SAME Part
ตรู๊ดด...
ตรู๊ดด....
ตึง!
หมดแล้วกับความอดทนสำหรับการโทรหาใครคนหนึ่ง ไม่ว่าจะโทรกี่ครั้งๆ ผลลัพธ์ก็ยังเหมือนเดิม ปลายตามองโทรศัพท์ที่ถูกเขวี้ยงลงบนพื้น ก่อนจะหลับตานิ่ง นิ้วมือบีบคลึงสันจมูก ก่อนจะเอนหลังพิงพนักโซฟาช้าๆ
หลังจากมีเมสเสจด่าทอจากปรางทิพย์ส่งมาเมื่อวันก่อน ผมก็ติดต่อเธอไม่ได้อีก
ผลลัพธ์ของเกมส์ครั้งนี้เป็นอย่างไร เดาได้ไม่ยาก
...รสชาติของการสูญเสียเพิ่งจะเคยรู้สึกก็ตอนนี้ ของเล่นที่เคยมีอยู่ในมือ ผมกำลังจะเสียมันไป
ผมลืมตาขึ้นในความมืดเมื่อแว่วได้ยินเสียงรองเท้าสลิปเปอร์ดังลากพื้นอยู่ไกลๆ ก่อนไฟในห้องจะสว่างวาบ ทำให้ตาพร่าด้วยเพราะสายตาคุ้นชินกับความมืดมาเป็นเวลานาน คิ้วขมวดชนกันก่อนจะหันมองไปยังต้นเสียง เมื่อพบว่าใครคือเจ้าของเสียงเดินลากเท้า ผมก็ขยับกายลุกขึ้นนั่งจัดระเบียบร่างกายให้อยู่ให้สภาพที่พอดูได้ ไม่ใช่เอกเขนกอย่างเมื่อครู่
“สวัสดีครับพ่อ” เอ่ยทักทายพร้อมกับยกมือไหว้ มองอีกฝ่ายอย่างสงสัย
เมื่อกลับมาที่บ้านหลังนี้ การที่ไม่พบเขาอยู่ในบ้านถือว่าเป็นเรื่องปกติ
เขาเมินเฉยต่อคำทักทาย สีหน้าไม่ยินดียินร้าย และเริ่มเปิดประโยคสนทนาโดยการถามหาไอ้แซม
“รู้มั้ยว่าน้องแกหายหัวไปไหน”
ร้อยวันพันปีไม่มีการถามถึงหรอกครับ ไม่ว่าจะกับผมหรือน้อง เขาเพียงโอนเงินเข้าบัญชีในแต่ละเดือน อันเป็นหน้าที่ของบิดา เสร็จแล้วก็จบกัน แค่เงินในบัญชีแหว่ง เขาก็รับรู้ได้เองว่าลูกยังอยู่ดี ไม่ได้ตายจากไปไหน
“มันก็คงยุ่งๆกับงานที่ร้าน” ตอบปัดๆ ไม่ได้เจาะจงรายละเอียดมากไปกว่านั้น
“หึ ยุ่งเหรอ” น้ำเสียงเหยียดหยันอย่างสัมผัสได้เด่นชัด “น้องชายแกดีแต่สร้างเรื่องยุ่งๆให้ฉันน่ะสิ นี่แกก็คงไม่ได้ดูข่าวสารบ้านเมืองเลยใช่ไหม ถึงไม่รู้ว่าตอนนี้มันกำลังเกิดเรื่องวุ่นวายอะไรขึ้น”
ดูก็รู้ว่าเขากำลังโกรธจัดอย่างที่นานๆครั้งจะเห็น
“อะไรครับ เกิดเรื่องอะไรขึ้น”
“ตำรวจเข้ายึดร้าน และกำลังประกาศล่าหัวน้องแกอยู่” เขาหยุดพูดไปครู่หนึ่ง ก่อนจะหัวเราะขึ้นจมูกอย่างดูแคลน “หึ เป็นไง!? พวกมึงมันก็ดีแต่สร้างเรื่องให้กูไปวันๆ”
ล่าหัว?
“เกิดอะไรขึ้นกับน้อง” นั่งไม่ติดโซฟาจนต้องลุกขึ้นยืนประจันหน้ากับพ่อ ริมฝีปากหนาของเขาเหยียดยิ้มแสยะ
“น้องมึงทำเรื่องสารเลวอะไรไว้บ้างล่ะ”
เพียงพริบตาเดียว ร่างของบุพการีก็ก้าวเข้าประชิด มือหนาที่เคยเลี้ยงผมมากำคอเสื้อแล้วกระชากเข้าหาตัว ก่อนจะกระซิบเสียงรอดไรฟัน
“กูเคยบอกมึงว่ายังไงหะไอ้เซม ให้มึงดูแลและเตือนๆน้องมันบ้างใช่ไหม” มือที่กำคอเสื้อของผมกำแน่นขึ้นจนเส้นเลือดปูดไปตามลำแขน
“แต่ดูสิ่งที่มึงทำกับกู!!!”
เพี้ยะ!!!
เสียงหวดอากาศ ก่อนฝ่ามือจะปะทะข้างแก้มด้วยความเร็วและแรง พลันความเจ็บแล่นปราดจนแก้มชาไปเป็นแถบ ผมกัดฟันข่มอารมณ์ก่อนจะใช้ปลายนิ้วปาดเลือดสีสด
“ถ้าเลือกตั้งสมัยหน้ากูไม่ได้ตำแหน่ง พวกมึงสองคนไม่ต้องมาเรียกกูว่าพ่อ!!”
ผมหันหน้ากลับมามองผู้ชายตรงหน้าที่โทสะกำลังลุกโชติช่วงในดวงตาของเขา
“คนอย่างคุณมันเห็นแก่ตัว!”
“มึงว่ายังไงนะ”
เขาสืบเท้าเดินเข้ามาใกล้ นัยน์ตาฉายประกายน่ากลัว หากแต่ผมไม่คิดถอยหลังหนีแม้แต่ก้าวเดียว กลับจ้องตอบนัยน์ตาคู่นั้นอย่างไม่หวั่นเกรง
ตั้งแต่พ่อเริ่มเล่นการเมืองก็ทำให้ทุกอย่างค่อยๆเปลี่ยนไป อำนาจ ชื่อเสียง และเงินทองดูดกลืนตัวตนของผู้ชายคนนี้จนไม่เหลือความเป็นมนุษย์
“กูถามว่าเมื่อกี้มึงพูดว่าอะไร” เขากดเสียงต่ำในลำคอพลันมือหนากำรอบลำคอของผมแล้วแสยะยิ้มมุมปาก
..อีกหนึ่งหน้ากากจอมปลอมที่เขาบดบังความโกรธไว้ภายใต้ใบหน้าเย็นชา
“ทุกวันนี้กูทำทุกอย่างก็เพื่อพวกมึงสองคน...” กระซิบพูดรอดไรฟันราวกำลังอดทนอดกลั้นต่อแรงอารมณ์ที่กระพือ มือข้างนั้นที่กำรอบคอไม่ได้ออกแรงบีบ เพียงแค่กำไว้ให้ผมรู้สึกเหมือนตกอยู่ใต้อำนาจเขา “แล้วดูสิ่งที่มึงกับน้องของมึงตอบแทนกูสิ! กูให้มึงดูแลน้องไอ้เซม ทำไมมึงไม่ดู!! ชื่อเสียงที่กูสร้างมา น้องมึงทำลายป่นปี้ไปหมด!!!”
ผมเริ่มหายใจติดขัดขึ้นเมื่อมือของเขาข้างนั้นเริ่มบีบรัดลำคอของผมแรงมากขึ้น ผมกำมือแน่นข้างลำตัวไม่คิดจะต่อต้านหรือช่วยตัวเองให้หลุดออกจากสถานการณ์นี้
ผมรู้ดีว่าร่างกายของผมกำลังขาดอ๊อกสิเจน ถ้าเป็นอย่างนี้อีกเพียงนาทีเดียว ผมจะตาย.. ผมรู้
เขาทำให้ผมเกิดมา หากเขาคิดจะฆ่าผมให้ตายด้วยน้ำมือของเขา ผมก็ยอม
ทว่า..!
พลั่ก!
เขาปล่อยมือออกจากลำคอของผมแล้วเหวี่ยงผมสุดแรงจนผมเสียหลักทรุดล้มลงบนพื้น ผมนอนนิ่งไม่ไหวติงโกยอากาศเข้าปอดให้ได้มากที่สุดโดยอัตโนมัติ
เป็นอีกครั้งที่เขาไม่ฆ่าผมให้ตาย..
แว่วหูได้ยินเสียงรองเท้าสลิปเปอร์เดินลากพื้นก่อนจะมาหยุดอยู่ข้างหู
ผมรู้ดีว่า การกระทำครั้งนี้ของเขา จุดมุ่งหมาย ไม่ใช่จะฆ่าผมให้ตาย เขาเพียง ‘สั่งสอน’
ผมหายใจหอบจนตัวโยน ก่อนจะรับรู้ได้ถึงสัมผัสจากมือหยาบที่กำลังลูบเส้นผมของผมไปมาในจังหวะสม่ำเสมอ
“อย่าทำให้พ่อผิดหวัง” เป็นคำพูดสั้นๆที่ได้ยินมาตั้งแต่เด็ก
ผมเปิดเปลือกตาขึ้นมองคนที่เลี้ยงผมมาซึ่งนั่งยองๆตรงหน้าอย่างหมดแรง
“หยุดทำงานที่โรงพยาบาลที่แกทำสักสองสามเดือน... หันไปทำประโยชน์ให้สังคมเห็น สร้างภาพลักษณ์ดีๆกลบเรื่องเน่าเฟะที่น้องแกทำ แค่นี้..ทำให้ฉันได้ไหม” สัมผัสที่ศีรษะยังคงลูบไปมาไม่ห่างหาย
“ผมทำได้ แต่..” ตอบรับกลับไปด้วยน้ำเสียงแหบพร่า ไม่มีเหตุผลอะไรที่จะปฏิเสธ เพียงแต่ผมมีข้อแม้.. “คุณต้องช่วยน้อง”
“หึ ได้” เขายกยิ้มอย่างพอใจ ก่อนจะพูดตบท้าย “อย่าทำให้พ่อผิดหวัง”
สิ้นคำพูดมือข้างนั้นก็ผละห่างจากผมของผมก่อนจะหยัดกายขึ้นยืน แล้วหมุนกายเดินขึ้นบันไดไปชั้นสองทิ้งให้ผมนอนอยู่ที่เดิมตามลำพัง
อย่าทำให้พ่อผิดหวัง ในความหมายของเขา คือ พ่อต้องได้รับเลือกตั้งสมัยหน้า
สิ่งที่ผู้ชายคนนี้ต้องการ มีเพียงเท่านี้
ผมกับน้องก็เป็นแค่เบี้ยที่เขากำหนดมาว่าจะต้องเดินไปทิศทางไหน
กี่สิบปีกับชีวิตแบบนี้ ผู้หญิงคนนั้นไม่เคยรับรู้ เธอจากไปนาน.. นานจนใบหน้าของเธอเริ่มลางเลือนในความทรงจำ
ผมจำได้เพียง ..บ่วงเชือก ปลายเท้าของเธอที่ลอยคว้างกลางอากาศ สีหน้าทุรนทุราย ..และร่างกายที่กระตุกราวคนขาดอากาศหายใจ
เธอทนอยู่กับผู้ชายอย่างพ่อไม่ไหว
เธอทิ้งผมกับน้องให้จมอยู่กับขุมนรกบนดิน!
การฆ่าตัวตายไม่เคยอยู่ในสาระบบความคิดของผม เพราะมันน่าสมเพชเกินไป หึ
ผมค่อยๆยันกายลุกขึ้นนั่งช้าๆ รอยยิ้มเย้ยหยันค่อยๆจางหายไป เปลี่ยนเป็นสีหน้านิ่งเรียบดังเดิม
สายตามองฝ่าออกไปยังกระจกใสที่เผยให้เห็นสีดำสนิทของท้องฟ้ายามราตรี มองตรงไปข้างหน้าอย่างไร้จุดหมาย ในใจนึกห่วงเพียงคนเดียว
เกิดอะไรขึ้นกับมึง แซม..
_______________________________________
TALK :: อัพเสร็จก็เลยเวลานอนเสียแล้ว ฮ่าๆ ช่วงนี้รักตัวเอง ต้องนอนไวๆ จะได้หายเปื่อยT^T
ภาษาอาจจะแปร่งๆ มึนๆไปบ้างก็ต้องขออภัยด้วยค่ะ แต่งตอนป่วย มึนๆ 555 แบ่งเป้นสองโพส ไม่รู้ทอล์คยาวหรือเนื้อหาเยอะ
มีเรื่องจะมาแจ้งเนอะ ใกล้เปิดเทอมแล้ว คงไม่มีเวลาแต่ง และลงได้บ่อยๆเหมือนกับตอนปิดเทอม เราเป็นประเภท แต่งได้เท่าไหร่ก็ลงเท่านั้น ไม่มีสต็อก ปิดเทอมก็แต่งไปลงไป 7-8 ตอนได้ ฟิตไงฟิต 555 ส่วนเปิดเทอมก็มาคอยดูกัน ว่าจะโผล่สักกี่ตอน 555
แต่ยังไงก็ไม่ทิ้งนะคะ แค่อาจจะช้าบ้าง
ขอบคุณนะคะ สำหรับความเห็นและกำลังใจที่มอบให้ ที่เข้าใจกันด้วย ดีใจนะที่มีคนทวง 555 แต่ทวงมากๆเก๊าก็หนาวสั่น ฮา
แต่งแล้วคนชอบ ก็ดีใจจจจจจจ
เรื่องจะเป็นยังไงต่อ ก็ตามลุ้นกันนะฮับ
แอบเห็นนักอ่านบางคนแว้บไปอ่านอีกสองเรื่องด้วย ดีใจมากฮร่ะ ยิ้มแก้มปริเลยย Revenge & Sin <<(ถือเป็นการโปรโมทไปในตัว) 5555
โปรโมทมันเข้าไปปป จะอัพเมื่อใดก็ไม่รู้ (จะโดนรุมมั้ยพูดอย่างนี้ 555) เอาน่า เราไม่ทิ้งกันเนอะ ทุลักทุเลไปบ้างก็ต้องไปต่อให้จบ ฮึบๆ!
คืนนี้มาแบบ หวานๆปนหน่วง(หรือเปล่า??) 5555
ฝันดีนะคะ ขอบคุณน้า รักนะ จุ้บ
รักษาสุขภาพด้วย อย่าป่วย ไม่ดีเลย (ร่ำไห้แป้บ) 555
โพลล์
หัวข้อ: #Drama,SM |||||||||| A BOY |||||||||| Special ==When I was young [18/7/57] P.26 (อ่าน 227293 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก