ตอนที่ 26
"ทำอะไรน่ะ?!!เมษา!เจน!"เสียงทุ้มที่ดังจนเป็นตะคอก ทำให้ผมรู้สึกตัวและผละออกจากผู้หญิงคนนี้
"พลถามว่าทำอะไรกัน!!!"พลกระชากผมออกจากผู้หญิงที่เขาเรียกว่าเจนอย่างแรง จนผมไปปะทะเข้ากับอกแกร่งจนแทบจุก ส่วนผู้หญิงคนนั้นเธอทรุดลงนั่งที่พื้น ใบหน้าที่เคยเกรี้ยวกราดดูตื่นตะลึงและแดงซ่าน ผมเห็นเธอกระพริบตาปริบๆมองผมที่ถูกพลลากห่างออกไปทุกที
"นี่มันหมายความว่ายังไง!!!อธิบายมาเดี๋ยวนี้เมษา!!!"พลตะคอกผมเสียงดัง เขาเหวี่ยงผมลงไปบนโซฟาตัวนุ่ม ที่มันไม่ช่วยรองรับแรงกระแทกอะไรถ้ามึงจะเหวี่ยงกูแรงขนาดนี้!
เขาถามผมด้วยคำถามเดียวกับที่ถามผมในรถหลายร้อยรอบ ซึ่งผมทำได้เพียงนิ่งเงียบ
ไม่ได้กวนตีน แต่กูไม่รู้จะอธิบายยังไง!!!
วันนี้เป็นอีกวัน ที่ผมมานั่งรอสุดที่รักเลิกเรียนที่คาเฟ่หน้ามหาวิทยาลัย เพราะวันนี้ผมกะจะไปค้างที่บ้านหินติ๊งต๊องๆของพลเขา อะแน่ะ คิดละสิว่าผมย้ายสำมะโนครัวเข้าไปอาศัยนานแล้ว ผิดครับผิด บ้านผมก็มี ผมก็อยู่บ้านผมสิครับบบบบบ
อีกอย่างนะ คุณคิดดู ไอ้น้องพลหื่นขนาดนั้น ถ้าเข้าไปอยู่ด้วย มันจะเกิดอะไรขึ้นกับสะโพกน้อยๆของผม
ซี๊ส คิดแล้วเสียววาบเลย!
อยากรู้แต่ไม่อยากลองอะครับ เข้าใจม่ะ?
อีกอย่างผมก็มีงานมีการทำนะครับ วันธรรมดาผมก็ทำงานนะเออ! ผมจะไปค้างกับพลเขาแค่วันหยุด หรือไม่ก็โอกาสพิเศษๆอย่างวันกงวันเกิดไรงั้น ดังนั้น เคลียส์นะครับเคลียส์!
ผมนั่งไขว้ห้างกระดิกเท้าอยู่ที่เก้าอี้ตัวเดิม วันนี้ขอชิวนิดด้วยเสื้อไหมพรมสีเทาปนขาวตัวใหญ่ คอปาดโชว์ผิวเนียนกับสเกลสวยๆของไหปลาร้าเรื่อยไปถึงหัวไหล่มนที่อาบน้ำแร่แช่น้ำนมบำรุงมาอย่างดี กางเกงก็ผ้าฝ้ายสีอ่อน ใส่ง่ายถอดสบาย ฮิฮิ ไม่ได้จงใจยั่วใครนะ แค่เตรียมเอาไว้ อร๊างค์!
"นี่ๆ"หือ เสียงใครมานี่ๆแถวนี้
"นี่นายน่ะ"หือ นี่ นี่เรียกตูหรอกเรอะ
ผมหันไปตามการสะกิด เป็นสาวสวยในชุดนิสิต ประโปรงสั้นๆกับเสื้อรัดเข้าทรง แต่กระดุมทำงานหนักจนกลัวมันจะกระเด็นมาเข้าตาเสียจริงๆ ผมมองนานไปหน่อยมั๊ง เธอเลยกระแอมไอเรียกผมอีกครั้ง อะแหะ แหมๆ ก็ถึงแม้ว่าผมจะมีไอ้น้องพลแล้ว แต่ไงผมก็ผู้ชายนี่ครับ!
"ว่าไงครับคุณคนสวย"ผมทัยทายพร้อมยิ้มหวานให้เธอ ซึ่งเธอก็ยิ้มกลับมาเช่นกันครับ!เอาละสิ!นี่เธอจะจีบผมหรือเปล่า!อุ๊ย วันนี้แต่งตัวมาไม่ค่อยแมนเท่าไหรอะ!ไม่น่าเลย ถ้ารู้ว่าจะมีสาวมาจีบนะ จะจัดอาร์มานี่มาเลย!!!
"แหม ปากหวานเหมือนหน้าเลยนะคะ"เธอหัวเราะคิกคักกลับมา อู๊ว นี่มันสัญญาณดีชัดๆ หรือหลังจากมีสามีเป็นตัวเป็นตน ทำให้เราออสโมซิสความแมนมาโดยไม่รู้ตัว!!!
ซ่า...
หืม?เสียงน้ำที่ไหน?
หืม?ทำไมหน้าตูเปียก?
"เพราะปากหวานแบบนี้สินะถึงจับพลเสียอยู่หมัด"เธอว่าเสียงหวาน แต่ปากเคลือบสีสวยกลับไม่มีแม้รอยยิ้ม ใบหน้าที่เคยสวยหวานเปลี่ยนเป็นโกรธขึ้ง ดูเปลี่ยนไปเป็นคนละคนจนน่ากลัว
"เธอ..."ผมเช็ดน้ำหยดลงมาจากเส้นผม ไม่รู้ว่าเปียกแค่ไหน แต่ผมก็ลู่ติดไปกับแก้มเสียจนต้องปัดออก
"เพราะคนอย่างแก ทำให้พลเปลี่ยนไป กลายเป็นพวกผิดเพศ พวกตัวประหลาดของสังคม"เธอจ้องผมเสียจนน่ากลัวว่ามันจะทะลุ มือของเธอบีบแก้วน้ำกระดาษในมือจนบุบบี้ ผมถอนหายใจ
นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่มีคนมาหาเรื่อง
...เรื่องที่ผมคบกับพล...
'ผิดเพศ'
'ตัวประหลาด'
'วิปริต'
'น่าขยะแขยง'
และอีกมากมายที่พวกเธอจะคิดได้ ผมได้ฟังมาจนชาชิน
ผมไม่เถียงกับพวกเธอ ผมปล่อยให้พวกเธอพูดจนพอใจ แม้ผมจะไม่พอใจ แต่ผมก็ยอมรับ เพราะมันเป็นเรื่องจริง
ไม่ใช่ว่าทุกคนในโลก ทุกที่ในโลกจะเปิดต้อนรับเรา
ผมรู้ดี เพราะผมผ่านเรื่องพวกนี้มาเยอะ แน่สิ เพราะผมอายุไม่ใช่น้อยอย่างที่ใครๆคาดแล้ว
แต่ผมเลือกแล้ว
ผมรักพล ผมจะอยู่กับเขา นานตราบเท่าที่เขารักผม
"ผมทราบเรื่องพวกนี้ดีครับ ขอบคุณที่ช่วยเตือน"ผมยิ้มให้เธออย่างสุภาพ ที่พวกเธอทำไปก็เพราะรักพล ผมควรจะดีใจที่มีคนรักและหวังดีกับพล
"หน้าด้าน"เธอเอ่ยเสียงนิ่ง แก้วบุบบี้ในมือนั้นถูกปาใส่ผมระบายอารมณ์
ผมไม่โกรธ ดีนะที่เป็นน้ำเปล่า ถ้าเป็นน้ำอื่นคง...
ซ่า!
เหี้ย!!!
แอ๊บคนดีต่อไม่ไหวแล้วโว๊ย!!!แม่งสาดน้ำแดงใส่ผม!!!เสื้อวิเวียนกูตัวสามหมื่นนะโว๊ย!!!
"ทำบ้าอะไรของเธอวะ?!"ผมลุกพรวด ดึงเสื้อที่เลอะเป็นวงกว้างออกจากลำตัว เธอดูตกใจที่จู่ๆผมก็เปลี่ยนท่าที แต่ก็เปลี่ยนสีหน้ากลับมายิ้มสะใจ
"ทำไม?ทำบ้าๆกับคนบ้าๆ มันก็เหมาะสมกันแล้วนี่?"เธอตอบพร้อมกับหัวเราะเย้ยหยันใส่ ผมแม่งอารมณ์ขึ้น อยากจัดสักหมัด แต่เกิดมากูไม่เคยทำร้ายผู้หญิง!แม่กูสอนมา!เหี้ย!
"สมน้ำห..อือ!!"ผมไม่ปล่อยให้เธอพูดจนจบ จับเธอมาจูบแม่ง!
ไม่ใช่ผมพิศวาสเธอ แต่เพราะผมไม่รู้จะทำอะไรเพื่อแก้แค้นเธอ!ถ้าเธอเกลียดผมมาก เธอต้องไม่ชอบใจกับจูบของผมแน่ แต่ถ้าผมจูบเธอจนเธอระทวยได้ ผมจะได้หัวเราะใส่หน้าเธอแม่งเลย แล้วจะทิ้งท้ายด้วย 'ไงละรสจูบของตัวประหลาด?' เป็นไงครับ ความคิดผม โคตรเท่เลยใช่ไหม!
จบการย้อนความ
คุณว่าผมจะบอกไอ้น้องพลหน้ายักษ์ตรงหน้านี้ยังไงดีละครับ?
"ทำไมไม่พูดว่ะ?!นี่พลถามอยู่นะ!ไปจูบกับเจนได้ยังไง!!!"ไอ้น้องพลแม่งเอาแต่ตะคอกอ่ะตั้งแต่ในรถแล้ว กูไม่ชอบนะ เสียงดังใส่กูขนาดนี้ ความผิดมึงชัดๆนะเรื่องนี้อ่ะ!งอน!
"จะเสียงดังทำไม!รำคาญ!"นี่!กูก็เสียงดังเป็นนะให้มันรู้มั๊งใครเป็นใคร!
ไอ้น้องพลอึ้งไปเลย หึหึ สงกรานต์เจ๋งชะมะล่า~
ผมสะบัดหน้าลุกขึ้น จะเดินเข้าห้อง ก็จะไปอาบน้ำ เหนียวน้ำแดงจะตายอยู่แล้ว มดเดินตามผมเป็นแถวเลยเห็นไหม
"โอ๊ย!!"ผมร้องครับ ก็โดนเหวี่ยงกลับมาที่โซฟาตัวเดิมอ่ะ อย่างแรงอีกแล้ว!กระดูกกูจะป่นแล้วนะ!
"ทำบ้าอะไร!!"ผมตวัดสายตาขึ้นเสียงด่าใส่ไอ้น้องพลเลยครับ แต่ๆ
หน้ามันโหดโคตร...
"เมษาขึ้นเสียงใส่พลเพราะผู้หญิงคนนั้นเหรอ?!!"ไอ้น้องพลไม่ได้ตะคอกแล้ว แต่สูงเสียงลอดไรฟันออกมา น่ากลัวกว่าตะคอกอีกอะ!!
"ทำไม!หรือคิดจะกลับมาเอาผู้หญิงเหมือนเดิม!คิดจะเลิกกับพลไปคบเจนหรือไง!!อย่างเมษาน่ะเหรอ!อย่าหวังไปเลย!!!"ยังไม่ทันที่ผมจะได้พูดอะไรไอ้น้องพลก็พล่ามออกมาต่อไม่หยุด ไม่หยุดใช่ไหม หมาในปากมึงน่ะ!!!
"อย่างฉันมันทำไม?!!!"ปรี๊ดแตกครับ อย่างกูมันทำไม ใช่สิ กูมันไม่หล่อ สูง ล่ำแถมมีซิกแพคแบบมึง แต่กูก็ผู้ชายนะสัด!!!
*พลั่วะ*
แมนป่ะละ ต่อยแม่งเลย!
หมัดกูหนักล่ะสิ หน้าหันเลย สมน้ำหน้า ปากหมาดีนักกกกกกกกกกกก
"กล้าต่อยพลเพราะผู้หญิงคนนั้นเหรอ!!!"ไอ้น้องพลกระชากเสียงใส่พร้อมกับที่กระชากเสื้อผลจนขาดวิ่น สัด!วิเวียนกู!!!
ไม่ทันที่ผมจะได้รัวด่า ริมฝีปากผมก็ถูกประกบอย่างรุนแรง เจ็บ!
รู้สึกถึงรสเลือดจากปากของตัวเอง แต่เหมือนอีกฝ่ายจะไม่ เขายิ่งรุนแรง ยิ่งจาบจ้วง รุกเร้าเสียจนพาลให้คิดไปว่า คนที่อยู่ตรงหน้านี้ ไม่ใช่คนที่เคยรู้จัก
มือที่ทุบตีถูกรั้งไปรัดไว้ด้วยเข็มขัดนิสิตเส้นหนา พร้อมๆกับกางเกงผ้าฝ้ายเนื้อนุ่งที่ถูกร่นลงไปอยู่ที่ข้อเท้าด้วยเข่าของพล
ผมดิ้นรนขันขืนเพื่อให้หลุดพ้นจากมือหนา สัมผัสถึงอารมณ์รุนแรงที่น่ากลัว จนอยากจะหนีหายไปก่อนที่เรื่องจะเลวร้าย
"ไม่!ปล่อย!"ผมร้องเมื่อริมฝีปากนั้นผละออกไปซุกไซ้ที่ซอกคอ ทั้งยังกัดจนเจ็บแปล็บหลายครั้ง
"ปล่อยให้เมษาไปหาเจนหรือไง?!ไม่มีทาง!!"ไอ้ห่าน้องพลพูดพร้อมกับยัดผ้าเช็ดหน้าเข้ามาในปากผม ผมพยายามจะคายออกแต่ก็ทำไม่ได้เมื่อสะโพกถูกยกจนลอยแล้วแทรกกายเข้ามาทันทีโดยไม่ทันตั้งตัว
ผมตาพร่า ปากสั่นระริก ถ้าไม่มีผ้าเช็ดหน้า ผมอาจจะเผลอกัดลิ้นตัวเองแน่
"แค่พลมันไม่พอใช่ไหม!ถึงต้องไปหาคนเอาเพิ่ม!อย่าคิดนะว่าพลจะยอม!"ไอ้ห่าน้องพลพล่ามอะไรผมไม่รู้ ตอนนี้มันอื้อไปหมด เจ็บหน่วงที่ช่องทางด้านหลังจนตัวสั่นระริก เกร็งต้านไปเพราะความเจ็บ แต่อีกฝ่ายกลับไม่สนใจยังดึงดันเข้ามาจนจุกแทบหายใจไม่ออก น้ำตาที่หลั่งลงมาไร้ค่าเพราะอีกฝ่ายไม่แม้แต่มอง ใบหน้าหล่อเหลาที่คุ้นเคยเกรี้ยวกราดจนไม่กล้ามอง สองมือที่บิดไปมาอย่างทรมาน ทำให้เส้นหนังบาดลึกจนแสบร้อน มือหนาจับสะโพกยกลอยพร้อมกันออกแรงดันให้เรียวขาที่ดิ้นรนแยกออกจากกัน เพื่อแนบกายเข้าไปได้ลึกขึ้นอย่างจาบจ้วง
เจ็บ ทรมาน ไม่รู้สึกดีเลยแม้แต่น้อย
เซ็กส์ที่ไม่ยินยอมมันให้รสชาติแบบนี้เอง
ผมไม่ได้อยากรู้เลย...
TBC.
สวัสดีคะ โฮ ทั้งที่ตั้งใจจะมาลงตั้งแต่วันวาเลนไทน์ แต่คอมดันเข้าบอร์ดไม่ได้!!!
นี่มานั่งพิมพ์ในไอแพดเอาเลยนะ!! ดังนั้นขอไม่ตอบเมนต์ แต่เขารักทุกคนนะคะ อะฮึก! เมนต์ให้เขาด้วยยยยยยย
รักคนอ่าน
หัวข้อ: เล่ห์+มารยา=LOVE? [ตอนที่ 51 : 4/7/58] [จบแล้วรบกวนย้ายด้วยค่ะ] (อ่าน 146781 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก