เอ่อหายไปนาน ไม่รู้มีใครลืมเราไปรึยัง
ไม่ค่อยว่างอย่างถึงที่สุด งานเยอะสาดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
ยากและยุ่ง เห้อ ต้องขออภัยค่ะ
ไม่รู้จะเป็นแบบนี้ไปนานแค่ไหน แต่เค้าก็จะพยายามนะคะ
ตอน อ้อมกอด (ต่อ)
“ฮึกๆ ภาค.....แพนเจ็บ” ก้มลงจูบเบาๆ ที่หน้าผากของอีกฝ่าย
“เจ็บเหรอครับ อดทนหน่อยนะคนดีเดี๋ยวก็หาย” ซุกหน้าลงซอกคอหอมๆ ของอีกฝ่าย ความรู้สึกที่อยากเอาแต่ใจมันเหนือกว่า
อยากจะทำให้คนตรงหน้ามาเป็นของผมโดยสมบูรณ์ ไม่อยากจะกลัวในยามที่เราห่างไกล อย่างน้อยนี่ก็เป็นสิ่งยึดเหนี่ยว
เพียงอย่างเดียวที่ผมจะทำได้ ที่จะพอจะทำให้ผมมั่นใจว่าคนตรงหน้าเป็นของผมจริงๆ ค่อยๆวาดมือก็นวดเฟ้นเม็ดสีทับทิม
ที่เต่งตึงแข็งขืนสู้มือไม่ขาด จนผมอดลากลิ้นที่จะไม่ชิมความหวานไม่ได้ ทั้งไล้ ทั้งเลีย จนอีกฝ่ายเริ่มส่งเสียงครางออกมา
เป็นระยะ ไม่ใช่แค่อยากเป็นเจ้าของ ...... แต่ก็ยังอยากให้คนตรงหน้าสุขสมพอๆ กัน
“อ๊ะ.......พ....แพนกลัว” ไอ้ตัวเล็กจิกแน่นที่ไหล่ผม ผมหยุดการเคลื่อนไหวด้านล่าง ซุกตัวลงที่ซอกคอของอีกฝ่าย
เมื่อน้องยังยืนยันหนักแน่น .... ว่าสัมผัสของผมมันไม่ได้ทำให้รู้สึกดีอย่างที่คิดไว้ มือสั่น...... แบบที่ไม่เคยเป็นมาก่อน
ผมกำลังทำแพนเจ็บ ความต้องการทั้งหลาย สุดท้าย...มันไม่เคยอยู่เหนือ ความรู้สึกของคนตรงหน้าสักนิด
“ขอโทษครับ” กระซิบเสียงแผ่วเบา กอดน้องแน่นขึ้นไปอีก เหมือนใจจะขาด โกรธตัวเองที่ทำอะไรไปไม่คิด เอาแต่ใจตัวเอง
เป็นที่ตั้ง ไม่เคยคิดว่าน้อง .... จะต้องการดั่งที่ผมพยายามจะยัดเยียดอยู่นี่รึเปล่า
“ภาค....ก็กลัว” พูดได้แค่นั้น ก็ไม่กล้าจะสบตากับอีกฝ่าย ความผิดมันลามทั่วใจ ได้แต่หาที่พักพิงเป็นซอกคอหอมๆ ของ
น้อง
มือเล็กๆ นั่นลูบลงมาที่หัวผมอย่างปลอบโยน ร่างกายที่ยังไม่ได้ถอนออกจากกัน แต่ก็ไม่กล้าพอที่จะลุกล้ำไปมากกว่านั้น
.
.
.
“ภาค........อย่าร้อง” ผมเงยหน้าขึ้นมาอย่างแปลกใจ ....นี่ผมกำลังร้องไห้เหรอ? น่าแปลกที่ไม่รู้ตัว มือเล็กๆ นั่งไล่เช็ด
ความเปียกชื้นที่ไหลตามแก้มผมออกให้ ผมจ้องแพนกลับอย่างมึนงง
“กลัวอะไร... ไหนบอกแพนมาซิ?” น้องยิ้มเล็กๆ มาให้ราวกับกำลังเอ็นดูเด็กที่ทำตัวไม่ถูก ได้แต่มองภาพนั้น ส่ายหน้าน้อยๆ
จะให้บอกได้ยังไง ว่ากลัว “แพนจะไม่รัก” กลัว “ว่าแพนจะมีคนใหม่” หรือแม้กระทั่งกลัว “ที่ทำให้แพนเจ็บอยู่อย่างนี้”
ถ้าอย่างนั้น...... ถ้าทำอย่างนั้นจะแปลว่าผมไม่ไว้ใจน้องรึเปล่า? น้องจะยิ่งรู้สึกแย่กว่านี้อีกรึเปล่า?
“............” ไร้ซึ่งการตอบคำถาม ค่อยๆ ดันตัวเองให้ชันขึ้นให้ออกห่าง เมื่อเห็นแล้วว่าสิ่งที่ทำอยู่ไม่ได้ทำให้คนตรงหน้า
ไม่มีความสุขสักเท่าไหร่ กำลังจะลุกออกให้ท่อนลำที่เข้าไปกว่าครึ่งออกมา ก็ถูกแขนเรียวบางรั้งไว้พร้อมกับคำถาม
“ว่าไง....กลัวแพนไม่รักเหรอ?” ได้ยินอย่างนั้นถึงกลับหน้าเหวอ กลอกตาไปมาหลบตาน้องจนอลม่าน ได้ยินเสียงหัวเราะเบาๆ
ของอีกฝ่าย ทำตอนนี้ผมถึงรู้สึกว่าน้องกำลังเป็นต่อ แพน.....กำลังกำความรู้สึกทั้งหมดของผมไว้ในมือ สายตา...
หวานหยาดเยิ้มที่มองมานั่น ดูเจ้าเล่ห์แสนกล ราวกับผมเองที่เผลอต้องมนต์ที่ว่านั่น ... อยู่ในความรู้สึกอึดอัดเป็นที่สุด
ที่ถูกอีกฝ่ายจับได้ น้อง....จะว่าผมทำตัวเป็นเด็กๆ รึเปล่า จะเบื่อหน่ายรึเปล่า? เพราะไม่ว่าเมื่อไหร่....ไอ้ความรู้สึกที่ว่า
มันก็ฉายชัดในแววตาผมเสมอ ไม่อาจ......จะซ่อนเร้น ความเป็นจริงข้อนี้ไปได้สักครั้ง
“อือ....ขอโทษครับ” ก้มหน้ายอมรับหน้าด้านๆ เมื่อไม่มีทางไหนดีไปกว่านี้ ถึงจะปฏิเสธ....แต่อีกฝ่ายก็รู้ว่าผมโกหกอยู่ดี
“คิคิ...น่ารัก” ไอ้ตัวเล็กหัวเราะเบาๆ ใบหน้าขาวเรียวเต็มไปด้วยรอยยิ้ม ชัดเจน....ถึงเวลาแล้วที่ผมต้องปล่อยน้องไปแล้วสินะ
เหมือนกับคราวทีแล้ว ที่ต้องยอม และยอม....แบบไม่มีเงื่อนไข ทำยังไงก็ไม่โตสักที เอาแต่ใจ....กำลังจะผละตัวออก
“เดี๋ยว...จะหนีไปไหนอีก ” แขนเรียวคว้าแขนผมไว้อีกรอบ ผมมองตอบน้องอย่างงงๆ ต้องการอะไรอีก นี่คือสิ่งที่น้องต้องการ
ไม่ใช่หรือ? ต้องการให้ผมผละออก อย่าเห็นแก่ตัวด้วยการยึดครองไว้แต่เพียงผู้เดียว
“..................”
“ถ้าเป็นภาค.....เจ็บแค่ไหนก็ไหว” ไอ้ตัวดีพูดจบ ก็หันหน้าหนีด้วยความขวยเขิน แต่ผมกับตกตะลึงกับสิ่งที่พึ่งได้ยิน
รอยยิ้มกว้างฉาบมาอยู่บนใบหน้า ไม่รู้เผลอยิ้มตั้งแต่เมื่อไหร่ รู้แต่ว่าตัวเองเมื่อยแก้ม สายตาแพรวพราวทำหน้าที่สำรวจ
พร้อมกับโลมเลียคนตรงหน้าทันที ริมฝีปากยังยิ้มกริ่ม ในหัวนึกแต่เรื่องลามกที่อยากจะทำ หรือจะเรียกว่าแอบลอบทำ
มาตั้งหลายหน ถึงจะไม่ถึงขนาดเข้าไปในตัวอีกฝ่าย แต่ทุกครั้งที่ได้สัมผัสก็เตลิดเปิดเปิงจนหลั่งทะลักหยาดน้ำคาวๆ
หลายต่อหลายครั้ง ผมก้มตัวลงไปกระซิบข้างใบหู ของอีกฝ่ายที่เป็นฝ่ายหลบหน้าผมแทน ดวงหน้าที่แดงก่ำราวกับ
มะเขือเทศสุก หลุบตาลงต่ำราวกับจะเล่นซ่อนตาดำ กับผมซะงั้น เสียงแผ่วเบาพร้อมลมหายใจผะแผ่วที่ละใบหู
“ทำได้จริงเหรอครับ?” ไอ้ตัวเล็กหดคอหนี พึ่งรู้ว่าเสียงตัวเองเซ็กซี่ก็คราวนี้ เพราะนอกจากจะเซ็กซี่แล้ว มันยังถาโถม
เต็มไปด้วยแรงปรารถนา ความรู้สึกที่อยากจะกลืนกินอีกฝ่ายเมื่อสักครู่กระพรือปีกขึ้นสูง เมื่อได้ยินเสียงอนุญาติจากเจ้าตัว
“อ..อือ~” ไอ้ตัวเล็กครางแผ่ว เริ่มได้ยินเสียงหัวใจที่เต้นไม่เป็นจังหวะ แรงรัวราวกับกลองตีดัง
“ถ้าเริ่มคราวนี้ภาคจะไม่หยุดแล้วนะ” ผมจ้องมองดวงตาใสของอีกฝ่าย น้องพยักหน้ารับช้าๆ
.
.
.
ผมไล้มือที่แก้มมือของอีกฝ่าย ค่อยๆ ก้มหน้าลงไป ริมฝีปากสัมผัสกัน ราวกับมีแรงดึงดูด ต่างฝ่ายต่างก็รออยู่ก่อนแล้ว
เนิ่นนาน...โหยหา หากแต่....นุ่มนวลทุกสัมผัส ลิ้นค่อยๆ เกาะเกี่ยวกันจนแทบจะเป็นอันเดียว ผมละปากออกอย่างเสียดาย
แต่ก็อยากเชยชิมถวิลหาส่วนอื่นๆ ของร่างกายน้อง ที่ทั้งหอมหวาน และราวกับยั่วยวนเรียกร้องสัมผัสจากผม
“อ่า~” เสียงครางกระเส่า ที่หลุดออกมาจากริมฝีปากเล็กๆ ของอีกฝ่าย ทำอารมณ์โหมกระพือขึ้นไปอีก ซุกจมูกคม
สูดดมไปที่ซอกคอหอม อดไม่ได้ที่จะดูดกลืนสร้างรอยสีกุหลาบ แสดงความเป็นเจ้าของ ฝ่ามืออีกฝ่ายยังเขี่ยเล่นกับ
ยอดอกสีชมพูที่ชูชันท้ามือ ยิ่งบดขยี้ยิ่งแข็งขืนราวกับตื่นมือก็ไม่ปาน ค่อยๆ จูบละแนวไหปลาร้า ก่อนจะไปล่าอาณานิคม
บนยอดอกสีหวานดูดกลืน ไล้เลียจนอีกฝ่ายสั่นสะท้าน แอ่นอกหวานให้ผมดูดกลืนได้เต็มที่ สอดมือเข้าใต้เอวบาง
มืออีกข้างรั้งลูดส่วนกลางที่แข็งขืนของอีกฝ่าย ช้าบ้างเร็วบ้างแล้วแต่อารมณ์ ไอ้ตัวเล็กจิกแน่นที่แผ่นหลัง บ้างก็เสียวซ่าน
บ้างก็ขัดใจ
“อื๊อออออออ~ อย่าแกล้ง” ไอ้ตัวเล็กส่งเสียงแหว เวลาผมแกล้งไม่ขยับมือ ใบหน้าหวานหลับตาพริ้มเพรา หาแต่ไล้เลียริม
ฝีปาก
ตัวเองในบางที หรือกัดเม้มริมฝีปากเป็นระยะ นอกนั้นเห็นจะเป็นเสียงครางที่เล็ดลอดออกมาไม่ได้ขาดหาย
“รักนะครับ...ที่รัก” ผมครางเสียงกระเส่า แค่ได้สัมผัสบดเบียดท่อนล่างเบาๆ ยามน้องเผลอไผล ไม่ให้อีกฝ่ายทันรู้ตัว
ทั้งมือ ทั้งปาก ปรนเปรอจนอีกฝ่ายเผลอหอบครางกระเส่า ใบหน้าแดงซ่านราวกับมะเขือเทศสุก ขาสองขว้างกว้าง
รู้สึกถึงน้ำหล่อลื่นที่ค่อยๆ ไหลซึมจากผนังช่องหวาน แรงขยับเล็กๆ ของผม พยายามอดทนจนแทบทนไม่ไหว ก็คนตรงหน้า
ช่างหอมหวานจนน่ากลืนกินขนาดนี้ กัดริมฝีปากตัวเองแน่น.....อยากกระทุ้งแรงรัก ให้อีกฝ่ายรับรู้เต็มแก่ ขืนค่อยๆ เขยือน
วันนี้ทั้งวันคงไม่ได้มันกันพอดี เปิดตามองตามร่างกายอีกฝ่ายที่แดงก่ำ ร่างกายพร้อมแล้วจะสุกสม แต่ก็อดบอกไม่ได้
“เป็นของพี่นะครับ....คนดี” อีกฝ่ายตาปรือปราย ส่งสัญญาณเล่าร้อน ผมกดท่อนลำที่เหลืออยู่กว่าครึ่งทีเดียวมิดด้าม
“อ๊าาาาาาา~ เจ็บ” ไอ้ตัวเล็กผวาตัวขึ้นกอดผมทั้งตัว น้ำใสๆ ไหลออกมาอย่างห้ามไม่อยู่ ไอ้ยินเสียงกระซิกๆ แผ่วๆ อยู่ข้างหู
ผมหยุดการเคลื่อนไหว ทั้งสงสาร ทั้งต้องการ ได้แต่กดจูบที่หัวทุยของอีกฝ่าย กระซิบปลอบด้วยน้ำเสียงที่ห่วงใย
“เจ็บเหรอครับคนดี?”
“อือ .... ฮึกๆ .. ทนไหว” ผมกดจูบริมฝีปากหวานของอีกฝ่าย ไล้มือทั่วทั้งตัว พร้อมลูดรั้งแกนกลางของอีกฝ่าย จนอีกฝ่าย
เชิดหน้าหรา เสียงครางหอบกระเส่า ริมฝีปากห่อด้วยความเสียวซ่าน ผมซุกซอกคอหอมก่อนจะค่อยๆ ดันอีกฝ่านให้เอนลง
ริมฝีปากดูดกลืนยอดอกสวย เริ่มขยับด้านล่างเข้าออกช้าๆ
“อ๊า....อึก...อึก อือออ”เลื่อนเข้าเลื่อนออกอยู่เป็นนาน จนชักทนไม่ไหวเผลอกระทุ้งแรงๆ
“อ๊าาาาาา~” เผลอครางกระเส่า ด้วยความเสียวจากการตอดรัดภายในของน้องจนเกินทนไหว ไอ้ตัวเล็กขยับสะโพกเข้าหา
“อ๊า........ร...แรงอีก” กรีดเสียงเรียกร้องจากผม สองขาเรียวของแพนวาดโอบเกี่ยวรัดไว้แน่น ยิ่งได้ใจ โหมกระหน่ำกระโจนจ้วง
เข้าใส่ ความแข็งแรง ความเป็นชายมีเท่าไหร่ใส่ไม่ยั้ง เห็นไอ้ตัวเองถูกกระแทกจนหัวกระดอนไปมา กรีดเสียงซ่านเสียว
เรียกอารมณ์เปลี่ยวที่เก็บซ่อนไว้ข้างในไม่เคยได้ปลดปล่อยมาเป็นเวลานาน ให้ได้สมใจ ดึงท่อนลำแข็งแรงออกมาจะเกือบสุด
ก่อนจะกระแทกกลับไปใหม่ หนักๆ เน้นๆ จากนั้นเน้นเร็วรัวเป็นปืนกล ยิงรัวอีกชุดใหญ่ แล้วเล่นสนุกหยอกเอินด้วยการ
ดึงสะโตก ลางเกมส์ให้เดินช้า ขัดใจเจ้าของช่องหวานที่ส่งเสียงจิ๊จ๊ะอยู่ในลำคอ มือจิกสะโพกแน่นแสดงความไม่พึงใจ
ก่อนจะตีก้นผมดังเปี๊ยะเร้าอารมณ์ไปอีกแบบ ม้าศึกเลยต้องควบแบบไม่มีเงื่อนไข ทั้งๆ ที่อยากเอง ...และอ้างความต้องการ
ของคนตรงหน้า กระแทกกระทั้น ให้สมกับที่อดอยากยากไร้มาหลายปีดีดัก แรงดีไม่มีหยุด เสียงครางกระเส่าที่เร้าใจ
ทั้งผมทั้งไอ้ตัวเล็ก ไม่รู้ของใครเป็นของใครรู้แต่เมามันส์จนหยุดไม่อยู่ ทำเตียงลั่นดังเอี๊ยดอ๊าด แต่ถึงกระนั้นก็ไม่พอที่จะ
กลบเสียงเนื้อกับเนื้อกระแทกกัน เสียงน้ำดังเฉอะแฉะหยาบโลน แต่เร่งปฏิกิริยาทางร่างกายให้เดินเครื่องเต็มที่
เสียดสีกันและกัน ราวกับเปลวเพลิงที่โหมกระพรือ
“อื๊ออออออออออ~ ม...ไม่ไหวแล้ว อ๊าาาาาาาา”
“รักนะครับ โอววววววว ที่รักเยี่ยมสุดๆ อ่าาาาา” ได้แต่ครางเสียงต่ำ แต่แหบพร่า
“ร.....แรงอีกเร็ววววววว”
พับๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
“อ๊าาาาาาาาาาาาาาาาาาา/////อ่าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา”
.
.
จบเสียงครางกระเส่าจากเราทั้งคู่ ผมก็ทิ้งตัวหอบเหนื่อย ลงข้างแพนด้านในของน้องยังตอดตุ๊บๆๆๆ จนผมไม่กล้าถอนลำ
(กลัวจะเข้าไปใหม่ลำบาก) ดึงอีกฝ่ายมาบดจูบ ยิ่งรัก ยิ่งหลงไหล จนไม่อยากจะให้ห่างสายตาไปไหน พอได้เป็นเจ้าของ
ก็ยิ่งหวงแหน ยิ่งต้องการครอบครับมากขึ้นไปอีก ความรัก ที่เคยคิดว่ามีอยู่เต็มใจ ตอนนี้เรียกว่าล้นอกยังจะดีเสียกว่า
ค่อยๆ ดึงน้องเข้ามากอดแน่น
“รักแพนนะครับ...สุดที่รักของภาค” ละจากจูบดูดดื่ม ก็หันมาแตะจูบเบาๆ ที่กลางหน้าผากมน
“อือ ....รักภาคที่สุดเหมือนกัน” เห็นคนขี้อายก้มหน้างุดๆ เมื่อกี้ยังออกคำสั่งให้ ผมกระหน่ำซัมเมอร์เซลอยู่เลย
ตอนนี้กลายเป็นลูกแมวไร้ขน คนอะไรแดงไปทั่วตัว ทั้งสีเลือดฝาดตามธรรมชาติ ทั้งรอยจูบ ที่ผมแสดงความเป็นเจ้าของ
ทั่งทั้งตัว น่ารัก.....ที่สุด ดึงน้องเข้ามากอด ท่ามกลางแอร์เย็นฉ่ำ .....ก่อนจะหลับตาไปด้วยความเหนื่อยอ่อนพร้อมๆ กัน
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
