ตอนที่ 23 : 24-10-55
"พลคะHappy Birthdayนะคะ~"เสียงหวานที่เอ่ยคำอวยพรต่อหน้าผมเป็นคนที่...เท่าไรว่ะ?
"ขอบคุณมากนะครับเชอรี่"ผมยิ้มรับพร้อมคุกกี้ในถุงสีหวานจากมือเธอมา ซึ่งแถมด้วยรอยจูบที่ข้างแก้มด้วย ผมหัวเราะแล้วแกล้งหอมเธอกลับดังฟอดใหญ่
"ไว้ว่างๆไปเที่ยวกันนะคะ รี่ไปละ"หลังจากทักกันนิดหน่อย เธอก็ขอตัวแยกไป
ส่วนผมก็หันไปรับคำอวยพรต่อจากสาวบัญชีรุ่นพี่
"ไงครับภา ไม่เจอกันนานเลยนะ"
ผมเดิน...ไม่ถึงห้องเรียนเสียที เพราะโดนดักไว้ทุก10ก้าว จนพวกเพี่อนผมมันทิ้งผมไว้แล้วเดินไปเข้าเรียนก่อนแล้ว
ไม่ได้อวดนะครับ ก็แค่คนมันฮอต~
อีกนิดเดียว ประตูห้องเรียนอยู่ตรงนั้น!
ผมยิ้มแล้วกระชับเป้ใบใหญ่ที่ใส่ของขวัญของสาวๆเพื่อนๆไว้เต็มใบขึ้นหลัง
"พลคะ"เสียงหวานที่ผมคุ้นเคยดังทักผมไว้ เป็นนีน่า ดาวมหาวิทยาลัยคนล่าสุดที่เมื่อไม่กี่เดือนก่อน เป็นแฟนของผม...
"สวัสดีครับนีน่า ไม่เจอกันนานเลย สบายดีไหม?"ผมเอ่ยทักด้วยรอยยิ้ม พับความคิดที่จะเข้าเรียนลงไปรวมกับของขวัญในเป้
ผมเดินเข้าไปหาเธอ ยอมรับเลยว่ายังรู้สึกผิดกับเธออยู่มาก ที่บอกเลิกกับเธอไปคบกับเมษา
"เหมือนเดิมแหละคะ พลมีเวลาไหม? ไปดื่มกาแฟเป็นเพื่อนนีน่าหน่อยสิคะ"นีน่ายิ้มให้ผม ทำให้ผมโล่งใจนิดหน่อยว่าเธอไม่ได้โกรธอะไรผมมากมายอย่างที่คิด
"แน่นอนครับ ใครจะใจร้ายปฏิเสธสาวสวยแบบนีน่าลงกัน"ผมยิ้มแล้วโค้งให้เธอ นีน่าหัวเราะกับท่าทางของผม ก่อนที่เราจะเดินไปที่ร้านกาแฟหน้ามหาวิทยาลัยกัน
"ล้าลาล๊า~"ผมฮัมเพลงเดินกึ่งๆกระโดดเข้ามาในเขตมหาวิทยาลัยของที่รัก ฮิ!
พึ่งตื่นครับ ตอนบ่าย2เนี่ยละ ก็แหม ที่รักเขาดันจัดหนักเมื่อคืนน่ะสิ ไอ้ผมก็เคลิ้..เอ๊ย!หยวนๆให้ไปเพราะว่าเห็นเป็นวันเกิดหรอกนะ!
แม้ว่าจะเจ็บจี๊ดๆนิดๆที่สะโพก ขาสั่นหน่อยๆ แต่ผมเริ่มชินแล้วละ!
คิดจะมีสามีเด็ก เราต้องถึกและบึกบึน!!!
"โอ๊ย!!!"เชรดเข้!ใครวะตบหัวกู!เล่นเอาลืมแอ๊บเลย!
"เดินลันล้ามาเชียวนะมึง"ไอ้หล่อนิสัยชั่วนี่เอง
"ไอ้ห่าสันติ ทำบ้าอะไรของมึงครับ?"ผมด่ามันด้วยใบหน้ายิ้มแย้มราวเทวดาน้อย แต่จัดชุดเล็กใส่เท้ามัน
"โอ๊ยๆๆ ทำร้ายร่างกายอาจารย์ในรั้วมหาวิทยาลัย เดี๋ยวกูจะไปลงกับเด็กมึง!"ไอ้เวรสันติร้องแล้วยิ้มชั่วใส่หน้าผม
"กล้าเหรอมึง?"ผมกดเสียงต่ำข่มขู่ ขยี้ส้นรองเท้าลงไปเพิ่ม
"โว๊วๆๆๆๆ นิ้วกูจะขาดแล้วมึงงงงงงงงงง"ไอ้หล่อร้องลั่น ผมแสยะยิ้มสะใจก่อนที่ยอมถอนรองเท้าออกมาอย่างน่ารัก
"แตะนิดแตะหน่อยไม่ได้นะ ไอ้พวกเห็นผัวดีกว่าเพื่อน!"ไอ้เวรสันติบ่น
"เออ ฉลาดนี่หว่า มึงคิดถูกแล้วว่ะ"ผมตอบพร้อมหัวเราะชอบใจ ไอ้หล่อชี้หน้าคาดโทษผม เชอะ ไม่กลัวเฟ๊ย~
"เออๆ ระวังให้ดีเหอะมึง เด็กๆเปลี่ยนใจง่าย ไม่ระวังมึงได้น้ำตาตกแน่!"ไอ้หล่อว่าแล้วโบกมือลา เดินแยกไปเข้าสอน
"..."ฉิบ แม่ง จะพูดจี้ใจดำกูทำไม
ผมเดินนอยแดกไปทางร้านกาแฟ ที่ช่วงนี้ผมใช้นั่งรอน้องพลเลิกเป็นประจำ
งืม
งัม
เครียดว้อย!!!
...
ช่างแม่ง...
ไว้เกิดไรก่อนค่อยคิดแล้วกันวะ!
ผมสะปัดหัวสองสามทีสวยๆ ก่อนจะกำมือฮึดกับตัวเอง พอดีกับที่เดินมาถึงร้านกาแฟพอดี
...
น้องพลนั่งอยู่โต๊ะริมกระจก โต๊ะประจำของผม ที่ตอนนี้มีผู้หญิงคนนั้น นีน่า นั่งอยู่แทนที่ผม
เขาทั้งคู่หัวเราะกันดูสนุกสนาน ผู้ชายก็หล่อ ผู้หญิงก็สวย โคตรเหมาะสมกันจริงๆ
ผมกระเด็นไปนั่งแปะที่พื้น
ไม่ใช่ว่าตกใจจนเข่าอ่อนนะ แต่โดนควายที่ไหนไม่รู้ชนต่างหาก
"เฮ้ เป็นอะไรรึเปล่า?"หนุ่มหล่อตาหวานนี่หว่า ตายละ เผลอไปเรียกเป็นควายได้ยังไง แย่จริงๆเลยสงกรานต์นี่!
"ไม่เป็นไรครับ"ผมยิ้มหวานจ๋อยให้ แหมะแหม ใช่ว่าผมมีสามีเป็นตัวเป็นตนแล้วจะยิ้มหวานให้คนอื่นไม่ได้นี่ครับ~
"ไม่เป็นไรก็ดีแล้ว นายตัวเล็กมาก ฉันเลยมองไม่เห็น โทษนะ"เขาว่าแล้วดึงผมในลุกขึ้นยืนในครั้งเดียว อร๊าย แรงเยอะสมขนาดตัวมากฮ่ะ!
"อ๊ะ!"แต่เผอิญน้องดึงเร็วไปนะฮะ พี่ยังไม่ได้ตั้งตัว เตรียมตัวลุกเลย!
ดังนั้นผมเลยเซถลาไปอยู่ในอ้อมแขนน้องเขา โอ๊ว ตัวใหญ่ชะมัด นี่สูงกว่าไอ้น้องพลอีกนะเนี่ย!ว้าว!เด็กสมัยนี้มันกินวัวแทนนมรึเปล่านะ? ตัวใหญ่กันจัง!
ผมนึกชื่นชมอยู่ในใจ แต่อาจจะนานไปนิด เลยโดนกระชากออกมาซะงั้น
คนกระชากก็...
"พล?"
หวา...หน้าคุณมึง
ถมึงทึงได้อีกอ่ะ!
"เมษามาเมื่อไหร?"ไอ้น้องพลถามผม เสียงจะเย็นไปไหม ต่ำไปนะ
"พึ่งมาไม่นานนี้เอง"ผมตอบ แต่ฉากหวานแหววเมื่อกี้วิ่งจากพอนส์มากระแทกหัวใจ เลยไม่ได้หันไปยิ้มให้อย่างเคย แถมหลบตาด้วยนี่สิ
"เป็นอะไร?"ไอ้น้องพลที่ฉลาดขึ้นทุกวันจับท่าทางผมได้ เขาก้มลงมาถามผมใกล้ๆ เสียงทุ้มแสดงความห่วงใยจนใจผมฟู
"พลคะ จู่ๆรีบออกมาทำไมคะ?"เสียงหวานของหญิงสาวทำเอาไอ้ที่ฟูๆอยู่เหี่ยวเลย
"อ้อ ขอโทษครับนีน่า พอดีผมรีบไปหน่อย"ไอ้น้องพลหันไปหา นีน่าเธอเดินเข้ามา ดวงตากรมโตเปรยมองมาที่ผมแวบหนึ่ง ไม่ได้รู้สึกไปเองแน่ ว่าเมื่อกี้กูโดนด่าด้วยสายตานี่หว่า!
"พลครับ เจ็บขาจัง"ผมที่เริ่มฉุนจากสายตานีน่า เลยสวมบทสำอ่อยซะ ผมจับที่แขนพลแล้วช้อนตาประกายเชื่อมน้ำตาใส่
"อ้าว เป็นอะไรมากไหม?ขอโทษจริงๆนะ"ก่อนที่ไอ้น้องพลจะได้ขยับปาก ไอ้หล่อตาหวานหยดก็ถลาเข้ามา เขาก้มลงนั่งชันเข่าแล้วจับที่ข้อเท้าของผมสำรวจ
"เอ่อ..."ผมที่ต่อไม่ถูกเมื่อจะอ้อนคนนี้ คนโน๊นดันมาแทรก แต่ก็สะปัดขาหนีไม่ได้ ก็เขาหล่อ!
"เท่าที่ดูก็ไม่ได้บวมนะ ไหนลองขยับสิ"ไอ้หล่อตาหวานสั่ง ผมทำตามอย่างว่าง่าย..เอ๊ย เลี่ยงไม่ได้
"อืม เอ็นร้อยหวายก็ไม่ได้ฉีกนะ สงสัยจะกระแทกเมื่อกี้เลยทำให้เจ็บ สบายใจได้นะ"ไอ้หล่อตาหวานพูดซะยาวแล้วตบท้ายด้วยรอยยิ้มหล่อค่อดๆใส่
"ขะ..ขอบคุณนะครับ"แอร๊ย ผมเคลิ้มอ่ะผมเคลิ้ม ตาจะหวานไปโลกหน้าเลยไหม สีเขียวน้ำทะเลด้วยอะ โอ๊ย เขาอยากเข้าไปแหวกว่าย!
"กลับบ้าน!!"จู่ๆไอ้น้องพลก็พูดเสียงดังเลยครับ แถมดึงผมไปอุ้มอีกต่างหาก แบบอุ้มช้อนก้มผมขึ้นมาน่ะ ผมงี้รีบกอดคอไว้แทบไม่ทัน ตกไปเจ็บนะเฟ๊ย!
""นีน่าผมกลับก่อนนะครับ ขอบคุณสำหรับของขวัญ"ไอ้น้องพลไม่ลืมหันไปบอกลาหญิงสาวคนเดียวในกลุ่ม
ผมเลยใช้โอกาสนี้ขยับปากขอบคุณไอ้หล่อตาหวานและแอบส่งสายตาเสียดายไปให้
"เหวอ~"ผมร้องเบาๆเมื่อไอ้น้องพลออกเดิน เร็วมาก มึงจะไปไล่ควายที่ไหน นี่มึงอุ้มกูอยู่นะอย่าลืม!
ผมถูกวางบนเบาะหนังสุดนิ่มของพอร์ช เขาเท้าแขนกับตัวรถแล้วโน้มลงมาหาผม อุ๊ย จะจูบเหรอ
"ยังเจ็บขาอยู่รึเปล่า?"ไอ้น้องพลเอ่ยถามเสียงนิ่ง ผมที่ฝันสลายส่ายหน้าแทนคำตอบ ก็เมื่อกี้มันมารยาออดอ้อนพลนี่ เจ็บเสียทีไหน
"ดี งั้นกลับบ้านกัน"
ผมยังคงถูกอุ้มลงจากรถ จนเข้าไปในบ้านหินฟริ๊นสโตนของไอ้น้องพล
ไอ้น้องพลนั่งลงไปบนโซฟา โดนดึงผมลงไปนั่งอยู่บนตักด้วย เขานิ่งๆไม่ยอมพูดยอมจา แต่ก็ไม่ยอมปล่อยมือด้วย
ผมที่เริ่มเบื่อๆเลยลูบๆหน้าไอ้น้องพล หอมแก้ม เอาจมูกซุกไซ้เล่น
"เป็นแมวหรือไง?"ไอ้น้องพลว่า ผมหัวเราะคิก
"เป็นก็เป็นกับพลคนเดียวละ"ผมตอบขำๆ ไอ้น้องพลหันหน้าหล่อๆมาหา แววตาจริงจังจนผมต้องหยุดขำ
"เป็นอะไร?"ผมถามเสียงเบา ไอ้น้องพลดึงมือผมมาจูบเบาๆลงบนฝ่ามือ
"ผม...ไม่มั่นใจ"เสียงทุ้มที่ส่งคำตอบมาทำเอาผมสะดุด
เขาไม่มั่นใจ?
ไม่มั่นใจว่าจะรักผม...เหรอ?
"ผมกลัวว่าเมษาจะทิ้งผมไป"
"หะ?"
"ผมยังเด็ก อะไรๆก็ยังไม่มีเป็นของตัวเอง ไม่มีอะไรไว้ยึดเหนี่ยวเมษาไว้ได้เลย ผมกลัวว่า...ซักวันเมษาจะเบื่อเด็กอย่างผม"
"ห่ะ???"
"อย่างวันนี้ แค่เห็นเมษากับคนอื่น ผมก็แทบทนไม่ไหวแล้ว อยากตั้นหน้ามันให้เละ!ผมหึงมาก!!!"
"..."
"ผมรักเมษามากนะ รักมากกว่าเมษารักผมอีก!!"
ไอ้น้องพลว่าแล้วกอดผมแน่นจนผมเจ็บ ผมขืนตัวออก ยกมือขึ้น ตบลงไปบนแก้มใสทั้งสองข้างจนเป็นรอยแดง
"รู้ได้ไงว่าฉันรักนายน้อยกว่า!"ผมว่าเสียงโกรธแล้วกดจูบเขา ส่งปลายลิ้นเข้ารัดรึงจนเราต่างหอบหายใจสั่น
"ฉันต่างหากที่รักนายมากกว่า..หวงนายมากกว่า..."
ผมเอ่ยด้วยเสียงจริงจัง ถอดเสื้อยืดตัวเล็กออกจากตัว โยนไปข้างๆ แล้วก้มลงจูบเขาอีก
สอดมือเข้าไปผ่านเชิ๊ตนักศึกษา สัมผัสอกแกร่งอย่างยั่วยวน พร้อมกับเลื่อนมือลงปลดเข็มขัดออก ดึงพลน้อยออกมารูดเบาๆให้อีกฝ่ายตื่นตัว
ผมละริมฝีปากออกมา แลบลิ้นเลียช้าๆ ค่อยๆถอยร่นลงไปนั่งชันเข่าอยู่ที่พื้น ระหว่างขาของน้องพล
"เมษา?"เสียงทุ้มของน้องพลพร่าสั่น
ผมสูดหายใจลึกอย่างเตรียมใจ แล้วกดหัวลงที่หว่างขาของไอ้น้องพล เขาสะดุ้งเมื่อลมหายใจผมสัมผัสโดน กล้ามขาเขาเกร็งหนึบเมื่อปลายลิ้นของผมแตะลง ก่อนที่ผมจะตัดสินใจครอบครองด้วยเรียวปากอิ่มๆของผม
"ไม่นึกว่า...เมษาจะทำให้ผม.."เสียงหล่อๆเอ่ยขาดๆแบบกระชากอารมณ์ชิบหาย ผมผละออกมา แอบลอบยิ้มเมื่อเห็นเขาสูดลมหายใจเฮือก
"เป็นฉันที่มักโดนนายเล่นอยู่เสมอ"
"ฉันจะแสดงให้เห็นถึงศักดิ์ศรีของคนแก่กว่า!"ผมยิ้มแล้วก้มลงสานต่อ
"ถ้าเมษาว่าอย่างนั้น"เสียงทุ้มเอ่ยพร้อมกับกดศีษระของผมลงลึกอีก
"ผมก็จะไม่เกรงใจละ"ไอ้น้องพลยิ้มร้ายที่มุมปาก พร้อมกับจับให้ผมขยับขึ้นลงตามจังหวะที่เขาต้องการ ผมแทบจะหายใจไม่ทัน แต่ก็ยังมีแรงส่งลิ้นไปช่วยเร่งความเร่าร้อน
"อืม...ดี"เสียงครางผะแผ่วดังลอดปากบางของเขาออกมา เซ็กซี่โคตร แม่ง ซี๊ส
"ฮึก!..."ผมครางฮือ เมื่อไอ้น้องพลแม่งจัดมาเต็ม
ผมละออกไปไอค่อกแค่ก ปาดไอ้ที่เลอะออก...เคยได้ยินว่าน้ำเนี่ยทำให้ผิวสวย แต่กูไม่ได้อยากลอง!!!
"เป็นไรไหม?"ไอ้น้องพลตัวดีลากผมเข้าไปนั่งคล่อมบนตัว แล้วช่วยเช็ดหน้าเช็ดตาผมด้วยลิ้นอ่ะนะ
"เป็น!"ผมกระแทกเสียงใส่แล้วดันหน้าหล่อๆออก หมั่นไส้!อย่ามาหัวเราะหล่อนะโว๊ย!
"ขอโทษนะครับ"ไอ้น้องพลหล่อแล้วเคาะหน้าผากมาชนกันเบาๆ
"...แล้วรู้สึกดีไหม?"ผมเอ่ยถามเสสายตาหลบ อายตัวเองวะ
"ดีสุดๆไปเลย!"ไอ้น้องพลจับแก้มผมให้หันกลับมา ก่อนจะตอบพร้อมยิ้มโชว์เขี้ยวให้
"ดีจัง..."ผมเอ่ยอย่างโล่งอกแล้วยิ้มหวานกลับ ไอ้เราก็ไม่เคยทำ ที่ทำๆก็ลักจำจากคนอื่นที่ทำให้มาทั้งนั้นนี่นะ
"เมษาครับ สัญญานะ ว่าจะเป็นของผม ทำกับผมคนเดียว"ไอ้น้องพลว่า เขายกมือผมขึ้น จูบลงไปที่นิ้วนางซ้าย
ผมกอดเขาแน่น
"งั้นก็สัญญาสิ ว่าพลจะรักฉันคนเดียว ห้ามไปชายตามองใครอีก!อย่าทำให้ฉันเสียใจ!"
"ผมสัญญา จากนี้ตลอดไป วัชรพลจะมีเพียงสงกรานต์คนเดียว นะครับ"เสียงทุ้มที่เอ่ยข้างหู ทำเอาขอบตาผมร้อนผ่าว ก่อนที่จะปล่อยให้น้ำตามันหยดลงมาช้าๆ
"ถ้าผิดสัญญา ฉันจะฆ่าซะ!"ผมกระซิบด้วยเสียงสะอื้นไห้ พลหัวเราะเบาๆ ก่อนจะจูบซับน้ำตาให้ผม
ไอ้น้องพลยกสะโพกของผมขึ้น แล้วแทรกตัวเข้ามาอย่างอ่อนโยน ผมกอดเขาไว้แน่น
"แม้ส่วนที่ลึกที่สุดในตัวเมษา เป็นของผม"
"ให้ผมเถอะ...ทั้งหมด"
เสียงกระซิบริมหูที่พาเอาสติล่องลอย
มาถึงขนาดนี้แล้ว...
อยากจะได้อะไรก็เอาไปเถอะ...
ฉันยอมทุกอย่างแล้ว...
"สุขสันต์วันเกิดนะครับที่รัก"
TBC.
สวัสดีคะ วาระดี แต่งเพื่อสุขสันต์ให้ตัวเองด้วยน้องพลด้วย5555
แต่งไปแต่งมา อืม อา โอ้ เวิ่นเว้อวะตูข้า!
ตอบเมนต์ไม่ทัน แต่เขารักทุกคนนะ
รักคนอ่าน
หัวข้อ: เล่ห์+มารยา=LOVE? [ตอนที่ 51 : 4/7/58] [จบแล้วรบกวนย้ายด้วยค่ะ] (อ่าน 147131 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก