ตอนที่ 11
"มาแล้วเหรอค่ะพี่ศร"
"ครับริสาแล้วอลิสล่ะครับ"
"อ๋อ พี่อลิสติดธุระสำคัญน่ะค่ะเลยขอให้ริสามาแทนวันหนึ่ง"
"อา ครับ"
"แล้วนี่ใครค่ะเนี่ยพี่ศร"
"อ๋อ พี่ว่าจะแนะนำให้รู้จักกันอยู่พอดี นี่เกลนะริสา เกลครับนี่วริสานะ"
ผมไม่รู้จะอธิบายสถาณการ์ณตรงนี้อย่างไรให้เข้าใจได้ง่ายๆดี เพราะผมเองก็รู้สึกมึนๆจำอะไรไม่ค่อยได้เช่นกัน
ถ้าผมจำไม่ผิดหลังจากที่ผมถูกจับทำนู่นทำนี่อยู่ร่วมชั่วโมง ผมก็ถูกดันให้เดินออกไปจากหลังร้านเพื่อพบคุณศรที่มองผมหัวจรดเท้าอย่างพอใจ
เอ่อ...แล้วรู้สึกว่าหลังจากนั้นคุณศรก็พาผมควงแขนเดินกลับมาที่รถเพื่อไปจอดในอีกร้อยเมตรข้างหน้าซึ่งเป็นภัตรคารหรูที่ฝ่ายหญิงได้นัดหมายเอาไว้
"คุณทำตัวตามสบายนะ ไม่ต้องเครียด ผมจะขอเรียกคุณว่าเกลได้ใช่ไหม?"เนื่องจากผมยังไม่ชินกับพฤติกรรมที่เปลี่ยนไปราวหน้ามือเป็นหลังเท้าของคุณศรเจ้านายสุดโหดในตอนแรกๆทำให้ผมเผลอพยักหน้าตอบรับไปแบบมึนๆทั้งๆที่ปกติผมคงไม่มีทางยอมให้ใครเรียกชื่อนี้ง่ายๆถ้าไม่สนิทกันพอประมาณ
"อย่าลืมล่ะเกล ต่อไปนี้เรียกผมว่าศร หรือพี่ศรก็ได้ อย่าเผลอหลุด 'คุณศร'ออกมาเด็ดขาด"คุณศรพูดด้วยน้ำเสียงดุๆจริงจังคล้ายเวลาทำงาน จากนั้นจึงจูงมือผมลงจากรถ
อืม...หลังจากนั้นเราก็ขึ้นลิฟต์มาชั้นบนสุดซึ่งเป็นห้องส่วนตัวที่จองเอาไว้ แล้วคุณศรก็เปลี่ยนท่าจากจับมือกับผมมาเป็นโอบเอวผมเข้ามาใกล้ๆแทนแสดงถึงความสัมพันธ์ที่ไม่ธรรมดา
ทันทีที่ผมกับคุณศรเดินเข้าไปในห้อง คุณผู้หญิงที่นั่งสง่าอยู่บนเก้าอี้ก็ตวัดหางตาที่แต่งแต้มไปด้วยเครื่องสำอางค์มาจิกเขม่นผมทันทีก่อนจะรีบปั้นยิ้มหวานเมื่อหันไปสบตากับคุณศรบ่งบอกถึงความสองหน้าได้เป็นอย่างดี จะว่าไปผมคุ้นๆหน้าเธออยู่นะเนี่ย
"เกล..เกล!"ผมสะดุ้งกับเสียงเรียกของคุณศรจนต้องรีบดึงสติกลับมาปัจจุบันกำลังจะนึกออกแล้วเชียวว่าเคยเจอหน้าแบบนี้ที่ไหน
"ค่ะ?"เวรกรรมของผมจริงๆที่ต้องมาแต่งตัวเป็นผู้หญิงด้วยนะสรพพนามวิธีการพูดลักษณะท่าทางการวางตัวเลยต้องเปลี่ยนหมด...
"นี่คุณวริสา รู้จักกันไว้นะครับ"อ้อเมื่อกี้เธอคงแนะนำตัวล่ะมั้งแล้วผมไม่ตอบสนองคุณศรเลยต้องเอ่ยเตือนเพื่อรักษามารยาท
"สวัสดีค่ะคุณวริสา ดิฉันไนติงเกล เรียกเกลเฉยๆเหมือนพี่ศรก็ได้ค่ะ"ผมปั้นหน้ายิ้มหวานอย่างที่ไม่ค่อยได้ทำบ่อยๆจงใจขุดเอามาดกึ่งนางพญามาใช้เพื่อข่มคุณหนูคนนี้ตามเป้าหมายของคุณศรโดยเฉพาะ
ถึงตอนนี้สติของผมเริ่มกลับมาและผมพอจะประติดประต่อเรื่องราวได้แล้วว่าคุณศร..ต้องการให้ผมทำอะไร
คุณศร...ต้องการให้ผมเป็นผู้หญิงคนสนิทมาข่มคู่หมั้นที่เขาไม่ต้องการ การที่จู่ๆเขาก็เปลี่ยนไปราวกับไปคนละคนหลังจากออกจากห้องประะชุมนั่นก็เพราะต้องการให้ผมปรับตัวให้ชินกับความเป็นกันเองแบบที่เขาจะมอบให้กับคนสนิทเพื่อที่จะตบตาคู่หมั้นของเขาให้แนบเนียนยิ่งขึ้น แต่คุณศรจะดูถูกผมมากเกินไปเสียหน่อยกระมัง...
ของแบบนี้น่ะ...เคยทำบ่อยๆจนชินเสียแล้ว..
"ค่ะ งั้นคุณเกลก็เรียกฉันว่าริสาเหมือนที่พี่ศรเรียกด้วยก็แล้วกัน"พวกเรายื่นมือมาจับกันพอเป็นพิธีพร้อมมอบรอยยิ้มเคลือบยาพิษให้แก่กันและกัน
และแล้วสงครามประสาทก็ได้เริ่มต้นขึ้นอย่างเป็นทางการ....
"ริสาสั่งอาหารเอาไว้แล้วล่ะค่ะแต่ริสาไม่รู้ว่าคุณเกลจะมาด้วยเลยสั่งอาหารเอาไว้แค่'สองคน'ต้องขอโทษด้วยจริงๆนะค่ะ"ยกที่หนึ่งได้เริ่มต้นขึ้นแล้ว!!
"อ๊ะแต่ไม่เป็นไรเราสั่งเพิ่มของ'คนที่สาม'ก็ได้"หล่อนจงใจเน้นเสียงเป็นพิเศษใส่หน้าผม
"อ๋อไม่เป็นไรค่ะ พอดีว่าวันนี้เกลมาตาม'กำหนดการ'ของพี่ศรเอาไว้เสร็จจากที่นี่แล้วค่อยไปหาอะไรทานก็ได้ค่ะ"ผมยิ้มจงใจย้ำกำหนดการเน้นๆว่าถึงจะเป็นคู่หมั้นแต่ก็เป็นได้แค่กำหนดการเท่านั้นแหละ!!
"อ๋อ..งั้นเหรอค่ะ"วริสาเข่นเขี้ยว เป็นอันว่ายกที่หนึ่งแต้มอยู่ที่ผม...
คุณศรนั่งคุยสัพเพเหระกับวริสาไปได้ไม่นานอาหารก็มาเสริฟ ผมที่ยืนอยู่ด้านหลังรู้สึกกระเพาะอาหารตัวเองปั่นป่วนขึ้นมากระทันหัน วันนี้ไม่น่าตื่นสายเลยจริงๆมันส่งผลกระทบลูกโซ่แบบที่คาดไม่ถึงเลยทีเดียว
"พี่ศรทานนี่สิค่ะอร่อยนะค่ะ เมนูขึ้นชื่อของที่นี่เลยน้า"วริสาตักฟัวกราที่มีอยู่น้อยนิดในจานอาหารใบโตแล้วเริ่มทยอยตักอาหารอื่นๆตามมาเรื่อยๆจนแทบจะล้นจานเล็กๆของคุณศร
"เห็นว่าพี่ศรแพ้ถั่วริสาเลยไม่ได้สั่งมา หวังว่าอาหารจะถูกปากนะค่ะ"ถ้ายกนี้ผมไม่ทำอะไรสักอย่างวริสาจะได้แต้มตีเสมอเท่ากันกับผมเป็นแน่...อืม...
"พี่ศรไม่ควรทานอะไรย่อยยากๆนะค่ะในมื้อนี้อย่าลืมสิค่ะว่าพี่มีงานยาวถึงค่ำเลยเดี๋ยวจะไม่สบายท้องเอา"ในระหว่างที่คุณศรกำลังหั่นฟัวกราเข้าปากผมก็เตะเบาๆที่มือของอีกฝ่ายให้หยุดแล้วแสร้งทำหน้าตาเป็นห่วงเป็นใย
และในระหว่างนั้้นเองสายตาของผมกับคุณศรก็สบกันเข้า ทำให้ผมได้เห็นความขบขันกึ่งพึงพอใจในสายตาของเขา
"อะไรกันค่ะ ปกติเวลาพี่ศรมาทานอาหารกับ'ครอบครัวริสา'ก็ไม่เห็นจะเกิดอะไรขึ้นคุณเกลกังวลมากไปแล้วล่ะค่ะ"วริสาชักสีหน้าไม่พอใจขึ้นมาแวบหนึ่งก่อนจะปั้นหน้ายิ้มกลบเกลื่อน
"อ๋อ คือช่วงนี้เกล'จัดอาหารให้พี่ศรทาน'แต่พวกของย่อยง่ายๆและเน้นไปที่ผัก ไข่ และเนื้อปลา มากกว่าเนื้อสัตว์อื่นๆ นะค่ะเลยกลัวว่าถ้าทานไปแล้วจะทำให้พี่ศรอึดอัดวันนี้พี่ศรยังมีงานต้องทำอีกเยอะ เกลว่าเดี๋ยวเกลสั่งอาหารให้ใหม่ดีกว่านะค่ะ"
จากนั้นผมก็รับเมนูมาจากบริกรใช้มันบังหน้าในมุมที่พอดีแล้วแสยะยิ้มส่งไปให้วริสาโดยไม่ให้คุณศรเห็นจากนั้นก็เลือกเมนูประเภทซุปทานง่ายกับเนื้อปลาที่มีแคลลอรี่ต่ำและสลัดจานเล็กๆมาแทนเหล่าบรรดาเนื้อสัตว์ที่กองอยู่เต็มจาน
ยกที่สองผมชนะ!! ผมนึกหน้าออกแล้วล่ะก็เธอคนนี้คือใคร...เธอคือหญิงสาวที่ขับรถเสยท้ายผมเมื่ออาทิตย์ก่อนนั่นไง!ได้แกล้งเธอแบบนี้นับเป็นความสะใจของผม...
"ว้า แบบนี้อาหารพวกนี้ก็เป็นหมันน่ะสิค่ะ คุณเกลจะรับไหมค่ะเพราะริสาคนเดียวคงทานไม่ไหว"จงใจเขี่ยให้ผมกลายเป็นขยะสินะ เหอะ!
"ไม่เป็นไรค่ะคุณริสา เกลทานพวกนี้ไม่ได้ค่ะเดี๋ยวปวดท้อง"
"อ้าวทำไมล่ะค่ะ"
"ก็เหตุผลเดียวกับพี่ศรแหละค่ะเกลไม่ค่อยทานเนื้อถ้าทานกระทันหันปุบปับจะปวดท้องเอาได้"
ให้ข้อมูลแค่นี้วริสาก็น่าจะประติดประต่อเรื่องได้เองอยู่แล้วไม่น่าจะมีปัญหา ดูเอาจากสีหน้าซีดขาวก่อนจะแดงก่ำด้วยความโกรธปนริษยาก็รู้แล้ว....
ก็ถ้าผมไม่ได้ไปดูแลคุณศรอย่างใกล้ชิด ลักษณะการทานอาหารมันจะเหมือนกันได้อย่างไรล่ะครับ?
"ว่าแต่งานการกุศลคืนนี้พี่ศรจะไปด้วยหรือเปล่าค่ะ"พอหล่อนแพ้ผมเป็นครั้งที่สองก็เริ่มเปลี่ยนเรื่องคุย ถามถึงงานคืนนี้แทน
"ไปสิครับ"คุณศรก็ยังคงรักษาระดับความเงียบในบทสนธนาเอาไว้ได้อย่างดี
"งั้นก็ดีเลยค่ะ งานนี้พี่อลิสก็ไปด้วยคราวนี้จะได้ไม่มีใครมาเกาะแกะพี่ศรได้อีก"เธอปรายสายตาหันมามองผมที่ยืนอยู่ด้านหลังจากนั้นก็เริ่มขุดเรื่องราวเก่าๆที่ผมไม่รู้เรื่องขึ้นมาคุย
จะว่าไปแล้วอลิสกับริสานี่คนละคนใช่รึเปล่า?
งั้นอลิสที่ว่าเนี่ยเป็นใคร?เอ อริสา...วริสา...
อย่างนี้นี่เองสินะ...
ผมเริ่มเข้าใจอะไรบ้างคร่าวๆแล้วล่ะ...ดูเหมือนคู่หมั้นของคุณศรจะชื่ออริสาหรือเรียกชื่อเล่นว่าอลิสส่วนคนที่นั่งคุยจ้ออยู่นี่คือน้องสาวของคู่หมั้นชื่อวริสา
ดูเหมือนคืนนี้ถ้าคุณศรยังจะให้ผมทำหน้าที่ก้างขวางคออีกมันคงไม่ง่ายอย่างคราวนี้แน่...
"เดี๋ยวพี่คงต้องกลับแล้ว"หลังจากผ่านไปชั่วโมงหนึ่งผมก็สะกิดเตือนให้คุณศรได้เอ่ยลากับวริสาอย่างมีมารยาทและสั้นกระชับที่สุด
"ค่ะ แล้วเจอกันคืนนี้นะค่ะ อ๊ะ...จะว่าไปคุณเกลจะไปด้วยหรือเปล่าค่ะ"ผมยิ้มเหลือบตามองคุณศรเมื่อเห็นเขาพยักหน้าน้อยๆจึงเอ่ยตอบได้อย่างชัดถ้อยชัดคำ
"ไปสิค่ะ เราคงได้เจอกันคืนนี้"
"ค่ะริสาจะได้แนะนำให้คุณรู้จักพี่สาวของริสาด้วยเลย คุณคงรู้มาบ้างคุณอลิสาคู่หมั้นของพี่ศรน่ะค่ะ"
"ค่ะ ยังไงก็เจอกันคืนนี้นะค่ะ"ผมก้มหัวให้เธอเป็นการลาเล็กน้อย ก่อนจะหันหลังที่เกือบเปลือยเปล่าด้วยชุดเดรสนี้มันเปิดหลังเสียกว้างคว้านลึกไปเกือบถึงสะโพก
"อุ้ย!"คุณศรคว้าเอวผมเข้าไปแนบชิดกับลำตัวด้านข้างของเขาก่อนจะจงใจเลื้อยมือลูบสะโพกผมโดยให้วริสาเห็น
ผมจึงถือโอกาสนี้เอียงหน้าหันกลับไปเล็กน้อย ส่งมอบรอยยิ้มผู้ชนะบนริมฝีปากแดงเถือกจากลิปสติกให้
"แสดงได้ดีนี่"ดูเหมือนเขาจะกลับมาเป็นเหมือนเดิมแล้วผมจึงไม่ได้อ้อล้อเหมือนเมื่อครู่นี้
"ขอบคุณครับ"
"คุณจะได้รางวัลหลังจากที่กลับไปที่ตึก"ไม่รู้ผมรู้สึกไปเองหรือเปล่าว่าน้ำเสียงของคุณศรดูจะเชิญชวน?อย่างแปลกประหลาด
"ครับ"ผมพอจะเดาได้คร่าวๆแล้วล่ะว่าจะได้อะไรเป็นของรางวัล ดูเอาจากมือที่ป้วนเปี้ยนจากเอวไปสะโพกและเริ่มไล้ที่หลังอันเปลือยเปล่าของผมเบาๆอย่างหยอกล้อก็พอจะรู้ได้แล้ว...
สรุปว่าสุดท้ายผมก็ยังไม่มีโอกาสจะได้กินข้าวอยู่ดีใช่ไหม?>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>.
มาแล้วววววว
คุณศรเริ่มจะทำตัวดีขึ้น?แล้วนา
จะพยายามเข้ามาอัพให้บ่อยขึ้นนะค่ะ แต่หวังว่าทุกคนจะเข้าใจกัน...ความร้อนเล่นงานอิงจนหัวตันแต่งนิยายไม่ออกค่ะ!!
ดังนั้นมาอัพช้าหน่อยอย่าโกรธเคืองกันนะจ๊ะ
ส่วนเรื่องDreamlike นี่อาจจะอัพช้ามากๆหน่อยนะจ๊ะจนกว่าจะอัพเรื่องนี้จบ แต่จะพยายามดอดไปอัพแล้วกัน
ขอบคุณทุกๆคอมเม้นท์ให้กำลังใจนะค่ะ
ป.ล.อยากจะถามว่านิยายจบแล้วจะย้ายห้องต้องทำไงเหรอค่ะใครมีประสบการ์ณบอกหน่อยย
หัวข้อ: The Impossible...เป็นไปไม่ได้ นั่น(เจ้า)นายนะเว้ย!! [ส่งท้าย END] 18/06/2556 ย้ายได้เลยค่ะ (อ่าน 412174 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก