#Drama,SM |||||||||| A BOY |||||||||| Special ==When I was young [18/7/57] P.26
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด

สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด

โพลล์

ชอบใครที่สุดใน A BOY

น้องต้า
79 (41.6%)
วิคเตอร์
21 (11.1%)
พี่จิม
64 (33.7%)
หมอเซม
22 (11.6%)
แซมแฝดน้องพี่หมอ
4 (2.1%)

จำนวนผู้โหวตทั้งหมด: 163

ผู้เขียน หัวข้อ: #Drama,SM |||||||||| A BOY |||||||||| Special ==When I was young [18/7/57] P.26  (อ่าน 248106 ครั้ง)

ออฟไลน์ maru

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 3553
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +162/-7
น่ารัก

ออฟไลน์ NNEW33

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 73
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +31/-0
ตอนที่ 31 ความรู้สึกนี้... 100%


JIM Part

Trrrrrrrrrrrr

เสียงริงโทนคุ้นหูและเสียงสั่นของโทรศัพท์มือถือที่ดังอยู่ไม่ไกล ทำให้ผมต้องลืมตาตื่นขึ้นอย่างเกียจคร้าน สายตายังมัวๆ ปรับสภาพไม่ได้ ผละมือข้างหนึ่งไปควานหาโทรศัพท์มือถือที่จำได้ว่าวางไว้บนโต๊ะหัวเตียง ขณะที่อีกมือหนึ่งยังถูกอีกคนหนุนนอนต่างหมอน

หยิบโทรศัพท์มาเพ่งดูหน้าจอ เมื่อเห็นว่าใครโทรมาก็ไม่รอช้ารีบกดรับแล้วนำมาแนบหู

“กานต์” กรอกเสียงพูดไปยังปลายสาย ดวงตาค่อยๆปิดลงช้าๆอีกครั้ง

“อยู่ห้องหรือเปล่า”

“อืมม” มือยังคงจับโทรศัพท์แนบหูอยู่ ขณะที่เลื่อนหน้าเข้าไปใกล้ๆกลิ่นหอมอ่อนๆที่ดอมดมมาทั้งคืนจนกระทั่งอรุณรุ่งมาเยือน กลิ่นหอมอ่อนๆที่ไม่ปรุงแต่งด้วยน้ำหอม เป็นกลิ่นเฉพาะตัว

“อีกสิบนาทีจะไปถึง”

เสียงสัญญาณดังตรู๊ดๆบอกว่าคนปลายสายได้วางไปแล้ว

มุ่นคิ้วเล็กน้อยก่อนจะเอื้อมมือไปวางมันลงทีเดิม ไม่ได้ใส่ใจกับคำพูดสุดท้ายที่ได้ยินเมื่อครู่ วาดแขนกอดกระชับเนื้อตัวนุ่มนิ่มของคนตัวเล็กที่นอนหลับอุตุพลางคลี่ยิ้มบางๆ ไล้ปลายจมูกสัมผัสหน้าผากเกลี้ยงเกลาก่อนจะวางคางเกยกลุ่มผมสีเข้มแล้วค่อยๆหลับลงอีกครั้ง

 

....

เสียงดังกุกกักปลุกผมให้ตื่นจากฝันดี ก่อนจะตาสว่างขึ้นมาทันตาเมื่อพบว่าคนข้างกายที่กอดเอาไว้ทั้งคืน ตอนนี้ไม่อยู่เสียแล้ว รีบผุดตัวลุกขึ้น สองขาก้าวออกจากห้อง เดินไปยังทิศทางที่ได้ยินแว่วมาด้วยสีหน้ายุ่งเหยิง ก่อนจะชะงักอยู่หน้าห้องมองคนสองคนที่กำลังนั่งเล่นเจ็นก้าอยู่ด้วยสีหน้ามุ่งมั่น คนที่มุ่งมั่นน่ะ ดูเหมือนจะมีแค่ไอ้ดื้อ ส่วนอีกคนน่ะเหรอ เล่นด้วยท่าทางสบายๆ ไม่ได้กลัวว่าท่อนไม้ที่ต่อตัวสูงขึ้นๆเรื่อยๆจะล้มลงมาเลยสักนิด

เจ็นก้าบล็อกเป็นเกมส์ที่ทำจากไม้ ลักษณะเป็นท่อนสี่เหลี่ยมผืนผ้า วิธีเล่นก็ดึงไม้ออกจากด้านล่างขึ้นไปต่อด้านบนให้สูงที่สุดเท่าที่จะทำได้

“จะล้มแล้ว จะล้มแล้วๆๆๆๆ”

หลุดขำเล็กน้อยเมื่อตัวจุ้นร้องโหวกเหวกนั่งไม่ติดพื้น สองมือละล้าละลังจะประคองไม้ที่โอนเอนไปมา ก่อนจะถอนหายใจออกมาฟู่ใหญ่เมื่อมันไม่ได้ล้มอย่างที่คิด มันค่อยๆทิ้งตัวลงนั่งอีกครั้งก่อนจะหันหน้ามาทางที่ผมยืนอยู่พอดี

“จิม ตื่นแล้วเหรอ มานี่ๆ มาเล่นกัน”

ก้าวเท้าเดินไปหาคนที่กวักมือเรียกด้วยสีหน้ายิ้มแย้มแล้วทิ้งตัวลงนั่งบนพื้นข้างๆมัน

“พี่มาตั้งแต่เมื่อไหร่” ถามอีกคนที่กำลังเล็งเลือกท่อนไม้อยู่ กานต์ละสายตามองหน้าผมแวบหนึ่งก่อนจะขยับมือค่อยๆดันไม้ท่อนตรงกลางออกช้าๆ

“นานพอเห็นท่าหลับของมึงก็แล้วกัน”

ยังไม่ทันได้ต่อบทสนทนาไปมากกว่านี้ คนข้างๆผมก็โวยวายเสียงดัง เมื่อกานต์วางท่อนไม้ลงด้านบนโดยที่ไม่ทำให้ส่วนด้านล่างไหวโยกแม้สักนิด

“พี่กานต์ขี้โกงใช่มั้ย” สองมือกอดอก หน้านิ่วคิ้วขมวดมองอีกฝ่ายที่เล่นผ่านฉลุย

“แล้วเราเห็นว่าพี่โกงมั้ยล่ะ” กานต์พูดกลับยิ้มๆ ผมมองคนสองคนตรงหน้าแล้วให้รู้สึกแปลกๆ

ระหว่างที่ผมหลับ ทำให้คนสองคนที่ไม่เคยเจอกันมาก่อนสนิทกันได้ขนาดนี้เลยเหรอ?

กับไอ้ดื้อน่ะไม่ค่อยแปลกใจเท่าไหร่ เพราะขนาดพวกคุณเรมันยังตีซี้ได้ง่ายๆ แต่กับกานต์ ปกติมันยอมเสียเวลามานั่งเล่นอะไรแบบนี้เสียที่ไหน แล้วไหนจะสีหน้าและรอยยิ้มนั่นอีก

เพราะเป็นพี่น้องที่คลานตามกันมา ทำให้รู้ได้เลยว่ากานต์เอ็นดูไอ้ต้าไม่น้อย

ไอ้ตัวดีขยับซ้ายขยับขวา เล็งหาท่อนไม้ ก่อนจะค่อยๆใช้นิ้วชี้จิ้มไม้ส่วนด้านนอก ค่อยๆเคาะ ก่อนจะเบ้ปากแล้วรีบชักมือกลับเมื่อตึกโอนเอน

“จิมมม”

มันหันมาหาผมแล้วย้ายตัวเองกลับมานั่งข้างๆเหมือนเดิม ผมเลิกคิ้วเล็กน้อยเป็นเชิงถาม

“เล่นให้หน่อย”

พูดบอกพร้อมกับสองมือที่วางแหมะบนแขนของผมแล้วยิ้มประจบ ไม่นึกแปลกใจที่กานต์จะเอ็นดูมัน ก็ท่าทางของมันน่าเอ็นดูน้อยเสียเมื่อไหร่

ผมถอนหายใจอย่างอ่อนใจ อ่อนใจกับตัวเองที่นับวันก็เริ่มจะต้านทานมันไม่ไหว ครั้งนี้ก็เหมือนกับที่ผ่านมา ที่อยากจะทำอะไรๆตามใจมันไปเสียทั้งหมด ทว่าก่อนที่จะตกปากรับคำง่ายๆ ก็ดันคิดอะไรดีๆขึ้นมาได้เสียก่อน ผมขยับยิ้มมุมปากเล็กน้อยก่อนจะพูดขึ้น

“ถ้าเล่นให้จะได้อะไรเป็นรางวัล”

มันทำหน้ายุ่ง ก่อนจะพูดคำตอบที่ทำให้ผมแทบสำลัก

“เดี๋ยวคืนนี้ให้กอด”

ทว่ายังไม่ทันที่ผมจะตอบตกลงหรือปฏิเสธ เสียงของผู้เล่นอีกคนที่นั่งฝั่งตรงข้ามก็เอ่ยขัดขึ้นเสียก่อน

“ใครกันแน่ที่ขี้โกงหืม” กานต์พูดนิ่งๆด้วยสีหน้ายิ้มๆ แต่นั่นก็ทำให้ไอ้ดื้อที่เกาะแขนผมชะงักไปนิดแล้วหันไปมองหน้ากานต์พลางกัดริมฝีปากแน่น

“เล่นเองก็ได้!” พูดบอกเสียงดังด้วยสีหน้าไม่มั่นใจ ก่อนจะค่อยๆยกมือขึ้น ใช้นิ้วดันแท่งไม้อันใหม่แล้วค่อยๆเลื่อนออก ท่าทางของมันดูเกร็งและลุ้นมาก

เมื่อดึงออกมาได้สำเร็จ มันก็ถอนหายใจเฮือก มือกำไม้ท่อนเล็กไว้แน่น ก่อนจะเปลี่ยนท่าทางเป็นยืนคุกเข่า บังคับมือไม่ให้สั่นแล้วค่อยๆวางไม้ท่อนที่ถูกเลือกลงบนส่วนยอด

ทว่า....

ครืน!

พังครืนไม่เป็นท่า!

ไอ้ต้าอ้าปากค้าง แล้วหันมาหาผมด้วยสีหน้าตระหนก อดไม่ได้ที่จะยื่นมือไปขยี้เส้นผมนุ่มๆนั่นเป็นการปลอบใจ มันยิ้มเล็กน้อยไม่หลีกหนีสัมผัส ก่อนจะถอยร่นตัวเองมานั่งข้างๆกัน

“ไม่เล่นแล้ว” ร้องบอกแล้วทำท่าจะลุกขึ้นเดินหนี ทว่ากานต์กลับจับข้อมือของมันไว้แล้วระบายยิ้มบนริมฝีปาก

“สัญญาล่ะ ลืมไปแล้วเหรอไงเรา คนแพ้ต้องทำยังไงครับ”

สิ้นคำไอ้ต้าก็ยิ่งหน้ายุ่งกว่าเดิม แต่ผมสิ ทั้งสงสัยทั้งงงได้แต่พวกมันสองคนไปมา

“ไม่ลืมหรอก”

มันพูดพลางเลื่อนตัวไปด้านหน้าแล้วนิ่งค้างอยู่อย่างนั้น กานต์เบนสายตามองสบตาผม ก่อนจะยักคิ้วด้วยท่าทางกวนๆ แล้วยื่นหน้าไปหอมแก้มไอ้ตัวดีดังฟอดใหญ่!

ผมมองภาพตรงหน้า พลันรู้สึกเย็นวาบไปทั้งศีรษะราวกับถูกสาดด้วยน้ำเย็นๆเข้าเต็มเปา!

นี่พวกมันเล่นอะไรกัน!?

กานต์ค่อยๆผละหน้าออกห่าง แล้วหัวเราะเบาๆ ก่อนจะยีผมไอ้ต้าเหมือนกับที่ผมทำเมื่อครู่ไม่ผิดเพี้ยน

“ป่ะ ไปกินข้าวกัน” เอ่ยชวนพร้อมถือวิสาสะคว้าข้อมือไอ้ต้าไปจับแล้วดึงให้ลุกขึ้นเดินตามกันออกไป ทิ้งให้ผมมองตามแผ่นหลังของพวกมันสองคนไปด้วยความรู้สึกที่บอกไม่ถูก

วันนี้ไอ้พี่กานต์เป็นอะไร??

 

เมื่อเดินมาถึงโต๊ะอาหาร ผมก็หยุดชะงักไปครู่หนึ่ง ขมวดคิ้วมองตำแหน่งที่นั่ง เก้าอี้ด้านขวาสองตัวถูกจับจองจากไอ้ต้ากับกานต์ พูดคุยกันกระหนุงกระหนิงเหมือนรู้จักกันมาสักปีสองปีไม่ใช่วันนี้วันแรก มองตำแหน่งจานที่วางบนโต๊ะด้านซ้าย มีวางอยู่ใบเดียว นั่นจะเป็นที่ของใครอื่นไม่ได้นอกจากผม

เดินไปทิ้งกายนั่งลงบนเก้าอี้ มองอาหารสี่อย่างในจานที่ถูกจัดเรียง เป็นของโปรดของผมทั้งนั้น

“ก่อนจะมานี่พี่แวะเข้าบ้านก่อน แม่นมทำมาฝาก ส่วนแม่ก็ฝากมาบอกให้มึงกลับไปบ้านบ้าง” กานต์พูดพลางใช้ช้อนตักหมูทอดแล้วนำไปใส่จานคนข้างๆ ไอ้ต้าหันไปยิ้มตาหยีก่อนจะก้มหน้าก้มตาหั่นหูแล้วเอาใส่ปาก กินอย่างเอร็ดอร่อย

มองภาพตรงหน้าด้วยความรู้สึกแปลกๆ ก่อนจะเริ่มตักผัดบล็อกโคลี่มาใส่จานแล้วเปลี่ยนหัวข้อสนทนาไปเรื่องอื่น

“งานที่สิงคโปร์เป็นไงบ้าง”

กานต์ที่กำลังจะตักผัดวุ้นเส้นชะงักไปนิด เหลือบตามองผมด้วยสายตารู้ทันว่าทำไมอยู่ๆถึงเฉไฉไปพูดเรื่องอื่น ก่อนจะใช้ส้อมพันวุ้นเส้นไปพลางตอบคำถามไปพลาง ไม่เซ้าซี้เข้าประเด็นเดิม

“ก็ดี มิสเตอร์ลีเห็นดีเห็นงามด้วย เห็นว่าจะบินมาเซ็นต์สัญญาประมาณเดือนหน้า”

“เหรอ” ตอบรับเพียงสั้นๆก่อนจะแสร้งตักข้าวเข้าปาก เมื่อกานต์แลดูวุ่นวายกับไอ้ดื้อจนเกินเหตุ

น้ำในแก้วหมดก็ปล่อยให้มันรินเองสิ จะรินให้มันทำไม ทีกับผมนี่ไม่เคย

“โตแล้วยังจะกินเลอะเทอะอีก” กานต์พูดบ่นไม่จริงจัง ก่อนจะใช้กระดาษทิชชู่เช็ดมุมปากให้มันอย่างเบามือ ซึ่งไอ้ตัวดีก็หันหน้าให้เช็ดง่ายๆ

มันไปสนิทกันตอนไหนวะ! ผมหลับไปแค่แป๊บเดียวทำให้สองคนนี้สนิทกันมากขนาดนี้เลยเหรอ!?

“ไอ้จิม ทำไมมองพี่อย่างนั้น” ปากถามคล้ายสงสัย ทว่านัยน์ตากลับระยิบระยับส่องประกายแปลกๆ

“เปล่า” ตอบห้วนๆแล้วตักต้มยำแบ่งใส่ถ้วยมากินให้เหมาะกับอารมณ์เผ็ดร้อนในตอนนี้

ได้ยินเสียงมันหัวเราะเบาๆ ซึ่งผมไม่คิดใส่ใจ ก่อนจะมีหมูทอดชิ้นหนึ่งวางแหมะบนข้าวสวยร้อนๆในจานของผม

“อะ ให้”

ก็น่าแปลก แค่หมูทอดชิ้นเดียวกับรอยยิ้มตาหยีของไอ้ดื้อก็ทำให้ผมรู้สึกเย็นลงได้อย่างน่าประหลาด

“หึๆ”

เหลือบสายตามองไปยังต้นเสียง ที่มองผมอย่างมีเลศนัยน์ ก่อนจะยักคิ้วให้ดูกวนบาทาอย่างที่นานๆครั้งจะเห็นสักที แล้วก้มลงกินอาหารต่อ

 

จบจากอาหารเช้าก็ปาไปเกือบบ่ายโมง

สิ่งที่ผมได้เรียนรู้สำหรับวันนี้คือ ไม่ควรปล่อยให้ไอ้ต้ากับกานต์อยู่กันเพียงลำพัง!

เมื่อเช้าก็ทีหนึ่ง ใช้เวลาที่ผมหลับไปตีสนิทกัน ส่วนตอนนี้ ดูมันสองคนจะสนิทกันมากเกินไปหรือเปล่า?

เผลอขบฟันแน่นเมื่อเห็นไอ้ต้ากำลังนั่งตักไอ้พี่กานต์ดูสารคดีสัตว์โลกอยู่ด้วยกัน โดยที่ไอ้ต้าจะคอยหันมาถามนู่นถามนี่เป็นบางครั้ง

อาการร้อนๆในอกอย่างนี้คืออะไร?

“อะแฮ่ม!” ผมกระแอมกระไอเสียงดังเพื่อจะเรียกความสนใจของคนสองคนให้หันมามอง “ไอ้ต้า ไปอาบน้ำ” บอกด้วยน้ำเสียงห้วนๆแล้วเดินไปดึงมันจะให้ลุกจากตักกานต์ ทว่าคนที่เป็นดั่งเบาะรองนั่งกลับใช้สองมือรวบเอวมันไว้กดให้นั่งลงเหมือนเดิม

ไม่ใช่เพียงไอ้พี่กานต์ที่ไม่ปล่อยน้อง ไอ้ต้าเองก็อิดออดไม่ยอมลุก

“จะดูหมา ยังไม่อาบ เดี๋ยวค่อยอาบทีเดียว เนอะพี่กานต์” พูดเสร็จก็หันไปเนอะแนะกับเบาะนั่งส่วนตัวเพื่อหาพวก ซึ่งก็ดูเหมือนมันจะถามถูกคน เพราะกานต์พยักหน้ายิ้มๆ ยกมือยีผมไอ้ต้ายกใหญ่

ผมมุ่นคิ้วมองภาพตรงหน้า ก่อนจะเอะใจขึ้นมา มองกานต์แล้วนิ่งคิด ผมลืมไปว่าไอ้พี่กานต์มีโรคประจำตัว มันมีภูมิต้านทานต่ำกับคนมีลักยิ้ม จะทำอะไรไม่ถูกหากได้อยู่ใกล้กันในระยะสามเมตร ซึ่งข้อนี้ ไอ้ต้าไม่มี แต่ มันมีอีกโรคประจำตัวที่ร้ายแรงไม่แพ้กัน โรคภูมิแพ้สิ่งมีชีวิตขนาดเล็ก! ซึ่งอาการของโรคนี้จะตรงกันข้ามกับภูมิต้านทานต่ำลิบลับ เพราะมันจะวิ่งเข้าจู่โจม เกาะหนึบไม่ปล่อย!!

ซึ่ง.. ไอ้ต้าโดนจังๆ

“จะรีบอาบไปทำไม ไหนดูสิ ตัวเหม็นหรือยัง” ว่าพลางโฉบหน้าเข้าหอมแก้มไอ้ต้าอีกฟอดใหญ่ ซึ่งคนถูกหอมไม่เพียงไม่ผลักออก กลับหัวเราะชอบอกชอบใจยกใหญ่

!!!

เฮ้ย มันจะมากไปหรือเปล่าวะ!!

“พอๆ กานต์มึงกลับไปเลย” กระชากไอ้เตี้ยออกจากตักไอ้พี่กานต์จนมันกระเด็นปะทะหน้าอกผม มือข้างหนึ่งรีบกอดเอวมันไว้แล้วหนีบเข้ากับตัว

“เฮ้ย เดี๋ยวนี้ขึ้นมึงขึ้นกูนะไอ้จิม”

“ทำไม ทีพี่ยังพูดได้เลย”

“กูเป็นพี่มึงไง มึงเป็นน้องอย่าเถียง” มันชี้หน้าผม นัยน์ตาพราวเหมือนกับมันกำลังสนุก ก่อนจะผละสายตาจากผมแล้วมองไอ้เตี้ย “น้องต้า มาหาพี่กานต์มา พี่กานต์มีของฝากมาให้ด้วย”

ไอ้เตี้ยข้างๆผมพอได้ยินคำว่าของฝากหูก็กระดิกดิ๊กๆ รีบถลาไปหาไอ้พี่กานต์ทันที เร็วจนผมคว้าไม่ทัน

“ไหนนน” ไอ้เตี้ยชะโงกหน้าเข้าไปใกล้ๆ หมายจะดูของที่อยู่ในถุงที่กานต์ถือไว้

ถ้าถามว่าท่าทางเหล่านั้นน่ารักมั้ย ผมก็คงจะตอบว่า ‘น่ารัก’ แต่ขัดหูขัดตา

“ชอบขนมมั้ย” ถามขณะที่ล้วงมือลงไปในถุง ผมเดินไปทิ้งตัวนั่งลงที่โซฟาที่เยื้องกับสองคนนั้นมาหน่อย มองไอ้เตี้ยที่ตาเป็นประกายวิบวับเมื่อพูดถึงขนม

“ชอบครับ!”

“อะ พี่ให้ทั้งถุงเลย” พูดพลางหยิบยื่นถุงที่วางบนตักให้มัน ไอ้ต้ารับไปแล้วยิ้มกว้างอย่างดีใจ ก่อนจะก้มหน้าคุ้ยของในถุงด้วยความตื่นเต้น ทว่านาทีต่อมา มันก็ชะงักคล้ายกับนึกอะไรขึ้นได้ ผละมือออกจากถุงแล้วยกมือไหว้กานต์ เรียกความเอ็นดูจากมันได้อีกมากโข

“น่ารักจริงๆเลยยย” ผมขมวดคิ้วมองไอ้พี่กานต์ที่ถือดีบีบแก้มไอ้เตี้ยไปมา ไอ้เตี้ยขยับหน้าจะหนีแต่กานต์ก็ตามไปบีบอย่างไม่ลดละ

พวกมันสองคนเห็นหัวผมมั่งมั้ยวะ

ปั่ก!

เตะขาโต๊ะไปที เรียกให้สองคนนั้นหันมามอง รอยยิ้มบนริมฝีปากของกานต์เปลี่ยนเป็นแลดูเจ้าเล่ห์ ก่อนจะหยิบอีกถุงหนึ่งส่งให้ผม

“อะไร” ถามเสียงห้วนอย่างไม่ตั้งใจ

“เปิดดูเอาสิ”

รับมาถือไว้ แง้มปากถุงดูเล็กน้อยพอเป็นพิธี ก่อนจะวางไว้บนโซฟาข้างตัว แล้วหันไปมองสองคนนั้นต่อ

“มาครับ พี่แกะให้”

ไอ้ต้ายื่นช็อกโกแลตให้กานต์อย่างว่าง่าย ดวงตากลมๆใสแจ๋วมองตามมือกานต์ที่ค่อยๆแกะไม่ละไปไหน เมื่อเปลือกพลาสติกที่ห่อหุ้มได้หลุดออกก็เผยช็อกโกแลตสี่เหลี่ยม เนื้อสีน้ำตาลชวนน้ำลายสอล่อตาล่อใจ ไอ้ต้ายื่นมือไปหมายจะเอากลับมา ทว่ากานต์กลับชักมือกลับ ทำให้ไอ้ต้าหน้ามุ่ยลง

“อยากได้ต้องทำไงก่อน” ลูกล่อลูกชนที่ผมมองแล้วได้แต่ขมวดคิ้ว เริ่มรู้สึกเหม่งๆ

“ขอบคุณครับ” ยกมือไหว้สวยๆ ทว่าพอไหว้เสร็จกลับไม่ได้รับช็อกโกแลตได้รับเพียงแค่รอยยิ้ม

จะเล่นอะไรอีกวะไอ้พี่กานต์

“หอมแก้มก่อน”

สิ้นคำ คิ้วผมก็กระตุกทันควัน และยิ่งกระตุกหนักขึ้นเมื่อไอ้ตัวดีทำท่าจะถลาไปหอมแก้มจริงๆ

“พอเลย หยุดๆ!” ลุกขึ้นไปดึงคอเสื้อไอ้เตี้ยให้ถอยห่างออกมา มองไอ้พี่กานต์หน้าเคร่ง “งานส่วนของพี่ที่บริษัทผมยังเคลียร์ให้ไม่หมด พี่กลับไปทำงานดีกว่ามั้ยครับ”

“หึๆ ท่าทางจะเป็นเอามากว่ะ”

“เป็นเอามากอะไร” มองคนตรงหน้าแล้วขมวดคิ้ว กานต์ยื่นช็อกโกแลตให้ไอ้ต้าที่ยื่นมือมารับแล้วค่อยๆกัดกินหน้าระรื่น

“เปล๊า” พูดตอบเสียงสูงอย่างมีพิรุธ ก่อนกานต์จะลุกขึ้นยืนยังผลให้ไอ้ต้าลุกตาม

“พี่กานต์จะกลับแล้วเหรอ”

มันเอื้อมมือไปจับข้อมือกานต์ทันทีหลังจากที่อีกฝ่ายพยักหน้าเบาๆ

“เดี๋ยววันหลังพี่มาเล่นด้วยใหม่ ตกลงมั้ย” ว่าพลางยกมือลูบกลุ่มผมนุ่มไปมา เห็นไอ้ต้าพยักหน้ารับหงึกหงักแต่มือก็ยังไม่ปล่อย ยังคงเกาะหนึบ

นี่มันเพิ่งเจอกันวันนี้วันแรกจริงๆใช่มั้ย? ทำไมไอ้เด็กนี่ถึงได้ติดไอ้พี่กานต์ขนาดนี้

เคยได้ยินมาเหมือนกันว่า เด็กถ้าลองได้ปักใจชอบใครแล้ว มักจะติดหนึบ ไอ้ต้าก็คงจะเข้าข่ายกรณีนั้นเหมือนกันใช่หรือเปล่า?

มันดูติดกานต์ขนาดนี้ แล้วมัน ...เริ่มติดผมบ้างหรือยัง?

“เด็กดีอย่างอแง ถ้างอแง วันหลังพี่ไม่มาหาแล้วนะ” เริ่มหาวิธีหลอกล่อ และดูเหมือนจะได้ผล เพราะไอ้ต้ายอมปล่อยมือแต่โดยดี “พี่จะไปแล้ว ไหนมาหอมที”

ผมล็อกคอไอ้เตี้ยไว้จนแผ่นหลังบางปะทะกับหน้าอกของผมก่อนที่มันจะยื่นหน้าไปให้กานต์หอมจริงๆ

“หอมกูมั้ยพี่กานต์” วางคางเกยบนเรือนผมสีเข้มมองพี่ชายที่ใบหน้าติดจะหวานแล้วแสยะยิ้มมุมปาก

ผลัวะ!

กานต์มือหนักตบหัวผมเสียงดังจนเห็นดาวลอยวิ้งๆอยู่รอบหัว

นี่ถ้าไม่ใช่พี่ชายผมสวนไปแล้วจริงๆ แต่เพราะมันเป็นพี่ชายจึงทำได้แค่ยกมือลูบหัวแล้วสะบัดหัวไปมาไล่ความมึน

จะด่ามันก็ไม่ได้ ลองด่าได้เจอตบปากแน่ๆ ขนาดแค่พูดมึงกูใส่หน่อยยังทำตาขวางขนาดนั้น

“จิม ตามพี่มา” ว่าพลางหมุนกายหันหลังเดินตรงไปยังประตู ก้มลงใส่รองเท้าหยุดรอผมอยู่หน้าห้อง ผมก้มหน้าลงมองสบตาไอ้เตี้ยที่แหงนหน้ามองกันแล้วทำหน้าขยาดในฝ่ามือพิฆาตของพี่กานต์ อยู่ๆก็รู้สึกหมั่นเขี้ยวมัน แต่ไม่รู้จะลงไม้ลงมือกับมันยังไง เลยโน้มตัวลงกัดช็อกโกแลตที่มันถืออยู่จนแทบหมดแท่ง แล้วรีบปลีกตัวเดินไปหากานต์

“จิม!!”

อยู่ๆก็รู้สึกอารมณ์ดีขึ้นมาแปลกๆ ไม่รู้ว่าเป็นเพราะความหวานจากช็อกโกแลตในปาก หรือเพราะเสียงโวยด้านหลังกันแน่

“ว่าไงพี่” ถามขณะที่ฟันบดช็อกโกแลตให้ละเอียดแล้วค่อยๆกลืนลงคอ

กานต์ใส่รองเท้าเสร็จแล้ว นัยน์ตาคู่สวยมองผ่านเข้าไปในห้องยังคนที่นั่งอยู่บนโซฟาคนเดียวก่อนจะพูดขึ้น

“ถ้าคิดจะมีความรักครั้งใหม่ หรือคิดจะจริงจังกับใครสักคน..” มันหยุดพูดครู่หนึ่งแล้วหันมาสบตาผมด้วยสีหน้าจริงจัง “ถ้าเป็นเด็กคนนี้ พี่ไม่ขัดข้องนะ”

แม้ว่าใจจะยังคัดค้านกับเรื่องที่กานต์กำลังพูด รักครั้งใหม่เหรอ? กับเด็กคนนี้? เวลาเพียงแค่นี้ ผมคิดว่ายังเร็วไปที่จะทำให้ผมเริ่มรักใครสักคน

..คิดอย่างนั้น แต่ก็หาเหตุผลมาอธิบายให้กับความโล่งใจเมื่อได้รับการยอมรับไม่ได้

“พี่ว่าน้องน่ารักดี นายเองก็คงจะสัมผัสได้ถึงความแตกต่างในตัวน้องที่ไม่เหมือนกับคนก่อนๆ” พี่มันพูดไปเรื่อยพลางระบายยิ้มบนริมฝีปาก

“แต่พี่ติดใจสงสัยอยู่เรื่องเดียว ทำไมน้องถึงได้กลายเป็นอย่างนี้?”

“อย่างนี้??”

“9 ขวบ” สีหน้ามันเคร่งเครียดขึ้นกว่าเดิม วลีเพียงสั้นๆทำให้ผมชะงักไปเมื่อย้อนคิดถึงสาเหตุ ที่ผมเป็นต้นเหตุของเรื่องทั้งหมด “เกิดอะไรขึ้นจิม”

ผมเบนหน้าหันไปมองคนในห้องนั่งเล่นอีกครั้ง รู้สึกตื้อในอกจนไม่สามารถอธิบายเป็นคำพูดให้อีกคนฟังได้

“กับพี่ นายสามารถพูดได้ทุกเรื่องนายก็รู้”

ผมหันกลับมามองกานต์อีกครั้ง พลันในอกยิ่งรู้สึกหนักอึ้งมากกว่าเดิมเมื่อสัมผัสได้ถึงฝ่ามือเรียวที่ขยับลูบผมของผมไปมา

“อืม ผมรู้” พูดตอบออกไปได้เพียงเท่านั้น

กานต์คลี่ยิ้มบางๆ เป็นรอยยิ้มที่ผมคุ้นเคย

“ไม่เป็นไร เดี๋ยวทุกอย่างมันจะดีขึ้นเอง แต่พี่ขออย่างเดียว ..มีสตินะจิม” นัยน์ตาคู่นั้นดูจริงจังเมื่อเอ่ยคำพูดสุดท้าย

ผมชะงักไปนิดก่อนจะพยักหน้ารับ

กานต์ผละมือออกห่างก่อนจะปรับสีหน้าให้กลับมาเป็นเหมือนเดิม

“พี่ไปละ อยู่กันดีๆล่ะ”

ผมเดินออกไปส่งกานต์ และมองส่งไปจนแผ่นหลังนั้นหายลับไปจากสายตาแล้วค่อยๆปิดประตูลง

เมื่อหันกลับเข้ามาในห้องอีกครั้งก็พบกับนัยน์ตาใสๆที่มองมา มือมันยังมีช็อกโกแลตอยู่หนึ่งแท่ง ไม่ใช่อันเก่า แต่เป็นอันใหม่ ผมมองมันก่อนจะเบนสายตาไปทางอื่นแล้วเดินไปนั่งโซฟาห่างจากมันเล็กน้อย หยิบรีโมทมาถือครองก่อนจะกดเลื่อนจากช่องสารคดีเป็นช่องหนัง

สายตามองจอสี่เหลี่ยมตรงหน้า ไม่ได้หันไปมองคนข้างๆที่ผมรู้สึกว่ามันกำลังมองผมอยู่

ไม่ได้ตั้งใจจะเมิน เพียงแต่อยากรู้..

กับกานต์ที่มันเพิ่งเจอวันนี้เป็นวันแรก ยังติดขนาดนั้น แล้วกับผม ที่อยู่กับมันมาเกือบอาทิตย์ มันจะติดผมบ้างหรือเปล่า

ถ้าผมเมินไม่คุย ไม่สนใจมัน มันจะง้อ หรือจะหาวิธีคุยกับผมอย่างไรบ้าง

ก็แค่อยากรู้..

ไม่ได้หวังไปมากกว่านั้น

ทว่าความหวังเริ่มริบหรี่ เมื่อทุกอย่างยังนิ่งสนิท ทุกสรรพสิ่งรอบตัวไม่มีการเคลื่อนไหว หูได้ยินเพียงเสียงทีวีที่พระนางต่อบทกันไปมา สายตาของผมมองที่หน้าจอก็จริงอยู่ หากแต่หัวสมองไม่ได้รับรู้เรื่องราวด้วยเลย

สักครู่ใหญ่ผ่านไปก็รู้สึกได้ว่ามีแท่งสีน้ำตาลกวัดแกว่งไปมาตรงหน้า เมื่อจ้องมองดีๆก็เห็นว่าไอ้ต้าแกว่งช็อกโกแลตไปมา

อะไร?

ผมดูเห็นแก่กินขนาดนั้น?

ปัดมืออีกคนให้ออกไปจากสายตาแล้วตั้งสมาธิจดจ่อกับหนังตรงหน้าต่อ ทว่าก็ถูกรบกวนจากคนด้านข้างอีกครั้ง

ต้าวางช็อกโกแลตในมือลงบนโต๊ะ ก่อนจะใช้สองมือจับแขนซ้ายของผมแล้วเขย่าไปมา

“จิมมม” ลากเสียงยาวเรียกชื่อผมแบบที่มันเรียกประจำ เป็นครั้งก่อนๆผมคงจะหันไปมองแล้วตอบกลับไปแล้ว หากแต่ครั้งนี้ เมินครับ

“จิมเป็นอะไร” ถามพร้อมกับขยับเข้ามาใกล้กันอีกนิด

“...”

“จิมน้อยใจเหรอ”

“....” คิ้วกระตุกเล็กน้อยกับถ้อยคำกล่าวหา

“พี่กานต์บอกว่าจิมขี้น้อยใจ จิมน้อยใจต้าเหรอ”

ถามจบมือเล็กสองข้างก็เข้าประคองแก้มผมแล้วจับให้เบนหันไปหามัน ต้านั่งคุกเข่าบนโซฟา เพื่อให้ส่วนสูงของตัวเองเทียบเท่ากันกับผม

“น้อยใจเหรอจิม”

“เปล่า” หลุดปากพูดตอบไปทั้งที่ตั้งใจแล้วว่าจะเมิน ปราการที่ตั้งขึ้นมาพังทลายลงไม่เป็นท่า เมื่อสบเข้ากับนัยน์ตาอ้อนๆที่กำลังงอนง้อกัน

“จริงอย่างที่พี่กานต์บอกจริงๆด้วย จิมจะต้องตอบว่าเปล่า” ใบหน้านั้นมุ่ยหนักกว่าเดิม ก่อนมือเล็กสองข้างจะประคองแก้มของผมให้กระชับขึ้น

“กานต์บอกอะไรอีก”

“กานต์บอกว่า ถ้าจิมน้อยใจ ทำอย่างนี้แล้วจะหาย”

ยังไม่ทันจะถามว่าอย่างนี้ที่หมายถึงน่ะคืออะไร ก็รู้สึกได้ถึงสัมผัสนุ่มๆชื้นๆที่ประทับบนแก้มเสียแล้ว สายตามองเห็นเพียงเส้นผมสีเข้มเท่านั้น

มันค่อยๆผละหน้าออกห่างแล้วมองสบตาผมอีกครั้ง

“หายมั้ย?”

“...”

“ยังอีกเหรอ” เหมือนพูดกับตัวเองมากกว่าที่จะรอคำตอบจากผม ผมเบิกตากว้างมากกว่าเดิมเมื่อรับรู้ได้ว่าคนตรงหน้าจุ้บลงที่แก้มอีกข้าง

...

และคราวนี้มันไม่ผละหน้าออกมาถามกันให้เสียเวลา เพราะริมฝีปากแดงๆนั้นเลื่อนไปจุ้บหน้าผากของผมเบาๆ ก่อนจะเลื่อนต่ำลงมาที่ปลายจมูก และจบลงที่ริมฝีปาก..

“จุ้บ”

...คล้ายกับได้ยินเสียงหัวใจเต้นตึกตักเป็นจังหวะที่ผิดแปลกไป

ใบหน้านั้นละห่างไปแล้ว ทว่าสัมผัสนุ่มนิ่มยังติดค้างที่ริมฝีปากไม่จางหาย

“จิม หายโกรธต้านะ” ถามย้ำๆซ้ำๆ ก่อนจะตามมาด้วยสัมผัสแผ่วเบาที่ปากอีกครั้ง คราวนี้เนิ่นนาน นานจนหัวใจของผมพองโต ค่อยๆขยับริมฝีปากจูบตอบอีกคนแผ่วเบา ก่อนจะเป็นฝ่ายผละใบหน้าออกห่างเอง

ปลายนิ้วหัวแม่มือค่อยๆไล้ไปบนผิวแก้มที่ขึ้นสีเรื่ออย่างเบามือ

“หายแล้วครับ”

สิ้นคำพูด ริมฝีปากที่เพิ่งได้สัมผัสเมื่อกี้ก็ระบายยิ้มกว้างด้วยความดีใจ

“สัญญากับกู.. ว่าจะไม่ทำอย่างนี้กับคนอื่น”

“อื้ม สัญญา”

นิ้วก้อยที่กระหวัดเกี่ยวกันเป็นสิ่งยืนยันคำสัญญานี้

ผลลัพธ์ของบททดสอบนี้.. ผมจะคิดเข้าข้างตัวเองว่าเด็กคนนี้ก็ติดผมไม่น้อยไปกว่ากานต์ แต่จะมากกว่ามั้ยผมไม่แน่ใจ

แต่สิ่งที่ผมแน่ใจคือ ...หัวใจของผมกำลังเต้นผิดจังหวะเพราะมัน

....

 

_________________________________

TALK:: กิ้ววววววว เบื่อกันหรือยังกับพาร์ทหวานๆ? 5555
พาร์ทนี้มีพี่กานต์จาก SIN ด้วยยยย (แอบโปรโมทพี่กานต์ 55 เดี๋ยวจะกลับไปอัพต่อ ฮา)
PS. ยืนยัน นอนยันอีกครั้งว่านี่คือเรื่องเดียวกันกับตอนแรกๆของเรื่องจริงๆ 555
ขอบคุณสำหรับความคิดเห็นน่ารักๆเช่นเคยค่ะ อ่านแล้วอิ่มเอมมม
ไว้พบกันใหม่ตอนที่ 32 นะคะ
PS. อากาศเริ่มหนาวแล้ว!! -…- ดูแลสุขภาพกันด้วยนะ
เริ่มเปิดเทอมกันใช่แล้วมั้ย? ฮ่าๆ ตั้งใจเรียนนะ เราเองก็ใกล้แล้วเหมือนกัน T___T
ฝันนี้ฝันดีงับ

ออฟไลน์ kuro

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 415
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +77/-12
หึงแน่ๆจิมเริ่มหึง น่ารักอ่ะ
ต้าง้อแบบนี้จิมรักแน่ๆ

ออฟไลน์ argon

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 51
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +3/-0
 :haun4: :katai5: :katai5: :katai5:

จิมมมมมมม  น่ารักมาก ... แต่ต้าน่ารักกว่า  :hao7:

ออฟไลน์ HISY

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 3645
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +61/-3
พี่กานต์กับน้องต้าน่ารัก
จิมหึงอ่ะดิ 555

ออฟไลน์ cakecoke

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 288
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +23/-1
 :hao7: :hao7:

 น่ารัก !
 :ling1:

ออฟไลน์ NewT@N

  • รักที่พูดออกไปไม่ได้สักอย่าง
  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 17
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +3/-0
    • FaceBook
 :hao5: จิม ขี้ หึง อ่ะ
....
 :impress2: หลงรักต้า มากมาย
...
คนเขียน สู้ๆ

ออฟไลน์ iammz

  • เป็ดAres
  • *
  • กระทู้: 2681
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +292/-6
จิมหึงน้องต้าควันออกหู 555

จะหวานกันขึ้นทุกที ๆ ด้วย >/////<

viper7123

  • บุคคลทั่วไป
กดบวกครับ

 :pig4:

ออฟไลน์ mro

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 293
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +16/-2
เวลาจิมหึง ไม่โหดเท่าที่คิดไว้ตอนแรกแห่ะ
แอบสารภาพเลยคอนแรกอ่านหน้าแรกแล้วปิดเลย ไม่คิดอ่านต่อ เราสงสารต้า TT วันี้ทำใจๆคลิกเข้ามาอ่านต่อ เออ ติดซะอย่างนั้น อิอิ สู้ๆนะคะนักเขียน - - V

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

Re: #Drama,SM |||||||||| A BOY |||||||||| ---ตอนที่ 31 ---100% [26/10/56] P.16
« ตอบ #459 เมื่อ: 27-10-2013 01:23:46 »
ประกาศที่สำคัญ


ตั้งบอร์ดเรื่องสั้น ขึ้นมาใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดนี้ ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.msg2894432#msg2894432



รวบรวมปรับปรุงกฏของเล้าและการลงนิยาย กรุณาเข้ามาอ่านก่อนลงนิยายนะครับ
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0



สิ่งที่ "นักเขียน" ควรตรวจสอบเมื่อรวมเล่มกับสำนักพิมพ์
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37631.0






ออฟไลน์ diduek

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 163
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +4/-1
    • http://diduek-san.exteen.com/
กร๊ีดดดด ฟินน หวานมากกกกกก

ออฟไลน์ minere_mi

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 139
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +16/-1
จิมต้าน่ารักขึ้นทุกทีๆ :-[

ออฟไลน์ maemix

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4403
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +299/-3
เพิ่งเข้ามาอ่านเรื่องนี้ ตอนแรกแทบจะปิด
ประมาณว่าพวกเมิงทำอะไรกับต้า ใจร้ายกันมากๆ
พอมาถึงตอนนี้ อิพี่จิมมันเริ่มรักต้าแล้ว หึงต้ากับพี่กานด้วย
อยากให้พี่จิมรักต้าอย่างนี้ไปนานๆ ต้าเวอร์ชั่น9ขวบ
น่ารัก ขี้อ้อน ที่สุด

รอตอนต่อไป

ออฟไลน์ zaszaq

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 234
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +9/-4
 :hao7: ท่าจะหวานนะจิม จูบรสช๊อกโกแลต     :o8: :impress2:

 :กอด1: :กอด1:



เรื่องนี้แม่เหมือนไม่ค่อยรักต้าเลย หรือต้าเป็นลูกคนละแม่กับเตอร์ละนี้  :mew2:

ออฟไลน์ ammamooty

  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 1056
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +64/-2
น่ารักอ่ะ อยากรู้ว่าถ้าต้าหายเป็นปกติจิมจะทำยังไง

คงดราม่าน่าดู TT  :hao5:

ออฟไลน์ Lovecartoon1996

  • ชอบกินมาม่า
  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 385
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +16/-2
    • -
น่าร้ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกเวอร์ :ling3:

ออฟไลน์ tsukishi

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 17
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +0/-0
มาม่านู๋อยู่ไหน  อ่านผิดเรื่องแน่ๆ  ฮาา

ออฟไลน์ ไป๋ไป๋

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 202
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +15/-0
ต้าง้อจิมได้น่ารักเว่อร์อ่ะ :hao7:

ออฟไลน์ maru

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 3553
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +162/-7
จิมต้าร์น่ารัก

ออฟไลน์ Mookkun

  • mgAmuptUF
  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 638
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +36/-0
    • confidential adult chat rooms
ดิ้นๆๆๆ สะใจจิมเบาๆ 55555
แต่น่ารักเนอะะะ ไม่รู้ว่าพอต้าหายแล้วจะเป็นยังไง #ไม่นะะะ

:pig4:

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

Re: #Drama,SM |||||||||| A BOY |||||||||| ---ตอนที่ 31 ---100% [26/10/56] P.16
« ตอบ #469 เมื่อ: 27-10-2013 17:13:46 »





ออฟไลน์ SiLent_GRean

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 566
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +36/-1
พี่กานต์สอนต้าดีมากค่ะ  :hao7: :hao7: :hao7:

lalaballxx

  • บุคคลทั่วไป
เเงงง คนเขียนหรอกให้เราตายใจป่ะเนี่ย ตอนนี้น่ารักงุ้งงิ้ง ตอนหน้าดราม่ากระจายยยย  :katai4: :katai4: :katai4:
ฮืออออออออออออออ เเต่น่ารักจริงๆค่ะ จิมกับน้องต้าาา

ออฟไลน์ viewfifi

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 82
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +2/-0
คู่นี้น่ารักมุ้งมิ้งง่ะะะะะะะะะะ  :katai2-1:

อยากให้เปนแบบนี้นานๆ กลัวดราม่า 5555555555555

ออฟไลน์ ►MoNkEy-PrInCe◄

  • อินเตอร์ไลน์
  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 726
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +27/-3
พี่จิมเปลี่ยนไปมากโข

ถ้ากลับไปอ่านตอนแรกๆใหม่

คือแบบว่า ไอ้พี่จิมกูอยากเตะมึงมากๆๆๆๆ

แต่พอมาตอนนี้มันมุ้งมิ้งกรุบกริบบอกไม่ถูกว่ะ

 :pig4:  :pig4:  :pig4:

ออฟไลน์ jamlovenami

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 639
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +12/-0
อร๊ายยย น่ารักอ๊าาาา น้องต้าจะน่ารักเกินไปแล้วน๊าาาาา (ต่อมหื่นกำเริบ :haun4:)

นี่ถ้าจำได้ขึ้นมาจะเป็นยังไงต่อไปล่ะเนี่ย

ออฟไลน์ †คุณเขียด

  • ♣ เป็นคนดีแล้วค่ะ
  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 242
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +376/-1
เรื่องนี้โคตรมันส์เลยอ่า!!!

เพิ่งได้อ่านค่ะ โอย บั่บ  :angry2: :o12: :-[ :a5:
คือแรกๆสงสารน้องต้ามากๆเลยค่ะ
ร้องไห้เลย แบบมันบีบหัวใจ :o12:

แต่เราเชียร์พี่จิมตลอดเลยนะคะ (และก็จะเชียร์ต่อไป)
ขอให้ทุกๆอย่างมันดีแบบนี้ไปเรื่อย

ปล.ถึงเชียร์พี่จิม แต่อิชั้นก็ยังไม่ให้อภัยในสิ่งที่ทำกับน้องต้านะคะ

ปล.2 รอตอนต่อไปด้วยความหวัง :กอด1:

Viper_Wa

  • บุคคลทั่วไป
จิ้มๆค๊าฟ เดี๋ยวกลับมาอ่านต่อ  :hao7:

lalaballxx

  • บุคคลทั่วไป
เเงงงงง อยากอ่านต่อจังเลยค่ะ เรามาทวงฟิคกับคนเขียนได้ไหมคะะ กรี๊ดดดดด ดิ้นนนนๆๆๆๆ :ling1: :ling1: :ling1: :ling1:

ออฟไลน์ Lonelyนู๋โรนลี่

  • ฉุด กระชาก ลากถู พาเข้า.....
  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 667
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +64/-2
ตามอ่านมาถึงตรงนี้ก็เขินบิดเป็นเกลียว รู้สึกคิดไม่ผิดจริงๆที่เข้ามาอ่าน(จริงๆเข้ามาเพราะ DramaSM คีย์เวิร์ดนี้โดยเฉพาะ)
ตอนแรกก็รู้สึกชอบหมอเซม แต่หลังๆก็เริ่มไม่ไว้จริง หรือว่าหมอเซมมันโรคจิต หลงรักจิมกันแน่ :katai1:
แต่อ่านถึงตอนนี้ก็แบบ..เขิน...หวานอย่างนี้นานๆนะ :-[
กลัวว่าน้องต้าจะเลือกพี่ชายมากกว่าจิม(หรือยังไงดี..)
เริ่มคิดไม่ออกว่าถ้าต้าความจำกลับมา แล้วจะยังเป็นแบบนี้อยู่หรือเปล่า จะเกลียดจิมหรือเปล่าถ้าจำได้แล้วขึ้นมา เฮ้อ เครียด  :hao7: :hao7: :katai1: :katai1: :katai1:

ออฟไลน์ pipoo

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 326
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +21/-0
    • https://twitter.com/dokpeepo
มาต่ออีกมาต่ออีก อยากอ่านอีก ฟนมากค่ะ :mew1:

 

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด


สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด