Lesson 45
( Kim Part )
ช่วงนี้ก็ยังอยู่ในช่วงเวลาปิดเทอมอยู่ครับซึ่งการใช้ชีวิตของพวกผมค่อนข้างคุ้มค่ามากๆ เที่ยวแทบทุกวันเลยอยู่บ้านกันเฉพาะวันอาทิตย์เท่านั้นแหละ บางอาทิตย์ก็อยู่กันไม่ติดบ้านเลยครับจนวันอาทิตย์นี้ที่พี่โชว์ต้อง(จำใจ)อยู่บ้านเพราะว่าน้ามลกำลังกลับบ้านครับหลังจากที่ไปต่างประเทศซะหลายเดือน
“อื้อ...อย่ากวน” ผมร้องขึ้นเมื่อรู้สึกถูกคุกคามตรงช่วงคอ คงไม่ต้องบอกว่าใครนะครับ...ตื่นมาก็หื่นเลยนะไอ้พี่โชว์บ้า!!!
“ไม่ได้กวนสักหน่อย...ก็คนมันรักนี่” เลี่ยนเวอร์
“จะอ้วก ทำมาเป็นปากหวาน.......พี่โชว์”
“ว่าไงครับ” พี่โชว์ตอบรับผมพร้อมกับสอดแขนเข้ามากอดผมไว้
“เรื่องของเรา....อย่าพึ่งบอกน้ามลได้ไหม” ผมยังไม่พร้อมจะบอกอะไรน้ามลครับ ผมกลัวน้ามลจะทำใจไม่ได้ที่ลูกชายกำลังทำเรื่องที่น่าผิดหวังมากที่สุดสำหรับคนเป็นพ่อเป็นแม่และผมก็เป็นต้นเหตุที่ทำให้มันเกิด
“ทำไมล่ะครับ” พี่โชว์ถามผมกลับ
“คิมยังไม่พร้อม...นะพี่โชว์ยังไม่ต้องบอกนะ” ผมอ้อนเค้าครับและพี่โชว์ก็ต้องยอมผมไปตามระเบียบครับ อิอิ
“ว่าไง เป็นยังไงกันบ้างลูกแม่ไม่อยู่คิดถึงแม่บ้างไหมเนี่ย” น้ามลทักทายผมกับพี่โชว์ทันทีที่เห็นหน้าครับ น้ามลเดินทางมาถึงตอนบ่ายแต่น่าแปลกอย่างนึงคือผมไม่เคยเจอตัวพ่อพี่โชว์เลยอ่ะครับผมก็ไม่รู้ว่าทำไมเหมือนกันแต่ก็ไม่ได้ใส่ใจมากนัก
“ก็สบายดีครับแม่” พี่โชว์พูดตอบน้ามลครับ น้ามลก็ยิ้มแล้วก็หันมามองทางผม
“น้าเสียใจด้วยนะลูก...เรื่องแม่ของหนูน่ะ”
“ไม่เป็นไรครับ คิมทำใจได้แล้วแหละครับน้ามล” ผมบอกพร้อมกับก้มหน้าลงพื้น
“ไม่เป็ไนรนะลูกนะ คิมยังมีน้านะลูก” น้ามลเดินเข้ามากอดผมครับ ผมก็ไม่ขัดขืนอะไรแต่ใจผมตอนนี้มันกำลังกังวลมากกว่าครับ....เรื่องของผมกับพี่โชว์
“แม่พอแล้ว เดี๋ยวคิมก็งอแงร้องไห้ขี้มูกโป่งพอดี แม่มาเหนื่อยๆไปนั่งที่ห้องนั่งเล่นก่อนดีกว่านะ” พี่โชว์มาดึงตัวน้ามลออกไปพร้อมกับพยักหน้าให้ผมเดินตามไปด้วย
“น้ำค่ะ คุณหญิง”
“ขอบคุณจ่ะ ป้าน้อยแล้วหลานอยู่บ้านกันเป็นยังไงบ้างเนี่ย”
“ไม่ต้องเป็นกังวลไปหรอกค่ะ ทุกอย่างเรียบร้อยดีค่ะ” ป้าน้อยตอบแล้วก็ขอตัวไปทำงาน จากนั้นแม่ลูกเค้าก็คุยกันครับ น้ามลเล่าเรื่องที่ไปเที่ยวที่ต่างๆให้ฟังครับ
“โชว์ลูก” น้ามลพูดแล้วก็เว้นช่วงให้พี่โชว์ขานรับครับ
“ครับแม่”
“ลูกเองก็โตแล้วนะ แม่จะบอกเรื่องคู่มั่นของลูก...” เมื่อผมได้ยินหูผมก็อื้ออึงตาลายหมดเลยครับรู้สึกอึดอัดอย่างบอกไม่ถูก
“ทำไมครับแม่” พี่โชว์ถามเสียงนิ่ง
“แม่หาคู่มั่นไว้ให้ลูกแล้วไงจ๊ะ”
“…” ผมพูดไม่ออกพี่โชว์หันมามองหน้าผมทันที
“เอ่อ เดี๋ยวคิมขอตัวก่อนนะครับ...พอดีปวดหัวนิดหน่อย” พูดจบผมก็วิ่งลุกออกมาเลยครับ ผมพยายามกลั้นน้ำตาสุดชีวิตแต่สุดท้ายมันก็ฝืนไว้ไม่อยู่ สิ่งที่ผมกลัวมาตลอดมันกำลังจะเกิดขึ้น ผมกำลังจะเสียพี่โชว์ไป
“คิม!!!! คิม!!!!” พี่โชว์ตะโกนตามมาครับแต่ผมหยุดฝีเท้าของตัวเองไม่ได้ ผมรีบวิ่งขึ้นมาบนห้องตัวเองแล้วล็อคห้องทันที พร้อมกับทิ้งร่างที่แทบจะหมดแรงของผมลงบนเตียง
“ก๊อก ก๊อก คิมเปิดประตูหน่อยครับ” ผมไม่สนใจเสียงเคาะประตูครับ นอนคุมโปรงด้วย
“คิมพี่บอกให้เปิดประตูไง” พี่โชว์เริ่มพูดเสียงแข็งขึ้น
“คิม!!!!!!!” และมันก็กลายเป็นเสียงดุ เสียงเงียบไปสักพักนึงจากนั้น...
“กริ๊ก....” เสียงเปิดประตูพร้อมกับเสียงของฝีเท้าคนเดินเข้ามาในห้อง มุ่งมาทางผมอย่างรวดเร็วแล้วกระชากผ้าห่มทีเดียวปลิวหลุดไปจากตัวผมทั้งผืนเลย
“พี่บอกให้เปิดประตูทำไมไม่เปิด” พี่โชว์พูดเสียงเข้มพร้อมกับกระชากไหล่ผมให้หันไปจ้องหน้ากับพี่โชว์
“ฮึก...อึก...” ผมไม่พูดอะไร เพราะพูดไม่ออกไม่รู้ว่าจะพูดอะไร
“เป็นอะไร ร้องไห้ทำไม” พี่โชว์พูดพร้อมกับนั่งลงข้างๆผมและก็โอบผมไว้
“เปล่า”
“อย่าโกหกพี่ บอกมาว่าทำไม......เรื่องที่แม่พี่พูดใช่ไหม” ผมเงียบและไม่ตอบครับ
“ฟังนะคิม พี่จะไม่แต่งงานกับใครทั้งนั้น พี่มีแค่คิมคนเดียวนะครับ”
“แต่มันผิด ที่ถูกคือพี่โชว์ควรจะแต่งงาน มีลูกมีครอบครัวที่อบอุ่น...ผมมีลูกให้พี่ไม่ได้” ผมบอกพร้อมกับพยายามกลั้นสะอื้น ไม่งั้นมันจะน่าสมเพชไปมากกว่านี้
“แล้วไง พี่ไม่อยากมีลูก”
“แต่พี่ต้องมีทายาทไว้สืบทอดตระกูล”
“ไปรับลูกบุญธรรมมาเลี้ยงก็ได้” พี่โชว์ดูท่าทางจะไม่ยอมผมเลยจริงๆ
“พี่อย่าทำอะไรเหมือนมันง่ายไปหมดได้ไหม!!!!” ผมตะโกนใส่ด้วยความเหลืออด
“คิมเองก็เหมือนกันแหละ อย่าทำเรื่องเล็กให้เป็นเรื่องใหญ่ได้ไหม” พี่โชว์พูดเสียงดังใส่ผม แต่ตอนนี้ผมไม่กลัวเลยสักนิดเดียว
“พี่มันงี่เง่า...พ่อแม่พี่จะเสียใจพี่รู้บ้างไหม” น้ำตาผมเริ่มไหลมาอีกครั้ง เฮ้อ ไอ้คิมบ้าแกจะร้องทำไมนักหนา ทีแบบนี้อ่อนแอจัง
“อย่าคิดอะไรเองได้ไหม!!!!” พี่โชว์ตะคอกใส่ผมดังมาก มากจนผมตกใจ
“รู้ได้ไงว่าพ่อแม่พี่จะเสียใจ....รู้ได้ไงว่าพ่อแม่พี่จะรับไม่ได้...” ผมตอบไม่ได้เพราะที่พี่โชว์พูดมามันจริงทั้งหมด ผมตอบไม่ได้....
“คิมขอเถอะนะพี่โชว์” ผมพูดเสียงอ่อน
“…”
“รับกลับไปเป็นเหมือนเดิมเถอะนะ ก่อนหน้าที่เราจะเป็นอะไรกัน ให้พี่เกลียดคิมเหมือนเดิมก็ได้” ผมบอกแล้วก้มหน้าลง แต่ผมได้ยินเสียงพี่โชว์กัดฟันตัวเองดังกรอด
“มานี่!!!!!” พี่โชว์กระชากให้ผมเดินไปอย่างแรง
“จะไปไหน ปล่อยผมนะผมเจ็บ ปล่อยสิ” ผมพยายามแกะมือพี่โชว์ออก แต่ดูเหมือนว่ามันจะไม่มีผลอะไรเลย
“เงียบ!!!!”
“ก็ปล่อยผมสิ จะมายุ่งกับผมทำไม!!!!”
“…” พี่โชว์ไม่สนใจผมแล้วลากผมลงมาเรื่อยๆจนมาถึงข้างล่างแล้วมึ่งไปทางห้องนั่งเล่นซึ่งมีคุณน้ามลนั่งอยู่ แต่ก็มีแขกที่อีกมากมายที่นั่งคุยอยู่กับน้ามล...จะใครล่ะก็พวกพี่วินแล้วก็พรรคพวกเค้าแหละครับ
“เป็นอะไรกันลูกทำไมต้องลากกันมาขนาดนั้น” น้ามลถามอย่างตกใจครับ
“มึงใจเย็นมีไรค่อยๆคุยกันดิวะ” พวกเพื่อนพี่โชว์พยายามช่วยผมครับ
“แม่....ผมกับคิมรักกัน” พี่โชว์พูดจบทั้งห้องก็ตกอยู่ในความเงียบ
“น้ามลอย่าไปฟังนะครับ พี่โชว์เค้าเล่นมุขน่ะครับ” แหม่ ผมจะโกหกทั้งทีแต่น้ำตานองหน้าเลยครับ เวนกรรมจริงๆ เมื่อผมพูดจบพี่โชว์ก็กระชากตัวผมแล้ว....
“อื้อออออ!!!!!!!!!”
ปล.ขอโทษนะครับ พอดีช่วงนี้จะสอบ กสพท.
ของแพทย์ เลยขออ่านหนังสือนิดนึง เป็นกำลังใจให้ด้วยนะครับ ^^ เสาร์นี้แล้ว >.<
หัวข้อ: หนุ่มหน้าใสกุมหัวใจนายจอมโหด Ms.Shizuru Lesson 77 End 19/01/2014 P.66 (อ่าน 718323 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก