Lesson 44
( Show Part )
หลังจากเหตุการณ์วันนั้นผมก็ให้คนคอยจับตาดูการเคลื่อนไหวของเมย์และพ่อของมันทุกฝีก้าว ตอนนี้ผมยังไม่ลงมือทำอะไรมากหรอกครับเดี๋ยวไก่ตื่นแผนจะเสียหมด แต่วันนี้แหละผมจะจัดการให้มันจบๆไปสักที
“คิมครับ”
“หืม”
“เดี๋ยววันนี้เที่ยงๆบ่ายๆพี่จะไปธุระเดี๋ยวคิมคอยพี่อยู่บ้านนะครับ พี่คงกลับเย็นๆค่ำ”
“แอบซุกกิ๊กไว้หรือเปล่า” น้องถามกวนๆครับ แหม่ ถามแบบนี้น่าจับตีตูดซะให้เข็ด
“กิ๊กเกิ๊ก อะไรมีคนเดียวนี่แหละทั้งชีวิตเนี่ย” ผมเข้าไปกอดน้องจากข้างหลังครับ
“อิอิ ให้มันแน่เถอะ....เดี๋ยวคิมรอกินข้าวนะ…ฟอด” เหอๆ กำไรครับน้องขโมยหอมแก้มผม ทีหลังบอกก่อนก็ได้มากกว่าหอมแก้มก็ยอมนะ
“คร้าบบบบผม” ผมตอบรับแล้วคิมก็เดินออกจากห้องไป ส่วนผมก็โทรหาไอ้วินครับ
(ว่าไงวะมึง)
“มึง...กูจะจัดการให้มันเสร็จๆแล้วนะ”
(ดีๆ กูเห็นด้วยกูก็เบื่อเหมือนกันต้องมานั่งฟังรายงานการเคลื่อนไหวพ่อลูกทุกชั่วโมงแบบนี้อ่ะ แม่งเวลาส่วนตัวของกูกับเฟียร์โดนขัดตลอด ไอ้เวรเอ้ย” มันบ่นครับ เหตุเพราะโดนขัดจังหวะผสมพันธุ์ เหตุผลแม่งเข้าท่าดีเนอะ
“ช่วยไม่ได้เสือกเอาไม่รู้เวร่ำเวลา”
(ควาย!!!...งั้นเดี๋ยวเที่ยงเจอกันที่โกดังเก่าเลยละกันนะมึง)
“เออ งั้นแค่นี้แหละ เดี๋ยวกูโทรสั่งลงมือก่อน” พูดจบผมก็วางสายครับแล้วก็โทรจัดการสั่งลูกน้องให้จัดการทำเหมือนที่เมย์สั่งให้คนของมันทำกับคิมแล้วพาไปที่โกดังเก่าของผมทันทีซึ่งมันเป็นโกดังร้างๆไม่ได้ใช้มานานแล้ว
เวลาสิบเอ็ดโมงครึ่งผมก็ขับรถออกจากบ้านมุ่งหน้าไปยังโกดังร้างที่มีไอ้วินรออยู่ก่อนแล้ว เหตุการณ์ที่กำลังจะเกิดขึ้นต่อจากนี้ใครจะว่าผมชั่วผมเลวแค่ไหนก็ช่าง แต่ผมไม่เคยทำคนอื่นก่อนถ้าคนอื่นไม่มายุ่งกับผมและคนของผม ผมมาถึงโกดังร้างเวลาเที่ยวนิดๆครับก็ถือว่าไม่เลทมากเห็นรถไอ้วินจอดอยู่แล้วครับผมก็เลยขับเทียบไปจอดไว้คู่กับมันนั้นแหละแล้วก็เดินเข้าโกดังร้างไปทันที
“เป็นไงบ้างมึง” ผมถามไอ้วินที่ยืนหันหลังให้ผมอยู่ มันก็หันหน้ามาแล้วด่าผมทันทีครับ ปากแม่งดีตลอด
“ก็เรียบร้อย ว่าแต่มึงเถอะมาช้านะมึง ไล่ปี้เมียอยู่รึไง”
“ปี้เมียมึงอ่ะแหละ”
“อ้าว ลามๆ มึงอย่าแม้แต่จะคิดเดี๋ยวกูซัดให้คว่ำเลย” มันทำท่ากำหมัดแล้วจะพุ่งเข้ามาหาผมครับ
“ถุย อย่าเก่งแต่ปากไอ้สัดนี่” แล้วบทสนทนาผมก็โดนขัดจังหวะจากลูกน้องของผม
“เอ่อ คือหนูครับพวกเค้ารู้สึกตัวแล้วครับ”
“ไปๆ เข้าไปกันเถอะกูอยากดูความชิบหายวายวอดของพวกมันแล้ว โทษฐานที่มาทำเมียกูพวกมันจะได้รู้ว่านรกมีจริง!!!!” ผมเผลอกำมือแน่นกัดฟันจนกรามนูนขึ้นมา คิดถึงเรื่องที่น้องโดนอุ้มทีไรของพาลจะขึ้ยทุกทีเลยสิน่า
“พ่อคะ พ่อช่วยหนูด้วย พวกแกจับฉันมาทำไม!!!!! ใครจ้างพวกแกมาฉันจะจ้างแกสิบเท่าปล่อยฉันเดี๋ยวนี้นะ” หึ โวยวายเข้าไปอีชั่ว
“รวยจังนะ จ้างสิบเท่าเลยเชียวหรอ” ผมเดินเข้าไปยืนอยู่ตรงหน้าของมัน แค่เห็นหน้ามันผมก็อยากสำรอกออกมาแล้วครับ
“แก..แกจับฉันมาทำไมปล่อยฉันเดี๋ยวนี่นะ ฉันจะแจ้งความข้อหากังขังหน่วงเหนี่ยว หึ แกติดคุกหัวโตแน่” โวยวายไม่เลิกนะมึง
“ยังคงคอนเซ็ปจองหองไม่เปลี่ยนแปลงเลยจริงๆนะน้องเมย์....แต่มึงก็จองหองได้แค่นี่แหละ” ผมบีบกรามเธอแน่นจนกรามแทบแตกคามือผม
“หมายความว่าไง แกจะทำอะไรฉัน” มันพูดเสียงลอดไรฟันออกมาครับ
“อ้าว แล้วน้องเมย์จำไม่ได้หรอว่าทำอะไรไว้กับคนรักของไอ้โชว์มันน่ะ” เมื่อไอ้วินพูดจบเธอก็ตาโตทันที
“พี่จะบอกอะไรให้เอาบุญนะ เห็นไอ้โชว์มันนิ่งๆแบบนี่นะ แต่ถ้าใครทำมันเจ็บก่อน มันเอาคืนเป็นสิบเท่า ร้อยเท่า เอ้ย ไม่ใช่สิพันเท่าเลยแหละ พี่รับรองน้องจะได้รับสิ่งนั้นแน่นอน” ไอ้วินพูดแล้วยิ้มอย่างเหยียดหยามมันมากๆเลยครับ
“มึงจะทำอะไรลูกกู กูเอามึงตายแน่” พ่อมันออกโรงปกป้องกันครับ ตัวเองยังไม่มีปัญญาแกเชือกเลยจะมาช่วยลูก ไม่เจียมตัวเอาซะเลย
“อยู่เฉยๆไปเถอะ แกแล้วก็นั่งดูลูกแกมีผัวหลายๆคนนี่ไง หนังสดส่งตรงถึงลูกตาเลยนะ แกน่าจะชอบ” ผมยิ้มเย็นๆส่งไปให้หนึ่งทีพร้อมกับหันมามองสิ่งสกปรกตรงหน้าที่ผมไม่ค่อยอยากจะมองสักเท่าไหร่
“ฮือ...ฮึก....อย่าทำฉันเลยนะ ฉันผิดไปแล้วฉันจะไม่ทำแล้ว” เหอะ อยากจะบอกจริงๆเลยว่าน้ำตามึงใช้ไม่ได้ผลไม่ต้องเสือกบีบออกมาให้น่ารำคาญ!!!
“กว่าจะรู้...มันก็สายไปแล้วครับ” เมื่อผมบอก มันก็ยิ่งร้องไห้หนักกว่าเก่าครับ
“เอาล่ะได้เวลาอันสมควรแล้ว....จัดการให้เรียบร้อย ถ่ายคลิปวิดีโอเอาไว้ด้วยล่ะ” พูดจบผมก็ก้าวออกมาจากตรงนั้นครับที่เหลือให้เป็นหน้าที่ของลูกน้องผม
“ไม่!!!! อย่าเข้ามา กรี๊ดดดดดดด กรี๊ดดดดดดด” ดีโวยวายเข้าไป กรี๊ดเข้าไป ผมยิ่งสะใจมันสมควรโดน
“หยุดนะ!!!!!!” เสียงหนึ่งดังขึ้นที่หน้าทางเข้าทำให้ผมกับไอ้วินและคนอื่นๆหันไปมองโดยอัตโนมัติ
“คิม/เฟียร์” ผมกับไอ้วินพูดขึ้นพร้อมกัน
“พี่บอกคิมว่าจะไปทำธุระ” คิมโดนเข้ามาหาผมอย่างรวดเร็วผมก็พยักหน้า
“แล้วตอนนี้พี่กำลังทำอะไร” คิมถามผม
“แก้แค้น” ผมตอบแค่นั้นแล้วหันไปพยักหน้ากับลูกน้องให้มันจัดการต่อ
“หยุดเดี๋ยวนี้ ถ้ายังไม่หยุดอย่าหาว่าฉันไม่เตือนนะ” น้องถลึงตาใส่ลูกน้องผม ลูกน้องมันก็ลังเลครับเพราะมันรู้ว่าน้องก็คือนายคนนึงของพวกมัน
“พี่โชว์อย่าทำแบบนี้” หลังจากที่เงียบมานานน้องก็พูดขึ้นครับ
“แต่มันทำกับคิม”
“คิมรู้ แต่ถ้าเราไปทำมันคืนด้วยวิธีแบบนี้เราก็ไม่ต่างอะไรกับพวกมันเลยนะ” เมื่อน้องบอกมาแบบนี้ผมก็นิ่งและไม่พูดอะไรอีกครับ
“เอาเป็นวิธีอื่นแล้วกันนะเพื่อความสบายใจของพี่” เฮ้อ ผมจะทำยังไงได้ก็น้องพูดมาแบบนี้ผมก็ต้องยอมครับ
“ก็แล้วแต่คิมแล้วกันนะครับ พี่ยังไงก็ได้” ผมบอกพร้อมกับดึงน้องเข้ามากอดไว้ครับ
“พี่โชว์ น่ารักที่สุดเลยครับ” น้องชมผม จากนั้นน้องก็ผละออกจากตัวผม
“คิมขอจัดการเองนะ” ผมก็พยักหน้าให้สิทธิ์น้องเต็มที่ครับ
“ขอบคุณ ขอบคุณเธอจริงๆ” เมย์พร่ำบอกคิมทั้งๆที่สะอื้นอยู่
“ไม่ต้องขอบคุณหรอก.....เพี๊ยะ....เพี๊ยะ.....เพี๊ยะ.....เพี๊ยะ” ทุกอย่างอยู่ในความเงียบ
“นี่คือค่าโง่ของเธอ....พี่โชว์ถอนหุ้นออกมาจากบริษัทบ้านนี้ทั้งหมด คิมรู้นะว่าครอบครัวพี่ถือหุ้นของบริษัทนี้อยู่ห้าสิบเปอร์เซ็นต์” น้องหันมาสั่งผมก็พยักหน้า ตอนนี้ไม่อยากขัดอะไรมาก ไม่บ่อยมากนักที่ผมจะเห็นสีหน้าและท่าทางโมโหร้ายของน้องแบบนี้
“ไม่นะ ถ้าทำอย่างนั้นบริษัทฉันล้มละลายแน่ๆ ขอร้องล่ะ” พ่อของมันพูดขึ้น คิมก็ยิ้มแล้วหันไปพูดกับพ่อของมันว่า
“ก่อนจะเป็นประธานบริษัท เอาเวลาไปอบรมสั่งสอนลูกให้มีจิตใตสูงขึ้นก่อนดีกว่านะครับ ผมเห็นชอบแล้วว่าคุณคงไม่มีเวลาเอาใจใส่ลูกสาวมากนักเพราะมัวแต่ยุ่งกับงานบริษัท...มันถึงได้เลวแบบนี้” น้องด่าได้เจ็บปวดมากครับแถมวิธีการอาจจะต่างจากผมแต่ผลกระทบมันรุนแรงกว่าผมอีกนะ
“แล้วพวกฉันจะอยู่กันยังไง” พ่อของมันโอดครวญขึ้น
“มันเป็นเรื่องของพวกคุณ!!!!” พูดจบคิมก็หันหลังเดินออกมาจากตรงนั้นส่วนผมก็จัดการโทรถอนหุ้นออกจากบริษัทนั้นทันที และต่อจากนั้นไม่ถึงสองวันบริษัทนี้ก็ล้มละลายไปตามคาด ฮึ่ย เมียผมโหดเว้ย!!!!