-----choijiin ใช่แล้ว เจอกันจันทร์ พุธ ศุกร์เสาร์ 4วัน/สัปดาห์
ถ้าหายไปไหนจะบอกก่อน :L1:ให้ choijiin
-----mystery Y กับ takara
หมอกชอบใครน้อ?/ หมอกชอบเก็ทป่าวเนี่ย?เดี๋ยวเฉลย น่าจะตอนไหนหว่า
พนักงานพิมพ์ดีดชื่อโจกยังพิมพ์ไม่ถึงเลยแบ่งตอนชัดๆ ไม่ได้
ไว้ถึงบทนั้นจะตามมาอ่าน ขอบคุณที่แวะเข้ามา^^
********************
My Dangerous Fire
รัก ร้อน เรา
ตอน 5 ตื่นสาย
flame’s
“ตื่นสาย!” เสียงฉุนจากเด็กผู้ชายร่วมเตียงเมื่อคืน
ผมยันตัวนั่ง สลัดศีรษะไล่ความง่วงงุน
ฉิบหาย 7:15 น. ผุดลุกตึงตังเข้าห้องน้ำ
“ผ้าเช็ดให้หน่อย เก้ง!” อดชะโงกขออุปกรณ์ตามความเคยชิน
(((ปึง!))) ประตูปิดใส่หน้าคือคำตอบ
กรกฎาหน้าหงิกในชุดวอร์มลงไปรอข้างล่างแล้ว
สุดยอด ต้อนรับวันอังคารสีชมพูสดใส ให้มันได้อย่างนี้ซิน่า!!!
ลงมาพบตัวดื้อเมินเฉยอาโจ๊กเข้าปาก
ก็ดี สีหน้าเลือดฝาดใกล้เคียงปกติค่อยวางใจได้หน่อย
จะผิดตรงมีเตี่ยเฮียฟงกับหม่าม้าพิมคอแข็งซดกาแฟเป็นประธานอยู่โต๊ะทานข้าวด้วย
แปลก....ทุกทีไม่เคยเห็น จะร่วมโต๊ะคือทานอาหารเย็นซึ่งปีหนึ่งไม่ถึง 10 ครั้ง
นั่งด้วยกันเดือนละหนยังนับว่ามาก
พี่ชายคนโตและพี่สะใภ้ของผมเอง
เลี้ยงดูตั้งแต่แบเบาะไม่เคยเรียกซ้อหรือเฮียเฉยๆ
โตมากับหลานชายหลานสาวอายุมากกว่าผม ปิง ป๋อง แป้งหมี่ บุตรชายบุตรสาวของสองคนนี้
รู้ความจริงว่าไม่ใช่ลูกในไส้ตั้งแต่แรกเริ่ม จาก ‘เตี่ย’ เพิ่มเป็น ‘เตี่ยเฮีย’
ส่วนพี่สะใภ้เรียกขานไม่เคยเปลี่ยน ‘หม่าม้า’ ตั้งแต่จำความได้
“เอ่อ...อาเฟรม เรื่องลื้อสองคน...” ชายเจ้าของบ้านเอ่ยลอยๆ
“กินกันก่อน จะไปโรงเรียนสายแล้ว” หม่าม้าแทรกแซงไม่ให้จบประโยคเตี่ยเฮีย
“ไปเลยดีกว่าหม่าม้า” ผมเห็นเก้งกำลังจะหมดถ้วย
“งั้นเอานี่ไปกินบนรถ” พี่สาวอายุห่างอีกคนโผล่จากครัวเหมือนรอจังหวะออกฉาก
“ครับ” รับกล่องแซนวิชจากกิ๋มหยกเฟยพี่สาวคนรอง
ก็แปลกอีกนั่นล่ะ เจ้คนนี้ตื่นสาย น้อยครั้งมากที่จะเห็นหน้าตอนเช้าในวันธรรมดาเช่นนี้
“เฟรม อั๊วะมีเรื่องจะคุย” เตี่ยเฮียสอดขึ้น นั่นประไร ว่าแล้ว
“ครับ?”
“เรื่องนั้นน่ะ ให้ระวังหน่อย ในบ้านก็---”
“อาเฟรม ของลื้ออยู่นี่ อย่าลืมล่ะ” กิ๋มชี้ที่สูบลมลูกบาสวางหลังตู้ด้านข้าง
“อ้อ หาอยู่พอดี”
“ซ้อมแต่เช้าล่ะซิ” กิ๋มยังชวนคุย
“ครับ” กับพี่ๆ ผู้ใหญ่รุ่นพ่อรุ่นแม่ ผมสงบปากสงบคำ
เหล่มองเก้งกวาดช้อนสุดท้ายเข้าปาก
รู้สึกตัวตื่นตั้งแต่รุ่งสางว่าตัวอุ่นนอนข้างๆ นอนใจว่าไม่หนีหายไปไหน
อดใจไม่ไหวขโมยหอมแก้มคนหลับ น้องชายเคารพธงชาติอยากออกมาร่วมแจม
จนต้องลงมาหาทางระบายออกตั้งแต่ฟ้ายังไม่เปิด
ลงมาต่อยกระสอบทรายครับ
เสียเหงื่อไม่ได้เสียน้ำใต้สะดือหรอก (รู้นะคิดอะไรอยู่; เฟรม)
“ขอโทษครับ ผมทำเตี่ยเฮียตื่นหรือเปล่า” นึกขึ้นได้
ลานจอดรถวางแป้นบาสอยู่ติดผนังห้องนอนพี่ชายและพี่สะใภ้พอดี
“อ๋อ ไม่หรอกเล่นไปเถอะ วันนี้ลูกค้านัดเอาของแต่เช้าเลยรีบตื่น” เตี่ยเฮียเหมือนจะเข้าใจยอมเปลี่ยนเรื่อง
“ปะ รีบไปโรงเรียน” หม่าม้าไล่
“อาป๋องโทรมาอีกแล้วเฮีย” กิ๋มหยกเฟยเติมเรื่องใหม่ขณะผมคว้ากระเป๋าเป้อีกคนขึ้นบ่าออกไปรอรถบ้านข้างหน้า
บทสนทนาผู้ใหญ่แต่จับใจความไม่ได้ว่าพูดถึงเรื่องอะไร
ใช่พี่ชายลูกบ้านนี้ ปิงกับป๋องหาเรื่องเดือดร้อนมาให้หรือเปล่า
ลืมใส่ใจเพราะผู้โดยสารอีกคนก็ออกมาพอดี
--------------
-----------------
พอเห็นชัดๆ ในแสงธรรมชาติอย่างนี้ หน้ายังซีดอยู่เลยแฮะ
เปิดซิงครั้งแรกของคนเรามันต้องใช้ระยะเวลารักษานานแค่ไหนกัน
ต้องแง้มดูเฉลยกล่องคัมภีร์ซะแล้ว
นึกถึงกล่องกันดั้มบรรจุหนังสดและไม่สด
เรียกหรูๆ ว่าสารคดีเพศศึกษาระหว่างชายกับชาย
เก็ทรับมาจากพี่คนรู้จักซึ่งคิดว่าน่าจะเคยเห็นหน้า
ถ้าจำไม่ผิดคือหนึ่งในเพื่อนสนิทกลุ่มเดียวกับพี่กาย
เคยเห็นตัวจริงแวบๆ ไกลมากจากลานรถด้วยรักชอบความเร็วเหมือนกัน
เก็ทเทิดทูนยกให้เป็นพี่ไอดอลส่วนตัว ถึงขนาดเพ้อว่าเก่งกล้าสามารถ
โดดเด่นหล่อเหลาราวเทพบุตรกรีกอะไรของมันไม่รู้
ชื่ออะไรจำไม่ได้ ติดแค่ริมฝีปาก
แล้วกูก็ดันไม่ไล่ดูตามขั้นตอน ต้องกล่องสีขาวออกสตาร์ท
แล้วค่อยเขียว เหลือง แดง จากนั้นแทงกินดำฟินาเร่
---1 กล่องแรกเปิดโลกเกย์ศึกษาขั้น A,B,C ด้วยกันดั้มวิงซ์สีขาว
---2 ลำดับสองค่อยขยับเขียว-ซาคุ
---3 สามเหลือง-ดิโอ
---4 สี่แดง-ซาซาบิสำเร็จการศึกษาภาคบังคับ
---5 และห้าสุดท้ายกล่องดำขั้นแอดวานซ์ ‘แอสเทรย์โกลด์’
‘ไม่ต้องคิดมาก เปิดดูตามสัญญาณไฟจราจร’ ไอ้เก็ทบอกแค่นั้นแต่กูฉีกกฎดูไอ้แอสเทรย์ อมาซึนี่ก่อน
แทบอ้วก! (ชื่อเต็ม GUNDAM ASTRAY GOLD FRAME AMATSU)
เห็นว่ามีชื่อ FRAME คล้าย FLAME ของผม
ดูเสร็จหลังไมค์ไปหาเพื่อนเวรถึงรู้ว่าทำมาจากหนังใต้ดิน เรทดิบเถื่อนเกินมนุษย์ธรรมดาสามัญจะดูได้
‘เท่าที่ฟังพี่ไอดอลเล่า ไฮเลเวลชนิดกูยังไม่กล้าดูเลยว่ะเฟรม’ มึงเสือกไม่บอกกูก่อน เหี้ยเก็ท!
ยังมีหน้ามาใจป้ำ ข้างในเละเทะแค่ไหนก็ได้ แผ่นแตกเสียหายไม่ต้องคืนไม่ถามถึงยกให้ไปเลย
แต่กล่องห้ามมีรอยขีดข่วน ฮ่วย! หวงแพ็กเกจแล้วใส่มาทำแป๊ะ
เหลือบมองคนคอแข็งนั่งข้าง คัมภีร์ความลับสุดยอดวิชานินจาอันนี้จะเปิดเผยให้ล่วงรู้มิได้
-------------
---------------
พักเที่ยง แคนทีน แถวที่นั่งประจำไม่เปลี่ยน
เสียงเพลงวอลซ์บูลดานูบทำนองคุ้นหู จังหวะเต้นรำสนุกๆ จากโจฮันส์ เสตราทซ์
เวอร์ชั่นเปียโนโคเวอร์บายลมเหนือ
เมื่อไหร่จะได้ฟังจากกีตาร์เทพของผมบ้าง
หลายวันมานี่เงียบหายไปเลย ตัวเก่งที่ห้องทิ้งฝุ่นจับเกรอะ
ลอบมองคนนั่งขรึมเขี่ยเส้นหมี่น้ำใสไม่เอาเข้าปาก
เช้านี้ทั้งเช้า ถ้าวิชานั่งคู่ก็ไล่เอกมานั่งกับผม
ส่วนตัวเองไปนั่งกับโจโจ้ ไม่ใช่เมีย กูไม่ยอมหรอก
จะทำให้เป็นห่วงถึงไหนกัน เจ้าเด็กดื้อ!
“กินซะ จะเย็นหมดแล้ว”
“...” แคร้งๆๆๆ ดันเขี่ยเร็วๆ ตีไข่ซะงั้น
“กิน ไม่งั้นจับกรอกแน่” ลองสั่งอีกที
“ฮึ่ม!” เปรี้ยง ตะเกียบกระเด็นปัง
“เก้ง!” กูหนอกู ปากหนอปาก
ฝ่ายนั้นหันควับมากินเลือดกินเนื้อ นั่งม้ายาวข้างกันชนิดเบียดไหล่ชนไหล่
ผมสีมาตลอดทางไม่ยอมห่างยังไม่ผ่านทะลุเมมเบรนซักนิด
“เย๋ย! แสบว้อย!” บีนั่งตรงกันข้ามเก้ง
“โอ๋ย ถ้วยซอสกู”
“เขวี้ยงตะเกียบมาไมวะเก้ง!”
ซวยล่ะ (=”=) บุคคลล้อมโต๊ะ บี โจโจ้ เอกก็อยู่ด้วยทำไมกูเพิ่งเห็น
“บี! ขอโทษๆ” เก้งลุกช่วยบี
“ไม่เป็นไรเก้ง ทิชชู่หน่อยโจโจ้” บีมือปิดตามือ
“เร็วซิวะ” ผมสำทับโจโจ้
“เอานี่” เอกยื่นให้
“แสบว่ะ” บีหน้าเหยเก
“ขอโทษ นะบีนะ” หน้าขาวซีดยิ่งไร้สีเลือดเข้าไปใหญ่
ลูบไหล่ลูบหลังเพื่อนตัวเล็กเช็ดหน้าป้อยลืมเรื่องบาดหมางชั่วขณะ
เราช่วยกันดูแลบีกระทั่งเก็ทเข้ามาพอดี
“ประชุมเพิ่งเสร็จ มีอะไรกินบ้าง อ้าวเฮ้ย! เป็นไร เกิดอะไรขึ้น ไหงเดวิลกูตาแดงๆ”
“น้ำก๋วยเตี๋ยวกระเด็นเข้าหน้า” เอก
“ลงถ้วยน้ำจิ้มกูด้วย” โจโจ้
“กูไม่ทันระวัง” เก้งเสียงอ่อย
“ไม่เป็นไร มันเป็นอุบัติเหตุ” บียิ้มให้กำลังใจตัวต้นเหตุ
“ไหนดู...ดีขึ้นยัง?” เก็ทเชยคางพิศหน้าบี ออร่าท่วมจนลืมเรา
“ไม่เป็นไรหายแล้ว แต่ความรักจะทิ่มตาเค้าล่ะ” บียิ้มแฉ่งว่าตลก
“อ้วก! กระโถนซิโจโจ้” เอก
“แหวะ ไอ้สองผัวเมียนี่ กูละเบื่อจริงๆ” โจโจ้
“เลี่ยนวะ 555” เก้งของผมค่อยหัวเราะออก
“อิอิ” บีชูสองนิ้วสู้ตายหยอกเล่นสมชื่อเด็กนรก
“555 เจ้าเด็กโง่เอ๊ย!” เก็ทหัวเราะ โยกหัวบีไปมา
เสียงกรี๊ดแซวแว่วๆ มีให้ได้ยินรายรอบแต่อย่าสนใจ
สาววายและไม่วายแฟนคลับประจำครับ
เก็ทตี๋อินเทรนด์กับบีหน้าใสบ้องแบ้วดูเหมือนทอมหมวยมากกว่าเด็กผู้ชายทั่วไป
ชอบทักทายยิ้มใสให้ใครๆ ไปทั่ว
เก็ทเคยบ่น ‘เด็กน้อยทำกูจะอกแตกตายวันละหลายๆ รอบ’ แต่ผมไม่กล้าเล่าให้ใครฟัง เหยียบไว้ครับ
เก้งนัยน์ตาหวานฉ่ำแสนสวยของกูยิ่งแล้วใหญ่ ไม่อยากให้ใครเห็นเลย พับผ่า!
ผมว่าใครๆ อาจมองว่าสองคนนี้มีอะไรกันเกินเพื่อนไปแล้ว
แต่ไม่ใช่ พอได้เก้งเป็นของตัวเอง ชัดเลยว่าบีกับเก็ทไม่มีอะไรกัน
แน่นอนว่าเก็ทเองที่ส่งสายตาหวานเชื่อม ดูแลตัวติดไม่ห่าง
แต่เซนส์บอกชัวร์ๆ ว่า ไม่มีอะไรกัน (ทางกาย) คอนเฟิร์ม
-------------
เรื่องจบ เก็ทซื้อข้าวมานั่งกิน
บีได้ทีกล้าสั่งคนของผมหาขนมหวานมาไถ่โทษ
ตัวก่อวินาศกรรมถึงยอมคีบเส้นก๋วยเตี๋ยวเข้าปาก
“เอาลอดช่องแตงไทยใส่น้ำแข็งเยอะๆ เพิ่มข้าวเหนียวดำกับถั่วแดงด้วย พี่เก้งเลี้ยง”
“เยอะไปเปล่าไอ้เด็กเซเว่น บังอาจสั่งพี่เหรอน้อง” เก้งอารมณ์เปลี่ยน
เวลาคุยอำเล่นสนุกใช้พี่น้องด้วยตัวสูงกว่าบี ไม่ค่อยใช้กูมึง
เพราะในกลุ่มเราเฉพาะกับเก้งคนเดียวเท่านั้นที่บีแทนตัวเองว่าบีงั้นงี้
“ทีจะกินฟรีล่ะมีพี่มีน้องนะคนเรา” เก็ทแซวคนข้างตัว
ชิดจนจะยกบีให้นั่งตักอยู่แล้ว เอกย้ายที่มานั่งข้างผม
เก็ทยังตามเบียดตัวเล็กของมันไม่เลิก ไม่มีอายจริงๆ
“ก็พี่เก้งเกิดก่อน เราเกิด 13 เหมือนกันเน๊าะ” บีลอยหน้าลอยตา
“โด่ คุณพี่คุณน้องกรกฎาและตุลาครับ ใจดีมากก็ซื้อน้ำเลี้ยงกระผมหน่อยก็ได้ ผมผู้เสียหายเหมือนกัน” โจโจ้แซว
“เรื่องดิ! จัดการ 2 ที 4 รู เร็วเก็ท” บีฟาดฟันจะจิ้มส้อมรบกับโจโจ้
“ได้เลย!” เก็ทยิ้มจะเล่นด้วย
“ส้อมมี 4 ซี่โว้ย! ไอ้พวกนี้นี่ สองที 4 รูอะไร ต้อง 8 โน่น” เอกส่ายหน้ากับบทละครหน้าม่านเกือบทุกเที่ยง
“ตกเลขชัวร์ ตอนสอบอย่ายื่นโพยมานะน้อง พี่ขอผ่าน” เก้งฮา
“555”
“หึหึ” ผมขำ
เก้งเกิด 13 กรกฎา บี 13 ตุลา ต่อยหอยพิมพ์เดียวกันเด๊ะ
วันเสาร์กับวันอังคารสีโทนชมพูอีกต่างหาก
“มัวแต่หัวเราะ ลอดช่องน่ะเมื่อไหร่จะได้” โดนเหล่่
“อ้าว! เอาจริงดิ”
“รีเควสอยู่ยิกๆ ไม่เห็นรึไง”
“เอาถั่วแดงเยอะๆ น้า” บีทะเล้นไม่เลิก
“อย่าเฟรม กูเกลียดถั่วแดง” เก็ทโวยทันทีที่เห็นผมลุก
“กูไม่ชอบข้าวเหนียวดำ เอาแค่ลอดช่องแตงไทยของมันพอ ไหว้ล่ะเพื่อน” โจโจ้เปลี่ยนข้างอยู่ฝ่ายเดียวกับเก็ท
เพราะรู้ชะตากรรมตัวเอง บีตักเล็มแค่แมวดม นอกนั้นโยนเก็ทไม่ก็โจโจ้ทุกครั้ง
ส่วนใหญ่โจโจ้รับเละอ้วนกลมขึ้นทุกวัน
“พวกนี้รู้ตัวดีว่ะ 555” เมียรักหัวเราะร่วน
รอดแล้ว โชคดีที่มีบีกับเก็ทเข้าแทรกแซง ไม่อย่างนั้นอาจได้ล้มโต๊ะเป็นแน่
อยู่กันมาตั้งนาน แค่ไม่กินอะไรแค่นี้เล่นเอาผมหัวปั่นเป็นบ้าตาย
บังคับมากก็ไม่ได้ด้วย ติดเชื้อเกียมัวรึเปล่าวะ
--------------
-----------------
เลิกชั่วโมงสุดท้ายของวัน...
“เฟรม! มึงคุมซ้อมบาสก่อนเลย กูมีประชุมสภานักเรียนครึ่งชั่วโมง บอกจารย์โค้ชด้วย” เก็ทกะชิ่ง
“เก็ทเดี๋ยว กูมีเรื่อง” ผมดักคอเข้ากิจธุระส่วนตัว
“ว่า?” เก็ทถาม
“มึงมีอีกมั้ยวะ”
“มีอีกไหน หมายถึงอะไร?” เก็ทงง
เฮ่ย ท่าจะไม่รู้เรื่องกัน ประกอบสายตาดุเหล่มองจ้องอยู่ด้านหลัง
ผมคว้าคอเพื่อนออกไปนอกห้อง พุ่งไกลถึงระเบียงทางเดินลิบๆ โน่น
“หนังหยั่งว่าแบบในกล่องกันดั้มจากพี่ไอดอลมึงน่ะ มีอีกมั้ย?” เสียบตรงเป้าประสงค์
ท็อปซีเครทโฟร์ไฟล์ระดับไฮเอ็นด์
“อะไร กูให้ไปแล้วไง นั่นยังไม่พออีกเหรอ”
“ไม่พอ” ผมมดเท็จเนียนๆ
“กูว่าพี่กวางชักจะสายเอ็มเอสมาโซมากเกินไปล่ะ เก้งมันรู้มั้ยว่าพี่สาวมันเป็นสาววายชนิดฮาร์ดคอร์ ไหนว่าแค่นิยายบอยเลิฟใสๆ ไง”
“ไม่รู้หรอก อย่าให้ถึงหูล่ะกัน กับใครก็ไม่ได้ ถ้ามีอีกก็เอามาให้กูจะรีบใช้” ผมสมอ้าง
“ก็ได้ เพิ่งได้มาใหม่อยู่ที่ห้อง กูโทรหาพี่กายเดี๋ยว อ้อ! ซักพักพี่กูมา อยู่เจอก่อนล่ะ เบื่อไอ้ลมแม่ม! ติดงานทำกระเป๋าหนังป้าอะไรของมันไม่รู้ พี่กูก็เสือกถามหาอยู่นั่น”
“อือฮึ” ฟังเพื่อนบ่นตามน้ำ นึกสงสัย M,S และมาโซที่ว่าคืออะไร คุ้นมากแต่นึกไม่ออก
(^0^)ถูกต้องแล้วครับ!!!
แอบอ้างใช้ชื่อพี่กวางซึ่งเป็นพี่สาวเก้งบังหน้าว่าอยากได้ข้อมูลไปเขียนนิยายวาย
ข่มขู่กระชากกล่องอีนิกม่าจากหัวหน้าห้องโดยง่ายเพราะเหตุนี้ คนเราต้องหัดชั่วไว้บ้าง
อีกด้านกลับตงิดไม่ชอบใจเล็กๆ พี่กายชักจะยังไง
เทอมที่แล้วเทียวมาที่นี่เกือบทุกศุกร์ เพิ่งห่างไปเพราะงานมหาวิทยาลัย
บอกมาหาพ่อที่ทำงานโรงแรมใกล้โรงเรียนจึงมาแวะมาหาน้องชายด้วย
แรกๆ ดีใจมีมาของแจกอุปกรณ์บาสหรือเลี้ยงข้าวพวกผมอิ่มแปร้
พี่กายสุภาพบุรุษอัธยาศัยดี หล่อใสนายแบบฮอทมากคนหนึ่งของวงการแฟชั่น
พระเอกไนซ์กายกว่าน้องชายหลายขุม
แต่ตอนนี้ชักไม่ชอบล่ะ แม่ง! มาทีไรผูกขาดคุยเล่นแต่กับเก้งของกู
มีเรื่องคุยอะไรกันนักหนา หัวร่อต่อกระซิก
ถึงเก็ทบอกพี่ชายตัวเองไม่เบี่ยงเบนเป็นเกย์แน่นอนแต่ไว้ใจไม่ได้หรอก
ขนาดกูแมนทั้งแท่งยังตบะแตก น่ารักขนาดนั้น กอลิร่าไอคิวซีโร่ตัวไหนก็พลาดได้เฟ้ย
ที่สำคัญ เมียข้าใครอย่าแตะ กูหวง!!!
“พี่กายบอกจะแวะเข้าบ้าน ติดมาให้เลย รอเอาล่ะกัน” เก็ทได้ข้อมูลจากโทรศัพท์มือถือ
“ใจมาก แต่กูไม่อยู่กินด้วยนะ ซ้อมเสร็จกลับเลย” ผมว่างแต่กันตัวอีกคนต่างหาก ฝันไปเถอะพี่กาย
“ตามนั้น ไปละ ฝากดูบาสด้วย”
“ได้!”
เรี่ยม! คัมภีร์พร้อม บุกตีเมืองรอบใหม่ไม่มีเจ็บตัวถึงเลือดตกยางออกแน่
พ่อจะเอาให้ครางถึงเช้า ไม่มีตาไปแลใครได้อีก ทีนี้ต้องรักกู หลงกูหัวปักหัวปำ
บังอาจประกาศปาวๆ จะตัดขาดความสัมพันธ์อะไรนั่น ฝันไปเถอะ ไม่มีวันนั้นแน่
‘สหรัฐ’ ซะอย่าง หุหุ
(ยืดอกลำพองอย่างชั่วร้าย)
********************TBC by puppyluv
SuSaya ใช่แล้ว จำได้ซิจะยิ้มกว้างๆ ให้
หมอกในลมเหนือเอ่ยถึงแค่ครั้งเดียว ชื่อคำเดียวด้วยมั้งถ้าจำไม่ผิด
เก็ทเล่าถึงวีรกรรมลมตอนเรียนมัธยม ว่ามีคนที่ลมยอมเล่นถึงเนื้อถึงตัวได้แค่ 2 คน
คือ เก็ทกับหมอก ทำให้โดนล้อว่า 3P บ้างไรบ้าง...ขอหาก่อนว่าเขียนไว้บทไหน (^^")
หมอกในเรื่องนี้ (My Dangerous Fire) จะเขียนคร่าวๆ ในพาร์ทเก้ง
น่าจะบทหน้าๆ ตอนไหนซักตอน รอโจกี้หายแฮงค์มาพิมพ์ให้แป๊บ
แต่ถ้าอยากดูก่อนจะอยู่ในเรื่องของเก็ทกับบีตอน ม.4 อยู่ที่...
[my sassy รักนี้บีบวก] (เก็ทxบี) ตอน 28 ผมและหมอก p.19
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=33920.540 ---เก็ทแตกหักกับหมอกเพราะคิดว่าเกลียดชายรักชาย
แท้จริงแล้วไม่ใช่...สาเหตุมาจากหมอกสับสนสียใจที่แอบได้ยินลมบอกเก็ทว่า 'รักเก็ท'
หมอกรีบเดินหนีไม่ได้ฟังจนจบว่า 'รักเก็ทแบบเพื่อน' จึงเข้าใจผิดเพี้ยนตั้งแต่นั้น
[my sassy รักนี้บีบวก] ตอน 25 หน้าที่และคำตอบ p.17
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=33920.480 ---เก็ทโทรคุยกับหมอก แล้วหมอกออกตัวว่าติดหญิงรึเปล่าไม่รู้ เป็นเหตุให้ทำหน้าที่ไม้กันหมาไม่สะดวก
เก็ทเลยบอกให้ปล่อยลม จะดูเองประมาณนั้น หารู้ไม่ว่าหมอกอึดอัดเพราะคิดไม่ซื่อกับลม กิ้วๆ
นี่เซอร์วิสพิเศษ เผื่ออยากอ่านเด็กผู้ชายถอดเสื้อล้างรถ เนื้อตัวเปียกโชก
โฟมขาวๆ ฟองฟอด ฟองน้ำเหลืองอ๋อยและน้ำลูบกุงเกง อิอิ
[my sassy รักนี้บีบวก] ตอน12 บ้านหมอก p.8
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=33920.210-----ซีเคร็ทหมอกหวงรถบีเอ็ม
ขอบคุณทุกอ่าน ทุกวิว ทุกการติดตาม กดบวกคืนอย่างว่อง
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
