จอมขมังเวทย์ปราบมาร : บทที่ 1(50%) (8/3/2557) P.57+แจ้งข่าว P.1ค่ะ
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด

สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด

ผู้เขียน หัวข้อ: จอมขมังเวทย์ปราบมาร : บทที่ 1(50%) (8/3/2557) P.57+แจ้งข่าว P.1ค่ะ  (อ่าน 406003 ครั้ง)

ออฟไลน์ inspirer_bear

  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2003
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +206/-5
อั๊ยยะ คุณพ่อไม่ยอมรับ ได้ไงอะ หนูใจออกจะน่ารัก

อ๊ากกก ลุง คิดจะหาลูกสะใภ้น่ารัก น่าฟัด น่ากอดอย่างนี้ได้ที่ไหน

แต่ก็เข้าใจนะ ลูกชายคนโตนิน่า จะให้สืบทอดตระกูล

รออ่านตอนต่อไปน้า

ออฟไลน์ PJansam

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 344
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +41/-1
   กรี๊ดด คุณลุง!! อย่าขัดความสุขของหนูเอ้ย! ความรักของพี่ราชันกับน้องจอมเลยนะค่ะ!! ฮือออ

ไม่ได้อ่านคอมเมนต์อื่นนะคะ ไม่ทราบมีคนบอกรึยัง
แต่มีคำเขียนผิดค่ะ
มันไม่พอนะสิ” จอมราชันรู้สึกว่านับวันๆเขาจะโลบมากขึ้นทุกที เมื่อก่อนเขาคิดว่าเขามีน้องชายตัวน้อยมาอ้อนมาเล่นซนใกล้มันมีความสุขดี แต่ตอนนี้เขาคิดไกลกว่านั้น

น่าจะ โลภ นะค่ะ :D

ออฟไลน์ toye

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 290
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +150/-0
บทที่ 18
[/b]

   
“แต่ฉันไม่ยอมรับ!”


   “แต่พ่อครับ...” จอมราชันไม่เคยรู้สึกว่าตัวเองหมดเรี่ยวแรงได้ขนาดนี้


   “แกกำลังหลงผิดนะราชัน”


   “พ่อครับแค่การที่เราสองคนรักกันมันผิดตรงไหนครับ”


   “ผิดตรงที่แกเป็นผู้ชายทั้งคู่และนั่นก็น้องของแก” จอมไตรรู้ดีว่าแม้ทั้งสองจะไม่ใช่พี่น้องคลานตามกันมาแต่หากเขาไม่คิดว่าความสัมพันธ์ของเด็กสองคนจะกลายเป็นแบบนี้ได้ และอีกอย่างทั้งคู้ยังเป็นผู้ชาย เขาไม่ได้รังเกียจเรื่องอะไรพวกนี้แต่บางทีหัวอกคนเป็นพ่อแม่มาเจอกับลูกตัวเองก็แทบจะล้มทั้งยืนเหมือนกัน


   “แต่พ่อครับ...” เขาแทบหมดกำลังใจ


   “ไม่รู้ล่ะ วันนี้แกไปสงบสติอารมณ์แล้วลองคิดทบทวนดูใหม่ไป” เมื่อบิดาโบกมือไล่เจ้าตัวก็ต้องจำใจออกไปแม้จะยังอยากพูดอะไรอีก แต่เขาไม่ต้องการให้บิดารู้สึกแย่ไปมากกว่านี้แล้ว


   คล้อยหลังร่างสูงของบุตรชาย คุณจอมไตรถึงกลับนทรุดตัวลงนั่งบนเก้าอี้ในห้อง น้ำใสๆจากดวงตาคลอออกมา เขารู้ไม่ดีที่ต่อว่าลูกชายขนาดนั้น แต่เขาก็ยังไม่พร้อมที่จะรับฟังเรื่องอะไรอีก เขารู้ดีว่า...พ่อแม่เลี้ยงลูกได้แต่ตัว...เฮ้อเขายังไม่รู้เลยว่าจะเอาเรื่องนี้ไปพูดกับภรรยาและลูกน้องคนสนิทของเขาได้อย่างไร...ว่าลูกชายของทั้งสองครอบครัว...รักกัน!


   ...เขาควรจะทำอย่างไรต่อไปดี...
   
   


   ตอนนี้ขาของจอมราชันแทบจะก้าวไม่ออกหลังจากออกมาจากห้องของบิดา ร่างสูงยืนนิ่งอยู่หน้าห้องไม่ได้ไปไหน มือใหญ่กำมัดแน่นจนข้อขึ้น แต่ใบหน้ากลับเศร้าหมอง เขาไม่อยากเสียน้องไปแต่ก็ไม่อาจเป็นลูกอกตัญญูได้ เขาควรจะเลือกทางไหนระหว่างหัวใจตัวเองหรือความถูกต้อง


   “พี่...” เสียงเรียกทุ้มแหบทำให้จอมราชันรู้สึกตัว จอมทัพเดินเข้ามาหาเขา น้องชายคนที่สามไม่ได้พูดอะไรแต่หากทำเพียงจับบ่าและบีบเบาๆ


   จอมทัพแม้จะเงียบแต่หากเป็นคนที่เข้าใจเรื่องราวต่างๆได้ดี และถ้าคิดไม่ผิดชายหนุ่มคงได้ยินเสียงเล็ดลอดออกไปบ้างเพราะเขาชอบนั่งทำงานในห้องของตัวเองที่ห่างไปไม่ไกล


   “ทัพ...” จอมราชันพูดอะไรไม่ออก เอื้อมมือไปบีบมือน้องชายคืนอย่างเรียกกำลังใจ


   “พี่แค่เลือกในสิ่งที่พี่คิดก็พอ ผมคิดว่าพี่จะเลือกสิ่งที่ดีสุด” ไม่ว่าไรเขาก็ยังนับถือพี่ชายคนโตของเขาคนนี้ จอมทัพคิดว่าพี่ชายคนโตเขาเสียสละมามากพอแล้ว จอมราชันต้องเข้าบริหารบริษัทพร้อมกับบิดาเพื่อให้น้องๆคนอื่นมีโอกาสได้เรียนในสิ่งที่ชอบ บ้านเขาไม่ใช่ว่าเป็นละครน้ำเน่าที่พ่อแม่ฝากความหวังทุกอย่างที่ลูกชายคนโต แต่โชคดีที่พี่ชายของเขาไม่ได้คัดค้านเรื่องที่จะต้องเรียนสาขาบริหารเพื่อเอามาทำงานและปล่อยให้น้องคนอื่นได้เรียนอย่างทีชอบ ก็โชคดีไป แต่อย่างไรก็ตามพวกเขาทุกคนก็ยังคงรู้สึกขอบคุณพี่ชายคนนี้เสมอไม่ว่าเมื่อไร


   จอมราชันคลี่ยิ้มเนือยๆให้ก่อนจะแยกย้ายไปตามห้องของตัวเอง ร่างสูงเดินกลับถึงห้องตัวเองด้วยหัวใจอันหนักอึ้งไม่รู้ว่าจะทำอย่างไรต่อไปดี


   ด้านเจ้าหนูเดินฮัมเพลงอารมณ์ดีตัวหอมฟุ้งออกมาจากห้องน้ำ ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่จนปาป๊าหม่าม้าสังเกตเห็นได้ หลายวันก่อนก็ดูเหมือนวิญญาณออกจากร่าง แต่พอช่วงนี้ก็กลับมาร่าเริงอย่างเคยหรือาจจะมากกว่าเดิมก็ได้ละมั้ง


   “วันนี้ดูอารมณ์ดีเชียวนะ” ประสิทธ์พอเห็นเจ้าลูกชายเดินแก้มตุ่ยออกมากก็แซว


   “แหะๆๆ” คนถูกทักยิ้มกว้างให้


   คนเป็นได้แต่เอามือขยี้ผมนิ่มๆนั่น ดีแล้วที่ลูกชายเขากลับมาเป็นเหมือนเดิมไม่ทำหน้าอมทุกข์แบบนั้นอีก...


   “เป็นอะไรไปครับท่านประธาน?” คนถูกถามสะดุ้งเล็กน้อยก่อนจะหันไปมองลูกน้องคนสนิท


   “คิดอะไรเพลินๆนิดหน่อยน่ะ” จอมไตรปฏิเสธแต่หากก็ไม่สามารถกำจัดความคิดที่อยู่ในหัวตอนนี้ออกไป


   “ท่านแน่ใจนะครับ?”


   “อืม...ก็นะ...ถ้าแบบว่ามีคนที่เราคาดหวังกับเขามาตลอดกลับมาทำให้เราผิดหวัง นายจะทำอย่างไร?”


   “ท่านหมายความว่า...”


   “ก็คนคนนั้นเขาเลือกเดินทางที่ฉันคิดว่ามันไม่ถูกต้องน่ะสิ” มาถึงตอนนี้ประสิทธ์เงียบลงไป เขาคิดว่าท่านประธานคงมีเรื่องทุกข์
ใจถึงเอามาปรึกษาเขาแบบนี้เพราะส่วนใหญ่ท่านเป็นคนที่แก้ปัญหาได้ดีอย่างไม่น่าเชื่อ แต่พอท่านประธานเห็นลูกน้องคนสนิทเงียบไปเขาก็ตัดบท แต่หากต้องชะงักเมื่อประโยคหนึ่งที่ได้ฟัง


   “แม้ว่าทางที่เขาคนนั้นเลือกเดินมันจะไม่ถูกต้องในสายตาท่าน แต่หากทางเดินทางนั้นไม่ได้ทำให้ใครเดือดร้อน ทำไม...ท่านไม่เปิดใจลองให้เขาเดินออกเส้นทางบ้างละครับ บางทีคนเราก็ไม่ได้เดินเป็นเส้นตรงเสมอไป คดเคี้ยวไปบ้างแต่ระหว่างทางมันคือชีวิตที่เขาต้องได้พบเจอไม่ใช่หรือครับ” ประสิทธ์ยิ้มนิดๆให้กับเจ้านาย       


   จอมไตรนิ่งคิดกับคำพูดของอีกฝ่าย...หรือเขาควรจะทำอย่างที่ประสทิธ์แนะนำ?



++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++



   “พี่ราชันเป็นอะไรหรือเปล่าครับ?” จอมใจถามขึ้นเมื่อเห็นว่าพี่ชายนั่งเหม่อผิดปกติ วันนี้จอมราชันอุตส่าห์ไปรับที่มหาลัยแล้วพามานั่งละเอียดไอศกรีมเล่นที่ห้างแต่ดูท่าเจ้าตัวไม่ได้มีกะจิตกะใจจะมานั่งสักเท่าไรเพราะเห็นเอาแต่เหม่อมานานแล้ว


   “เปล่าครับ” ปฏิเสธแต่ดวงตาที่อมทุกข์นั้นไม่สามารถปิดเจ้าหนูได้เลย...ก็แน่ละเขาอยู่กับพี่ราชันมาตั้งแต่เกิด รู้ไส้รู้พุงกันหมดแล้ว


   “แน่ใจนะครับ?” ขอเซ้าซี้หน่อยเผื่อได้คำตอบ


   “ครับ...” จอมราชันตอบรับและยิ้มให้แต่ดูยังไงก็เป็นยิ้มที่ไม่มีชีวิตชีวาสักนิด จอมใจเอื้อมมือไปกระชับมือแกร่งราวกับจะถ่ายทอดกำลังใจไปให้


   “ยิ้มหน่อยสิครับ...นะ” อ้อนนิดหน่อยพี่ราชันก็ยิ้มแล้ว ชายหนุ่มส่ายหัวกับความขี้อ้อนของน้องน้อยสุดที่รัก ก่อนที่ร่างกลมจะกลับไปมีความสุขกับถ้วยขนมตรงหน้าต่อ ปล่อยให้ร่างสูงจ้องมองใบหน้าร่าเริงนั่นแล้วบอกกับตัวเองว่าเขาจะเข้มแข็งและคุยกับบิดาอีกสักครั้งเพื่อความสุขของพวกเขาสองคนและครอบครัว


   หลังจากเดินเล่นอีกนิดหน่อยพี่ใหญ่ก็พาน้องกลับบ้าน แต่พอลงจากรถตอนถึงบ้านเท่านั้นละ เขาแทบก้าวขาไม่ออกเมื่อเห็นร่างสูงสมส่วนของบิดาที่นั่งอยู่บนโซฟาเหมือนว่ากำลังพวกเขาอยู่ ข้างๆมีมารดาเขาที่นั่งหน้านิ่งมองมาที่เขาและน้องด้วยสายตาที่อ่านไม่ออก


   “สวัสดีครับลุงไตรป้านงค์” จอมใจยกมือไหว้อย่างร่าเริงโดยไม่ได้สังเกตถึงบรรยากาศผิดปกติ   


   “นั่งก่อนสิทั้งสองคน” คุณจอมไตรเอ่ยเสียงเรียบ เจ้าหนูขมวดคิ้วเล็กๆเมื่อเห็นว่าบรรยากาศแปลกไปแต่ก็นั่งลงข้างๆพี่ใหญ่ แอบเหล่คนข้าตัวที่นั่งทำหน้าเครียดจนน่ากลัว พอมองไปอีกฝั่งก็เจอหน้าขรึมๆของผู้ใหญ่สองคน แล้วลอบถอนหายใจนิดหน่อย...นี่มันเกิดอะไรขึ้น!


   “เอาล่ะ พ่อจะไม่อ้อมค้อมนะ” จอมไตรเปิดประเด็นก่อน “เรื่องระหว่างเราสองคนมันเป็นยังไงมายังไง เล่ามาให้ฟังสิ” จอมราชันเกร็งขึ้นแต่ไม่ได้มีสีหน้าอะไรผิดกับร่างกลมๆที่นั่งอ้าปากค้างไปเรียบร้อยแล้ว


   ...ที่ลุงไตรถามแบบนี้มันหมายความว่า...


   “งั้นผมก็ตอบตามตรงนะครับ เราสองคนรักและผูกพันมานานและเรารู้ตัวแล้วว่าความรู้สึกที่เรามีให้กันมันไม่ใช่แค่พี่น้องครับ...”
เฮ้ย...ทำไมพี่ราชันถึงพูดเรื่องนี้ออกไปละ เขาเคยคุยกันไว้ว่าจะรอเวลาอีกสักหน่อยแล้วจะค่อยๆบอกเรื่องนี้กับผู้ใหญ่ทั้งสองฝ่าย แต่นี่เห็นทีจะไม่ใช่แล้วแหะ...ตัวกลมๆถึงกับเกร็งตามพี่ชายอย่างห้ามไม่อยู่ รู้สึกว่าร่างกายเย็นเฉียบ พอเงยหน้าขึ้นไปมองหน้าลุงไตรที่ยังคงมีสีหน้านิ่งไม่หายและหน้าของป้านงค์ที่ก็ดูจะตกใจไม่แพ้กัน


   “...” บรรยากาศเริ่มจะแย่ลงเรื่อยๆ


   จอมใจเห็นป้านงค์ของตัวเองน้ำตาไหลออกมาแต่ไม่ได้พูดอะไร จอมราชันก็ยังอึ้ง เขารู้ว่าเรื่องนี้ทำให้พ่อแม่เขาเสียใจมากแค่ไหน แต่เขายังไม่รู้เหมือนกันว่าตัวเองควรจะทำอย่างไร รู้เพียงเลือกที่จะทำอย่างที่ใจตัวเองคิด ในที่สุดร่างสูงก็ขยับลงมานั่งคุกเข่าด้านล่างก่อนจะก้มลงกราบแทบเท้าของบิดามารดา


   “ผมรู้ว่าผมเป็นลูกอกตัญญู แต่ได้โปรดเถอะครับ ขอให้เราได้รักกันเถอะครับ” ชายหนุ่มพูดเสียงเครือ ด้านจอมไตรถึงกับนิ่งงันแต่ทางคุณนายของบ้านรีบเข้ามาพยุงตัวลูกชายขึ้น


   “ลุกขึ้นมาลูก...แม่ไม่โกรธ ไม่ว่าลูกแม่จะเป็นอย่างไรแม่ก็ยังรักลูกนะ” เธอลูบใบหน้าคมของลูกชาย...มองใบหน้าของคนที่เธอเฝ้าดูฟูมฟักมาตั้งแต่เท้าเท่าฝาหอย ตอนนี้กลายเป็นชายหนุ่มวัยฉกรรจ์ที่น่าภูมิใจ ความสุขของลูกคือความสุขของพ่อแม่ ถ้าลูกมีความสุขไม่ว่าเขาจะเป็นอย่างไรพ่อแม่ควรยินดีและเจือจุน


   จอมใจก็รีบลงไปนั่งด้านล่างข้างๆพี่ชายบ้าง “ใจขอโทษครับ...ใจรักพี่ราชัน ใจอยากอยู่กับพี่ราชันครับ” ตากลมโตแดงก่ำพร้อมกับน้ำตาไหลมาไม่ขาดสาย เขาเริ่มรู้ตัวเองแล้วว่าถ้าต้องแยกห่างจากพี่ชายหรือแค่คิดว่าชายหนุ่มจะไม่มาโอ้เอาใจเขาอีกแล้ว ใจมันรู้สึกหน่วงๆไปหมด


   ร่างกลมๆสะอื้นอย่างน่าสงสาร สำลักน้ำหูน้ำตาไอค่อกแค่กจนจอมราชันต้องเข้ามาปลอบ “ชู่ว...นิ่งนะเด็กดี หายใจเข้าลึกๆ นิ่งเสีย...” ปลอบเสียงอ่อนโยนข้างหูเล็กพลางกระชับร่างกลมนิ่มเข้าตัวเอง ลูบแผ่นหลังน้องอย่างเบามือ จอมใจเมื่อรู้สึกว่ามีกำลังแล่นเข้ามาก็ค่อยๆหยุด


   หนุ่มใหญ่ในห้องนั้นนั่งมองทั้งสองคนก่อนสูดลมหายใจเข้าปอด “ราชัน...สัญญากับพ่อมาอย่างหนึ่ง” น้ำเสียงจริงจังทำให้ร่างสูงเงยหน้าขึ้นมามองบิดาแต่หากมือก็ยังกระชับร่างน้องไม่ห่าง ใบหน้ากลมใสที่แดงก่ำก็เงยหน้าขึ้นมาอีกคน


   “ถ้า...รักน้อง...ก็ขอให้ดูแลน้องให้ดีและดีกว่าเดิมกว่าที่ผ่านๆมา” ใบหน้าที่มีริ้วรอยตามกลายเวลาแต่ยังแฝงไปด้วยความน่าเกรงขามคลี่ยิ้มออกมาในที่สุด...เขาว่าการลองเปิดใจอาจจะทำให้หลายๆฝ่ายมีความสุข ไม่ยึดติดกับอะไรเดิมๆ และเขาก็ได้เห็นรอยยิ้มทั้งน้ำของลูกชายและหลานที่เขาเอ็นดูที่ตอนนี้กำลังเลื่อนขั้นมาเป็นลูกสะใภ้?...เอ๊ะ...หรือว่าลูกเขย?...แต่ถ้าทางงคงเป็นอย่างแรกมากกว่ามั้ง...ช่างเถอะคิดไปก็ปวดหัว ปล่อยให้เป็นเรื่องของเด็กสองคนเถอะแค่นี้ผมก็จะหงอกอยู่แล้ว


   “ข...ขอบคุณมากครับ” ไม่เคยมีครั้งไหนที่เขาคิดว่าน้ำตาจะหลั่งออกมาได้ขนาดนี้ เขาไม่ใช่ไม่เคยร้องไห้ แต่ด้วยความที่เป็นพี่ชายคนโตจึงต้องทำตัวให้เข้มแข็งที่สุด


   จอมราชันหันไปขอบคุณมารดาอีกครั้งก่อนจะหันมามองหน้าน่ารักนั่นที่กำลังคลี่ยิ้มอย่างดีใจ “พี่จ๋า...” จอมใจรู้สึกว่าเขาอยากจะอ้อนพี่ชายขึ้นมาทันที


   แขนแข็งแรงกระชับร่างน้องแน่นขึ้นก่อนจะฝังจมูกโด่งสวยลงบนกลุ่มผมสลวย รู้สึกราวกับเขาได้ของสำคัญมาในมือโดยสมบูรณ์ จอมใจกดหน้าตัวเองกับแผ่นอกกว้างที่ให้ความรู้สึกอบอุ่นเสมอ สายตาคมเข้มเงยหน้าขึ้นไปสบดวงตาของบุพการีก่อนจะก้มศีรษะให้อย่างซาบซึ้ง


   ...พ่อแม่ไม่ได้อยากได้อะไรเลยนอกจากความสุขของลูก...
   


TBC. :L1:

ออฟไลน์ silverspoon

  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2426
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +275/-12
ดีใจจังเลย  :monkeysad: ไม่อยากให้ใจลำบากใจนะ

ออฟไลน์ PJansam

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 344
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +41/-1

ออฟไลน์ MiSS-U

  • {^o^} {^3^}
  • เป็ดนักขาย
  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4168
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +2800/-11
 :ling3:
ซาบซึ้งปลื้มปริ่มกับพ่อมาก
ในที่สุดพ่อแม่ก็เลือกความสุขของลูก  :L1:

ความรักของพ่อแม่ยิ่งใหญ่เสมอ

ตอนนี้เข้ากับวันพ่อที่สุดเลย

 :กอด1:

บวกเป็ด

ออฟไลน์ maemix

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4403
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +299/-3
ซึ้งกับความรักของพ่อกับแม่มาก
ดีใจด้วยพี่ราชันน้องใจ 
อ้อนพี่ราชันเลยนะน้องใจ


คงเหลือที่บ้านน้องใจ

ออฟไลน์ Rafael

  • เพราะคนเราเกิดมาเพื่อแตกต่าง
  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4377
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +685/-7

ออฟไลน์ Zelsy

  • เพราะ "รัก" คำเดียวเท่านั้น
  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1860
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +191/-2
เย้ พ่อยอมรับแล้ววว :hao7:

ออฟไลน์ NOoTuNE

  • เป็ดEros
  • *
  • กระทู้: 3255
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +317/-15
ตรงกับวันพ่อพอดี ความรักของพ่อไม่มีอะไรมากไปกว่าเห็นลูกมีความสุข

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

ประกาศที่สำคัญ


ตั้งบอร์ดเรื่องสั้น ขึ้นมาใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดนี้ ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.msg2894432#msg2894432



รวบรวมปรับปรุงกฏของเล้าและการลงนิยาย กรุณาเข้ามาอ่านก่อนลงนิยายนะครับ
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0



สิ่งที่ "นักเขียน" ควรตรวจสอบเมื่อรวมเล่มกับสำนักพิมพ์
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37631.0






ออฟไลน์ แป้งข้าวหมาก

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 749
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +38/-1
ดีใจกับน้องใจกับพี่ราชัน
 :กอด1:

ออฟไลน์ fay 13

  • เป็ดAthena
  • *
  • กระทู้: 5635
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +286/-44

ออฟไลน์ inspirer_bear

  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2003
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +206/-5
ขอบคุณคุณพ่อที่เข้าใจ อ๊ากกกกก

จบดราม่าแล้วใช่ไหมอ่ะ


ออฟไลน์ Lemon_Tea

  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1641
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +71/-2
ตอนใจร้องไห้ คนอ่านก็น้ำตาซึม
ดีแล้วล่ะ ที่พ่อแม่เข้าใจ

ออฟไลน์ ujen

  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2455
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +183/-13

ออฟไลน์ Poseidon

  • Unconditional love
  • เป็ดArtemis
  • *
  • กระทู้: 5081
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +260/-12
เย้ๆๆๆๆ ลูกมีความสุข พ่อแม่ก็มีความสุข
ต่อไป ใจกับราชันต้ิองเจออะไรอีกเยอะ
ต้องรักกันให้มากๆกว่าเดิมนะ

ออฟไลน์ kitty08

  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1952
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +48/-4
ปลาบปลื้มและดีใจแทนทั้งสองครอบครัวน่ะ เราว่าพ่อแม่ของจอมใจต้องระแคะระคายมาบ้างแล้วล่ะ ไม่งั้นคงไม่พูดกับทางจอมไตรแบบนั้นหรอก ดีจังที่ไม่ต้องกินมาม่านาน ๆ  :mew1:

ออฟไลน์ sukaz

  • I Will Love You Unconditionally
  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1431
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +89/-3
โล่งอก นึกว่าจะดราม่ายาว
 :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:

ออฟไลน์ takara

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4145
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +379/-13
เย้เย้ คุณพ่อยอมรับแว้วววว

ออฟไลน์ toye

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 290
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +150/-0
สวัสดีค่ะ วันนี้เอาตอนใหม่มาลงค่าาาาา
ขอบคุณที่ยังติดตามและให้กำลังใจนะค่ะ :hao5:

ปล. มีหลายท่านถามเรื่องน้องเปาเปามาค่ะ ยังไม่เลิกแต่งค่ะ
แต่ว่าอยากให้น้องใจจบไปก่อนแล้วจะมาต่อเรื่องน้องเปากะท่านอ๋องนะค่ะ
เรื่องจอมใจนี่อีกไม่นานก้จะจบแล้วค่ะ :mew3:


บทที่ 19



“ที่ฉันกับนงค์มาในวันนี้คือจะมาพูดเรื่องของราชันกับเจ้าใจน่ะ”วันนี้ครอบครัวสุทธิไพศาลเกือบทั้งครอบครัวนั่งรวมตัวกันอยู่ที่ห้องนั่งเล่นของบ้านหลังกะทัดรัดที่ติดกันจนดูแคบลงไปถนัดตา สมาชิกประกอบด้วยจอมไตร นวลองนงค์ จอมทัพ และพี่ใหญ่จอมราชัน ส่วนจอมพลกลับบ้านมาตามคำเรียกร้องของที่บ้านแค่หนึ่งวันแล้วก็ต้องกลับไปเข้าเวรที่โรงพยาบาลต่อในเช้านี้ ส่วนจอมเวทย์มีเรียนชดเชยเลยไปมหาลัยแต่เช้า ด้านของบ้านวีระก็มีปาป๊าหม่าม้าและเจ้าหนูจอมใจนั่งตัวกลมอยู่


   “ครับ?” ประสิทธ์ออกแนวจะงงๆเพราะอยู่ๆเจ้านายก็เล่นบุกบ้านเข้ามาแต่เช้าวันเสาร์โดยที่เขายังครึ่งหลับครึ่งตื่นด้วยซ้ำ พอรู้ว่าท่านประธานมานั่นแหละแทบจะล้างแปรงฟันไม่ทัน ตอนนี้ยังไม่ค่อยรู้เรื่องเลยว่าเจ้านายพูดเรื่องอะไรอยู่...ราชันกับเจ้าใจ?


   “คืออย่างนี้นะแม่อร วันนี้ฉันกับคุณไตรจะมาขอน้องใจให้ราชันเขานะ สองคนนี้เขาชอบพอกันอยู่” ปาป๊าหม่าม้าฟังแล้วแทบตกเก้าอี้ อาการคล้ายๆกับหนุ่มจอมทั้งหลายที่ได้รู้เรื่องเมื่อวาน
   

   “นั่งก่อนทุกคน” คุณจอมไตรเรียกให้ลูกของตัวเองนั่งลงทั้งสี่คน จอมไตรถึงกับเรียกระดมพลจอมทั้งสี่มาประชุมเรื่องสำคัญ จอมพลคนตาหวานส่งสายตางงไปให้น้องชายคนที่สี่ที่ก็ทำหน้าเหมือนตัวเองเปี๊ยบ


   “พ่อมีอะไรหรือเปล่าครับ?” จอมพลถาม ถึงขนาดโทรศัพท์เรียกเขากลับมาจากโรงพยาบาลนี่คงมีเรื่องอะไรแน่นอน ในบรรดาหนุ่มๆมีเพียงจอมทัพคนเดียวเท่านั้นที่ไม่ได้พูดอะไรออกมาและสายตายังคงเรียบเฉยตามแบบฉบับเจ้าตัว


   “เรื่องนี้พ่อขอให้ราชันเป็นคนพูดก็แล้วกัน” สายตาที่ผ่านสิ่งต่างๆมาโชกโชนเหลือบมองไปยังร่างสูงที่ยืนอยู่อีกฝั่งก่อนจะพยักหน้าให้อีกฝ่ายนั่งลง น้องๆมองไปทางเดียวกันหมด ในใจก็สงสัยถึงเรื่องที่พี่ใหญ่ของบ้านจะพูดถึง


   “คืออย่างนี้นะทุกคน พี่รู้ว่ามันอาจจะยากที่จะให้ทุกคนยอมรับ...” น้ำเสียงเคร่งเครียดที่ทำเอาน้องทั้งสามคนแทบลืมหายใจเพราะปกติพี่ชายจะให้มาดธุรกิจแบบนี้นอกบ้านเท่านั้นแต่ในบ้านแล้วกลายเป็นพี่ชายที่อบอุ่นของน้องเสมอ


   ภาพที่น้องตั้งใจฟังเขาอย่างใจจดใจจ่อทำเอาร่างสูงหายใจไม่ออก เขายังไม่รู้เลยว่าน้องๆจะรับเรื่องนี้ได้มากแค่ไหนกัน


“คือ...พี่...”


   ริมฝีปากสวยได้รูปอ้ำอึ้งไม่ยอมเอ่ยออก ทำเอาคนที่ฟังลุ้นใจหาย จนสุดท้ายคนที่ใจร้อนก่อนใครเพื่อนก็คือจอมไตร


   “โอย...เจ้าราชันก็บอกน้องไปสิว่าเรากับเจ้าใจเป็นแฟนกันอะไรทำนองเนี้ย” แหมทีกับพ่ออย่างเขานะพูดมาได้เต็มปากเต็มคำ หัวใจคนแก่แทบจะวายหลายรอบ แต่พอทีนี้กลับพูดไม่ออกซะงั้น สองมาตรฐานชัดๆ


   “อ้อ...ก็แค่นั้น” จอมเวทย์ที่ผ่อนร่างกายลง แหม...เล่นเอาใจหายใจคว่ำ...ไอ้เรานึกว่าอะไรก็แค่พี่ราชันมีแฟนแล้วซึ่งก็คือ...เจ้าใจ...???


   ...ว่าอะไรนะ!?...


   “พ่อว่าอะไรนะครับ” จอมเวทย์รู้สึกหูเพี้ยนขึ้นมากะทันหัน จอมพลที่ว่าตัวเองไม่ค่อยจะมีปัญหาด้านการรับรู้ถึงกับต้องแคะหูตัวเองอีกสองที


   จอมราชันกระแอมเล็กน้อย ขยายความให้กระจ่าง “คือพี่กับใจเรากำลัง...คบกัน” สายตาคมจ้องมองปฏิกิริยาของน้องๆที่กำลังทำหน้าเหมือนปลาทองขาดอากาศมากขึ้นเรื่อยๆ ยกเว้นจอมทัพที่เหยียดยิ้มเล็กๆตามแบบฉบับเจ้าตัว


   น้องชายคนที่สี่ยกมือขึ้น “เดี๋ย...เดี๋ยวนะ...พี่...ใจ...คบ...???” นี่มันเกิดเรื่องอะไรขึ้น บแกเขาทีว่านี่มันละครลิงไม่ก็พี่ชายกับพ่อเขากำลังเมาดิบ แต่หากต้องยอมรับความจริงเมื่อทั้งสองคนพยักหน้าให้


   “พี่อยากให้พวกนายรู้และไม่อยากปิดบังและอยากให้พวกนายเข้าใจ” พวกเขาสามคนถึงกับหายไม่ออกเมื่อพี่ชายพูดด้วยน้ำเสียงวิงวอน


   “ครับ พวกผมเข้าใจ” คุณหมอยิ้มอ่อนๆให้ จอมทัพและจอมเวทย์มองหน้ากันก่อนจะเดินเข้าไปใกล้พี่ชาย


   “พวกผมรักพี่และพวกเราก็ยอมรับครับ” ทั้งสี่หนุ่มจับมือกันแน่นจนบิดาน้ำตาซึม...เขารู้สึกดีใจที่สามารถเลี้ยงดูหล่อหลอมให้ทั้งสี่คนรักกันกลมเกลียวและช่วยเหลือซึ่งกันและกันขนาดนี้ นับครั้งได้ที่เห็นหนึ่งในสี่หรือใครบางคนทะเลาะเบาะแว้ง เลี้ยงลูกให้เป็นคนดีคือความภาคภูมิใจของพ่อแม่จริงๆ


   สามหนุ่มจอมยิ้มกว้างให้กับพี่ชาย ก่อนที่จอมเวทย์ที่เด็กที่สุดจะกอดหมับเข้าที่ร่างสูงพอๆกันของพี่ชายเหมือนตอนเด็กๆ


   ...ขนาดไอ้จ้ำหม่ำมันเป็นแค่น้องทุกคนยังโอ้ขนาดนี้ ถ้าเลื่อนมาเป็นสะใภ้นี่...ไม่อยากคิดเลยวุ้ย...


   จอมเวทย์ทำหน้าสยองพิลึก...





   “...” ประสิทธ์และอรอุมาถึงกับนิ่งงัน จอมใจที่ยืนอยู่ด้านหลังเพื่อสละที่ให้กับผู้ใหญ่นั่งถึงกับเกร็งขึ้นมาทันที เขากลัวว่า
พ่อแม่จะรับไม่ได้ขึ้นมาแต่หากสายตาคมที่ทอดมองมาจากร่างสูงที่นั่งอยู่ฝั่งตรงข้ามทำให้ใจชื้นขึ้นมาเล็กน้อย


   “ท่านหมายความว่า...” ประสิทธ์ถาม “เจ้าใจกับราชันรักกันอย่างนั้นหรือครับ?” พูดพลางเหลือบสายตาไปที่ลูกชายที่ยืนอยู่ด้านหลัง ซึ่งเจ้าตัวก็หลบสายตาเขาพัลวันแล้วก้มหน้าราวกับย้อนไปเป็นเด็กตัวน้อยที่กำลังทำผิด


   “ใช่ พวกฉันเลยจะมาขออนุญาตให้พวกเขาสองคนได้คบกันและให้ผู้ใหญ่ทั้งสองฝ่ายได้รับรู้” นายจอมไตรทำหน้าขึงขังขึ้นมาโดยที่มีจอมราชันที่นั่งอยู่ก็เอ่ยออกมา


   “ผมอยากขอให้อาประสิทธ์กับน้าอรได้รับรู้เรื่องนี้ ผมจะเข้าทางผู้ใหญ่เพื่อให้ไม่ให้เกิดคำครหาใดๆ” น้ำเสียงจริงจังที่จอมราชันให้รวมทั้งสายตาที่ฉายแสงกล้าจนปาป๊าหม่าม้ารู้สึกถึงความตั้งใจจริงของชายหนุ่ม


   พวกเขาทั้งสองคนไม่เคยคิดเลยว่าแทนที่จะยกขันหมากไปขอลูกสาวคนอื่นแต่กลับโดนครอบครัวบ้านใกล้เรือนเคียงมาบอกว่าขอลูกชายเข้าซะงั้น เขาไม่ใช่ว่าจะรังเกียจหรือว่าอะไรแต่หากเขารู้ว่าลูกชายของเขานั้นเชื่อฟังพี่ชายคนโตที่สุด เลยออยากจะขอคำตอบที่แน่ชัดว่าจอมใจไม่ได้คล้อยตามแต่เป็นสิ่งที่ตัวเองได้ตัดสินใจลงไป ถ้าเป็นเช่นนี้พ่อแม่คงไม่คิดจะห้ามอะไรเพียงแค่คอยดูอยู่ห่างๆ คอยช่วยประคับประคองความรักของทั้งสองให้ถึงฝั่ง


   “แล้วใจรักพี่เขาใช่ไหมครับ?” ปาป๊าถามลูกชายที่ยืนตัวเกร็งอยู่ด้านหลัง จอมใจสบตาของบิดาที่ทอดมองมาอย่างสงบแล้วพยักหน้า


   “ใจอยากอยู่กับพี่ราชันครับ” เขารักพี่แต่เลือกตอบแบบอ้อมไปนิด มันเขินนะที่จะมาบอกรักโต้งๆกับคนทั้งบ้าน


   ประสิทธ์พอได้ยินก็ยิ้มน้อยๆ หันไปมองภรรยาที่นั่งมองมาอยู่ แล้วหันไปสบตาท่านประธานใหญ่ที่นั่งฝั่งตรงข้าม “ทางผมก็คงไม่มีปัญหาอะไรครับ” มันอาจจะดูง่ายไปที่จะให้ลูกชายคนเดียวคบกับผู้ชายที่อายุห่างกันเยอะ แต่เขาเชื่อว่าพี่ใหญ่จะดูแล รักและเอาใจใส่น้องได้ดีแน่นอน แม้ว่าจอมใจจะยังวัยรุ่น ความคิดความอ่านอาจจะยังไม่พอ ใจร้อน ผิดพลาดบ่อยแต่หากจอมราชันจะช่วยสอนน้อง ทั้งสองคนจะก้าวไปพร้อมกันอย่างแน่นอน


   รอยยิ้มกว้างถูกจุดขึ้นมาบนใบหน้าคมเข้ม ร่างสูงขยับตัวลงมานั่งลงกับพื้น ก่อนจะพนมมือไหว้ “ผมขอบคุณที่อาประสิทธ์และน้าอรอนุญาตให้เราสองคนคบกันครับ ผมสัญญาว่าจะดูแลน้องให้ดีที่สุดครับ” หนักแน่นและฝังลุกลงไปในจิตใจทุกคน


   ผู้ใหญ่ทั้งสองก็ยิ้มเมื่อเห็นร่างกลมนุ่มนิ่มเดินอ้อมมาทรุดตัวลงนั่งข้างๆร่างสูง “ใจก็ขอบคุณมากครับ”


   ...แค่ทุกคนยอมรับเขาก็ดีใจที่สุดแล้ว...

   



   “ทุกอย่างก็จบลงอย่างสวยงาม” จอมเวทย์นั่งสะบัดต้นเล็กน้อย...อยู่ท่ามกลางบรรยากาศแบบนั้นทำเอาเครียดไปเหมือนกันนะ


   “หึ...” เสียงหัวเราะในลำคอของจอมทัพดังลอดออกมา ถ้าเป็นคนอื่นอาจจะคิดว่าเจ้าตัวทำเสียงเหมือนเยาะเย้ย แต่คนในบ้านรู้ดีว่านี่คือ...ความพอใจที่จอมทัพแสดงออกมา


   จอมเวทย์หันมามองหน้าพี่ชายคนที่สาม “ไม่เคยคิดฝันว่าจะมีพี่สะใภ้อายุห่างจากตัวเองขนาดนี้ แถมยังเป็นเจ้าลูกหมูที่ตีกันมาตั้งแต่เด็กๆ ไม่รู้พี่ราชันหน้ามืดไปคว้ามาได้ไง...หึๆ” พูดเสียงเหนื่อยใจไปอย่างนั้นแต่ที่จริงก็ยินดีกับทั้งสองคนนั้นด้วยอยู่ลึกๆ ชีวิตของพวกเขาผูกพันกันมานานกว่าที่ทุกคนจะคาดเดา


   ด้านพี่ใหญ่และน้องเล็กที่กำลังนั่งเล่นอยู่บนห้องของเจ้าหนู หัวเราะคิกคักกันใญ่เมื่อร่างกลมๆถูกมือใหญ่หนาจี้เข้าที่เอว


   “ฮ่าๆๆ...อย่า...จิ...จักจี้น้า...” เจ้าหนูดิ้นดุกดิกหัวเราะปากกว้าง


   “ยอมยังๆ”


   “ยอม...แล้วๆๆ” ยกธงขาวยอมแพ้อย่างปราชัย ผมเผ้ายุ่งเหยิงเพราะดิ้นไปมา ลุกขึ้นมาจัดทรงให้รียบร้อย หากสายตาก็สบกับดวงตาคมที่ทอดมองมาอย่างอบอุ่น   


   “คิกๆ...” ยิ้มเขี้ยวแพลมให้พี่ใหญ่ทีหนึ่ง


   “ขี้อ้อนจริงเรา” จอมราชันอดไม่ได้ที่จะขยี้ผมสลวยนั่น ก่อนจะจับแก้มใสๆ “พี่ดีใจนะที่เรายังได้อยู่ด้วยกันแบบนี้”


   จอมใจรับรู้ถึงความยินดีและความสุขในน้ำเสียงนั่นอย่างเต็มเปี่ยม ดวงตาคมเป็นประกายแวววาว คลี่ยิ้มมาให้อีก โอย...ใจละลาย เจ้าหนูอดใจไม่ได้หอมแก้มสากไปหนึ่งที แต่กลับโดนร่างสูงหมั่นเขี้ยวจัด ฟัดกลับจนแก้มแถมยุบ


   เสียงหัวเราะดังลั่นจากเจ้าจอมแสบดังไปทั่วห้องพร้อมกับละอองความสุขที่ตลบอบอวล




TBC. :mew1:

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE






ออฟไลน์ Zelsy

  • เพราะ "รัก" คำเดียวเท่านั้น
  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1860
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +191/-2
แต่งงานเลยๆ 55555

ออฟไลน์ NOoTuNE

  • เป็ดEros
  • *
  • กระทู้: 3255
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +317/-15
 :-[

ทางโล่งปลอดโปร่ง

ออฟไลน์ Pumpkin_23

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 201
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +12/-0
พ่อแม่จอมใจ ใจดีจะตายยอมรับอยู่แล้ววว :mew1:

ออฟไลน์ ujen

  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2455
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +183/-13
ดีใจกับน้องจอมใจด้วย :mc4:

 :mew1: :mew1:

ออฟไลน์ silverspoon

  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2426
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +275/-12
ได้เวลาร่วมหอลงโรง ฮี่ๆ  o18

ออฟไลน์ maemix

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4403
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +299/-3
ไฟเขียวผ่านตลอด
เป็นครอบครัวสุขสันต์จริงๆ
ขอพี่ราชันสวีทน้องใจหน่อยจ้า

ออฟไลน์ gupalz

  • เป็ดArtemis
  • *
  • กระทู้: 4911
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +604/-20
พรีฮันนีมูนเลยจ้า

ออฟไลน์ MiSS-U

  • {^o^} {^3^}
  • เป็ดนักขาย
  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4168
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +2800/-11
น่ารักวุ้ย อยากฟัดแก้มน้องใจบ้างจัง  o18

บวกเป็ด

ปล.ขอฉากสวีทๆบ้างนะคะ

 :กอด1:

ออฟไลน์ PapermintReal

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 556
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +48/-13
จะมีเข้าหอไหมหว้าาาาา  :hao6:

ออฟไลน์ inspirer_bear

  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2003
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +206/-5
แต่งกันเลยดีกว่าค่ะ

555555 อ่านตอนต้นๆฮาา หลังๆนิมดขึ้นอะ หวานเชียวว

 

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด


สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด