[เรื่องสั้น] เพราะพรหมลิขิต.. ขีดเขียนรัก <3 (ปิดเรื่องบริบูรณ์ ย้ายเลยจ้า) ♥ 12/06/12
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด

สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด

ผู้เขียน หัวข้อ: [เรื่องสั้น] เพราะพรหมลิขิต.. ขีดเขียนรัก <3 (ปิดเรื่องบริบูรณ์ ย้ายเลยจ้า) ♥ 12/06/12  (อ่าน 35456 ครั้ง)

ออฟไลน์ lazat.mchub

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 330
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +33/-0
ตอนที่ 5

Part : ภาคย์


        ทุกๆเย็นที่ที่ผมจะมาบ่อยๆก็คืออ่างแห่งหนึ่งในมอ มันเป็นที่ที่ผมมองไปแล้วรู้สึกไม่มีที่สิ้นสุด ผมสามารถนั้งมองภูเขา น้ำ ต้นไม้เบื้องหน้าได้เป็นวันๆแบบไม่รู้สึกเบื่อ นานมากแล้ว ที่ผมไม่เคยคาดหวังกับสิ่งที่จะเกิดในอนาคต ภายในความคิดของทุกคนที่มุ่งจะมองแต่อนาคต ไม่เคยสนใจสิ่งที่อยู่ในปัจจุบัน ผมเหมือนคนถูกทิ้งและเดินอยู่กับที่ ในขณะที่พ่อแม่และคนรอบข้างพยายามวิ่งไปหาที่กำลังจะเกิดขึ้นในอนาคต


 





ผมรู้สึกอ้างว้าง


ถึงอย่างนั้น..






ผมก็ไม่ต้องให้ใครมาดูแล

ผมไม่ต้องการให้ใครมาปลอบ

ผมไม่ต้องการให้ใครมาช่วยเหลือ





ผมยังสามารถอยู่ได้แน่นอนถ้าขาดพวกนี้ไป..











ผมสามารถยืนด้วยขาของตัวเองอย่างมั่นคง เพราะมันคงไม่มีอะไรที่จะทรมานไปมากกว่าความอ้างว้างได้แล้ว..







..ขอบคุณความอ้างว้างที่เข้ามาในชีวิตผม ทำให้ผมรู้ว่าความอดทนเป็นอย่างไร

ขอบคุณความอ้างว้างที่สอนให้ผมรู้ว่าแม้จะต้องเจออะไรอีกผมก็จะผ่านมันได้อย่างสบาย

ขอบคุณความอ้างว่างที่สอนให้รู้ว่ามันจะไม่มีอะไรสำเร็จ ถ้าไม่มีความเชื่อ..





          แต่ตอนนี้ ตรงนี้ ผมก็ยังอยากได้ใครสักคนที่ค่อยเดินข้างเคียงกาย และพร้อมเผชิญปัญหากับผมไปทุกๆที่ ผมไม่ต้องการคำปลอบโยนได้ๆ เพียงแค่ไม่ทิ้งกัน เพียงยิ้มให้กันไปเรื่อยๆ ก็พอ






ตราบใดที่มีความเชื่อ สิ่งนั้นก็จะเกิดขึ้น

ผมยังเชื่อเสมอ ว่าสักวัน ผมจะได้เจอคนที่จะเดินเคียงข้างผมพร้อมรอยยิ้มนั้น ตลอดไป..













       ผมรู้สึกได้ว่ากำลังมีคนจ้องมองผมอยู่ ผมค่อยๆหันไปมองสายตานั้น สิ่งที่ผมเห็นก็คือมีผู้ชายตัวผอมบางไม่สูงมาก ผิวขาว ปากแดงผมซอยประบ่าคนนึ่งกำลังถ่ายรูปผมอยู่ ผมลองเดินเข้าไปหาผู้ชายคนนั้น แต่เหมือนเค้าจะรู้ตัว เค้ารีบหันหลังพยายามเดินหนีให้เร็วที่สุด เห้ยๆจะไปไหนวะ ผมเลยวิ่งไปจับไหล่เค้าให้หันมา


"โอ๊ยย!!"

"แห๊ะๆ"









"มองอะไร"

"เอ่อ.. ปะ เปล่า" ก็เห็นอยู่ชัดๆว่ามอง

"ถ่ายทำไม" ผมถาม

"ฮะ อ๋อ มาถ่ายรูป แห๊ะๆ"

"แล้วถ่ายทำไม"

"ก็ออกมาถ่ายรูปไง เนี่ยๆถ่ายวิว วิวสวยดี"

"ลบซะ" อย่ามาเนียนก็เห็นอยู่ว่าแอบถ่ายรูป

"ฮะ อะไร ลบอะไร"

"รูปที่ถ่ายเมื่อกี้ ลบออกให้หมด"

"ลบทำไมอ่า รูปสวยดีออกนะ ดูดิๆ"

"ไม่ลบใช่ไหม ได้ เดี๋ยวลบเอง"






         
"เห้ยยยยยย!"


      ผมคว้ากล้องจากมือมันมาเลยครับ แต่ยังไม่ทันลบอะไรหรอก เพราะมันเอื้อมมือมาแย่งไว้ซะก่อน แต่เตี้ยๆอย่างมันแย่งไม่ได้หรอก ฮ่าๆ ผมยกกล้องไว้เหนือหัวสุดแขน แต่ไอ้เตี้ยข้างหน้าผมก็พยายามจะแย่งไปให้ได้ ผมหลบซ้าย หลบขวามันก็กระโดตาม ผมเองแทบจะไม่ได้ออกแรงอะไรเลย น่ารักดีครับ


"ไม่เอาแล้ว เหนื่อยนะ เอากล้องคืนมา!" ลิ้นห้อยเชียวนะไอ้เตี้ย

"ไม่"

"เอาคืนมาเดี๋ยวนี้นะโว้ยยย!"



      ไม่ว่ามันจะพูดอย่างไงผมก็ยังไม่คืนกล้องให้มัน มันคงจะเหนื่อยแหละครับ หอบตัวโยน ก้มหน้าลงไปเอามืิจับที่หัวเข่าหลังมันกระเพื่อมขึ้นลงตามจังหวะหายใจ แล้วนิ่งครับ มังนิ่งเลย จะเป็นไรเปล่าวะ


       ช่วงแค่เสี้ยวนาทีเท่านั้นมันก็เงยหน้าขึ้นมา พร้อมกับร้อยยิ้มที่ผมเห็นแล้วชวนให้หัวใจกระตุก มันเป็นยิ้มที่ผมโหยหา ยิ้มที่ชวนทำให้คนที่ดูนั้นรู้สึกอบอุ่น สบายใจ อยากอยู่ใกล้ อยากเห็นบ่อยๆ และอยากเป็นเจ้าของรอยยิ้มนี้



 




ฟรึบ!!




         ช่วงเวลาที่ผมมัวแต่อึ้งในรอยยิ้มนั้น ไอ้เตี้ยก็ได้ทีแย่งกล้องไปจากมือผม แล้วเยียบเท้าผมอย่างแรงความก่อนจะวิ่งหนีไป




"โอ้ยย! ไอ้ ไอ้.." ผมตระโกนด่ามันไล่หลัง แต่ด้วยความที่เจ็บเท้าและยังอึ้งกับรอยยิ้มนั้นเลยทำให้ผมนึกคำด่าไม่ออก











"บ๊ายบาย! ขอโทษนะ แต่รูปสวยดี อย่างไงก็ไม่ลบหรอก แบร่!"



"ไอ้เตี้ยเอ้ย.." ฮ่าๆ แต่แปลกแหะ แค่ผมเห็นยิ้มนั้นผมก็ไม่นึกโกรธเรื่องที่มันแอบถ่ายรูปผมเลย



    รอยยิ้มของไอ้เตี้ยนั้นยังคงติดตาผมอยู่ตลอด และหลังจากวันนั้นผมก็รู้สึกว่าตัวเองเจอไอ้เตี้ยบ่อยขึ้น อาจจะเป็นเพราะรอยยิ้มนั้นที่เป็นจุดเด่นของตัวมัน ถึงรอยยิ้มทุกๆวันของมันจะไม่เหมือนยิ้มในวันนั้น แต่รอยยิ้มของมันยังสดใสเสมอ และมันเองก็คงไม่สังเกตุว่าผมมองมันอยู่ตรงนี้




คณะวิจิตรศิลป์..

ไม่ต้องรู้หรอกว่าผมรู้ได้ไง เอาเป็นว่าผมรู้ก็พอ






"เห้ยพี่ หวัดดีครับ"

"เออ ว่าไงฟลุ๊ก"

"มองไรอะพี่ เห็นเหม่อตั้งนาน"

"เปล่าๆ มองไปเรื่อยนั้นแหละ แล้วมึงมาทำไมตึกนี้เนี่ย"

"มาหาเพื่อนพี่ แอะ แอะ พี่ก็ด้วยมาคณะวิจิตรทำไมเนี่ย" ไม่น่าถามไอ้ฟลุ๊กเลย เข้าตัวเลยกู

"กูมา.. กูมาเดินเล่น"

"แหนะๆ เดินเล่นอะไรพี่ คณะนี้ไกลจากคณะเราตั้งเยอะ มาหลี่สาวอะเด๊ะ"

"กวนตีนละมึง"

"ฮ่าๆ ผมไปก่อนนะพี่ เดี๋ยวไอ้เปี๊ยกมันรอ ขี้เกียจโดนมาบ่น"

"เออๆ เจอกัน"



       ไอ้ฟลุ๊กเนี่ย น้องรหัสผมเองครับ นิสัยก็โอเคดีไปลามาไหว้ แต่เดี๋ยวนะ เพื่อนที่มันว่านี่คือไอ้เตี้ยหรอกเหรอ ผมไม่ได้หวังจะเข้าทางน้องรหัสหรอกครับ ผมไม่ได้หวังว่าต้องไปรู้จักไอ้เตี้ยอะไรนี่ด้วย เพียงแค่ผมได้มองรอยยิ้มของมันแบบนี้ก็โอเคแล้ว







ผมหวังน้อยไปใช่ไหมครับ
















ถ้าไอ้เตี้ยมันเป็นคนที่ผมเชื่อว่ามีอยู่จริง
ความสัมพันธ์ผมกับมันจะไม่หยุดอยู่แค่นี้หรอก.. ใช่ไหมครับ พรหมลิขิต



__________________________________



TBC

ลงวันละนิดจิตแจ่มใส 
พบกับตอนหน้า 5.2  :กอด1:
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 28-04-2012 10:19:56 โดย lazat.mchub »

ออฟไลน์ chubby_bow

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 16
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1/-0
สั้นงะ แต่ก็ได้เห็นมุมมองของภาคย์ แสดงว่าภาคย์แอบมองฟินก่อนที่ฟินมองอีกหรอเนี่ย 55555555

มันถูกกำหนดไว้แล้ววววว ให้เราได้พบกัน   :o8:
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 28-04-2012 10:43:59 โดย chubby_bow »

ออฟไลน์ ๛ナーリバス๛

  • ~~~๛NaaribuS๛~~~ ~ [TBL-081-588]
  • เป็ดนักขาย
  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1500
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +898/-26
    • NaaribuSS
ยังคงค้างคาสำหรับตอนที่แล้วเหมือนเดิม...

แต่อย่างน้อยก็แอบดีใจ ที่จะมั่นใจได้ว่า ใครือพระเอกตัวจริง

หยิบโอริตีบวก +1 5555

...........
*กร๊ากกกกก เมื่อกี้แอบเมนท์ผิดเมมด้วย

ออฟไลน์ owo llยมuมข้u

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 459
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +24/-4

Pullgi-kun

  • บุคคลทั่วไป
ค้างจากตอนที่แล้วอะ  :z3:  :z3: คิดว่าเข้ามาจะได้อ่าน  :oo1: ซะอีก เอิ๊ก
แต่อย่างไงก็ขอบคุณฮ้าบบบบบบบบ  :L2:

ออฟไลน์ P.PIM

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 236
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +13/-0
หวังน้อยไปมั้ยพ่อคุณ?
หวังแยะก็ได้นะฮ๊าฟฟฟฟฟฟ

ออฟไลน์ Horizon

  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1731
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +300/-22

ออฟไลน์ lazat.mchub

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 330
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +33/-0
เสียใจจัง ไม่ค่อยมีคนสนใจ แต่ไม่เป็นไรค่ะ :laugh:
มีคนบ่นว่าสั้น มันก็สั้นจริงๆแหละเน้าะ อันนี้เอามาลงเพิ่ม เพิ่งปั่นเสร็จตะกี้เอง
กะจะยืดเวลาลงพรุ่งนี้ ก็อย่างว่าแหละละ ไม่มีคนอ่าน ยืดทำไม ฮ่าๆๆ
ดังนั้นก็เลยจะลงเท่าที่มีคนแหละเน้าะ รักทุกค่ะ  :pig4:


____________________________________________



ตอนที่ 5.2


       การดำเนินชีวิตของผมเป็นไปอย่างทุกๆวันครับ เรียนเสร็จ ไปคณะวิจิตรศิลป์ และที่อ่างในมอ มันวนอยู่อย่างงี้จะร่วมสามอาทิตย์ได้ วันนี้ผมเข้าไปบ้านใหญ่มา ปรกติผมอยู่คอนโดซื้อเอาไว้ ตอนแรกก็กะซื้อไว้เฉยๆเห็นทำเลสะดวกดี ไม่คิดว่าจะต้องมาอยู่จริงๆ ผมย้ายออกไปอยู่คอนโดตั้งแต่จบ ม.6 ได้ เหตุผลที่ออกนะหรอครับ ความคิดเหตุผมกับที่บ้านไม่่ตรงกัน ไม่ตรงสักอย่าง และวันนี้ที่ผมเข้าไป มันก็เป็นเรื่องเดิมๆที่พ่อกับแม่พยายามโน้มน้าวผมมาตลอด เรื่องสืบทอดธุรกิจที่บ้าน ท่านพูดเสมอว่านี้เป็นอนาคตที่ดีถ้าผมได้ทำมัน


       บางทีผมก็อยากถามกลับไปว่า 'อนาคตข้างหน้าผมจะมีความสุขใช่ไหม ถ้าต้องจะแต่งงานมีคู่ครองแต่ไม่มีเวลาให้เค้า' นั้นคือความสุขที่ผมจะได้รับใช่ไหม ขนาดตัวผมเองคิดแล้วยังไม่มีควาสุข แล้วคนรอบข้าง คนที่เค้าอยู่กับผมเค้าจะมีความสุขงั้นหรอ




เพราะผมเองก็รู้ดีไง ว่ามันไม่มีความสุขเลยสักนิด ผมเลยเลือกที่จะไม่ทำมัน







      ผมแวะสวนสาธารณะที่หนึ่งในเชียงใหม่ หัวสมองผมไม่อยากรับรู้อะไรแล้ว ทั้งชีวิตตั้งแต่จำความได้ มันโดดเดี่ยวและอ้างว้างมาตลอด ผมถูกกดดันจากคนใกล้ตัวหลายสิ่งหลายอย่างที่ทำให้ผมแทบจะยืนไม่ไหว แต่ผมยังต้องอยู่ อยู่เพื่อความเชื่อของผม







อยากเห็นรอยยิ้มนั้นอีกจัง..



มันคงจะดี ถ้าช่วงเวลาที่ผมเผชิญปัญหานี้ แล้วมีใครสักคนยืนยิ้มให้ผมอยู่









ฟรึบ!!!!




"โอ๊ยยยย!!" มันไม่ใช่เสียงผมหรอกครับ ให้ตายสิ ใครมาชนผมเนี้ยแถมล้มทับบนตัวผมอีกตั้งหาก แล้วเสียงร้องนั้น มันต้องเป็นผมไม่ใช่หรอที่ต้องเป็นคนร้อง ในเมื่อตัวมันก็อยู่บนตัวผมแท้ๆ ผมพยายามจะลุกขึ้น แต่ก็ไม่สามารถลุกได้ ก็ไอ้คนบนตัวผมนี้สิมันยังไม่ยอมลุกไปไหนเลย








"จะนั้งอีกนานไหม"


         มันนั้งนานเกินจนผมทนไม่ไหว ต้องเตือนสติมันว่ามันกำลังทับผมอยู่นะ อีกอย่างผมก็เริ่มหงุดหงิดน้อยๆด้วยครับ เจอปัญหาครอบครัวมากะว่าจะมาหาที่พักผ่อนดันต้องมาเจออะไรอย่างงี้อีก ไอ้ที่ชนผมเข้าใจมันอาจเป็นอุบัติเหตุแต่ไอ้ที่ไม่ยอมลุกออกจากตัวนี้สิ

"ขอบคุณครับ แล้วก็ขอโทษด้วยที่เดินไม่ระวังจนทำให้คุณต้องเจ็บตัว" พอมันรู้ตัวก็รีบเด้งออกจากตัวผมทันที ผมยังแอบกลัวว่ามันจะหน้าทิ่มไปวัดพื้นแต่ดีว่าเพื่อนมันรับไว้ได้ทัน มันตั้งตัวยืนตรงได้ก็ไม่พูดพร่ำทำเพลงหันมาขอโทษขอโพยผมใหญ่



      เอ๊ะ ไอ้เตี้ยนิ เจอหน้ากันเมื่อไหร่ต้องทำให้ผมเจ็บตัวตลอดเลยสินะ พอมันเงยหน้าขึ้นมารู้ว่าเป็นผมมันหน้าเหวอไปเลย ผมแอบได้ยินมันพูดว่า 'ชิพหายแล้ว' ครั้งที่แล้วตอนผมเดินเข้าไปหามันมันก็พูดคำนี้นะ ฮ่าๆ เห็นมันเป็นแบบนี้เลยนึกอยากแกล้งอารมณ์หงุดหงิดของผมเริ่มหายไปนิดนึงเมื่อเห็นหน้าเหวอๆของไอ้เตี้ยมัน ผมแกล้งทำเป็นจ้องหน้า ส่วนมันก็ยื่นนิ่งอยู่ตรงหน้าผม



"เห้ยพี่ภาคย์"

"เอ้า ไอ้ฟลุ๊ก"

"เจ็บตรงไหนไหมพี่ ขอโทษทีเพื่อนผมมันซุ่มซ่าม"

"ไม่เป็นไรๆ กูโอเค นี้เพื่อนมึงหรอฟลุ๊ก"

"อ๋อ ไอ้เนี่ยเมทผมพี่ มันเป็นคนต่างจังหวัด วันนี้เลยพามันมาเที่ยวเมืองเชียงใหม่สักหน่อย แล้วพี่มากับใครครับเนี่ย"

"กูมาคนเดียว เบื่ออยู่บ้านวะ เซงๆเลยมาเดินเล่น แต่ดันซวยเจ็บตัวซะนี่" ที่จริงแล้วต้องบอกมีปัญหาที่บ้านถึงจะถูก แต่ผมเป็นคนที่ไม่ค่อยเล่าเรื่องส่วนตัวให้ใครฟังด้วย เลยเลี่ยงไป ไอ้ประโยคสุดท้ายผมแกล้งเน้นไปให้ไอ้เตี้ยมัน ดูมันทำหน้าดิ ฮ่าๆๆๆ

"ก็ขอโทษแล้วไงวะ ไม่ได้ตั้งใจสักหน่อย ดูแล้วก็เจ็บไม่มากนี่ จะเอาอะไรอีกอะ"

"เดินไม่ดูทางชนคนอื่นแล้วยังมาโวยวายอีก เรื่องเก่ายังไม่ได้ชำระความเลยนะ" ผมแกล้งแหย่มันต่อ นั้นไงครับ หน้าหงิกกว่าเดิมอีก

"ก็ใครใช้ให้แย่งกล้องไปละ ขอคืนดีๆก็ไม่ให้เองช่วยไม่ได้ ตีนมึงอยู่ตรงนั้นเองพอดีอะ"

"ไอ้ฟิน เยอะไปแล้ว นี่พี่รหัสกู มึงพูดอะไรเกรงใจกูกับพี่กูบ้าง" ชื่อฟินชื่อฟิน โอเคฟิน

"ก็ดูพี่มึงดิ ดูมันพะ.."

"ไอ้ฟินกูบอกให้หยุด ถ้ามึงไม่หยุดก็หาทางกลับมอเองแล้วกัน.... ขอโทษแทนเพื่อนผมจริงๆพี่ ปากมันเป็นแบบนี้แหละ แต่จริงๆแล้วมันไม่มีอะไร"

"เอาเถอะ กูไม่อยากถือสาเด็กเท่าไหร่"

"กูไม่เด็กแล้วนะ อายุ 18 ไม่เด็กแล้วโว้ย มึงแก่กว่ากูปีเดียวเองโหย ทำมาพูด"

"อายุ 18 แต่สมองมึงอะ คงไม่เกิน 13"

"พี่ภาคย์ผมไปแล้วพี่ ปล่อยมันอยู่นี้ไปแหละ ช่างแม่งมันพูดแล้วไม่ฟัง แล้วเจอกันครับ" ฟลุ๊กมันเอาจริงเว้ยเห้ย มันพูดจบก็เดินจ้ำๆๆไปที่รถมันเลย ส่วนไอ้เตี้ยก็ได้แต่ยื่นคล่ำครวญตะโกนเรียก เป็นผม ผมคงวิ่งตามไอ้ฟลุ๊กไปแล้ว ไม่มัวร์ยืนตะโกนหรอก ฮ่าๆ

"ไอ้ ไอ้.. ไอ้ฟลุ๊ก มึงจะทิ้งกูจริงหรอ กูจำทางกลับไม่ได้นะเว้ย ไอ้ฟลู๊กกกกกกกก!"



     ผมยื่นอยู่เป็นเพื่อนไอ้เตี้ยนี่ เพราะมันไม่ได้ขยับไปไหน แล้วอีกอย่างผมก็ไม่อยากปล่อยมันไว้คนเดียว นี้ก็เริ่มเย็นแล้วด้วย แต่ผมก็ไม่ได้ชวนคุยแต่อย่างใดนะ ยืนเฉยๆเป็นเพื่อนมันนั้นแหละ ผ่านไปห้านาทีได้มั้ง ไอ้ฟลุ๊กม้นก็โทรมาหาผมบอกว่าช่วยไปส่งเพื่อนมันที่หอหน่อย มันไม่อยากวนกลับมารับเองเดี๋ยวไอ้เตี้ยมันได้ใจ ไอ้เตี้ยมันก็คงไม่ได้ฟังที่ผมคุยโทรศัพท์ มันยืนกัดฟันกำมือแน่นอยู่ข้างๆผม ส่วนผมก็ยืนอยู่ข้างๆมันนั่นแหละ













"เอ่อ.. ไปส่งหน่อยดิ"

"พูดกับใคร"

"ก็พูดกับใครเล่ายืนกันอยู่กับมึงสองคนอะ"

"อยากให้ไปส่งพูดดีๆดิ มาขึ้นมึงขึ้นกู"

"ทีมึงยังพูดเลย"

"กูรุ่นพี่มึง"

"ก็ได้ ชิ๊!"

"แทนตัวเองด้วยชื่อด้วย ถ้าไม่ทำ มึงก็หาทางกลับเองแล้วกัน" ผมอยากเห็นไอ้เตี้ยนี้มันพูดเพราะบ้างครับ ตั้งแต่คุยมานี้มันไม่ได้พูดให้เข้ากับหน้าตามันเลยสักนิด มึงกูกับผมตลอด


     พอผมพูดอย่างนั้นไปแล้วมันก็เงียบไปเลยครับ ผมยืนรอมันคิดสักนาทีได้เลยแกล้งทำเป็นเดินหนีไอ้เตี้ยมัน แต่ก่อนที่ผมจะเดินไปไหนก็มีมือเล็กๆที่ชื้นเหงื่อหน่อยๆมาจับข้อมือผมไว้ ผมกระตุกยิ้มนิดนึงก่อนจะเก๊กหน้านิ่งเหมือนเดิม ถึงอย่างไงถ้ามันไม่รั้งผมไว้ ผมก็ต้องไปส่งมันอยู่ดีนั้นแหละ



"ทำไม มีอะไรอีก" ผมทำเป็นเก็กเสียงเข้ม วางฟอร์มหน่อยน่ะครับ ฮ่าๆ

"พี่ภาคย์ครับ ไปส่งฟินที่หอหน่อยนะครับ" มันพยายามยิ้มตอนพูดแล้วเขย่ามือผมไปมา แต่ยิ้มนั้นผมยังรู้สึกว่ามันไม่พอ ผมอยากเห็นยิ้มอีกแบบ ยิ้มที่มันเคยยิ้มให้

"ยิ้มด้วย"

"ห้ะ ? ก็ยิ้มแล้วไง"

"ยิ้ม... ยิ้มแบบวันนั้น"



       มันนิ่งไปแป๊บนึ่งแล้วฉากเดิมๆที่ผมต้องการก็ปรากฎที่ตรงหน้าผมอีกครั้ง ไอ้เตี้ยมันค่อยๆเงยหน้ามาและหยุดสายตามันที่สายตาผม ตาเราประสานกัน แล้วมันก็ส่งยิ้มที่อบอุ่นนั้นอีกครั้ง ผมไม่ได้รู้สึกใจเต้นแรงเหมือนหนุ่มสาวเมื่อเจอคนที่ใช่ แต่หัวใจของผมมันกับรู้สึกอบอุ่นขึ้นอย่างที่มันไม่เคยเป็นมาก่อน เพียงแค่รอยยิ้มนั้น ปัญหาที่ผมเจอมาวันนี้หายไปหมดแล้วครับ


"พี่ภาคย์ครับ ไปส่งฟินที่หอหน่อยนะ ฟินเพิ่งมาอยู่ยังไม่รู้ทางเลย"

"อืม ไป ขึ้นรถ"



     ผมขับรถมาถึงที่หอไอ้เตี้ย เรียกมันอยู่พักนึงกว่ามันถึงจะรู้สึกตัว พอมันรู้สึกตัวแล้วก็หันมาตบบ่าผมสองตีกว่าจะเดินลงไป มันเดินลงไปแต่มันก็หยุดอยู่ที่หน้าประตูรถ ไม่ยอมเดินขึ้นหอ ผมเลยลดกระจกรถลงเพื่อถามมันว่าลืมอะไรแต่มันกลับตะโกนใส่ผม






"จะมีแค่ครั้งนี้ครั้งเดียวโว้ยที่กูจะพูดดีด้วย มึงอย่าหวังครั้งหน้าจะมีอีกนะจ๊ะ อย่าเจอกันอีกเลย บ๊ายบายไอ้เสาไฟฟ้า!!!"  แล้วมันก็วิ่งจู๊ดขึ้นหอไปเลยครับ ผมได้แต่หัวเราะให้กับท่าทางเด็กๆของมันก่อนจะขับรถกลับคอนโด



      ชีวิตผมหลังจากนั้นก็เหมือนเดิม แต่จะแปลกไปก็ตรงที่ผมไม่ต้องเดินไปที่คณะวิจิตรศิลป์ เพราะมันเองนั้นแหละเดินมาหาไอ้ฟลุ๊กที่คณะบ่อยขึ้นเกือบจะทุกวันก็ว่าได้ และผมเองก็ยังแอบๆมองแบบไม่ให้มันรู้ตัวเหมือนเดิมอย่างทุกๆทีนั้นแหละครับ











ผมชอบรอยยิ้มมันจัง.. ถ้าเป็นไปได้ ผมขอเก็บรอยยิ้มนั้นไว้คนเดียวจะได้ไหม


___________________________________



ตอนหน้าเราจะกลับมาสู่ปัจจุบันกัน ฮ่าๆๆๆๆๆๆ
ค้างกันอยู่ที่ใครจะมาช่วยฟิน..

และเราจะมาจะเอ๋ NC กันนะคะ  :a5:
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 29-04-2012 09:29:55 โดย lazat.mchub »

ออฟไลน์ gupalz

  • เป็ดArtemis
  • *
  • กระทู้: 4911
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +604/-20

Pullgi-kun

  • บุคคลทั่วไป
คนเขียนพูดซะ  :sad11: เรื่องสนุกดีออก
ชีวิตภาคย์มันน่าเศร้านัก ติดตามตอนต่อไปนะ ยังลุ้นอยู่ว่าใคร 5555555555

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

ประกาศที่สำคัญ


ตั้งบอร์ดเรื่องสั้น ขึ้นมาใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดนี้ ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.msg2894432#msg2894432



รวบรวมปรับปรุงกฏของเล้าและการลงนิยาย กรุณาเข้ามาอ่านก่อนลงนิยายนะครับ
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0



สิ่งที่ "นักเขียน" ควรตรวจสอบเมื่อรวมเล่มกับสำนักพิมพ์
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37631.0






ออฟไลน์ chubby_bow

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 16
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1/-0
ต่างคนก็ต่างมองกัน เมื่อไหร่ทั้งคู่จะรู้ละเนี่ย รอตอนต่อไปจ้าาาาา

ออฟไลน์ ๛ナーリバス๛

  • ~~~๛NaaribuS๛~~~ ~ [TBL-081-588]
  • เป็ดนักขาย
  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1500
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +898/-26
    • NaaribuSS

รออ่าน NC เอ๊ยไม่ใช่ รอคนมาช่วยฟินค่ะ 5555555
อืม...งั้นต้องมองฟลุ้กในแง่ดีหน่อยแฮะเพราะไม่ได้ตั้งใจจะทิ้งเพื่อนจริงๆ แต่ฝากภาคย์ไว้แล้ว
สนุกออกค่ะ ลงไปเรื่อยๆ เดี๋ยวคนอ่านก็ค่อยๆ มาเอง อิอิ

ออฟไลน์ yeyong

  • เป็ดAthena
  • *
  • กระทู้: 5857
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +917/-26
สงสัยยาที่ป้ายจะออกฤทธิ์ รอตอนหน้าโลดด

ออฟไลน์ askmes

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 183
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +11/-2
วู๊วววว.. ชอบเรื่องจัง  รอติดตามๆ

เป็นกำลังใจให้คนเขียน สู้ๆครับ

อย่าน้อยใจๆ ผมคนนึงที่อ่านและชอบ

มาต่อบ่อยๆนะคร๊าบบบบ

ออฟไลน์ ♠DekDoy♠

  • เป็ดArtemis
  • *
  • กระทู้: 4512
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +421/-8

ออฟไลน์ นอนกินแรง

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1348
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +76/-4
อ่านไปเรื่อยๆก็น่ารักดีนะ

ออฟไลน์ seaz

  • รักอยู่ไหน...ใจเรียกหา
  • เป็ดArtemis
  • *
  • กระทู้: 5383
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +381/-9

ออฟไลน์ PetitDragon

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4126
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +343/-5
ไหนๆ ฟินก็โดนป้ายยามาแล้ว ภาคย์อย่าช้า...ซัดเลย   :oo1:

ออฟไลน์ Horizon

  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1731
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +300/-22

ออฟไลน์ takara

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4145
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +379/-13
เป็นพรหมลิขิตจริงจริงนะ ฟินเฮี้ยวน่ารักอะ

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE






ออฟไลน์ winndy

  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 1129
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +89/-3

ออฟไลน์ lazat.mchub

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 330
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +33/-0
เอาแอบลงไปแล้ว แต่ลบไปรีไรท์ใหม่ เขียนเอนซีไม่ง่ายจริงๆ ฮ่าๆๆๆๆ
ตอนนี้ชักอยากมีชื่อตอน :เซ็กส์นี้ไม่ใช่รัก:  :laugh:



ตอนที่ 6


       ธุรกิจของครอบครัวเป็นอะไรที่ผมต่อต้านมาโดยตลอด อะไรกันที่เป็นปัจจัยให้คนทิ้งความสุขที่แท้จริงไปกับสิ่งพวกนั้น เงิน อำนาจ เพราะคนหลงระเริงกับความสุขจอมปลอมพวกนั้นจนลืมสนใจคนรอบตัว แม้กระทั่งครอบครัวของตัวเอง


        บางครั้งเคยคิดอยากจะนอนหลับโดยที่ไม่ต้องตื่นมารับรู้อะไรอีกเลย แต่ก็แค่บางครั้งเท่านั้น สิ่งที่พอช่วยให้อาการทุเลาเบาลงก็คงไม่พ้นน้ำสีอำพัน พอดีกับไอ้โอมที่โทรมาชวนไปร้านเหล้าพอดี ก็เลยตอบตกลงไป พอไปถึงไอ้โอมกับไอ้เบสก็นั้งกินกันอยู่ก่อนแล้ว ผมนั้งร่วมวงเหล้ากับพวกมันโดยไม่ลืมที่จะเรียกเด็กมาด้วย






ผมไม่ใช่คนดีอะไรหรอกครับ.. อย่าคาดหวังอะไรกับผมเลย




      ผมนั่งคลอเคลียสาวที่แนบข้างของผมทั้งสองอย่างไม่สนใจสายตาคู่ไหน ใครที่ไม่สนิทกับผมก็คงจะแปลกใจกับภาพที่เห็นแต่สำหรับไอ้โอมไอ้เบสแล้วก็สายรหัสผมคงเห็นกันจนชินตา นึกอย่างงั้นผมเลยกดโทรศัพท์ไปหาไอ้ฟลุ๊กกะชวนมันมา นั่งกันหลายๆคนผมคงจะลืมเรื่องเครียดๆเร็วขึ้น และไม่ลืมที่จะบอกให้มันชวนเมทมันมาด้วย










ให้ชวนมาทำไมหรอครับ ? ผมเองก็ไม่รู้เหมือนกัน ?







แล้วถ้ามันเห็นผมในสภาพแบบนี้ละ ?



ฮ่าๆๆๆๆ ตลกดีนะครับ มันจะมาสนใจอะไรผมละ เจอหน้ากันไม่กี่ครั้งเอง
มันไม่รู้ด้วยซ้ำว่าผมแอบมองมันอยู่..







     ผมนั้งอยู่บริเวณชั้นลอยพอเห็นหัวไอ้ฟลุ๊กแวบๆก็เลยให้เด็กลงไปนำทางให้มันขึ้นมาไม่นานครับไอ้ฟลุ๊กก็เดินมาพร้อมกับไอ้เตี้ย มันมองหน้าผมแว๊บเดียวก่อนจะหันไปตามเสียงไอ้ฟลุ๊กที่แนะนำไอ้โอมไอ้เบสให้เตี้ยมันรู้จัก และหลังจากนั้นมันก็ทำเหมือนไม่อยากคุยกับผม ผมถามคำมันตอบคำผิดกับไอ้เบสไอ้โอมที่เข้ากันเป็นปี่เป็นขลุ่ย ผมเองก็ทำเป็นไม่สนใจนั้งนัวเนียกับสาวข้างตัวผมทั้งสอง แต่สายตาผมยังจับอยู่ที่ไอ้เตี้ยอยู่เป็นระยะๆ






ให้ตายสิ หงุดหงิดเป็นบ้า!!



   
      กะว่าจะมาดื่มให้หายเครียด ดันมาเจอเรื่องที่หงุดหงิดกว่าซะนี้ รอยยิ้มพวกนั้นผมไม่มีสิทธิจะได้จากมันบ้างเลยใช่ไหม ผมเคยคิดว่าแค่แอบมองมันเฉยๆผมก็โอเคแล้ว แต่แอบมองมันบ่อยและบ่อยขึ้นจนแทบจะทุกวัน ในระยะเวลาจะร่วมสองเดือน จนผมเองก็ปฏิเสธไม่ได้ว่าผมชอบมัน


      มันยิ้มมันหัวเราะกับคนอื่นแล้วทำไมต้องเมินผมด้วยวะ มันจะดีกว่านี้ถ้ามันคุยกับผมเหมือนที่มันคุยกับคนอื่นด้วย.. มันทำให้ผมรู้สึกเป็นส่วนเกินของมัน







แล้วผมเป็นอะไรกับมันละ ? คำว่าคนรู้จัก คำนี้มันยังมากเกินไปด้วยซ้ำ




     ผมยังคงจ้องหน้ามันอยู่เรื่อยๆครับจนมันลุกออกไปเข้าห้องน้ำ ผมสังเกตุมาสักพักแล้วว่าผู้ชายโต๊ะข้างๆมันจ้องไอ้เตี้ยอยู่ และเมื่อกี้ก่อนไอ้เตี้ยมันจะไปเข้าห้องน้ำผมก็เห็นผู้ชายคนนั้นเดินไปทางห้องน้ำ แล้วยิ่งไอ้เตี้ยเดินตามไปอย่างนั้น ผมกลัวว่ามันจะเกิดอะไรขึ้นเลยบอกให้ไอ้ฟลุ๊กตามเพื่อนมันไป โดยที่ผมเองก็ลุกตามไปอยู่ห่างๆ


      ผมและไอ้ฟลุ๊กได้ยินเสียงโว๊ยวายอยู่ทางบริเวณที่สูบบุรี่ของร้าน ได้ยินอย่างนั้นไอ้ฟลุ๊กก็รีบวิ่งไปดู โดยที่ผมก็วิ่งตามหลังมัน ความรู้สึกผมตอนนี่เหมือนอะไรดีครับ เป็นห่วงแต่ทำอะไรไม่ได้ พอไอ้ฟลุ๊กเปิดประตูเข้าไปสิ่งที่ผมเห็นก็คือไอ้เตี้ยมันกำลังโดนไอ้ผู้ชายคนนั้นจูบอย่างรุนแรงซึ่งตัวมันก็ไม่มีท่าทีขัดขื่นแต่ก็ไม่ได้ตอบโต้แต่อย่างใด







ผลั๊วะ!!



         "มึงเอามือสกปรกๆของมึงปล่อยคนของกูเดี๋ยวนี้!!!!"





เสียงนั่น ไม่ใช่ผมหรอกครับ ผมไม่มีสิทธิที่จะพูดคำนั้น



      สิ้นเสียงหมัดและคำพูดไอ้ฟลุ๊ก ไอ้ฟลุ๊กก็ปรี่เข้าไปประคองไอ้เตี้ย สภาพมันดูก็รู้แล้วครับว่าโดนยา เพราะตอนมันลุกไปเข้าห้องน้ำมันยังไม่มีท่าทีว่าเมามายอะไรขนาดนี้ สภาพมันตอนนี้เรียกว่าขั้นสุดท้ายแล้วครับ ตัวมันแดง ตาปือ ตัวอ่อนปวกเปียก คงจะด้วยฤทธิ์เหล้าและยาปลุก ไอ้ผู้ชายคนที่ลากไอ้เตี้ยมามันเริ่มได้สติหลังจากโดนหมัดไอ้ฟลุ๊กมันเลยพยายามจะเข้ามาแย่งไอ้เตี้ยอีก






ฟรึบ!!



"พี่ ผมฝากไอ้ฟินหน่อย ผมจะจัดการไอ้นี้ พี่เอามันไปไว้คอนโดพี่ก่อนนะ เดี๋ยวผมตามไป"


        ไอ้เตี้ยถลาตามแรงผลักของไอ้ฟลุ๊กมาที่อยู่ในอ้อมแขนผมแบบพอดิบพอดี นี้มึงเห็นเพื่อนมึงเป็นไรวะฟลุ๊ก ผลักมาได้ ผมส่ายหน้าเบาๆกับความเป็นห่วงที่รุ่นแรงของไอ้ฟลุ๊ก ร่างที่อยู่ในวงแขนเหมือนจะต้องการให้ตัวผมและมันสัมผัสกันมาขึ้นไอ้เตี้ยพยายามเบียดตัวเข้ามาเสียดสีกับผม ผมเห็นถ้าจะไม่ได้การเลยอุ้มมันพาดบ่าออกมาจากร้านแล้วยัดเข้ารถมุ่งหน้าไปคอนโดทันที




"ฟิน นั้งดีๆสิ" ผมดุใส่ไอ้เตี้ยมัน ก็มันพยายามจะปีนเบาะข้ามมาฝังผมอยู่เรื่อย

"ร้อน ร้อน ฟินร้อน" ร้อนแล้วจะปีนมาเบียดกันทำไมเล่า ตอนนี้มันปีนจะมานั้งตักผมแล้วครับ กูขับรถอยู่นะเว้ยเห้ย และมันก็ปีนมานั้งบนตักผมได้สำเร็จ ก่อนที่รถจะคว่ำเพราะไอ้เตี้ย ผมเลยรีบตบไฟเลี้ยวจอดข้างทาง รถหลังนี้บีบแตรด่าผมให้รึ่ม แต่ผมปล่อยให้พวกมันด่าดีกว่าผมต้องตายแบบศพไม่สวย

"เสาไฟฟ้า ฟินร้อน" ไอ้เตี้ยมันเรียกผมเสาร์ไฟฟ้าหรอเนี่ย ฮ่าๆ มือมันก็ยังลูบไปตามตัวผม มือเรียวของมันมาหยุดที่แก้ม ตาเราสองคนสบกันสักพัก เตี้ยมันเลื่อนมือทั้งสองข้างของมันมาจับที่เปลือกตา ทำให้ผมต้องค่อยๆหลับตาลงไปกับสัมผัสของมัน

"ดวงตาคู่นี้" เตี้ยมันพูดออกมาแบบเพ้อๆก่อนที่มันจะก้มลงมาใกล้หน้าผม ลมหายใจมันใกล้หน้าผากมากจนผมรู้สึกได้

"จุ๊บ จุ๊บ.. ฮ้าาา ชอบตาคู่นี้จัง"

"............." มันจูบเปลือกตาผมทั้งสองข้างอย่างแผ่วเบา ผมยังนิ่งเงียบอยู่อย่างนั้นจนมันไล้มือมาที่จมูกและปาก

"ปากนี่ น่าจูบจัง" ไม่ต้องคิดอะไรให้มาก ปากเล็กๆนั้นก็ก้มลงมาประกบปากผม จูบของมันไม่ได้เร่าร้อนเหมือนจูบเพื่อสนองความใคร่ทั่วไป แต่มันเป็นจูบที่อ้อยอิ่ง หวานแต่เต็มไปด้วยอารมณ์ ปากเล็กนั้นค่อยๆเลมและเลียพร้อมกับเบื้องล่างที่เสียดสีกับเบาๆ และผมก็ไม่ใช่พระอิฐพระปูนที่จะทนให้มันจูบผมฝ่ายเดียว ผมเริ่มสอดลิ้นเข้าไปในปากเตี้ยและเป็นฝ่ายคุมเกมส์บ้าง เราจูบกับอยู่พักนึงไอ้เตี้ยมันก็บ่นพรึมพรำว่ามันร้อน มันพยายามจะถอดเสื้อตัวนอกของมัน ผมก็ได้แต่มองไอ้เตี้ยที่อยู่บนตักถอดเสื้ออย่างทุลักทุเลในพื้นที่แคบๆ







ปรื๊น!!!!!!!!!!




     จะอะไรสักอีกละ เหมือนในนิยายทั่วๆไปแหละครับไอ้เตี้ยมันถอดไปจะสุดแขนแล้ว แต่หลังมันดันโดนพวงมาลัยหน้ารถซะนี่ มันเองก็สะดุ้งผวามากอดคอผม ลมหายใจที่เป่ารดต้นคอผมตอนนี้ร้อนมากจนผมที่คิดว่าถ้าไม่หยุดไว้แค่นี้มันต้องเกิดอะไรบนรถสักอย่าง


"ฟิน ย้ายไปนั้งที่ก่อน พี่จะขับรถ"

"สะ..เสียง เมื่อกี้เสียงอะไร มีคนมาหรอ" เตี้ยพูดเสร็จก็กอดคอผมแน่นกว่าเดิมอีกครับ ฮ่าๆ

"ไม่มีใครมาแอบดูหรอก หลังฟินมันไปโดนพวงมาลัย  เดี๋ยวฟินไปกลับไปนั้งนะครับ พี่จะขับรถ"





"เสาไฟฟ้า ฟินร้อน" แล้วมันก็งัดแงะ ถอดเสื้อผ้ามันครับ ตอนนี้ทั้งตัวมันเหลือแต่กางเกงในปกปิดแกนกลางที่ตุงโด่ของมันเท่านั้น

"เสาไฟฟ้ามีน้ำไหม   อ๊ะ เจอแล้ว" คุณคิดว่ามันจะเอามาทำอะไรละครับ ดื่มหรือล้างหน้า มันค่อยเปิดขวดน้ำแล้วกิน กิน กินแล้วน้ำก็ไหลออกจากปากเปื้อนตัว และมันคงยังไม่หายร้อน มันเอาน้ำที่เหลืออีกครึ่งขวดราดตัวมัน ถ้าใครนึกภาพไม่ออก ลองจิตนาการตามผมนะครับ ร่างเกือบเปือยเหลือแต่กางเกงในสีชมพูอ่อน ผิวขาวแดงจัดเพราะฤทธิ์ยาและแอลกอฮอล์ ส่วนล่างกลางลำตัวตุงเด่นเป็นสง่า ตามเนื้อมีหยดน้ำจากน้ำที่ราดตัวไปเมื่อกี่ ภาพตรงหน้าทำให้ผมต้องรีบหันกลับไปมองทางเยียบคันเร่งไปถึงคอนโดให้เร็วที่สุด








ให้ตายเถอะโรบิ้น.. ถึงผมจะไม่ใช่คนดีอะไร
แต่ผมก็ไม่อยากใช้โอกาศนี้เพื่อที่จะครอบครองมันนะ







แล้วภาพข้างๆตัวผมมันก็ทำให้ความอดทนผมลดลงไปเรื่อยๆ





      ในสุดผมก็มาถึงคอนโด การลงจากรถเป็นอะไรที่โคตรทุลักทุเลครับ บังคับมันใส่เสื้อมันก็ไม่ยอมใส่ผมเลยต้องเอาเสื้อที่มันถอดๆนั้นแหละครับมาห่อๆตัวไว้ แล้วรีบอุ้มมันขึ้นลิฟท์ไปที่ห้อง คิดว่ามันจะอยู่นิ่งๆให้ผมอุ้มไหมครับ มันพยายามจะจูบผมตลอดทางเดิน ดีว่านี้จะตีหนึ่งแล้วเลยไม่มีคนเท่าไหร่







ตุ๊บบ!!



      ผมโยนไอ้เตี้ยลงเตียงกะว่าจะไปเอาน้ำเย็นมาเช็ดตัวมัน พอโยนมันได้ผมก็รีบไปเอาน้ำเย็นจัดแถมใส่น้ำแข็งให้มันด้วยมาเช็ดตัวไอ้เตี้ยที่นอนบิดเล้าอยู่เตียงเพื่อหวังจะให้อารมณ์มันทุเลาลงบ้าง มันไม่ได้โดนยากิน ยาที่มันโดนคงจะเป็นยาป้ายฤทธิ์มันคงจะรุนแรงแค่ช่วงแรกที่โดน


"อ๊ะ เย็น"

"ก็ร้อนไม่ใช่หรอไง นี่แหละจะได้เย็นๆ"

"เสาไฟฟ้า ไม่เอา เย็นๆ อื้ออออ ยะ.. อย่าเช็ดตรงนั้น อ๊ะ อา" ผมว่าผมคิดผิดแหะ ผมไม่เคยเจอใครโดนยาด้วยสิ เพราะทุกทีมันก็เกิดจากความเต็มใจทั้งสองฝ่าย ส่วนกลางของลำตัวของไอ้เตี้ยจากที่หดไปบ้างแล้วกลับตึงขึ้นมาใหม่ ผมมองหน้ามันแดงๆของมัน มองตามันที่ตอนนี้เยิ้มไปด้วยอารมณ์ความต้องการ








ผมจะทำไงดีเนี่ย.. ถ้าผมทำแบบนั้นแล้วมันตื่นมามันจะยังมอบรอยยิ้มนั้นให้ผมอยู่ไหม

ผมจะได้เห็นรอยยิ้มนั้นอีกหรือเปล่า

ถึงตอนนี้เราจะไม่ได้เป็นอะไรกัน.. แต่ผมก็ไม่อยากให้ความสัมพันธ์เราทั้งคู่แย่ไปกว่าเดิม

แค่ตอนนี้ถ้ามันไม่เมาหรือโดนยามันก็ไม่คงอยากมองหน้าเท่าไหร่

แล้วถ้าเกิดอะไรขึ้นกับเราทั้งสองคน พรุ่งนี้เช้ามันจะแย่กว่าเดิมอีกใช่ไหม









"สะ.. เสาไฟฟ้า ช่วยฟินหน่อยนะ ฟินจะไม่ไหวแล้ว"







      เซ็กส์ที่ไม่ได้เกิดจากความรัก มันเป็นเรื่องปรกติสำหรับผม แต่สำหรับคนตรงหน้าแล้วมันไม่ใช่ ผมชอบเค้า แต่เค้าไม่ได้ชอบผม เค้าต้องการเซ็กซ์ เค้าไม่ได้ต้องการผม มันมีหลายวิธีที่จะดับความต้องการนั้น แต่ผมเลือกที่จะไม่ทำ.. ผมมันคนฉวยโอกาส


       เอาละ พรุ่งนี้จะเป็นอย่างไงค่อยว่ากัน ในเมื่ออย่างไงแล้วมันก็ไม่ได้ชอบผม ถ้าพรุ่งนี้เช้าจะมีอะไรเปลี่ยนแปลงมันก็คงจะไม่แย่กว่าที่ผมเจออยู่แล้ว










บอกแล้วครับ ว่าผมไม่ใช่คนดีอะไร..







    ผมเริ่มไล้ไปตามร่ายกายของคนตรงหน้า เอามือสัมผัสไปที่ริมฝีปากบางเฉียบสีชมพู ก่อนจะโน้มตัวเข้าไปหาริมฝีปากนั้น จูบของผมและไอ้เตี้ยไม่ได้อ้อยอิ่งเหมือนตอนอยู่บนรถ มันร้อนแรงแต่ทุกปลายสัมผัสมันยังมีความหวานจนรู้สึกได้ เตี้ยมันปีนขึ้นมานั้งตักผม มันบดเบียดสะโพกไปมาตามอารมณ์ของมัน เราจูบกันนานอยู่ มือผมและมันไล้ไปตามร่างกายของกันและกันจนผมเองก็เริ่มมีอารมณ์


"อะ อื้อ จะจูบต่อ ปล่อยทำไม"

"เดี๋ยวก่อน พี่ถอดเสื้อก่อน"


      คงจะไม่ทันใจไอ้เตี้ยมัน เตี้ยมันกระชากเสื้อผมทีเดียวกระดุมหลุดหมดเลยครับ มันผลักผมลงไปกับเตียงและบรรเลงจูบผมอย่างเมามัน ผมเห็นสถานการณ์เริ่มไม่ค่อยดีเลยจับมันพลิกลงไปด้านล่าง ไล่จูบไปตามซอคขาวนั้นอย่างหนักหน่วงแต่ไม่ได้ทำรอย


"อ๊ะ ไม่เอา ฟินจะอยู่บน"


      ผมไม่ได้ตอบโต้อะไรมัน แต่เปลี่ยนจากคอเป็นติ่งหูแทน ผมค่อยๆขบเม้มติ่งหูเบาๆก่อนจะแหย่ลิ้นเค้าไปในรูหูเล็กนั้น


"อ๊ะ เสียว"


     ผมเงยหน้าขึ้นมามองฟินที่ยิ้มปริ่มของแรงอารมณ์ก่อนจะชกริมชิมริมฝีบางนั้นอีกครั้ง อ้อยอิ่งสักพักพอเป็นพิธี และค่อยๆเลื่อนต่ำลงไปเลียยอดอกสีชมพูเข้มเบาๆก่อนจะรุนแรงขึ้นตามจังหวะอารมณ์


"เสาไฟฟ้าอย่าแกล้ง!"

"ฮ่าๆ ไม่แกล้งแล้ว"


     ผมเอื้อมมือไปหยิบเจลกับถุงยางที่ลิ้นชักหัวเตียง ถอดกางเกงที่เป็นกำแพงกั้นของเราทั้งสอง สวมถุงเสร็จก็ละเลงเจลที่แกนกลางลำตัวที่กำลังแข็งได้ที่ และไม่ลืมที่จะป้ายช่องทางคับแคบนั้นด้วย ผมค่อยๆกดนิ้วลงไปที่ช่องทางนั้นอย่าเบามือที่สุดเพราะกลัวคนด้านล่างจะเจ็บ ฟินครางเบาๆเมื่อผมวนไปโดนจุดกระสัน ขยับนิ้วเข้าออกเพื่อที่จะให้ช่องทางนั้นได้ชินและรับมือได้กับสิ่งที่จะเจอในอีกไม่กี่นาทีนี้














 












"อ๊ะ อ๊ะ อา อ๊ะ อ๊ะ อา ลึก ลึก.. อ๊ะ ลึกอีก"

"ซี๊ดดดด อา อืม"

"อิ๊ อะ อะ อ๊ะ อ๊ะ.. อิ๊ ตรง นะ นั้น" เสียงเนื้อของคนสองคนที่กำลังร่วมกิจกรรมที่ไม่ได้มาความรักกระทบกับดังลั่นห้องเป็นจังหวะเข้าออกอย่างสม่ำเสมอ

"อื้มมมม"

"เร็ว อ๊ะ อ๊ะ เร็วอีก.. อิ๊ อะ อา"


     ช่วงสุดท้ายของกิจกรรมผมเร่งจังหวะขึ้นเรื่อยๆโดยที่ไม่ลืมชักให้คนตรงหน้าเพื่อที่จะได้ไปถึงทางนั้นพร้อมๆกัน เสียงเนื้อกระทบและเสียงครางของผมและฟินดังเป็นเท่าตัวเมื่อเราใกล้จะถึงฝังฝา


"อิ๊ อ๊ะ อ๊ะ อ๊ะ.. ไม่ อา อ๊ะ ไหวแล้ว.. อะ อา"


     หยาดน้ำสีขาวขุ่นไหลทะลักเต็มมือผม และรวมถึงน้ำของผมก็ฉีดพุ่งเข้าไปในตัวฟิน ผมมองหน้าคนใต้ร่างด้วยอารมณ์ที่หลากหลาย ก่อนจะลุกไปเอาน้ำธรรมดามาเช็ดตัวให้ฟินอีกครั้ง











"อ๊ะ อ๊ะ ตรงนั้น อิ๊ เสียว"


     ใครว่ายาป้ายออกฤทธิ์ไม่แรงเท่ายากินครับ ผมค้านหัวชนฝาเลย และเป็นไปตามคาด ผมกับฟินเรียบร้อยโรงเรียนอนุบาลส้มเช้งไปอีกสามรอบเนาะๆ รอบนี้มันคงไม่ไหวแล้วจริงๆ หลังจากน้ำแตกรอบที่สี่มันก็หลับไปเลย













พรุ่งนี้ถ้าตื่นมาแล้ว เราจะสองจะเป็นอย่างไงกันนะ รอยยิ้มนั้นจะหายไป ผมจะไม่เห็นอีกแล้วใช่ไหม..



________________________________



TBC

เซ็กส์นี้ใช่รักหรือเปล่า หรือไม่ใช่ แต่ที่รู้ๆ มันใช่สำหรับภาคย์
เสาไฟฟ้ามันคิดมากเน้าะ เช็กส์นี่อาจจะมาจากรัก(แต่มียามาช่วย)ของฟินกับภาคย์ก็ได้ ใครจะรู้  :z2:

 :pig4:
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 12-01-2013 10:50:35 โดย lazat.mchub »

ออฟไลน์ gupalz

  • เป็ดArtemis
  • *
  • กระทู้: 4911
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +604/-20

Tiamo_jamsai

  • บุคคลทั่วไป
 :o8: :o8: อุ้ย ได้กันแรวอะ แอบสงสารฟลุ๊ก นะ   



 :L2: :L2:  เป็นกำลังใจให้คนเขียนค่า รีบมาต่อนะค่ะ
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 29-04-2012 17:31:56 โดย Tiamo_jamsai »

ออฟไลน์ ๛ナーリバス๛

  • ~~~๛NaaribuS๛~~~ ~ [TBL-081-588]
  • เป็ดนักขาย
  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1500
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +898/-26
    • NaaribuSS
 :haun4:  :haun4:  :haun4:
ฟินช่างร้อนแรง แม่จะเป็นเพราะยาก็เหอะ

พรุ่งนี้ ฟินต้องโวยวายแน่ๆเลย เฮ้อเครียดแทน

ว่าแต่อีฟลุ้กทำไมไปนานจัง??

 :pig4: :กอด1: :L2:

ออฟไลน์ P.PIM

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 236
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +13/-0

ออฟไลน์ bulldog17

  • ❤GOT7
  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 3689
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +265/-12

ออฟไลน์ lazat.mchub

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 330
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +33/-0
:haun4:  :haun4:  :haun4:
ฟินช่างร้อนแรง แม่จะเป็นเพราะยาก็เหอะ

พรุ่งนี้ ฟินต้องโวยวายแน่ๆเลย เฮ้อเครียดแทน

ว่าแต่อีฟลุ้กทำไมไปนานจัง??

 :pig4: :กอด1: :L2:


ที่จริงฟลุ๊กไปไม่นานหรอค่ะ แต่...  :z2:

Pullgi-kun

  • บุคคลทั่วไป
บรรยายภาพไม่เก่งแต่เสียงนี้...  :m25:

อย่าบอกนะว่าฟลุ๊ก.. เฮ้อออ ถ้าเป็นอย่างที่คิด  :เฮ้อ:

ออฟไลน์ owo llยมuมข้u

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 459
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +24/-4

 

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด


สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด