50%มาลงให้ก่อนนะคะ ทีเหลือค่อยตามมา
ตอนนี้กดบวก 1 คะแนน ให้กับทุกเม้นท์ ทุกกำลังใจค่ะ
ขอบคุณที่รอคอยกันมาตลอด My love
Part 53
[Special Butus]“ประเทศไทยมีผักผลไม้น่ากินมาก” อเลกซ์ถามสุดหล่อหน้าคม ระหว่างเดินตักอาหารบุฟเฟ่ต์ในเรสเตอร์รอง
พี่อนงค์จองโซนให้พวกเรา ไม่ปะปนกับลูกค้าท่านอื่น
“เมืองไทยเป็นประเทศอุดมสมบูรณ์ด้วยพืชผลทางการเกษตร ผมภูมิใจในประเทศผมมาก
นี่แค่ส่วนหนึ่งครับอเลกซ์ สิ่งที่คนไทยทุกคนภาคภูมิใจสูงสุด คือพระมหากษัตริย์ของเราต่างหาก
ในหลวงของผมคือศูนย์รวมใจคนไทยทั้งชาติ ผมดีใจที่เกิดเป็นคนไทย เป็นพสกนิกรใต้ร่มโพธิ์ของพระองค์ท่าน”
โจ๊กพูดด้วยใบหน้าเปื้อนยิ้ม แววตาฉายชัดว่ามันภูมิใจมากแค่ไหน
ผมกับกนกยืนฟังคำสนทนาใกล้ๆ พลอยรู้สึกไปด้วยเช่นกัน
“คุณโชคดีมาก..มีโอกาสผมอยากอยู่ประเทศไทยแล้วสิ..ถ้าหากมีอะไรสามารถรั้งผมให้รู้สึกอยากอยู่มากกว่านี้”
คำพูดของอเลกซ์ เล่นเอากนกใช้ศอกกระทุ้งสีข้างผมใหญ่
“มึงฟังมัน ร้ายใช่ย่อย” อาการหวงแฟนกำเริบหนัก
“บูไปที่โต๊ะกัน บอลจองให้พวกเราแล้ว” น้องเดินมาสะกิดผมยิกๆ
ในมือถือจานผลไม้รวมด้วย เลือกของโปรดผมทั้งนั้น ที่น่าโมโหยัยโมลิซ่าตามประกบไม่ห่าง
แถมส่งยิ้มให้ผมประหนึ่งหล่อนเชิญด้วย เหมือนเป็นเจ้าภาพร่วมกับบอลลูนเฉย ให้ตายเหอะ..
“ป่ะ!..โจ๊กไปกัน” ผมหันไปเรียกโจ๊ก พวกเราพากันถือจานมานั่งรวมกลุ่มโต๊ะกลม
บอลลูนบอกจองที่นั่งไว้ให้ มาถึงมาตินเสนอหน้านั่งรอก่อนใครเพื่อน
นายคนนี้ไม่ค่อยพูดจากับใครเท่าไหร่ เก๊กหล่อนิ่งเฉยลำพัง
แต่ตาสีฟ้าสดเฉี่ยวเฉียงรับจมูกโด่งเป็นสัน หน้าฝรั่งหล่อลากแอบชำเลืองมองผมชักหนาวสันหลัง
“ไงมาติน นายยังคงเก็บเนื้อเก็บตัว” อเลกซ์หยอกเพื่อนร่วมทริป ด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่ง
“หึ..ใครเหมือนนายล่ะอเลกซ์ ยังคงหากินสนุกปาก” ง่ะ!..คำพูดของสองคนนี้ฟังดูแปลกๆ
“นอกจากนายคงไม่มีใครรู้ใจฉันดี นายเคยมีประสบการณ์..หากินของฉันด้วยนี่..ฮิฮิ”
เสียงหัวเราะปิดท้ายเหยียดยิ้มมุมปากของอเลกซ์ ช่างเหมาะกับความน่ารักน่าค้นหา
ตามธีมก็ตอนนี้แหละ..ดูลึกลับพิลึก
พวกเราหย่อนตูดนั่ง บอลลูนติดกับผมอีกข้างเป็นยัยโมนาลิซ่าที่ไม่ยอมห่าง
ตามเป็นปรสิตเลยเชียว ถัดมาเป็นกนกข้างมันคือโจ๊กและย่อมเป็นอเลกซ์ตามระเบียบ
รายนี้ไม่ห่างโจ๊กเหมือนกัน ตรงข้ามผมเป็นมาติน บังเอิญชะมัดที่นายนั่นอยู่ฝั่งตรงข้าม
สองข้างซ้ายขวาเหลือเก้าอี้ว่างเปล่า ไม่มีใครนั่งกันเลย พวกพี่วิชญ์กับทีมตากล้องเคนจิกับรอยซ์
และทีมงานนั่งโต๊ะใหญ่รวมกัน คงถือโอกาสปรึกษางานระหว่างทานไปด้วย พวกเรากลุ่มวัยรุ่นเลยรวมหัวกันลำพัง
“โจ๊ก..สลัดผักนายน่ากินมาก รู้แบบนี้ผมตักมามั่งดีกว่า” อเลกซ์เปิดประเด็น หลังต่างคนต่างจ้วงของในจานเข้าปาก
“ผมเห็นอเลกซ์สนใจน่องแกะอบเนย นึกว่าไม่ชอบทานผัก” โจ๊กมันเลือกสลัดอย่างเดียว
มื้อดึกมันไม่ชอบของหนัก บ่นอึดอัดท้องตอนนอน ก่อนนอนมันตบนมอีกกล่องเป็นอันจบ
“ชอบสิ พอรู้ตัวว่าต้องมาเมืองไทย ผมจ้างครูคนไทยสอนภาษามาเล็กน้อย
เผื่อสื่อสารกับแม่ค้าพ่อค้าด้วย” อเลกซ์กับโจ๊กยึดการสนทนาแต่เพียงผู้เดียว
ขณะที่พวกผมกินไปฟังไป กนกตาวาววับคอยจับผิดอย่างหวาดระแวง
“เหรอ..ไม่เห็นคุณพูดสักคำ” โจ๊กมันยิ้มร่า
“ไม่มีใครชวนผมคุยนี่ครับ” อเลกซ์พูดได้หน้าระรื่น ช่างคุยเข้ากันเป็นปี่เป็นขลุ่ย
ทำเหมือนคนที่เหลือเป็นอากาศธาตุไปแล้ว
“ฉันเป็นเพื่อนคุยได้ นายเรียนพูดอะไรมาบ้าง” กนกแทรกครั้งแรก มันคงรอจังหวะมานานแล้วมั้ง
“พวกผักผลไม้ ผมฝึกมาพอสมควร” อเลกซ์ตอบแบบขอไปที
เหมือนไม่ค่อยอยากคุยกับกนกเท่าไหร่ เดาจากน้ำเสียงเอา
“เหรอ..ลองทดสอบดูก่อน โคโคนัท..ภาษาไทยเรียกอะไร”
ทอมถามเป็นภาษาอังกฤษ ให้อเลกซ์ตอบเป็นภาษาไทย
“มะ..พาว” สำเนียงแปล่งๆ พอฟังออก
“มะพร้าว..นายออกเสียงได้ดีปรับนิดหน่อย” โจ๊กชม เล่นเอาคนถูกชมยิ้มแก้มปริ ดูน่ารักวิ้งค์ๆเข้าไปใหญ่
“จริงสิ..ดีใจที่นายชม” กนกมันหรี่ตาอย่างหัวเสีย
ก่อนปรับสีหน้าโดยไม่มีใครทันสังเกต ยกเว้นผมที่เข้าใจอารมณ์มันตอนนี้
“บานานา คืออะไร” กนกถามขัดขึ้นอีก
“กรวย” อเลกซ์ตอบสำเนียงเพี้ยนๆ แต่ก็ใกล้เคียง
“เก่งนะ นายจำแม่นนี่” โจ๊กยังคงให้กำลังใจเช่นเคย เรียกรอยยิ้มจากคนน่ารักได้สุดติ่ง
มาตินยกยิ้มมุมปากเห็นเป็นเรื่องน่าขำ ผมจ้องหน้าเขาอย่างสงสัย นัยน์ตาสีฟ้าสดกลับตวัดมองผมควับ..ง่ะ!
อะไรไม่แปลก เล่นจ้องผมเหมือนเป็นอาหารในจานข้าวเขาเฉย
รีบเฉตักของในจานตัวเองกินก่อนดีกว่า อีตานี่ท่าทางประหลาดพึลึก
“หึหึ!..” เสียงหัวเราะขึ้นจมูก ดังได้ยินทั้งโต๊ะทำให้ผมต้องเงยหน้า
สบตาคมสีฟ้าสดที่จ้องรออยู่ก่อน...เงอะ! อะไรของมันวะ?
“ถูกใจของเล่นใหม่เหรอ..มาติน” คำถามดังจากปากอเลกซ์
“เหมือนนายไง” มาตินตอบไม่รอเว้นช่องว่าง
“รสนิยมนายไม่เปลี่ยนเลยสิท่า” อเลกซ์ต่อปากต่อคำ
“ใครจะเหมือนนาย เปลี่ยนเป็นว่าเล่น” มาตินย้อนทันควัน
“คิดอย่างนั้นเหรอ นายไม่รู้มากกว่า ฉันชอบสีช็อกโกแลตเป็นชีวิตจิตใจตั้งแต่แรกแล้ว
สีอื่นแค่แก้ขัด ของโปรดฉันต้องสีนี้เท่านั้น” อเลกซ์สวนกลับ
แอบเห็นแววตาสีน้ำตาลเป็นประกายวูบ ก่อนปรายตามองโจ๊กมัน
สุดหล่อหน้าคมเนียนทำเป็นยิ้ม ค่อยหันมาตักสลัดเข้าปากเคี้ยวเฉย
“อเลกซ์ นายขานชื่อผลไม้ไทยเก่งจริงๆ ฉันขอทดสอบอีกชนิดสิ
ว่านายรู้จักหรือเปล่า..?” ทอมแสบแทรกทันควัน หลังสัมผัสบรรยากาศมาคุกำลังเริ่มก่อตัวในโต๊ะ
“อะไร?” อเลกซ์หันมาจ้องกนกอย่างเสียไม่ได้ น้ำเสียงฟังเรื่อยเฉยเอามากๆ
แตกต่างตอนคุยกับโจ๊กชะมัด แอบเห็นกนกกำมือบนหน้าขาแน่นเลยเชียว
“แตด...เม็ดแตด รู้ไหมภาษาอังกฤษเรียกว่าอะไร” ผมรีบตะครุบปากก่อนพ่นอาหารที่กำลังเคี้ยวใส่หน้ามาติน
บอลลูนยื่นแก้วน้ำให้อย่างรู้หน้าที่ ดีไม่สำลักไปเสียก่อน
โจ๊กอ้าปากค้าง มองหน้าคู่หมั้นสุดสวาทอย่างไม่เชื่อสายตา
คงไม่คิดว่าแฟนมันจะถามอเลกซ์ ส่วนคนถูกถาม
ไม่ทันสังเกตพฤติกรรมของพวกผมสักนิด เห็นคิ้วเรียวสวยขมวดมุ่น
ใบหน้าใสท่าทางคิดหนัก ตาสีน้ำตาลอ่อนกลอกไปมา
“ไม่แน่ใจ แต่มั่นใจว่าผลไม้ที่เธอถาม ผมเคยกินแน่นอน ลูกแดงๆใช่ไหม”
อเลกซ์ถามกลับ ผมรีบก้มหน้าหยิบผ้าแนปกิ้นที่เตรียมไว้เช็ดปาก
ขึ้นปิดปากกลั้นหัวเราะท้องแข็งแล้วตอนนี้ ไม่คิดว่าอเลกซ์จะตอบแบบนี้
“คึคึ!..ใช่สีแดงๆ นายเคยกินมาด้วยเหรอ” กนกหัวเราะในคอ
ไม่สนใจสายตาขมึงดุของโจ๊กที่ปรามแม้แต่น้อย
“อืม..ผมเคยกินแน่ แต่นึกไม่ออกเรียกว่าอะไร ภาษาไทยเธอเรียกอะไรนะ..?” อเลกซ์ย้ำกนก
“เรียกแตด..ชื่อเต็มๆ เม็ดแตด..คึคึ!!” พูดจบหัวเราะสนุกสนาน
แต่อเลกซ์ดันไม่เฉลียวสักนิด ว่าโดนทอมแสบเล่นงานซะแล้ว
บอลลูนบีบหน้าขาผมใหญ่ หน้าน้องแดงก่ำเม้มปากไว้สุดฤทธิ์
อาการนี้กำลังกลั้นหัวเราะหนักหนาสาหัสเหมือนกัน ยกเว้นโจ๊กกลืนไม่เข้าคายไม่ออก
มันปั้นหน้าไม่ถูก แต่หูแดงแปร๊ดไปแล้ว หน้าใสคมเข้มขึ้นสีเรื่อตามมาติดๆ
คงนึกไม่ถึงว่าทอมแสบแฟนมันจะแสบถึงกึ๋น ผมเองไม่คิดมาก่อนว่ากนกมันจะเล่นแรง..ก๊ากกก!!!
มื้ออาหารจบอย่างทุลักทุเล หลังประโยคเด็ดผ่านพ้นไป ไม่มีใครสามารถกินต่อได้ปกติ
นึกทีไรผมพานจะหัวเราะจนไหล่สั่น โดนโจ๊กถลึงตาใส่ไปอีกคน ก็มันขำนี่นา
ตลกชะมัดนายแบบอินเตอร์ชื่อดังค่าตัวแพงติดอันดับโลก ดันเคยกินแตด...ฮะฮ่าๆๆๆ!!!
ต่อด้านล่าง