หัวข้อ: [Babble Story] - Imprint Love - จบบริบูรณ์ ย้ายได้เลย

[❝CHŌN❞]

ตามอ่านทันแล้ว ชอบมากเลยค่ะ ยิ้มหน้าบานทั้งเรื่องเลยเรา

ชอบ ผช. แบบพี่ปอนด์อ่ะ มีขายไหมค่ะ ฮ่าๆๆๆๆ

น้องพลก็น่ารักเกิน เข้าแล้วว่าทำไมพี่ปอนด์ถึงรักถึงหลง

รอตอนต่อไปค่ะ เรื่องน่ารักสุดๆ

[-i z e l i z e-]

น่ารักเว่อร์ๆ อ่านแล้วไม่เครียดเลย แต่อมยิ้มเหมือนคนบ้า ๕๕๕

[Pupay]

 

[pollapat]

น่ารักอ่ะ

[ดาวโจร500]

คิดถึงจับใจ

[snooppy]

หายไปนานจัง  คิดถึงแล้วอ่ะ

( รอ รอ รอ...)

[nutty2554]

ชอบจังค่ะ 
วิธีการดำเนินเรื่องน่าสนใจ  ค่อย ๆ คิดตามไปกับบทสนทนา
ทั้งที่ตอนแรก ๆ  ไม่มีอะไรมาก แค่สนทนากัน เรื่องขอให้ช่วยงาน
แต่ก็ทำให้เราติดตามว่าตอนไหน เืืมื่อไหร่ เค้าจะได้เจอหน้ากันสักที
จนกระทั่งพี่ปอนด์เริ่มเป็นกันเองมากขึ้น  เริ่มอยากเจอตัวจริง  ก็ทำเอาเราลุ้นตลอด
ว่าตอนไหนหนอ เจอกันแล้วจะเป็นยังไงหนอ
^____^  ฉากที่ได้พบหน้า เหมือนในบทละคร เปิดตัวนายเอกได้น่ารัก เพราะเดินเข้ามากับขบวนแฟนซี
ในขณะที่คุณพระเอกยืนหล่อโทรศัพท์

ตอนต้น ๆ การใช้คำของพลดูเป็นคนนิ่ง ๆ จนเราลุ้น ว่าพระเอกจะต้องเป็นคนขี้เล่น เพราะนายเอกเป็นคนนิ่งหรือเปล่า
แต่พออ่านมาเรื่อย ๆ พลเป็นคนขี้เล่น ทะเล้นเล็ก ๆ  และอ้อนบ้าง  แต่เราชอบนะ ดูมีเสน่ห์แบบน่ารัก
(คือส่วนตัวแล้วชอบที่นายเอกไม่สาวแตกค่ะ)  ในขณะที่พระเอกเอง ก็แสดงความอบอุ่น ใจดี และ หล่อ  รวย
คำสุดท้ายพูดตามพระเอกนะ  ทั้งหมดคนอ่านรับรู้ได้จากบทสนทนาของตัวละครค่ะ
ประมาณว่าผู้แต่งไม่ต้องบรรยายลักษณะมากมายนะ คนอ่าน อ่านแล้วจินตนาการตามเลย ชอบค่ะ

พี่ปอนด์พาน้องพลไปไหว้คุณป้า ก็น่ารัก แต่น้องพลพาพี่ปอนด์มาไหว้แม่ น่ารักกว่า ฮ่า

ตั้งแต่หน้าแรก จนถึงหน้า 12  เพิ่งเห็นความหื่นของพี่ปอนด์แค่นิดเดียว
เพราะน้องพลบ่นตลอดว่าพี่ปอนด์หื่น แต่สงสัยผู้แต่งตัดฉับ ฮ่า ฮ่า 

ปล. ติดตามต่อค่ะ  ชอบ 

[นอนกินแรง]

ชอบมากเลย น่ารักดี ออกแนวไม่รีบร้อนแล้วก็หวานๆ

[rainbow67]

ช่วงสายๆ ของวันที่สอง….

แม่: พล

ครับ

แม่: ไปซื้อของให้แม่หน่อยลูก แม่จดรายการให้แล้ว

ครับ – พี่ปอนด์ป่ะ (ดึงแขนคนที่นั่งอยู่ด้วยให้ลุกตาม)

แม่: พลไปคนเดียวเถอะ เดี๋ยวแม่จะให้พี่ปอนด์ช่วยอะไรสักหน่อย

ช่วยอะไรครับ พลช่วยด้วยก็ได้

แม่: ไม่ต้องหรอก พี่ปอนด์คนเดียวก็พอ

แต่…

ไปเถอะ เดี๋ยวพี่ช่วยแม่เอง

งั้น… เดี๋ยวรีบไปรีบมาครับ

หลังจากคนเป็นลูกลับตาไป…

แม่: ปอนด์ แม่ขอคุยด้วยหน่อยสิ

ครับ


%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%


ยกที่สาม….

แม่: เห็นเจ้าพลบอก ปอนด์พาไปเยี่ยมคุณป้าหรือ

ครับ ท่านเอ็นดูพลมาก

แม่: แล้วคุณพ่อคุณแม่หละ

ท่านทั้งสองเสียชีวิตตั้งแต่ผมยังเรียนอยู่ครับ

แม่: เสียใจด้วยนะ

ขอบคุณครับ ผมทำใจได้แล้ว

แม่: แล้วญาติคนอื่นๆ นอกจากคุณป้าหละ

มีคุณลุงกับคุณน้าครับ

แม่: อืม… แล้วตั้งใจจะพาเจ้าพลมันไปรู้จักเมื่อไหร่

คุณลุง คงเร็วๆ นี้ครับ แต่คุณน้าคงต้องรอดูอีกที อาจจะพาไปพบที่โน่นเลย – คุณน้าอยู่อเมริกาครับ

แม่: อ้อ…. (แล้วก็เงียบไป)

คุณแม่กังวลเรื่องอะไรหรือเปล่าครับ

แม่: ขอพูดตรงๆ นะ… เลิกกับพลซะเถอะ

(นิ่งไปชั่วครู่ ก่อนจะตั้งสติได้) รบกวนคุณแม่ช่วยบอกเหตุผลด้วยครับ

แม่: เพราะฉันไม่เชื่อว่า นางซินกับเจ้าชายจะไปกันรอดหนะสิ (เริ่มเสียงแข็งและเปลี่ยนสรรพนาม)

ผมไม่คิดว่าฐานะของเราสองคนจะเป็นอุปสรรคต่อการคบกัน

แม่: คุณไม่คิด แล้วญาติของคุณหละ

(เพราะไม่มั่นใจในตัวคุณลุงเหมือนกันว่าจะรับได้หรือไม่ที่เขามีแฟนเป็นผู้ชาย ตาวันจึงไม่สามารถตอบคำถามนั้นได้ แต่มีสิ่งหนึ่งที่เขารู้และมั่นใจ) ผมรักพลครับ… และมั่นใจว่า เมื่อคุณน้าได้พบกับพลแล้ว ท่านต้องนึกรักและเอ็นดูน้องเช่นเดียวกันกับคุณป้าแน่นอน… ส่วนคุณลุง ท่านเป็นคนที่ค่อนข้างจะเดาใจยาก ผมจึงไม่มั่นใจว่าท่านจะยอมรับความสัมพันธ์ของผมกับพลได้หรือไม่… หากว่าไม่ ผมคงจะต้องพาน้องไปกราบบ่อยๆ จนกว่าท่านจะใจอ่อน  

แม่: แล้วหากจนแล้วจนรอดท่านก็ยังไม่ยอมใจอ่อน?

(แค่นึกก็รู้สึกหนักใจ ตาวันถอนหายใจออกมาเครียดๆ) หากท่านไม่ยอมรับผมคงทำอะไรไม่ได้ หวังก็แค่ว่าสักวันท่านคงเข้าใจ… แต่จะให้เลิกกับพลผมคงไม่ทำ

แม่: รักกันแต่ทำให้ต้องทะเลาะกับญาติผู้ใหญ่ อย่างนี้ชีวิตจะมีความสุขหรือ?

ไม่ใช่การทะเลาะหรอกครับ ถึงแม้คุณลุงจะไม่ยอมรับจริงๆ ท่านก็ยังเป็นลุงผม และผมก็ยังเป็นหลานท่าน ให้ขัดใจหรือไม่ชอบใจยังไง ถ้าผมไปเยี่ยมก็คงไม่ถึงกับโดนไล่ออกจากบ้านแน่นอน และผมก็ตั้งใจไว้ว่า ถึงท่านจะไม่ยอมรับ ผมก็จะพาพลไปกราบบ่อยๆ ตามที่ตั้งใจไว้เหมือนเดิม

แม่: (นิ่งไปชั่วครู่ ก่อนจะเริ่มประเด็นใหม่) คุณทำงานที่เดียวกับพลใช่ไหม

ครับ (ตอบแบบประหยัดคำ เพราะงงว่าอยู่ดีๆ อีกฝ่ายก็เปลี่ยนเรื่อง)

แม่: ของครอบครัวคุณหรือเปล่า

ก็… ไม่เชิงครับ ตอนนี้เป็นมหาชนแล้ว แต่หุ้นส่วนใหญ่ก็ยังเป็นของเรา

แม่: แล้วใครเป็นประธานบริษัท

คุณลุงครับ

แม่: หากคุณลุงขัดใจ ไล่คุณออกจากงาน คุณจะทำยังไง

หมายความว่าไงครับ (ถามช้าๆ แบบระวังๆ)

แม่: ถ้าหากคุณลุงบังคับให้คุณเลิกกับเจ้าพล ไม่งั้นจะไล่คุณออกจากงาน และยึดรถยึดบ้านที่คุณอยู่ คุณจะทำยังไง จะยังคบกับเจ้าพลอยู่มั้ย

(ไม่รู้จะโมโหหรือขำดี ที่อีกฝ่ายถามเหมือนดูถูกน้ำใจ คิดว่าถ้าเจอความยากลำบากแล้วเขาจะยอมทิ้งแฟนตัวเอง… ตาวันเงียบไปชั่วครู่ พยายามเรียบเรียงคำพูดเพื่อไม่ให้คนฟังรู้สึกหมั่นไส้ พูดไม่เข้าหู เดี๋ยวก็สอบไม่ผ่านกันพอดี)

แม่: หึ หึ ว่าไงหละ คุณจะยอมกัดก้อนเกลือกินกับเจ้าพลมั้ย (น้ำเสียงเหมือนจะบอกว่า ในที่สุดก็เป็นไปตามที่คาดไว้)

(ตาวันไม่ตอบรับหรือปฏิเสธ แต่กลับคุยไปอีกเรื่อง) ตั้งแต่ผมมีอายุครบหนึ่งเดือน คุณตาก็ฝากเงินให้ผมประจำทุกเดือน รวมยี่สิบห้าปี ก็หลายล้านบาท… (รอดูปฏิกิริยาจากอีกฝ่าย เห็นนั่งเงียบ จึงพูดต่อ) ระหว่างที่มีชีวิตอยู่ คุณแม่ชอบซื้อทองแท่ง และสะสมเครื่องเพชร ซึ่งปัจจุบันน่าจะมีมูลค่ามากกว่าร้อยล้าน… ส่วนคุณพ่อ มีไร่ที่ประจวบสองร้อยไร่

ตอนที่คุณตาเสีย ท่านยกหุ้นของบริษัทให้ผมบางส่วน รวมกับของคุณพ่อและคุณแม่ด้วย ประมาณยี่สิบห้าเปอร์เซ็นต์ของหุ้นทั้งหมดในบริษัท… แล้วคุณน้าก็ยกส่วนของตัวเองทั้งหมดให้อีกสิบเปอร์เซ็นต์เป็นของขวัญวันเรียนจบ…

เพราะคุณน้าไม่มีครอบครัว ท่านจึงรักผมเหมือนลูก เงินทุกบาททุกสตางค์ที่คุณแม่หรือคุณตาโอนเป็นค่าใช้จ่ายในการเล่าเรียนให้กับผมตอนอยู่อเมริกา คุณน้าก็จะเก็บใส่บัญชีไว้ให้หมด แล้วใช้เงินตัวเองจ่ายแทน กระทั่งผมเรียนปริญญาท่านก็ยังคงจ่ายค่าใช้จ่ายต่างๆ ให้เหมือนเดิม…

ผมยังไม่เคยทำสรุปยอดทรัพย์สินและเงินในบัญชีที่มีอยู่ทั้งหมด แต่คิดว่าน่าจะเกินห้าร้อยล้าน…

ทั้งหมดที่กล่าวมา ไม่ใช่เพื่อโอ้อวด แต่ต้องการให้คุณแม่มั่นใจว่า ผมสามารถดูแลพลได้ แม้จะต้องมีเหตุให้ออกจากงาน ก็จะไม่ให้ลำบากแน่นอน… ส่วนเรื่องที่ว่า จะยอมกัดก้อนเกลือกินกับพลหรือไม่นั้น คงยากที่จะพิสูจน์ แต่ผมขอสัญญา ตราบที่อยู่ด้วยกัน ไม่ว่าจะยากจนหรือลำบากแค่ไหน ผมก็จะไม่ทิ้งน้องแน่นอน…

แม่: กี้นี้ คุณบอกว่า ‘ตราบที่อยู่ด้วยกัน’ หมายความว่าไง

ในอนาคต อะไรก็ไม่แน่นอน วันนี้ผมกับพลอาจจะรักกันมาก แต่วันหนึ่งเราอาจจะเกลียดกันมากแทน และเมื่อถึงวันนั้น เราคงไม่ได้อยู่ด้วยกัน และผมคงไม่มีโอกาสได้ดูแลน้องเหมือนเดิม ผมจึงสัญญาในสิ่งที่ผมมั่นใจว่ารักษามันไว้ได้ คือ ตราบเท่าที่เราอยู่ด้วยกัน ผมจะดูแลพลอย่างดี…

แม่: แล้วถ้าเกิดพลมันยังอยากอยู่ แต่คุณไม่อยากอยู่แล้วหละ จะทำยังไง จะยังดูแลต่อ หรือจะปล่อยมันไปตามยถากรรม ไม่ต้องไปสนใจมัน (เสียงเริ่มขุ่น หน้าเริ่มบึ้ง)

ผมขอพูดกันตรงๆ เลยนะครับ… ผมกับพลในตอนนี้ ก็เหมือนเป็นคนๆ เดียวกัน ถึงจะไม่ได้จดทะเบียนสมรส หรือเข้าพิธีแต่งงาน หลั่งน้ำสังข์ แต่ก็เรียกได้ว่า ‘เป็นสามีภรรยากันแล้ว’ หากในภายภาคหน้า ไม่ว่าผมหรือพลจะเป็นคนที่ไม่อยากอยู่ ผมย่อมไม่ปล่อยให้เขามีแต่ตัวแน่นอน…

แม่: (หน้ายังบึ้ง ไม่ชอบใจคำว่า ‘สามีภรรยา’ เพราะไม่อยากคิดว่าลูกได้เป็นอะไร ระหว่างสามีกับภรรยา) ฉันไม่ได้หมายถึงสมบัติของคุณ ฉันหมาย…

ยังไม่ทันที่ผู้สูงวัยจะพูดจบ เสียงรถกระบะกลางเก่ากลางใหม่ของที่บ้าน ก็ถูกขับเข้ามาจอดใต้ร่มไม้ใกล้ๆ รั้ว สุรพลเดินลงมามองทั้งสองคนอย่างสงสัย “แม่เป็นไรครับ ทำไมหน้าบึ้งจัง โดนพี่ปอนด์แกล้งเหรอ”

แม่: (ยิ้มฝืนๆ) พูดไป พี่ปอนด์จะมาแกล้งแม่ทำไมหละ ไม่ใช่เรานี่ แล้วไหนของที่ให้ไปซื้อ

ไม่ได้ครับ ร้านปิด หยุดเที่ยวปีใหม่


+++++++++++++++++++++++++++++++++

[LadyOneStar]

อ๊าาาากกก
‘เป็นสามีภรรยากันแล้ว’
ไม่ก้าวร้าวแต่ก็ไม่หงอ...  โคตรแมนอ่า
สู้ๆเน้อ จาเอาใจช่วยค่ะ ><

[lalune]

คนแรก...
รึเปล่าหว่า แต่ไม่เป็นไร
ดูท่าว่าคุณแม่ยังไม่ค่อยพอใจนะเนี่ย

[patchylove]

  คุณแม่ใจอ่อนเถอะนะ

[@Iriz]

พี่ปอนด์สู้ๆ เอาชนะใจคุณแม่ให้ได้เน้อ 

[why yyy]

คุณแม่จะเอาไงต่อนะ พี่ปอนด์สู้ๆ

[fuku]

พี่ปอนด์เท่โคตรอ่ะ
ไม่ได้รับปากไปหมดทุกสิ่งอย่าง แต่คิดได้รอบคอบมาก เอาไป 90/100 แต้มเลยค่ะ
อีก 10 หักไว้เพราะยังตอบไม่หมด อิอิ

[ฟีฟาร30]

มาแล้วว><//
ปัญหาทางครอบคัวนี้หนักตลอด พี่ปอนด์สู้ๆ

[นอนกินแรง]

แม่โหด!

[❝CHŌN❞]

พี่ปอนด์ หล่อโคตรเลยค่ะ

มีแพ็คขายไหมคะ แบบนี้อ่ะ

สู้ๆนะพี่ปอนด์ เอาใจช่วย

[little_nok]

เข้าใจคุณแม่ เำพราะเป็นห่วงลูกนั่นเอง
แต่ได้ฟังแบบนี้แล้วคงไม่ต้องห่วงมากแล้ว
อย่างน้อยๆ ก็วางใจไประดับหนึ่งว่าลูกชายคงมีความสุขกับคนที่เขารัก
แต่เมื่ออนาคตข้างหน้ามาถึง มันจะเป็นไง ก็คงต้องปล่อยให้เป็นไป
คุณแม่ผ่านโลกมามาก ทำใจหน่อยนะคะ

[RoseBullet]

ลูกเขยสอบผ่านไหมคะเนี่ยคุณแม่ แต่ดูเหมือนคุณแม่น้องพลจะคาใจคำถามบางอย่างอยู่นะ
พี่ปอนด์ตอบแบบไม่เพ้อฝัน อยู่บนพื้นฐานของความเป็นจริงและความเป็นไปได้ดี เราชอบ
รับปากในสิ่งที่คิดว่าทำได้ ไม่สัญญาไปถึงสิ่งที่ไม่แน่นอน แต่ก็จะทำให้ดีที่สุด

[takara]

พี่ปอนด์ เทห์สุดๆอะ

[banair]

อ่านรวดเดียว อมยิ้มทั้งเรื่องเลยคะ
พี่ปอนด์ น้องพลน่ารักมาก
อ่านแล้วรู้สึกอบอุ่นอย่างบอกไม่ถูก
 

[konnarak]

คุณแม่ก็ เค้าเป็นผัวเมียกันเเล้ว ยอมๆ รับลูกเขยไปเถอะ5555555

[Takarajung_TK]

ปอนด์จะสอบผ่านไหมเนี่ย คุณแม่ถามโหดเหลือเกิน

[mengsama]

สามคำ    .....  น่ารักมาก  ^^

[JingJing]

คุณแม่ก็หวงก็ห่วงลูกเป็นธรรมดา  พี่ปอนด์ต้องเอาความจริงใจพิสูจน์ ป๋าสู้ๆ

[Zitraphat]

ในสายตาผู้ใหญ่ บางทีความฝันกับความจริงใจ ...มันก็สู้เหตุผลและความจริงไม่ได้

'จะดูแลให้ดีตราบเท่าที่ยังอยู่ด้วยกัน'

ใจหายวาบหัวใจชาๆ ถ้าวันนั้นมาถึง ....ทุกอย่างมันจะต้องจบใช่ไหม?

[BBSS]

พี่ปอนด์  สู้ๆ

 

เอาชนะใจแม่ยายให้ได้เร็วๆนะ พี่ปอนด์  เอ้า สู้โว้ย

[iforgive]

คุณแม่ก็ห่วง  คุณสามีก็รัก  น่าอิจฉาน้องพลจริง ๆ เลย

[Whatever it is]

ในที่สุด คุณแม่ก็แสดงท่าที 555 ว่าแระเชียว