หัวข้อ: [Babble Story] - Imprint Love - จบบริบูรณ์ ย้ายได้เลย

[swordtails]

ตามมาอ่านเรื่องนี้จากกระทู้แนะนำค่ะ !

น่ารักอ้ะ !!! น่ารักมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก ~
สารภาพว่าตอนแรกที่อ่านเรารู้สึกแปลก ๆ ค่ะ เพราะปกติแล้วเราชอบนิยายที่เน้นการบรรยายน่ะค่ะ
พอได้อ่านนิยายที่มีแต่การสนทนากันก็เลยรู้สึกว่ามัน " ไม่ใช่ " สักเท่าไหร่

แต่ทำไปทำมา พอรู้ตัวอีกที ก็ลุ้นให้พี่ปอนด์กับน้องพลเจอกันแบบตัวเป็น ๆ ไปเสียแล้ว
บอกตรง ๆ ว่าโคตรลุ้นอ่ะค่ะ ! คือแบบ ฟ้าจะกลั่นแกล้งอะไรกันขนาดนั้น
พอคนหนึ่งว่าง อีกคนก็ต้องบินไปต่างประเทศ พออีกคนกลับมา อีกคนมีประชุม ไม่ก็ไปเที่ยวกับเพื่อน
กว่าจะเจอหน้ากันก็กินเวลาเป็นปี ... แต่การรอคอยนั้นช่างหอมหวานยิ่งนัก
พอได้เจอหน้ากัน ได้คุยกันมากขึ้น ได้มีกิจกรรมอะไร ๆ ทำด้วยกันหลายอย่าง
เราก็เริ่มคิด ... อร๊ายยยยยย นี่เขาคิดกันแค่พี่น้องที่ทำงานเหรอ ? /ฉันอุตส่าห์จิ้น/
เพราะทั้งสองคนไม่ได้หวานเหวินอะไรใส่กันแบบที่ควรจะเป็นเลยค่ะ ติดจะกวนใส่กันมากกว่า

ทั้งนี้ทั้งนั้นต้องขอบคุณพี่โก้สินะ !

นี่ถ้าช่างถ่ายภาพนามโก้ไม่ออกตัวแรงจัดท่าโพสสมัยไปเที่ยวทะเลให้สองคนนี้นะ
ก็ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่พี่ปอนด์มันจะยอมออกปากว่า " จีบ " น้องเขาอยู่จริง ๆ
ฮืออออ น่ารักอ่ะ /ตอนไป team building ก็น่ารัก ตอนไปเที่ยวบ้านพี่โก้ วันเกิดน้องพลก็น่ารัก/ 
พี่ปอนด์ละมุนมาก ส่วนน้องพลก็น่าเอ็นดู๊ ~

ก็น่ารักเสียขนาดนี้แล้วพี่ปอนด์จะท้อได้ไง้ ~ กำลังใจมาเต็มแบบนี้ ก็ต้องสู้สินะ
เชียร์พี่ปอนด์สุดใจค่ะ ดูเหมือนคุณแม่จะใจอ่อนลงแล้วน้า ^^

เป็นกำลังใจให้คุณคนเขียนค่ะ !

[●GreenTEA●]

 

[Whatever it is]

เราชอบเลี่ยนๆ จัดมา!

[papa]

น่ารักจัง 

[-i z e l i z e-]

ขอแบบพี่ปอนด์สักคน แต่เวอร์ชั่นชายแท้นะคะ 5555

[Rukki]

โอ้ยยย น่ารักมากกก อ่านไปยิ้มไป
เรื่องนี้อ่านแล้วรู้สึกว่าเหมือนมีผีเสื้อกำลังบินอยู่ในท้องเลยค่ะ
พลน่ารักมากๆๆๆ คุณแม่เลี้ยงยังไงคะเนี่ย )
สำหรับเรื่องครอบครัว ขอเอาใจช่วยทั้งคู่ค่า

[rainbow67]

สายๆ ของวันต่อมา หลังจากที่กลับจากทำบุญที่วัด…

พี่ปอนด์ครับ

ครับ

อยากไปดูโรงเรียนเก่าผมมั้ยครับ

ไม่อยาก

แป่ว

หึ หึ

ไม่สน อยากไม่อยากก็จะให้ไปดู

แล้วจะถามทำไม

เก๊าะเป็นคนมีมารยาท

เหรอ….

ฮ่า ฮ่า ฮ่า


=imprintlove=


เป็นไงครับ

อืม… กว้างดี – ตรงนั้น สนามอะไร

สนามที่เอาไว้เข้าแถว เคารพธงชาติครับ…

นึกว่าสนามบอล

ตอนพักกลางวัน ก็มีคนเอาบอลมาเตะเล่นเหมือนกันครับ แต่สนามบอลจริงอยู่ด้านหลังโน่น กว้างยาวตามมาตรฐานสากล

โรงเรียนกว้างขนาดนี้ มีนักเรียนกี่คน

ตอนรุ่นผม มีประมาณสองพันคนครับ รวมทั้งช่างและพาณิชย์

ช่างด้วยเหรอ

ครับ ตอนแรกมีแต่ช่าง แล้วตอนหลังเปิดให้เรียนพาณิชย์ด้วย

แล้วเวลาเด็กช่างมีเรื่อง เด็กพาณิชย์ทำไง

ก็… ไม่ต้องทำไง ที่นี่ไม่เหมือนกรุงเทพฯ แบบที่เกลียดกันยกโรงเรียนไม่มี แต่จะแบ่งเป็นหมู่บ้าน เป็นตำบลไปเลย เป็นถิ่นใครถิ่นมัน ห้ามล้ำเส้น

อ้าว แล้วเกิดเรียนอยู่ที่เดียวกัน แต่คนละหมู่บ้านจะทำไง

ถ้าเคยปะทะกันมาก่อน ก็อาจจะมีปัญหา แต่ส่วนมากก็เป็นเพื่อนกันได้

แล้วเราหละ เคยไปปะทะกับใครมามั่งหรือเปล่า

ไม่เคยครับ มีแต่ต้องคอยห้ามทัพ

ทำไม

ก็เพื่อนที่เคยเรียนด้วยกันตอนมอต้น มันไม่ถูกกับเพื่อนที่เรียนปวช เวลามาเจอกันมันก็แง่งๆ ใส่กันตลอด มีครั้งนึง ผมขึ้นไปเอาของบนเรือน พอลงมามันซัดกันแล้ว แม่ก็อยู่ด้วยวันนั้น เลยสั่งห้ามไม่ให้พวกมันมาบ้านอีก…

แล้วยอมมั้ย

ใครครับ พวกนั้นเหรอ

อือ ฮึ…

ยอมสิครับ… วันนั้นแม่น่ากลัวมาก ขนาดผมยังกลัวเลย ไม่เคยเห็นมาก่อน ถ้าไม่ยอมอาจจะได้ลูกตะกั่วเป็นของแถมกลับบ้าน

มีปืนด้วยเหรอ ที่บ้าน

ครับ ปืนลูกซอง

แล้วยังคบกันอยู่มั้ย กับพวกนั้น

ก็คบครับ แต่ก็ไม่ค่อยได้เจอกันเท่าไหร่ คนที่เรียนด้วยกันตอนมอต้น ไปทำงานที่ภูเก็ต ส่วนคนที่เรียนปวชก็ไปเปิดอู่ซ่อมรถที่พัทยา…

เรียนพาณิชย์ทำไมไปซ่อมรถ

มันเรียนช่างครับ ไม่ได้เรียนพาณิชย์

เอ้า คุยมาตั้งนานนึกว่าเรียนพาณิชย์ แล้วไปเป็นเพื่อนกับเด็กช่างได้ไง

สัญญาก่อน… ถ้าบอกแล้วจะไม่แซว

หึ หึ ทำไมต้องแซว

อยากรู้ ก็ต้องสัญญาก่อน

(ตาวันอมยิ้มแต่ไม่พูดอะไร คนตัวเล็กกว่าเลยจับมือมาเกี่ยวก้อยสัญญาเองซะเลย) เกี่ยวก้อยสัญญา ใครไม่ทำตามสัญญา ขอให้จู๊ดๆ

อายุเท่าไหร่เรา

อายุเป็นเพียงตัวเลข (พูดแล้วก็ยักคิ้วกวนๆ)

เหรอ…

ฮ่า ฮ่า ฮ่า

แล้วสรุปยังไง ทำไมไปเป็นเพื่อนกับเด็กช่างได้

ก็ตอนปฐมนิเทศจำห้องไม่ได้ แต่กลัวเสียฟอร์มเลยไม่ถามใคร เดินตามเค้าไป นั่งอยู่ตั้งนาน ก็ยังงงว่าทำไมไม่มีผู้หญิงซักคน ที่ไหนได้เข้าห้องผิด เป็นห้องปฐมนิเทศของเด็กช่าง

หึ หึ หึ แสดงว่าเอ๋อมาตั้งแต่เด็ก…

โด่ คนเรามันก็มีผิดพลาดกันได้ ฮ่า ฮ่า ฮ่า (พูดแก้ตัว แต่ก็ขำตัวเอง)

แล้วตอนเช็คชื่อไม่รู้เหรอ

ไปสายครับ อาจารย์รีบต้อนเข้าห้อง บอกชื่อมาเช็คทีหลัง ตอนเดินเข้าไป เห็นแต่ละคนแล้วงงมาก ทำไมเด็กพาณิชย์หน้าโหดจังวะ

ฮ่า ฮ่า ฮ่า

แล้วก็มีเด็กนักเรียนคนนึง ที่นั่งใกล้ๆ ถาม ‘มึงเรียนไร กูเรียนช่างยนต์’ ผมก็ ชักแหม่งๆ แล้ว อารายวะ พาณิชย์ มีสาขานี้ด้วยเหรอ แล้วพอมองไปที่เวที เห็นป้ายถึงได้รู้ ชัดเลย เข้าห้องผิด…

แล้วทำไง

ทำหน้ามึน… เพราะอยู่ตรงกลาง ออกมาไม่ได้

ฮ่า ฮ่า ฮ่า

แล้ววันหลังผมก็เจอคนที่นั่งใกล้ผมในห้องปฐมนิเทศ ก็ยิ้มให้กัน ทักทายกัน แล้วไม่รู้ตอนไหนที่สนิทกัน รู้อีกทีมันก็มาหาที่บ้านบ่อยๆ แล้ว… รู้จักกันแบบมึนๆ ก็เลยคบกันแบบมึนๆ

ฮ่า ฮ่า ฮ่า


=imprintlove=


คืนสุดท้าย ก่อนกลับ…

ก๊อก ก๊อก ก๊อก…

(เสียงเคาะประตูห้องที่ตาวันนอนดังขึ้นเบาๆ ก่อนที่ลูกชายเจ้าของบ้านจะโผล่หน้าเข้ามายิ้มกว้างให้กับคนที่ยืนอยู่ตรงหน้าต่าง)

นอนด้วย

หือ?

แม่บอกเบื่อหน้าผมแล้ว ไล่กลับมานอนห้อง

(ริมฝีปากได้รูปคลี่ยิ้มบางๆ ‘อย่างนี้จะเรียกว่ายอมรับแล้วได้หรือเปล่า หรือว่าแค่พักยก’ ตาวันคิด แต่ไม่ได้พูดออกมา ทำเพียงกางแขนออก เป็นสัญญาณให้คนมาใหม่เดินเข้าไปหา)

(ร่างบางเดินเข้าไปสวมกอดคนที่อ้าแขนรออย่างว่าง่าย) ดูไรอยู่ครับ

ฟ้าสวย…

ดาวเยอะกว่าเมื่อวานอีก

อืม…

(ทั้งสองยืนมองดวงดาวที่เปล่งประกายระยิบระยับแข่งกันบนท้องฟ้าด้วยกันเงียบๆ สักครู่ ศีรษะที่พิงอยู่กับอกกว้างก็ผงกขึ้น…)

พี่ปอนด์

หืม…

โรแมนติคป่าวครับ

หึ หึ จะไม่โรแมนติคก็เพราะคำถามนี้แหละ

ฮ่า ฮ่า ฮ่า – จริงๆ ผม โรแมนติคมากเลยนะ

แต่…

แต่ยุงมันเยอะอ่ะ คัน

ฮ่า ฮ่า ฮ่า

ก็พี่ปอนด์เล่นเปิดหน้าต่างเกือบทุกบานเลยอ่ะ

หึ หึ – ข้างนอกยุงเยอะ งั้นเราไปโรแมนติคในมุ้งดีกว่า

โรแมนติคในมุ้ง ฟังแล้วมันแหม่งๆ นะ

หึ หึ หึ


=imprintlove=

End of Episode XIII

[route rover]

อ๊าววว  จบ!!! อ่านเพลิน 

[RoseBullet]

อ๊าย ดีใจก่อนนอนได้อ่านเรื่องนี้ สงสัยคืนนี้ฝันดีมีความสุขแน่ๆ
คุณแม่ยอมให้น้องมานอนด้วย งี้เราว่ายอมรับกลายๆแล้วล่ะ
พี่ปอนด์สู้ต่อไป เด็กเอ๋อๆน่ารักๆขนาดนี้หาที่ไหนไม่ได้แล้วนะ อย่าปล่อยไปเชียว
ว่าแต่เรื่องเอ๋อๆ เข้าห้องผิด เข้าใจผิดอะไรเนี่ยสมัยก่อนเราเป็นบ่อยมาก
ยิ่งกว่าน้องอีก คือของเราเนี่ยโคตรมั่วแบบที่คนทั้งสายชั้นมองเห็นอ่ะ ฮ่าๆๆ
ปล.อยากไปส่องความโรแมนติคในมุ้งของเค้าบ้างอ่ะ อิอิ

[@Iriz]

น้องพลน่ารักกก มึนตั้งแต่เด็กเลยอ่ะ 55
คุณแม่เริ่มใจอ่อนแล้วแน่เลย 

[little_nok]

เพลินเลย มาบ่อยๆ นะคะ
เขาจะได้ไปไกลกว่านี้สักที

[BBSS]

หุหุ  โรมันติก ในมุ้ง 

[swordtails]

ไปโรแมนติกกันในมุ้ง 555555555555

นิยายเรื่องนี้ พอคนหนึ่งบิลด์หวาน ๆ ขึ้นมาทีไร อีกคนต้องเบรกทำให้คนอ่านหน้าทิ่มทุกทีไปสิน่า
ไ่ม่เคยจะได้โรแมนติกตลอดรอดฝั่งกับเขาบ้างเล้ยยย โถ่ 55555

น้องพลน่ารักอ่ะค่ะ เอ๋อมาตั้งแต่เด็กเลยหรือนี่
ไอ้ที่ไม่รู้ห้องเรียนก็เลยเดินมึน ๆ ตามเขาไป จนไปเรียนผิดแผนกนี่ไม่ไหวนะลูก
พี่ปอนด์ได้รู้ความจริงข้อนี้ เห็นทีต้องเพิ่มมาตรการในการรักษาความปลอดภัยเลื่อนขึ้นอีกหนึ่งระดับ
เพราะไม่รู้ว่าเจ้าตัวจะเอ๋อในระดับอันตรายถึงขีดแดงอีกตอนไหน
เพราะฉะนั้น ตามคุมทุกฝีก้าวเลยนะคะพี่ปอนด์ ^^

นอนหลับฝันดีค่ะคุณคนเขียน ~

[konnarak]

อยากเห็นจังโรแมนติกในมุ้ง จะเป็นยังไง

[Benesmee]

น่ารักมากๆ เลยค่ะ
แต่แอบอยากอ่านนฉากโรแมนติกในมุ้งต่ออ่ะค่ะ อิอิ 

[why yyy]

มีความสุข )

[takara]

พลน่ารักดีอะ แม่แค่พักยกแน่เลย สู้สู้พี่ปอนด์

[●GreenTEA●]

 

[่patsaporn]

พลเอ๋อน่ารักมาก มีการไปนั่งผิดห้อง 555 ได้เพื่อนเยอะเลยคราวนี้
คุณแม่ปล่อยตัวให้มานอนด้วยกันแว้ว คุณแม่ใจอ่อนแล้วชิมิคะ 

ขอบคุณค่ะ

[Zitraphat]

นอนตากยุงมองดาวอะล่ะดีแล้ว ในมุ้งมันร้อนนนนนนนน....

[caramel toffee]

สนุกจังค่ะ ปกติไม่ค่อยชอบนิยายที่เน้นบทสนทนาไม่ค่อยมีบรรยายเท่าไหร่ แต่เรื่องนี้อ่านตอนแรกก็ติดเลย คือมันดูเหมือนจะไม่มีอะไร แต่คนเขียน เขียนได้มีเสน่ห์มากๆ รู้ตัวอีกทีก็ตามอ่านจนมาถึงตอนล่าสุดซะแล้ว

ตอนนี้แอบมีลุ้นๆ ทีแรกเจอคุณแม่น้องพลก็กลัวนิดๆว่าจะมาม่า แต่นี่ยอมให้น้องมานอนห้องเดียวกัน ก็คงโอเคในระดับหนึ่งแล้วล่ะเนอะ ค่อยโล่งใจหน่อย

นั่งรออ่านตอนต่อไปอยู่แถวนี้นะคะ 

[iforgive]

น่ารักค่ะ  รู้สึกว่าคู่นี้เคมีเข้ากันสุด ๆ
เริ่มต้นจากเรื่องงาน  อยากพบ
และสุดท้ายก็ผูกพันเป็นความรัก

[snooppy]

อร๊ายยยยยยยย

[BeeRY]

ลางดีแล้วพี่ปอนด์ คุณแม่ยอมให้น้องพลมานอนด้วยแสดงว่าเลิกหวงระดับหนึ่ง แต่อีกหลายระดับต้องรอดูอีกทีนะ

[Whatever it is]

อ้าวว กำลังโรแมนติคเลย

[aofaof]

รักเรื่องนี้อ่ะ

[ฟีฟาร30]

อ่านแล้วยิ้ม~~
...โรแมนติกในมุ้ง*0*

[ryoushena]

น่ารักที่ซู้ดดดด

[Noo_Patchy]

  แบบว่า อยากรู้เรื่องในมุ้งด้วยอ่ะ  อิอิ 

[❝CHŌN❞]

อ่านตอนนี้แล้วยิ้ม

คุณแม่ค่อยๆยอมรับพี่ปอนด์แล้ว