คืนเดียวกัน... ในห้องนอนของผู้เป็นแม่
แม่: พล
ครับ
แม่: ง่วงหรือยัง
ยังครับ แม่มีไรเหรอครับ
แม่: ไม่มีอะไรหรอก แค่ถามเฉยๆ แล้วอยู่ที่กรุงเทพฯ เป็นไงบ้าง ดีมั้ย
ครับ ดีครับ
แม่: แล้วที่ทำงานเป็นไง คนนั้นยังอยู่มั้ย
ใครครับ
แม่: คนที่เป็นรุ่นพี่ ที่เล่าให้ฟังบ่อยๆ
อ๋อ... พี่กานต์เหรอครับ ยังอยู่ แต่ไม่ได้อยู่ทีมเดียวกันแล้ว
แม่: อ้าว ทำไมหละ
พอดี พี่อีกทีมนึง เค้าขาดคน หัวหน้าเลยให้พลไปทำกับเค้า ไม่ได้อยู่กับพี่กานต์แล้ว
แม่: แล้วพี่คนใหม่เป็นไง ดีกับพลมั้ย
ครับ ดีมากเลย ตอนแรกได้ยินกิตติศัพท์ไม่อยากจะไป กลัว
แม่: กิตติศัพท์อะไร
คนที่เคยทำกับเค้า บอกว่าดุมาก แล้วก็อารมณ์ร้าย แต่พอไปทำด้วยจริงๆ แล้วไม่เห็นมีไรเลย ใจดีด้วย พาไปเลี้ยงประจำเลย
แม่: ที่เค้าดีนี่ เพราะเค้าพาไปเลี้ยงใช่มั้ย
ฮ่า ฮ่า ฮ่า แม่อ่ะ พลไม่ใช่คนเห็นแก่กินขนาดน้านนนน
แม่: หึ หึ แล้วเค้าดียังไง
ก็ เก่ง แล้วก็ฉลาด คิดเร็วมาก ไม่เห็นดุอย่างที่คนเค้าลือกันเลย
แม่: ยังไม่เคยทำผิดหนะสิ
เคยแล้วครับ... เครียดมาก นอนไม่หลับเลย พอตอนเช้ารีบไปบอก พี่เค้าก็ไม่ว่าอะไร แค่บอกว่าให้แก้ไข แล้วก็หาวิธีป้องกันไม่ให้ผิดอีก
แม่: ดูเป็นคนมีเหตุผลดี แต่ถ้าผิดซ้ำสองอาจจะไม่ใจดีต่อแล้ว
แม่พูดเหมือนพี่ปอนด์เลย
แม่: พี่ปอนด์ว่าไง
ก็บอก... ทำผิดครั้งเดียวเรียกว่าบทเรียน ทำผิดเรื่องเดิมซ้ำๆ เรียกว่าสะเพร่า ทำผิดอีกที คราวนี้อาจจะได้เห็นร่างจริงของพี่เขาแน่
แม่: หึ หึ... แล้วพี่ปอนด์ทำไร อยู่ที่เดียวกับพลมั้ย
เปล่าครับ พี่ปอนด์เป็นแนวหน้า หาเงินเข้าบริษัท ออฟฟิศอยู่แถวสาทรโน่น
แม่: อ้าว แล้วมารู้จักกันได้ไง
พี่ปอนด์ขอให้ช่วยงานครับ เลยรู้จักกัน
แม่: เหรอ... แล้วใครจีบใคร
แม่อ่ะ (เขินจนหน้าแดง แต่มันมืดแม่เลยมองไม่เห็น)
แม่: เอ้า ผิดตรงไหน แค่อยากรู้ ทำไมต้องอาย หรือพลจีบพี่ปอนด์
เปล่าซะหน่อย แค่คุยกันเฉยๆ
แม่: คุยเฉยๆ แล้วมาเป็นแฟนกันได้ไง
ก็พลหล่อไง พี่ปอนด์เลยหลงเสน่ห์
แม่: เป็นเอามาก ลูกฉัน
ฮ่า ฮ่า ฮ่า
(ทั้งสองเงียบกันไปสักครู่ คนเป็นแม่ก็เริ่มเข้าสู่โหมดจริงจัง)
แม่: พี่ปอนด์ดีกับพลมั้ย
ดีครับ ดีมากๆ
แม่: ดียังไง
ก็… ใจดี มีเหตุผล ฉลาด เก่ง สุภาพ อ่อนโยน
แม่: นี่คนหรือพระเอกนิยาย
ฮ่า ฮ่า ฮ่า
แม่: คุณสมบัติพร้อมขนาดนี้ คงเจ้าชู้น่าดู
เปล่าครับ ไม่เจ้าชู้
แม่: ไหนบอกอยู่คนละที่ แล้วรู้ได้ไง ต่อหน้าอาจจะทำอย่าง ลับหลังอาจจะทำอีกอย่างก็ได้
ไม่เจ้าชู้ครับ (ยืนยันหนักแน่น ถึงจะไม่มีหลักฐานมาพิสูจน์คนเป็นแม่ก็ตาม)
(เพราะเลี้ยงมากับมือ จึงรู้ว่าอีกลูกชายเป็นคนยังไง ถึงจะไม่เกเรหรือเป็นอันธพาลเหมือนลูกบ้านอื่น แต่ก็ดื้อเอาเรื่องอยู่เหมือนกัน ดื้ออย่างที่เขาเรียกกันว่า ‘ดื้อเงียบ’ หรือ ‘ดื้อตาใส’ นั่นแหละ จึงรู้ว่าหัวข้อนี้ควรหยุดเพียงแค่นี้ก่อน)
แม่: แล้วเคยทะเลาะกันมั้ย
ยังไม่เคยเลยครับ
แม่: ครั้งเดียวก็ไม่เคย?
ครับ… แปลกเหรอครับ
แม่: เปล่าหรอก ไม่เคยก็ดีแล้ว
+++++++++++++++++++++++++++++++++++
กลางดึกคืนเดียวกัน….
พี่ปอนด์ (เรียกแบบไม่แน่ใจ เมื่อเห็นใครบางคนนอนอยู่บนเปลญวนที่แขวนอยู่นอกชาน)
หืม... นึกว่าใครซะอีก มานอนไรตรงนี้ครับ ข้างในร้อน...
เปล่า... นอนไม่หลับ ทำไมครับ แปลกที่เหรอ
ก็คงงั้น -- แม่หละ หลับครับ
แล้วเราหละ ทำไมยังไม่นอนอีก หิวน้ำ เลยลุกขึ้นมากินน้ำ
อืม... (ทำเสียงรับรู้ในลำคอ ก่อนจะยื่นมือไปให้อีกฝ่ายจับ แล้วดึงลงมานอนด้วยกัน) อื้อ เดี๋ยวเปลขาด
ไม่ขาดหรอกน่า ทดลองแล้ว (เมื่อได้ยินอีกฝ่ายยืนยันหนักแน่นขนาดนั้น สุรพลก็ค่อยคลายความกังวลลง ขยับพลิกตัวจนได้ที่เหมาะๆ หนุนศีรษะบนไหล่ของคนเป็นพี่ แล้วนอนมองแสงระยิบระยับของดวงดาวที่กระพริบแข่งกันเต็มท้องฟ้าด้วยกันเงียบๆ)
สวยจัง
อืม... พี่ปอนด์ดูดาวเป็นมั้ยครับ
ก็พอเป็น... อย่างตรงนั้น ก็ดาวลูกไก่ อ๋อ แล้วนั่นหละครับ
ตรงนั้นก็.. คนไทยเรียกดาวจระเข้ ส่วนชาวยุโรบเรียก Big Dipper แปลไทยก็เป็นกระบวยใหญ่ ส่วนชาวกรีกเห็นเป็นหมีใหญ่ แล้วทำไมถึงเรียกไม่เหมือนกันครับ
เห็นต่างกันก็ต้องเรียกต่างกันสิ อึ้ม… ตอบได้กำปั้นทุบดินมาก
หึ หึ (ผ่านไปสักครู่....)
พี่ปอนด์
หืม เมื่อตอนบ่ายคุยไรกับแม่ครับ
เรื่องของผู้ใหญ่ เด็กไม่เกี่ยว เหรอ.... (ลากเสียงกวนๆ เลยโดนโบกไปที) ....เล่นแรงอ่ะ ถ้าสมองเสื่อมนะ รับเลี้ยงด้วย
โอเค... จะให้นั่งกินนอนกิน ไม่ต้องกระดุกกระดิกตัวเลย ฟังแล้วเหมือนจะสบาย แต่ก็คล้ายจะเป็นง่อยนะ
หึ หึ (แขนแข็งแรงข้างที่สอดอยู่ใต้ร่างของคนตัวเล็กว่า กอดกระชับแน่นขึ้น ก่อนจมูกโด่งๆ จะถูกกดลงบนศีรษะของคนที่ซบอยู่บนไหล่อย่างโหยหา) คิดถึง ผมก็คิดถึงพี่ (เงยหน้าขึ้นไปจุ๊บคางของอีกฝ่ายเบาๆ)
งั้นไปเก็บของ กลับบ้านเราดีกว่า ฮ่า ฮ่า ฮ่า
หัวเราะทำไม พูดจริง โอเค งั้นไปเก็บของก่อน (ทำท่าจะลุกขึ้นนั่ง แต่ถูกรั้งไว้ก่อน)
หึ หึ ถ้าหนีไปตอนนี้ แม่คงไม่ให้กลับมาเหยียบอีกแน่เลย ฮื้อ ไม่เห็นแม่จะดุเลย แล้วก็ชอบพี่ปอนด์ออก
เหรอ.... ฮ่า ฮ่า ฮ่า -- พูดงี้ เดี๋ยวจะฟ้องแม่
อย่าเลยครับ แค่นี้พี่ก็ติดลบจะแย่ โดนอีกกระทงคงจะไม่รอด แล้วเป็นไงครับ ท้อหรือยัง
อืม... ถ้ากำลังใจดี ก็คงจะไม่ท้อ (สุรพลย่นจมูก ก่อนจะยืดตัวไปหอมแก้มของคนที่นอนเป็นหมอนให้ฟอดใหญ่) ดีพอมั้ยครับ
ยังอ่ะ ต้องอีกข้างด้วย (แต่พออีกฝ่ายหอมแก้มอีกข้างแล้ว ชายหนุ่มก็ชี้ไปที่ปากเหมือนจะบอกว่าต้องที่นี่ด้วย) ขี้โกง (บ่นแต่ก็ทำตาม ชะโงกหน้าไปจุ๊บที่ปากของคนรักเบาๆ แต่พอจะถอยออกมา ศีรษะกลับถูกรั้งไว้ แล้วกดให้ก้มลงไปอีกครั้ง ผ่านไปชั่วครู่ คนตัวโตกว่าจึงถอนริมฝีปากออก)
ยังงี้ค่อยมีกำลังใจหน่อย =imprintlove=
ตอนพิเศษ... ชอบ
พี่ปอนด์ครับ
ครับ ว่างป่าวครับ ไปดูหนังกันมั้ย
ดูเรื่องไร เรื่องไรก็ได้ ไม่เอาหนังผี ไม่เอาดราม่า ไม่เอาฆาตกรรม
เกือบหมดละ ฮ่า ฮ่า ฮ่า
โรแมนติค? อืม... ไม่เอาอ่ะ โรแมนติคต้องซื้อแผ่นมาดูที่บ้าน เผื่อง่วงจะได้หลับเลย ดูในโรงมันต้องมันส์ๆ เอฟเฟ็คซ์เยอะๆ
แล้วอยากดูไร แอ็คชั่น? อือ ฮึ หรือหนังตลกก็ได้
โอเค... ไปแต่งตัว เดี๋ยวพี่เช็ครอบหนังก่อน ................
.........
ณ ห้างสรรพสินค้า... ขณะที่ทั้งคู่กำลังจะเดินขึ้นลิฟท์ไปที่ชั้น 4
พี่ปอนด์ แป๊บนึงครับ (ดึงแขนคนตัวโตกว่าให้หยุดเดิน แล้วก้มมองนาฬิการูปทรงประหลาดในตู้กระจกอย่างสนใจ)
ดูไร พี่ดูนาฬิกาเรือนนั้นดิ แปลกดีเนอะ
อืม... ชอบมั้ย ก็แปลกดีครับ (ไม่กล้าบอกว่า ทรงพิลึก เพราะพนักงานยืนอยู่ใกล้ๆ ที่หยุดดูเพราะรูปทรงที่พิลึกกึกกือประกอบกับราคาที่แพงเว่อร์จนไม่คิดว่ามีใครที่ไหนจะบ้ามาซื้อก็เท่านั้น พอพนักงานบอกว่าจะหยิบให้ดู สุรพลจึงส่ายหน้า แล้วชวนคนที่มาด้วยเดินต่อ)
..............
..........
กว่าจะถึงเวลาฉายภาพยนต์ ก็อีกประมาณหนึ่งชั่วโมง...
หิวมั้ย นิดหน่อยครับ พี่ปอนด์หละ
เหมือนกัน งั้นไปหาไรกินก่อนดีกว่า เหลืออีกตั้งชั่วโมง -- อยากกินไร อาหารญี่ปุ่น ไม่เอาอ่ะ กินบ่อยแล้ว อยากกินอาหารไทยๆ
อะไร อาหารไทยๆ ก๋วยเตี๋ยว
ก๋วยเตี๋ยวคืออาหารไทยเหรอ เพิ่งรู้ ฮ่า ฮ่า ฮ่า
.................
...........
ณ ร้านอาหารไทย (ก๋วยเตี๋ยว)
พลเข้าไปนั่งก่อนนะ เดี๋ยวพี่มา พี่ปอนด์จะไปไหนครับ
ทำธุระแถวนี้แหละ เดี๋ยวมา อ๋อ ครับ ให้สั่งเผื่อมั้ยครับ
อืม สั่งมาก็ได้ เอาบะหมี่แห้ง ครับ
(ผ่านไปประมาณเกือบครึ่งชั่วโมง ตาวันก็เดินกลับมาพร้อมถุงกระดาษขนาดเล็กยื่นให้คนที่นั่งรออยู่)
อ๊ะ อะไรครับ
ของขวัญ (สุรพลทำหน้าแปลกใจก่อนจะเปิดดู พอเห็นว่าเป็นอะไรก็นึกเสียดายตังค์ที่อีกฝ่ายเสียไป แต่ก็ต้องทำเป็นดีใจ เพราะไม่อยากให้คนซื้อเสียน้ำใจ หยิบนาฬิกาทรงประหลาดมาใส่ที่ข้อมือแล้วยืนให้อีกฝ่ายดู) เป็นไงครับ
อืม......(มองยังไงก็ว่ามันไม่สวย เลยตัดสินใจพูดความจริง)...ทรงพิลึก เอ้า แล้วซื้อมาทำไมครับ
ก็พลชอบ (สุรพลกลืนน้ำลายดังเอื๊อก ก่อนจะยิ้มแหยๆ มองคนตรงข้ามที่กำลังจะปรุงรสก๋วยเตี๋ยวในชาม) พี่ปอนด์
หืม พี่ปอนด์อย่าโกรธนะ คือ....
(ตาวันไม่ตอบ แต่มองคนตรงหน้านิ่งๆ รอให้พูดสิ่งที่ค้างคาใจออกมา)
ผมไม่ได้ชอบอ่ะ แต่เห็นมันพิลึกดี ราคาก็แพงเว่อร์ เลยมอง (มองลุ้นไม่อยากให้โกรธ)
(ตาวันอึ้งไปชั่วครู่ ก่อนจะหลุดขำออกมา) ฮ่า ฮ่า ฮ่า -- ก็ยังนึกอยู่ ทำไมแฟนพี่รสนิยมประหลาดจังวะ หูย ถึงจะรสนิยมห่วยยังไง ก็ยังมีลิมิตคร๊าบบ
ฮ่า ฮ่า ฮ่า =imprintlovespecial=
อ๊ะ เลี่ยนกันซะให้พอ คนเขียนก็เขียนไปคลื่นไส้ไป
หัวข้อ: [Babble Story] - Imprint Love - จบบริบูรณ์ ย้ายได้เลย (อ่าน 328098 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก