กระสวยร้อยหัวใจ มาลงตอนใหม่แล้วนะคะ
ใครที่เป็นแฟนน้องสวยอยู่ ตามไปให้กำลังใจกันได้ค่ะ
เพิ่งอัพวันนี้เอง เหลือแค่ 3 ตอนสุดท้ายจบแล้วนะค่ะปลล. ปก My Love เล่ม 1 [บูตัส&บอลลูน]
อยู่ระหว่างปรับแก้ไขนะคะ ที่โพสฯก่อนหน้ายังไม่ใช่ค่ะ
อย่าเพิ่งตกใจกันเด้อ ไม่หล่อจริงคนเขียนไม่ปล่อยผ่านเช่นกันเคอะ..อิอิ 
My love
Part 54....50%
[Special Butus] หลังซัดข้าวมันไก่จนอิ่มแปล้ พวกเรามาศาลเจ้าแม่กวนอิมชื่อดังกันต่อ ต่างจุดธูปไหว้เจ้าแม่อธิษฐานจิตกันเป็นคู่ พี่ต้นกับแบมขอหลังสุด เจ้าตัวเล็กทนควันธูปไม่ไหว
ต้องออกมายืนรอข้างนอก ให้พวกผมไหว้เสร็จก่อนค่อยออกมาเปลี่ยนพี่เขาทีหลัง
“อธิษฐานอะไรหืม..บู” น้องกระซิบถามข้างหู
“ขอชีวิตสงบสุขราบรื่น สอบติดคณะที่ตั้งใจ” บอกไม่คิดปิดบัง ไม่สนใจความเชื่อ
เผลอเฉลยคำอธิษฐานแล้วจะไม่ศักดิ์สิทธิ์ เป็นกุศโลบายเก็บงำความลับเสียมากกว่า
“เหมือนกัน ของบอลมีเพิ่มนิดหน่อย” น้องพูดค้างไว้ อดหันไปมองหน้าหล่อกำลังยิ้มกริ่มคู้เข่านั่งข้างๆ ไม่ได้
“อะไรที่ว่าเพิ่ม” กลายเป็นอยากรู้ไปแล้ว
“ขอลูกไง บูบอกเองไม่ใช่..เจ้าแม่ที่นี่ใครขอลูกมักได้สมปรารถนา” อ้าว!..พูดงี้หมายความว่าไงฟ่ะ!
“ไม่ได้หมายถึงลูกจริงใช่ป่ะ!” ศาลยุติธรรมต้องให้สิทธิ์ผู้ต้องหาแก้ต่าง รอฟังคำอธิบายอย่างจดจ่อ
“ลูกจริงสิ รอให้หล่นจากฟ้าหรือไงเล่า” เงอะ!..ชัดแบบไม่ต้องย้ำ งานนี้บอลลูนคงต้องสานสัมพันธ์กับผู้หญิง
ไม่เช่นนั้นจะขอลูกไปทำไม ที่แน่ๆผมให้ทายาทน้องไม่ได้หรอก
“เดี๋ยวสิ!..รีบไปไหน” น้องตามมาคว้าแขนรั้งไว้ หลังกราบลาเจ้าแม่เสร็จ ผมลุกพรวดไม่สนใจรอด้วยซ้ำ
“ไปเปลี่ยนพี่ต้นกับแบม จะได้เข้ามาไหว้” แค่ส่วนหนึ่ง พวกเขม น้องหนุ่ย กนก โจ๊ก
ยังง่วนอยู่กับไหว้เทพไท้ส่วยเอี้ยอยู่ ผมกับบอลลูนไหว้เสร็จก่อน ที่จริงพวกมันแย่งกันเสี่ยงเซียมซีต่างหาก
ไม่เอาด้วยหรอกไม่อยากทำนาย ส่วนที่เหลือแค่ต้องการอ้าง กำลังหงุดหงิด..อรึ้ยยย!!
“บอลอุ้มให้ดีกว่า เดี๋ยวบูก็เมื่อยแขนหรอก” ไม่รอช้าลากผมเดินออกมาดุ่มๆ ไม่รู้เลยใช่ป่ะ!
ตูกำลังนอยด์คุณมึงเสือกขอลูกกับเจ้าแม่ แล้วดันพูดให้คิดอีก..ไอ้บร้า!!!
“พี่ต้นผมดูน้องเต้ยให้ พาพี่แบมเข้าไปไหว้เถอะ” น้องมาถึงปล่อยมือผม
แล้วยื่นไปรับตัวน้องเต้ยจากอ้อมแขนพี่เขามาอุ้มแทน
“ขอบใจนะ เดี๋ยวพี่ออกมา” น้องเต้ยไม่มีงอแง โผเข้าหาอ้อมแขนน้องอย่างไม่อิดออด
พอได้ที่ซบหัวสบายๆตรงบ่าปรือตาหลับลงง่ายดาย
“อ้าว!..หลับไปแล้ว” รีบบอกบอลลูน น้องกระชับแขนพร้อมกับลูบหลังให้หลานตัวน้อย
กล่อมให้หลับเบาๆ เลี้ยงเด็กเป็นด้วยเหะ!หรือฝึกไว้?
“เขารออะไรกัน” หันไปเห็นตึกแถวเลยไปหน่อย คนออแน่นทีเดียว ไม่รู้รออะไรกันอยู่
“อืม..นั่นสิ” น้องสนใจไม่ต่างผม จังหวะไอ้เถื่อนเขม น้องหนุ่ย โจ๊ก กนกพากันเดินออกมาสมทบพอดี
“เป็นไงเซียมซี” ถามพวกมัน แต่ละคนยิ้มหน้าบาน
“ราบรื่นไร้ขวากหนาม” ไอ้เขมแย่งตอบก่อนใคร
“ดีใจด้วย..ยังไงทุกอย่างขึ้นอยู่กับการกระทำ” ผมเชื่อผลที่ได้รับ
ย่อมเกิดจากการกระทำในปัจจุบันเสียมากกว่า พวกมันพยักหน้าเห็นด้วย
“นั่นเขารออะไรกันวะ” โจ๊กมันเปรย นึกว่ามันไม่เห็นเสียอีก
“กูกับบอลกำลังสงสัยพอดี”
“ไปดูดีกว่า” ไอ้เถื่อนเขมพูดเสร็จ เดินนำไปก่อนเพื่อน เราพากันตามไปติดๆ เสือกอยากไทยมุงกับเขาด้วย
“โป๊กๆๆ!!!!” ง่ะ!..ชัดเลย เสียงโคลกสากอัดครกกระหน่ำ สาวสองคนหน้าตาดี
กระทุ้งสากกะเบือลงครกขนาดยักษ์ ใหญ่จริงอะไรจริงเห็นป้ายตัวเบ่อเริ่ม ‘ส้มตำครกยักษ์’
เหมาะมาก ที่แท้พวกยืนออรอส้มตำ ท่าจะดังในละแวกนี้ ไม่งั้นคนไม่เยอะหรอก
“เฮ้ย!..ภูเก็ตหาส้มตำแดกลำบากหรือไงวะ” ไอ้เถื่อนพูดขึ้น
“พ่องมึงแหนะ..เสียงดังเดี๋ยวโดนรุมกระทืบหรอกเขม” เด็กมันเบรกทันควัน
ไอ้เถื่อนทำตาเขียวใส่ น้องหนุ่ยหากลัวไม่ขมึงตาตอบด้วยสิ
“มึงดู..หรือกูพูดไม่จริง” เถื่อนพยักเพยิดไปยังภาพตรงหน้า
“กูไม่ได้ว่ามึงพูดไม่จริง จำเป็นต้องออกปากหรือไง เก็บไว้ในใจไม่มีใครว่ามึงโง่หรอก..ห่านิ”
ตี๋อินเทรนด์ใส่คู่รักอย่างไม่ยอมอ่อนข้อ
“จิ๊! เป็นแม่หรือเมียกูวะ รำคาญขี้เกียจเถียง ว่าแต่ส้มตำร้านนี้มีดียังไง กูชักสนใจแล้วสิ”
มันไม่รอช้า ปรี่เข้าไปหาคนตำทันที ปล่อยน้องหนุ่ยอ้าปากค้างหลังคำว่าเมียหลุดจากปากตรงๆ
พวกผมทำเนียนไม่สนใจ กลัวน้องมันอายเอานะสิ
“โทษครับ ผมมาท่องเที่ยวอยากรู้ส้มตำร้านนี้มีจุดเด่นยังไง ทำไมคนยืนรอเยอะขนาดนี้”
สาวสวยที่กำลังก้มหน้าก้มตารัวสากเป็นระวิง พอได้ยินเสียงทุ้มนุ่มยอมเงยหน้าขึ้นสบตา
มีอาการชะงักนิด ค่อยเปรยยิ้มหวานตอบเสียงใสว่า
“ร้านเราตำนานของที่นี่ค่ะ” เธอบอกอย่างภาคภูมิใจ สีหน้าแววตาฉายชัด ดูเหมือนประทับใจคนถามอยู่ไม่น้อย
ไอ้เถื่อนมันไม่ธรรมดานิ ดูเถื่อนแต่หล่อได้ใจเชียวล่ะ ไม่งั้นนพมาศผู้เย่อหยิ่งอย่างสายไหมคงไม่เสร็จ
“เหรอครับ..ผมสนใจนะ พอฟังว่าตำนานแล้วคงโบกมือบาย ผมรอไม่ไหวอ่ะ เวลามีไม่มาก
พวกผมมันประเภทวัยรุ่นใจร้อน ชอบตำเร็วๆ นานๆไม่ค่อยชอบครับ” พูดเสร็จมันยิ้มให้เธอ
กลายเป็นอ้าปากค้างหยุดมืออึ้งไปแล้ว ก่อนหันหลังเดินกลับออกมา
ผมแอบเห็นคนยืนรอหัวเราะท้องแข็งกันไปแล้ว ระยำจริงไอ้เถื่อนมึง..ก๊ากกก!!
“มึงไปแซวเขาทำไมไอ้ห่า วอนแดกตีนไกลถึงภูเก็ตเลยนะ..สัด!” ไม่ต้องเดาว่าใคร เจ้าประจำแว้ดใส่ทันควัน
พวกเรากลับลำหันหลังเดินหนีเร็วให้ว่อง ให้ตายอิห่าเขม..มึงมันเกรียนบรรลัย
“อ้าว!..จะอะไรกูนักวะ สงสัยต้องจัดหนัก ทำห่าไรกูผิดหมด มึงไม่ได้ยินเขาบอกแหมบๆ สารภาพว่าตำนาน
กะซื้อลองชิมเสียหน่อย เล่นออกตัวแบบนี้ กูคงยืนรอจนไข่แฟบหรอก พวกที่ยืนหน้าสลอนนั่นรอตำนานกันอยู่
ให้แม่งรอไปเหอะ กูใจร้อนชอบตำเร็ว ไม่ชอบรอนานนี่หว่า” จบข่าว..น้องหนุ่ยหน้าแดงเถือก
หลังเถื่อนทิ้งระเบิดแล้วเดินโยกไหล่กวนๆตรงไปหาพี่ต้นกับสวยตัวแม่ ที่เดินออกมาพอดี
ไม่ต้องบอกว่ากนก โจ๊ก ผม แม้แต่บอลลูนเพื่อนซี้ตี๋หนุ่ย มีอาการแบบไหน ต่างเบือนหน้าหนี
กลัวหลุดขำแล้วน้องหนุ่ยพานโมโหเหวี่ยงเอาได้ ให้ตายคู่นี้มันสุดๆกันจริง
หลังขึ้นรถ มีมติเอกฉันท์กลับที่พัก ให้น้องเต้ยพักผ่อนก่อน ขณะนี้สองโมงกว่า สี่โมงเย็นค่อยเล่นน้ำทะเลตามด้วยนวดสปา
พี่ต้น แบม เขม น้องหนุ่ยสนใจเป็นแถว สรุปเรามุ่งหน้ากลับโรงแรมเลย สามทุ่มมีนัดท่องราตรีย่านรื่นเริงของป่าตองกันหน่อย
ไม่ใช่เที่ยวเธคนะ เป็นร้านรวงผับเล็กๆ และการแสดงบนเวทีย่านการค้าต่างหาก น้องเต้ยไปได้พวกผมส่วนใหญ่เราอายุไม่ถึงยี่สิบ
ยกเว้นพี่ต้นเลยไม่อยากมีปัญหาเข้าผับเที่ยวเธค อีกอย่างไม่ชอบเป็นทุนอยู่ด้วย
พอถึงโรงแรมพาพี่ต้นกับแบมไปห้องพัก ห้องสวีทอยู่คนละโซนกับพวกผม
แต่เป็นห้องติดกับเถื่อนเขมและน้องหนุ่ย
“โห..ย้ายๆเปลี่ยนห้องเหอะ กูยอมจ่ายเพิ่ม” โจ๊กพูดอย่างตื่นเต้นหลังเห็นภายใน
จัดแต่งสำหรับต้อนรับคู่ฮันนีมูน ทุกอย่างเข้ากับบรรยากาศความรักสุดๆ
หวานตั้งแต่ประตูยันโต๊ะทานข้าว แจกันปักดอกกุหลาบแดง เตียงนอนที่มันถือวิสาสะเปิดเข้าไปดู
จัดหมอนคู่หมอนอิงรูปหัวใจ บนเตียงมีการพับผ้าขนหนูเป็นรูปนกเป็ดน้ำคู่กันอีกต่างหาก
อบอวลไปด้วยบรรยากาศสีชมพู ที่น่าอิจฉาคือระเบียงเปิดรับลมทะเลเห็นหาดทรายขาว
และน้ำทะเลสีครามสุดลูกหูลูกตา แถมมีโต๊ะดื่มน้ำชาทานของว่างตรงมุมระเบียงต่างหาก โคตรไพรเวทเลยงานนี้
ต่อด้านล่าง
โพลล์
หัวข้อ: @@@โดยLuk {My..Love} ความรักของเพื่อนแท้ ที่ยั่งยืนถาวรตลอดกาล (อ่าน 1199179 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก