ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ
สรุปข้อสำคัญดังนี้
1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท, หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย, ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้งสร้างความแตกแยก ชวนวิวาท ของสมาชิกเล้าฯ ในเรื่องการเมือง เชื้อชาติ เผ่าพันธุ์ ศาสนา และสถาบันต่าง ๆ รวมถึงการตั้งชื่อเรื่องด้วยคำหยาบ คำไม่สุภาพ ล่อแหลม และชี้เป้าให้เล้าฯ ถูกเพ่งเล็ง จากทางราชการ
3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่นี่หรือที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อขออนุญาตเจ้าของเรื่องก่อนนะครับ
4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าตัวไม่ยินยอม
5.ขอให้นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียว ถ้าเป็นเรื่องจริงก็ให้บอกว่าเรื่องจริง ถ้าเป็นเรื่องแต่งให้บอกว่าเรื่องแต่ง ให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตามเพราะมีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว
6. การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย ทำได้ แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute ได้ ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน
7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
7.1 นิยาย 1 ตอน จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
- 1 Reply ที่เกินมานั้น โมฯทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ
เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ
การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง
ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชมกรุณาอ่านเพิ่มเติมที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0 ตอนที่ 1
13.00 น. ณ ลานหน้าดิจิเกต
ผมในชุดลำลอง เสื้อเชิ๊ตแขนสั้นลายทางสีฟ้าขาวทับกับเสื้อกล้ามคอวีสีขาว กางเกงขาสั้น3ส่วนสีน้ตาลเข้ม อวดน่องขาวเนียนกับผ้าใบหนังกลับสีน้ำตาลเข้ม เส้นผมสีดำประกายน้ำตาลซอยสั้นเข้ากับใบหน้ารูปไข่
เพอร์เฟ็ค!
ผมเช็คตัวเองผ่านจอมือถือแล้วก็ต้องยิ้ม นี่กูน่ารักจริงนะเนี่ย!
"นี่นาย มารอใคร เห็นนั่งมาพักนึงแล้ว"นั้น เสียงเหยื่อ เอ๊ย ไม่สิคนที่อาจจะเป็นคนรู้ใจในอนาคต
ผมหันไปมองตามเสียง อืม น่าจะซัก17-18นะ สูงใช้ได้ หล่อแบบเกาหลี ดูเฮลตี้ดี ขาว แต่งตัวก็ดูดี ผ่านก็ได้
"อืม เรารอเพื่อนอยู่น่ะ"ผมยิ้มหวานเป็นมิตรให้ เอาตรงๆก็คือยิ้มหวานโปรยเสน่ห์ให้
เป๊ก หล่อเกาหลีก็คุยกับผม แลกเบอร์กันแล้วก็แยกจากผมไปแบบเสียดาย เพราะผมบอกว่านัดเพื่อนไว้แล้ว ไปเล่นโบว์ลิ่งกับเขาไม่ได้จริงๆ
เป็กผ่าน แต่ก็แค่ผ่านไง ไม่ใช่เหยด โอเค คนนี้ใช่เลย!ทำนองนั้นน่ะ
ผมนั่งรอตรงนั้นต่อไปแล้วก็มีแวะเวียนมาอีก2-3คน
จัส หล่อแบบลูกครึ่ง เลย์ หล่อแบบมันฝรั่ง ชาย หล่อแบบไทยแท้
และทุกคนเป็นเด็ก 17-18
ทำไมละ~~~~
ผมครางในใจ นี่ผมอุตส่าห์แต่งตัวทำผมขนาดนี้ ไม่ได้หวังมาสอยเด็กนะ ผมมาสอยเสี่ย!!!
"นี่กูหน้าแก่เด็กชอบ หรือกูหน้าเด็ก เด็กเลยชอบวะเนี่ยยยยยย"ผมบ่นเบาๆ ไม่ใช่ไม่ชอบเด็กนะ กินบ่อยเลยแหละ แต่ว่าวันนี้มาเพื่อเสี่ยอ่ะ!
อืม ผมลืมแนะนำตัวเองไปรึเปล่านะ
ผมสงกรานต์ โทชิยูกิครับ ชื่อก็บอกใช่ไหมว่าผมเป็นลูกครึ่งไทยญี่ปุ่น ผมเลยได้ความขาวน่าเจี๊ยะแบบเอวี จีวีทั้งหลาย ได้ตากลมโตบ้องแบ๋ว ได้ปากสีแดงสดน่าจุ๊บ ได้ผมสีดำ(แต่ประกายน้ำตาลเพราะโดนแดดประเทศไทย) ได้รูปร่างอรชรอ้อนแอ้น ได้อะไรที่ใครๆก็จะอิจฉาถ้าคุณเกิดเป็นเพศหญิง
นั้นเป็นเหตุผลที่ทำให้ 'ผม'หาแฟนเป็นผู้หญิงไม่ได้จนล้วงเลยมา29ปี
อืม อ่านไม่ผิด
29ปี
ผมเป็นลุง29แล้วอะ
แต่เดี๋ยวก่อน ใช่ว่าผมจน พ่อแม่ตาย ไร้ญาติขาดมิตร หรืออะไรนะ
ผมรวยมาก ทำธุรกิจเรียวคัง+ผลิตผ้าตัดกิโมโนร่วมกับพี่ชายน้องชายเป็น3ใบเถาก็ไม่ปาน พ่อแม่ก็สุขภาพดี ขนาดทำเครื่องปั้นดินเผาเป็นรายได้เสริม+ฆ่าเวลา ญาติก็ไปมาหาสู่ รักใคร่กันดีไม่มีแตกแยก หักหลัง ฆาตรกรรมแบบในโคนันหรอกนะ
ที่ผมมาหาเสี่ยอยู่ที่ไทยเนี่ย ก็เพราะแค่ ผมเหงาน่ะ
เหงาจริงๆนะ
คุณคิดดู พี่ชาย น้องชาย พ่อผม ทุกคนมีภรรยาหมดเลย มีครอบครัวสุขสันต์แบบน่าอิจฉาโคตรๆอ่ะ เพราะทุกคนหล่อเข้มสูง เห็นแล้วอั่ยยะแบบไอ้3คนที่เข้ามาจีบผมเมื่อครู่แหละ
เห็นถึงปัญหายังครับ?
เพราะผมเตี๊ย น่ารัก โมเอะเลยหาไม่ได้ ต้องโดนไอ้สูงหล่อจีบเอาทุกทีไง ผมเลยขี้เกียจฝืนชะตาละ ยอมให้สูงหล่อมันจีบซะ แต่ไหนๆผมจะเลือกแล้วอ่ะ ผมก็ขอเลือกคนที่มองผมที่ผมแบบไม่มีองค์ประกอบรวมหน่อยเหอะ
คือที่ผมอยากได้น่ะ
1.หล่อกว่าพ่อ พี่ น้องผม
2.สูงกว่าพ่อ พี่ น้องผม
3.รวย อันนี้ไม่ต้องกว่าก็ได้แต่ต้องเทียบเคียงกันได้ ไม่งั้นก็คงเลี้ยงผมไม่รอดหรอก
แค่นี้เองนะที่ผมต้องการน่ะ!!!
ผมเริ่มปฏิบัติการตามหาคนรู้ใจโดนเลือกบินมาไทยที่เป็นบ้านเกิดของแม่ผม แปลงโฉมเปลี่ยนการแต่งตัวซะใหม่ให้เหมือนๆกับที่เขาใส่กัน เปลี่ยนตัวเองเป็นเด็กมาอ่อยเสี่ย แล้วจะแกล้งทำเป็นจนเพื่อพิสูจน์รักแท้ด้วยซะ ถ้ามีเสี่ยคนไหนผ่านและรักเด็กที่จนแต่น่ารักคนนี้จริง ก็ถือว่าปฏิบัติการสำเร็จ ผมคงจะได้มีครอบครัวสุขสันต์ฮิฮิ๊ว วู้ฮู้ได้อย่างเมามันส์~
ผ่านไป3ชั่วโมงละ เบอร์ในมือถือเพิ่มขึ้นมาอีก9เบอร์แล้ว แต่มันยังไม่ใช่อ่ะกิ๊บ~~~
ผมมองตัวเองในมือถือ หรือว่าผมจะหน้าเด็กไปไม่ใช่สเป็คเสี่ยกันนะ? พรุ่งนี้ลองเปลี่ยนไปแต่งแบบหนุ่มออฟฟิตดีไหมนะ?
ผมลุกออกจากจุดที่จับเจ่ามากว่า3ชั่วโมง และตามสเต็ป ขาผมชาอ่ะ เซแทร่ดๆไปชนคนที่เดินมาเลย
"ขะ ขอโทษครับ"ผมหันไปขอโทษตาปิ้ง อันนี้ไม่ได้ทำแต่มันปิ้งของมันเอง
"ไม่เป็นไรครับ"
เหยดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
จะเอาคนนี้อ่ะ!!!
สูงเปรตดี หน้าผมอยู่ตรงอกเขา
รวย น่าจะรวยอยู่เห็นใส่โรเล็กซ์ แว่นแทค ฮอยเออร์ เสื้อ ต่างหูอาร์มานี่(ข้างซ้ายด้วย คัมมิ่งเอ๊าส์ชัวส์)
อันนี้สำคัญสุด หล่ออ่ะ หล่อลาก ขนาดใส่แว่นอยู่เห็นแค่จมูกโด่งเป็นสัน โหนกแก้ม กับริมฝีปากบางเฉียบนั้นก็สั่นแล้ว
ถ้าเอาหน้าหล่อๆ จมูกโด่งๆนั้นมาไซร้คอนะ อร๊ายยยยย กูแต่วแตกเลย!
"น้องๆ ไหวไหม เป็นอะไรรึเปล่า?"เสียงสุดหล่อเป้าหมายของผมเอ่ยถามพร้อมเอามือโบกๆตรงหน้าเรียกสติพร้อมสัญชาตญาณดาราผม
ผมแกล้งเซไปซบอกกว้าง อืม น้ำหอมเบอเบอร์รี่ มันจะเพอร์โดนใจเกินไปแล้วววววว
ช้อนสายตาฉ่ำเยิ้ม(อันนี้จงใจ)ส่งให้จากมุมล่าง แก้มแดงนิดๆอย่างเขินอาย กอปรกับเสียงหวานๆของผม
"ดูท่าผมจะขาแพลงแล้วละครับ"
เป็นไงล่า!ตอแหลน่าสงสารขนาดนี้ ใครแม่งบ้าทิ้งกูก็โง่แล้ว
ตอนนี้ผมอยู่ที่สตาร์บัคครับ นั่งอยู่ที่โต๊ะไม้มีชอคโกแลคเฟรปเป้ให้ดูด มีหนุ่มหล่อลากนวดขาให้
โฮ่ยๆ อย่าอิจฉาไปจ๊ะน้องๆทั้งหลาย หน้าตา(มารยา)เรามันห่างกันสิบปี~~~
"ผมขอโทษที่รบกวนนะครับคุณวัชรพล"ผมเอ่ยน้ำตาคลอ มองคนที่จับๆนวดๆขาให้อย่างสำนึกผิด
"เรียกพี่ พลก็ได้"ไอ้หล่อเงยหน้ามาตอบพร้อมส่งรอยยิ้มกระแทกใจให้เต็มๆ ลำแสงมันร้ายแรงมากเล่นเอาหัวใจผมและสาวๆทั้งร้านละทวยเป็นเยลลี่
"ครับพี่พล"ผมรับจงใจทิ้งเสียงที่ชื่ออย่างหวานหยดย้อย พี่พลยิ้มให้แล้วเริ่มนวดสูงขึ้นมาจากข้อเท้าเป็นน่อง ผมครางอย่างห้ามไม่อยู่ ซี๊ส ใช้มือเก่งนะ
"พะ พอแล้วครับพี่พล"ผมจะไม่ไหวลากพี่เข้าซอกแถวนี้เอานะ
"อ้าว หายเจ็บแล้วเหรอ พี่กำลังเพลินเลย ขาเรานุ่มดี นวดแล้วเหมือนเล่นดินน้ำมันแก้เครียด"
พูดงี้พี่มานวดให้ผมทั้งตัวบนเตียงเลยดีกว่า รับรองความเครียดไม่เหลือซาก
"ขอบคุณมากนะครับ"ผมยิ้มเอียงคอ15องศาให้ เป็นมุมที่จะโมเอะกระแทกตาที่สุดละเท่าที่ผมวิเคราะห์มา
"แล้วนี่เรามาทำอะไรคนเดียวเนี๊ย"พี่พลถาม ดึงแก้วผมไปดูดด้วย อร๊าย จูบทางอ้อม
"ผมมารอเพื่อนน่ะครับ แต่โดนเบี้ยวซะแล้วละ"ผมตอบ ยิ้มเขินๆให้อย่างสมบทบาท
"เหรอ งั้นไปเที่ยวกับพี่ไหมละ พี่ก็มาคนเดียว"โป๊ะเชะ!ดีนะที่ไอ้หล่อนี่หน้าม้ออะไรๆมันก็เลยลงล๊อคแบบผมไม่ต้องมารยามาก
"ได้ครับ แต่มีข้อแม้นะ"ผมตอบเสียงเบา ทำสีหน้าจริงจังขึ้นมานิดนึง
"ว่ามา"พี่พลหันมองอย่างสนใจ
"พี่ห้ามกินผม"
เพราะผมจะกินพี่ เคี๊ยกๆๆๆ
TBC.
สวัสดีคะ เอิ๊กๆๆๆๆๆ ลงนิยายอีกแล้วอ่ะ!!!ขอโทษที่ลงโดยที่อีก2เรื่องก็ยังไม่จบเลย แต่ว่าๆ พล๊อตนี่มันน่าสนุกจนอดไม่ได้ที่ต้องเขียนอ่ะ "เสี่ยที่ทำตัวเป็นเด็กไปล่อเสี่ยด้วยกัน" เนี่ยมันน่าสนุกน้ออออออออออออออออ
ยังไงก็ขอฝากเนื้อฝากตัวอีกเรื่องนะคะ เรื่องนี้คงไม่ยาวหรอก ก็พล๊อตมันแค่นั้นเอง เอาฮา~~~
ผิดพลาดตรงไหนก็ขออภัยมา ณ ทีนี้ด้วยนะคะ
รักคนอ่าน
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
