♣Maybe...รักนี้อาจเป็นนาย♣
บทที่ 52
Here I am, forever with you
ผมอยู่ตรงนี้ ตลอดไปพร้อมกับคุณ
[Tonhom talks]
“เมื่อคืนนี่กวนพี่นักใช่ไหม คืนนี้พี่จะกวนไม่ให้ได้นอนเลยต้นหอม!”
“กลัวที่ไหนล่ะ!”
ถึงจะทำใจกล้าพูดไปแบบนั้น แต่ก็แอบหวั่นอยู่ไม่น้อยกับสายตาราวกับหมาป่าล่าเหยื่อของพี่ปืน สายตาที่มองกันราวกับจะกืนลงท้องเสียให้ได้ มันทำให้ผมตัวร้อนผ่าวแม้ว่าอีกฝ่ายจะยังไม่ทันได้ทำอะไรผมเลยก็เถอะ
พี่ปืนจ้องมองผมเงียบๆ แม้เสียงข้างนอกจะดังมาให้ได้ยินบ้าง แต่เสียงหัวใจผมที่เต้นระรัวกับดังยิ่งกว่า คิดว่าพี่ปืนจะต้องได้ยินแน่ๆ ถึงได้เลื่อนมือมาวางผมหน้าอกผม ออกแรงกดเบาๆแล้วลูบไปมา ลมหายใจผมเริ่มกระชั้นแรงมากขึ้น มือที่คล้องคอพี่ปืนอยู่ลูบที่สันคอพี่ปืนเบาๆ ผมยอมทั้งนั้นแหละไม่ว่าพี่ปืนจะทำอะไร เพราะถ้าพี่ปืนทำเพราะความรัก ผมก็จะน้อมรับด้วยความยินดี
“อย่ามาบอกให้หยุดที่หลังแล้วกัน” พี่ปืนยกยิ้มก่อนจะจูบที่หน้าผากผม ไล่ลงมาที่ปลายจมูก ดวงตาเรียวแลดุดันที่ผมเคยตกหลุมรักตั้งแต่แรกพบจดจ้องตาผมแทบไม่กระพริบ ลมหายใจอุ่นร้อนเป่ารดริมฝีปากผมสร้างความหวาบหวิวในอก มือทั้งสองข้างของพี่ปืนสอดกระชับกับมือของผม ริมฝีปากหยักได้รูปค่อยๆบรรจงทาบทับลงมา แผ่วเบาราวกับกลีบดอกไม้ วนเวียคลอเคลียอยู่เพียงครู่เดียวก็เปลี่ยนเป็นจูบที่ลึกซึ้งจนตัวผมแทบลอย ถ้าไม่ติดว่าคนตัวโตคล่อมร่างผมไว้อยู่
พี่ปืนจูบผมเร็วขึ้นและดุดันเร่าร้อนขึ้น ลิ้นร้อนๆสอดลึกเข้ามาในริมฝีปากของผม เกี่ยวกระหวัดกับลิ้มผม หยอกล้อไปมาจนผมต้องตอบรับกลับไปด้วยวิธีการที่ไม่ต่างกัน จนผมรู้สึกหายใจติดขัดเพราะจูบมาราธอนที่พี่ปืนไม่เว้นช่วงให้ผมได้หยุดพักหายใจ แต่อย่างน้อยยังมีความปราณี ถอนริมฝีปากออกให้ผมได้สูดลมหายใจเขา สายตาที่มองมาอย่างพอใจทำเอาผมนึกเขิน ยังไม่ทันหายใจเป็นปกติดี พี่ปืนก็กดจูบลงมาอีกรอบ กดย้ำพร้อมขบเม้นริมฝีปากผมราวกับหมั่นเขี้ยวหนักหนา
จุ๊บ
แถมมีการจุ๊บปากผมเน้นๆส่งท้าย
เขินอ่ะ!
มือหนาจับชายเสื้อนอนแขนยาวผมแล้วดึงมันออกจากหัวผมอย่างง่ายดาย ผมเองก็ถอดเสื้ออกให้พี่ปืนเหมือนกัน ใบหน้าหล่อก้มลงมาจูบที่แก้มผมไปที่ใบหู แลบลิ้นเลีบเบาๆจนผมร้อนผ่าวไปทั้งตัว รู้สึกได้ว่าขนทั่วร่างลุกชัน ในท้องน้อยเหมือนมีคลื่นลูกเล็กๆตีวนอย่างบ้าคลั่ง ผมหอบหายใจแรงขึ้นตามการปลุกปั่นอารมณ์จากคนบนตัว
“อืม อ๊า” ผมครางเสียงเบา ทุกครั้งที่ริมฝีปากร้อนค่อยๆสัมผัสผิวกาย ตัวผมจะร้อนวูบวาบเหมือนถูกไฟลามเลีย มันไม่ได้ร้อนจนทนไม่ไหม แต่มันอุ่นไปทั้งใจต่างหาก รอยสีแดงที่ขึ้นสีอวดกันอยู่บนผิวของผม ผมไม่เคยห้ามถ้าพี่ปืนจะทำให้เป็นรอย ขอแค่อย่าโจ้งแจ้งพอ เพราะผมอายเวลาที่โดยเพื่อนล้อ พี่ปืนเหมือนจะเข้าใจผมทุกอย่าง เพราะพี่เขาไม่ค่อยทิ้งรอยไว้ที่ลำคอของผม แต่ก็มีบ้างถ้าเผลอ แต่ถ้าเป็นในร่มผ้าละก็ เรียกได้ว่าลายพร้อยไปทั้งตัวเลย
“พี่ปืน...จูบหน่อย” ผมเรียกหาพี่ปืนที่สาละวนอยู่กับซอกคอผมไม่เลิก พี่ปืนยกหน้าขึ้นมาจูบผมอย่างเอาใจ ผมเคลิบเคลิ้มไปอีกรสจูบของอีกฝ่าย ลุ่มหลงจนไม่อยากถอนตัว ไม่อยากให้พี่ปืนไปจูบใครอื่นแบบนี้ ผมคงไม่ยอมแน่ๆ
ผมอยากให้พี่ปืนจูบผม รักผมคนเดียวเท่านั้น!
อุณหภูมิในตัวผมเหมือนจะพุ่งสูงขึ้นทันทีที่พี่ปืนเริ่มหยอกล้อกับยอดอกของผม ร่างกายเหมือนถูกไฟช็อต แอ่นอกรับสัมผัสของร่างสูงด้วยความเผลอไผล เรียวลิ้นร้อนๆมอบความทรมานปนสุขให้ผมไม่รู้เหนื่อย ไล้เลียลงไปเรื่อๆจึงถึงหน้าท้อง ผมแขว่มท้องหนีตามสัญชาติญาณ รู้สึกเสียววาบไปถึงแกนกลางสมอง ดวงตาคมกริมปรายตาขึ้นมองผมอย่างมีความหมาย
“ไม่มีเจลกับถุงยางนะ เพราะหนูไม่ยอมเอาใส่กระเป๋ามา” พี่ปืนพูดก่อนจะดึงกางเกงนอนขายาวเนื้อนิ่มที่ให้ความอบอุ่นแก่ร่างกายผมออกพร้อมกางเกงในตัวจิ๋วลายโดเลมอนที่พี่ปืนเป็นคนซื้อให้เอง ผมแทบจะหมุดหน้าลงกับเตียง
“มะ ไม่ต้องใช้ก็ได้”
ก็ใครจะไปนึกล่ะครับว่าต้องเอามาด้วย
“หึหึ พี่ล้อเล่น” พี่ปืนลุกขึ้นไปหยิบของบางอย่างที่กระเป๋าตัวเอง เป็นของสำคัญที่เขาบอกว่าผมไม่ยอมหยิบมานั่นแหละ ผมผลิกตัวหนีสายตาร้อนแรงของพี่ปืนที่ยืนจ้องผมอยู่ปลายเตียง
“พี่ปืน” ผมส่งสายตาเว้าวอน ยังไงผมก็ยังมียางอายนะ มายืนจ้องกันแบบนี้ได้ยังไงในตอนที่ผมนอนเปลือยไร้เสื้อผ้าแบบนี้
พี่ปืนหัวเราะชอบใจทุกครั้งที่ผมอาย มือซุกซนของพี่ปืนลูบขาผมแผ่วเบาตั้งแต่เท้า ตามมาด้วยริมฝีปากที่จูบซับต้นขาด้านใน ผมสะดุ้งเฮือก กัดปากตัวเองกลั้นเสียงคราง เพิ่งนึกขึ้นได้ว่าพ่อกับแม่นอนอยู่ห้องข้างๆ ถ้าผมร้องดังพ่อกับแม่อาจจะได้ยิน คราวนี้ผมเลยไม่ปล่อยเสียงร้องออกมา แม้ว่าพี่ปืนจะกำลังกลืนกินต้นหอมต้นน้อยของผมอยู่ก็ตาม
“อย่าเงียบสิ ครางให้ฟังหน่อย”
พะ พูดอะไรเนี่ย!
“อื้อ ไม่เอา อะ...เดี๋ยวพ่อกับแม่ ดะ...ได้ยิน” น้ำเสียงกระท่อนกระแท่นเปร่งออกไป ผมหายใจสะท้าน หอบแฮ่กๆอย่างหมดเรี่ยวแรง สมองพร่าเลือนไปหมดทุกอย่างเมื่อถูกริมฝีปากร้อนครอบครองทั้งตัว เหมือนกำลังเล่นรถไฟเหาะที่พุ่งทะยานขึ้นสู่ที่สูงด้วยความเร็วเกินกว่ากำหมด หัวใจหวาบหวิวสั่นสะท้าน สูงขึ้นอีก สูงขึ้นเรื่อยๆจนถึงจุดยอดของฝั่งฝัน ร่างทั้งร่างสะท้ายเฮือกกระตุกถี่ๆ แล้วรถไปเหาะก็ดำดิ่งลงสู่พื้นดินอย่างสวยงาม
“แฮกๆๆ” เหนื่อยราวจะขาดใจ
“จุ๊บ” เอวของผมถูกท่อนแขนของพี่ปืนรัดเข้าหาตัว พรมจูบผมทั่วไปหน้า ผมเผยอปากรอรับความหวานล้ำจากอีกฝ่ายจนลมหายใจเริ่มกลับมาเป็นปกติ
“อย่าเพิ่งเหนื่อย นี่เพิ่งเริ่มเท่านั้นเองนะหนู” พี่ปืนพูดล้อๆ ผมมองค้อน ผลักพี่ปืนลงนอนกับเตียง แบบนี้มันดูถูกกันเกินไปแล้ว ผมน่ะ ซ้อมเต้นเป็นสิบชั่วโมงยังไม่หวั่นเลย นับประสาอะไรกับเรื่องแค่นี้ จิ๊บๆ!
กางเกงนอนตัวหนาถูกผมถอดออกหมดไม่เว้นแม้แต่ตัวใน บางสิ่งบางอย่างที่มีขนาดใหญ่กว่าผมเยอะชูชันอยู่ตรงหน้า พี่ปืนที่นอนเอามือรองต้นคอมองผมอย่างเฝ้ารอคอย ผมคอยๆจับที่ปืนกระบอกใหญ่ช้าๆ
“เร็วๆสิ” พี่ปืนเร่ง ผมเริ่มขยับมือและเพิ่มความเร็วขึ้น เหลือบมองพี่ปืนที่หลับตาพริมอยู่ ได้ยินเสียงครางต่ำจากลำคอแกร่ง ผมก้มหน้าลงไปคลอเคลียกับปืนใหญ่อย่างที่พี่ปืนทำให้ผม ทำทุกอย่างตามที่พี่ปืนเคยสอน มือหนาลูบแก้มผมแผ่วเบา ยิ่งได้ยินเสียงครางเหมือนสุขสมของพี่ปืน ผมก็งัดเอาทุกอย่างที่ร่ำเรียนมาจากคนตรงหน้าปรนเปรอพี่ปืนให้ไม่ต่างน จนกระทั่งพี่ปืนเหมือนจะทนไม่ไหวปลดปล่อยออกมา หยาดน้ำรักไหลลงคอผมแต่บางส่วนผมไหลออมมานอกปาก ผมยกมือเช็ด แต่พี่ปืนกลับลุกขึ้นมาคว้าผมเข้าไปจูบ ทำให้ผมต้องเขยิบตัวขึ้นนั่งบนหน้าท้องที่มีซิกแพ็คอย่างสวยงาม
“น่ารัก” พี่ปืนชม ไม่ว่ากี่ครั้งก็ไม่ชินเสียที
“อ๊ะ!” พี่ปืนใช้นิ้วที่ชุ่มด้วยเจลสำรวจที่ด้านหลังของผม ผมวางมือไว้บนไหลพี่ปืน ผ่อนคลายตัวเองไม่ให้เกร็งเครียดจนเกินไป ในที่สุดก็เข้ามาได้ทั้งสามนิ้ว แรงเสียงสีขยับเข้าของปลุกปั่นบางอย่างในตัวผมให้ตื่นขึ้นอีกครั้ง ผมเผลอขยับสะโพกตามการชักนำของพี่ปืน ผมหายใจเร็วขึ้นและครางออกมาเบาๆ
“พี่ปืน...อื้ออ” อยู่ๆก็เอามือออก ปล่อยให้ผมทรมาน
“เอามันเข้าไปสิครับ” พี่ปืนจับมือผมให้จับที่ปืนลำใหญ่ ผมเข้าใจความหมายและรู้ว่าพี่ปืนแกล้ง แต่ผมไม่สน คว้าของร้อนได้ก็ขยับเร็วๆให้มันได้ที่ ก่อนจะยกตัวเองขึ้นเพื่อให้ได้องศา ทุกอย่างตกอยู่ในสายตาของพี่ปืน ผมเลี่ยงไม่มองหน้า ค่อยๆครอบครองปืนใหญ่ช้าๆ ใบหน้าบิดเบียวพราะมันทั้งเสียวและเจ็บปนกันไป กว่าจะกลืนกินได้หมดผมก็แทบหมดแรง ขาสั่นระริกจากอาการเกร็งเมื่อครู่ พี่ปืนสะกิดยอดอกเบาๆ ผมสะดุ้งนิดๆ ยังคงนิ่งค้างเพราะจุกอยู่ มือหนาเลื่อนลงมาที่เอวผม ลูบเบาๆให้เกิดความสยิว
“ขยับสิ ชักช้าก็เช้ากับพอดี” พี่ปืนพูดขำๆ ผมทุกอกหนาไปที เช้าอะไรกัน นี่เพิ่งจะเที่ยงคืนกว่าเอง!
เหมือนว่าผมจะทำมาทันใจ พี่ปืนถึงได้จับเอวผมขยับเป็นบทนำแทน จากนั้นผมก็เริ่มเคลิ้มแล้วเป็นฝ่ายขับเคลื่อนเสียงเอง ทุกจังหวะจะโคนสอดรับกันอย่างดี เมื่อพี่ปืนขยับสวนขึ้นมา ผมก็หัวหมุนได้แต่กรีดร้องระบายความเสียว ลืมเลือนทุกอย่างแทบหมดสิ้น ลืมไปว่าไม่ควรส่งเสียงดัง เพราะพ่อกับแม่อยู่ห้องข้างๆ ลืมเลือนว่าจะต้องอาย จากเนิบข้ากลายเป็นเร่งเร้าบทรักให้ร้อนแรงขึ้น ไม่รู้ว่าอะไรดลใจให้ทำไป อาจเพราะเป็นพี่ปืน เป็นคนที่ผมรักและเป็นคนที่รักผม เพราะทุกสิ่งที่อย่างที่พี่ปืนทำให้ ผมจึงโยนความอายทิ้งแล้วปล่อยตัวปล่อยใจทุกอย่าง อยากทำให้พี่ปืนมีความสุข ผมจะรักพี่ปืนให้มากกว่านี้ อยากให้พี่ปืนรู้ว่าผมรักเขามากๆ มากที่สุดในโลก
“อ๊ะ! อาาาาาาาา” เมื่อมาถึงขีดจำกัด ผมก็ปลดปล่อยออกมาอีกรอบเต็มหน้าท้องสวยของพี่ปืน พี่ปืนเร่งกระแทกกระทันสวนขึ้นมาไม่กี่ครั้งก็ฉีดสายธารร้อนๆเข้ามาในตัวผม ผมไม่ได้แคร์ว่าพี่ปืนจะใส่ถุงยางหรือไม่ เพราะผมเชื่อใจว่าพี่ปืนมีผมคนเดียว แต่มารู้ตัวอีกทีว่าบางทีก็ควรจะทักท้วงพี่ปืนบ้างก็ตอนที่น้ำรักหยดเปรอะลงบนที่นอน
“พี่ปืน...เตียงมันเปื้อนอะ”
ผมขยับลุกขึ้นนั่ง มองพี่ปืนตาปรอย ไม่กล้าถอนปืนใหญ่ออกเพราะกลัวเขื่อนแตกและน้ำไหลทะลักออกมาทำให้เตียงเปรอะเปื้อนมากกว่าเดิม
“ไม่เป็นไรหรอก เดี๋ยวพี่จัดการเอง” พี่ปืนปลอบ จับตัวผมให้นอนลงกับเตียงส่วนพี่ปืนก็ขยับคล่อมผมแทน ใบหน้าหล่อเหลาก้มลงมาจูบผมหนักหน่วง ทุกสิ่งทุกอย่างเริ่มต้นอีกครั้ง ไฟที่คิดว่าดับลงไปตั้งแต่เมื่อตะกี้กลับลุกโชดช่วง ราวกับว่าในโลกนี้ไม่สามารถมีอะไรดับไฟรักของเราได้ ไม่ว่าพี่ปืนจะทำทางอย่างไร ผมก็ทำตัวเป็นผู้ตามที่ดี ไม่ต้องรอให้ผม ผมเรียนรู้เองเป็น จนพี่ปืนเอ่ยปากชม
“คนดี คนเก่งของพี่”
ผมอยากเป็นคนเก่งของพี่ปืน...จริงๆนะ
ความอุ่นร้อนที่แข็งแกร่งภายในตัวผมขยับเสียดสีไปกับช่องทางเบื้องล่าง ส่งถ่ายความร้อนมาให้พร้อมแรงกระแทกที่พาให้ร่างผมสั่นไหว เวลาเดินไปตามครรลองของมันไป ไม่ช้าไม่เร็ว ผมกับพี่ปืนก็เช่นกัน พี่ปืนทำทุกอย่างไม่รีบร้อนแต่ก็ร้อนแรง กอดผมอย่างค่อยเป็นค่อยไปแต่ก็หวานล้ำจนผมแทบสำรักความหวานตาย ความสุขที่ได้รับไม่สามารถบรรยายออกมาเป็นคำพูดได้ แต่มันล้นอกล้นใจชนิดที่ว่า ถ้าปริแตกได้ตัวผมก็คงปริแตกไปแล้ว
“พี่รักหนูนะ อยู่กับพี่แบบนี้ไปนานๆนะ” พี่ปืนพูดเสียงแหบพร่าในยามที่เราสองคนต่างพากันทะยานขึ้นแตะขอบฟ้ากันเป็นรอบที่สามของคืน
“หนูก็รักพี่ปืน อย่าทิ้งหนูนะ” ผมกระซิบเสียงพร่าไม่ต่างกัน ผมชอบยามที่พี่ปืนคลอเคลียจูบผมแบบนี้ เพราะผมสามารถรับรู้ได้ว่าพี่ปืนรักและเอ็นดูผมมาขนาดไหน
“ไม่ทิ้งหรอก น่ารักขนาดนี้ ใครจะทิ้งได้ลง”
ผมยิ้มหวานจนตาหยี ได้จูบหนักเป็นของรางวัล แต่แล้วผมเสียววาบและวูบโหวงเมื่อปืนลำใหญ่ถอนออกจากตัว ผมผวาคว้าไล่พี่ปืนเอาไว้ ยังไม่ทันตั้งตัวผมก็ถูกพลิกคว่ำ สะโพกถูกยกขึ้นและแท่นร้อนก็กระโจนเข้าสู่ตัวผมอย่างแรงในครั้งเดียว ดีที่ผ่านมาหลายรอบเลยไม่เจ็บมากนัก แต่ก็เจ็บและจุกอยู่ดี
“ไม่ต้องกลัวเด็กดื้อ บอกแล้วว่าคืนนี้พี่จะกวนเราทั้งคืนจน...เช้า” น้ำเสียงเอาจริงเอาจังบอกเป็นนัยว่าผมจะไม่มีโอกาสได้นอนยันเช้าจริงๆ แต่พี่ปืนอาจจะลืมไปว่าผมพูดตอบกลับไปว่ายังไง
“ก็บอกเหมือนกันว่า...กลัวที่ไหน! อ๊า!!”
“ไม่กลัวก็เตรียมรับมือให้ดี ต้นหอมน้อยๆของพี่”
โอเค...บางทีผมไม่ควรไปท้าพี่ปืน เพราะความจริงพี่ปืนก็เป็นคนที่หื่นมากอยู่แล้ว ยิ่งผมท้า ความหื่นของพี่ปืนยิ่งมากขึ้นคูณสิบ ผมหัวสั่นหัวคลอนทั้งคืน ทำได้แค่บิดตัวเร่าๆใต้ร่างหนาที่ขัยมอบความรักให้ผมไม่ขาดสายจนผมเกือบจะขาดใจ หนักหน่อยก็แกล้งผมด้วยการหยุดเอาเสียดื้อๆ จนผมต้องเป็นคนจัดการพี่ปืนเสียเอง
“ต้นหอม อืม..." เสียงครางคำรามต้ำราวกับสัตว์ป่าของพี่ปืนทำให้ผมได้ใจ ขย่มตัวเองลงกับความแข็งแกร่ง มือสองข้างเท้าลงกับอกพี่ปืน ร่างกายที่สุดแสนจะเพอร์เฟคของพี่ปืนมีเหงื่อออกทั่วกาย ผมเองก็ไม่ต่างกัน ความหนาวเหน็บในวันปีใหม่ไม่สามารถทำอะไรผมได้อีกต่อไป เพราะตอนนี้ผมร้อนจนแทบจะลุกไหม้ แทบหลอมละลายร่างผมและกลืนกินจนหมดสิ้น!
เป็นเวลายาวนานตลอดค่ำคืนที่ผมถูกกอด ร่างกายที่โลมรันพักกันของผมและพี่ปืนหยุดนิ่งเหมือนบทรักครั้งสุดท้ายจบลง สติผมน้อยลงเต็มทีเพราะความง่วงและอ่อนเพลียจากบทรักที่นับครั้งไม่ถ้วน เยอะยิ่งกว่าครั้งไหนๆ จนผมเองคิดว่าอาจจะตายคาอกพี่ปืนไปแล้วถ้าหากเขาไม่ค่อยแต่จะเล้าโลมให้ผมรู้สึกร่วมอยู่ตลอดเวลา
“เหนื่อยไหม” พี่ปืนถาม
“ไม่เหนื่อยมั้ง” ผมย้อน เหนื่อยขนาดที่ว่าตาพร่าเลือนเห็นท้องฟ้าของนอกเป็นสีเหลือง
“ถ้าไม่เหนื่อยงั้นเอาใหม่นะ”
ห๊า!!!!
ไม่ไหวแล้วที่รัก พอเถอะ จะตายแล้วจริงๆ!!!
“ไว้พรุ่งนี้นะ คืนนี้หนูไม่ไหวแล้ว” ผมอ้อนขอความเห็นใจ อยากจะนอนเต็มแก่ พี่ปืนถอนตัวเองออกจากตัวผม ผมครางเบาๆ นอนนิ่งอยู่บนเตียงท่าไหนก็ท่านั้นไม่มีแรงขยับ อ้อนเปลี้ยเพลียแรงจนคิดว่าตัวเองอาจจะเป็นอัมพาตก็ได้ พี่ปืนลุกออกจากห้องไป ผมไม่ได้หันไปมองว่าไปไหน ผมเลือกที่จะหลับตาลงเพื่อพักผ่อนจากการออกกำลังมาค่อนคืน
“ต้นหอม” พี่ปืนปลุกผมที่เพิ่งหลับไปได้ไม่นาน
“หืม?”
“ข้างนอกมีใส่บาตรข้าวเหนียว ออกไปใส่ก่อนไหมแล้วค่อยกลับมานอนต่อ”
ลืมไปเลย!!!
แต่ทำยังไงดี ผมไม่ไหวแล้วอ่ะ
“พี่ปืนจ๋า หนูลุกไม่ไหว”
“มาพี่อุ้ม ไปอาบน้ำก่อนนะ”
พี่ปืนอุ้มผมออกจากเตียง ห้องน้ำอยู่ข้างนอก ผมร้องห้ามเพราะกลัวคนอื่นเห็น แต่พี่ปืนบอกว่าไม่มีใคร คนอื่นออกไปซื้อของใส่บาตร เข้าห้องน้ำได้พี่ปืนก็อาบน้ำให้ผมด้วยความรีบเร่ง แต่สะอาดแน่นอน วัดได้จากการที่พี่ปืนหอมแก้มผมไม่เลิก
ผมแทบไม่ต้องทำอะไรเอง พี่ปืนจับผมแต่งตัวเป็นเสื้อแขนยาวกางเกงขายาวเข้าชุดกัน ก่อนจะรีบดึงผ้าปูที่นอนออกจากเตียง ม้วนเอาไว้ที่มุมหนึ่งของห้อง ก่อนจะแต่งตัวบ้าง ผมนั่งหลับอยู่ที่พื้น ฟุบหน้ากับเตียงจนพี่ปืนมาปลุก ผมขอขี่หลัง พี่ปืนก็ยอม ทำไมอึดขนาดนี้นะ ไปเอาเรี่ยวเอาแรงมาจากไหน ขนาดคนโดนทำอย่างผมยังเหนื่อยเลย แล้วพี่ปืนไม่เหนื่อยได้ยังไง
“ไงลูกรักของแม่ ไม่สบายหรือเปล่าลูกหน้าตาเพลียๆ” แม่ลูบหัวผมที่ยังอยู่บนหลังพี่ปืน
“เปล่าครับ” ผมไม่ได้ป่วย แต่ผมใช้แรงเยอะเกินไปต่างหาก
“แล้วทำไมหนูไม่ลงยืนดีๆล่ะลูก พี่เขาหนักนะ ตัวก็ใช่ว่าจะเล็กๆ” พ่อพูด ผมก็อยากจะยืนเองอยู่หรอกแต่ถ้าผมยืนเองตัวผมต้องลงไปกองอยู่ที่พื้นแน่ๆ
เราขับรถไปที่วัดท่าคก ผู้คนจำนวนมากต่างมารอทำบุญใส่บาตรในวันปีใหม่เพื่อความเป็นสิริมงคลแก่ชีวิต มีชุดใส่บาตรจัดวางไว้บนเสื่อที่ปูตามแนวถนนเรียงเป็นแถวยาว เราต่างจ่ายใครจ่ายมันเพราะจะได้ๆบุญเป็นของตัวเอง
“ไปนั่งบนเสื่อรอพระกันดีกว่าลูก” แม่บอก พี่ปืนพาผมไปนั่งบนเสื้อ วางผมลงเบาๆ ทันที่ที่ก้นสัมผัสกับความแข็งของพื้นผมก็สะดุ้งด้วยความปวดร้าว ถึงมีเสื่อปูก็ไม่ช่วยอะไรจริงๆ
“ไอ้ปืน มึงใช้งานน้อยกูหนักไปล่ะ” แมทชะโงกหน้าผ่านผมที่นั่งตรงกลางไปกระซิบกับพี่ปืนไม่ให้พ่อกับแม่ได้ยิน แต่ผมได้ยินเต็มๆ หน้าร้อนฉ่าเพราะแมทดันรู้เรื่องที่เกิดขึ้น
“แล้วไง มึงก็ไปใช้งานเมียมึงสิ” พี่ปืนย้อมหน้าตาย จับตัวผมเอนพิงตัวพี่ปืนไว้ น้ำหนักจะได้ไม่ลงที่ก้นผมมากนัก
“ไอ้มิน!” แมทเริ่มหันไปหาเรื่องพี่มินแทน แล้วสองคนก็เถียงกับเบาๆชนิดที่ผมไม่ได้ยิน ผมหลับรอพระจนกระทั่งพี่ปืนปลุก
พอได้ทำบุญก็รู้สึกดี ผมได้กลับมานอนซะที พี่ปืนนอนกอดและลูบหลังผมจนผมหลับไป ตื่นมาอีกทีก็สาวยโด่งเพราะความหิว พี่ปืนนอนอยู่ข้างๆ ผมไล้นิ้วกับจมูกโด่งๆของพี่ปืน ดวงตาที่ปิดสนิท แต่ก่อนนี้ทั้งแสนเย็นชาและไม่เป็นมิตร มักมองผมด้วยแววตาที่ไม่สบอารมณ์ มองว่าผมเป็นตัวสร้างปัญหา แต่มาวันนี้ สายตาคู่นี้กลับมองผมด้วยความอบอุ่น ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่ที่ดวงตาคู่นี้เปลี่ยนไป แต่ผมหาความเย็นชาไม่เจออีกแล้ว ซ้ำยังไม่เคยเจอคำว่าน่ารำคาญในตาคู่นี้อีกเลย ไหนจะริมฝีปากหยักได้รูปนี่อีก ที่ชอบพูดให้ผมเสียใจในตอนแรก
ผมจำได้ คืนแรกที่ผมได้ไปนอนกับพี่ปืนที่คอนโด วันนั้นพี่ปืนพูดเสียงหนักแน่นว่า...
‘แต่ฉันไม่ได้ชอบผู้ชาย’
ผมรู้ว่าพี่ปืนไม่ได้ชอบผู้ชาย จนถึงวันนี้ก็ไม่ได้ชอบ แต่พี่ปืนชอบผมคนเดียว มันทำให้ผมดีใจมากจนอยากจะตะโกนใหทุกคนบนโลกรู้ว่าผมโชคดีแค่ไหนที่มีพี่ปืนเป็นแฟน
‘ไม่ต้องเลือกแล้ว กินมันให้หมดนี่เนี่ยล่ะ ถ้ากินไม่หมดฉันจะเอากรอกปากนายเอง’
ถึงปากจะพูดแบบนั้น แต่คืนนั้นผมก็กินนมไปแค่กล่องเดียว ที่เหลือก็ไปนอนอยู่ในตู้เย็นพี่ปืน ไม่เห็นจะจับผมกรอกปากอย่างที่พูดเลย
ไหนจะว่าผมว่าหน้าตาไม่ดีอีก...
‘เรื่อง...ฉันไม่ถ่ายนายหรอก นายหน้าตาไม่ดี’
แต่เดี๋ยวนี้ชอบบอกว่าผมน่ารัก ถึงแม้ว่าผมจะอยากให้ชมว่าผมหล่อก็เถอะ เหอะๆ
ทุกอย่างที่เคยเป็นพี่ปืน ตอนนี้เหมือนไม่ใช่ แต่ความจริงมันก็คือตัวตนของพี่เขา ด้านที่ผมเคยเจอ คงเป็นเนื้อนอกที่ แต่เนื้อในพี่ปืนเป็นคนที่ใจดีแล้วก็อบอุ่นมากๆจนใครหลายคนขาดไม่ถึงเลยล่ะ
ขอให้ผมได้มีช่วงเวลาดีๆกับพี่ปืนในวันปีใหม่ วันดีๆแบบนี้ทุกปีนะครับ
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
