เรื่องของผม ‘กลสิทธิ์’
อวยพร...กลสิทธิ์&ปราณวี
พรประเสริฐ เลิศพุทธคุณ
ประสพหนุน ประสาทชัย
ประสิทธิ์ไหว้ ประสงค์ให้
ประดับไว้ ประทับเศียร
ประนบน้อม ประนทนำ
ประพฤติล้ำ ประโลมใจ
ประสานสุข ประดุจใส
ประดิษฐ์ใช้ ประจักษ์ภัย
ประฤทธิ์แก้ว ประทีปคุ้ม
ปกปักษ์คุณ ทุกท่านเทอญ...
สวัสดีคนอ่านที่รักและคิดถึงเสมอ ถือโอกาสใช้พื้นที่นี้ทักทาย วียังคงระลึกถึงทุกคนตลอด
ขอบคุณที่มอบความปารถนาดีอย่างต่อเนื่อง น้ำใจมีให้กันไม่ห่างหาย เหมือนพลังไร้ตัวตนส่งผ่านมาถึง
ทำให้รู้สึกอิ่มจากข้างใน ยิ้มได้เต็มแก้มทุกครั้งที่ได้อ่านตัวอักษร ของพวกคุณตั้งใจเขียนมาถึงกลสิทธิ์กับวี
ที่ไม่ได้เข้ามาพูดคุย เนื่องจากเป็นพื้นที่ส่วนตัวของยอดชายเค้า ไม่ได้หมายความวีไม่อ่านคอมเม้นท์นะคะ
อ่านค่ะ..อ่านอย่างมีความสุขยิ้มอย่างที่บอก เขินนิสัยชอบหยอดไม่แคร์สื่อของคุณกลประจำ
ไม่คิดเขาจะกล้าขนาดนี้ เคยถาม..แต่คำตอบฟังแล้วประหลาดเหมือนนิสัยบ้าบอยังไงยังงั้น
“กลอยากให้วีรู้ ที่ผ่านมากลรู้สึกอะไร คนอ่านอยากรู้ความรู้สึกในช่วงวันเวลานั้นนี่ครับ
ช่วงนั้นกลหายใจเข้า-ออกมีแต่วี ไม่พูดคงไม่ตรงวัตถุประสงค์”
ยอดชายเลยขยันตบมุก หยอด ขอโทษ..สารพัด อ้างมั่วๆของเขาตามเคย อย่าไปหมั่นไส้คุณกลเค้าเลย นั่นคือตัวตนสุดๆ
มีหลายเรื่องที่วีเพิ่งได้รู้พร้อมพวกคุณเหมือนกัน บางมุมรายละเอียด วีไม่รู้คุณกลคิดวางแผนอะไรเอาไว้
พออ่านแล้วย้อนกลับไปนึกตาม ขำค่ะ..แอบหัวเราะน้ำตาเล็ดอยู่คนเดียว
(ตอนอ่านไม่ให้ยอดชายเขารู้ แอบอ่านตอนเผลอ กลัวไม่มีสมาธิ)
วันนี้ตั้งใจมาอวยพร ปีที่แล้ววีมาอวยพรพร้อมคุณกล พอมาด้วยกันยอดชายพาออกทะเล
คราวนี้เลยขอเขียนก่อน ให้คุณกลตามเขียนเอาทีหลัง
กลอนที่แต่งตั้งใจมอบให้กัลยาณมิตรคนอ่านทุกคน ได้ประสพสิ่งเสมอใจ คิดสิ่งใดสมความปรารถนา
บังเกิดพุทธานุภาพคุ้มครองกาย รวมไปถึงครอบครัววงศ์วานที่รักเกื้อกูลด้วยเช่นกัน
ขออำนาจแห่งจิตระลึกถึง ซึ่งมีให้กันเสมอ อำนวยผลให้คนอ่านที่น่ารักประสพสงค์ดั่งใจทุกประการ
อุดมด้วย สุขะ พละ วรรณะ พร้อมสมบูรณ์ แคล้วคลาดอุปัทวเหตุ โรคา พยาธิ
อันตรายน้อยใหญ่อย่าได้กล้ำกลายแม้ปลายเล็บ เดินทางท่องเที่ยวแห่งหนใด จิตผ่องใสผ่องแผ้ว ทุกทั่วตัวคนนะคะ....
ไว้มีโอกาสวีจะแวะเข้ามาทักทายกันอีก.
รักและปรารถนาดี
ปราณวี.&กลสิทธิ์
ขอให้แคล้ว ขอให้คลาด
ขอให้ปราชญ์ ขอให้เปรื่อง
ขอให้เฟื้อง ขอให้ฟุ้ง
ขอให้รุ่ง ขอให้เรือง
ขอให้ร่ำ ขอให้รวย
ขอให้สวย ขอให้หล่อ
ขอให้ตรง ขอให้ซื่อ
อย่าได้ขื่อ อย่าได้ขด
อย่าได้คด อย่าได้งอ
อย่าได้บอ อย่าได้บ้า
อย่าได้บิด อย่าได้เบี้ยว
อย่าได้เลี้ยว อย่าได้เลิก
รักคนหล่อ รอกลสิทธิ์..
มาต่อกันเทอญ .....5555+++ กลอนแห่งปี
กลอนผมครับ อวยพรเช่นกัน รวบสองเทศกาล คริสมาสต์ ส่งท้ายปีเก่าต้อนรับปีใหม่
อยากได้อะไรกรุณา ‘พึ่งลำแข้งเอาเอง’ 5555!!!
ภรรยาเขาขอผมแยกครับ อ่ะๆอย่าตกใจ ยังพูดไม่จบ แยกอวยพร เขาอ้างว่า..มาพร้อมผม พากันล่มไม่เป็นท่า
ความจริงอยากเถียงใจขาด ไม่เคยสักครั้ง ที่ผมจะพาล่มไม่เป็นท่า แต่ละท่าคัดสรรมาอย่างดี ไม่มีล่มรับรอง
นั่งยัน นอนยัน แถมยืนยัน รับประกันยี่ห้อกลสิทธิ์ ไม่เคยพาคุณวีเขาล่มจริงๆครับ
สงสัยคุณวีเลอะเลือนนิดหน่อย จังหวะนั้นสติไม่ค่อยอยู่กับเนื้อตัวเท่าไหร่ ล่องลอยไปไกล
อาจเข้าใจผมพาล่ม แบบนี้มันต้องพิสูจน์ซ้ำ ย้ำให้จำฝังใจ จะได้ถอนคำพูดไม่กล่าวหาสามีอีก
ประจานออกสื่อเสียยี่ห้อกลสิทธิ์หมด
รับปากจะเขียนเรื่องเพื่อนสมัยเรียนให้อ่าน ยังไม่ลืมครับ ช่วงนี้สมองไม่ค่อยแล่น มันหนาวครับ
ต้องการแต่ไออุ่น อากาศทางเหนือเย็นครับ ใครได้มาเที่ยวจะรู้ ‘มันหนาว’ พอหนาวผมไม่อยากพิมพ์ต๊อกแต๊ก
อยากตับๆหาไออุ่นมาซุกซบตลอด เรื่องเป็นเช่นนี้แล ไม่ได้แก้ตัวเลย
ท่องเที่ยวเดินทาง อย่าลืมเช็คสภาพรถให้เรียบร้อย ท่านใดอาศัยระบบขนส่งมวลชน กรุณาเลือกที่ได้มาตรฐาน
ช่วงเทศกาลต้องระวังกันหน่อย อย่าประมาทนะครับ ของที่ได้มาตรฐานย่อมทำให้เราอุ่นใจ มัวแต่ประหยัดกระทั่งลืมคำว่า
‘ได้ไม่คุ้มเสีย’ มันจะยุ่ง ความสุขที่มาพร้อมความปลอดภัย อย่าเสียดงเสียดายมันเลย อย่างน้อยดีกว่าเสียใจกันทีหลังครับ
หวังว่าพวกคุณที่น่ารัก ซึ่งผมไม่เคยเห็นหน้า คาดว่าคงน่ารักกันหมด มีแต่คนน่ารักเท่านั้นครับ
อ่านตัวหนังสือผมรู้เรื่อง ไม่ทางหน้าตาก็คงนิสัย ไม่ส่วนใดก็ส่วนหนึ่ง พวกคุณต้องน่ารักเป็นส่วนประกอบ
ไม่เช่นนั้นสื่อสารกับผมลำบาก เพราะผมมันหล่อมาก
ไม่ว่าพวกคุณจะน่ารักแบบไหน ผมขอให้พวกคุณโชคดีสวัสดิ์มงคล ชัยยะชัยชนะ ไร้มารผจญ เหยียบถิ่นฐานธรณีใด
เภทภัยมลายสิ้น ด้วยอานิสงส์ของการคิดดี ทำดี บันดาลผลแด่คนอ่านของผม พร้อมด้วยครอบครัว วงศ์วานญาติมิตร
ได้มีความสุขถ้วนทั่วกันนะครับ
ด้วยความรักและปรารถนาดีเช่นกัน
กลสิทธิ์&ปราณวี