผอมบางกำลังเลือกซื้อผลไม้ วันชาติหยุดเดินทำท่าจะหลบไปอีกทาง แต่อีกฝ่ายเห็นเข้าก่อน แล้วเดินเข้ามาทัก
“ต่อ มาซื้อของหรือ”
“อือ” วันชาติรับคำสั้น ๆไม่ได้มองหน้าคนที่เข้ามาทัก
แต่คนที่เดินเข้ามาทักหันมายิ้มทักทายกับเดล “มาซื้อของกันหรือ”
“ยังไม่รู้เหมือนกันว่าจะซื้ออะไร” เดลตอบไป ขณะที่ในใจรู้สึกสังหรณ์แปลกๆ
....เพิ่งรู้ว่าวันชาติชื่อต่อ...

ชายหนุ่มรูปร่างล่ำสันอีกคนเดินเข้ามาหา แล้วหยุดรออยู่ห่าง ๆเมื่อเห็นวันชาติ
เดลยืนมองท่าทีทั้ง 3 คนแล้วพยักหน้า
“กูไปรอที่ร้านไอติมนะ”
“ไปกับกูสิ”
วันชาติบอกแล้วจับข้อมือเดลเดินออกมา โดยที่ไม่ได้ลา และไม่ได้กินไอศกรีม
คนตัวหนาพาเดินออกมาที่รถแล้วขับกลับมาถึงบ้าน
ต่างคนต่างไม่ได้พูดคุยกันสักคำตลอดเส้นทาง

.....คน ๆนั้นมีอะไรบางอย่างคล้ายฟาง แล้วเขาก็เลือกคนอื่น ทำให้ไอ้บ้านี่อกหัก....
....งั้นกูคือของตายหรือไง....

....ทำไมต้องมาเจอกันตอนนี้ ทำไมเขาถึงได้ออกมาเดินด้วยกัน เขาคบกันอย่างเปิดเผยมานานขนาดไหน  แล้วกูล่ะ ที่ผ่านมากูก็แค่คนที่แอบกินของเขามาโดยที่ไม่ได้มองอะไร ไม่ได้ฟังเสียงใครขนาดนี้เลยหรือ
แล้วไอ้คนที่นั่งทำหน้าเครียดอยู่ข้างนี่แหละ ปกติมันคิดเป็นคำพูดไม่ใช่หรือไง เงียบแบบนี้ไม่ดีเลย
....มันจะฆ่ากูมั้ย....

แต่เมื่อถึงบ้านก้าวลงจากรถมาแล้ว เดลถึงได้พูด
“ตอนมึงคบกับเขามึงรู้หรือเปล่าว่าเขามีคนอื่นอยู่”
“รู้สิ” วันชาติยอมรับ
“อ้าวเหี้ย แล้วมึงเป็นคนมาทีหลัง แล้วจะอกหักทำห่าอะไร”
“กูไม่ได้อกหัก กูแค่คิดห่าอะไรไม่รู้จนหัวกูจะแตก เรื่องคนนั้น เรื่องคนนี้ สุดท้ายกูก็ไปบอกเลิกกับเขา”
“ก็ถ้ามึงเป็นคนมาทีหลัง ยังไงเขาก็ต้องเลือกตัวจริงของเขาอยู่แล้ว” เดลพูดคล้ายกับที่ตาลาไตเคยพูดไว้
วันชาติเดินผ่านแม่ใหญ่ที่นั่งทำงานสานจาก อยู่ที่ใต้ถุนบ้าน นำเข้าไปในสวน นั่งลงที่แคร่ไม้ใต้ต้นมะม่วงสูง เห็นคนงานกำลังถางวัชพืชอยู่ในที่ห่างออกไป อีกด้านหนึ่ง ยังมองเห็นแม่ใหญ่ทำงานอยู่

“มีกูอยู่ในเรื่องที่มึงคิดหรือเปล่า เล่าให้กูฟังได้มั้ย”
“มี” วันชาติยอมรับ “แต่มึงต้องสัญญาก่อนว่า จะฟังกูพูดจนจบมึงค่อยตัดสินกู”
เดลพยักหน้า วันชาติก็เริ่มเล่าเรื่องที่เกี่ยวกับโรจน์และเดล
แน่นอนว่าไม่มีฟาง
แต่เดลกลับเป็นคนถามถึง
“เมื่อกี้ตอนที่เห็นเขา กูคิดว่าเขามีบางอย่างคล้ายฟาง”

....นั่นไง กูไม่ได้คิดเลอะเทอะไปคนเดียวที่จับคนนั้นคนนี้มาปนกันจนยุ่งน่ะ....

“คงเป็นไอ้ท่าทางเย็นๆ เหมือนคนไม่รู้จักร้อนรู้จักหนาวแบบนั้นมั๊ง” เดลหันมามองหน้าวันชาติตรง ๆ “มึงชอบฟาง แต่ฟางไม่ได้ชอบมึง มึงเลยไปจีบคนนั้นเป็นตัวแทนฟางหรือเปล่า”
“เปล๊า” วันชาติทำเสียงสูง “กูเห็นฟางมาตั้งแต่มันเกิดนะ”
“มันอาจเป็นความรักแบบที่ค่อย ๆรดน้ำพรวนดินให้มันโต เหมือนที่พี่ตาลกับฟางมีให้กันก็ได้”
แต่วันชาติยังคงส่ายหน้า “กูไม่ใช่คนที่จะไปชอบของ ๆพี่ชายกูหรอกน่า”
“มึงนี่มีรักต้องห้ามตลอด แล้วยังมีหน้ามาบอกว่ากูเป็นของมึง”
วันชาติทำท่าเหนื่อยใจ “ก็บอกว่า ไอ้ฟางไม่ใช่ มึงนี่พูดไปพูดมาก็เริ่มพูดจาไม่รู้เรื่องอีกแล้ว”
“แล้วเรื่องที่มึงกั๊กกูล่ะ”
“เพราะกูคิดอย่างนั้นจริง ๆน่ะสิ”
“ตอนที่มึงพูดกับกู มึงยังไม่ได้เลิกกับเขาใช่มั้ย”
“ยัง”
“สัด! ขอกูตีหัวแม่งสักทีเหอะ อยากรู้จริง ๆว่าเลือดมึงสีอะไร ข้างในกะโหลกมีสมองอยู่มั้ย ถึงได้สักแต่พูด ๆๆๆๆๆ” เดลพูดพลางมองหาไม้ ทำให้วันชาติกระโดดถอยห่าง เถียงด้วยเสียงสูง
“เลือดกูก็สีเดียวกับมึงแหละ มึงจะต้องออกแรงทำม๊ายยยย”
เดลคว้าท่อนไม้ขนาดเหมาะมือ ท่าทางเอาจริง
“บอกมา มึงจะเอายังไงกันแน่ มึงชอบกูหรือชอบครูนั่น”
“ชอบมึงสิ กูบอกเลิกเขาไปแล้ว”
“บอกเลิกเขา หรือเขาทิ้งมึง”
“เลิกเขาสิ ชั้นนี้แล้ว” วันชาติยังไม่วายอวด แต่เดลเงื้อไม้ในมือขึ้นสูง
“แล้วมึงจะสับสนงุนงงเสียดายห่าอะไร มึงต้องสนใจแต่กูสิ ไม่อย่างนั้น ก็ถอนคำพูดที่ว่า กูเป็นของมึงกลับไป”

วันชาติได้แต่พยักหน้าหงึกหงัก
....ทำไมไอ้เด็กเวรมันถึงได้ดุขนาดนี้วะเนี่ย
ที่ผ่านมาถ้าใครโวยวาย ไม่ต้องถึงขนาดเงื้อไม้ในมืออย่างนี้ กูก็สะบัดทิ้งแล้ว แต่นี่กูกำลังพยักหน้า
ใช่ กูกำลังพยักหน้ายอมรับ และเชื่อฟังคำพูดของไอ้เด็กเวร
เฮ้ย!!!! ไม่จริงใช่มั้ย!!!!!


---จบตอนที่ 13 ---
ขอบคุณที่คุณชอบตอนพิเศษ และคนที่เขียนตอนพิเศษก็คือคนที่รู้ว่าใคร บอกตามตรงว่าตอนที่เขาส่งมาให้ขยายเรื่อง ยังคิดอยู่ว่ามันโดดจากโทนเรื่องตอนนี้อย่างสิ้นเชิง คิดว่าจะรอให้จบภาคนี้ก่อนค่อยลง แต่หลังจากอ่านรีกับดูยอดวิว กับยอดรีช่วงที่ผ่านมา ก็คิดว่าลงดีกว่า เพราะยอดวิวไม่ตก แต่รีเริ่มลดลง แสดงว่า เนื้อเรื่องที่ผ่านมามันยังไม่สมบูรณ์
ขอบคุณที่คุณชอบเรื่องนี้ และขอบคุณที่คุณสละเวลาแสดงความเห็น
พบกันวันอังคารครับ
ไจฟ์กับที

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 13 หน้า 15 (300656)
เริ่มหัวข้อโดย: Aoya ที่ 30-06-2013 08:07:53

 เดลเริ่มกั๊กพี่วันชาติบ้าง  :laugh:
เอาเลยเดล แต่ที่จริงน่าจะฟาดหัวสักทีให้ได้สตินะ

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 13 หน้า 15 (300656)
เริ่มหัวข้อโดย: cinquain ที่ 30-06-2013 08:41:28

ใครก็ได้ช่วยเอาชาเขียวใส่นมกับเค้กไปส่งให้น้องทีหน่อยค่ะ
แล้วเราจะได้อ่านตอนหวานๆกันอีกเยอะๆ อิอิ  :z1:

ตอนนี้วันชาติคงรู้ตัวว่าจะตกเป็นเบี้ยล่างเดลแน่นอนตอนพยักหน้ารับน่ะ
อ้าว ถือไม้แบบนี้แสดงว่าเดลก็มีใจให้วันชาติเหมือนกันสิ ... ดีๆจะได้ห่างฟางออกไปหน่อย
แต่อีหนูหมี่นี่แรงจริงๆ ยังนึกไม่ออกว่าจะเป็นตัวช่วย(อย่างที่น้องทีเคยบอก)ได้อย่างไร

รอวันอังคารค่ะ

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 13 หน้า 15 (300656)
เริ่มหัวข้อโดย: TIKA_n ที่ 30-06-2013 08:47:52

ค่อยยังชั่วที่พี่ตาลไม่รู้เรื่องที่พี่วันชาติแอบรักตาล เข้าใจไปว่าพี่วันชาติอกหักเพราะพี่โรจน์ก็ดี
ปมของพี่วันชาติ คือ ไม่มีใครสักคนรักตัวเองจริง งั้นเหรอ อืม แล้วพี่วันชาติรักคนอื่นจริงงั้นเหรอ เคยถามตัวเองรึยัง
หมี่ แค่ ม.2 แต่แรงสุด ๆ ไม่เข้าใจว่าทำไมหมี่ถึงคิดกับน้าตาลแบบนั้นได้นะ ทั้งที่เจอน้าตาลตอนตัวกระจี๊ดเดียวเอง
ปัญหาสำคัญอีกอย่างของน้าตาล กับ ฟาง คือหมี่นี่แหละ แต่ในขณะที่ทั้งคู่ไม่คิดอะไรเลย
คนนอกอย่างเดล เห็นแวบเดียว ดูออกซะงั้น รวมถึงเรื่อง ที่พี่วันชาติ แอบชองฟางด้วย
เจอพี่โรจน์แป๊บเดียว เดลก็ส่งสัยแบบถูกทางซะแล้ว เซ้นท์ดีมาก ๆ
จากคู่จิ้น น่าจะกลายเป็นคู่จริงได้นะเนี่ย เพราะถ้ามีเดล น่าจะทำให้พี่วันชาติตัดใจจากฟางได้ง่ายขึ้น
แล้วท่าทางเดล ก็เริ่มออกอาการหึง หวง พี่วันชาติแล้วด้วย ถึงขนาดบอกให้พี่วันชาติสนใจแต่ตัวเองเนี่ย
เดลดุสุด ๆ ส่วนพี่วันชาติ ไอ้ที่ออกอาการ "เกลียมัว" ตั้งแต่ยังไม่ได้เป็นอะไรกันเนี่ย มันสะใจจริงเลย
ท่าทางเนื้อคู่ตุนาหงันที่จะเอาพี่วันชาติให้เลิกร่อนไปร่อนมาได้ คงไม่พ้นเดลซะแล้ว
เพราะงั้นเลิกเป็นคู่จิ้น แล้วเป็นคู่จริงไปซะเลย จะได้หมดปัญหากับคู่พี่ตาลและฟางไปได้ ยิงทีเดียวได้นกสองตัว
ขอบคุณไจฟ์กับทีค่ะ :3123: :3123:

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 13 หน้า 15 (300656)
เริ่มหัวข้อโดย: MiSS-U ที่ 30-06-2013 08:56:51

เดลวันชาติ แม้จะเริ่มแบบงงๆ แต่ตอนนี้ความรู้ของทั้งคู่กลับชัดกว่าคู่หลัก

วันชาติได้คนปราบ(ที่ดุมาก)เข้าแล้ว  :laugh:

บวกเป็ด

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 13 หน้า 15 (300656)
เริ่มหัวข้อโดย: love2y ที่ 30-06-2013 09:02:14

เอาละเว้ยยยยยยยย คู่นี้!!!!!!!! ฮี่ๆๆ

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 13 หน้า 15 (300656)
เริ่มหัวข้อโดย: Wordslinger ที่ 30-06-2013 09:20:21

เรื่องของวันชาติและเดลเป็นน้ำหวานกลั้วคอขณะรอให้รักค่อยหว่านพรวนของตาลกับฟางงอกงามขึ้นมา บทสนทนาก็ดี การเดินเรื่องของเหตุการณ์ระหว่างสองหนุ่มก็ดี มันเต็มไปด้วยความสดใสและมีการเดินทางไปสู่ความสำเร็จอย่างเส้นตรง และเหมือนเป็นกระจกสะท้อนให้เราได้เข้าใจความสัมพันธ์ของฟางกับตาล

ชอบวันชาติและเดลนะคะ  :mew1:

ปล. น้องหมี่มณีศรีสวัสดิ์เริ่มแสดงลวดลายการรุ่มร่ามแล้วนะจ๊ะ หึหึ

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 13 หน้า 15 (300656)
เริ่มหัวข้อโดย: Yukisae ที่ 30-06-2013 09:38:55

มันยังไงกันคู่นี้ ก็ดูเข้ากันดีออก
เดลหึงรึเปล่าหว่า เหมือนจะหึงนะ
หลังจากนี้ปัญหาคงอยู่ที่หมี่ เด็กเค้าจริงจังเกิ๊น
ตาลาไตจะทำยังไง
++จ้า
รีน้อยเพราะเค้าหมันไส้ตาลาไตกันอ่ะสิ 55555

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 13 หน้า 15 (300656)
เริ่มหัวข้อโดย: Zinub ที่ 30-06-2013 09:59:04

เดลเริ่มหวงเจ้าของแล้วละซี้ :kikkik:
 o16....สับสนกันทั้งเดลทั้งวันชาติ
คู่พี่ตาลจะตามคู่น้องชายไม่ทันแล้วนะเร่งมือหน่อย :z12:

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 13 หน้า 15 (300656)
เริ่มหัวข้อโดย: =นีรนาคา= ที่ 30-06-2013 10:11:30

โอ๊ยยย ไม่ไหวแล้ว วันชาติเดลไม่ขอแค่จิ้นได้มั้ย เป็นคู่จริงไปเลยเหอะ
เดลอย่างโหด 5555

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 13 หน้า 15 (300656)
เริ่มหัวข้อโดย: teatimes ที่ 30-06-2013 10:45:14

เพิ่งเข้ามาอ่านค่า. อ่านยาวที่เดียวถึงตอนพิเศษเลย


น่ารักจังทั้งตาลทั้งฟางเลย  หวานแบบน่ารักๆแบบนี้น่าอิจฉาจัง :-[

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 13 หน้า 15 (300656)
เริ่มหัวข้อโดย: indy❣zaka ที่ 30-06-2013 11:32:56

สงสัย  อนาคตจะกลัวเมียนะเนี่ย  :laugh: :laugh: :laugh:

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 13 หน้า 15 (300656)
เริ่มหัวข้อโดย: yaninjinna ที่ 30-06-2013 11:59:44

วันชาติท่าจะกลัวเมียนะ ฮี่ฮี่

อยากตีตูดสั่นๆของหมี่น้อย เด็กอะไร :beat:

รอตอนต่อไปจ้า :mew1:

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 13 หน้า 15 (300656)
เริ่มหัวข้อโดย: uknowvry ที่ 30-06-2013 13:05:01

เดล ดูจะสยบซะอยู่หมัด!!!

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 13 หน้า 15 (300656)
เริ่มหัวข้อโดย: toshika ที่ 30-06-2013 13:38:23

 :katai5: :katai5: :katai5:

ชอบน้องเดล เอาพี่วันชาติอยู่หมัดเลยอ่ะ

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 13 หน้า 15 (300656)
เริ่มหัวข้อโดย: PAAPAENG~ ที่ 30-06-2013 13:56:21

โอ้ยยยย
กลายเป็นชอบเดลขึ้นมาทันทีเลย ๕๕๕
ตลกอ่ะ!
แต่ก็สงสารพี่วันชาติสุดๆนะ
เป็นน้องที่ดีมากๆเลย
ชอบฟางมาตั้งนาน แต่ก็ยอมถอยเพื่อพี่ชาย
สุดยอดเลยลวกเพี๊ยก!
ปล.แอบกลัวหมี่ TwT

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 13 หน้า 15 (300656)
เริ่มหัวข้อโดย: maemix ที่ 30-06-2013 14:23:56

พี่วันชาติอนาคต ไม่ใช่สิ ตอนนี้ล่ะ คงกลัวเดลแน่น่อน
น้องหมี่ม.2แล้ว เริ่มแรงหรือว่าแรงมาตลอดหว่า
รอตอนต่อไป

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 13 หน้า 15 (300656)
เริ่มหัวข้อโดย: akiko ที่ 30-06-2013 14:41:49

เดลนี่เกิดมาเพื่อปราบวันชาติ ชัดๆๆ
 วันชาติ ไม่ต้องไปหาใครที่ไหนแล้ว เดลที่แหละ เนื้อคู่ตัวจริง

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 13 หน้า 15 (300656)
เริ่มหัวข้อโดย: jiki ที่ 30-06-2013 15:18:08

ตอนพิเศษ หวานมาก~ เป็นตอนที่ทะเลาะกัน แต่อิ่มคำว่ารักสุดๆ รักนะ....>\\\\\\<

ตอน13 ขอขำเถอะ ขำคู่เดล. สุดท้ายนายวันชาติ นายเห็นตัวเองไหมว่า กลัวเมียเผ็ดๆดุๆแน่ๆ. 55555 พริกอ่องเมืองเหนือด้วยล่ะ. ฮา

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 13 หน้า 15 (300656)
เริ่มหัวข้อโดย: lizzii ที่ 30-06-2013 15:27:54

แถวบ้านเรียกหึงอ้ะเดล 5555

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 13 หน้า 15 (300656)
เริ่มหัวข้อโดย: mystery Y ที่ 30-06-2013 15:46:27

ตอนนี้ชอบเดลมั่กมาก ให้ความรู้สึกเหมือนเมียยื่นคำขาดไม่ให้สามีมีกิ๊กเลยอ่ะ พี่วันชาติถึงกับพยักหน้าโดยไม่รู้ตัว ฮ่ะๆ

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 13 หน้า 15 (300656)
เริ่มหัวข้อโดย: tuek ที่ 30-06-2013 16:19:52

ดูคู่ต่อกับเดลจะชัดกว่าคู่ของฟางกับตาลอีก
หมี่มันแรงจริงๆๆ

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 13 หน้า 15 (300656)
เริ่มหัวข้อโดย: from_mars ที่ 30-06-2013 19:40:21

นั่นไง
พ่อคนจริงโดนเด็กดักทางได้ซะแล้ว ขำนะ 555
คู่นี้น่ารักแบบโหดๆ  นะ จะมีเลือดตกยางออกไหมคึคึ

รออ่านต่อนะจ๊ะ

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 13 หน้า 15 (300656)
เริ่มหัวข้อโดย: kyoya11 ที่ 30-06-2013 20:51:16

ตาวันชาติจะเป็นโรคกลัวเมียในอนาคตอันใกล้ :laugh:

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 13 หน้า 15 (300656)
เริ่มหัวข้อโดย: zuu_zaa ที่ 30-06-2013 21:43:55

มีเค้าว่าจะกลัวเมียนะนั่น :laugh: :laugh: :laugh:

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 13 หน้า 15 (300656)
เริ่มหัวข้อโดย: why yyy ที่ 01-07-2013 09:37:48

ตอนที่ 12  เอาเถอะวันชาติจะรักฟางก็รักไป แค่อย่าแยกเขาสองคนออกจากกันก็พอ   สาหรับตอนพิเศษ  น่ารักอ่า!!

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 13 หน้า 15 (300656)
เริ่มหัวข้อโดย: CarToonMiZa ที่ 01-07-2013 11:21:00

อิตาวันชาติแกเสร็จเดลแน่ :laugh:

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 13 หน้า 15 (300656)
เริ่มหัวข้อโดย: Anyann ที่ 01-07-2013 13:14:14

55555555555 คู่นี้น่ารักกันจริงๆ ถึงจะเริ่มแบบแปลกๆ แต่ตอนนี้ก็ดูเข้ากันดีเลยนะคะ

คนละอารมณ์กับคู่หลักเลยจริงๆ

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 13 หน้า 15 (300656)
เริ่มหัวข้อโดย: Gokusan ที่ 01-07-2013 14:17:29

อื้อหือ...คู่นี้ รักรุนแรง ^^

หวงๆ ขำๆ ยอมได้ก็ยอม
เนอะ วันชาติเนอะ ^^"

รู้สึกว่าวันชาติแค่ชอบคนลักษณะแบบฟาง
แต่คนที่จะยอมให้ก็คือเดลที่เป็นอีกแบบนึง
ใช้เวลากับใจให้มาก...เดี๋ยวก็รู้เองว่าใครใช่

ให้ปากกะใจตรงกันเหอะ...ทั้งพี่ทั้งน้องทั้งสองคู่ ^^V

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 13 หน้า 15 (300656)
เริ่มหัวข้อโดย: malula ที่ 01-07-2013 15:53:28

พี่ต่อกับน้องเดลช่างเป็นคู่ที่สมน้ำสมเนื้อกันดีจริง ๆ

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 13 หน้า 15 (300656)
เริ่มหัวข้อโดย: aehJTS ที่ 01-07-2013 16:35:57

วันชาตินี่จะกันท่าเข้าไว้ไม่ให้ไปหาฟาง หรือจะขังตัวเองอยู่กับเค้ากันแน่  :m20:

 :pig4: คะ

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 13 หน้า 15 (300656)
เริ่มหัวข้อโดย: @PurPle SuN@ ที่ 02-07-2013 02:00:45

ในขณะที่พี่วันชาติดูจะเคลียร์ตัวเองได้ชัดเจนขึ้น พี่ตาลก็ยังคงค่อยเป็นค่อยไปอยู่

แต่ตอนนี้เดลมันดูน่ารักจริงๆนะเนี่ย 555  ส่วนน้องหมี่ก็แรงจริงอะไรจริงอ่ะ

ปล. ลุ้นตัวจริงตามที่มีเด็กสะปอยไว้นะเนี่ย

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 13 หน้า 15 (300656)
เริ่มหัวข้อโดย: hpsky ที่ 02-07-2013 07:32:31

เดลกับวันชาตินี่ยังไง :hao4:

หัวข้อ: "Yes,I love him" ตอนที่ 14 หน้า 16 (020756)
เริ่มหัวข้อโดย: MyTeaMeJive ที่ 02-07-2013 07:45:01

ตอนที่ 14

ฝุ่นกับฝ้ายรับหน้าที่หุงหากับข้าวมื้อเย็นให้พ่อกับแม่พร้อมไปกับการรายงานเรื่องหมี่ให้ฟางฟังไปด้วย
“พูดกันตรง ๆ นะพี่ หมี่น่ะมันจริงจังมากนะเรื่องที่มันจะเป็นเมียพี่ตาล” ฝุ่นพูดทั้งที่น้องสาวอยู่ใกล้ ๆ “พวกผู้ใหญ่น่ะชอบพูดกันแต่ว่ายังเด็กอยู่ แต่ที่จริงมันไม่เด็กแล้ว”
“แล้วที่โรงเรียนหมี่เป็นไงบ้าง” ฟางหันมาหาน้องสาวที่อยู่ ม.3 โรงเรียนเดียวกัน
“มันเงียบนะพี่ ไม่ค่อยคุยกับใคร เว้นแต่อยู่กับฉันอยู่กับพี่ฝุ่นจะพูดไม่หยุด”
“แต่ไม่ได้มีใครเขม่นใช่มั้ย”
“ไม่หรอก พี่ก็รู้ว่า พี่วันชาติน่ะนักเลงขนาดไหน ไปข่มไว้ว่านี่หลานกู ถ้าไม่ชอบมันก็อยู่ห่าง ๆ อย่าสร้างเรื่องไม่งั้นถึงตำรวจแน่”
ฟางไม่ได้แปลกใจกับคำขู่ของวันชาติเลยสักนิด
ก็ตั้งแต่แรกมา ทุกคนเชื่อว่าหมี่คือลูกของตาลาไตมาตลอด

ยังไม่ทันจะตั้งสำรับให้พ่อกับแม่ ตาลาไตก็เดินมาตามให้ไปบ้านใหญ่ด้วยกัน
“เดลก่อเรื่องหรือครับ”
ตาลาไตยิ้มขำ “ไม่ใช่หรอก เพื่อนเรามันตัวสร้างเรื่องขนาดนั้นหรือไง”
“ฉันห่วงว่าจะทะเลาะกับพี่วันชาติจนพ่อใหญ่กับแม่ใหญ่ปวดหัวน่ะสิ”
“ก็เกือบ ๆนะ คนงานเล่าว่าเมื่อเย็นจะเอาไม้ฟาดหัวไอ้วันชาติ”
พ่อกับแม่ที่เก็บของที่ตากไว้ที่ลานบ้านถึงกับหันมาทำเสียงประหลาดใจ
“ตอนฟางพามาที่สวัสดี ไม่เห็นว่าจะอารมณ์ร้อนอย่างนั้น มันอะไรกันล่ะ”
“ไม่รู้เหมือนกัน ยังไม่มีโอกาสได้ถาม แต่ตอนนี้แม่ให้มาตามฟางไปหา”
“เออ ๆ รีบไปเสียก่อน” พ่อที่เป็นคนขี้เกรงใจรีบบอก “พรุ่งนี้วันอาทิตย์ จะให้เตรียมของไปวัดหรือเปล่า”
“เออ นั่นสิ ข้าก็ลืมไป ไม่ได้รู้วันรู้คืนเลยว่านี่มันวันอะไรแล้ว” แม่ทำท่าจะบ่นต่อ ฟางก็เลยหันไปจูงจักรยานคันเดิมแล้วหันมามองหน้าคนตัวโต
“พี่จะซ้อนฉันมั้ย หรือจะขี่เอง”
“ซ้อนแล้วกัน”
ตาลาไตพูดพลางเหวี่ยงขานั่งซ้อนท้ายจักรยาน
เพิ่งรู้ตัว
ว่านี่คือครั้งแรกที่ตาลาไตซ้อนท้ายจักรยานที่ฟางเป็นคนขี่ แล้วเมื่อนึกทบทวนอีกที ฟางเองก็ไม่เคยซ้อนท้ายจักรยานของตาลาไตเหมือนกัน
พอพ้นเขตบ้าน แขนใหญ่ ก็โอบรอบเอวบาง
ฟางมองมือแล้วก็มองตรงไปข้างหน้าเหมือนเดิม
“ดูเหมือนเรื่องที่ทะเลาะกัน จะเป็นเรื่องที่พวกมันไปเจอแฟนเก่าวันชาติ”
หนุ่มตัวผอมแค่พยักหน้า ไม่ได้ท้วงว่าเมื่อครู่พี่เพิ่งบอกกับแม่ว่าไม่รู้ว่าทะเลาะกันเรื่องอะไร
“พี่เพิ่งรู้ว่าวันชาติเคยมีแฟนเป็นผู้ชายด้วย”
ฟางแค่หันมามองแล้วก็ขี่จักรยานต่อไป
“ที่ผ่านมา ถึงจะรู้ว่าวันชาติมันจีบสาวไปเรื่อย แต่ทุกคนเพิ่งรู้ว่ามันมีแฟนเป็นผู้ชายเพราะ 2 คนนี้ทะเลาะกันแล้วมีคนงานเห็น ก็เอาไปคุยกันสนุกพูดกันไปใหญ่ว่ามีเมียทั่วเมือง หญิงชายได้หมด แม่ใหญ่เลยให้พี่มาตามฟาง คงอยากซักถาม”
ฟางกลืนน้ำลายลงคอ รู้สึกว่าการที่ตาลาไตมาตามด้วยตัวเอง แทนที่จะให้คนอื่นมาตาม ก็เพราะเรื่องนี้มันเกี่ยวกับตาลาไตและฟางเหมือนกัน
เมื่อจอดจักรยานที่หน้าบ้าน ตาลาไตถามฟางดวยน้ำเสียงหนักๆ
“ถ้าแม่ซักถามเรื่อง....เรา...ฟางอยากให้พี่บอกแม่ยังไง”
ฟางก้มหน้ามองพื้นไม่ได้ตอบคำถาม
มือใหญ่จับศีรษะเล็กโยกเบา ๆ “เรามันก็เป็นเสียอย่างนี้”
   
“ก็ที่จริง พี่ก็เป็นเจ้านาย ฉันเป็นคนทำงานบ้านไง”

“ฟางคิดอย่างนั้นจริง ๆหรือ”
“ครับ”
“พี่จำได้ว่าฟางเคยบอกว่า รักพี่”
ฟางเงยหน้าขึ้นมอง สีหน้าไม่ใช่ขัดเขินที่พี่รู้ความในใจ แต่มันคือความแปลกใจจนตาลาไตสงสัย
“ทำไม มองหน้าอย่างนี้แปลว่าอะไร”
“ฉันแปลกใจที่พี่พูดแบบนี้”
ตาลาไตกอดคอหนุ่มตัวเล็กเดินไปหาแม่ที่เดินลงจากบ้านมารอที่หน้าครัว
“ฟาง มาช่วยข้าตำน้ำพริกหน่อย”

ฟางช่วยแม่หาเครื่องแกงอยู่ในครัว ขณะที่ตาลาไตฟอร์มอ่านหนังสือพิมพ์อยู่ใกล้พอที่จะได้ยินเสียงพูดคุยกันในครัว
ส่วนหมี่ก็รีบหยิบหนังสือนอกเวลาเรียนมานอนอ่านอยู่ใกล้ ๆตาลาไต
ขณะที่วันชาติกับเดล ถูกพ่อเรียกไปช่วยทำบัญชีของในโรงปุ๋ย

“เอ็งรู้จักเพื่อนเอ็งคนนี้มานานขนาดไหน” แม่ใหญ่เข้าเรื่อง ท่าทางจริงจังไม่เหมือนที่ผ่านมา
“ก็ตั้งแต่รับน้องน่ะครับ เรียนคณะเดียวกัน”
“แล้วรู้จักกับวันชาติเมื่อไหร่”
“ตอนงานพี่บุ๋มครับ มันตามผมมาช่วยที่วัด”
แม่ใหญ่พยักหน้า ตอนนั้นก็เห็นหนุ่มคนนี้แล้ว แต่ไม่ได้ติดใจอะไร แล้วก็ไม่คิดว่าวันชาติจะให้ความสนใจหนุ่มคนนี้เป็นพิเศษ
แม่ใหญ่ถามอะไรมา ฟางก็ตอบไปทุกคำถาม
ทุกคำถามที่แม่อยากรู้ ถามลูกชายทั้ง 2 คนก็ได้ แต่ตาลาไตเชื่อว่า แม่คงเห็นว่าฟางเป็นคนซื่อแล้วก็รู้จักกับเดลถึงได้ให้ไปตาม เพื่อถามทุกเรื่องซ้ำอีกครั้ง

“งั้นก็แสดงว่ามันเพิ่งคบกัน”
มาถึงคำถามนี้ ฟางกลับเงียบ เพราะไม่แน่ใจเหมือนกันว่า ตกลงคู่นี้คบกันหรือกันลักษณะไหน
...ก็เขาไม่ค่อยเหมือนคู่รักสักเท่าไหร่....
พอไม่รู้ว่าจะต้องตอบยังไง ดวงตากลม ก็เหลือบมองคนที่นั่งอ่านหนังสืออยู่ที่แคร่สารพัดประโยชน์หน้าครัว มีหมี่นอนหนุนตักอ่านหนังสืออยู่ แล้วก็เห็นว่า พ่อใหญ่ วันชาติ และเดลกำลังเดินมาที่บ้าน
แต่แม่กำลังหันหน้าให้เตาแก๊ส และหันหลังให้ทุกคน

“ที่ผ่านมา วันชาติมันบอกว่าโสด แต่มันก็ย่องออกจากบ้านไปหาอีนั่นอีนี่ข้าก็ไม่ได้ติดใจ แต่ถ้ามันจะมีเมียเป็นตุ๊ดแบบนี้ ให้มีเมียเป็นกะหรี่ในเมืองยังดีเสียกว่า”

แม่ใหญ่พูดไปเรื่อย ขณะที่ฟางมองหน้าเพื่อนที่เจื่อนไปทันที
เมื่อมองไปที่วันชาติ หมี่ จนถึงตาลาไต ทุกคนกำลังโดนคำพูดของแม่ด้วยกันทั้งหมด
รวมถึงฟางเอง

“แม่เอ็ง ทำอะไรใส่บาตร”
“แกงหมูใส่มะเขือ” แม่บอกแล้วหันกลับมา
แม่ชะงักไปเพียงเสี้ยววินาที เมื่อมองมือของวันชาติที่จับมือของเดลไว้แน่น

“เดลไม่ใช่กะหรี่ ไม่ใช่อีนั่นอีนี่ แต่เป็นคนที่ฉันบังคับให้เขาคบกับฉัน” วันชาติพูดกับแม่ตรง ๆ “แล้วเวลาที่ฉันจะชอบใครสักคน ฉันไม่เคยมองว่า เขาเป็นผู้หญิงหรือผู้ชาย ฉันแค่ไม่เคยบอกกับแม่ ว่าคนที่ฉันไปหาเป็นผู้หญิงหรือผู้ชายเท่านั้น”
“วันชาติ เอ็งเป็นแบบนี้ได้ยังไง ทำไมเอ็งถึงชอบผู้ชาย”
“เป็นได้ไงไม่รู้ รู้แต่ว่าเวลาคุยกับผู้ชายแล้วไม่ต้องแปล ไม่ต้องเดาว่า ที่พูดมาแปลว่าใช่หรือไม่ใช่ และเดลก็เป็นได้ทั้งเพื่อน และคนรักของฉัน”

แม่ใหญ่มองวันชาติเหมือนไม่เชื่อหู
ส่วนเดลจ้องมองวันชาติ ขณะที่เสียงในหัวใจร้องบอก ว่าคนที่วันชาติพูดถึงคือคนที่พบกันที่ซูเปอร์มาร์เก็ตในเมือง....
....กูน่ะหรือ เพื่อนและคนรัก....ไม่ใช่หรอก คนที่เขาพูดถึงไม่ใช่กู...

“เอ็งคิดอย่างนี้ได้ยังไง”
“ก็บอกว่าไม่รู้”

หมี่มองผู้ใหญ่คุยกัน แล้วก็แทรกขึ้นมา “ยายไม่เห็นต้องโกรธ น้าวันชาติเจ้าชู้จะตาย เดี๋ยวก็โดนทิ้งอีกแหละ”

พ่อใหญ่หัวเราะหึหึ รับมุกหลานนอกไส้ “วันนี้มันจะเป็นอะไร ชอบใคร ยังไง แต่ถ้ามันไม่เปลี่ยนนิสัยรักไปเรื่อย ลงท้ายก็เหมือนเดิม..ไปหมี่ ปู่พาเข้านอน”

หมี่ที่กำลังเป็นวัยรุ่นตอนต้นหันมามองหน้าตาลาไต แล้วเดินตามพ่อไปด้วยดี ทั้งที่อยากคุยกับแม่ใหญ่เรื่องที่แม่ใหญ่ไม่เห็นด้วยที่น้าวันชาติจะมีแฟนเป็นผู้ชาย
ก็ถ้าแม่ใหญ่ไม่เห็นด้วยเรื่องน้าวันชาติ แล้วที่หมี่จะเป็นเมียน้าตาลแม่จะเห็นด้วยได้ยังไง
ที่ผ่านมาเวลาพูดเรื่องนี้ แม่ใหญ่จะดุว่าพูดจาแก่แดดก็จริง แต่ไม่เคยจริงจังเหมือนคราวนี้

หมี่กับพ่อใหญ่ยังไม่ทันจะก้าวบันไดพ้นขั้นสุดท้าย วันชาติก็พูดขึ้น
“สรุปว่า ที่แม่ไม่พอใจก็เพราะว่าฉันทะเลาะกับเดล จนคนงานเห็นแล้วเอาไปนินทากันถูกมั้ย งั้นถ้าฉันกับเดล จะไม่ทะเลาะกัน ไม่ทำอะไรออกนอกหน้า แม่จะพอใจมากกว่าหรือเปล่า”
แม่กอดอกแน่น
ยอมรับกับตัวเองว่า การที่วันชาติเป็นลูกคนเล็กที่มีรักไปเรื่อยเปื่อย แล้วก็มีเพื่อนของฟางคนนี้แหละที่พาเข้าบ้านเป็นคนแรก กำลังทำให้ความรู้สึกไม่พอใจมันคลายลงไป
“แล้วเอ็งว่าไงล่ะตาล” แม่หันไปถามความเห็นลูกชายคนโต
ตาลาไตพยายามคิดโดยวางตัวเป็นคนนอก แต่พอมองน้องชาย แล้วหันไปมองคนที่อยู่ในครัว มันยากที่จะวางตัวเป็นกลาง
“วันชาติกับเดลเพิ่งเริ่มคุยกัน อนาคตจะเป็นยังไงก็ยังไม่รู้ ถ้าแม่ห้ามจะกลายเป็นยิ่งยุหรือเปล่า”
“ก็นั่นแหละที่ข้าถึงได้ถามจากไอ้ฟางก่อน เพราะเอ็งมันเข้าข้างน้องชายตลอด แต่ไอ้นี่ก็ไม่เคยได้รู้เรื่องรู้ราวอะไรกับใครเขาเลย” แม่หันไปหาคนในครัว
คุยกันไปคุยกันมา แม่ใหญ่ก็สรุป “ถ้าพวกเอ็งจะไม่ประเจิดประเจ้อ ไม่ทำให้คนเขาดูถูก ข้าก็พอจะเออ ๆ ออ ๆ แล้วแต่พวกเอ็ง เพราะวันชาติยังมีไร่มีสวนให้ต้องดูแล มีคนงานที่ต้องเลี้ยงดู แต่ถ้าเป็นพ่อตาล ข้าคงรับไม่ได้ เอ็งคือคนที่เป็นหน้าเป็นตาของข้า”
แม่หันมาหาลูกชายคนโต
“ข้ารู้ว่าเอ็งไม่เหมือนไอ้วันชาติ เพราะเอ็งเพิ่งเสียเมียไป ทั้งมีเรื่องจนต้องออกจากงาน ก็อย่าได้ใจร้อนวู่วามคว้าผู้หญิงที่ไหนมาเป็นเมียโดยที่ไม่ได้ดูให้ดีเสียก่อนล่ะ”

ทั้งวันชาติและเดลมองเห็น ว่าตาลาไตไม่ได้พยักหน้ารับคำแม่ ทั้งไม่ได้ส่งเสียงขานรับ มีแค่รอยยิ้มไม่เปิดปากเมื่อแม่พูดจบเท่านั้น
แต่ฟางไม่กล้าหันไปมอง
ทุกคำพูดที่แม่พูดมา ไม่ได้มีอะไรแตกต่างจากที่เคยคุยกับตาลาไตก่อนหน้านี้เลยสักนิด
แล้วเราล่ะ
.....ได้เป็นคนที่อยู่ใกล้แบบนี้ก็ดีแล้ว....

มีมอเตอร์ไซค์แล่นเข้ามาจอด วันชาติหันไปมอง
“โรจน์มา”
มือที่จับไว้ตั้งแต่ได้ยินที่แม่พูดจนถึงประโยคสุดท้ายที่สั่งตาลาไตคลายออกทันที
เป็นการคลายมือที่เดลรู้สึกว่า โดนสะบัดมือออก
...ทั้งที่ไม่ได้คิดอะไร แต่กลับรู้สึกว่าหัวใจโดนเหวี่ยงลงกับพื้น....
คนตัวหนาก้าวยาว ๆ ไปหา
“ทำไมมาตอนค่ำ อันตราย”

โรจน์ยังไม่ลงจากรถก็ยกมือไหว้แม่ใหญ่ แล้วหันไปหาวันชาติ
ทั้งท่าทางการพูดและน้ำเสียง แตกต่างจากตอนที่อยู่ด้วยกันตามลำพัง กลายเป็นครูโรจน์ผู้ใจดี
“มันไม่สบายใจ อยากคุยกับต่อ”
วันชาติหันมามองกลุ่มคนที่ยืนมองมาแล้วหันมาหาโรจน์
“พรุ่งนี้ผมไปหาที่บ้านพักแล้วกัน”
โรจน์ลดเสียงลง กลายเป็นโรจน์คนที่อยู่ที่บ้านพัก “โรจน์เลิกกับเขาแล้ว... โรจน์บอกกับเขาว่า โรจน์รักต่อ โรจน์เพิ่งรู้ตัวว่ารักต่อมากขนาดไหน ก็ตอนที่เห็นว่าต่ออยู่กับคนนั้น”

แม่หันมาหาตาลาไต
“อย่าบอกนะ ว่าโรจน์คือคนที่ทำให้วันชาติอกหัก ไม่ใช่แม่ลีลาลูกสาวแม่ค้าห่อหมก ที่ตลาดอำเภอ”
“ใช่” ตาลาไตบอกสั้น ๆ
แม่ทำหน้าเหวอ “อ้าวเฮ้ย มันยังไงกัน ทำไมข้าเพิ่งรู้”
“ฉันก็เพิ่งรู้เมื่อเช้า ที่ผ่านมาวันชาติมันเล่าแค่ไหนก็แค่นั้น เรื่องส่วนตัวของมัน ไปเซ้าซี้ถามมันมาก ๆ มันจะยิ่งดันทุรัง อย่างที่แม่เป็นห่วงน่ะแหละ”
“เอ็งรู้หรือเปล่าเดล” แม่ถาม
“เพิ่งรู้เมื่อบ่าย ตอนที่พี่เขาพาไปเที่ยวแล้วเจอกัน แต่เขาบอกว่า ไม่มีอะไรแล้ว”
“ผู้ชาย 2 คนเลยเหรอ” แม่ทวน “ข้าคิดว่ามีเอ็งอยู่คนเดียวที่เป็นผู้ชาย”
เดลก้มหน้ามองมือตัวเอง แม่ใหญ่ก็พูดต่อไป
“เพราะไปเจอ พวกเอ็งกลับมาเลยทะเลาะกัน จนคนงานมันได้ยิน” แม่สรุปเรื่องพลางพยักหน้า “แล้วเอ็งคิดยังไง”
เดลหันไปมองคนที่ยืนคุยกันห่างออกไป “ฉันเองก็สงสัยมาตลอด ว่าทำไมถึงเป็นฉัน” หนุ่มเหนือใช้สรรพนามเรียกตัวเองตามทุกคน “ฉันก็คิดไปร้อยเรื่อง จนกระทั่งเห็นพวกเขา แล้วเขาเล่าเรื่องให้ฟัง ว่าคนนั้นเขาก็มีคนที่คบอยู่ มาตอนนี้ ฉันเชื่อว่า เขาคงอยากหาทางออกจากความสัมพันธ์แบบหลบ ๆซ่อน ๆนั่นก็ได้ เขาไม่ได้ชอบฉันหรอก”
“ก็มันบอกว่า มันบังคับให้เอ็งคบกันมัน” แม่ใหญ่ทำหน้าสงสัย
.....ทำไมยิ่งคุยกัน ข้าก็ยิ่งไม่เข้าใจความคิดและความรักของลูกชายคนเล็กของข้านะ....

ตาลาไตเป็นคนตอบ “เท่าที่คุยกัน มันเองก็ยังไม่รู้ว่าจะตัดสินใจยังไงกับชีวิตตัวเองดี เรื่องการทำงานน่ะ มันมีแนวทางของมัน แต่เรื่องความรักน่ะมันตามใจตัวเองมาตลอด มาถึงตอนนี้ มันคงมีอะไรให้หยุดคิดน่ะ แล้วอายุมันก็ไม่ใช่วัยรุ่นแล้ว”

แกงที่เตรียมใส่บาตรตอนเช้าเสร็จแล้ว เหลือเพียงแค่ใส่มะเขือตอนที่อุ่นก่อนตักใส่บาตรอีกครั้งเท่านั้น ฟางเก็บเครื่องครัวล้าง ขณะที่หูได้ยินทุกคำพูดที่หน้าครัว
มันเป็นเรื่องของวันชาติที่ทุกคนแทบไม่เคยรู้มาก่อนเลยก็จริง
แต่ที่มันเป็นกังวลอยู่ก็คือ การที่แม่ใหญ่มีแนวโน้มจะยอมรับเรื่องคนรักของลูกชายคนเล็ก แต่กลับห้ามตาลาไตนี่สิ
...มันไม่ได้อยู่เหนือความคาดหมายไม่ใช่หรือ แล้วเราจะกังวลไปทำไม...

“เฮ้ย 2 คนนั่น มาคุยกับข้าสิ” แม่เรียกวันชาติกับโรจน์ให้มาหา
“เล่าเรื่องให้ข้าฟัง”
โรจน์เหลือบตามองวันชาติเชิงถาม แต่วันชาติหันไปมองเดล
“ฉันกับโรจน์จบกันไปแล้ว” วันชาติตอบต่อหน้าทุกคน
โรจน์ได้แต่ยืนหน้าชา พยายามควบคุมตัวเอง “จ้ะ ฉันก็แค่อยากคุยกันให้เข้าใจ ว่าฉัน....บอกเลิกกับทางนั้นไปแล้ว ก็...แค่นั้น” ครูหนุ่มหันมาบอกกับเดล “แล้วตั้งแต่ตอนที่ต่อไปที่บ้าน จนถึงเมื่อบ่าย เรายังพูดไม่เข้าใจว่า ทำไม เพราะอะไร ฉันแค่รู้สึกไม่สบายใจ”
“แล้วตอนนี้คุยกันเข้าใจหรือยัง” แม่ใหญ่ถาม “วันชาติมันมีคนรออยู่ที่บ้านแล้ว มันไม่ไปหาเอ็งแล้ว”
โรจน์พยักหน้ายอมรับ “ฉันกลับละจ้ะ”
ครูหนุ่มยกมือไหว้แม่ แล้วเดินกลับไปที่รถ วันชาติทำท่าจะขยับตาม แต่แม่ใหญ่เรียกให้หยุด
“ตาลเอารถไปส่งเขาด้วย ขี่รถตอนกลางคืนมันอันตราย แล้วคนที่เพิ่งผิดหวังแบบนี้ มันทำอะไรก็ได้เพียงแค่อารมณ์ชั่ววูบ”
พ่อใหญ่กลับลงมาดู แล้วเรียกทุกคนให้ขึ้นไปคุยกันบนบ้าน แต่ให้ฟางรออยู่ข้างล่าง จนกว่าตาลาไตจะกลับมา
ดูท่าทางการพูดคุยคืนนี้ยังไม่จบลงง่าย ๆ

ฟางปิดไฟในครัว แล้วนั่งรออยู่ที่แคร่ตัวใหญ่ประจำบ้าน นานเกือบชั่วโมงตาลาไตก็กลับมา
“พี่ขับรถเร็วไปหรือเปล่า” ฟางถามยิ้ม ๆ
“ไม่หรอก ไปถึงยกรถมอเตอร์ไซค์ลง ก็กลับมาเลย แล้วทำไมเราอยู่ตรงนี้”
“พ่อใหญ่ให้รอพี่”
ได้ยินเสียงเปิดประตูบ้าน เดลก้าวลงมาก่อน ตามมาด้วยวันชาติ
“กูไปนอนบ้านมึง” เดลบอก
ฟางพยักหน้าง่าย ๆ หันมาบอกกับตาลาไต “ฉันไปแล้วนะ”
“เออ พรุ่งนี้กินข้าวเที่ยงเสร็จค่อยกลับ”

รถจักรยานของฟางยังไม่ทันจะห่างออกไป ตาลาไตก็หันมาหาน้องชาย
“ความลับเยอะนะมึง”
“ก็ไม่ได้คิดว่ามันจะเป็นความลับ” น้องชายลูบท้ายทอย เหลือบตามองคนที่นั่งซ้อนท้ายจักรยานของฟาง “พี่เองก็รู้ดีว่าเป็นโฮโมน่ะมันพูดยาก แล้วยิ่งไปแทรกคู่คนอื่นแบบนั้น ใช่ว่าฉันจะไม่คิดอะไร แต่ก็ไม่อยากถอนตัวถอนใจออกมา ส่วนเรื่องที่พูดกันว่าฉันจีบไปเรื่อยน่ะ เพราะฉันเองก็รู้ตัว ว่าไม่ได้ดีพอที่จะเป็นสามีหรือพ่อของใครได้ ไม่อยากพาใครมาลำบากด้วย คือตอนจีบน่ะ มันก็ความรู้สึกหนึ่ง แต่พอไปบ้านเขาครั้ง 2 ครั้งก็เริ่มมีคำถาม แต่งเมื่อไหร่ อะไร ยังไง ฉันก็เริ่มรู้สึกว่าไม่ปลอดภัย”
พี่ชายได้แต่ส่ายหน้า “งั้นกูถามมึง วันที่มึงอายุ 60 มึงกำลังทำอะไรอยู่”
วันชาติมองสวนท่ามกลางความมืด “ก็คงกำลังเก็บมะม่วงลงเข่งอยู่มั้ง”
“แล้วใครที่อยู่ข้าง ๆมึง”
วันชาติหันมามองหน้าพี่ชาย และตอบตรงกับใจ “ไม่มีใครเลย ฉันอยู่ในสวนนี้เพียงคนเดียว”
ตาลาไตกอดคอน้องชายพาขึ้นบนบ้าน “ถ้ามึงไม่เปลี่ยนตัวเอง มึงจะอยู่ที่นี่เพียงคนเดียวจริง ๆ แล้วมึงก็ไม่ควรเที่ยวไปดึงใครต่อใครให้ต้องมาเสียใจไปกับมึงอีก”

ขณะที่เดลซ้อนจักรยานของฟางกลับไปบ้านท้ายสวน จู่ ๆเดลก็พูดขึ้นในระหว่าง
“คนที่พี่วันชาติพูดถึงไม่ใช่กู แต่เป็นครูคนนั้น”
“มึงรู้ได้ไง”
เดลพูดด้วยนำเสียงจริงจัง ผิดจากที่ผ่านมาอย่างสิ้นเชิง “รู้สิ ตอนแรกกูแค่สงสัย แต่ทันทีที่เขาปล่อยมือจากกู กูก็รู้ตัวแล้ว” คนที่นั่งซ้อนท้ายอยู่พูดต่อไป “เรื่องบางเรื่องดูจากการกระทำมันชัดกว่าคำพูด ยิ่งคนที่สักแต่พูดไปเรื่อยอย่างมันด้วยแล้ว....ทุกคนต่างก็ทำตัวลึกลับซับซ้อนปากไม่ตรงกับใจ มีแต่มึงที่คบง่าย ดูง่าย”
“มึงดูเขาไปก่อนเถอะเดล”
“ไม่ล่ะ  เสียเวลาเปล่า คนโลเลไม่แน่นอนแบบนี้ ไม่ต้องเป็นคนรักหรอก ให้เป็นเพื่อนยังมีแต่เรื่องหนักใจ”

----จบตอนที่ 14----

มีคนรอบตัวที่ถนัดจัดการเรื่องชาวบ้าน แต่เรื่องตัวเองยุ่งหยิงวุ่นวายมั้ยครับ วันชาติเป็นแบบนั้น
พบกันวันพฤหัสบดีครับ
ไจฟ์กับที

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 14 หน้า 16 (010756)
เริ่มหัวข้อโดย: KaorPaor ที่ 02-07-2013 07:56:00

วันชาตจะเอาไงแน่ สวสารเดลนะ

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 14 หน้า 16 (010756)
เริ่มหัวข้อโดย: hpsky ที่ 02-07-2013 08:00:58

ยังเคลียหัวใจตัวเองกันไม่ลงตัวเลย ตาลกับฟางเจอปัญหาแม่ไม่ยอมรับอีก  :เฮ้อ:
แล้วตกลงวันชาติกับเดลนี่ยังไง?? เดลชอบวันชาติไปแล้วเหรอ ถึงรู้สึกแบบนั้น
ไม่เข้าใจแต่ละคนเลยจริงๆ

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 14 หน้า 16 (010756)
เริ่มหัวข้อโดย: --รมยกร-- ที่ 02-07-2013 08:05:58

ทำไมเราลุ้น วันชาติกับเดลหว่า...555+++ ก็คู่หลักมันจืดๆ อ่ะ

แอบสงสารเดลนะ ทั้งคำพูดแม่ ทั้งความโลเลของวันชาติ แต่ก็ยังดีที่กล้าปฏิเสธโรจน์ต่อหน้าทุกคน
แต่ก็นั่นแหละ ผู้ชายบ้านนี้โค-ตะ-ระ ของความโลเล เอาแน่ไม่ได้... :katai1:

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 14 หน้า 16 (010756)
เริ่มหัวข้อโดย: Yukisae ที่ 02-07-2013 08:26:22

ตัวจริงของวันชาติคือครูโรจน์เหรอเนี่ย
แล้วเดลหล่ะ วันชาติใจร้าย T_T
ตาลาไตเจออุปสรรคใหญ่ซะแล้ว
แล้วเรื่องหมี่อีก เอาไงต่อเนี่ย
++จ้า

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 14 หน้า 16 (010756)
เริ่มหัวข้อโดย: lizzii ที่ 02-07-2013 08:47:49

สงสารโรจน์ หาใครมาดามใจหน่อยเร็วววว

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 14 หน้า 16 (010756)
เริ่มหัวข้อโดย: daboo ที่ 02-07-2013 08:49:48

เอาอีกได้มั๊ย


กำลังลุ้นคู่ของต่ออยู่เลย

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 14 หน้า 16 (010756)
เริ่มหัวข้อโดย: MiSS-U ที่ 02-07-2013 09:17:27

แอบเจ็บจี๊ดๆแทนเดล แม้ภายนอกเจ้าตัวจะแสดงว่าเข้มแข็งก็เถอะ

หนักใจแทนฟางและตาล เพราะแม่ใหญ่ประกาศตัวชัดเกิน

บวกเป็ด

ปล.วันนี้วันที่2น้า แก้ไขวันที่ด้วยจ้า  :mew1:

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 14 หน้า 16 (010756)
เริ่มหัวข้อโดย: malula ที่ 02-07-2013 09:30:21

ถึงแม้แม่ใหญ่จะไม่ขัดขวางแล้ว คู่ของวันชาติก็ยังไม่แน่ว่าจะเป็นเดล เฮ้อ...อะไร ๆ มันก็ไม่ง่ายเลย

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 14 หน้า 16 (010756)
เริ่มหัวข้อโดย: maemix ที่ 02-07-2013 09:43:11

อ่านแล้วเหนื่อยใจ กับลูกชายบ้านนี้
 :เฮ้อ: :เฮ้อ:

ขอบคุณไจฟ์กับที

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 14 หน้า 16 (010756)
เริ่มหัวข้อโดย: nongrak ที่ 02-07-2013 10:06:15

เสียดายเดลไม่ได้คู่วันชาติ

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 14 หน้า 16 (010756)
เริ่มหัวข้อโดย: puppyluv ที่ 02-07-2013 10:20:34

อ้ายเพ่วันชาติ !!!
หมดคำพูดกับลูกคนเล็ก :z3:
กระหน่ำบวกและเป็ดให้เดล
เอาแบบหล่อๆ รวยๆ แล้วก็จับมือเดลไปตลอดชีวิตเลยนะ

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 14 หน้า 16 (010756)
เริ่มหัวข้อโดย: why yyy ที่ 02-07-2013 10:40:58

เอาตัวเองให้รอดขึ้นจากน้ำให้ได้นะวันชาติ แค่อย่าหนีปัญหาก็พอ!!

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 14 หน้า 16 (010756)
เริ่มหัวข้อโดย: aehJTS ที่ 02-07-2013 10:48:56

"คนโลเลไม่แน่นอนแบบนี้ ไม่ต้องเป็นคนรักหรอก ให้เป็นเพื่อนยังมีแต่เรื่องหนักใจ" o13

 :pig4: คะ

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 14 หน้า 16 (010756)
เริ่มหัวข้อโดย: love2y ที่ 02-07-2013 10:55:43

เออนะ สงสารเดลเบาเบา แล้วก็เริ่มสงสารโรจน์ >_<"

ขอ 3P เลยละกัน 5555+

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 14 หน้า 16 (010756)
เริ่มหัวข้อโดย: sukie_moo ที่ 02-07-2013 11:22:43

โห แม่เล่นดักทางกันงี้เลย พี่ตาลจะทำไงหนอ
 
เดลน่าสงสารเหอะ แต่ก็เห็นใจวันชาติ แผลยังใหม่ แต่ก็ชัดเจนเด็ดขาดมาก

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 14 หน้า 16 (020756)
เริ่มหัวข้อโดย: jiki ที่ 02-07-2013 11:29:59

วันชาติคิดอะไรน่ะ ไม่เข้าใจ

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 14 หน้า 16 (020756)
เริ่มหัวข้อโดย: TIKA_n ที่ 02-07-2013 12:35:49

อ่านแล้วรู้สึกว่าพี่วันชาติ รู้สึกอะไรบ้างมั้ย ที่ตอนก่อน ๆ เที่ยวไปชี้แนะพี่ตาลควรอย่างนั้น อย่างนี้ให้ชัดเจนกับเรื่องฟางและบุ๋ม
แต่สรุป ยังไม่มีปัญญาจัดการเรื่องของตัวเอง ซ้ำยังทำให้มีคนต้องเจ็บเพิ่มขึ้นไปอีก กับความโลเลของตัวเอง
ดีที่เดล ไม่ได้นิสัยแบบฟาง ให้ดู ๆ กันไปก่อน มันจะยิ่งเจ็บมากกว่าเดิมน่ะสิ ดีแล้ว ที่ยังไม่ได้ถลำลึกให้ใจพี่วันชาติไปมากกว่านี้
เดลเด็ดขาดดีมาก ตัดได้ก็ตัดไปเลย ในเมื่ออยู่กับเราแต่พร้อมจะไปหาอีกคนได้ตลอดเวลา ก็ปล่อยคนแบบนี้ไปเหอะ
ชอบคำพูดของพี่ตาล ถ้ายังเลิกนิสัยแบบนี้ไม่ได้ ก็อย่าลากใครให้ต้องมาเจ็บปวดกับตัวเองอีกเลย
เฮ้อ เหนื่อยใจจริงแฮะ  :เฮ้อ:

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 14 หน้า 16 (020756)
เริ่มหัวข้อโดย: Zinub ที่ 02-07-2013 13:03:56

ตอนนี้ให้ความรู้สึกสงสารทั้งเดล ฟาง โรจน์เลยอ่ะ
จากที่แม่พูดอุปสรรคใหญ่ของพี่ตาลกับน้องฟางคือแม่นี่เอง
พี่วันชาติรอดตัวไปเพราะอยู่ในไร่ในสวน
แต่พี่ตาลหน้าที่การงานอยู่ในสังคมใหญ่
โอ๊ย!! :serius2:...แล้วไงต่อเนี่ยย~~

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 14 หน้า 16 (020756)
เริ่มหัวข้อโดย: from_mars ที่ 02-07-2013 14:19:59

เออ แบบนั้นจริงๆ เนอะ
ช่วยคนอื่นไปทั่ว เอาตัวไม่รอด น่าสงสารคนข้างๆ นะเธอ

รออ่านต่อจ้า

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 14 หน้า 16 (020756)
เริ่มหัวข้อโดย: Wordslinger ที่ 02-07-2013 15:36:34

พูดอย่างไม่อ้อมค้อมเลยนะคะคุณไจฟ์น้องที ตอนนี้เป็นตอนที่อ่านแล้วรู้สึกลื่นไหลมากที่สุดตั้งแต่อ่านตอนที่ ๑ มา มันเหมือนมีความแน่ชัดในทิศทางของเนื้อเรื่อง แต่บางทีไอ้ความรู้สึกลังเลเมื่ออ่าน อาจจะเป็น reflection ของความรู้สึกของตาลาไตก็เป็นได้ ดังนั้นเมื่อเป็นตอนที่กล่าวถึงความรู้สึกของวันชาติ มันจึงได้มีทิศทางที่แน่นอน เพราะลักษณะนิสัยของวันชาติด้วยล่ะ ส่วนรักของตาลาไตและฟาง คิดว่ายังเหลือหนทางอีกยาวไกลกว่าจะกลายเป็นเหมือนตอนพิเศษที่น่ารักตอนก่อนหน้านี้ ไหนจะเรื่องลักษณะนิสัยฟางบ้าง ไหนจะการค้านหัวชนฝาเรื่องรักร่วมเพศของแม่ใหญ่ด้วยอีกคน ทำให้ดูเหมือนว่ามีป่าหนามแหลมอยู่เบื้องหน้าของฟางและตาลาไล ขึ้นอยู่กับสองคนแล้วละว่าจะยอมรับความรู้สึกของตนเมื่อไร และพร้อมจะเตรียมมีด พร้า ขวาน ไว้จัดการหนามรวกเหล่านั้นให้เป็นทางลาดโล่งเตียนหรือไม่

ขอบคุณคุณไจฟ์กับน้องทีค่ะ  :กอด1:

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 14 หน้า 16 (020756)
เริ่มหัวข้อโดย: mystery Y ที่ 02-07-2013 16:24:03

เออนะ จัดการเรื่องคนอื่นนั่นนี่ได้ แต่เรื่องตัวเองกลับเอาตัวไม่รอด..

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 14 หน้า 16 (020756)
เริ่มหัวข้อโดย: tuek ที่ 02-07-2013 16:25:35

วันชาติมันจะคบกับเดลต่อไปไหมเนี่ย

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 14 หน้า 16 (020756)
เริ่มหัวข้อโดย: CarToonMiZa ที่ 02-07-2013 16:30:53

เหนื่อยหัวใจ :katai5:

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 14 หน้า 16 (020756)
เริ่มหัวข้อโดย: kyoya11 ที่ 02-07-2013 18:12:48

อะไรว้า วันชาติ อะไรเนี่ย :m31:

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 14 หน้า 16 (020756)
เริ่มหัวข้อโดย: yaninjinna ที่ 02-07-2013 20:11:31

อ่าาาาาาา อยากโดดถีบขาคู่ใส่วันชาติ 3 ทีซ้อน

ถูกแล้ว เดลเอ้ย "คนโลเลไม่แน่นอนแบบนี้ ไม่ต้องเป็นคนรักหรอก ให้เป็นเพื่อนยังมีแต่เรื่องหนักใจ”

เฮ้อออ เพลีย

บวกเป็ดพร้อมรอตอนต่อไป :mew1:

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 14 หน้า 16 (020756)
เริ่มหัวข้อโดย: Aoya ที่ 02-07-2013 20:35:25

โธ่เอ๋ย พี่วันชาติ  :เฮ้อ:
ก็สงสารอยู่หรอกนะ แต่ตอนนี้เป็นห่วงทางเดลกับฟางมากกว่า
กลัวว่าเดลจะใช้โอกาสนี้ทำคะแนนกับฟางน่ะสิ ยิ่งฟางได้ยินที่แม่ใหญ่พูดเรื่องพี่ตาลด้วยแล้ว
เวลาแบบนี้แหละที่คนเรากำลังอ่อนแอ ใครอยู่ข้างๆ ก็จะโอนเอนไปหาเขาเหมือนไม้เลื้อยหาหลัก

จะมีเรื่องยุ่งๆ ตามมาอีกมั้ยเนี่ย  :katai1:

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 14 หน้า 16 (020756)
เริ่มหัวข้อโดย: cinquain ที่ 02-07-2013 20:46:11

ไหงมันยุ่งเป็นยุงตีกันอย่างนี้ล่ะคะ
น้องทีบอกตัวจริงเขามาในตอนนี้ ก็แสดงว่าวันชาติ
กับครูโรจน์ได้คืนดีกันแน่ (ใช่ไหมเอ่ย :hao4:)
เดลพูดตอนท้ายก็เหมือนรู้ตัวด้วย ถึงแม้จะไม่อะไรกับเขา
แต่ลึกๆคงจะเจ็บเหมือนกันนะเนี่ย

ในชีวิตจริงคนที่ชอบยุ่งเรื่องของชาวบ้านแต่เรื่องของตัวเอง
กลับยุ่งยิ่งกว่ามีอยู่มากมาย แล้วแต่ว่าใครจะแก้ไข/ แก้ปัญหา
ได้ดีกว่ากันเท่านั้นเอง

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 14 หน้า 16 (020756)
เริ่มหัวข้อโดย: PAAPAENG~ ที่ 02-07-2013 23:15:50

งานเข้าพี่วันชาติ!
แต่ขอสมน้ำหน้านะ ไม่สงสารหรอก
ชิ!

หนักใจเรื่องฟาง
ยังไม่ทันไรแม่ก็ประกาศชัดซะขนาดนั้นแล้ว
ขอถอนหายใจยี่สิบรอบไว้รอเลย Orz

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 14 หน้า 16 (020756)
เริ่มหัวข้อโดย: uknowvry ที่ 03-07-2013 00:12:28

วันชาตินี่ สุดท้ายแดกแห้ว

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 14 หน้า 16 (020756)
เริ่มหัวข้อโดย: uknowvry ที่ 03-07-2013 00:12:50

วันชาตินี่ สุดท้ายแดกแห้ว

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 14 หน้า 16 (020756)
เริ่มหัวข้อโดย: toshika ที่ 03-07-2013 02:34:01

สงสารเดล อ่ะ วันชาติยังแคร์ครูโรจน์อยู่เลย

แต่ที่หนักหนามากกว่าคือ แม่ใหญ่รับไม่ได้ถ้าพี่ตาลจะเป็นแบบนี้อีกคน

เอาแล้วไง ปัญหามาเยีอนแล้วน้องฟาง สู้ๆนะ

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 14 หน้า 16 (020756)
เริ่มหัวข้อโดย: fangkao ที่ 03-07-2013 05:07:08

เง้อไม่อยากคิดตอนต่อไปเลย เข้มข้นขึ้นแน่ๆ ตอนนี้ไม่เดาแล้ว รออ่านอย่างเดียวจร้า เดาไม่เคยถูกเลย :mew5:

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 14 หน้า 16 (020756)
เริ่มหัวข้อโดย: skynotebook ที่ 03-07-2013 09:52:27

เอาแล้วไง งานเข้าวันชาติเต็มๆเลย ทีนี้จะเอาไงละเนี่ย
แล้วแบบนี้พี่ตาลกะฟางก็งานเข้าด้วยอะดิ
คิดแล้วปวดหัวแทนเลย

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 14 หน้า 16 (020756)
เริ่มหัวข้อโดย: =นีรนาคา= ที่ 03-07-2013 09:59:05

แอบสงสารเดลจัง ตอนวันชาติปล่อยมืออ่านแล้วเจ็บแทนเลย
เฮ้อออ เครียดๆๆๆๆ :เฮ้อ:

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 14 หน้า 16 (020756)
เริ่มหัวข้อโดย: Gokusan ที่ 03-07-2013 10:04:06

เห็นด้วยกับเดล...
การกระทำสำคัญกว่า...ยิ่งโลเลยิ่งแย่
ถ้ายังไม่แน่ใจ...ต่อให้บอกว่าตัดใจจบก็ยังไม่มีใครเชื่อได้
เมื่อเลือกแล้วควรแสดงออกให้ชัด...ไม่ใช่แสดงออกแล้วขัดกับคำพูด

ตาลกะฟางเลยโดนสอบปากคำจากแม่ใหญ่แทน
แต่บางคำพูดที่แม่บอก อาจทำให้หมี่ตัดใจได้นะ...ก็แม่ไม่เห็นด้วยอ่ะ

เป็นเรื่องที่ต้องแสดงให้ที่บ้านเห็นว่า เรามีความสุขที่จะมีคนนี้มากกว่าคนอื่น ^^V

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 14 หน้า 16 (020756)
เริ่มหัวข้อโดย: iforgive ที่ 03-07-2013 11:23:44

ผู้ชายบ้านนี้  เอาทำพันธุ์ไม่ได้ซักคน  ช่างซับซ้อนจริง ๆ

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 14 หน้า 16 (020756)
เริ่มหัวข้อโดย: fangkao ที่ 04-07-2013 01:52:48

แอบมาดันจร้า :3123:

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 14 หน้า 16 (020756)
เริ่มหัวข้อโดย: @PurPle SuN@ ที่ 04-07-2013 02:48:57

ชอบไอ้ประโยคสุดท้ายเนี่ย "...คนโลเลไม่แน่นอนแบบนี้ ไม่ต้องเป็นคนรักหรอก ให้เป็นเพื่อนยังมีแต่เรื่องหนักใจ"

จริงที่สุด ให้เดลมันตัดใจซะวันนี้ ก่่อนจะลึกซึ้งไปมากกว่านี้แล้วจะเจ็บหนัก

ว่าแต่คู่หลักที่กำลังเริ่มโตนั่นน่ะ แม่ออกตัวซะขนาดนี้ ฟางมันจะกล้าไปต่อเร้อออ

หัวข้อ: "Yes,I love him" ตอนที่ 15 หน้า 18 (040756)
เริ่มหัวข้อโดย: MyTeaMeJive ที่ 04-07-2013 07:46:13

ตอนที่ 15 

ย้ำกันอีกครั้ง ว่าสิ่งที่บอกกับพี่ชายไปเมื่อวานนี้ คือสิ่งที่ตรงกับใจที่สุดแล้ว เพราะนายวันชาติมองไม่เห็นว่าจะมีใครอยู่เคียงข้างในอนาคต คืออยากมีคนรักน่ะใช่ แต่ไม่อยากผูกพัน ไม่อยากต้องรับผิดชอบชีวิตใคร ถึงได้พาเรื่องออกนอกทางจนถึงขนาดนี้

....นี่ไม่มีใครรู้เลยหรือไง ว่าไอ้ประโยคที่ว่า "ฝากชีวิตไว้ในมือพี่" น่ะมันน่ากลัวขนาดไหน....

“ฉันจะทำให้พี่กับฟางเดือดร้อนมั้ย”
ถึงจะเหลวไหลยังไง ก็ยังเป็นห่วงพี่ชายอยู่ดี

...เพราะชีวิตเขาไม่ได้อยู่ในมือกู แต่ถ้าเขาสุขสบาย กูก็จะสบายไปด้วย....
 
...และที่ต้องย้ำนักย้ำหนากับตัวเอง ก็คือ เรื่องฟางน่ะ มีแต่กูที่เพ้อเจ้อไปคนเดียว..เดลมันอาจสงสัย ก็อย่าให้มันแน่ใจ อย่าให้ใครรู้...

พี่ชายส่ายหน้า ยิ้มที่มุมปาก “ห่วงตัวมึงเถอะ เพราะกูน่ะพิจารณาแค่ใจกูกับฟาง แต่มึงน่ะพาคนเข้ามาเกี่ยวข้องหลายคน แต่ละคนเขาก็ลูกมีพ่อมีแม่ เจ็บเป็น โกรธก็เป็นเหมือนกัน”
วันชาติหันไปมองคนที่กำลังช่วยแม่ทำงานอยู่ที่ลานบ้าน
ตั้งแต่เมื่อคืนที่คุยกับแม่ จนถึงเช้านี้ที่เดลมาพร้อมกับฟาง หนุ่มเหนือคนนี้ยังไม่ยอมพูดด้วยสักคำ
“ที่พี่ถามฉันเมื่อคืน ว่าฉันเห็นใครในอนาคต จนถึงตอนนี้ฉันก็ยังไม่รู้ แต่ที่รู้ก็คือไอ้เด็กเวรนี่เวลามันเงียบแล้วน่ากลัวกว่าเวลามันจะเอาไม้ฟาดกบาลฉัน”
พี่ชายพูดอย่างระมัดระวังที่จะไม่เข้าไปยุ่งเรื่องส่วนตัวของน้องชายมากนัก
“เดลทำให้มึงอยากเป็นคนดีหรือเปล่า”
วันชาติพูดอย่างแน่ใจ “คนที่ทำให้ฉันอยากเป็นคนดี คือพี่ ไม่ใช่มัน ฉันเห็นพี่ซวยแล้วซวยอีก แต่พี่ยังมีไอ้ฟางอยู่ด้วยเสมอ ฉันก็คิดว่าเออ นี่แหละคือสิ่งที่ฉันต้องการ คือพี่อาจจะต้องการเวลาให้แน่ใจอะไรของพี่น่ะนะ แต่สำหรับคนนอกอย่างฉัน ฉันกลับมาคิดว่า เพราะพี่เป็นคนดี ถ้าวันหนึ่งฉันต้องเจออะไรแบบพี่ ฉันจะเหลือใครบ้าง โรจน์เขาคงไม่อยู่กับฉันแน่ เพราะเขามีคนนั้น ถึงเมื่อคืน เขาจะมาบอกว่า เขาเลิกกับทางนั้นแล้วก็เหอะ”

“ตอนนี้โรจน์ไม่มีใครแล้ว และมึงก็ตัดเขาไม่ขาด มึงจะปล่อยเดลไปได้มั้ย”

คำตอบของวันชาติคือความเงียบ
พี่ชายกอดไหล่กว้างโยกเบา ๆ “อย่าเอาอารมณ์เป็นตัวตั้ง มึงมีประสบการณ์เรื่องนี้มากกว่ากู มึงรู้ดี ว่าถ้าใช้อารมณ์มึงจะมีแค่คนในคืนนี้ แต่ไม่ใช่ในวันที่มึงอายุ 60 ปี”

วันชาติถอนหายใจหนัก ๆ “ท่าทางฉันคงต้องแก่ตายคาไร่นี่ไปคนเดียวแน่ ๆ”
“มึงก็เป็นเสียอย่างนี้ เขาว่า ความรักนี่มันยากก็ตรงที่ ยิ่งวิ่งตามมันก็ยิ่งวิ่งหนี อยู่เฉย ๆดีกว่า”
“พี่ก็พูดได้สิ พี่มันหล่อเลือกได้นี่หว่า”
......พี่อยู่เฉย ๆไอ้คนดีนั่นก็ยกให้พี่ทั้งตัวและหัวใจ......
“กูเลือกที่ไหน” พี่ชายปาดเหม่งน้องชายไปที
“แหม เปรียบเทียบหรอก” น้องชายแก้ไข
“มันเป็นเรื่องในใจมึง ที่กูไม่อยากเข้าไปยุ่งเกี่ยว เพราะกูรู้นิสัยมึงดี แต่มึงลองทบทวนดูให้ดี มึงไปหาใครต่อใครหลายคนไม่ได้นาน ครั้ง 2 ครั้งมึงก็ห่าง อ้างเหตุผลสารพัด แต่กับโรจน์ทั้งที่เขามีคนอื่นอยู่ มึงก็ยังยอม ทั้งพยายามเก็บเป็นความลับ ส่วนเดลทั้งที่รู้ว่าเขาไม่ได้สนใจมึง มึงก็ยังไปวุ่นวายกับเขา แล้วก็ไปบอกเลิกโรจน์” พี่ชายพูดเรื่อยๆ “คนอื่นอาจมองว่า มึงตัดใจจากโรจน์เพราะวันนี้มึงมีเดล แต่จากที่กูเห็นเองเมื่อคืน จากที่เดลบอกกับกูและแม่ใหญ่ มันเป็นอีกเรื่อง กูอยากให้มึงคิดดูว่า ระหว่างโรจน์กับเดล ใครคือคนที่มึงไม่อยากทำให้เขาเสียใจ”
“แล้วพี่ล่ะ ระหว่างพี่บุ๋มกับฟาง ใครคือคนที่พี่ไม่อยากให้เสียใจ” น้องชายย้อนถาม
“บุ๋ม” ตาลาไตตอบทันที
น้องชายท้วงทันที  “แล้วไอ้ฟางล่ะ”
“กูกำลังคิดอยู่ไง”
“ไม่ยุติธรรมสำหรับมันเลย ต่อให้ตอนนี้พี่บุ๋มตายไปแล้วก็เหอะ”
“มันซับซ้อนกว่านั้น เพราะที่ผ่านมา บุ๋มบอกกับกูตลอดเวลาว่าต้องเป็นฟาง พอวันนี้ไม่มีบุ๋ม กูถึงต้องดูให้ดี ว่า ที่กูสนใจมันมาก แคร์มันมาก เพราะกูทำตามที่บุ๋มพูดหรือเปล่า”

น้องชายหัวเราะหึหึ ในลำคอ
....พี่บุ๋มอะไร ตัวเองน่ะแหละที่เห็นมันเป็นคนสำคัญมาตลอด แต่ที่เป็นอย่างนี้ ก็เพราะพี่ชายไม่ยอมรับที่ตัวเองชอบเด็กผู้ชายที่เห็นมันมาตั้งแต่มันเกิดต่างหาก....
.....เรื่องของเขารู้แจ้งมองทะลุ แต่เรื่องตัวเอง จะไปทางไหนยังไม่รู้เลย คุยกับพี่ชายก็อย่างที่รู้กัน เขาไม่ตัดสินใจแทนใครอยู่แล้ว ก็โต ๆ กันแล้วนี่หว่าคิดเองได้ ....
.....สมองของกูคิดว่าใครสำคัญ หัวใจกูอยู่ที่คนไหน....ไม่รู้จริง ๆ..
.....หรือที่จริง กูแค่อยากมีใครสักคน
....แต่ไม่มีใครสักคนที่รักกูจริง และกูเอง..ที่เป็นคนที่ไม่ได้รักใครเลย....   
...ลองโยนระเบิดใส่บ้านพี่ชายสักทีดีมั้ย...
...ก่อนจะโยนระเบิด สารภาพกันตามตรงเลยว่า ทุกสิ่งทุกอย่างที่เกี่ยวกับฟางมันค่อยจางลงไปเรื่อย ๆ ตั้งแต่ตอนที่เจอกับโรจน์ที่ห้างสรรพสินค้าในเมือง... จนกระทั่งพี่ชายตั้งคำถามระหว่างโรจน์กับเดล ...ภาพในสมองของกูมันก็ค่อย ๆชัดขึ้นมา
....เออ เพราะกูก็เป็นคนอย่างนี้แหละ...ถึงได้ก่อเรื่องยุ่ง ในเวลาที่ไม่ควรจะมีเรื่องยุ่งนี่ไง...

“ถ้าเกิด...คนที่ฉันชอบเป็นไอ้ฟางล่ะ พี่จะว่าไง”
...สีหน้าแบบนั้นเรียกว่าอึ้งได้หรือเปล่านะ รู้แต่ว่าพี่ชายเงียบ และเงียบ...
...กูนี่มันปากหมาอย่างที่เด็กเวรมันพูดจริง ๆ...
...นาทีนี้กูเหลือแค่เดล กับโรจน์ไม่ใช่หรือไง แล้วทำไมถึงไปพูดชื่อนั้นขึ้นมาอีกล่ะ...

“ฉันแค่พูดเล่น ๆ น่ะ ก็พี่บอกเองว่า ยังไม่รู้ว่า ชอบมันเองหรือเพราะพี่บุ๋มชี้นำ”
พี่ชายพยักหน้าพลางพูดหนัก ๆ “ใช่ ตอนนี้กูยังไม่รู้ เพราะฉะนั้นเรื่องของมึงกับฟาง ก็ต้องแล้วแต่ฟาง แต่ถ้าเมื่อไหร่ที่กูแน่ใจ ว่าทั้งหมดเพราะใจกูเอง ถึงมึงจะเป็นน้องชาย กูก็ไม่มีวันปล่อยฟางให้มึง”

วันชาติผ่อนลมหายใจ เปลี่ยนเรื่องก่อนที่จะโดนพี่ชายจับหักคอ
“น่า ฉันรู้หรอกน่าว่าควรทำยังไง” ไหน ๆ ก็ไหน ๆแล้วนะ “เมื่อคืนนี้ ถึงแม่จะยอมตามน้ำเรื่องที่ฉันจะคบกับผู้ชายเหมือนกัน แต่สำหรับพี่ ฉันว่ายาก ท่าทางแม่ยังอยากให้พี่มีเมีย มีลูกอยู่ดี”
“กูรู้” พี่ชายพูดเสียงหนัก ๆ “กูถึงเตือนตัวเองอยู่เสมอ ความรักมันเป็นอารมณ์ เป็นเรื่องของหัวใจก็จริง แต่ถ้าทำให้ทุกคนต้องเป็นทุกข์...”
“เฮ้ยยยยยย” น้องชายร้องเสียงดังจนคนที่กำลังช่วยแม่ทำงานอยู่หันมามอง “มันจะเป็นเหตุเป็นผลอะไรกันนักหนา”
....เหตุผลเยอะอย่างนี้นี่เอง ผ่านไปเป็นปี ๆ เรื่องของฟางมันถึงได้ไม่คืบหน้าไปไหนเลย...
....หรือที่ผ่านมา เขามีความหวังดีกับฟางเป็นตัวตั้ง แล้วมาเจอกับพี่บุ๋ม คบกันเพราะอยากมีครอบครัวอย่างที่เขาบอก แต่พี่บุ๋มนอกจากจะไม่ยอมแต่งงานด้วย ยังพูดอยู่เรื่อย ๆว่า พี่ตาลชอบฟาง ดีเอ็นเอดื้อรั้นมันก็เลยเข้ามาบดบังความรู้สึกที่แท้จริง...
....เออ...มันก็คิดได้ว่า เสี้ยวหนึ่งในสมองของพี่ชายคือความเกลียดตัวเอง ที่คบพี่บุ๋มเพื่อหนีตัวเอง.....
วันชาติตบหน้าผากตัวเองไปที
เริ่มเข้าใจความคิดของพี่ชายอย่างเลือนราง
....ปัญหาของเขาคล้ายของกู
.....แต่เขาพยายามทำให้มันชัดเจน ทำทุกอย่างดว้ยความแน่ใจ
.....ส่วนกูทำอะไร กูยังคงสร้างแต่ปัญหา....แต่ก็กูกำลังพยายามอยู่นะ พยายามอยู่....

....ตลอดชีวิตที่ผ่านมา กูเคยฟังเสียงใครที่ไหน มีแต่ตามใจตัวกูเองมาตลอด พอมาให้คิดตอนนี้ กูถึงได้มึนงงไปแปดตลบอยู่นี่ไง...

“พี่อยู่กรุงเทพ ฯ ไม่ได้เป็นคนที่ต้องเจอกับแม่ หรือต้องฟังเสียงชาวบ้านนินทา จะพิจารณาอะไรเยอะแยะ”

“ไม่ได้หรอก เราไม่ได้อยู่ตัวคนเดียวในโลกนี่หว่า”
“ได้สิ นั่นคือความสุขของพี่ คนที่จะอยู่กับพี่ในวันที่พี่อายุ 60 ปีไง” น้องชายบ่นแล้วส่ายหน้า “พี่น่ะคิดแบบพี่ชายคนโต ใช้ชีวิตอยู่ในกรอบมากไปปะ พี่ไม่ได้อยู่โรงเรียนนายร้อยแล้วนะ พี่มันโฮโมมือใหม่นี่หว่า”
พี่ชายหมั่นไส้ หันมาปาดเหม่งน้องชายอีกที “กูแค่ไม่อยากทำให้ใครเสียใจ เพราะความไม่แน่ใจของกูต่างหาก เกิดวันหนึ่ง กูรู้ตัวว่า.....”
“ชอบผู้หญิง ทั้งที่คบกับฟางอยู่”
พี่ชายถอนหายใจหนัก ๆ “นั่นล่ะ”
“พี่เป็นคนอย่างนั้นเหรอ” น้องชายพูดพลางจ้องหน้า
....ปล่อยให้เขาคิดเอง
....เรื่องของกู เขายังให้กูคิดเอง แล้วกูจะไปชี้นำเขาทำไมนักหนา ...กูจะไปเดินตามรอยพี่บุ๋มทำไม
.....อาจมีหลายเรื่องที่กูไม่แน่ใจ แต่ที่กูแน่ใจ พี่ชายไม่ใช่คนโลเล
.....ที่เป็นอย่างนี้ เพราะที่ผ่านมาพี่บุ๋มพูดไว้เยอะแยะ พูดในสิ่งที่พี่ชายไม่เคยฟัง แล้วก็ทะเลาะกันตลอด พอมาตอนนี้พี่บุ๋มตาย พี่ชายถึงได้กลับมาทบทวนเรื่องที่พี่บุ๋มพูด แล้วก็ฝังตัวเองลงไปในคำพูดพวกนั้น อาการเดียวกันกับการฝังตัวเองลงไปในคำถามเรื่องที่ทำให้ต้องออกจากงาน....
...เขาเป็นแบบนี้ ถ้าคิดอะไรไม่ตก เขาจะฝังตัวเองจมลึกลงไปในเรื่องนั้น...

หมี่ ฝุ่น กับฝ้าย ขี่จักรยานตามกันมา ท้ายรถมีของแห้งและผักที่จะให้ตาลาไตเอากลับไปกรุงเทพ ฯ
แม่ใหญ่จัดของลงตะกร้า ขณะที่ฟางทำกับข้าวมื้อเที่ยงเสร็จก็เรียกทุกคนมากินข้าวพร้อมหน้า
ฟางตักข้าวราดน้ำพริกผัก แยกไปนั่งกินกับน้องชายน้องสาวที่ขั้นบันได
“แล้วพี่จะกลับมาอีกเมื่อไหร่” ฝ้ายถาม
“ปิดเทอม”
“ฉันอยากได้ดินสอกับสมุดสวย ๆ เที่ยวหน้าพี่กลับมาบ้านซื้อมาฝากฉันนะ”
พอได้ยินฝ้ายสั่งซื้อของ หมี่ก็ร้องว่าอยากได้บ้าง ฝุ่นที่ปกติไม่ค่อยมีอาการอยากได้ก็พลอยอยากได้เหมือนกัน
“เออ แล้วจะซื้อมาฝาก” ฟางบอก

ก่อนจะขึ้นรถ พ่อใหญ่ก็คุยเบา ๆ กับตาลาไต “เที่ยวนี้หมี่ไม่ค่อยตามมึงสักเท่าไหร่ คงเพราะมันเข้ากับฝุ่นกับฝ้ายได้ดีขึ้น”
“คงเพราะมันเป็นวัยรุ่นด้วยน่ะแหละ ช่วงนี้ติดเพื่อน พ่อเหนื่อยหน่อยนะ”
“ติดเพื่อนแล้วพากันทำงานแบบนี้กูไม่กลัว กลัวแต่จะติดยาหรือพากันขี่รถออกไปข้างนอกนั่นมากกว่า” 
“แล้ว มันพูดถึงพ่อมันบ้างหรือเปล่า”
ตาลาไตถามถึงพ่อที่แท้จริงของหมี่ ที่เสียชีวิตไปหลายปีแล้ว
“ไม่หรอก แต่เมื่อวันครบรอบวันตายของเขา กูพามันไปทำสังฆทานที่วัดนะ มันก็ยังย้ำอยู่ว่า มันจะไม่มีวันเดินทางเดียวกับพ่อมัน เพราะมันสัญญากับมึงไว้”
พ่อใหญ่ถามต่อ “มึงเอง เมื่อตัดสินใจที่จะเลิกเป็นตำรวจทั้งที่มึงใฝ่ฝันมาตลอด พยายามจนเข้าโรงเรียนนายร้อยได้ พ่อก็เข้าใจเหตุผล แต่อย่าลืมว่าเราไม่ได้เป็นหมาจนตรอก ยังไงมึงก็ยังมีพ่อมีแม่ มีไอ้วันชาติอยู่ที่นี่”
ตาลาไตพูดยิ้ม ๆ “พ่อพูดอย่างกับฉันจะฆ่าตัวตาย”
“กูก็พูดเผื่อไว้ เพราะเรื่องร้าย ๆมันเกิดขึ้นติด ๆกันแบบนี้ แล้วถ้าต้องกลับไปอยู่คนเดียว มึงอาจทำอะไรลงไปก็ได้”
“ฉันไม่คิดสั้นหรอก”
“เออ ดีแล้ว กูน่ะเห็นมึงแล้วนึกถึงดาบเกียรติที่แกฆ่าตัวตายหลังจากที่เกษียณออกมาได้ไม่ถึงปี” พ่อพูดถึงตำรวจอาวุโส ในละแวกบ้าน
“เขาก็มีเหตุผลของเขา”
“เหตุผลยังไง ก็ต้องไม่ยอมแพ้ด้วยการฆ่าตัวตาย” พ่อพูดเน้นเสียง
ตาลาไตมองพ่ออย่างเข้าใจ แล้วไหว้ลาพ่อกับแม่

ฟางนั่งที่นั่งข้างคนขับ หันกลับไปมองเดลเป็นระยะ แต่เดลกลับมองออกไปนอกหน้าต่างเกือบตลอดทาง ภายในรถเงียบจนกระทั่งฟางหันกลับไปเห็นว่าเดลหลับไปแล้ว
“วันนี้จะกลับไปนอนหอ หรือจะกลับบ้าน” ตาลาไตถามเพราะวันนี้เป็นวันอาทิตย์ ที่ส่วนใหญ่แล้วฟางจะกลับไปหอ หลังจากที่ทำงานบ้านเสร็จ
“หอครับ”
“งั้นเดี๋ยวพี่ไปส่งที่หอเลยแล้วกัน”
ฟางขอบคุณด้วยเสียงที่จมอยู่ในคอ “พี่ครับ เรื่องที่ฉันพูดน่ะ พี่ลืมมันไปก็ได้นะครับ”
ตาลาไตเข้าใจคำพูดของฟาง แต่ก็อดไม่ได้ที่จะอมยิ้ม “ทำไมล่ะ”
“พี่มีเรื่องเยอะแยะ แต่ฉันกลับพูดมันไปโดยที่ไม่ได้ดูกาละเทศะ ฉันเอ่อ....”
“พูดว่าอะไร”
“ก็...ที่พูดว่า....” ฟางเหลือบตามองคนที่กำลังขับรถ จากฝั่งที่ฟางอยู่ เห็นเพียงสีหน้านิ่ง ๆ เหมือนเคย “ก็ที่บอกว่า ฉันชอบพี่”
ฟางพูดคำว่าชอบอีกครั้ง ด้วยใบหน้าที่ร้อนผ่าว
“คือ ฉันรู้ว่าพี่ใจดีกับฉัน แต่พี่ชอบผู้หญิง แล้วฉันพูดไปอย่างนั้นก็กังวลว่าพี่จะเกลียดฉันมั้ย”
ตาลาไตคิดตาม
....ไม่ได้รู้สึกเกลียดเลยสักนิด หรือ เพราะเป็นคนนิ่ง ๆ เกินไป ทำให้ฟางคิดว่าเกลียด...
“คือเรื่องของพี่เอง ของพี่วันชาติมันก็ยุ่งมากอยู่แล้ว ฉันยังพูดเหมือนบังคับให้พี่ชอบฉันเสียอีก”
“เหรอ”
คงเพราะคำขานรับมันยังคงสั้นและห้วนเกินไป ทำให้ฟางก้มหน้ามองมือตัวเอง
“ฉันขอโทษ”
“ขอโทษเรื่องอะไรล่ะ”
“ก็ขอโทษที่..บอกว่าชอบพี่ไง”

การที่ฟางเป็นคนใจเย็น ส่วนตาลาไตก็ถามเหมือนไม่ได้ฟังว่าอีกฝ่ายพูดอะไร ดีที่รู้จักกันมานาน ก็ทำให้พอจะรู้ว่า เขาเป็นคนอย่างนี้ แต่เดลที่นั่งฟังอยู่ที่เบาะหลัง ไม่ได้รู้จักตาลาไตมากพอที่จะรู้ว่า นี่เป็นบทสนทนาตามปกติ ก็เลยรู้สึกขัดใจ

“พี่ตาลชอบฟางหรือเปล่า”
ฟางหันมามองหน้าเพื่อนทันที “อ้าว ไม่ได้หลับเหรอ”
“รถคันเท่านี้ คุยกันยังไงก็ได้ยิน” เดลเถียงเพื่อน แล้วขยับตัวหันมาหาตาลาไต “ไง พี่ชอบมันหรือเปล่า”
ตาลาไตไม่ตอบคำถาม เพียงยกยิ้มมุมปาก แล้วเอื้อมมือไปจับศีรษะของฟางโยกเบา ๆ
เดลส่งเสียงในลำคอ แล้วเอนพิงพนัก
บทสนทนาสั้น ๆ ของ 3 คนมีแค่นั้นจนถึงหอพัก

จนกระทั่งถือกระเป๋าเข้ามาในหอ ฟางถึงได้พูดกับเพื่อน “ทำไมมึงถามพี่ตาลแบบนั้นล่ะ”
“แล้วทำไมจะถามไม่ได้ ก็แค่พูดให้มันตรงกับใจ ยากตรงไหน”
“ที่กูเก็บไว้ในใจมาตลอด ก็เพราะกูไม่อยากให้เขาเกลียดกู แล้วเขาเองก็มีเรื่องที่ต้องคิดมากกว่าวัยรุ่นแบบเราด้วย”
“เรื่องที่เขาคิดน่ะ มันไม่สาหัสเท่าที่พ่อแม่เขายกให้เขาให้เป็นพี่คนโตผู้สมบูรณ์แบบนั่นหรอก”
ฟางพยักหน้า “มึงดูออกด้วยเหรอ”
“ดูออกสิ จะยุคไหนสมัยไหน บ้านนอกหรือในเมืองก็ไม่ต่างกัน กูยังจำได้ว่า ตอนกูเด็ก ๆ มีพี่ชายข้างบ้านแก่กว่ากูสักปี มันต้องเลี้ยงน้องน้อยด้วยไง วันหนึ่งพ่อมันกลับมาจากทำงาน เห็นมันเล่นขายของอยู่กับน้องน้อย พ่อมันจับตีซะอย่างกับจะฆ่าลูก พวกแม่ ๆ ต้องมาช่วยกันห้าม” เดลออกท่าออกทางสมจริง จนฟางหน้าแหย “ตอนนั้นมันยังไม่ 10 ขวบเลยมั๊ง แล้วที่จริงตอนนั้น มันกำลังเล่นกับน้องไปพร้อม ๆกับเล่นลูกหินกับพวกกูเนี่ยแหละ แต่พ่อมันมา ไม่ฟังอะไรเลย”
“โหยยย แล้วพี่เขาเป็นตุ๊ดหรือเปล่า”
“เปล่า ก็บอกว่า มันต้องเลี้ยงน้อง แล้วน้องมันอยากเล่นขายของ พ่อมันประสาทแดก หรืออาจเก็บกดอะไรมาจากไหนไม่รู้ แต่เราเป็นเด็กไง ก็กลัวกันหัวหดไม่กล้าบอก ดีที่แม่มาห้าม”
“แล้วทำไมมึงไม่ไปเล่นกับน้องน้อยล่ะ”
“ที่จริงกูก็เล่นด้วยนะ แต่จังหวะนั้น มันถึงตาที่กูดีดลูกหินพอดีไง” เดลเล่าแล้วหันมาถาม “บ้านมึงเป็นงี้มั้ย”
ฟางส่ายหน้า “ไม่มีนะ แล้วที่ผ่านมา เรื่องที่พี่วันชาติไปหากะเทยแถวโรงสีอีกอำเภอ ก็เคยได้ยิน แต่เขาไม่พูดแล้วก็ไม่มีใครถาม ถึงหมี่ก็ชอบพูดว่าจะมาอยู่กับพี่ตาล ก็ไม่เคยเห็นพ่อใหญ่ แม่ใหญ่ตีพี่วันชาติ หรือหมี่สักครั้ง”
เดลเกาหน้าผากตัวเอง “คงยอมรับในแบบของเขาเอง เพราะคนหนึ่งเป็นคนเล็ก ส่วนอีกคนก็รับมาเลี้ยง แต่พี่ตาลเขาคนโตไง”
พอมาถึงหน้าห้อง ฟางก็หันมาถาม “มึงอยากพูดอะไรกับกูหรือเปล่า”
หนุ่มเหนือทำหน้าตาไม่รู้ไม่ชี้ “ก็แค่อยากย้ำว่า คบกับกูดีกว่าคบกับคนที่มึงรู้อยู่แก่ใจ ว่าสักวันเขาจะต้องไป”
“แล้วเรื่องพี่วันชาติว่าไง”
“ไม่ว่าไง เพราะมันแค่เอากูมาบังหน้านิสัยแย่ ๆของมัน เชื่อเหอะ พอเรากลับมา ขี้คร้านคืนนี้มันก็จะแล่นไปหาคนนั้น”
ถึงจะรู้ว่าคนนั้นชื่ออะไร แต่มันก็ยากที่จะพูดชื่อของเขาออกมา
“มึงไม่รู้สึกอะไรเลยเหรอ”
“จะให้รู้สึกอะไร กูน่ะรักก็คือรัก กูรักได้ทีละคน แล้วก็ไม่ใช่ว่าสักแต่เป็นผู้ชายหน้าตาดีแล้วเดินผ่านกูจะหลงรักไปเสียทั้งหมด....” เดลหยุดพูดแล้วมองสบตาเพื่อน “มึงเองก็เป็นอย่างนั้นใช่มั้ย”
ฟางตอบช้า ๆ “ทั้งชีวิตที่ผ่านมากูรักคนเพียงคนเดียว แล้วก็ไม่เคยมีเงื่อนไขว่าอยากให้เขาหันมามองกูบ้างอะไรแบบนั้น กูรู้แต่ว่า กูจะเป็นคนดี ไม่ทำให้เขาผิดหวังเท่านั้นเอง”

---------จบตอนที่ 15--------

ตอนปกติมาวันอาทิตย์
ส่วนตอนพิเศษมา วันศุกร์
ขอบคุณทุกความเห็น ขอบคุณทุกอาการ "อิน" เวลาพี่ตาลโดนด่าคนเขียนตอนพิเศษจะมีความสุขมาก
ขอบคุณครับ
ไจฟ์กับที

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 15 หน้า 18 (040756)
เริ่มหัวข้อโดย: KaorPaor ที่ 04-07-2013 08:10:54

มาแล้ว

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 15 หน้า 18 (040756)
เริ่มหัวข้อโดย: --รมยกร-- ที่ 04-07-2013 08:30:51

เท่าทีจำๆได้ คนเขียนเคยบอกว่า เดลไม่ใช่นายเอกใช่ไหม....
แต่ก็ยังยืนยันว่าเราชอบเดล...เพราะคนแบบวันชาติมันต้องคู่กับเดล นี่แหละ ถึงแม้เจ้าตัวจะปากแข็ง แต่อาการที่แสดงออก ทั้งไม่ยอมพูดจา และเงียบขรึมผิดวิสัยของเดล ก็น่าเป็นคำตอบได้ดีว่า แอบมีใจให้วันชาติไม่น้อยนั่นแหละ

เอ...ทำไมเราเบนจุดสนใจไปที่คู่รองหว่า...ก็คู่หลักน่ะ มันชัวร์อยู่แล้ว เพียงแต่รอพ่อคุณยอดชาย ตาลาไลเปิดใจตัวเองเท่านั้น

เอิ่ม...บางทีเราว่าคนเขียนโรคจิตไม่หยอก ที่พระเอกโดนด่าเท่าไหร่ ยิ่งมีความสุข555+++

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 15 หน้า 18 (040756)
เริ่มหัวข้อโดย: maemix ที่ 04-07-2013 08:41:17

อืมมมมมมมมมมมมมมมมมมม
ได้อารมณ์พี่คนโต ที่มีหน้าที่ต้องรับผิดชอบ เป็นความหวังของครอบครัว
ส่วนพี่วันชาติทำตัวได้สมเป็นน้องคนเล็ก
เมื่อไรจะออกจากหมอกสักที อึมครึมจริงๆ
ตั้งตารอตอนพิเศษ อ่านแล้วหายใจโล่งกว่าเยอะ

ขอบคุณไจฟ์กับที กดบวกกดเป็ด เป็นกำลังใจ
 

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 15 หน้า 18 (040756)
เริ่มหัวข้อโดย: uknowvry ที่ 04-07-2013 09:29:37

สงสารคนที่โดนตี.... เด็กๆ มักไม่คิดอะไร มีแต่ผู้ใหญ่ชอบเอากรอบของตัวเองไปครอบไว้

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 15 หน้า 18 (040756)
เริ่มหัวข้อโดย: puppyluv ที่ 04-07-2013 09:31:24

ย้ำกันอีกที...ใช่ ประโยคสุดท้ายจากปากของฟาง
สมเป็นนายเอกของพี่ตาล
ไม่ใช่คนนี้พี่ตาลก็ไม่ใช่พระเอกแล้ว
แต่เค้าชอบเดลลลลลลลลลล 555 :hao7:
(เขี่ยพี่ต่อไปอยู่ในหลุมกับโรจน์ไปเลยปะ)
บวกและเป็ดอยากถึงตอนพิเศษใจจะขาด

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 15 หน้า 18 (040756)
เริ่มหัวข้อโดย: MiSS-U ที่ 04-07-2013 09:49:30

 :เฮ้อ:  ช้าแต่ชัวร์สินะ ไอ้นายพี่ตาล

ฟางก็แสนดีจริงๆ รักมาตลอดก็แค่คนนี้คนเดียวนี่เนอะ

ส่วนเดลกับวันชาติสงสัยจะเป็นแค่คู่จิ้นรึเปล่า

บวกเป็ด

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 15 หน้า 18 (040756)
เริ่มหัวข้อโดย: love2y ที่ 04-07-2013 10:00:12

พรุ่งนี้วันศุกร์!!! แอบหวังว่าตอนพิเศษจะเป็นของวันชาติ แหะๆ

ดูเหมือน 2 พี่น้อง เขายังจัดระเบียบความคิดตัวเองไม่ลงล็อกซะทีเนอะ รอๆๆๆ

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 15 หน้า 18 (040756)
เริ่มหัวข้อโดย: nongrak ที่ 04-07-2013 10:07:57

ตาลคิดเยอะเกินไปเปล่า ชักสงสารฟาง
เดลนี่พูดตรงดีและเข้าใจเรื่องเร็วดี ชอบ
แต่วันชาติเนี่ยยังคิดไม่ตกอีกเหรอ

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 15 หน้า 18 (040756)
เริ่มหัวข้อโดย: indy❣zaka ที่ 04-07-2013 10:25:05

เดล-ฟาง   เดล-ฟาง   เดล-ฟาง   เดล-ฟาง   เดล-ฟาง   
 :ped149: :ped149:

เพราะณ จุดนี้ หมั่นไส้ อิสองคนพี่น้อง ต.เต่า มากกกกกกกกกก  :z6:

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 15 หน้า 18 (040756)
เริ่มหัวข้อโดย: aehJTS ที่ 04-07-2013 10:30:23

ตาลเนิบได้อีก
ระหว่างรอตาลเนิบ ลุ้นวันชาติก่อนละกัน

 :pig4: คะ

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 15 หน้า 18 (040756)
เริ่มหัวข้อโดย: Zinub ที่ 04-07-2013 10:31:09

ฟางเป็นเด็กดีจริงๆ o13
พี่ตาลกลับมาแก้ปัญหาที่ถูกใส่ความเถอะ
  :m16: รอคนชั่วถูกลงโทษ

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 15 หน้า 18 (040756)
เริ่มหัวข้อโดย: yaninjinna ที่ 04-07-2013 10:38:40

เบื่อพี่ตาล

รอตอนต่อไปค่ะ :mew1:

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 15 หน้า 18 (040756)
เริ่มหัวข้อโดย: daboo ที่ 04-07-2013 10:39:24

คู่รองนี่  มันส์มาก  ๕๕

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 15 หน้า 18 (040756)
เริ่มหัวข้อโดย: mystery Y ที่ 04-07-2013 11:20:27

รักแบบฟางก็ดีเนอะ...

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 15 หน้า 18 (040756)
เริ่มหัวข้อโดย: =นีรนาคา= ที่ 04-07-2013 11:39:23

รู้นะว่าพี่ตาลต้องใช้เวลาถามใจตัวเองให้แน่นอน
แต่พี่คะในขณะที่พี่กำลังถามใจตัวเอง ช่วยดูแลหัวใจฟางนิดนึงก็ได้ สงสารฟางจัง

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 15 หน้า 18 (040756)
เริ่มหัวข้อโดย: fuku ที่ 04-07-2013 12:21:16

มันก็ยากจะพูดจริงๆนะ เพราะตามนิสัยตาลเป็นพวกไม่พูด ทำให้ดูอย่างเดียว
แล้วที่เหลือรอบตัวเป็นพวกพูดตลอดเวลา แบบวันชาติกับเดลคงไม่เข้าใจ

ส่วนฟาง....นี่ก็พูดน้อยพอกัน มันต้องมีอะไรแรงๆมากระทบไม่งั้นเรื่องไม่เดินหน้าแน่เลย

ไม่มีอะไรจะด่าตาลแฮะ แต่ด่าวันชาติแทนได้มะ
ไปสงบสติอารมณ์ ปิดมือถือ ไม่เจอใครซัก 10 วัน
ลองดูว่าคิดถึงใครบ่อยสุด น่าจะได้คำตอบ
ถ้าคิดถึงพอๆ กันถามคู่กรณีก่อนว่าเค้าจะโอเคมั้ย

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 15 หน้า 18 (040756)
เริ่มหัวข้อโดย: lizzii ที่ 04-07-2013 12:41:48

ถอนหายใจดังๆ
เรื่องนี้มันซับซ้อนใสความรู้สึกของ 2 พี่น้องจริงๆ

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 15 หน้า 18 (040756)
เริ่มหัวข้อโดย: Yukisae ที่ 04-07-2013 12:52:12

ลูกชายบ้านนี้มึนดีจริงๆ
ไม่รู้เป็นไง อ่านตอนนี้แล้วอยากร้องไห้
อินเกิน เบื่อตาลาไต เชอะๆ
หมี่โตไวๆนะ 55555
++จ้า

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 15 หน้า 18 (040756)
เริ่มหัวข้อโดย: Aoya ที่ 04-07-2013 12:53:25

น้องฟาง  :mew6:

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 15 หน้า 18 (040756)
เริ่มหัวข้อโดย: jira ที่ 04-07-2013 13:41:05

กอด  2 หนุ่มแน่น ๆ ค่ะ
ไม่ได้ตามอ่านงานเขียนของคุณไจฟ์กับคุณน้ำชามา..นานเหมือนกันแฮะ  ตั้งแต่เรื่องมาแนวสืบสวนที่จิโง่มาก  จิเลยไม่ค่อยได้ตามอ่าน  จำได้ว่า  2  หนุ่มหายไปช่วงหนึ่งด้วย (พอๆ กับที่จิหายหัว555)  ดูแล้วเรื่องนี้ก็น่าจะสืบสวนเพราะพระเอกเป็น ตร.
อ่านได้  2  บทแล้วค่ะ  จะพยายามตามอ่านเรื่อย ๆ ถ้าจิอ่านข้ามตอนที่เริ่มมีฉากสืบสวน..อย่าตำหนิจินะคะ  มันไม่ใช่แนวอ่ะ -///////-
โดยรวมแล้วน้องหมี่น่าสงสาร  แต่ไม่มากพอจะให้ ตร.หันมารักจนกลายเป็นอมตะ(กินเด็กเป็นอมตะ)  น้องฟางสินะคะที่เป็นนายเอก  อ่านช่วงทอล์คที่บอกว่ามี  25  ตอนจบ  นี่ปาไป  15  ตอนแล้ว  อีก  10  ตอนก็จบแล้ว  จิตามอ่านสบายมวก
นอกเรื่องนิดค่ะ  ตาลาไต  ทำให้จินึกถึงนายเอกเรื่องหนึ่งค่ะ  ไตติลา  เรื่องนั้นดราม่ามากมาย  แต่ก็นะ..ทำให้เราจดจำได้ตลอดเลยล่ะค่ะ
จิ้มบวกกดเป็ดค่ะ   

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 15 หน้า 18 (040756)
เริ่มหัวข้อโดย: Gokusan ที่ 04-07-2013 13:49:17

ตอนนี้เดลดูเข้าใจสังคมมาก
เห็นทั้งในเมืองทั้งบ้านนอก
แล้วยังยอมรับตัวเองว่าชอบผู้ชาย...เจ๋งอ่ะ

ตาลยังคงเป็นตาล ฟางยังคงเป็นฟาง...ทุกอย่างคิดเพื่อคนรอบข้าง
แต่นั่นแหละ...คนที่จะอยู่กับเราคือคนที่เรามีความสุขที่จะอยู่ด้วย
และเพราะพ่อแม่ไม่ได้อยู่กับเราไปตลอด เราจึงควรเลือกคนที่อยู่กันด้วยความสุข

ดูพ่อแม่ยอมรับเรื่องวันชาติ...แต่ตัวเองก็ลังเล
ระวังเถอะ มัวแต่งง...พอหันมาแล้วเขาไม่อยู่กับเรา
ก็จะไม่มีใครช่วยได้...ก็เราทำตัวเองนี่นะ - -"

รอความสบายในตอนพิเศษ...หวังว่านะ ^^V

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 15 หน้า 18 (040756)
เริ่มหัวข้อโดย: skynotebook ที่ 04-07-2013 14:46:23

โอ๊ะ!??! เรื่องน่าปวดหัวเข้าไปอีกเนอะ

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 15 หน้า 18 (040756)
เริ่มหัวข้อโดย: takara ที่ 04-07-2013 15:00:17

แล้วจะเป็นงัยต่อเนี้ย

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 15 หน้า 18 (040756)
เริ่มหัวข้อโดย: sukie_moo ที่ 04-07-2013 15:24:35

ภาระที่แบกบนบ่า และ นิสัยที่คิดเยอะ ทำให้เรื่องของฟางไม่ก้าวหน้าไปไหน เหมือนจะน่าเบื่อนะพี่ตาลแต่ก็เข้าใจ

ส่วนต่อก็คิดดีๆว่าจะเอาใครไว้อยู่เคียงข้าง

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 15 หน้า 18 (040756)
เริ่มหัวข้อโดย: CarToonMiZa ที่ 04-07-2013 17:17:13

รักก็คือรักอย่าเอาคำว่า
เหมาะสมมาตัดสินใช่
หัวใจนะนายวันชาติว่าจะ
เลือกใครระหว่างเดลกับโรจน์
แต่มันก็เลือกอยากจริงๆ :mew2:
แต่ในความรู้สึกชอบเดลอ่ะ
เหมือนกับว่าน่าจะเอานาย
วันชาติอยู่หมัดตรงๆดี :laugh:

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 15 หน้า 18 (040756)
เริ่มหัวข้อโดย: Anyann ที่ 04-07-2013 17:40:57

คู่วันชาตินี่มันมึนๆงงๆจริงๆแฮะ วันชาติงงจนทำเอาคนอ่านงงตามไปด้วยเลย ถึงกับเข้าใจวิธีคิดของพี่ชายแบบนี้ ก็ลองพิจารณาเรื่องของตัวเองดูบ้างเถอะ เป็นคนที่ทำตามใจจนลากใครต่อใครเข้ามาวุ่นวายด้วยมากจริงๆ พ่อหนุ่มเจ้าเสน่ห์เอ๊ยยยย

ชอบที่พี่ตาลกับฟางเป็นแบบนี้ ดูเหมาะกันดี ทั้งคู่ดูมั่นคงแล้วก็หวังดีกับอีกฝ่ายจริงๆ แบบว่าไม่ต้องกังวลว่าใครคนหนึ่งจะไม่รักกันรึเปล่า แค่คิดเรื่องคนรอบข้างเท่านั้น ซึ่งสำหรับนักอ่านอย่างเรานี่มันทำให้รู้สึกดีนะคะ (ฮา)

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 15 หน้า 18 (040756)
เริ่มหัวข้อโดย: kyoya11 ที่ 04-07-2013 18:12:55

เรื่องของพี่ตาล้าลายังคลุมเครื่อ  :m20: อ่านตาล้าลาทุกทีสิน่า
ส่วนตอนนี้..ให้ใจเดลไปเลย o13

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 15 หน้า 18 (040756)
เริ่มหัวข้อโดย: tuek ที่ 04-07-2013 19:54:52

เอาใจช่วยทั้งสองคู่เลย

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 15 หน้า 18 (040756)
เริ่มหัวข้อโดย: malula ที่ 04-07-2013 20:10:02

พี่ตาลกับฟางค่อยเป็นค่อยไป ส่วนวันชาติไม่รู้จะลุ้นอะไรยังไงกะใครดี

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 15 หน้า 18 (040756)
เริ่มหัวข้อโดย: cinquain ที่ 04-07-2013 21:02:24

อีกนานไหมกว่า(อี)พี่ตาลจะแน่ใจในความรู้สึกตนเอง

อีกนานไหมกว่าวันชาติจะเลือกได้ว่าจะมีใครข้างกาย

แต่อีกไม่นานเราจะได้อ่านตอนพิเศษหวานๆจากคนใจดีใช่ไหม  :mc4:

รอวันศุกร์ รอวันพรุ่งนี้ ที่งานเยอะ คงได้อ่านเย็นๆโน่นล่ะนะคะ  :กอด1:

ป๋อหลอ มาอ่านเย็นอย่างนี้ก็ดีเนาะ ช่วยผลักไปในตัว ^^

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 15 หน้า 18 (040756)
เริ่มหัวข้อโดย: greensoda ที่ 04-07-2013 22:32:29

พี่ตาลนี่กั๊กจิงๆ
เมื่อไหร่จะคิดได้สักทีน้า
สงสารตาลลล  :ling1:

น้องเดลน่ารัก ต้องไปปราบวันชาติให้ได้นะ  :katai2-1:

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 15 หน้า 18 (040756)
เริ่มหัวข้อโดย: cinquain ที่ 05-07-2013 06:22:28

สวัสดีเช้าวันศุกร์ค่ะ  :katai5:

 :katai4:

หัวข้อ: "Yes,I love him" ตอนพิเศษ Happy Birthday My love.หน้า 19 (050756)
เริ่มหัวข้อโดย: MyTeaMeJive ที่ 05-07-2013 07:01:56

Happy Birthday My love.

เพิ่งจะตีห้าครึ่ง ไฟในห้องนอนก็สว่างจ้า
“อะไรน่ะฟาง” ตาลาไตถาม เมื่อเห็นหนุ่มตัวผอมยืนยิ้มอยู่ข้างเตียง
“ไปวัดกัน”
“ไปทำไมตั้งแต่...” พี่หันไปมองนาฬิกาที่โต๊ะข้างหัวเตียง “ตีห้าครึ่งเนี่ยนะ”
ฟางดึงมือพี่ให้ลุกขึ้น “กว่าพี่จะอาบน้ำแต่งตัวเสร็จก็เกือบหกโมงแล้ว ลุกขึ้นเถอะ ไปวัดกัน”
“ไปทำไม” พี่ถามอีกครั้ง ขณะที่ลุกตามคำสั่งของน้อง
“ไปทำบุญ วันนี้วันเกิดพี่ไง สุขสันต์วันเกิดครับ”
“เหรอ...เออ..ใช่”
ที่ดูงุนงงนี่ไม่ใช่ว่าเพิ่งตื่นนอนหรอก แต่เพราะตั้งแต่เกิดมา เพิ่งมีคนที่บอกสุขสันต์วันเกิดกันแต่เช้าแบบนี้
ที่ผ่านมา ก็แค่แวะใส่บาตร
แต่มันก็เออ...ดีเหมือนกันนะ...
คนตัวผอมเขย่งตัวหอมแก้มพี่
“สุขภาพแข็งแรง มีความสุขทุกวัน ฟางรักพี่นะครับ”
“ขอบใจ” ตาลาไตทำท่าจะหันไปหอมแก้ม แต่ฟางกลับดันหลังให้ไปห้องน้ำ
“ไปอาบน้ำแต่งตัวได้แล้ว เดี๋ยวไปทำงานสาย”

ฟางจัดอาหารเช้าสำหรับใส่บาตรเสร็จแล้ว พร้อมด้วยสังฆทานชุดใหญ่ เหลือเพียงไปซื้อดอกไม้ที่วัดใกล้บ้าน
ใส่บาตรทำบุญเสร็จ ก็ออกมายืนเถียงกันอยู่ข้างรถพี่
“ไปกินข้าวที่มหาวิทยาลัยของฟางก็ได้ใกล้กว่ามหาวิทยาลัยพี่” พี่บอกจากฝั่งคนขับ
“ไปมหาวิทยาลัยพี่เหอะ พี่จะได้เข้างานได้เลย” ฟางเถียงด้วยท่าทางจริงจังมาก จากฝั่งตรงข้าม
“ได้ยังไง กินเสร็จพี่ก็ต้องกลับมาส่งฟางที่มหาวิทยาลัย”
“จะมาส่งทำไม ฟางนั่งรถตู้กลับมาได้”
“ไม่ได้ พี่จะกลับมาส่ง ไม่งั้นก็กินที่นี่”
“ไม่ได้ ก็นี่มันวันเกิดพี่ แล้วจะมากินที่นี่ได้ไง”
“ได้สิ วันเกิดพี่ พี่ก็ต้องเลือกสิ”
ยิ่งเถียงกันเสียงก็ยิ่งดังจนคนที่เดินผ่านหันมามอง
“ไม่ให้เลือก ต้องไปกินที่มหาวิทยาลัยพี่เท่านั้น”
“วะ ไอ้คนนี้”
“อย่ามาวะ ไอ้คนนี้นะ ไม่งั้นก็ต่างคนต่างไปเลย เจอกันตอนเย็น จบ”
ตาลาไตชี้หน้ามาจากอีกด้าน  “พูดใหม่เลยนะ วันนี้วันเกิดพี่ อย่าพูดอะไรแบบนั้น”
...ไม่รู้หรอกว่าเขาห้ามหรือเปล่า แต่พักนี้ฟางเถียงเก่งขึ้นกว่าเดิม จนเริ่มจะ....เอ่อ..นั่นแหละ...พี่เริ่มเถียงสู้ไม่ได้....
ฟางทำหรี่ตา “แถวมหาวิทยาลัยพี่มีอะไรเป็นความลับหรือไง ฟางถึงไปไม่ได้”
...นั่นไง กูว่าแล้ว...
“จะมีอะไร แค่ไม่อยากให้เทียวไปเทียวมา กินที่นี่เสร็จก็นั่งรอเข้าเรียนสบาย ๆไม่ดีกว่าหรือไง”
หนุ่มตัวผอมใช้วิธีมองหน้านิ่ง ๆพี่ก็...
“เออ ไปก็ไป”
ตาลาไตบอกแล้วเข้าไปนั่งในรถ ฟางก็เข้าไปนั่งบ้าง
หันไปมองหน้าคนมาฟอร์มเงียบอีกที “คนเขาไม่อยากให้นั่งรถไป ๆมา ๆ กลับคิดไปถึงเรื่องอะไรก็ไม่รู้”
ฟางทำย่นจมูกไม่พูดกับพี่จนมาถึงร้านอาหารแถวหน้ามหาวิทยาลัย
กินเสร็จจ่ายเงิน เดินกลับมาที่รถก็รีบบอกก่อน
“ทุ่มนึงที่บ้าน สายได้ไม่เกินครึ่งชั่วโมง”
“อะไรวะ นี่มันวันเกิดใครวะเนี่ย สั่งจัง” พี่บ่นไม่จริงจัง ออกจะขำด้วยซ้ำที่วันนี้คนที่มักจะตามใจพี่ กลับออกคำสั่งมาตั้งแต่เช้า
“วันเกิดพี่ เพราะฉะนั้นพี่ต้องตามใจฟาง”
ฟางบอกทั้งทำหน้าตาข่มขู่
ถ้าตรงนี้เป็นในบ้าน คงได้จับฟัดสักรอบ แต่มองซ้ายมองขวาแล้วท่าจะไม่ดี ได้แต่...พยักหน้า..
แถมก่อนที่จะลงจากรถพี่ไปขึ้นรถตู้ ฟางยังไม่ลืมหันมาย้ำกับพี่อีกครั้ง
“ทุ่มนึงนะ อย่าลืม”
“เออ ไม่ลืมหรอกน่า”
นึกรู้ได้ทันที ย้ำแล้วย้ำอีกแบบนี้คงต้องเตรียมอาหาร เตรียมงานเลี้ยงแน่ ๆ
สิ่งที่พี่ต้องทำตอนนี้ก็คือ ปฏิเสธทุกนัดหลัง 5 โมงเย็นสินะ

ฟางหอบข้าวของเข้าบ้านตั้งแต่บ่าย เซอร์ไพร้ซ์วันเกิดพี่ตามคำแนะนำของผองเพื่อน เป็นสิ่งที่ได้แต่ลังเล ของพี่เดลจัดมาให้ยังแขวนอยู่ที่ไม้แขวนเสื้อหน้าห้องน้ำ เอาเครื่องดื่มเข้าตู้เย็น ทำความสะอาดบ้านเสร็จ เตรียมหมักหมูย่างและอาหารอื่น ๆเสร็จมายืนมอง ก็ยังทำใจไม่ได้
“ห่าเดล แค่เห็นกูก็อายแล้ว จะให้กูใส่ไอ้นี่น่ะนะ ไอ้ฟางคงต้องไปเกิดใหม่แล้วล่ะ”

ทำอาหารเสร็จแล้ว หันไปมองนาฬิกา หกโมงครึ่ง ฟางไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า แล้วมานั่งรอพี่บังคับมือตัวเองไม่ให้โทรศัพท์ไปตาม
ไอ้ที่สั่งเขาไปตั้งแต่เช้านั่นมันก็มากเกินไปแล้ว
เราเป็นคนรักของเขานะ ไม่ใช่เจ้านาย....

เริ่มต้นงานตอนเช้าทุกอย่างยังคงราบรื่น จนกระทั่งก่อนจะออกไปกินข้าวเที่ยง คณบดีเรียกพบด่วน แล้วมอบงานกิจกรรมให้ดูแล
“ขอเล่มโครงการภายในบ่ายวันนี้นะอาจารย์”
ตาลาไตกับเพื่อนอาจารย์รับคำสั่งแล้วก็รีบไปกินข้าว กลับมาเร่งมือทำงาน บ่ายรีบไปสอนแล้วกลับมาทำงานต่อ โดยมีเพื่อนอาจารย์ช่วยหาข้อมูลให้ หันไปมองนาฬิกาอีกที สี่โมงกว่าแล้ว
“คณบดีเอางานกี่โมงน่ะตาล” เพื่อนถาม ขณะที่เร่งมือทำงานจากคอมพิวเตอร์ส่วนตัว
“ก่อน 5 โมงเย็น”
เพื่อนพยักหน้ารับรู้ “ผมส่งไฟล์งานส่วนของผมให้อาจารย์เลยนะ”
ตาลาไตรวมเล่มงาน แล้วสั่งพิมพ์
“ทำไมวันนี้คุณดูรีบผิดปกติ” เพื่อนหันมาถาม
“มีนัดตอนทุ่มนึงน่ะ”
“ร้านไหนหรือ”
“ที่บ้าน”
เพื่อนอาจารย์หันมายิ้มขำ “เวลาเหลือเฟือ ยังไม่ห้าโมงเย็นเลย”
“บ้านผมอยู่อีกฟากของเมือง ต้องเผื่อรถติดน่ะ”
“เออ นั่นสิ บ้านผมอยู่ใกล้ ๆเลยใจเย็น”
 
แต่งานที่ส่งคณบดียังไม่ดีพอ อาจารย์ทั้ง 2 คนต้องเอากลับมาแก้ไขเพิ่มเติม หันไปมองนาฬิกาอีกที ใกล้ห้าโมงครึ่งแล้ว ตาลาไตสั่งพิมพ์งานอีกครั้ง แล้วแทบวิ่งไปส่งงาน
...ผ่าน...
อาจารย์ 2 คนถอนหายใจอย่างโล่งอก
“ตาลรีบไปเร็วเดี๋ยวไม่ทันนัด”
“อ้อใช่ ขอบคุณนะ”
แต่พอสตาร์ทรถ โทรศัพท์จากเพื่อนตำรวจอีกคนก็เข้ามา
“ตาล มึงเลือดกรุ๊ปเอบีใช่มั้ย”
“ใช่ มีอะไร”
“มาที่โรงพยาบาลหน่อย ไอ้เบิร์ดโดนยิง มันเลือดกรุ๊ปเดียวกับมึง”
ในแวดวงของตำรวจ คนที่มีเลือดกรุ๊ปเดียวกันมักจะติดต่อกันไว้เสมอ ยิ่งเป็นเลือดกรุ๊ปพิเศษด้วยแล้ว ยิ่งต้องบอกเบอร์โทร ฯ ไว้กับครอบครัวเผื่อในกรณีแบบนี้
พอมาถึง มีนายตำรวจรุ่นพี่อีกคนที่เลือดกรุ๊ปเดียวกันเดินทางมาถึงก่อน ตาลาไตรีบวิ่งตามไป เพียงแค่ยกมือสวัสดี ยังไม่ทันได้ทักทายอะไร พยาบาลก็รีบพาทั้งคู่เข้าไปในห้องบริจาคโลหิต
อาการของเพื่อนตำรวจสาหัสกว่าที่คิด
ทางโรงพยาบาลและครอบครัวพยายามติดต่อคนที่มีเลือดกรุ๊ปเดียวกัน แต่หลายคนอยู่ห่างไกลเกินกว่าจะมาให้เลือดได้

ตาลาไตนอนมองเพดาน ทั้งที่ใจคิดถึงคนที่รออยู่ที่บ้าน จนกระทั่งพยาบาลมาถอดเข็มออกไปแล้วขอให้นอนต่ออีกสักพัก
อดีตนายตำรวจขออนุญาตโทรศัพท์กลับไปบ้าน แต่ยังไม่ทันจะกดโทรออก ภรรยาของเบิร์ดก็เข้ามาหา
“หนูขอบคุณพี่ทั้ง 2 คนมากนะคะ” เธอขอบคุณทั้งน้ำตา จนตาลาไตเกรงใจไม่กล้าหยิบโทรศัพท์ 
หันไปมองหน้ากับตำรวจรุ่นพี่ ที่เดาตรงกันว่า การรออยู่หน้าห้องฉุกเฉินคงทำให้เธอเครียด ก็เลยเลี่ยงมารอที่ห้องนี้
พักใหญ่ ๆพยาบาลก็เข้ามาขอเจาะเลือดเพิ่มอีก เพราะผู้บริจาคอีกคนยังอยู่ระหว่างการเดินทาง
“ขอบคุณนะคะพี่”

สุดท้ายตาลาไตกับตำรวจรุ่นพี่ต่างก็ต้องนอนมองเพดานแล้วหันมาหัวเราะกันเอง
“พยาบาลไม่ต้องบอกว่าให้นอนก่อน กูก็ลุกไม่ไหวแล้วว่ะ เวียนหัว”
“ผมกำลังโทษว่า เพราะวันนี้งานผมยุ่ง ไม่ใช่เพราะผมไม่แข็งแรง ก็เลยเวียนหัว”
“เออ ถูกต้อง เราไม่อ่อนแออยู่แล้ว รุ่นนี้ทำงานหนักมาก”
ต่างคนต่างไม่มีใครยอมรับเรื่องสุขภาพ ทำให้พยาบาลพลอยขำไปด้วย “งั้นต่ออีกสักคนละขวดดีมั้ยคะ เจาะที่แขนไปแล้ว ขวดต่อไปเจาะที่ข้อเท้าก็ได้”

ถึงหน้าที่ในฐานะผู้บริจาคจะเสร็จแล้ว แต่ตาลาไตกับรุ่นพี่ก็ยังกลับไม่ได้ เมื่อเพื่อนตำรวจดึงออกไปกินข้าวด้วยกันที่ร้านใกล้โรงพยาบาล.........

จอดรถหน้าบ้าน แล้วเดินลงไปเปิดประตูเอง เดินเข้าบ้านโดยไม่ต้องมองนาฬิกาที่ฝาผนัง
....นี่มันเข้าวันใหม่แล้ว....
แต่อาหารที่ตกแต่งสวยงามยังวางอยู่บนโต๊ะ
เทียนไขที่ยังไม่ได้จุด
คัพเค้ก สำหรับคนที่ไม่ชอบของหวาน
ยำหมูย่าง
กุ้งเผา
ข้าวผัดกระเทียม....อาหารที่พี่ชอบ
และไวน์แดง กับการ์ดใบน้อย

......สุขสันต์วันเกิด ที่รักของฟาง.......

ตาลาไตยกมือดมแขนเสื้อ ยังมีทั้งกลิ่นเหล้ากลิ่นบุหรี่
อายจนไม่กล้าเดินขึ้นไปหาที่ห้องนอน
ต้องหันไปอาบน้ำสระผมที่ห้องน้ำชั้นล่างก่อน แล้วนุ่งผ้าเช็ดตัวขึ้นไปที่ห้องนอน

โคมไฟในห้องนอนยังเปิดอยู่ และคนที่รออยู่ยังไม่นอน
ยิ้มที่มีให้พี่ไม่ได้ดูสดใสเหมือนเคย
“ไปดื่มกับเพื่อนมาหรือครับ”
ตาลาไตพยักหน้า ฟางก็พยักหน้าเหมือนกัน แล้ววางหนังสือเรียนไว้ที่ข้างเตียง เลื่อนตัวลงนอนหันหลังให้
ตาลาไต ได้แต่เดินเข้าไปนั่งลงข้าง ๆ
“ฟาง พี่ขอโทษ”
“ครับ” ฟางบอกง่าย ๆแล้วหลับตาลง
“วันนี้มีงานด่วน แล้วมีตำรวจที่เขาได้รับบาดเจ็บ พี่ต้องไปให้เลือดที่โรงพยาบาล แต่พอดีเจอเพื่อนเก่าน่ะ ก็เลยไปดื่มกันต่อ”
“ครับ” ฟางพูดคำเดิม ทั้งยังหลับตาเหมือนเดิม

แล้วมันก็เป็นอีกครั้งที่ตาลาไตได้แต่นอนก่ายหน้าผากอยู่ข้าง ๆ
ตื่นเช้า มีคนออกไปเรียนก่อน ทั้งไม่ปลุก ไม่มีอาหารเช้าวางอยู่ อาหารเมื่อคืนนี้ก็ไม่มีอะไรเหลือ เพราะมันลงไปอยู่ในถังขยะแล้ว
“ซวยสิกู”
ตาลาไตกดโทรศัพท์หา ถึงฟางจะกดรับ แต่ที่พูดมาก็มีแค่คำว่าครับแล้วก็เงียบ
เป็นปฏิกริยาที่เข้าใจได้ เป็นเรา เราก็โกรธ
เลิกงานเย็นนี้ ตาลาไตตรงดิ่งกลับบ้าน แต่ระหว่างกลับบ้าน หันไปมองคู่รักในรถคันอื่น และที่เดินคู่กันอยู่ริมถนน แล้วนึกขึ้นได้อีกอย่าง
แวะร้านดอกไม้ซื้อกุหลาบช่อใหญ่กลับมาง้อคนที่กลับมาถึงบ้านก่อน
ฟางยังอยู่ในชุดนักศึกษา และดูสงสัยที่พี่กลับบ้านก่อนพระอาทิตย์ตกดิน
คนตัวโตส่งกุหลาบช่อใหญ่ให้
“ขอโทษที่พี่ผิดนัด”
ฟางรับมา แล้วก็เอาดอกไม้ไปวางไว้บนโต๊ะกินข้าวในครัว
ตาลาไตได้แต่เดินตาม
“ฟางครับ พี่ขอโทษ หายโกรธนะ”
ฟางตอบทั้งที่ยังเด็ดผักบุ้ง เตรียมอาหารมื้อเย็น “ฟางไม่ได้โกรธ”
“ไม่ได้โกรธก็หันมายิ้มให้กันสักนิดเถอะ”
ฟางหันไปล้างมือ แล้วเดินไปนั่งที่เก้าอี้ในครัว ท่าทางดูเหนื่อยใจกับพี่เหลือเกิน
“เวลาเจอเพื่อนเก่า พี่คุยสนุกมากจนไม่มีเวลาสักนาทีที่จะโทรบอกฟางเลยหรือ”
ตาลาไตดึงเก้าอี้มานั่งติดกัน “พี่จะโทรตั้งแต่ตอนที่ให้เลือดเสร็จ แต่เมียของคนเจ็บมันเครียดมาก จะหยิบโทรศัพท์โทรหาฟาง ก็เสียมารยาท พอออกมาเจอเพื่อนก็....”
“ลืม”
ฟางพูดสั้น ๆ ตาลาไตได้แต่ก้มหน้า
“ขอโทษ”
“ถ้าฟางทำอย่างพี่ พี่จะเสียใจมั้ย”
ตาลาไตยอมรับ คงทั้งโกรธทั้งเสียใจ
“ฟาง..พี่..”
“พี่ไปกินเหล้ากับเพื่อนน่ะ เรื่องปกติ แต่เมื่อคืนนี้มันคือวันเกิดของพี่ เรานัดกันแล้ว แต่พี่หายไปเฉย ๆ ฟางก็มีคำถามว่า พี่ไปเจอคนไม่ดีหรือเปล่า มีอุบัติเหตุหรือเปล่า จะโทรหาก็คิดไปว่า ถ้าไม่มีเรื่องอะไร พี่จะมองว่าฟางโทรตามจิกพี่หรือเปล่า แค่นาทีเดียวที่พี่จะคิดถึงฟางบ้าง มันทำให้พี่คุยกับเพื่อนไม่สนุกเลยหรือ”
“ฟาง...”
“แล้วนี่ พี่ทำงานหนักมาทั้งวัน ไปให้เลือดคนเจ็บ แล้วยังไปกินเหล้าต่ออีก ทำไมพี่ไม่คิดถึงสุขภาพตัวเองบ้าง พี่ไม่คิดถึงฟาง ก็คิดถึงตัวเองบ้างได้มั้ย พี่ไม่ต้องขอโทษฟางหรอก พี่กลับมาก็ดีแล้ว แต่สิ่งที่พี่ทำมันจะอยู่ในใจฟางตลอดไป”
“ฟาง...”
“ฟางไม่ได้โกรธ แค่น้อยใจที่พี่ยังคงเลือกที่จะอยู่กับเพื่อนทุกวัน รวมถึงในวันเกิดของพี่ด้วย”
ตาลาไตก้มหน้าถอนหายใจหนัก ๆ
“ขอโทษ”

ฟางลุกขึ้นจะไปทำกับข้าวต่อ แต่ตาลาไตดึงมือไว้
“ขอให้พี่ไถ่โทษด้วยการทำงานแทนฟางวันนี้ได้มั้ย”
ฟางเลิกคิ้วขึ้นสูง
“นะ ขอให้พี่ทำงานแทนฟางนะ ฟางไปอาบน้ำแล้วไปดูโทรทัศน์ เดี๋ยวพี่จัดการงานบ้านเอง”
ฟางดูลังเลไม่แน่ใจ เพราะให้ยังไง ฟางก็ยังเป็นฟางที่หวงการทำงานบ้าน
“นะครับ ขอให้พี่ทำงานนะครับ” ตาลาไตอ้างเหตุผลสารพัดเพื่อขอทำงานบ้าน จนฟางต้องยอมขึ้นไปอาบน้ำเปลี่ยนเป็นกางเกงขาสั้นกับเสื้อยืดตัวเดิมลงมายืนมอง ตาลาไตก็บอกให้ไปดูหนัง
ครู่เดียวกลิ่นอาหารก็หอมไปทั่วบ้าน
ฟางเดินมายืนมอง อาหารมื้อค่ำง่าย ๆ ตาลาไตรีบตักข้าวแล้วดึงมือให้นั่งลง
“มาลองชิม กินได้มั้ย” คนตัวโตแทบจะตักป้อนให้ถึงปาก แต่ฟางส่ายหน้า
“พี่ไม่กินหรือ”
ตาลาไตรีบไปล้างมือ แล้วหันมาตักข้าวของตัวเอง
ท่าทางร้อนรนจนดูตลก
คนตัวโตหันมาเห็นรอยยิ้มพอดี เร็วเกินกว่าที่สมองจะสั่งการ จมูกคมก้มลงหาแก้มใส ที่กลายเป็นสีแดงเรื่อได้ทันที
“กินข้าวพร้อมกันนะครับ”
“พี่....”
“ครับ”
“ฟางเป็นห่วงพี่นะครับ”
มือใหญ่จับที่ศีรษะเล็ก ๆ “ครับ ขอบใจมาก กินข้าวกันนะ”
“แต่ฟางไม่ลืมหรอกนะ ที่พี่ลืมฟางน่ะ”
“โธ่ ไม่ลืมก็ไม่ลืม แต่คุยกันสักนิดเถอะ เงียบแบบนี้ พี่รู้สึกถึงเวลาที่พายุกำลังจะมาน่ะ”
ฟางส่ายหน้า “ฟางไม่ใช่พายุหรอก” เงียบไปอึดใจ ฟางก็พูดต่อ “หรือจะลองเป็นสักที”
“อย่า ๆ” คนตัวโตรีบเอาใจด้วยการตักชิ้นหมูให้ “ถ้าวันไหนพี่กลับบ้านเกิน 2 ทุ่มโทรตามได้เลย”
หนุ่มตัวผอมได้แต่ยิ้มขำ “แบบนั้นไม่ดีหรอก พี่ต้องมีเพื่อน ทำแบบนั้นเดี๋ยวเพื่อนพี่ก็ล้อสิ”
พอเห็นว่าเขาเริ่มอารมณ์ดีขึ้น ตาลาไตก็ชวนคุยต่อ “แล้วเคยคิดจะโทรตามมั้ย”
“เคยสิ แต่มันไม่ดีใช่มั้ยล่ะ พี่เป็นผู้นำ ถ้าฟางทำอย่างนั้นพี่ก็เสียการปกครองน่ะสิ”
....เออ...มันก็จริงอย่างที่เขาว่านะ..แต่ว่า....
“ไว้ลองโทรดูสักครั้งมันก็ไม่น่าจะเสียหาย พี่จะได้มีข้ออ้างกลับบ้านด้วย”
ฟางส่ายหน้าไม่เชื่อเลยสักนิด “อย่าเลย พี่เป็นผู้นำ พี่ต้องรู้ตัวเอง ไม่ใช่ให้ฟางคอยบอก”

ตาลาไตมองคนที่พยายามย้ำว่าตัวเองคือผู้ตาม
....ที่พูดมาเนี่ย แน่ใจนะว่าพี่คือผู้นำน่ะ....
...เออ เขาอยากตามก็ปล่อยให้ตามไปเถอะ
ปกติฟางก็ไม่ใช่คนคุยเก่ง แต่พอมันเหลือแค่คำเดียว แล้วคำที่พูดก็คือบอกว่าเป็นห่วงพี่ ที่รู้ตัวว่าทำผิดอยู่แล้ว มันก็ยิ่งรู้สึกแย่ลงไปอีก

“ฟางอยากไปดูหนังมั้ย”
คิ้วคมขมวดทันที “อย่านัดล่วงหน้าเลย ใว้ถ้าวันเสาร์พี่อยู่ ฟางไม่มีกิจกรรมเราค่อยคุยกันดีมั้ย พี่มีงานไม่ใช่หรือ”
“เมื่อวานคณบดีให้งานโครงการมาเขียนน่ะ แต่ก็มีอาจารย์ช่วยดูอีก 3 คน”
ฟางรับฟังพี่คุยเรื่องงานไปเรื่อย จนกระทั่งกินข้าวเสร็จจะลุกมาล้างจาน แต่พี่ก็รีบแย่งทำ
“ไปดูโทรทัศน์ดีกว่า พี่ทำเอง”
“พี่ทำกับข้าวแล้วไง”
“นั่นแหละ ขอพี่ทำเอง ฟางไปนั่งสบาย ๆดีกว่า”

พี่บอกให้ไปนั่งสบาย ๆก็จริง แต่ฟางก็ยังคอยมองตามพี่ล้างจาน กวาดบ้านอยู่ตลอด
...ดูแล้ว ทำเองน่าจะดีกว่า
ไม่ได้แปลว่าพี่ทำงานบ้านไม่เป็น
แต่ให้พี่ทำงานแล้วตัวเองมานั่งสบายนี่นะ
มัน..ไม่สบายใจเลยจริง ๆ
เขาทำงานเหนื่อยมาทั้งวัน แล้วยังต้องมาทำงานบ้านอีก
เรางอนเกินกว่าเหตุหรือเปล่า เขาก็ผู้ชาย ผู้ชายเจอเพื่อนก็แบบนี้แหละ
แล้วที่ผ่านมาเขาก็ไม่คุ้นเคยกับไอ้การกินเลี้ยงวันเกิดด้วย ตั้งแต่เห็นมาวันเกิดก็คือตื่นเช้าไปใส่บาตร ตกเย็นแม่ใหญ่ก็จะทำอาหารเพิ่มขึ้นมาอีกสักอย่าง 2 อย่าง
ไม่เคยมีทั้งเค้ก ทั้งของขวัญน่ะแหละ

ฟางเดินไปดึงชายเสื้อคนที่กำลังกวาดบ้าน
“พี่”
“ครับ”
“หายน้อยใจ ไม่เสียใจแล้ว พี่ไปอาบน้ำเหอะ ฟางรู้สึกไม่ดีเลยที่พี่ทำงานแล้วฟางนั่งเฉย ๆน่ะ”
“แค่กวาดบ้าน”
“นั่นแหละ แค่กวาดบ้าน พี่ไปอาบน้ำแล้วลงมาดูโทรทัศน์ด้วยกันดีกว่า”
ตาลาไตส่งไม้กวาดให้ฟางแล้วหอมแก้มใสอีกที ถึงได้เดินขึ้นบ้านไปอาบน้ำ
แต่เมื่ออาบน้ำแต่งตัวเสร็จ เห็นถุงใบใหญ่ซุกอยู่มุมตู้เสื้อผ้า
ของที่อยู่ในถุงมันแปลก ๆ....

“ฟาง ทำอะไรอยู่หรือเปล่าขึ้นมาหาพี่หน่อย”
“ครับ”
ทันทีที่ขานรับพี่  ฟางก็หันไปปิดโทรทัศน์ แล้วรีบวิ่งขึ้นไปหาตาลาไตที่เดินลงมารอที่ชั้น 2
“มีอะไรหรือครับ”
“พี่เจออะไรแปลก ๆ”
คนตัวโตเดินนำเข้าไปในห้องนอนชั้น 3 แต่ฟางวิ่งแซงไปคว้าถุงที่วางอยู่บนเตียง
“ไม่ ๆอันนี้ไม่เอาแล้ว”
ตาลาไตอมยิ้ม “อันนั้นของพี่ หรือของฟาง”
“ของไอ้เดล ไอ้เดลให้มา”
ก็บอกแล้วว่าฟางพูดไม่เก่ง ถนัดแต่รับคำสั่ง
“เดลให้ฟาง หรือเดลให้พี่” พี่ถามด้วยหน้าตาใสซื่อ ทั้งที่กำลังขำคนที่กำลังเขิน
“คะ...คือ...คือ...”
ฟางอึกอักหน้าแดงไปถึงหู พยายามซ่อนถุงไว้ข้างหลัง
“วันเกิดพี่ใช่มั้ย พี่ไม่คิดเยอะอยู่แล้วถ้าจะให้พี่ใส่ไอ้ของที่อยู่ในถุง แต่พี่ว่า มันไม่เข้ากับพี่สักเท่าไหร่” ยังคงทำหน้าตาซื่อ ๆต่อไป
“พี่ดูแล้วเหรอ”
“แน่ละสิ ถึงได้เรียกฟางไง เพราะถ้าซื้อมาให้พี่ใส่วันเกิดถึงจะผ่านไปแล้ว แต่พี่ใส่ให้ฟางดูก็ได้”
ฟางมองหน้าพี่แปลก ๆแล้วหลุดขำ
“บ้า”
“เอ้า จริงนะ ตกลงพี่ใส่หรือฟางใส่”
ฟางยิ้มขำ เมื่อหยิบของในถุงออกมา
ผ้ากันเปื้อนสีชมพูหวาน จีสตริงสีขาวกับหางฟูสีขาว และที่คาดผมหูกระต่าย
“วันเกิดพี่...ฟางใส่...” ฟางพูดพลางช้อนตามองพี่แล้วก็กัดปากตัวเอง ท่าทางลำบากใจมาก “พี่ห้ามขำนะ”
“ไม่เลย มีแต่ฟางน่ะแหละที่ขำ พี่ออกจะจริงจัง” ตาลาไตบอกทั้งที่ตัวเอง กำลังยิ้มสนุก

ที่จริงกำลังสงสัยอยู่ว่า ทำไมฟางถึงกล้าซื้อของพวกนี้ แต่พอบอกว่าเป็นเดล ก็ไม่แปลกใจแล้ว

“ทีแรกเดลมันบอกว่าฟางชอบทำงานบ้านก็..ใส่แต่...ผ้ากันเปื้อน...แต่พอเห็นไอ้ตัวนี้..” ฟางหยิบจีสตริงตัวจิ๋ว “ก็....หยิบ...มา แต่มันมีหางฟู ๆ...ก็หยิบไอ้หูนี่มาอีกอัน” ฟางหมายถึงที่คาดผมหูกระต่าย

…ดู ๆไป 3 ชิ้นนี้ ที่มันเป็นส่วนเกินคือผ้ากันเปื้อนนั่น แต่วินาทีนี้ ไม่ใส่อะไรเลย เอ้ย..ไม่ใช่ ..ใส่ทั้งหมดก็โอ’นะ

“จะต้องใส่ตั้งแต่เมื่อคืน แต่พี่กลับมาดึก ก็เลยกะว่าจะเอาไปทิ้งแล้ว”
“ทิ้งทำไม”
“ไม่ได้ใช้แล้ว ทิ้งไปดีกว่า”
“อย่าเลย ใส่ตอนนี้ก็ได้”
“ตอนนี้ไม่ใช่วันเกิดพี่แล้วนี่”
“ตอนนี้พี่อยากเห็น”
ฟางยิ้มแหย “จิงดิ”
ตาลาไตรีบพยักหน้า “นะ ใส่ให้ดูหน่อย”
หนุ่มตัวผอมยิ่งมีสีหน้าลำบากใจกว่าเดิม หมุนซ้ายหมุนขวา แล้วเดินเข้าไปในห้องน้ำ

หนุ่มตัวผอมในผ้ากันเปื้อนสีชมพู กับหูกระต่าย เดินมาหาพี่ที่นั่งรออยู่บนเตียง
....ที่อยู่ในใจตลอดมา ฟางไม่ได้ใกล้เคียงกับอิมเมจของกระต่ายน้อยเลยสักนิด ค่อนไปทางลูกกวาง...
“พี่เคยคิดว่าฟางเหมือนแบมบี้”
“ใครคือแบมบี้”
“แบมบี้เป็นลูกกวางที่แม่มันตาย แล้วมันต้องไปอยู่กับพ่อ และเรียนรู้เพื่อที่จะเป็นราชา ไว้ค่อยหาหนังมาดูวันหน้าก็ได้ แต่ตอนนี้พี่กำลังคิดว่า ฟางเป็นกระต่ายน้อยก็น่ารักดี”
.....ผ้ากันเปื้อนสีหวานนั่น ดูไปดูมา มันก็เข้ากันกับหางกระต่าย หูกระต่ายนั่นเหมือนกัน....

ฟางดูตื่น ๆเมื่อเดินมาหา
“พี่อย่าขำนะ”
“ไม่หรอก”

ฟางยกหายใจเข้าลึก ๆ ยกมือเท้าเอว....แล้วร้องเพลง...
“......กระต่ายตัวน้อย สีขาวปุกปุย แก้มยุ้ย ๆ หางขาวเป็นพวง.....”
ตาลาไตใช้หลังมือปิดปากตัวเอง พยายามกลั้นหัวเราะเต็มที่ ฟางเองยิ่งร้องยิ่งเต้นก็ยิ่งหน้าแดง ตัวแดง
...อยากกินกระต่ายว่ะ ...เอ้ย ไม่ใช่ อยากฟัด ไม่ใช่อีก อยากกัด ไม่ๆๆๆ รักกระต่ายตัวนี้สุด ๆ
อยากกอดไว้ทั้งวันทั้งคืน ....
ฟางยืนนิ่งเมื่อร้องเพลงจบ
“จบแล้ว ไปเปลี่ยนแล้วนะ”
“เดี๋ยวสิ” ตาลาไตรีบดึงมือให้ฟางเข้ามาหา “ชุดพิเศษในวันเกิดแบบนี้ มันต้องไม่ใช่แค่ร้องเพลงให้พี่ฟังอยู่แล้ว” พี่ขยับท่าทางนั่งพิงหัวเตียง แล้วให้ฟางนั่งลงบนหน้าขา
“ก็...แค่นี้ก็อายจะแย่อยู่แล้ว”

มือใหญ่ลูบไล้ที่เอวบาง เรื่อยลงมาที่หน้าขา
“กระต่ายตัวนี้กินอะไรเป็นอาหาร”
“กิน.....”
ฟางก้มหน้างุด วินาทีไม่รู้แล้วว่า ที่หน้ามันร้อนไม่เลิก ที่ใจมันเต้นแรง เพราะสายตาหวานของพี่ เสียงต่ำ ๆของพี่ หรือมือใหญ่ที่มันเคลื่อนที่ไปทั่วตัว
“พี่อยากให้มันกินอะไรล่ะ”
ตาลาไตจูบแก้มแดง แล้วกระซิบที่ข้างหู
“ที่จริงอยากให้มันกินน้ำตาลเป็นอาหาร แต่เปลี่ยนใจแล้ว”
ฟางกลืนก้อนน้ำลายอย่างยากลำบาก
“พี่ตาล......”
“ครับ”
“ฟางรักพี่”
ตาลาไตยิ้มหวานขบฟันที่ลำคอขาวแล้วดูดแรง
...
“กระต่ายตัวนี้จะกินอะไรได้ มีแต่จะโดนเสือตาลกินน่ะสิ” ฟางสบสายตาหวานของพี่

“สุขสันต์ทุก ๆวันที่เป็นของเรา” ตาลาไตกระชับกอดฟางไว้ “ที่รักของพี่”
ฟางจูบปากพี่ “ฟางรักพี่” คนที่บอกรักพี่ทุกเช้าค่ำ บอกรักอีกครั้งแล้วขยับตัวซุกหลับไปในอ้อมกอดอุ่น

....จบตอนพิเศษ....

โปรดอย่าจิ้น พี่ไจฟ์ไม่เคยผิดนัดวันสำคัญเพราะเขาจะกินเหล้าที่บ้านน่ะ
ผมหรือพี่ไจฟ์ไม่มีไอ้ของ 3 ชิ้นนั่น ผมมั่วเอง
ผมเว้นที่ไว้ให้เขาเขียนฉากนั้น แต่เขาไม่เขียน ไปเติม ๆส่วนอื่น ๆแล้วก็มัวแต่นั่งหัวเราะอยู่นั่นแหละ
ชอบตอนพิเศษเพราะมันมั่ว ๆเหมือนคนเขียนใช่มะล่า.... :laugh:
พี่ไจฟ์กับนายน้ำชา

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนพิเศษ Happy Birthday My love.หน้า 19 (050756)
เริ่มหัวข้อโดย: puppyluv ที่ 05-07-2013 07:20:48

บวกและเป็ดกระหน่ำ 555
ถ้ามีแบมบี้รออยู่ขนาดนี้ ยอมวอล์คเอ้าท์ คณบดีก็คณบดีเถอะ
ฟางกล้าๆ แบบนี้ทุกวันนะ
ชอบบบบบบบ :hao7:

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนพิเศษ Happy Birthday My love.หน้า 19 (050756)
เริ่มหัวข้อโดย: KaorPaor ที่ 05-07-2013 07:21:15

อยากจิ้น

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนพิเศษ Happy Birthday My love.หน้า 19 (050756)
เริ่มหัวข้อโดย: MiSS-U ที่ 05-07-2013 07:34:09

ทีแรกที่ตาลผิดนัดนึกอยากจะเหวี่ยงตาลแทนฟางจริงๆ

แต่เอาน่ะเมื่อเจ้าตัวรู้สึกผิดก็หยวนๆไป

แต่ไอ้ "..." เนี่ยทำเอาล้มทั้งยืน  จิ้นไปไกล  555

บวกเป็ด

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนพิเศษ Happy Birthday My love.หน้า 19 (050756)
เริ่มหัวข้อโดย: --รมยกร-- ที่ 05-07-2013 08:09:38

คนเขียนดักทางเรียบร้อย กำลังจะแอบแซวว่า ตอนพิเศษเนี่ยเอาชีวิตจริงมาแต่งป่าว 555+++ ยังไงก็ขอแอบคิดนิดนึึงนะ  :hao3: คือกว่าจะอ่านจบจบบรรทัดสุดท้าย มันจิ้นไปไกลแล้วคุณ ไม่ทันแล้ว  :hao6:

ทำไม๊ ทำไม ตาลาไลในเรื่องมันไม่น่ารัก เหมือนตอนพอเศษหว่า หุหุ

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนพิเศษ Happy Birthday My love.หน้า 19 (050756)
เริ่มหัวข้อโดย: TIKA_n ที่ 05-07-2013 09:15:30

อ่านตอนหลัก เครียด  :katai1: ทู้กที  อ่านตอนพิเศษทีไร มันมีความสุข  :m1: ทู้กที เมื่อไหร่จะถึงตอนนี้หนอ  :mew6:
ชอบน้องฟางในลุคส์นี้สุด ๆ ไปเลย " นิ่งสงบสยบความเคลื่อนไหว " แค่นี้ ก็เอาพี่ตาลได้อยู่หมัดแล้ว
“วันเกิดพี่ เพราะฉะนั้นพี่ต้องตามใจฟาง” แหม ชอบประโยคนี้จังเลย ทำไมต้องเหมือนใครเนอะน้องฟาง
เพื่อนตำรวจของพี่ตาลโดนยิง ทำให้รู้สึกว่า พี่ตาลไม่ต้องทำงานที่เสี่ยงอันตรายแล้วนี่ดีจัง แถมมีเวลาให้ฟางมากขึ้นด้วย
ที่จริงก็เข้าใจเหตุผลที่พี่ตาลกลับมาตามนัดไม่ทันนะ แต่ไอ้ไปก๊งกับเพื่อนต่อจนลืมโทรบอกฟางเนี่ย สมควรแล้วที่ฟางจะโกรธ
ตามง้อน้องฟางได้น่ารักสุด ๆ อ่ะ อยากเห็นพายุ เวอร์ชั่นน้องฟาง เหมือนกันนะ ว่าจะรุนแรงสักแค่ไหน อิอิ
ของขวัญน้องเดล ถูกใจพี่ตาลที่สุด กระต่ายน้อยจีสตริงใส่ผ้ากันเปื้อน จะน่ารักรึจะเซ็กซี่ดีล่ะเนี่ย
แหม อยากให้กระต่ายน้อยกินน้ำตาลเป็นอาหาร แต่เสียใจด้วยเพราะกระต่ายตัวนี้อยากถูกกินมากกว่าอ่ะ  :z1:

ที่จริงไม่ได้จิ้น แต่จะมาจิ้นก็ตอนที่มาออกตัวก่อนว่าอย่าจิ้นนี่ล่ะ ฮะ ๆ  :pigha2:
ทำไมพี่ไจฟ์ ไม่ยอมเขียนฉากนั้นอ่ะ เสียดายนะเนี่ย
ตอนพิเศษ ไม่เห็นจะมั่ว หวานดีออก แต่ถ้าบอกว่ามั่ว ก็ขอตอนมั่ว ๆ บ่อย ๆ น้า อ่านแล้วมีความสุข :m3:
ขอบคุณพี่ไจฟ์กับนายน้ำชาค่ะ

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนพิเศษ Happy Birthday My love.หน้า 19 (050756)
เริ่มหัวข้อโดย: malula ที่ 05-07-2013 09:15:57

น้องฟางของเราพัฒนาไปไกลแล้ว

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนพิเศษ Happy Birthday My love.หน้า 19 (050756)
เริ่มหัวข้อโดย: indy❣zaka ที่ 05-07-2013 09:30:22

เคืองแทนฟางอ่ะ   จะไปกินไปดื่มกับเพื่อนนี่โอเค   
แต่ที่ลืม ที่ไม่มีแม้แต่จะโทรมาบอกมากล่าวกันบ้างเนี่ย  อย่างงี้มันน่าจับมา  :beat: :beat: :beat: นักล่ะ

เข้าใจฟางเลย หัวอกคนรออ่ะ มันก็ทั้งห่วง ทั้งกังวล สาระพัดแหละ
เคืองแค่นี้ยังน้อยไปด้วยเนอะ

ทำผิดให้เคืองบ่อยๆ   ระวังเจอกระต่ายข่วนหน้า เอาแล้วกันนะ หุหุ :katai1: 

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนพิเศษ Happy Birthday My love.หน้า 19 (050756)
เริ่มหัวข้อโดย: maemix ที่ 05-07-2013 09:37:40

ตอนแรกเคืองพี่ตาล เรื่องที่ไม่โทรกลับมาบอกเวลามีธุระต่อ
(มันอินเพราะเมื่อคืนเพิ่งเหวี่ยงไป ) คนรอมันก็คิดไปสารพัด
พี่ตาลอย่าทำอีกนะ สงสารคนรอบ้าง
ตอนหลังนี่หวานจริงๆ ฟินมาก

ขอบคุณไจฟ์กับที สำหรับตอนพิเศษ

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนพิเศษ Happy Birthday My love.หน้า 19 (050756)
เริ่มหัวข้อโดย: sukie_moo ที่ 05-07-2013 09:43:30

สมควรจะโดนฟางโกรธ แต่หายเคืองเร็วจริงนะฟาง

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนพิเศษ Happy Birthday My love.หน้า 19 (050756)
เริ่มหัวข้อโดย: Gokusan ที่ 05-07-2013 10:23:26

เอ้อ...นะ ตอนพิเศษษษษ
หวานพิเศษ...หาไม่ได้ในตอนธรรมดา
เหมือนว่า...พอตกลงใจกันได้ ก็ตั้งใจแสดงความรักให้เต็มที่
ให้สมกับที่...กว่าจะมาเป็นวันนี้น่ะนะ ^^V

หยอดน้ำตาลน้อยๆ ไปเรื่อยๆ ให้ได้ชื่นใจ...ก่อนกลับไปตอนปกติ ^^

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนพิเศษ Happy Birthday My love.หน้า 19 (050756)
เริ่มหัวข้อโดย: uknowvry ที่ 05-07-2013 12:03:36

กินน้ำตาล..... จากท่อส่งน้ำตาล.... แต่จุดนี้โดนเสือนกินไปก่อนละกันนะ 5555+......

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนพิเศษ Happy Birthday My love.หน้า 19 (050756)
เริ่มหัวข้อโดย: nongrak ที่ 05-07-2013 12:12:44

ที่ตาลทำน่ะสมควรโดนโกรธอยู่แล้ว แต่ฟางหายโกรธไวไปนะ อิอิ

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนพิเศษ Happy Birthday My love.หน้า 19 (050756)
เริ่มหัวข้อโดย: =นีรนาคา= ที่ 05-07-2013 12:36:08

พี่ตาลก็เป็นพี่ตาลอยู่วันยังค่ำ ชอบทำให้ฟางเสียใจ ชิ

แอร๊ยยย เจ้ากวางน้อยกลายเป็นกระต่ายปุกปุยซะน่าฟัดเชียว  :o8:

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนพิเศษ Happy Birthday My love.หน้า 19 (050756)
เริ่มหัวข้อโดย: Yukisae ที่ 05-07-2013 12:46:40

น่าร๊ากกกกกก อยากได้น้องกระต่ายมั่งอ่ะ 555555
ตาลไม่ยอมโทรบอก ทำให้น้องเป็นห่วง น่าจะให้งดกินกระต่าย
++จุ๊บๆ

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนพิเศษ Happy Birthday My love.หน้า 19 (050756)
เริ่มหัวข้อโดย: lizzii ที่ 05-07-2013 13:18:04

กระต่ายน้อยน่ารักอะ

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนพิเศษ Happy Birthday My love.หน้า 19 (050756)
เริ่มหัวข้อโดย: mystery Y ที่ 05-07-2013 14:43:53

ตอนพิเศษมาอีกแล้ว~ ชอบฟางที่กล้าสั่งพี่ตาลทำนู่นทำนี่ แล้วก็ของสามชิ้นจากเดลทำเอาฟินเลย

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนพิเศษ Happy Birthday My love.หน้า 19 (050756)
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 05-07-2013 14:59:04

ชอบความเปนเหตุเป็นผลของฟาง :katai2-1: โทรหากันสักนิดก็ดีนะพี่ตาล คนที่รออยู่เขาจะได้รู้ไม่ว่ามันจะมีเหตุอะไรก็ตาม

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนพิเศษ Happy Birthday My love.หน้า 19 (050756)
เริ่มหัวข้อโดย: aehJTS ที่ 05-07-2013 15:11:01

ไม่ทันแล้วน้องที
เพราะกว่าจะเห็นประโยคที่บอกว่าน้องทีไม่มีของพวกนั้น
พี่จิ้นไปไหน ต่อไหนละ :z1:  :m20:

 :pig4: คะ

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนพิเศษ Happy Birthday My love.หน้า 19 (050756)
เริ่มหัวข้อโดย: konnarak ที่ 05-07-2013 15:14:10

อิตาพี่ตาลติดเเต่เพื่อนปรับปรุงตัวด้วยนะ ทำบ่อยๆไม่ดี  เป็นเราเราก้โกรธ
รุ้สึกฟางกล้าขึ้นเยอะ ดีใจ

กระต่ายน้อยน่ารัก  คิคิคิ

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนพิเศษ Happy Birthday My love.หน้า 19 (050756)
เริ่มหัวข้อโดย: boboaje ที่ 05-07-2013 17:13:07

นิยายของไจฟ์ที ยังคงความอึนของตัวเอกไว้ครบถ้วน ปวดหัว ปวกใจหนึบหนับ ตอนอ่านอ่ะค่ะ

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนพิเศษ Happy Birthday My love.หน้า 19 (050756)
เริ่มหัวข้อโดย: yayee2 ที่ 05-07-2013 18:19:34

"โปรดอย่าจิ้น พี่ไจฟ์ไม่เคยผิดนัดวันสำคัญเพราะเขาจะกินเหล้าที่บ้านน่ะ
ผมหรือพี่ไจฟ์ไม่มีไอ้ของ 3 ชิ้นนั่น ผมมั่วเอง....."

น้องทีจ๋า  โปรดอย่าห้ามจินตนาการของผู้อ่านเขาเลย
เพราะเขาจิ้นไปเรียบร้อยแล้วจ้ะ  :m3: :m3:

ตอนพิเศษเป็นอะไรที่พิเศษจริงๆ ฟางน่ารักซะ :m1: :m1:

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนพิเศษ Happy Birthday My love.หน้า 19 (050756)
เริ่มหัวข้อโดย: kyoya11 ที่ 05-07-2013 18:21:14

เขินนนนน :-[
กระต่ายฟางโดนเสื้อตาลขย้ำแล้ว :m25:

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนพิเศษ Happy Birthday My love.หน้า 19 (050756)
เริ่มหัวข้อโดย: Takarajung_TK ที่ 05-07-2013 21:46:32

ไม่มีของสามชิ้น แสดงว่ามีผ้ากันเปื้อนใช่ป่ะ :katai2-1:

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนพิเศษ Happy Birthday My love.หน้า 19 (050756)
เริ่มหัวข้อโดย: cinquain ที่ 05-07-2013 22:41:50

โธ่ถัง! อ่านซาบซึ้งอยู่ดีๆทำเอาขำก๊าก ปิดปากแทบไม่ทันแน่ะค่ะ 555
เหมือนๆกับที่เคยอ่านการ์ตูนเรื่องสองเรื่องนี่ล่ะค่ะ ทั้งหางทั้งหูทั้งผ้ากันเปื้อน   :o8:
(ใน spectrum nexus ^^)

ชอบประโยคนี้ด้วย "พี่ไจฟ์ไม่เคยผิดนัดสำคัญเพราะเขาจะกินเหล้าอยู่ที่บ้าน"  :mc4:
น่ารักเนาะ ^^

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนพิเศษ Happy Birthday My love.หน้า 19 (050756)
เริ่มหัวข้อโดย: skynotebook ที่ 05-07-2013 23:23:17

ถึงน้องทีจะบอกว่าไม่มีของแบบนี้แต่พี่ก็แอาคิดว่าสักวันหนึ่งต้องได้ใสแน่นอน อิอิ

ฟางน่ารักเนอะ บอกรักพี่ตลอดเวลาเลย แถมยังทำตัวน่ารักน่ากอดแบบนี้
ถ้าวันหลังพี่ตาลนิสัยไม่ดีอีกน้องฟางทำโทษเลย เช่นขึงไว้บนเตียงแล้วเอาแส้ฟาด 55+

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนพิเศษ Happy Birthday My love.หน้า 19 (050756)
เริ่มหัวข้อโดย: hpsky ที่ 05-07-2013 23:29:59

อ่านสองตอนรวดดด
 ตอนนี้นั่งจิ้นน้ำชาใส่ผ้ากันเปื้อน จีสตริงหางฟู หูกระต่าย 555 น่ารักดี
 :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนพิเศษ Happy Birthday My love.หน้า 19 (050756)
เริ่มหัวข้อโดย: PAAPAENG~ ที่ 06-07-2013 00:49:33

ไปบีบคอขอฉากนั้นจากคุณไจฟ์เลยค่ะคุณที
ฮาาาาาาา
ชอบตอนพิเศษจริงๆนะ
ฟางดูน่ารักน่ากอดมากอ่ะ >///<

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนพิเศษ Happy Birthday My love.หน้า 19 (050756)
เริ่มหัวข้อโดย: tuek ที่ 06-07-2013 05:55:35

กระต่ายน้อยน่ารักจริงๆ

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนพิเศษ Happy Birthday My love.หน้า 19 (050756)
เริ่มหัวข้อโดย: zombi ที่ 06-07-2013 07:52:57

 :mew1:

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนพิเศษ Happy Birthday My love.หน้า 19 (050756)
เริ่มหัวข้อโดย: little_nok ที่ 06-07-2013 16:23:06

ตอนแรกก็เคืองตาลเหมือนกันนะ
รับปากนัดกันไว้ดิบดี ลืมเฉยเลย
แบบนี้มันน่างอนนานๆ หน่อย
มารอตอนปกติด้วย ต้องมาวันเสาร์นี่หน่า

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนพิเศษ Happy Birthday My love.หน้า 19 (050756)
เริ่มหัวข้อโดย: CarToonMiZa ที่ 06-07-2013 17:14:02

ตอนพิเศษอะไรๆก็พิเศษ  :z2:

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนพิเศษ Happy Birthday My love.หน้า 19 (050756)
เริ่มหัวข้อโดย: Anyann ที่ 06-07-2013 18:24:47

เป็นไงล่ะพี่ตาล มาลืมน้องฟางได้ไง

พี่ตาลเวอร์ชันนี้ก็น่ารักดีนะคะ 5555

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนพิเศษ Happy Birthday My love.หน้า 19 (050756)
เริ่มหัวข้อโดย: akiko ที่ 06-07-2013 23:31:58

ฟางเป็นน้องกระต่ายที่น่าัรักที่สุดเลย
อิจฉา เสือตาลได้หม่ำน้องกระต่ายฟางๆๆ
 :hao6: :hao6: :hao6:

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนพิเศษ Happy Birthday My love.หน้า 19 (050756)
เริ่มหัวข้อโดย: Gohan ที่ 07-07-2013 06:28:30

ภาคพิเศษตอนนี้อ่านไปขำไป
ชอบฟางที่ต่อล้อต่อเถียงพี่ได้ไม่ตกฟากจริงๆ
"วันเกิดพี่ พี่ต้องตามใจฟาง"  ฮ่าๆๆ ตกลงวันเกิดใครกันแน่ฟระ
แต่งานนี้เคืองอิพี่ตาลแหะ น้องอุตส่าห์ตั้งใจจะหวาน
ไม่อยากโทร ส่ง Message ก็ได้นี่นา เล่นหายไปแบบนี้ มันน่า...
เป็นชีวิตจริง คงโดนงอนสามวันกับเชอะอีกแปดกระบุง กร้ากกกก
ถึงป๋าจะไม่เติมบทนั้น แต่คนอ่านก็จิ้นไปเรียบร้อยละว่ากระต่ายฟางโดนเสือตาลใจโฉดกินหมดตัวแหงมๆ 55

ขอบคุณสองหนุ่มครับ รออ่านตอนพิเศษตอนต่อไป
ปล. เรื่องก็ไม่มั่วนะ ภาคพิเศษมันก็ต้องพิเศษแบบนี้ล่ะ ^^

หัวข้อ: "Yes,I love him" ตอนที่ 16 หน้า 20 (070756)
เริ่มหัวข้อโดย: MyTeaMeJive ที่ 07-07-2013 08:42:00

ตอนที่ 16

อากาศยามเช้าเย็นสบายจนอยากนอนต่อ ติดที่คนที่นอนข้าง ๆขยับตัวลุกขึ้น ทำให้ต้องลืมตาตื่น
“ต่อนอนเถอะ เดี๋ยวโรจน์เตรียมอาหารเช้าไว้ให้ ก่อนไปโรงเรียน”
วันชาติขยับตัวลุกนั่ง พลางลูบหน้าแรง ๆ
“ผมก็ต้องกลับบ้านเหมือนกัน”
....กูจะโดนแม่ใหญ่ ตีหัวมั้ยเนี่ย...
ไม่อยากสารภาพเลยว่า ทุกอย่างเกิดขึ้นด้วยใจล้วน ๆ ไม่มีการใช้สมองตรึกตรองหรือหยุดคิดแม้แต่วินาทีเดียว

เมื่อค่ำลง นัดกับเพื่อนว่าจะออกมากินเหล้าที่ร้านใกล้ตลาด แต่ก็กลับกลายเป็นขับรถต่อมาจนถึงบ้านพักครู
ไม่ได้แม้แต่จะมองว่า มีรถคันอื่นจอดอยู่หรือไม่ จนกระทั่งเจ้าของบ้านเปิดประตูออกมารับ แล้วก็เดินตามเข้าบ้าน
วินาทีที่เห็นสมุดการบ้านเด็กนักเรียนอยู่บนโต๊ะกินข้าว กลับคิดได้….
“โรจน์อยู่คนเดียวหรือ”
โรจน์พยักหน้า ยิ้มอ่อน ๆ “กำลังตรวจการบ้านเด็กนักเรียนอยู่”
“ดึกแล้ว” วันชาติบอกขณะที่ดวงตาสีเข้มยังหยุดอยู่ที่กองสมุดนักเรียน และขาก็ยังตรึงอยู่ที่เดิม
“ตรวจการบ้านไปเรื่อย ๆน่ะ ต่อหิวมั้ย มีมะม่วงพิมเสนมันอยู่นะ โรจน์ทำให้”

เพราะโรจน์เป็นคนช่างเอาใจ และไม่พูดเรื่องอะไรก็ตาม ที่จะทำให้ไม่สบายใจ กลายเป็นข้อดีที่ทำให้วันชาติค่อย ๆห่างจากคนอื่นที่คุยด้วยไปทีละคน ๆ
แต่หากจะเปรียบเทียบกัน เวลาที่อยู่กับเดลมีสีสันมากกว่าเยอะ
เพียงแต่ตอนนี้ไม่ได้คิดถึงเดล
ไม่ได้คิดอะไรมากไปกว่า
....ที่นี่ มีแต่กูกับโรจน์....
วันชาตินั่งกินมะม่วงขณะที่ดูโรจน์ตรวจการบ้านนักเรียนไปเรื่อย ๆ
“ต้องอ่านทุกตัวอักษร ใช้ปากกาแดงแก้ทุกตัวอักษรกันขนาดนั้นเลยหรือ”
“ต้องทำอย่างนี้สิ เขาจะได้รู้ว่าที่เขียนมามันผิด แล้วที่ถูกเป็นยังไง”
วันชาตินิ่วหน้า
“ตอนผมเด็ก ๆมีแต่ครูแก่ ๆที่ทำอย่างนี้”
โรจน์ตีที่แขนหนาเบา ๆ “ว่าโรจน์แก่หรือ”
“เปล่านะ” วันชาติหัวเราะร่วน “แค่พูดถึงเท่านั้นเอง”
“แล้ว ครูที่โรงเรียนหมี่ ลูกชายพี่ตาลล่ะ เขาไม่ทำหรือไง”
“ไม่รู้” วันชาติส่ายหน้า เป็นวินาทีแรกที่คิดได้ว่า โลกนี้ไม่ได้มีแค่เรา 2 คน “ไม่เคยดูสมุดมันสักที เพราะให้เป็นหน้าที่ของแม่ใหญ่ กับคณะพี่เลี้ยงมัน”
โรจน์ส่ายหน้าแล้วทำงานต่อ ไม่ถึง 5 นาทีก็เสร็จ
“ต่อ โรจน์ปรึกษาอะไรหน่อยได้มั้ย”
“ครับ” วันชาติประสานมือวางบนโต๊ะ ทำท่าเลียนแบบนักวิชาการ จนโรจน์ต้องตีที่แขนหนาเบา ๆ อีกครั้ง
“มีญาติชวนกลับไปทำงานบริษัทส่งออกที่กรุงเทพ ฯ”
วันชาติหูผึ่งทันที แต่โรจน์พูดต่อไป
“เป็นบริษัทเล็ก ๆ เงินดี แต่ก็มีเพื่อนครูใหญ่ ชวนให้ไปสอบงานที่ศาลาว่าการจังหวัด ต่อคิดว่าไง”
วันชาติเกาหน้าผากแกรก ๆ
....ถ้าเอาเรื่องเงินเป็นที่ตั้ง ต้องบอกว่า กลับกรุงเทพ ฯสิ...เพราะงานที่นี่ยังต้องสอบนี่นา....
“ลองสอบที่นี่ก่อน ถ้าไม่ได้ค่อยไปกรุงเทพ ฯได้มั้ย”
โรจน์ส่ายหน้า “ถ้างานที่กรุงเทพ ฯ ต้องไปคุยกับเขาอาทิตย์หน้า อาจได้เริ่มงานเดือนหน้าเลย แต่สอบน่ะ อีก 2 เดือน”
“ทำไมเร็ว”
โรจน์พยักหน้ายอมรับ “งานในกรุงเทพ ฯก็อย่างนี้แหละ คนตกงานเป็นล้าน ๆคน โรจน์น่ะ เรียนจบสอบได้เขาให้ไปไหนก็ไป พอมาตอนนี้ตัดสินใจไม่ถูก”
 
วันชาติมองมือของโรจน์ที่จับมือของหนาของตัวเอง สีผิวของ 2 คนตัดกันชัดเจน

“ถ้าเกิดผมไม่มาหาโรจน์ โรจน์จะทำยังไง”
โรจน์ก้มหน้า “ไม่รู้เหมือนกัน อาจกลับกรุงเทพ ฯมั๊ง”
วันชาติยิ้มอ่อน ดึงให้โรจน์ขยับมานั่งตัก
“กลับกรุงเทพ ฯเพราะผมหรือไง”
โรจน์ยอมรับ
“โรจน์คิดว่า ถ้าต้องเดินเข้าโรงเรียนไปโดยที่ในสมองยังคิดแต่เรื่องของตัวเอง มากกว่าหน้าที่ความรับผิดชอบของครู มันก็ไม่ถูกต้อง”
“ผมคิดว่าโรจน์เป็นครูที่ดี แต่ก็อยากให้โรจน์ไปทำงานที่กรุงเทพ ฯ อาทิตย์หน้าลองไปคุยกับเขาดูก่อน ว่างานที่ทำมีอะไรบ้าง เงินเดือนเท่าไหร่ สวัสดิการเป็นยังไง แล้วค่อยกลับมาตัดสินใจ”
ครูหนุ่มก้มหน้าใช้หน้าผากแตะที่คางสาก “ต่ออยากให้โรจน์กลับกรุงเทพ ฯเหรอ”
“บ้านของโรจน์อยู่ที่นั่น เพื่อน ๆก็อยู่กรุงเทพ  ฯ งานดี เงินดี แต่......”
โรจน์ขยับตัว กะพริบตามอง รอให้วันชาติพูดต่อ
“แต่ถ้าถามใจผม ผมอยากให้โรจน์อยู่ที่นี่ แต่ไปลองดูก็ไม่มีอะไรเสียหาย โรจน์ยังมีอีกทางเลือกที่ศาลาว่าการ ฯไม่ใช่เหรอ”
“ก็จริง”
“ทั้งหมดนี้ ถ้าโรจน์ยังรักงานสอนมันก็อีกเรื่องหนึ่งนะ”
“โรจน์ชอบสอนหนังสือนะ แต่มันจะมีช่วงที่ได้คุยกับเพื่อนที่จบมาพร้อมกัน ก็มักจะถามว่าเรากำลังทำอะไรอยู่ เรามีความสุขกับชีวิตแบบนี้ก็จริง แต่มันไม่ได้ก้าวหน้าไปไหนเลย แต่ก็นั่นแหละ ใจของโรจน์เองที่ชอบงานสอนมากกว่า พอเลิกคุยกับเพื่อนผ่านมาอีก 5 นาที 10 นาทีก็เลิกคิดถามตัวเองแล้ว”
“งั้นก็ลองไปคุยกับเขาดู ลองไปสอบ ทำทุกอย่างเพื่อที่จะได้เลิกตั้งคำถามกับตัวเอง เดี๋ยวไปกรุงเทพ ฯ ผมขับรถไปให้”
โรจน์ยิ้มหวานขอบคุณ

“ผมค้างที่นี่ได้มั้ย”

ยิ้มอ่อนหวานของโรจน์ยังไม่เปลี่ยนแปลง เมื่อลุกจากตักแล้วเดินไปปิดบ้าน ปิดไฟ แล้วจูงมือเข้าห้องนอน

ตื่นเช้า วันชาติยังคงเป็นฝ่ายที่เดินตามเข้ามาในห้องน้ำ กินอาหารเช้าด้วยกัน แล้วก็เดินออกมาจากบ้านพักครูพร้อมกัน
“อย่าขับรถเร็วนะต่อ”
โรจน์บอกเสียงอ่อน ๆ ขณะที่วันชาติพยักหน้ารับ
“ถ้าตกลงจะไปกรุงเทพ ฯ วันไหนโทรบอกผมนะ”
ครูหนุ่มตัวบางพยักหน้ารับ กับรอยยิ้มอ่อน ๆ เหมือนเดิม
ไม่มีคำถาม ไม่มีความอยากรู้ ว่าใครที่ไหน เป็นอย่างไร
มีแต่เรื่องของคน 2 คน ที่บอกกับตัวเองว่ามันคือความสุข
แต่ที่จริง มันกำลังกลายเป็นกำแพงของความกลัว และความหวาดระแวง

วันชาติกำลังกลัวว่า ใครอีกคนอาจมาหาโรจน์ในเวลาที่ตัวเองไม่อยู่
โรจน์เองก็ระแวงว่า วันชาติอาจไปหาเดล ในเวลาที่ห่างกัน

เลี้ยวรถเข้าบ้าน แม่ใหญ่ที่กำลังเตรียมพื้นที่สำหรับทำงานสานกับแม่ของฟาง หันมาส่งค้อนให้ลูกชายคนเล็ก ส่วนพ่อใหญ่ถอนหายใจแรง ๆ
“ตามกูมาที่สวน”
“เดี๋ยวนะพ่อ ขอเปลี่ยนเสื้อก่อน”
วันชาติรีบเร่งเปลี่ยนเสื้อแล้ววิ่งตามพ่อเข้าไปในสวน
หลังจากที่พ่อชวนคุยอ้อมไปอ้อมมาได้พักใหญ่ ถึงได้เข้าเรื่อง
“เมื่อคืนมึงอยู่บ้านใคร”
“บ้านโรจน์”
“ครูที่มาเมื่อวันก่อนใช่มั้ย”
วันชาติสารภาพตามตรง
“งั้นกูขอ กูขอมึงตรง ๆว่าหยุดที่คนนี้ได้มั้ย กูกับแม่มึง พอจะรับได้เรื่องที่มึงจะมีแฟนเป็นผู้ชาย แต่รับไม่ไหวแล้ว เรื่องที่มึงไปบ้านคนนั้น คนนี้แล้วบอกว่าโสดน่ะ”
“เกิดอะไรขึ้นน่ะพ่อ”
“เพราะมาถึงวันนี้ กูไม่อายที่มึงจะเป็นอะไร แต่กูอายที่คนเขาไปพูดกันว่า มึงน่ะสักแต่ว่าไม่มีหางมึงเอาได้หมด”
“อ้าววววววว พูดงี้สวยสิ!”
เมื่อวันชาติทำท่าถลกแขนเสื้อพ่อก็ชี้ปราม “ถามตัวมึงก่อนว่า มึงทำอะไรไว้ ให้คนเขาพูดกัน พวกหลานเอ็ง ลูกวิภานั่นเขาก็โตเป็นหนุ่มเป็นสาว มันก็จะถูกเหมารวมไปว่านิสัยมันเหมือนน้า”
พ่อหมายถึงพี่วิภาที่เป็นพี่สาวคนรองต่อจากตาลาไต ซึ่งแต่งงานและแยกครอบครัวไปตั้งแต่ก่อนที่จะรับหมี่มาเลี้ยง
“เหมารวมได้ไง เรื่องของใครก็ของคนนั้นสิ” วันชาติยังหงุดหงิด
พ่อเหนื่อยใจ และยอมรับว่า ที่ผ่านมาไม่เคยพูดคุยเรื่องนี้กับลูกชายคนเล็กอย่างจริงจังเลยสักครั้ง มีแต่ตามใจ เพราะเห็นว่า วันชาติคือคนที่อยู่บ้านไม่ว่าจะมีอะไรเกิดขึ้น ทุกอย่างยังอยู่ในสายตาของพ่อกับแม่
จะไปกินเหล้า จะไปเจ้าชู้ หรือจะไปมีเรื่องกับใคร ก็คิดว่ายังดูแลกันได้
แต่พอมาถึงตอนนี้ เรื่องมันทำท่าจะบานปลาย
“มึงอย่าคิดอะไรที่เอาตัวเองเป็นใหญ่  มึงคิดว่ามึงแก้ปัญหาได้ แต่ทุกการกระทำของมึงจะมีคนที่เขาได้รับผลกระทบไปด้วยทั้งนั้น”
“พี่วิภาบอกอะไรพ่อมาหรือไง”
“วิภาบอกกูมานาน เพราะเขากลัวเวรกรรมมันจะมาถึงตัวเขา ถึงลูกหลานเขา เพราะมันเป็นเมียเป็นแม่คนแล้ว แล้วถ้าวันหนึ่งผัวมันคิดเหมือนที่มึงคิด หรือผู้ชายคนอื่นคิดกับลูกมันอย่างที่มึงคิด มันจะเกิดอะไรขึ้น”
วันชาติทำหน้าย่น “คิดอะไรเยอะแยะ”
“คิดสิ เพราะเขาเป็นแม่คนแล้ว กูผิดที่ไม่เคยสอนมึง คิดเอาเองว่า ถ้ามึงได้เห็นกูกับแม่มึง เห็นพี่ ๆของมึง แล้วมึงจะคิดได้เอง แต่ยิ่งนานยิ่งไปกันใหญ่ จนมึงหายไปเมื่อคืน ก็คุยกับแม่มึงว่า คงต้องถึงเวลาคุยกับมึงสักที ถ้ามึงยังรั้น คบคนนั้น คุยคนนี้ ไม่รับผิดชอบ ก็สุดแต่เวรกรรมแล้ว”
“ฉันไปหาโรจน์”
“เออ ยังไงก็ได้ ขอแค่หยุดที่ใครสักคน”
พ่อพูดขณะที่สังเกตสีหน้าลูกชายคนเล็ก
มีแต่คำว่าดื้อรั้นอยู่เต็มใบหน้า
....ไม่พูดไม่สอนก็ว่ากูไม่พูดไม่สอนลูก
....แล้วพอสอน พอพูด มันก็ตั้งท่าจะยิ่งดันทุรัง ยิ่งประชดทำเรื่องไม่ดีต่อไปอีก
“กูขอละนะมึงจะคบกับผู้ชายด้วยกันกูก็ยอมมึงแล้ว ขอแค่หยุด ก่อนที่จะมีใครสักคนตามมาถอนหงอกกูกับแม่มึงถึงบ้าน”
พ่อย้ำอีกครั้ง จนบ่ายจัด ฝุ่น ฝ้ายและหมี่กลับมาบ้านพร้อมกัน เห็นฝุ่นเดินไปคุยกับวันชาติ ขณะที่ฝ้ายไปทำการบ้านกับหมี่พ่อถึงได้คิด
.....กูนี่หนอ มีไอ้คนรู้มากอยู่ใกล้ ๆอีกคนดันมองข้ามมัน เพราะเห็นว่ามันเป็นเด็ก ที่แท้มันคือคนที่รู้เยอะกว่าใคร

ทำไม่รู้ไม่ชี้เดินไปคุยกับพ่อไอ้พี่น้องสามฝา ก็ทำท่าจะไม่ได้ความ
หรือคนเป็นพ่อมันไม่เหมาะกับงานสอดแนมลูก ต้องให้แม่เขาจัดการท่าทางจะได้ความมากกว่าหรือไงวะ

สุดท้ายแม่ใหญ่คือคนที่เรียกฝุ่นมาคุย มันเองก็ไม่ค่อยอยากจะเล่าอยากจะบอกสักเท่าไหร่
“ทำไมแม่ใหญ่ไม่ถามพี่วันชาติเขาเองล่ะ อยู่บ้านเดียวกัน เจอกันทุกวันแท้ ๆ”
“กูก็แค่อยากรู้ว่า ไอ้คนที่วันชาติมันไปหาเขาน่ะ มีใครที่เขาอาฆาตแค้นมั้ย กูมองผ่านเรื่องนี้มานาน”
“ก็แค่รถไฟชนกัน” ฝุ่นทำท่ารู้ดี
“ห๊ะ ทำไมกูไม่เคยรู้เรื่อง”
“รู้สิ ก็ที่ชนกันที่บ้านนี่ไง ครูโรจน์ชนโครมกับพี่เดล”
แม่อยากยกเท้าถีบไอ้เด็กม.ปลายตัวแสบ หมี่ที่กำลังทำการบ้านอยู่กับฝ้ายเลยต้องช่วย
“อันนั้นแม่ใหญ่รู้แล้ว บอกอันที่ไม่รู้สิ”
“แล้วเอ็งรู้กับเขาหรือเปล่า” แม่ใหญ่หันมาหาหมี่
หนุ่มตัวผอมส่ายหน้า “ไม่รู้หรอก ฉันอยู่แต่ในโรงเรียนแล้วก็บ้าน จะไปรู้ได้ไง”
“ถามพี่ฝุ่นน่ะแหละแม่ใหญ่ หนูเห็นพี่วันชาติเรียกใช้บ่อย ๆ” ฝ้ายชี้ไปที่พี่ชาย
“แต่ละตัว” ฝุ่นบ่นพึม “นอกบ้านก็มี......”
แต่ละชื่อที่บอกมา แม่ใหญ่รู้จักบ้างไม่รู้จักบ้าง หลายคนเคยพบเจอเวลาไปวัด แต่ก็ไม่เคยเข้ามาแนะนำตัวหรือพูดอะไร
“มันคงไม่ถึงขนาดนอนกับทุกคนที่เอ็งพูดมาหรอกนะ”
....ก็ถ้าถึงขนาดนอนด้วยกัน พ่อแม่เขา ตัวเขาคงไม่ทำเฉย ๆเวลาเจอข้าหรอก....
ปากคนมักจะพูดต่อ ๆกันไปขยายเรื่องให้ใหญ่โตเข้าไว้ ส่วนความจริงจะเป็นอย่างไร สุดท้ายก็มีแต่ตัวเองเท่านั้นที่รู้

“อันนี้ไม่รู้ เพราะฉันไม่ได้ตามเข้าไปในห้องนอน แต่มันก็มีบางคนที่พี่วันชาติใช้ฉันซื้อขนมไปส่งให้ครั้งสองครั้ง แล้วก็ไม่พูดถึงอีก”
แม่ใหญ่หันไปหาหมี่ “อีแบบนี้มันคงไม่เข้าเค้าว่าจีบ หรือชอบอะไรหรอก มันคงแค่หยอดไปเรื่อย”
ฝุ่นทำหน้าเหมือนจะบอกว่า ...แม่ใหญ่เข้าข้างพี่วันชาติอีกแล้ว...
“แต่ผู้หญิงเขาคิดน่ะสิแม่ มีลูกเศรษฐีบ้านสวนส่งขนมมาให้ ไปหาถึงบ้าน ถึงจะเงียบจ้อยภายใน 3 ครั้งก็เหอะ” ฝุ่นหันไปถามฝ้าย “เป็นมึง มึงโกรธมั้ย”
ฝ้ายส่ายหน้าทันที “ไม่อะ ของกินฉันไม่เกี่ยงอยู่แล้ว”
“กูละเบื่อ” ฝุ่นบ่นอีกที “ทีนี้ปัญหาก็คือ ผู้ชายที่มันจีบผู้หญิงที่พี่วันชาติไปป้อไว้ เขาก็จะจำไว้ไง ว่าหญิงคนนี้ พี่วันชาติเคยส่งขนมให้ แล้วเขาก็อาจ” ฝุ่นเน้นเสียงที่คำว่า อาจ “คิดว่ามีอะไรกันแล้ว อย่างที่แม่คิดก็ได้ แล้วคนก็พูดกันไป ผู้หญิงเขาเสียหาย”
แม่ยอมรับ “ก็นั่นแหละที่ข้าหนักใจ ปากคนมันร้ายกว่าปากกา ก่อนนี้ก็คิดกับพ่อเอ็งว่า ใคร ๆก็รู้ว่าวันชาติมันรักอิสระ จนกระทั่งเดลกับโรจน์มาเจอกันที่นี่ ก็คิดว่า แล้วเกิดไอ้หนุ่ม หรือสาวคนอื่นมันแค้นขึ้นมา”
“เพิ่งมาหนักใจอะไรตอนนี้” ฝุ่นลากเสียง
“เพราะข้าเพิ่งรู้ว่ามีผู้ชายด้วยน่ะสิ มีมาก่อนโรจน์นี่เสียอีก ข้าทั้งกลัวไอ้วันชาติมันติดเอดส์ ทั้งกลัวว่าเขาจะแค้น”
“ถ้าพี่วันชาติเป็นตัวพ่อ เขาจะไม่รู้จักป้องกันตัวเองหรือแม่ใหญ่”
“ใครจะไปรู้” แม่บอก “แล้วโรจน์นี่เขาคนกรุงเทพ ฯใช่มั้ย”
“พี่เดลคนเชียงใหม่” หมี่ช่วยเสริม “แม่ใหญ่พาพี่วันชาติไปตรวจเอดส์สิ”
“ข้าอคติเกินไปหรือเปล่า แต่พอรู้เรื่องอย่างนี้ ข้าก็คิดต่อไปว่า ถ้าเกิดมันติดมาจากใครสักคน มันจะกลายเป็นคนที่แพร่เชื้อไปทั่ว”
หมี่ทำท่าแก่แดดเกินวัยอย่างที่ไม่ได้เห็นมานาน
แขนผอม ๆกอดอกแน่น หลังตรง ดวงตาหรี่ลง และพูดช้าๆ พลางพยักหน้า “เพราะว่าพี่วันชาติทำให้มันเป็นเรื่องลึกลับส่วนตัวของเขาที่ไม่อยากให้ใครรู้ด้วยใช่มั้ย แม่ถึงได้เป็นกังวลอยู่เนี่ย”
“เออ น่ะสิ” แม่ตบเข่าฉาด “เพราะจู่ ๆข้าก็ได้บัญชีรายชื่อว่าที่สะใภ้คนเล็กมาเป็นเล่มแบบนี้ คนไหนจริง คนไหนแค่เดินผ่านยังแยกไม่ออก”
“แต่ที่เห็นและรู้ ก็มีครูโรจน์นี่แหละที่เขาไปมาหาสู่สม่ำเสมอ” ฝุ่นบอก
หมี่ยังคงวางฟอร์มเดิม “งั้นก็แสดงว่ามีแต่ครูโรจน์คนเดียวมาตลอดนี่แหละ คนอื่นน่ะ แค่บินผ่านหน้าบ้านเท่านั้น”
“แต่เขาเคยไปตีกะหรี่นะ” ฝุ่นวกกลับมาประเด็นที่ทำให้แม่เครียดอีกรอบ
หมี่หันมาบอกแม่เหมือนเดิม
“พาไปตรวจเหอะแม่ แม่จะได้เลิกคิดกลัวไปเรื่อยเปื่อย ถ้าไม่เป็นแม่ก็เลิกกลัว หรือถ้าเป็น มันก็มียาที่ต่อชีวิตไปได้ แล้วเราก็ป้องกันได้”
“เอ็งมันก็พูดง่าย” แม่หันมาส่งค้อนให้ลูกหลานที่นั่งเรียงหน้ากันสลอน “ข้าเป็นแม่นะ ต้องมาดูลูกตายไปช้า ๆ”
“อะ อะ อะ” หมี่ทัก “แม่กำลังคิดเองอีกแล้วใช่มั้ย พี่วันชาติยังไม่ได้เป็นเอดส์ ยังไม่มีใครแสดงท่าทีโกรธแค้น ไม่มีอะไรเลย จะคนเก่าเมื่อปีไหนก็ตาม ไม่มีอะไรมาเข้าหู หรือผ่านตาแม่เลย นอกจากรถไฟครูโรจน์กับพี่เดลมาชนกันที่บ้านนี้ แล้วแม่ก็คิดๆๆๆๆๆ แล้วพระท่านก็สอนไว้ ไม่แน่ว่าพ่อแม่ต้องตายก่อนลูกเสมอไป คนเป็นมะเร็งระยะสุดท้ายยังอยู่ได้นาน กว่าคนแข็งแรงที่ประมาท”
แม่ยอมรับ “เออ มันก็จริง”
“เพราะฉะนั้น หยุดคิด เดี๋ยวพี่วันชาติกลับมาจากสวน แม่บอกเขาว่าแม่กังวลอะไร และเขาเห็นควรยังไง แค่นั้น จบ”
แม่ถึงกับยิ้มขำ “เอ็งนี่มันลูกไอ้ตาลจริง ๆ”
หมี่ทำปากยื่น
.......เป็นอย่างอื่นได้มั้ยแม่ใหญ่....

-----จบตอนที่ 16----

พบกันวันอังคารนะครับ

ขอบคุณที่ติดตามครับ
ไจฟ์ กับที

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 16 หน้า 20 (070756)
เริ่มหัวข้อโดย: cinquain ที่ 07-07-2013 08:57:35

นี่คือตัวจริงอย่างที่ว่าใช่ไหมคะ พูดกันไม่กี่คำก็เข้าใจกัน

ชอบแม่ใหญ่ค่ะ ^^ มีลูกสมุนเยอะดี ให้คำแนะนำดีๆได้ด้วย
พ่อใหญ่ก็ช่างสังเกตเหมือนกัน ยิ่งอ่านยิ่งรักครอบครัวนี้ค่ะ

มารอวันอังคารกันเถอะ  :n1:

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 16 หน้า 20 (070756)
เริ่มหัวข้อโดย: KaorPaor ที่ 07-07-2013 09:10:43

เยอะระต่อนี้

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 16 หน้า 20 (070756)
เริ่มหัวข้อโดย: fuku ที่ 07-07-2013 09:29:23

งงแทนคนรอบตัววันชาติ
แต่เจ้าตัวเองยังงง คนดูจะทำอะไรได้เนี่ย?
ตกลงคุณท่านชอบใครกันแน่เนี่ย
มีทั้งรัก หลง บังหน้า
กรรมของคนรอบตัวจริงๆ

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 16 หน้า 20 (070756)
เริ่มหัวข้อโดย: malula ที่ 07-07-2013 09:41:35

โรจน์ก็เหมาะกับวันชาติดี ถ้าทั้งคู่หยุดเจ้าชู้ได้นะ
หมี่ดูโตเป็นผู้ใหญ่เชียว

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 16 หน้า 20 (070756)
เริ่มหัวข้อโดย: MiSS-U ที่ 07-07-2013 10:11:18

 :katai2-1:

ตอนนี้หมี่เหมือนฮีโร่เนอะ  แต่แก่แดดไปนะหนู   :laugh:

หมี่ผ่านอะไรมเยอะเลยมีบุคลิกแบบนี้

ส่วนวันชาติ  คงได้แต่เฝ้าดูว่าเฮียแกจะเลือกทางไหน

จะว่าไปไม่ต่างจากพี่ชายเนอะ  เพราะพี่ชายก็รอให้มั่นใจ

ส่วนคนน้องที่รีๆรอๆเพราะไม่มั่นใจ   :katai3:

บวกเป็ด  รอวันอังคารค่ะ

ปล.ตอนนี้เลิฟแม่ใหญ่จัง

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 16 หน้า 20 (070756)
เริ่มหัวข้อโดย: indy❣zaka ที่ 07-07-2013 10:41:15

หัวอกคนเป็นพ่อเป็นแม่อ่ะเนอะ   มันต้องกังวลสารพัดเรื่องของลูกแหละ
คนเป็นลูก เวลาเห็นมีอิสระ จะทำอะไรก็ได้  บางทีก็ไม่ค่อยคิดถึงผลที่จะตามมากัน 
ถึงไม่ใช่ผลเสียโดยตรง แต่มันก็มีผลต่อจิตใจพ่อแม่ทุกเรื่องแหละ

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 16 หน้า 20 (070756)
เริ่มหัวข้อโดย: Yukisae ที่ 07-07-2013 11:01:47

กลายเป็นคนที่ดึงคนรอบข้างเข้ามาพัวพันในปัญหาของตัวเอง
ตัดสินใจไม่เด็ดขาดซักที ครูโรจน์เองก็ไม่ผิดถ้าจะมีอีกคน
สงสารเดล ถ้าเป็นแม่ใหญ่นะ ดีหัวแตกเลย
++ จ้า

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 16 หน้า 20 (070756)
เริ่มหัวข้อโดย: daboo ที่ 07-07-2013 11:21:10

หมี่จ้องแต่จะเปนเมียนะ

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 16 หน้า 20 (070756)
เริ่มหัวข้อโดย: PAAPAENG~ ที่ 07-07-2013 11:37:45

ตอนนี้หมี่น่ารัก
จนกระทั่งประโยคสุดท้าย!
เป็นเมียพี่ฝุ่นแทนเถอะน้องหมี่ ๕๕๕

วันชาติหนอวันชาติ
อะไรของพี่เขาวะนั่น!
รอติดตามค่ะ

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 16 หน้า 20 (070756)
เริ่มหัวข้อโดย: yayee2 ที่ 07-07-2013 11:46:15

ตอนนี้ชอบเจ้าหมี่อ้ะ โตแล้วซินะ ความคิดความอ่าน คำพูดคำจา...

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 16 หน้า 20 (070756)
เริ่มหัวข้อโดย: yeyong ที่ 07-07-2013 12:04:50

ไม่ได้ตามอ่านมานาน อ่านอีกที วันชาติมีอะไรเยอะมาก
นี่ถ้าแม่บอกให้ไปตรวจเอดส์ วันชาติคงเงิบ

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 16 หน้า 20 (070756)
เริ่มหัวข้อโดย: toshika ที่ 07-07-2013 12:45:04

 :katai1: :katai1:  วันชาตืเหมือนจะชัดเจนกับครูโรจน์ แล้วเดลอ่ะ หมี่น่าจะมองคนอื่นแทนพี่ตาลเถอะเด็กอะไรแก่แดดจริง รอตอนต่อไปค่ะ

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 16 หน้า 20 (070756)
เริ่มหัวข้อโดย: Zinub ที่ 07-07-2013 14:30:51

ครอบครัวนี้อบอุ่นดีจริงๆ :กอด1:
ชอบพ่อใหญ่แม่ใหญ่คุยปรึกษากับลูกๆหลานๆ
ออกความเห็นกันได้อย่างประชาธิปไตยมาก o13
รับฟังความคิดแบบไม่ถือเด็กหรือผู้ใหญ่ บรรยากาศอบอุ่นดี
แต่เจ้าหมี่มันจะแก่แดดไปไหน :hao3:

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 16 หน้า 20 (070756)
เริ่มหัวข้อโดย: =นีรนาคา= ที่ 07-07-2013 15:47:58

เริ่มเครียดกับพี่วันชาติ ยังไงๆเอาให้แน่
เลือกซักคน

หมี่ดูเป็นผู้ใหญ่มาก น่ากลัว ประโยคสุดท้าย อิอิ

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 16 หน้า 20 (070756)
เริ่มหัวข้อโดย: mystery Y ที่ 07-07-2013 16:42:25

Yes,I love him...

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 16 หน้า 20 (070756)
เริ่มหัวข้อโดย: Anyann ที่ 07-07-2013 17:14:45

พอหมี่ไม่เอาแต่ร่ำร้องอยากเป็นพี่ตาลแล้วก็น่ารักจริงนะ ท่าทางแก่แดดนี่ก็น่าเอ็นดูมากเลย 5555

เบื่อครูโรจน์อะ ดูเหมือนเป็นคนดีนะ แต่ก็คือคนที่คบผู้ชายสองคนพร้อมๆกันอะ วันชาติเปลี่ยนไปเลือกเดลเห๊อะ

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 16 หน้า 20 (070756)
เริ่มหัวข้อโดย: Gokusan ที่ 07-07-2013 20:19:29

หมี่โตขึ้นตามวัย...และมีเหตุผลมากด้วย
ให้สติได้ด้วยการมองแบบมุมคนนอก
ก็แค่ไม่คิดกังวลแทนเขาก็จบเนอะ

อ่านช่วงวันชาติกะโรจน์แล้วคิดถึงเดล
ดีแล้วที่เดลคิดได้ว่าเขาไม่เลือกเราตั้งแต่เขาปล่อยมือ
คนลังเลตัดไม่ขาด...ถลำลึกเข้าไปจะยิ่งแย่ เพราะไม่เห็นว่าข้างหน้าเขาจะอยู่ข้างๆ เรามั้ย
ส่วนความสุขที่ตั้งอยู่บนความหวาดระแวง...เรียกว่าความสุขจริงเหรอ กั๊กกันไว้ไม่ให้เจ็บก็แค่นั้นเอง

แอบสงสารเดล...แม้ยังคิดจะหวังกับฟาง
แต่ก็..นะ คนมั่นคงก็ดีกว่าคนโลเลเสมอ

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 16 หน้า 20 (070756)
เริ่มหัวข้อโดย: kyoya11 ที่ 07-07-2013 22:21:22

หมี่โตเกินตัวจริงๆ ดูแก่แดด :mew5:
เดล..ไม่ได้คู่กับวันชาติสินะ :hao5:

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 16 หน้า 20 (070756)
เริ่มหัวข้อโดย: TIKA_n ที่ 07-07-2013 23:12:28

สรุป พี่วันชาติ ไม่ได้คิดอะไร ๆ กับเดลแล้วใช่มั้ย
ถ้าครูโรจน์คือตัวจริง ก็หวังว่าจะไม่ไปวุ่นวายกับเดลอีกนะ
ที่พี่วันชาติ และ ครูโรจน์ ระแวง ว่าเวลาตัวเองไม่อยู่อีกฝ่ายจะมีคนอื่น
ก็ทำไมไม่อยู่ด้วยกันให้มันชัดเจนไปเลย ไม่เข้าใจ ถ้ารู้สึกว่าอีกคนคือคนที่ใช่น่ะ
ที่จริงนิสัยพี่วันชาติเป็นแบบนี้ ก็มีส่วนจากคนรอบข้างด้วยแหละนะ
มาเตือนเอาตอนนี้ มันจะทันมั้ยล่ะนั่น แทนที่จะสั่งสอนกันตั้งแต่เด็ก ๆ
ที่พ่อใหญ่พูดมาถูกต้องมาก ทุกการกระทำของพี่วันชาติ มีคนได้ผลกระทบไปด้วยทั้งนั้น
หยุดเห็นแก่ตัว เอาความคิด ความต้องการตัวเองเป็นใหญ่แล้วคิดถึงคนรอบข้างซะบ้างเถอะ
ชอบที่ฝุ่นพูดแฮะ ว่าเพิ่งมาหนักใจอะไรตอนนี้ ทั้งที่รู้พฤติกรรมลูกมาตั้งนานแล้วเนี่ย
ตอนนี้หมี่พูดดีนะ ถึงจะดูทำตัวแก่แดด แต่พูดจามีหลักมีการ
กังวลใจเรื่องอะไร เกี่ยวกับใคร ก็พูดกันไปตรง ๆ มันก็จบ ดีกว่ามาคิดเองเออเองอยู่นั่น
พอเจออย่างนี้แล้ว นิสัยคิดเยอะ คิดวุ่นวายสับสน ของพี่ตาลกับพี่วันชาติ มาจากแม่ใหญ่รึเปล่าเนี่ย
หมี่ตอนนี้จะดูดีกว่านี้มาก ถ้าตัดตอนท้ายออกไปได้เนี่ย อยู่เป็นลูกพี่ตาลเค้าไปอย่างนี้ก็ดีแล้วหมี่เอ้ย น่ารักกว่าเยอะเลย
ขอบคุณค่ะ  :L2: :3123:

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 16 หน้า 20 (070756)
เริ่มหัวข้อโดย: maemix ที่ 08-07-2013 00:17:37

เจอหมี่พูดไปที เออจริงของมันแหะ
แต่ว่าหมี่แก่แดดจังเลย เป็นลูกพ่อตาลดีแล้ว

ขอยคุณไจฟ์กับที กดบวกให้คนขยัน

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 16 หน้า 20 (070756)
เริ่มหัวข้อโดย: lizzii ที่ 08-07-2013 00:42:38

เอาตามจริงสงสารโรจน์นะ
เพราะความอะไรไม่รุ้ของวันชาตินี่แหละ
เห้อออออ

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 16 หน้า 20 (070756)
เริ่มหัวข้อโดย: puppyluv ที่ 08-07-2013 07:27:35

แน่ใจนะวันชาติว่าเป็นครูโรจน์ชัวร์ๆ
ที่ผ่านมาโรจน์ก็มีอีกคนควบคู่มาตลอดไม่ใช่เหรอ
พอเฮียไปบอกตัดเยื่อใย เขาก็เพิ่งหน้าตื่นแจ้นมาหาถึงบ้าน
ใยบัวว่ายาวแล้ว ใจโลเลของคนเรา...มันช่างยาวกว่าจริงเว้ย
      หมี่แปลกตรงแน่วแน่กับพี่ตาลเกินปุถุชนคนธรรมดา
อยากรู้ว่าแท้จริงในจิตของหนูคิดมโนอะไรอยู่
อีกใจก็เกาหัวล่วงหน้า ตูจะสามารถผ่านตอนนั้นได้มั้ยหนอ :hao5:
อย่าเขียนมานะ จะกดบวกให้กระหน่ำ ซัดไอค่อนอีโมให้ว่อนเลยคอยดู :fire:
ซ้อมบวกและเป็ดไปพลางๆ >>>คลิก

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 16 หน้า 20 (070756)
เริ่มหัวข้อโดย: sukie_moo ที่ 08-07-2013 12:56:43

ตกลงเลือกครูโรจน์นะต่อ
พ่อใหญ่กะแม่ใหญ่น่ารักเนาะ

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 16 หน้า 20 (070756)
เริ่มหัวข้อโดย: CarToonMiZa ที่ 08-07-2013 14:02:48

อิหนูหมี่ก็มีหลักการ
กับเค้าเหมือนกัน :mew1:

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 16 หน้า 20 (070756)
เริ่มหัวข้อโดย: nongrak ที่ 08-07-2013 14:10:58

ตกลงวันชาติเลือกโรจน์ใช่ไหม จะได้ทำใจเพราะอยากให้คู่เดล

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 16 หน้า 20 (070756)
เริ่มหัวข้อโดย: @PurPle SuN@ ที่ 09-07-2013 02:40:28

จะว่าไปโรจน์ก็น่ารักนะ แล้วเวลาวันชาติอยู่กับโรจน์ก็ดูน่ารักมากๆ หวังว่าวันชาติจะตัดสินใจได้เสียที

หัวข้อ: "Yes,I love him" ตอนที่ 17 หน้า 21 (090756)
เริ่มหัวข้อโดย: MyTeaMeJive ที่ 09-07-2013 04:57:53

ตอนที่ 17

วันชาติขับรถพาโรจน์มาสมัครงานและสัมภาษณ์ที่กรุงเทพ ฯตามที่นัดกันไว้ แต่โรจน์เดินกลับออกมาจากห้องสัมภาษณ์ด้วยรอยยิ้มกว้าง จนคนรอต้องทักด้วยความประหลาดใจ

“ดีใจอะไรขนาดนั้น”
“ดีใจสิ ได้อยู่ชัยนาทต่อ”
“ห๊ะ” วันชาติสงสัย แต่โรจน์กลับชวนไปเดินห้างสรรพสินค้าและกินอาหารมื้อเที่ยง
“ทำไมล่ะ” วันชาติยังไม่หายสงสัย
รอยยิ้มกว้างยังไม่หายไป “ก็เงินไม่ถึงสองหมื่น”
“อ้าว ไหนทีแรกบอกว่าเงินดี”
“นั่นแหละ” โรจน์บอกยิ้มๆ วันชาติเลยส่ายหน้า
“ที่จริงไม่อยากมาทำแต่แรก แต่เพราะไม่อยากขัดใจที่บ้านล่ะสิ”
โรจน์หัวเราะเบา ๆ
“เป็นครูถึงเงินจะน้อย ทั้งไม่เจริญก้าวหน้า อย่างที่เขาว่ากัน ว่าลูกศิษย์เป็นดอกเตอร์แล้ว แต่ครูยังอยู่ประถมอยู่เลย แต่พอมาคิดดู มันน่าภูมิใจออก”
วันชาติยิ้มขำ
.....ตั้งแต่แรกมา ก็คิดมาตลอดว่าโรจน์รักอาชีพครู มีก็แต่พี่ตาลนี่แหละ ที่ให้ยังไงก็ไม่เข้าเค้าว่าจะเป็นครู อาจารย์ได้เลยสักนิด....
กินอาหารเสร็จก็พากันเดินเล่นในห้างจนกระทั่งบ่ายจัด วันชาติก็ขับรถไปส่งโรจน์ที่บ้าน ตั้งใจว่าจะกลับมานอนที่บ้านพี่ชาย พรุ่งนี้เช้าถึงจะไปรับโรจน์ที่บ้าน
“ต่อจะแวะเข้าบ้านโรจน์มั้ย”
“แล้วแต่โรจน์แล้วกัน ผมน่ะยังไงก็ได้”
โรจน์พยักหน้า “เข้าไปสวัสดีพ่อกับแม่นิดนึงก็แล้วกันนะ”
วันชาติแวะเข้าไปในบ้านของโรจน์เพียงนิดนึงตามที่โรจน์บอก แล้วก็ฝ่ารถติดกลับมาที่บ้านพี่ชาย

หกโมงแล้ว แต่บ้านยังปิดเงียบ วันชาติก็ไขกุญแจเปิดบ้านแล้วถอยรถเข้าไปจอด
มีรถมอเตอร์ไซค์รับจ้างตามมาจอดเทียบที่หน้าบ้านทันที
หนุ่มคนซื่อส่งยิ้มกว้าง พร้อมยกมือที่ถือถุงของสดขึ้นสวัสดี
“ฉันกำลังซื้อผักอยู่ปากซอยตอนที่เห็นรถพี่ ยังคิดว่าพี่จะมาค่ำ ๆ”
“ทีแรกก็กะอย่างนั้นแหละ แต่พอเดินเข้าบ้านเขาแล้วมันไม่คุ้น สวัสดีพ่อแม่เขาแล้วก็กลับมาเลย”

มาถึงตอนนี้ คิดว่าฟางจะต้องรู้เรื่องทั้งหมดแล้ว
แต่หนุ่มฟางไม่ได้แสดงอาการว่ารู้หรือไม่รู้ วันชาติบอกแค่นี้ก็พยักหน้ารับทราบแค่นี้
ไขกุญแจเปิดประตูบ้านก็รีบเอาของเข้าไปวางไว้ในครัว แล้วเปิดบ้าน
“มึงทำอะไรให้พี่กูกิน”
วันชาติถือกระเป๋าเสื้อผ้าใบเล็กของตัวเองเดินตามเข้ามา
“ปลาเนื้ออ่อนทอดราดน้ำปลา กับต้มยำกุ้งครับ พี่บอกว่าเผื่อพี่วันชาติจะกินแกล้มเหล้า”
วันชาติยักคิ้ว
“พี่กูนี่ช่างรู้ใจ แล้วปกติเขากินแค่นี้ทุกวันเหรอ”
“ไม่หรอกครับ ปกติจะกินแต่น้ำพริก ส่วนของทอดเปลี่ยนไปเรื่อย ๆบางวันเป็นปลาทู บางวันไข่เจียว”
วันชาติที่เดินขึ้นไปบนบ้านตะโกนลงมา “เฮ้ย กูก็กินน้ำพริกเป็นเหมือนกันนะโว้ย”
“ก็พี่เขากลัวว่าพี่วันชาติจะเบื่อ” ฟางตอบขำ ๆ
“เบื่ออะไร มีอยู่ก็ยกออกมาวางเลยน้อง”
“พี่จะกินเลยเหรอ”
“ยังหรอก รอพี่ตาลก่อนก็ได้”
วันชาติตะโกนบอกแล้วเข้าห้องไป

ฟางทำงานบ้านไปเรื่อย ขณะที่วันชาติอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จก็ลงมาดูโทรทัศน์ รอตาลาไตกลับบ้าน
“ยังไม่กินข้าวกันอีกหรือ”
“ยังไม่ได้กิน ฉันเคยกินข้าวคนเดียวที่ไหน” วันชาติตอบพลางยักคิ้วหลิ่วตา พี่ชายได้แต่ส่ายหน้า วันชาติเลยพูดต่อ “ฟางมันไม่กินพร้อมฉันอยู่แล้ว”
พี่ชายเดินไปล้างมือน้องชายก็เดินตามไปคุย ขณะที่ฟางหันไปอุ่นต้มยำแล้วยกวางบนโต๊ะ เสร็จก็เลี่ยงไปทำอย่างอื่น
ทุกอย่างราบเรียบ จนวันชาติคนช่างพูดช่างเล่าต้องทัก
“มันไม่กินข้าวพร้อมพี่เหมือนกันเหรอ”
ตาลาไตส่ายหน้า “ไม่หรอก”
“อ้าว....” วันชาติทำหน้าตาสงสัย “ทำไมล่ะ พี่หัวโบราณขนาดไม่กินข้าวพร้อมเมียตั้งแต่เมื่อไหร่”
ตาลาไตถึงกับสำลักข้าว ส่วนฟางที่ยังเก็บหนังสือที่วันชาติวางทิ้งไว้ที่หน้าโทรทัศน์ก็ยังได้ยินที่วันชาติพูด ใบหน้าถึงกับร้อนผ่าวขึ้นมาทันที
 
คนช่างทัก ช่างถามมองหน้าคนนี้ที มองหน้าคนนั้นทีแล้วส่ายหน้า
“ช้าชิบหาย”
“วันชาติ มึงนี่พูดเยอะไปแล้ว” พี่ชายปราม แต่วันชาติทำท่ายักไหล่เว่อร์ ๆ หันไปถามฟาง
“ถ้าไม่มีอะไร แล้วทำไมไม่กินพร้อมกูกับพี่”
“ไม่ละครับ พ่อไม่ให้ผมกินโต๊ะเดียวกับเจ้านาย”
ตาลาไตพยักหน้ากับน้องชาย ขณะที่น้องชายได้แต่ส่ายหน้า
“พ่อไอ้ฟางนี่ กลับไปต้องสนทนากันยาวสักหน่อยแล้ว แล้วพี่ก็บ้าจี้ ยอมให้มันเรียกพี่ว่าเจ้านายด้วย”
ตาลาไตทำหน้าตาเหมือนจะบอกน้องชายว่าฟางอาจเป็นคนหัวอ่อน แต่บางเรื่องก็ดื้อเกินกว่าจะพูดเหมือนกัน
สุดท้ายวันชาติก็หันมาโวยพี่ชาย “อย่าบอกนะว่านอนคนละห้อง”
“ฉันแค่มาทำกับข้าวแล้วกลับหอ ที่วันนี้ค้างก็เพราะพี่มาหรอก” ฟางบ่นให้ได้ยิน

พอข้าวมื้อเย็นผ่านไป วันชาติก็เริ่มชงเหล้า เดินออกไปนั่งบนโต๊ะหินอ่อนเหมือนเคย ฟางยกกับแกล้มตามไปวางให้ แล้วกลับมาเก็บจานชามล้างแล้วค่อยกินข้าว ตาลาไตก็หยิบหนังสือพิมพ์มานั่งอ่านอยู่ที่โต๊ะกินข้าว
ถึงจะไม่ได้กินข้าวพร้อมกัน แต่ก็ยังอยู่ใกล้กันได้
โทรศัพท์มือถือของตาลาไตดังขึ้น เจ้าตัวลุกไปหยิบมา
บางคำ บางประโยค ทำให้ฟางต้องวางช้อน

“ใครเป็นอะไรครับ”
“ดาบมงคลถูกลูกชายยิงตาย”
“ใครถูกใครยิงตายนะ” วันชาติโผล่พรวดเข้ามาในบ้าน
“ดาบมงคล เคยทำงานอยู่ในชุดเดียวกัน เมื่อเย็นแกไปตามลูกชายที่ร้านเกม กลับบ้านมาทะเลาะกัน มันเอาอาวุธของดาบมายิงแกเอง”
“ติดเกมขนาดฆ่าพ่อได้เลยหรือวะเนี่ย” วันชาติบ่นพึมด้วยความไม่เข้าใจ
เด็กบ้านอื่นกูไม่รู้ แต่เด็ก ๆที่สวนบ้านกูมันไม่มีใครติดเกมสักคน มีแต่รีบตื่นเช้ามาช่วยพ่อแม่รดน้ำผักแล้วไปโรงเรียน เลิกเรียนก็รีบกลับมาช่วยพ่อแม่มันทำงาน
“แล้วพี่จะไปรดน้ำศพเขาหรือเปล่า”
“ก็เย็นพรุ่งนี้น่ะแหละ เลิกงานแล้วจะไป”
วันชาติพยักหน้ารับรู้เพราะตัวเองก็จะไปรับโรจน์แต่เช้า แล้วก็จะกลับชัยนาท แต่กลับนึกขึ้นได้อีกเรื่อง
“เพื่อน ๆพี่จะไปกันหมดเลยหรือเปล่า ให้ฉันไปด้วยดีมั้ย”
ตาลาไตตบไหล่น้องชาย “ไม่เป็นไรหรอก กูออกมาแล้วก็จริง แต่ดาบแกก็ดีกับกูมาตลอด”
วันชาติยังไม่หายสงสัย “แกอยู่ในกลุ่มที่มาบ้านเมื่อวันนั้นหรือเปล่า”
“เปล่า”
น้องชายหมดคำถามเดินกลับไปกินเหล้าที่โต๊ะหินอ่อนหน้าบ้านเหมือนเดิม
“พี่จะไปจริง ๆหรือครับ”
ฟางถามเบา ๆ
“ไปสิ ไม่เคยได้ยินที่โบราณเขาบอกหรือ เกิดไม่ไปก็ได้ แต่งไม่ไปไม่เป็นไร แต่ถ้าตายต้องไปเพื่อขออโหสิกรรม”
ทั้งที่ใจยังนึกเป็นห่วง ว่าคนอื่นจะมองตาลาไตอย่างไร แต่ฟางก็ยังคลี่ยิ้มให้กำลังใจ
“ไปกินข้าวให้เสร็จ แล้วไปอ่านหนังสือทำรายงานของเราเถอะ พี่ก็จะอ่านหนังสือเหมือนกัน” 

ดังนั้นเมื่อวันชาติเดินกลับเข้าบ้านอีกครั้งถึงได้เห็นว่า ฟางกับตาลาไตต่างก้มหน้าอ่านหนังสืออยู่ที่โต๊ะกินข้าว
.... เพราะ 2 คนนี้เขาเป็นแบบนี้ มันถึงได้เป็นความรักแบบเอื่อย ๆ ไหลเรื่อยเหมือนน้ำเย็น .....แล้วกูล่ะ
ตั้งแต่เห็นฟาง ก็เอาแต่คิดถึงแต่เดล
ห้ามปากตัวเองไม่รู้กี่ครั้งว่าอย่าถามถึง

งานศพของดาบมงคลเต็มไปด้วยตำรวจทั้งในและนอกเครื่องแบบ ส่วนตาลาไตสวมเสื้อเชิ้ตแขนยาวสีขาวกับกางเกงสีดำ เมื่อจุดธูปไหว้ขออโหสิดาบมงคลเสร็จก็ถอยออกมานั่งข้างนอก ประมวลลูกชายคนโตของดาบเดินตามมานั่งข้าง ๆ
“พ่อบอกว่าพี่ตาลโดนคนใส่ร้ายจนต้องลาออก”
ตาลาไตหันไปมองหน้าชายหนุ่มคนที่มีอายุอ่อนกว่ากันไม่เกินปี และที่ผ่านมาก็แทบไม่เคยได้คุยกัน เพียงแต่เคยเห็นหน้ากันและรู้ว่านี่คือลูกชายคนโตของนายตำรวจอาวุโสเท่านั้น
ประมวลพูดเบา ๆเหมือนกลัวว่าจะมีใครได้ยิน
“เขาบอกว่า เพื่อนพี่น่ะแหละที่เป็นคนทำ”
ตาลาไตพยักหน้า ฉลองอยู่ข่ายผู้ต้องสงสัยมาตั้งแต่แรก เพียงแต่ไม่เข้าใจว่าทำไมถึงได้เลือกที่จะใส่ร้ายกัน
เมื่อคำถามนับล้านข้อที่หลับอยู่มุมหนึ่งของสมองเริ่มตื่นขึ้นมา ประมวลก็เปลี่ยนไปชวนคุยเรื่องอื่น
“แล้วตอนนี้พี่ทำอะไร”
“สอนหนังสือน่ะ”
“เหรอ ก็ดีนะพี่ ลูกศิษย์คงกลัวพี่น่าดู”
“ไม่หรอก” ตาลาไตตอบยิ้ม ๆเมื่อมองตามสายตาของประมวลไปที่กลุ่มคนที่เพิ่งมาถึง มีฉลองรวมอยู่ในกลุ่มด้วย "เพิ่งได้สอนแทนครั้ง 2 ครั้ง ยังไม่ได้ลงเต็มตัว ต้องรอเทอมหน้า”

ประมวลชวนตาลาไตคุยไปเรื่อย ๆ ส่วนฉลองพอจุดธูปไหว้ดาบมงคลเสร็จก็เดินมานั่งข้าง ๆ
“ถ้ากูเป็นมึงกูจะไม่มางานนี้”
ประมวลที่นั่งอยู่อีกด้านของตาลาไตขยับนั่งตัวตรง แต่ตาลาไตตอบนิ่ง ๆ
“กูก็แค่มาจุดธูปขออโหสิ เดี๋ยวก็กลับ”
“เออ กูพูดกับมึงตามตรงเลยนะ ใคร ๆก็รู้ว่ามึงออกจากราชการเพราะอะไร แล้วมึงมาอย่างนี้ คนเขาจะมองว่าดาบแกเป็นเหมือนมึง”
“พ่อบอกเสมอว่าพี่ตาลเป็นตำรวจที่ดี” ประมวลพูดแทรกขึ้นมาเฉยๆ “และเพราะดีเกินไป ถึงได้โดนคนใส่ร้าย”
ฉลองชี้หน้าประมวล “มึงต้องรู้ด้วยว่าการจะกล่าวหาใครมันต้องมีหลักฐาน”
ตาลาไตขยับตัว หันไปบอกประมวล “ช่างเถอะ ยังไงกูก็ลาออกมาแล้ว งานใหม่ที่ทำอยู่ก็เป็นงานที่ดี ไม่ต้องตากแดดตากฝน หรือต้องวิ่งฝ่าดงกระสุนปืนอีก มึงไปอยู่เป็นเพื่อนแม่มึงเถอะ”
พอประมวลลุกไป ตาลาไตถึงได้หันมาบอกเพื่อน “ไม่เห็นต้องถือเป็นอารมณ์โกรธ มันเพิ่งเสียพ่อไป น้องก็ติดคุก มันแค่พูดไปตามที่พ่อมันบอกไว้เท่านั้น”
ฉลองกระแทกเสียงในลำคอ ตาลาไตพูดต่อ
“อย่างที่มึงว่าน่ะแหละ ทุกอย่างต้องว่ากันไปตามหลักฐาน แล้วมึงไม่ต้องกลัวว่ากูจะมาทำให้ดาบแกเสื่อมเสีย เดี๋ยวกูก็จะไปแล้ว มึงควรจะไปดูแลหัวหน้าจะดีกว่า” 

ฉลองลุกไปหาหัวหน้า แต่ก็มีนายดาบตำรวจที่เกษียณราชการเข้ามานั่งข้าง ๆ ตาลาไตยกมือไหว้ นายดาบตำรวจอาวุโสชวนคุยเรื่องพระเครื่อง ซึ่งตาลาไตพอจะมีความรู้อยู่บ้าง แต่ไม่ได้สะสม ก็เลยได้แต่เออ ๆออ ๆตามไป
เมื่อพระเริ่มสวดตาลาไตที่คิดว่าจะลากลับก่อนยังกลับไม่ได้ เพราะกลุ่มนายตำรวจอาวุโสชวนคุย และที่คิดว่าจะกลับตอนพักสวด ก็ยังไม่ได้ลุกเพราะนายดาบตำรวจคนนี้ ยังชวนคุยเรื่องพระเครื่องต่อไปอีก จนกระทั่งพระสวดเสร็จ แกก็แตะที่ข้อมือกึ่งบังคับให้ตาลาไตลุกตามออกมาจนถึงรถคันเก่า

“มีสำนวนฝรั่งเขาบอกว่า โลกนี้มีคนอยู่ 2 ประเภทคือ Take กับ Give คนที่รู้จักแต่ Take จะร่ำรวยกินอิ่ม แต่คนที่รู้จัก Give จะนอนหลับสบาย”
“ผมไม่ใช่ทั้ง 2 อย่าง ผมเป็นแค่คนที่ถูกเขาจับมัดไว้แล้วโยนลงมาจากเรือ”
“งั้นเราก็ต้องไม่ยอมจมน้ำตาย เรามีสมอง เรารู้ว่าต้องทำอย่างไรเพื่อให้ไม่ต้องจมน้ำตาย”
ตาลาไตจ้องมองนายดาบตำรวจที่เพิ่งรู้จักกันและเว้นวรรคการแนะนำชื่อของตัวเองไว้ ทั้งสังเกตว่ารอบตัวมีตำรวจที่อยู่ในวัยเกษียณอายุราชการยืนอยู่หลายคน บางคนอยู่ในกลุ่มที่คุยเรื่องพระเมื่อครู่ แต่บางคนก็ไม่ใช่
แต่ดูท่า นายดาบตำรวจคนที่กำลังยืนคุยอยู่ด้วยกัน จะต้องเป็นหัวหน้ากลุ่ม
“พี่อยากให้ผมทำอะไร”
นายดาบตำรวจหัวเราะเบา ๆทั้งตบไหล่กว้าง “ตาลาไตไม่ใช่คนแรกที่ต้องออกจากราชการไปพร้อมกับรอยเปื้อนที่ไม่ได้ทำ”
ตาลาไตจ้องมองนายดาบตำรวจที่เล่าเรื่องไปเรื่อย ๆ “ตอนนั้นมงคลยังเป็นจ่า แต่โดนกล่าวหาว่ารับเงินจากคนร้ายคดีฆาตกรรม หลักฐานพร้อม มันขอร้องเขาว่าลูกยังเล็ก เพื่อให้อยู่ในเครื่องแบบต่อไป ทั้งที่มันไม่ได้รับเงินแต่มันต้องไปกู้เงินจากทุกคนที่มันรู้จักเอามาคืนหลวง แต่ยังไม่พอ มงคลต้องสละสิทธิ์ที่จะสอบเลื่อนขั้น สุดท้ายมันก็เกษียณไปกับยศนายดาบ”
ตาลาไตรู้สึกถึงแรงดันที่อยู่ในอก ขณะที่พยักหน้ารับรู้ 
“มันไม่สำคัญหรอกว่า ที่อยู่บนบ่าจะเป็นแถบ เป็นดาบ เป็นดาว หรือช่อกัลปพฤกษ์ แต่คนเราทุกคนล้วนมีศักดิ์ศรี ยิ่งเราเป็นคนที่ซื่อตรงต่อหน้าที่ การถูกกล่าวหาว่าทำผิดแม้เพียงเล็กน้อย มันก็หนักหนาเกินกว่าที่จะรับไว้ได้”
ตาลาไตไม่เพียงแค่คิดถึงดาบมงคล แต่ยังคิดถึงดาบตำรวจในละแวกบ้านที่พ่อใหญ่เล่าว่าเกษียณราชการกลับมาอยู่บ้านได้ไม่เท่าไหร่ก็ฆ่าตัวตาย
“คนที่ยอมถอย พวกมันก็จะยอมถอยให้เหมือนกัน แต่น้องไม่ใช่”
“ผมเพียงแต่สงสัยว่าทำไมต้องเป็นผม”
นายดาบตำรวจพยักหน้า “บางทีมันก็แค่เราเป็นคนดีที่ไปอยู่ผิดที่ผิดเวลา แต่พี่เชื่อว่าไม่นานคำตอบมันจะไปหาน้องเอง และขอให้รู้ว่าตำรวจแก่ ๆกลุ่มหนึ่งมีความหวังดี และเป็นห่วง อยากให้ระวังตัว”

ตาลาไตขับรถกลับบ้านด้วยความรู้สึกที่ว่าบรรดาอดีตเพื่อนร่วมงานทุกคนล้วนเป็นคนแปลกหน้า
การฝึกที่เหน็ดเหนื่อย การทำงานที่ยากลำบาก การเคียงบ่าเคียงไหล่ในเวลาคับขัน ไม่สามารถรับรองได้ว่าจะไม่มีการหักหลังกัน

---จบตอนที่ 17---

อีก 2 ตอนจะจบภาคแรก ขอบคุณทุกความเห็น ทั้งในเรื่องนี้ และในเรื่องที่จบไปแล้ว ซึ่งเราแวะกลับไปอ่านเสมอ
ยังคงมีข้อบกพร่องมากมายให้เราแก้ไข
ขอบคุณมากครับ
พบกันวันพฤหัสบดีนะครับ ส่วนตอนพิเศษวันศุกร์น่ะ .... :hao3:

ไจฟ์กับที

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 17 หน้า 21 (090756)
เริ่มหัวข้อโดย: nokkaling ที่ 09-07-2013 06:42:03

 :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 17 หน้า 21 (090756)
เริ่มหัวข้อโดย: --รมยกร-- ที่ 09-07-2013 08:13:46

ผู้ชายบ้านนี้  :katai1: ถ้ามีลูกชายจะบอกลูกว่าอย่าเอามาทำพันธ์นะลูก คนพี่ก็เรื่อยๆ มาเลียงๆ เอาเข้าจริงๆ ถ้าเป็นคนอื่นไม่ใช่ฟางเขาจะมานั่งรอแบบนี้ไหม คนน้องก็น่ะ เอาโรจน์ คิดถึงเดล ถ้าตกลงเอาเดล ก็คิดถึงโรจน์ อีกนั่นแหละ  :เฮ้อ: :เฮ้อ:

ส่วนเรื่องตาลาไลโดนใส่ร้าย มันคือสิ่งทีเราอยากรู้ ว่าคนที่ทำมีเหตุผลอะไร
อีกสองตอนจะจบภาคแรกแล้ว เอิ่ม...ภาคสองคงจะเป็นหมี่สินะ ที่เข้ามาป่วนชีวิตรักของพระเอกเอสเปรสโซ่กับน้องฟางสินะ อันนี้ยังมาไม่ถึง 555+++ ช่างมัน

แต่ที่ค้างคาที่สุด คือ วันชาติ กับ ใคร.... :hao3: จาเอาเดลอ้า...คือฟางเป็นนายเอกที่โครตเรียบๆ แล้วคนนึง โรจน์ก็ดูจะเรียบๆ พอกัน ขอนายเอกอีกคนตรงข้ามได้ป่ะ  :ling1:

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 17 หน้า 21 (090756)
เริ่มหัวข้อโดย: josephine ที่ 09-07-2013 08:31:03

อ่านง่าย เข้าใจง่าย  น่าติดตาม :pig4:

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 17 หน้า 21 (090756)
เริ่มหัวข้อโดย: mystery Y ที่ 09-07-2013 08:47:13

อีก 2ตอนก็จะจบแล้ว...

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 17 หน้า 21 (090756)
เริ่มหัวข้อโดย: nongrak ที่ 09-07-2013 08:58:37

ชักจะเบื่อวันชาติแล้ว แต่ยังคิดถึงเดลนะ

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 17 หน้า 21 (090756)
เริ่มหัวข้อโดย: TIKA_n ที่ 09-07-2013 10:02:55

พี่วันชาติ น่าเบื่อจัง ยังจะมาคิดถึงเดลอะไรอีก เดลไม่ซื่อบื้อขนาดมารอคนอย่างพี่หรอกนะ
ครูโรจน์ ถ้าเลิกมีคนอื่นแล้วมีแต่พี่วันชาติ แต่พี่วันชาติยังไม่เปลี่ยนแปลงตัวเอง ก็น่าสงสารจังนะ
พี่ตาล กับ ฟาง ก็ยังไม่มีอะไรคืบหน้าเหมือนเดิม เบื่อพี่ตาลด้วยแต่ก็น้อยกว่าพี่วันชาติแหละ
อีกสองตอนจะจบภาคแรกแล้วเหรอเนี่ย แล้วเรื่องที่พี่ตาลโดนใส่ร้ายได้เคลียร์รึเปล่า
แล้วหมี่ จะร้ายขึ้นในภาคสอง รึว่า พอเริ่มโต จะเริ่มรู้จักคิดอะไรควรไม่ควรขึ้นรึเปล่า
ยังไงก็ยังหวังให้หมี่เป็นเด็กดีนะ ไม่อยากให้ร้ายเลยอ่ะ สงสารฟาง
รอตอนพิเศษนะจ้ะ ชอบอ่านตอนพิเศษมากเลยค่ะ
ขอบคุณค่ะ  :L2: :กอด1:

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 17 หน้า 21 (090756)
เริ่มหัวข้อโดย: MiSS-U ที่ 09-07-2013 10:12:10

อ่านตอนนี้แล้วแน่นอก  :ling2:

มีคำถามเหมือนตาล ทำไมๆๆๆๆๆ

บวกเป็ด

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 17 หน้า 21 (090756)
เริ่มหัวข้อโดย: indy❣zaka ที่ 09-07-2013 10:13:15

คนที่วันชาติไปยุ่งไปเกี่ยวด้วยเนี่ย  ถึงจะแค่แวะหา ไม่เคยมีอะไรก็ตาม  เชื่อว่าโดนชาวบ้านมองไม่ดีทั้งนั้นแหละ
อยากบอกว่า ยินดีกับเดลด้วยมากๆ ที่ไปพ้นวงอโคจรของวันชาติแล้ว

ส่วนตาล  ไหนๆก็เริ่มชีวิตใหม่อาชีพใหม่แล้ว  ก็เอาเรื่องเก่าๆไปทิ้ง ปล่อยวางไว้ก็ได้เนอะ
แต่ถ้าอยู่เฉยๆ แล้วเรื่องมันวิ่งมาหาเราเอง   ก็เตรียมตัวเตรียมใจ และเตรียมสมอง ไว้ให้ดีละกัน

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 17 หน้า 21 (090756)
เริ่มหัวข้อโดย: uknowvry ที่ 09-07-2013 10:16:24

เรื่องจริง คือ ..... คน ก็คือ คน .... ต่อให้เป็นญาติที่โตมา เลี้ยงมา แต่พอเงินมันเข้าตา ก็แค่คนๆนึง

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 17 หน้า 21 (090756)
เริ่มหัวข้อโดย: malula ที่ 09-07-2013 10:30:37

เป็นตอนที่ขมปี๋เลย อ่านแล้วหดหู่ในฐานะประชาชนที่ต้องพึ่งพาบุคคลเหล่านั้น

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 17 หน้า 21 (090756)
เริ่มหัวข้อโดย: lizzii ที่ 09-07-2013 10:48:53

ตำรวจกลุ่มนี้คือกลุ่มที่มาช่วยราชการแต่ไม่รับผลตอบแทนทึ่พูดถึงตอนแรกๆ ใช่ปะ?
แล้วทำไมวันนึ้ฉลองออกตัวแรงทั้งทีีปกติสวมหน้ากากซะดี
สู้เค้านะพี่ตาล ^^

ส่วนวันชาติกลับบ้านไปทำสวนเหอะโลเลเกิ้นน สงสารคนอื่น 5555

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 17 หน้า 21 (090756)
เริ่มหัวข้อโดย: Gokusan ที่ 09-07-2013 11:23:56

เพราะสำหรับคนบางจำพวก...
ผลประโยชน์เป็นเรื่องสำคัญของเขา
และเพราะคนเราตีค่าของศักดิ์ศรีไม่เท่ากัน
การอยู่ร่วมในกลุ่มสังคมเดียวกันจึงเป็นเรื่องไม่ง่าย

มีอดีตนายตำรวจมาเตือน...ต้องระวังภัยให้มากแล้ว
ไม่ใช่แค่ตัวเอง...แต่คนใกล้รอบๆ ตัวก็ต้องดูแลมากขึ้นเช่นกัน

วันชาติทำไวตามใจ...อีกฝั่งเลยช้าไม่ทันใจเขา ^^
แต่ว่า...เขาได้คิดก่อนทำนะ ผลมันจะดีกว่าอ่ะ หุหุ

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 17 หน้า 21 (090756)
เริ่มหัวข้อโดย: daboo ที่ 09-07-2013 12:27:11

อยากรุ้ความจริงเรื่องของกลางมากๆเลย

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 17 หน้า 21 (090756)
เริ่มหัวข้อโดย: Yukisae ที่ 09-07-2013 12:32:41

บางคนก็รู้จักแต่เบื้องหน้า ไม่รู้จักเบื้องหลัง
ต่อให้เป็นเพื่อนกัน แต่ก็ใช่ว่าจะรู้ทุกเรื่องของเค้า
ออกมาแบบตาลก็ดี โลกนี้ไม่ได้มีแค่ขาวกับดำ
ดูโรจน์กับวันชาติ ตกลงจะยังไงต่อ
++จ้า

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 17 หน้า 21 (090756)
เริ่มหัวข้อโดย: puppyluv ที่ 09-07-2013 12:37:28

แล่วๆๆๆ
แอบคลื่นใต้น้ำมาตลอดเลยเหรอพี่ตาล
งานสอนยังไงก็งำสัญชาตญาณตำรวจ (เนื้อดี ยอมหักไม่ยอมงอ) ไม่มิดใช่มั้ย
เอาวะ เป็นไงเป็นกัน
ชักอยากรู้ลึกๆ แล้วว่าท่านทั้งหลายออกมาเตือนเพราะอะไร
อยากให้เงียบจมทะเล หรือจะช่วยอีกแรง
บวกและเป็ดน้อย...เหลือ 2 ตอนจริงดิ  :ruready

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 17 หน้า 21 (090756)
เริ่มหัวข้อโดย: =นีรนาคา= ที่ 09-07-2013 13:02:10

เป็นตอนที่อ่านแล้วหนักอึ้งในหัวใจจริงๆ
คือไม่รู้อะไรทั้งนั้น ทำไมๆๆๆๆๆ ทำไมต้องเป็นตาล ทำไมไม่หยุด จะเกิดอะไรขึ้นอีก
ไม่รู้ ไม่เห็น ไม่เข้าใจ

เมื่อเพื่อนกลายเป็นคนแปลกหน้า แต่ในขณะเดียวกันคนแปลกหน้ากลับยื่นมือมาเป็นเพื่อน

ส่วนพี่วันชาติถ้าเลือกแล้วจะคิดถึงคนอื่นทำไม จะคิดถึงเดลทำไม พี่อย่าทำให้ฉันมีความหวังสิ ฮ่าาา :katai1:

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 17 หน้า 21 (090756)
เริ่มหัวข้อโดย: aehJTS ที่ 09-07-2013 13:12:17

ตอนนี้ชักไม่ลุ้นเข้าพระเข้านางละ
ไปลุ้นเรื่องที่ว่าทำไมต้องเป็นตาล และเมื่อไหร่มันจะรับกรรม

 :pig4: คะ

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 17 หน้า 21 (090756)
เริ่มหัวข้อโดย: cinquain ที่ 09-07-2013 13:26:56

มาแนวนี้แสดงว่ากำลังจะมีอะไรเกิดขึ้นกับตาลแน่ๆ

งั้นรอตอนพิเศษก่อนเลยแล้วกัน ^ ^

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 17 หน้า 21 (090756)
เริ่มหัวข้อโดย: Zinub ที่ 09-07-2013 14:09:39

"อยากให้ระวังตัว” อูยย :try2:...น่ากลัวอ่ะ
 :เฮ้อ:  ไอ้คนชั่วมันจะไม่ปล่อยตาลใช่มั๊ย
ต้องมีอะไรลึกๆกว่านี้แน่เลย :confuse:

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 17 หน้า 21 (090756)
เริ่มหัวข้อโดย: why yyy ที่ 09-07-2013 14:56:44

ยังไงคนผิดก็ต้องโดนลงโทษ

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 17 หน้า 21 (090756)
เริ่มหัวข้อโดย: sukie_moo ที่ 09-07-2013 16:34:08

ฉลองหลุดซะงั้น

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 17 หน้า 21 (090756)
เริ่มหัวข้อโดย: toshika ที่ 09-07-2013 17:25:05

 :z3: :z3: :z3:

วันชาติมาคิดถึงเดลทำไม!!!!!! ไป๊ กลับไปหาครูโรจน์สุดที่รักหักสวาทนู่น ชิส์ เราเอฟซีน้องเดล  :katai5:

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 17 หน้า 21 (090756)
เริ่มหัวข้อโดย: CarToonMiZa ที่ 09-07-2013 17:27:23

ใจคนเราอยากแท้หยั่งถึงจริงๆ :เฮ้อ:

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 17 หน้า 21 (090756)
เริ่มหัวข้อโดย: kyoya11 ที่ 09-07-2013 18:36:18

ตอนนี้ปล่อยเรื่องของวันชาติแล้ว  :laugh:
ดูเรื่องของฟางกับตาลาไลดีกว่า :katai4:
ปล.คิดถึงเดล  :-[

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 17 หน้า 21 (090756)
เริ่มหัวข้อโดย: skynotebook ที่ 09-07-2013 20:03:37

น้องทีไจฟ์!! บอกมาเดี๋ยวนี้นะว่าไปเอาเรื่องของใครมาเล่าใช่มะ
ยิ่งอ่านยิ่งรู้สึกเหมือนกับว่าเป็นเรื่องของคนที่มีอยู่รอบๆตัวเลย

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 17 หน้า 21 (090756)
เริ่มหัวข้อโดย: PAAPAENG~ ที่ 09-07-2013 21:16:26

โอ้ยยยยย
อ่านแล้วรู้สึกเกลียดฉลองขึ้นเป็นกอง!
แม่งงงงงง ทำไมเพื่อนกันทำกันได้ขนาดนี้
แต่มันก็จริงนะ
ไม่ต้องดูถึงตำรวจหรอก
ดูคนธรรมดาอย่างเราๆนี่แหละ
เฮ้อ...

รอติดตามนะคะ
อยากให้วันชาติมาต่อยอิพวกนั้นจัง ๕๕๕

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 17 หน้า 21 (090756)
เริ่มหัวข้อโดย: yayee2 ที่ 09-07-2013 21:33:45

อ่านตอนนี้อึนไปกับตาล และยิ่งรู้สึกเ.ลียดตำรวจของไทย

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 17 หน้า 21 (090756)
เริ่มหัวข้อโดย: Gohan ที่ 10-07-2013 00:18:45

อ่านจนจบตอนแล้ว ลืมเรื่องความโลเลของวันชาติไปเลย
เป็นความจริงในด้านมืดของสังคมคนเมืองและราชการมาก
ควานหาได้น้อยลงกับคนที่จะรู้จัก Give มันตั้งท่าจะ Take อย่างเดียว คนดีอยู่ยากขึ้นจริงๆ
งานนี้ขอกดไลค์น้องประมวล ลูกไม้หล่นไม่ไกลต้น พูดได้ตรงแสกหน้าดี ชอบอะ
ฉลองแกก็ยังกล้าพูดเนอะ ว่าจะกล่าวหาต้องมีหลักฐาน  :angry2:
เรื่องฉลองนี่เป็นอะไรที่เกินคาดมาก ยังแอบหวังลึกๆ ว่าสองหนุ่มจะพลิกเรื่องของฉลอง (สงสัยพี่จะดูโคนันมากไปหน่อย 55)
ไหนๆ ตาลก็โดนให้เล่นบทแพะแล้ว ก็ทำซื่อๆ เล่นต่อให้สาวถึุงคนบงการได้ก่อนแล้วกัน
คนดีทั้งพระทั้งผีคุ้มแน่นอน

ขอบคุณสองหนุ่มครับ
ปล. ตอนพิเศษวันศุกร์เนี่ย ดูท่าน้ำตาลในกระแสเลือดจะขึ้นสูงกว่าปกติแหงม 55

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 17 หน้า 21 (090756)
เริ่มหัวข้อโดย: maemix ที่ 10-07-2013 09:54:10

อยากรู้เหมือนกันว่าทำไมต้องเป็นพี่ตาล

ขอบคุณไจฟ์กับที กดบวกให้กำลังใจ

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 17 หน้า 21 (090756)
เริ่มหัวข้อโดย: zombi ที่ 11-07-2013 00:20:59

มีให้ลุ้นตลอด ทั้งเรื่องรัก เรื่องงาน

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 17 หน้า 21 (090756)
เริ่มหัวข้อโดย: @PurPle SuN@ ที่ 11-07-2013 06:19:18

เฮียวันชาติฮะ ว่างจากเคลียร์เรื่องหัวใจแล้วช่วยมาเก็บฉลองไปทิ้งที ขัดหูขัดตาขัดใจ โอ๊ยยยย ทำไมคนเลวร้ายแบบนี้มันยืดตัวเสนอหน้าอยู่ในสังคมได้เนอะ

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 17 หน้า 21 (090756)
เริ่มหัวข้อโดย: puppyluv ที่ 11-07-2013 06:31:24

อรุณสวัสดิ์
เมาขี้ตารอเดล :ruready

หัวข้อ: "Yes,I love him" ตอนที่ 18 หน้า 22 (110756)
เริ่มหัวข้อโดย: MyTeaMeJive ที่ 11-07-2013 08:03:39

ตอนที่ 18

ตาลาไตจอดรถหน้าบ้าน ลงจากรถไปเปิดประตูเอง แต่คนที่อยู่ในบ้านรีบวิ่งออกมาเปิดให้
“อ้าว ดึกแล้ว ทำไมยังไม่กลับหอ” ตาลาไตทักก่อนที่จะเดินกลับไปที่รถ
ฟังดูเหมือนไล่ แต่เพราะที่ผ่านมาฟางจะมาทำความสะอาดหรือเตรียมอาหารเย็นไว้ให้แล้วก็กลับไปนอนหอ แต่วันนี้กลับยังอยู่ที่บ้าน
“วันนี้พี่ไปงานศพ ฉันก็เลยอยู่รอ”
ตาลาไตพยักหน้ารับรู้ กลับมาถอยรถเข้าบ้าน แล้วพาดลงที่ไหล่ผอมของคนที่รออยู่ ขณะที่เดินเข้าบ้านไปพร้อมกัน
“กลัวพี่จะเหมือนเมื่อครั้งงานบุ๋มหรือ”
ฟางพยักหน้า ขณะที่หันมามอง “ถ้าพี่ไม่เป็นไร ฉันกลับไปหอก็ได้”
ตาลาไตจับไหล่ผอมให้หันมาหา
“พี่ไม่เป็นไร แต่พี่อยากให้ฟางอยู่กับพี่....คืนนี้”
ฟางขมวดคิ้วแน่น ดวงตาคมจ้องมองคนที่มองกลับมาด้วยแววตาจริงจัง
“ได้ครับ พี่มีเรื่องเครียดหรือครับ”

ตาลาไตยอมรับ ว่านับตั้งแต่คุยกับประมวล ภายในสมองก็มีแต่คำถามเดิม ๆที่ไม่รู้คำตอบวนเวียนกลับมาใหม่ แม้จะกลุ่มนายตำรวจอาวุโสที่มาเตือนให้เพิ่มความระมัดระวัง แต่ไอ้คำถามชวนโมโหพวกนั้น มันก็ยังอยู่จนเริ่มโกรธตัวเอง
และมันย่อมต้องดีแน่นอน หากมีใครสักคนอยู่เป็นเพื่อน

หนุ่มตัวผอมยังคงรับคำสั่งโดยง่ายดายเหมือนที่ผ่านมา “ฉันอยู่ก็ได้ พี่ไปอาบน้ำ แล้วลงมากินข้าวต้มนะครับ”

อาบน้ำเสร็จ เดินลงมาที่ชั้นล่าง ฟางก็ปิดหนังสือเรียน ลุกไปตักข้าวต้มให้ แต่พอจะเลี่ยงไปทางอื่น ตาลาไตก็เรียกไว้
“ช่วยอยู่ตรงนี้ก่อน”
ปัญหาก็คือ ฟางไม่ใช่คนคุยเก่งอย่างวันชาติ ดังนั้นตาลาไตต้องเป็นฝ่ายชวนคุย
“ที่มหาวิทยาลัยเป็นไงบ้าง”
“เรื่อย ๆครับ ฉันไม่ใช่เด็กกิจกรรม เลิกเรียนก็กลับหอ แล้วก็มาทำความสะอาดบ้านให้พี่”
“แล้วเดลล่ะ”
“มันพูดถูกที่ว่า พี่วันชาติจะต้องกลับไปหาครูโรจน์”
ตาลาไตยิ้มขำ เพราะคำถามนี้หมายถึงเรื่องเรียน ไม่ใช่เรื่องเดลกับวันชาติ แต่เข้าใจว่า นี่คงเป็นเรื่องที่ค้างคาใจฟางอยู่ เจ้าตัวถึงได้พูดถึง
“ฉันก็รู้ว่าเดลมันก็คนละแบบกับพี่วันชาตินะ คบกันอาจทะเลาะกันทุกวันก็ได้ แต่ครูโรจน์เขา....”
“หือ” ตาลาไตทำเสียงเป็นเครื่องหมายคำถาม
“เขามีคนของเขาอยู่ ถึงต่อมาเขาจะเลิกกันแล้ว แต่นั่นก็เพราะพี่วันชาติไปบอกเลิกเขา เขาถึงได้มาง้อ แล้วการกลับไปกลับมาแบบนั้น มันไม่ดีเลย”
ตาลาไตยิ้มขำ เพราะไม่เคยได้ยินฟางวิจารณ์ใครแบบนี้มาก่อน
“แล้วเดลว่าไง”
“มันก็บอกว่า กูว่าแล้ว กูว่าแล้ว"
"คนบางคนให้ทำความรู้จักกันมากขนาดไหนก็เป็นได้แค่เพื่อน บางคนต่อให้โลกทั้งโลกบอกว่าเขาเป็นคนเลว เราก็ยังรัก"
ฟางช้อนตามองคนพูด เห็นดวงตาหวานเชื่อมที่มองมาก็หน้าร้อนผ่าว

....ถ้าเขาเป็นเพื่อน เราคงถามเล่น ๆว่า แต่เราเป็นคนดี พี่จะรักเรามั้ย...
แต่เพราะนี่ไม่ใช่เพื่อน พูดเล่นอะไรไปเรื่องอาจยิ่งไปกันใหญ่ ชวนคุยเรื่องพี่วันชาติอย่างเดิมดีกว่า....

"ฉันนะไม่อยากเชื่อเลยว่าพี่วันชาติจะเป็นคนแบบนี้ เพราะที่เคยเห็นมาเขาเป็นคนจริงจังทั้งเรื่องงานที่บ้าน หรือเรื่องที่เขามาช่วยพี่ เขาไม่น่าจะโลเลเรื่องนี้ได้เลย”
“เพราะวันชาติรักครูโรจน์ไง ถึงได้ยอมคบกันแบบหลบ ๆซ่อน ๆ แล้วก็กลับไปหาเขาอีก”
ฟางพยักหน้าช้า ๆ
“พยักหน้านี่แปลว่ารับทราบหรือเข้าใจ”
ฟางก้มหน้ามองหนังสือเรียน
“เข้าใจครับ ความรักแบบนั้นฉันเข้าใจดีที่สุด ที่ไม่เข้าใจก็คือ ความรู้สึกลังเลแบบนั้นต่างหาก”

“ลังเล หรือ ตัดไม่ขาดมีแต่พวกเขาที่รู้ดีที่สุด”

ฟางเหลือบตามองตาลาไตอีกครั้งแล้วก้มหน้ามองหนังสือของตัวเอง
“ฉันไม่ใช่คนลังเล”
เมื่อข้าวต้มหมดถ้วย ตาลาไตลุกขึ้นแตะที่ไหล่ผอมเบา ๆ “พี่ก็ไม่ใช่คนลังเล แต่เพราะพี่ไม่เคยฟังอะไรเลย ทำให้พี่กลัวใจพี่เอง”
คนตัวโตเดินผ่านไปเปิดโทรทัศน์ดูข่าว สี่ทุ่มกว่า ๆก็เดินมาบอกคนที่กำลังอ่านหนังสือ ว่าจะเข้านอนแล้ว
ฟางพยักหน้าแล้วเดินไปปิดบ้าน

ทั้งที่บอกว่าจะเข้านอนแล้ว แต่ตาลาไตก็กลับนั่งอ่านหนังสืออยู่บนเตียงนอน สังเกตคำถามในสมองตอนนี้ มันมีแต่เรื่องงานที่มหาวิทยาลัยในวันพรุ่งนี้
เรื่องที่ชวนโมโหลดน้ำหนักในใจลงไป
มีเสียงเคาะประตูเบา ๆแบบเกรงใจ ทำให้ตาลาไตลุกไปเปิดประตู
“มีอะไรหรือ”
ฟางก้าวเข้ามาในห้อง ก้มหน้ามองพื้น
“คืนนี้ ขอฉันนอนห้องนี้ได้มั้ย”

ถามว่างงมั้ย ตาลาไตก็ตอบได้ทันทีว่าไม่ได้งง แต่สงสัยว่าเกิดอะไรขึ้นกับฟาง ถ้าถามไปเจ้าตัวคงไม่ตอบง่าย ๆ ตาลาไตก็เลยพยักหน้า
ฟางก็เดินไปนอนที่ด้านหนึ่งของเตียงทันที คนตัวโตเดินไปปิดไฟแล้วลงนอนอีกด้าน
หนุ่มตัวเล็กพลิกตัวแล้วหันมากอดแขนไว้
เพียงแค่ต้นแขนใหญ่ที่สัมผัสอกบาง ยังรู้สึกได้ว่าหัวใจเต้นแรง
“ฟางกลัวอะไร”
แน่นอนว่าฟางไม่ได้ตอบคำถามแต่กระชับกอดแขนใหญ่แน่นกว่าเดิม

.....ที่ผ่านมา เวลาที่พี่สับสน พี่มักจะกอดเราไว้แน่น ๆแต่ตอนนี้เขากลับนิ่งเฉย....
.....หรือเราไม่ได้เป็นที่ต้องการของเขาแล้ว....
....ที่ผ่านมา เราหลงตัวเองเกินไปจริง ๆหรือ ว่าเราคือคนสำคัญของเขา....

ความไม่แน่ใจหยุดชะงัก เมื่อพี่จับมือที่กอดแขนพี่ไว้
“ตอนนี้พี่มีฟางอยู่ พี่ไม่ได้เป็น...เป็นอะไรนะที่วันชาติมันเรียกน่ะ”
“มนุษย์ผัก” ฟางตอบกลั้วหัวเราะ เพราะเพิ่งรู้ว่า ตาลาไตก็รู้ตัวเหมือนกันว่าน้องชายเรียกตัวเองลับหลังว่าอะไร
“เออ นั่นแหละมนุษย์ผัก ฟางไม่ต้องกลัว คนเรามันก็ต้องรู้จักวิวัฒนาการกันบ้าง”
“แต่ฉันกลับอยากให้พี่เป็นอย่างวันนั้น”
“หือ” ตาลาไตขยับตัวมองสบตาคมท่ามกลางสลัว
“ฉัน....อยากให้พี่กอดฉัน”
“ฟาง”
“ฉันจำได้ที่พี่บอกกับฉัน เรื่องความกังวลของพี่ แต่นี่คือความกังวลของฉัน ฉันกำลัง...รู้สึกว่าพี่ไม่ต้องการฉันแล้ว  แล้วนี่คือความต้องการของฉัน.....พี่...กอดฉันได้มั้ย ส่วนวันพรุ่งนี้มันจะเป็นยังไง จะเกิดอะไรขึ้น ก็ให้เป็นเรื่องของวันพรุ่งนี้ไม่ได้หรือครับ”
ฟางขยับตัวพลิกขึ้นมาคร่อมด้านบน ทิ้งน้ำหนักตัวลง แล้วซบศีรษะอยู่ที่อกกว้าง
แขนใหญ่โอบกอดคนที่นอนอยู่ด้านบน
“เพิ่งรู้ว่าเอาแต่ใจเป็นเหมือนกัน”
“ไม่ได้เอาแต่ใจ แต่ที่ผ่านมาเวลาที่พี่ไม่สบายแล้วพี่กอดฉันทุกครั้ง แต่ครั้งนี้เจอหน้ากันพี่ก็ถามว่าทำไมไม่กลับหอ”
ตาลาไตยิ้มในความมืด
“พี่เห็นว่า ทุกครั้งฟางจะมาทำงานเสร็จก็กลับ คิดว่ามีอะไรหรือเปล่า แล้วพี่ก็ไม่อยากให้ฟางเห็นพี่อ่อนแอ”
“พี่ไม่ได้อ่อนแอสักหน่อย พี่เป็นฮีโร่ของฉันเสมอ แล้วฉันก็รู้สึกดีที่มีประโยชน์กับพี่อยู่บ้าง”
“อยู่ข้าง ๆ กันก็ดีที่สุดแล้ว”
ฟางขยับศีรษะขึ้นแล้วจูบที่ริมฝีปากพี่
“ฟาง...”
ฟางก้มลงหาอีกครั้ง แต่ตาลาไตพลิกตัวให้ฟางอยู่ด้านล่าง
“พี่ไม่ชอบอยู่ล่าง”
แม้จะมีแสงสลัว แต่ก็ยังเห็นได้ว่าใบหน้าฟางกำลังแดงจัด
ตาลาไตก้มลงกดจูบปากแล้วละไปจูบแก้ม แล้ววนกลับมาที่ริมฝีปากอีกครั้ง แทรกปลายลิ้นอย่างอ่อนโยน เหมือนการเคลื่อนไหวของมือที่แทรกเข้าใต้เสื้อนอนแล้วถอดเสื้อออก ปลายนิ้วสะกิดที่ยอดอกแล้วบีบ
แขนผอมกอดไหล่หนาไว้แน่น พี่หันมาจูบที่ใบหู จูบไซ้คอจนคนผอมบางขนลุกเกรียว
ลากมือลงมาที่แก่นกายที่ตื่นตัวรับสัมผัส
ฟางหอบหายใจหนัก ๆแล้วพลิกหน้ารับจูบพี่ เมื่อพี่นวดคลึงแก่นกายผ่านเนื้อผ้า
สะโพกบางขยับเข้าหาฝ่ามือ
“พี่ครับ”
มือใหญ่รั้งขอบกางเกงลงแล้วกอบกุมที่แก่นกายอุ่น ขยับรูดช้าๆ ริมฝีปากหนาก้มลงจูบที่อกบางแล้วเลื่อนลงมาหาหน้าท้องแบนราบ
ร่างกายผอมบางสั่นไหว จนตาลาไตต้องขยับขึ้นมาจูบปาก แล้วผละมองสบตา
ฟางกลืนก้อนน้ำลายหนืด ๆลงคอแล้วพยักหน้า ตาลาไตจูบปากอีกครั้งแล้วขยับลงไปหาแก่นกาย แตะลิ้นที่ส่วนปลาย ตวัดเลียแล้ว ครอบริมฝีปากดูด
ฟางครางแผ่วเบา รับรู้ความรู้สึกเสียวซ่านที่แล่นผ่านไปทั่วตัว
ทั้งปลายลิ้น ฝ่ามือและปลายนิ้วที่สัมผัสไปทั่วสะโพกบาง
กล้ามเนื้อรัดเกร็ง ผสานความรุ่มร้อน เริ่มไต่ขึ้นสู่ที่สูง มือผอมดันไหล่พี่ออก
ตาลาไตขยับตัวขึ้นมาจูบปาก ขณะที่เร่งมือรูดให้จนน้ำขาวขุ่นไหลท่วมหลังมือ
ฟางหอบหายใจหนัก ๆ หันมาดึงเสื้อนอนของพี่ แต่ตาลาไตส่ายหน้า
“ไม่เป็นไร”
“แต่ว่า...”
“พี่ไม่มีอุปกรณ์อะไรสักอย่าง”
ฟางขมวดคิ้วคิดตาม แล้วหัวเราะเขิน ๆ
“ฉันทำให้พี่อย่างที่พี่ทำให้ฉันก็ได้”
“ก็ไม่ชอบอย่างนี้เหมือนกัน พี่ไม่ชอบอยู่ล่างไง”
ฟางก้มลงมองหน้าท้องของตัวเอง “งั้นฉันไปล้างตัวก่อนนะ”
แต่ตาลาไตก็เดินตามมาล้างมือล้างหน้าด้วย 
ฟางยังคิดว่าตาลาไตอาจจะเอาออกเอง แต่เจ้าตัวก็ได้แต่ยิ้มแล้วรอจนฟางอาบน้ำเสร็จ ช่วยสวมเสื้อผ้าให้ แล้วจับให้นอนหนุนแขนจนหลับไป

----จบตอนที่ 18----
มีความรู้สึกว่าตอนนี้สั้นมากจนผิดปกติ ขออภัยเป็นอย่างยิ่งครับ
วันศุกร์เป็นตอนพิเศษ
วันอาทิตย์เป็นตอนจบของภาคแรกครับ
ขอบคุณครับ
ไจฟ์กับที

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 18 หน้า 22 (110756)
เริ่มหัวข้อโดย: lizzii ที่ 11-07-2013 08:17:55

ฟางจ๋า ทำไมน่ารักงี้อ้ะ

 :o8:

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 18 หน้า 22 (110756)
เริ่มหัวข้อโดย: --รมยกร-- ที่ 11-07-2013 08:19:54

ตั้งแต่อ่านมาจนอีกหนึ่งตอนจะจบภาคแรก เพิ่งจะมีตอนนี้นี่แหละที่ตาลาไลน่ารัก  :o8: (ไม่นับตอนพิเศษนะคะ)
ตอนนี้ฟางก็น่ารักมากมาย เกือบไปแล้วไหมล้าาาา  :hao6: รอตอนพิเศษอย่างใจจดจ่อ

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 18 หน้า 22 (110756)
เริ่มหัวข้อโดย: daboo ที่ 11-07-2013 08:22:04

กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด


สำเร็จ  (ภายนอก)


เขิลเลย

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 18 หน้า 22 (110756)
เริ่มหัวข้อโดย: malula ที่ 11-07-2013 08:53:07

ฟางเหมาะที่จะเป็นเมียที่ดีจริง ๆ

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 18 หน้า 22 (110756)
เริ่มหัวข้อโดย: maemix ที่ 11-07-2013 09:17:58

ไม่มั่นในตัวเอวซะงั้นนะฟาง
เรียกความมั่นใจจากพี่ตาลนิดนึง
  :o8: :o8:

ขอบคุณไจฟ์กับที กดบวกเป็นกำลังใจ

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 18 หน้า 22 (110756)
เริ่มหัวข้อโดย: nongrak ที่ 11-07-2013 09:20:31

ต้องอย่างนี้สิฟาง เรียกร้องซะบ้างพี่จะได้รู้ว่าเราอยู่ข้างๆ พี่เสมอ

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 18 หน้า 22 (110756)
เริ่มหัวข้อโดย: puppyluv ที่ 11-07-2013 09:23:14

ม่ายยยยยยยยยยยย
ไม่ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
กลับมาต่อเด๋วเน้
น้องเพิ่งจะเข้าไปล้างตัวเอง
 :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3:
บวกเป็ดกระหน่ำด้วยความ... :fire:

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 18 หน้า 22 (110756)
เริ่มหัวข้อโดย: aehJTS ที่ 11-07-2013 09:24:04

ตอนที่แล้วยังว่าสองคนนี้เฉื่อยอยู่เลย
มาตอนนี้ไหงฟางใจกล้าเช่นนี้ :o8:
แต่พี่ตาลก็น่ารักเวอร์ทำให้น้องด้วย  :-[

 :pig4: คะ

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 18 หน้า 22 (110756)
เริ่มหัวข้อโดย: mystery Y ที่ 11-07-2013 09:24:59

ตอนนี้อ่านแล้วคิ้วไม่ขมวด ฮ่ะๆ

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 18 หน้า 22 (110756)
เริ่มหัวข้อโดย: MiSS-U ที่ 11-07-2013 09:56:41

อีกนิดเท่านั้น  :ling1:

รอวันศุกร์ในตอนพิเศษๆ

บวกเป็ด

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 18 หน้า 22 (110756)
เริ่มหัวข้อโดย: greensoda ที่ 11-07-2013 10:11:35

น้องฟางน่ารักจังงง

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 18 หน้า 22 (110756)
เริ่มหัวข้อโดย: indy❣zaka ที่ 11-07-2013 10:34:55

“พี่ก็ไม่ใช่คนลังเล แต่เพราะพี่ไม่เคยฟังอะไรเลย ทำให้พี่กลัวใจพี่เอง”   --->  ลังเลชัดๆ   :beat:

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 18 หน้า 22 (110756)
เริ่มหัวข้อโดย: =นีรนาคา= ที่ 11-07-2013 11:48:58

ทำไมรู้สึกเหมือนน้องฟางรุกพี่ ยังไงๆ
เริ่มมีวิวัฒนาการ อิอิ

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 18 หน้า 22 (110756)
เริ่มหัวข้อโดย: TIKA_n ที่ 11-07-2013 12:34:12

แหม ตอนนี้นี่มัน ถูกใจมากเลย  :-[ ถึงมันจะดูข้ามขั้นตอนไปซักหน่อย
พี่ตาลยังไม่เคลียร์ ยังไม่ได้บอกรัก ร่างกายก็พากันไปก่อนซะแล้ว แต่ไม่เป็นไร เพราะเราชอบ  :impress2:
ความกังวลของน้องฟาง กลัวไม่เป็นที่ต้องการ ทำให้น้องฟางใจกล้าขึ้นสินะ
บอกกันตรง ๆ อย่างนี้สิดี ไม่ต้องคิดเดากันไปเองแบบผิด ๆ เรื่องก็ยิ่งวุ่นวาย
พี่ตาลนี่ก็หื่นใช่ย่อย นี่ขนาดยังไม่ตกลงปลงใจกับน้องฟางแน่นอนเลยนะ
ถ้าถึงตอนนั้นเหมือนในตอนพิเศษคงยิ่งหื่นเพิ่มขึ้นหลายเท่า แต่น้องฟางก็ชอบแหละเนอะ
รอตอนพิเศษพรุ่งนี้ ชอบ ๆ  วันอาทิตย์จบภาคแรกแล้ว เร็วจัง จะได้เคลียร์เรื่องอะไรบ้างน้า ลุ้น ๆ
รอนะคะ ขอบคุณค่า  :กอด1: :L2:

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 18 หน้า 22 (110756)
เริ่มหัวข้อโดย: Yukisae ที่ 11-07-2013 12:44:05

คืบหน้าไปอีกนิด
น้องอ่ะไม่ลังเลอยู่แล้ว ก็รักคนเดียวมาตลอด
ตาลไม่ได้ลังเล แต่ยังไม่มั่นใจ 100%
รอลุ้นตอนพิเศษ
++จ้า

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 18 หน้า 22 (110756)
เริ่มหัวข้อโดย: Zinub ที่ 11-07-2013 15:30:56

 :laugh3:  ช้าดีนักน้องฟางรุกเองก็ด๊ายย~

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 18 หน้า 22 (110756)
เริ่มหัวข้อโดย: Gokusan ที่ 11-07-2013 16:19:34

ฟางอยู่เพราะรู้ว่าพี่จะรู้สึกแย่...
แค่อยากเห็นและให้พี่รู้ว่ามีคนคอยอยู่ข้างๆ
และก็นั่นแหละ...ฟางรู้ด้วยว่าจะทำให้พี่หายกังวลยังไง ^^

พี่ไม่เริ่มซักที...ฟางนี่แหละจะเริ่ม ฮ่าๆ

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 18 หน้า 22 (110756)
เริ่มหัวข้อโดย: CarToonMiZa ที่ 11-07-2013 17:12:44

ฟางนายช่างแสนดีจริงๆ :L1:

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 18 หน้า 22 (110756)
เริ่มหัวข้อโดย: toshika ที่ 11-07-2013 17:38:16

ชอบน้องฟางตอนนี้จัง

แอบรุกพี่ตาลเบาๆ แซะแอบค้างอ่ะ อยากได้ncกร๊ากกก(โดนพี่ไจฟ์พี่ทีถีบ)

รอตอนพิเศษคร๊าบ..... :m3: :m3: :m3:

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 18 หน้า 22 (110756)
เริ่มหัวข้อโดย: kyoya11 ที่ 11-07-2013 17:58:06

ฟางบุกเลยสินะ o13

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 18 หน้า 22 (110756)
เริ่มหัวข้อโดย: yayee2 ที่ 11-07-2013 20:10:47

ตาลตอนนี้น่ารักถูกใจริงๆ
ฟางคงทั้ง :-[ ทั้งสุขล่ะ
คนอ่านก็ :-[ จ้ะ

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 18 หน้า 22 (110756)
เริ่มหัวข้อโดย: PAAPAENG~ ที่ 11-07-2013 20:27:51

โอยยยยย
น้ำมูกไหล เอ้ย กำเดาไหล!
ฟางรุกนะนั่น ฟางรุกกกกกกก
หุหุ
รู้สึกชอบจริงๆเลยนะตอนนี้

พรุ่งนี้ตอนพิเศษ
เย้!
รอค่ะรอ

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 18 หน้า 22 (110756)
เริ่มหัวข้อโดย: zombi ที่ 11-07-2013 21:03:16

ขัดใจ พ่อพระนัก

แต่ส่วนหนึ่งดีใจนะที่ไม่ทำให้เรื่องคลุมเครือมากไปกว่านี้ รู้ใจตัวเองแล้วค่อยรวบหัวรวบหางกินกลางตลอดตัว ก็ยังไม่สาย

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 18 หน้า 22 (110756)
เริ่มหัวข้อโดย: @PurPle SuN@ ที่ 12-07-2013 01:36:05

ในที่สุดฟางก็ต้องลุยก่อน 55  ขืนรออิพี่ตาลไม่รู้ว่าอีกซักปีจะคืบหน้ารึเปล่าเหอะ ชริ

รออ่านตอนพิเศษของคนหล่อดีกว่า อิอิ

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 18 หน้า 22 (110756)
เริ่มหัวข้อโดย: puppyluv ที่ 12-07-2013 07:02:04

อ่านอีกรอบเพราะชอบฟางตอนนี้ที่ซู๊ดดดดด
มิน่าถึงกล้าใส่ชุดคอสเพลย์วันเกิด อุอุ
บวกได้ล่ะ>>>  :hao3:

หัวข้อ: "Yes,I love him" ตอนพิเศษ JUICE หน้า 23
เริ่มหัวข้อโดย: MyTeaMeJive ที่ 12-07-2013 08:14:24

ตอนพิเศษ JUICE.


หนังสือที่จะใช้อ้างอิงเขียนรายงานวางเรียงเต็มโต๊ะกินข้าว สมุดเขียนรายงาน ปากกาสารพัดสี และกระดาษโน้ตวางเรียงอย่างเป็นระเบียบ
ตรงข้ามกับคนที่กำลังก้มหน้าอ่านหนังสือที่กำลังทำหน้าตายุ่ง ๆคิ้วคมขมวดแน่นไม่ยอมคลาย
ท่าทางเครียดจนคนที่กำลังทำงานอยู่หน้าจอคอมพิวเตอร์ยังเกรงใจ
“พี่ ทาม็อก คืออะไร” จู่ ๆคนเครียดก็ถามทำลายความเงียบ
“ภาษาอะไร บอกที่มามันสักนิดสิฟาง”
“อียิปต์”
“อ๋อ...” คนหน้าคอมพิวเตอร์ ลากเสียง “ทามาร็อต แปลว่ากบฎ เป็นกลุ่มของศาล ตำรวจ สื่อ นักวิชาการ นักการเมืองฝ่ายค้านที่เคลื่อนไหวต่อต้านรัฐบาลน่ะ”
“มิน่าถึงหาไม่เจอ” ฟางหันไปรื้อกองหนังสือพิมพ์ที่วางอยู่บนพื้น
พี่ลุกจากหน้าจอคอมพิวเตอร์เดินมาหา “ฟางมาใช้คอมพ์หาข้อมูลมั้ย หาในหนังสือ บางทีก็ไม่มีพวกศัพท์ใหม่ ๆหรอก”
ฟางส่ายหน้า “ไม่อะ ทำในนั้นมันก็จะก๊อปมาแปะ ๆลงไปไม่ได้อ่าน ไม่มีประโยชน์”
“คนอื่น เขาพิมพ์คอมพ์กันหมดแล้ว แต่นักศึกษาคนนี้ยังเขียนอยู่เลย”
“อาจารย์บอกว่า เขียนก็ได้พิมพ์ก็ได้ฟางก็เลยเขียน แต่บางวิชาเขาให้พิมพ์ก็ต้องพิมพ์”
“แล้วไปพิมพ์งานที่ไหน”
“ที่ห้องสมุด” ฟางตอบทั้งที่ยังก้มหน้าอยู่กับกองหนังสือพิมพ์
“อ้าว...” ตาลาไตลากเสียงยาวอีกครั้ง “นี่พี่เข้าใจผิดมาตลอดเลยหรือ พี่คิดว่าฟางพิมพ์ที่คอมพ์ตัวนี้เสียอีก”
“เปล่า พี่ใช้งานอยู่นี่”
“ถอยโน้ตบุ๊คอีกตัวดีมั้ย”
“ไม่ดี” ฟางตอบทันที หันไปมองคอมพ์พิวเตอร์ของพี่ ถึงมันจะเป็นคอมพิวเตอร์แบบตั้งโต๊ะ ที่ดูภายนอกมันก็คอมพิวเตอร์จอแบน ขนาด 19 นิ้ว ตามมาตรฐานทั่วไป แต่เนื้อในมันมีประสิทธิภาพเกินการใช้งานไปหลายเท่า
ไม่เห็นพี่ทำอะไรนอกจากพิมพ์ดีด กับพวกค้นหาข้อมูล
แต่ส่วนใหญ่เขาจะอ่านหนังสือมากกว่าการค้นหาจากอินเทอร์เน็ต
สรุปก็คือมันเป็นคอมพิวเตอร์ที่น่าสงสาร เพราะใช้งานไม่ถึง 1 ใน 10 ของความสามารถที่แท้จริง

“พวกผู้ชายนี่ชอบเทคโนโลยีกันจริง ซื้อมาแต่ไม่ได้ใช้งาน”
“อ้อ เหรอ ฟางไม่ใช่ผู้ชายหรือไง” พี่ย้อนยิ้ม ๆ
“เหรอ ฟางคิดว่าฟางเป็นฟางเสียอีก”
มือใหญ่บีบจมูกคนช่างย้อนทันที เจ็บจนน้ำตาซึม แต่พี่ไม่ยักสงสาร กลับยืนหัวเราะอยู่นั่นแหละ
“เจ็บจริง ๆนะเนี่ย”
“ก็มันช่างยอกย้อน มาใช้คอมพ์พี่หาข้อมูล แล้วจะเขียนอะไรก็ตามใจ พี่จะออกไปตลาดนัด”
“อ้าว” ฟางทำตาโต “ซื้ออะไร”
“อยากกินยำแหนมว่ะ”
“งั้นไปด้วย”

ฟางรีบเก็บหนังสือบนโต๊ะ พี่ก็หันไปปิดคอมพิวเตอร์แล้ว ปิดบ้าน เดินมาตลาดนัดใกล้บ้าน
ปกติฟางจะขี่จักรยานมา แต่วันนี้กลับอยากเดินมาตลาดด้วยกัน
นอกจากแหนมกับหอมหัวใหญ่ที่จะมาทำยำแล้ว พี่ยังได้ของสด ของแห้งอีกหลายอย่าง ขณะที่ฟางมาหยุดยืนที่แผงขายน้ำผลไม้ในขวดเล็ก ๆ
แม่ค้าหน้าใหม่ที่เพิ่งมาขายวันแรก แนะนำน้ำผลไม้หลายอย่างที่ฟางได้แต่ยืนเกาหน้าผากตัวเอง

...เคยกินแต่พวกน้ำใบบัวบก น้ำเก๊กฮวย ไม่ก็ลำใย มะนาว ไม่เห็นเคยกินไอ้พวกนี้ แคนตาลูป กีวี่ อะโวคาโด้ แครอท รสชาติมันเป็นยังไง....
พอหยุดยืนมองเกิน 1 นาทีแม่ค้าก็เริ่มลดแลกแจกแถม
3 ขวด 20 บาท
เอาก็เอาวะ!

ยังไม่พ้นตลาดเจอสาคูไส้หมู ซื้อกลับมาฝากพี่ พร้อมกับแผนชั่วร้ายในใจ

“ฟางซื้ออะไรมา” พี่ถาม ขณะที่สายตามองมาที่ถุงน้ำขวดเล็กๆ
“กีวี่ กับอะโวคาโด้ ผสมน้ำผึ้ง มะนาว”
“เคยกินหรือไง” พี่เดินนำกลับมาบ้าน
“ไม่หรอก ลองดู”
พี่หันมามองหน้า “ไม่เคยกินเดี๋ยวก็ท้องเสียหรอก”
“โหย..” หนุ่มตัวผอมทำหน้าตาเกินบรรยาย “ฟางไม่ได้อ่อนขนาดนั้นหรอกน่า แค่น้ำผลไม้”
“เออ ไม่ได้อ่อน ถ้าท้องเสียไม่ต้องมาบ่นเลยนะ”
“แค่ท้องเสีย” ฟางยังคงเถียงไปเรื่อย ๆจนถึงบ้าน

ฟางทำหน้าตานิ่งเฉยอย่างที่สุดเมื่อวางสาคูไส้หมูบนบนโต๊ะกินข้าว
“จะกินเลยหรือ” พี่ถาม
“เปล่า” ฟางจิ้มสาคูวางในผักกาดหอม “อะอ้าม ฟางป้อน”
พี่หดคอหนี “อะไรวะ”
ฟางทำหน้ายักษ์ทันที “จะกินไม่กิน”
“กินก็ได้ แต่เกิดอะไรขึ้นจะมาป้อนเนี่ย”
“ทำไมต้องเกิดอะไร อ้าปากเดี๋ยวนี้!”
พี่ทำหน้าตาสงสัยเมื่อกินสาคูจากมือของฟาง แล้วทำตาเหลือก รีบหันไปคายทิ้งลงถึงขยะทันที
มีแต่ฟางที่ยืนเท้าเอวหัวเราะร่วน
“อร่อยมั้ย สาคูใส้พริก”
“อร่อยอะไรเล่า” พี่หันไปคว้าน้ำดื่ม “ใส่พริกเข้าไปกี่เม็ดเนี่ย”
“ไม่รู้เหมือนกัน มันยัดได้เท่าไหร่ก็เท่านั้นแหละ”

พี่มองดูสาคูที่เหลืออยู่ในกล่องดูไม่มีอะไรผิดปกติ  คาดว่าไอ้อันที่พี่กินฟางจะเด็ดพริกขี้หนูเม็ดเล็กยัดลงไปแทนใส้  แล้วเจ้าตัวก็ผักห่อให้เสร็จ ทีแรกคิดค่าวางข้าง ๆเสียอีก ยังสงสัยว่าใส่ตอนไหน ก็ตอนที่วางลงไปพี่ก็ยืนอยู่ตรงนี้นี่หว่า

“แสบนะ” พี่ชี้หน้าอาฆาต ฟางโบกมือไล่
“ออกไปจากครัวได้แล้ว ทำเสร็จเมื่อไหร่จะเรียก”
“แล้วจะมีเมนูพิเศษอีกมั้ยเนี่ย”
“ขอนึกก่อนนะ”
“อะไรวะ” พี่บ่นขณะหันไปเปิดตู้เย็นหยิบเบียร์กระป๋อง “แล้วใครจะกล้ากินเนี่ย”
“บ่น’ไร ไปนั่งรอดี ๆเลย”
พี่จิบเบียร์อึกใหญ่ดับความเผ็ดร้อนในปาก “ดีอยู่แล้ว ฟางน่ะแหละ อยู่ดี ๆก็เกเร ยัดพริกลงไปตอนไหนวะเนี่ย”
ฟางหัวเราะตามหลังพี่ออกมาจากครัว
“เห็นตอนที่เขาทำที่ตลาดไง อยู่ดี ๆก็ปิ๊งไอเดีย ไม่ต้องมีสาเหตุหรอก แค่อยากลองเมนูใหม่”
พี่ยืนพิงกรอบประตูครัว ฟางหันมาชี้บอก
“นี่เขตของฟางนะ”
“อะไร ตรงนี้ยืนได้” พี่เถียง
“เดี๋ยวโดนอีก”
“ไม่กลัวหรอก คราวนี้รู้แล้วว่าต้องดูให้ดี”
หนุ่มตัวเล็กหัวเราะเสียงดัง เมื่อพี่ได้แต่ยืนชี้หน้า ปากแดงหน้าแดงด้วยความเผ็ดร้อน
“พี่ว่าพี่กินเผ็ดแล้วนะ คราวนี้ไม่ไหวว่ะ เผ็ดจนเสียฟอร์ม”
คนตัวผอมในครัวทำเป็นส่ายก้นดุ๊กดิ๊กล้อเลียน หันไปทำยำแหนม แล้วหันมาวางบนโต๊ะ
“อะ เชิญก่อนเลยครับ แกงจืดต้องรอสักครูให้น้ำมันหวานอีกนิด”
“ให้เข้าครัวได้หรือยัง”
ตอนนี้พี่ไม่ได้เผ็ดแล้ว เพราะเบียร์ผ่านไปครึ่งกระป๋อง แต่เห็นฟางอารมณ์ดีที่แกล้งพี่ได้สำเร็จก็ยิ่งทำให้อารมณ์ดี
“กินสาคูอีกคำก่อน”
ฟางหันไปจิ้มสาคูอีกลูกใส่ผักกาดหอม
พี่ทำหน้าตาไม่ไว้วางใจ “ Declare ก่อน”
“ห๊ะ อะไรนะ” ฟางงงทันที ที่พี่ใช้ภาษาอังกฤษ พี่ก็เลยพูดใหม่
“แกะให้ดูก่อน ถ้าไส้พริกล้วนไม่กินนะ”
ฟางยิ้มกว้าง “ไม่มีหรอก อันนี้หมูจริง ๆนะ”
แต่พี่ยังจับข้อมือไว้ ฟางก็เลยงับสาคูกินเอง
“กินเองก็ได้ อะโจ่ ขี้กลัวนี่หว่า”
ฟางเคี้ยวหน้าตาเฉย พี่เลยหันไปดูที่กล่อง ไม่มีสาคูไส้พิเศษแล้ว
“อ้อที่แท้ทำไว้อันเดียว”
“อันเดียวก็พอแล้ว” ฟางทำอีกคำให้พี่ แล้วหันไปปิดแก๊ส ตักแกงให้พี่
“ที่จริงถ้ามันมีหมูมีถั่วสักหน่อยมันจะไม่โหดขนาดนี้หรอก นี่มันเหลือแต่เม็ดสาคูกับพริก เคี้ยวเข้าไปเต็ม ๆ”
พี่บ่นขณะที่ตักยำแหนม
ฟางตามมือ เข้าใจที่พี่บอก เพราะไอ้ยำแหนมที่พี่กำลังตักอยู่มันก็เผ็ดน้อยเหมือนกัน แต่ที่กินได้ก็เพราะรู้ล่วงหน้าอยู่แล้วว่ามันจะเผ็ด
“แล้วพี่จะกินเบียร์อีกกระป๋องหรือหมดกระป๋องนี้กินข้าว”
“หมดนี่แล้วค่อยกิน”
ฟางพยักหน้าหันไปหยิบน้ำผลไม้จากในตู้เย็นมาเปิดดื่ม
“เขาใส่น้ำผึ้งด้วย พี่กินมั้ย”
“ฟางกินเถอะ”

กินข้าวเย็นเสร็จ เดลก็โทรมาหา
“รู้เวลาจริงนะ” พี่แกล้งส่งเสียงให้คนที่อยู่อีกทางได้ยิน
ไอ้คนที่อยู่ปลายสายก็เลยบอกให้ฟางเปิดแฮนด์ฟรี คนซื่อคิดไม่ทันก็ทำตามคำสั่ง
เดลพูดทันที “เอาฟางไปกกไว้ทั้งวันทั้งคืนตลอดเสาร์อาทิตย์ เดี๋ยวคอยดูวันจันทร์เจอกันที่มหาลัยจะจับฟัดให้จมเขี้ยว”
พี่ไม่ต้องตอบโต้ เพราะมีเสียงเด็กหนุ่มอีกคนโวยวายเข้ามาให้ได้ยิน
“พี่เดล! อยากตายใช่มั้ย!”
“กล้า ๆหน่อยเดล กล้า ๆหน่อยขอร้อง” พี่หัวเราะร่วน
เสียงที่แทรกเข้ามาคาดว่าเดลจะโดนทุบ โดนหยิกเข้าให้
“ตกลงโทรมาเนี่ย มีอะไรหรือ”
“จะถามว่าหนังสือจิตวิทยาที่ยืมมาจากห้องสมุด อยู่กับมึงหรือเปล่า”
ฟางหันไปมองตั้งหนังสือบนโต๊ะในครัว
“ไม่มี ไปถามไอ้หยอดดูสิ”
“อ้าวสัด” เดลด่าตามนิสัย แต่ยังไม่วายแกล้งตาลาไตอีกหน่อย “รับรองวันจันทร์ไม่พลาด โอ้ย!”
เดลร้องทันที แล้วตามมาด้วยเสียงเล็ก ๆ ที่ร้องบอกสวัสดีตาลาไตกับฟาง

“นี่มันทะเลาะกันทั้งวันเลยหรือไงเนี่ย” ฟางบ่นกับโทรศัพท์ แต่พี่หัวเราะ หันไปเปิดเบียร์อีกกระป๋อง
“ทีแรกยังคิดว่ามันจะคบกันไม่เกิน 3 เดือนเสียอีกนี่ก็อยู่ด้วยกันนานกว่าปีแล้วนี่นะ”
ฟางเก็บโต๊ะกินข้าว ทำความสะอาดครัว
“กุ้งมันขี้อ้อนน่ะ ใคร ๆก็ชอบคนขี้อ้อนทั้งนั้นแหละ”
“เหรอ”
พี่รับรู้ด้วยน้ำเสียงนิ่ง ๆไม่ยอมดราม่าตาม ฟางคว้าส้มได้เลยเขวี้ยงใส่ พี่ก็หัวเราะร่วน
“ตลอด”
“เอามาทำไมเนี่ยส้ม ส่งเบียร์มาก็ว่าไปอย่าง” พี่ยังคงทำหน้าตาไม่รู้เรื่อง
ฟางเลยชี้บอก “ถอยออกไปจากครัว แล้วไปอาบน้ำเลย”
“รออาบพร้อมกันสิ ประหยัด”
“อย่ามาทะลึ่ง ไปอาบก่อนเลย” ฟางสั่งแล้วหยิบหนังสือเรียนมาเตรียมเขียนรายงานต่อ
แต่ตอนที่พี่ลงมาอาบน้ำฟางก็สวนขึ้นไปพร้อมกับยื่นกระดาษโน้ตแผ่นเล็ก ๆให้
“พี่หาศัพท์การเมืองพวกนี้ให้หน่อยดิ เดี๋ยวฟางอาบน้ำเสร็จจะลงมาเอา”
พี่ดูโน้ตในมือ
“ดูมา คือสภาของรัสเซียไง ส่วนคเนสเซ็ทเป็นชื่อสภาของอิสราเอล แต่คองเกรสเนี่ยเป็นชื่อของสภาอเมริกัน แต่พรรคการเมืองใหญ่ของอินเดียก็ชื่อนี้เหมือนกัน”
“เขียนไว้ ๆ เดี๋ยวลงมาพรุ่งนี้จะไปหาที่หอสมุดต่อ”
“นี่ตกลงโกหกพี่ว่าเรียนมนุษย์ แต่ที่จริงเรียนรัฐศาสตร์ใช่มั้ยเนี่ย” พี่แกล้งตะโกนตามหลัง
ระหว่างรอก็หาข้อมูลตามที่ฟางบอกเสร็จแล้วสั่งพิมพ์เอามาวางไว้ที่โต๊ะทำการบ้านของฟาง พลิก ๆดูรายงานที่ฟางเขียน
แบบนี้เขาเรียกว่าคัดลายมือ ไม่ใช่แค่เขียน
“มิน่าเล่มหนึ่งถึงได้ใช้เวลานานนัก บอกให้พิมพ์ก็ไม่ฟัง นี่ถ้าต้องทำวิทยานิพนธ์ แล้วเขาบอกให้เขียนได้ คงเขียนเป็นเดือน”

พอฟางลงมาก็เข้าประจำที่เขียนรายงาน พี่ก็กลับไปอ่านหนังสือของตัวเองต่อ หันไปมองนาฬิกาอีกที 4 ทุ่มแล้ว ฟางเก็บหนังสือแล้วมาเรียก
“พี่ 4 ทุ่มแล้วนอนเหอะ”
ยืนอยู่ในห้องน้ำล้างหน้าแปรงฟัน ฟางหันมาหาพี่
“ท้องไม่ค่อยดีเลยอะ เพราะผมทำบาปแกล้งพี่แหง ๆ”
“เพราะน้ำขวดนั่นต่างหาก” พี่บอกแล้วลงไปที่ห้องครัวชั้นล่าง หยิบยาธาตุขึ้นมาให้
แต่พอกินยาเสร็จล้มตัวนอนไม่ถึง 5 นาทีฟางก็บ่น
“เหมือนมีภูเขาไฟในนี้เลย”
ท้องไส้ปั่นป่วนแบบที่ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อนในชีวิต ก็ไอ้ฟางมันเด็กบ้านนอก เรื่องแพ้อาหารอะไรแบบนี้ไม่รู้จักหรอก
อาการต่อมาคือเหงื่อแตกพลั่ก ๆ มือเย็นเฉียบ
วิ่งเข้าห้องน้ำ ทั้งอ้วก ทั้งท้องเสีย แล้วออกมานอนหมดแรง
“เป็นการปวดท้องที่ทรมานมาก”
พี่ลงไปห้องครัวอีกรอบชงเกลือแร่เอาขึ้นมาส่งให้ แต่ไม่ถึง 5 นาทีฟางก็วิ่งเข้าห้องน้ำ
ถึงจะรู้ว่าอาการของคนที่อาหารเป็นพิษเป็นยังไง ถ้าเป็นคนอื่น ก็จะบอกว่าถ่ายให้หมด แล้วมาดื่มเครื่องดื่มเกลือแร่ก็พอ
แต่พอเป็นคนของเราเอง ฟางวิ่งเข้าห้องน้ำครั้งที่ 3 พี่ก็ลุกมาเปลี่ยนเป็นกางเกงยีน เตรียมกุญแจรถกับกระเป๋าสตางค์ไว้พร้อม

“ไปหาหมอกัน”
ฟางอยากอิดออดแต่ ไม่มีแรง ทั้งท้องไส้ยังปั่นป่วน มือที่เกาะแขนพี่ลงมาจากบ้านยังเย็นเฉียบ
“เดินช้า ๆนะ” พี่หันมาบอก
ฟางพยักหน้า แต่พอลงมาถึงข้างล่างจะเดินไปเปิดประตูบ้านเหมือนเคยพี่ก็ดุ
“นั่งคอยก่อน”
“แค่เปิดประตูเอง”
“ไม่เถียงสักเรื่องได้มั้ยเนี่ย” พี่ดุ
คราวนี้ดุจริง ไม่ใช้แกล้งดุเหมือนเคย
ฟางได้แต่เงียบรอจนพี่กลับมาที่รถถึงได้เดินตามเข้าไปนั่ง แล้วหลับตามาจนกระทั่งถึงโรงพยาบาล

พี่เดินนำน้องก็เดินตาม ไปทางไหนก็ทางนั้นจนมานั่งรอแพทย์ ได้ครู่เดียวฟางก็หันมองซ้ายขวา
พี่เดินไปหาพยาบาลแล้ว จับมือฟางไปห้องน้ำ
กลับมานั่งดูโทรทัศน์ระหว่างรอ
พบแพทย์ 5 นาทีไม่ขาดไม่เกินก็ออกมานั่งรอจ่ายเงิน
เป็นการรอคอยที่ยาวนานอย่างไม่น่าเชื่อ
“พี่ ฟางจะเป็นลมอะ”
“นอนโรงพยาบาลมั้ยล่ะ”
“ไม่เอา หมอสั่งยาแล้วนี่”
“สั่งก็นอนได้ เมื่อกี้หมอก็ถามว่าจะนอนมั้ย ฟางบอกว่าไหว”
“ตอนนั้นไหว แต่ตอนนี้จะเป็นลม กลับไปนอนบ้านดีกว่า ไม่เสียตังค์”
“งั้นไปนอนที่แถวข้างหลัง” พี่ชี้บอกไปที่แถวเก้าอี้ด้านหลัง
เวลาที่พูดกับฟาง ท่าทางพี่ดูใจเย็น รู้ขั้นตอนทุกอย่างเป็นอย่างดี แต่ในใจกำลังเดือดปุด ๆ
อะไรจะรอนานขนาดนี้วะ!
นี่มันจะเที่ยงคืนอยู่แล้วนะโว้ย!
ที่ห้องตรวจมีคนไข้หลังจากฟางแค่คนเดียว ส่วนที่ห้องยาไม่มีคนไข้รออยู่สักคน
แล้วกูนั่งรออะไรอยู่เนี่ย!
กูเดินกลับไปเอาเล่มที่ห้องแพทย์เองดีมั้ย!
“คุณครับ ค่าใช้จ่ายของพนามาหรือยัง” ตาลาไตเดินไปที่เคาท์เตอร์ “นานเกินกว่า 15 นาทีแล้วนะครับ”
เจ้าหน้าที่ยิ้มสู้ บอกให้รอสักครู่ อีก 2 นาทีถัดมา ถึงได้เรียกชื่อให้จ่ายเงินและรับยา
...ที่แท้ก็รอให้ญาติผู้ป่วยไปโวยวายถึงจะเคลื่อนไหวร่างกายได้...
เสร็จแล้วถึงได้เดินกลับมาหาคนที่นอนหน้าซีด ริมปากกลายเป็นสีม่วง มือเย็นเฉียบ
“ไหวมั้ยฟาง”
ฟางลืมตา แล้วลุกขึ้นยืน
“อย่าไปโกรธเขาเลย มันดึกแล้ว เขาลดคนประหยัดรายจ่ายไง”
พี่ส่ายหน้าพาเดินกลับไปที่รถ “ไม่เห็นเขาจะลดราคาค่าหมอค่ายาให้เราสักนิด”
 
ฟางหลับมาตลอดทางจนกระทั่งพี่ปลุก บอกว่าถึงบ้านแล้ว
ก่อนขึ้นไปห้องนอนพี่ให้ดื่มเกลือแร่อีกแก้ว
“เดี๋ยวก็อ้วกอีก”
“อ้วกก็วิ่งไปห้องน้ำ จบ”
ฟางทำหน้าย่น “อ้วกจนเจ็บคอ ในท้องก็ยังมีภูเขาไฟ”
“เพราะเรามันดื้อไง” พี่ว่าตรง ๆแล้วไล่ให้ขึ้นไปนอน ส่วนตัวเองเดินมาดูประตูหน้าบ้านอีกครั้ง แล้วเดินตามขึ้นมา ฟางยังอยู่ในห้องน้ำ
“พรุ่งนี้ไม่ต้องตื่นเช้าเลยนะ หยุดเรียนไปเลย แล้วพี่จะรีบกลับมา”

ฟางรับปากพี่ แต่บ่ายเศษ ๆพี่กลับมาบ้านพร้อมราดหน้าไม่ใส่ผัก ปรากฎว่าบ้านปิดเงียบ เดินไปดูที่ชั้นวางรองเท้า ไม่มีรองเท้านักศึกษา
“ให้มันได้อย่างนี้สิ ย้ำแล้วย้ำอีกให้หยุดเรียนยังไปเรียนเสียอีก”
ที่จริงโทรไปโวยคนดื้อก็ทำได้ แต่ตาลาไตกลับอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า แล้วมานั่งอ่านหนังสือพิมพ์รอ
เกือบบ่าย 3 ฟางเดินเข้าบ้านด้วยใบหน้าซีดเซียว
“หายดีแล้วหรือไง ถ้าไปปวดท้อง หรือไปอ้วกกลางทางทำไงห๊ะ!”
พี่ใส่ทันทีจนคนที่เดินเข้าบ้านมาหน้าซีดกว่าเดิม
“ขอนั่งก่อนนะ”
“เออ” พี่ชี้ให้ฟางนั่งที่โซฟา แต่ฟางล้มตัวลงนอนทันที “มันน่าสงสารมั้ยเนี่ย บอกให้นอนพักอยู่บ้าน ยังจะออกไปเรียนจนได้”

ฟางหลับตาท่าทางเพลียจริงจังจนพี่ต้องเดินไปเปิดตู้เย็นเปิดกระป๋องสไปรท์มาส่งให้
“แล้วทำไมกลับมาเอง”
“คนอื่นยังเรียนกันอยู่” ฟางลุกขึ้นนั่งรับกระป๋องเครื่องดื่ม “ขอบคุณครับ”
พี่ส่ายหน้า “งั้นนอนไป พี่อุ่นราดหน้าให้”
ฟางหันไปมองตามคนที่เดินเข้าครัว

“เมื่อเช้าตื่นมากินข้าวต้มที่พี่ทำให้แล้วก็กินยา แล้วก็เขียนรายงานต่อจนเสร็จ มันไม่ได้เข้าห้องน้ำ ไม่อ้วกแล้วเที่ยงกินข้าวกินยาเสร็จก็เลยเอางานไปส่งอาจารย์ กับเอาหนังสือไปคืนห้องสมุด แล้วก็กลับบ้าน”
พี่หันไปมองนาฬิกา แล้วพยักหน้าเชื่อว่าฟางแค่แวะไปส่งงานกับคืนหนังสือจริง ๆ
ฟางไม่ใช่คนโกหก แต่เรื่องดื้อเนี่ย มันอีกเรื่องหนึ่ง...

“งั้นมาก่อนราดหน้าแล้วไปนอนต่อ”
“นอนอะไรเยอะแยะ” ฟางเถียงทันที แล้วกลายเป็นหน้าจ๋อยหนักเมื่อโดนดุ
“ครับ พูดเป็นมั้ย”
“ครับ”
“เออ” พี่กระแทกเสียงใส่
ฟางมองราดหน้าที่พี่ซื้อมาฝาก ไม่อยากสารภาพว่า ไอ้ที่กินไปตอนเที่ยงก่อนออกจากบ้าน มันไปหมดที่มหาวิทยาลัย ดังนั้นตอนนี้มันก็ควรหิว แต่กลับรู้สึกขยาดกับอาการปวดท้อง
พี่ยังคงอ่านใจได้เหมือนเคย
“กินสักคำสองคำก็ได้ ไม่กินอะไรเลยก็ยิ่งเพลีย”
“ไม่มีผัก”
“ไม่มี กินได้แล้ว โยกโย้อยู่นั่นแหละ”
“แล้วพี่ล่ะ”
พี่ส่ายหน้า “กินก่อนออกจากมหาวิทยาลัยมาแล้ว นี่สั่งร้านที่มหาวิทยาลัยมาให้”
“พี่มาตั้งแต่เที่ยงเลยเหรอ”
“เออ”

ฟางนั่งลงเขี่ย ๆ ราดหน้าในจาน “กินราดหน้าไม่มีผักนี่มันแปลก ๆเนอะ”
พี่ยิ้มขำ คนชอบกินผักพอไม่มีผักในจานอาหารจะรู้สึกแปลก ๆอย่างนี้แหละ
“ที่จริงถ้าเป็นข้าวโพดอ่อน หรือดอกกะหล่ำมันก็คงได้ เพราะย่อยง่ายเหมือนกัน แต่เมื่อคืนฟางอ้วกจนเจ็บคอใช่มั้ย พี่ก็เลยบอกแม่ค้าว่าไม่ต้องใส่ผัก เขายังทักว่าราดหน้าเด็ก”
“มันเละ ๆเหมือนอาหารหมู”
“เออ พูดไปแล้วจะกินลงมั้ยน่ะ”
ฟางหัวเราะแห้ง ๆ แล้วกินเอาใจคนซื้อมาจนหมด ขึ้นบ้านอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วกลับลงมาใหม่
“อ้าว ทำไมไม่นอน”
“พี่อะ จะให้นอนอะไรนักหนา แค่อาหารเป็นพิษ”

...ไม่รู้เหมือนกัน ตัวกูเองก็ไม่เคยเป็น แต่เห็นคนที่เป็นถึงขนาดต้องนอนโรงพยาบาล ร้องโอดโอยทั้งวัน ไอ้คนนั้นมันสำออย หรือฟางมันอึดเกินวะ...

“ก็เมื่อกี้กลับมายังหน้าซีดอยู่”
“หน้าซีดแล้วต้องนอนพักเหรอ” ฟางมองพี่ที่กำลังชี้หน้าแล้ว รีบไปคว้าหมอน “งั้นขอนอนหน้าทีวีได้มั้ย พี่จะทำงานใช่มั้ยล่ะ”
“เออ นอนนี่ก็ได้”
 
พี่หันไปเปิดคอมพิวเตอร์ เปิดแฟ้มงานที่หอบกลับมาบ้าน ยังไม่ทันจะได้ทำงานหันไปมองคนที่เอาหมอนมานอนอยู่ข้างหลังปรากฏว่าหลับไปแล้ว
เดินกลับขึ้นไปที่ห้องนอนหยิบผ้าแพรมาห่มให้คนป่วย
“ขอบคุณครับ ฟางรักพี่จัง”
พี่ยิ้มกว้างเป็นครั้งแรกในรอบวัน
“ไอ้ดื้อ นอนไปเลย” พี่สั่งขำ ๆ “ไม่สบายนี่พูดเก่งจริง”
“เออใช่” ฟางทำเสียงเพิ่งนึกอะไรออก
“ใช่อะไร”
“ถ่ายท้องขนาดนี้ แล้วจะทำไง”
“ทำไง อะไร” พี่คิดตามไม่ทัน แต่พอฟางหัวเราะคิกคักหน้าแดง ก็เลยลุกมาดีดหน้าผาก “ยังจะคิดเรื่องนั้นอยู่อีก ให้หายดีก่อนเถอะ”
“พี่ไม่คิดเลยเหรอ”
“คิดแต่เราน่ะดื้อ ของไม่เคยกินก็ยังจะกิน แล้วก็ไม่แน่ว่าที่อาหารเป็นพิษนี่เพราะเขาทำไม่สะอาดด้วย”
“คิดทุกเรื่องยกเว้น....” ฟางพูดแล้วเงียบ
“ไม่สบาย ใครเขาจะคิดเรื่องนั้นกัน”
“แล้วถ้าหายดีล่ะ ซักอีก 2-3 วันน่ะ”
พี่หันไปมองปฏิทิน “2-3 วันเหรอ มีกิจกรรมอะไรหรือเปล่าหว่า”
“ตลอด ๆไม่ทำงานก็กินเหล้าตลอด”
พี่ยังคงยิ้มขำ “เออน่า ถึงมีกิจกรรมก็จะรีบกลับบ้านก่อน 2 ทุ่มแต่พี่ว่า ให้หายดี รอสักอาทิตย์จะดีกว่า หลังหมอนัดดูอาการวันอาทิตย์หน้า”
“โหย.....” ฟางโอดครวญ
“จะมาโหยทำไม เตือนแล้วไม่ฟัง”
ฟางจับมือพี่ไว้ ขณะที่หลับตาลง
“ฟังสิ แต่ไม่เคยเป็นไอ้โรคแบบนี้มาก่อนนี่นา...ฟางรักพี่”
“หลับได้แล้ว เย็นตื่นมากินข้าวต้ม”
“ไม่เอาข้าวต้ม จะเอาผัดพริกผักบุ้ง”
“กินในฝันไปก่อนแล้วกัน แหม จะกินผัดพริกผักบุ้ง”
ฟางหัวเราะขำน้ำเสียงของพี่ แล้วหลับตาลง
“ฟาง...”
“พี่รักฟาง ดูแลตัวเองให้ดี”
ฟางลืมตายิ้มหวานให้พี่ “ครับ”

*-*-*จบตอนพิเศษ*-*-*
พบกับตอนจบวันอาทิตย์นะครับ

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนพิเศษ JUICE. หน้า 23
เริ่มหัวข้อโดย: --รมยกร-- ที่ 12-07-2013 08:33:05

อยากจะกรี๊ด กับตอนพิเศษจริงๆ โอยยย มันจะน่ารักไปแล้ว อ่านไปยิ้มไป เหมือนตัวเองบ้าเลย
ขอนิยายสักเรื่องที่เนื้อหาเป็นแบบนี้ได้ไหมคะ ไม่เอาอึนๆ น่ะ คงจะอ่านแล้วมีความสุข ยิ้มได้ทั้งวันแน่ๆ
เอิ่ม เราว่าฟางมันแอบหื่นนะนั่น 555+++ ขอบคุณทั้งสองคนที่สร้างสรรค์ตัวอักษรออกมาแล้วทำให้เรามีความสุขในการอ่าน  :L2:

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนพิเศษ JUICE. หน้า 23
เริ่มหัวข้อโดย: mystery Y ที่ 12-07-2013 08:49:52

ชอบตอนพิเศษ~ ฟางตอนพิเศษกับตอนปกติดูไม่เหมือนกันเลยเนอะ ฮ่ะๆ

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนพิเศษ JUICE. หน้า 23
เริ่มหัวข้อโดย: malula ที่ 12-07-2013 09:10:21

เป็นตอนที่ฟางดื้อที่สุดแล้วมั้งนี่

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 18 หน้า 22 (110756)
เริ่มหัวข้อโดย: sukie_moo ที่ 12-07-2013 09:12:49

โอ้ย อีพี่ตาล แต่ให้ฟางรุกก่อน  :hao7:

ตอนพิเศษนี่ฟางกับพี่ตาลดูน่ารักเป็นธรรมชาติไม่เกร็งๆอึนๆดีชอบจัง

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนพิเศษ JUICE. หน้า 23
เริ่มหัวข้อโดย: maemix ที่ 12-07-2013 09:28:19

พี่ตาลดูแลฟางดีจริงๆ
 :L2: :L2:
ขอบคุณไจฟ์กับที กดบวกเป็นกำลังใจ

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนพิเศษ JUICE. หน้า 23
เริ่มหัวข้อโดย: MiSS-U ที่ 12-07-2013 09:36:34

ฟางหื่น ไม่น่าเชื่อ  :hao6:

เอาน่ะหนูอดใจไว้ อาทิตย์เดียวเชื่อพี่ตาลนะ 555

ชอบตอนพิเศษที่มีแค่สองเราแบบนี้จัง

บวกเป็ด

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนพิเศษ JUICE. หน้า 23
เริ่มหัวข้อโดย: aehJTS ที่ 12-07-2013 09:52:31

ตอนท้ายเค้าตามสองคนนี้ไม่ทันเค้าคิดถึงเรื่องไรกันอะ :pigha2:

 :pig4: คะ

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนพิเศษ JUICE. หน้า 23
เริ่มหัวข้อโดย: daboo ที่ 12-07-2013 10:19:32

ตาลเจอมาแบบผมเปี๊ยบเลย


แรกๆ ตอนยังไม่ได้คบกันนะ   อะไรก้ได้  ตามใจเราทุกอย่าง  ไม่มีดื้อ  เชื่อฟังตลอด


พอได้มาเป็นเมีย    เท่านั้นหล่ะ   ออกฤทธิ์


ข่ม   ดื้อ    โหด     

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนพิเศษ JUICE. หน้า 23
เริ่มหัวข้อโดย: Zinub ที่ 12-07-2013 10:56:42

งุ้งงิ้งๆ กันสองคนน่าร๊ากกก :mew3:
 :haun5:  ฟางเอ๊ย หนูข่มพี่ตาลไม่ลงหรอก :kikkik:

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนพิเศษ JUICE. หน้า 23
เริ่มหัวข้อโดย: =นีรนาคา= ที่ 12-07-2013 11:02:21

โอ๊ยยยย อ่านไปยิ้มไป ฟางดื้อจริงๆเลยนะเนี่ย
แถมรุกพี่ก่อนตลอด แอบหื่นนะเนี่ยเราน่ะ  :hao6:

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนพิเศษ JUICE. หน้า 23
เริ่มหัวข้อโดย: Gokusan ที่ 12-07-2013 11:12:04

อั๊ยย่ะ ป่วยแล้วอ้อนนนน
มันน่านักเนาะ ^^
แอบอยากเห็นพี่ป่วยบ้าง...
จะอ้อนน้องยังไงหว่า ฮ่าๆ

ตอนพิเศษเติมน้ำตาล...คนอ่านชื่นใจ

อ่อ คนของเดลเด็กกว่า...น่ารักเนาะ ^^

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนพิเศษ JUICE. หน้า 23
เริ่มหัวข้อโดย: nongrak ที่ 12-07-2013 11:37:07

แบบน่ารักๆ หนิต้องเหมาะกับที่เป็นตอนพิเศษจริงๆ
ปกติจะไม่เจอหรอกฟางในโหมดนี้ ชอบบบบบ

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนพิเศษ JUICE. หน้า 23
เริ่มหัวข้อโดย: yayee2 ที่ 12-07-2013 12:28:09

สมกับเป็นตอนพิเศษจริงๆ ชอบแบบนี้แหละ :katai2-1:
ชอบให้ฟางเป็นแบบนี้กับพี่ตาล แบบต่อปากต่อคำ กล้าแกล้งกล้าอะไรๆแบบนี้แหละ

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนพิเศษ JUICE. หน้า 23
เริ่มหัวข้อโดย: lizzii ที่ 12-07-2013 12:38:05

ฟางเอ้ยยยย
น่ารักแบบนี้จะไม่ให้รักให้หลงได้ไงเนี่ยยย

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนพิเศษ JUICE. หน้า 23
เริ่มหัวข้อโดย: Yukisae ที่ 12-07-2013 12:40:04

ชอบจริงๆเลย ฟางแสบๆดื้อๆเนี่ย 5555
ตาลแพ้ทางน้องแล้ว
มีเปิดตัวตัวจริงของเดลด้วยอ่ะ
น้องกุ้งเป็นครายยยย หุหุ
++จ้า

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนพิเศษ JUICE. หน้า 23
เริ่มหัวข้อโดย: EoBen ที่ 12-07-2013 13:14:44

ตามทันแล้วจ๊าาา

เรื่อฃนี้เหมือนคนน้องจะเด่นกว่า ตัวพี่ช้าตล๊อดดด

แอบหวั่นใจกับเดล เหมือนมายั่วให้อยาก แล้วก็จากไปเลยอะ

ถ้าเกิดเดลชอบ ต่อ ขึ้นมาจริงๆจะทำไง

ตอนนี้ก็เหมือนมันแสดงให้เห็นแล้วนิว่า เลือกครูโรจน์

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนพิเศษ JUICE. หน้า 23
เริ่มหัวข้อโดย: cinquain ที่ 12-07-2013 13:31:29

อ่านคร่าวๆแล้วค่ะ ชอบตอนพิเศษเพราะสองคนนี้เขาสวีทกัน ^ ^

กลับบ้านค่อยตามอ่านตอนที่แล้วด้วยนะคะ  :katai5:

.................
ตอนที่ 18 ถูกใจประโยคนี้มาก "คนเรามันต้องมีวิวัฒนาการ"
เฮี้ยวพอกันทั้งคู่ ^^

ตอนพิเศษ อ่านซ้ำอีกทีก็ชอบเคมีของทั้งสองคนที่เข้ากันได้ดีทุกเรื่อง
แต่ ... ขนาดไม่สบายฟางยังนึกถึง ... ได้ไง >_< ทำเอาคนอ่านคิดตาม
ว่ามันคืออะไรแล้วก็ต้องร้อง ... อ๋อออออ  :ling1:

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนพิเศษ JUICE. หน้า 23
เริ่มหัวข้อโดย: CarToonMiZa ที่ 12-07-2013 17:18:41

ดูแลกันดีจริงๆ :L1:

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนพิเศษ JUICE. หน้า 23
เริ่มหัวข้อโดย: puppyluv ที่ 12-07-2013 18:38:29

เค้าชอบเดลลลลลลลลล!!!
กุ้งด้วย (น้องไหน?)
    อาหารเป็นพิษ...คุ้นเคยกันดี แค่ทอดมันก็ขึ้นแล้ว
น้ำหวาน 2 ขวดแบบ JUICE ตีกันเองก็บ่อย 
เข้าใจคำว่าเหงื่อกาฬแตก ธาตุเข้าแทรกอย่างที่ยายเคยบอกก็จากที่กินเข้าไปนี่ล่ะ
ล้วงคออ้วกก่อน จากนั้นก็นอนแบ่บ
ถ้าปล่อยไว้แบบฟาง ปางตาย ฟางทนได้ไง
ดีแล้วมีพี่ตาลคอยดูแล...ซึ้ง   :mew6:

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนพิเศษ JUICE. หน้า 23
เริ่มหัวข้อโดย: PAAPAENG~ ที่ 12-07-2013 18:45:34

เดี๋ยวนะคะนะ!
กุ้ง...กุ้งไหนอ่ะ กุ้งมาไงอ่ะะะะะ
คือ...ตอนพิเศษนี้สปอยตอนในอนาคตป่ะ ๕๕๕
สรุปเดลก็ยังคงเป็นเมะสินะ หึหึ

ชอบตอนพิเศษอ่ะ
แบบฟางมันดูน่ารักขึ้นเป็นกอง
ตลกตอนที่ฟางถามเรื่องนั้น...ทะลึ่งนะเด็กคนนี้ หึหึ

รอตอนต่อไปค่า ^^

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนพิเศษ JUICE. หน้า 23
เริ่มหัวข้อโดย: uknowvry ที่ 12-07-2013 18:54:32

โอ๊ย.... อาการอาหารเป็นพิษแบบใช่อ่ะ!!! นึกๆ แล้วสยอง

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนพิเศษ JUICE. หน้า 23
เริ่มหัวข้อโดย: toshika ที่ 13-07-2013 00:32:35

 :hao7: :hao7:

ตอนพิเศษนี่ ฟางทั้งดื้อทั้งแสบเลยอ่ะ

สาคูไส้พริก คงอร่อยน่าดูเลยพี่ตาลลลลล 55555555

รอตอนหน้านะ  :mew2:

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนพิเศษ JUICE. หน้า 23
เริ่มหัวข้อโดย: Zam_Zammy ที่ 13-07-2013 01:55:31

 :hao7:
อ่านทันเเล้ววว เม้นท์ได้เเล้ว
น้องฟางน่ารัก แต่ทำไมวันอาทิตย์มันเป็นตอนจบแล้ว  :ling1:

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนพิเศษ JUICE. หน้า 23
เริ่มหัวข้อโดย: fangkao ที่ 13-07-2013 05:23:12

หวานๆๆๆๆๆๆๆๆๆ นานๆเ็ห็นมุมดื้อๆ ของฟาง ใช่ย่อยเลย

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนพิเศษ JUICE. หน้า 23
เริ่มหัวข้อโดย: TIKA_n ที่ 13-07-2013 08:11:50

น่ารักจังเลย  :m3: :m3: น้องฟางที่ดื้อ ช่างอ้อน ยอกย้อน เอาแต่ใจ ขี้แกล้งเนี่ย ถูกใจสุด ๆ ชักเริ่มสงสารพี่ตาลแฮะ ฮะๆ
น้องเดล สุดท้ายก็หาตัวจริงของตัวเองพบแล้วสินะ ดีใจจัง น้องกุ้งใครกันน้า แต่รู้สึก น้องเดลจะได้เป็นเมะสมใจใช่มั้ย อิอิ
น้องฟางกินของแปลก อาหารเป็นพิษเลยน่าสงสาร เราเ้ข้าใจเลยนะ เพราะเคยเป็นเหมือนกัน ทรมานสุด ๆ
พี่ตาลดูแลน้องดีมาก ๆ  แต่เด็กดื้อก็ช่างเถียงจริงจริ๊ง เพิ่งรู้ว่าไม่ใช่แค่พี่ตาลที่หื่น น้องฟางแอบหื่นนะเนี่ย  :z1:
ชอบจังเลยตอนพิเศษ อ่านเสร็จแล้ว ก็ต้องปรับอารมณ์เพื่อรอรับตอนหลักต่อ เมื่อไหร่จะหายหน่วงซะทีน้า
อีกตอนเดียวก็จบภาคแรกแล้ว ขอให้แฮบปี้ ๆ ที่เท้อออ :call:
รอวันอาทิตย์นะคะ ขอบคุณค่า  :L2: :3123:
 

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนพิเศษ JUICE. หน้า 23
เริ่มหัวข้อโดย: -west- ที่ 13-07-2013 14:12:07

อ่านทันแล้ววว
อยากรู้เรื่องเดลแฮะ

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนพิเศษ JUICE. หน้า 23
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 13-07-2013 14:19:47

หวานแบบเรื่อยๆดี ชอบ

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนพิเศษ JUICE. หน้า 23
เริ่มหัวข้อโดย: m_pop91 ที่ 13-07-2013 15:31:17

อ่านวันเดียวจบเลย สนุกมากครับ ติดตามผลงานสองคนนี้ตลอด ขอบคุณมากๆนะครับ

หัวข้อ: "Yes,I love him" ตอนที่ 19 หน้า 24 (140756)
เริ่มหัวข้อโดย: MyTeaMeJive ที่ 14-07-2013 06:59:58

ตอนที่ 19

คนที่นอนหนุนแขนอยู่พลิกตัวตื่นก่อนนาฬิกาปลุก ตาลาไตหันไปมองนาฬิกา
“ยังไม่ 6 โมงเช้าเลยฟาง”
แขนใหญ่กลับมาม้วนกอดคนที่กำลังจะลุกจากที่นอนให้กลับมานอนเหมือนเดิม
“ผมจะไปเตรียมอาหารเช้าก่อนพี่ไปทำงานไงครับ”
“เดี๋ยวก็ได้”
“ผมปวดฉี่”
ตาลาไตก้มลงจูบหน้าผากแล้วถึงได้ปล่อยให้ฟางลุกไปจัดการธุระส่วนตัว
เมื่ออาบน้ำแต่งตัวชุดทำงานเสร็จ ฟางก็อยู่ในเครื่องแบบนักศึกษา แล้วเหมือนกัน
“ทำกับข้าวไปอาบน้ำไปหรือไง”
ตาลาไตถาม ขณะที่มองอาหารมื้อเช้าที่มีไข่เจียวกับแกงจืดวุ้นเส้น
“ผมหุงข้าว กับแช่วุ้นเส้น ทำน้ำแกงจืดไว้ แล้วก็ขึ้นไปอาบน้ำ ลงมาก็แค่ใส่ผักกับวุ้นเส้นเท่านั้นเอง” ฟางพาซื่อตอบตามขั้นตอน
ตาลาไตยิ้มขำ “แล้วกินพร้อมพี่”
ฟางส่ายหน้าทันที “ไม่ครับ พ่อไม่ให้กินพร้อมเจ้านาย”
“งั้นเจ้านายสั่งให้กินพร้อมกัน แล้วเจ้านายจะไปส่งที่มหาวิทยาลัย”
ฟางทำตาโตทันที “มหา’ลัยผมรถติดจะตาย ผมไปรถเมล์ดีกว่า”
“ฟาง” ตาลาไตทำเสียงเข้ม
“งั้น” ฟางทำหน้ายุ่ง “ผมกินข้าวพร้อมพี่ แต่ผมติดรถพี่ไปลงป้ายรถเมล์”
คนตัวโตแกล้งถอนหายใจเสียงดัง “ไอ้คนขี้อ้อนเมื่อคืนหายไปไหนแล้ววะ”
“ก็แหม....”

....เออ...เพิ่งรู้ว่าเขาชอบคนขี้อ้อน แล้วเราขี้อ้อนมั้ย...ไม่เลย ห่างไกลเหมือนโลกกับพลูโต
หมี่ขี้อ้อนมั้ย ...แน่นอน คนนั้นน่ะ อยู่ใกล้ชิดน้าตาลตลอดเวลา

ฟางขึ้นไปเอาหนังสือที่หอแล้วมาที่ตึกเรียน เจอกับเดลที่เดินเข้ามานั่งข้าง ๆ
“ไง ตอนนี้ไปบ้านนั้นได้โดยที่ไม่ชวนกูแล้วใช่มั้ย”
ฟางมองหนังสือเรียนแล้วตอบไปตรง ๆ “กูไม่อยากให้มึงไม่สบายใจน่ะ”
“อย่างกับการที่มึงไปค้างคืนกับเขาแล้วกูจะสบายใจงั้นแหละ”
ฟางลุกจากเก้าอี้ คว้าหนังสือเรียนย้ายไปนั่งที่อื่น เพราะไม่อยากตอบคำถามนี้ ทั้งรีบออกมาจากห้องเรียนก่อนเดลเมื่อหมดชั่วโมงเรียน พักเที่ยง จนถึงเรียนภาคบ่ายก็หนีหน้าตลอด
แต่เดลกลับตามมาเจอที่ห้องพักที่หอ
เพื่อนร่วมห้องยังไม่กลับมา คาดว่าจะเป็นกิจกรรมยามเย็นตามเคย ฟางเก็บหนังสือเรียน แล้วเตรียมหนังสือที่จะไปทำรายงานต่อ
“กูจี้ใจดำมึงมากนักหรือไง ถึงต้องหนีกันขนาดนี้”
“เพราะกูไม่อยากคุยเรื่องนี้กับมึงแล้วต่างหาก ถ้าไม่มีเรื่องอื่นคุย ก็อย่าคุยกันเลยดีกว่า”
เมื่อเห็นว่าฟางโกรธจริง เดลก็ยอมอ่อน
“กูขอโทษ กูแค่เป็นห่วงมึง ไม่อยากให้มึงเป็นของเล่นของเขา”
“กูบอกแล้วว่ากูไม่พูดกับมึงเรื่องนี้”
“เออ ๆ” เดลยอมแพ้ “แล้วนี่มึงจะไปบ้านนั้นอีกแล้วหรือ”
“เออ” ฟางตอบสั้น ๆ หยิบหนังสือใส่กระเป๋าแล้วสะพายหลัง
“ทำไมไปทุกวันล่ะ เมื่อคืนก็ไป เขามีเรื่องอะไรอีกแล้วหรือไง”
ฟางไม่ตอบคำถาม “รับเงินเดือนจากเขา ก็ต้องทำงานให้เขาสิ”
เดลยิ้มมุมปาก “กูจำได้นะ ที่มึงบอกว่า มึงขอแค่ให้ได้รักเขา แล้วมึงก็ยอมรับหากวันหนึ่งเขาจะแต่งงานมีครอบครัวของเขาเอง”
“กูจำเรื่องที่กูพูดได้” ฟางบอก
“แต่ใจของมึงตอนนี้ ต้องการมากกว่าแต่ขอให้ได้รัก” เดลพูดต่อ “เพราะตอนนี้เขาไม่มีใคร มีเขาเพียงคนเดียวที่บ้านนั้น และทำให้มึงต้องการให้เขาเป็นของมึงเพียงคนเดียว”
ฟางดันแขนผอม ๆของเดลให้หลบ แล้วเดินผ่านออกมา
“ไม่เห็นต้องโกรธ นี่เป็นความรู้สึกของคนปกติทั่วไป คนมีความรักน่ะไม่รู้จักคำว่าพอหรอก มีแต่อยากได้มากขึ้นเรื่อย ๆต่อให้บอกตัวเองว่าต้องเตรียมตัวเตรียมใจหากจะต้องโดนทิ้ง แต่มันก็ยังคงหวังว่าเขาจะไม่ทิ้งอยู่ดี เขาชอบผู้หญิง ไม่ได้ชอบผู้ชายนะฟาง มึงทำให้เขามีความสุขอย่างที่ผู้หญิงทำให้เขาไม่ได้หรอก”

เมื่อพ้นจากหอพัก ฟางต้องเคาะหน้าผากตัวเองเบา ๆ
ตื่นเช้ามาด้วยความรู้สึกที่ยังเหมือนอยู่ในความฝัน แต่เมื่อเจอเดลความเป็นจริงมันก็กลับมาย้ำเตือน
เข้าใจทุกคำที่เดลพูด เพราะมันคือคำปฏิเสธของพี่เมื่อคืนนี้
ตอนที่เขาสับสนเขาแสดงว่าเขาต้องการก็จริง แต่มันก็หยุดลงทันทีที่มีงานเข้ามา
มาตอนที่มีสติสมบูรณ์ดี ที่เขาทำให้ก็เพราะเราร้องขอ
ตอนที่พี่บุ๋มยังอยู่ ไม่เคยคิดอะไรมากมายขนาดนี้เลย
แต่ตอนนี้กลับคิดวุ่นวายไม่แน่ใจ ทั้งยังคิดเข้าข้างตัวเองด้วยการซื้อของที่พี่บอกว่าไม่มีอยู่ในบ้านกลับมาด้วย
เก็บผ้าไปซัก กวาดบ้านถูบ้านแล้วต้องนั่งถอนหายใจแรง ๆ เอาหน้าผากแนบลงกับโต๊ะกินข้าว
...หน้าด้านไปแล้วฟาง...
ทำงานเสร็จหันไปมองรอบบ้าน รู้สึกอายตัวเองจนต้องกลับไปนอนหอ
“พี่ ผมทำกับข้าวเสร็จแล้วอยู่ในตู้นะครับ” ฟางโทรศัพท์ไปบอกตาลาไต
“อ้าว วันนี้รีบกลับหรือ”
“ครับ” ฟางตอบสั้น ๆแล้วปิดบ้าน เดินมาเรียกรถมอเตอร์ไซค์ไปหน้าปากซอย

รถยนต์คันหนึ่งจอดซุ่มอยู่ไม่ไกล

ตาลาไตกลับเข้าบ้านในตอนตอนเกือบสามทุ่ม รอยพื้นรองเท้าจากประตูหน้าบ้านทำให้ตาลาไตหยุดชะงัก มือใหญ่แตะที่เอวด้วยความเคยชินแล้วพบแต่ความว่างเปล่า
แต่สองตายังคงกวาดมองไปรอบ ๆ เงี่ยหูฟังเสียงการเคลื่อนไหว

คนตัวโตก้าวเข้าบ้านช้า ๆ  2 ตามองไปทั่วบ้าน แต่เสียงฝีเท้ากลับดังมาจากทางด้านหลัง เมื่อหันไปมอง.....
ร.ต.ต.ฉลอง ถืออาวุธปืนเล็งอยู่
“ยกมือขึ้นไว้ท้ายทอย แล้วคุกเข่าลง”
ตาลาไตยยกยิ้มมุมปาก
“กูไม่มีปืน”
“ถึงไม่มีปืนมึงก็ยังสามารถฆ่าคนได้ด้วยมือเปล่า กูจำได้” ฉลองพูดด้วยน้ำเสียงที่ไม่ต่างจากเมื่อครั้งที่พบในงานศพของดาบมงคล
ตาลาไตยกมือขึ้น แล้วย่อตัวลงนั่งคุกเข่า
ฉลองตามเข้ามาเอาปืนจ่อที่ศีรษะ ขณะที่กวาดตามองไปรอบบ้าน
“มึงต้องการอะไรอีก”
“กูเห็นมึงคุยกับไอ้พวกดาบแก่พวกนั้น” ฉลองตอบด้วยน้ำเสียงลนลาน
“แค่คุยกับพวกพี่ ๆ ก็ทำให้มึงร้อนใจได้ขนาดนี้เชียว” ตาลาไตพูดเหมือนไม่ได้รับรู้ว่ามีปืนจ่ออยู่ที่ศีรษะ
“กูรู้นะว่ามันมาดึงมึงเข้าพวก”
ฉลองยังคงเหลียวมองซ้ายขวา ท่าทางลนลานจนตาลาไตคิดทบทวนสิ่งที่ตำรวจอาวุโสบอกเป็นนัย
“เขาไม่ได้ดึงกูไปเข้าพวก”
“ไม่จริง มึงมีทั้งสมองทั้งความกล้า ไอ้ตำรวจแก่ ๆรอวันตายพวกนั้นต้องการมือดีอย่างมึง”
“กูไม่เคยโกหก แต่กูมีคำถาม”
“คำถามอะไร”
ฉลองจ้องมองตาลาไต คนที่เงยหน้าขึ้นสบตาตรง ๆอย่างไม่เกรงกลัว
ท่าทีแบบนี้ ความมั่นใจแบบนี้ของตาลาไตที่หยุดคนร้ายมานับไม่ถ้วน
และมันกำลังทำให้ฉลองรู้สึกตัวว่าเป็นคนร้าย
“ทำไมต้องเป็นกู”
ฉลองหายใจเข้าอย่างยากลำบาก “กูเคยบอกมึงไปแล้ว”
“อะไร”
“เพราะมึงมีคุณสมบัติทุกอย่างพร้อม มึงต้องใช้เงินแต่งงาน มึงมีงานดี ๆรออยู่ ต่อให้ต้องออกจากราชการมึงก็ยังมีทางเลือก และมึงจะไม่มีทางซัดทอดไปหาคนอื่น ทำไมมึงถึงลาออกไป แล้วใช้ชีวิตอย่างเงียบ ๆอย่างคนอื่นไม่ได้ ทำไมมึงต้องคุยกับไอ้ดาบแก่พวกนั้น”

....มันคือเหตุผลที่ฉลองเคยพูดไว้จริง ๆ....เหตุผลที่ตาลาไตไม่เคยเชื่อ....

“มึงเอาเงินมากมายไปทำอะไร” ตาลาไตลุกขึ้นยืนช้า ๆ แต่ยังประสานมือไว้ท้ายทอย
“เรื่องของกู!” ฉลองพูดพลางก้าวถอยหลัง
ตาลาไตก้าวเท้าเข้าหาฉลองช้า ๆ และทำให้ฉลองยิ่งก้าวถอยไปทางประตูหน้าบ้าน
“อุดมคติของตำรวจคืออะไร กูจะท่องให้มึงฟังอีกครั้ง
  เคารพเอื้อเฟื้อต่อหน้าที่

กรุณาปราณีต่อประชาชน

อดทนต่อความเจ็บใจ

ไม่หวั่นไหวต่อความยากลำบาก

ไม่มักมากในลาภผล

มุ่งบำเพ็ญตนให้เป็นประโยชน์ต่อปวงชน

ดำรงตนในยุติธรรม

กระทำการด้วยปัญญา

รักษาความไม่ประมาทเสมอชีวิต
มึงจำได้มั้ย”
“อุดมคติแล้วไง เพื่อที่จะถูกเหยื่อด่าถูกคนร้ายประนามโดนญาติเขาสาปแช่ง แล้วก็ไปอดตายตอนแก่”
“แต่มึงสาบานตนไว้แล้ว ต่อหน้าพระแก้วมรกต มึงเป็นตำรวจนะฉลอง”
“หยุดพูด!” ฉลองตวาดแล้วหยุดชะงักเมื่อรู้สึกถึงความเย็นของโลหะที่แนบชิดหลังศีรษะ
“ส่งอาวุธมา แล้วประสานมือไว้ท้ายทอย”
น้ำเสียงเฉียบขาดของคนที่ถืออาวุธอยู่ทำให้ฉลองได้แต่ยกมือขึ้นแล้วส่งมอบอาวุธให้

ตาลาไตกลับเข้ามาที่สำนักงานอีกครั้ง โดยมีหัวหน้าชุดรออยู่พร้อมกับอ้อมกอด
“กูรู้ว่ามึงต้องทำได้”
ตาลาไตเพียงส่ายหน้า หันไปหานายตำรวจอาวุโส “ผมไม่ได้ทำอะไรเลย พวกพี่ ๆต่างหากที่เป็นคนจัดการ”

เช้าวันที่วันชาติไปรับออกมาจากกองปราบ หัวหน้าชุดโอบไหล่ตาลาไตขณะที่เดินออกมาจากห้องสอบสวน ตรงไปยังห้องโถง
บนทางยาวที่คุ้นเคย หัวหน้าชุดกระซิบเบา ๆ “อดทน ไม่หวั่นไหว จะมีคนไปหามึง พามึงกลับมา”

ในระหว่างบทสนทนาเรื่องพระเครื่องในงานศพของดาบมงคล กลุ่มนายดาบตำรวจเตือนให้ตาลาไตเก็บปืนไว้กับตัว
แต่ตาลาไตไม่เคยทำ ปืนประจำตัวยังอยู่ในห้องนอน
เว้นเพียงคำเตือนว่าคำตอบจะมาหาเองที่ยังก้องอยู่ในหู ที่ทำให้นึกถึงเรื่องเล่าวงในของตำรวจ เกี่ยวกับกลุ่มของนายตำรวจที่เกษียณอายุราชการไปแล้ว รวมกลุ่มกันทำหน้าที่ช่วยเหลือราชการอย่างลับ ๆ
เรื่องเล่าที่ฉลองเคยบอกว่ามันคือเรื่องเพ้อเจ้อเหลวไหล

กลุ่มนายดาบตำรวจที่ทำงานภาคสนามมาตลอดชีวิต คนที่ได้รับเสียงชื่นชมน้อยกว่าเสียงสาบแช่งและความเกลียดชัง ยืนอยู่ห่าง ๆ

ตาลาไตเดินเข้าไปหาแล้วยกมือไหว้ เพื่อขอบคุณ
“ผู้กองจะกลับไปรับราชการเหมือนเดิมมั้ย”
เมื่อนายดาบตำรวจอาวุโสถาม หัวหน้าชุดก็รีบบอก “กูจะรีบทำเรื่องให้มึงกลับมา”
“ไม่ครับ” ตาลาไตตอบด้วยความมั่นใจทำให้ทุกคนหันมามองหน้ากันด้วยความสงสัย
“ทำไมล่ะ มึงรักการเป็นตำรวจไม่ใช่หรือไง”
“ครับ ตั้งแต่จำความได้ ผมก็อยากเป็นตำรวจมาตลอด อยากทำให้ทุกคนใช้ชีวิตด้วยความปลอดภัย แต่ในช่วงหลายเดือนมานี้ ผมรู้ตัวแล้วว่า ผมไม่เหมาะที่จะเป็นตำรวจ ขอบคุณพี่ ๆ ขอบคุณหัวหน้าที่เชื่อมั่นผม และให้กำลังใจ แต่ผมเพิ่งรู้ตัวจริง ๆว่าผมเป็นคนที่หมกมุ่นขนาดไหน นิสัยแบบนี้ วันหนึ่งข้างหน้าผมอาจกลายเป็นคนที่ทำให้ทุกคนในทีมตกอยู่ในอันตราย”
“นั่นเพราะทุก ๆเรื่องประดังเข้ามาหามึงพร้อมกัน เป็นใครก็ต้องแย่ด้วยกันทั้งนั้น”
หัวหน้าบอกอย่างคนที่รับรู้เรื่องทุกอย่างมาโดยตลอด
“มันก็จริงครับ แต่คนที่เป็นตำรวจต้องแยกแยะเรื่องส่วนตัวกับเหตุการณ์เฉพาะหน้าได้ ผมติดอยู่กับคำถามตลอดเวลา จนกลัวที่จะต้องอยู่คนเดียว ขอบคุณที่ให้โอกาสผมได้พิสูจน์ตัวเองครับ”

และตอนนี้ตาลาไตก็กำลังกลับไปติดอยู่กับคำพูดของฉลองที่ว่า เพราะเป็นคนที่มีทุกอย่างพร้อม
เพียงเพราะมีครอบครัวที่ดี มีทางเลือกในสายงานอาชีพอื่น ก็ทำให้กลายเป็นเหยื่อของการใส่ร้ายได้
“ผมไม่อยากเชื่อจริง ๆว่าคนที่ฝึกหนักมาด้วยกัน ผ่านความยากลำบากมาด้วยกัน จะใส่ร้ายกันได้ด้วยเหตุผลเพียงเท่านี้”
ตาลาไตยังคงปฏิเสธการทำงานร่วมกับกลุ่มนายตำรวจอาวุโสเช่นกัน
“ขอบคุณที่เชื่อใจผมครับ ผมรู้ว่าสัญชาตญาณของตำรวจยังมีอยู่ในตัวผม ผมไม่ได้หมดศรัทธา เพราะทุกคนให้ความช่วยเหลือผม แต่เพราะนิสัยของผมเอง ผมไม่ควรทำให้ทุกคนในทีมเดือดร้อน”

เมื่อขับรถกลับบ้าน ในเวลาที่ใกล้สว่าง ตาลาไตกดโทร ฯออก
“ครับพี่ มีอะไรหรือครับ” เสียงผ่านโทรศัพท์ยังงัวเงีย
ตาลาไตยิ้มให้กับท้องถนน
“วันนี้เลิกเรียนแล้วกลับบ้านเรานะ พี่มีเรื่องสำคัญจะบอก”

...........จบตอนที่ 19.............
(จบภาคแรก)

ภาคต่อไป "Yes.I love him.too" จะอัพต่อจากเรื่องนี้ และจะมาวันอาทิตย์หน้านะครับ
ขอบคุณทุกคำแนะนำและคำติชมครับ

ไจฟ์กับที

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 19 หน้า 24 (140756)
เริ่มหัวข้อโดย: fangkao ที่ 14-07-2013 07:36:37

อ่ะ ตัดฉับ เรื่องอะไร แต่โล่งใจฉลองโดนจับแล้ว ตั้งแต่อ่านมาเดาถูกเรื่องเดียวคือฉลองเป็นคนร้าย เฮอะๆๆๆๆๆ รอภาค2 จร้า o13

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 19 หน้า 24 (140756)
เริ่มหัวข้อโดย: MiSS-U ที่ 14-07-2013 07:46:43

คนร้ายตัวจริงก็ได้รับโทษสักที

แต่ชีวิตจริงตาลคงไม่มีโอกาสแบบนี้  :katai5:

จบให้ได้จิ้นไปไกลมากค่ะ ตาลจะบอกไรฟางน้า

บวกเป็ดและรอภาคต่อ

 :pig4:

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 19 หน้า 24 (140756)
เริ่มหัวข้อโดย: KaorPaor ที่ 14-07-2013 08:04:15

รอภาค 2 ต่อ

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 19 หน้า 24 (140756)
เริ่มหัวข้อโดย: toshika ที่ 14-07-2013 08:07:41

พี่ตาลจะพาฟางไปเปิดตัวกับแม่ใหญ่หรือไร
รอลุ้นมาก. ตัวโกงโดนจับซะที เรื่องร้ายผ่านไปแล้ว
 :katai5:

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 19 หน้า 24 (140756)
เริ่มหัวข้อโดย: -west- ที่ 14-07-2013 08:18:20

แหน่ะ จะบอกอะไร อยากรู้ด้วยคน ฉับเฉยเลยย
รอตอนต่อไปจ้า

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 19 หน้า 24 (140756)
เริ่มหัวข้อโดย: ï_Kiss_U♥ ที่ 14-07-2013 08:26:07

รอค่ะ สนุกน่าติดตามจริงๆ ชอบฟางงง

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 19 หน้า 24 (140756)
เริ่มหัวข้อโดย: uknowvry ที่ 14-07-2013 09:18:12

ว้าวๆๆ.... มีทงมีทู.... รับรักเค้าแล้วอะดิ๊

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 19 หน้า 24 (140756)
เริ่มหัวข้อโดย: malula ที่ 14-07-2013 09:32:30

ผู้ร้ายร้อนตัวออกมาให้จับจนได้

พึ่งสังเกตว่าฟางไม่แทนตัวว่าฉันแล้ว...

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 19 หน้า 24 (140756)
เริ่มหัวข้อโดย: lizzii ที่ 14-07-2013 09:41:11

ยังไม่เข้าใจอยู่ดีว่าฉลองทำไปเพื่ออะไร
รอภาคหน้า หุหุ

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 19 หน้า 24 (140756)
เริ่มหัวข้อโดย: yayee2 ที่ 14-07-2013 09:55:52

เห็นฟ้าสีทองผ่องอำไพ เมื่อตาลาไตพ้นมลทิน
จะว่าไปก็มีทุกวงการนะ ที่ใช้เล่ห์เลวทรามปัดแข้งปัดขาเหยียบหัวเหยียบบ่า"เพื่อน"
เพื่อการก้าวขึ้นสู่ที่สูงขึ้นๆ หรือเพื่อสร้างความั่งคั่งให้ตัวเองน่ะ

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 19 หน้า 24 (140756)
เริ่มหัวข้อโดย: TIKA_n ที่ 14-07-2013 10:07:02

เข้าใจจิตใจน้องฟางเลย ในเมื่อพี่ตาล ยังไม่ชัดเจนอย่างนี้ มันก็ต้องสับสนเป็นธรรมดา
พี่ตาลทำกับน้องฟางอย่างนั้น จะทำให้มีความหวังขึ้นมาก็ไม่แปลก
แต่ที่เดลพูดก็คือเรื่องจริง ที่ฟางรับรู้มาตลอด น่าอึดอัดแทน จะสุข ก็สุขได้ไม่เต็มที่

ในที่สุด ความจริงก็เปิดเผย พี่ฉลองเสร็จจนได้ ดีใจที่สุดเลย พี่ตาลตอนนี้เท่ห์จัง
แต่ที่เท่ห์มากกว่า คือกลุ่มนายตำรวจที่เกษียณอายุแล้วนี่แหละ สุดยอด เหมือนฮีโร่เลย

แม้เรื่องนั้นจะเคลียร์ แต่เรื่องน้องฟางนี่สิ พี่ตาล ตัดสินใจได้แล้วใช่มั้ย
ต้องเตรียมดีใจกับน้องฟาง  แต่คงต้องเตรียมรับดราม่าที่จะตามมาด้วยสินะ
ทั้งแม่ใหญ่ ทั้งครอบครัวน้องฟางโดยเฉพาะพ่อน้องฟางที่แม้แต่กินข้าวยังไม่ให้กินพร้อมเจ้านาย
แล้วอย่างนี้พ่อน้องฟางจะยอมเหรอ  แต่ที่น่าจะเป็นตัวปัญหาให้หนักใจที่สุดเลยก็คือ หมี่
ที่บอกว่าหมี่จะร้ายแบบอัพเลเวลในภาคสอง คงทำให้พี่ตาลกับน้องฟางมีปัญหากันไม่น้อยเลยล่ะ
ถ้าจะให้ดี หาคู่มาปราบพยศน้องหมี่ก็ดีนะเนี่ย จะได้เลิกคิดเป็นเมียพี่ตาลซะที
รอ "Yes.I love him.too"  นะคะ ขอบคุณไจฟ์กับที ค่ะ  :3123: :L2:

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 19 หน้า 24 (140756)
เริ่มหัวข้อโดย: maemix ที่ 14-07-2013 10:11:38

พี่ตาลพ้นมลทินแล้ว
เหลือแค่เรื่องพี่ตาลกับฟางแล้วจะเอาไง อุปสรรครออยู่ข้างหน้า

ขอบคุณไจฟ์กับที กดบวกเป็นกำลังใจ

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 19 หน้า 24 (140756)
เริ่มหัวข้อโดย: Yukisae ที่ 14-07-2013 10:15:57

คนมีความผิดติดตัวมักจะอยู่ไม่สุขสินะ
ใครทำอะไรก็ร้อนตัวไปหมด แต่ว่าฉลองทำไปทำไมเนี่ย
ตัดฉับอ่ะ กำลังลุ้น น้องกำลังคิดมาก แต่อาทิตย์หน้าคงได้คำตอบ
++จ้า

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 19 หน้า 24 (140756)
เริ่มหัวข้อโดย: Gohan ที่ 14-07-2013 11:29:16

เฮ้อ ฉลองเลวจริง คิดจะเก็บเำืพื่อนได้ลงคอ
แบบนี้สมควรตายในคุกล่ะ
พี่ตาลเป็นผู้บริสุทธิ์ 100 % ดีใจที่ตาลไม่คิดจะกลับไปเป็นตำรวจอีก
เป็นอาจารย์ก็ทำประโยชน์ให้ประเทศชาติได้เหมือนกัน

รออ่านภาค 2 ว่าความรักของพี่กับน้องจะลงตัวแบบไหน
ขอบคุณครับ

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 19 หน้า 24 (140756)
เริ่มหัวข้อโดย: Anyann ที่ 14-07-2013 11:49:50

เย้ ฉลองโดนจับแล้ว คราวนี้พี่ตาลก็สบายใจสักที

แต่ว่าเพิ่งได้อ่านตอนพิเศษค่ะ สรุปว่าคู่เดลกับวันชาตินี่จิ้นไม่ขึ้นหรอนี่ นึกภาพเดลกับผู้ชายตัวเล็กขี้อ้อน อืมม มันคงเป็นคู่ไซส์มินิน่ารักๆสินะ  :mew1:

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 19 หน้า 24 (140756)
เริ่มหัวข้อโดย: Aoya ที่ 14-07-2013 11:59:48

เบื่อเดลอ่ะ คอยแต่จะยุแหย่ใส่ไฟพี่ตาล หาโอกาสให้ตัวเองอยู่นั่นแหละ น่ารำคาญ
คนเขาไม่ชอบก็รู้อยู่แล้ว ยังจะทู่ซี้อยู่ได้

ส่วนฉลองเอาเงินไปอะไร แล้วที่ให้ร้ายพี่ตาลเพราะอิจฉาเหรอ
พี่เขามีพร้อมทุกอย่างแล้วไม่จำเป็นต้องยักยอกหรอก

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 19 หน้า 24 (140756)
เริ่มหัวข้อโดย: Zinub ที่ 14-07-2013 12:34:38

 :oni1:...ตามไปแอบฟังพี่ตาลดีกว่า
จะบอกอะไรน้องฟางน๊าา..... :m7:

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 19 หน้า 24 (140756)
เริ่มหัวข้อโดย: Gokusan ที่ 14-07-2013 12:37:05

เฮ้อ...ได้ตัวคนร้ายซะที
ไม่ใช่แค่พ้นจากคำครหา แต่ว่าจับเขาได้ด้วย
ดีที่เขาไม่จับคนของเราไว้เป็นตัวประกันอีกทีอ่ะ

เรื่องคลี่คลายทั้งส่วนตัวและงาน แต่ยังไม่ทั้งหมด
เลยต้องตามต่อไปในอีกภาค...เนอะๆ ^^V

เตรียมตัวกับภาคต่อในอาทิตย์หน้าค่ะ ^^

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 19 หน้า 24 (140756)
เริ่มหัวข้อโดย: indy❣zaka ที่ 14-07-2013 12:52:06

ภาคสอง กลัวหมี่จะมาทำให้วุ่นวายจัง
ขอภาคสองหวานๆจนน้ำตาลอายเลย ได้มั๊ยจ๊ะ  :กอด1:

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 19 หน้า 24 (140756)
เริ่มหัวข้อโดย: greensoda ที่ 14-07-2013 13:07:53

จบภาคแรกแล้วว  :กอด1:
รอคำตอบจาหพี่ตาลล    :mew1:

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 19 หน้า 24 (140756)
เริ่มหัวข้อโดย: =นีรนาคา= ที่ 14-07-2013 13:13:23

ห๊ะ จบภาคแรกแล้ว  :a5:

รอภาคสอง สงสัยจะต้องเจอเจ้าหมี่

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 19 หน้า 24 (140756)
เริ่มหัวข้อโดย: cinquain ที่ 14-07-2013 13:22:18

เมื่อกี้มันเข้าไม่ได้ค่ะ! ลองใหม่นะ

เดลไม่น่าพูดอะไรอีกเลย
ฉลองคงต้องไปชดใช้ในคุกแล้วกัน
ส่วนตาลกับฟางในปัจจุบันนับว่าก้าวไปอีกคืบ
แต่คงอีกนานกว่าจะเข้าใจตรงกันจริงๆ

รออ่านภาคสองค่ะ ^^

หวังว่าคราวนี้จะโพสได้นะคะ

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 19 หน้า 24 (140756)
เริ่มหัวข้อโดย: zombi ที่ 14-07-2013 13:39:01

เย้...พระเอกของเรา สะอาด ใส เหมือนเดิมแล้ว
แต่เมื่อไหร่ปัญหาหัวใจจะคลี่คลายแบบนี้บ้าง

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 19 หน้า 24 (140756)
เริ่มหัวข้อโดย: Wordslinger ที่ 14-07-2013 13:58:05

บางทีคนเราก็ไม่อาจเข้าใจพฤติกรรมจริงๆ ว่าทำชั่วไปทำไม แต่ก็ถือว่าคนร้ายได้รับผิดดังที่ก่อไว้แล้ว

ทีนี้ก็ต้องมุ่งความสนใจมาที่เรื่องรักของตาลาไตกับฟาง ซึ่งน่าจะเริ่มก้าวขึ้นไปนั่งสปีดรถไฟฟ้าได้แล้ว  และเรื่องข้อสรุปของวันชาติกับโรจน์และเดล ซึ่งน่าจะมีตัวแปรคือ "กุ้ง" เข้ามาทำให้มุ่งไปในทางที่แน่นอนได้

รออ่านภาคสองค่ะ

ปล. อยากอ่านน้องหมี่ทำตัวเปรี้ยวๆ อิอิ  :กอด1:

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 19 หน้า 24 (140756)
เริ่มหัวข้อโดย: zeazaiz ที่ 14-07-2013 14:55:03

ทีนี้ตาลาไตก็ช่วยให้ความมั่นใจกับฟางสักทีเถอะ
น้องจะได้เลิกคิดมากเสียที

 ชอบชื่อเรื่องเป็นที่สุด   

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 19 หน้า 24 (140756)
เริ่มหัวข้อโดย: PAAPAENG~ ที่ 14-07-2013 15:09:52

ฮึ!
ในที่สุดนะฉลองนะ หึหึ
ชอบลุคพี่ตาลมากกกกกกกก
เหมือนพระเอกหนังไทยอ่ะ อิอิ

ภาคต่อเป็นเรื่องรักๆของพี่ตาลกะฟางใช่มะ
เหมือนคุณไจฟ์คุณทีจะแย่งอุปสรรค์ทางด้านการงานและชีวิตรักแยกกัน ฮ่าๆ
รอติดตามนะคะ
อาทิตย์หน้าแน่ะ แต่ก็จะรอนะ

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 19 หน้า 24 (140756)
เริ่มหัวข้อโดย: mystery Y ที่ 14-07-2013 15:38:09

เย้~ ในที่สุดคนร้ายก็ได้รับกรรม ส่วนพี่ตาลก็พ้นผิด แต่ว่านะทำไมเดลถึงชอบไซโครฟางจังนะ ไม่ชอบอ่ะ

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 19 หน้า 24 (140756)
เริ่มหัวข้อโดย: kyoya11 ที่ 14-07-2013 18:50:06

เดล...อย่าเป็นตัวร้ายนะ :hao5:
ภาค2 ชื่อน่ารักจัง :-[
รอๆๆๆ

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 19 หน้า 24 (140756)
เริ่มหัวข้อโดย: CarToonMiZa ที่ 14-07-2013 20:00:29

ตัดให้ขาดเลยชับชับชับ  :ling1:

คนเลวยังไงก็หนีไม่รอดหรอก :laugh:

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 19 หน้า 24 (140756)
เริ่มหัวข้อโดย: puppyluv ที่ 15-07-2013 07:32:06

ในที่สุด ...
แต่ฉลองทำคนเดียวจริงดิ
พี่ตาลยังมีบุญที่หัวหน้าชุดไม่เอาด้วย
บวกเป็ดกดไลค์ชื่นชมตุลาการภายใน

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 19 หน้า 24 (140756)
เริ่มหัวข้อโดย: aehJTS ที่ 15-07-2013 09:23:53

 :katai2-1: ฉลองโดนเข้าให้แล้วดีใจ

 :pig4: คะ

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 19 หน้า 24 (140756)
เริ่มหัวข้อโดย: teatimes ที่ 15-07-2013 12:20:29

จบภาคแรกแล้ววว :mc4:

รอลุ้นในภาคสองนะคะ :mew3:

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 19 หน้า 24 (140756)
เริ่มหัวข้อโดย: EoBen ที่ 15-07-2013 15:33:39

คลี่คลาย ไปเรื่องนึงและ เหลือเรื่องความรักนี่แหละจะเป็นยังไงต่อไป

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 19 หน้า 24 (140756)
เริ่มหัวข้อโดย: m_pop91 ที่ 16-07-2013 00:29:22

แอบกลัวภาคสอง

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 19 หน้า 24 (140756)
เริ่มหัวข้อโดย: why yyy ที่ 16-07-2013 10:24:28

พี่ตาลจะบอกอะไรฟางอ่า  รออ่านภาค 2 !!

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 19 หน้า 24 (140756)
เริ่มหัวข้อโดย: fangkao ที่ 17-07-2013 03:15:29

มาดักรอตอนพิเศษจร้า  :mew2:

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 19 หน้า 24 (140756)
เริ่มหัวข้อโดย: daboo ที่ 17-07-2013 08:09:05

โหยยยยย   ขอตอนจับฉลองแบบละเอียดๆดิ่   


อยากจะอินไปกับเหตุการณ์

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 19 หน้า 24 (140756)
เริ่มหัวข้อโดย: hpsky ที่ 17-07-2013 17:34:27

ตามอ่านยาวๆกันเลยทีเดียว  :mew1:
อ่านตอนพิเศษ JUICE. แล้วนึงถึงน้ำชาท้องเสียแล้วมีพี่คอยดูแล จิ้นได้อีก :hao7:
รอวันอาทิตย์  :mew1:

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 19 หน้า 24 (140756)
เริ่มหัวข้อโดย: CarToonMiZa ที่ 18-07-2013 18:55:47

เข้ามา+1

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 19 หน้า 24 (140756)
เริ่มหัวข้อโดย: fangkao ที่ 19-07-2013 01:49:15

ดักรอ เจอกันเร็วนี้น๊า  :mew1: :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 19 หน้า 24 (140756)
เริ่มหัวข้อโดย: Gohan ที่ 19-07-2013 06:48:47

ตอนพิเศษ ตอนพิเศษ ตอนพิเศษ

 :m7:  :m7:  :m7:

หัวข้อ: "Yes,I love him" ตอนพิเศษ Lost. หน้า 25 (190756)
เริ่มหัวข้อโดย: MyTeaMeJive ที่ 19-07-2013 08:46:16

Lost.

อยู่กรุงเทพฯ มา 3 ปีแล้วดังนั้นตอนนี้ฟางก็เรียนมหาวิทยาลัยปี 3 แล้วละนะ
แต่นี่เป็นครั้งแรกที่นายพนาหรือฟางมาสนามหลวง
ตอนแรกมากันกลุ่มใหญ่ แล้วพอกินข้าวเสร็จ ก็มีกลุ่มที่แยกไปนั่งเรือกลับบ้าน กับมีกลุ่มที่จะเดินเล่นต่อ ในกลุ่มนี้มีฟางรวมอยู่ด้วย
เพียงแต่ตอนที่ยืนฟังศิลปินข้างถนนเขาเล่นเพลงจากกีตาร์ตัวเก่า หันมาอีกทีเพื่อนทั้งกลุ่มหายไป
รวมถึงเดลด้วย!
กดโทรศัพท์หาเพื่อน ไม่มีใครรับสาย
แถวนี้เสียงมันดังขนาดไม่มีใครได้ยินโทรศัพท์กูเลยหรือไง!

แล้วก็มาถึงตัวช่วยที่โทรฯ ไปต้องโดนดุแหง
“พี่....”
“เออ เย็นมากแล้วยังไม่กลับบ้านอีกหรือ” พี่ถามเพราะเสียงจอแจรอบด้านมันฟ้องว่าฟางไม่ได้อยู่บ้าน
“กำลังพยายามอยู่”
“อะไรวะ พยายามอยู่”
“ก็...พยายามน่ะ ฟางอยู่สนามหลวง”
“เออ เย็นมากแล้วจะกินอะไรก็ดูให้มันสะอาดหน่อยแล้วกัน” พี่เตือนด้วยความหวังดี
“ไม่ได้กินหรอก...พี่....”
“อะไรของมันวะ พี่ๆ แล้วก็เงียบ”
“คือ...กลับบ้านไม่ถูก”
เสียงหัวเราะของพี่ได้ยินชัดเจนเหมือนพี่มายืนอยู่ข้างหน้า
“หัวเราะอะไรเล่า ไม่เคยหลงทางหรือไง”
“เคย แต่ไม่เคยทำเสียงแบบนั้นเวลาหลงทาง”
“เออ พ่อคนเก่ง งั้นโทรหาคนอื่นก็ได้”
“เออๆๆ” พี่รีบเรียกไว้ก่อนที่ฟางจะกดวางสาย “ตอนนี้อยู่ตรงไหนของสนามหลวง”
“ก็...สนามหลวงอะ”
พี่เกาหัวแกรกๆ “งั้นมองไปข้างหน้า เห็นอะไร”
“เห็นอะไรก็สนามหลวงอะ สนามหลวงพี่รู้จักสนามหลวงมั้ยเนี่ย!”
“รู้จักสิวะ” ยิ่งพี่ขำ ฟางก็ยิ่งโมโห
“รู้จักแล้วจะขำอะไรนักหนาเนี่ย คนเยอะแยะ กลับบ้านก็ไม่ถูก”
พูดไปพูดมาฟางก็เริ่มเสียงสั่น

...เฮ้ย..กูไม่ใช่ 3 ขวบนะ จะได้เดินไปหาตำรวจบอกว่า พาผมกลับบ้านที...

“พี่...กลับบ้านยังไงล่ะ มองไปมองมาเห็นแต่สนามหญ้ากับคน”
อันที่จริงตอนนี้พี่เลิกงานแล้ว และกำลังขับรถกลับบ้าน คงต้องตีรถอ้อมเมืองไปรับที่สนามหลวง
แล้วมันจะต้องใช้เวลากี่ชั่วโมงกันวะ!
“เอางี้นะฟาง ใจเย็นๆ บอกพี่ก่อนตรงที่ฟางยืนอยู่น่ะ อยู่บนฟุตบาทที่ติดอยู่กับสนาม...เอ่อ...สนามหญ้าใช่มั้ย”
“ใช่”
...เอาวะ เริ่มมีอะไรที่มันถูกบ้างละโว้ย..
“งั้นถ้าข้ามฝั่งไป จะเป็นอะไร ทางข้ามสะพาน โรงละครแห่งชาติ หรือมหาวิทยาลัย หรือเป็นวัด เป็นศาล”
“เป็นไร ข้ามฝั่งไปก็เป็นฟุตปาทแล้วก็สนามหญ้าเหมือนกัน”
ตาลาไตเริ่มสงสัย “ฟางอยู่สนามหลวงไหนเนี่ย ทำไมมีแต่สนามหญ้า ไม่มีอาคารอะไรเลย”
“มีสิ แต่มันอยู่ตั้งไกล”
“แล้วมองเห็นมั้ยว่าอาคารอะไร”
“เยอะแยะ”
“เอางี้นะ”
....ทำไมวันนี้การห้ามตัวเอง ไม่ให้ขำฟาง มันยากอย่างนี้วะ ยิ่งกูขำ ฟางก็ยิ่งโมโห แล้วตอนนี้กลายเป็นงอแง...
“สนามหลวงเนี่ย เขาสร้างเป็นวงรี”
“เออ แล้วไง”

ตาลาไตหาเรื่องชวนคุยเพราะคาดว่าอีกนาน กว่าจะไปถึงสนามหลวง แต่ระหว่างนี้ชวนคุยไปก่อน
“เดี๋ยวพี่จะไปรับฟางนะ แต่เราก็จะต้องนัดกันก่อนไง ว่าจะให้พี่ไปรับตรงไหน”
“ครับ”
“อีกทีนะ ตัวสนามหลวงเป็นรูปวงรี แล้วเขาก็จะแบ่งเป็นส่วนๆ เพื่อให้ประชาชนได้พักผ่อนกันทีนี้เขาก็จะมีถนนล้อมรอบตัวสนามหลวง ถัดออกไปอีกชั้นก็จะเป็นสถานที่สำคัญ”

ฟางมองสิ่งรอบตัวไปตามที่พี่บอกความกังวลที่เรากำลังหลงทางอยู่ในที่ๆ มันไม่น่าหลงทางค่อยคลายลงไป ถ้าเพื่อนรู้มันคงล้อกันทั้งมหาวิทยาลัย ถึงจะไม่ได้มีหน้าตา หรือมีฟอร์มสักเท่าไหร่ แต่ไอ้ฟางก็อายเป็นเหมือนกันนะ!
....ดีที่โทรฯ หาพี่…

“ฟางเห็นกำแพงวัดมั้ย”
....ตั้งหลักไกลไปมั้ยวะกู....แต่ที่นั่นเด่นชัดที่สุดแล้วนะ...
“เห็น”
“ฟางหันหน้าไปทางวัดพระแก้วนะ แล้วมองไล่ไปทางขวา จะมีทางเลี้ยวทางแยกก็ข้ามไป มองฝั่งตรงข้ามตามทางโค้งของสนามหลวง จนเห็นมหาวิทยาลัยศิลปากร แล้วถึงจะเป็นมหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ ฟางรอพี่ที่ป้ายรถเมล์หน้าธรรมศาสตร์นะ”
“อ้อ....งั้นฟางต้องข้ามถนน ตอนนี้ฟางยืนอยู่ตรงข้ามป้ายรถเมล์ หน้าธรรมศาสตร์น่ะแหละ”
พี่ถอนหายใจยาว
ถ้าเป็นก่อนหน้านี้คงถามว่าแล้วตอนที่ถามว่าตึกข้างหน้าคืออะไร ทำไมบอกว่า....
เออ....
“มิน่าถึงบอกว่าข้างหน้ามีตึกหลายตึก”
“ก็เออน่ะสิ บอกไม่ถูกหรอกว่ามีตึกอะไรบ้าง เริ่มมืดแล้วด้วย”
“เออ พี่ผิดเอง”
“ใช่พี่ผิดแหละ” ฟางย้อนแล้วหัวเราะร่วน
ท่าทางมีความสุขตรงข้ามกับไอ้คนจ๋อยเมื่อสัก 10 นาทีก่อนเป็นคนละคน

“ไปหาที่นั่งรอพี่ก่อน สักชั่วโมงจะไปถึงหรือเปล่าไม่รู้”
“ไปดูหนังสือเก่าดีมั้ย”
“ตามใจ แต่อย่าไปไกล เดี๋ยวหลงอีก”
“ไม่หรอก จะอยู่แถวๆ หน้ามหาวิทยาลัยนี่แหละ ไม่ข้ามไปไหนไกลแล้ว พอพี่มาแล้วโทรฯ มาเรียกเลยนะ”
“เออ”

เวลาผ่านไปนานกว่าชั่วโมง แต่มันแปลกที่ท้องสนามหลวงมีคนคึกคักอยู่ตลอดเวลา
รถก็ติดได้ตลอดเวลา
ฟางเดินเล่นห่างไกลจากจุดที่พี่นัดไปไกลจนถึงปากคลองตลาด ที่รู้ตัวก็เพราะมองซ้ายมองขวาอีกทีเห็นแต่ดอกไม้
“เอาแล้วกู”
หันหลังกลับวิ่งมาตามทางเดิม วิ่ง วิ่ง และวิ่ง
ตอนไปเอ้อระเหยเป็นคุณชายชมตลาด ขากลับได้แต่ตั้งหน้าตั้งตา วิ่งอย่างเดียว
เจอวัดแล้วโว้ย อะนี่ยังไม่ใช่วัดพระแก้วนี่ วิ่งต่อไปตรงๆ นี่แหละ
พอกลับมาถึงป้ายรถเมล์คราวนี้ ก็ไม่กล้าเดินไปทางไหนแล้ว
ยืนจนเมื่อย กว่าพี่จะมาก็เกือบ 3 ทุ่ม
“หน้าซีดเชียวกลัวพี่ไม่มารับหรือไง”
“ก็มันตั้งหลายชั่วโมง กรุงเทพฯ ทำไมรถติดอย่างนี้นะ”
พี่จับศีรษะเล็กๆ โยกจนหัวคลอน “ก็พี่กำลังขับกลับบ้าน ต้องย้อนไปอีกทาง กว่าจะมาถึงธรรมศาสตร์ได้ รถติดมาตลอดทางนี่แหละ”
ฟางทำหน้ายู่ยี่ “ฟางเดินเล่นไปจนถึงปากคลองตลาดด้วยแหละ”
“โห...” พี่มีสีหน้าทึ่งจัด ถึงแม้จะเทียบระยะทางกันแล้ว มันก็ไม่ต่างกับเวลาเดินไปงานวัดหรือเดินรถน้ำผักในสวนสักเท่าไหร่ แต่ที่นี่มันกรุงเทพฯ ยังไงมันก็ดูไกลอยู่ดี
ฟางหันมาเล่าอย่างจริงจัง “ตอนเดินไปนะ ก็ดูแต่ของที่เขาขายข้างทาง คิดแต่ว่าจะเดินไปตรง ๆ พอเดินๆ ไปเอ๊ะ ทำไมกลายเป็นดอกไม้เป็นแถว เลยวิ่งกลับมา”
พี่แกล้งถอนหายใจแรงๆ “สงสัยต่อไปต้องเขียนบ้านเลขที่ใส่กระเป๋าเสื้อไว้”
“ตอนที่หันมามองไม่เจอเพื่อนนะ ก็กะว่าจะไปถามตำรวจเหมือนกันแหละ แต่อายเค้า อายุขนาดนี้ยังหลงทาง”
พี่เลยหลุดขำหัวเราะเสียงดังอีกรอบ จนฟางงอนไม่พูดด้วยตลอดทาง
ก่อนที่จะเลี้ยวเข้าซอยบ้าน พี่จอดรถแวะกินข้าวก่อน ฟางก็ยังงอนไม่เลิก
พี่ก็ขำไม่เลิกเหมือนกัน

“เออ หัวเราะให้ตายไปเลยนะ ไว้เมื่อไหร่พี่หลงทางบ้างนะ ฟางจะติดประกาศไว้หน้าบ้านซะเลย”

แต่พอกินอิ่ม เดินเข้าบ้านอารมณ์ก็ดีขึ้น จนพี่ต้องแซวต่อ
“ถึงบ้านแล้วยิ้มได้”
“แน่ละสิ แสดงให้เห็นว่าวันนี้รอดแล้ว”
พี่หัวเราะลั่นบ้าน แต่ฟางไม่สนใจ
“ไปอาบน้ำก่อนเลย เดี๋ยวตามไป”
“จะกวาดบ้านอีกละสิ”
“น่า สักนิดก็ยังดี ไม่งั้นนอนไม่หลับ ไม่สบายใจ”

พี่อาบน้ำเสร็จเดินออกมาจากห้องน้ำ ฟางก็เข้ามาในห้องนอนพอดี
“อย่าเพิ่งหลับไปก่อนนะ”
ฟางสั่งแล้วรีบวิ่งเข้าห้องน้ำ
“มีอะไร”
ฟางไม่ยอมบอก ทิ้งให้พี่สงสัยจนกระทั่งออกมาจากห้องน้ำ
โดยทั่วไปเวลาที่จะนึกภาพของการ –ยั่วยวน- มักจะเป็นเสื้อสีขาว
แต่สำหรับตาลาไต เพียงแค่ฟางใส่กางเกงนอนขาวยาวแบบยางยืดรั้งเอวลงต่ำใต้สะดือก็ทำให้หายใจได้ลำบากแล้ว
ไม่จำเป้นที่จะต้องมีลีลา ท่าทางหรือส่งสายตาเลยสักนิด
หนังสือเล่มเล็กยังอยู่ในมือ แต่สายตากลับมองตามคนที่เดินเข้ามาหา
ตาสบตา ฟางก็ยิ้มที่มุมปาก รู้ว่าพี่กำลังคิดอะไร
คนที่ออกอาการก่อนคือพี่...ฟางก็แค่....คลานขึ้นมาบนเตียงคร่อมตัวจูบลงที่หน้าท้องของพี่

...ไม่เคยชอบการอยู่ล่าง การเป็นผู้รับมันให้ความรู้สึกดีก็จริง บางคนมองว่า มันเป็นการแสดงความยิ่งใหญ่ในอีกรูปแบบหนึ่ง เป็นการได้รับการปรนนิบัติเอาใจ
แต่สำหรับตาลาไต มันคือการถูกควบคุม ถูกฝ่ายตรงข้ามนำทางอารมณ์ไปตามที่เขาต้องการต่างหาก....
...เพียงแต่ความรู้สึกว่า ฟางจะทำอย่างไรต่อไป มันเย้ายวนใจให้มองสบตาที่ช้อนมอง รับรู้สัมผัสที่ริมฝีปาก ปลายลิ้น และนิ้วมือที่เคลื่อนไหว.....

เสียงโทรศัพท์ที่ดังขึ้นทำให้พี่ผ่อนลมหายใจยาว ขณะที่ฟางหันไปมองโทรศัพท์
“ไปรับสายก่อนก็ได้ฟาง”
ฟางก้มลงจูบที่ส่วนปลายของพี่อีกครั้งแล้วลุกไปหยิบโทรศัพท์

“ห่า เดลโทรฯ มาทำไมตอนนี้ห๊ะ” ฟางใส่ทันที
...เออนั่นแหละ กูกำลัง XXX อยู่จะโทรฯ มาทำไม...
-อ้าว ก็มึงโทรฯ มาเมื่อเย็น กูเพิ่งกลับมาถึงคอนโดฯ ถึงได้เห็นว่ามึงโทรฯ มา-
“กูหลงทางน่ะ”
เสียงหัวเราะของเดลดังมาก จนพี่ที่อยู่ใกล้ยังได้ยินเสียง
-หลงทางที่สนามหลวงเนี่ยนะ มีมึงคนเดียวแล้วมั๊งในประเทศไทย แล้วพวกไอ้ปอนด์ที่บอกว่าจะไปเดินเที่ยวกับมึงไปไหนล่ะ”
“กูไม่รู้ ยืนดูที่เขาเล่นดนตรีเปิดหมวกอยู่ดีๆ หันมามันหายไปไหนกันหมดไม่รู้ จะโทรหามันก็เดี๋ยวมันล้อ เลยโทรหามึง”
-กูชวนมึงมานั่งเรือเล่นด้วยกันมึงไม่มาเอง-
“เรือที่บ้านนอกกูก็มี แต่ไม่มีดนตรีเปิดหมวกนี่หว่า”

ฟางคุยกับเดลไปเรื่อย หันมาอีกทีพี่ลงนอนห่มผ้าทั้งหันหลังให้ถึงได้รีบวางสายจากเดล แล้วหันมาหาพี่
พอเห็นว่าพี่นอนหลับตาแล้ว ฟางก็นึกด่าเพื่อนทันที
....เวลา 3-4 ชั่วโมงแม่งไม่โทรกลับ แล้วถ้าพี่หลับอยู่กูปลุกเขาขึ้นมา กูก็หื่นเกินพิกัด....
รถติดอยู่บนถนนเป็นชั่วโมงๆ เพื่อมารับกูนี่นะ คงทั้งเครียดทั้งเมื่อยหลัง...
ฟางปิดไฟแล้วเดินมาซุกตัวกับแผ่นหลังกว้าง
“ขอบคุณที่มารับครับ ฟางรักพี่”
พี่พลิกตัวหันมาแล้วจูบที่หน้าผาก
“ขับรถเหนื่อยมากเลยใช่มั้ย”
“ถึงบ้าน ได้อาบน้ำก็ไม่เท่าไหร่แล้ว”
“งั้น....” ฟางกัดมุมปากขณะที่แตะขอบกางเกงนอนของพี่ “....ได้มั้ย.....”
ตาลาไตยิ้มขำขณะที่พลิกตัวนอนหงาย “ตามใจสิ”
ฟางคร่อมตัวตาม รั้งขอบกางเกงนอนของพี่ลง
“ได้จริงๆ นะ ฟางไม่ได้บังคับพี่นะ”
“อือ”
พี่ตอบทั้งที่หลับตาลง
ฟางก้มลงกัดที่หน้าท้อง จนพี่สะดุ้ง
“ห้ามหลับ!”
“ไม่ได้หลับสักหน่อย” พี่เถียง ทั้งสีหน้าดูตกใจที่โดนกัด
...เฉียดไปนิดเดียว ไม่ตกใจได้ไง!!!....
ฟางหรี่ตา “ถ้าพี่หลับ พรุ่งนี้ฟางจะให้กุ้งมันตืบไอ้เดลให้อ้วกอยู่หน้าคณะ”
“อ้าว ไปพาลกับเพื่อนได้ไง ตัวเองไม่มีฝีมือเอง”
คราวนี้ฟางหันมาชี้หน้าพี่อย่างงอนๆ  “ใครไม่มีฝีมือ พูดใหม่เลยนะ”
“อ้าวโว้ยเฮ้ย ไอ้คนนี้”
“อย่ามามุกเดิมเลย ไม่อยากนอนกับฟางก็บอกมาเหอะ”
“มั่วแล้วฟาง ไปถึงเรื่องนั้นได้ไง”
“ก็เวลาคนเขาเครียดมากๆ ตื่นเต้นมากๆ ก็ต้องหาทางคลายเครียดใช่มั้ยล่ะ แล้วถ้าเวลาที่พี่ดีกับฟาง ฟางก็ต้องดีกับพี่ไง”
“แล้ว...”
...เออ ไม่เข้าใจว่ะ ทำไมวันนี้ฟางมันดูป่วนนักวะ...
“ก็ต้องคลายเครียดด้วยการนอนด้วยกันไง”
“โธ่เอ้ยฟาง ถ้าเราจะนอนด้วยกันก็คือนอนด้วยกัน ไม่เห็นจะต้องหาเหตุผล”
“มันไม่ดูหื่นมากไปเหรอ” ฟางถามขณะลากนิ้วมือแตะที่หน้าท้องพี่เลื่อนลงไปหาแก่นกายอ่อนนุ่ม
“ไม่มั๊ง” พี่ตอบขณะที่ถอนหายใจยาว ปล่อยให้ฟางก้มลงจูบที่ส่วนปลายอีกครั้ง


*-*-*จบตอนพิเศษ*-*-*


ตอนแรกจะให้ฟางหลงทางที่สวนจตุจักร แต่พอเริ่มลำดับเรื่องมันก็ไปไม่รอด เพราะไม่สามารถหาจุดสังเกตได้เลย จะเลือกอนุสาวรีย์ มันก็...อืม...ธรรมดาไปมั้ย เพราะพอถามคนรอบตัว หลายคนบอกว่า ไปทุกวันก็ยังหลงทุกวันต้องมองหาโรงพยาบาลเป็นหลักเสมอ ถ้าก้มหน้าก้มตาเดินตามกันไป พอเงยหน้าอีกทีจะพบว่า ไม่ใช่แยกนี้นี่หว่า
..เออ แต่ผมไม่เคยหลงทางนะ เพราะไปรถไฟฟ้าตลอด ลงแล้วเดินย้อนกลับมาจิ๊ดนึง 5555
ที่เลือกสนามหลวงเพราะ มันมักเป็นที่ๆ เวลาเดินๆ ไปเพื่อนในกลุ่มจะค่อยๆ หายไปทีละคน ไม่ใช่เพราะถูกลักพาตัว แต่เพราะเดินๆ ไปแล้วมันมักจะขี้เกียจ "มึงเดินไปเหอะ กูกลับไปรอที่ร้านแถวท่าพระจันทร์ดีกว่า" ดั่งนี้เป็นต้น

ฟางหื่นมั้ย ผมว่าไม่
พี่หื่นมั้ย ผมก็ว่าไม่
คู่นี้อยู่ในระดับใกล้จะเซ็กเสื่อมเข้าไปทุกที ... อ่านๆ ไปจนจบเรื่องคุณก็จะรู้
ผมจึงรู้สึกดีที่คุณยังคงอ่านเรื่องนี้อยู่ ทั้งที่มันหา Nc ไม่เจอ แล้วก็หาของหวานกินได้ยากเต็มที >>> โทษเจ้าของพล็อตเขาเลยนะ <<< ไม่เกี่ยวกับผม ผมมันคนพาออกนอกเรื่อง
ขอบคุณจากใจที่คุณยังไม่ทิ้งกันไปไหน  ว่างเมื่อไหร่ก็แวะมา (ที่นี่ไม่ใช่ 711) ขอบคุณทุกคะแนน ขอบคุณเป็ดน้อยน่ารัก
จะบวกหรือจะลบเราก็ขอขอบคุณ
ตอนที่ 1 ของภาค 2 จะมาวันอาทิตย์ ครับ
พี่ไจฟ์กับนายน้ำชา

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนพิเศษ Lost. หน้า 25 (190756)
เริ่มหัวข้อโดย: daboo ที่ 19-07-2013 09:07:43

ฟางหื่นมาก

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนพิเศษ Lost. หน้า 25 (190756)
เริ่มหัวข้อโดย: fuku ที่ 19-07-2013 09:30:19

สงสารตาลแฮะ จะ...ซักทีนี่ ฟางมีเงื่อนไขเยอะแท้
ส่วนฟางก็คิดมากตลอดเวลา ถ้าคิดน้อยลงซักหน่อยก็ดี

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนพิเศษ Lost. หน้า 25 (190756)
เริ่มหัวข้อโดย: lizzii ที่ 19-07-2013 09:40:35

ฟางน่ารักตลอดอ้ะ
><

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนพิเศษ Lost. หน้า 25 (190756)
เริ่มหัวข้อโดย: maemix ที่ 19-07-2013 09:48:25

ขำฟางอ่ะ  เคยเป็นเหมือนกันแต่เป็นที่เสือป่า นัดเพื่อนไปเจอมากันละทาง รอกันคนละที่
มันเป็นทางวันเวย์ด้วย ไปครั้งแรกไงหากันเกือบชั่วโมง ขากลับเป็นลมบนรถเมล์ซะงั้น อย่างฮาเลย
ขอบคุณสำหรับตอนพิเศษ
กดบวกกดเป็ดเป็นกำลังใจให้ไจฟ์กับน้องน้ำชา

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนพิเศษ Lost. หน้า 25 (190756)
เริ่มหัวข้อโดย: TIKA_n ที่ 19-07-2013 09:50:27

น่ารักอีกแล้วคู่นี้นี่ น้องฟางตอนนี้ป่วนตลอด ๆ เลย หลงทางเอง แล้วมางอแงพาลกับพี่ตาลซะอีกแนะ
แต่ยิ่งงอแงก็ยิ่งน่ารักนะ เดินยังไงจากม.ธรรมศาตร์ไปถึงปากคลองตลาดได้ หลงทางได้เก่งมากอ่ะฟาง
น้องฟาง จะหื่นยังจะต้องหาเหตุหาผลอีกนะ มันเรื่องของอารมณ์ล้่วน ๆ นะจ้ะ หื่นเยอะ ๆ สิพี่ตาลชอบออก
ชอบตอนพิเศษตลอดเลย อ่านทีไรก็มีความสุข
ขอบคุณค่ะ  :L2: :กอด1:

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนพิเศษ Lost. หน้า 25 (190756)
เริ่มหัวข้อโดย: aehJTS ที่ 19-07-2013 10:09:56

ฟางไม่หื่นนะแต่ซื่อ อยากได้ก็บอก
อยากได้ก็ขอ คิดว่าไอ้นี่ควรจะเป็นก็ทำไรงี้ (ความคิดคนอ่านนะ) :mew3:

 :pig4: คะ

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนพิเศษ Lost. หน้า 25 (190756)
เริ่มหัวข้อโดย: MiSS-U ที่ 19-07-2013 10:17:20

เด็กน้อยของตาลาไตน่ารักนะเนี่ย
คิดแทนพี่ซะด้วย   :hao6:

บวกเป็ด  รอวันอาทิตย์

 :L1:

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนพิเศษ Lost. หน้า 25 (190756)
เริ่มหัวข้อโดย: love2y ที่ 19-07-2013 11:30:17

ตอนอ่านทีแรก คิดว่าเป็นประสบการณ์จริงของน้องทีซะอีก 55555+ อ้อ ประสบการณ์เรื่องหลงทางนะ

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนพิเศษ Lost. หน้า 25 (190756)
เริ่มหัวข้อโดย: =นีรนาคา= ที่ 19-07-2013 11:57:04

ขำฟาง ทำให้ยิ้มได้ตลอดเลยนะ เจ้าเด็กหลงกรุง ฮ่าาา

ฟางแอบหื่น อิอิ  :mew3:

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนพิเศษ Lost. หน้า 25 (190756)
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 19-07-2013 12:57:23

ฟางน่ารัก :mew1: :mew1:
ฟาง ถามว่าหื่นไปไหม.....ขอตอบเลยว่าไม่ :hao6: :hao6: :hao6: :hao6: เราหื่น

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนพิเศษ Lost. หน้า 25 (190756)
เริ่มหัวข้อโดย: Yukisae ที่ 19-07-2013 12:58:23

แหม แค่หลงสนามหลวงเอง
พี่อ่ะ จามจุรีสแควร์ยังหลงมาแล้วเลย 5555
เห็นชื่อตอนนึกว่าจะดราม่านะเนี่ย
ฟางน่ารักเกิ๊น  ++จ้า

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนพิเศษ Lost. หน้า 25 (190756)
เริ่มหัวข้อโดย: Gokusan ที่ 19-07-2013 13:35:58

แหม่ะ เป็นคนเริ่มไม่ได้แปลว่าหื่นนะฟาง
ก็แค่...อยากแสดงความรักก่อนบ้าง
อยากเอาใจพี่...ไม่ผิดซักหน่อย

ตอนพิเศษขำๆ แอบหวาน น่ารัก ^^
หายากในตอนธรรมดา แต่ว่า...ไม่งั้น มันก็ไม่พิเศษเนาะ

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนพิเศษ Lost. หน้า 25 (190756)
เริ่มหัวข้อโดย: malula ที่ 19-07-2013 14:00:47

ฟางเป็นพวกพลังงานเหลือเฟือนี่เอง
พี่ตาลเป็นเหมือนพวกเสี่ยอ้วนให้อีหนูบริการเลย

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนพิเศษ Lost. หน้า 25 (190756)
เริ่มหัวข้อโดย: toshika ที่ 19-07-2013 14:31:49

ฟางหื่นอ่ะ 555555 หลงทางได้น่ารักไปนะหุๆ :katai2-1:

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนพิเศษ Lost. หน้า 25 (190756)
เริ่มหัวข้อโดย: fangkao ที่ 19-07-2013 17:34:57

อีพี่มันก็หื่นแต่ไม่ออกสื่อเอง 5555 ฟางน่ารัก มีมุมวีนๆกับเขาด้วย ดีแล้วหัดเอาแต่ใจซะบ้าง

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนพิเศษ Lost. หน้า 25 (190756)
เริ่มหัวข้อโดย: kyoya11 ที่ 19-07-2013 17:57:10

วู้วววว ฟางรุกๆ :m25:

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนพิเศษ Lost. หน้า 25 (190756)
เริ่มหัวข้อโดย: PAAPAENG~ ที่ 19-07-2013 20:50:25

ฮาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา
พล็อตตอนนี้ให้ความรู้มากค่ะ
เด็กบ้านนอก(เหมือนฟาง)คนนี้
ไม่เคยไปสนามหลวงเลยสักครั้ง
ไกลบ้านเกิ๊นนนน ถ้าไปคงหลงแบบฟางแน่ๆ
ไปได้เฉพาะที่ที่มีรถไฟใต้ดินและลอยฟ้าน่ะ หึหึ

ที่ยังอ่านเรื่องนี้เพราะคุณไจฟ์และคุณทีนั่นล่ะค่ะ
ต่อให้ไม่มีเอนซีเลยซักนิดก็อ่าน
ชอบผลงานของคุณทั้งสองจริงๆ ^^

รอภาคต่ออยู่นะคะ  :)

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนพิเศษ Lost. หน้า 25 (190756)
เริ่มหัวข้อโดย: cinquain ที่ 19-07-2013 22:03:04

ฟางเครียดเพราะหลงทางต้องเข้าใจ ^^ และนี่คือวิธีคลายเครียดได้ดีที่สุด ... เนาะ! ^^

ชอบนิยายอ่านสบายๆอย่างนี้ล่ะค่ะ ไม่มีเอ็นซีก็อ่านได้ โดยเฉพาะตอนพิเศษที่จะหวาน
และอบอุ่น + ตัวเอกได้ใกล้ชิดกัน แต่ตอนธรรมดาก็คอยลุ้นเอาเอง >_<

รออ่านภาคสองค่ะ

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนพิเศษ Lost. หน้า 25 (190756)
เริ่มหัวข้อโดย: fangkao ที่ 20-07-2013 01:46:05

 :haun4: ยั่วยวนดีแท้

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนพิเศษ Lost. หน้า 25 (190756)
เริ่มหัวข้อโดย: sukie_moo ที่ 20-07-2013 14:56:33

ฟางเดินเก่งอ่ะ เดินไปถึงปากคลองได้ไง

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนพิเศษ Lost. หน้า 25 (190756)
เริ่มหัวข้อโดย: nongrak ที่ 20-07-2013 15:58:42

อย่างนี้ต้องให้ฟางหลงทางบ่อยๆ นะ เพราะพี่ไม่ต้องน้องเริ่มเอง  :katai3:

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนพิเศษ Lost. หน้า 25 (190756)
เริ่มหัวข้อโดย: Gohan ที่ 20-07-2013 21:38:50

ขำปนระอาแกมเอ็นดู เด็กชายพนา อายุ 3 ขวบจ่ริงๆ
นี่ถ้าไม่หลุึดคำว่าธรรมศาสตร์ออกมา สงสัยยังจะหากันไม่เจอ
แถมเดินไปไกลถึงปากคลอง ไกลไม่ใช่เล่นนะนั่น ฟางภาคพิเศษนี่แจ่มทุกตอน 555
ส่วนตัวแล้วคิดว่าฟางไม่หื่นนะ แค่ยั่วพอหอมปากหอมคอ  :mew4:

ขอบคุณมากครับ

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนพิเศษ Lost. หน้า 25 (190756)
เริ่มหัวข้อโดย: วัวพันปี ที่ 20-07-2013 22:22:33

คล้ายๆเป็นโรคจิต แอบเก็บนิยายคุณคุณไว้อ่านตอนที่ขึ้นคำว่า"จบแล้วครับ"

แต่พอตอนพิเศษทีไรอดใจไม่ไหวต้องมาแวะอ่านทุกทีไป
ไม่ว่าเจาะอ่านตอนไหน ก็อินกับความรู้สึกที่"พี่รัก"อยู่เสมอ
ละมุลในหัวใจนะเจ้า

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนพิเศษ Lost. หน้า 25 (190756)
เริ่มหัวข้อโดย: mystery Y ที่ 20-07-2013 23:27:26

ง่า~หลงทาง! ไม่รู้ว่าจะสงสารหรือจะขำดี อ่า~ตอนพิเศษ..

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนพิเศษ Lost. หน้า 25 (190756)
เริ่มหัวข้อโดย: @PurPle SuN@ ที่ 21-07-2013 04:54:29

ตอนพิเศษเนี่ย ฟางมันช่างพูดขี้อ้อนดีเนอะ อิอิ

ว่าแต่พี่ตาลคะ ep.2 เนี่ย พี่จะรู้ใจตัวเองและชัดเจนขึ้นแล้วใช่ป่ะ

หัวข้อ: "Yes,I love him." ตอนที่ 20
เริ่มหัวข้อโดย: MyTeaMeJive ที่ 21-07-2013 07:20:33

ตอนที่ 20

งานทำบุญเลี้ยงพระครบรอบวันที่บุ๋มจากไป 1 ปีมีขึ้นที่วัดใกล้บ้านของบุ๋มที่ต่างจังหวัด ตาลาไตเลือกที่จะขับรถมาจากกรุงเทพมหานครในตอนกลางคืน เพื่อที่จะมาถึงวัดในตอนเช้า และตั้งใจว่า เมื่อเลี้ยงพระเพลเสร็จก็จะกลับ
เวลาหนึ่งปีผ่านไป ทำให้รู้สึกเป็นคนแปลกหน้าในก้าวแรกที่เดินขึ้นไปบนศาลา และค่อยละลายลงไป เมื่อตาลาไตช่วยเหลืองานทุกอย่างจนกระทั่งแขกทยอยลากลับ
คนตัวโตเดินกลับไปที่รถหยิบดอกไม้จากถังเก็บความเย็น กับธูปเทียนเดินไปที่อุโบสถ หยุดยืนที่ริมกำแพง มองป้ายชื่อบุคคลเรียงรายบ่งบอกว่าเป็นช่องเก็บอัฐิ  แล้ววางดอกไม้ ธูปเทียน ไว้ที่ด้านหน้า
“ขอบใจมากที่มา” พ่อของบุ๋มพูดขณะที่เดินมายืนอยู่ข้าง ๆ “กลับไปบ้านก่อนมั้ย”
ตาลาไตพูดอย่างเกรงใจ “ไม่ละครับ เดี๋ยวผมก็จะกลับบ้านแล้ว”
“แล้วตอนนี้คุยกับผู้หญิงที่ไหนอยู่หรือเปล่า” พ่อยังคงถามตรง ๆ
ตาลาไตก็ส่ายหน้า และตอบพ่อไปตามตรงเหมือนกัน ว่าไม่ได้คุยกับใครเลย พ่อพยักหน้าเข้าใจ
“ตาลกับบุ๋มคบกันนานนี่นะ แต่ชีวิตมันต้องก้าวไปข้างหน้า ปิดหัวใจตัวเองตามบุ๋มไปไม่ได้ทำให้อะไรดีขึ้นมา” พ่อบอกขณะที่มองภาพบุ๋มที่ด้านหน้าช่องเก็บอัฐิ
ตาลาไตเข้าใจสิ่งที่พ่อพูด “ผมไม่ได้ยึดบุ๋มไว้หรอกนะครับ เพียงแต่ที่ผ่านมา ผมไม่ได้.....”
พ่อตบไหล่ตาลาไตเบา ๆก่อนที่จะพูดจบ
“เออ แล้วจะกลับเลยใช่มั้ย ว่าจะฝากหลานกลับกรุงเทพฯ ไปด้วยคนหนึ่ง”
พ่อหันไปเรียกหญิงสาวอีกคนทั้งยืนรออยู่ทางด้านหลัง “กรองหลานบุ๋มไง เมื่อครู่ก็อยู่บนศาลาเหมือนกัน”
ตาลาไตหันไปมองพ่อตรงๆ โดยไม่ปิดบังความรู้สึก
“กรองเรียนอยู่ที่กรุงเทพฯ ตอนนี้มันอยู่หอข้างนอก ไม่ได้อยู่หอของมหาวิทยาลัยหรอก” พ่อพูดทั้งไม่กล้าสบตารู้ทันของตาลาไต “ยังไงก็...อยากฝากให้ช่วยดูมันด้วย”
“ครับ” ตาลาไตตอบรับ โดยที่ไม่ได้หันไปมองหญิงสาวเลยสักนิด
“พี่จะกลับเลยหรือคะ” ที่ผ่านมากรองเรียกตาลว่าน้า แต่คราวนี้เปลี่ยนมาเรียกว่าพี่
“ครับ” ตาลาไตหันกลับไปมองภาพบุ๋ม เป็นท่าทีที่แสดงให้เห็นชัดเจนว่าไม่สนใจ จนกรองต้องหันไปมองพ่อของบุ๋มเพื่อขอความช่วยเหลือ
“ตาลขับรถไปส่งพ่อแล้วค่อยไปบ้านกรอง ให้มันเก็บกระเป๋า”
ตาลาไตพลิกข้อมือดูนาฬิกา รู้สึกว่าการพูดปฏิเสธมันก็ไม่ได้ยากสักเท่าไหร่ แต่ความเกรงใจมันก็ยังคงมีอยู่
“ขอผมอยู่กับบุ๋มก่อนได้มั้ยครับ แล้วผมจะไปหาพ่อที่บ้าน เพื่อไปรับกรอง จากนั้นผมจะกลับมาส่งพ่อที่บ้านดีกว่าครับ”
“เฮ้ย จะไปๆ มาๆ ทำไมบ้านเราอยู่ใกล้แค่นี้” พ่อบอก
ตาลาไตหันมามองยิ้มๆ  “งั้นผมรออยู่ที่นี่ เก็บของเสร็จก็มาที่นี่แล้วกัน ผมอยากอยู่กับบุ๋ม”
เมื่อพ่อของบุ๋มกับกรองกลับไป ตาลาไตก็ถอนหายใจยาวๆ
“ผมรู้ว่าผมเสียมารยาท แต่บุ๋มบอกเองนะ ว่าไม่ใช่ใครก็ได้ แต่ต้องเป็นฟางเท่านั้น แล้วยังไงคืนนี้ถ้าไม่มีธุระที่ไหน ช่วยบอกพ่อบุ๋มด้วยว่า อย่าได้เที่ยวพาหลานไปฝากกับผู้ชายแปลกหน้า ผมพูดถูกมั้ยบุ๋ม ผมเป็นคนแปลกหน้าสำหรับพวกเขาเสมอ ทั้งที่เราเกือบจะแต่งงานกัน เขากลับคิดแนะนำหลานของบุ๋มให้ผม ผมไม่ใช่คนหลงตัวเอง ผมยังรู้ทันความคิดของเขา แล้วคิดว่าผู้ชายอื่นจะคิดยังไง”  ตาลาไตนั่งลงกับพื้นปูน มองรูปภาพของบุ๋ม “ปีที่ผ่านมา ช่วงที่แย่ที่สุดคือช่วง 3 เดือนแรกที่บุ๋มจากไป แต่หลังจากนั้นทุกอย่างมันก็เข้าที่เข้าทางของมันเอง ผมยังคิดถึงบุ๋ม และคิดถึงงานตำรวจอยู่เสมอ แต่ก็ไม่ได้คิดที่จะหาคำตอบให้กับสิ่งที่ผมกลับไปแก้ไขไม่ได้ หลวงพ่อที่วัดบ้านแถวบ้านผมที่ชัยนาท ท่านบอกว่า ยิ่งผมคร่ำครวญ บุ๋มก็ยิ่งเป็นทุกข์ ผมก็เลยบังคับปากบังคับใจตัวเอง ไม่เรียกหาบุ๋ม ไม่ได้แปลว่าไม่คิดถึง แต่ผมอยากให้บุ๋มวางใจและพักผ่อนอย่างมีความสุข......ผมรักบุ๋มนะ”
ตาลาไตได้ยินเสียงรถมอเตอร์ไซด์เข้ามาจอดใกล้ ๆก็หันไปมอง เห็นชายหนุ่มคนหนึ่งขี่รถมอเตอร์ไซค์พากรองมาส่ง แล้วก็กลับไป
มือใหญ่แตะที่ภาพอีกครั้ง และพูดพร้อมกับรอยยิ้มกว้าง
“ขอบคุณ เวลาทุกๆ วินาทีที่บุ๋มให้ผม ขอบคุณทุกคำพูด และความรัก ความหวังดี ทุกสิ่งทุกอย่างที่บุ๋มให้ผม ผมสัญญาว่า ผมจะฟังเสียงหัวใจของผมเองให้มากขึ้น”
เมื่อขึ้นรถตาลาไตก็เปิดเพลงและไม่คิดจะชวนกรองคุย มีแต่หญิงสาวที่แนะนำตัวเองอีกครั้ง ว่ามีศักดิ์เป็นหลานน้าของบุ๋ม และขอเรียกตาลาไตว่าพี่ จากนั้นก็เป็นการเล่าประวัติส่วนตัว
กรองเล่าไปเรื่อยๆ ตาลาไตก็ฟังเรื่อยๆ ไม่มีคำถามว่าพักที่ไหน เรียนที่ไหน แต่ถึงจะไม่ถามหญิงสาวก็เล่าให้ฟังอยู่ดี จนตาลาไตต้องเปรียบเทียบในใจ
บุ๋มก็เป็นคนพูดเก่งและเปิดเผย แต่ไม่ถึงครึ่งของกรองที่สามารถหาเรื่องมาคุยได้เรื่อยๆ ตลอดทาง ถ้าเป็นบุ๋มจะหลับไปตั้งแต่ชั่วโมงแรกของการเดินทาง
เมื่อเข้าสู่กรุงเทพฯ กรองก็ขอให้ตาลาไตไปส่งที่หน้าหอพัก และก่อนที่จะลงจากรถหญิงสาว หันมาถามตาลาไต “คุณตา พ่อน้าบุ๋มน่ะค่ะ ให้เบอร์โทรพี่ตาลไว้กับกรองเผื่อถ้ากรองมีปัญหาอะไร ก็ให้โทรหาพี่ตาล พี่ตาลไม่ว่าอะไรนะคะ”
มองจากมุมของคนที่บ้านบุ๋ม
ตาลาไตคือคนโสดที่คนรักตายไป 1 ปีแล้ว และสมควรมองหาคนรักใหม่
เพียงแต่นี่คือตาลาไตที่ไม่ต้องการให้ใครมาวางแผนชีวิต เมื่อกรองลงไปจากรถตาลาไตก็รู้สึกว่ารถเงียบลงไปในทันที จนต้องถอนหายใจด้วยความยินดี ทีความเงียบมาเยือนในที่สุด
จนกระทั่งมาถึงบ้าน
เด็กหนุ่มผมเกรียนที่วิ่งถลามาถึงหน้าประตู พร้อมด้วยเหล่าสมาชิกทำให้ตาลาไตต้องแนบหน้าผากลงกับพวงมาลัย
“มากันหมดบ้านเลยรึไงวะ”
วันชาติพาเหล่าสมาชิก ทั้งหมี่ ฝุ่นกับฝ้าย จนถึงโรจน์มากรุงเทพฯ กันพร้อมหน้า
“มันอะไรกันวะเนี่ย”
ตาลาไตทำเป็นโวยวายเสียงดัง
“น้าวันชาติพามาดูหนัง” หมี่บอกขณะที่กอดตาลาไตไว้แน่น “น้าตาลคิดถึงหนูปะ”
“คิดถึงสิ คิดถึงลูกหมาลูกแมวเต็มไปหมด” ตาลาไตพูดไปหัวเราะไป เมื่อเห็นหมี่ทำหน้างอ “ม.3 แล้วนะเรา ไม่ใช่เด็กเล็กๆ แล้ว”
วันชาติเดินนำทุกคนเข้าบ้าน แล้วก็พากันนั่งพื้นรวมกลุ่มกันอยู่หน้าโทรทัศน์ ส่วนฝ้ายรีบไปรินน้ำเย็นมาส่งให้
“มาดูหนังเรื่องอะไรกัน ถึงกรุงเทพฯ”
“หนังแอนิเมชั่น 3 ดีมันส์มากกกกก” หมี่บอกทั้งที่ยังไม่ยอมปล่อยแขนตาลาไต
คนตัวโตหันไปหาน้องชาย “บ้านเราไม่มีดูหรือไง”
“มี แต่หาเรื่องมาเที่ยวด้วยดีกว่า พรุ่งนี้ค่ำๆ ค่อยกลับ”
คนตัวโตกวาดตามองไล่ไปทีละคน “แสดงว่ามันต้องมากกว่าหนีงานมาดูหนังแน่ๆ”
โรจน์ยิ้มเขิน “พรุ่งนี้ญาติผมจะรับปริญญา ผมจะมาคนเดียว แต่ต่อบอกว่าจะมาด้วย พวกเด็กๆ ได้ยินเลยร้องตามมากันหมดเลย”
“กูว่าแล้ว” ตาลาไตส่ายหน้า “มึงจะถึงขนาดหนีงาน มาดูหนังตั้งไกลขนาดนี้ทำไม” คนตัวโตหันไปถามโรจน์ “แล้วจะกลับไปนอนบ้านอีกหรือเปล่า”
“ทีแรกก็ว่าจะกลับไปนอน แต่ตอนนี้ดึกแล้ว”
“เออ นั่นสิ มิน่า....” ตาลาไตหันไปมองที่โต๊ะข้าวในครัวด้วยความเคยชิน แล้วก็มองหาไปทั่วบ้าน หันมาอีกทีน้องชายทำหน้าตาเจ้าเล่ห์ เลยปาดเหม่งไปที
“มึงนี่มีลมหายใจเพื่อกวนตีนจริง ๆ”
“ไรเล่า ฉันไม่ได้พูดอะไรซ๊ากกกกกก คำ” 
เสียงมอเตอไซค์จอดที่หน้าบ้าน ตาลาไตลุกไปหาทันที
“ไปไหนมา”
ฟางยกมือไหว้แล้วบุ้ยปากไปที่วันชาติ
“โซดาหมด แล้วน้องๆ อยากกินฮานามิ ฟางเลยออกไปเซเว่น”
“แจ๋วมาก แทนที่จะออกไปซื้อกินกันเอง” ตาลาไตบ่นเข้ามาช่วยฟางถือถุงโซดาเข้าไปในครัว
หันมาฟางกำลังส่งถุงขนมถุงใหญ่ที่มีมากกว่าของที่สั่งซื้อให้น้อง แล้วก็เดินตามเข้าบ้าน
“ฟางกินข้าวหรือยัง”
“ยัง แล้วพี่ล่ะ กินหรือยัง ฟางอุ่นกับข้าวก่อนดีมั้ย”
ขณะที่ฝุ่นกับฝ้ายกำลังสนใจขนมที่ฟางซื้อมาให้ หมี่กำลังยืนเท้าเอว ดวงที่จ้องมองตาลาไตคุยกับฟางเต็มไปด้วยความโกรธ จนโรจน์ต้องหันไปสะกิดวันชาติที่กำลังเตรียมเครื่องดื่มให้ตัวเอง
“หมี่ กินเหล้ากับกูมั้ย”
“ต่อ” โรจน์หันมาตีแขนใหญ่เบาๆ
...จะให้เตือนหลาน กลับชวนหลานกินเหล้า...
หมี่ก้าวเข้าไปกอดแขนตาลาไตไว้แน่น “ทำไมน้าตาลต้องช่วยฟางถือของ ทำไมต้องพูดดีกับฟาง”
“อ้าว...” 
“เนี่ย พอฟางมาถึงก็ปัดมือหนูออก รีบลุกออกไปหาฟางทันที” หมี่ทำหน้างอไม่เลิก
“ไม่ใช่อย่างนั้นหรอก” ฟางพยายามหาคำพูดดีๆ กับหมี่ ขณะที่สังเกตสีหน้าของตาลาไตที่เริ่มไม่พอใจคำพูดของหมี่
วันชาติกับโรจน์ก็เห็นสีหน้าของตาลาไตเหมือนกัน
“น้าตาลของมึง พูดกับไอ้ฟางดีกว่ากูอีกหรือไง”
หมี่ทำหน้าย่นใส่ วันชาติเลยดุ “อย่าให้มันมากนักไอ้หมี่”
“ไม่เป็นไรครับ” ฟางรีบไกล่เกลี่ย ก่อนที่หมี่จะโดนดุ “หมี่กินลูกตาลลอยแก้วมั้ย น้าตาลกำลังจะกินข้าว หมี่กินพร้อมน้าตาลเลยไง”
พอฟางเอาใจหมี่ก็พยักหน้า  นั่งรอให้ฟางเทขนมใส่ถ้วยมาวางให้ แล้วฟางก็เลี่ยงไปนั่งคุยกับน้อง
“หมี่นี่ความรู้สึกไวเนอะ” โรจน์กระซิบกับวันชาติที่ส่ายหน้าไม่เห็นด้วย
“พี่ตาลก็ชัดเจนด้วยแหละ ว่าเขาพูดกับฟางไม่เหมือนกับเวลาที่คุยกับคนอื่น คุณเห็นที่เขาพูดกับผมหรือตัวคุณเองสิ แล้วได้ยินที่ฟางมันเรียกตัวเองมั้ย มันไม่ได้เรียกตัวเองว่า ผม หรือฉันแล้วนะ มันเรียกชื่อตัวเอง”
“เออ เนอะ ต่อเอง เวลาที่พูดกับผม ก็ไม่เหมือนกับเวลาที่พูดกับพี่ตาลเหมือนกัน” โรจน์กระซิบตอบ
“ก็แหม บังเอิญว่าเราเป็นพี่น้องกันน่ะ” วันชาติทำหน้าตาภูมิใจ ทำให้โรจน์ทำหน้าตาเหนื่อยใจ เดินเลี่ยงไปโทรศัพท์คุยกับญาติ เพื่อนัดเวลาและสถานที่

หนุ่มบ้านไร่ชงเหล้าเสร็จก็เดินออกไปนั่งกินเหล้าบนโต๊ะหน้าบ้านเหมือนเคย โรจน์เลยเดินกลับมานั่งอยู่ด้วยกัน ไม่ถึงนาทีถัดมา ฟางก็ยกจานกับแกล้มมาวางให้
หันไปอีกทีฝุ่นกับฝ้ายก็ตามออกมาด้วย
“เออ ดีวันนี้กูมีเพื่อนกินเหล้าด้วยหลายคน” วันชาติหัวเราะหึหึ แต่ยังคงนั่งอยู่บนโต๊ะ ขณะที่คนอื่นนั่งที่เก้าอี้ ทำให้ดูคล้ายวันชาติกำลังกลายเป็นหัวโจก หรือไม่ก็พวกใบ้หวย

“ฟางต้องทำให้ทุกคนแบบนี้ตลอดเลยหรือ” โรจน์หันมาถาม
“ไม่ตลอดหรอกครับ” ฟางตอบทันที แต่ทั้งน้องชายน้องสาวช่วยกันบอกว่าไม่จริง
“แต่คราวนี้กูไม่ชอบใจไอ้หมี่อย่างรุนแรง” วันชาติทำสีหน้าจริงจัง “มันไปเอานิสัยดูถูกคนอื่นมาจากไหน ทั้งที่...” คนตัวหนาหยุดพูดทำเป็นยกแก้วเหล้าขึ้นจิบ
ฝ้ายถาม “ทั้งที่อะไรพี่”
“ทั้งที่แม่ใหญ่สอนมันอยู่ทุกวัน สอนเหมือนกับที่สอนทุกคนนี่แหละ ว่าเราทุกคนไม่ได้ต่างกัน หายใจด้วยจมูก กินข้าวทางปาก เหมือนกันน่ะสิ”
วันชาติพูดแล้วหันไปมองนอกบ้าน
.....อีกแล้วสิกู พอเหล้าเข้าปาก กูก็เริ่มด้อยความสามารถในการบังคับให้สมองทำงานก่อนปาก....
....เปลี่ยนไปคุยเรื่องผัก เรื่องผลไม้ที่บ้านดีกว่า ปลอดภัยกว่ากันเยอะ....

*-*-*จบตอนที่ 20*-*-*

ตอนต่อไปมาวันอังคารนะครับ
ขอบคุณมากครับ
ไจฟ์กับที

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." หน้า 26 (210756)
เริ่มหัวข้อโดย: mystery Y ที่ 21-07-2013 08:04:08

งึมๆหมี่เริ่มออกฤทธิ์แล้วสินะ...

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." หน้า 26 (210756)
เริ่มหัวข้อโดย: OrangeryLemon ที่ 21-07-2013 08:34:59

ขอบคุณสำหรับเรื่องราวดีๆค่ะ

สำหรับคำถาม ไม่ค่อยแน่ใจว่าคนเขียน รู้สึกอย่างไร?? ถึงคิดว่าเป็นเหมือนการหลอกลวงคนอ่าน

คือ ตอนแรกที่บอกไว้ท้ายบทจบ ว่าจะต่อภาค 2 ด้วย I love him too. ก็แอบนึกว่าจะเปลี่ยนมุมมองเป็นฟางเล่าเรื่อง

แต่แบบนี้ก็โอเคนะคะ ไม่ได้สะดุดอะไร ยังอ่านได้ลื่นไหลดี เพราะก็คุ้นชินว่าเรื่องของคุณ Jivetea จะเล่าจากมุมมองพระเอกเป็นหลัก :pig4: :pig4: 

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." หน้า 26 (210756)
เริ่มหัวข้อโดย: MiSS-U ที่ 21-07-2013 08:57:25

ภาคนี้หมี่คงมีบทบาทมากขึ้นเขียวล่ะ
เพราะตอนแรกนางก็หาเรื่องซ้า
แต่พี่ตาลก็มีความชัดเจนขึ้นมากเหมือนกัน
เอาใจช่วยตาลฟาง

บวกเป็ด

ภาค2ต่อในเรื่องนี้ก็ดีนะคะ ไม่น่าจะมีใครคิดไปไกลถึงคำว่าหลอกลวงหรอกค่ะ
ความคิดคนอื่นไม่มีผลเท่าเจตนาดีของตัวเราเนอะ  :กอด1:

รอวันอังคารค่ะ

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." หน้า 26 (210756)
เริ่มหัวข้อโดย: fangkao ที่ 21-07-2013 08:57:46

ยังไง ยังไง อยู่นะ ไอ้หมี่เอ้ย

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." หน้า 26 (210756)
เริ่มหัวข้อโดย: maemix ที่ 21-07-2013 09:33:40

หมี่มันเริ่มออกฤทธิ์แล้ว ท่าท่างจะแสบพอตัว
ใครจะมาปราบหมี่

ขอบคุณไจฟ์กับที กดบวกให้แล้ว

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." หน้า 26 (210756)
เริ่มหัวข้อโดย: Aoya ที่ 21-07-2013 09:40:34

หมี่โตแล้วสิเนี่ย แต่ทำไมดูเหมือนไม่เคารพฟางเลย แถมยังพูดไม่ดีกับฟางอีก
ทั้งที่ฟางแก่กว่าตั้งหลายปี แล้วเมื่อก่อนก็เป็นฟางไม่ใช่เหรอที่หมี่สนิทด้วยที่สุด

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." หน้า 26 (210756)
เริ่มหัวข้อโดย: Yukisae ที่ 21-07-2013 09:55:41

เค้าความวุ่นวายมาเลยทีเดียว เหอะๆๆๆ
แล้วแบบนี้จะทำไงหล่ะเนี่ย
หมี่เองก็จริงจังด้วย แล้วอยู่ดีๆทำไมหมี่เป็นแบบนี้
ทั้งที่เมื่อก่อนก็ติดฟาง
น้าตาลแย่แน่ เคลียร์ด่วน
++จ้า

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." หน้า 26 (210756)
เริ่มหัวข้อโดย: lizzii ที่ 21-07-2013 10:13:55

ไม่งงค่ะ ต่อกันเลยดีแล้ว
แต่ว่าภาคสองนี้จะขยายเรื่องของวันชาติ โรจน์ เดล มั้ยอ้ะ
แอบค้างๆ กับสามคนนี้

ส่วนหมี่ออกตัวแรงงงงงงงงง
ใครจะมาปรามให้อยู่หมัดได้น๊า
ที่บ้านบุ๋มก็เหมือนกัน ประหลาดจริงๆ
รอตอนต่อไปค่าาา

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." หน้า 26 (210756)
เริ่มหัวข้อโดย: from_mars ที่ 21-07-2013 10:26:08

หมี่มาละ แย่ละ ดราม่าเด็กแสบจะเป็นยังไงเนี่ย..
รออ่านต่อจ้าหนุ่มๆ

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." หน้า 26 (210756)
เริ่มหัวข้อโดย: Gohan ที่ 21-07-2013 10:45:46

ภาค 2 นี่เหมือนมีตัวอิจฉาปรากฏอย่างชัดเจน
เป็นบะหมี่รสต้มยำกุ้งสูตรพิเศษจริงๆ แสบบบมาก
ทั้งฟางทั้งพี่ตาล รีบหาตัวช่วยอย่างด่วน ศึกครั้งนี้ใหญ่หลวงนัก เหอๆ

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." หน้า 26 (210756)
เริ่มหัวข้อโดย: Zinub ที่ 21-07-2013 11:48:48

ภาค2 หมี่เริ่มออกลายแล้วซินะ
ฟางแย่แน่ถ้าหมี่รู้ :try2:

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." หน้า 26 (210756)
เริ่มหัวข้อโดย: zeazaiz ที่ 21-07-2013 13:07:44

ภาคที่แล้ว หมี่ยังน่ารักน่าเอ็นดูอยู่นะ คิดว่าน้องจะคิดกับน้าตาลน้อยลงแล้ว
ตายล่ะ ฉันคิดผิด  ยังแรงเหมือนเดิม   อย่างนี้ฟางจะสู้ไหวมั้ยหนอ หนูจะเอื่อยๆเนิบๆไม่ได้แล้วหนา

ป.ล. สำหรับชื่อเรื่อง ใส่ทั้งสองชื่ออย่างนี้ก็ดีค่ะ ไม่สับสนค่ะ  จะได้รู้ว่าขึ้นภาคใหม่แล้ว

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." หน้า 26 (210756)
เริ่มหัวข้อโดย: PAAPAENG~ ที่ 21-07-2013 14:10:35

เริ่มกังวลเรื่องหมี่...
เด็กคนนี้จะทำร้ายฟางไหม
หมี่หนอหมี่ ม.สามเองนะลูก
น้าตาลตกนรกตายเลย TwT

ปล.ไปๆมาๆเริ่มเชียร์ให้พี่วันชาติคู่กับครูโรจน์แบบจริงๆจังๆ ๕๕๕

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." หน้า 26 (210756)
เริ่มหัวข้อโดย: TIKA_n ที่ 21-07-2013 14:50:20

ที่จริงก็ทำใจไว้แล้วนะเนี่ยว่าเด็กหมี่ ต้องร้ายขึ้นกว่าเดิมแน่ ๆ แต่พออ่านแล้วก็ยังหงุดหงิด หมั่นไส้จริง ๆ เลย
ฟางแสนดีตลอด ๆ อยู่แล้ว อันนี้เข้าใจ ดังนั้น คนที่หมี่พอจะเกรงกลัวอยู่บ้างก็แค่พี่ตาล กับพี่วันชาติแหละนะ
ที่จริง ก็ไม่อยากจะว่า แต่หมี่น่าจะมีสำนึกของตัวเองมั่งนะ ไม่ได้เด็กขนาดจำไม่ได้ว่าตัวเองก็แค่เด็กที่เค้าช่วยเหลือ แล้วรับมาเลี้ยงเท่านั้น
แค่ตอนที่บุ๋มอยู่ ก็ว่าแย่แล้ว ยิ่งโต นิสัยยิ่งแย่เข้าไปใหญ่ ถูกที่บ้านพี่ตาลเลี้ยงหมี่เหมือนเป็นหลานคนหนึ่ง
แต่ก็ไม่ใช่จะมาทำตัวเป็นคุณหนู แล้วเห็นฟางเป็นแค่คนรับใช้ คอยทำนู้นนี่ให้ทุกอย่างนะ อยู่ตั้ง ม.3 แล้วแท้ ๆ
พี่ตาลต้องอบรมนิสัยให้ดีกว่านี่อีกหน่อยแล้ว ฟางเลี้ยงมาตั้งแต่เด็กแท้ ๆ เหมือนพวกไม่สำนึกบุญคุณคนเลยนะเนี่ย
นี่ขนาดยังไม่รู้ว่าพี่ตาลกับฟางเป็นอะไรกันยังร้ายขนาดนี้ ถ้ารู้ขึ้นมา มีหวังฟางเจ็บแน่ ๆ เพราะฟางก็ไม่กล้าทำอะไรหมี่อีก
พี่วันชาติดุหมี่ได้ แต่คนที่จะทำให้หมี่ฟังจริง ๆ ก็ต้องเป็นพี่ตาลนั่นแหละ
พี่ตาลอย่าใจดีกับหมี่ คิดว่าหมี่ยังเด็กเกินไป จนละเลยความรู้สึกฟางก็แล้วกัน
อินมากไปหน่อย ขอโทษค่ะ นี่แค่ตอนหนึ่งนะเนี่ย เครียด ๆ  :katai1:
ขอบคุณค่ะ  :L2: :3123:

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." หน้า 26 (210756)
เริ่มหัวข้อโดย: toshika ที่ 21-07-2013 17:35:01

กลัวว่าหมี่โตมาจะร้ายกับฟางมากขึ้นเรื่อยๆน่ะสิ

 :z6: :z6: :z6: :z6: :z6: :z6:

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." หน้า 26 (210756)
เริ่มหัวข้อโดย: cinquain ที่ 21-07-2013 18:57:24

เอาแล้ว หมี่ออกฤทธิ์แล้ว ถ้าตัวเองเป็นตาลจะสะบัดแขนแรงๆเลยให้ตาย!
ฟางก็ใจดีเหมือนเคย ดีที่ตาลชัดเจนขึ้น ส่วนต่อกับโรจน์ก็ชัดเจนเหมือนกัน ^^

ชื่อเรื่องยาวๆอย่างนี้ก็ดีแล้วค่ะจะได้จำเรื่องได้ ไม่งั้นเดี๋ยวจะนึกว่าเรื่องใหม่
ยิ่งตอนนี้มีเรื่องที่ชื่อคล้ายๆกันเยอะอยู่ในเล้านี้

รอตอนต่อไปค่ะ

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." หน้า 26 (210756)
เริ่มหัวข้อโดย: kyoya11 ที่ 21-07-2013 19:05:06

หมี่ทำตัวไม่น่ารักเลย  :katai4:

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." หน้า 26 (210756)
เริ่มหัวข้อโดย: zombi ที่ 21-07-2013 21:59:24

อยากกอดกันก็กอด ไม่ต้องห่วง ไม่ต้องอาย

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." หน้า 26 (210756)
เริ่มหัวข้อโดย: little_nok ที่ 21-07-2013 23:37:45

จำได้ว่า ตอนจะจบภาคพี่ตาลบอกว่า มีอะไรจะบอกฟาง  แล้วมันข้ามไปเลยหรือว่าพี่อ่านขาดไปตรงไหน
แล้วตกลงนี่น้องฟางรุกพี่เขาตลอดเลยนะ แหม๋ ไอ้เราก็นึกว่าจะขึ้อาย
แล้วนี่พ่อบุ๋มเขาเตรียมการเรื่องหลานสาวไว้แล้วหรือไง ยังไม่ทันรู้เ้ลยว่าตาลจะยังไม่มีใคร
พอถามตาลว่ามีคนคบหรือยัง พอได้คำตอบก็มีหลานสาวมามาให้เลย แปลกๆ นะ
แล้วก็อย่างที่ตาลคิด ฝากหลานสาวไปกับผู้ชายแปลกหน้าตามลำพัง น่ากลัวจริงๆ นะ ผู้ชายไว้ใจได้ที่ไหน ฮึ ฮึ
ตาลาไต น่าจะชื่อเล่นว่า ไต นะ แต่มันจะแปลกๆ หรือเปล่า

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." หน้า 26 (210756)
เริ่มหัวข้อโดย: indy❣zaka ที่ 22-07-2013 01:50:19

หมี่เอ๊ย  แทนที่จะคิดเคารพกับตาลแบบญาติผู้ใหญ่หรือผู้มีพระคุณอะไรก็ได้ 
แต่ไหง ทำไมมายึดติดกลายเป็นแบบนี้ซะได้น้อ

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" &<;3 "I love him too." หน้า 26 (210756)
เริ่มหัวข้อโดย: why yyy ที่ 22-07-2013 10:50:37

หมี่จะร้ายแค่ไหนน้อ?

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." หน้า 26 (210756)
เริ่มหัวข้อโดย: =นีรนาคา= ที่ 22-07-2013 11:52:38

เริ่มแล้วสินะหมี่

แอบกลัวตรงที่ฟางจะตามใจหมี่นี่แหละ

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." หน้า 26 (210756)
เริ่มหัวข้อโดย: Gokusan ที่ 22-07-2013 16:33:58

เออ พี่ตาลชัดเจนซักที
เหลือแต่ปรามหมี่ให้อยู่นี่แหละ
พาเขามาอยู่ด้วย ให้สิ่งที่ดีทุกอย่าง...
ก็ต้องทำให้เขาเชื่อให้ได้ด้วยว่าอยู่ในสถานะไหน

ฟางยังคงเป็นคนดีอยู่เสมอ
ส่วนวันชาติและโรจน์ก็ชัดเจนด้วย
อยู่รวมกันก็ครอบครัวสุขสันต์ดีๆ นี่แหละ
เงื่อนไขอยู่ที่...ทำให้หมี่มีความคิดแบบครอบครัวปกติล่ะนะ - -"

หวังว่าจะไม่มีอะไรร้ายแรงเกินกว่าที่ตาลจะรับมือได้ ^^"V

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." หน้า 26 (210756)
เริ่มหัวข้อโดย: omuya ที่ 22-07-2013 16:48:16

"หมี่" จะผิดคำสัญญาที่ให้ตาลไว้รึเปล่า

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." หน้า 26 (210756)
เริ่มหัวข้อโดย: malula ที่ 22-07-2013 21:35:23

ชักอยากให้ยัยกรองมาเจอกับหมี่ อาจจะพอสมน้ำสมเนื้อ
ฟางของเราก็เรียบร้อยเกิน คงรับมือไม่ไหวแน่ ๆ
แต่ตัวช่วยก็ท่าจะเยอะอยู่ อาทิ วันชาติผู้ชอบสอดเรื่องชาวบ้าน คิคิ

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." หน้า 26 (210756)
เริ่มหัวข้อโดย: m_pop91 ที่ 22-07-2013 22:27:45

หมี่นี่มันขี้หึงจริงๆ

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." หน้า 26 (210756)
เริ่มหัวข้อโดย: natalee22 ที่ 22-07-2013 23:01:42

โอ๊ะ พลาดๆๆๆๆๆๆ พลาดอย่างมากถึงมากที่สุดเลย เพิ่งเห็นนิยายคุณไจฟ์น้องทีตอนนี้เนี่ย จนนิยายจะจบอยู่แล้ว ฮี่ๆๆ ตามอ่านรวดเดียวเลย

มาชูป้ายไฟเชียร์ฟางด้วยคน สู้คนหน่อยไอ้หนูเอ้ย หมี่น่ะโดนตามใจจนเคยตัวหมดแล้วเนี่ย

หัวข้อ: "Yes,I love him" ตอนที่ 21
เริ่มหัวข้อโดย: MyTeaMeJive ที่ 23-07-2013 05:45:28

ตอนที่ 21

   5 ทุ่มกว่าแล้ว แต่ยังไม่มีใครอยากเข้านอน แม้แต่ฝุ่นกับฝ้ายที่อาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วก็ยังกลับมานอนดูทีวีกันต่อ โรจน์เลยต้องสวมบทครูไล่ให้ 2 พี่น้องขึ้นนอน แต่พอหันมามองหมี่ ก็กลับไม่กล้า เพราะหมี่ทำไม่รู้ไม่ชี้นอนหนุนตักตาลาไตดูโทรทัศน์
โรจน์ก็เลยมองหน้าตาลาไตอย่างเกรงใจ ให้ตาลาไตบอกให้หมี่ขึ้นไปนอน
“หนูนอนห้องเดียวกับน้าตาลนะ” หมี่บอกทั้งที่กระเป๋าเสื้อผ้าอยู่ในห้องของวันชาติ
ส่วนฝุ่นกับฝ้ายน่ะ ของอยู่ที่ห้องของฟาง ไปยืนอรอยู่ที่บันไดบ้านตั้งแต่แรกแล้ว
“เออ” ตาลาไตตามใจ ฟางก็เลยพาน้องๆ ขึ้นไปนอน
แต่พอเด็กๆ คล้อยหลังไป โรจน์ก็หันมาถามตาลาไต เพราะทั้งตาลาไตทั้งฟางเป็นคนเงียบพอกัน แล้วยิ่งได้รับรู้เรื่องคู่นี้มากขึ้น โรจน์ก็ยิ่งเป็นห่วงความรู้สึกของฟาง
“แล้วพี่จะให้ฟางลงมานอนกับน้องหรือ”
“ปกติเขาก็นอนห้องนั้นอยู่แล้ว” ตาลาไตบอกยิ้มๆ
“อ้าว ทำไมล่ะ”
“ก็อย่างนั้นแหละ”
“พี่ตาลเกรงใจเราหรือเปล่า”
“ไม่ใช่หรอก” ตาลาไตตอบสั้นๆ โรจน์ก็เลยเดินออกไปเรียกวันชาติ ให้เข้ามากินเหล้าในบ้าน
“หมี่จะขึ้นไปนอนที่ห้องพี่ตาล”
“ไม่เป็นไรมั๊ง เป็นไรมั้ยพี่” วันชาติหันมาถามพี่ชาย
พี่ชายได้แต่ส่ายหน้าขำๆ ”พวกมึงนี่อะไรกันวะ จะนอนห้องไหนก็นอนเหอะ พรุ่งนี้ก็กลับกันแล้ว”
วันชาติตบเข่าฉาด “เออ นั่นสิเนอะ ฉันกับโรจน์ ก็คิดว่าเรามาสร้างความวุ่นวายหรือเปล่า ปกติพวกพี่อยู่กันเงียบ ๆ”
ตาลาไตจับศีรษะน้องชายโยกเบาๆ “อย่าคิดเยอะวุ่นวาย”
“ฉันคิดเยอะ วุ่นวายก็เพราะพี่กับฟางไม่เคยพูดอะไรเลยน่ะสิ ตามใจทุกอย่าง ยอมทุกอย่างจนฉันคิดว่าไม่น่าพาไอ้หมี่มาด้วยเลย”
“หมี่มันก็แค่ต้องการความมั่นคง แล้วตอนนี้มันก็ ม.3 แล้ว วัยแรงมึงก็รู้อยู่”
โรจน์หัวเราะหึหึอย่างคนที่รู้ดีว่านี่เป็นช่วงอายุที่น่าปวดหัวมากที่สุด แล้วนึกขึ้นได้
“ตกลงเรื่องเรียนต่อพี่ตาลตัดสินใจยังไง พ่อกับแม่ของฝุ่นกับฝ้ายน่ะ อยากให้เรียนวิทยาลัยที่โน่นไม่อยากให้มากรุงเทพฯ เหมือนฟาง ส่วนหมี่น่ะ แม่ใหญ่ฝากมาถามพี่ว่าเอาไง จะลองมาสอบ ม.4 ตอนนี้ทันมั้ย”
“ทันสิทะเบียนบ้านมันอยู่ที่นี่มาตั้งแต่ตอนสอบเข้าม.1” ตาลาไตบอก
วันชาติค้านทันที “แต่ฉันว่ามันสอบไม่ได้หรอก”
ทั้งตาลาไตและโรจน์หันมามองหน้าคนพูดเองเออเอง
“ในห้องมีอยู่ 35 คน มันสอบได้ที่ 30 คงสอบได้หรอกนะ”
“ทำไมตกไปเยอะขนาดนั้น เทอมก่อนยังได้เลขตัวเดียวอยู่เลย” ตาลาไตถาม
“ก็มันเรียนที่ไหน ร้องรำทำเพลงให้ไอ้ฝุ่นตามรับตามส่งอยู่ตลอด
พี่ชายส่ายหน้ากลุ้มใจ “แล้วทำไมเพิ่งมาบอกว่ามันไม่เรียนหนังสือ”
“แม่ใหญ่เขาดุไปแล้ว” วันชาติพยายามอธิบาย “ก็ไม่อยากให้พูดซ้ำซาก คนนั้นดุคนนี้ห้าม แล้วมันเองก็บอกว่าจะตั้งใจเรียน นี่ก็บอกกันไปแล้ว ว่าสัญญาอะไรไว้กับน้าตาล ต้องทำให้ได้”
ตาลาไตสั่งน้องชาย “บอกมันว่าน้าตาลรู้เรื่องผลสอบมันแล้ว”
“คร๊าบบบบบบบ” น้องชายทำเสียงร่าเริงจนโรจน์ขำ
“เรื่องบริหารจัดการนี่ชอบจริง ๆ”
คุยกันอยู่ฟางก็ลงมาเก็บบ้าน ที่แทบไม่มีอะไรให้เก็บอีกรอบ
วันชาติสะกิดโรจน์แล้วบุ้ยปากไปทางฟาง โรจน์ก็ลุกขึ้นทั้งแกล้งบ่นคนอยากรู้อยากเห็น
“อยากรู้ไปเสียทุกเรื่อง”
ฟางหันมามองคนที่เดินมาหา
“ครูต้องการอะไรหรือครับ”
“เดี๋ยวจะโดนตี” โรจน์พูดกลั้วหัวเราะ “ตอนนี้ไม่ได้เป็นครู เป็นม้าใช้ของพ่อคนอยากรู้ เพราะฉะนั้นอย่าเรียกครู”
“ครับ” ฟางพลอยขำตามไปด้วย เมื่อหันไปมองวันชาติที่ทำหน้าตาไม่รู้ไม่ชี้
โรจน์ลดเสียงลงจนแน่ใจว่าคนที่หน้าโทรทัศน์ไม่ได้ยิน “ฟางค้างที่บ้านนี้ตลอดหรือกลับไปนอนหอ”
ฟางทำหน้างงอยู่ชั่วครู่แล้วก็ยิ้มกว้าง “ผมมาทำข้าวเย็นให้พี่ตาลแล้วก็กลับหอครับ แต่วันนี้หมี่โทรมาบอกว่า จะมากรุงเทพ ฯ กัน ผมเลยอยู่รอ”
โรจน์หันไปมองวันชาติแล้วถามอย่างเกรงใจ คือเป็นห่วงก็เป็นห่วง แต่มันก็เรื่องในห้องนอนของเขา
“ขอโทษนะ ไม่ได้อยากยุ่งเรื่องส่วนตัวอะไรหรอก แต่เป็นห่วงว่า พี่ตาลเขามีวอกแวกไปหาผู้หญิงหรือเปล่า”
“ผมไม่รู้” ฟางตอบทันที ทั้งที่ในใจก็รู้สึกเป็นกังวลอยู่ลึกๆ
“อืม...” โรจน์คิดคำถามต่อไป “เรื่องที่เขาดีกับฟางเนี่ยก็เห็นกันมาตลอด”
เมื่อโรจน์พูดถึงตรงนี้ โทรศัพท์ของตาลาไตก็ดังขึ้น เจ้าตัวลุกมาหยิบแล้วกดรับ
“ครับ”
ดวงตาสีเข้มหันมามองฟาง ที่เพียงแค่มองมาแล้วก็หันไปคุยกับโรจน์ต่อ
“ผมรู้ว่าพี่ตาลดีกับผม”
“ก็เออ นั่นแหละ” โรจน์ เรียงประโยคที่กำลังจะพูดอีกครั้ง “ตอนนี้คนหนึ่งเรียน คนหนึ่งสอนหนังสือ แล้วในมหาวิทยาลัยก็มีคนเยอะแยะ พี่ไม่อยากให้ฟางเก็บเรื่องของคนนั้นคนนี้มาคิด”
“อ๋อ..” ฟางลากเสียงยาว แล้วหัวเราะเบา ๆ “จะบอกว่าผมไม่ห่วงเรื่องนั้นเลยก็ไม่ถูกหรอกครับ แต่เขาก็ยังมีทางเลือกอยู่เสมอ”
“เฮ้ย ได้ไง เราเป็นเมียเขาแล้วนี่นา อย่าทำเหมือนพี่ ทำเป็นพวกรักเสรีทั้งที่ความจริงเราไม่ใช่คนแบบนั้น สุดท้ายมันจะกลับมาทำลายตัวเราเอง”
ฟางรีบโบกมือ “ไม่ใช่ครับ ผมกับพี่ตาล ยังไม่ได้เอ่อ.....”
โรจน์ถึงกับตบหน้าผากตัวเอง “คิดแล้วเชียว ทำไมคู่นี้ถึงได้หวานเย็นกันนัก” ครูหนุ่มกระซิบกระซาบ “พี่ไม่ได้สอนให้แรดนะ คอยเอาใจเขามันก็ดี เจียมตัวไว้บ้างมันก็ถูก แต่....อย่าทำเป็นเล่นตัว เพราะยังไงเขาก็ผู้ชาย บางครั้งการเล่นตัว หรือคำว่าไม่ มันแปลว่าไม่ได้รัก”
“ผมไม่ได้เล่นตัวหรอกครับ เพียงแต่....” ฟางกัดปากตัวเองขณะที่ก้มหน้าลง
โรจน์ถอนหายใจ จับศีรษะเล็กๆโยกเบาๆ “เข้าใจละ ถือเสียว่า รักไปแล้วนี่เนอะ ให้เป็นอะไร ยังไงก็รัก”
ฟางได้แต่พยักหน้ารรับคำพูดของโรจน์ “ครับ ก็รักไปแล้ว ขอแค่ได้อยู่ใกล้ๆ แค่นี้ก็พอ”
โรจน์หันไปมองวันชาติเหมือนจะขอความช่วยเหลือ แต่วันชาติกลับมองโทรทัศน์ไม่ได้มีท่าทีจะให้ความช่วยเหลือได้เลย
เพราะโรจน์มีนิสัยตามใจตัวเองมากกว่าฟางที่มักจะคิดถึงครอบครัวก่อนเสมอ พอเวลาคุยกับคนแสนดีแบบฟาง บางเรื่องบางอย่างมันก็ยากที่จะเข้าใจ
“แล้วฟางล่ะ มีใครมาขอเบอร์ ชวนไปดูหนัง กินข้าวบ้างหรือเปล่า”
ฟางหัวเราะ “ผมไม่ได้เป็นคนหน้าตาดีขนาดนั้น”
โรจน์ไม่เห็นด้วย “ไม่จริงหรอก เพราะฟางไม่เปิดโอกาสให้ตัวเองต่างหาก” ครูหนุ่มลูบท้ายทอยตัวเอง “นี่พี่กำลังสอนอะไรเนี่ย พี่อยากบอกว่า การที่เรามีรักมั่นคงน่ะดีที่สุด แต่เพราะเรายิ่งเติบโตขึ้น รู้จักคนมากขึ้นหลากหลายรูปแบบ จะมาดีหรือมาร้ายมันแยกไม่ออก อยากให้ฟางหนักแน่น ฟังคนของเราให้มากกว่าคนอื่น”
ฟางขมวดคิ้ว สิ่งที่โรจน์บอกใช่ว่าไม่เคยคิด แต่มันพาลให้เกิดคำถามขึ้นมามากมาย โรจน์รู้ทันความคิดนี้
“เอางี้นะ พูดกันตรงที่สุดเลยนะ เวลาที่พี่ตาลเขาไปกินเลี้ยง หรือไปสัมนาต่างจังหวัด ฟางเป็นห่วงเขายังไง เวลาที่ฟางไปเที่ยวกับเพื่อนเขาก็ห่วงฟางแบบนั้นเหมือนกัน เวลาที่เขาไปทำบุญให้ครูบุ๋มแล้วฟางรู้สึกกังวลใจอย่างไร เขาก็เป็นกังวลเวลาที่ฟางไปมหาวิทยาลัยแล้วต้องเจอกับเดลอย่างนั้นเหมือนกัน”
“ครูบุ๋มเสียไปตั้งนานแล้ว ผมไม่ได้ถึงขนาดจะไม่อยากให้เขาไปทำบุญให้หรอกครับ แต่มันเป็นความรู้สึกที่บรรยายไม่ถูก มันรู้สึกใจคอไม่ค่อยดี มันโหวงๆยังไงไม่รู้ มันห่วงแบบแปลกๆ กลัวว่าเขาจะไม่กลับมา”
“นี่แหละ” โรจน์ทักทันที “พี่เห็นตั้งแต่เข้าบ้าน ว่าฟางซึมไปมาก แต่ก็คุยกับต่อว่าฟางไม่ใช่คนไร้สาระถึงขนาดจะหึงหวงคนที่ตายไปแล้ว ก็คิดเรื่อยเปื่อยไปว่าอาจเป็นเดล หรือคนที่มหาวิทยาลัยพี่ตาล ก็รอจะถาม  แล้วยิ่งมาเห็นเรายิ้มได้ตอนที่พี่ตาลกลับมา ก็คิดว่าต้องเป็นเรื่องพี่ตาลแน่ ๆ” ครูหนุ่มมองคนที่มักจะก้มหน้าอยู่เสมอ “อย่างนี้นะ ความรักมันเป็นเรื่องของจิตใจก็ใช่ แต่พี่คิดว่าฟางควรคุยกับพี่ตาลให้มากกว่านี้ ใช้เวลาด้วยกันให้มากกว่านี้ ไม่ใช่แค่การรับใช้ ถึงฟางจะบอกว่าเพียงแค่ได้รับใช้ได้อยู่ใกล้ก็ทำให้มีความสุข แต่ไอ้ความเป็นห่วงจนกลับมาทำให้เราหม่นหมองแบบนี้ พี่ว่าไม่ใช่แล้วละ”
ฟางพยักหน้า แต่โรจน์ยังไม่ค่อยพอใจคำตอบ “เคลียร์มั้ยฟาง อย่าเอาแต่ก้มหน้า ส่วนเรื่องคืนนี้พี่ตาลเขาบอกว่า ไม่เป็นไรก็จริง แต่พี่กับต่อน่ะไม่สบายใจเลย”
“เพราะผมคิดมากจนพี่ 2 คนพลอยเป็นกังวลไปด้วย”
“คิดสิ เดินเข้าบ้านมา เห็นฟางทำหน้าตาอมทุกข์ แล้วพี่ตาลกลับมาก็มองหาไปทั่วบ้าน เรื่องที่ฟางคิดมันก็ไม่ได้ต่างจากที่พี่คิดเวลาที่ต่อมากรุงเทพฯ คนเดียวหรอก เพราะพี่เองก็คิดเหมือนกันว่า เขาอาจไปหาเดล”
ฟางรีบบอกทันที “ไม่มีหรอกครับ”
“ก็นั่นแหละ” โรจน์พยักหน้า “เวลาที่เขาห่างตา เราก็คิดไงว่าเขาอาจห่างใจ เพราะเรารู้ตัวดีว่าเราไม่ได้สมบูรณ์แบบ เราก็คิดก็คิดกลัวไปสารพัด แต่เราต้องมีเทคนิควิธีที่จะเสริมความมั่นใจของเราเอง”
ฟางยิ้มกว้างเมื่อเห็นสีหน้าท่าทางจริงจังของโรจน์
“อย่าชวนคุยเรื่องที่มันคือความไม่สบายใจของเขา ทำเนียนไปว่าปัญหางาน ปัญหาคนมันอยู่นอกบ้าน พอเข้ามาบ้าน เขาจะเห็นแต่รอยยิ้มของเรา ฟังเรื่อง ดีๆ จากเรา” โรจน์ยังทำหน้าที่ ที่วันชาติมอบหมายมาต่อไป “จริงอยู่ที่เราเองก็มีเรื่องที่ต้องคิด มีปัญหาของเราเหมือนกัน แต่มันจะดีกว่ามั้ย ถ้าเวลาที่ฟางมีปัญหา แล้วเข้าไปถามเขาตรงๆ ว่า พี่ครับ ฟางมีเรื่องจะปรึกษา”
ฟางคิดตาม “ผมไม่เคยทำอย่างนั้นเลย”
“เดาได้ว่า พี่ตาลก็ไม่เคยทำอย่างนี้เหมือนกัน” โรจน์ต่อประโยคทันที พอฟางพยักหน้า โรจน์ก็แทบอยากหันไปร้องบอกวันชาติ “ทำไมพี่ถึงไม่ซื้อหวยนะ”

ดึกมากแล้ว วันชาติกับโรจน์หันไปพยักหน้าแล้วพากันไปห้องนอน ตาลาไตถึงได้ปิดโทรทัศน์ แล้วเรียกคนที่ยังอ่านหนังสือรอ
“นานๆ ทีน้องจะมากรุงเทพ ฯไม่ต้องรอก็ได้ แล้วพรุ่งนี้จะไปเที่ยวกับเขาหรือเปล่า”
“ไปครับ” ฟางยืนรออยู่ที่เชิงบันได จนกระทั่งตาลาไตเดินเข้ามาหา
“มีอะไรหรือเปล่า”
“คือ....” ฟางดูลังเล “ที่ไปศรีษะเกษ เป็นไงบ้างครับ”
“ก็ดี” ตาลาไตดึงคนตัวเล็กเข้ามากอดไว้ “ขับรถทางไกลเหนื่อยหน่อย แต่ถึงบ้านก็ไม่เป็นไรแล้ว”
แขนเล็กกอดเอวหนาไว้หลวมๆ แต่ยังก้มหน้าอยู่กับไหล่กว้าง “แล้วที่บ้านพี่เขา เป็นไงบ้างครับ”
“พ่อบุ๋มเขาฝากคนกลับมากรุงเทพฯ ด้วยคนหนึ่ง” ตาลาไตตอบตรงๆ จนฟางต้องเงยหน้าขึ้นมอง “ก็เลยตั้งใจไว้ว่า ปีต่อไปพี่คงเลือกที่จะทำบุญให้บุ๋มที่วัดทางนี้”
มือใหญ่ช้อนคางไว้ ไม่ให้หันไปทางอื่น “คิดอะไรอยู่”
“ฟางรู้สึกกลัว”
“กลัวอะไร”
“ไม่รู้เหมือนกัน ตั้งแต่เมื่อวานที่พี่โทรบอกว่าจะไปทำบุญพี่บุ๋ม ใจมันก็โหวงๆ แปลกๆ จนพี่กลับมาถึงได้ดีขึ้น”
ตาลาไตกระชับอ้อมกอดให้แน่นขึ้น “ไม่ต้องกังวล เพราะจะไม่มีครั้งต่อไปอีกแล้ว”
“เพราะเขาฝากคนกลับมาด้วย แล้วคนนั้นจีบพี่หรือไง”
ตาลาไตถึงกับมองหน้า เพราะฟางไม่เคยทักอะไรแบบนี้ “รู้ได้ไง”
“เดาล้วนๆ”
“แต่ดูท่าทางแล้วไม่ใช่หึง”
ฟางส่ายหน้า “ไม่หรอกเพราะมันขึ้นอยู่กับพี่ แต่ฟางกลัว กลัวอะไรไม่รู้ ไม่มีเหตุผล”
ตาลาไตก้มลงจูบปากเบา ๆ แล้วผละออกสบตาใสซื่อแล้วยกยิ้มมุมปาก “พี่มีแต่ฟางเพียงคนเดียว”
หนุ่มตัวเล็กใบหน้าแดงจัดเหมือนสั่งได้ “ฟางรักพี่”
ริมฝีปากหน้าก้มลงจูบอีกครั้งแล้วกลายเป็นบดริมฝีปากย้ำ เบียดลิ้นผ่านไรฟัน แขนที่กอดรัดอยู่กระชับแน่นขึ้น
สัมผัสอบอุ่น แปรเปลี่ยนเป็นความหวามไหว ฟางลืมตาโพลงแล้วดันเอวหนาออก
“หือ” ตาลาไตทำเสียงเป็นคำถามแล้วกลายเป็นยิ้มกว้าง ขณะที่ฟางยิ่งก้มหน้างุดกว่าเดิม มือที่พยายามดันเอวพี่ออกยิ่งเย็นเฉียบ แต่พี่กลับกระชับโอบเอวบางแน่นขึ้น
“อย่าหัวเราะนะ”
“ไม่เห็นต้องอายเลย เรื่องธรรมชาติ”
“อายสิ พี่ไม่เห็นเป็นไรเลย แต่ของฟางมัน...เอ่อ...พี่ปล่อยเถอะ”
ตาลาไตก้มลงหอมแก้มใสอีกครั้ง พอฟางเบี่ยงหนีก็ยิ่งไล่ตามกดจมูกลงกับแก้มแล้วไซ้จูบ
“พี่...พะ พอ...ฟาง...แย่แล้ว...”
ตาลาไตยิ่งขำแทบจะจับยกอุ้ม จนฟางเปลี่ยนเป็นกอดไหล่ไว้แน่น
“พี่ พอแล้ว”
“พอก็พอ” ตาลาไตตามใจ ทั้งที่ดวงตาพราว
ฟางช้อนมองคนที่กำลังอารมณ์ดี
....รู้มานานแล้วว่าเขาชอบคนขี้อ้อน แต่เรามันห่างไกลจากคำนั้นเป็นโยชน์
....แค่คิดว่าจะอ้อน มันก็ยิ่งกระดักกระเดิด ครึ่งๆกลางๆ จนอายตัวเอง
....ไม่คิดเลยว่า การพูดคุยไม่กี่ประโยค อย่างที่ครูโรจน์บอก จะทำให้พี่อารมณ์ดีได้ขนาดนี้....
....รู้งี้ทำเสียตั้งนานแล้ว....
“พี่อารมณ์ดี”
“ใช่”
ความคิดเดินทางมาถึงช้ากว่าคำพูด เมื่อฟางพูดไปทันที “เพราะคนที่นั่งรถกลับมาด้วยหรือครับ”
สีหน้าที่แปรเปลี่ยนไปทันที ทำให้ฟางรู้ตัว “ฟางขอโทษ”
“ที่อารมณ์ดี เพราะฟางไม่เกี่ยวกับคนอื่น”
แขนใหญ่คลายออก ยิ่งทำให้รู้สึกแย่มากกว่าเดิม “ฟางทำให้พี่โกรธ”
“ไม่โกรธหรอก แต่ไม่ชอบที่ฟางคิดถึงคนอื่น ทั้งที่ตอนนี้พี่อยู่กับฟาง”
ฟางกอดแขนไว้แน่น จนตาลาไตหันมาขยี้ผมนุ่ม “ไปนอนได้แล้ว พรุ่งนี้จะไปเที่ยวกับเขาไม่ใช่หรือไง”
“แล้วพี่ล่ะ”
“พี่ต้องไปมหาวิทยาลัยตอนเช้า แต่เดี๋ยวบ่ายกลับมาเจอกันที่บ้าน”
ฟางพยักหน้าเดินกอดแขนตาลาไต ขึ้นมาจนถึงหน้าห้องของตัวเอง
ตาลาไตมองคนที่ยังไม่กอดแขนไว้ คงเพราะดูแลกันแบบสอนเชิงขู่กันมาอย่างนี้ตั้งแต่จำความได้ ฟางถึงได้ไม่ค่อยกล้าแสดงออก แล้วพอจะแสดงออกขึ้นมาสักที พี่ก็เกิดจะอารมณ์สั้นขึ้นมา
.....แค่คิดถึงท่าทีของคนที่บ้านบุ๋มมันก็ทำให้ตาลาไตหงุดหงิดขึ้นมาอย่างช่วยไม่ได้ เพราะอย่างน้อยก็ควรจะสังเกตท่าทีของคนนี้สักนิด ว่าสนใจหญิงสาวคนที่ฝากให้ช่วยดูแลหรือไม่ แต่นี่กลับ.....
“ฟาง...”
“ครับ”
“ดูแลตัวเองให้ดี ไม่ต้องกังวลเรื่องพี่”
“ครับ” ฟางเขย่งตัวหอมแก้มพี่ “ฟางรักพี่”
แต่พอเปิดประตูก้าวเข้ามาในห้องฟางก้นึกขึ้นได้
....เมื่อกี้นี้กูปฏิเสธเขาอีกแล้วใช่มั้ย ฟางเอ้ยฟาง ทำไมเป็นอย่างนี้ทุกทีเลยนะ!....

*-*-*จบตอนที่ 21*-*-*
ตอนต่อไปมาวันพฤหัสบดีนะครับ
ขอบคุณมากครับ
ไจฟ์กับที

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." หน้า 27 (230756)
เริ่มหัวข้อโดย: fangkao ที่ 23-07-2013 06:32:33

เอ้า สู้ๆๆๆๆๆๆ อิหนูฟาง เขาชอบคนอ้้อนๆก็สนองหน่อย คิดมากซะจริง

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." หน้า 27 (230756)
เริ่มหัวข้อโดย: KaorPaor ที่ 23-07-2013 06:40:21

สู้ต่อไปนะจ๊ั

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." หน้า 27 (230756)
เริ่มหัวข้อโดย: puppyluv ที่ 23-07-2013 07:27:40

ครูโรจน์สอนอีกเยอะๆ :hao6:
ตอนไม่พิเศษพี่ตาลหื่นแฮะ
แต่ชอบตอนพิเศษ...
เพราะฟาง Lost แล้วมาต่อบนเตียงน่ารัก 555
บวกและเป็ดคิดถึงเดล

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." หน้า 27 (230756)
เริ่มหัวข้อโดย: sweetbasil ที่ 23-07-2013 07:55:11

 :pig4: เพิ่งได้อ่าน อยากบอกว่าเขียนดีมากกกกกกกก o13

พี่ตาลจะเข้าข่าย เอาลูกเข้ามาเลี้ยง เอาเมี่ยงเขามาอมไหมเนี่ย

หมี่อย่าร้ายเลยนะ ฟางสู้ๆๆ ลูก

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." หน้า 27 (230756)
เริ่มหัวข้อโดย: MiSS-U ที่ 23-07-2013 09:07:31

คนสองคนคงต้องเรียนรู้กันอีกเยอะ

หวั่นก็แต่อย่าได้มีมารมาแทรกก็เท่านั้น  :ling2:

บวกเป็ด

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." หน้า 27 (230756)
เริ่มหัวข้อโดย: aehJTS ที่ 23-07-2013 09:13:29

เห็นด้วยกับครูโรจน์อยากให้ฟางแบบว่าไงอะคือแรดขึ้นอีกนิดไรงี้  :laugh:

 :pig4: คะ

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." หน้า 27 (230756)
เริ่มหัวข้อโดย: cinquain ที่ 23-07-2013 09:35:02

ชอบที่ครูโรจน์สอนฟาง อ้อนไว้อีกหน่อยนะฟาง
หนักแน่นอีกนิด ตามใจอีกหน่อย จะได้รักกันนานๆ
มีคนคอยเชียร์เพียบ ^^

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." หน้า 27 (230756)
เริ่มหัวข้อโดย: natalee22 ที่ 23-07-2013 09:49:53

หมี่เอ้ย ออกหน้าออกตาเชียวนะ สงสารฟางอ่ะ แอบแช่งให้หมี่สอบไม่ติด อยู่กิ๊กกะฝุ่นที่ชัยนาทเลย เฮี๊ยวๆอย่างหมีต้องคู่กะฝุ่น 5555555555

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." หน้า 27 (230756)
เริ่มหัวข้อโดย: Zinub ที่ 23-07-2013 09:56:21

ดีนะที่ฟางมีครูโรจน์ช่วยให้คำปรึกษา ให้แง่คิด
หวานกันไม่กลัวหมี่จะเห็นเลยนะพี่ตาลน้องฟาง :m24:

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." หน้า 27 (230756)
เริ่มหัวข้อโดย: =นีรนาคา= ที่ 23-07-2013 10:18:08

ครูโรจน์สอนยาวเหยียดเลย
หวังว่าอะไรๆมันจะดีขึ้น เพราะคู่นี้เค้าหวานเย็นกันจริงๆ

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." หน้า 27 (230756)
เริ่มหัวข้อโดย: maemix ที่ 23-07-2013 11:25:50

พี่ตาลชอบให้อ้อนก็อ้อนไปเลยฟาง
ฟางแสดงความรู้สึกมากกว่าแต่ก่อน
ค่อยๆเรียนรู้กันไป
บางเรื่องให้พี่ตาลจัดการเคลียร์ดีกว่า

พี่ชาติกะครูโรจน์น่ารักแบบรุ่นใหญ่

ขอบคุณไจฟ์กับที รอทีมาคุย ชอบที่ทีเม้าส์ไจฟ์ กดบวกกดเป็ดให้แล้ว

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." หน้า 27 (230756)
เริ่มหัวข้อโดย: Yukisae ที่ 23-07-2013 12:41:10

น้องเหมือนอยากอ้อนแต่ก็ยังเกรงใจ
ครูโรจน์ช่วยหน่อย น้องเครียดเกินไปแล้ว
หมี่กำลังอยู่ในวัยอารมณ์แปรปรวนสินะ
++จ้า

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." หน้า 27 (230756)
เริ่มหัวข้อโดย: PAAPAENG~ ที่ 23-07-2013 13:23:06

ชอบครูโรจน์อีกคน
น่ารักจริงงงงงงงงงงงงงง
ฟางบอกรักพี่สองรอบแล้งนะในตอนนี้
พี่ยังไม่พูดสักคำ
เอาแต่หอม เอาแต่จูบ เอาแต่กอด
แต่ไม่บอกรัก เดี๋ยวปั๊ดเหนี่ยวพี่!
ตอนหวานๆก็กลัวหมี่จะแอบมาเห็น
เห้ออออ ฟางหนอฟาง ทำบุญด้วยอะไรนะ!

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." หน้า 27 (230756)
เริ่มหัวข้อโดย: nongrak ที่ 23-07-2013 14:04:37

ตอนนี้หมี่ชักจะไม่น่ารักแล้ว แสดงตัวว่าหวงตาลกับฟางชัดมาก

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." หน้า 27 (230756)
เริ่มหัวข้อโดย: Gokusan ที่ 23-07-2013 14:46:45

อ่ะ คู่น้องร่วมมือกันเป็นระบบ
คอยกระตุ้นคอยบอก...ไม่งั้นก็คืบหน้าแบบหอยทาก
พาให้น้องแสดงออกมากขึ้น...จิ๊ดนึงก็ยังดี เนอะตาล เนอะ

ตอนนี้คนที่น่ากลัวใจคือหมี่...จะทำอะไรต่อไปก็ไม่รู้ - -"

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." หน้า 27 (230756)
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 23-07-2013 16:41:36

คุณพี่สอนน้อง

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." หน้า 27 (230756)
เริ่มหัวข้อโดย: kyoya11 ที่ 23-07-2013 19:35:48

ฟางคิดเยอะมาก ต้องให้คุณครูช่วยสอนเป็นการใหญ่ :hao6:

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." หน้า 27 (230756)
เริ่มหัวข้อโดย: little_nok ที่ 23-07-2013 20:40:55

อ่านไปแล้วรู้สึกเหมือนตาลจะโกรธฟางที่พูดถึงคนอื่น ถ้าตาลไม่ได้อะไรกับคนอื่นก็น่าจะแคร์ความรู้สึกฟางหน่อย น้องมันถามถึงก็แสดงว่าฟางห่วงกังวลเรื่องนี้อยู่ ตาลก็น่าจะพูดดีๆ กับฟางหน่อย ดูเย็นชาจังน่ะ ฟางก็หงอไปหรือเปล่า รู้หรอกว่าเป็นลูกจ้างเขา แต่ไม่ใช่ทาสน่ะ ไม่ต้องนอบน้อมขนาดนั้นก็ได้ คนทำงานบ้านสมัยนี้ยังไม่ขนาดฟางเลย นี่เป็นถึงคน(แอบๆ) รักกันอยู่ด้วย  ถามว่าหนุ่มๆ เรื่องนี้คิดเยอะกันไหม ใช่เลย ซึ่งนั่นทำให้คนอ่านต้องคิดเยอะตามให้ทันด้วย

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." หน้า 27 (230756)
เริ่มหัวข้อโดย: love2y ที่ 24-07-2013 10:32:54

อุ๊บกรี๊ดดดดดดด จำวันผิด นึกว่าวันนี้วันพฤหัสฯ ก็ว่าอยู่ทำไมป่านนี้ยังไม่มา 5555+

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." หน้า 27 (230756)
เริ่มหัวข้อโดย: puppyluv ที่ 24-07-2013 13:06:31

พรุ่งนี้ๆๆๆ :z2:

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." หน้า 27 (230756)
เริ่มหัวข้อโดย: CarToonMiZa ที่ 24-07-2013 19:19:48

ฟางแรงได้ครึ่งของหมี่
ก็คงดี :laugh:

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." หน้า 27 (230756)
เริ่มหัวข้อโดย: @PurPle SuN@ ที่ 25-07-2013 04:00:26

รู้สึกว่าตอนนี้จะหวานเบาๆ ท่าทางต้องให้คนช่วยกระตุ้นบ่อยๆ ไม่งั้นไม่คืบหน้าไปไหนเหอะ

โรจน์กะต่อเค้าก็น่ารักกันดีเนอะ 55

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." หน้า 27 (230756)
เริ่มหัวข้อโดย: Gohan ที่ 25-07-2013 06:56:38

พี่ไม่ได้สอนให้แรด  :mew4:
ถึงเวลานี้ แรดบ้างก็ได้ กองเชียร์ลุ้นจนคอยาวแล้ว ฟางเอ๊ย
เดี๋ยวหมี่มันจะแซงหน้าไปซะก่อน ของเค้ายิ่งแรงๆ อยู่ด้วย
แต่หวานนิดๆ หน่อยๆ แบบนี้ก็ดีนะ พี่ตาลและคนอ่านจะได้อารมณ์ดีเรื่อยๆ
สงสัยต้องให้ฟางคิดมากเข้าไว้ จะได้มีคำสอนเด็ดๆ จากกองเชียร์อีก 55

ขอบคุณสองหนุ่มนะครับ

หัวข้อ: "Yes,I love him" ตอนที่ 22
เริ่มหัวข้อโดย: MyTeaMeJive ที่ 25-07-2013 08:28:11

ตอนที่ 22

   ตาลาไตยืนหัวเราะ เมื่อเห็นกลุ่มนักท่องเที่ยวลงมาจากรถปิคอัพคันเก่งของวันชาติด้วยอารมณ์ที่แตกต่างกัน
หมี่ ฝุ่นกับ ฝ้าย แข่งกันส่งเสียงเล่าความสนุกสนานให้ตาลาไตฟัง ส่วนฟางกำลังมีสีหน้าเกรงใจวันชาติที่ทำหน้าที่ขับรถ และลงจากรถมาด้วยอารมณ์หงุดหงิดเต็มพิกัด
“ต่อไปฉันจะไม่ไปไหนกับไอ้ลิงพวกนี้แล้ว แม่งพอไปถึงเขาดินมันก็ร้องโวยวายแข่งกันไม่หยุด เอะอะโวยวายจนลิงค่างตื่นตกใจกันทั้งเขาดิน พอขับรถพามันกลับมาสวนจตุจักร ไอ้สวนห่านี่มันมีที่จอดรถเสียที่ไหน คนแม่งก็อย่างเยอะ...”
วันชาติฟ้องตาลาไต แต่ลิง 3 ตัวที่วันชาติว่าก็ไม่ยอมแพ้ แข่งกันเล่าว่า การเดินเที่ยวทั้งที่คนเยอะๆสนุกขนาดไหน
“มีคนแต่งตัวประหลาด แบบในการ์ตูนด้วยนะน้าตาล”
“แล้วก็มีเด็กนักเรียนเล่นดนตรีด้วย”
“แล้วก็.......”
“คนอย่างเยอะ สนุกห่าอะไร” วันชาติร้องเสียงดังแข่งกับเด็ก ๆ
ตาลาไตยกมือ “โอเค ตกลงว่าไปเขาดินแล้ว ไปเดินสวนกัน แล้วไปไหนกันอีกถึงกลับมาบ่าย”
“ไปเดินสยาม”
“เดินที่ไหน นั่งรถผ่าน” หมี่เถียงทันที
“แค่นั้นก็พอแล้ว รถติดชิบหาย” วันชาติยังบ่นไม่หยุด
ขบวนเที่ยวยังไม่เข้าบ้าน รถมอเตอร์ไซค์รับจ้างของโรจน์ก็เข้ามาจอด
“เฮ้ย รู้เวลาจริง” ตาลาไตแซว
โรจน์รีบบอก ขณะที่ตรงเข้ามาดึงมือวันชาติ “เขาโทรไปบอกให้รีบกลับมา ไม่งั้นจะมีคดีฆาตกรรมเกิดขึ้นแถวนี้ ไปเข้าบ้านอาบน้ำจะได้ใจเย็น ๆ” แล้วก็ไม่ลืมที่จะหันไปบอกเด็ก ๆ “ไปอาบน้ำกันก่อน เดี๋ยวจะได้กลับบ้านกัน” ก่อนที่ก้าวขึ้นข้างบน ยังได้ยินเสียงโรจน์ต่อไป “เด็กๆดีใจที่ได้มากรุงเทพ ฯต่อก็มาอารมณ์เสียเพราะรถติด”
ฟางยิ้มกว้างให้ตาลาไต ขณะที่เดินผ่านไปห้องน้ำล้างหน้าล้างตา แล้วออกมาดูของในครัวที่ตาลาไตซื้อมา
“พี่ซื้อของมาเยอะเลย”
“มีข้าวมันไก่ ให้กินกันก่อนกลับ ส่วนพวกขนมกล่องเห็นว่าเมื่อวานฟางต้องออกไปซื้อให้น้องๆ พี่ก็เลยแวะมินิมาร์ทซื้อมา”
“อันที่จริงที่บ้านเราก็มีขาย”
“รู้ว่ามีขาย แต่เพิ่งรู้ว่าเจ้า 3 คนนี้ก็ชอบเหมือนกัน เพราะทุกทีเห็นที่บ้านมีอะไรมันก็กินได้ทั้งนั้น”
แขนใหญ่กอดพาดไหล่แล้วกลายเป็นรั้งเข้ามากอด ขณะที่เสียงฝีเท้าวิ่งลงมาจากชั้นบน
“น้าตาล” หมี่ร้องเรียก
“เออ อยู่ในครัว” ตาลาไตตอบขณะที่คลายแขนออก
หมี่วิ่งมายื่นโทรศัพท์ให้ ”มีโทรศัพท์มา”
ตาลาไตรับโทรศัพท์มามองแล้วเอาไปวางไว้ที่ชั้นวางหนังสือ หมี่มองตามแล้วถาม
“ไม่โทรกลับละน้า”
“ไม่เป็นไรหรอก”
“มีแต่เบอร์ ไม่มีชื่อ” หมี่พูดต่อ “ใครน่ะ”
ที่จริงจะโกหกว่าเป็นเบอร์คนโทรมาขายประกันก็ได้ แต่เพราะไม่ได้มีนิสัยแบบนั้น ตาลาไตหันไปมองคนที่ยืนอยู่ในครัว
“หลานของบุ๋มน่ะ”
หมี่กอดอก หรี่ตามองตาลาไตทันที เป็นท่าทางที่ฟางไม่เห็นมานาน “ชื่ออะไร”
“อย่าสนใจเลยน่า”
หมี่แค่กอดอกนิ่ง ๆ เมื่อโทรศัพท์ดังขึ้นอีกครั้ง หนุ่มวัยรุ่นตัวเล็กก็รีบเข้าไปแย่งแล้วกดรับโทรศัพท์ทันที
“สวัสดีครับ” ดวงตาดุ ๆหันมาจ้องมองตาลาไต ที่แม้จะไม่ค่อยพอใจที่หมี่เสียมารยาท แต่ก็อดที่จะขำไม่ได้
“ใช่ครับ นี่เป็นเบอร์ของน้าตาล แต่ตอนนี้น้าตาลไม่สะดวกรับโทรศัพท์ เขากำลัง.....” หมี่เหลียวมองไปรอบๆ “เขากำลังทำบะหมี่ให้หนูกินอยู่”
ฟางถึงกับหลุดหัวเราะอยู่ในครัว ตาลาไตก็พลอยขำตาม ทั้งเดินเข้าไปยืนอยู่ข้างๆ ฟางมองดูหมี่พูดต่อไป
“จะอยากรู้อะไรทำไมนักหนาเนี่ย ถามเยอะจัง เป็นพวกทำแบบสอบถามหรือไง น้าตาลก็คือน้าตาล เขาไม่ชอบใครที่ไหนหรอก เพราะเขาเป็นแฟนหนู” พูดแล้วหมี่ก็กดปิดสาย
โรจน์ทันได้ยินประโยคสุดท้ายของหมี่ถึงกับร้อง
แต่ฟางกับตาลาไตที่เห็นลีลาท่าทางของหมี่แบบเต็มๆกำลังหัวเราะ
“หมี่ ไปบอกกับเขาว่าเราเป็นแฟนได้ยังไง แล้วนี่รับโทรศัพท์ของน้าตาลด้วยใช่มั้ย”
“ทำไมจะบอกไม่ได้ รับไม่ได้ ก็หนูเป็นแฟนน้าตาลจริงๆนี่นา”
ตาลาไตได้แต่โบกมือกับโรจน์ว่าให้ตามใจหมี่
โรจน์ก็เลยได้แต่ส่ายหน้า “เนี่ย ต่อชอบบ่น ว่าทุกคนชอบตามใจหมี่ แต่ไม่คิดเลยว่าจะขนาดนี้”
“ไม่เป็นไรหรอก” ตาลาไตบอก
หมี่เดินเข้ามานั่งบนโต๊ะกินข้าว “เขาจะจีบน้าตาลละสิ ห้ามให้เขาจีบนะ น้าตาลเป็นแฟนหนู”
ตาลาไตจับศีรษะเล็กๆ “เขาจีบมันก็เรื่องของเขา สำคัญที่ใจเรา แล้วหมี่เองก็อย่าเที่ยวพูดไป อย่ามองคนที่หน้าตาอย่าตัดสินคนแค่ชั่วเวลาที่เราเดินสวนกัน ชีวิตหมี่ยังอีกยาวไกล ยังต้องพบเจอคนดีๆ อีกมากมาย”
“มีคนดีกว่าน้าตาลอีกเหรอ” หมี่ย้อนให้ตรงๆ
“มีสิ” ตาลาไตอธิบาย “ไม่ต้องมองหา ไม่ต้องพยายามยื้อแย่งให้ได้มา คนของหมี่ให้อย่างไรก็จะเป็นของหมี่”
ด้วยวัย และคนที่พบเจอมาหมี่เข้าใจสิ่งที่ตาลาไตพูด แต่ก็ยังมีความดื้อรั้นอยู่
“แล้วน้าตาลไม่ใช่คนของหนูหรือไง”
ตาลาไตส่ายหน้า หมี่ทำปากยื่นหันไปหาฟางทันที “น้าตาลมีแฟนแล้วใช่มั้ยฟาง”
“เอ่อ....” ฟางหน้าตาเลิกลั่ก หันไปมองตาลาไต
“เรานี่น้า” โรจน์ต้องเข้ามาแยกหมี่อีกครั้ง “ไปอาบน้ำได้แล้ว เดี๋ยวลงมากินอะไรกันก่อนกลับบ้าน”
“แหงเลย น้าตาลมีแฟนแล้ว แต่ต้องไม่ใช่คนที่โทรศัพท์มาแน่ ๆ” หมี่ลงจากโต๊ะ แต่พอจะก้าวเท้าขึ้นบันได ก็ไม่วายหันมาบอกกับตาลาไตอีกครั้ง “ไม่เอาแรดนะน้าตาล เพราะหนูไม่แรด ถ้าจะมีแฟนก็ต้องให้เขาเป็นคนดีกว่าหนู เวลาที่หนูอกหัก จะได้มีฟอร์มหน่อย ว่าหนูยังดีไม่พอ”
โรจน์ ถึงกับทำหน้าตาไม่อยากเชื่อหูตัวเอง แต่วันชาติที่ออกมาจากห้องร้องแซวทันที “เออ มึงน่ะไม่แรดเลยสักนิด ไอ้หมี่”
หมี่ไม่เถียงวันชาติ แต่รีบวิ่งขึ้นไปข้างบนบ้าน มีแต่โรจน์ที่ทำหน้าตาขอโทษ
“วุ่นวายมากเลยเนอะ”
“ไม่เป็นไรหรอก” ตาลาไตบอกผ่านๆเหมือนเคย พอเห็นน้องชายเดินลงมา ตาลาไตก็หันไปบอกเรื่องที่จะให้หมี่ มาสอบโรงเรียนในกรุงเทพ ฯ
วันชาติยังคงพูดเหมือนเดิม “มันจะได้เร้อ เสียเวลาเปล่า ๆ”
“เสียเวลาเพราะพูดแล้วไม่ทำอะไร มันแย่กว่าลงมือทำแล้วมันไม่สำเร็จ” ตาลาไตพูดนิ่งๆจนวันชาติต้องเงียบ ขณะที่โรจน์หัวเราะเบาๆ

เพียงครู่เดียว ฝุ่นกับฝ้ายก็ถือกระเป๋าใบเล็กลงมา
ตาลาไตถาม 2 พี่น้องเรื่องเรียนต่อ
“พ่อให้เรียนวิทยาลัยบ้านเรา จะได้อยู่ช่วยงานที่บ้านได้”
“อ้าว” ฟางเพิ่งได้พูดเป็นครั้งแรก
ฝุ่นก็เลยรีบบอก “พี่เรียนที่นี่ก็ดีแล้วไง กูน่ะเรียนไม่เก่งอยู่แล้ว อยากไปเรียนซ่อมรถให้เป็นเรื่องเป็นราว พ่อบอกว่า ซ่อมรถในสวนได้ เปิดร้านเล็กๆได้ด้วย”
ตาลาไตยิ้มกว้าง ขณะที่จับศีรษะเกรียนๆของฝุ่นโยกจนหัวคลอน “เรียนสายวิชาชีพก็ดี แต่ก็ต้องระวังเรื่องยา เรื่องของเถื่อนของปลอมให้มาก”
วันชาติพูดเปรย พอให้ได้ยินกันทุกคน “คนเกิดมาเพื่อเป็นตำรวจ ถึงจะกลายเป็นครู แต่ก็ยังเป็นครูแบบตำรวจอยู่ดี”
ตาลาไตได้แต่ส่ายหน้าให้น้องชาย แล้วชี้บอกฝุ่นกับฝ้ายว่าให้เอาขนมกลับไปบ้านด้วย
“มากินข้าวมันไก่กันก่อนกลับบ้าน”
ฟางจัดข้าวให้วันชาติกับโรจน์ก่อน แล้วอีก 2 จานให้น้อง ฝุ่นกับฝ้ายก็ทำท่าจะแยกไปกินข้างนอก ทำให้ตาลาไตต้องดุ
“นั่งกินด้วยกัน”
“ไม่ได้หรอก พ่อบอกห้ามกินร่วมโต๊ะกับเจ้านาย” ฝุ่นบอกเหมือนกับที่ฟางเคยบอกไว้ไม่มีผิดเพี้ยน
“นั่งที่นี่ อย่าให้ต้องดุ” ตาลาไตทำเสียงเข้ม “ต้องให้ดุตั้งแต่พี่จนถึงน้อง”
หมี่ลงมาสมทบอีกคน โดยที่ไม่ได้ถือกระเป๋าลงมาด้วย ฟางจัดข้าวให้เสร็จก็เดินขึ้นไปเก็บของให้แล้วเอาลงมาวางไว้ด้วยกันกับกระเป๋าของอีก 4 คน
ตาลาไตมองตาม รอจนกระทั่งทุกคนกินอิ่ม ก็เรียกหมี่แยกออกมาคุยกันข้างนอก
“ที่น้าไม่ดุเรื่องโทรศัพท์ เพราะมันไม่ใช่เรื่องสำคัญ แต่หมี่ก็ต้องแยกแยะได้ว่าถ้าเป็นโทรศัพท์เรื่องงาน หมี่จะต้องคืนโทรศัพท์ให้น้าถูกมั้ย”
“ครับ” หมี่รับคำทันที
“ส่วนเรื่องที่หมี่บอกว่าเป็นแฟนน้า น้าก็ไม่ถือเหมือนกัน ถ้ามันจะเป็นสิ่งเตือนใจให้หมี่ทำสิ่งที่ดี แต่หมี่ไม่ควรพูดคำแบบนี้นอกบ้าน เพราะคนที่เสียหายคือตัวหมี่เอง ไม่ใช่น้า”
หมี่รับคำเสียงอ่อยลงกว่าเดิม “ครับ”
“ฟาง ฝุ่น ฝ้าย เป็นพี่ เป็นเพื่อนของหมี่ ไม่ว่าพ่อของพวกเขาจะสอนกันมาอย่างไร แต่เขาคือพี่และเพื่อน คือคนที่จะอยู่กับหมี่ตลอดไป ทำตัวให้พวกเขาอยากอยู่กับเราเสมอ ไม่ใช่ร้ายกับเขาจนเขาต้องนับเวลาถอยหลังว่าเมื่อไหร่เราจะพ้นไปเสียที”
“หนูก็เล่นกับฝุ่นกับฝ้ายตลอดนะ” หมี่เถียงเบา ๆ
“อันนั้นรู้แล้ว แต่สั่งให้ฝุ่นมันเทียวรับเทียวส่ง เวลาที่หมี่ไปทำกิจกรรมแบบนั้นได้ไง มันก็มีงานในสวนที่ต้องทำ มีหนังสือให้อ่าน เราไปสนุกแต่มันกลายเป็นการเพิ่มงานคนอื่น หมี่ไม่อยากมาเรียนหนังสือที่กรุงเทพ ฯแล้วหรือไง”
“อยากเรียน แต่ครูบอกว่าหนูตัวเล็ก แล้วก็ตัวขาว ให้มาร้องเพลงหรือเป็นหางเครื่องในวงดนตรี จะได้มีคนมาดูเยอะๆ”
“แล้วนั่นจะทำให้สอบเข้ามหาวิทยาลัยได้หรือเปล่า”
หมี่เหลือบตามองตาลาไตแล้วส่ายหน้า
“ตั้งใจเรียน จบม.3 จะให้มาลองสอบเข้าม.4 ที่นี่อีกครั้ง เพราะทะเบียนบ้านหมี่อยู่ที่นี่ตั้งแต่ตอนสอบเข้าม.1 แล้ว”
“ครับ”
“คิดอะไรให้มันยาวๆ มองภาพตัวเองในอนาคต ไม่ใช่คิดแต่ความสุขตอนนี้ เพราะถ้าคิดอย่างนั้น เราอาจได้หัวเราะแค่นาทีเดียวแล้วต้องเป็นทุกข์ตลอดชีวิตที่เหลืออยู่ก็ได้”
หมี่มองตาลาไตนิ่งๆ “หนูจะไม่เป็นเหมือนพ่อ”
ตาลาไตยิ้มกว้าง “นั่นแหละคือสิ่งที่อยากได้ยิน”
“หนูจะไม่ทำให้น้าตาลต้องผิดหวัง เพียงแต่เวลาที่มีคนชมว่าน่ารักแล้วมัน...”
“มันเป็นเรื่องธรรมดาที่เราจะมีสุขเมื่อมีคนชมชอบเรา แต่เราต้องเตือนตัวเอง ว่าเป้าหมายของเราคืออะไร” ตาลาไตยังคงสอนทั้งรอยยิ้ม “ทุกคนอยากเห็นหมี่มีความสุข อยากให้หมี่เติบโตเป็นคนดี แต่สุดท้ายแล้วการที่หมี่จะมีความสุข จะเป็นคนดีหรือไม่ มันขึ้นอยู่กับตัวหมี่เอง”
“ครับ”
“เบื่อที่น้าสอนหรือเปล่า”
หมี่ส่ายหน้า “ไม่หรอก น้าไม่ได้พูดอย่างนี้ทุกวันนี่ ไม่เหมือนย่า”
ตาลาไตกอดไหล่หมี่พาเดินกลับมาที่รถ
ทุกคนกำลังรออยู่ และทำเหมือนไม่ได้ยินสิ่งที่ตาลาไตพูด
“ถ้าตั้งใจ หมี่ก็ได้มาอยู่กับน้าเร็วขึ้น แต่ถ้ามัวแต่เล่นมากกว่าเรียน มันก็ช้าออกไปเรื่อยๆแล้วยิ่งถ้าสอบเข้ามหาวิทยาลัยที่นี่ไมได้ ต้องไปเรียนที่อื่น...”
“ไม่ หนูจะต้องสอบให้ได้ หนูจะมาอยู่กรุงเทพ ฯมาดูแลน้า” หมี่ตอบอย่างมั่นใจ
เมื่อทุกคนเตรียมพร้อมออกเดินทาง วันชาติหันมากระซิบถามพี่ชาย
“ใครเป็นพ่อหมี่”
ตาลาไตส่ายหน้าไม่ตอบคำถามนี้ ทำให้น้องชายบ่น “เป็นคำถามที่ไม่เคยตอบ”

ส่งทั้ง 5 คนกลับไปแล้ว ฟางก็ขึ้นไปห้องวันชาติ เพื่อทำความสะอาดและเก็บผ้าลงมาซัก ส่วนตาลาไตนั่งอ่านหนังสือเหมือนเคย จนถึงเวลาอาหารเย็นถึงได้ลุกมากินข้าวพร้อมกัน
.......เงียบจริง ๆด้วย......จะชวนคุยก็ไม่รู้จะคุยเรื่องอะไรดี ละคร หนังสือ หรือจะเรื่องเล่นกีฬา ดีหนอ...
“จะถามอะไร”
“เปล่า” ฟางตอบทันที จนตาลาไตขำ
“ยังบอกว่าเปล่า เห็นทำท่าเหมือนจะถาม หรือคุยอะไรสักอย่างแต่ไม่พูดสักที”
“ก็อยากคุย” ฟางยอมรับ “แต่พอจะพูดก็ไม่รู้ว่าพี่จะโกรธมั้ย”
“ลองพูดมาสิ”
“ฟางอยากไปทะเล”
ตาลาไตเลิกคิ้วสูง “อยากไปทะเลแล้วทำไมพี่ต้องโกรธ ไปกับเพื่อนที่คณะหรือ”
“เอ่อ...” ฟางอึกอัก “ไม่ได้ไปกับเพื่อน แต่...อยากให้พี่พาไป”
ตาลาไตยิ้มขำ “แล้วอยากให้พี่ทำอะไรอีก”
“ฟางไมได้สั่งให้พี่ทำนะ” คนที่ไม่เคยออกคำสั่งกับพี่รู้สึกไม่ค่อยดีที่จะต้องพูดเหมือนบังคับแบบนี้
“รู้ พี่กำลังสั่งให้ฟางบอก ว่าฟางอยากให้พี่ทำอะไร”
“ก็แค่นั้นแหละ”
“ไม่แค่นั้นแหละ มีอะไรอีก” ตาลาไตแกล้งทำฟอร์มดุ จนฟางได้แต่ก้มหน้ามองจานข้าวตัวเอง
“ก็...อยากไปดูหนังกับพี่...” คำว่าพี่ของฟางมันจมหายลงไปในคอ จนตาลาไตต้องยอมรับ
“วันเสาร์หน้าคงไปได้”
“พี่ไม่มีงานหรือครับ”
ตาลาไตหันไปมองปฏิทิน ขณะที่ตอบคำถาม “ตอนนี้ยังไม่มีนะ แต่ถ้ามีก็ไปดูหนังตอนเย็นคงได้” พอหันมาเห็นคนที่ยังคงดูเกรงใจ ก็ต้องยอมรับกับตัวเอง
...การที่รู้จักกันมานานหลายปี ไม่ได้ช่วยให้พูดคุยกันได้อย่างสนิทใจ ในทางตรงข้าม ยิ่งนับวันยิ่งเหมือนมีช่องว่างมากขึ้นกว่าเดิม...
ดึกแล้วฟางแยกเข้าห้องนอน ขณะที่ตาลาไตยังอ่านหนังสือจนดึกถึงได้ปิดไฟ พอจะเดินผ่านห้องนอนเล็กยังเห็นไฟเปิดอยู่ ถึงได้เคาะประตูห้อง
“ครับ” ฟางเปิดประตูห้องนอนทันที
“จะเที่ยงคืนแล้ว ทำไมยังไม่นอน”
“กำลังจะนอนแล้วครับ” ฟางตอบพร้อมรอยยิ้ม
ตาลาไตจับศีรษะเล็ก ๆ “อย่านอนดึก” แต่พอจะปล่อยมือ ก็ฉุกใจคิด
....คนที่สร้างช่องว่าง ไม่ใช่ฟาง แต่เป็นพี่ ที่เดินผ่านห้องนี้ทุกคืนที่ฟางมาอยู่ และไม่เคยชวนไปดูหนัง หรือไปเที่ยวที่ไหนด้วยกัน....
....เมื่อคืนก่อน....
ทั้งที่มีคนเต็มบ้านกลับกอดจูบ แต่ตอนนี้ ที่มีกันอยู่ 2 คนในบ้าน กลับกำลังจะเดินผ่านไปอีกครั้ง....
“เก็บหนังสือหรือยัง”
ฟางพยักหน้า ตาลาไตเอื้อมมือเข้ามาปิดไฟในห้อง แล้วดึงมือฟางให้ตามขึ้นมาที่ห้องนอนใหญ่ชั้น 3
“นอนก่อนก็ได้” ตาลาไตสั่งง่ายๆแล้วตัวเองก็เดินเข้าห้องน้ำ
ความไม่มั่นใจอย่างไม่มีเหตุผลเกิดขึ้นอย่างฉับพลันจนต้องยืนมองหน้าตัวเองในกระจก
ทุกครั้งที่กอดฟางจะเกิดจากการที่บางสิ่งบางอย่างเข้ามากระทบจิตใจจนหวั่นไหว และการกอดฟางก็กลายเป็นการชาร์ตความมั่นใจที่ได้ผลมาตลอด
แต่คราวนี้ มันไม่ได้เหตุผลอะไรในใจเพียงแต่คิดว่าถึงเวลาที่ควรจะทำให้ฟางมั่นใจกว่าเดิม
....กลับรู้สึกแปลก ๆ...เหมือนกับไม่เคยกอด ไม่เคยจูบฟางมาก่อน
..กอดเพราะควรต้องกอดงั้นหรือ...คิดมากไปหรือเปล่า ตั้งกติกาไว้มากไปหรือเปล่า...
ออกมาจากห้องน้ำ เห็นฟางยังยืนอยู่กลางห้อง สีหน้าดูขัดเขิน ที่พี่พาเข้าห้องออกคำสั่งแล้วก็แยกไปเข้าห้องน้ำ 
ตาลาไตเพียงยกยิ้มมุมปาก เมื่อเดินไปปิดไฟแล้วดึงมือให้นอนลงข้าง ๆ
และเพียงแค่นอนกอดไว้จนรุ่งเช้า

*-*-*จบตอนที่ 22*-*-*

ใจเย็นๆ นะครับ ใจเย็นๆ ก็คู่นี้มันหวานเย็นนี่ครับ

วันศุกร์มีตอนพิเศษ
วันอาทิตย์เป็นตอนต่อไป

ขอบคุณจากใจที่ติดตามมาโดยตลอด
ไจฟ์กับที

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." หน้า 28 (250756)
เริ่มหัวข้อโดย: --รมยกร-- ที่ 25-07-2013 08:57:40

หมี่อาจจะแรง แต่..ทำไมเราชอบวะ 555 ที่หมี่นิสัยแบบนี้ ส่วนหนึ่งมาจากตาลเองนั่นแหละ แม้กระทั่งดุยังไม่เคยเล้ย
ส่วนเรื่องฟางตาลาไล เอ้ย ภาคสองแล้วนะพ่อคุณ หวานเย็นเกิ๊น สงสารน้องทุกเรื่องต้องให้ฟางเอ่ยปากเองก่อนตลอด

มารอตอนพิเศษอย่างใจจดจ่อ  :katai2-1:

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." หน้า 28 (250756)
เริ่มหัวข้อโดย: Gokusan ที่ 25-07-2013 08:58:44

ยังอ่านไม่หมด มีเวลาแค่คร่าวๆ และอ่านทอล์ค
กลายเป็นว่ามาตรงวัน ไม่ใช่วันเว้นวันเหมือนเคย
เพราะวันศุกร์เป็นตอนพิเศษ ซึ่ง...ชอบมากกกก ^^
ก็คู่นี้หวานเย็นจนกลายเป็น...ของหวานพิเศษ นี่นะ ฮ่าๆ

เดี๋ยวมา...เวลารีบเร่งไม่มีสมาธิ...สงบถึงอ่านได้ ^^V

เอ่อ...หมี่เอ๊ย ไม่แรดเลยลูก ^^"
ยังดีที่บอกว่าให้เลือกคนที่ดีกว่า...เป็นตรรกะฟอร์มอกหักที่ดีนะ

เวลาคนเยอะจะเหมือนโดนยาสั่งให้เพิ่มความมั่นใจให้น้องน่ะสิ
ถึงได้อยากอยู่ใกล้ เอื้อมมือถึงอยู่ตลอดเวลา
แต่พอไม่มีคนมันก็ดูไม่มีเหตุผลที่จะทำ
แล้วการกอดต้องมีเหตุผลแค่ไหนกันล่ะหว่า?? คุณพี่ตาล - -"

หมี่ดูยอมรับได้ที่ตาลจะมีแฟน แต่มันจะได้จริงแค่ไหนหนอ
เก็บหมี่ไว้รับมือกับโทรศัพท์ขายประกันนั่นท่าจะดี ฮี่ๆ ^^V

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." หน้า 28 (250756)
เริ่มหัวข้อโดย: aehJTS ที่ 25-07-2013 09:40:39

ตาลอบรมหมีบ้างแบบนี้ก็ดีนะ

แต่เชื่อละหวานเย็นจริง ๆ  :laugh:

 :pig4: คะ

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." หน้า 28 (250756)
เริ่มหัวข้อโดย: love2y ที่ 25-07-2013 09:54:12

กรี๊ดดดดดดดดดด ชอบผู้ชายแบบตาลอ่ะ โฮกกกกกกกกกกกกก มีขายที่ไหนเราจะไปซื้อมาครอบครอง ฮ่าๆๆๆๆ

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." หน้า 28 (250756)
เริ่มหัวข้อโดย: fangkao ที่ 25-07-2013 09:59:06

ค่อยๆเผยความรู้สึกแบบนี้ก็ดีไปอีกแบบนะ มันจะเป็นความรู้สึกที่มากกว่าคนรักกันแน่นอน  :mew3: :mew3:

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." หน้า 28 (250756)
เริ่มหัวข้อโดย: natalee22 ที่ 25-07-2013 10:20:33

จริงๆเล้ยยยยยยยย คู่นี้หวานเย็นสุดยอดดดดดดดดดดด

รอตอนพิเศษพรุ่งนี้ดีกว่า อิอิ

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." หน้า 28 (250756)
เริ่มหัวข้อโดย: cinquain ที่ 25-07-2013 10:24:42

ชอบที่ตาลสอนหมี่ในตอนนี้ หมี่จะได้เพลาๆการกระทำลงบ้าง
จะได้ทำแต่สิ่งที่เหมาะสมและเห็นใจเกรงใจคนอื่นเพิ่มขึ้น

ส่วนเรื่องของตาลกับฟาง เริ่มชินกับความหวานเย็นแล้วค่ะ ^^
เพราะฉะนั้นหวานมาเมื่อไหรก็เมื่อนั้น  :n1:

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." หน้า 28 (250756)
เริ่มหัวข้อโดย: maemix ที่ 25-07-2013 10:32:27

พี่ตาลสอนหมี่ให้คิด
หมี่มันก็คิดได้แต่มีบ้างที่มันหลงระเริงไป
พี่ตาลจะทำไรก็รีบทำพ่อสุภาพบุรษหวานเย็น

ขอบคุณไจฟ์กับที

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." หน้า 28 (250756)
เริ่มหัวข้อโดย: malula ที่ 25-07-2013 11:26:43

ชอบอิน้องหมี่ตอนนี้ซะจริง เด็กวัยนี้มันแรง...
ครูโรจน์เหมาะกับวันชาติที่สุดแล้ว มีคำพูดดี ๆ คอยกล่อม ว่าแต่..เดลหายไปเลย
ส่วนคู่ตาลกับฟาง ก็..เมื่อไหร่ก็เมื่อนั้น

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." หน้า 28 (250756)
เริ่มหัวข้อโดย: nongrak ที่ 25-07-2013 11:45:16

นับว่าหมี่ยังเป็นเด็กดีที่เชื่อฟังตาล

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." หน้า 28 (250756)
เริ่มหัวข้อโดย: MiSS-U ที่ 25-07-2013 12:03:04

เข้าใจเลยว่าคู่นี้เฉื่อยชาจริงๆ

เหมือนจะก้าวไปข้างหน้าได้ แต่กลับหยุดอยู่กับที่ซะงั้น

ดีหน่อยที่ไม่ถอยหลัง 555

รอตอนพิเศษหวานๆ

บวกเป็ด

 :pig4:

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." หน้า 28 (250756)
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 25-07-2013 12:03:23

วัยนี้มันแรง ยังดีที่ตาลสอนหมี่ยังรู้ฟัง

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." หน้า 28 (250756)
เริ่มหัวข้อโดย: TIKA_n ที่ 25-07-2013 12:35:07

แหม ตอนนี้รู้สึกหมี่มันน่ารักแฮะ ร้ายแบบเด็ก ๆ อย่างนี้สิถึงจะดี โดยเฉพาะตอนรับโทรศัพท์นี่ สะใจจริง
พออ่านอย่างนี้แล้ว ก็ใช่ว่าหมี่จะยึดติดอยากเป็นเมียพี่ตาลจนเกินเด็กนะ
เหมือนเด็กที่ปลื้มคน ๆ นึง ก็เท่านั้น อย่างนี้ค่อยน่ารักหน่อย ขำประโยคนี้ของหมี่จริง
“ไม่เอาแรดนะน้าตาล เพราะหนูไม่แรด ถ้าจะมีแฟนก็ต้องให้เขาเป็นคนดีกว่าหนู เวลาที่หนูอกหัก
จะได้มีฟอร์มหน่อย ว่าหนูยังดีไม่พอ” งั้นถ้ารู้ว่าฟางเป็นแฟนพี่ตาล หมี่ก็น่าจะยอมรับได้ง่ายรึเปล่า
ชอบพี่ตาลสอนหมี่มาก ๆ เพราะคนที่หมี่จะฟังที่สุดก็แค่พี่ตาลนี่แหละ
พูดได้ดี ตรงประเด็น และให้หมี่คิดตามได้ โดยเฉพาะเรื่องของฟาง ฝุ่น ฝ้าย
หวังว่าคำสอนพี่ตาล จะช่ายให้หมี่คิดอะไร ๆ ได้มากขึ้น นะ และเป็นเด็กดีนะเพราะเราก็ไม่อยากเกลียดหมี่เลย
พี่วันชาติกับครูโรจน์ เหมาะสมกันมาก ๆ หวังว่าจะไม่มีการเปลี่ยนแปลงสำหรับคู่นี้อีกหรอกนะ
เห็นฟางช่วงนี้ที่ยังเกรงใจพี่ตาล แล้วนึกไปถึงตอนพิเศษที่ขี้งอน เอาแต่ใจกับพี่ตาล ช่างต่างกันจริง ๆ
แต่ก็ใกล้แล้วล่ะเนอะ พี่ตาลกำลังสร้างความมั่นใจให้ฟางมากขึ้น ๆ ใกล้ได้เจอฟางในลุคส์ตอนพิเศษแล้วสิน้า
รอตอนพิเศษพรุ่งนี้ค่ะ ชอบจัง ขอบคุณไจฟ์กับที ค่ะ  :L2: :3123:

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." หน้า 28 (250756)
เริ่มหัวข้อโดย: Aoya ที่ 25-07-2013 12:38:40

หมี่โตแล้วสินะ แล้วเดลล่ะเลิกวุ่นวายกับฟางแล้วเหรอ

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." หน้า 28 (250756)
เริ่มหัวข้อโดย: ka[ze]na ที่ 25-07-2013 12:43:37

หมีแรงมาก แต่ยังดีที่คุยรู้เรื่อง เหอะๆๆ หวานเ็ย็นซ๊า~~~  เฮ้อ....

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." หน้า 28 (250756)
เริ่มหัวข้อโดย: =นีรนาคา= ที่ 25-07-2013 12:48:14

หมี่แรงอ่ะได้ แต่อย่าร้ายนะ หึหึ

หวานเย็นได้ตลอดจริงๆ

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." หน้า 28 (250756)
เริ่มหัวข้อโดย: Yukisae ที่ 25-07-2013 12:55:36

น้องอ้อนแล้ว ฮิ้วววววว จุดพลุ 555555
หมี่ชอบให้คนชมว่าน่ารักเหรอเนี่ย แต่เรื่องแสบต้องยกนิ้วให้เลย
เค้าค่อยๆหวานทีละนิดๆใช่ไม๊ T_T
++จ้า

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." หน้า 28 (250756)
เริ่มหัวข้อโดย: nokkaling ที่ 25-07-2013 16:31:00

 :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." หน้า 28 (250756)
เริ่มหัวข้อโดย: sukie_moo ที่ 25-07-2013 16:50:19

เพราะตามใจหมี่เกินไป  หมี่เลยนิสัยแบบนี้ แต่ก็สอนได้อยู่นะ แต่ดูเหมือนหมี่มันจะฟังแต่น้าตาลคนเดียว

ฟางเริ่มเลยลูก รอน้าตาลเริ่มแก่ตายพอดี

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." หน้า 28 (250756)
เริ่มหัวข้อโดย: lizzii ที่ 25-07-2013 17:05:58

หมี่น่ารักอ้ะ
ขอให้ได้เจอกับคนดีๆ
ส่วนฟางกะตาลนี้อะไรกันก็ไม่รู้ เราเข้าไม่ถึงอารมณ์ของตัวละคร ฮ่าาาา

ปล.ใส่เลขตอนหลังชื่อตอนหน่อยดีมั้ยอ้ะ

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." หน้า 28 (250756)
เริ่มหัวข้อโดย: CarToonMiZa ที่ 25-07-2013 19:24:56

อิหนูหมี่ตรงได้อีก
ถึงแรงแต่ได้ใจไปเต็มๆ :mew1:

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." หน้า 28 (250756)
เริ่มหัวข้อโดย: indy❣zaka ที่ 25-07-2013 19:30:15

หมี่  หนูอ่ะไม่แรดเล๊ยยย  เรียบร้อยฝุดๆเกินจะหาใครเทียบ   :laugh:

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." หน้า 28 (250756)
เริ่มหัวข้อโดย: PAAPAENG~ ที่ 25-07-2013 21:03:50

ตอนนี้ชอบหมี่ แต่ก็แอบกลัวใจหมี่
คือตอนหมี่บอกถ้าน้าตาลจะมีแฟน
แฟนน้าตาลต้องไม่แรด ต้องดีกว่าหมี่...หมี่ถึวจะยอม
เลยคิดไปถึงฟางว่าหมี่คงจะยอม
แต่พอมองมุมที่ว่าฟางคนใกล้ตัว
หมี่จะคิดว่าฟางหลอกหมี่มาตลอดมั้ย
ทั้งๆที่ฟางก็รู้ว่าหมี่ชอบประกาศว่าน้าตาลเป็นแฟน
โอ้ยทำไมคิดเยอะเนี่ย ยังกะคนเขียนเอง! ๕๕๕

อ่านตอนนี้ไปด้วยแล้วบังเอิญฟังเพลงลมเปลี่ยนทิศของบิ๊กแอส
ร้องไห้เลยค่ะ...ตอนที่น้าตาลคิดไปว่า 'ทำไมต้องกอดฟางเพราะมีเรื่องนั่นนี่มาให้กอด'
อินเกินเนอะ วันนี้เมนท์เยอะด้วย ฮือออออออ

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." หน้า 28 (250756)
เริ่มหัวข้อโดย: little_nok ที่ 25-07-2013 22:01:28

โหตาลาไต ทำไมเธอมึนซึนแบบนี้
ตอนนี้ตาลพูดดีสอนหมี่ดีมากๆ เลย คนอ่านแล้วก็ได้คิดหลายอย่างเอาไปปรับใช้ในชีวิตได้
แล้วก็เหมือตาลจะเห็นแก่ตัวหน่อยนะ ที่เห็นฟางเป็นแค่ตัวช่วยให้ตัวเองมั่นใจในยามอ่อนแอ และก็ใช่ที่ตัวเองทำให้เกิดช่องว่าง
ตกลงเป็นแฟนกันหรือเปล่าเนี่ยะ หรือว่าตกลงกันว่าดูกันไปเรื่อยๆ พี่ก็จำไม่ค่อยได้ ถ้ามีเวลาจะต้องย้อนกลับไปอ่านใหม่
ชีวิตฟางตอนนี้ เหมือนเป็นคนรับจ้างทำงานบ้านเลยเนอะ แลกกับค่าเล่าเรียน  เย็นลงมาทำความสะอาด ทำอาหารไว้ให้ แล้วก็กลับหอ
วันไหนเขามีเรื่องไม่สบายใจ ก็ต้องมานอนเป็นเพื่อน แค่เป็นเพื่อนน่ะ เพราะพ่อตาลเขายังไม่ตกผลึกทางความคิด เหมือนรออะไร

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." หน้า 28 (250756)
เริ่มหัวข้อโดย: skynotebook ที่ 25-07-2013 22:49:51

ฮาหมี่มากมายอะ ชัดเจนมาก แต่ก็ไม่ดื้อกับน้าตาล
ว่าแต่ฟางจะไม่เรียกร้องอะไรมากกว่าหรอ
อ้อนพี่ตาลเยอะๆเลยนะ อยากเห็นความหวานแหวว

หัวข้อ: "Yes,I love him" <3 "I love him too." <Jigsaw> หน้า 29 (260756)
เริ่มหัวข้อโดย: MyTeaMeJive ที่ 26-07-2013 07:16:51

ตอนพิเศษ Jigsaw.

วันเสาร์ ตื่นนอนอาบน้ำลงมากินข้าว ตาลาไตก็เห็นฟางก้มหน้าก้มตาอยู่กับจิ๊กซอว์ ไอ้ตัวต่อหลายพันชิ้นที่ครอบครองพื้นที่มุมหนึ่งของหน้าครัว
เออนะ ขนาดจะเล่น ฟางก็ยังคงเป็นฟางที่แอบหลบอยู่มุมหนึ่งของบ้านเพื่อที่จะเล่นของเล่นอยู่ดี
ส่วนคิ้วคมนั่นก็ขมวดแน่นอยู่ตลอดเวลา
...เกมนี่มันเครียดขนาดนั้นเชียวหรือ...
“ฟาง วันนี้ไปไหนหรือเปล่า”
“ไม่ครับ วันนี้ฟางอยู่บ้าน”
“งั้นมากินข้าว วันนี้พี่ไปมหาวิทยาลัย”
“พี่กินก่อนเลย เดี๋ยวฟางไปกิน” ฟางบอกโดยที่ไม่หันมามองพี่สักนิด
“ไปเอามาจากไหนน่ะ”
“ห๊ะ” ฟางเงยหน้ามองคนถาม
ตาลาไตชี้ไปที่กองตัวต่อที่มุมห้อง “นั่นน่ะ ไปเอามาจากไหน”
“ซื้อมา” ตอบแล้วฟางก็หันไปหยิบชิ้นส่วนเล็กๆ ขึ้นมาวางทาบลงไป แล้วก็เอาไปรวมไว้ที่กองด้านข้าง
ดูท่าทางแล้วนี่จะเป็นงานหนัก เพราะชิ้นส่วนที่ต่อเป็นรูปร่างยังไม่ถึง 10 ชิ้น
“เล่นมาตั้งแต่กี่โมงเนี่ย” พี่ถามไปเรื่อย ขณะกินอาหารเช้า
“ก็ทำข้าวให้พี่เสร็จก็เทกล่องเล่น สัก....” หนุ่มตัวผอมเงยหน้ามองนาฬิกาที่ผนัง “สัก 7 โมงได้มั๊ง”
“อ๋อ...” งั้นก็ประมาณครึ่งชั่วโมง

แต่จนพี่กินข้าวเช้าเสร็จ ฟางก็แค่ยืดตัวขึ้นมาทุบไหล่แล้วก็ก้มหน้าจมอยู่กับตัวต่อ ยังไม่ลุกขึ้นมากินข้าว
“ฟาง พี่ไปมหาวิทยาลัยแล้วนะ”
“ครับ”
ฟางขานรับแต่สายตายังมองภาพที่กล่องสลับกับตัวต่อในมือ
ส่วนตาลาไตหันไปมองอาหารเช้าบนโต๊ะอีกที
“ฟาง มากินข้าว พี่จะไปมหาวิทยาลัยแล้ว”
“ครับ”
“ครับก็ลุก” น้ำเสียงพี่เข้มขึ้นกว่าเดิม ซึ่งถ้าเป็นเวลาปกติฟางจะต้องรีบลุกมากินข้าว หรือไม่ก็ไปเตรียมเปิดประตูให้
แต่วันนี้ ขนาดจะหันมามองยังไม่หันมาเลย
“ฟาง ต้องให้ดุกันมั้ยเนี่ย”
“เดี๋ยวฟางก็ลุกไปกินเองน่ะแหละ”
“กี่เดี๋ยวแล้วเนี่ย ลุกเดี๋ยวนี้!”  ตาลาไตก้าวเข้ามาดึงแขนผอมๆ ให้ลุกขึ้น
“พี่อะ” ฟางร้อง แต่พอเริ่มบ่น ตาลาไตก็บ่นไม่หยุด
“กี่ขวบกันแล้ววะเนี่ย”
“อะๆๆ งั้นฟางไปเปิดประตูบ้านให้พี่ แล้วกลับมากินข้าวก็ได้” ฟางแกะมือแข็งๆ แล้วรีบคว้ากุญแจบ้านไปเปิดประตู แต่ตาลาไตยังบ่นอยู่
“ตื่นแต่เช้ามาก็เล่นจนไม่รู้เวล่ำเวลา ข้าวไม่กิน หนังสือไม่อ่าน แล้วพอพี่ไปทำงานก็ไม่กินข้าว เล่นแต่เกมนี่แหละ”

คุณน้าข้างบ้านกำลังรดน้ำต้นไม้ได้ยินเสียงตาลาไตบ่นเรื่องฟางเล่นเกม ก็ยื่นหน้ามาแสดงความเห็น
“เด็กๆ ก็งี้แหละติดเกม”
“ตื่นมาแต่เช้าเพื่อเล่นเกม” คนตัวโตหันไปฟ้อง
“เอาน่า” คุณน้าโบกมือ “ถือเสียว่า ยังอยู่ในบ้าน ถ้าออกไปข้างนอกสิเหนื่อยใจ ฟางเดี๋ยวถ้าจะไปตลาดน้าฝากซื้อของด้วยนะ”
“ครับ” ฟางยิ้มแป้น ตาลาไตก็เลยชี้บอก
“งั้นปิดประตูให้พี่แล้วก็ออกไปซื้อของเลยนะ เพราะถ้าลองกลับไปเล่นเกมละก็ไม่ได้ซื้อของแน่ๆ”

ทุกสิ่งทุกอย่างเป็นไปตามที่อดีตนายตำรวจคาดไว้ เพราะเมื่อกลับมาในตอนบ่าย อาหารเช้ายังวางอยู่บนโต๊ะ เสื้อผ้าเมื่อวานก็ยังอยู่ในตะกร้าข้างเครื่องซักผ้า
และฟางก็ยังนั่งอยู่ที่เดิม มีเพียงแก้วน้ำอัดลมวางอยู่ข้างตัว

“ฟาง”
“ครับ”
ฟางสะดุ้งหันไปมองนาฬิกาแล้วเหลียวมองไปรอบตัว วินาทีถัดมาคือพุ่งไปที่โต๊ะอาหาร เก็บอาหารเททิ้งแล้วรีบล้างจาน
“ทำงานอยู่”
“ใช่ ทำงานอยู่” พี่กอดอกทำหน้านิ่งมองคนที่รีบทำงานทุกอย่างภายใน 2 นาทีรวมถึงผ้าที่ลงไปอยู่ในเครื่องซักเรียบร้อย
งานเฉพาะหน้าเสร็จแล้วก็จริง แต่ฟางก็รู้ตัวว่าวันนี้ไม่ได้ทำอะไรเลยนอกไปจากเล่นตัวต่อทั้งวัน
หนุ่มตัวผอมยิ้มแหยเมื่อเดินมายืนประสานมือยิ้มแห้งๆ อยู่ข้างหน้าพี่
“พอพี่ออกไปทำงานแล้วฟางออกไปซื้อของหรือเปล่า”
ฟางรีบพยักหน้าเร็วๆ แล้วจ๋อยเหมือนเดิมเมื่อพี่ถามคำถามต่อไป
“กินข้าวหรือเปล่า”
ฟางส่ายหน้า
“ขึ้นไปเก็บห้องข้างบนหรือเปล่า”
ฟางส่ายหน้า
“อ่านหนังสือ ทำรายงานของตัวเองมั้ย”
ส่ายหน้าอีกที
“แบบนี้เรียกว่าติดเล่นหรือเปล่า”
ฟางก้มหน้า “ขอโทษครับ”
“ขอโทษใคร”
“ขอโทษพี่”
“พี่เกี่ยวอะไร”
“อ้าวก็...”

ปกติก็เชื่องช้าอยู่แล้ว พอโดนพี่ซักถี่ยิบชักเริ่มงงตัวเอง เมื่อกี้ตอบพี่ไปว่าอะไรนะ

“ฟางมัวแต่เล่น ไม่กินข้าว ไม่ทำการบ้าน ไม่ทำรายงานของตัวเอง ใครหิว ใครทำสอบไม่ได้ ใครไม่มีงานส่งอาจารย์ พี่หรือเปล่า”
ฟางลูบท้ายทอย “มันเพลิน”
“ขนาดจิ๊กซอว์ยังขนาดนี้ นี่ถ้าเล่นเกมคอมพิวเตอร์ พี่ไม่ต้องเอาคอมพ์ออกไปทิ้งเลยหรือไง”
“พี่อะ ก็มันยาก”
พี่ส่ายหน้า “ไม่หรอก”
“ยากจริงๆ นะเนี่ยยังได้ไม่เท่าไหร่เลย” ฟางชี้ไปที่ตัวต่อที่มุมห้อง ที่แทบไม่มีอะไรเพิ่มเติมจากเมื่อเช้า

....เออ มันก็เล่นอึดเหมือนกันนะ เป็นคนอื่น ถ้าต่อไม่ได้คงเลิกเล่นไปแล้ว...
ว่าที่จริงฟางก็ไม่เคยติดอะไรสักอย่าง ไม่ว่าจะเป็นเพื่อน ละคร หรือหนังสือ โลกของฟางมีแค่บ้านนี้กับ....พี่...เท่านั้น

“พี่จะขึ้นไปอาบน้ำ เมื่อลงมา ต้องมีอาหารเที่ยงของฟางกับพี่ และฟางต้องกินพร้อมพี่”
ฟางเหลือบตามองกองตัวต่อที่มุมห้อง
“อย่าแม้แต่คิด ถ้าพี่ลงมาแล้วไม่เห็นอาหารวางบนโต๊ะ ฟางจะไม่ได้เจอมันอีก”
“ทำแป๊บเดียวก็เสร็จ” ฟางต่อรอง ทั้งรอยยิ้มแปลกๆ ที่แสดงให้เห็นว่า พอพี่คล้อยหลังขึ้นไปฟางจะต้องเล่นตัวต่อแน่ๆ
“ลองดูมั้ย” พี่วางมาดดุอย่างต่อเนื่อง “ถ้าลงมาเห็นว่า ฟางอยู่ที่มุมนั้น พี่จะทำยังไง”
“ก็ได้ๆ” ฟางรีบหันไปเปิดตู้เย็นหยิบ กุนเชียงกับแตงกวาออกมา “ข้าวผัดกุนเชียงนะ แกงจืดเมื่อเช้ายังอยู่”
“มันอยู่เพราะใครไม่กินข้าวล่ะ”
“น่า พี่ไปอาบน้ำเถอะ แล้วลงมากินข้าว” ฟางรีบดันหลังพี่ขึ้นไปข้างบน

10 นาทีไม่ขาดไม่เกิน ฟางทำอาหารมื้อบ่ายเสร็จแล้วรีบเข้าห้องน้ำชั้นล่างอาบน้ำล้างหน้า ออกมาเห็นพี่ยืนอยู่ที่โต๊ะข้าวในครัว
“แฮ่..”
“ยังจะมาแฮ่ กี่ขวบกันเนี่ยเรา ต้องให้ดุเป็นเด็กๆ”
ฟางยิ้มเอาใจ รินน้ำใส่แก้วแล้ววางให้พี่ นั่งลงตรงข้าม
“พี่ไม่ได้กินมาจากมหาวิทยาลัยเหรอ”
“เปล่า ประชุมเสร็จเที่ยงครึ่ง เขาชวนกินข้าวก่อน แต่พี่มีลางสังหรณ์ว่าจะมีเด็กติดเล่นไม่กินข้าว ก็เลยกลับบ้าน ติดขนาดพี่เปิดประตูบ้านถอยรถ เดินเข้ามาจนถึงตัวยังไม่รู้เลย ถ้าเป็นขโมย ฟางคงบอกให้เขาขนของไปได้ตามสบาย”
ทั้งที่รู้ตัวว่าผิด แต่ฟางก็ยังทำหน้าเบี้ยวเมื่อตาลาไตกลับมาบ่นต่ออีกยก
นิ้วใหญ่ดีดเข้าที่หน้าผาก “ยังไม่สำนึกอีก”
“สำนึกแล้ว เนี่ยก็มาทำข้าวแล้วนี่ไง” ฟางลูบหน้าผากป้อย
“เออ กินข้าวได้แล้ว” พี่หันไปมองกองตัวต่อ “แล้วนึกยังไงถึงซื้อมา”
“กุ้งมันชอบเที่ยว เดลมันเลยซื้อเอาไปให้เล่น บอกว่าจะได้อยู่ห้องบ้าง ฟางก็เลยซื้อมาด้วย”
“แล้วมันกี่ชิ้นเนี่ย”
“5,000”
พี่เลิกคิ้วขึ้นสูง “เพิ่งหัดเล่น ทำไมซื้อเยอะ”
“ไม่รู้หรอก เดลมันหยิบยังไงก็ยังงั้นแหละ”
“เดลมันเลือกเยอะๆ เพราะจะให้กุ้งอยู่ห้อง แต่ฟางน่ะเพิ่งหัดเล่น ซื้อแบบ 250 ชิ้นก็พอ”
“เหรอ....” ฟางกัดช้อน “งั้นเอาอันนี้เก็บใส่กล่องแล้วไปซื้อใหม่ก็ได้”
“ฟาง.........” พี่ลากเสียง ฟางก็หัวเราะแหะๆ

ตั้งธงในใจอีกครั้ง ฟางไม่ใช่คนที่มีกิจกรรมอะไรในชีวิตมากมายนัก อยากให้เขาตั้งใจเรียนมันก็ใช่ แต่ที่เป็นอยู่ตอนนี้ก็นับว่าฟางมีวิถีชีวิตที่ผิดจากคนในวัยเดียวกันมาก

“วันจันทร์มีงานอะไรต้องส่งหรือเปล่า”
“มีเก็บคะแนนบัญชีเบื้องต้น”
“งั้นให้เวลาอ่านหนังสือ 2 ชั่วโมง พี่จะทำงานบ้านเอง”
“แต่”
…ไม่ได้เลยนะ ให้พี่ทำงานบ้านเนี่ย ถ้าพ่อรู้ไอ้ฟางโดนตัดหัวเสียบประจานอยู่หน้าบ้านสวนแน่...
“อ่านหนังสือ ห้ามลุกจนกว่าพี่จะบอก นี่คือการทำโทษคนติดเล่นจนไม่ดูแลตัวเอง”
“ครับ แต่ขอล้างจาน กับเก็บผ้าจากเครื่องซักได้มั้ย”
“ไม่ได้ กินเสร็จ หยิบหนังสือไปอ่านที่โต๊ะทำงานพี่ พี่จะยึดครัว รวมถึงเครื่องซักผ้านั่นด้วย ที่ของฟางเหลือแค่โต๊ะทำงานเท่านั้น"
“โห พี่อะ โหด...”
“ไม่ได้อนุญาตให้คร่ำครวญด้วย กินเสร็จแล้วลุกไปหยิบหนังสือเลย”

ฟางกินข้าวเสร็จก็ขึ้นบ้านไปหยิบหนังสือลงมานั่งอ่านที่โต๊ะ หันมามองพี่ทำงานบ้านไปเรื่อย ตั้งแต่ล้างจาน เก็บผ้าในเครื่อง แล้วขึ้นไปกวาดถูห้องนอน เสร็จแล้วก็ลงมาล้างรถ
“ฟาง.......อ่านหนังสือ”
พี่ขานคำนี้เป็นระยะ
“พี่...เกิน 2 ชั่วโมงแล้วนะ”
“ยังไม่อนุญาตให้พูด”
“ก็แหม...”
“อ่านไป” พี่ฟอร์มเสียงดุ แล้วหันไปหัวเราะเบาๆ ให้กับถังน้ำ และรถคันเดิม
....ท่าทางจะต้องอยู่กันแบบพี่กับน้องไปอีกนาน....

พอ 4 โมงครึ่งพี่ก็เปิดตู้เย็น หยิบของสดออกมาวางเตรียมทำอาหารเย็น ฟางลุกมาชะโงกหน้ามอง
“ขอทำได้มั้ย”
ตาลาไตหันมามองคนหน้าจ๋อย “อ่านจบหรือยัง”
“จบแล้ว สอบเก็บคะแนนเอง”
“แล้วมันเป็นหน้าที่ของเราหรือเปล่า”
“ครับ” ฟางขายรับแล้วรีบชี้ไปที่ของสดที่พี่วางอยู่บนโต๊ะในครัว “นั่นก็หน้าที่ของฟางเหมือนกัน”
พี่ส่ายหน้าแล้วผายมือ “เอ้า เชิญ”
พอได้รับอนุญาตฟางก็รีบเข้ามาประจำที่ “กุ้งทำอะไร”
“กะเพรา พี่เห็นในกระถางที่ฟางปลูกไว้กำลังงามเลย”
“ได้เลย พี่ไปดูโทรทัศน์ดิ” ฟางดันหลังพี่ออกไปจากครัว
เอนตัวดูโทรทัศน์แล้วกลายเป็นผล็อยหลับไป จนฟางมาเรียกตอนเกือบ 6 โมงเย็น กลิ่นอาหารหอมไปทั่วบ้าน
“เหนื่อยละสิ” ฟางพูดยิ้มๆ เดินนำมาที่โต๊ะกินข้าว
นอกจากกะเพราที่พี่อยากกินยังมีหมูทอดกระเทียม ผัดบล็อกโคลี่แล้วก็แกงจืดผักกาดขาว
“โห” พี่ทึ่ง ขณะที่ฟางหัวเราะ
“อย่าเพิ่งท้วง ทุกอย่างมีแค่นี้แหละ รื้อๆ มามันมีอย่างละหน่อย เก็บหมูสับกับต้นหอมผักชีไว้ทำข้าวต้มพรุ่งนี้เช้า”
ตาลาไตยังทึ่งความประหยัดของฟางไม่เลิก “ถ้าพี่ไม่เอากุ้งออกมาผัดกะเพราฟางจะทำอะไร”
“ทำข้าวต้มกุ้งพรุ่งนี้เช้า”

พี่ล้างหน้าล้างมือแล้วลงมือกินข้าว คราวนี้ไม่ต้องให้สั่งฟางก็นั่งลงกินพร้อมกัน
“พักนี้ไม่เห็นออกไปเที่ยวกับเพื่อนเลย”
“ไปทีไร พวกมันจ่ายเงินให้ทุกทีเลยอยู่บ้านดีกว่า”
“ถ้าจะไปก็บอก พี่ให้เงินไปเที่ยว ขอแค่อย่าไปยุ่งกับยาเสพติด ไม่ไปร่วมอยู่ในกลุ่มที่เขามีเรื่องกันก็พอ”

ว่าที่จริง ตั้งแต่ฟางมาอยู่กรุงเทพฯ นับครั้งได้ที่ฟางไปเที่ยวกับเพื่อน แล้วส่วนใหญ่ก็จะเป็นแค่ร้านเหล้า หรือร้านข้าวต้มใกล้มหาวิทยาลัย เสร็จแล้วก็แยกย้ายกันกลับหอพัก กลับบ้านตั้งแต่ยังไม่ 5 ทุ่ม อาจเพราะแต่ละคนไม่ใช่นักเที่ยว ดูจากโทรศัพท์ที่โทรมา มีแต่ถามเรื่องรายงานเรื่องการบ้านทั้งนั้น 
“กินเบียร์กันคนละกระป๋องก็พากันเมาน้ำลายกลับบ้านดีกว่า ไม่มีตังค์ด้วยกันทั้งนั้น รวยสุดในกลุ่มก็คือไอ้เดลน่ะแหละ”
ฟางเล่าเรื่องเพื่อนแล้วหันไปมองกองตัวต่อที่มุมห้องเป็นระยะ
“กินเสร็จแล้ว เล่นได้หรือยัง”
“ได้ พี่เล่นด้วย”
ฟางมองหน้าพี่ แล้วมองไอ้กองตัวต่อที่มุมห้อง ทำหน้าเหมือนไม่เชื่อว่าพี่จะเล่นไอ้ของแบบนี้

พอล้างจานชามเสร็จ หันไปมองพี่กำลังขยับตัวต่อที่ฟางทำเสร็จแล้วไว้บนกระดาษหนา
“เอาโต๊ะตัวเล็กหน้าโทรทัศน์มา” 
ฟางรีบไปยกโต๊ะมาตามคำสั่ง พี่ก็ค่อยๆ ประคองกระดาษวางบนโต๊ะ ซึ่งที่จริงพี่ไม่ต้องใช้ความสามารถพิเศษอะไร เพราะฟางต่อไปได้แค่นิดเดียวเท่านั้น
เก็บของทุกอย่างวางบนโต๊ะ แล้วยกทั้งหมดกลับมาที่หน้าโทรทัศน์
พี่กับฟางนั่งกันคนละมุมโต๊ะ
ฟางหยิบตัวต่อสีฟ้าขึ้นมามองๆ แล้วก็วางลงไป แล้วก็หยิบอีกอันขึ้นมามอง แล้วก็วางลงไปใหม่

พี่ชี้ไปที่รูปบนกล่อง “ฟางต้องจัดหมวดหมู่สีก่อน ท้องฟ้าสีจะใสกว่าฟ้าของทะเล มีชายหาดสีน้ำตาล เขียวใบไม้ แยกตามสีของจิ๊กซอว์ แล้วก็แยกตัวที่มีขอบตัด เพราะมันคือขอบของรูปภาพ”
ฟางพยักหน้าหงึกหงัก ทำตามที่พี่บอก เริ่มจากกรอบของภาพพอเสร็จทั้ง 4 ด้าน หันไปมองพี่ปรากฏว่า ส่วนที่เป็นท้องฟ้าเสร็จไปมากกว่าครึ่งหนึ่งแล้ว
“โห พี่ไวสุดยอด”
พี่แค่ยิ้ม “ทำไมฟางเลือกรูปทะเล”
ฟางยิ้มเขิน “ก็...มันเป็นที่แรกที่เราไปเที่ยวด้วยกัน แล้ว....”
ตาลาไตแตะที่แก้มแดงเรื่อ “อาทิตย์หน้าไปเที่ยวกันอีกก็ได้”
ฟางพยักหน้า แล้วก็ส่ายหน้า “มหา’ลัยพี่มีกีฬาไง”
“เออ ใช่” พี่มองตามคนที่หันไปหยิบตัวต่ออันใหม่ขึ้นมา
“ฟางต่อต้นไม้นะ”
ตาลาไตแตะปลายคางฟางหันมารับจูบ แล้วก้มลงหน้าผากแตะหน้าผาก
“ไม่ค่อยได้ไปเที่ยวไหนเลยนะเรา”
“ก็พี่ต้องทำงานนี่นา”
ฟางเอียงหน้าเม้มริมฝีปากพี่เบาๆ “ไม่ได้ไปเที่ยวก็ไม่เห็นเป็นไร ฟางอยู่ที่ไหนก็ได้ที่มีพี่” ริมฝีปากสวยจูบปลายคางพี่เรื่อยลงมาที่ลำคอ แล้วผละออก ยักคิ้วบางๆ แล้วหันไปหยิบตัวต่อ
“อ้าว....”
“อ้าวอะไร พี่ไม่มีหนังสือต้องไปอ่านหรือไง ไปอ่านหนังสือเลย เดี๋ยว 4 ทุ่มจะเรียกให้ขึ้นนอน”
ฟางทำหน้าตาไม่รู้ไม่ชี้
“อะไรของมันวะเนี่ย” พี่เริ่มจะบ่น แต่ฟางรีบชี้
“อย่ามาอะไรวะ สอนวิธีเล่นแล้วก็ไปอ่านหนังสือได้”
ตาลาไตอยากจับคนเริ่มฟัดให้จมเขี้ยว แต่พอเห็นสีหน้าท่าทางตั้งใจของฟางก็ได้แต่หัวเราะหึหึ ลุกไปหยิบหนังสือมาอ่าน

ตื่นเช้าพี่ไม่ได้อยู่ในห้องนอนแล้ว ฟางรีบอาบน้ำล้างหน้าแล้วลงมาที่โต๊ะหน้าโทรทัศน์เป็นจุดแรก 
“อะไรของเขาเนี่ย” ฟางเท้าเอวมอง
พี่จอดรถจักรยานหน้าบ้าน แล้วเข็นเข้ามาในบ้าน ฟางก็หันมาโวยทันที
“อะไรของพี่เนี่ย”
“ไม่ดีหรือไง วันนี้จะได้ไปพัทยากันไม่ต้องค้างก็ได้”
“ไม่!”
“อ้าว...”
“เนี่ย พี่มาต่อจนเสร็จได้ไง ฟางซื้อมาเล่นนะ ถ้าพี่จะเล่นพี่ก็ไปซื้อมาเองดิ”
พี่งง “ก็เมื่อวานใครอยากไปเที่ยว”
“อยากไปเที่ยว แต่มันคนละเรื่องกับที่พี่ต่อจิ๊กซอว์จนเสร็จนะ รื้อออกเลย แล้ววันนี้ฟางก็จะต่อใหม่ด้วย”
พี่หัวเราะขำ “ฟางเอ้ยฟาง”
“ไม่ต้องฟางเอ้ยเลย พี่อะ ทำจนเสร็จเลยอะ รื้อออกก็เสียดายเหมือนกันนะเนี่ย”
“แล้วเอาไง”
“ทำไมพี่ชอบขำเวลาฟางโวยวาย”
“เอ้า มาต่อเรื่องนี้แล้วโว้ย..” คราวนี้พี่ยิ่งหัวเราะอารมณ์ดี 
“เรื่องเดียวกันแหละ” ฟางคว้าถุงของจากมือพี่ “ซื้อ’ไรมา”
“ปาท่องโก๋ กับนมสด”
พี่ตอบขณะที่เดินตามเข้าไปในครัว ฟางวางของแล้วหันไปเปิดตู้เย็น จะทำข้าวต้มมื้อเช้า แต่ก็กลับหยุดมองภาพตัวต่อที่พี่ต่อจนเสร็จแล้ว
“ทำไมไวจัง”
“ก็มันไม่ได้ยากอะไรนี่”
“รู้มั้ย ว่าไอ้การที่ทุกอย่างมันง่ายไปหมดสำหรับพี่น่ะมันน่าหมั่นไส้” น้ำเสียงอิจฉาจริงจังจนพี่หัวเราะอีกรอบ แล้วหยุดชะงักเมื่อมือผอมๆ ช้อนใบหน้าพี่ลงมาจูบ
“หมั่นไส้ อิจฉา แต่ก็รักมากที่สุดเข้าใจมั้ย”
คนตัวโตยิ้มกว้าง เข้าใจว่าฟางคงโกรธเพราะโดนพี่แย่งเล่นของเล่น แต่ที่ไม่ได้โกรธมากมายอะไรก็เพราะรู้พี่ตามใจ จะพาไปเที่ยวทะเล
ฟางดูดริมฝีปากพี่อีกครั้ง แล้วกระซิบข้างหู “ไม่ไปทะเลได้มั้ย”
“ได้สิ ฟางจะไปไหนหรือ”
“ขึ้นข้างบน”
“หือ” พี่เลิกคิ้วสูง มองนาฬิกามันยังไม่ 7 โมงเช้าเลย ข้าวเช้าก็ยังไม่ได้กิน
“กินข้าวก่อนไม่ได้หรือ”
“ไม่” ฟางหน้างอ “เมื่อคืนขึ้นไปก็นอนหันหลังให้ เช้านี้ก็ยังมาแย่งของเล่นอีก”
“อ้าว.....” พี่อยากอธิบาย แต่ตอนนี้ฟางไม่ได้อยากฟัง
“นับหนึ่งถึงสาม ไม่งั้นจะโกรธ”
“ฟังเหตุผลก่อนสิ”
“ไม่ฟัง หนึ่ง”
“ครับ ได้ครับ กลัวแล้วครับ อย่าเพิ่งโกรธนะ”
พี่รีบเดินไปปิดประตูหน้าบ้าน แล้วเดินตามน้องขึ้นไปข้างบน..............

*-*-*จบตอนพิเศษ*-*-*

เคยเล่นอะไรเพลินจนไม่ได้ดูเวลาแบบฟางมั้ย ผมเป็นบ่อยมากกกกก ก็ปล่อยให้คนกลับมาเขาบ่นไป เพราะเขาก็บ่นไปทำไปทุกครั้งน่ะแหละ คิดว่าจะตั้งนาฬิกาไว้ ว่าจะเลิกเล่นก่อนเขากลับบ้าน แต่ก็ไม่ได้ทำสักที
แล้วเคยโดนแย่งของเล่นแบบนี้มั้ย มันน่าโมโหที่สุดในโลก ยิ่งเวลาที่เขาหัวเราะขำที่เราโมโหนะ มันยิ่งอยากโดดขยุ้มคอ แต่เปลี่ยนเป็นใช้ให้ทำผัดซีอิ๊วให้กินดีกว่า <อิ่ม> ขืนลงไม้ลงมือแล้วเขาเป็นอะไรไป เราจะอด อะไม่ใช่สงสารพ่อแม่และเพื่อนๆ เขาน่ะ
 :m13:
ตอนต่อไปมาวันอาทิตย์นะครับ
พี่ไจฟ์กับนายน้ำชา
 

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." <Jigsaw> หน้า 29 (260756)
เริ่มหัวข้อโดย: MiSS-U ที่ 26-07-2013 07:33:58

ตอนหวานๆกับเด็กหื่น  แต่ทำไมพี่ถึงเฉยชาขนาดนั้นนะ

 :laugh:

บวกเป็ด  รอวันอาทิตย์

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." <Jigsaw> หน้า 29 (260756)
เริ่มหัวข้อโดย: Eternal luv ที่ 26-07-2013 07:35:46

 :hao6: ขึ้นห้องไปทำไะอะฟาง

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." <Jigsaw> หน้า 29 (260756)
เริ่มหัวข้อโดย: puppyluv ที่ 26-07-2013 08:00:29

เคยแค่ 1000 ชิ้น
กระอักเพราะ 2 ชิ้นสุดท้ายหายไป
หาไม่เห็น เม้งมากแทบพลิบบ้านหา
เค้าคิดถึงตัวหนังสือสีฟ้าาาาาาาาาาา
 :hao5:
บวกและเป็ดให้ฟางน่ารักเหมือนเด็กน้อย
ถ้าเพลินไม่กินไม่นอนไม่ขยับจริงๆ แบบนี้
แล้วถูกลากไปทะเลก็โอนะ
แต่ไหงพาพี่ขึ้นข้างบนทันทีล่ะ
ไหนว่าหวานเย็น อุอุ

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." <Jigsaw> หน้า 29 (260756)
เริ่มหัวข้อโดย: --รมยกร-- ที่ 26-07-2013 08:35:13

ทุกครั้งที่อ่านตอนพิเศษเราเคยคิดเสมอว่า ส่วนหนึ่งมาจากเรื่องราวประจำวันชีวิตจริงของนักเขียนทั้งสอง
พออ่านตอนนี้จบ (โดยเฉพาะคอมเม้นท์ตอนท้าย)
ยิ่งทำให้คิดว่าบุคลิคลักษณะ และนิสัยของตัวละคร ตาล+ฟาง มาจากคนเขียนเองนั่นแหละ 555+++ แอบจิ้นทั้งในนิยาย และในชีวิตจริงเลยนะเนี่ย

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." <Jigsaw> หน้า 29 (260756)
เริ่มหัวข้อโดย: aehJTS ที่ 26-07-2013 09:18:06

ไม่รู้ว่าพี่เฉื่อยหรือน้องร้อนแรงก็ไม่รู้แต่น้องต้องเป็นคนชวนทุกที :haun4:

 :pig4: คะ

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." <Jigsaw> หน้า 29 (260756)
เริ่มหัวข้อโดย: malula ที่ 26-07-2013 09:48:34

มีแฟนเด็กก็อย่างนี้แหละพี่ตาล ติดเล่น
แต่บางทีเด็กก็ยั่วเก่งเหมือนกันน้า...

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." <Jigsaw> หน้า 29 (260756)
เริ่มหัวข้อโดย: maemix ที่ 26-07-2013 10:00:35

พี่ตาลกะฟาง เขาหยอกกันน่ารักดี
พี่ตาลบ่นเก่งขึ้น ทำให้นึกถึงแม่ เวลาที่แม่บ่นใคร
คนใดคนหนึ่งในบ้าน ก็จะโดนบ่นเรียงไปทีละคน
แม้แต่หลาน3ขวบก็ไม่รอด ฟังเพลินดี ชินหู
ฟางไม่ให้พี่ตาลกินข้าวเช้า แต่ตัวเองอยากเป็นอาหารเช้าซะงั้น
เข้าทางพี่ตาลน่าดู แต่ฟางมันก็หื่นเงียบเหมือนกันนะ
 :hao6: :hao6: :hao6:
ขอบคุณไจฟ์กับที ชอบที่ทีมาเม้าส์ไจฟ์ กดเป็ดให้ก่อน กดบวกรอเวลาตามหลัง

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." <Jigsaw> หน้า 29 (260756)
เริ่มหัวข้อโดย: natalee22 ที่ 26-07-2013 10:07:50

พี่ตาลกวนอ่ะ แย่งน้องเล่นแบบนี้ได้ไง เป็นเรานะ รื้อออกต่อใหม่สถานเดียว ฮึ่มๆๆๆๆ

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." <Jigsaw> หน้า 29 (260756)
เริ่มหัวข้อโดย: Gokusan ที่ 26-07-2013 10:21:49

แอบอ่านตอนพิเศษแล้วเม้นท์ก่อน
เดี๋ยวค่อยย้อนไปอ่านตอนปกติ...เมื่อวาน ^^"

เอ่อ...อินอารมณ์พี่มากกว่า น้องสาวก็เป็นงี้
เพราะถ้าน้องติดของเล่นก็ 'รมณ์เสียง่ายๆ เหมือนกัน
งานหน้าที่อะไรก็ช้าไปซะทุกอย่าง สุดท้ายใครทำ...พี่...ไง - -"
และเพราะอะไรต้องทำ...ก็เพราะว่าเราบ่นแล้ว และกลัวแม่มาบ่นซ้ำอีก จะโดนคู่ ฮ่าๆ

ตอนพิเศษน่ารักนักหนา...ไม่ไปพัทยาด้วยล่ะ หุหุ ^^V

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." <Jigsaw> หน้า 29 (260756)
เริ่มหัวข้อโดย: =นีรนาคา= ที่ 26-07-2013 10:52:32

พี่ตาลนี่ขี้บ่นเนอะ
ตอนพิเศษทีไรฟางชวนพี่ทุกทีเลย หึหึ  :hao6:

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." <Jigsaw> หน้า 29 (260756)
เริ่มหัวข้อโดย: yayee2 ที่ 26-07-2013 11:59:51

  :z1::z1:แอร๊ยยยยย... ตอนพิเศษตอนนี้ถูกใจที่ซู้ดดดดด..
ฟางลูกกกกกก.......ได้ใจมาก  :mew2:
ก็พี่น่ะนะ ทำตัวยังกับนักบวชใช่ไหมลูก
หนูเลยต้องเป็นฝ่ายรุก(เร้า)ก่อนซะบ้างโนะ
อาจารย์ตาลครับ เป็นครูบาอาจารย์นี่ไม่ต้องเคร่งวินัยขนาดนักบวช  :amen::amen:ก็ได้ครับ ฮาาาาา....

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." <Jigsaw> หน้า 29 (260756)
เริ่มหัวข้อโดย: Yukisae ที่ 26-07-2013 12:40:01

พอเข้าใจอารมณ์ ก็พอมันเพลินๆ ก็ลืมทุกอย่างเลยอ่ะ
ต่อจิ๊กซอร์กับอ่านหนังสือนี่ มันได้เรื่อยๆจริงๆนะ 5555
ตาลนิ ต้องให้น้องเริ่มตลอดเลย ฟางต้องเข้าใจ พี่เค้าแก่แล้ว 555555
++จ้า ไจฟฟ์แย่งของเล่นน้องทีด้วยเหรอ

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." <Jigsaw> หน้า 29 (260756)
เริ่มหัวข้อโดย: skynotebook ที่ 26-07-2013 12:49:28

อ่อ ตอนพิเศษอันนี้มาจากประสบการณ์ตรงนี้เอง อิอิ
ฟางน่ารักจังเลย

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." <Jigsaw> หน้า 29 (260756)
เริ่มหัวข้อโดย: ka[ze]na ที่ 26-07-2013 13:31:49

ขึ้นห้องไปเล่นเป่ายิ้งฉุบใช่ไหม??? 555555++++

น่ารักดี คู่นี้ ชอบๆๆ

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." <Jigsaw> หน้า 29 (260756)
เริ่มหัวข้อโดย: nongrak ที่ 26-07-2013 14:45:23

ตาลเชื่อฟังฟางเหลือเกิน

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." <Jigsaw> หน้า 29 (260756)
เริ่มหัวข้อโดย: kyoya11 ที่ 26-07-2013 19:00:40

ไม่ใช่เอาว่าจากชีวิตจริงไปแต่งหรอกนะ :laugh:

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." <Jigsaw> หน้า 29 (260756)
เริ่มหัวข้อโดย: cinquain ที่ 26-07-2013 20:04:38

55 ฟางรุกพี่ตาลหรือคะ  :really2:  มียื่นคำขาดด้วย
ทะเลทะเลอไม่ต้องไปกันละนะ!

เคยเล่นค่ะตัวต่อแต่ไม่เคยซื้อพันชิ้นขึ้นเพราะเบื่อง่าย
ปักครอสติชยังไม่รอดเลย ^^ ต้องขอเพื่อนทำต่อให้เสร็จ
แต่ยังไม่เคยมีใครแย่งของเล่น ยกเว้นตอนนี้ที่มีหลานสาว
"จะเล่นไอแพดอ่ะค่ะ" ป้ามันก็ต้องยกให้แต่โดยดี >_<
มีข้อแม้เล่นได้ชั่วโมงเดียวนะคะ ^^

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." <Jigsaw> หน้า 29 (260756)
เริ่มหัวข้อโดย: nokkaling ที่ 26-07-2013 20:54:14

น่ารัก  :กอด1: :กอด1:

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." <Jigsaw> หน้า 29 (260756)
เริ่มหัวข้อโดย: PAAPAENG~ ที่ 26-07-2013 22:50:52

อ้าววววววว
นึกว่าโมโหแล้วชวนขึ้นข้างบนแบบฟางอ่ะคุณที
#แซวเสียเลย

ชอบฟางงงงงงงงงงง
น้องน่ารักอ่ะ
คือเข้าใจอารมณ์คนต่อจิ๊กซอว์นะ
มันอยากจะต่อให้ได้ ต่อให้เสร็จ แม้จะยากแค่ไหนก็เถอะ
แล้วถ้าใครมาแย่งต่อนี่จะโกรธมาก
อยากให้เป็นฝีมือฉันคนเดียวเว้ย! ๕๕๕

ชอบค่ะชอบ :)

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." <Jigsaw> หน้า 29 (260756)
เริ่มหัวข้อโดย: Zinub ที่ 26-07-2013 23:11:31

ก็ว่าละคนเขียนต้องเอามาจากชีวิตจริงของตัวเอง
แต่มันน่าร๊ากกกมากเลย :m3: :m3:

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." <Jigsaw> หน้า 29 (260756)
เริ่มหัวข้อโดย: MooMiew ที่ 26-07-2013 23:48:52

ฟางงงงงงงงง
ให้พี่ตาลแกกินอะไรหน่อยสิลูก ดูจากปฏิกิริยาพี่แกแล้ว ท่าจะไม่มีแรงเท่าไหร่ น้องก็อ้อยซะขนาดนี้แล้ว หุหุ

ว่าแล้วก็อยากต่อจิ๊กซอว์บ้างนะเนี่ย

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." <Jigsaw> หน้า 29 (260756)
เริ่มหัวข้อโดย: toshika ที่ 27-07-2013 01:15:41

 :hao7: :hao7: :hao7:

กริ๊ดดดดดดดดดดดดด  อิน้องชวนพี่ขึ้นห้อง  ฟินมากมาย *จิกหมอน*

พี่ก็ยอมน้องจัง กลัวหรืออย่างไร 55555

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." <Jigsaw> หน้า 29 (260756)
เริ่มหัวข้อโดย: zombi ที่ 27-07-2013 02:53:35

แย่งของเล่นแล้วจบแบบนี้ คราวหลังแย่งเล่นทุกอย่างเลยนะ^^

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." <Jigsaw> หน้า 29 (260756)
เริ่มหัวข้อโดย: fangkao ที่ 27-07-2013 04:24:28

ฟางๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ แอบแรงเหมือนกันนะเราน่ะ เรื่องจิ๊กซอว์เคยต่อเล่นๆเหมือนกัน แต่สำเร็จน้อยมากไม่ค่อยมีสมาธิเลย555

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." <Jigsaw> หน้า 29 (260756)
เริ่มหัวข้อโดย: mystery Y ที่ 27-07-2013 09:33:50

ถึงจะเป็นคู่"หวานเย็น" แต่ก็ยังหวานอยู่ค่อยเป็นค่อยไปเนอะ ว่าแต่ชอบตอนพิเศษจังฟางดูต่างจากตอนหลักมั่กมาก~

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" &<;3 "I love him too." &<;Jigsaw>; หน้า 29 (260756)
เริ่มหัวข้อโดย: why yyy ที่ 27-07-2013 11:52:08

ชวนพี่ขึ้นห้องซะงั้น!!

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." <Jigsaw> หน้า 29 (260756)
เริ่มหัวข้อโดย: from_mars ที่ 27-07-2013 12:25:44

ฟางแสดงออก 5555
กว่าจะกล้าแบบนี้ คงอีกนาน

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." <Jigsaw> หน้า 29 (260756)
เริ่มหัวข้อโดย: Gohan ที่ 27-07-2013 12:27:03

เอ๊ะ เด็กติดเกมนี่ใครอะ ฟางหรือคนเขียน 555
พี่ตาลบ่นไปก็เท่านั้น ช่วยเล่นให้เสร็จเป็นการแก้ปัญหาตรงจุด
แต่ไม่ใช่กับจิ๊กซอว์นะ วัยชราแอบเคืองแทน หยามกันเห็นๆ
ลงโทษให้ไปทำผัดซีอิ้วเป็นสิ่งที่ถูกต้องแล้ว กร้ากกก

อ่านภาคพิเศษทีไร แก้มจะแตกทุกที
ขอบคุณสองหนุ่มครับ

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." <Jigsaw> หน้า 29 (260756)
เริ่มหัวข้อโดย: omuya ที่ 27-07-2013 15:33:52

ฟางโมโหหื่นว่ะ 5555

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." <Jigsaw> หน้า 29 (260756)
เริ่มหัวข้อโดย: CarToonMiZa ที่ 27-07-2013 19:10:37

ฟางหนูพัฒนาขึ้นแล้ว :z2:

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." <Jigsaw> หน้า 29 (260756)
เริ่มหัวข้อโดย: m_pop91 ที่ 27-07-2013 22:21:03

ร้ายนะฟาง

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." <Jigsaw> หน้า 29 (260756)
เริ่มหัวข้อโดย: TIKA_n ที่ 28-07-2013 00:20:58

น้องฟางเล่นจิ๊กซอว์ มันเครียดขนาดนั้นเลยเหรอ หน้านิ่วคิ้วขมวด ไม่กินข้าวกินปลา
เราก็เคยเล่นนะ ก็ไม่ยักเป็นเหมือนฟางนิ ก็เล่นไปเรื่อย ๆ แบบไม่มีอะไรทำ
รู้สึกฟางดื้อน่าตีจริงเลย เราเป็นพี่ตาลเราก็โมโหนะ เล่นขนาดไม่ทำอะไรเลยเนี่ย
อย่างอื่นก็ไม่เท่าไหร่ แต่ขนาดข้าวไม่กิน รายงานไม่ทำ ก็เกินไป
ขำบทลงโทษน้องฟาง คือพี่ตาลจะทำงานแทนเนี่ย โห บทลงโทษเฉพาะสำหรับฟางมาก ๆ
พี่ตาลต่อจิ๊กซอว์เก่งจัง แต่ไปแอบต่อของฟางจนเสร็จอย่างนี้ก็ไม่ดีนะ
เราเป็นฟาง เราก็อยากต่อให้เสร็จด้วยความสามารถของตัวเอง ช้าเร็วไม่ว่า ขอแค่ต่อเองนี่แหละ
งอนได้แป๊บ ๆ ก็เริ่มยั่วพี่ตาลอีกละ แหม ๆ ยอมไม่ไปทะเล แต่ขอขึ้นข้างบน แต่เช้าเลยเหรอจ้ะ  :z1:
ตอนพิเศษ น้องฟางน่ารักอย่างนี้ทู้กทีเลย ชอบจัง พี่ตาลโหมดคุณพ่อก็น่ารักน้า
ขอบคุณสำหรับตอนพิเศษค่ะ  :L2: :3123:

หัวข้อ: "Yes,I love him" ตอนที่ 23
เริ่มหัวข้อโดย: MyTeaMeJive ที่ 28-07-2013 07:01:56

ตอนที่ 23

มีโทรศัพท์ก็เหมือนไม่มี เพราะไม่ค่อยได้โทรฯ หาใคร แต่ตอนนี้ฟางกำลังนั่งมองนาฬิกา รอจนคาดว่าจะเป็นเวลาที่หมี่เลิกเรียนและกลับมาถึงบ้านแล้ว ถึงได้กดโทรศัพท์หา
“ฟางมีไร” หมี่กดรับสายทันที
“ทำการบ้านอยู่หรือเปล่า”
“เปล่า กำลังกินขนมอยู่ ฟางเป็นไร” หมี่ถามซ้ำทั้งที่ขนมเต็มปาก
“มีเรื่อง..จะปรึกษา”
“ว่ามา” หมี่วางถุงขนมไว้ข้างตัว ขยับนั่งสมาธิ ท่าทางตั้งใจมากจนแม่ใหญ่ที่กำลังสานตะกร้าอยู่ใกล้ ๆ ต้องหันมามอง
ขณะที่ฟางเอง ก็รู้สึกกระดากเหมือนกันที่จะต้องมาขอคำปรึกษาจากหมี่ ทั้งที่ควรจะคุยกับเพื่อนรุ่นเดียวกันมากกว่า แต่กลับไม่ไว้ใจเพื่อนในมหาวิทยาลัย มากพอที่จะคุยเรื่องนี้ได้
“เวลาที่หมี่อยู่ใกล้คนที่หมี่ชอบน่ะ หมี่เคยอึดอัดมั้ย”
“ไม่” หมี่ตอบทันที “แล้วฟางชอบใครอยู่หรือไง”
“ก็มีคนที่ชอบอยู่...แต่ทีนี้ มัน...แปลกๆ ตอนที่เราได้แต่แอบมอง มันก็ไปเรื่อย ๆ แต่พอสารภาพว่าชอบเขาไปแล้ว เรากลับกลัวตลอดเวลา”
หมี่หยักหน้าหงึกหงัก หันไปส่งสัญญาณทางสายตากับแม่ใหญ่ ที่ขยับเข้ามาใกล้  “เพราะฟางพยายามทำตัวให้เขาชอบฟางไง ฟางไม่ได้คิดที่จะให้เขาชอบฟางในแบบที่ฟางเป็น”
“ก็คงอย่างนั้น” ฟางยอมรับ ขณะที่กวาดสายตามองนักศึกษาคนอื่นๆที่หน้าหอพัก
....การที่ต้องมาปรึกษาหัวใจกับเด็กม.ต้น ดูพิกล แต่ดูจากคำตอบแล้วน่าจะเลือกที่ปรึกษาถูกคน
“ฟางบอกว่าชอบเขาไปแล้วหรือ”
“ใช่” ฟางยอมรับ ทั้งเสียงอ่อยลง “ไม่ได้คิดเสียใจที่บอกเขาหรอกนะ แต่พอหลังจากนั้น ฟางกลายเป็นประสาท กลัวนั่นกลัวนี่ กลัวพูดแล้วเขาโกรธ กลัวเขารำคาญ หมี่เคยเป็นมั้ย”
“ไม่หรอก แล้วทางฝ่ายคนนั้นล่ะ เขาว่าไง”
“ไม่ว่าไง เขาก็ดีกับฟาง อาจจะมากกว่าเดิม แต่เพราะเขาชอบคนขี้อ้อนเอาใจ แต่ฟางไม่ใช่....พอจะอ้อนเขา มันก็ได้แค่ครึ่ง ๆ กลาง ๆ เขาก็คงรู้ แล้วไป ๆ มา ๆ ฟางก็กลายเป็นทำอะไรไม่ถูก”

หมี่ขมวดคิ้วแน่น ....ไม่เข้าใจ สารภาพแล้ว แล้วเขาก็ดีตอบ แล้วทำไมทำอะไรไม่ถูก...ฟางเป็นอะไรของเขาเนี่ย...

“คิดว่าเขากำลังหลอกฟางอยู่หรือไง”
ฟางอึ้งไปชั่วครู่ “ไม่ได้คิดว่าเขาหลอกฟางหรอกนะ แต่แปลกที่ตัวฟางเอง ยิ่งนับวันก็ยิ่งคิดอยู่ตลอดว่าจะทำอะไรไม่ถูก ที่อยากให้เขาดีมากกว่าเดิม อยากให้เขาดีกับเราคนเดียว ทั้งที่บอกกับตัวเองไว้ว่า ถ้าเขาพบคนที่ดีกว่าเขาก็คงไป”
หมี่ขมวดคิ้วแน่นกว่าเดิม หันไปมองหน้าแม่ใหญ่ “เขาบอกว่าฟางทำไม่ถูกเหรอ..”
“เขาไม่ได้บอกหรอก เขาก็ยิ้มๆ เหมือนเคยแหละ แต่ฟางนี่แหละที่คิดเอาเอง”
“บ้าปะ เขายิ้มแปลว่าเขาไม่ชอบอ่ะ” ที่ปรึกษาหันไปส่ายหน้าไม่เข้าใจกับแม่ใหญ่ “เท่าที่ฟังเนี่ย ก็รู้ว่าฟางรักเขามากเลยนะ แต่เพราะฟางกลัวว่าเขาจะไม่รักก็เลยคิดเยอะแยะ แล้วทำไมฟางไม่คุยกับเขาให้เข้าใจ ว่าฟางกลัวอะไร”
“ถ้าคุยแล้วเขาจะว่าเราน่ารำคาญมั้ยล่ะ”
“คนคิดเยอะ น่ารำคาญกว่าคนถามเยอะนะ หมี่ว่า”
คำตอบนี้ของหมี่ทำให้แม่ใหญ่ตีแขนเบา ๆ
“ฟางกลุ้มใจเรื่องแฟนแล้วมาคุยกับหมี่น่ะ หมี่ไม่ได้เกี่ยงหรอกนะ เพราะดีกว่าไปคุยกับใครไม่รู้ แต่ขั้นแรกเลยนะ ฟางต้องเปิดใจให้เขายอมรับสิ่งที่ฟางเป็น ถ้าเขาจะรับไม่ได้ที่ฟางเป็นคนบ้านนอก มันก็ดีกว่าอึดอัดเพราะฟางพยายามทำตัวเป็นคุณหนูให้เขาชอบ”
ฟางถอนหายใจยาว “เขาก็รู้แหละ ว่าฟางบ้านนอกแล้วก็เชยขนาดไหน แต่ฟางอยากคุยกับเขา เหมือนอย่างที่พี่โรจน์คุยกับน้าวันชาติ”
“ทำไมต้องเหมือนใคร ฟางเป็นฟาง ฟางใจดี ไม่ได้เป็นคนขี้อิจฉา ไม่ได้หล่อขั้นเทพ แต่ทำอะไรได้ตั้งหลายอย่าง”
“ฟางไม่ได้ใจดี แล้วฟางก็ขี้อิจฉาด้วยนะ ฟางอิจฉาที่หมี่สามารถพูดในสิ่งที่หมี่คิด”
“ฟางก็ทำได้” หมี่ตอบทันที “ถ้าฟางจะเลิกคิดว่า ถ้าพูดไปแล้วเขาจะไม่ชอบ เพราะที่จริงถ้าเขาจะชอบฟางนะ ต่อให้ฟางตัวเหม็นเขาก็ชอบ แล้วถ้าเขาจะไม่ชอบ ต่อให้ฟางรวยพันล้านเขาก็ไม่ชอบน่ะแหละ”
“มันก็จริง”
ฟางตอบเสียงเบา
ขณะที่หมี่มองวันชาติ ที่เดินเข้าบ้านมาพร้อมกับฝุ่น
“ฟางต้องคุยกับแฟนนะ อยากอ้อนก็อ้อน ถ้ามันเขิน ก็เขิน ถ้าเชยก็เชย ไม่เห็นต้องทำตัวน่ารักเพื่อให้เขารัก เพราะถ้าเกิดเขาตามฟางกลับมาบ้านเรา แล้วเห็นฟางใส่เสื้อขาดๆ รดน้ำผักเหงื่อซกขึ้นมา เขาไม่ช็อกตายไปเลยหรือไง”
“อือ”
ฟางทำท่าจะพูดต่อ แต่หมี่เห็นว่า สมาชิกช่วยฟังเริ่มเยอะขึ้นเลยต้องตัดสายฟางเสียก่อน
“ฟาง สัญญาก่อนว่าจะไม่คิดเยอะ ฟางต้องคุยกับแฟนนะ แล้วยังไงโทรมาบอกความคืบหน้าด้วยล่ะ”
หมี่กดตัดสายปุ๊บ ทุกคนก็ตั้งคำถามพร้อมกันทันที “ฟางเป็นอะไร”
“ฟางกลุ้มใจเรื่องแฟน”
วันชาติร้องฮึทันที
....พี่ตาลกับฟาง มีปัญหากันด้วยหรือ ดูเขาเรื่อยๆ ไม่น่าจะขัดใจกันได้...
“แล้วเข้าใจหาที่ปรึกษาเสียด้วย” แม่ใหญ่ทัก ขณะที่ทำความเข้าใจว่าฟางมันก็ถึงวัยที่จะรู้จักความรัก ไม่ใช่แค่เลี้ยงน้อง กับทำสวน
“ฟางคุยกับหนูน่ะดีแล้ว เกิดฟางคุยกับเด็กกรุงเทพ ฯแล้วชวนไปกินเหล้า หรือไปอย่างอื่น ทำไง แม่ใหญ่เห็นข่าวหน้าหนึ่งมั้ย มีทุกวัน”
“เออ แล้วไง”
“ฟางก็ปรึกษาประมาณว่า จะพูดไม่กล้าพูด จะอ้อนไม่กล้าอ้อน กลัวเขารำคาญ”
แม่ใหญ่หันมาหาวันชาติ “ข้าว่ามันอาการเบสิคของคนมีความรักนะ ผู้หญิงเดี๋ยวนี้ชอบผู้ชายอ้อนๆเหรอ ไม่ใช่แบบที่เป็นผู้นำหรือไง”
หมี่ทำหน้ามุ่ย “สงสัยผู้หญิงอายุเยอะกว่ามั๊ง เดี๋ยวไว้คราวหน้าโทรมาจะถาม ฟางมันพวกมือใหม่ แต่หนูว่าฟางอาจรู้สึกว่ากำลังมีคู่แข่ง ที่เขาเอาใจเก่งกว่า หรือเหนือกว่าก็เลยกลุ้มใจก็ได้”

วันชาติมองแม่กับหมี่คุยกันแล้วนึกถึงโทรศัพท์ของตาลาไตที่หมี่แย่งรับเมื่อวันก่อน
...หรือจะเป็นคนในสายวันนั้นวะ...
....นึกได้ แต่ห้ามหลุดปากออกมาเป็นอันขาด ว่า 2 คนทั้งนั้นกำลังคบกันอยู่....

“อ้อ...เออ ใช่” แม่พยักเพยิด แล้วหันมาบอกหมี่ “ถ้ามันโทรมาคุยอีก ก็บอกว่า ถ้ารู้สึกว่ารักเป็นทุกข์ ต้องถอยห่างออกมานิดหนึ่ง ไม่ใช่ถึงขนาดตัดใจ แค่ถอยออกมามองว่าอะไรคือปัญหา หาจุดที่มันพอดี เว้นแต่ถ้าหมดรักกันแล้ว ก็ต้องปล่อยไป เพราะอนาคตมันยังอีกยาวไกล เดี๋ยวก็เจอคนที่ดีกว่า”
หมี่คิดตาม “แต่ที่คุยตะกี้ ไม่มีเรื่องของคนอื่นนะ มีแต่ฟางน่ะแหละที่มันคิด ๆๆๆๆ แล้วก็กลัว แล้วก็ไม่กล้า”
“เรื่องที่มันไม่ใช่คนกล้าน่ะก็รู้ก็เห็นมาตั้งแต่เล็ก แต่เรื่องกลัวเนี่ย เพิ่งรู้ว่ามันก็กลัวเหมือนกัน”
“ใครก็กลัวว่าคนที่เรารักเขาจะไม่รักเราด้วยกันทั้งนั้นแหละ” วันชาติบอกกับแม่ใหญ่ “หรือแม่ใหญ่ไม่กลัวว่าพ่อใหญ่จะไม่รัก”
“เฮ้ยยยยย” แม่ใหญ่ร้องเสียงสูงจนสมาชิกหัวเราะลั่นบ้าน “ตอนสาวๆก็กลัว แต่มาถึงปูนนี้แล้วเลิกคิด รอก็แต่วันที่ใครจะส่งใครลงโลงเท่านั้นแหละ”

หมี่กดวางสายโทรศัพท์ไปแล้ว แต่ฟางยังนั่งมองโทรศัพท์จนกระทั่งเดลเข้ามาทัก
“วันนี้ไม่ไปบ้านโน้นหรือไง”
ฟางพยักหน้า “ไปสิ รอคุยกับอาจารย์ตอน 4 โมงเย็นก่อน แล้วมึงล่ะ วันนี้ไม่ไปไหนหรือไง”
เดลส่ายหน้า ขณะที่นั่งลงข้าง ๆ “จะให้ไปไหนทุกวัน” หนุ่มเหนือมองหน้าอีกฝ่าย “พักนี้มึงไม่สบายใจอะไรหรือเปล่า”
“ไม่นี่ ทำไมหรือ”
“จู่ ๆ มึงก็โดดกิจกรรมคณะทุกอย่างกูคิดว่ามึงไปบ้านเจ้านายมึง แต่รุ่นพี่บอกว่ามึงอยู่ห้องสมุด แถมกินข้าวคนเดียวตลอด”
“ไม่มีอะไรหรอก”
“คนที่พูดประโยคนี้ร้อยทั้งร้อยแสดงว่ามี” เดลคาดคั้น “บอกมา ใครแกล้งมึง”
ฟางส่ายหน้า “ไม่ได้มีใครแกล้งอะไรกูหรอก กูก็แค่เบื่อ ๆ แล้วก็ไม่ได้คิดที่จะรอใครกินข้าว ลงจากหอกูก็ไปกินข้าว ไปเรียน ไม่ได้คิดอะไร"
“แน่นะ”
“เออ...” ฟางลากเสียง
“งั้นก็ดีแล้ว กูก็คิดว่ามึงมีปัญหาอะไรหรือเปล่า มึงน่ะไม่ค่อยพูด ใครจะไปรู้อะไรกับมึง” เดลเปลี่ยนเรื่อง “แล้วคืนนี้มึงจะกลับมานอนหอหรือเปล่า ถ้ากลับมากูจะได้รอออกไปกินข้าวต้มกับมึง”
แต่ยังไม่ทันที่จะคุยกับอาจารย์ ตาลาไตก็โทรมาหาบอกว่า คืนนี้คงกลับดึก เพราะอาจารย์จากอีกคณะจะเลี้ยงวันเกิด
“พี่คงกลับดึก”
“งั้นฟางไปบ้านพี่พรุ่งนี้บ่ายเลยแล้วกันนะครับ”
“ได้ ๆ”
พอวางสายจากตาลาไตอีกครั้ง ฟางก็หันไปหาเพื่อน
“เดี๋ยวกูไปเขียนรายงานที่ห้องสมุด แล้วค่อยไปกินข้าวต้มแล้วกัน” ก่อนที่จะลุกไปฟางหันไปหาเพื่อนอีกครั้ง “กินข้าวต้มนะ ไม่กินเหล้า กูไม่มีตังค์”
“มึงไม่มีกูก็เลี้ยงได้”
“ไม่ต้องเลย เลี้ยงอะไรกันบ่อย ๆ”
ฟางกลับขึ้นไปบนห้องพักเอากระดาษรายงานแล้วเดินไปห้องสมุด สักพักเดลก็ตามมานั่งข้าง ๆ
“ลืมไปแล้วหรือไง ว่ามึงกับกูเรียนคณะเดียวกัน”
ฟางยิ้มกว้างแต่พอจะหันมาเขียนรายงานก็พูดเรื่องเมื่อครู่ “กูโทรคุยกับหมี่เรื่องพี่ตาล”
“อ้าว ไม่กลัวมันหักคอมึงหรือไง”
ฟางส่ายหน้า “ก็กูไม่รู้จะคุยกับใคร วันนี้กูก็ไม่เจอมึงเลย กูรู้สึกเหมือนเป็นคนบ้า จะพูดจะทำอะไรก็กลัวว่าเขาจะไม่ชอบ”
“ง่ายๆ” เดลตอบยิ้มๆ “อยากทำอะไรก็ทำ ถ้าเขาไม่ชอบเราค่อยจำไว้ว่าเขาไม่ชอบ แล้วเราก็ไม่ทำอีก จบ”
“ทำไมง่ายขนาดนั้น”
“เพราะมันง่ายอย่างนั้นน่ะสิ” เดลบอกทั้งยักคิ้วข้างเดียว

เช้าวันใหม่ฟางแต่งเครื่องแบบเสร็จแล้ว และกำลังเตรียมตัวที่จะไปเรียน ในตอนที่วันชาติโทรศัพท์มาหา บอกว่ารออยู่ที่หน้าหอพัก
“ใครเป็นอะไรหรือพี่ ถึงได้มาถึงที่นี่”
“ไม่มีใครเป็นอะไรหรอก นอกจากมึง”
ฟางดูอึ้งไปชั่ววินาทีแล้วก็ยิ้มเก้อ “หมี่บอกพี่หรือ”
“กูได้ยินตอนท้ายที่มึงคุยกับมัน ทำไมมึงคุยกับหมี่ ไม่คุยกับกู”
“ก็...ฉันเกรงใจ แล้วนี่ทำให้พี่ต้องตีรถมาแต่เช้าเลยหรือเนี่ย”
ยิ่งพูดฟางยิ่งมีสีหน้าท่าทางเกรงใจ “ฉันเห็นว่ามันเป็นเรื่องเล็กน่ะแล้วพี่ก็มีเรื่องที่ต้องจัดการเยอะแยะ”
“แต่ถ้าถึงขนาดที่มึงต้องโทรทางไกลกลับบ้าน กูไม่คิดว่ามันเป็นเรื่องเล็กแล้ว”

วันชาติรู้สึกสะดุดลมหายใจตัวเอง...นี่กูกำลังทำอะไร
ตั้งแต่ได้ยินว่าฟางโทรไปปรึกษากับหมี่กูก็ไม่สบายใจ เมื่อคืนกูก็นอนไม่หลับ ตื่นแต่เช้ารีบมากรุงเทพ ฯ
กูคิดอะไรอยู่...

“ฉันคิดว่าฉันไม่ควรคุยเรื่องใจของฉันกับเพื่อนที่นี่ ถึงจะรู้จักกันมาเป็นปีแล้วก็เถอะ ทุกคนรู้แต่ว่าฉันต้องไปทำงานบ้านให้พี่ตาล แต่ไม่มีใครรู้เรื่อง....ที่ฉันชอบพี่เขา”

...เจ็บว่ะ ตอนที่ได้ยินคำว่า –ชอบพี่เขา- ทำไมกูเจ็บว่ะ กูไม่ควรมีความรู้สึกนี้ มันอาจเคยมี แต่กูจัดการมันหมดไปแล้วนี่นา...
“มีใครเข้ามาวุ่นวายระหว่างมึงกับพี่ตาลหรือเปล่า”
“เปล่า”
“มึงควรคุยกับพี่ตาลให้มากขึ้นอย่างที่หมี่มันว่าจริง ๆน่ะแหละ อย่าคิดเองเออเอง แล้วก็เลิกคิดสักที ว่ามึงเป็นคนรับใช้ เพราะสำหรับกู.....” วันชาติหายใจเข้าอย่างยากลำบาก “สำหรับกู...มึงเป็นน้อง และสำหรับพี่ตาล...มึง..เป็นคนรักของเขา”
ฟางกำลังส่ายหน้า แต่เสียงของเดลดังมาก่อนตัว
“กูก็คิดว่ามึงรีบลงมาจากห้องทำไม ที่แท้มีคนมาหาแต่เช้า”
“ไม่เจอกันนาน กวนตีนไม่เสื่อม” วันชาติหันมาหาเดล
จากที่รู้สึกพิกล กลายเป็นหายใจคล่องขึ้นกว่าเดิม เพื่อที่จะกลายเป็นหน้าชาในนาทีถัดมา

“แค่ฟางมันโทรศัพท์กลับบ้าน ถึงกับอยู่ไม่ติดต้องหนีเมียมาหา...น้อง...” เดลเน้นคำพูดหนักๆ กับรอยยิ้มมุมปาก แบบคนที่รู้ทัน
“ถ้ามึงดีจริง ฟางคงคุยกับมึงแทนที่จะโทรกลับบ้าน” วันชาติย้อนให้
ฟางต้องรีบไกล่เกลี่ย แต่เดลบอกให้ขึ้นไปเอาหนังสือเรียน
“จะได้รีบไปกินข้าวก่อนเข้าเรียน กูกับเขาไม่ชกกันที่หน้าหอนี่หรอกน่า”
ฟางดูไม่ไว้ใจ แต่เห็นว่าหน้าหอพักคนเริ่มเยอะ ก็เลยรีบวิ่งกลับขึ้นไปเอาหนังสือที่ห้อง
“มึงยังวุ่นวายกับฟางอยู่หรือเปล่า”
“ถามในฐานะอะไร พี่ชายหรือมดแดง” เดลถามด้วยสีหน้าท่าทางรู้ทันแบบไม่ปิดบังเหมือนเดิม
“พี่ชาย มึงน่ะแหละ เพื่อนสนิทคิดไม่ซื่อ”
“ไม่ต้องมาเสือกเรื่องกู เพราะกูตัวคนเดียว แต่มึงต่างหากที่ไม่ซื่อ ทั้งกับพี่ชายตัวเอง เมียของมึง แล้วก็กับฟางด้วย”
“ไอ้ห่านี่!”
“อย่าร้อนตัว" เดลตอกใส่หน้า "ถ้าใจมึงซื่อสัตย์ ฟางมันก็แค่สับสนตามประสาวัยรุ่น คิดมากก็เพราะมันเป็นคนเจียมตัว พอมันได้คุยกับน้องแล้วก็ดีขึ้น ส่วนมึงน่ะถ้ามึงเป็นห่วงว่าเขามีปัญหามึงก็ต้องโทรหาพี่มึง แต่นี่มึงถึงกับมาถึงที่นี่ น่าอนาถใจชิบหาย”
ตลอดชีวิตที่ผ่านมา นับครั้งได้ที่วันชาติเถียงไม่ออก แต่คำพูดตรงไปตรงมาของเดลทำให้วันชาติต้องเงียบ
พอวันชาติเงียบ เดลก็ใจเย็นลง
“อย่าหาว่ากูสั่งสอนเลยนะ คนที่มึงควรคิดถึงเป็นคนแรกคือเมียมึง เขาจะรู้สึกยังไง ถ้ารู้ว่ามึงทำอย่างนี้”
เดลหันไปมองฟางที่รีบลงบันไดหอพักลงมา
“มันก็แค่คิดว่า การที่มันจนจะทำให้คนไม่ชอบมัน แต่ที่จริงคนชอบมันก็เพราะมันเป็นของมันอย่างนี้ใช่มั้ย”
วันชาติพยักหน้าตาม
....เงียบ....จนเดลต้องหันมาหา
“เรื่องบางเรื่องมันควรต้องเป็นความลับตลอดไป มึงน่ะติดนิสัยทำอะไรตามใจตัวเองจนเคยตัว ถ้าความรักของพี่ตาลกับฟางจะพัง ก็เพราะมึงน่ะแหละ ไม่ใช่ใครที่ไหนหรอก”
“ไม่มีวัน” วันชาติยืนยันด้วยน้ำเสียงหนัก ๆ
เดลยิ้มมุมปาก “กูจะรอดู”

*-*-*จบตอนที่ 23*-*-*

ยังคงสับสนวุ่นวาย ใช่มั้ยครับ
พบกันวันอังคารนะครับ

ไจฟ์กับที

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." 4#หน้า 30 (280756)
เริ่มหัวข้อโดย: Eternal luv ที่ 28-07-2013 07:06:17

 :z2:
ตอนนี้ขอปรบมือดังๆให้ หมี่กับเดล
แต่ถ้าหมี่รู้ความจริงจะแหกออฟางรึเปล่าน้าา

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." 4#หน้า 30 (280756)
เริ่มหัวข้อโดย: skynotebook ที่ 28-07-2013 07:28:34

ทำไมอ่านแล้วงง
ฟางสับสนอะไรอยู่ กลัวพี่ตาลไม่รักหรอ ทำไมอะ

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." 4#หน้า 30 (280756)
เริ่มหัวข้อโดย: fangkao ที่ 28-07-2013 07:56:55

แหม่ ถ้าจับเดลคู่กับวันชาติ คงสนุกรู้ทันกันซะ ยกโป้งให้เจ้าหมี่เลยตอนนี้

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." 4#หน้า 30 (280756)
เริ่มหัวข้อโดย: MiSS-U ที่ 28-07-2013 08:00:21

สับสนได้แต่อย่าถอยนะหนูฟางนะ  :katai1:

บวกเป็ด

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." 4#หน้า 30 (280756)
เริ่มหัวข้อโดย: natalee22 ที่ 28-07-2013 08:56:54

โฮ๊ะๆๆๆ ตอนนี้หมี่กะเดลเอาใจไปเลย ให้คำปรึกษาฟางได้ดีมากๆ หวังว่าฟางจะเอาไปใช้นะ ไม่ว่าจะกับคนรักหรือกับใครก็ตาม เป็นตัวของตัวเองนี่แหละดีที่สุด

ส่วนวันชาติก็นะ เก็บอาการหน่อยพ่อคุณ สงสารครูโรจน์เขาบ้าง แหม๋ ออกหน้าออกตาเกิ้น

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." 4#หน้า 30 (280756)
เริ่มหัวข้อโดย: cinquain ที่ 28-07-2013 09:43:00

หมี่พูดดีแฮะ เริ่มชอบขึ้นมาอีกนิด ^^
แต่วันชาตินี่ก็อย่างที่เดลพูดทุกอย่าง!
รออ่านความสับสนต่อไปค่ะ  :n1:

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." 4#หน้า 30 (280756)
เริ่มหัวข้อโดย: mystery Y ที่ 28-07-2013 10:09:33

ช่าย~เราก็จะรอดู(และอ่าน)ต่อไป

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." 4#หน้า 30 (280756)
เริ่มหัวข้อโดย: Zinub ที่ 28-07-2013 10:28:53

เออดีจัง ตอนนี้หมี่กับเดลมาวินแฮะ
เอาใจไปเล๊ยย :give2:

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." 4#หน้า 30 (280756)
เริ่มหัวข้อโดย: =นีรนาคา= ที่ 28-07-2013 10:46:53

ตอนนี้เจ้าหมี่ได้ใจเจ้ไปเต็มๆจ้า  o13

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." 4#หน้า 30 (280756)
เริ่มหัวข้อโดย: -west- ที่ 28-07-2013 10:54:01

เดลกะหมี่พระเอกนะฮะตอนน้

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." 4#หน้า 30 (280756)
เริ่มหัวข้อโดย: maemix ที่ 28-07-2013 11:15:51

หมี่เป็นศิลาณีให้ฟาง ปรึกษาถูกคนด้วย
แล้วถ้าหมี่รู้ว่าคนที่ฟางชอบคือพี่ตาล จะเป็นยังไง
(ทำให้คิดถึงเพื่อนคนหนึ่ง ที่มีแต่คนมาปรึกษาปรับทุกข์กับมัน
แม้แต่ตัวเราก็ยังต้องพึ่งมัน คุยกันแล้วให้ความรู้สึกสบายใจ
เห็นสิ่งที่เรามองข้าม มุมต่างจากที่เราคิด แต่มันก็บอกว่าให้คำปรึกษา
ชาวบ้านเขาไปทั่ว เรื่องของตัวเองก็เกือบไม่รอดเหมือนกัน 555)
ชอบเดลที่พูดแทงใจพี่วันชาติ บางครั้งคิดว่าคนที่น่ากลัวกว่าหมี่คือพี่วันชาติ

ขอบคุณไจฟ์กับที

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." 4#หน้า 30 (280756)
เริ่มหัวข้อโดย: lizzii ที่ 28-07-2013 11:48:23

ปรบมือให้หมี่และเดล 555555

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." 4#หน้า 30 (280756)
เริ่มหัวข้อโดย: indy❣zaka ที่ 28-07-2013 12:05:56

ยิ่งอ่านยิ่งรู้ว่า เดลกับวันชาติไม่เหมาะกันอย่างยิ่ง 
แรงทั้งคู่ อยู่ด้วยกัน ตายกันไปข้างแน่ๆ

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." 4#หน้า 30 (280756)
เริ่มหัวข้อโดย: Aoya ที่ 28-07-2013 13:28:35

 หมี่ หนูโตขึ้นเยอะเลยลูก
ไม่น่าเชื่อว่าเด็กน้อยในวันนั้นจะให้คำปรึกษาดีๆ กับฟางได้
พี่วันชาติเป็นยังไงล่ะโดนเดลตอกหน้ากลับมา ทำอะไรคิดถึงครูโรจน์กับพี่ตาลบ้างก็ได้นะ

ส่วนเดลถ้าตัดเรื่องที่ชอบวุ่นวายยุแยงฟางออกไป เดลก็เป็นเพื่อนที่ดีเหมือนกันนะ
เมื่อไหร่กุ้งแฟนเดลจะมา อยากรู้ว่าคนแบบไหนที่เอาเดลอยู่

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." 4#หน้า 30 (280756)
เริ่มหัวข้อโดย: PAAPAENG~ ที่ 28-07-2013 14:39:41

ตอนนี้หมี่ได้ใจไปเต็มๆ
หมี่น่ารักมาก ดูรู้เลยว่าหมี่รักฟาง
แต่ถ้าวันไหนหมี่รู้ความจริง
หมี่จะยังรักฟางอยู่ไหม TwT

แอบนอยด์พี่วันชาตินะ
อย่าทำแบบนี้สิ...สงสารครูโรจน์
ห่วงได้ แต่หักห้ามใจบ้างเถอะนะพี่นะ
แต่เชื่อว่าพี่วันชาติเป็นคนดี

รอตอนต่อไปค่ะ

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." 4#หน้า 30 (280756)
เริ่มหัวข้อโดย: Gokusan ที่ 28-07-2013 16:32:10

โอ้โห...อ่านแล้วโคตรรักเดลเลย
มองทุกอย่างตามความจริงและตรงจุดมาก
เงิบเลยดิ วันชาติ...มีคนมองขาดขนาดนี้เนี่ย
แอบสงสารโรจน์เบาๆ อย่างที่เดลบอกนั่นแหละ
แถมรู้สึกว่า ดีแล้วที่วันชาติปล่อยมือเดล...เดลแมนกว่าเยอะ หึหึ

นับว่าฟางปรึกษาถูกคนสินะ...ณ ขณะนี้
ยังไงหมี่ก็ให้มุมมองได้ดีกว่าที่คิด...ทั้งที่หมี่เป็นน้อง
แต่เพราะหมี่คือหมี่...ทำในสิ่งที่คิดว่าตัวเองชอบมาตลอด

กลายเป็นว่า...ต้องระวังวันชาติมากกว่าหมี่ซะอีก หุหุ

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." 4#หน้า 30 (280756)
เริ่มหัวข้อโดย: CarToonMiZa ที่ 28-07-2013 17:11:16

หมี่ให้คำปรึกษาได้ใจจริงๆ
สะใจเล็กๆที่เดลตอกกลับ
วันชาติแบบว่าตรงจุดมากกกกกกกกก :z2:

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." 4#หน้า 30 (280756)
เริ่มหัวข้อโดย: Yukisae ที่ 28-07-2013 17:17:56

หมี่เป็นที่ปรึกษาที่ดีมากเลย ฉลาดเกินอายุ
วันชาติยังตัดใจไม่ขาดสินะ แบบนี้สงสารโรจน์ออก
เดลเป็นเพื่อนที่ดีคนนึงเลยหล่ะ
++จ้า

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." 4#หน้า 30 (280756)
เริ่มหัวข้อโดย: TIKA_n ที่ 28-07-2013 17:18:21

หมี่นี่เด็กม.ต้น จริงอ่ะ พูดจาเป็นผู้ใหญ่เชียว ให้คำปรึกษาน้องฟางได้ไม่มีสะดุดเลยแฮะ
พูดทุกอย่างได้ตรงประเด็น มีเหตุมีผลสุด ๆเลย ไม่เหมือนหมี่ที่จะเป็นเมียน้าตาลท่าเดียวเลยแฮะ
ท่าทางหมี่ ก็รัก และเป็นห่วงฟางมาก ๆ เลยนะ แล้วถ้าถึงวันที่หมี่รู้ความจริงเรื่องน้าตาลกับฟางล่ะ
หมี่คงจะโกรธฟางอยู่บ้าง แต่หมี่ก็น่าจะยอมรับได้นะ ปัญหาสำคัญน่าจะตรงแม่ใหญ่มากกว่า
เฮ้ย ๆ พี่วันชาติ อะไรอีกล่ะเนี่ย อย่าเชียวนะ อย่าทำให้เรื่องมันวุ่นวายอีกจะได้มั้ยเนี่ย
ช่วยหยุดอยู่ที่ครูโรจน์หน่อยเหอะ สงสารครูโรจน์นะ ตัดใจจากฟางได้ยิ่งดี ตัดใจไม่ได้ก็อย่าแสดงออกได้มั้ย ขอร้องเหอะ
เดล พูดได้โดนใจมาก ๆ หน้าชาไปเลยสิพี่วันชาติ เถียงเขาไม่ออกซักคำนิ เรื่องจริงทั้งนั้น
ถูกตามที่เดลพูดทุกอย่าง ถ้าพี่วันชาติ ห่วงพี่ตาลกับฟางจริง ก็น่าจะรู้นะว่าควรทำตัวยังไง
ถ้ายังไม่เลิกทำตัวอย่างนี้ ชีวิตรักพี่ตาลกับฟางได้พังเพราะพี่แน่ ๆ
น่าอายมั้ยล่ะ ต้องให้เด็กมาสั่งสอน ก่อนจะไปยุ่งเรื่องคนอื่น ช่วยปรับปรุงตัวเองก่อนนะพี่วันชาติ
แหม อินมากไปหน่อย ใส่อารมณ์มากไปนิด อย่าว่ากันนะคะ
ขอบคุณไจฟ์กับที ค่ะ  :L2: :3123:
 

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." 4#หน้า 30 (280756)
เริ่มหัวข้อโดย: pilar ที่ 28-07-2013 17:25:26

ทำไมอ่านแล้วรู้สึกว่าวันชาติเหมาะกะเดลมากกว่า
เพราะทันกัน ถึงจะแรงทั้งคู่แต่คนแบบเดลนี่แหละที่เอาวันชาติอยู่
เสียดาย เฮ้อ

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." 4#หน้า 30 (280756)
เริ่มหัวข้อโดย: aehJTS ที่ 28-07-2013 18:25:48

หมีกับเดลเอาใจไปเลยตอนนี้

 :pig4: คะ

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." 4#หน้า 30 (280756)
เริ่มหัวข้อโดย: toshika ที่ 28-07-2013 18:40:57

หมี่โตขึ้นมาก ให้คำปรึกษาได้มีสาระจริงๆ

ฟางก็คิดเยอะ

รอติดตามค่า  :mew1:

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." 4#หน้า 30 (280756)
เริ่มหัวข้อโดย: m_pop91 ที่ 28-07-2013 18:44:31

หมี่กับเดลชนะเลิศตอนนี้

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." 4#หน้า 30 (280756)
เริ่มหัวข้อโดย: kyoya11 ที่ 28-07-2013 18:51:24

หมี่คือคนที่เตือนสติฟาง ส่วนเกลคือคนที่เตือนสติวันชาติ o13

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." 4#หน้า 30 (280756)
เริ่มหัวข้อโดย: malula ที่ 28-07-2013 20:39:46

ปัญหาของฟางทำท่าจะเล็กลงไปเลยเมื่อเทียบกับความสับสนของวันชาติ ป่านนี้แล้วยังไม่นิ่งอีก
แหม่ ๆๆ น้องหมี่ของเรากลายเป็นผู้เชี่ยวชาญปัญหาหัวใจซะและ
ยังอยากให้เดลเป็นคู่กัดกับวันชาติ แต่ก็ไม่อยากให้ทิ้งโรจน์ (คนอ่านหลายใจพอกัน)

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." 4#หน้า 30 (280756)
เริ่มหัวข้อโดย: river ที่ 28-07-2013 23:46:20

หึๆ ศิราณีหมี่ ให้คำปรึกษาได้ตรงมาก

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." 4#หน้า 30 (280756)
เริ่มหัวข้อโดย: MooMiew ที่ 29-07-2013 00:24:04

ฟางมันช้าหรือหมี่มันเร็วฟะเนี่ย

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." 4#หน้า 30 (280756)
เริ่มหัวข้อโดย: sweetbasil ที่ 29-07-2013 01:04:30

ฟางปรึกษาถูกคนมาก ตอนนี้หมี่ได้ใจ o13

วันชาติเหมาะกับเดลอ่ะ อยากให้คู่กัน :impress:

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." 4#หน้า 30 (280756)
เริ่มหัวข้อโดย: omuya ที่ 29-07-2013 01:16:57

เอ่อออ เอิ่มมมม บางที หมี่ก็ดูมีความคิดมากกว่าชาตินะ

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." 4#หน้า 30 (280756)
เริ่มหัวข้อโดย: nongrak ที่ 29-07-2013 10:56:26

ยังวุ่นวายจริงๆ นั่นแหละ จริงของเดลวันชาติจะมาเองทำไม

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." 4#หน้า 30 (280756)
เริ่มหัวข้อโดย: --รมยกร-- ที่ 29-07-2013 16:18:37

อ้างจาก: fangkao ที่ 28-07-2013 07:56:55  

แหม่ ถ้าจับเดลคู่กับวันชาติ คงสนุกรู้ทันกันซะ ยกโป้งให้เจ้าหมี่เลยตอนนี้

สนับสนุนหนึ่งเสียง 555++ แม้นรู้ว่ามันเป็นไปไม่ได้ก็ตาม ไม่รู็สิคู่นี้เราว่าเคมีมันให้นะ เจอกันทีไรมันทุกทีสิ มันมีสีสันกลบความมึนอึนของคู่หลักขึ้นมาทันที

เข้าใจความรู้สึกฟางนะ ตาลเคยบอกอะไรน้องตรงๆ แบบชัดเจนบ้างหรือยัง   :hao3: ไม่เคย...เลยสักครั้ง ถึงจะอยู่ใกล้แค่เอื้อมแต่ดูมีกำแพงขวางไว้ ไม่แปลกอะไรถ้าฟางเริ่มกลัว...ยังคงเหนื่อยใจ  :เฮ้อ: กับความหวานเย็นของพระเอกเหมือนเดิม

การที่เรารักใครสักคน เราอยากอยู่ใกล้ๆ เขาอยากทำอะไรให้เขา หรือแม้แต่การสัมผัสทางร่างกาย แต่...ตาลาไลมันตายด้านมาก ทุกเรื่องต้องให้น้องเอ่ยปากก่อนตลอดๆๆๆ ขัดใจๆๆๆ *** ตอนนี้แอบชอบความแก่แดดของหมี่เบาๆ

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." 4#หน้า 30 (280756)
เริ่มหัวข้อโดย: @PurPle SuN@ ที่ 30-07-2013 02:21:01

ตั้งแต่อ่านมาเนี่ย เพิ่งเห็นว่าตอนนี้แหละที่ความแก่แดดของหมี่มันก็มีมุมมองที่น่ารักดีนะ

หัวข้อ: "Yes,I love him" ตอนที่ 24
เริ่มหัวข้อโดย: MyTeaMeJive ที่ 30-07-2013 07:45:09

ตอนที่ 24

วันชาติยังไม่กลับบ้าน แต่ขับรถมารอพี่ชายอยู่ที่มหาวิทยาลัยที่ตาลาไตสอนอยู่ ไม่ถึงครึ่งชั่วโมงตาลาไตก็มาถึง แล้วชวนไปกินข้าวเช้าด้วยกัน
“เล่าได้หรือยังมึงเป็นอะไรของมึง”
“ฉันไม่ได้เป็นอะไร แค่รู้สึกเป็นห่วง”
“ห่วงอะไร”
วันชาติคิดว่ายังไงพี่ชายก็ต้องรู้เรื่องที่ฟางโทรหาหมี่อยู่ดี
“พี่กับฟางเป็นยังไงบ้าง มีเรื่องอะไรกันฟางถึงได้โทรหาหมี่”
“หือ” ตาลาไตทำเสียงสูง “ทำไมฟางโทรหาหมี่”
ที่จริงก็รู้อยู่ว่า บางทีฟางก็โทรศัพท์คุยกับหมี่ แต่มันมีประเด็นสำคัญอะไรหรือไง
“ก็นั่นแหละ ทะเลาะอะไรกันหรือเปล่า” วันชาติถามซ้ำ
“จะทะเลาะกันเรื่องอะไร ไม่ได้เจอกันมาหลายวันแล้ว”
“พี่ไม่ห่วงมันบ้างหรือ”
“ห่วงสิ” ตาลาไตตอบแล้วย้อนถามน้องชาย “แต่เขาก็มีชีวิตของเขาเหมือนกัน มึงเป็นอะไรของมึงเนี่ย”
“ฉันก็แค่....” วันชาติอึกอัก “ฟางมันไม่เคยพูดเรื่องปัญหาของมัน แล้วมันยังวัยรุ่น มีเรื่องอะไรก็คุยกับเพื่อนก่อนใครอยู่แล้ว แต่นี่มันกลับมาคุยกับหมี่ ฉันก็เลย....”
ตาลาไตจ้องมองน้องชายนิ่ง ๆแล้วพยักหน้า “แล้วกูจะคุยกับฟางเอง ขอบใจมากที่มาถึงที่นี่”
วันชาติพลอยพยักหน้าตามพี่ชาย แล้วเปลี่ยนไปชวนคุยเรื่องราคาพืชผักไปเรื่อย จนกระทั่งกินข้าวเสร็จ พี่ชายเดินมาส่งถึงรถ มีโทรศัพท์เข้ามา พี่ชายกดรับแล้วขมวดคิ้วแน่น
“ผมไม่ว่าง ขอโทษนะครับผมมีงานต้องทำอีก”
พูดเสร็จตาลาไตก็กดวางสายไปทันที ทำให้น้องชายเดา
“คนที่โทรมาวันก่อนโน้นแล้วหมี่กดรับหรือเปล่า”
“เออ เอาโทรศัพท์ใครไม่รู้โทรมา”
“ว่ากันว่า คนเราเนี่ยมักจะมีเซ้นส์เรื่องมือที่ 3 แรงมาก”

สายตาที่ตาลาไตมองกลับมา กลับทำให้วันชาติรู้สึกหนาวจนไม่กล้าสบตา
สิ่งที่ทำให้ฟางไม่สบายใจ มันกำลังเกิดขึ้นกับพี่เช่นกัน โดยเฉพาะจากคนที่ไม่เคยคาดคิดมาก่อน...ที่ยืนอยู่ตรงหน้าในเวลานี้

“ถ้ากูจะผิดพลาด ก็เพราะกูเป็นคนมั่นใจในตัวเองมาก ว่าฟางรักกูคนเดียว” น้ำเสียงของพี่ชายหนักแน่น จนวันชาติรู้สึกหายใจไม่ออก “แต่ถ้ามึงจะเป็นห่วงเรื่องมือที่ 3 ไม่ว่าจะฝ่ายฟางหรือกูก็ตาม มึงเลิกคิดได้ เพราะกูบอกมึงแล้ว ว่าเมื่อไหร่ที่กูมั่นใจ ใครก็แยกเราไม่ได้”
วันชาติหันไปมองทางอื่น ขณะที่บอกกับพี่ชาย “ฉันแค่ไม่อยากให้พี่หรือฟางต้องเสียใจ”
“ขอบใจที่หวังดี กูรับไว้และจะเตือนตัวเองให้มากขึ้น มึงขับรถกลับบ้านดี ๆก็แล้วกัน กลับไปอยู่กับคนของมึง”
“พี่ ฉันไม่ได้..” วันชาติอยากอธิบายกับพี่ชาย ติดที่สายตารู้ทันที่ทำให้ได้แต่ก้มหน้า
“ไม่ต้องบอกกับกูว่ามึงคิดอะไร เพราะกูดูคนที่การกระทำ กลับบ้านเถอะ”

เดินกลับขึ้นมาที่ห้องทำงานด้วยคำถามเกี่ยวกับคนที่ไม่เคยแสดงออกว่ามีความกังวล มองนาฬิกาคิดว่า ตอนนี้ไม่น่าจะอยู่ในห้องเรียน 
..มั่นใจมาก ว่าฟางรักกูคนเดียว แต่กูก็ต้องทำให้เขามั่นใจเหมือนกัน ว่ากูมีแต่เขาคนเดียว..
“เย็นนี้มีกิจกรรมอะไรหรือเปล่า”
“มีเชียร์ครับ”
“งั้นเสร็จแล้วก็กลับบ้านนะ พี่มีเรื่องจะคุยด้วย”
“พี่ครับ คือฟาง....”
“กลับไปคุยกันที่บ้าน”
ตาลาไตถอนหายใจแรง ๆเมื่อนั่งลงที่โต๊ะทำงาน
....แทนที่เมื่อเวลาผ่านไป ทุกสิ่งทุกอย่างจะชัดเจนด้วยตัวของมันเอง แต่มันกลับกลายเป็นช่องว่างที่ทำให้ใครต่อใครถือเป็นโอกาสที่จะท้าทาย....แม้แต่น้องชายของตัวเอง....
และต่อให้รีบเร่งอย่างไร ก็ยังคงกลับบ้านหลังฟางอยู่เหมือนเดิม
ปกติฟางก็มักจะก้มหน้าเป็นนิสัยอยู่แล้ว มาวันนี้ยิ่งก้มหน้างุดๆ หนักไปกว่าเดิม
“ฟาง”
“ครับ”
“กลับมานานหรือยัง”
“ก่อนพี่สักครึ่งชั่วโมงครับ”

ตาลาไตมองคนที่ยังอยู่ในชุดนักศึกษาแล้วคว้าข้อมือเดินเข้าบ้าน บอกกับตัวเองว่า ต้องใจเย็นกว่าเดิม
เหตุผลเดียวที่ฟางไม่พูดเรื่องในใจกับพี่ ก็เพราะคิดว่า คุยไปพี่ก็ไม่เข้าใจ...
...ฟางไว้ใจคนอื่นมากกว่าพี่!.....น้อยใจว่ะ!......

“แล้ววันนี้ทำอะไรกินกัน”
“มีต้มยำไก่ กับผัดคะน้า พี่กินเลยมั้ย”
ยิ้มซื่อๆ ของฟาง ทำให้ความตึงเครียดผ่อนคลาย 
“ขอล้างหน้าล้างมือก่อน ฟางกินพร้อมกับพี่นะ”
ฟางมองซ้ายมองขวาเหมือนมีคนอื่นอยู่ด้วย แล้วก็พยักหน้า
“ฟางตักข้าวนะครับ”   

ถามตัวเองว่าเคยมีความรู้สึกอะไรกับท่าทีแบบนี้ของฟางมั้ย
คำตอบก็คือไม่
....ทุกอย่างที่ฟางทำ พี่มองว่ามันคือฟาง คือเรื่องปกติธรรมดา
แล้วถ้าเมื่อไหร่ถามไปแล้วฟางตอบกลับมาทันทีด้วยความมั่นใจ ถึงจะเรียกว่าแปลก
ปัญหาก็คือพอพี่เงียบ ฟางก็จะเงียบตามไปด้วย
จนกระทั่งกินข้าวอิ่ม แล้วตาลาไตลุกมารับโทรศัพท์
เสียงของคนที่โทรมา ทำให้อารมณ์เริ่มขุ่นมัว
“ถ้าคุณจะคุยกับผมเรื่องเรียน ผมยินดี แต่อาจารย์แต่ละคนมีวิธีการสอนที่ต่างกัน ลองปรึกษาท่านดูก่อนนะครับ ขอโทษด้วย ผมมีงานที่ต้องทำ”
ตาลาไตถอนหายใจแรง ๆเมื่อกดวางสาย
....เปลี่ยนเบอร์โทรเข้ามาตลอด ทำให้ต้องกดรับสายได้ตลอด เพราะคิดว่าเป็นนักศึกษา หรือเพื่อนอาจารย์ในมหาวิทยาลัย แล้วแต่ละครั้งก็มีเหตุมีผลต่างๆ นานาให้ต้องโทรมา....
...เป็นความกล้าที่ทำให้รู้สึกหงุดหงิด....
ฟางเดินเข้ามายืนข้าง ๆ รอจนตาลาไตหันมา แต่ยังไม่ทันจะพูดกัน คราวนี้โทรศัพท์ของฟางดังขึ้น
คนที่โทรมา คือเดล
“กูฝากหนังสือไว้กับไอ้หม่องแล้ว เออนั่นแหละ”
เพียงประโยคเดียวแล้ววางสาย ฟางหันมายิ้มแห้ง ๆ กับตาลาไต “เดลครับ”
มือใหญ่จับที่ศีรษะเล็ก ๆ
“เพื่อนโทรมาเช็คล่ะสิ”
“ไม่หรอกครับ” ฟางตอบขณะที่ก้มลงมองพื้น
“ฟางไว้ใจพี่มั้ย”
ฟางพยักหน้า
“แล้วทำไม เวลาที่ฟางไม่สบายใจ พี่ถึงรู้เป็นคนสุดท้าย”
มั่นใจว่าน้ำเสียงที่ใช้ ไม่มีแววของความดุเลยแม้แต่น้อย ค่อนไปทางน้อยใจด้วยซ้ำ แต่ฟางกลับนิ่งเงียบ
“ฟาง...”
ฟางจับข้อมือพี่ไว้ คล้ายกำลังบอกกับตัวเอง ว่าต้องพูดกับพี่ให้เข้าใจ ไม่ใช่กลัวว่าพี่จะเดินหนี
“ฟางเห็นว่ามันเป็นเรื่องไร้สาระ”
“ไร้สาระยังไง”
“ก็....” ฟางอึกอัก “ฟางกลัวพี่จะรำคาญ”
“ทำไมถึงคิดว่าพี่จะรำคาญล่ะ” ก็คิดว่าจะไม่ใช้นิสัยซักถามแบบสอบปากคำผู้ต้องหา แต่สุดท้ายก็ยังยังคำถามต่อเนื่องอยู่เหมือนเดิม “ลองพูดให้พี่ฟังสิ”
“พี่จะรำคาญมั้ย”
“ถ้ารำคาญแล้วจะบอก”
“แล้วพี่จะโกรธมั้ย”
“ลองเล่ามาก่อน ถ้าโกรธหรือรำคาญจะบอก”
“ฟางนิสัยไม่ดี ทั้งไม่น่ารักด้วย”
“พี่ไม่เห็นเข้าใจสิ่งที่ฟางพูดเลย ฟางนิสัยไม่ดียังไง ไม่น่ารักยังไง แล้วมันจะทำให้พี่รำคาญยังไง”
ฟางยังคงก้มหน้า “ฟางรักพี่ แต่พี่ชอบคนอ้อน เอาใจแต่ก็มีความมั่นใจในตัวเองด้วย”
“เหรอ” ตาลาไตคิดตาม
...พี่ชอบคนอ้อนหรือ...
“พี่ครับ ฟางก็แค่กลัวว่าพี่จะชอบคนอื่นมากกว่าฟาง”
“คนอื่นที่ไหนล่ะ วันนี้ทั้งวันพี่พยายามคิดว่า พี่ทำอะไรให้ฟางไม่ไว้ใจพี่ หรือพี่มัวแต่ทำงาน ทำให้ฟางต้องโทรไปคุยเรื่องของเรากับหมี่ แล้วก็ทำให้วันชาติมันอยู่ไม่ติด แล้วเมื่อกี้อีก ที่เดลมันต้องโทรมาเช็คด้วยน่ะ”
“เดลมันถามเรื่องหนังสือของมันต่างหาก” ฟางเถียงเสียงอ่อย
“ก็ได้ หนังสือก็หนังสือ แล้วเรื่องที่ฟางโทรไปปรึกษากับหมี่ล่ะ เกิดอะไรขึ้น”
ฟางเหลือบตามองพี่แล้วหันไปมองทางอื่น “ฟางแค่ไม่อยากทำตัวให้พี่รำคาญ”
“พี่ไม่เคยรำคาญ หรือพี่เคยทำอะไรให้ฟางคิดว่าพี่รำคาญ”

...บอกตามตรง ว่า ยิ่งคุยกันยิ่งไม่เข้าใจว่าฟางคิดอะไรอยู่...แล้วนี่ก็ไม่ใช่ครั้งแรกที่ฟางกลัวว่าพี่จะรำคาญ หรือเราแสดงออกแบบนั้นบ่อย ๆจนฟางกลัว...

“ก็ฟางไม่เหมือนพี่บุ๋ม”
“หือ” ตาลาไตขมวดคิ้วแน่น “ทำไมต้องเหมือน”
“พี่กับพี่บุ๋มคบกันตั้งนาน ก็เพราะพี่บุ๋มไม่วุ่นวายกับพี่ใช่มั้ยล่ะ แต่ฟางน่ะ ฟาง ฟาง...”
...มันก็ใช่นะ บุ๋มอยากมาก็มา ไม่อยากมาก็บอกว่าไม่มา เป็นการคบกันแบบห่าง ๆ จนเหมือนเพื่อนมากกว่าคนรัก....
“ฟางอยากทำนั่นนี่ให้พี่ อยากอยู่ใกล้ ๆก็กลัวว่าพี่จะรำคาญ”
“ฟางก็คือฟาง ทำไมต้องเปรียบเทียบกับบุ๋ม ฟาง...พี่เคยแสดงท่าที หรือทำอะไรไม่ดีหรือเปล่า ฟางถึงคิดว่าพี่รำคาญน่ะ”
มือผอมที่จับข้อมือพี่อยู่เพิ่มแรงขึ้น
“พี่ไม่ได้ทำไม่ดี ที่จริง เพราะพี่นิ่งเฉยต่างหาก ที่ทำให้ฟางกลัว”
ตาลาไตหลังตรง จ้องหน้าคนที่เงยหน้าขึ้นมามองพี่
“นิ่งเฉยหรือ”
...ก็นิ่งๆ อย่างนี้มาตลอด คิดอยู่เหมือนกันว่า มันทำให้เรายิ่งเหินห่าง...
“ที่ผ่านมาพี่ดีกับฟาง ตอนพี่บุ๋มยังอยู่ พี่กอดฟาง วันที่พี่บุ๋มจากไปพี่กอดฟาง วันที่มีคนอยู่เต็มบ้านพี่จูบฟาง แต่ในวันที่เราอยู่กัน 2 คนพี่กลับบอกว่า พี่ไม่ได้เตรียมอะไรไว้เลย แต่ฟางทำความสะอาดห้องของพี่ ทำความสะอาดบ้านนี้มาเป็นปี พี่ก็ไม่เคยซื้อมา แล้ว...แล้ว...” น้ำตามันเริ่มเอ่อล้นออกมาเอง ขณะที่ยิ่งพูดเสียงก็ยิ่งดังขึ้นเรื่อย ๆ “ใครก็รู้ว่า ถ้าจะทำ ทำไมจะทำไม่ได้ แต่เพราะพี่ไม่เคยต้องการฟางจริงๆ ต่างหาก พี่บอกว่า พี่ไม่ใช่เจ้านาย แต่พี่ก็ไม่เคยวางตัวอย่างอื่นนอกจากการเป็นเจ้านาย...ฟางรักพี่ ฟางรักพี่มากขึ้นเรื่อยๆ รักจนปวดใจ แต่ทำไมพี่ไม่รักฟางสักที"
ตาลาไตจะกอดคนที่กำลังร้องไห้ แต่ฟางปัดมือหนาออกทันที
“รักฟางสักนิดไม่ได้หรือไง”
“ก็ฟางเป็นคนบอกพี่เอง ว่าอย่าทำเป็นเล่นกับฟาง แล้วฟางก็ไม่ชอบที่พี่กอดฟาง ทุกครั้งฟางจะหนีกลับหอพัก จะร้องไห้เสียใจ ส่วนเรื่องบ้านนี้น่ะพี่บอกกับฟางตั้งแต่แรกว่าที่นี่คือบ้านของฟาง ไม่อยากให้ฟางกลับไปอยู่หอ”
……ตามใจ ไม่บังคับ แล้วทำไมฟางยังคิดกลัวอยู่ตลอดเวลา....
“จะอยู่ทำไม ยังไงก็ต้องนอนคนเดียว พี่ไปเที่ยวกับเพื่อน กินเหล้า แล้วก็กลับมาอ่านหนังสือ....” หนุ่มตัวผอมสะอื้นจนตัวโยน “ฟางเป็นคนน่ารำคาญ ไม่เจียมตัว คิดว่าขอแค่รักข้างเดียวก็ได้ แต่กลับยังรักมากขึ้นเรื่อยๆ รักจนไม่รู้ว่าจะต้องทำยังไง ไม่รู้ว่าจะต้องพูดอะไร อยู่ใกล้ก็ปวดใจ อยู่ห่างก็คิดถึง”
“ฟาง...”
ตาลาไตจะสวมกอด แต่ฟางกลับสะบัดมือพี่ออก ทั้งก้าวถอยหลัง
“ฟางเป็นคนน่ารำคาญ ไม่น่ารัก ไม่ขี้อ้อน ไม่เจียมตัว”
มือใหญ่กระชากต้นแขนผอมๆเข้ามาหา จนอกบางกระแทกเข้าจังๆ
“หยุดพูดแบบนี้นะ!”
“ก็พี่บอกให้ฟางพูด” ฟางสะอื้นอยู่กับอกพี่ “พอพูดแล้วมันหยุดไม่ได้ ฟางน่ารำคาญ ฟางเป็นคนน่าเบื่อ”
“พี่ต้องทำยังไง ฟางถึงจะเลิกคิดว่าพี่เบื่อ หรือพี่รำคาญฟาง”

ตาลาไตลูบแผ่นหลังบาง แล้วดึงมานั่งกอดไว้ที่โซฟา คงต้องค่อยๆทำความเข้าใจกันอีกครั้ง
“พี่เข้าใจความกลัวของฟางนะ”

ฟางสูดจมูกแรง ๆขณะที่ส่ายหน้าไม่เห็นด้วย
...ตั้งแต่รู้จักกันมา ไม่เคยเห็นว่างอแง หรือดื้อพูดกันไม่รู้เรื่องอย่างนี้เลยสักครั้ง...

“พี่เข้าใจ และก็ขอว่า อย่ากลัวว่าพี่จะคิดกับฟางแบบนั้น” ตาลาไตค่อยๆอธิบายอย่างใจเย็น “เรารู้จักกันมานาน เห็นกันมาหลายปี จนทำให้พี่คิดว่าเราเข้าใจกันดี ทั้งที่เราต่างก็พบเจอคนมากมาย มีหลายสิ่งหลายอย่างที่เกิดขึ้นแล้วอีกคนไม่รู้ แต่พี่ขอให้ฟางคิดว่า มันคือเรื่องที่เราจะเรียนรู้ไปด้วยกัน ไม่ใช่ตั้งแง่ไว้ก่อนว่าพี่จะไม่ชอบ”
ฟางยังมีท่าทีไม่ค่อยเชื่อที่ตาลาไตพูดสักเท่าไหร่

“ทีละเรื่องนะ” ตาลาไตมองดวงตาชุ่มน้ำ “เรื่องที่เปรียบเทียบตัวเองกับบุ๋มก่อน ไม่ว่าบุ๋มจะทำหรือไม่ทำอะไร นั่นเป็นคนละคนกับฟาง พี่รักบุ๋มแต่ไม่เคยอยากให้ฟางมาแทนที่หรือเหมือนกับบุ๋ม และแน่นอนว่าพี่ชอบเวลาที่ฟางบอกกับพี่ตามตรงว่าฟางต้องการให้พี่อะไร ที่พี่ยอมให้ฟางไปนอนหอพัก หรือไม่กอดฟางอีกก็เพราะพี่คิดว่าฟางไม่พร้อม ไม่ต้องการพี่ แล้วพี่เองไม่อยากให้ฟางคิดว่าพี่เป็นคนฉวยโอกาส ไม่อยากให้ฟางไม่ไว้ใจ”
ฟางเช็ดน้ำตาที่อาบแก้ม
“ฟางเคยคิดอย่างนั้น ก็เลยบอกกับพี่ไปว่าอย่าล้อเล่นกับฟาง แต่ตอนนี้พี่บุ๋มไม่อยู่แล้ว ทั้งที่พี่ดีกับฟางมาก มากกว่าที่ผ่านมา ฟางก็กลับสงสัยว่า ทำไมพี่ไม่กอดฟางอีกเลย พอคิดอย่างนี้ก็ยิ่งรู้สึกสับสน ยิ่งเกลียดตัวเอง”
ตาลาไตหันไปมองรูปของบุ๋มที่ยังคงวางอยู่บนโต๊ะเล็กติดผนังเหมือนเดิม
คล้ายได้ยินเสียงของบุ๋มดังอยู่ใกล้ ๆ
.....เมื่อวันเวลาผ่านไป ตาลจะรู้ว่าบุ๋มคือคนที่เห็นแก่ตัวที่สุด....
“บุ๋มตัดสินเรื่องของเราไม่ได้หรอก เขาเพียงชี้ให้เห็นว่า เราคิดอะไร แต่เราจะหยุดแค่นี้ หรือจะเดินไปด้วยกันมันขึ้นอยู่กับเราเอง”
“ไม่นะ” ฟางโผเข้ามากอดไว้แน่น “ฟางรักพี่ พี่อย่าทิ้งฟางนะ”
ตาลาไตแตะที่ผมนิ่ม “พี่ยังไม่ได้พูดคำนั้นสักคำ แล้วก็ไม่เคยคิดด้วย พี่ถามฟางว่า อยากเดินไปด้วยกันกับพี่หรือเปล่า”
ฟางพยักหน้าเร็วๆจนตาลาไตต้องยิ้มกว้าง “ถ้าอยากเดินไปด้วยกัน ก็ควรเลิกเดาเรื่องร้ายๆ ขอให้ถามพี่ตามตรงได้มั้ย ส่วนตัวพี่เองก็ชอบคิดเอาเองว่า ฟางไม่มีปัญหาอะไร ก็ต้องปรับปรุงตัวเองเหมือนกัน”
“ฟางคิดเพราะ...”
“เพราะพี่ไม่กอดฟาง ไม่ตื้อไม่เคยพูดหรือทำอะไรที่แสดงให้เห็นว่า อยากให้ฟางอยู่กับพี่ อันที่จริง....” ตาลาไตพูดช้า ๆ “พี่เองก็กังวล ว่าวันหนึ่งฟางอาจพบคนที่ดีกว่าพี่ พี่ไม่อยากให้ฟางเสียใจในภายหลัง”
ฟางมองตอบ
....สิ่งที่พี่พูดคล้ายกับที่พี่บอกกับหมี่ก่อนหน้านี้...
“ในวันที่ฟางพบคนที่ดี พี่ไม่อยากให้เรื่องของเราทำให้กลายเป็นเรื่องที่ทำให้ฟางต้องลำบากใจในเวลาที่อยู่กับคนนั้น”
“ไม่มีคนนั้นคนไหนหรอก มีแต่พี่คนเดียวตลอดมา แล้วก็ตลอดไปด้วย”
ตาลาไตกอดฟางไว้
“ขอบใจมาก”
“ฟางรักพี่นะ รักพี่ที่สุด” น้ำตาที่เหือดหายไปแล้ว กลับเอ่อล้นขึ้นมาใหม่อีกครั้ง

*-*-จบตอนที่24*-*

ฟางกับทีไม่มีอะไรเหมือนกันหรอกครับ เพราะทีไม่เก็บความสงสัยหรือความไม่สบายใจไว้กับตัวเองแบบนี้ ถ้าเขามีปัญหาเขาถามทันที บอกว่าถ้าเก็บไว้ เดี๋ยวความสงสัยมันจะงอก แล้วเรื่องที่ไม่เป็นเรื่องมันก็จะกลายเป็นเรื่องขึ้นมาจนได้

ตอนต่อไปมาวันพฤหัสบดีนะครับ
ขอบคุณที่ติดตาม
ไจฟ์กับทีครับ

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." 5#หน้า 31 (300756)
เริ่มหัวข้อโดย: daboo ที่ 30-07-2013 08:16:40

ฟางชอบคิดเองเออเองเหมือนผมเลย   


คิดมากแล้วก้เครียดเอง

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." 5#หน้า 31 (300756)
เริ่มหัวข้อโดย: mystery Y ที่ 30-07-2013 08:21:38

อึ้งอยู่พักหนึ่งก่อนจะเม้นท์ได้ ฟางเหมือนระเบิดเวลาเนอะ ฮ่ะๆ

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." 5#หน้า 31 (300756)
เริ่มหัวข้อโดย: --รมยกร-- ที่ 30-07-2013 08:25:27

กว่าจะ ง้างปากพ่อคุณ พ่อทูนหัวตาลาไลออกมาได้ เฮ้อ...เล่นลุ้นซะเหนื่อย แต่ก็ยังไม่ยอมพูดอยู่ดีว่า "รัก"  :katai1: พูดยากขนาดนั้นเลยเหรอพ่อคู้นนน แง่ง...
ไม่กล้าทำอะไรด้วยเพราะเผื่อน้องเจอคนที่ดีกว่า โอ้ยยย น้องแสดงออกขนาดนั้นว่ามันรักจนไม่มีตาจะมองใครแล้ว ยังจะรออะไรอีกล่ะเนี่ย สงสารฟางจริงๆ น้องมันน้อยใจจนกลายเป็นคนเก็บกดแล้วนั่น ใส่ใจดูแลน้องหน่อยเถอะพ่อตาลาไลที่รัก...

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." 5#หน้า 31 (300756)
เริ่มหัวข้อโดย: TIKA_n ที่ 30-07-2013 08:37:23

เฮ้อ พี่วันชาติ เดลพูดขนาดนั้น เหมือนจะไม่ทำให้คิดอะไรได้ขึ้นเลยนะ
พี่ตาลรู้จนได้ พี่ชายตัวเองแท้ ๆ น่าจะรู้ดีอยู่แล้วว่าพี่ตาลไม่โง่ เล่นแสดงออกซะขนาดนี้
ชอบคำพูดพี่ตาลนะ หนักแน่น มั่นคงดี พี่วันชาติ กลับไปอยู่กับคนของพี่เถอะ ละอายใจซะมั่งนะ
น้องชายที่ไว้ใจ ยังเริ่มจะไว้ใจไม่ได้ น่าเหนื่อยใจแทนพี่ตาลจริง ๆ สงสารครูโรจน์ด้วย
แต่จะว่าไปก็ีดีเหมือนกัน ทำให้พี่ตาลใส่ใจความรู้สึกฟางมากกว่าเดิม ทำให้ฟางมั่นใจ
น้องฟางระเบิดแล้วสิ ดี พูดกับเจ้าตัวให้รู้เรื่องนี่แหละดี ไม่ต้องคิดไปเอง แล้วก็กลัวเอง กังวลเอง
พี่ตาลค่อย ๆ อธิบายกับฟางได้ดีเลยนะ สรุปก็คือ ต้องปรับปรุงนิสัยคิดกันไปเอง เข้าใจกันไปเองทั้งคู่นั่นแหละ
เรื่องไม่น่าจะปัญหา มีปัญหาขึ้นมา ก็เพราะไม่คุยกันให้รู้เรื่องเนี่ยแหละน้า
เคลียร์กันเข้าใจแล้วคงจะเพิ่มความมั่นใจให้ฟางได้มากขึ้นล่ะนะ ตอนนี้คนนอกอย่ามาวุ่นวายให้มากก็แ้ล้วกัน
ขอบคุณไจฟ์กับทีค่ะ  :กอด1: :L2:

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." 5#หน้า 31 (300756)
เริ่มหัวข้อโดย: sukie_moo ที่ 30-07-2013 09:25:19

ความกลัวมันสะสมจนถึงจุดระเบิดแล้วซินะฟาง  ก็ดีนะจะได้เข้าใจกันมากๆ
พี่ตาลถ้าไม่มี ต่อมากระตุ้นจะคิดทำอะไรไหมเนี่ย

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." 5#หน้า 31 (300756)
เริ่มหัวข้อโดย: Yukisae ที่ 30-07-2013 09:27:28

ก็นะ ต่างคนต่างคิดคนละแบบ ความเข้าใจเลยไม่ตรงกัน
ยิ่งไม่พูดความกลัวความกังวลมันก็มากขึ้น
ฟางก็มีความรักแค่ครั้งเดียวเลยไม่รู้ต้องทำยังไง
++จ้า ดีแล้วน้องทีสงสัยก็ถาม เงียบเองคิดเองเรื่องมันจะไกลไปนู้นนนนนน

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." 5#หน้า 31 (300756)
เริ่มหัวข้อโดย: maemix ที่ 30-07-2013 09:35:53

ฟางคิดไปล่วงหน้า พี่ตาลคิดว่าฟางเข้าใจ
แล้วมันจะเข้าใจกันไหม
ได้เปิดใจกันตรงๆสักที อมพนำอึมครึม มานานแล้ว
ส่วนพี่วันชาติ ไม่ไหวจะเคลียร์

ขอบคุณไจฟ์กับที

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." 5#หน้า 31 (300756)
เริ่มหัวข้อโดย: punchnaja ที่ 30-07-2013 09:56:17

ชอบเวลาคนเคลียร์กันจริงๆ มันได้เปิดอกคุยกันน่ะ

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." 5#หน้า 31 (300756)
เริ่มหัวข้อโดย: aehJTS ที่ 30-07-2013 10:02:48

เข้าใจฟาง เข้าใจมากด้วย
อ่านไปอ่านมานี่เราอ่านเรื่องตัวเองอยู่ปะวะ  : o7

 :pig4: คะ

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." 5#หน้า 31 (300756)
เริ่มหัวข้อโดย: MiSS-U ที่ 30-07-2013 10:37:10

แอบเครียดเบาๆกับตอนนี้ :ling1:

ดีแล้วที่จับเข่าคุยกันให้รู้เรื่อง

บวกเป็ด

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." 5#หน้า 31 (300756)
เริ่มหัวข้อโดย: lizzii ที่ 30-07-2013 11:08:48

ใตที่สุดเราก็เข้าใจฟาง
คิดมากจริงๆ เลยน๊า

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." 5#หน้า 31 (300756)
เริ่มหัวข้อโดย: Gokusan ที่ 30-07-2013 11:12:19

เฮ้ออออ กว่าจะได้พูดกันให้เข้าใจ
ต้องให้มีคนแสดงตัวอยากเข้าแทรกสิน่า

เริ่มเคลียร์แล้ว...และต้องสร้างความมั่นใจกันต่อไป
ต่างคนต่างมั่นคง แต่ไม่พูดความคิด...ไม่มีใครรู้ชัดหรอกว่าเราคิดอะไร

แอบสมน้ำหน้าวันชาติเบาๆ...เข้าผิดเวลาไปนิดนะ หุหุ

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." 5#หน้า 31 (300756)
เริ่มหัวข้อโดย: Zinub ที่ 30-07-2013 11:19:55

 :เฮ้อ:....ความคิดของผู้ใหญ่กับเด็กมันต่างกันนะ
ตาลคงคิดว่าไม่ต้องพูดหรือแสดงออกอะไรมากมายยังไงก็คือรัก :man1:
แต่เด็กที่คิดว่าตัวต่ำต้อยอย่างฟางขาดความมั่นใจ :impress: และต้องการความชัดเจน
น่าเห็นใจฟางนะ o8 เข้าใจน้องหน่อยนะพี่ตาล.......

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." 5#หน้า 31 (300756)
เริ่มหัวข้อโดย: =นีรนาคา= ที่ 30-07-2013 11:47:59

และแล้วก็ได้เวลาคุยกันให้เป็นเรื่องเป็นราวซะที

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." 5#หน้า 31 (300756)
เริ่มหัวข้อโดย: puppyluv ที่ 30-07-2013 11:56:08

          สองตอนแล้ว อืมมมมม...
คนคิดมากน วนในหัว ห้ามกันไม่ได้
รักด้วยแล้วยิ่งกลัวไม่รักตอบ
ยิ่งพายเรือในอ่างกังวลเข้าไปใหญ่
แต่ชอบฟางที่เป็นแบบนี้
ไม่งั้นพี่ก็ไม่หยุดหวานเย็นสักที 555
         ยังชอบเดลที่สุด
กระหน่ำบวกให้เดล

ปล. มีน้องรู้จักอ่านวันชาติตั้งแต่ตอนโน้น (ฟางโดนกอดในครัวแล้วแกล้งไม่แล)
มันบอกว่า 'ถ้าเป็นผมนะ ผมจะมีกิ๊กเป็นผู้ชาย
ไว้ซ้อม ไว้กันใจตัวเองไม่ให้น้องรู้
แล้วพัวพันกับกิ๊กจน...ไม่อยากก้าวเท้าไปไหน ขี้เกียจด้วยล่ะ'
ตอนนั้นก็อ้าว จริงดิ ไม่มั้ง คนอย่างวันชาติน่ะนะ
พอตอนครูโรจน์ออก เฮ้ยทันที
...เล่าให้ฟัง

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." 5#หน้า 31 (300756)
เริ่มหัวข้อโดย: teatimes ที่ 30-07-2013 12:01:19

การคิดไปเองเนี่ยน่ากลัวที่สุดแล้ว 

ถึงจะกลัวแค่ไหนแต่การพูดกันให้เข้าใจเป็นสิ่งที่ดีที่สุดเลยนะ  แม้ว่าอาจจะเสี่ยงต่อการทะเลาะกันบ้างแต่มันก็ดีกว่าเงียบแล้วคิดไปเองจนเข้าใจไปคนละทางเลยนะ

ดีใจที่คุยกันได้ซักทีแถมคุยกันรู้เรื่องด้วย  ดีใจด้วยน้า~ :heaven

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." 5#หน้า 31 (300756)
เริ่มหัวข้อโดย: malula ที่ 30-07-2013 12:41:22

ทั้งสองฝ่ายได้เปิดอกพูดคุยกัน ทำความเข้าใจกัน แม้จะเคลียร์ไม่เต็มร้อย
แต่อย่างน้อยปัญหาก็ไม่พอกพูน และลดระยะห่างของช่องว่างเข้ามา

ยัยกรองชักจะเยอะขึ้นทุกวัน เดี๋ยวส่งหมี่ไปจัดการ

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." 5#หน้า 31 (300756)
เริ่มหัวข้อโดย: Aoya ที่ 30-07-2013 12:49:01

ชอบฟางตอนนี้นะ เพราะพูดทุกอย่างที่คิด ที่กลัว
พี่จะได้เข้าใจฟางมากขึ้น
แต่มันก็น่ากังวลจริงๆ น่ะแหละ มีเวลาอยู่ด้วยกันตั้งเยอะ พี่เอาแต่เฉยอย่างเดียว  :katai5:

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." 5#หน้า 31 (300756)
เริ่มหัวข้อโดย: CarToonMiZa ที่ 30-07-2013 13:18:26

ฟางเหมือนระเบิดเวลา
ดีดีนี่เอง :hao7:

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." 5#หน้า 31 (300756)
เริ่มหัวข้อโดย: nongrak ที่ 30-07-2013 14:43:57

ดีแล้วที่ตาลพูดกับฟางตรงๆ คุยกันให้เข้าใจจะได้ไม่มีมือที่สาม

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." 5#หน้า 31 (300756)
เริ่มหัวข้อโดย: kyoya11 ที่ 30-07-2013 18:34:50

มีเสียน้ำตาบ้าง แต่มันก็ทำให้เข้าใจความรู้สึกของอีกฝ่ายมากขึ้น :hao5:

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" &<;3 "I love him too." 5#หน้า 31 (300756)
เริ่มหัวข้อโดย: why yyy ที่ 30-07-2013 18:58:22

เขาเข้าใจกันแล้วใช่ปะเนี่ย?

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." 5#หน้า 31 (300756)
เริ่มหัวข้อโดย: little_nok ที่ 30-07-2013 22:19:02

วันชาติออกนอกหน้าแสดงอาการจนคนเขาจับได้กันหมด
ถึงคุยกันแล้ว แต่ไม่รู้ว่าตาลจะเปลี่ยนแปลงได้ขนาดไหน
ตาลชอบคนอ้อนเมื่อไร ไม่เห็นเคย  ตอนที่บุ๋มอยู่ยังแสดงออกมากกว่านี้ ยังคอยมองตามฟางจนบุ๋มเห็นล่ะ
แต่พอบุ๋มไม่อยู่ อยู่กันสองคนกลับทำวางเฉย  ตอนที่ฟางไม่ชอบให้กอดคือตอนที่บุ๋มอยู่ใช่ป่าวล่ะ ตอนนั้นมันเหมือนนอกใจแฟนเลยน่ะ
พอมาตอนนี้ เราก็ไม่ค่อยเข้าใจตาล ดูเหมือนผู้ชายหมดพลังยังไงไม่รู้ เหมือนพวกคนเบื่อเมีย ไม่ค่อยมีเวลาให้ครอบครัวซะงั้น หรือยังไม่แน่ใจว่าตัวเองรักฟางจริงไหม คนเราถ้ารักมันก็ต้องแสดงความเป็นเจ้าของ หวงของ นี่เหมือนจะเปิดโอกาสให้เขาไปเจอคนใหม่ ออกจะไม่เข้าใจความคิดตาลเท่าไร

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." 5#หน้า 31 (300756)
เริ่มหัวข้อโดย: PAAPAENG~ ที่ 30-07-2013 22:19:33

ชอบตอนนี้มาก...
อ่านไปน้ำตาไหลไป
คือเข้าใจความรู้สึกของฟางดีสุดๆ
การที่เรารักใครคนหนึ่งมาก
เราจะกังวลไปสารพัดว่าคนนั้นจะชอบสิ่งที่เราทำ สิ่งที่เราเป็นไหม
ยิ่งต้องมาเจอคนนิ่งๆอย่างตาลาไต...ยิ่งทำให้ต้องคิด เพราะท่าทีเขาดูไม่อะไรกับเราเลย
ขนาดคำว่ารักยังไม่ยอมบอกออกมาเสียที TwT

จริงๆชอบที่วันชาติกล้ามาเตือนพี่แบบนี้
แต่อีกใจก็ไม่ชอบที่วันชาติลืมครูโรจน์ไว้ข้างหลัง
ชอบที่พี่เตือนว่า วันชาติควรกลับไปอยู่กับคนของตัวเอง
ตอนนี้อยากให้วันชาติตัดใจจากฟางได้ไวๆ
พี่น้องรักคนคนเดียวกันมันไม่ดีเลยจริงๆนะ TwT

รอติดตามตอนต่อไปค่ะ

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." 5#หน้า 31 (300756)
เริ่มหัวข้อโดย: MooMiew ที่ 30-07-2013 23:22:17

พี่ตาลแกก็นิ่งไปจริงๆ น่ะแหละ คนแบบนี้อยู่ด้วยแล้วน่าอึดอัดอ่ะ ฟางรักไปได้ไงเนี่ยะ

ตอนนี้สองคนเขาก็เข้าใจกันแล้ว(ใช่มั้ย?) ตอนหน้าก็.. พี่ตาลจัดให้ฟางไปเลยฮ่ะ :katai3:

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." 5#หน้า 31 (300756)
เริ่มหัวข้อโดย: cinquain ที่ 30-07-2013 23:36:39

อ่านตอนนี้แล้วน้ำตาซึม ...
เหมือนจะเข้าใจกันแต่คงจะไม่เข้าใจกันอีกหากพ้นวันไป
เฮอ! ต่างคนต่างไม่พูดกัน คิดไปเอง / หลังจากนี้น่าจะดีขึ้นนะคะ
ส่วนอิหนูที่ขยันโทร.นั่นต้องทำอะไรสักอย่างแล้วค่ะ
เปลี่ยนเบอร์ไหมพี่ตาล?

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." 5#หน้า 31 (300756)
เริ่มหัวข้อโดย: m_pop91 ที่ 31-07-2013 00:33:05

ค่อยๆคุยกันดีๆนะ

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." 5#หน้า 31 (300756)
เริ่มหัวข้อโดย: fangkao ที่ 31-07-2013 03:38:42

น่ากลัวจริงๆ กับการคิดไปเอง แต่ฟางเองก็ค่อยๆเผยความรู้สึกที่ชัดเจนขึ้นเรื่อยๆแล้ว เหลือแต่คนพี่ว่า จะพยายามชัดเจนให้มากกว่านี้อีกหน่อย อย่างที่ฟางบอก บางที่ตัวตะลาไตเอง ก็คิดเยอะ สรุปต่่างคนต่างคิดเยอะพอๆกัน ค่อยๆลุ้นกับความรักของคู่นี้จร้า
    :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." 5#หน้า 31 (300756)
เริ่มหัวข้อโดย: toshika ที่ 31-07-2013 03:47:04

 :katai1: :katai1: :katai1: :katai1: :katai1:

ฟางชอบคิดเยอะ คิดเองเออเอง ทีหลังอยากรู้อะไรถามเลยตรงๆ


จะได้ไม่ผิดใจกันอีก เน้อ

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." 5#หน้า 31 (300756)
เริ่มหัวข้อโดย: natalee22 ที่ 31-07-2013 08:10:29

ฟางน่ารักอ่ะ งอแงๆ น่ารักดี ชอบๆๆๆๆๆ

พี่ตาลจัดหนักๆเลยนะ น้องจะได้มั่นใจว่าพี่ตาลรักจริง อิอิ

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." 5#หน้า 31 (300756)
เริ่มหัวข้อโดย: ชางหลง ที่ 31-07-2013 15:35:32

เป็นตัวระครที่เหมือนจริงมาก ๆๆๆ เดี๋ยวนี้ส่วนใหญ่จะคิดไปเอง แล้วทำเรื่องไม่เป็นเืรื่องมันเป็นเรื่องจนได้
เราเองก็เป็นนะเรื่องที่ไม่ค่อยพูดอะ คือบางทีเวลาเราพูดกับคนอื่นแล้วเขาตอบมาเราไม่ค่อยคิดมากอะ
แต่ถ้าเป็นคนรัก มันจะมีความน้อยใจ มีความเกรงใจ คือพูดง่าย ๆ ว่ามีอารมย์เป็นใหญ่ จนบางครั้งไม่กล้าถาม
ไม่กล้าพูด  แต่เป็นคนไม่คิดมากนะ คือตัดสินใจเร็วไง เลยเกิดปัญหาบ่อย ๆ
แต่อ่านไปอ่านมา ชักกลัว มาม่า เรื่องคนกันเองซะมากกว่าอะ

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." 5#หน้า 31 (300756)
เริ่มหัวข้อโดย: jira ที่ 31-07-2013 16:03:09

กอด  2 หนุ่มค่ะ
จินั่งอ่านต่อตั้งแต่ตอนที่  3  ถึงตอนที่  8  เม้นท์รวมเลยนะคะ
ฟางดูมีเสน่ห์มากเหลือเกิน  ใครใกล้ใครก็ชอบ  จนจิคิดไปถึงน้องคุณตาลาไต  วันชาติอะไรนั่นน่ะ  ดูเป็นห่วงและหวงก้างแทนตาลาไตเกินเหตุ  จิมีความรู้สึกว่า  เขาหงุดหงิดอะไรกะอีแค่ฟางจะมีคนมาชอบอ่ะ  แล้วกับเด็กเดลนั่น  ก็ไม่มีรู้สึกว่าเคมีจะเข้ากันได้เลยสักนิด  แถมเอาตัวเข้าแลกก็ไม่ได้คิดเผื่อวันข้างหน้าอีกต่างหาก  ตะหงิดมาตั้งกะบทที่  3  ย้ำว่าตัวเองโสดตอนอยู่กับฟาง  จิแค่คิดค่ะ  แค่คิดนะคะไม่ได้อะไรกับวันชาติที่อาจจะชอบฟาง  แต่อ่านแล้วมันหงุดหงิด  ไม่รู้เหมือนกันว่าหงุดหงิดทำไม5555
บุ๋มก็ตายง่ายชะมัด  ทิ้งอะไรไว้ให้ตาลาไตเยอะเชียว  ก็ดีค่ะ  ที่ทิ้งความวายไว้ให้เราได้ตามต่อ
ฉลอง  ไม่รู้ค่ะ  มันอาจจะยัดของกลางให้ก็ได้  ต้องอ่านตอนต่อไปเรื่อย ๆ

ทำงานแล้วเหนื่อย ๆ เลยวิ่งเข้าเล้ามาไล่ตามอ่านนิยาย  เมื่อวานอ่านของคุณปั๊บปี้  วันนี้เครียดก็ตามอ่านของคุณไจฟ์คุณน้ำชา  คุณขยันมากเลยค่ะ  อัพถี่และมีความรับผิดชอบสูงมาก(ผิดกับจิ TT)  แต่พอยิ่งอ่านดูเหมือนจะยิ่งทำจิเครียดหนัก  อยากอ่านตอนต่อไปก็อยาก  งานก็ต้องทำ  ถุยชีวิตมากค่ะ5555
บวกบวกค่ะ
ตอนต่อไปแปะไว้ก่อนนะคะ  อ่านเมื่อไรจะตามเม้นท์ค่ะ
 :กอด1: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." 5#หน้า 31 (300756)
เริ่มหัวข้อโดย: @PurPle SuN@ ที่ 01-08-2013 01:28:17

ต้องตั้งชื่อตอนนี้ว่า ตอนเปิดใจฟาง 555

คาดหวังว่าตอนต่อไปพี่ตาลน่าจะพัฒนาขึ้นแล้วเนอะ จะตามคนอื่นเค้าไม่ทันอยู่แล้ว

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." 5#หน้า 31 (300756)
เริ่มหัวข้อโดย: sweetbasil ที่ 01-08-2013 05:01:15

ฟางอย่าคิดมากลูก  :ped149:

ชอบเดลมากอ่ะ เดลจัดการวันชาติที่ดิ

หัวข้อ: "Yes,I love him" ตอนที่ 25
เริ่มหัวข้อโดย: MyTeaMeJive ที่ 01-08-2013 08:25:30

ตอนที่ 25

   ฟางกดวางสายโทรศัพท์ แล้วหันไปมองนาฬิกาที่ฝาผนัง เพิ่งจะ 2 ทุ่มกว่าๆเท่านั้น ได้ยินเสียงตาลาไตกำลังก้าวลงบันไดบ้านลงมา
“อ้าว ยังไม่ขึ้นไปอาบน้ำอีกหรือฟาง”
ฟางส่ายหน้า “พี่วันชาติโทรมา”
ตาลาไตพยักหน้า บอกกับตัวเองว่า อย่าใจร้อน วู่วามอย่าด่วนตัดสินอะไรลงไป แล้วทำให้ต้องเสียใจไปตลอดชีวิต....
...จำไม่ได้แล้วเหมือนกันว่า ในรอบวันนี้เตือนตัวเองด้วยคำนี้มาแล้วกี่ครั้ง....
“พี่.....”
“มีอะไรหรือ”
“พี่เขาถามว่า เราทะเลาะกันหรือเปล่า”
“แล้วฟางตอบว่าอะไร”
“บอกว่าเปล่า เพราะความจริง มีแต่ฟางที่โวยวายอะไรไม่รู้อยู่คนเดียว” ฟางตอบเก้อๆ จนตาลาไตต้องโอบไหล่ไว้หลวมๆ

....เพราะใจมันบอก กอดไว้แบบนี้ ฟางจะได้ไม่เห็นสีหน้าของพี่ที่เต็มไปด้วยความหนักใจ...

“วันนี้พี่เขา เทียวไปเทียวมา คงเป็นห่วงเรามาก ฟางนี่แย่จริง ๆ”
“ก็จำไว้ ต่อไปมีอะไรก็ถามพี่ตรงๆ”
“ครับ” ฟางบอกแล้วเบี่ยงตัวออกจากอ้อมแขน “ฟางไปอาบน้ำนะ”

ตาลาไตมองตามคนที่รีบขึ้นไปอาบน้ำแล้ว หันมามองนาฬิกา อดที่จะคิดไม่ได้ว่า เราเองก็ไม่ใช่คนที่อาบน้ำเร็ว ถ้าคุยกันจนถึงตอนนี้มันก็นานเกินกว่า 10 นาที.....
หยุดคิดเรื่องนี้ เพราะที่จริง เขาก็คุยกันอย่างนี้มาตลอดจนฟางอาจไม่ทันรู้ตัวว่ามีใครบางคนที่เปลี่ยนแปลงไป
และเราก็คือคนที่รู้ถึงความเปลี่ยนแปลงนั้น และกำลังหนักใจจนต้องถอนหายใจแรง ๆ
คนตัวโตออกไปดูประตูหน้าบ้าน แล้วกลับเข้ามาปิดบ้าน จนเหลือเพียงไฟที่บันได แล้วเปิดประตูห้องนอนเล็กของฟาง คาดว่าเจ้าตัวอาจไปใช้ห้องน้ำที่ห้องของวันชาติเหมือนทุกครั้ง ก็เลยเปลี่ยนใจ หาเรื่องดูข้าวของส่วนตัวของฟางไปเรื่อย
....กูนี่มันละเลยเขาอย่างสิ้นเชิง....คิดว่าเขารักเรา แล้วเราจะทำอะไรก็ได้....

ฟางนุ่งผ้าขาวม้าเปิดประตูห้องเข้ามาแล้วทำหน้าตาตกใจ ที่เห็นตาลาไตกำลังพลิกดูหนังสือที่โต๊ะตัวเล็ก
“อะ อ้าว พี่ทำอะไร”
“ดูว่ามีใครแอบส่งของขวัญ หรือส่งจดหมายรักให้ฟางหรือเปล่า”
ฟางทำหน้าตาแปลกๆ “พี่นี่เชยกว่าฟางเสียอีก สมัยนี้ใครเขาส่งจดหมายรัก จะหาอะไรก็หาไปเหอะ ถ้าเจอบอกด้วยก็แล้วกัน”
“อ้อ แสดงว่าไม่ได้เอากลับมา”
ฟางยิ่งทำหน้าพิกลกว่าเดิม “พี่กะเล่นมุก หรือพี่กำลังคิดอย่างนั้นจริง ๆน่ะ”
“มุก แต่เผื่อจริง” ตาลาไตทำหน้าตาไม่รู้ไม่ชี้ จนฟางได้แต่ส่ายหน้า
“เป็นอะไรของเขานะ”
ฟางเดินผ่านไปเปิดตู้เสื้อผ้าจะหยิบกางเกงนอน แต่ตาลาไตเดินเข้ามากอดด้านหลัง
“ฟาง”
“ครับ” ฟางตอบขณะที่หยิบกางเกงนอนตัวเก่งออกมา
“ไม่ต้องใส่ก็ได้” ตาลาไตบอกขณะที่ขยับเอวเสียดสีที่ร่องก้น
ฟางหัวใจกระตุกแรงจนกลัวว่าจะรู้สึกไปถึงอกหนาที่แตะอยู่ด้านหลัง
“พี่ครับ ที่ฟางบอกไปน่ะ ไม่ได้หมายความว่าพี่จะต้อง.....ทำ”
“แล้วหมายความว่าอะไร”
“ก็หมายความว่า....”
จมูกคมก้มลงหาแก้มใส ขณะที่ริมฝีปากสัมผัสที่ใบหู
“พี่...ฟางก็แค่ไม่มั่นใจ ตะ แต่..แต่ตอนนี้ดีขึ้นแล้ว..”
มือใหญ่เลื่อนลงสัมผัสแก่นกายอ่อนนุ่ม ภายใต้ผ้าผืนบาง ฟางรีบยื้อข้อมือไว้
“ฟางเข้าใจ..พี่ก็เข้าใจ กะ ก็...พี่ หยุดก่อน....”
ตาลาไตหยุดการเคลื่อนไหว แล้วจับให้ฟางหันมาหา
“พี่ไม่อยากกลับไปสู่ความไม่เข้าใจกันแบบเดิมอีก”
ฟางส่ายหน้า “ไม่หรอก พี่อธิบายจนขนาดนี้แล้วนี่ ไม่เข้าใจก็แย่แล้ว”

ตาลาไตแตะที่แก้มใส เรื่อยลงมาถึงลำคอ แต่พอถึงอกบางฟางก็เหลือบตามอง แล้วคว้าข้อมือพี่ไว้ ลูกกระเดือกที่ลำคอเล็ก วิ่งขึ้นลง แม้จะเพียงปลายนิ้ว แต่ตาลาไตก็ยังรู้สึกถึงหัวใจที่เต้นแรง แล้วค่อยคลายมือออก
“พี่ติดนิสัยทำอะไรโดยใช้เหตุผล มากกว่าหัวใจ และอารมณ์ แต่ก็ใช่ว่าจะไม่เคยใช้หัวใจหรืออารมณ์ แล้วหลายๆครั้งก็เอาแต่ใจ จนทำให้เกิดความเข้าใจผิด และมีช่องว่างระหว่างเรา ขอโทษที่มองข้ามหัวใจของฟางมาตลอด”
ฟางส่ายหน้า  รู้สึกถึงขอบตาที่ร้อนผ่าว
ปลายนิ้วของพี่เลื่อนลงมาถึงสะดือ และปมผ้า
“ให้พี่ได้มั้ย...”
ฟางพยักหน้า เมื่อผ้าผืนบางร่วงลงก็โผเข้ากอดไหล่หนา หลับตาดูดริมฝีปากพี่ทั้งก้าวขารุกไล่ จนตาลาไตต้องก้าวถอยหลัง แล้วเปลี่ยนเป็นจับหมุน รัดเอวบางอุ้มขึ้น แต่พอจะก้าวออกนอกห้อง ฟางก็โวยวาย
“เดี๋ยว ๆ ผมโป๊อยู่ ออกไปนอกห้องได้ไง พี่ไม่อาย แต่ผมอายนะ”
“ก็ครั้งแรกของเรา ห้องนี้หรือ” ตาลาไตหันกลับไปมองที่นอน แล้วยักไหล่ “ห้องนี้ก็ได้ ที่ไหนก็ได้ที่มีฟาง”

แขนใหญ่รัดเอว พากลับมาที่เตียงนอน ฟางมองตาสีเข้มแล้วต้องหันไปมองทางอื่น
ตาลาไตขยับตัวถอดเสื้อของตัวเองออก แล้วก้มลงจูบปาก
ริมฝีปากหนาจูบแก้มใสแล้วลากลิ้นลงจูบที่ลำคอขาว ฟางส่งเสียงครางในลำคอเบา ๆ แล้วเปลี่ยนเป็นดันไหล่กว้างออก

“เดี๋ยวพี่ เดี๋ยว”
ตาลาไตยิ้มขำ สีหน้าตื่นๆ ขัดกับแก้มแดงเรื่อ
“แล้วพี่มี....”
“ไม่มี ก็ฟางบอกเองว่าไม่มีก็ทำได้”
“แล้วทำไมพี่ไม่ซื้อไว้”
ฟางกลับมาตั้งคำถามที่ทำให้ตาลาไตชักเริ่มสงสัย ว่าฟางมีคำถามค้างคาใจมากขนาดนี้เลยหรือ
“ขอถามข้อเดียวเอง แล้วทีนี้จะตามใจ”
ตาลาไตก้มลงกัดแก้มใสก่อนตอบคำถาม
“เพราะจะได้เป็นข้ออ้างกับตัวเองไงว่า ไม่มีเจล ไม่มีถุง ถ้าฝืนทำไปฟางจะเจ็บมาก”
“งั้น.....” ฟางหน้าแดงไปถึงหู แม้แต่ตัวเองยังรู้สึกว่าท้องน้อยร้อนรุ่ม แก่นกายกลับอุ่นขึ้นมาได้เอง ทั้งที่พี่ไม่ได้สัมผัส
“ฟางมีอยู่...ใน...ตู้”
ตาลาไตเพียงแค่ยิ้ม ก้มลงจูบปากแล้วลุกขึ้น แต่ฟางรีบบอก
“ฟางหยิบให้เอง”

ตอนที่รีบลุกไปหยิบให้ ก็รู้ตัวอยู่ว่าเปลือย แต่ตอนที่เดินกลับมาของส่งให้พี่ กลับรู้สึกว่าเปลือยยิ่งกว่าเปลือย
สายตาของพี่ที่มองตั้งแต่อกบางจนถึงแก่นกาย ทำให้รู้สึกทั้งเขินอาย และร้อนรุ่มในเวลาเดียวกัน
“ฟางกล้าเกินไปหรือเปล่า”
“เปล่า” ตาลาไตดึงมือให้ฟางเข้ามาหา แล้วเปลี่ยนใจลงนอน จับให้ฟางนั่งคร่อมอยู่บนหน้าขา “กล้าอีกนิดก็ดี”
ฟางก้มลงจูบริมฝีปากหนาแล้วดูดแรงขึ้น ผละออกแล้วก้มลงดูดคอ เน้นย้ำแล้วก้มลงหายอดอกสีเข้ม ตวัดปลายลิ้นแล้วขบเบาๆ
…..กล้าในแบบที่ตรงข้ามกับฟางที่พี่รู้จักกันมาตลอดชีวิต....
เป็นฟางที่......
“เก่งนี่....”

ฟางยิ้มเขินดูดยอดอกพี่แรงขึ้นจนเสียววูบถึงหน้าท้อง ใจอยากปล่อยให้ฟางเดินหน้าต่อไป เพื่อให้เจ้าตัวมีความมั่นใจมากขึ้น แต่เพราะนิสัยไม่ชอบเป็นผู้ตาม พอต้องเป็นฝ่ายนอนเฉย ๆกลับรู้สึกพิกล ไม่ใช่ไม่ชอบ แต่รู้สึกแปลก ๆ....

มือใหญ่ลูบที่แผ่นหลังบางเรื่อยลงไปหารอยแยกที่ด้านหลัง
ฟางเหลือบตามองพี่ ขณะที่ยังคงก้มหน้าลงลิ้นที่ยอดอก
ตาลาไตดึงสะโพกบางให้หมุนมาหา ฟางก็จูบเรื่อยลงไปหาหน้าท้อง แล้วดึงขอบกางเกงนอนของพี่ลง
“อย่าให้โดนฟัน” พี่บอก
ฟางพยักหน้ารับคำสั่งแล้วก้มลงหาแก่นกายสีเข้ม เพียงแค่แตะลิ้นที่ส่วนปลาย ตาลาไตก็ถอนหายใจยาว ลากนิ้วผ่านรอยจีบที่ด้านหลัง แล้วเปลี่ยนเป็นลุกขึ้นผลักให้ฟางเป็นฝ่ายอยู่ข้างล่าง
จากจูบที่อ่อนโยน ยิ่งวินาทีที่ผ่านยิ่งรุ่นร้อน จนฟางต้องเบี่ยงหน้าหนีหอบหายใจ
มือใหญ่ช้อนบีบก้นกลม แล้วเลื่อนมาที่แก่นกายด้านหน้ารูดรั้งจนร่างกายผอมบางยกตัวตามมือ
ตาลาไตแตะริมฝีปากจูบไปทั่ว จนถึงแก่กายก็ก้มลงหาแล้วครอบริมฝีปากลง
ฟางโก่งตัว 2 มือเกาะไหล่พี่ไว้ แก่นกายร้อนรุ่ม ร่างกายต้องการมากขึ้นเรื่อยๆ พี่จับให้พลิกคว่ำ แล้วบีบเจลลงที่ช่องทางด้านหลัง มือหนึ่งรูดที่แก่นกายด้านหน้าเนิบช้า อีกมือขยับเข้าหาช่องทางด้านหลัง
ยิ่งร่างกายผอมบางสั่นไหว ยิ่งพาคนที่กำลังเตรียมพร้อม อยากหยุดทุกสิ่งทุกอย่างแล้วกระโจนเข้าหา
เมื่อพี่สอดนิ้วเข้าไปจนสุด ฟางก็ส่งเสียงครางหวาน พี่หมุนนิ้วช้าๆ ฟางยิ่งเกร็งไปทั้งตัว แก่นกายมีหยดน้ำไหลซึม
ริมฝีปากหนากดจูบที่รอยบุ๋มที่สะโพก แล้วเร่งมือทั้งด้านหน้าและด้านหลัง
ฟางสูดปากเกร็งไปทั้งแล้วคลายออก ทิ้งตัวลงนอนหอบ หันมามองมือพี่ที่มีน้ำมีขาวขุ่น

ตาลาไตจับให้ฟางนอนหงาย ยกขาเรียวกว้างขึ้นพาดไหล่
ดวงตาต่อดวงตาจับจ้อง ขณะที่มือใหญ่ลูบไล้หน้าท้อง เลื่อนมาหาแก่นกายอ่อนแรงและผลแฝด กลับมานวดย้ำแก่นกายอีกครั้งจนขยายตัว เสียงครางหวานเร้าความต้องการจนพี่ต้องก้มลงจูบริมฝีปากแดงจัด
ฟางผวาจิกไหล่พี่ไว้แน่น เมื่อพี่ขยับแก่นกายเข้าหาช้า ๆ
“อะ.....”
ความร้อนในห้องนอนเล็กเพิ่มขึ้น เสียงหอบหายใจถี่กระชั้น ความต้องการที่เพิ่มสูงขึ้น ลดลง และกลับมาอีกครั้ง
“ฟางรักพี่จัง”
ตาลาไตยิ้มกว้างมองคนที่บอกรักกับอกกว้าง...นี่น่ะหรือไม่ขี้อ้อน...ถ้ามากกว่านี้ ฆ่าไอ้ตาลให้ตายเสียดีกว่า
“คนเก่ง”
ฟางยิ้มหวาน ไล้มือที่คางสากของพี่ ดวงตาหรี่ปรือขณะที่ขยับสะโพกเสียดสี
“พี่ครับ....ฟางรักพี่.....”

*-*-*จบตอนที่ 25*-*-*

วันศุกร์นี้ไม่มีตอนพิเศษนะครับ เพราะคนเขียนตอนพิเศษกำลังหนัก ยุ่งและเครียด หากคุณรออยู่เราขออภัยเป็นอย่างสูง
ตอนต่อไปจะมาวันอาทิตย์นะครับ

ขอบคุณที่ติดตามครับ
ไจฟ์กับที

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." 5#หน้า 31 (300756)
เริ่มหัวข้อโดย: puppyluv ที่ 01-08-2013 08:32:44

ชอบตอนเน้!!!!!!!!
ต้องเง้เลย
อ๊าซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซ
 :heaven
ลืมๆๆๆๆ ใจสั่นมือสั่นบวกและเป็ดให้ฟางคนเก่ง อุอุ

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." 5#หน้า 31 (300756)
เริ่มหัวข้อโดย: --รมยกร-- ที่ 01-08-2013 08:35:06

ฟางน่ารักมาก
แต่หนูเตรียมพร้อมในการเสียตัว  :hao6: มากไปป่าวลูก แอบมีเก็บไว้ครบทุกอย่างเลย555+++ ฮิ้ววว ตอนนี้ชื่นมื่นดีจัง

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." 6#หน้า 32 (010856)
เริ่มหัวข้อโดย: aehJTS ที่ 01-08-2013 09:09:54

 :katai2-1: มันต้องแบบนี้สิลูก :haun4:
ตอนอ่านนะนั่งภาวนาในใจอย่ามีอะไรมาขัดอีกนะ :call:
เพราะเครื่องสองคนนี้มันเย็นกว่าจะเผาไหม้ กว่าจะจุดติดมันนาน
ถ้ามีไรขวางน้องฟางเราคงหงิกอีกหลายเดือน  :laugh:

 :pig4: คะ

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." 5#หน้า 31 (300756)
เริ่มหัวข้อโดย: love2y ที่ 01-08-2013 09:14:31

ฟางเด็กน้อยขี้อ้อนของพี่ตาล >/////<

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." 6#หน้า 32 (010856)
เริ่มหัวข้อโดย: mystery Y ที่ 01-08-2013 09:19:48

ก้าวไปอีกขั้น! ตอนนี้ฟางมั่นมาก~

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." 6#หน้า 32 (010856)
เริ่มหัวข้อโดย: ชางหลง ที่ 01-08-2013 09:23:26

 :katai2-1:ฟินอย่างแรง  เสียตัวแล้วววววววววว  :jul1:

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." 6#หน้า 32 (010856)
เริ่มหัวข้อโดย: maemix ที่ 01-08-2013 09:30:29

และแล้วก็ถึงตอนที่รอคอยยยยยยยยย
ฟางนี้ร้อนแรงแถมขี้อ้อนอีกต่างหาก
 :m25: :m25: :m25:

ปล. แอบเห็นไจฟ์เม้าส์น้องที่เรื่องณิชกะพี่กริช
      ขอบคุณไจฟ์กับที กดบวกกดเป็ดให้แล้วจ้า

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." 6#หน้า 32 (010856)
เริ่มหัวข้อโดย: malula ที่ 01-08-2013 09:36:15

อยากเป็นเมียพี่ตาลต้องเตรียมพร้อม...
ถ้าฟางอยู่ตรงหน้าจะแซวให้เขินหนักไปเลย กิ๊วๆๆ

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." 6#หน้า 32 (010856)
เริ่มหัวข้อโดย: -west- ที่ 01-08-2013 09:40:37

ฟางน่ารัก

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." 6#หน้า 32 (010856)
เริ่มหัวข้อโดย: Gokusan ที่ 01-08-2013 10:05:26

แอบคิดในใจว่า...ให้ได้อย่างนี้สิ
ปรับความเข้าใจกันแล้วก็... ^^
จะมีมาแทรกอีกกี่คนก็ไม่กลัวล่ะ
ให้รู้ไปว่ามั่นคงกันขนาดนี้จะปล่อยมือไป

เอาใจช่วยให้ผ่านเรื่องครอบครัวไปง่ายๆ ^^V

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." 6#หน้า 32 (010856)
เริ่มหัวข้อโดย: MiSS-U ที่ 01-08-2013 10:39:40

มันต้องแบบเนี้ยยย  :z1:

ฟางพร้อมมาก o13 ให้ อิๆ

บวกเป็ด รอตอนต่อไปค่ะ

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." 6#หน้า 32 (010856)
เริ่มหัวข้อโดย: =นีรนาคา= ที่ 01-08-2013 11:31:54

ฟางน่ารัก
ฟางเตรียมพร้อม พี่ไม่มี แต่ฟางมี ฮ่าๆๆๆ

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." 6#หน้า 32 (010856)
เริ่มหัวข้อโดย: CarToonMiZa ที่ 01-08-2013 12:13:34

ฟางมั่นอย่างแรง :z2:

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." 6#หน้า 32 (010856)
เริ่มหัวข้อโดย: TIKA_n ที่ 01-08-2013 12:29:04

อา... ในที่สุด ก็ถึงตอนนี้ซะที  :m1:  ดีใจจริงเลย 
เหมือนจะต้องขอบคุณพี่วันชาติรึเปล่านะ ตัวกระตุ้นพี่ตาลอย่างดีเชียว
ฟางเป็นของที่ตาลโดยสมบูรณ์แล้ว ให้พี่วันชาติรู้ซักหน่อยก็ดีนะ จะได้ตัดใจซะที
พี่ตาลน้องฟาง หื่นทั้งคู่ แต่ก็น่ารักทั้งคู่เลยตอนนี้ ชอบ ๆ
เข้่าใจกันแล้วก็อย่าให้มีใครมาทำให้สั่นครอนอีกก็แล้วกัน
ทั้งหมี่ ทั้งแม่ใหญ่ ยังเป็นปัญหาที่ต้องฝ่าฝันอีกแหละเนาะ
แต่มั่นใจว่าพี่ตาลปกป้องน้องฟางได้แน่ ๆ ล่ะ
ขอบคุณค่ะ  :กอด1: :L2:

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." 6#หน้า 32 (010856)
เริ่มหัวข้อโดย: sukie_moo ที่ 01-08-2013 12:35:18

พี่ไม่ต้อง น้องเองป่ะฟาง 
พี่ตาลก็ไม่บอกรักน้องซะที มีแต่ฟางพูดอยู่คนเดียว ชิ!!!

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." 6#หน้า 32 (010856)
เริ่มหัวข้อโดย: MooMiew ที่ 01-08-2013 14:16:17

ฟางคนเก่ง...

เหอ เหอ เหอ  :hao6:

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." 6#หน้า 32 (010856)
เริ่มหัวข้อโดย: boboaje ที่ 01-08-2013 14:32:21

ตอนนี้ที่รอคอย

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." 6#หน้า 32 (010856)
เริ่มหัวข้อโดย: indy❣zaka ที่ 01-08-2013 14:59:42

ฟาง แอบหื่นใช่เล่นนะหนู   :z1:
หนูฟางรู้หมด ว่าต้องใช้อะไร ทำยังไงบ้าง  หุหุ   :laugh: :laugh: :laugh:

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." 6#หน้า 32 (010856)
เริ่มหัวข้อโดย: Gohan ที่ 01-08-2013 15:00:36

ยิ่งคิดเยอะ ยิ่งอึดอัดใจนะฟาง (คนอ่านก็อึดอัดตามไปด้วย)
คุยให้เข้าใจกันทั้งภาษากายและภาษาใจนั่นล่ะดีแล้ว
หึงหวงกันบ้าง พอให้จิตใจกระชุ่มกระชวย อิอิ
วันชาติเองก็อย่านอกหน้ามากนักนะ จะรักจะห่วงยังไง ก็ให้รู้บ้างว่าตัวเองมีครอบครัวแล้ว 
ร้าวฉานขึ้นมา ไม่มีใครเป็นพวกนะเฟ้ย
ชอบหมี่ในตอนก่อนหน้า สอนจนลืมไปเลยว่านั่นคือเด็กม.ต้น

ขอบคุณมากครับ

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." 6#หน้า 32 (010856)
เริ่มหัวข้อโดย: natalee22 ที่ 01-08-2013 15:36:22

ชอบตอนนี้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ รู้สึกว่าต่างคนต่างปล่อยความต้องการของตัวเองออกมาเต็มที่ ไม่ต้องเหนียมไม่ต้องเกร็ง

ว่าแต่ว่า ฟางนี่หื่นกว่าที่คิดนะ อิอิอิ

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." 6#หน้า 32 (010856)
เริ่มหัวข้อโดย: lizzii ที่ 01-08-2013 16:56:05

ฟางงงงงง ไม่ได้กล้า แค่เตรียมพร้อมแค่นั้นเอง 55555

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." 6#หน้า 32 (010856)
เริ่มหัวข้อโดย: nokkaling ที่ 01-08-2013 17:31:05

 :heaven :heaven

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." 6#หน้า 32 (010856)
เริ่มหัวข้อโดย: kyoya11 ที่ 01-08-2013 18:01:02

ฟาง หนูอ้อน และยั่วมาก :pighaun:

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." 6#หน้า 32 (010856)
เริ่มหัวข้อโดย: PAAPAENG~ ที่ 01-08-2013 20:08:48

#อดใจไม่ไหว #ขอใช้อีโม

 :m25:   :katai1:   :ling1:

เขา 'รัก' กันแล้ววววววววว
แอร๊ยยยยยยยยยย
ชอบฝุดๆ ชอบทุกฉาก ทุกตอน
ชอบที่สุดตอนฟางบอกมีเจลอยู่ในตู้ ๕๕๕

เด็กคนนี้กำลังคิดอะไร
พร้อมเชียว!

รอตอนต่อไปมากๆ
อยากรู้ว่าจะยังไงต่อไป
ฟางเป็นเมียพี่เต็มตัวแล้วนะ
ทำอะไรๆให้น้องมันมั่นใจกว่านี้อีกหน่อยเถอะ

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." 6#หน้า 32 (010856)
เริ่มหัวข้อโดย: cinquain ที่ 01-08-2013 21:01:29

น้องเตรียมพร้อมเสียขนาดนี้พี่ต้องให้รางวัล!  :mc4:
น่าจะพอมั่นใจได้ทั้งสองคน หลังจากนี้ก็คุยกันเยอะๆดีสุด

น้องทีสู้นะคะ ขอให้ผ่านความเครียดไปโดยเร็วค่ะ  :กอด1:
(ช่วงนี้น่าจะสอบกลางภาคกันอยู่)

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." 6#หน้า 32 (010856)
เริ่มหัวข้อโดย: Zinub ที่ 01-08-2013 22:12:57

ฟางนี่มีอะไรที่คาดไม่ถึงจริงๆ :mew3:
น่ารักจนพี่ตาลต้องรีบครอบครอง... o3..กลัวโดนแย่ง

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." 6#หน้า 32 (010856)
เริ่มหัวข้อโดย: little_nok ที่ 01-08-2013 23:19:51

เหมือนฟางจะเรียกร้องเพื่อการนี้หรือเปล่า
การแสดงออกของความรัก ไม่เห็นต้องทำแบบนี้ไปซะหมด
แต่ที่ผ่านมา ตาลไม่ได้แสดงออกเท่าไร จะรัก จะห่วงอะไรก็ดูมันเรื่อยๆ คนไม่รู้ก็มองไม่ออกหรอกน่ะว่าคบกัึนอยู่
แต่พอตาลจับน้องเป็นเมียแล้วแบบนี้ (เอ๊ะหรือฟางจับพี่เป็นสามีั) ต่อไปตาลจะดูแลฟางมากกว่าเดิมหรือเปล่า
เรื่องนี้เหมือนพระเอกจะรักนายเอกน้อยกว่าหรือเปล่า พี่ชอบแบบพระเอกชัดเจน เดินหน้าลุยทุกสถานการณ์ เหมือนเฮียชาโต้

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." 6#หน้า 32 (010856)
เริ่มหัวข้อโดย: m_pop91 ที่ 02-08-2013 00:00:47

เลือดหมดตัวเลย แฮ่ๆๆ

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." 6#หน้า 32 (010856)
เริ่มหัวข้อโดย: toshika ที่ 02-08-2013 05:33:28

 :katai5: :katai5: :katai5: :katai5:


ฟางน่ารักจัง อยากเห็นฟางอ้อนพี่ตาลมากกว่านี้อ่า..........

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." 6#หน้า 32 (010856)
เริ่มหัวข้อโดย: fangkao ที่ 02-08-2013 05:53:57

อ๊าย!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! เจ้าฟาง กล้าเกินไปแล้ว แบบนี้เข้ข่ายปากแข็งนะเนี่ย แอบซื้อของแบบนี้ไว้ที่แท้หวังเหมือนกัน 555 ความขี้อายหายไปไหนเนี่ย ขอแบบนี้อีกนะไจฟ์น้องที ใครเป็นคนเขียนพล็อตนี้เนี่ย ขอเลือดด่วน :haun4:

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." 6#หน้า 32 (010856)
เริ่มหัวข้อโดย: nongrak ที่ 02-08-2013 09:10:43

ฟางเตรียมพร้อมสำหรับเสียตัวใช่ป่ะ 5555

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." 6#หน้า 32 (010856)
เริ่มหัวข้อโดย: Yukisae ที่ 02-08-2013 22:52:53

คนรักกันแต่แสดงออกต่างกัน ก็เลยกังวลกันคนละเรื่อง
ฟางกับตาลเหมือนจะเคลียร์กันแล้ว แต่นึกถึงเรื่องแม่ใหญ่แล้วเครียด เหอะๆ
วันชาติไปเคลียร์ตัวเองด่วน ไม่งั้นคนที่อยู่ข้างตัวก็จะเสียใจ
++จ้า

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." 6#หน้า 32 (010856)
เริ่มหัวข้อโดย: river ที่ 02-08-2013 23:24:55

ยิ้มแก้มปริไปเลย

พี่ไม่ต้องน้องเตรียมเอง

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." 6#หน้า 32 (010856)
เริ่มหัวข้อโดย: zombi ที่ 02-08-2013 23:47:14

ปรัความเข้าใจ แบบนี้มีบ่อยๆก็ดีนะ ^^

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." 6#หน้า 32 (010856)
เริ่มหัวข้อโดย: hobazaki ที่ 02-08-2013 23:58:28

ฮืออออออออออออออออออ เบาหวานขึ้นตา  :jul1:

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." 6#หน้า 32 (010856)
เริ่มหัวข้อโดย: skynotebook ที่ 03-08-2013 01:48:43

บทจะร้องไห้ก็ร้องไห้ตามฟางเลยอะ อินสุดๆไปเลย สงสารฟาง น้ำตาไหลจริงๆเลยนะค่ะ
บทจะอ่อน จะอ้อนก็เล่นซะหวานน้ำตาลเรียกพี่กันเลยเนอะๆ

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." 6#หน้า 32 (010856)
เริ่มหัวข้อโดย: CarToonMiZa ที่ 03-08-2013 10:34:09

ย่องมา+1 :m7:

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." 6#หน้า 32 (010856)
เริ่มหัวข้อโดย: @PurPle SuN@ ที่ 04-08-2013 04:14:11

ในที่สุด ในที่สุด กรี๊ดดดดด

ว่าแต่ฟาง หนูเตรียมพร้อมไปนะลูก 55

หัวข้อ: "Yes,I love him" ตอนที่ 26
เริ่มหัวข้อโดย: MyTeaMeJive ที่ 04-08-2013 07:17:18

ตอนที่ 26

ตาลาไตสอนภาคบ่ายเสร็จ เดินออกมาจากห้องเรียนเป็นคนสุดท้าย มีนักศึกษาสาวยืนรออยู่
“พี่ตาล กรองมารอ”

ตาลาไตพยักหน้า กรองคือหญิงสาวที่ญาติผู้ใหญ่ทางฝ่ายบุ๋มแนะนำให้
ขณะที่ตาลาไตพยายามตัดการติดต่อ แต่หญิงสาวกับทางครอบครัวกลับพยายามติดต่อจนตาลาไตรู้สึกอึดอัดใจ

“มีธุระอะไร”
กรองเหลียวมองซ้ายขวา แล้วเดินเข้ามาใกล้
“กรองมีปัญหาทั้งเรื่องเรียน เรื่องแฟนน่ะค่ะ ไม่รู้ว่าจะปรึกษาใครดี” แล้วหญิงสาวก็พูดไปเรื่อยเหมือนทุกครั้งที่ผ่านมา “กรองไม่ได้อยากมารบกวนพี่ถึงที่มหาวิทยาลัย แต่คุยทางโทรศัพท์ก็ไม่เหมาะ”

ตาลาไตรู้ตัวว่ากำลังตกเป็นเป้าสายตาของนักศึกษาที่เดินผ่านไปมา เพราะแม้กรองจะสวมเครื่องแบบนักศึกษา แต่ก็ยังดูแตกต่างจากคนอื่น ทั้งยังเป็นคนแปลกหน้าด้วย ชายหนุ่มก็เลยบอกให้ไปคุยต่อที่ห้องพักของอาจารย์ ที่เป็นห้องพักรวม
ด้านหนึ่งของห้อง มีอาจารย์สาว 2 คนนั่งคุยกันอยู่ ขณะที่เพื่อนของตาลาไต ที่ชวนให้มาทำงานสอนด้วยกันยังไม่เข้ามา
ตาลาไต เดินไปที่โต๊ะทำงาน แล้วบอกให้กรองนั่งลงที่เก้าอี้ตรงข้าม
“พี่ตาลมีสอนต่อหรือคะ”
ตาลาไตพยักหน้า “เรื่องเรียนมีปัญหาอะไร”
กรองทำหน้าตาอิดออด ก่อนที่จะเริ่มเรื่อง
“เรื่องภาษาอังกฤษน่ะค่ะ แรกๆ ก็ไม่เท่าไหร่ แต่พอมาถึง ปี2 เนี่ยอาจารย์พูดไทยคำอังกฤษคำกันแทบทุกคน”
ไม่ต้องหันไปมอง ตาลาไตก็รู้ว่า อาจารย์สาว 2 คนที่อยู่อีกด้านของห้องหันมามอง
“ผมก็ใช้แบบนั้นเหมือนกัน” ตาลาไต พูดเสียงหนัก ๆ “มันเกิดจากอาจารย์เขาใช้หนังสือภาษาอังกฤษประกอบการสอน เขาถึงพูดภาษาอังกฤษคำไทยคำ คุณต้องฝึกให้คุ้นชิน แล้วได้คุยกับอาจารย์แล้วหรือยัง”
กรองส่ายหน้า นึกดีใจที่ตาลาไต ยอมให้คำปรึกษาหลังจากที่โดนวางสายโทรศัพท์มาตลอด
“ยังเลยค่ะ ไม่กล้าหรอก เดี๋ยวเขาว่าสอบเข้ามาได้ยังไง”
“คุณยังไม่ได้คุยเลย” ตาลาไตตอบกรองขณะที่หันไปพยักหน้าให้กับเพื่อนที่เดินเข้ามาในห้องแล้วนั่งลงที่โต๊ะทำงานใกล้กัน 
“กลับไปคุยกับอาจารย์ที่ปรึกษาของคุณนะ”
เมื่อตาลาไตทำท่าจะตัดบทการสนทนาเหมือนทุกครั้ง กรองก็ขยับเข้ามาใกล้
“ที่จริง ตอนนี้กรองก็เบื่อ ๆมหาวิทยาลัยด้วย”
ตาลาไตนิ่งฟัง เช่นเดียวกับเพื่อนอาจารย์ที่ให้ความสนใจถึงกับหมุนเก้าอี้หันมาหา
“แฟนกรองน่ะค่ะ ไม่รู้ว่าจะคอยเฝ้าอะไรนักหนา กรองโทรหาใครก็คอยเช็คตลอด แต่กรองก็รู้มาว่าเขาไปเที่ยวกับคนอื่นเหมือนกัน เลยทำให้กรองพาลเบื่อมหาวิทยาลัยไปด้วย”
ชายหนุ่มหันไปมองเพื่อนด้วยความรู้สึกลำบากใจที่จะต้องเป็นที่ปรึกษาเรื่องความรัก
“แล้ววันนี้เขามาด้วยหรือเปล่า”
“เปล่าค่ะ พอพักเที่ยงกรองก็ออกมาเลย”
“อย่างนี้นะ ตอนนี้กรองมีหน้าที่เรียนเป็นเรื่องหลัก ถ้าเขาวุ่นวายกับเรามาก แต่เขายังไปเที่ยวกับคนอื่น กรองก็ปล่อย ๆเขาไป ไม่ตามไป ไม่สนใจ เดี๋ยวเขาก็จะห่างเราออกไปเอง”
“แต่กรองรักเขานี่คะ”

....นี่แหละประโยคที่กลัวที่สุด....

ตาลาไตหันไปยิ้มขำกับเพื่อนที่มีสีหน้าไม่แตกต่างกัน
“รักแล้วจะเอายังไงกับชีวิตล่ะคะ” เพื่อนอาจารย์ ที่เป็นชายแท้ช่วยเสริม “หนูอึดอัดคับข้องใจเรื่องเรียน และรักในเวลาเดียวกัน แล้วเราก็ไม่ใช่ผู้เชี่ยวชาญทั้ง 2 เรื่อง ดังนั้นเราก็จัดการเรื่องง่ายก่อนดีมั้ยคะ ผู้ชายน่ะค่ะ ถ้าหนูไล่ตาม เขาจะยิ่งหนี หนูอยู่เฉย ๆเขาจะเช็คโทรศัพท์หนู หนูก็ปล่อยให้เขาเช็คไป เราไม่มีความลับอะไรในนั้น เขาจะไปเที่ยวกับใครก็ตามใจ ไม่ต้องรายงานเรา ถ้าเขาเห็นเราเป็นคนสำคัญเขาก็จะรู้ตัวเองว่าควรทำยังไง”
กรองหันมามองตาลาไต เพราะคำตอบจากเพื่อนอาจารย์ของตาลาไตไม่ใช่สิ่งที่เธอต้องการ
“หนูอยากขอพี่ตาล......”
“อย่าคิดอะไรที่มันเป็นพล็อตนิยายเลยค่ะ อาจารย์ตาลาไตแกเล่นละครไม่เก่ง ชีวิตนี้แกรู้จักแต่สีขาวกับสีดำ นักศึกษาทำผิด ส่งงานไม่ตรงเวลา เข้าห้องเรียนสาย แกก็รู้แต่จะส่งเข้าห้องขังหรือไม่ก็เสียค่าปรับ มีอยู่เท่านี้แหละค่ะ”

เมื่อทุกสิ่งทุกอย่างที่คิดเตรียมไว้ล้วนถูกปฏิเสธ สุดท้าย กรองก็ต้องยกมือไหว้ลาตาลาไต “แล้วหนูจะโทรหาพี่ตาลนะคะ”
เมื่อกรองเดินออกไป ตาลาไตก็หันมาหาเพื่อน “ร้ายกาจมากแบงค์”
“อะ อะ อย่ามาเสียดายนะโว้ย” เพื่อทำยักคิ้ว หลิ่วตา
“ไม่หรอก” ตาลาไตหันมาหาอาจารย์สาว 2 คนที่ขยับเข้ามาสมทบ “ว่าแต่ผมรู้จักแต่จับนักศึกษาเข้าห้องขังกับเสียค่าปรับจริง ๆหรือเนี่ย”
“จริงน่ะสิ” อาจารย์สาวหันไปหัวเราะให้กัน “ให้ยังไงตาลก็ยังดูเป็นคนในเครื่องแบบมากกว่าอาจารย์อยู่ดี จะยืนจะเดินหลังตรงเป๊ะ แล้วก็ไม่ค่อยยิ้ม”
ตาลาไตทำหน้าเคร่ง “ตำรวจก็ยิ้มเป็น แล้วก็รู้จักสั่งให้วิ่งรอบเสาธงหรือไปล้างห้องน้ำ ไม่ใช่แค่เอาเข้าห้องขังกับเสียค่าปรับ” 
อาจารย์ทั้ง 3 คนพากันหัวเราะให้กับอารมณ์ขันของตาลาไต จนเมื่ออาจารย์สาวแยกกลับไป แบงค์ก็ลดเสียงพูดคุย
“รู้จักกับนักศึกษาคนนั้นได้ยังไง”
“หลานของแฟนน่ะ”
“ครูบุ๋มน่ะหรือ”
ตาลาไตพยักหน้า “ตอนบุ๋มยังอยู่ก็เคยคุยกันครั้ง 2 ครั้งเพราะผมไม่ค่อยได้ไปบ้านบุ๋มสักเท่าไหร่ แต่ตอนที่ทำบุญครบปี พ่อแม่บุ๋มกลับแนะนำคนนี้ให้”
“เขาเห็นว่าตาลมีเงินล่ะสิ” แบงค์พูดตรง ๆ อย่างคนที่รู้จักประวัติกันดี “ไม่ใช่ว่าดูถูกกันนะ เพราะผมก็ไม่ได้รู้จักเขาเป็นการส่วนตัว แต่บางครอบครัวเขาก็เป็นอย่างนี้ แต่ก็คงบังคับไม่ได้ถ้าเด็กมันไม่สนใจ”
“พ่อแม่บุ๋มยังเคยโทรมาหาผม ถามถึงกรองว่าเป็นยังไงบ้าง ผมก็บอกไปว่า ผมไม่รู้เพราะไม่ได้คุยอะไรกันมากนัก แล้วก็คงทำให้เขาต้องมาหาถึงมหาวิทยาลัย”
“กล้าว่ะ” แบงค์ยักไหล่ “พยายามมองว่ามันก็ไม่ใช่เรื่องแปลกใหม่ของสังคมตอนนี้ เขาทำเพื่ออนาคตของเขาเอง ตาลน่ะแหละที่ต้องระวังตัวให้มาก ทางที่ดีหาแฟนใหม่ เป็นตัวเป็นตนให้เขารู้ตัวว่าเราไม่ได้คิดอะไรกับเขา”
ตาลาไตยกยิ้มมุมปากทันที จนแบงค์หันมาชี้หน้า “มีแล้วนี่หว่า งั้นบอกคนนี้ไปเลยเพื่อน พี่มีแฟนแล้ว อย่าโทรมาอีก ไม่ก็ใช้มุกให้แฟนรับสายแล้วบอกว่า พี่ตาลกำลังอาบน้ำค่ะ”

คนตัวโตได้แต่ส่ายหน้าขำเพื่อนอารมณ์ดี และยิ่งดีกว่าเดิมเมื่อกลับมาบ้านแล้วเห็นฟางอาบน้ำเปลี่ยนเป็นเสื้อยืดกับกางเกงขาสั้นรออยู่
“กลับมานานแล้วหรือ”
ฟางยิ้มกว้าง ขณะที่พยักหน้า “เลิกเรียน ช่วยงานที่คณะเสร็จก็มาครับ”
“เออดี”
ยังไม่ทันจะคุยกัน คุณป้าหน้าบ้านก็มาเรียก
“ตาล ป้าเอาแคนตาลูปมาฝาก” ฟางยกมือไหว้แล้วรับผลไม้เข้าไปในบ้าน ขณะที่ตาลาไตพูดขอบคุณ
“ไปเที่ยวที่ไหนมาหรือครับ”
“ไปเชียงรายมา กลับมาเมื่อบ่าย แต่เด็กที่ทำงานบ้านไม่อยู่ ออกไปซื้อกับข้าวมั๊ง ป้าเลยลืม จนเห็นรถตาลกลับมาก็รีบเอามาให้เดี๋ยวจะลืมไปเสียอีก”

คำว่าเด็กที่ทำงานบ้านเหมือนก้อนหินที่โยนลงไปในน้ำที่ทำให้เกิดแรงกระเพื่อมเล็ก ๆ ตาลาไตส่งยิ้มกว้าง ขณะที่บอก
“ฟางเป็นน้องผมครับ ไม่ใช่เด็กทำงานบ้าน”
“อ้าว ขอโทษที ป้าเห็นมาทีไร เขาก็ทำโน่นทำนี่ เคยฝากเขาออกไปซื้อของให้ก็มีน้ำใจ”
“เขาเป็นอย่างนั้นแหละครับ” ตาลาไตยังคงรอยยิ้มไว้ แล้วพูดขอบคุณอีกครั้ง
พอเข้ามาในบ้าน ฟางกำลังจัดแคนตาลูปลงในจาน
“เอาแช่ตู้เย็นก่อนมั้ยพี่”
ตาลาไตกอดอกมองด้านหลังคนที่ทำโน่นนี่ไม่หยุด
“ไปเดินห้างแถวนี้กันมั้ย”
“ห๊ะ ไปทำไม” ฟางทำหน้าตาเหรอหรา มองนาฬิกาที่บอกว่าเป็นเวลาหกโมงเย็นกว่า ๆ
“ไปซื้อเสื้อผ้าชุดใหม่”
ฟางก้มลงมองเสื้อย้วยตัวเก่งกับกางเกงขาสั้น ขณะที่ตาลาไตพูดต่อ
“ว่าจะซื้อให้ใหม่ตั้งแต่นานแล้ว แต่ก็ไม่มีเวลาไปด้วยกันสักที ไปเดี๋ยวนี้เลยดีกว่า”
“ทำไมล่ะ เสื้อกางเกงชุดนี้ซื้อที่กรุงเทพฯ นะพี่ไม่ใช่ตัวที่เอามาจากบ้าน”

ก็รู้ว่า ที่คนมองไม่ใช่เพราะแต่ฟางใส่เสื้อผ้าเก่าๆหรอก แต่เพราะความขยันเกินเหตุของเจ้าตัวด้วยที่ทำให้คนอื่นเห็นอย่างนั้น

ฟางพูดต่อ “แล้วเดี๋ยว เราก็จะไปทะเลกันพี่ยังต้องใช้เงิน”
“เฮ้ย” ตาลาไตเดินมาล้างมือ แล้วนั่งที่โต๊ะกินข้าว “พี่ไม่ได้ขัดสนขนาดนั้น” คนตัวโตหันมามองคนที่กำลังตักข้าว “แล้วพี่ว่าฟางต้องบอกกับใครด้วยแน่ๆ ว่าเป็นคนรับใช้ เมื่อครู่ป้าแกถึงได้เรียกฟางแบบนั้น”
ฟางเหลือบตามองพี่
“ว่าแล้ว” ตาลาไตเอนตัวพิงพนักเก้าอี้ “จะต้องให้พูดกันอีกกี่ครั้งว่าฟางไม่ใช่คนรับใช้ พี่ไม่ใช่เจ้านาย ฟางไม่ใช่ลูกน้อง”
“คนที่ร้านค้า เขาเคยถามตั้งนานมาแล้ว แล้วเขาก็ไม่เห็นจะอะไรกับฟาง”
“คนแถวนี้เขาฝากซื้อของด้วยใช่มั้ย”
“ฟางกำลังจะออกไปซื้อกับข้าวให้พี่เหมือนกัน เขาก็ฝาก ไม่เห็นจะเป็นไรเลย เนี่ยเขายังเอาแคนตาลูปมาฝากพี่เลย แค่นี้ก็โกรธ”
ตาลาไตได้แต่ส่ายหน้า “ไม่ได้โกรธ แค่ไม่ชอบที่ฟางบอกคนอื่นว่าเป็นคนรับใช้ พูดตั้งหลายครั้งแล้วด้วย พี่เลยบอกเขาไปว่า ฟางเป็นน้อง”
ฟางพยักหน้ายอมรับง่าย ๆ ง่ายจนตาลาไตไม่แน่ใจ
“ต่อไปบอกกับคนอื่นอย่างนี้ได้มั้ย”
“ได้สิ  ขอแค่อย่าบอกว่าฟางเป็นแฟนพี่ก็พอ”
“อ้าว....”
ฟางตักชิ้นหมูในต้มยำตักใส่จานของตาลาไต “คุณป้า คุณตาแถวนี้แกดูคร่ำเคร่งจะตาย พี่เองก็เป็นอาจารย์ ยังไงนี่มันก็เรื่องส่วนตัวของเรา”
“กลัวหรือ”
ฟางเหลือบตามองพี่แล้วพยักหน้า “แม่ใหญ่ยอมรับพี่วันชาติ แต่เขาขอเรื่องพี่ไว้ ถ้าเกิดวันหนึ่งแม่ใหญ่มาที่นี่ แล้วมีใครพูดถึง..ฟางไม่อยากให้แม่ใหญ่เสียใจ”

ตาลาไตจับมือผอม ๆไว้ ยอมรับว่า เมื่อออกมาจากบ้านก็หลงลืมคำพูดของแม่ไปเสียสนิท

“ฟางขอแค่ได้อยู่กับพี่ แล้วถ้าเก็บเป็นความลับจะทำให้ได้อยู่กับพี่ มันก็ไม่ได้เป็นเรื่องใหญ่เลยสักนิด”
ตาลาไตกลับเป็นคนที่ยิ่งรู้สึกลำบากใจ
“ขอบใจมาก”
“ขอบใจทำไม” ฟางยิ้มขำ “ฟางมีแต่ได้กับได้”
คนตัวโตแกล้งคิดตามไม่ทัน “ยังไง”
“ก็.........” ฟางหยุดพูดใบหน้าแดงจัด
“อะไร พูดมาครึ่ง ๆกลาง ๆ”
“ก็ฟางได้อยู่กับพี่อย่างนี้ มันก็ต้องได้กับได้อยู่แล้ว”
แต่ตาลาไตส่ายหน้า “เรานี่ พอโดนซักยิ่งอึกอักไปกันใหญ่”
“ก็ฟางจะมีอะไรอีกล่ะ” ฟางเปลี่ยนเรื่อง “พี่น่ะชอบคิดเยอะ กินข้าวเถอะ เดี๋ยวจะได้อาบน้ำ วันนี้ไม่ต้องอ่านหนังสือหรือไง”
ฟางอ้อมแอ้มพูดต่อ
“ปกติพี่ก็ส่งฟางเรียนอยู่แล้ว ฟางรักพี่มาตั้งนาน แล้ว...พี่ก็ตามใจจนขนาดนี้ ไม่เรียกว่ามีแต่ได้กับได้ ได้ยังไง”
ตาลาไตบีบจมูกเล็กๆของฟาง “เราน่ะมันถ่อมตัว จนจะกลายเป็นมองไม่เห็นคุณค่าของตัวเอง ทั้งที่จริงทุกครั้งที่พี่ล้มลง พี่ก็มีแต่ฟางที่ดึงพี่ขึ้นมา”

ฟางยิ้มกว้าง ที่ทำให้ตาลาไตขยับตัวเข้าหาจูบริมฝีปากเบา ๆ แล้วนั่งลงกินข้าวต่อ
กินข้าวอาบน้ำเสร็จลงมาอ่านหนังสือด้วยกันจน 4 ทุ่มตาลาไตก็ลุกมาปิดประตูบ้าน ทำให้ฟางสงสัย แต่ตาลาไตก็แค่เดินมาจูงมือให้ลุกขึ้น
“คืนนี้นอนห้องพี่นะ”
ฟางยิ้มเขินแล้วพยักหน้า “เดี๋ยวตามไป”
ตาลาไตอาบน้ำเสร็จก็ไม่ได้รอให้ฟางขึ้นมาหา แต่เดินลงมาตามฟางที่ห้องนอน
“พี่ว่า ฟางย้ายของไปห้องพี่เลยดีกว่า ไปใช้ห้องน้ำห้องหนึ่ง แล้วมาเปลี่ยนเสื้อผ้าอีกห้อง นอนอีกห้อง มันยุ่งยากเกินไป”
ฟางหันมาทำหน้าตาล้อเลียนรู้ทัน “ฟางใช้ห้องน้ำข้างล่างต่างหาก ไม่ได้ใช้ที่ห้องพี่วันชาติ อาบน้ำเสร็จก็ปิดบ้านแล้วเดินขึ้นมาเลย”
ตาลาไตได้แต่ส่ายหน้าให้กับตัวเองอย่างเหนื่อยใจ แต่คนที่สงสัยคือฟาง
“ทำไมล่ะ”
“2-3 วันมานี่มีอะไรหลายอย่างที่ชี้ว่า พี่เป็นคนรักที่แย่ที่สุดในโลก”
เมื่อวานนี้ ฟางคงลงไปอาบน้ำข้างล่างตอนที่เราเดินออกไปดูหน้าบ้าน วันนี้ก็เหมือนกัน...
ฟางเขินอย่างจริงจัง “ไม่ใช่สักหน่อย พี่ก็เป็นอย่างนี้มาตั้งนานแล้ว”
“งั้นก็แสดงว่าพี่แย่มากมาตลอดงั้นสิ”
“ไม่ใช่...” ฟางพยายามจะอธิบายจนตาลาไตขำ คนตัวเล็กต้องขอให้พี่ฟังให้จบก่อน
“พี่ฟังฟางก่อนนะ ฟางแค่จะบอกว่า พี่เป็นแบบจะวางกรอบไว้ไง คือขอแค่เป็นคนดี ไม่ยุ่งกับยา ไม่หาเรื่องกับใคร ไม่เอาเรื่องข้างนอกเข้าบ้าน แต่ไอ้เรื่องที่ฟางจะแต่งตัวยังไง จะทำอะไร ไปกิจกรรมที่ไหน แบบนี้พี่จะปล่อย ๆไง ไม่ได้แปลว่าพี่ไม่ดี”
“แล้วถ้าเกิดพี่จัดการให้ฟางซื้อเสื้อผ้าใหม่ ฟางจะรู้สึกว่าพี่วุ่นวายมั้ย”
“ไม่หรอก” ฟางขำ “ก็มันเงินพี่ ใครที่ไหนจะตัดสินว่าใครดีหรือแย่ เพราะการที่เขาจะซื้อเสื้อให้เรา แล้วที่จริง....พี่เพิ่งจะรับรักฟางเมื่อวานนี้เอง ไม่รู้สึกว่าวุ่นวายหรอก”
ตาลาไตทำหน้าแปลก ๆ “เมื่อวานนี้...”

....ฟางบอกว่ารักเราตั้งแต่เมื่อปีที่แล้วไม่ใช่หรือ.......
ฟางยิ้มซื่อ ๆจนตาลาไตรู้ตัว
......ฟางบอกรักพี่ครั้งแล้วครั้งเล่า ทำทุกอย่างเพื่อพี่มาตลอด...
.....แต่พี่ไม่เคยบอกว่ารักฟางเลยสักครั้ง...
.....มีแต่กำแพงสูงที่ยกขึ้นมากั้นขวางไว้ ปล่อยเวลาให้ผ่านไปจนใครต่อใครเข้ามา.....
“ฟาง...”
“แต่งตัวเสร็จแล้ว” คนตัวเล็กพูดอีกครั้งขณะที่จับข้อมือพี่เดินออกมาจากห้อง 
“ฟางเดี๋ยว...พี่....”
“ครับ” ฟางหันมามองแล้วยิ้มเต็มใบหน้า “ฟางรอได้”
ตาลาไตสวมกอดฟางไว้แน่น “ไม่ต้องรอ...พี่รักฟาง...”
แขนผอม ๆที่กอดตอบพี่สั่นไหว รู้สึกถึงหยาดน้ำตาที่ไหล่พี่
“ขอบคุณครับ ฟางรักพี่ รักพี่มากที่สุด ขอบคุณครับ”
“ฟาง..ขอโทษที่ให้ทำให้ต้องรอ ทั้งที่พี่ควรพูดคำนี้นานแล้ว แต่เพราะพี่คิดว่า การกระทำมันสำคัญกว่าคำพูด”
ฟางพยักหน้ากับไหล่หนา “แต่ที่จริงพูดก็ดีนะ ฟางชอบฟัง”
“นั่นสิ รู้แล้วว่า คำพูดสำคัญมาก เพราะที่ผ่านมาพี่คิดว่าการกระทำสำคัญกว่า ไม่อยากให้ฟางคิดว่าพี่สักแต่พูดไป หรือชอบบังคับ แต่จะว่าไปพี่ก็ไม่เคยทำอะไรให้ฟางอย่างที่คนอื่นเขาทำให้กันด้วย ทำให้ฟางคิดว่าพี่ไม่รัก”
“ฟางรู้ว่าพี่ดีกับฟาง แต่ก็เคยคิดเล่นๆนะว่า ถ้าในวันวาเลนไทน์ พี่เอาของขวัญมายื่นให้ มันคงเป็นของที่นักศึกษาให้พี่ มากกว่าจะเป็นของพี่ที่ซื้อให้ฟาง”
ตาลาไตถึงกับตีหน้าผากตัวเอง “พี่นี่มันแย่จริง ๆ”
“ไม่ได้แย่นะ” ฟางเงยหน้าขึ้นหา ทั้งที่น้ำตายังเปียกแก้ม “ก็บอกแล้วว่า แบบนี้แหละคือพี่ ไม่เหมือนใครดีออก”
“ดีจริงเหรอ”
“ครับ” ฟางก้มหน้าลงอีกครั้งขณะที่พูดเสียงอ้อมแอ้ม “อยากให้ถึงวันเสาร์เร็ว ๆจัง”
“พรุ่งนี้ก็วันศุกร์แล้ว” ตาลาไตก้มลงหอมผมนิ่ม “ขึ้นห้องเถอะ”
เมื่อประสานมือผอมๆไว้
มือของฟางไม่ได้นุ่มนิ่ม ในทางตรงข้ามมันคือมือของคนทำงานหนัก
เมื่อก้มลงหอมแก้ม ที่ไม่ได้หอมเหมือนดอกไม้หรือน้ำหอม ในทางตรงข้ามมันมีกลิ่นแป้งเด็กเจือด้วยกลิ่นเนื้อหนุ่ม
เมื่อสัมผัสที่ผิวกาย มันไม่ได้นุ่มนิ่ม แต่มันคือกล้ามเนื้อแข็งแรง
และเมื่อริมฝีปากสัมผัสริมฝีปาก
เมื่อลมหายใจร้อนขึ้น
เมื่อกอดไว้ในอ้อมแขน....นี่คือคนที่เรารัก....
คนๆเดียวที่รักมาตลอดชีวิต
และคำถามที่ว่า เวลาหลายปีที่ผ่านมา นายตาลาไตมัวแต่ทำอะไรอยู่

*-*-*จบตอนที่ 26*-*-*

ตอบข้อสงสัยดังนี้

เรื่องนี้พี่ไจฟ์เขียนดังนั้นทุกสิ่งทุกอย่าง ทุกพล็อตมันจึงเป็นแผน เอ๊ยไม่ใช่ ความคิดของพี่ไจฟ์
ฟางไม่ได้เพิ่งเตรียมการ เขาเตรียมมาตั้งแต่ภาคแรกแล้วครับ

พบกันวันอังคารนะครับ

ขอบคุณทุกคะแนน ทุกเป็ด ทุกความเห็น ขอบคุณที่สุดในโลกครับ
พี่ไจฟ์กับนายน้ำชา
- แก้ไขคำผิดแล้วครับ ขอบคุณครับ

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." 7#หน้า 33 (040856)
เริ่มหัวข้อโดย: fangkao ที่ 04-08-2013 07:48:42

ในที่สุดก็รู้ใจตัวเอง อย่างที่บุ๋มบอก ขอถอนคำพูดว่าเคยเกลียดบุ๋ม แต่วันนี้ต้องขอบคุณบุ๋มนะเนี่ย ยังไงก็ต้องเคลียร์เรื่องหนูกรองนะ :mew3:

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." 7#หน้า 33 (040856)
เริ่มหัวข้อโดย: Aoya ที่ 04-08-2013 08:24:45

กรองเริ่มเยอะขึ้นทุกวัน
ไม่ใช่ว่าจะกล้าบุกมาถึงบ้านหรอกนะในเมื่อบุกไปถึงมหาลัยแล้วไม่ได้เรื่อง
พ่อกับแม่ครูบุ๋มก็เหมือนกัน เข้าใจว่าเห็นว่าตาลเป็นคนดีก็เลยอยากดองกันเอาไว้
แต่นั่นคืออดีตแฟนของลูกสาวนะ ถึงลูกตัวเองจะตายไปแล้วแต่ไม่รู้สึกแปลกๆ บ้างเหรอ
อีกอย่างแค่แนะนำก็พอมั้ง ไม่ต้องถึงขนาดชี้แนะหรอก
ยังไงเรื่องแบบนี้มันก็อยู่ที่ความพอใจทั้งสองฝ่ายนะ แล้วยิ่งฝ่ายตัวเองเป็นผู้หญิงด้วย
ทำอะไรเกินไปมันจะดูไม่งามเอานะ

ฟางเริ่มมีพัฒนาการ  :mew1:

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." 7#หน้า 33 (040856)
เริ่มหัวข้อโดย: mystery Y ที่ 04-08-2013 08:29:53

โห พี่ตาลพึ่งคิดได้ว่าต้องบอกรักฟาง...

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." 7#หน้า 33 (040856)
เริ่มหัวข้อโดย: MiSS-U ที่ 04-08-2013 08:34:28

 :mc4:

ดีใจกับตาลด้วยในที่สุดนายก็รู้ใจตัวเอง
ได้อยู่กับคนที่รักและรู้ตัวว่าเรารักคนๆนั้นมันช่าง.......  :impress2:

บวกเป็ด รอวันอังคารค่ะ

 :pig4:

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." 7#หน้า 33 (040856)
เริ่มหัวข้อโดย: route rover ที่ 04-08-2013 09:01:01

พี่ตาล ช้าไปหรือป่าวเพิ่งจะบอกรักฟางเนี่ย :hao4:

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." 7#หน้า 33 (040856)
เริ่มหัวข้อโดย: -west- ที่ 04-08-2013 09:08:46

กรองนี่ไม่หยุดใช่มั้ย? -_-

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." 7#หน้า 33 (040856)
เริ่มหัวข้อโดย: malula ที่ 04-08-2013 09:27:43

“จะต้องให้พูดกันอีกกี่ครั้งว่าตาลไม่ใช่คนรับใช้ พี่ไม่ใช่เจ้านาย ฟางไม่ใช่ลูกน้อง”..........ฟาง

ยัยกรองนี่ชักวุ่นวายใหญ่แล้ว ดีที่ครั้งนี้มีแบงค์ช่วย คราวหน้าพี่ตาลต้องเด็ดขาดแล้วนะ

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." 7#หน้า 33 (040856)
เริ่มหัวข้อโดย: aehJTS ที่ 04-08-2013 09:30:34

นะกว่าจะรู้ตัวว่ายังไม่ได้บอกรักต้องให้น้องทวง
แต่พูดไปก็นะมันดูน่ารักในแบบตาล :mew3:

 :pig4: คะ

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." 7#หน้า 33 (040856)
เริ่มหัวข้อโดย: =นีรนาคา= ที่ 04-08-2013 10:11:01

เออเนอะ พี่ตาลยังไม่เคยได้บอกรักฟางซักที

ลืมเรื่องที่แม่ใหญ่เคยพูดไปเลย แอบกังวลเบาเบา

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." 7#หน้า 33 (040856)
เริ่มหัวข้อโดย: CarToonMiZa ที่ 04-08-2013 10:45:41

รู้สึกว่าตอนนี้จะหวานกว่าตอน
หลักของทุกตอนนะเนี่ย :mew1:

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." 7#หน้า 33 (040856)
เริ่มหัวข้อโดย: Yukisae ที่ 04-08-2013 11:36:57

การกระทำกับคำพูดสำคัญทั้งคู่ ไม่ต้องพูดบ่อย แต่บอกบ้างก็ดีนะตาล
กรองรุกหนักจริงๆ รีบจัดการเลย เดี๋ยวน้องคิดมากอีก
++จ้า

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." 7#หน้า 33 (040856)
เริ่มหัวข้อโดย: teatimes ที่ 04-08-2013 12:01:45

คำพูดและการกระทำต้องไปด้วยกันนะ  ทำอย่างเดียวไม่พูดคนอื่นไม่เข้าใจ

พูดอย่างเดียวไม่ทำใครเขาจะเชื่อใจ

พี่ตาลทำดีมาก ยอมพูดออกมาซะที 

ทั้งสองคนน่ารักที่สุดเลยค่ะ

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." 7#หน้า 33 (040856)
เริ่มหัวข้อโดย: TIKA_n ที่ 04-08-2013 13:20:38

เฮ้อ ยัยกรอง ผู้หญิงอะไรอย่างนี้เนี่ย เชื่อเลย แต่อะไรก็ไม่น่าเกลียดเท่า
ครอบครัวยัยกรอง กับครอบครัวบุ๋ม ที่สนับสนุน ให้ลูกสาวมาตามจับผู้ชายนี่ ยิ่งกว่าซะอีก
ทำเป็นอ้างหาที่ปรึกษา แล้วบอกมีแฟนแล้ว รักเค้า แล้วมาตื้อพี่ตาล หมายความว่าไง
คุยโทรศัพท์ไม่เหมาะ แต่มาหาผู้ชายถึงที่ทำงานเค้า เหมาะมากเลยนะ
ครูแบงค์สุดยอดมากเลย เอาซะยัยกรองไปไม่เป็น สมน้ำหน้า
รู้สึกว่าแบบยัยกรองนี่ ให้เจอกับหมี่ซักรอบน่าจะมันส์ แต่หมี่ห้ามทำอะไรน้องฟางนะ
ชอบพี่ตาลจัง ที่อยากให้เกียรติฟาง ไม่อยากให้ใคร ๆ มองว่าฟางเป็นเด็กรับใช้
ไม่อยากให้ฟางดูถูกตัวเอง แต่ก็เข้าใจฟางนะ ถูกปลูกฝังให้ถ่อมตัวมาตั้งแต่เด็กนี่นะ
แถมยังเรื่องแม่ใหญ่อีก จะว่ากังวล ก็กังวล แต่รู้สึกว่า พี่ตาล น่าจะทำให้แม่ใหญ่เข้าใจได้
ผู้ชายส่วนใหญ่ มักขาดความละเอียดอ่อน คิดว่าการกระทำสำคัญกว่าคำพูด แม้บางเรื่องจะจริง
แต่บางเรื่อง แค่การกระทำมันไม่พอ โดยเฉพาะเรื่องความรัก ยิ่งคนรักที่ชอบดูถูกตัวเองอย่างน้องฟางด้วย
อะไรที่จะทำให้น้องมั่นใจได้ พี่ตาลก็ควรทำทั้งหมด ถึงคำบอกรักของพี่ตาล
จะมาช้า แต่ถ้ามาพร้อมความมั่นใจ มั่นคง จริงใจแล้ว ก็น่าดีใจ กว่าคนที่บอกรักพร่ำเพรื่อแหละนะ
ชอบตรงนี้จัง  ....นี่คือคนที่เรารัก....คนๆเดียวที่รักมาตลอดชีวิต   :o8:
ดีใจกับน้องฟางจริง ๆ เลย ตอนนี้น่ารักมาก ๆ ทั้งคู่เลย
ขอบคุณไจฟ์กับทีค่ะ  :กอด1: :L2:

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." 7#หน้า 33 (040856)
เริ่มหัวข้อโดย: omuya ที่ 04-08-2013 14:02:56

 :o8:

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." 7#หน้า 33 (040856)
เริ่มหัวข้อโดย: maemix ที่ 04-08-2013 14:29:09

พี่ตาลปล่อยให้ฟางรอตั้งนาน กว่าจะบอกรักได้
ยายกรอง เริ่มเยอะแระ

ขอบคุณไจฟ์กับที

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." 7#หน้า 33 (040856)
เริ่มหัวข้อโดย: PAAPAENG~ ที่ 04-08-2013 14:32:48

ฮืออออออออออ
อ่านแล้วร้องไห้ ดีใจกับฟางจริงๆนะ TwT
กว่าจะพูดออกมานะพี่ตาลลลลลลล
นึกถึงครูบุ๋ม แล้วรู้สึกเคารพครูบุ๋มจัง...
จะมีสักกี่คนที่ดีเท่าครูบุ๋มหนอ

รู้ใจตัวเองเสียทีนะพี่ตาล
ต่อไปนี้ก็รักและดูแลฟางดีๆนะพี่นะ
เครียดเรื่องแม่ใหญ่ จะมีมาม่าไหมหนอ TwT

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." 7#หน้า 33 (040856)
เริ่มหัวข้อโดย: cinquain ที่ 04-08-2013 14:55:44

กว่าจะพูดคำว่ารักออกมาได้ ... เนาะ!

"และคำถามที่ว่า เวลาหลายปีที่ผ่านมา นายตาลาไตมัวแต่ทำอะไรอยู่ "
นั่นสิ!?!   :ling1:

ชอบมากๆที่เพื่อนของตาลช่วยเขี่ยอิหนูกรองออกไป -- ไงก็มาใช้บริการ
พี่แบงค์ใหม่นะคะ ^^

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." 7#หน้า 33 (040856)
เริ่มหัวข้อโดย: lizzii ที่ 04-08-2013 15:37:41

อั๊ยยะ พี่ตาลน่ารักนะเนี่ยย

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" &<;3 "I love him too." 7#หน้า 33 (040856)
เริ่มหัวข้อโดย: why yyy ที่ 04-08-2013 17:12:15

ก็ยังดีที่บอกว่ารัก!!

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." 7#หน้า 33 (040856)
เริ่มหัวข้อโดย: skynotebook ที่ 04-08-2013 18:09:35

อะไรเนี่ย พี่ตาลช้าตลอดเลยนะ กว่าจะทำให้น้องฟางมั่นใจได้ คนอ่านก็ลุ้นแล้วลุ้นอีก
ตอนนี้จะมีอะไรให้ฟางคิดมากอีกหรือป่าวคะเนีย

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." 7#หน้า 33 (040856)
เริ่มหัวข้อโดย: Zinub ที่ 04-08-2013 18:37:56

พี่ตาลบอกรักน้องแล้วดีใจกับฟางด้วย :วู้วว1:
แต่จะมีอุปสรรคอะไรที่เกี่ยวกับกรองมั๊ยเนี่ย... :try2:..เธอน่ากลัวมาก

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." 7#หน้า 33 (040856)
เริ่มหัวข้อโดย: kyoya11 ที่ 04-08-2013 19:52:46

รักกันๆ :katai2-1:

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." 7#หน้า 33 (040856)
เริ่มหัวข้อโดย: Gokusan ที่ 04-08-2013 21:30:13

พอเข้าใจกันก็น่ารักขึ้นมากทีเดียว
เหมือนตาลเพิ่งได้สำรวจน้องชัดๆ
ซึ่งมันก็ทำให้รู้ว่า...เรารักคนนี้แน่ๆ

ส่วนเรื่องหลานสาวบุ๋ม...ต้องทำความเข้าใจกันใหม่
ทั้งเด็กและผู้ใหญ่...เพราะไม่มีใครจะมาแทนที่ใครได้ ตั้งใจเกินไป
ทุกคนมีตัวเลือกและกฏของตัวเอง...และที่จริงตาลเป็นคนอื่นของบ้านนั้นแล้ว

ฟางยิ่งน่ารักมากขึ้นทุกที เพราะนิสัยที่ห่วงความรู้สึกคนที่เรารักเสมอนี่แหละ ^^

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." 7#หน้า 33 (040856)
เริ่มหัวข้อโดย: m_pop91 ที่ 04-08-2013 21:48:54

หวานกนแบบนี้ตลอดนะครับ ชอบๆๆ

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." 7#หน้า 33 (040856)
เริ่มหัวข้อโดย: natalee22 ที่ 04-08-2013 23:05:21

กว่าจะพูดได้นะพี่ตาล ให้ลุ้นกันจนตัวโก่ง

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." 7#หน้า 33 (040856)
เริ่มหัวข้อโดย: MooMiew ที่ 04-08-2013 23:09:17

เหม่ พี่ตาลไม่รออีก3ปี ค่อยบอกเลยละ

วันเสาร์ของฟาง คือ วันอังคารของเราใช่มั้ย?
รอ รอ รอ รอ

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." 7#หน้า 33 (040856)
เริ่มหัวข้อโดย: MooMiew ที่ 04-08-2013 23:13:03

เหม่ พี่ตาลไม่รออีก3ปี ค่อยบอกเลยละ

วันเสาร์ของฟาง คือ วันอังคารของเราใช่มั้ย?
รอ รอ รอ รอ

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." 7#หน้า 33 (040856)
เริ่มหัวข้อโดย: puppyluv ที่ 05-08-2013 07:21:22

 :hao5:
น้ำตาจิไหลพรากๆ
ในที่สุด...
พี่ตาาลลลลลลลลล
บวกและเป็ดให้เพื่อนอาจารย์
ใช่เลย จับปรับกับสั่งขัง ใช่สุดๆ

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." 7#หน้า 33 (040856)
เริ่มหัวข้อโดย: nongrak ที่ 05-08-2013 12:12:14

เขาไม่ยุ่งด้วยยังอุตส่าห์มาหาถึงที่ทำงานของตาล
รีบๆ บอกไปเลยว่ามีแฟนแล้วอย่ามาทำอย่างนี้

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." 7#หน้า 33 (040856)
เริ่มหัวข้อโดย: @PurPle SuN@ ที่ 06-08-2013 03:42:16

แล้วฟางก็สมหวัง ได้ยินคำที่รอคอยมานาน

เวลาฟางมันอ้อนแบบไม่รู้ตัวนี่มันน่ารักแฮะ 55

 เฮ้อออ คุณกรองนี่เธอรุกหนักนะเนี่ย

หัวข้อ: "Yes,I love him" ตอนที่ 27
เริ่มหัวข้อโดย: MyTeaMeJive ที่ 06-08-2013 08:08:53

ตอนที่ 27
 
เลิกเรียนวันศุกร์ฟางรีบเร่งกลับไปที่หอพัก
รีบมากจนเดลสงสัย
“อะไรของมึงเนี่ย รีบอย่างกับมีไฟไหม้ที่ไหน”
“ไม่มีไฟไหม้หรอกต้องรีบไปบ้านพี่น่ะ พรุ่งนี้จะไปทะเลกัน”
ฟางยิ้มทั้งใบหน้า จนเดลต้องจับศีรษะเล็กๆโยก “หน้าบานเชียวนะมึง”
“แหงสิ กูไม่เคยไปเที่ยวกับพี่ 2 คนเลยนะ”
เดลทำหน้าตาไม่เชื่อ “อะไรของมึงวะ คบกันมาตั้งนาน”
“ก็...กูไม่เคยบอก เขาก็ไม่รู้ พอบอกเขาก็พาไปเลย”
“อ้อ.....คนรักตามสั่งนี่เอง” เดลแซวทำให้ฟางซัดหลังมือเข้าที่ต้นแขน เพื่อนที่ยังคงนิสัยปากไวได้อย่างคงเส้นคงวา
“มึงนี่”

“เออ ไม่ว่าก็ได้ งั้นกูจะบอกมึงด้วยว่า เทอมหน้ากูจะคืนหอ ไปอยู่คอนโด ฯแล้ว”
“อ้าว...”
ฟางทำหน้าตาเหรอหรา ขณะที่เดลชี้หน้า “มึงเองก็ควรคืนหอด้วย คนที่เขาไม่มีที่พักจะได้พัก มึงมีบ้านอยู่แล้ว”
“ก็จริงนะ” ฟางพยักหน้า “ใช่ว่ากูไม่อยากย้ายออก แต่กูไม่อยากให้เขาคิดว่ากูไปเกาะเขาเต็มตัว เพราะตอนนี้ทุกอย่างในชีวิตกูก็ขึ้นอยู่กับเขาทั้งนั้น”
“แล้วเขาชวนมั้ย”
ฟางพยักหน้า เดลเลยรีบบอก “งั้นไว้วันจันทร์หน้าก็ได้ ไปแจ้งเรื่องคืนหอด้วยกัน”
หนุ่มเหนือคุยกับเพื่อนแต่หันไปมอง หนุ่มตัวเล็กกว่าฟางที่เดินมามองเดลอยู่ห่างๆ
“นั่นไม่ใช่เด็กคณะเรานี่”
“เปล่า ชื่อกุ้งเด็กบริหารปี 1น่ะ”
ฟางหันมามองเดลด้วยดวงตาพราว “ดีใจด้วย”
“ดีใจอะไร เห็นมันตัวเล็กกว่ามึงอย่างนั้นนะ แต่มันขึ้นขี่กูตั้งแต่ไปดูหนังด้วยกัน 2 ครั้ง”
 “สัดเดล พูดเสียงดัง” ฟางหันไปมองรอบ ๆ
เดลยิ้ม ๆ ”กูยังคิดว่าถ้ากูอยู่คอนโดฯ มันต้องย้ายออกจากบ้านมันไปอยู่กับกูแน่ๆ”
ยิ้มของฟางกว้างกว่า “กูดีใจที่มึงเจอคนที่มึงรัก”
หนุ่มเหนือก้มหน้ามองพื้น “บอกกับมึงตามตรง บางทีกูก็ไม่รู้ว่ารักมันหรือเปล่า มันเหมือนเพราะกูอกหักจากมึง แล้วพอมีมันมาวิ่งตาม กูก็ไปกับมัน แล้วก็ปล่อยให้เรื่องมันเดินหน้าไปเอง”
“เดล...เวลาที่มึงอยู่กับกุ้งมึงมีความสุขมั้ย”
“แน่นอน เพราะเราเจอกันแค่นี้ แต่ตอนที่กูไปดูคอนโดฯแล้วมันเริ่มพูดเรื่องแผนการในอนาคตที่มีมันกับกู กูก็เริ่มมีคำถาม เริ่มกลัว”
“กลัวอะไร”
“กลัวว่า ถ้าอยู่ด้วยกันแล้ว ชีวิตจะไม่ได้เรียบง่ายอย่างที่กุ้งมันคิดไว้น่ะสิ เริ่มรู้สึกว่าการอยู่กับใครสักคนมันน่ากลัวงี้วะ”
“ห่าเดล” ฟางคิดถึงคำพูดของตาลาไต “มึงคุยกับกุ้งว่า เรายังมีเรื่องที่ต้องศึกษากันและกัน หลาย ๆเรื่องก็ต้องบอกอีกคนว่าต้องการอะไร คุยกัน ไม่ใช่คำสั่ง ไม่ใช่การบังคับให้ทำตาม”
เดลพยักหน้าล้อเลียน “เหมือนที่มึงบอกพี่ พี่ก็เลยพามึงไปเที่ยวใช่มั้ย”
“ฮื่อ” ฟางหันไปยิ้มให้กุ้ง ที่ส่งยิ้มตอบมาทันที “ทำไมน้องไม่เดินเข้ามาทักล่ะ”
“กูบอกไว้น่ะ ว่าถ้ากูคุยกับมึงอย่าเข้ามายุ่งวุ่นวาย”
“เผด็จการ” ฟางดุตามตรง “แล้วเราจะรู้จักกันได้ยังไง ถ้ามึงกันพื้นที่ส่วนตัวไว้กว้างขนาดนี้” หนุ่มคนซื่อหันไปโบกมือทักทายกับกุ้งอีกต่างหาก
ท่าทีเป็นมิตรจนเดลยังสงสัย เพราะที่ผ่านมาอย่างมากฟางก็ยิ้มทักเท่านั้น
“มึงก็เฟรนด์ลี่ผิดปกติว่ะ แค่จะได้ไปเที่ยวทำให้มึงอารมณ์ดีได้ขนาดนี้เชียว”
“กุ้งเป็นแฟนมึงนะ ไม่ใช่คนแปลกหน้าที่มาด้อมๆมองๆ ขโมยของนักศึกษา จนขนาดนี้แล้วมึงจะกลัวอะไร ถ้ามึงไม่มีใจให้มัน มึงจะยอมมันเหรอ” ฟางบอก และก่อนที่จะแยกย้ายก็ยังหันไปบอกเดลอีกครั้ง “คุยกัน ทำความรู้จักกัน จะได้รู้จักกันและกันมากขึ้น ไม่ใช่แค่มุมที่มึงหรือเขาอยากให้อีกฝ่ายรู้จัก”

/*/*/*/*/

บ้านพักครูในเย็นวันศุกร์เงียบเหงา เพราะอาจารย์ทั้งโรงเรียนไปงานเลี้ยงที่ตัวจังหวัด ยังไม่กลับมา ส่วนโรจน์ติดสอนพิเศษนักเรียนชั้น ป.6 ก็เลยไม่ได้ไป หลังจากที่ปิดห้องเรียน ก็เดินมาบอกลุงภารโรงของโรงเรียน แล้วกลับมาอุ่นอาหารเย็น ที่เมียของครูใหญ่มีน้ำใจเอามาให้ตั้งแต่เมื่อบ่าย เพราะเห็นว่าต้องอยู่เฝ้าโรงเรียนคนเดียว
อุ่นกับข้าวเสร็จ กำลังจะนั่งลงกินข้าว รถกระบะคันเก่าก็เลี้ยวเข้ามาจอดที่โรงรถ
“อ้าว วันนี้วันศุกร์ไม่ไปกินเหล้าที่บ้านใครหรือ”
โรจน์ทักทาย แต่วันชาติส่ายหน้า แล้วเดินเข้ามาในบ้าน
“กำลังจะกินข้าวหรือ”
“อือ ต่อกินพร้อมกันสิ”
“โรจน์ กินข้าวแล้วกลับบ้านเราเถอะ”
โรจน์มีรอยยิ้มจางๆที่วันชาติเรียนรู้แล้วว่า รอยยิ้มแบบนี้ไม่ได้แปลว่าตามใจหรืออย่างไรก็ได้อีกต่อไป
“ต่อรีบกินข้าวดีกว่า ต้องขับรถกลับบ้านมืดๆมันอันตราย”
“โรจน์ กลับบ้านเถอะนะ”

สีหน้าของโรจน์ยังคงเหมือนเดิม ขณะที่นั่งลงตรงข้าม “กับข้าววันนี้เมียครูใหญ่แกทำมาให้ตั้งแต่บ่าย เพราะเขาจะไปงานที่ตัวจังหวัดกัน ต่อลองชิมดูสิอร่อยนะ”
“โรจน์ ผมขอโทษ”
คำขอโทษจากใจ เหมือนคำสารภาพทุกการกระทำที่ทำให้โรจน์กลับมาบ้านพักครูอีกครั้ง
“กินข้าวเถอะ”

วันชาติ ก้มหน้ากินข้าวด้วยความรู้สึกฝืน ครั้งแล้วครั้งเล่าที่ใช้อารมณ์นำเหตุผล โรจน์ไม่เคยโกรธ เว้นแต่ครั้งนี้
บางทีโรจน์อาจสะสมความไม่พอใจไว้ จนกระทั่งมันหนักเกินกว่าจะทนไหว
วันชาติถอนหายใจยาว .......
เรื่องราวทุกอย่างเดินหน้าไปแล้ว แต่ความสัมพันธ์กลับต้องถอยหลังกลับไปอยู่ที่เดิม เพราะนิสัยทำอะไรไม่รู้จักคิดให้ดี
.....ว่าที่จริง ตอนยังแยกกันอยู่มันก็ดีสำหรับนิสัยแบบวันชาติ แต่จู่ๆ ก็กลับคิดอยากให้โรจน์ย้ายมาอยู่ด้วยกัน ไปขอพ่อกับแม่ กลับมาอ้อนวอนให้โรจน์ยอมย้ายไปอยู่ด้วย ใช้เวลานานหลายเดือน
แต่พอไปอยู่ด้วยกันไม่ถึงเดือน นายวันชาติก็สร้างเรื่องจนครูโรจน์ต้องกลับมาอยู่บ้านพักครูตามเดิม.....
โทษใครไม่ได้เลยนอกจากตัวเอง...

รอจนกินข้าวล้างจานเสร็จ วันชาติก็พยายามอีกครั้ง
“โรจน์ คุยกับผมหน่อยเถอะ ไม่อย่างนั้นผมคงต้องย้ายมาอยู่กับโรจน์แล้ว”
“ไม่” โรจน์พูดด้วยน้ำเสียงธรรมดา ขณะที่นั่งลงที่เก้าอี้ตัวเดิม “จะอยู่ด้วยกัน หรือแยกกันอยู่มันก็ไม่ได้ต่างกันหรอก”
“ไม่หรอก นะโรจน์ให้โอกาสผมได้เปลี่ยนตัวเองเถอะนะ”
โรจน์ยิ้มแบบคนที่เข้าใจอีกฝ่ายเป็นอย่างดี “โรจน์ไม่ได้อยากให้ต่อถึงขนาดที่จะต้องเปลี่ยนตัวเอง แต่ถ้าโรจน์ต้องกลายเป็นคนที่ถูกมองข้ามความรู้สึกแบบนี้ ก็ขออยู่ห่างกันเหมือนเดิมดีกว่า ถ้าต่อจะมากินข้าวเย็นด้วยกันก็มา”
“ผมขอโทษ”
“คำว่าขอโทษมันแสดงความรู้สึกรับผิดในสิ่งที่ทำลงไป แต่มันไม่ได้รับประกันว่าจะไม่ทำผิดซ้ำ”
“แล้วโรจน์อยากให้ผมทำยังไง ผมไม่อยากให้โรจน์กลับมาอยู่บ้านพักครูอีก”
“บ้านพักครูมีอะไรเสียหาย ก็อยู่มาตั้งหลายปีแล้ว เวลาเด็กๆ หรือพ่อแม่เขามีปัญหาเขาก็มาหาได้ง่ายๆ”
“ข้อนั้นผมก็รู้ แต่ตอนนี้ผมอยากให้โรจน์ไปอยู่บ้านเรา อยากให้ลาออก แล้วไปทำสวนด้วยกัน”

รอยยิ้มหายไปทันที จนวันชาติยิ่งรู้ตัวว่าพูดผิดไป

“ไม่ต้องลาออกหรอก ผมแค่พูดไป”
“แต่คือสิ่งที่อยู่ในใจของต่อใช่มั้ย” โรจน์ที่เคยเป็นครูใจดี แต่ตอนนี้กลับกลายเป็นครูดุประจำฝ่ายปกครอง “เราคุยกันแล้ว ว่าโรจน์ไม่ลาออก ไม่อย่างนั้นโรจน์กลับไปอยู่กรุงเทพฯ ดีกว่า แล้วเรื่องที่เกิดขึ้นมันก็ทำให้โรจน์มั่นใจว่า สิ่งที่โรจน์คิดไว้มันถูกต้อง”
“โรจน์ ผมขอโทษ ที่ทำอะไรไม่รู้จักคิด”
โรจน์พยักหน้ารับรู้ว่าวันชาติเป็นอย่างนั้น
“เวลาที่คน 2 คนอยู่ด้วยกันถึงเราจะคุยกัน แชร์กันทุกเรื่อง แต่ที่จริงมันยังมีบางเรื่องที่ยอมไม่ได้ ตอนนี้ที่ต่อไม่อยากให้โรจน์อยู่ก็เพราะกลัวว่าคนนั้นจะกลับมา ซึ่งนั่นเป็นเรื่องที่ต่อยอมไม่ได้”

วันชาติก้มหน้ายอมรับว่าสิ่งที่โรจน์พูดมาคือความจริง ขณะที่โรจน์พูดต่อไป

“โรจน์เองก็มีเรื่องที่ยอมไม่ได้เหมือนกัน”
“ผมก็แค่ไปหาพี่ตาลที่กรุงเทพ ฯ ทำไมโรจน์ต้องโกรธขนาดนี้” 
รอยยิ้มเย็นกลับมาอีกครั้ง “เพราะฟางโทรมาคุยกับหมี่ ต่อก็นอนไม่หลับรีบออกจากบ้านตั้งแต่กลางดึก เพื่อไปหาฟางที่กรุงเทพฯ แล้วถึงได้ไปคุยกับพี่ตาล มันเรื่องอะไรที่ทำให้ต่อเห็นว่ามันเป็นเรื่องด่วนเรื่องร้อนขนาดนั้น เขาเป็นคนรักกันที่มีนิสัยเงียบๆ คล้ายกัน ให้อย่างไรเขาก็มีวิธีที่จะทำความเข้าใจกัน ขอเพียงไม่มีคนอื่นเข้าไปแทรก”
โรจน์เน้นคำว่าคนอื่นจนวันชาติถึงกับกุมขมับ “ผมเสียใจ แต่ผมก็เล่าให้โรจน์ฟังทุกอย่างแล้วไง”

เรื่องที่วันชาติลุกจากที่นอนออกไปกลางดึก ไม่ได้เกิดขึ้นเป็นครั้งแรก เพราะตั้งแต่ตอนที่ยังลอบคบกัน วันชาติก็เป็นอย่างนั้น นึกจะมาก็มา นึกจะไปก็ไป โรจน์ได้แต่ยอมรับเพราะตัวเองก็คบกับคนอื่นอยู่อีกคน จนถึงในคืนที่วันชาติผลุนผลันไปกรุงเทพฯ โรจน์ยังคิดว่า วันชาติอาจออกไปหาใครสักคนในเมือง จนกระทั่งมารู้ในตอนที่วันชาติกลับมา ว่าไปกรุงเทพ ฯ
ในชั่ววินาทีแรกก็คิดว่าไปหาเดล ที่ใจคิดระแวงมาโดยตลอด
แต่ไม่ใช่.......

“โรจน์ก็เสียใจ ที่เชื่อใจต่อมาตลอด ว่าเป็นคนรักพี่รักน้อง ห่วงใยทุกคนที่อยู่ในบ้าน แต่ไม่ใช่แบบนี้ ไม่ใช่คนที่ไม่รู้จักยั้งคิด ถึงกับไปยุ่งกับคนรักของพี่ชาย”
“แต่ผมก็สารภาพทุกอย่างแล้วไง ทำไมต้องโกรธ”
“โรจน์ไม่ได้โกรธ แต่โรจน์ได้คำตอบแล้วว่า ต่อคิดกับโรจน์ยังไง และรู้ว่าโรจน์ควรถอยออกมา”

คนตัวหนาไม่เคยพูดว่าคิดอย่างไรกับฟาง แต่เพียงแค่เปิดปากสารภาพว่าไปกรุงเทพฯ โรจน์ก็คาดเดาเรื่องได้ตลอด จนตัดสินใจกลับมาอยู่ที่บ้านพักครูเหมือนเดิม
โชคดีที่ครูใหญ่ยังไม่ได้จัดการให้มีครูคนอื่นเข้ามาพัก เพราะต่างก็เป็นคนในพื้นที่ทั้งนั้น

วันชาติหันหน้าหนีไปทางอื่น ขณะที่หยดน้ำตาเอ่อล้น “ผมถามตัวเอง ตอบตัวเอง ด่าตัวเองไม่รู้กี่ครั้งต่อกี่ครั้ง ว่าไม่ควรคิดกับฟางแบบนั้น แต่ผมก็ไม่เคยผิดหวังหรือเสียใจที่ฟางเลือกพี่ตาล เพราะผมมีโรจน์อยู่แล้ว เพียงแต่ตอนนั้น ผมรู้สึกร้อนใจ”
“ก็เลยต้องไปหา เพื่อทำให้เรื่องมันยุ่งยากขึ้น” สีหน้าท่าทางของโรจน์ไม่ได้ต่างอะไรกับการพูดกับนักเรียนดื้อๆ คนหนึ่ง “ถึงต่อจะมองข้ามความรู้สึกของโรจน์ ถึงได้ลุกออกเตียงไปกลางดึก แต่อีกคนคือพี่ตาลนะ เขาเป็นพี่ชายของต่อ แล้วเขาต้องรู้แน่ๆ ว่าต่อคิดอะไรอยู่ แล้วเขาก็ต้องไปคุยกับฟางเพราะเขาอยู่ด้วยกัน คนรักกันจะทะเลาะกันก็เพราะความไม่ยั้งคิดของต่อ แล้วฟางคนที่ไม่ได้รู้เรื่องอะไรกับใครเขาเลยน่ะคือคนที่จะเดือดร้อน” ครูหนุ่มเอื้อมมือมาจับมือของวันชาติไว้ “โรจน์รู้ดีว่าความรู้สึกหวาดระแวงแบบนั้นมันทรมานยังไง ต่อเองก็รู้ แต่ก็ยังทำกับพี่ชายของต่อเอง” โรจน์พูดช้าๆ เพื่อให้อีกฝ่ายเข้าใจว่าจะไม่มีการพูดเรื่องนี้ซ้ำอีก “ขอโทษนะต่อ ถึงโรจน์จะรักต่อมากขนาดไหน แต่คนที่ข้ามเส้นไปวุ่นวายกับคนรักของพี่น้องตัวองแบบนี้ โรจน์ก็ขอเลือกที่จะอยู่ให้ห่างดีกว่า”
โรจน์พูดแล้วลุกขึ้น เดินตรงไปที่ประตู “ต่อกลับบ้านเถอะ” ครูหนุ่มบอกวันชาติ ขณะที่หันไปมองรถของครูที่อยู่บ้านติดกันเลี้ยวเข้าเขตรั้วบ้าน
หันมาเห็นวันชาติลุกขึ้นอย่างหมดแรง แล้วเดินมาคุกเข่าลงข้างหน้า
“ขอร้อง....กลับไปอยู่ด้วยกันเถอะนะ ผมรู้ตัวแล้วว่าผมเลวขนาดไหน แต่ผมอยู่ไม่ได้ถ้าไม่มีโรจน์ ผมรักโรจน์นะ ได้โปรดกลับไปกับผม” คนตัวหนากอดขาอีกคนไว้แน่น
“อยู่ได้สิ ก่อนที่เราจะรู้จักกันต่อใช้ชีวิตอย่างไร ก็ทำอย่างนั้น”
“โรจน์ ได้โปรด...ได้โปรดให้อภัย ผมจะไม่ไปวุ่นวายกับเขาอีก ผมจะมีโรจน์เพียงคนเดียว โรจน์ไม่รักผมสักนิดเลยหรือไง”
“คำสัญญารับรองอะไรไม่ได้หรอกต่อ ที่ผ่านมาเราต่างก็เคยชินกับการทำอะไรตามใจตัวเอง จนทำให้ใครหลายคนเสียใจ ตัวเราเองก็เสียใจ ถึงโรจน์จะรักต่อมากขนาดไหน แต่ถ้าต่อยังไม่รู้จักคำว่าความเหมาะสม ก็อย่าให้โรจน์ต้องเข้าไปรับรู้อะไรด้วยเลยดีกว่า”
“ผมรักโรจน์นะ ผมรักโรจน์คนเดียว เรื่องของฟางน่ะมันก็แค่อารมณ์ชั่ววูบเท่านั้น”
“โรจน์อยากให้ต่อกลับไปคิดให้ดี ว่าที่ต่อบอกว่ารักโรจน์น่ะ เพราะรัก หรือไม่อยากแพ้ หรือเพราะแค่อยากมีใครสักคน”
“ไม่! ผมรักโรจน์ รักมากที่สุด ไม่ว่าที่ผ่านมาผมจะทำให้โรจน์เสียใจขนาดไหน หรือมองผมเป็นคนไม่ดียังไง แต่ตอนนี้ผมรู้แล้วว่า คนที่ผมรักคือโรจน์คนเดียวเท่านั้น ผมไม่สนใจหรอกว่า พี่ตาลกับฟางจะทะเลาะกันยังไง จะรักกันดีหรือเลิกกันแล้ว ผมรู้แต่ผมอยู่ไม่ได้ถ้าไม่มีโรจน์”

โรจน์นั่งลงข้างหน้าวันชาติ ค่อยๆ พูดให้ใจเย็น “ต่อกลับบ้านนะ กลับไปคิดให้ดี อย่าวู่วามคิดแต่ว่าทุกอย่างจะต้องเป็นไปอย่างที่ต่อต้องการให้เป็น โรจน์อยู่ที่นี่และไม่ได้ห้ามถ้าต่ออยากมาหา แล้วถ้าต่ออยากจะไปหาใครก็ไม่มีความจำเป็นที่จะต้องบอกกัน”
“โรจน์ ให้อภัยผมเถอะนะ”
“โรจน์ไม่ได้โกรธต่อเลยสักนิด แล้วเรื่องระหว่างเรา มันก็ไม่ได้ขึ้นอยู่กับว่าโรจน์จะให้อภัยหรือเปล่า แต่มันขึ้นอยู่กับตัวของต่อเองที่จะต้องรู้จักเรียนรู้ที่จะไม่ใช้แต่อารมณ์”

วันชาติสวมกอดโรจน์ไว้แน่น
....ตลอดชีวิตที่ผ่านมา บอกกับตัวเองว่าใครจะเข้ามาหรือใครจะออกไปจากชีวิตไม่ใช่เรื่องใหญ่ เพราะตัวกูของกู ถึงตอนที่ไปหาฟางถึงกรุงเทพฯก็คิดแค่ว่า กูต้องไปรู้ไปได้ยิน และต้องไปเห็นกับตาตัวเอง ว่าเขามีปัญหากันจริงหรือเปล่า....
....ความคิดร้ายๆ เกิดขึ้น...บางทีนี่อาจเป็นโอกาสที่กูจะได้เป็นคนที่ได้กลับมาเป็นคนที่ดูแลฟางเหมือนตลอดเวลาที่ผ่านมา เป็นคนที่ฟางคุยด้วยเสมอ ไม่ใช่พี่ตาลคนที่นาน ๆครั้งถึงจะกลับบ้าน แต่กลับกลายเป็นคนที่ฟางรักมาตลอด
...และเพราะฟางมีพี่ตาล ฟางถึงได้หายไปจากชีวิตของกูอย่างสิ้นเชิง..
แต่มันคนละความรู้สึกกับการที่โรจน์นิ่งเงียบไปเมื่อรู้เรื่อง แล้วกลับมาอยู่ที่บ้านพักครูเหมือนเดิม
ความรู้สึกในตอนแรกก็คือ ทำไมโรจน์ต้องทำให้เป็นเรื่องใหญ่ เพราะคิดว่าเขาไม่รู้ว่าในใจของกูคิดอะไร แต่พอเขาพูดออกมาว่าเขารู้ว่ากูคิดอะไรอยู่…
ทั้งเจ็บ ทั้งหมดแรง ทั้งเสียใจ อยากร้องตะโกน อยากร่ำร้องขอโทษจนหมดแรงขอเพียงให้โรจน์กลับมาอยู่ด้วยกันเหมือนเดิม
มาถึงตอนนี้ รู้แล้วว่าไม่มีใครที่ไหนที่สำคัญไปกว่าคนๆนี้อีกแล้ว....

“ผม...มาหาโรจน์ได้ใช่มั้ย” วันชาติพูดทั้งน้ำตา
“ได้สิ”
“เรายังไม่ได้เลิกกันใช่มั้ย”
โรจน์ยิ้มเย็นขณะที่ส่ายหน้า
“ถ้าผม...พิสูจน์ให้โรจน์เชื่อว่า นับจากนี้โรจน์คือคนที่สำคัญที่สุดของผม เราจะกลับมาเหมือนเดิมใช่มั้ย”
“ไม่สิ ต่อต้องพิสูจน์ตัวเอง ว่าต่อเป็นผู้ใหญ่ และรู้ผิดชอบชั่วดี”
วันชาติพยักหน้า แล้วค่อย ๆ ลุกขึ้น “พรุ่งนี้ผมจะมาหา”
โรจน์หันไปมองบ้านข้างๆ “พรุ่งนี้ตอนเช้ามีนักเรียนมาติว แล้วบ่ายต้องไปโรงเรียนประจำจังหวัด ช่วยครูวิทยาพานักเรียนไปเตะบอลโกลด์หนู”
“งั้น....ตอนบ่าย ผมไปรับที่โรงเรียนประจำจังหวัดนะ”
โรจน์พยักหน้า แล้วเดินนำมาส่งที่รถ “ขับรถกลับบ้านดีๆนะ”

เมื่อวันชาติถอยรถออกไป ครูสาวที่อยู่บ้านติดกันเดินมาเกาะรั้วคุย
“โรจน์ใจแข็งมากเลย เป็นพี่นะพี่ตามกลับไปตั้งนานแล้ว”
โรจน์ส่ายหน้า “ผมก็ไม่ได้ใจแข็งหรอกครับ แต่ให้บทเรียนเขาแล้ว ผมก็ต้องให้บทเรียนตัวเองเหมือนกัน”

......เราเองก็ไม่ใช่คนดี คนบริสุทธิ์อะไร ทั้งที่คิดว่าทำทุกอย่างด้วยความรอบคอบแล้ว แต่สุดท้ายก็กลับยังเป็นคนที่ถูกมองข้ามความรู้สึกไปอย่างง่ายดาย....
ถึงเวลาที่จะต้องกลับมาทบทวนตัวเอง ว่า เราคือคนสำคัญของเขา และเขาคือคนสำคัญของเราจริงๆหรือเปล่า

*-*จบตอนที่ 27*-*

มีเด็กตั้งชื่อตอนนี้ว่า "Clear"
ขออภัยหากตอนนี้ยังไม่ได้ไปทะเล
ตอนต่อไป วันพฤหัสบดีนะครับ
ขอบคุณมากครับ
ไจฟ์กับที
PS. "มันขึ้นขี่กูตั้งแต่ไปดูหนังด้วยกัน 2 ครั้ง" แปลว่า กุ้ง on top ดังนั้นกุ้งจึงลุกขึ้นมานั่งทับ เพื่อให้เดลเสียบ โอปะ 5555
เรื่องของเดลกับกุ้งมีประปราย ไม่ได้เล่าอะไรเป็นเรื่องเป็นราวเลย เพราะตัวละครจะเยอะเกิน จุดประสงค์ของเรื่องก็คือ ขณะที่คนหนึ่งเริ่มรักครั้งใหม่
อีกคนก็ต้องกลับไปเริ่มต้นใหม่เท่านั้นเองครับ

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." 8#หน้า 34 (060856)
เริ่มหัวข้อโดย: maemix ที่ 06-08-2013 09:11:33

พี่วันชาติจะพิสูจน์ตัวเองได้ไหม ถ้าเป็นเหมืนเดิม
คนที่อยู่ด้วยคงไม่เป็นสุข ทุกคนมีคนมีเห็นแก่ตัว
อยู่แล้วจะมากจะน้อยก็ว่ากันไป ตอนนี้เห็นใจครูโรจน์
เจอผู้ชายแบบวันชาติ เหนื่อยใจแทน

รอพี่ตาลกะฟางไปทะเลลลลล  :hao3: :hao3:

ขอบคุณไจฟ์กับที กดบวกกดเป็ดให้เป็นกำลังใจ

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." 8#หน้า 34 (060856)
เริ่มหัวข้อโดย: fuku ที่ 06-08-2013 09:25:30

นับถือโรจน์สุดๆ เลย

รู้สึกเลยว่ารักมากแต่ชีวิตไม่ได้มีแค่รัก ต้องอดทน แต่ต้องเดินไปข้างหน้าด้วยกัน

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." 8#หน้า 34 (060856)
เริ่มหัวข้อโดย: --รมยกร-- ที่ 06-08-2013 09:25:39

โรจน์ เป็นคนที่น่ารักมาก เอาความเย็นสยบความร้อนของวันชาติได้จนอยู่หมัด 555+++ โรจน์ใจแข็งมาก ไม่คิดว่าจะได้เห็นวันชาติในสภาพนี้จะสงสาร หรือ สมน้ำหน้าดีเนี่ย...
อยากรู้เรื่องเดลกับกุ้งมากกว่านี้จัง ยังยืนยันเราชอบเดล  :hao3: เหมือนเดิม

สุดท้ายปูเสื่อรอพี่ตาล กับน้องฟางไปฮันนีมูนหวานๆ ที่ทะเล (จะหวานหรือเปล่า...หว่า)

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." 8#หน้า 34 (060856)
เริ่มหัวข้อโดย: aehJTS ที่ 06-08-2013 10:07:04

คู่โรจน์กับต่อนี่ให้แง่คิดมากอ่ะ o13

 :pig4: คะ

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." 8#หน้า 34 (060856)
เริ่มหัวข้อโดย: indy❣zaka ที่ 06-08-2013 10:24:06

แอบสะใจเรื่องวันชาติ 
ต้องเจอคนพูดตรงๆตาต่อตา เชือดนิ่มๆ แบบโรจน์นี่แหละ  ถึงจะเคาะกระโหลกให้คิดได้บ้าง
ยังไงก็ทำตัวดีๆไปนานๆนะวันชาติ  อย่ามาดีแตกง่ายๆอีกนะเออ

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." 8#หน้า 34 (060856)
เริ่มหัวข้อโดย: love2y ที่ 06-08-2013 10:39:04

แอบสมน้ำหน้าวันชาติเบาๆ

ครูโรจน์เริ่ดมากกกกกกกก

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." 8#หน้า 34 (060856)
เริ่มหัวข้อโดย: =นีรนาคา= ที่ 06-08-2013 10:49:10

โดนซะบ้างเถอะพี่วันชาติ
ชอบครูโรจน์นะ แบบเป็นคนที่คิดอยู่ตลอดเวลา มีความคิดที่ดีมากๆเลยแหละ

รอเก็บกระเป๋าไปทะเล

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." 8#หน้า 34 (060856)
เริ่มหัวข้อโดย: MiSS-U ที่ 06-08-2013 11:05:41

นับถือโรจน์มาก มีคนที่รักมากอดขาร้องไห้แบบนี้ แต่ยังคงใจแข็งได้
แต่ก็ดีให้บทเรียนวันชาติบ้างเนอะ  แต่ถ้าทำแล้วใจไม่เป็นสุข
ลองทบทวนอีกรอบมั้ย เอาแค่พอหอมปากหอมคอ  :laugh:

ขอไปทะเลด้วยคน  :impress2:

บวกเป็ด

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." 8#หน้า 34 (060856)
เริ่มหัวข้อโดย: malula ที่ 06-08-2013 11:17:27

ครูโรจน์ใจเด็ดจริง ๆ นับถือ ๆ
ก็ถ้าไม่ทำแบบนี้วันชาติผู้โลเลก็คงไม่รู้สำนึก

ข้องใจเรื่องเดลกับกุ้งนิดหน่อย ตกลงเดลถูกกด???

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." 8#หน้า 34 (060856)
เริ่มหัวข้อโดย: nongrak ที่ 06-08-2013 11:29:23

สมน้ำหน้าวันชาติเหมือนกันนะ เวลาทำไม่คิด มองข้ามความรู้สึกของคนข้างตัว

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." 8#หน้า 34 (060856)
เริ่มหัวข้อโดย: pilar ที่ 06-08-2013 11:57:20

อ้างจาก: malula ที่ 06-08-2013 11:17:27  

ครูโรจน์ใจเด็ดจริง ๆ นับถือ ๆ
ก็ถ้าไม่ทำแบบนี้วันชาติผู้โลเลก็คงไม่รู้สำนึก

ข้องใจเรื่องเดลกับกุ้งนิดหน่อย ตกลงเดลถูกกด???

คิดว่า "กุ้งขึ้นขี่เดล" น่าจะหมายถึง...แอร๊ยยยย...จะอธิบายก็กลัวติดเรทเกินไป...แบบว่า On Top น่ะค่ะ ไม่ได้เป็นฝ่ายกดเดลหรอก
 :hao7:

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." 8#หน้า 34 (060856)
เริ่มหัวข้อโดย: lizzii ที่ 06-08-2013 12:08:43

ดีใจในที่สุดวันชาติก็เข้าใจตัวเองซะที

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." 8#หน้า 34 (060856)
เริ่มหัวข้อโดย: Aoya ที่ 06-08-2013 12:42:15

ตอนนี้รู้สึกชอบครูโรจน์มากขึ้นอีกไม่รู้กี่เท่า
จากตอนแรกที่ไม่ชอบเลย คนอะไรหลายใจ คบได้ทีละหลายคน
แล้วตอนที่โรจน์มาหาวันชาติที่บ้าน มาบอกว่าชอบ
ยังแอบคิดเลยว่าเพราะหวงก้างวันชาติกับเดล ก็เลยพูดไปอย่างนั้นเอง
แต่ตอนนี้เห็นด้วยกับการตัดสินใจของโรจน์ ที่กลับมาอยู่บ้านพักครู และไม่ยอมใจอ่อนกลับไปง่ายๆ
มันต้องอย่างนี้สิให้บทเรียนกับวันชาติบ้าง เขาจะได้ไม่คิดว่าตัวเองคิดถูก ทำถูกอยู่ตลอด

แอบช็อคเล็กน้อย ตอนที่เดลบอกว่าโดนกุ้งตัวเล็กๆ ขี่ ตกลงเดลเป็นรับ  :ruready

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." 8#หน้า 34 (060856)
เริ่มหัวข้อโดย: Yukisae ที่ 06-08-2013 12:46:09

โรจน์ใจแข็งมาก แต่ก็ควรจะทำแบบนี้
บางคนมองไม่เห็นความสำคัญของสิ่งที่ตัวเองมีอยู่
อาจเพราะอยู่ใกล้เกินไป ให้เวลาวันชาติกับโรจน์คิดทบทวนความรู้สึกของตัวเองก็ดี
น้องกุ้งอะไรยังไง หุหุ
รอตาลพาน้องไปทะเล น้องจะอ้อนอะไรอีกไม๊
++จ้า

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." 8#หน้า 34 (060856)
เริ่มหัวข้อโดย: Zinub ที่ 06-08-2013 12:48:33

 :sad11:...น่าสงสารโรจน์ที่โดนมองข้ามความรู้สึก
บทลงโทษวันชาติก็สาสมดีแล้ว :m16:

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." 8#หน้า 34 (060856)
เริ่มหัวข้อโดย: Gohan ที่ 06-08-2013 12:52:23

ตบมือให้กับโรจน์ดังๆ :katai2-1:
แบบนี้ไม่เรียกว่าใจแข็ง แต่เป็นใจเพชร เจ็บแล้วต้องรู้จักจำ รักแค่ไหนก็เลิกได้
จะคอยดูวันชาติต่อไป ว่าจะแก้ไขเรื่องนี้ยังไง. หึหึ

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." 8#หน้า 34 (060856)
เริ่มหัวข้อโดย: puppyluv ที่ 06-08-2013 13:01:29

โรจน์ได้ใจตรงกล้าย้ายกลับมาแต่ไม่โวยวายฟูมฟายนี่เอง
ต่อ อืม...ลูกคนเล็กงี้ล่ะ ใช่เลย
ขอโทษแต่ไม่ได้หมายความจะไม่ทำอีก จี๊ด!!!
 :hao7:
เดลลลลลลล ยังชอบเดลเหมือนเดิม
กุ้งขึ้นได้ไงฟะ
 :z3:
บวกและเป็ดเหลืองอ๋อยขออรรถาธิบาย

ปล. ในกระทู้
.ไจฟ์. เป็นเม้นต์แรกของตอนเริ่มต้น
และเป็นเม้นต์แรกของตอนจบด้วยเช่นกัน
...ขอบคุณ...

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." 8#หน้า 34 (060856)
เริ่มหัวข้อโดย: PAAPAENG~ ที่ 06-08-2013 13:24:22

จุกและเจ็บแทนครูโรจน์
แต่ครูโรจน์คือคนรักที่สุดยอดจริงๆ
นับถือมากๆ และยิ่งชอบมากๆขึ้นไปอีก
พี่วันชาติต้องได้รับบทเรียนแบบนี้แหละ
คนที่มองข้ามความรู้สึกของคนรัก
ยึดความรู้สึกของตัวเองเป็นใหญ่...ก็ต้องเจ็บแบบนี้

แต่อย่าให้สองคนนี้เลิกกันน๊าาาา
เค้าเชียร์คู่นี้อ่ะ >.<

ปล.น้องกุ้งออกมาแล้วววววว เย้ๆ
อยากรู้จังว่าน้องกุ้งจะน่ารักน่ากอดสักแค่ไหนกันเชียว อิอิ

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." 8#หน้า 34 (060856)
เริ่มหัวข้อโดย: TIKA_n ที่ 06-08-2013 13:39:53

เดล เป็นเพื่อนที่ดี แม้จะอกหักจากฟาง แต่เห็นฟางมีความสุข ก็ยินดีกับฟาง
น้องกุ้ง ท่าทางจะเป็นคนรักที่ดี น่าจะรักเดลจริง ถึงขั้นมองไปถึงอนาคตร่วมกับเดล
ต่อไป คงทำให้เดล สามารถบอกว่ารักกุ้งได้อย่างมั่นใจ ดีแล้วที่เดลได้เจอคนที่รักจริง
น้องฟาง พอเริ่มมีความมั่นใจในรักของพี่ตาลมากขึ้น ก็เริ่มแนะนำคนอื่นได้แล้วสิ ดีมากจ้ะ

ครูโรจน์ ชอบมากเลย ไม่รู้จะอธิบายยังไง แต่ชอบทั้งหมดที่ครูโรจน์แสดงออกตอนนี้
คนอย่างพี่วันชาติ ต้องเจอคนแบบครูโรจน์นี่แหละนะ รู้สึกสมน้ำหน้าพี่วันชาติจริง ๆ
จะมารู้ตัวว่ารัก ก็ตอนที่กำลังจะเสียเค้าไปงั้นเหรอ มาพร่ำบอกรักเค้า แต่การกระทำไม่ใช่เลย
ใครจะไปทำใจให้เชื่อได้ง่าย ๆ แค่มาขอโทษ พูด ๆๆ ใคร ๆ ก็ทำได้
อย่างที่ครูโรจน์บอก ไปคิดให้ดี ๆ ซะก่อนเถอะ ถ้ายังเป็นคนโลเลไปมาอยู่อย่างนี้
พี่วันชาติ ปล่อยครูโรจน์ไปดีกว่า ใจจริง ๆ เลย ไ่ม่อยากให้ครูโรจน์ให้อภัยเลยนะ
แต่ก็นะ อะไร ๆ ก็เกิดขึ้นได้ ถ้าเหตุการณ์ครั้งนี้ ทำให้พี่วันชาติคิดได้จริง ๆ รู้จริง ๆ
ว่าใคร คือคนที่ตัวเองรัก ก็คงจะดี จะได้เลิกวุ่นวายกับพี่ตาลและฟางซะที
แต่กับครูโรจน์ จะสายไปรึเปล่า ก็อีกเรื่องนึง ยังไง ก็ไม่รู้สึกสงสารพี่วันชาติสักนิด
ยิ่งความคิดที่ว่า อยากได้ฟางกลับมาอยากดูแลฟาง ถ้าเป็นอย่างนั้นจริง แล้วครูโรจน์ล่ะ แล้วพี่ตาลล่ะ
ถ้าครูโรจน์ ไม่รู้ว่าีพี่วันชาติคิดอะไรกับฟาง ก็จะตามคอยแทรกพี่ตาลกับฟางไปเรื่อย ๆ งั้นสิ
ถ้าจะพิสูจน์ตัวเอง ก็ทำให้ได้อย่างปากพูดก็แล้วกันนะพี่วันชาติ
ขอบคุณไจฟ์กับทีค่ะ

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." 8#หน้า 34 (060856)
เริ่มหัวข้อโดย: sukie_moo ที่ 06-08-2013 15:57:50

อย่างต่อ ต้องเจอบทเรียนแบบนี้แหละ

กุ้งเดลร้อนแรงสุดๆ

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." 8#หน้า 34 (060856)
เริ่มหัวข้อโดย: EoBen ที่ 06-08-2013 17:06:21

กุ้งดูเด็จมากเลยย นึกถึงฟางเวอร์ชั่นนี้ แล้วพี่ตาลคงเสียวไส้ 55555

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." 8#หน้า 34 (060856)
เริ่มหัวข้อโดย: Yarkrak ที่ 06-08-2013 17:21:37

ชอบครูโรจน์มากๆที่นิ่งและเก็บความรู็สึกได้ดี วันชาติเป้นคนใจร้อน ต้องเจอแบบครูโรจน์นี่แหละ

รอไปทะเลนะ

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." 8#หน้า 34 (060856)
เริ่มหัวข้อโดย: kyoya11 ที่ 06-08-2013 18:34:44

ขณะที่คนหนึ่งเริ่มรักครั้งใหม่ อีกคนก็ต้องกลับไปเริ่มต้นใหม่เท่านั้นเอง

ชอบประโยคนี้นะ มันเข้าใจได้ทันทีที่ได้อ่านเรื่องราวของแต่ละคนในตอนนี้

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." 8#หน้า 34 (060856)
เริ่มหัวข้อโดย: cinquain ที่ 06-08-2013 19:01:41

 สมแล้วที่ต่อจะโดนอย่างนี้ คิดว่าโรจน์เป็นของตายหรือไง
ทำอะไรไม่นึกถึงใจเขา ให้ไปสำนึกตัวก่อนนะ โรจน์ยังให้โอกาสนี่
เดลกับกุ้งก็ก้าวหน้าแบบกระโดดมาก ^^ อ่านจบเจอพีเอสสึขำก๊ากเลยค่ะ
รับทราบคำอธิบายจ้า  :hao3:

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." 8#หน้า 34 (060856)
เริ่มหัวข้อโดย: CarToonMiZa ที่ 06-08-2013 19:12:19

ให้เวลาเป็นเครื่องพิสูจน์
แล้วกันนะนายวันชาติ
หวังว่าคงจะไม่ซ้ำรอยเดิมอีก :L2:

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." 8#หน้า 34 (060856)
เริ่มหัวข้อโดย: Gokusan ที่ 06-08-2013 22:02:36

คู่นึงเบิกบานร่าเริง...เขาเคลียร์แล้ว
คู่นึงกำลังเริ่มต้น...เรียนรู้ซึ่งกันและกัน
คู่นึงต้องนั่งทบทวน...เรามองข้ามอะไรไป

วันชาติเพิ่งรู้ว่าตัวเองพลาด...เพราะไม่เคยยั้งคิด
และคาดการณ์ผิดอยู่ตลอดเวลา...สมน้ำหน้าแท้ๆ
คนลังเลโลเล...มันเชื่อใจได้ยากนะ หุหุ

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." 8#หน้า 34 (060856)
เริ่มหัวข้อโดย: little_nok ที่ 06-08-2013 22:09:53

เราว่าไม่ใช่เรื่องเหนือความคาดหมายเลยที่วันชาติทำแบบนั้น (ที่ว่าแล่นไปหาฟางเมื่อรู้ว่าเขามีเรื่องกัน)
แต่ดีอย่างคือวันชาติก็กลับมาสารภาพทุกอย่างให้โรจน์ฟัง โรจน์ก็น่าจะให้โอกาสต่อนะ  นี่ถึงขนาดคุกเข่าขอร้อง ร้องไห้ด้วย
ผู้ชายถึงขนาดนี้ ก็ควรให้โอกาสเขา แล้วถ้าเขาทำผิดอีกค่อยว่ากันเรื่องบทลงโทษ ถ้าเรายังรักกันอ่ะนะ

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." 8#หน้า 34 (060856)
เริ่มหัวข้อโดย: mystery Y ที่ 06-08-2013 22:19:11

เปิดตัวกุ้งแฟนเดล~ เอาคู่นี้มาเยอะๆ ชอบ

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." 8#หน้า 34 (060856)
เริ่มหัวข้อโดย: m_pop91 ที่ 06-08-2013 23:14:31

กุ้ง on top 555

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." 8#หน้า 34 (060856)
เริ่มหัวข้อโดย: toshika ที่ 07-08-2013 00:55:26

โรจน์ใจแข็งมากจริงๆ


พี่ต่อสู้ๆนะ  :katai5:

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." 8#หน้า 34 (060856)
เริ่มหัวข้อโดย: fangkao ที่ 07-08-2013 04:16:18

โรจน์ใจแข็งมากๆๆๆๆ คู่ของพี่เริ่มหวานๆกันแล้ว คู่ของคนน้องเนี่ยเจ้าต่อ งานนี้สงสัยเข็ดจนวันตาย ถ้าเพิ่มคู่ของเดลด้วยน่าจะดีนะ เหมือนเดลจะเอาแต่ใจตัวเองหน่อยๆ ทำกับกุ้งได้นะ เพิ่มเดลอีกหน่อยก็เป็นสามคู่ชู้ชื่นไง งานนี้เจ้าหมี่เลยเป็นตัวประกอบ อิอิอิ :hao3: :hao3:

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." 8#หน้า 34 (060856)
เริ่มหัวข้อโดย: ชางหลง ที่ 07-08-2013 13:58:07

ถูกใจให้เป็ด  ฟางจะไปทะเล ทะเล้ ทะเล  ตอนหน้าคงหวานมดขึ้น

แต่งใด้ดีมากอะ อ่านแล้วก็นะ ไม่ได้โกรธเพราะไม่เห็นค่าเรา แต่โกรธเพราะขนาดพี่ชายแท้ ๆ

ยังทำได้ แล้วจะหวังให้เห็นใจใคร  สมโดนซะ :m16:

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." 8#หน้า 34 (060856)
เริ่มหัวข้อโดย: river ที่ 07-08-2013 22:43:01

ต่อต้องเจอโรจน์เอาจริงอย่างนี้ ถึงจะเอาอยู่

หัวข้อ: "Yes,I love him" ตอนที่ 28
เริ่มหัวข้อโดย: MyTeaMeJive ที่ 08-08-2013 08:00:34

ตอนที่28
   
มือผอมเอื้อมไปหยิบกุ้งตัวโตในจาน แต่มือใหญ่แตะที่หลังมือ แล้วแย่งกุ้งไปแกะให้
“พี่คิดว่าฟางเคยมาทะเล”
“ถ้าพี่นับตอนรับน้องเทอมแรกละก็ใช่” หนุ่มตัวผอมเถียงขณะที่ดวงตาซื่อๆมองการเคลื่อนไหวของมือใหญ่อย่างเกรงใจ จนกระทั่งกุ้งตัวโตมาวางอยู่ในจาน
“พ่อใหญ่ไม่เคยพาเด็กๆมาเที่ยวทะเลจริงๆหรือเนี่ย” คนตัวโตไม่ยอมหยุดข้องสงสัย แล้วนึกขึ้นได้ “ตอนเด็กๆพอจะมาพาทีไรฟางไม่สบายทุกที”
“ฟางเฝ้าสวนตลอด”
ฟางทำหน้าม่อยจนตาลาไตหัวเราะ “ป่วยจริงหรือกลัวทะเล”
“มาถามอะไรตอนนี้”
“ก็อยากถามตอนนี้” ตาลาไตแกะกุ้งอีกตัวแล้ววางในจานของฟาง
“ป่วยจริง จำได้ว่าครั้งหนึ่งท้องเสีย อีกครั้งตกต้นมะม่วงลงมาขาหัก อีกครั้งเป็นไข้” ฟางจำแม่น “ตอนที่รุ่นพี่บอกว่า จะมารับน้องที่รีสอร์ทติดทะเลฟางเลยต้องระวังตัว อยากมาทะเล”
ตาลาไตหัวเราะเสียงดัง จนฟางหันไปบ่นทางอื่น “ขำตรงไหนเนี่ย”
“ขำสิ  มีเด็กอยากมาทะเลมาก”
“พี่คิดดูสิ พ่อใหญ่จะพาเด็กๆที่สวนมาทะเลทีไร ฟางอดทุกเที่ยว เป็นพี่ พี่ก็ต้องยิ่งอยากมา”
“นั่นสินะ” ตาลาไตยอมรับทั้งรอยยิ้มกว้าง “แล้วตอนปี 1 ที่มารับน้องแล้วทำไง”
“ทำฟอร์มสิ”
ตาลาไตทำหน้าตาไม่เชื่อ “ทำเป็นด้วยหรือเราน่ะ”
“เป็นสิ” ฟางพยักหน้าย้ำ “ก็แค่ทำเฉย ๆ บอกรุ่นพี่ไว้ก่อนเลยว่า ฟางว่ายน้ำไม่แข็งนะ เขาก็บอกว่าไม่ให้ลงทะเลลึก แต่ไม่บอกว่า ฟางเพิ่งมาทะเลครั้งแรก ตอนกลางคืนคนอื่นเขาเข้านอนกัน ฟางยังออกมานั่งมองทะเลจนดึก”
“มาดูกับใคร”
ฟางหยุดมือ เหลือบตามองพี่แล้วตอบเบา “กับเดล”
ตาลาไตยังคงยิ้มกว้างเหมือนเดิมจนฟางเบาใจลง
“ไม่โกรธเหรอ”
“โกรธทำไม นั่นมันเรื่องเมื่อปีก่อน ถ้าเกิดว่าจากวันนี้ไปยังนั่งมองทะเลกับเดล นั่นค่อยมาคุยกัน”
ฟางผ่อนลมหายใจยาว แล้วยิ้มยิงฟัน “แต่เดลมันก็ไม่รู้เหมือนกันแหละ ว่าฟางเพิ่งเคยมาทะเลครั้งนั้นครั้งแรก มันคิดว่าเด็กบ้านนอกตื่นเต้นที่ได้เห็นทะเล”
“ดีที่ห้องโรงแรมที่จองคืนนี้หันมามาทางทะเล” ตาลาไตบอกแล้วแกะกุ้งตัวที่ 3
“พี่ไม่กินกุ้งเหรอ”
“กินสิ แต่อันนี้ให้ฟางกินก่อน”
“งั้นฟางแกะให้พี่บ้าง” ฟางจะแกะกุ้ง แต่โดนตาลาไตตีมือเบา ๆ
“ให้พี่ทำให้บ้าง มันจะอะไรนักหนา”
“มันไม่คุ้น” ฟางสารภาพ
คนตัวโตยกยิ้มที่มุมปาก “นั่นสินะ งั้นพี่ต้องยิ่งทำให้จะได้คุ้นไวๆ”
“อย่าเลย เพราะที่ผ่านมาพี่ก็ให้ผมมาตลอด แค่เรื่องแกะกุ้งเนี่ยเรื่องจ้อย” ฟางยังคงมองตามมือพี่ แต่ไม่ยอมหยิบกุ้งใส่ปากสักที จนตาลาไตแกะกุ้งตัวนี้เสร็จก็ยื่นให้ถึงปาก
“หื้อ” ฟางเบี่ยงคอหนี
“กินเร็วๆ ไม่งั้นจะป้อนด้วยวิธีอื่น” ตาลาไตแกล้งทำหน้าตาเจ้าเล่ห์จนฟางต้องรีบคว้าข้อมือพี่แล้วงับกุ้งจากมือใหญ่
“เรานี่มันแปลกคน ขู่ปุ๊บทำปั๊บทุกครั้ง ถ้าพูดดีๆ จะโยกโย้อยู่นั่นแหละ”
ฟางทำตาโตรีบกลืนกุ้งลงคอ “พี่กำลังบ่นอยู่”
“แล้วไง”
...ก็บ่นอย่างนี้มาตลอดน่ะแหละ...
“คนแก่ขี้บ่น”
“เดี๋ยวเหอะ” ตาลาไตชี้หน้า แต่ฟางหัวเราะอย่างมีความสุข

กินอาหารเสร็จตาลาไตกับฟางก็พากันเดินเลียบชายหาดเดินกลับที่พัก ยังมีนักท่องเที่ยวเล่นน้ำทะเลกันอยู่ แต่ก็มีจำนวนมากที่เพียงแค่นั่งรับลมทะเล

“แล้วตอนที่เขามาเที่ยวทะเล แต่เราต้องอยู่เฝ้าบ้านเหงาหรือเปล่า” ตาลาไตถามคนที่เดินอยู่ข้าง ๆ
ฟางส่ายหน้า “ไม่หรอก ตอนนั้นยังมีพวกตาเหมือน กับคนแก่ๆท้ายสวนอยู่ด้วยหลายคน แกก็เรียกใช้ตลอดแหละ” ฟางเล่าถึงตายายบ้านท้ายสวนที่ตอนนี้หลายคนจากไปแล้ว “แต่มีอยู่หน ทุกคนมากินข้าวที่บ้านใหญ่พร้อมกัน แล้วตาเหมือนแกเล่าเรื่องผี คืนนั้นทุกคนเลยพากันนอนที่บ้านใหญ่กันหมด ไม่มีใครกล้ากลับไปนอนที่บ้านหลังสวนกันสักคน เช้าขึ้นมาคุยกันว่า มัวแต่กลัวผีจนมานอนเฝ้าบ้านใหญ่กันหมด เกิดกลับไปท้ายสวนแล้วบ้านโดนยกเค้านะ ตาเหมือนต้องรับผิดชอบ ตาเหมือนบอกไปโทษผีที่เล่าเมื่อคืนแล้วกัน”

ฟางเล่าเรื่องของคนที่บ้านไปเรื่อย จนตาลาไตพาเดินเลยโรงแรมที่พัก
“พี่เลยโรงแรมแล้ว”
“อือ พี่จะพาไปอีกที่ก่อนน่ะ”

ฟางพยักหน้ารับรู้ แล้วก็เดินตามมาเหมือนเคย พอไม่ได้พูดอะไรต่อ ตาลาไตก็หันมาถาม “ไม่คุยต่อล่ะ”
“คุยอะไรอีกล่ะ พี่บอกให้ฟางเล่าเรื่องคนจะหมดตำบลแล้วนะ”
“ไม่จริงสักหน่อย” ตาลาไตเถียง นึกอยากดึงจมูกอีกคน ติดที่ชายหาดยังมีคนเยอะ
“แปลกๆเนอะ” ฟางทำหน้าตาสงสัย “วันนี้ทำไมฟางพูดไม่หยุดเลย สงสัยเพราะตื่นเต้นได้มาเที่ยว”
“นั่นสิ ต่อไปคงต้องพาไปเที่ยวบ่อยๆจะได้พูดเก่งๆ”
“หูพี่จะเฉาไปเสียก่อนหรือเปล่า” ฟางพูดกลั้วหัวเราะ
 
ตาลาไตพาเดินออกจากบริเวณชายหาด วกกลับมาที่ย่านการค้าชวนแวะซื้อเครื่องดื่มกับขนมที่ร้านสะดวกซื้อ แล้วหยุดยืนมองสินค้าที่วางโชว์หน้าร้านเครื่องประดับ สังเกตท่าทีของฟางที่มองผ่าน ไปที่ร้านหนังสือใกล้ ๆ
ตาลาไตได้แต่ส่ายหน้าให้ตัวเอง
...ดีที่เตรียมแผนสำรองไว้...

“มีร้านเหล้าใกล้ๆ” ตาลาไตชวน ฟางก็ส่ายหน้าทันที
“ไปทำไม พี่ซื้อเบียร์มาแล้วนี่”
“อ้าว ก็เผื่อจะกินเหล้า”
คิ้วคมขมวดแน่น “ถ้าพี่จะกินฟางนั่งเป็นเพื่อนได้”
“แปลว่าวันนี้ไม่กิน”
“ไม่ล่ะ ไม่อยากกิน”
“ไม่กินก็ไม่กินสิ ทำไมต้องเอาคิ้วชนกัน” คนตัวโตใช้นิ้วจิ้มที่ปมคิ้วคม
“มันเป็นไปเองหรอก” ฟางเถียง “จู่ๆก็ชวนไปกินเหล้า”
“เออ นั่นสิทำไมต้องทำคิ้วขมวด”
ฟางยิ่งทำคิ้วขมวดแน่นกว่าเดิม จนตาลาไตหลุดขำ
“พี่นะ พอฟางจริงจังพี่ก็เป็นอย่างนี้”
“ก็ฟางน่ะแหละที่ชอบว่าพี่จริงจัง แต่ตัวเองนี่แหละจริงจังทุกเรื่อง”

ตาลาไตพาเดินกลับโรงแรมที่พัก
“ก็ถ้าพี่ถาม แล้วฟางไม่ตอบพี่ก็ว่าอีกแหละ ว่าเงียบทำไม”
“โห นี่พี่จุกจิกกับฟางขนาดนั้นเชียว” ตาลาไตหันมาถาม
“นั่นแหละ” ฟางยิ่งพยักหน้าหงึกหงัก “ที่สุดของที่สุดเลยแหละ เงียบก็ว่า พูดเยอะก็บ่น”
ตาลาไตอดไม่ไหวหันมาหยิกแก้มคนชอบเถียงไปที “ได้มาเที่ยวแล้วพูดไม่หยุด เถียงไม่มีตกฟาก”
“อ๋อ ไม่ตกหรอก เพราะยืนอยู่บนถนน”  ฟางพูดแล้วหัวเราะร่วน

นอกจากของกินแล้วฟางก็ไม่ได้ชวนซื้ออะไรอีก จนกระทั่งกลับมาถึงห้องพัก มีโทรศัพท์เข้ามาตาลาไตเพียงแต่มองหน้าจอ แล้วก็ปิดเสียง แล้วหันไปบอกให้ฟางเข้าไปอาบน้ำก่อน
“ไม่รับสายหรือครับ”
ตาลาไตส่ายหน้า ขยี้ผมนุ่มเบาๆแล้วแปลี่ยนใจเดินตามเข้าไปในห้องน้ำด้วย ฟางหันมาถอดเสื้อให้พี่
มือเรียวที่สัมผัสพี่เย็นเฉียบจนตาลาไตต้องจับไว้
“ทำไมมือเย็น ไม่สบายหรือเปล่า”
“เปล่า” ฟางตอบ แก้มใสแดงเรื่อทันทีจนคนตัวโตได้คำตอบ
“เมื่อกี้ตื่นเต้นที่ได้มาเที่ยว ตอนนี้ตื่นเต้นอะไร”
ฟางยื้อมือกลับแต่ตาลาไตยังไม่ยอมปล่อย
“อ้าว คราวนี้ไม่ตอบคำถาม”
“ไม่ อยากบ่นก็บ่นไปเลย”
ตาลาไตก้มลงหาแก้มแดงเรื่อ แต่ฟางเบี่ยงหลบ “มีแต่กลิ่นเหงื่อ”
“ไหนกลิ่นเหงื่อ มาพิสูจน์ก่อน” แขนแข็งแรงโอบเอวบางเข้ามาหา ฟางยิ่งพยายามเบี่ยงหลบ
“ขออาบน้ำก่อน”
ตาลาไตกดจมูกลงที่แก้มคนที่พยายายามเบี่ยงหนี “ก็หอมดี” พี่บอกทั้งที่จมูกยังติดอยู่ที่แก้ม
หัวใจใต้อกบางที่แนบชิดพี่อยู่เต้นแรง “ขออาบน้ำก่อนได้มั้ยครับ” ฟางใช้ไม้อ่อน
“อาบด้วยกัน”
“ไม่ได้” ฟางปฏิเสธทันที จนตาลาไตเลิกคิ้วด้วยความสงสัย
“ทำไมล่ะ”
....เออ เราไม่เคยอาบน้ำพร้อมกันสักที.....
“ฟางต้อง..ทำความสะอาด...”
ตาลาไตกดริมฝีปากจูบ “พี่ทำให้ก็ได้”
“ไม่ได้ ๆๆๆ” ฟางปฏิเสธถี่ยิบ “ฟางรู้ว่าพี่...เอ่อ...เห็นมาหมดแล้ว แต่เรื่องนี้ขอ ฟางไม่อยากให้พี่เห็นอะไรที่มัน..เอ่อ...” ยิ่งพูดฟางยิ่งอึกอัก
...ขั้นตอนพิเศษและจำเป็นของฝ่ายรับ...
“เดี๋ยวตอนนั้นพี่ออกไปรอข้างนอกก็ได้” ตาลาไตตื้อไม่เลิกจนคิ้วคมต้องขมวดอีกครั้ง นิ้วมือใหญ่จิ้มที่ปมคิ้มทันที “แน่ะ สงสัยอีกแล้ว”
“ก็พี่น่ะแปลกๆ ฟางตื่นเต้นที่ได้มาเที่ยว แต่พี่น่ะแปลก อยู่บ้านเราก็เจอกันอยู่ 2 คนแบบนี้ พี่ไม่เห็นแบบนี้เลย”
ตาลาไตกลับยิ้มกรุ้มกริ่ม ช่วยถอดเสื้อ ถอดกางเกงให้ฟาง แล้วถึงได้ถอดของตัวเอง กดสบู่เหลวใส่มือแล้วถูให้คนตัวผอมบาง
สังผัสจากฝ่ามือและปลายนิ้วที่เจ้าตัวเจตนาเน้นย้ำไปทั่วตัว ทำให้ฟางต้องคอยคว้าข้อมือหนาไว้
“ดื้อจริง ๆ”
“พี่น่ะแหละ จะไปสะกิดอะไรตรงนั้นนักนะ” พอฟางทัก ตาลาไตก็เปลี่ยนเป็นบีบที่ยอดอก จนฟางต้องนิ่วหน้า
“เจ็บหรือ”
ฟางส่ายหน้า หันมาฟอกสบู่อาบน้ำให้พี่บ้าง ตาลาไตกลับกอดฟางไว้แล้วเสียดสีร่างกาย
แก่นกายแข็งขึงบดอยู่ที่หน้าท้อง ดวงตาสีเข้มจับจ้องคนที่ก้มหน้างุด ยิ่งร่างกายต้องการมากขึ้นฟางก็ยิ่งพยายามเบี่ยงหนี
ตาลาไตช้อนคางให้เงยหน้าขึ้นมารับจูบ เลื่อนมือใหญ่บีบกระชับก้นกลม เสียงครางแผ่วเบาจากคนที่ตัวเล็กกว่า
“ล้างฟองสบู่นะครับ”
“ฟางล้างให้พี่สิ” ตาลาไตเลื่อนจูบแก้ม

ฟางยินยอมให้พี่กอดจูบ ทั้งที่มือผอมๆเร่งรีบอาบน้ำล้างตัวให้พี่ เสร็จแล้วก็รับดันหลังพี่ออก
“ออกไปก่อนสิ”
“ยังไม่ได้เช็ดตัวเลย”
“อะไรกันเนี่ย” ฟางบ่นแต่ก็หันไปหยิบผ้าเช็ดตัวสีอ่อนมาเช็ดตัวให้พี่ ตาลาไตยังกอดจูบไม่เลิกจนฟางหันมากัดไหล่หนาให้หยุด
“รอฟางแป๊ปเดียวเอง”
“บอกว่าพี่ทำให้ได้ ก็ไม่เชื่อ”
“เชื่อ...แต่มันมากเกินไป นะพี่รอฟางแป๊บเดียวนะ”
“ครับ” ตาลาไตหอมแก้มฟางอีกครั้งแล้วออกไปรอข้างนอกห้อง

พักใหญ่ ๆฟางถึงได้ออกมาจากห้องน้ำแล้วหยุดชะงัก ประตูกระจกเปิดม่านมองเห็นทะเลยามกลางคืนเต็มตา สะท้อนแสงสลัวจากเปลวเทียนบนโต๊ะกลมตัวเล็กในห้อง แชมเปญกับอาหารจานเล็กตกแต่งสวยงาม กับกุหลาบสีแดงดอกใหญ่
ถ้าจะมีที่ผิดที่ผิดทางอยู่บ้างก็ตรงที่ตาลาไต กับฟางนุ่งผ้าเช็ดตัวกันอยู่เท่านั้น
ทั้งที่ใจร้องทักท้วงที่คนจากชายหาดอาจมองขึ้นมา แต่ฟางก็ยังก้าวไปหาคนที่ยืนกอดอกยืนยิมอยู่ข้างโต๊ะ

“แอบไปสั่งตอนไหนเนี่ย”
ตาลาไตทำเสียงจิ๊จ๊ะ “แทนที่จะบอกว่าขอบคุณครับ หรือ ฟางรักพี่ กลับมาถามเรื่องอะไรเนี่ย”
ฟางยิ้มเขินเดินเข้าไปกอดเอวหน้าซุกหน้าลงกับไหล่พี่ “ขอบคุณครับ ฟางรักพี่ ยิ่งนับวันก็ยิ่งรักมากขึ้นเรื่อยๆ” ดวงตาหวานที่เงยขึ้นสบตาพี่ หวานยิ่งกว่าของหวานทุกอย่างในโลกรวมกัน
“พี่รักฟาง และขอบคุณที่ฟางรักพี่” ตาลาไตจูบริมฝีปากสวยแล้วหันไปเปิดแชมเปญรินใส่แก้วส่งให้
คล้องแขน สบสายตาที่เปี่ยมไปด้วยความรักไม่เปลี่ยนแปลง น้ำเสียงสั่นไหวเมื่อชิงพูดก่อน
“ตลอดชีวิตที่ผ่านมาพี่ตาลคือคนเดียวที่ฟางรัก และจะรักพี่ตาลคนเดียวตลอดไป”
“พี่อาจทำไม่ดีกับฟางมามาก แต่พี่จะพิสูจน์ให้ฟางได้เห็น และรับรู้..ว่าฟางคือคนที่พี่รัก และคือคนสำคัญของพี่ตลอดไป”
แชมเปญเพียงจิบเล็กๆไม่มีผลต่อทั้งคู่ แต่ความสุขในใจที่มันเปี่ยมล้น ทำให้ยิ้มได้ง่ายกว่าเดิม หัวใจพองโตกว่าเดิม
พอตาลาไตจะจูบอีกครั้ง ฟางก็เบี่ยงหนี
“พี่ไม่อาย แต่ฟางยังอายเป็นนะ” ฟางพยักหน้าไปที่ประตูกระจกใส
ตาลาไตหันไปมองตาม “อ้าว ก็จะได้ดูทะเลไง” ถึงจะท้วงแต่คนตัวโตเดินไปปิดม่านโปร่ง แล้วหันมาดับเทียน “เพื่อความปลอดภัย”

สงสลัวจากภายนอก ไม่ได้ทำให้การมองเห็นพี่เลือนลางลงเลยสักนิด
คนๆนี้ยังคงเป็นที่หนึ่งอยู่ในใจเสมอ เมื่อตาลาไตก้าวกลับเข้ามาหา ฟางสะกิดปมผ้าขนหนูของพี่ เลื่อนปลายนิ้วกลับขึ้นมาหาอกหนา ลำคอ ปลายคาง เลื่อนมือโอบด้านหลังคอพี่แล้วโน้มเบา ๆลงมาหา เปิดริมฝีปากรับลิ้นที่สอดเข้ามาหา เบียดร่างกายแนบชิด กระซิบหวานที่ข้างหู

“ฟางต้องการพี่”
ตาลาไตดึงผ้าขนหนูของฟางออก แล้วผลักร่างผอมบางลงบนที่นอนนุ่ม โถมตัวลงหาบดขยี้ริมฝีปากรุนแรง ฟางตอบรับแล้วเม้มดูริมฝีปากพี่ เบี่ยงหน้าหาต้นคอหนา ลากลิ้นแล้วดูดคอ แต่ต้องหันมาจูบปากพี่เมื่อปลายนิ้วใหญ่ลากผ่านรอยจีบที่ด้านหลัง แล้วจู่ๆ ก็ผละมาบีบที่ต้นขา
คิ้วคมขมวดเข้าหากันทันที จนคนตัวโตยิ้มขำ
“มีคนสงสัยอีกแล้ว”
“ก็...” ฟางเก้อเขิน
“วันและคืนเป็นของเรา ไม่เห็นต้องรีบร้อน”
“ไม่ได้รีบสักหน่อย” ฟางบ่นหงุงหงิง
ริมฝีปากหนากดจูบอีกครั้งแล้วเลื่อนลงมาจูบที่ต้นคอขาว เลื่อนลงมาขบ ดูดยอดอกบาง
ฟางหายใจติดขัด ความต้องการแล่นพล่านไปทั่วตัวจนอยากเร่งให้พี่เข้าหาโดยเร็ว ติดที่ยังต้องการสัมผัสจากพี่ให้มากกว่าเดิม.....
ตาลาไตดูดหน้าท้องเจตนาให้ทิ้งรอย แล้วลากลิ้นที่แก่นกายอุ่น มือใหญ่นวดผลแฝดเบา ๆ
เมื่อพี่ดูดแรง ฟางก็ไม่สามารถกลั้นเสียงได้อีก
ความต้องการเพิ่มขึ้นจนสูง พี่ก็ผละออกแล้วยกสะโพกบางขึ้น ส่วนปลายของพี่สัมผัสที่ปากทางตอดตุบ
สายตาที่มองกันบอกความรู้สึกในใจชัดเจน
ฟางกัดมุมปากขณะที่พยักหน้า พี่ถึงได้ค่อยๆ กดเข้าหาช้าๆ หยาดน้ำตาไหลซึมผ่านหางตา
พี่นวดแก่นกายอุ่นสลับจูบไซ้ซอกคอ เมื่อช่องทางรัดแน่น แล้วพ่นลมหายใจจากปากเมื่อเข้าไปจนสุด
เสียงครางแหบพร่าอยู่ข้างหูพี่ ที่เจ้าตัวพยายามปิดบังด้วยการจะจูบพี่ แต่ตาลาไตยกตัวหนีพร้อมกระแทกแก่กายเนิบช้า
ยิ่งลูบไล้ ยิ่งสอดใส่ ร่างกายผอมบางยิ่งดูยั่วยวน
จากการเคลื่อนไหวเนิบช้า ตาลาไตเร่งสะโพกถี่กระชั้น กล้ามเนื้อต่อกล้ามเนื้อบดเบียด เสียงลมหายใจและเสียงครางที่เปี่ยมไปด้วยความต้องการ
“ฟางต้องการพี่” ปลายนิ้วเรียวจิกลงที่ต้นแขนหนา ต้นขาบีบรัด ปลายเท้ากดต้นขาแกร่งไว้แน่น
ร่างกายผอมบางเกร็งถึงขีดสุดแล้วฉีดน้ำสีขาวขุ่น
ตาลาไตก้มลงจูบคนที่หอบหายใจหนัก ดวงตาหรี่ปรือ
ถอนแก่นกายออกแล้วตอกกลับแรง ฟางผวาจนสุดตัว สะโพกแกร่งยังคงขยับเข้าหารุนแรงแล้วกดนิ่ง
“ที่รัก...”
ฟางกะพริบตามอง แล้วจูบริมฝีปากพี่ “อยากฟังอีก”
“ที่รัก ที่รัก ที่รัก”
“ชอบจัง” ฟางหัวเราะเบาๆ

ตาลาไตเกลี่ยน้ำใสจากหางตา “ทำไมฟางชอบร้องไห้”
“ไม่ได้ชอบ มันเป็นไปเอง”
เมื่อคนตัวโตถอนแก่นกายออก ความคับแน่นที่หมดไปในทันที กลับทำให้รู้สึกเสียดาย
ไม่อยากเชื่อว่าเพียงแค่หันไปมองทางอื่น พี่จะรู้ว่ากำลังคิดอะไร
“อยากต่อหรือ”
“หื้อ...”
ตาลาไตจูบแก้มใส แล้วขยับตัวถอดถุงเดิมออกแล้วลุกไปห้องน้ำ ยังไม่ทันที่ฟางจะลุกตาม ไปทำความสะอาด พี่ก็เดินกลับออกมา
ความแข็งแกร่งของพี่โดดเด่นจนฟางต้องถาม
“ทำไมมันยัง..”
ตาลาไตเข้ามาหยุดยืนอยู่ข้างหน้า
“ทำความสะอาดแล้ว แล้วมันยังเป็นอย่างนี้อยู่เลย ทำไงดี”
ฟางช้อนตามองสบตาคนเจ้าเล่ห์ แล้วใช้มือจับรูดเบาๆ แตะปลายลิ้นที่ส่วนปลายแล้วครอบริมฝีปากดูด ตาลาไตขยับสะโพกสวน ทำให้ฟางต้องละปากไอสำลัก
“ขอโทษๆ” ตาลาไตขอโทษทั้งที่ยังขำ ทำให้ฟางหันมาตีขาเบาๆ
พอฟางหยุดไอ ตาลาไตหันไปสวมถุงยางอีกครั้ง ทำให้ฟางถึงกับทำตาโต
“ห้ามถาม เมื่อกี้ใครอ้อนว่าต้องการพี่”
ฟางส่ายหน้า แต่รับรู้ว่า ถ้าเสร็จครั้งแรกไปแล้ว ครั้งต่อไปมันย่อมใช้เวลานานกว่าเดิม

คนตัวโตจับให้ฟางเกาะไหล่ไว้ จับขาเรียวเหนี่ยวเอวหนาแล้วค่อยยืนขึ้น กดสะโพกบางลงหาแก่นกายช้าๆ
ฟางผวาจูบพี่ดูดริมฝีปากแรงแล้ว สูดปากเมื่อพี่ยกสะโพกแล้วกดลงมาใหม่ ความต้องการถูกกระตุ้นอย่างง่ายดาย ช่องทางด้านหลังตอดรัดแน่นหยาดน้ำใสไหลซึม
ฟางแทบกรีดร้องด้วยความต้องการเมื่อพี่ขยับเดินไปทั่วห้อง แล้วปล่อยลงที่หน้าประตูกระจก ที่มีผ้าม่านบางขวางกั้น
“ไม่ ไม่เอาแบบนี้”
ฟางเบี่ยงหนี แต่ตาลาไตจับให้หันหน้าออกสู่ทะเลยามกลางคืน มองเห็นชายหาดร้างผู้คน
แก่นกายขนาดใหญ่เสียดสี
“เรารักกัน ให้ทุกคนรู้ ว่าเรารักกัน”
พี่จับสะโพกบางไว้แน่น แล้วยกขึ้นจนฟางต้องเขย่งปลายเท้า แก่นกายแข็งขึงกระแทกเข้าหาแล้วกดแน่น 
“ฟาง...” พี่บดสะโพกคลึง
“เรา...รักกัน...ฟาง...รักพี่ ...ฟางต้องการพี่คนเดียวเท่านั้น”
แขนใหญ่โอบรัดร่างกายผอมบางไว้แน่น ผสานร่างกายเป็นหนึ่งเดียว ผูกดวงใจไว้ด้วยกัน

*-*-*จบตอนที่ 28*-*-*

มีซีรีย์ต่างชาติอยู่เรื่องหนึ่ง พี่สาวชอบคนรักของน้องสาว แล้วฝ่ายชายก็ลักลอบคบกับฝ่ายพี่สาวจนกระทั่งน้องสาวรู้เรื่อง แม่ถามพี่สาวว่า "ทำอย่างนี้กับน้องได้ยังไง" พี่สาวตอบว่า "เราห้ามความรักไม่ได้หรอก"
...เราห้ามความรักไม่ได้ แต่เราต้องรู้ว่า อะไรควรหรือไม่ควร...แย่งคนรักมาจากน้อง เพื่อให้เขาถูกคนอื่นแย่งต่อไป...ผู้ชายที่ถูกแย่งโดยง่ายดายแบบนี้มีค่าตรงไหน...
ดูแล้วอินมาก ขณะที่ผมรีบจดข้อความไว้ในสมุด เด็กที่นั่งข้างๆน้ำตาไหลพรากๆ เพราะสงสารน้องสาว ดูหนังจบยังนั่งด่าพี่สาวกับผู้ชายห่วยๆ ต่อไปอีกเป็นชั่วโมง
ผมเอาเสี้ยวหนึ่งมาใช้ในคู่ของวันชาติกับครูโรจน์

พรุ่งนี้ยังไม่มีตอนพิเศษ เพราะเด็กยังอารมณ์ไม่ค่อยดี พักนี้พูดผิดหูจะเรื่องยาวเอาง่ายๆ คาดว่าสอบเสร็จสถานการณ์จะกลับคืนสู่ภาวะปกติ

พบกันวันอาทิตย์ครับ
ขอบคุณมากครับ
ไจฟ์กับที
 

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." 9#หน้า 36 (080856)
เริ่มหัวข้อโดย: --รมยกร-- ที่ 08-08-2013 08:19:04

งุงิ  :-[ หวานมาก ๆๆๆ ...  :-[

**ชอบจัง "เราห้ามความรักไม่ได้หรอก" ก็ถูกนะ เราห้ามความรู้สึกไม่ได้ แต่...เราห้ามกระทำได้นะ

ขอบคุณที่ทำให้วันนี้ทำงานด้วยความอิ่มเอมใจ  :5555:

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." 9#หน้า 36 (080856)
เริ่มหัวข้อโดย: mystery Y ที่ 08-08-2013 08:32:45

โอ๊ยนำ้ทะเลคงหวานเป็นนำ้เชื่อมแล้วมั้งเนี่ย หวานเกิ๊น!

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." 9#หน้า 36 (080856)
เริ่มหัวข้อโดย: daboo ที่ 08-08-2013 08:39:13

...ขั้นตอนพิเศษและจำเป็นของฝ่ายรับ...      คืออะไรหรอครับ     :hao4:

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." 9#หน้า 36 (080856)
เริ่มหัวข้อโดย: maemix ที่ 08-08-2013 09:25:17

พี่ตาลกับฟางหวานมาก สวีทริมระเบียงด้วย(ริมประตูกระจกใส)
ฟางร้อนแรง
 :กอด1: :กอด1: :กอด1:

ขอบคุณไจฟ์กับที

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." 9#หน้า 36 (080856)
เริ่มหัวข้อโดย: Yarkrak ที่ 08-08-2013 09:40:35

โอ้โห ทะเลหวานมาก และทุกคำพูดและการกระทำของพี่ตาลกับฟาง

กลั่นกรองมากจากชีวิตจริงของคนเขียน ฮ่าฮ่า

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." 9#หน้า 36 (080856)
เริ่มหัวข้อโดย: aehJTS ที่ 08-08-2013 10:01:45

ว๊ายยยย......เป็นไปได้คุณพี่ตาลหวานเวอร์.... :-[
คุณพี่เล่นท่ายากอีกต่างหาก (อุ้ยลึกไปปะ) :z1:

 :pig4: คะ

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." 9#หน้า 36 (080856)
เริ่มหัวข้อโดย: nongrak ที่ 08-08-2013 10:47:18

มาทำทะเลหวานกันสองคนนะ อิอิ

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." 9#หน้า 36 (080856)
เริ่มหัวข้อโดย: EoBen ที่ 08-08-2013 11:18:29

อ่านตอนนี้ แล้วคำนี้มันแว๊บเข้ามาในหัว

ความรักไม่ใช่เรื่องบนเตียง ริมระเบียงบ้างก็ได้


555

สวีทจริงอะไรจริงคู่นี้

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." 9#หน้า 36 (080856)
เริ่มหัวข้อโดย: lizzii ที่ 08-08-2013 12:02:35

น่ารักอ้ะตอนนี้

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." 9#หน้า 36 (080856)
เริ่มหัวข้อโดย: MiSS-U ที่ 08-08-2013 12:46:51

 :z1:

ตอนนี้เป็นที่สุด 555

เพิ่งเห็นพี่หื่นก็ตอนนี้

บวกเป็ด

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." 9#หน้า 36 (080856)
เริ่มหัวข้อโดย: puppyluv ที่ 08-08-2013 13:18:03

 :heaven
จมทะเลน้ำหวานอย่างมีความสุข
มีความสุขๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
บวกและเป็ดเหลืองอ๋อย
ปล.สอบเสร็จไวๆ จะได้อารมณ์ดี
มีวันและคืนของเรา อุอุ

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." 9#หน้า 36 (080856)
เริ่มหัวข้อโดย: Gokusan ที่ 08-08-2013 14:20:13

อ่า...ฮันนีมูนนนน
แถมท้ายด้วยการบังคับใช้พื้นที่...เพื่อฟาง ^^

ช่วงเวลาที่มีเพียงเราสองคน...หวานล้ำ
ฟางอ้อน...รู้ตัวเองรึเปล่า ส่วนพี่ก็...ชัดเจนเนาะ หุหุ

จากทอล์ค...เสี้ยวที่นำมาใช้ทำให้ดูต่างออกไปอีกมุม
เพราะคนกลางนิสัยต่างกัน...เหตุผลที่นำมาใช้จึงต่างกันไปด้วย ^^

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." 9#หน้า 36 (080856)
เริ่มหัวข้อโดย: ชางหลง ที่ 08-08-2013 15:47:49

+เป็ดชอบมาก หวานมดขึ้น

ขอให้น้อง สอบใด้คะแนนดี ดี นะ

จะได้ไม่มาลงที่พี่ 555 :pig2:

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." 9#หน้า 36 (080856)
เริ่มหัวข้อโดย: cinquain ที่ 08-08-2013 16:19:35

หวานๆ อ่านแล้วน้ำตาซึม (พัดลมมันเป่าหรอก!) 55
บอกรักกันอย่างนี้บ่อยๆก็ดีค่ะ คนอ่านชอบ เฮ้อ มีความสุข ^ ^

ขอให้น้องทั้งสองมีความสุขหลังจากที่ทำให้พี่ๆน้องๆมีความสุขทุกครั้ง
ที่อ่านเรื่องนี้และให้น้องทีผ่านช่วงสอบไปอย่างฉลุยนะคะ -- A ลอยมา  :mc4:

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." 9#หน้า 36 (080856)
เริ่มหัวข้อโดย: kyoya11 ที่ 08-08-2013 18:01:33

ทะเลหวานไปแล้ว :m25:

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." 9#หน้า 36 (080856)
เริ่มหัวข้อโดย: =นีรนาคา= ที่ 08-08-2013 20:22:22

เดี๋ยวนี้ชักหวานขึ้น ดีแล้วๆ

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." 9#หน้า 36 (080856)
เริ่มหัวข้อโดย: hobazaki ที่ 08-08-2013 21:12:29

แอร๊ยยยยยยยยยยยยย เดี๋ยวนี้พี่ตาลมีสะกดจงสะกดจิตฟางด้วยนะ “เรา...รักกัน...ฟาง...รักพี่ ...ฟางต้องการพี่คนเดียวเท่านั้น" แล้วมาพูดกันตอนนี้
คนอ่านก็เขิลเป็น สิบเท่าเบาหวาน >3<

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." 9#หน้า 36 (080856)
เริ่มหัวข้อโดย: Whatever it is ที่ 08-08-2013 22:13:08

ต่อนี่แย่ -_-

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." 9#หน้า 36 (080856)
เริ่มหัวข้อโดย: Yukisae ที่ 08-08-2013 22:34:07

ทะเลหวานกันเลยทีเดียว หุหุ
ใครว่าฟางหื่น อ่านตอนนี้นี่ไม่ใช่ฟางและที่หื่น 555555
น้องพูดเก่งขึ้นแล้ว น่ารักจริงๆ
คนเราห้ามความรักไม่ได้แต่ห้ามการกระทำได้
ความรักเป็นเรื่องของความรู้สึก แต่ก็ต้องคิดถึงความถูกต้องด้วย
++จ้า น้องทีสู้ๆ เดี๋ยวก็สอบเสร็จแล้ว
ไจฟฟ์เอาไอติมให้น้องหน่อยจะได้สดชื่นๆ

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." 9#หน้า 36 (080856)
เริ่มหัวข้อโดย: little_nok ที่ 08-08-2013 23:27:12

ตอนนี้ มันเหมือนฉากหนึ่งในการ์ตูนญี่ปุ่น  อ่า นึกขึ้นได้ คาแลคเตอร์ตัวละครก็คล้ายๆ นายเอกไปอาศัยอยู่กับพระเอกที่เป็นนักเขียนนิยายวาย
แล้วก็ต้องเป็นแม่บ้าน ทำความสะอาดบ้าน ทำอาหารให้พระเอก  พระเอกพานายเอกไปเที่ยว ก็มีฉากสวีทตรงหน้าต่างกระจกนี่แหละ นึกภาพออกเลย ฟางนี่ก็ไม่เบานะ รักจริง อ้อนจริง

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." 9#หน้า 36 (080856)
เริ่มหัวข้อโดย: -west- ที่ 09-08-2013 00:11:04

มดขึ้นทะเลแล้วครับ

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." 9#หน้า 36 (080856)
เริ่มหัวข้อโดย: fangkao ที่ 09-08-2013 01:58:16

อิพี่ตาลหวานมาก น้องทีอย่าเครียดมากนะ ขอให้โชคดีในการสอบนะจ๊ะ สู้ๆๆๆๆๆๆ

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." 9#หน้า 36 (080856)
เริ่มหัวข้อโดย: boboaje ที่ 09-08-2013 09:14:50

 :hao6: หวานหยดเลย รอนะน้องนำ้ชา :mew1:

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." 9#หน้า 36 (080856)
เริ่มหัวข้อโดย: CarToonMiZa ที่ 09-08-2013 11:37:14

คุณตาลบทจะหวานก็หวานเกิ๊น
ฟางเธอน่ารักจริงๆ :mew1:

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." 9#หน้า 36 (080856)
เริ่มหัวข้อโดย: MangoBlue ที่ 09-08-2013 12:45:53

โอ้ยยยยชอบมาก กว่าจะหวานกันได้ขนาดนี้รอมากี่ตอนน้าา
 :hao6:

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." 9#หน้า 36 (080856)
เริ่มหัวข้อโดย: TIKA_n ที่ 09-08-2013 12:47:18

ว้าย ๆ นี่มัน ฮันนีมูน หวานชื่น แท้ ๆ เลยนี่นา  :m3:
ตอนนี้บอกได้แค่ว่า น่ารักกกกกกก ที่สุด ทั้งคู่เลย 
มันบ่งบอกชัดเจนเหลือเกิน ว่าทั้งคู่รักกันมากขนาดไหน
“ที่รัก ที่รัก ที่รัก”   
“เรารักกัน ให้ทุกคนรู้ ว่าเรารักกัน”
ชอบที่พี่ตาลพูดแบบนี้ให้น้องฟางจังเลย  :m1:
เหมือนทดแทนช่วงเวลาที่ผ่านมา ที่น้องฟางต้องเจ็บเพราะพี่ตาลเลยนะ
ขอให้น้องฟางอย่าต้องเจ็บปวดอีก ขอให้พี่ตาลดูแลปกป้องน้องฟางให้ดี ๆ
ขอบคุณไจฟ์กับที ค่ะ   :L2: :3123:

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." 9#หน้า 36 (080856)
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 09-08-2013 14:46:20

ฉากหวานฉากอ้อนที่นานๆทีน้องจะมีให้เห็น พี่ตาลก็เหมือนกันที่ดูเหมือนว่าจะพูดจะแสดงออกมากกว่าเดิมเยอะเลย

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." 9#หน้า 36 (080856)
เริ่มหัวข้อโดย: Infinity 888 ที่ 09-08-2013 14:56:03

หลวมตัวมาเม้นเป็นครั้งแรก ทั้งที่ติดตามอ่านผลงานของคุณJivetea มาตลอด โดน :z6: 
แต่มีเหตุผลนะเออ ก็คือว่าปกติจะอ่านหลังจากจบแล้วอ่ะ เพราะว่าส่วนใหญ่มันจะอึมๆครึมๆ
ตลอดมันจะเคลียร์ตอนจบ อ่านแล้วจะมีความสุข แต่ถ้าอ่านก่อนมันจะ มึนๆ อึนๆชวนให้คิดตลอดๆ

ชอบตอนนี้จัง พี่บอกรักฟางทั้งการกระทำและคำพูด  :haun4: ฟางมั่นใจได้ซะทีนะ เอิ๊กๆ

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." 9#หน้า 36 (080856)
เริ่มหัวข้อโดย: toshika ที่ 09-08-2013 17:02:51

 :m25: :m25: :m25: :m25: :m25: :m25:

ตรงช่วงสุดท้ายนอนตายอย่างสงบเลยเรา ฟินนนนนนนน 

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." 9#หน้า 36 (080856)
เริ่มหัวข้อโดย: m_pop91 ที่ 09-08-2013 21:29:37

หวานจนน่าอิจฉา

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." 9#หน้า 36 (080856)
เริ่มหัวข้อโดย: malula ที่ 09-08-2013 22:01:55

เป็นคู่ที่ดูเหมือนเงียบ ๆ เรียบร้อย แต่ความจริงร้อนแรงน่าดู

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." 9#หน้า 36 (080856)
เริ่มหัวข้อโดย: Zinub ที่ 09-08-2013 22:51:13

 :จ้อบจัง1:...ฟางเหมือนเรียนรู้ทุกอย่างพร้อมรับเลย

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." 9#หน้า 36 (080856)
เริ่มหัวข้อโดย: skynotebook ที่ 10-08-2013 01:05:13

ครูโรจน์กะวันชาตอแบบว่าให้ข้อคิดมากๆเลย

พี่ตาลแกล้งฟางนะเนี่ยแบบนี้อะ ชอบที่ฟางเปิดเผยแบบนี้จัง

ปล.คิดถึงตัวอักษรสีฟ้า ขอให้ทำคะแนนสอบได้เยอะๆนะค่ะ

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." 9#หน้า 36 (080856)
เริ่มหัวข้อโดย: natalee22 ที่ 10-08-2013 01:23:36

อื้อหือออออออออออออ คู่นี้นี่บทจะหวานก็ไม่ธรรมดาเลยแฮะ

ชอบที่ฟางกล้าพูดกล้าเถียงมากขึ้น ค่อยดูสดใสสมวัยหน่อย

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." 9#หน้า 36 (080856)
เริ่มหัวข้อโดย: PAAPAENG~ ที่ 10-08-2013 10:57:28

ทะเลที่นั่นคงเป็นน้ำหวานค่ะ
ไม่ใช่น้ำเค็ม >///<
ทั้งๆที่ตอนแรกพี่ตาลดูน่าหมั่นไส้มาก
แต่พอใจตรงกันแล้ว น่ารักขึ้นเป็นกองนะ!
รักฟางหลงฟางแล้วล่ะสิ หึหึ

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." 9#หน้า 36 (080856)
เริ่มหัวข้อโดย: เฉาก๊วย ที่ 10-08-2013 23:06:26

เกิดมาเพื่อเตรียมจะเป็นของพี่ตาลจริงๆ เลยน้องฟางเนี่ย  :กอด1:

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." 9#หน้า 36 (080856)
เริ่มหัวข้อโดย: Gohan ที่ 11-08-2013 08:06:01

เป็นฮันนีมูนที่หวานน่าจดจำของตาลกับฟาง
จากนี้ไป รักของสองคนนี้คงไม่น่าห่วงแล้วเนอะ
เหลือแต่คู่รอง. ท่าจะอาการหนัก

หัวข้อ: "Yes,I love him" ตอนที่ 29
เริ่มหัวข้อโดย: MyTeaMeJive ที่ 11-08-2013 08:23:38

ตอนที่ 29

กลับมาจากไปเที่ยวทะเลด้วยกัน ทุกสิ่งทุกอย่างก็ดูราบรื่นมากกว่าเคย ฟางกับเดลไปแจ้งคืนหอพักของมหาวิทยาลัย เพราะฟางจะย้ายมาอยู่บ้านตาลาไต ส่วนเดลจะไปอยู่คอนโดฯ ที่เจ้าตัววางแผนจะให้เช่าต่อเมื่อเรียนจบ
วงสนทนาในโรงอาหารยามบ่าย มีนักศึกษาอยู่บางตา อาหารและเครื่องดื่มที่วางอยู่บนโต๊ะนี้ก็มีแค่มะม่วงถุงเดียว เดลแทะเม็ด ฟางกินมะม่วง ส่วนกุ้งละเลียดกินพริกกับเกลือ
“กูวางแผนไว้ว่าจะให้เช่าก็จริง แต่อาจอยู่เองถ้าได้งานทำที่นี่ แต่เรื่องมันยังอีกหลายปีขอตัดสินใจอีกที ว่าชีวิตในกรุงเทพฯ มันเหมาะกับกูมั้ย”
“อ้าว แล้วกุ้งล่ะ” หนุ่มตัวเล็กท้วง
เดลหันไปมองหน้า “ถึงตอนนั้นมึงจะยังอยู่กับกูอีกหรือไง”
“พี่เดลอะ ชอบพูดงี้ตลอด” กุ้งทำหน้าคว่ำ แต่คนที่ฟาดหลังมือเข้าต้นแขนของเดลคือฟาง
“มึงนี่ปากเสีย” ฟางบอกแล้วหันมาหากุ้ง “ลองไม่สนใจมันบ้างเหอะ”
กุ้งหันไปส่งค้อนให้กับเดล ที่หันมาบ่นเพื่อน “ยุอะไรไม่รู้ กูก็พูดเผื่อไว้ ใครจะไปรู้อนาคต”
“พี่ฟาง ศุกร์นี้มากินข้าวที่คอนโดฯ พี่เดลมั้ย อาจารย์ไม่อยู่ไม่ใช่หรือ” หนุ่มกุ้งหมายถึงตาลาไต ไม่ได้หมายถึงอาจารย์ที่มหาวิทยาลัย
“อือ เขาไปสัมมนาต่างจังหวัด แต่เดี๋ยวดูก่อนนะ แล้วจะบอก”
“แปลว่าไม่มา” เดลบอกทันที “ฟางมันเป็นโรคเกรงใจ รักษาไม่หาย ไม่เหมือนมึงหรอก”
ฟางได้แต่ส่ายหน้า “มึงนี่เคยตัวแล้ว ขึ้นต้นอะไรก็ได้ สุดท้ายหันไปแขวะกุ้งซะทุกครั้งไป”
กุ้งทำหน้าตาน่าสงสารขอความเห็นใจจากฟาง แต่พอเดลหันไปหยิกแก้ม กุ้งก็ยิ้มแป้นได้ทันที จนฟางขำ
“กุ้งนี่มันน่ารักดีเนอะ”
“มึงน่ารักกว่า” เดลพูดทันที
ฟางก็สวนทันทีเหมือนกัน “กุ้งตบมันเลย ปากแบบนี้”
“ไม่อะ” กุ้งบอกด้วยความมั่นใจ “แต่คืนนี้จะมีคนเจ็บแน่นอน”

จนถึงคืนวันศุกร์ฟางกินข้าวเย็นคนเดียวเสร็จกำลังจะทำรายงาน เสียงโทรศัพท์บ้านก็ดังขึ้น
ปกติคนที่โทรมาเบอร์บ้านคือแม่ใหญ่ ฟางรีบวิ่งไปรับสายทันที
แต่คนที่โทรมาไม่ใช่แม่ใหญ่
-พี่ตาลอยู่มั้ย-
“ไม่อยู่ครับ พี่ตาลไปต่างจังหวัด”
-ไปกับใคร จังหวัดไหน กลับเมื่อไหร่-
“เอ่อ...ไปสัมมนาของมหาวิทยาลัยที่ระยองน่ะครับ กลับเย็น ๆวันอาทิตย์ มีเรื่องด่วนหรือเปล่าครับ โทรเข้ามือถือเขาก็ได้ครับ”
-โทรแล้ว เขาไม่รับสาย-
พอได้ยินคำว่าเขาไม่รับสาย ฟางก็คิดถึงคนที่โทรมาหาตาลาไตเป็นระยะ แต่ตาลาไตมักจะกดปิดเสียง ไม่รับสาย
“มีธุระด่วนหรือเปล่าครับ”
ปลายสายนิ่งไปชั่วครู่หนึ่ง แล้วก็พูดด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ
-เธอเป็นใคร-
“ผมเป็น...เอ่อ คนรับใช้น่ะครับ แม่ใหญ่ให้ผมมารับใช้พี่ตาล”
-มาจากบ้านที่ชัยนาทน่ะหรือ-
“ครับ”
-พี่ตาลเขาไม่มาหาฉันเลย เขามีคนอื่นแล้วใช่มั้ย”
ฟางขมวดคิ้วแน่น นี่เป็นเรื่องที่ไม่เคยรู้มาก่อนเลย ไม่รู้เรื่องคนอื่นที่คนๆนี้กำลังพูดถึงและไม่รู้ว่าเขาเคยไปหาใคร
.....ไม่รู้อะไรสักอย่าง.....
“ผมไม่รู้หรอกครับ ผมอยู่แต่บ้านนี้”
-บอกเขาให้มาหาฉัน ไม่งั้นฉันจะฆ่าตัวตาย-
“อย่าทำอย่างนั้นเลยครับ ถ้าคุณติดต่อพี่ไม่ได้ ผมก็คงทำไม่ได้เหมือนกัน”
มีเสียงร้องไห้สะอึกสะอื้นมาตามสาย กับเสียงพรรณาถึงความรักของเธอกับพี่
ฟางไม่รู้จักเธอ และไม่คิดว่าพี่จะโกหก แต่การคร่ำครวญแบบนี้มันทำให้ไม่มีความกล้าที่จะวางสาย
หลังจากที่ปล่อยให้เธอพูดไปเกือบครึ่งชั่วโมง เธอก็พูดอีกครั้งว่า ให้ฟางติดต่อตาลาไตให้โทรมาหา ไม่อย่างนั้นเธอจะฆ่าตัวตาย
คนแรกที่ฟางคิดถึงคือเดล
“อย่างนี้ได้มั้ยครับ คุณอย่าเพิ่งคิดสั้น ผมจะพยายามติดต่อกับพี่ แล้วผมก็จะไปหาคุณ คุยกันว่าพอจะมีอะไรที่ผมทำได้ คุณอยู่แถวไหน ขอเบอร์โทรศัพท์คุณได้มั้ยครับ”
ทันทีที่วางสายจากหญิงสาวปริศนา ฟางก็โทรหาเดล
“แล้วทำไมมึงต้องไปหา”
“ก็เขาจะฆ่าตัวตาย”
“มันไม่ฆ่าตัวตายหรอก”
“ใครจะไปรู้ อารมณ์คนที่อยากเอาชนะทำอะไรก็ได้ทั้งนั้น กูจะออกไปรอมึงที่หน้าปากซอยมึงแวะมารับกูไปที กูไปไม่ถูก”
ได้ยินเสียงเดลหันไปคุยกับกุ้ง แล้วก็หันมาบอก “อีกครึ่งชั่วโมง ให้กุ้งไปรับมึงที่หน้าปากซอย”
เวลาครึ่งชั่วโมงที่เดลบอกมันช่างเนิ่นนาน
และเป็นเวลาครึ่งชั่วโมงที่ฟางไม่กล้าโทรไปหาตาลาไต เพื่อถามให้แน่ชัด
รู้แต่อยากรู้ด้วยตัวเอง อยากรู้จักกับผู้หญิงคนนี้ด้วยตัวเอง
กุ้งเป็นคนขับรถมารับ โดยมีเดลนั่งมาด้วย
“เชื่อกูเหอะ มันไม่ได้จะฆ่าตัวตายหรอก มันจะให้มึงเป็นพวกเดียวกับมันน่ะ” เดลพูดอีกครั้งเมื่อฟางขึ้นรถ
เมื่อไปถึงหอพัก กุ้งคือคนที่จับมือฟางไว้
“พี่ตาลเป็นแฟนพี่ พี่ต้องฟังเขามากกว่าคนแปลกหน้านะ”
“อือ” ฟางรับคำ ทั้งที่ไม่แน่ใจว่าตัวเองจะมีความหนักแน่น อย่างที่รับคำไปหรือเปล่า
....ทำไมผู้หญิงคนหนึ่งถึงต้องทำขนาดนี้ หากพี่ตาลไม่เคยมีท่าทีใดๆ....
ฟางเคาะประตูห้องพัก ประตูก็เปิดออกแทบจะในทันที
หญิงสาวคนที่มาเปิดประตูมีผมยาว ยุ่งเหยิง ดวงตาแดงช้ำอย่างคนที่ร้องไห้มาอย่างหนัก
“ผมเป็นคนที่บ้านพี่ตาล”
“คนรับใช้พี่ตาลหรือ ทำไมเขาไม่มาล่ะ”
ฟางส่ายหน้า หญิงสาวก้าวถอยเข้าไปในห้องแล้วทรุดตัวลงนั่งร้องไห้
“พี่ตาลไม่รับผิดชอบกรองได้ยังไง”
เดลกับกุ้งก้าวตามฟางเข้าไปในห้อง ขณะที่ฟางนั่งฟังเธอพูดคร่ำครวญ และมีกุ้งเข้าไปช่วยปลอบให้ใจเย็น ส่วนเดลคือคนที่กอดอกยืนมอง
....ลูกไม้ตื้นๆ ...ปัญหาคือเล่นลูกไม้ตื้นกับไอ้คนดี ที่ถึงมันจะเชื่อใจพี่ แต่มันก็ยังสงสารเขานี่แหละ...
เดลนับหนึ่งถึงหมื่นบอกตัวเองว่า กูมีหน้าที่แค่พามาส่ง แล้วเกิดพูดอะไรออกไปแล้วมันจะฆ่าตัวตายจริงๆเพราะอยากเอาชนะอย่างที่ฟางบอก มันจะกลายเป็นบาปติดตัว
กุ้งหันมามองหน้าเดลที่ยืนหน้าเครียด ท่าทางฮึดฮัดคับข้องใจแล้วต้องลุกมาหา เดลกระซิบแผนการบางอย่างกับกุ้ง กุ้งก็รีบรับมาพูดกับกรอง
“อย่างนี้นะครับ เท่าที่เราเห็นก็คือพี่ตาลเขาไม่ได้มีผู้หญิงที่ไหน เขาวุ่นวายกับเรื่องเรียนเพราะเขาต้องทำผลงาน ต้องทำอีกปริญญา แล้วก็อะไรเยอะแยะ พี่ลองหยุดไม่ตามเขาสักพัก เขาอาจจะดีขึ้น”
“เขาไม่โทรกลับพี่เลย” กรองคร่ำครวญ “เขาทิ้งพี่แล้วแน่ๆ” หญิงสาวหันไปบอกกับฟางให้โทรหาตาลาไตให้อีกครั้ง
“ผมโทรไปแล้ว แต่เขายังไม่โทรกลับเหมือนกัน อาจจะคุยอยู่กับเพื่อนก็ได้”
“ฟางต้องช่วยพี่นะ” หญิงสาวจับมือฟางไว้แน่น “พี่ท้อง”
ฟางเหมือนโดนน็อคกลางอากาศ กุ้งเองได้ยินประโยคนี้ก็ทำอะไรไม่ถูก มีแต่เดลที่หันไปมองรอบห้องอีกครั้ง
“เขารู้หรือเปล่าว่าพี่ท้อง” กุ้งเป็นคนถาม หญิงสาวได้แต่ส่ายหน้าร้องไห้คร่ำครวญ
“เราจะบอกกับเขาให้ ตอนที่เขากลับมา แต่ตอนนี้พี่ต้องดูแลตัวเองให้ดี” หนุ่มเหนือพูดขึ้นเป็นครั้งแรก และเป็นครั้งแรกที่กรองหันมามองเดลตรง ๆ
เห็นตั้งแต่แรกว่า คนนี้หน้าตาดีที่สุดในกลุ่ม 3 คน แต่พอมองตรงๆ ก็ต้องยอมรับว่า คนนี้เข้าขั้นหล่อมาก จะมีข้อด้อยกว่าตาลาไตก็ตรงที่ตาลาไตเป็นผู้ใหญ่ และมีรูปร่างสูงใหญ่แข็งแรงกว่า ส่วนคนที่บอกว่า เป็นคนรับใช้ของตาลาไต ดูหน้าตาซื่อๆ อีกคนเหมือนนักเรียนมัธยม

“พี่...”
“เท่าที่รู้จักกันมา พี่ตาลไม่ใช่คนไม่รับผิดชอบ ถ้าเขารู้ว่าพี่ท้องกับเขา” เดลเน้นเสียง “เขาต้องรับผิดชอบ แต่ตอนนี้ดึกแล้ว ยังไงเราก็ผู้ชาย ไม่ควรอยู่ที่นี่นานๆ”

ทั้งท่าทาง น้ำเสียง ไปจนถึงประโยคที่พูดบ่งบอกว่า เดลเป็นคนเด็ดขาดผิดกับหนุ่มอีก 2 คน คนที่หน้าเด็กกว่าเพื่อนแสดงออกชัดเจนว่าเป็นคนใจอ่อน ส่วนอีกคนดูเงียบๆ ไม่ได้พูดอะไรมากนัก แต่ทั้งคู่จะต้องกลับไปเล่าเรื่องให้ตาลาไตฟังแน่นอน

 “อย่าคิดสั้น แล้วเราจะบอกกับเขาเอง” เดลย้ำอีกครั้งแล้วดึงมือของฟางให้ออกมา 
แต่เมื่อออกมาถึงชั้นล่าง เดลก็หันมาหาฟาง
“มึงมีรูปพี่หรือเปล่า”
ฟางส่ายหน้า เดลก็เลยถอนหายใจหนักๆเดินมาจนถึงรถ
“ถ้ามีรูปก็พอจะเอาให้ยามหรือแม่บ้านที่หอพักดู”
“เขาอาจไปทำกันข้างนอกหอพักก็ได้” กุ้งเถียงเบาๆ จนกระทั่งมาถึงรถ พอสตาร์ทรถก็หันมาหาเดล “พี่เกิดเขา....”
“เขาอาจท้องจริงๆ ก็ได้ ใครเขาจะโกหกเรื่องแบบนั้น แต่คนนั้นไม่ใช่พี่ตาลหรอก”
“รู้ได้ไง”
“กูเห็นรองเท้าแตะอีกคู่ที่ห้อง ดูไซค์แล้วเล็กกว่าพี่ตาลของมึงแน่ๆ” เดลหันมาหาคนที่นั่งหน้าซีดอยู่ที่เบาะหลัง “อย่าคิดไปล่วงหน้า กูไม่รู้หรอกนะ ว่ามันยังไงกัน แต่มันต้องมีสาเหตุที่อีชะนีตัวนี้จะจับให้พี่ตาลเป็นพ่อของลูกมัน”
“กูก็ไม่คิดว่าพี่ตาลจะมีอะไรกับเขา แต่ทำไมเขาต้องทำอย่างนี้”
“เพราะมันโง่ไง กูเองก็เคยทำเรื่องโง่ๆมาแล้วเหมือนกัน” เดลหันมามองเพื่อนเต็มตา

เดลเคยโกหกว่าโดนวันชาติบังคับ แต่ก็โดนจับได้ในทันที

“คนที่มันจะเอาน่ะ มันไม่ได้คิดไปไกลเกินกว่า กูจะเอาให้ได้ มึงเองเวลาที่คุยกับพี่ ก็ต้องรู้จักใช้คำพูดให้ดี อย่าให้เขาคิดว่ามึงไม่เชื่อใจเขา”
“กูเชื่อเขา”
“กูรู้” เดลพูดแล้วหันกลับไปมองรถคันอื่นบนท้องถนน

เย็นวันอาทิตย์ ตาลาไตเข้าบ้าน โดยมีฟางยืนยิ้มกว้างรอรับอยู่เหมือนเคย
“เหนื่อยมั้ย”
“ไม่หรอก” พี่บอกขณะที่ส่งกระเป๋าเสื้อผ้าใบเล็กให้ “ไม่ต้องขับรถเอง ขากลับหลับมาตลอดทาง”
“พี่อาบน้ำแล้วพักก่อนก็ได้นะครับ เดี๋ยวฟางทำข้าวเย็นเสร็จจะไปเรียก”
“ครับ”
ก่อนที่จะก้าวขึ้นบันไดไปชั้นบน ตาลาไตหันกลับมาจูบปากฟาง “คิดถึง”
ฟางหัวเราะคิก “หวานตลอด”
“คนมันหวานเป็นนิสัยพื้นฐาน แต่ไม่กล้าแสดงออกน่ะ”
“เหรอ...” ฟางหันมางับต้นแขนพี่แล้วดันหลังให้ขึ้นไปอาบน้ำ
รอจนพี่อิ่มข้าว แล้วนั่งดูซีรีย์โทรทัศน์ ฟางทำงานบ้านเสร็จก็เดินมานั่งข้าง ๆ นึกถึงคำเตือนของเดลที่จะไม่ทำให้พี่คิดว่าเราไม่เชื่อคำพูดของพี่
“พี่ คนที่โทรมาบ่อยๆแต่พี่ไม่รับสายน่ะ พี่สนิทกับเขามั้ย”
“ไม่หรอก” ตาลาไตตอบสั้นๆ แต่ละสายตาจากหน้าจอโทรทัศน์ “เขาโทรมาตอนที่พี่ไม่อยู่หรือ”
ฟางพยักหน้า
“เขาพูดอะไร”
“เขาบอกว่าเขาจะฆ่าตัวตาย”
“ทำไม”
“เขาบอกว่าเขาท้อง”
ตาลาไตถามต่อ “แล้วฟางทำยังไง”
“ฟาง กับเดล แล้วก็กุ้งไปหาเขาที่หอพัก”
ตาลาไตถอนหายใจแรงๆดึงฟางให้ซบไหล่
“พี่...”
“อือ..”
“ทำไมเขาถึงต้องทำขนาดนั้น”
“คนล้านคนก็มีล้านแบบ เขาก็แค่เป็นอีกแบบหนึ่ง ที่เราควรอยู่ห่างๆ”
“พี่จะไปคุยกับเขามั้ย อย่างน้อยเขาก็เป็นญาติกับพี่บุ๋ม”
“ไม่ดีกว่า อยู่ให้ห่าง”
ฟางขยับตัว หันหน้าเข้ามาหาตาลาไต “ที่ผ่านมา ฟางก็เห็นอยู่ว่าพี่ไม่ติดต่อกับเขา แต่เขาก็ยังโทรมาหาแล้วนี่เขาถึงกับพูดเรื่องท้อง ถ้าเกิดเขาเอาไปบอกคนอื่น...”
“ว่าเป็นลูกพี่” ตาลาไตต่อประโยคของฟางด้วยรอยยิ้มที่มุมปาก
....ถึงพี่จะไม่ค่อยได้เล่าอะไรให้ฟางฟัง เพราะกลัวจะเก็บไปคิดกังวล แต่อีกฝ่ายคงเล่าเรื่องอะไรที่มันไม่มีความจริงสักนิดเดียวให้ฟางกับเพื่อนฟัง...ก็ยังดีที่ไม่โวยวาย รอจนพี่กลับมาแล้วค่อยชวนคุย...

ฟางยอมรับกับพี่ “พ่อแม่ทางฝั่งเขาคงโวยวาย แล้วมันก็ไม่ดีกับพี่เลย”
“มันก็เป็นไปได้”
ยิ่งเมื่อคิดถึงท่าทีของผู้ใหญ่ฝั่งนั้น กับสิ่งที่เพื่อนอาจารย์ที่มหาวิทยาลัยบอกไว้ ทำให้ตาลาไตคิดว่า พวกเขาสามารถทำได้ทุกอย่าง
“แล้วพี่จะทำยังไง”
“ถ้าเขาท้องจริง ก็รอให้คลอด เราพิสูจน์จากดีเอ็นเอได้”
“แต่บาปไปตกอยู่กับเด็กที่ไม่ได้รู้เรื่องอะไรเลย”
“เพราะผู้ใหญ่ทำอะไรไม่คิดให้รอบคอบไง”
“ฟางคิดอย่างนี้นะ” ฟางก้มหน้ามองมือตัวเอง “เด็กในท้องของคนนั้น จะเหมือนหมี่มั้ยครับ”
พี่ดึงฟางเข้ามาหอมหน้าผาก “ไม่หรอก อยากรู้เรื่องของหมี่หรือ”
“อยากมั่งไม่อยากมั่ง พ่อบอกว่า อดีตมันไม่สำคัญเท่ากับวันนี้เราดีต่อกัน”
พ่อของฟางเป็นผู้ใหญ่ที่มีคำสอนดีๆเสมอ แล้วฟางก็รับมาทำตามอย่างเคร่งครัด
ตาลาไตคิดว่าถึงเวลาที่ควรจะบอกกับฟาง
“หมี่เป็นลูกของผู้ต้องหาคดียาเสพติด”
ฟางอึ้ง เพราะความจริงของหมี่ ผิดจากที่ทุกคนคิดไปไกล
“แม่เป็นพม่า พอคลอดลูกก็หายไป พ่อเขาเลยไปขอให้คนงานที่ไร่อ้อยช่วยรับเป็นลูก คนงานน่ะนะจะท้องจะคลอด เขาก็ไม่ได้ไปโรงพยาบาลอยู่แล้ว แค่อุ้มเด็กไปอำเภอหมี่ก็ได้สัญชาติไทย แต่พ่อของหมี่ก็ย้ายงานไปเรื่อยจนมาถูกจับที่โรงงานในเมืองกาญจน์ เราแยกหมี่มาฝากไว้ที่บ้านเด็กฯของบุ๋ม แล้วพี่ก็ทำเรื่องขอรับเลี้ยง”
“คนพูดเรื่องหมี่เยอะแยะ แต่ไม่มีเรื่องแบบนี้เลย”
“แล้วฟางคิดยังไง”
“คิดว่าหมี่โชคดีมากที่เจอตำรวจใจดีแบบพี่”
“มีแต่ฟางนี่แหละที่บอกว่าพี่ใจดี”
ฟางยิ้มหวาน ขณะที่ส่ายหน้า “พี่ใจดีมาก ยิ่งกบในกะลาแบบฟางด้วยแล้ว”
“จะไม่ใจดี เพราะฟางชอบเรียกตัวเองแบบนี้แหละ” ตาลาไตสวนทันที จนคนที่ยิ้มหวานกลายเป็นยิ้มแหย
“ก็จริงนี่นา พอออกจากบ้านมาอยู่กรุงเทพฯ เจอแต่คนที่ทำอะไรแปลกๆ ตั้งแต่ไอ้เดล จนมาถึงคนที่บอกว่าเป็นญาติพี่บุ๋มเนี่ย ตอนที่เขาพูดคำแรกว่าเขาท้อง ฟางก็มั่นใจว่าไม่ใช่พี่ เพราะพี่อยู่กับพี่บุ๋มตั้งนาน พี่บุ๋มยังไม่ท้องเลย พี่ต้องรู้วิธีคุมกำเนิด”
ตาลาไตรู้สึกสะดุดหู “ไม่ได้คิดว่าพี่จะไม่มีวันนอนกับเขาหรือ”
“นี่คือความคิดแวบแรกไง ฟางน่ะเชื่อใจพี่ แต่พอเขาพูด ก็คิดว่า เอ๊ะ หรือเป็นเหมือนในละคร แล้วก็คิดอยู่ตลอดว่าเขาทำแบบนี้ทำไม แล้วก็เป็นห่วงเด็กด้วย”
“ห่วงเขาด้วยใช่มั้ย”
“เขาบอกว่าเขาจะฆ่าตัวตาย ถ้าพี่ไม่ไปหาเขา”
“เหรอ...” น้ำเสียงของตาลาไตจมลงไปอยู่ในคอ
“แต่แบบนี้ถ้าพี่ไปหาเรื่องคงไม่จบ”
“อือ”
“ไม่ไปหาก็ขู่ ไปหาก็ยิ่งไปกันใหญ่ พี่จะทำยังไงต่อไปครับ”
“เดลมันเจอเขาแล้ว มันว่าไง” พี่ย้อนถาม
“มันบอกเขาไม่ฆ่าตัวตายหรอก แล้วมันก็ว่า ที่ห้องเขามีรองเท้าอีกคู่ เป็นของผู้ชาย”
มือใหญ่ดึงคนใจดีเข้ามากอดไว้
“ฟางเชื่อพี่ใช่มั้ย”
“เชื่อสิ ที่ฟางกลัวก็คือ กลัวว่าพี่คิดว่าฟางไม่เชื่อพี่ต่างหาก”
“งั้นก็ดี พี่จะจัดการเรื่องนี้เอง แล้วต่อไปถ้าเขาโทรมาอีก ก็บอกกับเขาไปว่า พี่ฝากบอกว่าอย่าทำอะไรที่จะทำให้ตัวเองต้องอับอาย” ตาลาไตดันคางให้ฟางเงยหน้าขึ้นมามองสบตา “พูดได้มั้ย”
“ได้ครับ” ฟางรับคำพี่พร้อมกับรอยยิ้ม ขยับตัวนั่งพิงอกกว้างดูซีรีย์ต่อไปด้วยกัน

*-*-*จบตอนที่ 29*-*-*

มันเป็นเรื่องชวนปวดกบาลจริงๆ เวลาเจอผู้หญิงใช้มุก "ฉันกำลังตั้งท้อง" แล้วให้เราเติมคำเอาเองว่า ท้องกับใคร ต่อให้เชื่อใจยังไงมันก็จะมีรอยร้าวเล็กๆ เกิดขึ้นเสมอ มันไม่ได้ขึ้นอยู่กับข้อเท็จจริง ไม่ได้ขึ้นอยู่กับสิ่งที่เขาบอก แต่มันขึ้นอยู่กับใจเราเองว่าจะเชื่อแบบไหน
หลักการดราม่า คือคนมาก่อนต้องไป แต่คนเขียนดราม่าคนนี้ไม่ยอม   :z3: ดังนั้นฟางจึงต้องเหนือกว่าทุกคนในทุกรณี  :z2:
สำหรับคุณที่แสดงความเห็นเรื่อง "หื่น" หรืออีโมนองเลือดนี่แสดงว่าไม่ชอบฉากนี้ใช่มั้ยครับ สบายใจได้ เพราะผมดีลีทที่เหลืออยู่ทั้งหมดออกไปแล้ว โปรดอ่านอย่างสบายใจ
และขออภัยหากการปล่อยฉากนั้น ในวันฮันนีมูนแล้วทำให้คุณเข้าใจผิด
และผมคือคนที่ทำเรื่องทั้งเรื่องเสียหายด้วยการปล่อยฉากนั้นในเวลาเพียง 1 ตอน
เพราะ คู่รักคู่นี้ "ไม่หื่น" เป็นความต้องการทางเพศกับคนที่รักเพียงคนเดียว และอยู่ในระดับน้อยนิด ถ้าคุณสามารถอยู่ใกล้คนที่อยากกอดมากที่สุดเป็นเวลา 1 ปีแล้วคุณสามารถบังคับตัวเองไม่ให้ "สัมผัส" เขาได้ ผมว่าต้องไปหาคุณหมอแล้วหล่ะ แต่ไอ้คู่นี้มันทำได้
และเพื่อให้การเดินเรื่องตามแนวทางเดิมอย่างที่มันควรจะเป็น ผมจึงลบฉากนั้นออก และขอให้พี่ไจฟ์แก้ไขตอนที่เหลือ
ย้ำอีกครั้ง โปรดอ่านด้วยความสบายใจ ผมจะไม่รบกวนสายตาคุณด้วยฉากนั้นอีกแล้วจริงๆ
และขออภัยอีกครั้งหากการเล่าเรื่องที่ผ่านมาเกิดความผิดพลาดจนทำให้คุณมองเรื่องทั้งเรื่องไปในทางอื่น
ผม นายน้ำชา ในฐานะคนอ่านคนสุดท้ายก่อนโพสต์ ขอรับผิดไว้ทุกกรณี

อีก 2 ตอนจบแล้วครับ

พบกันวันอังคารนะครับ
ขอบคุณที่สุดสามในโลก
พี่ไจฟ์กับนายน้ำชา (แต่ช่วงนี้จะเรียกผมว่า เพอร์ซี่ แจ็คสันก็ได้นะครับ ไม่ว่ากัน)  :m11:

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." 10#หน้า 37 (110856)
เริ่มหัวข้อโดย: MiSS-U ที่ 11-08-2013 09:00:09

 :เฮ้อ:  ระเหี่ยใจกับผู้หญิงที่มีความคิดแบบนี้จริงๆ

แต่ต้องยอมรับว่าฟางหนักแน่นมาก  คงเป็นเพราะพื้นฐานจิตใจตัวเอง

ด้วยมั้งเนอะ  รักนี้จึงมิมีสะดุดให้คนอ่านใจหาย   :laugh:

ส่วนฉากอัศจรรย์ที่ผ่านมา  ไม่ได้ขัดเคืองตาแต่อย่างไร

ออกจะเป็นสีสันซะด้วยซ้ำ  เพราะชีวิตคู่มันขาดไม่ได้อยู่แล้ว

รอวันอังคารนะคะ

บวกเป็ด   :mew1:

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." 10#หน้า 37 (110856)
เริ่มหัวข้อโดย: Infinity 888 ที่ 11-08-2013 09:47:38

ที่จริงเราชอบฉากนั้นจากตอนที่แรก มันมีส่วนสำคัญที่อธิบายความสัมพันธ์ของทั้งคู่ให้เชื่อใจ และรักกันมากขึ้น
ผู้หญิงอย่างกรองอยากบอกว่าไม่ใช่มีแต่ในเรื่องแต่งหรือในละครเท่านั้น ในชีวิตจริงผู้หญิงแแบบนี้ร้ายกว่าในเรื่องแต่งซะอีก
ถ้าเจอหนีให้ไกลอย่าทำความรู้จักเลยดีกว่า เจองูกับหญิงแบบนี้ขอให้ตีหญิงก่อน  :laugh:
ครอบครัวพี่เราพังมาแล้ว เหอๆๆๆ หัวเราะทั้งน้ำตา

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." 10#หน้า 37 (110856)
เริ่มหัวข้อโดย: Yarkrak ที่ 11-08-2013 09:53:15

โอ๊ย ฉากอย่างว่ามันสร้างสีสรรน๊านายน้ำชา

เดลรู้จักสังเกตว่ามีรองเท้าผู้ชายที่คิดว่าไม่ใช่ชนาดเท้าของพี่ตาล ทำให้ฟางมั่นใจยิ่งขึ้น

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." 10#หน้า 37 (110856)
เริ่มหัวข้อโดย: fuku ที่ 11-08-2013 10:05:54

ผู้หญิงน่ากลัวที่สุดก็ตอนอยากได้
เพราะพื้นฐานแล้ว จะคิดถึงเหตุผลน้อยกว่าผู้ชาย
พออยากได้ปั๊บ เหตุผลอะไรก็ไม่เอาทั้งนั้น ทำได้ทุกอย่างทุกทางเพื่อให้ได้มา

แต่สุดท้ายก็เป็นการหาเรื่องให้ตัวเองนั่นแหละ
ผู้หญิงในตอนนี้เป็นแบบอย่างที่เห็นได้ชัดเจนมากเรื่องความอยากได้ อยากเอาชนะ
สังเกตุจากตอนที่นางฟูมฟายออกแอคชั่น ยังสังเกตุว่าใครหน้าตาดี มีออฟชั่น
อ่านแล้วแบบเพลียจิตนางชะนีคนนี้มาก
ขอใช้คำว่าชะนี กับผู้หญิงคนนี้เลยนะ เพราะว่านางมาเพื่อหาผัวจริงๆ
ยิ่งคิดว่าทางครอบครัวนางก็สนับสนุนให้จับผู้ชาย ยิ่งเพลียหนัก
อย่างบุ๋มนี่คงเป็นแกะดำของครอบครัวเค้าเลยอ่ะ คือ ดีผิดคนอื่นในครอบครัว
เจอแบบนี้เข้าไปสงสารฟางกับตาลมาก การรู้จักคนแบบนี้วุ่นวายไม่สิ้นสุด
แต่ก็เป็นอุทาหรณ์การมองคนสำหรับฟางเลย เจอคนหลากหลายแล้วจะได้เข้าใจสังคมมากขึ้น

ว่าแต่บอกคนอื่นว่าเป็นคนรับใช้ ระวังโดนตาลลงโทษนะ

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." 10#หน้า 37 (110856)
เริ่มหัวข้อโดย: =นีรนาคา= ที่ 11-08-2013 10:06:41

เดลสุดยอด ช่างสังเกต อย่างงี้แหละคนมีประสบการณ์ ฮ่าาาา

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." 10#หน้า 37 (110856)
เริ่มหัวข้อโดย: Aoya ที่ 11-08-2013 10:16:27

นี่คือสาเหตุที่กรองบุกไปหาตาลที่มหาวิทยาลัยใช่ไหม
แต่ปกติธรรมดาเขาก็ไม่ได้สนใจเธออยู่แล้วไม่ใช่เหรอ
แล้วเอาอะไรคิด ว่าท้องแล้วเขาจะมาหา
หรือคิดว่าเพราะเขาเป็นคนดี ก็เลยใช้ความเป็นคนดีของเขาให้เป็นประโยชน์ต่อตัวเอง
ตาลและฟางผ่านอะไรด้วยกันมาเยอะ เรื่องแค่นี้คงไม่สั่นคลอนเขาง่ายๆ หรอก

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." 10#หน้า 37 (110856)
เริ่มหัวข้อโดย: cinquain ที่ 11-08-2013 11:21:20

ขอนอกเรื่องแป๊บ ^^ ก่อนมาตอบนี่ไปหาอากู๋ดูว่าเพอร์ซี่ แจ็คสันนี่คือใคร
หวาย หน้าตาหล่อเหลาเชียว งั้นน้องทีก็หล่อลากล่ะสิ อิอิ หวังว่าคนหล่อทำข้อสอบได้เยอะๆนะคะ ^^

กลับเข้าตอนนี้ ดีแล้วที่ฟางเอาเพื่อนไปด้วยโดยเฉพาะเดลที่ช่างสังเกตและพูดเตือนตลอด
ไม่งั้นคนขี้สงสารคงจะช่วยอะไรยัยกรองนั่นอีกแน่ / เทคะแนนให้คนเขียนที่ยืนยันให้คนมาก่อน
ต้องเป็นหนึ่งค่ะ คนอย่างกรองคงมีเยอะอยู่ในชีวิตจริงและคงเป็นกรรมของเขาที่เคยทำกับ
คนอื่นเอาไว้ก่อน ชาตินี้ถึงเป็นอย่างนี้

แล้วเจอกันค่ะ ไจฟ์และเพอร์ซี่  :hao3:

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." 10#หน้า 37 (110856)
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 11-08-2013 11:30:19

 :mew1:ให้เดลที่เป็นคนช่างสังเกตุ ความรักกับความเชื่อใจเป็นเรื่องสำคัญสำหรับคนรักกันนะ เราต้องรู้จักคนของเราสิว่าเขาเป็นแบบไหน

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." 10#หน้า 37 (110856)
เริ่มหัวข้อโดย: Yukisae ที่ 11-08-2013 11:45:50

กรองต้องการอะไร ฝังใจอะไรกับตาลขนาดนั้น
ฟางเข้มแข็งมาก ความเชื่อใจเป็นเรื่องสำคัญ
ดีใจที่เดลไปกับฟางด้วย ไม่งั้นกรองคงพูดอะไรอีกแยะแยะ
ส่วนเรื่องคอมเม้นท์ในตอนก่อนหน้า เป็นการแซวตาลเฉยๆ
ไม่ได้มีเจตนาให้ไม่สบายใจ ต้องขอโทษด้วยค่ะ
++จ้า

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." 10#หน้า 37 (110856)
เริ่มหัวข้อโดย: lizzii ที่ 11-08-2013 12:04:41

ชอบความรู้สึกของพี่ตาลกับฟางตอนนี้จัง
มันทั้งมั่นคง ทั้งห่วงใย ดูเลิฟๆ

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." 10#หน้า 37 (110856)
เริ่มหัวข้อโดย: maemix ที่ 11-08-2013 12:11:22

ฟางเชื่อใจพี่ตาล มาคุยกันให้เข้าใจด้วยเหตุผลไม่ใช่อารมณ์
ให้พี่ตาลไปจัดการทางโน้นให้เด็ดขาด วุ่นวายกับชีวิตจริงๆ
ชอบตอนนี้มากทั้งฟางและพี่ตาล เดลกะกุ้งด้วย

ขอบคุณไจฟ์กับที กดบวกให้เลย น้องทีมาเต็ม

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." 10#หน้า 37 (110856)
เริ่มหัวข้อโดย: PAAPAENG~ ที่ 11-08-2013 13:31:26

เดลสุดยอดอ่าาาาาา
เหมือนฮีโร่มากๆเลยจุดนี้
ตอนแรกแค่ไม่ชอบกรองที่ทำตัววิ่งเข้าหาพี่ตาล
แต่ตอนนี้ชักจะเริ่มเกลียดแล้วล่ะ
คืออาจจะต้องการเจอพี่ตาลเพื่อเป็นที่พึ่งทางใจ
แต่การที่พูดและแสดงออกไปให้คนอื่นเข้าใจไปในทางที่ผิดนี่
อันนี้รับไม่จริงๆ

ดีนะที่ฟางเป็นเด็กดี รักพี่มากพอที่จะไม่หูเบาไปก่อน
ไม่งั้นนะ ถ้าสองคนนั้นทะเลาะกันนะ
แฟนคลับฟางคนนี้จะไปตบนังหนูกรองรัวๆเลย!

ส่วนเรื่องฉากเลิฟซีน
ไม่ขัดข้องขัดตาแต่ประการใดค่ะ
บอกตามตรงว่าโปรดปรานฉากแบบนั้นของคู่นี้มากกว่าทุกเรื่องที่ผ่านมา
อาจเพราะเขาเริ่มต้นกันช้าและไปกันอย่างช้าๆก็ได้มั้งนะ >.<

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." 10#หน้า 37 (110856)
เริ่มหัวข้อโดย: puppyluv ที่ 11-08-2013 14:03:12

กุ้งจ๋า ขอเฉลยด่วน ใครที่จะเจ็บตัว อ๊าซซซซ
อยากรู้มาก
 :hao5:
ผู้หญิงแท้จริงช่างยากแท้หยั่งถึง
โดยเฉพาะฉันจะฆ่าตัวตายถ้าเธอไม่มาอยู่ตรงนี้
งี่เง่าที่สุด
แต่ฟางก็นะ...
ไปหาเขาถึงหอก็เข้าแก๊บเลย
ดีที่เดลไปด้วย
ชอบเดลที่ซู๊ดดดดดดด
รองเท้าไซส์เล็กกว่าเหรอ
ปริศนารอไข
บวกและเป็ดพี่ตาลอย่าชะล่าใจ
สืบมาว่าใครปาเรื่องร้อนมา
แล้วก็...เชื่อมั่นในคนของเรานะฟาง
 :mew2:
โอ๋ๆ ใครทำเพอร์ซี่ของเฮา
มีสมูตตี้กรีนทีบีบวิปครีมเยอะๆ มาฝาก

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." 10#หน้า 37 (110856)
เริ่มหัวข้อโดย: เฉาก๊วย ที่ 11-08-2013 14:30:42

แปลกใจ..ทำไมกรองถึงคิดว่าทำแบบนี้แล้วตาลจะยอมง่ายๆ
คิดแบบเด็กๆ คิดแบบโง่ๆ  :เฮ้อ:

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." 10#หน้า 37 (110856)
เริ่มหัวข้อโดย: mystery Y ที่ 11-08-2013 15:06:09

เจอกันไม่กี่ครั้ง โทรไปเขาก็ไม่เคยรับแล้วมาบอกว่าท้องกับเขา ตลกและ!

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." 10#หน้า 37 (110856)
เริ่มหัวข้อโดย: Zinub ที่ 11-08-2013 18:42:24

ยัยกรองนี่มันอะไร  :angry2: ศักดิ์ศรีหล่อนอยู่ที่ไหนย๊ะ
ดีนะที่เดลไปด้วยศิษย์โคนันเลยนะนั่น :katai3:

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." 10#หน้า 37 (110856)
เริ่มหัวข้อโดย: kyoya11 ที่ 11-08-2013 19:14:23

ตอนนี้ทำให้ยิ่งชอบเดลมากกว่าเดิมอีก o13

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." 10#หน้า 37 (110856)
เริ่มหัวข้อโดย: from_mars ที่ 11-08-2013 20:34:05

เพอร์ซี่? ช่วงนี้ไปพจญภัยที่ไหนจ๊ะ คิดถึงนะ

ทำไม ญ เรื่องนี้น่าปวดหัวจริง หาพ่อให้เด็กหรืออย่างไร?
เพลียกะบรรดาคนชอบแย่ง รออ่านต่อดีกว่า

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." 10#หน้า 37 (110856)
เริ่มหัวข้อโดย: looknamniiz ที่ 11-08-2013 21:07:13

เพิ่งมาอ่านค่ะ ตาลาไตนี่มีความหมายว่าอะไรหรอคะ ชื่อแปลกดี เคยเห็นตาราไตที่แปลว่าดอกบัว

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." 10#หน้า 37 (110856)
เริ่มหัวข้อโดย: Gokusan ที่ 11-08-2013 23:08:49

ขอบอกเลยว่า...เดลใจเย็นมากกกก
เพราะถ้าเป็นตัวเองในตอนนั้น
แค่ไปเป็นเพื่อนและไม่เกี่ยวอะไรกะเขา
เราก็จะ...แฉ ตามประสาคนไม่ยอมใครและเชื่อใจคนของเรา
แม้คนนั้นจะเป็นแค่แฟนเพื่อน แต่มันอดไม่ได้จริงๆ...เพราะคนนั้นคือตาลน่ะนะ

ตัวเล็กทั้งสอง ใจอ่อนพอกัน เลยไม่ทันสังเกตอะไร
ส่วนคนพาไป...เก็บรายละเอียดจนน่าจะไปเป็นตำรวจ ^^

รู้สึกดีที่พี่เข้าใจอารมณ์ฟาง
และสองคนเชื่อใจกันมากด้วย

ในส่วนทอล์ค...เอ่อ ฉากนั้นไม่เคยเยอะเลยค่ะ น้องที
สำหรับพี่...มันมีเพื่อให้รู้ว่าเขารักกัน และพี่ตาลก็หวานเป็น
ฮันนีมูนของคนสองคนเน้อ...จะเอาอะไรน้อยกว่านี้ ^^V

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." 10#หน้า 37 (110856)
เริ่มหัวข้อโดย: malula ที่ 11-08-2013 23:44:50

ยัยกรองบื้อ นี่มันยุคไหนแล้วจะมาอ้างว่าท้องกับใครมั่ว ๆ เลียนแบบดาราหรือไง
ลำพังฟางคนเดียวต้องตกเป็นเหยื่อแม่นั่นแน่ ๆ ดีที่มีเดลกับกุ้งคอยเตือนสติ
รักกันเงียบ ๆ สองคนยังมีเรื่องให้ปวดหัว

น้องทีเข้าใจผิดไปกันใหญ่แล้วนะจ๊ะ คนอ่านมิได้รังเกียจฉากสยิวกิ้วแต่ประการใด
จะบอกว่าชอบก็กระดาก เอาเป็นว่าที่มีก็ดีอยู่แล้วอย่าไปตัดออกเลย เสียดาย...คิคิ

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." 10#หน้า 37 (110856)
เริ่มหัวข้อโดย: fangkao ที่ 12-08-2013 00:49:46

เป็นโชคดีของฟาง คนเราจะมีเพื่อนที่ดีได้สักกี่คน แถมฉลาดแบบเดลนี่หายห่วงฟางเลย เรื่องฉากเลิฟๆที่น้องทีว่า พี่ว่ามันก็เป็นเรื่องธรรมชาติของคนรักกันนะ เหมือนที่น้องทีว่าใครจะไม่อยาก สัมผัสคนที่เรารัก แต่ก็เคารพในสื่งที่น้องทีกับไจฟ์เขียนจร้า เพื่อให้เป็นไปตามเจตนารมย์ ของทั้งคู่ที่อยากจะให้เป็นไปตาม โครงเรื่องที่วางไว้ 
ช่วงนี้อ่าน เพอร์ซีย์ แจ๊คสันเหรอจ๊ะ

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." 10#หน้า 37 (110856)
เริ่มหัวข้อโดย: indy❣zaka ที่ 12-08-2013 01:03:07

ผู้หญิงบางคน ชอบเอาเรื่องเกี่ยวกับเพศมาอ้าง เพื่อความเห็นแก่ตัวของตัวเอง   ไม่ว่าจะเรื่องด่ากัน ทะเลาะกัน มีเรื่องกัน ชอบคิดว่าไม่มีใครหรือผู้ชายคนไหนกล้าทำอะไรตัวเอง เพราะตัวเองเป็นเพศแม่  ทั้งๆที่ทำตัวไม่น่าเคารพให้เหมาะสมกับคำว่า"แม่"เลย

และเรื่องท้องนี่ คนที่ทำมันก็ตัวเองอ่ะ  แต่ทำไมต้องโวยวายให้คนอื่นเขามายุ่ง ทั้งๆที่เขาไม่ได้รู้เรื่องอะไรด้วยเลย

เวลาทำไม่คิด  แต่พอเรื่องเกิด กลับไม่แก้  แต่ดันดึงให้คนอื่นมามีปัญหาไปกับตัวเองด้วย


พูดแล้วก็น่าเศร้าเนอะ  ที่สมัยนี้คนประเภทนี้เยอะขึ้นทุกวัน 
เฮ้อ... โลกเราช่างอยู่ยากจริงๆ

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." 10#หน้า 37 (110856)
เริ่มหัวข้อโดย: Whatever it is ที่ 12-08-2013 10:13:53

กรองก็ทุ่มสุดตัวเหมือนกัน ท่าทางจะท้องจริง

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." 10#หน้า 37 (110856)
เริ่มหัวข้อโดย: ชางหลง ที่ 12-08-2013 11:03:54

น้องที คนที่อ่านเวปนี้เขาไม่คิดมากเรื่องนั้นหลอกจ้า มันเป็นเรื่องธรรมชาติ

ของคนรักกันนะ มีแต่อ่านไปยิ้มไป เรื่องข้องพวกน้องไม่ ใช่เน้นเรื่องนั้นสักหน่อย

เราว่าน่ารักออก เป็นการแสดงออกของความรัก

แล้วก็เห็นด้วยกับเรื่องมาม่านะ ว่าต้องให้ฟาง อยู่เหนือทุกอย่าง 555

จะจบแล้วเหรอ ยังอยากอ่านอยู่เลยอะ

แล้วพวกน้องจะแต่งเรื่องอะไรต่ออะ  ชอบเรื่องที่เกี่ยวกับเรื่องสอบสวนและผี ๆ อะ

แต่งอีกนะ ชอบ ๆ กับไปอ่านมา 5 -6 เที่ยวแล้ว

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." 10#หน้า 37 (110856)
เริ่มหัวข้อโดย: m_pop91 ที่ 12-08-2013 21:37:14

ตอนนี้ยกความดีให้เดล555

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." 10#หน้า 37 (110856)
เริ่มหัวข้อโดย: Gohan ที่ 12-08-2013 22:31:54

งานนี้เดลเจ๋งมาก ช่างสังเกตและรู้เท่าทันผู้หญิงอย่างกรอง
นี่ถ้าฟางไปคนเดียว สงสัยกลับมาพร้อมตัววุ่นวายวิ่งวนเต็มหัว
พี่ตาลจะเคลียร์ปัญหาโลกแตกนี้ยังไง คงต้องลุ้นกัน
ไม่ใช่ว่าเคลียร์เสร็จ นางกระโดดมาเกาะเดลนะ คงได้มีการบู๊นองเลือดแน่นอน 55

สำหรับฉากพระนาย โดยส่วนตัวแล้วคิดว่า ก็ไม่ได้เยอะแต่ประการใด
นานๆ มีฉากหวานบ้าง ก็ทำให้คึกคักดีไม่หยอก  :o8:
อยากให้เอากลับมาเหมือนเดิมนะ เพราะอีกสองตอนก็จบแล้ว
แต่ก็แล้วแต่เพอร์ซี่สุดหล่อจะเ้ห็นสมควรละกัน

ขอบคุณสองหนุ่มครับ

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." 10#หน้า 37 (110856)
เริ่มหัวข้อโดย: @PurPle SuN@ ที่ 13-08-2013 02:56:10

เฮ้ออออ เจอหน้ากันนับครั้งได้ จะไปท้องกันตอนไหน แปลกคนจริง

ดีนะที่ฟางมันไม่คิดมาก และถามพี่ก่อน ไม่งั้นคงยุ่งกว่านี้

อะไร 2 ตอนจะจบแล้วเหรอ กำลังเพลินเลยเชียว

ปล.ขอบคุณป๋าไจฟ์ และ เพอร์ซี่ แจ็คสัน คนหล่อนะจ๊ะ

หัวข้อ: "Yes,I love him" ตอนที่ 30
เริ่มหัวข้อโดย: MyTeaMeJive ที่ 13-08-2013 07:48:20

ตอนที่ 30

ผู้หญิงคนนั้นจะโทรศัพท์มาหาพี่อีกหรือเปล่าฟางไม่รู้ ทั้งไม่รู้ว่าพี่จัดการเรื่องของผู้หญิงคนนั้นอย่างไร ที่รู้ก็คือไม่มีโทรศัพท์มาอีกทั้งที่บ้านและมือถือของพี่
จนกระทั่งหมี่ปิดเทอมแล้วมาเรียนพิเศษที่สถาบันกวดวิชาที่กรุงเทพ ฯ
ฟางกลับมานอนที่ห้องนอนเล็กของตัวเองที่ชั้น 2 ส่วนหมี่นอนห้องของวันชาติ ด้วยเหตุผลที่ว่า หมี่โตแล้ว
และแม้จะเป็นช่วงที่ฟางยังไม่ปิดเทอมแต่ก็ทำหน้าที่รับส่งหมี่โดยไม่ต้องรอให้ตาลาไตบอก
บางวันก็จะมีเดลกับกุ้งแวะไปหาที่สถาบันกวดวิชา แล้วก็พากันไปเที่ยวต่อ
ฟาง เดล กุ้งและหมี่ เข้ากันได้ดีอย่างเหลือเชื่อ โดยเฉพาะการที่กุ้งขับรถพาเที่ยวใกล้ๆ
“นี่ถ้าหมี่ไม่มากรุงเทพฯ กูก็คงไม่ได้มาพิพิธภัณฑ์วิทยาศาสตร์แน่ๆ” เดลทำหน้าตาทึ่งเมื่อเห็นอาคารรูปทรงลูกบาศก์
กุ้งหันมาทำหน้าล้อเลียนกับหมี่ แล้วหันไปบอกเดล “รุ่นนี้จะมาหาความรู้นอกห้องเรียนทำอะไร มีหน้าที่จ่ายเงินก็จ่ายซะ”
“หน้าที่อันทรงเกียรติ” เดลบ่นแล้วเดินนำเข้าข้างใน
ส่วนฟางได้แต่เดินยิ้มตามเข้าไปในพิพิธภัณฑ์

บ่ายวันเสาร์สุดท้ายก่อนที่หมี่จะกลับบ้านชัยนาท เมื่อทั้ง 4 คนกลับมาถึงบ้านมีรถคันหนึ่งจอดอยู่หน้าบ้าน และมีตาลาไตทำหน้าที่รับแขก
หมี่หันมาถามฟาง “ไม่เห็นน้าตาลบอกว่า วันนี้จะมีใครมา”
“นั่นสิ จะได้ให้ฟางอยู่บ้าน แล้วเราไปเที่ยวกันต่อเนอะ” กุ้งหันมายิ้มหน้าบานกับหมี่ ที่รีบพยักหน้ารับ เลยโดนเดลดุทั้งคู่
“น้องมาติว เรานี่ก็ชวนเที่ยวตลอด”
“แหม นิดๆหน่อยๆเอง”
กุ้งไม่ได้สนใจคำพูดของเดลเลยสักนิด
คนที่มาบ้านคือแม่ของบุ๋ม กับ ชายหญิงสูงวัย และกรอง
ทั้ง 4 คนยกมือไหว้ทุกคน แล้วก็พากันเลี่ยงเข้าไปอยู่ในครัว ฟางรีบไปทำผลไม้ยกมาให้แขก
ดูท่าทั้ง 5 คนรวมถึงตาลาไตยังคุยเรื่องบางอย่างกันอยู่ และเด็กๆไม่ควรรับฟัง เดลก็เลยพาหมี่ กับ กุ้งออกไปนั่งเล่นที่นอกบ้าน เหลือเพียงฟางที่ยังอยู่ในครัว
แต่เพราะนี่คือบ้านทาวน์เฮ้าส์ แล้วคนที่มาก็เป็นคนต่างจังหวัดพูดเสียงดังฟังชัด ให้ลดเสียงลงมาเพราะเรื่องที่คุยเป็นความลับ ยังไงคนที่อยู่นอกบ้านก็ได้ยิน ถึงจะไม่ครบถ้วนทุกถ้อยคำก็เถอะ
“แม่รู้ว่า ตาลลำบากใจ แต่แม่ก็ไม่อยากให้กรองอยู่คนเดียวที่หอพักอีก”
ฟางหันไปมองหน้าตาลาไตที่นิ่งเฉย
“อีกไม่เท่าไหร่กรองก็จะเรียนจบ ก็อยากขอฝากแค่เรียนจบเท่านั้น หอพักนั่นมันมีแต่คนไม่ดี”
ตาลาไตยังคงเงียบ
ความเงียบแบบนี้มันคือคำว่า “ไม่” อย่างชัดถ้อยชัดคำที่ทุกคนรู้ดี
“เห็นกรองบอกว่า ที่ผ่านมา ที่เคยบอกฝากพ่อตาลให้ช่วยดูแลน้อง แต่พ่อตาลก็ไม่ว่างตลอด”

กุ้งที่อยู่ด้านนอกหันมาหาเดล “ผู้หญิงคนนั้นคือคนที่บอกว่าท้องกับพี่ตาลใช่มั้ย กุ้งว่าแล้วว่าหน้าตาคุ้นๆ แล้วตั้งนานแล้วทำไมท้องไม่ใหญ่ล่ะ”
เดลตบปากตัวเองเพื่อไม่ให้พูดว่า –คงเอาเด็กออกไปแล้ว- หรือไม่ก็-ตอแหล-
“เป็นไร” กุ้งถาม
“ก็มันหน้าด้านกันทั้งตระกูลไง” เดลเปลี่ยนคำที่อยากพูด “เกิดมากูเพิ่งเคยเจอ เอาลูกสาวมาส่งให้ถึงที่แบบนี้”
“ก็พี่ตาลรวยนี่” กุ้งหันมาหาหมี่
สีหน้าแววตาของหมี่ทำให้กุ้งกลืนคำพูดที่จะพูดต่อ “ทำไมหมี่ทำหน้าตาน่ากลัวแบบนั้น”
“พวกมันคิดจับน้าตาล” หมี่พูดด้วยดวงตาแข็งกร้าว
เดลที่มองหมี่ออกมาตั้งแต่แรก กระทุ้งข้อศอกใส่กุ้ง “พี่ตาลเขาไม่เอาน่ะ ยิ่งทำอะไรแบบนี้ ยิ่งแย่ลงไปอีก น้าตาลของหมี่ไม่โง่ถึงขนาดจะเอาคนแบบนี้หรอกน่า”
กุ้งมองสีหน้าหมี่แล้วรู้ตัว เลยไม่ได้แสดงความเห็นต่อ แต่กลับไปตั้งใจฟังเสียงจากในบ้าน
ไม่ได้ยินเสียงตาลาไตพูดอะไรเลย นอกจากเสียงของแม่ของผู้หญิงที่บอกถึงความจำเป็นที่จะต้องย้ายออกจากหอพัก มาขอพักที่บ้านนี้

ครู่หนึ่งฟางก็เดินออกมาสมทบกลุ่ม
“น้าตาลเป็นไงมั่ง” หมี่ถามทันที
“เครียดน่ะ ท่าทางเหมือนใกล้จะระเบิดเต็มที” ฟางบอก แล้วหันไปโอบไหล่หมี่ไว้ “เดี๋ยวพอพวกเขาไป หมี่ก็ไปชวนน้าตาลคุยเรื่องตลกๆ ให้หายเครียดแล้วกัน”
หมี่คลี่ยิ้ม “สบายมาก”
“ถ้าแม่กุ้งทำแบบนี้ กุ้งคงอายเอาปี๊บคลุมหัวเดินแล้ว” กุ้งอดปากไม่ไหว
เดลหันมาชวนคุยต่อเพื่อไม่ให้ทุกคนคอยฟังเสียงพูดจากในบ้าน “เขาอาจมีความจำเป็น ถึงต้องทำอย่างนี้ เพราะนี่มันด้านจนผิดปกติ”
“นั่นสิ แบบนี้มันไม่ใช่แค่การแนะนำให้รู้จักกันแบบพ่อสื่อแม่สื่อแล้ว” กุ้งยังคงแสดงความเห็น “แม่สื่อแถวบ้านเป็นไง”
“เอารูปมาให้แม่กูเลือก แล้วกูก็เสือกบอกไม่” เดลบอกแล้วหัวเราะร่วน
“เหมือนจะดีนะเนี่ย แต่ประโยคมันพิกล” กุ้งหันมาบ่นกับอีก 2 คน
ฟางหันมาชวนหมี่ “ไปตลาดกันมั้ย นั่งฟังอยู่อย่างนี้ น้าตาลจะยิ่งลำบากใจเปล่า ๆ”
สำหรับหมี่แล้ว ยินดีที่จะทำเรื่องที่จะทำให้ตาลาไตพอใจเสมอ “ไปสิ ซื้อเบียร์มาฝากน้าตาลกัน”
“ยังไม่ 5 โมงเลย เขาไม่ขายหรอกหมี่” เดลท้วง
“ไร’กัน แถวบ้านน่ะขายกันทั้งวันทั้งคืนแหละ” หมี่เถียงด้วยน้ำเสียงที่ไม่เบาเลย

คาดว่าในบ้านก็จะได้ยินเหมือนกัน เพราะเสียงพูดเงียบไปทันที จากนั้นก็ได้ยินเสียงต่ำๆ ของตาลาไตที่ฟังไม่ชัดเจน แล้วทุกคนในบ้านก็เดินออกมา
...กรองร้องไห้...ส่วนผู้ใหญ่หน้าเสียไปตาม ๆกัน....
หนุ่ม 4 คนที่อยู่นอกบ้านยกมือไหว้ลาแขกที่หันมารับไหว้ด้วยท่าทีเจื่อนๆแล้วก็จากไป
ต้องหันมาเห็นสีหน้าของตาลาไต ถึงจะเดาได้ว่า ทั้ง 4 คนต้องโดนคำพูดตรงๆ หลังการนิ่งฟังมานานแน่นอน
หมี่เดินเข้าไปกอดแขนตาลาไตไว้
“น้าตาล...เขามากวนใจน้าตาลหรือ ให้หมี่จัดการมั้ย”
ตาลาไตหันมาโยกศีรษะเล็กๆของหมี่ “ไม่เป็นไร เรื่องแค่นี้น้าจัดการเองได้”
“น้าตาลมีความอดทนมากเลย เป็นหมี่นะด่ากระเจิงตั้งแต่หน้าบ้าน ไม่ยอมให้เข้าบ้านหรอก”
ตาลาไตยิ้มเหนื่อยๆ ไม่ได้บอกว่า ทำมาแล้วทุกวิธี เห็นเงียบหายไปคิดว่าเรื่องจะจบ ที่ยอมให้เข้าบ้านก็เพราะมีแม่ของบุ๋มมาด้วย แล้วเขาก็เริ่มต้นด้วยความจำเป็นของผู้หญิงตัวคนเดียวในเมืองใหญ่
แต่เพราะตาลาไตรู้ทันความคิด และฝ่ายนั้นเองยิ่งพูดก็ยิ่งเผยสิ่งที่อยู่ในใจ จนต้องพูดเรื่องที่ไม่ควรพูดออกไป และหวังว่าครั้งนี้จะเป็นครั้งสุดท้ายที่จะได้พบกับครอบครัวนี้
“ถามได้มั้ยว่าน้าตาลบอกกับเขาว่าอะไร” หมี่อ้อนถาม
ตาลาไตหันมามองทุกคนแล้วเรียกเข้าไปพูดกันในบ้าน
“ครั้งก่อนที่เขาโกหกเรื่องจะฆ่าตัวตาย แล้วที่ฟาง เดล กับกุ้งไปหาเขาที่หอพัก”
ทั้ง 3 คนที่ถูกพูดถึงพยักหน้าจำได้
“แล้วเดลทักเรื่องที่เขามีรองเท้าผู้ชายอยู่ด้วย น้าก็เลยฝากสายแถวนั้นให้ช่วยดูให้”
เล่าแค่นี้ทุกคนก็ร้องอ๋อ และเข้าใจเรื่องทั้งหมด
“แล้วพ่อแม่เขาไม่รู้เรื่องลูกสาวเลยหรือ” หมี่ถาม
ตาลาไตสายหน้า “อาจรู้หรือไม่รู้ แต่เขาคิดว่าน้าไม่รู้”
“เขาลืมไปว่าน้าตาลเป็นตำรวจเก่า ก็เลยหน้าหงายเงิบกลับไป”
กุ้งพูดเปรย “เขาบังคับให้พี่ต้องพูดตัดขาดแท้ๆ ถ้าอยู่เฉยๆทำตัวเป็นกุลสตรียังพอจะได้คะแนนสงสาร เดือดร้อนอะไรมาพี่ก็ยังพอจะช่วยได้”
ฟางพูดเบาๆ แสดงความเห็นด้วย “นั่นสิ”
หมี่หันมาชี้ฟาง “เข้าใจอะไรกับเขาหรือเปล่าเนี่ย พวกเชยๆไม่ทันคนอย่างฟางต้องศึกษาอีกเยอะ”
“เรานี่มัน” ตาลาไตกอดคอหมี่ไว้ “ไปอาบน้ำไป กลับมาร้อนๆ แทนที่จะได้นั่งนอนสบายในบ้าน กลับต้องออกอยู่ข้างนอกกันหมด”
“กรุงเทพฯมันร้อนแบบหายใจไม่ออกจริงด้วยแหละ” หมี่ยอมรับแล้วหันมาเรียกฟาง “ไปด้วยกันดิ”
พอ 2 คนคล้อยหลังขึ้นบ้านไป ตาลาไตก็หันมาถามเดลกับกุ้ง “เมื่อกี้จะออกไปซื้ออะไรกัน”
“ฟางมันจะหาเรื่องพาน้องออกไปข้างนอกน่ะพี่ คงไม่อยากให้ฟัง เพราะหมี่ท่าทางเอาเรื่องอยู่เหมือนกัน”
ตาลาไตพยักหน้า “งั้นพี่ออกไปซื้อของเอง จะเอาเหล้าใช่มั้ย”
“มันยังไม่ 5 โมงเย็นพี่” เดลท้วง
“ก็ซื้อร้านเล็กๆสิวะ” ตาลาไตบอกขำๆแล้วเรียกให้ออกไปเปิดประตูบ้านให้

เมื่อปิดประตูบ้านเสร็จ เดินกลับเข้ามา กุ้งหันมาถามเดล
“หมี่ไม่รู้เรื่องพี่ตาลคบกับพี่ฟางหรือ”
“เออ แล้วก็อย่าให้รู้เชียว หมี่มันประกาศว่ามันจะเป็นเมียพี่ตาลมาตั้งแต่มันจำความได้เลยมั้ง”
กุ้งพ่นลมหายใจจากจมูก “พี่เดลเว่อร์”
“เอ้าจริงจริ๊ง” เดลทำเสียงสูง “แล้ว พ่อแม่พี่ตาลเขาก็ไม่ยอมรับด้วยถ้าพี่ตาลจะมีเมียเป็นผู้ชาย เขาถึงได้อยู่กันเงียบ ๆอย่างนี้ไง กุ้งก็อย่าพูดล่ะ หมี่มันฆ่าไอ้ฟางตายแน่ ๆ”
กุ้งพยักหน้าหงึกหงักเมื่อนึกถึงสีหน้าของหมี่เมื่อครู่

หมี่ได้ยินเสียงเปิดประตูบ้าน และเสียงรถของตาลาไต ก็เลยจะมาถามเดลกับกุ้ง ว่าน้าตาลไปไหน แต่กลับยืนอยู่ที่บันไดขั้นบนสุดฟังคนคุยกันที่ชั้นล่าง แล้วเดินกลับเข้ามาในห้องด้วยฝีเท้าเงียบกริบ

ฟางเตรียมเสื้อผ้ากับจัดของในห้องนอนของวันชาติที่กลายเป็นของหมี่ เสร็จแล้วก็เดินสวนออกมา “น้าตาลไปไหน”
“ไม่รู้” หมี่ตอบสั้น ๆ
สายตาที่มองฟางเต็มไปด้วยความโกรธ แต่ฟางไม่รู้ว่าหมี่โกรธใคร 
“หมี่ เป็นอะไร โกรธใคร”
หมี่ยังคงจ้องหน้าฟางนิ่ง ๆ
“หมี่..”
“ฟางมีเรื่องปิดบังหมี่อยู่หรือเปล่า”
ฟางส่ายหน้า เพราะไม่ได้คิดว่ากำลังปิดบังเรื่องที่อยู่กับตาลาไต เพียงคิดว่าสักวันตาลาไตก็คงจะบอกหมี่เอง
หมี่ยิ้มเย็น ดวงตาแข็งกร้าวยังไม่ละไปจากคนตรงหน้า
“ตอนหมี่กลับบ้าน ฟางไปส่งหมี่ด้วยนะ มีที่ที่หมี่อยากพาฟางไป”
ฟางพยักหน้ารับรู้แล้วเดินออกมาจากห้อง
สีหน้าท่าทางของหมี่ทำให้คิดไปถึงความเป็นมาของหมี่ แล้วก็ต้องบ่นว่าตัวเองที่อ่านข่าวมากไปจนกลายเป็นมองน้องในแง่ไม่ดี

เมื่อตาลาไตกลับมา หมี่ถึงได้ลงมาจากห้องกอดแขนออเซาะตลอดเวลา ส่วนฟางรับของไปจัดการในครัว มีกุ้งเป็นลูกมือ ส่วนเดลรับหน้าที่คุยเรื่องหนัง เรื่องฟุตบอลกับตาลาไต ทำให้เรื่องของคนที่มาหาตาลาไตเมื่อช่วงบ่าย กลายเป็นความหลังที่ไม่มีใครอยากพูดถึง
แต่ตลอดเวลาหมี่ไม่ได้ห่างจากตาลาเกินกว่าหนึ่งฟุต จนกุ้งที่ช่วยฟางอยู่ในครัวยังหันมานินทากับเดล
“หมี่ตอนที่อยู่กับพี่ตาลนี่มันคนละคนกับเวลาอยู่กับเราจริง ๆ”

ฟางแค่หันมายิ้มแล้วก็ทำงานต่อ เพราะตอนที่ไปรับ-ส่งหมี่ที่สถาบันกวดวิชา หมี่ก็เป็นวัยรุ่นร่าเริงที่อยากรู้อยากเห็นทั่วไป แต่ตอนนี้ หมี่กลับเกาะติดอยู่กับตาลาไต และพูดจาออดอ้อนอยู่ตลอดเวลา
ถ้ามองจากท่าทีของตาลาไต หมี่เป็นลูกชายคนโปรด
แต่มองจากท่าทีของหมี่แล้วไม่ใช่.....

วันที่หมี่กลับบ้าน ตาลาไตเป็นคนขับ และแน่นอนว่ามีฟางกลับมาด้วย
วันชาติไม่ได้เข้าสวนเข้าไร่ไปกับพ่อใหญ่ แต่รออยู่บ้าน ประโยคแรกที่พูดก็คือถามฟางทันทีที่ก้าวลงจากรถว่า เดลไม่มาด้วยหรือ ฟางก็บอกไปว่าไม่มาหรอก
“ว่าแต่พี่น่ะเป็นไงบ้าง”
“เรื่อยๆ ว่ะ”
ยังคุยกันไม่รู้เรื่องว่าไอ้คำว่าเรื่อยๆ ของวันชาติคืออะไร เรื่องครูโรจน์คืบหน้าไปถึงไหน ก็ได้ยินเสียงหมี่หันไปสั่งฝ้าย น้องสาวคนเล็กของฟาง ที่มารอพี่ชายคนโต
“เอาของหมี่ไปจัดการให้หน่อย แล้วฟางมากับหมี่”
หมี่ดึงมือฟางให้เดินตามมา ส่วนวันชาติได้แต่ส่ายหน้า
“ไอ้คนนี้ ไม่ต้องบอกกูก็รู้ว่ามันเรียกใช้ไอ้ฟางตั้งแต่ชัยนาทยันกรุงเทพ ฯ”

“หมี่ไม่กินน้ำ ไม่ล้างมือล้างหน้าก่อนเหรอ”
ฟางถามแต่ขาก็ยังก้าวตามมา ส่วนหมี่เพียงแต่ส่ายหน้า
ยังได้ยินเสียงวันชาติห่างไกลออกไปเรื่อย ๆ จนกระทั่งไม่ได้ยินเสียงใครอีก หมี่ก็ปล่อยมือจากฟางแล้วเดินนำฟางไปเรื่อย ๆ

....ความแน่ใจกับความไม่แน่ใจ ความโกรธกับความเสียใจ ผิดหวัง และคำถามมากมายที่มันเกิดขึ้นมานับตั้งแต่ได้ยินที่เดลพูดกับกุ้ง และฟางไม่ยอมรับ
....ภาพเก่า ๆเมื่อครั้งวัยเยาว์ ห้วงเวลาที่ยังเล็กจนใครก็คิดประมาทไปว่า หมี่จะลืมมันไปในสักวัน
....พ่อที่พยายามพาลูกชายตัวเล็กให้รอดพ้นจากความโหดร้าย และได้แต่หวังว่าสักวันจะพ้นไปจากวังวนชีวิตแบบนี้
....คำสัญญากับตาลาไต คำสัญญากับพ่อที่จะเป็นคนดียังคงถ่วงรั้งหัวใจไว้ให้หยุดทำในสิ่งที่กำลังคิด
....แต่สิ่งที่คิดอยู่ในสมองกลับย้ำความจำเป็นที่จะต้องลงมือ!
                                                                          (มีต่อ)

หัวข้อ: "Yes,I love him" ตอนที่ 30
เริ่มหัวข้อโดย: MyTeaMeJive ที่ 13-08-2013 07:59:25

(ต่อ)


เพราะเป็นบ้านของเราเอง ฟางถึงได้เดินตามไปจนกระทั่งไปถึงละแวกท้ายสวนที่ไม่มีคนงานอยู่ รอบตัวมีทั้งเศษไม้และกองใบไม้รอเผา
ฟางนึกแปลกใจที่หมี่มาเที่ยวถึงตรงนี้ แต่กลับโทษน้องชายน้องสาวตัวเองที่พาหมี่มาในที่ๆอาจมีสัตว์มีพิษ ทั้งงู หนู ไปจนถึงแมงป่อง
หมี่เดินไปตรงกองไม้ ฟางก็บอกให้ระวัง
“หมี่หาอะไร ฟางเอาให้ดีกว่า เกิดมีตัวอะไรมันอยู่”

หนุ่มตัวเล็กหัวเราะเสียงจมอยู่ในคอขณะที่ก้มลงเก็บเห็ดสีสวยที่มีอยู่ 5 ดอกใส่ห่อผ้าแล้วหันมาหาฟาง
“ได้ละ ฟางก่อกองไฟเล็ก ๆให้หน่อยสิ หมี่อยากกินเห็ดย่าง”
“กินตรงนี้น่ะหรือ” ฟางถามขณะที่หันไปมองรอบตัว “ไม่มีไม้ขีด”
“มี” หมี่ล้วงหยิบไฟแช็คจากกระเป๋ากางเกงส่งให้ ฟางก็รับมา
“อยากกินขนาดนี้เลยหรือ กลับไปทำที่บ้านก็ได้ ฟางทำให้แป๊บเดียว”
“ทำเดี๋ยวนี้ ถ้าอยากกินที่บ้าน จะพามาถึงตรงนี้ทำไม”

ฟางไม่ค่อยเข้าใจสักเท่าไหร่ แต่เพราะว่านี่คือหมี่ เด็กที่ทุกคนตามใจกันอยู่ตลอดเวลา ก็เลยหันไปหากิ่งไม้แห้ง กับก้อนหินมาก่อเตาแบบง่าย ๆ
ระหว่างรอไฟที่ลุกโชนเริ่มหรี่ลง ฟางเตรียมไม้แหลม แล้วหันไปรับเห็ดจากหมี่
“เห็ดอะไรน่ะ หมี่เคยกินเหรอ”

ฟางมองดูเห็ดสีสวยดอกใหญ่ที่รับมา ถึงจะเป็นเด็กบ้านสวน และผู้ใหญ่ก็มักจะเตือนว่า อย่าเที่ยวเก็บของป่าที่ไม่รู้จักมากินสุ่มสี่สุ่มห้า แต่เพราะคนที่ส่งให้คือหมี่ คนที่ดูท่าจะคุ้นเคยกับที่ตรงนี้เป็นอย่างดี ฟางก็กลับไม่แน่ใจว่ามันจะกินได้หรือไม่
“ไม่ แต่เคยเห็นคนกิน”
“เหรอ” ฟางพิจารณาของในมือ “ฟางว่า เราเอากลับไปถามพ่อใหญ่ก่อนดีมั้ย ว่ากินได้หรือเปล่า”
หมี่ตอบด้วยน้ำเสียงที่สั่นเครือ บอกถึงความไม่แน่ใจ “หมี่เปลี่ยนใจแล้ว หมี่จะให้ฟางกินเห็ดนี่”
ได้ยินเสียงกรอบแกรบจากทางด้านหลัง ยังไม่ทันจะหันไปมอง มือใหญ่ก็คว้าของจากในมือ
“พี่”
“น้าตาล!”
ดวงตาของตาลาไตที่มองมาเต็มไปด้วยความโกรธ “ใครเก็บเห็ดนี่มา”
“อะ เอ่อ...” ฟางชี้ไปที่หมี่ ที่ยืนหน้าซีด
“ฟางไปอยู่กับวันชาติก่อน พี่มีเรื่องต้องคุยกับหมี่”

ห่างออกไปไม่ถึง 5 ก้าว คือวันชาติที่ยืนอยู่ สีหน้าท่าทางเต็มไปด้วยความไม่เข้าใจ ไม่ต่างจากฟางสักเท่าไหร่

พอฟางห่างออกไปตาลาไตถึงได้หันมาหาหมี่
...ไม่ต้องถามว่าหมี่รู้หรือไม่ว่าเห็ดนี่คือเห็ดพิษ เพราะการแสดงออกมันชัดเจนว่าหมี่รู้ดี..
“ทำไมทำอย่างนี้”
หมี่หันไปมองทางอื่น สีหน้าท่าทางดื้อรั้น และไม่พอใจอย่างชัดเจน
“ทำไมทำอย่างนี้!” เสียงของตาลาไตดังชัดเจน จนฟางจะก้าวเข้ามาหาหมี่ แต่วันชาติคว้าแขนไว้เพราะแม้จะไม่เคยเห็นพี่ชายโกรธมากขนาดนี้ แต่มองจากที่ยืนอยู่ ยังเห็นว่าที่พี่ชายถืออยู่มันคือเห็ดพิษ
ฟางอาจไม่รู้จักหรือไม่แน่ใจว่าใช่หรือไม่ใช่
แต่ตาลาไตรู้จัก วันชาติก็รู้จัก และแน่นอนว่าหมี่ก็ต้องรู้จักมันเหมือนกัน
...นี่มันคือพยายามฆ่า!...
“น้าตาลต่างหาก ทำไมทำแบบนี้”
“น้าทำอะไร”
“น้าคบกับฟาง น้าทำให้หมี่ไม่มีทางเลือกอื่น”
ตาลาไตลดเสียงพูดลง แต่ยังคงเต็มไปด้วยความโกรธ “น้ากับฟางรักกัน แต่มันไม่ใช่เหตุผลที่หมี่จะต้องฆ่าฟาง”
หมี่หันกลับมาทันที “หมี่รักน้าตาล ฟางก็รู้ว่าหมี่รักน้าตาล แต่มันก็ยังแย่งน้าตาลไปจากหมี่ มันต้องตาย!”
ตาลาไตเงื้อมือขึ้นสูงแล้วชะงักค้าง
“น้าตาลฆ่าหมี่ให้ตายตรงนี้เลยนะ! ไม่อย่างนั้นหมี่ก็จะต้องฆ่าฟางให้ได้! มันคือคนทรยศ”
…หมี่พูดคำว่าฆ่าให้ตายอย่างง่ายดาย จนทำให้ตาลาไตคิดได้ว่าหมี่ต้องเคยพบเห็นเรื่องแบบนี้มาก่อน...
“ฟางไม่ได้ทรยศใคร”
“ทรยศสิ มันคือคนเนรคุณ คนเลว คนโกหก!”
“อย่าเรียกฟางแบบนั้นนะ เพราะฟางไม่ได้โกหก”
“หยุดแก้ตัวให้ฟางสักทีเถอะ!” หมี่ตวาดกลับ “หมี่ถามมัน มันบอกว่าไม่มีเรื่องปิดบังหมี่อยู่ ทั้งที่หมี่ได้ยินที่เพื่อนของมันพูดกัน”
“เพราะน้าเห็นว่าสิ่งสำคัญคือน้ารักฟาง และน้าต้องการอยู่กับฟางตลอดไป มันเป็นเรื่องส่วนตัวของน้ากับฟาง” ตาลาไตเค้นคำพูด และบอกตัวเองให้ใจเย็น อย่าใช้กำลังกับคนที่พร้อมจะฆ่าคนโดยไม่ลังเลแบบหมี่  “ถ้าหมี่ฆ่าฟาง หมี่จะไม่ได้เจอกับน้าอีกตลอดไป”
“น้าตาล!” หมี่โผเข้ามากอดตาลาไตไว้แน่น “ไม่นะ น้าตาลอย่ารักฟางนะ ฟางมันทั้งโง่ ทั้งเชย มันไม่มีอะไรดีสักอย่าง น้ารักมันทำไม”
“เพราะฟางไม่เคยคิดร้ายกับใคร ไม่พูดถึงใครในแง่ที่ไม่ดี เวลาที่น้าหลงทางน้ามีแต่ฟางคนเดียวที่พาน้ากลับมา” ตาลาไตแน่ใจว่า ทั้งฟางและวันชาติได้ยินทุกคำพูด
คำที่เก็บไว้ในใจมาตลอด..
“แต่หมี่รักน้าตาล”
“น้าก็รักหมี่ และอยากให้หมี่เป็นคนดี น้าถึงพาหมี่มาที่นี่” ตาลาไตได้ยินเสียงสะอื้นจากคนที่ยืนอยู่ด้านหลัง “เพื่อให้ความรักและความเข้าใจจากครอบครัว ทำให้หมี่เป็นคนดี”
“หมี่อยากเป็นคนดี แต่หมี่รักน้าตาล ไม่อยากให้น้าตาลรักฟาง”
“แต่น้ารักฟาง” ตาลาไตก้มลงมองหนุ่มตัวเล็ก ที่เอาแต่ร้องไห้เหมือนในวันที่ไปรับมาจากบ้านเด็กฯ

“เมื่อหลายปีก่อน มีเด็กคนหนึ่งให้สัญญากับน้าไว้ว่า จะไม่เป็นงูเห่าที่แว้งกัดชาวนา และไม่ทำความผิดอย่างที่พ่อของเขาทำ”
หมี่ร้องไห้โฮเสียงดัง
“แต่น้าสัญญาแล้วว่า จะพาหมี่ไปอยู่ด้วย”
“ข้อตกลงของเราคืออะไร หมี่ต้องสอบให้ได้แล้วพวกเราจะได้อยู่ด้วยกัน”

....หมี่กัดปากสะอื้น ที่จริงตาลาไตจะพาไปอยู่ด้วยหากเข้ามหาวิทยาลัย แต่ก็พาไปสอบเข้าชั้นมัธยมฯ โรงเรียนที่กรุงเทพฯมาตลอด เราต่างหากกลับสอบไม่ได้เอง....
...แต่มันไม่เกี่ยวกับการที่จะต้องกำจัดฟางไปให้พ้นทาง
คนหน้าซื่อ ที่รู้ทุกสิ่งทุกอย่าง แต่ก็ยังกล้าแย่งน้าตาลไปจากหมี่!......

“ถ้าหมี่ทำร้ายฟาง ก็เท่ากับหมี่ทรยศต่อน้าตาล เป็นงูเห่าที่หันมาแว้งกัดชาวนา เพราะฟางคือคนสำคัญของน้าตาล”
“ไม่!”
ตาลาไตพูดย้ำอีกครั้ง “น้ารักฟาง และถ้าหมี่ไม่ยอมรับความจริงข้อนี้ เราก็ไม่มีเรื่องที่จะต้องพูดกันอีก”
คนตัวโตบอกแล้วแกะมือที่กอดอยู่ หันหลังให้แล้วเดินมาหาอีกคนที่กำลังยืนร้องไห้
“พี่ หมี่ร้องไห้” ฟางบอกทั้งสะอื้น จะเดินเข้าไปปลอบหมี่เหมือนเคย แต่วันชาติจับไหล่ไว้
“มึงดูพี่ตาล กูดูไอ้หมี่เอง”

วันชาติเดินสวนพี่ชายเข้าไปกอดหมี่ไว้แน่น
“ร้องเสียให้พอ กูเข้าใจว่ารักคนที่เขาไม่รักเรามันเป็นยังไง แต่การฆ่าคนไม่ได้ทำให้ความรักของมึงสมหวังขึ้นมาได้หรอก”
“หมี่รักน้าตาล น้าตาลอย่าทิ้งหมี่”
ตาลาไตขยับจะเดินหนี แต่ฟางกลับดึงไว้ “พี่ คุยกับหมี่ก่อน อย่าทิ้งหมี่ไว้แบบนี้”
คนตัวโตหันมามองฟางและน้องชาย หากเดินหนีไปตอนนี้ เท่ากับโยนปัญหาของหมี่ไว้ให้กับทุกคนที่นี่
การใช้ไม้แข็งไม่สามารถแก้ไขปัญหาของหมี่
หมี่รู้เรื่องที่ตาลาไตคบกับฟาง ก็คิดวางแผนฆ่า และลงมือในทันที ความคิดแบบนี้ไม่ใช่เรื่องล้อเล่น
แม้จะเคยพบเห็นเรื่องแบบนี้มามาก และบางครั้งก็กล่าวโทษเรื่องเชื้อชาติ และสภาพแวดล้อม แต่ในส่วนลึกตาลาไตยังคงเชื่อเสมอว่า การเลี้ยงดูสามารถเปลี่ยนคนได้ ถึงได้พาหมี่มาที่นี่

ตาลาไตหันกลับไปหาหมี่อีกครั้ง แล้วหยุดยืนอยู่ข้างหน้า

“ทั้งที่รู้ว่างานที่น้าทำอยู่มันเสี่ยง เห็นอยู่ทุกวันว่าสังคมมันน่าอยู่น้อยลง แต่น้าก็ฝันอยากสร้างครอบครัว ทั้งที่ครูบุ๋มไม่พร้อม แต่น้าก็ยังต้องการให้หมี่มาเป็นส่วนหนึ่งของครอบครัว เพราะน้าเชื่อว่าหมี่จะต้องเป็นคนดี ทั้งที่ครูบุ๋มและทุกคนเตือนน้าหลายครั้งว่าการเลี้ยงดูเด็กให้เติบโตเป็นผู้ใหญ่ที่ดี คือการให้เวลากับเขามากกว่าให้เงิน น้าถึงให้หมี่มาอยู่ที่นี่ เพราะนี่คือที่ ๆ หมี่จะได้เรียนรู้ว่าทุกคนรักและหวังดีกับหมี่อย่างแท้จริง ไม่ว่าหมี่จะเป็นใคร ผ่านเรื่องเลวร้ายอะไรมา เคยเห็นอะไรมา แต่สิ่งสำคัญที่สุดก็คือการที่หมี่ได้เรียนรู้ความรักจากทุกคน น้าเชื่อว่า หมี่สามารถแยกแยะได้ สามารถเลือกทางที่ดีได้ด้วยตัวเอง ที่น้าปล่อยให้ทุกคนพูดว่าหมี่คือลูกของน้า นั่นก็เพราะน้าต้องการให้หมี่คิดอย่างนั้นเหมือนกัน อยากให้รู้ว่าเราคือครอบครัวเดียวกัน อยากให้หมี่ยอมรับสิ่งนี้ด้วยตัวเอง ใช้หัวใจของหมี่ยอมรับความรักของทุกคน ไม่ใช่เพราะน้าบอกให้ทำ”

จากประสบการณ์ที่พบเจอมา ทำให้หมี่รู้ดีว่าตาลาไตกำลังพยายามเลี่ยงที่จะพูดเรื่องสัญชาติของแม่ที่แท้จริง และสิ่งที่เกิดขึ้นในช่วงก่อนที่จะพบกับตาลาไต

“สัญญาข้อแรกและข้อเดียวระหว่างเรา คือการที่น้าขอว่า หมี่จะต้องไม่เป็นงูเห่าที่แว้งกัดชาวนา ไม่เดินทางเดียวกับที่พ่อของหมี่เดิน”
สีหน้าและแววตาของหมี่อ่อนลงไปมาก แต่ยังคงร้องไห้ “พ่อไม่เคยฆ่าใคร แต่หมี่เห็นคนงานมันกินแล้วลงไปชักน้ำลายฟูมปาก พ่อบอกว่ามันคือเห็ดพิษ หมี่เห็นมันมีอยู่ที่นี่ ทีแรกคิดว่าวันนี้จะไม่เจอ”
วันชาติอดปากไม่ได้ที่จะถาม “ถ้าไม่เจอคิดว่าจะทำอะไร”
“ไม่” หมี่หันไปมองฟาง “ถ้าไม่มี หมี่ก็ปล่อยฟางไป”
ทั้งที่เป็นคนที่ถูกปองร้าย แต่ฟางกลับไม่ได้โกรธหมี่เลยสักนิด เพราะรู้มาตลอดว่าตาลาไตรักหมี่มาก
“ทำไมถึงคิดว่าชีวิตคนอื่นเป็นผักปลาได้อย่างนี้นะ” วันชาติพูดให้เรื่องผ่อนคลายลง “พี่ ฉันขอโทษที่เลี้ยงมันไม่ดีพอ มัวแต่วุ่นวายแต่เรื่องของตัวเอง”
“กูเองก็ไม่ดี ที่ทำให้หมี่รู้สึกว่ากูรักเขาน้อยกว่าฟาง”
หมี่สะอื้นจนตัวโยนเมื่อตาลาไตพูดต่อ
“น้าขอโทษ”
หมี่ส่ายหน้า “หมี่รักน้าตาล”
ตาลาไตกอดหมี่ไว้ “น้าก็รักหมี่นะ และคิดว่าที่นี่คือที่ที่ดีที่สุดสำหรับหมี่”
“หมี่รู้ แต่หมี่ก็กลัวว่าน้าตาลจะทิ้งหมี่ไป”
“น้าจะทำอย่างนั้นได้ไง”
หมี่พยักหน้าเข้าใจ พนมมือไหว้ตาลาไต “น้าตาลหมี่ขอโทษที่คิดร้าย ฟาง...ยกโทษให้หมี่นะ”
ฟางพยักหน้าทั้งที่น้ำตานอง “ลืมมันไปเถอะ เรื่องที่มันเกิดขึ้นที่นี่ ก็ทิ้งมันไว้ที่นี่เถอะนะ”

แม้ฟางจะบอกให้ลืมเรื่องที่เกิดขึ้นที่นี่ แต่ทั้งตาลาไต และวันชาติต่างก็รู้ดีว่า ยังมีเรื่องที่จะต้องทำอีกมาก เพื่อให้มั่นใจว่าหมี่จะไม่คิดฆ่าใครอีก
โพล้เพล้ใกล้ค่ำ ตาลาไตเดินคู่กับฟางกลับบ้าน ตามมาด้วยวันชาติที่ให้หมี่ขี่หลัง

....สิ่งที่พี่บอกกับหมี่ ถึงจะยังไม่รู้ว่าหมี่เป็นลูกของใคร และมาจากไหน แต่ที่ๆ หมี่จากมามันต้องไม่สวยงามนัก มันคือที่ๆ คนฆ่ากันได้ง่ายดาย ที่สำคัญคือพี่คาดหวังให้กูเลี้ยงเด็กคนนี้ให้ดี ให้ห่างไกลจากความเลวร้ายที่เด็กเคยพบเจอมา
แล้วที่ผ่านมากูทำอะไร
เลี้ยงหมาไว้เฝ้าสวน เลี้ยงไก่ไว้กินไข่ กูยังดูแลดีกว่าเด็กคนนี้เสียอีก
วันๆกูได้แต่สร้างเรื่องไม่หยุดหย่อน
...กูยังคงทำตัวเป็นน้องคนเล็ก ไม่เคยเป็นผู้ใหญ่อย่างที่โรจน์ว่า
แล้วถ้ากูยังไม่ยอมเป็นผู้ใหญ่ ไม่ยอมหยุดสร้างเรื่อง กูก็จะเป็นคนที่ทำลายพี่กับฟาง เหมือนอย่างที่ไอ้เดลมันทำนายไว้จริงๆ
ทุกคนรู้ว่ากูมันเหลวไหล แต่กูกลับดันทุรังบอกกับทุกคนว่ากูคือผู้นำ
...ยอมรับ แล้วแก้ไข แล้วเดินไปข้างหน้าแบบคนที่เป็นผู้ใหญ่ที่แท้จริงเขาทำกัน...
กูต้องทำได้!

ก่อนจะเข้าเขตรั้วบ้าน วันชาติบอกกับพี่ชาย
“ฉันขอโทษที่เลี้ยงลูกของพี่ได้ไม่ดี ทั้งที่พี่ไว้ใจให้ฉันดูแล”
“อย่าโทษตัวเองเลย ทุกคนมีส่วนผิดในเรื่องนี้ด้วยกันทั้งนั้น เลี้ยงเด็กไม่ง่ายอย่างที่คิด และถ้ามีเรื่องไม่ดีเกิดขึ้นกับฟาง กูจะไม่ให้อภัยตัวกูเองตลอดชีวิต”
“ฉันขอโทษ” วันชาติพูดอีกครั้ง ตาลาไตหันมาตบไหล่น้องชายเบา ๆ
“จะพูดอะไรก็ระวังด้วย กูไม่อยากให้ใครกลัวหมี่”
หมี่สูดจมูกร้องไห้กับแผ่นหลังของวันชาติ
“หมี่เป็นเด็กไม่ดี”
“กูก็คนไม่ดี คนไม่ดี 2 คนต้องช่วยเตือนกันและกันให้เป็นคนดี โอ’ปะ” วันชาติพูดตลกเรียกรอยยิ้มจากทุกคนก่อนก้าวเท้าเข้าเขตรั้วบ้าน
 
พ่อใหญ่กับแม่ใหญ่มองดูท่าทีของทั้ง 4 คนพอจะเดาได้ว่า หมี่ต้องทำอะไรผิด แล้วโดนตาลาไตดุแรง ๆ กลับมา
แม่ใหญ่เตรียมพร้อมที่จะเข้าข้างหมี่เหมือนที่ผ่านมา แต่พ่อใหญ่ยกมือห้ามไว้ก่อน
แต่จนแล้วจนรอด ทั้ง 4 คนก็ไม่ได้เล่าว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้น จนกระทั่งทุกคนกินข้าวเสร็จ ตาลาไตถึงได้แยกไปคุยกับพ่อแถวโรงปุ๋ย
“มันอะไรกัน”
แม่ใหญ่หันมาถามวันชาติ ที่โยนให้พ่อเป็นคนตอบเสียดื้อ ๆ
“แม่รอถามจากพ่อเองแล้วกัน ฉันไม่รู้จะเล่าให้แม่ฟังยังไง”
“ข้าโง่ขนาดนั้นเลยหรือไง”
“ฉันไม่ได้พูดสักคำ แต่ที่ผ่านมาฉันมันคนสร้างเรื่องไม่หยุดหย่อน เกิดพูดอะไรที่มันไม่ชัดเจน เรื่องมันจะยิ่งไปกันใหญ่”
....ที่จริง กลัวจะหลุดปากความจริงที่ว่า หมี่รู้เรื่องที่พี่ตาลคบกับฟางจริงจัง ก็เลยคิดฆ่าฟางด้วยการให้กินเห็ดพิษ แต่ถ้าพูดแบบนี้ คงไม่แคล้วที่จะกลายเป็นเรื่องใหญ่....
....พี่ตาลคุยกับพ่อแล้ว แล้วพ่อเล่าให้แม่ฟังยังไง ก็ตามนั้นแหละ.....

เมื่อพ่อเดินกลับมาหาแม่กับวันชาติ ก็กลับหันไปพยักหน้าคุยกับลูกชายคนเล็ก
“พรุ่งนี้ พ่อจะพาหมี่ไปหาหลวงพ่อที่วัด คงต้องฝากให้ท่านช่วยสอนธรรมะให้มันตอนวันเสาร์ ส่วนวันอื่น ก็ให้มันเรียนพิเศษอะไรของมันไปตามเรื่อง เพราะมันจะต้องสอบเข้าโรงเรียนที่กรุงเทพ ฯ”
“น้าตาล...” หมี่ร้องไห้โฮ โผเข้าไปกอดตาลาไตไว้แน่น
ตาลาไตลูบหลังหมี่ “น้าอยากให้หมี่เรียนรู้ว่าทุกชีวิตมีค่า การเป็นคนดีคือการยึดมั่นว่าเราจะทำความดี ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นก็ตาม จบม.6 เราจะได้ไปอยู่ด้วยกันที่กรุงเทพ ฯ”
แม่ใหญ่มองอย่างไม่เข้าใจว่าสาเหตุคืออะไร แต่เรื่องให้ไปเรียนธรรมะกับหลวงพ่อเป็นเรื่องดีกว่าการปล่อยให้วิ่งเล่นอยู่ในสวนอยู่แล้ว
“มันไปยิงนกตกปลา ทรมานสัตว์ที่ไหนหรือไง”

ไม่มีใครตอบแม่ใหญ่ แม่ใหญ่ก็ไม่ได้ถามต่อเพราะรู้ว่านี่ต้องเป็นเรื่องร้ายแรง แล้วพ่อใหญ่ก็ตัดสินเรื่องไปแล้ว จนกระทั่งรถมอเตอร์ไซค์ของโรจน์เข้ามาจอด ในเวลาเดียวกับที่จักรยานของฝุ่น กับฝ้ายเข้ามา ครูหนุ่มยกมือไหว้พ่อกับแม่ แล้วหันไปทำหน้าตามีเครื่องหมายคำถามกับวันชาติ
“ทีแรกฉันคิดว่าจะฝากให้โรจน์ช่วยดู” วันชาติแก้ตัวเก้อ ๆ หันไปหาหมี่ “เพราะน้ามันไม่ได้ความ”
“หมี่ทำให้ทุกคนเดือดร้อนกันไปหมดเลย”
ฝ้ายไม่ได้รู้เรื่องอะไรกับเขาสักนิด แต่ก็พูดขึ้นลอย ๆ “น้าวันชาติหาเรื่องให้ครูมาหาล่ะสิ”
“อย่ามารู้ทันกูนะ” วันชาติรีบสวมรอย ทั้งที่ใจจริงคิดแต่ว่าโรจน์เป็นครูที่ใจเย็น แล้วก็พบเจอเด็กนักเรียนเกเรมาบ้าง อาจรู้วิธีสอนเด็กแบบหมี่ได้
แม่ใหญ่หันไปบ่นกับฝ้าย
“น้ามึงจะเป็นลูกคนเล็กตลอดชาติ”
เด็กสาวเพียงคนเดียวในกลุ่มยิ้มขำ เดินมาหาหมี่
“หมี่ร้องไห้ทำไม หิวข้าวหรือยัง กินข้าวกันเหอะ”
หมี่พยักหน้าง่าย ๆ เดินตามฝ้ายกับฝุ่นเข้าไปในครัว
โรจน์เดินเข้ามาหาวันชาติ “เกิดอะไรขึ้น”
หนุ่มตัวหนาหันมาหาพ่อ ที่ยังคงรับหน้าที่เก็บความลับของลูกหลานไว้
“มันใจร้อน เล่นแรง ไม่อยากให้มันเตลิดเลือกทางเดินที่ผิดบาป ก็เลยจะฝากเรียนธรรมะกับหลวงพ่อตอนวันเสาร์”
“เดิมหมี่ต้องเรียนพิเศษวันเสาร์-อาทิตย์ที่บ้านอาจารย์ นี่พ่อ” โรจน์ท้วง
“ก็ลดลงเหลือสักวันหนึ่ง ตาลมันบอกแล้วว่า พอถึงตอนนั้นถึงสอบเข้าของรัฐไม่ได้ ก็ยังพอหาที่เรียนเอกชนได้ เพราะไม่ได้เป็นตำรวจแล้ว มีเวลาดูลูกมันเอง แล้วฟางมันก็เรียนจบแล้ว คงหางานทำที่กรุงเทพ ฯ”

ฟางหันไปมองตาลาไตแล้วคลี่ยิ้ม ขณะที่พ่อพูดต่อ

“แต่ใจพ่อน่ะ พ่อไม่ค่อยอยากให้ไปกรุงเทพฯเลย ไอ้ตาลไปกรุงเทพฯ ก็หาย ไอ้ฟางไปเรียนก็กลายเป็นคนกรุงเทพฯ ไปอีกคน”
หมี่หันไปมองทุกคนที่หน้าครัว ความทุกข์และความกังวลจากความคิดครอบครองของเราปรากฏอยู่ในสีหน้าของทุกคน
โดยที่ไมได้หยุดคิดแม้แต่วินาทีเดียว หมี่หันไปหาฝ้าย
“ฝ้าย จบม.6 แล้วเราแต่งงานกัน”
“ห๊ะ” ฝ้ายที่กำลังจัดผักใส่จาน ทำตาโต “ฝ้ายแก่กว่าหมี่นะ”
“แก่กว่าแล้วไง ฝ้ายเชื่องช้าไม่ต่างจากฟางเลยสักนิด จะเป็นคนงานในสวนไปตลอดชาติหรือไง แต่งกับหมี่น่ะ ได้เป็นเจ้าของสวนเห็น ๆ น้าตาลเป็นอาจารย์อยู่กรุงเทพ ฯ น้าวันชาติก็ไม่มีลูก ยังไงที่นี่ก็เป็นของหมี่อยู่แล้ว”
ฝ้ายได้แต่มองหน้าหมี่งง ๆ แล้วหันมาหาพี่ชายคนโต เชิงขอความเห็น แต่ฟางก็ได้แต่ยิ้ม

“โห....ลูกพี่ตาล แม่งคิดได้ว่ะ” วันชาติเปรยให้ได้ยินกันทุกคน
หมี่หันมาบอกกับตาลาไต น้ำตาไหลอาบแก้ม “พ่อ...หมี่ไม่ไปอยู่กับพ่อแล้วนะ หมี่จะอยู่ที่นี่ หมี่จะเป็นคนดี ดูแลปู่กับย่า และทุกคนที่นี่เอง”
ตาลาไตเดินเข้าไปกอดหมี่ไว้แน่น น้ำตาลูกผู้ชายไหลเป็นครั้งแรก
เกิดเรื่องขึ้นมากมาย ชีวิตตกต่ำจนถึงขีดสุด คน ๆ นี้ก็ไม่เคยร้องไห้
แต่ตอนนี้น้ำตากำลังอาบหน้า และไม่มีคำพูด มีแต่อ้อมกอดกระชับหนุ่มตัวเล็กไว้
“พ่อ....หมี่รักพ่อนะครับ”

*-*-*จบตอนที่  30*-*-*

วันพฤหัสบดีนี้จบแล้วครับ
ไจฟ์กับที

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." 11#หน้า 38 (130856)
เริ่มหัวข้อโดย: mystery Y ที่ 13-08-2013 09:10:22

ทุกอย่างจบลงด้วยดี ความรักมันทำให้คนทำได้ทุกอย่างจริงๆ...

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." 11#หน้า 38 (130856)
เริ่มหัวข้อโดย: ao16 ที่ 13-08-2013 09:10:40

 :L2: :L2: :L2:

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." 11#หน้า 38 (130856)
เริ่มหัวข้อโดย: --รมยกร-- ที่ 13-08-2013 09:28:47

ทุกอย่างน่าจะลงตัว รอบทสรุปค่ะ แลัวรอตอนพิเศษหวานๆ ด้วย อิอิ

ส่วนตอนไปทะเล ฉากแบบนั้นไม่ถือว่าเยอะนะคะ มันก็แค่การแสดงความรักต่อกันเท่านั้นเอง
เราเองยังเคยว่าตาลาไลตายด้านเลย เพราะอยู่ด้วยกันทุกวันคนรักกันขนาดนั้นห้ามใจที่สัมผัสกันไม่ได้หรอกค่ะ
เรื่องธรรมชาติเนอะๆ  :pig4:

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." 11#หน้า 38 (130856)
เริ่มหัวข้อโดย: Yarkrak ที่ 13-08-2013 09:31:28

หมี่กลับตัวกลับใจแน่นะ ถ้าเป็นแบบนั้นก็ดีใจด้วยที่จะมีลูกหลานไว้สืบทอดมรดกต่อไป ฮ่า ฮ่า

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." 11#หน้า 38 (130856)
เริ่มหัวข้อโดย: เฉาก๊วย ที่ 13-08-2013 09:31:41

เด็กร้าย เพราะรักมากและกลัวถูกทอดทิ้ง
แต่เพราะการเลี้ยงดูที่ดีจากคนรอบข้าง ทำให้เขาคิดได้ในที่สุด

ความคิดชั่ววูบนี่ก็น่ากลัวจริงๆ แฮะ  เกือบไปแล้ว  :เฮ้อ:


ขอบคุณคนเขียนมากๆ ค่า  :L2:

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." 11#หน้า 38 (130856)
เริ่มหัวข้อโดย: kannooh ที่ 13-08-2013 09:39:30

ตอนนี้เป็นสุดยอดแห่งความเครียด
ชื่นชมนักเขียนทั้ง 2 คน

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." 11#หน้า 38 (130856)
เริ่มหัวข้อโดย: mayohouang ที่ 13-08-2013 09:48:34

ขอบอกว่าอ่านตอนนี้ช่วงที่สองแล้วน้ำตาไหลพรากๆ เลย มันโดนอะ มันให้ความรู้สึกว่าเป็นครอบครัวกันได้ซักที ฝ้ายยอมรับที่จะแต่งงานกับหมี่ง่ายๆ อย่างนี้เลยเรอะ แต่ที่แน่ๆดีใจด้วยอะได้ลูกชายทำหน้าที่แทนพ่อแน่แล้ว

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." 11#หน้า 38 (130856)
เริ่มหัวข้อโดย: daboo ที่ 13-08-2013 09:52:47

ซึ้งเลยอ่ะ   ครั้งแรกที่หมีเรียกตาลว่าพ่อ   

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." 11#หน้า 38 (130856)
เริ่มหัวข้อโดย: puppyluv ที่ 13-08-2013 10:17:42

แรกว่าสนุกเพราะได้ไปท้องฟ้าจำลองตอนโตเพราะมีเด็กๆ มาเที่ยวเหมือนกัน
ตอนกรองร้องไห้ออกมากับผู้ใหญ่หน้าเสียน่ะ 555 สะใจอยู่ลึกๆ
แต่เงิบตรงหมี่ร้ายยะเเยือกตรงจะฆ่าฟางนี่ล่ะ
แต่ยาวได้ใจมาก
สะอื้นกับประโยคสุดท้ายตรงเรียกว่า 'พ่อ'
งูทำได้ดังเคยว่าไว้ จะไม่กัดชาวนาชื่อตาล
 :mew2:
น้ำตาซึมกับตอนนี้
ขอบคุณ บวกและเป็ด
มีความสุขทุกครั้งที่ได้อ่าน
อีกตอนเดียวจบ
อันนี้แอบ... :hao5:

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." 11#หน้า 38 (130856)
เริ่มหัวข้อโดย: Infinity 888 ที่ 13-08-2013 10:29:51

โห ซึ้งแทนพี่ตาลเลย ในที่สุดการที่เราพยายามที่จะทำให้ใครสักคนได้ดี แล้วเค้าพยายามที่จะดีตอบแทน มันคงตื้นตันใจมาก
ดีจังที่ มี่ยังไม่ฆ่าฟาง ไม่งั้นทุกคนคงทุกข์กันหมด
เหลืออีกตอนจะจบแล้ว สนุกมากๆชอบจ้ะ

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." 11#หน้า 38 (130856)
เริ่มหัวข้อโดย: malula ที่ 13-08-2013 10:41:09

เป็นตอนที่มีเรื่องให้ตื่นเต้นและลุ้นตลอดเวลาว่าจะลงเอยยังไง
หมี่นี่ก็สุดโต่งไปซะทุกเรื่องจริง ๆ ทั้งเรื่องคิดจะฆ่าฟาง ทั้งเรื่องชวนฝ้ายแต่งงาน
ส่วนวันชาติยังมีถามถึงเดลอีกนะ ยังไม่เข็ด
อันที่จริงหมี่ต้องเอาเห็ดให้กรองกินนะไม่ใช่ให้ฟาง คนอะไรเหนียวเป็นตุ๊กแก

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." 11#หน้า 38 (130856)
เริ่มหัวข้อโดย: aehJTS ที่ 13-08-2013 10:49:45

อ๊ะ ทำไมตอนท้ายอ่านแล้วทำให้เราน้ำตาจะไหลละ :mew6:

 :pig4: คะ

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." 11#หน้า 38 (130856)
เริ่มหัวข้อโดย: zeazaiz ที่ 13-08-2013 10:50:01

ฟางแสนดีขนาดนี้ หาที่ไหนไม่ได้อีกแล้ว
หมี่คิดจะทำร้ายกันได้ลงคอ 
แต่ทุกวันนี้ชีวิตคนมีค่าน้อยลงจริงนั่นแหละ จะฆ่าจะแกงกันง่ายดายเหลือเกิน
หมดเรื่องของหมี่แล้ว  แล้วแม่ใหญ่ล่ะ ถ้ารู้ว่าตาลกับฟางคบกันจะเป็นยังไง
รออ่านตอนจบค่ะ  ขอบคุณไจฟ์ที :กอด1:

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." 11#หน้า 38 (130856)
เริ่มหัวข้อโดย: =นีรนาคา= ที่ 13-08-2013 10:56:52

โอ๊ยยย มาน้ำตาไหลพรากตอนย่อหน้าสุดท้ายนี่แหละค่าาาา  :hao5:

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." 11#หน้า 38 (130856)
เริ่มหัวข้อโดย: Zinub ที่ 13-08-2013 11:41:09

ภูมิใจแทนพี่ตาล :m4: ได้ลูกชายที่ดีกลับมา
“พ่อ....หมี่รักพ่อนะครับ” ซึ้งอ่ะ :hao5:

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" &<;3 "I love him too." 11#หน้า 38 (130856)
เริ่มหัวข้อโดย: why yyy ที่ 13-08-2013 12:12:01

ความรักชนะเรื่องร้ายๆได้!!

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." 11#หน้า 38 (130856)
เริ่มหัวข้อโดย: MiSS-U ที่ 13-08-2013 12:18:20

ตอนนี้หลากหลายอารมณ์มาก ใจกระตุก  :laugh:

แต่จบตอนด้วยรอยยิ้ม ชอบจัง

บวกเป็ด

 :pig4:

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." 11#หน้า 38 (130856)
เริ่มหัวข้อโดย: lizzii ที่ 13-08-2013 12:47:58

น้ำตาไหลตามเลย

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." 11#หน้า 38 (130856)
เริ่มหัวข้อโดย: TIKA_n ที่ 13-08-2013 13:17:20

มาอ่าน มาเม้นท์ 2 ตอนค่ะ

ชอบน้องกุ้งจังเลย นิสัยอย่างนี้ คงอยู่กับเดลได้ยืด คนพูดตรง ๆ อย่างเดล ก็คงต้องได้คนที่รักมากมายอย่างกุ้งนี่แหละเนอะ
อา... หน้าเบื่อกับผู้หญิงคนนี้จริง ๆ ไม่รู้จะสรรหาคำไหนมาใช้เลยจริง ๆ แล้วคนที่ดีแสนดีแบบน้องฟาง ก็ไม่แปลกใจเท่าไหร่ที่ทำแบบนี้
ตอนนี้ ทั้งเดล ทั้งกุ้ง ถือเป็นที่พึ่งที่ดีได้สำหรับฟางจริง ๆ โดยเฉพาะเดล ฉลาด ทันคน ถ้าน้องฟางไม่มีสองคนนี้คงแย่แน่ ๆ
ถึงขนาดบอกว่าตัวเองท้องกับพี่ตาล ทั้งที่บอกพี่ตาลว่ามีแฟนอยู่แล้วเนี่ยนะ เชื่อเขาเลย แต่ดีใจที่น้องฟางเชื่อใจพี่ตาลมาก ๆ
พี่ตาล กับ น้องฟาง ค่อย ๆ คุยกันจนเข้าใจ ด้วยความเชื่อใจ มันดูอบอุ่นดีจัง ถ้าทุกครอบครัวทำได้แบบนี้ ปัญหาคงไม่เกิด

อา... ในที่สุด หมี่ก็รู้เรื่องพี่ตาลกับฟางจนได้ น่ากลัวจริง ๆ ขนาดจะฆ่าฟางได้ จิตใจโหดเหี้ยมเกินเด็กไปแล้ว
ดีนะที่พี่ตาลมาทัน แต่ฟางก็ยังเป็นฟางที่ไม่เคยโกรธเกลียดใครเลยและพร้อมจะให้อภัยเสมอ ต่างกันสุดขั้วจริง ๆ สองคนนี้
ความรัก ความเข้าใจของทุกคน ทำให้หมี่สำนึกได้จริง ๆ ยอมรับ และกลับมาเป็นลูกที่ดีของพี่ตาลได้จริง ๆ สินะ น่าดีใจกับพี่ตาลด้วย
แต่สรุป หมี่คู่กับฝ้ายงั้นเหรอเนี่ย โธ่ ๆ อุตส่าห์ลุ้นให้เป็นฝุ่นนะเนี่ย เสียดายจัง
ตอนหน้าจบแล้วเหรอเนี่ย จะเป็นปัญหาสุดท้าย คือแม่ใหญ่รึเปล่านะ ยังไงก็เอาใจช่วยพี่ตาลกับน้องฟางเสมอ ๆ นะจ้ะ
ขอบคุณไจฟ์กับทีค่ะ  :L2: :3123:

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." 11#หน้า 38 (130856)
เริ่มหัวข้อโดย: yayee2 ที่ 13-08-2013 13:39:28

น้องไจฟ์กับน้องทีนี่สุดยอดของความเจ๋งจริงๆ
ในการถ่ายทอดบรรยากาศและความรู้สึกนึกคิดของตัวละครได้อย่างแจ่มชัด
ทำให้คนอ่านอินเน่อร์มากๆ ราวกับว่าได้อยู่ร่วมรับรู้เหตุการณ์นั้นๆกับตัวละครด้วย
และที่สำคัญ ทุกเรื่องที่ได้ติดตามงานเขียนของน้องทั้งสอง
น้องไม่ได้ให้แค่ความบันเทิง หรือแค่ให้ได้ปลดปล่อยอารมณ์เท่านั้น
แต่น้องยังให้แง่คิดดีๆอะไรๆตั้งหลายอย่าง
และที่สำคัญน้องไม่ลืมที่จะชี้ให้เห็นว่า คุณธรรมคือสิ่งที่ดีงามในสังคม ที่เราทุกคนควรตระหนักให้มาก
อยากบอกว่า ชอบแนวคิดและการดำเนินชีวิตของบุคคลในครอบครัวของตาลาไตทุกคน
อย่างวันชาติ แม้จะเป็น"น้องคนเล็ก"ตาล้อด แต่เมื่อวันชาติเป็นลูกของพ่อใหญ่แม่ใหญ่(ชอบจริงๆสองคนนี้)
มีรึที่จะไม้รู้คิด มีรึที่จะไม่ระลึกได้เมื่อตัวเองทำอะไรๆพลาดไป
สรุปว่าสถาบันครอบครัว ครอบครัวนี้ ที่มีพ่อใหญ่เป็นหัวหน้าครอบครัว เป็นครอบครัวที่เข้มแข็ง
ที่นำพาสมาชิกในครอบครัว ทั้งสมาชิกที่เป็นเลือดเนื้อเชื้อไขจริงๆ และสมาชิกนอกสายเลือด
ให้เดินทางไปตามครรลองที่ถูกต้อง แม้จะมีอุบัติเหตุระหว่างทางให้ได้รับบาดเจ็บกันบ้าง แต่ทุกคนก็ไปในทางที่ไม่มืดน่ะ
จบล่ะ ยาวไปไหมจ๊ะ แต่ก็จากใจ จากความรู้สึกจริง หลังจากอ่านเรื่องนี้มาตลอดจ้ะ

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." 11#หน้า 38 (130856)
เริ่มหัวข้อโดย: nongrak ที่ 13-08-2013 16:07:43

ยัยกรองนี่ร้ายจัง ท้องกับคนอื่นจะมาอ้างตาล
ดีนะที่ฟางชวนเดลไปด้วย ไม่งั้นคงเชื่อเขาแน่

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." 11#หน้า 38 (130856)
เริ่มหัวข้อโดย: CarToonMiZa ที่ 13-08-2013 18:46:32

คำว่าครอบครัว
เป็นอะไรที่ยิ่งใหญ่จริงๆ :L1:

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." 11#หน้า 38 (130856)
เริ่มหัวข้อโดย: kyoya11 ที่ 13-08-2013 19:17:44

ยังดีที่หมี่กลับตัวกลับใจได้ o13
ส่วนเรื่องกรอง อยากรู้ว่าคุยอะไรกัน แต่แค่นี้ก็สะใจละ o18

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." 11#หน้า 38 (130856)
เริ่มหัวข้อโดย: PAAPAENG~ ที่ 13-08-2013 20:09:04

โอ้ยยยยยยย
ร้องไห้ TwT
เซนซิทีฟมากเรื่องครอบครัว โหวววววว
ตอนแรกไม่ร้องนะ ไม่ร้องเลยสักฉาก
ขนาดตอนหมี่คิดฆ่าฟาง ยังร้องแค่เฮ้ย! แล้วบ่นพึมพำว่ากูว่าแล้วๆๆๆๆซ้ำๆ
แต่พอหมี่เรียกน้าตาลว่าพ่อ...ร้องไห้เลออออออ TwT

หมี่น่ารัก
แต่บางครั้งอาจจะอารมณ์ชั่ววูบไปหน่อย
สุดท้ายแล้วหมี่ก็ยังน่ารักอยู่ดี TwT
ฮือออออ มันตื้นตันง่ะ!

ปล.ตกลงว่าร้องไห้เพราะหมี่เรียกน้าตาลว่าพ่อ หรือร้องไห้เพราะวันพฤหัสตอนจบแล้วกันแน่ ฮือออออออออ

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." 11#หน้า 38 (130856)
เริ่มหัวข้อโดย: Aoya ที่ 13-08-2013 21:01:39

ตอนแรกคิดว่าหมี่คงกลับใจไม่ได้หรอก
คงคิดหาทางทำร้ายฟางลับหลังแน่ๆ
แต่พอถึงตอนท้ายๆ ที่หมี่จะไม่ไปอยู่กับตาลที่กรุงเทพ
แล้วเรียกตาลว่าพ่อก็เลยรู้ว่าเด็กคนนี้กลับตัวได้จริงๆ
แต่ค่อยคิดเรื่องแต่งงานทีหลังไหมลูก
กลัวว่าพ่อใหญ่แม่ใหญ่จะไม่มีลูกหลานไว้สืบสกุลถึงขนาดต้องรีบจองฝ้ายตอนนี้เชียว

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." 11#หน้า 38 (130856)
เริ่มหัวข้อโดย: maemix ที่ 13-08-2013 21:20:26

พื้นฐานของครอบครัวสำคัญที่สุด
ที่เมื่อเจอปัญหาก็ค่อยๆแก้ไขให้ผ่านพ้น
ดีใจที่หมี่คิดได้และไม่มีใครเพิ่มรอยร้าว
ให้กว้างไปกว่านี้กลับช่วยสมานให้ดีดังเดิม
ซึ้งมากที่หมี่เรียกพี่ตาลว่าพ่อ มันทำให้รู้สึก
อบอุ่นในใจ

ขอบคุณไจฟ์กับน้องที

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." 11#หน้า 38 (130856)
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 13-08-2013 22:08:19

รออีกตอน เพื่อรอดูบทสรุปของคนแต่ละคนว่าจะมีทิศทางของชีวิตเป็นอย่างไร

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." 11#หน้า 38 (130856)
เริ่มหัวข้อโดย: Gokusan ที่ 13-08-2013 22:16:06

น้ำตาจะไหลตาม...กว่าจะได้เป็นพ่อ
มันอาจเป็นเพราะคาดหวังว่าเขาจะได้อย่างใจเรา
พอเกิดเรื่อง(เกือบ)ร้ายแรง...เลยเพิ่งเข้าใจว่า คาดหวังอย่างเดียวไม่ได้ ต้องอยู่กับเขาด้วย

กว่าวันชาติจะคิดได้...ก็หาเรื่องเข้าบ้านไปหลายแล้ว ^^"
คำสอนของตาลยังคงได้ผลเสมอ...ทั้งผู้ใหญ่ทั้งเด็ก
และฟางยังคงเป็นฟางที่...จิตใจดีตลอดเวลา

ใกล้หมดเวลาเรื่องนี้...เหมือนหมดเวลามีนัดประจำเลยแฮะ ^^V

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." 11#หน้า 38 (130856)
เริ่มหัวข้อโดย: love2y ที่ 13-08-2013 22:25:17

ดีที่หมี่ยังเป็นเด็ก เลยทำอะไรแบบไม่วางแผนมาก ถ้าโตกว่านี้...... ฟางคงแย่แน่เลย

รอลุ้นตอนสุดท้าย ขอบคุณค่ะ :)

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." 11#หน้า 38 (130856)
เริ่มหัวข้อโดย: indy❣zaka ที่ 13-08-2013 22:34:53

สงสารหมี่อ่ะ   ถึงหมี่มันจะร้ายก็เถอะ   ต่อไปนี้ก็คิดอะไรให้ดีก่อนทำนะลูก     :เฮ้อ:
หมี่เอ๊ย เด็กๆเวลาทำผิดใครก็ให้อภัย  แต่ถ้าโตเมื่อไหร่ ผิดก็คือผิดนะหนู ไม่มีใครมาคอยบอกคอยเตือนแบบนี้อีกนะหมี่

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." 11#หน้า 38 (130856)
เริ่มหัวข้อโดย: river ที่ 13-08-2013 23:04:20

ตอนนี้อ่านแล้วนึกถึง 2 ประโยคคำพังเพยนี้เลย
ไม่มีความลับในโลก กะ หน้าต่างมีหู ประตูมีช่อง

หมี่แรงตลอด
แอบใจหายตอนเข้าป่าเหมือนกัน

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." 11#หน้า 38 (130856)
เริ่มหัวข้อโดย: cinquain ที่ 13-08-2013 23:36:48

โอย แค่เรียกน้าตาลว่าพ่อดิฉันก็น้ำตาซึมแล้ว  :mew6:
ขอให้เป็นคนดีนะหม่ี ป้าเอาใจช่วย

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." 11#หน้า 38 (130856)
เริ่มหัวข้อโดย: Yukisae ที่ 14-08-2013 01:06:34

ในหลายๆตอนก่อนหน้า ดูหมี่เป็นเด็กฉลาด ช่างคิด ช่างพูด
จนลืมไปว่ายังไง หมี่ก็ยังเป็นเด็ก บางครั้งก็ทำอะไรไปโดยไม่ทันยั้งคิด
หมี่ได้มีครอบครัวที่ดี ที่พร้อมจะพากลับมาเมื่อหลงทาง
ตอนหน้าจะจบแล้วสิ เฮ้ออ เร็วอ่ะ
++จ้า

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." 11#หน้า 38 (130856)
เริ่มหัวข้อโดย: fangkao ที่ 14-08-2013 01:43:46

ความรักของครอบครัวนี่ยิ่งใหญ่จริงๆเลยนะ มีความสุขทุกครั้งที่ได้อ่านเรื่องของ ไจฟ์กับน้องที จะรอตอบจบนะจ๊ะ

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." 11#หน้า 38 (130856)
เริ่มหัวข้อโดย: @PurPle SuN@ ที่ 15-08-2013 07:58:56

แล้ววันนี้หมี่ก็โตขึ้นอีกเลเวลแล้ว รับรู้ถึงความรักความผูกพันแบบครอบครัว ทำผิดแล้วรู้จักขอโทษ

พี่ตาลก็พยายามแสดงออกให้เห็นว่า รักหมี่เหมือนลูกจริงๆ รัก หวังดี และหวังให้หม่ีเป็นคนดีที่สุด

ส่วนฟางเนี่ยไม่ต้องพูดถึง มันเป็นคนซื่อแบบที่ไม่รู้ว่าปัจจุบันมีคนแบบนี้อยู่ซักเท่าไหร่

ครอบครัวพี่ตาลและครอบครัวฟางเค้าน่ารักมากกกกก รัก ผูกพัน เป็นห่วงเป็นใย ดูแลกันตลอด ผิดก็สั่งสอนและไม่ซ้ำเติม

แค่ตอนนี้ตอนเดียวก็ปริ่มเปรมทุกอย่าง แต่มันจะจบแล้วเหรอ น่าเสียดายอ่ะ

ขอบคุณป๋าไจฟ์และนายน้ำชาสุดหล่อ

หัวข้อ: "Yes,I love him" ตอนที่ 31
เริ่มหัวข้อโดย: MyTeaMeJive ที่ 15-08-2013 09:26:37

ตอนที่ 31

ตลอดทางกลับจากชัยนาทจนถึงบ้านที่กรุงเทพฯ ตาลาไตกับฟางไม่ได้พูดกันสักคำ ทั้งที่มีเรื่องให้พูดคุยกันมากมาย และเป็นอีกครั้งที่คนพูดน้อย 2 คนได้แต่พูดคุยกับตัวเอง ทั้งที่นั่งอยู่ข้างกัน
เมื่อวางของที่แม่ใหญ่ฝากมาลงที่โต๊ะในครัว ฟางก็มองหน้าตาลาไต สีหน้าคล้ายจะร้องไห้จนตาลาไตต้องจับมือให้นั่งลง
“เรื่องไหนก่อนดี”
“ไม่รู้เหมือนกัน รู้แต่ว่าอยากร้องไห้” ฟางสารภาพ
“งั้น พี่พูดก่อนนะ”
ฟางพยักหน้า
“เรื่องแรก พี่ขอบใจมากที่ฟางไม่บอกใครเรื่องที่มาของหมี่”
รู้ว่าเรื่องนี้มันอาจไม่ใช่เรื่องที่ควรพูดเป็นเรื่องแรก แต่มันคือความรู้สึกอยากขอบคุณคนๆ นี้จากหัวใจ
เพราะถ้าเป็นคนอื่นคงไม่ให้อภัยในสิ่งที่หมี่ทำ และอาจร้องบอกใครต่อใครว่าหมี่เป็นใครมาจากไหน

เมื่อพี่เริ่มเรื่องขึ้นก่อน ประโยคต่อๆ ไปก็ตามมาเอง
“พี่เคยพูดว่ามันเป็นเรื่องในอดีต แล้วถ้าพี่ไม่พูด ฟางจะพูดไปทำไม มันไม่ดีกับตัวหมี่เอง”
พี่คลี่ยิ้มแล้วจูบหน้าผากเบา ๆ “ฟางเป็นคนดี”
ฟางส่ายหน้า “ไม่หรอก ฟางได้แต่ทำตามคำสั่ง น่ารำคาญออก”
“ขอได้มั้ย ไอ้คำพูดดูถูกตัวเองแบบนี้น่ะ” พี่จับมือผอมไว้ “เพราะฟางเป็นคนดี ทุกคนถึงได้รู้สึกว่ามีอะไรแปลกๆ พอเห็นว่าหมี่พาฟางไปไหนไม่รู้”
“หรือครับ ฟางไม่รู้เลย”
“ตอนที่จะเข้าบ้านไปไหว้พ่อกับแม่ ยังเห็นฟางยังคุยกับวันชาติอยู่ แต่วันชาติกับไอ้ฝุ่นกลับมาตามพี่บอกว่า หมี่พาฟางไปไหนไม่รู้ สีหน้าหมี่ดูไม่ค่อยดี”
ฟางทำหน้านึก “ตอนนั้นฟางไม่เห็นฝุ่น”
“ฝุ่นมันเจอทั้ง 2 คนระหว่างทางน่ะ จะเรียกก็เรียกไม่ทัน เลยมาถามวันชาติ” ตาลาไตถามต่อ “รู้มั้ยว่าเห็ดนั่นคืออะไร”
ฟางพยักหน้า “ฟางไม่แน่ใจหรอกว่ามันเป็นเห็ดพิษหรือเปล่า รู้แต่พ่อไม่ให้เก็บเห็ดสีสวยๆ หรือที่รูปร่างแปลกๆ มากินก็เลยถามหมี่ แล้วพี่ก็มาพอดี”
ตาลาไตบอกอย่างโล่งใจ ”ดีที่ฟางซักถามหมี่ก่อนลงมือย่างเห็ดพวกนั้น เพราะถ้ามันเปลี่ยนรูปไปแล้ว ก็คงดูยากขึ้นว่าเป็นพิษหรือแค่ของป่า”
ฟางส่ายหน้าเหนื่อยใจกับตัวเอง “ทุกคนเห็นปุ๊บก็รู้ทันที มีแต่ฟางที่โง่”
“ฟางไม่ได้โง่ แต่คิดไม่ถึงว่าหมี่จะคิดร้ายกับฟาง”

ฟางได้แต่คิดในใจ ยังไงก็โง่นั่นแหละ ไม่เคยรู้ตัวเลยว่าหมี่เกลียดเราถึงขนาดอยากฆ่าให้ตาย .....
ตอนที่อยู่ท้ายสวน ไม่ได้คิดอะไรมากไปกว่า ไม่อยากให้พี่ลงโทษหมี่
จากนั้นก็รู้สึกโล่งอกที่เรื่องคลี่คลายลงและทุกคนเข้าใจกัน
แต่ตอนนี้ กลับรู้สึกกลัว...

“กลัวหมี่ใช่มั้ย”
พี่พูดด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความเข้าใจ ฟางยอมรับ
“รู้สึกว่าประหลาดแล้วก็แย่มากเลยนะ ที่กลัวน้องตอนนี้ ทั้งที่ตอนนั้นกลัวแต่พี่จะลงโทษน้อง”
“แต่เป็นความกลัวที่เข้าใจได้ และทุกคนก็กลัว แต่สิ่งที่สำคัญที่สุดคือต้องทำให้หมี่ที่ต้องยอมรับว่าเขาทำเรื่องไม่ดี และจะต้องไม่ทำมันอีก พ่อใหญ่ถึงได้ส่งหมี่ไปเรียนธรรมะกับหลวงตาที่วัด เพราะหลักธรรมข้อแรกที่หมี่จะต้องเรียนรู้และเข้าใจก็คือ ทุกชีวิตล้วนมีค่าเท่ากัน และต่อให้เขาฆ่าฟางได้สำเร็จ ก็ไม่ได้หมายความว่าพี่จะอยู่กับหมี่”
ตาลาไตหยุดมองฟางครู่หนึ่ง
“พี่ต้องขอฟาง ว่าวันหยุดอย่านั่งรถทัวร์กลับบ้านตามลำพัง ถ้าจะกลับบ้านต้องกลับพร้อมกัน”

เวลาที่ผ่านมาจะเป็นอย่างนั้น เพราะตาลาไตมักจะติดงานหรือมีธุระอื่น ส่วนฟางมีแต่เรียนกับการทำงานบ้านนี้ ไม่ได้เข้าร่วมกิจกรรมกับคณะหรือที่มหาวิทยาลัยมากนัก พอวันหยุดก็มักจะนั่งรถทัวร์กลับบ้านคนเดียว
พอตาลาไตห้ามกันแบบนี้ ฟางก็เลยยิ่งลำบากใจ “ฟางกลัวหมี่ก็จริง แต่ถ้าทำอย่างนั้น หมี่ก็จะยิ่งวางตัวลำบาก”
“พี่ไม่ได้ห้ามฟางกลับบ้านนะ แค่ขอว่ารอกลับบ้านพร้อมกัน แล้วเราก็ต้องทิ้งเวลาให้หมี่พิจารณาตัวเอง ถ้าอาทิตย์นี้มีเรื่อง อาทิตย์หน้าเราไปหาเขาทันทีมันก็ไม่ถูก หรือห่างหายไปเลยไม่กลับบ้านอีกเลย มันก็ไม่ใช่ พ่อแม่พี่น้องเราอยู่ที่นั่น”
ฟางพยักหน้ายอมรับทั้งน้ำตาคลอ
“ตอนนี้หมี่หันไปหาฝ้ายแล้ว”
“ไม่วางใจใช่มั้ย”
“ครับ ตอนแรกก็ว่าดี เพราะถ้าอยู่กับฝ้าย ไอ้ฝุ่นก็อยู่ด้วย ไอ้ฝุ่นอยู่พี่วันชาติก็อยู่ แล้วก็มีครูโรจน์ด้วย แต่พอยิ่งคิดยิ่งรู้สึกเหลวไหลคิดอะไรร้ายๆ ไปเรื่อยเปื่อย ยิ่งรู้สึกรำคาญตัวเอง”
“พี่ก็ไม่ไว้ใจ แล้วก็รู้ว่าผิดที่ทิ้งปัญหาทิ้งภาระให้พ่อกับวันชาติคอยดูแล พวกเขาเองก็รู้สึกแย่เหมือนกันที่ปล่อยปละละเลยหมี่จนเกิดเรื่อง แต่วันชาติมันให้คำมั่นไว้แล้วว่า จะใกล้ชิดกับหมี่ให้มากขึ้น ไม่ทิ้งขว้างเหมือนที่ผ่านมา”
“หมี่เรียกพี่ว่าพ่อ พี่เองก็ต้องดูแลเขาให้มากเหมือนกัน”
ตาลาไตยิ้มรับ “นั่นแน่นอนอยู่แล้ว ตั้งแต่เจอหมี่ที่โรงงานยาบ้า ที่ก็อยากพาเขากลับบ้านที่ชัยนาทมาตลอด อยากให้เขาวิ่งเล่นอยู่ในสวน เติบโตมากับเด็กๆ ในวัยเดียวกัน เรียนรู้ที่จะไม่ทำร้ายคนอื่น” คนตัวโตนิ่งไปอึดใจ “แต่ปรากฎว่าคนแรกที่เขาคิดร้ายคือคนที่พี่รัก”
ฟางยิ้มเศร้า “ผมขอพี่แล้ว ว่าให้ทิ้งเรื่องนั้นไว้ที่ท้ายสวน”
“ไม่พูดถึงน่ะได้ แต่ไม่คิดไม่ได้ เพราะพี่เชื่อมาตลอดว่าคนจะดีหรือเลวขึ้นอยู่กับตัวของเขาเอง ไม่ใช่สายเลือด”
“เขาไม่ได้คิดฆ่าฟางเพราะสายเลือดหรอก แต่เพราะฟางไปแย่งคนรักของเขา แล้วเขาก็คิดง่ายๆ เหมือนเด็กๆ ว่าถ้าลบฟางออกไปได้ พี่ก็จะเป็นของเขา”
แม้ทุกคำพูดของฟาง จะเข้าข้างหมี่ แต่ตาลาไตยังเห็นด้วย “เขาคิดแบบสิ่งที่เขาเจอมา ความโหดร้ายที่มันฝังอยู่ในใจ พ่อใหญ่ถึงได้ต้องพยายามปลูกฝังความคิดที่ดีให้กับหมี่”
ฟางคิดตาม “ทั้งหมดก็เพราะไม่มีใครรู้ที่มาของหมี่ ไม่มีใครรู้ว่าหมี่เจออะไรมา ก็เลยไม่ได้ระวัง”
“พ่อใหญ่รู้” ตาลาไตบอก “แต่พ่อก็เหมือนเรา คือรู้ว่าหมี่อาจพบเจอเรื่องไม่ดีมา แล้วก็เชื่อเหมือนพี่ว่า สิ่งแวดล้อมที่ดีจะทำให้เขาเติบโตเป็นคนดี ไม่เคยคิดเลยว่าวันหนึ่งเขาจะลอกการกระทำของคนเลว แต่พี่ก็ยังเชื่ออยู่เหมือนเดิมนะ ว่าหมี่จะต้องเป็นคนดีได้”
ทั้งตาลาไตและฟางต่างก็รู้สึกไม่ดีที่ยิ่งคุยกัน เหมือนยิ่งประณามหมี่ ทั้งที่ทุกคนต่างก็มีส่วนผิดที่ทำให้เกิดเรื่องนี้ขึ้น แล้วสุดท้ายก็กลับมาที่ความเชื่อเหมือนเดิมที่ว่า การเติบโตในสิ่งแวดล้อมที่ดีจะทำให้หมี่เป็นคนดี

“พ่อใหญ่รู้มั้ย ว่าที่หมี่คิดฆ่าฟางก็เพราะเราอยู่ด้วยกัน”
“พี่ไม่แน่ใจเหมือนกันว่าพ่อจะเข้าใจยังไง เพราะพี่บอกพ่อว่า หมี่ได้ยินเพื่อนของฟางคุยกัน แล้วก็คิดว่าพี่รักฟางมากกว่าหมี่ทำให้หมี่โกรธฟาง”
คิ้วคมขมวดแน่น “มันแปลความหมายได้หลายทาง”
“ใช่” ตาลาไตยอมรับ “พี่จำได้ว่าแม่ไม่ยอมรับหากพี่จะชอบผู้ชาย ก็เลยอยากให้เขาเข้าใจว่า พี่จะอยู่อย่างนี้ไปจนแก่ เพราะ ถ้าบอกไปตามตรงว่า เราอยู่ด้วยกันแล้ว พี่ก็เดาไม่ออกเหมือนกัน ว่าพ่อจะคิดยังไง แล้วแม่จะผิดหวังขนาดไหน เพราะพวกเขาอยู่ด้วยกันตลอดเวลา”
เมื่อฟางเงียบฟัง ตาลาไตก็ถาม “เสียใจหรือเปล่า ที่พี่บอกแบบนั้น”
“ไม่หรอกครับ ฟางว่าดีแล้ว เพราะพ่อกับแม่ฟางก็คงลำบากใจเหมือนกันถ้ารู้เรื่องนี้” ฟางหันไปมองนอกหน้าต่าง “ฟางไม่เคยคิดเรื่องนี้เลยนะ ตลอดเวลารู้แต่ว่า อยากอยู่กับพี่ ไม่เคยคิดตั้งคำถามว่า ถ้าพ่อกับแม่รู้จะเป็นยังไง”
ตาลาไตเองก็ยอมรับ “พี่เอง ตอนที่อยู่ที่นี่ ก็ไม่ได้คิดถึงพ่อกับแม่เหมือนกัน รู้แต่เพียงว่าอยู่กัน 2 คนดีกว่าอยู่คนเดียว”
ฟางยิ้มกว้าง “จริงเหรอ”
มือใหญ่บีบจมูก “อือ แล้วถ้าจะมองในแง่ดี หมี่ทำให้พี่รู้ตัวว่ามองข้ามอะไรไปหลายเรื่อง”
ฟางพยักหน้า “ฟางก็เหมือนกัน แต่ฟางเชื่อว่า เมื่อเรากลับบ้านไปอีกครั้ง หมี่จะเป็นลูกชายที่น่ารักของพ่อตาล”
ตาลาไตเองก็เห็นด้วย “คิดต่อไปอีกนิด ถ้าทุกคนรู้เรื่องของเรา ฟางจะทำยังไง”
ฟางส่ายหน้า น้ำใสหยดลงแก้ม “ไม่ทำไงก็รักไปแล้วนี่ ถ้าวันพรุ่งนี้เขามาลากฟางกลับบ้าน ฟางก็เลิกรักพี่ไม่ได้หรอก”
“เรานี่มัน...” ตาลาไตดึงคนตัวผอมเข้ามากอด หยดน้ำตาเปียกเสื้อพี่จนชุ่ม
“คิดว่าพี่รักคนอื่นมากกว่า มันยังเจ็บน้อยกว่า วันเวลาที่ต้องอยู่โดยไม่มีพี่”
“เราจะอยู่ด้วยกัน”
“ฟางรักพี่นะ ฟางรักพี่” ฟางสะอื้น กอดพี่ไว้แน่น
ตาลาไตกระชับอ้อมแขนตอบ รับรู้ว่าคำว่ารักของฟาง มีความหมายมากกว่าคำพูดที่บอกพี่เช้าเย็น คำว่ารักของฟางยิ่งใหญ่กว่านั้น มันคือทุกสิ่งทุกอย่างที่ฟางมี
“ขอบคุณ ขอบคุณมาก พี่รักฟาง”

บนเส้นทางของความรักที่เริ่มมาตั้งแต่จำความได้ จากความหวังดีที่มีให้กันและกันมาตลอดเวลาที่ยาวนาน มีทางเลี้ยวทางแยกและเส้นทางที่ตัดผ่านมากมาย
แต่คนๆ หนึ่งยังคงเดินอยู่บนเส้นทางเดิมอย่างมั่นคง
กับอีกคนที่ยอมรับเพียงแค่ความปรารถนาดีที่มีให้กัน เดินทางอ้อมไปไกลเพียงเพื่อที่จะกลับมาพบกับคนเดิมที่ยังคงหยุดรอ
“พี่รักฟาง และพี่อยากบอกกับทุกคนว่าพี่รักฟาง”
ฟางพยักหน้า ยังจำคืนที่ไปเที่ยวทะเลด้วยกันได้เป็นอย่างดี และก็รู้มาตลอดว่าพี่อยากเปิดเผยความรักของเรา แต่ก็ไม่อยากทำให้ครอบครัวเสียใจเช่นกัน
“ต้องมีสักวันที่พี่จะบอกกับพ่อแม่ของพวกเราให้รับรู้”
“ฟางก็อยากให้เขารู้ว่าฟางมีความสุขที่ได้อยู่กับพี่ คนที่ฟางรักมาตลอด แต่ถ้าจะทำให้พวกเขาเสียใจ ฟางอยู่แบบนี้ก็ไม่เป็นไร ปีหนึ่งเราอยู่ด้วยกันมากกว่าชัยนาทอยู่แล้ว เวลาที่กลับบ้านแค่ไม่กี่ชั่วโมง ถ้าจะห่างกันบ้างมันเรื่องเล็กน้อย” ฟางสูดจมูก “ขอแค่ให้ได้อยู่กับพี่เท่านั้น”
นิ่วมือใหญ่เกลี่ยน้ำตาที่แก้ม แล้วก้มลงจูบริมฝีปากแดง “คนดีของพี่”
......
......
ฝนตกพรำมาตลอดทั้งคืนทำให้อากาศยามเช้าเย็นชื่นใจ หยดน้ำที่ยอดหญ้ายังสะท้อนแสง รถคันเดิมจอดที่ลานดินใต้ร่มไม้หน้าบ้านหลังใหญ่
คนนั่งข้างคนขับก้าวลงมาก่อน แล้วรีบไปหยิบของจากท้ายรถ คนขับรถถึงได้เดินตามลงมา
“ฝนตกพากันนอนสบายเลยหรือไง” คนขับรถบ่นยิ้มๆ แล้วก็ตอบตัวเองเสร็จ “ไม่แน่ ป่านนี้พ่ออาจอยู่ในสวนแล้วก็ได้ ฟางเก็บของเข้าบ้านนะ พี่จะไปหาพ่อที่แปลงผัก”

อย่างที่คาดพ่อใหญ่ วันชาติ หมี่ และฝุ่นอยู่ที่แปลงผักแล้ว
ขณะที่หมี่กำลังช่วยพ่อแยกต้นที่พอเก็บขายได้ วันชาติกลับกำลังตื่นเต้นกับปลาตัวใหญ่ที่ฝุ่นปักเบ็ดไว้ตั้งแต่เมื่อคืน

“ว่าแล้ว ว่าฝนตกดินนุ่มต้องมีคนอยู่แถวแปลงผัก”
“พ่อมา!” หมี่ร้องตะโกนแล้ววิ่งเข้ามาหาตาลาไต ที่กำลังยกมือไหว้พ่อใหญ่เหมือนกัน
ส่วนฝุ่นรีบเก็บปลาใส่ถังแล้วปิดฝา “ร้องซะได้ยินไปถึงอีกอำเภอ”
วันชาติเขกหัวไปที แล้วไล่ให้เอาปลาไปใส่โอ่งที่หน้าครัว รอให้แม่ใหญ่ทำแกง
“พี่ฟางมามั้ยพี่ตาล”
“มาสิ อยู่กับแม่ใหญ่มั๊ง”

ตาลาไตมองหมี่ที่กำลังวิ่งเลาะแปลงผักเข้ามาหา เวลาที่เดินหน้าไปเรื่อย เปลี่ยนหมี่จากเด็กน้อยท่าทางแข็งกระด้างที่โรงงานยาบ้า กลายเป็นเด็กน้อยหวาดกลัวจากบ้านเด็กฯ  เป็นวัยรุ่นตอนต้นที่แสนจะแก่แดด และกลายเป็นหนุ่มน้อยร่าเริง.

“ไม่เห็นพ่อบอกว่าจะมา”
“เซอร์ไพร้ซ์ไง” ตาลาไตหันไปมองพ่อใหญ่ “หมี่ช่วยปู่ทำอะไรอยู่”
“เก็บคะน้าต้นใหญ่ เดี๋ยวสายๆ จะเอาไปขายที่แผงหน้าบ้าน”
“ความคิดใคร”
วันชาติรีบยกมือจนสุดแขน “ความคิดดีๆ แบบนี้ต้องฉันเท่านั้น”
หมี่ทำหน้าล้อเลียนกับตาลาไตที่ได้แต่ยิ้มขำ ฟังทุกคนแย่งกันพูด
“แม่ไอ้สามฝาเขาจะขายกล้วยแขกด้วย กล้วยก็ในสวนเรานี่แหละ ก็เลยให้นั่งขายเป็นเพื่อนกัน” พ่อใหญ่บอก “ขายของกันเหมือนเล่น ยังไม่ทันสิบเอ็ดโมงมันก็เก็บของเข้าบ้านกันแล้ว”
“เก็บอะไร ขายหมดแล้ว ขายหมด พ่อนี่ไม่เข้าใจซะเลย” วันชาติเถียงพ่อใหญ่ ขณะที่รับตะกร้าผักมาถือเอง แล้วเดินนำกลับบ้าน
“สตุ้งสตางค์ก็ไม่ได้มากกมายอะไรหรอกพี่ แต่มันทำให้เด็กๆ เห็นค่าของเงิน ไอ้ฝุ่นนั่นเรียนช่างยังไม่จบ ก็มีคนมาตามมันไปซ่อมรถ ซ่อมเครื่องแล้ว” 
ตาลาไตหันมากอดไหล่หมี่เดินตามวันชาติกลับบ้าน “ว่าไงเปลี่ยนใจจะไปอยู่กรุงเทพฯ มั้ย”
หมี่ยิ้มพลางส่ายหน้า “ไม่ละ หมี่รักที่นี่”
ตาลาไตหันไปมองพ่อใหญ่ น้ำตามันรื้นขึ้นมาเอง
“หมี่รู้แล้วว่าทำไมพ่อถึงอยากให้หมี่อยู่ที่นี่ จะบอกให้ว่าตอนนี้น้าวันชาติตกกระป๋องไปละ”
“เออ กูมันเด็กเก็บมาเลี้ยง” วันชาติหันมาทำเสียงน้อยใจจนพ่อใหญ่ยังขำ
“มึงนี่มันเดี๋ยวเป็นลูกพี่เดี๋ยวเป็นลูกน้อง”
“อ้าวก็ตอนนี้ลูกพี่ใหญ่เขามาฉันก็ขอเป็นน้องมั่งสิ”
“กูละเหนื่อยกับเด็กโข่งอย่างมึงจริงๆ” พ่อใหญ่เดินบ่นตามหลังมา

เมื่อเข้าบ้านฟางรีบเอาน้ำดื่มมาให้พ่อใหญ่ พูดคุยทักทายกับหมี่แล้วก็เลี่ยงไปช่วยแม่ใหญ่ยกของไปเตรียมใส่บาตร
หมี่เดินคู่อยู่กับตาลาไต แต่ไม่ได้กอดแขนเหมือนที่ผ่านมา
ไม่ได้ต้องใช้ความพยายาม หรือต้องเตือนตัวเองอะไร เพียงแต่ความรู้สึกอยากเป็นเจ้าของมันจางลงไปเรื่อยๆ นับตั้งแต่ปู่หรือพ่อใหญ่ของคนทั้งบ้าน พาหมี่ไปฝากหลวงตาไว้ที่วัด มีเรื่องเล่าและคำสอนมากมายที่ในเวลานั้นคิดแต่ว่า หลวงตาสอนอะไรมากมายจนจำไม่หมด
แต่พอกลับมาบ้าน ไม่ว่าจะทำอะไร คำสอนของหลวงตาก็กลับมาย้ำเตือนไม่ให้ประมาท และไม่คิดร้ายต่อใคร
ไม่มีใครหรือสิ่งใด ที่จะเป็นของเราไปตลอดกาล.....

เสร็จจากงานบ้านใหญ่ ฟางขอตัวกลับไปกินข้าวเช้ากับแม่ที่บ้าน
ตาลาไตเดินตามมาด้วย อ้างว่า ไม่มีอะไรทำแล้วเหมือนกัน แน่นอนว่าหมี่ก็เดินตามมาด้วย
เห็นชายคากลุ่มบ้านพักท้ายสวนอยู่ไม่ไกล หมี่หันมาบอก “ไม่มีใครรู้เรื่องพ่อกับฟางหรอก เหมือนกับที่ไม่มีใครรู้เรื่องที่มาของหมี่ ปู่น่ะเป็นคนที่ทำให้หมี่ได้เรียนรู้ด้วยตัวเอง ว่าอะไรควรพูดหรือไม่ควรพูด” หนุ่มน้อยเล่าไปเรื่อยๆ แล้วจู่ๆ ก็ถามฟาง  “ฟางรักพ่อหรือเปล่า”
ฟางเหลือบตามองตาลาไตแล้วพยักหน้า หมี่เลยถามซ้ำ
“รักสิ”
หมี่ก็หันไปถามตาลาไต “แล้วพ่อล่ะ”
“พ่อก็รักฟางเหมือนกัน”
“ดีเนอะ” หมี่ตอบยิ้มๆ “รักกันแล้วได้อยู่ด้วยกัน”
“หมี่เองก็จะพบคนนั้นในสักวัน”
“ไอ้ฝ้ายไง” หมี่บอก “มันทำมาหากินคล่องดี ตอนนี้กำลังจะคิดทำห่อหมก แล้วก็มีนึ่งขนมห่าอะไรของมันไม่รู้ ต้องมาทนกินของมันอยู่เนี่ย”
ตาลาไตหันมามองใบหน้าของหนุ่มตัวเล็ก ดวงตาที่มองกลับมายังคงแววตาของคนที่โตเกินกว่าวัย และเห็นอะไรมามากกว่าที่ทุกคนจะคาดคิด
“ฝ้ายมันเป็นคนดีนะพ่อ”
“ใช่ หมี่เองก็เป็นคนดีเหมือนกัน”
“ไม่หรอก”
“คนที่รู้ผิด รู้แก้ไข มั่นใจที่จะทำในสิ่งที่ดี แม้ว่ามันจะทำให้เราดูเป็นคนโง่ นั่นแหละที่เรียกว่าดี”
หมี่ยกยิ้มมุมปาก สีหน้าท่าทางเหมือนตาลาไตเวลากำลังคิดวางแผนบางอย่างในใจไม่มีผิด
เหมือนจนฟางต้องหัวเราะขำ
“หมี่เหมือนพี่มากเลย”
“ก็เขาเป็นพ่อลูกกัน ฉลาดเหมือนกัน”
ฟางพยักหน้ายอมรับด้วยใจจริง “ใช่”
“เราก็เลยต้องเลือกคนดีๆ ไว้ใกล้ตัวเหมือนกันไง”
ตาลาไตหัวเราะกอดคอหมี่เดินเข้าเขตรั้วบ้าน มีฟางเดินยิ้มตามมา
...เป็นเช้าที่ดีจริงๆ ไม่ว่าจะเริ่มต้นอย่างไร พบเจออุปสรรคอะไรมา ขอแค่ได้อยู่ด้วยกัน ได้ยิ้ม และหัวเราะด้วยกัน ร่วมทุกข์ร่วมสุขด้วยกันเท่านั้นเอง......

*-*-*จบบริบูรณ์*-*-*

มีตอนพิเศษ อยู่หน้า 41 นะครับ

เรื่องนี้มีจุดเริ่มมาจากการที่เพื่อนคนหนึ่งของพี่ไจฟ์มีเมียเป็นน้อง..เอ่อ..พี่เต้ย (ถ้าคุณไม่เข้าใจคำนี้โปรดกลับไปอ่านเรื่อง Snatch) อยู่ด้วยกันประมาณ 2 ปี มีเมียใหม่ก็ยังเป็นพี่เต้ยอยู่เช่นเดิม แต่ยืนยันว่า ตัวเองไม่ใช่เกย์ พี่ไจฟ์เคย "พยายาม" คุยกับเขาว่า มีเมียเป็นเต้ยแล้วไม่เรียกเกย์ เรียกว่าอะไร เขาก็ยืนยันคำเดิมว่าเขาไม่ใช่เกย์ แค่มีเมียเป็นเต้ย และรู้สึกว่ามันเป็นเรื่องยากเกินกำลังเวลาที่ต้องไปดูหนังฟังเพลงกับ "หญิง"
ผมฟังๆ แล้วก็อืม....มันเป็นเรื่องที่ยากเกินกำลังสมองของผม
ผ่านไปพักใหญ่พล็อต 1 หน้าของเรื่องนี้ก็ออกมา แต่พอมาขยายเรื่องมันก็เปลี่ยนไป เพราะพล็อตเดิมมันเป็นปัญหาของเขาที่เราเข้าไม่ถึง และขี้เกียจจะไปทำความเข้าใจกับมัน (อันนี้สำคัญสุด)
พี่ไจฟ์มีนิสัยชอบจดๆๆๆๆ ข้อความจากหนังสือ หรือเวลาคุยกับใครมีวรรคทองก็จดมา เรื่องนี้เขาใช้ทรัพยากรที่จดมาไปเกือบหมด (น่าสงสารเนอะ) แต่จะทำตามหรือเปล่ามันอีกเรื่อง...ก็นั่นแหละนะ ผมเองก็เหมือนกันแหละ

เรื่องต่อไปจะเป็นอย่างไร ไม่รู้เหมือนกัน มีหรือเปล่า ก็คงมีมั๊ง ไม่รู้ตอบไม่ได้ แต่ก็เห็นว่ามีพล็อต 1 หน้าเรื่องใหม่แล้ว เขียนแล้ว แต่ก็บ่นๆ อยู่ว่า แนวนี้มันซ้ำ ต้องหาอะไรใหม่ๆ มาแทรก "ใช้" ให้ผมไปหาการ์ตูนวายมาอ่าน โพไซดอนช่วยเหอะ การ์ตูนเหรอ ไอ้ที่อ่านๆ อยู่ทุกวันนี้มันยังเยอะไม่พอหรือไงป๋า
ดังนั้นผมจึงไม่สัญญา และไม่ขอให้คุณรอ เอาเป็นว่า คิดอะไรใหม่ๆได้ และเขียนจบแล้วเราจะมา
แน่นอน เขียนไปอัพไปมันปวดหัวใจน่ะ

ส่วนเรื่องนี้จบแล้ว และไม่มีตอนพิเศษ ด้วยสาเหตุคือ บอกในสิ่งที่อยากบอก เล่าในเรื่องที่อยากเล่าไปหมดแล้ว

ขอบคุณเหลือเกินที่แวะมาอ่าน แวะมาแสดงความเห็น แวะมาตักเตือน แวะมาบอกสิ่งดีๆ ต่อกัน (ทำไมผมรู้สึกคล้ายตัวเองเป็นผู้หญิงหน้าบานคนนั้นยังไงไม่รู้)
 
ขอบคุณมากครับ
พี่ไจฟ์กับนายน้ำชา

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." ตอนจบ หน้า 39 (150856)
เริ่มหัวข้อโดย: --รมยกร-- ที่ 15-08-2013 09:37:19

ขอบคุณ ไจฟ์กับน้ำชา  ด้วยเหมือนกันค่ะ

จะรอติดตามในเรื่องต่อๆ ไปนะ แต่...อยากอ่านตอนพิเศษจัง  :mew2:

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." ตอนจบ หน้า 39 (150856)
เริ่มหัวข้อโดย: puppyluv ที่ 15-08-2013 10:02:22

บวกและเป็ดตอนเช้า
ขออ่านแป๊บ (อย่างช้าๆ ทีละตัว)

ขอบคุณมาก เป็นตอนที่อ่านแล้ว...
มีความสุข
    หมี่ดูผ่อนคลายขึ้น
พ่อตาลกอดคอหมี่ได้สบายใจมากกว่าเก่า
ฟางก็อดทนมากจริงๆ
ชอบตอนที่ฟางบอกรักพี่
มักจะบอกมากกว่า 1 ครั้ง
"รักพี่...ฟางรักพี่"
เหมือนคนอ่านถูกบอกรักย้ำๆ ซ้ำๆ จนอิ่มตามไปด้วย
    ชอบนิสัยจดวรรคทองแฮะ อยู่ในวงเหล้าก็ล้วงมาเขียนยิกๆ
แค่นึกภาพตามยังยิ้มกว้างเลย

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." ตอนจบ หน้า 39 (150856)
เริ่มหัวข้อโดย: mystery Y ที่ 15-08-2013 10:04:29

ขอบคุณเช่นกันที่เขียนเรื่องดีๆแบบนี้(ถึงตอนแรกจะอ่านไปขมวดคิ้วไปก็เถอะ) จบแบบไม่มีอะไรค้างคาถึงยังไม่ได้บอกพ่อแม่ก็ตาม

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." ตอนจบ หน้า 39 (150856)
เริ่มหัวข้อโดย: indy❣zaka ที่ 15-08-2013 10:17:00

ขอบคุณ คุณไจฟ์และน้องที เช่นเดียวกันค่ะ   :L2:

ที่สร้างสรรค์งานออกมาให้ได้อ่านกันหลากหลายเรื่อง หลากหลายอารมณ์ 
ลงเร็ว มีพล็อตตายตัว มีแพลนจบแน่นอน  ไม่ยืดเรื่องจนเกินงาม 

ต้องบอกว่า  นักเขียนแบบนี้เนี่ย เป็นนักเขียนในฝันของคนอ่านเลยค่ะ     o13

เลิฟมากมายจ้ะ  :กอด1:

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." ตอนจบ หน้า 39 (150856)
เริ่มหัวข้อโดย: =นีรนาคา= ที่ 15-08-2013 10:21:15

จบแล้ว
ขอบคุณมากมาย ที่ทำให้ได้อ่านเรื่องราวดีๆ
 :pig4:

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." ตอนจบ หน้า 39 (150856)
เริ่มหัวข้อโดย: malula ที่ 15-08-2013 10:22:47

ขอบคุณไจฟ์ทีที่นำเสนอเรื่องราวสนุก ๆ พร้อมทั้งมีสาระให้ได้ขบคิด
มาถึงตอนนี้ปัญหาต่าง ๆ ก็คลี่คลายไปพอสมควร และก็น่าจะเป็นไปในทิศทางที่ดี
จะรอติดตามเรื่องใหม่นะจ๊ะ

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." ตอนจบ หน้า 39 (150856)
เริ่มหัวข้อโดย: ชางหลง ที่ 15-08-2013 10:51:28

 :katai2-1:  ชอบมากจ้า  ชอบแนวคิดของตัวระครในเรื่องคะ ถึงจะเป็นการจดมาก็เถอะนะ

เราเองก็ทำไม่ได้ทุกอย่างหลอกนะ แต่เวลามีเรื่องเราก็จะรู้จักห้ามใจ ตัวเองบ้างไม่ปล่อยตามอารมณ์เกินไป

จะรอเรื่องต่อไปนะ สวัสดี พี่ใจฟ์ น้องที จ้า :L1:

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." ตอนจบ หน้า 39 (150856)
เริ่มหัวข้อโดย: aehJTS ที่ 15-08-2013 10:56:07

ขอบคุณมากสำหรับเรื่องราวดี ๆ ที่มีมาให้เราอ่านเสมอ  :pig4:

ปล.อ่านตอนจบแล้วชอบประโยคนี้มากคะ "ไม่มีใครหรือสิ่งใด ที่จะเป็นของเราไปตลอดกาล"

 :pig4: คะ

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." ตอนจบ หน้า 39 (150856)
เริ่มหัวข้อโดย: lizzii ที่ 15-08-2013 10:59:46

จบแบบละมุน น่ารักจริงๆ
ขอบคุณคุณไจฟกับน้องทีนะคะ ที่มาเรื่องดีๆมาให้อ่าน ^^

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." ตอนจบ หน้า 39 (150856)
เริ่มหัวข้อโดย: TIKA_n ที่ 15-08-2013 11:00:10

หมี่ กลับตัวกลับใจได้จริง ๆ แล้ว อยู่ในสถานะ ลูก ของพี่ตาลอย่างที่ควรจะเป็น น่าตื้นตันใจแทนพี่ตาลจริง ๆ
เวลาเรียกพี่ตาลว่า พ่อ อย่างเต็มปากเต็มคำ ไม่มีขัดเขิน อ่านแล้วมันรู้สึกดีจริง ๆ
สรุปหมี่ กับ ฝ้าย คู่กันแน่ ๆ สินะ แล้วพี่วันชาติ กับ ครูโรจน์ เป็นยังไง
ณ ปัจจุบัน แม่ใหญ่ ก็ยังไม่รู้เรื่องของพี่ตาลกับฟาง ทุกเรื่อง เป็นเรื่องของอนาคต
จะเกิดอะไรในภายหน้าก็ตาม ณ ตอนนี้ ถือว่าทุกคนมีความสุข มีแต่สิ่งดี ๆ คนที่รักอยู่รอบตัว ก็ทำให้สุขใจแล้ว
ขอบคุณไจฟ์กับที สำหรับเรื่องดี ๆ ที่ทำให้อ่านไป รู้สึกตามไปได้อย่างหลากหลายอารมณ์มาก ๆ
บางครั้งอาจเมนท์รุนแรงไปบ้าง จากที่อินมากไปหน่อย ก็ขอโทษด้วยนะคะ
ขอบคุณอีกครั้งค่ะ  :pig4: :L1: :L2:

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." ตอนจบ หน้า 39 (150856)
เริ่มหัวข้อโดย: punchnaja ที่ 15-08-2013 11:41:26

สรุปช่วงจบดี ชอบๆ
ส่วนหวานเย็น หลังๆค่อยเป็นรถด่วนขึ้นมาหน่อย อันนี้ถูกใจ^^

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." ตอนจบ หน้า 39 (150856)
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 15-08-2013 11:50:48

จบแล้วทุกคนเข้าใจกัน ถึงแม้ว่าเรื่องความรักของตาลกับฟางจะเป็นความลับกับพ่อแม่ก็คงไม่เป็นไรหรอก เพื่อความสุขความสบายใจของท่านที่ไม่ได้อยู่กับเรานานจนตลอดชีวิต เพราะทั้งคู่เองชีวิตส่วนใหญ่ก็อยู่ที่กรุงเทพมีเวลาอยู่ด้วยกันมากกว่าอีก ส่วนหมี่เองได้ว่าตัวนั้นโชคดีกว่าใครที่ได้อยู่กับครอบครัวแบบนี้ที่ให้ทั้งความรักและการดูแลที่เอาใจใส่อยู่ตลอดเวลา ขอบคุณที่เขียนเรื่องราวดีๆ มาให้อ่านนะคะ :pig4:

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." ตอนจบ หน้า 39 (150856)
เริ่มหัวข้อโดย: Zinub ที่ 15-08-2013 11:57:30

จบแล้ววว :m1: อบอุ่นจังเลยค่ะ  :m3:
เราเห็นด้วยนะคะว่าคนจะดีอยู่ที่สิ่งแวดล้อมที่ดี
มีผิดมีอภัย และอบรมสั่งสอน นำไปในทางที่ดี
ตาลาไตคิดถูกแล้วที่เอาหมี่มาไว้บ้านสวนที่อบอุ่นของตัวเอง
จบอย่างไม่ติดค้างเลยค่ะ :mew1: รอเรื่องใหม่ของคุณไจฟ์กับน้องทีนะคะ

    :L1:    :L2:    :L1:

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." ตอนจบ หน้า 39 (150856)
เริ่มหัวข้อโดย: MiSS-U ที่ 15-08-2013 12:14:47

 :pig4:

สำหรับเรื่องนี้ค่ะ จบได้ดีจัง
เรื่องนี้ไม่หวาน แต่ได้แง่คิดเยอะเชียว
จะรอเรื่องต่อไปนะคะ

 :L1:

+1และเป็ด

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." ตอนจบ หน้า 39 (150856)
เริ่มหัวข้อโดย: nongrak ที่ 15-08-2013 12:18:18

ดีนะที่หมี่กลับใจเป็นคนดีได้ ฟางกับตาลก็ยิ่งเข้าใจกันมากขึ้น

ขอบคุณค่ะ จะรออ่านเรื่องใหม่นะ
+1     :กอด1:   

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." ตอนจบ หน้า 39 (150856)
เริ่มหัวข้อโดย: maemix ที่ 15-08-2013 13:13:46

จบแล้ว
หมี่เป็นผู้ใหญ่ขึ้นเยอะเลย

ขอบคุณไจฟ์กับที

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." ตอนจบ หน้า 39 (150856)
เริ่มหัวข้อโดย: yayee2 ที่ 15-08-2013 13:20:16

 :pig4: :pig4:ขอบคุณน้องไจฟ์กับน้องน้ำชาจ้ะ สำหรับอาหารใจอาหารสมองสำรับนี้
อิ่ม(ใจ)หนำสำราญด้วยความเอร็ดอร่อย ส่งผลดีให้ทั้งสมองซีกซ้ายซีกขวา
  :L2::L2:ขอบคุณมาก จะรออ่านเรื่องใหม่ต่อไปจ้ะ

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." ตอนจบ หน้า 39 (150856)
เริ่มหัวข้อโดย: smilymoon ที่ 15-08-2013 14:43:00

ขอบคุณเช่นกันสำหรับนิยายสนุกๆ ชอบที่คุณไจฟ์กับคุณทีเขียนแทบทุกเรื่อง อ่านเรื่องของคุณแล้ว รู้สึกว่าพวกคุณเป็นคนมองโลกในแง่ดี ถึงแม้ในบางเรื่องจะมีตัวละครจิตๆ แต่สรุปทุกครั้งทำให้รู้สึกว่าพวกคุณยังเชื่อในความดีงาม และทุกครั้งเมื่ออ่านจบจะรู้สึกอิ่มกับตัวละคร

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." ตอนจบ หน้า 39 (150856)
เริ่มหัวข้อโดย: ka[ze]na ที่ 15-08-2013 16:09:20

ขอบคุณ...สนุกมากด้วย

ดีใจที่ได้อ่านนะ.............

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." ตอนจบ หน้า 39 (150856)
เริ่มหัวข้อโดย: sukie_moo ที่ 15-08-2013 16:24:31

ขอบคุณคุณไจฟ์กับน้องทีมากๆสำหรับเรื่องราวดีๆ จะรออ่านเรื่องใหม่นะค่ะ

จริงๆอยากจะรู้ว่าถ้าพ่อแม่ของทั้งคู่รู้จะมีปฏิกิริยายังไง เหมือนกันเนาะ

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." ตอนจบ หน้า 39 (150856)
เริ่มหัวข้อโดย: Gohan ที่ 15-08-2013 17:27:34

ชอบตอนจบจัง ดูอบอวลไปด้วยความรักและความเข้าใจ
แถมได้บรรยากาศของบ้านทุ่งมาล้อมหน้าล้อมหลังให้ชื่นใจเข้าไปอีก
็Happy Ending กันไป

ขอบคุณสองหนุ่มสำหรับเรื่องราวดีๆ พร้อมข้อคิดกระตุ้นสมองให้ทำงานไปด้วยตลอด
เรื่องใหม่ พล็อตมาแล้ว 1 หน้า เดี๋ยวก็จะตามมาอีกเป็น 10 อิอิ
ไม่ต้องรีบนะครับ ให้เวลาจดวรรคทองใหม่ๆ พร้อมกับเก็บพล็อตจากการ์ตูนวาย (งานนี้โพไซดอนก็ช่วยไม่ได้ล่ะ นายน้ำชา)
คนอ่านรอได้จ้า  :bye2:

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." ตอนจบ หน้า 39 (150856)
เริ่มหัวข้อโดย: natalee22 ที่ 15-08-2013 17:28:02

จบแล้ว

ดีใจที่ทุกคนมีความสุข

ดีใจที่หมี่คิดได้ตอนที่ยังไม่สาย

ดีใจที่ได้อ่านเรื่องดีๆสนุกๆของคุณไจฟ์กับน้องที

ขอบคุณมากๆค่ะ

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." ตอนจบ หน้า 39 (150856)
เริ่มหัวข้อโดย: fangkao ที่ 15-08-2013 17:35:31

หมี่ เราเชื่อว่า หนูต้องเป็นเด็กที่ดีแน่ๆทุกอย่างต้องใช้เวลา
ฟางและตลาไต ไม่ต้องบอกให้ใครรู้ก็ได้ แค่รู้กันสองคนก็พอว่าเป็นอะไรกัน ^^
วันชาติ ฉันเชื่อว่าสักวัน แกจะเป็นผู้ใหญ่อย่างที่พูดนะ ถ้าครูโรจน์ไม่ทิ้งไปก่อน 5555
เดลกับกุ้ง คู่นี้เขามีความสุขอยู่แล้ว
พ่อใหญ่แม่ใหญ่ ยังเป็นที่พึ่งของลูกหลานได้เสมอ
กรองกราญจ์ เธอเป็นแรงบันดาลใจให้อิพี่ตาล ตัดสินใจได้ชัดเจนยิ่งขึ้น
  ขาดไม่ได้ ไจฟ์กับน้องที ผู้สร้างตัวละครเหล่านี้ขึ้นมาให้เรา อ่านกันอย่างสนุก ขอบคุณจากใจจริงๆค่ะ แล้วเราต้องกลับมาเจอกันอย่างแน่นอน

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." ตอนจบ หน้า 39 (150856)
เริ่มหัวข้อโดย: Gokusan ที่ 15-08-2013 19:19:36

หมี่เริ่มทำใจได้...ต้องใช้เวลา ก็ว่ากันไป
แต่ดีที่ใช้ธรรมะเข้าช่วย...ดำเนินชีวิตก็นิ่งง่ายขึ้น

แอบชอบประโยคบอกรักทุกประโยค
แม้คู่นี้จะเชื่องช้า แต่ว่าก็มั่นคง...ไม่มีอะไรน่าเชื่อใจได้เท่าแล้ว

ขอบคุณที่ย้ำเรื่องสิ่งแวดล้อมและการสอนสำคัญกว่าสายเลือด
เพราะทุกคนเลือกเกิดไม่ได้ แต่เลือกที่จะทำตัวดีให้มีคุณค่าได้

ขอบคุณอีกครั้งที่มีนิยายมาให้ตามอ่านเรื่อยๆ
คนอ่านก็ไม่ปวดใจด้วย เพราะมีเวลานัด
น่ารักทั้งคู่...ป๋าไจฟ์น้องที ^^

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." ตอนจบ หน้า 39 (150856)
เริ่มหัวข้อโดย: PAAPAENG~ ที่ 15-08-2013 19:30:04

ขอบคุณมาก ขอบคุณจริงๆ
ไม่เคยผิดหวังเลยกับคุณไจฟ์คุณที
ชอบมากๆเวลาหมี่เรียกพี่ตาลว่าพ่อ
น้ำตาคลอทุกครั้งเลย
แต่คือไปๆมาๆพี่ตาลจะมีสะใภ้ซะงั้นนะ
นึกว่าจะมีเขย ๕๕๕

ยังไงก็จะรอเรื่องต่อไปนะคะ ^^

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." ตอนจบ หน้า 39 (150856)
เริ่มหัวข้อโดย: ordkrub ที่ 15-08-2013 19:51:16

ขอบคุณสำหรับสิ่งดีๆที่นำมาให้ครับ
จองเรื่องต่อไปนะครับ

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." ตอนจบ หน้า 39 (150856)
เริ่มหัวข้อโดย: from_mars ที่ 15-08-2013 20:09:39

สงบ เรียบร้อย สมบูรณ์
รออ่านเรื่องต่อไป คิดถึงนะจ๊ะ

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." ตอนจบ หน้า 39 (150856)
เริ่มหัวข้อโดย: uknowvry ที่ 15-08-2013 20:27:11

ขอบคุณสำหรับเรื่องนี้ ตามมาอ่านเมื่อจบแล้ว เพราะกลัวทนไม่ไหว 555 และจะรอติดตามอ่านเรื่องต่อไปคับ...

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." ตอนจบ หน้า 39 (150856)
เริ่มหัวข้อโดย: cinquain ที่ 15-08-2013 20:35:54

จบได้อย่างอบอุ่นและลงตัว ขอบคุณมากค่ะสำหรับเรื่องดีๆที่มีข้อคิดมากมาย

ทรัพยากรที่มีใช้เกือบหมดก็หาใหม่นะคะ จะได้มีเรื่องดีๆมาให้เราๆได้อ่านอีก
จะรอวันนั้นค่ะ  :กอด1:

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." ตอนจบ หน้า 39 (150856)
เริ่มหัวข้อโดย: Wordslinger ที่ 15-08-2013 20:43:54

ชอบตอนจบมากๆ อบอุ่นและเหมือนกับตอนจบในหนังสือวรรณกรรมเยาวชน. เรื่องนี้เป็นเรื่องที่ชอบต้นๆ ในบรรดานิยายที่เขียนโดยคุณไจฟ์กับน้องที ด้วยองค์ประกอบหลายๆ อย่างซึ่งดิฉันจะไม่กล่าวถึง เพราะจะรู้ได้เองเมื่อลองอ่านดู. แต่ที่แน่ๆ คือ ดีมากที่ค่อยๆ เผยเปลือกตาลาไตจนกระทั่งทำให้เราเข้าใจในความเป็นเขามากขึ้น เพราะช่วงแรกตาลาไตยังคล้ายกับเป็นหุ่นยนต์ แต่เมื่อเนื้อเรื่องดำเนินไป หนุ่มคนนี้ก็กลายเป็นมนุษย์ และทำให้เรื่องน่าอ่านมากๆ ขึ้นอย่างยิ่ง

ตกใจเหมือนกันที่หมี่ถึงขนาดคิดจะฆ่าฟาง แต่ก็ไม่ใช่ว่าไม่ได้คิดไว้ว่าอาจจะมีเรื่องอย่างนี้เกิดขึ้น แต่ตกใจที่มันเกิดขึ้นจริงๆ

สรุปว่าอิ่มใจกับเรื่องนี้ค่ะ หากมีผลงานเรื่องอื่นเรื่องใด ก็จะขอติดตามนะคะ

ขอบคุณค่ะ  :mew1:

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." ตอนจบ หน้า 39 (150856)
เริ่มหัวข้อโดย: m_pop91 ที่ 15-08-2013 21:14:28

ขอบคุณทั้งสองคนมากครับ

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." ตอนจบ หน้า 39 (150856)
เริ่มหัวข้อโดย: Infinity 888 ที่ 15-08-2013 21:42:00

ขอบคุณทั้งสองคน ที่แต่งเรื่องราวที่มีแง่คิดดีๆมาให้อ่านนะ
อ่านแล้วมีความสุขมากๆเลย  :pig4: 

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" &<;3 "I love him too." ตอนจบ หน้า 39 (150856)
เริ่มหัวข้อโดย: why yyy ที่ 15-08-2013 22:10:27

ขอบคุณ ขอบคุณ ขอบคุณ :)

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." ตอนจบ หน้า 39 (150856)
เริ่มหัวข้อโดย: kyoya11 ที่ 15-08-2013 22:48:40

จบแล้ววววว
หมี่กลายเป็นเด็กน่ารักๆไปเลย อิอิ
ขอบคุณจ้า :pig4:

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." ตอนจบ หน้า 39 (150856)
เริ่มหัวข้อโดย: hpsky ที่ 16-08-2013 00:40:23

จบแล้วว แฮปปี้  :mew1:
..แหะๆ ยอมรับตรงนี้เลย อ่านภาคสองรวดเดียวจบ
ขอโทษนะที่ไม่ได้อ่านเลย ยุ่งวุ่นวายกับชีวิตมาก

..อ่านภาคสองมารู้สึกว่าฟางแตกต่างจากภาคแรกตรงที่กล้ามากขึ้น
ก่อนหน้านี้คิดไว้ว่าหมี่คงร้ายแบบเด็กๆ รู้เรื่องแล้วคงโวยวาย แต่คิดไม่ถึงว่าหมี่จะคิดฆ่าฟาง
การทำให้คนเป็นคนดีคิดดี เราต้องให้เหตุผล ให้ใจ ให้ธรรมะช่วยขัดเกลา
ดีใจที่หมี่เข้าใจ ดีใจที่ทั้งตาลกับฟางมีความสุข ถึงจะต้องอยู่แบบเป็นความลับแต่แค่มีกันและกันก็พอแล้ว

รอเรื่องต่อไปนะคะ
แนะนำพล็อต.. พระเอกมันนอกใจนางเอกไปหาคนอื่น แล้วมันก็โดนทิ้ง ซมซานกลับมาหานางเอก 555

รักน้องไจฟ์ รักน้องทีนะคะ  :mew1: :กอด1:

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." ตอนจบ หน้า 39 (150856)
เริ่มหัวข้อโดย: Yarkrak ที่ 16-08-2013 11:29:08

ขอบคุณพี่ไจฟ์กับน้องน้ำชาที่นำเรื่องดีๆมาให้อ่าน จบได้ดีมีข้อคิดเยอะ

จะรอติดตามเรื่องต่อไป

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." ตอนจบ หน้า 39 (150856)
เริ่มหัวข้อโดย: myd3ar ที่ 16-08-2013 14:02:54

อบอุ่นมากๆ ครอบครัวนี้

อ่านแล้วมีความสุขค่ะ ชอบๆ

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." ตอนจบ หน้า 39 (150856)
เริ่มหัวข้อโดย: EoBen ที่ 16-08-2013 16:19:32

happy ending ขอบคุณมากค่ะ

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." ตอนจบ หน้า 39 (150856)
เริ่มหัวข้อโดย: Yukisae ที่ 17-08-2013 00:39:58

จบซะแล้ว เป็นตอนจบที่อบอุ่นมาก
ดีใจที่หมี่กับวันชาติคิดได้ เราจะเป็นแบบไหน อยู่ที่เรากำหนดเอง
ตาลกับฟาง ถึงไม่ได้รักกันแบบสวีทหวานขาดใจ แต่ก็น่ารักและอบอุ่นดี
ขอบคุณไจฟฟ์กับน้องทีมากๆค่ะ
รอติดตามและเป็นกำลังใจให้จ้า++

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." ตอนจบ หน้า 39 (150856)
เริ่มหัวข้อโดย: CarToonMiZa ที่ 17-08-2013 14:26:12

ขอบคุณไจฟ์กับน้องทีเช่นเดียวกันคะ
ที่เขียนเรื่องราวดีดีมาให้ได้อ่าน
 :pig4: :L1:

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." ตอนจบ หน้า 39 (150856)
เริ่มหัวข้อโดย: zombi ที่ 17-08-2013 14:41:10

ชอบบทสรุป
ทุกคนมีทางเดินของตัวเอง o13

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." ตอนจบ หน้า 39 (150856)
เริ่มหัวข้อโดย: วัวพันปี ที่ 18-08-2013 23:20:29

ขอบคุณค่ะ :z10:สำหรับเรื่องนี้
รออ่านเรื่องต่อไป   (ระหว่างรอ...จะกลับไปทบทวนเฮียซาโต้กับน้องคีย์รอบที่5  เพราะเรื่องนี้อ่านสนุกทุกครั้ง))

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." ตอนจบ หน้า 39 (150856)
เริ่มหัวข้อโดย: patee ที่ 20-08-2013 20:13:39

เรื่องนี้สนุกให้ข้อคิดมากมาย  o13

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." ตอนจบ หน้า 39 (150856)
เริ่มหัวข้อโดย: up2goo ที่ 21-08-2013 19:40:05

ดีใจที่หมี่ไม่ได้เลวร้ายมากมายอย่างที่คิดไว้

ใครหลายคนอาจบอกว่า ลูกคนอื่นต่อให้เอามาเลี้ยงดีแค่ไหน แต่ถ้าพันธุกรรมมันไม่ดี ก็คงเอาดีไม่ได้
แต่เราเชื่อเหมือนในเรื่องนะ การเลี้ยงดู การปลูกฝังมีส่วนสำคัญมากเลยหล่ะ
เหนือสิ่งอื่นใดก็คือจิตใจของคนคนนั้นด้วยว่าเค้ามีใจที่จะใฝ่ดีมากแค่ไหน ถ้าใจไม่คิดดีแล้วพันธุกรรมดีแค่ไหนก็เอาไม่อยู่หรอก

ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆอีกหนึ่งเรื่องค่ะ :pig4:

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." ตอนจบ หน้า 39 (150856)
เริ่มหัวข้อโดย: NIMME ที่ 24-08-2013 01:22:02

อ่านตอนแรกเดาไม่ถูกเลยว่าเรื่องจะเป็นยัง
แต่สนุก อ่านไปอ่านมายิ่งสนุก
ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆนะคะ o13

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." ตอนจบ หน้า 39 (150856)
เริ่มหัวข้อโดย: Anyann ที่ 25-08-2013 17:36:55

จบไปซะแล้วววว เรื่องนี้รู้สึกได้ข้อคิดอะไรหลายอย่างเลยล่ะค่ะ

ชอบนิสัยของพี่ตาลกับฟางจัง คนอื่นๆในครอบครัวก็ด้วยค่ะ รู้สึกว่าอบอุ่นแล้วก็จับต้องได้จริงดี

จะรอผลงานของคุณไจฟ์กับคุณทีเรื่องต่อไปนะคะ

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." ตอนจบ หน้า 39 (150856)
เริ่มหัวข้อโดย: botan botan ที่ 26-08-2013 01:31:57

ก่อนอื่น :กอด1: แน่นๆๆแล้วก็ :L1: ก่อนเลย     อยากจะบอกหรือไม่บอกดีหว่าTT เค้าแอบอ่านนิยายของพี่ไจฟ์ (ถ้าเป็นป๋าให้ทีได้อะนะ)หากความเข้าใจเราไม่ผิดพลาดเราเป็นพี่น้องทีปีหนึงอะ ^^ มาครบทุกเรื่องละแต่ตอนนั้นอยู่เขาอ่านในโทรสับอะสมัครสมาชิกมิได้ :o12: อ่านไปอ่านมาจนหลงรักน้องทีกับพี่ไจฟ์ไปด้วยเลย อ่านนิยายเสร็จก็ลุ้นต่อว่าจะมีตัวหนังสือสีฟ้าๆๆมาทอกค์ท้ายบทอะป่าวอ่านๆๆอยู่ก็กรี๊ดกับตัวเองนะแล้วก็กอดหมอนไปด้วย  น้องทีค่ะถ้าได้อ่านนะอย่าจะบอกว่าเราปรื้มคุณมากเลยยยยยยย  555 ยาวเลย ไงก็เป็ฯกำลังใจให้นะคะ อาจจะไม่ค่อยได้เม้นท์แต่ตามอ่านตลอดน้าาาาาา..... :mew1:

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" <3 "I love him too." ตอนจบ หน้า 39 (150856)
เริ่มหัวข้อโดย: wargroup ที่ 27-08-2013 04:47:07

ละเมียดที่สุด ชอบมากเลยทีุ่คุณๆกลั่นเรื่องให้ค่อยๆเดิน ให้คนอ่านตามเก็บไปเรื่อยๆ ตรึงใจดีจัง
ว่าด้วยความชอบกับเรื่องนี้ อย่างเยอะ ทั้งความสัมพันธ์และที่มาที่ไปของตัวละคร โดดเด่นสมจริง
ชอบเรื่องราวเข้มข้นของตำรวจน้ำดีและน้ำเสีย(แอบสั้นไปอ่ะ) ชอบความซับซ้อนในนิสัยของหลายตัวละคร เทาๆกันดี
ชอบความเป็นเหตุเป็นผล ที่มีอย่างมากๆเลย รองรับประเด็นไม่ตกหล่น และชอบความไม่ซ้ำใครในเนื้อหา
สนุกสุดเวลาอ่านช่วงที่ตาลาไตเก็บงำความรู้สึก ประมาณ...รักนะแต่ไม่แสดงออก ไม่ต้องรู้หรอก...
แต่ก็ปลิ้นๆทะเล็ดทะลักออกมาให้พอกรุบกริบตลอด ตัวเด่นยกให้วันชาติ ผู้ดำเนินเรื่องและสร้างเรื่อง
ปล. อ่านเรื่องนี้แล้ว ทำเอาหลงรักคนเขียนทั้งสองขึ้นมาง่ายๆเลย อิอิ

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him"
เริ่มหัวข้อโดย: miwmiwjung ที่ 30-08-2013 22:18:06

ขอบคุณนะค่ะ

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him"
เริ่มหัวข้อโดย: evil_kun ที่ 10-09-2013 20:56:00

ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆอีกเรื่องค่ะคุณไจฟ์กับคุณที

ตามอ่านมาหลายเรื่องแต่เพิ่งจะเคยโพส (แอบละอายเล็กน้อย)

ขอบคุณที่ทำให้น้องหมี่คิดได้ น้องเป็นคาแรคเตอร์ที่เราชอบมาก ขนาดเราอ่านตอนฉากคู่พระนาย เรายังคิดถึงเรื่องของน้องเลยค่ะ
น้องเป็นเด็กที่โชคดี ได้รับโอกาสที่ยิ่งใหญ่ในชีวิตถึง2ครั้ง ได้อยู่กับคนดีๆ มีคิดพลาดทำพลาดบ้าง แต่เมื่อได้รับการเตือนสติน้องก็เข้าใจ
เราว่าที่น้องยอมเรื่องพี่ตาล เพราะน้องรู้ด้วยละว่าฟางเป็นคนดี(และดีกว่าตัวเองมากกก) และดีสำหรับพ่อตาล
ขอสารภาพว่าฉากที่น้องหมี่เรียกตาลว่าพ่อ เราแอบน้ำตาซึมเลยนะ มันเหมือนเป็นบทสรุปของเรื่องเลยทีเดียว ^_^

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him"
เริ่มหัวข้อโดย: Yร้าย ที่ 12-10-2013 16:29:51

ไม่รู้ว่าจะเม้นยังไง...แต่เรื่องของพวกคุณ..
ป้าอ่านทุกเรื่องเลยนะ...แถมแอบเซฟเก็บไว้
เรื่องนึง...ไอ้หนูคอสกะพี่บาลี....ชอบเรื่องนี้มาก
ถึงมากที่สุด...ก่อนมาเม้นก็อ่านเรื่องนี้รอบที่เท่าไหร่
ไม่รู้ ...อ่านถึงตอนที่พี่บาลีเพิ่งจะรู้จักไอ้หนูคอสแท้ ๆ
ดันไปจูบไอ้หนูคอสเฉยเลย... :ling1: :ling1:
นี่ก็เป็นอีกเรื่องที่น่าจะอ่านหลายรอบ... :mew1:

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him"
เริ่มหัวข้อโดย: GF_pp ที่ 30-10-2013 16:46:34

เรื่องนี้เดาออกยากแต่ก็สนุก   o13         o13

คู่ตาลกะฟาง  ก็น่ารักใสใส   แต่คู่วันชาติกะครูโรจน์อะอะไรยังไง   :mew1:             :mew2:

เรื่องนี้ให้ข้อคิดหลายอย่าง  แะมีหฃลายแง่มุม  :hao4:          :hao4:

สรุป  สนุกมากจ้าาาาาา  :pig4:                           :pig4:

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him"
เริ่มหัวข้อโดย: funland ที่ 01-11-2013 19:52:05

เป็นนิยายอีกเรื่องหนึ่งที่เราอ่านแล้วรู้สึกได้อะไรมากมายเลย ทั้งอารมณ์ของ ตัวละครต่างๆ แนวคิด การวางตัว
เอาเป็นว่า เราอ่านแล้วมัน ได้ จริงๆ เลย ชอบมาก พวกคุณ  o13 จริงๆ

ขอบคุณ มากๆเลยค่ะ  :pig4:

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him"
เริ่มหัวข้อโดย: NewYearzz ที่ 13-12-2013 20:05:25

เย้ อ่านทุกเรื่องที่ลงในเล้าครบแล้วนะครับ  :กอด1:

เรื่องนี้พล๊อตสนุก น่าสนใจ มีปมสอบสวนเปิดหัวปิดท้ายมันส์มาก

แต่...ส่วนตัวผมไม่ชอบบุ๋มเลย คือผมเข้าใจเค้านะ แต่เท่าที่อ่าน เหมือนบุ๋มเป็นคนถ่ายทอดความคิดไม่ค่อยดี

แบบว่าถ้าผมเป็นตาลก็คงทะเลาะกัน เพราะนางไม่เครียร์ยังไงไม่รู้

ส่วนอื่น ๆ น่ารักมาก โดยเฉพาะปมหื่น ๆ ของน้องฟาง  :-[

มันเรื่องปกตินี่น่าที่เราจะต้องการคนที่เรารัก ผมยังไม่เคยมี แต่ก็พอจะรู้สึกได้  :o8:

สนุกทุกเรื่องเลยนะครับพี่ไจฟ์กับที ผมจะตามต่อไปเรื่อยๆนะครับ

ขอบคุณที่เขียนเรื่องดีๆมาให้อ่านนะครับ   :pig4: 


+1  :L2: (บวกไปหลายทีแล้วหล่ะที่จริงอ่า และจะมาบวกเรื่อยๆด้วยครับ   :m26:)

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him"
เริ่มหัวข้อโดย: risanana ที่ 15-08-2014 07:47:25

สัณชาติญาณของผู้หญิงน่ากลัวเสมอ ตั้งแต่อ่านเรื่องของคุณไจฟ์กับคุณทีมาเราว่าบุ๋มนี่แหละที่เป็นผู้หญิงที่น่าเห็นใจและน่าสงสารที่สุด :hao5: ส่วนตาลถ้าจะอะไรกับฟางตาลก็จงทำตามความเชื่อของตัวเองความรู้สึกนึกคิดของตัวเองแต่ถ้าจะทำแล้วหลอกตัวเองว่าเพราะบุ๋มสั่งๆก็ไม่ต้องทำเพราะสุดท้ายแล้วคนที่เจ็บปวดที่สุดคือฟางไม่ใช่บุ๋มเพราะนางไปดีแล้วและก็ไม่ใช่ตาลเพราะตัวเองมัวแต่มโนหลอกตัวเองไปวันๆ ตามนี้นะตาล :เฮ้อ: :เฮ้อ:

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him"
เริ่มหัวข้อโดย: risanana ที่ 15-08-2014 08:58:22

ทำไมอิชั้นเกิดความรู้สึกว่าอยากให้คู่จิ้นเป็นคู่แท้ซะงั้น :hao3:

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him"
เริ่มหัวข้อโดย: risanana ที่ 15-08-2014 09:09:54

ตาลเอ้ยในเมื่อรู้ตัวว่าตัวเองยังไม่ชัดเจนก็โอเค้ชั้นรับได้กับตรงนั้น แต่ ในโลกนี้สิ่งที่หยุดอยู่กับที่ไม่ได้คือเวลาเพราะงั้นถ้าในวันที่แกรู้ตัวว่าแกชัดเจนแต่ ณ. เวลานั้นฟางมีคนที่ดีที่พร้อมที่รู้ตัวเร็วทำอะไรเร็วว่าง่ายๆวันที่แกรู้ตัวคือวันที่มีคนปาดหน้าเค้กเอาฟางไปรับทานงานนี้แกจะโทษใครไม่ได้นะตาลนอกจากโทษตัวเอง :katai1:

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him"
เริ่มหัวข้อโดย: risanana ที่ 15-08-2014 10:08:42

ไม่สงสารไม่เห็นใจไม่อะไรกับโรจน์เลยเพราะในขณะที่โรจน์มีต่อโรจน์ก็ยังมีคนอื่นอีกแอบเกลียดเบาๆด้วยซ้ำ :m16:  ไม่ชอบใจไม่พอใจเคืองเอือมระอากับคู่พี่น้องตาลต่อ ตอนโน้นก็คนพี่ที่ไม่ชัดเจนมาตอนนี้ก็เป็นคนน้องที่โลเลไม่แน่นอน นี่พ่อเจ้าประคุณทั้งสองคะหัวใจคนเรามันไม่ใช่ของเล่นอย่าเอามาให้เกิดประเด็นมากนักถ้าเกิดเป็นแผลขึ้นมาให้ขัดให้ถูให้รักษาดูแลยังไงร่องรอยมันก็ยังคงอยู่ :angry2:   ในขณะเดียวกันรู้สึกสงสารเดลเบาๆเราคิดว่าเดลต้องคิดอะไรกับไอ้คนน้องไม่มากก็น้อยบ้างแหล่ะแต่ดีแล้วที่เดลรู้ตัวทันและกลับลำมารักตัวเองก่อนจะถลำลึกไปรักไปคิดกับไอ้คนน้องมากไปกว่านี้ไม่งั้นหล่ะเดลเอ้ยได้ชีช้ำกะหล่ำปลีแน่ปล่อยให้ไอ้ต่อมันได้กับครูจับปลาสองมืออย่างนายโรจน์ไปเถอะผีเน่ากับโลงผุ ส่วนฟางคนนี้น่าเห็นใจกว่าใครๆด้วยอะไรหลายๆอย่างมันเหมือนกับว่าปัญหาไม่ได้เกิดกับฟางแต่คนที่รับคือฟางเต็มๆหล่ะลูกเอ้ย :sad4:

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him"
เริ่มหัวข้อโดย: risanana ที่ 15-08-2014 12:18:47

ไม่รู้คิดไปเองรึเปล่าแต่ตอนพิเศษทุกตอนกับตอนธรรมดาเราว่าฟางแตกต่างมากกกกก   ตอนพิเศษจะเป็นตาลที่น่ารักสดใสกล้าแสดงออกกับตาลหื่นกว่าตาลด้วยนะเออ  แต่ทำไม๊ตอนธรรมดาฟางถึงดูน่ารันทดแร้งแค้นไม่มีความกล้าอะไรกับตาลซักอย่างเลย ถามว่าชอบฟางเวอร์ชั่นไหนมากกว่ากันตอบแบบโลกสวยเลยว่ามันคนละอย่างคนละความรู้สึกแต่ถ้าให้ตอบแบบคมชัดลึกว่านี่แหล่ะที่ชั้นต้องการก็นะ  :hao7: ช๊อบชอบฟางเวอร์ชั่นตอนพิเศษทุกตอนเลยอะ :mew1:   ปล.ภาคแรกเราไม่ชอบโรจน์เลย แต่พอมาอ่านว่าเดลก็มีคนของเดลแล้วความรู้สึกที่ไม่ชอบโรจน์มันเลยเฉยๆลงไปแต่มาอ่านภาคสองตอนโรจน์สอนฟางตอนโรจน์ปรามหมี่เราก็อัพเลเวล :L1:ให้นางขึ้นอีกนิด บางทีนางคู่กับไอ้คนน้องมันอาจจะถูกต้องและลงตัวที่สุดแล้วก็ได้

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him"
เริ่มหัวข้อโดย: risanana ที่ 15-08-2014 14:26:51

ขอบคุณไจฟ์ทีสำหรับนิยายนะคะ จำไม่ได้ว่าอ่านเป็นเรื่องที่เท่าไหร่แล้ว รู้แต่ว่าเราชอบนิยายและหลงรักในตัวละครทุกเรื่องของคุณ ขอบคุณมากนะคะ  :pig4:

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him"
เริ่มหัวข้อโดย: dekzappp ที่ 17-08-2014 10:47:14

ขอบคุณนะคะสำหรับข้อคิดดีๆในเรื่องนี้ เราชอบหลายๆประโยคในเรื่องนะ โดยเฉพาะที่ตาลบอกประมาณว่า ให้ลงมือทำแล้วไม่ได้ ดีกว่าไม่ได้ลงมือทำแล้วไม่ได้

เราชอบคนลักษณะแบบพี่ไจฟ์นะ พล็อตแต่ละเรื่องของพี่มันซับซ้อนเหมือนคนคิดเยอะแต่ก็ดูง่ายๆ ทำให้บางทีอยากผ่าสมองพีีไจฟ์ดูว่าคิดอะไร ฮ่าๆๆ
ส่วนน้องทีเหมือนเป็นคนมาเบรกความเครียด เป็นความสดใสตัดกับความขรึมของพี่ไจฟ์ดี

หัวข้อ: "Yes,I love him" ตอนพิเศษ The Invisible hand#1 (หน้า41)
เริ่มหัวข้อโดย: MyTeaMeJive ที่ 28-08-2014 13:48:23

ตอนพิเศษ

"Invisible Hand" #1


พี่เป็นมนุษย์ที่มีงานเยอะ เพื่อนมาก ดังนั้นในวันหยุด พี่จึงมักจะนอนอยู่บ้าน หรือไม่ก็พากันกลับบ้านชัยนาท
หรือไม่ก็ไปทะเลกัน >//<
แต่วันนี้พี่พาไปกินข้าวนอกบ้าน
เป็นร้านอาหารหรูที่ตั้งอยู่ในย่านการค้าที่ฟางจะไม่มีวันเดินพลัดหลงเข้ามาอย่างเด็ดขาด!
ร้านนี้กว้างขวาง จัดวางโต๊ะเป็นสัดส่วนชัดเจน
พนักงานเป็นหนุ่มตาโต ผมหยักศก กับรอยยิ้มกว้างร่าเริง เข้ามาวางเมนูแล้วเลี่ยงไปยืนห่างๆ
ฟางมองเมนู หาชื่ออาหารที่รู้จัก
ประตูร้านเปิดออก ชายหนุ่มรูปร่างสูงโปร่งเดินเข้ามา
“คีย์ เฮียล่ะ”
พนักงานบริการที่ถูกเรียกว่าคีย์ ชี้ไปที่ประตูครัว ยังไม่ทันที่จะตอบคำถาม คนที่ถามหาเฮียก็ก้าวไปถึงประตูครัวแล้ว
“เฮีย มีสถานการณ์ฉุกเฉิน”
“มีวันไหนที่มึงไม่ฉุกเฉินบ้าง” คนที่อยู่ในครัวตอบ ขณะที่หันมาวางจานอาหารที่ช่องส่งอาหาร
น้ำเสียงของพ่อครัวเปี่ยมไปด้วยอำนาจ จนฟางรู้สึกเบาใจที่พี่ไม่ได้เป็นแบบนั้น
คีย์ (จาก Never Let You Go) จัดอาหารในถาด ขณะที่คนที่อยู่ในครัวใช้ผ้าเช็ดหน้าผืนเล็ก ปัดไรผมยุ่งที่หน้าผาก “เหนื่อยก็ไปพัก เดี๋ยวให้พีมันเสิร์ฟแทน”
“โหย เฮียนะ”

ฟางยังคงมองตามหนุ่มตัวเล็กที่ยิ้มกับพ่อครัว แล้วถือถาดอาหารไปเสิร์ฟที่โต๊ะด้านใน
คนหนึ่งเป็นฝรั่งตัวโตกล้ามใหญ่ อีกคนมีไม้เท้าสวยงามวางพาดอยู่ที่เก้าอี้ ทั้ง 2 คนพูดคุยกันเบาๆ
เมื่อตาลาไตหันไปมองตามสายตาของฟาง ก็ยกมือทักทายกับฝรั่งตัวใหญ่คนนั้น
“พี่รู้จักเขาด้วยหรือ”
ตาลาไตพยักหน้า “นั่นเจเรมี่ กับชิน” (จาก I will make You smile)
“เพื่อนพี่หรือครับ”
“ใช่”
“แล้วไม่ไปนั่งด้วยกันหรือครับ”

เพื่อนกันเจอกันในร้านอาหารแล้วนั่งแยกโต๊ะแบบนี้ แสดงว่าต้องมีอะไรไม่ถูกใจกันอยู่แน่ๆ
พี่ส่ายหน้า “เขามากับแฟน เข้าไปนั่งกับเขาแบบนั้นมันเสียมารยาท” มือใหญ่ชี้มาที่เมนู “เลือกได้หรือยัง”
ฟางส่ายหน้า ยิ้มแหย “พี่เลือกเถอะ ให้กินอะไรก็กิน”
พี่หันไปยกมือให้กับหนุ่มพนักงานตัวเล็ก คนที่อยู่ในครัวก็ตะโกนบอก
“ไม่ต้องสั่ง เดี๋ยวกูจัดให้เอง ในชีวิตนี้ไอ้ตาลมันกินเป็นอยู่ไม่กี่อย่าง”
แซวกันเสียงดังลั่นร้าน จนแม้แต่เจเรมี่กับชินที่นั่งอยู่ที่โต๊ะด้านในยังหันมาหัวเราะให้
“ห่าซาโต้” พี่บ่นอุบ ส่งเมนูคืนให้กับคีย์ “ตามนั้นแหละคีย์”
ฟางคงแสดงสีหน้าท่าทางอยากให้พี่แนะนำหนุ่มคนนี้มากเกินไป จนพี่ขำ
“ฟาง นี่คีย์แฟนซาโต้” (จาก Never Let You Go)

ประตูร้านเปิดออกอีกครั้ง คราวนี้เป็นพนักงานอีกคนที่กลับมาจากการส่งอาหาร พอคนนี้เข้ามา คีย์ก็เปลี่ยนไปช่วยในครัว
“พี่มากินร้านนี้บ่อยหรือ” ฟางถาม
พี่ส่ายหน้าอีกครั้ง “ไม่หรอก”
“อ้าว” ฟางชี้ไปทางครัว
“ซาโต้ มันคุมย่านนี้น่ะ” พี่ตอบยิ้มๆ ด้วยน้ำเสียงที่คิดว่าคนที่อยู่ในครัวจะต้องได้ยิน
“สัดตาล! เดี๋ยวกูจะใส่น้ำตาลทรายสัก 2 ช้อนในข้าวผัดมึง”

เสียงตอบโต้มาจากในครัว  ตามมาด้วยเสียงหัวเราะจากทุกคนในร้าน
ร้านหรูหรา แต่พ่อครัวตะโกนคุยเสียงดังกับลูกค้า
ลูกค้าก็เถียงสนุกกับพ่อครัว
…พูดคุยกับแบบนี้ แสดงว่าต้องสนิทกันมาก

พ่อครัวถือจานอาหารออกมาเอง แล้ววางลงบนโต๊ะ “ไปไหนต่อหรือเปล่า”
“เปล่า” ตาลาไตตอบ
“งั้นเดี๋ยวกินเสร็จ อยู่คุยกันก่อน มีเรื่องขอความช่วยเหลือ”
ตาลาไตหันไปมองหนุ่มหล่อที่ยืนอยู่หน้าครัวทันที
หนุ่มคนนั้นรีบยกมือ “ไม่ใช่ผมนะ”
“ไม่ใช่มึงแล้วยังมีใครอีก” ตาลาไตชี้ “พี่มึงบอกแล้วนะ ว่าถ้าเป็นเรื่องยา กูเอามึงไปส่งโรงพักได้เลย”
“โหย”
ฟางฟังพี่คุยกับคนนั้นคนนี้ แล้วเริ่มสับสน หันไปมองหนุ่มตัวเล็กที่ชื่อคีย์ คนนั้นดูจะเคยชินกับเรื่องแบบนี้มากกว่า
พอมีลูกค้าเข้าร้าน เฮียซาโต้ก็หยุดคุยเสียงดังแต่หันไปส่งยิ้มทักทายลูกค้าแล้วกลับเข้าไปในครัว
อาหารมื้อเย็นของฟางเสร็จแล้ว แต่จะให้นั่งอยู่เฉยๆ ก็ไม่ใช่นิสัย
“พี่จะรอคุยกับเฮียใช่ไหม”

ตาลาไตลุกขึ้นไปบอกกับพ่อครัวว่าจะไปที่ร้านหนังสือ
“ไม่ต้องไปไหนเลย มึงอยู่ช่วยไอ้พีจัดโต๊ะ ให้คีย์พาฟางไปร้านหนังสือก็ได้ จะได้บอกให้บาลีมาสักที”
“เรื่องโยกแฟนหลบ แล้วใช้คนอื่นทำงาน เรื่องถนัดของเฮียเขาแหละ” พีเถียง

คีย์ยังคงยิ้มกว้างขณะที่เดินไปหาเฮียซาโต้ ให้ช่วยถอดผ้ากันเปื้อนให้
“ไปล้างหน้า ล้างมือก่อนดีไหมคีย์”
“ฮะ” คีย์ยิ้มแล้วหันมาหาฟาง “ฟางรอเดี๋ยวนะ”
ฟางยิ้มรับ
“ท่าทางว่าง่ายดีนะ” คนที่หน้าประตูครัวแซวฟาง
“หมายถึงคนนี้หรือเปล่า” เจเรมี่จากโต๊ะด้านใน ร้องถาม แล้วลุกขึ้น อีกคนก็ลุกตามมาด้วย
เมื่อเห็นชัดๆ ฟางก็สรุปได้ทันที
ในรุ่นเดียวกัน เดลเป็นคนหน้าตาดีที่สุด แต่คนนี้หน้าตาดีกว่า แต่เหมือนมีน้ำแข็งเคลือบอยู่
“ไม่กล้าหรอกคนนั้นน่ะ” เฮียพีบอก
แต่อีกฝ่ายกลับตอบกลับด้วยรอยยิ้มที่มุมปาก จากนั้นจึงหันมาหาฟาง
“จะไปร้านหนังสือหรือ งั้นไปด้วยกัน”
ดูแล้วทุกคนในที่นี้รู้จักกันหมด เว้นแต่ฟางที่ได้แต่หันมองคนนั้นทีคนนี้ที
“ชิน”
“พี่เป็นคนไทยหรือเปล่าครับ” ฟางถามตามประสาซื่อ
เมื่อชินคลี่ยิ้มน้ำแข็งนั้นก็หายไป
“พ่อเป็นญี่ปุ่น แม่เป็นไทย”
“กับพี่สาวอีกหนึ่งตะกร้า” เจเรมี่พูดอย่างจริงจัง “สงสัยพี่ต้องขอชินว่าห้ามส่งยิ้มเสียแล้ว”
“ทำไมล่ะ” ชินหันไปถาม
“เพราะอาจไปทำให้ครอบครัวเพื่อนมีปัญหาน่ะสิ” เจเรมี่ชี้ไปที่ตาลาไต
แต่ตาลาไตชี้ที่อกตัวเอง “อ้าว กูหรือ ทำไมล่ะ”
เจเรมี่ ส่ายหน้า ทำเสียงจิ๊จ๊ะ “เด็กมึงชอบชินแน่ๆ กูมั่นใจ”
“ไปทางอื่นเลย ฝรั่ง” ตาลาไตบอกกลั้วหัวเราะ “เรื่องนี้กูมั่นใจฟางมากกว่าตัวกูเองเสียอีก”
ตลอดชีวิตของฟางมีแต่พี่คนเดียว ต่อให้พบเจอผู้คนมากมาย พบเจอเรื่องราวต่างๆ ก็ไม่มีอะไรที่เปลี่ยนใจฟางได้....
สายตาที่ตาลาไตมองฟางทำให้คนที่หน้าประตูถึงกับร้องขึ้น
“โอ้ย...”
“อะไรของมึงล่ะพี” พี่ชายหันไปถาม
“เบาหวานกำเริบ ต้องกลับบ้านไปเล่นกับหนูนิด”
“แฟนหรือครับ” ฟางถาม
“เปล่า ลูกสาว” เฮียพียิ้มกว้าง ฟางก็ยิ้มกว้าง ทั้งที่ไม่ค่อยเข้าใจอะไรกับเขาสักเท่าไหร่
เรื่องราวความรักและชีวิตครอบครัวของเฮียพีช่างซับซ้อน ทั้งใช้เวลานานหลายปี กว่าที่หน่อยกับหนูนิด จะมาอยู่ด้วยกันในแบบครอบครัวแปลกๆ
เมื่อคีย์ล้างหน้าเสร็จเดินออกมา ยิ่งขับเน้นใบหน้าใส
“ไปหาคอสนะฮะ” คีย์พูดแล้วเอียงแก้มรับจมูกคมที่ก้มลงมาหา
ทุกคนในที่นี้ดูเฉยๆ แต่ฟางกำลังยิ้มกว้างอารมณ์ดี ที่เห็นคนเสียงดัง ตัวใหญ่แบบพ่อครัวร้านนี้ มีท่าทีอ่อนโยนกับคีย์ เป็นความอ่อนโยน และอบอุ่นแบบที่ฟางไม่เคยเห็นที่ไหน
...เลิกฝันได้เลย ถ้าพี่จะพูดกับเราด้วยนำเสียงแบบนี้ หอมแก้มเราแบบนี้ต่อหน้าคนอื่นแบบนี้...

 เปิดประตูร้านออกมา ทั้ง 3 คนยังยืนอยู่บนฟุตบาท ได้ยินเสียงผู้หญิงร้องกรี๊ด ทุกคนหันไปมองในทางเดียวกัน
ชินหันมาผลักฟางกับคีย์ให้ก้าวถอย แต่ตัวเองกลับยืนเฉย รอจนคนร้ายกระชากกระเป๋าวิ่งมาถึงก็ตวัดไม้เท้าในมือฟาดเข้าที่กลางแสกหน้า!
คนร้ายล้มทั้งยืน!
จากนั้นชิน ก็แค่หันมาพยักหน้าเรียกอีก 2 คนให้เดินตามมา ข้ามถนน แล้วไปที่ร้านหนังสือ
ตลอดทางฟางได้แต่มองตามฝีเท้าที่ดูเก้กัง ขายาวๆ และไหล่กว้าง
ให้ดูอย่างไร ก็ไม่น่าจะเป็นคนมีฝีมือทางการต่อสู้ได้เลย..

ร้านหนังสือนี้ชื่อ “นายรักอ่าน”
“ฟาง นี่คือคอส” (No broken Heart ,Non broken Glass)
ฟางยิ้มให้กับหนุ่มตัวเล็ก ที่กำลังจัดหนังสือหน้าร้านแล้วหันไปมองอีก 2 คน
ความรู้สึกด้อยมันเข้ามาย้ำเตือนทันที

..ชินเป็นคนเก่ง
..คีย์เป็นคนอ่อนหวาน
..คอสเป็นคนร่าเริง
และ...ทั้งหมดคือคนหน้าตาดี...

“คีย์ มากอดทีเด๊—“ คอสตรงเข้ามากอดคีย์ มีเสียงใหญ่ๆ ดังมาจากด้านหลังร้าน
“บอกอย่าเสียงดัง ไม่เคยฟังเลย”
คีย์หันไปแนะนำต่อ “พี่บาลี นี่ฟางฮะ แฟนพี่ตาลาไต”
บาลี (No broken Heart ,Non broken Glass) มองคนซื่อแล้วคลี่ยิ้ม “ตาลาไตมันซ่อนไว้ที่บ้านไม่ยอมให้พบเจอใครเลยสิเรา”
“ไม่ใช่หรอกครับ” ฟางตอบพลางเกาที่ขมับ
....ผู้ชายคนนี้มีอำนาจแบบแปลกๆ น่ากลัว แต่ก็ให้ความรู้สึกวางใจ ว่าเขาสามารถทำได้ทุกอย่าง
“เฮียบอกว่าให้พี่บาลีไปหาที่ร้าน” คีย์บอก
“หมอกอยู่ที่ร้านแล้วหรือ” บาลีถาม ขณะที่หยิบโทรศัพท์จากโต๊ะทำงาน 
“ยังฮะ” คีย์บอก
บาลีแค่หยุดอยู่ครู่หนึ่งเหมือนกำลังฟัง หรือมองเห็นบางสิ่งบางอย่าง แล้วบอก “มันไปรอที่ร้านแล้ว คอสพาเพื่อนขึ้นไปดูโทรทัศน์ข้างบนสิ” เมื่อคนตัวโตเดินผ่านฟางก็หันมาบอก “ชินเป็นนักเทควันโด้”
ฟางมอง อย่างงงๆ แล้วก็หันมามองชิน
เหมือนเดิม ในที่นี้ ไม่มีใครสงสัยอะไรกันสักคน ทำให้คอสต้องเฉลย
“พี่บาลี เป็นงั้นแหละ เขาจะแบบ...เราไม่ต้องพูด ไม่ต้องถาม เขาก็มีคำตอบให้เราเอง”
“คือ...ที่จริง ผมก็กำลังคิดอยู่เลยว่า ชินเก่งมาก เมื่อครู่เราเจอคนวิ่งราวกระเป๋า ชินฟาดทีเดียว คนร้ายหงายหลังตึงไปเลย”
คีย์หัวเราะ “ครั้งหน้าต้องขอให้ชินโชว์พลังเตะคนร้ายให้ฟางดูเสียแล้ว”
ชินยิ้มแล้วหันไปถามคอส “กินอะไรหรือยัง”
“กินตั้งแต่หกโมงเย็นแล้ว รอกูปิดร้านแปร๊บบบบ  แล้วขึ้นไปดูหนังข้างบนกัน” คอสบอกแล้ววิ่งไปปิดไฟ ที่ห้องพักด้านหลัง แล้วกลับมาปิดเครื่องฟอกอากาศ ปิดไฟ แล้วพาเดินวนออกหน้าร้าน กลับเข้ามาอีกประตูเพื่อขึ้นไปชั้นบน
ฟางยังคงพยายามศึกษาอีก 3 คนที่อยู่ตรงนี้
ดูจากบุคลิกแล้ว ชินอาจเป็นพี่ใหญ่ของกลุ่ม รองลงมาคือคอส ฟาง แล้วจึงเป็นคีย์
แต่เมื่อครู่คอสเรียกตัวเองว่า กูเวลาที่คุยกับชิน
พวกเขาอาจไม่ใช่คนที่ถือสาเรื่องลำดับอาวุโสมากนัก และแม้จะเรียกแทนตัวเองว่า กู แต่เรียกอีกฝ่ายด้วยชื่อ

“ทำไมไม่ให้รอที่ร้านหนังสือล่ะ” ฟางถาม “เขาคุยกันนานหรือ”
“ไม่หรอก” ชินบอก “พี่บาลีรู้ว่า คอสกลัวก็เลยให้พากันขึ้นไปรอข้างบนน่ะ”
“แหม” คอสทำปากยื่น ขณะที่ไขประตูบ้าน “เขาเรียกเกรงใจ ไม่อยากรบกวนต่างหาก”
“ไม่เห็นมีอะไรน่ากลัว” คีย์บอกแล้วหันมาหาฟาง “ฟางชอบอ่านหนังสือไหม”
ฟางยิ้มพลางพยักหน้า
รอยยิ้มของคีย์ยังคงสดใสเหมือนเดิม “พี่บาลีมีหนังสือเพียบ ไปดูกัน”

พอเข้ามาในห้อง คอสก็หันไปเตรียมผลไม้ ชินเดินมาดู
“มีแตงโมไหม”
คอสถือมีดปอกผลไม้ค้าง
....ผลไม้ชนิดเดียวที่ชินกินก็คือ แตงโม….
“ไม่มีอะ มะม่วง ฝรั่งสักวันไม่ได้เหรอ”
ชินยิ้มมุมปาก หันไปหยิบกระป๋องเบียร์ในตู้เย็นมาเปิด แล้วถามว่าคีย์จะเอาด้วยไหม แต่คีย์บอกว่าไม่เอา
“กินแล้วหลับ”
“หลับ เฮียก็มาอุ้มกลับไปทุกทีแหละ”
คอสเตรียมผลไม้มาวางให้คีย์กับฟาง ส่วนตัวเองไปเปิดเบียร์กระป๋องมานั่งกินกับชิน
“ตอนที่ได้ยินเสียงเฮียซาโต้จากในครัว ยังคิดว่าดุมากเสียอีก” ฟางบอก
อีก 3 คนหัวเราะ คอสบอก “เฮียไม่ได้ดุมาก แต่ดุที่สุดในโลก”
ฟางไม่เห็นด้วย “ไม่จริงหรอก เขาอ่อนโยนกับคีย์มากเลยนะ”
“คีย์มันเด็กพิเศษ” คอสใช้คำที่ชวนให้เข้าใจผิด ชินเลยหันไปตีหน้าผากคอส
“เดี๋ยวฟางก็เข้าใจผิดจนได้” คนตัวสูงโปร่งหันมาอธิบาย “เราต่างก็เป็นคนพิเศษของใครบางคนทั้งนั้น เฮียรักคีย์มากก็ตามใจมาก เหมือนพี่บาลีตามใจคอสทั้งที่มันวุ่นวายที่สุด แล้วพี่ตาลตามใจฟางไหมล่ะ”
ฟางพยักหน้า
ชินพูดต่อ “อย่างพี่บาลี คนที่ไม่รู้จักก็คิดว่าเขาน่ากลัว”
“ไม่เห็นจะน่ากลัวเลย” คอสเถียง
“แล้วร้านหนังสือน่ากลัวไหม” คีย์ถาม
“น่ากลัวสิ” คอสตอบ
อีก 3 คนพากันหัวเราะ คีย์บอก “คอสมันประหลาดกลัวร้านหนังสือ ทั้งที่มันทำงานในร้านหนังสือ”
คอสทำปากยื่น
....เออ หัวเราะไปเหอะ พวกมึงไม่เคยเจออย่างกูนี่!...
หนุ่มขี้งอน เปลี่ยนเรื่องหันไปคุยกับฟาง “ฟางเจอกับพี่ตาลยังไง”
ฟางลูบท้ายทอย “ฟางเป็นเด็กในบ้านเขา เห็นเขามาตั้งแต่เกิด ชอบเขามาตั้งแต่จำความได้”
คีย์ส่ายหน้า “เฮียไม่ได้เล่าแบบนี้”
“เฮียบอกยังไง”
“เฮียบอกว่า พ่อของฟางเป็นเพื่อนรักของพ่อใหญ่ พ่อพี่ตาลน่ะ แล้วก็วางใจให้ฟางช่วยดูแลหมี่ลูกเลี้ยงของพี่ตาลด้วย”
ฟางเข้าใจ “เขาคงบอกอย่างนั้น แต่ที่จริงพ่อฟางโดนหลอกจนหมดตัว แล้วพ่อใหญ่ของพี่ตาลช่วยไว้ ให้มาช่วยงานที่สวน แล้วก็ส่งพวกเรา 3 คนพี่น้องเรียนหนังสือ”
....ถ้าพี่รู้ว่าเราบอกกับทุกคนแบบนี้ ต้องโดนดุว่านิสัยดูถูกตัวเองแก้ไม่หาย...
“อันที่จริง เรื่องที่เฮียบอก มันก็เป็นความจริงในมุมของพี่ตาลนะ เพราะเขาไม่เคยเห็นว่าตาลเป็นเด็กในบ้านไง” ชินอธิบายแล้วถามต่อ “แล้วฟางก็ชอบเขามาตลอดเลยน่ะหรือ”
“ก็...นั่นแหละมองเขาอยู่คนเดียว”
แสดงว่าเรื่องราวความรักจากมุมของบรรดากลุ่มเพื่อนของตาลาไตมันต้องเป็นเรื่องราวที่ดีกว่าความเป็นจริง
“กูเจอเฮียเพราะมาขอเขาทำงาน” คีย์บอก “กูต้องทำงานถึงจะมีเงินเรียน”
“แล้วเขาก็ให้ทำงานเป็นเมียด้วยซะเลย” คอสบอกแล้วหัวเราะร่วน จนคีย์ต้องผลักไหล่ของอีกฝ่าย
“คอสนี่แม่ง พาออกนอกเรื่องตลอด”
“เรื่องเดียวกันแหละ” คอสยังหัวเราะไม่เลิก
ฟางถามบ้าง “แล้วคอสล่ะ”
“พี่บาลีเอาสร้อยข้อมือกูมา กูก็เลยต้องมาตามทวงคืน ตาคนนี้เจ้าเล่ห์ ใช้ให้กูทำงาน” คอสเล่าจบแล้วหันมาหาชิน “แล้วชินล่ะ”
“กูหลอกพี่เจเรมี่”
ทุกคนพากันเงียบ ที่จุดเริ่มต้นของชินแตกต่างไปจากที่คิด
“ทำไมถึงหลอกเขา แล้วเขารู้ไหมว่าชินหลอก”
“รู้สิ” ชินยอมรับ “แล้วเขาก็ยอมให้หลอก จนกูละอายใจตัวเอง”
คีย์นึกเรื่องที่เฮียเล่าให้ฟัง “เฮียเคยบอกว่า พี่เจเรมี่เป็นนักเจรจา”
“นั่นแหละ” ชินบอก “เรื่องที่เราไม่พร้อมจะเล่าให้ฟัง เขาก็ไม่ได้ซักถาม แต่ไม่เคยลืม”
คำพูดของชินไม่ได้ทำให้ฟางรู้เรื่องของพวกเขาเลยสักนิด แต่คาดเดาได้ว่ามันคงไม่ได้สวยงามสักเท่าไหร่
“แต่ก็รักเขาใช่ไหม” ฟางถาม
ชินยอมรับขณะที่มองเข่าของตนเอง  “ไม่รู้หรอกว่ารักเมื่อไหร่ แต่เขาไม่เคยหายไปไหน แม้ในวันที่เราแย่ที่สุดเขาก็ยังอยู่ รู้ตัวอีกที ก็กลายเป็นแบบนี้ไปแล้ว”
คีย์ยกมือปิดแก้มตัวเองที่มันร้อนผ่าว ขณะที่คอสยังคงหัวเราะเสียงดังตามนิสัย ส่วนฟางเพิ่งรู้ว่า อาการยิ้มแก้มแทบแตกมันเป็นอย่างนี้เอง
ส่วนคนเล่าเรื่องกลับหันมาถามฟาง
“พี่เจเรมี่เคยเล่าว่า พี่ตาลโดนใส่ร้ายจนต้องออกจากตำรวจ แล้วพี่บาลีกับพี่หมอกบอกว่าจะช่วยแต่เขาปฏิเสธ”
ฟางไม่ค่อยแปลกใจที่ตาลาไตปฏิเสธความช่วยเหลือ “กูก็ไม่รู้หรอกว่า เขาคิดยังไง รู้แต่ว่า เขาเลือกทางไหนกูก็เลือกด้วย”
อีก 3 คนยิ้มกว้าง
“อันที่จริง เราแทบไม่รู้เลยนะว่าเขากำลังทำอะไรกันอยู่” คีย์ยอมรับ “ทั้งที่รู้ว่า ถ้าเขาเรียกประชุมกันแล้วให้เราแยกออกมาแบบนี้ แสดงว่ากำลังจะต้องทำอะไรแน่ๆ”
“เขาจะทำอย่างนี้ตลอดหรือ”
ชินพยักหน้า “ตลอด แต่คีย์กับคอสยังพอรู้ว่า เออ ตอนนี้เขากำลังจะทำงานใหญ่นะ แต่ของกูไม่รู้เลย รู้อีกทีเรื่องทุกอย่างจบลงแล้ว”
“เคยคิดถามไหมว่าทำไม” ฟางถาม
“ถามสิ” คอสตอบทันที แต่คีย์ส่ายหน้า
“เดี๋ยวเฮียก็บอกเอง”
ชินบอก “ไม่เคยถาม และเขาก็ไม่เคยบอก”
ฟางบอกเหมือนกับที่เคยบอกไปก่อนหน้านี้ “รู้ว่าเขามีปัญหา แต่ถ้าเขาอยากบอกก็คงบอกเอง”
ชินจิบเบียร์อึกใหญ่ “อันที่จริง ที่เขาต้องการคงเป็นแบบนั้น”
“แบบไหน” คอสถาม
“ก็แบบที่ฟางทำอยู่ไง  อีกอย่างพวกเรื่องผู้มีอิทธิพลที่เฮียเข้าไปจัดการอยู่ ถ้าให้คีย์รู้ทั้งหมด มันก็เท่ากับดึงให้คีย์เข้าไปมีส่วนร่วมด้วยเต็มตัว หรืออย่างพี่บาลี...”
“กูไม่อยากรู้” คอสรีบบอก “ให้กูรู้เรื่องอื่นเหอะ เรื่องงานของพี่ กูไม่อยากรู้ ไม่อยากเห็นอะไรทั้งนั้นแหละ”
อีก 3 คนพากันหัวเราะ
“เออ หัวเราะกันเข้าไป” คอสบ่นหงุงหงิง แล้วจิบเบียร์
ฟางมองเพื่อนใหม่ 3 คนแล้วหันไปหยุดที่ชิน “กูไม่ได้อยากรู้ว่าเขากำลังคุยเรื่องอะไรกันอยู่ รู้แต่ว่าไม่ว่าเขาจะทำอะไร กูอยู่ฝ่ายเดียวกับเขาเสมอ”
คีย์หันไปกอดฟาง “ฟางเป็นคนดีเนอะ”
“แล้วคีย์ไม่อยู่ฝ่ายเดียวกับเฮียหรือไง”
“อยู่สิ กูเป็นทีมเดียวกับเฮียตลอดกาล”
คีย์บอกด้วยรอยยิ้มกว้าง
เป็นรอยยิ้มที่รู้ได้เองว่า ทำไมคนดุแบบเฮียซาโต้ ถึงได้อ่อนโยนกับคีย์เพียงคนเดียว

***จบตอนที่ 1*** 

เฮียซาโต้ - คีย์ จาก Never Let You Go
เจเรมี่ - ชิน จาก    I will make You smile
บาลี - คอส จาก  No broken Heart ,Non broken Glass

ตอนที่ 2 มาวันพฤหัสฯที่ 4 กย.นะฮะ

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนพิเศษ The Invisible hand#1 (หน้า41)
เริ่มหัวข้อโดย: fangkao ที่ 28-08-2014 14:31:41

ตอพิเศษที่ไม่ธรรมดาจริงๆ คิดถึง คีย์กับเฮียซาโต้สุด ตอนนี้เหมือนเห็น สมาคมแม่บ้านนะ 555 รอตอนพิเศษที่ไม่ธรรมดาเน้อ

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนพิเศษ The Invisible hand#1 (หน้า41)
เริ่มหัวข้อโดย: why yyy ที่ 28-08-2014 16:36:03

รวมเคะเลยนะเนี่ย เหมือนแม่บ้านเม้าท์เรื่องสามี คึ

ขอบคุณ :)

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนพิเศษ The Invisible hand#1 (หน้า41)
เริ่มหัวข้อโดย: mystery Y ที่ 28-08-2014 16:41:55

รวมเหล่า'เคะ'จากทุกเรื่องมาเม้าท์เรื่องสามีกัน น่ารักซ้า~

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนพิเศษ The Invisible hand#1 (หน้า41)
เริ่มหัวข้อโดย: titansyui ที่ 28-08-2014 17:09:07

อุ๊ต๊ะ   แอบมาอัพตอนพิเศษ   


ขอบคุณค่ะ 

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนพิเศษ The Invisible hand#1 (หน้า41)
เริ่มหัวข้อโดย: Love U All ที่ 28-08-2014 17:37:51

อร๊ายยยย  น่ารักอ่ะ  อ่านไป  ยิ้มไป
สัมผัสได้ถึงความสุขที่อยู่รอบตัวของทุกคน
ว่าแต่ พ่อบ้านเค้าจะปรึกษาอะไรกันน้อ  ดูจริงจังกันเชียว  รออ่านตอนต่อไปจ้า
ปล. แอบคิดถึงเกียกะข้าวพองอ่ะ   :กอด1:

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนพิเศษ The Invisible hand#1 (หน้า41)
เริ่มหัวข้อโดย: Gohan ที่ 28-08-2014 18:12:12

เหมือนอยู่ในบรรยากาศงานเลี้ยงรุ่น อ่านไปยิ้มไป น่ารักกันทุกคู่
ขอชมว่า ยังคงเก็บรายละเอียดหลักของตัวละครได้เป็นอย่างดี
พี่ชินยังเป็นเจ้าชายน้ำแข็งเหมือนเดิม เช่นเดียวกับคอสที่ยังหลอนร้านนายรักอ่านไม่เปลี่ยน
ขอบคุณสองหนุ่มนะครับ ที่เขียนตอนพิเศษมาให้คนอ่านหายคิดถึง และทำให้คิดไม่ออกเลยทีเดียว ว่าจะย้อนกลับไปอ่านคู่ไหนก่อนดี 555

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนพิเศษ The Invisible hand#1 (หน้า41)
เริ่มหัวข้อโดย: puppyluv ที่ 28-08-2014 18:43:55

เป็นอินวิซิเบิลแฮนด์ที่เราหลงรักได้ซำเหมอ
เหล่าเด็กๆ ขโมยซีนสุดๆ
555
 :hao7:
คีย์ๆๆๆๆๆๆๆ
ชูป้ายไฟชอบคีย์
แอบมาอ่านซ้ำหลายๆ รอบ
 :mew1:
บวกและเป็ดขอบคุณ

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนพิเศษ The Invisible hand#1 (หน้า41)
เริ่มหัวข้อโดย: โซดาหวาน ที่ 28-08-2014 19:02:29

ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆๆคร๊าาา

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนพิเศษ The Invisible hand#1 (หน้า41)
เริ่มหัวข้อโดย: malula ที่ 28-08-2014 19:37:07

อ่านตอนนี้แล้วอยากกลับไปรำลึกแต่ละเรื่องอีกครั้ง

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนพิเศษ The Invisible hand#1 (หน้า41)
เริ่มหัวข้อโดย: nolirin ที่ 29-08-2014 09:10:54

อ่านแล้วคิดถึงทุกตัวละคร
หาเวลาว่าง ย้อนกลับไปอ่านใหม่ดีกว่า :mew1: :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนพิเศษ The Invisible hand#1 (หน้า41)
เริ่มหัวข้อโดย: aehJTS ที่ 29-08-2014 10:49:01

เป็นตอนพิเสษที่คุ้มมาก ๆ มากับครบเลย (แต่แอบจำกันไม่ได้บ้างบางคน 5555+++)
ถึงขั้นต้องกลับไปย้อนอ่านคราว ๆ แล้วถึงกลับมาอ่านตอนพิเศษ
อ่านไปยิ้มไปเหมือนได้รู้ความเป็นไปของคนคุนเคย

 :pig4: คะ

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนพิเศษ The Invisible hand#1 (หน้า41)
เริ่มหัวข้อโดย: boboaje ที่ 29-08-2014 13:06:25

 :mew1: มารวมกันทำภารกิจ อยู่ด้วยกันที่นี่หมดเลยดีจังค่ะ รอตอนต่อไปนะคะ

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนพิเศษ The Invisible hand#1 (หน้า41)
เริ่มหัวข้อโดย: dekying kukkig ที่ 29-08-2014 16:35:38

 :hao5: :hao5: :hao5: :hao5: :hao5: ไม่มีคำบรรยาย / คิดถึงซะเหลือเกิน

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนพิเศษ The Invisible hand#1 (หน้า41)
เริ่มหัวข้อโดย: cinquain ที่ 30-08-2014 06:27:01

ขอบคุณตอนพิเศษที่น่ารักนี้ค่ะ
ชอบที่เฮียซาโต้ตะโกนคุยกับลูกค้า กันเองมากกก ^_^
อ่านแล้วทำให้คิดถึงเรื่องเก่าๆ คงต้องกลับไปอ่านอีกรอบแน่ๆ
ว่าแต่คิดถึง Ma Boy กับ Don't leave me alone เหมือนกันเนาะ  :mew3:

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนพิเศษ The Invisible hand#1 (หน้า41)
เริ่มหัวข้อโดย: lizzii ที่ 30-08-2014 08:12:05

มาแบบรวมมิตรเลย

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนพิเศษ The Invisible hand#1 (หน้า41)
เริ่มหัวข้อโดย: natalee22 ที่ 30-08-2014 16:36:11

อ่านแล้วคิดถึงจัง บางคนนี่หายไปน๊านนานนนนนนนนนนน

เฮียๆกำลังวางแผนทำอะไรอยู่หนอ

รออ่านตอนพิเศษ 2 รวมมิตร อิอิอิ

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนพิเศษ The Invisible hand#1 (หน้า41)
เริ่มหัวข้อโดย: NewYearzz ที่ 31-08-2014 09:39:31

จะเรียกแก๊งแบ๊วๆนี้ว่าไรดี? น่ารักทุกคนเลย :กอด1:

ขอบคุณมากครับสำหรับตอนพิเศษ  :pig4:

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนพิเศษ The Invisible hand#1 (หน้า41)
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 31-08-2014 18:43:14

เซอร์ไพรท์มากเลยไม่คิดว่าจะมีตอนพิเศษ

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนพิเศษ The Invisible hand#1 (หน้า41)
เริ่มหัวข้อโดย: rainy_naja ที่ 01-09-2014 16:42:54

อ่านตอนพิเศษแล้วทำให้ต้องกลับไปอ่านเรื่องเก่าๆ คิดถึงหนุ่มๆ ^^

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนพิเศษ The Invisible hand#1 (หน้า41)
เริ่มหัวข้อโดย: fangkao ที่ 01-09-2014 17:03:02

กอด กอด :)

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนพิเศษ The Invisible hand#1 (หน้า41)
เริ่มหัวข้อโดย: @PurPle SuN@ ที่ 02-09-2014 02:59:48

คิดถึงไปซะทุกคน ทุกคู่ พามาให้ครบเลยได้มั้ย ว่าแต่นัดวางแผนอะไรกันเนี่ย

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนพิเศษ The Invisible hand#1 (หน้า41)
เริ่มหัวข้อโดย: Ginseng ที่ 02-09-2014 09:52:55

ว้าว รวมพลจากทุกตอนเลย ขอบคุณสำหรับตอนพิเศษนะคะ

และจะได้รู้งานใหญ่ของพี่ๆกันด้วย ท่าจะงานสำคัญนะเนี่ย

หัวข้อ: "Yes,I love him" ตอนพิเศษ The Invisible hand#จบ (หน้า42)
เริ่มหัวข้อโดย: MyTeaMeJive ที่ 04-09-2014 07:54:14

ตอนพิเศษ The Invisible hand#จบครับ 

บาลีเดินข้ามถนนมาอีกฝั่ง ตรงไปที่ร้านอาหารของเฮียซาโต้
นอกจากเจ้าของร้านกับน้องชาย เจเรมี่หนุ่มกล้ามใหญ่ชาวอิตาเลี่ยน ตาลาไตอดีตนายตำรวจที่ต้องออกราชการ ยังมีผู้กองหมอกกับชายหนุ่มลูกครึ่งตัวหนาอีกคนที่มาถึงแล้ว
เมื่อเข้ามาถึงซาโต้ในฐานะเจ้าบ้านก็แนะนำ  “นี่เกีย ตำรวจลอนดอน”
“ผมออกจากราชการแล้ว ตอนนี้เป็นพี่เลี้ยงนักเรียนอยู่” เกียบอก
เมื่อดูกลุ่มคนที่อยู่ตรงนี้ ล้วนไม่ใช่นักเล่าเรื่องด้วยกันทั้งนั้น หมอกที่เป็นคนรับเรื่องมาจึงเล่าเรื่องทั้งหมดคร่าวๆ
“ครอบครัวของเด็กนักเรียนที่เกียดูแลอยู่ ได้เพชรมูลค่ามหาศาลมาในราคาที่ต่ำกว่าความเป็นจริงมาก ขณะที่มีบุคคล และมาเฟียต้องการมัน เพื่อนตำรวจที่สถานทูตอังกฤษ มันตามเรื่องนี้ไม่ถนัด เพราะไม่อยากเข้าไปเกี่ยวกับพวกแก๊งค์โดยตรง ก็เลยเรียกกูไปคุย แต่จะให้เอากองปราบฯ หรือ ปราบยาเสพติด” หมอกชี้ไปที่ตาลาไต “เข้าไปเกี่ยวตรงๆ ก็ไม่เหมาะอีก ทั้งช้าด้วย เลยต้องพามาขอซาโต้ช่วยเพราะไวกว่ามาก”
ซาโต้พยักหน้ายิ้มๆ ปล่อยให้หมอกพูดต่อ
“เรื่องตามผู้ต้องสงสัยต่างชาติ เกียใช้สังกัดเดิมตามอยู่ แต่นักเลงเอเชียส่วนใหญ่มันไม่ได้อยู่ในข้อมูลคอมพิวเตอร์ และที่อยากขอให้เราช่วยก็คือ ขบวนการในตำรวจไทย กับเบื้องหลังครอบครัวของนักเรียน”
หมอกหันมามองตาลาไตที่ก็ยกมือขึ้นทันที แล้วปล่อยให้หมอกพูดต่อเหมือนกัน
“นอกจากเรื่องเพชรก็ยังมีเรื่องของยาเสพติดเข้ามาเกี่ยวข้องด้วย” หมอกสรุป หันมาทางเจเรมี่
“คุณเป็นอิตาเลี่ยน” เกียหันไปถามเจเรมี่ ที่พยักหน้ารับ
“อิตาเลี่ยนทุกคนไม่ได้เป็นมาเฟีย แต่ก็พอจะรู้จักอยู่บ้าง”
หนุ่มลูกครึ่งไทย-อังกฤษ ยิ้มรับ “กลุ่มคนที่ต้องการเพชรอยู่ในเอเชีย ตอนนี้จำกัดวงแคบลงมาเป็นฮ่องกง”
“ผมไปฮ่องกงบ่อย” เจเรมี่อาสาทันที “พอจะรู้จักนักธุรกิจอสังหาฯ ที่นั่นหลายคน จะสอบถามให้”
“ผมยังพอมีเพื่อนเด็กแว้นอยู่หลายคน อยากให้ไปเที่ยวที่ไหนบอก” พีอาสาบ้าง

เกียกวาดตามองเพื่อนใหม่
“ผมรู้สึกว่าพวกเรามีบางอย่างที่เหมือนกัน”
บาลีหัวเราะเสียงแปลกๆ “ไม่ใช่แค่บางอย่าง เรามีหลายอย่างที่เหมือนกัน และหนึ่งในสิ่งที่เหมือนกันก็คือ สำหรับพวกเราแล้วผิดก็คือผิด ถูกก็คือถูก ไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงได้”
“อีกเรื่องที่ผมคิดว่า เราน่าจะเหมือนกัน และเป็นสาเหตุที่ทำให้เพื่อนตำรวจที่สถานทูตของคุณ แนะนำให้มาคุยกับหมอกก็คือ....” เจเรมี่ยังพูดไม่จบ หมอกก็ถามขึ้น
“เด็กนักเรียนที่คุณดูแลอยู่เป็นผู้ชาย และคุณชอบเขา”
เกียส่ายหน้ายิ้มๆ “เปล่า ผมไม่ได้ชอบเขา ผมหลงรักเขาชนิดที่โงหัวไม่ขึ้น”
เสียงหัวเราะดังประสานก้องร้านอาหาร
ก่อนที่หัวข้อสนทนาจะเปลี่ยนเป็นเรื่องคนใกล้ตัว หมอกก็พูดถึงสถานการณ์ในปัจจุบันอีกครั้ง
“ตั้งแต่ได้เพชรมา แม่กับพี่สาวก็ตาย และมีผู้ต้องสงสัยอยู่หลายคนตั้งแต่เพื่อนนักเรียน ไปจนถึงครอบครัวใหม่ของพ่อกับพี่ชาย”
ตาลาไตท้วงขึ้น “สงสัยทุกคนเลยหรือ”
เกียยอมรับ “อาจดูว่าผมวิตกกังวลเกินเหตุ แต่มันเป็นอย่างนั้น ทุกคนพูดและทำเหมือนว่า เด็กคนนี้คือคนสำคัญ แต่กลับปล่อยเขาไว้ตามลำพัง”
บาลีนิ่งคิดแล้วพูดขึ้น  “เมียใหม่ของพ่อ”
“เธอเป็นคนลึกลับ ผมพยายามตามหาเธอ แต่ติดที่ผมต้องดูแลนักเรียนคนนี้เป็นงานหลัก อย่างวันนี้ผมก็ต้องรอให้เขาเข้านอนก่อน ถึงจะมาที่นี่ได้”
เจเรมี่ยิ้ม “นั่นคือหน้าที่หลักของเรา ต้องเก็บเขาไว้ในที่ปลอดภัยก่อน แล้วเราถึงจะออกไปผจญภัยได้”

หลังการแบ่งงาน และเกียพูดขอบใจทุกคนอีกหลายครั้ง บาลีก็พูดขึ้น “ถ้ามีเรื่องเร่งด่วน มาเอารถญี่ปุ่นของซาโต้ไปใช้ได้”
“ใช่มาเอาไปได้เลย ผมอยู่ที่ร้านตลอด” ซาโต้อาสาทันที “อย่าใช้รถคันใหญ่เสียงดัง มันสะดุดตา”
เกียเองก็เห็นด้วย “ตอนนี้ผมใช้รถของสถานทูต”
เจเรมี่ยกมือ “เรื่องปกติ ยุโรปเขาก็ต้องเลือกของยุโรปด้วยกันก่อนอยู่แล้ว แต่บุคลิกของรถมันก็เหมือนคนน่ะ”
บาลีพูดยิ้มๆ “ขี้อวด”
“นั่นแหละ” เจเรมี่บอกแล้วหัวเราะแบบไม่ถือสา “เสร็จเรื่องนี้แล้วพานักเรียนของเกียมาที่นี่สิ ร้านนี้เปิดทุกวัน ต่อให้เจ้าของไม่อยู่ น้องชายก็ทำครัวแทน”
“ไม่คิดจะให้ไปร้านหนังสือหรือ”  หมอกถาม
เจเรมี่ส่ายหน้า “อย่าเลย เจ้าของร้านคนนี้ พอน้องออกไปเรียนหนังสือ จู่ๆ ก็ปิดร้านออกไปหาหนังสือเก่า นัดล่วงหน้าไม่ค่อยเจอ นี่ดีที่เกียนัดค่ำอยู่แน่นอน”
“ผมต้องรอให้น้องเข้านอนก่อน ไม่อย่างนั้นจะต้องขอตามไปด้วยทุกที่” เกียบอกอย่างที่บอกไปก่อนหน้านี้ “ยังเกรงใจที่นัดดึกมาก”
ตาลาไตขำเบาๆ “ฟางไม่เคยขอให้ทำอะไรแบบนั้น ทั้งยังเป็นคนดูแลผมเป็นส่วนใหญ่”
ซาโต้พูดขึ้นบ้าง “คีย์ก็มหาวิทยาลัย แต่ยังต้องดูให้ดีก่อนว่า อยู่บ้านแน่ๆ เดี๋ยวหายไปไหนอีก”
“เขาหนีออกจากบ้านหรือ” เกียถาม
“ถ้ามีอะไรเข้ามากระทบแรงๆ เขาจะหนี” ซาโต้บอกตามตรง “ตอนนี้ดีขึ้นมากแล้ว แต่ก็ยังต้องคอยดูอยู่ห่างๆ จับตามากเดี๋ยวจะคิดมากว่าไม่ไว้ใจ”
“เป็นสถานการณ์ที่เข้าใจมาก” เจเรมี่บอก
หมอกพูดแทรกขึ้น “รักคนทำงานแล้วดีที่สุด อายุใกล้กัน เข้าใจกันง่าย”
บาลีแกล้งถอนหายใจแรงๆ ล้อเลียนเพื่อนรัก แล้วลุกขึ้น “ขอบคุณที่ไว้ใจ เรื่องนี้ไม่ได้ซับซ้อนอะไร”
ซาโต้ลุกตาม “พรุ่งนี้บ่ายๆ ก็น่าจะมีความคืบหน้าบางอย่างแล้ว”
“เร็วมาก” เกียหันมาชื่นชม
“ที่คุณมาหาเราก็เพราะต้องการความรวดเร็วไม่ใช่หรือ” ซาโต้บอกเหมือนเป็นเรื่องธรรมดา

พีปิดร้าน ขณะที่ซาโต้ บาลี ตาลาไต และเจเรมี่ เดินไปส่งเกียกับหมอกที่รถ กำชับกับเกียว่า ค่าแรงของการช่วยเหลือนี้ขอแค่เมื่อเรื่องราวคลี่คลายต้องพานักเรียนที่เกียดูแลอยู่มากินอาหารที่ร้านและทำความรู้จักกัน
เกียบอกขอบใจอีกครั้ง แล้วขับรถจักรยานยนต์คันใหญ่ออกไป ตามด้วยหมอกที่ใช้รถคันเดิม

“เสียงดังขนาดนั้น ไม่เหมาะกับการทำงานสืบเลยสักนิด” ตาลาไตพูดขึ้น
“แบบนั้นเรียกว่าบ่นหรือเปล่า” เจเรมี่แซว
“คงใช่” ตาลาไตยอมรับ “ตั้งแต่ไปสอนหนังสือบ่นเก่งขึ้น จนฟางยังท้วง”
“มึงอย่าเก็บน้องไว้ที่บ้านอย่างเดียวสิ ให้เขาไปเที่ยวกับเพื่อนบ้าง” บาลีบอก
“กูไม่ได้อยากเก็บไว้บ้าน” ตาลาไตบอก “เขาเป็นของเขาอย่างนั้น”
บาลีพาเดินกลับมาที่ร้านหนังสือนายรักอ่าน

แสงสีเสียงยามค่ำคืน ที่ทำให้เจเรมี่นึกอะไรบางอย่างออก
“ตั้งแต่ชินผ่าเข่า กูก็ไม่ได้พาชินออกมาเที่ยวเหมือนกัน”
“ยังบ่นเจ็บเข่าอยู่ไหม”
“ไม่” เจเรมี่บอก “แต่คนนั้น ต่อให้ล้มลงไปกองอยู่กับพื้นก็ไม่บอกว่าเจ็บ”
ซาโต้เข้าใจ “เราต้องสังเกตเอาเอง”
“ถ้าเป็นคอส ทุกอย่างชัดเจนมาก เขาตรงไปตรงมากับความรู้สึกของตัวเอง” บาลีบอก “เวลาที่เขาคิดวุ่นวาย เรื่องที่อยู่ในสมองของเขาจะพุ่งเข้ามาหากู เหมือนเป็นลมหมุน จนต้องจับให้อยู่นิ่งๆ ค่อยๆ คิดทีละเรื่อง”
เจเรมี่แซว “เป็นนายรักอ่านนี่ไม่ง่ายเลยสักนิด เป็นนายเจเรมี่ดีที่สุดแล้ว”
มาถึงร้านนายรักอ่าน ขณะที่บาลีกำลังไขกุญแจบ้าน ตาลาไตก็พูดขึ้น
“ฟางเป็นคนดี และขี้เกรงใจ แต่การที่เขาไม่พูดไม่ได้แปลว่าเขาไม่คิด”

เดินตามกันมาจนถึงห้องพักที่ชั้น 2 ของร้านนายรักอ่าน คอสเป็นคนมาเปิดประตูห้อง
“มากันแล้ว เหนื่อยไหมฮะ”
“ไม่หรอก” บาลีเดินนำเข้ามากอดคอสไว้แล้วจับโยกเบาๆ “พาเพื่อนเล่นซนอะไร”
“เหอะ ซนมาก รื้อห้องซะกระจุย” คอสตอบขำๆ
คีย์ที่กำลังดูหนังสืออยู่กับฟาง ลุกมาหาซาโต้เอียงแก้มรับจมูกคม ของคนที่ก้มลงมาหาพร้อมกับกอดเอวบางไว้
“ทำอะไรกันอยู่”
“อ่านหนังสือของพี่บาลีกันฮะ”
“อ่านจบหรือยัง จะยืมกลับไปอ่านที่บ้านไหม”
คีย์ยิ้มกว้างพลางส่ายหน้า “ไว้ผมมาอ่านที่นี่ได้ไหมฮะ”
“ขออนุญาตมันสิ” ซาโต้ชี้ไปที่บาลี
“มาเมื่อไหร่ก็มาเถอะ ” บาลีบ่นขำๆ แล้วหันมาบอกฟาง “ฟางก็แวะมาอ่านหนังสือที่นี่ได้นะ ชินด้วย”
“ชินกำลังมีแผนจะมาซื้อโรงเรียนกวดวิชา ใกล้บ้านเรา” คอสบอก
“จริงหรือ” เจเรมี่หันมาถาม ขณะที่จับมือชินไว้แน่น
ชินไม่รับมุก “คอสมั่ว ถ้าจะมาซื้อที่นี่ ต้องประชุมครอบครัวก่อน ทำคนเดียวโดนพ่อบ่นแน่”
“งั้นเราซื้อสำนักงานทนายความข้างๆ นี่กันไหม”
“พี่นี่ก็เรื่อยเปื่อย” ชินใช้มืออีกข้าง ที่ถือไม้เท้า ชกที่ไหล่หนาเบาๆ

ฟางหันไปมองชินด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยคำถาม คุยกันอยู่นาน ไม่มีแม้แต่คำเดียวที่บอกว่า ชินเป็นคนที่มีฐานะดี ตาลาไตโอบไหล่ฟางไว้แล้วชวนกันกลับ
“อย่าลืมแวะมานะ” คอสย้ำบอกทั้งฟาง และชินเมื่อเดินมาส่งที่รถ

ความรู้สึกเต็มอิ่มมันยังเต็มอยู่ในหัวใจเมื่อฟางนั่งรถพี่กลับมาบ้าน
“พี่หมอกนัดพี่ให้ไปรอที่ร้านหรือครับ”
“พี่อยากพาฟางไปกินข้าวนอกบ้าน โทรไปจองโต๊ะที่ร้านบาลี มันก็เลยนัดวันเวลาให้ ขอโทษนะที่ไม่ได้อยู่ด้วยกันตลอด”
“ไม่เป็นไรครับ” ฟางรีบโบกมือ “ทั้งชิน คอส แล้วก็คีย์คุยสนุก ที่ถามเพราะดูมันบังเอิญเกินไป”
“ไปที่ร้านนั้น มันไม่ใช่เรื่องบังเอิญ” ตาลาไตยอมรับ “แต่ไอ้เรื่องที่ซาโต้มันจัดให้ฟางไปอยู่ร้านหนังสือ มันก็....”
“ไม่เป็นไรหรอกครับ” ฟางบอกคำเดิม “ทั้ง 3 คนบอกว่า พวกพี่จะเป็นแบบนี้เป็นบางครั้ง”
“ฟางรู้สึก...ไม่ดีหรือเปล่า”
“ไม่เลย ฟางรู้สึกดีมาก” ฟางหันมาหาตาลาไต แสดงให้เห็นว่า ตั้งใจบอกพี่อย่างจริงจัง “ฟางอยากขอบคุณที่พี่ฟางออกมาแบบนี้”
“พี่ต้องพาฟางออกมากินข้าวข้างนอกบ้านบ่อยๆ สินะ”
“ฟางอยากเรียนทำอาหารจากเฮียซาโต้ด้วย” จู่ๆ ฟางก็เปลี่ยนเรื่อง
พี่หันมามองคนข้างๆ “เอาจริงหรือ แต่พี่ว่า ไปเอาหนังสือของซาโต้มาหัดทำเองก็น่าจะได้นะ ไปให้มันสอนก็ต้องเสียเงินน่ะสิ”
ฟางหัวเราะร่วน “เขาเป็นพ่อครัวฝรั่งเศส ฟางอยากหัดทำ” แต่เมนูที่เฮียซาโต้จัดให้วันนี้ เป็นอาหารไทยรสชาติกลางๆ ไม่มีอาหารฝรั่งเศส
“แต่ฟางก็รู้ว่า พี่ไม่ชอบอาหารฝรั่งเศส”
“เออ จริงด้วย” ฟางเลิกคิด “งั้นไม่เรียนแล้ว เรียนไปพี่ก็ไม่กิน”
“ฟางกินไหม”
“ฟางก็ไม่กินเหมือนกัน”
พี่แกล้งผิวปาก “รอดไป ไม่ต้องเสียเงินให้ซาโต้”

เงียบไปครู่หนึ่งฟางก็ถามขึ้น “พี่กำลังจะทำอะไรกันหรือครับ”
ตาลาไตไม่คิดว่าการให้ความช่วยเหลือเกียคือความลับ “มีตำรวจอังกฤษที่เขาออกจากราชการแล้ว และมาดูแลนักเรียนที่นี่ มีปัญหาเรื่องการตามการเคลื่อนไหวของผู้ต้องสงสัยในไทย ก็เลยมาขอความช่วยเหลือ”

ฟางไม่ได้อยากรู้รายละเอียดเรื่องคดีความสักเท่าไหร่

“หมายถึงพี่จะต้องไปสืบคดีอะไรหรือเปล่าครับ”
“ไม่ถึงกับต้องไปทำเองหรอก แต่พี่พอจะรู้จักคนที่อยู่ในพื้นที่นั้น”
“ช่วยเขาแบบ อยู่เบื้องหลังหรือครับ”
“มันไม่ได้ยุ่งยากอะไรนี่ฟาง”
“ฟางก็ไม่ได้คิดว่ายุ่งยาก แต่เห็นว่าพี่งานเยอะ” ฟางโบกมือ “ฟางไม่ได้ขัดพี่นะครับ ฟางรู้ว่าพี่เต็มใจ แต่ถ้ามีอะไรที่ฟางช่วยได้...ฟางก็อยากช่วย”
ตาลาไตหันมาแตะแก้มใส
“ฟางเป็นกำลังใจคนสำคัญของพี่อยู่แล้วไง”

ตาลาไตกับเพื่อน ให้ความช่วยเหลือเกีย โดยที่ไม่ได้คิดหวังสิ่งใดตอบแทน
เมื่อเรื่องราวจบลง การทำงานของตาลาไตกับเพื่อนอาจไม่ได้ถูกนำไปอ้างอิงถึงแต่มันไม่ได้สำคัญเลยสักนิด

“พี่จะน้อยใจไหม ถ้าสุดท้ายเขาเขียนรายงานสรุปคดีแล้วไม่มีชื่อพี่รวมอยู่ด้วย”
ตาลาไตส่ายหน้า “ไม่เลยสักนิด พี่ไม่ใช่คนทำงานเอาหน้านะฟาง”
“ฟางขอโทษ” เสียงอ่อยลงจนพี่ต้องจับมือไว้ “ฟางแค่คิดว่า พี่จะทำอย่างนี้ไปทำไม”
“เพราะเราเป็นเพื่อนกัน” ตาลาไตบอก “นั่นก็พอแล้วที่เราจะต้องช่วยกัน”
“มือที่มองไม่เห็น” ฟางบอก นึกถึงสิ่งที่เรียนในห้องเรียน
ตาลาไตยิ้มขำ “มือที่มองไม่เห็นหรือ แต่ฟางก็เป็นมือที่มองเห็นของพี่นะ เห็นชัดเจนอยู่เสมอเลยด้วย”
ฟางยิ้มเขิน จนตาลาไตหันมาดึงแก้มใสเบาๆ

เมื่อถึงบ้าน พี่บอกให้ฟางไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อน เพราะยังมีเรื่องต้องโทรศัพท์หาเพื่อน
“เกือบเที่ยงคืนแล้วนะครับ” ฟางท้วง
พี่ที่กำลังจะกดโทรศัพท์ หันไปจูบที่มุมปากของฟาง “ครู่เดียวนะครับ เดี๋ยวพี่ตามขึ้นไป”
พูดเสร็จพี่ก็หันไปกดโทรศัพท์
ท่าทีของพี่แบบนี้ ทำให้ต้องนำไปเปรียบเทียบกับ เวลาที่เฮียซาโต้หอมแก้มคีย์ เวลาที่พี่บาลีพูดเล่นกับคอส หรือ เวลาที่พี่เจเรมี่จับมือชินอยู่
ถึงจะรู้ว่า นั่นไม่ใช่นิสัยของเขาแต่ก็ยังคิดอยู่ดี...
…ตอนอยู่ในรถยังพูดหวานอยู่เลย ตอนนี้หันหลังให้กันอีกแล้ว
ฟางเคาะหน้าผากตัวเองเบาๆ
...บ้าไปแล้ว จะให้เขาหวานกับเราตลอดเวลา ไม่ต้องมีเพื่อน ไม่ต้องทำงานหรือไง

เมื่อฟางอาบน้ำเสร็จ เดินออกมาจากห้องน้ำ ตาลาไตก็สวนกลับเข้าไปอาบน้ำ ฟางได้แต่ส่ายหน้า เดินลงมาข้างล่าง ตาลาไตปิดบ้านเรียบร้อยหมดแล้ว ฟางก็เลยกลับขึ้นไปบนห้อง
ออกมาจากห้องน้ำ ตาลาไตก็ล้มตัวลงนอนทันที
“ฟางนวดให้พี่นะ” ฟางบอกแล้วลุกนั่งข้าง เริ่มจากการนวดไหล่กว้าง
...ไม่เห็นต้องออกไปช่วยพี่วิ่งไล่จับใคร ไม่ต้องโทรศัพท์ติดต่อกับใคร เรื่องง่ายๆ แค่นี้ฟางทำได้...
ตาลาไต ผ่อนลมหายใจยาว  รู้สึกสบายตัวเมื่อฟางทิ้งน้ำหนักลงบนฝ่ามือที่เคลื่อนที่ช้าๆ จากไหล่กว้างลงมาถึงหลังและเอว จากนั้นก็นวดกลับมาที่ไหล่ แรงกดที่ไหล่เพิ่มขึ้นเมื่อฟางขยับขึ้นนั่งคร่อมหลัง
“ยิ้มอะไร” คนที่เพิ่งเปลี่ยนท่าทางนวดให้พี่ กำลังทำเสียงดุๆ
“เปล่า”
“เปล่าอะไร ก็เห็นอยู่ว่ายิ้ม” ฟางยังทำเสียงดุอยู่เหมือนเดิม
“ให้พี่นวดให้ฟางไหม”
“ไม่” ฟางกดฝ่ามือไล่ลงมาจนถึงเอว แล้วก็ไล่กลับไปเหมือนเดิม “เรื่องแค่นี้ฟางทำได้”
“ฟาง”
“ครับ”
“พี่ขอเปลี่ยนท่าได้ไหม”
ฟางจะยกขาที่คร่อมพี่ออก แต่ตาลาไตจับไว้ ขณะที่พลิกตัวนอนหงาย ขยับท่าทางจนกลายเป็นส่วนกลางของพี่ล้ออยู่ใกล้พวงแฝดของฟาง
ตาลาไตยกยิ้มมุมปาก “นวดต่อสิ”
“เอามือออกจากขาฟางก่อน” ฟางเหลือบตามองพี่แว่บเดียว ใบหน้าก็ร้อนผ่าว จะดึงมือพี่ออกจากต้นขาพี่ก็กลับมาจับไว้เหมือนเดิม
คนตัวผอมกัดมุมปากขณะที่กดไหล่พี่ เรื่อยไปหาต้นแขน แล้วกลับลงมาที่อกกว้าง และหน้าท้อง
มือใหญ่ของพี่เลื่อนจากต้นขาขึ้นไปหาสะโพก
ฟางสบตาพี่ กลืนน้ำลายหนืด ริมฝีปากแห้งผากจนต้องแลบลิ้นเลีย 

“พี่ตาล คือ...ฟาง....พี่ตาลครับ...ทำได้ไหมครับ...”

แทนคำพูด พี่แตะที่ปลายคางดึงให้ลงมาหา
ริมฝีปากบางดูดริมฝีปากพี่ ปลายลิ้นสัมผัส จูบอ่อนโยน แล้วจูบแก้มสาก
“ฟางรักพี่”
เมื่อฟางละจูบ ตาลาไตก็ดึงเสื้อนอนของฟางออก จับให้พลิกลงนอนแล้วตามขึ้นนอนคร่อม จูบริมฝีปาก ลงมาหายอดอกสีอ่อน มือใหญ่เกี่ยวขอบกางเกงนอนลง แล้วกอบกุมแก่นกายอุ่นร้อน
ดวงตาสีเข้มช้อนมองใบหน้าแดงเรื่อ จูบไล่ลงหาแก่นกาย แตะปลายลิ้นที่ส่วนปลายแล้วครอบริมฝีปาก นิ้วมือใหญ่กอบอกบาง ลูบไล้ลงมาก้นกลม บีบกระชับ พาความต้องการของของฟางไต่สูงขึ้นเรื่อยๆ
“พอ....” ฟางร้องเสียงแหบพร่า ดันไหล่ของตาลาไตออก 
แต่ตาลาไตกลับจับสะโพกบางพลิก จับที่ก้นกลม แล้วลงลิ้นที่รอยแยก
ฟางก้มหน้าลงกับหมอน แล้วเงยหน้าหายใจแรง ร่างกายร่ำร้องว่าต้องการมากกว่านี้
จากปลายลิ้นพี่เปลี่ยนเป็นนิ้วมืออาบเจล
ตาลาไตก้มลงจูบไหล่บาง  ฟางหันมาดึงคางพี่เข้ามา ทั้งขยับสะโพกรับนิ้วมือ แต่ทันทีที่พี่ถอนมือออก ฟางก็กลับกดไหล่ให้พี่นอนแล้วก้มลงหาแก่กายอุ่นร้อนของพี่

“วันนี้ดูเอาแต่ใจ...” พี่แกล้งบ่น ขณะที่แตะปลายแก้ม “ช้าๆ ก็ได้ฟาง”
ฟางกลับลุกขึ้นคร่อม แล้วค่อยๆ หย่อนสะโพกลง
“ฟาง อย่างนี้จะเจ็บนะ”
เจ็บจริงอย่างที่พี่บอก ร่างกายและใจต้องการมากขึ้น แต่มันยังไม่พร้อมที่จะรับความต้องการของพี่
ฟางก้มลงจูบปากคนเตือน ขณะที่จับมือของพี่มาที่สะโพกของตัวเอง
พี่ตีสะโพกบางเบาๆ “อย่าใจร้อน”
เมื่อฟางส่งเสียงขัดใจในลำคอ พี่ก็รู้หน้าที่สอดนิ้วเพื่อขยายช่องทางเตรียมพร้อม
คนที่อยู่บนค่อยๆ ลดตัวลงหาพี่อีกครั้ง มือใหญ่ประคองเอวบางไว้ จนรับพี่ไว้ทั้งหมดแล้วหยุดนิ่ง ฟางใบหน้าแดงจัด สูดปากขณะที่เคลื่อนไหวสะโพก
เสียงลมหายใจหนัก ประสานกัน
ตาลาไตจับฟางลงนอน แล้วจับข้อเท้าแยก ขยับสะโพกแกร่งเข้าหา
มือผอมๆของฟางจิกหมอน ขณะที่หลับตาแน่น
“มองพี่”
“ก็มัน...” ฟางตอบทั้งที่ยังหลับตา
“มองพี่สิฟาง”
ฟางลืมตามองพี่ แล้วต้องกลืนน้ำหลายหนืดๆ อีกครั้ง พี่ขยับสะโพกช้าๆ จูบที่ข้อเท้า เข่าแล้วถึงละมือมาจับที่เอว
ตลอดเวลาพี่ยังคงมองฟางโดยไม่ละสายตา
“จูบฟางหน่อย”
แต่เมื่อก้มลงจูบ ฟางกลับจูบรุกไล่ 2 มือประคองใบหน้าพี่ไว้ไม่ให้ถอยห่าง กระซิบเสียงแหบพร่าที่เต็มเปี่ยมไปด้วยความต้องการ
สะโพกแกร่งเร่งเร้าตามที่น้องร้องขอ จนเกร็งตัวจิกมือกับสะโพกพี่ น้ำสีขาวขุ่นล้นปรี่ แล้วหอบหายใจ
ดวงตาหรี่ปรือมองพี่
“พี่ตาล กอดฟางหน่อย....”
สติทั้งหมดหลุดหายไปด้วยคำนี้ ตาลาไตโถมทั้งตัวใส่ฟางที่ตอบรับด้วยน้ำเสียง อ้อมกอด และจูบรุนแรง
ทั้งที่ฟางหลั่งไปก่อนแล้ว แต่กลับยังต้องการมากกว่าเดิม ริมฝีปากสวยจูบซับหยาดเหงื่อจากลำคอแข็งแรง
“พี่ตาล...ฟางรักพี่ตาล...”
ฟางขยับลุกนั่งหันหน้าเข้าหา เอนตัวไปด้านหลังเท้ามือลงกับหน้าขาของพี่
ใบหน้าแดงก่ำเมื่อเคลื่อนไหว
ตาลาไตกอดฟางไว้นิ่งๆ จูบปาก ไซ้ที่ลำคอ และอกบาง แล้วจับให้ฟางนอนลงอีกครั้ง ขยับสะโพกเนิบช้าแล้วเร่งขึ้น ตามที่ฟางร่ำร้อง จนฟางเกร็งตัวอีกครั้งน้ำใสๆ หยดจากปลาย แรงบีบรัดภายในทำให้ตาลาไตต้องผ่อนลมหายใจ ฟางบีบอกหนาของพี่ กรีดปลายนิ้วเรื่อยลงมาหาหน้าท้อง สะโพกหนา ตาลาไตขยับตามอีกไม่กี่ครั้งก็หยุดนิ่งทรุดตัวลงนอนกอดฟางไว้
“พี่หลั่งข้างใน ขอโทษนะฟาง”
ฟางพลิกจูบที่ข้างแก้มสาก
“ฟางไปล้างตัวนะครับ”
ตาลาไตมองตามหลังฟางไปเข้าห้องน้ำ
ฟางมักเป็นฝ่ายเริ่มต้น และมักจะแสดงออกถึงความเอาแต่ใจในเวลาที่ฟางต้องการพี่
เป็นความเอาแต่ใจที่พาให้พี่ใจเต้นแรง จากนั้นก็มีทั้งความอ่อนหวานและร้อนแรงที่หลอมละลายพี่ครั้งแล้วครั้งเล่า
คนที่เป็นผู้นำอยู่เสมอ กลายเป็นผู้แพ้ชนิดที่ไม่มีทางสู้
...มันก็ไม่ได้มีอะไรที่ผิดปกติ
แต่ทำไมรู้สึกเหมือนกับมันผิดปกติ
ฟางเดินกลับออกมาดึงให้ตาลาไตลุกไปอาบน้ำล้างตัว
“ฟาง...”
“ไปอาบน้ำครับ ฟางไม่กอดคนเหม็นเหงื่อหรอกนะ”
ตาลาไตฉกจูบแก้มฟางแล้วเข้าห้องน้ำ ออกมาล้มตัวลงนอน ฟางก็พลิกมานอนหนุนแขนหันมากอดพี่ ริมฝีปากหนาจูบหน้าผาก ขณะที่ไล้นิ้วมือไปตามแนวหลังคนที่นอนหลับ
“นอนไม่หลับหรือครับ” ฟางเยหน้าขึ้นถาม
“อืม”
“งานหรือครับ”
“ไม่ใช่หรอก”
“ทำไมนอนไม่หลับ”
ฟางมองพี่ด้วยสายตาดุๆ จนตาลาไตยิ้มขำ
“แก่แล้วมั้ง เริ่มคิดเล็กคิดน้อย”
ฟางตีที่หน้าท้องแข็งแรง “ใครว่าพี่แก่ บอกฟางได้ไหมพี่กำลังคิดอะไรอยู่”
“พี่กำลังคิดเรื่องฟาง”
“ฟางหรือ ฟางทำอะไร”
“พี่รู้สึกน่ะ ตั้งแต่เราขึ้นรถกลับมาบ้าน พี่รู้สึกเหมือนฟางกำลังไม่สบายใจอะไรสักอย่าง แล้วฟางก็ไม่เล่าให้พี่ฟัง แต่พี่อาจคิดมากไปเองก็ได้”
ฟางทำหน้ายุ่งๆ “มีแฟนตำรวจเนี่ยแย่ชะมัด รู้ทันตลอด”
ตาลาไตก้มลงหอมหน้าผากอีกคน “ฟางไม่สบายใจอะไร คิดเปรียบเทียบกับคอสหรือไง”
“ตั้งแต่ฟางเจอกับคีย์ ชิน จนมาถึงคอส ฟางก็คิดอยู่ตลอด ว่าพวกเขาทั้งหน้าตาดี ทั้งร่าเริง แล้วก็เก่ง แล้วอย่างชินก็รวยมากด้วย”
ตาลาไตส่งเสียงไม่เห็นด้วย แต่ก็ปล่อยให้ฟางพูดต่อ
“ฟางรู้ว่าพี่ไม่ชอบให้ฟางคิดแบบนี้ แต่ฟางก็อยากให้พี่รู้ว่า ถึงฟางจะไม่ได้หน้าตาดี ไม่ได้ร่าเริง ไม่เก่งอย่างพวกเขา แต่ฟางก็รักพี่มาก”
“พี่รักฟางในแบบที่ฟางเป็น อย่าเปรียบเทียบกับใคร”
ฟางอาจน้อยใจในบางครั้ง แต่ฟางจะพลิกความคิดนั้นให้กลายเป็นแรงฮึดสู้ ไม่ใช่ท้อถอยหรือหนีหาย
“ฟางรู้” คนตัวเล็กยกตัวขึ้นจูบคางพี่
“แล้วเร่งตัวเองแบบนั้น เจ็บใช่ไหม”
“ตอนนั้นเจ็บ ตอนนี้ไม่แล้ว”
“ขอโทษนะ...”
“เราพูดคำว่าขอโทษกันบ่อยเกินไปหรือเปล่า” ฟางสวนขึ้นก่อนที่ตาลาไตจะพูดจบ
ตาลาไตพลิกหน้ามองฟาง
“ก็...พี่...”
“ฟางใจร้อน ต้องการพี่มากขึ้นเรื่อยๆ แล้วพี่ก็ตามใจฟาง ถ้าพี่จะ...ทำอะไรกับฟางแบบที่...มีแต่ฟางคนเดียวที่พี่จะทำแบบนี้ ก็ไม่เห็นจำเป็นต้องขอโทษหรอก”  ฟางซุกหน้าลงกับไหล่หนา “ฟางชอบเป็นคนพิเศษ แล้วฟางก็ไม่ใช่ผู้หญิงด้วย”
ตาลาไตรู้ว่าตอนนี้ฟางกำลังเปรียบเทียบตัวเองกับบุ๋มต่อไปอีก “ไม่เกี่ยวกับผู้หญิงหรือผู้ชาย แต่พี่อยากให้ฟางรู้ว่า ที่เรานอนด้วยกันมันไม่ใช่แค่เซ็กซ์ แต่เรากำลังร่วมรักกัน ฟางบอกรักพี่ทุกวัน แต่พี่อยากทำให้ฟางรู้ว่าพี่รักฟางมากเหมือนกัน”
“ฟางรักพี่”
ตาลาไตตอบ “ฟางเป็นคนพิเศษของพี่เสมอ..”
“อยากพิเศษมากกว่านี้อีก”
“แล้ว...ฟางอยากให้พี่ทำอย่างไร”
“ก็....” ฟางบอกทั้งที่กำลังหน้าแดง “ไม่มีอะไรมาก ฟางเป็นคนของพี่ เป็นทีมเดียวกับพี่เสมอไม่ว่าพี่จะทำอะไร ดังนั้นพี่ก็ต้องทำให้ฟางรู้ตัวว่าพี่ไม่เคยลืมว่าพี่มีฟางอยู่ตรงนี้”
“ไม่เคยลืมเลยสักวินาทีเดียว” ตาลาไตม้วนอีกคนเข้ามากอดแน่น แล้วหอมแก้มใสที่มีกลิ่นสบู่อ่อน
ฟางหัวเราะคิกคัก ที่จริงก็รู้อยู่เสมอ ว่าตาลาไตไม่เคยลืม แม้เวลาอยู่ต่อหน้าคนอื่นตาลาไตอาจมีฟอร์มบางอย่างที่ดูแล้วชวนให้คิดว่าเป็นพี่กับน้องมากกว่าคนรักกัน
แต่บุคลิกของเขาเป็นแบบนั้น
“พี่อยากจูบฟางก่อนออกไปทำงาน และตอนที่กลับมาจากทำงานบ้างไหม”
“อยากสิ” ตาลาไตตอบทันที “แต่ถ้าทำอย่างนั้น พี่จะโดนฟางงอนไหม”
“ไม่” ฟางตอบทันทีเหมือนกัน “ถ้าเมื่อปีที่แล้วอาจงอน แต่นับจากวันนี้เป็นต้นไป ถ้าพี่อยากจูบก็จูบ อยากกอดก็กอด”
“หมายถึง ถ้าพี่ไปส่งที่มหาวิทยาลัย..”
“ไม่ได้!” ฟางเสียงแข็ง “เฉพาะในบ้านสิ”
ตาลาไตแกล้งเป่าปาก “โชคดีที่ถามก่อน”
ฟางยิ้มขำจูบที่ปลายจมูกพี่ “ฟางอยากให้พี่รู้ ว่าฟางรักพี่มาก และจะอยู่กับพี่เสมอ”
ตาลาไตกระชับอ้อมแขน “พี่รู้ พี่รักฟางนะ ไม่อยากให้ทำอะไรให้ฟางคิดน้อยใจ หรือเสียใจอีก และที่ทำอะไรมากมาย เพื่อเรา 2 คน หรือไปช่วยคนได้ ก็เพราะพี่เชื่อว่าฟางจะสนับสนุน”
“ฟางไม่ได้แค่เชื่อนะ แต่ฟางมั่นใจว่าพี่จะทำในเรื่องที่ดี และไม่ว่าอย่างไร พี่ก็จะกลับมาหาฟาง”
ฟางโน้มพี่ลงมาจูบหวาน “รักเดียวของฟาง และจะรักตลอดไป”
“ฟาง....”
“ครับ” ฟางจูบที่ปลายคางพี่
“ขอร้องอะไรอย่างได้ไหม”
“ครับ”
“อ้อนแบบนี้ เก็บไว้เวลาที่เราอยู่กัน 2 คนเท่านั้นนะ”
ฟางเบียดร่างกายเปล่าเปลือยเสียดสี
“ชอบไหม”
“มาก”
“รักไหม”
“รักที่สุด”
“หวงไหม”
“หวงที่สุดของที่สุด”
“คนนี้เป็นของฟางใช่ไหม”
“แน่นอน คนๆ นี้เป็นของฟาง” ตาลาไตก้มลงจูบฟัดแก้มใส “ฟาง...อย่าทำให้พี่หลงฟางมากไปกว่านี้เลย”
ฟางหัวเราะคิก เมื่อตาลาไตลูบที่ต้นขา แล้วช้อนมือเข้าใต้สะโพกบาง
“ฟางเป็นคนของพี่ พี่เป็นของฟาง เราไม่จำเป็นต้องขอโทษเมื่อทำสิ่งดีๆ ให้กัน....สิ่งเดียวที่เราต้องทำให้กัน คือรักกันตลอดไป....”
คำหวาน อ้อมกอดและความใส่ใจที่มีให้เพียงกันและกัน....ตลอดไป
“ฟางรักพี่นะครับ รักพี่ที่สุด”

...จบตอนพิเศษ..

มันคือตอนพิเศษที่เป็นการรวบรวมตอนที่ผมตัดออกจากหลายเรื่อง
อาวุธใหม่ของชิน
ชีวิตกลางคืนของเจเรมี่ที่หายไป
เกียจาก “Someday We'll Know” มาขอความช่วยเหลือจากซาโต้
และซีนหวานของตาลาไตกับฟาง
ตอนเล็กๆ ที่พี่ไจฟ์กับผมตัดออกไปมากมายจากเนื้อเรื่องหลัก เพราะไม่อยากให้ประเด็นเรื่องเสียหาย
ยินดีอย่างยิ่งที่คุณชอบตอนพิเศษนี้ และแสดงความเห็น
ขอบคุณมากครับ
พี่ไจฟ์กับน้ำชาครับ

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนพิเศษ The Invisible hand#จบ (หน้า42)
เริ่มหัวข้อโดย: @PurPle SuN@ ที่ 04-09-2014 08:27:30

ดีจัง ได้เจอทีซะหลายคนเลย แต่ไม่ดีตรงที่แต่ละคนบทน้อยนี่แหละ 555

พี่ตาลก็คุยกับฟางเยอะๆหน่อยนะ น้องจะได้กล้าพูดความในใจ ไม่คิดเองเออเอง

อยากอ่านอีกอ่ะ เอาตอนพิเศษแก้คิดถึงมาอีกนะ

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนพิเศษ The Invisible hand#จบ (หน้า42)
เริ่มหัวข้อโดย: dekying kukkig ที่ 04-09-2014 08:45:26

อร๊ายยยยย ไปเที่ยวฟินแลนด์แต่เช้า ฮุ ฮุ /
คนโตอยากได้ประโยคตอบรับที่บอกว่าอยากกอดอยากจูบตรงไหนจากคนเล็กก็ได้ใช่ไม๊ล่าาา >>> :mew2:

ขอบคุณค่าที่มาเติมความหวานให้กันเช่นนี้

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนพิเศษ The Invisible hand#จบ (หน้า42)
เริ่มหัวข้อโดย: Yarkrak ที่ 04-09-2014 08:52:19

หวานหยดย้อย

 :mew1:

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนพิเศษ The Invisible hand#จบ (หน้า42)
เริ่มหัวข้อโดย: natalee22 ที่ 04-09-2014 10:08:54

หวานมากกกกกกกกกกกกกกก เห็นฟางเงียบๆเรียบร้อยๆ แต่จริงๆร้อนแรงม๊ากกกกกกก ชอบๆๆๆๆ

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนพิเศษ The Invisible hand#จบ (หน้า42)
เริ่มหัวข้อโดย: malula ที่ 04-09-2014 10:52:52

ก่อนหน้านี้คิดว่าคู่นี้เรียบ ๆ ไม่หวือหวาจากบุคลิกของทั้งคู่ มาวันนี้มันไม่ใช่แล้ว
แม่เจ้า...ฟางจับพี่ตาลอยู่หมัดด้วยลีลาเสน่หาเร่าร้อน (ถึงกับต้องร้องเป็นเพลง)
อยู่นอกบ้านมีคนอื่นคอยมอง ก็ต้องปฏิบัติต่อกันอีกแบบ
กลับเข้าบ้านมีกันแค่สองคน เต็มที่กับชีวิตไปเลย
เบื้องหลังเกียทำงานสำเร็จก็เพราะมีมือที่มองไม่เห็นขั้นเทพคอยช่วยเหลือเพียบ

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนพิเศษ The Invisible hand#จบ (หน้า42)
เริ่มหัวข้อโดย: nolirin ที่ 04-09-2014 11:48:35

เป็นตอนพิเศษ ขนม(หวาน)รวมมิตรจริงๆ
 :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนพิเศษ The Invisible hand#จบ (หน้า42)
เริ่มหัวข้อโดย: why yyy ที่ 04-09-2014 12:24:57

เขิน >_<


ขอบคุณ :)

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนพิเศษ The Invisible hand#จบ (หน้า42)
เริ่มหัวข้อโดย: CarToonMiZa ที่ 04-09-2014 13:44:23

ขอบคุณ :pig4:

หวังว่าจะมีเรื่องราวดีดี
มาให้ได้อ่านอีก :L1:

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนพิเศษ The Invisible hand#จบ (หน้า42)
เริ่มหัวข้อโดย: aehJTS ที่ 04-09-2014 13:48:22

 :-[ หืมม...ไม่หวานออกสื่อ แต่อยู่กันสองคนจะหวานเกินไปแล้ววว :o8:
คนนึงเรียบร้อยแต่แอบแรงเรื่องที่มักจะเริ่มความต้องการก่อนเห็นตั้งแต่เรื่องหลัก
แต่อีกคนนิ่ง ๆ ไม่นึกว่าจะน่ารักได้แบบนี้นะเนี่ย... :impress2:

 :pig4: คะ

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนพิเศษ The Invisible hand#จบ (หน้า42)
เริ่มหัวข้อโดย: fangkao ที่ 04-09-2014 13:53:17

อ๊าาา พี่ตาผู้เขร่งขรึม บทหวานก็หว๊าน หวานบทรักอันร้อนแรง 555 สมใจฟางแล้วนะ พี่ที่ไม่ค่อยแสดงออก เป็นคู่ที่เรียบง่าย แต่คงความหวานไม่เปลี่ยนแปลง ด้วยความละโมบ ขอตอนพี่เศษเฮียซาโต้กับคีย์ได้ไหม คิดถึงสุดๆ

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนพิเศษ The Invisible hand#จบ (หน้า42)
เริ่มหัวข้อโดย: mystery Y ที่ 04-09-2014 16:47:03

บอกรักกันทุกบรรทัด หวานซ้า~ ขอบคุณนะคะ

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนพิเศษ The Invisible hand#จบ (หน้า42)
เริ่มหัวข้อโดย: from_mars ที่ 04-09-2014 23:22:18

ตามมา ได้ระลึกความหลังหลายเรื่องเลย

คิดถึงนะจ๊ะ
ขอบใสุดหล่อด้วยจ๊ะ

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนพิเศษ The Invisible hand#จบ (หน้า42)
เริ่มหัวข้อโดย: Love U All ที่ 05-09-2014 08:28:09

อร๊ายยยย  มีเกียโผล่มาด้วย  ส่วนข้าวพองยังเป็นตัวละครลับต่อไป  555
ตาลกับฟาง  ต่อหน้าสื่อเนี่ย  รักษาระยะห่างกันเชียว
แต่พออยู่สองต่อสอง  โอยยยย  ร้อนแรงสุด ๆ  โดยเฉพาะฟาง
แล้วแบบนี้  พี่ตาลเค้าจะหนีไปไหนรอด  เป็นคู่ที่หวานซ่อนเปรี้ยวจริง ๆ   :katai2-1:

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนพิเศษ The Invisible hand#จบ (หน้า42)
เริ่มหัวข้อโดย: Kfc_Pizza ที่ 06-09-2014 22:58:29

 :pig4: :pig4: :pig4:
ขอบคุณที่แต่งนิยายดีให้เราอ่าน

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนพิเศษ The Invisible hand#จบ (หน้า42)
เริ่มหัวข้อโดย: Apple_matinie ที่ 07-09-2014 00:17:56

 o18

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนพิเศษ The Invisible hand#จบ (หน้า42)
เริ่มหัวข้อโดย: konnarak ที่ 08-09-2014 16:34:40

น่ารักอะ :)

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนพิเศษ The Invisible hand#จบ (หน้า42)
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 08-09-2014 22:54:05

ยาวได้ใจมากเลยค่ะ ขอบคุณ

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนพิเศษ The Invisible hand#จบ (หน้า42)
เริ่มหัวข้อโดย: puppyluv ที่ 10-09-2014 14:13:32

โอ๋ย ก๊วนกินเด็กทั้งน้าน
คู่โปรดต้องคีย์กับเฮียซาโต้

(สารภาพ...อ่าน Never let you go วนหลายรอบมาก
โดยเฉพาะตอนคีย์บอก "ไม่รักไม่ได้เหรอ"
พี่ก็..."อะไรว้า"
น้องนั่งตักพี่แล้วกอดคอร้องไห้ฮักๆ
คลั่งเลยฉากนี้)
 :impress2:

ใช่อย่างฟางว่าจริงๆ มือที่มองไม่เห็น
เหตุผลมาจากหลงเด็กทั้งเซ็ต

ตาลดูสบายๆ เวลาอยู่กับฟาง
น้องก็ด้วย
เป็นโมเม้นต์นั้นจริงๆ รักมากก็อยากให้มาก
แค่นี้ไม่เจ็บหรอกเน๊าะฟางเน๊าะ
 :z1:

บวกและเป็ดขอบคุณ
ดีใจที่ยังนึกถึงกัน
ปล.ชูป้ายไฟชอบหมอก

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนพิเศษ The Invisible hand#จบ (หน้า42)
เริ่มหัวข้อโดย: Gohan ที่ 17-09-2014 15:21:41

เป็นตอนพิเศษที่หวานดีจัง
เอาตัวละครจากหลายเรื่องมารวมกันแบบนี้ ก็ดีเหมือนกัน แต่ละคนมีจุดเด่นต่างกันออกไป
คงจะเหนื่อยกับคนเขียนสักหน่อยที่ต้องหาปมมาเชื่อมต่อกัน แต่คนอ่านชอบนะ สมเป็นตอนพิเศษจริงๆ
ขอบคุณสองหนุ่มนะครับ   :pig4:

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนพิเศษ The Invisible hand#จบ (หน้า42)
เริ่มหัวข้อโดย: cinquain ที่ 20-09-2014 15:03:52

หวานทั้งคู่ แต่น้องดูร้อนแรงขึ้นนะ ^^
ขอบคุณมากค่ะ  :กอด1:

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนพิเศษ The Invisible hand#จบ (หน้า42)
เริ่มหัวข้อโดย: KKKwanGGG ที่ 22-12-2014 15:10:23

หวานตายไปเลยเรื่องนี้ ชอบมากครับ ครอบครัวที่ดีเป็นจุดเริ่มต้นของคนดีและสังคมที่ดี

ขอบคุณครับ

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนที่ 1 หน้า 1 (06/06/56)
เริ่มหัวข้อโดย: zodaa ที่ 22-12-2014 16:22:44

อ้างจาก: yeyong ที่ 06-06-2013 22:09:36  

เรื่องใหม่มาแล้ว
ชื่อ ตาลาไต แปลกดีค่ะ ตอนแรกอ่านผ่านตาเร็วๆ เห็นเป็น ศาลาไท
สงสัยดึกแล้ว ตาพร่า

เก๋มากเลย 55555555
 :m20:

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนพิเศษ The Invisible hand#จบ (หน้า42)
เริ่มหัวข้อโดย: Nathi ที่ 07-03-2015 00:13:29

ฉลองคนชั่ว แกเป็นเพื่อนรักหักเหลี่ยมโหดเรอะ? :katai1:

ค้างไว้ตอนที่9ก่อนนะ

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนพิเศษ The Invisible hand#จบ (หน้า42)
เริ่มหัวข้อโดย: Nathi ที่ 08-03-2015 20:22:40

เรื่องนี้ไม่ใช่เรื่องแรกที่อ่านแต่เป็นเรื่องแรกที่แสดงความคิดเห็นที่นี่ เป็นนิยายที่จะต้องอยู่ในลิสต์อันดับแรกๆที่น่าจะกลับมาอ่านอีกหลายๆรอบ อย่างแน่นอน(รองจากพี่บาลีนะเพราะรักพี่บาลีที่สุด 555)
เป็นนิยายที่อ่านแล้วอุ่นกับความรักความห่วงใยกันของคนในครอบครัว พื้นฐานการเลี้ยงดูของคนในครอบครัวนี้ดีมาก นั่นทำให้คิดว่าตาลาไตคิดถูกที่สุดที่เอาหมี่มาเพื่อให้เติบโตที่บ้านสวน คิดเหมือนที่ตาลาไตคิดว่าคนเราเป็นคนดีได้จากการเลี้ยงดูและสภาพแวดล้อมไม่ใช่จากสายเลือด หมี่ได้รับควมรักอย่างเต็มเปี่ยมจากคนในครอบครัวนี้ ทุกคนที่บ้านสวนรักและเลี้ยงดูหมี่เป็นอย่างดี และโดยส่วนตัวคิดว่าการที่ทุกคนเป็นแบบนี้ทำให้หมี่เป็นเด็กดีถึงแม้ว่าหมี่จะคิดที่จะฆ่าฟางอย่างไม่ลังเลเพียงเพราะคิดว่าฟางจะแย่งความรักจาก "คนที่ตัวเองยึดติดมาทั้งชีวิต" อย่างตาลาไต แต่หมี่กลับใจได้กับเพียงแค่คำพูดไม่กี่ประโยคของตาลาไตนั่นสื่อให้เห็นว่าพื้นฐานจิตใจของหมี่สูงขึ้นแล้วจากการเลี้ยงดูและการพร่ำสอนของคนในบ้าน
คนที่น่าสงสารที่สุดเลยคือฟาง ฟางที่คอยแต่จะย้ำกับตัวเองว่าด้อยกว่า ฟางที่ถ่อมตัวจนเหมือนดูถูกตัวเอง แต่ฟางเป็นคนดีจนแทบจะหาที่ติไม่เจอ รักคนๆเดียวมาทั้งชีวิต ฟางที่หนักแน่นที่สุด ส่วนตัวชอบฟางที่สุด รักของฟางที่ไม่เคยหวังจะครอบครองพี่เอาไว้ รักที่ขอแค่ได้รัก และสิ่งที่ทำให้ฟางเจ็บปวดที่สุดนะในภาคแรกก็คือความไม่รู้ใจตัวเอง ไม่รู้สึกตัวเองของตาลาไล คนอะไรน่าหมั่นไส้ที่สุด โคตรบื้อเลย แต่ก็เข้าใจตาลาไตนะ รู้ว่ารัก รู้ว่ามองมาตลอดแต่ตัวเองมีบุ๋ม อันนี้พอเข้าใจได้ แต่พอบุ๋มเสียไป ก็คอยแค่จะบอกตัวเองว่าที่คอยมองคอยห่วงน้องก็เพราะบุ๋มพูดอยู่เสมอว่าต้องเป็นฟาง ภาคแรกตาลาไตเหมือนหุ่นยนต์ที่โดนตั้งโปรแกรม ทุกอย่างต้องมีเหตุมีผลรองรับเสมอ เป็นพี่คนโตที่ต้องเป็นความหวังของพ่อแม่ แต่พอมาอยู่ในภาคสอง ตอนที่รู้แล้วว่าตัวเองคอยมองฟางมาตลอด รักฟางด้วยตัวเองไม่ใช่รักดพราะบุ๋มบอกให้รัก ทำให้รักตาลาไตมากขึ้น แต่ก็ยังให้อภัยไม่ได้เพราะพ่อคนปากหนักคนนี้ทำให้น้องคิดมากอยู่เสมอ เข้าใจความกลัวของฟางและก็เข้าใจเหตุผลของพี่ด้วย สุดท้ายถ้ารักกันทุกอย่างก็จะลงเอยด้วยดี
คนที่ได้รับเกียรติให้จี๊ดๆหัวใจคนแรกเลยก็วันชาติเลย วันชาติมีครูโรจน์และดูเหมือนว่าจะรักครูโรจน์ซะด้วย แต่วันชาติก็ยังจะไปยุ่งกับเดล แต่เข้าใจได้ตรงที่อยากจะช่วยพี่ จนมาช่วงหลังๆที่ไม่เข้าใจวันชาติเอาซะเลยคือจะเหมือนจะชอบเดลขึ้นมาจริงๆ ไม่ชอบคนแบบนี้เอามากๆ แลดูเป็นคนโหยหาความรักทั้งๆที่ไม่ได้ขาด โลเลที่สุด รู้สึกว่าคนนี้ชอบฟางตั้งแต่ตอนที่เขาเห็นตาลาไตกอดฟางแล้วบอกว่าจี๊ดๆในใจ แต่ก็คิดมาเสมอว่าวันชาติคนนี้ที่รักครอบครัวรักพี่ชายมากจะไม่ทำร้ายกันอย่างแน่นอน สุดท้ายก็คิดผิดเพราะวันชาติคนโลเลคนนี้ทิ้งครูโรจน์ไปหาฟางเพียงเพราะคิดว่าถ้าพี่ชายและฟางทะเลาะกันตัวเองจะได้เสียบแทน
ฉลองคนชั่ว ทั้งๆที่ร่วมทุกข์ร่วมสุข ร่วมฝ่าดงกระสุนมาด้วยกัน ยังทำตาลาไตได้ เพื่อนที่แทงข้างหลังเพื่อน เลวจริงๆ
สุดท้ายอยากจะบอกว่าขอบคุณมากสำหรับงานเขียนดีๆ อีกเรื่องนึง และก็นอกจากจะชอบอ่านนิยายของสองคนแล้ว ยังชอบอ่านตัวหนังสือสีเขียวกับสีน้ำตาล (ใช่ป่ะ) มากด้วย ถึงจะมาอ่านช้าไปเกือบสองปีแต่ก็ยังไม่สายนะ ไม่รู้ว่าหายไปอยู่ที่ไหนมาตอนเรื่องนี้กำลังโพสต์

อีดิท : อีกอย่างที่อยากบอก เรื่องนี้จบดีมากเลย

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนพิเศษ The Invisible hand#จบ (หน้า42)
เริ่มหัวข้อโดย: Baruda ที่ 09-03-2015 03:33:46

 :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him" ตอนพิเศษ The Invisible hand#จบ (หน้า42)
เริ่มหัวข้อโดย: duckka ที่ 19-04-2015 12:30:31

อ่านจบแล้วสนุกมากค่ะ ได้ข้อคิดด้วย ดีนะที่หมี่กลับตัวได้
หางน่ารักมาก เจียมตัวตลอด รักแบบไปช้าๆเหมือนชาเย็น
ของพี่ตาลนี่ต้องให้ฟางกระตุ้นนิดๆ ชอบเรื่องของคุณไจฟ์
มากกำลังตามเรื่องอื่นๆที่เขียนอยู่ค่ะ

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him"
เริ่มหัวข้อโดย: MiaHiaKris ที่ 19-04-2015 14:09:35

น้องน่ารักอะ

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him"
เริ่มหัวข้อโดย: Bear Company ที่ 29-04-2015 11:33:08

เรื่องสนุก มีข้อคิดดีๆ ที่สำคัญฟางน่ารัก ขอบคุณสำหรับเรื่องค่า  :mew1:

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him"
เริ่มหัวข้อโดย: Peung002 ที่ 16-05-2015 02:27:34

อ่านจบแล้วววววว

สารภาพเลยค่ะ รู้สึกว่าเรื่องนี้จะหน่วงกว่าทุกเรื่องที่เคยอ่านผลงานของน้องไจฟ์กะน้องที
เครียด หน่วง อึน ซีน แต่ก็หักห้ามใจไม่อ่านไม่ได้
ชอบนิยายของทั้งคู่ทุกเรื่องเลยนะคะ สนุกและมีปมให้ติดตามตลอก

สนุกมากๆๆๆๆๆๆๆๆ และขอบคุณสำหรับเรื่องสนุกๆนะคะ

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him"
เริ่มหัวข้อโดย: Yร้าย ที่ 15-04-2016 08:34:08

หลังจากอ่านคอสเลยย้อนกลับมาอ่านเรื่องเก่า....เลือกดูจะอ่านเรื่องไหนดี...จิ้มๆ มาได้เรื่องนี้อ่านแล้วงงมาก..เฮ้ย..เรื่องนี้เราอ่านแล้วไม่ได้เม้นเลยเหรอนี่เป็นไปได้ไง  อิป้าแก่ขนาดนี้เลยเหรอนี่..ม่ายหวายยยยยยย  เอาล่ะช่างมันเนอะหนูฟางผู้แสนดีก่ะพ่อตาลผู้เคร่งขรึม....ไงอิป้าก็ขอบทุกเรื่องรักทุกตัวละคร  ที่หนูน้ำชากับน้องไจฟ์ ตั้งอกตั้งใจแต่งมาให้อิป้า  รักตัวละครรักคนแต่งนะจ้ะ

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him"
เริ่มหัวข้อโดย: Cloudnine ที่ 25-07-2016 20:26:55

ตามอ่านอีกเรื่องของคุณไจฟ์คุณที ติดใจฝีมือการเขียนจริงๆนะ
จะพยายามหาอ่านให้ครบทุกเรื่องเลย

 :katai5:

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him"
เริ่มหัวข้อโดย: Cloudnine ที่ 26-07-2016 14:15:41

จบภาคแล้ว กำลังจะอ่านภาค2ต่อ
เรื่องนี้ปมเยอะ ตัวละครมีนิสัยซับซ้อน งุงงงในตัวเองมาก
เครียด แต่วางมือไม่ได้ ต้องอ่านต่อ เพราะอยากรู้ที่มาของปัญหา
 :hao7:

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him"
เริ่มหัวข้อโดย: Cloudnine ที่ 26-07-2016 21:33:34

กว่าจะรักกัน เหนื่อยจริงๆ อ่านไปก็ขมวดคิ้วไป 55555
สุดท้ายพี่ตาลน้องฟางก็มีความสุข อยู่ด้วยกัน รักกัน
ตอนพิเศษน่ารักจังงงงงงงง
ยังไม่รู้จักอีกหลายคู่เลย จะไปตามอ่านนะคะ
 :pig4: :L1: :กอด1:

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him"
เริ่มหัวข้อโดย: SOMCHAREE ที่ 03-08-2016 16:23:57

อ่านรวดเดียวเลยคร้าาาาา สนุกมากกกกก

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him"
เริ่มหัวข้อโดย: mickeyz.min ที่ 05-08-2016 19:48:05

อ่านแล้วร้องไห้มีใครจะเหมือนเรา เราว่ามันเครียด กดดัน ตัวละครดูต้องสู้ มันดราม่า แต่ สนุกมากอ่านรวดเดียวเลย

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him"
เริ่มหัวข้อโดย: treenature ที่ 07-08-2016 22:41:40

 :pig4:

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him"
เริ่มหัวข้อโดย: airicha ที่ 20-08-2016 18:50:14

 :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him"
เริ่มหัวข้อโดย: Ginny Jinny ที่ 20-08-2016 20:18:59

 :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him"
เริ่มหัวข้อโดย: karashi ที่ 08-10-2016 10:46:12

ชอบตอนพิเศษมารวมพลกันหลายคู่เลย >////<

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him"
เริ่มหัวข้อโดย: sasaka8 ที่ 21-11-2016 12:34:13

ขอบคุณมากนะคะนิยายสนุกทุกเรื่องเลยค่ะ  :pig4: :L2:

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him"
เริ่มหัวข้อโดย: แมลงมีพิษชนิดหนึ่ง ที่ 24-01-2017 13:10:51

เอาตรง ๆ นะ อ่านแล้วงง ๆ ยังไงก็ไม่รู้ เนื้อเรื่องมันดูอีรุงตุงนังไปหน่อย จบต้นชนปลายไม่ถูก สรรพนามแทนตัวก็ใช้แปลก ๆ อะไรก็กูไปหมด

 :m28: :m28: :m28:

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him"
เริ่มหัวข้อโดย: beerby-witch ที่ 03-02-2017 10:41:14

เรื่องนี้สำนวนเหมือนวรรณกรรมที่เป็นบทอ่านนอกเวลาสมัยเรียน นึกถึงสำนวนของนักเรียนเมื่อสักสามสิบปีก่อน  อ่านเพลิน  สนุก  :katai2-1:

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him"
เริ่มหัวข้อโดย: Bear Company ที่ 30-06-2018 12:33:20

 :กอด1:

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him"
เริ่มหัวข้อโดย: Bear Company ที่ 07-02-2021 19:15:52

 :o8:

หัวข้อ: Re: "Yes,I love him"
เริ่มหัวข้อโดย: mentholss ที่ 10-03-2021 17:44:00

 :man1: