……………………25……………………
“สวัสดีครับ เมฆ” เสียงร่าเริงของพี่ชายข้างบ้านกลายเป็นคำคุ้นหูของผมไปโดยปริยายก็พี่แกเล่นมาหาเช้า สาย บ่าย เย็น ขนาดนี้ ใครจะไม่คุ้นล่ะครับ แม้ว่าการมาแต่ละครั้งจะมีสายตาจากใครบางคนจ้องอย่างอาฆาตแต่ผมก็ไม่เห็นว่าพี่ชินแกจะรู้สึกอะไร
“ทำไมทำหน้าแบบนั้นล่ะครับ ไม่ดีใจเหรอที่พี่มาหา” เขาถามเสียงเศร้า
“แรกๆก็ดี แต่ตอนนี้เฉยๆแล้วพี่ ” ผมตอบตามตรง
“เฮ้อ คนเรา คนอุส่าเป็นห่วงกลัวจะเหงา ยังมาพูดแบบนี้อีกมันน่าน้อยใจนะเนี่ย” เขาบอกพลางกอดอกแน่น งอนว่างั้น ยิ่งรู้จักกันนานผมยิ่งเห็นว่าพี่ชายคนนี้มักมีมุม น่ารักๆ (ที่ขัดกับบุคลิก) อยู่เยอะมาก
“แก่แล้วยังทำงอนเป็นเด็กๆนะพี่” ผมบอกก่อนจะหันกลับไปสนใจกับการอ่านหนังสือ จัดสวนต่อ
“เฮ้อ ไอ้เราก็กะจะงอนให้ง้อ ไหงกลายเป็นว่าต้องง้อตัวเองล่ะเนี่ย” พี่ชินบอกก่อนจะนั่งลงข้างๆผม
“อ่านอะไรอยู่เหรอ” ถามพลางชะโงกหน้าเข้ามาอ่านด้วย
“หนังสือจัดสวนน่ะครับ ช่วงนี้ว่างๆ กะจะจัดสวนใหญ่สักหน่อย”
“หือ นี่กะจะจัดสวนเป็นอาชีพเลยหรือไง อ่านเยอะขนาดนี้” พี่ชินเอ่ยถามพลางจ้องหนังสือจัดสวนกองใหญ่ที่อยู่ข้างๆผม
“ก็มันว่างๆน่ะครับ”
“แล้วนี่ ไอ้หมาบ้านั่นมันไปไหนซะล่ะ ทำไมวันนี้มันไม่มานั่งเฝ้าเราล่ะ” เขาเอ่ยถาม ก่อนจะมองไปรอบๆ
“เขาคงไปรับคู่หมั้นไปทานข้าวมั้งครับ” ผมตอบก่อนที่จะรู้สึกถึงมืออุ่นที่วางลงบนผมก่อนจะลูบเบาๆ
“อยากร้องไห้หรือเปล่า ไหล่พี่ยังว่างนะ” เขาบอก พลางกดให้หัวผมซบบนไหล่
“ทำไมผมต้องร้องไห้ด้วยล่ะครับ”
“พี่รู้นะว่าเมฆรักไอ้ใหญ่ ” พี่ชินเอ่ยเสียงเบา
“พี่รู้…”
“พี่ดูออกว่าเมฆคิดยังไงกับมัน แต่ว่าพี่ไม่เห็นด้วยที่เมฆจะทนอยู่แบบนี้มันไม่ยุติธรรมกับเมฆสักนิด ”
“ผมกำลังชดใช้อยู่ต่างหากครับ กำลังชดใช้สิ่งที่ผมเคยทำให้เขาเสียใจ กำลังชดใช้ความผิดที่ตัวผมเองเป็นคนก่อ”
“ด้วยการทนแบกรับความเสียใจไว้คนเดียวงั้นหรือครับ แล้วความเสียใจของเมฆ ใครจะเป็นคนรับผิดชอบกัน”
“ผม…”
“เฮ้อ พี่บอกตรงๆนะว่าพี่ไม่อยากเห็นเมฆเสียใจแบบนี้เลย เมฆน่ะเหมาะกับรอยยิ้มมากว่าน้ำตานะครับ” พี่ชินบอกก่อนจะยกมือ
ขึ้นลูบผม ของผมไปด้วย
“พี่ชิน ผมเชื่อพี่ได้ใช่ไหม เชื่อได้หรือเปล่าว่าพี่ไม่ได้เห็นผมเป็นหมากที่ใช้แก้แค้นเขา” ผมถามเสียงเบา ยอมรับว่ากลัว กลัว
ความรู้สึกดีๆที่ผ่านมาจะเป็นเพียงการเสแสร้ง
“ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น แต่มีเรื่องเดียวที่พี่ไม่เคยโกหกคือ พี่หวังดีกับเมฆจริงๆ วันนี้เมฆอาจจะยังไม่เชื่อพี่ แต่ถ้าอะไรๆมันแน่ชัด
แล้ว พี่จะบอกทุกอย่างกับเมฆเอง”
“ผมจะเชื่อพี่นะ” ผมตอบ พลางจับมือใหญ่ของพี่ชินมาแนบแก้ม ผมรู้สึกอบอุ่นและรู้สึกปลอดภัยทุกครั้งที่ได้อยู่ใกล้พี่ชิน มัน
เหมือนผมค้นพบสิ่งที่ผมขาดหายมานาน
“พี่ชิน ถ้าผมจะขอเป็นน้องชายพี่ได้ไหม”
“หืม เอาจริงเหรอ” พี่ชินเลิกคิ้วถามอย่างแปลกใจ
“จริงสิ ผมเป็นลูกคนเดียว ไม่มีพี่น้อง ถ้าได้พี่เป็นพี่ชายคงจะดีมากๆเลย”
“ได้สิ พี่จะเป็นพี่ชายให้เมฆเอง ดีไหม ไอ้น้องรัก”
ปริ้นๆๆๆๆๆๆๆๆๆ เสียงแตรรถที่ดังขึ้นทำให้ผมกับพี่ชินผละออกจากกัน
“ปริ้นๆๆ” เสียงแตรดังขึ้นเรื่อยๆ จนผมต้องเดินออกไปเปิดประตู อย่างเสียไม่ได้
“เปิดช้าจังนะครับ” เขาถามเสียงเข้ม ก่อนที่มือหนาจะบีบไหล่ผมแน่น
“คุณใหญ่คะ” เสียงหนึ่งดังขึ้น ก่อนที่ผู้หญิงคนนึงจะออกมาจากรถ ซึ่งมันก็คงจะเป็นใครไม่ได้นอกจากคุณแพร คู่หมั้นของพี่ใหญ่
“ขอโทษนะครับที่ให้คุณแพรรอนาน เชิญเข้ามาในบ้านก่อนนะครับ” พี่ใหญ่หันไปยิ้มก่อนจะเชิญคุณแพรเข้าบ้าน
“เอาน้ำมาให้แขกด้วยนะ อย่ามัวแต่ไปมั่วกับใครอยู่ล่ะ” เขากระซิบลอดไรฟัน
“หึ ไอ้ใหญ่เด็กกว่าที่คิดนี่หว่า” เสียงหนึ่งเอ่ยขึ้นก่อนที่พี่ชายข้างบ้านจะวางมือลงบนไหล่ผม
“หือ หมายความว่าไงครับ”
“หึ เปล่าหรอกครับ เดี๋ยววันนี้พี่จะอยู่ช่วยเมฆเอง” พี่ชินบอกก่อนจะตบไหล่ผมเบาๆ
“แน่ใจนะพี่ ว่าจะไม่มีเรื่อง”
“เอาน่า ยังไงมันก็มีเรื่องอยู่ดี” พี่ชินบอกด้วยรอยยิ้ม
คำตอบของพี่ชายข้างบ้านทำเอาผมกุมขมับแน่น หวังว่าเรื่องมันจะไม่ยุ่งไปมากกว่านี้นะครับ
“ป่ะ เอาน้ำไปให้แขกได้แล้วครับ”
“น้ำครับ” ผมบอกก่อนจะวางแก้วน้ำให้คุณแพร
“ขอบคุณค่ะ คุณเมฆสินะคะ ” เธอบอกก่อนจะยิ้มกว้างโชว์ลักยิ้มทั้งสองข้าง
“ครับ ผมเมฆ เป็นเพื่อนเล็กน่ะครับ ส่วนนี่พี่ชินครับเป็นเพื่อนผมอีกที” ผมแนะนำตัวเองพร้อมกับคนข้างๆไปด้วย
“ยินดีที่ได้รู้จักนะคะ คุณเมฆ คุณชิน ตอนวันหมั้นแพรมัวแต่ยุ่งๆเลยไม่มีโอกาสได้ทำความรู้จักกับคุณเมฆเลย ยังไงวันนี้ก็ถือ
โอกาสทำความรู้จักอย่างเป็นทางการเลยนะคะ ” คุณแพรบอก
“ครับ” ผมตอบก่อนที่เราสี่คนจะนั่งอยู่ท่ามกลางความเงียบที่แสนอึดอัด อีกครั้ง หากว่าคุณเคยขึ้นลิฟต์คนเดียวกับคนไม่รู้จัก คงจะเข้าใจความรู้สึกของผมในตอนนี้นะครับ ว่ามันอึดอัดแล้วก็อยากจะออกไปจากทีนี้ให้พ้นๆ
“แล้วที่คุณแพรมาวันนี้ มีธุระอะไรเหรอครับ ขอโทษที่ถามนะครับแต่ผมแค่แปลกใจเพราะผมไม่เคยเห็นคุณแพรมาก่อนน่ะครับ” เป็นพี่ชินที่เอ่ยทำลายความเงียบ
“อ้อ เรื่องนั้นแพรมาเพราะมีเรื่องให้คุณเมฆช่วยน่ะค่ะ” เสียงหวานเอ่ยบอก
“ผมเหรอครับ” ผมมองคุณแพรอย่างงงๆ ก็นะผมไม่รู้ว่าตัวเองมีความสามารถอะไรโดดเด่นที่ขนาดคุณแพรต้องมาขอความช่วยเหลือ
“คือว่า แพรรู้มาว่า ตอนงานหมั้นคุณเมฆเป็นคนเลือกแบบชุดหมั้น แถมยังช่วยจัดงานตั้งเยอะ แล้วแพรก็ชอบชุดที่คุณเมฆเลือกมากแถมงานก็ยังออกมาดูดีมากๆด้วย ครั้งนี้แพรก็เลยอยากจะขอคำปรึกษาเรื่องงานแต่งน่ะค่ะ” คุณแพรตอบแต่คำตอบของเธอทำเอาผมได้แต่ยิ้มรับแกนๆ ก่อนที่จะมองอีกคนที่ยังนั่งนิ่ง เขาคงจะสนุกกับการเห็นผมเจ็บปวดมากสินะ ถึงได้เสนอให้คุณแพรมาหาผมถึงที่นี้
“เอ่อ คือผมว่า..”
“อย่าปฏิเสธเลยนะคะ ถือว่าแพรขอร้องนะคะ” เธอบอก่อนจะส่งสายตาอ้อนวอนแกมบังคับให้ผมรับปาก
“ถ้าอย่างนั้นก็ได้ครับ” ผมตอบรับอย่างเสียไม่ได้ แต่คำตอบของผมก็เรียกรอยยิ้มกว้างจากใบหน้าสวยหวานนั้นได้ดี
“ขอบคุณมากๆนะคะ งานแต่งแพรต้องออกมาดีแน่ๆเลยถ้าได้คุณเมฆช่วย”
“อืม ผมว่านอกจากรายละเอียดงานแล้ว สิ่งที่ขาดไม่ได้ในงานแต่งต้องเป็นเพลงนะครับ เอาอย่างนี้ไหม ผมจะอาสาแต่งเพลงพิเศษให้คุณแพรในงานแต่งด้วยดีไหมครับ” พี่ชินเสนอไอเดีย
“หืม คุณชินแต่งเพลงเป็นด้วยเหรอค่ะ”
“พี่ชินเป็นนักแต่งเพลงน่ะครับ” ผมตอบแทน
“ดีจัง ถ้างั้นก็รบกวนด้วยนะคะ” เธอยิ้มกว้างก่อนจะมองที่พี่ชินอย่างขอบคุณ
“ถ้าเสร็จธุระแล้วเรากลับกันดีกว่าครับ คุณแพร ดูท่าน้องเมฆ เขาคงอยากอยู่กับเพื่อนเขามากกว่านะครับ” คนที่เงียบมานานเอ่ยขึ้น
“หึ” ผมได้ยินเสียงพี่ชิน แค่นเสียงเบาๆก่อนแขนของพี่ชายข้างบ้านจะโอบไหล่ผมไว้หลวมๆ พี่ใหญ่แค่ปลายตามองก่อนจะเดินออกจากห้องรับแขกไป
“ตายจริง แพรนี่เสียมารยาทจัง ถ้ายังไงเอาไว้วันหลังแพรจะมาขอคำปรึกษาใหม่นะคะ” คุณแพรเอ่ยบอกพลางลุกขึ้น แล้วเดินตามคู่หมั้นออกไป
เสียงรถที่เคลื่อนออกไปจากบ้านทำให้ผมถอนหายใจอย่างโล่งอก ก่อนที่จะรู้สึกว่าแขนของใครบางคนจะกระชับแน่ขึ้น
“พี่ยังยืนยันคำเดิมนะ ว่าไม่เห็นด้วยที่เมฆจะเอาตัวเองมาขังไว้กับคนบ้าอย่างไอ้ใหญ่มัน ในเมื่อมันเองก็กำลังจะแต่งงาน พี่ว่าถ้าไม่อยากเจ็บมากกว่านี้ ถอยออกมาเถอะ แล้วก็ไม่ต้องกลัวว่าเมฆจะไม่เหลือใครเพราะ เมฆจะมีพี่อยู่ข้างๆเสมอ”
ผมไม่ตอบแต่ทำเพียงพิงอกกว้างนั้นไว้อย่างอ่อนล้า หรือมันถึงเวลาที่ผมต้องตัดใจ จริงๆสักที???
............................TBC.................................
จ๊ะเอ๋ๆๆๆ เค้ากลับมาแบ้ว นานๆมาทีแถมยังสั้นอีกฮ่าๆๆ
ปล ถ้าจกันได้ นังพิตมันเขียนว่าน้องเมฆจะตัดใจมาล้านรอบแล้ว
มาดูสิว่ารอบนี้จะทำได้จริงๆอ่ะป่าววววววววววว
โพลล์
หัวข้อ: ซีรีย์ เล่ห์/ร้อย/รัก By Pita : ร้อยบ่วง ห้วงรัก (จบ) + แจ้งข่าว P1 17/4/14 (อ่าน 383650 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก