หัวข้อ: เชลยเจ้าหัวใจ (จีนโบราณ) By Pita : ตอน พิเศษ 12/4/14 P20

[aoihimeko]

น่าสนุกอย่าดราม่านะ

[aoihimeko]

น่าสนุกอย่าดราม่านะ

[cavalli]

 

[pita]

แคว้นอู๋

จึกๆๆๆ

“อือ นี่ ข้าไม่เล่นนะอย่ามากวน” สัมผัสที่แก้มทำให้ร่างเพียวที่นอนอยู่ครางฮึมฮัมอย่างขัดใจ

“ฮ่าๆๆ เจ้านี่ตลกจังเลยน๊า” ร่างอวบยิ้มกว้างก่อนจะลงมือ ก่อกวนคนนอนหลับอีกรอบ

จึกๆๆๆ

“โอ้ย ใครบังอาจมากวนข้านอนเนี่ย” ร่างเพรียวตะโกนลั่นก่อนจะลืมตาขึ้นมาพบกับหน้าอวบๆที่มองไปมองมาคล้ายซาลาเปาของซิ่วหมิ่นอยู่ใกล้แค่คืบ

“หว๋า   ผีซาลาเปา”

“ข้าไม่ใช่ผีนะ” ร่างอวบบอก

“ถ้าไม่ใช่ผีแล้วเจ้าเป็นใคร” จื่อเทาจ้องคนร่างอวบเขม็ง เพราะไม่เคยเจอหน้ามาก่อน

“ข้าคือ ท่านชายซิ่วหมิ่น”

“ข้าก็ยังไม่รู้จักเจ้าอยู่ดี”

“บังอาจมาก ข้าคือท่านชายซิ่วหมิ่นแห่งแคว้นอู๋นะ ทำไมเจ้าถึงไม่รู้จักข้า” ซิ่วหมิ่นบอกอย่างเอาแต่ใจ

“ฮ่าๆๆ เจ้านี่ตลกชะมัดเจ้า ซาลาเปาเอ้ย” ร่างเพรียวหัวเราะร่วนกับท่าทางของคนตรงหน้า

“เจ้าอย่ามาหัวเราะข้านะ”

“ฮ่าๆๆ ก็ เจ้าตลกนี่นา จะไม่ให้ข้าขำได้อย่างไร”

“เจ้าหยุดเลยนะ ถ้าไม่หยุดข้าจะให้พี่ใหญ่สั่งขังเจ้า” ร่างอวบแหวลั่น

“เจ้าอ้วนขี้ฟ้อง แบร่ๆๆ” ร่างเพรียวยิ้มล้ออย่างสนุก  นานๆจะเจอคนที่อายุไล่กันมันต้องแกล้งสักหน่อยฮ่าๆๆ

“ข้าไม่ได้อ้วนนะ ไอ้คนนิสัยไม่ดี  ไอ้แพนด้า ไอ้ตาคล้ำ ”



“พอๆๆ นี่พวกเจ้าจะเถียงกันอีกนานไหม ข้ารำคาญ” เสียงทุ้มเอ่ยถาม เพราะเริ่มทนกับเสียงเถียงกันแบบเด็กๆ ไม่ไหว

“ก็ไอ้ตาคล้ำนี่มาว่าข้าก่อน” ร่างอวบรีบฟ้องพี่ชายทันที

“เหอะ ก็ใครให้เจ้ามาแกล้งข้าล่ะ”

อู๋อ๋องได้แต่ส่ายหน้าระอา ลำพังแค่ซิ่วหมิ่นคนเดียวเขาก็ปวดหัวจะตายอยู่แล้วนี่ยังพ่วงท่านอ๋องน้อยจอมเอาแต่ใจของแคว้นเย่วมาอีก ไม่รู้ว่าพอกลับไปถึงแคว้นอู๋ เขาต้องปวดหัวอีกแค่ไหนกันนะ



“ท่านอ๋องขอรับ เข้าเขตแคว้นอู๋แล้วขอรับ” อี้ชิง บอกกับผู้เป็นนาย หลังจากที่เดินทางมาได้สักพัก

ม้าสามตัวพาคนทั้งสี่เข้ามาในเขตแคว้นอู๋อย่างราบรื่น  แคว้นอู๋ยังคงเป็นแคว้นเล็กๆที่เงียบสงบเช่นเดิม แม้จะอยู่ในภาวะสงครามแต่ดูเหมือนว่าด้วยการจัดการอันยอดเยี่ยมของผู้นำแค้นอู๋ กลับยังสามารถคงความมั่งคั่งไว้ได้อย่างน่าประหลาด ร้านรวงต่างๆและสินค้ามากมายทำให้ร่างเพรียวตื่นตาตื่นใจอยู่ไม่น้อย  แต่กลับคลับคล้ายคลับคลาว่าเขตเห็นภาพนี้มาก่อน ความคุ้นเคยทำให้ร่างเพรียวได้แต่ประหลาดใจ

“เจ้าแพนด้า เงียบทำไมเป็นใบ้เหรอ” ซิ่วหมิ่น แหย่ร่างเพรียวที่เอาแต่นิ่งมาตั้งแต่เข้าเขตเมืองแล้ว ไอ้เจ้าแพนด้าเป็นอะไรรึเปล่าน๊า หรือจะคิดถึงบ้านกัน เหอะ ถึงเขาจะเป็นอ๋องน้อยของแคว้นอู๋ก็ไม่ได้ใจไม้ระกำถึงขนาดตอกย้ำคนพลัดถิ่นอย่างเจ้าแพนด้าหรอกนะ ยังไงๆเจ้าแพนด้านั่น มันก็อาจจะป็น “ของเล่น” เฮ้ย เพื่อนเล่นคนใหม่ของเขาได้

“นี่ ซาลาเปา ไม่อยากรู้สักเรื่องไหม ข้ากำลังใช้ความคิดนะ” ร่างเพรียวเหวลั่น ก่อนที่คนร่างอวบจะเชิดหน้าแล้วควบม้าออกห่าง

เหอะ เจ้าแพนด้า ข้าหวังดี แต่เจ้ากลับว่าข้า คอยดูนะ ถึงวังเมื่อไหร่ ข้าจะแกล้งเจ้าให้ร้องไห้กลับบ้านเลย
ท่านชายที่ชอบทำตัวเหมือนเด็กกกระหยิ่มยิ้มหย่องในใจพลางเหลือบมองร่างเพรียวที่อยู่บนม้าตัวเดียวกับพี่ชายอย่างถูกใจ ทำเอาคนถูกมองถึงกลับขนลุกซู่

ไอ้อ้วนนั่นมันต้องคิดอะไรไม่เข้าท่าแน่ๆ  คนแคว้นนี้ช่างน่ากลัวนัก

เมื่อเข้าสู่เขตวัง ผู้ปกครองแคว้นก็ให้อี้ชิงเชิญร่างเพรียวไปที่เรือนพักทันที แม้จะมีสายตาสงสัยใครรู้จากเหล่าขุนนางหรือนางกำนัลในวังบางคนมองมาด้วยความสงสัย แต่ร่างสูงก็ไม่สนใจ ยังคงเรียกประชุมขุนนางเหมือนเช่นทุกวัน


“โอ้ยยยยยยยยยยยย เบื่อๆๆๆ”  ร่างเพรียวทั้งบ่น ทั้งตะโกน เพื่อหวังจะให้อี้ชิงหันมาสนใจ แต่องค์รักษ์คนเก่งกลับทำเพียงปรายตามองก่อนจะหันกลับไปยืนนิ่งเหมือนเดิม

“โอ้ย นี่คนแคว้นนี้ทำไมชอบทำหน้านิ่งกันหนักนะ ข้าเบื่อเจ้าได้ยินไหม ว่าข้าเบื่อใจคอเจ้าจะให้ข้าอุดอู้อยู่แต่ในห้องหรือไง” ร่างเพรียวเอ่ยกับอี้ชิงอย่างเอาเรื่อง แต่อีกคนก็ยังคงทำหน้านิ่งต่อไป

“นี่ ข้าขอสั่งในนามอ๋องน้อยแห่งแคว้นเยว่ เจ้าต้องพูดกับข้าเดี๋ยวนี้!!!” อ๋องน้อยจอมเอาแต่ใจสั่ง แต่ร่างเพรียวคงลืมไปแล้วว่าตนเองอยู่ในแคว้นอู๋ มิใช่แคว้นเย่ว

“เจ้าเสียงดังทำไมกัน!!!!” เสียงทุ้มตวาดก้อง อี้ชิงทำความเคารพผู้เป็นนายก่อนจะก้าวออกจากห้องไป เหลือเพียงอ๋องน้อยจอมเอาแต่ใจที่ต้องเผชิญหน้ากับบุรุษผู้เป็นใหญ่ในแคว้นอู๋เพียงลำพัง

“ก็ข้าเบื่อ ท่านเอาข้ามาไว้ในนี้ สามชั่วยามแล้วนะ”

“หึ เจ้าเด็กน้อย เจ้าคงลืมไปว่าเจ้ามาที่นี่ด้วย ฐานะอะไร เจ้าไม่มีสิทธิ์ไปตะคอกหรือตะโกนต่อว่าคนของข้า” ร่างสูงบอกเสียงเย็น แต่มีหรือ คนที่เคยถูกเอาใจจนเคยตัวอย่าง จื่อเทาจะยอม

“ทำไมข้าจะ ว่าไม่ได้ ขนาดเจ้าข้ายังว่าได้เลย ไอ้อ๋องหน้ายักษ์”

อ๋องน้อยตะโกนด่า ร่างสูงตรงหน้าก่อนจะปิดปากแน่น 

แย่แล้วๆๆๆ  เจ้าปากพาซวย ทำไมเจ้าไม่ฟังคำสั่งข้า

“ช่างปากกล้า สมเป็นลูกชายของเย่วอ๋อง เสียจริง พวกเจ้าแคว้นเย่วคงมีดีแค่ปากสินะ” ร่างสูงยิ้มเยาะ

“เจ้าอย่าได้บังอาจมาจาบจ้วงท่านพ่อข้า”

“หึ” ร่างสูงแค่นยิ้ม ก่อนจะบีบปลายคายมนไว้แน่น

“ฟังไว้นะ ท่านอ๋องน้อย ที่นี่ คือแคว้นอู๋ และเจ้าคือเชลยของแคว้นอู๋ เจ้าไม่มีสิทธิ์มาตะคอกข้า หรือแม้แต่คนของข้าหากเจ้าไม่เชื่อฟัง ข้า
จะให้ลงโทษเจ้าซะ”

ร่างเพรียวแม้จะเจ็บปวดเพียงใดแต่สิ่งที่แสดงออกมีเพียงความเด็ดเดี่ยวในแววตาเท่านั้น ไม่มีทาง ไม่มีวันที่จะให้ศัตรูเห็นความอ่อนแอ

“พี่ใหญ่!!!!” เสียงหนึ่งเอ่ยเรียกก่อนที่เจ้าของร่างอวบจะพลักประตูเข้ามาในห้องอย่างถือวิสาสะ ร่างสูงปล่อยมือออกจากคางมนก่อนจะหันไปยิ้มให้น้องชายตัวแสบ

“มีเรื่องอันใด ซิ่วหมิ่น”

“ข้ามีเรื่องอยากขอร้อง” ท่านชายจอมแสบเอ่ยก่อนจะปรายตามองร่างเพรียวที่ยืนหน้านิ่งอยู่ข้างๆ

“ว่ามาสิ”

“ท่านพี่ ยกเจ้าเชลยนี่ให้ข้าได้ไหม” เอ่ยบอกกับพี่ชาย

“ไม่ได้!!!!”

เสียงทุ้มตวาดลั่น ทำเอาคนสองคนที่อยู่ในห้องด้วยแทบลืมหายใจ แววตาที่ไม่พอใจฉายชัดออกมาจนท่านชายตัวแสบถึงกับเข่าอ่อน
พี่ใหญ่ไม่เคยเป็นแบบนี้ พี่ใหญ่โกรธอะไร

“พี่ใหญ่” ซิ่วหมิ่นเรียกเสียงเบา กลัวว่าจะไปทำให้ร่างสูงเกิดโทสะอีกครั้ง

“พี่คงยก จื่อเทาให้เจ้าไม่ได้หรอกซิ่วหมิ่น จื่อเทาเป็นนักโทษการเมืองเป็นตัวประกันของแคว้น แถมยังมีฝีมือในการรบ เจ้าสู้เขาไม่ได้หรอก น้องพี่” เสียงทุ้มที่พยายามปรับให้นุ่มขึ้นเอ่ยบอกเหตุผลกับน้อง

“แต่ว่า ข้าอยากมีเพื่อน ท่านก็รู้ว่าในแคว้นเราไม่มีใครยอมเป็นเพื่อนข้าสักคน” คนเป็นน้องบอก เหอะ เพราะว่าตำแหน่งบ้าๆนี่ค้ำคออยู่หรอกน่า ในแคว้นอู๋ถึงไม่มีใครยอมเป็นเพื่อนเขาสักคน จะมีก็แต่พวกประจบสอพลอ เล่นอะไรทำอะไรก็ให้เขาชนะซะหมด แบบนี้มันจะ
ไปสนุกอะไร มีแค่เจ้าแพนด้านี่ ที่กล้าเถียงเขา เขาก็ต้องถูกใจอยู่แล้ว

“หากเจ้าอยากมีเพื่อน ก็รออีกสักวันสองวันได้หรือไม่”

“ทำไมตองรอ”

“เพราะพี่เชื่อว่า อีกวันสองวันแคว้นเราต้องมีเชลยเพิ่มขึ้นอย่างแน่นอน”

“จริงหรือ ถ้าเช่นนั้น ข้ารออีกหน่อยก็ได้ ข้าไปก่อนนะ” ร่างอวบที่ยิ้มจนแก้มป่องบอกลา คนเป็นพี่ก่อนจะออกจากห้องไป

“หึ ดูท่าเจ้าจะเสน่ห์แรงไม่เบานะ มาวันแรกซิ่วหมิ่นก็อยากได้เจ้าซะแล้ว”

“นั่นมันเพราะว่า เจ้าไม่เอาไหนแม้แต่น้องชายยังไม่อยากเข้าใกล้ต่างหากเล่า”

“อย่าทำเป็นปากดี เจ้าเชลย หากว่าข้าหมดความอดทนเมื่อไหร่ เจ้าอาจจะได้กลายเป็นเมียทหารของข้าคนใดคนนึงก็ได้ จำเอาไว้ซะ!!”
เอ่ยกับร่างเพรียวก่อนที่ คนตัวสูงจะเดินออกจากเรือนรับรองไป


..........................TBC...........................

[little_munoi]

เมียทหารรึ
พูดผิดพูดใหม่นะท่านอ๋อง เมียเจ้าสิ
อ๊ายยย เขิง
ปอลอ ชอบเรื่องสไตล์นี้มากๆๆๆๆ
น่ารักอ่ะ จื่อเทา กับ ซิ่วหมิ่น

[hello_lovestory]

จะหดร้ายกับจือเทาได้ขนาดนั้นจริงหรอ

[cavalli]

 

[Chichi Yuki]

เมียทหารหรือเมียท่านอ๋องกันแน่ค่ะ
อั๊ยยๆๆๆ
 

[ormn]

o18เมียใครกันแน่

[dahlia]

ใครจะโดนจับมาเป็นเชลยอีกคนล่ะเนี่ย สงสัยองครักษ์ของจื่อเทาแน่เลย

[maru]

จะทำอะไรก็คิดดี ๆ ละกันนะ ยกจื่อเ่ทาให้คนอื่นจะไม่เสียใจทีหลังแน่นะ

[hewlett]

พี่อู๋ลืมลูกท้อน้อยซะแล้ว
แล้วใครนะที่ลอบทำร้ายเจ้าลูกท้อตอนเด็กน่ะ
แล้วชายาพ่อจื่อเทาที่เป็นคนรักเก่าของพี่อู๋หรือเปล่าหว่า

[pare_140]

จะให้ไปเป็นเมียทหารเลยอ๋อออ

[aoihimeko]

เทาๆความจำเสื่อมใช่ไหม??????

[KARMI]

 

[WilpeR]

จะใช่เมียทหาร หรอ 555+

[t2007]

สั้นเนอะ ฮิฮิ แต่ก็ดีใจ เป็นเมียทหาร กล้าพูดเนอะ ปากแข็งจังอู๋อ๋อง

[pita]

องค์รักษ์หน้าตายกับท่านชายน้อย

ร่างอวบของซิ่วหมิ่นเดินวนไปวนมาในห้องอย่างร้อนรน ทำเอาต้นห้องคนสนิทถึงได้แต่ถอนใจ

“ท่านชายขอรับ ท่านนั่งลงบ้างเถิด”  อาฝูเอ่ยกับผู้เป็นนายเบาๆ ท่านชายเล่นเดินไปเดินมาร่วมชั่วยามแล้ว เขาเองแค่นั่งมองยังเหนื่อย นี่ท่านชายไม่เหนื่อยบ้างหรืออย่างไรกัน

“ก็ข้ากำลังเครียด ข้าก็ต้องเดินสิอาฝู ” ร่างอวบบอกกับคนสนิท อาฝูได้แต่ส่ายหน้าอยู่ด้วยกันมาตลอดชีวิต ทำไมเขาจะไม่รู้ว่าท่านชายกำลังตื่นเต้นที่ได้ “ของเล่น” ใหม่มากกว่า สงสารคนที่จะมาเป็นของเล่นของท่านชายซะจริงไม่รู้ว่าจะต้องโดนอะไรบ้าง



กลางดึกสงัด (เงี๊ยบเงียบ)

ร่างในชุดสีดำสนิทลอบมองทหารยามด้วยสายตาคมกริบก่อนจะค่อยๆลัดเลาะเข้ามาในวังอ๋องได้สำเร็จ

“นี่พวกเจ้า เปลี่ยนเวรแล้วไปดื่มกับข้าไหม” ทหารยามนายหนึ่งเอ่ยชวนเพื่อน ร่างที่อยู่บนหลังคายกยิ้มผ่านผ้าปิดหน้าก่อนจะก่อนจะเฝ้ารอเวลาเปลี่ยนเวรยาม

ร่างที่สวมชุดสีดำทั้งร่างลอบเข้ามาในเขต “เรือนสุขสราญ” ที่เป็นเรือนพักของอู๋อ๋อง พลางเปิดประตูห้องปีกซ้ายที่เขาสืบมาแล้วว่าคนที่เขาต้องการอยู่ที่นั่น ก่อนจะสั่งเกตเห็นร่างที่นอนอยู่บนเตียงชายชุดดำคุกเข่าลงก่อนจะทำความเคารพ

“ขออภัยที่มาช้าขอรับ ” 

“หึๆ จับได้แล้ว!!!”

ร่างที่นอนอยู่บนเตียงตะโกนลั่นก่อนที่จะโดดขี่หลังชายชุดดำทันที

“เจ้า เจ้าเป็นใครเจ้าไม่ใช่อ๋องน้อย!!!”  ชายชุดดำบอกก่อนจะพยายามสลัดร่างอวบที่เกาะตัวเขาแน่นออกไปด้วย แต่เจ้านี่เกาะเขาแน่นยิ่งกว่าลูกลิง สลัดยังไงก็ไม่ออกจนเขาเองก็จนปัญญา

“ในที่สุดก็มาจนได้นะ องครักษ์ เฉิน” เสียงทุ้มเอ่ยก่อนที่ร่างสูงจะเดินเข้ามาพร้อมกับอี้ชิง

“หึ ในเมื่อวันนี้เป็นข้าเองที่เพลี่ยงพล้ำ อยากจะทำอะไรก็เชิญ” เฉินเอ่ยเสียงนิ่ง  เขาสมควรได้รับโทษเพราะไม่สามารถช่วยอ๋องน้อยได้

“จะให้ข้าทำอะไร ฆ่าเจ้าหรือ ฮ่าๆๆๆ เจ้าคิดว่าข้าจะคิดอะไรที่มันไร้ประโยชน์เช่นนั้นหรือ ในเมื่อฆ่าไปเจ้าก็ตายเปล่า ชีวิตเจ้ามันก็ไม่ต่างอะไรกับมดปลวกอย่าได้เอามันมาต่อรองกับข้า” ร่างสูงบอกเสียงเย็น

“พี่ใหญ่ ท่านสัญญาแล้วนะว่าจะ ยกเจ้านี่ให้ข้า” ร่างอวบบอกก่อนจะอ้อนพี่ชาย

“เอาสิ ข้ายกมันให้เจ้า เจ้าอยากจะทำอะไรก็ตามใจ  ส่วนเจ้า หากว่าเจ้ากล้าทำอะไรซิ่วหมิ่นแม้แต่ปลายเส้นผมอ๋องน้อยของเจ้าจะไม่มีโอกาสได้หายใจอีกเลย” ประโยคแรกบอกกับน้องชาย ส่วนประโยคหลังเอ่ยทิ้งท้ายกับองครักษ์ต่างแคว้น ก่อนที่ร่างสูงจะเดินออกไป


“นี่เจ้าชื่ออะไร” ร่างอวบเอ่ยถามคนหน้านิ่ง

“ข้าไม่จำเป็นต้องบอกคนแคว้นอู๋!!!” เฉินบอกเสียงแข็ง

“เจ้า!!! บังอาจนัก ข้าคือท่านชายซิ่วหมิ่นแห่งแคว้นอู๋นะ แค่เชลยต่ำศักดิ์อย่างเจ้ามีสิทธิ์อะไรมาขึ้นเสียงกับข้า” ร่างอวบเหวลั่นก่อนที่กำปั้นน้อยจะระดมเข้าใส่คนหน้านิ่งไม่ยั้ง

“ตายซะเถอะ ตายๆๆๆๆๆ” ตะโกนไปทุบไป จนหอบแต่เจ้าคนหน้านิ่งก็ยังยืนนิ่งไม่ยอมขยับปากสักนิด ทำเอาท่านชายผู้สูงศักดิ์ถึงกับปาดเหงื่อ

“เจ้ากล้าดียังไง มาทำให้ข้าเหนื่อยห่ะ เจ้าคนชั้นต่ำ เจ้าไพร่!!!!” ซิ่วหมิ่นตะโกนลั่น

“เจ้าองคร์รักษ์งี่เง่า แคว้นเย่วก็โง่งม เจ้านายเจ้ามันก็ลูกเต่า!!!”

“หยุดพูดเดี๋ยวนี้นะท่านชาย หากท่านยังเอ่ยถึงอ๋องน้อยในทางเสื่อมเสียอีกคำเดียวอย่าหาว่าข้าใจร้ายนะ” เฉินตะคอกต่อให้คนๆนี้จะด่าเขาเจ็บแสบแค่ไหนเขาก็ไม่เคยสนใจแต่สิ่งเดียวที่เขาทนไม่ได้คือการกล่าวล่วงถึงท่านอ๋องน้อย

“ทำไมข้าจะว่าไม่ได้ ท่านอ๋องน้อยของเจ้ามีอะไรดีห่ะ เจ้านั่นมันไอ้ลูกเต่า หลานเต่า ไอ้แพนด้า ไอ้ตาคล้ำ  อุ๊บ  อื้ออออออออ” เสียงของร่างอวบขาดหายไปเพราะคนหน้านิ่งปิดปากไว้แน่น แต่มันไม่ใช่ด้วยมือ แต่เป็นด้วยปาก ตากลมเบิกโพรงด้วยความตกใจเพราะตั้งแต่เกิดมาจนอายุ 18 ไม่เคยมีใครกล้าเหิมเกริมกับเช่นนี้มาก่อน ลิ้นร้อนที่กำลังไล่ต้อนลิ้นเล็กของ ซิ่วหมิ่นอย่างถือดี กำลังทำให้หัวใจของร่างอวบเต้นไม่เป็นจังหวะ

ความรู้สึกนี้มันคืออะไรกันนะ ทำไมข้าไม่เข้าใจสักนิด



หวาน  คือสิ่งที่เฉินกำลังรับรู้ เรียวลิ้นเล็กที่กำลังถูกเขาไล่ต้อนจน จนมุมทำไมมันหวานขนาดนี้นะ  คนหน้านิ่งคงไม่รู้ตัวเลยว่าตนเองกำลัง
ยกยิ้มอยู่ หัวใจที่ไม่เคยหวั่นไหวกับสิ่งใดกำลังเต้นแรงจนเจ้าตัวรู้สึกได้



นี่มันอะไรกัน  ข้ากำลังเป็นอะไร

“อื้ออออออ” เสียงอู้อี้ และแรงทุบที่หลังทำให้องค์รักษ์หน้านิ่งต้องถอนจูบออกมา แต่เฉินกลับรู้สึกว่ามันไม่พอ

“จะ เจ้า อุ๊บส์” ร่างอวบที่กำลังจะเอ่ยปากด่ากลับต้องเบิกตาโพรงอีกรอบเมื่อถูกประกบปากอีกครั้ง แต่ครั้งนี้กลับเต็มไปด้วยความนุ่มนวล
เรียวลิ้นที่ไม่มีร่องรอยของความโกรธทำให้ร่างอวบรู้สึกราวกับลอยอยู่ในอากาศ สมองขาวโพลนราวกับอยู่ท่ามกลางหิมะ

ก๊อกๆๆๆ

“ท่านชาย ขอรับ ท่านชาย นี่ข้าอาฝูเองนะขอรับ ท่านชาย”  เสียงเคาะประตูของอาฝูทำให้คนทั้งสองผละออกจากกัน ร่างอวบรีบโกยอากาศเข้าปวดอย่างเอาเป็นเอาตาย ก่อนจะจ้องอีกคนเขม็ง

“เจ้า เจ้ากล้าดียังไงมา จะ…เอ่อ” หน้าอวบขึ้นสีแดงเรื่อเมื่อคิดถึงเรื่องเมื่อครู่ แย่แล้ว ทำไมข้ารู้เหมือนจะเป็นไข้แบบนี้นะ

“เรื่องที่ข้าจูบเจ้านะหรือ” เฉินบอกก่อนจะยกยิ้มเจ้าเล่ห์

“จะ เจ้า หยุดพูดเดี๋ยวนี้นะ ไม่เช่นนั้นข้าจะฟ้องพี่ใหญ่ว่าเจ้ารังแกข้า!!” ร่างอวบเเหวลั่น

“จะฟ้องว่า ข้ารังแกด้วยการจูบเจ้านะหรือ”

“เจ้า  เจ้ามัน….” ร่างอวบได้แต่ยืนอึกอัก จนอกแทบจะแตกตาย

 ทำไมเจ้าองครักษ์แคว้นเยว่ถึงได้กวนโมโหขนาดนี้นะ คอยดูเถอะข้าจะแกล้งให้เจ้าร้องไห้กลับบ้านเลย

“ท่านชาย ขอรับอาฝูเข้าไปได้หรือยังขอรับ”  เสียงข้างนอกห้องเอ่ยขึ้น

“เข้ามาสิ” สิ้นคำอาฝูก็เข้ามาในห้องทันทีก่อนจะต้องเบิกตาโพรงเมื่อเห็นว่ามีอีกคนอยู่ในห้อง

“เอ๋ เจ้าเป็นใครกัน มาอยู่ในห้องของท่านชายได้อย่างไร ท่านชายถอยไปขอรับ ข้าน้อยรับมือเอง” อาฝูเอ่ยบอกก่อนจะกระโจนเข้าหาเฉิน อีกคนได้แต่ปรายตามองก่อนจะยกด้ามกระบี่เคาะหัวเพื่อสั่งสอนเจ้าคนโง่งมไปเสียหลายที

“โอ้ย!! นี่เจ้าตีหัวข้าเหรอ” อาฝูร้องลั่น

“พอได้แล้วพวกเจ้าสองคนจะตีก็ไปตีกันข้างนอก ข้าง่วง!!” ร่างอวบเหวลั่น

“ท่านชายเจ้านี่เป็นใครขอรับ” อาฝูเอ่ยถามผู้เป็นนาย

“คนรับใช้ใหม่ของข้าที่พี่ใหญ่ให้มา เจ้าอย่าพูดมากน่าอาฝู ข้าง่วงแล้วนะ” 

“ขอรับ”

แม้ว่าเจ้าคนหน้านิ่งนี่จะน่าสงสัยแต่ว่าถ้าหากเป็นคนที่ท่านอ๋องประทานมาให้ก็คงจะไม่มีอะไร น่าเป็นห่วง

“เดี๋ยว พวกเจ้าจะทำอะไร!!!!” เฉินเหวลั่นเมื่อเห็นว่าเจ้าคนโง่ที่สู้กับเขา กำลังจะจับที่หัวไหล่มน ส่วนอีกสองคนได้แต่มองหน้ากันด้วย
ความไม่เข้าใจ

“ข้าจะให้อาฝูนวดก่อนนอน” ร่างอวบตอบก่อนจะนอนลงบนเตียง

“ทำไมต้องนวด” อีกคนยังถามเสียงแข็ง

“ก็ข้าเมื่อย เจ้าอย่าถามมาก น่ารำคาญ ออกไปได้แล้วข้าจะนอน” ร่างอวบออกปากไล่  เรื่องอะไรจะให้เจ้านี่อยู่ในห้องเพราะแค่สายตาที่จ้องมาก็ทำให้ท่านชายที่ไม่เคยกลัวใครอย่างเขารู้สึกร้อนๆหนาวได้ทางที่ดีอยู่ห่างไว้จะดีกว่า

“แล้วเขาเล่า”เฉินเอ่ยถาม  ซิ่วหมิ่นปลายตามองเจ้าคนหน้านิ่งที่ถามคำถามเมื่อครู่ออกมาอย่างไม่เข้าใจ ก่อนจะตอบ

“ก็อยู่ในห้อง อาฝูเป็นต้นห้องของข้า ข้าอยู่ที่ไหนอาฝูก็อยู่ที่นั่น เข้าใจแล้วก็ออกไป”

“ถ้าเช่นนั้น ข้าอยู่ด้วย” เฉินบอกอย่างเอาแต่ใจก่อนจะนั่งลงบนเตียงบ้าง

“จะ เจ้า   บังอา…”

“หากไม่อยากให้ อาฝูรู้เรื่องที่ข้าจูบเจ้าจงให้มันไสหัวอออกไปจากห้องเจ้าซะ” เฉินกระซิบลอดไรฟัน ก่อนที่จะจ้องร่างอวบเขม็ง

“อะ  อาฝู คืนนี้เจ้าไม่ต้องนอนเฝ้าข้าหรอก กลับไปที่เรือนพักของเจ้าซะ”

“ขอรับ” แม้จะแปลกใจแต่บ่าวอย่างอาฝูก็ไม่มีสิทธิ์ที่จะชักถามได้แต่เก็บความสงสัยเอาไว้แล้วเดินออกจากห้องไปกลางดึก

“ทีนี้ก็นอนได้แล้ว” เฉินเอ่ยก่อนจะล้มตัวลงนอนบนเตียง

“นี่มันเตียงข้านะ เจ้ารู้ไหมว่าเจ้ามีโทษสถานใด”

“เหอะ แม้แต่ริมฝีปากของเจ้าข้าก็ชิมมาแล้ว แค่ที่นอนของเจ้าทำไมข้าจะนอนไม่ได้ ” เอ่ยจบก็ล้มตัวลงนอนโดยที่ไม่สนใจคนที่นั่งหน้า
แดงอยู่ข้างๆ สักนิด

“เจ้าบ้า!!!” ซิ่วหมิ่นเอ่ยเบาๆก่อนจะล้มตัวลงนอนบ้าง เอาเถอะ ถือว่าวันนี้เขาใจดีปล่อยเจ้าคนกำเริบเสิบสานคนนี้ไปก่อน แล้วค่อยเอาคืนทีหลังก็ยังไม่สาย

...............................TBC..........................

[nunnan]

แน่ใจว่าจะได้เอาคืน หรือว่าจะโดนเอามากกว่าาาาา

[Nus@nT@R@]

แหม,,,,องครักษ์เฉิน ไม่ทันไรออกลายซะแล้ว อิอิ

[jamemy]

น่ารักจัง

[Chichi Yuki]

จะแก้แค้นเขาได้หรือเปล่า
หรือจะโดนเขาจับกดก่อนก็ไม่รู้
 

[KARMI]

ตั้งแต่วันแรกเลยนะเฉิน

[hello_lovestory]

สงสัยสองแคว้นคู่อริกันจะต้องกลายมาเป็นทองแผ่นเดียวกันซะล่ะมั้งเนี่ย

[maru]

เฉินซิ่วเหมินเจอกันวันแรกก็อะไรกันนี่ สองคนท่าทางจะชอบกันเข้าแล้วนะเนี่ย  พี่ชายซิ่วเหมือนดีแต่ขู่ ทำร้ายจื่อเทาจริง ๆ ตัวเองนั่นแหละจะเสียใจนะ

[pui32]

ตามมาจากเด็กดี 555+

[pare_140]

มั่นใจว่าจะได้ เอา คืนนนนน

[ormn]

:-[คู่นี้เค้ามาแรงงงงงงงง

[little_munoi]

ซิ่วหมิ่นน่ารักจุงเบย แอร๊กกกก อิตาเฉินหลงตั้งแต่แรกเลยสินะ
กรี๊ดดดด หนูชอบจุง รอคอยตอนต่อไปใจจดจ่อ 55

[cavalli]