บทบาท ไนท์
"พี่ไนท์อีกไม่กี่วันน้องดรีมก็จะออกจากโรงพยาบาลเเล้ว เเต่เดี๋ยวเราจะให้เเพทย์ที่จะทำกายภาพให้น้องดรีมตามไปทำที่บ้านนะ"ผมพยักหน้า
"เเล้วทำไมนั่งเงียบจัง ตั้งเเต่ซินกลับ ทำไมนั่งหงอยแบบนั้น"ยัยหลิงยื่นหน้าเข้ามาดูผมผลักหัวเผื่อให้มันหลบไปทันที เพราะกำลังดูข่าวภาคค่ำอยู่
"คนเขาเป็นห่วงนะเนี่ยชิ๊น้องนุ่งไม่สนใจ พอซินมาล่ะ...... แหยะ"หลิงทำหน้าใส่ผมนั่งกอดอกเหล่มันเเล้วเม้มปาก
"เเล้วใครละ ที่มันรู้สึกว่าจะมีความสุขจริงๆนะช่วงนี้ มีหนุ่มใหญ่มาจีบนี่เนาะชีวิตมันเลยสดใสมากกว่าเดิม"ผมแอบเหน็บมัน หลิงทำตาโตอ้าปากเตรียมเถียง
"หรือจะเถียง"ผมขึ้นเสียง หลิงหุบปากลงทันที เเล้วทำแก้มตูม ผมหัวเราะให้กับอาการเปิ่นๆของยัยหลิง
"คุยอะไรกัน"ไอ้เทียนโผล่มาทักทันที ช่วงนี้ไม่ค่อยได้เจอมันเลย
"ก็เรื่องที่ยัยหลิงมันมีหนุ่มใหญ่มาจีบไง 55"ผมหัวเราะ
"อะไรพี่ไนท์ ไม่มี๊ไม่มี"ยัยหลิงเเก้ตัวทันที ไอ้เทียนขมวดคิ้วเหล่มอง
"คนอย่างยัยหลิงเนี่ยนะจะมีผู้ชายมาจีบ ผู้หญิงมาจีบยังว่าไปอย่าง"ไอ้เทียนพูดเหมือนไม่เชื่อ
"โหยไรอ่ะ ลุมหลิงกันใหญ่ พี่เทียนอีกใช่พี่ชายหลิงจริงๆไหมเนี่ยมาว่าหลิงอยู่ได้ล้อจังเลยเรื่องเนี๊ย"ยัยหลิงทำน้ำเสียงไม่พอใจ
"ก็มันเรื่องจริงไหมแก่นกะโหลกเเบบนี้ เชื่อเหอะไอ้ไนท์ใครเอามันไปเป็นภรรยากูว่าซวยตลอดชาติ555"ไอ้เทียนหัวเราะก๊ากแบบไม่สงสารน้องสาวตัวเองเลย
"พี่เทียน หลิงโกรธเเล่ว"หลิงทำปากเบะเเล้วเดินกระเเทกเท้าออกจากห้องไปเลย
"อ้าว เป็นไรวะเเหย่นิดแหย่หน่อยทำเป็นงอล"ไอ้เทียนทำหน้างง ผมหัวเราะมัน ที่ไม่ได้รู้เรื่องอะไรกับเขาเลย
"ก็มึงไปว่ามัน นี่มึงไม่รู้หรอว่าน้องมึงคบอยู่กับผู้ชาย"ไอ้เทียนทำหน้าเอ๋อใส่
"จริงหรอวะ ทำไมไม่เห็นบอกกูเลย"ไอ้เทียนทำหน้าเครียดขึ้นมาทันที
"ก็มึงมัวเเต่สนใจคนไข้ น้องมึงปากเเข็งเเบบนี้มันคงจะบอกหรอก"
"แล้วใครวะ"ไอ้เทียนทำหน้าคิด ผมยักไหล่
"อยากรู้มึงก็มาดูน้องมึงช่วงบ่ายๆดิ่"ผมทิ้งระเบิดลูกใหญ่เเล้วอมยิ้ม ไอ้เทียนพยักหน้าเเล้วยิ้มกริ่ม มันคงคิดอะไรแผลงๆเเน่ๆ เพราะไอ้เทียนมันรักน้องมันมากเวลามีใครมาจีบมันมักจะคัดกรองดูว่าดีไหม ทำอย่างกับผ่านคิวซี จนหลิงมันไม่อยากมีเเฟนพอมาตอนนี้ไอ้หลิงมันมีมันเลยคิดอะไรสนุกๆอยู่ในใจ ส่วนผมมันก็เป็นการล้างเเค้นไปในตัว (หัวเราะเสียงดังอยุ่ในใจ)
"ว่าแต่น้องดรีมใกล้ออกไปพักฟื้นที่บ้านเเล้วนิ หมอที่แทนกูเป็นไงบ้างวะ"ไอ้เทียนหันมาถาม
"ก็ดีนะ กูว่าเฉยๆว่ะสู้มึงตรวจไม่ได้"ไอ้เทียนพยักหน้า
"เดี๋ยวถ้าขาเป็นปกติเมื่อไร จะเริ่มให้ลองพยุงตัว ขยับขาดู"ผมพยักหน้า
"แล้วมึงดูไรวะเนี่ยไม่ไปดูลูกมึงวะ"ไอ้เทียนบ่นเหล่มอง
"น้องดรีมหลับไปนานละ มีแต่มึงเนี่ยโวยวายอยู่ได้"ผมหันไปมองน้องดรีมที่หลับตาพริ้ม ไอ้นี่มันไม่มองอะไรเลยใช่ไหมเนี่ย
"อ้าวหรอ"ไอ้เทียนเกาหัวเเล้วเดินมาดูข่าวข้างๆผม
"ไม่มีงานทำหรอมึง"
"กูออกกะนานละ มึงอ่ะ ดีกับซินหรือยัง"ผมยิ้ม
"ดีนานละ ตกข่าวจริงนะมึงอ่ะ หายหัวไม่โผล่มาหากันบ้าง"ผมบ่นมัน มันยิ้มแหยๆ เเล้วหลับตาลง
"ไอ้เทียน"ผมเรียกมันเเบาๆ
"หือ"
"เมื่อไรมึงจะมีคนรักกับเขาซักที"มันเงียบไม่ตอบผมเลยไม่สนใจจะพูดต่อเพราะตัวเองก็เริ่มง่วงอยู่เหมือนกัน
"มึงก็รู้ว่าสเปคกูเป็นไง กูลืมมะปรางไม่ได้ว่ะ เเต่กูก็ไม่ได้ยึดติดกับมะปรางเเล้วเเค่.............กูยังหาคนนิสัยเเบบมะปรางไม่ได้ชาตินี้กูคงโสดยันตายละว่ะ"ไอ้เทียนพูดเสียงเรียบ ผมส่ายหัวให้มันเเล้วเอนหลังนอนเอาขาพาดมัน
"กูไม่ใช่ซินนะ เดี๋ยวกูจับตัดขาทิ้งซะเลย"มันทำเสียงดุผมหัวเราะใส่เเล้วก็ไม่สนใจมันอีก เพราะว่าตัวเองเหนื่อยและเพลียมากๆ มันไม่บ่นต่อผมเลยหลับโดยที่ไม่สนใจมันอีก....
............................
ผมสะดุ้งตื่นทันทีเมื่อรู้สึกเหมือนมีอะไรเย็นๆมาเเตะหน้า พอลืมตาขึ้นมอง ซินยืนก้มหน้ามองผมเเล้วยิ้ม ผมยิ้มตอบเเล้วเอามือซินมาแนบหน้า
"สายเเล้วพี่ไนท์"ซินยิ้ม เเล้วฉุดผมให้ลุกขึ้นนั่ง ผมมองดูนาฬิกาตอนนี้มันเจ็ดโมงกว่าเเล้ว
"ทำไมวันนี้มาเเต่เช้าเลย"ผมถามเเบบงัวเงีย
"ไม่ดีหรอที่ซินมาเช้าพี่จะได้ไม่เหงาไง"ซินยิ้มซะน่าหมั่นเขี้ยวผมดึงเเขนซินตอนเผลอ จนซินล้มใส่เเล้วผมก็กอดซินทันที
"เล่นอะไรเนี่ยพี่"ซินขืนเเละผลักผมออก เล่นมายั่วกันเเบบนี้มีหรือผมจะปล่อยง่ายๆ
"จุ๊บพี่ก่อนสิ"ผมยิ้ม ซินทำหน้าย่น
"ไม่เอา"
"งั้นไม่ปล่อย เดี๋ยวพยาบาลจะเข้ามาเเล้วด้วยหรืออยากให้ใครเห็น"ผมยิ้มซินทำหน้าลำบากใจ ก่อนจะหลับตาเเล้วค่อยยื่นปากมาใกล้
"พ่อขาดรีมปวด4"น้องดรีมตื่นขึ้นมาเเล้วขยี้ตา ซินทำหน้าตกใจเเละรีบยันผมออก
"เร็วสิน้องดรีมปวด4เเล้ว"ผมเร่ง ซินรีบจุ๊บปากผมทันทีอย่างจำใจ ผมคลายอ้อมกอดทันทีเเล้วยิ้มอย่างพอใจ ซินหน้าเริ่มเเดงเเล้วเดินไปหาน้องดรีมทันที ตื่นเช้าวันนี้ทำไมมันชื่นใจเเบบนี้นะ
หลังจากที่ผมอาบน้ำเสร็จเรียบร้อยก็ออกมาหาน้องดรีมเเละซินที่กำลังนั่งคุยกันอยู่ ซินเเทบจะไม่มองหน้าผมเลย สงสัยเคืองผมอีกเเล้วเเน่ๆ ก็คงมันรักให้ทำไงได้มันอดใจไว้ไม่ไหวก็ซินเล่นมายั่วผมเเต่เช้าเองนี่
"ซิน ทานข้าวมาหรือยังครับ"ผมถามเเล้วเอียงหน้าถาม
"ยัง เดี๋ยวจะทานกับน้องดรีม"ซินพูดห้วนๆเเต่ไม่มองหน้าผม นี่งอลจริงๆใช่ไหมเนี่ย
"เเล้วจะทานยังไงไม่ได้ซื้ออะไรมาซักหน่อย ไปทานโรงอาหารกับพี่ก็ได้เดี๋ยวหลิงก็มาละ"ผมยิ้ม ทำหน้าอ้อนซินหน่อย ซินหันไปอีกทางเเล้วอมยิ้ม
"พี่เลิกทำหน้าเเบบนี้ได้ไหมอ่ะ"
"หืม"ผมงงที่ซินบอก ผมทำหน้าไงหว่า
"ทำหน้าเเบบไหน"ผมถาม
"หน้าเเบบนี้ไงคะพ่อ"แล้วน้องดรีมก็ทำท่าเอามือชูที่หัว ผมเหวอขึ้นมาทันที
"น้องดรีม น้องดรีมว่าพ่อหรอ!"ผมถามเเบบตกใจน้องดรีมเเลบลิ้นเเล้วยิ้ม
"ก็ อาโอมเป็นคนสอนค่ะ อาโอมบอกว่าคนที่ชอบมองคนอื่นเเบบนี้มักจะเป็นเเบบนี้"เเล้วน้องดรีมก็ทำให้ดูอีก
"ไม่ใช่ซักหน่อย พ่อดูเหมือนเหรอน้องดรีม"น้องดรีมพยักหน้า
"อุ๊บ ฮิฮิ"ซินหัวเราะใส่ผมทันที ผมเบะหน้าใส่ ฮึ่มเเกล้งกันดีนัก
"เดี๋ยวเถอะน้องดรีม พ่อโป้งน้องดรีมขึ้นมาเเล้วอย่ามาหาว่าไม่เตือน"
"ไม่เป็นไรค่ะน้องดรีมมีพี่ซิน"เเล้วน้องดรีมก็เกาะเเขนซินทันที
"ใช่สิเดี๋ยวนี้พ่อมันกลายเป็นคนนอกไปเเล้ว มีลูกก็ไม่รัก ทำไมชีวิตถึงได้เศร้าขนาดนี้นะ"ผมเเกล้งเบะปาก ดรีมทำหน้าเหวอเเล้วกอดเเขนผมทันที
"โอ๋ๆ พ่อขาดรีมขอโทษดรีมเเค่เเหย่เอง"ดรีมทำหน้าอ้อน
"น้องดรีมเลิกเล่นเถอะครับ ทานข้าวเช้าเถอะเดี๋ยวหมอจะมาตรวจเเล้ว"ซินบอกน้องดรีม
"ค่ะ น้องดรีมก็หิว เมื่อคืนโดนพ่อบังคับนอนจะบอกว่าหิวก็กลัวโดนดุ เมื่อคืนลุงเทียนมาด้วยหรอคะพ่อ ดรีมเหมือนได้ยินเสียง หรือว่าดรีมคิดถึงลุงมากไปน๊า"ดรีมทำหน้าคิด
"ใครหูฝาดหรอ"เสียงไอ้เทียนดังเเทรกขึ้นมาทันที
"อ๊าลุงเทียน คิดถึงจังเลยค่ะ"น้องดรีมทำท่าตื่นเต้นเเละกวักมือเรียก
"ลุงก็คิดถึง"ไอ้เทียนเข้าไปหาเเล้วสวมกอดทันที
"สวัสดีครับพี่เทียน"ซินทักทาย
"สวัสคร้าบ น้องซินสบายดีไหมไม่เจอกันตั้งหลายเดือน"
"ไอ้เทียนมึงอย่างมองซินเเบบนั้นได้ไหมวะ"ผมว่ามัน มันทำหน้างงๆ
"หน้าเเบบไหนวะ"ไอ้เทียนทำหน้างงหนักเเล้วมองซิน
"ก็เเบบนี้ไง"ผมทำเลียนเเบบน้องดรีม
"อะไรวะ"ไอ้เทียนขมวดคิ้วมันยังไม่เก็ท
"ก็หัวงูไงคะลุงเทียน"ดรีมเฉลย ไอ้เทียนทำหน้าเข้าใจเเล้วหัวเราะ
"เออกูยอมรับ"แล้วมันก็หันไปยิ้มให้ซิน
"สบายดีหรอซิน"
"ครับสบายดี ซินอยากเจอพี่ตั้งนาน เเต่ไม่เคยได้เจอเลย" แล้วทำไมต้องอยากเจอมันด้วยละเนี่ย
"หืมคิดถึงพี่หรอ แหมเบื่อไอ้ไนท์มันเเล้วสิ นิสัยแบบมันใครจะอยู่กับมันทนเนอะ"ไอ้เทียนเออออเสร็จสรรพซินหัวเราะ
"พอดีมีธุระจะพูดกับพี่โดยตรงนะ เราไปทานข้าวเช้าเเล้วคุยกันดีไหม"
"ไม่เอา"ซินเเละไอ้เทียนหันมามองผมเป็นตาเดียวกัน ไอ้เทียนทำหน้ายิ้มเย้ยๆ
"น้องเขาสนใจกูละไอ้ไนท์ มึงจะมาขัดไรวะ"ไอ้เทียนกอดอก ยิ้มเยาะใส่ผมจนน่าเตะ
"สนใจมึงที่ไหน ซิน ซินสนใจไอ้เทียนหรอ"ผมถามแบบร้อนใจ
"ก็.......ถ้าพี่ยังไม่เลิกงี่เง่าซินก็อาจจะเปลี่ยนใจ"ซินทำหน้านิ่งเเล่วพูด ผมถึงกับช็อค (=0=)
"พ่อก็ คิดมากผู้ใหญ่เขาจะคุยกัน"น้องดรีมว่าพ่อบ่อยไปไหม(T^T)
"เนอะน้องดรีม ผู้ใหญ่เขาจะคุยกัน เด็กๆ น่ะเขาไม่ให้มาจุ้น"ไอ้เทียนเยอะไปไหมมึง
"ไอ้......"ผมเม้มปากจะด่าไอ้เทียนเเต่เกรงใจคุณลูกที่มองปากตาปริบๆ
"ไปเถอะครับ เดี๋ยวเราไม่มีโอกาศได้เจอกันอีก ไม่งั้นซินลืมอีกแน่ๆ"ซินจับมือไอ้เทียนเพื่อให้เดินตาม ผมจับมืออีกข้างที่ว่างเพื่อให้ซินหยุด
"พี่ไปด้วยนะ นะ"ผมอ้อน ไอ้เทียนแอบหัวเราะจนผมเหล่
"พี่ไนท์ ผมจะคุยธุระ ส่วนตัว พี่เข้าใจไหม"ซินค่อยพูดเเล้วทำหน้าหืมใส่ ผมผละมืออย่างจำใจ ไอ้เทียนลอยหน้าลอยตาเเล้วโบกมือบ้ายบายผม
"พ่อขาทำไมทำอย่างกับพี่ซินจะไม่กลับอย่างงั้นแหละ"น้องดรีมถาม ผมนั่งลงข้างๆเเล้วท้าวคางมองน้องดรีม
"ทานข้าวกับเถอะน้องดรีม"ผมพูดเสียงอ่อย
.......................
นานเเค่ไหนเเล้วไม่รู้ที่ซินกับไอ้เทียนหายไป หลิงเข้ามาเช็คอาการเเละเล่นกับน้องดรีม ส่วนผมนั่งเเก่วอยู่คนเดียว ไอ้บรีสมันเป็นยังไงบ้างผมเองก็ไม่ได้โทรหามันเลย เเต่คงไม่มีปัญหาอะไรหรอกมั้งเพราะถ้ามีมันคงจะรายงานมาเเล้ว
"พี่ไนท์ นั่งหน้าหงิกเชียว"หลิงเดินเข้ามาถามผม
"เบื่อๆ"
"หาอะไรทำสิ"หลิงเเนะนำ ผมเหล่มอง
"ไม่เอาอ่ะ" หลิงถอนหายใจเเล้วไปนั่งเล่นกับน้องดรีม
"สวัสดีคร้าบคุณไนท์"นายโอมที่เดินเข้ามายิ้มหน้าบาน รายนี้มันก็ขยันมาได้ทุกวันตั้งเเต่ที่ซินพามันมาครั้งเเรกยันตอน ไม่การมีงานทำหรือยังไงก็ไมรู้
"หวัดดี"ผมพูดห้วนๆ
"เป็นหวัดไม่ดีนะครับ"มันเดินผ่านผม ผมเเทบอยากจะขัดขาให้มันล้มหัวทิ่มคะมำ
"น้องหลิงน้องดรีมทานข้าวเที่ยงหรือยังครับ"
"ยังเลยพี่โอม จะไปทานกับหลิงไหม"
"ครับ เเล้วน้องดรีมละสบายดีเนาะวันนี้"
"สบายดีค่า"
ผมมองคนสามคนที่กำลังสนทนาเเละดูจะมีความสุขกันเหลือเกิน มีเพียงเเค่ผมที่กำลังมืดมนอยู่ตอนนี้ ผมกดโทรศัพท์โทรหาซิน ซินก็ไม่รับเเล้วส่งเมสเสจบอกว่า ยังไม่ว่าง กลับมาให้อีก ไม่รู้ว่ามีธุระอะไรเยอะเเยะหนักหนากัน
"หลิงเดี๋ยวพี่กลับบ้านก่อนนะ"ผมบอกหลิง อย่างน้อยก็ไปเยี่ยมแม่บ้างก็ดี
"อืมๆ เดี๋ยวดูเเลดรีมให้"หลิงหันมาบอกเเล้วกลับไปอยู่ในโลกส่วนตัวของมันต่อ
.......................
บ้าน...............ยังคงเงียบเหมือนเคย ผมเดินเข้าบ้านมองหาเเม่ที่น่าจะอยู่ในห้องนั่งเล่น แต่ดูเหมือนทำไมมันเงียบเเบบนี้
"ไงเจ้าไนท์"ผมชะงักเท้าทันที เเละมองกลับไป ถึงแม้ว่าจะไม่ได้เจอกันนานเเรมปีเเต่ใบหน้าก็ยังเหมือนเดิมถึงจะเกือบหกสิบเเล้ว แต่ก็ยังดูไม่เเก่ขึ้นเลย
"พ่อกลับมาเมื่อไร"ผมถามพ่อเสียงเรียบไม่ได้ตื่นเต้นหรือดีใจเลยที่ได้เจอพ่ออีก
"เมื่อวาน แล้วแกไปหาหนูดรีมมาหรอ"พ่อเดินผ่านไปนั่งตรงโซฟา ทำสายตาสั่งผมให้นังที่โซฟาอีกตัว
"ไม่ได้ไปหาเเต่เพิ่งจะได้เข้ามาบ้าน"ผมตอบเสียงเรียบๆ เเล้วหันสายตาไปทางอื่น
"เป็นยังไงบ้างละ เมื่อไรหนูดรีมจะเดินได้"
"ก็ทำกายภาพไปเรื่อยๆจนกว่าน้องดรีมจะขาเเข็งเเรงเเละเดินได้เองนั่นเเหละ"ผมกอดอกคุย พ่อยิ้มให้ผม
"งานเเต่งเเก พ่อไม่ได้มาขอโทษด้วยละกัน"
"ไม่เป็นไร เพราะมันเเต่งหลอกๆ ไม่ได้จดทะเบียนหรืออะไรทั่งนั้นเเหละ"ผมยักไหล่
"หึ แกนี่นะโตขนาดนี้เเล้วยังจะทำตัวเหมือนเด็กเล็กๆ"พ่อส่ายหัวมุมปากมีรอยยิ้มนิดๆ
"ผม ก็เหมือนพ่อน่ะเเหละ"ผมย้อนกลับ พ่อผมหัวเราะลั่นบ้าน
"เถียงคำไม่ตกฟากเหมือนเคยถามจริงเถอะ แกจะไม่เชื่อฟังฉัน หรือไม่ขัดใจฉันสักครั้งนึงไม่ได้เลยหรือไง"ผมเหล่มอง
"ก็เคยเเล้วไง แต่ผมบอกพ่อเเล้วว่าผมจะทำตามเพียงเเค่ครั้งเดียวไม่มีครั้งต่อไปอีก"ผมพูดเสียงมั่น
"ก็ไม่ได้ว่าอะไร เเล้วไหนละเมียเเกเห็นเเม่เเกบอกว่าสวยหนักหนา ไม่เห็นจะตามเเกมาเลย"
"พ่อเองก็อยากเห็นละสิ"ผมยิ้ม
"เออ เมื่อไรจะพามาไหว้ผู้ใหญ่ซักที"
"พ่อ ถ้าพ่อเห็นเเล้วจะอึ้งเลยละ"ผมอวด พ่อหลิ่วตามอง
"แกไม่ต้องบอกว่าฉันจะอึ้งไหม เเม่เเกเล่าให้ฟังหมดเเล้ว ใช่ลูกชายของคุณเข็มเจ้าของบริษัทจัดทำโฆษณานั่นใช่ไหม"ผมพยักหน้า
"ทันข่าวนี่พ่อ"
"หึ มีลูกชายเเบบนี้ไม่ให้ทันได้ไง เเกเล่นเอาไปเปิดตัวโน่นนี่ ไม่ให้เข้าหูฉันได้ไง"
"พ่อรู้ได้ไง"
"ก็ไอ้โจมันโทรมาบอกว่าแกน่ะมีเมียเป็นผู้ชาย"พ่อพูดกึ่งเล่น เสี่ยโจนี่ไว้ใจไม่ได้เลยจริงๆ ต่อหน้าทำดีแต่ลับหลังกลับเป็นอีกอย่าง
"ว้าหมดสนุกเลย"ผมทำท่าเสียดายเเล้วถอนหายใจ
"ทำเป็นพูดไปนะ แกนี่มันน่า....จริงๆเลย"พ่อยักหน้าชี้นิ้วใส่ ผมลอยหน้าลอยตา
"เเล้วพ่อจะกลับเมื่อไรละ"
"ฉันเพิ่งจะมาเเกจะไล่แล้วหรือไง"
"เปล๊าก็เเค่ถาม"ผมยักไหล่
ผมกับพ่อคุยกันซักพักเเม่ก็ลงมา พวกเราคุยกันซักครู่หนึ่ง ผมมองดูเวลานี่มันก็สายมากเเล้วผมจึงลาท่านทั้งสองเพื่อที่จะกลับไปโรงพยาบาล เพราะกลัวรถจะติดและไปถึงช้า วันนี้ทั้งวันผมเจอซินเเค่รอบเช้ารอบเดียว ป่านนี้ซินคงกลับบ้านไปพักผ่อนเเล้วละ ผมหวังว่าพ่อคงจะรับซินได้จริงๆอย่างที่คุยเพราะถึงยังไงผมก็คงจะไม่เลือกใครอีกเเล้ว เพราะรอคอยมาตั้งนานถ้าจะให้เเยกกันเพียงเเค่ถูกบังคับ 30กว่าปีที่โตมานี่คงหมดค่าในชีวิตสำหรับผมเเล้วละ..........
........................
ขอบคุณทุกคนที่ให้คำชี้เเนะนะคะ ภาษาถูกผิดยังมีให้เห็นบ่อยๆ
เเต่ก็พยายามเเก้
malula ขอบคุณที่บอกค่ะ เเต่จะกลับไปแก้เจ้าตัวก็ลืมว่ามันหน้าไหนบทไหน
เลยไม่ได้เเก้ซักที
ใครที่อ่านใหม่หรือตามอ่านช่วยบอกหน่อยนะคะ
หัวข้อ: ((เจ้าสาวจำเเลง))>>>>ตอนพิเศษ ด้ายสีเเดง....จบ 25/9/55 p.38 (อ่าน 387882 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก