ใครที่เคยได้อ่านตอนนี้มาก่อน (ที่อื่น) ผมจะบอกว่า ผมตัดตอนต้นในส่วนที่เป็นเนื้อเพลงออกไป
เพราะรู้สึกว่ามันจะมีเรื่องลิขสิทธิ์เข้ามาเกี่ยวข้อง แต่ที่ผมเขียนไว้แบบนั้นมันนานมาแล้ว
ตอนนั้นไม่ค่อยเคร่งเรื่องนี้กันเท่าไหร่ ก็ถือว่า ผมกันปัญหานี้ไว้ก็แล้วกันนะครับ
ส่วนเนื้อหาอื่น ๆคงเดิมครับ ยกเว้น การสะกดคำ และ(ความพยายาม) ใช้ภาษาให้ถูกหลักตามที่เคยได้รับคำไว้
THE SIXTH PAGE
เวลาที่เราอยู่กับตัวเองตามลำพัง เรามักจะคิดถึงเรื่องราวในอดีต ไม่ว่าจะสุข ทุกข์ หวานอมขมกลืนสักแค่ไหน
ก็อดไม่ได้ที่จะนึกถึงมัน แค่จะนึกถึงความหวานก็มักมีรสขมเฝื่อนฝาดแทรกอยู่ร่ำไป
คงไม่มีใครพบเจอสิ่งใดสิ่งหนึ่งแต่เพียงด้านเดียว
ดังนั้นไม่ว่าชีวิตที่ผ่านมาของผมจะพบกับเรื่องราวเลวร้ายสักเพียงไหน ผมก็จะไม่ทดท้อห่อเหี่ยว
ขอเพียงผมมีใครคนหนึ่งที่รักผมอยู่เคียงข้าง และคอยปลอบโยนให้กำลังใจ ผมก็พร้อมที่จะสู้ต่อไป
เพลงบางเพลงอาจจะทำให้ผมนึกถึงคน ๆ นั้น
แต่ถ้อยคำในบทเพลงก็ยังไม่สามารถบรรยายความรู้สึกที่ผมมีต่อเขาได้มากพอ แต่อย่างน้อยก็ในระดับหนึ่ง
ที่พอเขาได้ฟังเพลงนั้น เขาก็จะเดินมาโอบกอดผม พร้อมกับกระซิบข้างหูว่า...”เพราะพี่รักนู”...
หลายคนบอกว่าผมโชคดีที่ผมมีคนที่รักผม แต่ผมว่าพี่นิวก็โชคดีเหมือนกันแหละ ที่ผมก็รักเขาไม่ยิ่งหย่อนไปกว่ากัน
“พี่รักมากกว่า”
“ผมรักพี่มากกว่า”
“พี่มากกว่า”
“ผมมากกว่า”
“พี่”
“ผม”
“ถ้าพี่รักนูน้อยกว่า พี่ก็หมั้นกับเขาไปแล้วดิ”
ผมเลยต้องหยุดเถียง ก็ผมไม่ได้มีทางเลือกให้ต้องแสดงออกถึงปริมาณความรักอย่างพี่นิวนี่