อ่านเรื่องนี้แบบรวดเดียวจบ ถึงกับมึนหัวตาลายเลยค่ะ
จะว่าไงดีล่ะ เราชอบพล็อตเรื่องนะ ตัวละครด้วย โดยเฉพาะเทาเทาในช่วงหลังๆ ดูมาดแมนดีมาก คือมันเป็นปกติของผู้ที่อยู่ชนชั้นปกครองนะเราว่า ที่ต้องมองเห็นความสำคัญของบ้านเมืองและราษฎรมาก่อนเรื่องส่วนตัว เพราะงั้นเรื่องนี้ อีตาพระเอกสอบตกจ้า

ส่วนเทาเทานั้นคือดีงาม ไม่ได้เว่อร์วังอลังการฟูมฟาย แต่ก็พยายามพลิกสถานการณ์ช่วยแคว้นตัวเอง รักเขาแค่ไหนก็ได้แต่โหมงานหนักขึ้นเพื่อประชาชน คือจุดนี้เต็มร้อยให้ล้านคะแนน 555
ซิ่วหมิ่นก็ตัวทำสีสันของเรื่อง. คือบั่บ กะลังจะเครียดไง ตานี่โผล่บรรยากาศเปลี่ยนเฉ๊ย

แต่เรารู้สึกว่าการบรรยายเรื่องมันรวบรัดตัดตอนเกินไปหน่อยอะค่ะ
แบบว่า เหยยยย กำลังจะเกิดสงครามอะแกรรรรร ผ่านไปยังไม่ถึงสองตอน ตุนข้าวสารมอดยังไม่ทันขึ้นเลย อะเหยยย สงครามจบแล้วอะแกร....
อะไรแบบนั้นน่ะค่ะ คือมันมีบางฉากที่รู้สึกว่าน่าจะเป็นเหตุการณ์ยาวๆ มันก็ส๊านนน สั้น รู้ตัวอีกที เอ้า เขารักกันแต่งงานกันแล้วอ้ะแก๊!!!!??
มันแบบ อ่านไปแล้วเปลี่ยนอารมณ์แทบไม่ทันแน่ะค่ะ
แต่ต้องกราบงามๆมา ณ ที่นี้ ที่อุตส่าเขียนนิยายดีๆมาให้เสพกันนะคะ เราไม่มีเจตนาอยากจะว่ากล่าวแต่อย่างใด แค่เสนอความเห็นที่คิดว่าอาจจะเป็นประโยชน์บ้างจากมุมมองคนอ่าน
ปล. เค้าชอบเทาเทาจริงๆนะ รู้สึกอีตาอู๋อ๋องนี่สมควรโดนปลดประจำการจีๆ น้องเทาชายาแกต้องออกว่าราชการได้ดีกว่าจนพ่อพระเอกต้องตกงานแน่นอน
