หัวข้อ: >> กอด~ ตอนพิเศษ แมวเมา กับความลับ P.26 25/12/13

[maru]

ไม้ทำไมทำแบบนี้นะนั่น

[nunnan]

อีขอนไม่ผุผังงงง 

[muiko]

จะต้นรัก หรือต้นไม้หล่ะทีนี้
ไม้นี่ยังไงแน่
จะต้น หรืออ๋อม เลือกให้แน่
ไม่ใช่ทำมาเป็นหวงก้าง พอเห็นว่ามีคนมาสนใจต้น
ถ้าเลือกอ๋อม ปล่อยต้นให้รักไป
รักเข้ามาจีบได้เนียนจริงๆ

[Nus@nT@R@]

อะไรเนี่ยไอ่ไม้ อย่ามาทำแบบนี้กับต้นนะ

[hongyia]

เอาเลย ใช้ทั้งตัวไปเลย เชียร์คู่ไม้ต้น

[hembetaro]

เชียร์ไม้-ต้นด้วยคน
อ๋อมตัดทิ้งไป...นิยาย BL ไม่จำเป็นต้องมีชะนี
 

[kitty08]

สรุปว่าไม้จะเอาทั้งสองทางเลยใช่ไหม กลางวันเดินเคียงข้างหญิง กลางคืนนอนกับเพื่อนชาย โฮ้มากไปหรือเปล่า  กะว่าคนเหงาจะกลายเป็นรักน่ะเนี่ยกลายเป็นเพื่อนกันเอง 

[Naenprin]

อะไรเนี๊ยะ ไม้นายทำอะไร ถ้าไม่รักทำแบบนี้เพื่ออะไร นั่นเพื่อนที่รักนายมากนะ นายทำแบบนี้ ต้นจะรู้สึกยังไง ความเป็นเพื่อนจะเหลือมั๊ยเนี๊ยะ

[Tassanee]

ตอน  หมาหวงก้าง




ขณะที่กำลังเดินกินลมชมวิว   ตามประสา หลังจากทานมื้อค่ำกันเสร็จ  ไอ้คู่ผัวตัวเมีย อย่างไอ้ภาคกับน้องแพน

ก็เดินระริ่วปลิวลม  ไปท่ามกลางบรรยากาศแสนโรแมนติค  ซึ่งผมก็เจริญรอยตามอย่างดี  ถึงแม้ตอนแรกจะเห็นสายตา

เจ็บปวดในสายตาของอ๋อม  แต่เพียงไม่นานความสนใจทั้งหมดก็กลับมาอยู่ที่ผม ผมที่ทั้งหยอก  ทั้งแซว ทั้งจีบ

ทั้งแกล้ง จนอีกฝ่ายลืมใครบางคนเข้าจนได้  ทั้งสองตาหันมาคุยหยอกล้อกับผมอย่างสนุกสนาน  แม้จะมีความสุขอย่างนั้น


แต่สายตาผมก็หันไปมองใครบางคน  ที่เดินทิ้งระยะเปิดโอกาสให้ผมกับอ๋อมอยู่บ่อยๆ  ผมไม่รู้ว่าไอ้ต้นทำสีหน้าแบบไหน

หรือแม้แต่ว่ามันรู้สึกเช่นไร  เพราะแสงจันทร์ที่สาดส่องอยู่นี่ไม่เพียงพอให้ผมมองเห็นหน้ามันชัดๆ 

มันอาจจงอนผมอยู่ก็เป็นได้  แต่มันต้องเข้าใจสิว่ะ โอกาสทำให้อ๋อมใจอ่อนอ่ะมันมีบ่อยๆ เสียที่ไหน

แต่ก็เอาว่ะ!!  กลับห้องค่อยไปง้อมันก็ได้   คิดได้แค่นั้นก็เลยทุ่มความสนใจให้กับคนตรงหน้า  ใบหน้าหวาน...

นิสัยดี  แถมมีน้ำใจ  ผมไม่เคยเจอผู้หญิงคนไหนที่เข้ามาใกล้โดยไม่หวังผลตอบแทน  ถ้าไม่หลงในหน้าตา 

ก็หวังในเงินทอง  แต่อ๋อมไม่ใช่....  สำหรับอ๋อม ...ผมไม่เคยอยู่ในสายตาอ๋อมเลย  มีเพียงแต่คำว่า “เพื่อน” มอบให้


สายตาของอ๋อม...  มองแต่ไอ้ภาค  มีแต่มันทุกลมหายใจ  ทั้งๆ  ที่รู้ว่ามันมีใคร  มองแต่ใคร  หรือแม้แต่รักแค่ใคร

แต่อ๋อม...กลับไม่เคยหวั่นไหว  ยังคงรักไอ้ภาคอยู่อย่างนั้น  ทั้ง...มั่นคง  หรือแม้กระทั่ง...ต้องรอคอย   

ทำให้ผมเผลอใจ.....หลงไหล  อยากจะเป็นคนๆนั้น....   คนที่อ๋อมจะทุ่มใจรักให้บ้าง 

ถ้าเป็นอย่างนั้น...คงจะมีความสุขเหลือเกิน  เผลอมองใบหน้าอิ่มหวานของอ๋อมอยู่นาน ก็สะดุ้งเพราะมืออีกฝ่ายแตะที่ตัว


“คิดอะไรอยู่เหรอไม้”  อ๋อมว่ายิ้ม   ๆ

“อ๊ะ...  เอ๊ะ  ป่าวหรอก ...  จะเหม่ออะไรได้ก็มองแค่อ๋อมน่ะแหล่ะ” ผมบอกอ๋อมยิ้ม  ทำเอาอ๋อมขำจนตัวงอ

“บ้า...   ไม้นี่นะ หยอดตลอดอ่ะ  ฮ่าๆ”    พูดจบก็ฟาดเบาๆ มาที่แขนผม  ซึ่งผมก็เสแสร้งสำออยจนแทบจะได้ตุ๊กตาทอง

ซึ่งก็ขำๆ กันไป  เผลอเหลือบตาไปมองด้านหลังถึงกลับชะงักกึก  เพราะไม่เห็นใครอีกคนที่ปกติจะวนอยู่ในสายตาตลอด


สองขาไม่ก้าวต่อซะอย่างนั้น  พลอยทำให้อ๋อมหยุดเดินไปด้วย 

“มีอะไรเหรอไม้?   ..   อ้าว!  ต้นหายไปไหนแล้วอ่ะ”  อ๋อมช่วยผมมองหาอีกแรง ผมส่ายหน้าช้าๆ

“ไม่รู้สิ หันไปมองอีกทีก็ไม่เห็นมันแล้ว” ผมพูดแค่นั้น แต่ตายังสอดส่องหาอีกฝ่ายเป็นวรรคเป็นเวร ในใจกังวล

จนรู้สึกไม่สงบสุข  หากหามันไม่เจอ  หงุดหงิดจนบอกไม่ถูก

“เอาอย่างนี้แล้วกันนะ  ไม้ไปตามหาต้นก่อนเหอะ เดี๋ยวเรากลับกับภาคก็ได้”  อ๋อมพูด อีกมือก็ตีเบาๆ ที่ไหล่ปลอบใจ


“ขอโทษนะอ๋อม”  ผมทำหน้าสลด  รู้สึกผิดนิดๆ ที่ต้องทิ้งผู้หญิงกลางทางอย่างนี้

“อื๊อ...  ไม่เป็นไรอย่าคิดมากสิ ”  อ๋อมพูดยิ้มๆ 

“ภาค...  มึง”  ผมตะโกนเรียกไอ้คู่เลิฟเสียงดัง  มันหันกลับมามอง  ขอส่งก้างไปให้มันสักหน่อย

“เออ ..ว่าไงว่ะ?”  เป็นไอ้ภาคที่ตะโกนกลับมา  ถ้าแพนตะโกนกลับมาแบบนี้ผมคงอึ้งอ่ะนะ

“ฝากอ๋อมหน่อย  กูไปดูไอ้ต้นหน่อย  แม่ง...หายไปไหนไม่รู้ สงสัยโดนฉลามลากไปแดก”  ผมว่าขำ ๆ ไม่อยากให้คนอื่น

รู้สึกเป็นกังวลไปด้วย 

“ให้พวกกูไปช่วยหามั้ย?”  ไอ้ภาคปรึกษากับสุดที่รักมัน แล้วหันมาตะโกนตอบ  สี่ขาเดินตรงมาที่ผมแล้ว  ผมส่ายหน้ารัวๆ

“เห้ยไม่เป็นไร  กูว่าแม่งอยู่แถวนี้แหล่ะ  เล่นซ่อนแอบกับปลาโลมาอยู่ พาอ๋อมไปส่งแทนก็พอ”  ผมหันไปยักคิ้วยิ้มๆ


“อืมม... ไม่มีปัญหาเจอแล้วโทรบอกด้วยหล่ะ  เดี๋ยวกูไปส่งอ๋อมเอง  จะรีบไประลึกความหลังกับแพน หึ!”  ไอ้หล่อ แม่งเจ้าเล่ห์

ประโยคสุดท้ายมันกระซิบให้ผมได้ยินคนเดียว  ผมก็ส่ายหน้าขำ ๆ

“เออ”  แค่นั้นต่างคนต่างแยกย้ายกันไป   ผมย้อนกลับมาทางเดิม ..  ริมหาด  ล่าสุดที่ผมจำได้ว่าเห็นมันครั้งสุดท้ายที่ไหน

มันอาจจะแค่น้อยใจ  ที่ผมไม่ได้ใส่ใจมันเท่าที่ควร  ตอนนี้จะไปนั่งเป็นหมาเหงาอยู่ที่ร้านไหนนะ   มันจะร้องไห้รึเปล่า

ไอ้ต้นมันยิ่งบ่อน้ำตาตื่นอยู่  โดยเฉพาะเรื่องของผม  ...   แล้วแม่งจะแดกเหล้ารึเปล่าว่ะ  ไอ้เชี่ยนี่แม่งคออ่อน 

ไม่เคยพูดหรอกว่ามันแดกเหล้าเมา  ต้องพูดว่า  “แม่งดมเหล้าเมา”  ซะมากกว่า  ยังไม่ทันได้กินมากมายหรอกมันอ่ะ

แค่จิบ  ก็พร้อมจะ.....ลาจากสติอันเป็นของตัวเอง  นั่งหัวเราะ  นั่งยิ้ม  ทำหน้าแดง  ปากแดงไปวันๆ 


แล้วถ้ามันอยู่กับคนอื่นหล่ะว่ะ   ถ้าผู้ชายคนอื่นเค้าอยากจะ......   เชี่ย!!  แม่งอยู่ไหนว่ะ   ผมคิดต่างๆ นาๆ จนแทบบ้า

จากที่เดินๆ อยู่กลายเป็นวิ่ง  วิ่งย้อนกลับมาทางเดิม  ไม่นานมากผมก็เห็นเงาของคนที่คุ้นเคย  ... 

กำลังคุยหัวร่อต่อกระซิกกับผู้ชายหน้าไหนไม่รู้   ชิส์.....แม่งไม่รักนวลสงวนตัว  ทำไมคำนี้แม่ง.... 

ตะโกนก้องอยู่ในหัวผมนะ มันมีเพื่อนก็ดีแล้วนิ   มันจะได้ไม่เหงา  ไม่มางอแงกับผมอีก   


แต่ทำไมผมกับรู้สึกโกรธ  โกรธเหี้ยๆ ที่มันมัวไปคุยฉอเราะกับพี่คนนั้น

ชื่ออะไรว่ะ ได้ยินไม่ชัด   “ลัก”  หรือ “รัตน์”  นี่แหล่ะ  แต่ผมว่าแม่งชื่อ “ลักชัวร์” 

และก็ ชื่อเต็มๆ ว่า  “ลักหลับ”  ไง   เลวตั้งแต่ชื่อเลยนะมึง  แม่ง....ไม่ถูกชะตา   

ผมไม่ได้เดินเข้าไปหา กลับซ่อนตัวอยู่ในมุมมืด  ค่อยๆ เดินตาม ผู้ชายสองคนที่กำลังคุยกันอย่างสนุกสนาน

ไม่เข้าใจเหมือนกัน....  ว่าทำไมต้องทำแบบนี้  ก็แค่....อยากรู้ว่าพวกมึงจะสนุกอะไรกันหนักหนา

มีเรื่องคุยกันมากมายรึไง  ไม่ไปเปิดห้องคุยกันหล่ะว่ะ  สัด!!   ยิ่งคิดยิ่งโมโห  และที่สำคัญคือกูไม่รู้เหมือนกัน

ว่าที่โมโหอยู่นี่  โมโหทำติ่งด๋อยอะไรไม่ทราบ    ผมรู้สึกว่าไอ้พี่ รัก อะไรนั่น (แอบฟังเค้าคุยกันจนรู้ชื่อชัดๆ)

แม่ง....  เป็นมิตรเว่อร์  ได้ข่าวว่าพวกมึงสองตัวไม่รู้จักกันมาก่อนนะครับ  มึงจะสนิทกัน ทำเพื่อ?

กูเกลียด....  ไอ้คุณมิตรภาพ    ได้แต่สบถก่นด่าอยู่ในใจ  และแอบตามแม่งไปเรื่อย  ๆ  ที่ผมไม่เข้าใจสุดๆ

คือ....  ไอ้เหี้ยต้นจะไปสนใจมันทำไม  มึงจะอยากคุยอะไรกับมันกันหนักกันหนา  มึงลืมกูแล้วเหรอ

ไหนบอกว่ากูสำคัญไง   ไอ้เชี่ยยยยยยยยยยยยยยยยย!!     ผมด่า (ในใจ) พวกมันสองคนจนเหนื่อย

อยากได้น้ำ(ใจ)สักแก้ว  (มาช่วยด่าไอ้สองตัวนี่ที...แม่งเหนื่อยโว้ยยยยยย)   สักพักผมก็เริ่มสังเกตุเห็นว่านี่ใกล้

จะถึงที่พักอยู่ร่อมร่อ  ไม่ได้ !!  ไม่ได้เด็ดขาด !!  ให้พวกมันรู้ว่าผมแอบตามมันมาไม่ได้  (กูกลัวเสียฟอร์ม)


เพราะยังไงพรุ่งนี้พวกไอ้ภาค  ก็ต้องถามอยู่แล้วว่าผมไปตามไอ้ต้นเจอที่ไหน   แล้วไอ้ต้นก็จะรู้ว่าผมไปตามมัน  ไม่!!

ผมยอมไม่ได้ที่จะให้มันรู้ว่าผม  (แอบ)ด่า (ในใจ)  พวกมันสองคนมาตลอดทาง  มันต้องสงสัยแน่นอน  ฉะนั้น...หึหึ

กูก็แกล้งไปรอที่หน้าห้องแล้วกัน  ทำเหมือนตามไม่เจอแล้วรอมันกลับ  ฮ่าๆๆๆๆ  ฉลาดวุ้ย...   คิดได้ดังนั้น

ผมก็วิ่งตัวปลิว ...แบบแผ่วเบา เพื่อไม่ให้เกิดเสียง  มุดซ้าย ซ่อนขวาราวกับตีนแมวมืออาชีพ  ผ่านห้องไอ้ภาค

ที่หน้าต่างยังอ้ากว้าง  แต่ผมก็หาได้ใส่ใจไม่  วิ่งผ่านห้องอ๋อมที่หน้าต่างอ้ากว้าง ขาชะงักนิดนึง  (แอบส่อง)  เย้ย!!

ไม่ได้แอบดูอะไรทั้งนั้นแหล่ะครับ  แค่คิดเล็กน้อย  ...หึหึ  แต่ไม่ได้ทำนะตัวเอง  จากนั้นก็วิ่งไปหน้าห้องของตัวเอง

“เห้อ...รอดซะที”  ผมรำพึงกับตัวเอง  ก่อนจะรีบสูดอากาศเข้าปอดเป็นการใหญ่จนลมหายใจเป็นปกติ 

เลยกดโทรศัพท์ไปหาไอ้หล่อ  รอฟังเสียงรอสายอยู่ชั่วครู่เสียงไอ้ภาคก็กรอกมาตามสาย

“เออ เจอยัง?”

“เจอแล้ว  มันกำลังเดินมานู่นแล้ว  แม่งไปอ่อยหนุ่มแล้วให้หนุ่มเดินมาส่งถึงหน้าห้องแน่ะ”  ผมตอบแบบประชดนิดๆ

“เหรอ...กูนึกว่ามึงเจอมันก่อนหน้านี้ซะอีก?”  ไอ้ภาคว่า น้ำเสียงดูสนุกสนานนิดๆ


“เปล่า   ก...กู  กลับมารอแม่งนานแล้ว”  ผมรู้สึกเหมือนภาคมันกำลังจับผิด เผลอตกใจเล็กน้อยน้ำเสียงเลยตะกุกตะกัก

“เหรอ ..เสียงมึงดูเหนื่อยนะ  เหมือนๆ คนวิ่งแล้วหอบ.ว่ะ  หึหึ”   ไอ้ภาคหัวเราะเจ้าเล่ห์อีกแล้ว เชี่ยนี่ กูตื่นง่าย

กูขี้ตื่น ไอ้เพื่อนเวร   มึงจะถามอะไรกูหนักหนาว่ะ  ทำไงดีว่ะ ...โกรธแม่งเลยดีกว่า

“เออ!!  สัด ... กูจะหลอกมึงเพื่อ?”  ผมตะโกนใส่โทรศัพท์กลับไป

“ฮ่าๆ  เออๆ  ไม่วิ่งก็ไม่วิ่ง  แค่นี้ก่อนนะเว้ย เสียเวลาซั่มกู  โอ๊ย!!  ขอโทษครับ  ล้อเล่นๆ แพน โอ๊ย”   นี่เป็นเสียงสุดท้าย

ที่ผมได้ยิน  ...  ก่อนสายจะตัดไป  ก็ได้แต่หัวเราะขำ สมน้ำหน้าไอ้หล่อ  แม่ง....กลัวเมีย  พอหันกลับมาก็เจอไอ้ต้น

กำลังร่ำลากับไอ้เชี่ยพี่ต้นอย่างอาลัยอาวรณ์  ผมได้แต่ตีหน้าไม่พอใจ นั่งรออยู่


“ไปไหนมาว่ะ กว่าจะมาได้?”   ผมเค้นเสียงถามมัน  กูไม่พอใจมากๆ รู้ไว้ด้วย   แต่แม่ง...ไม่สนใจครับ มันหันมามองแค่นิดเดียว

“รอนานเหรอวะ โทษที คุยกับพี่รักเพลินไปหน่อย”  หันมาตอบเสร็จมันก็เดินเข้าห้องไปทันที  สัด!! เคยสนใจกูมั้ย

ผมมองสำรวจมันตั้งแต่หัวจรดเท้า  มันหายไปนานแค่ไหนนะ  เห้ย!! ทำไมกางเกงแม่งเปียกว่ะ ผมแตะมือที่สะโพกมันทันที

“ทำไมกางเกงเปียกไปทำอะไรมา?” รู้สึกเซ็งขึ้นไปอีก เพราะเริ่มรู้สึกว่า แม่ง...ไปทำเรื่องอย่างว่ามารึเปล่าว่ะ




“อ้อ! เดินชนกับพี่รักน่ะ กูล้มเลยเปียกน้ำอ่ะ”  มันว่า แล้วหยิบผ้าเช็ดตัวแล้วเดินเข้าห้องน้ำไป  อาบเสร็จก็พันผ้าเช็ดตัว



ผืนเดียวนั่นแหล่ะครับ มาแต่งตัว  ผมหยิบผ้าเช็ดตัวแล้วเข้าไปอาบบ้าง   



พออาบเสร็จผมก็เห็นไอ้ต้นนอนอยู่บนเตียงแล้ว  ผมหยิบบอกเซอร์ขึ้นมาใส่ ล้มตัวลงนอน ตอนที่เลิกผ้าห่มออก





ตาก็เหลือบไปเห็นรอยแดงที่ช่วงเอว  เผลอลูบมือเบาๆ



“ตรงนี้มึงแดงเลยอ่ะ  มียามั้ยกูทาให้”  ผมกลัวว่ามันจะเจ็บก็มันขาวอ่ะ นิดๆ หน่อยก็แดงตลอด เลยต้องดูแลเป็นพิเศษ



“เห้ยไม่เป็นไรนอนเถอะมึง กูไม่เจ็บหรอก”  มันตอบ  แต่ผมยังคงลูบไล้ส่วนนั้น ทำไมรู้สึกว่าแม่ง...ลื่นมือดีชิบหาย

“เดี๋ยวกูเป่าให้นะ” ไม่รู้ทำไมถึงพูดแบบนั้น  อาจจะเพราะผมยังไม่อยากปล่อย  ไอ้ไม้ร้องห้ามเสียงหลง  เพราะมันรู้ว่าเป่าของ
ผม


มันไม่ใช่แค่เป่านะสิ



“เห้ยไม่ต้องงงงงงง”  ยิ่งเห็นยิ่งอยากแกล้ง ใช่อยากแกล้งมากๆ  ผมเป่าลมเบาๆ ที่รอยฟกช้ำ  ริมฝีปากอุ่นๆ แตะจูบลงเบาๆ
ซ้ำๆ



รู้สึกทำให้อีกฝ่ายเริ่มหายใจติดขัด   เพราะมันเป็นอย่างนี้ไงเลยน่าแกล้งสุด  ผมไล่จูบ แถมยังช่วยไอ้ต้นจนมันเสร็จ 


อารมณ์บางอย่างครุกกรุ่นอยู่ภายใน  ผมต้องการ...  ใช่  ผมอยากมีเซ็กส์  ยิ่งเห็นผิวขาวๆ ลื่นมือ  มีรอยแดงเป็นจ้ำยิ่งอยาก

“ทำให้กูด้วยสิ”   ผมไล้มือลูบที่แก้มมันไปมา  มันสอดมือเข้าในบอกเซอร์ผม  แล้วผมก็รั้งไว้จนแน่น  ...แค่มือมันไม่พอ

ไม่รู้ทำไม  แต่ผมต้องการมากกว่านั้น 



“ไม่ใช่มือดิว่ะ  ..”



“แล้ว?”  ไอ้ต้นถามกลับด้วยสีหน้างุนงง



.


.

.

“มึงจำสิ่งที่มึงต้องตอบแทนกูได้ไหม?” มันพยักหน้าตอบมันช้าๆ



“งั้นกูขอทวงสิทธิ์นั้น”



“แล้ว?”


.

.

.



.






.



“ใช้ปาก”



ผมเห็นไอ้ต้นอ้าปากค้างอย่างตกใจ  และผมเองก็ตกใจเช่นกัน   แต่ผมต้องการมันจริงๆ  เสเบือนหน้าหนี


“ไม่เป็นไรนะ  ...   ถ้ามึงรังเกียจกู”  ผมว่าอย่างอาย  ๆ 

“ป...เปล่า   ไม่ได้รังเกียจ  ”   ผมหันไปสบตามันนิดนึง   สายตาของมันไม่ได้จำใจ  ดวงตาที่จ้องมองมา

ทำไมผมรู้สึกว่า...  มันกำลังยั่วผม   ผมหลับตาลง  รู้สึกถึงปากนิ่มที่กำลังครอบลงมาบนความเป็นชายผม


มันนุ่มหยุ่น  ลิ้นเปียกหยอกล้อกับยอดสุดหัวแฉกที่ปิ่มน้ำเยิ้มฝัน 

“อ่าาาาาา ซี๊ดดดด  ต้นสุดยอด ”   ผมครางกระเส่า  สอดมือเข้าขยุ้มเรือนผมสีน้ำตาลเข้มนุ่มมือ

สะโพกลอยไม่ติดพื้น กระเด้งกระเด้า ใส่ริมฝีปากสวย  กับลิ้นเปียกชื้น  ให้ดูดกลืนได้ทั้งชิ้น 

ขยับในจังหวะที่ต้องการ  ริมฝีปากปากที่ทั้งดูดเลีย  ขยับรับกับแท่งร้อนเฉอะแฉะ

.ได้ยินแต่เสียงตัวเองครางกระเส่า



.


.

“อือออ~  อ่าาาาา~”





.

.

.

“อ๊ะ  ต้น  อืมมมมมมมมมม”  ผมสาวกระแทกปากจิ้มลิ้ม รัวๆ ร่างกายก็เกร็งกระตุก พ่นน้ำรักจนล้นปากไอ้ต้น

มันค่อยๆ ลูดปากออกจากท่อนลำ   ริมฝีปากเรียวเล็ก ดูดเม้ม รีดน้ำจนผมคร่างซี๊ดดดดด



“เป๊าะ..”  เสียงริมฝีปากที่เลื่อนหลุดออกจากกัน  ผมทิ้งตัวหอบเหนื่อย  สายตาจ้องมองไปยังไอ้ต้น  แม่ง..เก่งเชี่ยๆ

ไอ้ต้นเดินไปคายน้ำรักที่ค้างอยู่ในปากทิ้ง บ้วนปาก แล้วล้างตัวอีกนิดหน่อย  ก่อนจะทิ้งตัวนอนข้างๆ ผม  ส่วนตัวผมก็หยิบ

บอกเซอร์เช็ดลวก ๆ แล้วโยนทิ้งไปที่เดิม  ก่อนจะหยิบมันมา

“กอดหน่อย”  ผมว่า คว้าตัวไอ้ต้นมากอด  มันที่นอนหันหลังอยู่ก็ไม่ได้ห้ามแต่ประการใด   ผมเลยถือว่ามันเองก็รู้สึกพอใจเช่นกัน

 ไม่รู้ทำไม ...รู้สึกว่าผม หวงมันมากขึ้นมากกว่าเดิมอีก ทั้งๆ ที่เป็นอย่างนี้  ทั้งที่เราเป็นผู้ชายด้วยกัน  เป็นเพื่อนกันแต่เด็ก

แต่ผม.....กลับไม่อยากให้มันใกล้ใคร  ไม่อยากจะเสียมันไปจริงๆ

[maru]

ไม้ท่าทางก็ชอบต้นเหมือนกันใช่หรือเปล่าแต่ไม่่รู้ตัว แล้วจะยังไงกันนะเนี่ย

[muiko]

ยังไม่รุ้ตัวสินะไม้ว่ารักต้น
รุ้ตัวให้เร็วหล่ะ
พี่รักก็ท่าทางจะใช่ย่อย พรุ่งนี้เค้าก็จะมาเที่ยวด้วยอีกแล้ว
กะอ๋อมมันแค่ท้าทายรึเปล่า หญิงไม่สนเลยอยากได้อยาดเอาชนะรึเปล่า 

[hongyia]

โหย ไมไม่ทำมากว่านี้อ่ะ

[Nus@nT@R@]

ไอ่หมาบ้าเอ้ย

[hembetaro]

น้องต้น...เก่งมากลูก
แบบนี้พี่ไม้ก้อหลงตายสิคร้าาาา....
 

[Naenprin]

ต้นทำเพราะรักไม้ แต่ไม้ล่ะเมื่อไหร่จะเข้าใจตัวเอง หรือต้องรอให้เสียต้นให้พี่รักไปก่อนถึงรู้ว่าตัวเองรู้สึกยังงัยกับต้น เราเริ่มไม่ชอบไม้และนะ หมาหวงก้างจริงๆ

[N_N]

ไอ้ไม้เอ้ยย เดวน้ำตาจะเช็ดหัวเขา ของมีค่าอยู่ใกล้ๆไม่ยอมมองไปมองชะนีคิดไม่ซื้อกับเพื่อน ตัวเองได้ไงก็ไม่รู้
 :z6:นิแหนะ

[Whatever it is]

ไอ้คุณไม้ เชี่ยซะแระ เหอะๆ ตรงกับชื่อตอนมากๆ

[udongjay]

ไม้หวงก้างนะ
สงสัยจะรักต้นแบบไม่รู็ตัวสินะ
เพราะสนิทกันมากเกินไปหรือเปล่า
อยากให้ไม้รู้ใจตัวเองจริงๆ ทิ้งชะนีนางนั้นไปเถอะ มันร้ายเกิน
บวกจ้า

[kitty08]

ไม้ไม่ต้องสงสัยตัวเองแล้วล่ะ  เพราะว่าทำซะขนาดนี้น่ะ คุณทัศมาต่อไว ๆ น่ะจ้ะ 

[puppyluv]

ไม้ยังไงก็หวงก้างจริงๆ นั่นแหละ
ขอให้รักให้หลงน้องจนโงหัวไม่ขึ้น
กดบวกปล่อยเป็ด

[Kalamall]

  โอ๊ยๆๆๆๆๆๆ เข้ามาเพราะชื่อเรื่องน่ารัก อ่านไปอ่านมาค๊อตน่ารักเลย

พี่ภาคกะน้องแพน คู่นี้หวานมากกกกกกกกกเขินแทน อ๋อมก็อ๋อมเหอะ เรื่องครอบครัวไม่น่ามาม่าเพราะคุณแม่คุณพ่อเค้าจะไม่รู้เรื่องไม่สังเกตุนิสัยและพฤติกรรมลูกเลยเหรอแต่ถึงรู้ที่หลังคงไม่ต่างกันเพราะน่ารักกันทั้งคู่ขนาดนี้คุณแม่คุณพ่อยอม เนอะๆ

ลุ้นๆๆๆๆๆๆๆๆๆ อ๊ายยยยยไม้ต้นนี้จะเป็นยังไงต่อกันน๊า~ ต้นอ่ะรู้ตัวว่ารัก ส่วนไม้เริ่มรักแต่ไม่รู้ตัว ชอบจังเลยยยยย~ ลุ้นว่าอิตาไม้ตอนี้จะบ้าบอได้แค่ไหนเมื่อไหร่จะรู้ตัว อยากกกกให้ต้นรู้ว่าไม้เริ่มรู้สึกแต่ซื้อบื้อแล้วแกล้งให้หึงให้เข็ด ...เพ้อเจ้อได้อีกเนอะ555

   รอน่ะค่ะ

[Tassanee]

โอ๊ยยยยยยย  ชื่นใจ  นานแล้ว ไม่ได้คอมเม้นชุ่มปอดขนาดนี้  อิอิ


รู้สึกคอมเม้นหายเงียบไปนาน  ---  นานๆ จะได้คอมเม้นเยอะขนาดนี้ 


แค่นี้ก็ดีใจมั๊กกกกกกกกกกกๆ  แล้วค่า 



โฮะๆๆๆๆๆๆๆๆ  (บ้าไปแล้นนนนนนนนนนนน)

[suck_love]

สมกะชื่อตอนจริงๆ  รอดูว่าไม้จะหึงโหดแค่ไหน 

[Tassanee]

ตอน   กระดูกชิ้นโต1




ทำยังไงดีหล่ะ  ...  ตื่นขึ้นมา ก็เห็นหน้าอีกฝ่ายอยู่ใกล้ ๆ  ริมฝีปากแสนหวานที่ผมรุกจูบเมื่อคืนนี้  บวมนิดๆ

อยากจูบอีก...   มันจะว่าอะไรมั้ย?   ถ้าผมอยากจูบอีก  ...  เป็นห่าอะไรไม่รู้  รู้แต่ว่า...อยากนัวเนียมันทั้งวัน

ไอ้ต้นค่อยๆ ขยับตัวไปมา  ขนตาที่ยาวเป็นแพกระพริบอยู่สองสามขยัก  ก่อนจะค่อยๆ เปิดเปลือกตาขึ้นมา

สบตากับผมอย่างสลึมสลือ  ริมฝีปากแดงๆ คลียิ้มจางๆ มาให้ผม  ซึ่งผมก็ยิ้มกว้างตอบมันไปทันที

ลูบหัวมันเบาๆ อย่างเอ็นดู  มันก็อย่างเนี๊ยะ ...  น่ารักอยู่ตลอด  มันหันมามองผมยิ้ม ๆ ก็จะยื่นจับที่บริเวณคาง


และใบหน้าผม ลูบเบาๆ  ทำเอาผมเคลิ้มยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ ..   ....  ก่อนที่

.

.

“แหงะ!!”  ผมบ่นเบาๆ เมื่อถูกอีกฝ่ายผลักจนหน้าหงาย  ได้ยินแต่เสียงหัวเราะแบบสะใจ มั๊กๆ

“ฮ่าๆๆๆ  ตลกหว่ะ  ฮ่าๆๆ”  มันหัวเราะจริงจังจนผมนึกขำ  เรื่องแค่นี้หัวเราะเป็นนานสองนาน  เส้นตื้นจริงๆ

“พอได้แล้ว!!”  ผมแกล้งขู่มันทั้งที่ตัวเองยังอมยิ้มเล็กๆ  ซึ่งมันก็ยังขำจนตัวงอ  ผมเลยผลักมันจนหน้าหงายเอาคืนแม่งเลย

“พอแล้วแม่ง  ... เดี๋ยวกูจับปล้ำให้คางเหลืองเลยนี่”  ผมบีบคางมันไว้แน่น  แต่ไม่แรงมาก  พร้อมก้มลงไปกระซิบ

ยักคิ้วให้แม่งอีกสองขยัก   แล้วไม่ลืมยกยิ้มมุมปาก  หึหึ .....    ไอ้ต้นทำหน้าเหวอ .... รีบดันหน้าผมออก 


ตามด้วยหมอนฟาดมาอีกที   เออดี....เพื่อนกุ  ลงไม้ลงมือตลอดอ่ะ

“สัด ... กวนแล้วมึง ไปๆ  ไปอาบน้ำเดี๋ยวสายไม่ได้เที่ยวกันพอดี ”  ไอ้ต้นว่าหน้างอๆ  ฮ่าๆ  ขำมันจริงๆ

“มึงแหล่ะตื่นสาย ”  ผมพยักเพยิดว่ามัน  ตัวเองก็ลุกขึ้น ทั้งเนื้อทั้งตัวมีแต่บอกเซอร์นี่แหล่ะ   เดินไปหยิบผ้าเช็ดตัว

เดินเข้าห้องน้ำไป  ได้ยินเสียงไอ้ต้นด่าตามมาทีหลัง  ก็ขำๆ กันไป

“มึงน่ะแหล่ะ  Kวย”   

.

.

.

อาบน้ำถูตัวไม่นานนักผม ก็เอาผ้าเช็ดตัวพันรอบเอวเดินออกมาได้ยินเสียงไอ้ต้นคุยโทรศัพท์อยู่หน้าห้อง

สงสัยไอ้พวกนั้นโทรตาม   แต่เอ๊ะ  ...มันคงไม่เรียกพวกนั้นว่าพี่มั้ง  แทนที่จะแต่งตัวผมเลยแกล้งเดินไปมัน

ว่าอาบน้ำเสร็จแล้ว   

“ครับพี่  ใช่ๆ กินที่รีสอร์ทนี่แหล่ะ  ครับ ๆ  แล้วเจอกัน อืม อีกครึ่งชั่วโมงครับ สวัสดีครับ”  มันวางสายไปแล้ว

ไม่ต้องบอกก็รู้ใช่ป่ะ .....ว่ามันคุยกับใคร  ผมถอนหายใจพรืดใหญ่เซ็งชิบหาย.. .  อารมณ์เสียขึ้นมาทันที 

กูว่าไอ้เชี่ยพี่รักอะไรนี่.....สงสัยดวงแม่งไม่สมพงษ์กะกู  ได้ยินชื่อแม่งทีไร  โมโหขึ้นมาทันที 

ยืนหน้ามุ่ยเป็นเป็ดเซ็งสักพัก  ไอ้ตัวดีก็เดินเข้ามามองหน้าผมงงๆ

“อ๊าว!!  เสร็จก็ไม่เรียกนะมึง  นิสัย!  แล้วเป็นอะไรเนี่ยหน้ามุ่ยเป็นหมาเชียว”  ว่าจบ มันเดินเข้ามาใกล้

ดึงแก้มผมยืดเล่น  ...อย่างสนุกสนาน   สนุกมากม๊ะ   ปากกูจะฉีกอยู่แล้ว  ผมเหลือบตาไปจ้องมัน งอนๆ

เออ...กูงอน  แม่งไม่เคยจะใส่ใจกูหรอก   ผมด่ามันทางสายตาก่อนจะสะบัดหางตาใส่ แม่งเลย

“เปล๊า!!  กูก็เป็นของกูแบบนี้แหล่ะ มึงอย่ามาใส่ใจเล้ย!”  พูดจบก็เหลือบตามมามองมันอีกที

ก่อนจะสะบัดหางตางอนงาม (ที่จริงๆ สั้นกุด)ใส่มันอีกรอบ  ก่อนจะมือมันออกอย่างรำคาญ

แล้วเดินไปหาตู้เสื้อผ้า  ประหนึ่งว่าชีวิตกูมีแค่ตู้เสื้อผ้านี่แหล่ะที่สนใจ ใส่ใจ และรักกูจริง 

ไม่เคยหันหน้าหนี  (ที่จริงเพราะมันขยับตัวไม่ได้)   และไม่เคยแอบไปมีใคร  (ก็เพราะมันแค่ตู้เสื้อผ้านะสิ  = =’)

เปิดตู้ออก เลือกๆ ชุดที่จะใส่วันนี้  อ่ะน่ะ...  เสื้อผ้ามันก็มีแขวนอยู่ 4-5 ชุดอ่ะน่ะ   เลือกกันเข้าไป..

เลือกไม่ได้สักที  ก่อนจะถอนหายใจยาวๆ  ออกมาอีกที

“งอนไรกูเนี่ย”   ไอ้ต้นว่า  ขณะเดินมายืนข้างหลังผม  ยืนเกาหัวแกรกๆ  เสร็จก็จิ้มๆ ที่หลังผม 

เหลือบหางตาไปมองมันนิดหนึ่ง  ก่อนจะสะบัดขนตางอนใส่แม่งอีกรอบ  (ได้ข่าวว่าหันหลังอยู่ แล้วใครจะเห็นมึง)

“ก็บอกว่าไม่มีไร  ไม่ได้งอน”  ว่าจบ ก็ทำเป็นเลือกชุด  ที่เหมือนประหนึ่งมีอยู่สักแสนชุด  ถึงเลือกไม่ถูกสักที

“เชี่ย  ...อย่างอนดิ น๊ะ นะ นะ  ..  อย่างอน” ไอ้ต้นง้อ ผมก็อมยิ้มเล็ก ๆ แต่อยากแกล้งมันต่อ 

“เฮ้อ~”  เลยถอนหายใจยาวๆ เหมือนรำคาญ 

“มึงอ่ะ....อย่างอนกูดิ นะนะ”   มันว่า  โอบกอดผมจากด้านหลัง  วางคางไว้บนไหล่ผม  ทำตาอ้อนๆ  ปากจู๋ๆ

คิดดูนะ ...ผมที่มีแค่ผ้าเช็ดตัวพันเอวแบบหมิ่นเหม่  ...เห้ๆๆๆ   กับมันที่มีแค่บอกเซอร์บางๆ อีกตัว  กอดกันแนบชิด

เผลอกลืนน้ำลายลงคอไปอึกใหญ่  แต่ก็ยังเก็กเหลือบมองมันนิดหนึ่ง  ...ก็แกล้งหันไปสนใจตู้ต่อ 

ชุดอ่ะหยิบได้แล้วถืออยู่ในมือ  ไอ้ต้นก็ทำแก้มป่องๆ  เอาคางถูไหล่ผม

“ดีกันนะ”  มันว่า เขย่งขามาหอมแก้มผมฟอดใหญ่   พร้อมรอยยิ้มกว้างมาให้  ผมก็ตกใจ.. แบบมันไม่ทันตั้งตัวอ่ะ

เผลอปล่อยชุดที่ว่าจะใส่เมื่อกี้ร่วงลงพื้น  ขณะที่ทั้งตาทั้งหน้าผม หันไปมองไอ้ต้นแล้ว  รู้สึกเคลิ้มๆ

หมุนตัวกลับแบบฉับพลัน รั้งต้นคออีกฝ่ายไว้แน่น  ....  ก่อนจะบดจูบลงไป

“อ่ะ...อื๊อออออ~”  ไอ้ต้นครางประท้วง มือสองข้างที่กอดเอวผมเมื่อครู่เปลี่ยนมาเป็นดันไหล่ผมแน่น

แต่ก็แค่นั้นแหล่ะ.....เพราะมืออีกข้างของผมรวบเอวของมันไว้  ละปากออก  ไอ้ต้นทำท่าว่าจะด่า

แต่ผมกดจูบมันอีกที  แล้วถือโอกาสสอดลิ้นเข้าไปในช่วงชุลมุน  ....ปากมันหวาน  ลิ้นมันยิ่งหวาน

ลองคุณได้มาชิมเหมือนผมสิ  (แต่ผมไม่อนุญาตให้ชิมว่ะ sorry ด้วยนะครับ)  แล้วจะติด...เข้าไปถึงหัวใจ

.

.

มือที่ดันไหล่ของใครอีกคน  เปลี่ยนมาเป็นจิกแน่นๆ  และกลายเป็นโอบรอบคอผมในที่สุด

ดันตัวมันให้ล้ม (ลงบนเตียง) ไปด้วยกัน  ค่อยๆ ละปากออก  แล้วก้มลงไปไซร้ซอกคอขาวๆ ของมันทันที

เอาไม่อยู่แล้ว....  อารมณ์ผมมันเตลิดไปไกล   จะโทษใครดีหล่ะ   .....   ที่ชอบมายั่วโดยไม่รู้ตัว

ถึงพวกผมจะกอดกันบ้าง  หอมกันบ้าง  ช่วยลูด(ช้าง)ให้กันบ้าง  แต่ก็พึ่งเคยจูบกันนี่แหล่ะ

ถึงว่า....   พอจูบอีก...มันก็ติดใจอีก   อยากจูบนานๆ  พอมันนาน  .....อารมณ์มันบานตะไท

ตื่นตะลึงไปถึง ไอ้ตัวข้างล่าง  ที่มุดผ้าเช็ดตัวออกมาดูโลกแล้ว  ไม่แค่นั้นนะสิ ดันไปถูขาอ่อนของใครเข้าอีกด้วย

ดันบอกเซอร์ที่สั้นอยู่แล้ว  ให้เลิกสูงจนเห็นขนอะไรแลบๆ ออกมา  ไอ้ตัวดีมันเลยอ้วนเข้าไปใหญ่ 

แถมยังทำน้ำลายเยิ้ม  เป็นน้ำเชื่อมอีกต่างหาก  ส่วนอื่นมันเลยต้องประสานงานกันเป็นอย่างดี 

ไล้มือกับยอดอกข้างหนึ่งให้มันแข็งชูชัน   อีกข้างที่ว่างก็กลัวมันจะเหงา  เลยงับปากลงเบาๆ  ไล้ลิ้น เลียๆ ดูดๆ

จนขึ้นเห่อแดง  มืออีกข้างก็สอดลงในบอกเซอร์  ปลุกเด็ก (ไอ้หนู)ของเพื่อน  ให้ตื่นมาร่วมชะตากรรม

“อ่า~  ยะ.....อย่า”  หลับตาแน่น  และส่งเสียงครางเบาๆ  บางทีผมก็อยากบ้าง....   จะช่วยเพื่อนให้เป็นสุขคนเดียว

ก็...อดสงสารตัวเองไม่ได้   แต่ด้วยเวลาที่มีจำกัด  ...จะผลัดกันทำก็คงไม่ทัน

.

.

ถ้าอย่างนั้น...   หึหึ  ... 

.

.



พึ่งจะนึกออก....  ทำยังงี้ก็ได้นี่หว่า  ทำไปพร้อมๆ กัน

.


.

.

.

.

“อื๊ออออออ/ อ๊าาาาาา~”   

.

.

.

.


รวบแม่งสองอัน ติดกัน  ....   แล้วสาวพร้อมกันซะทีเดียวไปเลยเป็นไง

[Nus@nT@R@]

  อ๊ากกกกกกกกกกกกก ไอ่ไม้แบบว่า ได้คืบจะเอาศอกแล้วอะ
เริ่มหาเศษหาเลยจากต้นเยอะไปแล้วนะ 
นี่ถ้าไม่ได้พี่รักมาเป็นตัวกระตุ้น สงสัยป่านนี้ก็คงยังไม่รู้สึก"หวง" ต้นใช่ป่ะล่ะ 

[jaymaza]

อุตะ!!!!!!!!!!!!!!!!!

 

 

[udongjay]

ถ้าหลังจากนี้ไม้ยังไม่ทบทวนความรู้สึกตัวเองล่ะก็...
หึหึ ให้ต้นคบกับพี่รักเลย

[maru]

ไม้ยังคงไม่รู้ตัว แต่การกระทำไม้ไปถึงไหนแล้วเนี่ย รู้ตัวสักทีสิว่ารู้สึกยังไงกับต้น รักมาวุ่นวายได้ถูกจังหวะจริง ๆ นะเนี่ย

[muiko]

ไม้ชักเยอะนะ
ถ้าทำต้นมากกว่านี้แล้วกลับไปหาอ๋อมนะ
จะตามไปกระทืบๆๆๆๆบวกตบๆๆๆๆๆแทนต้นให้ดู 

[kitty08]

ไม้ยอมรับตัวเองมาเห๊อะว่ารักต้นน่ะ ทำซะขนาดนี้ไม่รักก้อไม่รู้จะว่าไงแล้ว การกระทำกับคำพูดดูจะสวนกันน่ะ สงสารต้นน่ะ ระวังให้ดีเห๊อะคิดช้าหมาคาบไปแดก