ขอบคุณครับคุณกลที่เข้ามาเล่าเรื่องราวต่อให้พวกเราอ่านกัน
และก็ขอบคุณมากๆครับที่ตอบรีของผม
ยอมรับเลยว่าผมแอบเข้ามาดูบ่อยๆว่าคุณกลเข้ามาต่อรึยัง
ถึงกระทู้จะไม่ได้อัพแต่ผมก็ยังเปิดเข้ามาดูอยู่ดี ยังคงคิดถึงลุงกลและน้าวีเสมอนะครับ
(กอดน้าวี)
สำหรับตอนที่ยกคำบรรยายของคุณวีมาเล่า
ผมรู้สึกแต่กต่างจากคนทั่วไปนิดหน่อยครับ อาจจะมีเสียใจ หดหู่ใจ บ้าง
แต่ที่ผมรู้สึกจริงๆคือประทับใจครับ
ตอนที่คุณวีใช้ชายเสื้อเช็ดเท้าให้กับคุณกล แล้วคุณกลก็ทำแบบนั้นให้กับคุณวีเหมือนกัน
บอกตามตรงว่าจากที่อ่านๆมาแล้วจิตตกแต่พอมาถึงตรงนี้รู้สึกอุ่นวาบที่หัวใจขึ้นมาเลยครับ
ไม่รู้นะครับว่าคนอื่นๆจะคิดแบบผมหรือเปล่า แต่ผมชอบแล้วก็ประทับใจตอนนี้มากที่สุด
และอีกตอนคงจะเป็นตอนที่คุณวีไปเรียกขวัญคุณกลที่กองดินทราย ตอนที่คุณกลเกิดอุบัติเหตุ
ผมว่าความรู้สึกของทั้งสองเหตุการณ์นี้คล้ายๆกันนะครับ
คือคงรู้สึกรักแล้วก็ห่วงจนไม่สนแล้วว่าคนรอบข้างจะมองด้วยสายตาและความคิดแบบไหน
ยิ่งพูดผมยิ่งอยากได้คุณทั้งสองเป็นพ่อกับแม่ผมจริงๆ
ผมคงจะมีแค่คำพูดเดิมๆ คือขอให้รักของคุณทั้งสองยืนยาว
เป็นอีกหนึ่งกำลังใจในการใช้ชีวิตของใครหลายๆคน รวมทั้งผมด้วย
เรื่องที่คุณกลกรุณาให้คำแนะนำ ผมจะนำไปใช้ครับ
ถึงแม้ว่าผมจะไม่ได้มีแม่ที่น่ารักแบบคุณวี แต่ผมก็ยังพยายามอยู่ถึงมันจะเหนื่อย
อาจเป็นเพราะด้วยครอบครัวของเราทั้งสองฝ่าย และด้วยหน้าที่การงานของเราทั้งคู่
ทำให้ผมกับแฟนไม่ได้อยู่ด้วยกัน ไม่ได้เจอกัน
แต่เรามีสัญญาใจกันว่า
อีกสิบปีข้างหน้าเราจะเคลียร์ตัวเอง แล้วมาใช้ชีวิตอยู่ด้วยกัน
แล้วผมก็หวังมากๆว่าเราจะมีโอกาสได้ใช้คำว่าครอบครัวแบบเดียวกันกับคุณกลและคุณวี
สุดท้ายนี้ก็ ซินเจียยู้อี่ ซินนี่ฮวดใช้คับ มีความสุขในทุกๆเทศกาล
ปล. ผมหล่อจริงๆนะไม่ได้โม้