CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

Boy's love => Boy's love story => นิยายที่โพสจนจบแล้ว => ข้อความที่เริ่มโดย: puppyluv ที่ 24-12-2012 10:12:20

หัวข้อ: Re: [รัก ร้อน เรา]:*จบ* p.27
เริ่มหัวข้อโดย: puppyluv ที่ 24-12-2012 10:12:20

ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ

สรุปข้อสำคัญดังนี้



1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด

2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท, หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย, ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้งสร้างความแตกแยก  ชวนวิวาท ของสมาชิกเล้าฯ ในเรื่องการเมือง เชื้อชาติ  เผ่าพันธุ์  ศาสนา และสถาบันต่าง ๆ  รวมถึงการตั้งชื่อเรื่องด้วยคำหยาบ คำไม่สุภาพ  ล่อแหลม และชี้เป้าให้เล้าฯ ถูกเพ่งเล็ง จากทางราชการ

3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่นี่หรือที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อขออนุญาตเจ้าของเรื่องก่อนนะครับ

4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าตัวไม่ยินยอม

5.ขอให้นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียว ถ้าเป็นเรื่องจริงก็ให้บอกว่าเรื่องจริง ถ้าเป็นเรื่องแต่งให้บอกว่าเรื่องแต่ง  ให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตามเพราะมีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว

6. การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย  ทำได้  แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว  โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute  ได้    ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน

7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
      7.1 นิยาย 1 ตอน  จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
      7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
      7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
            - 1 Reply ที่เกินมานั้น โมฯทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ


เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ
การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง

ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ  โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม

กรุณาอ่านเพิ่มเติมที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0


สารบัญ
INTRO p.1 บน (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=36327.0)
 ตอน 1 เก้ง BEGIN p.1 ล่าง(reply#19) (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=36327.0)
ตอน2 ห้องพยาบาล p.2 ล่าง (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=36327.30)
ตอน3 กลับเข้าบ้าน p.3 บน(reply#63) (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=36327.60)
ตอน4 ลานรถ p.3 ล่าง(reply#88) (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=36327.60)
ตอน5 ตื่นสาย p.4 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=36327.90)
ตอน6 แต้มต่อ p.5 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=36327.120)
ตอน7 แยกเตียง p.6 บน (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=36327.150)
ตอน8 ต้องง้อ p.6 ล่าง (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=36327.150)
ตอน9 ง้อแบบ...(>///<) p.7 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=36327.180)
ตอน10 ออกเดินทาง p.8 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=36327.210)
ตอน11 ค่าย รด. p.9 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=36327.240)
ตอน12 ตอบเม้นท์ p.9 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=36327.240)
ตอน13 นัดแรก p.10 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=36327.270)
ตอน14 ดนตรีและกีฬา p.11 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=36327.300)
ตอน15 เพื่อชาบู p.12 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=36327.330)
ตอน16 โต๊ะชาบู p.13 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=36327.360)
ตอน17 เพราะ? p.14 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=36327.390)
ตอน18 เพื่อนเรา(รู้) p.15 reply บน (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=36327.420) ตอน19 สีชมพู p.15 reply ล่าง (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=36327.420)
ตอน20 ข้อความ p.16 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=36327.450)
ตอน21 ล้ม p.17 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=36327.480)
ตอน22 ลมพิษ p.18 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=36327.510)
ตอน23 ความหลังและคำทำนาย p.18 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=36327.510)
ตอน24 โรงพยาบาล p.19 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=36327.540)
ตอน25 NIKE'S KISS p.21 reply บน (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=36327.600)
ตอน27 บททดสอบ p.22 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=36327.630)
ตอน28 My Song p.23 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=36327.660)
ตอน29 ทะเล p.24 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=36327.690)
ตอน30 เพื่อวันพรุ่งนี้ p.25 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=36327.720)
ตอน31 วันที่ไม่มีเธอ p.26 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=36327.750)
ตอน32 *จบ* p.27 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=36327.780)

     
      ขอความสุข สดชื่น สมหวัง
เกิดขึ้นกับทุกๆ อ่าน
ทุกๆ วิว
ทุกๆ คลิกที่เข้ามาทักทาย
     :L1: :L1: :L1:

หัวข้อ: Re: my dangerous fire รัก ร้อน เรา: INTRO (24-12-2012)
เริ่มหัวข้อโดย: puppyluv ที่ 24-12-2012 10:14:27

my dangerous fire
รัก ร้อน เรา

INTRO




   "มึงข่มขืนกู ไอ้เชรี่ยเฟรม!"
   (ตุ๊บ เปรี้ยง!) เสียงตวาดดังก้องพร้อมขว้างปาของแข็งกระทบกระจกแตกเปรื่อง
ของวางข้างบนหล่นร่วงเกลื่อนกระจาย
   (ตึงๆๆๆๆ) เสียงคนตัวโตวิ่งหลบกระสุนก่อนไล่ตามมาอีกห่าใหญ่ พ่วงประโยคด่าขรม
   "ไอ้ลูกหมา! เก๋าเจ้ง!"
.
.
.

   ณ ห้องอาหารชั้น 1 คนในบ้านเหลือกตา เม้มปาก
เงยมองฝ้าเพดานอย่างระอาปนเคยชิน เสียงจากชั้น 6 ดังลั่นกระทบถึงชั้นล่างสุด
ต่างพึมพำพอได้ยิน
   "สองคนนั้นเอาอีกแล้วเหรออาหมวย" หญิงเชื้อจีนวัยกลางคน อาวุโสสุด
พี่สะใภ้ใหญ่ในบ้าน รองประมุขฝ่ายหญิง
   "เมื่อคืนพวกอีกลับมาตั้งแต่เมื่อไหร่?" หญิงรุ่นป้าอีกคนอายุต่ำกว่าเล็กน้อย
ศักดิ์เป็นน้องสาวคุณผู้ชายของบ้าน
   "ก่อน 6 ทุ่มหน่อยๆ" เด็กสาวบุคคลที่สาม
   "ก็ถือว่ากลับเร็ว" คุณผู้หญิงคนที่หนึ่ง
   "งั้นล่ะมั้ง" เด็กสาวว่าตาม
   "ซ้อพิมพ์ตามใจอีจนเหลิงน่ะซิ" น้องสามีกระแซะกระทบพี่สะใภ้
   "ว่าไปนั่นกิ๋มหยกเฟย ยังไงนั่นก็น้องชายลื้อเองนะ" คุณผู้หญิงชื่อ 'พิมพิไล'
เค้าใบหน้าสวยแบบหญิงไทยออกเชื้อจีนใจแกร่งเปรยกับกิ๋ม
น้องสามีนาม 'หยกเฟย' เอ่ยถึงเจ้าของเพนส์เฮ้าส์ชั้น 6 

   ตัวบ้านเป็นอาคารตึกสูง 6 ชั้น ชั้นหนึ่งเป็นโถงนั่งเล่นและทานอาหารใหญ่ของครอบครัว
ซ้อพิมและเฮียฟงบุตรชายคนโต สืบกิจการครอบครัวอาศัยอยู่ชั้น 2 เลยชั้นลอยขึ้นไป
   ถัดขึ้นอีกชั้นเป็นของ 'ปิง' ลูกชายคนโตอยู่ชั้น 3
   'ป๋อง' ลูกชายคนรองยึดครองชั้น 4 ทั้งป๋องและปิงไม่ได้อยู่ในเมืองไทย
ปิงทำงานบริษัทสาขาในอเมริกา ป๋องเรียนโทที่เมเลเซีย
   ส่วนชั้น 5 เป็นของแป้งหมี่ลูกสาวคนเล็กเพิ่งเข้ามหาวิทยาลัย เฟรชชี่ปี 1 ละแวกบ้าน

   อาคารเรือนหลังนี้พี่ใหญ่ฟงครอบครองเพียงครอบครัวเดียวเท่านั้น
ส่วนหยกเฟย และน้องชายคนรองจากฟงอีก 3 คนอาศัยอยู่อีกหลังใกล้กัน
โดยมีบ้านเล็กชั้นเดียวของอาม่ากับป่าป๊ากั้นกลาง
   พิมมีลูกในอุทรแค่ 3 คน ปิง ป๋อง แป้งหมี่ หากทว่าเฟรมลูกชายคนสุดท้ายของบ้านนี้
เป็นลูกโดด เกิดหลัง 'ป่าป๊า' อากง(ปู่) ฉลองแซยิดไม่กี่วัน อาม่า (ย่า) ของแป้งหมี่ดูแลไม่ไหว
พิมพิไลกับฟงจึงรับเลี้ยงตั้งแต่แบเบาะ
   'เฟรม' มีศักดิ์เป็นน้องชายของฟง เป็นลูกชายคนสุดท้ายของตระกูลทางสามี
และยังเป็นลูกชายคนท้ายสุดของครอบครัวพิมพิไลมาตลอดขวบปีที่ผ่านมา

----------

   "เฮ้ย! นี่วันอาทิตย์ บอกอีเบาๆ หน่อย อั๊วะจะนอน!" ผู้ชายวัยกลางคน ฟงประมุขของบ้านเปิดประตู
ตะโกนจากชั้น 2 ลงช่องบันไดเป็นผลให้เหล่าหญิงสาวน้อยสาวใหญ่ 3 คนที่ทานของกินคอแข็งในบัดดล
   "ได้การล่ะ" คุณพิมพ์ชะงักจากกาน้ำกับจานขนมเบื้อง
   "ท่านฮ่องเต้ของบ้านสั่งแล้ว จัดการทีหมวยเล็ก" น้องสาวยิ้มๆ จิบชาสบายใจ
   "หนูชื่อแป้งหมี่ค่ะ กิ๋มหยกเฟย"
   "ค่า อาหมวยเล็กของกิ๋มชื่อว่าแป้งหมี่เจ้าขา เร็วเข้าเถอะค่ะ ไม่อย่างนั้นบ้านนี้จะลุกเป็นไฟนะเจ้าค้า" หยกเฟยกล้าหยอกเอินหลานสาวเพราะรู้จักนิสัยพี่ชายและครอบครัวนี้ดีด้วยสนิทกันมากกว่าลูกพี่ลูกน้องทุกคนในบ้าน
   "ลุย! หมวยเล็ก" คุณพิมพ์สั่งอีกคน
   "ได๋ค่ะ หม่าม้า" แป้งหมี่ฉีกยิ้มเล็กๆ ก่อนกรีดกรายกดอินเตอร์โฟนผนังข้างตู้เย็น

   "อะแฮ่ม! แอทเทนชั่นพลีสๆ ถ้าไม่เงียบ เตี่ยจะตัดเงินเดือนเฮียเฟรมครึ่งนึง" แป้งหมี่ลอยหน้า
   ("ไอ้เก๋าเจ้ง แน่จริงอย่าหลบซิวะ/เคร้ง!") เสียงเด็กผู้ชายอีกคนทะลุลำโพงพร้อมของกระทบพื้นโครมเล็ดลอด แรงนะนี่ ด่ากันว่าชาติหมา ถึงคนไทยเชื้อจีนด้วยกันอาจถึงตบปาก
   "อูย! เก๋าเจ้งจะโดนริบรถคันใหม่ทันที" แป้งหมี่เด็ดขาด
   ("...") ชั้น 6 เงียบ มีเสียงกริ๋งแกร๋งเตะของจากพื้นมากดปุ่มให้เป็นสีเขียว
 สัญญาณอีกฝ่ายต้องการสนทนา

   "10 โมงกว่าแล้วนะเฮีย จะกินอะไรมั้ย" แป้งหมี่อายุมากกว่าเฟรม 2 ปีแต่เรียกเฟรมว่าเฮียทุกคำเพราะแม่สอนว่าเป็นอา น้องชายพ่อ
   ("มีอะไรบ้าง") เด็กหนุ่มเจ้าของห้อง
   "เหมือนทุกที หลักๆ ก็ข้าวต้มปลา ส่วนกับข้าวมีหลายอย่าง ไม่รู้เหลืออะไรบ้าง
อ้อ กิ๋มหยกเฟยกำลังจะทำราดหน้าหมี่กรอบตอนเที่ยง แต่ยังขี้เกียจอยู่" แป้งหมี่รายงานครบ
ท้ายประโยคทำอาสาวสำลักขนมเปี๊ยะไอแค่กๆ

   ("ข้าวต้มปลาก็ได้ เอ่อ! แป้งหมี่ มียาแก้ไข้ ลดปวดอะไรทำนองนั้นมั้ย")
   "มี เดี๋ยวหม่าม๊าดูให้ ลงมาเอาเองนะเฮีย" แป้งหมี่ส่งภาษาใบ้เชิงถามกับแม่ตัวเอง
คุณพิมพ์พยักหน้าครั้งเดียวก่อนเสียง 'ติ๊ด' ปิดเครื่องมือสื่อสาร

----------

   ทุกคนถอนหายใจโล่ง...
   "ซ้อตามใจอาเฟรมมากไปนะ หัดดุอีซะบ้างซิ" น้องสามี
   "ใช่ นี่ได้รถใหม่อีกหนึ่ง สิริรวม 5 คันถ้วน จะไม่มีที่จอดแล้วนะหม่าม๊า" ลูกสาว
   "บ้านเราที่จอดเยอะแยะ ข้างหน้าโกดังนั่นไง แล้วนี่ก็รถอีหามาเอง จะอะไรนักหนา"
   "โด่ ให้ท้ายลูดชายคนเล็กของคุณพิมพ์เธอตลอดล่ะ" แป้งหมี่พยักเพยิดกับอาหญิงที่ส่ายหน้าแต่ยิ้มกว้าง ปลื้มน้องชายฝีมือเขี้ยวลากแข่งรถชนะจากพนันซิ่ง แม้ผิดกฎหมายแต่ไม่เคยสร้างความเดือดร้อนใหญ่โต เป็นที่ภูมิใจลึกๆ ของเธอ

   "แค่อีไม่เล่นยา ไม่ทำผู้หญิงท้องมารังควานบ้านเรา ไม่เคยขอเงินพิเศษเพิ่ม มีแค่ไหนใช้แค่นั้น ไม่ผลาญเงินเป็นถุงๆ รักเรียน เล่นกีฬา เป็นผู้เป็นคนอยู่อย่างนี้อั๊วะก็รับได้"
   "ดูซะ ความคิดแม่เรา" หยกเฟยยักคิ้วให้หลานสาว
   "ถือหางเฮียเฟรมตลอดล่ะ หล่อเท่ ถูกต้องสารพัด เลวชั่วมีก็ทำเป็นไม่เห็นหรอก" แป้งหมี่จีบปากทำเอาหยกเฟยหัวเราะขำ

   "มันเป็นลูกอั๊วะคนนึงเหมือนกัน เป็นน้องชายลื้อนะแป้งหมี่"
   "ค่า เข้าใจค่ะ"
   "แล้วลื้อก็เพลาๆ ซะบ้างของแบรนด์เนมทั้งหลายน่ะ ชอปทีกระเป๋าฉีก ซื้อมากองทิ้งๆ ไม่ใช้
อั๊วะต้องตามล้างตามเช็ดบัตรเครดิตให้ทุกทีอย่างนี้ไม่ไหว" แม่พิมพ์ลามเรื่องใหม่
   "มาไงเนี่ย หม่าม๊าอ่ะ นั่นไม่ใช่แบรนด์เนมหลุยส์ ชาแนลธรรมดา มันเป็นเทรนด์แฟชั่นใหม่ อย่างไอซีเบอร์ลิน---" แป้งหมี่เจื้อยแจ้วแก้ตัวถึงยี่ห้อสินค้าชั้นนำ

   โดนดุเรื่องใช้เงินเกินตัว พอๆ กับปิงที่เจ้าชู้ฟันหญิงไม่เลือก
ส่วนป๋องก็มักมีเรื่องชกต่อยไม่รักเรียน เดือดร้อนถึงครอบครัวเกือบทุกครั้ง
ด้วยไม่ยอมจัดการตัวเองจนต้องส่งไปอยู่ต่างประเทศ

------------
----------------

   (ติ๊ง!) อาจมีอีกหลายถ้าช่องลิฟต์เล็กสำหรับบ้านไม่เปิดเสียก่อน
เฟรมก้าวออกจากช่องประตูนั้น ตัวสูง หุ่นนักบาสเกตบอล
กล้ามเนื้อดูดีกว่าเด็กผู้ชาย ม.5 ธรรมดาทั่วไป ไม่รวมหน้าตาผิวพรรณโดดเด่น

   "อ้อ ลงมาล่ะ ซ้อสุภา ข้าวต้มปลาได้ยัง?" กิ๋มที่ทำทีไม่สนใจ
แต่เป็นฝ่ายร้องถามคนงานในครัวของบ้านเสียเอง
   "คราวนี้อะไรอีกล่ะอาเฟรม" หม่าม๊าพิมพ์เอ่ยถามเสียงแตกหักเมื่อครู่
   "ตู้ทีวีครับ" เฟรมครับในหางเสียงก็จริงแต่ไม่มีท่าทีสลด
หรือลดราวาศอกจากเส้นเสียงทุ้มนุ่มเลย ชัดเจน น่าฟังจนคนถามอ่อนเสียเอง

   "อ้อ ลื้อทำอะไรอาเก้งล่ะ" คุณพิมพ์ถามต่อ
   "ไม่สบายแต่ไม่ยอมไปหาหมอ ดื้อ" เฟรมเล่าเรื่อยๆ
   "เข้าใจล่ะ เฮียเฟรมก็รู้นี่ อาเก้งกลัวเข็มฉีดยา เฮียแกล้งอีใช่มั้ย"
แป้งหมี่รุกน้องชาย เลือกฝ่ายคนข้างบนเต็มที่

   เหอะ! ไม่มีเข้าข้างกันหรอก พี่สาวเห็นเพื่อนดีกว่าน้องชายร่วมชายคา
มาบ้านนี้ทีไร น้องเก้งน่ารักของพี่แป้งหมี่ อาเก้งรูปหล่อหน้าใสๆ ของกิ๋มหยกเฟย
อยากเอาไปอวดใครต่อใครมาตลอด 14 ปี ถึงตอนนี้ก็ยังไม่เปลี่ยนใจ
แม่ยกเกาะติดเป็นเหาเกาะฉลามจริงๆ

   "อาเก้งอารมณ์ร้อนเป็นศิลปิน อยู่กันตั้งแต่ตีนเท่าฝาหอย ยังทะเลาะกันอยู่ได้" กิ๋มผู้ชอบอ่านนิยายรักหวานแหววและชื่นชอบบอยแบรนด์เด็กหนุ่มๆ รุ่นกระเตาะ
   "ดูๆ กันหน่อยละกัน อาเก้งอีอยู่บ้านคนเดียว ไม่มีใคร เป็นอะไรไปก็มีแต่เราเท่านั้นล่ะ" คุณพิมพ์ตัดบทเชิงสั่งสอน
   "ครับ" เฟรมง่ายๆ น้ำเสียงชวนฟัง
   "ซ้อสุภา ข้าวต้มได้ยัง?" กิ๋มอีกครั้ง

   เสียงคนครัวสูงอายุรับคำว่าได้แล้ว ออกมาพร้อมถาดวางโถข้าวต้ม
ชามช้อนพร้อมใส่มือเด็กผู้ชายตัวสูง   

   "เอาให้อาเฟรม นี่ยา แล้วตัวร้อนมากไหม เดี๋ยวหม่าม๊าขึ้นไปดูดีกว่า" คุณพิมเป็นห่วง
   "เอ่อ ไม่ต้องครับหม่าม้า" เฟรมหลุกหลิกร้อนรนขึ้นมาเฉยๆ
   "ไม่ต้องขึ้นไปหรอกหม่าม๊า เสียงดังมีแรงขนาดนี้ให้เฮียเฟรมจัดการเองดีกว่า อะนี่ เจลลดไข้" แป้งหมี่รู้ดีว่าต้องรกมาก โครมครามขนาดนั้น
   "ครับ ไม่ไหวผมจัดการเอง" เฟรมสบตาจริงจังด้วยรู้ว่า
งานเอกสารรับส่งสินค้าดีลเลอร์สุราและน้ำดื่มของบริษัทรอคุณพิมจัดการมากมาย

   พิมพิไลพยักหน้า หลายเรื่องจนเกือบทุกเรื่องเกี่ยวกับตัวเอง
เฟรมจะจัดการเรียบร้อยหมดจด จะมีคือบอกให้รับรู้ว่ากำลังทำอะไรหรือบอกผลสำเร็จแล้ว
คุณผู้หญิงของบ้านจึงไม่ห่วงนักด้วยรู้นิสัยชอบทำมากกว่าพูดบอกปาวๆ
   เรื่องจบ เฟรมกลับขึ้นไปข้างบนปล่อยที่บ้านดูแลกันเอง
วิถีชีวิตคนค้าขายไม่ง่ายและไม่ยากที่จะเรียนรู้ก็จริงแต่ไม่คิดจะทำ
ใจเขากระหวัดกับกีฬาบาสเกตบอลมากกว่า
.

-------------
-----------------

.
   เฮ้อ! จะมีก็อุกกาบาตลูกใหญ่รออยู่ในห้องนี่ล่ะ

   ก้าวเข้าไปข้างใน ไม่มีเห็นคนซักหัวเดียวให้เห็น
ทว่าเสียงกอกแกรกจากห้องน้ำดังพอได้ยิน
   กวาดตาสำรวจโดยรอบ สภาพเศษกระจกเม็ดข้าวโพดกระจายไม่บาดเท้า
แต่เกลื่อนกล่นหน้าทีวีจอแบน วางถาดอาหารบนโต๊ะใกล้ประตู
หาผ้าขนหนูใช้แล้วโยนลงกับพื้นรองมือเท้าตัวเองก่อนกวาดเขี่ยกองสุมมุมห้องให้พอเดินได้
รอคนทำงานบ้านขึ้นมาจัดการภายหลัง
   บนเตียง...คราบเลือด น้ำขาวขุ่นแห้งกรุ่น บางส่วนยังชื้นเปื้อนเป็นด่างดวง

   'อุเหม่ กูทำเกินไปหรือเปล่าวะ' นึกก่นด่าตัวเอง
   รื้อผ้าปูสีขาวครีมที่เปื้อนออกก่อนจัดการขึงกางผ้าสีม่วงเข้มลาเวนเดอร์สะอาดผืนใหม่
   'เอาล่ะ สีโปรด น่าจะชอบ' พยักหน้าให้กำลังใจตัวเอง

-----------

   ห้องนี้เน้นดำ ขาว มีส้มสีลูกบาสเกตบอลบ้าง
แต่หลังๆ ส่วนใหญ่กลายมีสีม่วงเข้มตามใจอีกคนเข้าแทรกแซงจนครองเกือบเต็มไปหมด


   (แกร็ก!) ร่างเด็กหนุ่มผิวขาวเปิดประตูห้องน้ำ
แค่เห็นเขาที่ปลายเตียงก็ชะงักเท้าไม่ก้าวออกมา
ก้มงุดเช็ดหน้าง่วนทั้งนี้แห้งหมาดเรียบร้อย
   เฟรมเข้าใกล้ไม่รีรอด้วยเห็นขาสั่นหน้าซีดเซียวจะทรงตัวไม่อยู่
   "ไม่ต้อง มึงอย่าเข้ามาเชียว" คนป้อแป้ตวาดแหว
   "อึ๊บ!" ไม่ทันแล้ว เฟรมฉวยคนตัวเล็กกว่าทั้งมัดกล้ามและความสูงเข้าในอ้อมแขน
ยกเอวลอยออกพ้นพื้นลื่นไปวางโต๊ะเล็กสำหรับทานข้าว จิปาถะกลางห้องใกล้ประตู

   "ไอ้เชรี่ย ปล่อยกู"
   "ไหวมั้ย นั่งก่อน" เฟรมไม่สน
ก้มมองจาบจ้วงผิวสีขาวออกแทนกว่าตัวเองช่างเนียนละเอียด
กลิ่นสบู่สะอาดน่าสัมผัส ยิ่งอาบน้ำเสร็จใหม่ๆ แบบนี้ยิ่ง

   เอิ่ม...หยุดเลยมึง! โหมดฝ่ายดีรีบห้ามสติสัมปะชัญญะ
แต่ซวยล่ะ คิสมาร์คข้างคอ 2 ดอก ต่ำลงมาที่เหนือยอดอกขาว หน้าท้องอีกไม่นับ
   เย๋ย! กูเป็นคนซาดิสม์ขนาดนี้เชียวหรือวะ
แค่ครั้งแรก ไม่คิดว่าธาตุตัวเองจะหื่นกามบ้าเลือดคุมไม่อยู่
   ตอนดูในหนังแผ่นคู่มือกิจกรรมบนเตียงจากกล่องกันดั้ม
ก็ไม่คิดฝันว่าความรู้สึกดิบเถื่อนอยากบ่งบอกแสดงความเป็นเจ้าของ
คนนี้ 'ของกู' จะรุนแรงจนเผลอลงมือไม่รู้ตัวถึงขนาดนี้
   แย่แล้ว ไอ้เฟรม อีกใจกลับกระหยิ่มจนเผลอยิ้มมุมปากไม่ได้

   'อา...ในที่สุด หึหึ'
   แต่อีกคนนั่งหน้าไหม้หูแดงท่าทางเจ็บระบมไปทั้งตัวคงไม่คิดอย่างนั้น   


   "มองเชรี่ยอะไร"
   "..."
   "ไม่เคยเห็นรึไง" เก้งแดงถึงหู กระชับผืนผ้าเช็ดตัวปิดบังมิดห่อเป็นดักแด้
   "บ่อย แต่แบบนี้ไม่เคยเห็นว่ะ" รอยยิ้มละลายติดใบหน้าหล่อเท่คมสัน แต่ไม่ใช่ตอนนี้เวลานี้
   "ไอ้เชรี่ย มึงมันชั่ว" เก้งคว้าทัพพีขว้างเปรี้ยง คนยืนค้ำหัวโยกหลบทัน
   ทัพพีเซรามิคกระทบกล่องอิเลคทรอนิกซ์ดังติ๊ดเล็กๆ
พร้อมไฟคริสมาสต์ดวงกระจิ๋วหลิวกะพริบติดแสงสีส้ม
สองคนไม่ทันสังเกตด้วยอาวุธสังหารหล่นโครมกับจอคีย์บอร์ดคอมพิวเตอร์ใกล้ๆ

   "หยุดเลย! มีพังมึงโดนอีกรอบแน่" เฟรมชี้ห้าม อีกมือยึดชามช้อนพร้อมถาดออกห่างคนใจร้อน
   "ไอ้สัดหมา มึงๆๆๆๆ" คนบนเก้าอี้กำปั้นทุบทึ้งติดแน่นกับโต๊ะ
   "เก้ง ชู่ว์ อย่าร้อง"
   "กูไม่ได้ร้อง ฮึก!" เก้งคว้าชายเสื้อคนยืนได้
เฟรมนิ่งไม่ตอบโต้ขณะสืบเท้าเข้ายืนใกล้ คนนั่งซัดกำปั้นรัวชนิดไม่นับระบายแค้น

   "เก้ง..." เฟรมปลอบโยนคนเสียขวัญ
   "อึก...ฮือ!" เก้งสะอื้นไหว
   "ไม่ร้อง...อย่าร้องไห้นะ"
   "ไอ้บ้าเฟรม มึงทำอย่างนี้ได้ยังไง เห็นกูเป็นอะไร ทำไมทำแบบนี้!?"

   ถึงนาทีนี้ไม่มีหมัดชก ซ้ำกำชายเสื้อแน่นกลัวหลุดหาย วกวนสะอึกฮักไม่เป็นประโยค

   "เก้ง...กู..."
   "อย่ามาถูกตัวกู ออกไปให้พ้น!" อ้าว ตัวเองดึงไว้ซะเอง จะให้ห่างไปไหนได้
   "ไม่เอาเก้ง ดูสภาพตัวเองซะก่อน" เฟรมประคองลูกนกสั่นเทา
   "ช่างหัวกูซิ ออกไปไกลๆ เดี๋ยวนี้ ไม่งั้นกูฆ่ามึงจริงด้วย" คว้าช้อนปาใส่เขาโดยแรง

   "เก้ง หยุด!"
   "ไม่หยุด! มึงมันเลว มึงมันชั่ว มึงไม่ใช่เพื่อนกูอีกต่อไปแล้ว" ผลักตัวเขาออกห่าง
   "เอ้อ! กูเลว กูชั่ว กูก็ไม่ได้อยากเป็นเพื่อนมึงเหมือนกัน โว้ย!"
   "ไอ้ๆๆๆ" เก้งอ้าปากค้างหาคำผรุสวาทไม่เห็น
น้อยกว่าน้อยที่เฟรมตวาดเขากลับเสียงดังเช่นนี้

   "กูเลว กูชั่ว แต่กูเป็นผัวมึง!"
   "อะ..." เก้งกลืนเม็ดน้ำตารสเค็มปร่าชะงักค้างกลางอากาศ
   "มึงไม่ใช่เพื่อน แต่มึงเป็นเมียกู จำใส่กระโหลกเอาไว้" ตะคอกเสียงแข็งโน้มใกล้จนชิด
บีบแขนเขารุนแรงจนขึ้นรอยแดง ให้อกสะท้อนสะท้านไหวน้ำจากตาระอุร้อนรินไหลพราก
   "..." คล้ายเส้นกีตาร์สายขาด ดีดบาดขั้วหัวใจปลิดปลิว

--------

   ม่านน้ำตาเอ่อท้นส่งภาพตรงหน้าช่างพร่าเลือน
เงาคนคืบคลานกระทั่งสัมผัสไออุ่นร้อนและก้อนเนื้อมีชีวิตอีกดวงดีดสะท้อน
จังหวะตึกตักรวดเร็ว แล้วกดศีรษะเขาเข้าแนบติดผิวตำแหน่งหน้าอกร้อนแรงเป็นไฟ
   ราวตกอยู่ในเปลวเพลิงกองใหญ่ขณะได้ยินประโยคเบาราวกระซิบ
ทว่าโชนโชติเผาไหม้ทุกสิ่งเป็นจุณ

   "เพราะกูรักมึง...เก้ง"





*****TBC by puppyluv

เมอร์รี่ คริสต์มาส อีฟ :L1:

หัวข้อ: Re: my dangerous fire รัก ร้อน เรา: INTRO (24-12-2012)
เริ่มหัวข้อโดย: malula ที่ 24-12-2012 10:34:44

หวัดดีค่ะ หายไปนานเลย
ใช่คู่เพื่อนซี้นั่นหรือเปล่านะ ขอไปอ่านก่อน เดี๋ยวมาเม้น
เป็นเพื่อนกันมา 14 ปี ไหงลงเอยแบบรุนแรงล่ะ
ฮ่าฮ่า แอบขำกล่องกันดั้มด้วยคน ส่งต่อกี่คู่แล้วเนี่ย

หัวข้อ: Re: my dangerous fire รัก ร้อน เรา: INTRO (24-12-2012)
เริ่มหัวข้อโดย: leknoey ที่ 24-12-2012 10:36:03

ต้อนรับเรื่องใหม่ค่ะ :mc4:
เริ่มเรื่องมาก็ o13 ถูกใจมากอ่ะ
มาต่อเร็วๆนะคะ รอ ๆๆ

หัวข้อ: Re: my dangerous fire รัก ร้อน เรา: INTRO (24-12-2012)
เริ่มหัวข้อโดย: puppyluv ที่ 24-12-2012 10:38:37

เมอร์รี่ คริสต์มาส อีฟ malula^^
 :L1:
ขอบคุณ leknoey

หัวข้อ: Re: my dangerous fire รัก ร้อน เรา: INTRO (24-12-2012)
เริ่มหัวข้อโดย: zylph_z ที่ 24-12-2012 11:09:04

เปิดเรื่องมาเก้งก็เสียตัวให้เฟรมฉลองเป็นคริสต์มาสอีฟซะละ

หัวข้อ: Re: my dangerous fire รัก ร้อน เรา: INTRO (24-12-2012)
เริ่มหัวข้อโดย: tuckky ที่ 24-12-2012 11:11:53

อ๊ากกกกก.....เฟรม -เก้ง
จิ้นมาตั้งกะเรื่องนั้น ในที่สุด  :haun4:

หัวข้อ: Re: my dangerous fire รัก ร้อน เรา: INTRO (24-12-2012)
เริ่มหัวข้อโดย: Gokusan ที่ 24-12-2012 11:20:17

อั๊ยย่ะ!! มาแระๆ นิยายคู่ต่อ
เข้ามาดีใจก่อนอ่าน...อ่านแล้วเดี๋ยวบอกอีกที ^^V

...................

อ่า...แอบขำกล่องกันดั้ม...มันมาอีกแล้ว ฮ่าๆ
กันดั้มนี่เจ้ายุทธภพกว่าใครจริงๆ ฮิ้วววว

เปิดเรื่องมาก็มีเรื่องเลย...เอ๊ะ ยังไง ^^
คู่เพื่อนที่ดูแปลกตั้งแต่คราวก่อน...ก็ว่าแล้ว

รอดูว่าจะเกิดอะไรขึ้นบ้างหลังอาละวาดและสารภาพไปแล้ว

คิดถึงหลายสิ่งหลายอย่างหลายคนในหลายเรื่องที่ได้อ่าน...คิดถึงคนแต่งด้วย ^^V

หัวข้อ: Re: my dangerous fire รัก ร้อน เรา: INTRO (24-12-2012)
เริ่มหัวข้อโดย: NOoTuNE ที่ 24-12-2012 11:53:37

 :z2: :z2: เย้ๆๆๆๆๆ เรื่องใหม่


สนุกมากเลยยยยยยค่า รอตอนต่อไปค่า

หัวข้อ: Re: my dangerous fire รัก ร้อน เรา: INTRO (24-12-2012)
เริ่มหัวข้อโดย: vanny ที่ 24-12-2012 14:11:46

 :mc4: :mc4: :mc4:

มาต้อนรับเรื่องใหม่ด้วยคนค่ะ

เปิดเรื่องมาก็เกิดเหตุเพื่อนสนิทคิดไม่ซื่อ ซะแล้ว

หัวข้อ: Re: my dangerous fire รัก ร้อน เรา: INTRO (24-12-2012)
เริ่มหัวข้อโดย: ♠DekDoy♠ ที่ 24-12-2012 15:33:30

รุนแรงกันจังเลยเด็กพวกนี้นีิ 555

หัวข้อ: Re: my dangerous fire รัก ร้อน เรา: INTRO (24-12-2012)
เริ่มหัวข้อโดย: ruby ที่ 24-12-2012 16:03:15

มาต้อนรับเรื่องใหม่ด้วยคน
เปิดตัวมาก็เสียตัวแล้วน้องเก้ง
เพื่อนสนิทคิดไม่ซื่อ
เมอร์รี่ คริสต์มาส อีฟ เช่นกันค่ะ :กอด1:

หัวข้อ: Re: my dangerous fire รัก ร้อน เรา: INTRO (24-12-2012)
เริ่มหัวข้อโดย: gupalz ที่ 24-12-2012 18:05:17

กริ๊ดเรื่องใหม่มาแล้ว
คำขอที่เป็นจริงเลยอ่า

หัวข้อ: Re: my dangerous fire รัก ร้อน เรา: INTRO (24-12-2012)
เริ่มหัวข้อโดย: cher7343 ที่ 24-12-2012 23:32:59

ดุเด็ด เผ็ดมัน รุนแรง
โอ้วววววววว

หัวข้อ: Re: my dangerous fire รัก ร้อน เรา: INTRO (24-12-2012)
เริ่มหัวข้อโดย: myapril ที่ 25-12-2012 16:39:44

 :mc4: มาแล้วอีกหนึ่งคู่ เย้ๆ
เฟรมรุนแรงจังเลย แต่เก้งมันก็ไม่น้อยไปกว่ากันหรอกนะ
อาละวาดซะห้องพังเลย
ติดตามจ้า

หัวข้อ: Re: my dangerous fire รัก ร้อน เรา: INTRO (24-12-2012)
เริ่มหัวข้อโดย: polar_light ที่ 25-12-2012 19:00:23

 :z1: อุอุ เรื่องนี้น่าขะมันส์นะเจ้าคะ   เฟรม+เก้ง


 :mc4: ฉลองเรื่องใหม่ด้วยคนเน้อ

หัวข้อ: Re: my dangerous fire รัก ร้อน เรา: INTRO (24-12-2012)
เริ่มหัวข้อโดย: ขนมหวาน ที่ 25-12-2012 19:03:32

มาร่วมฉลองเรื่องใหม่ด้วยคนจ้า
ตอนแรกก็รุนแรงและร้อนแรงกันแล้ว
มีสารภาพรักกันด้วย
แล้วจะเป็นยังไงต่อน๊า o13

หัวข้อ: Re: my dangerous fire รัก ร้อน เรา: INTRO (24-12-2012)
เริ่มหัวข้อโดย: Donaldye ที่ 25-12-2012 19:21:23

เห็นชื่อคนแต่งก็จิ้มๆ รอตั้งนานว่าเมื่อไหร่จะมาแต่งเรื่องใหม่ :impress2:
สนุกกกกกก รอตอนต่อไปค้าบบ

หัวข้อ: Re: my dangerous fire: รัก ร้อน เรา (ตอน1 เก้ง BEGIN: 26-12-2012)
เริ่มหัวข้อโดย: puppyluv ที่ 26-12-2012 13:08:49

my dangerous fire
รัก ร้อน เรา
ตอน 1 เก้ง begin
geng's




            ผมชื่อ'เก้ง' กรกฎา นักเรียนชั้น ม.5 โรงเรียนมัธยมชื่อดังแห่งหนึ่งในกรุงเทพมหานคร

            อาคารชีวะ ห้องประจำสำหรับ ม.5/1
โชคดีที่อยู่แค่ชั้นล่างติดบันไดทางใกล้เข้ามุมอาคารแค่นี้
อาการเจ็บแปลบจากการฉีกขาดช่วงล่างไม่รวมไข้ขึ้นตัวร้อน
นาทีนี้รู้สึกแย่จนอยากจะอาเจียน มึนงง ปวดหัวพื้นหมุนไปหมด

          นอกจากจะเดินลำบากยังทำให้รู้สึกว่าเช้านี้โต๊ะประจำช่างอยู่ไกลเหลือเกิน
เพราะอะไรน่ะหรือ...
"ไหวมั้ย?" ยังมีหน้ามาถาม
"..." ผมเบ้หน้าอยากจะอ้วกแต่กลิ่นกายคนตัวสูงช่วยหิ้วปีกแนบชิดช่างน่าพิสมัย
               ดึงดูดให้ชวนสูดกลิ่นเข้าเต็มปอดมากกว่าทุกวัน

              แม่ม! ไอ้เลวนี่มันทำระยำกับกูยังวิสาสะเป็นปลิงส่วนตัว ให้อภัยไม่ได้เด็ดขาด

"เฮ้! เฟรม เก้งด้วย มึงสองตัวโดดซ้อมเช้านะเว้ย" เก็ททักเสียงดังเข้ามา
             สัมภาระเต็มหอบ กระเป๋านักเรียนสอง ถุงเป้ชุดกีฬาใบใหญ่
"เออ..." ร่างสูงกลับรับคำซะงั้น มึงตอบเพื่อนก็ปล่อยมือจากเอวกูซิวะ
"จะทุกจันทร์เลยนะเดี๋ยวนี้น่ะ กูขี้เกียจโกหกจารย์โค้ชให้อีกล่ะ"
"ว่า?" ไม่ใช่ผมหรอก กรกฎาไม่มีแรงตอบ แดดมันร้อน
"กูบอกว่าเก้งป่วย อ้าวเชรี่ย ป่วยจริงดิ เก้งเป็นไรวะหน้าซีดๆ" เก็ทเข้าสำรวจผม
             จ้องมองราว ตม. ตรวจหาของผิดกฏหมายต้องสำแดง    
จะยื่นมือมาจับโดนคนตัวสูงใหญ่กว่าเข้าขวางฉับ ซ้ำเหวี่ยงผมหลบหลังแรงเกือบตะครุบกบ

 -------------       

            โย่! ถึงห้องซะที (=0=)

             เก็ทเป็นกัปตันทีมบาสเกตบอล หัวหน้าห้อง ประธานสภานักเรียน
ตามจริงประธานนักเรียนต้องพ่วงตำแหน่งประธานสารวัตรด้วย แต่เพื่อนใช้อำนาจบาตรใหญ่
ยกหน้าที่ประธานสารวัตรนักเรียนให้เต๋า เพื่อนในห้องอีกคนไป

"นี่ไม่สบาย" เฟรม
"อ้าวเหรอ ไม่สบายไปหาหมอยัง ตาโหลแบบนี้มีแรงรึเปล่านั่น" เก็ท
"..." เฟรมไม่ตอบ ยกกระเป๋าทั้งหมดของมันและผมกั้นเป็นคอกขังกูอีกล่ะ
            พ่นลมหายใจ ทรุดนั่งเก้าอี้เกือบด้านหลังที่ประจำ    

"เพลาๆ หน่อยนะเว้ยเรื่องนั้นน่ะ จารย์หมอนศรีจับตาดูอยู่ เพิ่งเตือนพวกกูไปเมื่อต้นเทอมเมื่อกี้" เก็ทส่งสายตาดุดันเล็กน้อย
            เอ่ยอ้างพาดพิงเล็กๆ เรื่องฮอบบี้ผิดระเบียบสังคม
ในเวลากลางคืนวันศุกร์-เสาร์ของพวกเราเอง เรื่องซิ่งรถแข่ง

"กูรู้น่า เก็ท"
"เออ รู้ก็ดี" เท่านั้น สองคนนี้ไม่พูดมากความ

             เก็ทมองลอดบังเกอร์สัมภาระมาที่ผม อดหลบวูบเป็นวัวสันหลังหวะ ความผิดติดจุกคอหอย
เพื่อนตี๋ร่างสูงหล่อเหลาสะอาดสะอ้านที่ผมมักเผลอไผลมองเห็นด้วยสว่างไสวเจิดจ้า
นาทีนี้เสมือนตัวเองแปดเปื้อนโคลนดำมีมลทิน
กำแพงล่องหนขยายใหญ่กั้นกลางระหว่างผมกับเก็ทให้ไกลห่างจนเกินเอื้อมมากยิ่งขึ้น
       ...ช่างน่าเจ็บใจเหลือเกิน
   
---------

"ฝากบอกทรายด้วย กูไปตรวจราชการพวกสารวัตรประตูหน้าแล้วประชุมต่อ เข้าช้าบอกเคารพก่อนเลย"
             เก็ทจะผละไปทำหน้าที่ ฝากบอกทรายเพื่อนผู้หญิงรองหัวหน้าห้องรับช่วงต่อ
"อืม" เสียงเฟรมยืนคุมผมไม่ขยับไปไหน จังหวะสวนกับเพื่อนอีก 2 คนเขามาในห้องพอดี
"บี มาพอดี เอาถุงขนมมานี่ ไปด้วยกันก่อน" เก็ทฉวยของกินจากมือเพื่อนผู้ชายตัวเตี้ยกว่าผม...บี
              กระเป๋าอย่างอื่นเก็ทหิ้วมาวางไว้ให้ก่อนหน้าแล้ว
เหมือนผม...มีเบลล์บอยเจ้าประจำดูแล

"ไปไหน ไม่ไป" บีเลียไอติมโบราณแท่งสีชมพูแต่เช้า
"อีก 15 นาทีจะเข้าแถว เร็ว! ไปเป็นเพื่อนหน่อย มึงด้วยมั้ยลม?" เก็ทลากแขนบีพร้อมเอ่ยถามเพื่อนอีกคน
"ไม่ กูยังไม่เก็บสนูปี้" ลมปฏิเสธ เลี่ยงเดินออกไปโต๊ะติดหน้าต่าง
              แถวก่อนหน้าผม 2-3 ช่วงโต๊ะ ปล่อยบีไว้กับเก็ท

"ประชุมห้องจารย์หมอนศรีปกครองน่ะเหรอ ไม่ไปหรอก ม่ายอ๊าว!" บีงอแงกับเก็ท
"เร็ว โซบะตอนเที่ยง" เพื่อนตี๋หล่อยื่นข้อเสนอ
"เอาแบบใส่ไข่ดาวรูปหัวใจด้วย ไม่งั้นไม่ไป" โดนเพิ่มออฟชั่น
"โอเช จัดไป ยอม" 
"ปล่อยดิไอ้เก็ท เดินเองได้หรอก" บีโดนเก็ทหิ้วไปจนได้
               โวยวายแต่สองคนนี้ตัวกันทุกที

--------
----------   


             เก็ทกับบี ความรู้สึกในอกโหวงวาบในนอก
ให้แปลบปนตะขิดตะขวงใจเล็กๆ เกือบแทบทุกครั้งที่ผ่านมา
แต่หนนี้กลับแปลกออกไป ไม่มีตะกอนขุ่นหลงเหลือ
ซ้ำกลับแปรเปลี่ยนเป็นโปร่งโล่งสบายใจด้วยซ้ำ
             อดเงยช้อนมองแผ่นหลังกว้างคนยืนพิงขอบโต๊ะตัวเองไม่ได้
...เพราะมันหรือเปล่า
...เพราะเหตุการณ์เมื่อคืนก่อนหน้า เรื่องมันกับผมหรือไร

             หลบเลี่ยงสายตาคมเฉี่ยวหันมาสบตา
หันเห็นอีกคนตัวสูงกว่าผมเล็กน้อยอยู่ตรงนั้น...ลม
ไม่ชอบดวงตาโค้งสวยสองชั้นรับคิ้วเข้มโค้งคันศรได้รูปที่มองมาในเวลานี้ที่สุด
มองเชรี่ยอะไรของมัน

"เก้ง..." ไม่รวมเสียงทุ้มนุ่มเอ่ยขานนาม
"...?" จะเรียกทำไม

             คนที่ผมเกลียดปนริษยาอย่างที่สุด
นับตั้งแต่วินาทีแรกที่พบเจอ ณ โรงเรียนแห่งนี้
คนที่ไอ้เฟรมลอบมอง
คนที่รูปร่างหน้าตาคล้ายผมแต่ระดับความนิยมเกินกว่า
...เกลียดมาก
...กูเกลียดชังไอ้คนนี้...ลมเหนือ

"เก้งไม่สบายหรือเปล่า เป็นอะไรหน้าซีดๆ"
"...ไรเล่า?" ผมหันหนี เสียงแหบเป็นเป็ดถูกบีบคอจากการอาการไข้ขึ้น
จนตัวเองแปลกใจ

"แล้วนี่รอยอะไร!?"
"อะ!" สะดุ้งซิ
"ไหนดู!" ลมร้อนรนจนตระหนก
"โอ๊ะ! โอ๊ย อะไรเนี่ย" ผมเสียงหลง

              ไม่นึกฝันว่าลมร้ายจะพุ่งเข้ามาเอื้อมจับเนื้อตัว
เปิดดึงคอปกเสื้อนักเรียน
กระชากชายเสื้อหลุดจากเข็มขัดแรงจนเกือบกระชากรังดุมขาด 
                เลิกเนื้อผ้าขึ้นสูงถึงหน้าท้อง
อ้อมหลังกดร่างผมเข้าหากระทั่งใบหน้าปะทะลิ้นปี่คนยืน
ได้กลิ่นขมิ้นชันกับดอกมะลิจางๆ จากผิวกายของมัน

         (0-o) ฉิบหาย รอยแดงที่คอ ไม่รวมตำแหน่งในร่มผ้า
มันจะรู้หรือไม่รู้จริงกันแน่ เก้อกระดากปนเขิน ผสมหวาดผวาจับจิต

"เฮ้ย! ทำบ้าอะไรวะ?" ไอ้คนที่คุณก็รู้ว่าใคร
"กูต้องต่างหากที่ต้องถาม มึงทำบ้าอะไรวะ!?" ลมไม้ได้พูดกับผม ตะคอกอีกคนต่างหาก

                เชรี่ยล่ะ! ไอ้ลมตะคอกเฟรม

               ลมดึงเสื้อผ้าผมกลับคืนเดิม
เผลอกระชากกลับรุนแรงอับอายปั่นป่วนสับสน อยากหายไปจากโลกนี้
"กู..." เฟรมเสียงแหบติดขัดจนอดหันไปมองไม่ได้ แล้วก็...

(((โครม!)))

               แผ่นหลังใหญ่กระแทกตู้เก็บอุปกรณ์วิทย์
บรรดา หลอดแก้วใส ตะเกียงน้ำมัน ถ้วยตวง
กรวยกลมต่างๆ นานาแข่งกันดังตะโกนกริ๊งแกร๊ง
กระทบกระทั่งกันเองจนกลัวว่าจะแตกหักเสียหาย
               เพื่อนกว่า 10 คนในห้องเงียบกริหันมามอง
สภาพลมตัวเตี้ยกว่าเล็กน้อยกำคอเสื้อเฟรมหุ่นนักกีฬาบาสสูงใหญ่ที่ระดับ 180 ซม.
ดันติดตู้กระจกเตรียมง้างกำปั้นท้าตีต่อย---แม่เจ้า!

"อะ!" ผมตะลึงงัน
               ลมโรคจิตหวงตัวไม่ยอมให้ใครจับง่ายๆ ยกเว้นเก็ทกับบีและอีกไม่กี่คน
นับจำนวนหัวได้ไม่เกิน 5 ทว่าวินาทีนี้ตัวติดไอ้เฟรมซ้ำขึ้นกู-มึง

"...กูเคยพูดอะไรกับมึง จำได้มั้ยเชรี่ยเฟรม!?" ลมเบาราวกระซิบหากแต่ไม่เคยเหี้ยมเท่านี้มาก่อน
"ก็...นั่นนะ" เฟรมอึกอัก
"กูต้องคุยกับมึง เดี๋ยวนี้ ตาม-มา!" ลมผละห่าง ก้าวนำที่ประตู
"แม่งเอ๊ย!" ไอ้เลวนั่นสบถหลบตาผมก่อนก้มงุดตามออกไปนอกห้อง

........

              บ้าไปแล้ว นี่มันเกิดอะไรขึ้น ผมทรุดนั่งมึนงงกับเหตุการณ์
พักยกแค่ครู่เดียวเอกกับโจโจ้เพื่อนสนิทในกลุ่มก็เข้ามา
"อ้าวเก้ง ไอ้เฟรมล่ะ" เอก
"ทำไมกูเห็นมันคุยกับลมตรงนั้นได้วะ" โจโจ้มองลอดบานเกล็ดกระจก
ทะลุระเบียงทางเดินไปยังอาคารแสดงงานศิลปะข้ามสระน้ำเล็กๆ ด้านโน้น
ตรงนั้นโล่งไม่ค่อยมีคนผ่าน มองจากที่ไหนๆ ก็เห็นว่าทำอะไรกันอยู่
   
             เราจดจ้องราวเห็นของแปลกด้วยสองคนไกลๆ นั้นท่าทางดุดันเกิน
"มีเรื่องอะไรวะ" โจโจ้ก่อน   
"แปลกว่ะ ร้อยวันพันปีเสือกคุยกันได้ซะงั้น วันนี้ฝนท่าจะตกทั่วกรุงเทพ" เอกตั้งข้อสังเกต
"..." ใช่ ร้อยวันพันปี
"นี่กูตกข่าวเหรอวะ รู้มั้ยเก้ง สองคนนั่นมีเรื่องอะไรกัน?" โจโจ้จอมเจือก
"ช่างดิ!" ผมไม่สน ปวดหัวอยากนอน ทิ้งหัวหนุนแขนกับโต๊ะ

           ลอบมองเลยผ่านสวนป่าโปร่งโล่งต้นไม้สูง
ไม่มีสรรพเสียงใดๆ ลอดมาให้ได้ยิน
แต่อาการทั้งคู่ยืนเท้าประจันหน้า บ่งบอกว่ากำลังห้ำหั่นกันอยู่กลายๆ   

"อ้าวเฮ้ย! มีผลัก เชรี่ยแหล่ะเฟรมยอมได้ไงวะ" โจโจ้จับจ้อง
"มันคุยกันดีๆ หรือจะวางมวยกันแน่วะนั่น" เอกไม่ละสายตา
"กูว่าที่ไอ้เฟรมทำทิวป์แตกวันก่อนชัวร์ แต่แม่ม! เรื่องแค่นี้เนี่ยนะ" โจโจ้พาดพิงงานกลุ่ม
             ทดลองชีววิทยาเลี้ยงสาหร่ายในวิชานี้
ตั้งเรียงรายบนระเบียงทางเดินรับแสงแดด
ผม เฟรม เอก โจโจ้ เต๋าและลมรวม 6 คน
ส่วนเก็ทกับบีมาช้าเพราะยุ่งประชุมสภานักเรียนจึงหลุดไปอยู่กลุ่มอื่น
               นักบาสมือใหญ่สอดหลอดใสลงช่องสแตนเลสเล็กๆ ไม่ระวัง
ก้นแก้วกระทบแตกร้าวน้ำรั่วตั้งแต่วันแรกต้องรื้อตั้งการทดลองใหม่
ทำให้กลุ่มเราสรุปผลช้ากว่ากลุ่มอื่น 1 วัน

"หึ!" ผมเยาะกึ่งลำพองเล็กๆ
              ก็ดี ลมเทพสีขาวโดนติฉินให้มัวหมองซะบ้าง ถึงจะเข้าใจผิดก็ตามทีเถอะ


----------
------------

              ชั่วครู่เดียวแค่ 10 นาทีกว่าๆ เพลงมาร์ชเปล่งเสียงตามสาย
สัญญาณเรียกเข้าแถวหน้าเสาธงดังขึ้น
ไม่อยากเลย...กฏเกณฑ์สังคมตีกรอบให้เดินตามในทิศทางเดียวกัน น่าเบื่อชะมัด

"เก้ง ไหวมั้ย มีไข้อยู่หรือเปล่า?" แปลก ลมย้อนกลับมาที่ห้อง ทำไมไม่ไปเข้าแถว
"ไม่ อย่ามายุ่ง" ผม
"ไม่อยากยุ่งแต่มันจำเป็น ไปนอนห้องพยาบาลปะ"
"ไม่เอา ไม่ต้อง!" ผมสะบัด

"เก้ง...ลุก" อีกเสียงทุ้มนุ่มตามเข้ามาเอ่ยอ่อนโยน
"ฮึ่ม!" ความโกรธขึ้งทะลุปรอทแตก
              เพราะไอ้สัดหมาบังอาจเห็นดีเห็นงาม
ทว่าร่างกายอ่อนแอจนมันเข้าช้อนหิ้วร่างกายลุกจากที่ง่ายดาย

"เออกูว่าอยู่ เสียงยังกับเป็ดถูกทับ นี่มึงไม่สบายจริงๆ เหรอวะเก้ง" เอก
"เออ!" กระแทกดังจากคนแบกผม กรกฎาไม่มีโอกาสโต้ตอบหรอก คอเจ็บ
"ไม่สบายยังเงียบไม่บอกกันวะ เดี๋ยวกูไปนอนห้องพยาบาลเป็นเพื่อนมึงดีกว่า" โจโจ้
"ป่วยการเมือง สัด!/โอ๊ย! เชรี่ยเอก" เอกเบิ๊ดเข้าให้โจโจ้ร้องเป็นหมาถูกทับหาง

"ไปกันเถอะ" ลมรอหน้าประตู ปล่อยเฟรมดันเอกหนีไม่ยอมให้เข้าช่วยพยุงผม ห่วงกูทำห่าน
"เอ๊ะ ที่คอมึงเป็นอะไรวะเก้ง?" เพราะหันมาทางนี้เอกเลยเห็น
"..." ผมอึ้ง ไอ้คนโอบผมก็เงียบฉี่ ทีอย่างนี้ละก็นะ
"แมงกัด มันเกา" ลมโกหกสีขาว เดินย้อนกลับมากันผมกับเฟรมออกห่างจากเอกช่างสงสัย

             บ้าจริง นี่มันหมายความว่ากระไร เจ้าชายเทพบุตรบริสุทธิ์ผุดผ่องที่ใครๆ ให้สมญา
เวลานี้ทำบ่อประสาทสมองกรกฎารวนเร
   
"อะไรกัน ทั่วคอเลยนะเว้ย เป็นอะไรมากรึเปล่าวะ" เอกตื้อจะเอาให้ได้
"เฮ้ย! เดินไป อย่าเพิ่งยุ่ง" ไอ้เฟรมกระชับไหล่ผมชิดอกแรงมากจนเจ็บ
              ผมมุดซุกหนีคดีอยากออกไปจากที่นี่

              แล้วสองคนนั้นก็มีหัวข้อใหม่ ไม่ได้สนใจเราจริงจังเท่าใดนัก
"อ้าวนั่นนิสานี่หว่า โจโจ้ไปเร็ว นิสาคร้าบ!" เอกหน้าม่อกิ้งก่าเปลี่ยนสี
"เอก นี่มึงยังใฝ่อยู่เหรอวะ ห้อง 3 แล้วนะน้องนอมึงน่ะ กอสซิปลงว่าไปเป็นแฟนไอ้พระเอกหนังเรื่องใหม่แล้วด้วย" โจโจ้
              สองคนนั้นแยกเดินลงฟุตบาต  ปล่อยพวกผม 3 คนอยู่ใต้ซุ้มทางเดิน
"ไม่สน จะใฝ่ไม่ใฝ่กูแค่อยากเอาชนะ"
"โด่! อยากเอาชนะ กูเห็นนิสาเรียกใช้มึงกับไอ้เต๋า เอกคะเอกขา เต๋าคะเต๋าขา แม่มวิ่งหัวทิ่ม" โจโจ้ไม่ละ

            ญาดานิสาเพื่อนหญิงห้อง ม.4/1 ปีนี้หล่นไปอยู่ห้อง ม.5/3
ดาราตัวประกอบเพิ่งเลื่อนขั้นเป็นนางรองในภาพยนตร์ที่เพิ่งเข้าฉายเมื่อเร็วๆ นี้
เอกจอมเลื้อยก้อร่อก้อติดตั้งแต่เข้าใหม่ ม.4 นับเป็นปียังไม่ก้าวหน้าแต่ไม่ถอยหลัง
อดนับถือความพยายามไม่ได้

--------------

              สุดโคเวอร์เวย์ ลมบอกสองคนให้แยกทาง
"เอกโจโจ้ไปเข้าแถวก่อน เห็นเก็ทมันจะคุยเรื่องซ้อมเช้า" 
               ก็ดี ไม่อยากให้พวกมันยุ่งกับร่างกายผมเหมือนกัน
"อ้าว อยู่ดีๆ ความซวยมาเยือนซะงั้น" เอก
"กูไม่น่าโหวตเลือกไอ้เชรี่ยเก็ทเป็นกัปตันทีมเลยว่ะ ทั้งหัวหน้าห้อง ประธานนักเรียน ไม่ช่วยแถมยังกดขี่ข่มเหง หมดๆๆๆ" โจโจ้งุบงิบทวงบุญคุณ
"มึงนั่นแหละตื่นสายต้องมาแท็กซี่เอง แล้วจารย์โค้ชช่วงนี้มาคุฉิบ" เอกบ่นเป็นหมีกินผึ้ง
               สองคนนั้นยอมเลี้ยวไปเข้าแถว ปล่อยเราสอง อ้อ ลมอีกคนยกขบวนไปอีกทาง


               ท่ามกลางนักเรียนมากมายเดินสายไหลหลั่งไปทิศเดียวกัน
เราตัดผ่านกระแสฉีกแยกออกมา
"อีกนิดเดียว ขี่หลังมั้ย" คนตัวสูงหน้าตายโอบกอดแทบสิง
"ไม่อุ้มกูซะเลยล่ะ สัด!" ผมแกล้งท้า
"อยากอยู่แล้ว" ไม่พูดเปล่า
"เฮ้ย ไม่เอา ปล่อย!" ผมผวา
               หวั่นไหวกับสายตาผู้คนมองมาหลากหลายอารมณ์ความรู้สึก
ประทุษร้ายการรับรู้ภายในให้บอบช้ำปั่นป่วนท้องไส้จนเกินทานไหว

                ช่างน่าขัน คนที่ทำร้ายร่างกาย ทำลายจิตใจ
ทุบกำแพงความเชื่อมั่นกับคำว่ามิตรภาพระหว่างเพื่อนที่ก่อร่างสร้างมาเกือบ 14 ปีที่ผ่านมาพังภินท์
...มันหยามความเป็นชายของผม
...มันหมิ่นศักดิ์ศรีความเป็นคนของผม
...มันขยี้จิตใจ หัวใจของผม...ไอ้ชั่วเฟรม   
             เวลานี้กลับแตะต้องเนื้อตัวเหมือนเห็นกันเป็นสิ่งของชิ้นเล็กๆ
ดั่งประหนึ่งเด็กตัวน้อยๆ ไร้ทางปกป้องตัวเอง
คว้าหิ้วไปมาง่ายแสนง่ายไม่อาจขัดขืน
              ส่วนอีกคนสีขาวเดินใกล้ ไม่แตะต้องไม่มองมาก็จริง
ทว่ามันผู้นี้กลับล่วงรู้ความลับอัปยศ ณ ก้นบึ้งใต้บ่อแห่งความเลวร้ายของผม

              ช่างน่าสมเพช
              ช่างอ่อนแอเหลือเกิน...กรกฎาเจ้าเอย

               ดวงใจปวดหนึบ กดเปลือกตาช้าไม่ทันห้ามสายน้ำไหลพรากอาบหน้า
ได้ยินเสียงเรียกชื่อตัวเองแว่วดังจากที่ไกลแสนไกล...ทุกอย่างมืดดับและพังทลาย

   
*********************TBC by happy for you

ไม่อยู่ปีเก่าปีใหม่ เจอกัน ศุกร์ 11 มกราปีหน้า
แล้วค่อยมาอ่านจันทร์, พุธ, ศุกร์เสาร์ 4 วัน/สัปดาห์

~~~แฮปปี้นิวเยียร์~~~
ขอให้มีความสุขสวัสดี สมบูรณ์ทั้งสุขภาพกายและใจ
ปรารถนาสิ่งใดขอให้ลุล่วงโดยง่ายโดยพลันโดยทันทีใจนึก/puppyluv

*********
      โอ้! รู้หมดเลยว่าเก้งแอบมองเก็ทอยู่ข้างเดียว
อ่านย้อน [my sassy รักนี้บีบวก] ตอน 24 กลับมาแล้ว P.16 reply#455
เก้งสังเกตูเก็ท หวงห่วงเก็ทเล็กๆ แต่ไม่ยอมให้จับตัวทั้งที่ตอนนั้นเป็นอะไรไม่รู้ ไม่เข้าใจตัวเอง
(เรื่องของเก็ทxบี ช่วง ม.4)
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=33920.450

หัวข้อ: Re: รัก ร้อน เรา: ตอน 1 เก้ง BEGIN (26-12-2012)
เริ่มหัวข้อโดย: polar_light ที่ 26-12-2012 13:48:09

โถ น่าสงสารเก้ง อยากให้มีความสุขกันเร็วๆเหลือเกิน


แอบคาใจ เรื่องของ ลมเหนือ? สรุปยังไง สงสัยคงต้องรอต่อไป

หัวข้อ: Re: รัก ร้อน เรา: ตอน 1 เก้ง BEGIN (26-12-2012)
เริ่มหัวข้อโดย: Donaldye ที่ 26-12-2012 14:11:30

ลมกับเฟรม ยังไงกัน

หัวข้อ: Re: รัก ร้อน เรา: ตอน 1 เก้ง BEGIN (26-12-2012)
เริ่มหัวข้อโดย: malula ที่ 26-12-2012 14:22:52

เก้งแอบชอบเก็ทเหรอเนี่ย
แปลกที่ไม่ชอบลมเหนือ หวงเฟรมหรือไง

happy new year ล่วงหน้าค่ะ

หัวข้อ: Re: รัก ร้อน เรา: ตอน 1 เก้ง BEGIN (26-12-2012)
เริ่มหัวข้อโดย: Gokusan ที่ 26-12-2012 15:08:02

โอ๊ะ ลมเหนือ...ผู้จัดการทุกอย่างได้แยบยล
--เอ๊ะๆ เรื่องเขา เราพูดถึงน้องลมก่อนอีกแระ-- ^^"

ท่าทางว่าเก้งตัวน้อยจะสับสนเล็กๆ ซึนหน่อยๆ ไม่รู้ตัวเองสิท่า...
แต่อีกคนที่ท่าทางรู้ตัวเองแล้ว...ก็ยังมีมุมเกรงใจเพื่อนคนนั้นเหมือนเดิม

เหมือนกับว่าทั้งสองคน-มอง-คนอื่น...แต่อยู่ข้างกันเสมอ
ถ้าสำรวจตัวเองดีๆ แล้ว...นั่นแหละ รักกับชอบมันต่างกัน
หันกลับมามองกันก็จะรู้ว่า...ใคร-ใช่-สำหรับเรา ^^

เค้าก็ไปเที่ยวน้า...แต่ไม่ยาวขนาดน้านนนน
สองอาทิตย์เต็ม(??) ใจจะเบาหายไปกะสายลม...หุหุ

หัวข้อ: Re: รัก ร้อน เรา: ตอน 1 เก้ง BEGIN (26-12-2012)
เริ่มหัวข้อโดย: tuckky ที่ 26-12-2012 15:22:21

เป็นเพื่อนกันมา 14 ปี อยู่ดีๆก็กลายมาเป็นแบบนี้ เป็นใคร ใครก็นอยด์  :sad4:
ลมเหนือไม่ว่าภาคไหนก็เด่นตลอดๆ  :กอด1:

หัวข้อ: Re: รัก ร้อน เรา: ตอน 1 เก้ง BEGIN (26-12-2012)
เริ่มหัวข้อโดย: hello_lovestory ที่ 26-12-2012 15:55:17

้็มารอ อ่านตอนต่อไป เก้งนี่น่ารักดีนะ แต่ก็นะไม่ค่อยรู้อะไรซักเท่าไหร่เลยนะเนีย :L1: :L1: :L1: :3123: :3123:

หัวข้อ: Re: รัก ร้อน เรา: ตอน 1 เก้ง BEGIN (26-12-2012)
เริ่มหัวข้อโดย: gupalz ที่ 26-12-2012 16:36:50

ลมแย่งซีนอ่ะ มากี่ทีก็หลง คิคิ

หัวข้อ: Re: รัก ร้อน เรา: ตอน 1 เก้ง BEGIN (26-12-2012)
เริ่มหัวข้อโดย: bulldog17 ที่ 26-12-2012 17:43:39

สงสารเก้งแฮะ

โอ๋ๆไม่เป็นไรนะลูกนะ

หัวข้อ: Re: รัก ร้อน เรา: ตอน 1 เก้ง BEGIN (26-12-2012)
เริ่มหัวข้อโดย: NOoTuNE ที่ 26-12-2012 19:29:49

เหมือนเก้งจะชอบเก็ท แต่เดาว่า แค่ปลื้มมากกว่า


เพราะเก้งไม่ชอบ น้องลม เพราะเฟรม เก้งคงไม่รู้ตัวว่าชอบใครกันแน่


สวัสดีปีใหม่นะคะ เดินทางปลอดภัยค่ะ  :กอด1:

หัวข้อ: Re: รัก ร้อน เรา: ตอน 1 เก้ง BEGIN (26-12-2012)
เริ่มหัวข้อโดย: choijiin ที่ 26-12-2012 19:46:01

กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
 :sad4:
มาไม่ทันตอนแรกอีกแหล่ว
แต่มาช้าก็ยังดีกว่าไม่มาเนอะๆ(แถตลอด  :m23:)
คิดถึงpuppyluvม้ากมาก
ไม่เจอกันตั้งนาน
 :กอด1:
ตอนแรกคนอ่านคิดว่าจะมาโจ๊กกับเจฟฟรี่มา
กลับกลายเป็นม้ามืดเฟรมกับเก้งไปซะได้
แต่ดูท่าคู่นี้จะมาคนละแนวกับเพื่อนๆเลย
แค่ตอนแรกก็ลุ้นกันจนตัวโก่งแล้ว
ดูท่าหนูยังไม่รู้ใจตัวเองเลยน้อ
ไหนๆก็ไหนๆแล้วนะน้องเก้ง
ยอมรับเฟรมมันเป็นสามีเต๊อะ
ถือซะว่าคนอ่านขอ
 :laugh:

หัวข้อ: Re: รัก ร้อน เรา: ตอน 1 เก้ง BEGIN (26-12-2012)
เริ่มหัวข้อโดย: eaey ที่ 26-12-2012 20:58:46

มาลงทะเบียนด้วยคน   :m23: :m23:  :pig3: :pig3:

หัวข้อ: Re: รัก ร้อน เรา: ตอน 1 เก้ง BEGIN (26-12-2012)
เริ่มหัวข้อโดย: nekko ที่ 26-12-2012 22:30:00

เรื่องใหม่มาแล้ว :mc4:


น้องเก้งท่าทางยังมึนๆๆ เจ็บๆ


Happy new year :กอด1: :L2:

หัวข้อ: Re: รัก ร้อน เรา: ตอน 1 เก้ง BEGIN (26-12-2012)
เริ่มหัวข้อโดย: myapril ที่ 27-12-2012 11:49:39

...มันหยามความเป็นชายของผม
...มันหมิ่นศักดิ์ศรีความเป็นคนของผม
...มันขยี้จิตใจ หัวใจของผม...ไอ้เฟรม

เอ่อ เก้งเอ้ย ลองมองหลายๆมุมนะ
งานนี้ท่าทางจะหินนะเฟรม สู้ๆ

สวัสดีปีใหม่ค่ะ^^

หัวข้อ: Re: รัก ร้อน เรา: ตอน 1 เก้ง BEGIN (26-12-2012)
เริ่มหัวข้อโดย: pahpai ที่ 27-12-2012 17:50:06

อ้าาา เรื่องใหม่ เย้ๆ ตามมาๆ

แต่มาเป็นคู่นี้ก่อนหรอ นึกว่าจะคู่จิระก่อน 55

หัวข้อ: Re: รัก ร้อน เรา: ตอน 1 เก้ง BEGIN (26-12-2012)
เริ่มหัวข้อโดย: shoi_toei ที่ 27-12-2012 21:36:52

 :mc4: :mc4:

หัวข้อ: Re: รัก ร้อน เรา: ตอน 1 เก้ง BEGIN (26-12-2012)
เริ่มหัวข้อโดย: vanny ที่ 27-12-2012 22:57:30

 :serius2: :serius2: :serius2:

แลดูน้องเก้งจะอยู่ในช่วงสับสน มึนงง

ไหนจะเรื่องเฟรม เพื่อนสนิทที่ขยับเปลี่ยนสถานะชั่วข้ามคืน

ไหนจะความรู้สึกที่มีต่อเก็ท ที่บอกตัวเองว่ารู้สึกอย่างนั้นมาตลอด แต่ทำไปทำมาก็อาจจะไม่ใช่

แล้้วยังลมเหนือ ที่เหมือนจะมีอคติมาบดบังความรู้สึก

มาร่วมเอาใจช่วยน้องเก้งฝ่ามรสุมครั้งนี้กันดีกว่า

หัวข้อ: Re: รัก ร้อน เรา: ตอน 1 เก้ง BEGIN (26-12-2012)
เริ่มหัวข้อโดย: Bee_YJ ที่ 28-12-2012 10:47:10

ฉลองรับปีใหม่ :mc4:

puppyluv  ยินดี ยินดี  :3123:

กลับมาพร้อมกับเรื่องใหม่

หัวข้อ: Re: รัก ร้อน เรา: ตอน 1 เก้ง BEGIN (26-12-2012)
เริ่มหัวข้อโดย: parn11 ที่ 28-12-2012 11:06:33

สนุกมากเลยคะ จะติดตามนะคะ :กอด1:

หัวข้อ: Re: รัก ร้อน เรา: ตอน 1 เก้ง BEGIN (26-12-2012)
เริ่มหัวข้อโดย: PAAPAENG~ ที่ 28-12-2012 15:08:47

ฮู่เร่~~~
ก็ว่าหายไปไหนน๊านนาน
ที่แท้หายไปคลอดเรื่องใหม่นี่เอง!

ยินดีต้อนรับกลับมาค่ะ
รอติดตามอย่างใกล้ชิด!!!

หัวข้อ: Re: รัก ร้อน เรา: ตอน 1 เก้ง BEGIN (26-12-2012)
เริ่มหัวข้อโดย: myapril ที่ 31-12-2012 07:55:50

 :mc4:
ส่งท้ายปีเก่า ต้อนรับปีใหม่จ้า
มีความสุขมากๆ สุขภาพแข็งแรงๆค่ะ  คุณpuppyluv

หัวข้อ: Re: my dangerous fire: รัก ร้อน เรา (ตอน1 เก้ง BEGIN: 26-12-2012)
เริ่มหัวข้อโดย: ice_painful ที่ 08-01-2013 02:45:22

กรี้ดดดดดดดดดดดดดดด
เฟรม เก้ง จุดพลุ ๆๆ  :mc4:

แอบนึกว่าจะเป็น คู่พี่หมา

แต่คู่นี้ มันยิ่งกว่า ฟิน ฟิน ฟิน นะ เพราะ เพื่อน รัก รัก เพื่อน มันมีตั้งแต่สมัยไหนๆ

บีบคั้นหัวใจแน่ๆ

รออ่านนะค่ะ สู้สู้เน้อ

................ ......................
รอตอนต่อไปซินะ อ๊าย ไม่อยากรอแล้ว
จำไม่เห็นได้ว่า เก้งไม่ชอบลม เดี๋ยวกลับไปอ่าน เรื่องก่อนนะ

ไปส่องเก็ทบี
เห็นคอมเม้นตัวเอง
แอบเชียร์คู่นี้มาตั้งแต่เรื่องโน้น
ได้อ่านสมใจ ขอบคุณคร้าบบบบบบบบบ

 o13 ร้องเพลงรอ วันที่ สิบเอ็ด

สวัสดีปีใหม่ คนเขียนด้วยนะ ขอให้หัวใจแข็งแรงจ้า

หัวข้อ: Re: รัก ร้อน เรา: ตอน 1 เก้ง BEGIN (26-12-2012)
เริ่มหัวข้อโดย: rujaya ที่ 08-01-2013 08:41:17

อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก

เพิ่งเห็นว่ามาต่อเรื่องใหม่ ดีใจจังเลยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย  :mc4: :mc4: :mc4: :mc4:

เก้ง อย่าไปอิจฉาลมเลยนะ ถ้ารู้จักนิสัยจริงๆแล้วจะรู้ว่าลมมันเป็นคนดีมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

หัวข้อ: Re: รัก ร้อน เรา: ตอน 1 เก้ง BEGIN (26-12-2012)
เริ่มหัวข้อโดย: milkshake✰ ที่ 08-01-2013 09:54:57

สนุกค่ะะะะ อยากอ่านต่อเร็วๆ จังเลย

หัวข้อ: Re: รัก ร้อน เรา: ตอน 1 เก้ง BEGIN (26-12-2012)
เริ่มหัวข้อโดย: ToffeE_PrincE ที่ 08-01-2013 10:39:13

 :mc4:

มาอีกคู่

 :กอด1:

หัวข้อ: Re: รัก ร้อน เรา: ตอน 1 เก้ง BEGIN (26-12-2012)
เริ่มหัวข้อโดย: sukie_moo ที่ 09-01-2013 11:36:56

มารอ

หัวข้อ: Re: รัก ร้อน เรา: ตอน 1 เก้ง BEGIN (26-12-2012)
เริ่มหัวข้อโดย: ice_painful ที่ 11-01-2013 04:48:40

วันศุกร์แล้วนะ
แอบเข้ามาทวง
อัพซัก สามตอน ก็จะขอบคุณมาก
อยากอ่านต่อ ฮุฮุ
แต่อัพตอนเดียวก็ไม่เป็นไร ยังไงก็ขอบคุณอยู่ดีค่ะ ^^

กลับมายังน้อ คุณนักเขียนคะ

หัวข้อ: My Dangerous Fire: รัก ร้อน เรา: ตอน 2 ห้องพยาบาล (11-1-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: puppyluv ที่ 11-01-2013 08:15:37

My Dangerous Fire
รัก ร้อน เรา
ตอน 2 ห้องพยาบาล
FLAME's





                12.35 น. ครึ่งทางเวลาพักกลางวัน ห้องพยาบาล
ยืนกอดอกพิงผนังมองร่างผู้ชายตัวเล็กกว่านอนอยู่ตรงนั้น
ลมหายใจสะท้อนขึ้นลงสม่ำเสมอบ่งบอกว่ากำลังหลับลึก
ดวงตาปิดสนิทไม่มีท่าทีรู้สึกตัวตื่นแต่อย่างใด
                 แพขนตารับกับคิ้วเส้นสวยเฉียบเนียนกว่าผู้ชายทั่วไป
 ริมฝีปากอิ่มเผยอเล็กน้อยแต้มสีสดดูเป็นปกติกว่าเมื่อเช้าที่ขาวซีดเป็นลมล้มพับกับอก
หวังในใจลึกๆ ว่าแววตาสีน้ำตาลเข้มคู่นั้นจะลืมตาตื่นขึ้นมาแล้วพบผมเป็นคนแรก
                สิ้นฤทธิ์อย่างนี้ ตัวร้ายตัวดื้อก็กลายร่างเป็นเทวดาดีๆ นี่เอง

                  ถอนหายใจเฮือก ’ทำเกินไปรึเปล่าวะ ไม่หรอกมั้ง ก็ครางหวานซะขนาดนั้นใครจะไปทนไหว’
ขณะอีกใจนึกด่าตัวเอง
‘บ้าเอ๊ย! ทำไมไม่ทน อุตส่าห์เก็บมาตั้งนาน ตบะแตกอะไรตอนนี้’


                  อดลูบปากตัวเองไม่ได้ จูบนุ่มติดรสหวาน
 ก้อนเนื้อในอกเต้นแรงเกินแม้แค่คิดถึงภาพ พลิกดูดแลกจูบแล้วกอด
ขายาวเกี่ยวเอวเรียกชื่อข้างหูขณะครางกระเส่าเรียก
เฟรมลูกพ่อ ใจเย็นๆ หน่อย

“ฟู่!” เป่าปากยาว สงสัยจะติดไข้ตามไปอีกคน
ขอนอนห้องนี้เตียงเดียวกันเลยซะก็ดี จะได้ไม่ต้องมาคิดมากจนปวดสมองอยู่อย่างนี้
              ...รุ่มร้อนบนความสับสน
              ...หันซ้ายหรือเลือกขวา
              ...ข้างหน้าหรือข้างหลังดี
              ...บนหรือล่าง
‘เอาไงต่อดีวะตู’ บีบขมับกลุ้ม
----------

               ร่างหลับไหลพลิกเปลี่ยนท่าจากนอนหงายขยับตะแคง
เข่าคู้งอพร้อมปลายเท้าลอดชายผ้าห่ม ข้อมือโผล่เลยออกมา...ท่านอนประจำ
ขี้หนาวแต่เท้ากับปลายมือต้องพ้นจากผืนผ้าอุ่น
‘กูร้อน’ ร้อนบ้าอะไรแค่มือกับเท้า เจ้าดื้อเอ๊ย!
                  ย่องเบาไปโจรกรรมหมอนจากอีกเตียงใกล้กัน
 ค่อยยกขาคนหลับขึ้นเล็กน้อยก่อนสอดแทรกใต้เข่าให้หนุนสูงเหมือนเด็กนอนกอดหมอนข้าง
คนหลับถอนลมหายใจยาวทั้งที่เปลือกตายังพริ้มนอนต่อ
 ริมฝีปากอิ่มเผยอหมุบหมิบกลืนน้ำลาย บ่งบอกไม่ตื่นแต่ร่างกายรับรู้ว่าสบายตัว

‘อดทนไว้ เฟรม’ เตือนตัวเองไว้ ชะงักมือไม่กล้าลูบไล้

                 ถ้าอยู่ด้วยกันบนเตียงกว้าง ผมจะเป็นฝ่ายเนียนพาดแขนวางร่องเอวคนนี้
พลิกตะแคงนอนท่าเดียวกัน มองไปคล้ายเก้งนอนกอดหมอนข้าง ส่วนผมกอดหมอนมีชีวิตซ้อนหลัง
                ในนิทรา...หัวใจสองดวงของเราเต้นเบาอยู่ในตำแหน่งเดียวกัน
 แล้วค่อยเนียนสูดดมกลิ่นกายสะอาดหลังลำคอ 
แม่ง! อยากหิ้วกลับบ้าน อยากนอนป่วยด้วยคนว๊อย!

-------------
-----------------

               (ก๊อกๆๆ!) เสียงเคาะเตือนก่อนเปิด เอกกับโจโจ้สองคนสนิทตั้งแต่ประถมกระทั่งบัดนี้
“เป็นไงมั่งวะเฟรม” เอก
“เก้งมันตื่นยัง เป็นไงมั่ง ไข้ลดลงเปล่า” โจโจ้
“มึงจะกินเลยมั้ยเฟรม กูซื้อมาสองแห้งกับน้ำ” เอก
“...ชู่!” ห้ามให้เงียบ ไม่อยากให้รบกวน
                เอกกับโจโจ้เข้ามาพร้อมชูถุงเสบียงจากแคนทีน โรงอาหารกลางของโรงเรียน
ห้องนอนพยาบาลมีขนาดใหญ่ผืนผ้าตามยาว วางเตียง 2 ฝั่งหันปลายเท้าชนกัน
กั้นด้วยฉากล้อเลื่อนขึงผ้าม่านขาว ห้องอาจารย์อยู่ห้องติดกัน
มองผ่านผนังกระจกใสเห็นภายในนี้ทะลุปรุโปร่ง เวลานี้พักเที่ยงไม่มีใครเหลืออยู่ซักคนเดียว

“จะเข้าบ่ายแล้ว ทำไมยังไม่ตื่นวะ” โจโจ้ยังไม่หยุด
“มันไข้ขึ้นอีกหรือเปล่า มึงดูยัง?” เอกอีกคน
“ออกไปข้างนอกก่อน จานช้อนอยู่ตู้ห้องอาจารย์โน่น” ดันสองคนออกพื้นที่ต้องห้าม ห่างคนหวง


                แค่ออกมาข้างนอกก็โดนแทรกอีก 3 รายเข้าใหม่
“เฟรม! เก้งตื่นยังวะ” ไอ้เก็ท ประธานสภานักเรียน ประธานสารวัตรนักเรียน หัวหน้าห้อง 5/1 และกัปตันทีมบาสเพื่อนในก๊วน
“กินไรไปยัง ซื้อก๋วยจั๊บญวณมาฝาก น้ำซุปยังร้อนๆ ล่ะ ลอดช่องที่เก้งชอบก็มี ทองหยิบด้วย” บี
                 เด็กน้อยของเก็ทหรือเก็ทเป็นหมาหวงก้างเกรทเดนของชิวาว่าบีก็ไม่รู้
และคนตามหลังมาเงียบๆ ไม่เอ่ยอะไร...ลม

“มันยังไม่ตื่นเลย จะนอนเพลินไปไหน” เอก
“จารย์ป้าแกให้ยานอนหลับเกินขนาดรึเปล่าวะเพื่อนกู” โจโจ้
“งั้นอย่าเพิ่งแกะ ใส่ชามไว้งั้นก่อน เดี๋ยวตื่นค่อยให้กิน” เก็ท
“ไอ้เฟรมยังไม่ได้กินข้าว ให้มันกินก่อนซิ” เอกตัวดีเสือกรู้
“อ้าว มึงยังไม่กินหรอกเหรอวะ” เก็ทมองมาที่ผม
“แล้วซื้ออะไรมา ไอ้นี่ เอาแยมโรลกูมาโจโจ้ แม่ม! ไวชิบ”/’เพี๊ยะ’ บีตีมือโจโจ้แย่งถุงขนม
                สาละวนอึงอลจนไม่อยากจะสนใจ

“แอะ! เอาไป หวงดีนัก”
“โจโจ้ อ้าย-เชรี่ย! เก็ท ดูมันทำดิ” บีตะโกนฟ้องด่าโจโจ้แกล้งสำรอกของหวานสีครีม
“...อือ...” เสียงกรอกแกรกจากเตียง
                  เวร (=”=) ไอ้พวกนี้ทำคนป่วยตื่นซะได้
-------------

“เก้ง! ตื่นแล้วเหรอ เป็นไงบ้าง ตัวร้อนอยู่มั้ย หายไข้ยัง เป็นลมเจ็บตรงไหนรึเปล่า หิวมั้ย ซื้อต้มเส้นร้านเก้งชอบมาฝากล่ะ” เด็กผู้ชายชื่อบีเจื้อยแจ้วต่อยหอย ไม่น่าตัวเล็กจนมุดลอดแขนผมเข้าไปตอนไหนก็ไม่รู้
“ถามซะคนป่วยอยากตอบมั้ยนั่นน่ะ หึหึ” เก็ทแขวะบี
“ไอ้เกรทเดน!” บีค้อน
“เป็นไงบ้างวะ ดีขึ้นยัง” เอกถามคนป่วย
“หิวมั้ย ก๋วยเตี๋ยวเลยเปล่าจะได้กินยา” โจโจ้พร้อมของกลาง
                   เดินขบวนเข้ารุมกันหมด ผ่านผมที่พิงผนังเงียบอยู่
บีช่วยพยุงตัวขึ้นนั่ง ตำแหน่งเตียงแรกวางชิดเข้ามุมผนัง เข้าได้แค่ด้านข้างกับท้ายที่นอน
กลุ้มรุมล้อมรอบ 4 คนจนอึดอัดแทน

                  เก้งมองผ่านมาที่ผมที่ยืนอยู่
ชิ้ง! เราสบตากัน แววอ่อนเพลียปรับเปลี่ยนเป็นโกรธขึ้งมีให้เห็นก่อนหันหนี
เถอะน่า อย่างน้อยก็มีภาพกูในลูกแก้วคู่นั้นล่ะวะ หุหุ

“ก๋วยเตี๋ยวมั้ย กูรู้มึงไม่ชอบกินข้าว” เอกห่วงใย
“นี่จากสุโขทัย” โจโจ้พร้อมของกลางชามช้อนพร้อม
“เวรแล้วโจโจ้ มึงเอาอะไรมาให้มันเนี่ย” เก็ท
“ก๋วยเตี๋ยวไง มันชอบ”

“มึงเอาก๋วยเตี๋ยวต้มยำมาให้คนป่วยกินเหรอ!” บีขึ้น
“กินเผ็ดๆ ร้อนๆ เรียกเหงื่อดีออก จะได้หายไข้ชัวร์ แม่กูบอก” โจโจ้ชี้แจงเหตุผล
“หายบ้านพ่องมึงดิ โจโจ้” บีปากดี
“กูจำได้ว่าสั่งก๋วยเตี๋ยวหมูสับใบตำลึง รู้จักตำลึงมั้ยใบสีเขียวๆ น่ะ ไอ้เฟรมมันต้องย้ำใส่หัวสมองมึงกี่ครั้งถึงจะจำ หา! โจโจ้” เอกเบิ๊ดเพื่อน

                  เซ็งจิต โจโจ้ออเดอร์ไม่ได้ดั่งใจนั่นไม่เท่าไหร่
แต่เอกดันปากโป้งเฉลยคำสั่งว่ามาจากผมเสียได้ แบบนี้คงไม่แคล้ว...
ควับ ชิ้ง! รอบสอง โอ้ววววว เมียรักหันมาเต็มๆ
หรี่นัยน์ตาปัดค้อนช้าๆ เล็งเปรี้ยง เลเซอร์พิฆาตเจ็บจี๊ด

“มึงกินเองเลย” บียกชามใส่มือโจโจ้ วางถุงของตัวเองลงแทน
“กูเบิ้ลเองก็ได้ ถ้วยแค่นี้ไม่คณามือหรอก” โจโจ้ลั้ลลาไม่สำนึก
“มึงไม่ต้อง เอาไปโน่นมันยังไม่ได้กินข้าว เฮ้ย แห้งหรือน้ำวะเฟรม” เอกข้ามมารมควันกูอีกรอบ รู้ดีแถมปากดีไม่จำเป็น อยากถีบคนว๊อย

                 ‘ชิ้ง!’ อ๋อย โดนด่าทางสายตารอบสาม ไอ้เฟรมทรุดครับทรุด
แสร้งกุมอกขณะเก็ทกับบีกุลีกุจอจัดการก๋วยจั๊บญวนเข้าเสิร์ฟ

“กินของบีดีกว่านะเก้งนะ กำลังร้อนๆ”
“กินซะเก้ง จะได้กินยา” เอก
“กินก๋วยเตี๋ยวดีกว่า” โจโจ้ยังพยายาม
“ไม่! น้ำซุปกระดูกหมูอร่อยกว่า” บีใส่โจโจ้
                เปิดศึกกันสองคน (=”=) ท่าจะได้มีมวยข้างเตียง
--------------

“...กินของบี” คนป่วยเอ่ยประโยคแรก
“เย้! มะ บีเป่าให้” เพื่อนตัวเล็กจัดแจงตักพร้อมเป่าช้อนแรก
“ได๋ค่า หนูบีบริการเองค่ะ พี่เก้งคะอ้าปากกว้างๆ ซิค้า” โจโจ้จิจ๊ะจีบปากล้อบี
“กูจะยัดกระดูกหมูใส่ปากหมาอย่างมึง โจโจ้” บีหันมาค้อนวงใหญ่ เตรียมจะฟาดฟันเพื่อนอ้วน
                    วางชามใส่มือเอกโครมใหญ่ กลายเป็นเก็ทห้ามทัพ
“เฮ้ยๆ ใจเย็น เพื่อนป่วยอยู่ไม่เห็นรึไง พวกนี้นี่” เก็ท
“ก็มันก่อนนี่”
“มันน่ะแหละไอ้บี”
“เงียบๆ หน่อย ทั้งคู่เลย!“ เก็ท

                    ล้งเล้งจนคนป่วยส่ายหัว ยกถาดมาวางตักกินเองจนได้
เฮ้อ!โล่ง ถ้าให้บีป้อนจะกระชากช้อนจากปากก็กระไรอยู่
ท่าทางจะอาการหนักกว่าที่คิด แต่กลับเพิ่มออร่าความน่ารักน่าใคร่
น่าทนุถนอมจนปลุกกระแสความหวงห่วงเกินเหตุ กูแย่แน่งานนี้

-------------
-----------------

“ไปต่อคิวเอง บอกเก้งชอบน้ำซุปกระดูกหมู กูละเชื่อ หึหึ” เก็ทหย่าศึกได้เลาะมายืนพิงผนังด้วยกัน
“อืม..” เออออตามน้ำกลบอาการ
“เฟรม เอาไป” เอกจะยื่นชามก๋วยเตี๋ยวให้
“ไว้ก่อน ยังไม่หิว” ผม
                (((แคร้ง!))) เสียงช้อนกระทบถาด ไม่รวมสายตาพิฆาตจากคนนั่งบนเตียง
แม่ง! ตั้งแต่พวกนี้เข้ามามีประโยคเดียวคือกินของบี จากนั้นก็มาคุเงียบตลอด เอายังไงต่อดีวะ

                  กำลังอิหลักอิเหลื่ออีกเหตุการณ์ก็โผล่มาช่วยชีวิต...
“นัย! ต้นจั๋งเป็นอะไร?” ลมอยู่ข้างนอกหันเหความสนใจ
“วูบๆ เหมือนจะเป็นลมเลยพามานี่” นัยหอบต้นจั๋งที่ช่องประตูพอดี
“เก็ท! ช่วยหน่อย” ลมเรียกเพื่อนตัวเอง ผมกับเก็ทยืนใกล้ได้เข้าช่วย
แล้วโกลาหลบังเกิด...
“เฮ้ย! ต้นจั๋งนี่ นัย เพื่อนเป็นอะไรวะ” เก็ทหิ้วปีกเนิร์ดเล็กเข้าไปวางที่เตียงถัดจากเก้ง



                  คราวนี้งานช้าง ทุกคนรุมคนป่วยนิวคัมมิ่ง ได้ความว่าต้นจั๋งเป็นลมจะล้มที่นัยช่วยไว้ทัน
แว่นเล็กอ่อยๆ ว่าหิวไม่ได้กินข้าว ก๋วยเตี๋ยวแห้งของผมจึงถูกแบ่งให้
แต่เพราะปรุงเผ็ดนัยจึงรับอาสาออกไปซื้ออาหารอ่อนมาชุดใหม่

“ทำไมยังไม่ได้กินข้าวอีก จะบ่ายแล้วนะ ต้นจั๋งไปทำอะไรมา” บี
“เอ่อ งะ...งานชมรมน่ะ” ต้นจั๋งตอบทั้งที่มือกุมปกเสื้อแน่นเห็นปลาสเตอร์ปิดต้นคอสองรอย
                   เนิร์ดเล็กอยู่ชมรมวิทย์ นักเรียนดีเด่นเรื่องทำโครงงานประกวด
และลงแข่งทดลองจรวดน้ำ ทำไมมีคิสมาร์กว่ะ

“ชมรมโหดไปเปล่า” โจโจ้ซู๊ดปากเผ็ดพริก เคี้ยวไปวิจารณ์ไป
“เดี๋ยวต้นจั๋งรอข้าวต้มร้อนๆ จะได้สบายท้อง นัยไปซื้ออยู่ อันนี้ให้เฟรมดีกว่านะ” บีบอยออร์กาไนซ์เซอร์
“เก็ท บอกที่จารย์ป๋าธงเรียกหาด้วย” ลมพัดเรื่องใหม่เข้ามาอีกสาย
“หือ?” หันสนใจลมที่อยู่นอกประตูไม่ได้เข้าข้างใน
“เออ! จริงด้วยเกือบลืมเลย จารย์ป๋าเรียกมึง บอกก่อนบ่ายก็ดี กินเสร็จค่อยไปหาแกห้องวิชาการล่ะ” เก็ทสำทับอีกคน
“อ้อ” ผมงั้นๆ อดสบนัยน์ตาเขม็งมองมาไม่ได้

                  เมียใครวะ ตาดุอย่างกะเสือ ไปตอนนี้เลยดีกว่า ถอยดีกว่า

“อ้าวเฟรม จะไปไหนวะนั่น?” โจโจ้
“มันไปหาจารย์ป๋า” เก็ทเป็นฝ่ายตอบแทน
                   ได้ยินเอกบ่นว่ายังไม่ได้กินอะไร บีสั่งโจโจ้ให้เก็บก๋วยเตียวอีกถุงไว้ให้
ทิ้งความอลหม่านไว้แต่ยังไม่สุดเพราะพี่ ม.6 คุ้นหน้าพุ่งสวนบันไดขึ้นมาท่าทีร้อนรน

“ต้นจั๋ง?” พี่มอสถามเร็ว
“ข้างใน” ชี้บอกก่อนเลี้ยวอีกทางมุ่งอาคารอำนวยการ
                      ที่ยกเป็นข้ออ้างท่าจะต้องไปจริงๆ เสียแล้ว


*************TBC by flame
ซี ยู ทูมอร์โฮ่^^

-----
edit 14.30 น.
    จาก reply ตอนเมื่อกี้ (ตอน 1)
   โอ้! รู้หมดเลยว่าเก้งแอบมองเก็ทอยู่ข้างเดียว  :z3: อุตส่าห์งุบงิบซ่อนไว้ อุอุ
ขอชม :L1: กดบวกคืนอย่างไว
     อ่านย้อน [my sassy รักนี้บีบวก] ตอน 24 กลับมาแล้ว P.16 reply#455
เก้งสังเกตูเก็ท หวงห่วงเก็ทเล็กๆ แต่ไม่ยอมให้จับตัวทั้งที่ตอนนั้นเป็นอะไรไม่รู้ ไม่เข้าใจตัวเอง
(เรื่องของเก็ทxบี ช่วง ม.4)
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=33920.450

หัวข้อ: Re: รัก ร้อน เรา: ตอน 2 ห้องพยาบาล P.1 (11-01-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: tuckky ที่ 11-01-2013 08:24:26

 :z13:
โอ..เมียรักเต็มปากเต็มคำเลยนะเฟรม  :laugh:

หัวข้อ: Re: รัก ร้อน เรา: ตอน 2 ห้องพยาบาล P.1 (11-01-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: pahpai ที่ 11-01-2013 08:38:22

ตอนใหม่มาแล้วววววว

"เมียรัก" แหม่ะ แหม่ะ พ่อเฟรม  :haun4:

หัวข้อ: Re: รัก ร้อน เรา: ตอน 2 ห้องพยาบาล P.1 (11-01-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: R-Chisel ที่ 11-01-2013 09:16:40

เรื่องใหม่ๆ  :mc4: :mc4: :mc4:

หัวข้อ: Re: รัก ร้อน เรา: ตอน 2 ห้องพยาบาล P.1 (11-01-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: rujaya ที่ 11-01-2013 11:07:34

เฟรมสู้ๆ  :110011: :z7:

หัวข้อ: Re: รัก ร้อน เรา: ตอน 2 ห้องพยาบาล P.1 (11-01-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: Gokusan ที่ 11-01-2013 13:27:13

ง่า...เหตุการณ์ซ้อนทับ จำได้แม่น
และคนแก้ปัญหาก็ยืนอยู่หน้าประตู << ตลอดอ่ะ กล่าวถึงเขาอีกแล้ว ^^"

ท่าทางเกรงใจมากมายนะเนี่ย ตาเฟรม
แต่ก็...นะ เลือกจะมาทางคนนี้แล้ว
เพราะถ้าไม่...คงเสียสิ่งนี้ไปแน่

ส่วนอีกคนที่สร้างบรรยากาศมาคุระหว่างกัน
เข้าใจอารมณ์...เหมือนโดนหักหลังกัน
ด้วยความที่อีกคนปล่อยให้คิดเอง

อยากบอกว่า...ในความสัมพันธ์ ถ้าไม่พูดไม่บอกกัน มีแต่ฉันเท่านั้นที่รู้
ก็จงอยู่กับตัวเองไปเถอะ เพราะไม่มีใครเดาใจเราได้ทั้งหมดหรอก
ลำพังใจตัวเองยังเข้าใจยากเลย << เอ๊ะยังไง ^^"

รอตอนต่อไปที่จะคลี่คลายเรื่องต้นจั๋ง และยังบรรยากาศมาคุที่คนทำต้องมาคลายมันเอง ^^

ปล.คิดทึ้งงงง คิดถึง ^^ ทั้งคนเขียน ทั้งเด็กๆ ตัวละครทั้งหลาย...ไปเที่ยวสนุกมั้ยล่ะ ตั๋ว

หัวข้อ: Re: รัก ร้อน เรา: ตอน 2 ห้องพยาบาล P.2 (11-01-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: ice_painful ที่ 11-01-2013 16:45:52

ที่มอง "ชิ้ง" ๆๆ หลายรอบนี้
รอบนึง มีนัยว่า ทำไม มึงไม่กินข้าว ป่ะ
ฮึฮึ
อย่าให้รู้ว่าเขาออกไป(หาจารย์) แล้ว ซึมเศร้า ลำพังละ นู๋เก้ง หึหึ


น้องต้นจั้ง พี่มอส >< บางสิ่ง!!!!

หัวข้อ: Re: รัก ร้อน เรา: ตอน 2 ห้องพยาบาล P.2 (11-01-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: hello_lovestory ที่ 11-01-2013 17:15:40

น้องต้นจั๋ง กันพี่มอส

หัวข้อ: Re: รัก ร้อน เรา: ตอน 2 ห้องพยาบาล P.2 (11-01-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: gupalz ที่ 11-01-2013 17:18:36

เมียรัก พูดไปได้

หัวข้อ: Re: รัก ร้อน เรา: ตอน 2 ห้องพยาบาล P.2 (11-01-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: shoi_toei ที่ 11-01-2013 20:20:16

หึ หึ หึ เต็มคำ เมียรัก

หัวข้อ: Re: รัก ร้อน เรา: ตอน 2 ห้องพยาบาล P.2 (11-01-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: NOoTuNE ที่ 11-01-2013 21:07:09

เฟรมกล้าเนอะ เมียรัก  :interest:

หัวข้อ: Re: รัก ร้อน เรา: ตอน 2 ห้องพยาบาล P.2 (11-01-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: nekko ที่ 11-01-2013 22:15:08

 "เมียรัก"เฟรมช่างกล้าเนอะ แต่ดูท่าจะเกรงใจเมียอยู่นะ :z1:



 :กอด1: :L2:

หัวข้อ: Re: รัก ร้อน เรา: ตอน 2 ห้องพยาบาล P.2 (11-01-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: mystery Y ที่ 11-01-2013 22:57:49

น่าติดตามๆๆ~

หัวข้อ: Re: รัก ร้อน เรา: ตอน 2 ห้องพยาบาล P.2 (11-01-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: Satanza321 ที่ 11-01-2013 23:28:05

สงสัยพระเอกของเราจะกลัวเมียที่รักนะเนี้ย o18

หัวข้อ: Re: รัก ร้อน เรา: ตอน 2 ห้องพยาบาล P.2 (11-01-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: choijiin ที่ 12-01-2013 00:11:28

หายไปนานเลยน้า puppyluv
คนอ่านแสนจะคิดถึงมากมายก่ายกอง
 :กอด1: :กอด1:
คราวนี้อิเฟรมขยับสถานะน้องเก้งของคนอ่าน
ให้เลื่อนขั้นจากเพื่อนมาเป็นเมียเลยนะพ่อคุณ
ไม่เจอแค่ตอนเดียวเองนาเว้ยเฟรม
 :m12: :m12:

หัวข้อ: Re: รัก ร้อน เรา: ตอน 2 ห้องพยาบาล P.2 (11-01-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: myapril ที่ 12-01-2013 08:11:55

เดอะแกงค์วุ่นวายกันสุดๆ ห่วงเพื่อนจนเวียนหัวแทน 55
ส่วนตัวเอกทั้งเฟรมเละเก้ง ส่งสายตาพิฆาตกันตลอดดด
เฟรมมันแอบคิดจิ๊จ๊ะกับเก้งตลอดดด 55

หัวข้อ: Re: รัก ร้อน เรา: ตอน 2 ห้องพยาบาล P.2 (11-01-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: So_Da_Za ที่ 12-01-2013 10:09:46

ตามมาอ่านๆ

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 3 กลับเข้าบ้าน P.3 (12-01-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: puppyluv ที่ 12-01-2013 10:38:16

Gokusan  คิดถึ๊งงงงงงงงง!! :L1:
             ไม่ได้เที่ยว ไปทำงานบนดอย เจไดขโมยซีนอินบรรยากาศท่าทางจะชอบสุด (แต่ตัวหอมฉุยมาก)
              ส่วนโจ๊กี้เมาเหล้าข้าวโพด ใสแบบตาตั๊กแตนแต่จุดไฟได้ นอนตายอยู่ 2 วัน
              อีกเจบอก 'มึงห้ามพามันมาอีกเป็นอันขาด' ก๊าก!
              เป็นฮอลิเดย์ที่... 555
******************************

My Dangerous Fire
รัก ร้อน เรา
ตอน 3 กลับเข้าบ้าน
geng’s






               ผมเจ็บร้าวทั้งกายใจ
ถ้าระเหิดหายกลายเป็นไอล่องลอยไปในอากาศคงดีมิใช่น้อย
แต่ความเป็นจริงของชีวิตมนุษย์เราช่างโหดร้ายนัก
   ทำไมต้องเกิดกับผม
   ทำไมต้องเกิดกับคนชื่อกรกฎาคนนี้ด้วย
   ทำไม เพราะอะไร แล้วคนที่กระทำย่ำยีให้แหลกสลายกลับไม่ใช่ใครอื่น
มันคือคนใกล้ตัวมากที่สุดอย่างไม่น่าให้อภัยและไม่น่าเชื่อ...เฟรม
เพื่อนสนิทคนเดียวที่มีมาตั้งแต่เกิด
   คนที่ไว้ใจที่สุด
   คนที่ใกล้ชิดที่สุด
   คนที่ผมไม่ลังเลจะมอบชีวิตให้ถ้าเพียงเอ่ยขอ
เพื่อนเป็นเพื่อนตายทำไมทำกันได้ลงคอ

               จะว่าเผลอเรอเพราะเมามายขาดสติจนไร้ความรู้สึกผิดชอบชั่วดีก็ไม่น่า
ตั้งแต่ครอบครัวนี้ประกอบกิจการรับซื้อขายส่งสุราและน้ำเปล่า
เฟรมไม่เคยเมาหัวทิ่มจนไร้สติสัมปชัญญะเลยแม้ซักครั้งเดียว
‘กินทำไม บ้านกูขาย เห็นจนเบื่อ’ สั้นๆ แต่ได้ใจความ
               จะว่าเงี่ยนจนคุมตัวเองไม่อยู่ก็ไม่ใช่
‘เล่นบาสสนุกกว่าตั้งเยอะ นมโตก็งั้นๆ เอาไม่มันส์หรอก’
                จะบอกว่ามึงตามร้อยเล่ห์เล่มเกวียนของผู้หญิงไม่ทันก็ว่ามาเถอะ ผมรู้ความลับดี

                เฟรมเก็บตัวไม่เคยมีแฟน ผู้หญิงเข้าหามากมายแต่เจอเก็กโหดหน้าดุ
ไม่ค่อยเทคแคร์ไม่มีทีท่าถนอมน้ำใจ หรือไม่ก็ปิดปากเงียบกริบเกินพอดี เป็นใครก็ถอย
ไม่ขวางโลกก็จริงแต่ขีดเส้นวงรอบกั้นพื้นที่ส่วนตัวสูงมาก

                แล้วเสือกมาเอากู อยากตะโกนก้อง ‘ตาถั่วรึไง กูผู้ชายนะเว้ย!!!’

-----------------

                 ฝันร้ายว่างูตัวใหญ่เกล็ดขึ้นเงามะเมื่อมสีน้ำเงินรัดขนดแน่นจนลืมหายใจ
‘เฮือก!’ ผุดกระตุกลุกลืมตาตื่นขึ้นมาหายใจ เกือบตาย

                ฝ้าเพดานสีขาว แสงไฟสว่างไม่คุ้นตา
ลอบมองโดยรอบค่อยรับรู้ว่าอยู่ในห้องพยาบาลของโรงเรียน อีก
ใจอยากผันกลับไปอยู่ในม่านมืดดำดังเคย ซ่อนเร้นกายใจไม่อยากตื่นรับรู้ความจริง

“เป็นไงบ้าง ดีขึ้นมั้ย” คนที่ไม่อยากเจอ
                งูสีดำเหลื่อมเกล็ดสีเข้มราวรัตติกาล
นิ่งขึงกับผนังห้องที่เดิมแบบเดียวกับเมื่อเที่ยงวันเป๊ะ
“...” หันมองนาฬิกาติดฝาผนัง บ่ายสองกว่าใกล้บ่ายสาม
“กลับกันเลยหรือเปล่า ช้ากว่านี้รถติด” ไม่สนผม หยิบกระเป๋าวางของกองเตรียมพร้อม
“อย่ามายุ่ง!”
“ถ้าไม่อยากให้ยุ่งก็อย่าเรื่องมาก” สวนควับไม่ถนอม
“ฮื่ย...”  กัดฟันกรอด
“ไปเข้าห้องน้ำล้างหน้า จะได้กลับบ้าน” มันช่างกล้าสั่งกู

          (T-T) ไอ้ชั่ว กูป่วยอยู่นะ ไม่มีลดราวาศอก
 
                หิ้วปีกเข้าห้องน้ำก่อนปล่อยผมทำธุระส่วนตัว
เจลเย็นเกะกะหลุดจากกางเกงด้านหลัง จับดูยังมีอุณหภูมิอยู่ ใจหล่นวูบถึงตาตุ่ม
ใครแอบเปลี่ยนใหม่ให้ อับอายกับเรื่องลับหนีเงื้อมือมารไม่พ้น

-------------
-----------------


                ถึงบ้านที่ไม่ใช่บ้านกรกฎา (Y-Y) เพราะมันคือบ้านใหญ่ของมันครับ
ดื้อยังไงก็ไม่ฟัง ขัดขืนแค่ไหนก็ไม่ได้ ด้วยมีพวกมากญาติเยอะอยู่กันเป็นหมู่ใหญ่
เนียนดันตัวผมขึ้นห้องชั้น 6 ฉิบ
(บ้านนี้ผู้หญิงเป็นใหญ่ ผู้ชายก้มหน้าทำงานกับหุบปากให้ปิดสนิทเข้าไว้)

“กินอะไรกันมาหรือยัง?” คุณพิมพิไล หม่าม้าเจ้าของสถานที่เงยหน้าจากกองเอกสารใบสั่งซื้อ
               ออฟฟิตโฮมทาวน์หน้าหมู่บ้านสวยๆ แอร์เย็นๆ มีไม่นั่ง ชอบทำงานกับโต๊ะครัว
“ยังครับ” เฟรมตอบพลางกดลิฟต์เล็กจะขึ้น (เพ็นธ์เฮ้าส์) ไม่รอ
“เดี๋ยวดูในครัวให้ แล้วเก้งหายไข้หรือยังล่ะ”
“ดีขึ้นแล้วครับ” ผม
“มีอะไรก็บอก เป็นอะไรมากจะลำบาก” คุณป้าพิมใจดี
“ขอบคุณครับ” ผมยกมือไหว้ จะโหวกเหวกโวยวายใช่ที่

              คนในบ้านนี้เป็นยิ่งกว่าครอบครัวของผมเอง
ดูแลเลี้ยงดูแทนแม่ที่ไปทำงานอยู่ในสหรัฐอเมริกา
ทิ้งผมกับยายไว้ด้วยเหตุผลบริษัทต่างชาติเงินดีจริงแต่ต้องแลกสภาวะบางอย่าง
เงื่อนไขไม่ชอบแต่จำต้องยอมรับ
               บ้านหลังนี้กับบ้านจริงๆ ของเราอยู่ห่างกันแค่บล็อคถนนเดียว
และผมเคยชินกับที่นี่ยิ่งกว่าบ้านตัวเองเสียอีก

                ชั้น 6 ปิดประตูตามหลังปึงเบาๆ
ผมหันหลังกลับทันทีอยากออกจากห้องนี้เต็มทน
ไม่อยากเผชิญกับเตียงกว้าง ผ้าปูสีม่วงไม่ใช่สีขาวดังเก่า
แต่มันคือที่นอนหลังเดิมไม่เปลี่ยน

“อาบน้ำซะ กินข้าวเสร็จจะได้กินยา” คำสั่งจากคนถมึงทึงไม่ยิ้มไม่พูดซักแอะเดียวตลอดการเดินทาง
“กูจะกลับบ้าน” ผม
“บ้านไหน ไม่มีใครอยู่ นอนที่นี่ล่ะ”
“ไม่! กูจะนอนบ้านตัวกูเอง จะอยู่คนเดียว”
“คิดว่ากูควรจะยอม?” สืบเท้าเข้ารวดเร็วจนแผ่นอกชนหน้าผม

             ไอ้เปรตเดินดิน โหดหินใจร้ายเกินไปล่ะ

“มึงไม่ใช่เพื่อนกู” ผมไม่ลดละ
“นี่...เก้ง”
“กูจะไม่อยู่ร่วมชายคากับมึงอีกต่อไป” ยื่นคำขาด
“...” เงียบ มองอะไรไม่รู้เพราะผมก้มหน้างุดไม่ได้จับตาดู
“ตั้งแต่นี้เราขาดกัน!”

              ...เงียบเกินไป
              ...วังเวงเกินไปจนใจผมสั่น


               ไม่พูดไม่ตอบ ไม่เอ่ยซักคำเป็นปกติธรรมดาของมัน
แต่ครั้งนี้กรกฎาหนาวถึงขนาดเม็ดเลือดฟรีซแข็งตัว
ต่อยตี ด่าทอก็ลงมือเลยสิอย่าช้า...หลับตารอการลงทัณฑ์

                ได้ยินเสียงของหล่นตุบบนเตียงใกล้ที่ผมยืน
“ปีที่แล้วยายมึงมายืมเงิน 5 แสน ที่บ้านจะให้กู้แต่กูชิงโอนให้ก่อน”
“หะ...” ผมลืมตาตื่นเห็นกล่องรองเท้าสีดำ ขีดเครื่องหมายถูกสีส้มเด่นหรา
                 ตราเครื่องหมายการค้ายี่ห้อเดียวของเจ้าของห้องผู้ชื่นชอบเป็นหนักหนา
จากคำขวัญประจำตัว Just do it ‘ไนกี้’
ในนั้นมีกระดาษเอกสาร ซองจดหมายเก็บไม่เป็นระเบียบเหมือนโยนทิ้งใส่กล่องไว้เฉยๆ

“แม่มึงโดนข้อหาปกปิดบัญชียักยอกเงินบริษัทเก่า ถูกฟ้องไม่มีเงินจ้างทนาย แต่ตอนนี้เคลียร์ได้แล้วว่าโดนป้ายความผิดจากหัวหน้า”
“ไม่จริง!?” ผมไม่เคยรู้มาก่อน
“ใช่ ไม่จริง เพิ่งถอนฟ้องเมื่อครึ่งปีนี่เอง ตอนนี้เลยต้องทำงานตัวเป็นเกลียวหัวเป็นน็อตอยู่โน่น”
“กูไม่เข้าใจ” ผมมึนตามข้อมูลใหม่ไม่ทัน

“มึงขึ้น ม.4 ส่วนแม่ได้เลื่อนตำแหน่งทั้งยังไม่พ้นโปร เงินเดือนสูงลิ่วก็จริงแต่ทำไมต้องขายรถ ยายขายที่นาต่างจังหวัด ไปอยู่เมกาไม่กลับบ้านเป็นปี”
“หมายความว่ายังไง?”
“คิดดูดีๆ ปีที่แล้วบ้านมึงเจอกับอะไรบ้าง ไม่เคยเจอหมายศาลเลยเหรอ” เฟรมบังคับให้รื้อฟื้น
“ใช่ตอน ม.4 เทอมปลาย?” ผมรำลึกเหตุการณ์

               นึกว่าจะพ้นสภาพย่ำแย่ แม่เพิ่งเปลี่ยนงาน
แต่บอกไม่มีความจำเป็นต้องใช้รถยนต์ทั้งที่พี่กวางเพิ่งสอบได้ใบขับขี่
หวังรับส่งแม่ไปกลับสนามบินและดูแลผมกับยาย
               ทำไมแม่เปลี่ยนใจมีเงินให้พี่กวางเรียนยูในอเมริกา
ทั้งที่แรกสุดตัดสินใจเรียน ม.ของรัฐแถวบ้าน แผนการชีวิตกลับลำวินาทีสุดท้าย
ยายขายที่มรดก แม่ไม่กลับไทยทั้งที่บริษัทบังคับแค่ 3 เดือน คำตอบเพิ่งกระจ่าง
                 เรากำลังมีความหวังทว่าอดงุนงงไม่ได้ ทุกคนในบ้านเคร่งเครียดเสียเหลือเกิน
แค่ครึ่งปีที่ผ่านมาเกิดเรื่องร้ายแรงขนาดนี้เชียวหรือ
ทำไมผมถูกปิดหูปิดตาไม่ให้รับรู้มาก่อน

                 และคนที่บอกเฉลยให้ได้ยินจากปากคือไอ้คนนี้...
“ใช่แล้ว ม.4 น่าจะตอนนั้น เตี่ยเฮียจะให้ทำสัญญาเงินกู้ แต่กูใต้โต๊ะโอนให้ก่อน ไม่มีสัญญาไม่มีค้ำประกัน ไม่หลักฐานอะไรเลย แม่มึงจะโกง เชิดเงินหายเข้ากลีบเมฆไปที่ไหนเมื่อไหร่ก็ได้”
“ไม่มีทาง!” ผมฉิววูบ แม่รักความถูกต้อง หญิงแกร่งสู้ไม่ถอย
“ก็นั่นแหละ แต่ไม่ต้องห่วงหรอก แม่มึงน่าจะโบนัสเยอะ ฉลองปีใหม่เมื่อกี้โอนคืนมาให้ตั้งแสน” ร่างสูง
โบกสมุดบัญชีสีม่วงไหวๆ ก่อนโยนตุบทิ้งบนฟูกใกล้มือผม

                  สะอึกวูบ มิน่า ถึงเกิดเรื่องบัดสี

“เพราะอย่างนี้มึงถึงกล้าทำกับกู”
                 โยงใยเรื่องไม่เป็นเรื่อง อัพนิยายวายลงอินเตอร์เน็ตให้พี่กวางมากเกินจนสมองเฝื่อน
คุณลูกหนี้ผู้น่ารักน่าใคร่เอาตัวขัดดอกท่านเจ้าหนี้ สไตล์ตบจูบบิวตี้แอนด์เดอะบีทต์
“เหลวไหล”
“เหลวไหลเชรี่ย! มึงมันชั่ว โรคจิต กูเป็นผู้ชายนะ แล้วกูก็ไม่ได้...”
                  ผมยั้งคำว่า ‘รัก’ ไม่ให้หลุดจากปาก
ดวงตาสีดำคู่นั้นเศร้าสร้อยเกินไป เย็นเยียบเกินไป
คล้ายมีเปลวไฟสีน้ำเงินรอปะทุ

“เออ! กูชั่ว กูโรคจิต กูเอาผู้ชายซึ่งก็คือมึงคนเดียว...เก้ง!”
“...” อ้าปากค้าง
                จากเพื่อนยกสถานะเป็นเมียผัวชั่วข้ามคืน
48 ชั่วโมงต่อมาขยายฐานแปรพักตร์เป็นลูกหนี้เจ้าหนี้ซ้ำเติม
มารร้าย ซาตานแปลงร่างมาชัดๆ


“เอาเลย! อยากตะโกน อยากให้คนทั้งโลกรู้ก็ตามใจ กูรับได้ทั้งนั้น”
“เชรี่ย...” ผมเข่าอ่อนแต่แข็งขืนเซไปพิงโต๊ะข้างหัวเตียง

              อากาศถูกสูบไม่พอหายใจ
              ชีพจรอ่อนแรงกำลังจะตาย
              ความสับสนถั่งโถมตั้งตัวไม่ติด
              คำถามคำตอบมากมายปนเป

“ที่บอกเรื่องเงินเพราะกูจะบอกว่าอย่าได้เฮี้ยนทำอะไรบ้าๆ ไม่คิดหน้าคิดหลังเป็นอันขาด แค่ทำตัวปกติธรรมดาเหมือนที่ผ่านมาก็พอ”
“คิดว่ามันง่ายนักเหรอ” ผมประชด ความสัมพันธ์เปลี่ยน หมาโง่ตัวไหนก็มองออก
“ก็แล้วแต่ สนใจทำไม ใครเห็นก็ช่าง กูรู้ของกูคนเดียวก็พอว่ามึงน่ะ...เป็นเมียกู”
“...” เอิ่ม (-///-) ไม่ต้องตอกย้ำได้ไหม

“จะตัดขาดอะไรยังไงก็เชิญ ไม่ให้เข้าใกล้ ไม่คุย ไม่นอนด้วยยังไงได้หมด แต่ข้างนอก...ถ้าทำตัวเหมือนเดิมน่าจะดีกว่า จะได้ไม่มีปัญหากับคนอื่น ูขี้เกียจตอบคำถามยาวๆ”
“นี่มึง...” ผมอ้ำอึ้งโดนย้อนข้อพิพาทแรกของตัวเอง
                สมองสั่งการไม่ทันเพราะมัวหน้าแดงตรงคำว่า ‘นอนด้วย’ นี่ล่ะ
คิดเป็นเด็ก 5 ขวบเหมือนเดิมเป๊ะ ‘กูขี้เกียจพูด’
เฟรมคือเฟรมปากหนักคนเดิมไม่ผิดเพี้ยน

“ตามนั้น คิดดีๆ ละกันว่าจะให้ทำอะไรยังไงก็บอก โอเคไหม”
“อะ...โอเค” ผมตามน้ำแบบฟังก์ชั่นเออเร่อ คดีพลิกมโหฬาร
“อ้อ! แล้วอย่าคิดทำอะไรโง่ๆ เด็ดขาด มีหน้าที่เรียนก็เรียนไป กีตาร์อยู่นั่นก็เล่นซะ คิดอะไรยากๆ เรื่องมากน่ะมัน---”
“มันอะไร?” อดไม่ได้
“มันไม่ใช่คนที่กูรัก”
“อา...” ผมเงอะงะดั่งรถเร่งเหยียบมิดไมล์โดนดึงเบรคมือฉับให้เหวี่ยงสะบัดเข้าดริฟต์
“เก้งของกูน่ะ...ดื้อกว่านั้นเยอะ”


                 รถยนต์หลุดการควบคุม
ทุกสิ่งอย่างไร้ความหมาย
จังหวะหัวใจคนขับหยุดเต้น
กระทั่งออกซิเจนก็ลืมเอาเข้าปอด    
(>0<) กรกฎาลอยคว้างกลางอากาศ

-------------

             มือใหญ่ช้อนคาง ปลายนิ้วแตะพวงแก้มใกล้หลังหู
บังคับมุมเงยเพียงเล็กน้อยแล้วมอบจุมพิตแผ่วเบานุ่มนวล
ก่อนขยับบดริมฝีปากบังคับเผยอออก
แทงเรียวลิ้นร้อนหยอกเย้าเข้ากวาดกินลึกถึงหัวใจเต้นแรง หวิวหวั่นจะทรงกายไม่อยู่
               จับยึดบิดเนื้อผ้าอีกฝ่ายแน่นช่วยพยุง อ้าปากหอบอากาศ
ภาพรายล้อมรอบด้านพร่าเลือนแต้มเจือสีชมพูจางๆ เกิดอาการตาบอดสีชั่วขณะ

‘จุ๊บ!’ ถูกจูบซับกับหน้าผากอีกครั้งก่อนศีรษะถูกกดเข้าวงกอด
ให้สูดกลิ่นผู้ชายตรงหน้าเต็มปอดเต็มความรู้สึก
“จะรอ...จนกว่ามึงจะอนุญาต หึหึ”
                พูดอย่างนี้หมายความว่ายังไงฟะ แอบชกใต้เข็มขัดนี่หว่า

                อมยิ้มติดมุมปาก หล่อเท่มาดร้ายชวนละลายก่อนคว้าเสื้อกล้ามดำพาดบ่า
มือใหญ่ฉวยนวมสีแดงจากไป คงฟุตเวิร์กต่อยกระสอบทรายเรียกเหงื่อที่ลานจอดรถสำหรับรับส่งของข้างล่าง

                   บานประตูปิดปึงพร้อมผมทรุดลงกับฟูกสีลาเวนเดอร์
ซบหน้ากับฝ่ามือตัวเองแล้ว...ซึน



*************TBC by puppyluv

หัวข้อ: Re: รัก ร้อน เรา: ตอน 3 กลับเข้าบ้าน P.3 (12-01-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: tuckky ที่ 12-01-2013 10:44:09

 :z13:
เขาว่าฝันเห็นงูจะเจอเนื้อคู่ ท่าทางจะใช่แล้วละเก้ง  :laugh:
เฟรมจุดยืนดีมาก เก้งของกู  :laugh: คราวที่แล้วก็เมียรัก  :laugh:

หัวข้อ: Re: รัก ร้อน เรา: ตอน 3 กลับเข้าบ้าน P.3 (12-01-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: shoi_toei ที่ 12-01-2013 10:56:13

โดนน๊อคถาวร 555

หัวข้อ: Re: รัก ร้อน เรา: ตอน 3 กลับเข้าบ้าน P.3 (12-01-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: SuSaya ที่ 12-01-2013 11:37:50

ไปไหนไม่รอด

หัวข้อ: Re: รัก ร้อน เรา: ตอน 3 กลับเข้าบ้าน P.3 (12-01-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: milkshake✰ ที่ 12-01-2013 13:40:33

ละลายแทนเก้ง

หัวข้อ: Re: รัก ร้อน เรา: ตอน 3 กลับเข้าบ้าน P.3 (12-01-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: So_Da_Za ที่ 12-01-2013 13:41:53

อั้ยย่ะห์ เก้งโดนน็อคเอ้าท์ด้วยคำพูดเฟรม คิคิ

หัวข้อ: Re: รัก ร้อน เรา: ตอน 3 กลับเข้าบ้าน P.3 (12-01-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: nekko ที่ 12-01-2013 13:52:14

รอดยากแล้วน้องเก้งเอ้ย :z1:

สุขสันต์วันเด็ก :กอด1: :L2: 

หัวข้อ: Re: รัก ร้อน เรา: ตอน 3 กลับเข้าบ้าน P.3 (12-01-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: nunnan ที่ 12-01-2013 15:35:08

เนื้อคู้อยู่ใกล้ตัวแท้ๆ :เฮ้อ: :เฮ้อ:

หัวข้อ: Re: รัก ร้อน เรา: ตอน 3 กลับเข้าบ้าน P.3 (12-01-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: pahpai ที่ 12-01-2013 15:36:37

อั้ยยะ!? แรกๆบทมึนๆทึมๆ ตอนท้ายตบหวานด้วยคำคนปากหนัก อร้ายยยย :-[

หัวข้อ: Re: รัก ร้อน เรา: ตอน 3 กลับเข้าบ้าน P.3 (12-01-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: Tassanee ที่ 12-01-2013 15:40:09

แอ๊วววววววววววววววววววววววววว

ชอบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบ

หัวข้อ: Re: รัก ร้อน เรา: ตอน 3 กลับเข้าบ้าน P.3 (12-01-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: myapril ที่ 12-01-2013 16:17:59

แสดงความเป็นเจ้าของได้ทุกตอนสิน่า 55
เฟรมมันทำมันพูดขนาดนี้แล้ว
ยังไงๆเก้งคงต้องเป็น ของของมัน แล้วล่ะ เก้งเอ๋ย ^^

หัวข้อ: Re: รัก ร้อน เรา: ตอน 3 กลับเข้าบ้าน P.3 (12-01-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: jagkree ที่ 12-01-2013 16:38:40

อ๊าาาาาาา  :-[ เค้าเขิลนะตะเอง  o22

หัวข้อ: Re: รัก ร้อน เรา: ตอน 3 กลับเข้าบ้าน P.3 (12-01-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: rujaya ที่ 12-01-2013 20:27:46

มันคงเป็นหนี้รักซินะ  :กอด1:

หัวข้อ: Re: รัก ร้อน เรา: ตอน 3 กลับเข้าบ้าน P.3 (12-01-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: parn11 ที่ 12-01-2013 20:28:39

เย้ ในที่สุด!!!! จะติดตามและเป็นกำลังใจให้นะคะ

หัวข้อ: Re: รัก ร้อน เรา: ตอน 3 กลับเข้าบ้าน P.3 (12-01-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: NOoTuNE ที่ 12-01-2013 21:15:20

 :o8:

ทั้งซึน ทั้งอึนเลยเนอะ เฟรมให้เวลา เก้งหน่อย เด็กกำลังสับสนอยู่

หัวข้อ: Re: รัก ร้อน เรา: ตอน 3 กลับเข้าบ้าน P.3 (12-01-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: ขนมหวาน ที่ 12-01-2013 21:16:08

เก้งของกู อิอิ  :a5:
เจอคำนี้เข้าไป ท่าทางจะไม่สามารถถอนตัวแล้วหละเก้งเอ๊ย

หัวข้อ: Re: รัก ร้อน เรา: ตอน 3 กลับเข้าบ้าน P.3 (12-01-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: malula ที่ 12-01-2013 22:26:28

ขอแบบเฟรมที่นึงค่ะ คิคิ
ลูกผู้ชายต้องอย่างนี้ พูดน้อย ต่อยหนัก รักจริง ทำจริง

หัวข้อ: Re: รัก ร้อน เรา: ตอน 3 กลับเข้าบ้าน P.3 (12-01-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: ice_painful ที่ 12-01-2013 22:54:16

ซึนกันให้เยอะๆนะ
ดูซิ ว่าใครจะพูดออกมาก่อนกัน

แอบละลาย แทน เก้ง >///////<

หัวข้อ: Re: รัก ร้อน เรา: ตอน 3 กลับเข้าบ้าน P.3 (12-01-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: MiSS-U ที่ 12-01-2013 23:19:49

 :mc4:

ดีใจจังค่ะเพิ่งเห็นว่า puppyluv มีเรื่องใหม่
แถมเป็นเฟรมกับเก้งที่อยากรู้เรื่องคู่นี้มาตลอดด้วย

เปิดเรื่องมาก็ยังแรงสมชื่ออีกต่างหาก แต่แอบเสียดายนิด
ที่ไม่ได้เกาะขอบเตียงฟังเสียงหวานๆของเก้งเรียกหาเฟรม ฮิ้ววววว
 o18

รอตอนต่อไปอยู่นะคะ
+1และเป็ดให้ทุกตอน
 :pig4:  :กอด1:

หัวข้อ: Re: รัก ร้อน เรา: ตอน 3 กลับเข้าบ้าน P.3 (12-01-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: Satanza321 ที่ 13-01-2013 00:07:30

เฟรมพูดขนาดนี้ แล้วเก้งจะไปไหนลอดมั้ยเนี้ย  :-[

หัวข้อ: Re: รัก ร้อน เรา: ตอน 3 กลับเข้าบ้าน P.3 (12-01-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: gupalz ที่ 13-01-2013 00:57:43

เมียที่รัก เก้งของกู
เอาใจไปเลย เฟรม

หัวข้อ: Re: รัก ร้อน เรา: ตอน 3 กลับเข้าบ้าน P.3 (12-01-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: choijiin ที่ 13-01-2013 08:10:52

กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
 :m3:
น้องเฟรมพูดน้อยต่อยจุกมั่กๆ
หลงรักเลย *ถีบพี่เหยี่ยวออกไปชั่วคราว
 :z6:
ถึงจะพูดน้อยแต่เข้าประเด็นดีแท้พ่อคุณเอ๋ย
ไม่เหมือนอิพี่เหยี่ยวเนอะๆ
*หันไปสะกิดคนเขียน
 :m12:
พูดมากแต่ไม่ค่อยได้เรื่อง แถมยังซื่อบื้ออีก
กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกก
ล้อเล่นนะพี่เหยี่ยว ยังไงน้องลมก็เป็นที่หนึ่งของคนอ่านเสมอ
(อิพี่เหยี่ยวงง เกี่ยวกับกูมั้ย??  :m28:)
ชอบๆๆ รอดูน้องเก้งจะรักน้องเฟรมของพี่เมื่อไหร่หนอ
ขอบคุณคนเขียนนะจ้ะ
 :จุ๊บๆ:

หัวข้อ: Re: รัก ร้อน เรา: ตอน 3 กลับเข้าบ้าน P.3 (12-01-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: polar_light ที่ 13-01-2013 10:24:49

โอ้ววว เฟรม มีความเป็นสุภาพบุรุษอยู่นาาาาา

อ่้าน 2 ตอนรวด สนุกทั้ง 2 ตอนเลยเจ้าค่า  o13

หัวข้อ: Re: รัก ร้อน เรา: ตอน 3 กลับเข้าบ้าน P.3 (12-01-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: Gokusan ที่ 13-01-2013 21:16:25

ก๊าก...เหมือนจะมาคุๆ อึนๆ ทั้งตอน
อิตรงความจริงเปิดเผยนี่ชวนคิดเหมือนเก้งนั่นล่ะ
แต่มาขำตรง...--ซบหน้ากะฝ่ามือแล้ว...ซึน-- นี่แหละ << อ่านนิยายเยอะจริงๆ ด้วย ^^

รอลุ้นว่าคนที่รู้จักกันมาทั้งชีวิตนี่ จะพิชิตความซึนได้เมื่อไหร่ อิอิ

ปล.อยากลองเหล้าข้าวโพดบ้างอ่ะ เค้าอยากรู้...หุหุ

หัวข้อ: Re: รัก ร้อน เรา: ตอน 3 กลับเข้าบ้าน P.3 (12-01-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: mystery Y ที่ 14-01-2013 08:31:03

จะรอจนกว่าจะอนุญาต คำนี้ช้าไปหรือเปล่าเฟรม

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 4 ลานรถ P.3 (14-01-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: puppyluv ที่ 14-01-2013 09:50:30

My Dangerous Fire
รัก ร้อน เรา
ตอน 4 ลานรถ
flame’s






                 ลานรถในจังหวัดปริมณฑลติดกรุงเทพมหานคร
เวลา 22.05 น. เพิ่งเกินสี่ทุ่ม เดินเตร่เข้าบริเวณคุ้นเคย

“ไง! เฟรม” เพื่อนรูปร่างคุ้นตา สูงใหญ่ใกล้เคียงผมแต่ล่ำกว่า
“หมอก” เอ่ยรับ ยกหน้าหมัดชกทักทาย
“วันนี้วันจันทร์ ไหงมานี่ได้วะ”
“เบื่อๆ”
“หึหึ เลยเจอของดี พวกแจ๊บเมื่อ 4-5 เดือนก่อนกลับมาขอแก้มือว่ะ” หมอกพยักพเยิดหน้า
               ให้มองลานกว้างด้านล่างกลางแสงสปอร์ตไลท์

               รถยนต์เล็กซิตี้คาร์ 5 คันเพ้นท์ลายฉูดฉาด
ดำ 3 เทา 1 ขาว 1 จอดเรียงแถวหันหน้าชนกับรถฝ่ายเรา
พวกนั้นแต่งเต็มออฟชั่นโฉบเฉี่ยวสไตล์ซามูไร
ไฟแบล็กไลต์ข้างใต้ตัวถังสว่างจ้าประกอบเสียงเพลงดังกระหึ่ม
               เจ้าของรถและบุคคลผู้เกี่ยวข้องปะปนกับพริตตี้แต่งหน้าจัดสวมชุดคล้ายคอสเพลย์
ดีไซน์ยั่วยวนน้อยชิ้นจนเกือบเปลือยเรียกแมงเม่า...มาแบบจัดเต็ม!
                ยกมือถือถ่ายคลิปซูมเก็บเป็นพิเศษกับสีขาวเส้นกราฟิค
เพนท์ทับด้วยซากุระสีดอกไลแลค กิ่งก้านดำสยายเต็มคัน
คิดถึงคนนอนหลับอยู่ในห้องชอบเทรนด์นี้เป็นพิเศษ
                ...นุ่มนวลในความเร็วและแรง
               ...อ่อนหวานในความเถื่อน
               ...ถ้าเห็นต้องตาโตแน่...เอาน่า ไว้เผื่อได้คุยกัน

               ใช่ เก้งหลับทั้งน้ำตา จะให้ผมทนอยู่ร่วมห้องได้อย่างไร
เมื่อเย็นก็บอกตัดขาดไม่มีเยื่อใย ไม่เป็นเพื่อนไม่ต้องการร่วมชายคา
แกร่งแค่ไหนก็แพ้น้ำตาเมีย (T"T) ถึงได้โฉบมาบินเดี่ยวที่นี่
   
-----

“มาคนเดียว?” หมอกเหลียวมองรอบตัว
“อืม แท็กซี่” ตอบรวบไม่อยากให้ถามต่อ
“บุหรี่ไหม?” ยื่นซองให้ขณะปากคาบมวนแต่ยังไม่จุดสูบ
“ตามสบาย” ผมไม่สนไม่แตะ สายตาไม่ละจากลาน
                ผู้ชายหน้าตี๋ญี่ปุ่นชุดหนังสีดำสไตล์พั้งค์โกธิค
ชายผ้ายาวกรอมเท้าแบบยมฑูตในเดธโน้ต
แผงผมสีเงินตั้งยาวเป็นฟุต โกนคิ้วบางเหมือนผู้หญิงเข้ารถคันขาวเส้นม่วงดอกไม้พร้อย
                  อย่าบอกนะว่าจะเอาคันนี้ลงแข่ง!!!
ดูตัวถัง ท่อ ลักษณะรถน่าจะเป็นคันที่แต่งเจ๋งสุด
วงการนักเลงควรเก็บไพ่ตายไว้ท้าย ไม่ใช่แบไต๋แต่แรกเช่นนี้

“กูว่าแบบนี้มัน...” ผมลูบคาง
“แล้วแต่ว่ะ คิดไม่เหมือนเรา คงอยากแฟร์ๆ ล่ะมั้ง” หมอกดูอยู่เหมือนกัน
“น่าจะ“ ผมรับ
“เฮ้ย! เฟรม มาด้วยเหรอวะ” เพื่อนอีกคน
“กูไม่ได้โทรบอก แต่หูไวตาไวนะมึงน่ะ”
“พวกนั้นมาด้วยมั้ย” เสียงทักจากบอล เคี้ยง โอ๊ต เพื่อนกลุ่มเดียวกับหมอก
               ผมเฉย หมอกส่ายหน้าบอกไม่มีใคร
“ไม่มาเหรอ เสียดายว่ะ รู้มั้ยใครลงแข่งกับพี่ยุ่นนั่น” โอ๊ต
“ใครวะ?” ผมมองหา 

                เขียว-ฝ่ายเรา ขาว-คู่แข่ง สองคันเข้าเส้นสตาร์ท
ที่เหลือถอยไปอยู่ใกล้รถบรรทุกคอนเทนเนอร์วางขาตั้งยึดพื้น ‘กองอำนวยการ’
ข้างในคือแผงควบคุมลานรถ เครื่องมืออิเลกโทรนิกทั้งหลาย
เวทีแสงสีเสียง สามารถบันดาลให้เกิดเธคแดนซ์ย่อยๆ ได้ในทันที
                  ส่วนที่นั่ง VIP อยู่ข้างบนหลังคารถยักษ์ใกล้กัน
คอนเทนเนอร์เหมือนกันแต่เลาะผนังเหล็กออก เปลี่ยนเป็นกระจกใสติดแอร์เย็นฉ่ำ
ตู้ปลาทองที่หลายคนใฝ่ฝันอยากเข้าไปสัมผัส แต่ผม...ไม่

                หมอกเข้าออกกล่องที่ว่านั่นบ่อยครั้งมากกว่าผม
ป๋าจ่ายหนักเงินถึง เหยียบตีนผีแต่ปากปิดสนิทไม่โอ้อวด
มีรถแต่งคันใหม่ให้ยลเรื่อยแต่ขายทิ้งง่ายดายราวชิ้นเลโก้ของเล่น
ยกเว้นบีเอ็มสีดำส่วนตัวคันเดียวที่หวง ต้องไม่แม้รอยขนแมว
                   แปลกตรงแววตาหมอกไม่ได้บอกว่าสนุกหรือตื่นเต้นให้ปรากฏเห็น
แล้วมาที่นี่เพื่อ?
อาจจะมีเหตุผลเดียวกันกับผมก็เป็นได้ หาที่หลบซ่อนจากโลกที่เผชิญอยู่
ปลอดแอกความจำเจเคร่งเครียดกดดันในชีวิตประจำวัน แม้ซักชั่วโมงหรือนาทีก็ยังดี

                ถ้าไม่เพราะเก้งรักชอบรถยนต์ ผมคงไม่มีเหยียบที่นี่
                ถ้าเก้งไม่ปรบมือชอบใจ ผมคงไม่ใช่นักแข่งตีนผี
                ถ้าไม่ใช่เก้ง ก็ไม่มีอะไรเลย
         ...ป่านนี้จะหยุดร้องไห้แล้วหรือยัง

---------------
------------------

    (((ซูมมมมม!!!)))

“โว้วววววว!”
“วู้ววววววววว!” เสียงเซ็งแซ่ ฝูงชนลุกฮือ
                 เราสองคนอยู่บนเนินสูงมองเห็นข้างล่างชัดเจน
บอล เคี้ยง โอ๊ตอยู่กลุ่มคนรู้จักข้างล่างต่ำลงไป
เห็นเลนวิ่งทางเลี้ยวแคบหักมุม 45 องศาจุดแดงเดือดถนัดตา ตำแหน่งโปรดของเก้ง
คันไหนมีฝีมือจริงและอยากนำต้องดริฟต์ผ่าน
                 ผู้ชมลุกเชียร์อื้ออึง เข้าล้อมใกล้แนวกั้นยางรถยนต์ไม่กลัวอันตราย
อยากสัมผัสความตื่นเต้นชิดปลายจมูก

                  สองคันวิ่งฉิว ขาวคู่แข่งกับเขียวฝ่ายเราเจ้าถิ่นตีคู่กันมาสูสีเท่ากันดูไม่ออก
ถึงโค้งที่ว่า คันขาวปาดหน้าเข้าอยู่เลนในได้เปรียบหักพวงมาลัยได้ก่อน ทางตรงจึงขึ้นนำ 1 ช่วงตัวรถ
ถ้าเก้งอยู่ได้ร้องกู่ก้องพลางตบเข่าฉาด
แม่ง! ไอ้หน้านวลนั่นไม่คิดจะออกจากหัวกูเลยรึไงกัน

“เริ่มแข่งแล้วเหรอวะ ยังไง?” ผมเพิ่งดึงสติกลับสู่เกมตรงหน้า
“3 รอบ ตัวต่อตัว” หมอก
“เรา ใคร?” ถามถึงคันเขียวคุ้นตา รู้แต่ไม่อยากเดา
“คิดว่าใคร มีอยู่คนเดียว” หมอกไม่เฉลย เห็นประตูด้านคนขับติดสติกเกอร์ตัวเอ็มสีทอง
“พี่มอสว่ะ ฮิ้ว!” บอลเยื้องลงไปดังก้อง
“เชรี่ย เสือกให้มันอยู่เลนใน นำตั้งคันแล้วพี่ เฮ้ๆ เลี้ยวแล้วว๊อย ดริฟต์เพ่-ดริฟฟฟต์!” เคี้ยงโห่ร้อง
               แต่คันเขียวโชว์ดริฟต์แค่ครึ่งเดียวก็ฉวยโอกาสเข้าเลนในได้
ควรจะแซงนำม้วนเดียวจบตั้งแต่รอบนี้แต่...ไม่

                 หักล้อเข้าทางตรงรถกลับออกตัวช้าให้ซามูไรหัวตั้งก็ตามมาแซงได้ครึ่งล้อหน้าเหมือนเดิม
ราคาต่อรองคันเขียวเจ้าถิ่นลดฮวบ
“แม่ม! ไม่ได้ดั่งใจเล๊ย” โอ๊ตบีบกระป๋องในมือ
“จูนไว้ทำเตี่ยเหรอเพ่!”
“วางเครื่องแค่ทางโค้งรึไงคร้าบ ทางตรงเสือกปล่อยให้แซงฉิบ”
                เสียงด่าไม่พอใจจากคนคุ้นหน้าแต่ไม่รู้จักเป็นการส่วนตัว
บอล เคี้ยง โอ๊ต อยู่กลุ่มในนั้น การแข่งยังไม่รู้ผลแพ้ชนะกลับรีบวิจารณ์กันสนุกปาก

               ผิดกับเรา...
“หึหึ” ผม
“555” หมอกไม่เกรงใจ หน้าหงายหัวเราะลั่น
                ยัดมวนบุหรี่คืนซองไม่ดูด ดูเกมซ้อนเกมมันส์กว่าเยอะ
‘พวกนั้นไม่รู้อะไรซะแล้ว’ คิดไม่ทันจบประโยค


(((‘แกร้งๆๆๆๆ’)))
                ระฆังเตือนรอบสุดท้าย อีกไม่ถึง 10 เมตรจะเข้าโค้งมรณะที่ว่า
รถเขียวพี่มอสสะอึกพุ่งเข้ามาก่อน ปาดดริฟต์ชนิดคะแนนเกินสิบสวยงาม
ทิ้งคันขาวสะดุดหลบไม่ทันคิดว่าจะมาไม้นี้
รถยนต์ญี่ปุ่นคู่แข่งเซแฉลบชนกองยางตูมใหญ่
คนอยู่ใกล้วิ่งกระจายหนีตายกันจ้าละหวั่น
เสียงหวอไซเรนหน่วยบรรเทาภัยกับพิธีกรประกาศฉุกเฉินให้รีบถอยห่างดังลั่น
               ไม่ถึง 10 วินาทีรถพี่มอสพุ่งเข้าเส้นชัย
ธงตราหมากรุกโบกสะบัดพร้อมเสียงเฮจากเจ้าภาพลั่นสนาม

“อ่อนฉิบหาย” หมอก
“ตามคำนวณเป๊ะ” ผม

--------------

                  พี่มอสชูสองแขนน้อมรับเสียงโห่ร้องดีใจราวฟ้าถล่ม
ผิดกับเจ้าของคันขาวพุ่งออกมาทุบฝากระโปรง
เตะล้อก่อนกระโดดโหยงเจ็บเท้า เสียเหลี่ยมเดธโน้ต

“มือไม่ถึงแล้วโทษของ ห่วยว่ะ” หมอก
“ต่อให้ครึ่งคัน รอแก้มือรอบหน้าเถอะ” ผมรู้
“เหอะ ได้หมดตูดแน่ คงเหลือกลับซักคันหรอกมั้ง” หมอกก็รู้
                 พี่มอสวางแผนหย่อนเท้าไม่เร่ง
รอให้ตีคู่ก่อนปาดดริฟต์เชือดคอหอย เฉือนชนะแบบฉิวเฉียด
อ่อยให้ฮุบเหยื่อ ยุให้อีกฝ่ายของขึ้น
คิดว่าชนะเพราะฟลุ๊คโชคช่วยเคยสนาม

                  แข่งรอบแรกเรียกน้ำย่อยประมาณนี้ 3-5 ทุ่มแล้วแต่
จากนั้นเปิดปาร์ตี้ รออีกครั้งราวเที่ยงคืนตีหนึ่งก่อนปิดจบแยกย้ายตัวใครตัวมัน 
เกมเก่าเล่นใหม่ซ้ำแล้วซ้ำเล่า รู้ทั้งรู้แต่บรรดาแมงเม่านิวเอ็นทรี่ยังมีมาไม่ขาดสาย
                 ที่เหลือคันดำ 3 กับเทา 1 กำลังคุยโขมง
ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าคงลงเดิมพันสูงลิ่วชนิดเทหมดหน้าตักไม่เหลือกลับบ้าน
หมูในอวยรอเชือดชัดๆ

‘หวังว่าที่เหลือจะมีฝีมืออยู่บ้าง ไม่งั้นคืนนี้คงจืดชืดเกิน’ คิดในใจ
                   ถ้าคนนั้นอยู่ต้องหันมายิ้มกว้างกับผม...
‘ดูซิเฟรม เชียร์คันไหนดีวะ’ เก้งชอบให้กำลังใจแบบนี้
ไม่หวังชนะขาดลอยลำ เชียร์มวยรองแม้จะเป็นฝ่ายศัตรูก็ตาม
เจ้าเด็กดื้อจอมกวน หึหึ

----------------

                  เสียงคนวิจารณ์วงกว้างสนุกปากพร้อมๆ เพลงเทคโนดังกระหึ่ม
ดีเจทรงผมเด็ดร็อกโยกตัวบนแท่นหลังคาคอนเทนเนอร์ แสงสีเธคกลางแจ้งเปิดทำงาน
จอโปรเจคเตอร์ฉายให้เห็นรถบันไดทางลงแบบที่ใช้ในสนามบิน ของชิ้นสำคัญกำลังจะเผยตัว
“เล่นด้วยอะไรวะ” ถามเพราะไม่ได้ตั้งใจดูแต่แรก รถยนต์ เงินหรือผู้หญิง
“ผู้หญิง” หมอกชี้จอภาพ

                   พริตตี้สาวสวยแต่งหน้าจัด บิกินี่สีชมพูข้างในกับเสื้อแหปาดไหล่คอกว้าง
อวดเต้าทรงโตฉีกยิ้มหวานโบกมือให้กล้องคือฝ่ายผู้ชนะ
กับสาวอาทิตย์อุทัยบิ๊กอายขีดอายชาโดว์ยาว ผมม้าคิกขุหน้าง้ำโกรธนั่นฝ่ายผู้แพ้

---------

“เฮ้ย! หมอก เฟรม เห็นนั่นมั้ยวะ” ไม่ใช่จากผม เป็นบอลอุทานพลางวิ่งขึ้นมาหา
“อะไรวะ” หมอกสนใจ
“ไม่คิดจะมาด้วย เพื่อนห้องมึงนี่หว่าเฟรม” บอล

                     ผมตาถลนทั้งที่จอมีขนาดใหญ่มาก ต้นจั๋งวิ่งตัดหน้ากล้องออกมาจากตู้ปลาทอง
เบี่ยงหลบสองสาวชิงลงบันไดถึงพื้นก่อนหายจากจอ
“กูไปดูเดี๋ยว!” ผมถลาลงเนินไปจุดเกิดเหตุ
“ไปด้วย!” หมอกตาม ทิ้งบอลเคี้ยงโอ๊ตไว้ข้างหลัง

------------
----------------

“ต้นจั๋ง” เรียกเนิร์ดตัวเล็กร่างบางประมาณบี
เตี้ยและผอมกว่าเก้งแต่ผิวขาวกว่ามาก กำลังเดินวนไปมาตัดสินใจไม่ได้ใต้แสงไฟใกล้ทางออก
“เฟรม!” ต้นจั๋งตกใจ
“เป็นอะไรหรือเปล่า มาไง?” ผม
“...” ต้นจั๋งก้มหน้านิ่ง หลังมือขยับแว่นวาวสะท้อนแสงทำให้มองไม่เห็นนัยน์ตา

“....../ครับ กำลังหาอยู่ อ้อ เจอตัวพอดี” หมอกสื่อสารกับโทรศัพท์ก่อนส่งให้
“ไม่คุย!” ต้นจั๋งกระชากเสียงกับหมอกที่ยื่นมือถือให้ ไม่ต้องเดาก็รู้ ต้นจั๋งมากับใครถ้าไม่ใช่
“คุยกันซะ อย่างน้อยก็บอกพี่เขาไป กลับด้วยก็ได้กำลังจะกลับพอดี” ผมเสนอด้วยรู้ความสัมพันธ์ทั้งคู่เป็นอย่างดี

                  ปีที่แล้วพี่มอสอยู่ชั้น ม.5 เป็นไบได้ทั้งผู้ชายผู้หญิง
พบต้นจั๋งเด็กเข้าใหม่ ม.4 อยู่ชมรมวิทยาศาสตร์ด้วยกัน
เดินไปไหนมาไหนให้เห็นในโรงเรียนแค่ไม่กี่ครั้ง จากนั้นพี่มอสไม่เคยยุ่งเกี่ยวให้เห็น
                  นั่นแค่ฉากบังหน้า แท้จริงไม่ใช่...พี่มอสหยุดทุกคนที่เข้าหาเพราะต้นจั๋งคนนี้
ผมรู้ หมอกรู้ เพื่อนในวงการด้วยกันก็รับรู้แต่เลือกที่จะหุบปาก

“พี่/....../ครับ อยู่ประตูรั้ว หมอกกับเฟรมอยู่นี่ด้วย” ต้นจั๋งรับมือถือไปจนได้
“...” ผมเงียบ หมอกก็เงียบ เราพยายามไม่มองตากัน
“ปวดหัวอยากกลับก่อน พรุ่งนี้มีเทสต์เคมี/...../ ไม่ต้อง ต้นจั๋งกลับเอง แค่นี้นะครับ/ติ๊ด!” ต้นจั๋งไม่รออีกฝ่ายพูดสาย กดตัดจบทันที


           [Rrrrrr!] โทรเข้าใหม่รวดเร็วทันใจ
“ครับ/...” หมอกรับสายเลี่ยงไปอีกทาง ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าคือพี่มอสเมื่อครู่โทรกลับมาใหม่
“จะคุยกับมึง” หมอกยื่นต่อให้ผม
(“เฟรม ส่งถึงบ้านพี่ อย่าแม้แต่รอยขีดข่วน ซีลให้ดีแล้วจะโทรเช็ค”)
“ครับ” ผมเชิดจ้องตาหมอกนิ่งไม่ขยับขณะรับฟังเจ้าของขี้หวง

          ‘ซีล’ ที่ว่าหมายถึงให้อยู่ในการดูแลอย่างเข้มงวดไม่ห่างสายตา
แต่ห้ามมือใดๆ แตะต้องโดยเด็ดขาด แม้กระทั่งเบบี้ซิสเตอร์เองก็ตามที
คงโดนรุมทึ้งในงานรื่นเริงจนขัดใครๆ ไม่ได้
นี่เองที่ผมไม่ชอบช่วงเฉลิมฉลองหลังได้รับชัยชนะ
ต้องปล่อยเจ้าตัวดื้อโดยไม่จำเป็น
                  คิดหรือว่ากูจะยอมห่างเมีย ไม่มีทาง!!!

“จะกลับเลย แท็กซี่นะ” บอกต้นจั๋ง อ้อล้อประโยคยาวๆ กับใครไม่เป็น ถ้าเก้งอยู่น่าจะดี
“เรากลับเองดีกว่า เฟรมไปเถอะ”
“มันดึก อันตราย ไปส่งบ้านดีกว่า” ผมกำชับ
“เราอยากกลับบ้านป้ามากกว่าน่ะ” นั่นประไร ต้นจั๋งทำท่าไม่อยากกลับที่พักของพี่มอส มีที่หมายอื่นซึ่งคือบ้านป้าซึ่งเป็นญาติแท้ๆ
“ถึงแล้วค่อยดูอีกทีว่าดึกมากมั้ย ถ้าอยากไปจริงๆ จะนั่งต่อไปด้วยก็ได้” ผมอะล่วมอะหร่วย
                บ้านเช่าพี่มอสอยู่หมู่บ้านจัดสรรใกล้โรงเรียน
ส่วนบ้านป้าต้นจั๋งไกลโคตร พี่มอสไม่ทางยอมแน่ๆ ขี้หึงขี้หวงขนาดนั้น

“กูไปเอารถ รออยู่นี่” หมอกไม่รอสรุป
“มึงอยู่ต่อเลย กูเอง” ผมพระเอก รู้ว่าปาร์ตี้กำลังเริ่ม
“ไม่ ที่นี่น่าเบื่อสำหรับกูล่ะ” อริยะพระเอกกว่า สหรัฐเซ็ง (=”=)

--------------
-----------------

                 สรุปกลับกันหมด หมอกเจ้าของบีเอ็มสีดำ
ผมนั่งหน้าคู่คนขับ ต้นจั๋ง เคี้ยง บอล สองคนหลังบ่นอุบว่ากลับเร็ว
กำลังจะได้พินพริตตี้เชียร์เบียร์อยู่รอมร่อ
“ไอ้โอ๊ตแม่มหิ้วไปฉิบ กูแห้วเลยสัด อุตส่าห์แดกเบียร์จนจุกคอหอย” บอลงุบงิบ
                  ส่วนเคี้ยงตาลอย เมาเบียร์คอพาดเบาะหลังเรียบร้อย

                   เข้าเขตเมืองย่านจอแจไฟสว่าง เคี้ยงกับบอลลงจากรถแยกไปอีกทาง
เหลือต้นจั๋งยังนั่งหลังคนขับไม่ขยับตำแหน่ง
ผมเหลือบตาดูผ่านกระจกมองหลัง
ต้นจั๋งมองวิวนอกรถนิ่งท่านั้นเป็นรูปปั้นตั้งแต่ออกมาจากลาน
                   เสียงสูดจมูกครืดคราดหลังออกรถได้ครู่เดียว
เหล่มองหมอกก่อนวิสาสะค้นเปิดคอนโซล
ได้กล่องทิชชู่ยื่นส่งให้หมดขณะเวลา 00.15 น. พอดี

“พรืด! เมื่อวานวันเกิดเรา...” ต้นจั๋งเอ่ยหลังผ่านด่านเก็บเงินอัตโนมัติ
                   เครื่องดังติ๊ดขณะป้ายบอกยอดเงินเหลือ 900 ถ้วนผมจำได้ติดตา

                 เพิ่งนึกออก การ์ดกระดาษขาวติดสติกเกอร์หัวใจดวงจิ๋วลายพร้อยเป็นรูปต้นไม้
เพื่อนในห้องยื่นต่อๆ กันมาให้เขียนคำอวยพรเมื่อบ่ายวันศุกร์
ลมต้นคิดทำตั้งแต่ ม.ต้น เดี๋ยวนี้เป็นบีหรือทรายจัดการแทน

------------

                  เมื่อวาน ก็เมื่อกี้นี้นะซิ คิดตามขณะหมอกเหล่หางตามาที่ผมเหมือนกัน
เราต่างไม่ได้หันหน้าส่อพิรุธ คนขับแล่นเอื่อยไม่รีบร้อนผิดวิสัยปกติที่เคยรู้
‘หมอกแม่ม! เหยียบอย่างกับซี้ปึ่กกับท่านพญายม นั่งรถมันกูนึกว่าได้ตั๋วฟรีทัวร์ด่วนนรก’
                   เคี้ยง บอลหรือใครๆ ว่าให้ได้ยินประจำ
   
“ทำไมต้องช้า ทำไมต้องสาย ทำไมทำไม่ได้อย่างที่พูด ทำไม!” ต้นจั๋งสะอื้นฮัก ร้องไห้แบบเงียบเสียง

                 ได้แต่เหล่มองหมอกแบบเกร็งคอนิ่งๆ เห็นมันนิ่วหน้ากำพวงมาลัยแน่น
ฝนตกรถแล่นช้าขณะเราเผชิญอยู่กับอะไรไม่รู้
                 นี่กูอยู่แค่ ม.5 เอง จะฟาทส์ทูฟีเรียสไปไหน (T-T)
ชีวิตวัยรุ่นสุดเหวี่ยงซักซี๊ดนึงก็ไม่มีเชียวหรือ
อยากกอดไอ้ดื้อจริงๆ เลยว๊อย!

                   รู้ธรรมเนียมเรื่องของเดิมพันดี วงการใต้ดินมีหลายอย่างที่เราต้องตามเกม
เป็นบทบาทจำต้องแสดง ขัดขืนอวดเก่งไปก็ไม่ใช่คนในกลุ่ม
ไม่ถือเป็นพวกเดียวกัน มีบ้างพวกขบถจองหองไม่ยอมใคร
ก็ผมกับหมอกนี่ล่ะที่แปลกแยก ถ้าเพื่อเงินหรือรถ เอา!
แต่อย่างอื่นไม่ เดิมพันอะไรก็ได้ที่ไม่ใช่คน
                   เหตุผลเดียว...นัยน์ตาสีน้ำตาลมองมา
คนของผมยืนอยู่ตรงนั้น ไม่มีที่ว่างเหลือให้ใครอื่น

--------------
----------------

                  ถึงหมู่บ้านจัดสรรระดับดีมากแห่งหนึ่ง
บ้านเช่าพี่มอสเป็นทาวน์โฮมติดรั้วโครงการ ที่ว่างด้านข้างจอดรถยนต์ได้เพียบ
เรียงซ้อนตามยาวดีๆ อาจจะได้ถึง 3 คัน ขณะนี้คลุมผ้าสีเงินมิดชิดเหลืออยู่คันเดียว

                   คนรักรถต้องอย่างนี้ คบกันได้เพราะโปรดปรานฮอบบี้สุดโต่งนี่ล่ะ

                   ถึงจะนิสัยพูดจามากท่าโอ่อวด จุกจิกจู้จี้ตามแบบคนชอบสุงสิงยุ่งขิงกับคนหมู่มากไปบ้าง
(วิ่งประสานงานจัดการในลานเก่งมือดีมากคนหนึ่ง)
แต่ถ้าเป็นความลับ พี่มอสเก็บลึกถึงขนาด
เชื่อถือได้ว่าไม่มีขายข่าว เป็นลูกผู้ชายพอตัวคนหนึ่ง

“มีกุญแจมั้ย?” ผมลงจากรถ หมอกจอดเอียงชิดรั้วส่องไฟหน้าสูงเห็นลูกบิดประตูบ้าน
“มี” ต้นจั๋งชูกรุ๋งกริ๋ง
“งั้นก็เข้าบ้าน อยู่คนเดียวเหรอ มีใครอยู่ด้วยหรือเปล่า?” หมอกออกมายืนส่งอีกคน
“ไม่ชัวร์ น่าจะไปกันหมด” ต้นจั๋งหลบมอเตอร์ไซค์จอดอยู่โรงรถด้านหน้าก่อนไขกุญแจ
                   เรือนแถว 3 ชั้นครึ่งแชร์กันอยู่หลายคน
เท่าที่ทราบคือพี่ ม.6 ก๊วนพี่มอส

“มีอะไรโทรบอก มีเบอร์แล้วใช่มั้ย” หมอก
“อืม ขอบคุณมากหมอก เฟรมด้วย” ต้นจั๋งยิ้ม
                  แสงไฟสะท้อนกระจกแว่นบดบังนัยน์ตาบวมแดง ผมยืนใกล้เห็นชัดแต่เมินไม่จ้อง

“เจอกัน” ผมเอ่ยลา
“เจอกันเฟรม” ต้นจั๋งเข้าบ้าน ไม่รื้อฟื้นเรื่องบ้านป้าซักคำเดียว
                 รอจนไฟชั้น 3 เปิดค่อยถอยรถจากมา
บ้านผมกับหมอกอยู่คนละทาง ออกจากโรงเรียนหมอกตรงดิ่งจากประตู
ส่วนผมกับเก้งกลับหลังหัน เราอยู่กันคนละด้าน
                 คนอื่นทั่วไปยกให้เป็นคู่แข่งกลายๆ แต่ผมไม่คิดเช่นนั้น
ระหว่างผมกับหมอกไม่มีปัญหาใดๆ แค่ปากหนักไม่พูดมากทั้งคู่เท่านั้นเอง

“ส่งกูเซเว่นข้างโรงแรมพ่อ...” ผมยั้งคำ ‘พ่อไอ้เก็ท’ ไว้ทัน เกือบไปแล้วหนอปาก
                 หมอกไม่ชอบชายรักชาย ส่วนกูเพิ่งเอาเพื่อนตัวเองเป็นเมียมาหมาดๆ
เพื่อนผู้ชายคนสนิทที่สุดต่างหาก สวรรค์ (=’=)
                รู้เบื้องลึกจากเก็ทแล้วว่าเพื่อนรักสองคนแตกคอ
เพราะไนซ์บอยสารภาพว่าสนใจเด็กผู้ชายซึ่งก็คือบี
หมอกเปลี่ยนเป็นคนละคนหลังจากนั้น
คุยหลังไมค์กับเก็ทถึงทราบว่าหมอกรังเกียจเกย์

                เก็ทห่างหมอกหรือหมอกไม่คุยกับเก็ทเองไม่ทราบ ไม่เกี่ยวกับผม
ทัศนคติต่างแต่ลึกๆ เรายอมรับมิตรภาพกันในที

------------
---------------

               รถจอดหน้าร้านสดวกซื้อไม่ห่างจากโรงแรมที่ว่ามากนัก
“ใจว่ะ” ผมจะลง
“เฟรม” หมอกรั้งไว้
“หือ?”
“อย่าช้า อย่าสายล่ะ”
“อะไรวะ?” กูงง หันกลับไปมองคนขับ
“กูบอกว่าถ้าเจอแล้วให้รีบคว้า อย่าช้าอย่าสายเหมือนกู” หมอกร่ายยาว
              โคลงศีรษะไปมาตามประโยคเหมือนสอนเด็ก

“อ่าฮะ” รับคำงงเต๊ก พูดเรื่องอะไรของมัน
“กล้าๆ หน่อย จะทำอะไรก็รีบทำ”
“เออ” ผมปิดประตูปึง

               รถแล่นจากไป วันนี้มีแต่พวกดีกรีแรง ชนเป้งแล้วหนีไม่รออธิบายให้เข้าใจ
เอพริลฟูลเดย์แอนด์ไนท์หรือไร คิดไม่ตกขณะนั่งแท็กซี่กลับเข้าบ้าน
อดเปรยกับตัวเอง เรื่องเดียวที่วนเวียนอยู่ในหัว
‘กูไม่ช้าไม่สาย เสือกทำแล้วด้วย แต่ไม่รู้ว่าจะออกหน้าไหนว่ะ’

               กรกฎานอนรออยู่บนเตียง หยุดเท้าหน้าประตูไม้บานใหญ่ พึมพำกับสิ่งศักดิ์สิทธิ์
“...พ่อแก้วแม่แก้วช่วยลูกช้างด้วย”
สูดลมหายใจแล้วจับลูกบิดหมุน...เปิด


********************TBC by flame

หัวข้อ: Re: รัก ร้อน เรา: ตอน 4 ลานรถ P.3 (14-01-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: gupalz ที่ 14-01-2013 10:37:08

เฟรมแกรักเมียมากเลยนะ
แอบอยากรู้เรื่องต้นจั๋ง จังเลย

หัวข้อ: Re: รัก ร้อน เรา: ตอน 4 ลานรถ P.3 (14-01-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: tuckky ที่ 14-01-2013 10:41:42

มีคู่ใหม่มาให้อยากรู้อีกแล้ว

หัวข้อ: Re: รัก ร้อน เรา: ตอน 4 ลานรถ P.3 (14-01-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: rujaya ที่ 14-01-2013 11:01:43

การเดิมพันแข่งรถนี่มันน่ากลัวจริงๆ

ทุกคนหวงคนของตัวเองอย่างกะไข่ในหิน 55555

ขอให้พ่อแก้วแม่แก้วช่วยนะเฟรม  :กอด1:

หัวข้อ: Re: รัก ร้อน เรา: ตอน 4 ลานรถ P.3 (14-01-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: pahpai ที่ 14-01-2013 11:45:38

ตัวเก้งไม่โผล่ แต่ถูกเฟรมคิดถึงตลอดเลย อั๊ย อั๊ย อั๊ย

ปล พี่มอสนี่ มองจากมุมไนซ์บอยดูค่อนข้างลบ แต่พอมองจากมุมของคนในวงการเดียวกันอย่างเฟรม
พี่มอสก็ดูธรรมดาดีนะ ท่าทางจะรัก จะหวง ต้นจั๋งมากๆด้วยสิ

หัวข้อ: Re: รัก ร้อน เรา: ตอน 4 ลานรถ P.3 (14-01-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: mystery Y ที่ 14-01-2013 12:11:03

หมอกชอบใครน้อ?

หัวข้อ: Re: รัก ร้อน เรา: ตอน 4 ลานรถ P.3 (14-01-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: MiSS-U ที่ 14-01-2013 12:25:46

เฟรมนี่รักเมียมากจริงไรจริง เก้งแค่ยังไม่รู้ตัว อดทนนิดและสวรรค์จะอยู่ตรงหน้า  :laugh:

ต้นจั๋งนี่มาทำให้อยากรู้แล้วจากไป มอสคงรักและหวงมาก แต่ขัดเพื่อนไมได้รึเปล่า

เรื่องนี้เฟรมผิดลุคมาก เห็นเงียบๆแต่โคตรหลงเมีย ทำให้รู้ในมุมอื่น

ส่วนหมอกคงมองออกว่าเฟรมคิดอะไรกับเก้ง แต่เฟรมดันไม่รู้ว่าหมอกไม่ได้เกลียดเกย์

เพราะรักลมเหนือเข้าแล้วล่ะไม่ว่า

 :กอด1: puppyluv. แน่นๆเลย รอเสมอนะคะ  :L2:

บวกเป็ด กดบวกยังไม่ได้เดี๋ยวแวบมากดทีหลังน้า

หัวข้อ: Re: รัก ร้อน เรา: ตอน 4 ลานรถ P.3 (14-01-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: zero3 ที่ 14-01-2013 12:27:49

 :L2:
เป็นเรื่องของเฟรมกับเก้ง มีกลุ่มเพื่อนรักมาเต็ม
แปลกใจนิดๆ เพิ่งเห็นคนทึ่แอนตี้ลมเหนือ 555+
เก้งน่ารัก บีน้อยยังน่ารักเหมือนเดิม
แร๊บบี้คนเขียน..ขอร๊าบบบบ

หัวข้อ: Re: รัก ร้อน เรา: ตอน 4 ลานรถ P.3 (14-01-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: SuSaya ที่ 14-01-2013 12:50:37

ต้นจั๋งออกจะน่าสงสารนะ   คือแบบรู้ว่ารักมากหวงมาก แต่ดันซื่อสัตย์ไม่ได้ ถึงจะสถานการณ์บังคับก็เถอะ
เฟรมน่ารักดี สารภาพว่าจำหมอกไม่ค่อยได้

หัวข้อ: Re: รัก ร้อน เรา: ตอน 4 ลานรถ P.3 (14-01-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: shoi_toei ที่ 14-01-2013 13:15:10

เหอ เหอ  สู้ต่อไปเฟรมมมม

หัวข้อ: Re: รัก ร้อน เรา: ตอน 4 ลานรถ P.3 (14-01-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: Gokusan ที่ 14-01-2013 14:17:38

ฮาช่วงต้น...แกร่งแค่ไหนก็แพ้น้ำตาเมีย << โอย เก้งจะภูมิใจดีมั้ย?? ^^

ฮอบบี้หนูๆ เสี่ยงมากมายเชียวลูก...ดีแล้วที่ไม่เดิมพันด้วย -คน-
อยากให้คนบนเตียงรู้จัง...ถ้าไม่เพราะตัวเองชอบ เขาก็ไม่ทำให้ชื่นชม
แต่ก็...นะ ถ้าไม่พูดไม่บอก จะออกหน้าไหนล่ะค้าาาา ออกจะซึนมึนขนาดนั้น

สาธุ...พ่อแก้วแม่แก้วจะช่วยให้เจอคนหน้างอตื่นมารอบนเตียงมั้ยน้อ...กริกริ้วววว รีบเคลียร์ซะลูก << รีบเคลียร์แล้วจะมีต่อยังไงเนอะ ฮี่ๆ

เอาล่ะๆ เวิ่นพอประมาณ ลุ้นกันต่อว่าคนแพ้น้ำตาเมียจะเคลียร์ยังไง ^^V

หัวข้อ: Re: รัก ร้อน เรา: ตอน 4 ลานรถ P.3 (14-01-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: takara ที่ 14-01-2013 14:26:24

หมอกชอบเก็ทป่าวเนี้ย

หัวข้อ: Re: รัก ร้อน เรา: ตอน 4 ลานรถ P.3 (14-01-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: malula ที่ 14-01-2013 16:13:57

คนนอนอยู่บ้านจะรู้ไหมหนอ มีใครคิดถึงตลอดเวลาเลย

หัวข้อ: Re: รัก ร้อน เรา: ตอน 4 ลานรถ P.3 (14-01-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: greensnake ที่ 14-01-2013 16:43:41

ตามมาช้าไปนิด 4 ตอนแล้ว :m23: 
เป็นอีกคู่ที่อยากรู้มานาน ตอนนี้สมใจแล้ว
แต่คงต้องเหนื่อยหน่อยนะ เก้งคงยังไม่ลงง่ายๆ
เฟรมพยายามเข้านะ เอาใจช่วยอีกแรง :กอด1:
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ :L2:
กดเป็ดจ้า
ป.ล.เดี๋ยวต้องไปตามอ่านอีกเรื่อง

หัวข้อ: Re: รัก ร้อน เรา: ตอน 4 ลานรถ P.3 (14-01-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: polar_light ที่ 14-01-2013 17:29:34

มีอีกคู่สิ่นะ เจ้าคะ? พี่มอส กับ ต้นจั๋ง

ว่าแต่เมื่อไหร่ เก้งจะใจอ่อนน้า เฟรมรักออกขนาดนี้ :เฮ้อ:

หัวข้อ: Re: รัก ร้อน เรา: ตอน 4 ลานรถ P.3 (14-01-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: nekko ที่ 14-01-2013 19:04:05

ต้นจั๋ง :กอด1:

เอาใจช่วยคนรักเมียเน้อ o18


 :กอด1: :L2:

หัวข้อ: Re: รัก ร้อน เรา: ตอน 4 ลานรถ P.3 (14-01-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: kanda53 ที่ 14-01-2013 19:36:23

อ่านแบบแกว่งไกว...เห็นใจเก้ง...แต่ก็..แอบเชียร์เฟรม
เก้งเหนือเฟรมแบบไม่รู้ตัว...เอาใจคนเป็นเมียหน่อยซิเฟรมมม...
ต้นจั๋งกับมอส...จะไปกันรอดไหม...สุดขั้ว สุด ๆ ..
นู๋บีมาทีโลกก็สดใสเนอะ....

 :L2: &  :L1:

หัวข้อ: Re: รัก ร้อน เรา: ตอน 4 ลานรถ P.3 (14-01-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: choijiin ที่ 14-01-2013 19:54:22

ดีใจวันนี้ได้เจอ puppyluv อีกแล้ว
ต่อไปเราจะเจอกันบ่อยๆแล้วใช่มะ?
 :impress2: :impress2:

สงสารเฟรมเหมือนกันน้อ
ดูก็รู้ว่ารักเก้งมาก
แต่เฟรมก็ทำไมถูกนะลูกนะ
ได้แต่ให้เวลาเยียวยาไปเรื่อยๆ
 :monkeysad:
เป็นกำลังใจให้เด็กน้อยของคนเขียน
 :กอด1:

หัวข้อ: Re: รัก ร้อน เรา: ตอน 4 ลานรถ P.3 (14-01-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: NOoTuNE ที่ 14-01-2013 21:16:45

เดาว่าน้องหมอกไม่ได้รังเกียจหรอก  อาจจะแอบชอบ เก็ทหรือบี หรือเปล่า


ส่วนน้องเฟรม รักน้องเก้งมากนะ ค่อยๆเป็นค่อยๆไปแล้วกันจากนี้ เพราะเราเล่นดันบุกซะกระสุนหมดแม็ก ใครมันจะไปตั้งรับทัน ตอนนี้ก็ได้แต่อดทนหล่ะเน้อ

อยากรู้ อีกคู่เหมือนกัน พี่มอสน้องต้นจั๋ง  :กอด1:

หัวข้อ: Re: รัก ร้อน เรา: ตอน 4 ลานรถ P.3 (14-01-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: So_Da_Za ที่ 14-01-2013 21:26:30

ง่ะ เค้าอยากรู้เรื่องจั๋งกะพี่มอสอ่า

หัวข้อ: Re: รัก ร้อน เรา: ตอน 4 ลานรถ P.3 (14-01-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: hello_lovestory ที่ 14-01-2013 23:34:20

ต้นจั๋งนี่ล่ะมันน่าติดตามและอยากรู้ที่สุด

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 4 ลานรถ P.3 (14-01-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: ice_painful ที่ 14-01-2013 23:45:46

โอ๊ย น้องต้นจั๋ง
มัน ฮึก ฮึก
โซแซด มากอ่ะ
จะเขียนเรื่องมอส ต้นจั๋งไปในเรื่องด้วยเหรอ
มันติดค้างมานาน นะ มาแหย่ๆแบบนี้ เราอยากรู้อ่ะ

มันได้ ฟีลลิ่งมากอ่ะ ฝนตกกับคนโดนผิดสัญญาอ่ะ ฮึกฮึก



เกือบลืม อิน้องเฟรม เปิดห้องมา ไม่ใช่เมียหนีไปแล้วนะ


ตอนเปิด ep นี้มา ไม่ได้อ่านว่าตอนของเฟรม
ประโยค "ลานรถในจังหวัดปริมณฑลติดกรุงเทพมหานคร "
นึกว่า เก้งกำลังหอบผ้าขึ้นรถเมลล์หนี แล้วนะ คิดไปถึงขนส่งอ่ะ 555555555

หัวข้อ: Re: รัก ร้อน เรา: ตอน 4 ลานรถ P.3 (14-01-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: sukie_moo ที่ 15-01-2013 08:56:48

คู่พี่มอสกับต้นจั๋งก็น่าสนใจ หมอกแอบรักต้นจั๋งอยู่หรือป่าวนะ

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 5 ตื่นสาย P.4 (16-01-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: puppyluv ที่ 16-01-2013 10:14:47

-----choijiin ใช่แล้ว เจอกันจันทร์ พุธ ศุกร์เสาร์ 4วัน/สัปดาห์
ถ้าหายไปไหนจะบอกก่อน  :L1:ให้ choijiin

-----mystery Y กับ takara
หมอกชอบใครน้อ?/ หมอกชอบเก็ทป่าวเนี่ย?เดี๋ยวเฉลย น่าจะตอนไหนหว่า
พนักงานพิมพ์ดีดชื่อโจกยังพิมพ์ไม่ถึงเลยแบ่งตอนชัดๆ ไม่ได้
ไว้ถึงบทนั้นจะตามมาอ่าน ขอบคุณที่แวะเข้ามา^^


********************
My Dangerous Fire
รัก ร้อน เรา
ตอน 5 ตื่นสาย 
flame’s






“ตื่นสาย!” เสียงฉุนจากเด็กผู้ชายร่วมเตียงเมื่อคืน
             ผมยันตัวนั่ง สลัดศีรษะไล่ความง่วงงุน
ฉิบหาย 7:15 น. ผุดลุกตึงตังเข้าห้องน้ำ
“ผ้าเช็ดให้หน่อย เก้ง!” อดชะโงกขออุปกรณ์ตามความเคยชิน
(((ปึง!))) ประตูปิดใส่หน้าคือคำตอบ
กรกฎาหน้าหงิกในชุดวอร์มลงไปรอข้างล่างแล้ว

                 สุดยอด ต้อนรับวันอังคารสีชมพูสดใส ให้มันได้อย่างนี้ซิน่า!!!

                  ลงมาพบตัวดื้อเมินเฉยอาโจ๊กเข้าปาก
ก็ดี สีหน้าเลือดฝาดใกล้เคียงปกติค่อยวางใจได้หน่อย
จะผิดตรงมีเตี่ยเฮียฟงกับหม่าม้าพิมคอแข็งซดกาแฟเป็นประธานอยู่โต๊ะทานข้าวด้วย
แปลก....ทุกทีไม่เคยเห็น จะร่วมโต๊ะคือทานอาหารเย็นซึ่งปีหนึ่งไม่ถึง 10 ครั้ง
นั่งด้วยกันเดือนละหนยังนับว่ามาก
                   พี่ชายคนโตและพี่สะใภ้ของผมเอง
เลี้ยงดูตั้งแต่แบเบาะไม่เคยเรียกซ้อหรือเฮียเฉยๆ
โตมากับหลานชายหลานสาวอายุมากกว่าผม ปิง ป๋อง แป้งหมี่ บุตรชายบุตรสาวของสองคนนี้
รู้ความจริงว่าไม่ใช่ลูกในไส้ตั้งแต่แรกเริ่ม จาก ‘เตี่ย’ เพิ่มเป็น ‘เตี่ยเฮีย’
ส่วนพี่สะใภ้เรียกขานไม่เคยเปลี่ยน ‘หม่าม้า’ ตั้งแต่จำความได้


“เอ่อ...อาเฟรม เรื่องลื้อสองคน...” ชายเจ้าของบ้านเอ่ยลอยๆ
“กินกันก่อน จะไปโรงเรียนสายแล้ว” หม่าม้าแทรกแซงไม่ให้จบประโยคเตี่ยเฮีย
“ไปเลยดีกว่าหม่าม้า” ผมเห็นเก้งกำลังจะหมดถ้วย
“งั้นเอานี่ไปกินบนรถ” พี่สาวอายุห่างอีกคนโผล่จากครัวเหมือนรอจังหวะออกฉาก
“ครับ” รับกล่องแซนวิชจากกิ๋มหยกเฟยพี่สาวคนรอง
                   ก็แปลกอีกนั่นล่ะ เจ้คนนี้ตื่นสาย น้อยครั้งมากที่จะเห็นหน้าตอนเช้าในวันธรรมดาเช่นนี้

“เฟรม อั๊วะมีเรื่องจะคุย” เตี่ยเฮียสอดขึ้น นั่นประไร ว่าแล้ว
“ครับ?”
“เรื่องนั้นน่ะ ให้ระวังหน่อย ในบ้านก็---”
“อาเฟรม ของลื้ออยู่นี่ อย่าลืมล่ะ” กิ๋มชี้ที่สูบลมลูกบาสวางหลังตู้ด้านข้าง
“อ้อ หาอยู่พอดี”
“ซ้อมแต่เช้าล่ะซิ” กิ๋มยังชวนคุย
“ครับ” กับพี่ๆ ผู้ใหญ่รุ่นพ่อรุ่นแม่ ผมสงบปากสงบคำ

                   เหล่มองเก้งกวาดช้อนสุดท้ายเข้าปาก
รู้สึกตัวตื่นตั้งแต่รุ่งสางว่าตัวอุ่นนอนข้างๆ นอนใจว่าไม่หนีหายไปไหน
อดใจไม่ไหวขโมยหอมแก้มคนหลับ น้องชายเคารพธงชาติอยากออกมาร่วมแจม
จนต้องลงมาหาทางระบายออกตั้งแต่ฟ้ายังไม่เปิด
                   ลงมาต่อยกระสอบทรายครับ
เสียเหงื่อไม่ได้เสียน้ำใต้สะดือหรอก (รู้นะคิดอะไรอยู่; เฟรม)


“ขอโทษครับ ผมทำเตี่ยเฮียตื่นหรือเปล่า” นึกขึ้นได้
                  ลานจอดรถวางแป้นบาสอยู่ติดผนังห้องนอนพี่ชายและพี่สะใภ้พอดี
“อ๋อ ไม่หรอกเล่นไปเถอะ วันนี้ลูกค้านัดเอาของแต่เช้าเลยรีบตื่น” เตี่ยเฮียเหมือนจะเข้าใจยอมเปลี่ยนเรื่อง
“ปะ รีบไปโรงเรียน” หม่าม้าไล่
“อาป๋องโทรมาอีกแล้วเฮีย” กิ๋มหยกเฟยเติมเรื่องใหม่ขณะผมคว้ากระเป๋าเป้อีกคนขึ้นบ่าออกไปรอรถบ้านข้างหน้า

                  บทสนทนาผู้ใหญ่แต่จับใจความไม่ได้ว่าพูดถึงเรื่องอะไร
ใช่พี่ชายลูกบ้านนี้ ปิงกับป๋องหาเรื่องเดือดร้อนมาให้หรือเปล่า
ลืมใส่ใจเพราะผู้โดยสารอีกคนก็ออกมาพอดี

--------------
-----------------

                 พอเห็นชัดๆ ในแสงธรรมชาติอย่างนี้ หน้ายังซีดอยู่เลยแฮะ
เปิดซิงครั้งแรกของคนเรามันต้องใช้ระยะเวลารักษานานแค่ไหนกัน
ต้องแง้มดูเฉลยกล่องคัมภีร์ซะแล้ว
                  นึกถึงกล่องกันดั้มบรรจุหนังสดและไม่สด
เรียกหรูๆ ว่าสารคดีเพศศึกษาระหว่างชายกับชาย
เก็ทรับมาจากพี่คนรู้จักซึ่งคิดว่าน่าจะเคยเห็นหน้า
ถ้าจำไม่ผิดคือหนึ่งในเพื่อนสนิทกลุ่มเดียวกับพี่กาย
เคยเห็นตัวจริงแวบๆ ไกลมากจากลานรถด้วยรักชอบความเร็วเหมือนกัน
                  เก็ทเทิดทูนยกให้เป็นพี่ไอดอลส่วนตัว ถึงขนาดเพ้อว่าเก่งกล้าสามารถ
โดดเด่นหล่อเหลาราวเทพบุตรกรีกอะไรของมันไม่รู้   
 ชื่ออะไรจำไม่ได้ ติดแค่ริมฝีปาก

                   แล้วกูก็ดันไม่ไล่ดูตามขั้นตอน ต้องกล่องสีขาวออกสตาร์ท
แล้วค่อยเขียว เหลือง แดง จากนั้นแทงกินดำฟินาเร่
---1 กล่องแรกเปิดโลกเกย์ศึกษาขั้น A,B,C ด้วยกันดั้มวิงซ์สีขาว
---2 ลำดับสองค่อยขยับเขียว-ซาคุ
---3 สามเหลือง-ดิโอ
---4 สี่แดง-ซาซาบิสำเร็จการศึกษาภาคบังคับ 
---5 และห้าสุดท้ายกล่องดำขั้นแอดวานซ์ ‘แอสเทรย์โกลด์’

‘ไม่ต้องคิดมาก เปิดดูตามสัญญาณไฟจราจร’ ไอ้เก็ทบอกแค่นั้นแต่กูฉีกกฎดูไอ้แอสเทรย์ อมาซึนี่ก่อน
แทบอ้วก! (ชื่อเต็ม GUNDAM ASTRAY GOLD FRAME AMATSU)
                  เห็นว่ามีชื่อ FRAME คล้าย FLAME ของผม
ดูเสร็จหลังไมค์ไปหาเพื่อนเวรถึงรู้ว่าทำมาจากหนังใต้ดิน เรทดิบเถื่อนเกินมนุษย์ธรรมดาสามัญจะดูได้

‘เท่าที่ฟังพี่ไอดอลเล่า ไฮเลเวลชนิดกูยังไม่กล้าดูเลยว่ะเฟรม’ มึงเสือกไม่บอกกูก่อน เหี้ยเก็ท!
            ยังมีหน้ามาใจป้ำ ข้างในเละเทะแค่ไหนก็ได้ แผ่นแตกเสียหายไม่ต้องคืนไม่ถามถึงยกให้ไปเลย
แต่กล่องห้ามมีรอยขีดข่วน ฮ่วย! หวงแพ็กเกจแล้วใส่มาทำแป๊ะ
เหลือบมองคนคอแข็งนั่งข้าง คัมภีร์ความลับสุดยอดวิชานินจาอันนี้จะเปิดเผยให้ล่วงรู้มิได้

-------------
---------------


                  พักเที่ยง แคนทีน แถวที่นั่งประจำไม่เปลี่ยน
เสียงเพลงวอลซ์บูลดานูบทำนองคุ้นหู จังหวะเต้นรำสนุกๆ จากโจฮันส์ เสตราทซ์
เวอร์ชั่นเปียโนโคเวอร์บายลมเหนือ
                  เมื่อไหร่จะได้ฟังจากกีตาร์เทพของผมบ้าง
หลายวันมานี่เงียบหายไปเลย ตัวเก่งที่ห้องทิ้งฝุ่นจับเกรอะ
 ลอบมองคนนั่งขรึมเขี่ยเส้นหมี่น้ำใสไม่เอาเข้าปาก
                   เช้านี้ทั้งเช้า ถ้าวิชานั่งคู่ก็ไล่เอกมานั่งกับผม
ส่วนตัวเองไปนั่งกับโจโจ้ ไม่ใช่เมีย กูไม่ยอมหรอก
จะทำให้เป็นห่วงถึงไหนกัน เจ้าเด็กดื้อ!

“กินซะ จะเย็นหมดแล้ว”
“...” แคร้งๆๆๆ ดันเขี่ยเร็วๆ ตีไข่ซะงั้น
“กิน ไม่งั้นจับกรอกแน่” ลองสั่งอีกที
“ฮึ่ม!” เปรี้ยง ตะเกียบกระเด็นปัง
“เก้ง!” กูหนอกู ปากหนอปาก

                ฝ่ายนั้นหันควับมากินเลือดกินเนื้อ นั่งม้ายาวข้างกันชนิดเบียดไหล่ชนไหล่
ผมสีมาตลอดทางไม่ยอมห่างยังไม่ผ่านทะลุเมมเบรนซักนิด


“เย๋ย! แสบว้อย!” บีนั่งตรงกันข้ามเก้ง
“โอ๋ย ถ้วยซอสกู”
“เขวี้ยงตะเกียบมาไมวะเก้ง!”
               ซวยล่ะ (=”=) บุคคลล้อมโต๊ะ บี โจโจ้ เอกก็อยู่ด้วยทำไมกูเพิ่งเห็น

“บี! ขอโทษๆ” เก้งลุกช่วยบี
“ไม่เป็นไรเก้ง ทิชชู่หน่อยโจโจ้” บีมือปิดตามือ
“เร็วซิวะ” ผมสำทับโจโจ้
“เอานี่” เอกยื่นให้
“แสบว่ะ” บีหน้าเหยเก
“ขอโทษ นะบีนะ” หน้าขาวซีดยิ่งไร้สีเลือดเข้าไปใหญ่
                ลูบไหล่ลูบหลังเพื่อนตัวเล็กเช็ดหน้าป้อยลืมเรื่องบาดหมางชั่วขณะ
เราช่วยกันดูแลบีกระทั่งเก็ทเข้ามาพอดี

“ประชุมเพิ่งเสร็จ มีอะไรกินบ้าง อ้าวเฮ้ย! เป็นไร เกิดอะไรขึ้น ไหงเดวิลกูตาแดงๆ”
“น้ำก๋วยเตี๋ยวกระเด็นเข้าหน้า” เอก
“ลงถ้วยน้ำจิ้มกูด้วย” โจโจ้
“กูไม่ทันระวัง” เก้งเสียงอ่อย
“ไม่เป็นไร มันเป็นอุบัติเหตุ” บียิ้มให้กำลังใจตัวต้นเหตุ
“ไหนดู...ดีขึ้นยัง?” เก็ทเชยคางพิศหน้าบี ออร่าท่วมจนลืมเรา

“ไม่เป็นไรหายแล้ว แต่ความรักจะทิ่มตาเค้าล่ะ” บียิ้มแฉ่งว่าตลก
“อ้วก! กระโถนซิโจโจ้” เอก
“แหวะ ไอ้สองผัวเมียนี่ กูละเบื่อจริงๆ” โจโจ้
“เลี่ยนวะ 555” เก้งของผมค่อยหัวเราะออก
“อิอิ” บีชูสองนิ้วสู้ตายหยอกเล่นสมชื่อเด็กนรก
“555 เจ้าเด็กโง่เอ๊ย!” เก็ทหัวเราะ โยกหัวบีไปมา
              เสียงกรี๊ดแซวแว่วๆ มีให้ได้ยินรายรอบแต่อย่าสนใจ
สาววายและไม่วายแฟนคลับประจำครับ

                 เก็ทตี๋อินเทรนด์กับบีหน้าใสบ้องแบ้วดูเหมือนทอมหมวยมากกว่าเด็กผู้ชายทั่วไป
ชอบทักทายยิ้มใสให้ใครๆ ไปทั่ว
เก็ทเคยบ่น ‘เด็กน้อยทำกูจะอกแตกตายวันละหลายๆ รอบ’ แต่ผมไม่กล้าเล่าให้ใครฟัง เหยียบไว้ครับ
เก้งนัยน์ตาหวานฉ่ำแสนสวยของกูยิ่งแล้วใหญ่  ไม่อยากให้ใครเห็นเลย พับผ่า!

                     ผมว่าใครๆ อาจมองว่าสองคนนี้มีอะไรกันเกินเพื่อนไปแล้ว
แต่ไม่ใช่ พอได้เก้งเป็นของตัวเอง ชัดเลยว่าบีกับเก็ทไม่มีอะไรกัน
แน่นอนว่าเก็ทเองที่ส่งสายตาหวานเชื่อม ดูแลตัวติดไม่ห่าง
แต่เซนส์บอกชัวร์ๆ ว่า ไม่มีอะไรกัน (ทางกาย)  คอนเฟิร์ม

-------------

                  เรื่องจบ เก็ทซื้อข้าวมานั่งกิน
บีได้ทีกล้าสั่งคนของผมหาขนมหวานมาไถ่โทษ
ตัวก่อวินาศกรรมถึงยอมคีบเส้นก๋วยเตี๋ยวเข้าปาก
“เอาลอดช่องแตงไทยใส่น้ำแข็งเยอะๆ เพิ่มข้าวเหนียวดำกับถั่วแดงด้วย พี่เก้งเลี้ยง”
“เยอะไปเปล่าไอ้เด็กเซเว่น บังอาจสั่งพี่เหรอน้อง” เก้งอารมณ์เปลี่ยน
                    เวลาคุยอำเล่นสนุกใช้พี่น้องด้วยตัวสูงกว่าบี ไม่ค่อยใช้กูมึง
เพราะในกลุ่มเราเฉพาะกับเก้งคนเดียวเท่านั้นที่บีแทนตัวเองว่าบีงั้นงี้

“ทีจะกินฟรีล่ะมีพี่มีน้องนะคนเรา” เก็ทแซวคนข้างตัว
                    ชิดจนจะยกบีให้นั่งตักอยู่แล้ว เอกย้ายที่มานั่งข้างผม
เก็ทยังตามเบียดตัวเล็กของมันไม่เลิก ไม่มีอายจริงๆ

“ก็พี่เก้งเกิดก่อน เราเกิด 13 เหมือนกันเน๊าะ” บีลอยหน้าลอยตา
“โด่ คุณพี่คุณน้องกรกฎาและตุลาครับ ใจดีมากก็ซื้อน้ำเลี้ยงกระผมหน่อยก็ได้ ผมผู้เสียหายเหมือนกัน” โจโจ้แซว
“เรื่องดิ! จัดการ 2 ที 4 รู เร็วเก็ท” บีฟาดฟันจะจิ้มส้อมรบกับโจโจ้
“ได้เลย!” เก็ทยิ้มจะเล่นด้วย
“ส้อมมี 4 ซี่โว้ย! ไอ้พวกนี้นี่ สองที 4 รูอะไร ต้อง 8 โน่น” เอกส่ายหน้ากับบทละครหน้าม่านเกือบทุกเที่ยง
“ตกเลขชัวร์ ตอนสอบอย่ายื่นโพยมานะน้อง พี่ขอผ่าน” เก้งฮา
“555”
“หึหึ” ผมขำ
             เก้งเกิด 13 กรกฎา บี 13 ตุลา ต่อยหอยพิมพ์เดียวกันเด๊ะ
วันเสาร์กับวันอังคารสีโทนชมพูอีกต่างหาก


“มัวแต่หัวเราะ ลอดช่องน่ะเมื่อไหร่จะได้” โดนเหล่่
“อ้าว! เอาจริงดิ”
“รีเควสอยู่ยิกๆ ไม่เห็นรึไง”
“เอาถั่วแดงเยอะๆ น้า” บีทะเล้นไม่เลิก
“อย่าเฟรม กูเกลียดถั่วแดง” เก็ทโวยทันทีที่เห็นผมลุก
“กูไม่ชอบข้าวเหนียวดำ เอาแค่ลอดช่องแตงไทยของมันพอ ไหว้ล่ะเพื่อน” โจโจ้เปลี่ยนข้างอยู่ฝ่ายเดียวกับเก็ท
                เพราะรู้ชะตากรรมตัวเอง บีตักเล็มแค่แมวดม นอกนั้นโยนเก็ทไม่ก็โจโจ้ทุกครั้ง
ส่วนใหญ่โจโจ้รับเละอ้วนกลมขึ้นทุกวัน
“พวกนี้รู้ตัวดีว่ะ 555” เมียรักหัวเราะร่วน

                  รอดแล้ว โชคดีที่มีบีกับเก็ทเข้าแทรกแซง ไม่อย่างนั้นอาจได้ล้มโต๊ะเป็นแน่
อยู่กันมาตั้งนาน แค่ไม่กินอะไรแค่นี้เล่นเอาผมหัวปั่นเป็นบ้าตาย
บังคับมากก็ไม่ได้ด้วย ติดเชื้อเกียมัวรึเปล่าวะ

--------------
-----------------


                   เลิกชั่วโมงสุดท้ายของวัน...
“เฟรม! มึงคุมซ้อมบาสก่อนเลย กูมีประชุมสภานักเรียนครึ่งชั่วโมง บอกจารย์โค้ชด้วย” เก็ทกะชิ่ง
“เก็ทเดี๋ยว กูมีเรื่อง” ผมดักคอเข้ากิจธุระส่วนตัว
“ว่า?” เก็ทถาม
“มึงมีอีกมั้ยวะ”
“มีอีกไหน หมายถึงอะไร?” เก็ทงง

                  เฮ่ย ท่าจะไม่รู้เรื่องกัน ประกอบสายตาดุเหล่มองจ้องอยู่ด้านหลัง
ผมคว้าคอเพื่อนออกไปนอกห้อง พุ่งไกลถึงระเบียงทางเดินลิบๆ โน่น
“หนังหยั่งว่าแบบในกล่องกันดั้มจากพี่ไอดอลมึงน่ะ มีอีกมั้ย?” เสียบตรงเป้าประสงค์
               ท็อปซีเครทโฟร์ไฟล์ระดับไฮเอ็นด์
“อะไร กูให้ไปแล้วไง นั่นยังไม่พออีกเหรอ”
“ไม่พอ” ผมมดเท็จเนียนๆ
“กูว่าพี่กวางชักจะสายเอ็มเอสมาโซมากเกินไปล่ะ เก้งมันรู้มั้ยว่าพี่สาวมันเป็นสาววายชนิดฮาร์ดคอร์ ไหนว่าแค่นิยายบอยเลิฟใสๆ ไง”
“ไม่รู้หรอก อย่าให้ถึงหูล่ะกัน กับใครก็ไม่ได้ ถ้ามีอีกก็เอามาให้กูจะรีบใช้” ผมสมอ้าง
“ก็ได้ เพิ่งได้มาใหม่อยู่ที่ห้อง กูโทรหาพี่กายเดี๋ยว อ้อ! ซักพักพี่กูมา อยู่เจอก่อนล่ะ เบื่อไอ้ลมแม่ม! ติดงานทำกระเป๋าหนังป้าอะไรของมันไม่รู้ พี่กูก็เสือกถามหาอยู่นั่น”
“อือฮึ” ฟังเพื่อนบ่นตามน้ำ นึกสงสัย M,S และมาโซที่ว่าคืออะไร คุ้นมากแต่นึกไม่ออก

                 
           (^0^)ถูกต้องแล้วครับ!!!
แอบอ้างใช้ชื่อพี่กวางซึ่งเป็นพี่สาวเก้งบังหน้าว่าอยากได้ข้อมูลไปเขียนนิยายวาย
ข่มขู่กระชากกล่องอีนิกม่าจากหัวหน้าห้องโดยง่ายเพราะเหตุนี้  คนเราต้องหัดชั่วไว้บ้าง

                    อีกด้านกลับตงิดไม่ชอบใจเล็กๆ พี่กายชักจะยังไง
เทอมที่แล้วเทียวมาที่นี่เกือบทุกศุกร์ เพิ่งห่างไปเพราะงานมหาวิทยาลัย
บอกมาหาพ่อที่ทำงานโรงแรมใกล้โรงเรียนจึงมาแวะมาหาน้องชายด้วย
                     แรกๆ ดีใจมีมาของแจกอุปกรณ์บาสหรือเลี้ยงข้าวพวกผมอิ่มแปร้
พี่กายสุภาพบุรุษอัธยาศัยดี หล่อใสนายแบบฮอทมากคนหนึ่งของวงการแฟชั่น
พระเอกไนซ์กายกว่าน้องชายหลายขุม
                   แต่ตอนนี้ชักไม่ชอบล่ะ แม่ง! มาทีไรผูกขาดคุยเล่นแต่กับเก้งของกู
มีเรื่องคุยอะไรกันนักหนา หัวร่อต่อกระซิก
ถึงเก็ทบอกพี่ชายตัวเองไม่เบี่ยงเบนเป็นเกย์แน่นอนแต่ไว้ใจไม่ได้หรอก
ขนาดกูแมนทั้งแท่งยังตบะแตก น่ารักขนาดนั้น กอลิร่าไอคิวซีโร่ตัวไหนก็พลาดได้เฟ้ย
                  ที่สำคัญ เมียข้าใครอย่าแตะ กูหวง!!!


“พี่กายบอกจะแวะเข้าบ้าน ติดมาให้เลย รอเอาล่ะกัน” เก็ทได้ข้อมูลจากโทรศัพท์มือถือ
“ใจมาก แต่กูไม่อยู่กินด้วยนะ ซ้อมเสร็จกลับเลย” ผมว่างแต่กันตัวอีกคนต่างหาก ฝันไปเถอะพี่กาย
“ตามนั้น ไปละ ฝากดูบาสด้วย”
“ได้!”

                     เรี่ยม! คัมภีร์พร้อม บุกตีเมืองรอบใหม่ไม่มีเจ็บตัวถึงเลือดตกยางออกแน่
พ่อจะเอาให้ครางถึงเช้า ไม่มีตาไปแลใครได้อีก ทีนี้ต้องรักกู หลงกูหัวปักหัวปำ
บังอาจประกาศปาวๆ จะตัดขาดความสัมพันธ์อะไรนั่น ฝันไปเถอะ ไม่มีวันนั้นแน่
‘สหรัฐ’ ซะอย่าง หุหุ
(ยืดอกลำพองอย่างชั่วร้าย)



********************TBC by puppyluv

SuSaya ใช่แล้ว จำได้ซิจะยิ้มกว้างๆ ให้
        หมอกในลมเหนือเอ่ยถึงแค่ครั้งเดียว ชื่อคำเดียวด้วยมั้งถ้าจำไม่ผิด
เก็ทเล่าถึงวีรกรรมลมตอนเรียนมัธยม ว่ามีคนที่ลมยอมเล่นถึงเนื้อถึงตัวได้แค่ 2 คน
คือ เก็ทกับหมอก ทำให้โดนล้อว่า 3P บ้างไรบ้าง...ขอหาก่อนว่าเขียนไว้บทไหน (^^")

         หมอกในเรื่องนี้ (My Dangerous Fire) จะเขียนคร่าวๆ ในพาร์ทเก้ง
น่าจะบทหน้าๆ ตอนไหนซักตอน รอโจกี้หายแฮงค์มาพิมพ์ให้แป๊บ
แต่ถ้าอยากดูก่อนจะอยู่ในเรื่องของเก็ทกับบีตอน ม.4 อยู่ที่...
[my sassy รักนี้บีบวก] (เก็ทxบี)  ตอน 28 ผมและหมอก p.19
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=33920.540
     ---เก็ทแตกหักกับหมอกเพราะคิดว่าเกลียดชายรักชาย
แท้จริงแล้วไม่ใช่...สาเหตุมาจากหมอกสับสนสียใจที่แอบได้ยินลมบอกเก็ทว่า 'รักเก็ท'
หมอกรีบเดินหนีไม่ได้ฟังจนจบว่า 'รักเก็ทแบบเพื่อน' จึงเข้าใจผิดเพี้ยนตั้งแต่นั้น

[my sassy รักนี้บีบวก] ตอน 25 หน้าที่และคำตอบ p.17
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=33920.480
     ---เก็ทโทรคุยกับหมอก แล้วหมอกออกตัวว่าติดหญิงรึเปล่าไม่รู้ เป็นเหตุให้ทำหน้าที่ไม้กันหมาไม่สะดวก
เก็ทเลยบอกให้ปล่อยลม จะดูเองประมาณนั้น หารู้ไม่ว่าหมอกอึดอัดเพราะคิดไม่ซื่อกับลม กิ้วๆ

      นี่เซอร์วิสพิเศษ เผื่ออยากอ่านเด็กผู้ชายถอดเสื้อล้างรถ เนื้อตัวเปียกโชก
โฟมขาวๆ ฟองฟอด ฟองน้ำเหลืองอ๋อยและน้ำลูบกุงเกง อิอิ
[my sassy รักนี้บีบวก] ตอน12 บ้านหมอก p.8
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=33920.210
-----ซีเคร็ทหมอกหวงรถบีเอ็ม

ขอบคุณทุกอ่าน ทุกวิว ทุกการติดตาม กดบวกคืนอย่างว่อง :L1:

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 5 ตื่นสาย P.4 (16-01-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: rujaya ที่ 16-01-2013 10:28:39

 ร้ายน่าดูนะเฟรม ไปหลอกเก็ทว่าพี่กวางอยากดูเพื่อเอามาเขียนนิยาย  :laugh:

แล้วพี่ไอดอลของเก็ทที่แท้แล้วก็คือเหยี่ยวขาวเทพบุตรกรีกนี่เอง

แต่ละนายดูหนังประเภทนี้ทั้งนั้นเลยหรอเนี่ย ถึงว่าลีลาเด็ดดวงกันเหลือเกิน  :z1: :haun4:

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 5 ตื่นสาย P.4 (16-01-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: tuckky ที่ 16-01-2013 10:44:05

เฟรมยิ่งอ่านๆไปยิ่งอาการหนัก หลงเมียขนาด

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 5 ตื่นสาย P.4 (16-01-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: NOoTuNE ที่ 16-01-2013 10:51:57

กรี๊ดดดด ออิน้องเฟรมร้ายกาจมากลูก  :o8:

ว่าแต่มายืมพี่มา พี่มีหลายเรื่องหลายแนว อุ๊บ!!!!  :m29: :m29:

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 5 ตื่นสาย P.4 (16-01-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: Gokusan ที่ 16-01-2013 11:08:29

โถๆ...จะบุกตีเมืองรอบใหม่เหรอ
เอาตัวเองให้รอดหลังกลับบ้านก่อนมั้ยตาเฟรม
บรรยากาศแนวนี้ทั้งวัน...หมดกลุ่มเพื่อนแล้วระเบิดจะลงเหอะ << อิป้านี่ก็แช่งจริง ;p

เข้าใจกล่องกันดั้มแระ น่ารันทดชะมัด...เปลี่ยนมือตลอด หุหุ
ว่าไป...ใครแตะกล่องก็ได้ใช้นะ เก็ทนะ...แต่เก็ทรอสามปีนะ กร้ากกกก

รอดูผลการศึกษาจากกล่องกันดั้มแบบชิดติดขอบจอ...คราวนี้ดูให้เป็นลำดับขั้นนะลูก ข้ามขั้นอีกตายแน่!! ^^"

ปล.ทำยังไงก็ไม่ไหวกะไนซ์กายคนนั้น มันกู้ความรู้สึกไม่ได้ แม้ว่าในทุกเรื่องเขาจะเป็นคนดีสำหรับทุกคนก็ตาม...
ไม่ไหวจะเคลียร์จริงๆ ปล่อยผ่านเลยไป ^^V

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 5 ตื่นสาย P.4 (16-01-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: MiSS-U ที่ 16-01-2013 11:38:49

เรื่องนี้ทำให้รู้ว่าเฟรมไม่ได้เงียบอย่างที่คิดแต่ออกจะเจ้าเล่ห์จนน่ากลัว
และไม่ได้เห็นลมเหนือสำคัญกว่าเก้งเลย
แต่ในส่วนของบีในmy sassyเหมือนว่าเฟรมจะหลงลมเหมือนคนอื่นๆ
และเชื่อว่าที่เก้งเกลียดลมเพราะคิดว่าเฟรมชอบลมรึเปล่า

รอวันที่เฟรมจะใช้วิทยายุทธกับหนูเก้งตาสวย  :laugh:

บวกเป็ด

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 5 ตื่นสาย P.4 (16-01-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: ToffeE_PrincE ที่ 16-01-2013 12:07:19

นี่มันทั้งเหลียมง และเกียมัว เลยนี่นา

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 5 ตื่นสาย P.4 (16-01-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: SuSaya ที่ 16-01-2013 12:46:30

ฮ่าๆ pupyluv อุตส่าห์ไปหามาให้ ขอบคุณงามๆค่ะ
อ่านถึงตอนที่ทุกคนนั่งพร้อมหน้าที่โต๊ะอาหารแล้วเสียวสันหลังแทนเฟรม น่าจะรู้กันแล้วสินะ
ถ้าจำไม่ผิดเป็นตอนที่ทะเลาะกันแล้วเก้งขว้างของไปโดนปุ่อินเตอร์คอมใช่เปล่า
ขอให้เก้งใจอ่อนเร็วๆนะ

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 5 ตื่นสาย P.4 (16-01-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: polar_light ที่ 16-01-2013 13:10:58

 :oo1:   อ้ากกก ตอนต่อไป จัดหนัก ป่าวหว่า? 55555

ว่าแต่ :impress2: เฟรมหลงเมียจังนะ น่ารักจัง

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 5 ตื่นสาย P.4 (16-01-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: zero3 ที่ 16-01-2013 13:14:51

  ตอนเรื่องบีน้อย
นึกว่าเฟรมเค้าเป็นคนเงียบๆ
จริงๆแล้ว เฟรมไม่เงียบเลยเนอะ หุหุ
เหมือนเตี่ยเฮียจะรู้เรื่องเลย รึจะคิดไปเองหว่า



 :serius2:

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 5 ตื่นสาย P.4 (16-01-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: gupalz ที่ 16-01-2013 13:23:25

รอเฟรมอิ๊อ๊ะกับเก้ง อิอิ
เก้งหายดีแล้วแหละม้าง
เพราะงั้นเฟรมลุยได้เลย

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 5 ตื่นสาย P.4 (16-01-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: malula ที่ 16-01-2013 13:26:43

แอบสะดุ้งแทนเก้ง เหอ ๆ เฟรมฝักใฝ่หาตัวช่วยซะขนาดนั้น ไม่อยากจะคิด...

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 5 ตื่นสาย P.4 (16-01-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: greensnake ที่ 16-01-2013 16:18:42

นายหลงและรักเมียมากอ่ะเฟรม ที่สุด :laugh:
นี่ยังจะหากลยุทธ์มาเพิ่มเติมเชื้อไฟให้เก้งอีกเหรอ
แต่ยังหน้าบางอ้างพี่กวางเอาคัมภีร์บทใหม่อีกนะ
เราก็ได้แต่เฝ้ารอว่าเมื่อไรเฟรมจะได้ใช้ :z1:
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ :กอด1:

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 5 ตื่นสาย P.4 (16-01-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: sukie_moo ที่ 16-01-2013 16:18:58

นั่งนิ่งตาใส แต่ข้างในร้ายลึกนะเฟรมนะ งี้เก้งจะรอดมือได้ไง

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 5 ตื่นสาย P.4 (16-01-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: hello_lovestory ที่ 16-01-2013 16:43:15

ยิ่งอ่านยิ่งน่ารัก

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 5 ตื่นสาย P.4 (16-01-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: nekko ที่ 16-01-2013 18:48:27

อยากได้ของในกล่องกันดั้ม :z1:

 :กอด1: :L2:

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 5 ตื่นสาย P.4 (16-01-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: mystery Y ที่ 16-01-2013 20:41:29

เฟรมร้ายกาจเนอะ สงสารเก้งแล้วนะเนี่ย กลับไปอ่าน my sassyของเก็ทกับบีด้วยล่ะ เพื่อความฟิน~

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 5 ตื่นสาย P.4 (16-01-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: ice_painful ที่ 17-01-2013 04:09:27

โฮะ พึ่งรู้ว่ากล่อง GUNDAM
มันมีสเต็ปด้วยอ่ะ
สุดยอดๆ
น่าศึกษาเสียจริงๆ

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 5 ตื่นสาย P.4 (16-01-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: muiko ที่ 17-01-2013 13:59:10

เฟรมร้ายอ่ะ ขี้โกหกนะเนี่ย
แหมๆพี่กวางอยากได้  :z1:
แถมขี้หวงซะด้วย :laugh:

รอตอนต่อไปค่ะ

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 5 ตื่นสาย P.4 (16-01-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: kanda53 ที่ 17-01-2013 19:59:19

ย้ำ!....สงสารเก้งอ่ะ..
เจ้าเฟรมกะสอยให้เชี่ยวชาญในคราวเดียววว...
นู๋บี...ความรักก็กระแทกตาเค้าเหมือนกันล่ะ  :กอด1:
อืมมม...เชียร์เฟรมต่อไป...

 :L1: &  :pig4:

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 5 ตื่นสาย P.4 (16-01-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: ruby ที่ 17-01-2013 22:56:23

คนเงียบๆนี่น่ากลัวจัง ขี้หึงขี้หวงขนาดหนัก
ตอนหน้าจะมีลุ้นมั้ยค่ะ แบบว่าร้อนวิชา
อยากลองคัมภีร์บทใหม่เร็วๆ :z1:
 :กอด1:

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 5 ตื่นสาย P.4 (16-01-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: choijiin ที่ 17-01-2013 23:45:20

เอ อ่านไปอ่านมา
 :m28:
เหมือนได้เจออิพี่เหยี่ยวจูเนียร์
เวอร์ชั่นพูดน้อยต่อยหนักซะละมั้งเนี่ย
ถอดแบบกันมาเดี๊ะๆเลยแฮะ
 :z1: :laugh: :laugh:

 :กอด1: puppyluv

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 5 ตื่นสาย P.4 (16-01-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: Satanza321 ที่ 18-01-2013 02:04:36

โห่เฟรมจะจัดอีกรอบหรอ เอารอบที่แล้วให้หายงอลก่อนดีมั้ย  :a5:

เก้งหายงอนเฟรมเร็วๆนะคนอ่านรออยู่ :laugh:

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 5 ตื่นสาย P.4 (16-01-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: myapril ที่ 18-01-2013 09:22:43

มาไม่ทันไป1ตอน แงๆ *^*

สรุปว่าเฟรมมันทั้งรักทั้งหวงและคิดไปคนเดียวของมันว่า เก้งเมียกรู
ซึ่งมันก็จริงอ่ะนะ แต่เก้งมันคิดแบบนั้นหรือเปล่าล่ะ เฟรมเอ้ย

ตอนที่4 ขนาดมันไปสงบสติอารมณ์นะ จะดูอะไรมองอะไร
ก็คิดถึงเก้งไปซะทุกอย่าง ^^
มีหมอกมาแจม แถมกระตุ้นต่อมอยากรู้เรื่องพี่มอส_ ตั้นจั๋ง
คู่นี้น่าติดตามค่ะ ^^

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 6 แต้มต่อ P.5 (18/01/2013)
เริ่มหัวข้อโดย: puppyluv ที่ 18-01-2013 10:52:04

My Dangerous Fire
รัก ร้อน เรา
ตอน 6 แต้มต่อ
geng’s






          7.00 น. โรงยิม สนามกีฬาบาสเกตบอลในร่มของโรงเรียน
“เอาล่ะ เช้านี้พอแค่นี้ พวกไม่ไหวรู้ตัวก็ให้ฟิตหน่อย โดยเฉพาะ ม.5 พี่ใหญ่ตัวจริงกันแล้ว ครูฝากความหวังไว้กับพวกเราทุกคนอย่าลืม ยืดเส้นยืดสายแล้วแยกย้ายได้” โค้ชออกคำสั่งพร้อมบอกเตือน
                กระทบเล็กๆ ก่อนออกจากโรงยิมไป
“เก้ง ไหวมั้ยวะ” เอกอยู่ใกล้
“เออ!” ผมเข่าอ่อนแต่ปากแข็ง ตื่นเช้าเกินซ้ำเจอซ้อมหฤโหด
“เอก ช่วยกูด้วย กูจะตายแหล่ะเพื่อนรัก” โจโจ้ขาลาก ลงคลานพื้นขอความเห็นใจ
               เอกจิ๊จ๊ะเท้าสะเอวไม่รู้จะเลือกใครดีระหว่างผมกับเพื่อนอวบโจโจ้

“มานี่” ไม่ทันรู้ตัว ถูกช้อนปีกขึ้นให้หันหลังพิงร่างสูงแล้วยกเท้าลอย
              ท่าสะพานโค้งดัดหลังกลางอากาศ
“อ๊าาาาาาาาาา!” ผมเสียงหลงสภาพปางตาย ยักษ์บังอาจแทงข้างหลังกู
              ไอ้ชั่วช้าเลวทรามเชรี่ยเฟรม มึงจะบ้าพลังไปไหน!!!

“ไอ้เก้งโดนล่ะ กูถอยดีกว่า ไม่อยากเป็นรายต่อไป” เอกซอยเท้าไปอยู่ข้างโจโจ้
“ตายๆๆ โดนแบบนี้ได้ตายแน่ อย่าเข้ามาหากูเฟรม ไม่เอาเด็ดขาด” โจโจ้ส่ายหน้ารัว โบกสองมือไม่เอาด้วย
“...อ๋อย” ผมแทบทรุดแต่โล่งสบาย กล้ามเนื้อคลายตัวในทันที
“รอก่อน อย่าเพิ่งอาบน้ำ เอ้านี่” มือใหญ่ยึดแขน ยื่นขวดน้ำดื่มเกลือแร่สีม่วงให้
“เหอะ!” ผมสะบัดไม่รับ
“กิน!” เปิดเกลียวฝายื่นขวดใส่อุ้งมือ กุมทับไว้ไม่ปล่อย
               ถ้าเป็นเมื่อก่อนดังที่ผ่านมาผมไม่รีรอ แต่เวลานี้...

“มีอีกเปล่าวะเฟรม ขอซักอึกซิวะ” โจโจ้แทรกแซงขณะกำลังเล่นแง่
“ตลกรับประทานตลอดล่ะมึง” เอกยังเท้าสะเอวท่าเดิมไม่ช่วยโจโจ้ที่ยังนั่งพับเพียบอยู่กับพื้น
“จิบซะก่อน”
“...” แม่ม! จ้องตาหวาน จับมือกุมเป็นรักเราไม่เก่าเลยแบบนี้
          กูควรจะดันทุรังเล่นตัวอยู่ไหม
อึกๆ ยกกรอกปากตัวเองดับอาการแดงร้อนที่หน้า
“หึหึ” ดูมันหัวเราะ เหี้ยมจริงพี่ได้ดั่งใจแล้วก็ไป

              ไอ้ชาติชั่ว! อยากตะโกนใส่แผ่นหลังสูงโย่งนั่น


“เอาไป” ผมยื่นต่อให้เอก เพื่อนหน้าตาดีหัวเราะก่อนยกกรอกปาก อักๆ ไม่เหลือถึงโจโจ้
“โอ้เย่!“ เอก
“เชรี่ยเอกแม่มเลวว่ะ เพื่อนจะตายยังไม่เห็นใจ จำไว้” ได้ยินเสียงโจโจ้ด่าขรมไล่หลัง
                ขณะผมเข้าไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าในห้องพักนักกีฬา

--------------

          (((ซ่า!))) เพลิดเพลินเจริญใจ เปิดฝักบัวน้ำใสไหลเย็นชื่นใจ
“มีแชมพูมั้ย?”
“ห๊ะ! ไอ้ๆๆๆ อ้าย-เชรี่ย-เฟรม!” ตาเหลือกซิ
               แขนแมนพาดข้ามผนังกั้นระหว่างห้องอาบน้ำมาหา
ห้องมันไม่น่ามีเก้าอี้เลยให้ตาย รีบปิดโป้เก้งน้อยของสงวน
“อะไร เล็กขนาดนั้นมีอะไรให้ดู เร็ว! แชมพู” ยื่นแขนลงมาใกล้เกือบจะแตะถึงแก้มผม
               ผนังบ้าสูงแค่ 170-180 เซนติเมตร ทำไมไม่ทำสูงชนเพดานวะ
กูอุตส่าห์เลือกห้องชิดริมกำแพงแล้วแท้ๆ

“ไปตายซะไป!” อะไรอยู่ใกล้ผมขว้างใส่สุดแรงเกิด โดนกอลิร่ากล้ามล่ำซะ
“โอ๊ยยยยยยยยยยยย!” โหยหวนสะใจ นั่นเหตุการณ์เมื่อเช้าหมาดๆ

-------------
---------------

          14.35 น. ครึ่งทางคาบบ่าย
ระเบียงทางเดินชั้นล่างอาคารชีววิทยา  ม.5/1 ห้องประจำ
“ไนเตรสสูง 3 แดดอย่างเดียวแค่ 2 ส่วนอันนี้รวมกัน โตเร็วแฮะ เกือบ 6 เซ็นเลยว่ามั้ย” ลม
                  ไล่ลำดับการเจริญเติบโตของสาหร่ายจากทิวป์ทดลอง
“เออ” ผมงั้นๆ เท้าคางนั่งยอง หนังตาจะปิดรอมร่อ
“เหลือดูพรุ่งนี้อีกวัน โอเคเสร็จล่ะ” ลมมือซ้ายจดบันทึกลงสมุดยิก นิ้วยาวผิวขาวละเอียดที่ผมเกลียด
                  ทำไมต้องมาอยู่ที่นี่
                  ทำไมต้องกลุ่มเดียวกับมัน
                   ทำไมต้องกับที่กูเกลียด
                   ทำไมวะ

                    อดนิ่วหน้าไม่ได้ มองเข้าไปในห้อง
โจโจ้กับไอ้ตัวชั่วร้ายกอดอกหลับหน้าหงายไหลไปกับเก้าอี้
ใช่ครับ พวกมันนอนกลางวันในคาบท้ายๆ ก่อนเลิกเรียน ณ เวลาบ่ายเกือบ 3
หนังท้องตึงหนังตาหย่อน พัดลมเย็นเป่าเรื่อยเฉื่อย
                    พวกเวรเข้าเฝ้าพระอินทร์ปล่อยกูลำบากลำบนทนทุกข์ทรมาน
ชักสงสัย มันเป็นพระเอกเรื่องนี้แน่หรือไร
                    นิยายไหนๆ โดยเฉพาะของพี่กวางก็บอก
พระเอกต้องหล่อเทพเนี้ยบสะอาดมาดแมน ขยันเข้าหาทุกวินาทีตลอด 24 ชั่วโมง
ไม่กินไม่นอน ไม่โทรม ไม่ซกมกให้เห็น
ซีนวิกฤตอันตรายต้องพุ่งเข้ารับร่างนายเอกเซฟไว้ทันท่วงที
ไม่มีหลับเป็นตายทิ้งกูเผชิญโลกตามลำพังแบบนี้หรอก

             (T^T) รันทดว๊อย!

                  เพื่อนในห้องกว่าครึ่งหายไปเกือบหมดด้วยอาจารย์ปล่อยสังเกตดูการทดลองเอง
หลายคนเข้าชมรมหรือที่ไหนๆ ฟรีสไตล์ เก็ททราย เต๋าที่เดิมงานสารวัตร
ประธานนักเรียนหิ้วเด็กบีไปด้วยไม่ขาด เหลือไม่ถึง 20 คน
เห็นเอกคุยเล่นกับเจนี่และกลุ่มเพื่อนผู้หญิงที่ซิงค์กำลังหันหลังเก็บล้างอุปกรณ์
เกือบทุกกลุ่มเสร็จสิ้นภาระกิจ มีบ้าง 2-3 กรุ๊ปเช่นพวกผมที่ทำพลาด
เผลอทำหลอดแตกต้องรีเซ็ตแลปใหม่
                 ไม่ใช่ใครที่ไหน ไอ้ยีราฟชั่วนั่นเองล่ะครับ (T-T) เศร้า


“จะไปเข้าห้องน้ำ” ผมอยากมีเวลาส่วนตัว
“อืม” ลมง่วนจดบันทึกมากกว่าจะใส่ใจผม
               เลี่ยงจะไปห้องน้ำอีกฝั่งด้านท้ายอาคารใกล้อาคารศิลป์
เดินห่างออกมาค่อยหายใจโล่งได้หน่อย
เหลือพรุ่งนี้อีกวันเอาน่า ปลอบใจตัวเอง

               หากมีเหตุการณ์ไม่คาดฝันหันเหความสนใจ...
“ไม่เอา! ไม่อยากคุยกับพี่ตอนนี้”
“อย่าดื้อซิ!”
“ไม่! ไม่อยากฟัง จะไปไหนก็ไป”
              ไดอะล็อกละครหลังข่าวคุ้นๆ เสียงก็คุ้นมากด้วย ผมหยุดเท้าหันตามต้นสาย
พี่มอสกับต้นจั๋งยืนประจันหน้าอยู่มุมตึกศึลป์ อาคารกระจกใสบดบังสายตาด้วยต้นไม้ใหญ่
ตรงข้ามสระน้ำเล็กๆ กั้นกลาง มองลอดออกไปตรงนั้น
 ตำแหน่งเดียวกับลมและไอ้เลวเฟรมคุยกันเมื่อวันก่อน

“ก็พี่บอกแล้วไงว่าเล่นตามน้ำไปงั้นเอง ไม่มีอะไรเกิดขึ้นจริงๆ”
“...” เนิร์ดเล็กเม้มปากเบี่ยงหนีไม่ให้จับตัว ผมหลบวูบบังเสา
“ต้นจั๋ง...” พี่มอสเข้าใกล้
“โอเค ต้นจั๋งเชื่อพี่ แต่พอซะทีเถอะ”
“นั่นน่ะ...” พี่มอสอึกอัก
             ผมยืนอยู่ไม่ไกลก็จริงแต่หันเรดาร์เสือกสุดฤทธิ์

“ต้นจั๋งไม่ได้ขอให้พี่เปลี่ยนแปลงอะไร ชอบที่พี่เป็นแบบนี้ด้วยซ้ำ แต่ไม่ไหวแล้วจริงๆ”
“ต้นจั๋ง...พี่สัญญาว่าจะเลิก ขอเวลาพี่เคลียร์แป้บเดียว”
“ไม่ต้องหรอกครับ ถ้าพี่เลิก ต้นจั๋งคงรู้สึกแย่จนวันตาย ต้นจั๋งเองที่ไม่ดี ไม่มีความอดทนพอ ปล่อยต้นจั๋งไปเถอะนะ”
“ไม่นะ! ต้นจั๋ง”

               ไม่คิดว่าจะได้ยินน้ำเสียงพระเอกอกหักเช่นนั้นจากปากพี่มอส
นั่นพี่คนเก่งของพวกเราชาวตีนผียามราตรีเชียวนะ

“...เราเลิกกันเถอะ”
               เสียงต้นจั๋งเบามากแต่ดังก้องในหัวผม

---------------
-------------------

              ที่เดิม...ย้อนกลับมาแบบมึนๆ ไม่รู้ตัว
“เก้งเป็นอะไรหน้าซีดๆ ยังไม่หายเหรอ” ลมกับชั้นวางเก็บแลป
“เปล่า ไม่มีอะไร” ทำไมต้องมายุ่ง ผมก้มหน้างุดจะหนีเข้าห้อง
“แน่ใจนะ ไม่ใช่จะเป็นลมอีกหรือเปล่า”
“...” บังอาจขวางทาง แล้วฝั่งนี้ดันไม่มีใครโผล่หัวมาช่วยกูเลยว้อย!

“ไปเอายาห้องพยาบาลเพิ่มมั้ย ปลุกพวกโจโจ้กับเอกเถอะ เขียนเสร็จล่ะ พรุ่งนี้เก็บอีกวัน ไว้เราให้เอกเอาไปพิมพ์ต่อเอง เก้งไม่ต้องมาดูก็ได้”
“ไม่ต้องมายุ่ง!/---เพี๊ยะ!” ผมปัดมือขาวที่ยื่นสมุดให้อย่างแรง
             ความริษยาชิงชังบวกความหวิวหวั่นจากเหตุการณ์เมื่อครูปั่นอารมณ์ไม่เสถียร

จะยุ่งทำไม
จะเอาอะไรกับกูนักหนา
จะทำดีเอาหน้าไปไหนกัน
รู้ความลับผมแล้วคงอยากให้เห็นกันหมดทั้งโรงเรียนอย่างนั้นซิ


 (((‘ปัง!/โป๊ะ!/เปรี้ยง!’)))
               ไม่คาดฝัน สมุดลอยไปโดนกล่องสแตนเลสล้ม
ทิวป์ไหลจากฐานร่วงลงกระทบพื้นข้างล่างแตกเปรี้ยง
สาหร่ายหล่นเผละ น้ำนองแผ่กระจาย

               ฉิบหาย!!! บรรลัยแล้วลูกกู (>0<)


 “...เวรล่ะ” ลมเบามากอ้าปากค้าง
“...ซวยแล้ว” ผมพึมพำตะลึง สภาพบื้อใบ้อึ้งแดกพอกัน
“เก้ง! เป็นงี้ได้ไงวะ” ลมฉุนของขึ้น เป็นครั้งแรกที่ยินเสียงดังมากขนาดนี้
“ก็...” ผมตกใจ
“...” ลมเงียบคิ้วยุ่ง
“โอ๊ะ! โอ๊ย” สำนึกได้ว่าความผิดตัวเองเต็มเปา
            ทรุดลงเก็บเศษซาก ลนลานกู้วิกฤต
ไม่ทันระวังเศษแก้วบาดนิ้วเลือดแดงซึมให้เห็น

“เสียงไร เกิดอะไรขึ้น!?” ไอ้คนนอนน้ำลายไหลผลุนผลันออกมา
“แว้ก! สาหร่ายใคร อย่าบอกนะว่าของกลุ่มเรา” โจโจ้ตามมาอีกคนโหวกเหวกขี้ตาแหกทันที
“อ้าวเฮ้ย!” ตัวสูงที่ผมต้องการอย่างมากเพิ่งโผล่ มึงมัวแต่หลับน้ำลายไหลยืด ไอ้สัดเฟรม!
“เก้ง เป็นอะไรเลือดไหล?” เพิ่งโผมาหา
“เจ็บ!”
“ดีๆ  ไหนมาดู”
“หมดกัน พังเละเทะ เกิดอะไรขึ้นวะเนี่ย” โจโจ้ตีโพยตีพายไม่เลิก

“มึงทำอะไรเก้ง!?” เฟรมผละไปผลักอกลม
“กูไม่ได้ทำอะไร”
“แล้วนี่อะไร!” เฟรมเดือดจะเอาเรื่อง
“กูบอกไม่ก็ไม่ซิวะ ถามคนของมึงเองซิ!” ลมเสียงดังกลับ เป็นครั้งแรกที่ได้ยินขึ้นมึงกู
“เก้ง?” เฟรมหันมาหาผม

“มือ...ปัดไปโดน...” ผมจ๋อยเหวี่ยงสาธิต
           เลือดเปื้อนน้ำไหลซึมฝ่ามือย้อยลงเกือบถึงศอก เห็นลมถอยหลบวูบไปไกลมาก มือกุมปากหน้าซีดจะอ้วก
“บ้าเอ๊ย!” ร่างสูงจับแขนผม พยายามซับเลือดกับเสื้อนักเรียนตัวเอง
“เอาไงดีล่ะทีนี้” โจโจ้มืดมนพอกัน
“...” ลมหน้าซีดขาวหนัก ก้มหน้ากำหมัดซุกกระเป๋ากางเกงแน่นทั้งสองมือ
          ผมรู้ว่าทุกคนเครียด บรรยากาศมาคุเกินทน


“...อึ่ก!” เบ้าตาร้อน ใจจุกอกจนเจ็บจะกลั้นน้ำตาไม่อยู่
“ไม่เป็นไรดื้อ แค่ทำใหม่...ชู่ว์” เสียงทุ้มนุ่มปลอบโยน
             ไม่ทันห้ามเรียกสรรพนามยามอยู่ด้วยกันสองต่อสอง ‘ดื้อ’ ‘ตัวดื้อ’
เพียงเท่านี้ กำแพงเพียรสร้างพลันทลาย
มันรู้...ศีรษะถูกกดเข้าอก บดบังทุกอย่างออกจากนัยน์ตา
ซ่อนร่างผมไว้ในยามต้องการอย่างที่สุด

------------

              และแล้วเทวดามาโปรด...
“โฮ่ง! หงิงๆๆๆ”
“จ้อน! หมาดีมานี่เร็ว มาหาพ่อ มานี่ๆ เร็วๆๆ” ลมเปลี่ยนเสียงอ้อล้อตบมือเรียก
             สุนัขไทยพันทางที่กวดวิ่งเร็วจี๋หางแกว่งเร็วรี่เข้ามาหา ท่าทางดีใจสุดๆ

“เอามาทำไม เก้งมันกลัว เอาหมาออกไป” โจโจ้เห็นก่อน
“อือ! หมา” ผมเผลอกำเสื้ออีกคนแน่นหนึบ กระโดดขึ้นเก้าอี้เดี่ยวแถวนั้น กอดคอยีราฟหมับหลบสุนัข
“...ไม่เป็นไร กูอยู่นี่” นุ่มเบาข้างหู ไม่รวมริมฝีปากแตะขมับ
              ผมกลัวสุนัข เล็กใหญ่ขยาดหมด จำฝังใจเคยโดนไล่งับตั้งแต่เด็กเล็ก

“จ้อนขึ้นนี่ก่อน ใช่แล้วลูกพ่อ เฟรม! มือถือมึงถ่ายรูปเร็ว”
“ถ่ายทำไมวะ“ เฟรม
“อ้าว! เชรี่ยล่ะ” โจโจ้อุทานแต่เริ่มเข้าใจ 


               สตูดิโอจำเป็นโดยสี่คนและหนึ่งตัวผู้ร่วมกระทำการ 
ลมคว้าสองขาหน้าไอ้จ้อนขึ้นเกาะชั้นวาง หมาเอี้ยวมาเลียปากทำหน้างงๆ
ส่งสายตาบ้องแบ๊วหางแกว่งร่าเริงไม่หยุด
               ไอ้จ้อน สิ่งมีชีวิตอินโนเซนต์ไม่รู้เรื่องเลยว่าถูกป้ายความผิด
 โปรดิวเซอร์หลักไอ้ลมคนให้ข้าวให้น้ำแก่สหายจ้อนเป็นคนจัดแจงท่าทางให้ไอ้เฟรมถ่ายรูป
(ถ่ายคลิปไม่ได้ประเดี๋ยวเห็นเบื้องหลังการถ่ายทำ) T^T

              อำนวยการสร้างเสร็จสรรพ ลมสีขาวบริสุทธิ์ผุดผ่องที่ใครๆ ว่ากันค่อยลูบหัวชมเชยพระเอกหน้าขน
“ดีมากลูกพ่อ มีรางวัลให้นะครับ” ลมคว้าปลอกคอไอ้จ้อนไว้ไม่ให้เดินเพ่นพ่าน
              หมาตัวดีนั่งเขี่ยขอมืออ้อนหงิงๆ อยู่นั่นไม่ไปไหน
“เอิ่ม...” เก้งยังยืนที่สูงเกาะบ่าเฟรมแน่นสภาพอึ้งกิมกี่
"โอ่วววว..." โจโจ้ทึ้งหน้าตัวเองเป็นบ้าไปแล้ว
มีตัวสูงข้างผมเช็ครูปในมือถือตัวเองเอาเป็นเอาตาย


                ประกาศิตภาคต่อก็ตามมาอีกห่าใหญ่...
“มึง-เฟรม เงินมา พระเอกของกูต้องการไก่ย่างห้าดาว ส่วนมึง-โจโจ้ ไปตามไอ้เอก ให้มันมาดูทิวป์กับรูปนี่
    เอาปากดีของมันคาบข่าวไปบอกอาจารย์ปู่ ถ้ากูต้องเซ็ตแลปใหม่ พวกมึง---” ลมเชิดหน้าแล้วเงียบ บรื๋อ (T-T)

                 อึ้งแดกกันหมด โจโจ้อ้าปากค้างมองเฟรมควักกระเป๋าสตางค์ยื่นให้ลมเลือกดึงแบงค์ออกเอง
ผมรู้ว่าใช้ถูกคน เรื่องปลิ้นปล้อนสาลิกาลิ้นทองต้องเอกคนเดียวเอาอยู่
“ไปซิวะโจโจ้” ผู้กำกับภาพชื่อเฟรมสั่งโจโจ้จัดการตามบท
เพื่อนได้ตะโกนวิ่งข้ามห้องเรียกเอกฝั่งโน้นทิ้งเรา 3 คนประจันหน้า

--------------

                ยังไม่หมดเพราะมีก๊อกสองยิงตรงมาที่ผม
“เก้ง...กูไม่รู้หรอกว่ามึงเจอเรื่องอะไรมา แต่ถ้ามีแต้มต่อมากขนาดนั้น เป็นกูจะไม่ทำหน้าอย่างนี้หรอกว่ะ”
“หน้าอย่างไหน?” อดไม่ได้ กูไม่เข้าใจว๊อย!!!
“หึ!”

               ผมจำได้ติดตา ลมแค่ยักไหล่ยกยิ้มมุมปาก ผายมือกว้างพลางถอยหลังช้าๆ ไม่ยี่หระ
ดาตาญังรูปงามจากเดอะทรีมัสเก็ทเทียร์ มีเฟรมชอบใจขณะกอดเอวผมไว้ไม่ปล่อย
เท่านั้น ลมเหนือเมฆและพระเอกสี่ขาหางยาวนามกรว่าจ้อนจรลีจากไป
                  ไก่ย่างได้กินไหม สาหร่ายพันคออีกรอบหรือไม่โปรดอย่าถาม
ความอัปยศเรื่องสาหร่ายสไปรูไรน่าถูกยกเป็นทรอปิกยาวนานเกือบทุกครั้งที่เราเจอกันหลังเรียนจบ
พบปะศิษย์เก่าทีไรอาจารย์สอนชีวะท่านนั้นหัวเราะฟันปลอมเกือบร่วงเสียทุกรอบ
‘ครูปล่อยผ่านจนให้เกรด 4 พวกเธอได้ยังไงนะ’ โธ่! อาจารย์ปู่ครับ

                   ผมกล้าเล่นกับสุนัข ไม่กลัวหมากัดจนอาจหาญเลี้ยงเองได้จากประกายเล็กๆ จุดนี้ (หมากระเป๋า)
และอีกข้อคือ ลมกับพวกเรากล้าพูดคุยกัน ขึ้นพ่อขุนมึงกูนับจากวันนั้น
                     นั่นแค่ผลพลอยได้ในอนาคตต่อๆ มา
แต่ ณ ขณะนั้น ที่ตรองไม่ตกคิดไม่ออกคือวลีเด็ด ‘แต้มต่อ’
แต้มต่ออะไร ทำไมลมถึงคิดว่าคนอย่างผมถึงมีได้ ไม่เข้าใจเลยจริงๆ



********************TBC by d'Artagnan

   'จ้อน' ขโมยซีน เคยเอ่ยถึงใน
my sassy รักนี้บีบวก (เก็ทxบี) ตอน 27 ผมและลม p.18
บรรทัดที่ 7 ลักกี้นัมเบอร์ หุหุ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=33920.510

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 5 ตื่นสาย P.4 (16-01-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: MiSS-U ที่ 18-01-2013 11:03:03

 :z2:

จิ้มๆๆๆๆ  เดี๋ยวไปอ่านก่อนนะคะ  :กอด1:
....................

ป๊าบบบ  น้องเก้งจ๊า น้องทำไมไม่รู้ว่ามีแต้มต่อเหนือเฟรมกันนะ

ทั้งๆที่ยักษ์เฟรมออกจะเอาใจใส่ดูแลขนาดนั้น  อย่าอึนนาน

เดี๋ยวเฟรมเปลี่ยนใจ  :laugh:

+1และเป็ดให้ลมเหนือ  อ้าววว  o18  ให้เก้งต่างหากจ้า

 :กอด1:

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 6 แต้มต่อ P.5 (18-01-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: myapril ที่ 18-01-2013 13:14:58

แต้มต่อ  ต่อเยอะซะด้วยสิเก้ง หึหึ
ลมเหนือผู้ฉลาดแกมโกง และ
จ้อนรับบท ผู้ร้ายโดยไม่รู้ต้ว  555
แต่คงได้ไก่มาปิดปากแล้วมั้ง

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 6 แต้มต่อ P.5 (18-01-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: Gokusan ที่ 18-01-2013 13:36:59

กรี๊ดดดด ผู้ชายคนนั้น...ลมเหนือ!!
อีกแล้ว...เอาอีกแล้ว ก่อนคนอื่นตลอดๆ

นั่นสินะ -แต้มต่อ- ใครๆ ก็คงเห็น แต่เก้งไม่...มัวแต่ซึนอยู่นั่น หนูเอ๊ยยยย
ต่อให้ไม่ใช่ผู้กำความลับ ไม่ว่าใครในกลุ่มก็ต้องรู้ได้...ใครจะมาก่อนสำหรับเฟรม ^^

ทุกสิ่งทุกอย่างล้วนพัฒนาเสมอ
หลากหลายมุมที่ไม่เคยคิดว่าจะได้เห็นและเป็นอยู่
ทุกสิ่งเหล่านั้น...ไม่ต้องเข้าใจกันทั้งหมด แต่ก็ไม่ได้ลดความเป็นเพื่อนลง

รอลุ้นว่าเก้งตัวน้อยจะเข้าใจแต้มต่อที่น้องลมว่าไว้เมื่อไหร่...เข้าใจตอนไหน ตาเฟรมคงต้องเตรียมรับมือ ^^

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 6 แต้มต่อ P.5 (18-01-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: tuckky ที่ 18-01-2013 13:39:43

 :laugh: จ้อนเสียหมาเลย

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 6 แต้มต่อ P.5 (18-01-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: chaWice ที่ 18-01-2013 13:53:30

แอบเศร้าแป๊ป
ต้นจั้ง พี่มอสเลิกกันแ้ว้วววววววว
ถึงจะฝ่ายเดียวก็เถอะ                     :z3:
อยากรู้อยากเห็นกับคู่นั้นมากอ่ะ

ลมนี้จัดการทุกสิ่งเนอะ

น้องเก้ง มีแต้มต่อ แต่ก็ต้องแอบซึนนานๆบ้างนะ เพราะเราเป็นนายเอก ฮึฮึ #ไม่ผิดไม่้ผิด

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 6 แต้มต่อ P.5 (18-01-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: fuku ที่ 18-01-2013 14:21:51

พระเอกของตอนนี้.... หมาจ้อน ^O^

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 6 แต้มต่อ P.5 (18-01-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: N_N ที่ 18-01-2013 16:52:41

พึ่งเคยอ่านงงมากๆ55555
ไม่รู้ใครคู่ใคร ใครรักใครชอบใครนอกจาก เฟรมกับเก้ง ใครรู้ช่วยสรุปย่อให้หน่อยหลังไมค์กะได้นาา

แต่แอบฮาชอบๆ

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 6 แต้มต่อ P.5 (18-01-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: malula ที่ 18-01-2013 17:29:04

อะโถน้องจ้อนผู้ไม่รู้อิโหน่อิเหน่
พี่มอส-ต้นจั๋งดารารับเชิญกิตติมศักดิ์ โผล่เมื่อไหร่เป็นเรื่อง

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 6 แต้มต่อ P.5 (18-01-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: mystery Y ที่ 18-01-2013 17:51:39

เฟรมยอมต่อให้หลายๆแต้มเลยต่างหาก ว่าไหม? ว่าแต่ฉากดราม่าของพี่มอสกับต้นจั๋งนี่มันยังไงกันนะ

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 6 แต้มต่อ P.5 (18-01-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: polar_light ที่ 18-01-2013 18:35:48

 :เฮ้อ:  โถ อีกคู่ก็ดราม่ากันหรอเกินนะ อยากให้มีความสุขเร็วๆ
อ่านไปอ่านมารู้สึกชักงงๆ  ว่าเก้งปัดมือลมทำไม แล้วไปเกี่ยวกับการเลิกพี่มอส ต้นจั๋งอ่า งง :t3:

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 6 แต้มต่อ P.5 (18-01-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: hello_lovestory ที่ 18-01-2013 18:57:07

อาการตอนนี้น่าเป็นห่วงเนื่องจากอ่านิยายเรื่องนี้ เก้งน่ารักอ่ะชอบ

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 6 แต้มต่อ P.5 (18-01-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: nekko ที่ 18-01-2013 19:46:50

นายเอกเรื่องนี้รันทดเนาะน้องเก้งพระเอกช่างทิ้งขว้าง :z1:

ต้นจั๋ง พี่มอส :monkeysad:

คิดถึงพี่เบอร์7 ของน้องลมเหนือเมฆ :-[


 :กอด1: :L2:

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 6 แต้มต่อ P.5 (18-01-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: NOoTuNE ที่ 18-01-2013 20:37:16

 :laugh: :laugh:

เป็นไงหล่ะ ฤทธิ์เดชน้องลม กร๊ากกกกกกกกกกกกก

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 6 แต้มต่อ P.5 (18-01-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: pahpai ที่ 18-01-2013 21:10:59

เก้งอึนมึนมากกว่าที่คิด ขนาดเฟรมเอ่ยปากบอกรักไปแล้วยังไม่รู้เรื่องแต้มต่อซะอีก

พี่มอสจะยอมเลิกตามต้นจั๋งไหมเนี่ย แอบอยากรู้

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 6 แต้มต่อ P.5 (18-01-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: takara ที่ 18-01-2013 22:18:36

จ้อนกลายเป็นพระเอกไปโดยปริยาย อิอิ

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 6 แต้มต่อ P.5 (18-01-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: Satanza321 ที่ 19-01-2013 00:47:52

จ้อนเกือบได้เป็นพระเอกแล้วนะเนี้ย  :laugh: ผู้ช่วยชีวิตกลุ่มเอาไว้

2 คนนั้นจะเลิกกันจริงดิ(เพราะเหตุใด หุหุ)

เก้งนายน่าจะรู้ตัวได้แล้วนะเนี้ย ขนาดลมเหนือยังรู้เลย  :m16:

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 6 แต้มต่อ P.5 (18-01-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: R-Chisel ที่ 19-01-2013 01:18:03

เก้งจ๋า หนูมีแต้มต่อเยอะขนาดนี้ทำไมไม่รู้ตัวเนี่ย  :z3: :z3:

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 7 แยกเตียง P.6 (19-01-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: puppyluv ที่ 19-01-2013 08:19:56

My Dangerous Fire
รัก ร้อน เรา
ตอน 7 แยกเตียง
geng’s






          4 ทุ่มกว่า บ้านผม...เก้งเหม่ออยู่หน้าคอมพิวเตอร์ในห้องนอน
“เสร็จยัง โยนให้เอกมันทำซะก็แล้ว ไหงทำเอง” เฟรม
“เรื่อง!” เพิ่งมีแก่ใจมองตารางสรุปผลการสังเกตการเจิรญเติบโตสาหร่าย การทดลองในวิชาเรียนชีววิทยา
“ก็ดี รีบๆ ทำค่อยโยนให้มันพรีเซนต์”
“นั่นล่ะใช่” ผมตาม พูดรายงานหน้าห้องไม่น่าพิสมัยนักหรอก
“เสร็จแล้วนี่ ปรินท์เลย โอเคได้ล่ะ” ยกเก้าอี้หัวโล้นอีกตัวมานั่งใกล้ สัมผัสไอเย็นจากร่างกายเพิ่งอาบน้ำเสร็จใหม่ๆ
“...” ทำไมยอมให้มันนั่งชิดด้วยวะไม่เข้าใจ

                ตัวใหญ่เป็นควายครองข้างขวาผม ยินยอมยกเมาส์ถวาย
นั่งนิ่งๆ มองมั่นเล่นคลิกนั่นนี่เข้าอินเตอร์เน็ตเรื่อยเปื่อย กลิ่นสะอาดคุ้นชิน
ร่างกายเบียดใกล้คุ้นเคย เวลาส่วนตัวของเรา
                มึงไม่สำนึกรู้สึกรู้สมอะไรกับเหตุการณ์เลวๆ เมื่อก่อนหน้าเลยใช่ไหม
กระทำตัวทุกอย่างเหมือนเดิมเกินไปจนผมอดหวิวหวั่นในใจไม่ได้
คิดอะไรอยู่ ทำไมไม่ตขิดตะขวงใจ (T^T) กูน้อยใจเป็นนะเว้ย!

-------------

                ชั่วแวบ ภาพในจอดึงดูดความสนใจ
“เฮ้หยุดก่อน! ใครเฟซมา  ไอ้บอลนี่” ผมชะโงกเบียดไหล่ยักษ์
”ไม่ต้องดูหรอกน่า”
“ไม่ได้ จะดู” ไม่ยอมง่ายๆ หรอก จะปิดหนีฟันสไตรค์ดอทเอต่อ ผมแย่งเมาส์มาครองจนได้
                 เอิ่ม ไหนว่าไม่อยากอยู่ร่วมชายคา
เวลานี้พาดก่ายขาไม่พอ จะขี่สิงเข้าท้องพี่อยู่ล่ะ (ผมนั่งซ้าย ข้ามแขนไปคว้าเมาส์กับอกมัน)

“ลานรถ เห็นอยู่ทุกวัน” คนรอจะเล่นเกมว่าเฉยเมย
“เดี๋ยวสิ” ผมเลื่อนรูปไทม์ไลน์
“พอใจยัง จะเล่นเกม” ยังมีหน้ามาเปลี่ยนเรื่อง
“มึงไม่บอกกูเรื่องหนีเที่ยวคนเดียว” ผมฉุน ตามองรูปเน้นคำว่า ‘มึง’เต็มปาก
                 ชัดว่าคนพูดยืนคู่กับหมอกบนเนินดินโซนโปรดที่ประจำ

“คนเดียวไหน หมอก บอล ไอ้เคี้ยง ไอ้โอ๊ตเพียบ”
“ไม่ต้องมาแก้ตัว ปล่อยให้กูนอนแซ่ว ส่วนตัวเองหนีเที่ยว”
“ก็ใครจะให้คนป่วยไปเจออะไรแย่ๆ ได้เล่า ลูกชายแม่เป็นอะไรไปทำใช้แทนได้มั้ย”
“มึง!” เก้งด่าทางสายตา

                   เรื่องนี้ไม่เท่าไหร่ รักรถชอบรถเข้าใจ
แต่เลวหนีหายตอนกูนอนน้ำตาไหลพรากบนเตียงสังหารนั่นคนเดียว (>-<) กริ้วว๊อย!

“นอนไม่สบายจะให้ไปด้วยได้ยังไง แล้วก็...พี่มอสให้ไปดูต้นจั๋ง” เหตุผลใช้อ้างอิงมีน้ำหนัก
“ต้นจั๋งเหรอ?” ความรู้สึกเปลี่ยนด้วยชื่อเพื่อน
                     ทราบเรื่องลับแต่ไม่ลับของเนิร์ดเล็กกับพี่มอสตั้งแต่แรกเริ่ม
คิดถึงเมื่อบ่ายหมาดๆ ที่ผ่านมา สองคนนั้นจบแล้วจริงๆ หรือ

“อืม พี่มอสให้ช่วยดูกับหมอก พาไปส่งบ้านแก”
“...” แสดงว่า ณ เวลานี้ผมได้รู้ตอนจบคนเดียว
                     สองคนนั้นคบลับกันมาตั้งแต่เจอวันเมื่อปีที่แล้ว
ต้นจั๋งเรียนอยู่ห้องเดียวกันแต่ไม่เคยปริปากให้ได้ยินซักครั้งก็จริง
รับรู้ลึกๆ ว่าขมอกตรม รักบนหนามแหลมทิ่มแทงเป็นใครย่อมเจ็บปวด
ผมจะทนได้ถึงขนาดนั้นหรือเปล่า


“เป็นอะไร เงียบไปเลย” แขนยาวแข็งแรงเปลือยท่อนบนโอบกอด
“คิดว่าสองคนนั่นจะไปได้ไกลแค่ไหน” ผมละเมอ
                     เกมเอ็กซ์ซิสหน้าจอให้มือใหญ่คลิกปิดไม่รอ ไหนว่าจะเล่นเกม (=’=)
“ก็ต้องดูกันไป พี่มอสไม่เคยอยู่กับใครนานขนาดนั้น ให้เงียบด้วย ไม่ธรรมดาหรอก”
“อืม...” ผมสลดวูบไหว เมื่อบ่ายที่รับรู้ช่าง...แตกต่าง

---------

                     ไม่รู้ตัวว่าถูกมอง...
“นอยด์อีกล่ะ”
“หือ?”
“แต่ไม่เป็นไร กูชอบ” ฟอด! กดหอมแก้มผมเม็ดใหญ่ๆ
“เชรี่ย! เฟรม” เก้งตาเหลือก ยกมือปิดไม่ทัน โดนจู่โจมกลางอากาศ
“555” ยังอีก
“มึงนี่มัน---” พูดไม่ออก ร้อนถึงใบหู รู้ว่าตัวเองเลือดทั้งหมดที่มีวิ่งขึ้นใบหน้าหมด
            ต้องแดงแปร๊ดเป็นไก่ย่างถูกเผา
“ชอบเวลาอยู่กับกู น่ารักดี”

                       น่ารักไหน ใครน่ารัก วนเวียนใช้ชีวิตกับหมอนี่จะ 14 ปี
ปาเข้าไปเกินครึ่งอายุขัย ถูกผู้ชายด้วยกันชมว่าน่ารัก โฮ๊ย! ร้อนว๊อย

“ลุก! รีบกลับบ้านไปเลย เพนท์เฮ้าส์มึงน่ะ”
“ไม่ เมียนอนไหน กูก็นอนนั่น”
“ไอ้ปลวก!” ผมหาคำด่าไม่เจอ
“ด่าเก่งจริงเลย เมียใครวะ”

“พูดว่าเมียอีกคำเดียว มึงกับกูขาดกัน ออกไปไกลๆ บอกอย่ามาร่วมชายคา พูดไม่รู้เรื่องรึไง” ผมเป็นชุด
                   ผุดลุกชี้เป้าประตูตรงแน่ว
“เหอะ! อะไรก็ไล่ ฝนตกอยู่ไม่แหกตาดูล่ะ”
“เสื้อผ้ากู อ๊า!” ผมชะงัก รูดม่านมองนอกหน้าต่าง


                     จริงด้วยฝนตกแค่ปรอยๆ ไม่รู้สึก มิน่าไม่ได้ยินเสียง
เพิ่งทราบเดี๋ยวนี้เองว่าทำไมตัวใหญ่ถึงเปลือยท่อนบน ซ้ำอุณหภูมิร่างกายเย็นกว่าปกติ
เพราะถ้าเดินจากบ้านนั้นน่าจะเครื่องร้อนมากกว่านี้

“เมื่อกี้เก็บเข้ามาให้แล้ว หมกตัวอยู่ข้างใน โจรเข้าบ้านยังเหม่อไม่รู้เรื่อง ถ่ายมิวสิกอยู่รึไง” มีว่าไม่พอ
                    จะก้าวขึ้นเตียงเดี่ยวของผมด้วย
“หยุดเลย จะทำไร” ผมตามมาดึงขอบกางเกง
“ง่วง! อาทิตย์หน้าก็เริ่มแข่งแล้ว พรุ่งนี้ไม่อยากขาดซ้อมเช้าอีก กูง่วง” ร่ายไม่สนผม
                   ทิ้งตัวโครมด้านติดกำแพงที่เดิม นอนตรงนั้นจนฟูกยุบ
สอดแขนให้ผมหนุนหมอนเป็นเหน็บกินเกือบทุกคืนไม่บ่น
อยู่ลำพังแค่ 2 คนในบ้านถ้าอีหรอบนี้ไม่เรียกว่าร่วมชายคา น่าจะร่วมห้องมากกว่า


“ไม่รู้ ออกไปจากบ้านกู” ผมแย่งหมอนไม่ให้หนุน
“จะนอน”
“ไม่! ออกไปเดี๋ยว-เน้" ผมตาขวางไม้แข็งสุดชีวิต
“...” เล่นเกมจ้องตาก่อนอีกฝ่ายผุดลุกยืนบนฟูก ตัวสูงใหญ่เป็นเปรตอสุรกายก้าวเทิ่งๆ ลงมาคว้าเสื้อพาดบ่า

           (((‘ปึง!’))) ปิดประตูเสียงดังปล่อยผมยืนคว้าง
 หมอนหล่นจากมือกระทบพื้นดังตุบเบาๆ
ความเงียบงำครอบคลุมจนรู้สึกโหวงเหวงว้าเหว่
ผมจุกอกน้ำตาไหลพราก...ใจเจ้าเอย หยุดเต้นแรงเสียที

--------------
-----------------


             4 ทุ่มเกินครึ่ง เกือบชั่วโมงต่อมา กระสับกระส่ายได้แต่ก่ายหน้าผาก
บ้าเอ๊ย! นอนไม่หลับ จะไม่สบายหรือเปล่า
เห็นหุ่นแข็งแรงกล้ามล่ำอย่างนั้นแต่ถ้าเจอฝนลงหัวไม่กี่เม็ดจะไม่สบายแทบทุกครั้ง
                   มองโทรศัพท์ในมือแตะทัชหน้าจอ ภาพวอล์เปเปอร์ขึ้นรูปตัวเอง
หันหน้าด้านข้างมองตาแมวสีขาวฟู ปากแมวจุ๊บจมูกผมจั๊กกะจี้
มีอวัยวะของบุคคลที่สามในภาพด้วย ท่อนแขนแข็งแรงกับเสื้อยืดดำอยู่มุมสุด
                    แมวลูกผสมเปอร์เซีย หน้าบ้องแบ้วสีขาวหางยาวฟูฟ่องชื่อ ‘เซเว่น’ ของบี
(เก็ทซื้อให้เป็นของขวัญวันเกิดบีปีที่แล้วเพราะฝึกเล่นกีตาร์กับผมไม่ได้เรื่อง
แถมวันนั้นมีธุระต้องไปนของมันก็ไม่รู้ เจ้าเซเว่นจึงเป็นตัวเลือกที่บีถูกใจยอมหายโกรธ)
วันนั้นวันเสาร์เอามาเล่นด้วย ผมซ้อมวงดนตรีเล่นงานโรงเรียนอะไรซักงาน
นักบาสตามติด เล่นยืนค้ำหัวซ้อนอยู่ด้านหลัง พาดแขนจับตัวไม่ให้เข้าใกล้สี่ขาน่ารัก

                   บีเป็นคนถ่ายรูปนี้จะลงอินสตาแกรม
แซวว่า ‘เฟรมขี้หวงเก้ง กระทั่งแมวก็ยังไม่ให้จับ”
                    ป่านนี้จะไม่สบายหรือเปล่า นอนหลับอยู่ไหม เท่าที่จำได้
ตั้งแต่เข้าเรียนมัธยม ม.2 หรือ ม.3 ที่เราไม่เคยนอนแยกเตียงกันเลย
แค่เปลี่ยนจากบ้านมันเป็นบ้านผม หรือจากบ้านผมเป็นบ้านมันเท่านั้น

                    เจ้าโง่!!! คนมีอะไรกันแล้ว ถ้าไม่รักชอบก็ต้องโกรธจัดชนิดชาตินี้ไม่ยอมเผาผีหายหน้าไปเลย
ที่ปล่อยให้ตามต้อยตาละห้อยอยู่แบบนี้ยังซื่อบื้อคิดไม่ออกอีก
 จะทึ่มไปไหนเจ้าควายทุยสมองขี้เลื่อยเอ๊ย!

-----------------

           [‘Rrrrrr!’] เร็วเท่าใจหรือใจตรงกันไม่รู้ ภาพเปลวไฟลามเลียหน้าจอ
คนที่คุณก็รู่ว่าใครโทรมาขณะเครื่องอยู่ในมือพอดี
“...” กดรับแล้วแนบแก้มไม่ตอบ ใจเต้นวูบวาบเกือบช็อคเล็กๆ
“ว่า?” ทางนั้นเอ่ยซะเอง
“ว่าไรเล่า มึงโทรหากูก่อนนะ” ผมแหวใส่ โทรมาก็พูดซิวะ
“...นอนไม่หลับ”
“เออ!”

                 แอร๊ยยยยย (>0<) กรกฎาแทบฉีกหมอนข้าง

“หลับยัง?” เฟรมเสียงอ่อน
“หลับแล้ว!” เก้งตัวไหนรับสายมึงแทบจะทันทีล่ะ
“นอนไม่หลับจริงๆ นะ”
“ไอ้...” ผมยั้ง กลัวยิ้มแก้มแตกจะส่งตามสายให้อีกด้านรับรู้
“ฟู่...” แล้วก็เงียบ เสียงถอนหายใจ

“มีอะไร ไม่พูดกูจะนอนล่ะ”
“เมื่อกี้เพิ่งคุยกับเตี่ยเฮียมา”
“ว่า?” ผมตาตื่น เงี่ยหูฟังตั้งใจ
“เตี่ยเฮียบอกจะให้ช่างก่อผนังเบิ้ลตรงห้องนอนแก แต่บอกว่าตั้งแต่พรุ่งนี้จะซ้อมเช้าที่โรงเรียนเอง หม่าม้าไม่ยอม บอกนัดช่างไว้แล้ว”
“ก็ดีแล้วนี่” ถ้าเรื่องครอบครัวผมรับฟังเสมอ

               เฟรมเล่ายาวอยู่ไม่กี่เรื่อง หลักๆ คือข่าวกีฬาบาสเกตบอลกับครอบครัวเราทั้งคู่โดยเฉพาะบ้านตัวเอง
ต่อหน้าไม่พูดถึงไม่เสวนาด้วย แต่ลับหลังต่อยหอยเป็นคุ้งเป็นแคว
และมีผมคนเดียวที่รับรู้ เฟรมรักครอบครัวแต่เก็บเงียบไม่แสดงออก

“หม่าม้าซื้อตู้ทีวีให้ใหม่ ไม่มาดูหน่อยล่ะ กิ๋มเลือกเองกับมือเลยนา กิ๋มบอกต้องชอบ ไม่ให้เอาพลาสติกออกด้วย บอกให้อาเก้งมาแกะเอง” เอามาอ้าง เด็กโข่งชัดๆ
                  อดระบายยิ้มกลั้นไม่อยู่ เกร็งแขนเปิดประตูห้องนอนเบาที่สุด
ย่องลงมาข้างล่าง หยิบร่มกอล์ฟคันใหญ่สุดออกมาจากแจกันไม้เตรียมพร้อม

“ไม่ ฝนตกอยู่” ผมเล่นแง่
“ฝนหยุดล่ะ”
“ไม่เอา เจอกันพรุ่งนี้เช้า มาปลุกกูด้วย”
“นานไป”
“มา-ปลุก-ไม่งั้นโดน” ผมช้าๆ ขู่

“...คิดถึง” เบาราวริมฝีปากจุมพิตข้างแก้ม เก้งแทบมุดพื้น
“มึงนี่มัน...” พูดง่ายเกิน เหลือเชื่อจริงๆ
“รักนะ”
“...” กรกฎาอึ้งแดก

              นิยายเกินไปล่ะมึง บอกรักทางโทรศัพท์ทั้งที่ตัวห่างกันไม่ถึง 2 เมตร
(มันไม่ได้ฝังจีพีเอสใต้ผิวหนังหรอก แต่คุณก็รู้นี่ครับว่าทำไมผมถึงทราบ)
อย่าใจอ่อนเชียว
                 ห้าม!
                ห้ามเลย!
                ห้ามเด็ดขาด!
สั่งตัวเองซ้ำไปมาขณะเอื้อมจับลูกบิดหมุนเปิดประตูเข้าบ้าน


              ยักษ์ทึ่มยืนอยู่ตรงนั้น เสื้อตัวใหม่แต่กางเกงตัวเดิมก็ไม่เปลี่ยน
สภาพเปียกเละถึงเข่าเม็ดฝนพร้อยเสื้อสีเทา เป็นพระเอกอกหักเดินตากฝน
“แหะๆ” ยังมีหน้า มือถือแนบหูเห็นคาลูกกะตา
“รอให้ยุงหามก่อนรึยังไง” ผมด่าให้
“เปล่า เพิ่งคุยกับเตี่ยเฮียเสร็จเมื่อกี้จริงๆ” จะบอกว่าเพิ่งย้อนกลับมา เชื่อเขาหน่อยละกัน

“เออ งั้นกลับไปนอนเพนท์เฮ้าส์มึงได้แล้ว”
“ไม่เอา จะนอนนี่ กลัวผี” ดื้อจริง
“ไม่ จะผีไม่ผีกูก็ไม่ให้นอน กรุณาหันหลังกลับ เอ้า! ร่ม” ผมยื่นอุปกรณ์ในมือ ยืนขวางไม่ให้เข้าบ้าน
“ภรรยานอนไหนสามีก็นอนนั่น” พรวดเข้าข้างในไม่รอเชิญ
“ฮึ่ม! กูบอกแหมบๆ ว่า...” ผมของขึ้น เพิ่งสั่งการหมาดๆ ห้ามพูดผัวเมีย มันแสลงใจ
“ก็ไม่มีผัวเมียตามสั่งแล้วนี่ไง ภรรยากับสามีผิดตรงไหน เร็ว! หนาว ผ้าเช็ดตัว ชุดนอนด้วย” ถอดเสื้อยืดพ้นศีรษะโยนถัง
               กางเกงพ้นข้อเท้าเขี่ยทิ้งรายทาง โทงๆ เข้าห้องน้ำแค่กางเกงในตัวเดียว

              ไอ้เฟรม มึง!!!

               โฮ้ยยยยย! นี่ผมอยู่ในนิยายดอกโศกเวอร์ชั่นบ้านทรายทองรีมิกซ์ปนโศรยาอยู่ใช่ไหม
นิยายพี่กวางไม่เคยปรากฎพระเอกเถื่อนถ่อยซกมก ใช้นายเอกงกๆ เอาเปรียบกันโต้งๆ เยี่ยงเน้!
อย่าหวังว่าจะได้ร่วมเตียงกันเลยพ่อ เพราะกูโกรธมาก! (>0<)


                วีนติสท์แตก ทุบประตูห้องน้ำปึงๆ ยื่นคำขาด
“งั้นกูไปนอนบ้านโน้น เชิญมึงนอนนี่ตามสบาย”
“ฮึ่ม!” ประตูเปิดผลัวะ เห็นผมกำลังจะกางร่ม
                 มันสะบัดบ๊อบก้มสวมกางเกงตัวเดิมที่กองแหมะ ก้าวสวบเร็วออกไปเสื้อก็ไม่ใส่
“ร่ม!” ผมยื่นให้จะออกพ้นชายคาโรงรถ
“ไม่!”
“เอาไป ไม่งั้นไม่ต้องพูดกันอีกเลยตลอดชีวิต” บังคับยัดใส่มือ ร่างสูงใหญ่ดึงดันเล็กน้อยแต่ยอมจนได้

               เข้าบ้านปิดประตูปิดไฟหน้าบ้าน โรงรถข้างล่างทั้งหมด
ทิ้งตัวตูมลงบนเตียง น้ำตาร้อนไหลพราก กำปั้นทุบหมอนปึงปังระบายอัดอั้น
ไม่ได้เสียใจหากแต่เกิดจากความโกรธเกรี้ยวโมโหตัวเอง...ช่างทิฐิเหลือเกิน
                พรุ่งนี้กูจะกอดมึงไว้ อย่าไปไหนนะเฟรม


********************TBC by noddy boy
ซี ยู ออน มันเดย์

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 6 แต้มต่อ P.5 (18-01-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: puppyluv ที่ 19-01-2013 08:20:22

--- N_N เรื่องนี้ เก้งxเฟรม  ม.5 ที่เป็นเพื่อนกันมาตั้งแต่ก่อนอนุบาลโน่น
เฟรมมันโครมันยองคิดน้อยหรือคิดมากไม่รู้ เลยเกิดประโยคแรกเมื่อเริ่มเรื่องซะ 555
          ส่วนคู่อื่นพอแซมๆ เพราะเกี่ยวข้องนัวเนียกันอยู่แถวนั้น
-ต้นจั๋งเป็นเพื่อนในห้อง 5/1 แอบมีซัมธิงกับพี่มอส ม.6 เพราะอยู่ชมรมวิทย์ด้วยกัน
-เก็ท บี ลม นัย เอก โจโจ้ ก็อยู่ห้องเดียวกัน แต่เฟรม เก้ง เอก โจโจ้รู้จักกอดคอกันมาตั้งแต่ประถม
          เก็ทเป็นหัวหน้าห้อง 5/1 เป็นเพื่อนสนิทของลม แล้วเก็ทรู้สึกพิเศษกับบี (เกินเพื่อนรึเปล่ายังไม่แจ้ง)
ตัวละครเยอะหน่อยแต่หลักๆ ก็ประมาณนี้
           ตอนนี้เปิดตัวแค่เก้งxเฟรม, ต้นจั๋งxพี่มอส
เป็นกำลังใจให้ ^^ขอบคุณที่แวะเข้ามา

--- polar_light
          อารมณ์เก้งไม่เสถียรจากแอบได้ยินต้นจั๋งเลิกกับพี่มอส ที่กว่านั้นคือเกลียดลมอยู่ก่อนแล้ว
จากบทแรกๆ ที่ลมเป็นคนจัดการให้เฟรมพาเก้งไปนอนห้องพยาบาล เก้งเลยคิดว่าลมน่าจะรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับตัวเอง
ต่อมติสต์เลยวีนแตกซะงั้นเพราะมือขาวๆ ของลมยื่นมาจะจับตัวพาไปห้องพยาบาลรอบใหม่
คนสันหลังหวะกลัวไปหมด งานนี้ลมจึงซวยอย่างช่วยไม่ได้ ไม่งงนะ

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 7 แยกเตียง P.6 (19-01-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: tuckky ที่ 19-01-2013 08:30:18

อารมณ์เก้งยังสับสนอยู่เหรอ  :z13:

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 7 แยกเตียง P.6 (19-01-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: MiSS-U ที่ 19-01-2013 10:37:09

เก้งรักเฟรมแต่กลับแสดงออกอีกด้าน  :เฮ้อ:

ไม่มั่นใจรึก็ไม่น่าใช่ เพราะเฟรมออกจะแสดงออกชัด

อาจจะเพราะต้นจั๋งและมอสก็ได้มั้ง

เอาน่ะเกรงรีบก้าวข้ามความกลัวออกมา

ปล.ที่เตี่ยเฮียจะสร้างกำแพงอีกชั้นเพราะกันเสียงจากห้องน้องชายรึเปล่าน้า  :z1:

บวกเป็ด

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 7 แยกเตียง P.6 (19-01-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: hello_lovestory ที่ 19-01-2013 11:09:22

ทำไมเก้มทำกับเฟรมแบบนี้ล่ะเนี่ย สงสารเฟรมอ่ะ

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 7 แยกเตียง P.6 (19-01-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: polar_light ที่ 19-01-2013 12:34:40

 :-[ ที่แท้ เก้งก็รักก็ชอบเฟรม อยู่ สู้ๆระเฟรม
เก้งแค่เล่นตัว เอ้ย ทิฐิ เฉยๆ

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 7 แยกเตียง P.6 (19-01-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: Nus@nT@R@ ที่ 19-01-2013 13:08:30

เก้งซึนได้ที่จริงๆ
คงยังสับสนอยู่ แต่รีบๆเคลียร์ตัวเองนะ เค้าสงสารเฟลม

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 7 แยกเตียง P.6 (19-01-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: Donaldye ที่ 19-01-2013 13:29:13

เก้งนะเก้ง ก็ชอบเขาเหมือนกันนี่หว่า

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 7 แยกเตียง P.6 (19-01-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: mellowshroom ที่ 19-01-2013 13:31:54

อย่าลืมที่บอกนะ

ต้องกอดเฟรมด้วย .. :กอด1:

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 7 แยกเตียง P.6 (19-01-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: malula ที่ 19-01-2013 14:04:23

ปากไม่ตรงกับใจก็ต้องเป็นอย่างนี้แหละ
แต่เดี๋ยวเฟรมก็ง้อก่อนอยู่ดี คิคิ

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 7 แยกเตียง P.6 (19-01-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: takara ที่ 19-01-2013 15:35:01

เก้งกะชอบเฟรมนิ แต่ปากแข็งนี่นา อิอิ

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 7 แยกเตียง P.6 (19-01-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: chaWice ที่ 19-01-2013 17:00:39

ถ้าเฟรมมันกลับไม่ถึงบ้านแล้วพรุ่งนี้จะได้กอดกันไหม ???
เฮ้อ นู๋เก้ง ทำพี่เฮริท นะ T.T
อยากให้ถึงพรุ่งนี้ไวๆ เฟรมมันต้องนอนซม เพราะไข้แน่ๆ

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 7 แยกเตียง P.6 (19-01-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: zero3 ที่ 19-01-2013 17:59:59

เก้งน้อย โกรธสามีนานไปไหน

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 7 แยกเตียง P.6 (19-01-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: gupalz ที่ 19-01-2013 18:02:54

สามีภรรยา อิอิ น่ารักอ่ะ
แต่อยากรู้เรื่องพี่มอสจัง

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 7 แยกเตียง P.6 (19-01-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: nekko ที่ 19-01-2013 18:25:19

เข้าใจว่าเก้งยังสับสน แต่สามี ภรรยาโกธรกันข้ามคืนไม่ดีนะ :เฮ้อ:


 :กอด1: :L2:

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 7 แยกเตียง P.6 (19-01-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: parn11 ที่ 19-01-2013 19:33:40

โถหนูเก้งงงง ทำไมฝืนใจตัวเองแบบเน้

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 7 แยกเตียง P.6 (19-01-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: NOoTuNE ที่ 19-01-2013 19:56:59

ให้เวลาเก้งหน่อย


แต่เก้ง นานไปก็ไม่ดีนะ เพราะถ้าให้เฟรมรอมันคงได้อยู่แล้ว แต่ไอ้ระหว่างรอเนี่ย โดนหนามทิ่มหนามตำไแด้วยระหว่างรอเนี่ย สักวันเฟรม มันจะเจ็บจนทนไม่ไหวนะลูก  :กอด1:

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 7 แยกเตียง P.6 (19-01-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: kanda53 ที่ 19-01-2013 19:58:39

เจ้าเฟรมคงไม่ออกอาการงอน..แต๋วแตกหรอกนะ...
มันก็ต้องให้น้องเก้งเค้าเอาคืนบ้างซิเนอะ...
ตอนหน้าจะหวานบ้างไหมหนอ.... :กอด1:

 :L1: &  :pig4:

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 7 แยกเตียง P.6 (19-01-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: shoi_toei ที่ 19-01-2013 20:04:38

 o13 o13 o13

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 7 แยกเตียง P.6 (19-01-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: Gokusan ที่ 19-01-2013 21:33:07

แม้เก้งตัวน้อยยังคงซึนคงเส้นคงวา...
แต่ว่ามันแอบหวานนะ ง้องแง้งใส่กันซะน่าเอ็นดู

มันดูรักซึมลึก กลายเป็นถ้าไม่สังเกตอาการตัวเองดีๆ ซึนได้อีกเหอะ
คำบอกรักนี่พาให้ยิ้มด้วยตาขณะอ่านล่ะ...ตาเฟรมหวานมดมาเชียวแหละ

อยากรู้แค่ว่า...ตาเฟรมจะทนรอมาปลุก(ปลอบ)ทีเดียวตอนเช้า
หรือรอไม่ไหวบุกเดี่ยวกลับมาปาดน้ำตาให้ก่อนเพราะนอนไม่หลับกันแน่

แต่ยังไงก็โบกธงเชียร์อยู่น้า...พยายามเข้า สู้ๆ ^^V

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 7 แยกเตียง P.6 (19-01-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: mystery Y ที่ 19-01-2013 23:59:19

ทำไมไม่กอดวันนี้อ่ะเก้ง รอพรุ่งนี้ทำไม ง้อเฟรมหน่อย~

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 8 ต้องง้อ P.6 (21-01-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: puppyluv ที่ 21-01-2013 08:38:04

My Dangerous Fire
รัก ร้อน เรา
ตอน 8 ต้องง้อ
geng’s






               ว่ากันว่ายังไม่เสร็จศึกอย่าเพิ่งนับศพทหาร
ส่วนเรื่องนี้ต้อง หนังยังไม่จบม้วนอย่าเพิ่งลุกจากที่นั่ง
               เช้ามาก็ได้ผล...
“อะไร?” ผมงงมองถุงผ้ามีกล่องอาหารยื่นส่งๆ มาให้
“...” เงียบ ยัดใส่มือก้มงุดมุดเข้ารถไม่พูดไม่จา
“กิ๋มทำต้มเส้นแต่เช้า เก้งเอาไปกินละกัน นี่หอมทอดเกือบลืม กินร้อนๆ นะเดี๋ยวจะไม่อร่อย” พี่แป้งหมี่
               ชุดนักศึกษาหญิงพิมพ์นิยม ไซส์ทริปเปิ้ลเอสรัดติ้วโฟรโมสต์กระดุมปริ
กระโปรงสั้นแค่คืบผ่าข้างถือถุงเล็กๆ ตามมาหย่อนใส่ให้

“ขอบคุณครับ” ผมยิ้ม ผู้หญิงแต่งแต้มโลกนี้สดสวยโสภา อาาาาาาา~
“พี่อุตส่าห์รอทำไมวันนี้ไม่เห็นหนูลงมาซะที ไปนอนบ้านโน้นนี่เอง ไม่สบายหายดีแล้วเหรอ”
“ครับ ดีแล้วครับพี่แป้งหมี่”
“จ้า ดูก็รู้แล้ว เอาหวัดมาติดเฮียเฟรมแทน ฮิฮิ”
“เห...” ผมหันขวับ บอกแล้วว่าอย่าให้ฝนลงหัวก็ไม่เชื่อ ไอ้อ่อนเอ๊ย!
“ยิ่งโตยิ่งน่ารักนะเราน่ะไว้เสาร์นี้ชอปปิ้งกัน ไปโรงเรียนปะ ซ้อมดีๆ นะคะ” พี่แป้งหมี่โบกมือ

          (^^) โอ้! นางฟ้าชัดๆ
จะมีกอลิร่าหน้าตูดนั่งข้างกันนี่ล่ะ กรกฎาเซ็งรับอรุณ

--------------

              ในรถ เหลือบมองตัวใหญ่นั่งไหลไปกับเบาะ
หลับตานิ่งตลอดทางจนเลี้ยวเข้าถนนหน้าโรงเรียน
คงหลับจริงเพราะคอพับไหลไปกับที่นั่ง
 ฝ่ามือหงายแหมะเผยให้เห็นพลาสเตอร์ปิดแผลเต็มอุ้งมือด้านใน
              ไปโลดโผนโจนทะยานท่าไหนอีก ไอ้ลิงเถื่อนไม่รู้จักโต
ชอบให้เป็นห่วงอยู่เรื่อย

---------------
-----------------

             ถึงหน้าประตูโรงเรียน...
“มือเป็นอะไร?” ผมเปิดปากถามคนเพิ่งตื่น
“...” เงียบกริบ คว้ากระเป๋าทั้งมันและผมขึ้นสองบ่า
“กูถาม!?” ผมถลึงตาหาเรื่อง กวนบาทาฉิบ
“สนด้วยเหรอ” ปิดประตูดังปึง พี่คนขับสะดุ้งเฮือก รถออกตัวกระตุกจากไปทิ้งให้ไม่ได้คำตอบ

“ถามว่าไปทำอะไรมา” ผมพยายามกลั้นโทสะ
“ทำไม?” มันดันมีโมหะกลับ แม่ม! เสียงนี้โกรธกูชัวร์
“ก็ไม่ทำไม อย่างน้อยจะได้รู้ ตีนขาดมือขาดจะได้หาเซนเตอร์ตัวใหม่”
“เหอะ!” มีแสยะมองหน้า ขายาวก้าวลิ่วไม่รอเหมือนทุกวัน

              ไอ้ชั่ว เดี๊ยะ! พ่อเตะตัดขาต่อหน้าเหล่าสารวัตรนี่ซะหรอก

              ตื่นมาซ้อมวิ่งตอนเช้าครับ หนักกว่าเก็บตัวจริงๆ เสียอีก
“พรุ่งนี้ ม.5 ไปเข้าค่าย รด. กลับมาวันจันทร์หน้าเล่นทีมเลย เรามีเวลาซ้อมเต็มที่แค่จันทร์ อังคาร พุธ พฤหัส 4 วันเท่านั้น
อย่าลืมว่าศุกร์เรามีแข่ง...ช่วงนี้ครูให้พี่ภู่ดูน้องแทนเก็ท ติดอะไรถาม!” อาจารย์โค้ชเรียกรวมก่อนปล่อยไปเรียนเช้าตามปกติ
“จารย์ เรื่องเสื้อครับ” เก็ท กัปตันทีมชูมือ
“เออ ร้านว่าไง เก็ทกับภู่อยู่ก่อน ที่เหลือแยกย้ายได้”
               ปรบมือเฮ้! ดังๆ

               เซซังนั่งแหมะลงกับเก้าอี้อัฒจันทร์ ยังไม่เข้าห้องพักเพื่ออาบน้ำ
ไม่ไหวโหดเกิน ผมเพิ่งซ้อมกับทีมจริงจังก็ต้องหยุดไปค่าย
แค่คิดก็หงำเหงือก แก่ชรารอล่วงหน้าแล้ว
                อาจารย์โค้ช เก็ท พี่ภู่ 3 คนคุยไม่เสร็จ
มีไอ้บ้าหน้ามึนๆ ร้ายๆ ชี้มือบอกใบ้สั่งการน้อง ม.ต้นเก็บอุปกรณ์สมญาว่าให้ได้ยิน
‘พี่ไฟเยอร์’
‘เฟรมมฤตยู’
‘อเวจีเฟรม’
                อยู่ในสนามกลับได้รับคำชม...
‘เมจิกเฟรม’
‘อินฟินิตี้เฟรม’
'วูฟเวอร์รีนเฟรม'

                รุกเร็วและพร้อมถอยลงมาช่วยตั้งรับเร็ว
พวกเพาเวอร์สไตล์การเล่นเร่าร้อนพุ่งชนไม่กลัวใครไม่เคยไว้หน้า
สร้างเกมรุกสนุกมีสีสันจนไม่อาจละสายตา
              ไม่มีใครรู้ว่าเฟรมซ้อมซู๊ตลูกโทษในและนอกเส้นโซนเป็น 100-200 ลูกทุกเช้า
ก่อนมาร่วมซ้อมทีมที่นี่ แต่ในโรงเรียนเห็นเฉื่อยๆ เรื่อยๆ หมดแรง
ในสนามแข่งขันถ้ามีเก็ทอยู่จะโยนลูก 3 แต้มให้กัปตันทีมจัดการ ตัวมันเองไม่เคยสังหาร
งำประกายมิดชิดจนบางครั้งผมอดโมโหไม่ได้
               เก็ทแค่ขยันมีวินัยให้ทุกคนเห็น พูดเก่งกระตุ้นลูกทีมเป็นพระเอกฝ่ายดี
แต่เฟรมดาร์คไซค์คนนี้ต่างหากที่มีเสน่ห์น่าหลงไหลตัวจริง   
ถ้าเรื่องบาสเกตบอล ควายทึ่มตัวนี้เปลี่ยนเป็นคนละคน

                อดสงสัยกับฝ่ามือใหญ่สวมผ้ายืดคลุมไว้
ไม่ได้นอนด้วยกันแค่คืนเดียวเท่านั้นกลับสร้างเหตุอะไรมา
ไอ้ตัวยุ่ง! ต่อไปอย่าหวังจะแยกห่างกันเลย โกรธเป็นบ้าแค่ไหนผมก็ไม่ปล่อยหรอก

-------------
---------------


                คาบสุดท้ายโฮมรูม เรียกเท่ๆ ไปอย่างนั้นเองครับ จริงๆ คือคาบว่างสำหรับชั่วโมงกิจกรรม
พวกเราชมรมบาสเกตบอลฟรีสไตล์เพราะเมื่อเช้าอาจารย์โค้ชเรียกอบรมแล้ว
ขณะนี้คุมน้อง ม.ต้นซ้อมหนักเตรียมไปแข่งอุ่นเครื่องโรงเรียนอื่นในวันศุกร์
ปล่อย ม.ปลายพวกเราเตรียมไปค่าย รด.
               เราจับกลุ่มอยู่ด้านหลังย่านประจำ เพื่อนในห้องหายไปกว่าครึ่ง
ส่วนใหญ่เป็นนักเรียนหญิงจอมขยัน เหลือพวกผู้ชายทะโมนครองนคร

“เก็ท ทำไมเลื่อนมาเป็นอาทิตย์นี้วะ ไหนว่าเดือนหน้า” เอกเปิดประเด็นตัดริบบิ้นสภากาแฟ
“ตารางเต็ม อาทิตย์หน้าบาสเราก่อน ต่อไปงานครอสเวิร์ด ฟุตบอล ฟุตซอลด้วย แล้วก็อะไรก่อนมิดเทอมนะเต๋า ที่ชนกันน่ะ” เก็ทประธานนักเรียนร่ายตารางงาน
            ใช้สถานที่ในโรงเรียนและทัวร์นาเม้นท์ข้างนอก
“โยธวาธิตไปญี่ปุ่น คัดรอบแรกคณิตศาสตร์โอลิมปิก” เต๋าร่วมวง
“เออนั่นแหละ พวกโยนี่ล่ะสำคัญ ต้องซ้อมกับอีกโรงเรียนนึงไง ผู้อำนวยการรีเควสมาเองเลย เลื่อนเข้าเลื่อนออกจนได้พรุ่งนี้นี่ล่ะ”

“กูนึกว่าได้ไปตอนปิดเทอมอะไรงี้” เอกนั่งเก้าอี้โต๊ะด้านหน้าผม
“คิดเหมือนกูเลยว่ะ อยากไปเขาชนไก่ ท่าจะมันไก่มาก” โจโจ้
“มันเยอะไง แค่เขตเรามี รด. กี่โรงเรียน ทั่วกรุงเทพไม่รวมทั้งประเทศอีก รอไปเขาชนไก่ที่เดียวได้ตายก่อนพอดี” เต๋าบอกเหตุผลว่าทำไมไม่สามารถรอช่วงปิดเทอมได้

            วันศุกร์ที่จะถึงเป็นวันสำคัญทางศาสนา โรงเรียนหยุดยาว 3 วัน จังหวะเหมาะเหม็ง
แต่ต้องไปก่อนตั้งแต่พฤหัสบดีซึ่งคือวันพรุ่งนี้ ด้วยวันอาทิตย์ทางเหล่าทัพทหารมีงานสวนสนาม
             คิดบวกคือได้พักวันอาทิตย์ 1 วัน ก็ดีนะ
“เหอะ! สนามค่ายนครปฐมแค่นี้ เอาตัวให้รอดก่อนเถอะว่ะโจโจ้” เก็ทนั่งบนโต๊ะเรียน ชิลผิดมาดประธานและหัวหน้าห้อง    

               ขณะนี้ครอบครัวโจโจ้ซื้อบ้านย่านเดียวกับคลีนิกบ้านเอก
ไม่ได้กลับรถกับผมสองคนแล้ว แยกขึ้นรถไฟฟ้าปากทางใกล้ๆ นี่เอง


“กูขอเลยนะโจโจ้ กรุณาเอากางเกงในไปให้ครบวัน จะให้ไหว้ก็ได้เพื่อน” เอกเปลี่ยนประเด็นมาที่เพื่อนสนิทตัวเอง
“โด่! เพื่อน มันเป็นเคล็ด”
“เคล็ดบ้าอะไรขี้เกียจก็ว่ามาเถอะ ม้วนเป็นขนมปังอานตี้แอนแข็งแบบตั้งได้ ปาหัวหมาร้องเอ๋งวิ่งไปโน่น” เอกเผาขนระยะประชิด
“เรื่องสีและกลิ่นไม่ต้องพูดถึง” เต๋าเสริม
“อย่าพูดเต๋ากูจะอ้วก สาธุ! ครั้งนี้อย่าให้กูอยู่กลุ่มเดียวกับมึงเลยว่ะโจโจ้” เอกทำหน้าค่อดๆ ก่อนบนบาน
“555” ผม เก็ท เต๋า ส่วนโจโจ้แบมือเบๆ ยังไงก็ได้

“ท่าจะยากว่ะเอก เอาโพยมาซิเต๋า ความลับระดับชาติ” เก็ทประธานสั่งหัวหน้าสารวัตรนักเรียน
“ได้เหรอ ไม่รอบอกตอนรายงานตัวพรุ่งนี้เช้า” เต๋าผู้รักษากฎ
“บอกตอนไหนก็เหมือนกัน จะได้หาบัดดี้ไว้ซะ เพื่อนกูอภิสิทธิ์ชน ชิล!” เก็ทขำๆ แหกกฎเสียเอง
              เต๋าจิ๊จ๊ะเล็กน้อยยินยอมยื่นกระดาษรายชื่อ
“ธนภัทร ธนวัฒน์หมู่ 5 กองสอง เออว่ะ อยู่ด้วยกันจริงๆ ด้วยแฮะ” เอก-ธนภัทรร้องโอย โจโจ้-ธนวัฒน์ชูมือได้สไตรค์
“โอ๋ยยยย"
"เย้ วู้ๆๆๆๆๆ“

“ไหน คุยไรกัน?” บีวิ่งเข้ามาแจมอยากมีส่วนร่วมพร้อมแป้งเด็กคิตตี้สีชมพูกระป๋องเล็กๆ
                บีกับตั้นจั๋งความสูงไม่ถึงตั้งแต่แรกครับ ไม่ได้เรียนด้วยหรอก
“ไอ้สองตัวนี้อยู่หมู่เดียวกัน แล้วก็นั่นแหละ 555” เต๋าขำนำหน้า
“มันจะเอากางเกงในไปตัวเดียว” เอกฟ้องบี
“แหวะ! ให้ว่องเลยโจโจ้ รีบกลับบ้านไปซักกางเกงในด่วน” บีสั่งการ

                โจโจ้โวยว่าขี้เกียจ ใส่กลับหน้าหลังตัวเดียวพอแล้วจะเอาไปทำไมยุ่งยากหลายตัว
เล่นเอาเอกจะอาเจียนจริงๆ    
                ครั้งนี้ออกค่ายนักศึกษาวิชาทหาร ปี 2 แค่สองกองร้อย ประกอบด้วย 3 โรงเรียน
หนึ่งจากมัธยมในกรุงเทพชานเมือง 60
สองชายล้วนจากจังหวัดใหญ่ภาคอีสาน 100
และสามโรงเรียนเรามีแค่ 40
เข้าผลัดแรก ฝึกสามวันสองคืน พฤหัสบดี-ศุกร์-เสาร์ ตายแน่ (T-T)

----------

“แล้วกูล่ะ?” ผมออกปากอยากรู้
“กรกฎาหมู่ 2 กองสองกับสหรัฐ คู่คนนี้แยกไม่ออกจริงๆ นะนี่” เต๋า
“บัดดี้ปาท่องโก๋ บีฟิน!” บีชูสองนิ้วสู้ตาย เก็ทกุมมือกำกระป๋องแป้งควบรวมมือบีแน่น
             ได้ยินเสียงหัวเราะหึๆ จากคนไซ้ไหปลาร้าผม
ชักจะมากเกินไปล่ะ อนาจารต่อหน้าเพื่อนฝูง

“หมู่ 7 ลมกับนัย ส่วนมึงเก็ท หมู่ 1 กับ เอ่อ...” เต๋ารีพอร์ทตะกุกตะกักเงยมองหัวหน้าห้อง
             เป็นบีคว้ากระดาษไปดู
“อริยะกับบพิตร บอลเพื่อนข่างนี่นา” บีรู้จักบอล กลุ่มเดียวกับหมอก เคี้ยงและข่าง 5/2 เป็นอย่างดี

                ข่างกับดาว ดารารัตน์เพื่อนกลุ่มเต๋าเคยอยู่ห้องนี้ ม.4 ย้ายไปห้องสองตอนขึ้น ม.5 นี้เอง
ผมอึนเล็กน้อย...อริยะกับกิดากร
                หมอกกับเก็ทเลี่ยงไม่คุยกันตั้งแต่เข้า ม.4 มาได้พักใหญ่ คนใกล้ตัวบอกว่าหมอกไม่ชอบเกย์
แต่ลม บี เก็ทเป็นข่าวฉาวในกลุ่มสาววายบ่อยครั้ง ทั้งๆ ที่ 3 คนนี้แค่เพื่อนไม่มีอะไรในกอไผ่
(ขอบอกว่าตั้งแต่ผ่านคืนนั้นมา เซนส์เรื่องใต้เตียงระหว่างใครกับใครของผมอัพเลเวลไม่รู้ตัว
ท่าจะมีเกย์เรด้าร์อย่างที่บีบอกจริงๆ ; เก้งครับ)


“...ไม่เป็นไรนะ” บีลูบติ่งหูเก็ทเบาๆ ผมว่าบีต้องทราบเรื่องนี้
“จะเป็นไรเล่า หมอกมันเพื่อน คิดอะไรอยู่เนี่ยเด็กน้อยเอ๊ย” เก็ทหัวเราะโน้มลงโขกหน้าผากบี จมูกปากจะชนกันรอมร่อ
“แหวะ! ไอ้คู่นี้ กูจะอ้วกล่ะเอก” โจโจ้
“เหอๆ อันนี้กูประจำว่ะ เห็นจนเบื่อใจจะขาด” เต๋า ด้วยบีตามต้อยเก็ทไปงานสภานักเรียน
                เต๋าหน้าที่ประสานงานและหัวหน้าสารวัตรอยู่วงในเกือบทุกครั้ง

“นี่ ไอ้หนูบี จะทำตัวให้เหมือนๆ ตุ๊ดคนอื่นหน่อยได้มั้ย กูสับสนหมดล่ะ” โจโจ้หยอกบีประจำ
                 โจโจ้เปิดหัวข้อกระทู้ใหม่  ร่ายตั้งแต่ควรเดินหนีบตูดบิดก้นโด่ง
นิ้วก้อยกระดก แต่งหน้าทาปากหวีผม ห้ามบีอย่าแมนเป็นเด็กซุกซนมาก
กระทบเรื่องติดแป้งเด็กทาจั๊กกะแร้แล้วมาป้ายจมูกโจโจ้พิสูจน์กลิ่นเต่า เล่นเอาฮา

“กูดูไม่ออก มึงจะแมนไปไหน” โจโจ้ตบท้าย
“เรื่องดิ กูเป็นของกูอย่างงี้หนักหัวใคร หมาคาปากซะเปล่า ขนมปังกับกางเกงในเซเว่นอย่าเอาเลยว่ะ” บีใส่แหลกโจโจ้
“ฮ้า! กางเกงอนามัยใช้แล้วทิ้ง ลืมคิดเลยนะนี่” เอกตามทัน เต๋าขุนพลอยพยักเออออเห็นด้วย
“ไม่ต้อง หาซื้อเองเลย เซเว่นบ้านกูมีก็ไม่ขายให้หรอกว๊อย” บีโวย
               ลูกชายเจ้าของร้านเซเว่น 2 สาขา แม่คุมแถวบ้าน
อีกที่ฝั่งธนเป็นพ่อดูแล หย่ากันแล้วแต่ยังช่วยกันทำมาหากิน บีอยู่กับแม่ พี่เอพี่สาวอยู่กับพ่อ

“โอ๋ๆ คุณหนูบีเจ้าขา โจโจ้ผิดไปแล้วนะ โฮ่งๆๆ” โจโจ้กิ้งก่าเปลี่ยนสี เล่นเป็นสุนัขขี้อ้อน
“เลวโจโจ้ อุลตร้าแมนเซเว่นปล่อยแสง ฟิ้วๆๆ” บียิงเลเซอร์
“ย๊ากกกกกก! คันๆๆ” โจโจ้แกล้งลงไปดิ้นพล่าน เรียกเสียงหัวเราะยิ้มใสจากบีได้อีกครั้ง
                 สรุปโอ๋บีสำเร็จ เด็กน้อยเซเว่นไม่โกรธใครนานเกิน 5 นาทีหรอกครับ
ผิดกับผม คิดดีเบาสมองจนอยากผ่ากระโหลกออกมาดูว่ามีเซลล์ประสาทแบบเดียวกันหรือเปล่า

------------
   
“บี ฝากซื้อหนมปัง” หมายถึงผ้าอนามัยไว้ใช้รองในบู๊ตกันรองเท้ากัด ใช้ประจำ
                ยิ่งออกค่ายอย่างนี้เป็นสิ่งจำเป็นลิสต์ต้นๆ แผ่นรองก็มีแต่เล็กเปื่อยง่าย กาวเหนียวอีกต่างหาก
สำหรับเก้งต้องภูมิปัญญาเก่าเก๋ากึ๊กครับ
“โอเช ตังค์มา”
“เอาให้ไอ้น้องมัน” บอกไอ้คนดมคอตัวเองอยู่
“...” เฟรมยื่นกระเป๋าเงินแบบส่งๆ หมดแรง บีดี๊ด๊าถลามารับ ดึงสีม่วงโบกสะบัด
               ผมเพิ่งรู้สึกว่าอุณหภูมิร่างกายยีราฟจะเย็นกว่าปกติ

“ซื้อให้ด้วยซิครับ คุณหนูบี” โจโจ้ไวปานวอก
“ไม่! เซเว่นบ้านกูไม่ขายให้หมาเน่าน้ำหน้าหยั่งมึง” บีแรงมาแรงตอบ
“โด่! ท่านบีคร้าบ โจโจ้น้อยผิดไปแล้ว” โจโจ้แทบกราบด้วยบีหาของพวกนี้มาให้ประจำ
              ขนาดเอกพูดเล่นๆ ดันกล้าเดินไปหยิบถุงยางสตรอเบอร์รี่
จากเคาน์เตอร์เซอร์วิสมาโชว์ไม่มีอาย
สุดท้ายก็ตามนั้น บีน้อยน่ารักเสมอ

-----------
--------------


“จะแวะหาอาจารย์ป๋าธงก่อนเปล่า ขอเค้าไปเซเว่นฝั่งนู้นกับต้นจั๋งได้มั้ยอ่ะ” บีบ้องแบ้วอ้อนเก็ท
“จะแอบไปกินเครปล่ะซิ ได้ครับ เดี๋ยวตามไปนะ” เก็ทอ่อนโยนกับบี
“แอ่ะ เกรทเดนรู้ทัน ไม่ดีๆ” บีโคลงศีรษะตามมือใบพายของเก็ท
“555” ทุกคนหัวเราะโดยเฉพาะเก็ท
                จะมีก็ไอ้คนยืนข้างๆ ทำเอนตัวเอียงมาซบไหล่เล่นซะงั้น
เก็ทกับเต๋านั่งหันมาทางนี้ชายตามองผ่านแต่แกล้งปั้นหน้าทำเฉยเสีย

                 เฮี้ยนล่ะ เพื่อนอยู่เยอะ
ผมพยายามสะบัดไหล่ไม่ให้หนุนได้ง่ายๆ
“อือ...” มีเคือง ฮื่อแฮ่ในลำคอพอได้ยิน ไม่รวมแขนแมนโอบเกาะเอวแน่น
               เอาล่ะเหวย หลายสายตาพุ่งเป้า

“เชรี่ยเฟรม!” ผมขู่ฟ่อ
“มะอาว...จะเอาเก้ง” ดูมันพูด
“ฮิ้วววว!” เต๋าขำ เก็ทเป่าปากวิดวิ้วแซว
              คราวนี้เพื่อนทั้งห้องที่เหลือพุ่งเป็นตาเดียวครับ
กรกฎาหน้าม้าน

“ไอ้-เฟรม!” สุดทน ขยับไปไหนไม่ได้เพราะสองแขนโอบแน่น
“มันเป็นอะไรเก้ง มึงลูบหาเลขเหรอวะเฟรม” เต๋าถามด้วยมือใหญ่ลอดข้ามมาลูบเอวผมไม่หยุด
“เออ!” เสียงดังกับไหล่ผม เข้าซ้อนหลังมากขึ้น
               ตัวสูงๆ เอนทิ้งน้ำหนักมาหมดจนต้องยืนตั้งหลักให้มั่น ไม่อย่างนั้นมีล้ม
แต่ผิดปกติวิสัยอย่างมากๆ คือตอบว่าเออจริงจังเกินไปนี่ล่ะ


“กูไม่ขอเดา มึงรู้มั้ยเอกว่ามันคืออะไร” โจโจ้ส่ายหน้ากับงูเหลือมรัดหลามตัวผม
“โจโจ้มึงจะโชว์โง่ไปไหน ไม่รู้อะไรเลยรึไง กูอุตส่าห์เงียบตั้งนาน คบกับไอ้สองตัวนี่มากี่ปี ลูบๆ คลำๆ แค่นี้ยังไม่ชินอีกเหรอ” เอกไม่ยี่หระ
“กูชิน เห็นบ่อยจนเบื่อแต่กูไม่รู้ว่ามันหมายความว่าอะไรบ้างไง หิว เหนื่อย เมื่อย เก้งมันรู้อยู่คนเดียว” โจโจ้เหล่
                พลางแจกแจงว่าง่ายดายเหมือนคุยเรื่องสภาพอากาศธรรมดาสามัญ
แต่กูไม่ธรรมดาว๊อย!
ไม่มาช่วยแยกปลิงควายออกไปวะ จะดูดเข้าร่างอยู่นะไอ้เพื่อนวอก

------------


               ทว่าอย่าลืมว่าเรามีไม้เด็ดเหลืออยู่
เด็กนรกสร้างเดวิลตัวน้อยของไอ้เก็ทครับ (+^+)
“นี่ๆ เฟรมอ้อนเหมือนไอ้เซเว่นเวลามันงอนอยากกินทูน่าแต่บีแกล้งไม่เปิดให้กินเลยเด่ะ” บีย้อนกลับมา
“เหรออออออ...” เก็ทรั้งร่างเล็กเข้าใกล้ก่อนดึงเป้ออกจากบ่า ประมาณจะหอบไปให้เอง
“จริง เอาหางพาดไปพาดมาร้องเหมียวๆ อยู่นั่น 555” บีหัวเราะ ศีรษะซบซุยจักกะแร้เก็ท
“555” ท่านประธานหน้าหงายขำกลิ้ง

“บีพูดซะเห็นภาพ ตกลงมึงเป็นอะไรวะเฟรม?” เต๋ายังจะเอาคำตอบ
“งอน ไม่ให้กูนอนด้วย”
“...” เจี๊ยกกกกกก! (>///<) เก้งอ้าปากค้าง
              อยากฆ่าคนพูดให้ตายตกนรกขุมลึกสุดไม่ให้ผุดไม่ให้เกิด

“อ้อ กูเข้าใจแล้ว” เต๋าพยักหน้าหงึกหงักเข้าใจปัญหาใหญ่ยิ่งนี้ดี
“เห็นมั้ย บีบอกแล้วว่าเฟรมงอนพี่เก้งจริงด้วย” บีเงยมองเก็ท
“555 รู้ดีนะคนเรา” เก็ทโยกเอวบีไปมา ฝ่ายนั้นหัวเราะร่วนถูกใจก่อนลั้ลลาผละไป
“มึงมันสมองทึบ เป็นไงล่ะ ขนาดไอ้บียังรู้เลย” เอกทำดุกับโจโจ้


              เรื่องยังไม่จบเพราะเต๋ามากความ...
“ตกลงสองคนนี่นอนด้วยกันทุกคืนเหรอวะ?” เต๋าถามเอก
“เออใช่! เมื่อคืนกูไล่มันไปนอนบ้านมัน ส่วนกูนอนบ้านตัวเอง เพราะมันหนีเที่ยวคนเดียวไม่ให้กูไปด้วย จบมั้ยเต๋า!” ผมซัดเปรี้ยงหมดความอดทน
“แหะๆ...จบครับ” เต๋ายิ้มแหย
“ใช่ที่มันไปลานคนเดีย.../ชู่! โจโจ้เงียบ” โจโจ้โดนเอกจุ๊ปาก
               เต๋ากรอกตานิ่งขึงไม่ส่อพิรุธ คงรู้แต่เลือกรูดซิปปาก

---------------

“โจโจ้ กูบอกไว้อย่าง มึงด้วยเอก วันต่อๆ ไปอย่าพูดอย่างเมื่อกี้อีก
นี่เพื่อนในห้องเราเองพอไหว แต่ข้างนอกนั่นร้อยพ่อพันแม่ไม่รู้ใครเป็นใคร ชอบไม่ชอบไม่รู้
อย่าปากพล่อยเรื่องเกย์ตุ๊ดให้มาก” เก็ทจริงจังกับโจโจ้

          (=.=) เพิ่งรู้สาเหตุที่เก็ทไม่ออกไปพร้อมบีบัดเดี๋ยวนี้เอง

“เอ่อ ว่าอะไรนะเก็ท” โจโจ้
                ผมว่าโจโจ้ทราบแต่เหวอท่าทีดุดันเตรียมจะต่อยปากคนได้จริงๆ ของเก็ทมากกว่า
“ไอ้เก็ทมันบอกมึงว่าอย่าพลั้งปากล้อบีหรือใครๆ เรื่องเกย์ตุ๊ดบ่อยนัก ติดปากไปเจอใครก็แซวดะอย่างนี้จะซวยเอา หุบปากไว้ซะบ้าง
 ยิ่งพรุ่งนี้ไปค่ายเจอผู้ชายทั้งโขยง พวกนั้นโรงเรียนชายล้วนด้วย ปากหมามากๆ จะโดนยำตีนไม่รู้ตัว ใจ๋?” เอกขยายได้ใจความ

“ดีไม่ดีจะโดนกระเทยควายรุมขุดทองเอานะมึง” เต๋าขู่ซะเหวอ
“ขะ...เข้าใจแล้ว” โจโจ้จ๋อยแต่รับปากมั่น นับจากนั้นไม่มีแซวบีเรื่องนี้อีกเลย ต้องยกนิ้วให้เก็ทจริงๆ
“ดี เจอกันพรุ่งนี้” เก็ทกล่าวลา ไม่ละสายตาจากโจโจ้ซักน้อย
“อย่าเลทล่ะ พรุ่งนี้ 7 โมงเช้าล้อหมุน ใครสายไม่รอ” เต๋าปิดจบ
                 เหลือเวลาอีก 30 นาทีจะออดเลิกเรียน สามารถออกนอกรั้วได้

---------------

“เฟรม กูว่ามึงแหม่งๆ นะ” เก็ทหันมาจ้องสีหน้าเคร่งเครียด
                  จังหวะยักษ์ใหญ่ทิ้งวูบลงกลางอก ผมใจหายวาบหันไปรับร่างไว้ทัน
“...ปวดหัว” นั่นปะไร มิน่าหลุดพล่ามอะไรไม่เป็นเรื่อง
“กูว่าแล้วมันต้องไม่สบาย อย่าบอกว่ามึงตากฝนเมื่อคืน” เอกรู้
“ซวยล่ะ พรุ่งนี้เอาไง” โจโจ้
“ไม่รู้โว๊ย ตอนนี้ใครก็ได้ช่วยกูหิ้วมันไปที่รถที!” ผมตะโกนลั่น


********************TBC by puppyluv

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 8 ต้องง้อ P.6 (21-01-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: tuckky ที่ 21-01-2013 09:16:26

เฟรมไม่สบายซะแล้ว เก้งดุแลด่วนเลย
คิดถึงค่ายรด. มันโหดมาก  :z3:

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 8 ต้องง้อ P.6 (21-01-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: R-Chisel ที่ 21-01-2013 09:54:36

เก้งดูแลเฟรมดีๆน้า

เฟรมมันไม่สบายก็ใจอ่อนกับเฟรมมันหน่อยนะ

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 8 ต้องง้อ P.6 (21-01-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: ขนมหวาน ที่ 21-01-2013 10:54:08

เฟรมป่วยซะแล้ว
อาจจะป่วยไม่มาก แต่อยากร้อนรึเปล่าเนี่ย
เก้งดูแลอย่างด่วนนะจ๊ะ :3123:

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 8 ต้องง้อ P.6 (21-01-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: Gokusan ที่ 21-01-2013 11:05:52

เฮ้ออออ แล้วตกลงมันต้องใครง้อใครฟร่ะ
นี่เล่นงอนตากฝนจนเป็นไข้...มันควรมั้ยฮึ!! เจ้าเฟรม

ชอบการจับสังเกตของเพื่อนๆ...มันดูใส่ใจกันดีอ่ะ ^^
อยู่ด้วยกันก็ดูแลกันเป็นธรรมดาเนาะ...กลุ่มเพื่อนน่ารักเชียว

ลุ้นตามอาการหน้ามืดนี่ไปด้วย...เข้าค่ายจะไหวมั้ยน้า ดูแลกันดีๆ นะ เด็กๆ ^^V

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 8 ต้องง้อ P.6 (21-01-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: MiSS-U ที่ 21-01-2013 12:13:32

เก้งพยาบาลเฟรมด่วน

แล้วจะไปฝึกได้มั้ยน้อ รอตอนต่อไปค่ะ

บวกเป็ด

 :กอด1:

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 8 ต้องง้อ P.6 (21-01-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: chaWice ที่ 21-01-2013 13:05:26

ง่ะ เปื่อยเปื่อย
ขอตัดเป็นออกจากค่ายเลย
เพราะเด๋วเขาจะไปหลงเสน่ห์เด็กหัวเกรียนในค่าย
หาทางออกไม่เจอ ><

ขอบคุณสำหรับตอนนี้นะ รบกวนตอนต่อๆไปด้วย

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 8 ต้องง้อ P.6 (21-01-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: shoi_toei ที่ 21-01-2013 13:22:18

เก้งงง ง้อเลยยย

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 8 ต้องง้อ P.6 (21-01-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: Satanza321 ที่ 21-01-2013 13:53:58

เก้งพยาบาลเฟรมดีๆนะ ค่ายมันโหด(จริงเปล่าไม่เคยไปอะ)  o13

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 8 ต้องง้อ P.6 (21-01-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: malula ที่ 21-01-2013 14:04:11

กลุ่มเพื่อนน่ารักดี มีกัดมีแซวแต่ห่วงใยกันน่าดู

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 8 ต้องง้อ P.6 (21-01-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: polar_light ที่ 21-01-2013 15:26:48

แหม เขิน เก้งดูแลรักษาคนป่วยอย่างเฟรมให้หายไวๆด้วยล่ะ

รู้สึกว่าตอนนี้เพื่อนๆจะมีบทกันสิ่นะ ฮาาาา

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 8 ต้องง้อ P.6 (21-01-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: gupalz ที่ 21-01-2013 15:59:15

เฟรมป่วยแล้ว จะไปรด.ไหวมั้ยเนี่ย

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 8 ต้องง้อ P.6 (21-01-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: mellowshroom ที่ 21-01-2013 16:49:36

เค้าง้อกันน่ารักเนอะ เฟรมน่ารักอ่า อ้อนเข้าไปๆ เก้งจะได้ใจอ่อน .. :man1:

ป.ล.บีฟิน เราก็ฟิน  :o8:

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 8 ต้องง้อ P.6 (21-01-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: nekko ที่ 21-01-2013 19:09:02

เก้งดูแลเฟรมดีๆๆนะ



 :กอด1: :L2:

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 8 ต้องง้อ P.6 (21-01-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: greensnake ที่ 21-01-2013 19:58:08

ตอนนี้เรื่องงอนง้อค่อยว่ากัน ดูพระเอกของเราก่อน
จะว่าไปอาการไม่สบายจะมาถูกเวลาหรือเปล่าน้า
ใจน่ะอ่อนไปแล้วแต่ปากยังแข็งอยู่ เก้งนะเก้ง :เฮ้อ:
มาดูแลเฟรมไถ่โทษเลย ที่ทำให้เค้าเป็นพระเอกตากฝน
ไถ่โทษด้วยการนอนร่วมเตียงกันเหมือนเดิมเนาะเฟรม :z1:
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ :กอด1:

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 8 ต้องง้อ P.6 (21-01-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: pahpai ที่ 21-01-2013 20:28:19

เฟรมงอนน่ารักได้อีก นึกถึงน้องแมวที่บ้าน 555

เก็ทกะหนูบีโผล่มาน่ารักสดใจ >//<

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 8 ต้องง้อ P.6 (21-01-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: NOoTuNE ที่ 21-01-2013 21:19:45

ได้เวลา ดูแล้วแล้ว

ปอลิง รักน้องเก็ท  :กอด1:

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 8 ต้องง้อ P.6 (21-01-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: ruby ที่ 21-01-2013 22:24:18

พระเอกป่วยเลย ดูแลดีๆนะเก้ง
แล้วก็หายปากแข็งเร็วๆ อิ อิ :กอด1:

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 8 ต้องง้อ P.6 (21-01-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: hello_lovestory ที่ 21-01-2013 23:07:24

พยาบาลส่วนตัวดูแลด่วน

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 8 ต้องง้อ P.6 (21-01-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: mystery Y ที่ 22-01-2013 08:58:55

นี่ขนาดงอนนะเฟรมยังนัวเนียเก้งได้ ป่วยแล้วอ้อนใช่ไหม

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 8 ต้องง้อ P.6 (21-01-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: rujaya ที่ 22-01-2013 12:26:01

เก้ง ปากกะใจตรงกันซะทีเหอะ

อย่าทำแบบนี้เลย สงสารเฟรม ดูซิไม่สบายแล้วนะ ดูแลดีๆเลย  :กอด1:

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 8 ต้องง้อ P.6 (21-01-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: myapril ที่ 22-01-2013 16:41:43

ตอนที่7 อ่านแล้วให้อารมณ์เหมือนผัวเมียทะเลาะกัน 555
คนเขาไม่ให้นอนด้วย อีกคนมันก็ไม่ยอมแยกเตียงเนอะ
ไปๆมาๆ ทำตัวเป็นพระเอกมิวสิค ป่วยจนได้สิน่า เฟรมเอ้ย
ประโยคทิ้งท้ายของตอนที่7 เอามาใช้กับตอนที่8ที่9 รึเปล่าจ้ะ

ตอนที่8 เป็นไงละ พ่อพระเอกมิวสิค ป่วยจนได้
ทีนี้เก้งก็จะได้ทั้งกอดทั้งดูทั้งแลเฟรมมันล่ะนะ
พระเอกป่วยซะแล้ว แล้วจะไปค่ายได้เหรอ

ปอลอ เก็ทบี ยังน่ารักเหมือนเดิม
และ หนูบีก็ยังไม่ได้โป้งซึ่งกับเก็ทอ่ะดิ
คำประกาสิต ลมเหนือ 555

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 9 ง้อแบบ...(>///<) P.7 (23-01-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: puppyluv ที่ 23-01-2013 09:57:18

My Dangerous Fire
รัก ร้อน เรา
ตอน 9 ง้อแบบ...(>///<)
geng’s






       5 โมงเย็น ผมพายักษ์เข้าบ้านอย่างทุลักทุเลไม่พอ ยังต้องผจญหัวเมืองด่านหน้าที่แสนจะวุ่นวาย
“เก้ง อาเฟรมเป็นอะไร?” หม่าม้าพิมคนแรก
“เป็นไข้ตากฝนเมื่อคืนเหรอ เอาข้าวต้มนะเดี๋ยวทำให้” กิ๋มหยกเฟย
“กินยายัง ไปหาหมอมั้ย พาขึ้นไปนอนข้างบนไป เดี๋ยวพี่ตามแปะตี๋ข้างหน้ามาเอง” พี่แป้งหมี่
              คำตอบคือครับและครับอย่างเดียว
รู้ดีเสียหมดอย่างนี้ไม่หลงรักผู้หญิงครอบครัวนี้ก็บ้าแล้ว

              หมอจีนห้องแถวหน้าบ้านถูกเชิญมาดูอาการทันทีขณะกิ๋มยกข้าวต้มขึ้นมาเสิร์ฟด้วยตัวเอง
ไอ้ยักษ์เบ้หน้าเพราะต้องกรอกข้าวต้มถ้วยใหญ่ก่อนตามด้วยยาขมชามโต
ผมหน้าเสียอีกคนเพราะแปะตี๋ใจดียื่นจอกเล็กๆ ให้ บอกฟื้นฟูกำลังภายในที่เสียไป
              หลายสายตาจากวีรสตรีในบ้านมองมาจนกริ่งเกรงจำต้องยกซดลงคอด้วยอีกคน
ขมว่ะ ไม่น่าอยู่กับมันให้เขาจับได้เลย พับพ่า 
ลึกๆ แล้วเอ๋อกับ 'กำลังภายในที่เสียไป' แปะตี๋ตาทิพย์รู้ได้ยังไงฟะ???


“นอนซะ หม่าม้าให้เจ็กหมอลูกชายแปะตี๋เขียนใบรับรองแพทย์ให้แล้ว พรุ่งนี้ไม่ไหวค่อยให้เด็กเอาไปยื่นโรงเรียนก่อนก็ได้” หม่าม้าไทเฮาผู้ยิ่งใหญ่ประจำบ้าน
               ช่างมีสายตายาวไกลยิ่งนักข้าน้อยขอคารวะ
“อาหนูเก้ง ฝากดูแลหน่อยนะ เย็นนี้มีเลี้ยงลูกค้าไปกันหมดบ้าน แป้งหมี่ก็ไป” กิ๋มบอกข่าวต่อมา
               ผมพอรู้มาบ้างแต่คิดว่าเป็นวันอื่นเลยไม่ได้ใส่ใจ เห็นชุดสูทสองตัวแขวนไว้หน้าตู้ แห้วของอร่อยล่ะ
“นี่เบอร์แปะตี๋กับโรงบาลของเจ็กนะ มีอะไรโทรได้เลย พี่กลับมาก่อนเที่ยงคืนแน่ๆ จ๊ะ” พี่แป้งหมี่บอก
               แพทย์ยาจีนคือแปะตี๋ มีลูกชายเป็นนายแพทย์แผนปัจจุบัน
เชื้อหมอไม่ทิ้งแถว คนรู้จักในครอบครัวเรามานาน
"ครับ” ผมรับ
                ส่วนคนป่วยยังจิบน้ำอุ่น เบี้ยวปากขมคออยู่ไม่หาย

------------

                ประตูปิดปึง สองคนผุดลุกว่องไววิ่งเข้าห้องน้ำทันที
“แอะ! แหวะ! จะอ้วก” ผมโก่งคอจะอาเจียนแต่ไม่ออก หยิบแปรงสีฟันถูลิ้นอย่างด่วน
“ขมขึ้นสมองเลยว่ะ หายไข้เลยกู” อีกคนบ้วนปากยกใหญ่พอกัน
“เมื่อคืนเข้าบ้านกี่โมง” ยังวีนไม่หาย
“ทำไม?” มีย้อน
“กูถาม”
“ออกมาก็นอนเลย”
“เชรี่ย! นอนทั้งชุดเปียกๆ นั่นน่ะนะ” แทบขว้างแก้วใส่หน้าคนป่วย

“เปล่า ถอดออกก่อนซิ ใครจะบ้านอนเปียกๆ กันเล่า”
“แล้วไป แต่อ้อ อย่าบอกนะว่านอนทั้งที่หัวเปียก” เพิ่งคิดถึงอีกข้อ
“เอ่อ...น่าจะ”
“ไอ้ควายสมองมด!” ผมอยากจับมันทำหมันนัก เรื่องแค่นี้ก็คิดไม่ได้
“กูลืม กูเบลอ โอเคมั้ย”
“มึงนี่มัน...” ผมหงุดหงิด ความห่วงใยท่วมท้นจนแปรเปลี่ยนเป็นทะเลเพลิงแห่งความโกรธา

“...ก็คุณภรรยาไม่ให้นอนด้วย”
“...” กรกฎาอ้าปากค้างอีกรอบ กว่าจะจบเรื่องนี้ผมต้องโดนกี่ดอกครับท่าน
“ไล่เค้ายังกะหมูกะหมา ฝนก็ตกหนัก ตัวก็เปียกยังใจดำ ไม่เห็นใจกันหรอก”
“ฮื่ย!” บีบหัวตาแล้วนวดๆๆ
             แปะตี๋ให้ยาผสมเลือดนกหรือไร เปลี่ยนเป็นคนละคน ต่อยหอยพูดจ้อไม่หยุดปากเยี่ยงนี้

“ไปตั้งสองรอบ มีรอบสามจะพังบ้านให้ ไม่ต้องอยู่หรอก จะเอาค้อนสับ เอาเครนทุบ จุดไฟเผาแม่ง” มีแค้นฝังหุ่น
              มึงเพ้อพิษไข้ชัวร์ ผมคิด
“ขอร้อง อย่ามาดราม่าแถวนี้” อดค้อนยีราฟตัวยักษ์ซ่อนใจเล็กจิ๋วหลิวปลาซิวปลาสร้อยไม่ได้
“...” เงียบว๊อย ก้มหน้างุด เล่นนิ้วมือตัวเองก็เป็น

             ได้แต่บีบยาสีฟันใส่แปรงยื่นให้ ต่างฝ่ายต่างรับจัดการตัวเอง
กระจกเงาบานใหญ่สะท้อนภาพเราสองคนเคียงข้าง
ความสูงต่างกันเกือบ 12-15 เซนติเมตร รูปร่างหน้าตาไม่ต้องพูดถึง ผมหล่อกว่ามันเยอะ
ดวงตานี่สิ กล้าแข็งจนต้องหลบ
          ...จริงจังเกินไป
          ...เร่าร้อนเกินไป เผาไหม้กรกฎาไม่เหลือ

----------------


“นอนซะ พรุ่งนี้บอกอาจารย์ให้เองไม่ต้องห่วง” ออกจากห้องน้ำได้ผมผลักตัวหนาลงบนฟูก
                ผ้าสีครีมเหมือนวันนั้น...วันที่เป็นของมันโดยไม่ตั้งใจ
“ไม่เอา จะไปด้วย” ไอ้นี่
“อย่าดื้อซิ” ผมปราม ดึงผ้าห่มขึ้นถึงคอ
“...กอดหน่อย” ยังดึงดันโผล่มือใบพายไขว่คว้าหา
“อาบน้ำก่อน” แค่ล้างหน้าแปรงฟันแต่ยังทรงชุดนักเรียนเต็มคราบ

“...กอดก่อน”
“ดื้อ...เฟรมดื้อ” ได้โน้มลงชิดใกล้
“แล้วพี่เก้งจะรักมั้ย”
“...รัก...” แตะจูบเบาๆ ข้างแก้มคนหลับตาพริ้ม
       พาดแขนคร่อมผืนนวมห่มร่างใหญ่ นึกในใจว่ายาหมอจีนแรงใช้ได้
ไดอะล็อคสมัยเราทั้งคู่เป็นเด็กไม่ผิดเพี้ยน
เฟรมน้องน้อยน่ารักคนเก่งของผม

------------
--------------


              วันนั้น...นัยน์ตาสะท้อนสีน้ำเงินเข้มจากเสื้อกันหนาวแขนยาว
ยืนเด่นบนสนามทรายเด็กเล่น เหยียบถังพลาสติกสีม่วงของผมไว้ไม่ให้พี่คนอื่นแย่งไป
ขณะตัวมันเองเป็นเด็กตี๋ตัวเล็กจ้อยกว่าผมหลายเท่า
        (ตอนนั้นมันสูงแค่คอผม ตอนนี้กลับกัน โลกช่างไม่ยุติธรรม
อุตส่าห์โดปนมเป็นถังๆ ยังช่วยไม่ได้ ทฤษฎีแลคโตสไม่มีจริงครับ เก้งเศร้า T^T)

               เด็กชายสหรัฐพูดไทยไม่ได้แม้ซักคำเดียว แค่จีนกับภาษาอังกฤษสำเนียงฮิปฮอปอเมริกันจ๋า
 สองภาษาพ่นเป็นไฟแต่เงียบกริบเหนียมอายไม่สบตากับมาเธอร์ทังค์ภาษาไทยบ้านเรา
กว่าจะรู้ความจริงว่าพูดไทยไม่ได้ก็เกือบเดือน
เฟรมน้อยตามต้อยมือจับชายเสื้อผมให้พาวิ่งร่อนไปร่อนมา
           แรกนึกว่าเป็นใบ้ เจอกันสนามเด็กเล่นทุกวันมันยื่นของเล่นใหม่ๆ ให้ทุกครั้ง
ใครอื่นมาแย่งเฟรมตัวน้อยพุ่งชนแหลกไม่มีกลัว
ได้จับมือน้องพาเข้าบ้านให้แม่ตรวจว่าโดนตัดลิ้นแล้วหรือยัง

‘จะเข้พูดไม่ได้เพราะลิงกัดลิ้นขาด’ ผมเล่านิทานหลอกเด็ก
                  น้องจระเข้จอมเอ๋อจับมือแน่นเดินตามต้อยๆ ไม่พูดไม่จา
ทำไมมีแค่ยิ้มกับหัวเราะเท่านั้น (นอกนั้นโดนผมเขกหัวร้องไห้ครับ ตามประสาลูกกระจ๊อกลิ่วล้อที่ดีไม่ควรหือกับลูกพี่)
จนแม่พูดอังกฤษกับลูกค้ามันถึงยอมเปล่งเสียงออกมา ถึงทราบว่าพูดได้แค่ 2 ภาษา

                 ตอนมันพูดคำว่า ‘เก้ง’ สำเนียงเอกโทไม่เพี้ยนผมแทบจุดพลุฉลองชัย
แล้วดันร้องไห้โยเยหาพี่เก้งทั้งวันจนอาม่าสั่งหม่าม้าใต้โต๊ะพาเข้าเรียนอนุบาลห้องเดียวกัน ให้มันเรียนก่อนเกณฑ์
ถึงรู้ว่าเฟรมอ่อนกว่าผม 1 ปี ไม่ได้เล่าข้ามไปใช่ไหมครับ
                 เข้าอนุบาลด้วยกันยังตัวเล็กน่ารักให้หยิกแก้มยุ้ยกอดหอมน้องน้อย
ประถมปลายประมาณ ป.5-6 เท่านั้นที่เปลี่ยนไป โตวันโตคืนจนผมอยากนั่งไทม์แมชชีนย้อนเวลา
อยากรู้ว่ากินอะไรทำไมถึงสูงลิ่วพรวดพราด จะแย่งมาซัดให้เรียบ
                 น้องเฟรมเปลี่ยนไปไม่เรียกผมว่าพี่ขณะเข้า ม.1
แต่คิดว่าเพราะเรียนห้องเดียวกัน ซ้ำตัวโตกว่าจึงยอมไม่เอาเรื่อง

              แม้บอดี้เปลี่ยนแต่ข้างในยังเป็นเฟรมน้อยของผมคนเดิม พูดน้อยต่อยหนัก ทำมากกว่าพูด
เพราะประโยคไม่เรียงสละสลวย สื่อสารกับคนทั่วไปอาจเข้าใจผิดเพี้ยน
ซ้ำตีความอีกอย่างอาจชวนทะเลาะด้วยนัยน์ตาเหี้ยมมาก หน้าตาผิดกฎหมายสุดๆ
         ...ผมเป็นโทรโข่งประจำตัวมัน 
         ...ผมคนเดียวเท่านั้นที่มันเรียกหา
         ...ผมเป็นคนเดียวที่แตะต้องตัวมัน


              ขณะด้านหนึ่งอดชื่นชมหลงไหลความเป็นชาย โดยเฉพาะร่างกายงดงามที่ได้สัมผัส
ทว่าอีกด้านกลับหวั่นกลัว หวาดผวาตัวใหญ่เก่งกล้าไม่ยอมให้ผมปกป้อง
น้องน้อยจะหนีไกลจากผมซักวันใดก็วันหนึ่ง
             แตะลูบโครงหน้าสลักเสลา เราผ่านวันเวลาเนิ่นนานแต่คล้ายเหมือนเมื่อวาน
ยังไม่อิ่มเลย ยังอยากมีชีวิตที่เหลือเพื่ออยู่กับคนนี้ไปอีกนานเท่านาน
ถ้าแลกทุกอย่างได้ จะไม่รีรอซักวินาทีเดียว
จะถูกตราหน้า จะถูกด่าว่าแค่ไหนก็จะยืนหยัดเคียงข้าง

              รีบหาเร็วๆ นะคนเก่ง เก้งของเฟรมรอให้กอดอยู่ตรงนี้
ช่วยลุกขึ้นมากอดกูแบบไม่เมา แบบรู้ตัวเต็มตื่นเต็มอารมณ์ทีเถอะ

------------

“เก้ง...ร้องไห้ทำไม”
“อึก!” สูดจมูกเก็บอาการ เห็นเฟรมกะพริบตาปรือนอนมองผมอยู่
“อย่าร้อง เฟรมของเก้งอยู่นี่แล้ว”
“เฟรม...” ผมโผเข้ากอดเต็มรัก ปล่อยโฮจนสาแก่ใจ
“ชู่...” กระซิบเบาขับกล่อมข้างหู วงแขนกอดกระชับแน่นอบอุ่น
“อย่าตายนะมึง ห้ามตายเด็ดขาด หายไปไหนก็ได้แต่ห้ามตายก่อนกู” ผมเพ้อตัดพ้อ ซุกแน่นเป็นเด็กเสียขวัญ
“หึหึ ยังไม่ตายง่ายๆ หรอก เราต้องอยู่ด้วยกันอีกนาน”

            ผมจำประโยคนั้นได้ไม่เคยลืม
น้ำเสียงเป็นต่อสุดชีวิต  ราวกำชัยชนะไว้ในมือ

-----------
-------------

            จนนานกว่าจะห้ามตัวเองได้ เสียน้ำตาไปหลายก๊อก
“พรืดดดดด!“
“หมดยัง “ท่าจะอร่อยว่ะ เห็นแล้วหิวข้าว” เอนนั่งพิงหัวเตียง จูบหัวไหล่ผม นิ้วเกลี่ยแก้มเปื้อนให้
“พรืด! กินมั้ย” สั่งอีกรอบแทนคำตอบก่อนแกล้งยื่นทิชชู่ให้
“ให้แห้งก่อน รอมันเขียวๆ ลอดช่องน่ากิน”
“อี๋!”
“555” ยังมีหน้าหัวเราะ ได้ข่าวว่าป่วยอยู่นะมึงน่ะ

“เอ๋...ตัวเปียก” ผมเพิ่งรับรู้เหงื่อเต็มร่างกายอีกฝ่าย เปียกหน้ากู จะเป็นสิวไหมวะนี่
“ร้อน อยากอาบน้ำ” คนป่วยน่าจะใกล้หายถึงกล้าอวดเก่ง
“อย่า แปะตี๋ห้ามไว้ เช็ดตัวดีกว่า” เตรียมของไว้แล้วแค่รอจัดการ
            หมอจีนบอกน่าจะเที่ยงคืนขึ้นไปหรือพรุ่งนี้เช้า
เวลานี้แค่ 4 ทุ่ม จะไฉไลเกินไปล่ะน้อง


             ไม่ถึง 10 นาทีก็จัดการเสร็จ ไม่ได้พยาบาลเก่งหรอกครับ
 มันแย่งผมเช็ดตัวเองเสียมากกว่า
“เก้ง...”
“หือ? ยังร้อนอยู่เหรอหรือหิว ข้าวต้มยังเหลืออยู่ อุ่นให้มั้ย”
“ไม่ แค่ร้อนเฉยๆ”
“เอ...ตัวก็เย็นๆ ร้อนกระดูกเหรอ ตามแปะตี๋ดีกว่าหรือไปโรงพยาบาลดี” ผมกระวนกระวายกลัวไข้กลับซ้ำ
             คว้าเบอร์โทรโต๊ะข้างเตียงเตรียมกด

“เก้ง กู...” ถูกดึงมือ โทรศัพท์หล่นหายเพราะสัมผัสมังกรใต้ร่มผ้า
“...(>0<)...” ว๊ากกกกกกกก! นั่นเสียงเก้งตะโกนอยู่ข้างใน
“คือ...มันร้อนตั้งแต่กอดเมื่อกี้แล้ว”
“เอิ่ม...” เล่นเอาหน้าชา หลบนัยน์ตาแกร่งวูบวาบ

             เมื่อครู่คิดจะถวายตัวกับมันก็จริงๆ นะไม่ได้โกหก
แต่สัมผัสโต้งๆ จังเบอร์แบบนี้ คุณก็รู้ใช่ไหมครับว่ามัน เอิ่ม...นั่นแหล่ะ (T^T)

“รอนี่ไม่ต้องไปไหน เข้าห้องน้ำเดี๋ยว” เจ้าของเฟรมน้อยที่ไม่น้อยสุภาพบุรุษกับผม จะดันตัวไปจากเตียง

              ก้มมองเนื้อผ้าปูสีครีมสวยกับหมอนสีลาเวนเดอร์
ที่นอนอันเดิมทว่าวันนี้ ตอนนี้คือเวลาใหม่
สติรับรู้สดใสไม่มึนเมาจากน้ำเมา


“เฟรม...” ผมเงยสบตา ดึงมืออีกฝ่ายแน่นไว้ให้ไปไหน
“หือ...?”
“มีวิธีที่ดีกว่านั้น”
           ถอดเสื้อออกช้าๆ พ้นศีรษะ
ยังติดคาข้อมือขณะเรียวลิ้นอีกฝ่ายล่วงล้ำลิ้มชิมความหวานในโพรงปาก


********************TBC by T-Shirt

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 9 ง้อแบบ...(>///<) P.7 (23-01-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: rujaya ที่ 23-01-2013 10:03:26

มันค้างงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง  :z3: :z3:

ตัดฉับแบบนี้ ใจร้ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย :m16:

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 9 ง้อแบบ...(>///<) P.7 (23-01-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: nekko ที่ 23-01-2013 10:06:47

แบบนี้........ :-[ :-[ :-[


 :กอด1: :L2:

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 9 ง้อแบบ...(>///<) P.7 (23-01-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: pummy09 ที่ 23-01-2013 10:10:59

>///////////<    :m25:
อร๊ากกก ค้างงงอ่าาาา งือออออ

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 9 ง้อแบบ...(>///<) P.7 (23-01-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: puppyluv ที่ 23-01-2013 10:15:27

โจกี้พนักงานพิมพ์ดีดบอกว่า "เค้ามิได้ตั้งใจ" แล้วก็หัวร่อ วะฮ่าฮ่า
อย่างจิต

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 9 ง้อแบบ...(>///<) P.7 (23-01-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: Gokusan ที่ 23-01-2013 10:17:42

อ่า...เอ่อ...เช้าขึ้นเขาจะรู้กันหมดบ้านไม่ว่า
เป็นไข้สลับกันไปมาล่ะทีนี้...เฮ้ออออ แต่น่ารักอ่ะ

อยากให้กอดแบบสติสมบูรณ์เพราะไม่มั่นใจใช่มั้ยล่ะ
บอกรักกันไปกันมาทุกวันแบบนี้ มีอะไรให้สงสัยในใจนักหนาอีก
ทั้งที่จริงแล้ว...อยู่ด้วยกันจนแยกออกไม่ได้ขนาดนี้ ไม่มีทางหายไปไหนได้แน่

มีทั้งความรักความผูกพันอยู่รวมกันมานานแล้ว...อย่าสงสัยกันอีกเลย
ปักธงเชียร์คนง้ออย่างเก้ง และคนช่างงอนอย่างเฟรมต่อไป ^^V

ปล.รู้สึกได้อ่านไม่สะใจยังไงไม่รู้ วนอ่านซ้ำกลับไปกลับมาอยู่นี่แหละ ^^"

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 9 ง้อแบบ...(>///<) P.7 (23-01-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: k00_eng^^ ที่ 23-01-2013 10:21:01

เก้งแอบแรงนะตัวเธอ

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 9 ง้อแบบ...(>///<) P.7 (23-01-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: gupalz ที่ 23-01-2013 11:53:07

ค้างง่าาาาา  ตัดฉับๆเลยเนี่ย

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 9 ง้อแบบ...(>///<) P.7 (23-01-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: tuckky ที่ 23-01-2013 12:17:31

ตัดฉับแบบไม่เกรงใจใคร อ๊ากกกกก.... :sad4:
ค้างได้อีก รอการง้อแบบถึงลูกถึงคนของเก้ง  :o12:

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 9 ง้อแบบ...(>///<) P.7 (23-01-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: shoi_toei ที่ 23-01-2013 12:30:27

ตัดแบบนี่ ฆ่ากันเรยเถอะ

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 9 ง้อแบบ...(>///<) P.7 (23-01-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: NOoTuNE ที่ 23-01-2013 12:30:44

กรี๊ดดดดดด ไรอ่ะ  :z3: :z3: :z3: :z3:

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 9 ง้อแบบ...(>///<) P.7 (23-01-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: malula ที่ 23-01-2013 13:32:23

อ่านแล้วร้อน ไปหาน้ำเย็นดับ... เอ๊ย... ดื่มก่อนนะ

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 9 ง้อแบบ...(>///<) P.7 (23-01-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: chaWice ที่ 23-01-2013 13:49:30

นี่มันเพิ่งสี่ทุ่ม
ยังไม่มีใครกลับมา
รีบๆเลย

 :really2:

แอบฮา ยาหมอจีน ก๊ากกกกกกกกกก
ฟื้นฟูกำลังเร็วมากอ่ะ

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 9 ง้อแบบ...(>///<) P.7 (23-01-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: MiSS-U ที่ 23-01-2013 14:06:09

 :haun4: โจ๊กทำงี้ได้ไง ทำไมไม่พิมพ์ต่ออีกนิด อ๊ากกกก

จิ้นไปเองก็ได้  :z2:

เข้าใจเก้งมากขึ้นเมื่อได้อ่านตอนนี้ ว่าที่โกรธเฟรมเพราะเฟรมปล้ำตอนเมานี่เอง

ตอนหน้าหนูเก้งคงไม่เหวี่ยงไม่วีนนะคะ เดี๋ยวเฟรมเบื่อเอาน้า  :laugh:

บวกเป็ด และรอวันศุกร์

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 9 ง้อแบบ...(>///<) P.7 (23-01-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: ขนมหวาน ที่ 23-01-2013 15:14:11

ไหงจบแค่นี้ มาหวานตอนป่วย ๆ งี้
เฟรมอ้อนให้เต็มที่เลย :กอด1:

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 9 ง้อแบบ...(>///<) P.7 (23-01-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: greensnake ที่ 23-01-2013 15:25:10

เอ้า เก้งยังไม่ได้ถวายตัวเลยอ่ะ  :serius2:
คาดว่าไม่ต้องรอให้ถึงพรุ่งนี้หรอกเราว่า
คืนนี้เฟรมก็หายแล้ว ได้ยาดีนามว่าเก้งทั้งคน :z1:
รุ่งขึ้นวิ่งปร๋อ แต่เก้งอาจจะเป็นฝ่ายนอนซม
เอาน่าถือว่าคุ้มแลกกับการหายงอนของเฟรม
ดีไม่ดีหายไข้อีกต่างหาก :z1:
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ :กอด1:

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 9 ง้อแบบ...(>///<) P.7 (23-01-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: myapril ที่ 23-01-2013 15:43:46

ง้อแบบไหนล่ะคะ ตัดฉับกันแบบนี้ *^*
เรื่องของเรื่อง ที่เฟรมต้องมาป่วย
แถมยังต้องกินยาขมๆกันทั้งคู่ เพราะเรื่องแยกเตียงนั่นแหละ
ทีหน้าทีหลัง ก็ไม่ต้องแยกเตียงนะคะ จะได้ไม่มีปัญหาตามมา อิอิ

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 9 ง้อแบบ...(>///<) P.7 (23-01-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: Satanza321 ที่ 23-01-2013 15:50:30

อืม...คนแต่งแกล้งกันชัดๆเลยอะ ค้างๆ

มาต่อด่วนครับ เก้ง+เฟรม อิอิ ตอนหน้าขอแบบจัดเต็มเลยนะครับ :haun4:

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 9 ง้อแบบ...(>///<) P.7 (23-01-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: hello_lovestory ที่ 23-01-2013 16:17:58

น่ารักเกิ๊นง้อกันซะแบบว่า... น่าอิจฉาชะมัด

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 9 ง้อแบบ...(>///<) P.7 (23-01-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: eaey ที่ 23-01-2013 16:38:18

  :oo1:   :แล้วก็ถ่ายทอดไข้ไปให้เก้งซินะเฟรม :-[

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 9 ง้อแบบ...(>///<) P.7 (23-01-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: parn11 ที่ 23-01-2013 16:56:03

น้องเก้งทุ่มสุดตัวเลยนะเน่ีย ฮ้ิวววววว :haun4: :haun4:

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 9 ง้อแบบ...(>///<) P.7 (23-01-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: pahpai ที่ 23-01-2013 18:41:12

อร้ายยยยยยยยย พี่เก้งง้อน้องเฟรมกันงี้เลยหรอ??? >//////<

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 9 ง้อแบบ...(>///<) P.7 (23-01-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: kanda53 ที่ 23-01-2013 20:18:30

  :z1:  .....พี่เก้งรังแกน้องเฟรม(น้อย)ซะงั้น...
ผูกพันกันมานานขนาดนี้.....ไม่มีคนอื่นเป็นเด็ดขาด..
ไม่ต้องหวานมาก...แค่มองตาก็รู้ใจแค่นั้นพอ..
ตกลงที่บ้านน้องเฟรมรู้เห็นเป็นใจรับพี่เก้งเป็นสะใภ้แล้วเนอะ..

 :L2: &  :กอด1:

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 9 ง้อแบบ...(>///<) P.7 (23-01-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: ToffeE_PrincE ที่ 23-01-2013 21:11:57

 :haun4: :haun4:
ตัดฉับ ค้างเติ่ง
 :z3:

 :กอด1:

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 9 ง้อแบบ...(>///<) P.7 (23-01-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: kenghan ที่ 23-01-2013 22:31:19

อ่านแบบต่อเนื่อง ตอนแรกๆ คิดว่าสงสัยจะดราม่า
ซะแลวเรื่องนี้ เก้งต้องไม่ชอบเฟรม โกรธจนทำร้าย
จิตใจ เฟรมต้องน่าสงสารแน่เลย แต่พอสองตอน
ล่าสุด เก้งแอบรักเฟรมเหมือนกันนี่แต่แอบซึนนะจ๊ะ
ต้นจั๋งxพี่มอส แค่รักอย่างเดียวมันไม่พอ เศร้า

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 9 ง้อแบบ...(>///<) P.7 (23-01-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: So_Da_Za ที่ 23-01-2013 23:56:24

ห๊ะ ตัดฉับเลยอ่ะ

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 9 ง้อแบบ...(>///<) P.7 (23-01-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: mellowshroom ที่ 24-01-2013 00:46:17

วิธีที่ดีกว่านั้น ... :impress2:

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 9 ง้อแบบ...(>///<) P.7 (23-01-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: takara ที่ 24-01-2013 01:36:40

โอ๊ะโอ จาทำรัยหราเก้ง อิอิ

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 9 ง้อแบบ...(>///<) P.7 (23-01-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: ruby ที่ 24-01-2013 08:48:58

งอน ง้อ กันได้น่ารักน่าชังจริงๆ
ยิ่งรู้เรื่องราวตอนเด็กๆยิ่งฟินค่ะ
มาสะดุดหัวทิ่มก็ตอนท้ายๆนี่แหละ55
 :กอด1:

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 9 ง้อแบบ...(>///<) P.7 (23-01-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: Whatever it is ที่ 25-01-2013 00:58:37

โอ้ว คุณปั๊บปี้เลิฟนี่เอง เรื่องใหม่ (เพราะเราไม่รู้ 555)

เข้าใจกันเร็วๆน้า

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 10 ออกเดินทาง P.8 (25-01-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: puppyluv ที่ 25-01-2013 08:35:43

My Dangerous Fire
รัก ร้อน เรา
ตอน 10 ออกเดินทาง
geng’s







         7:15 น. เลทสิบห้านาที ซวยล่ะ
รู้ว่าเมืองไทยสายเป็นอาชีพแต่อดกังวลไม่ได้
ลงรถบ้านได้ผมสับเท้ากวดวิ่ง เสียงซิ่งลวดเหล็กกระทบตามจังหวะก้าว
 รถบรรทุกทหารคันใหญ่ขนาด 6 ล้อสีเขียวทะมึนเพิ่งเลี้ยวออก

“รอด้วย!” ผมสุดเสียง ใจหล่นวูบหนังขาดต่อหน้าต่อตา
"ฮิ้ววววว สาย!"
"ไปก่อนละโว้ยยยยย"
"บ๊าย บายยยยย"
           แม่งเอ๊ย!

“เก้ง! คันนี้” เต๋าตะโกนรับ โผล่หน้ามาโบกมือหยอยๆ อีกด้าน
              อ้าว มีอีกคันจอดแช่อยู่ยังไม่สตาร์ท
เห็นเพื่อนห้องสอง หมอก บอล เคี้ยง ข่าง
ส่วนอาจารย์ประจำวิชารักษาดินแดนยืนเฉยข้างตัวรถไม่มีท่าทีรีบร้อน
“เอามานี่” ผมหันกลับไปคว้าเป้จากอีกคน
“ไปก่อน” เฟรมวิ่งตามหลังไล่กันมา

“ไงวะ หมาหอบแดดเลยมึง” เต๋าขำ
“เกือบตาย” แย่งกระป๋าเป้มาเหวี่ยงให้บอลรับด้วยฝาเหล็กหลังรถยกปิดแล้ว
“ขึ้นมาเก้ง อึ๊บ!” เคี้ยงกับข่างรับมือผมออกแรงฉุดขึ้นตัวรถ
                เบาะที่นั่ง 2 ข้างซ้ายขวาหันหน้าเข้าหากัน ตรงกลางวางกระเป๋าเป้กองเต็ม

“นั่งก่อน หายใจลึกๆ เพื่อน พวกกูรอมึงคนเดียวนะเนี่ย” ข่างจอมทะเล้นคนเดิม
“เหรออออ” ผมยานคางเล่นด้วย

“กูดูชื่อมึงสองตัวจนกระดาษปรุหมดล่ะ” เต๋านายทะเบียน
“อย่าไปเชื่อ ไอ้เต๋ามันโกหก 555” ต๋องเพื่อนสายศิลป์ สนิทมากเพราะเล่นบาสเกตบอลทีมโรงเรียนด้วยกัน
“กรกฎามาแล้ว สหรัฐมาแล้ว เหลือคนเดียวครับจารย์ ณัฐดนัย”
                ชื่อจริงของนัย-ณัฐดนัย เนิร์ดใหญ่ตัวผอมสูงห้องเดียวกัน วอเตอร์บอยแห่งชมรมฟุตบอล
สงสัยว่าสอบคัดเลือกผ่านเข้าเรียนรักษาดินแดนมาได้อย่างไรยังกังขาจนทุกวันนี้

                เต๋าติ๊กชื่อในกระดาษ ชะโงกบอกอาจารย์แล้วพัดวีให้ผม ถึงได้อ้าปากหอบอากาศพลางกวาดตามอง
มีเพื่อนร่วมทางเกิน 15 คนที่นั่งเต็มแถวแบบหลวมๆ ส่วนใหญ่ห้องอื่น
โดยเฉพาะห้องสองพวกนักฟุตบอลยกทีม
สายศิลป์มีต๋องกับโอ๊ตที่รู้จักจริงๆ นอกนั้นแค่เห็นหน้ากับชื่อเลาๆ 
                 ส่วนพวกห้องเรา เก็ท เอก โจโจ้เพื่อนห้องเราคงไปรถคันเมื่อครู่
มิน่าร้องโห่ฮิ้วไล่ป่าใส่เสียงดัง

----------

                พื้นถนนข้างล่างตำแหน่งใกล้ที่นั่ง...
“หายดีแน่นะ เมื่อคืนที่บ้านโทรมาบอกว่าไม่สบาย” อาจารย์ประจำชั้นห้อง ม.4/2 ห้องพวกหมอกเก่าปีที่แล้ว
                 สอนวิชาคณิตศาสตร์ กำลังคุยกับเฟรมอยู่ข้างรถยังไม่ปีนขึ้นมา
“ครับ ยาดี หมอให้มาด้วย” เฟรมปรายตามองผมขณะพูดคำว่ายาดี
                 ก่อนชูกระปุกเก็บความร้อนยื่นให้ข่างรับไป
ยาขมขนานเดียวกับเมื่อวานที่หม่าม้าบังคับยัดเยียดให้ตั้งแต่เช้า

                 ยาดี...อ้ายเชรี่ยเฟรม พลาดแล้วตู (>///<)

“แน่นะ ไม่ไหวก็บอก จะได้ส่งไปรวมกลุ่มเด็กพิเศษกับหน่วยเสนารักษ์ให้”
“ไม่มีปัญหาครับจารย์”
“โอเค งั้นขึ้นรถได้”
“ขออนุญาตครับผม!”
“555 อนุญาต!” อาจารย์โอตาคุวันพีชเฮฮา
                อาจารย์อาคนนี้อายุเพิ่งเลยเบญจเพศ
กล้าโดดสอนเลขไปเตะตะกร้อกับนักเรียนที่โดดเรียนวิชาของตัวแกเอง
เอากับพ่อซิ พวกเราลูกศิษย์ชอบมากครับ

                กลุ่มเด็กพิเศษคือพวกได้รับการยกเว้นการฝึกแบบฟลูคอร์ส
เช่น นัยเป็นหอบหืด หรือลมที่แพ้อะไรสารพัดเป็นต้นว่า แอลกอฮอล แดด ผงชูรส ที่รู้มาแค่นี้
ตอนฝึกวิ่งแถวหรือสวนสนามในโรงเรียนต้องแบ่งหมู่แยกวิ่งในแคนทีนหรือฝึกใต้ร่มไม้ อะไรจะเว่อร์ปานนั้น
          (เรื่องจริงไม่มีหรอกครับ วิชา รด. มาดแมนหินโหดกว่านั้นเยอะ
แต่ My Dangerous Fire! สามารถ โปรดใช้วิจารณาญาณในการรับชม)

                มองจากตรงนี้เพิ่งเห็นลมยืนเตร่อยู่ฟุตบาทอีกฝั่ง สายตาจ้องประตู 2 ไม่วาง
แปลกใจเล็กน้อยที่ออกห่างจากเก็ทซี้ปึกประจำ ท่าทางแบบนี้ ไม่ต้องแทงหวยก็รู้ว่ารอไอ้นัยชัวร์

--------------

“เคี้ยง หลบ!” คนป่วยหายดีขึ้นมาส่งเสียงกังวาน
“ไรวะ กูนั่งของกูอยู่ดีๆ” เคี้ยงไม่รู้อิโหน่อิเหน่
“จะขยับดีๆ หรือขยับทั้งน้ำตา”
“โอ้! ท่านอเวจีช่างกล้า ข้าน้อยยินดีเป็นอย่างยิ่ง เชิญนั่งขอรับพระเดชพระคุณท่าน” เคี้ยงประชดทำท่าปัดเช็ดอย่างดี
               กระเด็นจากเบาะต่อจากผมไปเบียดข่างฝั่งตรงข้ามแทน
ปล่อยตัวโตหย่อนลงแล้วเข้าอาการเดิม เอนหลังให้พิงซ้อนร่าง ติดเก้งเป็นกาวตราช้างกับเนื้อตัวมันทันที

“จะกินยายัง?” ผมถาม รับขวดอะลูมิเนียมสีเงินจากข่าง
“ยัง รอหลังกินข้าว”
“แปะตี๋ให้จิบเลยจะได้ฟื้นเร็วๆ”
“ไม่ ขม ทิ้งไปเถอะ”
“ไอ้ดื้อ เอามานี่” ผมแย่งขวดมาเปิด ในนั้นบุโฟมหนา
               ดึงหลอดทรงกระบอกออกมาเพราะมันทำท่าจะโยนทิ้งกับกองสัมภาระกลางรถไม่สน

“อะไรวะเก้ง?” ข่างยืนโหนรถเมล์ดูอยู่ถามขึ้น
“ยาโดปช้างล้มของมัน” ผมดึงเกลียวดมกลิ่นน้ำสีขุ่นแล้วสลดแทน
“มึงไม่สบายเหรอวะเฟรม?” ข่างสนใจ ทำเพื่อนร่วมรถได้หันมามองให้พรึ่บ
                ข่างอยู่ห้องเดียวกันเมื่อ ม.4 ปีที่แล้ว มีแฟนคือดาวสองคนชวนกันเดท
ไม่รู้ทำกันอีท่าไหนหล่นไปอยู่ห้องสองแถมลดความสัมพันธ์เหลือแค่เพื่อนตามเดิม
เฮฮากับพวกเคี้ยง บอลตามเดิมเพราะเล่นฟุตบอลด้วยกันมา

“เฟรมมันตากฝนมา จะตายยังปากหนัก เมื่อวานเย็นให้พวกกูหามตัวเย็นชืด พอถึงรถเสือกร้อนจี๋จนนึกว่าสิ้นชีพซะแล้ว” เต๋าร่วมแจม
“อ๋อ” ข่างพยักหน้าเข้าใจง่ายดาย
“กินซะอันนี้หวาน หม่าม้าบอกชูกำลัง” ผมชูน้ำสีดอกเก๊กฮวยขุ่นคลั่ก
“แหวะ!” ยักษ์ใหญ่ใจเท่ามดส่ายหน้าอย่างเดียว
“จะกินดีๆ หรือกินทั้งน้ำตา”
“โอ้ววววว! บระเจ้าจ๊อด เก้งโหดว่ะ 555”
“วีดวิ้ววววว! ไอ้เฟรมโดน 555”

             เกือบทุกคนที่สนิทเฮฮา โอ๊ต เคี้ยง ข่างตัวดี
เต๋าหัวเราะขำเต็มที่ ขนาดหมอก บอลกับอาจารย์ยืนอยู่ข้างล่างยังหันมามอง
(รถสูงครับ ผมนั่งใกล้แถวนั้นพอดี)

“กินด้วยซิ แบ่งคนละครึ่ง” ยังบังอาจต่อรอง
“ไม่ มึงเลยคนเดียว ให้หมด” ผมจ่อปาก
“อ้าวก็นอนด้วยกัน กินด้วยกันนั่นแหละ” โอ้ ไอ้ๆๆๆๆ (>///<)
“อ้าย-เชรี่ย-เฟรม!” เก้งตะโกนลั่น
“ฮิ้วววว!”
               เอาแล้วครับอย่าถามถึงขีดเดซิเบลว่าแซวมาห่าใหญ่แค่ไหน
กรกฎาอยากกัดลิ้นตายซักสิบรอบ
มึงไม่ใต้สะดือซักวันได้ไหม เพื่อนจิ้นถึงไหนถึงหนึ่งแล้วพ่อ


“ต๊าย เค้านอนด้วยกันล่ะตัวเอง โฮะ โฮะ” ข่างฮาไม่รู้เงาหัวจะหาย
“อย่าเอาหวัดมาติดเค้าน้า ห้ามพาดคอก่ายเค้าด้วย เค้าหะจายมะออก” เคี้ยงสะดิ้ง น่าจะผสมแค้นแก้เผ็ดโดนแย่งที่นั่ง
“555” ทั้คันรถ
“โตเป็นควายยังทำอะไรเป็นเด็กๆ กินเข้าไปเฟรม พวกกูขี้เกียจเดือดร้อน” เต๋ายิ้มกว้างกลั้วขำพยายามเป็นงานเป็นการ
“กินเลยๆๆๆๆๆ“

             สรุปผมต้องยกซดครึ่งหลอด อย่าถามว่าอายมากไหม
เพราะอยากถีบทุกคนลงจากรถให้หมดเกลี้ยง ไอ้ตัวปากดีคนแรก
คราวหน้าถ้าป่วยมาพ่อจะสับเละเป็นหมูบะช่อไม่ต้องตามพิสูจน์ซากให้ยาก
ไม่อย่างนั้นอย่ามาเรียกกูว่า เก้ง! (>///<)

-----------------


             ไม่ถึง 10 นาทีต่อมา...
“นัยโว้ย! ทางนี้ๆ” เต๋าโบกมือจากตัวรถสูง เห็นลมช่วยเพื่อนมาสาย
              อาจารย์ไม่บอกหรือว่าให้น้อยชิ้น กระเป๋าเดียวได้ยิ่งดี เนิร์ดหอบซะเรียกว่าย้ายบ้าน
บอลปีนขึ้นมาก่อน หมอกแย่งกระเป๋าจากมือลมโยนขึ้นมาโดนไอ้ข่างร้องโอยเสียงดัง
“โอ๊ะ! เชรี่ย ไข่กู”
“โอ๊ย!”
              เสียงแรกคือข่างกับเป้ใบโป่งตัวงอกุมเป้าหน้าเขียว
เสียงสองคือลมโดนหมอกที่ขึ้นมาก่อนฉุดดึงข้อมือขึ้นรถ คงผิดจังหวะไม่ก็รุนแรงเกิน

“ขึ้นมา ลม” คนข้างตัวผมลุกไปช่วยอีกแรง
“ใจมาก” ลมเอ่ย คลำข้อมือข้างหมอกจับเมื่อครู่ป้อย แดงเลยวุ้ย
             ผมอึ้งเล็กๆ เฟรมจับมือลม ตงิดว่าลุกไปตอนไหน
ฉุนวูบไม่รู้สาเหตุแต่อดแปลกใจตัวเองไม่ได้ ถ้าเป็นเมื่อก่อนต้องติสท์แตกฉุดใจร้อนวู่วามไม่อยู่
แต่วันนี้...ความรู้สึกเปลี่ยนไป


“...เพื่อน” เฟรมกลับมานั่งที่ ริมฝีปากเอ่ยเฉลยกับหูให้ได้ยินแค่เรา
              คำที่ส่งผ่านสร้างความหมายอย่างดี สายลมเย็นพัดล้อมกายใจใสสะอาด
ลอบมองคนนั่งข้างมุมปากยกยิ้มชิล ทำเนียนลอดมือมาจับเอว จงใจจะกอดกูเหอะ!!!
รู้สึกผ่อนคลายจนได้เกยไหล่หนาก่อนพิงศรีษะลงไปเบาๆ

------------
---------------


           2 ชั่วโมงผ่านไป
บนบนสะพานแขวนอันลือเลื่องชื่อ หัวเหม็ดโครงทัซทาสีทองสวยมาก
ทิวทัศน์แม่น้ำเจ้าพระยาช่างงดงามยิ่งนัก พร่างพรมด้วยม่านฝนเย็นชื่นใจ
บรรยากาศน่านอนสุดๆ ไม่ใช่ล่ะ ผมหงุดหงิดเล็กๆ

“26 27 28 ยี่สิบแปดเส้นว่ะ” เต๋า
“กูนับได้ 29” เคี้ยง
“29 พ่อง! 30 ว๊อย ตาถั่วแล้วไอ้เคี้ยงตาตี่” ข่าง
“โว๊ย! อย่าเถียงกันกูรำคาญ พวกมึงลงไปเลยปะ เดินนับดีๆ เดี๋ยวกูขอพี่คนขับให้” บอลเหวี่ยง
“จะลงไม่ลง” โอ๊ตโหด
“เรื่องดิ จะรีบเปียกไปทำไม” เคี้ยงวิจารณ์ฝนตกปรอยๆ   
“อ่อนเอ้ย รีบนับใหม่เลยมึง” ข่างรีรันรอบใหม่

               กลุ่มนั้นกองอยู่ท้ายรถ เถียงกันเรื่องเส้นสลิงค์สีเหลือง ณ สะพานแขวนที่สวยที่สุดเหนือแม่น้ำเจ้าพระยา
แต่ประเดี๋ยวก่อน! อะไรวะ ทำไมพวกเรายังค้างเติ่งอยู่นี่
ถ้ากูมารถซิ่งป่านนี้คงได้กินก๋วยเตี๋ยวเจ้าอร่อยแห่งเมืองนครปฐมชามที่ 20 แล้ว      

“ข้างหน้ามีอุบัติเหตุ แว่วๆ ว่ารถบรรทุกประสานงากับรถบัส ปิดทางที่เราจะไปพอดี” เต๋ารับรายงานจากพี่ทหารพลขับมาขยายพวกเรา
                 ออกจากโรงเรียนมารายงานตัวที่หน่วยใหญ่เชตุวันก่อนเดินทางต่อไปฐานที่มั่นครับ
แต่ดันติดแหง็กจากเหตุสุดวิสัยเสียก่อน
จะทำอย่างไรได้นอกจากรอและรอ ผมหงายหน้าโขกหัวกับไหล่คนนอนอ้าปากหวออยู่ข้างๆ
ยาหมอจีนใส่อะไรมาอยากรู้นัก พ้นประตูโรงเรียนไม่เท่าไรเล่นเอาหนังตาปิด
สลบไสลคอพับเพิ่งรู้สึกตัวตื่นเมื่อครู่
                เสียวสันหลังไม่หาย ดีที่สภาพจราจรแจมหนักมีเวลาหายใจ
ถ้าไปเดินเซสะลึมสะลือกลางสนามเพลาะได้ตายของจริง


                 ในรถ...เพื่อนร่วมชะตากรรมน่าจะคุยกันจนเบื่อ ส่วนใหญ่ล้วงขนมมากิน
เล่นเกมมือถือโน่นนี่ตามประสา จะหมีควายข้างกูนี่ล่ะนอนตาย สัด!
พี่กวาง พี่สาวกูกรี๊ดกร๊าดจนเอาอิมเมจไอ้คุณสหรัฐ
ไปสร้างเป็นพระเอกนิยายวายหลายต่อหลายเรื่องได้ยังไงฟะ ไม่เข้าใจ

                  และกองสัมภาระตรงกลางรถห่างจากผม 2-3 ก้าว ไอ้ลมครับ
ลมนั่งเหยียดขากินที่คนเดียว คนอื่นนั่งบนเบาะกันหมด สภาพเอนพิงกองเป้หลับ
สวมฮู๊ดคลุมแค่หัวจากเสื้อดำ MUNCHEN มิวนิคตัวเก่ง
โผล่แค่ปลายจมูกโด่งกับริมฝีปากหยักที่กำลังเผยอเล็กน้อยนั่น
                   มันต้องหลับลึกมากชัวร์เพราะศพกำลังจะโหง่ยลงไปกองกับพื้นรถ

“เฮ้ย! จะร่วงแล้ว” เต๋าเข้าชาร์ท เบี่ยงท่อนขารับไว้ทัน
“เงียบเต๋า! อยากโดนเหยียบยอดอกซ้ำรึไง” ข่างลงนั่งยองจะพยุงตัวลมกลับที่เดิม
“555 กูจำได้ล่ะ พักแรมลูกเสือปีก่อนโน้นใช่มั้ยวะข่าง” เคี้ยงอยู่ในเหตุการณ์ลมโวยวายเพราะถูกปลุกไม่ตื่นดี
                 อารมณ์เสียแปลงร่างเป็นทศกัณฐ์เตะถีบจากเตียงสองชั้นโดนข่างล้มก้นจ้ำเบ้า
ทอล์กออฟเดอะทาวน์เกือบทุกครั้งถ้าเอ่ยถึงข้อประมาณนี้

“หลีก!” เสียงนี้
                ผมกำลังจะหลับตา พอดีหมอกที่นั่งท้ายกะบะเรื่อยๆ เอื่อยๆ ไม่สนใครมาตลอดทาง
ก้าวสวบเข้านั่งกลางพื้นรถข้างลม แล้วค่อยๆ เอื้อมจับไอ้โม่งขี้เซาซบอกตัวเองครับ

                แม่เจ้า! ใจเต้นแรงลืมง่วง
ไอ้เก็ทเห็นคงอยากโดดเจ้าพระยาสักสามรอบเป็นอย่างต่ำ
เพื่อนสนิทมันโดนราชา ‘อริยะ’ กระทำชำเรา
                 ไหนว่าหมอกเกลียดเก็ทแล้วพาลไม่ชอบลมด้วยวะ
หรือกรกฎาตาฝาด เห็นภาพหลอนจากยาโป๊ว! (0-0)
และหมอกต้องยิงเลเซอร์สายตาพิฆาตได้แน่ๆ
เพราะข่าง เคี้ยง บอล โอ๊ต เต๋าโดยรอบหน้าเจื่อนถอยห่างโดยพลันทันที

                 จังหวะหันมาปะทะผม นัยน์ตาของหมอกช่าง...
(+^+) บรื๋อ! กรกฎาขอเฝ้าพระอินทร์ก่อนละครับ



********************TBC by Sleepy Geng
ซี ยู ทูมอร์โร่ว์

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 10 ออกเดินทาง P.8 (25-01-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: rujaya ที่ 25-01-2013 08:37:53

ยาดี ยาอะไรน๊า  :confuse: :m10:

แต่หมอกนี่ซิ หน้าคงโหดน่าดู เก้งถึงกะหลับดีกว่า

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 10 ออกเดินทาง P.8 (25-01-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: chaWice ที่ 25-01-2013 09:33:39

ตัดฉับเช้า ซะงั้นนนนนนนนนนนนน

วุ้ยๆ ไปเข้าค่าย ><
มีอยากไปด้วยจัง
หนุ่มๆหัวเกรียนคงเต็มไปหมด

รอตอนต่อไปฮับ

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 10 ออกเดินทาง P.8 (25-01-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: tuckky ที่ 25-01-2013 10:12:03

ไอ้การนับเส้นลวดบนสะพานแขวนนึกว่าเราเป้นคนเดียว มีคนนับเหมือนเราด้วย  :laugh:
สงสารหมอก  :sad4:
เฟรมเหมือนจะเริ่มจับความรู้สึกเก้งได้ มีกระซิบข้างหูว่าแค่ช่วยเพื่อนด้วย ชอบอ่ะ
ว่าแต่เรื่องคืนนั้นจะไม่พูดถึงหน่อยเหรอ  :z3:

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 10 ออกเดินทาง P.8 (25-01-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: gupalz ที่ 25-01-2013 10:39:14

เราอยากอ่านเรื่องคืนนั้นอ่ะ
เก้งเริ่มเองอีกต่างห่าง

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 10 ออกเดินทาง P.8 (25-01-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: Gokusan ที่ 25-01-2013 10:44:50

แหมๆ นึกว่าจะมี-ยาแก้ไข้-ให้ดู ;p
มารวมพลซะสายเลยเชียว กริ้วววว

การเดินทางอันลุ้นระทึก(??)
ก็มันทราฟฟิคแจมนี่นาเนาะ ^^
ตื่นมาอีกที...ถึงค่ายทีเถอะ เพี้ยง!!
ไม่อยากอยู่บนท้องถนนนาน...พาลหมดแรง

ปล.คิดถึงสายลมก็มีมาให้เห็น ^^ แอบเอาคุณใจที่รักกลับมาอ่านอีกทีล่ะ

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 10 ออกเดินทาง P.8 (25-01-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: greensnake ที่ 25-01-2013 11:39:34

เป็นกิจกรรมที่รวบรวมเหล่าทะโมนมาไว้ด้วยกันอย่างแท้จริง :laugh:
พ่อหมีควาย(ของเก้ง)ได้ยาดีเลยไม่ต้องงดกิจกรรมกับเพื่อนๆ
แต่ก็ยังนัวเนียคลอเคลียเก้งไม่ห่างตัว โดนโห่ฮาไปตามระเบียบ
หรือเพราะความเคยชินก็ไม่รู้ ต้องอยู่ใกล้ๆกันตลอด
ลวนลามพอเป็นกระสัย เอาไว้เป็นแรงก่อนการฝึกหนัก :z2:
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ :L2:
 

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 10 ออกเดินทาง P.8 (25-01-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: MiSS-U ที่ 25-01-2013 11:44:12

ตอนนี้พี่เก้งทำตัวว่าง่ายจัง

หมอกแอบให้จิ้นตลอดๆ หลงลมลืมอื่นใด

บวกเป็ด

 :กอด1:  และรอ

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 10 ออกเดินทาง P.8 (25-01-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: aorpp ที่ 25-01-2013 12:33:20

 :z3: อ่ะ คิดถึงจัง คิดถึงมากกกก คิดถึงที่สุด
คิดถึง puppyluv และ ลมเหนือ แอน เดอะแก็ง
เพิ่งจะเห็นว่า puppyluv เขียนเรื่องใหม่แล้ว ดีใจมากเลยค่ะ
ตั้งแต่บีกับเก็ทเป็นฝั่งเป็นฝาไป ก็เฝ้ารอเรื่องของต้นจั๋งกับพี่มอสมาตลอด
ต้นจั๋งกับพี่มอสจะได้เป็นมวยคู่เอกขึ้นชกบ้างไหมคะ
หรือจะแซมๆอยู่กับเก้งและเฟรมในนี้ไปเรื่อยๆ

ความหลังวัยเยาว์ของพี่เก้งและน้องเฟรมน้อย ชอบจังค่ะ  o13
เดี๋ยวไปทวนความจำที่เรื่องบีกับเก็ทอีกรอบก่อน เพื่อความอิน

+1 บวกๆๆๆๆๆ  :กอด1:

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 10 ออกเดินทาง P.8 (25-01-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: malula ที่ 25-01-2013 13:09:55

เมื่อคืนคงง้อกันเต็มที่ เช้ามาเลยอารมณ์ดี
บ้านนี้เมียเป็นใหญ่ของจริง คิคิ

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 10 ออกเดินทาง P.8 (25-01-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: sukie_moo ที่ 25-01-2013 14:21:16

เอ๊ะ!!! หรือหมอกแอบชอบลม

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 10 ออกเดินทาง P.8 (25-01-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: shoi_toei ที่ 25-01-2013 16:06:01

ไปทีละสเต็ป

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 10 ออกเดินทาง P.8 (25-01-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: Satanza321 ที่ 25-01-2013 19:43:23

หมอก-ลม จิ้นได้มั้ย  :z1:

นั่นสิอยากรู้เรื่องเมื่อคืนอะ ง้อกันอิท่าไหน  :-[

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 10 ออกเดินทาง P.8 (25-01-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: nekko ที่ 25-01-2013 19:51:38

ว่าเพื่อนจิ้น อิปร้าจิ้นเรื่องเมื่อคืนมากกว่าน้องเก้ง ยาดีมันยาอิหยังน้อ :z1:


 :กอด1: :L2:

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 10 ออกเดินทาง P.8 (25-01-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: NOoTuNE ที่ 25-01-2013 20:20:21

แล้วที่ ตัดหายไปไหน เค้าป้อนยาอะไรกัน  :angry2: :z3: :z3: :z3:



หมอกชอบลม แล้วก็โดนลมจัดการ การเป็นองครักษ์พิทักษ์ลมแทน

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 10 ออกเดินทาง P.8 (25-01-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: ToffeE_PrincE ที่ 25-01-2013 21:32:12

 :a5:เช้าเร็วจัง

กิจกรรมตอนกลางคืนหายไป :z1:

 :กอด1:

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 10 ออกเดินทาง P.8 (25-01-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: R-Chisel ที่ 26-01-2013 00:11:26

ยาดี :interest: :interest:

ถ้าเฟลมโด๊ปก่อนนอน จะเกิดอะไรขึ้นกับเก้ง  :z1: :haun4: :pighaun:


 :oni2: :oni2: :oni2:

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 10 ออกเดินทาง P.8 (25-01-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: pahpai ที่ 26-01-2013 00:13:55

แหม่ะเฟรมได้ยาดี มีแรงมาค่ายเลยทีเดียว อิอิ

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 10 ออกเดินทาง P.8 (25-01-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: MiSS-U ที่ 26-01-2013 09:33:36

รอ  ร้อ  รอ

 :กอด1:

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 10 ออกเดินทาง P.8 (25-01-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: ruby ที่ 26-01-2013 09:43:18

ได้ยาดีเลยฟื้นตัวเร็ว อิ อิ
เก้งหายนอยด์เรื่องลมแล้วนะ
เพราะเฟรมบอกชัดแล้วว่า"เพื่อน"
 :กอด1:

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 10 ออกเดินทาง P.8 (25-01-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: omuya ที่ 26-01-2013 10:29:54

 :-[

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 11 ค่าย รด. P.9 (26-01-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: puppyluv ที่ 26-01-2013 10:46:48

My Dangerous Fire
รัก ร้อน เรา
ตอน 11 ค่าย รด.
geng’s







         10.30 น. ถึงค่าย รด.
(((‘ปรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดด!’)))
“เร็วๆๆๆๆๆ ลงจากรถ! กระป๋าไม่ต้อง! ลงจากรถก่อน!” ผู้คุมวัยกลางคนท่าทางเหี้ยมจัด
         นกหวีดยาวไซเรนฉุกเฉินสั่งเรียกเข้าแถวทันทีที่ถึงที่หมาย
ปฎิบัติซิครับท่าน เรา 22 ชีวิตกรูกันลงมาเซ่อๆ ซ่าๆ เบิกตาตื่นผวาลืมตาย

“พวกคุณเห็นนั่นไหม เพื่อนใหม่เรารอตั้งแต่ 8 โมงเช้า ตากแดดร้อนอยู่นั่น ทั้งที่เขาอยู่ตั้งนครราชสีมา แล้วพวกคุณไปอยู่ไหนมา!” คุณทหารมาดเข้มชี้เป้าตรงเผง
               กองร้อยเต็มพรึ่บอีกด้านของสนาม ทำหน้าหน้าเมื่อยแต่ไม่เมื่อยหัวโด่อยู่เต็ม
เพื่อนโรงเรียนเราจากรถคันแรกเข้าหมู่ตั้งแต่ชั่วโมงที่แล้ว
ออกเดินทางห่างกันแค่ 30 นาทีกลับใช้เวลาบนถนนต่างกันลิบลับ

“มีใครยังไม่รู้ว่าตัวเองอยู่หมู่ไหนบ้าง ยกมือ!”
                หลังจากโดนอบรมปนบอกกฎคร่าวๆ เสร็จ จะให้วิ่งเข้าแถวรวมกองที่ตัวเองสังกัด
คุณท่านทหารผู้คุมกฎก็ถามย้ำ เต๋าร่ายตั้งแต่ขึ้นรถแล้วแต่ยังมีบุคคลผู้กล้า

“มีคนยกมือ ชื่อ?”
“ขจรมิตรครับ!” ไอ้ข่าง เอาแล้วมึง
“นักศึกษาวิชาทหารขจรมิตร อาจารย์ของพวกคุณไม่ได้แจ้งก่อนมาหรือยังไง”
“แจ้งครับ! แต่ลืมครับ! ตื่นเต้นครับ!” เวรตะไลข่างวอนสหบาทา
“หูอยู่ไหน อยู่บนหัวรึเปล่า ตื่นเต้นจนลืมพกหูมาด้วยหรือนี่”
“...” ไม่มีเสียงจากเรา อยากขำแต่มิสามารถ
              ท่านโฆษกว่าถ่วงเวลาไปอย่างนั้นเอง
ผมเหล่เห็นคุณทหารอีกท่านยืนข้างแถวยกกระดาษเปิดไล่รายชื่อ

“ขจรมิตร มิตรเที่ยง สังกัดหมู่ 8 กองร้อยที่สอง ดูธงสีเขียวเป็นหลัก ส่วนธงสีแดงสนามฝั่งโน้นคือกองร้อยที่หนึ่ง ให้เริ่มที่ธงแล้วค่อยไล่หมู่จากซ้ายไปขวา 1,2,3 เข้าใจ---พร้อม! วิ่งไปเข้าแถวเพื่อรวมหมู่ ปฏิบัติ!”
“เอี้ยยยยยยยยย!” กระทบเท้าทำความเคารพแล้วพุ่งครับ ผึ้งแตกรัง
“เก้ง ทางนี้!” เฟรม
“ไป” ผมวิ่งกวดตามตัวใหญ่ เข้าหมู่ได้ต่อแถว 2 คนสุดท้าย

---------------


               จากนั้นเป็นการฝึกจัดรูปขบวนพอซอฟท์ๆ ไล่อาการเมื่อยขบ
สั่งเดินแถว ตบเท้าสวนสนาม วิ่งเหยาะๆ พร้อมเพรียงเหมือนที่โรงเรียน
แต่เหงื่อท่วมพอตัวทั้งที่ไม่มีแดด โชคดีไป

‘ลูกท่านหลานเธออย่างพวกมึงๆ เป็นอะไรไป ครูฝึกอาจอาสัญ พ่อกูบอกเอง
อยู่ในระเบียบวินัยเข้าไว้ เขาบอกอะไรก็ตามนั้น อย่าเปรี้ยว ทำอะไรให้เป๊ะๆ เร็วๆ ไวๆ ไม่ต้องกลัว’ ข่าง ขจรมิตรลูกทหารไขข้อปริศนาเหมือนจะให้กำลังใจก่อนมา
              พ่อเป็นทหารรับใช้ชาติ หน้าที่ครูฝึกประจำที่เขาชนไก่ ลูกชายจอมกวนระเห็จมาอยู่ที่นี่แทน
ชัวร์ว่าทหารที่นี่ต้องรู้จักมัน เมื่อครู่ครูฝึกเรียกนามสกุลเป๊ะขนาดนั้นทั้งที่ไม่ได้บอกซักแอะ
วงการทหารไม่ได้กว้างและไม่ได้แคบ
   
----------------
------------------


“นั่งพักกันตามสบาย” ครูฝึกผมหงอกสูงวัยใจดีประจำหมู่ 1,2 ของพวกผมปล่อยฟรีใต้ร่มไม้
             ในอีก 15 นาทีจะเที่ยงวัน เดินสนามจริงๆ ไม่ถึง 30 นาที
อาจเพราะแรกมาถึงจึงตื่นเต้น ตื่นสถานที่ อะเลิร์ทไปหมด
กำหนดการต่อมาคือทานข้าวเที่ยงก่อนแบกกระเป๋าเป้เข้าที่พัก
ฝึกตั้งเต้นท์และเข้าฐานการพรางตัว ตอนเย็นดูวีดีทัศน์สร้างภูมิคุ้มกันในการใช้ชีวิตที่นี่ให้อยู่รอดปลอดภัย

“หมู่นั้นมีแทงปลาไหลกันแล้วว่ะ” เพื่อนใหม่จากโรงเรียนชายล้วน สูงกว่าผมเล็กน้อย
               ยืนคั่นกลางระหว่างผมกับยักษ์เฟรมท้ายแถว
“อ๋อ เออ” ผมมองตามสายตา ราว 200 เมตรถนนดินฝั่งตรงข้าม
                คุ้นๆ ว่าหนึ่งในสองที่โดนลงโทษคือเพื่อนข่างตัวกวน
อดขำไม่ได้ชื่อพ่อไม่คุ้มกะลาหัว ลูกชายไม่มีอภิสิทธิ์พิเศษเหนือคนอื่น
ข่างอยู่หมู่ 8 ฝึกรวมกับอีกหมู่คู่กัน เห็น รด. กำลังยืนรุมอะไรบางอย่าง

               ทันใด คนท้ายสุดหมู่ 1 ข้างเฟรมลุกพรึ่บทันที...ไอ้เก็ท
“ขออนุญาตออกจากแถวครับ!” เก็ทยืนขึ้นเสียงดังจากท้ายแถว
“เพื่อ?”
“ไปช่วยเพื่อนไม่สบายครับ! ยาอยู่กับผมครับ! ลืมเอาให้เพื่อนครับ!”
“อนุญาต!” ครูฝึกไม่ถามมากเพราะคงงงกับคำว่ายา เก้งก็งงครับ ยาไหนวะ

               สิ้นคำ เก็ทกวดวิ่งตัดสนามหญ้าตรงไปถนนดินที่เห็นข่างเมื่อครู่
ผมมองตาม ตงิดว่าข่างหมู่ 8 น่าจะจับคู่กับหมู่ 7
ฉิบหาย! นึกขึ้นได้ ไอ้ลมเจ้าปัญหา
หันไปหาเฟรม ตัวสูงยืดคอชะเง้อมองอยู่ก่อนแล้วเหมือนกัน


             เฟรมหันมาขมวดคิ้วจ้องผมก่อนสั่งเครียด
“อยู่นี่นะเก้ง”
“อะไร!?” ผมละล้าละลัง เสียงจากหมู่ 7 ฮือฮาร้องดังแว่วว่ามีคนตกท้องร่อง ซวยแล้ว
“ขอนุญาตครับ!/ ---ขออนุญาตช่วยเพื่อนครับ!” สองเสียงไล่เลี่ย
              เฟรมท้ายแถวหมู่ 2 กับหมอกหน้าสุดหมู่ 1 ตำแหน่งหัวหน้าหมู่
“อนุ---” ไปทันรอจบ ตัวสูงสองคนมุ่งทางเดียวตามรอยไอ้เก็ทเด๊ะ

--------------
----------------


              พักเที่ยง รีบกระเดือกข้าวลงท้อง ผมตามเฟรมไปห้องพยาบาล
ภาพที่เห็นคือเก็ทนั่งเอนขาเหยียดยาวบนเตียงพยาบาลชูสองนิ้ว
ลมนั่งเก้าอี้หัวโล้นข้างเตียงโผกอดคอเพื่อนสนิทตัวเองแน่นอยู่

“...กูขอโทษเก็ท มึงอย่าตายนะ” ลมอู้อี้กับคอเก็ท
“กูยังไม่ตาย แค่นี้ห่างหัวใจเยอะ” เก็ทตบหลังลมด้วยแขนข้างเดียว
“...กูลืม...กูขอโทษ” ไอ้ลมย้ำอยู่คำเดียว
“เรื่องมันเป็นไงวะ?” ผมงงกับสถานะการณ์
“ลมมันลืมใบรับรองแพทย์ โดนแดดเผาผื่นขึ้น ตามคำสั่งจ่าโหดไม่ทัน พวกกูโดนแทงปลาไหลยกหมู่
      มีคนรำคาญมันแล้วไอ้เก็ทโผล่มาจากไหนไม่รู้ หันมาอีกทีนอนกองอยู่ท้องร่อง ตีนเดี้ยงอย่างที่เห็น” ข่างยืนข้างเตียงรายงานครบ
“ข้อเท้าพลิก หักรึเปล่าไม่รู้ เดี๋ยวพี่ทหารจะพามันไปโรงบาลมหาลัยข้างๆ “ เคี้ยงเพิ่มเติม ส่วนบอลกอดอกนิ่งอยู่ใกล้ๆ

             ข่างกับเคี้ยงอยู่หมู่ 8 ส่วนโอ๊ตกับต๋องอยู่หมู่ 9
ส่วนหมอก บอล เก็ทอยู่หมู่ 1 หมู่เดียวกันแต่ผมไม่เห็นหมอกอยู่ที่นี่ทั้งที่เป็นคนแบกลมมา
ก็นะ ลอบถอนใจเบาๆ เดาไม่ผิดว่าไอ้ลมต้องมีเรื่อง

“กูรักมึง อย่าตายนะเก็ท” ลมยังกอดคอเพื่อนแน่น บอกรักง่ายดาย
“เออ ไม่เป็นไรแล้ว กูไม่ให้ใครทำอะไรมึงได้หรอกนะลมนะ” เก็ทลูบหลังลมไปมา คนเจ็บปลอบคนไม่เจ็บแฮะ
“ฮึก! กูรักมึงจริงๆ นะ” ผมเห็นแผ่นหลังลมเหมือนคนกลั้นสะอื้น
“รู้แล้ว กูก็รักมึงเหมือนกัน รักบีด้วยโอเคมั้ย”
“มึงรักบีมากกว่ากู!” อ้าว
“เจี๊ยกกกกก! แค่กๆ เชรี่ยลม คะ...คอกู๊!” เก็ทดิ้นพล่าน ลมเทพพลิกภาคมาร
              คนเจ็บโดนท่อนแขนสหายรักอัดล็อคเต็มกระเดือก
ข้อเท้าซ้ายพันผ้าแด่วๆ กลางอากาศจนผมนิ่วหน้าเจ็บแทน


“เฮ้ย! ลม” ผมร้อง คนอื่นในห้องด้วย ข่างใกล้สุดจะเข้าแยกแต่ละล้าละลังไม่กล้าแตะ
“แค่กๆๆ ไอ้เลวลม! กูจะตายเพราะมึงนี่ล่ะ” เก็ทด่าให้
“มึงบังอาจรักบีมากกว่ากู!” ลมไม่ยอม สภาพครึ่งท่อนเสื้อยืดขาวน้ำตาคลอ
            แขนผื่นขึ้นเป็นปื้นแดง หน้าขาวน้ำตาอาบเลอะ
พอๆ กับไอ้เก็ทสาบเสื้อเปิดกว้าง ผ้าห่มม้วนอยู่บนโต๊ะเหมือนเพิ่งถูกตรวจร่างกายหมาดๆ
(คล้ายผมโดนส่องคิสมาร์กวันแรกโน้น; เก้ง)

“มึงนี่มันจริงๆ เลยนะลม จะยอมใครก่อนเป็นมั้ยหะ รู้ทั้งรู้มันไม่เหมือนกัน
     ข่าง! พามันไปเสนารักษ์ ลุงหมอแฟกซ์ใบแพทย์มาแล้ว ฝากด้วย” เก็ทสั่งการเสียเอง
              ลมผละห่างยกเสื้อ รด.เช็ดหน้าลวกๆ หันมาชี้หน้าก่อนออกไป
“มึงจำไว้เลยเก็ท” ลมปาดคอตัวเองย้ำแค้นไม่หาย
“ให้ไว ลุกได้กูจะเตะตูดมึง” เก็ทยักคิ้วกวนบ๊ายบาย
“...(=”=)...” เก้งและน่าจะทุกคนมึนตึบตามไม่ทัน
“ตูละกลุ้ม กอดคอรักกันจ๋อยๆ เสือกจะฆ่ากันตาย อะไรของมัน” ข่างส่ายหน้า
              นำออกไปพร้อมเสียงหัวเราะพอขำๆ ทิ้งท้ายเหลือผม เฟรม เก็ท สามคน

-----------------


“ว่า?” เฟรมกอดอกเหี้ยมกับคนเปื่อย
“ก็อย่างไอ้ข่างว่า กูเห็นพวกนั้นเหมือนจะมีเรื่องกัน เลยวิ่งซะ” เก็ทชิลไม่เดือดร้อน
“ตาไวชิบ!” ผมสบถ อีกใจชื่นชมว่าเก็ทไม่เคยทิ้งเพื่อนคนนี้ได้เลยซักครั้งเดียว
“ลมมันนอนไม่หลับ เครียดเรื่องกินนอนตามปกติของมันนั่นแหละ  แล้วเมื่อคืน ไอจังทะเลาะกับพี่ชายมากดกริ่งเรียกขอนอนด้วยอีก โดมิโน่เลยทีนี้” เก็ทเล่าเรื่องการผจญภัยของลม
“ไอจังน้องสาวพี่เท็ตสึนะเหรอ?” ผมพอรู้รุ่นพี่เพิ่งจบ ม.6 ไป
“ใช่ ไอจังเดียวกับพี่เท็ตสึ พวกพี่เชนกับพี่เหลิมนั่นแหละ ไปหามันตอนสี่ทุ่ม พี่เท็ตสึมาตามน้องอีก กว่าจะคุยกันเสร็จก็ปาไปเที่ยงคืน”
“มิน่า...” ผมนึกออก

               บนรถเมื่อครู่เห็นลมหลับเป็นตายกลางกองเป้ของพวกเรา
ยังคิดว่านอนลงได้อย่างไร รถบรรทุกพื้นแข็งกระเทือนรู้สึกทุกหลุมขนาดนั้น
        ‘ไอจัง’ ที่ว่าเป็นน้องสาวพี่เท็ตสึลูกครึ่งญี่ปุ่น เด็กหญิงตอนนี้อยู่ ป.6 หรือ ม.1 ผมจำไม่ได้
แต่พี่เท็ตสึเพิ่ง จบ ม.6 ปีที่แล้ว (รุ่นเดียวกับพี่กวางและพี่แป้งหมี่)
ปีนี้เฟรชชี่ชั้นปีที่ 1 ม.C มหาวิทยาลัยของรัฐชื่อดัง สนิทกับลมเพราะบ้านอยู่ใกล้กัน

“ตอนแรกมันกับนัยจะอยู่หมวดเสนารักษ์หรือไม่ก็ช่วยงานครัว ไม่ต้องฝึกครบฐานเต็มวันอย่างพวกเรา เสือกลืมใบแพทย์ซะได้” เก็ทเล่าคร่าวๆ
“เป็นกูๆ ก็ลืมว่ะ” ผมเข้าใจ
“เจอฤทธิ์ทศกัฑฐ์หมาดๆ เลยมึง” เฟรมคลี่คลายหัวเราะขำ
“งี้ล่ะมัน นอนไม่พอแล้วพาล เมื่อกี้ไอ้ข่างโดนเจาะยางเกือบล้มด้วย หยั่งฮา 555” เก็ทนินทาเพื่อนตัวเองสนุก
“ฟู่! แล้วไป” เฟรมถอยหลังพิงผนังใกล้ๆ ดึงเข็มขัดด้านหลังผมเข้าหาร่างมันเหมือนเดิม

               แช่วับ! เราถกประเด็นคอขาดบาดตาย
ชั่วเฟรมเอาหน้าขาเข้าอัดร่องตูดกู (>///<) ไอ้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆ 

-------------


“แล้วเอาไง เขาจะให้กลับเลยรึเปล่า?” ผมถามเก็ทภาคต่อ เดี้ยง อย่างนี้อาจยกเลิกถูกส่งกลับ
“กูจะอยู่ต่อ งานโรงเรียนตรึมขยับไม่ได้ ลงผลัดอื่นก็ยิ่งไม่ได้ใหญ่
ผอ.เรา จารย์ป๋าธงกับผู้ใหญ่ที่นี่คุยกันแล้วว่าจะให้ช่วยงานเอกสาร ทำคอม สร้างเว็บเพจเฟซบุ้คให้อะไรงี้
ที่นี่ยังไม่มีเฟซว่ะงงมาก เดี๋ยวกูปริ้นท์ใบประกาศแจกพวกมึงเอง หึหึ” เก็ทหยอกล้ออารมณ์ดี

            ส่วนหนึ่งเพราะคุ้นเคยใกล้ชิดกับผู้หลักผู้ใหญ่จึงมีแต้มต่อสูง
ที่กว่านั้นคือกล้าบอกกล่าว กล้าใช้สิทธิ์
ไม่แปลกใจสำหรับตำแหน่งประธานหรือหัวหน้าห้องตลอดระยะเวลาที่เรียนมาด้วยกัน
           รู้ว่าเก็ทพูดสนุกไม่ให้เครียดไปอย่างนั้นเอง
เอกสารที่ว่าหน่วยใหญ่จัดการ ไม่ถึงมือ นศท.ปี 2 อย่างเราหรอก

“บาสแข่งศุกร์หน้า?” เฟรมลูบบั้นเอวผม จริงด้วย เกือบลืมไปเลย
“ก็มึงไงเฟรม” เก็ทชูนิ้วโป้งกดไลค์ยิ้มแฉ่งไม่เดือดร้อน
            ไม่สนมือใบพายลวนลามเพื่อนมึงซักนิด เก้งอนาจ (=^=)
“อืม...” ตัวโตครางอร่อยในลำคอไม่รู้ร้อนรู้หนาว
            ผิดกับผมคอตกพับง่อก ท่าทางเรื่องจะยาวและยุ่งมากกว่าที่คิด

           โอย!หยุดลูบ กูเสียวไอ้สัด ชุด รด. ศักดิ์สิทธิ์นะมึง เห็นใจหน่อย

-----------
-------------


             ออกมานอกห้อง เห็นหลังหมอกผ่านไวๆ แวบไปเสนารักษ์
มาซุ่มยิงอะไรแถวนี้ มีน้ำใจก็น่าจะเข้าข้างใน
แต่ไม่มีเวลาใส่ใจเพราะคนข้างตัวนัวเนียไม่พอ กำลังเริ่มจะงอแงเพิ่ม   
“เสียชีวิตไปหนึ่ง” ผมสรุป
“ตายในหน้าที่” เฟรม
“อือฮึ”

“วันนี้วันอะไร?” มีถาม
“วันพฤหัส” งงแต่ตอบให้ จะมาเรื่องไหนอีก
“ยังไม่ได้ยินเลยซักคำ” เฟรมหน้าตึง
“หะ! วันนี้ไหน ได้ยินอะไร?” เก้งตาแตก
           ตกลงเปลี่ยนเรื่องใช่ไหม แล้วข้อไหนหนอ
เก็ทหมดสิทธิ์ลงแข่งบาสหรือเรื่องอื่น กรกฎามืดแปดด้าน

“...มันบอกว่ารักไอ้เก็ท” โน้มคอตีเข่ากูอีกล่ะ นี่ที่สาธารณะราชการทหารด้วยนะเฟ้ย!
“อ๋อ นั่นเพื่อนกันจะมีอะไร” ผมว่าตามที่รู้สึก
                 ไม่มีอะไรในกอไผ่ ทำไมจะบอกรักเพื่อนไม่ได้ อยู่สามคนกับไอ้บีหนักข้อกว่านี้มาก
'ลมจ๊ะลมจ๋ารักเค้าไหม รักบีหรือเปล่า' พอลมไม่พูดก็อ้อนนวดนิ้วให้จนต้องบอก 'รักครับ รักบีมาก'
ไพล่ข้ามไปถึงเก็ท 'แล้วบีรักเก็ทไหมเอ่ย' สองคนนั้นจะตอบ 'รักค่อดๆ' 'สุดๆ ว่ะเก็ท'
แล้วก็หัวเราะฮะฮ่าฮ่าเสียงดัง เล่นกันจนชิน


“ก็ยังไม่ได้ยินอยู่ดี” เฟรมดึงสติ
“ได้ยินว่า?” ยังเซ่อไม่หาย พูดภาษาไทยให้รู้ซักนิดได้ไหม
“คนที่กูรักน่ะ บอกรักกูรึยังไม่รู้ อยากได้ยินอะ หรือจะรอให้ป่วยอีกรอบก่อน ขาหักนอนข้างไอ้เก็ทก็ดีนะ” มีลูบคางครุ่นคิด
“ไอ้---!” ผมสุกแบบเวลล์ดัน แต่ยังไม่หมดมุกเพราะ...
“...อยากกินกล้วย” โน้มกระซิบพร้อมเป่าหู
“เชรี่ยเฟรม!”
“หึหึ” ลอยชายจากไป ปล่อยกรกฎากำหมัดตัวสั่นเทิ้ม

             กูอยากโดดหอซัก 100 รอบแทนที่จะต้องมารบรากับยักษ์เอาแต่ใจแบบนี้
หน้าไหม้ถึงหู เรื่องรีดพิษไข้เมื่อคืน อย่าถามครับว่าผมกับมันแอบทำอะไรกัน
ไม่มีอะไรในกอไผ่เพราะ B1 แอนด์ B2 บานาน่าชัดๆ

อายว๊อย! (>/////<)

--------------



            สรุปเก็ทช่วยงานเอกสารทำคอมพิวเตอร์ตลอดวันที่เหลือ
ส่วนลมกับนัยเข้าฐานเกินครึ่ง (10 ฐาน แต่เข้า 5 หรือ 6 ไม่แน่ใจ)
เป็นตัวแถมต่อท้ายหมู่อื่น เข้าฝึกตั้งแต่ไก่โห่แบบอภิสิทธิ์เล็กๆ โดยอำนวยการสร้างของจ่าโหด
            ไม่เชื่อก็ต้องเชื่อ หมู่พวกผมโดดหอสูงจะเห็นลมสาธิตก่อนช่วยสาวเชือกดึงรอกขึ้นให้
ไม่ก็ฐานคลานข้ามสิ่งกีดขวางหรือยิงปืนก็เห็นเก็บอุปกรณ์กับพวกครูฝึกสบายในเต้นท์ร่มๆ เย็นสบาย
ถ้าแดดบ่ายเปรี้ยงก็ไม่ได้ฝึกสวนสนาม อยู่งานครัวหั่นผักสับหมู ช่วยร้านค้าสวัสดิการขายของตามเรื่อง

           ข่างนินทาหลังจากกลับมาแล้ว...
“จ่าโหดนั่นลูกน้องคนรู้จักพ่อกูเอง ไปกินเหล้าที่บ้านบ่อย ทีกะหลานเข่นฆ่าให้อาสัญ กับไอ้ลมมีสั่งพี่ทหารประจำฐานให้ช่วยดู ป๊าด! สองมาตรฐานชัดๆ” เล่นเอาฮายกวง
เคี้ยงล้อข่างตั้งฉายาให้เสร็จสรรพ ‘ไอ้ลูกหลงพ่อ’ ‘ไอ้มาตรฐานที่สอง’ ‘ข่างไข่เน่า’
เรื่องเล่าสนุกจากประสบการณ์ที่หาจากที่ไหนไม่ได้และไม่มีวันลืม
            เราจบค่าย รด. 3 วัน 2 คืน อย่างมึนๆ และรวดเร็วกว่าที่คิดไว้มาก

-------------
----------------


             ขากลับขณะปีนท้ายรถคันเดิม ไม่มีลมกับนัยเพราะเอกกับโจโจ้ขอเปลี่ยนมาขึ้นคันนี้แทน
ผมเห็นหมอกมองตามรถคันแรกแบบ...บอกไม่ถูก
(ดีที่วิ่งตามหลังกันชนิดล้อชนล้อครับ ไม่อย่างนั้นอาจมีฮาขากลับไปรถติดแหงก ณ สะพานแขวนอีกรอบ)

              แต่ยักษ์ข้างตัวเอ่ยลอยๆ ให้ควันออกหูตบท้าย
“กล้วยจริงๆ”   
กรกฎากัดฟันกรอด ไม่น่าช่วยมันเลย ไอ้เนรคุณ!

*****

ปล. เกือบลืม...ไนซ์บอยเก็ทได้ปริ้นท์ตามวาจาที่ลั่นไว้จริงๆ แต่เป็นรูปถ่ายครับ
              ที่บ้านทราบข่าว เช้าวันต่อมา (ค่ายวันที่ 2 วันศุกร์)
พ่อกับแม่สั่งคนขับรถเอาโน้ตบุ้ค กล้องวีดีโอ กล้องถ่ายรูปและปริ้นท์เตอร์
ชุดแก็ดเกจสำหรับช่างภาพมือสมัครเล่นมาส่งให้ลูกชายถึงที่
              เก็ทถ่ายรูปเพื่อน รด. ครูฝึกและเจ้าหน้าที่ทหารในค่าย
สร้างปรากฏการณ์ความฮอทถึงขนาดว่า พวกเดินสวนสนามหรือหลุดจากฐานฝึกที่ไหนก็ตาม
จะต้องเลี้ยวมาเสนอหน้าเทคพิกเจอร์หน้ากองอำนวยการที่มีไอ้ขาเดี้ยงเก็ท
เกาะระเบียงถือกล้องปัญญาอ่อนของมันอยู่
              จากนั้นพิมพ์สี่สีบนกระดาษโฟโต้อย่างดีติดบอร์ดแจกฟรีในเย็นนั้นเลยไม่ต้องรอ
(หมดแค่กล่องเดียว คนขับรถเอามาเท่านั้น)
ที่เหลือบอกเว็บเฟซหรืออีเมล์แอดเดรสให้ตามไปโหลดภาพเอาเอง
ชื่อกิดากรดังกระฉ่อนพอๆ กับลมเหนือเพื่อนเทพไข่ในหิน
ตีนเดี้ยงยังสามารถขโมยซีน นายแน่มากเก็ท!


*******************TBC  by photo-boy
puppyluv บอกซี ยู ออน มันเดย์
โจกี้ลืมมัวแต่อาบน้ำให้ไอ้ข่างอยู่ครับ ^^ขอท่อดดดดด

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 11 ค่าย รด. P.9 (26-01-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: rujaya ที่ 26-01-2013 10:55:16

รด ชุดนี้อภิสิทธิ์ชนจริงๆ 55555555

ความรักระหว่างเพื่อนมันซึ้งใจจริงๆ เก็ทกะลม ยังไงก็ไม่เคยทิ้งกัน

แต่ที่เฟรมว่ากล้วย อะไรน้ากล้วย อยากรู้จัง  :laugh:

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 11 ค่าย รด. P.9 (26-01-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: MiSS-U ที่ 26-01-2013 11:48:24

เอ๋  อ้าววว

เหมือนพลาดอะไรไป  "กล้วย"  อะไรเนี่ย  อยากรู้ว่าเก้งกับเฟรมไปกินกล้วยกันตอนไหน

 :serius2:

รอมันเดย์  อิๆๆ   :กอด1:

บวกเป็ด

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 11 ค่าย รด. P.9 (26-01-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: mellowshroom ที่ 26-01-2013 11:57:08

กล้วยยยยยยย .. o18

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 11 ค่าย รด. P.9 (26-01-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: tuckky ที่ 26-01-2013 12:18:29

พี่เก้ง ป้อนกล้วยน้องเฟรมเหรอจ้ะ  :laugh:
ข่างนี้อย่างฮาอ่ะ  :m20:

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 11 ค่าย รด. P.9 (26-01-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: Gokusan ที่ 26-01-2013 12:22:20

B1 : นายคิดเหมือนเรามั้ย?? B2
B2 : เราก็คิดเหมือนนายนั่นแหละ B1 ไม่งั้น...คงวิ่งปร๋อขนาดนี้ไม่ไหวเหอะ
B1 : นั่นสิเนอะ -กล้วย- อย่างเราแก้ไข้ได้ด้วยแหละ เราเพิ่งรู้(!!)
>>ถ้ากินถูกวิธีก็หายไข้ล่ะมั้ง(??) เด็กๆ << กร๊ากกกก ;p

คู่เพื่อนซี้ทำเรื่องโจษจัน แต่ดันมีอภิสิทธิ์ตลอดๆ
ส่วนคนเพิ่งสร่างไข้...ทำอีกคนหน้าแดงได้ตลอดเหมือนกัน หุหุ
ช่างเป็นการเข้าค่าย รด. ที่...เอิ่มมมม สบายใจหายห่วงไปซะทุกคน ^^"

ชอบบทบอกรักระหว่างเพื่อนที่ทำคนได้ฟังหันมาออเซาะคนข้างๆ อ่ะ น่าร้ากกกก ^^

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 11 ค่าย รด. P.9 (26-01-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: R-Chisel ที่ 26-01-2013 12:29:42

กล้วยยยย  :laugh:

เก้งมีวิธีรีดพิษแบบนี้

ระวังเฟลมมันจะสำออยแกล้งป่วยบ่อยๆนะ  :z1:

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 11 ค่าย รด. P.9 (26-01-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: mystery Y ที่ 26-01-2013 14:10:41

ไม่ได้มาอ่านหลายวัน ยุ่งๆคิดถึงเฟรมกับเก้งมากๆ เข้าค่ายรด.น่าสนุกเนอะ

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 11 ค่าย รด. P.9 (26-01-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: hello_lovestory ที่ 26-01-2013 14:15:09

มิตรภาพ ความรัก และเื่อนความลงตัวที่น่ารักมาก

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 11 ค่าย รด. P.9 (26-01-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: malula ที่ 26-01-2013 14:44:47

เก็ท ลมแย่งซีนตัวเอกของเรื่อง ยังดีเฟรม-เก้ง ได้ตัวช่วยเป็นกล้วย กร๊ากกกกกกกก

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 11 ค่าย รด. P.9 (26-01-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: omuya ที่ 26-01-2013 14:46:02

 :man1:

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 11 ค่าย รด. P.9 (26-01-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: gupalz ที่ 26-01-2013 16:32:49

ฮาตรงเฟรมอยากกินกล้วยเนี่ยแหละ
เรานี่คิดลึกตามไปและ คึคึ

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 11 ค่าย รด. P.9 (26-01-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: nekko ที่ 26-01-2013 19:47:45

เพื่อนๆๆน่ารักกันจริงๆ

เฟรมลวนลามพี่เก้งตลอดนะ :z1:


 :กอด1: :L2:

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 11 ค่าย รด. P.9 (26-01-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: ROCKLOBSTER ที่ 26-01-2013 20:41:19

 ไอ้มาตรฐานที่สอง ฮ่าๆๆ   :m20: :m20:

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 11 ค่าย รด. P.9 (26-01-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: shoi_toei ที่ 26-01-2013 21:55:33

กล้วย คือ ? 5555

อยากรู้ขยายความหน่อย

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 11 ค่าย รด. P.9 (26-01-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: chaWice ที่ 27-01-2013 11:54:32

ว้าววววววว ฝึก รด. เรื่อง "กล้วยๆ"
#ห๊ะ
5555555555555555555
เขากลับรังรัก เอ๊ย บ้านกันแล้วววววววววววววว

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 11 ค่าย รด. P.9 (26-01-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: takara ที่ 27-01-2013 12:55:28

เอ กล้วยอะไรหว่า อิอิ

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 11 ค่าย รด. P.9 (26-01-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: ruby ที่ 27-01-2013 18:32:03

เราคิดลึกนะเรื่ิอง "กล้วย" อ่ะ :z1:

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 11 ค่าย รด. P.9 (26-01-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: ToffeE_PrincE ที่ 27-01-2013 19:09:31

 :กอด1:

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 11 ค่าย รด. P.9 (26-01-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: aorpp ที่ 27-01-2013 21:18:52

ลมเหนือยังเป็นศูนย์รวมของเพื่อนๆเหมือนเดิม ทำเอาเราอยากวิ่งไปช่วยด้วยคน
เก้งกับเฟรม  :impress2: :impress2: :impress2:
+1  :กอด1:

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 11 ค่าย รด. P.9 (26-01-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: Nus@nT@R@ ที่ 27-01-2013 23:19:12

กล้วยอะไร เค้าอยากรู้อ่ะ อิอิ

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 12 ตอบเม้นท์ P.9 (28-01-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: puppyluv ที่ 28-01-2013 08:46:11

My Dangerous Fire
รัก ร้อน เรา
ตอน 12 ตอบเม้นท์
geng’s







            ตัดฉากกลับมาที่โรงเรียนของเราน่าอยู่ คุณครูใจดีทุกคน
เพราะมีเหตุการณ์รวดเร็วทันใจต่อมา...
เย็นวันจันทร์ โรงยิมสนามกีฬาบาสเกตบอลในร่ม
อาจารย์โค้ชเรียกรวมพลหลังซ้อมเย็น
“อย่างที่เห็น กัปตันทีมเราเดี้ยงปฏิบัติหน้าที่ไม่ได้ เลยเสนอให้มีกัปตันคนใหม่ เอาใครดี” อาจารย์โค้ชชี้ที่เก็ทเข้าเฝือกอ่อนชุดนักเรียน
           หน้าหล่อใสกิ๊งบนอัฒจันทร์ใกล้กัน บี ลมและน้องๆ กองเชียร์คุ้นหน้า 6-7 คน
“เฟรม! สหรัฐครับจารย์” ไอ้เก็ทเองนั่นแหละ
“มีใครคัดค้านไหม? (เว้นระยะ 2 วินาที) ตามนั้น เฟรมรับหน้าที่ ภู่ แมว วิน เก็ทอีกคนช่วยดูกัปตันทีมคนใหม่ด้วย เลิกได้!”

             แล้วลุงพุงพลุ้ยหัวไข่ดาวก็วอล์คเอ้าท์จากไป
ทิ้งความงงงวยไว้กับพวกผมที่ยังหอบแฮ่กปาดเหงื่อโทรมกายรันทดชีวิต

“เย้! วูฟเวอร์รีนเฟรมน้องกู นิวกับปิตันโว๊ย! มายเทิร์นๆ” พี่แมวเล่นรุกสไตล์โหดเข้าขากันดี   
“มึงแอบแซ่บกับจารย์โค้ชเหรอวะเก็ท ทำไมพี่ไม่รู้วะ” พี่โป๊งเหน่ง
“น้องมันถามกูตั้งแต่เมื่อเช้าแล้ว มึงมัวแต่คุยโทรศัพท์/ โอ๊ย! สัดภู่” พี่ภู่อดีตกัปตันทีมปีที่แล้วเบิ๊ดกระโหลกพี่โป๊งเหน่ง
“กูยังรู้เลย” พี่วิน ม.6 ใส่พี่โป๊งเหน่งอีกคน

              ผมยังอึ้ง อะไรจะง่ายดายปานประหนึ่งหนังกำลังภายใน
ชอลิ้วเฮียงดีดพลังดัชนีพริ้วเด็ดยอดหลิว

“พี่ภู่คุมซ้อมเช้า พี่โป๊งเหน่งพาวิ่งวอร์มตอนเย็น ส่วนพี่แมวกับพี่วินคุยแผนกับจารย์โค้ชเหมือนเดิม ที่เหลือก็...ชนะ” ไอ้เฟรมตัวสูงเท่าพี่แมว 181 หรือ 182 เซ็นติเมตร
              สั่งการซะผมเหวอ กับพี่ ม.6 ตัวจริงเลยนะนั่น
“ได้ ตามนั้น” พี่ภู่เทคมือ
“โอเช” พี่วินมุ่งมั่น
“แมว! น้องมึงบังอาจใช้กูวะ นำวิ่งวอร์ม มียากกว่านี้มั้ยไอ้น้อง” พี่โป๊งเหน่งฟ้องพี่แมว
              แกล้งไปอย่างนั้นเอง เห็นหน้าสนุกทะเล้นทะลึ่งอักโข
“เคลียร์กะกูก่อนมั้ยโป๊งเหน่ง” พี่แมว
“เค้าเปล่าน้าตะเอง ไอ้เฟรมช่วยกูด้วย!” พี่โป๊งเหน่งวิ่งหนีเตะตูดจากบาทาพี่แมว

                น้องเพื่อนพี่ในทีมแสดงความยินดีแบบเงียบๆ ครับ
(ยิ้มๆ ก้มหัวให้แล้วจากไป ไม่เทคมือเฮฮาหรอก)
ซึ่งไม่มีเสียงตอบจากร่างสูงนอกจากพยักหน้าเล็กน้อยๆ ตามสไตล์
(T-T) จะรอดไหมหนอ พ่อแฟรงเก้นสไตน์

-----------

              เลี่ยงมาทรุดนั่งกับพวกกองเชียร์ไม่ได้รับเชิญ
“เฟรม! สู้ๆ เฟรมสู้ตาย!” บียืนโยกเอวแดนซ์ซนๆ
“555” เก็ทหัวเราะขำ มือปลิงเกาะหลังเข็มขัดบีไม่ปล่อย
“ไหงเสนอมันวะ?” ผมถามเก็ท
              ตามสภาพที่เห็นคือเฟรมซ้อมเอื่อยเรื่อยๆ ตามน้ำ โดดได้โดด
(ย้ำความเดิมจากตอนที่แล้วว่าหมดแรงจากการลงสนามจากบ้านมาก่อนหน้านั่นเอง)

“กะดัดหลังมัน จุ๊ๆ” เก็ทส่งซิก
“หะ!” เก้งแทบสำลัก
“อั๋ยยะ!” บีสตอป
“โอ้! เลวนะมึงนี่” ลมนั่งข้างเก็ทตบบ่าชมเพื่อนตัวเอง
            แช่แป้ง! กูหลงกลไอ้หน้าตี๋เกาหลีอินเทรนนี่ได้เยี่ยงไรฟะ
ผมซ็อตเพิ่งรู้สร้อยสนกลใน
จิบน้ำพลางทอดมอง ตัวสูงสง่าคล้ายมีออร่าที่ไม่เคยเห็นพวยพุ่งจากร่าง
เปลวไฟสีน้ำเงินงดงามกองหนึ่ง
        ...เยือกเย็นทว่าชวนลุ่มหลงไม่รู้สึกร้อน
        ...แผดเผาไหม้สุดท้ายยังไม่รู้ตัว
        ...เฟรมที่ผมรัก

--------------

“กินคนเดียว” นิวกัปตันฉวยขวดน้ำจากมือ
“อะไร” ผมเก้อ เล่นกุมมือพ่วงติดไปด้วย ปล่อยก่อนดิ
“เฮ้! ศุกร์นี้ชนะ กูขูดรีดพี่กายมาเลี้ยงชาบูยกทีม” เก็ทป๋าชูกำปั้น
“ได้!” เฟรมชนหน้าหมัดตอบตกลงรับคำท้า

“เอาวันนี้ก่อนได้มั้ย ตกลงพี่ชายมึงว่าไง กูจะได้กลับล่ะ” ลมว่าธุระกับเก็ท
“มาไม่ได้ชัวร์ พี่กายซ้อมลีดแล้ว เป็นประธานชั้นปีด้วย ไม่ว่างยาวถึงปีหน้าโน่น” บีบอกลมที่คอยจะเอาโน้ตเปียโน
             เนื่องจากพี่ชายเก็ทที่เข้า ม.K มหาวิทยาลัยเอกชนรอบนอกกรุงเทพมหานครจะนำมาให้เอง
(วันรุ่งขึ้นเก็ทเอามาให้แทนครับ แต่ลมมีเล่มนั้นแล้ว ใช้เพื่อนสนิทบริจาคให้ห้องสมุดในนามกิดากรซะ; เก้ง)
              ลมไม่เคยย่างกรายมาที่นี่หรอก นับได้น้อยครั้งมาก แต่จากเหตุการณ์ชุลมุนค่าย รด. เมื่อวันก่อน
ที่เก็ทวิ่งไปช่วยจนตัวเองล้มลงขาเดี้ยง เพื่อนสีขาวจึงคิดว่าเป็นความผิดของตัวเองกลายๆ
ตามหิ้วปีกเพื่อนหน้าม่อยตั้งแต่เช้าแล้ว


“สุดยอด แล้วเพิ่งมาบอกกัน ตามนั้น วันหลังพี่มึงมาบอกกูด้วยจะได้หนีไม่อยู่รอ...ยินดีด้วยเฟรม” ลมเดินลงผ่านหน้าพลางบอก
“อืม...ใจ” มันติดยิ้มมุมปากเล็กๆ
“ไปด้วย โชคดีเว้ยเฟรม ศุกร์นี้กูขอเป็นกองเชียร์ที่ดีซักวันว่ะ” เก็ทขยับลุก
            ประหนึ่งยินดีปรีดา ลั้นลาที่พ้นจากหน้าที่ผู้นำทีมอย่างมาก
“แจ่มว้าว! สู้ๆ นะ” บีชูสองนิ้ว ให้เก็ทโอบบ่าช่วยพยุงข้อเท้าเจ็บ

--------------

             สมาคมสลายโต๋ เอกกับโจโจ้เข้ามา...
“ไหงไอ้เก็ทเสนอชื่อมึงได้วะ” เอก
“...” เงียบ ตัวสูงอมยิ้มเรื่อยๆ สายตามองตามหลังบีกับลมช่วยกันหิ้วปีกเก็ทคนละข้าง
“กูอยากกินชาบู ชนะศุกร์นี้ไอ้เก็ทจะไถตังค์พี่กายมาเลี้ยง” ผมว่าชิงตบดำแทงสนุ๊กพับโต๊ะ
            ไม่อยากรื้อฟื้นเรื่องเสนอชื่อใดๆ
“ชาบูเหรอ เยี่ยมว่ะ แต่กูไม่ซ้อมเช้าได้เปล่า อภิสิทธิ์ซี้ย่ำปึ๊กกัปตันคนใหม่” โจโจ้ตัวขี้เกียจ
“กูด้วย” เอกตื่นสาย
“ตกลงกับพี่ภู่เอาเองกูไม่เกี่ยว เพราะกัปตันก็ไม่มีข้อยกเว้น ใช่มั้ยเฟรม” ผมโทรโข่ง
           รู้ว่าเก็กดุแต่เกรงใจเพื่อน ตัดปัญหาต้องใช้เก้งเท่านั้น
“ตามนั้น” เฟรมรับมุก
“โอ๋ย! ไรว้า” โจโจ้โวยพอๆ กับเอกหมดแรงบ่นกระปอดกระแปด
“ไป กลับ” นั่นล่ะเฟรมตัวจริง (เวอร์ชั่นที่โรงเรียน)

           แต่ขอความกรุณาปล่อยมือข้าพเจ้าได้ไหมขอรับ กูอาย (=///=)

------------
---------------

            ห้องนอนชั้น 6 ผมเปิดคอมพิวเตอร์ เข้าอัพนิยายวายให้พี่สาวในเว็บบอยเลิฟ
จังหวะตัวสูงโย่งออกจากห้องน้ำ คลุมหัวเปียกออกมาพอดี
มันชอบเย็นสบายและสะอาดครับ (ประมาณลากไก่ขึ้นไปกินบนขอนไม้เปียก; เก้งขออนุญาตด่า)
           อาบมาแล้วจากที่ไหนก็ตาม ก่อนนอนต้องขอล้างตัวอีกรอบ
เวลากอดจะลื่นๆ เย็นๆ เหมือนงู ซุกกรกฎาเข้าอกเป็นหมีจำศีล
บ่นว่าหนาวๆๆ แล้วดูดพรากไออุ่นจากเนื้อตัวผมจนสบายคอมฟอร์ทโซนของมันเองนั่นแหละถึงแน่นิ่งได้
             จะทำอย่างไรได้นอกจากนอนนิ่งเป็นปลาทูแช่แข็งส่งออก
แปลงร่างเท็ดดี้แสนดีรอหมีควายตัวใหญ่เอาแต่ใจค่อยสงบลง
ทุกคืน...กี่วัน กี่เดือน กี่ปีไม่รู้ลืมนับ นิสัยเด็กไม่ยอมโต
ห่างไม่ได้เพราะแบบนี้ รู้แล้วเหยียบไว้นะครับ จุ๊ๆ

“ทำไร ตอบแฟนเพจ?”
“อืม” เห็นประจำแล้วยังถาม
              ผมไม่ละสายตาจากจอ ก๊อกแก๊กคีย์บอร์ดคลิกนั่นนี่เรื่อยเปื่อย
“พี่กวางออนอยู่นี่” ปุ่มเขียวขึ้นแชทมุมขวาล่าง
“ขี้เกียจ ให้ตอบแฟนๆ เอาเองละกัน” ผมเมื่อย
               ลิงค์ตอนใหม่เสร็จเข้าแชทบอกพี่สาวให้จิ๊จ๊ะกับแฟนานุแฟนเอาเอง
ปล่อยมือจากหน้าที่จะเข้าเว็บโปรด ดันมีบุคคลผู้สนใจดึงเก้าอี้ชิด ลอบอ่านโพสต์พี่กวางด้วย

“เรื่องใหม่เหรอ พระเอกชื่ออะไร?” แปลกว่ะ จู่ๆ ก็ถาม ทุกทีไม่เคย
“เอฟ เด็กช่าง หล่อรวย ถ่อยเถื่อนซกมก” ไม่อยากให้ดู รีบๆ ตอบจะได้สนใจอย่างอื่น
             กำลังเคาะจะเข้าเว็บไซด์รถยนต์ก็โดนอีกดอก
“แนวไหน?” ยื่นหน้าเกยบ่าผม ตัวใหญ่นั่งเก้าอี้พนักสูง ผมนั่งตัวเล็กอีกตัวตามนิสัยผู้อาศัยขี้เกรงใจ
“ก็เหมือนทุกที” ผมปดเล็กๆ ใจระทึกตึกตักกลัวมันอ่าน
             กลัวโดนจับได้ คาแรกเตอร์ในนิยายใกล้ตัวเหลือเกิน
พี่สาวกูคิดจะขายน้องชายตัวเองหรือยังไงกัน
ช่างเถอะ สาววายช่างจิ้น

              นิยายเรื่องแรกพระเอกก็ประมาณไอ้เฟรมถอดรูป ผมช่วยอัพไปแทบละลายหน้าคอม
เวลานี้อยู่อเมริกากับแม่ไม่ยอมลงเองบอกติดเรื่องเวลา เครื่องใหม่ตั้งโหมดเปลี่ยนภาษาไทยยุ่งยาก
 เทคนิคซับซ้อนอะไรไม่รู้ไม่อยากทำเอง วุ่นวายจนได้ลงให้กี่เรื่องต่อกี่เรื่องก็ไม่รู้
‘มีน้องไว้ใช้ มีพี่ไว้บูชา’ โอ้! คติพจน์อีพี่กวาง


              ทางนี้เจ้าหนูจำไมยังคงจดจ้องการเคลื่อนไหวบนหน้าจอ
“เหมือนทุกทีไหน?” บุคคลข้างตัวเจาะเควสชั่นมาร์กไม่จบสิ้น
“ก็วายจ๋า ยาโออิใสแจ๋ว เจอกัน เถียงกัน รักกันจบ อ้อ! ต่อยกันนิดหน่อยด้วย” ผมพยายามตัดบท
“เดี๋ยวซิ” มือใหญ่แย่งจัดการเอง คิดภาพผมพิงแผงอกเปลือย
              จับเมาส์ประมาณเจ้าสาวจับมีดตัดเค้กเหนือมือเจ้าบ่าวนั่นล่ะ ไม่น่านั่งติดมันเลย พับผ่า!
“เพื่อนรักเพื่อน...อืม” จะอือเอิมเอ้ออ้าอะไรเล่า
             รำคาญเสียงนุ่มข้างหูกับท่าทีไม่เดือดร้อน ชิลจนอยากบิดกล้ามแข็งๆ งับหัวไหล่แล้วสะบัดๆ
อ๊าาาาาาาา! เก้งม่ายช่ายคนแบบนั้นนะครับ

“ปล่อย จะเช็คเมล์” ผมเข้าเป็นอย่างแรกแล้วครับ อ้างธุระเยอะไว้อีกฝ่ายจะได้ปล่อยมือ
“เช็คแล้วนี่”
“...” อุเหม่ ไม่น่าค้างจอไว้เลย หลักฐานทนโท่ต่อหน้าต่อตาเกิน
“อืม ลูกชุบหวานอร่อยท่าทางจะแฟนคลับตัวยง”
 
              ล็อคอิน ‘แก้มใส ลูกชุบหวานอร่อย’ เข้ามาทุกวันครับ ไม่โพสต์ข้อความก็กดไลค์กระหน่ำ
คำที่เขียนแรกของประโยคคือ กรี๊ด! แอร๊ย! ว๊าย! อุทานก่อนอย่างอื่น
จำได้แม่นเพราะคนนี้ชอบลูกชุบกับลูกแพร 2 อย่าง
กูหมั่นไส้ล็อคอินนี้ว้อย!!!

-------------

“เป็นไร?” เฟรม
“เปล่า” ไม่น่าแนบหลังกับร่างกายอีกฝ่าย ความคิดเทเลพอตซึมซาซาบผ่านชั้นผิวหนังแน่ๆ แย่ล่ะ
“พี่กวางใช้ลงท้ายว่า K ลูกชุบนี่รู้ด้วย ชอบพี่กวางใหญ่เลยแฮะ”
             ข้อความโพสต์กระหน่ำทำนองหนูชอบนิยายพี่มาก
ติดตามมานาน อยากรู้จักตัวจริงของคุณพี่ KWANG มากค่ะ

“อยากดูก็ดูคนเดียวเลย” 
อักษรย่อท้ายข้อความว่า ‘G’ อย่างผมผุดลุก
            ไม่เข้าใจว่าเคมีในร่างกายเป็นอะไร
สารคัดหลั่งทำงานผิดพลาดหรือออกซิเจนเลี้ยงเซลล์ไม่พอ
ติสท์แตกกับเรื่องงี่เง่าไปได้

-------------
----------------

              บนเตียง...
“เป็นไร” เข้าดึงผ้านวมคุลมให้ ห่มถึงคอยกเว้นปลายเท้าโผล่ไว้
“ง่วง เมื่อย จะนอน” ผมสะบัด เชรี่ย! กูเหมือนภรรยางอนสามีก่อนขึ้นเตียงเลยวุ้ย
“พรุ่งนี้เช้าไม่ไหวก็ไม่ต้องซ้อม บอกพี่ภู่ไว้แล้ว” เฟรมบอกนัดหมายบาสเกตบอล
“เรื่องดิ เป็นลีดเดอร์แล้วโดดซ้อมซะเองเนี่ยนะ” ผมโวย กัปตันทีมคนใหม่พาล่มตั้งแต่ออกสตาร์ท เลิศ!
“ก็ตื่นไม่ไหว ขี้เกียจ”
“กูไหว!” รู้ว่าหมายถึงใคร
             ตัวเองลุกแต่เช้าลงซ้อมยัดห่วงหรือไม่ก็ต่อยกระสอบทรายทุกวันก่อนขึ้นมาปลุกผมไปโรงเรียน
ถ้ามึงไม่ไหวแล้วใครจะไหวได้อีก

“โอเค ตื่นแล้วปลุกด้วย”
“ไม่ มึงตื่นแล้วต้องปลุกกู ไม่งั้นโกรธ” ผมเสียงแข็ง รำคาญมือใหญ่ยุกยิกลูบท้อง
             ล้วงเข้ามาทำไมพ่อ เดี๊ยะปล่อยงูเห่ากัดตาย (><)
“คร้าบ! รับทราบ” ฟอด! โน้มขโมยจากข้างหลัง
“อ๊ะ!” กรกฎาสะดุ้งโหยงปิดหน้าไม่ทัน

               พลิกจะนอนดันเจอหมีควายสัญชาติงูเหลือมตัวเขื่องจ้องตาหวานเยิ้มอยู่
“หอมดี ชอบ” ยังจะมีหน้า
“มึง!” เพิ่งคิดได้ว่าเสียที นอนหงายท่านี้กลายเป็นหมอนข้างสำหรับมันเหมาะเจาะ เหว่ย!
“นอนได้แล้วครับ” ยังขยับขาก่าย วงแขนกอดรวบ
               อีกข้างสอดช้อนรูปศีรษะผมให้นอนหนุน ท่าประจำทุกคืน

“นี่เฟรม ทำงี้ทำไมวะ” ผมเดือด
“ทำยังไง ทำไมไหน?”

              บระเจ้าจ๊อด! อยากแปลงร่างเป็นเซนต์เซย่า
ไม่ก็ขอขนมปังแปลภาษาจากโดราเอมอนอย่างที่สุด
ผมอยู่กับมนุษย์ถ้ำยุคจูราสิกพูดจาภาษาดาวอังคารสื่อสารกับมนุษย์โลกไม่รู้เรื่อง

“ทำงี้เนี่ย นอนกอดกูแบบนี้ ใครที่ไหนเขาทำกัน”
“ก็กูไง” เป็นครั้งแรกของวันที่ได้ยินสรรพนามว่ากู
               น่าจะนึกออก ตั้งแต่คืนนั้น น้อยครั้งมากที่เฟรมจะใช้มึงกูกับผม
“เพื่อน...ที่ไหนเขา...” อึกอักไม่ต่อประโยค สะดุดจากน้ำเสียงจริงจังไม่รวมแววตาเข้มมองมา
“จะเพื่อน จะสามี จะไอ้บ้าตัวไหนก็ได้ตามใจมึง กูไม่แคร์”
“...” ผมอึ้ง เผลอลูบมือกับแผงอกซ้าย ก้อนเนื้อเต้มรุมบ้าชะช่ะช่าข้างในนั้นจนรู้สึกได้

“รักนะ...รักเก้ง...รักดื้อ”
“บะ...บอกจะทุกวันล่ะ“
“อยากบอก ภรรยาหูตึง“
“...บ้า“ พึมพำก้มหน้างุดหลบตา ทุกอย่างเบาหวิวไปหมด
สัมผัสริมฝีปากหนาโน้มจุมพิตเบาแตะหน้าผาก บอกกระซิบฝันดี

-------------

             ผมพลิกตัวหันหลังกลับนอนท่าเดิม โผล่ปลายเท้าพ้นผืนผ้าหนา
หนุนท่อนแขนลอดใต้หมอน มือใหญ่วางแผ่อยู่ตรงหน้า อยากเอื้อมจับแต่ไม่ทำเพราะ...
“...บอกช้างน้อยมึงให้เงียบๆ หน่อยได้มั้ย” เก้งกัดฟันกรอด
“หึหึ ฮอร์โมนเพศชาย” เจ้าของช้างน้อยที่ไม่น้อยชิลมากมาย
ซ้ำอัดแน่นๆ เน้นๆ เหมือนแกล้ง

             ของมึงทิ่มร่องตูดกู สัด!

“ลุกเลย ไม่งั้นกูกลับไปนอนบ้าน!” ผมจะบ้า
“โอเคๆ ตามนั้น จัดการแล้วพอใจยัง” ดึงหมอนใบโตวางคั่นช่วงล่างระหว่างผมกับมัน
“พอใจ!” ผมฟุบนอนหันหลังให้ ส่วนโคมันยองสมองเม็ดถั่วล้มตัวลงที่เดิม จมูกพ่นลมร้อนใส่หลังคออย่างเก่าไม่เปลี่ยน

              กำลังจะเคลิ้มหลับถึงได้ยินเสียงสวบสาบบนเตียงใกล้กัน
ตามด้วยเสียงครางเรียกชื่อไกลๆ คล้ายอยู่ในห้องน้ำ
“...เก้ง...อาห์...”
(>///<) ไอ้เชรี่ยเฟรม!


********************TBC by...

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 12 ตอบเม้นท์ P.9 (28-01-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: mystery Y ที่ 28-01-2013 09:34:40

หวานๆเขินๆยังไม่รู้ ยิ้มจนปวดแก้มไปหมดแล้ว เฟรมสุภาพบุรุษ~

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 12 ตอบเม้นท์ P.9 (28-01-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: rujaya ที่ 28-01-2013 10:30:18

มันน่าสงสารเฟรมนะ ต้องเข้าห้องน้ำทุกคืนมั๊ยเนี่ย  :m20:

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 12 ตอบเม้นท์ P.9 (28-01-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: ruby ที่ 28-01-2013 10:35:21

แอบเขินตอนท้ายๆ เฟรมหยอดซ่ะหวานเลย
อ่านแล้วเคลิ้มตาม แต่มาหื่นแตกตอนจบจนได้
555 :กอด1:

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 12 ตอบเม้นท์ P.9 (28-01-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: sukie_moo ที่ 28-01-2013 11:08:28

เฟรมเวลาอยู่กับเก้งอยู่แนวพัวพันนัวเนียขี้อ้อนนะเราอ่ะ

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 12 ตอบเม้นท์ P.9 (28-01-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: tuckky ที่ 28-01-2013 11:14:56

 :haun4: อ๊ากกกกก...เฟรมทำเราจิ้นกระจาย  :laugh:
ชอบโมเมนต์บีมาเล่นซนข้างสนามอ่ะ  :กอด1:

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 12 ตอบเม้นท์ P.9 (28-01-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: greensnake ที่ 28-01-2013 11:17:24

เฟรมมันเก็บทุกเม็ดจริงๆนะ อีกด้านที่อยู่กับเก้งนี่สุดๆอ่ะ
ถ้าเก้งไม่มาเล่าก็ไม่เชื่อหรอก แตกต่างกันมากกับภาคต่อหน้าคนอื่น
ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นก็ยังรักเก้งคนเดียวววว :-[
อ้อ ยินดีด้วยนะเฟรมกับตำแหน่งกัปตันทีม ที่โดนเก็ทยัดเยียด :laugh:
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ :กอด1:

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 12 ตอบเม้นท์ P.9 (28-01-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: malula ที่ 28-01-2013 11:34:54

คุณภรรยาทำหน้าที่ด้วย...

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 12 ตอบเม้นท์ P.9 (28-01-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: MiSS-U ที่ 28-01-2013 12:18:32

 :z1:

อ๋อยยยย เฟรมทำไมไปอยู่ในห้องน้ำล่ะ
ตัวจริงนอนรอบนเตียงแท้ๆ คืนหลังจัดเลย อิๆ

บวกเป็ด  :กอด1:

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 12 ตอบเม้นท์ P.9 (28-01-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: gupalz ที่ 28-01-2013 13:34:55

หวานกันบนเตียงเนี่ยแหละ

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 12 ตอบเม้นท์ P.9 (28-01-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: wi_OoO_wi ที่ 28-01-2013 15:41:14

 :z2: :z2: :z2:

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 12 ตอบเม้นท์ P.9 (28-01-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: Satanza321 ที่ 28-01-2013 18:02:12

เฟรมกลายเป็นคน 2 บุคลิกไปแล้วกับคนอื่นทำเป็นเข้ม กับเก้งนิทั้งอ้อนทั้งหยอด

ตอนสุดท้ายเฟรมหื่นไปนะ :laugh: เก้งก็อยู่จะไปห้องน้ำทำไม อิอิ

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 12 ตอบเม้นท์ P.9 (28-01-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: nekko ที่ 28-01-2013 19:10:26

แฟรงเกน หมีควาย มนุษย์ถ้ำ โคมันยอง รวมๆแล้วเป็นเฟรมที่รักนิพี่เก้ง :-[ :-[ :-[


 :กอด1: :L2:

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 12 ตอบเม้นท์ P.9 (28-01-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: myd3ar ที่ 28-01-2013 19:45:45

เฟรมนี่หื่นจริงๆ นะเนี่ย

อยู่กันสองคนทีไร อาการออกตลอด

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 12 ตอบเม้นท์ P.9 (28-01-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: ToffeE_PrincE ที่ 28-01-2013 21:17:08

 :impress2: :impress2:

 :กอด1:

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 12 ตอบเม้นท์ P.9 (28-01-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: NOoTuNE ที่ 28-01-2013 21:18:25

เฟรม  น่ารักอ่ะ


ชอบเวลา เรียกดื้อจัง


ส่วนน้องเก้ง พี่อยากจับมาฟัดอ่ะ อ่านแล้วหมั่นเขี้ยวน่าแกล้งยังไงไม่รุ้  :man1:

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 12 ตอบเม้นท์ P.9 (28-01-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: Gokusan ที่ 28-01-2013 22:01:39

เอ่อ...อ่า...ยังนึกอะไรไม่ออก
ยกยอดไปพรุ่งนี้นะจ๊ะ ^^"

..........

เป็นความผูกพันที่ขาดกันไม่ได้...เอ๊ะ หรือไม่ยอมขาดกันแน่
แต่ยังไงก็รู้ตัวเองกันแหละนะว่ารัก...ทว่า คนตัวเล็กกว่ายังเก็บงำ -คำนั้น-
อาจมาในรูปแบบของความไม่แน่ใจ...ในการแปรเปลี่ยนความสัมพันธ์ มันคงปุ๊บปั๊บ...รับไม่ทัน ^^

รอตามติดในระยะประชิดว่าจะมีอะไรมาง้างเอาความรู้สึกแท้ๆ ออกมาให้รู้กันได้
ไม่ใช่เรื่องที่ต้องประกาศตัว แต่ชัวร์กันทั้งสองก็น่าจะพอ...ฮิฮิ้วววว

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 12 ตอบเม้นท์ P.9 (28-01-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: pahpai ที่ 28-01-2013 22:19:11

อั้ยย่ะ ตอนนี้น่ารักจังเลย หวานซะ

ปล บีน้อยน่ารักมั่กๆ >//<

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 12 ตอบเม้นท์ P.9 (28-01-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: chaWice ที่ 28-01-2013 22:37:35

ในที่สุดก็กลับบ้านอย่างปลอดภัย
รึเปล่า
เก้ง อย่าให้เฟรมต้องวิ่งเข้าห้องน้ำบ่อยสิค่ะ
ไม่ดีเลยเนอะ

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 12 ตอบเม้นท์ P.9 (28-01-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: R-Chisel ที่ 29-01-2013 00:31:16

เฟลมเวลาอยุ่กับเก้ง 2 คนนี้ไม่เหมือนตอนอยู่ที่ รร. เลยนะ

ตอนอยู่ รร. ละทำเงียบไม่ค่อยพูด

แต่พออยู่กับเก้งนี้รู้สึกจะออดอ้อนเหลือเกินนะ  :o8:

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 12 ตอบเม้นท์ P.9 (28-01-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: mellowshroom ที่ 29-01-2013 22:15:19

ภรรยาหูตึง ต้องบอกบ่อยๆ ..ทำดีแล้ว  :กอด1:  :-[ :-[

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 13 นัดแรก P.10 (30-01-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: puppyluv ที่ 30-01-2013 07:49:37

My Dangerous Fire
รัก ร้อน เรา
ตอน 13 นัดแรก
geng’s







             ถ้าตามสรีระร่างกายแล้ว พวกนักดนตรีมักจะอาร์ทโดยสัญชาติญาน
รักสันโดษบ้างเวลา มีบ้างเอนเตอร์เทรนเวลาอยู่บนเวที
ประมาณว่าหมกมุ่นกับตัวเองเพราะฝันกลางวันถึงเนื้อเพลงในหัว
ซึ่งน่าจะใกล้เคียงกับนักกีฬากล้ามล่ำ เอะอะอะไรใช้กำลัง โลดโผนมะเทิ่ง
แต่ในท้ายสุด...เราต่างชื่นชอบผู้ชมส่งเสียงเชียร์ข้างสนาม
             จำไม่ได้ว่าเล่นกีฬาชนิดนี้ตั้งแต่เมื่อไร
ภาพในความทรงจำคือเด็กผู้ชายตัวผอมยืนเคียงข้างผม
กระตุกชายเสื้อยืดเบาๆ หลังจากช่วยกันไล่ขว้างพี่อายุมากกว่าให้พ้นจากการแย่งรถบังคับวิทยุ

‘เฟรมจา bigger than อ้าย bad นั่น’ เจ้าเปี๊ยกเพิ่งหัดพูดไทยมือป้ายขี้มูกเกรอะ
‘กินเยอะๆ นอนเยอะๆ’ ผมตบฝุ่นทรายจากเสื้อผ้า
‘Yes! more and more.’ น้องตัวเตี้ยกำหมัดรับคำแข็งขัน

             ไม่อยากบอกว่าพี่ไจแอนท์เกเร 2-3 คนนั้นยอมถอยเพราะเขากลัวเชื้อโรคจากน้ำมูกย้อยมึง

             
‘เล่นบาสซิ ยายบอกจะสูงเป็นเปรตเท่าต้นตาล’ ผมตะล่อมเรื่อยๆ ตามนิทานก่อนนอน
‘เป็ดตอนแตน?’ เงยหน้าถามตาแป๋ว
“...(=”=)...” หน้าผม
           สรุปวันนั้นไม่ได้เล่นรถบังคับ
ต้องเล่านิทานเปิดกรุผีไทยนามไฉไลว่าเปรตวัดสุทัศน์แบบไก่กาอาราเล่
เพราะเพิ่งเข้าอนุบาล 1 ด้วยกันทั้งคู่ให้เจ้าคู่หูร่างจิ๋วฟัง
แล้วตอนบ่ายจูงมือกลับบ้าน เปิดโทรทัศน์ช่องกีฬาบาสเกตบอลพร้อมข้อมูลไมโครชิพฝังหัว
‘อยากตัวสูงต้องเล่นบาส เข้าใจไหม’

            รุ่งเช้าเจ้าเด็กจอมกวนก็มายืนรอหน้าบ้านตั้งแต่พระยังไม่ออกบิณฑบาตร
ยิ้มแฉ่งฟันหลอพร้อมลูกสีส้มใบโตกว่าพุงมันหลายเท่า
ผมปันใจให้บาสเกตบอลเพราะเฟรม จะว่าอย่างนั้นก็ได้

------------


             สนามบาสเกตบอลโรงเรียนคู่แข่งในกรุงเทพมหานคร
ทัวร์นาเม้นท์แรกเปิดฤดูกาลแข่งขัน ไต่่เต้าสู่ตัวแทนเขตการศึกษาในอนาคตอันใกล้
(((‘ปรี๊ดดดดดดดด!’ )))
กรรมการเป่าหมดเวลาควอเตอร์ที่ 3 พักสิบนาทีก่อนเริ่มควอเตอร์ที่ 4 สุดท้าย
เรานำห่างถึง 12 แต้มก็จริงแต่สถานะการณ์ยังไม่น่าไว้วางใจ

“เก้งวอร์มเตรียมลง วินออก” โค้ชสั่ง
“จัดการเลยเก้งซุปเปอร์ซัพ!” เก็ทป้องปากเชียร์จากสแตนด์ข้างบน ขาเดี้ยงยังกระแดะนั่งสูง
“เก้งสู้ๆ เก้งสู้ตาย เก้งสู้ตาย ไว้ลายสู้ๆ” บีเป็นเพลง

             วันนี้ตรงกับวันศุกร์บ่าย โรงเรียนเรา (โดดเรียน) ตามมาเชียร์เกือบ 50-60 คนได้
ผู้เกี่ยวข้องในชมรมบาสและบางส่วนจากทีมลูกหนังแข้งทอง พี่ยักษ์ และพี่ ม.6 ราว 10-15 คน
ที่คุ้นหน้าคือเต๋า ข่าง รุ่นเพื่อนรุ่นน้องคุ้นหน้ากลุ่มใหญ่
              ถัดออกไปคือน้องๆ ผู้หญิงชมรมเชียร์รวมตัวกับพวกพี่เขียวกะเทยหัวโปกคอสเพลย์อุปกรณ์พร้อม
โบกธงสะบัดพร้อมเรียงแถวหน้ากระดานเต้นท่าปอมๆ จัดชุดลีดเป็นเรื่องราว

“แมว สมาธิหน่อย มองแต่น้องเมย์มึงคอจะเคล็ดล่ะ” พี่ภู่เช็ดเหงื่อไปดุเพื่อนตัวเองไป
“เอาน่า เราไม่แพ้หรอก” พี่แมวยังมองสแตนด์ฝั่งตรงข้ามตาเยิ้ม
“กูไม่สนว่าจะแพ้ไม่แพ้ อีกนิดเดียว ตั้งใจหน่อยเพื่อน” พี่ภู่ตบบ่า

“ตะเอง! เค้าลงแทนได๋ปะ” พี่โป๊งเหน่งแทรกกลางยิกๆ กวนโอ๊ย
“เอออยากลงๆ ไป ไอ้ตัวเสือก!” พี่แมวยีหัวพี่โป๊งเหน่ง
“เจี๊ยก! กูหวังดีหรอกสัด!” พี่โป๊งเหน่งโวยวาย พยายามลูบเจลหัวหนามเซ็ตหล่อเกาหลีทั้งที่สั้นเกรียนมาก
“ตามนั้น ขี้เกียจทะเลาะกับพ่อนักรักคาสโนวาจริงๆ ว่ะ เฮ้! เฟรม ไอ้แมวออก ไอ้ขี้เหร่นี่ว๊อนท์จะลง” พี่ภู่หัวเราะ เสียงดังบอกกัปตันทีมเหงื่อซก
“อยากหล่อเหรอพี่ จัดไป!” เฟรมพยักหน้าให้กลุ่มพี่ ม.6

                ผมยืดเส้น สับเท้าวิ่งอุ่นเครื่องอยู่กับที่
กัปตันทีมก็แวะเข้ามาดึงผ้าขนหนูจากคอไปซับเหงื่อ นั่นยังไม่ได้ใช้เลย แง่ง!
“เซนเตอร์เบอร์ 6 นั่นชวนทะเลาะอย่าเข้าใกล้ ส่วน 11 ใต้แป้นก็ตุกติกบ่อย ห่างไว้ล่ะ”
“รู้น่า”
“อยู่นอกเส้น คุมหลังเผาช็อตคล็อก ปล่อยพี่โป๊งเหน่งปะทะ รอชู้ต อย่างเดียวพอ เข้าใจมั้ย”
“อืม” ผมพยักหน้ายอมรับ

              นั่งดูตั้งแต่ต้นรู้ดีแก่ใจ ฝ่ายโน้นทีมอ่อนสู้ไม่ได้
ใช้ความได้เปรียบจากทีมเจ้าบ้านและกรรมการมีใจ เราล้มแต่ฝ่ายโน้นกลับได้ฟาล์ว
โห่ตะโกนประท้วงก็แล้ว แทบจะลงสนามไปแทงกรรมการหลายหน แต้มห่าง้เหมือนขาดก็จริงแต่ยังนอนใจไม่ได้
              ใช่แล้วครับ สถานที่แข่งขันคือโรงเรียนในเครือคอนแวนต์
บราเธอร์ แอนด์ซิสเตอร์เดียวกันกับโรงเรียนเมย์หรือที่เรียนเก่าของ นิสา-ญาดานิสา เพื่อนดารานางฟ้าของเอก
พี่ภู่พยายามดึงสายตาพี่แมวจากความสวยล่อตาล่อใจของเมย์จากทีมคู่แข่งเพราะอย่างนี้

--------------
----------------


              ในสนาม ควอเตอร์สุดท้าย...
“เก้ง!” พี่ภู่วิ่งตัดหน้า ยัดลูกใส่มือเล่นชอร์ทกัน
(“ชู้ตตตตต! เก้ง”)
(“จัดการเลย เก้ง”) เสียงเชียร์รายรอบ แล้วก็...
‘สวบ’ นิ่มๆ ลูกกระทบตาข่ายแบบไม่เช็ดแป้น
“ฮ่า!” ผมยิ้มกว้าง ถ้าลูกในเส้นสามวิ กูก็หนึ่งในตองอูเหมือนกันเฟ้ย (^0^)

“เยี่ยม!” พี่ภู่ยีหัว
“ดีมาก ไอ้น้อง” พี่โป๊งเหน่งเทคมือ
“หึหึ” ตัวใหญ่รอยยิ้มสดใสที่สุดเข้ามา รุนหลังเบาๆ พาวิ่งกลับคุมโซนตั้งรับฝ่ายเรา

“โอ๊ะ!"
"---โทษทีว่ะ ไอ้เตี้ย” ผมโดนชนโดยหมายเลข 6 ปีกขวาฝ่ายตรงข้ามหยุดขวางทางไว้
“เฮ้ย! มึง” เบอร์ 13 ฝ่ายเราเข้าทันที
“ไร!? ขอโทษให้แล้วไง ไม่ดูตาม้าตาเรือเองนี่หว่า
“พูดงี้---/เฟรม หยุด!” เฟรม/ผมอยู่ตรงกลาง ฝ่ามือดันตัวสูงชุดดำริ้วสีส้มไว้ทัน
              สีเข้มชุดสำหรับทีมเยือน ส่วนชุดเจ้าบ้านสีขาวพระเอกครับ
กัปตันทีมควบคุมเลือดร้อนในตัวได้มากกว่าทุกครั้ง
นาทีนี้ไหล่ชนไหล่ กระแทกอกกับไอ้เหียกชวนทะเลาะที่ว่า เร็วฉิบหาย


“วู้ๆๆๆ มีไรกะน้องกูวะ” พี่โป๊งเหน่งย้อนกลับมาแจม
“เฟรม โป๊งเหน่ง โซน!” พี่ภู่ตามมาแยก ดึงตัวผมออกจากสมรภูมิรบ
“ฮื่ย!” เสียงลอดไรฟันพอให้ได้ยิน จับบ่าผมลากไปเก็บใต้แป้นชิดเส้นหลังสุด แม่ม ไอ้พี่โป๊งเหน่งบังกูหมด
“นิดเดียว ไม่มีอะไร” พี่ภู่ตบมือรัวตะโกนบอกทีม

(เก้ง! ไม่เป็นไร ดีๆ ไว้)
(“เย้! เฟรมสู้ๆ เฟรมสู้ตาย”) กองเชียร์รัวกลองพร้อมตะโกนเรียกขวัญ
               ปอมๆ เกิร์ลร้องเพลงคุ้นหู การแข่งขันดำเนินต่อไป

---------------



                ‘ปรี๊ดดดดดดดด!’ นกหวีดหมดเวลาการแข่งขัน
“เฮ้!” ทีมเราชนะ ผมจำสกอร์ชัดๆ ไม่ได้ รู้แค่ว่าห่าง 13 แต้มเท่าเบอร์เสื้อกัปตัมคนใหม่พอดี
(“พี่เฟรม หนูชอบพี่นะค้า”)
                 เสียงแหวกอากาศจากฝั่งตรงกันข้ามขณะเราจับมือเช็คแฮนด์คู่แข่ง
กรกฎาหันไปมองเพราะอยู่ใกล้พอดี
เด็กผู้หญิงนักเรียนแม่ชี สวยใสน่ารักมากคนหนึ่ง ใจกล้าดีนะเธอ
จะติดตรงไม่ควรเรียกชื่อนี้ ผมวูบในใจทว่าวางเฉย เป็นธรรมดาสำหรับฮีโร่สุดหล่อของวงการกีฬา
อยู่ในโรงเรียนหัวโปกบ้านเราแซวหนักกว่านี้เยอะ ใจร่มๆ เก้งเอ๋ย

                  กระทั่งจะขึ้นรถกลับ ออกมาเห็นพี่แมวจ๊ะจ๋ากับเมย์ไม่เสร็จ ออร่าสีชมพูกระจาย
 ที่แปลกเกือบสะดุดตกท่อคือกัปตันคนใหม่ของเรายืนคุยกับเด็กผู้หญิงที่ตะโกนว่าชอบเมื่อครู่
ไม่ได้อยู่ลำพังสองต่อสองหรอก มีพี่โป๊งเหน่งกับพี่วินยืนพรีเซนต์เฟซขอหล่อด้วยคนรวมอยู่ด้วย
 ฝ่ายชะนีนางชีเจ้าของสถานที่มีเกิน 10 คนรุมล้อมแต่ที่เด่นเด้งยื่นของขวัญให้เฟรมคือ อีหนูคนนั้น
                   ผมหันควับ...มือใหญ่รับของ แปลบจี๊ดดังมีดคมกริบกรีดหน้าอก
ใจเต้นวูบ มือเท้าเย็นเฉียบ


“จะฉลองเมื่อไหร่บอกนะเก้ง ชาบูกูพร้อมเดือนหน้าว่ะ” เก็ทแวะเข้ามาทักทาย
“อะไรเดือนหน้านะ ไหนว่าพรุ่งนี้ไง” ผมทวง กู้เมมโมรี่เรื่องรางวัลตัดกระแสความคิดปั่นป่วน
“พรุ่งนี้พี่ภู่กับพี่แมวไม่ว่าง แกไปเดท กูเลยยกยอดชนะติด 3 ครั้งรวด แฮตทริกก่อนค่อยเลี้ยงทีเดียว”
“สันดอนจริงๆ ไอ้เก็ท มึงไปบอกโจโจ้มันเลย” ผมพาล หงุดหงิดเป็นบ้าจะคุมตัวเองไม่อยู่รอมร่อ
“เมื่อกี้อีก 5 นาทีจะจบเกม เฟรมเกือบมีเรื่องแน่ะ ลุ้นสุดๆ” บีโผล่มาจากจั๊กกะแร้เก็ท
“โชคดีของไอ้หมอนั่นไป” เก็ทเอ่ยถึงเบอร์ 6 เมื่อครู่
                  พูดต่อว่าเพราะเฟรมมีตำแหน่งกัปตันทีมค้ำคอจึงอยู่รอดปลอดภัยให้หัวยังอยู่ติดบ่า
แล้วเก็ทหันไปสนทนากับเพื่อนคนอื่น ต๋อง เอก โจโจ้กับพี่ในทีมเพื่อนัดเลี้ยง
ผมไม่ใส่ใจฟังด้วยหางตาชำเลืองมองกลุ่มแฟนคลับกลุ้มรุมอยู่

“กลับล่ะ ไปนะ” เก็ทเอ่ยลาจะแยกย้าย
“เก้งสู้ๆ บีเชียร์พี่เก้งคนเดียวเลย” บีสองนิ้วสู้ตายพร้อมรอยยิ้มสดใส
“เจอกัน” ลมอมยิ้มมุมปาก
                   ผมพยักหน้าตอบ สะท้อนในใจเล็กๆ ถ้าไม่เพราะเพื่อนคนนี้
เก็ทคงได้เล่นสนุกด้วยกัน เฟรมชอบฝีมือทันเกมของเก็ท
ไม่เคยเอ่ยให้ได้ยินต่อหน้าแต่กลับบ้านผมฟังจนพรุน
‘เก็ทมันไว เล่นกับมันสนุกดี หึหึ’ ดวงตาวิบวับที่ไม่มีใครได้เห็น นอกจากผมคนเดียว...เอาน่า ยังมีแมทช์หน้า

-----------------
--------------------


                  ห้องชั้น 6 บ้านใหญ่
“เป็นอะไร?” มือใหญ่ดึงเอวผมไว้ทันทีที่วางของเสร็จ
“เปล่า...”
“เปล่าแล้วเงียบมาตลอดทางเนี่ยนะ”
“ก็ไม่มีอะไร เหนื่อย” ผมเฉไฉ
             มองกล่องของขวัญสีชมพู รูปหัวใจสีม่วง สีฟ้าเล็กๆ ลายพร้อยบนโต๊ะเล็กติดประตูโน่น

                   เม้มปากเก็บกลั้น เอาขึ้นมาทำไมวะ ทุกทีแกะดูลวกๆ พอรู้จะยกให้คนโน้นคนนี้ในทีม
 หรือหอบกลับบ้านบ้างแต่จะไม่เอาโดยการวางทิ้งไว้บนโต๊ะทานข้าว
รู้กันอาเฟรมว่าไม่ต้องการ ซึ่งเสร็จพี่แป้งหมี่เกือบทุกรอบ
ทำไมกล่องนี้...ใบหน้าเด็กหญิงลอยมารบกวนตะกอนใจผม

“ดูมั้ย?” ทันเท่าใจ กล่องปริศนาใบนั้นถูกยื่นตรงหน้า
“อะไรเล่า” ผมเงอะงะ มีตาที่สามญาณวิเศษรึอย่างไรถึงล่วงรู้
“ก็เห็นมอง”
“เปล่าซะหน่อย” ผมหลบตา
“นี่ไม่ใช่---/ (อาเฮียเฟรม บนโต๊ะนี่ของพี่หมดเลยรึเปล่า”) เฟรม/พี่แป้งหมี่แทรกจากอินเตอร์โฟนดัง

“พี่แป้งหมี่ ตอบไปซิ”
“ครับ” กดปุ่มรับ ครับกับเสียงตามสาย
(“กรี๊ด! มีโมชิมารุด้วย ขอเลยนะเฮีย อ้อ! พี่ซื้อโกยซี่หมี่ร้านน้องเก้งชอบมาฝาก ลงมากินเลยมั้ย”) พี่แป้งหมี่กรี๊ดกร๊าดของขวัญจากแฟนบาส พร้อมข้อเสนอยั่วยวน
“หิวยัง?” ถามผม
“หิว...”
“ครับ! เดี๋ยวลงไป” เฟรมกรอกเสียงกับเครื่องมือสื่อสารภายในบ้าน

                    บางครั้งเราต้องหลับหูหลับตาทำเป็นไม่รู้เรื่องเสียบ้าง
ไม่อย่างนั้นก็เหมือนพ่อกับแม่นี่ล่ะ สุดท้ายได้หย่ากันเพราะคิดต่าง แม่กล่าวสอนสัจจะธรรมในชีวิตคู่
‘จะครองเรือนให้ตลอดรอดฝั่งไม่ยากหรอกลูก  ต้นรักต้องหมั่นรดน้ำพรวนดินถึงจะงอกงาม’ จากปากยายผู้ชอบปลูกต้นกุหลาบ

                       เวลานี้ทิ้งผมไปอยู่ที่ไหนกันหมด...ยกเว้นเพียงคนเดียวที่ไม่เคยห่าง ไม่ว่าวันเวลาไหนก็ตาม



“ดื้อ...มานี่” ผายมือรอที่เตียง
“ไร?” ผมรู้แต่ติดปาก
“จะไม่ได้ไปเล่นรถซักพัก ไม่เป็นไรใช่ไหม” น้ำเสียงอ่อนโยน
              ดึงให้ผมยืนกลางหว่างขา เข่าชนผิวต้นขาเบาๆ มือลูบหลังเอวต่ำ
อีกข้างเกี่ยวนิ้วประสานนิ้วหลวมๆ เล่นไปมา เพื่อนที่ไหนเขาทำกันครับคุณ

“ต้องงั้นอยู่แล้ว ไม่เป็นไรนี่” ผม
“ซ้อมเช้าที่โน่นทุกวัน ไม่ไหวก็บอก จะได้โดดด้วยกัน”
“ไม่ต้องหรอก ไม่ไหวจะอู้เอง เล่นที่โรงเรียนนั่นแหละดีแล้ว จารย์โค้ชให้นำทีมทั้งที” ผมหน้าแดงเพราะถูกหอมหลังมือฟอดใหญ่
“แน่นะ” โครมันยองนัยน์ตาวิบวับเห็นผมเป็นเด็กไม่รู้จักโต
“ชัวร์! เห็นกันเป็นอะไร กูก็ผู้ชายนะมึง”
“โอ้! จริงด้วยแฮะ ผู้-ชาย 555"
"---อ๊า!” โดนเหวี่ยงเค้เก้ลงเตียงกว้าง
“555”
“อ้าย-เฟรม! เล่นอะระ...ไร”/ฟอด! (>///<) แก้มแดงแปร๊ดของกู


                   ไร้วาจาใดๆ มือใหญ่ลูบเส้นโครงหน้า เชยคางบังคับให้สบตา
นอนตะแคงมองหน้ากันอย่างนี้ชวนหวิวหวั่นเกินใจรับไหว
ทว่าสำหรับคนอย่างสหรัฐ ไม่หยุดแค่นั้นครับ

‘จุ๊บ’/”อื๊อ!” ผมอุทาน ริมฝีปากหนาฉกสัมผัสรวดเร็วข้างมุมปาก ดีที่หันหนีทัน
“ไรเล่า รางวัลไง” เสียงคนประทุษร้ายประท้วงก่อน
“รางวัลอะไร ไม่เห็นรู้เรื่อง” เก้งขืนบ่าโจรห้าร้อยเต็มที่
“พาทีมชนะวันนี้ไง ขอรางวัลกัปตันทีมคนใหม่หน่อย” คราวนี้ประคองใบหน้าสองอุ้งมือ
             ได้ยื้อข้อมือแกร่งสุดใจขาดดิ้น

“เดี๋ยวๆ กัปตันที่ไหน นี่คนชู้ตลูกสุดท้ายลงหรอก”
“อ้าว อุตส่าห์กันโล่งให้น่ะใคร ไม่ใช่คนนี้เหรอ” มีทวงบุญคุณ
“นั่นน่ะ...” ผมชะงัก

                 จริงครับ ทุกครั้งถ้าจับลูกได้ เบอร์ 13 เป็นต้องประกบแมนทูแมน
เฮดทูเฮดกับคู่แข่งตัวที่อยู่ใกล้ผมที่สุดในทันที ได้พื้นที่และมีเวลาให้เล่นเพราะมันคนเดียว
“ด้ายยยยยย!” สปริงตัวผุดลุกนั่งหันหน้าหนี
“ได้อะไร จะไปไหน?” ผมเหวอ ผละออกห่างง่ายดายเกิน
“ไม่ให้เค้า” มีงุบงิบงอน กอลิร่าค้อนเป็นนะมึง โตเป็นควายแต่หัวสมองถั่วคงเดิม เก้งคอนเฟิร์มอีกรอบ
“ก็นั่นน่ะ ยะ...ยังไม่ได้แปรงฟัน” ผมหมุบหมิบชี้แจง
“หือ?” เฟรมหันขวับกลับมาทันที
“...รอแปรงเสร็จก่อนซิ” ผมโน้มคอลง จงใจกระซิบหยาดเยิ้ม
“...(0-0)...” ยักษ์อึ้งทึ่งไม่เชื่อความจริงครับ

             ตามประสบการณ์ที่ผ่านมาบอกว่ากรกฎาได้แต้ม เยส! และต้อง...
‘จุ๊บ’ สังหารมุมปากอีกฝ่ายแผ่วเบา รวดเร็วมากๆ กลับคืน ตำแหน่งเดียวกันกับที่มันโซโล่ผมเมื่อครู่

“โกยซี่หมี่ เร็วเข้า 555” วิ่งหนีไปเปิดประตูพร้อมส่งรอยยิ้มกว้าง
“หึหึ” สุดหล่อ เท่ละลายในสายตาอย่างที่สุด



*******************TBC by jiffy kiss

        ทุกเม้นท์ เห็นแล้วตัวลอยแก้มเท่าบ้าน (ป่องบานเป็นดอกทานตะวันของบี อุอุ)
malula และอีกหลายๆ ล็อคอิน แต่ละคนอ่านเรื่องขาดเหลือเกิน
ทั้งยอดวิว ทั้งที่เข้ามาช่วยให้เพจขึ้นหน้าใหม่
เล้าน่ารักกว่านี้มีอีกมั้ย 555
กดบวกปล่อยเป็ดคืนให้อย่างว่องทุกครั้งแต่ก็ยังอยากกล่าวคำนี้ 'ขอบคุณ'
ขอเป็นกำลังใจให้ไปเม้นท์เรื่องอื่น กระทู้อื่นในเล้าเยอะๆ

         Gokusan บอกเบาๆ
"Gokusan ๆ ไม่ใช่แค่กระทู้นี้...เล้าน่ะ แคบไปสำหรับ Gokusan แล้ว" ^^

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 13 นัดแรก P.10 (30-01-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: aorpp ที่ 30-01-2013 08:18:08

เก้งกับเฟรม ทำให้คิดถึงเพลงนี้

"ไม่ต้องรู้ว่าเราคบกันกันแบบไหน
ไม่อาจหาคำคำไหนมาเพื่ออธิบาย
ไม่ต้องรักเหมือนคนรัก ก็สุขหัว..ใจ
เพียงแค่เราเข้าใจ ก็เหนือคำอื่นใดในโลกนี้"

+1  :กอด1:

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 13 นัดแรก P.10 (30-01-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: tuckky ที่ 30-01-2013 08:54:45

มักน้อยจังเฟรม แค่จุ๊บๆเองเหรอ  :haun4:
เรื่องกล่องของขวัญจากสตรีนางนั้นยังไม่เคลียร์เลยเฟรม กลับมาเคลียร์ด่วน  :m31:

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 13 นัดแรก P.10 (30-01-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: rujaya ที่ 30-01-2013 08:59:13

ดีแล้วเก้ง อะไรที่หลับหูหลับตาทำเป็นไม่รู้เรื่องเสียบ้าง ยังไงเค้าก็ยังเป็นคนของเรา

เฟรมไม่มีทางไปชอบใครได้หรอก เพียงแต่ว่าน้องเค้าเอาของมาให้ก็ต้องรับไว้ เพื่อไม่ให้เสียมารยาทเท่านั้นแหละ

ไม่มีใครสู้เก้งได้อยู่แล้ว คนเรามันผูกพันกันมานาน ยังไงก็อยู่ในอุ้งมือเก้งอยู่แล้ว  :กอด1:

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 13 นัดแรก P.10 (30-01-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: fuku ที่ 30-01-2013 09:06:05

ความรักมันแปลกจริงๆนั่นแหละ
ทำให้คนเย็นชากลายเป็นขี้โมโห
คนเจ้าอารมณ์ยอมอดทนได้

เฟรมออกตัวขนาดนี้ ไม่ต้องระแวงแล้วมั้ง

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 13 นัดแรก P.10 (30-01-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: mystery Y ที่ 30-01-2013 09:31:38

อ้าว ยังไม่ได้แกะกล่องนั่นเลยอ่ะ กลับมาแกะก่อนเฟรม~เก้ง~

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 13 นัดแรก P.10 (30-01-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: Gokusan ที่ 30-01-2013 11:10:37

อ่า...แก้ตัวก่อนเม้นท์ ^^V
เล้าไม่แคบนะ กว้างใหญ่จนหมดแรงตามอ่าน
บางเรื่องตามบ้างเว้นบ้าง โดยเฉพาะช่วงมาม่า puppyluv ก็เคยเจอเนอะ
มันเลยให้ความรู้สึกว่า ถ้าเรื่องไหนถูกใจ ตามจริงจัง และเป็นแฟนนักเขียน อ่านจนต้องเม้นท์ล่ะก็...
จะพยายามใส่ให้มาก ไม่ขาดหาย ไม่อยากให้คนเขียนเสียใจ...เหนือกว่าอื่นใด เมื่อไหร่ถูกกล่าวถึงจะยิ้มบานเป็นจานดาวเทียม ฮ่าๆ

เอาล่ะมาเข้าเรื่อง.......... ^^ เม้าท์จนเกือบลืม

ก็ถ้าจะออกอาการหวงขนาดนี้...บอกความรู้สึกไปเถอะ
เขาจะได้รู้ระวังตัว ไม่มัวไปยืนให้ใครเกาะแกะน่ะนะ

ต่างคนต่างทำเพื่อกันอยู่กลายๆ ไม่ว่าจะเรื่องอะไรก็ตาม
ทำความรู้สึกของตัวให้ชัดเจน ก็น่าจะเห็นความรู้สึกของอีกคนด้วยนะ

รอตามต่อว่าเมื่อไหร่พ่อพระเอกจะได้รางวัลใหญ่ดั่งใจปรารถนา ฮ่าๆ

ปล.จะพยายามต่อไปในหลายกระทู้นะจ๊ะ puppyluv ที่รัก ^^V เม้นท์สั้นไม่เป็นซะด้วย อิอิ

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 13 นัดแรก P.10 (30-01-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: ruby ที่ 30-01-2013 11:30:16

อยากรู้เหมือนกันว่าเฟรมเอากล่องของขวัญกล่องนี้ขึ้นมาทำไม
จะว่าเอามายั่วเก้งเหรอ แต่ก็สำเร็จนะเพราะคนขี้หวงยอมจุ๊บ
วันหลังต้องยั่วบ่อยๆนะเฟรม จะได้รางวัลใหญ่บ่อยๆ

 :กอด1:

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 13 นัดแรก P.10 (30-01-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: nutty ที่ 30-01-2013 11:45:16

ชอบคู่นี้นะ รักและผูกพันแต่วัยเยาว์ ถึงเนื้อเรื่องแบบเรื่อยๆแต่เป็นจิ๊กซอลประกอบเรื่องราวสมัยมอปลายของน้องลมเหนือ 
^-^

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 13 นัดแรก P.10 (30-01-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: MiSS-U ที่ 30-01-2013 13:47:02

เดี๋ยวนี้พี่เก้งขยันอายเนอะ
อยากรู้ว่าเฟรมคิดไงถึงรับของจากน้องน่ารัก
แล้วเอาขึ้นห้อง ให้พี่เก้งเจ็บใจ

 :z2:

บวกเป็ด

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 13 นัดแรก P.10 (30-01-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: wi_OoO_wi ที่ 30-01-2013 13:54:28

เค้าจะได้กันมั้ย  :beat:  :beat:
  :m20: :m20: :m20: :m20:

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 13 นัดแรก P.10 (30-01-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: So_Da_Za ที่ 30-01-2013 14:22:20

 :serius2: :serius2: :serius2:
น้องเก้งจ๋า อย่าคิดมากกกกกกกกก
เฟรมไม่นอกใจแน่นอนนนนนน

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 13 นัดแรก P.10 (30-01-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: malula ที่ 30-01-2013 15:54:24

เชื่อเถอะว่าต่อให้เก่ง+แกร่งยังไงเฟรมก็ยังอยากเดินตามเก้งต้อย ๆ เหมือนเดิม

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 13 นัดแรก P.10 (30-01-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: Whatever it is ที่ 30-01-2013 16:03:06

เฟรมอะ อย่าทำให้เก้่งเสียใจสิ

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 13 นัดแรก P.10 (30-01-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: chaWice ที่ 30-01-2013 18:32:48

มาต่ออีกตอน ขอบคุณมาก
รีบลงไปกินหมี่ รีบมาแปรงฟันนะ
555555555

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 13 นัดแรก P.10 (30-01-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: nekko ที่ 30-01-2013 19:05:20

ดีแล้วพี่เก้งเชื่อคำแม่สอน :m12:


 :กอด1: :L2:

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 13 นัดแรก P.10 (30-01-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: muiko ที่ 30-01-2013 19:09:21

เชื่อว่าเฟรมคงไม่ได้คิดอะไรหรอกเนาะ
เก้งอย่าคิดมาก
แต่ก็สงสัยเหมือน ว่าทำไมเฟรมถึงเอาของขวัญขึ้นมา
อยกให้เก้งหึงรึเปล่า  :really2:

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 13 นัดแรก P.10 (30-01-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: NOoTuNE ที่ 30-01-2013 20:36:01

เก้ง น่ารักมาก ที่จัดการตัวเองได้  o13


เก้งเป็นคนที่รู้จักเฟีมดีที่สุดอยู่แล้ว (แต่ก็เข้าใจ ว่ามันอดจะคิดไม่ได้เนอะ  :กอด1:)

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 13 นัดแรก P.10 (30-01-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: donutnoi ที่ 30-01-2013 21:28:26

ชอบคู่นี้ ผูกพันธ์กันมาแต่เด็ก  :impress2: เก้งเชื่อใจเฟรมได้

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 13 นัดแรก P.10 (30-01-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: gupalz ที่ 30-01-2013 21:42:56

ทำไมตอนท้ายเก้งน่ารักขนาดนี้ เอาใจไปเลย

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 13 นัดแรก P.10 (30-01-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: Tassanee ที่ 30-01-2013 22:29:53

น่ารักเน๊าะ 
:)

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 13 นัดแรก P.10 (30-01-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: hello_lovestory ที่ 30-01-2013 22:55:20

น้องนีนางนั้นหล่อนให้อะไรมาอ่ะ อยากรู้มาก

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 13 นัดแรก P.10 (30-01-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: sukie_moo ที่ 31-01-2013 16:28:52

เก้งขี้หึงนะเนี่ย   แต่อย่างว่าเฟรมสูง หล่อ ล่ำ ขาว น่าเจี๊ยะขนาดนั้นต้องหวงเป็นธรรมดาๆเนาะ

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 13 นัดแรก P.10 (30-01-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: greensnake ที่ 31-01-2013 19:31:15

นัดแรกชนะอย่างสวยงาม ฉลองตำแหน่งกัปตัน
เพราะทุกคนช่วยกัน โดยเฉพาะเฟรมและเก้ง
ไม่มีเฟรมก็ไม่มีเก้ง มีเก้งก็ต้องมีเฟรม
เค้าคู่กัน ถ้าแยกกันแล้วไม่เกิดหรอก
แต่ถ้าไม่เคลียร์เรื่องของขวัญกล่องนั้น
อาจจะได้แยกกันเพราะเก้งจะกริ้ว o18
ว่าแต่รางวัลเนี่ยหลังกินโกยซีหมี่ใช่ป่าว :-[
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ :กอด1:

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 13 นัดแรก P.10 (30-01-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: mellowshroom ที่ 31-01-2013 20:42:23

เก้ง ..เฟรมน่ารักเนอะ   o18

หัวข้อ: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา] :ตอน 13 นัดเเรก P.10 (30-01-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: bauloy ที่ 01-02-2013 02:02:54

เพิ่งตามอ่านถึงตอนล่าสุด ปกติไม่ค่อยได้เม้นท์นิยายเท่าไหร่เพราะตามอ่านในโทรศัพท์อิอิ เเต่วันนี้อยากเม้นท์เป็นกำลังใจให้คนเเต่ง เพราะเเต่งสนุกมากกกค่ะ เก้ง-เฟรมน่ารักก ชอบสุดๆ ตอนนี้ก็กำลังอ่านคู่เก็ท-บีด้วยน้องบีน่ารักมากกกกก มาต่อบ่อยๆน้าา

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 14 ดนตรีและกีฬา P.11 (1-02-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: puppyluv ที่ 01-02-2013 07:48:11

         วันที่ 1 ของเดือนแห่งความรัก...ขอให้มีรักเต็มเปี่ยม
---tuckky อรุณสวัสดิ์
---rujaya เร็วทุกครั้ง บ้านอยู่ไหนเนี่ยคนนี้ จิ้มreply ต่อได้ใจทุกครั้ง 555
---greensnake กล่าวขอบคุณทุกครั้ง ได้รับแล้วขอบคุณมาก กดบวกปล่อยเป็ดให้ว่อง
---baoloy กดบวกปล่อยเป็ด เป็นกำลังให้อ่านนิยายเล้าเพียบ อย่าตาลายละกัน
     
-----------------------
My Dangerous Fire
รัก ร้อน เรา
ตอน 14 ดนตรีและกีฬา
geng’s







          เรื่องน่าจะปกติดีไม่มีดราม่า แต่อย่าลืมว่าคนมันฮอทครับ
รูปหล่อเนื้อหอมก็อย่างนี้ นาวาชีวีต้องวุ่นบ้างเป็นธรรมดา
           ขณะวุ่นกับล็อกเกอร์ตอนเช้าหอบสัมภาระภาคบ่ายไปเก็บ
เจอรมย์ดำ แบงค์และน้อง ม.4 คุ้นหน้าเข้ามาหา
“ไงรมย์ดำ สบายดี? มาหาลมขาวเหรอวะ” ผมทักภิรมย์เพื่อน ม.4/2 เก่า ปีนี้อยู่ ม.5/6
             ลูกครึ่งไทยอัฟริกันอเมริกันผิวเข้ม กลุ่มเคี้ยงข่างเพราะเตะฟุตบอลด้วยกัน
รมย์ดำเก่งคีย์บอร์ดจนสามารถเล่นในร้านอาหารเป็นงานพิเศษช่วงค่ำ
มักจะมาแลกเปลี่ยนโน้ตกับลมเสมอ

“สบายดี กูมาหามึงนั่นแหละเก้ง“
“เอ๋ กูมีแต่คอร์ดกีตาร์ มึงจะเอาไปแปลงเป็นคีย์บอร์ดเองเหรอ“ ผมนึกว่าเพื่อนจะให้ช่วยหาโน้ตไปเล่นทำงานพิเศษ
“เปล่า มาชวนมึงหาอะไรสนุกๆ ทำว่ะ นี่สำหรับนักร้องนำและกีตาร์เทพของกู“ รมย์ดำยื่นใบปลิวให้
“ความหวังเดียวเลยล่ะ” แบงค์กำกวมกวนประสาท
“อะไรของมึงวะ“ ผมกวน-มึน-เอ๋อรับมาดู
              ใบปลิวการประกวด ‘แซบข้น ทาเล้นท์คอนเทสต์’ โดยบริษัทชั้นนำร่วมกับค่ายเพลง
จัดการประกวดหาผู้มีความสามารถทางดนตรี แบ่งเป็น 3 ประเภท ร้อง เต้นและวง
คัดเลือกผลงานรอบแรกโดยการส่งวีดีโอไปให้คณะกรรมการดู ถ้าผ่านจะได้แข่งจริงบนเวทีในห้างดังใจกลางเมือง


“ผู้ชนะได้แสนนึงพร้อมโล่แถมเวิร์คชอป เส้นทางอนาคตศิลปินในค่ายเพลงนี้เชียวนะเว้ย” รมย์ดำเริ่มกล่อม
“ง่ายๆ คลิป 5 นาทีแค่เพลงเดียว ไม่มีอะไรเลย” แบงค์เชิญชวน
“ถ้าผ่าน 5 วงจะได้ขึ้นเล่นจริงในห้างออกทีวีด้วยนะพี่เก้ง สุดยอดมาก” แย้จูงใจจนล้น   
“กูรู้ กูอ่านออกใจเย็นๆ แต่เดี๋ยวก่อน ได้ข่าวพวกมึงฟอร์มวงไปแล้วไม่ใช่เหรอ” ผมตามทัน   
“555”
“ฮิ้ว รู้ด้วย”
“555 หนังชีวิตครับพี่” สามคนหัวเราะตัวโยกเยกแบบโอเวอร์แอคติ้งแต่ดูทะแม่งๆ มาก

“อะไรวะ กูงง” ให้ดูทำไม ผมคิด
               ทันใดนั้นรมย์ดำกับไอ้แย้คุกเข่าต่อหน้าต่อตาครับ เฮ้ย!
“ฮือ...เก้ง กูมีเรื่องสารภาพ กูฟอร์มวงอาทิตย์โน้น ซ้อมอยู่ดีๆ เมื่อวานตั้งใจจะอัดคลิป ไอ้อ้นเสือกมอไซค์ล้มแขนหัก แล้วไอ้ไนท์แม่งชั่วเปลี่ยนใจร้องเดี่ยว มันทรยศส่งคลิปตัดหน้าพวกกูไปแล้วเมื่อเช้า“
“เรื่องมันเศร้า 555” แบงค์ยืนหัวร่อขณะรมย์ดำแกล้งปาดน้ำตา
“พี่เก้งครับ พี่เป็นเทพในใจผม ร้องนำกับกีตาร์วงเราต้องเทพเช่นพี่เท่านั้นครับ” ไอ้แย้ ม.4 คลานเข่ากุกๆ รี่มาที่ผมเร็วมาก
“ยูอาร์มายโอนลี่โฮป“ รมย์ดำกระแดะประกิต
“ถึงต้องมาให้มึงช่วยไงเก้ง” แบงค์ดูจะเป็นผู้เป็นคนมากที่สุด
“อ้อ กูเก็ทไอเดียพวกมึงล่ะ” ผมรีเซ็ตสติ

               บาสก็จะเล่น ดนตรีก็จะเอา มรสุมรุมเร้าชีวิตน้อยๆ ของเก้งชัดๆ

“แค่คลิปภายในวันที่ 14 เอง นี่โน้ตครับท่านเก้ง” รมย์ดำยื่นเนื้อเพลงหักคอฆ่ากันเห็นๆ
“เฮ้ย! วันศุกร์หน้าโน้นน่ะซิ” ผมตาโตเท่าบ้าน
“นั่นแหละครับท่านเก้งเพื่อนรัก เค้าอยากส่งประกวด นะๆๆ ตัวเอง” รมย์ดำอ้อนทำตาปริบๆ
“จัดการแย้ ซูฮกพี่ไอดอลมึงซะ” แบงค์สั่ง
            แย้นั่งอยู่ใกล้ผมทำความเคารพแบบวูดูทันที
ชูสองแขนโค้งมือลงไปแตะพื้นใกล้รองเท้า

“เล่นให้พวกผมเถอะนะครับพี่เก้ง ข้าน้อยขอคารวะ”
“เย๋ย“ ผมเหวอตกกะใจ
“เฮ้ย ทำไรวะ!?"

((( ---ป๊าบ/---ตูม/---เอ๋งงงงงงงงงงงง!“ )))
“ย้าก! ไอ้เฟรม น้องกู“
              รมย์ดำกับแบงค์ผงะ ไอ้คนที่คุณก็รู้ว่าใครใส่เข่ากลางหลังน้องเต็มๆ
ซ้ำมือใหญ่ตามจับหัวอัดโขกล็อกเกอร์เหล็กดังปัง มึงซวยเอง...ไอ้แย้
              โอ้! ส่วนเก้งตัวจริงกระโดดโหยงไปเกาะผนังฝั่งโน้นครับ  (=”=)
เสียงไอ้น้องแย้ร้องเหมือนหมาไอ้จ้อนมากจนผวาเล็กๆ เท่านั้นเอง
ไม่ได้หวาดกลัวอันตรายหรอก


“มึงทำอะไรคนของกู!” แย่ล่ะ อเวจีดึงคอเสื้อแย้ตะคอก
“เอ่อ พะ...พี่เฟรมคร้าบ ยะ...แย้ไม่ได้ทำอะไรเลยคร้าบ”
“ไม่ได้ทำอะไรแล้วนี่มันอะไร”
“ยังไม่ได้ทำจริงๆ คร้าบ ไม่แม้แต่คิด แย้สาบานได้”
“555” ไอ้แบงค์ขำกลิ้ง ส่วนรมย์ดำหน้าซีดหัวเราะแหะๆ

-----------------
---------------------


              สรุปกว่าจะพูดคุยกันรู้เรื่อง แย้ที่ชื่อเล่นจริงๆ ว่า ‘ต้น’
แต่เพราะในห้องมีชื่อต้นอยู่ 2 คน ‘ต้น-ยอดชาย’กับ ‘ต้น-วิชัย’ ‘ต้นยอดกับต้น (แย่) 
‘แย้-วิชัย’ จึงสภาพข้อศอกหัวเข่าถลอก กรามค้าง หัวโนต้องติดปลาสเตอร์เป็นของแถม
ส่วนผมได้ปาดเหงื่อตำแหน่งนักร้องนำและกีตาร์วง R-Gus โดยไม่ได้ตั้งใจ
        R : ชื่อย่อโรงเรียน
        us: เรา
        G : รมย์ดำบอก ‘กู’ แต่ชะเลียผมว่ามาจาก ‘Geng’ และครบ 4 คน
จะยังไงก็เอา ดาหน้ามาเลยกรกฎาสามารถ (แต่แอบเครียดเพราะ...)

----------

             เพราะ 30 วินาทีต่อมาแค่พวกนั้นเดินห่างยังไม่ลับตา
“ไอ้ดำแม่ง! มัดมือชกเกินไปรึเปล่า” กำหมัดครับ ไฟท่วมร่างจอมมารเบจิต้า
“เถอะน่า แค่ไม่กี่วันเอง ขำๆ”
“ขำเหรอ!?” เสียงแข็งจนผมรู้
“เฟรม...กูรับปากพวกนั้นเอง เราซ้อมเช้าเหมือนเดิม เล่นวงแค่ตอนเที่ยงกับค่ำหลังซ้อมบาสเสร็จแล้ว ไม่เป็นไรหรอกน่า” น้ำเย็นเข้าลูบ กูอยากเล่นกีตาร์อะ หนุกๆ
“...” เงียบว๊อย

“เชื่อเถอะ ไม่ผ่านรอบแรกหรอก ปีที่แล้วตั้ง 180 รึ 200 วงไม่รู้ คนปั่นโหวตอีก นะถือว่าช่วยเพื่อน”
“ไม่ได้ว่าอะไร แค่...ไม่ชอบ” หยุดยืนนิ่ง หันหนีไม่ยอมสบตา
“ไม่ชอบว่า ไม่ชอบใคร ไม่ชอบอะไร บอกหน่อยเร็ว” ผมก้าวขึ้นขอบกระบะปลูกต้นไม้ริมทางเดินกั้นแคนทีน ถ้าน้ำเสียงแบบนี้ล่ะก็ (^^)
“ไอ้หมอนั่น...แค่ไม่ชอบให้มันจับ”

“อ๋อ 555 ว่าแล้ว ไอ้แย้มันเด็กไม่คิดอะไรหรอก ไม่ได้ถูกตัวเลยจริงๆ สามตัวนั้นน่าจะมีแฟนหมดแล้วด้วย ต่อไปจะไม่ให้ใครแตะอีกโอเคมั้ย” วางแขนพาดคอคนยืนต่ำกว่า
              ใบหน้าเราอยู่ระดับเดียวกัน ในนิยายก็ว่าพระเอกจะขี้หึงขี้หวงจนโอเวอร์ ไม่คิดว่าจะเจอกับตัว
“อืม...” แขนยาวโอบหลังประคองผมไม่ให้หล่น
“เรื่องไม่เป็นเรื่องแท้ๆ ดีนะเมื่อกี้ไม่ต่อยน้องหน้าแหก”
“อะไร เป็นห่วงมันด้วย!” โครมันยองสมองถั่วจริงพ่อคุณ

             ในนิยายก็ว่าพระเอกจะขี้หึงขี้หวงจนโอเวอร์ ไม่คิดว่าจะเจอกับตัว

“เฟรม...สเปคกูต้องหล่อกล้ามล่ำนิสัยดี ไม่แคระสิวเขรอะ ผอมกระหร่องเตี้ยๆ ดำๆ เป็นจิ้งเหลนถูกทับอย่างนั้นหรอก”
“จิ้งเหลน 555” ทีนี้ล่ะหน้าหงายชอบใจ บีบเอวผมแน่นหนึบ

               ผมขอพี่กวางโละสหรัฐจากอิมเมจพระเอกนิยายทุกๆ เรื่องเดี๋ยวนี้ครับ
ไร้คุณสมบัติทุกอย่างยกเว้นหน้าตา...เถื่อนถ่อยเอาแต่ใจอะไรเยี่ยงนี้


“ไหนดู นี่จัสติน ทิมเบอร์เลคเปล่า ถ้าใช่ค่อยคุยกันได้หน่อย”
“หึหึ” หยุดเท้าหันมาโอบเอว (ต่ำมากๆ) สองมือ
                ยีราฟถูกยีหน้าครับ บิดแก้มโย้ เกี่ยวมุมปากฉีกยิ้มกว้าง
ทำตาตี่เหลือเส้นเดียว บีบปากจู๋เป็นหมูได้หัวเราะขำสนุก
“หน้าตาดีตายล่ะ เย๋! บรูวววว!” แกล้งมัน มีโอกาสล่ะ
“555”

-------------

“เฮ้! พวกมึง เที่ยงนี้ไม่กินด้วยนะเว้ย ห้องนิสาจะทำคัพเค้กเตรียมขายงานแฟร์โรงเรียนเรา ต้องอยู่ช่วย แล้วเย็นนี้จะไปร้านเบเกอรี่แถวบ้านกูด้วย ฮิ้ว!” เอกพุ่งเข้ามาขัดตื่นเต้นจัด
“อ้อ ประสบความสำเร็จแล้ว?” ผมไว
“เดี๋ยวก็รู้ ไม่ซ้อมเย็นนะครับท่านกับปิตัน ไปล่ะ” เอกดี๊ด๊าวิ่งลิ่วต่อเข้าล็อกเกอร์
               เห็นโจโจ้กวักมือเรียกเราสองคนแถวโต๊ะประจำที่แคนทีนไกลๆ โน้น
“เอกมันบ้าจริงๆ นะนี่” ผมยิ้มไม่ปรามเพื่อน มีความสุขก็ทำไป
“ปะ กินข้าวกัน” เซอร์วิสพร้อมรอยยิ้มไม่จาง ดันหลังให้เดินบนขอบกระบะต่อ

------------


            ออร่าหวานแหววน่าจะฟุ้งกว้างมากมายถ้าไม่มีอีกคน
“เฟรม เก้ง! พ่อกูยอมคุยด้วยดีๆ แล้วว่ะ ฮิ้ว!” เก็ทวิ่งมาลั้ลลาอีกราย
“อะไรวะเก็ท คุยอะไร?” ผมงง
“555 เยี่ยม” เฟรมรู้เรื่องเร็วกว่า ละมือข้างเดียวไปเทคเช็คแฮนด์เก็ท
“แทงกิ้ว ไปล่ะต้องเล่าให้ไอ้ลมฟัง เยสสสสสส!” เก็ทวิ่งไปทางเดียวกับเอก

“ไอ้เก็ทตื่นเต้นทำไมกันนักหนากะอีแค่พ่อคุยด้วย เอ...หรือจะใช่ที่---” ผมเบิกตาช้าๆ เพิ่งถึงบางอ้อ
              พ่อมึนตึงไม่คุยกับลูกชายเพราะเก็ทเปิดเผยกับครอบครัวว่าชอบบี
เวลานี้ท้องฟ้าสดใสกำลังเปิด
“งั้นมั้ง” เฟรมยิ้มกว้าง ดึงลงให้ยืนพื้นด้วยสุดกระบะพอดี
“555 วันนี้มีแต่เรื่องดีๆ นะนี่”
“ใช่ เรื่องดีๆ จนอยากหอมแก้มใครบางคน”
“เชรี่ยล่ะ ตามมาเร็ว!”
“555”

             ผมแกะมือแล้ววิ่งเข้าแคนทีนหนีปีศาจหื่น อย่าถามครับว่าวันทั้งวันเก้งโดนอะไรบ้าง
แค่สุกไหม้หมดตัวและหัวใจสี่ห้องเท่านั้นเอง ไม่มากหรอก

---------
------------


          และนั่นทำให้วงจรชีวิตกรกฎาเพียบแปร้มากขึ้นอีก
ถูกบังคับให้โด๊ปยาบำรุงและน้ำผักสูตรคุณผู้หญิงที่บ้านเพียบ
“น้องเก้งเล่นดนตรีเหรอ คลิปออกวันไหน พี่แป้งหมี่จะใช้เพื่อนกดไลค์ให้” พี่คนสวยนางฟ้าของบ้าน
“กินซะ ซุปไก่ผสมโสมจะได้มีแรง” หม่าม้าพิม
“นี่รกแกะผสมบัวหิมะ ออกทีวีจะใสๆ” กิ๋มหยกเฟย
“เว็บไหน กดไลค์ยังไงอาเก้ง พรุ่งนี้เตี่ยจะไปเมกา พวกอาปิงจะได้ดูด้วย” อันนี้เตี่ยเฮีย

           บ้านนี้น่ารักครับทุกคนยุ่งขิงธุรกิจครอบครัว
แต่กฎเหล็กของบ้านคือในหนึ่งเดือนต้องหาเวลาอยู่ทานข้าวเย็นพร้อมหน้ากันหนึ่งมื้อ
เรื่องการประกวดวงดนตรีของผมจึงเป็นหนึ่งในเรื่องเล่า กลับกลายเป็นที่สนอกสนใจซะงั้น

“อ๋อนั่นเตี่ยลบไม่เป็น คนแก่ก็อย่างนี้ล่ะ 555” เตี่ยเฮียหัวเราะพุงกระเพื่อม
“เตี่ยไม่อยากลบเองต่างหากเล่า เฮียเฟรมส่งมาทั้งที พ่อลูกคุยทางไลน์กับเมสเซส” พี่แป้งหมี่เผยความลับ


           ผมระบายยิ้ม ชายตามองคนตัวสูงกำลังตักซุปให้อาม่า
เฟรมส่งข้อความเข้ามือถือบอกเตี่ยเฮียและหม่าม้าพิมบางเรื่อง
เช่น จะกลับเองเพราะซ้อมกีฬาดึก
กินเหล้าอยู่บ้านเพื่อนคนไหนจะไม่กลับมานอน
ออกจากปาร์ตี้ลานแล้วแต่เอารถไปเก็บโกดังก่อนต่างๆ นานา
           เรื่องคอขาดบาดตายร้ายแรงอื่นๆ ที่เด็กผู้ชายน่าจะมีความลับกับคนในครอบครัวแต่เฟรมเลือกจะบอก
(เฉพาะบางเสี้ยวเล็กๆ แบบที่มีผลประโยชน์ต่อตัวเองครับ ไม่บอกทั้งหมดหรอก อย่าเพิ่งปลื้มไป; เก้ง)

          แรกรู้นึกชมว่ามันเป็นคนแปลกแต่น่ารักดี มิน่าคนในบ้านถึงยอมให้กระทำการยามค่ำคืน
ปรามบ้างแต่ไม่เคยห้ามหักรุนแรง และแค่เดือนเดียวต่อมาคนรับเคราะห์คือกระผมเองครับ
เป็นไอ้เก้งคนนี้ที่คอยส่งข่าวให้ฮ่องเต้และฮองเฮาทราบ มันไม่ได้นิสัยพระเอกหรอก

‘เก้ง ส่งข้อความให้ที ดูในอันเก่าว่าเขียนยังไง ให้รถมารับขอเงินเตี่ยวเฮียมาด้วยหมื่นนึงจะใช้ด่วน ถ้าได้ก็เอา’
           อุเหม่ ตัวโกงโดยสันดานเลยมึง (T-T)
ปล่อยบ้านนี้ผจญลูกชายผู้นิ่งขรึมซ่อนมาดร้ายลึกต่อไป

-----------
--------------

   
            เกือบสองทุ่ม ออกจากร้านอาหารเหลาเจ้าประจำของครอบครัว
เราสองคนแวะมาทาวน์โฮมบริษัทสำนักงานของบ้านใหญ่ ติดถนนใหญ่ด้านหน้าหมู่บ้าน
“ไหงโรงรถมีสภาพงี้ล่ะ” ผมแปลกตาแปลกใจ
“ขายคันเหลืองให้เพื่อนพี่มอส ส่วนไม้อัดเหลือยกมาจากโกดังให้พวกนั้นจัดการ”
“เอ๋...” ผมงุนงงพวกนั้นไหน เดินเข้าข้างในก็เจอ
“ไงวะเก้ง ห้องซ้อม R-Gus ของเรา”
“เจ๋งเปล่า ใกล้ด้วยมอไซค์ลัดจากบ้านกูครึ่งชั่วโมงเอง เยี่ยมมาก”
“พี่เก้งคร้าบ แย๊ก! พี่เฟรม (โป๊กกกก) แง!”

             รมย์ดำ แบงค์ แย้กับเพื่อนคุ้นหน้าและคนงานที่บ้านเกะกะเต็ม
ไอ้แย้โดนยีราฟจับหัวโขกบานกับไม้อัดทันทีครับ โครมอย่างดัง
“เครื่องพร้อม! คนพร้อม! ใจพร้อมเปล่า!”
“โอ้วววว!"
"เย้ยยยยย!"
"เยสสสสสสส!” พวกเรา

              ห้องซ้อมดนตรีที่โรงเรียนเครื่องเป่าโยธาวาทิตครอง
ถ้าจะแย่งได้คือห้องเปียโนซึ่งไม่มีทางเป็นไปได้เพราะลมกำลังเร่งซ้อมเพื่อร่วมงานวันดนตรีคลาสสิก
เนื่องในวันครบรอบสถาปนามหาวิทยาลัยของรัฐชื่อดังนั้นอยู่เหมือนกัน
               ข่าวนี้เก็ทประธานนักเรียนบอกเองครับ ปีนี้ตัวแทนคือลม
ฝึกหนักเพราะอยากเจอน้องตี๋ชื่อ ‘ฮุ้ง’ แม่ขายโจ๊กตลาดหน้ามหาวิทยาลัยมากเป็นหนักหนา
ผมฟังบีบ่นกลัวลมจ๋าของตนจะไปติดใจคนอื่นจนคุ้นชื่อฝังซีรีบลั่มด้วยอีกคน

               ลมใช่จะเทพเกินคนธรรมดา ยังปลื้มคนอื่นเป็นเหมือนกัน ไม่แปลกพิสดารอะไรนี่หว่า
ขำในใจหากทว่าพิเศษกว่าใครคือคนนี้...เฟรม
ใจดีเหมือนกันนะนี่ (^^)

------------
--------------



             ห้องชั้น 6 ฉากเดียวที่เดิม...
“ดื้อ...”ยื่นวางให้กับมือ กุญแจห้อยด้วยพวงกุญแจรูปหัวกระโหลก เขียนคำว่า Danse Macabre
“อะไร กุญแจห้องซ้อม?”
“อือหึ”
“ขอบคุณ...” ผมยิ้ม
            กล่าวคำนี้กับคนนี้ไม่ใช้ขอบใจเพราะเด็กชายสหรัฐเถียงคอเป็นเอ็น
‘Thank you คือขอบ-คุณไม่ใช่เหรอ you น่ะคุณพี่เก้งของเฟรม’ นิ้วเล็กๆ จิ้มหน้าอกกรกฎา
จากนั้นเอ่ยขอบคุณครับพี่เก้งจนผมชินว่าตาม   

“ไปนอนเถอะ ง่วง” เฟรมสวมเสื้อแขนกุดเช็ดหัวเปียกหมาด โชว์ลอนกล้ามหน้าท้องต่อหน้ากู เชรี่ยล่ะ
“มะ...ไม่ได้ ยังไม่อ่านหนังสือเลย เดือนหน้าจะมิดเทอมแล้ว” ผมมองนาฬิกา 21.50 น. จะสี่ทุ่ม
            เตือนหนังชีวิตเด็กมัธยมทั่วโลก สอบ (T^T)
“งั้นลุก จะเล่นเกม” อ้าว ชั่วล่ะ
“ไม่ได้ ฟังเลยจะติว”
             ใช้วิธีอ่านออกเสียงครับ ไม่ได้หัวดีหยักสมองเยอะแยะแค่รีรันผ่านโสตประสาท
 มันซ้อมซู้ตหรือต่อยกระสอบทรายผมอ่านสูตรหรือข้อสอบเก่ากรอกหู

“ขี้เกียจ รอติวเสารอาทิตย์ดีกว่า”
“ไม่เอา ฟังไปเลย” ผมภาคบังคับ
              เฟรมให้พี่ติวย้ายจากสอนหลังซ้อมเช้าวันเสาร์มาติวที่บ้านทาวน์โฮมเมื่อครู่
รมย์ดำกับแบงค์จะเอาด้วยไม่อยากสอบตก สร้างตารางเวลากรกฎาแน่นเอี๊ยด


               อ่านฟิสิกส์ไปส่วนมันเล่นเฮย์เดย์มือถือไป
เสียงแม่ไก่ร้องกระต๊ากๆ ผสมเพลงคันทรี่ดึ๋งดึ่งจนผมหงุดหงิดวิสาสะกดเงียบซะ
“ข้อนี้ต้องหา พะ...พลัง เอ่อ... F ก่อน”
“...” ไม่ว่าแต่ปิดเกม หันมาเลาะกระดุมเปิดสาบเสื้อนอน ล้วงมือใหญ่เข้าบีบนวด
               เอิ่ม เลื้อยลงต่ำเรื่อยๆ ใกล้รังงูเห่าเกินไปล่ะพ่อ

“ส่วนข้อนี้...ไอ้เฟรม!/---โอ๊ย!” ผมเหลือทน ฟาดชีทใส่เต็มๆ
“อะไรของมึงเนี่ย”
“อะไรเล่า อ่านไปซิ ฟังอยู่”
“ฟังบ้าที่ไหน มือมึงง่ะ” ผมหยิกหลังมือใหญ่ร้องเจี๊ยกเป็นลิง
             ไม่หยิกจริงหรอกครับกัปตันทีมเป็นอะไรเก้งโดนมองทุกที
“ก็ง่วงแล้ว อยากด้วยอ่ะ”
“อ้ายยยยย!” เก้งสั่นเทิ้มโกรธา

               หาสำนึกไม่เพราะตามมาก่ายขาพาดแขนกอดรวบผมที่นั่งเอนอยู่เต็มวงแขน
ทำท่าหลับตาพริ้มจนโมโหไม่ลง
วันนี้วันธรรมดาพรุ่งนี้ต้องตื่นซ้อมเช้าอีก ไม่อยากจะคิด


“ไปนอนไกลๆ ซิวะ เตียงตั้งกว้าง”
“อือฮึ” แล้วก็แค่นั้น เนียนกอดแน่นหนักเข้า เก้งระอาสุดชีวิต
“โอ๊ยยยยย!” หยั่งยาว ตัวงอผละห่างจากง่ามตูดผมทันที
           โดนหมัดเหวี่ยงมั่วๆ ไม่ได้มองหลังเข้าไป สมน้ำหน้า!
“ไปไกลๆ เลย!” ผมดุ พลิกตัวกลับมาประจันหน้า เฟรมนอนกุมเป้าตัวงอปล่อยให้ผมลุกนั่งได้สำเร็จ
“อูย...” เสียงโอดโอยพร้อมจุดยุทธศาสตร์ทางการศึกษา (ด้านเพศสัมพันธ์)
                  นอนแดดิ้นเกลือกกลิ้งพองามบนเตียง ผ้าปูสีม่วงที่รักที่หวงนักหนายู่ยุ่ยตามร่างควายๆ
แต่อีกมือยังยื้อชายเสื้อผมไว้ไม่ปล่อยอยู่ดี

“ไม่ต้องมาสำออย!” ผมระราน
“อูยยยยย...” ยังบิดไปมาไม่ลุก ดูดีๆ เห็นหน้าเขียวหน้าม่วงออกอาการ
“เอ๋! เจ็บจริงดิ?” ผมเหวอ ซวยล่ะ
“โอย...เก้ง เจ็บอ่ะ” เรียกคำนำหน้านามอย่างนี้ผมยิ่งกระพือความผิดเต็มเปา

“เฟรม เป็นอะไรมากมั้ย!?” ผมเปลี่ยน
“...ซี๊ด” เซอร์ราวน์ดได้ใจสาววายเย็บแม่ม!
               แบบนี้เอามีดมาแทงกันเลยดีกว่า ไม่น่าหลงกลแบดบอยเจ้าพ่อออสการ์ตัวนี้เลยให้ตาย

“มึงมันบ้า! ชอบทำอะไรบ้าๆ” ผมอดไม่ได้
“...ขอ...เวลา...เดี๋ยว” คนเจ็บแจ้งบอกขอทดเจ็บหวงไข่
“ฮื่ย!” ผมหันรีหันขวาง ดูหมีควายมือกุมเป้ายิ้มแห้งๆ ขณะมืออีกข้างกระตุกชายเสื้อยืดของผมจนตึง
“นะดื้อ ทดเจ็บแป๊บ” รั้งเอวผมลงนอนที่เดิมจนได้
                แต่คราวนี้นอนหงายเป็นฝ่ายพาดขาทับอีกฝ่ายเสียเอง โชว์ ‘เก้งเหนือ’ 555   
แต่เอ๊ะ! ล้มลงไปนอนข้างมันทำไมอีก เมื่อครู่หนีได้แล้วแท้ๆ


“ชอบเล่นอะไรบ้าๆ” ผมบ่นอุบ หยวนๆ เพราะเห็นว่าเจ็บหรอก
“มันห้ามได้ที่ไหนเล่า” ดูยังปากเก่งครับ อยากให้เอกกับโจโจ้มาเห็นนิสัยเด็กไม่รู้จักโต
                เถียงคำไม่ตกฟากโหมดนี้จริงโว้ย! ทำไมผมไม่อัดคลิปไว้แบล็คเมล์เจ้าเฟรมทรูเฟซสองหน้านี่ก็ไม่รู้
“เหนื่อยจะตาย ซ้อมมาเยอะแล้วยังจะ---” ผมยั้งคำว่าหื่นไว้ทัน
“...ไม่ได้หื่นซะหน่อย”
“ไม่ต้องมาเถียง! ทีงี้ทำเป็นรู้ดี”
“ก็ผู้ชายหรอก”   

               ดูมันต่อล้อต่อเถียงครับ ส่งสายตาใสซื่อเป็นลูกหมานั่งหางแกว่งกระดิกหางดิกๆ รอบนเศษซาก
ก่อวินาศสันตะโรกระจายเต็มห้อง กลับมาเหนื่อยๆ เห็นอย่างนี้เป็นคุณจะโกรธไหม

“กูเป็นผู้ชายเหมือนกันยังไม่คิดเรื่องใต้สะดือมากเท่ามึงเลย ชักจะโรคจิตใหญ่แล้ว” ผมเหวี่ยงกลบซึน
                หวังลบอาการเขินอายบนหน้าตัวเอง
“...กับเก้งคนเดียว”
“...อะ!” เก้งคนเดียวที่ว่าอ้าปากค้างซิครับ

(‘ฟอดดดดด!’)
“เชรี่ย-เฟรมมมมม!” ผมตาโตเท่าไข่ห่าน ไอ้โจรโฉดชั่วห้าร้อยจอมฉวยโอกาส
“ของมันขึ้นเอง ไม่ได้ทำอะไรเลยจริงๆ สาบานได้”
“อ้ายยยยยย!”
“นะเก้งนะ” หางลู่หูตกประกอบไดอะล็อก มีการกุมมือผมลงจับข้างล่าง

                ภายใต้กางเกงเบาสบายเรียบลื่นสไตล์นักบาสเกตบอลเยี่ยงนี้
ช้างน้อยตัวเขื่องพองฟูเตรียมสู้ศึกจนผมมือสั่น
ไหนว่าเจ็บจนฝ่อไปแล้วยังไง เพรสเซ่นเทนส์ไม่เหมือนพาสเทนส์วะ
ไม่ได้ๆ ตามใจมากไปจะลำบาก กรกฎาลังเลคิดหาแผนสอง

---------


“...เฟรม” ผมกดน้ำเสียงเป็นงานเป็นการ ลุกนั่งหนีห่างแต่ไม่มีทางหรอก
            ตามมาคอพาดตักคลอเคลียนอนหนุนจะเอาให้ได้อยู่นั่น
“ว่า?” เฟรมหอมข้อมือผมฟอดใหญ่
“พี่ภู่บอกว่าไง เรื่องเก็บตัวก่อนแข่งน่ะ” จุดประเด็นใหม่
“ซ้อมๆๆ โซนๆๆ วิ่งๆๆ แล้วก็ชู้ตให้ลง ไม่เห็นยาก”
“ไม่ใช่...เรื่อง-บน-เตียง” ผมปล่อยลูกดอกตรงเป้า
“โอ๋ยยยยยย! เรื่องซิ” กัปตันคนใหม่งอแงมุดซุกงับขาอ่อนผมครับ
            อย่ามาอ้อล้อแถวนี้ เดี๊ยะพ่อจัดให้ซะหรอก ชอบปลุกปั่นดีนัก
“ไม่โอ๊ยล่ะ พี่ภู่ห้ามมีเซ็กซ์ก่อนแข่งไง จำไม่ได้เหรอ” ผมแข็ง
“แกอิจฉาพี่แมวเลยล้อเล่นหรอก”

           พาโวยแก้ตัวให้พี่กัปตันคนเก่าเมื่อปีที่แล้ว
พี่แมวมีหญิงเมย์แม่ชีคอนแวนต์ตามมานั่งเฝ้าที่สแตนด์
พอๆ กับไอ้ลมแวะเยี่ยมหน้าเข้าโรงยิม ส่องดูขาเพื่อนสนิทแล้วเหาะกลับ
พร้อมสนูปี้ฟิกเกียร์กิ๊กคู่ใจคันเก่ง ปล่อยบีไว้กับเก็ทตามลำพังไม่เป็น กขค.
ลำบากพวกผมหิ้วปีกเกลอเท้าเดี้ยงไปส่งถึงหน้าประตูโรงเรียน

              แรกนั้นสาเหตุน่าจะมาจากน้ำผึ้งหยดเดียว
พี่ภู่มีพี่ยักษ์จากทีมฟุตบอลผ่ามาตามถึงที่
ล้วงเงินจากกระเป๋าสตางค์จะซื้ออะไรไม่รู้
พี่โป๊งเหน่งปากบอนแซวว่าผัวเมียใช้กระเป๋าเดียวกัน
เท่านั้นล่ะ ฝนตกขี้หมูไหลลามปามญัตติโผล่มาเป็นห้ามมีเซ็กส์ก่อนแข่งได้ยังไงไม่รู้


“โอเค ตามนั้น” ผมตัดบท รอมชอมยกร้อยแปดพันประการกล่าวอ้างเยี่ยงนี้ รอดแล้วเรา อุอุ
“ม่าย-อาว! ไม่ทำ กัปตันอภิสิทธิ์ยกเว้น” ไอ้เปรตนี่ฟังภาษาไทยเข้าหูซะที่ไหน
“เป็นลีดยิ่งต้องทำ” เก้งไม่ยอม
“ไม่มีทาง ยกเลิก ไม่ได้พูด พี่ภู่พูด พี่ภู่รับไปคนเดียว”
“อ้าว พูดแมวๆ”
“ชัวร์ นั่นแหละ ตามนั้น” โผนจะลุกขึ้นปล้ำผม

“หยุด! ขืนทำแบบนี้กูกลับบ้านทันที”
“ไม่เอา ไม่ให้กลับบ้าน บ้านดื้ออยู่นี่”
“แล้วใครที่บอกจะยังไงก็ได้ เป็นเพื่อนเป็นควายสุดแล้วแต่ ไหนบอกจะตามใจกูไง ไม่เป็นคำพูดแบบนี้ไม่ใช่ลูกผู้ชายนี่หว่า” ผมทวงสัญญาแรกเข้าหลังเกิดเรื่องคืนนั้น จะวางตัวที่ช่องไหนก็ได้ตามใจเก้ง ขอเพียงอยู่ด้วยกันแบบนี้เหมือนเดิม
“...” เงียบว้อย

“รุ่มร่ามแบบนี้ใช้ได้ที่ไหน กูผู้ชายนะ ต้องให้บอกกี่ครั้งกัน”
“...” ปากหนาได้รูปปิดแน่นไม่สำแดงอาการใดๆ ที่เจ็บช้ำกว่านั้นคือสายตาหลบไม่มองมา
“ทำแบบนี้...มัน...” ผมไม่จบ แววตาเจ็บปวดถูกปิดหลับ
             ทิ้งตัวตูมนอนนิ่งไม่ขยับทว่าปลายมือหลุดจากเสื้อยืดของผมแล้ว ไม่ดึงรั้งอีกต่อไป
ใจหายวาบไร้สาเหตุ

------

“...เฟรม โกรธเหรอ”
“...”
“...ขอโทษ” ผมรู้ตัว
“หึ!” พลิกหันหลังให้ หาหมอนใบโตปิดหัว น่ารักตายล่ะ
          ตอนเด็กก็อีหรอบนี้ ถูกดุเสียงดัง ไม่พอใจหรือน้อยใจอะไรมา
เด็กชายสหรัฐทิ้งตัวลงบนเตียง ห่อดักแด้คลุมโปงทุกอย่างเข้าถ้ำตัดขาดจากโลกภายนอก

“เฟรมครับ ขอโทษ ไม่โกรธน่านะ”
“...โกรธ เก้งโกรธเฟรม”
“ใครไหนกัน ไม่โกรธ เก้งไม่โกรธเฟรมเลยนะๆๆ” กลายเป็นผมคลุกตัวลงโอ๋เด็กโข่ง
“...” เงียบ มือใหญ่กดหมอนแน่นพลิกนอนตะแคงหนี งอนจริงดิ

“มาเร็ว ไม่โกรธ ไม่โมโหแล้ว-ฟอดดดด!” ผมกดหอมหัวไหล่แน่น
“...เก้งดุ” อุบอิบผ่านหมอนหนุน
“ไม่ดุ ใจดี-จุ๊บ!” ผมจูบบ่ากว้าง
“...ว่าเฟรมด้วย”
“ไม่ว่าแล้วนะครับคนเก่ง-จ๊วบ!” ผมแกล้งจ๊วบจ๊าบเสียงดังคลอเคลียต้นคอ
“หึหึ” นั่นประไร จุดอ่อนยักษ์ใหญ่

            เมมโมรี่ในหยักสมองเคาะดาวเล็กจิ๋วปิ๊งปั๊งดังกังวาน
‘แต้มต่อ’ ของลมเหนือจะประมาณนี้ได้หรือเปล่า

“...จุ๊บ!” เป็นฝ่ายแตะริมฝีปากแผ่วเบากับแนวคางก่อนไต่จมูกกับแก้มอีกฝ่าย
               กดเน้นนานๆ ให้ลมหายใจร้อนเป่ารดข้างหู
“อืม...“ เสียงตัวใหญ่ครางขณะศีรษะเราอยู่ภายใต้หมอนใบเดียวกัน ซ่อนบังจากโลกทั้งโลก



          แววตาวิบวับในเงาช่างสดใส
ใบหน้าที่ผมรู้จักอยู่ใกล้แค่คืบ
ราวเวลาหยุดเดิน ทุกสรรพสิ่งหยุดหมุน
คิดในใจว่าจะต้านทานคนนี้ได้สำเร็จซักครั้งไหมหนอ



“หึหึ” น้ำเสียงพึงพอใจหนึ่งเดียวสร้างกระแสทุกอย่าง เปลี่ยนทุกสิ่ง
‘ตุบ!’ หมอนใบเดิมลอยไปกองกับพื้นข้างเตียง ตัวใหญ่พลิกนอนหงาย
             ใบหน้าสลักเสลาโดดเด่นประจักษ์แก่สายตา

              ผมอยู่ข้างบนคร่อมเท้าศอกกับฟูก ตาสบตาก่อนแตะไล้แนวคาง
...เจ้าตัวต่อกรยากเย็นที่สุดของผม
...เจ้าเด็กโข่งน่าเข็ญใจของผม
...เฟรมของเก้ง

             ปากอมยิ้มเล็กน้อยน่าจูบชะมัด
ไม่ทันเท่าใจห้าม ร่างกายกลับโน้มลงไปหาเสียแล้ว


******************* TBC start with one kiss and...

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 14 ดนตรีและกีฬา P.11 (1-02-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: tuckky ที่ 01-02-2013 08:23:35

ดีตอนเช้าจ้า......
มาแต่เช้าเลย ไปอ่านก่อนเนอะ  :กอด1:


โอ...เก้งนี้งานราษฎร์งานหลวงเพียบเชียว
อย่ามัวทำกิจกรรมเพลินจนลืมดูแลคนใกล้ตัวนะ  :กอด1:
ว่าแต่ puppyชอบตัดฉับๆนะ เขาอยากมุดมุ้งบ้างจัง  :o8:

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 14 ดนตรีและกีฬา P.11 (1-02-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: rujaya ที่ 01-02-2013 08:46:58

อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก

ทำไมจบแบบนี้ทุกที  :z3: :z10:

เก้งแพ้ตลอดดดดดดดดดดด หวั่นไหวทุกครั้งเมื่อเจอเฟรมที่เป็นน้องน้อยแบบนี้

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 14 ดนตรีและกีฬา P.11 (1-02-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: mystery Y ที่ 01-02-2013 08:52:17

ไหนบอกว่าไม่ๆไง ทำไมจะจูบเฟรมก่อนซะงั้นล่ะเก้ง~

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 14 ดนตรีและกีฬา P.11 (1-02-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: ruby ที่ 01-02-2013 09:42:31

ไม่รู้เป็นงัย พอตัดฉากมาที่ ห้องชั้น6 ฉากเดียวที่เดิม... ทีไร
มันกระชุ่มกระชวยใจทุกทีเลย  :กอด1:

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 14 ดนตรีและกีฬา P.11 (1-02-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: aorpp ที่ 01-02-2013 10:14:19

โถ่ๆๆๆๆ กำลังอ่านไปจิกหมอนไปเพลินๆเลย จบซะแล้ว
 :z13: จิ้มคนแต่ง ตอนนี้น่ารักมากกกก อะดีนารีนแห่งความสุขพลุ่งพล่าน
+1  :กอด1:

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 14 ดนตรีและกีฬา P.11 (1-02-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: malula ที่ 01-02-2013 11:07:40

หึหึ เสร็จเด็กโข่งอีกแล้ว พี่เก้งไม่เคยใจร้ายกับน้องเฟรม
สงสารแย้ ไม่ได้ทำผิดอะไรเลย ถูกทำร้ายซะน่วม

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 14 ดนตรีและกีฬา P.11 (1-02-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: Satanza321 ที่ 01-02-2013 11:52:36

เฟรมเล่นมุขนี้เก้งแพ้ตลอดๆ  :z1:

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 14 ดนตรีและกีฬา P.11 (1-02-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: gupalz ที่ 01-02-2013 11:54:23

คู่นี้ได้กันที คนอ่านรู้สึกจิตใจเบิกบานยังไงไม่รู้

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 14 ดนตรีและกีฬา P.11 (1-02-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: MiSS-U ที่ 01-02-2013 12:13:11

 :impress2:

เฟรมของเก้ง ฟินนนนน

เก้งน้าเก้งดุไม่เท่าไหร่ก็ต้องง้อน้องเฟรมซะแล้ว  :laugh:

บวกเป็ด รอวันเสาร์

 :pig4:

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 14 ดนตรีและกีฬา P.11 (1-02-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: myd3ar ที่ 01-02-2013 12:44:15

เฟรมอ่ะนะ ตัวออกโต ทำมาเป็นงอน

อยู่กับเก้งนี่เด็กมากๆ เลย อยู่ข้างนอกทำเป็นเก๊ก 555

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 14 ดนตรีและกีฬา P.11 (1-02-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: Whatever it is ที่ 01-02-2013 13:19:34

555 รายว้า เก้งยืนยันไม่หนักแน่นนี่นา

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 14 ดนตรีและกีฬา P.11 (1-02-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: Gokusan ที่ 01-02-2013 13:25:04

อืม...มัน...บรรยายยากชะมัด

คนนึงเอาแต่ใจ ขี้งอน ขี้หวงได้โล่ห์
อีกคนก็ช่างโอนอ่อนตามใจ...แข็งขืนได้แป๊บๆ เอาอีกแระ ^^"
--แล้วเมื่อไหร่หนูจะชนะล่ะลูก...อันนี้ไม่ใช่แต้มต่อของหนูนะ นี่มันแต้มต่อของเขา-- เฮ้ออออ

แต่ก็...นะ ต่างคนต่างทำเพื่อกันจนเป็นเรื่องปกติ
ถ้าไม่อยู่ด้วยกันนี่สิ สังเกตเห็นง่าย หุหุ

แอบย่องเกาะโคมไฟในห้องรอ...อย่ามาปิดไฟหัวเตียงน้าาาา ;p

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 14 ดนตรีและกีฬา P.11 (1-02-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: Nus@nT@R@ ที่ 01-02-2013 14:29:06

 :-[  น่ารักกันจริงๆ

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 14 ดนตรีและกีฬา P.11 (1-02-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: nekko ที่ 01-02-2013 19:34:46

อยู่ที่ห้อง(ของสองเรา)เมื่อไหร่กลายเป็นคนละคนทุกทีน้องเฟรม :-[


 :กอด1: :L2:

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 14 ดนตรีและกีฬา P.11 (1-02-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: mellowshroom ที่ 01-02-2013 21:42:35

สุดท้ายก็ต้องยอม ...เฟรม 55555  :laugh:

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 14 ดนตรีและกีฬา P.11 (1-02-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: ToffeE_PrincE ที่ 01-02-2013 22:04:13

 :-[

 :กอด1:

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 14 ดนตรีและกีฬา P.11 (1-02-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: So_Da_Za ที่ 02-02-2013 07:38:43

ฉับ!!!
ตัดตอนเค้าอ่า
เง้อ กะลังแพนกล้องตามเลยอ่า

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 15 เพื่อชาบู P.12 (2-02-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: puppyluv ที่ 02-02-2013 07:48:02

So_Da_Za ไว้จะให้ผู้กำกับแพนกล้องบ่อยๆ 555

*****************
My Dangerous Fire
รัก ร้อน เรา
ตอน 15 เพื่อชาบู
geng’s







           10.25 น. ตอนสายวันเสาร์ ณ สนามกีฬาบาสเกตบอลในร่ม โรงยิมโรงเรียนเรา
นัดสุดท้ายของความเครียด ถ้าชนะการแข่งวันนี้เราจะเป็นที่ หนึ่ง ในสาย กถือว่าชนะติด 3 ครั้งรวด
ตำแหน่งตัวแทนเขตอยู่ในมือแน่นอน
                   ผ่านมา 2 สัปดาห์แล้วครับ แข่งวันเสาร์ที่ผ่านมาเราไปเยือนอีกโรงเรียนหนึ่ง
ทีมเราชนะแบบขาดลอย และอีกเกมในวันนี้หน้าที่เจ้าบ้าน เรานำ 40-15 ถือว่าห่างมาก

“เก้งออก ต๋องมึงเข้า” กัปตันนาม ‘วูล์ฟเวอร์รีนเฟรม’ บัญชาการรบ
“เฮ้ย! ไหว” ผมหอบฮั่กแต่ยังปากเก่ง
“ต๋องมันสด คุมหลังแน่น” กัปตันเข้ม   
“น่าเก้ง เราจะบุกตามแผนจารย์โค้ช ใช้ตัวใหม่จะได้วิ่งลงคุมหลังเร็วๆ ต๋องมันเอาอยู่ชัวร์” เอกแฮ่กพอกันแต่พยายามช่วย

“พี่ภู่?” ตัวใหญ่หันประมาณถามความเห็นจากพี่ภูวนัย แต่เสียงดุเชิงสั่งการมากกว่า
“เออตามนั้น ให้ต๋องคุมโซน ไม่ไหวค่อยให้โป๊งเหน่งหรือไอ้วินลงช่วยอีกแรง” พี่ภู่เห็นด้วยกับแดนหลัง
“ถ้าขาดอยู่แบบนี้่ผมจะให้ไอ้ปิ๊กลงแทนควอเตอร์สุดท้าย” เฟรมบอกพี่ภู่ถึงตำแหน่งตัวเอง มีพี่แมวกับเอกพยักหน้าเห็นด้วย
“ดี จะได้ฝึกน้อง ไปบอกจารย์โค้ชเองเลยเฟรม” พี่ภู่ให้ความเห็นถึงปิ๊ก ม.4 เซนเตอร์ฝีมือดีแววรุ่งอีกคน
“ตามนั้น เก้งออก” นัยน์ตาเข้มหันมาพุ่งเป้าที่กรกฎา อ้าวนึกว่าลืมไปแล้ว ว่าจะแอบเนียนซะหน่อย
“เออ!” ผมสะบัด รู้แต่ยังสนุก นี่แค่จบควอเตอร์ที่ 2 อีกตั้งครึ่งเกมจะดีลิทกันทิ้งได้
-------

             สรุปเอกกับผมออก เก็ทปีกซ้ายกับต๋องใต้แป้นเข้า...แค่ตี๋หล่อตัวขโมยซีนวิ่งลงสนาม   
(“เก็ท! รีเทิร์นแล้วโว้ย เก็ทๆๆๆ”)
(สู้ๆ นะฮ้า น้องเก็ท!)
(พี่เก็ทสู้ๆ พี่เก็ทสู้ตาย พี่เก็ทไว้ลาย สู้ตายสู้ๆ)
             กองเชียร์ฝั่งพวกเราตรึม โดยเฉพาะบรรดาสาวๆ หัวโปกทั้งหลาย
วันเสาร์ด้วยแล้วบ่มียั่นเรื่องออพชั่นเสื้อผ้าแต่งหน้าทำผม
จัดเต็มจนนึกกลัวใจว่าหลงเดินอยู่ในงานคอสเพล์ย

“เก็ททททท!” เสียงบีแจ่มใสจนต้องหันไปดู
            เด็กผู้ชายตัวเล็กผิวขาวน่ารักชูสองนิ้วสู้ตายพร้อมโบกพู่ปอมๆ สีชมพูหยอยๆ สนุกร่าเริง
“วู้!” ปรบมือเสียงดังประดับรอยยิ้มกว้างนั่งข้างบี ไอ้ลม
             บรรดาเพื่อนเราคุ้นหน้าเต็มที่ ทราย เจนี่ ดาว และเพื่อนหญิง
ส่วนข่าง เคี้ยง เต๋า เพื่อนจากฟุตบอลเมามันเต้นกังนัมสไตล์
ใกล้ๆ ชายแท้และไม่แท้กลุ่มพี่เขียวสร้างสีสันสนุกสนานอักโข


“นั่งตามสบายเก้ง เดี๋ยวกูเอง” เก็ทสับเท้าซอยสูงโชว์ฟิต
“ให้ไว กูอยากกินชาบู” ผมทวงสัญญาชนะแฮตทริก
“เย้ย! ยังไม่ลืมอีกเหรอ 555” เก็ทหัวเราะ
“อย่ามา เรื่องนี้ไม่มีทาง” ผมจุ๊ปากเตือนเพื่อนตี๋จะโมเม
“ได้เลย โอ๊ะโอ๊ย!/---นกหวีดเล่นแล้ว” เก็ทจะเทคมือแต่วืดซะ
              เพราะแค่ยกชูจะตบแตะก็โดนมฤตยูลากคอเข้าสนามไปเสียก่อน

--------
----------


             ได้ฤกษ์ทรุดตัวลงริงค์ไซด์ข้างสนามที่นั่งนักกีฬาฝ่ายเรา
“เก้งสุดยอด!” บีจากที่นั่งขั้นที่ 3 เหนือศีรษะขึ้นไปเสียงดังลงมา
“ใจ บี” ผมยกมือโบกทักกึ่งขอบคุณ เกือบบังพี่ยักษ์หน้าตึงซะ
             อดีตกัปตันฟุตบอลตามติดอดีตกัปตันบาสเกตบอลตลอดศกเลยแฮะ
จะว่ามาเชียร์ตามหน้าที่ก็ไม่ใช่เพราะตัวติดกันมากกว่าเก่า
เดี๋ยวนี้พี่ภู่ก็ไม่งอแงง่องแง่งจะฆ่ากันตายเหมือนก่อน
ซ้ำเวลาถูกบังคับให้เป็นฝ่ายไปเกาะสนามหญ้าเชียร์ฝั่งพี่ยักษ์บ้างก็ว่ายอมง่ายมากๆ
              คงเพราะอยู่ ม.6 สำนึกความเป็นพี่ใหญ่แล้วกระมัง ผมคิด

“ดูไอ้เก็ทซิ ดี๊ด๊าเป็นปลาได้น้ำ” โจโจ้
“ดีแล้วที่ขาหาย มันเพิ่งฟิตทันนัดนี้พอดี” ผมรอมชอม
“เหอะ! กูเลยนั่งยาวเลยงานนี้” โจโจ้ยังไม่มีโอกาสได้ลง
              น่าจะทั้งทัวร์นาเม้นต์เพราะตำแหน่งเดียวกับต๋อง เพื่อนคนนั้นสดและแรงกว่าจมหู
“ล้างท้องเตรียมกินชาบูเต็มที่ได้เลยโจโจ้” ผมจิบน้ำดื่มสบายอารมณ์ให้กำลังใจเพื่อน อะดีนารีนความสุขหลั่งไหล


              เอกตามเข้ามาสมทบพร้อมยื่นน้ำเกลือแร่ให้ เอ่ยปากถามพี่พยัคฆ์
“พี่ยักษ์ นั่นพวกอาจารย์จาก ม.T ที่จะให้ทุนกีฬาใช่เปล่าพี่ มาแมวมองดูเกมเทียบเด็กเหรอ?”
“ไหนวะ?” โจโจ้ชะเง้อคอมอง ผมก็ด้วย
“ติดประตูทางออกเกือบบนสุด ติดกองเชียร์โรงเรียนเก่านิสาน่ะ” เอก
“ใช่เหรอครับ?” โจโจ้
“อืม...” พี่ยักษ์ไม่ได้หันมองตามแต่อย่างใด ยังคงจับจ้องร่างพี่ภู่ที่วิ่งรอกอยู่ในสนามเพียงถ่ายเดียว
              ผมมองผ่านตั้งแต่แรกด้วยไม่อยากสนใจกลุ่มชะนีนางชีชุดเชียร์ลีดเดอร์หรูหรา
หมุนกระโปรงบานกลีบพริ้วโชว์ขาขาว
เมย์แฟนพี่แมวกับเพื่อนๆ น้องๆ โรงเรียนเก่านิสารวมกลุ่มเชียร์ทีมเราแบบจริงจัง
ที่สะกิดความรู้สึกจนแปลบเล็กๆ คือเด็กสาวคนที่ให้ถุงของขวัญสีเหลืองอ๋อยเป็นหนึ่งในสาวงามทั้ง 5 นั้นด้วย
บ้าจริง แค่แฟนคลับหรอกน่าเก้ง สนใจอะไรวะ

“พี่ภู่จะเลือก ม.T แน่รึเปล่าพี่ หรือจะรอสอบอีกที่/---ปรี๊ดดดดดดด!” เอกจะพูดกับพี่ยักษ์ โดนขัดไม่จบจากสนาม
(“โฮ่วววววว! แรงไปว๊อย”)
(“บรู๊วววววว! ได้ไงวะ งี้ต้องออกเลยเพ่”)
(“ฟาลว์ชัดๆ เลยกรรมการ”) กองเชียร์ลุกฮือ

              เมื่อครู่จังหวะพี่ภู่ก้าวเลย์อัพจะเข้าใต้แป้น คุมหลังอีกฝ่ายโผเข้าชาร์ทแบบโง่ๆ
กระแทกร่างพี่ตัวขาวเซล้มลงไปกองกับพื้น เห็นเฟรมช่วยดึงมือพี่ขึ้นยืน
ไม่มีอะไรบาดเจ็บเสียหายทว่ากองเชียร์เจ้าภาพเป่าปากโห่ไล่ป่าไม่ยอมง่ายๆ
                 กรรมการส่งสัญญาณมือให้ฝ่ายเราได้ยิงลูกโทษกินเปล่า
ตัดสินถูกต้องตามเกมแต่นอกเกมพี่ยักษ์ไม่มีทางยอมให้มากกว่านั้น

“แมว มึงไปเปลี่ยนตัวลงแทนมันเดี๋ยวนี้!” พี่ยักษ์เสียงดุแต่นัยน์ตาไม่ละจากพี่ภู่ซักวินาทีเดียว
“หะๆๆ กูเนี่ยนะ!” พี่แมวเท้าสะเอวเช็ดเหงื่ออย่างซกทำหน้าไม่เชื่อหูตัวเอง
“พี่แมวเพิ่งออกก่อนผม 2 นาทีเองนะพี่” ผมกล้าออกความเห็น
“แมว! จะมึงหรือใคร?” พี่ยักษ์เข้าโหมดไฟท์ติ้งเรียลสตีล
“กูลงเองยักษ์ แมวมึงเรียกจารย์โค้ชที” พี่วินแทรกกลางโชว์พระเอก

               เหว่ย! จอมโหดพยัคฆาจากชมรมลูกหนังบัญชาการพวกเราลูกส้มได้ด้วย (T^T)

               ที่พี่ภู่ง้องแง้งบอกจะเรียนมนุษย์ศาสตร์มหาวิทยาลัยต่างจังหวัดภาคใต้คงไม่มีทาง
ตัดสิทธิ์ไปได้เลยวินาทีนี้ ต้องเลือกทุนสำหรับนักบาสเกตบอลเพื่อเรียนคณะวิทยาศาสตร์การกีฬา ม.T
ที่มอบแก่นักกีฬาฟุตบอลให้กับพี่ยักษ์ก่อนหน้านี้แหงแซะ
                ลองเฝ้าเช้ากลางวันเย็น ไม่รวมกลางคืนย้ายไปอยู่ห้องเดียวกันด้วยแล้ว
พับเก็บกระดานไม่ต้องรอ เชื่อขนมกินได้ว่าพี่ภู่ไม่รอดมือพี่ยักษ์ชัวร์

---------------


“เฮ้ย! ทำไมจารย์โค้ชให้ไอ้วินลงแทนกูเร็วนักวะ” พี่ภู่เหงื่ออาบหน้าขาวแก้มแดงปลั่ง
           ถูคอด้วยผ้าขนหนูผืนเล็กอย่างฉุนน้อยๆ
“เคลียร์กันเองเหอะ” พี่แมวบุ้ยปากโยนบาปให้พี่ยักษ์ทันใด
“มึงเหรอ!?” พี่ภู่เท้าสะเอวใส่หน้าพี่ยักษ์ฉับ
“อา...ราย” พี่ยักษ์ยืดยาดผิดเมื่อครู่
“ได้ไงวะ” พี่ภู่รู้ตัวการ
             จริงๆ ผมว่าน่าจะแจ่มแจ้งตั้งนานแล้วล่ะครับ
ไม่อย่างนั้นไม่รี่มาหากลุ่มพวกเราทันทีแบบนี้หรอก

“...” พี่ยักษ์ยักไหล่ไม่ยี่หระ ตามองเกมในสนามเฉยสนิท
“ไอ้---” พี่ภู่แปลงร่างเป็นยักษ์แทน
“เอ่อ พี่ครับ” เก้งว่าจะไม่แทรกแซงแล้วนะครับ แต่ว่าพี่ยืนบังผม 
          ออกไปฟาดปากกันสนามฟุตบอลข้างโรงยิมได้นะครับ ที่ว่างเยอะ
“ก็ดีแล้วนี่หว่า จะได้พักรอนัดหน้า” พี่แมวชิล
“มึงปล่อยให้คนนอกมายุ่งได้ไงวะแมว” พี่ภู่หันไปเหวี่ยงพี่แมวแทน
“เอ๊าาาาา! ไอ้นี่ก็” พี่แมวทำหน้า พวกผมพยายามกัดปากกลั้นขำ
“จะนั่งลงดีหรือจะให้---” พียักษ์
“ฮื่ย!” พี่ภู่สบถเล็กน้อยทว่ายินยอมทรุดลงนั่งข้างโดยดี

“กรี๊ด! หวาๆ ลมจ๋าดูนั่น บีจะฟินแหล่ว”
“อ๊าก! บีเบาๆ” เสียงจากที่นั่งข้างบน
            ไม่ต้องบอกก็รู้ บีน้อยคงคลุกหน้าประทุษร้ายร่างกายไอ้ลมชัวร์
จิ้นวายไปไกลแล้วไอ้หนูเอย ผู้ชายเหมือนกันนะนั่น

                ผมนั่งข้างห่างไม่ถึง 5 เซนติเมตรแต่ตรึงลูกตาเพ่งมองสนามอย่างตั้งใจที่สุดในชีวิต
 คนอื่นในทีมตรงนี้ก็น่าจะสั่งร่างกายประมาณเดียวกัน...เพราะพี่ยักษ์ครับ (T^T)
พยัคฆ์จอมโหดทรุดนั่งกับพื้นปาร์เก้ริมเส้นสนาม หันหลังให้การต่อสู้ที่กำลังขับเคี่ยวอย่างเมามันส์
สองมือบรรจงถอดรองเท้าข้างเดินเขยกให้พี่ภู่ ลูบเบาๆ ก่อนค้นเป้หาสเปรย์ยามาจัดการให้อย่างอ่อนโยน
                 เอิ่ม...เก้งไม่ได้เห็นนะครับ ไม่ได้แอบมองเลยจริงๆ สาบานได้

                 และเป็นไปตามแผน ทีมเรานำห่าง ไม่ถึง 5 นาทีต่อมาก็เปลี่ยน ‘ปิ๊ก’
ลงเสียบแทนกัปตันดุโหดเงียบชื่อเฟรม ทีมเราชนะลอยลำเป็นที่หนึ่งในสาย
ถ้วยรางวัลระดับประเทศเห็นลู่ทางอยู่ไม่ไกล อาจารย์โค้ชหวังสูงแต่ความจะเป็นไปได้มีมากโข
 ขอชมโรงเรียนตัวเองหน่อย (^^)

---------------
------------------

(((‘ปรี๊ดดด! ปิ้ด ปรี๊ด ปิ๊ด’))) สัญญาณนกหวีดหมดเวลาการแข่งขัน
“ไชโย!” ผมชูสุดแขนตัวลอยเท้าลอยด้วยถูกยกเอวหมุนไปรอบๆ
“555” ไม่ใช่ใคร ไม่ต้องเดา
“ปล่อยดิ” ผมเพิ่งรู้ตัว กัปตันคนใหม่อีกล่ะ
“ไปเร็ว เก้ง”
           เข้าร่วมแสดงความยินดีกับเพื่อนก่อนเข้าแถวเชคแฮนด์จับมือกับทีมคู่ต่อสู้
รู้แพ้ รู้ชนะ รู้อภัย มาดเจ้าบ้านด้วยแล้วสมควรให้เกียรตินักกีฬาผู้รักบาสเกตบอลด้วยกัน


“ชาบูกูล่ะ?” ผมกล้าทวงตี๋หล่อสดใสเช็ดเหงื่อซก
“อยู่แล้ว อาบน้ำเสร็จไปกัน เที่ยงๆ บ่ายๆ นี้เลย จารย์โค้ชจะเลี้ยงพวกเพื่อนแกจาก ม.T ด้วย กูโทรบอกพ่อเรียบร้อยล่ะ” เก็ทป๋า
“เยี่ยม งี้ค่อยน่าคบหน่อย 555” ผมยิ้มกว้างจะเทคมือกับเก็ท
“ไม่ไป!” อ้าว ท่านบุคคลที่สามดึงขนไว้ไม่ให้ตีมือ
“ไปซิวะเฟรม พี่กายจะเอาของวูฟส์ NBA ทีมโปรดมึงมาให้ด้วย นั่นระวัง บีีคร้าบ! ลงดีๆ รอเก็ทก่อน” เก็ทไม่รอเอาคำตอบ
         ผละไปรับบีที่โผเป็นกระต่ายน้อยลงจากสแตนด์  โอ๋ตัวเล็กน่ารักจนคิดว่าไอ้บีเพิ่งหัดเดิน

“ไม่ไป เมื่อย” ไอ้ยีราฟเฮี้ยน น้ำในหูไม่เท่ากันกระทันหันหรือไร
“ไป อยากกิน” เก้งดึงดันเพราะทีมวูฟส์ที่มึงชอบเลยนะ
“เลี้ยงเอง ไม่ต้องไป”
“เถอะน่า ไปซื้อชอกโกแลตฟองดูว์ให้พี่แป้งหมี่ อาม่าจะเอาสลัดผักสายรุ้งเรนโบว์อะไรนั่นไม่ใช่เหรอ” ผมร่ายเมนู
          พอรู้ว่าอาจจะไปสังสรรค์โรงแรมที่ทำงานพ่อเก็ท เมื่อเช้าคุณผู้หญิงที่บ้านออร์เดอร์บาน

“ให้มาซื้อเอง ไม่ไป” ดื้อจริง
“น่านะ โรงแรมพ่อมันจัดรอว์ฟู้ดทั้งที ไปดูก่อนว่ามีอะไรบ้าง ยังไงค่อยให้คนที่บ้านมาซื้อให้อาม่าเอง เราไม่ต้องกินชาบูก็ได้” อ้อนสุดเหวี่ยง
“ก็ได้” ดูมันทำหน้า
“เยี่ยม! งี้ค่อยน่ารักหน่อย” ส่งยิ้มสดใส บีบแก้มตัวสูงเบาๆ เคยมือ
“หึหึ...แล้วรักมั้ย”
“บ้าล่ะ!” ไม่อยู่ในที่รโหฐานพ่อจะโน้มคอบดจูบดูดดื่ม
              โอ๊ะ! ไม่ใช่ ใส่เข่าแทงศอกให้หน้าหงายครับ เมื่อกี้พูดผิด

-----------------
   .
                มีเสียงกรี๊ดเล็กๆ พอได้ยินก่อนเราต้องปะทะม็อบส่วนตัว
“เก้งเล่นเก่งจัง เฟรมด้วยสุดยอดมากเลยล่ะ” ทราย เจนี่และดาวเพิ่งได้โอกาสเข้ามาทักทายหลังเกม
“เก้งเจ๋งว่ะ ลูกนั้นโค้งไม่เช็ดแป้นสวยค่อดๆ” บอลจะเทคมือ
           โดนเฟรมยืนซ้อนหลังผมตบรับกับฝ่ามือตัวเองเสียก่อน
“แรงเชียร์จากกำนันสไตล์กูเลยนะนี่” ข่างโอ่
“โด่! จากพวกกูหรอกไอ้กำนันข่าง” เคี้ยงเกทับ
“555” พวกเราหัวเราะขำ มีตัวสูงพาดแขนโอบชิด เหนียวเหงื่อแต่เท้ากลับไม่ขยับ

“ต้องเห็นน้องๆ กระโปรงบานเต้นเชียร์ท่ากำนันกะพวกกูด้วยนะเว้ย อัดคลิปไว้ด้วย ดูเปล่า” เคี้ยงนำเสนอเรื่องใหม่ใกล้เคียงเรื่องเดิม
“ไหนๆ กูจองน้องแก้มมัดโบชมพู”
“กูเอาน้องส้มกับน้องชูครีม”
“น้องหนูเปิ้ลน่ารักสุดๆ แต่กูว่าน้องเยลลี่น่ารักเวอร์ว่ะ”

                 พวกลิงจ๋อหน้ามึนหน้าม่อสนใจโชเชี่ยลเน็ตเวิร์คในมือเคี้ยงห้องสอง
ตกลงพวกมึงมาเชียร์จากใจจริงหรือเฮฮาเอาหน้าเสนอหญิงวะ ผมระอา
“เอ่อ...พี่ๆ คะ” มาแล้ว ประโยคเบิกโรง หันไปเห็นสาวน้อยน่ารักชุดเชียร์เบียร์ในข่าว
          ชะโงกมาเยี่ยมหน้าแก้มป่องคิกขุบ้องแบ้ว ยืนเรียงแถวเนโกะจั๊มพ์บิดเอวพริ้วเขินอาย
“น้องแก้ม น้องเยลลี่ น้องส้ม น้องหนูเปิ้ล น้องชูครีม น่ากิน เฮ้ย! น่ารักนะครับ”

               โอ้โห ผมตาโต นี่พวกมึงบังอาจรู้จักชื่อน้องพวกนี้เรียงตัวเชียว
และแล้วก็มีเสียงสวรรค์จากออร่าเปล่งประกายดารามากที่สุดในกลุ่ม...
“พี่เฟรมคะ!” นั่นประไร
“น้องเยลลี่ อูยยยยยย”
“ฮิ้ววววว”
“อเวจีเฟรมว๊อย แง่มๆ”
            เหล่าสุนัขเห่าหอนบินวอน ชายตามองนักกีฬาร่างสูงเป็นยักษ์ปักหลั่นอย่างอิจฉาเต็มที่
“พี่เฟรมค่ะ เยลลี่ขอคุยกับพี่เฟรมหน่อยได้มั้ยคะ”

                กรกฎาอึ้ง คิดในใจ กูว่าแล้ว (-.-)
วูบไหวในอก ฝ่ามือเย็นเยียบห้ามไม่อยู่
 นี่เป็นครั้งที่สามแล้วที่สองคนนี้มีปฏิสัมพันธ์กันให้เห็นต่อหน้าต่อตาผม
แข่งเสร็จแทบอยากเหาะกลับบ้านเพราะอย่างนี้

              ก้อนอกปวดหนึบจะผละห่างแต่ไม่คาด
มือใหญ่กุมข้อมือเหนียวแน่นกำไม่หลุด
“...ดื้อ”
“ปล่อย จะไปพัก” ผมดึงดันจะเข้าอาบน้ำในห้องพักนักกีฬา

“เยลลี่ว่าจะขอพี่เฟรมอันนั้นน่ะค่ะ ได้หรือยังคะ” คุณน้องนางเสียงหวานตามติดจะเอาให้ได้
“ของอยู่ล็อกเกอร์โน่น พวกมึงใครก็ได้มาเอากุญแจไปไขให้ที” กัปตันไม่สน สั่งเพื่อนจัดการแทน
“หา! กูถูกหวยเหรอ” ข่างเกือบเต้นฮูลาฮูล่า ดาวเดินเข้ามาบิดหูร้องโอ๊ยดังลั่น
“พี่เคี้ยงเอง ไอ้ข่างมันมีแฟนแล้วไม่ว่างครับน้อง” เคี้ยงซัดข่างจมดิน

“เฟรม! กูว่าง” บอลเข้าเสียบ
“ตามมา” เฟรมดึงผมถลาตามแรงย้อนกลับกองสัมภาระที่นั่งโซนทีมเรา
             ไม่บอกรหัสหมุนปลดล็อกแต่ให้ลูกกุญแจไปไขเอาเอง
เหมือนผมที่ไม่บอกตัวเลขกับใครแม้กระทั่งเอกกับโจโจ้ก็ตาม
ไม่อยากเผยความลับ ‘1320’ เบอร์หลังเสื้อของเราสองคน
              แต่ขณะนั้นกำลังโมโหจี๊ด สองคนนี้มีอะไรกัน
เฟรมซ่อนความลับอะไรในล็อกเกอร์ ทำไมไม่เคยรู้มาก่อน

“กรี๊ด! น่ารักอ่ะ จับมือกันด้วย”
“ก็อย่างที่ฉันบอกแกแล้วไง แอร๊ย!”
“ถ่ายรูปๆ เป็นหลักฐานไปอวดพวกนั้น ว๊ายๆๆ”
             ลืมสัญญาณจากสาวๆ ที่ว่า เพราะพายุอารมณ์พลุกพล่านไม่เป็นตัวของตัวเอง
ครอบงำเกินสัญชาติญาณบอก

--------------

             ซ้ำงานนอกวิ่งเข้าชนอีกสองประเด็นซ้อน...
“เฮ้! เก้ง ทางนี้” รมย์ดำ-ภิรมย์
“พี่เก้งครับ” น้องโดม ชื่อจริงโดมชื่อเล่นก็โดมเหมือนกัน
“อ้าว! รมย์ดำ โดม มีอะไร” ได้ทีบิดข้อมือหนีคีมเหล็กยี่ห้อสหรัฐ
“พี่รมย์ก่อนเลยครับ” โดมผายมือสุภาพ

                 น้อง ม.3 ตัวสูงเท่าๆ ผมแต่กล้ามล่ำกว่า เพิ่งเข้าชมรมเมื่อต้นเทอม
เปลี่ยนจากชมรมเทนนิสมาเป็นบาสเกตบอล เจ้าชายสุภาพเรียบร้อยมาก
พี่เก้งครับช่วยสอนโดมหน่อย กูกรี๊ดอะ (^^)
                แล้วอย่าคิดว่ากรกฎาจะได้ฤกษ์มีลูกน้องสุดหล่อเพอร์เฟคพันแข้งพันขา
มฤตยูเงียบนามกรว่าเฟรม ไม่มีทางปล่อยหรอกครับ โดมกลายเป็นลูกน้องปิ๊ก ม.4
และพี่แมวกับพี่โป๊งเหน่งไปเสียฉิบ (=^=)

“ตกลงกองประกวดได้ไฟล์แล้ว เราลำดับที่ 108 เตรียมโหวตในเว็บจันทร์นี้เลย พวกกูกำลังจะเอาใบปลิววงเราไปปิดให้ทั่ว” ภิรมย์บอกข่าวงานดนตรี
“เยี่ยม” ผมโล่งไปเปลาะ
“เอานี่คืนกุญแจ กูขนกลอง ลำโพงมาไว้ชมรมแล้ว ยังไม่อยากให้รื้อโรงรถมึงเลยว่ะ เผื่อเราติด 1 ใน 5 จะได้ใช้ซ้อมต่อ”
“555 มึงฝันไปล่ะรมย์ดำหนึ่งในเท่าไหร่ แต่ไว้รอโหวตเสร็จก่อนก็ได้ ไม่กี่วันเองนี่” ขำเพื่อน วงเราลำดับที่ 170 ปีนี้ต้องมีส่งมากกว่า 200 แน่นอน แววตกรอบลอยมาแต่ไกล
“มึงไม่รู้อะไรเก้ง กูเล่นมาเยอะ เสียงมึงกีตาร์มึง พรสวรรค์รอการเจียรไนชัดๆ”
“โอเค ไว้กูกระจายข่าวทางเน็ตให้เลย เก็ทมันรอโชว์เซียนอยู่” ผม
“นับถอยหลัง 15 วันอันตราย ฟู่!” รมย์ดำทำท่าปาดเหงื่อ
“ตามนั้น เจอกันวันจันทร์”

              ไม่คิดว่านั่นคือจุดเริ่มต้นเปลี่ยนชะตาชีวิตให้พลิกผันจากกีฬาเป็นดนตรี
บททดสอบมักสร้างทางแยกดาหน้าเข้ามาขณะจังหวะชีวิตเราจะเข้าด้ายเข้าเข็มอย่างนี้เสมอ

---------------

“พี่เก้ง ตกลงเท่าไหร่ครับ เรื่องนั้นน่ะ” หันมาเจอโดมลับๆ ล่อๆ  ปัญหาข้อสองรอจ่อคิว
“เอ่อ...” พี่เก้งลืมไปเลยครับน้องโดมสุดหล่อพ่อรวย
เพิ่งเข้าใจความรู้สึกถึงบีกรี๊ดคนสวยคนหล่อ
             เก็ทมีไอดอลเป็นรุ่นพี่รูปงามหรือลมพูดถึงน้องตี๋น่ารักเป็นยาใจประจำตัวก็นาทีนี้
มึงใสวิ้งกระแทกตาพี่มากครับโดม
(คำว่าไอดอลฮิตมากจากไอ้เก็ทนี่ล่ะครับ พูดติดปากจนป่านนี้ผมยังไม่ทราบชื่อจริงๆ พี่คนนั้นเลย)

“อะไรโดม?” มือที่สาม คนตัวสูงใหญ่โหมดมาคุเข้าถามธุระเสียเอง
“เอิ่ม...คือว่า” โดมอึกอักมองเลิ่กลั่กผมกับเฟรม
“อะไร พวกพี่ไม่มีความลับต่อกัน พูด!”
“...โอ้” อุทานเบา ความลับต่อกัน สำนวนฮอลีวูดมากเพ่!

“ผมอยากรู้วันเกิด เอ่อ พี่ละ...(ลม)” โดมงุบงิบจนท้ายประโยคเลือนหายไม่มีเสียง
“ใครนะ?” เฟรมดุจนโดมจ๋อย สงสารน้องถึงส่งซิกให้มองตามสายตา
(“...นี่ๆ ไอ้ลม”) เก้งบอกใบ้เฉลยเต็มที่ มือชี้ตัวเพื่อนสนิทเก็ทเต็มๆ
“ไอ้เก็ทหลังสงกรานต์ 4 วัน บีกับคนนี้เบอร์เสื้อพี่ (เฟรมจับเสื้อ 13 ตัวเองเขย่า) เดือนไหนไปเลือกเอา ส่วนเพื่อนไอ้เก็ท 4 ปีมีครั้งเข้าใจมั้ย”
“อ่า...ครับ” โดมเกาหัวแกรกกับปริศนาชวนคิด

“แล้วอย่ายุ่งอะไรคนของพี่อีก หวง!”
“...(0-0)...” กรกฎาตาเหลือกขณะถูกลากเข้าถ้ำ
เอิ่ม! ไม่ใช่ ห้องพักนักกีฬาครับ เห็นสีหน้าโดมยิ้มระรื่นทันทีที่ทราบความนัย
มึงไม่ช่วยเป็นมือที่สามแทรกแซงพี่หน่อยวะไอ้น้อง กูอุตส่าห์ตั้งความหวัง

...คนของพี่
...คนของเฟรม
...คนของมันก็ผมนะซิ อยากกัดลิ้นตายตรงนี้จริงเลยพ่อ


               ขณะเดินกระแทกเข้าข้างใน ได้ยินแว่วๆ ข้างหู
“อย่าให้เห็นว่ามันมาเกาะแกะอีก ลูกทูตก็ลูกทูตเถอะ”
               เก้งลุกไหม้ทั้งตัว ขอโทษครับ อดกลั้นยิ้มไม่ได้จริงๆ (^^)



********************TBC ซี ยู ออน มันเดย์

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 15 เพื่อชาบู P.12 (2-02-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: rujaya ที่ 02-02-2013 08:20:13

เฟรมมันหวงไปหมด ใครเข้าใกล้เก้งไม่ได้เลย แต่อย่างว่าอะนะ คนมันรัก  :m20:

น่าสงสารเก้ง แต่ทำไงได้ รักไปแล้วนี่เนอะ  :กอด1:

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 15 เพื่อชาบู P.12 (2-02-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: tuckky ที่ 02-02-2013 08:25:00

อรุณสวัสดิ์จ้า  :กอด1:

กลับมาเม้นต์ เมื่อเช้าแอบอ่านไปทำงานไปลุ้นสุดๆ  :sad4: (กลัวเจ้านายเห็น  :laugh:)
คนนั้นหึงไปคนนี้หวงมาทั้งๆที่ใจตรงกัน แต่ไม่คุยกันตรงๆเรื่องมันเลยเป็นแบบนี้
แต่ก็มีโมเมนต์น่ารักๆักันตลอดๆ ชอบๆ  :-[

พี่ภู่กะพี่ยักษ์ ทำเขาเขินนะ  :o8:

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 15 เพื่อชาบู P.12 (2-02-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: Gokusan ที่ 02-02-2013 08:54:29

เน่...เน่...ท่าทางนี่ไม่เรียกซึนแล้วนะ น้องเก้ง
แค่ไม่บอกคำนั้น แต่เวลามีคนเข้ามาก็หวังผลหึงโหดอยู่นะ หุหุ
ทว่า...พ่อพระเอกขี้หวงนี่ก็...ได้อย่างใจทุกครั้งไป มีสาววายตามกรี๊ดด้วย เอร๊ยยยย

กรุ๊ปน้องนางแม่ชีนั่น สงสัยว่าจะเป็นแฟนคลับลับเฉพาะล่ะมั้ง
อาจมีท่าทางน่าหวั่นใจอยู่บ้าง แต่ว่าไม่น่าห่วงอะไร...เชื่อใจคนของเราก็พอ ^^

ทางเลือกในชีวิตเรามักมีหลายทางเสมอ...เลือกทางที่เรารักและมองเห็นความสุขในนั้นก็พอ

ปล.แอบกรี๊ดอีกคู่ตามบีเพราะมีมาให้เห็นล่ะ อาการสอดรู้กำเริบอีกแระ อิอิ

อ่อ...ตามมาดิทอีกที...ปิดโคมไฟหัวเตียงเค้าทำม้ายยยย T^T

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 15 เพื่อชาบู P.12 (2-02-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: wi_OoO_wi ที่ 02-02-2013 09:15:57

 :man1: :man1: :man1: :man1:

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 15 เพื่อชาบู P.12 (2-02-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: So_Da_Za ที่ 02-02-2013 09:18:33

อั้ข่ะ คนของเฟรม
 ｡+ﾟ(〃ﾉ∀ﾉ)｡+ﾟｲﾔ〜ﾝ

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 15 เพื่อชาบู P.12 (2-02-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: MiSS-U ที่ 02-02-2013 09:29:06

 o18 คึๆๆ  จิ้นยักษ์ภู่ไปไกลแล้ว คู่นี้ชวนคิดมานาน

ส่วนเฟรมก็ยังหวงไม่เปลี่ยน  เก้งเองก็เถอะหวงไม่ต่าง

อารมณ์นี้ฟินนน  หวงไปหวงมาชอบ  555

งานนี้เก้งได้เปลี่ยนสายไปแนวดนตรี  แล้วเดวิลเฟรมจะตามติดได้เหมือนเดิมมั้ย

รอติดตามค่ะ

บวกเป็ด

 :กอด1:

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 15 เพื่อชาบู P.12 (2-02-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: Nus@nT@R@ ที่ 02-02-2013 09:49:36

โว้วววววววววว เฟรมขี้หึง อิอิ

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 15 เพื่อชาบู P.12 (2-02-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: daisy ที่ 02-02-2013 10:24:00

รักเลยยยยย  o13 เรื่องนี้  :กอด1:

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 15 เพื่อชาบู P.12 (2-02-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: Satanza321 ที่ 02-02-2013 10:25:02

เก้งนี้เรื่องกินพลาดไม่ได้เลยนะ  :laugh:

คนของพี่<<<<ชอบคำนี้จัง หวงซะไม่มีเลยนะเฟรม  o18

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 15 เพื่อชาบู P.12 (2-02-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: choijiin ที่ 02-02-2013 10:53:53

โอยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
 :jul1:
ไม่ไหวแบ้ว ทำไมมันน่ารักขนาดนี้
น้องเก้งของเจ๊ พอรู้ใจตัวเองแล้วน่ารักน่าฟัดขนาด
เฟรมมันหวงก็ไม่แปลกเนอะ
 :-[ :m3:

แล้วก็ขอโทษ puppyluv ด้วยน้า
 :sad4:
ไม่ค่อยได้เข้าเล้าเลยง่ะช่วงนี้
ไม่ใช่ว่าไม่รักน้องเก้งน้องเฟรมนะ กุซิกๆ
 :o7: :o7:
ต่อไปเราจะไม่ขาดเรียนนานๆอีกแล้ว
รักน้าเด็กๆ
 :กอด1: :จุ๊บๆ:

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 15 เพื่อชาบู P.12 (2-02-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: ruby ที่ 02-02-2013 12:04:32

ขี้หวงจริงๆเลยพี่เฟรม ใครเข้าใกล้ก็ไม่ได้ออกอาการตลอด
แล้วถ้าเก้งเบนสายไปดนตรีแบบเต็มตัวจะไม่ยิ่งกว่านี้เหรอ
แอบจิ้นคู่พี่ยักษ์พี่ภู่ ไปไกลแล้วนะ อยากให้มีคู่นี้แถมจัง
 :กอด1:

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 15 เพื่อชาบู P.12 (2-02-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: mellowshroom ที่ 02-02-2013 12:15:41

ทางเลือกใกล้เข้ามาแล้ว ดนตรี vs กีฬา

5555 โดนลากเข้าถ้ำ  :laugh:

ป.ล.รอคอย monday~  :กอด1:

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 15 เพื่อชาบู P.12 (2-02-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: malula ที่ 02-02-2013 14:15:55

หวงคนของตัวเองทั้งคู่ ผิดแค่คนนึงแสดงออก แต่อีกคนไม่
สบายใจ น้องเยลลี่ แค่สาววายนี่เอง
ชะนีน้อยคู่ตัวประกอบไปเถอะ

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 15 เพื่อชาบู P.12 (2-02-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: NOoTuNE ที่ 02-02-2013 16:28:41

 :laugh: :laugh: :laugh: :laugh:

อิจฉาเว้ยยยย น้องเก้ง

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 15 เพื่อชาบู P.12 (2-02-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: Whatever it is ที่ 02-02-2013 16:46:51

เฟรมขุ่ใหญ่เลย ขี้หวงไปไหน 555

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 15 เพื่อชาบู P.12 (2-02-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: muiko ที่ 02-02-2013 17:12:17

เฟรมขี้งอนจัง
แต่ก็น่ารัก
 :-[

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 15 เพื่อชาบู P.12 (2-02-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: gupalz ที่ 02-02-2013 17:23:33

ฟินอีกแล้ว คนของเฟรม

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 15 เพื่อชาบู P.12 (2-02-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: ToffeE_PrincE ที่ 02-02-2013 18:18:43

นายเฟรม มันจะหวงอะไรขนาดน๊านนน :pigha2:

 :กอด1:

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 15 เพื่อชาบู P.12 (2-02-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: nekko ที่ 02-02-2013 18:48:20

คนของพี่  :m3: :m3:

 :กอด1: :L2:

หัวข้อ: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา] :ตอน 13 นัดเเรก P.10 (30-01-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: bauloy ที่ 02-02-2013 19:59:20

ได้อ่าน2ตอนรวดเบยยขอบคุณค่ะ   
ตอน14-น่ารักทั้งคู่เลยเเอบกรี๊ดตอนท้ายๆ เก้งน่ารักมากกกกก>3<
ตอน15- ตอนนี้เเอบฮาตอนพี่เก้งเราเเอบเล็งน้องโดม เเล้วก็ประโยคสุดท้ายของเฟรมนี่กรี๊ดเเตกเลยย เฟรมขี้หวงมากๆ น่ารักจัง

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 15 เพื่อชาบู P.12 (2-02-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: shoi_toei ที่ 02-02-2013 20:17:43

เอร้ยยยย น่ารัก

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 15 เพื่อชาบู P.12 (2-02-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: myd3ar ที่ 02-02-2013 20:34:20

เฟรมขี้หวง และขี้หึงมากเลยอ่า

แต่ก็น่าดีใจแทนน้องเก้งนะ

เฟรมหวงขนาดนี้   :-[

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 15 เพื่อชาบู P.12 (2-02-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: p_a_n ที่ 02-02-2013 21:01:59

อ่านแล้วฟิน หยุดยิ้มไม่ได้เลยค่ะ :-[

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 15 เพื่อชาบู P.12 (2-02-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: donutnoi ที่ 02-02-2013 21:08:05

เฟรม หวงเก้งได้ทุกที่ ทุกเวลา ทุกคนจริงๆ :impress2:

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 15 เพื่อชาบู P.12 (2-02-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: greensnake ที่ 02-02-2013 21:56:53

เห็นพระเอกขี้หึงขี้หวงมาก็หลายเรื่อง แต่เฟรมมาวิน
ยอมให้เค้าเลยสำหรับคนๆนี้ อีกหน่อยเก้งคงไม่ต้องพูด
เพราะมีเฟรมเป็นทั้งผู้ปกครองและเลขาส่วนตัว :laugh:
จะทำอะไรต้องผ่านเฟรมก่อน ขี้หวง ขี้หึงแล้วก็รักเวอร์ :-[
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ :กอด1:

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 15 เพื่อชาบู P.12 (2-02-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: mystery Y ที่ 03-02-2013 00:08:57

ฟินพี่ภู่กับพี่ยักษ์อ่ะ แล้วสรุปเก้งได้กินชาบูป่ะเนี่ยเฟรมหวงซะ

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 15 เพื่อชาบู P.12 (2-02-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: chaWice ที่ 03-02-2013 02:44:09

ลูกทูตก็ลูกทูต
ทำไม เฟรม ทำไมมมมมมมม
5555555555
หวงได้ใจจริงๆ

อิพี่เก้งช่วยชัดเจนไปเลย
อย่าทำซึน ฉันรู้นะ ฉันรู้

แล้วเราจะได้กินชาบูไหม?

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 15 เพื่อชาบู P.12 (2-02-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: muiko ที่ 03-02-2013 06:08:38

เฟรมน่ารักจริงๆ
ขี้หวงชะมัด  :laugh:
แต่ก็พอๆกะเก้งนั่นเเหละต่างเเค่เเสดงออกมาว่าหวงตรงๆ
กะหวงเงียบๆ แบบไม่พอใจอยู่คนเดียวเเบบเก้ง  :o8:

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 15 เพื่อชาบู P.12 (2-02-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: arjinn ที่ 03-02-2013 12:20:02

อร๊ายยย puppyluv ที่รัก
 :L2:
มาสารภาพว่าเพิ่งเห็นเรื่องนี้!!
อยากเอาหัวไปโขกกำแพง ตรูไปอยู่ไหนมา
 :z3:
ตอนนี้ไล่ตามอ่านจนทันแล้ว
ได้เข้าใจคาร์แรคเตอร์/นิสัยของตัวละครมากขึ้น
รวมถึงบอกเล่าเรื่องที่ไม่ชัดเจนมาจากเรื่องก่อนๆ

ที่แน่ๆ ทั้งเฟรมทั้งเก้ง ขี้หึงขี้หวงกันทั้งคู่
 :impress2:

ว่าแต่ อะไรทำให้มีอะไรกัน อะไรมันพาไปคะ อยากรู้!! :angry2:

ดีใจที่ได้อ่านอีกครั้ง กอดดดดดดด

 :กอด1:

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 15 เพื่อชาบู P.12 (2-02-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: taroni ที่ 03-02-2013 21:09:15

ตามอ่านทันแล้ว  :pig4:

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 16 โต๊ะชาบู P.13 (4-02-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: puppyluv ที่ 04-02-2013 07:59:10

My Dangerous Fire
รัก ร้อน เรา
ตอน 16 โต๊ะชาบู
geng’s









              13.30 น. บ่ายโมงครึ่งหลังแข่งเสร็จ
เราเหล่าทีมบาสเกตบอลและผู้เกี่ยวข้องได้ยกขบวนมาสถิต
ณ โซนร้านอาหารกึ่งบุตเฟต์ของโรงแรมของพ่อไอ้เก็ท
ตำแหน่งจริงๆ ไม่แน่ใจว่าเป็นผู้จัดการหรืออะไร ฝ่ายไหน
ใหญ่หรือไม่ใหญ่โปรดอย่าถาม ทราบเพียงว่าได้ลดพิเศษราคาต่อหัวมากเกินครึ่ง
แถมประหยัดเวลาเดินทางเพราะอยู่ใกล้โรงเรียนแค่ 500 เมตร ไม่รวมบริการดีเลิศ อาหารอร่อยล้ำก็พอแล้ว

                คนที่เข้ามาหาผม ตัวละครใหม่เอี่ยมอีกหนึ่ง
ขออนุญาตแนะนำ...พี่กาย-กีรติ พี่ชายของเก็ท-กิดากร
“พี่กาย สวัสดีครับ” ผม
“สวัสดีครับน้องเก้ง เก่งนะเรา ตัวเล็กๆ แค่นี้ให้เอาชนะทีมนั้นได้” เอิ่ม จี้ใจดำเรื่องความสูงแต่วันเชียวพี่
“โอ๋ยพี่ เดี๋ยวก็สูงได้อีก ผมเพิ่ง ม.5 เอง” เก้งโดนล้อจี้ใจดำ
“นั่นซิ ดื่มนมเยอะๆ ครับ อย่างเก็ทนั่นไง จะสูงทันพี่อยู่แล้ว” พี่ชายนายแบบหุ่นสูงกล้ามแมนชวนคุย

“ชนะเพราะไอ้เก็ทหรอกครับ ผมโดนเปลี่ยนออกตั้งแต่ควอเตอร์แรก ต่อไปสงสัยมีคิวกับม้านั่งสำรองอีกยาว น่าจะทั้งทัวร์นาเม้นต์ที่เหลือ” ผมโอดไม่มีกั๊ก
“555 เอาน่า พี่เป็นกำลังใจให้ มาเร็วมีรางวัลให้ผู้ชนะ” พี่กายปลอบใจก่อนเปลี่ยนเรื่อง
“โย่! รออยู่เลย มาเพื่อการนี้นะเนี่ย 555” ผมตาโต
“พอดีเพื่อนพี่ไปเชียร์วูฟส์เลยให้หอบมาฝาก” พี่กายยิ้มๆ

                  พี่ชายนายแบบของเก็ทคนนี้เลิศมาก สุภาพ ใจดี ไนซ์กายที่หนึ่ง
เคยติดโผหนุ่มคลีโอชวนฝันของสาวไทยทั้งประเทศมาแล้ว
อ้อ หล่อประมาณพระเอกชวนฝัน ผิดกับเก็ทน้องชายครับ
หมอนั่นทะโมนเป็นลิง ผมชอบนิสัยพี่ชายคนนี้มากพอตัว

“วู้! หมวก” ผมเริงร่า   
“ดูของกูซะก่อน ผ้าพันคอว้อย!” เอกโชว์
“ทำไมกูได้ถุงเท้าทุกทีวะ” โจโจ้
“555 พี่เลือกเพื่อโจโจ้โดยเฉพาะเลยครับ” พี่กาย
“กูบอกเองล่ะว่าหนังหน้าอย่างมึงต้องตีนๆ ฟุตๆ เท่านั้น” เก็ทตบบ่าโจโจ้
“555” พวกเราเฮฮา
“โธ่ ไอ้เก็ททำกันได้ แต่ขอบคุณครับพี่” โจโจ้ตัวฮา
“พี่กายขอบคุณคร้าบ!”
 “ขอบคุณคร้าบพี่!”
            หลายสายจากพวกเราพี่เพื่อนน้องครบทีม ชูผ้าพันคอ หมวก ตุ๊กตา ที่ห้อยโทรศัพท์
นานาสารพันมาก สงสัยพี่กายสั่งเพื่อนไปยกเค้าชอปแฟนคลับทีมนี้มาชัวร์

“ของผมล่ะ” บุคคลที่ถูกลืม ยักษ์ใหญ่ยืนซ้อนข้างหลังผม
“นี่ของเฟรมครับ พี่ไม่ลืมหรอก” พี่กายยื่นถุงใบใหญ่บรรจุลูกบาสเกตบอลใหม่เอี่ยม
             พร้อมกล่องกันดั้มตัวสีม่วง ‘TRIPLE DOM: JET STREAM ATTRACK’
“เฮ้ย! ไหงได้พิเศษสองอย่างวะ” ผมอยู่ใกล้จะล้วงคว้ากล่องหุ่นโมเดล
“ขอดูหน่อย” เอกอีกคน
“ไม่ได้! อย่าเพิ่งยุ่ง อันนี้มีคนฝากมาให้ เอ่อ...คนที่บ้านกู” เฟรม
“ให้ใคร? ให้พี่ชาญเพื่อนพี่แป้งหมี่เหรอ” ผมสอดเพราะระยะนี้เพื่อนพี่แป้งหมี่มาขลุกที่บ้าน
           มีโครงการจะทำหนังสั้นส่งประกวดอยู่ 4-5 คน พี่ชาญที่ว่าคุยฟุ้ง
อวดรูปอนิเมะสาวน้อยคิกขุน่ารักจากการ์ตูนญี่ปุ่นเพียบ
โอตาคุเซล่าร์มูนเปลี่ยนแนวมาเล่นหุ่นรบหรือนี่ ผมคิด

“พี่ว่าอย่าเพิ่งแกะเลย ชิ้นส่วนหายจะยุ่ง นี่เพื่อนพี่มันก็ซีลมาอย่างดี ให้เจ้าของแกะเองดีกว่านะครับ” พี่กายสุดยอด ทุกคนยอมรามือง่ายดาย

            แสดงว่าไม่ใช่จากพี่กาย เป็นพี่ไอดอลบ้ากันดั้มที่เก็ทชอบพอมากมายคนนั้นแน่
คนที่ผมเคยเห็นตัวจริงระยะไกลๆ เท่ามดจากลานรถบ้างบางครั้งบางเวลา
เจ้าของลัมโบกีนี่สไปเดอร์สีดำสนิทป้ายแดงโร่
ถ้าจำไม่ผิดเล่นปีกซ้ายตำแหน่งเดียวกับไอ้เก็ทด้วย

-----------

“ปะ ไปดูทางโน้นกัน” เฟรมไม่ยอมวางถุง คว้าแขนผมจะพาท่องโซนอาหารรอว์ฟู้ดห้องโถงข้างๆ
“เดี๋ยวครับ เอ่อ น้องเก้ง พี่อยากฝากของไปให้ นะ...(น้องลมหน่อย)” พี่กายพูดชื่อไอ้ลมเบาจนเกือบกระซิบ
              รุนบ่าเลี่ยงไกลเหมือนไม่อยากให้เก็ทกับใครๆ ได้ยินซะงั้น นี่เองความลับกุ๊กกิ๊กของผมกับพี่กาย
คุยแต่เรื่องเพื่อนสนิทน้องชาย เรื่องลมเทพรูปงาม

“อะไรนะครับ?”
“เสื้อน่ะ นี่ครับ” พี่กายยื่นอีกถุงหลบมุมเป็นสายลับส่งของหนีภาษี
“อ๋อ แจ็กเกต ว่าแต่พี่กายไม่ให้เก็ทเอาไปให้เองล่ะครับ” ผมว่าแล้ว
           นึกอยู่ว่าพี่กายคล้ายมองหาใครซักคนในหมู่พวกเราตั้งแต่ย่างเท้าเข้ามาที่นี่
...เพื่อนสนิทน้องชาย ทำไมใช้บริการเก้งละหว่า

“เอ่อ คือว่า...” ขณะพี่กายอ้ำอึ้ง
“มันไม่เอาหรอกครับ ตัวนี้หนาไป ส่วนใหญ่ที่ใช้คือฮู้ดคลุมหัวกับผ้ากันลมบางๆ ปั่นจักรยานกับเข้าห้องแอร์เย็นๆ” เฟรมสอดตรงเผง
“...” ทำเอาผมกับพี่กายอึ้งกิมกี่

            แขนยาวสีดำสนิทพร้อมคลุมฮู้ดผ้าไลคาเนื้อดี
 ตัวอักษรกลางหลังในแนวดิ่งตามเส้นกระดูกสันหลัง MUNCHEN ตัวเก่งเห็นบ่อยครั้ง
ทำผมขยายจุดมืดบอดในอกกว้างมากกว่าเดิม
ใบหน้าขาวใสปากแดงระเรื่อของลมเหนือรบกวนจิตใจ
 ยักษ์ประจำตัวของกรกฎาทำไมรู้เรื่องเทพสีขาวราวอ่านนิ้วมือตัวเอง

               จะต้องเป็นผมเท่านั้นมิใช่หรือ
กล้าพูดถึงคนอื่นจากปาก นี่เป็นข้อที่สองจากเรื่องวันเกิดเมื่อครู่
ทำไมต้องเป็นลมเหนือ...คนที่ผมไม่ชอบเอามากๆ ด้วย

--------------

                หงุดหงิดแทบปิ๊ดแตก แล้วพระเอกขี่อูฐก็เข้ามา...พี่โป๊งเหน่ง
“เฮ้! เสื้อนี่ของใคร ตัวใหญ่ดีนะเก้ง” พี่ทะเล้นทะลึ่งตัวล่ำบึกดึงเสื้อจากมือผมไปเชยชม
“พี่โป๊งเหน่งได้อะไรยัง พี่กายเอาของทีมวูฟท์มาแจก” ผม
“ยังเลย มัวแต่ไประเบิดข้าศึกอยู่ ท้องว่างพร้อมรบแหละ แล้วมีอะไรเหลือถึงพี่บ้าง” พี่โป๊งเหน่งหันซ้ายขวาลั้ลลา
          เพิ่งโผล่มาเสวนากับเรา 3 คนบริเวณประตู

“ก็...” พี่กายลิ้นแข็ง
“ลองตัวนี้ดูพี่” เฟรมยื่นให้ สนับสนุนหน้าตาเฉย
“ฮิ้ว! พอดีเลย ขอบคุณครับพี่กาย” พี่โป๊งเหน่งสวมทั้งที่ใบป้ายสินค้าห้อยหลังบ่า
          หักคอขอบคุณของฟรีแบบส้มหล่นทันที
“โป๊งเหน่งชอบพี่ก็ดีใจแล้วครับ” พี่กายยิ้มแห้งตามน้ำ

              สรุปไอ้ลมแห้ว ผมสะใจลึกๆ ยังไงไม่รู้
เสมือนความโกรธขึ้งจากลมร้ายพัดผ่านไปพร้อมแจ็กเกตสีขาวบนร่างพี่โป๊งเหน่ง
ที่ชวนพี่กายคุยโขมงพลางเดินย้อนกลับไปสมทบที่โต๊ะชาบูฝั่งโน้น

---------------
------------------

              โซนเทศกาลอาหารรอว์ฟู้ด เราทอดน่องอยู่สองคน
“ทำไมไปว่าๆ มันไม่เอาล่ะ!” ผมกระแทกส้อมคีบผักลงจานแรง
“อะไร ไม่เอาไหน?” เฟรม
“ก็เสื้อขาวนั่น”
“อ๋อ...รู้จักเอนไกโดมั้ย”
“อะไร เอนไกโด?” ผมมีคำถามบ้าง
             ใครวะ เราคุยเรื่องไหนกันอยู่ เปลี่ยนเรื่องแล้วใช่ไหม

“เอนไกโดพระอาจารย์เซนกับลูกศิษย์เดินทางกลับวัด”
“อือฮึ” กรกฎาถูกเบี่ยงความสนใจ
“ทั้งคู่เดินมาเรื่อยๆ จนมาถึงแม่น้ำเล็กๆ แห่งหนึ่ง เห็นหญิงสาวสวยมากนางหนึ่ง ชุดกิโมโนลายดอกลาเวนเดอร์สีม่วง” เฟรมหันมาอมยิ้มให้
           ลาเวนเดอร์ที่กูชอบ เติมเองตามใจชอบนี่หว่า
“ผู้หญิงไม่กล้าข้ามโคลนกลัวชุดเปื้อน พระอาจารย์ที่ว่าก็เดินเข้าไปหา แบกผู้หญิงขึ้นขี่หลังตัวเองพาข้ามแม่น้ำนั่นไป” ผมเสริมด้วยรู้ดี นิทานเรื่องนี้ผ่านหูพอรู้มาบ้าง
“ใช่ พอถึงวัดลูกศิษย์ก็ถาม ทำไมท่านอาจารย์จับผู้หญิง ผิดวินัยสงฆ์ แล้วเอนไกโดก็พูดว่า...หึหึ” ไม่ต่อจบ หันเหล่มอง อมยิ้มเท่ละลาย
“เออ! กูแบกไว้เอง อยากรู้นี่หว่า” ผมสรุป เขินเล็กๆ แต่เครื่องหมายคำถามคาใจอยากรู้มีมากกว่า

“มีอะไรที่เก้งคนเก่งอยากรู้แล้วไม่ได้รู้บ้างมั้ยหนอ”
“อ้าย-เฟรม!”
“เอ่อ...ไม่ทราบจะรับอัลมอลด์ทีรามิสุหนึ่งชุดใช่ไหมครับ?” บริกรโรงแรมประจำซุ้มอาหาร
           เพิ่งสำนึกร็ว่าเราเดินเล่นลอยชายแยกจากฝูงเสือหิวมาแค่สองต่อสอง เดทกันชัดๆ

“2” เฟรมบอกพนักงานเรื่อยๆ ไม่เดือดร้อนแต่เก้งควันออกหู
“ตกลงว่า?” ผมยังกัดไม่ปล่อย
“ช่วยพี่ไอ้เก็ทไง ให้อะไรมั่วๆ ก็โดนหางเลขอยู่ดี”
“ก็ใช่” ผมรู้เช่นเห็นชาติสันดานลมเหนือ
            ไม่ชอบไม่ใช่ ไม่เอาไม่รับ ซ้ำทิ้งให้เห็นต่อหน้าถ้ายัดเยียดอ้อล้อกับมันมากเกิน
บางเรื่องก็เอาแต่ใจตัวพ่อ คนรับเละเข้าหน้าได้คนเดียวคือเก็ทนั่นเองไม่ใกล้ไม่ไกล


“แล้วใครก็ไม่รู้ ปลื้มพี่ชายไอ้เก็ทนักหนา” ยังมีภาคต่อ
“นี่!” ผมแทบคว่ำ ดูมันทำเสียงเล็กเสียงน้อย เบ้ปากงอนๆ อีก กอลิร่าภาคไหนครับคุณท่านสหร้ฐ
“อะไรๆ ก็พี่กาย จะหล่อ แสนดีไนซ์กายไปไหน” น้อยใจชัวร์
“พี่กายมีแฟนแล้ว เป็นผู้หญิง ไม่นั่นกับผู้ชายหรอก แล้วแกใจดีไปทั่ว พี่โป๊งเหน่งยังชอบเลย” ได้ออกปากเพื่อพี่ชายแสนดี
“ไม่รู้ ไม่สน อย่ามาใกล้เป็นพอ” เฟรมรับกล่องอาหารจากพนักงานไม่แลผม

             อ้าว พ่อเจ้าประคุณ อยากกระทืบหัวแม่เท้าคนข้างตัวแรงๆ จริงว้อย!

“แล้วรู้ได้ยังไง พี่กายอาจแค่อยากรู้จักเพื่อนน้องชายก็ได้นี่นา?” ผมยั้ง
              ไม่ระบุว่าพี่กายอาจมีออร่าเกย์บ้าง แม้จะเล็กนิดเดียวก็ตามทีแต่คงเข้าใจผิดไปเอง
น่าจะเพราะความใจดีไนซ์กายมากกว่า

“ไม่รู้ เห็นมาทีไรก็ถามถึงแต่เพื่อนน้อง สนิทขนาดนั้นทำไมไอ้เก็ทไม่เคยพาไปเจอ เหมือนไอ้โดม จ้องสนใจแต่อย่างเดียว ตามันมองคนอื่นซะที่ไหน”
“ไอ้โดมด้วยเหรอ!?” ผมเหวอ มิน่าเวลาน้องหล่อเจ๊าะแจ๊ะกรกฎา ยักษ์ตัวนี้แค่กันท่าให้หนีห่างแต่ไม่ชกเปรี้ยงตามปกติวิสัย
“...เหมือนที่...มองเก้งไง” นัยน์ตาคมหันจับจ้องมองที่ผมหวานเชื่อม
            ลมหายใจเป่ารดต้นคอ เสียงกระซิบข้างหูคล้ายดังก้องทั่วห้องโถง
‘เคร้ง!’ ช้อนตักครีมเนยเปรี้ยวหล่นพื้น วกมากรกฎาจนได้

             ไอ้ชั่วเฟรม ผมจะจัดการวายร้ายรายวันตัวนี้ให้สงบปากสงบคำอย่างไรดีครับ (T^T)

----------------
-------------------

               บนโต๊ะ...
“เก้งกับเฟรมดูแลกันดีนะ” พี่กายเบรคเด๊ดแอร์กลางอากาศ
“พรวด แค่กๆ” เก้งสำลักชามะนาว
“ครับ ไอ้ยีราฟนั่งข้างยิ้มรับ ต่อยไข่ดิบใช้ตะเกียบตีรัวชิล

              สะดุ้งซิ เป็นบ้าอะไรครับ เมื่อครู่เพิ่งคุยเรื่องเกมกีฬาโอลิมปิคกันหมาดๆ
ไพล่เปลี่ยนมาเรื่องนี้ได้อย่างไร แล้วอย่าคิดว่าจะสงบ เพราะคลื่นความโหดมันฮายิงปัง!
จุดสตาร์ทเริ่มต้นขึ้นแล้ว

“ประจำพี่ อยู่โรงเรียนแทบสิงกัน” เอกที่นั่งตรงข้ามผม
“ไม่ใช่สิง เรียกว่าเป็นเนื้อเดียวกันมากกว่าโว้ย” โจโจ้กัด
“พี่กายไม่รู้อะไร สวีทหวานแหววเป็นข่าวจนเบื่อ” เต๋ามาด้วย
“ก็พี่เก้งน่ารัก ไม่อยากจะเล่า อะไรๆ ก็ไอ้เฟรมคนเดียวล่ะ บีฟินมาก” บีนั่งระหว่างเก็ทกับพี่กาย
            ฉอเลาะทั้งที่ขยี้เฮย์เดย์ตัดข้าวโพดชิ้งๆ
“ปาท่องโก๋ยังแพ้ 555” เก็ทสนุกคีบหมูใส่ชามบี
“ไม่ต้องมีแฟน กินกันเองนี่แหละ” พี่โป๊งเหน่งตัวอันตรายสุด
“อร่อย...อืม” ไอ้บ้าเฟรมคีบเข้าปากเคี้ยวหนุบหนับ ทั้งโต๊ะหันควับคอเคล็ด

              เชรี่ย! อยากมุดโต๊ะหนี ไม่น่าดิ้นรนอ้อนวอนให้เวรตะไรอยู่กินชาบูนี่เลย
น่าจะกลับด้วยกันตั้งแต่ได้กล่องบุฟเฟ่ต์แล้ว (Y^Y) เก้งพลาดถนัดใจ


“...อยากตาย” ผมกัดเขี่ยวเคี้ยวฟันใส่ข้างตัวด้วยหาคำด่าไม่ทัน
“อะไร ก็มันอร่อย อะ สุกแล้ว กิน” เฟรมตีมึน คีบหมูสุกใส่ชามไข่ดิบให้ผมประกอบคำรับสารภาพอย่างลื่นไหล
“555 ฮิ้ว! หน้าแดง สุกได้ที่แล้วไอ้น้อง” พี่ภู่อยู่ฝั่งโน้นยังสามารถเงี่ยหูมาเสือก
“ว่าแต่น้อง กินเข้าไป เต็มชามล่ะ” พี่ยักษ์ใส่พี่ภู่
“อะไรฟะ!” พี่ภู่โวยพยัคฆ์ข้างตัวที่ถมจนเต็มถ้วย

              ผมว่าเรื่องของเก้งกับเฟรมราบเรียบเหมือนคลื่นกระทบหาดทรายยามทะเลสงบไม่มีเหตุให้จับเค้า
 พี่กายก็ช่างเหล่เห็นจนสร้างประเด็นได้ เลิกปลื้มทันไหมครับพี่

“มันเมาชาบูครัับพี่กาย” ผมพยายามแก้ต่าง
“โดนกินตับเรียบร้อยแล้ว ไม่ต้องห่วง” เอกเหมือนช่วย
“อ้อเหรอ ดีใจด้วยนะครับ” พี่กายสนุก
“หึหึ” เฟรมเคี้ยวช้า ยื่นถาดตับดิบส่งข้ามให้เอก
“โอย...ปวดหัวกับพวกนี้จริงเว้ย” ผมส่ายหน้าไปไหนไม่ได้
“555”

               วิธีเอาตัวรอดคือนิ่งสงบสยบความเคลื่อนไหว อย่าริอ่านเถียงสู้
เมินๆ ไปประเดี๋ยวข่าวอื่นก็กลบเอง แต่กรกฎาตาต่อตา ฟันต่อฟันมีวิธีที่ดีมากๆ กว่านั้น

“บี ไม่เอารอว์ฟู้ดไปให้ไอ้ลมล่ะ” นี่ล่ะเด็ด เบี่ยงไปหาตัวช่วยเช่นบี
“ลมจ๋าซ้อมกับมาดามหวางแล้วจะไปบ้านน้องโบ ไม่อยู่แล้วมั้ง” บีปากมัน
            ตั้งแต่สนามแล้วถ้าไม่เจ๊าะแจ๊ะกับพี่กายหรือเก็ทก็เล่นเฮย์เดย์ถูนิ้วทำฟาร์มระวิง
ผิดวิสัยเด็กนรกต่อยหอยจากทุกวัน

“มาดามอะไรนะ แล้วน้องโบคือน้อง ม.2 ที่เล่นเปียโนกับลมหรือเปล่าครับ?” พี่กายหัวโต๊ะฝั่งนี้หูผึ่ง
            ผมกระหยิ่มในใจ ได้ผล...ฮุบเหยื่อล่ะ
“อาจารย์จากข้างนอกที่เก็ทเคยเล่าว่ามันจะได้ไปเทศกาลเดย์ออฟโมซาร์ทของคณะดุริยยางค์ ม.C เดือนหน้าไงครับ”
“งานวันเดียวกับชิงชนะเลิศบาสเลย ถ้าเราเข้ารอบน่ะนะครับพี่กาย” เอกปะเหลาะพี่ชายเก็ท
“พี่รับถ่ายแบบวันนั้นด้วยซิ ต้องบินไปมัลดีฟท์ด้วย” พี่กายน้ำเสียงผิดหวังมาก
              ผมหูผึ่งบ้าง พี่กายรู้กำหนดการแม่นยำขนาดนั้นเชียว
“หึหึ” คนข้างตัวผมเคี้ยวชาบูสนุกอยู่คนเดียว
“เหอๆ” เก้งได้แต่ยิ้มแห้ง

---------------

              ไม่คิดจะออกอ่าวลอยทะเลกว้างขนาดนี้ แค่อยากละความสนใจจากเรื่องตัวเอง
พี่กายน่าจะเสียดายมัลดีฟท์มากกว่านะครับ มีโอกาสไปเหยียบแหล่งท่องเที่ยวในฝันทั้งที
ลักกี้อินเกม ลักกี้อินเอฟเวอร์ธิง เสียดายอะไรกับแค่เพื่อนสนิทน้อง
               เอ...ว่าแต่ สองคนนี้ไม่เคยเจอกันเลยนี่หว่า เก็ทเคยเล่าว่าปิดเทอม ม.4 จะขึ้น ม.5 เมื่อครู่
ลมไปงานเลี้ยงบ้านเก็ทถึงได้เจอหน้ากันครั้งแรก จากนั้นคลาดตลอด ดวงสมพงษ์กันจริงๆ แฮะ

“แล้วทำไมไอ้ลมกูไปกับน้องโบได้วะ?” พี่โป๊งเหน่งแทรก
             ครองแชมป์แฟนคลับลมจ๋าหล่อเทพของบีสม่ำเสมอไม่เปลี่ยน
“เปียโนบ้านน้องโบเป็นแบบใหญ่ๆ แกรนด์เปียโนใช่มั้ยบี?” เก็ทถามเด็กชายน่ารักตัวขาวข้างตัว
             ผมพอทราบว่าที่โรงเรียนเป็นเปียโนขนาดมาตรฐาน ถ้าอยากโชว์จริงควรต้องบิ๊กกว่า
“ช่าย! บีไม่ชอบหรอก” บีปากยื่นยานคาง
             ก่อนหน้าเคยกรี๊ดน้องโบว่าสวยน่ารักนิสัยคุณหนูผู้ดี
หลังๆ มาเริ่มกันท่าไม่ชอบใจเพราะอี๋อ๋อตามติดเพื่อนตัวเองมากเกินงาม
“น้องลมชอบ ผะ...ผู้หญิงเหรอ?” แต่ท่าทางพี่กายบื้อชั่วขณะ
“อ๋อ น่าประมาณนั้นล่ะครับ” ผมเอออออยากกลบเรื่องลับๆ ตัวเอง


              เก็ท บี พี่โป๊งเหน่งผลัดกันเล่าว่างานดนตรีคลาสสิกนั้นจัดประกวดแค่วงออร์เครสตร้า
แต่มีเดี่ยวเปียโนร่วมสร้างสีสันเฉยๆ เพื่อเป็นการตอบแทนเรื่องทุนจาก ม. นั้น และโชว์ศักยภาพเด็กนักเรียน
บังเอิญได้คนที่มาเทรนเป็นนักเปียโนหญิงชาวจีนรุ่นป้า มีชื่อเสียงมากคนหนึ่งในเอเชียเข้ามาสอนเป็นกรณีพิเศษ
ข่าวลือมีมูลว่าคือเพื่อนเก่าเรียนแพทย์กับคุณลุงหมอที่มอบทุนการศึกษาให้กับลมเหนือ
              ลมเพ้อถึงชื่อน้อง ‘ฮุ้ง’ เด็กตี๋คนที่มันปลื้มจนเก็ทบ่นโอดว่าโดนบีงอน
เพราะไม่ยอมพาไปกินโจ๊กหน้า ม.C บีว้อนท์จะดูหน้าตี๋ฮุ้งที่ว่าให้ได้

“อยากเห็นนัก ลมจ๋าตอนนี้อะไรๆ ก็น้องฮุ้ง บีไม่ยอม!” บีปิดเกมมือถือดังติ๊ด
               โวยเด็กน้อยถูกแย่งของเล่นคาปาก (นั่นชิวาว่าล่ะ; เก้งเอง)
“แต่ก็ยอมใช่มั้ย ตัวเล็ก” พี่ภู่สนุกได้แกล้งบีน้อย
“ไอ้ลมน้องกูขโมยซีนว่ะ ฮิ้ว!” พี่โป๊งเหน่ง
“อุปสรรคเยอะนา ทั้งน้องโบ น้องฮุ้ง ไหนจะเปียโนสุดที่รัก ไอ้สนูปี้อีก...สนพี่ดีกว่ามั้ยน้อง” เก็ทโน้มพูดข้างหูแหย่บีเล่น
“อ้าย-เกรทเดน-เก็ท!” บีฟาดตะเกียบเปรี้ยง
“555”
                พวกเรารวมทั้งผมขำท่างอนตุ๊บป่องแบบแมวๆ
เป็นคิตตี้อมมาร์ชเมลโล่เต็มสองกระพุ้งแก้ม

                ผมลอบมองพี่กายมีสีหน้าดีขึ้นหากแต่ปนมึนงงให้เห็น
คงสงสัยอยู่ว่าไอ้ลมจะสนหญิงหรือชาย ขนาดพวกผมอยู่ใกล้ยังสับสนจนไม่อยากรู้คำตอบ
อย่าคิดมากเลยพี่กาย let’s be ครับ

---------------
---------------------

                  บ่าย 3 เล็กน้อย เสร็จกิจกรรมการกิน
ออกมาย่อยรอ ณ โถงต้อนรับและพักคอยด้านหน้าโรงแรม
“อิ่มตื้อเลยแหะ” ผมเอนโซฟา ลูบหนังท้องตึงหนังตาหย่อน
“ก็หลับซิ” ตัวยักษ์ผู้พิทักษ์เอนไหล่แนบชิดให้หนุนไม่มีอายผู้คน
“ไปเดินห้างมั้ยวะเก้ง พวกพี่ภู่กับพี่แมวชวนไปดูหนังกัน” โจโจ้สอด

“พี่เก้งคร้าบ! เราไปชอปปิ้งกัน ไอ้เฟรมไปไหนก็ไป ชิ้วๆ” บีปะเหลาะผมขณะไล่อีกคน
“เฮ้ มีพลั่วขาย“ เฟรมชูมือถือยักคิ้ว
“เอา“ บีรี่มาหาเฟรมเปลี่ยนท่าทีทันที ไอ้พวกเด็กบ้าเกมเอ๊ย

“ตอนอยากให้ตามใจเรียกหาแต่พี่เก้งนะ” เก็ทตามมาจับหัวบีโยก ก่อกวนเล็กๆ ไม่ให้สุมหัวกับยีราฟ
“พี่เก้งเป็นพี่เดือนเค้าหรอก” บีอ้อล้อเก็ท วันที่ 13 เหมือนกัน ต่างเดือนกรฎาคมกับตุลาคม
“บังอาจไล่กูเด็กนรก จัดการเก็ท!” เฟรมสั่งเก็ทขณะพาดแขนกดบ่าผมไว้
“ทันทีครับ! ทั่น-กับ-ปิ-ตัน”
“อ๊า!” บีเสียงหลง ชิวาว่าตัวจ้อยถูกเกรทเดนเก็ทยกเอวเหวี่ยงลอยหมุนซ้ายขวา
“ไอ้พวกนี้...เฮ้อ” ผมกุมขมับขำ สงสารบีรึก็ไม่ กลางล็อบบี้แท้ๆ ยังกล้า


                  สรุปให้คนขับรถที่บ้านล่วงหน้าเอาของไปเก็บ
 ส่วนพวกเราเดทหมู่ เอ้ย! ไม่ใช่ พี่ยักษ์ติดพี่ภู่ พี่แมวกับเมย์ เก็ทบี เก้งเฟรม
ตัวประกอบได้แก่ เอก โจโจ้ พี่โป๊งเหน่ง พี่วิน เต๋า ต๋องรั้งขบวนและอีกหลายไล่ชื่อไม่หมด
 ที่ไม่รู้คือสองคนหลังแน่วแน่จะไปสมทบรวมกลุ่มเพื่อนนักฟุตบอลห้อง 2
พวกหมอก บอล เคี๊ยง ข่าง ดาว ที่ล่วงหน้ากับคณะสาวคอนแวนต์เชียร์เบียร์ก่อนหน้าแล้ว

                   ไม่ทราบว่ามีเหตุรออยู่ ไม่อย่างนั้นคงไม่อยากไปหรอก


********************TBC ออน เว้นส์เดย์

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 15 เพื่อชาบู P.12 (2-02-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: rujaya ที่ 04-02-2013 08:01:15

คุณชายไนซ์กายก็ยังคงคลาดกะลมเหนือไปอีกนานแสนนาน 555555

เฟรมก็รู้ใจลมนะว่าถ้าไม่ชอบอะไรขึ้นมา หน้าไหนก็ไม่ไว้หน้า

แต่ตอนหน้านี่ซิ จะเกิดอะไรขึ้นหว่า ??????

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 16 โต๊ะชาบู P.13 (4-02-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: puppyluv ที่ 04-02-2013 08:07:30

อ๊าาาาาซซซซซ rujaya ปานประหนึ่งกามนิตหนุ่มขี่ม้าเปกาซัส
ควบด้วยความเร็วเหนือแสง
เพิ่งกดบวกไปตอนเมื่อกี้
ปล่อยเป็ดแทนก่อน
อรุณสวัสดิ์วันจันทร์^^

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 16 โต๊ะชาบู P.13 (4-02-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: tuckky ที่ 04-02-2013 08:19:10

 :z2:

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 16 โต๊ะชาบู P.13 (4-02-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: Gokusan ที่ 04-02-2013 10:55:44

ทิ้งท้ายซะ เอ่อ...ชวนลุ้นต่อสุดๆ อ่ะ

ท่าทางว่าตาเฟรมจะมีเพื่อนเป็นไอดอลเหมือนกัน แค่ไม่พูดให้รู้
ดูเป็นเพื่อนกันแบบห่างๆ ที่...โคตรจะรู้สันดานกันดีทีเดียว
ทำอีกคนออกอาการหวงได้นี่ก็...ไม่ธรรมดาล่ะนะ ^^

ชูป้ายไฟเชียร์พ่อคนตัวใหญ่ต่อไป...ใครก็ไม่สำคัญเท่า-คนของเรา-เนาะ ^^V

>> แอบสะใจเล็กๆ...เรื่องอะไร ก็รู้อยู่เนอะ หุหุ ;p

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 16 โต๊ะชาบู P.13 (4-02-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: shoi_toei ที่ 04-02-2013 11:38:58

เล่นซะอยากอ่านต่อเลย อยากรู้

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 16 โต๊ะชาบู P.13 (4-02-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: MiSS-U ที่ 04-02-2013 12:00:11

 :กอด1:

รอวันพุธอย่างจดจ่อเพราะแค่ชาบูมันไม่อิ่ม

จะเกิดเหตุอะไรขึ้นน้า

บวกเป็ด

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 16 โต๊ะชาบู P.13 (4-02-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: sin ที่ 04-02-2013 12:12:30

เราเริ่มรำคาญลมเหนือ นิดหน่อย ตอนเรื่องลมเหนือเราก็ชอบนะ น่ารักดี
พอมาอ่านเรื่องนี้ ทั้งที่ต้องเป็นเก้ง-เฟรม แต่ก็ยังมีแต่ลมเหนือ ลมเหนือ
ใครๆก็รักแต่ลมเหนือ

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 16 โต๊ะชาบู P.13 (4-02-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: muiko ที่ 04-02-2013 12:58:11

ชอบตอนที่คนแซว
 แล้วเฟรมตอบอืม...อร่อย น่ารักอ่ะ :z1:


รอตอยต่อไปค่ะ  :pig4:

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 16 โต๊ะชาบู P.13 (4-02-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: Satanza321 ที่ 04-02-2013 14:31:48

รู้กันรึเปล่าว่าเก้งอร่อยนะ  :z1: <<<เฟรมบอกมางิอะ 555

พี่กายนี่คิดอะไรกับลมเหนือ?  :serius2: รอตอนต่อไปครับ

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 16 โต๊ะชาบู P.13 (4-02-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: malula ที่ 04-02-2013 15:10:29

แต่ละคู่หวานไม่แคร์สื่อ
พี่กายโผล่มาหน่อยยังจ๋อยเหมือนเดิม
อาเก้งลื้อนี่มันขี้หึงจริง ๆ คิดมากทำม้าย เฟรมตายรังสถานเดียว

อา...จะเกิดเหตุใดหนอ

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 16 โต๊ะชาบู P.13 (4-02-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: wews ที่ 04-02-2013 19:02:58

อยากรู้จัง เกิดอะไรขึ้น :a5:

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 16 โต๊ะชาบู P.13 (4-02-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: taroni ที่ 04-02-2013 19:28:54

กล่องกันดั้มมาอีกแล้ว  :laugh:
ที่พี่กายสนิทกับเก้งเพราะเรื่องของลมเหนือนี่เอง

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 16 โต๊ะชาบู P.13 (4-02-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: nekko ที่ 04-02-2013 19:51:30

แซวกันน่ารักเนาะเด็กๆ :-[


จะมีเหตุอะไรเกิดขึ้นน้อ o22



 :กอด1: :L2:

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 16 โต๊ะชาบู P.13 (4-02-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: greensnake ที่ 04-02-2013 20:42:07

ช่างเป็นการกินชาบูทีี่แสนจะวุ่นวายซะจริงๆ  :jul3:
งานนี้พี่กายที่แสนดีก็ยังทำหน้าที่ได้อย่างไม่ขาดตกบกพร่อง
เฟรมก็ยังมึนได้อย่างดีเยี่ยม ยกเว้นตอนอยู่กับเก้งเท่านั้น
อะไรก็ไม่เท่า กันดั้ม ไม่มีวันตายจริงๆนะ มาอีกแล้ว :laugh:
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ :กอด1:

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 16 โต๊ะชาบู P.13 (4-02-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: ToffeE_PrincE ที่ 04-02-2013 20:55:58

 :m20:

 :กอด1:

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 16 โต๊ะชาบู P.13 (4-02-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: NOoTuNE ที่ 04-02-2013 21:07:50

เห้อออ จะเกิดไรขึ้นหนอ


ปล.นุ้งบี แอด GC พี่มาด้วย พี่เวล 46 แล้ว เดี๋ยวขาย น๊อตให้ 555555  :laugh:

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 16 โต๊ะชาบู P.13 (4-02-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: donutnoi ที่ 04-02-2013 21:14:19

ลมมาแต่ชื่อ แต่ก็แรงให้หลายคนสะเทือน  เก้งอย่าได้หวั่นไป  :กอด1:

แต่ก็สงสัยนะเฟรมไม่คุยกับลมแต่เข้าใจลมมาก

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 16 โต๊ะชาบู P.13 (4-02-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: wi_OoO_wi ที่ 04-02-2013 21:29:14

แซวเพื่อนนนนนนน   

 :t2: :t2: :t2: :t2: :t2:

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 16 โต๊ะชาบู P.13 (4-02-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: ruby ที่ 04-02-2013 21:48:20

อยากรู้ตอนหน้าเร็วๆ จะมีอะไรเกิดขึ้นนะ :กอด1:

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 16 โต๊ะชาบู P.13 (4-02-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: mystery Y ที่ 05-02-2013 00:20:29

กำลังขมวดคิ้วกับเก้ง พอเจอบรรทัดพระเอกขี่อูฐเข้าขำก๊ากเลย เป็นการกินชาบูที่สนุกดีเนอะ

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 16 โต๊ะชาบู P.13 (4-02-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: chaWice ที่ 05-02-2013 01:51:36

ได้กล่องกันดั้มมาแล้ว ศึกษาดีดีะ เฟรมนะ

พี่กายนี้ ลมฟีเวอร์มานานมากเลยเนอะ

เฟรมเก้ง หวงกันไปมา ><

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 16 โต๊ะชาบู P.13 (4-02-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: myd3ar ที่ 05-02-2013 07:01:52

น้องลมนี่ขนาดตัวไม่มา

ประเด็นยังเกิดได้นะ

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 16 โต๊ะชาบู P.13 (4-02-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: So_Da_Za ที่ 05-02-2013 07:38:10

ลมเหนือ-ฮุ้ง ลมเหนือ-ฮุ้ง ลมเหนือ-ฮุ้ง ลมเหนือ-ฮุ้ง
ผิดเรื่องล่ะ โดนเหยี่ยวตืบ 555

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 16 โต๊ะชาบู P.13 (4-02-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: aorpp ที่ 05-02-2013 07:58:24

ตอนหน้าจะมีอะไรระทึกกันละเนี่ย
พี่กายน่าเห็นใจในความพยายามมากกกก
พยายามมาสามเรื่องแล้ว แห้วบนบ่ายังปริมาณเท่าเดิมเนาะ
อยากอ่านเก้งเฟรมตอนเด็กๆอีกจังเลยค่ะ ยิ้มหวาน
+1  :กอด1:

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 16 โต๊ะชาบู P.13 (4-02-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: sukie_moo ที่ 05-02-2013 11:36:47

เฟรมขี้หวงชะมัด แต่เปิเผยขนาดนี้เก้งไม่ต้องกังวนไป

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 16 โต๊ะชาบู P.13 (4-02-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: hello_lovestory ที่ 05-02-2013 16:51:18

เฟรมมาเต็มแบบว่าหวงขั้นเทพ

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 16 โต๊ะชาบู P.13 (4-02-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: choijiin ที่ 05-02-2013 22:12:42

puppyluv คนอ่านๆตอนนี้แล้วของจะขึ้น
 :3125:
เกลียดไอ้กาย เกลียดมานนนนนนนนนนนน
ยังจะตามมาหลอกมาหลอนชั้นอีกนะยะ
ไปทางไหนก็ไปชิ้วๆๆ
 :angry2: :angry2:

ว่าแต่ตอนหน้าจะมีอะไรเกิดขึ้น??
เล่นทิ้งท้ายแบบนี้คนอ่านจะนอนหลับมั้ยเนี่ย
คนเขียนใจร้าย
 :sad4: :o12:

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 17 เพราะ? P.14 (6-02-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: puppyluv ที่ 06-02-2013 08:01:12

----choijiin กายหล่อนา หล่อมากด้วย นิสัยไนซ์กายอีกต่างหาก
----NOoTuNE บีไถไอเท่มจนเลเวลหายหมดล่ะ เล่นเพื่อส่งส่วยเจ้าเด็กนรกนะนี่
----เฮ้ย!!! Gokudera ของ Gokusan :impress2:
     อรุณสวัสดิ์^^

*******************
My Dangerous Fire
รัก ร้อน เรา
ตอน 17 เพราะ?
Geng’s







        ‘ปึง’ เสียงอีกคนปิดประตูเบาๆ เจ้าของห้องตามขึ้นมาแล้ว
ขณะผมพ่นน้ำบ้วนฟองยาสีฟันพรวด เปิดก๊อกแรงก้มถูใบหน้าแรงๆ
อยากล้างสิ่งโสโครกรกเรื้อในใจจากเหตุการก่อนหน้าทิ้งลงท่อน้ำให้เกลี้ยง

“อาบน้ำแล้วเหรอ อ้าวเปียกหมดแล้วนั่น” มือใหญ่ส่งผ้าให้
“ยุ่ง!”
“แปรงด้วยคน ยาสีฟันมา” 
“หลีก จะนอน ง่วง” ผมสะบัดหนี ดึงผ้าขนหนูพรืด
             กระแทกส้นเท้าปึงๆ ออกจากห้องน้ำไปนับ 1,2,3


             สูดลมหายใจเข้าออกสงบสติอารมณ์กริ้ว โทรศัพท์บนโต๊ะวางข้างหัวเตียงสั่นครืด
มีคนโทรเข้ามือถือของมัน เพราะเดินวนอยู่ตรงนั้นถึงได้ชำเลืองมอง ไม่อยากเสือกรู้หรอก
[เยลลี่] ปึ๊ด! เส้นกำแพงกั้นความพิโรธขาดผึง

“อืม อื้อ อือ” ฮัมเพลงงึมงำอารมณ์ดีกลบเสียงซู่น้ำไหลขณะแปรงฟันจากข้างใน
            ผิดกับผมที่เดินวนเป็นหนูติดจั่นหน้าเตียงเป็นรอบที่เท่าไรไม่รู้
บีบเค้นลูกบอลหยุ่นหนักมือ มึงคุมตัวเองได้...เก้ง
          อย่าโกรธ
          ห้ามโกรธ
          ต้องไม่โกรธ
แต่โทรศัพท์สั่นหนที่สอง เยลลี่เบอร์เดิม (><) กูไม่ไหวแล้วโว้ย!

xxx (((‘เปรี้ยง! ปัง โครม!’))) xxx

                สไมลี่สีเหลืองอ๋อยพุ่งจากมือกระทบโมเดลเทพีเสรีภาพตกหล่นจากชั้นวาง
ที่พื้นมีกระป๋องดีบุกกลิ้งหลุนๆ ปากกาดินสอเกลื่อนปาร์เก้
เข้าอีหรอบเดิมเหมือนเมื่อคราวบทตอนแรกเริ่มเปิดเรื่อง
              ประตูเปิดผลัวะรวดเร็วหากไร้สุ้มเสียงใดๆ จากปากมนุษย์เจ้าของห้อง
“ทำไม มีปัญหา!?” เป็นผมหันกลับไปแขวะใส่ซะเอง
“เปล่า นึกว่าเป็นอะไร”
“กูไม่เป็น หรือมึงเสียดายของ จะซื้อใช้คืนให้ เงินมี!” ผมท้า
“...” เงียบกริบ เดินดุ่มออกมาดึงผ้าขนหนูผืนใหญ่จากชั้น
              เช็ดหน้าตาตัวเองก่อนเข้าที่เกิดเหตุ
กางผ้ากับพื้นก่อนใช้เท้ากวาดเศษสิ่งอันตรายให้ห่างจากระยะตัวผม

“ทำไมวะเฟรม ทำไม?” กูเหวี่ยงเรื่องไหนไม่รู้
“อย่าซิ ไปทางโน้น เดี๋ยวเหยียบ” กางแขนกั้น
“เพี๊ยะ---/ ไม่ต้องมาจับ!” สุดทน ยังทองไม่รู้ร้อนเมินเฉย
              นี่ห้องมัน ของก็ของๆ มัน ผมต่างหากเป็นผู้กระทำผิด
ทำไมไม่โกรธไม่ดุไม่ลงโทษ

“ทำไมวะเฟรม เพราะอะไร ตอบกูมา!?” เป็นกูเองวอแวหาเรื่อง
“ใจเย็นๆ ให้ตอบว่าอะไร คำถามเล่า?” เฟรมย้อนถาม
“มึงน่าจะรู้ดีอยู่แก่ใจ”
“ไม่รู้! ไม่บอกจะตรัสรู้มั้ย?”
“มึงรู้!” ผมตะโกน
“กู-ไม่-รู้!”
“อะ...” ผมช็อกเสียเอง เป็นครั้งแรกในรอบหลายปีที่ถูกตะคอกรุนแรง

            ตกใจไม่เท่าไหร่ สับสนน้อยใจเสียใจมากกว่าเก่าหลายเท่า
ทำไมต้องดุด้วย ผมทำอะไรผิด ไม่หมือนเฟรมคนเดิมที่เคยรู้จัก
คำบอกรักที่เคยได้ยินกลายเป็นหนามทิ่มแทงก้อนเนื้อในอกเลือดซิบ


“กูไม่รู้เก้ง คำถามคืออะไร พูดซิ...พูดออกมา” เฟรมกำหมัดสะกดกลั้น
“อึ่ก...” กรกฎาน้ำตาคลอ แววแข็งกล้าดุดันท้าตีต่อยเมื่อครู่สามารถเอาผมตายในพริบตาแต่ร่างใหญ่ยั้งไว้
“ดื้อ...” จากเก้งเปลี่ยนเป็นดื้อดังเดิม
“ฮือ...ไม่ต้องมายุ่ง มึงมัน...” กรกฎาสายน้ำไหลอาบหน้าห้ามไม่อยู่
            ข้างในหมุนติ้วเผลอปัดถาดเครื่องเขียนใกล้มือ

(‘โครม’)/“...อุ” เสียงเบาแค่คอแต่ก้มทรุดจับศอกขวาทันที
“อ๊ะ! เฟรมเป็นอะไร?”
“ไม่เป็น...อูย” 
“เฮ้ย! เลือดออก” ตกใจวูบ น่าจะปลายคัตเตอร์บาดท่อนแขนใกล้ศอก แค่ริ้วเล็กๆ แต่เป็นทางยาวเกือบ 2 นิ้ว
“ไม่เป็นจริงๆ เล็กกว่าแมวข่วน”
“...อึ่ก...ขอโทษ” ผมน้ำตาอาบแก้มขวัญหาย
“คนดี อย่าร้อง...ชู่ว์”


                เราพยุงกันเองขึ้นนั่งขอบเตียง ผมก้มชิดตรวจดูบาดแผล ตกใจจนลืมความขุ่นมัวเสียสิ้น
ถูกมือแข็งแรงดึงร่างเข้าวงแขนอีกรอบ คราวนี้แน่นหนามากมายหลายเท่านัก

“ยาอยู่ไหน ไปหาหมอมั้ยหรือทำแผลก่อน” ผมใจเสียจริงๆ นะ
“ไม่เป็นอะไรดื้อ ไม่เจ็บ ไม่เป็นไรจริงๆ”
“ทำแผลก่อน อึ่ก” กลั้นน้ำตา ความรู้สึกผิดโทษตัวเองปรี่ล้น
“กล่องยาอยู่นั่น” ชี้บอกตู้อีกด้านของห้อง
“เจ็บมั้ย ฟู่ๆ!” ผมเป่าแผล ปิดปลาสเตอร์ยามือสั่น
             ต่อไปจะไม่ขว้างปาข้าวของประชดระบายอารมณ์อีกเด็ดขาด   

“เก้งคนดี...เฟรมไม่เป็นอะไรแล้ว ไม่เจ็บแล้ว”
“ขอโทษ...” ปล่อยให้อีกคนลูบแก้มบางเบาลบคราบน้ำตา บีบต้นคออ่อนโยนพลางดึงผมเข้าซุกอกอีกครั้ง
                เคยไหมครับเวลาเราไม่สบายหรือบาดเจ็บอะไรมา
 คิดว่าตัวเองแข็งแกร่งไม่ต้องง้อขอความช่วยเหลือใครหน้าไหน แต่ที่ไหนได้
แค่คนข้างกายหันมา กระแสคลื่นความอ่อนแออยากให้โอ๋เพียงเราก็ไหลพราก

----------------

“จะเป่าปี่อีกล่ะ แล้วจะรู้เรื่องกันมั้ยนั่น”
“ไอ้เชรี่ย ก็น้องชอบมึงนี่ เชิญเลยไม่ต้องมายุ่งกับกู”
“น้องไหน พูดให้รู้เรื่องหน่อย” นิ้วโป้งปาดน้ำตาให้
“โทรมานั่นไง เมื่อกี้ก็คุยกันไม่พอรึไง” ผมบุ้ยให้ดูโทรศัพท์
“เดี๋ยวนะ” เฟรมหยิบมากดดูหมายเลขไม่ได้รับสาย เท่านั้นล่ะมันยิ้มชั่วเลย “หึหึ...หึง?”
“หึงเชรี่ย!” ผมโวยวายเสียงดังกลบสันหลังหวะ
            หน้าไหม้จนนึกสงสารตัวเอง ไอ้หมอนี่ชักจะญาณทิพย์เกินคน

“อ้อ ไม่ได้หึงเลยเน๊าะ”
“เออ!” ผมกระแทก
“แล้วรู้มั้ยทำไมต้องคุยด้วย?” เฟรมเท้าความจะเฉลย
“จะรู้เหรอ”
“ก็ใครจะยอมให้เมียตัวเองโดนจีบกันล่ะ”
“หะ!?” ผมเหวอ ผละออกมามองหน้าคนพูดให้ชัดๆ เหตุการณ์เข็มขัดสั้นคาดไม่ถึง
             ‘เมีย’ ก็ผมซิ ทำไมถึงจะโดนจีบไม่เข้าใจ
ไม่คิดว่าเมียคำนี้ในนาทีนี้จะสร้างหน้าแดงโร่จนร้อนถึงใบหู

“อย่าทำหน้าแบบนี้ให้ใครเห็นนะ...หวง”
“...(>///<)... ” เอิ่ม วิธีหนีที่ดีที่สุดคือกอดมันไว้ครับ จะได้ไม่เห็นหน้าตัวเองด้วย
             ซึ่งเป็นวิธีที่แย่มากผมน่าจะเตือนตัวเองทัน

--------------
-------------------

            เฟรมเล่าเรื่อยๆ ว่าน้องเยลลี่นิสัยดีใช้ได้ ไม่ยุ่งเรื่องส่วนตัวมุ่งจะเขียนนิยาย
แต่น้องแก้มต่างหากที่น่ากลัว สนใจผมชนิดคลั่งไคล้เกินกว่าเหตุ
ตามสตอล์กเกอร์แล้วเอารูปไปแฉนั่นล่ะที่สุดทน
อึ้งอย่างแรง เป้าหมายไม่ใช่เฟรมแต่คือเก้งถูกหมายหัวหรือนี่
            ที่คุยกันในห้างเมื่อบ่ายคือเยลลี่บอกให้ระวังเพื่อนแก้มของตัวเองว่าอาจจะคลั่งไคล้เกินกว่าเหตุ
ส่วนตัวเยลลี่ไม่มีอะไร กรี๊ดกร๊าดตามประสาสาววายที่ดี ส่วนตัวไม่ยุ่ง
แต่มุ่งหาข้อมูลเขียนหนังสือเขียนฟิคเงียบๆ ไป
กลุ่มนี้เป็นเพื่อนกันมานานเข้าอกเข้าใจกันดี...ว่างั้น

“เขาเดาว่าคือนายเอกของพี่กวางเกือบทุกเรื่อง เจอตัวจริงเลยรู้ว่าใช่ ยิ่งเยลลี่บอกว่าเป็นน้องชายพี่กวางด้วยแล้วยิ่งไปกันใหญ่” เฟรมเล่าถึงความน่าสะพรึงกลัวน้องแก้ม
“...(-*-)...” กูละงงเต๊ก คนไหนวะน้องแก้ม
“อย่าไปยุ่งให้เห็น เข้า-ใจ-ไหม!” เสียงโหมดบัญชาการรบชัดๆ สองมือประคองใบหน้าผม
จ้องตาจริงจังจนเห็นแววเด็กโข่งกลัวเสียของเล่นที่รักที่โปรดอยู่ข้างใน อดลอบยิ้มฟูใจไม่ได้
...ใครกันแน่ที่หวง
...ใครกันแน่ที่เหนือ
 รู้สึกตัวเอง ‘แต้มต่อ’ คะแนนชนเพดานทันตา ลอยละล่องคล้ายบอลลูนลูกใหญ่

-----------

              เฟรมใช้แทปเล็ตเข้าสัญญาณอินเตอร์เนตไร้สาย กดเฟซบุ๊กหน้าเพจนิยายวายของพี่กวาง
“ส่วนเยลลี่ก็ดูนี่ ไม่ได้เข้านานแค่ไหนแล้ว?” เฟรมถาม เลื่อนไทม์ไลน์
“ตั้งแต่เริ่มซ้อมได้” ผมไม่ได้อัพสเตตัสร่วมครึ่งเดือนด้วยยกให้พี่สาวจัดการเอง
           จากเหตุซ้อมแข่งบาสเกตบอลพ่วงวงดนตรี

“งั้นดูซะ” จุ๊บติ่งหูเบาๆ นั่งซ้อนหลังให้อยู่ในหว่างขามัน
“จะให้ดูอะไร?” ผมกะพริบตาปริบๆ
“นี่ไง yenli-yyy ส้มซ่าเปรี้ยวจี๊ด แล้วก็ PieApple-Shortcake ชื่อคุ้นๆบ้างมั้ย”
“ทำไม มีอะไร?” กู้เมมโมรี่ไม่ทัน
                พอรู้อยู่บ้างว่าแฟนคลับตัวยง ช่วงก่อนหน้านี้เห็นเข้าโพสต์ทุกวัน
มาเป็นกลุ่มยกชุดเหมือนนัดเวลากันเข้าเฟซ ผู้หญิงแน่นอนเพราะจะลงท้ายค่ะ นะคะเกือบทุกประโยค

“เยลลี่ ส้ม เปิ้ล คุ้นยัง”
“...” กรกฎาตาเหลือก
“แสดงว่าไม่ได้ดูของในถุง วันนั้นให้ดูแล้วไม่ยอมดู ดื้อชะมัดภรรยาใครวะ” จุ๊บหลังหูขณะเก้งช็อต
“เอ่อ...ถุงสีเหลืองลายหัวใจชมพู?” นึกได้ว่าหงุดหงิดมากจึงบังคับตัวเองไม่ให้สนใจ
“นั่นนิยายพี่กวาง น้องฝากมาขอลายเซ็นต์ รอบแรกส่งมาบ้าน รอบสองก็ในถุง หิ้วมาให้แป้งหมี่แพ็คไปเมกา”
“...(=”=)...” ซวยล่ะ เงียบไว้เก้งอย่ามีพิรุธ


                 มองตามมือใหญ่กดเข้าอีเมล์ส่วนกลางเรื่องซื้อขายหนังสือนิยายของพี่กวาง
ล่าสุดคือพี่กวางส่งรูปใบ EMS จากต่างประเทศพัสดุจ่าหน้าถึงพี่แป้งหมี่
ผู้จัดการฝ่ายทรัพย์สินประจำภูมิภาคไทยแลนด์ของเรา
                 อย่าบอกนะว่า (0-0)!!!
“น้องเยลลี่นั่นเป็นแฟนตัวยง แชตกับพี่กวางยังไงไม่รู้ดันอยากลายเซ็น รู้นามสกุลเลยตามถูก ซวยฉิบ” เฟรมบ่น

                รอบแรกน้องเยลลี่ส่งพัสดุมาบ้านเราก่อน แจ้งแล้วว่าคนเขียนไม่อยู่ในไทย
น้องรับทราบและยอมจ่ายค่าส่งเอง พี่แป้งหมี่ถึงส่งต่อให้พี่กวางเซ็น
รอบหลังเยลลี่จึงฝากของขวัญและหนังสือเล่มใหม่มาอีก
                พี่กวางส่งย้อนกลับมาแล้วแต่พี่แป้งหมี่ไม่อยู่ โทรมาสั่งเฟรมจะให้น้าคนขับรถจัดการต่อแต่ลืม
ถือเข้าไปในโรงเรียนจึงทิ้งไว้ในล็อกเกอร์  เยลลี่คงอยากได้จัดจึงเป็นฝ่ายตามถึงโรงเรียนเสียเอง

“อ๋า...” ที่กุญแจตู้ล็อกเกอร์เมื่อสาย ให้พวกข่าง เคี๊ยงไปเอาไม่ได้จัดการด้วยตัวเอง
            ลิงยักษ์รู้ว่าผมต้องติสท์แตก


            พี่กวางไม่อยากให้รู้ชื่อที่อยู่จริงในประเทศสหรัฐอเมริกาจึงใช้พี่แป้งหมี่และผม
เป็นฐานทัพส่งจ่ายหนังสือ เฟรมกับพี่สาวนามสกุลเดียวกันไม่ต้องเดาให้ยาก
 ความบังเอิญมีในนิยายแต่แก๊งคุณหนูเล่นตามตัวถูก สาววายกลุ่มนี้ไม่ธรรมดาเสียแล้ว   
               ไม่กล้าสู้หน้า กากบาทสีแดงเส้นทึบตัวเป้งกลางหน้าผาก

“คงถือว่าเพื่อนชื่อเปิ้ลกับส้มขอเขียนรูปประกอบด้วยมั้งถึงกล้ามาเจอหน้าเรา พี่กวางไม่ได้บอกเหรอ เห็นลิงค์เว็บให้ช่วยดูอยู่นี่” นี่ก็อีก
“ไม่รู้ ไม่ได้เช็คเมล์ พี่แป้งหมี่ไม่ได้บอก” ผมอุบอิบซ่อนความผิด
“ให้ติดต่อพี่กวางเอง บอกไม่ต้องรับ แล้วอย่าพ่วงเมล์เราให้พวกนั้นเห็นเป็นอันขาด ไม่งั้นจะเฉ่งให้” เฟรมดุ
“อืม...” รับคำยินยอมราบคาบ เปิดเช็คอีเมล์ในแท็บเลต
               จริงดังว่า พี่สาวฟอร์เวิร์ดเว็บบล็อคของเหล่าสาววายคอนแวนต์มาให้ช่วยตัดสินใจ
 หมดแรงไม่อยากยุ่งด้วยตอนนี้   ความผิดเต็มเปา ยื่นมือลูบปลาสเตอร์ยา
อยากย้อนเวลาไปแก้ไขเหตุการณ์เมื่อครู่ให้จางหายทว่าทำไม่ได้

“...ขอโทษ”
“ฮึ!” ปล่อยผมหนุนหัวไหล่แต่หันหน้าหนีงอน
“เฟรม...มึงอ่ะ” เก้งง้อสุดใจ
“อือ!” เหมือนรำคาญเต็มกลืน
“อึ่ก...” ข้างในอกร้อนวูบ น้ำบ่อตาตื้นหาทางไหลริน


                บางทีความไว้เนื้อเชื่อใจไม่ใช่จากคนอื่นไกล
จากตัวเรานี่ล่ะสำคัญ ผมกลับมีความอดทนน้อยเหลือเกิน
...ช่างไม่ดีพอ
...ไม่คู่ควร
...ไม่เหมาะสมกับคนอย่างมันเลยซักนิดเดียว รู้สึกไร้ค่าเหลือเกิน
                ความคิดต่ำต้อยประทุษร้ายจิตใจจนเจ็บ


“จะไปไหน” รั้งข้อร่างผมไว้ไม่ให้ลุก
“กูไม่ดีเอง ขอโทษก็แล้วไม่เห็นว่าอะไรบ้างเลย” กลืนสะอื้น เริ่มงอน
“มานี่ จะบอกอะไรให้”
“อึ่ก!” ผมป้ายตาแดงโร่ โดนเมินแบบนี้เจ็บจริงๆ นะขอบอก

“อย่าถู แดงหมดแล้ว...เฟรมไม่ได้โกรธ ไม่โกรธดื้อเลยจริงๆ”
“ทำไมไม่โกรธล่ะ เป็นกูๆ โกรธตายเลย” ตัดพ้อโมเมมั่วซั่ว
“งั้น...ดื้อให้เฟรมลงโทษ?”
“อือ...”

              ไม่น่าซื่อบื้อพยักหน้ารับ เพราะจอมมารตัวเอ้เยี่ยงไอ้เฟรม
จะต้องคิดแผนกระทำการมิดีมิร้ายมากมายอย่างแน่นอน
อยู่ด้วยกันมามากเกินกว่า 13-14 ปีทำไมผมลืมกฎเหล็กข้อนี้ไปได้

              ไม่ทันรู้ตัว...เผลอเปิดริมฝีปากรับจูบร้อนจากปีศาจสุดฮอท   

----------
-ปล.1 อย่าถามว่าเกิดอะไรขึ้น ทราบแค่ว่าผมฟ้าเหลืองถึงวันจันทร์เป็นพอ
          มีการบอก ‘ไม่อิ่ม...แค่วันอาทิตย์วันเดียว น่าจะหยุดซักเดือน’ แทบร้องว๊าก
          อยากข่วนหน้าคนพูดให้เลือดโชก

-อ้อ! ปล.2 จำใส่หัวสมองอีกข้อ กรุณาอย่าริอ่านคืนดีกับไอ้หื่นบ้ากามมันสมองโครมันยองหลังฉากทะเลาะกัน
         เพราะขณะนั้นเป็นตอนที่มันเป็นต่อได้ใจอักโข...และสิ่งที่เกิดขึ้นตามมาคือเลิฟซีนเพียวๆ (T///T)


*************TBC by because of You

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 16 โต๊ะชาบู P.13 (4-02-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: rujaya ที่ 06-02-2013 08:02:34

 พวกสาววายบางทีก็น่ากลัวเหมือนเนอะ (เหมือนเราเลย 555555)

ชอบเก้งกะเฟรมที่มีอะไรพูดกันตรงๆเลย ไม่เก็บเอาไปคิด แล้วไม่พูดกันให้เข้าใจ

เคลียร์กันเสร็จ ก็ตามด้วยความหวาน

เมื่อไหร่จะได้อ่านฉากเลิฟซีนล้วนๆบ้างนะ ไม่ได้หื่น แต่ไม่อยากจินตนาการเองอะ  :z1:

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 17 เพราะ? P.14 (6-02-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: puppyluv ที่ 06-02-2013 08:13:21

เย๋ย rujaya อรุณสวัสดิ์!!!
ปล่อยเป็ดน้อยเออร์ลี่เบิร์ด
เพิ่งกดบวกไปตะกี้ 555
 o13

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 17 เพราะ? P.14 (6-02-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: myd3ar ที่ 06-02-2013 08:47:51

กลายเป็นน้องเก้งโชว์หึงเฟรมไปเต็มๆ 5555

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 17 เพราะ? P.14 (6-02-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: malula ที่ 06-02-2013 08:55:07

เก้ง ต้องเพลา ๆ เวลาโมโหแล้วทำลายข้าวของนะจ๊ะ
เพราะสุดท้ายแล้วคนที่รับผลนั้นคือตัวเก้งเอง ทู้กที คิคิ

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 17 เพราะ? P.14 (6-02-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: NOoTuNE ที่ 06-02-2013 09:22:55

โกรธแรงมากลูกเอ้ยยย เก้ง


แต่ก็ดีแล้ว อย่างน้อยเหตุการณ์นี้ก็ทำให้น้องได้เรียนรู้และโตมากขึ้น และ อิน้องเฟรมก็ได้กำไรอีก  :laugh: :laugh: :laugh:

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 17 เพราะ? P.14 (6-02-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: Gokusan ที่ 06-02-2013 09:26:50

อรุณสวัสดิ์เช่นกัน ^^V
ชอบคนซึนเหวี่ยง ใส่แว่น น่ารักๆ เหมือนกันใช่มั้ยล่า...หุหุ

มาทักทายก่อนอ่าน...เดี๋ยวมาเคลียร์อาการหวงเข้าเส้นยาวๆ อิอิ


อ่า...ดีใจด้วยที่เข้าใจ-แต้มต่อ-ซะทีนะ น้องเก้ง ^^"
ใช้ได้เรื่อยๆ แต่อย่าใจอ่อนบ่อยๆ สิ...มันเสียเปรียบอ่ะ หุหุ

ส่วนพ่อพระเอก...ช่างขี้หวงได้โล่ห์เสมอ ทำเขาเข้าใจผิดเลยไง
แม้เจ็บเล็กๆ แต่ก็ยกประโยชน์ให้...ชอบใช่มั้ยล่ะ เห็นเขางอน เขาหวงเนี่ย ได้กำไรสุดตัว ^^

ว่าไป...ไอ่ตัวเรานี่ก็ดั่งมีญาณทิพย์เหมือนกันนา อิอิ
หรือมันเป็นประสบการณ์ที่ผันไปตามกาลหว่า วะฮ่ะฮะฮ่ะฮ่าาาา << ดูชั่วร้ายสุดๆ

เอาเป็นว่ายังตามยกป้ายไฟเชียร์คู่แห่งความผูกพันกันต่อไป...
แต่ว่า...อย่าปิดไฟหัวเตียงเขาบ่อยซิ เขาไม่ใช่สต็อกเกอร์ซะหน่อย เขาเป็นแค่เด็กน้อยอยากรู้น้าาาา ;p

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 17 เพราะ? P.14 (6-02-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: tuckky ที่ 06-02-2013 09:28:56

พึ่งเข้าเนทได้  :เฮ้อ:
เฟรมไม่เคลียร์ตั้งแต่แรก ต้องให้พี่เก้งเราลงไม้ลงมือ
หวังผลตอนท้ายใช่มั้ยเนี่ย  :haun4:

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 17 เพราะ? P.14 (6-02-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: Maewjunsu ที่ 06-02-2013 10:01:41

เฟรมเจ้าเล่ห์และหื่นมากพี่เก้งไม่ทันน้องเฟรมแน่นอน  :impress2:
ps. คิดถึงพี่2เจ เจฟฟรี่&โจ๊ก จะมีโอกาสได้อ่านเรื่องของพี่2เจบ้างไหมค่ะ

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 17 เพราะ? P.14 (6-02-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: sin ที่ 06-02-2013 10:50:27

น่ารักมากๆ
คิดไว้ไม่ผิดต้องเกี่ยวกับเก้งแน่นอนสาวๆ แก๊งนี้

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 17 เพราะ? P.14 (6-02-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: sukie_moo ที่ 06-02-2013 11:00:39

เฟรมเจ็บนิดหน่อย  แต่ได้ยาดีที่ชื่อเก้งนี่เนาะ

เฟรมหาย แต่เก้งป่วยแทนป่ะเนี่ย

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 17 เพราะ? P.14 (6-02-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: Satanza321 ที่ 06-02-2013 11:07:57

เก้งคุมอารมณ์หน่อยก็ดีนะ หุหุ หึงโหดไปไหม

แต่เฟรมคงจะชอบอะเจ็บนิดหน่อยแลกกับรางวัลชั้นยอด  :haun4:

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 17 เพราะ? P.14 (6-02-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: EverGreen™ ที่ 06-02-2013 11:26:53

เก้งอารมณ์ร้ายมากอะ

แล้วก็มานั่งรู้สึกผิดเองทีหลัง  :เฮ้อ:

เฟรมประเสริฐอะ

เจาๆๆๆๆๆ  :-[

ปล.ตอนท้ายน่ารักอะ  :laugh:

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 17 เพราะ? P.14 (6-02-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: MiSS-U ที่ 06-02-2013 13:49:16

อ๊ายยยย พี่เก้งฟ้าเหลือง

หึงแรงหวงแรงเนอะ

บวกเป็ด

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 17 เพราะ? P.14 (6-02-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: hello_lovestory ที่ 06-02-2013 15:05:01

ดีนะเนี่ยที่คุยกันแล้วเข้าใจ

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 17 เพราะ? P.14 (6-02-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: donutnoi ที่ 06-02-2013 15:56:06

แล้วเรื่องก็กระจ่าง ไม่แต่เก้งเข้าใจนะแต่คนอ่านก็เข้าใจเฟรมเหมือนกัน  o13

ก็นะเฟรมหวงเก้งขั้นเทพขนาดนี้ เชื่อใจน่ะเชื่อ แต่ไม่เข้าใจนี่สิต้องเคลียร์   แต่อยากอ่านเฟรมทำโทษเก้งคืนบ้าง  :z1:

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 17 เพราะ? P.14 (6-02-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: ToffeE_PrincE ที่ 06-02-2013 17:37:43

ดื้อเอ้ย หลงกลมารร้าย :laugh:

 :impress2:

 :กอด1:

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 17 เพราะ? P.14 (6-02-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: muiko ที่ 06-02-2013 18:08:11

เฟรมหื่นง่ะ  :z1:

แต่ก็นะลงโทษที่เก้งไม่เชื่อใจเฟรม  o13

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 17 เพราะ? P.14 (6-02-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: wews ที่ 06-02-2013 18:38:24

เข้าใจกันได้ซะที :เฮ้อ:
 :L2:

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 17 เพราะ? P.14 (6-02-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: So_Da_Za ที่ 06-02-2013 19:05:57

หึหึ ถึงขั้นฟ้าเปลี่ยนสีกันเลยทีเดียว
5555

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 17 เพราะ? P.14 (6-02-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: chaWice ที่ 06-02-2013 19:06:22

พี่เก้ง โหดอ่ะ ทำลายข้าวของ
แต่ก็นะ ถ้าให้งอนแล้วเก็บไว้ในใจ
อึดอัดตายเลย
แบบนี้ก็เคลียร์ง่ายไปอีกแบบนึง

นี้กล้องตัดเข้าโคมไฟอีกแล้ววววววววววววว  :o12:

งอแงๆๆๆ อ่ะ รอตอนต่อไปนะ

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 17 เพราะ? P.14 (6-02-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: pahpai ที่ 06-02-2013 20:26:04

พี่เก้งอารมณ์ศิลปินจริงๆ  5555 
น้องเฟรมก็หากำไรตลอดๆ น่าจะไปเป็นนักเศรษฐศาสตร์นะ  :z1:

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 17 เพราะ? P.14 (6-02-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: nekko ที่ 06-02-2013 20:52:30

พี่เก้งหึงแรง แต่ก็ดีแล้วที่ไม่เก็บไว้


เฟรมเจ้าเล่ห์มาก  ได้เปรียบตลอดๆๆ


 :กอด1: :L2:puppyluvอิปร้าขอซื้อได้ไหมโคมไฟ

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 17 เพราะ? P.14 (6-02-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: ~มือวางอันดับ1~ ที่ 06-02-2013 21:47:16

หึหึหึ เสร๊จ เฟรมตลอด อ่ะ :o8:

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 17 เพราะ? P.14 (6-02-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: daisy ที่ 06-02-2013 22:12:07

ชอบตอนเฟรมงอนอ่ะ น่าร๊ากกกกกก  :-[

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 17 เพราะ? P.14 (6-02-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: ruby ที่ 06-02-2013 23:01:59

ปล.2 เลิฟซีนเพียวๆ มันเป็นยังงัยน๊า ยังไม่เคยอ่านเลยอ่ะ :z1:

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 17 เพราะ? P.14 (6-02-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: aorpp ที่ 06-02-2013 23:15:51

+1  :กอด1:  ชอบจัง

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 17 เพราะ? P.14 (6-02-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: taroni ที่ 06-02-2013 23:28:49

เก้งมีอะไรก็น่าจะถามเฟรม ก่อนจะหึง o18

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 17 เพราะ? P.14 (6-02-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: mystery Y ที่ 06-02-2013 23:28:58

อือ...เก้งนิสัยไม่ดีเลยตอนนี้ แต่เฟรมก็ทำโทษจนคุ้มนี่หว่า~

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 17 เพราะ? P.14 (6-02-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: choijiin ที่ 07-02-2013 00:32:15

อั๊ยย่ะ
สาววายทำพิษซะแหล่ว
 :laugh:
แบบนี้ต้องจับอิน้องนางคอนแวนต์
มาอบรมคอร์สเบื้องต้น
คุณสมบัติอันพึงประสงค์ของสาววายซะและ
ต่อไปจะได้ไม่เป็นภาระของลูกหลาน
 :jul3: :m20:


----choijiin กายหล่อนา หล่อมากด้วย นิสัยไนซ์กายอีกต่างหาก

ม่าย เราม่ายสนหรอก puppyluv
 :a14:
ไอ้คนหน้าไม่อายอย่างไอ้กาย
หล่อแค่ไหน ดีแค่ไหนเราก็ม่ายชอบแน่นอน
เรายังจำได้จนทุกวันนี้
ฉากที่ไอ้เลวนี่มันทำให้น้องลมสุดที่รักของเรา
เลิกกับพี่เหยี่ยวก็เพราะไอ้เวรนี่ทั้งนั้น
ต่อให้มันไปบวชเราก็ไม่หาย ฮึๆๆ
 :3125: :m16: :fire:

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 18 เพื่อนเรา(รู้) P.15 (8-02-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: puppyluv ที่ 08-02-2013 07:54:04

My Dangerous Fire
รัก ร้อน เรา
ตอน 18 เพื่อนเรา (รู้)
Geng's








“แขนอาเฟรมเป็นอะไรหนูเก้ง?” กิ๋มหยกเฟยถามขึ้นในเช้าตรู่วันจันทร์ขณะผมลงมาจะทานของเช้า
“คะ...คัตเตอร์บาดครับ” บอกตามที่ซ้อม
“ทำไมอีซุ่มซ่ามให้คัตเตอร์บาดได้”
“อุบัติเหตุล่ะกระมังหยกเฟย...มีอะไรก็ค่อยๆ พูดค่อยๆ จา อาเฟรมฟังเก้งคนเดียวนั่นล่ะ” หม่าม้าเหมือนจะทราบดี
“ครับ ขอโทษครับ”

“แม่กาญจน์เป็นเพื่อนคนเดียวของหม่าม้า อยู่ที่นี่เก้งเป็นลูกหม่าม้าเข้าใจไหม”
“ขอบคุณครับหม่าม้า” ผมพนมมือไหว้
“จะลูกชายหรือลูกสะใภ้ไม่เกี่ยงจ้า เอ้า! ต้อนรับเช้าวันจันทร์ด้วยนี่เลย” กิ๋มวางน้ำผักปั่นสูตรเด็ด
“เย๋ย...” ผมสยองสสารสีเขียวอื๋อในแก้วตรงหน้ามากกว่า
          ถึงไม่ได้สนใจความหมายซ่อนในประโยคของกิ๋มช่างฝัน ลูกสะใภ้อะไรกัน
ก้มหน้าจ้วงข้าวต้มเข้าปาก (=”=) เก้งไม่อยากกินน้ำผัก

            อยู่ที่นี่ผมอบอุ่นปลอดภัยมากมายจนไม่อยากทำร้ายความรู้สึกใครๆ ในบ้านหลังนี้ได้
โดยเฉพาะเฟรมลูกชายสุดหล่อคนโปรดของอาม่ามีอะไรกับผู้ชายเยี่ยงกรกฎาเป็นเรื่องไม่ถูกต้อง

“ปะ! ไปกัน” บุคคลในข่าวฟลูเพาเวอร์ในชุดนักกีฬาพร้อมรบขณะผมกวาดคำสุดท้ายหมดพอดี รู้เวลาดีมาก
“อาเฟรมนี่แก้วของลื้อ อาม่าสั่งเจ้ทำไว้ให้” กิ๋มจองล้างจองผลาญ
“ขอกินผลไม้แทนครับ” เฟรมฉวยกล้วยส้มแอปเปิ้ลกี่ลูกไม่รู้เต็มมือใหญ่นักบาสเกตบอล อีกข้างหิ้วปีกผมวิ่ง

----------

“เอาไปด้วย อาม่าลุกมาปั่นให้แต่เช้าแล้ว” หม่าม้าพิมตามมายื่นกระปุกกรีนแลนเทิลให้ถึงในรถ เหว่ย!
         เราสองคนหันหน้าหนี เบ้ปากเหม็นเขียวไปคนละทาง
“โดนไปแก้วนึงล่ะ อันนี้อย่ามา” ผมรีบโยนบาป
“กินอีก ผอมจะแย่อยู่แล้ว”
“ไม่เอา อาม่าอุตส่าห์ทำให้”
“เป็นเพื่อนไอ้เก็ทว่าไปอย่าง” เฟรมเอ่ยลอยๆ
“งั้นก็นั่นแหละ” แจ่ม! ผมนึกขึ้นได้ ฉวยอาวุธชีวภาพไว้เสียเอง
           มึงไม่ตายดีแน่ไอ้ลม หุหุ

---------
----------


          ณ โรงเรียน มาละ เข้าที่ได้อันดับแรกคือลอกการบ้าน
“ใครเสร็จแล้วบ้าง ขอหน่อย” เก้งประกาศขอความช่วยเหลือ
“ด้วย!” เฟรมวางกระเป๋า ดึงสรรพสิ่งกางรอบนโต๊ะพรืด
“ส่งก่อน 9 โมง เก็บคะแนนด้วยให้ไว ของกูใกล้เสร็จล่ะ” เอกง่วนไม่สบตาผม ตั้งใจเต็มที่พอๆ กับโจโจ้
“เฮ้ยลม ทำไมคำตอบมึงกับทรายไม่เหมือนกันวะ” เก็ทโพล่งถาม
“ของทรายถูก ของกูไม่ได้แก้” ลมมือระวิงปานกัน
“ลมจ๋าไหงงั้นล่ะ” บีแมสเซนเจอร์วิ่งเอาสมุดจากเต๋ามาให้เก็ท
“ไม่ต้องแก้ คำตอบเหมือนกันหมดปรับตกยกห้องนะเว้ย!” เต๋า หัวหน้าสารวัตรนักเรียนลอยชายไปมาระหว่างโต๊ะ  วาทยากรคุมวง

           เราชาวคณะ ม.5/1 กำลังพร้อมใจกันทุจริตเกินครึ่งชั้นครับ
นักเรียนที่ดีไม่ควรเอาเป็นเยี่ยงอย่าง ไฟลนตูดถึงจะอนุญาต แต่ห้ามบ่อยเกินวันละสองขวด
เด็กและสตรีมีครรภ์ควรปรึกษา...ไม่ใช่ล่ะ
หนังชีวิตนักเรียน ม.ปลาย เร็วเข้าพวก!


“ติ๊ด! อีก 10 นาทีเข้าแถว ใครไม่ทันเอาไปส่งเอง ข้าพเจ้าจะจรลีแล้ว...นับ 10-9-8...3-2-1 หมดเวลา!” เต๋าเป็นใหญ่
“เฮือก! ปางตาย” ผมวางปากกา ยื่นสมุดให้เต๋ารวบรวม
“ซ้อมเช้ากูว่ายังเสียเหงื่อน้อยกว่านี้” เอก
“อ๋อย เอาพลังชีวิตกูคืนมา!” เก็ทหนีตรวจเช้าเพื่อการนี้
“ไอ้เต๋ามันไปแล้วเหรอ ว๊าก! กูยังไม่เสร็จเลย ใครก็ได้ช่วยที” โจโจ้คว้าทุกอย่างวิ่งตามหลังเต๋าไปอย่างด่วน

--------
---------


             สภาพเศษซากอารยะธรรมปลิวว่อนหลังสงครามสงบ...
“ลมจ๋าเสร็จมั้ย?” บีโดนเก็ทกุมข้อมือดูดพลังชีพไว้ทางนี้
“มีอะไรกินมั่งบี หิว” ลม
“ลม เรามีนมเหลืออยู่กล่อง เผลอหยิบมาน่ะ ร้านมีแต่แบบแช่เย็น ไม่เป็นไรนะ” ทรายยิ้ม ยื่นกล่องนมจืดเย็นจัดให้ลม
“อ๋อ...ครับ” ลมแค่มองไม่ได้หยิบ ทรายจึงวางบนโต๊ะเสียเอง

“เฮ้! น้ำผักสูตรอาม่า สนมั้ย” ผมชูกระปุกซิลเวอร์ออกปากสอด
        นั่งติดเก้าอี้ขยับไม่ได้เพราะงูเหลือมพาดคอแล้วบ่นว่า
“ง่วง...” เฟรมเอนศีรษะซบไหล่ผม
“เยี่ยม!” ลมลุกมาฉวยจากมือ เปิดดื่มจิบท่าทีชอบใจ
“อะไรอะ?” บีจอมจุ้นถ้าเป็นเรื่องกิน
“น้ำเขียว” ลมยื่นให้แต่บียี้ทันทีที่ได้กลิ่น
“อี๋! อาม่าไอ้เฟรมชัวร์” บีรู้

“ไอ้เด็กนรก” เฟรมกลิ้งหน้ากับบ่าดมต้นคอกู ติดสัดโชว์่นะไอ้ฟาย!
“ว๋ายๆๆ ดูดิลมจ๋า” ไอ้บี (T-T) ทำเสียงน่าตบมาก
“ยังไม่ชินอีกเหรอบี เก้งกับเฟรมก็อย่างนี้ตลอดแหล่ะ ฮิฮิ” ทรายก็รู้ แม่เจ้า (>0<)
“อีกล่ะไอ้งูสองตัวนี่ เมื่อคืนพวกมึงมีได้เสียกันใช่เปล่า” เอก
“อ๋อ ที่ไม่ไปกับพวกกูเพราะงี้ใช่มั้ย” โจโจ้ถามเราเซย์โนลานรถ
“ไม่ต้องบอกก็รู้ อุปกรณ์ดีเด่นด้วยนี่ ใช้ยังวะ?” เก็ทตีคิ้ว
“หึหึ” เฟรมกับซอกคอผม

            มันพูดถึงเรื่องอะไร อุปกรณ์ดีเด่นที่ไหน
ทำไมไอ้เลวมีแอบหึหะด้วย ฮ่วย!

“โฮ้ย! พวกมึงนี่” ผมโวยวงแตกหากแต่ขยับไม่ได้ จอมมารถูไถร่างกายไม่เลิก
     เป็นอย่างนี้ทุกวันเก้งถูกคลุกวงใน แล้วกูดันสมยอมทุกที
น่าเอาคัตเตอร์ปาดคอให้รู้แล้วรู้รอด

----------

“...ตลอดนะมึงน่ะ” ผมขยับไหล่ให้รู้เราอยู่ท่ามกลางมวลชน
“ช่าง...” ปลิงเมือกใช่จะใยดี
“...ช่างได้ไง หนัก” อึกอักโวยในลำคอไม่อยากให้ใครได้ยิน
“ไม่หนัก หอม ฮ้าว!” มีหาวประกอบ
“ฮื่ย...” ได้แต่ถอนใจรับสภาพ
         คนที่จะเป็นจะตายน่าจะเป็นเก้งคนนี้มากกว่านะเฟ้ย
เล่นแทงกันตั้งกี่รอบ มึงตัวรุกให้กูตั้งรับฝ่ายเดียว
 เสียแต้มบนเตียงแล้วยังตามมาเสียเปรียบที่นี่อีก คุ้มซะไม่มี (=”=)


           สงสัยวันนี้ฟ้าจะอาเพศ คนที่ไม่น่ามีเอี่ยวกลับแวะมาแจมได้
“อิชชี่ว่ะ” ลม
“โป๊ก---/โอ๊ย!” ไม่อิชชี่เปล่าเฟรมโดนด้วย
“ไอ้ลม!” เก็ท
“เย๋ย!” ผมผวา   

          เรานั่งคู่ติดประตูทางออกหลังห้อง โดนลมขาวฝ่ามือจับศีรษะเฟรมโบกใส่ผนังเหมือนจะเบาแต่เสียงไม่น่าเบา
“เก้ง...เจ็บอะ” เฟรมเรียก มือกุมหัวก้มตัวตีบทซะ
“เป็นอะไรมั้ย?” ผม
“อิชชี่ๆๆๆ” ไอ้เลวลมลอยหน้าลอยตากับน้ำผัก ถ้าฟ้อนทศกัณฐ์ฐานะมารมือที่สามได้คงรำป้อ
“555” เก็ท เอก ทรายหัวเราะ โดยเฉพาะเก็ทหน้าหงาย

“ลมจ๋าไหงทำเบาจัง เอาแรงกว่านี้อีกทีซิ” อ้าว ไอ้น้องหนูบี
“บีล่ะก็ เฟรมเจ็บมากมั้ยจ๊ะ” ทรายยิ้มแย้มเข้าถามคนข้างผม

            ตั้งแต่ไอ้ยีราฟได้รับตำแหน่งกัปตันแทนเก็ทพร้อมเทศกาลแข่งขัน
ผู้หญิงในห้องและนอกห้องเข้ามาพูดคุยกับเราบ่อยขึ้น
ไม่รวมขนม ของขวัญต่างๆ นานาจากแอทเลิฟแอทล็อกที่ล็อกเกอร์ จำนวนแฟนคลับเพิ่มจมหู
น่าปลื้มสำหรับทุกคนในทีม โดยเฉพาะเอกกับโจโจ้ดี๊ด๊ามากกว่าใคร
ผมแอบนอยด์อยู่ลึกๆ ไม่ค่อยชอบแต่รับรู้สภาพ คนมันฮอททำอย่างไรได้

---------
----------


          ไม่ถึง 5 นาที กำลังจะออกจากห้องเตรียมรอเข้าแถวเคารพธงชาติ
“มึงลืมปลอกแฮนด์สนูปี้กู ไอ้เลวเก็ท กี่วันแล้ว หา! เด็กผมมานี่ซิครับ” ลมล้วงจี๋เอวเก็ทพลางร้องเรียกบี
           ถ้าประมาณนี้มีเรื่องเดียวฟิกเกียร์ที่รัก และเดี๋ยวนี้ถ้าจะถึงเนื้อถึงตัวเก็ททีไร
ลมจะเรียกบีมาคั่นกลางทุกครั้งไม่ขาด
“555 อ้ายลม กูจั๊กกะจี้ หยูดดด!” เก็ทดิ้นไม่เหลือภาพผู้นำ
“ไอ้หมาขี้ลืม เอาให้ตายเลยลมจ๋า อ๊า! บีไม่เกี่ยว” บีโดนเก็ทกับลมดึงเข้ากลาง
    ตัวเล็กโผล่หน้าจากบ่าเก็ทร้องให้ช่วย
“ฮิๆ” ทราย เจนี่ สาวๆ รุมเชียร์
             สภาพเด็กผู้ชายตัวสูงไล่เลี่ยแต่เก็ทกล้ามเบิ้งกว่า แซนวิชสามคนคลุกวงในหยอกกันนัวเนีย
กลายเป็นลมจี๋ทั้งบีและเก็ทหนักข้อ กอดกันกลมหน้าทางเดิน ปากบีถูหัวนมไอ้เก็ท อ๋อย!!!

(“กรี๊ด! พี่เก็ท พี่บีกับพี่ลมล่ะ”)
(“แซนวิช ว๊ายยยย!”)
(“3P เลยแก แอร๊ย ฟินแลนด์”)

“เฮ้ย! จะล้มแล้วเอก” ผมบอกเอกอยู่ใกล้ให้ช่วยดึงบีออกจากวง
“แฮ่กๆ กูยอมแล้ว พอก่อนขอโทรบ้านแป๊บ” เก็ทปางตาย
“ให้ไว เย็นนี้ไม่ได้อีกล่ะก็ มึง---” ลมไม่ต่อแต่ทำท่าปาดคอเชือด
           เอาแต่ใจฉิบ แต่ผมได้ยินเรื่องจักรยานที่ว่ามาเป็นอาทิตย์แล้วเหมือนกัน
พอๆ กับชื่อน้องฮุ้ง ติดใจอะไรจะเอ่ยซ้ำๆ อยู่นั่น
เหมือนเฟรม พูดถึงรองเท้าที่อยากได้ทุกวันจนต้องพาไปซื้อ
           นิสัยเด็กน้อยอยากให้เอาใจชัดๆ ผมเกลียดแต่ก็ลอบมองไอ้ลมเพราะอย่างนี้

----------

“มานี่บี ตัวเท่าลูกแมวยังจะไปเล่นกับพวกเวรนั่นอีก” ผมดุ รับเพื่อนร่างเล็กจากวงแขนเอก
“ตัวบีนิ่มจัง” เอกยิ้มแต้
“ไอ้หมามันอัลไซเมอร์ ลมจ๋ายั๊วะเลยอะ ดูดิเสื้อยับหมด 555” บีไม่สนเอก เฮฮาแก้มแดงใสกิ๊ง
“ยังจะซนนะ” ผมเอ็ด มือบีเกาะเอาผมเนียนๆ เด็กชายหมวยคนนี้มือไว
        ชอบนักแลเรื่องคว้าอะไรอยู่ใกล้เข้าชิดตัวเอง

           ในบรรดาคนที่ผมรู้จักคุ้นเคย มีเก็ทกับลม
เพิ่มบีอีกคนที่เห็นเป็นผู้ชายกอดคลุกกันมากกว่าระดับเพื่อนปกติเขาทำกัน
ทว่าเห็นแล้วเฉยๆ ไม่คิดอะไร มองเพลินดีเสียด้วยซ้ำ แล้วก็อีกคู่ เฟรมกับเก้งเองครับ (T-T) เข้าตัว

“ให้มันโดนซะบ้าง เอ๊ะ! น้องโบนี่นา” บีเห็นน้องผู้หญิง ม.ต้น 2 คน
“อีกแล้วเหรอ” ผมอดละเหี่ยแทนไม่ได้
“น้องโบน้องบิว พี่เอกช่วยอะไรมั้ยคะ” เอกป้อไก่แจ้เร็วรี่
“โบเอาโน้ตมาให้พี่ลมค่ะ ฮิๆ หยอกกันกับพี่เก็ทอีกแล้ว น่ารักจังเลยนะคะ” โบคุยทักกับเก็ท ลม เอก ทรายและเพื่อนแถวนั้น
         พ่อแม่มีฐานะมากคนหนึ่ง รู้จักเพราะซ้อมใช้เปียโนเดียวกับลม

“เช้านี้เซ็งจิต กำลังจะดีอยู่แล้วเชียว” บีปากยื่นเล็กๆ จนผมขำ
          บีเคยกรี๊ดปลื้มน้องโบสวยใสท่าทีลูกผู้ดีคนนี้แค่ 3 วัน ก่อนเปลี่ยนเป็นไม่ปลื้ม
ด้วยเกาะแกะบ่อยครั้งอ้างซ้อมเปียโนกับลมจ๋าของบี

“คงเอาโน้ตมาให้อีกละมั้ง”
“จะอะไรทุกวัน โน้ตเล่มเดียวกันแท้ๆ ตอนเย็นจะซ้อมค่อยให้ก็ได้ ล็อกเกอร์มีก็เอาไปแปะไว้ซิ ขนมด้วย ลมจ๋าบอกไม่เอายังหิ้วมาอีก”
“แล้วใครกิน” เฟรมสอด
“กูไง!” บีหันมาตาโตแขวะซะ
“555” ผมไม่ไหว
“ไอ้เด็กนรกเอ๊ย” เฟรมผลักหัวบี ขำกลิ้งอีกคน

            รู้แล้วที่เก็ทไม่ยอมปล่อยเด็กน้อยให้ใครเพราะดื้อตาใสอย่างนี้
‘ต้องเก็บไว้กับตัว กลัวไปป่วนคนอื่น’ เหตุผลมีมูลครับ
เห็นโบยิ้มหวานคุยกับลมซึ่งหน้าเฉยมากๆ กลายเป็นทรายและเจนี่รับหน้าพูดคุยกับน้องโบแทน

--------
----------


             และแล้ว อีกตัวละครออกโรง...
“โดมนี่นา น้องโดมรูปหล่อน่ารักหวัดดีครับ มาหาพี่เก้งหรือพี่บีสุดหล่อคนนี้เอ่ย” บีเปลี่ยนเป้าหมายแป้นแล้นกับน้องมาใหม่
“สะ...สวัสดีครับพี่บี” โดมตัวสูงกว่าบี ม.3 จริงหรือเปล่าวะ เก้งเศร้า
“ไอ้เด็กนรก ไปได้แล้ว” เฟรมจิ้มหน้าผากเหม่งบีไม่ให้ปรสิตผม
“แหวะ! ขี้หวง น้องโดมรูปหล่อดีกว่า ว่าไงครับน้องโดม” บี

               ไม่รู้เป็นอะไร กับคนอื่นเฟรมฤตยูดำไม่มีใครกล้าแหยม
ยกเว้นบีนี่ล่ะที่แวะมาเจ๊าะแจ๊ะต่อกรเล่นด้วย เฟรมก็หยอกกลับเป็นเด็กเล็กๆ
ขึ้นกูมึงชวนทะเลาะต่อปากต่อคำแต่ยอมให้บีไถเงิน ไถไอเท่มเกมอยู่เรื่อยจนผมปลง
              หันไปหารุ่นน้องรูปหล่อรวยเลิศ ลูกทูตหุ่นสูงชะลูดตูดปอด กทม.
ทุกอย่างประเสริฐทีท่าทางเก้อเขินเกาหัว อีกมือถือถุงสีฟ้าหรูใบย่อม
ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าจะมาหาใคร

“ลม น้องกูจะคุยด้วย” ผมดำเนินการแยกคู่ลมกับน้องโบ กูขอแอบเลวหน่อยเถอะ
“พะ...พี่เก้งครับ นั่นน่ะ...” โดมอึกอัก
“ให้ไว ช้าอดนะมึง” เฟรมเหล่หางตาเชิงสั่งโดม ได้ยิน...
“คะ...ครับพี่” ในลำคอเบาๆ

“อะไรเก้ง?” ลมผละจากน้องโบกับทรายหันมาที่เรา
“น้องกูมาหา” เฟรมบอก โดมมองกัปตันทีมบาสตัวเองอย่างอึ้งๆ
“น้องโบไปซีร็อกกับพี่เอกนะคะ จะเข้าแถวแล้วเร็วค่ะ” เอกอ้อล้อหญิงพลางพยักหน้ากับลม เอกก็เซ้นส์ไวพอตัว
“บีครับ มาเร็ว” เก็ทกับบี
“สั่งจริงไอ้หมานี่” บีปล่อยลมคุยธุระกับโดม
         น่าจะเป็นเรื่องที่เราๆ ก็รู้กันอยู่ ส่วนน้องโบเสร็จเอกครับไม่ต้องห่วง

----------

            ตัวใหญ่อารมณ์ดี แขนแข็งแรงไม่ได้ลงน้ำหนัก ฝ่ามือใหญ่จับต้นแขนช่วยพยุง
คงรู้ว่าใช้งานกรกฎาหนักหน่วง ไม่ดูแลกูจะด่าให้
ชอบใจไม่ขัดขวางการแตะต้องในที่สาธารณะของยักษ์จินนี่ก็นาทีนี้
          ผมชื่นมื่นขณะก้าวผ่าน เห็นลมเปรยให้ได้ยินเบาๆ
“อิชชี่ว่ะ”
“หึหึ” เฟรมขำขณะผมหัวเราะเปิดรอยยิ้มกว้าง
             คำถามคาใจว่าลมคุยอะไรกับเฟรมวันแรกเกิดเหตุนั้นหายไปไหนไม่รู้
ถ้าท่าทีเช่นนี้ก็ใช่จะเลวร้ายเสียเมื่อไหร่ ความขุ่นมัวตะกอนใจเหมือนถูกไขทิ้งเหลือน้ำใสสะอาด
 ติดฉลากขวดว่า ‘มิตรภาพ’
             ทว่าความคิดสะดุดเล็กน้อย หางตาแลเห็นหมอกสุดทางเดินด้านโน้น
สายตาส่งมาที่โดมและลมไม่ได้สนใจพวกผม
เรื่องเก้งกับเฟรมน่าจะปกติดีถ้าไม่มีหมอกและลม ผมว่านะ

----------
------------



          พักเที่ยง แคนทีนที่นั่งละแวกประจำ
“กูตกข่าวลมเทพกับปริ้นซ์ออฟเทนนิสไอ้โดม กทม.เหรอวะ” โจโจ้เริ่ม
“อ๋อ นั่นเก่าแล้ว ต้องกูกับน้องโบดีกว่า อัพเดทกว่าเยอะ” เอกจะโม้ความกระล่อนของตัวเอง
“โอ๋ย ไอ้พวกนี้นี่” ผมลุกจะกลับไปปรุงราดหน้าหมี่กรอบ
           โดมเป็นเด็กดีนิสัยเลิศมากคนหนึ่ง ไม่อยากได้ยินน้องโดนนินทา

“อย่าเผ็ด สั่งใหม่ดีกว่า ป้าครับ! ขอราดหน้าแบบนี้อีกจาน ไม่ใส่พริกนะ พริกไทยก็ไม่” เฟรมบังอาจเข้ามาสั่งร้านค้าแทนซะงั้น
“เฮ้ยอะไร กินได้” ผมมองพริกป่นในจาน เดือดร้อนทำไม
“อยากโดนดีท็อกซ์ตาย”
“เอิ่ม...” แคร้ง! ตะเกียบกู เก้งช็อตอย่างแรง
           คะแนนพระเอกติดลบ ปากหมาไม่ถนอมกันเลยให้ตาย

“...ซักวันกูจะอยู่ข้างบน อย่าโวยล่ะ” ผมกระซิบ เค้นดุในลำคอข่มขู่
“...อยากอยู่ข้างบน”
“เยส!” นั่นล่ะที่ต้องการ
“...ออนท็อปนะ หึหึ”
“เชรี่ย-เฟรม!” กรกฎาหน้าม้านควันออกหูพุ่งปรี๊ด
“เก็ทกับเดวิลของมันมาแล้ว ถือน้ำมาเร็ว” เฟรมคว้าสองจานไว้ในมือให้ผมค้าง (>///<) ซะงั้น

            โต๊ะเรา เอกกำลังเม้าท์มันส์ อยู่ห่างสุดทางเดินไม่ต้องกลัวใครได้ยินเพราะสภาพเที่ยงวันจอแจเกินขีด
“เฮ้ยนิ่มจริงๆ แบบ...บอกไม่ถูก พอดีอย่างไม่เคยรู้สึกมาก่อน อ๊า...!”
“กูจับมันก็บ่อยไม่เห็นจะนิ่มอย่างว่า” โจโจ้เถียงกับเอกเรื่องอะไรไม่รู้
“มึงต้องลองโจโจ้” เอกกรุ้มกริ่ม

“ลองอะไรวะเอก น้องโบ?” ผมวางแก้วน้ำ ถามชื่อน้องในข่าวเมื่อครู่
“เปล่า ไอ้บี” โจโจ้
“หะ! บี เกี่ยวอะไรกับไอ้บี” ผมงง
“เรื่องอะไรวะ?” เฟรมตามมาวางราดหน้าจานใหม่ตรงหน้าผมโจโจ้มองเก็ทกับบีที่ยังต่อคิวร้านข้าวมันไก่ก่อนเอ่ยปาก

“เพื่อนมึงหลงไอ้เด็กนรก”
“อย่าบอกนะว่า!?” ผมตาโตกับความจริงข้อใหม่เอี่ยม
“กูแค่ชอบตัวเล็กๆ หอมๆ นุ่มนิ่มเด้งสู้มือไม่เหมือนผู้หญิงของมันเฉยๆ แค่นี้ทำเป็น” เอกแก้ตัว ปรายตามองบีที่ยิ้มหัวเราะกับเก็ทฟากโน้น
“มึงก็รู้นั่นของใคร” เฟรมใส่ทันที
“นั่นเพื่อนเรานะเว้ย!” ผมเข้มพอกัน
         นึกภาพบีอยู่ในวงแขนเอกที่ช่วยดึงจากเพื่อนสนิทสองคนเมื่อเช้า
แค่จับต้องครั้งเดียวถึงกับบันดาลให้เพลย์ บอลตัวพ่อเพ้อคลั่งเชียวหรือ เดวิลของกิดากรขโมยซีน

“กูแค่...” เอกเปลี่ยนฟีล ก้มหน้าเขี่ยผัดมาม่าในจานเล่น
“พูดเอก กูฟังอยู่” เฟรม
“ก็มึงเล่นกินกันเอง ทิ้งกูกับโจโจ้แค่สองคน ไม่คิดว่ามันน่าเบื่อไปหน่อยเหรอวะ พวกกูน้อยใจเป็นนะเว้ย!” เอกเริ่มดราม่าควีน
“อ้าวเฮ้ย! แล้วเหรอวะ? แค่กๆๆ” โจโจ้สำลักกะเพราไอค่อกแค่ก
“...(0-0)...” เช้ดดดดดดด! ผมสุกทั้งตัว

“ท่าทางจะสิงกันทุกวันแบบนี้จะออกหน้าไหนได้อีก จะบื้อไปไหนวะโจโจ้ แค่นี้ก็ไม่รู้” เอกหงุดหงิดเต็มประดา
“...มึงรู้?” ผมเสียงหายจากคอ
“กูอยู่กับมึงมาตั้งเท่าไหร่ ป.1 สัด!” เอก
“เพราะกูเห็นมึงเป็นเพื่อน จะเป็นตัวอะไรกูไม่สน เรามีกันอยู่แค่นี้ โดยเฉพาะมึง เอก โจโจ้” เฟรมทำเอกปิดปากเงียบ โจโจ้ตาปริบๆ ใบ้แดก
“เอ่อ...” ผมกลืนน้ำลาย
“จะบอกรึไม่ กูก็รู้ว่าพวกมึงไม่ได้โง่หรอก” เฟรมสำทับอีก
“แหงซิ โจ่งครึ่มซะขนาด” เอกยังต่อความไม่จบ

              รู้สึกว่ามีอะไรมากกว่านั้น เอกน่าจะรู้ความจริงตั้งแต่เกิดเหตุคืนแรกแล้ว
เพราะวันต่อมารอยที่คอเก้งเพียบ ซ้ำที่ล้อเลียนเรื่อยมาก็ใต้สะดือหนักหนาไม่ใช่เล่นๆ
สะดุ้งสันหลังหวะจนเบื่อจะเอาคืน

“เอกมีอะไรทำไมไม่พูด กูไม่ใช่เพื่อนมึงแล้วเหรอ ทำไมเหวี่ยงไปได้” ผมว่าตามสัญชาตญานบอก
“เงินไม่พอ?” เฟรมอีกคน ปัดคุยเรื่องอื่นไม่ยี่หระที่เอกรู้เรื่องของเรา
“พอ เมื่อคืนก่อนกูให้หมอกขับคันนั้นแข่ง  คันที่มึงยกให้น่ะ ชนะได้มาเพียบ ใช้หนี้หมดแล้วเรียบร้อย เจ๋งเปล่า!” เอกหมายถึงแข่งรถที่ลาน


              บ้านเอกกำลังเปลี่ยนแปลง พ่อลาออกจากราชการเนื่องจากมีการปรับผังองค์กรใหม่
ประจวบกับอยากดูแลสุขภาพจึงลาออกให้รุ่นน้องขึ้น ส่วนตัวเองมารณรงค์เดินวิ่งมาราธอนอย่างเต็มตัวและเต็มใจ
พอทราบว่าลูกชายติดหนี้พนันบอลและอยากลดภาระก็ตัดสินใจให้เช่าบ้านหลังใหญ่ย่านเดียวกับผม
เหลือทำคลีนิกใกล้บ้านโจโจ้อย่างเดียว พ่อเอกถือเป็นยอดคุณพ่อตัวอย่าง
ไปบ้านเอกทีไรจะสัมผัสถึงความรักระหว่างพ่อกับลูกชายกับก็ที่นั่นจนอบอุ่นตาม
               ไม่คาดคิดคือเฟรมโชว์ป๋ากับเพื่อนถึงขนาดยกรถยนต์ให้เอกไปใช้ฟรีๆ

“คันไหนวะ?” ผมเลิ่กลั่กมอง 3 คนระหว่างเฟรม เอก โจโจ้
“คันแดงดำตาหมากรุกที่จอดทิ้งไว้นั่นไง พวกทวงหนี้ตามจิกกูชิบ ว่าจะขายแล้วแต่ไอ้หมอกโผล่มาโป๊ะเชะซะงั้น 555” เอกยิ้มโอ่ทันที
“มึงเลยได้พระเอกขี่ม้าขาวมาช่วย” ผมเหล่มองปิดทองหลังพระที่แท้จริง 
       แข่งชนะมาได้ถ้าไม่เก็บไว้ก็ขายทิ้ง จาก 5 ขายทำห้องซ้อมดนตรีแล้วก็ยกให้เอก
เวลานี้เหลือ 3 เอากะป๋าช่างเปย์ซิ


“สุดท้ายแล้วนะเอก ต่อไปไม่ อย่าเข้าน้าชด ไม่งั้นกูเอาคืน” เฟรม
“เฮ้ย! พวกน้าชดมีเอี่ยวด้วยเหรอ?” ผมตกใจประเด็นแทรก
“ไม่มีอะไรหรอก คันนี้เคยเป็นของไอ้ดิว แกมาเลียบๆ เคียงๆ ขอซื้อคืน ไม่ขายเลยชวนกูเข้าทีมซะงั้น” เอกเฉลยวงในฮอบบี้ยามราตรี
“กิตติศัพท์น้าชดมึงก็น่าจะรู้ดี เงินน่ะหาเมื่อไหร่ก็ได้ อย่าเพิ่งเอาอนาคตไปเสี่ยงดีกว่า นะเอก” ผมอยากให้เพื่อนยั้งคิด
“กูรู้น่า แค่นี้ก็เดือดร้อนพอล่ะ ไม่เอาแล้วเรื่องปวดหัว”
“ดี” เฟรม

          ไม่ใช่ว่าไม่สนใจ เราโตมาด้วยกันตั้งแต่ประถมเรียกว่ารู้ไส้รู้พุง (โจโจ้ตั้งแต่อนุบาล)
บางครั้งอาจละเลยเรื่องหยุมหยิมด้วยคิดเพื่อนยังไงก็คือเพื่อนอยู่วันยันค่ำ

----------


           เห็นเก็ทหยุดคุยกับเต๋าและเพื่อนสารวัตรนักเรียน
บีโบกมือบอกใบ้ว่าจะนั่งโต๊ะนั้น ได้เลื่อนจานราดหน้ามีพริกให้โจโจ้เนือยๆ

“บางทีที่กูไม่พูดทุกอย่างเพราะไม่อยากให้พวกมึงเปลี่ยนไปเหมือนกัน” ผมเอ่ยเชิงขอโทษ
“พวกกูรับได้อยู่แล้วสบายมาก” โจโจ้พูดดี อยู่ด้วยกันมาตั้งแต่อนุบาล ไม่รู้ก็ตาถั่วเกินล่ะ
“กูก็ขอโทษด้วยละกัน แค่เฟลๆ เรื่องนิสา พ่อดันมาจู้จี้กะกูอีก ชั่วโมงนี้เลยมั่วๆ ไปหน่อย ยังไงก็ไม่นั่นหรอกพอแล้วปัญหา” เอกยังนอยด์อยู่บ้าง
“กูเชื่อว่าโอแล้วล่ะ แต่อยากให้ลองมองมุมกลับดูบ้าง คนเป็นพ่อ ไม่ห่วงลูกจะให้ห่วงหมาที่ไหน เดี๋ยวก็ดีขึ้นเชื่อสิ” ผมให้กำลังใจ
“นั่นกูก็พยายามตั้งใจเรียนให้พ่อสบายใจอยู่เหมือนกัน”
“แล้ว?” เฟรมถาม
“มันเห็นน้องนอไปกับพี่มอส” โจโจ้ปากโป้ง
“อ้อ เข้าใจล่ะ” ผมตบโต๊ะปังบางอ้อ หญิงนี่เองถึงมาเหวี่ยงใส่เพื่อน


             โจโจ้เล่าว่าวันเสาร์ หลังแข่งบาสเสร็จแยกย้ายกันกลับ
เอก โจโจ้กับพวกหมอกไปปาร์ตี้ลานรถจนได้แข่งพนันอย่างว่า
แต่ประเด็นอยู่ที่นิสาคลอเคลียกับพี่มอสให้เห็นในตู้ปลาทอง เอกที่คิดว่าทำใจได้ก็ ปสด.ซะ

“กูคิดเลยนะเว้ย ผู้หญิงแม่ม! กููหล่อกว่าเก่งกว่าพี่มอสหรือไอ้หน้าเหียกดาราที่เจ้าหล่อนเคยเป็นแฟนซะอีก แล้วทำไม...” เอกสองมือลูบหน้า
“เรื่องนี้ตบมือข้างเดียวไม่ดังว่ะ แต่เอาเถอะ ถ้ามึงยังใฝ่ เริ่มใหม่ก็ได้่นี่หว่า นิสาว่างแล้ว ใช้คัพเค้กนี่แหละเพื่อนกูหล่อเร้าใจเว่อร์อยู่นา” ผมข้ามไปตบบ่าเอกอยากให้ขำๆ ห้ามไม่ได้ก็ยุส่งแม่ง
“เออว่ะคัพเค้ก จริงด้วยแฮะ” เอกเปลี่ยนสีเร็ว ข้อดีของมัน
“มะ เดี๋ยวกูช่วยเอง”
“มึงน่ะตัวซวย โจโจ้”
“ตัวกินซิไม่ว่า 555“

-----------


บรรยากาศดีไหลเข้ามาแทนที่ี และจะดีมากขึ้นไปอีก จำภิรมย์ตายยากได้ไหมครับ
“เก้งงงงงงงง! พ่อนางฟ้าของกู พ่อสุดหล่อพ่อพระมาโปรด เราเข้ารอบ 5 วงสุดท้ายโว๊ย!”
“พี่เก้งคร้าบ! พี่ไอดอลของผท ฝันแย้เป็นจริงแล้วคร้าบ! ”
“กูบอกแล้ว 555”    
           รมย์ดำ แย้ แบงค์ แห่ง R-Gus ถลามาหาผมด้วยอาการดีใจสุดฤทธิ์
“เฮ้ย! จริงดิ 555 กูลืมไปแล้วนะเนี่ย!” ผมตื่นเต้นลืมทุกอย่างชั่วขณะ

        กว่าจะพูดภาษาคนรู้เรื่องผมโดนแสดงความยินดีหลายรอบครับ
มีไอ้คนที่คุณกันท่า ตะโกนบอกให้ไปให้พ้นจนต้องกอดยึดไว้เอง

“วู้ววววววววว! เพื่อนกูเว้ย! เพื่อนกู!” เอก โจโจ้ดังก้อง
“สุดยอดว่ะ!” ผมกระโดดโลดเต้นเกาะคอยีราฟอย่างแน่น สะใจมาก
“555 “ มือเหนียวยกเอวผมเหวี่ยงไม่ปล่อยเช่นกัน
(^0^) ถ้ามีคนนี้อยู่เคียงข้าง เก้งสู้ว๊อย!



*************TBC by R-Gus

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 18 เพื่อนเรา(รู้) P.15 (8-02-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: rujaya ที่ 08-02-2013 08:00:39

เพื่อนกันมันต้องงี้แหละ รู้ใจกัน เข้าใจกัน เป็นห่วงเป็นใยกัน

แถมตอนนี้เก้งของเฟรม เข้ารอบ 5 วงสุดท้ายอีก  :mc4: :mc4:

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 18 เพื่อนเรา(รู้) P.15 (8-02-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: tuckky ที่ 08-02-2013 08:26:32

อรุณสวัสดิ์  :กอด1:

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 18 เพื่อนเรา(รู้) P.15 (8-02-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: ruby ที่ 08-02-2013 08:52:46

ไม่ใช่แค่เพื่อนเท่านั้นที่รู้ เค้ารู้กันทั้งบางแล้วจ้า ออกนอกหน้าขนาดนั้น
ชีวิตนักเรียน ม.ปลายวุ่นวายตอนเช้าก็เรื่องลอกการบ้านเพื่อนนี่แหละ
"เล่นแทงกันตั้งกี่รอบ มึงตัวรุกให้กูตั้งรับฝ่ายเดียว" โอ้วประโยคนี้
เราคิดไปไกลแล้วนะ อิ อิ

อยากรู้เรื่องพี่มอสจัง อะไร ยังงัย กับยัยนิสาเหรอ :กอด1:

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 18 เพื่อนเรา(รู้) P.15 (8-02-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: choijiin ที่ 08-02-2013 09:27:18

ถ้าเพื่อนๆไม่รู้
คนอ่านก็แอบคิดแล้ว่ามันถอดตาเก็บไว้ที่บ้านรึไงหนอ
มิตรภาพระหว่างเด็กหนุ่มๆนี่มันชื่นใจจริงจัง
 :z1: :z1:

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 18 เพื่อนเรา(รู้) P.15 (8-02-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: shoi_toei ที่ 08-02-2013 11:26:04

เป็นมิตรภาพที่ดีจัง เนอะ

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 18 เพื่อนเรา(รู้) P.15 (8-02-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: Gokusan ที่ 08-02-2013 11:55:27

เท่าที่มอง...ที่รู้สึกอยู่นี่
บ้านพี่เรียกอิชชี่ปนปลื้มเขานะคะ น้องเก้ง
เหมือนมองเขาเป็นไอดอลหน่อยๆ แต่ไม่อยากยอมรับ...กลัวซ้ำกับคนอื่นใช่ม้าาาา ^^

เรื่องบางเรื่อง...ความผูกพันกันแบบเพื่อนสำคัญกว่า
และความไม่ชอบใจทั้งหลายจะหายไปตามกาล เมื่อเรามองเขาในมุมที่ต่างออกไป

ส่วนเรื่องน้องลมและหมอก...
มันขึ้นอยู่กับความคิดเรานะ ไม่ได้ขึ้นอยู่กับตัวเขา...มั้ง?? << กันความคิดตัวเองไว้ก่อน ^^"

ประกวดวงดนตรีไปจนจบซีซั่นแล้วจะออกหน้าไหนหนอ
ป๋าเปย์ไปเยอะนะเนี่ย...ไอ่จะโละห้องทิ้งก็เสียดายน้าาาา อิอิ

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 18 เพื่อนเรา(รู้) P.15 (8-02-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: mystery Y ที่ 08-02-2013 12:48:04

เพื่อนรู้

เราก็รู้...

ดีใจกับวง R-GUS ด้วย~

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 18 เพื่อนเรา(รู้) P.15 (8-02-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: MiSS-U ที่ 08-02-2013 12:49:08

เพื่อนๆไม่รู้ก็แปลกแล้วน้า

ออกจะชัดเจน  เก้งเฟรม  ชวนจิ้น  o18

เข้ารอบแบบนี้ไม่รู้จะมีเรื่องวุ่นๆตามมามั้ยน้อ

บวกเป็ด

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 18 เพื่อนเรา(รู้) P.15 (8-02-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: Satanza321 ที่ 08-02-2013 19:20:23

เก้งเฟรมมัวแต่ทำการบ้าน(อย่างอื่น)ดึกอะสิ วิชานี้เลยไม่เสร็จ  :z2:

น่าจะรู้ตัวตั้งนานแล้วนะเก้ง 55 คนอื่นเค้ารู้กันหมดล่ะ ดีใจกับทีมด้วยนะเข้ารอบแล้ว สู้ต่อไปนะ  o13

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 18 เพื่อนเรา(รู้) P.15 (8-02-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: Syntyche ที่ 08-02-2013 19:26:51

 :กอด1: :3123:

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 18 เพื่อนเรา(รู้) P.15 (8-02-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: nekko ที่ 08-02-2013 19:55:41

เพื่อนๆๆๆๆน่ารักจริง   



สู้ๆนะ R-Gus


 :กอด1: :L2:

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 18 เพื่อนเรา(รู้) P.15 (8-02-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: NOoTuNE ที่ 08-02-2013 21:14:06

 o13 o13

เยี่ยม  เพื่อนยังไงก็เพื่อน


ยินดดีกับเก้งด้วย

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 18 เพื่อนเรา(รู้) P.15 (8-02-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: So_Da_Za ที่ 08-02-2013 21:37:48

ง่ะ แล้วลมกะโดมคุยอะไรกันอ่ะ

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 18 เพื่อนเรา(รู้) P.15 (8-02-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: malula ที่ 08-02-2013 22:04:37

มิตรภาพระหว่างลูกผู้ชาย ปึ๊ก
บีน้อยเด็กนรก ยังน่ารักน่าหยิกเหมือนเดิม

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 18 เพื่อนเรา(รู้) P.15 (8-02-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: taroni ที่ 08-02-2013 22:23:13

เป็นกลุ่มเพื่อนที่เข้าใจกันมาก
ทีมเก้งเข้ารอบแล้ว

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 18 เพื่อนเรา(รู้) P.15 (8-02-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: Donaldye ที่ 09-02-2013 11:52:04

ทำไมเสาร์นี้ยังไม่มาอีกหนออ

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 18 เพื่อนเรา(รู้) P.15 (8-02-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: MiSS-U ที่ 09-02-2013 12:44:56

รอฉันรอเธออยู่  แต่ไม่รู้ไปอยู่หนใด  ฮิ้วๆๆๆๆ

 :impress2:

ตากล้องจอมซนพาหนีเที่ยวตรุษจีนรึเปล่าน้อ  o18

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 18 เพื่อนเรา(รู้) P.15 (8-02-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: mellowshroom ที่ 09-02-2013 18:46:07

 :กอด1:

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 18 เพื่อนเรา(รู้) P.15 (8-02-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: chaWice ที่ 09-02-2013 23:55:49

เข้ารอบแ้ล้วยังไงต่อ
อิพี่เฟรม ตามหวงแน่ๆเลย งานนี้

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 18 เพื่อนเรา(รู้) P.15 (8-02-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: Nus@nT@R@ ที่ 10-02-2013 19:53:37

มิตรภาพระหว่างเพื่อนมันแน่นแฟ้นดีจัง
ปล.เข้ารอบแล้่ว ดังยิ่งกว่าเดิม เฟรมจะไม่ยิ่งคุมแจหรอนี่

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 19 สีชมพู P.15 (11-02-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: puppyluv ที่ 11-02-2013 08:33:26

My Dangerous Fire
รัก ร้อน เรา
ตอน 19 สีชมพู
Flame's






                 ‘ความรักแต้มโลกให้กลายเป็นสีชมพู’ คำกล่าวงั้นๆ ไม่เห็นจริงเสียทีเดียว
กล้วยยังสีเหลือง ต้นไม้เขียว ก้อนเมฆขาว ฟ้าสีฟ้าคงเดิมไม่เปลี่ยน เนื้อตัวก็ผิวสีไม่ปรากฏชมพู
                 โลกไม่ต่างจากเดิม ปกติดีอยู่นี่หว่า แต่ผมกลับเห็นสิ่งของสีชมพูมากขึ้น
หรือพุ่งมากระทบเลนส์ลูกตาเองหรือเปล่าไม่ทราบ คร่าวๆ ตอนนี้ เช่น
          ปากกาชมพูอ่อนพิงค์แพนเตอร์ของเจ้าเด็กนรก
          กระเป๋าดินสอหนังแก้วสีชมพูของเจนี่
          ตุ๊กตาห้อยโทรศัพท์มือถือของทราย
           ลูกอมจูปาจุ๊บในมือโจโจ้
          โพสต์อิทของต้นจั๋ง
          สติกเกอร์รูปหัวใจดวงจิ๋วชอกกิ้งพิงค์เต็มแผงของลม

          สอดส่ายสายตา...สมุดบันทึก ผ้าเช็ดหน้า ดินสอ ยางลบ กระดาษบอร์ดหน้าห้อง
เริ่มตาลาย (-”-)

           เปลี่ยนทิวทัศน์นอกห้องเผื่อจะรอด เจอกระเป๋าผ้าของน้องๆ เดินผ่านระเบียง
 มองออกไปคือกลีบดอกเฟื่องฟ้าในกระถางบนกันสาด
สุดสายตาลิบๆ โน่น ต้นพุทธรักษาออกดอกสีชมพูหวานทั้งแถว
            ชักเยอะ สงสัยกูตาบอดสี (=”=)

“เป็นไรวะเฟรม จอตาเสื่อมหรือสมองเสื่อม” เต๋าแจกสมุดการบ้านพร้อมตารางสอบมิดเทอม
“มึงแหละเต๋า เอาอะไรมาให้กูเนี่ย” เก้งพิงก้นกับขอบโต๊ะด้านหน้า 
           เอิ่ม (+”+) ห้ามมือลิงไม่ให้จับตูดเด้งดึ๋ง เย็นไว้เฟรมน้อยศิษย์ไวไฟ
“อีกสองอาทิตย์สอบ พวกมึงแข่งเลคหน้าจบพอดี” เต๋า
“เย๋ย! เลื่อนเข้ามาทำไมตั้ง 2 อาทิตย์ สอบเสร็จบาสพวกกูมีชิง วงก็จะเล่นวันนั้น คิดได้ไงวะเนี่ย” เก้งโวย
           ชอบน้ำเสียงนี้ สดใสร่าเริงช่างจำนรรจา

“โห! ไอ้คุณพี่เก้งครับ พี่เอาเลคนี้ให้รอดก่อนเถอะ เอะอะชิงๆ ถ้าได้ถ้วยกูกราบยกทีม” เต๋าลูกหนังข่มลูกสีส้ม
“ให้แน่นะมึง” เก้งยักคิ้วเกเร น่าจับตีก้นมาก

            กำหนดการสอบเข้ามาเร็วเกิน เต๋าอธิบายว่าโยธาวาทิตเร่งเพื่อมีเวลาเตรียมแข่ง
 และงานสอบคัดเลือกทางวิชาการระดับประเทศอะไรไม่ทราบ
ใช้โรงเรียนเราเป็นสนามแข่งขัน ทุกอย่างจึงถูกดันมาแบบนี้หมด


             ค่อยๆ ยื่นมือจนแตะท้องแขนด้านใน ถูนิ้วโป้งเบาๆ
“ไร?” หันควับมาแต่ไม่ขยับข้อมือหนี
“หึหึ เปล่า” นั่นประไรแก้มสีชมพูที่ชอบ ไม่มองไม่ได้แล้ว
“เปล่าเชรี่ย เอาไปเลย ติวให้ด้วย” ยื่นกระดาษ ผมกำรวบทั้งชีททั้งมือ
             555 นั่นอีก ใบหูขึ้นสีชมพูน่างับ ฮ้า! สุดยอด

“อายกูหน่อยก็ได้ กูโสดกูว่าง กูยังไม่มีแฟนจ้า” เต๋าเหล่
“มึงน่ะตัวเสือกเต๋า ส่วนมึงตัวยุ่ง ปล่อย!” เก้งพ่นรายตัว
            เต๋าลอยชายอยู่นั่นไม่ไปไหน ผมยิ้มเหี้ยม เดี๋ยวพ่อลุกเจาะยาง
“อิชชี่ว๊อย!” เต๋าเลียนแบบลม เก้งสีชมพูของผมสะบัดมือออกจนได้ เสียดายว่ะ

------------


              เคาะนิ้วพร้อมรับฟังเสียงความโกลาหลจากด้านหน้า
“ไอ้เอกเอามา จะรีบไป” บีพยายามคว้าปากกาสีชมพูของตัว
“ไม่ให้ อยากได้คืนบีมีอะไรให้รูปหล่ออย่างเอกครับ” เอกยื่นหน้าล้อ
           คงหวังให้บียื้อเอาคืนจะได้แต๊ะอั๋งตัวเองบ้าง 
“โฮ้ย! รูปหล่อตายล่ะ” บีหยุดไม่เข้าใกล้
“น่านะบี น่าสนออก” เอกโน้มหน้าไปหาเสียเอง
“เอามานี่!” เก็ทมือที่สามพุ่งฉวยปากกาเจ้าปัญหาไว้หมับ
“เย้ได้แล้ว! เยี่ยมมากเกรทเดนลูกพ่อ” บีโดดเกาะแขนเก็ทแจ

             สองตัวไม่เคยห่างให้เห็น นัวเนียเป็นลูกหมาขาดความอบอุ่น
เก็ทขาดสภาพคล่องความเป็นผู้นำเวลาบีอ้อนอย่างนี้ทุกที
             กูอยากบ้างว๊อย!
 เวลาอยู่ข้างนอกโดยเฉพาะในโรงเรียน
ถึงจะทำเฉยยอมให้ผมถูไถทำเครื่องหมายแต่ไม่เคยโดดกอดซักที แง่ง!

“เอาเชียวไอ้นี่ หวงเหลือเกิน” เก้งล้อเก็ท
“หล่อเท่เกาหลี ใจดี กทม. สเปคเลยใช่เปล่า” เก็ทเล่นสนุกกับบี
“ฮิ้ว! เอาเชียว กทม. ท่านประธานกับเด็กน้อยมันอีกล่ะ”
“หัวหน้าห้องนะมึงน่ะ 555” เก้งแซว เต๋ากับหลายคนท้องแข็ง
“บ้าดิ...” บียิ้มเขิน รับปากกาคืนแบบอายๆ
“ปะไปกัน ต้องเจอน้องสารวัตรก่อน ทำเวลาหน่อย” เก็ทโอบหลังบี

              เนียนนะมึง เป็นกูหน่อยไม่ได้ จับกดเรียบร้อยโรงเรียนจีน
เลี้ยงต้อยไนซ์บอยแบบนั้นเมื่อไหร่จะได้กิน

“อะไรวะเก็ท แม่ม! สอดมาได้” เอกเซ็ง
             เก็ทหยุดเท้าหันกลับมาเหล่เอกทันที ยืดตัวเต็มความสูงก้ำกึ่งชวนทะเลาะ
ตัวสูงกว่าเอกประมาณ 2-3 เซนติเมตรไม่เห็นความแตกต่างนักแต่สัดส่วนรูปร่างกล้ามเนื้อดีกว่าเห็นๆ
“...” ผมลุกครืดจะเบรคด้วยคู่กรณีด้วยอยู่หน้าโต๊ะพอดี
“รีบๆ ไปซ้อมดีกว่าเร็ว จะได้กลับบ้านอ่านหนังสือ” เก้งจัดการเร็วกว่า ดึงแขนบีดันหลังเก็ทให้ออกเดิน
“เอานี่ไปโจโจ้” เต๋าอีกคน เสียบเข้ากลางระหว่างเก็ทกับเอก
              ยื่นชีทใส่อกโจโจ้คนกลางดังปึกจงใจ หยุดศึกมวยคู่เด็ดอัศวินดำได้ชะงัด

“ยังไม่ได้แตะหนังสือเลยเชรี่ย จะสอบอีกล่ะ” โจโจ้เพิ่งแหกตาดูสร้างกระแสข้อใหม่
             เอกรับต่อจากโจโจ้แต่สายตายังมองตามบีไม่เลิก
“มองไรวะเอก มันไปโน่นแล้ว” เก้งดักเอก
“มองไม่ได้หรือไง” เอกยังจืดไม่หาย
“เพลินดีออก ขนาดกูยังชอบมองมันสองตัวเล่นกันเลย” โจโจ้
“อ้าวเอาเข้าไป มึงด้วยเหรอโจโจ้ 555” เก้งสนุก

              ผมชอบเวลานี้ สดใสชวนมอง ลักยิ้มบุ๋มข้างแก้มนั่นอีก
หันมาที่กูหน่อยซิวะ กูยืนหัวโด่อยู่นี่

“บีน่ารักขึ้นทุกวัน ว่ามั้ยวะ” เอกเริ่มเพ้อ
“กับไอ้เก็ทคนเดียว คนอื่นเด็กนรกก็ไม่” ผมกึ่งเตือนเอก
“ประสาทกลับแล้วพวกมึงนี่ ไปได้แล้ว-ซ้อม!” เก้งซัดเพื่อนเรียงตัว

--------------


               จะพ้นประตูห้องอยู่รอมร่อกลับมีเรื่องร้อนโผล่เข้ามาไม่จบสิ้น...
“พี่มอส ปล่อย!” ต้นจั๋งร้อง
“อย่าดื้อต้นจั๋ง ไปกับพี่!” พี่มอสดึงแขน
           ต้นจั๋งกำลังเดินออกจากห้องโดนพี่มอสดักฉุด
ประพฤติตัวเป็นโจรมุมตึกมีปลาสเตอร์ปิดที่หางคิ้วอันใหญ่
“พี่มอส!?” 
“อะไรกันครับพี่!?”
“พี่ครับ นั่นเพื่อนผม!?”
              สามคนเก้ง เอก โจโจ้โผล่ไปเห็น ประหลาดใจแต่ไม่กล้ายื่นมือช่วย

“เฮ้ย! อะไรวะ” ลมยังช้าอยู่ข้างใน ทิ้งเป้โครมหวังจะช่วยต้นจั๋ง
          ช่วงนี้ลมแยกจากเก็ทบีมาอยู่เคียงข้างเนิร์ดเล็กไม่ห่าง
“...ไม่ต้อง” ผมกางแขนกั้นไม่ให้ออก ลดเสียงบอกลมคนเดียว
“...ไม่ต้องเชรี่ยอะไรเล่า”
“...น่า!” รีบทำมือบอกใบ้โทรศัพท์ หวังว่าเก้งคงไม่เห็น
“เออ!” ลมยอมล่าถอยทัพอ้อมไปออกประตูหน้าห้อง

              หันมาปะทะสายตาคนจ้องกินเลือดกินเนื้ออยู่ก่อนแล้ว
บระเจ้าจ๊อด! เมียดุยิ่งกว่าเสือ กูเป็นวัวสันหลังหวะหนาววูบทันที

“ไปกันเถอะ” ผมประคองเอวเก้งภาคมาคุ ชักส่งกลิ่นตุๆ ไม่ค่อยดี
“พี่แกมาเอาเนิร์ดไปคืนได้ไงวะ ไหนว่าเลิกกันแล้ว” โจโจ้ปากไม่มีหูรูด
“คนที่เลิกน่ะคือหญิง จำไม่ได้เหรอ คืนวันอาทิตย์เมื่อกี้กูชี้ให้มึงดูที่ลานโน่นไง” เอกคุยกับโจโจ้เรื่องที่โทรบอกผมแล้ว
“เฮ้ย! จริงดิ” เก้งสนใจ ยอมให้ผมปลดเป้จากไหล่ง่ายดาย
“ก็กูเล่าให้ฟังตั้งแต่เช้าวันจันทร์ทีนึงแล้ว” เอกรื้อฟื้น
“นึกว่าสก๊อยเด็กเทคนิคคนล่าสุดของแก” เก้ง
“ไม่ใช่สก๊อย น้องนอของไอ้เอกชัวร์ๆ ดูปาก น้อง---โอ๊ย!” โจโจ้โดนเอกเบิ๊ดเปรี้ยงเน้นๆ
              ให้เก้งสนใจเรื่องลับแต่ไม่ลับจนผมโล่งอก


             นิสาตบหน้าพี่มอส ถึงจะมืดและไกลแต่เรดาร์คาสโนว่าของเอกฟันธงว่า
นิสากับพี่มอสเลิกกันชัวร์ ควงกันไม่ถึงสัปดาห์ด้วยซ้ำ
มิน่าตั้งแต่เช้าวันจันทร์มานิสาเมินเชิดใส่กลุ่มเรา สงสัยกระดูกคอคงเคล็ดเรียบร้อย
             ไม่สนเพราะไม่ใช่เรื่องที่ควรใส่ใจ นึกด่าไอ้เก็ท ‘ไม่น่าโยนเผือกร้อนมาให้กู’
คนเชื่อมข่าววงในระหว่างพี่มอสกับต้นจั๋งให้ลมรู้คือผม
 เพราะกล่องกันดั้มแท้ๆ เมียรู้ได้บิดหูขาด

---------------
------------------


              โรงยิม อาจารย์โค้ชสั่งเลิกปล่อยพวกเราฟรีสไตล์
หลายคนนั่งพัก บ้างเข้าห้องอาบน้ำเตรียมตัวกลับ ที่เห็นคือสองคนอยู่ตรงนั้น
คงเมื่อย ดูอาการถอดรองเท้าโยกเข่าไปมาระหว่างคุยก็รู้
ถ้าอยู่ด้วยกันในห้องจะยื่นขาให้ผมนวด
              ยอมปล่อยพี่น้องคุยกันพยายามมีสมาธิกับเกมซ้อมชู๊ตเล่น
กับเก็ท พี่แมว พี่ภู่พลางๆ รอห้องน้ำว่าง

             อดไม่ได้ หันไปเห็นสองคนนั้นสบตาแล้วซ่อนยิ้มขัน นินทากูชัวร์
(((ตรึ๊งงงงง!!! สวบ)))
“เยส! วูฟเวอร์รีน ดิอินฟินิตี้เฟรม น้องกู” พี่แมว
“ในสนามดรั้งค์ให้มันได้งี้ซิวะ!” พี่ภู่
“โชว์ออฟว่ะ กูก็ทำได้ อ้าวเชรี่ย! จะโยนไปไหนวะ” เก็ท
           ดรั้งค์โชว์แล้วเดินหนี ขว้างลูกทิ้งให้เก็ทวิ่งตามหูลู่

“ไปอาบน้ำ จะกลับแล้ว” สั่งเมีย กูหวงว๊อย
“เห็นมั้ย ผมว่าแล้ว---โอ๊ะ! พี่เฟรม” โดมหนีฝ่ามืออรหันต์ฟันแยก
“เฟรม อย่าซิ” เมียห้ามทัน ไม่ดีเลยแฮะ
“ไปเร็ว จองห้องน้ำให้ด้วย” ดึงมือให้ลุก
“พี่เฟรมครับ ผมจะแข่งเสาร์นี้นัดสุดท้าย จากนั้นก็จะย้ายกลับเทนนิสแล้วครับพี่” โดมรีบบอก
“จารย์โค้ชบอกแล้ว โชคดี”

           มึงไปเดี๋ยวนี้จะเจริญกว่าว่ะ น้องเซนส์กีฬาดีแต่มักเลี่ยงไม่เข้าปะทะเล่นทีมลำบาก
เหตุผลน่าเตะกว่าทุกข้อคือเอะอะอะไรเรียกแต่เก้งของกู
จงรีบไสหัวกลับไปเป็นปริ้นซ์ออฟเทนนิสของมึงให้ไว

“ไว้จะไปเชียร์ ได้แชมป์อย่าลืมเลี้ยงซูชิพี่นะ”
“อยู่แล้วครับพี่” โดมหัวเราะร่าชอบใจ
            อีกล่ะ อยู่กับบีมากจนปะเหลาะของกินตามกันอีกคน
ต้องบอกไอ้เก็ทเอาเด็กนรกของมันไปห่างๆ


“งั้นลุก ส่วนมึงโดม เก็บลูกด้วย”
“ครับพี่ อ้อ...พี่เก้งพี่เฟรมครับ ผมชอบพี่ทั้งคู่นะครับ เชียร์ให้รักกันนานๆ ถือไม้เท้ายอดทองตระบองยอดเพชร โอ๊ะ! อันนี้พี่โป๊งเหน่งพูด ผมไม่ได้พูดเองนะ 555” โดมปีนเกลียวสนุก โยกหลบไม่ให้ฟันศอก
“เอ่อ...อ้อเหรอ 555” คนในแขนผมหัวร่อกลบอาการหน้าแดง
            แก้มชมพูจนอดหมั่นเขี้ยวไม่ได้
‘งั่ม!’/ “ไอ้เชรี่ยเฟรม!” ดิ้นหนีแวมไพร์กัดคอ
              อย่าหวังว่าจะรอด สัญชาตญานดิบห้ามไม่อยู่ขอโทษที
แต่มีตัวขโมยซีนโผล่มาขัดจังหวะ...

xxx(((ตุ๊บ!---ฟ้าว!)))xxx

              เสียงแหวกอากาศดังลั่นพร้อมวัตถุสีส้มพุ่งเฉียดหลังผม 0.5 เมตร
ไอ้เก็ททุ่มบอลลงพื้นกระเด้งสูงเกือบถึงโป๊ะไฟข้างบน
เห็นมันชี้หน้าด่ากราดลิงชิมแปนซีสองตัวเพิ่งโผล่เข้ามา

“เชรี่ยลม! มึงถอด เดี๋ยว-เน้!” กิดากรตะโกนก้องสะท้อนโรงยิม
“ทำไม กูทำอะไรผิด” เพื่อนสีขาวแบสองมือตีหน้าซื่อ
“อย่ามาไขสือ มึงถอด!” เก็ทก้าวอาดๆ ตวาดลั่น
            ทุกคนที่เหลือในสนามหยุดหันมามองได้หัวเราะลั่นโรงยิม
“555”
“วู้! กล้าว่ะ”
“ม่วงเชียวน้อง!”
“โอยขำอะ 555” ไอ้บีอีกคน ขำจนต้องจับเข่าประคองตัวเอง
“เฮ้ๆๆ พอแล้ว ถอดแล้วครับคุณเพื่อนสนิทคร้าบ” ลมโกยอ้าวขึ้นอัฒจันทร์ชั้นบนอย่างไว
             ถอดเสื้อยืดสีม่วงเข้ม ‘คนนี้’ ออกเขวี้ยงใส่หัวเพื่อนอย่างว่อง
เหลือเสื้อนักเรียนหลุดชายเป็นเด็กเกเรแสบเขี้ยว

“นี่อีกคน! เล่นอะไรเนี่ยเดวิล” เก็ทกำเสื้อถามหนูน้อยของมัน
“555 เสื้อเชียร์ไง เจ๋งปะ” บีลั้ลลาเอนตัวเย้กระแซะเก็ท ดึงสกรีนคำว่า ‘ของกู’ โชว์พวกเราทุกคน

               เป็นใครก็ต้องยั้วะลมออกหู เดินมาสองคนเด่นหรากลางอก ‘คนนี้’ กับ ‘ของกู’
ติดปีกค้างคาวเล็กๆ ใต้คำมีลูกศรโค้งชี้หากันเป็นหางปีศาจจิ๋วจอมกวน
 เสื้อคู่รักโต้งๆ ลมแสบชักจะหักเหลี่ยมโหดใส่เพื่อนตัวเองแรงจริง

“ฮิ้ว! ขอพี่บ้างไอ้ผึ้งน้อย มีอีกเปล่า” พี่โป๊งเหน่งเปลือยท่อนบนหัวเปียกซกเพิ่งหลุดจากห้องอาบน้ำ
“ไปไกลๆ เลยพี่” เก็ทแยกเขี้ยวขู่แฮ่หวงเด็กบีไว้ในวงแขน
             พี่ๆ ม.6 รุมตอมหนูผึ้งน้อยหรือตัวเล็กชื่อบีให้วุ่น
พี่โป๊งเหน่งได้ทีแย่งเสื้อยืดตัวที่ลมเพิ่งถอด แต่ขนาดเกินไซส์กล้ามปูแมน
 เสื้อรัดคาคอสวมไม่ลง โชว์นมเด้งดึ๋งๆ ให้บีจิ้มเล่นเป็นที่โปกฮายกใหญ่

   ---------------

       
            ฉวยโอกาสพาเมียออกห่าง เห็นโดมแยกเข้าไปคุยกับลม
แวบนั้นคล้ายหมอกปรากฏแวบที่ประตูทางออกใต้แป้นอีกฝั่ง
ภาวนาให้ตัวเองตาฝาดแต่บอล เคี้ยง โอ๊ตกับแก๊งตามหลังไปเป็นขบวน
(=”=) เอาแล้วไง ใครว่าความบังเอิญมีแค่ในนิยาย
              เก้งไม่ทันมองจึงเล่าให้ผมฟังจ้อยๆ

“ไอ้โดมมันไปสารภาพว่าชอบเพื่อนไอ้เก็ทเพราะปีหน้าจะไปเรียนที่อื่นแล้ว เห็นว่าซื้อมือถือไปให้แทนอันเดิมที่ไอ้เก็ทเคยให้ เพราะไอ้นั่นเสือกเอาไปปาหัวหมาที่ไหนไม่รู้”
“หึหึ” ผมทรุดนั่งข้างกระเป๋ายังไม่เข้าห้องนักกีฬา
               กะให้คุยจบก่อนเพราะข้างในคนคงเยอะอยู่
 กลั้นหัวร่อเพราะหัวหมาที่ว่าคือหางคิ้วพี่มอสเต็มๆ
(ในมือถือนั่นอัดประโยค ‘เพราะรักนะซิ ต้นจั๋งถึงขอเลิก’ เสียงต้นจั๋งเศร้ามาก พี่มอสตาสว่างตามมาฉุดคืน; เฟรมครับ)

“โดมมันใจกล้าไปบอกว่าชอบลม แต่ลมว่าไงรู้มั้ย”
“ว่า?” ผมงั้นๆ ไม่อะไร แต่เมียอยากเล่าต้องอยากฟัง
“มันก็ขอบคุณ ไม่ขอโกหกโดมละกันว่าตอนนี้ไม่คิดกับใครเลยจริงๆ ดีใจที่มาบอกให้รู้แต่ไม่ใช่โดมครับ ว่างี้ โป้งเดียวจอดสไตล์มัน”
“...” ถูกปฎิเสธสุภาพขนาดนั้น เป็นใครก็น็อคตั้งแต่ยังไม่ขึ้นชก

“น้องบอกตอนนั้นจุกพูดไม่ออก ลมขอให้เป็นพี่น้องกันถึงจะยอมคุยด้วยอยู่ แต่ชมว่าดีที่บอกกันตรงๆ มันเลยบอกโดมตรงๆ เหมือนกัน”
“น้องเลยกล้าคุยด้วย” ผมสรุป ยกน้ำดื่มชิลๆ
              เด็ดขาดเจ้าชายน้ำแข็งแต่พลิกเลี้ยงใจคนได้ชะงัด
คุณสมบัติเฉพาะตัวไม่สามารถเลียนแบบได้ง่ายๆ เก็ทชมหรือด่าเพื่อนตัวเองไม่รู้
ไม่ได้ใส่ใจว่าเพื่อนของเก็ทจะมีชีวิตอย่างไรนั่นเป็นเรื่องของมัน
หากที่สนเพราะภรรยาเปิดปาก สามีต้องเปิดเรดาร์รับฟัง จบครับ

               ปากอิ่มยังเจื้อยแจ้วต่อว่าลมชวนคุยเรื่องจะเปลี่ยนไปเล่นเทนนิส
น้อง ม.3 จึงเล่าเพลินลืมของขวัญไปฉิบ ตามจะให้วันหลังก็ไม่เอาแล้ว
ถึงผิดหวังแต่ครั้งนี้โดมกลับยืดอกยิ้มรับคำปฏิเสธ
             

              ผมลอบมองเพื่อนคนนี้เพราะความเหนือเมฆเช่นนี้เอง
เพศไหนๆ เข้าหาได้หมดแต่จะมีวิธีปฏิเสธดีๆ
ท่าทีเหมือนหยิ่งแต่คนที่ได้รู้จักลมเหนือจริงๆ จังๆ
จะไม่เคยมีใครว่าร้ายให้ได้ยินซักครั้ง
ลมไม่ใช่คนเพอร์เฟค  ข้อเสียเยอะทว่ามีแต่คนยอมรับได้

            ...เพราะหาวิธีทำเรื่องของผมกับคนนี้ให้สงบราบเรียบไม่เป็นข่าวจากนิสัยของลม
            ...เพราะรักเมียถึงสนใจใคร่รู้
            ...ถ้าเพื่อเก้งย่อมไม่มีข้อแม้และวิธีการ

------------


               ที่นั่งฝั่งตรงข้าม ลมกับโดมคุยกันสบายๆ ไม่มีท่าทีลำบากใจเหมือนก่อน
แค่ ม.3 รอถอดรูปเป็นเกย์เต็มตัวในวันหน้า
ยังไม่สายไอ้น้อง ขั้วเดียวกันทำไมจะไม่รู้
รุกชัดๆ เยี่ยงนี้รีบกันให้ห่างเก้งของกูไว้เป็นดี

               เงยมองคนกรอกน้ำเข้าปากอั่กๆ ไหลซับเสื้อแขนกุดเปียกลูบผิวขาวอมชมพูถึงแผงอก
กลีบปากสีพิงค์อิ่มมันวาวนุ่มน่า...มึงเสียสติแล้วเฟรมเอ๊ย

“กลับไปอาบบ้านเถอะ ขี้เกียจรอ” ผมอยากนั่น ไม่ใช่ล่ะ ไม่ได้คิดลามก
         ไม่มีอยู่ในหัวไอ้เฟรมเลยจริงๆ สาบาน
“เก้ง เฟรม ห้องว่างแล้ว!” ต๋องตัวเสือก
“เยี่ยม รออยู่พอดี” สีชมพูของกูลั้ลลาวิ่งเข้าข้างใน
“...(=’’=)...” หน้าสหรัฐ
             มึงไม่ตายดีแน่ต๋อง เสาร์นี้อย่าลงตัวจริงมันเลย
 กูจะย้ำแค้นสักบัญชีหนังหมาสิบชั่วโคตร นรกเอ๊ย!!!

-----------------
-------------------



               เกือบ 4 ทุ่มครึ่งในห้องของเรา เก้งซ้อมวงมีผมอ่านหนังสือรอในบ้านทาวน์โฮม
รู้ว่าเล่นดนตรีแต่จะปล่อยให้อยู่กับพวกรมย์ดำก็ทำไม่ได้อีก
นึกปลงตัวเอง ได้เป็นเมียตั้งกี่ครั้งทำไมออร่าหึงหวงชักจะมากขึ้นทุกวัน กลุ้ม!

“เอามาทำไม อย่าบอกนะว่าไอ้บีปะเหลาะขายให้น่ะ” เก้งชูเสื้อม่วงออกจากกระเป๋ากีฬาผม
        หน้าที่ภรรยารื้อของออกรอซักครับ
“ใช่มั้ง ดึงไปพันหรือห้าร้อยไม่รู้” ผม
“ไรวะ สีเพี้ยนไม่ถูกใจแค่นี้ยังมารีดไถ ชักจะเอาใหญ่มากขึ้นทุกวันนะไอ้บีเนี่ย แล้วก็ยอมมันอยู่นั่น” หันมาค้อนตอนจบ
“...“ ถูกเทศนาพร้อมตรวจค้นกระเป๋าสตางค์
            ภรรยาเก่งและฉลาดเช่นนี้หาไม่ได้ง่ายๆ
สามีที่ดีควรหุบปากรับฟังอย่างเดียวพอ

“แล้วมันจะทำใหม่ทำไมตั้ง 5-6 ตัว จะใส่กับพวกพี่เขียวเหรอ”
“คิดว่า” ตอบกลางๆ เข้าไว้
              บีรวมหัวกับก๊วนทำสกรีนบนเสื้อสีชมพูช็อกกิ้งพิงค์ไม่ใช่ม่วงเข้มอย่างตัวนี้
คิดคอนเซ็ปต์แยกเป็นคำๆ ยืนเรียงแถวหน้ากระดานให้อ่านเต็มประโยค

“แล้วได้คำว่าอะไรบ้าง สรุปเอากี่ตัว?” เริ่มอยากรู้ล่ะซิ หุหุ
“เท่าไหร่หว่า ไม่รู้จำไม่ได้” ผมไม่เมมใส่สมอง
“จะรู้อะไรมั่งเนี่ย! หายไปตั้งพันห้าเชียวนะ” เก้งเท้าสะเอวหมับ
“เอาน่ะ รอดูวันแข่งไง พรุ่งนี้กดตังค์ใส่คืนให้หน่อยน่านะ” เข้าข้างหลังกอดรอบเอว
           ก้มจุ๊บติ่งหูจุดอ่อน เมียกูเขี้ยวว่ะ 555
“เออ!” โยนกระเป๋าตุบกระเด้งโต๊ะ

              รู้ว่าน้องบีของพี่เก้งจดรายการใช้จ่ายพร้อมเงินทอนมาโชว์ทุกครั้ง แบบชูให้เห็นอย่างเดียว
             (ถ้ามีทอน บีชอบแถขอไปซื้อลูกชิ้นกินกับเพื่อนในห้องต่อจนเก็ทต้องมาใช้แทน
 แรกผมไม่เอาแต่หลังๆ รู้กันว่าหารครึ่ง ถ้าบีดึงไป 1000 เก็ทจะยื่นให้อย่างลับๆ 500
อย่าบอกสองคนนั้นนะครับ จุ๊ๆ ; เฟรม)


“ปะ แปรงฟันจะได้อ่านหนังสือ” ชวนหนีประเด็นเดือด
“ก็ปล่อยดิ...แต่เดี๋ยวก่อน คิดออกล่ะ มีวิธีเอาคืนเด็ดๆ มานี่” คิ้วยุ่งพลันพลิกลั้ลลาตาวาว
          ยัดเสื้อยืดใส่หัวผม ส่วนตัวเองใส่ของบีเร็วรี่
“ทำอะไร?” งงแต่ยอม
“นั่งนี่เร็ว ถ่ายรูปกัน 555” สนุกซิ นั่งชิดเบียดบนเตียง
          มือถือกดโฟโต้มุมต่ำที่อกเสื้อให้อ่าน ‘คนนี้-ของกู’ ติดกัน
ชอบติดหมัดตรง ‘ของกู’ อยู่ที่อกอีกฝ่าย รู้หน้าที่ดีมากสวีทฮาร์ท

“แล้วไง?” เล่นด้วย พอเห็นในรูปก็เจ๋งดีแฮะ เก็บภาพไว้เยอะๆ ดีกว่า
“เดี๋ยวส่งเมล์ให้ไอ้เก็ทเลย อยากไม่เอาดีนัก ให้มันว้อนท์อยากได้คืน รีดไถขายต่ออีกทอด”
“ยังคิดว่าจะขายได้? ไม่เห็นรึไงว่าจะถีบเพื่อนมันอยู่รอมร่อ” ระวังไม่พูดชื่อลมด้วยรู้สึกลึกๆ ว่าเก้งไม่ชอบลม
“ต้องได้ซิ เอ๊ะ! หรือจะเอาลงขายในเฟซ ไอจีด้วยก็ดีนะ”

“อยากลงๆ เลยแต่ไม่ต้องขายหรอก คอย้วยหมดแล้ว พี่โป๊งเหน่งใช้แชมพูอะไรวะ กลิ่นเหมือน---” ไม่พูดแต่ยกดม
          ตัวนี้ถูกพี่โป๊งเหน่งระเบิดคอบานสภาพใกล้เคียงเสื้อปาดไหล่
“ไหน?” ลูกหมาหลงกลก้มฟุดฟิดพิสูจน์กลิ่นแนบอกผม
“หึหึ หอมดีว่ามั้ย” ได้หอมฟอดหน้าผากเหม่ง
“บ้าล่ะ ชักจะเจ้าเล่ห์ขึ้นทุกวันนะไอ้หมาบ้า”

“แล้วรักมั้ย เก้งรักเฟรมมั้ยคร้าบ” รัดแรงๆ แกล้งฟัดเหวี่ยงสนุก
“หยุดเลย อยากแปรงฟันจะได้รีบมาอ่านหนังสือ หรืออยากได้กลิ่นหมาเน่า ฮ่าห์!”
“อ่อก! เข้าคอจะอ้วก รีบเลยให้ไว” เฉดหัวส่ง รักปานจะกลืนกินแค่ไหนก็เว้นซักข้อเถอะ
“555” ตัวปลิวเข้าห้องน้ำน่าตามไปปล้ำคาอ่าง ฮิ้ว!

              จบครับ เก้งไม่ใช่คนเรื่องมาก เข้าใจอะไรง่ายๆ เพียงแค่โวยวายบ้างตามประสา
ต้องเห็นท่าเท้าสะเอวจิกตาดุเมื่อครู่ น่าจับกดสุดๆ (^^)
              ภาพหนึ่งสะดุดตา โฟกัสมัวค่อนข้างเบลอเห็นแค่ปลายจมูกกับริมฝีปาก
คำว่า ‘ของกู’ เด่นหราเต็มจอ ร่างเอียงอิงซบแผ่นอกผม
มุมปากมีลักยิ้มแก้มบุ๋มเป็นเงาเห็นชัดถนัดตา

             รูปที่ว่ากลายเป็นธีมหน้าจอมือถือนับจากวินาทีนั้น
จนกระทั่งหลายปีต่อมา...เก้งคนนี้กับสีชมพูลาเวนเดอร์

-------------
ปล. ผมลืมจุดกำเนิดของพายุ ลืมโทรศัพท์บอกข่าวต้นจั๋งให้เพื่อนสนิทไอ้เก็ทรู้ (=”=) ซวยแล้ว


**************TBC by (="=) ซีเรียสและอาจซวยด้วยคน

         ขอโทษ...คืนวันศุกร์มีปาร์ตี้ เล่นพูลเพลิน
เค้าเมา เค้าทำทัมป์ไดรฟ์หาย
ต้องมาลงแส้พ่อไอ้เจไดกู้ไฟล์คืนแล้วพิมพ์ซ่อมใหม่
พอบ่ายเสาร์ก็ตะลอนเทคโฟโต้มังกร
งุบงิบไม่ได้บอกปี้เพราะมันไปไซด์ยังไม่กลับมา
อย่าไปแง้มให้ได้ยินเชียว...ห้ามเลยนะครับ/ โจ๊ก

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 19 สีชมพู P.15 (11-02-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: rujaya ที่ 11-02-2013 08:41:44

คนมีฟามรัก มองอะไรก็กลายเป็นสีชมพูไปหมดแหละเฟรมเอ๊ยยย

เวลาอ่านตอนที่พูดคุยกะเพื่อนๆ มันรู้สึกดีจัง แต่ละคนฮาได้อีก

แต่ที่แน่ยิ่งกว่าแช่แป้งก็คือลม การพูดตรงไปตรงมา อยากจะบอกโดมเหลือเกินว่าลมคนนี้ไม่เคยชายตามองใครหรอก

ถ้าไม่ใช่พี่เหยี่ยว  :กอด1:

เสื้อคู่ของบีมันก็น่าใส่จริงๆนะ คนนี้ ของกู

วันวาเลนไทน์ก็เอามาใส่คู่กันซะเลยซิ ใกล้จะถึงแล้วนะ เฟรมจะมีเซอร์ไพรส์เก้งมั่งมั๊ย  :L2: :L1:

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 19 สีชมพู P.15 (11-02-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: Gokusan ที่ 11-02-2013 08:47:42

โฮ้ยยยย ก็ว่า...
แบบนี้บ่อยๆ ก็ไม่ไหวนะ เสียสุขภาพเน้อ ^^

.............................

ฮ้าาาา อยากเห็นเสื้อแท้ๆ ฮี่ๆ
คาดว่า...หลังออกขาย เสื้อรุ่น-คนนี้-ของกู- จะมียอดถล่มทลาย
หลายคู่คงมีใส่แน่นอน...คู่พี่คนนั้น คู่น้องคนนี้ ฮิฮิ้วววว

ใครๆ ก็ชื่นชมความ-เหนือ-ของคนนั้น
เลยอยากรู้ตงิดๆ ว่าเก้งน้อยไม่ชอบด้วยเหตุใด ^^"
จะว่า...หวงพ่อพระเอกก็...มันก็น่า แต่ต้องมีอะไรมากกว่าซิ << เดาอีกแระ ;p

คู่ความผูกพันที่...ดันดูมีตัวแปรเยอะแยะในชีวิต
ซึ่ง...จริงๆ ไม่เกี่ยวกับตัวเองเลย เรื่องคนอื่นล้วนๆ << เอาตัวเองออกมาจากคนอื่นบ้างก็ได้นิ

หลายเรื่องรุมเร้า...กีฬา ดนตรี (วงใน)งานอดิเรก
แถมด้วย...ลืมคอลจนอาจมีเค้าพายุ สู้ๆ นะ พ่อพระเอกเฟรม ^^V << ป้าว่าเรียกรถรอดีกว่า ฮี่ๆ

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 19 สีชมพู P.15 (11-02-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: ruby ที่ 11-02-2013 09:22:11

หลายๆประโยคเลยเฟรมเอ้ยที่บอกให้รู้ว่า"เกลียมัว"
"เมียดุยิ่งกว่าเสือ". "เมียรู้ได้บิดหูขาด"
ทั้งรัก ทั้งเกรงใจขนาดนี้ อิจฉาเก้งจัง
วาเลนไทด์อย่าลืมใส่เสื้อคู่มาอวดนะตัวเอง

อยากรู้เรื่องคู่ของพี่มอสอีกจัง :กอด1:

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 19 สีชมพู P.15 (11-02-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: Nus@nT@R@ ที่ 11-02-2013 11:03:30

หมั่นไส้คนโลกสีชมพู

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 19 สีชมพู P.15 (11-02-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: sukie_moo ที่ 11-02-2013 11:11:36

ชอบอ่ะดิ๊ เสื้อคู่รัก ยิ่งเก้งใส่ด้วย อิอิ

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 19 สีชมพู P.15 (11-02-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: mystery Y ที่ 11-02-2013 11:20:12

ก็สงสัยอยู่ว่าเฟรมตาบอดสีหรือความรัก(เก้ง)เข้าตา ถึงได้เห็นอะไรๆเป็นสีชมพูไปหมด

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 19 สีชมพู P.15 (11-02-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: MiSS-U ที่ 11-02-2013 11:29:10

เฟรมน้าเฟรม คำก็เมียสองคำก็เมีย

อย่าให้เก้งรู้เชียว ไม่งั้นมีอาย  :laugh:

บวกเป็ด

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 19 สีชมพู P.15 (11-02-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: pahpai ที่ 11-02-2013 11:50:09

นานๆฉะเป็นเฟรมพีโอวีซักที มาทีไร อาการหลงเมียเยอะตลอด 555

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 19 สีชมพู P.15 (11-02-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: malula ที่ 11-02-2013 12:32:31

กะไม่ให้คลาดสายตาตลอดยี่สิบสี่ชั่วโมงเลยใช่ไหมเฟรม
เป็นเก้งก็น่าเหนื่อยกับความร้อนแรงเกินพิกัดของเฟรมเหมือนกันน้า...
พวกคุณผู้ชายชอบแอบทำอะไรลับหลังคุณเมียเหมือนกันไปหมด
พี่มอส-ต้นจั๋งคืนดีกันแล้ว ก็ขอให้คบกันนาน ๆ ด้วยเน้อ

อ้อที่ได้อ่านช้าเป็นความผิดของโจ๊กเหรอนี่ แย่ ๆ

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 19 สีชมพู P.15 (11-02-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: donutnoi ที่ 11-02-2013 12:51:35

ช่วงนี้เฟรมรับแต่สีชมพู แต่ชมพูไหนก็ไม่ถูกใจเท่าเก้งสีชมพู  :-[      ดีกรีความหวงของเฟรมไม่ลดเลย  :laugh:

วาเลนไทน์ขอหวานๆสักตอนนะคะ  :กอด1:

หัวข้อ: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา ]
เริ่มหัวข้อโดย: bauloy ที่ 11-02-2013 17:07:08

เปิดมาตอนเเรกๆน่าร้ากกกกกหมาบ้าเฟรมมันตาบอดสี อิอิ
เเต่ตอนท้ายชอบสุดๆเลย ที่ว่าเฟรมเอารูปเก้งตั้งธีมมือไว้ต่อจากตอนนั้นอีกหลายปี ชอบบบ ดูเป็นผู้ชายอบอุ่นรักมั่นคง มีเเฟนงี้รักตาย

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 19 สีชมพู P.15 (11-02-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: tuckky ที่ 11-02-2013 17:22:56

โลกเป็นสีชมพูแหววเลยนะ  เฟรม.... :กอด1:

(โจ๊ก เขาขอหวานๆนะ ขมๆไม่ชอบอ่ะ แล้วเรื่องของตัวเองเมื่อไหร่จะเล่า รอ J&J อยู่นะ  :laugh:)

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 19 สีชมพู P.15 (11-02-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: nekko ที่ 11-02-2013 20:20:04

สามีหนูเพ้อมากๆๆๆพี่เก้ง :-[ :-[ :-[


รอ2J อยู่นะ :กอด1:  :L2:

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 19 สีชมพู P.15 (11-02-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: taroni ที่ 11-02-2013 20:22:33

ความรักมันเข้าตาเฟรม :o8:

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 19 สีชมพู P.15 (11-02-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: NOoTuNE ที่ 11-02-2013 20:50:30

อิจฉาคนมีความรัก มองอะไรก็เป็นสีชมพู  :m13: :m13:

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 19 สีชมพู P.15 (11-02-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: mellowshroom ที่ 11-02-2013 22:27:08

เก้งน่าฮักแท้  :กอด1:

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 19 สีชมพู P.15 (11-02-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: chaWice ที่ 12-02-2013 02:47:27

หูย เสื้อคู่ๆๆๆ
มันฟินมากอ่ะ
น่ารักๆ

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 19 สีชมพู P.15 (11-02-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: ROCKLOBSTER ที่ 12-02-2013 04:50:26

  คาใจต้นจั๋งพี่มอส  อยากรู้ละเอียดยิ่งกว่านี้

 หลงลม...รักหมอก....ชอบเก้ง........ฮิ้ววววววว

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 19 สีชมพู P.15 (11-02-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: So_Da_Za ที่ 12-02-2013 06:30:04

ให้มันเป็นสีชมพู อิอิ
คนเรานะ อะไรๆเลยมีแต่สีชมพู

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 19 สีชมพู P.15 (11-02-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: wews ที่ 12-02-2013 12:10:45

ชมพูจริงๆน้า :-[

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 19 สีชมพู P.15 (11-02-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: greensnake ที่ 12-02-2013 12:43:05

เฟรมนี่ท่าจะอาการหนักนะเนี่ย หลายอย่างเลยทีเดียว
หลงเมีย(อันนี้หนักมาก) กลัวเมีย(ขั้นกว่าของเกรงใจ)
ไหนจะตาบอดสีอีก เห็นอะไรเป็นสีชมพูไปหมด :-[
ต่อไปนี้ก็จะได้รู้กันล่ะว่าของใครเป็นของใคร เพราะเสื้อหนูบี
เห็นใครใส่จับคู่ได้เลย  ที่แน่ๆได้แล้วหนึ่งคู่ เก้งและเฟรม
คงได้เห็นใส่กันให้ว่อนอ่ะ
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ :กอด1:
+1และเป็ดจ้า

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 19 สีชมพู P.15 (11-02-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: kanda53 ที่ 12-02-2013 18:50:17

เฟรมเอ๋ย...เชื่อแล้วว่ารักเมีย...หลงเมีย..
เมียเป็นใหญ่...อนาคตไกลเพราะมีเมียดีนิ :a9:

 :กอด1: &  :pig4:

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 19 สีชมพู P.15 (11-02-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: choijiin ที่ 12-02-2013 22:44:54

อยากมีคนมาใส่เสื้อคู่บ้างอะไรบ้าง
มาลงรับเทศกาลทรมานคนโฉดอย่างเราๆได้ทันใจเหลือเกิน
คนเขียนที่รัก
 o7
อ่านแล้วอยากจับเก้งมาฟัดแก้ม
จะได้รู้สักทีว่าแก้มเมียน้องเฟรมมันเด้งดึ๋งขนาดไหน
อุฮิ้ววววววววววววววววววววววว
 :-[ :-[

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 19 สีชมพู P.15 (11-02-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: nutty2554 ที่ 13-02-2013 10:09:59

จะเป็นลม 


ลงไปกี่ตอนแล้วเราเพิ่งจะเห็น ฮือออออออ คิดถึงเก็ทกับบี เมื่อไหร่จะได้กัสักที ---ไม่ใช่แระ

เฟรมเก้งงงง ขอไปอ่านก่อนนะ เดี๋ยวมาเม้นให้   :L2:

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 20 ข้อความ P.16 (13-02-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: puppyluv ที่ 13-02-2013 11:10:54

----malula ผมโดนหักค่าขนมทางไลน์อ่า
     มาสาย ขออภัยในความไม่สดวก เมื่อเช้าเข้าเล้าแล้วแฮงค์เล็กน้อยติดๆ ดับๆ
แฮปปี้วาเลนไทน์ครับ โจ๊กจะรับหน้าที่ตลอดเดือนนี้ (อย่างเป็นทางการ)
ส่วนเจ้าของเจไดจะเข้ามีนาโน่น
...ซียู ออน ฟรายเดย์^^

*********************
My Dangerous Fire
รัก ร้อน เรา
ตอน 20 คำถาม
Geng's







                  เคยไหม เวลาเราใช้ชีวิตอยู่กับใครนานๆ จนบางครั้งเผลอคิดว่าเป็นของตาย
ยังไงก็เป็นของเราวันยังค่ำเพราะเชื่อใจซึ่งกันและกัน ไว้วางใจอีกฝ่ายอย่างยิ่งยวด
จนลืมนึกไปว่าทุกสิ่งย่อมมีรอยแยกเล็กๆ อยู่เสมอ

                 วันพุธเช้าวันต่อมา ณ ล็อกเกอร์ใต้อาคารสารพัดชมรม
 ยัดอุปกรณ์ซ้อมเช้าเสร็จจะออกไปหาอะไรกินกับเอก โจโจ้
“เฟรม” ลมเรียกคนข้างตัว ลงบันไดมาจากชั้นสองพอดี 
“อ๋อเออ เก้งไปก่อน เอาเหมือนกัน” ลูบบ่าพลางออเดอร์ผม
“อืม” ชะงักเล็กน้อยมองสลับระหว่างลมกับเฟรม ไม่ชอบแต่ยอมห่าง


“ไอ้สนูปี้มันกินนกด้วยว่ะเอก” โจโจ้เดินผ่านจักรยานฟิกเกียร์สีดำลายซิลเวอร์ของลม
           แฮนด์ขวามีสายร้อยลูกเต๋าสลักคำว่า L กับขนนกสีขาวปลายเทาเป็นพู่ห้อย
ขนแหว่งไปบ้างแต่ยังปลิวเล่นสายลมหลอกล่อนัยน์ตา
“เออว่ะ ของกูหายหรือแจกหญิงหมดไม่รู้ งานแฟร์โรงเรียนหลังมิดเทอมทำอีกดีมั้ยวะ?” เอกพูดถึงพวงกุญแจร้อยลูกเต๋าครั้ง ม.4 ปีที่แล้ว
“กูขี้เกียจหยอดเรซิ่นว่ะ ต้องเจาะรูร้อยเชือก เรียงว่าใครชื่ออะไรอีกแสบตาค่อด” โจโจ้ตัวอู้
“เห็นทรายกับเจนี่ว่าจะขายอะไรไม่รู้ แต่เสาร์นี้นิสากับหญิงห้อง 3 จะไปหาร้านทำตุ๊กตาน้ำตาลมาแปะหน้า อยู่แถวบ้านกูพอดี สนเปล่าเก้ง?” เอกไพล่ชวนผม
             นับถือจริงๆ ล้มแล้วลุก เสียใจไม่ถึง 24 ชั่วโมงก็กลับดี๊ด๊าใหม่
จะกะล่อนโดยสันดานหรืออยากเอาชนะไม่ทราบได้

“วันเสาร์หลังซ้อมเช้ากูกลับไปติว ใกล้สอบแล้วนะมึง” ผม
“เออใช่ เรียนพิเศษจบครอสแล้วนี่หว่า สรุปไปติวบ้าน กูนึกว่าติวต่อที่นี่?” เอกถามย้ำเรื่องที่รู้แล้ว
“รมย์ดำกับไอ้แบงค์จะเอาด้วยเลยให้พี่ไปสอนที่โน่นแทน กะให้กูซ้อมวงกับมันจนอาน” ผมตารางแน่นขยับไม่ได้
“โดนกักบริเวณซะงั้น” โจโจ้คารมดี
“รันทด...อือ” เก้งป้อแป้สงสารตัวเอง
“สู้ๆ เว้ยเพื่อน ไว้จะพาเด็กไปชูป้ายไฟหน้าเวที 555” เอกสนุกแกมประชดเล็กๆ
                   กรกฎาคิวทองครับช่วงนี้ ในวันหนึ่งๆ อยากให้มี 25 ชั่วโมง
ถ้าไม่ได้โรงรถเป็นห้องซ้อมดนตรีและยังมีเรียนพิเศษข้างนอกอีกได้ตายหยั่งเขียด


                   ถึงแคนทีน สั่งโจโจ้แยกไปเอาก๋วยจั๊บ 2 ที่ ส่วนตัวเองหยุดหน้าร้านน้ำ
ลอบหันหลังกลับไปใต้ถุนอาคารกิจกรรมชมรมเพิ่งจากมา
ลมกับเฟรมอยู่ล็อกเกอร์ข้างนอกโซนแถว x,y,z ยืนเด่นให้เห็นก็จริงแต่รับรู้ว่าพูดกันลึก
วิธีคุยความลับของลมเหนือคือต้องเปิดโล่งแต่เว้นระยะห่างไม่ให้ใครได้ยิน
                   นี่เห็นเป็นครั้งที่สองหลังจากวันนั้น วันที่ถูกเปลี่ยนสถานะไม่ใช่เพื่อนนั่นล่ะ
ถึงท่าทีของลมที่ผ่านมาจะเปลี่ยนความคิดผมให้รู้สึกดีขึ้นมากก็ตาม แต่อดระแวงไม่ได้อยู่ดี มีความลับอะไรกัน

-----

                  แทบไม่ต้องรอตัวใหญ่ก็ตามมาสมทบ รีบบอกเรื่องที่สงสัย
“ต้นจั๋งมาติวกับเราด้วย เที่ยงครึ่ง” เฟรม
“ที่ลมเรียกมึงคุยเมื่อกี้นะเหรอ?” เอกถามอย่างใจคิด
“แค่ต้นจั๋งคนเดียวน่ะนะ?” ผมย้ำ
“ดีเลย ข้อสอบตรงเว่อร์ กูชอบ” โจโจ้พูดคนละเรื่องเดียวกัน
                  ทำไมลมถึงเรียกเฟรมกับแค่ต้นจั๋งจะมาแจมด้วย
เก็บงำความไม่ชัดเจนไว้เพราะมือใหญ่ลูบหลังเอว มึงจะวิชากาลามะสูตรกลางแคนทีน
 สงสารกูหน่อยเถอะ เมื่อคืนก็กินกล้วยไปรอบแล้ว
อ๊า! ลบประโยคข้างบนด่วน แค่ลืมตัวฉลองเสื้อใหม่เท่านั้นเองครับ ไม่มีอะไรในกอไผ่

---------
----------

                 เที่ยงครึ่งตามเวลานัดหมาย
“เอาตรงๆ เน้นๆ เลยนะ” โจโจ้พร้อม
“ฟังดีๆ ของฟรีมีครั้งเดียว ภาษาไทยก่อนละกัน” บีเริ่มวิชาแรก
                  ผม เฟรม เอก โจโจ้ ลม ต้นจั๋งและบีรวมตัวกันติวข้อสอบเก่าหลังทานข้าวเที่ยง
คนที่อ่านโจทย์คือบีไม่ใช่ลม มีต้นจั๋งท่าทางซึมเหม่อลอยจนไม่กล้าคุยด้วย
ปล่อยลมตักข้าวเข้าปากเงียบๆ ไม่ช่วยเก็บจานเหมือนทุกวัน
                   ขาดเก็ทประชุมสภานักเรียนยังไม่เสร็จ
เห็นบอกวุ่นเตรียมงานรับมหกรรมการสอบคัดเลือกอะไรซักอย่างวันเสาร์นี้
ฟังไปก็หาวไปสารอาหารตกถึงท้องสมองไม่ค่อยสั่งการ หนังท้องตึงหนังตาหย่อน

“...เอามือมึงออกไป” ผมกระซิบบอกปลาหมึกประจำตัว
“...เมื่อย”
“...เมื่อยพ่อง นี่โรงอาหาร”
“มันง่วง ฮ้าว!” อ้าว ไอ้เชรี่ยเฟรม

“ง่วงก็พอเว้ย ตอบข้อไหนโจโจ้ ก. ข. ค. ง.?” บีโวยบ้าง
“ข้อ ง.งู ถูกทุกข้อ” โจโจ้ตั้งใจอยู่คนเดียว
“โอเชถูก พอนะเมื่อย” บีเก็บชีท
“ขอบคุณครับบี แล้วมีซีร็อกให้เอกเปล่าเอ่ย” เอกจ๊ะจ๋าเกิน
“มีอยู่ชุดเดียว”
“งั้นบีเอาไปซีร็อก ต้นจั๋งจะเอาไปให้แอนนากับนัยด้วยมั้ย?” ผมใจดีถึงเพื่อนต้นจั๋งขณะอีก 10 นาทีจะเข้าเรียนภาคบ่าย
“นัยยังไม่มี แอนนาคงมีอยู่มั้ง” ต้นจั๋งถอดแว่นขยี้ตาโหลสภาพซอมบี้
“งั้นหมดนี่เลย 7 ชุดให้นัยกับต้นจั๋งด้วย แทงกิ้วบี” ผม
“ด้วยความยินดีครับผม” บีน่ารัก

              ทุกคนแยกย้ายหาน้ำตาลเติมเส้นเลือด
แค่ติวยังหงายเงิบทำความเคารพโต๊ะจะหลับมิหลับแหล่ อ่านเองคงเดี้ยงสามวันเจ็ดวัน
แวบๆ หางตาว่าพี่มอสเตร่อยู่แถวล็อกเกอร์ คงอยากได้ตัวคนของตัวเองเต็มแก่
แต่ลมคุมต้นจั๋งแจไม่ปล่อย เฟรมสบตาผมรู้เลยว่าต้องการอะไร


“ลม คือ...” เรียกลมไว้แต่สัญญาณมือบอกบีล่วงหน้าพาต้นจั๋งไปถ่ายเอกสารที่สโตร์ (ซึ่งต้องผ่านล็อกเกอร์ หุหุ)
“อะไรเก้ง”
“คือ พี่สาวยะ...อยากได้ฟิกเกียร์ เลย...เอ่อ...” แทบกัดลิ้น
“พี่กวาง พี่สาวเก้งที่เมกา?”
“อ่า...ใช่” ต้นจั๋งถึงมือพี่มอสพอดี ค่อยเป่าฟู่โล่งอก
                ลมหันหลังมองตาสายตาผม เผลอยิ้มแห้งเป็นโจรกระจอกถูกจับได้โดยละม่อม
(T^T) สวยล่ะ เกิดความเงียบชั่วอึดใจ

“ถ้าเรื่องจักรยานเก้งถามเก็ทดีกว่า ไว้จะบอกมันให้ ส่วนมึงเฟรม กูหมายความตามนั้นจริงๆ ถ้าเป็นอย่างต้นจั๋งกูไม่ไว้หน้าแน่ๆ”
“อือฮึ หึหึ” เฟรมถูต้นคอพยักหน้ารับเขินๆ
“นี่เมียหรือแม่เช็คดูดีๆ โรคเกียมัวขึ้นสมองล่ะ” แล้วก็ไป
“ง่า!” (0-0) กรกฎาตาเหลือก ติวเตอร์พ่นกรอกหูเมื่อครู่ดีลีทหายเกลี้ยง
              ไอ้ลมเทพตีวัวกระทบคราดระยะประชิดเผาขนไหม้เกรียม
เพิ่งเก็ทไอเดีย ‘เกียมัว’ ก็ ‘กลัวเมีย’ น่ะซิ

“55555” วัวสมองทึ่มชื่อเฟรมหัวเราะดังก้อง
“ใช่ด่ากูเปล่าวะ หยุดเลยไอ้นี่!” เก้งตาค้างซัดกระสอบทรายข้างตัว
ได้ร้อง “โอ้ยๆๆๆ เจ็บ!” ไปตลอดบ่ายนั้น

------------
---------------


                จบวิชาสุดท้าย งานหนักสำหรับทีมบาสเกตบอลโรงเรียนเพิ่งเริ่มต้น
“เก้ง! กูซ้อมสายครึ่งชั่วโมง บอกจารย์โค้ชด้วย” เก็ทพุ่งมาหา
“ได้ ประชุมสภาหรือสารวัตร?” ผมถามกลับ
“บอกยังไงก็ได้ กูทำงานนอกห้องคอมเดี๋ยว” แล้วมันก็ไป
“อ้าวเฮ้ย!” ทิ้งเก้งเอ๋อแดก
              หันไปเห็นหนูบีถูกทิ้งให้สะพายกระเป๋าหน้าหงิกเป็นม้าหมากรุกอยู่คนเดียว

“บีครับ ไปดูเอกซ้อมก่อนมั้ย” เอกชักจะพูดมากกับบีเกิน
“ซื้อขนมก่อนเปล่าวะบี เดี๋ยวไปเป็นเพื่อน” โจโจ้ชวนอีกคน
“ไม่! กูจะกลับบ้าน” เด็กชายหน้าหมวยเซย์โนแล้วก็ไป
             ทิ้งพวกเราเกาหัวแกรกๆ พร้อมคำถามว่าบ่ายนี้เกิดอาเพศอะไร
ลมไม่แลพวกเรา ต้นจั๋งเรียนคาบเดียวก็ระเห็จไปนอนห้องพยาบาลจนเลิก
ป่านนี้พี่เจ้าของคงขโมยตัวกลับไปแล้วไม่ต้องห่วง แล้วเก็ทกับบีแยกคู่ปาท่องโก๋นี่อีก (+^+) งง

------------

               ข้ามซ้อมบาสเสร็จ หลับในรถจนถึงที่หมาย
 ซ้อมดนตรีตามรูทีนเดิม ลากขาตาหนักกลับมานอน
กำลังจะคลานขึ้นเตียงตอนเกือบห้าทุ่มเก็ทดันออนเข้ามาให้ลบแชร์และแท็ครูปออก
สงสัยถึงได้โทรกลับหาเพื่อนกลางดึก

“ไงวะ ให้กูลบรูปมึงหมดเลยเหรอ?” ผม
(“เออ! ทั้งบี ลม กู 3 คนหมดเลยนะ ไม่อยากมีปัญหา”) เก็ท
“ปัญหาอะไรวะ?” ผมสงสัย
(“จำน้องแก้มเด็กคอนแวนต์ ม.3 โรงเรียนเก่านิสาได้มั้ย”)
“ได้ ทำไม?” คนนี้เฟรมก็เตือนห้ามเกี่ยวข้องด้วยเหมือนกัน

           เธอเป็นหญิงชื่นชอบเกย์หรือคลั่งไคล้ผู้ชายท่าทางเหมือนเกย์
ล็อกอิน ‘แก้มใส ลูกชุบหวานอร่อย’ เข้ามาทีไรทำเอาสยองจนต้องกักลงสแปมและอันเฟรนด์ทิ้ง
(“เข้ามาแอดเฟซกู ดันล้วงรูปบีกับกูไปปล่อย แล้วเกิดอะไรขึ้นรู้ไหม”)
“งามเลยล่ะซิ” ท่าทางกิดากรและทิวากรจะถูกรุกล้ำพื้นที่ส่วนตัวเหมือนที่ผมกับเฟรมเคยโดน
(“นั่นล่ะ มีน้องท่าทางสตอลเกอร์ตามบีถึงเซเว่น ที่กูไปห้องคอมเมื่อกี้คือให้พี่คนรู้จักสอนวิธีลบพาร์ทต้นขั้วให้แชร์ไม่ได้ แต่เสียอย่างตรงจะเหมือนแฮกเกอร์กลายๆ ไม่อยากทำเมล์มึงพัง ลบให้หน่อยละกันเก้ง”)

“ได้ จัดการให้ มีพวกมึง 3 ตัวเสนอหน้าที่ไหนกูดีลีทเรียบ” ผม
(“เมล์ไอ้เฟรมด้วยนะ ช่วยหน่อยคืนนี้เลย”) เก็ทได้ที
“โอเช อ้อ! นึกออกล่ะ อย่าบอกนะว่าที่บีงอนมึงเมื่อบ่าย” เพิ่งนึกได้
(“นั่นแหละ แรกๆ น้องแก้มก็คุยดี หลังมาอยากรู้เกิน โพสต์มาทีเป็นหน้า กูก็เฉยไม่ตอบไม่ดูหรอก ทิ้งไว้จะลบไม่ลบแต่บีมาเจอเลยเข้าใจผิดซะ”)
“บีเจอก่อนเหรอ?” ผมตื่น ถึงจะบอกว่าเพื่อนในเน็ตแต่โพสต์มามากขนาดนั้นเป็นกูๆ โกรธตาย
(“ก็บีมาช่วยดูเมล์ลูกค้าให้แม่กู บ้าเลยงานนี้”)
“อ๋อ เข้าใจล่ะ” ผมบางอ้อ

              อิจฉาเพื่อนตัวเล็กน่ารัก ได้ใจเก็ทไปครองหมดดวงทั้งที่ไม่เคยบอกรักชอบให้ได้ยิน
ไนซ์บอยแสนดีขนาดนี้ไม่รักได้เสียดายตาย
             เพื่อนคนที่ผมแอบมอง...เพราะอยากเจิดจ้าสว่างไสวแบบนั้นบ้าง
เฟรมจะมองมาที่ผมคนเดียว อยากใจเด็ดเหมือนที่เก็ทกล้าบอกพ่อกับแม่หรือเพื่อนตัวเองว่าชอบผู้ชายคือบี
...เพราะผมอยากออกจากเงามืด
...ดูเพราะอยากรู้วิธีการ
...เพราะรักไอ้ยีราฟทึ่มตัวนี้มากเหลือเกิน


(“บีก็เข้าใจอยู่นะแต่ไม่ยอมพูดด้วยจนกูเสียเซลฟ์ เห็นที่โรงเรียนฮาๆ ลั้ลลา แต่อยู่กะกูคนฟีลเลยนะเว้ย”) เก็ทโอดจนผมอยากด่าให้
“เก็ท...ถ้าบีไม่คิดอะไรกับมึง มันไม่งอนงี่เง่ากับเรื่องแค่นี้หรอก คิดดูดีๆ” ผมสวมหมวกศิราณี
(“เหรอวะ หึหึ”) เก็ทฟูใจกับคำไม่กี่คำ เออนะ ชั่วโมงนี้
“มึงไม่รู้อะไร เท่าที่ดูก็มีแค่มึงคนเดียวที่มันเข้าหา อะไรก็เรียกแต่เก็ทๆๆ บีไม่มีคนอื่นหรอกเชื่อกู” ผมเชียร์เต็มที่
(“555 คงงั้น ใจว่ะเก้ง เอ่อ...บีออนจะแชทว่ะ แค่นี้นะแทงกิ้ว”)
“โด่! อิชชี่ เกลียดคนมีความรักว๊อย!”
(“55555”) เก็ททิ้งท้าย


                ผมแหกปากร้องอิจฉาใส่มือถือก่อนตัดสายพร้อมยิ้มกว้างอยู่คนเดียว
ฉับพลันประตูระเบียงเปิดผลัวะ เฟรมยืนจังก้าพร้อมเอาเรื่อง
“มีอะไร ทำอะไรพัง เป็นอะไรหรือเปล่า!?” ถามเหมือนตกใจมาก จับลูบเนื้อผมไปมา
“ไม่มีอะไร คุยกับเก็ท มันตัดสายจะออนกับบีเลยด่าให้”    
“แล้วไป ฟู่!” เป่าอากาศระบายลมเข้าเสื้อยืดตัวเอง
“อย่าบอกนะว่าวิ่งขึ้นบันไดมา” ผมสำรวจ
“เปล่า ไปหาอาม่าแล้วซู้ตบาสเล่นน่ะ”

“งั้นไปอาบน้ำ เก็ทให้ช่วยลบรูปที่มีมันสามตัวให้หน่อย น้องแก้มทำพิษ” ผมเล่าคร่าวๆ 
            มีถามย้ำว่าใช่น้องแก้มคนเดียวกับที่ก่อมลภาวะใส่คู่เรา
พอบอกว่าใช่ก็อนุญาตให้ผมจัดการตามสะดวก

“ทำเลย ช้าไปไอ้เด็กนรกได้งอนไม่เลิก” เฟรมโยนมือถือลงบนโต๊ะคอมพิวเตอร์จะเข้าห้องน้ำ
“555 กลัวไอ้บีมากกว่าเพื่อนตัวเอง” ผมล้อ
“ปากมัน...” เฟรมทำนิ้วจับเป็นปากเป็ดร้องก๊าบๆ ไม่หยุด
             ผมขำยอมจัดการตามสั่ง จังหวะนั่งโต๊ะรอเปิดเครื่องถึงหยิบมือถืออีกคนมาเล่น

(‘ตริ้ง!’) ยิ้มทันที วอลล์เปเปอร์คือรูปผมสวมเสื้อยืดม่วงพิมพ์ ‘ของกู’ เด่นเด้งเต็มจอ
              เห็นรอยยิ้มกับแก้มบุ๋ม ภาพเบลอไม่ชัดแต่หล่อใช้ได้เหมือนกันนะเรา
กดเล่นเรื่อยๆ ข้อความเข้าที่ค้างในลิสต์รายชื่อสุดท้าย ‘L’
ฉุกวูบหล่นตาตุ่มทันที เมมโมรี่ลายเซ็นอักษร L เขียนลากเส้นแบบตัวพิมพ์ใหญ่
ตวัดหางหยักกลับเป็นหัวใจดวงเล็กๆ ติ่งท้าย ปรากฏอยู่หลังชีทโน้ตเปียโน...ลายเซ็นของลม

               ดูรายละเอียดูหมายเลขและบันทึกการส่ง
[ข้อความ: 25 min]
[ผู้ส่ง L: 08x-xxxxxxx]
[รับ: วันที่/x/xx/xxxx/ เมื่อ: 19.05 น.]
               กดไล่ดูเบอร์โทรเข้าโทรออก จำได้ว่ามีสายเข้าแต่เฟรมกดตัดไม่รับแต่โทรกลับทันที
ขณะรุนหลังส่งผมเข้าในห้องซ้อมดนตรี ขณะนั้น 19.30 น. พอดี
จำได้แม่นยำเพราะตัวผมกดหยุดเสียงเตือนที่นาฬิกาข้อมือ
               ทว่าไม่มีเบอร์ใดๆ ปรากฏ เจ้าของเครื่องคงลบไปแล้ว

               หลับตาหยุดความสับสนวุ่นวายในเส้นสมอง
ระยะเวลาที่ส่งข้อความ ห่างจากโทรเข้า 25 นาทีเท่าแมสเซสนัดหมายเป๊ะ
...เฟรมกับลมโทรศัพท์หากัน กระทำเรื่องลับหลังผม
นัยน์ตาพร่ามัว ตัวเย็นชาดิก ก้อนเนื้อในอกปวดหนึบดั่งถูกชก ‘L’ ในมือถือของคนที่ผมรักคือลมสีขาว
...ทำไมต้องเป็นคนนี้
...ทำไมต้องเป็นลมเหนือ

                คนที่ผมระแวงมาตลอดตั้งแต่วันแรกพบเจอ
คนที่เพิ่งแปรเปลี่ยนความรู้สึกจากเกลียดชังให้อาจกลายมาเป็นเพื่อนกันได้

...โกหก
...เฟรมโกหก   
หอกร้ายพลันพุ่งจากรอยแยก...แทงข้างหลังทะลุถึงหัวใจ



*************TBC by hurt in Valentine's

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 19 สีชมพู P.15 (11-02-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: rujaya ที่ 13-02-2013 11:14:42

อย่าคิดมากนะเก้ง เฟรมกะลมไม่มีทางเป็นอย่างที่คิดแน่ๆ

พรุ่งนี้วาเลนไทน์แล้ว อย่ามีเรื่องเลย  :กอด1:

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 19 สีชมพู P.15 (11-02-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: Gokusan ที่ 13-02-2013 14:06:39

ฮ้อยยยย น้ำตาจะไหล T^T
นึกว่าหายไปไหนยังไม่มา...งืดดดด
เปล่าเลย...ลืมเปลี่ยนหัวเรื่องแค่นั้นเอ๊งงงง

.....เดี๋ยวมา..ขอเวลาอ่านแป๊บ.....

อ่านจบปุ๊บ...โอ้โห สายซึนได้ที่เลยลูกเอ๊ย!!
สืบสาว คิดเองเออเอง...ก็เพราะเป็นแบบนี้ไง ใครจะบอกทุกอย่างล่ะค้า
ท่านเทพของน้องก็บอกอยู่แล้วว่ารู้ความลับ แถมกล้าบอกประโยคเกียมัวด้วยอีก
ยังไงเขาก็ไม่ทำอะไรตายีราฟหรอก แต่ถ้าคนของหนูทำหนูเนี่ย...ไม่น่ารอดนะคะ จากรูปการณ์แล้วเนี่ย

ความระแวง...เรารักเขามากเกินไปหรือเราไม่ไว้ใจเขากันแน่...สำรวจใจดีๆ นะตัว

ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น...ป้าว่า คนโดนเละท่าทางจะเป็นตาพระเอกนะคะ
ทั้งคนซึน ทั้งท่านเทพ เคลียร์ยาวววว << ทางที่ดี...เคลียร์ต่อหน้าเลยดีกว่า แล้วมิตรภาพจะตามมาค่ะ ^^V

หัวข้อ: My Dangerous Fire [ รัก ร้อน เรา ] :
เริ่มหัวข้อโดย: bauloy ที่ 13-02-2013 19:05:09

หนูเก้งอย่าคิดมากกกกกสิลูก ฟังคุณยีราฟคอยาวอธิบายก๊อนนน
รอตอนไปค่ะ

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 20ข้อความ p16 (13-02-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: nekko ที่ 13-02-2013 19:27:45

หนูเก้งอย่าคิดมากนะลูก อยากรู้อะไรก็ถามคุณยีราฟเลย :เฮ้อ:


 :L1: :กอด1: :L2:

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 20ข้อความ p16 (13-02-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: MiSS-U ที่ 13-02-2013 19:29:35

ดูท่าเฟรมจะงานเข้า  แต่เก้งเอ้ย  อย่าคิดมากนะ

และแอบน้ำตาซึมเบาๆไปกับเก้ง  :monkeysad:

ปล.เราก็ว่าเอ๊  วันนี้คงไม่มาแล้ว  ที่ไหนได้มาแล้วแต่ไม่รู้นี่เอง

รออย่างจดจ่อเลยนะเนี่ย  o18

บวกเป็ด

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 20ข้อความ p16 (13-02-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: malula ที่ 13-02-2013 19:40:51

ระหว่างเก้งกับพี่เหยี่ยว ความหึงและการนึกไปเองนี่พอฟัดพอเหวี่ยง
ตัวติดกันแทบจะสิง จะให้เฟรมเอาตาไปมองใครได้อีก

สวัสดีวันแห่งความรักล่วงหน้าจ้า...

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 20ข้อความ p16 (13-02-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: Nus@nT@R@ ที่ 13-02-2013 19:54:04

เก้งคิดมากไปป่าว อาจจะไม่มีอะไรก็ได้

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 20ข้อความ p16 (13-02-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: donutnoi ที่ 13-02-2013 20:08:55

เก้งอย่าคิดมาก ไม่มีอะไรหรอก เฟรมคงมีเหตุผลที่ไม่บอกหรอก  :กอด1:

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 20ข้อความ p16 (13-02-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: NOoTuNE ที่ 13-02-2013 20:13:24

เด็กน้อย งี่เง่าได้เสมอเมื่อเป็นเรื่องของลม


รู้นะว่าเก้งหน่ะ เชื่อใจเฟรม แต่พอเป็นเรื่องลมเหนือ เหตุผลปลิวกระเจิง


ไม่ใช่ไม่ชอบ หรือเกลียด ก็แค่ลมเนี่ยเป็นไอดอลของเก้ง เลยพาลเหม็นหน้าไปซะ



เด็กน้อยจะได้โต หล่ะคราวนี้

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 20ข้อความ p16 (13-02-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: ToffeE_PrincE ที่ 13-02-2013 22:06:19

 :man1:

 :กอด1:

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 20ข้อความ p16 (13-02-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: mystery Y ที่ 13-02-2013 22:12:38

เฮ้ยๆๆ วาเลนไทน์ทั้งทีทำไมมันโศกงี้อ่ะ อย่างนี้ต้องเรียกว่า"ลม(ทำ)พิษ"ใช่ไหม

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 20ข้อความ p16 (13-02-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: muiko ที่ 13-02-2013 23:25:32

เก้งอย่าคิดมากนะ
แต่อยากเห็นเก้งโกรธเฟรมอ่ะ
สะใจดี.  :laugh:

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 20ข้อความ p16 (13-02-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: choijiin ที่ 14-02-2013 00:10:40

น้องเก้งใจเย็นๆไว้ก่อนนะลูกน้า
น้องลมกับเฟรมไม่มีทางหักหลังหนูได้หรอกจ้า
อย่าทะเลาะกันรับวันแห่งความรักเลย
ปล่อยให้คนอ่านเฮิร์ทคนเดียวก็พอแล้ว
 o7

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 20ข้อความ p16 (13-02-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: Satanza321 ที่ 14-02-2013 01:00:28

นั่นสิเก้งอย่าคิดมาก ควบคุมอารมณ์ไว้นะ

(อย่างนี้ต้องแอบสืบ  :z2:)

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 20ข้อความ p16 (13-02-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: chaWice ที่ 14-02-2013 01:51:39

ไม่น๊า ม๊ายยยยยยยยยย
ต้อนรับวาเลนไทน์ได้เจ็บจริงๆ

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 20ข้อความ p16 (13-02-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: tuckky ที่ 14-02-2013 08:23:17

อ้าว...พาเฮาโซแซดรับวาเลนไทน์ซะงั้น  :z3:
เข้าใจเก้ง ถ้าเป็นเราก็ระแวง  :o12:
ขอให้เคลียร์กันไวๆนะ

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 20ข้อความ p16 (13-02-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: ruby ที่ 14-02-2013 13:25:07

วันนี้วาเลนไทด์นะ ทำไมอ่านตอนนี้แล้วมันหน่วงจัง
เก้งอย่าคิดมากนะ เฟรมรักหนูคนเดียวอยู่แล้วจ๊ะ :กอด1:

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 20ข้อความ p16 (13-02-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: patee ที่ 14-02-2013 19:53:10

อ่านรักนี้บีบวกจบมาอ่านเรื่องนี้ต่อเล่นซะ สามวัน

ชอบมากค่ะ :L2:

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 20ข้อความ p16 (13-02-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: taroni ที่ 14-02-2013 21:46:55

เก้งอย่าคิดมาก อยากรู้อะไรก็ถามเฟรมตรงๆไปเลย :เฮ้อ:

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 21 ล้ม p.17 (15-02-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: puppyluv ที่ 15-02-2013 07:57:34

My Dangerous Fire
รัก ร้อน เรา
ตอน 21 ล้ม
Geng's






                     อันดับแรกคือเจ็บเสียดเข้าที่ลิ้นปี่อย่างแรง ไล่ลงไปน่องด้านข้าง
จากนั้นย้อนขึ้นตำแหน่งกกหู เห็นเส้นพื้นเอียงกระเท่เร่ใกล้หางตา
สติกลับเข้าร่างบอกพิกัดทางกายภาพว่าล้มลงกองกับพื้นเป็นที่เรียบร้อย

(“บรูวววววว!”)
(“ได้ไงวะ ฟาวล์ชัดๆ”)
(“เล่นแรงไปนะฮ้า ตัวเอ๊งงงง!”)
(“คุณแม่ไม่ปลื้มว่ะ บูวววววว!”)
               เสียงตะโกนโห่ร้องไม่ชอบใจดังลั่นแหวกอากาศ
แหงนหงายมองเห็นแสงจ้าจากดวงโคม โรงยิมสนามบาสเกตบอลในร่ม เกมแรกของรอบที่สอง

“ไอ้เชรี่ย! นั่นเพื่อนกู เอกดูมันเร็ว” เสียงโจโจ้ไกลๆ แถวที่นั่ง
“พวกมึงเล่นเหี้ยเกินนะเว้ย เหยียบซ้ำได้ไง!” เอกดังใกล้เข้ามา ฮึดฮัดกับใครไม่รู้
“เฮ้ยหน้าซีดๆ กรรมการ! จารย์คร้าบดูหน่อย!” ต๋องติดรูหู
“ต๋อง ปล่อย!” คนที่ไม่อยากให้เข้าใกล้มากที่สุด
                     พยายามเบี่ยงหนีแต่มือใหญ่กลับยึดแน่น
เสียงปรี๊ดนกหวีดเรียกสัญญาณเปลี่ยนตัว รีดเค้นตัวเองก้าวออกข้ามเส้นสนามให้ใครไม่รู้เข้าแทน

“ไหวมั้ยไอ้น้อง” พี่ภู่รั้งตัวลงนั่งข้าง
“ไม่เป็นไร เรายังนำห่าง” พี่วินปลอบที่โดนเมื่อครู่
“อุตส่าห์ให้โชว์ก่อนดันป่วยซะได้ ท้องเสียรึไงเก้ง หน้าซีดเป็นไก่ต้ม” พี่โป๊งเหน่ง
“อือ...ขอน้ำ” ผมตัดบท   กระแสความตื่นเต้นรอบกายไม่อยู่ในสำนึกรู้สึก
                ผ่านกี่วัน กี่นาทีเข้าไปแล้ว ไม่ได้ดูเลย
เกมขับเคี่ยวดุดันตั้งแต่ควอเตอร์แรก ชุดดำทีมเราเจ้าบ้านกับชุดฟ้าทีมเยือน
โรงเรียนอะไรไม่รู้ไม่อยู่ในสารบบ พยายามไม่มองหน้าใครๆ
หากร่างใหญ่คุ้นชินกลับอยู่ในคลองสายตาตลอด เลข 13 สีส้มเปลวไฟโดดเด่นในชุดสีดำสนิท
             ซบใบหน้าลงซ่อนสองฝ่ามือ อยากสูญหายไปจากโลกแต่ทำไม่ได้

xxx(((ตึงงงงงงง!)))xxx/(‘ปี้ดๆ ปรี๊ดดดดดดด!’)

               เสียงนกหวีดดังมาก มีเหตุในสนาม
เงยขึ้นมองเบอร์ 13 กำหมัดเงื้อคอเสื้ออีกฝ่ายดุดันเตรียมชก
 คุ้นๆ ว่าใช่ไอ้คนที่ตามเหยียบผมซ้ำหรือเปล่า
             ดีที่กรรมการกับเพื่อนร่วมทีมห้ามทัน นึกว่าจะผ่านไปแล้วๆ
แต่จังหวะเดินผ่านกลับเนียนไถอีกฝ่ายล้มลงก้นจ้ำเบ้า
กรรมการต้องหันกลับมาผลักอกสองฝ่ายให้ห่างกันอีกรอบเพราะทำท่าจะต่อยกันจริงๆ

“มึงดูน้องรักไอ้แมวมันทำ สันดานเก่าออกลายแล้วว่ะ กรรมการก็ดูไม่ออก จอมมารเมพขิงชัดๆ” พี่โป๊งเหน่งยืนกอดอกชอบใจ
“ครั้งนี้กูขอบอกว่า เยี่ยม” พี่วินกระตุกยิ้มเหี้ยมเกรียม
“อีกไม่เกิน 2 นาทีโดนเปลี่ยนออกชัวร์ สั่งไอ้ปิ๊กไปวอร์มรอเลยโป๊งเหน่ง บอกจารย์โค้ชด้วยแกรู้อยู่ล่ะแบบนี้” พี่ภู่อ่านขาด
“แต่กูอยากดูมวยว่ะภู่” พี่โป๊งเหน่งยังเท้าแน่นไม่ขยับ
“ห่านจิก! เราเจ้าภาพ นี่ควอเตอร์แรกต่างหาก วิน! ไอ้ปิ๊กเร็ว” พี่ภู่สั่งพี่วินแทน
              ระบุตำแหน่งเซนเตอร์จะให้ปิ๊กน้อง ม.4 เข้าเสียบ


             แล้วก็จริงดังคาด คราวนี้คู่แข่งคนเดิมขึ้นเลย์อัพ กัปตันเฟรมเนียน
เข้าชาร์จทิปโดดปัดแบบโง่ๆ กระแทกตัวสีฟ้าปีกหักถลาลงจูบพื้น
ถ้ามีภาพวงจรปิดน่าจะประมาณผมโดนเมื่อครู่แต่รุนแรงกว่าหลายเท่า
เพราะลอยกระเด็นไปกองอยู่นอกเส้นสนามเลยถึงใต้แป้นโน่น

“ชิบๆๆ เลือด ไอ้นั่นปากแตกหรือคิ้ววะสัด” พี่โป๊งเหน่งตื่นเต้น
“หางคิ้ว อาบหน้าเลยมึง เยี่ยม!” พี่วินสดุดีอีกหน

               อาจารย์โค้ชเรียกเวลานอก พี่ภู่จับบ่าปิ๊กยืนสแตนด์บายรอเปลี่ยนตัว
พร้อมเสียงโห่ไม่พอใจจากกองเชียร์ทีมเยือน
(“บูวววววว! ถึงเลือดเลยกรรมการ ไล่ออกๆ”)
            แต่ฝั่งเราเห็นกลับเป็นอีกอย่าง...
(“ถลุงมันเลยเพ่! เอาอีกๆๆๆ”)
(“อร๊ายยยยย! กัปตันเถื่อนได้ใจนะฮ้า ชอบๆๆๆ”)
“เข้าห้องไปพักเลยทั้งสองคน!” อาจารย์โค้ชหน้าเคร่งมาพร้อมกับร่างสูงสีดำก้าวมาหยุดยืนค้ำหัวผม

-------------
------------------


                  เจ้าหน้าที่แพทย์สนามออกไปแล้ว เหลือเราสองคนตามลำพัง
“ไหวมั้ย ออกไปให้หมอโรงบาลดูตอนนี้เลยดีกว่า” เฟรมมองน่องช้ำๆ จับเบาราวปุยนุ่น
“ไม่! รอแข่งเสร็จก่อน” ผมสะบัดหนี
“ไปตอนนี้ล่ะ จะได้เอกซเรย์ดูกระดูกข้างในด้วย”
“ยาเพิ่งออกฤทธิ์ เดินไม่ไหว” สบายทั้งขาจากสเปรย์ยาเมื่อครู่
“อุ้มเอง ไม่ต้องเดิน”
“ขอนอนนี่ก่อนเถอะ” ผมตัดบทล้มตัวลงนอนเตียงปฐมพยาบาล พลิกตะแคงหนีปัญหา
“ดื้อ!” มือใหญ่พับม้วนผ้าเช็ดตัวเป็นหมอนเล็ก ช้อนซ้อนวางใต้เข่าให้หนุนขาวางสบาย

               กดเปลือกตาห้ามความอ่อนไหวข้างในช่างยากเย็น
ตะกอนขุ่นจากก้นบึ้งถูกก่อกวนจนมองไม่เห็นทาง
แบบนี้ไม่ใช่ผม เก็บงำปิดซ่อนจนรอนๆ จะขาดใจเสียเอง
          ไหนจะเสียงเชียร์กึกก้อง ‘เฟรม สู้ๆ’
          ไหนจะสายตาจับจ้องทุกท่วงท่ากิริยา
          ไหนจะคำถามอัดอั้นกลัวคำตอบ

“...อึ่ก!” สุดทน กดเปลือกตาเกร็งร่างกลั้นสะอื้น
“ดื้อ...ชู่ว์!” ไม่ได้ลุกมา ยังนั่งฝั่งนั้นหากโอบกอดรอบบ่าผม เกยหน้ามาจูบแผ่วเบา ใครสั่งใครสอนให้จูบซับน้ำตาทางหลังคอกูวะ ไอ้ฟาย!!!
“...ฮือ” ผมกัดปลายผ้าแต่เสียงยังเล็ดลอด
“เก้งคนเก่งเป็นอะไร ร้องไห้ทำไม” ถูกดึงแรงจากเตียงฟากนี้ไปชิดอกมันฟากโน้น กูจะตกตียงสัด
“มึงไปไกลๆ เลย ไม่ต้องมาให้เห็นหน้า”
“ก็ไม่เห็นอยู่นี่ไง เฟรมไม่เห็นหน้าดื้อเลย”
“ฮือ!” ผมไหลพราก นอนนิ่งท่าตะแคงรับจูบพรมทั่วแผ่นหลัง
               หัวไหล่ หลังหัว วนเวียนย้ำซ้ำไปมาแต่ไม่อ้อมข้าม
ไม่เห็นหน้ากันอย่างที่ว่าจริงๆ ตูหลงกลคำพูดหลอกเด็กชัดๆ   

                มือใหญ่เอื้อมมาลูบแผ่นอก ทาบจับตำแหน่งหัวใจเต้นรัวของผมไว้ไม่เคลื่อนปล่อย
 ถ้าเก็บกุมไว้ได้คงควักออกมาบีบแน่นจนเละแล้วแน่แท้ แต่ไม่ผิดนักถ้าบอกว่าเป็นของมันตั้งแต่ต้น

“บอกเฟรมหน่อยได้ไหม” คล้ายกุญแจใจถูกไข
“มะ...มึงโทรหามัน” ผมเช็ดน้ำมูกอู้อี้ เริ่มเรื่องอัดแน่นในอกง่ายดาย
“โทรหา?”
“ไอ้คน...คนที่เมสเซจมา”
“มันคือใครวะ มีตั้งหลายคน” ยังจะไขสือ
“ไอ้ชั่ว! 25 นาทีของมึงน่ะ” กำปั้นทุบฟูกเขียวดังปึง ไอคิวซีโร่หรือไร คำถามง่ายๆ แค่นี้ยังให้พูดซ้ำเป็นเด็กเล็กๆ ต้องแปลภาษาควายหรืออย่างไหนถึงจะฟังออก

“อ้อ! นึกแล้ว” เสียงงี้มียิ้มด้วยอะ แง่ง!
“นึกเชรี่ยไรเล่า!?” เก้งตะโกนลั่น ผุดลุกนั่งหันควับกลับมาเอาเรื่อง ปาดน้ำจากตาเช็ดผ้าปูทำลายหลักฐานแต่ไม่ทันแล้ว
“หึหึ เรื่องนี้นี่เอง นึกแล้วเชียว”
“มึงงงงง!” กริ้วจนตัวสั่นแต่เดี้ยงทำอะไรไม่ได้
                  หายใจทางปากพะงาบๆ น้ำมูกตันอุดจมูก กลายเป็นยื่นทิชชู่ส่งให้ผมสะบัดรับจัดการตัวเอง
ไม่อยากปล่อยให้ปลายนิ้วถูกผิวแก้ม (Y^Y) ไม่น่าเลยตู
ฟูมฟายเป็นเด็กผู้หญิงบ่อน้ำตาตื้น หน้าตาคงมอมแมมเกินพิกัดถึงให้ไอ้ชั่วนั่งกัดปากกลั้นขำ


“นั่นโทรมาถามเรื่องต้นจั๋ง มันทำหน้าที่องครักษ์พิทักษ์เพื่อนอยู่”
‘พรืดดดดด!’ สั่งน้ำมูกกับทิชชู่
“จะให้นัย แอนนาหรือคนอื่นรู้ไม่ได้ แค่นี้ต้นจั๋งก็คิดมากจะไม่เป็นคนอยู่แล้ว นั่นเลยมาบอกให้กำชับทางพี่เราแทน”
“ให้ดูพี่มอส?” กูเข้าใจอะไรเร็ว ไม่มั่วเหมือนมึงหรอก
“ใช่ มันไม่ห้ามที่จะคบกันแต่คนรู้เรื่องทั้งโรงเรียนจะไม่ไหวเอา ถึงจะเป็นเรื่องส่วนตัวก็เถอะ”

                โดนซุบซิบนินทา คนคิดมากอย่างต้นจั๋งอาจประสาทกิน
ซ้ำพี่มอส มีหน้าที่ค้ำคองานหลวงงานราษฎร์ ภาคกลางวันกรรมการชมรมวิทยาศาสตร์
ภาคกลางคืนปาร์ตี้รถแข่ง ขนาดโยนงานลานรถให้คนอื่นดูก็ยังถูกตามตัวไปกำกับอีกทอด
ทุกคนล้วนมีบทบาทต้องแสดง
                ส่วนหนึ่งถ้าผมเป็นพี่มอสคงไม่คาดฝันเหมือนกันว่าคนที่ใช่จะคือเด็กผู้ชายเพศเดียวกัน นี่ล่ะสำคัญ
ฉุกสังเกตว่าเฟรมไม่พูดชื่อลมแม้แต่คำเดียว

“แล้ว?...(ผม) /เก้งเป็นยังไงบ้าง ดีขึ้นยัง ให้บีพาไปหาหมอมั้ย” บีเปิดประตูเข้ามา
ไม่ได้เคาะ ยั้ง ‘แล้วทำไมต้องเป็นมึง?’ ไว้แค่คอ
“บี...” ผมเก้อ พยายามหนีห่างจากอ้อมแขนยีราฟตัวใหญ่
“พักครึ่งล่ะ ถ้าไม่มีใครว่างบีพาเก้งไปคลินิกข้างๆ ก่อนก็ได้”
“ให้กูพาไปเองก็ได้ เอามอไซค์พ่อมา” เต๋าโผล่มาอีกคน
“ไม่ต้อง” เฟรมลุกพรืดยืนบังทันที ตอบแทนผมทันใด
“ทำไมวะ เก้งมันหายแล้วเหรอ หน้าเหมือนร้องไห้นะนั่น” เต๋า
“กูจะพาไปเอง” เฟรมยืนยันให้ได้ผมรีบเช็ดหน้าตาลวกๆ ปกปิดอาการ
               เต๋าจุ๊ปากก่อนเลี่ยงไปยกถังแช่น้ำดื่ม เหลือผม เฟรม บีประจันหน้า
เรื่องระหว่างเราเอาไว้ก่อน ค่อยตามเช็คบิลภายหลังงานเลิก
ถึงเวลานั้นพ่อจะล้มโต๊ะล้างบางแม่ง! คิดสะระตะในใจด้วยถ้าให้พวกนี้รู้
โดยเฉพาะบีน้อยมีหวังกระจายทั่วหัวลำโพง

“หวงจริงมึง พี่เก้งกูเป็นอะไรไปเล่นกีตาร์ไม่ได้พ่อจะด่าให้เสียหมา” บีเท้าสะเอวหมับ
“ยุ่ง!” ชิวาว่าโดนยีราฟยี่ห้อเฟรมจิ้มหน้าผากเหม่ง
“กูจะฟ้องไอ้เก็ท” ตัวเล็กไม่ยอม
“เชิญ!” ตัวใหญ่มีท้า
“เอ่อ...นี่...” ผมกรอกตาไปมาระหว่างเด็กนรกสองคน 155 กับ 180 เซนติเมตร
                สูงต่ำกว่ากันเห็นๆ แต่ระดับวุฒิภาวะทางสมองน่าจะเท่ากัน
จะท่ามกลางเพื่อนฝูงหรืออยู่ต่อหน้าผม ขอให้มีเฟรม เด็กหมวยเก่งใส่เสมอ

--------------

              ลืมเลยว่ากำลังจะเข้าฉากดราม่า ถูกสั่งคัทตัดเข้าโฆษณาฉิบ
“แล้วมันอยู่ไหน” เฟรมถามถึงเก็ท
“เหอะ! อย่าให้พูด จะโดนคัสตาร์ดเค้กงาบอยู่ยังไม่รู้ตัวอีก หมั่นไส้” บีแก้มป่อง
“อ้อ! ดูท่าเพื่อนกูจะโดนเด็กนรกงอนอีกรอบ 555” เฟรมจัดเต็ม
“แง่ง! ไอ้โย่งนี่ กูไม่ได้งอนเว้ย” บีหน้ายุ่งโมโหจัด
                คัสตาร์ดเค้กที่ว่าคือเหล่าหญิงคอนแวนต์เสื้อเหลืองสดทั้ง 5 เป็นแน่
เพื่อนตัวเล็กเมินเชิดเก็ทเกือบสัปดาห์ น่าจะเพิ่งเข้ากันได้เมื่อวานถึงยอมสวมเสื้อชมพูมาเชียร์
วันนี้ดันเจอน้องแก้มให้เก็ทงานเข้าอีกหน

               ขอสารภาพว่าผมยังไม่เห็นหน้าน้องแก้มที่ว่าเช่นเคยครับ


“เลิกพูดถึงไอ้เกรทเดนบ้านั่นซะที แต่ที่กะจะกระทืบไอ้ฟ้านั่นไม่ใจเลยว่ะ ขนาดกูยังดูออก ไปซ้อมแอคติ้งใหม่นะน้อง” บีเอ่ยข่าวร้อนเมื่อครู่
“เหอะ! ให้เย็บก็จบเห่ซิ แค่นั้นล่ะซอฟต์ๆ” เฟรมพยักพเยิดกับบี
“น่าจะจระเข้ฟาดหาง ปล่อยแสงตอนจบด้วย ฟิ้วๆ”
“เก่งว่ะ เอาเสื้อไปลงแทนเลยเจ้าหนู” เฟรมจะยกเสื้อบาสให้บี
“มาเลยให้ไว” เจ้าหนูก็จะถอดเสื้อยืดสีชมพูพิมพ์ ‘ตัวนะ’ ทันที

              ผมมองผ่านจึงเพิ่งนึกขึ้นได้แวบๆ ‘เค้า’-’เชียร์’-’ตัวนะ’ เป็นแถว
น่าจะมีชื่อโรงเรียนของเราข้างหน้าด้วยแต่ดูไม่ครบ
อุเหม่ ลิงค่างสองตัวนี้มีทีท่าจะสนใจกูก็หาไม่
เก้งเป็นพระเอกค่าตัวแพงไม่ใช่กระรอกประกอบฉากนะเฟ้ย!

“เฮ้ย! กูเจ็บอยู่” ผมเบรคดังลั่น เช็ดจนตาแดงช้ำยังไม่มีแลมา
“อ้าวเหรอ มึงทำพี่เก้งกูเจ็บ ย๊าก!” บีชูกำปั้นเล่นต่อ
“มะ เข้ามา!” ฝ่ามือใหญ่ยันกระหม่อมบี
“เฮ่ยยยย! ไอ้พวกนี้” ผมหน่าย หมาขี้หวงชื่อเก็ทหายไปไหน กรกฎาระอาเด็กอนุบาลกุ๊กไก่เต็มที กำลังจะโรมรันมือที่สามก็เข้ามา...
“โย่! เล่นอะไรกัน” เก็ทเข้าข้างหลังฉวยเอวบีจากไปทันที
“เอาไปเลย ป๊ะป๋ามาล่ะ ตายแน่เด็กนรก” เฟรม
“ฝากไว้ก่อนเถอะมึง” บีชี้หน้า โดนเก็ทหิ้วเอวร่องแร่งเป็นหมากระเป๋า
               ผมก้มหน้าบีบขมับมึนตึ๊บหนักกว่าเก่า ไม่เจ็บแล้วน่องเก้งยอม

               ยังไม่หมดโควตาครับ เดอะโชว์มัสโกออน
ละครหน้าม่านวาไรตี้เปิดทำการแสดงอีกหลายฉาก
“เฮ้ย! ผู้ไม่เกี่ยวข้องห้ามเข้า โอ๊ย!/---เปรี้ยง!” พี่โป๊งเหน่งตัวกร่างโดนพี่ยักษ์เดินตามหลังมาเบิ๊ดหลังหัวเสียงกระโหลกแตกดังเปรี๊ยะ
“คนนอก...” พี่ยักษ์ลอดไรฟัน อ้อมมายืนหน้าเตียงฝั่งขวา
“ก็นอกจริงๆ นี่หว่า” พี่โป๊งเหน่งฝั่งซ้ายกับเฟรม เก็ท บี
“มึงบอกกูว่าแข่งกี่โมง พูด!” พี่ยักษ์ดุข้ามคนป่วยไม่รีรอ
“3 เอ๊ะ หรือ 4 โมงวะ แหะๆ โป๊งเหน่งผิดไปแล้วจ้า พูดผิดนิดเดียวเอง แล้วทำไมไม่ถามคุณนายผู้ว่าของมึงเองเล่าว่าแข่งกี่โมงกันแน่”
“ฮึ่ม!” พี่ยักษ์กำกุญแจรถชี้หน้าพี่จอมกวนอย่างแน่น มิน่าถึงมาสาย

                พี่โป๊งเหน่งดวงดีอาจจะโดนพี่ยักษ์ยำบาทาในไม่ช้าถ้าไม่มีกรรมการห้ามทัพ
เช่น...คุณนายผู้ว่าของพี่ยักษ์
“ไงเก้ง ดีขึ้นยัง?” พี่ภู่และคนอื่นๆ ตามเข้ามาเป็นขบวน
              ดูท่าฉากโฆษณารอบหลังจะยาวกินเวลาหลายนาที
เพราะพี่ภู่ใช้พี่ยักษ์ขับกระบะนำผมส่งคลินิกหรือโรงพยาบาลใกล้ที่สุด
แต่ไอ้คนที่คุณคิดว่าใครหวงก้างจะพาไปเอง

------------


            และอย่าลืม...เรื่องนี้มีผู้หลักผู้ใหญ่ปกครองอยู่ กบว. แอพพรู๊ฟ
“อะแฮ่ม! ขอครูพูดบ้างได้ไหม”
“อาจารย์โค้ชมา หลีกหน่อยพวกเรา”
“มึงโดนแน่ ไอ้กัปตันโหด” พี่โป๊งเหน่งได้ที ทำท่าเชือดคอใส่เฟรม ทุกคนถอยกรูบ้างออกไปรอข้างนอก เหลือผม เฟรมและอาจารย์โค้ชหัวไข่ดาว ส่วนพี่ภู่ พี่แมว พี่วิน พี่โป๊งเหน่งและบีแอบหลังเก็ทถอยไปชิดผนังฝั่งไกลๆ
“เราเป็นนักกีฬาไม่ใช่นักเลง รู้ใช่ไหมว่าครูหมายถึงเรื่องอะไร”
“...” เฟรมเงียบ ผมก็เงียบ

“เงียบอย่างนี้ถือว่ารู้เรื่องกันแล้ว ผิดก็ว่ากันไปตามผิด บทลงโทษหัวหน้าทีมมีว่ายังไง ภู่?” อาจารย์โค้ชเรียกศิษย์คู่ใจ พี่ภู่-ภูวนัย
“ครับจารย์ ถ้าเบาะๆ ก็โบยหวาย 50 ที จะให้ดีต้องตัดหัวด้วยเครื่องประหารสุนัขครับ” พี่ภู่ก้าวออกมา
“หึหึ 555” พี่ยักษ์ก่อนใคร ได้ข่าวว่าพี่เป็นนักกีฬาฟุตบอลนะครับ ยืนเด่นเป็นปลาผิดน้ำแถวนี้มิเกรงกลัวหรือไร
“อูย...นี่บทลงโทษบาสหรือหนังเปาบุ้นจิ้นกันแน่” พี่โป๊งเหน่ง
“คิกๆ อ๋า อ่อก!” บีสะดุดหัวร่อเพราะเก็ทหนีบคอเข้าอกเหงื่อซก มีเสียง “แหวะ! เหม็น หน้าเค้าจะเป็นสิว” ตามมาเล็กๆ

“เก็ทอยู่ไหน?”
“คร้าบ! อยู่นี่ครับจารย์” เก็ทส่งเสียง รวบกำมือบีไว้ด้วย
“นัดหน้าให้เก็ทรับหน้าที่กัปตันทีมควอเตอร์แรก ส่วนเรา ครูให้เอาปลอกแขนคืนควอเตอร์ที่เหลือ ว่ายังไงเฟรม” อาจารย์ยิ้ม
“ครับ” เฟรมยิ้มออก
“โห! จารย์ นี่นะบทลงโทษ แร๊งแรงเนอะ” พี่โป๊งเหน่งปากดี
“ยังไม่ดีพอ แมวไปสอนน้องมาใหม่ แผลไม่แตกไม่เย็บ ครูไม่แจกทอง 555” อาจารย์โค้ชหัวเราะร่า ฟาดหลังเฟรมดังอั๊กซะงั้น
“โอ้..นี่หรือคืออาจารย์” พี่โป๊งเหน่งหาความยุติธรรมจากท้องฟ้า
“555” ทุกคน

              ผมยิ้มค้าง อยากลับเล็บข่วนหน้าตัวกวนที่ยักคิ้วยิกๆ เหลือเกิน
มารร้ายชัดๆ แต่ไหงทุกคนเข้าข้างเห็นกรงจักรเป็นดอกบัว
สรุปเรื่องนี้เป็นนิยายเบาสมองครับ อาจารย์โค้ชเห็นดีเห็นงามกับการกระทำของจอมมาร
สั่งสอนพอท้วมๆ จากนั้นถามผมเรื่องบาดเจ็บ
บอกไม่เป็นไรจะไปหาหมอหลังเกมจบเองทุกอย่างจึงคลี่คลาย
              นักกีฬาบาสเกตบอลที่เหลือถูกเรียกประชุมแผน
เฮโลกันเข้ามาจนทำห้องแคบไปถนัดตา ปล่อยผมเอนหลังครองเตียงเดี่ยวคนเดียว
แล้วงีบหลับไปจริงๆ ตอนไหนไม่ทราบ
เฟรมไม่ได้ลงเกมที่เหลือ รู้เพราะมือใหญ่จับกุมไว้ไม่ปล่อย
              เป็นหมาเซอร์เบอร์รัสเฝ้าหน้าด่านทางเข้านรก ไล่กัดทุกคนที่เข้าใกล้
(อันนี้เก็ทกับใครหลายคนเก็บมาเล่าภายหลัง T///T ผมฟังแล้วปลง
กี่ตัวเข้าไปแล้ว จะยีราฟ หมาป่า กอริลลา ควายเผือก สุนัขสามหัว...เก้งแซด)

           ว่ากันตามจริงควรสั่งเลิกกองปล่อยให้นักแสดงกลับบ้าน
เอกซ์ตร้าเยอะจ่ายค่าตัวไม่ไหว แต่ด้วยเวลาเหลือและชื่อตอนก็บอกอยู่ว่าสมควรมีดราม่า
ซึ่งหมายเลขที่ออกไม่ใช่ผม กลับเป็นอีกคนถูกหวย
อย่าลืมว่าคนที่เก้งไม่ชอบย่อมต้องมีอันเป็นไปเกือบทุกคน
ออกมาเป็นกลุ่มท้ายๆ เอกกับโจโจ้ดี๊ด๊าไปหานิสาเรื่องธุรกิจของหวาน
ก็โอนะถ้าเพื่อนยังไหว ส่วนคนอื่นแยกย้ายกันเกือบหมด

----------

                 ถูกแบกขึ้นหลังออกมารอลานนนทรีด้านหน้าทางเข้าโรงยิม
 “รอนี่ ข้าพเจ้าเอาแว้นไปส่งประตูหน้าให้” เต๋าจะผละไปเอา PCX ของพ่อมาบริการ
“ไม่ต้องเต๋า” เฟรมหย่อนผมลงโต๊ะชุดม้าหิน
“แทงกิ้วเต๋า บอกให้รถเข้ามาแล้ว วนไปส่งของตลาดแถวนี้เองใกล้ๆ เดี๋ยวมา” ผมบอกรายละเอียดรถตู้บ้านเฟรม
“จะไปห้องน้ำ เอาอะไรมั้ย” บีจะเดินเลยไปห้องน้ำใกล้แคนทีน
“เยี่ยวเผื่อด้วย 555” เต๋ายังจะฮา   
“เออ กูจะกรอกขวดเก๊กฮวยมาฝาก กินให้หมดนะมึง” บีเกเร
“ไงล่ะปาก” เก็ทซ้ำเต๋า
“โด่ ไอ้คุณเพื่อนเก็ทคร้าบ ไอ้ชั่วฝังใน เป็นคุณชายไนซ์บอยแต่กับเด็กมึงนะ” เต๋าอารมณ์ดี

             ผมไม่ติดใจเรื่องนั้น แต่ติดตากับวัตถุสีดำอยู่ข้างทางเดินมากกว่า
“เก็ท ปกติฟิกเกียร์มีหรือไม่มีขาตั้งกันแน่?” ถามทั้งที่ตาจดจ้อง
“มีแต่ไม่ใช้ ถ้าปั่นออกนอกไม่แนว ไว้ตั้งเก็บอยู่บ้านทีเดียว”
“แล้วถ้าแบบนั้น คนรักฟิกเกียร์มากขนาดนั้น จะ...” ผมไม่ต่อแต่ชี้ เฟรมหัวคิ้วชนกันขณะมองตามสายตา
“ทำไมวะ?” เก็ทเหรอหราสลับผมกับเฟรม “อั๊ยยะ!” เก็ทเห็นแล้ว
“นั่นสนูปี้นี่หว่า!” เต๋า
“ไหงลมจ๋าทำงี้อะ ทำไมไม่ล็อคดีๆ” บี

            ‘สนูปี้’ จักรยานฟิกเกียร์สีดำของลมสีขาวนอนแอ้งแม้ง
ให้แฮนด์งัดหญ้าอยู่โคนเสาเหล็กข้างโคเวอร์เวย์ ผิดปกติเกินไป
ผิดวิสัยคนรักของหวงของจะกระทำเช่นนี้
ยังไม่ได้ตั้งสมมุติฐานคำตอบกลับพุ่งเข้ามาชน

“เก็ทททท! กะ...เก็ท! เชรี่ย ละ...แล้ว!” ข่างวิ่งทะลุจากแคนทีน
“อ้าวเฮ้ย! ข่าง”
“ข่างนี่!”

             ข่างแทบพับ หอบแฮ่กสำลักอากาศเหนื่อยขาดใจ
หลุดคำไม่เป็นประโยคให้พวกเราอุทานว่า ‘เช้ดเข้! ฉิบหายแล้ว’
“ละ...ลม! มะ...หมอก! ห้องเก็บวิทย์!”



*************TBC by snoopy

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 21 ล้ม p.17 (15-02-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: rujaya ที่ 15-02-2013 08:02:18

 ชอบที่เก้งเป็นคนที่ไม่เก็บอะไรคิดคนเดียว ข้องใจตรงไหนถามเลย  :กอด1:

แต่ลมกะหมอก นี่ซิ เกิดอะไรขึ้น  :confuse:

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 21 ล้ม p.17 (15-02-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: pahpai ที่ 15-02-2013 08:32:09

อ้าวววววว เกิดไรขึ้น หมอกกะลมมีไรกัน??? 

ตอนนี้ตัวประกอบเยอะจริงๆ น่ารักๆ

เก้งมีไรคิดไรก็บอก ก็แสดงออก  ดีจัง เฟรมจะได้เคลียร์ได้ถูกเรื่อง

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 20ข้อความ p16 (13-02-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: sukie_moo ที่ 15-02-2013 08:55:25

โถๆเก้ง คิดมากน่า ใจเย็นๆเฟรมมันรักเก้งจะตาย

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 21 ล้ม p.17 (15-02-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: mystery Y ที่ 15-02-2013 09:04:01

ลม!หมอก!!ทำไมๆๆ สรุปตอนนี้เก้งเป็นตัวประกอบ ชอบ"คุณนายผู้ว่าของพี่ยักษ์"ที่สุด~

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 21 ล้ม p.17 (15-02-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: tuckky ที่ 15-02-2013 09:44:46

 :z3: เรื่องเก่ายังไม่เคลียร์ จะมีเรื่องใหม่มาอีกแล้ว

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 21 ล้ม p.17 (15-02-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: sin ที่ 15-02-2013 10:37:06

ลมมาแต่ชื่อตอนท้าย ทำเอาทุกคนลืมเก้ง เฟรม ไปเลย
สมมติตอนที่แล้ว ถ้าเราไม่เคยอ่านเรื่องของลมเหนือมาก่อน เราคงอดหมั่นไ้ส้ลมไม่ได้แน่ๆเลย
เพราะเฟรมกับลมมีความลับกันตลอด เก้งอดคิดมากไม่ได้

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 21 ล้ม p.17 (15-02-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: aorpp ที่ 15-02-2013 11:35:14

+ 1  :กอด1:

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 21 ล้ม p.17 (15-02-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: muiko ที่ 15-02-2013 11:56:34

บางทีก็แอบคิดว่าเฟรมกะลมนี่มันอะไรกันนักหนานะ
ถึงรู้ว่ายังไงเฟฟรมก็รักเก้งคนเดียวแต่ก็อดหมั่นไส้ไม่ได้เเหะ
อยากเห็งเก้งงอนนนๆๆๆๆเฟรมอ่ะ
เก้งถามไปให้หมดเลยสงสัยอะไรอ่ะ
แต่บางทีเฟรมก็ดูตอบกั๊กๆๆๆไงไม่รู้ :เฮ้อ:

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 21 ล้ม p.17 (15-02-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: sukie_moo ที่ 15-02-2013 12:49:09

เคลียร์กันได้ก็ดีแล้ว

เกิดอะไรขึ้นกะลม!!!!!

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 21 ล้ม p.17 (15-02-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: Gokusan ที่ 15-02-2013 13:54:02

เอ่อ...อ่า...ดราม่าท่าทางกะว่าเคลียร์
แต่ตัดโฆษณาปุ๊บปั๊บยาวววว -^-

นักข่าวกีฬาที่พากษ์อยู่ น่าจะนึกว่าตัวเองดูหนังบู๊เล็กๆ ฮ่าๆ
อย่างอาจารย์ว่า เล่นคนไม่แตกไม่เย็บ แอนตาซิลไม่แจกนะจ๊ะ...แฮ่ ;p

รอหนังบู๊ภาคท่านเทพที่อาจจะได้เคลียร์ยาวจริงๆ หุหุ

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 21 ล้ม p.17 (15-02-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: chaWice ที่ 15-02-2013 14:39:55

ลมอีกแล้ว
ความจริงถ้าพี่เหยี่ยวมาด้วยนี้
นึกว่า ลมเหนือ2
เฮ้อ  :t3:

เออเถอะ รอว่าเมื่อไหร่ เฟรมเก้ง จะไม่ง้องแง๊งกันไปมานะ

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 21 ล้ม p.17 (15-02-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: nutty2554 ที่ 15-02-2013 17:35:57

โอ๊ยยยยยยยยยย ตัดจบตอนเจ็บปวดเกินไปแล้ว
สนูปปี้หงายเก๋ง ลมกับหมอกเป็นอะไร
ไม่นะไม่ เพราะตอนนี้พี่เหยี่ยวยังไม่โผล่มา

กอดเด็กนรกของเก็ท เก็ทจะว่าอะไรมั้ย
แสบซ่า น่ารัก ขี้อ้อน แต่ขี้โกงเล็ก ๆ เสมอต้นเสมอปลายนะบีน้อย
ไนซ์บอยยังมีเสน่ห์เสมอ  น่ารักชะมัด

เฟรม ยีราฟ กอริลล่า หมาสามหัวหรืออะไรก็แล้วแต่
แต่เก้งดูน่าทะนุถนอมทันทีที่อยู่กับนาย  นายทำดีมาก
เป็นกัปตันที่โหด เถื่อนได้ใจ ไม่สนับสนุนการใช้ความรุนแรง... ที่ไม่ได้เย็บ  ฮ่า ฮ่า

อ่านตอนท้าย ๆ ก่อน เลยเม้นแค่นี้ก่อนค่ะ เดี๋ยวตามไปอ่านตอนต้นอีกที ^____^

ถึง

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 21 ล้ม p.17 (15-02-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: patee ที่ 15-02-2013 17:42:55

ลมจ๋ามีปัญหาอะไรกับหมอกเหรอเล่นเอาข่างโวยวายใหญ่ :z3:

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 21 ล้ม p.17 (15-02-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: MiSS-U ที่ 15-02-2013 18:32:19

กิ๋วๆ เก้งหึงเก้อเลย

ไงซะไอ้ยีราฟมันไม่ปันใจให้ใครหรอกน้า

บวกเป็ด

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 21 ล้ม p.17 (15-02-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: eaey ที่ 15-02-2013 18:48:08

ลมกับหมอกจะได้เคลียร์ซะที.  :n1:

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 21 ล้ม p.17 (15-02-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: malula ที่ 15-02-2013 18:50:26

จะดราม่าก็เลยอด ตัวประกอบเยอะจัด (แต่ชอบนะ)
ชอบบีเด็กนรกกล้าต่อปากต่อคำกับยีราฟเฟรม

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 21 ล้ม p.17 (15-02-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: nekko ที่ 15-02-2013 18:56:24

อาจารย์โค้ชยอดมากๆๆ o13


 :กอด1: :L2:

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 21 ล้ม p.17 (15-02-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: kanda53 ที่ 15-02-2013 20:56:56

เคลียร์กันได้...น้องเก้งอย่าเก็บ..ถามเลยเจ้าเฟรมพร้อมเคลียร์เสมอ
มีบีน้อยสร้างสีสัน...สดใสตลอด..ละไม่ได้เลยเด็กป่วนคนนี้...
ว่าแต่...ลมจ๋าไม่ชอบใช้กำลังคงไม่..ซัดหมอกหรอกเนอะ... :really2:

 :L2: &  :L1:

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 21 ล้ม p.17 (15-02-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: NOoTuNE ที่ 15-02-2013 21:06:20

 :z3: :z3: :z3:

กรรม มาค้างอีกคู่แทนนนนนน

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 21 ล้ม p.17 (15-02-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: donutnoi ที่ 15-02-2013 21:41:42

เฟรมก็รู้ว่าเก้งคิดยังไง ก็ไม่บอกให้รู้เรื่องก่อนหน้านะให้เก้งคิดเองอยู่เรื่อย แต่เก้งก็คิดมากนะยังไงเฟรมก็มีแต่เก้งตลอดเวลา

รอตอนต่อไปค่ะ เกิดอะไรกับลม  :L2:

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 21 ล้ม p.17 (15-02-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: choijiin ที่ 15-02-2013 21:51:03

กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
น้องลมของแม่
 :sad4:
(เย้ย ผิดคนแล้วเว้ย)
เอ้าเร็วๆๆไปดูกันเร้ว
 :laugh:

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 21 ล้ม p.17 (15-02-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: wews ที่ 15-02-2013 22:13:26

ดีใจที่เข้าใจกันได้(ยังไม่หมด) แต่
ค้าง :a5:

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 22 ลมพิษ p.18 (16-02-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: puppyluv ที่ 16-02-2013 08:41:03

My Dangerous Fire
รัก ร้อน เรา
ตอน 22 ลมพิษ
Geng's







              โชคดีสุดๆ ที่อาคารกิจกรรมชมรมเปิดลิฟต์ให้ใช้ในวันเสาร์
ต้องขอบใจวงโยธวาทิตซ้อมดังตึงๆ ครองครึ่งสนามฟุตบอลขณะนี้
เฟรมแบกผมขึ้นหลัง พวกเรารีบเร่งจนถึงที่หมายชั้น 5
ติง! แค่เลื่อนเปิดหันซ้ายมาก็เจอลมกับหมอกตัวติดกัน

“เชรี่ยหมอก! มึงทำอะไรเพื่อนกูปล่อยเดี๋ยว-เน้!” เก็ทพุ่งเข้าชาร์จทันที

(((‘ผลัวะ/---ปึง!!/---โครม/---โอ๊ยยยย!!!)))
                เก็ทหมาบ้าผลักหมอกตัวหนาหวังให้ลมหลุดมือแต่ที่ไหนได้
หมอกรวบร่างลมแน่นได้แซ่ดๆ ถอยเซไปชนเพื่อนข้างหลังล้ม 3-4 คน
“เฮ้ย! ไอ้เก็ทมันมาได้ไงวะ!?”
“โอยหัวกูสัด บ้าเอ๊ย! ล้มทับมาได้” เพราะเข้าปะทะดับเครื่องชนทันทีจึงทุลักทุเลเกินบรรยาย

“ไอ้เก็ทเดี๋ยว! เต๋าบี ดูเก้งที” เฟรมจะห้ามแต่ติดพยุงผมอยู่
           เต๋าบีเร่งส่งผมลงนั่งม้ายาวคู่ขนานระเบียงทางเดิน
สภาพมั่วซั่วอลหม่าน ข่างช่วยเคี้ยง บอล โอ๊ตกลุ่มเพื่อนพวกนั้น
มีเฟรมแยกหมาดุเก็ทแง่งๆ จะซัดปากหมอกอย่างเดียว


“แค้นอะไรมาฉะกับกูนี่ อย่ายุ่งกับเพื่อนกู บ้าเอ๊ย!” เก็ทตะโกนลั่น
“เก็ทพอแล้ว! หมอกปล่อยก่อนกูเอง เต๋าช่วยที” เฟรมเข้มพลางเรียกเต๋า
         เพิ่งเห็นผิดวิสัยตรงลมทิ้งตัวพาดบ่าหมอกนิ่งไม่กระดิกทั้งที่เกิดเหตุใหญ่

            ผมวูบวิตกทันใดที่เห็นร่างขาวป้อแป้ไม่มีแรงมาวางนอน
เขยิบให้หนุนตักก่อนตรวจตรา ลมเพิ่งรู้สึกตัวตื่นกรอกตาปรือไปมาแบบเบลอแฮงค์ไม่รู้เรื่อง
แขนตกจนต้องจับไว้ วินาทีนั้นใจสั่นกลัวเพื่อนตาย
“เก็ทมาดูเพื่อนมึงที มันจะตายอยู่แล้วนะ!” ตะโกนเรียก
“ลมจ๋าเป็นอะไร อื้อหือ! เหม็นฉิบหาย” บีรี่เข้ามาก่อนหน้าเบ้
“บุหรี่” ผมรู้
“ควันบุหรี่ เก็ทเคยบอกว่ามันแพ้!” เต๋าโพล่ง

            ซวยล่ะ นึกขึ้นได้ว่าลมจะเกิดภูมิแพ้กับสารกระตุ้นบางอย่าง
ที่แน่ๆ คือแสงแดดเปรี้ยงรู้จากออกค่าย รด.
 ส่วนผงชูรสกับควันบุหรี่เคยได้ยินจากเก็ทแต่ไม่คิดจะได้เห็นจริงๆ กับตาตัวเองวันนี้
            พวกห่าเหวเกาะกลุ่มไทยมุงดูอยู่ไม่ห่าง
เคี้ยง บอลห้องสองกับโอ๊ตหัวรุนแรงจากห้องอื่น
ที่เหลือเคยเห็นจากแก๊งรถแข่งรวม 6-7 คน
             ลอบเห็นสีหน้าหมอกเจ็บปวดจนผมเองไม่กล้าสู้สายตา
ทำไมลมถึงมาอยู่ที่นี่ หมอกกับลม...ไม่กล้าคิดต่อ หมอกจ้องร่างลมเขม็งจนน่ากลัว

“มันยังไงกันแน่ พูด!” เฟรมมาดเหี้ยมเจ้าพ่อมาเฟียไต่สวนลิ่วล้อ
“ก็...นั่นบอกมีเรื่องจะคุยด้วย เลยเรียกขึ้นมา” ชี้สลับระหว่างหมอกกับลม ชัดล่ะ
“มาถึงดันเฉยไม่คุยกันซักที เข้าห้องก็ปิดปากเงียบทั้งคู่ พวกกูก็ดูดๆ กันไป เห็นอีกทีไอ้นั่นค่อยๆ โหง่ยลงจากเก้าอี้แล้ว”
“ไม่ได้ทำอะไรเลยจริงๆ สาบานได้”
“มันไม่ให้แตะเลยต่างหากล่ะ” บางคนบุ้ยที่หมอก
“เพื่อนมึงตามขึ้นมาเอง พวกกูไม่ได้ทำอะไรนะเว้ย”
“เชรี่ย! ในห้องเก็บวิทย์เนี่ยนะสัดเอ๊ย” เต๋าของขึ้นอีกคน

               ห้องเก็บสมบัติชมรมวิทยาศาสตร์ ชั้นเหล็กสูงตั้งเป็นแถวเว้นช่องทางเดินแคบๆ
ไว้เก็บโครงงาน ซากกระดูกอนาโตมีรกๆ แหล่งหลุมดำรู้กันทั่ว
 ดูดบุหรี่ จู๋จี๋หญิง ป๊อกเด้ง แอบดื่มเหล้าอะไรร้ายๆ นานาสารพัด

-----

“จะ...จะอ้วก” ลมดันตัวขึ้นโก่งคออาเจียนลงกันสาดเละเทะ
             ผมกับบีช่วยลูบหลังให้ คิดในใจ (=”=) ภารโรงเห็นเช้าวันจันทร์คงปลื้มน่าดู
“แหวะไม่ไหว อยากจะอ้วกตาม” บีผละหนีไปทรุดฝั่งโน้น
“เต๋า น้ำในถุงกีฬากู” เก็ทหันมาจับบ่าลมไม่ให้ร่วงตก
“คอแดงเลยสัด แขนเป็นจ้ำเยอะด้วย” ผมสำรวจด้วยอยู่ใกล้สุด
“ลมพิษขึ้นเหมือน รด.เลยว่ะ” เต๋าเข้าแทนบียื่นน้ำให้ลมล้างปาก

“พวกมึงรมควันเพื่อนกูเท่าไหร่?” เก็ทหันไปโวยกับพวกนั้น
“อะไรเท่าไหร่ก็ดูดกันหมดนี่แหล่ะ หมดซองรวมๆ ก็หลายอยู่”
“กูหมายถึงเวลา กี่ชั่วโมงกี่นาที!?” เก็ทจะบ้าอีกหน
“ซะ...ซักชั่วโมงนึงได้”
“ไม่ถึง กูว่าแค่ครึ่งหรอก”
“มะ...มันจะตายมั้ยวะ”
          พวกนั้นเริ่มระส่ำระสายกับภาพตรงหน้าคิดไม่ถึง
 ผมเองก็ไม่คาดเหมือนกันว่าจะรุนแรงเห็นผลทันตา

“ฮื่ย! ฮัลโหลสวัสดีครับ คุณลุงหมอให้เบอร์นี้ไว้ เพื่อนผมลมพิษขึ้นเคสที่เคยไปตรวจสกินเทสต์โรงบาลพี่ คนไข้ชื่อลมเหนือครับ/----/อาการ.../----/ไปไม่ทันครับผมโทรมาถามยาที่แพ้” เก็ทกลับเป็นผู้นำคนเดิม โทรศัพท์ถามโรงพยาบาลที่ลมเคยไปตรวจภูมิแพ้ เสียงดังใส่พวกนั้นให้รู้สึกผิดหนักข้อ

              ถึงขนาดนี้ผมยังไม่ได้ยินหมอกเอ่ยเลยซักคำเดียว
 ปากหนาปิดสนิทใบหน้าเคร่งเครียดราวแค้นใครมาซักสิบชาติ
จ้องตรึงไม่ละจากร่างลม แม้กระทั่งเก็ทหรือเฟรมคู่กรณีอื่นล้วนไม่อยู่ในสายตา


“บี พี่เขาจะบอกชื่อยาที่มันแพ้ ช่วยที” เก็ทยื่นให้บีเพราะจะจับลมไว้
“เอ่อ...” บีเงอะงะไม่คุ้น เป็นเคี้ยงผละจากกลุ่มผู้ร้ายรับไปพูดเอง
“มาบีคุยให้ อ๋อครับพอจะทราบครับ---” เคี้ยงโชว์ลูกชายเภสัชกรอยู่กับบีด้านโน้นปล่อยเก็ทจับเนื้อตัวเพื่อนเรียกสติจะพาไปหาหมอ

“ลมไหวมั้ย กูเองเก็ทไงพวกเราด้วยมึงไม่เป็นไรแล้ว ปะไปหาหมอกัน”
“ยะ...อย่าบอกแม่ นอนหายก่อนนะเก็ทนะ” ลมขาดห้วงแผ่วเบา
“เชรี่ยเอ๊ย!” เก็ทสบถก้มหน้านิ่ง สองมือบีบบ่าเพื่อนแน่น
             ผมพูดไม่ออก น่าจะทุกคนในนี้พูดไม่ออกเหมือนกัน
โดยเฉพาะพวกนั้นหน้าเสียสุดๆ

(‘ปังงงงง!’)
หมอกกำปั้นทุบบานประตูเสียงดังแทบพัง เดินดุ่มเข้าห้องชมรมวิทย์ทันที
แก๊งนั้นตามหมอกไปเหลือ 2-3 คนรั้งท้ายอยู่หน้าประตู
            เฟรมปล่อยผ่านไม่ปิดกั้นแต่เห็นร่างสูงกัดฟันแน่นจนขึ้นสันกราม
ก่อนมีเสียงเอะอะโครมครามในห้องพร้อมเสียงห้ามร้องเรียกชื่อ  (“หมอก!”)

             ระเบียงโล่งเหลือกระจุกอยู่แค่พวกเรา
โอบร่างเพื่อนห้ามน้ำตาไม่ให้ไหลกับความรู้สึกเอ่อท้น
เรื่องงี่เง่าคาใจไม่สำคัญแล้วนาทีนี้ ชีวิตคนเราจะตายวันตายพรุ่งไม่รู้
ถ้าเป็นผมจะมีสติคิดถึงคนข้างหลังได้อยู่หรือ

              ณ ขณะเราหันสบตากัน เห็นความรักความห่วงใยในนั้นเต็มเปี่ยม
ผมเห็นเงาตัวเองในแก้วตาของอีกฝ่าย
...ผมมีเฟรม...เฟรมมีผม

-----
-------


             20.00 น. สองทุ่มตรงห้องของเรา กำลังนั่งดูหนังเคเบิ้ล
เฟรมคุยโทรศัพท์ที่ระเบียง เลื่อนประตูเปิดพอให้ได้ยิน
“ให้มันเข้าบ้านน่ะดีแล้ว แต่ชัวร์ว่าไม่มีไข้แน่นะ/...../โอเค มึงสแตนด์บายไว้ละกันเก็ทเผื่อมีอะไรกลางดึกก็โทรมาเรียกกูได้ เดี๋ยวช่วย” แสดงว่ากำลังคุยกับเก็ทเรื่องลม
“...../เด็กมันนอนบ้านมึงด้วยเหรอ หึหึ โทรมานะเว้ยไม่ต้องเกรงใจ” ตัดสายก่อนเดินเข้ามาข้างใน

               ลมน็อกลมพิษขึ้นเมื่อใกล้เที่ยง เหตุโรงงานยาสูบจากแก๊งหมอกพ่นควันใส่
หิ้วปีกลงมาอัดสามเต๋า ลม เก็ทแว้นไปคลินิกใกล้ๆ
ครู่เดียวพี่ยักษ์ พี่ภู่และพี่แมวก็ห้อกระบะเข้ามาพาพวกเราที่เหลือตามไปสมทบ
ฉีดยาให้ลมนอนพักที่นั่นแพทย์ถึงแยกมาตรวจขาเจ็บของผมบ้าง
                พี่ ม.6 ย้อนกลับไปห้องวิทย์จะเอาเรื่องหมอกกับพวกแต่แก๊งนั้นไม่อยู่แล้ว
เป็นเก็ทบีเสียเองที่อยากให้เรื่องสงบ พี่ๆ จำยอมด้วยเหตุผล
ปล่อยผมกับเฟรมแยกกลับบ้านติวเรียนพิเศษและซ้อมวงกับรมย์ดำตามเดิม
                แสดงว่าเก็ทอยู่ยาวจนกระทั่งพาลมส่งกลับบ้าน คงปิดปากไม่ยอมบอกแม่เพื่อนเป็นแน่

“ไอ้เก็ท?” ผมถามกึ่งชวนคุยอยากรู้ภาคต่อ
“ใช่ หายแล้วโชคดีไม่มีไข้ แต่เด็กนอนบ้านมันด้วยเผื่อมีอะไรได้วิ่งไปช่วยตอนดึก” เฟรมอมยิ้มขำสองคนหลังมากกว่า
“บีนอนบ้านเก็ท?”
“นั่นแหละ ไอ้เด็กนรกบอกเลิกงานร้านดอกไม้ให้เพื่อน กลัวไปแพ้ฟอร์มาลินสารกันบูดเทือกนั้น ร้ายมาก” 
“อ๋อ ที่ว่าร้านดอกไม้ญาติทรายน่ะเหรอ” ผมรู้จากบีมาบ้างแล้ว  มิน่าช่วงนี้ทรายถึงคุยกับลมมากกว่าปกติ

                เก็ทห่วงเพื่อนก็จริงแต่ทว่าหวงบีมากกว่า
ช่วงขณะลมหลับแอบแวบช่วยดูงานโรงเรียนก็หนีบบีไปด้วยปล่อยพี่ภู่หรือคนอื่นเฝ้าแทน
ไม่แปลกใจที่ไนซ์บอยป๊อบปูล่าร์ชนะใจใครต่อใคร
แต่ภาพฟิวส์ขาดจะชกหมอกนาทีนั้นยังสยองไม่หาย

-----

“ดูเรื่องอะไรอยู่” นั่งลงโซฟาเดียวกัน
            พาดแขนคร่อมพนักกึ่งๆ วางพาดบนไหล่ผม เสื้อกล้ามดำโชว์หัวไหล่น่ากิน
         
            เพิ่งฉุกคิดขึ้นได้จากลอกคราบคนป่วยเมื่อครู่
บีเสนอไอเดียเปลี่ยนเสื้อให้ลมเพราะควันบุหรี่คลุ้ง
 ผมยกเสื้อขาวทีมเจ้าบ้านให้ใส่แทนเสื้อโปโลสีเทา
ที่มีตราบริษัทคอมพิวเตอร์กิจการบ้านหมอกหรา
เท่าที่ทราบคือลมทำงานพิเศษในบริษัทสาขาหรือไม่ทำแล้วกันแน่

“งานพิเศษ ไหนว่ามันทำกับบริษัทพ่อไอ้หมอก?” 
“เลิกตั้งนานแล้ว เก็ทให้เล่นเปียโนโรงแรมพ่อมันข้างโรงเรียนเราแทน แต่เดือนนี้รมย์ดำเสียบแทนหาเงินซื้อคีย์บอร์ดใหม่ ในวงไม่ได้บอกเหรอ”
“หึ ไม่ได้บอก แค่ว่ารับจ๊อบนอก ซ้อม 6 โมงเย็นเมื่อกี้แทน” เอ่ยถึงเพื่อนวงดนตรี ‘ภิรมย์’ ลูกครึ่งไทย-แอฟริกันอเมริกัน
             มิน่าเจอพี่กายเลี้ยงชาบูครั้งก่อนยังบอกเคยเจอเพื่อนผิวดำเล่นเปียโนที่โรงแรม
ผมเงียบไม่รู้จะตอบยังไงเพราะงงว่าทำไมไม่ใช่ลมขาวเพื่อนเก็ท
บีบลูกบอลโฟมสไมล์ลี่ ความขุ่นมันจางหายแต่ควันไฟยังกรุ่นไม่หมดเสียทีเดียว
โหมดนี้ไม่ใช่กรกฎาเลยจริงๆ


“เฟรม...ถามจริง ไม่ได้โกรธหรืออะไรนะแค่อยากรู้เฉยๆ” ผมสูดลมหายใจเข้า ออกตัวด้วยถ้ามีเรื่องคาใจจะรวนไม่เป็นผู้ไม่เป็นคน
“ว่า?” มือใหญ่กดปุ่มเงียบเสียงเหลือแค่ประโยคแปลที่จอภาพ
“ที่คุยกันเรื่องต้นจั๋ง ทำไมต้องเป็นมึง” ต่อจากห้องพักนักกีฬา
          ลึกๆ แล้วกูหวง กูโกรธ กูยังอยากให้ง้อต่ออยู่นะเออ

“อ้อ เอนไกโดยังไม่ลืมแฮะ หึหึ”
“เชรี่ยเฟรม” นี่ถามดีๆ อยากเคลียร์ขาดให้จบๆ ไป
“ที่ต้นจั๋งโดนพี่มอสลากกลับไปคืนนั่นไม่ยุ่งด้วย แต่ต้นจั๋งต้องมาเรียนทุกวันตามปกติ ห้ามขาดแบบไม่มีเหตุผล”
“เออ อันนี้รู้แล้ว” ผมเข้าใจแบบเหวี่ยงๆ ใกล้จะติสต์แตกเล็กน้อย
           (ภายหลังถึงทราบว่าลมก็ยื่นโนติสแบบนี้กับเฟรมเหมือนกัน ห้ามคนของมึงซอมบี้มาโรงเรียน ไอ้ชั่วเล่าหน้าตายจนแทบอยากชกเปรี้ยง; เก้ง)

“พูดกับต้นจั๋งเองไม่ได้ต้องบอกพี่มอส คิดว่าจะให้ใครไปพูดล่ะ”
“นี่?” ผมจิ้มหน้าอกคนตรงหน้า
“ใช่ นั่นแหละที่โทรมา” เงยถามความเห็นประมาณจบไหม

            เวลาอยู่ในห้องเรียนจะมีพวกพี่แก๊งพี่มอสเตร่มาสอดส่องเนิร์ดเล็ก
เพื่อนปกติไม่รู้แต่พวกเราทราบดี ต้นจั๋งนกน้อยในกรงทองสุดหวง
ดิ้นรนบอกเลิกไปรอบยังถูกตามกลับ ไม่รักไม่หลงคงไม่ทำถึงขนาดนี้
อดชื่นชมกับความรักอันร้อนแรงของทั้งคู่ไม่ได้
            เฟรมมีคุณสมบัติครบทุกอย่างที่จะคุยกับพี่มอสได้ จบครับ

----

              โอเคกับเหตุผลห่วงเพื่อนเนิร์ดช่วยซ่อนบอยเลิฟแอนด์เลิฟบอยโจทก์ยกฟ้อง
ที่ไม่ใจคือแม่ง! มึงรู้ดีเกินไป ข้อความอีนิกมาสั้นจู๋แต่คนของเรากลับทำเหมือนเคยๆ กันมาก่อน
อย่างนี้เก้งมีเคลียร์ ฮึ่ม!
“ที่คุยกัน เมสเซจนั่นรู้กันตั้งแต่เมื่อไหร่”
“หา เอ่อ...อ่า”
“เอ่ออ่าไม่ใช่คำตอบ” ผมจิก
“หึ...” เฟรมถูจมูก กิริยานี้มักเกิดขณะร่างยักษ์เขินอายเป็นเด็กแอบทำผิดโดนจับได้
           ทำไมเป็นตอนถามถึงคนที่กูไม่ชอบที่สุดด้วยวะ จี๊ด!!!
“ว่ามา ตอนไหนเมื่อไหร่?” พยายามลดปรอทเดือด

              เราตัวติด 7/24 ผมขยับเฟรมขยับ ผมลุกเฟรมลุก
โทรโข่งขยายเสียงจากเฟรมปากหนักก็คือผม ไม่มีเวลาไหนที่เราไม่รู้ความเป็นไปของอีกฝ่าย
รอดสายตาพลาดท่าเสี้ยวไหนของวินาที

“เดินผ่าน เก็บจานโรงอาหาร หน้าห้องน้ำ” เฟรมระบุสถานที่
“ยังไง?” มีช่องว่างระหว่างเรากระนั้นหรือ
“ไม่ได้คุยจริงจังถามตอบไม่กี่คำ ไปทำงานกับไอ้หมอก? มันก็อือใช่เงินดี อีกทีก็จะเลิกทำแล้ว? มันก็ใช่อาทิตย์หน้า แค่นั้น”
“...” ผมอึ้ง

“แต่แรกสุดจริงๆ คือจากไอ้เก็ท ม.2 รึ 3 จำไม่ได้ ที่ยังกินเหล้ากับเราแล้วแฮงค์อ้วกนอนให้น้ำเกลือห้องพยาบาลเป็นวัน มันก็เดินมาบอก ห้ามไอ้เก็ทหน่อย เป็นเพื่อนกันไม่ใช่เหรอ”
“ลมมันพูดก่อน?” เพิ่งรู้ความจริง
“ใช่ จากนั้นอีกทีปีที่แล้วได้ หมอกเล่นรถกับมึงใช่ไหม ยังไม่ทันพูดอะไรมันก็บอกดูด้วย เป็นบ้าอะไรไม่เล่นฟุตบอล”
“หึ!” เจ้าชายสีขาวผู้งดงาม ลูกศรคมกริบปักแทงทะลุอก
“ช่วงหลังๆ มีเรื่องเดียวคือต้นจั๋งกับพี่มอส อยู่ลานรถเป็นยังไง ดูแลต้นจั๋งดีไหม บอกพี่มอสอย่าโหดนักทำนองนั้น” เฟรมบอกว่าลมให้ปรามพี่มอสไม่อยากให้ต้นจั๋งมีรอยคิสคอแดงหรือเพลียจนเสียการเรียนจะแย่ทั้งคู่ ไม่อยากให้เพื่อนถูกมองไม่ดี
               กดเปลือกตา เรื่องอื่นผมรับได้แต่ที่เจ็บใจคือตั้งแต่อยู่ด้วยกันมา
นับได้ไม่ถึงสิบครั้งที่เฟรมจะเก็บจานเอง แวะเข้าห้องน้ำก่อนขึ้นภาคบ่าย
ส่วนใหญ่ให้ผมรอใต้ซุ้มทางเดิน จังหวะลมเหนือพัดมาเยือน
ไม่อยากจะเชื่อ ชั่วขณะที่ผมยืนห่างไม่ถึง 10-20 ก้าวแท้ๆ


“มึงจำได้ทุกคำ” เจ็บปวดจนรวดร้าว
“ไม่นะ แค่คร่าวๆ” เฟรมเรื่อยๆ เหมือนไม่ใส่ใจไม่ใช่เรื่องใหญ่
“แต่ทำไมถึงมายุ่งกับมึงลับหลังกู นี่ต่างหากที่ไม่ชอบ” น้ำตาปริ่ม
“ดื้อ...” เฟรม

      ไม่ชอบเสียงนี้
      ไม่ชอบฝ่ามืออุ่น
      ไม่ชอบสายตาเว้าวอน
      ไม่ชอบเลย...มันทำให้ผมอ่อนแอ


“ทำไมเฟรม”
“ดื้อ...ไม่มีอะไรเลยมันเป็นเพื่อน”
“เพื่อน! นี่นะเพื่อน” ผมติสต์แตกแบบโง่ๆ
           รู้ว่าไม่ควรแต่คนมันบ้าครับ บ้ารัก หึงหวง น้อยใจ กลัวโดนแย่ง กูผิดตรงไหน
“ไอ้ลมแค่ห่วงเพื่อนมันเท่านั้นเอง ไม่ได้จะอะไรเลย”
“อึ่ก!” ผมเกลียดตัวเองตอนนี้จริงๆ
“ดื้อ...ชู่ว์” เฟรมย้ำ จับบ่าผมแน่นดึงร่างเข้าอก กำแพงความเข้มแข็งเพียรสร้างพลันล้มครืนพังสิ้น

“แต่มึงมองมัน มองไอ้ลม เห็นนะ...ตลอดเลยด้วย” ผมยังทิฐิ
“กูมองมันเพราะมึงเก้ง เพราะมึงคนเดียว” ขึ้นกูมึงและเรียกชื่อ
“ไม่---” ไม่เข้าใจคือคำจะกล่าวต่อ
              กลับวุ่นวายสับสนจับต้นชนปลายไม่ถูกเพราะประโยคต่อไปนี้...
“ก็เหมือนที่มึงอยู่กับกู นอนกับกูแต่ตัวมึงเองที่ไม่ได้มองกูเลย มองแต่ไอ้เหี้ยเก็ทมาตลอดเหมือนกัน ถูกไหม”
“อะ! เฟรม ที่มองน่ะ---” ผมแหบแห้งพลิกหาคำตอบไม่ทัน
“คิดว่าไม่รู้ล่ะซิ หึ!”

               อากาศถูกดูดเป็นสูญญากาศก่อกระบวนการสร้างพายุ
หมุนวนเข้าหลุมลึกอัดร่างเราให้แตกกระจายเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย
เพราะรักเพราะหวง เพราะห่วงมากเกิน หวาดกลัวจนเสียความเป็นตัวของตัวเอง
นาทีนี้กลับทำลายทุกอย่างสูญสลายด้วยคำว่า ‘เชื่อใจ’
ไม่มีสิ่งใดแตกหักเสียหาย...ยกเว้นหัวใจ

-----

                เฟรมเหลืออดเดินดุ่มไปที่โต๊ะข้างหัวเตียง กระชากลิ้นชักพรืดล้วงกุญแจหยิบสิ่งของ
“จะ...จะไปไหน!” ผมพร่ามัวน้ำตาแต่เท้าหนักไม่ขยับก้าว
“ยังไม่คุยตอนนี้! อยู่นี่ไม่ต้องออกไปไหนไม่งั้นกูฆ่ามึงแน่เก้ง”
“...ฮือ...” ชันเข่าทรุดพิงหน้าเตียง
          กอดตัวเองร้องไห้สะอึกสะอื้นเบาๆ ไม่อยากให้ใครได้ยินทั้งที่เหลืออยู่คนเดียว

...เฟรมไปแล้ว
ไม่แม้แต่จะเหลือบมอง
แผ่นหลังนั้นลับหายจากสายตา
ผ่านเลยไปราวอากาศธาตุ



*************TBC ออนมันเดย์

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 22 ลมพิษ p.18 (16-02-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: tuckky ที่ 16-02-2013 09:00:20

 :z13:
ไม่ชอบสถานการณ์แบบนี้เลย  :o12:

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 22 ลมพิษ p.18 (16-02-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: MiSS-U ที่ 16-02-2013 09:11:31

อ้าววว ไมเป็นงี้ได้ล่ะ  :sad11:

เฟรมกลับมาก่อน ปละหนูเก้งจ๊ะอย่าคิดมากเลยนะ

บวกเป็ด

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 22 ลมพิษ p.18 (16-02-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: nunnan ที่ 16-02-2013 09:31:22

 :z3: :z3: :o12: :sad4:

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 22 ลมพิษ p.18 (16-02-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: pahpai ที่ 16-02-2013 09:48:04

อ้าววว ไหงพลิกไปทางนี้ได้? 

เคลียร์กันไวๆนะ สงสารทั้งสองคนเลย :เฮ้อ:

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 22 ลมพิษ p.18 (16-02-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: donutnoi ที่ 16-02-2013 10:04:58

อ้าว ทำไมเป็นอย่างงี้ เฟรมจะไปไหน  :sad4: :sad4:

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 22 ลมพิษ p.18 (16-02-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: malula ที่ 16-02-2013 10:19:11

ป้าอ่านแล้วป้าก็เข้าใจ
แต่เฟรมกับเก้งยังวนเวียนอยู่กับอารมณ์ ความหึงหวง และโคตรจะคิดมาก
คนเราก็ต้องมีไอดอลในใจสักคนสองคนบ้าง ไม่ใช่รักแบบแฟนซะหน่อย
สรุป ลมเหนือเป็นห่วงเพื่อนที่มีปัญหา แล้วให้เฟรมเป็นตัวปฏิบัติการ
เพราะออกแนวห้าวหาญพูดอะไรเพื่อนฟัง ไม่ฟังก็ซัดกันไปเลย

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 22 ลมพิษ p.18 (16-02-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: eaey ที่ 16-02-2013 10:37:01

 :m4: :m4:ผูกเรื่องทำเอาเรามึน อึนไปหมด  คนแต่งเก่งมาก  ไม่รู้โน๊ตเหตุการณ์ สถานที่ เวลาไว้ยังไงให้เข้ากับเรื่องที่ผ่านมา :m28: :m28:

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 22 ลมพิษ p.18 (16-02-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: R-Chisel ที่ 16-02-2013 11:55:36

เก้งกับเฟลมอย่าเป็นแบบนี้สิ ไม่ชอบเลย

รีบๆปรับความเข้าใจกันนะ  :sad4:

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 22 ลมพิษ p.18 (16-02-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: Satanza321 ที่ 16-02-2013 12:56:13

เคลียร์กันดีๆนะ ใจเย็นๆ

อยากรู้ว่าเรื่องมันเป็นยังไงอะ  :a5:

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 22 ลมพิษ p.18 (16-02-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: rujaya ที่ 16-02-2013 13:18:13

เฟรมไปไหน ไปตามใครมาเคลียร์หรือป่าว

กลับมาไวไว เก้งอยู่คนเดียว ร้องไห้ใหญ่แล้วววววว   :m15: :monkeysad:

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 22 ลมพิษ p.18 (16-02-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: sukie_moo ที่ 16-02-2013 13:22:57

อ้าว ทะเลาะกันซะล่ะ

ลมเหนือน่าสงสารจริงลมพิษกำเริบซะน่ากลัว  หมอกทำทำไม

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 22 ลมพิษ p.18 (16-02-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: muiko ที่ 16-02-2013 13:59:10

ไม่อยากให้ทะเลาะะกันเลย
ถึงตอนแรกอยากให้เก้งโกรธ
แต่ก็ค่อยากเห็นเฟรมง้อเก้งมันน่ารักดี
เฟรมรีบกลับมาปรับความเข้าใจกันน้า  :monkeysad:

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 22 ลมพิษ p.18 (16-02-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: Gokusan ที่ 16-02-2013 14:30:02

สงสารเก้งน้อย...
นั่นแหละ เพราะรักมากไปหรือไม่เชื่อใจเขา
หึงหวงน่ะใช่ แต่เชื่อใจต้องมาก่อน...ไม่งั้นจะเป็นเราเองที่คิดผิด

ตาเฟรมหวงออกนอกหน้ามาตั้งนาน
เพิ่งมาหลุดมาดกลายเป็นหึงงี่เง่าเอาก็ตอนนี้...
ยังดีที่พูดออกมาให้เขารู้ตัวว่าเรามองอีกคนเพราะเหตุใด

อาการปลื้มหรือชื่นชมใครไม่ใช่เรื่องผิด แต่มักพาให้-เข้าใจผิด-
และไม่ใช่ว่าการกระทำเท่านั้นที่สำคัญ แต่คำพูดยืนยันจะทำให้ความสัมพันธ์ชัดเจนขึ้น

จุดอ่อนของ-นั่น-มีเยอะจนต้องจำ...ทำเอาเกือบตายหลายอยู่
แต่ทำให้รู้ว่า...ทุกวินาทีมีค่า ไม่ว่าเราจะอยู่ด้วยกันในสถานะอะไรก็ตาม

โบกธงพร้อมยกป้ายไฟ(สามารถมาก) ให้กลับมาเคลียร์ยาวโดยไม่บุบสลายซักนิด...จิ๊ดเดียวก็ไม่ ฮี่ๆ

ปล.แอบคิดอยู่ว่า-คนถูกดูแล-ส่วนใหญ่ในทุกเรื่องมา...ไม่ยอมพูด-คำนั้น-
ต้องจวนตัวสุดๆ ถึงจะยอมคายมาได้ ^^ พาบรรดาคนรักทั้งหลายจะตายเอาเหอะ ^^

......................................................

เข้ามาดิท...ที่จริงจะหลังไมค์ก็ได้ แต่ไม่เอาอ่ะ ไหนๆ ก็จะพูดถึงแระ มันติดใจ แหะๆ
เพิ่งนึกได้...ในอนาคตชีวิตเด็กๆ นี่ เมื่อเข้าเรียนต่อที่ต่างกันไป เขาจะรู้กันมั้ยว่า...
แหวนบนนิ้วน้องลมนั่นได้แต่ใดมา...ห่างกันไม่กี่เพลา มีคนจองซะแล้ว ฮิ ^^
แค่เรื่องติดใจ...ไม่มีอะไรต้องคิดเยอะนะตั๋ว เก๊าคิดต่อเฉยๆ แฮ่... ;p

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 22 ลมพิษ p.18 (16-02-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: chaWice ที่ 16-02-2013 14:52:56

อ้าว เห้ยยยยยยยยยยยยยย
โอ๊ย วุ่นวาย
เหนื่อย แต่ ก็รักนะ
วัยรุ่น กับความรัก นี้มันดีจริงๆ

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 22 ลมพิษ p.18 (16-02-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: greensnake ที่ 16-02-2013 16:41:21

ตอนแรกก็เหตุการณ์ชุลมุนกับลมเหนือ
มาตอนท้ายไหงมันออกมาเป็นอย่างนี้ล่ะ
อย่าให้ความหึงหวงมันมาบังตาเลยนะ
มันจะทำให้เรามองไม่เห็นอะไรที่ควรเห็น
แต่คงไม่ทันแล้วมั้งเก้ง :monkeysad:
ค่อยพูดค่อยจากันเน้อ
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ :กอด1:

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 22 ลมพิษ p.18 (16-02-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: taroni ที่ 16-02-2013 17:12:02

ลมเป็นห่วงเพื่อนทุกคนเลย
ทำไมกลายเป็นเฟรมงอนเก้ง :serius2:

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 22 ลมพิษ p.18 (16-02-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: owlkapam ที่ 16-02-2013 17:27:31

    :sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4:

ทำไมมันผิดคาดอย่างเน้..........รอรอรอรอรอรอรอรอ :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :o12: :o12: :o12: :o12:

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 22 ลมพิษ p.18 (16-02-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: wews ที่ 16-02-2013 17:28:30

 :o12:

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 22 ลมพิษ p.18 (16-02-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: kanda53 ที่ 16-02-2013 19:28:05

อ้าวววว...เคลียร์ยังไม่เสร็จเฟรมมีของขึ้น...
คู่นี้คบกันมานาน...แต่หวาดระแวงไม่มั่นคง..
สงสัยต้องเปิดใจอีกมาก ๆ ...เด็กน้อยไม่มีความมั่นใจตนเอง..
ลมจ๋าคนดี..สุขภาพก็ไม่ค่อยดีแต่น้ำใจให้เพื่อนเต็มเปี่ยม  :กอด1:

 :L2: &  :pig4:

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 22 ลมพิษ p.18 (16-02-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: nekko ที่ 16-02-2013 19:35:22

ไมออกมาหน้านี้ได้  :m15:
 

 :กอด1: :L2:

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 22 ลมพิษ p.18 (16-02-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: ruby ที่ 16-02-2013 19:43:25

เคลียร์กันเร็วๆนะจ๊ะ รักมากก็หวงมาก หึงมาก อย่างงี้แหละ
ใจเย็นนะเฟรม มาง้อเก้งเร็วๆล่ะ :กอด1:

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 22 ลมพิษ p.18 (16-02-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: choijiin ที่ 16-02-2013 20:41:52

โธ่ถังกะละมังหม้อไห
ทำไมถึงไม่เข้าใจกันซะทีน้อเด็กๆ
ไม่มีใครเป็นน้ำเลยสักคน
สมกับชื่อเรื่องจริงๆ
ไฟมาเจอไฟมันก็ยิ่งลุกโหมเข้าไปใหญ่
 :fire:
รีบๆเข้าใจกันเถอะเด็กๆ
คนอ่านเสียใจ
 :sad4:

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 22 ลมพิษ p.18 (16-02-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: mystery Y ที่ 17-02-2013 00:28:46

ง่า...นำ้ตาไหลเลยอ่ะ ฟีลกำลังมา ชอบจังบีบหัวใจดี

หัวข้อ: My Dangerous Fire
เริ่มหัวข้อโดย: bauloy ที่ 17-02-2013 10:52:56

เเง้น้ำตาไหลเบยย
เคลียร์กันเร็วน่อออ ปวดใจT T

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 22 ลมพิษ p.18 (16-02-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: ekonut ที่ 17-02-2013 13:56:00

อย่าทะเลาะกันนนนนนนน

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 22 ลมพิษ p.18 (16-02-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: patee ที่ 17-02-2013 19:13:28

 :z3: :z3: :z3:

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 23 ความหลังและคำทำนาย p.18 (18-02-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: puppyluv ที่ 18-02-2013 09:43:06

My Dangerous Fire
รัก ร้อน เรา
ตอน 23 ความหลังและคำทำนาย
Geng's





   

 
        (‘ก๊อกๆ’) ไม่ถึงครึ่งชั่วโมงก็มีคนเคาะประตู
แปลกใจ ไม่บ่อยครั้งนักที่หม่าม้าจะเป็นฝ่ายขึ้นมาหาถึงห้องนี้ ท่าทางมีธุระจะคุยด้วย
“อาเฟรมออกไปคนเดียวหรือ?”
“...” ผมอาศัยเช็ดหน้าตาง่วนไม่ตอบ
“หาเพื่อนตามประสากระมัง ไม่เห็นเก้งไปด้วยเลยขึ้นมาคุย” หม่าม้าเกริ่นเรื่อยๆ
       ไม่ถือสากับหน้าตาไม่พร้อมใช้ของผม

              คุยถามถึงพี่แป้งหมี่ระหว่างอยู่ที่ห้องแถวด้านหน้าโน้น
ว่ากระบวนการตัดต่อหนังสั้นถึงไหนแล้ว
เพื่อนๆ ลูกเป็นอย่างไรด้วยเหตุจากผู้หญิงคนเดียว
ที่เหลือเป็นผู้ชายทั้งโขยง ทำงานดึกดื่นแม่เป็นห่วง

“แป้งหมี่กลับมานอนตีสองตีสาม ใกล้แค่นี้ก็จริงแต่หม่าม้าไม่ได้แวะไปดูเลย บ้านเรางานเยอะมากขึ้นทุกวัน ใช้แต่คนเอาของกินไปให้กับกิ๋มหยกเฟยมาเล่าว่ามีแต่เพื่อนผู้ชายทั้งนั้น เขาเป็นอย่างไรกันบ้างล่ะ”
“ครับ...ก็ดีครับ” ผมตามน้ำสงวนท่าที
“ริจะประกวดอะไรก็ไม่รู้เด็กพวกนี้ เห็นบอกส่งสิ้นเดือนนี้ใช่ไหม”
“ครับ เห็นว่างั้น”
“ดีที่อาเฟรมช่วยดูพี่เขาอีกแรง ไม่อย่างนั้นหม่าม้าคงเป็นแม่ที่แย่มากๆ ไม่สนใจลูกเลยว่าไหม” หม่าม้ายิ้มๆ

              หลังซ้อมดนตรีเสร็จดึกๆ ผมกับเพื่อนถึงได้ฤกษ์ขึ้นไปเยี่ยมหน้าทักทาย
กลายเป็นแบงค์ แย้ รมย์ดำสนิทสนมกับพี่พวกนั้นมากกว่าผมเสียอีก
ส่วนเฟรมอ่านหนังสือรออยู่ข้างล่าง ไม่อยากทักก็ต้องรู้จักหมดทุกคน
            หม่าม้าต้องทราบจากปากลูกสาวตัวเองมาก่อนหน้านี้แล้ว
ตอนเช้าเราสองคนออกจากบ้าน พร้อมพี่แป้งหมี่ก็ลงมาจะไปเรียนมหาวิทยาลัยเหมือนกัน
ยังไงก็ต้องพูดคุยตามประสาแม่ลูก


“ที่หม่าม้าจะคุยด้วยคือเรื่องเก้งกับอาเฟรม”
“...” นั่นประไร ซื้อหวยไม่ถูกอย่างนี้วะ
           เหงื่อเย็นซึมออกฝ่ามือก้มหลบสายตาทันที คุณผู้หญิงตรงหน้ารู้ลึกมากน้อยเท่าไร
ไม่มีทางที่จะเห็นดีเห็นงามด้วยแน่ๆ พ่อแม่ที่ไหนอยากให้ลูกชายตัวเองรักกับผู้ชายด้วยกัน
 ถึงแม้ไม่ใช่พ่อแม่แท้ๆ แต่ก็เลี้ยงเฟรมมาตั้งแต่เล็ก
            ในหัวสมองสร้างภาพร้ายๆ ล่วงหน้าไปไกลเกิน
ถ้าผู้ใหญ่ในบ้านรู้ คำว่าเราย่อมไม่มีเหลือ
พ่อแม่แสนดีมีแต่ในนิยายวายบอยเลิฟใสๆของพี่กวางเท่านั้น ผมคิด

“เรื่องเก้งกับ---บอกกระทั่งเฮียฟง เตี่ยเฮียน่ะ---อาม่าก็ถาม---ในบ้านหมดแล้ว” หม่าม้าพูดยาวมากแต่ไม่มีสติรับฟังเพราะกลัวเกิน
          อะไรคือในบ้าน
          อะไรคือหมดแล้ว...ต่อประโยคไม่ติดจับประเด็นไม่ได้

“วะ...ว่าอะไรนะครับหม่าม้า ที่ว่ารู้หมดแล้ว?” ผมซีดเผือด   
“ก็คิดดูว่าทำไมถึงยอมให้เก้งมาอยู่กับอาเฟรมล่ะ”
“เอ่อ...” ไม่เข้าหัวซักนิดเดียว

             กลัวจนถึงขั้นหวาดผวา โดยเฉพาะคนที่มีความผิดติดหน้าผาก
เวลาแห่งการจากลาเข้ามาทักทายเร็วเกินไป
เพิ่งลืมตาตื่นยังไม่ได้ก้าวไปไหนเลยด้วยซ้ำกลับต้องแยกทาง
             นี่มันนิยายสุดโศกแห่งปีชัดๆ น้ำตาที่ว่าแห้งกลับปั๊มสูบขึ้นมาใหม่
หยดร้อนไหลเร็วลงร่องแก้ม รีบปัดเช็ดออกกลัวหม่าม้าเห็น


“อ้าว ร้องไห้ใหญ่แล้ว ถ้าอาเฟรมเห็นได้ดุหม่าม้าทางสายตาอีกแน่ๆ”
“...” สับสนสงสัย หม่าม้าต้องการจะสื่อสารข้อไหน หรือเป็นผมเองที่เครื่องรับสัญญาณไม่ดี
“เก้งก็รู้ เฮียฟงกับหม่าม้าไม่ได้ดูแลอาเฟรมเท่าที่ควร ไม่เหมือนปิง ป๋องหรือแป้งหมี่ได้เลี้ยงดูเต็มที่ ส่วนหนึ่งเพราะช่วงเฟรมเกิดบ้านเรารับงานเข้ามาพอดี และอาเฟรมคือลูกชายอาม่า ถึงสายเลือดเดียวกันแต่ไม่ใช่ลูกในไส้ บางทีอะไรๆ มันก็ไม่ได้ง่ายดายเท่าไรนัก” คุณพิมเอ่ยเรื่องที่เธอบกพร่องต่อหน้าที่แม่กับเฟรม
            หม่าม้าดูแลเลี้ยงดูป้ปนข้าวป้อนน้ำขณะอาม่าก็อยู่ในบ้านด้วย
 สั่งสอนตักเตือนใดๆ ทำไม่ได้เต็มที่เพราะความเกรงใจกันทั้งสองฝ่าย
เฟรมจึงจิตเอกเทศไม่สน ไม่ขึ้นกับใครตั้งแต่เด็ก

“เฟรมเคยบอกผมว่าหม่าม้ากับเตี่ยเฮียเป็นพ่อกับแม่ครับ ที่โตมาจนทุกวันนี้ก็เพราะหม่าม้า” ผมใส่ไข่บ้างให้สบายใจ
“ก็นั่นแหละ ส่วนหนึ่งเพราะอาเฟรมมีเก้งกับทางโน้นช่วยด้วย หม่าม้าเลยรู้สึกผิดน้อยลง ต้องขอบใจกาญจน์จริงๆ” คุณพิมเอ่ยถึงแม่ผม
“แม่บอกเฟรมเป็นลูกชายแม่อีกคนด้วยครับ” พูดความจริง
“นั่นซินะ เก้งนี่เหมือนแม่จริงๆ ยิ่งโตมาก็ยิ่งเหมือนเข้าไปใหญ่ หน้าตาจมูกปากสวยๆ อย่างนี้น่ะใช่เลย” หม่าม้ายิ้มแย้มพิศหน้าชื่นชม
“อ่า...” ผมเขิน ไม่ใช่แค่นิสัย หน้าตาผิวพรรณถอดมาเด๊ะ พี่กวางได้เค้าพ่อมักบ่นน้อยใจว่าอยากสวยเหมือนแม่

          นึกขึ้นได้ว่าเราคุยเรื่องไหนกันอยู่หว่า พัดออกทะเลไม่รู้ตัว
“เก้งรู้ใช่ไหมว่าอาเฟรม...เป็น”
“...” ตัวเย็นเฉียบ คุณผู้หญิงตรงหน้ารู้ความลับจริงๆ ด้วย
“พูดตรงๆ เลยนะ ตอนแรกหม่าม้าว่าจะไม่บอกให้เก้งรู้หรอก แต่ไหนๆ ก็ไหนๆ” คุณพิมยิ้มมีเลศนัย
“ผมไม่เข้าใจครับหม่าม้า จะไม่ให้ผมรู้เรื่องอะไร?”


            คุณพิมพิไลแตกประเด็นตั้งกระทู้ใหม่ในห้องพูดคุย
ด้วยเห็นช่วงนี้เราสองคนระหองระแหง คอแข็งใส่กันบ่อยครั้ง
เดี๋ยวดีเดี๋ยวร้ายจนพลอยผู้ใหญ่ปวดหัวไปด้วยจึงมาบอกให้ทราบดีกว่า

---------

         ประโยคต่อจากนี้เป็นข้อมูลจริงไม่ใช้สแตนอิน ไม่ต่อสลิงใดๆ  โปรดฟังให้ดี...
“มีอยู่วันหนึ่ง อาเฟรมเดินลงมาถามหน้าซื่อๆ ถ้าจะเป็นเกย์ เตี่ยเฮียกับหม่าม้าจะไล่อั๊วะออกจากบ้านไหม จำได้ว่าเฮียฟงสำลักน้ำชาออกจมูก หม่าม้าทำกาแตก หิ้วมาจากเมืองจีนด้วยเสียดายไม่หาย”
“อา...” พยายามจูนข้อมูลอย่างยิ่งยวด
“กำลังนั่งงงกันอยู่สองคน ไม่ถึงชั่วโมงกาญจน์ก็กระหืดกระหอบเข้ามาในบ้าน ตกใจใหญ่ว่าอาเฟรมไปถามแบบเดียวกัน เพิ่มอีกข้อคือขอเก้งมาแต่งงานด้วยได้ไหม”
“...(0-0)...” กรกฎาหงายเงิบ

          นิยายวายชัดๆ พล็อตมั่วไม่เป็นสับปะรด คนอ่านได้ส่ายหน้า
ไอ้เฟรมทำบ้าอะไรกัน เพี้ยนผีโอวัลตินเข้าสิง (นมรสโปรดมันครับ)
แม่ตูไม่เอาไม้กวาดฟาดตายคาที่วะ
‘ขอเก้งมาแต่งด้วย’ นี่คือการพรากลูกชายจากอกคนเป็นแม่ ซึ่งก็คือมารดาของกูเลยนะเฟ้ย
           พูดจาประสาเด็กน้อยจอมบังคับขู่เข็ญกับผู้ใหญ่ตั้งแต่เมื่อไหร่
เหตุการณ์นี้เกิดขึ้นได้อย่างไร มันริจะเป็นเกย์ตอนไหนทำไมผมไม่ทราบมาก่อน
(T0T) วินาทีนี้กูอยากตายครับ


          หม่าม้าพิมยังทำการแสดงต่อไม่ลุกออกจากห้องไปง่ายๆ
เรื่องนี้อาถรรพ์ ใครได้เข้าฉากแล้วชอบอยู่ยาวขโมยซีน ไม่เข้าใจ
“กลายเป็นเราสามคนล้งเล้งเสียงดังกันใหญ่ สุดท้ายคือใครมาห้ามรู้ไหม” คุณพิมหัวเราะ
“มะ...ไม่ทราบครับ”
“อาม่า แม่จริงๆ ของอาเฟรม”
“อะ...อาม่า?” ผมสะกดความอยากรู้อยากเห็นไว้ไม่ได้
           หรืออาม่าจะล่วงรู้ว่าลูกชายสุดท้องของตัวเอง...เป็น

“ใช่ อาม่ากับอาป๊ารู้ก่อนใคร เฟรมบอกอาม่าตอนจบ ป.6 อาม่าถึงยอมให้เรียนที่นี่กับเก้งต่อเพราะไม่อยากให้ลูกเสียใจ คิดว่าโตขึ้นคงจะลืมๆ ไปเองตามประสา”
          คุณพิมเล่าต่อว่าอาม่าประเมินลูกชายตัวเองผิดตั้งแต่ต้น
เฟรมทำเฉยไม่ไปเรียนที่อเมริกาตามรอยญาติคนอื่นๆ
           จนกระทั่งเวลาต่อมาคือจบ ม.3
เฟรมก็มาบอกเตี่ยเฮีย หม่าม้าและแม่กาญจน์หมดทั้งสามคนในเวลาพร้อมๆ กัน
อาม่าถึงทราบว่าไม่ใช่เรื่องล้อเล่นอีกต่อไป

“หมายถึงที่บอกว่าชอบผมคือ ม.3 เหรอครับ” เพิ่งคลำพบเส้นด้ายเฉลยในเขาวงกต
“น่าจะก่อนสอบไล่ พอรู้ว่าจะส่งไปเรียนต่อที่นู่น อาเฟรมก็มาบอกวันรุ่งขึ้นเลยว่าชอบเก้ง จะอยู่กับเก้ง จะไม่ไปอเมริกาถ้าไม่มีเก้งไปด้วย”
...(+0+)...” หงายเงิบไม่พอ ขอล้มตึงหัวน็อคพื้นสลบสามรอบซ้อน



            คราวนี้ผู้ใหญ่ทั้งบ้านเปิดเวทีดีเบทโต้วาทีแบบหมู่อย่างเร่งด่วน
เสียงแรกบอกยังไงก็ต้องจับแยก อีกเสียงบอกให้ดูๆ ไปก่อนเดี๋ยวโตเป็นผู้ใหญ่ก็เบื่อไปเอง
อีกก็บอกเรื่องของเด็กมันจะไปยุ่งอะไรด้วย ความรักเป็นสิ่งสวยงาม
 ซินแสก็บอกอยู่ว่าอาเฟรมน่ะแปลกคน คิดอะไรไม่เหมือนใคร ขัดดวงชะตาเปล่าๆ

           เพิ่งรู้ความจริงอีกข้อว่าผมเกิดมาเพื่อเสริมดวงเฟรมอย่างไม่น่าเชื่อ
ประมาณหงส์คู่มังกรอะไรเทือกนั้น
ไม่รู้กิ๋มหยกเฟยโกหกรึเปล่าแต่ทำกรกฎาอึ้งกิมกี่หนักข้อ
              สุดท้ายคือเรียกเฟรมกล่าวสปีช...
‘อั๊วะรักเก้ง นานแค่ก็จะยังรัก ถ้ารู้ว่าเก้งอยู่ที่ไหนก็จะตามไปอยู่ด้วย จะเป็นเกย์กับเก้งคนเดียว เอาเก้งเป็นเมียให้ได้’

“หม่าม้าจำได้ จะทำงานหาเงินไปซื้อบ้านอยู่เกาะด้วยกันสองคนอะไรประมาณนั้น แม่นที่สุดคือจะเอาเก้งเป็นเมีย โกรธๆ อยู่ขำกิ๊กเลย” แล้วคุณพิมก็หัวเราะเสียงดัง
           เล่าว่าที่เฟรมบอกความจริงเพราะแค่อยากให้รับรู้เฉยๆ ไม่ได้ต้องการอะไร
ตรรกะเด็ก ม.3 วัยรุ่นช่างร้อนแรง (มันเข้าก่อนเกณฑ์ครับ)
           ภาพเด็กผู้ชายหัวเกรียน นัยน์ตาแกร่งสีดำสนิทเอ่ยอ้างประโยคช็อกโลก
กลับพลิกผันทุกสิ่งอย่าง ล้มกำแพงหนาเป็นสะพานลัดข้ามเส้นทางที่ต้องการจะก้าว
 เรียกว่าเดินบนอากาศชัดๆ    

              มันคิดมากเกินเด็กหรือไม่มีอะไรอยู่ในหัวกันแน่ ชัวร์ว่าอย่างหลังมากกว่า


             สรุปทุกคนลงความเห็นสร้างกรงแห่งกฏเกณฑ์ ข้อแม้กฎระเบียบมากมายนับไม่ถ้วน
จะเพื่อพิสูจน์ เพื่อกีดกัน เพื่อย่อท้อลำบากให้เลิกคิด
แต่ไม่ใช่สำหรับคนชื่อเฟรม...เปลวไฟสีน้ำเงินเข้มผู้โชติช่วงร้อนแรงอย่างที่สุด

“พอได้เรียนต่อ ม.4 แค่เดือนเดียวอาเฟรมก็แหกกฎทุกอย่าง เล่นกีฬาจริงจังไม่สนช่วยงานที่บ้าน แข่งรถหาเงินใช้ ไปเรียนพิเศษอ่านหนังสือเองไม่ต้องให้บอก และพาเก้งมานอนที่นี่ด้วยทุกคืน”
“โอ...” ผมว่าพล็อตออกทะเลไปกันใหญ่
             พี่กวางคงอยากฉีกบทนี้ทิ้งตั้งแต่เห็นบรรทัดแรก
ทว่ากลับทำให้กรกฎาฟูลอยไร้ทิศทาง
เฟรมบ้าบิ่นอาจหาญแอบซุ่มซ่อนทำการตามลำพังเพื่อผม
ไม่หวั่นเกรง ไม่เคยปริปากบอก
ทำทุกอย่างเพื่อจะอยู่ด้วยกัน...เพื่อจะรัก
      ...เพิ่งรู้ใจตัวเองว่าคนที่ผมควรเชื่อใจมากที่สุดคือเฟรม
      ...คนที่ควรจะแคร์มากที่สุดคือเฟรม
      ...คนที่จะบอก จะพูด จะง้อขอคืนดีก็คือเฟรมอีกเหมือนกัน
ทุกอย่างช่างสดใสเกินบรรยาย สูดลมหายใจเข้าปอด ‘ชีวิตนี้ช่างน่ารักเหลือเกิน’


“ยิ้มได้แล้วซินะ”
“ครับ” ผมแก้มแทบแตก ใจลอยไปหากับคนที่คิดถึงที่สุดแล้ว
“เอาล่ะ แค่นี้คงรู้แล้วว่าจะยังไงต่อ คงไม่ต้องให้บอกหรอกใช่ไหม”
“ครับ! หม่าม้า” สูดลมหายใจ ไม่เคยแข็งแรงเท่านี้มาก่อน
“ที่เล่ามาทั้งหมดเพราะอยากให้ทำตัวสบายๆ เป็นเด็กสดใสร่าเริงเหมือนที่เก้งเคยเป็น ที่ผ่านๆ มาดูเครียดเกิน“
“งั้นเหรอครับ“ ผมแก้เก้อ

“อาม่ากับอาป๊าเขาเป็นห่วง จะใช้หม่าม้ามาถามหลายทีแล้ว เก้งรักอาเฟรมบ้างไหมอยู่นั่น“
“โอ๋ย...“ อยากมุดใต้โต๊ะ
“เตี่ยเฮียก็เหมือนกัน กลัวเก้งจะทิ้งอาเฟรมไป หม่าม้าฟังจนเบื่อ จนแป้งหมี่จะถามให้เองเลยนะ ดูซิ“ คุณพิมสดชื่น
“ผมรักบ้านนี้ครับ โดยเฉพาะหม่าม้า“ ลุกเข้ากราบที่ไหล่
“ใครว่าอะไรไม่ดีก็ไม่ต้องสนใจ คิดมากไปก็ปวดหัวเปล่าๆ อยากให้เก้งช่วยดูแลอาเฟรมให้ดีก็พอ อ้อ! ที่หม่าม้าเคยบอกว่าเป็นแม่ของเก้งน่ะ หม่าม้าหมายความตามนั้นจริงๆ” มือลูบหัวเบาๆ พลางว่าปรานี
“ขอบคุณครับ หม่าม้าคือแม่ผมจริงๆ เหมือนกัน ไม่มีหม่าม้าผมคงไม่มีวันนี้” ผมยิ้มชื่น กอดคุณผู้หญิงอีกครั้ง

ไม่ได้บอกว่าผมต้องประพฤฒิตัวอย่างไร
ฝากฝังผูกมัดไว้หรือก็ไม่
ไม่บังคับใดๆ ทั้งสิ้น
ช่างโชคดีเหลือเกินที่ได้เติบโตมากับครอบครัวนี้

“จะลูกสาวลูกสะใภ้หม่าม้ารับได้หมดนะบอกไว้ก่อน”
“อ่า...” ตงิดในใจ ทำไมไม่มีลูกชายหรือลูกเขยวะ
“แหม ทำหน้าอย่างนี้อีกล่ะ มิน่าแป้งหมี่ถึงอยากแกล้งเรานักหนา” บีบแก้มผมเอ็นดูแล้วก็ขำมากอะ

              หม่าม้าไม่ได้ดูซิทคอมอยู่นะครับ
นี่เรื่องจริงของผมล้วนๆ ไม่ใช่นิยายวายใส่ไข่ของพี่กวางซะหน่อย

“ก็หม่าม้าบอกลูกสาว ลูกสะ...”
             คิดได้อยากกัดลิ้นตาย
ถ้าวาร์ปหายไปได้ทันทีเลยยิ่งดี (>///<) กูอายมากขอบอก

---------

             ฮองเฮายังมีโบยแส้สุดท้าย...
“ไหนๆ ก็ไหนๆ บอกให้ก็ได้ วันนั้นอินเตอร์โฟนทำงานเราถึงได้ยินกันหมดทั้งบ้าน เก้งคงไม่รู้ตัวเลยซิท่า”
“วันไหนนะครับ!?” พยายามจูนคลื่นตามให้ทัน
         เสียววาบถึงวันสิ้นสุดทิ้งความว่า ‘เพื่อน’ แปรเปลี่ยนจุดกำเนิดความเป็น ‘เรา’
...ขออย่าใช่
...อย่าใช่วันนั้นเลย

“วันที่อาเฟรมบอกรักเก้ง ว่าได้เก้งเป็นเมียแล้วนั่นล่ะ”
(=///=) โอ้วววววววววววววว มายก๊อด!
              หม่าม้าพิมเฆี่ยนผมตายหลายรอบมาก พลังแบทเทิลหดหายเก็บไอเท็มกลับคืนไม่ทัน
ทว่าชีวิตคนเราต้องดำเนินต่อไป


              จนนานสะดุ้งเข้าร่างเพราะ...
[Rrrrr!] ริงโทนดังเสียดหูเรียกสติ
             ใครโทรมา วูบนั้นที่อยากรู้ทันทีคือเวลาเท่าไหร่แล้ว
จอทัชสกรีนมือถือบอก 23.45 น. โทรทัศน์เปลี่ยนฉายหนังเรื่องใหม่
             ลืมปิดทีวีก่อนคุยกับหม่าม้า บ้าจริง
ผมกลายเป็นวิญญาณเหม่อลอยไปกับสูญญากาศเนิ่นนานถึงขนาดนี้เชียว
มือขวาฉวยรีโมทจะกดปิด มือซ้ายหยิบโทรศัพท์

[6เคี้ยง]
คิ้วยุ่ง ชื่อโทรเข้าคือเพื่อนเราแต่ทำไมถึงเป็นคนนี้ได้
เพิ่งมีเรื่องกันเมื่อก่อนเที่ยงไม่ใช่หรือ

“ฮัลโหลเคี้ยง”
“เก้ง! มึงทำใจดีๆ ไว้นะ”
“อะไร! ทำไม! เกิดอะไรขึ้น!?” ผมค้างขณะจอพลาสม่าดับวูบ



************* TBC วันพุธ

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 22 ลมพิษ p.18 (16-02-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: rujaya ที่ 18-02-2013 09:47:42

เพิ่งรู้ว่าเฟรมรักเก้งมานานมากกกกกกกกกกกกกกก ถึงกับไปขอกะป๊าม๊าตั้งกะมอ 3   :กอด1:

แต่จากนี้เก้งคงเชื่อใจเฟรม ไม่ต้องน้อยใจ คิดมากอีกแล้วนะ

แต่ว่ามันเกิดอะไรขึ้นนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน

ค้างงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง  :z3:

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 23 ความหลังและคำทำนาย p.18 (18-02-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: tuckky ที่ 18-02-2013 10:10:33

อย่าบอกนะว่าเฟรมรถชน  :z3:
กำลังจะเข้าใจกัน ทำไมยังมีอุปสรรคเข้ามาอีก  :o12:

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 23 ความหลังและคำทำนาย p.18 (18-02-2013
เริ่มหัวข้อโดย: Nus@nT@R@ ที่ 18-02-2013 10:27:12

อ๊าก,,,,รู้หมดบ้านแล้ว ยินดีด้วย 5555
ว่าแต่เกิดอะไรกับเฟรมรึเปล่า

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 23 ความหลังและคำทำนาย p.18 (18-02-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: wews ที่ 18-02-2013 10:32:55

เกิดอะไขึ้น :a5:

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 23 ความหลังและคำทำนาย p.18 (18-02-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: takara ที่ 18-02-2013 10:47:39

โอ้ หวังว่าเฟรมคงไม่เป็นไรนะ

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 23 ความหลังและคำทำนาย p.18 (18-02-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: MiSS-U ที่ 18-02-2013 10:49:30

หลังจากสบายใจว่ารักนี้คงไม่มีใครขัดขวาง

โดยเฉพาะคนในครอบครัว

แต่ทำไมแววมาม่าถึงมาแต่ไกลน้อ เฟรมเกิดอะไรขึ้น  :เฮ้อ:

บวกเป็ด รอตอนต่อไป

 :กอด1:

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 23 ความหลังและคำทำนาย p.18 (18-02-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: So_Da_Za ที่ 18-02-2013 10:51:28

เกิดอะไรขึ้น
เฟรมเป็นอะไรรึเปล่า ไม่นะ!!!!!

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 23 ความหลังและคำทำนาย p.18 (18-02-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: malula ที่ 18-02-2013 12:07:16

เฟรมชัดเจนมาก ขอเก้งเป็นเมียตั้งกะจบ ม.3 ผู้ใหญ่แทบช็อก
เฟรมคงไม่เป็นไรมั้งเนาะ (ปลอบใจตัวเอง)

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 23 ความหลังและคำทำนาย p.18 (18-02-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: Gokusan ที่ 18-02-2013 13:17:36

เง้ออออ น้ำตาจิไหล T^T
จะมีใครได้ความรักมากมายขนาดนี้หนอ...
ได้จากทั้งครอบครัวตัวเองและครอบครัวอีกคนนึงเนี่ย
แต่เรื่องเก็บเงียบไม่บอกอีกคนนี่มัน...ซึนกว่าเขาอีก เฟรมเอ๊ยยยย

ตัดฉับดับจอทีวี...อ๊ากกกก เก๊าอยากรู้น้าาาา
งานอดิเรกนั่น ยิ่งเสี่ยงเกินไป...ทำให้คิดวุ่นวายได้มากขึ้นไปอีก
อย่าให้เกิดแม้รอยขีดข่วนเล้ยยยย << ที่หวังไว้จะได้มั้ย?? ไอ้-สักนิดก็ไม่-นั่นน่ะ -^-

รอดูฉากง้องอน(จะมี??) แล้วจะได้ขึ้นเวทีมั้ยนี่ลูก เก้งหนอเก้ง ^^"

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 23 ความหลังและคำทำนาย p.18 (18-02-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: ruby ที่ 18-02-2013 14:52:10

ดีใจกับเก้งด้วย คราวนี้ก็ได้รู้สักทีว่าเฟรมรักเก้งมากขนาดไหน
แต่ไอ้ตอนท้าย ขออย่าให้เป็นข่าวร้ายเลยนะ หัวใจคนอ่านไม่แข็งแรง
 :กอด1:

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 23 ความหลังและคำทำนาย p.18 (18-02-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: hello_lovestory ที่ 18-02-2013 15:20:29

เกิดอะไรขึ้นใครเป็นอะไรหรอทำไมเคี้ยงพูดแบบนั้น

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 23 ความหลังและคำทำนาย p.18 (18-02-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: IöLIKE ที่ 18-02-2013 15:40:15

ThankS

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 23 ความหลังและคำทำนาย p.18 (18-02-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: nopkar ที่ 18-02-2013 17:52:12

เพิ่งได้เข้ามาอ่านคู่ใหม่.....น่ารักกันดีจัง

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 23 ความหลังและคำทำนาย p.18 (18-02-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: donutnoi ที่ 18-02-2013 19:18:29

เก้งเข้ใจมั่นใจเรื่องเฟรมแล้ว เฟรมอย่าเป็นอะไรนะ  :serius2: :monkeysad:

รอตอนต่อไปค่ะ  :3123:

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 23 ความหลังและคำทำนาย p.18 (18-02-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: NOoTuNE ที่ 18-02-2013 19:24:02

 :serius2: :serius2: :serius2:

น้องเก้งเข้าใจแล้ว อย่าเป็นอะไรเลยนะเฟรม  :o12:

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 23 ความหลังและคำทำนาย p.18 (18-02-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: kanda53 ที่ 18-02-2013 19:34:18

อ่านไป ๆ หัวใจพองโตขึ้นเรื่อย ๆ เหมือนลูกโป่งถูกสูบลมเข้า ๆ ...
กำลังขยายยยยยยย แล้วก็ ปุ๊ !!!! ..แฟบบบบในพริบตา..
ไอ้เรื่องทำใจดี ๆ น่ะเค้าไว้ใช้บอกข่าวดี ใช่ไหมมมม.. :a5:

 :L2: &  :L1:

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 23 ความหลังและคำทำนาย p.18 (18-02-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: nekko ที่ 18-02-2013 19:38:31

อย่าเป็นเรื่องร้ายเลยนะ :a5:



  :กอด1::L2:

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 23 ความหลังและคำทำนาย p.18 (18-02-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: eaey ที่ 18-02-2013 20:11:21

 :m5: อย่าให้ร้ายแรงนักนะ

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 23 ความหลังและคำทำนาย p.18 (18-02-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: taroni ที่ 18-02-2013 20:35:54

เก้งเข้าใจเฟรมแล้ว ครอบครัวก็ยอมรับ  :o8:
เกิดอะไรขึ้น ค้าง :a5:

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 23 ความหลังและคำทำนาย p.18 (18-02-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: nutty2554 ที่ 18-02-2013 20:55:21

พุ่งกอดเฟรม

เฟรม นายแน่มาก คือแบบว่าแน่วแน่ ชัดเจน เอาจริง และขวางโลกมาตั้งแต่ม. 3
ที่ผู้ใหญ่พูดก็ถูก  บางคนเขาก็คิดจริงนะ ว่าเรื่องของเด็ก ๆ ส่วนมากพอโตแล้วจะลืม จะเปลี่ยนไป
เด็ก ๆ เยอะแยะไป เป็นทอม แต่โตมาแล้วก็หาย เด็กผช. โตมาแล้วเป็นตุ๊ด อันนี้ไม่ใช่แระ แฮ่
แต่ที่จะบอกคือเฟรมนายชัดเจนดี  และมั่นคง เสียอย่างเดียวซุ้มไปหน่อย แอบทำอะไรคนเดียวมาตลอด
จนเก้งไม่เข้าใจ จนมีเรื่องกันจนรอยปริในใจมันแยกห่าง

เฟรมไม่บอกเก้ง เพราะคิดว่าเก้งชอบไนซ์บอยมาตลอดใช่หรือเปล่า

พอ ๆ กับเก้งคิดว่าเฟรมรักลมเหนือ  ทั้งที่จริงหมายมั่นจะเอาเก้งเป็นเมียมาตั้งแต่แตกเนื้อหนุ่ม

หวังว่า คงไม่มีอะไรร้ายแรงมาก  เฟรมพันธุ์ดุ  เฟรมขาโหด ขอให้ปลอดภัย

ปล. น้องลม  งืออออออออออออออออออ   :z6: <--- สำหรับพวกสูบบุหรี่

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 23 ความหลังและคำทำนาย p.18 (18-02-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: Satanza321 ที่ 18-02-2013 21:27:46

อุส่ามีเรื่องดีๆแล้วนะเนี้ย เคี้ยงทำเสียบรรยากาศหมด "ค้างอย่างแรง" รอวันพุธครับ  :3123:

หัวข้อ: My Dangerous Fire
เริ่มหัวข้อโดย: bauloy ที่ 18-02-2013 22:24:46

อ่านตอนนี้เเล้วยิ้มตลอดเลย ม๊าน่ารัก เเละอาเฟรมก็น่ารักก อาเก้งนี้ยิ่งน่ารักกก(เกี่ยว?) เเต่บรรทัดสุดท้ายยย T T
วอท เเฮป เพ่น!!!  คะ

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 23 ควา
เริ่มหัวข้อโดย: mystery Y ที่ 19-02-2013 00:07:43

เฟรมๆๆ ผู้ชายที่ทุ่มเทกับความรักถึงจะมุทะลุหน่อยก็เถอะ แต่ไอ้ประโยคสุดท้ายนี่มัน...ใจไม่ดีเลยแฮะ

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 23 ความหลังและคำทำนาย p.18 (18-02-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: muiko ที่ 19-02-2013 00:51:20

เกิดเรื่องอะไรกับเฟรมรึเปล่า
ทำ/มถึงต้องบอกให้เก้งทำใจดีๆด้วย  :sad4:

เก้ง. เฟรมทำเพื่อเก้งมาเยอะแล้ว
เก้งก็เชื่อใจเฟรมเยอะๆน้าหลังจากนี้อ่ะ :monkeysad:

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 23 ความหลังและคำทำนาย p.18 (18-02-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: greensnake ที่ 19-02-2013 09:14:38

เฟรมนี่มันพระเอกจริงๆนะ รักจริงหวังแต่งด้วย
เป็นผู้นำครอบครัวตั้งแต่หัวเกรียน ทำมาหาเก็บไว้ให้ภรรยา
แต่ภรรยาก็หารู้ไม่ หม่าม๊าคงทนไม่ไหวถึงได้มาเฉลย
เรื่องกำลังจะกลับมาดี แล้วมันเรื่องอะไรอีกล่ะเนี่ย
หวังว่าจะไม่มีอะไรร้ายแรงนะ โทรฯมาดึกดื่นทำให้ใจไม่ดี
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ :กอด1:

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 23 ความหลังและคำทำนาย p.18 (18-02-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: chaWice ที่ 19-02-2013 13:20:36

โหย

คือเก้งกำลังได้ยินเรื่องดีดี
เจอประโยคนี้เข้าไป

“เก้ง! มึงทำใจดีๆ ไว้นะ”

มันยังจะดีได้ไหมเนี้ยะ   :a5:

พี่เฟรมนี้รักปักใจมากอ่ะ ชอบๆๆๆๆ

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 23 ความหลังและคำทำนาย p.18 (18-02-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: GintoniC ที่ 19-02-2013 20:38:12

อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกก จิเกิดอารายขึ้น  :z3: :z3:

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 23 ความหลังและคำทำนาย p.18 (18-02-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: mellowshroom ที่ 19-02-2013 23:27:14

ตัดแบบไร้เยื่อใย อื้อออ อยากรู้อ่า  :กอด1:

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 23 ความหลังและคำทำนาย p.18 (18-02-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: choijiin ที่ 19-02-2013 23:41:33

ปราบปลื้ม เขินอาย ลอยละล่องยิ่งกว่าน้องเก้ง 3 เท่าตัว
 :o8: :-[ :impress2: :m2: :m3: :m1:
กำลังลอยเขินอยู่ดีๆ
แม่เจ้าประคุณตกแตก
เกิดอะไรขึ้นกับพระเอกของเดี๊ยนค้าาาาาาาา
 :dont2:
น้องเก้งอุตส่าห์หูตาสว่างแล้วเชียวพ่อเอ้ย
อย่าเพิ่งเกิดกลียุคเลยนะคนเขียนที่ร้ากกกกกกก
 :sad4: :sad4:

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 24 โรงพยาบาล p.19 (20-02-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: puppyluv ที่ 20-02-2013 08:21:43

My Dangerous Fire
รัก ร้อน เรา
ตอน 24 โรงพยาบาล
Geng's







                  1.51 น. อีกไม่กี่นาทีจะตีสอง
ผมสับเท้าวิ่งขณะสติหมุนคว้างกลางทางเดินสีขาวแสงไฟส่องสว่าง
 กลิ่นยาฆ่าเชื้อลอยแตะจมูกตั้งแต่ประตูเลื่อนเปิดที่โถงด้านหน้าที่เข้ามาแล้ว
 จนถึงที่หมาย สไลด์เท้าพรืดหยุดกึกหน้าห้องผู้ป่วย VIP โรงพยาบาลเอกชน G

“เฟรม!”
“เก้ง!”
“มาได้ไง?”
“มึงเป็นอะไร เจ็บตรงไหน ปวดหัวบ้างมั้ย มีอะไรหักหรือเปล่า ขาล่ะเป็นยังไง แล้วมือ?”
“เก้ง...”

“เสือกเฮี้ยนบ้าอะไรถึงลงเอง แล้วทำไมชนแรงขนาดนั้น ใครใช้ให้ขับหรือหมาตัวไหนบังคับ วิ่งกับใครทำไมไม่บอกกู?” ผมรัวเป็นชุด
“เก้งช้าๆ ใจเย็นๆ” เฟรมรวบมือไม้ยุ่มย่ามไม่ให้สำรวจ
“ใจเย็นพ่อง! จะตายห่ายังไม่...”
“...อยู่นี่ ไม่เป็นไรแล้ว” ดวงตาสีนิลสุกใสราวท้องฟ้ายามราตรี
“ไอ้เชรี่ย ไอ้หมาบ้า อึ่ก!” ผมโผเข้ากอด

                อกกว้างกรุ่นกลิ่นคุ้นเคยผสมกลิ่นสาบน้ำมันและควันไหม้จากการสันดาบ
ตัวตนจริงๆ ไม่ใช่ความฝัน เลือดเนื้อบ่งชี้การมีชีวิตเต้นตุบอยู่ในมือ
จนเผลอกอดอีกฝ่ายแน่นเข้า หดคอรับสัมผัสจากมือใหญ่ลูบหัว

“โอ้! มาล่ะ นึกว่าใคร ถามแร็ปโย่ซะ”
“เคยเห็นไอ้สองคนนี่ขาดกันซักทีมั้ย”
“เก้งสองขามาตามคนของมันกลับครับพี่”
“555” ใครหลายคนหัวเราะขำเสียงดัง

                  เพิ่งสำนึกรู้ตัวถึงเหลือบมองรายรอบ
 ผู้คนเกิน 10 แหวกแยกออกเห็นเตียงคนไข้เพราะเสียงแทรกนี้

“ได้ยินอะไรหมาๆ นั่นใช่ว่ากูรึเปล่าวะ” พี่มอสถามพวกเดียวกันเอง
“มั้ง! มึงไปบังคับน้องมันรึเปล่าล่ะ”
“หน้าหล่อๆ เยี่ยงกูนี่มีสี่ขา พูดเป็นเล่น...ว่าไงครับเก้ง” พี่มอสเอ่ยกับคนอื่นก่อนส่งยิ้มให้ผม
“เอ่อพี่...พี่มอสหวัดดีครับ” ผมตกใจ
“สวัสดีตอนราตรีสวัสดิ์ครับ พี่ไม่ได้ทำอะไรคนของเก้งเลยนะ นำส่งเรียบร้อยไม่มีบุบสลาย ถามกันเอาเองละกัน”
“ครับพี่มอส” กำเสื้ออีกคนแน่น
“หึหึ” เฟรมชอบใจ วงแขนโอบรอบหวังช่วยซ่อนบังผม

              กูหน้าม้านเลยสัด ไม่คิดว่าตัวเอ้ของเรื่องจะนั่งฟังอยู่ด้วย
เหลือบมองถึงเห็นเด่นสุดคือหมอกนั่งเอนบนเตียงสวมชุดคนไข้ของที่นี่
เพื่อนเราฝั่งนี้บอล เคี้ยง ข่าง โอ๊ตกับเพื่อนห้องสองหน้าเดิมจากแก๊งเมื่อเที่ยง
ส่วนอีกฝั่งห้องเป็นพี่มอสกับพี่ ม.6 โรงเรียนเราบางคน
ที่เหลือไม่แน่ใจว่าจากเทคนิคหรือมหาวิทยาลัยไหนแต่คุ้นตาพอสมควร

------

“โอเคอย่างที่บอก หวังว่าคงไม่มีอะไรแล้ว ถือซะว่านั่นก็พี่ๆ น้องๆ พวกเรากันเอง ให้จบที่นี่ตรงนี้แค่พวกเรานะครับ” พี่มอสลุกยืน
“ครับพี่!"
"รับทราบครับ!"
"ไม่มีเอาคืนครับพี่มอส!”
“ดี ขอบใจมากทุกคน ไปพวกเรา พาน้องไปเลี้ยงข้าวหน่อย”
“555 ได้เลยปะพวกเรา ฉลองๆๆ” เพื่อนพี่มอสให้พวกเราลุก
“โอเช ตี 2 ล่ะ คนป่วยจะได้นอน ไปหาอะไรกินกันจะได้หลับสบาย”
“หมอก เดี๋ยวกูกลับมา” โอ๊ตฝั่งพวกเรา
“กลับก่อนนะ มีอะไรโทรเรียกละกัน พรุ่งนี้เช้าจะรีบมา”
“ไปนะครับพี่” รุ่นน้องคุ้นหน้ายกมือไหว้ลา

                   พี่มอสอยู่รั้งท้าย กำปั้นชกหน้าหมัดกับหมอกก่อนตรงมาที่ผมกับเฟรม
กกกูจนจะสิงเข้าท้องอยู่ล่ะ
“ขอบใจมากทั้งคู่เลย”
“...” เฟรมไม่ตอบ หมอกก็ไม่พูดแต่พยักหน้าให้พี่มอส
“ตอบคำถามดีๆ ล่ะ พี่ต้องกลับแล้ว โดนบ่นหูชาแน่” พี่มอสยิ้มให้ผม

“พี่! พี่มอสครับ เพื่อนผม?” กล้าท้วงเพราะคำว่าคนบ่นของพี่มอส
            จะเป็นใครไปไม่ได้นอกจากต้นจั๋งเนิร์ดร่างเล็กร่วมห้อง
“อ๋อ ให้อ่านหนังสือสอบ งอแงชิบหาย ดื้อด้วย ดื้อเงียบอีกต่างหาก ตอนเหวี่ยงล่ะน่าดูชม เฮ้อ!” พี่มอสส่ายหน้ายิ้มๆ
“ก็ไหนว่าเลิก เอ่อ...!” ผมยั้งไม่ถามต่อเพราะเฟรมรั้งเอวไว้
“โดนปาหัวหมาเลยไปฉุดมาคืน อย่ารู้เลยไม่ต้องเล่าน่ะดีแล้ว 555” พี่มอสขำพร้อมก้าวชิลออกจากห้องอย่างรื่นรมย์ (=”=) ปล่อยเก้งงงงวย

                (ทราบภายหลังว่ากรณีปาหัวหมาที่ว่าคือฝีมือไอ้ลมครับ
ลมเหนือเพื่อนเทพพูดคุยด้วยประมาณให้ต้นจั๋งระบาย ทำไมเป็นฝ่ายบอกเลิกกับพี่มอส
 แล้วคิดยังไงไม่ทราบ กดอัดเสียงไว้ด้วยมือถือสุดไฮเทคที่บังคับฉกมาจากเพื่อนเก็ท
แรกนั้นจะใช้อัดคลิปเปียโนศึกษาด้วยตัวเองกลับต้องใช้กับเหตุการณ์นี้เสียก่อน
                 ลมขว้างโดนหัวจริงๆ พี่มอสเปิดฟังเองภายหลังถึงรู้ว่า
ต้นจั๋งห่วงภาพลักษณ์ไม่อยากให้เสียหายจึงบอกเลิก
สุดท้ายจบลงที่พี่มอสไปฉุดต้นจั๋งมาอยู่ด้วยกันเหมือนเดิม บททดสอบรักทรหด)

-----------
----------------
   
                พักเรื่องของต้นจั๋งเอาไว้ก่อน เพราะผมโผล่มาก็กลับต้องซุกลงไปใหม่
เพราะใบหน้าคมเข้มโน้มก้มลงแตะริมฝีปากกับหางคิ้วผม
‘จุ๊บ!’ แค่เบาๆ แต่แหวกอากาศในความรู้สึกเป็นอันมาก
“โอ้วววว! นั่นๆๆๆ”
“ไอ้เชรี่ย หนังสด!” เคี้ยงกับข่างพ้นประตูอยู่นอกห้องแล้วแต่หันกลับมาเห็น
         ตาร้อนล่ะซิพวกมึง
“ต่อหน้าต่อตา เอามีดมาแทงกูดีกว่า” โอ๊ตเพื่อนสายศิลป์ห้องเดียวกับรินทร์และต๋อง
        รู้จักที่ลานรถก่อนมาเจอกันในโรงเรียน แปลกดี

               (รินทร์หน้าสวยรูปร่างอ้อนแอ้นฉายาเคะอันดับหนึ่งของโรงเรียน
ลูกลิเกเปิดวิกเล่นกับครอบครัวโรงลิเกที่ตลาดข้างโรงเรียน
เคยรำโขนรับบทพระรามในงานโรงเรียนเมื่อ ม.4 ปีที่แล้ว; เก้ง)

“มึงดูซิวะบอล โชว์จะๆ ให้พวกกูอิจฉาว่ะ”
“ตีสองตีสามยังมาตามกลับบ้าน แถมจุ๊บรับขวัญด้วย ฮิ้ว!”
“เซ็ง! ทำไมจ๊อดไม่มีแบบนี้บ้างน้อ”
“ให้แม่มึงมาตามดีกว่ามั้ยไอ้เคี้ยง”
“555”
                หลายเสียงเห่าหอนไม่เลิกขณะเดินตามหลังพวกพี่ไป
ใครว่าผู้ชายเงียบขรึมไม่พูดมากขอเถียงครับ

-----

                กลุ่มคนลับตาหากยังค้างบานประตูไว้ไม่ได้ปิด
ห้องโล่งถึงเพิ่งเห็นหมอกคงนั่งอยู่บนเตียงคนไข้
ตวัดมองผมก่อนพยักหน้าให้เฟรมเล็กน้อยก่อนหลับตาไม่ว่าอะไร
             ดึงมือออกไปข้างนอก คนต้องนอนโรงพยาบาลคือหมอก
ซึ่งถึงมือแพทย์เรียบร้อยไม่ต้องห่วง ที่ค้างคาคือเรามีเรื่องต้องเสวนากัน
“...ปล่อยกูดิ” ผมดันอกเฟรม
“เรื่อง! หึหึ” เฟรมยื้อพลางหัวเราะในลำคอ โยกตัวผมไปมาหยอกเอินสนุกมาก
       รับทราบว่าไอ้ยีราฟโย่งก็ดีใจที่เห็นผมเหมือนกัน

              โล่งใจที่ตัวโตไม่เป็นอะไร ยอมตกเป็นขี้ปากแค่นี้จิ๊บๆ
ปากดีกันไปพอเฮฮาประเดี๋ยวก็เลิกเอง อยากล้อให้ล้อโลดกรกฎากลัวที่ไหน
เคี้ยงกับข่างเปลี่ยนใจไม่ไปฉลอง ออกไปกินร้านข้าวใกล้ๆ ประเดี๋ยวจะกลับเข้ามาอยู่เป็นเพื่อน
ได้ยินบอลสั่งเมนูอาหาร ข่างถามผมด้วยจึงส่ายศีรษะ
ไม่เอา กูไม่หิว กูไม่มีอารมณ์จะกิน

“อะไร?” เฟรม
“อะ!” ผมยื่นมือถือเปิดคลิปรถยนต์ 4 คันไล่ล่ากันฝุ่นคลุ้งใส่มือใหญ่
“อ๋อ...” กูต้องการอรรถาธิบายไม่ใช่แค่คำว่าอ๋อ
“ว่า?” ผม
“ไม่เห็นมีอะไร”
“ไม่มีไรเชรี่ย! แหกตาดู” ผมสไลด์นิ้วไปฉากสุดท้ายมันนี่ซ็อต

             รถซิ่ง 3 คันเหลือง แดง ขาวไล่คู่คี่กันมากำลังจะเข้าโค้งสุดท้ายก่อนเข้าเส้นชัย
 โดยสีเหลืองขับนำหน้าและอยู่เลนในสุดได้เปรียบเต็มบาน เต็งจ๋าว่าจะชนะแน่นอนถ้าพ้นโค้ง
 ทันใด คันดำโผล่มาจากไหนไม่รู้ซัดหางคันแดงตรงๆ โต้งๆ จนกระดอนเด้งไปข้างหน้า
รถเหวี่ยงพรืดเสียหลักก่อนหักซ้ายเปรี้ยงไถลไปฟิจเจอร์ริ่งจูบสีข้างคันเหลือง 
            เหลืองแดงสองคันเสียอนาคต ทั้งคู่แถครูดกวาดยางรถยนต์กั้นโค้งดังตูมตามกระจาย
 คนถ่ายคลิปน่าจะลุกหรือวิ่งหาจุดดูใกล้ๆ เพราะภาพเหวี่ยงจับโฟกัสไม่เจอ
ภาพชัดอีกครั้งคือคันขาวเราถอยออกจากเสาเหล็กติดสปอร์ตไลท์
ตั้งลำได้ค่อยวิ่งเข้าเส้นชัยอย่างเรื่อยๆ ธรรมดามาก
จงใจเย้ยอีกทีมจังเบอร์ ถ้าผมเป็นคู่แข่งคงแค้นแทบกระอักเลือด

              ธงตาหมากรุกโบกสะบัดก่อนแพนกล้องกลับสถานที่เกิดเหตุโค้งอันตรายที่ว่า
คันเหลืองจอดแช่ท่ามกลางคนมุง ซ้ำมีคันแดงบังทางออกสภาพเละกว่าเพราะโดนดำอัดตูดบาน
ดูก็รู้ว่าสีดำนรกคันนั้นจงใจเพราะจะหักขวาอ้อมวิ่งเลนนอกขับตามหลังสีขาวผ่านไปง่ายๆ ก็ได้แต่ไม่ทำ
กลับดริฟท์อัดคู่แข่งสองคันนั้นกระเด้งโดมิโน่ออกนอกทางคงกะไม่ให้แข่งต่อได้อีก
               ใจคอเหี้ยมเกรียมมากทั้งที่อีกไม่ถึง 10-15 เมตรจะถึงเส้นชัย
Ugly-win ไม่มีคันไหนสมประกอบ สามคันจอดตายอยู่อย่างนั้น
ปล่อยหมอกในรถสีขาวรับเสียงโห่ร้องแสดงความยินดีกับชัยชนะเพียงหนึ่งเดียว
              และคนที่โหนตัวออกมาจากช่องคนขับแต่งตรารูปหัวกระโหลกสีเทา
ตัวรถสีดำสนิทข้างใต้เป็นเปลวไฟส้ม อัศวินของทีมนี้หรือฝันร้ายของทีมนั้น...เฟรม
แล้วมึงยังมีหน้ามาบอกว่าไม่มีอะไรพ่อง!


“พูด!” ผมเปิด
“ถนนลื่นเบรคไม่อยู่ เอาข้างอัดเลยเซฟ โอเคสบายดี” ยังจะชิล
“เฟรม มึง!” ผมใกล้ประทุ รู้ว่ามึงจงใจดริฟต์ใส่เขา ว้อนท์อยากโดนกูนักใช่ไหม
“ขอเสือกแป๊บ กูเปล่าช่วยมันนะแค่พูดเฉยๆ คืองี้พอคันขาวชนเสาปั๊บ ไอ้หมอกโดนแอร์แบคอัดถึงต้องมานอนป่วยการเมืองที่นี่ ส่วนไอ้นรกสร้างของมึงคนนี้เพิ่งออกจากห้องเอ็กซเรย์ ตรวจเช็คร่างกายทุกซอกทุกมุมแล้วไม่มีอะไรเสียหาย”  บอลอธิบายยาวเป็นเรื่องเป็นราว

               ผมรู้ข่าวจากเคี้ยงโทรบอกแล้วผลุนผลันออกไปเกือบถึงกลางทาง
จนบอลโทรเข้าถึงได้ย้อนกลับมาที่นี่

“เช็คร่างกายแล้ว?” ผมขยับม้ายาวให้เฟรมนั่งกินที ชอบเบียดจริง
“เออซิ มันกับไอ้หมอก สแกนหมดหัวจดเท้าสบายดีทั้งคู่ แต่แอดมิดเพราะแว่วๆ พวกน้าชดจะเล่น เพิ่งเคลียร์กันเสร็จกลับก่อนมึงมานี่ล่ะ”
“หมายความว่ายังไง เคลียร์กันแล้ว?” อยากรู้รายละเอียดเชิงลึก
“เล่าไป พวกซื้อข้าวกลับมาค่อยปลุกกูด้วย” เฟรมล้มตัวลงนอนหนุนตักให้ผมก้มจูบราตรีสวัสดิ์อย่างดูดดื่ม (=///=) ไม่ใช่ล่ะ!

                เก้งกริ้วอยากวีนสุดติ่งแต่เท่าที่ทำได้นาทีนั้นคือ
ประคองรูปหัวให้หนุนดีๆ ถอดแจ็กเก็ตยีนส์ออกคลุมดวงตาจากแสงไฟ
เฟรมต้องนอนในที่มืดสนิท ม่านเปิดแง้มนิดเดียวก็ไม่ได้ คุณชายเรื่องมากครับ

“อือ...ใส่ไว้ แอร์เย็น” เฟรมไม่ยอม
“คลุมอยู่นี่ไง นอนไปจะคุยกับไอ้บอล” เขย่าเนื้อผ้าเชิงบอก
มือปลิงยื้อเอวไม่ปล่อย พลิกหน้าซุกพุงอีกพ่อ (>///<) กูอายเพื่อนนะว๊อย

-----

                 บอลเล่าสาเหตุแรกของการเขม่นทั้งที่เป็นพวกเดียวเองว่า
พี่มอสกำลังจะกลับหลังเซ็ตงานเสร็จและโยนให้คนอื่นดูแลเรียบร้อยแล้ว
แต่ลิ่วล้อของน้าชดดันเข้ามาแขวะว่าปาร์ตี้ยังไม่เริ่มทำไมรีบกลับ
หลงเมียตุ๊ดจนลืมเพื่อนหรือไร...น้ำผึ้งหยดเดียวชัดๆ
              คนโต้กลับคือโอ๊ต เริ่มจากประโยคพิมพ์นิยมชวนทะเลาะ
‘แล้วพวกน้าเกี่ยวอะไรด้วย’ พวกนั้นก็โต้ทันที ไม่นิยมเกยตุ๊ดวิปริตผิดเพศโว๊ย

“ไอ้โอ๊ตเราน่ะนะ!?” ผมย้ำไม่เชื่อหู
“เออ โอ๊ตเดียวนั่นแหละ ประมาณว่าโลกไปถึงไหนแล้วหัดแหกตาดูซะบ้าง คนรักกันไม่จำกัดแค่เพศหรอก ไอ้โอ๊ตของขึ้นหรือเป็นเหี้ยอะไรของมันไม่รู้” บอลพูดเหี้ยจริงๆ ไม่ใช่เชรี่ยหรือเชี่ย วิบัติเสียงภาษาปากของเรา
“แล้ว?” ผมถามอึ้ง
            โอ๊ตแซวหนักหน้าตายทุกครั้งที่พบจนคิดว่าเกลียดชายรักชายจริงๆ ถึงคิดว่าไม่น่าเป็นไปได้
“มันก็จบอยู่หรอกเพราะพี่มอสออกโรงเอง เฮ้ยพอ นั่นรุ่นใหญ่นะมึง ไอ้โอ๊ตก็รู้ตัวนะ ผมปากหมาไปหน่อยขอโทษด้วยแล้วกัน แต่ไม่แค่นั้นซิ ปลุกผีแล้วนี่”
“เฮ่ย...” ผมถอนหายใจ ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าจะออกหน้าไหน

              บอลว่าน้าชดถอยเท้าจะไม่ยุ่งแล้ว เพราะพี่เอ็กซ์ที่เป็นญาติและลูกน้องคู่ใจในขณะนี้เป็นเสือไบ
มีข่าวชู้สาวเดี๋ยวชายเดี๋ยวหญิงไม่ขาด
แต่ลิ่วล้อปากหมาเน่าไม่ยอมง่ายๆ เติมเชื้อไฟอันใหม่ว่าหาเงินใช้เองไม่ต้องเกาะเศษเงินพ่อแม่
เหมือนอย่างใครบางคนแถวนี้ ข้อนี้ล่ะสวย
              หมอกรวยครับ ครอบครัวอภิและอภิมหาเศรษฐีบริษัทฮาร์ดแวร์ซอฟต์แวร์คอมพิวเตอร์
พวกเพื่อนด้วยหมดก๊วน เคี้ยงแม่เป็นเภสัชกรเจ้าของร้านขายยาหลายสาขา
พ่อเป็นนายแพทย์ใหญ่โรงพยาบาลเอกชน
 บอลลูกตำรวจระดับบิ๊ก ส่วนโอ๊ตก็ลูกเสธทหาร

               เพราะศักดิ์ศรีตัวเดียว ฆ่าได้แต่หยามไม่ได้และจริงดังคาด...
“พี่มอสว่าแต่ผมเด็กวัดนะครับ ไม่ได้ล่ำซำมาจากไหน เรามาวัดกันดีกว่า ตอนนั้นกูแทบกรี๊ดแกเท่มั่ก!” บอลชูกำปั้นกรี๊ด เอ่อ (0-0) เก้งตาแตก มึงเป็นเยี่ยงนี้
“พี่มอสขึ้น?” พยายามสงบสติอารมณ์กับท่ารีวิวประกอบมิวสิกของไอ้บอลสุดติ่งครับ
“นั่นแหล่ะ จะแฮปปี้เอ็นดิ้งอยู่แล้วพี่มอสดันขึ้นซะเอง ไอ้หมอกก็ทันที สองรอบดูเอ็ทก็แล้วกัน รับมุกกันดีเหลือเกินทั้งที่ไม่ได้เตี๊ยมกันก่อนเลยนะ”
“ฟู่!...ดูเอ็ท” เป่าปากคิดถึงฉากเท่ๆ ในหนัง

“แต่ที่เด็ดกว่ามึงต้องเห็นเก้ง พอพี่มอสโยนกุญแจให้ไอ้หมอกเสียงกริ๊กในมือปั๊บ ทางโน้นดังบรึ๊น! อีกคันเบิ้ลล้อฟรีไปรอเส้นสตาร์ทแล้ว แซ่บเว่อร์มาก!” บอลเหมือนจะแมนเหมือนเดิมแล้ว เก้งโล่ง
“ใคร?” รู้แต่ถาม
“จะมีคร๊าย! คันดำๆ จากขุมนรกน่ะมีอยู่คันเดียว” บอลหัวเราะ
“อ้อ!” อ้อ ยีราฟข้างตัวกูนี่เอง
                เก่งเหลือเกินเรื่องพรรณนี้ ฝึกคุยโทรจิตกับหมอกตอนไหนวะ

               สีขาวพาดสายฟ้าเขียวอ่อนคือคันของพี่มอสโดยหมอกขับ
สีดำแต่งเปลวไฟสีส้มข้างใต้มีอยู่คันเดียว
ส่วนคู่แข่งแดงกับเหลืองครบสี่สีไม่ต้องแยกให้ยาก
             ดูเอ็ทคือแข่งทีมละ 2 คัน ปล่อยสตาร์ทชุดแรกเรากับคู่แข่ง
ชุดหลังจะให้วิ่งตามทันทีหรือออกหลังเมื่อไรก็ว่าไป
 ผลแพ้ชนะก็แล้วแต่อีกเหมือนกัน อาจเข้าครบหรือไม่ก็ได้อยู่ที่ระดับความโหด
อยากพระเอกใสสะอาดต้องผ่านธงทั้งสองคันยกทีม
แต่ส่วนใหญ่ใครเข้าก่อนก็ถือทีมนั้นชนะไปเลย
                แต่เท่าที่เห็นคงไม่ใช่ ในวีดีโอปล่อยเหลืองขาวออกก่อน
 พ้นโค้งแรกค่อยปล่อยแดงดำชุดหลัง
สีเหลืองคู่แข่งเซียนมากขับกันท่าหมอกสีขาว รอกระทั่งสีแดงตามมาทันจนแซงขึ้นหน้าหมดทุกคัน
จากนั้นเหลืองแดงทีมนั้นวิ่งคู่คี่สลับกันครองถนน ขับส่ายกันท่าไม่ยอมให้ขาวดำทีมเราเข้าเลนดีๆ เลย


              เล่นคลิปอีกรอบแก้ข้อคาใจ ทำไมคนขับรถแดงคือเด็กหล่อขาวใสริมฝีปากอิ่มชื่อดิว
ทั้งที่อักษร ‘X’ สีดำข้างประตูคนขับเด่นหรา
   “อ๋อ สงสัยเหมือนกูเลยล่ะซิ ไอ้พี่เอ็กซ์ยอมให้ไอ้น้องดิวขับแดงของแกได้ยังไงใช่มั้ย”
   “เออ” ผมซูมภาพ
   “สงสัยไอ้น้องคงว้อนท์อยากเกิดแต่เสือกมือตีนไม่ถึงไง รอบแรกก็นำอยู่หรอก พอรอบสองไอ้เฟรมเสยตูดปั้บไอ้ดิวหักซ้ายทันทีทั้งที่มีแต่ไก่อ่อนเท่านั้นที่คิดได้ ชนพวกเดียวกันทำด๋อย” บอลแตกประเด็นในคลิป

                  จริงครับ โดยเฉพาะดูเอ็ท กติกาง่ายๆ คือซัดคู่แข่งให้กระจุย เคลียร์ทางวิ่งให้เพื่อนชนะ
ดิวยังสัญชาตญาณนักแขงไม่แข็งอย่างบอลว่านั่นล่ะ
ที่กว่านั้นคือพี่เอ็กซ์คันเหลืองขับทิ้งห่างครึ่งคันแล้วแต่กลับถอยเท้าไม่พุ่งเข้าเส้นชัย
ชะลอความเร็วยอมเบี่ยงตามแรงเบียดจนชนยางกั้นโค้งเสียเอง
ดูกี่รอบก็คือเหลืองช่วยประคองแดงไม่ให้เหวี่ยงหลุดจุดหมุนจนตัวรถอาจพลิกคว่ำร้ายแรง

               พี่เอ็กซ์แบดบอยเจ้าชู้กับใครๆ แต่ยกเว้นดิว
               พี่เอ็กซ์เฮฮาปาร์ตี้กับใครๆ แต่มักจะหันไปมองดิว
               พี่เอ็กซ์มีเรื่องกับใครทุกคนไม่เว้นหน้าอินทร์หน้าพรหมถ้าเกี่ยวกับดิว   
               พี่เอ็กซ์...กับดิว

                เคยเห็นพี่เอ็กซ์ลอบมองดิวเวลาเผลอ วูบนั้นคล้ายสายตาเฟรมมองผมตั้งแต่เริ่มเรียนมัธยม
ตอกย้ำความจริงจากปากหม่าม้าก่อนมาที่นี่
เฟรมชัดเจนนานแล้วแต่ผมเองกลับไม่รู้ตัว
                   ลูบศีรษะหนุนตักแผ่วเบาพลางดึงผ้าบังแสงให้มิดชิด
หูฟังบอลต่อเรื่องน้าชดไม่ยอมเสียของกลางซึ่งคือรถยนต์ที่ใช้แข่ง
อ้างว่ายังไม่เอ่ยคำว่าดีล แข่งแบบขาวหรือดำก็ไม่รู้กลับปล่อยสตาร์ทเสียแล้ว
ข้อตกลงเป็นโมฆะถือว่าเด็กๆ ท้าเล่นกันเอง
                   หมอกกับเฟรมไม่พูดอะไรแต่พี่มอสแย้งกฎจะไม่ศักดิ์สิทธิ์
อีกทั้งต้องการปรามการกระทำของพวกน้าชดด้วยว่าไม่ถูกต้อง

------------

“ตอนแรกน้าชดไม่คุย แข่งเสร็จชิ่งหายไปเลย รู้ตัวว่าแพ้ยังไงก็โดนไง พอตัวใหญ่ไปลากคอมานี่ถึงจบเรื่องได้”
“ตัวใหญ่ออกโรงเองเหรอวะ?”
“เออซิ เมื่อกี้มึงพลาด ต้องเห็นรถตู้ดำโคตรหรูแต่งแซ่บเว่อร์ สวยมากแต่กูเสือกลืมถ่ายรูป มาถึงไม่จอดในนี้นะคงกลัวกล้องวงจรปิด จอดข้างหน้าโน่น เรียกพี่มอสกับน้าชดเข้าไปคุยในรถไม่เห็นหน้าหรอก”
“พี่มอสได้ของ?” ผมนึกถึงซองสีน้ำตาลในมือพี่มอส เงินสดแน่ๆ
“ตามกฎต้องได้หมด แต่อย่างว่า น้าแกตุกติกอ้างคำว่าดีลนั่น โมเมให้แค่คันแดงของไอ้พี่เอ็กซ์แต่ขอซื้อคืนเดี๋ยวนั้นเลยทันที”
“พี่มอสยอม?”
“มากกว่ายอมอีก น้าชดติดตัวมาเท่าไหร่ก็เท่านั้น รับแล้วออกมาดูไอ้หมอกเลย กูคันปากยิบๆ อยากถามว่าในซองนั่นเท่าไหร่แต่พี่มอสพูดเองว่าไม่รู้เหมือนกัน ซะงั้นพี่มอสกู” บอลระบายยิ้มชื่นชม
“อืม พวกตัวใหญ่คงมีวิธีกำราบน้าชดอยู่หรอกกูว่า” ผม น้าชดชั้นเชิงหมาแก่ ส่วนพี่มอสเลือกไม่ข้ามคนล้ม นักเลงพอตัวใช้ได้ทั้งคู่
“นั่นแหละ แต่คืนนี้กลัวพวกลิ่วล้อไม่รู้เรื่องจะมาเอาคืนไง เลยต้องอยู่กันเหนียวไว้ก่อน” บอลเอ่ยถึงสาเหตุที่เฟรมและตัวเองไม่แยกไปเหมือนคนอื่นๆ กระทั่งโอ๊ตก็บอกจะกลับเข้ามา มิน่าล่ะ


“มึงไม่ไปกิน?“ ผมอยากเปลี่ยนประเด็นบ้าง
“เดี๋ยวพี่มอสแกก็เลี้ยงอีกเชื่อซิ รักลูกน้องจะตาย ใครอยู่ด้วยแทบกอด พี่โดมคร้าบ!” บอลยังติดใจพี่เท่สุดใจ
“555 พี่โดมบ้านมึง” ผมขำบอล อีกใจรู้สึกว่าน้าชดก็มีศักดิ์ศรีพอตัว ไม่อย่างนั้นคงไม่หลบไปเตรียมพร้อมขนาดนั้น
“พี่มอสไปยกมือไหว้ขอบคุณน้าชดด้วยนะเว้ย คุยกับไอ้พี่เอ็กซ์กับน้องดิวด้วย อูยยยย...มึงต้องเห็นไอ้ดิวใกล้ๆ ค่อดๆ ว่ะ”

“อะไรโคตรๆ วะ?” งงบทสนทนาเปลี่ยนไปเปลี่ยนมา
“งามค่อดๆ กูชักสงสัยว่าเด็กผู้ชายสมัยนี้มันเป็นอะไรกันหมด มีมึง มีไอ้ลมว่าหล่อเทพเพอร์เฟกเกินคนแล้วยังไอ้บีน่ารักใสกิ๊ง เจอรินทร์อ้อนแอ้นหน้าหวานได้อีก แม่ม! ไอ้น้องดิวนี่อีกคน สวยสัดค่อดๆ!”
“สวยสัด กูว่าไอ้พี่เอ็กซ์คงอยากรู้จักมึงเป็นการส่วนตัวว่ะบอล 555”
“จริงๆ นะเว้ยเก้ง สุดยอดมาก ประมาณไอ้บีบวกรินทร์รวมกัน  มิน่าไอ้พี่เอ็กซ์แม่งหวงค่อด ขาวใสออร่าพุ่งซะกูเกือบฟิน”
“ถึงขนาดนั้นเลยเหรอ กูว่ามึงชักเพี๊ยนไม่ได้นอนแน่ๆ ไปฟินบนเตียงเฝ้าไข้ในห้องโน่นเลยไป” ผมไล่
“โด่ เก้งมึงไม่เข้าใจ ไม่งั้นไอ้เหี้ยนี่จะเฝ้ามึงแจทั้งวันทั้งคืนงี้เหรอ”
“พอเลย ให้ไว” เก้งชี้สุดแขน บอลเข้าไปในห้องคนไข้หยิบผ้าห่มมาส่งให้
              ผมถอนหายใจ มองตัวเลข 3.00 น. อยากให้ผ่านคืนนี้ไปไวๆ


-------------
---------------

              เรายังกองอยู่ระเบียงหน้าห้องคนไข้ เสียงพูดดังจนผมรู้สึกตัว
“เถิบไปไอ้เคี้ยง กูจะนอน!”
“กูก็ง่วงเหมือนกันนะสัด! กี่โมงแล้ว”
“ตี 4 กับอีก 15 ฮ้าว! ไอ้โอ๊ตกลับมาปลุกกูด้วย”
             เคี้ยงกับข่างแย่งเก้าอี้ยาวฝั่งตรงข้ามพร้อม [Rrrrrr!] ริงโทนเครื่องบอล
“หุหุ ไม่คิดไม่ฝัน” บอลยังตื่นอยู่ยิ้มเหี้ยมเมื่อเห็นชื่อหน้าจอ  แสงวาวกระทบแว่นเป็นฆาตกรโรคจิตก่อนกรอกเสียง “เออ อยู่ไหน/...../ อ๋อได้ งั้นกูรอตรงล้อบบี้”
             ผมหยีตาหลบแสงไฟขณะมือใหญ่ช่วยบังให้ปิดลงดังเดิม
ชั่วครู่คล้ายเก็ทจูงมือบีที่ขยี้ตาง่วนอยู่เดินตามบอลเข้าไปในห้อง

“อือ...” ง่วงงุนแต่รู้ว่ามีคนเข้าใกล้
“นอนด้วยคน” เสียงเหมือนบี
“อ้าวบีมาไง ตุ๊กตาเหรอ” ยังตื่นไม่เต็ม แค่หรี่ดูแล้วจะหลับต่อ
“นี่แร้บบี้ ไอ้หมาบ้าพามา บอลโทรไปว่าหมอกอยู่โรงบาลใกล้ตาย ไม่เห็นเป็นไรเลยนี่นา ฮ้าว!” บียานคางหาวหวอดเห็นลิ้นไก่
“อือ...” ผมไม่มีสติ
“...นอนต่อก่อน” เฟรมนั่งขวามือตรึงร่างผมไว้ที่เดิม
             จำได้ว่าเป็นฝ่ายให้ตัวใหญ่ล้มตัวลงนอนหนุนตัก
ผ่านไปเกือบสองชั่วโมงทำไมเป็นฝ่ายนอนหนุนยักษ์เสียเองวะ
ไม่ไหวซุนศีรษะหลับต่อ อะไรก็ไม่สนแล้วนาทีนี้

----------
-----------

             (ติ๊ดๆๆ ติ๊ดๆๆ) นาฬิกาข้อมือใครซักคน 5.00 น. ผมงัวเงียรู้สึกตัว
“เข้าห้องน้ำเหรอ” เฟรมบิดขี้เกียจก่อนช่วยฉุดลุกขึ้น
“อือ...อ้าว ไอ้บีนี่นา” เก้งเพิ่งรีโหลดเมมโมรี่รอบใหม่
“มากับเจ้าของ คุยกันอยู่ในห้อง” เฟรมบุ้ยใบ้ห้องคนไข้
               เพิ่งเคยเห็นบีน้อยโหมดนี้ เสื้อนอนลายลิงพอลแฟรงค์ตัวใหญ่แขนยาวรุ่มร่าม
หนุนหมอนปากชมพูเผยอแต่ยุกยิกเท้าถีบห่มผ้า
กอดหนูเน่าตุ๊กตากระต่ายเก่าๆ แน่นเป็นเด็กไม่ยอมโต
               ช่องกระจกติดประตูเห็นเก็ทนั่งเก้าอี้ หมอกปรับเอนขึ้นมานั่งคุยด้วย
เพื่อนเก่ากำลังรื้อฟื้นมิตรภาพ เก็ทที่ว่าไม่คุยกับหมอกเป็นชาติ
กลับแล่นมาหาถึงโรงพยาบาล ไม่น่าเชื่อ...ปาฏิหาริย์เกิดขึ้นแล้ว


               ห้องน้ำหรูมากครับโรงพยาบาลนี้ ล้างหน้าตาสว่างถึงได้คุยกัน
“กลับเลยมั้ย จะตี 5 แล้ว” เฟรม
“ไปดูไอ้บีก่อน กระเป๋าตังค์อยู่เก้าอี้” ผมบอกเหตุต้องย้อนกลับ แยกมาห้องน้ำรวมข้างลิฟต์ไม่ได้เข้าไปใช้ในห้องพักคนไข้ของหมอก

               แค่พ้นประตูก็เจอโจทก์
บุคคลชุดดำก้าวเร็วนำหน้าเราทั้งคู่ไปกระชากประตูห้องหมอกเปิดผลัวะ
ทิ้งบานกระแทกผนังดังปังใหญ่
“นั่นใคร ไอ้โอ๊ต?” ผมคิดถึงเพื่อนที่บอกจะย้อนกลับมา
“ไม่ใช่---เวรล่ะ!” เฟรมตื่น
“เชรี่ยแล้ว! พวกไอ้น้าชดมาเอาคืนรึเปล่า!” ผมตะลึง
“ไม่รู้!”
“ตื่นๆๆๆ บอล เคี้ยง ข่าง ตื่นเร็วเข้า!” ผมวิ่งตบปลุกเพื่อน



**************TBC ซี ยู ฟรายเดย์

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 23 ความหลังและคำทำนาย p.18 (18-02-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: rujaya ที่ 20-02-2013 08:23:02

เฮ้อ โล่งอก เฟรมไม่เป็นไร   :กอด1:

แต่การแข่งรถนี่มันดุเด็ดเผ็ดมันจริงๆ

แล้วจะเกิดไรขึ้นอีกหรือป่าวเนี่ย  :confuse:

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 23 ความหลังและคำทำนาย p.18 (18-02-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: tuckky ที่ 20-02-2013 08:23:44

ดีตอนเช้าจ้า 
ลุ้นว่าเป็นใคร....จะเป็นน้องลมมั้ย  :a5:
(แต่ดันไปคิดว่าอาจเป็นพี่เหยี่ยว รู้สึกเรื่องนี้ยังไม่โผล่มาเลย  :laugh:)

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 24 โรงพยาบาล p.19 (20-02-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: Satanza321 ที่ 20-02-2013 09:02:09

หมอกกับเก็ทดีกันเเล้ว เย้ๆ :กอด1:

อืม...จะเกิดเรื่องมั้ยนะ :a5: รอตอนต่อไปครับ

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 24 โรงพยาบาล p.19 (20-02-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: love2y ที่ 20-02-2013 09:38:56

หนุกอ่ะ ลุ้นดี

คนเขียนคะ เรื่องหน้าของเป็นเรื่องของ พี่มอสกับต้นตั๋ง และพี่เอ็กซ์กับดิว นะคะ~ ฮี่ๆๆ

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 24 โรงพยาบาล p.19 (20-02-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: malula ที่ 20-02-2013 10:15:02

โลกในเวลากลางวันเราเห็นเด็กนักเรียนเล่นกีฬา เล่นดนตรีใส ๆ
พอตกกลางคืนเรากลับเห็นหนุ่ม ๆ เรียนรู้ความเป็นผู้ใหญ่ ความเป็นมาเฟีย เจนจัด
แต่สิ่งหนึ่งที่ไม่เคยขาดหายคือ มิตรภาพ ความเป็นเพื่อน ความห่วงใย
และเหนือสิ่งอื่นใดคือ ความฟินที่หนุ่ม ๆ มีต่อคู่รักของตัวเอง ฮิ้ว...
เห็นด้วยว่าเด็กผู้ชายสมัยนี้จะใสจะสวยไปไหน ชะนีไม่มีที่จะยืนแย้ววววว...

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 24 โรงพยาบาล p.19 (20-02-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: greensnake ที่ 20-02-2013 10:40:55

โล่งอกที่ไม่ใช่เฟรมที่นอนอยู่บนเตียงพยาบาล
แต่ถึงเป็นหมอกก็ห่วงอยู่ดี เพื่อนเกทเค้านี่นา
ดูท่าแล้วจะเคลียร์กันได้แล้ว ถึงได้จ้อกันอยู่สองคน
เหตุการณ์นี้ทำให้เฟรมและเก้งกลับมาหวานเหมือนเดิม
แต่หวานไม่ทันไรก็มีเหตุให้ต้องระทึกกันอีกแล้ว
ก็บุคคลปริศนานี่สิ ชุดดำด้วย จะใช่คนที่คิดไหมนะ
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ :กอด1:

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 24 โรงพยาบาล p.19 (20-02-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: ruby ที่ 20-02-2013 11:44:19

อ้าวใครล่ะเนี่ย ลุ้นๆว่าจะใช่มั้ย
สนุกมากค่ะซาบซีึ้งกับมิตรภาพ
ของคำว่าเพื่อน :กอด1:

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 24 โรงพยาบาล p.19 (20-02-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: Gokusan ที่ 20-02-2013 12:09:02

อ้าว เวร...ใครล่ะนี่ << แล้วจะเม้นท์อะไร ^^"

เข้าใจอารมณ์คนวิ่งมาโรงพยาบาลมัน...หัวใจจะทะลุอกตั้งแต่รู้ว่ามีใครอยู่ที่นั่น
แต่ก็ดีแล้วที่...ซักนิดก็ไม่ ฮิ ^^ โชว์หวานไม่แคร์สื่อกันเลยทีเดียว

กับคนที่รัก...อะไรก็ยอมเสมอ ทั้งตาพี่มอส ตาเฟรม กระทั่งเก็ท รวมทั้งหน้าใหม่อย่างตาเอ็กซ์อะไรนั่นอีกคน
ยอม...เพื่อจะได้รอยยิ้มดีใจที่มีแค่เราเท่านั้นที่เห็น...แค่นั้นแหละ มิมีขัดใจ ^^

จะว่าไป...คนมาใหม่ที่ไม่ได้คาดการณ์ไว้นี่น่าสนใจ
แต่...อย่าใส่ใจเลย เพราะเรื่องนี้มันเรื่อง-เรา-นี่นา
-เรา-ที่ว่า...น่าจะได้เคลียร์ยาวหลายเรื่องอยู่ หุหุ

หม่าม้าเคลียร์ทางไว้ แล้วเมื่อไหร่จะเคลียร์เองจริงๆ หนอ...อิอิ ^^

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 24 โรงพยาบาล p.19 (20-02-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: wews ที่ 20-02-2013 12:58:59

เหรมไม่เป็นอะไรก็ดีแล้ว :เฮ้อ:

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 24 โรงพยาบาล p.19 (20-02-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: MiSS-U ที่ 20-02-2013 13:26:41

 :เฮ้อ:  โล่งอกที่เฟรมไม่เป็นไร

แต่เก้งเอ้ย คนเค้ารู้กันทั่วแล้วน้า

และชายชุดดำ ใครอ่ะ  :serius2:  อยากรู้

บวกเป็ด

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 24 โรงพยาบาล p.19 (20-02-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: chaWice ที่ 20-02-2013 14:20:37

ลมมาแน่ๆ
แต่ลมตื่นตี5 นะ
นี้ยังไม่ตี5

ป่ะ คู่ใหม่ เอ็กซ์ ดิว
อยากเจอๆๆๆ
เล่าถึงซะฟิน

ขอบคุณมาก รอตอนต่อไป

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 24 โรงพยาบาล p.19 (20-02-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: hello_lovestory ที่ 20-02-2013 15:02:27

ใครมาหว่า

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 24 โรงพยาบาล p.19 (20-02-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: muiko ที่ 20-02-2013 16:30:03

 :เฮ้อ:  โล่งอก ที่เฟรมไม่ได้เปนไร

ว่าแต่ใครเข้าไปในห้องหมอกน้่า    o18

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 24 โรงพยาบาล p.19 (20-02-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: eaey ที่ 20-02-2013 16:47:35

 :confuse: ทิ้งปมไว้ตัลหลอดดด

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 24 โรงพยาบาล p.19 (20-02-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: Syntyche ที่ 20-02-2013 17:40:08

ค่อยยังชั่วที่เฟรมไม่เป็นไร
ปล.ทำไมรู้สึกอยากอ่านเอ็กซ์กับดิว ฮา

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 24 โรงพยาบาล p.19 (20-02-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: NOoTuNE ที่ 20-02-2013 18:22:00

 :เฮ้อ:

โล่งเฟรมม ปลอดภัย


แต่ทำไมไม่จบฟร่ะ  :o211:

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 24 โรงพยาบาล p.19 (20-02-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: Nus@nT@R@ ที่ 20-02-2013 18:45:36

นึกว่าเรื่องจะจบไปด้วยดีแล้วนะนี่
แล้วชายชุดดำนั่นใครอีกล่ะ

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 24 โรงพยาบาล p.19 (20-02-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: nekko ที่ 20-02-2013 19:15:36

โล่งไปไม่เป็นไรกันมาก  :เฮ้อ:

คนชุดดำนะใคร


 :กอด1: :L2:

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 24 โรงพยาบาล p.19 (20-02-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: donutnoi ที่ 20-02-2013 20:33:46

ดีใจที่เข้าใจกันแล้ว   :กอด1: เก้งมั่นใจได้แล้วสินะ แต่ยังไม่เคลียร์ที่เฟรมว่าเก้งมองแต่เก็ทนะ

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 24 โรงพยาบาล p.19 (20-02-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: ToffeE_PrincE ที่ 20-02-2013 20:44:35

 :man1:

 :กอด1:

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 24 โรงพยาบาล p.19 (20-02-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: taroni ที่ 20-02-2013 21:01:13

โชดดีที่เฟรมไม่เป็นอะไร ลุ้นต่อว่าชายชุดดำเป็นพวกไหน

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 24 โรงพยาบาล p.19 (20-02-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: choijiin ที่ 20-02-2013 23:12:03

แอร๊ววววววววววววววว ระทึกกันทุกตอน
ดีแล้วน้องเฟรมของเจ๊ไม่เป็นอะไร
น้องเก้งยังไม่เป็นม่ายจ้า
 : 222222: : 222222:

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 24 โรงพยาบาล p.19 (20-02-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: mystery Y ที่ 21-02-2013 00:20:35

เฟรมปลอดภัยแต่คนเจ็บคือหมอก ฟินพี่เอ็กซ์กับน้องดิวเบาๆ แต่ชายชุดดำนี่สิ...

หัวข้อ: My Dangerous Fire
เริ่มหัวข้อโดย: bauloy ที่ 21-02-2013 00:33:20

ฉากเเข่งรถมันเลือดสาดจริงๆ
พี่มอสเท่โคตะระเลย อิอิ
มาต่อว่องๆน้า

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 24 โรงพยาบาล p.19 (20-02-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: So_Da_Za ที่ 21-02-2013 01:02:32

นู๋บีน่ารัก แต่เอ๊ะ นอกประเด็นไป 5555
แต่เก้งกะเฟรมก้อเข้าใจกันแล้วไง

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 24 โรงพยาบาล p.19 (20-02-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: daisy ที่ 21-02-2013 02:34:21

ดีกันแล้วๆ เย้!!
แต่ชอบอ่านตอนงอนกันมากกว่า น่ารักดี ฮ่าๆ   o13

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 24 โรงพยาบาล p.19 (20-02-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: patee ที่ 21-02-2013 05:48:38

รอวันศุกร์จ้า

หมอกกับเก็ทดีกันแล้ว

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 24 โรงพยาบาล p.19 (20-02-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: pummy09 ที่ 21-02-2013 11:03:29

โอยยยย อีกหลายคู่ น่าสนใจทั้งน้านนนน
พี่ยักษ์ - พี่ภู่
พี่มอส - ต้นจั๋ง
พี่เอ๊กซ์ - น้องดิว

 :impress2:

ฮี่ๆๆๆๆ 

 :call:

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 24 โรงพยาบาล p.19 (20-02-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: ROCKLOBSTER ที่ 21-02-2013 16:56:36

  เก็ท-หมอก  คุยอะไรกัน อยากรู้

 โอ้วคู่ใหม่ ดิว-เอ็กซ์  ติดตามๆ

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 24 โรงพยาบาล p.19 (20-02-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: Still_14OC ที่ 21-02-2013 20:19:06

อื่ม น่าเอาคู่ที่เหลือมายำเป็นซีรี่ย์มัธยมดาร์คไซด์

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 24 โรงพยาบาล p.19 (20-02-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: GintoniC ที่ 21-02-2013 21:50:26

เฮ้อออออออออออ *เอายาดมออกจากรูจมูก* ลุ้นจนจิเป็นลม กลัวเก้งเป็นหม้าย 55555  :kikkik:

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 24 โรงพยาบาล p.19 (20-02-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: zuu_zaa ที่ 21-02-2013 21:58:12

ตามติดติดตาม  :กอด1:

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 25 NIKE'S KISS p.21 (22-02-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: puppyluv ที่ 22-02-2013 07:32:54

My Dangerous Fire
รัก ร้อน เรา
ตอน 25 NIKE'S KISS
Geng's






                ผ้าห่มถูกกระชากหล่นพื้น ปมผูกเสื้อถูกกระตุกออก
เนื้อผ้าเปิดกว้างเผยเห็นแพ็กกล้ามอกของหมอก
ไม่ติดนั่งเอนพิงหมอนคงได้เปลือยท่อนบนโชว์แล้ว
“เฟรมเดี๋ยว!” ผมตะโกน
“ไม่เฟรม!” หมอก
“อย่าเฟรม” เก็ทด้วย
“เฮ้ย!?” เฟรมยั้งมือ ดีที่เห็นเสี้ยวหน้าเสียก่อน
 
              ตุบ! หมวกแก๊บสีดำริปเคิร์ฟลายเส้นซิลเวอร์หล่นพื้นถูกเตะเข้าใต้เตียง
เจ้าของเสื้อสีดำพิมพ์กลางหลัง MUNCHEN ตามแนวดิ่งหันขวับ
“ลม!?”
“ไอ้ลม!?”
“ไอ้ลมนี่!?” พวกเรารวมกัน

              ดูเหมือนลมจะไม่มีสติสนใคร คว้าเนื้อตัวหมอกส่งเสียงดังใส่ทันที
“ไหนว่าจะตาย กูนอนไม่ได้เลยไอ้เชรี่ย ใครโกหกวะ เกลียดคนโกหก!”
“เอ่อ...” บอลอ้ำอึ้งหันซ้ายขวาส่อพิรุธ อ้อ จับตัวการได้ล่ะ
“รู้มั้ยนิ้วโป้งหายไปนิ้วนึงมึงจับปากกาไม่ได้ตลอดชีวิตเชียวนะ อยากเป็นกัปตันฮุครึไง” ปีเตอร์แพนลมโวยวาย
“ลม...” หมอกรวบร่างลมจนทรุดนั่งลงบนเตียงด้วยกัน
“อือ...กูง่วง เป็นอะไรขึ้นมาเงินซื้อได้มั้ย ฮ้าว...” ลมเอนหาหมอก
“รู้ กูรู้แล้ว...ขอโทษ” หมอกรัดร่างไว้แน่น
              กลายเป็นพวกเราตะลึงงันกับภาพตรงหน้าพอๆ กับเก็ทยืนใบ้อยู่ข้างเตียง
“ไม่เป็นไรก็ดีแล้ว...น้ำหน่อย” ลมเปลี่ยนโหมดตาปรือซะงั้น

             เป็นเก็ทได้สติรีบเทน้ำใส่แก้วยื่นให้เพื่อนกรอกปากอักๆ สองแก้วใหญ่
จากนั้นพรากลมจากอกหมอกไปยัดในห้องน้ำส่วนตัวทิ้งพวกเราถอนใจเฮือก
“เชรี่ยเอ๊ย! ตกใจหมด นึกว่าพวกนั้นจะมาเอาคืน” บอลก่อนใคร
“มันมาได้ไงเนี่ย” ผม
“กูลืมตื่นเลยสัด มาทียังกะพายุ ชุดดำอีกต่างหากใครมันจะรู้วะ”
“สภาพงี้คงตามมาเหยียบยอดอกมึงมั้งข่าง” เคี้ยง

“เดี๋ยวกูพามันกลับเอง แค่ง่วงไม่เป็นไรหรอก” เก็ทพระเอก
“ตอนมันง่วงๆ นี่ล่ะน่ากลัวฉิบหาย” ข่างรู้ดี
“เออจริงด้วย ไม่บอกกูลืมแล้วนะเนี่ย” บอลขำวีรกรรมจำได้จนบัดนี้
             หมอกคนเดียวที่ปิดปากเงียบ สายตาจับอยู่ที่ประตูห้องน้ำที่ปิดสนิท
ผมลอบระบายหายใจอีกเฮือก ชัดเจนเกินไปนะพวก

--------

               ชั่วครู่ลมก็เปิดออกมา พึมพำว่าหิวกับง่วงพลางถามหากระเป๋าใส่โน้ตเปียโน
ขณะขาลากมาทิ้งตัวนอนโซฟายาวกลางห้องเฉย
“เก็ท...แผนที่ลืมรถเมล์ ง่วงด้วยหิวด้วย เป๋าล่ะ...ฮ้าว” ละเมอชัวร์
“เช็ดซะ เปียกหมดล่ะ” ผมหยิบผ้าขนหนูจากชั้นช่วยดูแล
          แล้วไอ้คนประหลาดก็เข้านิทราทันทีครับ ตัวอ่อนบวกลมหายใจสม่ำเสมอ (0-0) อะเมซิ่งมาก
“ลมจ๋ามาเอากระเป๋าเปียโนเหรอ เดี๋ยวบีหาให้ ไมมาเร็วจังยังไม่เช้าเลย...ฮ้าว” บีขยี้ตาแดง
           เกาหัวยุ่งหิ้วแร้บบี้ร่องแร่งจนเก็ทได้ดึงเข้าอกอีกคน

              รู้สึกรังสีอำมหิตจากทุกคนยิงตรงที่งูสองตัวนี้แล่นเปรี๊ยะ
ไม่รวมบอล เคี้ยง ข่าง ตาค้างอึ้งกิมกี่ทั่วหน้า มีเฟรมกลั้นขำอยู่คนเดียว
“จริงด้วย อยู่ไหนวะ” ผมนึกถึงเหตุการณ์เมื่อเที่ยงที่โรงเรียน
“มีคนเก็บมาจากห้องวิทย์รึเปล่าไม่รู้ ลืมดู” เคี้ยง
“ให้ลมนอนนี่ กูดูมันเอง พวกมึงจะไปไหนก็ไป!” หมอกแข็งโป๊ก
“เอิ่ม!” (0-0)
“หือ!” (=0=)
“โอ้วววว!” (+0+) พวกเรารวมกันอีกที

             หมายความว่าเยี่ยงไร แต่ละคนหัวโด่ยืนสลอนพร้อมเครื่องหมายคำถาม
ใครก็ได้ช่วยสงเคราะห์อธิบายเป็นภาษาไทยที

“ไปคุยข้างนอก กูมีอะไรจะบอก” บอล
พวกเราพยักหน้า...โอเคไปก็ไป

----------
--------------
 
              บอล เป็นคนโทรหาลมช่วงเฟรมกับหมอกรอเข้าเอกซเรย์
แล้วลมโทรถามเก็ทต่อทันที จากนั้นเก็ทกับบอลติดต่อกันเองจบลูกโซ่
พอบอกหมอกเข้าโรงพยาบาล เก็ทที่ยังเซ่อนอนจับใจความไม่ได้
ตกใจคิดว่าเพื่อนแย่มากจึงหนีบบีจากห้องนอนแขกในบ้านให้มาด้วยกัน

“ก็กูอยากรู้ เพื่อนเทพมึงจะสนเพื่อนกูบ้างไหน ห่วงไอ้หมอกหรือเปล่า เลยอำว่ากำลังดูผล ไม่รู้จะพ้นคืนนี้มั้ยน่ะซิ” บอลลั่น โกหกผลสแกนร่างกายซึ่งก็จริงว่าจะทราบผลเดี๋ยวนั้นหรืออาจเป็นพรุ่งนี้เช้า
“โห กูได้อุ้มบีจากเตียงสัด!” เก็ทเพิ่งได้นอนจากธุรกิจบ้านเหมือนกัน
“เค้าขี่หลังหรอก เนอะแร้บบี้” บีงุบงิบซุกแก้มกับกระต่ายเน่า
“เออ กูผิด กูขอโทษ ตอนนั้นกูก็กลัวเหมือนกันนี่หว่า ถ้าเกิดมีเลือดคั่งในสมอง อยู่ดีๆ เสือกวูบเจ้าชายนิทรานอนเป็นผักขึ้นมาล่ะทำไง”
“น่าเก็ท ไหนๆ มึงก็มาแล้ว ได้เพื่อนมึงคืนเชียวนะเว้ย” ผมช่วยบอล

               เก็ทพยักหน้าพลางดึงบีนั่งลงเท้าแขนโอบเอวไว้
เฟรมกับผมยืนพิงผนังจับมือกัน ในช่องกระจกเห็นหมอกลงจากเตียงมานั่งโซฟาเดี่ยวอีกตัวใกล้ลม
อดสะท้อนในอกจนเผลอกระชับมืออีกฝ่าย สายตาหมอกถ่ายทอดทุกอย่าง
หากแต่คนต้องการสื่อกลับหลับใหลไม่รู้เรื่อง น่าตายจริงๆ

---------------

               และ คำสารภาพจากบอลทำให้เราจดจำคืนนั้นไม่ลืม...
“มึงไม่เห็นเวลาไอ้นั่นกินเหล้า ตอนเมาเละที่สุดมันเพ้อชื่อใครรู้ไหม พวกมึงไม่รู้แต่กูกับไอ้โอ๊ตรู้ บ้าเอ้ย!”  บอลเริ่มเอพิโซด
“ใคร?” ผมถามทั้งที่คำตอบอยู่ต่อหน้าต่อตาในขณะนี้
“ลม...ชื่อไอ้ลม ชื่อเพื่อนมึงเก็ท”
“...“ ผมหลับตารับรู้แรงกอดแน่นขณะทั่วอาณาบริเวณคล้ายเงียบกริบ

“ที่ผ่านมากูนึกโกรธมึงมากเก็ท เกลียดเพื่อนมึงด้วยเลยฟิวส์ขาดกดโทรแม่ม! แต่เสือกมาซะงั้น ทั้งมึงทั้งไอ้ลม 555” บอล ปสด.
“เศร้าจัง เค้าไม่ชอบมาม่าอะ” บีงอแงเช็ดขี้ตากับบ่าเก็ท
“บีครับ” เก็ทอ้อล้อบี
               มึงสองตัวไปเปิดโรงแรมเลยดีไหม จะขำก็ขำไม่ออก
คนนึงใส่เสื้อท่อนบนอีกคนสวมกางเกงนอนท่อนล่าง ดูก็รู้ว่าแบ่งกันใส่

                 ทุกอย่างเกิดจากคำว่ารักคำเดียวโดยเฉพาะรักล้นใจอยู่ข้างใน ช่างน่าเจ็บปวดแทน
แต่มีเพื่อนรักและเข้าใจกันขนาดนี้อดซึ้งในมิตรภาพไม่ได้
ผมคิดว่าหมอกโชคดีมากโขเหมือนกัน พอเข้าใจอยู่ว่าทำไมถึงแสดงออกไม่ได้เท่าที่ใจอยาก
ด้วยฐานะสังคมที่ต้องรักษา ชื่อเสียงหน้าตาของครอบครัวและอื่นๆ อีก
                ...หมอกไม่โชคดีเท่าพี่มอสที่ต้นจั๋งยอมร่วมทาง
                ...ไม่โชคดีเท่าเก็ทที่เปิดเผยกับครอบครัว
 (ถึงขณะนี้บียังเฉยไม่รู้ตัวแต่เหมือนรู้ ส่วนหนึ่งจากเก็ทยังไม่ได้บอกชอบบีแต่ท่าทีจะขี่กันจนพวกเราเลี่ยน)
ลอบยิ้มอยู่คนเดียวกับคำว่ารัก รู้สึกตัวเองโชคดีที่มีเฟรม


“กูไม่เคยรู้เลย นึกว่าหมอกโกรธกูเฉยๆ” เก็ทซึมถูคางกับศีรษะบี
“แต่กูคิดอีกอย่างว่ะ กูว่าลมอาจคิดแค่เพื่อนจริงๆ ก็ได้ ไม่รู้นะตอนมันยันกูล้ม เชื่อไหมว่าไอ้ลมไปนั่งร้องไห้ข้างเตียงพยาบาลแบบนี้ด้วย” กลายเป็นข่างพลิกให้เห็นความจริงอีกด้าน
“เหมือนตอนมันร้องไห้กอดไอ้เก็ทค่าย รด. น่ะเหรอ” เคี้ยงเสริม
“ใช่แล้วเฮ้ยไม่ใช่ ไม่ได้กอดกูเว้ย! กูนอน ไอ้เต๋าข้างซ้ายส่วนลมนั่งขวา หน้าขาวๆ จมูกแดงๆ เช็ดน้ำตา เราขอโทษข่างเราขอโทษ จากนั้นมากูกับไอ้เต๋าตั้งปณิธานเลยว่าจะไม่ทำให้คนอย่างมันร้องไห้อีก” ข่างมุ่งมั่น
             มิน่าถึงตั้งใจเรียนพิเศษยกระดับมันสมองจนได้ร่วมห้อง ม.4/1

               จริงด้วยว่าคุ้นๆ ฉากลมกับหมอกคล้ายเคยเห็นที่ไหน กระชากตรวจร่างกายเพื่อนนี่เอง
และย้อนถึงวันแรกสุดหลังเกิดเรื่อง เก้งแทบถูกจับเปลื้องผ้าอย่างนี้เหมือนกัน...
โอ้! ลมเห็นผมเป็นเพื่อนมาตลอดหรือนี่



“เราก็คิดแบบข่างแหละ ถ้าลมจ๋าจะเอาใครคิดเหรอว่าจะรอด เก็ทโดนมาตลอดแต่ลมบอกว่าเพื่อน เก็ทก็คือเพื่อนไม่เปลี่ยน”
“บี...” เก็ทโอบบีแน่น อารมณ์เปลี่ยนเป็นยิ้มปลื้มจนออกนอกหน้า
“จริงอยู่ที่สองคนนี้โกรธกัน แต่ทำไมลมจ๋าเลือกข้างเก็ททั้งที่หมอกไม่เคยว่าลมเลยนี่นาถูกไหม แล้วทำไมหมอกไม่เข้าหาลมเองล่ะ เงียบอยู่ทำไม ไม่คิดว่าหมอกก็มีเหตุผลของหมอกเองซ่อนอยู่เหมือนกันเหรอ” บี
“...” เงียบกันหมด
“เกิดบอลยุมากไป คนเจ็บคือหมอกเองนะ คิดดีๆ” บีเปรยทิ้งท้ายวงแตก บอลหน้าซีดเห็นผลสกอร์ทีมคู่แข่งชนะซัดเดนเดธต่อหน้าต่อตา
“...เด็กนรก หึหึ” เฟรมว่าเบาจุ๊บหน้าผากผม
“...เดวิลบีของแท้” ผมกระซิบตอบเฟรม

“ให้เป็นเรื่องของสองคนนั่นเถอะบอล มึงใช้ได้แล้วล่ะตอนนี้” เฟรมขโมยซีนตัดบทตบบ่าบอล
“เหรอวะ เฮ้อ...” บอลถอดแว่นออกเช็ดเสื้อ เหมือนกลุ้มแต่ไม่กลุ้ม
“เออซิ ชีวิตยังอีกยาวไกล จะรีบไปไหน” เก็ท
“ถ้าใช่ก็คือใช่ ไม่ใช่ก็คือไม่ใช่อยู่ดีนั่นแหละ นิยามมากไปปวดหัวเปล่าๆ” บีเทพธิดาพยากรณ์
“พูดอีกก็ถูกอีก กูว่าหมอกต้องดีใจที่มีเพื่อนอย่างมึงว่ะบอล” ผมตบบ่าให้กำลังใจบอลเพิ่มอีกคน
“เรื่องของอนาคต ความรักไม่เข้าใครออกใครหรอกว่ะ” ข่างยิ้ม
“รักนะ จูบุๆ” เคี้ยงงอนิ้วไอเลิฟยู
“หึหึ” บอลขำ สวมแว่นคืนก่อนตบเข่าตัวเองดังฉาดตัดสินใจไม่ยุ่งอีก
“555”
           
               พวกเราเมาหมัดนอนไม่พอ หัวสมองกลวงปลายประสาทหักเสียหาย
ผมกับเฟรมขอตัวกลับทิ้งภาระไว้เบื้องหลัง
บางเรื่อง บางอย่างและบางคนอาจต้องรอจังหวะเวลาที่เหมาะสมกับคนที่ใช่จริงๆ
ทิ้งให้เป็นเรื่องของอนาคต ทว่าปัจจุบันคืออดีตของอนาคต

---------------
-----------------

                  แสงทองระบายสีเส้นขอบฟ้า ดวงอาทิตย์กำลังยาตราเช้าวันใหม่
“เดินขึ้นมั้ย อยากเดิน” ผมชวน ย่องเบาในบ้านที่เงียบสงัด
“เมื่อย ง่วง อยากนอน ขึ้นลิฟต์”
“น่า มีอะไรจะบอก” ผมยิ้ม ดึงมือร่างสูงก้าวบันไดขั้นแรก
“ว่า?”
                  วันเวลาไม่เคยคอยท่า ไม่อยากรอช้ากับสิ่งที่อยากบอกคนรักให้รับรู้
เฟรมคือทุกอย่างของผมนับแต่ที่พบหน้า ความผูกพันก่อตัวบ่มฟักเนิ่นนานจนกระทั่งวันนี้
บทเรียนจากหมอกยอกใจเล็กๆ ต้องไม่ใช่ผม

“ที่มองไอ้เก็ทเพราะมันไม่แอบ ทำอะไรชัดเจนไม่อายใคร อยากรู้ว่ากล้าเพราะอะไร ในหัวสมองมันคิดแบบไหนจะได้ชัดเจนกับมึงบ้าง”
“อ้อ ที่มองไอ้ลมเพราะไม่อยากให้มีคนนินทา อยากทำให้เมียสบายใจแล้วก็อยู่ด้วยกันไปนานๆ”
“เย๋ย แค่นี้น่ะเหรอ 555”
“แค่นี้แหล่ะ 555” เราระเบิดเสียงหัวเราะ
                เป็นเพราะอีกฝ่ายดอกหรือ เราอยากรักษาอีกคนไว้ข้างกายมากมายถึงเพียงนี้
แต่รู้สึกไอเดียยีราฟจะหน่อมแน้มอยู่เล็กน้อยก็เถอะ


“ไม่ชอบออกกำลังกายแต่เล่นบาสเพราะได้ส่งลูกให้ชู้ต ดันกลายเป็นขาดซ้อมไม่ได้ซะงั้น” ผมต่อ
“หึหึ” เฟรมแก้มแตกรับอรุณ
“ไม่ชอบให้ใครมาเกาะแกะมึงไม่ว่าผู้หญิงผู้ชาย โดยเฉพาะได้ลมเพราะกูทำได้คนเดียวเท่านั้น” ผมขึ้นกูมึงหวงของ จิ้มหน้าอกกระแทกๆ
             ถึงจะหน้าตาดีกว่า เรียนเก่งกว่า เล่นชิ้นดนตรีพิเศษกว่าแต่คนนี้ของกู ห้ามแตะ!!!

“555” เฟรมหน้าหงายขณะถึงชานพักครึ่งชั้นแรก
“จริงๆ พูดเลยว่าเกลียดขี้หน้ามัน” ย้ำ
“สารภาพแล้วเหรอ ไอ้นั่นก็รู้ว่าดื้อเกลียดเหมือนกัน มันถึงพยายามไม่ยุ่งด้วยไง” เฟรมเชยคาง
“ดี รู้ตัวก็ดีแล้ว” ผมยิ้ม สูดลมหายใจสุดปอดกระปรี้กระเปร่าเต็มที่
                 จริงว่าเวลาวินาทีมีมากมายไม่จำเป็นต้องรีบ
แต่ถ้าเพื่อคนนี้แล้วผมอยากให้รับเอาไว้ทั้งหมด วันเวลาที่ผ่านมายังไม่จุใจ


“ว่าต่อ อยากฟัง” เฟรมอมยิ้มตาสบตา
“อืม ที่ชอบก็...ชอบเล่นกีตาร์ไฟฟ้าแต่หัดฟิงเกอร์สไตล์เพราะอยากใช้เวลาอยู่ด้วยกันมากกว่า แต่ R-Gus ดันเรียกร้องซะได้ หึหึ” ผมขำแก้เขิน
“ดื้อ...”
“หมดแล้วนึกออกเท่านี้ ถ้าคิดได้จะบอกเพิ่มละกัน” อายจนลิ้นพันกัน
(‘ฟอด!’)
“อีกข้างดิ...ชอบ” ผมยิ้มม้วนต้วนแต่เต็มใจเอียงแก้มให้
(‘ฟอดดดดดด!’) สูดเข้าปอดจนหมดลม
              ยักษ์แกล้งทรุดขณะเราอยู่ในวงแขนของกันและกันที่ชั้นสองพอดี ความสุขข้างในเปี่ยมล้น
ไม่เห็นยากอะไร ใครว่ารอจุดพีคก่อนค่อยเฉลย นิยายหลายเรื่องต้องรอให้เจ็บ
เกิดเหตุร้ายคนรักหายไปค่อยเสียใจวิ่งตามกลับมาแต่ไม่ใช่เรื่องนี้

-------------

“มีอะไรจะบอกเหมือนกัน” เฟรมยักคิ้ว
“ว่ามา?” ผมรู้สึกว่ายักษ์หล่อมากนาทีนี้ อยากหอมแก้มคืนแต่ยั้งไว้ อายมีมากกว่ากล้าครับ
“อืม...ว่าอะไรดี”
“อะไรเล่า บอกมาก่อน เผยความลับตั้งเยอะ”
“นี่เยอะแล้วเหรอ 555” ใบหน้าสว่างไสวขณะต้อนผมเข้าลิฟต์ไม่ทันรู้ตัว
       ‘ตริ๊ง’ เสียงติงอีกครั้งคือชั้น 6 หน้าสถานที่ของเราแล้ว

                   อุเหม่ เพิ่งพูดแหม่บๆ ว่าอยากเดินขึ้นบันได
พระเอกเรื่องนี้มันตามใจกูเป็นที่ไหนครับ เก้งประท้วง มาถึงก็ออกคำสั่งยันเต
“ปะ จะแปรงฟันหรืออาบน้ำก่อน”
“ขอนอนเลยได้เปล่า” ผมจะเลื้อย
“น่า แปรงฟันก่อนก็ได้ ปากจะได้หอมๆ นอนสบายนะ”
“เออๆ” ปิดปุ่มสวีตหวาน ต้องเข้าใจวัยสะรุ่นเริงเมืองก็จริงแต่เราปุถุชนย่อมอยากพักผ่อนนอนหลับเป็นธรรมดา
เข้าห้องน้ำ ยีราฟตัวใหญ่ตามมาบีบยาสีฟันใส่แปรงยื่นให้ผมรับจัดการไป ส่วนตัวมันเองก้าวเข้าใต้ฝักบัวเปิดน้ำเย็นฉ่า เย๋ย!
“อาบน้ำ? เนี่ยนะที่จะบอก โ่ด่!” ผมเกเร
“555” หัวเราะขำใส่

                  ไม่อยากแอบมองบอดี้ผู้ชายให้หัวใจเต้นตูมตามแต่ห้ามไม่ไหวจริงๆ
ยังไม่ทันไรจิ้งจกวิ่งผ่านน้ำก็ออกมาแปรงฟันกับผมเฉย
“สะอาดยัง?” เฟรมงูเหลือมอยากให้พิสูจน์นาสิก
“อืม หอมดี...ชอบ” สูดดมกลิ่นสบู่เจือจางติดผิว โอบรอบคอปล่อยให้พาลอยละล่องไปที่เตียง
“555 ชอบกี่อย่างเข้าไปแล้วล่ะ” เสียงหัวร่อดังกังวานแตกต่างจากทุกครั้ง
              นี่ก็อีก อยากให้รู้แต่เดี๋ยวได้ใจพอก่อนดีกว่า

“บอกได้ยัง จะหลับแล้วเนี่ย” ผมทวงตาปรือ
               รัดแขนลูกลิงโหนตัวรอบคอแกร่ง เท้าเหยียบบนตีนมันครับหน้ามึนมาก
“จะบอกว่าทุกอย่างน่ะ...เพื่อเก้ง”
“ทุกอย่างเหรอ งั้นรู้แล้วล่ะ” ไม่ต้องบอกหรอก หม่าม้าเฉลยแล้ว(^^)

                 ความจริงคล้ายได้ยินตลอดทุกเวลาที่ผ่านมา วันนี้ช่างหอมหวานยิ่งกว่า
คนนี้ที่ผมเลือกและเขาก็เลือกผมด้วยเช่นกัน

“ดื้อ...” เล็มจูบติ่งหู
“อือ ไม่เอา...ง่วง” ผมจิ๊จ๊ะทั้งที่ตาปิด ขอเซย์โนเล่นตัวบ้าง
“ไม่เอาตอนนี้หรอก กลับมาค่อยเอา หึหึ”  ร้ายมาก
“อืม..” เก้งรออยู่ ไม่ใช่ล่ะ ร่างกายไม่ไหวครับ
“ไนกี้คิสให้หน่อย” 
“ยังจะมีแรงซ้อมอยู่เหรอ”
              พยายามหยีตาขึ้นมอง นุ่งผ้าเช็ดตัวเปลือยท่อนบน
ทว่าเห็นกางเกงวอร์มขายาววางบนกระเป๋าเตรียมไว้เรียบร้อยที่หน้าตู้เสื้อผ้า
“แค่อยากทำอนาคต” เฟรมยิ้ม

...ประโยคที่ได้ยินเกือบทุกวัน
...ประโยคที่ฟื้นเตือนความทรงจำระหว่างเรา
...ประโยคที่มอบแด่ผมผู้เป็นเจ้าของ

             ‘จุ๊บ!’ มอบจุมพิตหน้าผากสัมผัสให้แผ่วเบานุ่มนวลกว่าทุกวัน
ถูกผลักล้มตัวลงนอนอ่อนโยน จัดหมอนหนุนคลี่ห่มผ้าให้ ดึงใบเล็กหนุนเข่าใต้ขา
ผมปิดเปลือกตาปล่อยร่างกายเข้าสู่นิทรารมณ์

               ไม่รับรู้บางอย่างกำลังวิ่งเข้ามาโดยไม่ได้ทักทายและไม่ทันเฉลียวใจ 
เพราะ NIKE’S KISS คือจุมพิตจากเทพเจ้าแห่งชัยชนะเพื่อแม็ทช์สำคัญ...แด่คนสำคัญ



*************TBC ทูมอร์โร่ว์
 :L1:

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 25 NIKE'S KISS p.21 (22-02-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: rujaya ที่ 22-02-2013 07:40:29

ตอนนี้หวานมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก  :กอด1:

บอกความในใจกันแล้วววววววว  :L2:

แต่อยากจะบอกหมอกว่า ไม่ว่ายังไงลมก็คิดกะหมอกแค่เพื่อนเท่านั้นแหละ หุ หุ

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 25 NIKE'S KISS p.21 (22-02-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: tuckky ที่ 22-02-2013 08:14:25

 :กอด1:
สงสารหมอก  :o12:

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 25 NIKE'S KISS p.21 (22-02-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: takara ที่ 22-02-2013 08:40:06

โล่ง นึกว่าเฟรมเป็นอะไรรึใครเป็นอะไร ว่าแต่ชุดดำเป็นใครล่ะนั่น

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 25 NIKE'S KISS p.21 (22-02-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: muiko ที่ 22-02-2013 09:13:56

หมอกน่าสงสารอ่ะ  :เฮ้อ:

เฟรมกะเก้งหวานมากกกกกกกก  :-[
ชอบจัง
แต่ประโยคสุดท้ายมันเหมือนจะมีเรื่องไรต่อรึเปล่า  :really2:

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 25 NIKE'S KISS p.21 (22-02-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: MiSS-U ที่ 22-02-2013 09:37:07

 o13

เค้าหวานกันเนอะ ต่อจากนี้ความรักคงแนบแน่นกว่าเดิม

สงสารหมอกเบาๆ เพราะไม่มีทางสมหวังแน่ๆ

บวกเป็ด  :กอด1:

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 25 NIKE'S KISS p.21 (22-02-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: chaWice ที่ 22-02-2013 09:59:53

ตอนนี้ หวานหวานมาก
เขินมากกว่าตอนไหนๆ
เดินขึ้นบ้านชั้นสองชั้น ทำเขาละลายมาก

 :-[ :-[ :-[ :-[ :-[

แต่ทำไมต้องโปรย NIKE’S KISS ด้วย
อะไรจะมา พายุจะเข้าเหรอ
ให้เขาฟินไปเงียบๆเถอะ T.T
อย่ามาจุดพีคได้ไหม งือๆๆๆ

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 25 NIKE'S KISS p.21 (22-02-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: malula ที่ 22-02-2013 10:06:58

กับคนที่สมหวังเพราะอะไรจึงสมหวัง
กับคนที่ผิดหวังเพราะอะไรจึงผิดหวัง
ทุกอย่างมีคำตอบอยู่แล้ว
เก้งเลิกคิดมากได้แล้วนะ ตัวเองเป็นคนสำคัญมากสำหรับเฟรม
ดูสิอย่างกับเจ้าหญิงได้รับการดูแลจากเจ้าชายก็มิปาน

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 25 NIKE'S KISS p.21 (22-02-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: hobazaki ที่ 22-02-2013 10:15:35

หือ...... ในที่สุดก็ตามมาทันสักที นึก่าจะไม่ทนแล้ว เริ่มเรื่องไม่ทันมองชื่อคนแต่ง อ่านได้ไป้ตอนนึงก็ว่าภาษาคุ้นๆ หันมาดูชื่อไม่ใช่ใครที่ไหน puppyluv นะเอง >w<

อิจฉาคนที่เค้าใจตรงกันจริงๆ เมื่อไหร่เราตะมีอย่างเค้ามั๊งน๊า... อิอิ

น้องบีน่ารักน่าฟัดไม่เคยเปลี่ยนเลย..

แต่ที่สุดของที่สุดก็คือลมจ๋า ฮือ..... คิดถึงเหลือเกิน อยากอ่านลมอี๊กก อยากเจอพี่เหยี่ยวด้วย


ปล. อยากให้หมอกคืนดีกับเก็ทกับลมเร็วๆจัง เพื่อนยังไงก็เพื่อนนา

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 25 NIKE'S KISS p.21 (22-02-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: sukie_moo ที่ 22-02-2013 10:23:09

เฟรมเท่มากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก

เก้งรับทราบเนาะ ว่าเฟรมรักเก้งมากกกกกกกกกกก สบายใจแล้วอ่ะดิ

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 25 NIKE'S KISS p.21 (22-02-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: wews ที่ 22-02-2013 10:57:46

มีคนสมหวัง ก็ต้องมีคนผิดหวัง
สงสารหมอก :เฮ้อ:

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 25 NIKE'S KISS p.21 (22-02-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: Gokusan ที่ 22-02-2013 11:23:02

ยิ้มตลอดเรื่องลงมา...
หลังจากเจอบางประโยคคล้ายที่คิด
เข้าข้างตัวเองเล็กน้อยว่าโดนใส่ใจ ฮิ ^^
จนต้องกลับไปอ่านเม้นท์เก่าของตัวเองซะงั้น ตลกแระ

รู้สึกดีที่ต้นมิตรภาพที่น้องลมเฝ้าปลูกให้เก้งน้อยเติบโตขึ้นเรื่อยๆ
เป็นเรื่องของความใส่ใจที่มีให้กันแบบห่างๆ ไม่งั้นไม่รู้หรอกว่า-เพื่อน-นิสัยยังไง

ในความเป็นจริง...เพื่อนวัยนี้ไม่ได้เข้าใจเราที่สุด
แต่รับเราได้มากที่สุด ไม่ว่าเราจะเติบโตมาเป็นใครก็ตาม
เพราะเวลาทำให้เราเติบโตไปพร้อมกัน แม้เราจะไม่เหมือนกัน ^^

ความสัมพันธ์เคลียร์ใสชัดเจน...สัมผัสได้และมีให้เห็นหลายคนหลายมุม
ส่วนคนเก็บก็ต้องเก็บต่อไป...ผู้รับสารปิดการรับรู้ส่วนนี้ แหะๆ แอบสงสารอยู่นิ

พรุ่งนี้จะได้รู้มั้ย?? -ไปทำอนาคต- คือ.....แต่ก็น่าจะวางใจได้ล่ะนะ เฟรมซะอย่าง ^^V

อ่อ อีกอย่าง...อยากกดไลค์ให้บีน้อย
ไอ่ประโยคแบบว่า...ถ้าลมจ๋าจะเอาคิดว่าจะรอดเหรอ
ฮื้ออออ รู้จริงอะไรจริง ล่วงหน้ามากมายนะเนี่ย...ถูกใจเจ้ ฮ่าๆ

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 25 NIKE'S KISS p.21 (22-02-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: greensnake ที่ 22-02-2013 11:27:30

หลังผ่านน้ำตากันมา หวานขึ้นเยอะมากกกก
ดีแล้วล่ะ รู้สึกยังไงก็พูดออกไปเลยง่ายกว่า
อย่างนี้สุขเร็วดี ดีกว่ามาเดากันว่าเป็นอะไร ยังไง
ลมมาอย่างกับพายุ สุดท้ายก็เหลือเพียงสายลมเอื่อย
พัดพาให้สายหมอกเคลื่อนไหว สงสารก็สงสารนะ
แต่ลมเค้ามีตัวจริงของเค้าอยู่แล้ว ทำใจนะหมอก
เชื่อว่ามิตรภาพจะยังคงอยู่ไม่หายไปไหน
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ :กอด1:

+1และเป็ดค่ะ

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 25 NIKE'S KISS p.21 (22-02-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: ruby ที่ 22-02-2013 13:14:36

หวานๆ เศร้าๆนะตอนนี้
สารสารหมอกจัง :monkeysad:
แต่ดีใจที่เก้งเฟรมบอกความในใจกันแล้ว
 :กอด1:

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 25 NIKE'S KISS p.21 (22-02-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: Nus@nT@R@ ที่ 22-02-2013 13:43:12

so sweet

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 25 NIKE'S KISS p.21 (22-02-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: Still_14OC ที่ 22-02-2013 14:26:54

อ่านจบตอนก็ละลายเป็นช็อคโกแลตฟองดู  อร๊ายยยเขินเว่อร์

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 25 NIKE'S KISS p.21 (22-02-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: patee ที่ 22-02-2013 17:33:55

+ เป็ดให้แล้วนะคะ :กอด1:

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 25 NIKE'S KISS p.21 (22-02-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: nekko ที่ 22-02-2013 19:51:19

หวานๆ


ทำใจเถอะหมอก :sad11:


 :กอด1: :L2:

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 25 NIKE'S KISS p.21 (22-02-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: NOoTuNE ที่ 22-02-2013 20:23:01

 :o8: :o8:

หวานเว้ยยย

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 25 NIKE'S KISS p.21 (22-02-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: donutnoi ที่ 22-02-2013 21:56:38

เข้าใจกันแล้ว ต่อไปคงไม่ต้องกลัวอะไรอีกแล้วนะเก้ง  :กอด1:

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 25 NIKE'S KISS p.21 (22-02-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: Satanza321 ที่ 22-02-2013 22:47:01

ที่แท้ หมอก เก็ท ลม ก็เป็นอย่างนี้นี่เอง ดีกันแล้วนะ  :L2:

แหมเก้งพอรู้ความจริงนี้หวานยิ่งกว่าเก่าอีกนะเนี้ย  :impress2:

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 25 NIKE'S KISS p.21 (22-02-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: mystery Y ที่ 23-02-2013 00:17:51

ลมละเมอมาใช่ไหมเนี่ย ฮ่ะๆๆ ส่วนเฟรมกับเก้งก็หวานซะ เข้าใจกันดีก็ดีแล้ว

หัวข้อ: My Dangerous Fire
เริ่มหัวข้อโดย: bauloy ที่ 23-02-2013 02:28:53

หวานต่อเนื่องมาจากตอนที่เเล้ว อร๊ายยยยย -////-
อ่านเเล้วชุ่มฉ่ำหัวจายยยย อิอิ
รอต่อจ้าาา

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 25 NIKE'S KISS p.21 (22-02-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: patee ที่ 23-02-2013 05:59:32

 :กอด1:  :กอด1:

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 25 NIKE'S KISS p.21 (22-02-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: So_Da_Za ที่ 23-02-2013 06:48:50

ยังสติลหวานต่อเนื่องมากจากตอนที่แล้ว อิอิ
ว่าแต่ลูกลมของแม่ น่ารักจริงเชียว ตื่นมาจะจำได้มั้ยเนี่ย

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 25 NIKE'S KISS p.21 (22-02-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: choijiin ที่ 23-02-2013 07:56:34

อ๋อย ตอนนี้น่ารักไม่ไหวแล้วจ้า
 :-[ :-[
อยากให้น้องเก้งกับเฟรมมีความสุขแบบนี้ไปตลอด
ไม่อยากให้เสิร์ฟมาม่าให้ทานเลย
ยังไงถ้าจะมี ขอแค่เบาะๆเลเวลอนุบาลนะจ้ะ puppyluv
อย่าให้เป็นขนาดน้องลมกับพี่เหยี่ยวเลยนะ กุซิกๆ
 :sad4: :o12:

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 25 I do...p.21 (23-02-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: puppyluv ที่ 23-02-2013 08:44:22

----chaWice จะอ่านพรุนไปไหน ไปต่อไม่เป็นกันเลยทีเดียว รู้ดี...จุ๊ๆ
----malula อืม...หลายๆ เม้นท์ที่ผ่านมาจะที่นี่หรือกระทู้อื่น ขอชื่นชม
----Gokusan เม้นท์ทีเก้งกับเฟรมแก้มแตกไปหลายแล้ว
----choijiin อนุบาลนะ โอเช!
----greensnake ชื่นใจ ขอบคุณมาก

***************************
My Dangerous Fire
รัก ร้อน เรา
ตอน 26 i do
Geng's






               จะหนังชีวิตวัยรุ่น ภาคหินโหดเกินไปบ้างแต่ถือว่าเป็นช่วงรันทดที่ต้องอดทน
เพราะอุปสรรคมีไว้เพื่อฝึกกายใจเข้มแข็ง
จันทร์หน้าก็จะสอบมิดเทอมก่อนตามด้วยงานแฟร์โรงเรียนทันที
จากนั้นซ้อมหนึ่งอาทิตย์ก็ขึ้นประกวดดนตรีแซบข้นคอนเทสต์
ปิดเทอมกูก็หายไปไหน!!! (+0+) แค่คิดก็สงสารตัวเองล่วงหน้าเลยว้อย

              เช้าวันจันทร์ หลังเสร็จจากซ้อมเช้ากำลังผ่านลานนนทรีก็มีสายเข้าเครื่องเฟรม
“ไอ้บอล” เฟรมบอก
“ว่า?”
“บอลบอกเพื่อนมันจะไปเมกาวันนี้”
“หะ! เพื่อนมัน ไอ้หมอก?” ผมตกใจสุดขีดขณะเวลา 7.20 น.
“ใช่ ตอนนี้ไอ้บอล โอ๊ต เคี้ยงอยู่สุวรรณภูมิ” เฟรมนั่งลงม้าหิน ยื่นมือถือให้ผมเช็ก
“ไหงงั้นล่ะ? มีใครรู้บ้าง ไอ้เก็ทรู้ยัง จะสอบอาทิตย์หน้าเนี่ยนะ”

                บอลกับโอ๊ตวงในบอกผมกับเฟรมตั้งแต่หมอกออกจากโรงพยาบาลเมื่อวันเสาร์บ่ายแล้ว
 สามคนนั้นไปส่งลมที่บ้านก่อนหมอกจะบินไปเชียงใหม่เพื่อพบพ่อกับพี่ชายท่ีบริษัทสาขา
แต่เปลี่ยนใจเป็นฝ่ายรอพ่อกลับมาบ้านเอง
                หมอกลูกคนกลางมีพ่อ พี่ชายและน้องสาว
จำชื่อได้ครบหมดจากความฟีเว่อร์คนสวยหล่อรวยของบี
‘ครอบครัวตัว อ. พ่อชื่ออัศวะ พี่เมฆ-อิสระ หมอก-อริยะ น้องฝนน่ารักสุด-อุมาวสี ไม่เคยเจอพี่เมฆแต่ในรูปหล่อมั่กมาก’ บีโชว์กระเป๋าดินสอพอลแฟรงค์ที่ได้จากน้องฝนชื่นชมไม่เลิก ไล่ I,A,U ชื่ออังกฤษเจื้อยแจ้วทั้งที่เคยไปเที่ยวบ้านหมอกช่วงแรกของ ม.4 ที่ยังดีๆ กันอยู่แค่ครั้งเดียว
                ก่อนบีไพล่มาหาผม...
 ‘เหมือนเก้งกับพี่กวางไง ชื่อตามเดือนเกิดเหมือนกันมีนากับกรกฎา แม่่น่าจะชื่อพฤศจิกา แต่เอ๊ะกาญจนาก็ได้ 555’
               ครั้งนั้นผมโวยบีน้อยหลอกถามชื่อมารดา อำกันสนุกถึงจำแม่นเก็บใส่คลังเมมโมรี่

-------------

              พ่อหมอกไปคุยโดยตรงกับผู้อำนวยการที่บ้าน และทางโรงเรียนรับทราบตั้งแต่เมื่อวานวันอาทิตย์แล้ว
ไม่คาดคิดว่าผลลัพธ์จะยิ่งยวดขนาดนี้
(เมื่อวานที่เคี้ยงโทรมาบอกข่าวว่าพ่อหมอกกำลังไปพบผู้อำนวยการ
ผมก็คิดว่าอาจจะออกหน้านี้บ้างแต่ไม่คิดว่าจะรวดเร็วทันทีอย่างนี้)

“รีบไปทำเรื่องเรียนไฮสกูลเดียวกับที่พี่ชายมันเคยเรียน” เฟรมไม่พูดว่าถูกบังคับหรือสมัครใจ
“ไม่อยากจะเชื่อ...คราวนี้หมอกต้องไปจริงๆ แล้วซิ” ผมคราง
“บางทีต้องเปลี่ยนแปลงถึงจะเจออะไรดีๆ” เฟรมมองในแง่ดี
                จบ ม.ต้น ที่บ้านหมอกให้ไปอเมริกา ทว่าเปิดเทอมแค่ 2-3 วัน
หมอกก็กลับมาปรากฏตัวที่ห้อง ม.4/2 บอกเปลี่ยนใจเรียนต่อที่นี่
พอชีวิตผิดแผนเข้าโหมดดาร์คไซด์แว่วๆ พ่อว่าจะให้ไปอเมริกาอีกครั้งหลังจบ ม.4
แต่กลับรอดมาจนถึงวันนี้คือ ม.5 เทอมปลาย อีกนิดเดียวก็จบเต็มเกณฑ์แล้วแท้ๆ


                  ผมหยุดทำอารมณ์หน้าโคเวอร์เวย์ อยู่ที่นี่หมอกใช่ว่าจะถูกปล่อยปละ
ที่บ้านคงดูอยู่นานแล้วไม่เช่นนั้นคงไม่ตัดสินใจปุบปับเช่นนี้
“เก็ทกับมันเพิ่งได้คุยกันดีๆ ไม่ทันไรก็ต้องจากกันซะแล้ว” สลดแทน
“ไอ้เก็ทรู้แค่อาจไปเชียงใหม่ แต่เมกาน่าจะยังไม่---/ เฟรม หมอกว่าไง?” บุุคคลที่สาม

                  ‘เช้ดดดดดดดด!’ ผมอยากร้องคำนี้แต่ลิ้นแข็งพูดไม่ได้
วินาทีนี้ เชื่อแล้วว่าความบังเอิญไม่ใช่มีแค่ในนิยาย
“เอ่อ...!” เฟรมตะลึง
“เอ่อ...!” เก้งตาเหลือก ทำไมลมโผล่มาเป๊ะๆ
                เช้ด! อีกที สนูปี้ล็อกอยู่เสาต้นเดิมที่เคยเกิดเหตุ
เพียงแต่ครั้งนี้อยู่หลังบอร์ดมิน่าถึงมองไม่เห็น

“หมอกอยู่ไหน เชียงใหม่หรือที่ไหนกันแน่?” ลมมองผมสลับกับเฟรม
พวกเราทั้งหมดทราบรอบแรกแล้วว่าหมอกอาจจะไปเชียงใหม่
เก็ทกับลมก็รู้เช่นกันแต่อันนี้อัพเดทเรียลไทม์สุดๆ หมอกกำลังจะโกทูลอสแองเจลิส!!!

                  ขณะกรกฎากำลังเงอะงะน้ำท่วมปากอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อนในชีวิต 
จอมมาร (ผู้ชอบกระทำก่อนคิดตามทีหลัง) ก็โซโล่...
“ฮัลโหลบอล มันอยู่กับมึงมั้ย...ลม มีคนจะคุยด้วย” เฟรมยื่นมือถือ
“หมอก มึงมีอะไรจะบอกกูมั้ย/---” ลมใส่ทันที
                 เลี่ยงไปคุยในสวนหย่อมใกล้ฟิกเกียร์ปล่อยผมกับเฟรมมองหน้ากันอึ้งๆ
ไม่อยากรู้แต่เรดาร์เสือกเปิดสวิทซ์ ห่างแค่ 4-5 ก้าวยังไงก็ต้องได้ยิน
“อืม/----/อือ ก็ดีแล้วนี่/-----” ลมอือออรับอย่างเดียวจนอยากรู้ชะโงกจากบอร์ดไปมอง


            ‘เช้ดเข้!’ ผมอุทานในใจครั้งที่สาม
เดี๋ยวก่อน! กางเกงสีดำขายาวกับเสื้อขาวแขนยาวพับแขน รองเท้าขัดเงาวับ
ลมไม่ได้สวมชุดนักเรียนปกติ

“เฟรม! เชรี่ยแล้ว! เปียโน ชุด วันนี้” ผมหลุดอุทาน ตาตื่นใบ้เป็นคำๆ
“เปียโน?”
“ดูนั่น มันเล่นวันนี้จริงด้วย”
                 ฟิกเกียร์มีกระเป๋าผ้าบรรจุสมุดหนังสีดำหรูสำหรับใส่ชีตโน้ตอยู่เล่มเดียว
แทนที่จะป็นแฟ้มบวมตามปกติ (ถูกสนูปี้ดึงความสนใจจนอดได้ยิน ทำผมเชิดคอแข็งเมินใส่มันเป็นเดือน; เก้ง)


“คืน...” ลมเสร็จธุระพอดี ยื่นให้นัยน์ตาหลุบต่ำมีน้ำตาคลอหน่วยแต่นิ่งไม่เช็ดออก
                  ผมเม้มปาก เพื่อนก็ปุถุชนคนธรรมดามีเรื่องไม่สมหวังเกิดขึ้นได้เหมือนกัน
จังหวะรถอาจารย์เข้าเทียบ น้องโบกับน้องผู้ชาย ม.ต้น ลดกระจกเรียก ลมแค่หันไปพยักหน้าให้แล้ว...

“เฟรม เก้ง...ช่วยบอกทีว่าวันนี้เป็นวันดี กูจะเล่นได้ดีและมีความสุข” ลมนิ่งสองมือล้วงกระเป๋าทว่าดวงตาลอยไกลไปที่ผืนหญ้าเขียวไม่มองเรา
“มึงจะเล่นได้ดีและมีความสุข” เฟรมก่อน
“วันนี้เป็นวันดี...กูชอบนะ” ผมตามการชักนำอย่างว่าง่าย
“บอกกูว่าโชคดีซิ” ลมสั่งพร้อมคลี่ยิ้ม หันมามองเราเต็มตา
“โชคดี..."
"โชคดีลม” เฟรม/ผมสดชื่น
“หึหึ ใจว่ะ ว่าง่ายดีกูชอบ อยู่ด้วยกันดีๆ ล่ะ...โชคดี” ลมยิ้มกว้างจนตาปิด
              เราส่งเพื่อนด้วยความรู้สึกโล่งปนหลายๆ อย่างไม่เคยมีมาก่อน

-------------
---------------

              เรื่องของหมอกกับลมน่าจะจบลงแค่นั้น หมอกอัพรูปในอินสตาแกรมหรือเฟซบุ๊กบ้าง
แต่คือภาพวิวไม่มีรูปหมอกติดมาแม้แต่เสี้ยวเดียว คนรับเรื่องคือเก็ทนั่นล่ะไม่ต้องเดา
(บางภาพมีหมวกริปเคิร์ฟใบนั้นติดมาด้วย; เก้ง)

“ฟู่! ถือซะว่าเป็นวันดีอีกวัน” เฟรมเป่าปากก่อนโยกหัวผมเล่น
“ชีวิตมันต้องเดินต่อไป” ซึมเล็กๆ แต่โล่งใจในคำตอบ
         แม้จะไม่รู้เฉลยชัดเจนแจ่มแจ้งแดงแจ๋ก็ตามที
“หึหึ ถ้ายังยิ้มได้ก็ถือว่าสู้โว้ย ฮื่ย!” เฟรมเก๊กหน้าเข้มเบ่งกล้ามปูโชว์
“555” ผมเปิดรอยยิ้มกว้างขำ

                  เราก้าวเดินใต้ซุ้มทางเดินไปด้วยกันช้าๆ เป็นเช้าที่สวยมากวันหนึ่ง
บอกกับตัวเองกับท้องฟ้าสีครามกว้างใหญ่
วันนั้นทั้งวันข่าวหมอกกระจายราวทอร์นาโดเข้า
(เฉพาะวงในไม่กี่คนเพราะหัวปั่นกับมิดเทอมและเตรียมงานแฟร์โรงเรียนหลังสอบเสร็จ)
เราสองคนเงียบไม่พูดปล่อยเอก โจโจ้ ทราย เจนี่จับกลุ่มคุยกัน
ส่วนเก็ท บี เต๋าหายหัวไปช่วยเอกสารอยู่ธุรการ เจอกันพักเที่ยงก็รีบกินรีบติวไม่ได้คุยอะไร
              บีลูบหลังเก็ทป้อยๆ ไม่กวนโอ๊ยเหมือนทุกที เฟรมกอดเก็ท ตบหลังแรงดังอักจนเจ็บแทน
เราลูกผู้ชายเข้าใจกัน ใช่แล้ว เป็นวันที่ดีจริงๆ

               ทราบภายหลังว่าลมเล่นเปียโนได้เทพมาก พลิ้วดังสายลมสีขาวสมชื่อ
เคยขึ้นไปเห็นเวลาซ้อมจะวางนิ้วกับแป้นคีย์ประนีตมากจนรู้สึกได้
อ้อ วันนั้นลมไม่ได้เจอน้องฮุ้งครับลืมบอก จากนั้นชื่อนี้ก็ดูเหมือนจะเลือนหายไป
หรือผมไม่ได้ยินเองก็ไม่ทราบได้

---------------
-----------------



                 กระทั่ง เราเสร็จสิ้นภาระกิจประจำวัน ณ ห้องนอนชั้น 6 ที่เดิม
เรื่องของเราคือเรื่องของเรา...เซอร์ไพรส์์ของกรกฎาก็เริ่มขึ้น
“เสร็จล่ะ อ้าวปิดไฟทำไมหรือไฟดับ?” ชะงักแค่หน้าประตูห้องน้ำ
                แสงไฟบนเพดานดับหมดยกเว้นดวงโคมสีเหลืองนวลเย็นตาข้างหัวเตียง
“เฮ้! เดี๋ยว”
“อะไรเนี่ย” ผมยิ้ม เช็ดเส้นผมเปียกเร็วๆ แรงๆ แก้เก้อ
            ก็ไอ้ยีราฟตัวยักษ์ชักมือหนีจากกองเทียนหอมเต็มโต๊ะกลางห้อง
มีร้องอูยเล็กๆ จากไฟแช็กลวกนิ้วต่างหาก

“มานี่เร็ว” มาล่ะคำสั่ง
“ไรเล่า...”
“นั่งก่อน”
“เล่นอะไรบ้าๆ” ปากว่าแต่เท้าก้าวเข้าหาโดยดี
               ยอมให้อีกฝ่ายจูงมือลงนั่งเคียงกันหน้าเตียงง่ายดาย
แม่สอนไว้เราลูกผู้ชายมีแต่ได้ไม่มีเสีย ลุยโลดไม่ต้องเล่นตัว ใช้กรณีนี้ถูกต้องแล้วครับ 


               มือใหญ่หยิบกล่องดำจากลิ้นชักยื่นให้ต่อหน้าล่อสายตาแล้วก็
“...” เงียบ
“อะไร?” ปล่อยให้ผมเมียงมองสงสัย เก้งเก๊กทันชิมิ อยากกรี๊ดว้อย!!!
“ชอบที่บอกว่าไม่ได้อะไรกับไอ้เก็ท แล้วก็ เอ่อ..เล่นกีตาร์ให้ฟังคนเดียว” คนพูดยิ้มเขินเกาหัวเก้อๆ แต่แม่งมันหล่อเหี้ยๆ อะครับ ขออนุญาต
“อือ...” ผมรู้ตัวดีว่าหน้าแดง คลุมผ้าเช็ดตัวบังสายตาคมเข้มพัลวัน
“นะ ใส่ให้หน่อย” เฟรมยิ้มเท่
“ก็ได้” ไม่ได้เล่นตัวนะเออ แค่ช่วยเหลือคนเอาแต่ใจเท่านั้นเอง
               รับกล่องเล็กจากมือ ปลายนิ้วสัมผัสกันเล็กน้อยส่งกระแสไฟแล่นสปาร์ค

                แหวนสีดำสองวงต่างไซส์เคียงคู่ปรากฎแก่สายตา (0-0) เอิ่ม นี่มัน...
“กรกฎา...” เฟรมเอ่ยพลางดึงวงเล็กออกค่อยๆ สวมที่นิ้วนางข้างซ้ายของผม
          จุมพิตแผ่วเบาที่หน้าผาก ข้างในอกตื้นตันนัยน์ตาร้อนผ่าวพูดไม่ออก
“รัก” เฟรมว่าต่อคลอเคลียข้างแก้ม หยิบแหวนดำวงใหญ่วางกลางฝ่ามือ
           แล้วยื่นนิ้วรอกรกฎาเป็นผู้สวมให้
“สหรัฐ...” ผมเอ่ยนามจริงของเฟรม ชื่อเราถูกกล่าวออกจากปากอีกฝ่าย
            เฟรมชี้ประโยคบนฝากล่องพร้อมกล่าวนำ

“I do...” เฟรม
“I do...” ผม

              เม็ดน้ำไหลจากตาง่ายดาย นิ้วใหญ่เกลี่ยผิวแก้มเช็ดอ่อนโยน
เราต่างหัวเราะออกมาเบาๆ เปื้อนความสุข
                ตาสบตา...วินาทีนั้นทุกสรรพสิ่งหยุดหมุนก่อนพุ่งทะยานขึ้นสู่ท้องฟ้า
ระเบิดตูมออกมาเป็นโกโก้ครั้นช์์ ไม่ใช่ก็ใกล้เคียงครับบรรยายไม่ถูก
สวมกอดเชื่องช้าอ้อยอิ่ง หลับตาเอียงองศาจุมพิตหวานพร้อมตั้งสัตย์สาบานในใจ
คนนี้คือทุกอย่างนับจากนี้จนชั่วชีวิตจะหาไม่   

----------

“อะไร” ชวนคุยหมุนแหวนแก้ขวยเขิน
“คนขายบอกโลหะผสมชื่ออะไรไม่รู้จำไม่ได้ ไม่อยากถอดเวลาเดินผ่านเครื่องตรวจ”
“มีตัวเอฟกับจีข้างในด้วย” หยิบกระดาษมาดูถึงเห็นรายละเอียด
“ชอบไหม” ริมฝีปากเล็มข้างแก้มไม่หยุด
“ชอบ...” รับง่ายๆ เอนหลังพิงอกกว้างปล่อยมือใหญ่จับมือผม
          นิ้วนางข้างซ้ายของเรามีแหวนแบบเดียวกัน ต่างที่่ซ่อน 'F' อยู่ที่นิ้วผม
'G' อยู่นิ้วของเฟรม ง่ายๆ ไม่มีพิธีรีตอง ไม่มีพยานใดๆ ทว่าเต็มเปี่ยมในหัวใจ

“มีสร้อยให้ด้วย เผื่อถอดจะได้ไม่หาย”
“กะไม่ให้ห่างตัวเลยใช่มั้ย” ผมขำ
“ใช่” ฟอดใหญ่เต็มๆ เน้นๆ สอดนิ้วประสานนิ้วเป็นหนึ่งเดียวบิดเล่นไปมาจั๊กกะจี้ชะมัด
            บทจะโรแมนติกก็เล่นสดไม่ปรึกษานักแสดงร่วมฉากเสียก่อน เก้งอายสุดๆ
“ทะ...ทำไมได้เส้นสั้นล่ะ” ผมเสียงสั่นชูสร้อยโลหะถักสีดำของตัวเอง
           ไม่ใช่อะไร มือปลิงล้วงเข้าในขอบกางเกงนอนจวนเจียนจะหลุดรอมร่อ
ลูบคลึงสะโพกลึกลงถึงขาอ่อนรอเวลาดื่มน้ำผึ้งพระจันทร์ โอ้! ไม่ใช่

“คนอื่นจะได้เห็น เก้งกูมีเจ้าของแล้ว จุ๊บ!”
“อื๊อ! เป็นรอย” ผมสะดุ้ง
“ข้างในน่า มองไม่เห็นหรอก”
“อ๊า...” หลุดเสียงร้องอีกครั้ง กดศีรษะจอมมารสร้างคิสมาร์กผิวอ่อนใต้ร่มผ้านับไม่ถ้วน
           ละจากนวดเฟ้นมาใส่สร้อยคอให้ก็จริงแต่พลิกร่างผมกลับมานั่งคร่อมออนท็อป
ประดาบอีกฝ่ายเต็มสตีมจนเผลอครางสยิว (>///<)


“ยั่วเก่งนักนะ”
“คะ...ใครยั่ว”
“ยังไม่รู้ตัวอีก”
“อาร์...” หน้าหงายรับปรารถนาเร่าร้อนเกินห้าม เสื้อผ้าหลุดรุ่ยปลิวหาย
            แอ่นกายรับลิ้นร้อนชิมยอดอกยินยอมให้แทรกลึกเปิดทาง
“หึหึ” ปิศาจร้ายพึงพอใจขณะปล้ำจูบอย่างหื่นกระหาย

               ผมปล่อยกายใจเข้าหาพร้อมระบายยิ้มสมดังใจอยู่ลึกๆ
ตักตวงหฤหรรษ์จากเพศรสไม่มีวันอิ่มไม่มีวันพอ...ในค่ำคืนของเรา


*************TBC มันเดย์ แฮปปี้เดย์

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 26 I do...p.21 (23-02-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: rujaya ที่ 23-02-2013 08:48:50

 :z1: มันเป็นคืนส่งตัวเข้าหอหรือป่าวเนี่ยยยยยยยยยยยยยยยยยย

อยากเป็นเก้งงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง นั่งอ่านไปใจก็เต้นแรง อมยิ้ม แก้มจะแตกกกกกกกกกก

คนเราเวลาเปิดใจให้กัน ทุกสิ่งทุกอย่างมันก็จะชัดเจน ขอให้เฟรมกับเก้ง ครองคู่กันไปถือไม้เท้ายอดทองกระบอกยอดเพชรนะ

 :o8: :-[ :impress2:

ขอเป็นกำลังใจให้หมอก การไปอยุ่ในที่ใหม่ เจอสิ่งใหม่ๆ คนใหม่ๆ อะไรอะไรมันอาจจะดีขึ้น

แต่เพื่อนก็ยังคงเป็นเพือนตลอดไปนะ  :bye2:

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 26 I do...p.21 (23-02-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: tuckky ที่ 23-02-2013 08:54:07

 :haun4:
แลกแหวนกันแล้ว มีความสุขมากๆนะ

หวังว่าสักวันหมอกจะเจอคนที่ใช่ (น้องตี๋อยู่ไหน  :laugh:)
 :กอด1:

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 26 I do...p.21 (23-02-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: pahpai ที่ 23-02-2013 09:06:25

ตามอ่าน 2-3 ตอน อร้ายยยยยยยย หวานมากๆๆๆๆๆๆๆ

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 26 I do...p.21 (23-02-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: MiSS-U ที่ 23-02-2013 09:39:03

 :haun4: อ๊ายยยย  ฮันนีมูนสวีท  มาให้ชื่นใจสักที

คงต้องขอบคุณสหรัฐที่จัดฉากนี้มาให้ (เกี่ยวมั้ย  :laugh: )

 :กอด1:

บวกเป็ดและรอวันจันทร์

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 26 I do...p.21 (23-02-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: choijiin ที่ 23-02-2013 09:47:45

กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
 :-[ :-[ :-[
นี่เข้าหอกันแล้วใช่มั้ยเด็กๆ
อ่านไปน้ำตาลในเลือดพุ่งทะลุเพดานแล้วจ้า
 :m3: :m3: :m3:

ปลล.แอบหวั่นใจกับคนเขียนนะเนี่ย
จะแอบหักมุมอะไรอีกมั้ยน้อ
 o21 :sad3:

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 26 I do...p.21 (23-02-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: ruby ที่ 23-02-2013 09:54:12

ฟินทั้งวันแน่ แอร้ยยยยยเขินจัง :o8:
เหมือนคืนส่งตัวเลย อิ อิ น่ารักที่สุด
 :กอด1:

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 26 I do...p.21 (23-02-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: sukie_moo ที่ 23-02-2013 10:52:15

กรี้ด!!! มันตัดจบแค่นี้ มันค้างอ่ะ

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 26 I do...p.21 (23-02-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: malula ที่ 23-02-2013 11:12:16

ลูกผู้ชายชื่อเฟรม พูดจริง ทำจริง
ยังไม่จบ ม.หกก็แต่งงานซะแล้ว ถ้าเก้งเป็นผู้หญิงคาดว่าลูกหัวปีท้ายปีแน่

ปล่อยหมอกไปเถอะ คนไม่รัก ยิ่งใกล้ยิ่งเจ็บ

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 26 I do...p.21 (23-02-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: takara ที่ 23-02-2013 11:23:36

เขาแลกแหวนส่งตัวเข้าหอแล้วอะ อิอิ

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 26 I do...p.21 (23-02-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: donutnoi ที่ 23-02-2013 11:36:09

ฟินที่สุด  :-[   :pig4:

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 26 I do...p.21 (23-02-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: Syntyche ที่ 23-02-2013 12:06:09

สวีทหวาน แลกแหวน และเข้าหอ เขิลลลล ฟินจนเลือดลมไม่ปกติ 555

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 26 I do...p.21 (23-02-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: muiko ที่ 23-02-2013 13:00:51

เก้งกับเฟรม หวานมากกกกกกกกกก  :-[

อ่านเเล้วเขินเเทน  :z1:

รักกันนานๆๆๆน้า  :L1:

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 26 I do...p.21 (23-02-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: EverGreen™ ที่ 23-02-2013 13:32:07

 :-[

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 26 I do...p.21 (23-02-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: Satanza321 ที่ 23-02-2013 14:27:15

อั้ยยะ สวมแหวน F G (หมั้น) กันด้วยอะ อิจฉา  :impress2:

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 26 I do...p.21 (23-02-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: Still_14OC ที่ 23-02-2013 15:50:38

รอฤกษ์แต่ง :pigha2:

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 26 I do...p.21 (23-02-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: eaey ที่ 23-02-2013 15:55:25

 :oo1:

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 26 I do...p.21 (23-02-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: mystery Y ที่ 23-02-2013 16:42:52

I do...แต่งงานๆๆ แล้วที่บอกไม่มีพยานน่ะไม่จริง คนอ่านทั้งหลายเป็นพยานได้ว่าเฟรม-เก้งแต่งงานกันและ...เข้าหอกันเรียบร้อย

หัวข้อ: My Dangerous Fire
เริ่มหัวข้อโดย: bauloy ที่ 23-02-2013 17:00:24

อ่านไปกำลังปริ่มๆ เจอโกโก้ครั้นช์ หัวเราะกลิ้งเลย55555555
สงสาร หมอก-ลม งื้อออ
รอแฮปปี้เดย์จ้าา

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 26 I do...p.21 (23-02-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: chaWice ที่ 23-02-2013 17:38:58

“I do...”




 :o12:  ตื้นตัน แง๊ๆๆๆๆๆ
เป็นเด็กวัยรุ่นนี้มันดีจริงๆนะ ฮือๆๆๆ

สงสารหมอก ตอนไหนก็สงสาร ฮือๆๆๆ

มีความสุขไปอีกตอน ขอบคุณนะ  :L1:

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 26 I do...p.21 (23-02-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: Nus@nT@R@ ที่ 23-02-2013 17:43:20

ละลายอ่ะ เฮียเฟรมโรแมนติคสุดๆ

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 26 I do...p.21 (23-02-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: patee ที่ 23-02-2013 18:07:44

น่ารักมาก F&G  :กอด1: :กอด1:

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 26 I do...p.21 (23-02-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: nekko ที่ 23-02-2013 18:47:50

โชคดีนะน้องหมอก

I do.....ฟินมากๆๆๆ :-[ :-[ :-[


 :กอด1: :L2:

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 26 I do...p.21 (23-02-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: GintoniC ที่ 23-02-2013 18:54:38

อ๊ากกกกกกกกกกกกกก เค้าอยากได้แหวนบ้างอ่ะ  :o8: :o8:

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 26 I do...p.21 (23-02-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: taroni ที่ 23-02-2013 22:09:05

เฟรมโรแมนติกมาก :o8:

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 26 I do...p.21 (23-02-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: ROCKLOBSTER ที่ 23-02-2013 23:10:51

  แมนมากอะเฟรม  โรม๊านท์สุด ๆ

   แต่ยัง คิดถึงลม กับ พี่เหยี่ยวอยู่ดี

  บอลใช่ที่เรียน มหาลัยเดียวกันกับหมอก-ตี๋ ใช่มั๊ย

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 26 I do...p.21 (23-02-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: Gokusan ที่ 23-02-2013 23:50:14

เย้ยยยย เล่นซะเม้นท์ไม่ออก
จะบอกอะไรล่ะเนี่ย...I do...

คู่นึงเพื่อนหายไปต่างบ้านคนนึง...
อีกคู่เพื่อนก็หาย แต่ได้อีกสถานะมาแทน ฮิ ^^

ในความสัมพันธ์แต่ละแบบ...
เราไม่รู้หรอกว่าอะไรจะเกิดขึ้นต่อไป
สิ่งที่ทำได้คือวันนี้...ทำเพื่อที่จะมี-เรา-ต่อไป

แอบสวมแหวนกันเอง...จะโดนเฉ่งจากทั้งบ้านมั้ยล่ะนี่ลูก
แต่ก็...นะ ลักลูกชายเขามานอนบ้านได้ตั้งนานแล้วนี่นา เนอะตาเฟรม

ไหนๆ ก็ตกลงกันชัดใสแจ๋วแล้ว...รอดูอนาคตจากทั้งคู่กันดีกว่า ^^V

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 26 I do...p.21 (23-02-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: IöLIKE ที่ 24-02-2013 23:07:09

ThankS

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 26 I do...p.21 (23-02-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: ToffeE_PrincE ที่ 25-02-2013 02:17:03

 :man1:

 :กอด1:

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 27 บททดสอบ p.22 (25-02-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: puppyluv ที่ 25-02-2013 08:39:43

My Dangerous Fire
รัก ร้อน เรา
ตอน 27 บททดสอบ







                   ชีวิตคนเราใช่ว่าจะราบเรียบ บางครั้งต้องพบเจออุปสรรคบ้าง
ถึงจะฝึกกายใจให้เข้มแข็งโดยเฉพาะผมกับเฟรม (คู่แต่งงานใหม่ อุอุ)
อยู่รอดปลอดภัยล่วงมาจนกระทั่งมหกรรมการสอบกลางภาคกำลังจะผ่านพ้น
เหลือวิชาสุดท้าย สูดลมหายใจเข้าเฮือกใหญ่สู้ว้อย!
                  พักเที่ยง ณ โรงอาหารกลางเติมสารอาหารประทังชีวิต
“เพิ่งเห็นใส่ สร้อยเส้นใหม่เหรอสวยดีว่ะเก้ง” เอกทัก
“ซื้อที่ไหนวะ กูอยากได้บ้าง” โจโจ้
“แหวนต่างหากเล่า ฮิๆ เค้ารู้ทันหรอก” เป็นบีรู้จริง
               อุเหม่ อุตส่าห์ถอดจากนิ้วออกร้อยสร้อยคอยังตาดียิงคำตอบตรงเผง
“บีน้อยรู้อะไรเอ่ย?” ลม เที่ยงครึ่งได้เวลาละจากเปียโนพอดี
              ไม่มีหงอยเศร้าใดๆ จากเพื่อนหมอกลาไกล แค่ระเบิดบีโธเฟนองค์ลงทุกวัน
พามๆๆ พ้าม พ่าม ทุบแป้นคีย์ก่อนปรับเป็นปกติในอีก 10-20 นาทีต่อมา หูชากันไป

“แหวน...(คู่แบบเวดดิ้งริง)” อันท้ายบีกระซิบกับลม
“อ๋อ พร็อพใส่เล่นคอนเสิร์ตเสาร์นี้มั้งครับบี สีดำชิคแอนด์ชิลความหมายว่า...รัก-นิ-รัน-ดร” ลมเหมือนช่วยแต่กูรู้ว่ามึงน่ะตัวโกงชัดๆ ไม่เช่นนั้นไม่มีครับงั้นงี้ให้ไพเราะเสนาะหูเด็ดขาด
‘แค่กๆๆ’ สำลักตรงรักนิรันดรนี่ล่ะ เวร ไม่มีพวกด้วย
               ไอ้คุณสามีตัวการยังอยู่ร้านน้ำยังไม่กลับมาเสียที เก้งถูกรุมครับ (Y^Y)

                ซวยจริง อ้างว่าขี้เกียจใส่สร้อยคอเส้นยาว สวมนิ้วก็จับลูกบาสเกตบอลไม่ถนัด
ถอดแหวนร้อยสร้อยคอผม เก้งกลายร่างเป็นกิ้งก่าได้ทอง (สีดำ) สองวงนับแต่นั้น
 นี่มึงรักกูจริงรึเปล่าวะ ชักตงิดไส้ติ่งหัวใจ

“มีไร?” กรรมการห้ามทัพชื่อเฟรมวางแก้วได้ฉวยยกดื่มแก้เก้อ
“สร้อยสวยดี ซื้อที่ไหนวะพวกกูอยากได้” โจโจ้
“เพิ่งเห็นว่ามีแหวนด้วย ทุกทีไม่เคยสังเกต” เอก ก็กูห้อยแหวนไว้หลังคอ มีตาวิเศษคงมองทะลุหรอก
“แต่เค้าเห็นนานแล้ว ตั้งแต่วันที่พี่เก้งผื่นแบบคิสมาร์กเต็มคอน่ะ” บีจ้อยๆ แต่ทำเอา
‘พุ พรวดดด!/ ---อะแฮ่ม!’ ผมกับเฟรมจะเสียชีวิตเพราะปากเดวิลน้อยของท่านประธาน
           ไอ้เก็ทอยู่ไหนลากตัวเล็กไปเก็บด่วน

“555” ไอ้ลมหน้าหงายไม่อายใคร สงสัยโพยข้อสอบวิชาสุดท้ายจะทำลายเซลล์สมองย่อยยับไปหลาย
“เอิ่ม...” ก้มมองผัดซีอิ้วตัวเองทรานฟอร์มเป็นราดหน้า
“งั้นซื้อให้ใหม่ แตงไทยด้วยใช่มั้ย” เชรี่ยเฟรมแม่งหนีอะ ผัวทิ้งเมีย แง
“เออว่ะ ของหวานดีกว่าโจโจ้ วันนี้จัดเต็มฉลองล่วงหน้าสอบเสร็จ”
“กำลังจะบอกว่าขาดน้ำตาลอยู่พอดี” เอกกับโจโจ้คุยกันเองเล็กน้อยก่อนลุกไปร้านขนมหวาน
               เฟรมกลับไปสั่งข้าวปล่อยผมไว้กับบีลมเฝ้าโต๊ะ

----

“เก็ทไปไหน ไม่มาติว” ผมเก็กหน้านิ่งพยายามเปลี่ยนเรื่องถามบี
“ล็อกเกอร์โน่น” บีชี้ข้างหลังบุ้ยส่งๆ
“อ้อ” มองข้ามไหล่เห็นเก็ทพูดอยู่กับบอล เต๋า เคี้ยง ข่างและโอ๊ต
               น่าจะ คุยเรื่องหมอกที่เพิ่งจากไป แล้วบีก็สร้างสีสัน...
“นี่ๆ มีอะไรให้ดู ทะด๊า!” บีกับถุงกระดาษใบโต
“อะไรบี?” ผม ส่วนลมยิ้มๆ
“R-Gus สู้ๆ R-Gus สู้ตาย R-Gus ไว้ลายสู้ตายสู้ๆ”
“555 “ ผมกับลมหัวเราะ
              บีน้อยสวมที่คาดหัว เขาแหลมสีแดงแสงไฟกะพริบแวบๆ ลุกโยกเอวซ้ายขวา
เต้นลีดหยองแหยงแมงเม่าเชียร์คอนเสิร์ต
ลืมเล่า บาสเกตบอลโรงเรียนเราผ่านเข้ารอบชิงชนะเลิศจนได้
ที่สวยสะเด็ดคือแข่งวันเดียวกันทั้งสองงาน รู้ตัวว่าจะไม่ได้เล่นตัวจริงกับทีมวันนั้นแน่นอน
ด้วยทุกคนพร้อมใจกันเซฟตัวผมเพื่อรอเล่นดนตรีตอนบ่าย
 อาจารย์โค้ชออกปากกลางวงเองด้วย เตรียมใจเซ็งล่วงหน้า

“จะเชียร์บาสหรือดนตรีกันแน่ วันนั้นแบ่งภาคไม่ได้นะ” ผม
“บาสน่ะตอนเช้า ตอนบ่ายก็ R-Gus ไง พวกพี่เขียวเรียกเพื่อนมาเพียบ เตรียมคอสเพลย์ลิตเติ้ลมอนสเตอร์ไว้แล้วด้วย ฮี่ๆ” บีสองนิ้วสู้ตายเอ่ยถึงแก๊งพี่หัวโปก ม.6 กองเชียร์หลัก
“แบบเลดี้กาก้าน่ะนะ” ผมเหวอ บีพยักหน้ารัว ส่วนลมหัวร่อขำตายคาโต๊ะเรียบร้อย...

             จังหวะต้นจั๋งกับใครบางคนแวะเข้ามาทักทาย...
“บี ทำไรอะ?” ต้นจั๋ง
“เตรียมเชียร์บาสกับ R-Gus ต้นจั๋งไปด้วยล่ะ แต่งตัวธีมแบบนี้นะห้ามเบี้ยวด้วย” บีจัดแจงเองเสร็จสรรพ
“พี่ด้วยเปล่าครับน้องบี” พี่มอสนั่นเอง
“อยู่แล้ว พี่มอสใส่เสื้อคู่เดี๋ยวบีสั่งทำให้ ตังค์มา 500 ไม่ทอน”
“อ้าว เสื้อแค่ 200 ไม่ใช่เหรอบี” ต้นจั๋งเขี้ยวเหมือนกัน
           บีบอกค่าพร็อพประกอบการเชียร์จนพี่มอสต้องรีบควักก่อนบานปลายเป็นพัน

“ลม เอ่อ...” ต้นจั๋งเปลี่ยนไปเรียกลมที่อมยิ้มมองเงียบๆ อยู่
“ดีแล้วล่ะ มีอะไรก็บอกจะไปปาหัวหมาให้ ห้ามหลบละกัน หึหึ” ลมชิงพูดสรุปตัดบทเสียเอง
                 พี่มอสหัวเราะเขินถูหางคิ้วตัวเองง่วน ต้นจั๋งอายหน้าแดงบิดเอวพี่มอสไปมา
บรรยากาศชื่นมื่นออร่าสีชมพูเต็มแคนทีน
บีแซวว่าจะเปลี่ยนจาก ‘เชียร์-ตัวนะ’ เป็น ‘วงนี้-ของกู’ แทน
 ผมอวยพรให้ต้นจั๋งสอบเข้าคณะทันตแพทยศาสตร์ที่มหาวิทยาลัยทางภาคเหนือให้ได้
ด้วยพี่มอสได้ทุนเรียนคณะบริหารธุรกิจที่นั่นแล้ว
(ต้นจั๋งใช้สิทธิ์สอบจาก กศน. ไม่อยากรอคะแนนจบ ม.6 ฮิ้ว^^ เก้งชูป้ายไฟเชียร์ให้หนีตามกัน)

“ไปนะ ขอบคุณมาก...ลม” ต้นจั๋งยิ้มสดใส พี่มอสพยักหน้าให้แล้วค่อยควงคู่แยกจากไป
             คนรักกันได้อยู่ด้วยกันมีอนาคตร่วมกัน ไม่ต้องจิ้นก็ฟิน
 พลอยมีความสุขตามไปด้วย วู้! รู้สึกดี

-------
----------

               เรื่อง ท่าจะดีไม่มีอุปสรรคอีก แต่อย่าลืมที่อาจารย์ป๋าวิชาการ
เคยเรียกไอ้ยีราฟไปคุยเมื่อก่อนหน้าโน้น (ย้อนกลับไปอ่านตอน 2 ห้องพยาบาล)
สอบเสร็จทุกคนแยกย้ายกันหมดโรงเรียนร้างแต่ผมกลับแห้งผาก
ตัวเย็นชืดไร้เลือดเพราะข่าวร้ายหรือดีกันแน่ไม่รู้ ถูกทิ้งระเบิดตูมใหญ่
เฟรมได้ทุนสำหรับนักกีฬาบาสเกตบอลไปเรียนต่อยูในประเทศสหรัฐ อเมริกากับทีมวูฟส์ ทีมในฝันของมัน
จากการแอบไปทดสอบวันที่เราเพิ่งกลับจากโรงพยาบาลด้วยเสร็จธุระจากเรื่องของหมอก เช้าตรู่ไนกี้คิสวันนั้น
             บททดสอบแห่งชีวิตปรากฏตัวอย่างไม่คาดฝันและไม่ทันตั้งตัว


            ลานนนทรีในโรงเรียน...ซองสีน้ำตาลเจ้าปัญหาวางบนโต๊ะม้าหิน
“นี่คืออะไร ทำไมไม่บอก จะให้กูรู้เมื่อไหร่” ผมโวยก่อน
“กูปฏิเสธไปแล้ว!” เฟรมตะโกนทันที
“...” ผมอึ้งตัวชาดิกพูดไม่ออก

               ทำไมต้องทราบเรื่องเป็นคนสุดท้ายจากปากคนอื่น เรื่องสำคัญกับชีวิตถึงขนาดนี้
จบ ม.5 ถ้ารับทุนเฟรมจะต้องไปเรียนที่โน่นได้เลยโดยใช้วุฒิ กศน. ไม่ต้องรอจบ ม.6 ก่อน
 อีกแค่ไม่ถึง 60 วันเราก็ต้องแยกจากแล้ว

“กูบอกไม่เอา จารย์โค้ชแม่ง!” เฟรมสบถ
“ไม่เอาเหรอ?” ผมงุนงง
“ใช่ ไม่เอา”
“ทำไม โอกาสดีแล้วแท้ๆ” ผมเหม่อลอยจับละอองความคิดไม่ได้
“พูดงี้หมายความว่าไง อยากให้กูไปมาก ไม่อยากอยู่กับกูทั้งๆ ที่---” จู่ๆ ก็หัวเสียใส่ผม
“ไม่ใช่ ไม่ได้หมายความว่างั้นซะหน่อย แค่...” ผมอึงอลจุกอก
“มึงไม่เคยแม้แต่จะคิดถึงใจกูจริงๆ เลยใช่มั้ยเก้ง” เฟรมเจ็บปวด
            แววตาสัตว์เลี้ยงถูกเจ้าของทำร้ายช่างรวดร้าว

‘อย่าเพิ่งโวยเก้ง พูดดีๆ’ ถอนลมหายใจระบายความอัดอั้น
ที่ผ่านมาตัวเรามีพลังไม่ใช่เพราะเปลวไฟดวงนี้ดอกหรือ


“ตอนขาเจ็บแล้วจารย์โค้ชบอกไม่ให้กูลงครั้งแรกๆ โน้น กูแป้วไม่ใช่เพราะไม่ได้เล่น แต่เสียดายที่ไม่ได้พาสลูกให้มึงชู้ต แปลกมั้ยล่ะ”
“...” ร่างสูงไม่หันไม่มองมาแต่ไม่เดินหนี
“แต่พอรมย์ดำมาชวนทำวงก็ฟูขึ้นทันที เพราะอยากร้องเพลง อยากเล่นกีตาร์ให้มึงฟัง”
“...” หันหน้ามามองแม้จะยังเงียบ รู้ว่าเฟรมทราบ สำหรับผมแล้วบาสเกตบอลไม่ใช่อันดับหนึ่ง ดนตรีต่างหากที่ครองพื้นที่ส่วนใหญ่ในใจ พอๆ กับยักษ์ตนนี้มีแต่กีฬาเท่านั้น

“เฟรม...เก้งของมึงอยู่นี่ ช่วยบอกกูทีเถอะว่าเรากำลังเจอกับอะไรอยู่” ผมก้าวเข้าหาช้าๆ เริ่มต้นนับหนึ่งใหม่
‘ฟู่!’ ตัวใหญ่เป่าปากเบือนหน้าหนี กิริยาไม่ชอบใจแต่ไม่อาจเลี่ยง เฟรมลังเลสับสนให้เห็นเฉพาะกับผมคนเดียว...ผมเท่านั้นที่ได้รู้
“ดื้อของมึงอยู่นี่ไงเฟรม” ดึงให้นั่งลงด้วยกัน วาดแขนโอบร่างยักษ์จินนี่เอาไว้ให้มากที่สุดเท่าที่จะจะทำได้
“ดื้อ...” เด็กโข่งอู้อี้กับบ่าผม ปล่อยความเงียบหมุนวนเชื่องช้า
             มีเพียงมือกุมมืออีกฝ่าย บีบแน่นๆ ย้ำว่าในโลกกว้างใบนี้มีเราเคียงข้างอยู่เสมอ


            เฟรมถึงค่อยเอ่ยปากเล่าให้ฟังถึงทุนเรียนมหาวิทยาลัย เรียนฟรีแต่ต้องเล่นบาสเกตบอลของยูนั้น
 ถ้าฝีมือดีจะสามารถเล่นลีกระดับสูงขึ้นอีก มีชื่อในทีมสำรองและได้สิทธิ์ดราฟท์ตัวจริงกับสโมสรอาชีพ
โครงการคัดช้างเผือกจากดินแดนโพ้นทะเลไปฟูมฟักตั้งแต่ยังไม่ปีกกล้าขาแข็ง

“ก็ดีนี่หว่า”
“ใช่ก็ดี แต่จะให้ไปตั้งแต่จบ ม.5 เลยไงนี่ล่ะไม่ดี”
“เพราะ?” ผมอยากรู้
                 อายุขนาดนี้ถือว่าช้าสำหรับนักกีฬาสมัครเล่น แต่กำลังดีหากจะพัฒนาเพื่อเวทีอาชีพ
ถ้าได้โค้ชชั้นยอดผสมผสานวิทยาการด้านกีฬาชั้นเลิศ
คนของผมจะกลายเป็นเสือติดปีกโบยบินสูงลิ่วตั้งแต่ยังไม่เทิร์นโปรด้วยซ้ำ


“เขารู้ว่าจะจบ กศน. ถึงเรียกตัวไปเลย แต่ติดเกรดวิชาที่จะไทด์ไปใช้กับที่โน่นไม่สวย ลงได้ไม่กี่คณะอะไรบ้างไม่รู้ ไม่แน่อาจต้องเรียนปรับพื้นอีก”
“แล้ว?”
“ไม่แล้วไง จารย์ป๋าเสนออีกออพชั่น สอบ ม.6 รวดเดียวเอาแบบจบปีนี้ ถ้าผ่านก็เลือกคณะได้ตามสบาย” เฟรมชิลแต่ผมหนักอึ้ง 
“โรงเรียนจะช่วย จะให้สอบข้อสอบ ม.6 ก่อนไฟน่อล ม.5 เรา” ผมย้ำ
ฟังแบบหูหนวกตาบอดจากอาจารย์ป๋าธง รองฝ่ายวิชาการมารอบแล้ว จะให้เฟรมสอบวัดผลช่วงก่อนสอบไล่ ม.5 ถ้าผ่านโรงเรียนจะออกใบประกาศรับรองวุฒิสำเร็จชั้นมัธยมศึกษาเป็นกรณีพิเศษเพื่อใช้สิทธิ์เข้าคณะที่ยูนั้น
“บอกไม่เอา พูดไม่รู้เรื่องหรือไงวะ” เฟรมยังหงุดหงิดไม่พอใจ
                ไม่เอาเพราะอะไร ทราบอยู่แก่ใจแต่ไม่อยากเข้าข้างตัวเอง
โอกาสทองของชีวิตจะขัดขวางเส้นทางที่ชอบของคนรักกระนั้นหรือ
จริงอยู่ว่าฐานะที่่บ้านสามารถส่งเรียนที่นั่นก็ได้แต่โอกาสที่จะมีชื่อในทีมวูฟส์ยากมาก

“เฟรมมานี่ บอกหน่อยทำไมจะไม่เอา” ผมโน้มใกล้อยากได้ยินแค่เรา
“ไม่มีดื้อให้นอนกอด แค่คิดก็หลับไม่ลงแล้ว”
“...” เอ่ยง่ายดายกับเหตุผลไม่ซับซ้อนจนน้ำตาคลอหน่วย เจ้าเด็กโง่นึกไว้ไม่ผิด เสียดายว่าไม่เก็บไว้คุยกันที่ห้องไม่อยากนั้นจะจับจูบเสียให้เข็ด
ตอนเด็กๆ โดนรังแกเสียใจอะไรมาน้องเฟรมต้วจ้อยจะเอนหลังให้พี่เก้งโอบรัด พูดน้อยถามคำตอบคำต้องชวนคุยหรือเล่านิทานสักเรื่องตบท้ายด้วยกอดแน่นๆ เฟรมจะยิ้มหัวเราะดังก้อง คืนพลังวิ่งปร๋อได้อีกครั้ง

                ผมสำคัญสำหรับเฟรมเสมอ เหมือนกับเฟรมเองที่สำคัญต่อผมเช่นกัน
แต่เรากำลังยืนบนทางแยก...และต้องเลือก


“กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว ก็ไม่นานเท่าไหร่หรอก มีเด็กผู้ชายคนหนึ่งอยู่ด้วยกับเด็กผู้ชายอีกคนหนึ่ง ทั้งคู่ทะเลาะกันบ่อย เตะต่อยกันบ้างแต่ไม่เคยโกรธกันจริงๆ เลยซักครั้ง จนกระทั่งวันหนึ่ง...”
“อือหึ” เฟรมพยักหน้าสนใจ
“เด็กชายขึ้นไปที่ห้องนอน ย่องๆ จะเซอร์ไพรส์แต่กลับโดนเซอร์ไพรส์ซะเองเพราะอะไรรู้มั้ย” สบตาก่อนลูบท่อนแขนแข็งแรง
“เพราะ?” มือใหญ่กุมทับมือผม
“เพราะเขาเห็นไอ้เด็กคนนั้นแปลงร่างเป็นยักษ์กำลังอยู่ในห้องน้ำ กำลังเรียกชื่อเขาด้วย”
“...” เฟรมชะงักตัวแข็งทื่อทันที ผมเกร็งกำลังไม่ให้หลุดมือ

“เด็กคนนั้นตกใจมาก วิ่งหนีกลับบ้านแต่เขารู้สึกแปลกๆ ตรงนี้ (กุมมือใหญ่วางแนบหัวใจ) สงสัยว่ามันคืออะไร หมกตัวอยู่ตั้งนานนึงถึงรู้ว่า...”
“รู้ว่า?” เฟรมกดฝ่ามือแนบชิดหัวใจผมมากยิ่งขึ้น
“เขาหลงรักเด็กผู้ชายที่กลายร่างเป็นยักษ์เข้าให้แล้ว”
“...” ยักษ์แข็งเป็นหิน หันขวับมาหาทำหน้าไม่เชื่อเด็ดๆ

                  เห็นภาพตัวเองปิดหูปิดตาไม่อยากได้ยินเสียงครางเรียกชื่อขณะ... (>///<)
หายจากตกใจกลับเปลี่ยนเป็นกลุ้มแทนเพราะร่างกายดันสู้จนต้องช่วยตัวเองเหมือนกัน
แล้วก็พ่ายแพ้ใจตัวเอง...
“สุดท้ายเขาก็ิิออกมาหาเด็กยักษ์คนนั้น แล้วก็อยู่ด้วยกันจนถึงทุกวันนี้อย่างมีความสุข...จบ” ลูบโครงหน้าหล่อเหลา
“หึหึ แบบให้นอนกอดทุกคืนด้วยหรือเปล่า” เฟรมยิ้ม
“ใช่ ถูกกอดเป็นงูทุกวัน 555” ผมหัวเราะร่วนแก้เขิน
             สำนึกหรือเปล่าว่ากูกำลังเล่าเรื่องมึงชักแม่นางทั้งห้ากับตัวเองอยู่นะ ไม่อายซะบ้าง


“แบบนี้ยิ่งไม่อยากไปใหญ่” เฟรมถอนลมหายใจฟู่หนักหน่วง
“ไม่ใช่ล่ะยิ่งต้องไป ไม่อย่างนั้นจะให้ใครก็ไม่รู้กระทำชำเราอยู่ทุกวันทุกคืนเหรอ” ผมพูดลื่นจนแปลกใจตัวเอง
“จริงง่ะ?” เจ้าหนูจำไมในร่างยักษ์
“โดนเอาแล้วยังเฉยไม่โกรธไม่หายไปไหนทั้งที่น่าจะฟันคอขาดกระเด็น ถ้าไม่เพราะไอ้ยักษ์ตัวนี้นั่งอยู่ในใจมาตลอด เพื่อนที่ไหนจะยอมกันเล่า” ผมขึ้นกูมึงแก้เขินอาย ไม่อยากกล่อมแล้ว จะไปไม่ไปก็เรื่องของมึง

“เก้งรักเฟรมเหมือนกันเหรอ” ดูหน้ามันครับ บรรยายไม่ได้จริงๆ
“...” พูดไม่ออก
“รักมานานแล้วซิ?”
“ยังจะมีหน้ามาถาม” ผมเบิ๊ดเข้าให้ อย่ายิ้มออร่าวิ้งๆ แบบนี้เดี๋ยวแก้ผ้านอนรอซะหรอก คิดในใจไม่น่าเลยตู
“555 ใจตรงกันเหรอนี่”
“เงียบไปเลย!”
“รักเก้ง เฟรมรักเก้งที่สุด”
“...ไอ้บ้า” ผมเสียงอ่อยอยากกอดมันมากสุดใจ
             ...เพราะอยากให้มั่นใจ
             ...เพราะอยากให้เข้มแข็ง
             ...เพราะรักคนนี้เหลือเกิน

“ไปอเมริกานะเฟรม เล่นบาสให้เก่งๆ แค่ปีเดียวเดี๋ยวเราก็เจอกัน”
“โอ๋ยไม่เอา ไม่ไหวหรอก ตั้ง 295 วันคิดถึงตายกันพอดี”
“295 นับมาแล้วเหรอ 555” ผมขำไม่ออก น้ำตาปริ่มจะหยดไหลกับคำว่าคิดถึง แค่นึกก็บีบก้อนหัวใจจนเจ็บ
“แค่คืนเดียวก็ไม่ไหวแล้ว ไม่ไปหรอกนะ” นิ้วใหญ่สอดผสานนิ้วผม แหวนสีดำสะท้อนในแววตา
“ถ้ารักก็ต้องไหว ไม่ใช่แค่ 295 วันจริงๆ ซะหน่อย ลองวีคเอ็นด์เราก็เจอกัน ไม่ใช่อยู่ดาวอังคารจะได้ไปหากันไม่ได้ เครื่องบินก็มี โทรศัพท์เว็บแคม แช็ตเรียลไทม์เยอะแยะ” ผมกล่อมปากดีแต่ข้างในวูบไหวห้าริกเตอร์
“อือ...” น้ำเสียงเหมือนไม่แน่ใจก้มหน้านิ่งๆ

“เฟรม...ถึงไม่ได้นอนเตียงเดียวกันแต่เชื่อเถอะว่าเราจะยังดีอยู่ ไม่ว่าวันนี้หรือวันต่อๆ ไป เชื่อใจกู...เชื่อใจเก้งนะเฟรม” ดึงมือใหญ่ให้กางทับหัวใจตัวเอง ถ้าควักออกมาวางให้ได้ก็อยากครับ วินาทีนี้กรกฎาแมนมาก
“จริงนะ” เจ้าของวลี Just do it and take it all
“จริง! ดูหน่อยอายุสมองเท่าไหร่ เด็กสามขวบรึเปล่า”
“หึหึ จะเอาดื้อไปด้วย” เฟรมยิ้มกว้าง
“อยู่แล้ว มียักษ์บ้าอยู่ตัวเดียว” ผมขำกับ Just do it ตามไนกี้ and take it all ตามประสาจอมมารจะเอาทั้งหมด
                นับจำนวนวันที่ห่าง รู้วิชาที่ใช้เลือกคณะ
ถ้าไม่อยากคงไม่ฝืนสังขารไปทดสอบตั้งแต่ต้น เจ้าเด็กดื้อ
 
                   เฟรมไม่เปลี่ยนไปเลยแม้แต่น้อย แรกกังวลว่าเราจะพูดคุยกันได้ดังเก่าหรือเปล่า
ทำตัวผิดจากเดิมหรือไม่ สิ่งแวดล้อมอีกเล่า หากแต่แท้จริงแล้วไม่ใช่
...ทุกอย่างถูกเติมเต็ม
...สี่ห้องหัวใจอิ่มเอมมีพลังด้วยคนนี้

-----

“ยังไงก็จะให้ไปให้ได้ใช่ไหม” ยังถอนหายใจเฮือกใหญ่อยู่ดี
“ไป บาสที่นี่จารย์โค้ชคงปล่อยแล้ว แกรอทำตัวจาก ม.3 อยู่ไปก็เซมๆ สู้หาประสบการณ์มันส์ๆ ดีกว่า ถ้าลองแล้วไม่ไหวก็กลับมาหรือเที่ยวเมการอก็ได้ ถือว่าจบ ม.6 แล้วนี่” ร่ายความจริงได้ทั้งขึ้นทั้งล่อง
               ปีนี้เราได้เข้าชิงเพราะพี่ ม.6 ฟูลทีม ม.5 เรามีแค่เฟรม เก็ท ต๋องที่ใช้ได้
แต่เก็ทเจ็บข้อเท้าเล่นได้ไม่เต็มที่ ส่วนน้อง ม.4 มีแววแค่ปิ๊กคนเดียว
เสธอ่านเกมทะลุเช่นผมรู้ดี

“จะไปด้วยกันใช่มั้ย?” นี่ล่ะที่ต้องการ
“ไปซิ จบ ม.6 ปุ๊บตามไปทันที บอกแม่แฟนเฮียปิงด้วย ร้านอาหารไทยที่โน่นเตรียมรับนักดนตรีชื่อเก้งได้เลย นะเฟรมไปเลี้ยงหลาน น้องปีปี้สองขวบกำลังน่ารัก” หาประเด็นใหม่ คิดให้กว้างทัศนวิสัยย่อมสดใส
“โอ้ คิดการณ์ไกลนะนี่” เฟรมสดชื่นตาม
“อยู่แล้ว มีพวกก็ต้องใช้ให้เป็นประโยชน์” ได้กี่ต่อ เฮียปิงและภรรยาฝรั่งอยู่ที่โน่น มีกิจการร้านอาหารไทยและบ้านนี้กำลังขยายฐานการส่งออก ถ้าได้เรียนรัฐนั้นแม้คนละเมืองแต่ก็ถือว่าอยู่ในสายตาครอบครัว
“ไม่คิดสงสารกันบ้างเหรอ ว่าวเองไม่สนุกหรอก”
                ดูมันอ้างเหตุผลน่าเบิ๊ดมากจนอยากถีบหัวเรือส่ง
คิดแต่เรื่องใต้สะดือทั้งที่กำลังเผชิญเรื่องคอขาดบาดตาย
เซลล์สมองทำด้วยอะไรอยากรู้


“ใครใช้ให้ทำ ไม่รู้หรือไงว่าทำให้สายตาสั้น ทำมากๆ ก็อาจตายได้”
“รู้แล้วๆ”
“บอกมาเลย เคยทำเองกี่ครั้งแล้ว” ไม่อยากรู้ความลับห่าเหวอะไรนั่นแต่กูขึ้นเฟ้ย เก้งเสียเซลฟ์!!!
“ไม่บ่อยหรอก คิดว่าดื้อน่าจะเห็นครั้งนั้นครั้งเดียวแล้วก็ไม่ได้ทำอีกเลย แต่เคยเผลอในโรงเรียน” นี่มึงกล้าสาวหนอนน้อยในรั้วโรงเรียน แม่เจ้า!!!
“...เชรี่ย...” ผมตาแตก ไม่มีอายแถมจะอนาจารตัวเองให้ฟัง บ้าชัดๆ

              แล้วความลับใต้สะดือก็รั่วไหล...
“ปีที่แล้วน้ำแดงหก ตัวขาวๆ เห็นจุกด้วย” แอร๊ย! ไอ้หื่นนรกสร้าง
“อย่าบอกนะว่าวันที่มึงเลือดกำเดาไหล?” ผมเลาๆ
“นั่นแหละ อีกวันก็นุ่งผ้าผืนเดียวออกมาเอาเสื้อในห้องบาส”
“ที่ปาเสื้อให้น่ะนะ”
                จำแม่นเพราะบานล็อกเกอร์เหล็กกระแทกปิดปังเสียงดังมาก
ทุกคนหันมามองขวับนึกว่าเราสองคนจะต่อยกัน ที่ไหนได้
โยนผ้าคลุมโปงใส่หัวผมแล้วตัวมันเองวิ่งหายไปฉิบ

“ซวยตรงไหนรู้มั้ย เสือกเจอไอ้เหี้ยลมทั้งคู่เลย 555” เพิ่งได้ยินชัดๆ กับหู
             ลมคือเหี้ยลมสำหรับเฟรม ทั้งขำทั้งมึนสองคนนี้นิยามความสัมพันธ์กันแปลกๆ
ไอ้หื่นนรกใช้ห้องท้าย เสร็จกิจออกมาดันเจอลมเปิดส้วมห้องแรกทั้งที่เลือกตึกศิลป์ไกลๆ
ติดรั้วท้ายโรงเรียนไม่มีใครรู้ ดวงสมพงศ์กันจริงๆ

“ทั้งสองครั้งเลยเหรอ” ผมระทึกยิ่งกว่าดูโคนันไขคดีในห้องปิดตาย
“ทั้งคู่เลย ครั้งแรกมันมองหน้าแล้วเดินหนี ครั้งสองมีกล้าล้างมือก๊อกข้างๆ บอกว่าวเองระวังไม่สู้นะมึง หนอนหดอีกต่างหาก” เฟรมสนุก
“เหอะ!” อยากสมน้ำหน้าพร้อมกระทืบคนพูดให้ม้ามแตก
              จากสับสนเสียใจปนโมโหเรื่องทุน ไพล่มาโดนล้วงลับตับแตกได้อย่างไรไม่รู้

“เลยถามจะเอาไง มันก็ว่าไม่เอาไง ครางเสียงดังขนาดนั้นกูคงอยากจินตนาการด้วยหรอก”
“เน่! อย่าบอกนะว่ามึงเรียกชื่อกูตอนเสร็จน่ะ” แทบตะโกน
“ก็นั่นแหละ มีอยู่คนเดียว”
“อ๋อยยยยยย...” ข้าพเจ้าขอลาตาย


----------
               
           เฟรมต่อว่าตามไปเจอลมที่แคนทีนกำลังจะซื้อนมจึงเสนอจ่ายให้เป็นค่ารักษาความลับ
 กลับถูกเพื่อนสนิทไอ้เก็ทมองด้วยหางตา เอ่ยว่าตัวจริงยืนอยู่ข้างๆ แต่เอาไม่ได้
เชิญสนุกกับเพื่อนในจินตนาการต่อไปตามสบาย ไม่พูดให้ได้ยินหรอก
โอ้โห! ฆ่าได้แต่หยามไม่ได้ ไอ้หมาป่าบ้ากามก็ฮึดทันที

“เลยบอกมัน งั้นมึงจงหุบปากให้สนิทต่อไป ไอ้ชั่วลมก็ว่าอ่อนว่ะ แต่มีค่าปิดปากก็ได้ ดูซิจะมีความพยายามแค่ไหน นมจืดวันละกล่อง มึงไม่พูดกูไม่พูดแล้วมันก็เดินจากไป 555” เฟรมขำกลิ้ง
“โอ้!” หงายเงิบกับความคิดเด็ก 5 ขวบเอาชนะกันเอง สนุกเขาล่ะ

              สรุปสหรัฐมีพันธะอะไรไม่รู้กับลมเหนือ ต้นเหตุคือกรกฎาซึ่งไม่รู้อีโหน่อีเหน่ใดๆ
แรกยัดใต้โต๊ะให้เอง ไม่ถึง 3 วันขี้เกียจจึงใช้ข่างจัดการ มาปีนี้ใช้เต๋าแต่ไม่เคยบอกเก็ท
ลมก็ว่าแฟนคลับไม่บอกความลับเพื่อนเหมือนกัน

              คิดย้อนที่ตัวเองโกรธจัดเจียนคลั่งเมื่อเห็นความจริงที่เฟรมปกปิด
“จำที่เราเมาอาละวาดคอนโดพี่กายติด ม.K ได้มั้ย ปาร์ตี้ต้อนรับไอ้บีเข้ากลุ่มตอน ม.4 น่ะ” ผมเท้าความเรื่องเดียวกัน
“อ๋อ...” เฟรม พี่กายไนซ์กายจบ ม.6 เลือกเข้า ม.K มหาวิทยาลัยเอกชนที่นี่ยกเลิกไม่ไปเรียนยูในออสเตรเลีย ขณะนั้นรับน้องโควตาคอนโดใหม่ว่าง พวกเราหักคอเก็ทไนซ์บอยหาที่เมาโดยใช้บีเพื่อนใหม่่เป็นข้ออ้าง
“ที่รู้เพราะกระเป๋าสตางค์อยู่กับมือกู แต่ใครบางคนดันบอกว่าลืมแล้ววิ่งกลับห้อง รีบตามขึ้นไปถึงเห็นกำลังยัดกล่องนมใต้โต๊ะไอ้ลม โกรธมาก” ผมเดือด ถึงตอนนี้ยังกริ้วไม่หาย
“555” เฟรมหน้าหงาย เหวี่ยงมือผมเล่นไปมา

“เออนั่นแหละ เย็นนั้นวีนแตกซะ” เป็นฝ่ายเผยความลับบ้าง
“เพิ่งรู้ล่ะ มิน่า กินเหล้าอยู่ดีๆ โวยวายจะกินนม ห้ามไม่ฟังแถมเสียงดังดุใส่อีก 555 น่ารักนะเนี่ย” บีบคางแหลม กูไม่ได้น่ารักว้อย กูเก็บกดติสต์แตกแถมชอบใช้กำลังตัดสินปัญหา
“ที่ผิดคือห้องพี่กายเสือกมีไม้เบสบอล ตู้กระจกแตก ทีวีพัง อะไรอีกไม่รู้ ซวยไป” สลดตัวเองชะมัด
             ดวงคนจะเฮงรับปีชงนะเก็ทนะ ช่วยไม่ได้ 


               ผมกับเฟรมบรรเลงห้องนั้นราบเรียบเป็นหน้ากอง
จนเก็ทต้องเรียกผู้ปกครองของพวกเรา เฟรม ผม เอก โจโจ้มารับกลางดึก
หลังวันนั้นเก็ทกับบีหลุดขั้วซี้ย่ำปึ๊กเหลือแค่เพื่อนธรรมดา
นั่งกินข้าวด้วยจริงแต่ไม่เฮฮาร่วมหัวจมท้ายเหมือนเก่า
เมาไม่ร่วม ลานรถไม่เอา อบายมุขต่างๆ เพิกเฉยเซย์โน

“ที่ไม่กล้าเล่าว่าคุยกับไอ้ลมตอนไหนเมื่อไหร่เพราะเรื่องนี้ล่ะ กลัวมันบอกความลับให้ดื้อรู้ ตายแน่ๆ” สารภาพเสียงอ่อย
“มิน่า” กระจ่างแก่ใจ
               ใช้ข้อความเตือนก่อนโทรหา แอบคุยลับหลังเป็นสายลับจับบ้านเล็ก
ด้วยเหตุผลน่ากระทืบสุดๆ กับเซ็กส์ขึ้นสมอง

               เรื่องบางเรื่องปล่อยให้วิ่งเลยผ่าน ไม่คาดฝันคือล้วนเกิดขึ้นจากคนๆ เดียว...เฟรม
“ไม่อยากเชื่อว่าจะเป็นเพราะมึง...เฟรม” ผมนิ้วชี้แตะวนหลังมือใหญ่
“ไม่อยากเชื่อว่าจะเป็นเพราะดื้อเหมือนกัน” เฟรมยิ้มกุมมือผมไว้
                 คิดอยู่ว่าถ้าเรายังคงรักษาระดับความเป็นเพื่อนไปเรื่อยๆ จะอดทนหักห้ามใจ
จนทานไม่ไหวซักวัน กระดกแอลกอฮอล์หนีปัญหาถึงกลายเป็นผัวเมีย เอ๊ะ! ผัวๆ เมียๆ

               พลันตงิดว่าลมเทพสีขาวจะก่อไอเดียชงให้จอมมารนามกรว่าเฟรม
กระชากพรหมจรรย์กูรึเปล่าวะ (0-0)???
               ชั่วล่ะ
               ชั่วมากๆ
               ชัดเลยว่าชัวร์
               อ๊ากกกกกกก! ไอ้จัญไรลม เมิง!!!



“อ้ายเชรี่ยเฟรม! อย่าบอกนะว่ามึงกล้าจากไอ้ลมถึงบังอาจมาเอากูเป็นเมีย” ลำโพงแตก
                ผุดลุกตึงตังเหยียบยอดอกยักษ์นนทก (ตามจริงแค่ยืนพื้นธรรมดา)
ลืมเรื่องทุนเรื่องเรียนต่อหมดสิ้น
“อ๋อนั่นน่ะ ไม่เชิงว่า...ใช่มั้ง” ไอ้เลวมันเสือกยิ้มถูจมูกอะครับ ไม่ต้องเลย กูรู้สันดานมึงดี
“ไม่ใช่ได้ไง มึงอย่ามา!”
“น่านะครับเก้งเมียรัก”
‘ก๊าซซซซ!’ ในใจ $#@^^#%&* พ่นซับไตเติ้ลมิสามารถบรรยายไทย

“สาธุ! ดาบนั้นคืนสนอง ขอให้มันโดนผู้ชายข่มขืน” ระงับอาการก่อนบนบานขอสิ่งศักดิ์สิทธิ์
           แค้นฝังหุ่นไม่ได้ด้วยเล่ห์ก็เอาด้วยกล
“โดยคนที่มันรักและคนที่รักมันด้วย แบบเราไง สมหวังแฮปปี้วินๆ”
“...(+^+)...” หน้าเก้ง ฮื่ม!
“...(^-^)...” หน้าเฟรมระรื่น

“อยากกินเหล้าจริงเว้ย!” กรกฎาแซด
“ปะ! งั้นไป เอาให้เมาจะได้อร่อยแบบคืนนั้นอีกรอบ หึหึ”
“...(>///<)...” หมดแรงด่าผัวบ้ากาม
              อยากกลับบ้านไปฉีกกระชากเสื้อผ้าแล้วขึ้นคร่อมควบตะบึงให้เตียงพัง
เย๋ย! ไม่ใช่แล้ว

-----
------

               สรุปเฟรมไปเรียนอเมริกาครับ ทั้งบ้านเฮทันทีโดยเฉพาะอาม่ากับเตี่ยเฮีย
พูดไม่หยุดว่าซินแสกล่าวไว้ไม่ผิดจริงๆ เฟรมจะสร้างปรากฏการณ์สุดยอดให้บังเกิดขึ้นในบ้าน
 เราสองคนดูปฎิทินกันสนุกว่าหยุดวันไหนเจอกันเมื่อไหร่อย่างไร
...ถ้าเพื่อไอ้บ้าตัวนี้แล้ว จะแค่นี้หรือแค่ก็ไหว ^^



*************TBC เว้นส์เดย์

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 26 I do...p.21 (23-02-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: rujaya ที่ 25-02-2013 08:45:52

เฟรมจะไปเมกาแล้วหรอ   :m15: ห่างกันแค่ระยะทาง แต่ใจใกล้กันเสมอนะเก้งนะ

แต่มันฮาตรงที่ แช่งลมไว้ ขอให้มันโดนผู้ชายข่มขืน โดยคนที่มันรักและคนที่รักมัน สิ่งศักดิ์สิทธิ์มีจริง  :m20:  :call:

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 27 บททดสอบ p.22 (25-02-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: MiSS-U ที่ 25-02-2013 09:49:30

เป็นบททดสอบที่น่ายินดีเนอะ

เมื่อมองไปยังอนาคตก็ยังเห็นว่าทั้งคู่ยังคงอยู่ด้วยกัน

แม้จะอึดอัดเหงาเศร้ากันบ้าง  แต่รักก็ยังคงอยู่

นับถือน้ำใจเกรงจริงๆเลย  o13

บวกเป็ด รอเวนด์เดย์

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 27 บททดสอบ p.22 (25-02-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: eaey ที่ 25-02-2013 10:04:59

ปากพระร่วงนะเนี่ยเก้ง   แต่ขอบคุณที่แช่งแบบนี้อิ อิ o13

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 27 บททดสอบ p.22 (25-02-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: Satanza321 ที่ 25-02-2013 10:07:18

เฟรมจะไปเมกาแล้วหรอเนี้ย(แอบเหงาแทนทั้ง 2 คน  :o12:)

สู้ๆกับอี่แค่ปีเดียวนะ เก้ง-เฟรม  o13

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 27 บททดสอบ p.22 (25-02-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: takara ที่ 25-02-2013 10:22:35

ฮา ตามที่เก้งแช่งไว้เลยนิอิอิ

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 27 บททดสอบ p.22 (25-02-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: Nus@nT@R@ ที่ 25-02-2013 11:02:24

อ่า,,เฟรมจะไปอเมริกาแล้ว

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 27 บททดสอบ p.22 (25-02-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: So_Da_Za ที่ 25-02-2013 11:04:00

พี่เก้งปากพระร่วงจริงๆ
ดูดิแช่งลมซะได้ จริงตามแช่งทุกสิ่งอย่าง
55555

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 27 บททดสอบ p.22 (25-02-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: sukie_moo ที่ 25-02-2013 12:38:51

อ่านตอนนี้ แล้วนึกถึงเพลงที่ว่างของพอส   รักกันไม่ต้องตัวติดกันตลอดเวลาให้ทั้ง 2 คนมีที่ว่างที่จะทำอะไรๆก็ได้ที่รัก แต่ความรักของทั้งสองคนก็ไม่เปลี่ยนแปลง

เฟรมโคตรหื่นอ่ะ 555

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 27 บททดสอบ p.22 (25-02-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: taroni ที่ 25-02-2013 12:48:53

เป็นบททดสอบที่เก้งกับเฟรมต้องผ่านไปให้ได้
ที่แท้ลมเก็บความลับของเฟรมนี่เอง o18

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 27 บททดสอบ p.22 (25-02-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: daisy ที่ 25-02-2013 12:54:05

ลมโดนแน่ คนแช่งไว้เยอะ ฮ่าๆ o18

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 27 บททดสอบ p.22 (25-02-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: nekko ที่ 25-02-2013 13:17:22

ผ่านไปให้ได้นะน้องเฟรม น้องเก้ง :n1:


 :กอด1: :L2:

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 27 บททดสอบ p.22 (25-02-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: muiko ที่ 25-02-2013 13:26:24

เฟรมหื่นจริงๆ  :z1:

ปากเก้งนี้ได้เลย  :laugh:

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 27 บททดสอบ p.22 (25-02-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: tuckky ที่ 25-02-2013 15:34:23

ลมเหนือ ทำกับชาวบ้านไว้เยอะ ดาบนั้นคืนสนอง  :laugh:
เก้งเฟรมต้องเดินไปข้างหน้าเพื่ออนาคต สู้ๆ  :ped149:

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 27 บททดสอบ p.22 (25-02-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: mystery Y ที่ 25-02-2013 15:46:22

ระยะทางไม่ใช่ปัญหาเนอะ เรารักกันซะอย่าง เอ่อ...แต่ผัวเมียคู่นี้หื่นเหมือนกันเลยเนอะ

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 27 บททดสอบ p.22 (25-02-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: ruby ที่ 25-02-2013 16:18:29

ใกล้ถึงเวลาที่จะต้องห่างไกลกันแล้ว
เอาใจช่วยให้ทั้งเก้ง เฟรม ผ่านบททดสอบ
ครั้งนี้ให้ได้ :กอด1:

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 27 บททดสอบ p.22 (25-02-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: chaWice ที่ 25-02-2013 16:46:01

อ๊ากกกกกกกกกกกกกก
ทำไมอิคู่นี้มันจะดราม่า แบบไม่เห็นฝุ่นแบบนี้
นี้เขาเตรียมทิชชู่มา 3 ม้วน เช็ดน้ำตานะเนี้ยะ
น้ำตาก็ไม่ได้เช็ด อย่างอื่นก็ไม่ได้เช็ด
เพราะพี่เฟรมไปห้องน้ำในโรงเรียน ซะก่อนมีอ่างล้างมือ สะดวกเลยเนอะ   :o8:

รักกันแบบนี้น่ารักมากจริงๆ  :กอด1:

แต่ก็นะ สองร้อยกว่าวันนี้ไม่ใช่เล่นๆนะ #เหงารอ


เด๋วนะ พี่ลมนี้มันโดนเขาแช่งมากี่ปากแล้ว
ก๊ากกกกกกกกกกกกกก
ศักดิ์สิทธิ์จริงๆชอบๆ

ขอบคุณคนแต่งมากนะ

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 27 บททดสอบ p.22 (25-02-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: question09 ที่ 25-02-2013 17:01:15

แช่งลมแบบนี้ก้ออออออออ...เข้าทางเราอ่ะดิ  :haun4: :haun4: :haun4: :haun4: :haun4: :haun4: :haun4:

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 27 บททดสอบ p.22 (25-02-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: donutnoi ที่ 25-02-2013 20:38:36

อดทนนะพี่เก้งเฟรม คนอ่านก็จะอดทนเวลาทั้งสองคนต้องไกลกันเหมือนกัน  :กอด1:

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 27 บททดสอบ p.22 (25-02-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: GintoniC ที่ 25-02-2013 21:43:28

สวีทกันอยู่ดีดี๊ ดันเตะจิเฟรมไปเมกาซะงั้น แล้วหนูเก้งจิอยู่กับครายยยย ฮืออออ  :o12:

หัวข้อ: My Dangerous Fire
เริ่มหัวข้อโดย: bauloy ที่ 25-02-2013 22:34:30

อร๊ายยย เขิน*////*
ตอนนี้มันหวานซ่อนหื่นๆเเหะ5555555
ชอบตอนที่เฟรมนับวันที่ต้องห่างกันไว้เรียบร้อย อ่านเเล้วรู้สึกว่าพ่อวูฟเวอร์รีนช่างน่ารักก

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 27 บททดสอบ p.22 (25-02-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: Gokusan ที่ 25-02-2013 22:39:23

อ่านแล้วยิ้มแก้มแตกเต็มที่
แอบมีคำสาปตามไปปักหลังลมเทพ
ทว่า มัน...แม่นเป๊ะกันไปซะทุกคนกับที่ได้เจอ ฮ่าๆ
ส่วนเนื้อเรื่องจริงๆ เต็มๆ...ประเดี๋ยวจะซ้ำอีกรอบสองรอบก่อนเม้นท์ ฮิ ^^V

อ่ะ เม้นท์กันเป็นช่วงๆ(มั้ง??) ^^

แหวนคู่เวดดิ้ง...คนสังเกตก็คือคนสังเกต
อยู่ที่จะพูดมั้ย...แค่นั้น แต่ต้นเรื่องมักชิ่งเสมอ เหอๆ

ชอบความรู้สึกแบบอยู่ในกลุ่มเพื่อนที่รู้สังเกต
ทั้งที่คอยช่วยเคลียร์และคอยปลอบใจ...ไม่ใช่แค่น้องลม คนอื่นก็ใช่นะ
มันทำให้รู้ว่า...ไม่ว่าเราจะเจอเรื่องอะไร หนักหนาแค่ไหน ใครคือคนที่อยู่ข้างเดียวกับเรา ^^

เฉลยเรื่องทำอนาคตไปพร้อมกับวาระซ่อนเร้นที่มีมา...ฮาก๊าก
โถ...เป็นใครก็คงยอมสยบ-ผู้กุมความลับ-อยู่เหนือทุกสิ่งจริงๆ...ยื่นหมูยื่นแมวตลอดดดด
กันชนที่อยู่ใกล้ไม้ใกล้มือ หืออืออะไรก็ไม่ได้ มิน่า...บอกอะไรก็ทำ กลัวคอขาดก่อนเวลานี่เอง

เคลียร์เรื่องเรียน เรื่องเล่น รอเวลาเข้าหากันใหม่อีกครั้ง...ในอีกเกือบสามร้อยวันข้างหน้า
อยากรู้จังน้า...ประโยคที่ว่าคนช่างยุยงเบื้องหลังอ่ะ คุยอะไรกันถึงยอมเสี่ยงเพื่อให้ได้มา ฮิ ^^

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 27 บททดสอบ p.22 (25-02-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: hello_lovestory ที่ 25-02-2013 23:10:09

โหยแบบว่าพูดไม่ออก

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 27 บททดสอบ p.22 (25-02-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: So_Da_Za ที่ 26-02-2013 20:47:29

แวะมาทักทายอ่ะ
 ヾ(*'ω'*)ﾉﾞ

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 27 บททดสอบ p.22 (25-02-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: kanda53 ที่ 26-02-2013 21:06:36

รักกันจริงก็ต้องคิดถึงความฝันของอีกคน...
รอวันความฝันมาบรรจบกัน...แล้วก้าวไปพร้อมกันเนอะ o13
ว่าแต่..ลมจ๋ามีนอกใจนกเอี้ยงด้วยอ่ะ.. :laugh:
ยังไง ๆ บีน้อยก็เป็นสีสันสุด ๆ เดวิลตัวจ้อยป่วนหัวใจไม่เลิกลา.. :กอด1:

 :L2: &  :pig4:

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 27 บททดสอบ p.22 (25-02-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: ROCKLOBSTER ที่ 26-02-2013 21:30:09

  ในที่สุดก็รู้ที่มาที่ไปของนมจืดกล่องนั้น แม้เหตุที่ได้มาจะ....เอิ่ม

 ลมนี่สุดยอด  ทั้งปาหัวหมา ทั้งที่แนะเฟรมปล้ำเก้ง

แต่เก้งเจ๋งอ่ะ แช่งได้สุดยอด :m20:

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 27 บททดสอบ p.22 (25-02-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: choijiin ที่ 26-02-2013 21:43:37

กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดด
น้องเฟรมของเจ๊จะไปอเมริกาแล้ว
ตบมือให้เก้งเมียรักนะ
ที่ยอมปล่อยให้ผัวรักไปมีอนาคตอันสดใส
 :impress2: :impress2:


 “สาธุ! ดาบนั้นคืนสนอง ขอให้มันโดนผู้ชายข่มขืน” ระงับอาการก่อนบนบานขอสิ่งศักดิ์สิทธิ์
           แค้นฝังหุ่นไม่ได้ด้วยเล่ห์ก็เอาด้วยกล
“โดยคนที่มันรักและคนที่รักมันด้วย แบบเราไง สมหวังแฮปปี้วินๆ”

แหม่ๆๆ น้องเก้งนี่ปากพระร่วงเหมือนกันนะเนี่ย
เอาเข้าจริงๆน้องลมของพี่ก็โดนไอ้บ้ากามมันจัดหนักเอาจริงๆ
 :z1: :oo1: :laugh:

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 27 บททดสอบ p.22 (25-02-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: malula ที่ 26-02-2013 22:53:06

เราไปไล่ล่าความฝันกันเถอะ
เก้งทำถูกแล้วที่สนับสนุนให้เฟรมไปเมืองนอก
คู่ที่หนักแน่น มั่นคง ระยะทางไม่ใช่อุปสรรคเลย

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 27 บททดสอบ p.22 (25-02-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: ToffeE_PrincE ที่ 26-02-2013 23:40:08

วางแผนอนาคตเพื่ออนาคต

 :กอด1:

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 28 My Song p.23 (27-02-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: puppyluv ที่ 27-02-2013 08:38:03

----รู้ได้ไงว่ากลัวคอขาดก่อนเวลา 555 กดไลค์ให้/แก้เจ้าของพาร์ทแล้ว ขอบคุณ
----choijiin มีคนฝากให้บอกให้ได้ว่าอนุบาลแล้วครับ ตามสั่ง ว่างี้
------------------------
My Dangerous Fire
รัก ร้อน เรา
ตอน 28 My Song
FLAME's







                  เป็นปิดเทอมที่ชอบและไม่ชอบ
เมื่อเช้าเราชนะบาสเกตบอลได้ครองถ้วยชนะเลิศ
เก้งได้ลงสัมผัสเกมแค่ 5 นาทีแรกก่อนเปลี่ยนออก
รูปหมู่ถ่ายพร้อมถ้วยรางวัลผมไปยืนอยู่แถวหลัง เราแอบกุมมือกัน
ความลับข้างหลังภาพของเราสองคน
เก็บไว้เป็นเรื่องเล่าเล็กๆ แค่ผมและเมียรัก เยส!

                ปลื้มกับชัยชนะในเกมกีฬาไม่ถึง 2 ชั่วโมงต่อมาไอ้เหี้ยรมย์ดำดันพามารผจญตัวใหม่มาให้
กีตาร์ไฟฟ้าและ...
(“R-Gusๆๆๆ”)
(“พี่เก้ง กรี๊ดดดดดดด!”)
(“นักร้องหล่อนะฮ้า แอร๊ยยยยยย!”)
             ชั้น 5 ห้างดังใจกลางเมือง R-Gus เตรียมตัวจะขึ้นเล่น
“ไงวะเฟรม กองเชียร์เยอะผิดคาดว่ะ” เอกตบบ่า
“กูอยู่กับพวกไอ้บีข้างหน้านะ ไปเว้ยเอก” โจโจ้ถือกล้องลากเอกพาลุยไปหาเก็ท บี นัย ต้นจั๋ง ทราย เจนี่และเพื่อนเรากลุ่มใหญ่อยู่รวมกับพวกพี่เขียวชูป้ายไฟ ‘เก้ง’ , ‘R-Gus’ และชื่อโรงเรียนสลอน


                    ประชุมวงหลังเวที...
“เรี่ยมเลย อ่อนกว่าเห็นๆ ไม่แน่นแถมเสียงร้องไม่ถึงอีกต่างหาก เปลี่ยนเพลงโว้ยพวกเรา เอาเพลงนี้ประชันแม่งเลยเราชนะชัวร์” รมย์ดำจะสับเปลี่ยนแผนเอาเพลงนี้ขึ้นแทนด้วยวงแสดงบนเวทีท่าทางจะเจ๊งชัย
“อ๋อย เปลี่ยนก็บรรลัยซิครับพี่ ผมไม่ถึงอยู่คนเดียว กลัวผิดทำวงล่มได้ตราบาปตลอดชีวิต แย้สั่นหมดแล้วเนี่ย” แย้สติแตกไม้กลองหลุดมือ
“เอาไงดีวะแบงค์” ภิรมย์ปรึกษามือเบสเล่นกลางคืนด้วยกันมา
“แล้วแต่มึง กูยังไงก็ได้” แบงค์สไลด์เบสหน้าตาย
“เฮ้ ขอบอกอย่างได้ไหมวะ สนุกว่ะรมย์ เล่นกับพวกมึงมันส์ดี กูชอบ” เก้งของผมยิ้มกว้าง
“เหรอวะ งั้นตามนั้นเอาฮาเหมือนเดิมไม่ต้องเปลี่ยน ช่วยไอ้แย้มัน”
“เย้ๆๆๆ” แย้ชูสุดแขน
“กูว่าแล้ว 555” แบงค์
“เต็มที่” เก้งสะพายกีตาร์ หันมาสบตาก่อนยอมให้ผมก้มจู๊บหลังหู

                  ไอ้แย้ซอยเท้าเสือกวิ่งหูตั้งหางแกว่งมาหา
“พี่คร้าบ! พี่เฟรม ผมขออย่างได้เปล่าคร้าบ”
“ว่า?”
“ขอกอดพี่เก้งหน่อยเด่ะ”
“เหี้ย!” จับหัวมือกลองโขกพื้นเวทีไม่นับ

-----

                   บนเวทีกับสองพิธีกรชาย...
“เอาล่ะครับ ผ่านไปแล้วกับวงที่สามกับนักร้องหญิงผู้แสนจะน่ารักเพียงหนึ่งเดียวของเรา ได้ข่าวว่าวงนี้มีนักดนตรีมากที่สุดด้วย ตั้ง 12 คนแนะ เมื่อกี้เครื่องเป่า 3 คนแย่งที่ยืนกันเกือบตกเวที ผมลุ้นแทบแย่”
“ใช่ครับคุณ เรียกได้ว่าจัดเต็ม มีคะแนนโหวตเป็นอันดับหนึ่งด้วยนะ”
“จริงครับ 62 เปอร์เซ็นต์ ได้รับรางวัลโหวตอวอร์ดไปครองแน่นอน เห็นว่าฟอร์มวงซ้อมกันตั้งแต่ปีที่แล้ว สมศักดิ์ศรีตำแหน่งแชมป์เก่าจริงๆ ครับ”
“จำได้ว่าปีที่แล้วเป็นนักร้องชาย ปีนี้น้องผู้หญิง น้องแค่ ม.4 เองแต่ผมแอบเห็นโต๊ะกรรมการจะปาดเหงื่ออยู่นะครับนั่น”
“ปาดเหงื่อแบบดีไม่ดีครับคุณ พูดให้เคลียร์ๆ หน่อย”
“อันนี้ก็ต้องดูกันล่ะครับ 555”

                    พิธีกรชายคู่โม้แหลกเผาเวลา เรียกเสียงกรี๊ดเฮฮากระตุ้นคนดูปล่อยวงเซ็ตนั่นนี่
กระทั่งกีตาร์ไฟฟ้าสีดำกรีดเสียงตริ๊ง! ยาว พยักหน้าให้เจ้าหน้าที่ซาวด์เช็กและเพื่อนในวง
ก่อนหันมาส่งยิ้มข้างในฉาก
“หึหึ” ผมกอดอกยักคิ้วสั่งลุย
“...(^0^)...” เก้งแสนสวยลักยิ้มแก้มบุ๋มพร้อมชูนิ้วโป้งกดไลค์
สร้อยดำร้อยแหวนวงเดียวชิดลำคอโดดเด่น อีกวงอยู่ที่นิ้วผม

                     คนของผมพร้อม สดใสเจิดจ้าเกินใคร

-----
------

“และมาถึงวงที่ 4 ของวันนี้ ม้ามืดจากรอบแรก ในคลิปเล่นได้...อื้อหือ!”
“เล่นได้อะไรครับ น้องๆ ฟังอยู่อยากรู้เหมือนกัน ขอเสียงหน่อยเร้ว!”
(“กรี๊ดดดดดดด!”)
“มันแซบข้นจนไม่อยากจะเซด มาดูกันเองเลยดีกว่าครับ”
“กับวงที่มาพร้อมกับนักร้องนำสุดหล่อจนพี่ขอเทใจให้ด้วยคน อันนี้เหยียบไว้นะครับ 555”
“ขอเสียงให้กับวงที่มีกัน 4 คน นักดนตรีน้อยที่สุดกันหน่อยพวกเรา!”
(ว้ายยยยย! R-Gusๆๆๆ)
(กรี๊ดดดดด! พี่เก้ง)

“ขอเชิญพบกับวง--- R-Gus คร้าบ!”

http://www.youtube.com/v/EDNkgu3hEMM
***[กันและกัน /ศิลปิน: รุจ ศุภรุจ เตชะตานนท์]***

“(เก้ง) เคยสงสัย ทำไมเวลาที่ฉันโกรธ ต้องยกโทษให้เธอง่ายดาย
เสียใจไม่นานก็หาย แค่เธอเข้ามากอดฉัน
      วันเวลาร้ายๆ ก็กลาย
      เป็นเพียงความหลัง ได้โดยง่ายดาย
      เมื่อถามใจตัวเอง
      คำตอบที่ใจฉันได้...ฮืม  (เก้งหันมาปิ๊งกูเว้ย! 555)
   เราอาจจะเกิดมาเป็นของกันและกัน
   ฉันยังไม่เคยเผลอใจ ให้กับคนไหน
   โกรธเธอทุกครั้ง บอกรักฉันหน่อยก็หาย” ***

-----------

                   จบเพลงแรก...
“เราไม่คุย เล่นอย่างเดียว” รมย์ดำดีดติ๋งๆ รอจังหวะ
(“55555 ว้ายยยยย!”) / (กรี๊ด! อ๊ายยยยย น่ารักอ๊ะ)
ตะลึง ตึ่ง! โป๊ะ! แช้ง! ฉ่างงงงงง! แย้สนุกลืมเครียดอีกคน
“555 ไม่คุยแน่นะ งั้นวัน-ทู- ทรี!” เก้งเปลี่ยนกีตาร์โปร่งพร้อมแล้วให้สัญญาณขึ้นเพลงสอง

http://www.youtube.com/v/uISW480-PCw
***[ลืมไปก่อน / ศิลปิน: บุดดาเบลส feat. เกรียน พีซ]***

“(รมย์ดำ) วันที่เธอได้บอกลา วันที่เธอได้บอกมา (วี้ด! คนคลั่ง)
ว่าถึงเวลาต้องไป มันยังไม่ทันเตรียมตัว
ยังไม่ทันได้เตรียมใจ ชีวิตที่ไม่มีเธอ
      อยากจะหยุดอยากจะฉุดรั้งเธอเอาไว้
      แต่เข้าใจและรักเธอ เลยต้องยอมปล่อยเธอไป”
“(เก้ง) มีเพียงสิ่งเดียวที่อยากขอให้เธอจำ (กรี๊ด! เสียงดังมากกว่า)
   และเป็นสิ่งเดียวที่อยากขอให้เธอทำ
   คือลืมลืมฉันลืมไปก่อน ได้ไหมลืมไปก่อน
   ทำเหมือนว่าเราไม่เคยได้พบกัน
      เพราะอยากขอลองดูใหม่ รู้แล้วเธอชอบผู้ชายแบบไหน
      จะได้หลงรักฉันใหม่อีกครั้ง โอ (หันมาหายิ้มให้่กูว้อย )***

--------------

                 จังหวะเบาลงจะจบเพลงสอง...
“ผมแบงค์นะครับ” แบงค์แหกคอกก้าวออกไปโซโล่เบสดึ๋งๆ เหมือนในคลิป
“มือเบสขโมยซีน แบงค์ 5/4 R-Gus คร้าบ” นักร้องหัวไวแนะนำเป็นเรื่องเป็นราว ดึ๋ง! ดึ๊ง! ดึ่ง! แบงค์โยกร็อกแอนด์โรลเมามัน
“ไหนๆ ก็ไหนๆ ไม่มีคนนี้ไม่มี R-Gus คีย์บอร์ดมือหนึ่ง ภิรมย์-รมย์ดำของเรา!” เก้งผายมือนำ
(กรี๊ดดด พี่รมย์! 555) คีย์บอร์ดโซโล่เหวี่ยงศีรษะล้อมือเบสจนฮา
“ขอเสียงให้กับความพยายาม มือกลองโสดยังไม่มีแฟน 4/4 แห่งโรงเรียน R แย้คร้าบ!”
(“ว้ายยยย น้องแย้พี่ว่างนะฮ้า!”)

                  ตึ๊ง! ตึงๆๆๆ แช้ง! แย้หวดหน้ากลองสุดโต่งแค่ 4-5 ไม้ครบหน้ากลองแล้วจบ
ยิ้มแฉ่งแบบอายๆ คนกรี๊ดท่วมฮอลมากกว่าตอนเล่นเพลงเสียอีก

“นึกว่าจะไม่รอด ไม่เตี๊ยมกันเลยนะครับไอ้คุณแบงค์” นักร้องนำยิ้ม สายตาจิกเพื่อนร่วมวง จับไมค์พูดไม่ยอมโซโล่กีตาร์เพราะคนกรี๊ดท่วมไม่ซา
“สนุกมั้ยพวกเรา!” รมย์ดำปลุกกระแส
(“เย้! สนุก เอาอีกๆๆๆๆ”)
“งั้นแซบข้นอีกกับเพลงนี้” รมย์ดำจะต่อ
“เดี๋ยวๆ ขอเปลี่ยนกีตาร์ก่อน ถือว่าไม่มีโครงการนี้ไม่มี R-Gus ขอบคุณทุกคนที่อยู่ที่นี่วันนี้ด้วยคร้าบ!” นักดนตรีบอร์นทูบีชูกีตาร์โปร่ง

(“พี่เก้งงงงงง กรี๊ดดดดดด!”) พร้อมเสียงปรบมือกึกก้อง
“กรี๊ดอย่างนี้ยอมแซบข้นตลอดชีวิตครับผม” รมย์ดำเจนเวที
“555” แบงค์ดีด ‘ดึ๋ง’/ตูม
                  แย้กระทืบกระเดื่องรับขณะสตาฟรุนหลังบังคับผมเอากีตาร์ไฟฟ้าไปเปลี่ยนให้นักร้องนำ
อ้าวเหี้ย! อยู่ในมือกูได้ไง

(“กรี๊ดดดดด! ใคร? หล่ออะ!”)
(“พี่เฟรม ว้ายยยยยย!”)
(“เฟรมมมมม! ผัวขา แอร๊ยยยยย!”)
“อ้าว คุณมึงเป็นสเตจกับเขาตั้งแต่เมื่อไหร่ครับ” รมย์ดำแซวผ่านไมค์ จัดการชี้หน้าคาดโทษ
                  ผ่านไปแตะมือกับไอ้แบงค์ก่อนเข้าฉาก
(“55555”) ลั่นฮอล เวรเอ๊ย! จบงานอย่าหวังว่าจะได้ยลเก้งของกูอีก

-----
-----------

“ลืมเลย จะเล่นเพลงอะไรต่อนะ” กีตาร์เทสต์เสียงกีตาร์สีดำอีกรอบ
“วงเราไม่เศร้าครับ และเพลงนี้เป็นเพลงสุดท้ายขอมอบให้ใครซักคนที่กำลังจะก้าวไปทำตามฝัน ขอให้รู้ว่ามีคนรอ---/วงเราไม่คุย เอ้า! วัน-ทู-ทรี!” รมย์ดำโดนนักร้องนำตัดบทเข้าเพลงทันทีไม่มีการไว้หน้า
(“กรี๊ดดดดด!”)
(ว้ายยยยยย พี่เก้ง!)

http://www.youtube.com/v/pYk8cQ5ngJc

***[อดทนกับความเหงา/ ศิลปิน: วง KLEAR]***

“(เก้ง) เธอมีความฝันที่เธอต้องการ ฉันก็มีทางที่ฉันต้องเดิน
เป็นการร่ำลาที่เราต้องเตรียมใจเผชิญ แม้รักกันแค่ไหน---
       อดทนได้ไหม ช่วยกันได้ไหมเธอ
      อดทนกับความเหงาที่เราต้องเจอ
      ถ้าเมื่อไรเริ่มเหนื่อย หรือว่าใจเริ่มห่าง
      อย่าลืมว่าฉันยังรักและ... (เก้งเงียบแล้วก็เงียบ)
(เก้งหันหลังควับไม่ร้องต่อ ทั้งวงมองหน้ากันเลิ่กลั่กเพลงขาดเกือบบรรทัด เป็นรมย์ดำร้องท่อนนี้ต่อ)
“(รมย์ดำ) โปรดอย่าไปเผลอใจ    อย่าไปลองคบใคร
      อดทนรอได้ไหม    จนถึงวันนั้นที่เป็นวันของเรา

(เก้งยังหันหลังให้เวทีก้มหน้าโซโล่ เม็ดน้ำหล่นจากตากระทบแสงสป็อตไลต์์วาบลงกีตาร์สีดำ จบท่อนนั้นนักกีตาร์รูปหล่อลิ่วเข้าหลังฉากตรงดิ่งมาหาผม ได้กางแขนกว้างสวมกอดปล่อยให้สะอื้นเบาๆ กับอก)
(รมย์ แบงค์ไม่เล่นเครื่องดนตรี ชูสองแขนนำปรบมืออันปลั๊ก มีแย้คุมกลองลืมตายอยู่คนเดียว แล้วทุกคนในฮอลชูมือถือโบกเปล่งเสียงดังก้อง)

“(ทุกคนยกเว้นเรา) อยู่ตรงที่เดิมเพื่อเธอนั้น ย้ำกันเข้าไว้เธอ
      อดทนกับความเหงาที่เราต้องเจอ
      โปรดอย่าไปเผลอใจ อย่าไปลองคบใคร
      อดทนรอได้ไหม จนถึงวันนั้นที่เป็นวันของเรา” ***


                       เพลงจบ การแสดงสมบูรณ์ รมย์ดำ แบงค์ แย้ 3 ทหารเสือออกมายืนเรียงแถวหน้ากระดาน
จับมือกันโค้งคำนับขอบคุณรับกรี๊ดและเสียงปรบมือกึกก้อง...เส้นทางของเราชัดเจนมากขึ้นนับจากนาทีนั้น


------
-------








                        ห้องของเรา บนเตียงกว้างผืนผ้ายับยู่ยี่  ผมกดเสียงดนตรีในมือถือ
(((ท่อนกีตาร์ไฟฟ้าโซโล่สุดท้ายของเพลง)))
http://www.youtube.com/v/-KdFV0d-BKQ

“ทำไร...” นักดนตรีงัวเงียตื่นทั้งที่นอนคว่ำกับหมอน
“หึหึ” ชูมือถือตัวเอง
“อ๊า! ดิลีทเลยไม่เอา”
“น่า...ชอบ”
                  เซฟโหมดริงโทนท่อนโซโล่กีตาร์อัดเป็นเสียงเรียกสายของเมียรักนับตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา
 มือเล็กกว่าสอดนิ้วประสานนิ้วมือผม ดึงมาจูบนิ้วนางมีแหวนเกลี้ยงสีดำของเราสวมอยู่

“อืม...” ครางเป็นแมว ขดตัวเปลือยนอนตะแคงหนุนหัวให้จั๊กกะจี้กับอก ขาเรียวก่ายทับท่อนขาผมท่าประจำ
“หึหึ” ดึงหมอนให้รองหนุนดีๆ จะได้นอนสบาย ลูบแผ่นหลังเบาๆ
            เก้งมุดคว่ำหน้าจนเห็นรอยคิสแดงเด่นชัดตรงสะบักหลังตำแหน่งหมุดปีกเทวดา

                   กรกฎา...ไนกี้แองเจิลของผม
อยากหยุดเวลาไว้แล้วกำทุกอย่างไว้ในมือ


“อยากหยุดเวลาได้ชะมัด” เก้งอุบอิบเป็นแมวนอนหวด
“...” ผมยิ้ม พูดเหมือนอย่างใจคิด
“กี่โมงแล้ว หิว” อ้าว บิดขี้เกียจซะงั้น
“สามทุ่ม หม่าม้าเก็บข้าวไว้ให้ จะลงไปหรือยกขึ้นมา”
“อยากสูดอากาศเหมือนกัน”
“ลุกไหว?” ลูบแผ่นหลังแมวยั่วสวาท ผิวเรียบเนียนชวนสัมผัสไม่เคยเบื่อ
“มีหน้ามาถาม เชรี่ยเฟรม” ยิ้มเขินแกล้งมุดมากัดไหล่ผม
“โอ๊ย! แมวกัด 555”  กี่ยกวะ

                  ผมแค่ครั้งเดียวแต่คนนี้กวางเหลียวหลังในห้องน้ำแล้วต่อด้วยออนท็อปบนเตียง
เห็นว่าเหนื่อยหรอกถึงยอมปล่อย
[Tttt!] ข้อความเข้า
              บีโฟโต้ฮันท์ส่งคลิปและรูปบนเวทีมาเพียบ
 เครื่องผมไอ้เก็ทอัพสเตตัสเช็กอินที่พัทยาแล้ว
ออกเดินทางไปธุระของที่บ้านหลังจากประกาศผลการประกวดเสร็จ

“ไอ้คู่นี้ไปฮันนีมูนหรือทำงานให้แม่กันแน่” เก้งดึงมือถือจากมือผม
“ปล่อยมัน” ผมปลงกิดากรกับทิวากร มึงสองตัวยังไม่ได้กันง่ายๆ หรอก กลัวเดวิลแถมตามใจจนเหลิงขนาดนั้น ไม่เหมือนกู กิ๊วๆ (^^)
“โย่! พวกไอ้บอลกับโอ๊ตก็ไปดูเหรอ เคี้ยงข่างห้องสองทั้งแก๊งเลยนี่หว่า น้องโดมก็มา เยลลี่พวกน้องคอนแวนต์ด้วย” เก้งทัชสกรีนดูรูปจากบี
“ดูนี่” ผมโชว์จากมือถือตัวเอง
“วู้! พี่มอสต้นจั๋ง ฝั่งนี้พี่เอ็กซ์กับไอ้น้องดิว พวกน้าชด โอ้โหเยอะแฮะ”
“ไม่เห็นเหรอ”
“ไม่เลย ไฟส่องตามองไม่เห็นใครซักคน”

                   ฟังคำตอบแล้วยิ้มปลื้ม เก้งมีแต่กูเฟ้ย! พวกมึงตกกระป๋อง
เท้าแขนนอนคว่ำ ผ้านวมร่นลงไปกองเห็นเอวกระชับ เฟรมลูกพ่ออยากชะชะช่าอีกล่ะ
ได้แต่เก็บอาการไว้ใต้เข็มขัด อนาคตจะห่างตั้งเกือบปีอดทนไหวไหมหนอ

“แสนนึง” ผมดูรูปรับป้ายบอกเงินรางวัลเลขศูนย์แผ่นใหญ่ขนาด 2 คนโอบ
                  เก้งชูโทรฟี่ชนะเลิศอันเล็กนิดเดียว ของจริงตั้งอยู่บนโต๊ะ
 รมย์ดำยกอภิสิทธิ์ให้เชยชมก่อนเปิดเทอมถึงจะนำไปตั้งไว้โรงเรียน

“ไม่น่าเชื่อ ชนะได้ยังไงไม่รู้ ตอนประกาศบนเวทีไอ้แย้ตื่นเต้น ผมจะราดแล้วพี่ ขอไปห้องน้ำก่อนได้ไหม 555 ตลกดี”
“อือฮึ” ผมฟัง นัยน์ตาจับคนเล่าเจื้อยแจ้วสนุก
                  ไม่ชอบตรงมีสัญญาโชว์สกูลบัสเรียกกระแสร่วมชิงชัยปีหน้า
คิดอีกทางคนของผมได้มีอะไรทำ มีความสุขกับสิ่งที่รักก็โอเควะ

------

“เฟรม...” ทิ้งทุกอย่าง หลับตาเอนตัวมาซุกอกผมที่เดิม
“หือ?”
“สนุกดีเนาะ”
“อืม...จุ๊บ!” กดจูบแก้มหนักๆ เลื่อนจุมพิตเบาที่เปลือกตาสองข้าง
                  กว่าจะข้ามผ่านมาถึงวันนี้ ถ้าไม่รุกคืบ ไม่เอ่ยปากบอก
ไม่ได้ตัดสินใจกอดคงเสียทั้งหมดชีวิตที่เหลือ
วันเวลาข้างหน้าไม่ถึง 300 วันที่ไกลห่างก็ไม่น่าจะเลวร้ายนัก...คิดบวกกำลังใจเต็มเปี่ยม

“รมย์ดำจะให้เล่นกลางคืนด้วย กำลังจะ/---ไม่!” เก้ง/ผม
“อ้าว กำลังจะบอกว่า”
“ไม่ได้ บอกมันไปว่าไม่อนุญาต”
“น่านะได้ตังค์ ซ้อมเพลงเยอะๆ เวลาขึ้นเวทีจะได้เขี้ยวๆ”
“ไม่ต้อง บอกมันว่าหวง หึงมากด้วยเมียทั้งคน”
“อะ! เชรี่ย 555” เมียหน้าแดงขำกลิ้ง น่ารักจนอดฟัดชุดใหญ่ไม่ได้

                คิดไว้แล้วว่าอยากให้เล่นดนตรี เหลือซ้อมบาสบ้างเพราะเก่งอ่านเกม
และบังคับให้ออกกำลังกายไปในตัว จะได้นอนหลับสนิททุกคืนไม่ต้องกังวล

“นะ บางครั้งได้แต่ไม่ต้องเล่นกลางคืนหรอก” ผมหน้าผากชนหน้าผาก ถูไถจมูกตัวดื้อจอมซน
“อืม...รู้แล้วว่าต้องเป็นแบบนี้ เล่นเวดดิ้งแบรนด์ตามงานแต่งตอนเย็นๆ ช่วงกลางวันได้มั้ย ช่วยไอ้แย้หาเงินเข้าบ้าน”
“ลิสต์มาดูก่อนอะไรบ้าง ต้องให้เด็กที่บ้านไปด้วย” ผมกำกับ
“โห หวงจริงนะนี่”

“มีอยู่คนเดียว” งุบงิบงับเลียลำคอ
“555 น่ารักว่ะ คนนี้ของใครน้อ” เก้งเป็นต่อบีบแก้มผมเย้ไปมา
“ผัวของเมีย ฮื่ม! มานี่ซะดีๆ ดื้อ”
“อ๊า! จะดูรูป หยูดดดดด หยุดๆๆ 555” โดนคลุกวงในอีกรอบ

              ...ตักตวงความสุขของสองเรา
              ...ไม่รู้อิ่ม ไม่รู้พอ
              ...ละเลียดวันเวลาของเราอย่างช้าๆ อ่อนโยน เก็บทุกวินาทีที่มีค่า ไม่อยากให้เลือนหาย

---------------
--------------------

                  อาฟเตอร์ช็อก...
“พรุ่งนี้ไปทะเลกัน” ผมรวบรัดหลังเก็บแต้มที่สอง
“ไม? อยากไป” คนเสียแต้มที่สาม
“ไปหาไอ้เก็ทนี่ล่ะง่ายดี ให้มันจองที่พักเลย”
“เออนะ อาทิตย์หน้าจะเปิดเทอมแล้ว อ๋อย...เร็วชะมัด โอ้! ต้องติวสอบ ม.6 ให้ด้วยนี่นะ เอางี้ชวนพวกเราด้วยซิ ให้ไอ้บีเป็นไก๊ด์ พัทยาถิ่นมัน” ทีนี้ล่ะตาเป็นประกาย

“ไม่เอา อยากไปแค่เรา” ผมจำกัดที่นั่ง
“ไรเล่า ทะเลต้องไปหลายๆ คนถึงจะสนุก”
“อยากเดตกับเมีย”
“เอิ่ม...” (-///-)
“ตามนั้น โทรบอกไอ้เก็ทแป๊บ”
“...” ยังกรอกตาหน้าแดงแปร๊ดอึ้งๆ ผมก้มงับซ้ำรอยมาร์กต่ำเนินสะโพก
“อ๊า! เจ็บ ไอ้ซาดิสต์์”

“แต่งตัว นอนฟังเสียงท้องร้องโครกครากตั้งนานแล้ว”
“อ้าย-เชรี่ย-เฟรม”
‘ตุบ!’ หมอนเต็มหน้ากูจนได้

                  ไม่น่าพลาดตรงให้คนนี้โทรคุย วันรุ่งขึ้น กขค.ล้นคันรถ เซ็ง (=”=)


************* TBC ทะเล

ปล.1 เสาร์ผมไม่อยู่ พาเจไดไปหาเจ้าของในป่า
          อัพศุกร์มะรืนที่สุดทางรักแล้วเจอกันจันทร์นะขอรับ
ปล.2 คลิปที่ 4 ในห้องเป็นอันโปรดผมเอง
          ก็เลยตามใจต้องใช้เพลงนี้ 555

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 27 บททดสอบ p.22 (25-02-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: puppyluv ที่ 27-02-2013 08:39:09

ลืม ปล.3 malula ขอบคุณที่เข้าใจ

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 28 My Song p.23 (27-02-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: MiSS-U ที่ 27-02-2013 08:49:47

ขอจิ้มก่อนเม้นท์  o18

..................................

ชอบตอนนี้จังเลย ให้ความรู้สึกอบอุ่นและยิ้มได้ทั้งตอน
เก้งเองก็แสดงออกมากขึ้น
นายเฟรมไม่ต้องพูดถึงเพระายิ่งกว่ากล้ามานานแล้ว

ไม่อยากนึกถึงซีนที่ต้องจากลาเลยมันแอบนอยด์ไปก่อนล่วงหน้า
แต่เพื่ออนาคตนี่และความฝันนี่เนอะ  :monkeysad:

บวกเป็ด

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 28 My Song p.23 (27-02-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: tuckky ที่ 27-02-2013 09:48:18

 :z13: รีบน ไปอ่านก่อน
อดทนกับความเหงา my favorite song.
เป็นเพลงที่ชอบมาก (แต่ไม่มีใครให้รอเหมือนพี่เก้ง  :o12:)
สุขแบบเหงาๆไงไม่รู้

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 28 My Song p.23 (27-02-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: Gokusan ที่ 27-02-2013 10:09:40

แอบมาก่อนอ่านละเอียด...ละเลียดนิดนึง ^^
เน่...พอรู้ว่าโดนยุยงมาจะคอขาดทั้งคู่ป่ะล่ะ แฮ่... ;p
หรือไม่แน่...ต้องให้ของขวัญขอบคุณเขาล่ะไม่ว่า ฮิ ^^

เดี๋ยวมา...ขอละเลียดหน่อย...เหมือนจะใกล้เวลาล่ะ

จะว่าอะไรดี...ความสำเร็จแพ็คคู่อีกก้าวดีกว่าเนอะ
ก้าวไปข้างหน้าพร้อมๆ กัน...อยู่ด้วยกันเสมอ
ทั้งกีฬา ทั้งคอนเสิร์ต สนุกทุกที่ที่มี-เพื่อน-

ชอบซีนบนเตียงมากมาย...มันอุ่นๆ
เก็บเกี่ยววันเวลาที่จะอยู่ด้วยกันให้นานที่สุด
แค่อีกเกือบสามร้อยวันข้างหน้า...แล้วจะได้พบกันโดยสมบูรณ์ ^^V

เอาใจช่วยให้ผ่านเวลาที่ตัวไกลใจอยู่ไปได้ง่ายๆ ไวว่อง...ทั้งสองคน ^^

ปล.ไม่เห็น-ละเลียด-จริงๆ << เค้าไม่ได้เลียนแบบนะตั๋ว...ฮ่าๆ
อ่อ...ตอนนี้ของตาเฟรมนะ เปลี่ยนหัวซะหน่อยจ้า ^^

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 28 My Song p.23 (27-02-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: greensnake ที่ 27-02-2013 10:54:13

ตามอ่าน 3 ตอนรวด ก็ว่าตามอ่านอยู่นะ แต่ทำไมอ่านไม่ทัน :m23:
จะบอกว่าน้ำตาซึมอีตอนที่ฟังเพลงที่เก้งเล่นอยู่บนเวทีด้วยแหละ :sad11:
แม้จะเป็นการตัดสินใจเพื่ออนาคดและเต็มใจให้เค้าเดินตามฝัน
แต่มันก็ต้องมีบ้างที่จะใจหาย อยู่ด้วยกันทุกวันนอนด้วยกันทุกคืน
แต่เชื่อเถอะว่าเวลาจะผ่านไปอย่างรวดเร็ว เพราะมีความสุขในทุกวัน
กว่าจะได้อยู่ข้างกันอย่างสนิทใจ ต้องผ่านอะไรมามากมาย
แค่นี้ไม่ครณามือทั้งคู่หรอก ขอให้ทั้งคู่มีความสุข :กอด1:
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ :L2:
ป.ล. 1  +1และเป็ดกิ๊บก๊าบ
ป.ล. 2  อ่านตอนล่าสุดแล้วให้ความรู้สึกเหมือนใกล้จะถึงจุดหมาย

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 28 My Song p.23 (27-02-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: mystery Y ที่ 27-02-2013 10:56:32

เพลงเพราะอ่ะ ชอบจัง เฟรม-เก้งมีความสุขเว่อร์ ดีใจกับชัยชนะทั้งบาสและดนตรีด้วย ตอนหน้าทะเล~

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 28 My Song p.23 (27-02-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: chaWice ที่ 27-02-2013 11:44:48

อดทนกับความเหงาที่เราต้องเจอ ...

ดันเผลอเปิดเพลงไปด้วย
ต่อมน้ำตาจะแตกตาม

บ้าจริง   :o12:

อดทนๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 28 My Song p.23 (27-02-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: malula ที่ 27-02-2013 11:53:22

เพลงเพราะมาก
ห่างกันเพื่อให้มีเวลาคิดถึง ดีกว่าอยู่ใกล้แล้วมีแต่ความไม่เข้าใจ (อันนี้เปรียบเทียบเฉย ๆ)
อ่า...เหมือนเฟรมจะหาเหตุสั่งลาได้ทุกสถานที่ ทุกเวลา เอาเหอะ เด็กกินจุต้องตุนไว้เยอะ ๆ ฮ่าฮ่าฮ่า

ปล.มันที่ว่าคงไม่ใช่เผือกมันเนอะ คิคิ

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 28 My Song p.23 (27-02-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: Satanza321 ที่ 27-02-2013 12:30:07

ยินดีกับความสำเร็จของทั้ง 2 คนด้วยนะ เป็นปลื้มแทน ตอนเก้งกับรมณ์ดำร้องเพลง"อดทนกับความเหงา"

แทบขนลุก(อินนะ :sad11:) เปิดเพลงแล้วฟังไปด้วย อ่านไปด้วย อารมณ์มันได้จริงๆอะ

เฟรมพลาดแล้วหละ จะไปเดทกัน 2 ต่อ 2 แต่ไหงมาซะเต็มรถเลย  :laugh:

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 28 My Song p.23 (27-02-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: sukie_moo ที่ 27-02-2013 12:40:29

เพลงเพราะๆเยอะเลย ชอบ

โมเมนต์ที่อยู่ด้วยกันมันอบอุ่นมากๆ(เห็นแต่ตอนอบอุ่นอ่ะ  ตอนเร่าร้อน เบนกล้องหนีทำไมเนี่ย)

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 28 My Song p.23 (27-02-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: ruby ที่ 27-02-2013 13:33:45

เพลงเพราะ น้ำตาคลอเลยตอนเก้งร้องเพลงสุดท้าย
ชอบตอนที่สองคนเค้าคลอเคลียกัน อบอุ่นดี
เก็บเกี่ยววันเวลาที่มีความสุขไว้เยอะๆนะ
เวลาห่างกันจะได้มีกำลังใจ อดทนไว้
นี่ขนาดยังไม่ได้ห่างกัน คนอ่านยังอินได้ขนาดนี้เลย
 :กอด1:

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 28 My Song p.23 (27-02-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: daisy ที่ 27-02-2013 17:36:09

ฮือออออออออ จะจากกันแล้นนน :sad4:

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 28 My Song p.23 (27-02-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: wews ที่ 27-02-2013 17:49:54

น่ารักมากๆ  :-[ :-[
ชอบทุกเพลงเลย
 :L2:

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 28 My Song p.23 (27-02-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: muiko ที่ 27-02-2013 18:15:36

อดไปเที่ยวตามประสาคู่รักเลย

เฟรมเก้งน่ารัก ไม่อยากให้ห่างกันเลย :monkeysad:

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 28 My Song p.23 (27-02-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: rujaya ที่ 27-02-2013 18:19:53

เพลงเพราะมาก  :กอด1:

น้ำตาไหลตอนเก้งร้องไม่จบเพลง แล้ววิ่งเข้าหลังเวทีไปกอดเฟรม  :m15:

ความหวานของทั้งคู่ยังหวานสม่ำเสมอ เวลาอีกสามร้อยกว่าวันที่จะต้องไกลกัน

เก็บเกี่ยวความทรงจำไว้ให้นานที่สุด

ตอนหน้าทะเล แต่มี กขค ไปเพียบ น่าสงสารเฟรม  :m20:

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 28 My Song p.23 (27-02-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: nekko ที่ 27-02-2013 19:03:04

เก็บความหวานไว้เยอะๆๆๆ :sad11:


 :กอด1: :L2:

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 28 My Song p.23 (27-02-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: eaey ที่ 27-02-2013 19:06:20

เก็บสแปร์ไว้แล้ว ปล่อยให้เมียสนุกกับเพื่อนๆบ้างเถอะะ :-[

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 28 My Song p.23 (27-02-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: aishiteru. ที่ 27-02-2013 19:10:53

เย้ยยยย เค้าพึ่งมาส่อง พึ่งรู้ว่า ภาคต่อจากน้องลมพี่เหยี่ยว โฮกกกกก พี่ไอดอลลลลลล
คราวที่แล้วก็เก็ตบี มาคราวนี้ เฟรมเก้ง อร๊ายยยย จริงๆเห็นเมื่อสองวันก่อน
พึ่งจะตะบี้ตะบันอ่าน ตามทันปัจจุบันแล้วววววว เย้
ที่พึ่งจะรู้ว่าเป็นภาคต่อ ก็เพราะเคยเห็นชื่อเรื่องสักพักล่ะแต่ไม่ได้กดมาอ่าน
วันก่อนสังเกตจากชื่อคนแต่งเนี่ยละ แล้วค่อยมาอ่านเนื้อเรื่อง โอ๊ะ โอ ใช่เลยยย
ตามมาอ่านอย่างรัวๆๆๆ คิดถึงพี่เหยี่ยวน้องลม เก็ตบี พี่เจฟรี่พี่โจ๊ก ก็ด้วย คิดถึงๆๆ
เก้งน่ารักอ่ะ เฟรมก็ดูนิ่งๆดุๆทีแท้ ความเป็นมาคือแบบนี้นี่เอง
อยู่กันสองคนกับเก้ง เฟรมนี่เป็นคนละคนเลยน่ารักจัง
อาจจะไม่ได้เม้นท์บ่อยๆแต่จะตามอ่านแน่นอนค่า
(อ่านทางมือถือเม้นท์ลำบากหน่อย ขออภัยล่วงหน้านะคะ)
แต่ถ้าเข้าจอ PC เมื่อไหร่จะมาเม้นท์ให้กำลังใจคนแต่งนะค๊าาาา
คิดถึงตัวละครทุกตัวเลยค่าาาา พาพวกเขามาออกมามีบทกันเยอะๆน้าาา
 :กอด1:

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 28 My Song p.23 (27-02-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: Nus@nT@R@ ที่ 27-02-2013 19:20:30

เฟรมก็หวานซะ แต่ก็นั่นแหละทำให้ทุกวันที่อยู่ด้วยกัน มีค่ามากที่สุด

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 28 My Song p.23 (27-02-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: pahpai ที่ 27-02-2013 20:44:28

ชอบทุกทีเลยที่เป็นเฟรมเล่า  มันมองเห็นความรักชัดเจนมากๆๆๆ
เป็นหนุ่มเงียบๆแต่รักจริงชัดเจน  น่ากรี๊ดสุดๆ
จากตอนเปิดเรื่องดูโหดๆ ไ
ปๆมาๆคู่นี้หวานน้ำตาลเรียกพี่เลย

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 28 My Song p.23 (27-02-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: So_Da_Za ที่ 27-02-2013 21:46:41

แอบกรี๊ดกะเพลงที่เลือกได้มั้ยคะ เพลงโปรดทั้งนั้น ชอบอ่ะค่ะ
แต่ที่ชอบสุดคือ เฟรมกะเก้งนอนคุยกันบนเตียง ดูอบอุ่นดีอ่ะ อิอิ

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 28 My Song p.23 (27-02-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: GintoniC ที่ 27-02-2013 22:47:23

อ่านแล้วมีความสุขอ่ะ แอบคิดว่าิอยากฟังเสียงเก้ง (เป็นเอามากอ่ัะ)  :-[
แต่คิดถึงตอนที่ต้ิองจากกันก็ใจหายอ่ะ  :เฮ้อ:

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 28 My Song p.23 (27-02-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: choijiin ที่ 28-02-2013 01:16:43

----choijiin มีคนฝากให้บอกให้ได้ว่าอนุบาลแล้วครับ ตามสั่ง ว่างี้

ขอบคุณมากเลยที่จัดเลเวลอนุบาลมาให้
ถือซะว่าสงสารคนแก่ 55555555
 o13 :laugh:

ตอนนี้น่ารัก(อีกแล้ว)
ในเมื่อเวลามันเหลือน้อย
ก็อย่าลืมใช้ให้เต็มที่นะ
 :impress:

 ขอบคุณ puppyluv นะจ้ะ
 :กอด1:

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 29 ทะเล p.24 (1-03-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: puppyluv ที่ 01-03-2013 07:41:53

My Dangerous Fire
รัก ร้อน เรา
ตอน 29 ทะเล
Geng's







                     เรามาถึงทะเลจนได้ เย้! ผม เฟรม เอก โจโจ้ เคี้ยง ข่าง ดาว เจนี่มาเจอเก็ทกับบีที่พัทยา
 โปรแกรมสองวันหนึ่งคืนล้นรถยนต์จนเตี่ยเฮียอนุมัติรถตู้บ้านคันใหญ่มาบริการพร้อมพี่คนขับ
                     อยากจะยืดเวลาออกไปนานๆ อยู่หรอกแต่ไม่สามารถ พรุ่งนี้เที่ยวอีกวัน
มะรืนก็จันทร์เปิดเทอม อย่าเพิ่งพูดถึงมันเลยขอวันนี้ก่อนเถอะ

“เจอไอ้บีที่ไหนวะเก้ง” โจโจ้
“ร้านที่มีปูตัวใหญ่ๆ ตรงสุดทางรัก” ผม
“ฮิ้ว! สุดทางรัก โกๆๆๆ” ข่างกับดาวหัวเราะ เจนี่ขำอีกคน
“เฮ้ยพวกเรา ไอ้เต๋า บอล โอ๊ตมาด้วยเว้ย มันถึงโอเอซิสมอเตอร์เวย์แล้ว” ข่างวางโทรศัพท์บอกเสียงดัง
“ไชโย คนเยอะดีชอบๆ กินๆๆ เที่ยวๆๆ”
“งั้นเต็มที่ เย้!” คนอื่นในรถเฮฮา จะมีก็แต่...
“ฮื่ย!” หงุดหงิดจากเฟรมนั่งคู่กับผม
“น่า...นะ” จับต้นขาแข็งแรงบีบนวดให้กำลังใจ ยักษ์จิ๊จ๊ะเล็กน้อยแต่พอโดนอ้อนเข้าหน่อยก็หาย
 เก้งจัดการได้ (ด้วยการแกล้งเอียงมุดหน้าไปหา ให้ปากมันชนแก้มผม อุอุ)


                ถึงพัทยาหลังจากแวะโน่นนี่เต็มที่ มีเพลียเล็กน้อยก็รถติดหน้าห้างใหญ่
กรุงเทพก็มีมาทำไมอีกก็ไม่รู้ แพลนว่าจะปิ้งย่างหน้าหาดที่พักเป็นอันยกเลิกเพราะห่วงเที่ยว
กว่าจะได้ทานข้าวเย็นที่บีนัดก็เกือบเลยเวลา

“เก้ง ดาว เจนี่ทางนี้!” บีโบกมือหยอยๆ โต๊ะยาวบนขอบทางสันเขื่อนกันคลื่นหน้าหาด
“มาเร็วให้ไว กูรอเจ้าภาพอยู่เนี่ย” เก็ทตบที่ว่างหัวโต๊ะ
“โอ้ กินบรรยากาศมากเลยวะ ลมทะเลชื่นฉ่ำสุดๆ” เอก พวกผมมาบ่อยแต่ไม่เคยนั่งเอาต์์ดอร์ชิลอย่างนี้เลยสักครั้ง
“บีซื้อที่ไหน อยากได้บ้างล่ะ” เจนี่กับดาวยิ้มร่ากับลูกโป่งตุ๊กตาผูกสายนาฬิกาข้อมือบี
             ไม่ต้องเดาหัวคิตตี้สีชมพูเช่นเคย  หลังเก้าอี้เก็ทมีแองกรี้สีแดงตาดุลอยอยู่
เพื่อนตัวเล็กอยากได้หรือไอ้เก็ทกลัวเด็กหายถึงมัดจองไว้ก็ไม่รู้
แล้วก็ลิ่วไปแล้วครับ 3 คนกับรถเข็นลูกโป่งอัดแก๊สพวกเด็กไม่รู้จักโต


“อ้าวเฮ้ย! รถไอ้โอ๊ตนี่หว่า บอล เต๋า วู้!” เก็ทเห็นอีกคันพอดี
“หิวว่ะเก็ท สั่งอะไรไปยังวะ” โจโจ้ยัดขนมมาตลอดทางยังสามารถ
“5 อย่างสามชุด ได้แล้วเมื่อกี้แต่กูบอกรอก่อน งั้นยกมาเลยดีกว่า” เก็ทให้สัญญาณบริกร
“มาเลย กูหิวช้างล้มแล้วเนี่ย ขอกุ้งๆๆ” ผมรีเควรสของโปรด
“เออ กูส่ง PDF ตัวอย่างแบบฟอร์มเอกสารทุนกับวีซ่าให้มึงแล้วนะ รู้ว่าแม่เก้งคงเป๊ะกว่าแต่เอาไว้ดูเทียบกันเหนียว” เก็ทบอกเฟรมข้อมูลเรื่องทุน เพื่อนมีน้ำใจเสมอ
“แทงกิ้ว”
“ใจเก็ท” ผม/เฟรมรับ อนาคตที่มิอาจหลีกเลี่ยง 
                  พวกบีกลับมาได้ปลาฉลามสีน้ำเงินมายื่นให้ด้วย
ปล่อยมันลอยเล่นลมไปกับเก้าอี้ก่อนละกัน อุอุ น่ารักดี

------

                อาหาร เต็มโต๊ะได้เวลาปอบลง เราพูดคุยกันดังมากขอโทษ
ช้อนส้อมกระทบก๋องแก๋งแข่งกับเสียงจุ๊บจั๊บ เด็กวัยใกล้เจริญพันธุ์ต้องการสารอาหารเต็มที่
จนจุกคอหอยถึงได้ฤกษ์ถอยทัพ
“อะไรนะเจนี่ไม่เคยมาพัทยาเหรอ โย่! ครั้งแรกรึนี่ อย่างนี้ต้องบริการกันหน่อยแล้ว” บีอยู่ซ้ายมือเก็ทคุยกับสาวๆ
“ไม่เคยเลยจริงๆ เคยผ่านบ้างแต่ไม่แวะเข้ามาแบบนี้ ดาวโทรไปชวนแล้วเคี้ยงมารับที่บ้านน่ะ” เจนี่ปล่อยผมยาวสลวย กระโปรงสั้นกับเลกกิ้งสวย
“ฮิ้วววววว! เคี้ยงไปรับด้วย”
“โห! มึงงงงงงง ไอ้เคี้ยง”
“อา-รายยยย กูกับไอ้ข่างไปรับดาว บ้านเจนี่ก็อยู่นั่น” เคี้ยงกับเจนี่ออกอาการสีชมพู
“วู้! บ้านใกล้กัน มิน่าล่ะ 555” เก็ทสองแง่สองง่ามเล่นด้วย
“555 เอาเชียวพวกนี้” ผมขำ
            รู้ว่าเคี้ยงชอบเจนี่ เวลาเรียนห้องใกล้กันมักจะเดินมาเจ๊าะแจ๊ะไม่ขาด
เพิ่งนึกออกว่าทำไมดาวถึงกลับมาห้องเราบ่อยนักเพราะหน้าที่แม่สื่อให้เคี้ยงนี่เอง

“เจนี่ของเราไม่มีทางไปอยู่ทับสองกับนายแน่เคี้ยง ขึ้น ม.6 เขาไม่ย้ายห้องกันแล้ว ทับหนึ่งชนะ” บีปากดีเรียกเสียงหัวเราะ
                จริงครับ ม.2 จะขึ้น 3 และ ม.5 จะขึ้น 6
ไม่มีการสับเปลี่ยนนักเรียนในห้องนโยบายสามัคคีชุมนุม

                คุยกับโฉงเฉงอยากไปที่นั่นที่นี่ลุยกินเที่ยวไลฟ์สไตล์
บีไก๊ด์กิตติมศักดิ์เด็กพัทยาเก่าเสนอขายไม่อั้น
สรุปยกโขยงไปสัมผัสบรรยากาศต่อที่ร้านอาหารริมผาขึ้นชื่อแห่งหนึ่งของพัทยาเหนือ
 เจนี่เห็นในเว็บติดอันดับสถานที่ท่องเที่ยวอยากมาเช็กอินส่งข่าวให้ที่บ้านรู้

-----
------


                  ร้านสวยมากบรรยากาศหรู โต๊ะที่นั่งทานอาหารลดหลั่นเกาะตามหน้าผาสูงชัน
เราเดินลงบันไดจนถึงหาดทรายส่วนตัว ขอแตะน้ำเค็มบ้างอุตส่าห์มาทะเลทั้งที

“เย้! ทะเล” ผมวิ่งลุยทราย
“555 ระวังเปียก” ตัวใหญ่หัวเราะตามหลัง
“มาทะเลทั้งทีก็ต้องเปียกซิ”
“พวกมันจะไปเดินไนท์ต่อ”
“โอเช รับทราบครับผม” สนุกซิ
                รอให้พวกนั้นโชว์คอทองแดงเบ่งสาว จิบหมดแก้วก็จรลีด้วยมีโปรแกรมจะไปเมาต่อ
ตกลงกันว่าคืนนี้จะไม่นอนแต่ผมรู้สภาพตัวเองว่าคงหลับเป็นตายเพราะเมื่อยมาก
R-Gus ดูดพลังงานไปเกลี้ยงถัง ลากสายตัวแทบขาดมาเป็นเดือนๆ แล้ว
วันเวลาของความสุขช่างสั้น 


“ยังรู้สึกเหมือนไม่ได้ปิดเทอมเลย” เฟรมเหวี่ยงเท้าเตะฟองคลื่น
“อ๋อยอย่าพูดซิ พรุ่งนี้เที่ยว มะรืนก็เปิดเทอม บ้าชะมัด” ผมไล่เรียง 
“คืนนี้จะเมาก็ได้นะ ดูเอง”
“อยากให้เมา?”
“หึหึ มากกกกกกก” ฟังเสียงยานคางแล้วผวา
“มากเว่อร์ล่ะ”
“จะได้จุดๆๆ ออนเดอะบีช”
“เชรี่ย! ไอ้เลว ไอ้หื่น ไอ้บ้ากาม” เก้งมุบมิบด่าให้
              ตะโกนไม่ได้เพราะจะก้องหาดได้ยินทั้งร้าน เล่นใต้เข็มขัดตลอด
“555” สดใสดังก้องท้องทะเล แววตาวิบวับเจ้าเล่ห์อย่างนั้นคงน่าอยู่หรอก
                แต่ถึงไม่เมาเก้งก็โดนอยู่ดี หมาป่าหื่นหาเรื่องกินตับไม่รู้จักอิ่ม


               เราแวะเช็กอินโรงแรมที่พักก่อนมาที่นี่ อยู่หน้าหาดสุดทางรักใกล้ๆ ร้านอาหารนั่นล่ะ
 แยกเตียงไม่เอา บีน้อยจัดเซอร์วิสพิเศษให้นอนห้องสวีตฮันนีมูน ร้ายกาจมากขึ้นทุกวันเจ้าเดวิล
ขอให้ไอ้เก็ทรีบรวบหัวรวบหางมันเร็วๆ ทีเถอะลั้ลลาเหลือเกิน

“ถ้าวันนั้นไม่เมา...” ผมหยุดยืนก้มหน้ามองเท้าตัวเอง
“วันนั้น?”
“เราคง...” ง่วนขย่มเท้าเปล่าสร้างรอยลงบนผืนทรายนุ่ม
           เกาะบ่าอีกคนไว้ขณะมือใหญ่โอบเอวมั่นปล่อยให้เก้งเล่นซน

            วันนั้น เป็นคืนวันศุกร์ เอกเฮี้ยนอยากเมาเนื่องนิสาเมินไม่มอง
ซ้ำข่าวกอสซิปมีมูลว่ามีแฟนเป็นดาราชายคนใหม่
ส่วนโจโจ้ ผม เฟรมหัวเสียเพราะลานรถแคนเซิลกระทันหัน
ไปถึงครึ่งทางก็ต้องย้อนกลับมาคืนที่เดิม ทาวน์โฮมหน้าหมู่บ้านคือจุดหมายเก่าไม่เปลี่ยน
              เฟรมเจ้าภาพบริการน้ำเมาเข้าปากย้อมใจเพื่อนแล้วก็อย่างว่าสภาพรีรันรอบเดิมๆ
เอกกับโจโจ้เมาตายซุนหัวนอนคนละที่ มีผมถูกหิ้วเข้าบ้านชั้น 6 เพนธ์เฮ้าส์ที่เกิดเหตุ

              ตื่นมากกับฉากเรทเอ็กซ์เจ็บตรงนั้นแทบขาดใจ ร่างกายฉีกขาดเลือดซึมเป็นด่างดวง
ผสมอะไรก็ไม่รู้แห้งกรังขาวเต็มที่นอน  ซองถุงยางถูกฉีกใช้ เจลหล่อลื่นหกเลอะกับพื้นหน้าเตียง
หลักฐานแจ่มแจ้งแดงแจ๋
              กูโดนลักหลับ
              กูโดนขโมยพรหมจรรย์
              กูโดนเพื่อนแทงข้างหลัง...และมันคือไอ้เชรี่ยเฟรมคนนี้

               นั่นคือความจริงตอนนั้น แล้วก็วันต่อๆ มาที่ยินยอมพร้อมใจ
กระทั่งบอกรัก
บอกความในใจ
บอกให้รู้ถึงแรงบันดาลใจในหลายๆ สิ่ง

-----

“เก้ง...ขอโทษ” เฟรมสบตา
“หือ เรื่อง?” รู้แต่ยังถามแก้เขิน
“เรื่องคืนนั้น ถ้า...”
“หยุด ถ้าจะคิดว่านั่นน่ะ...ไม่เอา” ผมบีบมือแรงกับหัวไหล่
            ไม่อยากได้ยินว่าคือความผิดพลาด รับไม่ได้จริงๆ

“จะบอกถ้าไม่ทำคงขาดใจตาย เตรียมไว้ตั้งเยอะ ถึงไม่ได้คืนนั้นก็จะเอาอีกคืนต่อมาอยู่ดี”
“อ้าวเชรี่ย!” กูเหวอความจริง เงยมองดวงหน้ายิ้มกว้าง
              นี่มึงตั้งใจอย่างยิ่งยวดเป็นปณิธานอันสูงสุดเลยหรือพ่อ
เก้งเป็นเป้าหมายดั่งกระรอกน้อยในปากหมาป่าเขี้ยวคมตลอดเวลาใช่ไหม

“โกรธมั้ย?” เข้าคำถามสุดท้ายรอบตัดสินไม่เยิ่นเย้อสมเป็นเฟรม
“เดี๋ยวก่อนนะ ไอ้ที่เตรียมไว้ตั้งเยอะนี่มันยังไง คืออะไรกันแน่”
“เจล ถุง ดูว่าจะใช้ท่าไหนดี”
“อ๋อยยยยย” ตายๆๆๆๆๆ หมดแรงอ่อนเปลี้ยจนต้องโหนคอกอริลลา
“555” กอดปล้ำเหวี่ยงเอวผมเท้าลอย หอมแก้มแรงๆ หลายฟอด
                หวังว่าหลายสายตาจากโต๊ะอาหารทั้งร้านคงแสร้งเมินไม่เห็น
สั่งแพนกล้องดึงฉากทัศนียภาพทางทะเลมาบังไว้บัดเดี๋ยวนี้ ฟิ้ว!!!


“โกรธซิ โกรธมากด้วย”
“เย๋ย”
“โกรธตัวเอง โมโหที่อ่อนแอ วีนกับเรื่องไม่เป็นเรื่อง ร้องไห้ติสต์แตกง่ายๆ ทั้งที่เป็นผู้ชายแท้ๆ ไม่อดทนพอ” ผมเพ้อกับใจตัวเองกับที่ผ่านมา หวั่นใจมาตลอดกลัวยักษ์จะหันหลังจากไป ร้องไห้กับเรื่องไม่เป็นเรื่อง สันสนไม่แน่ใจรวนเรงี่เง่าเกิน...จัดการตัวเองไม่ได้อย่างที่เคยเพราะคนนี้
“ดื้อ...ขอโทษ อย่าโกรธเลยนะ”
“มีขอโทษอีกจะฆ่าหมกทะเลนี่จริงด้วย”
“ก็กลัวดื้อโกรธ แค่ไม่คุย ไม่ให้นอนด้วยก็จะตายอยู่แล้ว”
                 เฟรมอ่อนแอกับเรื่องง่ายๆ รู้ว่ากับคนนี้ผมสำคัญอย่างที่สุด
ถ้าคนนี้มัวอ้ำอึ้งบอกไม่หมดหรือทำเมินเฉยชาใส่ผมคงทนไม่ได้เหมือนกัน
เราคงไม่เดินมาจนถึงตอนนี้ คงไม่มีกันและกัน...ไม่อยากจะเชื่อ

“อย่าบ้าไปหน่อยเลย เห็นอยู่ว่านี่อะไร” ยกชูแหวนสีดำประดับนิ้วนางข้างซ้าย
               ความหมายและความผูกพันด้วยใจล้วนๆ
“หึหึ” ดึงไปประทับจูบหลังมือ เจ้าชายจุมพิตภักดีต่อเจ้าหญิง
“คิดมากจริง เฟรมน้อยของกูไปไหนนะ อยู่ในทะเลหรือเปล่า” แกล้งหันหลังให้ทอดมองทะเล
“อยู่นี่...” โอบเอวซ้อนข้างหลัง
“เราผ่านมาได้ ต่อไปก็ต้องได้อีกชิลๆ เชื่อซิ” ผมโขกหลังหัวกับอกแกร่ง

-----

“แล้วที่จะไปก่อน?” เฟรมถามเรื่องทุนที่ยูสหรัฐอเมริกา
“เฟรม...เราโชคดีมากนะรู้ไหมไปที่โน่นได้เล่นบาส อยู่นี่ก็เล่นกีตาร์รอ แป๊บเดียวเดี๋ยวก็เจอกัน ไม่เกินเดือนแน่ๆ แล้วจะไปหานะครับคนเก่ง” ผมหันกลับมาลูบหลังคอยักษ์โข่งโครมันยอง
“อืม...” ยิ้มแล้วก็ยิ้ม อยากกัดแก้มมันจัง

                วางแผนไว้จะเดินทางไปด้วยกันครับ ส่งมันอยู่ที่นั่นเสร็จผมค่อยกลับมาเรียน ม.6 ปีสุดท้าย
กางปฏิทินมาร์กวันที่ในมือถือจะเจอกันวันไหนไม่พลาด บินไปหาทุก 40-60 วันอีก
ไม่ต้องรอคิดถึงก็เจอกันแล้ว กล้วยชัดๆ
 “เราจะโตขึ้น เก่งขึ้น จะดีกว่าวันนี้เพราะเราจะได้ทำสิ่งดีๆ ที่เรารัก จะคิดถึงกันแล้วก็...” ซบลงกับบ่ากว้างอีกฝ่าย ไม่อยากอ่อนแอแต่อดไม่ไหว
“รักกันมากขึ้นด้วย”
“ใช่ นั่นแหละที่ต้องการ” ผมยิ้มขำช่างรู้ใจ
“ดื้อชะมัด ตัวดื้อๆๆ” กดหอมแก้มฟอดใหญ่ๆ ตามคำ
“ดื้อซิ ไม่งั้นจะเป็นเก้งของไอ้หมาป่าวูล์ฟเวอร์รีนเฟรมเหรอ” แก้มน่วมหมด

                    ...ไม่บอกว่าอย่ามีคนอื่นให้รบกวนจิตใจ
                    ...ไม่บอกว่าหวั่นไหวกับเรื่องไหนบ้างที่กังวล
                    ...ไม่บอกสิ่งไม่ดีเพราะมั่นใจว่าเราทั้งคู่จะมีกันและกันอยู่เสมอแม้ห่างกายก็ตาม

“รัก...” คำเดียวแผ่วผ่านน้ำทะเลกับดวงดาวประดับท้องฟ้ายามราตรี
“อืม...รักเหมือนกัน” ผมเงยรับจุมพิตอ่อนโยนที่หน้าผาก

                   หลับตาลงให้เหลือเพียงเสียงคลื่นซัดเห่กล่อมหาดทรายและสองเรา




*************TBC มันเดย์

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 29 ทะเล p.24 (1-03-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: rujaya ที่ 01-03-2013 07:45:27

 อยากเป็นปลาว่ายอยู่รอบๆตรงนั้นจัง
อยากเห็นฉากเลิฟซีน  :กอด1: :m22:

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 29 ทะเล p.24 (1-03-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: So_Da_Za ที่ 01-03-2013 08:02:15

โอ๊ะโอ๋!!!
นั่นทะเลพัทยา หรือน้ำเชื่อมเฮลบลูบ่ยเอ่ย
หวานไม่แคร์สื่อจริงๆ
อาเก้งกะอาเฟรมนิ

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 29 ทะเล p.24 (1-03-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: wews ที่ 01-03-2013 08:18:11

หวานมากๆ  :กอด1:

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 29 ทะเล p.24 (1-03-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: tuckky ที่ 01-03-2013 08:22:50

 :-[
หวานละมุนละไมกันจริงๆ

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 29 ทะเล p.24 (1-03-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: Noo_Patchy ที่ 01-03-2013 08:58:55

 :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 29 ทะเล p.24 (1-03-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: mystery Y ที่ 01-03-2013 09:38:34

นำ้ทะเลหวานปานนำ้เชื่อม ถึงไม่ได้มาแค่สองคนก็สวีทกันได้เนอะ

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 29 ทะเล p.24 (1-03-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: MiSS-U ที่ 01-03-2013 10:01:10

ยิ้มทั้งน้ำตา  :monkeysad:

เชื่อว่ารักของทั้งคู่ต้องแข็งแรงมากขึ้น

มีกันและกันตลอดไป

บวกเป็ด และรอมันเดย์  :z2:

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 29 ทะเล p.24 (1-03-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: Satanza321 ที่ 01-03-2013 10:08:34

ทะเลนั่นมีเพียงสองเรา วางแผนกันซะเรียบร้อยเลนนะเก้ง-เฟรม น่าร๊ากกกก :impress2:

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 29 ทะเล p.24 (1-03-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: Gokusan ที่ 01-03-2013 11:19:53

เป็นช่วงเวลาพาหวาน...มากกกก
บรรยากาศเป็นใจและพาไปได้มากโข...ฮิ ^^

กดไลค์ให้บีน้อย...ช่างรู้ใจป๋าเฟรมยิ่งนัก
เสี่ยกระเป๋าหนักเสียให้เดวิลไปเท่าไหร่ล่ะนี่ หุหุ

ตักตวงวันเวลาอุ่นให้มาก...จากแค่กายก็หนาวแค่กายเนาะ ^^

โชคดีที่ได้เดินตามฝันที่ตั้งใจไว้...เอาใจช่วยกันต่อไป-ครอบครัววัยรุ่น- ;p

ปล.ลืมพูดเรื่องเตรียมการ มัน...เอิ่ม...อยากหัวเราะให้หน้าหงาย ฮ่าๆๆ
อุปกรณ์พร้อมพรักมากมาย...คือ-ต้องได้-ใช่มั้ย ตาเฟรม ^^"

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 29 ทะเล p.24 (1-03-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: muiko ที่ 01-03-2013 12:05:31

หวานจริงคู่นี้
เก้งคิดบวกมากอ่ะ o13

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 29 ทะเล p.24 (1-03-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: sukie_moo ที่ 01-03-2013 12:57:50

หวานเจี๊ยบบบบบบบบบบบบบ

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 29 ทะเล p.24 (1-03-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: EverGreen™ ที่ 01-03-2013 13:20:30

หวานลืมมมมมมมมมมม

 :-[

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 29 ทะเล p.24 (1-03-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: greensnake ที่ 01-03-2013 15:14:22

หวานมาก ถ้าไม่ใช่เก้งก็คงไม่ได้เห็นเฟรมเวอร์ชั่นนี้แน่
ใช่แล้วล่ะ วันข้างหน้าความรักของทั้งคู่จะเติบโตและแข็งแรง
เพราะวันนี้ทั้งคู่ก็พยายามที่จะก้าวไปข้างหน้าอย่างไม่หวาดกลัว
เป็นแรงใจให้ทั้งคู่นะจ๊ะ :กอด1:
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ :L2:

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 29 ทะเล p.24 (1-03-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: malula ที่ 01-03-2013 15:15:43

น้ำทะเลที่พัทยาหวานในบัดดล

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 29 ทะเล p.24 (1-03-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: ROCKLOBSTER ที่ 01-03-2013 16:06:11

โอ๋ย....ไม่เข้ามาไม่กี่วันได้อ่านสองรวด ขอบคุณๆ

ในที่สุดก็ได้อ่านพาร์ทยักษ์เฟรมซะที

เก้งเหมือนลมเลยตอนที่ร้องเพลงต่อไม่ได้อ่ะ  เก้งอย่างเท่ห์

ตอนที่ต้องแยกกันจะมีอะไรอีกไหมอะ  ช่างมันก่อนแต่ตอนนี้มัน.....หวานมากกก

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 29 ทะเล p.24 (1-03-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: nekko ที่ 01-03-2013 19:50:21

หวานแท้ๆๆ :-[ :-[ :-[


 :กอด1: :L2:

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 29 ทะเล p.24 (1-03-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: GintoniC ที่ 01-03-2013 21:32:25

"รัก" คำเดียวสั้นๆ แต่ความหมายม๊ากกกกกกกกกกก

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 29 ทะเล p.24 (1-03-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: choijiin ที่ 01-03-2013 21:32:57

เด็กน้อยของพี่โตเป็นผู้ใหญ่แล้วจริงๆ
 o7
ความคิดของหนูน่าชื่นชมจริงๆ
ขอให้หัวใจรักทั้งสองดวงมั่นคงไม่มีเปลี่ยนแปลง
 :กอด1:

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 29 ทะเล p.24 (1-03-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: Still_14OC ที่ 01-03-2013 23:50:18

เรื่องยากกลายเป็นเรื่องง่ายไปเลย วางแผนรอบคอบดีเยี่ยม

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 29 ทะเล p.24 (1-03-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: taroni ที่ 01-03-2013 23:53:32

น้ำทะเลหวาน :o8:
เก้งกับเฟรมเตรียมตัวดีมากไกลแค่ไหนก็ไม่เป็นปัญหา :impress2:

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 29 ทะเล p.24 (1-03-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: mellowshroom ที่ 02-03-2013 20:14:43

 :กอด1: :กอด1:

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 29 ทะเล p.24 (1-03-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: ToffeE_PrincE ที่ 02-03-2013 20:44:48

 :o8:

เขิน

 :กอด1:

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 29 ทะเล p.24 (1-03-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: kanda53 ที่ 03-03-2013 11:55:24

คิดด้วยเหตุผล...มีความรักเป็นกำลังใจ...
ทุกอย่างก็สามารถเป็นไปได้...
พี่เก้งของน้องเฟรม...ช่างคิดน่ารักเป็นที่สุด...
ความหวานไม่ต้องบอก...ไม่เป็นรองใคร.. :o8:

 :L2: &  :กอด1:

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 29 ทะเล p.24 (1-03-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: So_Da_Za ที่ 03-03-2013 20:02:24

มาปูเสื่อรอคับ

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 30 เพื่อวันพรุ่งนี้ p.25 (4-03-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: puppyluv ที่ 04-03-2013 08:08:03

My Dangerous Fire
รัก ร้อน เรา
ตอน 30 เพื่อวันพรุ่งนี้
Geng's






                คนเราก็แปลก ถ้ามีเป้าหมายแล้วรอบข้างรายทางจะรู้สึกคล้ายเบลอจับภาพไม่ออก
เหมือนต้นไม้เวลาวิ่งผ่านไปเร็วๆ จะเห็นเป็นเส้นแสงเขียวๆ กลุ่มใหญ่เท่านั้น
ใช่แล้วครับ เราเพิ่งพลีชีพไปกับการสอบมิดเทอม ผ่านไปไม่กี่วันก็ต้องหัวหมุน
เรื่องข้อสอบวัดผลของเฟรมอีกระลอก
คนติวหลักคือผมกับบีแบ่งภาคบ้านและโรงเรียน ยัดข้อมูลใส่หัวสมองหมาป่าโครมันยองให้เพียบแทบคลานทุกวัน
เล่นเอาไม่ได้หลับไม่ได้นอน เวลาผ่านไปเร็วมากลืมวันลืมคืนกันเลยทีเดียว


                ลานนนทรีหลังเลิกเรียน...
“มิชชั่นคอมพลีท โอยจะอ้วก” ผมฟุบกับโต๊ะม้าหิน
“อ๋อย หมดแล้วชีวิตนี้” เต๋า
“อยากกินขนม กินไอติม กินเค้ก ดูหนัง ฟังเพลง ร้องเกะ ช็อปปิ้ง อ่านการ์ตูน โฮ้ย! อยากปิดเทอมอีกจังเล้ย” บีเพ้อ
“อยากนอน ฮ้าว!” เก็ท
                  พวกเรามาพ่นควันสีหม่นใส่กันหลังส่งเฟรมเข้าสอบวิชาสุดท้าย
ตั้งวิดีโอบันทึกนั่งสอบคนเดียวในห้องฝ่ายวิชาการ ทำพวกเราพลอยรู้ข้อสอบเก่า ม.6 จนท่วมหัวไปด้วย

“เดือนหน้าจะไฟน่อลอีกล่ะ พ่อแก้วแม่แก้วช่วยลูกด้วย” เต๋าซ้ำอีกล่ะ
“กูไม่อยากได้ยินอะไรตอนนี้ โดยเฉพาะสอบๆๆ” ผมโอด
“เลิกเรียนไปเดินเล่นกันเถอะ ฉลอง” บีเสนอ
“ไป!/ ไป!/ ไปด้วย! / เยส!“ พร้อมเพรียงกันโดยมิได้นัดหมาย

               เดินห้าง กินพิซซ่า ซื้อของแต่ไม่ได้ดูหนังเพราะจะดึกเกิน
เฟรมคึกอยู่คนเดียวเพราะลั้ลลาเพิ่งทำภาระกิจเสร็จ
พวกเรากอดคอกันเดินเซไปเซมาสภาพค้างดาต้าเห็นอะไรยังหลอนเป็นข้อสอบเก่าที่ติวให้อยู่ลางๆ
มีอะไรทำร่วมกันกับเพื่อน สมรภูมิรบก็สนุกดีนะ

-----
-------


               ห้องนอนชั้น 6 บนเตียงนุ่ม...
“ลุก! ไปอาบน้ำ ซกมกตัวเหม็น”
“ม่ายอาว ไม่เป็นไรไม่ถือ” ผมซุกเช็ดกับหมอน
“ดำหมดแล้วนั่นน่ะ ลุกดื้อ!” มันง้างจนได้
“ไปอาบก่อนดิ” ขยี้ตาพร้อมชี้สั่ง มึงไปกูจะได้นอนเขลง
“ไม่ มาเร็ว อาบด้วยกันจะได้นอนเร็วๆ ไม่ต้องรอ” ว่าพลางแกะกระดุมเสื้อนักเรียนให้

              หิ้วเข้าห้องน้ำจนสำเร็จ ได้แต่ถอนหายใจเฮือกๆ ในเวลาห้าทุ่มจะครึ่งคืนวันศุกร์แห่งชาติ
อยากทำก็ทำเถอะพ่อหนังตาจะปิดอยู่แล้ว
               เปิดน้ำอุ่นใส่อ่างก่อนค่อยสวมกอดผม วางคางเกยไหล่ปล่อยมือใหญ่ลอกคราบ
บีบฟองครีมอาบน้ำแล้วถูๆ โปะแชมพูขยี้เร็วๆ ก่อนหมุนเก้งเป็นไก่ย่างห้าดาวใต้ฝักบัว
จากนั้นค่อยโยนลงไปแช่ในอ่าง อา...สบาย
                กำลังจะไหลตายตัวใหญ่ก็ตามลงมานั่งอีกฝั่งหันหน้าเข้าหากัน
ยกเท้าจากน้ำบีบนวดให้...โอยพ่อ กรกฎายอมพลีหมดใจ

“อยู่นี่ถึงจะไม่อาบน้ำแต่ต้องถอดถุงเท้า ล้างเท้าดีๆ รู้มั้ย“
“คร้าบ” ผมรับพลางหาว ที่ง่วงๆ หายหมดแล้วก็เก็กเนียนไว้
“ไม่ต้องซ้อมเช้าแล้ว ถึงไม่เล่นทีมก็ต้องไปวิ่งทุกเย็นจะได้หลับง่ายๆ”
“โอ๋ยเรื่องซิ เดือนหน้าก็ไฟน่อล ขึ้น ม.6 ก่อนค่อยคิดได้เปล่า ทำยังกะจะไปวันพรุ่งนี้งั้นล่ะ” ผมต่อรอง
“ไอ้ต๋องจะโทรตามทุกวัน ไปกับเอกกับโจโจ้ สองคนนั้นจะดูเอง”
“แง่ง!” มันหาฟังไม่
                แก้วหูคงทำด้วยเหล็กไหลถึงไม่สั่นสะเทือนว่ากำลังสื่อสารภาษาไทยอยู่

“กิ๋มจะทำน้ำผลไม้ให้ทุกเช้ากินให้หมด มีผักก็ต้องกิน ต้องครบ 3 มื้ออย่าให้รู้ว่าอดไม่งั้นโดน”
“นี่ยังไม่ทุกวันอีกเหรอ” เก้งรันทด
“บอกรมย์ดำแล้วว่าไม่เล่นกลางคืน ถ้ามีงานพี่คนขับจะไปด้วยห้ามไปเอง ห้ามค้างคืนที่อื่นต้องกลับมานอนบ้าน ดึกแค่ไหนก็ต้องกลับ”
“เอ่อ...” ชักจะจอมบงการมากขึ้นทุกที
“ห้ามให้เบอร์ใคร แอดเฟซจะเช็ก ไอ้เด็กนรกกับเจ้าของมันขอดูก็ต้องให้ดู”
“เหว่ย! อะไรกันเนี่ย ข้าพเจ้าเป็นนักโทษแหกคุกเหรอ”

“ไม่รู้ล่ะ แล้วก็เรื่องนี้อีก ห้ามยิ้มกับคน/---เชรี่ยเฟรม!”
“หือ?” ใบหน้าคมสันสะดุดเงยขึ้นมอง
“กูเคยบอกไหมว่าเฟรมของกูน่ะ...หล่อเร้าใจน่ากินมากแค่ไหน” ผมเปลี่ยนฟีลเป็นคลานเข่าไปหาช้าๆ
               น้ำซัดซ่ากระฉอกล้นจากอ่างลงกระทบพื้นกระเบื้องสีดำตามจังหวะ
“อืม...” เสียงยักษ์ครางงืมในคอ ลิ้มรสหวานซ่านยาสีฟันจากปากอีกฝ่ายจนห้ามใจไม่อยู่
               คลุกลิ้นตัวเองลิ้มชิมเกี่ยวกระหวัดมากขึ้น

“อยากรู้ไหมว่าชอบตรงไหนมากที่สุด“ ผมเลียริมฝีปากรู้ว่าคือแต้มต่อ
“ว่า?“
“ตรงนี้ แล้วก็...ตรงนี้“ ปลายมือไล้กับลาดบ่ากว้าง
                  สัมผัสแผ่นอกก่อนค่อยๆ ไล่ต่ำลงกล้ามท้องแน่นลงถึงส่วนที่กำลัง เอ่อ...นั่นล่ะ
แลบลิ้นเลียขอบใบหูอีกฝ่ายช้าๆ แล้วเม้มขบติ่งหูเบาๆ เสร็จล่ะเจ้าหมาป่าจอมตะกละ


“หึหึ ยั่วเก่งนักนะเจ้าลูกแมว“
“อาร์...” ผมครางหน้าหงาย กลายเป็นฝ่ายแอ่นยอดอกให้ชิมได้อย่างไรไม่รู้
                   ผิวอ่อนถูกสร้างรอยจนเจ็บ จิกมือกับแผ่นกล้ามหวังลดความแรง
กลับถูกเบิกทางข้างล่างจนเสียวซ่านเกินกลั้น

“อย่าทำหน้าอย่างนี้ให้ใครเห็นเชียวนะ หึหึ”
“ยะ...อย่างไหนอีก” ผมระทวย กำลังนำอยู่ดีๆ ไหงแมวป่าโดนสั่งสอนเสียเอง
“อย่างนี้ไง” แล้วบดจูบหนักหน่วง ดุนลิ้นในโพรงปากรุนแรง โดนมือใหญ่จับยึดเอวแน่นบีบเค้นจะเข้าตีเมือง มันจะสัปยุทธกูแล้วพ่อ
“ดะ...เดี๋ยวๆ พูดมาเลย จะทำทุกอย่างทุกข้อไม่เกี่ยงจริงๆ” พยายามรั้งทั้งที่รู้ว่าเป็นไปไม่ได้

-----

“อยากรู้ไหมว่าคืนนั้นเราทำท่าไหนกัน หึหึ” ปีศาจหมาป่าหลอกล่อราคะลูกแมวให้หลงกล
“ทำท่าอะไร คืนไหน อ๊า...” ยังไม่ทันสงสัยก็...
             เท่านั้น ความหวานซ่านแทบสำลักพุ่งลึกเข้ามาราวลูกไฟกองใหญ่แบบออนท็อปไม่ทันรู้ตัว
 ระดับน้ำค่อยลดระดับลงพร้อมๆ กับเม็ดเหงื่อจากกายเราไหลซึมเข้ามาแทนที่
ทรุดลงกับอ่างพร้อมปล่อยเสียงครางสุขสมขณะเราถึงจุดสุด

-----
-------


               บนที่นอน...เก้งระโหยโรยแรงนอนคว่ำพาดกลางเตียง
“ลืมหมดเลย เมื่อกี้พูดอะไรมั่งก็ไม่รู้ ลืมๆๆ” ผมงึมงัมเกือบตาย
“งั้นฟังใหม่ ห้ามให้เบอร์ ห้ามพูดกับ/---พอๆ ง่วงจะตายอยู่ล่ะ” ตัดบทจอมบงการ
               เป็นมือใหญ่ดึงผ้านวมห่มให้ บีบนวดหลังไหล่จนเคลิ้ม
“...เป็นห่วง” เฟรมเอ่ยเบาๆ ได้หรี่ตาขึ้นมองแสงไฟนวลตาข้างหัวเตียง
                ความหมายช่างเปี่ยมล้น ประโยคคำสั่งเมื่อครู่แจ่มชัดทุกคำไม่อาจลืม
ทว่าอยากให้เด็กโข่งมั่นใจในตัวเอง กระทั่งตัวผมเองด้วย

“เฟรม...ถ้าอะไรที่ทำให้เสียใจ คิดเหรอว่าจะทำ”
“อืม...แค่...“ ร่างใหญ่สะดุดละมือไม่นวดต่อ
“ต้องให้บอกมั้ยว่าเฟรมของเก้งอยู่ที่โน่นแล้วต้องทำตัวยังไง” ผมย้อน
“บอกมาซิ จะทำทุกอย่าง” แววตาช่างกล้าแข็งทว่าท่าทีอ่อนโยน
               พร้อมถนอมมากจนใจสั่น
.....คนนี้คือแท้จริงของผมแล้วจริงๆ
....ไม่มีใครอื่นแทนที่ได้อีก
.....ไม่มีเลยชั่วชีวิตนี้

               ดึงมือซ้ายมาจูบ แตะแหวนสีดำสนิทที่นิ้วอีกคน ตอกย้ำความสัมพันธ์ให้รู้คือหนึ่งเดียว
“เราไม่ได้จากไปไหน แค่เข้าค่ายแป๊บๆ เดี๋ยวก็เจอกัน แล้วได้อยู่ด้วยกันอีกอย่างแฮปปี้มีความสุข”
“หึหึ ดื้อจริงๆ”
“เป็นอย่างที่เฟรมเป็นเหมือนที่ผ่านมานั่นแหละ อยากทำอะไรก็ทำ แต่ทำให้เสียใจล่ะก็...น่าดู”
“555 ไหงงั้นล่ะ”
“ตายสถานเดียว” ผมไม่ได้ขู่นะเออ
“ครับ...” คำรับออกจากปากนั้นอบอุ่นจนผมน้ำตาคลอ
“นอนได้แล้วเจ้าเด็กดื้อ ไม่หมดแรงหรือไง” เค้าเพลียอะ ง่วงด้วย
“ยังเลย ยังอยากเก็บสแปร์ต่อ นะๆๆ”

              ฮ่วย มันจะรีเทิร์นแล่ว กรกฎาไม่ควรสองแง่สองง่ามใต้หว่างขากับไอ้หมาป่าอัพไวอะกร้านี่จริงๆ
แล้วก็คิดได้ภายหลังว่าไม่น่าพลั้งปากประโยคต่อไปนี้เลยให้ตาย

“พอล่ะ รู้แล้วว่าคืนนั้นทำงี้ เฉลยหมดก็จะนอนล่ะ”
“ใครว่า แบบนั้นได้ลื่นหัวแตกซิ เมาขนาดนั้นได้จมน้ำกันพอดี” ก่อนตามโน้มลงมาว่าเบากับหลังหู “...ของจริงต้องท่านี้ต่างหากเล่า”
“อ้าย-เชรี่ย-เฟรม!”

             ไม่ทันแล้ว หมอนหนุนใต้สะโพกแล้วฉีกขาออกกว้าง
 มือใหญ่จับยึดเอวแน่นก่อนเริ่มต้น...อีกครั้ง

“โอ้ววววว! เยสๆๆ” หมาป่าหอนรับพระจันทร์เต็มดวง
“อาร์...” เสียงผมหรือนั่นอยากกัดลิ้นตัวเองจริงๆ จังๆ 

               เมื่อไหร่มันจะไปซะทีครับ เก้งช้ำหมดแล้ว (>///<)



*************TBC เวนส์เดย์...3 :L1:

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 29 ทะเล p.24 (1-03-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: Gokusan ที่ 04-03-2013 09:34:12

^
^
^
จิ้มๆๆ ^^ เข้ามาแอบดู...ไม่เปลี่ยนหัวนะตัว ผู้อื่นมิรู้นิ
แว่บไปอ่านก่อน เดี๋ยวมาเน้ออออ

อ่า...ไหนว่าแต้มต่อไง กรกฎา...เหมือนโดนรูดทรัพย์อ่ะ แฮ่... ;p
ส่วนเจ้าตัวหมาป่า...เก็บแต้มจนอีกคนหมดแรงนับมั้ย หุหุ

ชอบคำสั่งแห่งความห่วงที่เพื่อนๆ ร่วมมือกันจะทำให้
รู้สึกมั้ยว่าโชคดีที่มีพวกเขาอยู่ข้างๆ ด้วยกันในวันที่อีกคนไม่อยู่
ดูก็รู้เนอะว่าใครมีพวกมากกว่ากัน ฮ่าๆ...กรกฎา ท่าทางจะกระดิกตัวยาก

กิจกรรมต่อวันมากมาย...คงผ่านช่วงเวลาจะคิดถึงไปได้ว่องไวนัก
อีกไม่กี่พักก็ได้กลับมาอยู่ด้วยกันอย่างสมบูรณ์ ^^V สู้ๆ เด็กน้อยทั้งสอง

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 29 ทะเล p.24 (1-03-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: tuckky ที่ 04-03-2013 09:39:21

แอบมาเงียบๆ

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 29 ทะเล p.24 (1-03-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: MiSS-U ที่ 04-03-2013 10:39:14

 :jul1:

เลือดท่วม สงสารเก้ง แต่ชอบอ่ะ :laugh:

เก้งเก็บสแปร์จนล้น

บวกเป็ด รอเว้นด์เดย์

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 29 ทะเล p.24 (1-03-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: donutnoi ที่ 04-03-2013 10:49:05

หวานลึกๆ หวานเหงาๆ กอดเก้งเฟรมแน่นๆ  :กอด1:

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 29 ทะเล p.24 (1-03-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: rujaya ที่ 04-03-2013 10:50:57

จริงด้วยอะ ไม่เปลี่ยนชื่อตอน ไอ้เราก็รีเฟรซตลอด แง้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

อ่านตอนนี้แล้วน้ำตาซึม คำหวานแต่ละคำอ่านแล้วซึ้งใจจัง  :กอด1:

แอบกังวลว่าถ้าไกลกัน จะทนแรงเหงา ทนความอ้างว้างกันไหวมั๊ยนะ แต่ก็เชื่อใจทั้งสองคนนะ

ว่าระยางทางไม่ได้ทำให้เราสองคนไกลกัน เรายังเชื่อมั่น  :call: :call:

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 30 เพื่อวันพรุ่งนี้ p.25 (4-03-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: Still_14OC ที่ 04-03-2013 13:10:56

ร้อนแรง ตัดกับสภาพอากาศ ฮู้ววววววว

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 30 เพื่อวันพรุ่งนี้ p.25 (4-03-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: aorpp ที่ 04-03-2013 13:29:49

ได้อ่านสองตอนหลังนี้ ทำเอาอารมณ์ดีมีความสุขขี้นมาในทันใด
ขอบคุณมากค่ะ รักเก้ง-เฟรม
+1  :กอด1:

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 30 เพื่อวันพรุ่งนี้ p.25 (4-03-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: mystery Y ที่ 04-03-2013 14:41:13

สั่งๆๆ อะไรจะหวงขนาดนั้น แต่ก็เข้าใจเพราะรักถึงได้หวง...เนอะ

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 30 เพื่อวันพรุ่งนี้ p.25 (4-03-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: muiko ที่ 04-03-2013 14:58:14

น่ารัก
เฟรมขี้หวงขี้ห่วงจริงๆ
คุมขนาดนี้  :o8:

รอตอนต่อไปค่ะ :pig4:

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 30 เพื่อวันพรุ่งนี้ p.25 (4-03-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: sukie_moo ที่ 04-03-2013 15:33:38

เก้งช้ำหมดแล้ว

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 30 เพื่อวันพรุ่งนี้ p.25 (4-03-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: chaWice ที่ 04-03-2013 16:14:41

กรี้ดดดดดดดดดดดดดด

ตกลงรู้ยังว่าท่าไหน  :pighaun:

555555555555555555555555

แอบโดนคุมประพฤติ โดยสมยอมนะบางคน

ขอให้ผ่านวันเวลาไปได้แบบง่ายดายนะ หนูๆ   :กอด1: :กอด1: :กอด1:

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 30 เพื่อวันพรุ่งนี้ p.25 (4-03-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: wews ที่ 04-03-2013 18:31:50

หวานมากๆ :-[
เลือดหมดแล้ว :m25:

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 30 เพื่อวันพรุ่งนี้ p.25 (4-03-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: Nus@nT@R@ ที่ 04-03-2013 19:02:28

เก้งเอ้ย ช้ำแน่ๆ อิอิ

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 30 เพื่อวันพรุ่งนี้ p.25 (4-03-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: So_Da_Za ที่ 04-03-2013 19:36:06

｡+ﾟ(///ﾉ∀//ﾉ)｡+ﾟ
เขินอ่า

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 30 เพื่อวันพรุ่งนี้ p.25 (4-03-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: eaey ที่ 04-03-2013 19:43:04

 :pighaun:  ช้ำหมดแล่วเก้งน้อย :กอด1:

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 30 เพื่อวันพรุ่งนี้ p.25 (4-03-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: patee ที่ 04-03-2013 19:56:55

 :haun4: :haun4:

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 30 เพื่อวันพรุ่งนี้ p.25 (4-03-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: malula ที่ 04-03-2013 20:49:03

ประหนึ่งกำลังชม AV นำแสดงโดยเฟรมแอนด์เก้ง คิคิ

เพื่อนฝูงทุกผู้คนได้รับหน้าที่พิทักษ์เจ้าหญิงระหว่างเจ้าชายไปศึกษาต่อ
เหมือนจะอึดอัดกับกฎข้อห้ามมากมาย แต่ขณะเดียวกันก็อบอุ่นกับความรักความห่วงใยอย่างล้นเหลือ
ทำให้เสพย์ติดซะขนาดนี้จะมีตาไปมองใครได้อีกเนอะ

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 30 เพื่อวันพรุ่งนี้ p.25 (4-03-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: question09 ที่ 04-03-2013 21:48:58

 :haun4: :haun4: :haun4: :haun4: :haun4: :haun4: :haun4: :haun4: :haun4: :haun4: :haun4: :haun4: :haun4:


ม่ะไหวๆๆ พักแป๊บนึง ฮ่าๆๆๆ

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 30 เพื่อวันพรุ่งนี้ p.25 (4-03-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: KilGharRah ที่ 04-03-2013 22:24:40

ในที่สุดก็ตามอ่านทัน เย้ๆๆๆ

เวลาผ่านไปเร็วนะ แปปเดียวเดี๋ยวก็ได้อยู่ด้วยกันแล้ว ขอให้เชื่อใจในกันและกันก็พอเนอะ  :กอด1:

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 30 เพื่อวันพรุ่งนี้ p.25 (4-03-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: choijiin ที่ 04-03-2013 22:39:41

กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
 :m25: :pighaun:
ตอนนี้มันช่างเร่าร้อนซะจริง
หมาป่าคืนวันพระจันทร์เต็มใจนี่มันหื่นจริงจัง
จับเก้งน้อยตาดำๆของเจ๊กินซะเรียบวุธไม่เหลือหลอ
 :oo1: :oo1: :z1: :haun4:

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 30 เพื่อวันพรุ่งนี้ p.25 (4-03-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: nekko ที่ 04-03-2013 22:51:05

โดนกินหมดตัวแล้วเก้งน้อย :-[ :-[ :-[


 :กอด1: :L2:

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 30 เพื่อวันพรุ่งนี้ p.25 (4-03-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: taroni ที่ 05-03-2013 20:23:25

เฟรมเก็บแต้ม  :m25:

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 30 เพื่อวันพรุ่งนี้ p.25 (4-03-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: ToffeE_PrincE ที่ 05-03-2013 23:22:08

 :impress2:

 :กอด1:

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 30 เพื่อวันพรุ่งนี้ p.25 (4-03-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: Satanza321 ที่ 06-03-2013 00:03:14

แหมๆเก้งยั่วเฟรมซะโดนสนองเลย :laugh:

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 31 วันที่ไม่มีเธอ p.26 (6-03-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: puppyluv ที่ 06-03-2013 07:35:14

My Dangerous Fire
รัก ร้อน เรา
ตอน 31 วันที่ไม่มีเธอ
Geng's









               เป็นคนชอบ เปิดดูหน้าสุดท้ายของนิยาย ดูตอนจบว่าแฮปปี้เอ็นดิ้ง
แล้วเจ้าชายกับเจ้าหญิงก็อยู่ด้วยกันอย่างมีความสุขสมหวัง ไม่ชอบดราม่าร้องไห้
ฝ่ายหนึ่งฝ่ายใดตายหรือจากไป ทิ้งให้อีกคนอยู่อย่างโศกเศร้ากับชีวิตที่เหลือ ไม่เอาเลยจริงๆ
แต่ชะตาชีวิตคนเราคล้ายเล่นตลก ไม่ชอบอะไรมักจะได้อย่างนั้น
                 ผมเกลียดวันเวลาเช่นนี้ที่สุด ทรมานหายใจไม่ออก
สูดลมเข้าปอดมากแค่ไหนก็คล้ายดั่งควันไฟรุมสุมขอนให้รื้อน้ำตาจะไหล
ปวดกระดองใจจนเจ็บร้าวกับคำว่า...คิดถึง

                   เฟรมไม่อยู่แล้ว ทุกๆ ที่เคยมีเราเหลือเพียงผมคนเดียว
...รั้วประตูที่เคยเดินผ่าน
 ...สนามฟุตบอลวิ่งวอร์ม
...โรงยิมบาสเกตบอลที่เคยซ้อม
...โคเวอร์เวย์ แคนทีน สโตร์ ร้านอาหาร
... ห้องเรียนหรือที่ไหนๆ ก็ว่างเปล่า
                    เกลียดที่นี่ เกลียดโรงเรียน เกลียดบ้านหลังใหญ่ที่ไมีมีเงาของมัน 
บ้าสิ้นดี แง! เก้งเกลียดตอนนี้ ขอวาร์ปข้ามไปเลยได้ไหม

                      เปิดเทอม ม.6 มาสองวันแล้ว สภาพเดิมๆ รู้สึกเหมือน ม.5 ยังไงยังงั้นไม่มีอะไรน่าสนใจ
ก้าวเท้าเอื่อยเรื่อยๆ ไร้จุดมุ่งหมาย เราห่างกันจะครบ 5 วันแค่นี้ทำผมเจ็บปวดแทบบ้า
 อีก 290 วันที่เหลือจะทนอยู่ได้อย่างไร
                      มันไปแล้วครับ ไปจริงๆ ไม่มีปฏิหาริย์ซีนพระเอกเปลี่ยนใจหันกลับมากอดนางเอกแล้วตะโกน
‘ผมไม่ไปแล้ว ผมจะอยู่กับคุณชั่วชีวิต’ ไม่ใช่สำหรับโครมันยองคิดน้อยเยี่ยงไอ้เฟรม
ป่านนี้จะลั้ลลาเล่นบาสกับพวกเมกันสนุกจนลืมเก้งแล้วหรือเปล่าไม่รู้
ฮือ ไม่น่ายุส่งคะยั้นคะยอติวให้จนสอบผ่านเลย...เศร้า

-----

                ลานยูคาลิปตัสข้างตึกศิลป์ มองกิ่งหลิวสยายลู่ลงจุ่มสระน้ำ
โอย ฉากเศร้าเคล้าน้ำตาเป็นใจถ่ายเอ็มวีรักขมผัวทิ้ง โฮ!
กำลังจะ ก้มหน้าทำซึนขมขื่นอมทุกข์ให้สาแก่ใจ เทวดาก็วิ่งมาโปรด...
“โฮ่ง!”
“เย้ย! หมา” กระโดดขึ้นบนเก้าอี้รวดเร็วปานจักรผัน
           ไอ้จ้อนตัวเล็กนำหน้า ตามด้วยตัวเมียดำปี๋และตัวใหญ่เบ้งขนฟูสีขาวแซมน้ำตาลแดง
“โฮ่งๆๆๆๆ” ไอ้ตัวใหญ่สุดท่าทางอยากงาบกูมาก
            ลิ้นแดงน้ำลายย้อยเขี้ยวขาวเชียว อาการโรคพิษสุนัขบ้าชัดๆ
“ไม่เอา ไปไกลๆ เลยมึง ชิ้วๆๆๆ”
“แฮ่! โฮ่งๆๆ” มันย่อขาหน้าทำตาวิ้งๆ กระดิกหางใส่ จะกัดกูแล้วพ่อ
“ใครก็ได้ช่วยด้วย หมาจะกัดกู เฟรมมมมม!” กระรอกชื่อเก้งจะปีนต้นยูคาแต่ลื่นขึ้นไม่ไหว ร้องหาคนที่คิดถึงสุดใจ

“แกร๊งๆๆ/---โฮ่ง หงิงๆๆๆ”
“จ้อน! สีนิล! บีโทเฟ่น! กินข้าวทางนี้ๆ” ลมปรากฏพร้อมถุงข้าวหมา
              เคาะชามจากมุมอาคารใกล้กัน 3 ตัวลั้ลลาวิ่งหางแกว่งจากไปทันที
“อืออออออ!” นาทีนี้ผมสุดจะบรรยาย กลืนน้ำลายเอือกรอดตายแล้วเรา
               แต่ทำไมไอ้ลมต้องมาได้ยินด้วย คนในโรงเรียนเป็นร้อยเป็นพันบ้าชะมัด
จนลมเสร็จกิจเดินมายิ้มขำล้างมือก๊อกใกล้ๆ
“เอ้าหมีโคอาล่าลงมาได้แล้ว เก้งเอ๋งอยู่โน่นหมดไม่มานี่หรอก”
“เออ” เก้งโคอาล่าทุลักทุเลจากต้นยูคาลงเหยียบเก้าอี้ยาว

                 ลมถามว่าเอกกับโจโจ้ไปไหนทำไมปล่อยผมอยู่คนเดียว
บอกว่าเอกชวนนางฟ้านิสาไปเดต ลมรับคำงั้นๆ ไม่ใส่ใจพลางนั่งลงเก้าอี้ยาวอีกฝั่ง
“ไม่เป็นไรนะ” ถามเชิงคุยไม่พูดหัวข้อแต่ผมรู้ว่าหมายถึงเรื่องอะไร
“อืม...” นั่งลงม้ายาวอีกฝั่ง กำลังหอบอยู่หรอกไม่อย่างนั้นจะบินปร๋อ

“วันแรกที่เห็นคอแดงๆ แล้วเรียกมันมาถาม ไอ้เหี้ยนั่นสารภาพทันทีว่ากูทำเองแหละ โมโหไม่ลง ขำกลิ้งจริงๆ” ลมเปิดประเด็นได้น่าตกใจมากสำหรับผม
                 เก้งอึ้งอยู่ 10 วินาทีทำอะไรไม่ถูก
เลวแท้ ตัวไม่อยู่แต่เรื่องเก่าเราก่อนยังย้อนตามมาเป็นข่าว
วันแรกที่มาโรงเรียนหลังเสร็จศึก ลมกับเฟรมคุยลับกันตรงนั้นใต้ชายคาห่างออกไปไม่กี่ก้าว
เปลี่ยนกันวันนี้คือผมกับลมนั่งอยู่ที่ลานโล่งนี่

“กูไม่เคยถาม มันก็ไม่เคยเล่า” ผมบอกไว้เชิงยังเก๊กหน้าเชิดอยู่
“นึกแล้วว่าคนอย่างกรกฎาต้องทั้งหยิ่งทั้งดื้อ 555” ลมหัวเราะ
“แหงล่ะ” พลิกสนุกเขินๆ ไม่รู้ถูกชมหรือด่าแต่ผ่อนคลายไม่รู้ตัว

                   ลมเป็นคนเปิดเผยถึงเฟรมออกปากก่อนว่าเป็นฝ่ายลักหลับผมเอง
ลมมึนพูดไม่ออกแต่เฟรมกลับถามวิธีการขั้นต่อว่าทำอย่างไรดี
จึงแนะบอกเฉลยให้หมดจะได้ไม่คาใจ ที่เหลือค่อยปล่อยเก้งเป็นคนตัดสิน
“ก็บอกมันอย่าปิดบัง ชอบก็ให้บอกว่าชอบแล้วก็ให้เผื่อใจไว้ด้วย ถ้าเก้งไม่เอาก็ต้องเคารพการตัดสินใจของมัน แต่ไอ้เหี้ยเฟรมแม่งคิดน้อยสัด บอกกูไม่สน กูจะปล้ำต่อจนเขายอมเป็นเมียกูเองนั่นแหละ พูดงี้แทบได้กราบ 555” ลมหัวเราะก๊ากให้ผมเลือดวิ่งขึ้นหน้าหมดตัว
“...” อึ้งกับโครมันยอง Just do it and take it all
                   นิสัยเอาแต่ใจตัวเองคิดน้อยต่อยหนัก
ลุยดะไปข้างหน้าอย่างเดียวทั้งต่อหน้าและลับหลัง

“พอเห็นเฉยๆ ไม่ด่าไม่เฟดตัวเองออกเลยรู้ว่ามีใจ จัดการตัวเองได้ก็ไม่ยุ่ง...จบ” ลมหันมาสบตาแล้วอมยิ้ม
                ผมเห็นดังนั้นถึงยิ้มตามบ้าง ความสุขแผ่กระจายเพราะมีคนเข้าใจ
ความรักเราไม่สะดุดแต่ก็เป็นไปด้วยดี

“แล้วเคยคุยอะไรกันอีก?” กล้าเปิดปากถาม
“ไม่แล้ว มีแซวเตือนบ้างไม่ให้รุ่มร่ามเกิน ไม่อยากให้ถูกมองไม่ดี”
“เหมือนกับที่บอกกับพี่มอสน่ะเหรอ” ไพล่ถึงเพื่อนเนิร์ดเพิ่งจากไป
                 มองจุดวงกลมสีแดง 3 ดวงที่ปกเสื้ออีกฝ่ายเราพี่ใหญ่สุดในโรงเรียน
“ใช่ คู่นั้นพี่มอสหวงรุนแรงเกินแต่นั่นก็ดีแล้ว อ้อ เก็ทให้ดูรูปต้นจั๋งรับน้องเฟรชชี่ด้วย เก้งเห็นยัง” ลมย้อนถามชวนคุยเล่น
“เห็นในไอจีพี่มอส ต้นจั๋งเฟซมาให้เองด้วย” ผมผ่อนคลาย
                  ปีนี้ ม.6/1 เราเหลือไม่ถึง 25 คน หายไปกว่าครึ่งจากการสอบเทียบ
ต้นจั๋งไปเรียนคณะทันตแพทยศาสตร์มหาวิทยาลัยทางภาคเหนือที่เดียวกับพี่มอสสมใจ เย้!

-----

“กลับกันเถอะ ช่วงนี้อย่าอยู่คนเดียวดีกว่าเดี๋ยวใครบางคนจะเป็นบ้าตายซะก่อน อ้อ เล่นวงกับรมย์ดำอยู่ใช่มั้ย ปิดเทอมทำเวิร์กช็อปมาเป็นไง”
“อืม...ก็ดี” ผมลุกตาม ในใจคิดเพื่อนก็เป็นคนดีนี่หว่ามิน่าเฟรมถึงมองมัน
                  ลมใส่ใจจนรู้เพราะดูอยู่วงนอก ไม่ยื่นมือเข้ามายุ่งถ้าไม่มีปัญหา
ที่ผ่านมานึกไม่ชอบขี้หน้าเพราะนิสัยหวงตัววางทีท่าเย็นชาเกิน
และจากเส้นความคิดอ่านคล้ายกัน ดูแลตัวเองได้รักชอบดนตรีเหมือนกันอีกต่างหาก
แตกต่างที่ผมติสต์แตกบ่อยจึงไม่ชอบที่อีกฝ่ายสุขุมใจเย็นกว่า...
ดูเชิงเป็นคู่แข่งกลายๆ จึงคอแข็งไม่พูดคุยอะไรกันมากจนกลายเป็นนิสัยเสีย

-----
-------

                 ถึงสนูปี้คล้องติดเสาข้างแคนทีนใกล้ลานนนทรี
เผลอใจลอยคิดถึงความรักหรือไม่รักของเพื่อน ความลับที่พวกเราไม่เคยได้รู้ความจริง
“ลม รู้ใช่ไหมว่าหมอกคิดอะไรกับมึง” ผมหยุดเว้นช่องว่าง
“รู้...” ลมชะงักเล็กน้อยจากนั้นค่อยหันมายกยิ้มน้อยๆ
“ถ้าอย่างนั้นแล้ว...” ผมอ้ำอึ้งอยากรู้ อีกใจบอกว่าไม่ควร

“เก้ง กูเป็นพวกชอบเปิดนิยายหน้าท้ายดูตอนจบว่าแฮปปี้เอ็นดิ้งหรือเปล่า ถ้าเศร้าก็ไม่อ่าน ไม่สนใจข่าวฆ่ากันเลือดสาด ไม่ดูหนังผี หนังดราม่าหนักๆ ก็ไม่เพราะอะไรรู้มั้ย” ลมย้อนถาม คิดเหมือนกันเรื่องหน้าท้ายนิยาย
“สุขนิยม?” พูดตามคำที่เคยได้ยินจากบีและเก็ท
“ใช่ ชนิดสุดโต่งเลยล่ะ ตอนที่เฟรมคุยกับเก็ทว่าคนของมันอยากให้ไปเมกา กูอึ้งเลย เป็นกูจะยอมทนคิดถึงกันขนาดนั้นได้ไหม คำตอบคือไม่”
“ตอนนั้นมันก็ดีอยู่หรอก แต่พอเอาเข้าจริง...” ผมกล้ำกลืนสารภาพก้มหน้ารับโศกนาฏกรรมตัวเอง
                ความจริงเลี่ยงไม่ได้ย้อนกลับเข้ามาว่าเศร้า
“เก้ง...สิ่งใดเกิดขึ้นแล้วสิ่งนั้นดีเสมอ ที่เสียไปก็เกิดสิ่งดีๆ ขึ้นแทนไม่ใช่เหรอ” ลมสวมกอด
                พูดให้เย็นใจสมกับเข้าวิปัสสนาช่วงปิดเทอมที่ผ่านมา
วันที่วงเราประกวดดนตรีไม่มีเพื่อนไปเชียร์เพราะอยู่วัดกับแม่เหมือนทุกปี
มือจับที่บ่าไม่ไหล่ต่ำกว่านั้นผิดกับเฟรม ถ้าเป็นหมาป่าตัวนั้นจะรวบเอวผมแน่นแล้วดึงชิด
ระหว่างเพื่อนกับคนรู้ใจกิริยาอาการต่างกันเช่นนี้เอง

“อืม...” ตกใจระคนสับสนอยู่บ้างแต่ไม่ขัดขืนในวงแขนเพื่อน
“ไม่เป็นไรหรอกเชื่อซิ กูรู้ว่าเก้งเพื่อนกูน่ะ...เก่ง” ลมคลายกอดก่อนบีบบ่า
                 ผมปล่อยใจในนาทีนั้น รับรู้ว่าสามารถวางหลายๆ อย่างกับคนนี้ได้
“เก่ง...หึหึ” รำพึงถึงคนไกลที่บอกว่าดื้อ ‘เก้งของกูดื้อกว่านั้นเยอะ’
                 อดยิ้มกับตัวเองไม่ได้ สองคนนี้เห็นคล้ายกัน แล้วลมค่อยเผยไต๋ที่อยากรู้...

“ตอนที่หมอกโทร พูดอะไรบ้างก็ไม่รู้กูฟังๆ อย่างเดียวลืมจดว่ะ ส่วนวันที่มันพาไปส่งบ้านก็คุยยาวจนค่ำก็ลืมอัดไว้อีก โทษที”
“อ้าว!” ผมเหวอข้อสนทนาเปลี่ยนไปเปลี่ยนมาลืมเศร้า
“555 ดูทำหน้า แค่บอกว่ามันเป็นเพื่อนที่กูจะจำได้เสมอไม่ว่านานแค่ไหนก็ตาม มีชีวิตให้กูอิจฉานะหมอกแล้วบอกโชคดี...จบ” ลมสรุประบายยิ้ม
“อืม...” ผมรับฟัง แม้ไม่รู้เฉลยทุกคำชัดๆ ทว่ารู้สึกสงบมากกว่าที่คิด

“ตอนเก็ทมาบอกหมอกคิดต่าง กูก็ว่าไม่เกี่ยวกัน ยังไงก็จะเป็นเพื่อนได้อยู่ แต่เผอิญช่วงนั้นโชแปงหมากูโดนรถชนตายแล้วเก็ทมันก็คอยปลอบ คิดอีกทีว่าถ้าเอาความเสียใจไปให้หมอกรู้จะดูเป็นเห็นแก่ตัวเกินไปรึเปล่า ถึงได้ห่างๆ ไปซะเฉยๆ ตลกนะว่ามั้ย เสียใจกับหมาตัวเดียวจนเบลอ”
“ไม่หรอก” เป็นผมก็คงช็อกปนซึมเศร้าคิดมากจนอาจทำอะไรแย่ๆ ได้เหมือนกัน
             ลึกๆ ถ้าได้รู้จักแล้วลมก็เป็นคนไม่ซับซ้อน แม่ ฟิกเกียร์ เปียโน สุนัข
เหมือนเฟรม...คิดพะวงอย่างเดียวคือต้องบาสเกตบอลเท่านั้น
“แค่รู้สึกว่าหมอกยังไม่ใช่ คนอย่างมันควรต้องเจอคนที่ดีกว่านี้ ยังติดเพื่อนยังไม่อยากมีใคร คนเรื่องมากจุกจิกจู้จี้กระทั่งชีวิตประจำวันแบบนี้ใครเขาจะเอา อยู่อย่างนี้ก็ดีแล้ว รู้สึกว่ายังรอได้ มีบางอย่างอยู่ในใจด้วย” ลมมองผ่านไปยังผืนหญ้าเขียวขจี
“มึงมีคนอื่น?” ผมตงิดกับมีบางอย่างในใจของลม คืออะไรหรือกับใคร
“ไม่มีมั้งแต่ต่อไปไม่แน่...เรื่องของอนาคต” ลมลูบขนนกผูกติดกับแฮนด์สนูปี้ให้แกว่งไปมาเบาๆ
“ใช่...อนาคต” ผมรับคำ   คิดถึงที่เคยแช่งให้เพื่อนคนนี้เจอผู้ชายปล้ำ
แล้วเฟรมต่อด้วยคำว่าโดยคนที่มันรักและรักมัน
อยากถอนคำพูดแต่ลมกลับทำให้ผงะเสียก่อนด้วย...


“อ้อ ลืมเล่า มันเคยเดินมาถามว่าควรไปทดสอบสมรรถภาพดีไหม เลยบอกว่าถ้าไม่ไป คนชื่อสหรัฐก็ไม่มีค่าให้กูจำทั้งชาตินี้และชาติหน้า มันว่าเหี้ยอย่างดังแล้วก็เดินหนีไปเฉย เลวมาก 555”
“โอ้!” ตะลึงซิ ตัวการยุคนของกูอยู่นี่เองจับได้ล่ะ
               อย่าหวังว่าจะลบคำสาปเลย สาธุขอให้เป็นจริงเร็ววันกรกฎาขออธิษฐาน
“โกรธรึเปล่า?”
“ไม่หรอก ถ้าไม่อยากไปบังคับแค่ไหนมันก็ไม่ทำเด็ดขาด” ผมรู้ดี
“สมกับเป็นคนที่สหรัฐเลือก ใช้ได้ๆ” ลมตบบ่าเปาะๆ เก๊กหน้าชื่นชม
“อยู่แล้ว” ผมฟูเท้าลอยสูงเท่าก้อนเมฆ

“มาดูอะไรนี่ ท็อปซีเคร็ท” ลมเปลี่ยนฟีลล้วงเป้นักเรียนดึงสมุดบัญชีสีแดงติดสติ๊กเกอร์ ‘TOP SECRET’ ออกมากาง “ข้อดีๆ แต่ละวัน เหมือนจะซ้ำๆ แต่ทำให้ยิ้มได้”
“อะไร อ๋อ...จ้อนกินส้มเป็นด้วย เก็ทเลี้ยงเครป บีให้ครีมทามือ” ผมไล่ดูคร่าวๆ 5 ข้อบรรทัดหลังสรุปยอดใช้จ่ายแต่ละวัน
“วันนั้นเราก็จำแต่สิ่งดีๆ แล้วจะรู้ว่าวันเวลาเดินเร็วมากจนไม่น่าเชื่อ”
“น่าจะ...” เพิ่งประจักษ์ ลมเอาใจช่วยให้ผมผ่านคืนวันไปได้ด้วยดีและมีความสุขกับปัจจุบันขณะ
“ไม่ยากหรอก 2-3 ครั้งก็ง่ายล่ะ คิดว่าถ้าเห็นว่าเก้งของมันมีความสุขมีกำลังใจดีก็คงเล่นบาสได้สบายใจเหมือนกัน”
“อืม...” คิดถึงรอยยิ้มเจ้าเด็กโข่งคนนั้นอักโข
            ถ้าใช้วิธีง่ายๆ เช่นนี้เราจะผ่านวันเวลายากๆ ไปด้วยกันได้แน่

“เดือนหน้ามีหยุด ถ้าลาวันพฤหัสศุกร์ก็ได้ 5 วัน จะไปหาหรือมันกลับมาล่ะ” เหล่ถามความลับเรานัดพบกันบนทางช้างเผือก อ๊า! เก้งไม่ได้พูด ลบด่วน
“ไปหา” ผมยิ้มๆ อดยักคิ้วแหย่เพื่อนไม่ได้
            กรกฎารีเทิร์นเฟ้ย! ลมร้องอิชชี่ไม่เลิก เราหัวเราะพร้อมๆ ปัดเป่าความเศร้าให้จางหาย

-----
------

               คืนนั้น ผมเริ่มรายการมองโลกในแง่ดีเผื่อแผ่ถึงคนอยู่ไกล
[‘เมื่อเย็นเจอจ้อนกับลูกมันชื่อบีโทเฟ่นตัวเบิ้งมาก
หนีขึ้นต้นไม้แปลงร่างเป็นหมีโคอาล่าจะกินยูคาอยู่แล้ว 555
พรุ่งนี้จะลงไปซู้ตบาสเล่นแต่เช้า
อ้อ จะกินน้ำปั่นสูตรกรีนแลนเทิลของอาม่าให้หมด
ยักษ์ดื้อชื่อเฟรมอย่าซนล่ะ จะเข้านอนแล้ว...ฝันดี/G’]

                รู้ว่าเวลาเราต่างกัน กลางคืนที่นี่ขณะที่นั่นเป็นกลางวัน ผมเข้านอนขณะเฟรมกำลังตื่น
 ฝืนมาเจอกันได้แย่ทั้งคู่ แบบนี้ดีแล้วบอกกับตัวเอง
                  ไม่ถึง 2 ชั่วโมงต่อมาก็มีคำตอบ...

[[‘พรุ่งนี้ไอ้เก็ทจะฆ่าหมาให้หมด ไลน์ไปสั่งมันแล้ว’]]
 ได้ขำทั้งน้ำตา เจ้ายักษ์ทึ่ม กดปิดคอมพิวเตอร์และเน็ตเวิร์กทั้งหลาย
กลั้นใจไม่ตอบกลับขณะเวลา 5 ทุ่ม ที่นั่นคงตี 5 วางกีตาร์แล้วเข้านอนจริงๆ

                 นั่นเป็นข้อความแรก จากนั้นจะย่อเรื่องราวแต่ละวันในหนึ่งเรื่องส่งให้ทุกเย็น
น้อยมากจะโทรศัพท์หากันนอกจากอยากได้ยินเสียงชัดๆ

[‘เก็ทเป็นหัวหน้าห้อง 6/1 เหมือนเดิม
ลมเก็บได้หมาเจ้าของไม่เอามาอยู่บ้านด้วย
ลายเสือตัวใหญ่มากชื่อตาเดียว ข่างอกหักดาวไปเรียน ม.S ที่ใต้แล้วได้แฟนใหม่หล่อโฮก
อ้อ ไอ้โดมจะเลี้ยงบ๊ายบายลอนดอน ชวนไปกินซูชิเสาร์นี้ ให้เปล่า อยากกินปลาไหลฟรี^^‘]

                  คำตอบคือ...
 [[‘WTF!!! อย่าแม้แต่จะคิด ไอ้ลูกฑูตจะซื้อไปเลี้ยงเองไม่ต้องไป สั่งมันแล้ว‘]]
               ผมท้องแข็งคาคอม พอห้าทุ่มยักษ์ขี้หวงก็โทรมากำชับห้ามเด็ดขาด
 รุ่งขึ้นโดมข้อความมาบอกพี่เฟรมเฟซไปดุ ขอเปลี่ยนเป็นยกเบนโตะมาเลี้ยงอำลาพี่ๆ ทีมบาส
ที่โรงยิมก่อนผมไปอังกฤษแทนนะครับ สุดยอดของความหวง
                เวลาผ่านไปเร็วจริงๆ นั่นล่ะ แรกก็ยากอยู่ที่จะเอาใจลอยให้กลับมาสนใจกับเหตุการณ์ตรงหน้า
แต่ถ้าตั้งใจก็ไม่แสนเข็ญอะไร

-----

                 ปิ๊กเป็นกัปตันทีมคนใหม่ พี่ ม.6 เหลือหลักๆ คือผม เอก โจโจ้ ต๋องกับอีก 2-3 คน
ต๋องเอาจริงเอาจังเป็นเสาหลักด้วยจะได้ทุนนักกีฬาตามพี่ยักษ์กับพี่ภู่
เอกกับโจโจ้ไม่ซ้อมเช้าแต่พาผมวิ่งวอร์มเรียกเหงื่อทุกเย็น
                   เอกประสบความสำเร็จได้ควงนิสาช่วงหนึ่ง น่าจะเกือบเดือนนับตั้งแต่เริ่มเปิดเทอม ม.6
พอเข้ากลางภาคก็เหมือนจะหายๆ ไปไม่พูดถึงอีก
                    เก็ทกับบีง้องแง้งน่ารักเหมือนเก่า ความสัมพันธ์แนบแน่น ณ ตำแหน่งเดิมไม่เปลี่ยน
เสาร์ที่แล้วพาเจ้าเซเว่นมาเล่นกับวง R-Gus ที่บ้านเรา
 บีบ่นเสียดายไม่ได้ขึ้นเยี่ยมเพนธ์เฮ้าส์ชั้น 6 ของผมที่เฟรมสั่งตกแต่งภายในใหม่
บีละเอียดอ่อนชมว่าเฟรมใจดี คงไม่มีใครอยากให้สุดที่รักของตัวเองอยู่ที่เดิมๆ แต่ไม่มีเงาของเขาอยู่
เล่นเอาอยากกอดไอ้บีให้กระดูกหักไปข้าง
                    ที่สนุกคือบีพัฒนากลายเป็นเดวิลน้อยเต็มขั้น ดักทางเก็ท รู้ใจลม ลามปามแหย่ผมสนุก
ตื่นเช้ามามีแรงอยากไปโรงเรียนเพราะเพื่อนพวกนี้

                     เต๋าเป็นลูกไล่เก็ทคงเดิม ส่งส่วยนมจืดให้ลมตามสั่งเฟรมโดยการอนุมัติของผมไม่เปลี่ยน
และพวกเรา รด.ปีสามไปเข้าค่ายที่เดิม เป็น 7 วันที่ครบรสเพียบแอ้ สนุก เหนื่อยสายตัวแทบขาดจนจะตายเสียให้ได้
ผมสนิทกับลมมากขึ้น จะคุยกันหรือแลกโน้ตดนตรีมากขึ้นก็ไม่รู้...
ไม่ต้องห่วงนะคนเก่ง เก้งสบายดีลั้ลลาและกำลังใจเต็มเปี่ยม

                       อ้อ เกือบลืม R-Gus รมย์ดำกับแบงค์ลากไอ้แย้ไปเล่นกลางคืนกับมันจนได้
แต่ก็มาซ้อมที่โรงรถบ้านเราเหมือนเดิม ผมได้ฝึกมือจนกลายเป็นเก่งกีตาร์ไฟฟ้าแทนฟิงเกอร์สไตล์ซะงั้น
                       ถือเป็นปีที่วงเรายุ่งขิงสุดๆ เทอมแรกแค่ทำเวิร์กช็อปกับศิลปินอาชีพ
เทอมสองคือหนังชีวิตล้วนๆ บรรยายไม่ถูกครับรู้แต่ว่าสนุกจนลืมวันลืมคืน
เกือบทุกเสาร์คือออกออนทัวร์สกูลบัสเล่นโชว์ตามโรงเรียนต่างๆ หรือรับงานอีเว้นต์ได้แฟนคลับเพียบ
และตัวขโมยซีน R-Gus คือแย้ถูกกรี๊ดมากที่สุด ไม่ใช่ผมนักร้องนำสุดหล่อไปฉิบ

-----------

                     ขณะทางด้านเฟรมมีสื่อไทยและต่างประเทศขอสัมภาษณ์ลงบทความย่อยในวารสาร
และกระดานข่าวกระทู้ออนไลน์ แม้จะเป็นข่าวเล็กๆ แต่อยู่ในกระแสสังคม
                     ที่ไม่น่าเชื่อคือคำทำนายของซินแสเป็นจริง นามสกุลของบ้านนี้เป็นที่กล่าวขาน
ในวงธุรกิจจากการได้เป็นหนึ่งในโลจิสติกส์รับส่งสินค้าให้บริษัทเครื่องดื่มของไทยที่ไปโด่งดังในต่างแดน
เฮียปิงกับครอบครัวที่อเมริกาเจริญรุดหน้ามากอย่างก้าวกระโดด
ทุกคนลงความเห็นอย่างเงียบๆ ว่ามาจากดวงของเฟรม
เนื่องจากวันที่เฟรมลงทะเบียนเข้าเรียน ที่บ้านก็จรดปากกาเซ็นสัญญาวินๆ ทั้งสองฝ่าย
                     การเรียนยูที่นั่นไม่มีปัญหาแต่อย่างใดเนื่องจากญาติทางเรากองอยู่เต็ม
เกือบทุกวันอาทิตย์เฟรมจะนั่งรถไปทานข้าวกับครอบครัวเฮียปิง
ที่น่าห่วงคือหนูปีปี้กลายเป็นลูกสาวของป๊ะป๋าเฟรมไปเสียแล้ว
ถ่ายรูปลงอินสตาแกรมคือหน้าน้องปีปี้กับมือใหญ่มีแหวนสีดำอุ้มอยู่
ชักหวงแฮะแต่ก็ทำให้ยิ้มกว้างได้ทุกครั้ง

                   บาสเกตบอลไม่ต้องห่วง เฟรมกลายเป็นเสือติดปีกอย่างที่คิดไว้ไม่ผิด
โครมันยองกลายร่างเป็นเครื่องจักรสังหารเต็มรูปแบบแต่ก็ใช้ผมเป็นเสธอยู่ดี
แทนที่จะห่างกันแล้วจะได้พักผ่อนสบายๆ กลับต้องเจียดเวลามานั่งถ่างตาดูเกมบาส
ก่อนส่งไลน์ไปให้ว่าคู่แข่งมีจุดอ่อนจุดแข็งตรงไหนอย่างไร
เป็นกุนซืนประจำตัวแบบลับๆ โพ้นทะเลนั่นล่ะว่าง่ายๆ

                  ทำอย่างไรได้ คนมันรักไปแล้ว ขอทำหน้าที่เจ้าของหน่อยล่ะ^^



************TBC ฟรายเดย์...2 :L1:  :L1:

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 31 วันที่ไม่มีเธอ p.26 (6-03-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: rujaya ที่ 06-03-2013 08:00:15

อ่านตอนนี้แล้วรักลมเหนือจัง ทั้งๆที่ก็รักมานานแล้ว แต่พออ่านตอนนี้ยิ่งรักลมเหนือมากกว่าเดิม 55555  :กอด1:

ระยะทางระหว่างเก้งกะเฟรม ไม่ได้ไกลกันเลย เพียงขอแค่ความเชื่อมั่นในกันและกัน

อยากอ่านตอนเก้งเหินฟ้าไปหาเฟรม  :call: :z1:

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 31 วันที่ไม่มีเธอ p.26 (6-03-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: tuckky ที่ 06-03-2013 08:43:19

งั้นเราก็คงเป้นพวกเดียวกันกะลมเหนือ พวกสุขนิยม อ่านนิยายชอบอ่านตอนจบก่อน ไม่ดูหนังผี หนังดราม่า ชีวิตรันทด  :laugh:

เก้ง - เฟรม สุขแบบเหงาๆอีกแล้ว  :กอด1:

ปล. เขาคิดถึง 2 J ล่ะ  :o12:

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 31 วันที่ไม่มีเธอ p.26 (6-03-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: patchylove ที่ 06-03-2013 08:56:55

 :-[ น่ารักมาก สุขนิยมสุดๆ

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 31 วันที่ไม่มีเธอ p.26 (6-03-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: muiko ที่ 06-03-2013 09:08:58

เฟรมขีหวงแต่น่ารักชะมัด

ยากให้ได้เจอกันเ็วๆคงหวานน่าดู

เบื้องหลังความสำเร็จของเฟรมมีกุนซือคือเก้งนี้เอง  :o8:

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 31 วันที่ไม่มีเธอ p.26 (6-03-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: MiSS-U ที่ 06-03-2013 09:38:15

อ่านตอนนี้แล้วแก้มแตก ชอบจัง

แม้ในใจจะแอบหน่วงนิดๆที่ทั้งคู่แยกห่าง

เก้งมีเพื่อนดีๆรอบตัวช่วยให้ผ่านคืนวันที่ไม่มีเฟรมไปได้

รอเก้งลัดฟ้าไปหาโครมันยอง

บวกเป็ด

 :กอด1:

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 31 วันที่ไม่มีเธอ p.26 (6-03-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: mystery Y ที่ 06-03-2013 09:41:49

มันก็ไม่ได้แย่ใช่ไหมเก้ง อย่างน้อยก็มีเพื่อนๆอยู่ แอบขำเฟรมสั่งเก็ทฆ่าหมาข้ามนำ้ข้ามทะเลเลยทีเดียว

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 31 วันที่ไม่มีเธอ p.26 (6-03-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: greensnake ที่ 06-03-2013 09:42:55

ยิ้มทั้งน้ำตา แม้จะเศร้าแต่ก็สุขอยู่ควบคู่กันไป
วันเวลาที่ผ่านไม่ว่าสุขหรือทุกข์นั่นคือพลัง
มีเพื่อน มีครอบครัว และคนรอบข้างรายล้อม
แม้จะแทนกันไม่ได้ แต่ก็ช่วยให้เก้งผ่านไปได้
ที่สำคัญได้ลมเหนือมาเป็นเพื่อนซี้เพิ่มขึ้นด้วย
ต่างคนต่างเป็นกำลังใจให้กัน ระยะทางไม่สำคัญแล้ว
องครักษ์เยอะอย่างนี้เฟรมวางใจได้เลย :laugh:
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ :กอด1:

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 31 วันที่ไม่มีเธอ p.26 (6-03-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: question09 ที่ 06-03-2013 10:00:04

น่ารักอ่ะ

 :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 31 วันที่ไม่มีเธอ p.26 (6-03-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: Gokusan ที่ 06-03-2013 10:06:26

บอกแล้ว...ว่าช่างโชคดีที่มีเพื่อนแบบพวกเขา
ในวันที่คนของเราไม่อยู่ข้างกาย ^^V

ท่าทางว่าจะโดนลมเทพจับฝึกคิดบวกจนติดนิสัยแล้ว
ไม่มานั่งซึนนอยด์จนอารมณ์ติดลบ...หรือไม่มีเวลาว่างกันแน่หว่า ฮ่าๆ

ตาเฟรมยังคงป๋าไม่เปลี่ยน...สั่งแต่งห้องให้ใหม่นี่มัน...ป๋าเกิ๊นนนน ;p
แถมหวงข้ามฝั่งโลกได้ด้วยล่ะ...ให้ความอบอุ่นออนไลน์สบายๆ ^^

ใกล้หมดเทอม...ใกล้เวลาที่จะ-ใกล้-...อีกไม่เท่าไหร่เนาะ ^^V สู้ๆ

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 31 วันที่ไม่มีเธอ p.26 (6-03-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: aorpp ที่ 06-03-2013 11:13:26

ชื่นชมกับรักทางไกลของเก้งกับเฟรมจัง อีกไม่นานก็ผ่านไป แล้วจะได้กลับมาอยู่ด้วยกันเหมือนเดิม
อยากอ่านตอนเก้งไปหาเฟรมอ่ะ  :-[

+1  :กอด1:

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 31 วันที่ไม่มีเธอ p.26 (6-03-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: owlkapam ที่ 06-03-2013 11:43:35

                                           :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[


อ่านเรื่องนี้แล้วมีความสุขอ่ะ.....มันเป็นสุขแบบ เหมือนพวกเค้ามีตัวตน และให้เราคอยติดตามชีวิตพวกเค้า

คอยลุ้น..สนุกค่ะ  ชอบภาษาที่ใช้สื่อ เป็นการนำเสนอที่ อินดี้มาก ได้คิดตาม มีความรู้สึกร่วมกับตัวละคร เป็นอะไรที่...ความรัก

เป็นสิ่งสวยงามอ่ะ....มันไม่จำเป็นว่าต้องครอบครองและอยู่ด้วยกันตลอด......อ่านแล้วมีความสุขค่ะ ถึงบางครั้งจะน้ำตาซึมบ้างแต่

ทุกครั้งก้ยิ้มได้....และจะมีความรู้สึกที่หลากหลาย ชอบค่ะ...รักเลยแหล่ะ อิอิ

มาต่อไวๆนะค่ะ เป็นกำลังใจให้เน้อ ...................... :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 31 วันที่ไม่มีเธอ p.26 (6-03-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: ruby ที่ 06-03-2013 11:49:12

น่ารักจัง แต่อดคิดถึงเฟรมไม่ได้
เก้งโชคดีที่มีเพื่อนๆที่น่ารัก อยู่ข้างๆ
รอวันจะได้พบหน้ากันเร็วๆ
 :กอด1:

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 31 วันที่ไม่มีเธอ p.26 (6-03-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: puppyluv ที่ 06-03-2013 12:53:39

 :L1:

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 31 วันที่ไม่มีเธอ p.26 (6-03-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: malula ที่ 06-03-2013 13:35:43

จะเอาไปทำบ้าง บันทึกสิ่งดี ๆ ที่เกิดขึ้นในแต่ละวัน
เท่าที่ดู แต่ละคนมีกิจกรรมให้ทำเยอะมาก
พอไม่ว่าง เวลามันมักจะผ่านไปเร็วเสมอ

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 31 วันที่ไม่มีเธอ p.26 (6-03-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: sukie_moo ที่ 06-03-2013 14:07:59

ระยะทางไม่ใช่ปัญหาของคนรักกันเนาะเก้งเนาะ

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 31 วันที่ไม่มีเธอ p.26 (6-03-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: Still_14OC ที่ 06-03-2013 15:49:38

ห่างแต่ตัวแบบนี้ ค่อยโล่งใจ

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 31 วันที่ไม่มีเธอ p.26 (6-03-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: eaey ที่ 06-03-2013 16:44:11

ดีใจในมิตรภาพที่เกิดขึ้น ทำให้คิดบวก++++ :กอด1:

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 31 วันที่ไม่มีเธอ p.26 (6-03-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: wews ที่ 06-03-2013 17:57:03

น่ารักมากๆ :-[ :-[

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 31 วันที่ไม่มีเธอ p.26 (6-03-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: nekko ที่ 06-03-2013 19:25:59

โชคดีที่น้องๆมีเพื่อนดีๆๆอยู่ข้างๆๆ  o13 


นับเวลารอ :กอด1: :L2:

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 31 วันที่ไม่มีเธอ p.26 (6-03-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: choijiin ที่ 06-03-2013 20:07:50

น้องลมของพี่โผล่มาแนะแนวให้ศรีภรรยามือใหม่
ถึงตัวจะห่างยังไงแต่ใจก็อยู่ใกล้กันเหมือนเดิมเนอะเด็กๆ
 :กอด1: :กอด1:

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 31 วันที่ไม่มีเธอ p.26 (6-03-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: donutnoi ที่ 06-03-2013 21:33:17

เก้งทำได้ดีมากเลย  o13 อีกไม่นานก็ได้เจอกันแล้ว  :กอด1:

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 31 วันที่ไม่มีเธอ p.26 (6-03-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: KilGharRah ที่ 06-03-2013 21:56:19

ตัวไกลแต่ใจใกล้ ชอบตอนนี้มากเลยค่ะ รู้สึกถึงความรักและความเชื่อใจที่ทั้งคู่มีให้กัน  :กอด1:

ปล.น้องลมน่ารักมาก คิดถึงลมเหนือ

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 31 วันที่ไม่มีเธอ p.26 (6-03-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: ROCKLOBSTER ที่ 06-03-2013 22:07:44

 เฮ้อ......โล่ง กลัวแทบตายว่าเก้งจะ ซึม เศร้า เหงาหงอย หดหู่  ทรมาน

สมกับฉายาลมเทพจริงๆ ที่เปลี่ยนเก้งคิดบวกได้ขนาดนี้

ยังไงๆ ก็รอลมเหนือภาคต่อไปอยู่นะ

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 31 วันที่ไม่มีเธอ p.26 (6-03-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: chaWice ที่ 06-03-2013 22:13:40

คิดไปถึงชีวิตพี่หมอกมันดราม่ามาก ไปกับสุขนิยมแบบลมไม่ได้จริงๆ  :o12:

จุดจุดนี้ ขอร้องไห้ให้พี่หมอกแล้วกัน

อารมณ์เก้งเฟรม มีความสุข พี่ก็ดีใจด้วยนะ ขอให้ผ่าน 290 วันเร็วๆ

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 31 วันที่ไม่มีเธอ p.26 (6-03-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: เก้าแต้ม ที่ 06-03-2013 23:22:17

เพิ่งตามอ่านจนทันสนุกมากค่ะ รอติดตามตอนต่อไป ^^

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 31 วันที่ไม่มีเธอ p.26 (6-03-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: So_Da_Za ที่ 06-03-2013 23:24:30

เราชอบให้คิดอย่างสุขนิยมนะ
เพราะทำให้มีกำลังใจในทุกเรื่องจริงๆ

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 31 วันที่ไม่มีเธอ p.26 (6-03-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: ToffeE_PrincE ที่ 07-03-2013 00:34:37

สุขสมยอม

 :กอด1:

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 31 วันที่ไม่มีเธอ p.26 (6-03-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: Satanza321 ที่ 07-03-2013 02:02:19

เก้งกับลมก็เข้าใจกันเเล้วถึงจะต้องใช้ระยะเวลาก็เถอะ  :mc4:

ถึงตัวจะห่างกันแต่ความเป็นห่วงก็ยังไม่เคยเปลี่ยนแปลงเลยจริงๆนะ 2 คนนี้(แอบหวานออกสื่อตลอด :laugh:)

เก้ง เฟรม มีเพื่อนที่ดี เฟรมก็ไม่ต้องเป็นห่วงเก้งแล้วนะ  :กอด1:

อ่านๆไปแล้วรู้สึกอิจฉาเก้งอะ  :impress2:

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 31 วันที่ไม่มีเธอ p.26 (6-03-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: GintoniC ที่ 07-03-2013 23:33:12

อ่านแล้วรู้สึกอยากย้อนกลับเวลากลับไปตอนเรียน มันเป็นอะไรที่สนุกม๊ากๆ เลยทั้งเพื่อน มิตรภาพ ประสบการณ์ร่วมกัน ทั้งสุขทั้งทุกข์ร่วมกัน เฮ้อ  :เฮ้อ:

หัวข้อ: (เปิดจอง p.1)Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 32 จบ p.27 (8-03-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: puppyluv ที่ 08-03-2013 09:24:31

My Dangerous Fire
รัก ร้อน เรา
ตอน 32 -จบ-
Geng's









               และเราก็มาถึงวันนี้จนได้...
โรงเรียนของเรา อาคารหอประชุมในงานปัจฉิมนิเทศ
วันนี้เป็นวันสุดท้ายที่จะอยู่ในรั้วโรงเรียนแห่งนี้อย่างเป็นทางการ
ก่อนเราจะแยกย้ายบินออกจากรังสู่โลกกว้าง  ผมคงคิดถึงที่นี่มากพอดู
               6 ปีผ่านไปโดยเฉพาะ ม.6 ชั้นสุดท้ายที่รายล้อมด้วยเพื่อนและมิตรภาพเต็มปี่ยม
ถ้าเฟรมอยู่ด้วยคงจะดี ได้แต่ยิ้มเศร้าปลอบตัวเอง

“เพื่อนๆ เลือกที่นั่งตามสบาย เป็นไปได้เลื่อนไปนั่งแถวหน้าให้เต็มก่อนนะครับ ขอเช็กชื่อหน่อย กนกอร-อรนั่งข้างเจนี่นะ กพลกานต์-พลอยู่ไหน (“อยู่นี่” เสียงเพื่อนรับ) อ้อเจอแล้ว” เต๋าไล่ชื่อพวกเราในห้อง
              เพื่อนยังเป็นผู้จัดการใหญ่ของเรา ม.6/1 จนวันสุดท้าย
“กรกฎา...เก้งขึ้นไปแถวสองเลย นั่งข้างกูคอยรับรางวัลกิจกรรมดีเด่น เว้นหัวแถวให้ไอ้เก็ทด้วย มันจะกล่าวสุนทรพจน์ก่อน” เต๋าชี้
“เต๋าเว้นแถวแรกไว้เลยนะ ศิษย์เก่ามารับรางวัลน่ะ” ทรายบอก
“โอเค รับทราบ” เต๋าขันแข็ง

               ผมกดปิดเสียงมือถือ อ่านข้อความล่าสุดเมื่อ 24 ชั่วโมงก่อนคือ [‘goodnight my nike’]
อึนปนโหวงในอก เวลาสำคัญกลับคิดถึงคนสำคัญจับใจ...เวลานี้กำลังทำอะไรอยู่

“คุณเต๋า-พิพัฒน์ครับ กระผมเอก-ธนภัทรรู้สึกเป็นเกียรติที่ได้ร่วมเรียนโรงเรียนเดียวกับคุณ ขอเช็กแฮนด์หน่อยครับ” เอกนั่งหัวแถวข้างขวาผมยืนขึ้นโค้งสุภาพขอสัมผัสมือกับเต๋า
“ยินดีครับ เป็นเกียรติมากครับ” เต๋าเท้าชิดตะเบ๊ะก่อนยื่นมือมาสัมผัส
“ผมกรกฎาครับคุณพิพัฒน์” ผมยืน
“ทิวากรครับผม” บีนั่งซ้ายมือผม
“กูด้วย ขอเป็นเกียรติด้วยคน” โจโจ้ลุกบ้าง
“ยินดีครับ ยินดีมากครับ” เต๋ายิ้มกว้างจะร้องไห้
“เราด้วย!” พวกเรา
                  กลายเป็นห้องเราลุกเช็กแฮนด์หมู่ ไฟแฟลชถ่ายรูปอื้อซ่า
ห้องสองนั่งถัดไปลุกขึ้นแจมกันเองด้วย พวกผมหันหลังไปจับมือกับบอล เคี้ยง ข่างร่วมมหกรรมความสนุก

                 ช่วงเวลาประวัติศาสตร์ จะดีจะแย่ผ่านมาหนักแค่ไหนขอตอนท้ายจบยอดเยี่ยมซ็อตเดียว
โมเม้นต์นั้นเราจะจำประทับใจไปตลอดชีวิต เหมือนที่เรายิ้มชื่นมิตรภาพเปี่ยมล้นหัวใจในขณะนี้
                   ...คิดถึงมึงเหลือเกินเฟรม
                   ...คนที่มากกว่าเพื่อน
                   ... มากกว่าร่างกาย มากกว่าจิตใจ
                   ...คือครึ่งหนึ่งที่รอวันกลับคืนมาเติมเต็ม

-----

                   งานดำเนินไปเรื่อยๆ ตามกำนดการ คณาจารย์พูดอบรมสั่งสอนเป็นครั้งสุดท้าย
จับใจความไม่ค่อยได้เพราะใจไม่อยู่กับตัว ความคิดคำนึงของผมอยู่ที่เช้าพรุ่งนี้จะเดินทาง
เราจะได้พบกันในอีกไม่ถึง 24 ชั่วโมงข้างหน้า

                   ฟู่! เป่าปากเรียกสติช่วงเก็ทเดินออกมาจากข้างเวทีกล่าวสุนทรพจน์
“---แล้วเราจะคิดถึงโรงเรียน คุณครู เพื่อนๆ น้องๆ ร่วมสถาบันที่นี่ครับ...ขอบคุณครับ” อดีตประธานนักเรียนกล่าวประโยคสุดท้าย
                   เสียงปรบมือดังสนั่นก่อนถูกต้อนให้เข้าแถวรับรางวัลศิษย์กิจกรรมดีเด่น ผม เต๋า รมย์ดำแล้วก็ลม
กลับมานั่งที่พร้อมใบประกาศอยู่ในมือ เสียงปรบมือไม่จางหายก็เป็นการประกาศเกียรติคุณศิษย์เก่า
ที่รู้จักคือพี่เชนบินมาจากเยอรมัน พี่เท็ตสึจาก ม.C มหาวิทยาลัยของรัฐชื่อดัง นอกนั้นคือคุ้นหน้าคุ้นชื่อ
                     และคนสุดท้าย พลิกโลกใต้เท้ากรกฎา
“นายสหรัฐ---จากยูนิเวอร์ซิตี้ ออฟ---”

                    หะ! ชื่อนี้ เงยหน้าควับสายตาปะทะร่างสูงก้าวออกจากข้างเวที
ชุดสูทยูนิฟอร์มเด็กเมกาผูกไทด์แปลกตา โค้งรับใบประกาศแล้วเดินลงมาแถวที่เรานั่ง
ตรงมาหาผม...เจ้ายีราฟร่างสูงใหญ่ตัวนั้น...เฟรม
“...” กรกฎาแทบบ้า
“...” ชกหัวไหล่เก็ทที่เก้าอี้หัวแถว เดินมาเช็กแฮนด์กับเต๋าก่อนนั่งเก้าอี้แถวหน้าตรงที่ผมนั่ง
             ผิวขาวขึ้น ผมยาวเพิ่งตัดสั้น กายแกร่ง ลาดไหล่แมนกว้างที่เคย
 นับเกินกว่า 60 วันที่ห่างหายคล้ายไม่จุใจ...เราต่างไม่ส่งเสียงใดๆ ออกมาทั้งคู่
ผมสะดุดเพราะเต๋าเซกระทบไหล่บุ้ยให้มองต่ำที่มือใหญ่ลอดมาข้างหลัง
กำลังกระดิกนิ้วเล็กน้อยเรียกหา    เจ้ายักษ์ทึ่ม 555

              เอื้อมมือไปจับนิ้วนางกับแหวนสีดำไว้แน่น เราอยู่ท่านั้นจนกระทั่งจบงาน

-----
-------


               เลิกบ่าย 3 กว่า ณ ลานนนทรี
“ไงมึง เล่นหายไปเป็นปี นี่ตัวเป็นๆ ใช่มั้ย” เก็ททัก ชกต้นแขนเพื่อนตัวใหญ่กล้ามล่ำกว่าเห็นๆ
“เซอร์ไพรส์นะเนี่ย ไอ้คุณสหรัฐมาด้วยเว้ย 555”
“ไงเก็ท เต๋า” เฟรมทักเพื่อนพลางเกี่ยวเอวเก้งไว้ในมือ ยืนพิงสะโพกกับโต๊ะม้าหิน
              เข้าซ้อนอยู่ข้างหลังก่อนดึงผมให้ยืนอยู่ในหว่างขามันข้างหน้าเล็กน้อยท่าประจำ
เก้งแสร้งง่วนดูใบประกาศ 2 ใบในมือจนปรุ

“ห่างๆ กันบ้างก็ได้ เดี๋ยวก็ได้อยู่ด้วยกันจนเบื่อแล้ว” เอกยิ้ม
“ไหนบอกพวกกูว่ามีเก็บตัวซ้อมวะ” โจโจ้
“เซอร์ไพรส์ไง ตบหัวกูดังโป๊กหลังเวที เชรี่ย! ลืมสปีชหมด 555” เก็ท 
“ฉลองมั้ยวะวันนี้” เอกเปรยปาร์ตี้
“นั่นซิ ไหนๆ ก็ไหนๆ ปาร์ตี้สละโสด ไปกันพวกเรา” เต๋าโต้โผซะงั้น
“อยากเมาบ้านกู อยากกินก็ถล่มโรงแรมพ่อไอ้เก็ท ไปๆๆ” ผมเฮ

“โอเย่!”
“ไป!”
“ไปด้วย!”
“ได้เลย!”
“โอเช กูไปตามพวกผู้หญิง” เต๋าผละไปหาพวกทรายที่อยู่อีกด้าน

                    นี่อาจเป็นครั้งสุดท้ายที่ได้อยู่ด้วยกันพร้อมหน้ามากขนาดนี้
ต่อไปเราจะเปลี่ยนแปลงไปแค่ไหน โตเป็นสาวสวยหนุ่มหล่อ เลี้ยงพุงมีหนวดไว้เครา
เป็นนักศึกษา ทำงานเป็นผู้ใหญ่ในวันข้างหน้าอันใกล้
ก้าวไปมีชีวิตเป็นของตัวเอง...วันนี้จะกลายเป็นอดีตของวันพรุ่งนี้


“...เป็นบ้านกูแล้วเหรอ” ยักษ์เจ้าของบ้านตัวจริงโน้มมาจุ๊บหลังหู
“...แหงดิ” ผมแดงโร่
“ดื้อ หึหึ” โดนมือใหญ่บีบเอวแน่นแต่เก้งขืนตัวสุดฤทธิ์ เพื่อนกองอยู่เต็มแต่หาทันไม่
“ฮิ้วววววววววววววว!”
“โห! มึงสองตัว ขอร้องเลยเพื่อน”
“ให้มันน้อยๆ หน่อย เว่อร์จนหยดสุดท้ายเลยนะ”
“555” กรกฎาหัวเราะรับเละอย่างเดียวเหมือนเดิมไม่เปลี่ยน

“กูโทรบอกพ่อให้แต่ไม่ได้อยู่กินด้วยนะเว้ย มีรับใช้ท่านแม่ด่วน” เก็ทจะถอนตัว
“อ้าว ไหงงั้นล่ะ ไปด้วยกันซิวะเก็ท” เต๋า
“นั่นซิเก็ท วันนี้ทั้งที พรุ่งนี้ก็ไม่เจอกันแล้ว” ผม
“เฮ้ย นี่มันอุตส่าห์ถ่อข้ามโลกมาเชียวนะเว้ย” โจโจ้
“เอาน่าตามสบายพวกมึงไปกันเถอะ ไม่บอกกูก่อน คอขาดจริงๆ ว่ะ เออว่าแต่กลับวันไหนวะเฟรม” เก็ทเสียงแข็งจริงก่อนเปลี่ยนคุยกับเฟรม
              บอกถ้าว่างจะหาเวลาไปเจอกันเองอีกครั้งก่อนกลับ

               ผมตงิดเล็กน้อยเพราะไม่ได้ยินเสียงบีเลยทั้งที่ยืนกับกลุ่มทรายอยู่ใกล้ๆ
ไม่ติดตังเมเป็นซี่โครงด้านซ้ายของกิดากรเหมือนทุกที
 จริงๆ ไม่ได้ยินเสียงเก็ทกับบีน่าจะหลายวันแล้วแต่เพราะง่วนสอบไล่
และใจผมกระหวัดลอยไปถึงหมาป่าทีมวูฟส์อย่างเดียวจึงไม่เหลือที่ว่างให้สนอย่างอื่น
คล้ายว่าเอกจะเปรยให้ได้ยินว่าพ่อบีป่วย มิน่าบีน้อยถึงเงียบไป

“ไปกินสุกี้ในห้างตรงนั้นเถอะ เรานัดแม่ไว้”
“อยากช็อปปิ้งด้วย ไปห้างดีกว่า” ผู้หญิงเป็นใหญ่และชนะครับ
               สรุปเรายกขบวนไปห้างสรรพสินค้าใกล้ๆ แทน

...วันสุดท้ายที่จะได้สวมชุดนักเรียน
...วันสุดท้ายที่ได้เห็นหน้าเพื่อนร่วมห้อง
...วันสุดท้ายของการเรียนชั้นมัธยม

-----
-------



                สามทุ่ม ในห้องของเรา...ยังปิดประตูไม่สนิทแท้ๆ
“อือ...เตียงอยู่ไหน” ยักษ์งึมงำเมากอดผม ตาถั่วหาที่หมายไม่เจอเพราะตกแต่งภายในใหม่
          ก็คำสั่งใครกันเล่าถ้าไม่ใช่ตัวมันเอง
“555 อาบน้ำก่อนน่านะ” เก้งพยายามหยุดการนัวเนียแต่หาได้ไม่
“ไม่ไหวจะเอาเดี๋ยวนี้ ง่วง!” ดูจอมมารเอาแต่ใจ
“ง่วงก็ยิ่งต้องอาบน้ำ นะเหม็นสุกี้...(อยากจูบด้วย)”
“ต้องมากกว่านั้น หึหึ” ยังต่อรองแกมบงการทั้งที่ตาปรือ
“อืม...จุ๊บ!” ผมยื่นหน้าจุ๊บจมูกโด่งเร็วๆ แทนคำตอบ

               ส่งยิ้มหวานขนาดนี้ไม่เอากันพ่อจะเหยียบยอดอกให้ตายไปข้าง
   

               แสงไฟมอดดับ จะเหลือเพียงดวงโคมสีเหลืองนวลบนโต๊ะข้างหัวเตียงสองข้าง บรรยากาศโรแมนติก
เราเปลือยเปล่า ตัวยังชื้นหมาดทว่าอุณหภูมิในร่างกลับค่อยๆ เร่าร้อนขึ้นเรื่อยจนฉุดไม่อยู่
มือใหญ่ลูบไล้ไปทั่วแผ่นหลัง เรื่อยต่ำลงที่แล้วบีบก้น
ดุนดันให้ความแข็งขืนจากความต้องการบดเบียดปลุกเร้า
                แทบขาดใจตายกับการอดทนรอคอย

“เฟรม...”
“อืม...”
                แค่เผยอปากก็ถูกแทงลิ้นร้อนเข้ามา นุ่มหยุ่นหวานเกินเอ่ย
กลืนกินจนหายใจไม่ทัน ขาสั่นอ่อนแรงพยุงตัวไม่อยู่กลับโดนผลักให้เอนตัวลงกับที่นอนช้าๆ นิ่มนวล
นอนหงายกลางเตียงปล่อยให้ร่างใหญ่กว่าตามคร่อมทับมาทั้งหมด
ประโลมจูบอีกครั้งก่อนเคลื่อนตัวลงไปสร้างรอยสีเข้มกับผิวที่สัมผัส

“อ๊ะ...”
“อือ จะกิน...ดื้อน่ากิน”
“บ้าซิ...”
               ฟังเสียงงึมงำพลางงับเม็ดยอดอก ขบเม้มละเลงลิ้นเสียวซ่านจนเผลอแอ่นตัวเข้าหา
จิกเล็บกับหัวไหล่หวังคลายอารมณ์ ลูบไล้มัดกล้ามแกร่งใต้ฝ่ามือชวนเคลิบเคลิ้มน่าหลงไหล
              ...ความถวิลหาที่หวนคืน
              ...ความคิดถึงถูกเติมจนเต็ม   
              ...ความรักเราอบอุ่นจนร้อนระอุอยู่ในกอดนี้แล้ว
              ...น้ำตากลั้นไว้พลันไหลรินเป็นสาย

“เจ็บเหรอ” ชะงักเล็กน้อยก่อนใบหน้าคมสันลอยเด่นในสายตา
                ผมประคองไว้ทั้งสองมือ บอกตัวเองว่านี่คือเลือดเนื้อตัวตนจริงๆ
อยู่ที่นี่ด้วยตรงนี้นาทีนี้ไม่ใช่ความฝัน
“เปล่า แค่...คิดถึง” โน้มคอลงมาจูบแล้วก็จูบอย่างโหยหาหิวกระหายความหวานซ่านทวีความต้องการจนเอ่อล้น
“หึหึ คิดถึงเหมือนกัน” ริมฝีปากหนาจุมพิตซับน้ำตา
              เลียชิมผิวแก้มเบาๆ ก่อนพลิกกายผมออนท็อป
“เฟรม...”
“รักที่สุด คิดถึงเก้งที่สุด”
“อื๊อ” ถูกเชื่อมต่อ เราอยู่ด้วยกันอย่างลึกล้ำสุดหยั่ง
“ให้เฟรม...เก้งให้เฟรม”
“เฟรม...อา...” ได้ยินเสียงตัวเองร้องเรียกครวญ

               มือผสานมือ นิ้วเกี่ยวสอดระหว่างนิ้ว
สัมผัสรู้แหวนสีดำเลือนรางขณะในหัวสุกสว่างด้วยแสงสีขาวเรื่อเรืองทีละน้อย
เราไต่ทะยานไปพร้อมๆ กัน กระทั่งถึงจุดสุดได้ระเบิดออกพร่างพรายสุขสม
              ล้มตัวลงนอนเคียงคู่ สูดอากาศให้หัวใจเต้นถี่ค่อยปรับระดับลงช้าๆ
ผมนอนหนุนซบอกกว้าง พาดแขนก่ายกอดไว้ไม่ปล่อย ไม่มีวันปล่อย

“มารับแล้ว ไปด้วยกันนะ” เฟรมจุมพิตหน้าผากแผ่วส่งให้หลับฝันดี
“อืม...ไปด้วยกัน” ผมรับคำงึมงำขณะปล่อยนิทรารมณ์์เข้าห่มคลุมสองเรา
              ได้ยินเสียงหึหะพึงพอใจในลำคอแว่วๆ

              คิดในใจ ‘คงไม่มีวันห่างเปลวไฟดวงนี้ได้เลยจริงๆ’
กอดตอบแน่นๆ พร้อมลอบยิ้มพรายอย่างมีความสุข



                             - จบ -



*************พบกันตอนพิเศษศุกร์ 21 นี้**************


       ดีใจที่อยู่ด้วยกันถึงตรงนี้
พวกคุณคือความประทับใจ
ทุกอ่าน ทุกวิว ทุกเม้นต์พาให้เรามาถึงบรรทัดนี้ด้วยกัน
ไม่ธรรมดาเลยจริงๆ ...ขอชื่นชม
ทุกกอด... :กอด1:
ทุกดอกไม้... :L2:
ทุกหื่น... :z1:
ทุกค้าง... :a5:
ทุกทุบกำแพง... :z3:
ทุกเขิน... :-[
ได้รับแล้ว ^0^

    'เก้งxเฟรม' มีชีวิตชีวาขึ้นมาเพราะคนอ่าน
ยิ้มกว้างแก้มแตกอย่างกว้างๆ ทุกที เป็นกำลังใจที่งดงามจริงๆ ...'ขอบคุณ'/puppyluv :L1: :L1: :L1:

หัวข้อ: Re: My Dangerous Fire [รัก ร้อน เรา]: ตอน 32 -จบ- p.27 (8-03-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: puppyluv ที่ 08-03-2013 09:26:12

 :L1: :L1: :L1:
คุณคือผู้เป็นกำลังใจ...ชื่นชม
         
**********

   

หัวข้อ: Re: (เปิดจอง p.1) [รัก ร้อน เรา]: ตอน 32 *จบ* p.27 (8-03-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: rujaya ที่ 08-03-2013 09:41:23

จบแล้วหรออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออ  :z3:

วันอำลา มันคือความทรงจำที่วิเศษที่สุดสำหรับการเป็นนักเรียน เพื่อน มิตรภาพ ความรัก มันเป็นอะไรที่เยี่ยมมากๆ

และแล้วเฟรมน้อยก็มารับเก้งไปอยู่ด้วย ขอให้มีความสุขตลอดไปน้าาาาาาาาาา  :L1: :3123:

ขอบคุณpuppyluv ที่แต่งนิยายดีๆมาให้อ่าน   :กอด1:

และไม่มีวันพลาดในการจองหนังสือแน่ๆ 55555555

หัวข้อ: Re: (เปิดจอง p.1) [รัก ร้อน เรา]: ตอน 32 *จบ* p.27 (8-03-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: tuckky ที่ 08-03-2013 09:42:42

มารอ ไปอ่านก่อน

จบแล้ว (แบบไม่ทันตั้งตัว  :laugh:)
มีความสุขที่ได้อ่านเรื่องราวความรักดีๆ
เก้ง - เฟรม และเหล่าผองเพื่อน  :กอด1:
เดี๋ยวเข้าไปจอง

หัวข้อ: Re: (เปิดจอง p.1) [รัก ร้อน เรา]: ตอน 32 *จบ* p.27 (8-03-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: Gokusan ที่ 08-03-2013 09:44:05

เข้ามาเม้าท์ก่อนอ่าน >> เฮ้ยยยย มีจองเล่ม!! แบบนี้มัน...ก็ต้องเก็บน่ะเซ่ะ
แต่ว่านะ ทำไมพ่อหนุ่มแสนดีอย่างเก็ทกะเดวิลน้อยอย่างบีไม่มีรวมเล่มอ่ะ << อยากเก็บอีก หุหุ

แค่นี้แหละ เดี๋ยวหาเวลาทำจอง...ขออ่านตอนจบแป๊บ ^^

อ่า...เกิดอาการไม่รู้จะบอกอะไร
มันดีทุกอย่างอยู่แล้ว และชอบเซอร์ไพรส์ ^^

ขอบคุณที่พาทุกตัวละครมาให้รู้จักและหลงรัก
และทำให้รู้ว่า-มิตรภาพ-สำคัญจริงๆ ^^V
ว่าแล้วก็...ไปจอง ฮ่าๆ

รอเรื่องต่อไปที่คาดว่าจะมีมาเรื่อยหลังเสร็จสิ้นภารกิจส่งเล่มนี้ อิอิ

ปล.ดิทอีกที...เข้ามากดบวกแรกให้ << ทำอะไรอย่างแรกด้วยตลอดแฮะ ^^V

หัวข้อ: Re: (เปิดจอง p.1) [รัก ร้อน เรา]: ตอน 32 *จบ* p.27 (8-03-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: MiSS-U ที่ 08-03-2013 10:34:27

อึ้งอ่ะ  o22

จบแล้วรึเนี่ยใจหายสุดๆ  :monkeysad:

แต่เก้งเฟรมมีความสุข คนอ่านก็พลอยดีใจด้วย

เดี๋ยวส่งข้อความไปจับจองแน่นอนค่ะ  :กอด1:

บวกเป็ด

หัวข้อ: Re: (เปิดจอง p.1) [รัก ร้อน เรา]: ตอน 32 *จบ* p.27 (8-03-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: sukie_moo ที่ 08-03-2013 11:00:44

จบแล้ววววววววววววววววววววว
ชอบตอนที่เฟรมสอดมือมาเผื่อจับกับเก้งที่นั่งข้างหลัง น่ารักอ่ะ

หัวข้อ: Re: (เปิดจอง p.1) [รัก ร้อน เรา]: ตอน 32 *จบ* p.27 (8-03-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: greensnake ที่ 08-03-2013 11:00:57

จบแบบไม่ทันตั้งตัว แต่ทุกอย่างลงตัวและทุกคนแฮปปี้ก็ดีแล้ว ^^
โดยเฉพาะเก้งและเฟรม เซอร์ไพรซ์ได้ซาบซึ้งนะ (ตอนอยู่สองคน) :z1:
แม้จะเรียนจบต่างแยกย้าย แต่เชื่อว่ามิตรภาพไม่ได้จบตามด้วย
อ่านแล้วอินไปกับความรักในหลายๆรูปแบบของเรื่องนี้
ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆเรื่องนี้อีกเรื่องนะคะ :กอด1:
ป.ล. ขอจับจองเอาไว้หนึ่งชุดค่ะ

หัวข้อ: Re: (เปิดจอง p.1) [รัก ร้อน เรา]: ตอน 32 *จบ* p.27 (8-03-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: aorpp ที่ 08-03-2013 11:15:50

ว้าวว แฮปปี้ดีเทคกันไปอีกเรื่อง  o13
ขอบคุณค่ะ สนุกมากกกกก
+1  :กอด1:

ปล.อยากให้รวมเล่ม my sassy รักนี้บีบวก ด้วยจังเลยค่ะ ชอบบีกับเก็ทมากกกกกก

หัวข้อ: Re: (เปิดจอง p.1) [รัก ร้อน เรา]: ตอน 32 *จบ* p.27 (8-03-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: eaey ที่ 08-03-2013 11:39:12

น่าจะรวมบี&เก็ทด้วย อยากเก็บเป็นคอลเลคชั่น^^

หัวข้อ: Re: (เปิดจอง p.1) [รัก ร้อน เรา]: ตอน 32 *จบ* p.27 (8-03-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: owlkapam ที่ 08-03-2013 12:40:35

               :sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4:

 :o12: :o12: :o12: :o12: :o12: :o12: :o12: :o12: :o12: :o12: :o12: :o12:

จบแล้วสินะ..........ใจหายยังไงไม่รู้ รู้สึกหน่วงๆอ่ะ................โหวงๆแปลกๆ...

แต่ว่าก็ยังรู้สึกว่า..พวกเค้าไม่ได้ไปไหนเลยอ่ะ  ยังอยู่ในความทรงจำตลอดเว
           o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13

เป็นกำลังใจให้นะค่ะ........สู้ๆค่ะ  :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :L2: :L2: :L2: :L2:

หัวข้อ: Re: (เปิดจอง p.1) [รัก ร้อน เรา]: ตอน 32 *จบ* p.27 (8-03-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: Noo_Patchy ที่ 08-03-2013 13:40:59

 :oo1: :oo1: :oo1: :oo1: :oo1: :oo1: :oo1: :oo1:

หัวข้อ: Re: (เปิดจอง p.1) [รัก ร้อน เรา]: ตอน 32 *จบ* p.27 (8-03-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: malula ที่ 08-03-2013 13:45:51

ร้อนแรงตั้งแต่บทแรกจนบทสุดท้าย
ขอบคุณสำหรับเรื่องราวของพลังคนหนุ่ม
ป้าอ่านแล้วก็กระชุมกระชวยลืมอายุ คิคิ

หัวข้อ: Re: (เปิดจอง p.1) [รัก ร้อน เรา]: ตอน 32 *จบ* p.27 (8-03-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: wews ที่ 08-03-2013 14:24:14

น่ารัก(เกือบ)ตลอดเรื่อง
ชอบมากๆ :กอด1: :กอด1:

หัวข้อ: [ รัก ร้อน เรา ]
เริ่มหัวข้อโดย: bauloy ที่ 08-03-2013 15:39:14

ขอบคุณคนเขียนเช่นกันที่เขียนเรื่องราวดีๆมาให้อ่านกัน
ตอนจบประทับใจเเละใจหาย น้ำตาไหล อินกับความรักของเก้งเฟรม กับมิตรภาพของเพื่อนๆ
ขอบคุณอีกครั้งนะคะ
ป.ล.รอตอนพิเศษเด้อ

หัวข้อ: Re: (เปิดจอง p.1) [รัก ร้อน เรา]: ตอน 32 *จบ* p.27 (8-03-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: mystery Y ที่ 08-03-2013 15:59:38

ขอบคุณเช่นกัน ที่เขียนเรื่องน่ารักๆแบบนี้ให้อ่าน ประทับใจไปกับความรักของเฟรม-เก้งและผองเพื่อนวัยมัธยม อ่านแล้วมีความสุข~

หัวข้อ: Re: (เปิดจอง p.1) [รัก ร้อน เรา]: ตอน 32 *จบ* p.27 (8-03-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: nekko ที่ 08-03-2013 19:30:30

ขอบคุณเรื่องราวดีๆๆที่แบ่งปัน :L1: :L1: :L1:

 :กอด1: :L2:

หัวข้อ: Re: (เปิดจอง p.1) [รัก ร้อน เรา]: ตอน 32 *จบ* p.27 (8-03-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: choijiin ที่ 08-03-2013 20:08:59

กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
 :sad4:
โผล่มาอีกทีเด็กของเดี๊ยนลาจอกันซะแล้ว
ขอบคุณๆๆๆ Puppyluv เหมือนอย่างทุกครั้ง
 :pig4:
ขอบคุณที่เขียนเรื่องดีๆให้เราได้อ่าน
ขอบคุณกับความเสมอต้นเสมอปลายของคนเขียนที่ไม่ปล่อยให้เรารอเก้อ
ขอบคุณสำหรับรวมเล่ม ที่จะทำให้น้องลมมีเพื่อนร่วมรุ่นมาอีกเล่ม
จะตามไปจองจริงๆ แต่อย่าลืมนะว่าน้องเก็ทกับบียังไม่มีเลย
เดี๋ยวจะไม่ครบรุ่น อิอิ
ขอบคุณอีกครั้งค่า
 :กอด1: :กอด1:

หัวข้อ: Re: (เปิดจอง p.1) [รัก ร้อน เรา]: ตอน 32 *จบ* p.27 (8-03-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: kanda53 ที่ 08-03-2013 20:57:26

เต็มตื้นและเป็นสุข...สองเราคือหนึ่งเดียวตลอดกาล...
ขอบคุณเรื่องดี ๆ ที่มาทีก็กระตุ้นรอยยิ้ม..ความชุ่มชื่นของหัวใจ..
เป็นสุขทุกครั้งกับการอ่าน...ขอบคุณมาก ๆ ค่ะ
รอติดตามคู่ต่อไปนะคะ  :กอด1:

 :L2: &  :L1:

หัวข้อ: Re: (เปิดจอง p.1) [รัก ร้อน เรา]: ตอน 32 *จบ* p.27 (8-03-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: Jakkajan ที่ 08-03-2013 21:17:10

สนุกมากกก ลุ้น
แอบอยากอ่านเรื่องพี่มอส  :-[

หัวข้อ: Re: (เปิดจอง p.1) [รัก ร้อน เรา]: ตอน 32 *จบ* p.27 (8-03-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: ToffeE_PrincE ที่ 08-03-2013 22:07:28

จบแล้ว :mc4:

 :L2: :man1:

 :กอด1:

หัวข้อ: Re: (เปิดจอง p.1) [รัก ร้อน เรา]: ตอน 32 *จบ* p.27 (8-03-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: taroni ที่ 09-03-2013 00:15:23

อ่าว จบซะแล้ว หวานทิ้งทวน :o8:
+1 +เป็ด  :pig4:

หัวข้อ: Re: (เปิดจอง p.1) [รัก ร้อน เรา]: ตอน 32 *จบ* p.27 (8-03-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: punchnaja ที่ 09-03-2013 00:39:57

สนุกเหมือนเคย อยากอ่านเรื่องตี๋น้อยกับหมอกจัง รอตอนพิเศษค่า

หัวข้อ: Re: (เปิดจอง p.1) [รัก ร้อน เรา]: ตอน 32 *จบ* p.27 (8-03-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: Satanza321 ที่ 09-03-2013 01:32:07

จบซะแล้ว เสียดายจัง :monkeysad:

เฟรม-เก้ง ความอดทนที่รอมานานได้ปลดปล่อยแล้วนะ Happy Ending  :oni2:

สงสารบีอะ พ่อป่วยเลยไม่ค่อยมีบทในตอนสุดท้ายเลย  :o12:

รอตอนพิเศษวันศุกร์นู้นครับผม  :pig4:

หัวข้อ: Re: (เปิดจอง p.1) [รัก ร้อน เรา]: ตอน 32 *จบ* p.27 (8-03-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: chaWice ที่ 09-03-2013 05:43:45

-จบ-

ขอบคุณคร๊า ขอบคุณ

เป็นนิยาย สนุกสนุกอีกเรื่องนึง

ที่ทำให้เราคิดถึงเรื่องราวมากมายตอนเด็กๆ มันน่ารัก อบอุ่นหัวใจมากเลยเนอะ

ยังคงเส้นคงวา ตามแบบนิยายของ puppyluv

น่ารักขวยเขิน อบอุ่นหัวใจ ขำขันสร้างรอยยิ้ม

และดราม่าไม่เห็นฝุ่น (ยังงงว่าทำได้ยังไงอยู่เลย ดราม่าไม่เห็นฝุ่นเนี้ยะ) 55555

เราจะเข้ามาตาม แทบทุกตอน แอบเสียใจที่จบ แล้วต่อไปเราจะตามใคร อ๊ากกกกกกกกกกกก

เป็นนักเขียนที่สม่ำเสมอ จริงๆค่ะ ถ้ามีรางวัลนักเขียนสม่ำเสมอดีเด่นนี้ เรายกให้ puppyluv เลย

ถึงไม่มี แต่คุณเป็นนักเขียนสม่ำเสมอในดวงใจเรานะ

บอกว่าจะลงวันไหน ก็ลงวันนั้น เราชอบมากๆเลย คนแบบนี้ในสังคมเหลือน้อยแล้วจริงๆ

ขอบคุณมากในจุดๆนี้ค่ะ

แอบเห็นว่ารวมเล่ม ขอให้ขายดีดีนะ จะช่วยประชาสัมพันธ์

คงไม่มีกำลังทรัพย์ถังแตกมาก ขออภัยด้วย

และขอบคุณอีกครั้งนึงนะ 2 เดือนกว่าๆที่ผ่านมา นิยายเรื่องนี้แทบเป็นส่วนนึงในชีวิตประจำวัน

เอาละ เขียนมาถึง ตรงนี้ หวังว่าจะได้เจอเรื่องต่อไปเร็วๆนี้นะคะ

อยากเจอ พี่มอสต้นจั๋ง ก่อน ลัดคิวให้เราก็ดี ฮี่ฮี่

--------------------- bye NIKE'S KISS ---------------------   o13

หัวข้อ: Re: (เปิดจอง p.1) [รัก ร้อน เรา]: ตอน 32 *จบ* p.27 (8-03-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: p_a_n ที่ 09-03-2013 13:46:49

เป็นเรื่องที่ชอบทุกตอนที่อ่าน ไม่ดราม่านานดีค่ะ ชอบ อ่านรวดๆ เลิฟมากๆ อิชชี่ค่ะที่คนเค้าร้ากกันสุดๆ555

หัวข้อ: Re: (เปิดจอง p.1) [รัก ร้อน เรา]: ตอน 32 *จบ* p.27 (8-03-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: KilGharRah ที่ 09-03-2013 19:28:36

อ๊ากกกกกกกกกกก จบแล้วอะ แอบเสียใจว่าจะไม่ได้อ่านเฟรมเก้งอีก รอตอนพิเศษนะคะ ><
ฉากจบหวานมาก แต่ก็มีเรียกเลือดกันนิดหน่อย  :impress2:

หัวข้อ: Re: (เปิดจอง p.1) [รัก ร้อน เรา]: ตอน 32 *จบ* p.27 (8-03-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: So_Da_Za ที่ 10-03-2013 19:21:39

(+＾_＾)ノo.♡ﾟ｡*เย้ๆ～*｡♡
จบแล้ว แฮปปี้เอนดิ้ง
แอบอยากอ่านเรื่องพี่มอสนะเออ

หัวข้อ: Re: (เปิดจอง p.1) [รัก ร้อน เรา]: ตอน 32 *จบ* p.27 (8-03-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: patee ที่ 12-03-2013 05:54:37

 :pig4:สำหรับนิยายดีๆแบบนี้จ้า

หัวข้อ: Re: (เปิดจอง p.1) [รัก ร้อน เรา]: ตอน 32 *จบ* p.27 (8-03-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: dee-dee ที่ 12-03-2013 13:25:37

 :impress2: ขอรหัสโอนเงินชุดนึงค่ะ แบบลงทะเบียนเน๊ :-[

หัวข้อ: Re: (เปิดจอง p.1) [รัก ร้อน เรา]: ตอน 32 *จบ* p.27 (8-03-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: ruby ที่ 12-03-2013 13:27:28

ขอบคุณค่ะที่แต่งนิยายดีๆ น่ารัก ๆ มาให้พวกเราได้อ่านกัน :L2:
แอบใจหายนะเนี่ยที่จบแล้ว :monkeysad:
จอรอติดตามผลงานตลอดไปนะค่ะ :กอด1:

หัวข้อ: Re: (เปิดจอง p.1) [รัก ร้อน เรา]: ตอน 32 *จบ* p.27 (8-03-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: IöLIKE ที่ 13-03-2013 20:51:41

ThankS

หัวข้อ: Re: (เปิดจอง p.1) [รัก ร้อน เรา]: ตอน 32 *จบ* p.27 (8-03-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 14-03-2013 05:11:54

อยากจะบอกว่าสนุกมาก ถึงไม่ได้ตามมาตั้งแต่ต้นเรื่อง แต่ช่วงท้ายๆเราตามติดตามเช็คทุกวันนะ
ประทับใจมากกับความสัมพันธ์ของเฟรมและเ้ก้ง รวมไปถึงบรรดาผองเพื่อน อ่านแล้วทำให้ย้อนเวลานึกถึงตนเองตอน ม.ปลายเลยทีเดียว
(ไม่อยากจะบอก ว่าสุดๆก็ตรงมีฉาก nc ตอนจบเรื่องนี้แหละ  :pighaun: ฮ่าๆๆๆ ทั้งเรื่องมีตอนนี้แหละชัดสุด หื่นจริงๆเรา)
ขอบคุณสำหรับดีๆ ที่นำเสนอน่ะ ชอบมากๆ  :3123:  :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: (เปิดจอง p.1) [รัก ร้อน เรา]: ตอน 32 *จบ* p.27 (8-03-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: reborn ที่ 14-03-2013 23:26:10

จบซะแล้วมีหวานส่งท้ายชอบๆ

หัวข้อ: Re: (เปิดจอง p.1) [รัก ร้อน เรา]: ตอน 32 *จบ* p.27 (8-03-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: MiSS-U ที่ 15-03-2013 08:58:17

รอตอนพิเศษ รอๆๆๆๆ

 :กอด1:

หัวข้อ: Re: (เปิดจอง p.1) [รัก ร้อน เรา]: ตอน 32 *จบ* p.27 (8-03-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: ปุยหมาม่วง ที่ 15-03-2013 20:38:03

เพิ่งเริ่มอ่าน ขอคอมเม้นก่อนน้า

ไม่รู้ว่าคนอื่นเป็นเหมือนกันรึเปล่า เรารู้สึกว่าคนเขียนใช้วิธีการบรรยายแปลกๆ ใช้คำแปลกๆ มีหลายประโยคที่เราอ่านแล้วต้องอ่านซ้ำหลายๆรอบถึงจะเข้าใจ ต้องคิดต้องเดาความหมาย ยกตัวอย่างเช่น

คนบนเก้าอี้กำปั้นทุบทึ้งติดแน่นกับโต๊ะ  ------ทุบกำปั้นลงกับโต๊ะ

ก้มมองจาบจ้วงผิวสีขาวออกแทนกว่าตัวเองช่างเนียนละเอียด---------อันนี้ไม่เข้าใจว่าหมายความว่ายังไง ผิวสีขาวออกแทนกว่า คืออะไร?

อดเงยช้อนมองแผ่นหลังกว้างคนยืนพิงขอบโต๊ะตัวเองไม่ได้  ---------อดเงยหน้าช้อนสายตามองแผ่นหลังกว้างของคนที่ยืนพิงโต๊ะ

หลบเลี่ยงสายตาคมเฉี่ยวหันมาสบตา -----------สายตาคมเฉี่ยวที่หันมาสบตา


เราเข้าใจถูกมั้ยคะ? คือมันพอจะเดาได้ แต่ไม่ใช่ว่าอ่านแล้วเข้าใจเลยในทีเดียวน่ะ เหมือนต้องแปลไทยเป็นไทยอีกรอบ  เหมือนบางคำมันสลับที่สลับทางกัน บางประโยคเหมือนขาดๆเกินๆ ไม่มีคำเชื่อมพวก “ ของ , ที่ ”

อยากให้คนเขียนลองอ่านทวนประโยคนั้นหลายๆรอบ หรือไม่ก็พักทิ้งไว้ให้ลืมแล้วกลับมาอ่านใหม่ จะพบประโยคแปลกๆของตัวเอง อันไหนแปลกอันไหนไม่เข้าใจก็แก้ นักเขียนหลายๆคนก็ทำแบบนี้นะคะ  ถ้าไม่แน่ใจก็อ่านประโยคนั้นให้คนอื่นฟังก็ได้  เราติเพื่อก่อน้า เพราะเราชอบพล็อตของคนเขียน เท่าที่อ่านก็รู้แล้วว่าต้องสนุกแน่ๆ เลยอยากให้ดูตรงนี้นิดนึงน่ะค่ะ เวลาอ่านมันจะงง ต้องแปลไทยเป็นไทยทำให้อารมณ์มันติดขัด

ไปอ่านต่อก่อนนะคะ ^^

หัวข้อ: Re: (เปิดจอง p.1) [รัก ร้อน เรา]: ตอน 32 *จบ* p.27 (8-03-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: nano ที่ 16-03-2013 00:03:14

น่ารัก อบอุ่น ชอบมากกกกกกกก
เฟรวมขี้หวง ขี้ห่วงเว่อ เก้งชอบน่ารักไม่รู้ตัว
ชอบๆ หวานไม่เลี่ยน ยิ้มแก้มบริจริงๆ  รอตอนพิเศษน๊าาาาาาา

หัวข้อ: Re: (เปิดจอง p.1) [รัก ร้อน เรา]: ตอน 32 *จบ* p.27 (8-03-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: tuckky ที่ 21-03-2013 09:48:17

 :z2: เข้ามารอตอนพิเศษ แต่ปรากฎว่าผิดวัน  :a5:
ดันไปจำเฉพาะวันที่ไง ลืมดูวัน เพราะpuppyบอก วันศุกร์ที่ 21 ความจริงศุกร์มัน 22  :a5:
 :laugh: เดี๋ยวพรุ่งนี้มาใหม่

หัวข้อ: Re: (เปิดจอง p.1) [รัก ร้อน เรา]: ตอนพิเศษ# มาการอง p.28 (22-03-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: puppyluv ที่ 22-03-2013 08:38:45

----tuckkt จริงด้วย 22  :impress2:
*********************
รัก ร้อน เรา
My Dangerous Fire
ตอนพิเศษ# มาการอง




          บ่ายสาม ร้านกาแฟและไอศกรีมใกล้บ้านผม
เราสองคนมีนัดกับไอ้เก็ทและเด็กน้อยของมัน...กิดากรและทิวากรนั่นเอง
“ไปเที่ยวไหนกันมาบ้างวะ” เก็ทกับชาร้อน ลาเต้คาราเมลปั่นแก้วใหญ่
       สมูทตี้กรีนที เครปเค้กสตรอว์เบอร์รี่แล้วก็อะไรอีกไม่ทราบน้ำตาลเต็มโต๊ะ
“ไม่ได้ไปไหน กินแล้วก็นอน” ผมหาว ผ่านปัจฉิมนิเทศอำลาโรงเรียนมา 4-5 วันยังปรับเวลาไม่ได้
“พี่เก้งคร้าบ ไปเลือกมาการองกับเค้าหน่อย” บีเด็กนรกแป้นแล้นจากกับตู้เบเกอรี่ของหวานนานาชนิด
“ลุกเลยเก้งให้ไว ตามใจเด็กกูหน่อย” เก็ทกระตือรือร้นบอก
“โถๆๆ เด็กกูช่างกล้าพูด ถามจริงซั่มกันยัง” โดนเก้งยิงตรง
“พุ-พรวดดดดด! แค่กๆ” เก็ทสำลักชาร้อน
“อะแฮ่ม!” ผมกระแอม ก็นะเราเข้าใจหัวอกเดียวกัน

“ซั่มไรเล่า!?” เก็ท
“โด่ ท่าทางแบบนี้ ไม่แน่จริงนี่หว่า”
“โย้ยยย!” เก็ทถูกฟาดหลังดังอักให้น้ำชากระฉอกลวกมืออีกรอบ
“555” ผมหัวเราะ
            ใช้ปลายนิ้วแตะท่อนแขนคนลุกขึ้นเดินผ่านไปหาเด็กนรกของเก็ทแต่โดยดี
เห็นหลังหูแดงเล็กน้อยพอชื่นใจ

-------
---------

        แล้วชมรมคนลอบกินตับเพื่อนก็ได้เวลาเปิดประเด็น...ความลับที่มิอาจเปิดเผย จุ๊ๆ
“เฮ้ยเฟรม กูมีเรื่องถามจริงๆ เรื่องนี้อย่าให้เมียมึงรู้นะเว้ย”
“อะไร” พยายามสงวนท่าทียกแก้วน้ำบังคำว่าเมีย
“คือ กูอยากนั่นกับบีแล้ว---/พุ-พรวดดดด!” ผมพุ่งน้ำเปล่า
“เย๋ย!” เก็ทโดนประทุษร้ายอีกรอบ

           หมายความว่าเพื่อนเก็ทจะรุกคืบขั้นเทพก้าวกระโดด เวรแล้ว!

“ว่า?” ผมสนุกด้วยหรืออาการซ้ำซ้อนจากเจ็ตแล็กไม่รู้
“ขั้นนั้นทำยังไงวะ”
“อ้าวเหี้ย กล่องกันดั้มมึงไง” ไม่ได้คัมภีร์อีนิกม่านั่นกูก็ไม่บรรลุชั้นเซียน
       อาจหาญจับเก้งมาทำเมียหรอก ป่านนี้นอนว่าวกอดหมอนข้างกลิ้งไปกลิ้งมาคนเดียวสามร้อยรอบแล้ว

          ชีวิตมีแค่ชีวิตเดียว ใช้ซะ!!!

“มึงคิดดูเฟรมเวลาอาบน้ำเสร็จใหม่ๆ กางเกงขาสั้นตัวเดียว ทาแป้งหอมๆ แล้วก็ชอบนัวเนียถึงเนื้อถึงตัวอีก อ๊าซ! อยากจะบ้า” เก็ทใกล้อาสัญ
“เอ่อ...เก็ท กูว่ามึงเก็บกดมากเกินแล้วว่ะ” เคยช่วยตัวเองบ้างไหมวะอยากถาม
“อย่าพูด กูจะตายอยู่แล้วเนี่ย ยิ่งช่วงนี้นะ แค่เด็กเลียช้อนไอติม ยิ้มหวานจ๋อยกูก็แทบตะกายข้างฝาอยู่แล้วสัด!” เก็ทกลุ้มสองมือกุมหัว
“55555” ขอสหรัฐจุดพลุฉลองซักร้อยนัด

          ไม่อยากบอกว่าผมปล่อยเฟรมลูกพ่อเพราะแอบได้ยินมันกับลมคุยกันวันไหนวันหนึ่ง
เก็ทชอบบีแต่ไม่กล้าบอกทว่าไปเผยไต๋กับพ่อแม่ให้เป็นลมสลบหลายรอบแล้ว
          แรกสุดลมห้ามเพื่อนตัวเองไม่ให้รุ่มร่ามกับบีแต่ไอ้เก็ทวกวนยึกยักไม่กล้าอยู่นั้น
คุยกันอีท่าไหนไม่รู้ลมจึงยุส่งแม่ง
‘รักต้องปล้ำไม่งั้นมึงก็อย่าหวังได้มันไปตลอดชีวิต แล้วกูจะสมน้ำหน้าให้’
          เพราะสัจธรรมดังกล่าว คืนนั้นผมนอนก่ายหน้าผากแล้วคิดแผนโง่ๆ
แต่ได้ผลจนทุกวันนี้...ลักหลับครับ วะฮะฮ่า

-------

“เฟรมคืองี้ ช่วงสอบไล่เมื่อกี้กูผิดใจกับเด็กนิดหน่อยว่ะ ไอ้เอกเพื่อนมึงกะจะแทงข้างหลังกู ทำท่าจะชอบเด็กด้วยเลยนอยด์ไปหน่อย”
“อ้าว” ผมเพิ่งรู้
“ช่วงเมื่อกี้กูไม่ได้พูดกับเขาเลย ทีนี้พอปัจฉิมเสร็จพวกมึงไปกินข้าวกันใช่มั้ย แต่กูไปดักรอหน้าบ้านเลยรู้ว่าไอ้เอกชิงบอกว่าชอบตัดหน้ากูแล้ว”
“สวยล่ะ ไม่บอกกูวะ” จะได้ต่อยไอ้เอกให้
“ช่างเถอะไม่มีอะไร กูกะว่าจะหนีไปดามใจที่ซิดนีย์แล้วแต่บังเอิญเด็กไปตามกูที่สุวรรณภูมิเมื่อวานซืน แล้วก็...เยสสสสส!” เก็ทสะใจมาก
“โอเย่!” เราสองคนโห่ปากตีมือกับความสำเร็จเล็กๆ เดาว่าสองคนน่าจะบอกความในใจกันเรียบร้อยอย่างฉากในนิยายวายเลิฟสตอรี่ใสๆ ชัวร์
“พอกูบอกชอบ แล้วบีก็บอกชอบกูอยู่เหมือนกัน ใจตรงกันซะงั้น 555”
“หึหึ แล้วไงต่อ?” ถามเพราะไฟเขียวทางสะดวกจะรออะไรอีก

“เมื่อคืนน่ะ ...(แค่ใช้มือ)” เก็ทเผยความลับใต้เตียง
“อืม...” ไวไฟใช้ได้ มิเสียทีที่เป็นเพื่อนอันดับต้นๆ
“แต่กูว่ากูเพี้ยนรึเปล่าไม่รู้ มันไม่พอว่ะเฟรม เครียดอยากจะจับกดเกือบทุกนาทีอยู่เนี่ย แต่ไม่ได้เพราะเด็กแม่งบอกกลัวเจ็บ กูงี้แป้วเลยสัด”
“เอาน่า เดี๋ยวมึงเข้าไปเอากล่องกันดั้มคืน ทำตามนั้นล่ะได้ผล” ผมตบบ่าแรงๆ อยากยุให้กินตับ
       จับพลิกแล้วแทงเข่า ณ บัดนาวแต่เกรงใจ
“ค่อดๆ ว่ะ รู้งี้กูน่าจะจัดการตั้งนานแล้ว” เก็ทยังลั้ลลาไม่หาย

“จัดการอะไร?” เก้งสอดจังหวะเหมาะเหม็ง
“คุยอะไรกันเอ่ย?” บี
“เหว่ยยยยย!”
“โอ้ววววว!” ผมกับเก็ทแยกหัวจากกันทันที

-------

“เกรทเดนทำอะไร หัดมีความลับแล้วไม่บอกเค้านะ” บีแก้มป่องกับจานมาการองหลากสีสัน
“โอ๋ๆๆ ไม่มีครับ กำลังคุยกันเรื่อง เอ่อ...เรื่องไหนวะเฟรม”
“...” โยนบาปให้กูซะงั้น
“ตอบดีๆ” เมียเหล่ด้วยหางตา น่ากลัวฉิบ
“อ่า...เพื่อน/---บาส” ผมกับเก็ทไม่ตรง บรรลัยล่ะ

“อันไหน เอาให้แน่ๆ จะเพื่อนหรือจะบาส” บี
“บาสก็ไลน์คุยกันแล้วไม่ใช่เหรอ หรือเพื่อนมึงล่ะ ตกลงมันเรียนไหน” เก้งรู้ดีก่อนถามถึงลม
“อ๋อใช่ไอ้ลมใช่มั้ย แม่บอกไปเกาะที่ไหนซักแห่งตั้งแต่จบปัจฉิมแล้ว แบตเสือกหมดติดต่อไม่ได้อีก อยากไปบ้างแต่ติดดูพ่อบีที่โรงบาลอยู่ไง เนี่ยพี่กายกำลังจะกลับมาแล้วเลยไปกูดไม่เข้าบ้านอีก กูอยากเที่ยว!” เก็ทโวยกลบเกลื่อน

“เค้าจะไม่ได้เฟอร์บี้ล่ะพี่เก้ง พี่กายรีบกลับมาทำไมก็ไม่รู้ อยู่ซิดนีย์แค่ 2-3 วันเอง แย่จัง” บีบ่นอุบเรื่องใกล้เคียงช่วยชีวิต
“อ้อเหรอ ไอ้เด็กคนนี้ก็ห่วงแต่ตุ๊กตานะเรา”
“อิอิ อยู่แล้ว ไปโน่นก็ส่งมานะ เดี๋ยวเราเปิดขายในเน็ตเมคมันนี่กัน”
“เอางั้นเลยเหรอบี น่าสนๆ กำลังฮ็อตด้วย...อืม” สองคนนั้นคุยกันเอง
“แล้วมึงกลับมะรืนพาเก้งไปพร้อมกันเลยรึเปล่า เริ่มฤดูแข่งขันยัง มีตั๋วให้กูบ้างไหม เอาแบบริงค์ไซด์ติดเส้นเลยนะ” เก็ทยาวแถไปเรื่อย ผมตามน้ำเราเปลี่ยนหัวข้อข่าวคุยกัน

         ตกลงบีจะเรียน ม.K มหาวิทยาลัยเอกชนที่กรุงเทพมหานครที่เดียวกับเก็ท
บีคณะบริหารและเก็ทวิศวกรรมศาสตร์ ส่วนเก้งจะเรียนอาร์ตที่ยูผม
เรากำลังจะมีอนาคตร่วมกัน (แบบเนื้อแนบเนื้อ) อีกครั้ง
           เปลี่ยนเป็นอัพเดทเพื่อนคนนั้นคนนี้ที่ไหนอย่างไร
บันไดอีกขั้นการเป็นผู้ใหญ่พร้อมรอให้ก้าวเดิน
หวังว่าในอนาคตข้างหน้าคงมีโอกาสได้พบปะสังสรรค์กัน...โชคดีเพื่อน

--------
---------

“คราวนี้คงไม่ปล่อยอีกแล้วใช่มั้ย เล่นสักใส่เวนออฟเลิฟขนาดนี้น่ะ ไม่ค่อยโชว์ออฟเลยนะครับ” บีเหล่ตัว ‘G’ นิ้วโคนนางข้างซ้าย สื่อ ‘เก้ง’ ชัดๆ
“รู้ดี ไอ้เด็กนรก” ผมจิ้มหัวเหม่งมัน
          มองแหวนสีดำร้อยสร้อยอยู่กับนิ้วนางของเมียรัก
ควบสองไม่ต้องลำบากผมใส่ๆ ถอดๆ ชวนปวดหัว

“เหอะ ถ้าใครบางคนปล่อยให้ใครบางคนจะเป็นจะตายอีก กูจะตามไปกระทืบมันถึงที่” เด็กไอ้เก็ทโหด
“ตัวเล็กครับ ใครบางคนกับใครบางคนเป็นแฟนกันนะ” เก็ทล้อบี กระแซะไหล่กระแทกเล่นๆ
“...บ้าดิ” บีหน้าแดงยัดมาการองเข้าปากเก็ทเป็นกำ

          ก็ดี ผมคิด วันเวลาไม่เคยคอยท่า เจอคนที่ใช่ด้วยแล้วยิ่งไม่ควรพลาด

--------

“จะทำอะไรก็รีบทำ ไม่งั้นฉุดเลยไม่ต้องรอ” ผมเปรย
“ว้าก! อะไรเนี่ย ทีมวูฟส์สอนให้หมาป่าปากหนักพูดได้ด้วย” บีโฉเก
“เฟอร์บี้น่ะไม่เอาแล้วใช่มั้ย” ผมต่อรองตุ๊กตาสุดฮิตที่ระบาดทั่วโลก
“อ๊า! เอา อยู่ไหน สีชมพูรึเปล่า แถมเรือด้วยมาเร็วๆ”
“โลภมากไม่เปลี่ยนเลยว่ะ” ของเล่นก็จะเอา ไอเท็มก็ทวงถาม
“ทีนี้ล่ะไว ไอ้พวกเด็กติดเกมเอ๊ย” เก้งชี้มือไปมาผมกับบีคู่กรณี
“555 ที่กูรู้สึกว่ามึงไม่ได้ไปไหนไกลเพราะเช้าเย็นคอยแต่ส่งไอเท็มกับเฟอร์บี้มายั่วเดวิลนี่แหล่ะ” เก็ทรู้ดีอีกคน
“อยู่กันคนละซีกโลกไม่มีห่วงใครเขาหรอก ออนไลน์เล่นเกมกับหาตุ๊กตามาให้ บ้าชะมัด” เก้งส่ายหน้ากลั้วยิ้ม

“ก็มันขอ” ผมโอด
“งานหลักเลยใช่มั้ย” เมียกระแนะกระแหน
“ได้ล่ะ ยะฮู้! อัพเลเวลแล้วคร้าบ” บีชูหน้าจอลั้ลลา
“เฮ้ย! ทำไมเอาไปเกลี้ยงเลยวะ” ผมแกล้งโวย
         รู้ว่าคนเก่งสนุกอยู่ทางนี้ก็สบายใจ ฝึกซ้อมเกมบาสเกตบอลได้เต็มที่
เวลาที่เหลือก็หาอะไรทำ ถูปศุสัตว์ส่งให้เด็กน้อยไอ้เก็ทจึงไม่รู้ถึงอุปสรรคแต่อย่างใด
โชเชี่ยลเน็ตเวิร์คช่วยไม่ให้คิดถึงใครบางคนจนเป็นบ้าครับ

“ดูนี่ เห็นรูปต้นจั๋งในไอจีเปล่า” บีโชว์รูปในแท็บเล็ตเปลี่ยนเรื่อง
“อ๋อ เห็นแล้วผ่านมาตั้งปี แฟนคลับจมเลยนี่” เก้ง
“ไม่อยากจะเชื่อว่าสาววายจะจมูกไวมาก ขนาดอยู่เชียงใหม่นะ” เก็ท
“แค่ปลายนิ้วเดียวก็เสียวได้ว่ามะ”
“เหรอ พูดซะเห็นภาพเลยนะไอ้น้อง” เก้งซนกับบีจนผมกับเก็ทหัวเราะ
           คิดดีคิดสนุกร่าเริงเกินใครๆ ก็ต้องบี แต่ทันคนอยู่โขเหมือนกัน
ไอ้เก็ทคงจับกินได้ยากแน่ๆ เชียร์เต็มที่เว้ยพื่อน

          เพื่อนเนิร์ดแอ่วเหนือกับพี่มอส ส่วนใหญ่เป็นรูปต้นจั๋งคนเดียว
ยิ้มกว้างสดใส ไม่ต้องเดาว่าพี่มอสต้องเป็นคนถ่ายรูปพวกนี้ให้แน่ๆ
คู่นั้นแฮปปี้โดยไม่ทำอะไรสบายไปหนึ่ง


“ห้ามทำพี่เก้งกูร้องไห้ด้วย” บีย้อนมาหาอีกรอบจนได้
“ร้องครางได้มั้ย” ผมไม่อาย ส่วนเมียยกเมนูบังหน้าไหม้เรียบร้อย
“ไอ้ๆๆๆ เก็ทดูมันซิ เค้าเกลียดไอ้โย่งนี่จริงเหว่ย ไม่อายปากหรอก จะใต้สะดือไปไหน” บีโวยร้องให้เก็ทช่วย
“เอาเป็นว่ากูเชียร์เต็มที่ จัดหนักคืนนี้เลยเก็ท กูยอมตั๋วปีใต้แป้น 2 ที่ โย่!” ผมติดสินบนโชว์ป๋าก่อนยื่นเทคมือเพื่อน
“โอเช! 555” เก็ทไว หัวร่อหน้าแดงก่ำพร้อมชกหน้าหมัดเต็มๆ

“หะๆๆๆ จัดการอะไรกับใครพูดให้ดีๆ” บีหันซ้ายขวาสุกทั้งตัว
“เดี๋ยวรู้ หึหึ” ผมยักคิ้วใส่ ปล้นไอเท็มหมดอย่างนี้ต้องโดน
“เฮ้! อย่าบอกนะว่า” เก้งตาโตมองสลับสองคน
        บีพิรุธรีบกุมคอเสื้อจนหลุดรังดุมเผยให้เห็นปลาสเตอร์ลายพร้อย คิสมาร์กชัดๆ
“ตายแน่ไอ้เด็กนรก” ผมทิ้งท้าย
“อ๊าาาา! พี่เก้งอย่าพูด ไอ้เกรทเดนด้วย ห้ามๆๆๆ” บีเสียงหลงเข้าตัว โดนเล่นเสียเอง
             เราหัวเราะขำมีความสุขกับวันง่ายๆ สบายๆ วันเวลาอนาคตกำลังเข้ามาทักทายเป็นผู้ใหญ่
ถ้ามีกำลังใจที่ดีและ (คู่) ชีวิตดีๆ ทุกอย่างย่อมยอดเยี่ยมตาม

         เอื้อมมือไปดึงเก้าอี้อีกคนให้เข้าใกล้
สำหรับผมไม่มีวันที่จะห่างเมียอีกแล้ว...ไม่มีวัน


********ขอบคุณทุกการติดตาม********
   :L1: :L1: :L1:

หัวข้อ: Re: (เปิดจอง p.1) [รัก ร้อน เรา]: ตอนพิเศษ# มาการอง p.28 (22-03-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: puppyluv ที่ 22-03-2013 08:41:49

แจ้ง...
   
คำทับศัพท์ใน 'รัก ร้อน เรา'
    และเนื่องจากมีการประกาศไม่ปรับเปลี่ยนการเขียนคำทับศัพท์ภาษาอังกฤษ
เช่น เติมวรรณยุกต์เอกโท...กอริลลา-กอริลล่า
เพิ่มคำนำหน้า...คลินิก-คลิหนิก
ภาษาอังกฤษที่ใช้บางคำจึงยังจะสะกดแบบเก่า
อาจสะกดไม่ตรงตามเว็บไซต์ของราชบัณฑิต  www.royin.go.th
ดังนี้...

(ภาษาอังกฤษ) / (เว็บราชบัณฑิต) / (ที่ใช้ในเล่ม)
acting แอ๊กติ้ง แอคติ้ง
advance แอ๊ดว้านซ์ แอดวานซ์
alert อะเลิ้ร์ต อะเลิร์ต
award อะหวอด อะวอร์ด

charge ช้าร์จ ชาร์จ
complex ค็อมเผล็กซ์ คอมเพล็กซ์
concept ค็อนเส็ปต์ คอนเซ็ปต์

dance แด๊นซ์ แดนซ์
dialogue ไดอะหล็อก ไดอะล็อก

extra เอ๊กซ์ตร้า เอกซ์ตรา

fan club แฟนขลับ แฟนคลับ
flight ไฟล้ต์ ไฟลต์

gossip ก๊อสซิป กอสซิป
guide ไก๊ด์ ไกด์

happy แฮ็ปปี้ แฮปปี้
hat trick แฮ้ตถริก แฮตทริก
innocent อินโนเซ้นต์ อินโนเซนต์
intrend อินเทร็นด์ อินเทรนด์

lab แหล็บ แล็บ
late เหลต เลต
level เลเว่ล เลเวล
locker ล็อกเก้อร์ ล็อกเกอร์
love scene/love story เลิ้ฟซีน/เลิ้ฟสตอรี่ เลิฟซีน/เลิฟสตอรี่

mark ม้าร์ก มาร์ก
messenger เม้สเซ็นเจ้อร์ เมสเซนเจอร์

nice ไน้ซ์ ไนซ์

office อ๊อฟฟิซ ออฟฟิศ
option อ๊อปชั่น ออพชัน
order ออร์เด้อร์ ออร์เดอร์
outdoor เอ๊าต์ดอร์ เอาต์ดอร์

present พรีเซ้นต์ พรีเซนต์
print ปริ๊นต์ ปรินต์

report รีผอร์ต รีพอร์ต
request รีเคว้สต์ รีเควสต์
ringside ริงไซ้ด์ ริงไซด์

sad แซ้ด แซด
sheet ชี๊ต ชีต
shocking pink ช็อกกิ้งพิ้งก์ ช็อกกิงพิ้งค์
size ไซ้ซ์ ไซส์
spark สป๊าร์ก สปาร์ก
spotlight สป็อตไล้ต์ สป็อตไลต์
surprise เซอร์ไพร้ส์ เซอร์ไพรส์
sweet สวี้ต สวีต

theque/discotheque เถ็ก/ดิสโก้เถ็ก เธค
trend เทร็นด์ เทรนด์
tist, artist ติ๊สต์ ติสต์

update อั๊ปเดต อัปเดต

workshop เวิ้ร์กฉ็อป เวิร์กชอป

จึงเรียนมาเพื่อทราบ
หากมีข้อบกพร่องประการใด
กลับมาบอกเล่าว่าผิดตรงไหนอย่างไรจะรักตายเลย
ขอบคุณอย่างสูง^^

เครดิตรูปจากเว็บ royin
(http://image.ohozaa.com/i/g1f/8Oqkqd.jpg) (http://image.ohozaa.com/view2/wIEU27YGKyri4PqA)

หัวข้อ: Re: (เปิดจอง p.1) [รัก ร้อน เรา]: ตอนพิเศษ# มาการอง p.28 (22-03-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: rujaya ที่ 22-03-2013 08:44:37

 มาตรงเวลา   :mc4: :mc4: :mc4:

คิดถึงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง :กอด1:

สองคู่ชู้ชื่น แล้วเก็ทจะได้เผด็จศึกมั๊ยน๊อออออ  :laugh:

หัวข้อ: Re: (เปิดจอง p.1) [รัก ร้อน เรา]: ตอนพิเศษ# มาการอง p.28 (22-03-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: puppyluv ที่ 22-03-2013 08:46:43

โย่วววววว!!!  :z13:
อรุณสวัสดิ์ rujaya

หัวข้อ: Re: (เปิดจอง p.1) [รัก ร้อน เรา]: ตอนพิเศษ# มาการอง p.28 (22-03-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: Gokusan ที่ 22-03-2013 10:43:44

คิดถึงจะตายแหล่วววว
เดี๋ยวมาๆ ไปอ่านก่อน ^^

เป็นวันเบาๆ ที่ทุกอย่างกระจ่างใส...น่ารักซะ ^^
วันต่อๆ ไปจะเป็นยังไงก็ให้มันเดินไป
แค่มีอีกคนอยู่ข้างเดียวกับเราก็พอ

ได้ตอนพิเศษมาชื่นใจ...ก่อนรอหนังสือมาให้ชื่นใจอีกที ^^

คิดถึงคนเขียนและผองเพื่อนมากมาย...กอดแน่นๆ สองทีแล้วปล่อยให้ไปลงไปกองกะพื้น อิอิ

ปล.เข้ามาสารภาพ...ออกตามหาตอน-ด้วยมือของเรา-เก็ทบีกันเลยทีเดียว
เหมือนมีเขียน แต่ไม่รู้อยู่ตรงไหน เรื่องไหน ของใคร ยังไง รู้แต่มันมี...
มันคงเล็กมากนั่นล่ะประเด็น << แล้วเจ้ติดใจทำไม??...นั่นสิ ทำไม??
ก็มันอยากปะติดปะต่อเน่...คาใจวุ้ย!! กลับไปตามหาใหม่ ฮ่าๆ

หัวข้อ: Re: (เปิดจอง p.1) [รัก ร้อน เรา]: ตอนพิเศษ# มาการอง p.28 (22-03-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: tuckky ที่ 22-03-2013 10:49:06

 o13 เฟรม กะเมียรักจะได้อยู่ด้วยกันแล้ว  :-[
เก็ท กะ บี ยังเป็นคู่ที่ไม่มีการลงลึกเรื่องอย่างว่า คนอ่านเสียดาย อยากอ่าน  :laugh:
ปล. เอาจริงๆนะ ไอ้การเขียนคำทับศัพท์แบบใหม่ เราว่ามันแปลกๆนะ แบบเดิมก็ดีอยู่แล้ว
ไม่รู้จะเปลี่ยนทำไม ไม่เข้าใจ  :เฮ้อ:

หัวข้อ: Re: (เปิดจอง p.1) [รัก ร้อน เรา]: ตอนพิเศษ# มาการอง p.28 (22-03-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: Noo_Patchy ที่ 22-03-2013 16:33:20

 :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[

หัวข้อ: Re: (เปิดจอง p.1) [รัก ร้อน เรา]: ตอนพิเศษ# มาการอง p.28 (22-03-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: nekko ที่ 22-03-2013 19:13:29

เดวิลน้อยโดนเล่นซะแล้ว   :-[ :-[ :-[


 :กอด1: :L2:

หัวข้อ: Re: (เปิดจอง p.1) [รัก ร้อน เรา]: ตอนพิเศษ# มาการอง p.28 (22-03-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: mystery Y ที่ 22-03-2013 22:49:24

ตอนพิเศษๆๆ~ ในวันสบายๆคิดถึงเฟรม-เก้งที่ซู้ดดด~

หัวข้อ: Re: (เปิดจอง p.1) [รัก ร้อน เรา]: ตอนพิเศษ# มาการอง p.28 (22-03-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: aa_mm ที่ 23-03-2013 01:09:46

น่ารักกันจัง  :-[

หัวข้อ: Re: (เปิดจอง p.1) [รัก ร้อน เรา]: ตอนพิเศษ# มาการอง p.28 (22-03-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: IöLIKE ที่ 24-03-2013 04:01:58

ThankS

หัวข้อ: Re: (เปิดจอง p.1) [รัก ร้อน เรา]: ตอนพิเศษ# มาการอง p.28 (22-03-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: chaWice ที่ 24-03-2013 10:40:19

สรุป หนูบีโดนจัดวันนี้ใช่ไหม?
สงสัยปาก เฟรม เก้ง นี้ ศักดิ์สิทธิ์ น่าดู

 :กอด1: :กอด1: :กอด1:

ขอบคุณนักเขียนมากมายอีกครั้ง
อยากอ่านเรื่องต่อไปแล้ว รีบมานะ   :L2:

หัวข้อ: Re: (เปิดจอง p.1) [รัก ร้อน เรา]: ตอนพิเศษ# มาการอง p.28 (22-03-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: wews ที่ 24-03-2013 12:46:18

 :กอด1: :กอด1:

หัวข้อ: Re: (เปิดจอง p.1) [รัก ร้อน เรา]: ตอนพิเศษ# มาการอง p.28 (22-03-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: pahpai ที่ 25-03-2013 19:43:23

ไม่ได้เข้าเล้ามานาน กลับมาอีกทีเก้งเฟรมจบซะแล้ว

ตอนพิเศษน่ารักมากกกกก มีเหตุการณ์นั้นของคู่ไนซ์บอยกับหมวยด้วย อิอิ

ขอบคุณสำหรับเรื่องดีๆน่ารฆกๆเรื่องนี้ด้วยนะครับ รอติดตามเรื่องใหม่นะครับ

หัวข้อ: Re: (เปิดจอง p.1) [รัก ร้อน เรา]: ตอนพิเศษ# มาการอง p.28 (22-03-2013)
เริ่มหัวข้อโดย: kanda53 ที่ 27-03-2013 19:56:46

สดใสสุขสันต์ มองเห็นอนาคตชัดเจนสว่างโล่..
มีเมียอยู่ใกล้ เหมือนมีของดีอยู่กับตัว  อุปสรรคก็จิ๊บ ๆ เนอะ
เดวิลน้อยจะโดนกิน  แหม..ไม่ได้อยู่เป็นพยานเลยอ่ะ  :hao3:

 :L2: &  :pig4:

หัวข้อ: Re: (เปิดจอง p.1) [รัก ร้อน เรา]: ขอบคุณ 46 ตอบกลับได้รับแล้ว p.29 3/7/2013
เริ่มหัวข้อโดย: puppyluv ที่ 03-04-2013 11:23:19

  :mew1:///// ขอบคุณ:L1: /////


01c  rujaya--4/4/2013
02a  MiSS-U---26/4/201
03b  greensnake---8/4/201
04c  เอาแต่ใจจะทำไม--26/4/2013
05b  ลูกหมีน้ำแดง---8/5/2013
06b  aorpp---26/4/2013     
07c  Gokusan---4/4/2013
08b  กฤตยา---26/4/2013
09a  tuckky---6/4/2013
10c  nekko---5/4/2013
11c  choijiin---7/4/2013
12a  Forget Me Not---13/4/2013
13c  murasakisama--- 9/4/2013
14c  ตาล---
15b  วราภรณ์---22/5/2013
16b  GintoniC---5/4/2013
17c  บี---
18b  ma_ko---5/4/2013
19b  Joy S.---11/4/2013
20b  NAS---26/4/2013
21b  mickybravo---15/6/2013
22c  rubymoona---4/4/2013
23b  dee-dee---29/4/2013
24b  genieposh---26/4/2013
25b  shinnamon----16/4/2013
26b  i1_to*pp---8/4/2013
27a  eaey---27/4/2013
28c  นวลพรรณ---4/4/2013
29b  nunamicky---26/4/2013
30b  LiLin---15/6/2013
31b  solong---11/4/2013
32c  mizuths---17/4/2013
33c  rossukon---30/4/2013
34a  kik---12/64/2013
35b  white choc~---11/6/2013
36b  ธิติมา---30/5/2013
37b  เยาวลักษณ์---
38a  สุนิสา---25/5/2013
39a  Princes Nan'a---
40c  ชฏาวรรณ---
41b  สุมาลี---24/6/2013
42a  GaIta---1/7/2013
43a  sirikanda28---29/6/2013
44a  sum_sun---
45b  Annko---2/7/2013=405
46b   NetTSu*---3/7/2013

-------------------


 

หัวข้อ: Re: (เปิดจอง p.1) [รัก ร้อน เรา]: แจ้งเลขพัสดุ p.29 03-04-2013
เริ่มหัวข้อโดย: puppyluv ที่ 04-04-2013 14:36:25

วิธีลงรูปในเว็บเล้า
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32221.msg2338378#msg2338378

หัวข้อ: Re: (เปิดจอง p.1) [รัก ร้อน เรา]: แจ้งเลขพัสดุ p.29 03-04-2013
เริ่มหัวข้อโดย: rujaya ที่ 04-04-2013 20:05:26

ได้รับหนังสือแล้วนะคะ ชอบหมีมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆ  :กอด1:

กะลังจะอ่านตอนพิเศษ อิ อิ  :katai2-1:

ขอบคุณค๊าบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบ :mew1:

หัวข้อ: Re: Re: (เปิดจอง p.1) [รัก ร้อน เรา]: แจ้งเลขพัสดุ p.29 03-04-2013
เริ่มหัวข้อโดย: Monkey D lufy ที่ 04-04-2013 22:30:07

เนื่องจากที่ผ่านมายุ่งกับงานจนไม่ทันได้เข้ามาอ่านเรื่องใหม่มาเห็นก็เรื่องดำเนินมาถึงตอนจบเสียแล้ว

เรื่องนี้ทำให้เราได้ล่วงรู้ความลับที่ถูกแอบซ่อนไว้หลายเรื่องเลย  อิอิ

ขอบคุณสำหรับผลงานดีๆอีกเรื่องนะค่ะจะรอติดตามผลงานชิ้นต่อไปค่ะ

หัวข้อ: Re: (เปิดจอง p.1) [รัก ร้อน เรา]: แจ้งเลขพัสดุ p.29 03-04-2013
เริ่มหัวข้อโดย: tuckky ที่ 05-04-2013 12:02:01

ได้รับหนังสือแล้วจ้า  :hao6: ดีใจน้ำลายไหล (ไม่เกี่ยว 555)
แกะกล่องมาก็ประทับใจแล้ว แพ็คหนังสือมาดีมาก บ่งบอกถึงความเป็นคนที่ทุ่มเทจริงๆ
ขอบคุณมากค่ะ  :L1:

หัวข้อ: Re: Re: (เปิดจอง p.1) [รัก ร้อน เรา]: แจ้งเลขพัสดุ+รับทราบเล่มถึงมือ p.29 08-04-2013
เริ่มหัวข้อโดย: Gokusan ที่ 09-04-2013 09:50:37

อ๊าาาา โป้งโจ๊กสองวัน...แง่งๆ
ปลดตานก น้องลมก็หายไปด้วยน่ะสิ ชิส์...ฮึ่มๆ

แต่แอบบอกนิดนึง...ประโยคได้ใจท้ายสุด
--เฟรมจะเอาพี่เก้ง!!-- << คิดไกลถึงดาวอังคารนู่นนนน ;p ฮ่าๆ

ก๊ะบอกแล้ว...ว่าอยากเห็นเขาเจอกัน
เอามาแก้ตัวตอนเรื่องใหม่ 2J เลยด้วย อะคึ อะคึ ;p

ปล.เดี๋ยวเน็ตไวๆ จะเอารูปรับหนูเก้งมาแปะ อิอิ

ได้เวลาแป๊ะรูป...ซึ่งกินที่ - -"

แน่นหนามากกกก เล่มสวย อิอิ
(http://image.free.in.th/z/iw/dsc00888.jpg)

ค่อยๆ แกะออกมาโพสต์ท่าได้เยี่ยงนี้ ^^V
(http://image.free.in.th/z/iv/0dsc00889.jpg)

เดี๋ยวเอาของรางวัลกระเทาะเปลือกไปไว้เรื่องนู้น ^^" << นานเนาะกว่าจะใส่...แต่ชื่นใจนะ ขอบอกกกก

หัวข้อ: Re: Re: (เปิดจอง p.1) [รัก ร้อน เรา]: แจ้งเลขพัสดุ+รับทราบเล่มถึงมือ p.29 12-04-2013
เริ่มหัวข้อโดย: ROCKLOBSTER ที่ 13-04-2013 03:43:09

ขอบคุณสำหรับเรื่องราวดีๆที่นำมาให้ได้อ่าน   :L2:  :L1:  :pig4:

ว่าแต่จะมีลมเหนือภาคต่อมั๊ยอะ  แบบว่าคิดถึง ตามไปอ่านซ้ำหลายรอบแล้ว  :mew2:

ขอบคุณจากใจอีกครั้ง

หัวข้อ: Re: (เปิดจอง p.1) [รัก ร้อน เรา]: แจ้งเลขพัสดุ+รับทราบเล่มถึงมือ p.29 12-04-2013
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 13-04-2013 13:00:02

สนุกมากกกก  o13
ชอบเฟรมมากอ่ะ  :oni1: :oni1:

หัวข้อ: Re: (เปิดจอง p.1) [รัก ร้อน เรา]: แจ้งเลขพัสดุ+รับทราบเล่มถึงมือ p.29 12-04-2013
เริ่มหัวข้อโดย: goonglovenut ที่ 13-04-2013 13:17:18

ในที่สุดก็อ่านจบสักที :katai2-1: ให้ตัวเองหน่อย ฮ่าๆๆๆๆๆ กว่าจะรักกันได้ก็ผ่านอะไรหลายๆอย่าง จากเพื่อนเป็นแฟนเหมือนจะเข้ากันได้ง่ายแต่ที่จริงมันก็ไม่ง่ายเลย จะพูดจะคิดอะไรออกไปก็ อืม ไม่รู้จะบอกยังไง แต่ในที่สุดความรักก็ช่วยได้ :mew1: o13

หัวข้อ: Re: (ลิงค์เปิดจอง p.1) [รัก ร้อน เรา]:แจ้งเลขพัสดุ+รับทราบเล่มถึงมือp.29 27-4-20
เริ่มหัวข้อโดย: tamako ที่ 28-04-2013 19:12:47

+1
สนุกมากคร๊า  น่ารักทุกคนเลย
สงสารนู๋ลมจะคู่ใครหละทีนี้

หัวข้อ: (ลิงค์เปิดจอง p.1) [รัก ร้อน เรา]:แจ้งเลขพัสดุ+รับทราบเล่มถึงมือp.29 29-5-2013
เริ่มหัวข้อโดย: kik ที่ 01-06-2013 12:23:01

ได้รับหนังสือแล้ว  ขอบคุณฮาฟฟฟฟฟ   สนุกเหมือนเดิม ตอนพิเศษ  เก้งกับเฟรม   
 :กอด1:

รอเรื่องต่อไป ของคนเขียนอยู่นะ :katai4: :katai4:

รักเก้งเฟรม :mew3:

หัวข้อ: Re: Re: (ลิงค์จอง p.1)[รัก ร้อน เรา]:แจ้งเลขพัสดุ+รับทราบเล่มถึงมือp.29 1/7/2013
เริ่มหัวข้อโดย: little_nok ที่ 02-07-2013 00:58:47

เหมือนจะไม่เคยอ่าน ขอไปอ่านก่อนนะคะ

หัวข้อ: Re: Re: [รัก ร้อน เรา]:แจ้งเลขพัสดุ+รับทราบเล่มถึงมือp.29 3/7/2013
เริ่มหัวข้อโดย: Magis ที่ 05-07-2013 12:17:39

ตามมาอ่านจากเรื่อง ลมเหนือที่รัก รักนี้บีบวก เรื่องนี้กเรื่อง สนุกมากๆเลยครับ มีครบทุกรสเลยทีเดียว

หัวข้อ: Re: [รัก ร้อน เรา]:แจ้งเลขพัสดุ+รับทราบเล่มถึงมือp.29 3/7/2013
เริ่มหัวข้อโดย: punthipha ที่ 13-09-2013 12:35:23

เข้ามาหลายรอบชอบนู๋บีมากๆ  :m3: :m3: :m3:

หัวข้อ: Re: [รัก ร้อน เรา]:แจ้งเลขพัสดุ+รับทราบเล่มถึงมือp.29 3/7/2013
เริ่มหัวข้อโดย: miyuujung ที่ 25-12-2013 12:25:09

โอ้ยยย ตอนพิเศษน่าร้ากกก มีคู่นู๋เดวิลน้อย แถมมีอัพเดทคู่พี่มอสตันจั๋งด้วย(ลุ้นคู่นี้เหมือนกัน ถึงจะชะแว้บออกมาครั้งคราวก็เหอะ) เสียดายไม่มีคู่ลมอยากให้เก้งเฟรมรุ้จักพี่เหยี่ยว อิอิ แต่ได้ข่าวไปเกาะกูดแล้วนิ คำแช่งเอ้ยยคำอธิษฐานของเก้งเฟรมเป็นจริงแล้วน้าา นู๋ลมจ๋าก็เสร็จกรงเล็บเหยี่ยวขาวไปโดยปริยาย ฮาา ว่างๆนู๋เก้งก็แอบเฉลยให้หนูลมรุ้บ้างจิว่า ลมเหนือโดนกรงเล็บเหยี่ยวเพราะคำแช่งเอร้ยยคำขอของพวกกรูเองง ฮาา แฟร์ๆๆไง หนูลมยังยอมเฉลยเลยนิว่าแอบยุไป อิอิ ชอบมิตรภาพคู่เก้งกับลมเหนือมาก  แอบอยากเห็นภาพที่ลมเหนือกอดกับเก้ง มันคงฟินมากก แบบ เก้งคล้ายๆกับลมเหนือใช่ป่ะ โอ้ยยิ่งมากอดกันด้วยนะ จะเป็นภาพที่ยิ่งฟินแค่ไหนน อั้ยยย
ลมเหนือมีนิสัย แง้มอ่านนิยายตอนจบเหมือนเรานะ ลัทธิสุขนิยมเหมือนกัน ยิ่งพวก โศกนาฏกรรม พรากจากเนี่ยะ โอยย หลีกให้ไกล แต่ชอบนิยายดราม่านะ แต่ก็ต้องจบแฮปปี้อ่ะ...แหงะ เวิ่นเว้อซะงั้น อิอิ

ขอบคุณคุณ puppyluv สำหรับนิยายนะคร้าา ไปรีรันลมเหนือที่รักต่อล่าาา ก็เรื่องมันต่อกันเป็นลูปเลยแฮะ และหนูอยากให้มีลมเหนือที่รักภาคสองคร่าาาาาาาา
พลีสสสสสสส

หัวข้อ: Re: [รัก ร้อน เรา]:แจ้งเลขพัสดุ+รับทราบเล่มถึงมือp.29 3/7/2013
เริ่มหัวข้อโดย: GF_pp ที่ 28-02-2014 11:18:52

 :pig4:     o13    :pig4:

หัวข้อ: Re: [รัก ร้อน เรา]:แจ้งเลขพัสดุ+รับทราบเล่มถึงมือp.29 3/7/2013
เริ่มหัวข้อโดย: nutty2554 ที่ 30-10-2014 01:23:35

กรกฏา กับสหรัฐ .. ชอบชื่อนี้นะ  ฟังดูน่ารักดีบอกไม่ถูก เหมือนทิวากร กับกิดากร
เพราะอ่านแล้วอินกับตัวละคร หรือเพราะชื่อเสริมส่ง อ่านแล้วรู้สึกว่ามันเข้ากัน โดยเฉพาะลมเหนือและเหยี่ยวขาว
(ขอข้ามหมอกและลมไป เข้ากัน แต่นาทีนี้ต้องทำตาเบลอ)

เฟรม... ไม่เหมือนที่คิดไว้อีกแล้ว
ไม่ได้หมายถึงผู้แต่งเปลี่ยนคาแรกเตอร์นะ  แต่ไม่เหมือนเพราะที่จินตนาการไว้ มันต่างไปพอสมควร
ในภาคเก็ทกับบี เฟรมเหมือนจุด ๆ หนึ่งที่ไม่ชัดเจน  ไม่สว่าง เพราะความนิ่งและไม่ค่อยพูด  แต่ลงมือทำเงียบ ๆ
เรียกได้ว่าเป็นมือดีอีกหนึ่งคนที่คอยเคลียร์สถานการณ์ร่วมกับเก็ท 

เฟรม ใน รัก ร้อน เรา เป็นเด็กผู้ชายมีเลือด มีเนื้อ เป็นวัยรุ่นร้อน ๆ  มีความต้องการสูง มีเลือดวัยหนุ่มที่พร้อมจะพุ่งทะยาน 
ทำตามใจฉัน  ไม่สนใคร  แต่สนใจ  ยึดติด ผูกพันธ์ อยู่กับเก้งเพียงคนเดียวมาตั้งแต่เด็ก  เราประทับใจผู้ชายชื่อเฟรม
ที่เดินดุ่ยๆ ไปบอกเตี่ยเฮีย หม่าม้า พร้อม ๆ กับแม่ของเก้ง ว่าอยากได้เก้งมาเป็นเมียตั้งแต่เรียนมัธยม  คือเจ๋งอ่ะ 555555 
ฉายาอเวจีเฟรม คือเหมาะสมมาก อ้อ ชอบตอนเฟรมดริฟท์อัด ปาดเบียด ภาพลอยมาเลย 
“ตัวรถสีดำสนิทข้างใต้เป็นเปลวไฟส้ม อัศวินของทีมนี้หรือฝันร้ายของทีมนั้น...เฟรม”   ได้ใจจริงๆ

เก้ง ทำให้เราชอบและรู้สึกแตกต่างกับทุกเรื่อง  เพราะเก้งไม่ชอบลม 
ทุกๆ เรื่อง ทุกคนจะตกหลุมของลมเหนือเสมอ  ทุกตัวละครจะมีจุด ๆ หนึ่งให้พลิกผัน
หรือเข้ารูปเข้ารอยโดยมีลมเหนือเป็นส่วนสำคัญ  เก้งเองก็มาตกหลุมลมเหนือในตอนท้ายแต่ไม่ใช่ตั้งแต่แรก 
นั่นทำให้เรารู้สึกว่าตื่นเต้น 

เข้าใจความอิจฉาของเก้ง เพราะหลายอย่างคลุมเครือจึงไม่น่าแปลกใจที่เก้งจะเข้าใจผิดว่าเฟรมและลมมีอะไรปิดบัง
ซ่อนอยู่  (เราเองก็เคยแอบคิดว่าเฟรมจะปิ๊งลมเหนือเหมือนกัน)

เก้งเป็นเหมือนภาพสะท้อนจิตใจของคน  ใช่ว่าทุกคนจะชื่นชอบ เห็นเป็นดีงามกับลมสีขาว  ใช่ว่าใคร ๆ ก็ยอมสยบ
และเข้าใจความเป็นลมเหนือ  ชอบที่เก้งปฏิเสธอย่างชัดเจน ไม่เสแสร้ง  แต่สุดท้ายสายลมสีขาวก็พัดพาเมฆขุ่น
ให้กระจ่างคลายให้เข้าใจกันด้วยดี (คนเม้นท์บางทีก็บรรยายเวอร์เกินนะ ว่ามั้ย)

อ่านต่อมาทุก ๆ เรื่องแล้วจะค่อย ๆ เห็นปมที่ผู้แต่งผูกไว้ในเหตุการณ์ต่างๆ คือมันเชื่อมถึงกันหมด
เวลาคลายปม ก็เหมือนเปิดหน้ากระดาษที่แอบพับมุมไว้เอาไว้จนต้องร้องอ๋อ
 
ลมเหนือในภาคเก็ทกับบี และภาคเก้งกับเฟรมเป็นเด็กผู้ชายจริงๆ ที่ไม่หวานหยด 
เป็นเด็กผู้ชายสมวัยที่ห้าวใช่เล่น   แสบสันต์  และเจ้าเล่ห์ชะมัด  โดนลมปั่นหัวกันถ้วนหน้า
แต่ก็ได้รับความห่วงใยจากลมเหนืออย่างทั่วถึง   เป็นมนุษย์ประหลาดที่โคตรรักเพื่อนเลย ^^
ชอบตอนลมคว้าเก้งมากอด  ชอบลมที่ดึงเปิดเสื้อชาวบ้านเช็ครอยแดงจ้ำด้วยความเป็นห่วง
ชอบเวลาบีเรียกพี่เก้ง  คล้ายนับถือเป็นพี่ แต่บางทีดันคล้ายแซวลูกพี่ซะงั้น
ชอบเดวิลบี  ตอนนี้แสนแสบ แสนสน และห้าวนะ  เด็กนรก คือผิดจังหวะตลอด  แต่เรด้าเขายอดจริงๆ อีกแล้ว
ขำเฟรม เพราะไปได้ยินลมยุส่งเก็ท เฟรมเลยลักหลับ 555
กล่องกันดั้มอันนี้มีมนต์วิเศษสินะ  ใครเปิดเป็นได้สติแตก ผิดชั่วเราไม่พูดถึง แต่ที่แน่ ๆ เปิดกล่องปั้บดูดความอดทนอดกลั้น
ไปสิ้น เหลือแต่ใจเร่งเร้าอยากทำ  เปิดตามลำดับ ค่อย ๆ ดูดไป  เปิดข้ามช็อตเมื่อไหร่... ไวปานไฟลามทุ่ง 555555

หนุ่ม ๆ ของคุณ puppyluv หื่นอ่ะ อารมณ์พุ่งพล่าน อึดชะมัด เล่นเอาอีกฝ่ายสะบักสะบอมฟ้าเหลืองตลอด 
สะกิดนิดเป็นไม่ได้ ชอบกกเก็บคนที่รักไว้ข้างตัวตลอดเวลา ไล่เรียงตั้งแต่เหยี่ยวขาว เจฟฟรี่ ตามด้วยเฟรม
แต่ยกเว้น  เก็ท ไนซ์บอย ไว้คนนะ ความอดทนเป็นเลิศจริงๆ

เรียงความอีกแล้ว  คิดไว้เยอะกว่านี้ แต่ดึกมากแล้ว ลืมหมด 55555 ง่วงด้วย เหมือนจะมั่วๆ นึกออกเมื่อไหร่จะย่องมาอีกทีนะ ^^

หัวข้อ: Re: [รัก ร้อน เรา]:แจ้งเลขพัสดุ+รับทราบเล่มถึงมือp.29 3/7/2013
เริ่มหัวข้อโดย: minniez ที่ 30-10-2014 20:58:01

ฟิน :ling2: :ling2:นึกว่าจะดราม่านะ แบบโกรธกันไปเลย หักมุมๆๆๆ

หัวข้อ: Re: [รัก ร้อน เรา]:แจ้งเลขพัสดุ+รับทราบเล่มถึงมือp.29 3/7/2013
เริ่มหัวข้อโดย: Rafael ที่ 01-11-2014 17:55:09

 o13 :mew1:

หัวข้อ: Re: [รัก ร้อน เรา]:แจ้งเลขพัสดุ+รับทราบเล่มถึงมือp.29 3/7/2013
เริ่มหัวข้อโดย: mickeyz.min ที่ 20-11-2014 17:37:37

 :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:

หัวข้อ: Re: Re: [รัก ร้อน เรา]:*จบ* p.27 ขอบคุณเล่ม (2014) p.29 25/12/2014
เริ่มหัวข้อโดย: magic-moon ที่ 01-09-2015 09:17:11

อ๊ากกกกก ชอบบบบบ

หัวข้อ: Re: [รัก ร้อน เรา]:*จบ* p.27 ขอบคุณเล่ม (2014) p.29 25/12/2014
เริ่มหัวข้อโดย: Apple_matinie ที่ 17-09-2015 22:33:59

แปะ

หัวข้อ: Re: [รัก ร้อน เรา]:*จบ* p.27 ขอบคุณเล่ม (2014) p.29 25/12/2014
เริ่มหัวข้อโดย: Cloudnine ที่ 31-01-2017 17:02:48

กลับมาอ่านอีกรอบ
คิดถึงเฮียเฟรม น้องเก้ง และผองเพื่อน
 :กอด1: