ตอนที่ 14
"อะ...อ๊า คุณ...คุณศร เอามันออกไปที!"
"หืม...ฉันเคยบอกให้เธอเรียกว่าอะไร?"
"อึก! พะ..พี่ศร"
"หึ"
"อ่ะ!!"
"ได้ที่แล้วค่ะ"ผมทรุดลงนั่งหอบกับพื้นมือปาดน้ำตาที่ไหลลงมาอาบแก้มลวกๆ โอ๊ย ระบมไปหมด
"น้องเกลนี่หุ่นดีจริงๆเลยนะค่ะ ขนาดก่อนใส่ชุดคอร์เซ็ตพี่ยังนึกว่าเป็นผู้หญิงจริงๆเสียอีก เอวงี้คอดซะ"คุณพี่ครับพูดอย่างเดียวได้ไหม ไม่ต้องเอามือบางๆขาวๆของพี่มาลูบไล้สะโพกที่คอดกิ่วด้วยสุดยอดชุดทรมาณระบบทางเดินหายใจและทางเดินอาหารอย่างชุดคอร์เซ็ตเลย...
ดูเหมือนคุณศรจะพาผมมาาลองชุดที่ตัดเอาไว้แล้วสำหรับไปงานคืนนี้ครับ ถึงได้ออกมาก่อนเวลาเลิกงาน
ผมก็นึกเอาไว้บ้างแหละนะว่าคงต้องแต่งหญิงอีก แต่ก็ไม่นึกไม่ฝันว่าจะต้องมาแต่งตัวอะไรแบบนี้จริงๆ...
"อ่ะ!เดี๋ยวพี่แต่งตรงหน้าอกให้อีกหน่อยก็แล้วกันนะค่ะมันจะได้เนียนๆ"จากนั้นคุณพี่ก็เริ่มแต่ง'หน้าอก คัพ C'),ปลอมๆที่ผมไม่เคยคิดจะมีไปอย่างอารมณ์ดี
วันนี้มันวันหายนะชัดๆรู้สึกเหมือนโดนอะไรบางอย่างบีบอัดเข้ามาอย่างรวดเร็วและรุนแรงโดยไม่ทันได้พักหายใจ
"รอยแมลงกัดเหรอค่ะเนี่ยน้องเกล ไปนอนตากยุงที่ไหนมาค่ะ?"พี่ภาสพี่ที่ช่วยแต่งตัวให้ผมเอ่ยถามขึ้นหลังจากแต่งหน้าอกปลอมๆเสร็จแล้วและเริ่มแต่งหน้า
"เอ่อ...ก็นิดหน่อยนะครับ ช่วยปิดรอยให้ด้วยนะครับ"ผมได้แต่ยิ้มแหยๆให้พี่เค้าไปเพื่อที่จะได้แต่งตัวเสร็จเร็วๆ
"ค่าๆ พี่จะแต่งให้เนียนเลยค่ะ!"
"อ่ะ! คุณศรเองก็ช่วยออกไปก่อนจะได้ไหมค่ะ!มาดูอะไรผู้หญิงเขาแต่งตัวกันล่ะค่ะ"ได้ข่าวว่าผมเป็นผู้ชายนะครับ...
"แต่งตัวเสร็จแล้วออกไปเรียกด้วยนะ"คุณศรหันมากำชับผมก่อนจะเดินออกจากห้องแต่งตัวที่ไม่สามารถเรียกว่าห้องแต่งตัวได้อย่างเต็มปากเต็มคำเพราะมันมีเพียงท่านทึบกั้นข้างในกับข้างนอกเอาไว้เท่านั้นเอง
"อืม...เรายังมีเวลาอีกชั่วโมงกว่าสินะ หึหึ เรามาลองชุดกันดีกว่า"ผมกลืนน้ำลายอึกใหญ่เมื่อพี่ภาสเริ่มเข็นราวแขวนเสื้อยาวเหยียดซึ่งเต็มไปด้วยเสื้อผ้าหลากหลายรูปแบบมาทางผม
"เนี่ยนะ พอคุณศรเขาให้ไอเดียพี่มาพี่ก็เลยตัดชุดเอาไว้สำหรับน้องเกลหลากหลายรูปแบบเลยล่ะจ๊ะ มีทั้งชุดกี่เพ้า กิโมโน เดรสโชว์อึ๋มแบบช่วงศตวรรษที่สิบเก้าก็มีนะ ชุดพยาบาล ชุด.^%$^&$%^&"
ระหว่างที่ฟังคุณพี่ช่างแต่งตัวบรรยายชุดต่างๆพร้อมทำหน้าหื่นกระหายจนน่ากลัว ผมก็ตัดสินใจหาตัวช่วยหยุดยั้งแผนการจับผมแต่งชุดต่างๆนาๆที่อยู่ในหัวของพี่ภาส โดยการลอบย่องออกจากห้องในระหว่างที่พี่เขาเผลอและตรงดิ่งไปหาคุณศรคนเพียงคนเดียวที่ผมรู้จักในที่แห่งนี้
"เฮ้ย!!"
บรรดาพี่ๆพนักงานที่อยู่ข้างนอกร้องลั่นทันทีที่ผมก้าวขาข้างหนึ่งออกมาจากห้อง ผมกัดฟันไม่สนสายตาคนรอบข้างก้าวพรวดๆพาร่างเกือบเปลือยของตัวเองไปยังห้องแต่งตัวชายทันที
ผมสะกิดคุณศรที่กำลังจัดสูทสีอ่อนของตัวเองให้เข้าที่
"มาทำอะไรห้องนี้?"คุณศรเอ่ยถามอย่างงุนงง ผมยิ้มแห้งๆตอบเสียงอ่อยๆเพื่อขอความช่วยเหลือ
"คือ...พี่ภาสเขา..."ผมอึกอักไม่รู้จะบอกอีกฝ่ายยังไงดี
"อ้อ ไม่ต้องไปสนใจหรอก โรคเก่าเดิมๆ"คุณศรเดินนำผมออกไปจากห้อง และได้รับเสียงร้องลั่นจากคนในร้านตัดชุดอีกครั้งทันทีที่ผมก้าวขาออกมาพร้อมคุณศร
"เอ้า เอาสูทไปใส่ก่อน"คุณศรทอดถอนใจ ปลอดสูทของตัวเองออกแล้วคลุมทับบนไหล่ผม เสื้อของคุณศรใหญ๋มากพอจะคลุมไปถุงขาอ่อนผมเลยแฮะ...
"ภาส!!!"คุณศรขึ้นเสียงดังทันทีที่เข้ามาในห้อง แต่ดูพี่ภาสจะไม่ได้รู้ตัวอะไรเลย พี่เขายังทำหน้าเพ้อฝันหันมาทำตาลอยๆใส่คุณศร
"อ่ะ!คุณศร มาเลือกชุดให้น้องเกลเหรอค่ะ อ๊า โรแมนติกจังเลย
"คุณศรทำหน้าเมื่อยถอนหายใจและเริ่มพูดด้วยน้ำเสียงเข้มงวดจนพี่ภาสเริ่มทำหน้าเซ็ง
"ภาส ตีมของงานไม่ใช่แฟนซี ไปเอาชุดธรรมดาๆที่ผมสั่งตัดเอาไว้ออกมาซะ อย่าทำให้เกลลำบากใจนักสิ"พี่ภาสทำหน้างอนๆใส่คุณศรแต่ก็ยอมเดินกระทืบเท้าปึงปังไปรื้อราวแขวนเสื้อด้านนอกห้องลองชุดแต่โดยดี
"ขอบคุณคุณศรมากนะครับ"ผมเอ่ยขอบคุณด้วยความซาบซึ้งที่ช่วยจัดการพี่ภาสให้ ผมแพ้ทางคนแบบนี้ครับ เจอทีไรได้แต่ตามใจอีกฝ่ายทุกที...
"บอกให้เรียกว่าอะไร?"
"เอ่อ...พี่ศร...ครับ"นี่ก็อีก ทันทีที่ออกมาจากบริษัท พอผมหลุดคำว่า คุณศร ออกมาเท่านั้นแหละหน้าบึ้งหมดมาดท่านประธานโคตรเย็นชาไปเลย
"อืม เอาเถอะ พี่จะรอข้างนอก เสร็จแล้วก็รีบออกมาล่ะ"ผมยิ้มแหยๆไม่ชินกับสรรพนามการเรียกของอีกฝ่าย รู้สึกขนลุกแปลกๆ
"อ่า...ครับ"เอาเถอะ เพื่อให้สมบทบาทๆ
"คุณศรออกไปได้แล้วค่า!!ถึงเวลาน้องเกลแต่งตัวแล้ว
"พี่ภาสกลับมาพร้อมเกาะอกเข้าทรงยาวกร้อมเท้าที่กระโปรงผ่าขึ้นมาเกือบถึงขาอ่อนเพื่อให้เดินได้สะดวก กับ ชุดสายเดี่ยวสีน้ำทะเลรัดใต้อกผ้าส่วนกระโปรงเป็นอัดพลีตยาวผมต้องเลือกตัวใดตัวหนึ่งสินะครับ...
"หึหึ
"พี่ภาสเดินเข้ามาหาผมเรื่อยๆพร้อมทำหน้าโรคจิต"ตัวไหนดีค่ะน้องเกล?"
"เอ่อ...คือ ผม..."
"หึหึหึ!"
"งั้นพี่เฃือกให้แล้วกันนะค่ะ"
และแล้วเวลาหนึ่งชั่วโมง...ก็ผ่านไป
"เริ่ดที่สุดเลยค่ะ!!!"
พี่ภาสกรีดร้องลั่นห้อง หยิบมือถือของตุวเองขึ้นมาพร้อมถ่ายรูปผมในอิริยาบถต่างๆอย่างเพลิดเพลิน
"น้องเกลก้าวขาออกมาอีกนิด นั่นแหละค่ะ ว๊ายยย perfect!!!"ผมฝืนประดับรอยยิ้มบนริมฝีปาก คิดในใจอย่างขมขื่นว่านี่คงเป็นรูปสุดท้ายแล้ว อดทนอีกหน่อย...
"พี่ภาส คุณศรให้มาตามคุณเกลแล้วเลิกเล่นได้แล้ว!!"เด็กสาวคนหนึ่งเปิดม่านเดินเข้ามาใบหน้าขึงขัง"อย่าให้ภัสต้องใช้กำลังนะค่ะพี่ภาส"น้องภัส น้องสาวพี่ภาสทำหน้าเหี้ยม พร้อมหักมือกร็อบๆไม่สมภาพลักษณ์สาวสวยดาวมหาลัยแม้แต่น้อย
"อึ๋ย...ไปกันจ๊ะน้องเกล คุณศรรอแย่แล้ว!"พี่ภาสดันหลังให้ผมเดินออกจากม่านที่น้องภัสเปิดรอเอาไว้อยู่แล้วอย่างรวดเร็ว ท่าทางพี่เขาจะแพ้ทางน้องภัสแหะ...
"เอ้า คุณศร น้องเกลเรียบร้อยแล้วค่ะ!!"
คุณศรในชุดสูทสีขาวเสื้อเชิ้ตด้านในสีดำหันกลับมาจากการอ่านหนังสือพิมพ์ เขาชะงักไปช่วงหนึ่งก่อนจะกลับมาเป็นปกติ
"ไปกันเถอะ เดี๋ยวรถติด"ผมพยักหน้า ก้าวเท้าที่ใส่ส้นสูงตามคุณศรที่เดินนำไปก่อน เนื่องจากผมยังไม่ค่อยชินกับความสูงระดับนี้นักจึงเดินได้ค่อนข้างช้ากว่าปกติ
"เอ้า!"มือขาวสะอาดคู่หนึ่งยื่นมาตรงหน้าผมพร้อมร่างของเจ้าของมันที่เดินย้อนกลับมา"ไม่ถนัดใช่ไหมล่ะ"ผมยิ้มน้อยๆเป็นการขอบคุณ จับมือข้างนั้นที่เขายื่นออกมาเพื่อทรงตัว....
วินาทีนั้น เหมือนมีไฟฟ้าแล่นเข้ามาในสมองจนหูอื้อตัวชาตาลาย หัวใจเต้นแรงแบบแปลกๆและรู้สึกร้อนๆที่หน้า....
ควับ
"อ๊ะคุณศร!"ผมเผลออุทานด้วยความตกใจเพราะจู่ๆคุณศรก็คว้าเข้าที่เอวและขาพับของผมแล้วอุ้มขึ้นในท่าอุ้มเจ้าหญิงอย่างไม่กลัวสูทยับ
"บอกให้เรียกว่าอะไร?"
"เอ่อ พี่ศร..."
"หน้าแดงๆนะ ไม่สบายรึเปล่า?"
"เอ๊ะ! เปล่าครับ ปล่อยผมลงเถอะครับ...พะ..พี่ศร"
"ไปอย่างนี้แหละดีแล้ว เร็วดี"
"พี่ศร!!"
"หึหึ"
โอ๊ย!นี่มันเกิดอะไรขึ้นเนี่ย ไม่ชินๆๆๆ โธ่ เอาเจ้านายคนเดิมของผมคืนมา!!>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>.
เอาตอนน่ารักๆมาขอขมาที่หายไปหลายวันค่ะ
พอดีอิงกับครอบครัวมีแพลนจะไปเที่ยวทะเลกันค่ะ แต่ดันรถเสียกลางทางจนต้องกลัมาเปลี่ยนรถ แล้วก็ดันปรากฏว่ารถที่เหลืออยู่มีแต่รถตู้ใหญ่เลย(รถญาติค่ะ ไปกัน7 คน)ไม่มีใครขับเป็นเลยตัดสินใจยกเลิกทริป
ทีนี้เราเลยไปเที่ยวที่อื่นกันค่ะ เที่ยวในกรุงเสียเวลาไปสองวันเต็ม!!แล้วพอหลังจากนั้นก็เจอเรื่องยุ่งๆเพราะคุณย่าป่วย...
พอจะอัพเมื่อวานก็ดันรู้สึกว่ายังแต่งออกมาแปลกๆแต่ก็มานั่งเขียนใหม่ไม่ไหวแล้วเลยยกยอดมาแต่งใหม่เอาวันนี้
ตอนหนย้าจะเริ่มเข้มข้นอีกแล้วค่ะ โอ๊ยเหนื่อย!!
ใครอ่าน Dream like!บ้างแล้วค่ะ อิงไปสปอยเรื่องนี้เอาไว้ในโน้นด้วยแนะ
อิอิขอบคุณทุกๆคอมเม้นท์ค่ะ
หัวข้อ: The Impossible...เป็นไปไม่ได้ นั่น(เจ้า)นายนะเว้ย!! [ส่งท้าย END] 18/06/2556 ย้ายได้เลยค่ะ (อ่าน 412205 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก