ตอนที่ 16
ครืด ครืด...
ดูเหมือนก่อนที่พายุจะกระหนำเข้ามา มันก็สงบลงเสียก่อน...ด้วยอะไรน่ะเหรอครับ ก็ด้วยโทรศัพท์มือถือของคุณศรซึ่งเป็นตัวจุดชนวนเรื่องราวทุกอย่างที่ทำให้ผมมาอยู่ในสภาพนี้ไงครับ
คุณศรขอปลีกตัวไปคุยโทรศัพท์ซึ่งเขาลากผมไปด้วย ท่าทางอีกขั้วหนึ่งจะเกิดเรื่อง...ดูจากจินที่รีบร้อนเดินเข้ามาหาคุณศรทันทีที่คุณศรวางโทรศัพท์ก็รู้แล้ว
"มีตำรวจมาวุ่นวายกับเส้นทางส่งของครับ ดูเหมือนจะมีใครแจ้งเบาะแสไปให้หน่วยที่จับตาดูเราอยู่พอดี พวกคนของเราจึงไม่สามารถทำอะไรได้เพราะเบาะแสมีมากเกินกว่าจะแจ้งเบื้องบนว่าเป็นเพียงการเข้าใจผิด"
"ส่งคนไปจัดการรึยัง?"
"รัมลงไปจัดการแล้วครับ อีกไม่นานเรื่องน่าจะเรียบร้อย"
"อืม...แล้วมีอะไรอีกไหม?"
"ไวน์แจ้งมาว่ามีการเคลื่อนไหวแปลกๆจากทางบริษัทนริศราครับ พวกเขาดูเหมือนกำลังตามค้นหาร่องรอยของอะไรบางอย่างอยู่ และพอดีว่ามันทับเข้ามาในเส้นทางของเราพอดี ไวน์ตัดสินใจประณีประนอมโดยให้ข่าวเท็จเพื่อเบี่ยงเส้นทางกับอีกฝ่ายไป"
จินเหล่ตามาเมียงๆมองๆผม ดูท่าเขาจะไม่ชอบใจเท่าไหร่นักที่คุณศรให้เลขาอีกด้านของเขามารับรู้รับฟังความผิดพลาดเล็กๆน้อยๆของด้านมืดที่พวกเขาดูแลอยู่
"คุณศรครับ ผมขอตัวไปหาอะไรทานก่อนนะครับ"หลังจากขออนุญาติผมก็เบี่ยงตัวออกไปโดยไม่รอให้คุณศรตอบรับ เป้นความจริงส่วนหนึ่งที่ว่าผมกำลังหิวพอสมควร แต่เอาจริงๆแล้วมันก็แค่ข้ออ้างที่จะพิสูจน์อะไรนิดหน่อย
งานนี้เป็นงานแบบค็อกเทลซึ่งจะมีอาหารจานเล็กๆที่จัดแต่งอย่างสวยงามอยู่เป็นช่วงๆให้แขกหยิบทานได้ตามสะดวก ดังนั้นผมจึงเดินไปหยุดยืนอยู่บริเวณโต๊ะของสองสาวตระกูล'นริวัฒน์'หยิบหอยลายอลเนยถ้วยเล็กๆขึ้นมากิน และจงใจหันด้านข้างของตัวเองไปยังโต๊ะของหญิงสาวทั้งสอง ซึ่งหนึ่งในนั้นกำลังจ้องมองมาที่ผมด้วยสายตาของคนที่กำลังจะดำเนินแผนการขั้นถัดไป
คาดว่าอริสาจะไม่ได้เพียงแค่ฉลาดกว่าวริสาเพียงอย่างเดียวแต่เธอยังรู้จักนำอำนาจ เงินทอง และปัญญามาใช้ได้อย่างเชียวชาญ แต่เธอคงจะลืมไป...ว่าเธอไม่ได้ฉลาดที่สุดในโลก!
ผมจะเล่าอะไรให้ฟังฆ่าเวลานี่เป็นนิทานที่ผมเพิ่งค้นเจอเมื่อไม่นานมานี้เอง
มีท่านหญิงน้อยคนหนึ่งเป็นคู่หมั้นอยู่กับเจ้าชายองค์โตของประเทศที่ร่ำรวยมากประเทศหนึ่ง...เธอรู้สึกยินดีมากที่เมื่อเธอแต่งงานไปแล้วเธอจะได้เป็นราชินีของประเทศแห่งนั้นและสุขสบายอยู่กับเจ้าชายมากความสามารถ
แต่แล้วต่อมา หลังจากเธอเริ่มเติบโตขึ้นและได้รับรู้นิสัยใจคอของคู่หมั้นของเธอก็ทำให้เธอได้รู้...ว่าเขาช่างเป็นคนที่โง่เง่าหากขึ้นเป็นพระราชาคนที่เหนื่อยจะต้องเป็นเธอแน่นอน ดังนั้นเธอจึงวางแผนนำเจ้าชายองค์โตมาเป็นทาสเสน่หาของเธอ
ไม่นานนัก พระราชาก็สิ้นพระชมน์ตามราชินีที่สิ้นไปตั้งแต่คราวประสูติเจ้าชายองค์เล็กอง๕ืชายใหญ่จึงมีสิทธิได้ขึ้นครองราชต่อ
เธอใช้จังหวะนี้เอง ล่อหลอกให้เขาเปลี่ยนให้เธอไปหมั้นกับน้องชายของเขาแทน ทั้งยังให้สละราชสมบัติให้น้องชายของเขาทั้งหมด โดยแลกเปลี่ยนกับ การที่เธอกับเขาจะอยู่ด้วยกันตลอดไปอย่างลับๆ
เธอเลือกวางแผนเช่นนี้เพราะรู้ ว่าองค์ชายน้อยนั้นรักเสด็จพี่ของเขามากกว่าอะไร การที่เธอกุมองค์ชายใหญ่เอาไว้ในมือทำให้องค์ชายน้อยที่ฉลาดเฉลียวและหล่อเหลาไม่หล้าทำอะไรที่เป็นการหักหน้าเธอโดยการไม่รับเธอเป็นคู่หมั้น และหันไปหมั้นกับองค์หญิงจากราชอาณาจักรอื่น
แผนของเธอดำเนินไปได้ด้วยดี การที่เธอเริ่มส่งคนจากคฤหาสน์ของเธอเข้าไปในตำแหน่งใหญ่ๆในวังเรื่อยๆตั้งแต่ช่วงองค์ชายใหญ่ครองราชย์ทำให้อำนาจอยู่ในมือเธอเธอเบ็ดเสร็จถึงยี่สิบเปอร์เซ็นต์ ตระกูลของเธอรุ่งเรืองมากจากที่เป็นเพียงตระกูลขุนนางธรรมดาๆที่เพียงแค่บิดาของเธอเป็นสหายสนิทกับพระราชาเท่านั้น
ทุกอย่างเป็นไปได้ด้วยดีจนกระทั่ง มีไพร่ไร้หัวนอนปลายเท้าคนหนึ่งโผล่เข้ามาในแผนการอย่างไม่มีปี่มีขลุ่ย เธอสืบทราบมาว่า มันเพิ่งมาไม่ถึงวันกลับได้รับความไว้วางใจจากองค์ชายน้อยมาเป็นพิเศษ(มากยังไงตามอ่านเอาในพาร์ทคุณศรละกันนะจ๊ะ)
แต่นั่นยังไม่ทำให้เธอหนักใจเท่าการที่จู่ๆยี่สิบเปอร์เซ็นต์ที่เธอยึดครองมาได้ก็ค่อยๆลดลงจนเหลือเพียงห้าเปอร์เซ็นต์เท่านั้นโชคยังดีที่หมากตัวสำคัญของเธอยังคงอยู่และคอยส่งข่าวต่างๆมาให้เธอ
ดังนั้นเธอจึงวางแผนจะจัดการกับไพร่นั่นขั้นเด็ดขาด โดยการจัดฉากให้เหมือนกับว่ามีถูกส่งให้มาขโมยข้อมูลและมันก็ได้ผลดี เพราะมีคำสั่งลงมาให้ไปจับมันมาเค้นคอจากองค์ชาย
เธอจึงไม่รีรอที่จะสั่งให้คนของเธอเล่นให้มันตายไปซะก่อนที่มันจะทันพูดอะไรออกมา
แต่แล้วทุกอย่างก็ผิดแผน เมื่อองค์ชายลงมาเค้นคอของไพร่คนนี้ด้วยตัวเองและยังนำมาเลี้ยงเอาไว้อย่างใหล้ชิดทั้งๆที่คนของเธอกำลังจะสังหารมันได้แล้วแท้ๆ
แล้วต่อมาไพร่คนนี้ก็เป็นหอกข้างแคร่อย่างที่เธอคาดการ์ณไว้จริงๆ ถึงขนาดที่องค์ชายน้อยนำมันมาออกงานด้วยทั้งๆที่มันเป็นผู้ชาย จงใจหักหน้าเธออย่างจังจนเธอกลายเป็นที่ขบขันของขุนนางหลายๆคน
ด้วยความคับแค้นใจเธอจึงสั่งให้คนของเธอหาและสืบประวัติของไพร่คนนี้อย่างจริงจังเพื่อหาจุดอ่อนและนำมาเล่นงานได้ถูกจุดแต่สิ่งที่เธอได้รับกลับมีเพียงความดำมืดของปริศนา แถมพอเริ่มล้วงลึกยิ่งขึ้นก็กลับกลลายเป็นว่าล้ำเส้นของคู่หมั้นของเธอและเหล่าราชาจากประเทศอื่นมากมาย เมื่อไม่มีทางเลือก เธอจึงแก้แค้นเล็กๆน้อยๆเพื่อเตือนองค์ชายน้อยของเธอโดยการนำข้อมูลอย่างละเอียดไปปล่อยให้ศัตรูของเขาแม้จะรู้ว่าไม่เกินชั่วโมงเรื่องทุกอย่างก็จะสงบลงก็ตาม
และตอนนี้ ในเมื่อเธอเลานงานไพร่นั่นลับหลังไม่ได้ก็เล่นกันตรงๆก็ได้...!!
"เธอน่ะ!"ว่าแล้วว่าเธอไม่ลงมาเองแต่ส่งควีนของเธอลงมา
"ไม่ทราบมีธุระอะไรหรือค่ะคุณวริสา"ผมละจากหอยลายในมือหันไปยิ้มอ่อนหวานอย่างมีจริตจะก้านให้กับอีกฝ่าย
"เธอนี่มันหน้าด้านจริงๆเลยนะ เห็นๆกันอยู่ว่าคนเขามีเจ้าของแล้วยังจะมาตามตอแย ไร้ยางอายสิ้นดี!"คำพูดดุเด็ดเผ็ดแรงดังออกมาจากริมฝีปากสีแดงสดอย่างต่อเนื่อง โชคดีที่บริเวณนี้ไม่ค่อยมีคนมากนัก ไม่งั้นได้เป็นหัวข้อซุบซิบนินทากันแน่ๆ
ผมเมิณคำพูดเหล่านั้นของเธอ มองไปยังด้านหลังที่ซึ่งอริสากำลังแสร้งทำหน้าลำบากใจได้อย่างแนบเนียน เหอะ!ให้น้องสาวเป็นคนออกหน้าในขณะที่ตัวเองสวมบทแม่พระ!
"แล้วคุณเดือดร้อนอะไรด้วยล่ะค่ะ ก็พี่ศรเขาไม่รู้จะควงใครมางานเขาก็เลยเลือกที่จะชวนฉัน เพราะดูท่าว่าคุณอริสาจะไม่สามารถทำหน้าที่นั้นได้"ผมมองอย่างเหยียดๆใส่วริสาที่เริ่มหน้าบูดบึ้งด้วยความโกรธ
"แก...นังเพศยา!แย่งผัวชาวบ้าน!"เสียงนี้ไม่ดังมากนักแต่ก็ไม่เบา ทำให้เริ่มมีหลายๆคนหันมาทางผมบ้างแล้ว
ต้องใส่ไฟมากกว่านี้...
"พี่สาวคุณมากกว่ากระมังค่ะที่แย่งสามีฉัน คุณเองก็เห็นอยู่ไม่ใช่หรือค่ะเมื่อช่วงบ่าย แล้วคุณศรบอกอะไรคุณไปล่ะค่ะ ไม่ได้จำเอาไว้บ้างเลยรึ?"
"แก...แก๊!!"ดูท่าจะเริ่มโกรธจัดแล้วแฮะ สงสัยยัยนี่จะไม่ได้รักชอบคุณศรอย่างที่ผมคิด บางทีเธอน่าจะรักพี่ของเธอมากกว่า ปฏิกริยาเวลาผมพูดถึงพี่ของเธอน่าสนใจกว่าตอนผมด่าเธอตรงๆเสียอีก
อืม...งั้นต่อไปก็ต้องแสร้งอ่อนแอสินะ
"ต๊ายตาย ดูสิ ได้แต่นั่งโง่อยู่ตรงนั้น ทำอะไรไม่ได้ต้องให้น้องสาวเข้ามาประกาศศักดาคู่หมั้นแทนให้ ว่าแต่ ตกลงใครเป็นคู่หมั้นพี่ศรกันแน่จ๊ะเนี่ย"
เพี๊ยะ!!
"อย่ามาพูดถึงพี่สาวฉันอย่างนั้นนะ!!"
เรียบร้อย...
โง่ยังไงก็โง่อย่างนั้นจริงๆ ยุเข้านิดๆหน่อยๆก็ลืมเรื่องสถาณที่ นั่นไง สีหน้าอริสาเปลี่ยนไปแล้ว...ดูเหมือนเรื่องที่น้องสาวของเธอลงมือจะผิดแผนมากไปหน่อย หน้างี้แดงเข้มสลับซีดเผือดเชียว...
หลังเสียงตบดังขึ้น ผมก็แสร้งทำเป็นล้ม หน้าสะบัดไปทางโต๊ะอาหารจนและกุมแก้มข้างหนึ่งเอาไว้ทั้งๆที่ตามจริงแล้วเธอตบโดนมือผมที่ยกขึ้นมาปัดอย่างรวดเร็วแทนที่จะเป็นแก้มของผม...เรื่องอะไรจะต้องยอมเจ็บตัวฟรีด้วยล่ะครับ?
แชะ!!
บรรดานักข่าวจากหลากหลายสำนักเองก็เริ่มทยอยกันเข้ามาถ่ายภาพ ซึ่งก็เห็นหน้าวริสาที่กำลังเลิ่กลั่กเต็มๆในขณะที่แทบจะมองไม่เห็นหน้าผมเนื่องจากมุมจงใจหันหน้าไปทางที่มีที่กำบัง
"ขอทางหน่อยครับ!"ร่างเพรียวๆของจินฝ่ายกองทัพสื่อเข้ามาด้วยสีหน้าบูดบึ้งจนมาถึงตัวผม จากนั้นเขาจึงฉุดผมให้ลุกขึ้นจากนั้นก็ฝ่ากองทัพนักข่าวออกไป
"ทำอะไรของนายกัน!อยากให้ชื่อเสียงคุณศรเสื่อมเสียหรือไง!!"จินเอ็ดเสียงเบาหลังจากอ้อมออกมาจากกองทัพนักข่าวได้แล้ว
"ไม่มีปัญหาหรอกน่า"ซะเมื่อไหร่เล่า!มันพาดพิงถึงคุณศรแน่นอนแต่ก็คงน้อยเพราะข่าวพรุ่งนี้คงเป็น'ลูกนักธุรกิจสาววีนแตกตบคู่ควงพี่เขยหน้าหัน'คนที่โดนหนักที่สุดก็มีแต่จะเป็นวริสาเองนั่นแหละทั้งอาจจะโดนเล่นข่าวว่าแทงข้างหลังพี่สาวและบลาๆอีกมา
หึ!ในเมื่อพวกเขาทั้งหลายเลือกจะทำเช่นนี้พวกเขาก็ต้องเตรียมตัวเตรียมใจรับผลที่จะตามมาด้วย
หึ!ถือว่านี่เป็นการแก้แค้นเล็กๆน้อยๆจากผมก็แล้วกันนะคุณศร ใครใช้ให้คุณเอาผมมาเป็นเครื่องมือกัน!
>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>
หึหึหึหึ
สรุปว่าคนน้องไม่ได้ร้ายหรอกค่ะ ไอ้ที่ร้ายน่ะคนพี่!! 555
น้องเกลมาพัวพันกับอะไรก็ไม่รู้ซะแล้วสิ :z1:ติดตามการแก้เผ็ดของน้องเกลกันต่อไปค่ะ!!
ขอบคุณทุกๆคอมเมนท์ค่ะ
หัวข้อ: The Impossible...เป็นไปไม่ได้ นั่น(เจ้า)นายนะเว้ย!! [ส่งท้าย END] 18/06/2556 ย้ายได้เลยค่ะ (อ่าน 412236 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก