ตอนที่ 20 : 6-9-55
ทางเดินที่เต็มไปด้วยปุยขาวอาการที่หนาวเย็นจนขึ้นไอ ร่างสูงเดินทอดน่องไปตามทางเดินขาวโพลน สายตาเหม่อมองไปอย่างไร้ทิศทาง รถเมล์แดงวิ่งผ่านไปทำให้ลมหนาวปะทะผิวหน้า เขากระชับเสื้อโค๊ทให้แนบเข้ากับผิวกายมากขึ้น
อากาศที่หนาวเหน็บทำให้หลายคนถวิลหาไออุ่นของผิวกาย หลายคนเดินอิงแอบแลกคำหวานกัน ยิ่งเดินก็ยิ่งเจอหลายคู่ขึ้น เขาเหลียวมองผ่านตาไป ยิ่งทำให้นึกถึงร่างเล็กกับใบหน้ายิ้มแย้มที่จากมา
เขาเงยหน้าขึ้นมองท้องฟ้าที่ยังมีหิมะโปรยปราย
"คิดถึง..."
*ผลั๊วะ*
"เฮ๊ย!!!"
ผมร้องอย่างตกใจเมื่อกำลังเงยหน้าทำมิวสิคหล่อๆอยู่ดีๆก็โดนตบจนหัวแทบคว่ำ เกือบจะซัดหมัดออกไปแล้วถ้าไม่ติดว่าคนที่ทำคุ้นตาแค่ไหน
"เมษา!!"
"เออดิ!คิดว่าคริสเตน สจ๊วตรึไง?!แต่ขอบอกนะว่าฉันไม่บิทชแบบนั้น!"ร่างเล็กว่าพร้อมกับทำหน้าเหยเก
"ตัวจริงเหรอเนี่ย?"ผมว่าพร้อมกับดึงร่างเล็กมากอดอย่างยินดี ลืมไปแล้วว่ายังโกรธอยู่
"...ตัวปลอมที่ไหนจะปลอมได้น่ารักขนาดนี้"เมษาว่า แขนเล็กยกขึ้นมาโอบรอบแผ่นหลังหลวมๆ
"มาได้ไง?"ผมเอ่ยถาม ปล่อยมืออกจากร่างเล็กที่คิดถึงเมื่อนึกถึงเหตุการณ์ก่อนจะมาอังกฤษได้
ผมต้องอดทนที่จะไม่ดึงเมษาเข้ามาจูบ ทั้งที่เมษากำลังทำหน้าบึ้งปากบุ๊ยเมื่อผมผละห่างออกมา มันทำให้ผมหลงคิดไปเองว่าเมษาอยากให้ผมกอดต่อ
"ฉันสิต้องเป็นคนถาม!เพราะเรื่องนั้นทำให้ต้องหนีกันมาถึงที่นี่เลยเหรอไง?!รังเกียจมากเหรอไง!ไม่อยากจะเห็นหน้ากันแล้วใช่ไหม!คนเขาอุตส่าห์ง้อขนาดนั้นแล้วนะ!ก็ทำไปแล้ว จะไม่ยอมยกโทษให้กันเลยใช่ไหม!"ร่างเล็กพ่นคำถามออกมาเสียงดัง เมษาหอบ ดวงหน้าขาวที่แก้มระเรื่อ ไม่รู้เพราะอากาศหรือเพราะเขาโกรธเกินไปกันแน่
"พล.."ผมยังไม่ทันจะได้เอ่ยปาก มือเล็กก็ปราดเข้าปิดคำพูดไว้
"หยุด!ห้ามพูด!ให้ฉันพูดก่อน!ไอ้ที่ทำไปก็มันสับสน!สับสนน่ะไม่ได้หรือไง!คนมันไม่เคยมีความรัก!ไม่อยากจะยอมรับอ่ะ!เข้าใจไหม?!งี่เง่าไปครั้งเดียวเอง!หลั่งก็หลั่งข้างนอก!ไม่ได้ยอมให้ปล่อยในเหมือนไอ้หมาบ้าแถวนี้สักนิด!จะโกรธอะไรนักหนาถึงต้องหนีมาถึงนี่!ทำแบบนี้!แบบนี้!ฉันจะร้องไห้นะ!!!"เมษาตะโกนก้อง ดวงตากลมโตรื้นไปด้วยหยาดน้ำตา เขาสะอื้นนิดๆแล้วยกมืออีกข้างที่ว่าง ปาดน้ำตาทิ้งลวกๆ
"ฉันตามมาถึงที่นี่แล้ว ไม่เคยง้อใครขนาดนี้มาก่อน แม้แต่พ่อแม่ก็ยังไม่เคย จะไม่ยกโทษให้เลยเหรอไง..."เสียงที่เอ่ยถามเริ่มติดขัด
ผมที่ได้แต่ยืนนิ่งเงียบฟังมาตลอด ตกใจและดีใจ...
"เงียบทำไมวะ!จะเอายังไงก็บอกมาเลย!ถ้าไม่อยากเห็นหน้ากันแล้ว ฉันจะไปให้พ้นแบบไม่มีวันได้เจอกันอีกเลย!!!"เมษาตะโกน ปล่อยมือที่ป้องปากเขาไว้ออก แต่ผมรีบจับไว้มั่น
"อย่าไปเลยนะ"
"...ฮึก"
ผมรวบร่างเล็กเข้ามากอดไว้แนบอก เขาซบใบหน้าเปื้อนน้ำตาลง น้ำตาที่ชื้นเสื้อจนรู้สึกได้ ทำให้ใจเต็นรั่วด้วยความยินดี
"เมษาชอบผมไหม?"
"..."
"ชอบพลไหม?"ผมเอ่ยซ้ำอีกครั้ง กดจูบลงไปบนเรือนผมนิ่มที่เย็นจากไอหิมะ
"ไม่ชอบ..."
มือใหญ่คลายอ้อมกอดออก แต่ร่างเล็กสวมกอดไว้แน่น
"ไม่ชอบจะตามมาถึงนี้เหรอไงวะ!ถามโง่ๆ!!"
ผมจูงมือเล็กที่เริ่มเย็นไปตามทางเดิน ความรู้สึกหดหู่เมื่อครึ่งชั่วโมงก่อนราวกับภาพลวงตา ความยินดีที่ท่วมถ้นขึ้นมาทำให้เขาอดที่จะเอี้ยวตัวลงไปหอมแก้มใสไม่ได้ เมษาที่ตกใจ แต่ก็ไม่ได้ต่อว่าอะไร ตรงข้าม เขายิ้มพร้อมกับแก้มที่เรื่อด้วยสีชมพู ดูน่ารักเสียจนแทบทนไม่ไหว
"ที่นี่?"เมษาเอ่ยถามเมื่อผมพาเดินมาถึงบ้านสีขาว ที่มีรั้วไม้สีขาวน่ารักล้อมรอบ
"บ้านของคุณยายพลเอง"
"น่ารักจังเลย คุณยายท่าจะเป็นคนโรแมนติคนะ"เมษาเอ่ยชมเมื่อเข้ามาในตัวบ้านที่ต้องแต่งด้วยโทนสีสว่าง เขามองไปรอบๆพร้อมกับถอดเสื้อโค๊ทตัวหนาออก ผมสวมกอดเขาจากด้านหลัง ซบหน้าลงกับลาดไหล่
"คิดถึง"
ผมวางร่างเล็กของเมษาลงกับเตียง ยันแขนไว้เหนือร่างเขา มือใหญ่เกลี่ยเส้นผมนิ่มไปทัดหู
ผมมองใบหน้านวลที่เป็นสีแดงระเรื่อ
"ทำไมถึงหน้าแดงละ"ผมเอ่ยถามพร้อมกับแนบฝ่ามือลงไปบนแก้มนิ่ม
"เพราะใครละ!"เขาเอ่ยตอบฮึดฮัด แต่ก็หลับตา แนบแก้มลงไปบนฝ่ามือผมมากขึ้น ผมยิ้มกับปฏิกิริยานั้น
"จูบได้ไหม?"ผมเอ่ยถาม เขาลืมตาขึ้นมามองอย่างแปลกใจ
"ป่านนี้แล้ว พึ่งจะมาถาม?"
"พลอยากจะเริ่มใหม่ อยากจะให้เราเริ่มไปพร้อมกันใหม่ นะครับ?"
"อืม.."
"ดะ เดี๋ยวก่อน จะเริ่มใหม่อีกกี่รอบ!"ร่างเล็กถามอย่างเหนื่อยหอบ เรียวขายังถูกยกพาดไว้บนไหล่กว้าง ริมฝีปากยังถูกคลอเคลียไม่ห่าง สุดท้ายก็ถูกประกบจูบอย่างดูดดื่มอีกจนได้
"ก็บอกแล้วว่าเริ่มใหม่ ก็ต้องเก็บรอบกันใหม่หมดไงครับ นะ?"เสียงเริงร่าที่ตอบมากับรอยยิ้มทะเล้นอวดเขี้ยวขาวๆนั้นแทบทำให้ร่างเล็กกรี๊ด
"จะบ้าเรอะ!อ๊า~~~"
"อุก..."พูดไม่ออกครับ ผมพูดไม่ออก แม่งเอ๊ย โว๊ย ไอ้เด็กตกมัน!!!
เป็นอีก(หลาย)ครั้งที่ผมนอนแผ่หมดสภาพ นี่มันกี่โมงกี่ยามแล้วไม่รู้ แต่ผมรู้สึกเหมือนผ่านมาได้ซัก10วันแล้ว นี่กูได้ก้าวลงจากเตียงบางไหม?!
อะไร มันเกิดอะไรขึ้น กูผ่านศึกดุเดือดสงครามโลกครั้งที่3มาหรืออย่างไร ไม่มีแรงแม้จะกระดกก้นละ!!!
มันควรจะเป็น...
แสงแดดยามเช้าสาดส่องผ่านผ้าม่านสีขาวนวลเข้ามากระทบสองร่างที่นอนกอดกันอย่างเปี่ยมสุข
ชายหนุ่มโอบกอดร่างเล็กไว้อย่างห่วงแหนในอ้อมกอดอุ่น มือใหญ่เกลี่ยแก้มนิ่มเล่น ก่อนจะก้มลงจูบที่แก้มใสด้วยความรัก
ร่างเล็กที่รู้สึกนึกการรบกวนแสนหวาน กะพริบตาปริบ แพขนตาหนาขยับเผยนัยส์ตาสีดำใส กับรอยยิ้มหวานละมุ่นที่ส่งให้คนรัก
"อรุณสวัสดิ์ครับ..ที่รัก"เสียงทุ่มเอ่ยพร้อมรอยยิ้ม
"ตื่นเช้าจังเลย"เสียงหวานเอ่ย เขาหาวน้อยๆ พร้อมกับซุกตัวเข้าหาไออุ่นมากขึ้น ซึ่งชายหนุ่มก็รับไว้อย่างยินดี
"เมื่อคืนคุณน่ารักมากเลย"เขากระซิบเสียงเบาที่ใบหู ที่เปลี่ยนเป็นสีกุหลาบเมื่อได้ยินคำ
"บ้า.."ร่างเล็กตัดพ้อพร้อมกับทุบมือลงไปบนอกกว้างไม่แรงนัก ชายหนุ่มหัวเราะแล้วกดจูบลงไปที่หน้าผากมนแรงๆ
"ผมรักคุณ"คำหวานที่เอ่ย ทำให้ใบหน้าขึ้นสีเรื่อ
"ฉันก็...รักเธอ"
เนี่ย!!!
มันต้องแบบนี้สิวะ!!!
แล้วนี่มันอะไร๊!ล่อซะจนเครื่องแทบพัง!!!คำหวานละคำหวาน!!!แม่ม!!!
"บ่นงึมงัมอะไรครับ"เสียงไอ้น้องพลถามแบบประชิดติดหู ผมเริ่มชินละ ไอ้บ้านี้ถามระยะแบบมนุษย์ปกติเขาไม่ได้อยู่แล้ว เพราะมันไม่ได้เต๊าะไม่ได้หยอดไม่ได้เลีย
ผมพลิกตัวกลิ้งหนีไป แต่ก็โดนดึงรวดเดียวจากนอนกลายเป็นนั่งพิงหลังซ้อนอยู่กับไอ้น้องพลไป
"ว่าไงครับที่รัก?"แง้ววววววว
"บ่นเด็กบ้าที่ทำไม่สงสารคนแก่ไง"ผมมุ๊บมิ๊บตอบกลับไป เขินๆกับ "ที่รัก" ตอนไม่ได้ยินก็อยากได้ยิน แต่พอได้ยินจริงๆ มันจั๊กกะจี้จัง!
"คนแก่ที่ไหน?ไม่มีซักหน่อย เมษาของผมออกจะน่ารัก เด็กขนาดนี้"ไอ้น้องพลว่ากลั้วหัวเราะ แล้วหอมแก้มผมฟอดใหญ่ อรั๊ง เริ่มเหมือนที่จิ้นไว้ละ ถ้าไอ้น้องพลไม่หื่นแตกจับผมกดก่อนล่ะก็นะ...
"เฮ๊ย!หยุดนะ!"ไม่ทันขาดคำอะ มือแม่งเริ่มเลื้อยอีกละ!
"แฮะ นิดหน่อยเองน่า"นิดบ้านยายแกสิครับ นิดทีไรกูเหนื่อยทุกทีอะ!
"จริงสิ เมษายังไม่ได้ตอบผมเลยว่ามาได้ยังไง?"ไอ้น้องพลเอ่ยถามพร้อมกับเล่นผมนิ่มๆของผมไปด้วย
"ก็ไปหาที่บ้าน แล้วเซบาสบอกว่าพลมาอังกฤษน่ะสิ ก็เลยรีบตามเนี่ย คนอะไรขี้น้อยใจเป็นบ้า"ผมพลิกตัวไปตอบ แล้วหยิกจมูกโด่งอย่างหมั่นไส้
"คิดถึงผมขนาดนั้นเลยเหรอ"ไอ้น้องพลดึงมือผมออกแล้วยิ้มหวานโชว์เขี้ยวให้ หล่อไปนะมึง
"ใครกันแน่ที่คิดถึงมาก!!ใครกันที่ไปยืนทำหล่อบ่นคิดถึงอยู่กลางถนนน่ะ!"ผมเสไปว่าพลแทน ไม่ยอมรับหรอกน่า มันเขิน!
"ครับ พลคิดถึงเมษาม๊ากมากเลย"ไอ้น้องพลว่าแล้วโน้มหน้าลงมาจะจูบ ผมเลยรีบตะปบปิดไว้ก่อน
"นั้นละ!ฉันเลยจะมาอยู่ที่นี่ไง!"
"เอ๋?เมษาจะมาอยู่ที่นี่เหรอ?"
"อืม!ดีใจละสิ!"
"แต่ผมจะกลับอยู่วันสองวันนี้แล้ว"
"...หา?"
"ก็ผมแค่มาเยี่ยมคุณยาย เดี๋ยวก็กลับแล้ว"
"หา??? ก็เซบาส..."
"..."
กูโดนเล่นแล้ว!!!
ณ บ้านทรายทอง
"คุณหญิงครับ ผมจัดการตามที่สั่งเรียบร้อยแล้วครับ"ลุงชมหรือเซบาสเอ่ยพร้อมรอยยิ้ม
"ขอบใจนะจ๊ะ"เสียงหวานตอบรับพร้อมกับจิบน้ำชากรุ่นกลิ่นกุหลาบในมือ ลุงชมโค้งแล้วถอยหลังออกจากห้องไป
"ทีนี้ก็Happy endingกันซะทีนะคะ"
TBC(?)
สวัสดีคะ!!!โฮก!!!หายไปหลายอาทิตย์ เพราะคอมเจ๊ง!!!กรี๊ด แถมคอมที่เจ๊งไปมีเรื่องนี้ที่กำลังพิมพ์ค้างอยู่ด้วยละ!!!สุดท้ายเลยแต่งใหม่มันซะเลย เปลี่ยนพลอตที่กะจะใช้ไปซะ แต่ว่ายังไงก็ได้ใช้แน่ๆน่า "ไอ้นั้น" น่ะ!!!
ยังมีคนอ่านอยู่ไหม ไม่ได้เข้านาน พอกลับเข้ามาแล้ว นิยายใหม่เยอะมาก นิยายที่อ่านก็มีมาต่อ โฮก ร้องไห้!!!จะไปตามอ่านให้หมดเลย!
เรื่องนี้ ไปๆมาๆเหมือนจะหาเล่ห์ของลุงแกไม่เจอเลยเนอะช่วงหลัง หลุดมากไรมากอะ
ใครคิดบ้างว่ามันควรจะจบได้แล้ว?
ตอบเมนต์
gupalz - เรารักคุณgupalz คุณช่างเข้าใจเราได้ดียิ่งนัก แอร๊ยยยยยยยยยยยย
iamnan - พลเขายังเด็ก ที่ห่างก็เพราะไม่อยากจะทำร้ายลุง แถมมันทำไม่ลงด้วยประเด็น!ส่วนลุงคงจะมีครั้งหน้ายากละ ติดกรงไอ้น้องพลไปแล้วววววว
Rafael - จุ๊บๆ ง้อน้องพลง่ายนิดเดียวจริงๆ ดูลุงสิต้องบินไปง้อถึงโน๊นแถมเสียตัวไปมากมายเลยกว่าจะสำเร็ง กรั่กๆๆๆๆๆๆ
kslave - "ถึงจะรักขนาดไหน แต่ความรู้สึกที่เสียไปก็เรียกกลับคืนมาไม่่ได้" โฮก อ่านแล้วรู้สึกสำนึกผิดแทนลุงเลยอ่ะคะ!!!แต่ๆ ลุงจะพยายาม(ให้)ทำทดแทนที่กลับคืนมาไม่ได้นะ!!!
Lemon_Tea - ไม่ได้ใช้แล้ว เพราะไอ้น้องพลบินไปอังกฤษโน๊น ลุงเลยบินตามไปวีนแตกใส่ซะเลย น่ารักไหมละ ว้ายๆๆ
๛ナーリバス๛ - "จัดหนักให้ไส้ทะลัก" โหด!!!อะคะคุณนิ!!! แต่ไอ้น้องพลมันจัดตามที่ว่าไปแล้วเนี่ยสิ โหดกว่า!
เดี๋ยวเขาจะรีบไปตามอ่านน้องฐานะคะ น้องฐา~~~
coon_all - "เมษา (สงกรานต์)แรด ยังยืนยัน นั่งยัน นอนยัน คำเดิมจริงๆ" อุ๊ย คนแต่งก็ขอยืนยัง นั่งยัน นอนยันคู่ไปกับคุณcoon_allนะคะ!ก็ลุงเขาแรดจริงงงงงงงง ไอ้เรื่องควงคนใหม่เย้ยเนี่ยเราก็คิดนะ ไว้มีโอกาศจะทำ! คิดถึงคนอ่านด้วยเช่นกันนะคะ มร๊วบๆ
yeyong - จะ(บังคับ)ให้หยุดให้ได้คะ สัญญา!!!
NOoTuNE - แง้ววววววววววว มันเป็นนิสัยลุงเขานะคะที่จะเล่นๆกับคนอะ แต่จริงๆนะ ลุงเขาไม่ได้คิดแม้แต่น้อยว่าจะไปกับไอ้หล่อเข้มเลยนะคะ ก็แค่แหย่เด็กเล่นอ่ะ จริงๆน๊า~~~ ไอ้น้องพลยอมง่ายไปไหมอ่ะสรุป?คุณNOoTuNE จะโป้งไหมมมม
koikoi - แฮ่ ไม่สงสารลุงแก่ที่ตามหารักแท้แต่โดนเด็กน้อยสะกัดดาวรุ่งบ้างเหรอคะ~~~~~
sge13; - แง้ว คิดถึงคุณsge13; ตอบไปรอบแล้ว แต่ดีใจนะคะที่คุณกลับมาอีกครั้งและเข้าใจถึงจุดที่เราอยากจะนำเสนอว่าทำไมลุงเขาถึงไปมีอะไรกับคนอื่น แฮ่ เรื่องเรียนก็พยายามเข้านะคะ!
rubymoona -
LM1412 - เกิดอะไรขึ้น???ตกใจกับลุงเหรอคะ!
koikoi - ดีใจจัง ขอบคุณนะคะที่ยังรอ
นอนกินแรง - อุ๊ยหย๋า มันเป็นพ่อแง่แม่งอนจริงๆด้วย ไม่รู้ตัวเลยนะเนี่ย!!!ว้าย เราแต่งพ่อแง่แม่งอนได้ด้วยตื่นเต้นนนนนน(ปกติแต่งแต่กดๆๆๆ55555)
Olivia23 - คนแต่งรักคนอ่านมากกว่าคะ อรั๊ง~
takara - ตอนนี้ไม่ได้ใช้แล้ว แต่จะได้ใช้เมื่อมีโอกาศแน่ๆคะ คนแต่งชอบ!
inspirer_bear - พลจับลุงอยู่หมัด(ในระดับนึง)แล้วนะ!ดูสิ ลุงลงทุนทิ้งแผนตัวเองแล้วบินไปหา(วีน)เลยนะ จริงๆแล้วลุงลืมแผนตัวเองไปเรียบร้อยแล้วด้วยซ้ำตั้งแต่เจอไอ้น้องพลเนี่ย!
รักคนอ่าน(มากๆ)
หัวข้อ: เล่ห์+มารยา=LOVE? [ตอนที่ 51 : 4/7/58] [จบแล้วรบกวนย้ายด้วยค่ะ] (อ่าน 146695 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก