เรื่องของผม ‘กลสิทธิ์’
ตอน เสน่ห์เสี้ยวลิ้มยี่..กลสิทธิ์
มีคนถาม ผมไปลอยกระทงกับคุณวีที่ไหน?
ตอบ : ที่แม่น้ำครับ ไม่ได้ลอยในอ่างหรือโอ่งแต่ประการใด ขอบคุณครับที่ถามไถ่ด้วยความคิดถึง
สงสัยผมตอบเม้นท์ไม่ถูกใจ หลายคนไม่กล้าทักทายเช่นเดิม หายไปกว่าครึ่ง
เอาเป็นว่าผมจะเลิกตอบก็แล้วกันครับ 5555+++
จะได้สบายใจพูดคุยกันเหมือนเคย สาวๆคงกลัวผมหยอกแกมหยิก..ฮิ้วววว!!
ลอยกระทงปีนี้ คุณวีทำกระทงเหมือนทุกปี ภรรยาผมใช้ใบกวนอิมหยกขดเป็นกลีบกระทงก้นหอย
ทำมาตั้งแต่วัยรุ่น ตอนนี้ยังไม่เปลี่ยนสไตล์ เป็นคนที่ยึดมั่นถือมั่นไม่หลายใจ ผมหมดกังวลไปหลายเปาะ
เพราะคุณวีรักเดียวใจเดียว..ฮิ้วว!
จำได้มีอยู่ปีเปียกน้ำเป็นลูกหมา ช่วยผู้หญิงรุ่นน้าดับไฟบนผม ไม่รู้พี่ท่านจุดเทียนอธิฐานท่าไหนไฟลุกหัว
กลัวลามไหมทั้งตัวจนเป็นอันตราย สมองอันชาญฉลาดของผม พาแกกระโดดน้ำด้วยเลย
ไฟดับสนิทไม่ต้องตัวพองหน้าเสียโฉม เสียหายแค่เปียกหมดสภาพ ถือว่าลอยกระทงวันสงกรานต์
ใครไม่เปียกผมกับพี่เขาเปียกกันสองคน กลายเป็นจุดสนใจไม่น้อย
ลอยกระทงปีนั้นผมมีความสุข ได้ช่วยคนในภาวะคับขัน ถึงอดเที่ยวต่อ แต่ลอยกระทงไม่ได้มีปีเดียว
ดีใจคือรางวัลจากภรรยาแสนสวย กลับจากลอยกระทงเราได้สานสัมพันธ์มอบความรักซึ่งกันและกันจนสุขล้น
ทำดีไม่หวังผล แต่การทำดีซึ่งไม่หวังผล ทำให้ได้ผลตามมาเกินคาดหวัง
สร้างแรงบันดาลใจให้อยากทำดีในครั้งต่อไปอย่างไม่รู้เบื่อ
ทำดีหรือไม่ดี ใช้อนุสติของเราเป็นตัวตัดสิน
ดีชั่วอยู่ที่ตัวเราทำ สูงต่ำอยู่ที่ใจเราคิด
ชาติกำเนิดไม่ใช่ตัวกำหนดคุณสมบัติของคน
ผลของการกระทำต่างหาก ช่วยบ่งบอกว่าเราคือ.. ‘คน’
สัตว์ประเสริฐที่มีจิตใจและอารยธรรมเหนือกว่าสัตว์ทั้งหลาย
ว่าด้วยเรื่องลอยกระทง ผมออกทะเลพาลอยไปไกลแล้ว กลับเข้าเรื่องกันดีกว่า เนื้อเรื่องช่วงนี้ไม่มีอะไรมาก
สรุปคราวๆ ตอนหน้าจะมาเล่าเรื่องเพื่อนในมหาลัย ที่หลายคนติดใจในความแตกต่างให้ฟัง
เอาเท่าที่ตราตรึงอยู่ในความทรงจำ เรื่องขำปนฮา ของหนุ่มนักศึกษา พอเป็นกระสัย
หัวเราะมากไปอาจมีถอดหัวกลายเป็นกระสือเอาง่ายๆ ตอนนี้ไปอ่านช่วงกลับจากงานศพตา
รับรู้เสน่ห์ของเดชเสี้ยวลิ้ม..กลสิทธิ์ กันสักเล็กน้อย เพราะมันต่อยอดของมหันต์ภัยในชีวิต
จุดพลิกผันทำให้ผมเกือบเอาชีวิตไม่รอด
เรื่องของผม ‘กลสิทธิ์’
ตอน เสน่ห์เสี้ยวลิ้มยี่..กลสิทธิ์
เสร็จจากเผาศพตา กลับบ้านแม่ในวันถัดมา หัวล้านคิ้วหาย แต่ความหล่อไม่เสื่อมถอย
หลี่เหลียนเจี๋ยเดชเสี้ยวลิ้มยี่สมัยนั้น ผมไม่ด้อยกว่าพี่ท่านนัก หัวเหน่งเงาวับ เกือบกลายเป็นเรื่อง
เสน่ห์ตรงนี้ทำให้ลูกสาวคนโตของแฟนแม่ บุกประชิดปลุกปล้ำกระทำชำเรา ขณะไม่ทันระวัง
ทำให้คุณวีเข้าใจผิดอีกหน โชคช่วยที่ภรรยามาขัดตราทัพ ขวางความบ้าระห่ำที่ผู้หญิงพยายามลวนลามผมใหญ่
ไอ้เราลูกผู้ชาย จะใจร้ายทำรุนแรงผลักไสใช้กำลังย่อมได้ แต่ผมไม่อยากทำร้ายผู้หญิง
อาศัยปัดป้องยึดข้อมือเธอไว้เท่าที่พอทำได้ มือเธอไม่ว่างดันใช้ปากใช้ขาใช้ทุกส่วนสัมผัสผมแทน
กะปลุกกำหนัดผมกระเจิง
ต่อให้เจ้าชู้แต่ก็รู้ผิดถูก การมีอะไรกับลูกสาวแฟนใหม่แม่ ถือว่าเลวบัดซบ ผมไม่ทำเด็ดขาด
หากครอบครัวแม่ต้องล้มเหลว ด้วยน้ำมือผมคงบาปมหันต์ ถ้าจะมีเรื่องแบบนี้ ให้มันเกิดด้วยเหตุผลจากพวกท่านเอง
แต่ต้องไม่ใช่ผมเป็นต้นเหตุ
ปัญหาอาจลุกลามไม่จบง่าย ผมไม่ขาดแคลนถึงกับสิ้นคิด ต่อไม่มีใครให้ระบายตามวัยคึกคะนอง ผมก็ไม่ทำเด็ดขาด
ยอมใช้น้องนางทั้งห้าช่วยยังดีกว่า ไม่งั้นคงไม่อัปเปหิตัวเองไปอยู่ข้างนอก ผมหนีเรื่องนี้มาแล้ว ยอมให้เกิดขึ้นไม่ได้
การง้อคุณวีเป็นเรื่องที่ลำบากใจพอดู หน้าใสนิ่งเฉยยากคาดเดาว่าคิดอะไรอยู่ สู้ใส่อารมณ์พูดจาถากถาง ผมยังพอจับทางถูก
แต่เพราะคุณวีเป็นแบบนี้ ไม่เคยเจอมาก่อน รู้ตอนอ่านที่เขาเขียนหนังสือ ปล่อยให้ผมคิดไปเอง นึกว่าเขาโมโหหึงผมจริง
ก็ตอนนั้นหน้าแดงก่ำ สายตาที่มองเดาเอากำลัง...โกรธ
นอกจากเหตุการณ์นั้นแล้ว เราไม่มีปัญหากันเลย ผมเลิกติดต่อเพื่อนกลุ่มเดิม ที่อยู่ใหม่ของผมพวกมันไม่รู้
กำชับแม่ไม่ให้บอก หากคนใดคนหนึ่งถามแม่ผม
การเปลี่ยนเส้นทางเดินชีวิต มันต้องเปลี่ยนสิ่งแวดล้อมและการกระทำ ผมบอกแต่ต้นเรื่อง การกระทำคือผลของคุณค่า
หากยังประพฤติตัวอยู่ในวังวนเก่าๆ มันจะเปลี่ยนวงจรการดำเนินชีวิตได้ไหม เมื่อคิดจะเปลี่ยนแล้ว
ต้องหันหลังให้กับสิ่งเหล่านั้นอย่างจริงจัง คืออุดมการณ์และความตั้งมั่นที่ผมมี
ผมอยู่อย่างสงบ ใช้ชีวิตธรรมดาจนเปิดเรียน สัจธรรมคำว่าความสุขอยู่ในมือเราเมื่อเจอคนที่พร้อมจะเดินด้วยกัน
คำนี้เป็นจริงมากสำหรับผม
ไม่ต้องสำมะเลเทเมา มั่วสาว ก็มีความสุขได้ เพียงมีคุณวีอยู่เคียงข้าง ทำนั่น ทำนี้ ไปนั่น ไปนี่ กินใช้ หลับ นอน
เพียงพอแล้วกับชีวิตที่เรียกว่า.. ‘สุขใจ’
เห็นแก่ตัวไหม ไม่มีใครไม่เห็นแก่ตัว ผมคือปุถุชนคนธรรมดา ยังคงมีกิเลสหนา ไม่ละเว้นกามและตัณหา
ความเห็นแก่ตัวคือตัณหาหนึ่งที่ผมมี โดยไม่ปฏิเสธ
ผมปิดกั้นสังคมของคุณวี กันเขาออกจากเพื่อนฝูง โดยไม่มีพิรุธ ผมเคยคบเพื่อนมามากมาย ทั้งชายทั้งหญิง
หลากหลายฐานะ ตั้งแต่จนไม่มีจะกินยันลูกเศรษฐี ปฏิเสธไม่ได้ว่า สังคมคือตัวกำหนดให้เราคล้อยตาม
หากวัฒนธรรมของสังคมนั้นมีพื้นฐานคือการยอมรับซึ่งกันและกันแล้ว ไม่พ้นการเข้าสังคมพบปะสังสรรค์
ของวัยรุ่นนิสิต นักศึกษา ต้องมีส่วนประกอบเป็นของมึนเมาในบางเวลา
ผมไม่อยากให้คนที่ผมรัก ได้สัมผัสสังคมเหล่านั้นและหลงระเริงไปกับมัน จนผมกลายเป็นตัวประกอบ
และหมดความสำคัญไปในที่สุด ไม่ได้แปลว่าดูถูกน้ำใจภรรยาที่แสนดีของผมนะครับ เพียงแต่เขาปฏิเสธคนไม่เก่ง
รักษาน้ำใจคนมากเกินไป ข้อดีที่ตกเป็นจุดอ่อนนี้ต่างหาก ที่ผมไม่ยอมปล่อยให้เขาเข้าสังคมลำพัง
ข้างกายต้องมีผมติดตามไปเป็นบอดี้การ์ด ‘คนรักข้า ใครอย่าแตะ’ พี่หลิวเต๋อหัวมาเองครับ
แต่สวมวิญญาณของผม กลสิทธิ์ 555+++
หากต้องการเป็นคนสำคัญอยู่ในสายตาคุณวีตลอดเวลา เท่ากับผมต้องสร้างโอกาสและความสำคัญให้กับตัวเอง
เลือกสร้างสังคมของพวกเราด้วยมือผม
การดึงดันนำพาคุณวีมารู้จักเพื่อนกลุ่มผม ง่ายเสียกว่าที่ผมต้องปรับตัวสวมหัวโขนอยู่ในสังคมเด็กมหาลัยปิดของคุณวี
ด้วยประการนี้ คุณวีจึงมีเพื่อนน้อย เรียกได้ว่าไม่สนิทแค่ผิวเผินเสียมากกว่า แต่กลับมาคุ้นเคยเพื่อนกลุ่มผม
ด้วยฝีมือผมล้วนๆ กล้าพูดได้เต็มปากว่า ‘ผมเห็นแก่ตัว’
ขอโทษวี สักร้อยคำ คงไม่หาย
ขอโทษวี สักพันที คงไม่คลาย
ขอโทษวี อีกหมื่นปี จนวันตาย
กลวางวาย กี่ภพชาติ รักใช้วี...นิจนิรันดร์
อยากใช้กลอนย้อมอดีตแทนความรู้สึกอีกครั้ง แต่ถ้าย้อนเวลาได้ ผมจะกลับไปแก้ไขหรือไม่
ตอบแบบไม่ต้องคิด ‘ผมจะกลับไปทำเหมือนเดิม’ เพราะอดีตทำให้ผมมีปัจจุบันร่วมกับคุณวี ในวันนี้ครับ
กลสิทธิ์&ปราณวี
ปล.อ่านแล้วอย่าลอกเลียนแบบนิสัยผมไปใช้ในมุมแย่นะครับ ฝากเป็นอนุสติอุทาหรณ์สอนเตือนน้อง..หนุ่มรุ่นหลัง
หยิบไปเฉพาะที่เห็นว่ามี ‘คุณ’ แต่ถ้าหากอันไหนไร้ ‘ค่า’ อย่านำไปใช้เป็นอันขาด ยกเว้นมันมี ‘คุณค่า’
ใช้โลดตามสะดวกเลยครับพี่น้อง 55555++++
ปลล.รักนะครับคนอ่านที่รักและคิดถึงเสมอ เราสองคนกลมเกลียว
เหนียวหนึบขาเตียงไม่หัก มีแต่สั่น..และสะเทือน...ฮิ้วววว!!!
สุดท้าย รักพ่อ บอกรักพ่อ อย่ารอ ‘ไม่มีพ่อให้บอกรัก’
มีความสุขกับครอบครัววันพ่อครับ ใครไม่มีพ่อ บอกรักในหลวงนะครับ
พ่อของแผ่นดิน ยิ่งใหญ่ยั่งยืนสถาพร
'ขอพระองค์ ทรงพระเจริญ'คุณวีฝากความระลึกถึงมาด้วยเช่นกัน ไว้ใกล้ปีใหม่จะแวะมาอวยพรครับ..?
หัวข้อ: @@@โดย พี่วี {มะขามหวาน..น้ำตาลเปรี้ยว} P.26 ## 14-9-2013 บทสรุป! (อ่าน 165608 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก