ลุคมาเฟียของคุณฟราน....แต่งค่อนข้างยาก......จากผู้ชายอบอุ่นแสนโรแมนติกมาเป็นแข็งกร้าว....โดยยังไม่ทิ้งเสน่ห์จากตรงนั้น......
เราก็เลยต้องศึกษาข้อมูลเพิ่มเติมหลายอย่าง.....กลัวว่ามันจะออกมาไม่สนุกเหมือนกัน.....ฉะนั้นอ่านจบแล้วเม้นท์ให้ด้วยนะคะ 
.....จะได้รู้ว่าตนเองต้องแก้ไขอะไรบ้างตอนที่ 12
สัมผัสเย็นๆจากผ้าขนหนูที่ไล้ไปตามผิวหน้า....ทำให้ผมค่อยๆปรือตาขึ้น....มีแสง สว่างจ้าสาดส่องเข้ามาภายในห้องแห่งนี้จากด้านนอก...โดยที่ไม่ต้องเปิดไฟ
“...คุณฟราน...”
คุณ ฟรานถือผ้าขนหนูนั่งอยู่ตรงขอบเตียง....สายตาของเขาส่งประกายความห่วงใยและ อ่อนหวานมาให้ผม....ได้เริ่มขัดเขิน...และหน้าแดงขึ้นมาอย่างไม่ทันตั้งตัว
“หึ...หน้าเธอแดงหมดแล้วนะ”
“...ค...ครับ...” อย่าแซวสิครับ...ยิ่งคุณพูดแบบนี้...หน้าผมก็ยิ่งแดงสิครับ
คุณ ฟรานพูดพร้อมกับวางผ้าขนหนูลงในอ่างใบเล็ก ที่วางอยู่บนโต๊ะเข็นเล็กๆ ข้างเตียง.....แล้วเขาก็ยื่นมือข้างหนึ่งมาลูบไล้แก้มของผมเบาๆ
“....เอ่อ....ตอนนี้....กี่โมงแล้วครับ” ผมต้องพูดอะไรแก้เขินแล้วครับ
“....บ่ายสองน่ะ” เขาตอบแล้วยิ้มอย่างเอ็นดูกับสีหน้าของผม....ที่คงแสดงอะไรแปลกๆออกมาอีกแล้ว
“อ่า....ผมขอโทษครับ....ผมไม่คิดว่าตนเองจะตื่นซะบ่ายเลยอย่างนี้” ครั้งก่อนแค่ 11 โมง....ครั้งนี้เล่นซะบ่ายสองเลยหรอเนี่ย
“ไม่เป็นไร....เมื่อวานฉันคงรุนแรงกับเธอมากไปหน่อย” คุณฟรานพูดแล้วยิ้มเล็กๆ
“...อ..เอ่อ.....ค..ครับ...” ทำไม?? ผมถึงได้เขินอย่างนี้นะ...
เหมือนกำลังจะลืมอะไรไป............อ้อ...........อ๋อ............ใช่แล้ว...........
“แล้วทำไม?? ครั้งก่อนผมไม่รู้สึกอะไรเลยครับ.....เอ่อ......แค่........”
............ฉ่า...........แล้วทำไม?? ต้องพูดเองเขินเองด้วยวะ.............
“หึหึ.....ครั้งที่แล้วมีตัวช่วยเยอะน่ะ”
“...........” ...คือ...ตอนนี้ผมรู้สึกปวดหลังมากน่ะครับ....เอ่อ....คงเพราะขอบสระกับโขดหินด้วยล่ะมั้ง??
“ไว้ครั้งต่อไป....ฉันจะยับยั้งชั่งใจให้ได้มากกว่านี้แล้วกันนะ” คุณฟรานพูดพร้อมทั้งยิ้มหวานให้ผม
“............” ..... >////<.....ผมหน้าไหม้แล้วครับ
.....กี่ครั้งแล้วนะ....ที่ผมต้องเขินจนตัวแดงไปทั่วทั้งตัวแบบนี้
แล้วคุณฟรานก็โน้มตัวลงมาจุมพิตเบาๆที่กลีบปากของผม
“ให้ฉันช่วยอาบน้ำให้มั้ย??”
“มะ....ไม่เป็นไรครับ...ผมอาบเองได้”
คุณ ฟรานยกยิ้มขำๆ กับปฏิกิริยาของผม....ก่อนจะช่วยลดผ้าห่มลง....และช่วยผยุงผมไปส่งที่ห้อง น้ำ.....แล้วก็ช่วยปิดประตูห้องน้ำให้ผมอย่างแผ่วเบา
.............อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก.....................
กู มาเป็นโจรนะว้อยยยยยย.........แล้วกูจะมาหลงเสน่ห์เขาทำไมเนี่ย?? ..........ผมทึ้งหัวตัวเองอย่างเมามันส์แล้วครับตอนนี้......อยากตัดหัวตัว เองทิ้งลงโถส้วมจริงๆ?? ......ก็ใช่ว่าผมจะไม่รู้ตัวว่า....ตัวเองรู้สึกอย่างไรกับคุณฟรานน่ะสิ ......เป็นใคร??....เจอแบบที่เขาทำกับผม......ก็ต้องอ่อนยวบกันทั้งนั้น แหละ........เฮ้อออ...............
...........หวังว่าความรู้สึก ‘หลงใหล’ นี้........คงไม่กลายเป็น ‘หลงรัก’ อย่างถอนตัวไม่ขึ้นหรอกนะ......ยังไงดีล่ะ.....กะว่าให้แค่เวอร์จิ้นแล้ว จบ.....แต่ผมกลับหลงไปกับเสน่ห์ในเพศรสของเขาเสียขนาดนี้....ไม่ยอมปฏิเสธ .....แถมเต็มใจอย่างยิ่งอีก.......กูหนอกู..... = ='
............................................................
ผมจัดการแช่น้ำอุ่นจนพอใจ.....หยิบผ้าเช็คตัวมาซับหยดน้ำ...ที่เกาะแพรวพราวไปทั่วร่างกายของตนเอง.........เออใช่.....นี่ก็เป็นอีกอย่างที่ผมก็อดแปลกใจไม่ได้......คือ......
..........คุณฟรานไม่ได้ทิ้งร่องรอยอะไรบนตัวของผมเลยครับ.........
ก็ ในการ์ตูนวายน่ะ....หลังจากที่พระเอกกับนายเอกจึ๊กกะดึ๋ยกันเสร็จ.....ตาม ตัวนายเอกจะมีรอยสีกุหลาบนี่ครับ...........หรือว่า.......คุณฟรานผิด ปกติ...........หรือกูเองที่ผิดปกติวะ......แบบว่าอยากให้เค้าทิ้งร่องรอย แสดงความเป็นเจ้าของอะไรอย่างงี้งงงง..........อยากรู้ครับ.....มันคา ใจ.....ไว้ค่อยถามคุณฟรานละกัน
และก่อนที่ผมจะฟุ้งซ่านไปมากกว่า นี้.....ผมก็ตัดสินใจเดินออกมาจากห้องน้ำ....เตียงนอนหลังใหญ่สีครีมทองหรู ถูกจัดใหม่อย่างเรียบร้อย.....มีชุดที่คงเตรียมไว้ให้ผมอีกตามเคย...วางอยู่ บนเตียง
แต่งตัวเสร็จ......ผมก็..........เดี๋ยวนะ......เดี๋ยวนะ......เดี๋ยวนะ.........
ทำไมงานนี้.....ผมรู้สึกว่าผมพลาดอะไรๆ?? ไปมากเลย ผมนั่งลงบนเตียงก่อนจะคิดทบทวน
ผมถูกทอรี่ขอให้มาเป็นโจรขโมยภาพเขียน ‘เจ้าชายแห่งดวงดาว’ มีของล่อเป็น ‘ตั๋วเครื่องบินท่องเที่ยว’ -_-..... แยกแผนออกมาดังนี้.....
แผน A ถ้างานสำเร็จโดยไม่โดนจับได้.....ผมก็จะค่อยๆ ถอยห่างออกมาอย่างเนียนๆ.....ก่อนที่จะถอนตัวไม่ขึ้น.....ซึ่งตอนนี้...... พอผมอยู่ใต้ร่างของเขา...ก็ไม่เคยถอนขึ้นเลย.....เป็นเอามากกู ^*^
แผน B ถ้างานไม่สำเร็จ...................ไม่มีทางหรอก....ฝีมือระดับผมแล้ว ....แม้สมัยที่คอยดูแลทอรี่นั้น....ผมจะไม่เคยเจอมาเฟียเลย.....แต่ผมก็ไม่ เคยต่อสู้แพ้ใครมาก่อนนะครับ....ข้ามไปแผนต่อไปละกัน
แผน C งานสำเร็จ....แต่โดนจับได้.....อืมมมมมมม............
1. คุณฟรานรู้ที่อยู่ของผม......เชี่ย!!!.....ตายแน่กู
2. คุณฟรานรู้ว่าผมเรียนมหาลัยไหน...........ตายแน่กู
3. คุณฟรานรู้ว่าผมเรียนคณะอะไร............ตายแน่กู
4. คุณฟรานรู้จักกับเพื่อนๆของผม...........อ๊ากกกกก...ตายแน่ๆ กู
.....และที่ร้ายกว่านั้น....
5. คุณฟรานเป็นลูกมาเฟีย..........โครตเชี่ย!!!.......
...........ทำไม?? กูถึงพลาดไปเยอะอย่างนี้วะ..........มันเพราะ....???....เพราะ....???......
..........................ตั๋วเครื่องบิน....................
555555555555555 นิสัยผมครับ.....พอตาวาวแล้ว....อย่างอื่นแทบจะลืมหมดเลย......ทอรี่...ถ้าฉันพลาดงานนี้.....ฉันคงได้ทำให้ความฝันเป็นจริงได้...โดยไม่ต้องพึ่งตั๋วเครื่องบินของเธอเลยล่ะ.....
.....................ไปเที่ยวรอบโลกด้วยวิญญาณ...คงจะสนุกดีพิลึก.......................
.......แต่เดี๋ยวก่อน!!.......แล้วใครจะโง่ยอมให้โดนจับได้เล่า......อุตส่าห์ลงร่างกายไปทั้ง ‘ตัวเล็กตัวใหญ่’ เสียขนาดนี้แล้ว........โดนจับได้ก็ไม่ใช่ผมละ..........
................หึหึ..........คิดได้ก็ยิ้มหวานสิครับผม................
..........................................................
ผม เดินลงบันไดมาชั้นล่าง....ระหว่างบันไดใหญ่กับประตูใหญ่ที่เข้ามาในตัวบ้าน ...อยู่ตรงข้ามกัน....และถูกกั้นด้วยห้องโถงโล่งๆ ขนาดใหญ่
คุณฟรานกำลังยืนคุยอยู่กับการ์ดคนหนึ่ง....เมื่อผมเดินลงมาเขาก็ละจากการ์ดคนนั้น....และยิ้มหล่อๆส่งมาให้ผม...ก่อนจะเดินตรงมาหาผม
“เธอคงหิวแย่แล้วสินะ.....”
คุณ ฟรานพูดพร้อมกับจับแขนของผมดึงเข้าไปกอด.....ทุกอย่างเป็นไปโดย ธรรมชาติ.....ผมจึงเผลอสนองตอบอ้อมกอดนั้น......ผมเอียงหน้าซบลงกับอกอุ่นๆ ของเขา.... ‘อย่างออดอ้อน’ ....เป็นเอามากครับผม.....
“หึหึหึ...” คุณฟรานหัวเราะออกมาเบาๆ.....และลูบแผ่นหลังของผมอย่างแผ่วเบาไปด้วย
แล้วหน้าของผมก็แดงเรื่อขึ้น....... ‘เขินว่ะ’ ....... การ์ดคนนั้นยังยืนอยู่....แต่เขาก็มีมารยาทพอที่จะไม่แสดงสีหน้าอะไร ....หรือจะถูกฝึกมาให้ไม่ต้องแสดงสีหน้าก็ไม่รู้??.....คุณฟรานหันกลับไป พยักหน้าให้เขาทีหนึ่ง....แล้วเขาก็เดินออกไปทางประตูบ้าน
.......................................................
หลัง เพิ่มพลังจนอิ่มหนำสำราญ.....คุณฟรานก็พาผมมาพักที่ห้องสไตล์ British Colonial แบบอังกฤษ เมื่อครั้งก่อนที่เคยพาผมเข้ามา ผมคิดว่าห้องนี้น่าจะเป็นห้องพักผ่อนของเขา....คุณฟรานดึงผมให้นั่งลงบนตัก ของเขา....และเขาก็จูบกลีบปากของผมเบาๆ
“เธอมีเรื่อง?? อยากคุยกับฉัน” เขารู้!!......เขาพูดพร้อมกับยกคิ้วข้างหนึ่งขึ้น
...... ใช่......ผมมีเรื่องจะคุยกับเขา.......ผมตั้งใจแล้วว่า.....จะทำงานให้แล้ว เสร็จภายในอาทิตย์นี้....ซึ่งก็พอดีกับวันหยุดราชการที่หยุดติดต่อกันหลาย วัน....และผมก็จะยอมหยุดเรียนสักวันสองวันละกัน...หากงานยังไม่เรียบร้อย
“....คือ...ผมมีรายงานเกี่ยวกับการออกแบบบ้านน่ะครับ”
...คุณ ฟรานกอดผมจากทางด้านข้างน่ะครับ...คือ....ผมนั่งหันข้างอยู่บนตักคุณฟรานครับ.....แล้วเขาก็ วางคางไว้บนไหล่ของผม.....พอผมพูดจบ....เขาก็เลยพยักหน้าให้พูดต่อ....
“หากคุณจะอนุญาต.....!!!....”
ผม เริ่มต้นพูดต่อ...และหันหน้ามาหาคุณฟราน...เลยทำให้ปลายจมูกของเขาสัมผัสกับ แก้มนุ่มๆ ของผมไปเต็มๆ......แล้วผมก็หน้าแดงแปร๊ดขึ้นมาทันที.....พร้อมกับกลืนคำพูด ประโยคต่อไปลงทันทีเช่นกัน
คุณฟรานทำเหมือนไม่มีอะไรเกิด ขึ้น....แล้วยังหอมลงบนแก้มเนียนนุ่มของผมลงไปฟอดใหญ่ๆอีก......จากที่ผม หน้าแดงอยู่แล้วก็คงยิ่งแดงกันเข้าไปใหญ่......คุณฟรานยิ้มอ่อนๆ...กับ ปฏิกิริยาของผม
“ฉันไม่เคยเจอใคร....ที่ซื่อสัตย์กับความรู้สึกของตนเองเท่าเธอเลย”
“.....!!!......”
“ฉันอนุญาต....ฉันเคยบอกเธอแล้ว....บ้านของฉันยินดีต้อนรับเธอเสมอ”
เป็น อีกครั้งที่ผมพูดอะไรต่อไปไม่ออก......คือ...ผมเชื่อว่าตนเองเป็นคนฉลาดและ รู้เท่าทันคนอื่นนะ.....แต่ไม่คิดว่าจะมีคนที่พึ่งรู้จักกับผม....และเหมือน เขาจะรู้เท่าทันความคิดของผมมากขนาดนี้.....คนอันตราย....
.................ผมว่าคุณฟรานเป็นบุคคลอันตรายที่ผมไม่ควรมองข้ามเลย.................
ระหว่างที่ผมกำลังเขินได้ที่...และคุณฟรานกำลังคลอเคลียแก้มและซอกคอของผมอยู่.....อยู่ๆก็....
ผลัก!!!
ประตูห้องเปิดออกพร้อมกับหนุ่มรูปงาม.....ที่หล่อเหลาไม่แพ้คุณฟรานเลย.....ปรากฏตัวขึ้น
“พี่ไนท์...”
......‘พี่ไนท์’ ....... พี่ชายของคุณฟราน.....คู่หมั้นของทอรี่.....หน้าตาพิมพ์เดียวกับคุณฟราน เลย......แต่สีผมของเขาออกน้ำตาลทอง.....ในขณะที่ผมของคุณฟรานเป็นสีน้ำตาล เข้ม.....อีกทั้งสีตาก็ต่างกัน...คุณไนท์ตาสีฟ้า....ส่วนคุณฟรานตาออกสี เขียวเข้ม....และผมว่าพี่น้องสองคนนี้ไม่เหมือนกันสักนิด....แม้มองดูจะรู้ ว่าน่าจะเป็นพี่น้องกันก็ตาม
คุณฟรานไม่ได้ออกอาการแปลกใจอะไรเลย......อีกทั้งยังเรียกชื่อฝ่ายตรงข้ามด้วยน้ำเสียงเรียบๆนิ่งๆอีกด้วย
“คราวนี้ถึงขนาดพามากกถึงในบ้านเลยหรอ??”
คุณ ไนท์เหยียดยิ้ม....และพูดด้วยน้ำเสียงที่ดูถูกดูแคลนเต็มที่.....เห็นแบบนี้ ผมก็รู้ได้ทันทีเลยว่า....เขาไม่ชอบผมอย่างมาก.....และไม่รู้ว่าเขาจะไม่ชอบ คุณฟรานด้วยหรือเปล่า?? .....สายตาของเขาฉายแววประสงค์ร้ายอย่างชัดแจ้งส่งมาให้ผม
................โอเค...ผมจะช่วยให้ทอรี่ได้ถอนหมั้นกับเขาให้ได้......ไม่ว่าจะด้วยวิธีไหน..............
...........คนไม่น่ารักแบบนี้.....ไม่คู่ควรกับทอรี่ที่น่ารักของผมสักนิด..........
คุณ ฟรานยิ้มมุมปากนิดๆ เขายังคงกอดผมอยู่แบบนั้น...และยังคงกระชับอ้อมกอดมากขึ้น....เมื่อผมทำท่า จะลุกขึ้น........ก่อนเขาจะตอบประโยคนั้นว่า...........
“พี่ไนท์พูดแบบนี้...ผมก็เสียหายแย่สิครับ” คุณฟรานพูดเรียบๆ ปากของเขายิ้ม....แต่ตาของเขาไม่ได้ยิ้มตามไปด้วย
“ฮึ!!”
เขาทำเสียงขึ้นจมูกอย่างไม่ชอบใจนัก
“ฉันก็ไม่อยากยุ่งเรื่องรสนิยมของแกหรอก.....แต่ถ้าแกมั่นใจแล้ว.....แกก็ต้องทำตามกฎ”
“.....ครับ”
ก่อนคุณฟรานจะขานรับประโยคนั้น....ผมแอบเห็นว่าสีหน้าเขาแข็งกร้าวขึ้นมา....และแปรเปลี่ยนเป็นยิ้มละมุนก่อนจะหันมาสบตากับผม
................ขนลุก.................
...............คุณฟรานดูเหมือนจะอันตรายกว่าที่ผมคิดไว้เสียแล้ว........................
.......
TBC
ตอนนี้เริ่มเบาๆ......ยังมีตอนที่น่าลุ้นรออยู่นะคะ.......คุณฟรานในลุคมาเฟียทำอะไรได้มากกว่าที่กรีนคิดเสียอีก.......ซึ่งในตอนหน้าๆ เราจะเผยออกมาเรื่อยๆค่ะ 
ตอนหน้า....... “ผมถูกจับตัวอีกครั้ง”.....และต่อด้วยตอนต่อไป.... “แผนซ้อนแผนของศัตรู......และ....เขา?? ทำกับผมแบบนี้ได้อย่างไร” 
เม้นท์เยอะๆนะ....เราจะได้รู้ว่า....อ่านแล้วรู้สึกอย่างไร....ชอบกันหรือเปล่า?? 
อย่างที่เกริ่นก่อนหน้านี้แล้วว่า....ลุคมาเฟียของคุณฟรานเขียนค่อนข้างยาก.....กลัวว่าจะไม่สนุกเอา
ดังนั้นคำแนะนำจากคนอ่านจะช่วยเราได้มาก 
ขอบคุณสำหรับทุกกำลังใจค่ะ 
Uri 
หัวข้อ: ^____^ หนุ่มวายกับชายในฝัน ^____^ จบแล้วแต่อยากมาบอก 28/1/57 (อ่าน 419536 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก