หัวข้อ: วีน... 'ตัวพ่อ' >>> ตอนจบ ++ P.15 !!!!! [ 10 / 1 / 2014 ] <<<

[=นีรนาคา=]

ก็จริงของอินนะ
ทำเกินไปแล้ว

[aoaer]

    อยู่ดีๆ หมั้น แต่ง เลยหรอ เดี๋ยวดี๊  ทะเลาะกันไปนานๆก๊อนนนน

[zaszaq]

สะใจมัยเฮียจอจัด   

นี้ละทำอะไรไม่เคยปรึษาก่อน   

[P-o-r-m-u-h-M]

นายอินทรีย์จอมวีนเดินเข้ามาในห้องพักของตัวเองแล้วทิ้งตัวลงที่เตียงดัง ปุ๊!! โยนกระเป๋าสะพายของตัวเองให้พ้นๆมือเพราะรู้สึกรำคาญที่มีมันคอยเกาะแกะอยู่ใกล้ๆตัว ดวงตาโตของอินมองขวางเป็นปรกติแม้กระทั้งยามที่ไม่มีใคร พลางถอนหายใจหนักๆแรงๆ นึกก้นด่าไอ้คนที่ทำให้อารมณ์เสียอยู่ในใจ

ตลอดมาก็มีคนที่ทำให้อารมณ์เสียอยู่บ่อย

แต่ให้ตายเถอะ!! ไอ้จรจัดแมร่ง!! เป็นคนแรกที่ทำให้เขากลายเป็นคนที่อารมณ์เสียโคตรๆได้ขนาดนี้!!

จะไม่ให้เสียได้ยังไงไหว เรื่องที่รู้เมื่อตอนกลางวันมันทำให้อินเหมือนคนที่ไม่รู้อะไรเลย เหมือนกับเขากลายเป็นตุ๊กตาที่ถูกใจก็ซื้อไป ชอบให้ใส่เสื้อผ้ายังไงแบบไหนสีอะไรก็หยิบใส่ ไม่ต้องใส่ใจหรือถามอะไร

ไม่ได้เสียใจน้อยใจหรืออะไร แต่อินมันโมโหที่ถูกก้าวก่ายชีวิตส่วนตัวเท่านั้นเอง!!

ถึงจะแอบมีใจกับไอ้หมาลูกครึ่งจรจัดแต่อย่างนายอินทรีย์ ถึงแม้จะชอบจะถูกใจแต่ไม่มีทางซะหรอกที่จะยอมอ่อนข้อเรื่องในชีวิตให้ แล้วอีกอย่าง...อีกฝ่ายมันยังไม่เคยตกลงอะไรกันกับอินเลยด้วยซ้ำ

แต่ที่ยังข้องใจคือที่ได้ยินมันพูดว่าอยากเอาชนะ...แต่ที่มันทำ...ที่ไอ้จรจัดทำ...มันเอาตัวเองเขามาพัวพันวุ่นวายและแทบจะเรียกว่าผูกชีวิตไว้ที่คนที่อยากจะเอาชนะ...มันจะลงทุนเกินไปมั้ย!!??

แล้วถ้ามันชนะมันจะได้อะไร...อะไรล่ะที่จอห์นลงเดิมพันเอาไว้??

“โอ้ย!!! แมร่ง!!! อย่าให้กูเจอนะไอ้เหี้ย!! ถ้ากูเจอเมื่อไรกูจะไม่ด่ามึงอย่างเดียว ไม่แค่ตบหรือฟาดนิดหน่อยแล้ว กูจะเอาน้ำยาล้างห้องน้ำกรอกปาก จับยัดโถส้วมแล้วเอาไปปั่นตากแดดทำไส้กรอกแน่ๆไอ้เหี้ยจรจัด!!”ตะโกนโวยวายอยู่คนเดียว แต่อินไม่รู้หรอกว่าไอ้คนที่ตัวเองด่ามันยืนฟังอยู่หน้าห้องนอนตั้งแต่ประโยคแรกแล้ว

ร่างสูงกลืนน้ำลายดังเอือกกับคำขู่ฆาต...ใครจะไปรู้ว่าอินมันไม่ทำจริงๆเล่า!! รายนั้นยิ่งพูดจริงทำจริงอยู่ด้วย

ก๊อก ก๊อก ก๊อก

“แฮ่...อาตี๋ เอ้ย!! น้องอินครับ” แต่ตั้งใจมาแล้วไงว่าจะมาคุยกันให้รู้เรื่องกัน ไม่อยากจะค้างๆคาๆ เลยตัดสินใจเคาะประตูห้องนอนก่อนจะยื่นหน้าหล่อๆไปยิ้มประจบคนอารมณ์เสีย

จอห์นเองตอนที่โดนอินด่า...ถึงส่วนใหญ่จะฟังไม่ทันก็เถอะ!! แต่มีประโยคหนึ่งที่งฝั่งหูจอห์นมาก...ก็ไอ้ประโยคที่ว่าไม่เคยบอกรัก

ได้ยินแล้วอยากกอดไอ้ตัวเล็กจอมวีนแน่นๆ ใครมันจะไปรู้เล่าว่าอาตี๋อินมันอยากฟัง

ไม่งั้นเฮียจอห์นคนนี้จะบอก เช้า กลางวัน เย็น ก่อนนอน ก่อนเข้าห้องน้ำ ก่อนหายใจเข้า ก่อนหายใจออกเลยด้วยเอ๊า!!

“....”เงียบ....คนตัวเล็กหันมองมากดตาโตๆให้หรี่ลงแล้วมองจิกจนจอห์นนึกกลัวคำพูดเมื่อกี้ สันหลังยาวๆของจอห์นถึงกับเสียววาบ ขนลุกไปทั่วร่าง เฮ้ย!! นี่อินมันยังไม่ตายกลายเป็นผีอาฆาตหรอกนะ!!

“แหะๆ อินครับ ขอคุยด้วยหน่อยซิ...นะ”จอห์นสะบัดหัวไล่ความคิดบ้าๆ ยิ้มประจบอินก่อนจะเดินเข้ามาในห้องอย่างกล้าๆกลัวๆ สายตาก็คอยมือไปรอบๆตัวของอินที่นั่งนิ่งอยู่บนที่นอนกลางห้อง

...หวังว่าไม่มีมีดหรือปืนซุกอยู่ใต้หมอนหรอกนะ...

“อินโกรธเหรอ?”

“แล้วกูควรโกรธมั้ย? หรือกูไม่ควรโกรธ? นี่มันเรื่องของกูไม่ใช่เหรอทำไมกูถึงไม่มีสิทธิ์จะพูดจะแสดงออกรึไง กูมีแต่ต้องทำตามคำสั่งมึงอย่างเดียวเหรอว่ะ กูถามจริงๆเถอะว่ามึงต้องการอะไรกันแน่ไอ้พี่จร ไม่ต้องโกหกว่ารักกูนะ กูได้ยินมึงพูดกับปากมึงเองเลยว่ามึงอยากแค่อยากชนะกู แต่นี่มันเกินไปนะมันเกินไปมาก ถ้ามึงอยากชนะเอาเลย!! กูยอมแพ้ แต่อย่ามาเล่นกับกูแบบนี้กูไม่ชอบ!!”จอห์นฟังแล้วอยากจะขัดตั้งแต่อินมันถามแล้วว่าต้องการอะไร แต่มันพูดแทรกไม่ทันอ่ะ!!! เล่นพูดไม่มีช่องว่างให้ตอบเลยนะไอ้ขี้วีน!!

“ฟังกันก่อนดิ!!”

“กูก็ฟังอยู่นี่ไง!!”จอห์นอยากจะตบกบาลตัวเองดังๆ ตรงไหนของอินว่ะที่มันฟังอยู่เนี่ย

“พี่ไม่รู้นะว่าอินได้ยินตอนไหนที่พี่อยากเอาชนะอิน แต่ก่อนน่ะยอมรับเลยว่าพี่อยากเอาชนะแล้วก็แก้แค้นเมื่อปีที่แล้วแล้วก็รู้สึกดีที่กำราบเราได้ทั้งๆที่ไม่มีกล้าจะยุ่งกับอิน”จอห์นยอมรับตรงๆ แต่พอสังเกตตาโตๆของคนที่ฟังคำสารภาพที่เริ่มเหมือนมีน้ำในตาสะท้อนออกมา จอห์นรีบปรี่เข้าไปคว้าคนตัวเล็กมากอดไว้ทั้งตัว อินมันดิ้นหน่อยๆแต่ก็โดนรวบแขนไว้ในกอดด้วยเลยทำอะไรมากไม่ได้ พอเห็นว่าอินมันไม่โวยวายที่คว้ามากอดจอห์นก็เริ่มจะพูดต่อ

“แต่นั้นมันแค่ตอนแรกนะ ถ้าพี่พูดว่าตอนนี้พี่รักอินอินจะเชื่อมั้ย? ”ถามเสียงที่คิดว่านุ่มที่สุดเท่าที่ตัวเองเคยทำ ผละออกมานิดหน่อยเพื่อดูปฏิกิริยาของคนในอ้อมกอด

 “ตอแหล!!”แต่กลับโดนตอกจนต้องหัวเราะร่า...คิดไว้แล้วว่าอินมันต้องไม่เชื่อ

“จริงๆนะ ถึงจะไม่ค่อยชอบใจเท่าไรที่อินจะด่าเก่งปากจัดแถมขี้วีนไปหน่อย(?) แต่พี่ก็เห็นมุมที่อินเป็นลูกแมวขี้อ้อน กินเก่งกินจุทำตัวเป็นตัวเองจนพี่มองอินมาเรื่อยๆ แล้วตอนนี้ถึงอินจะด่าจะว่าพี่ยังไง...พี่ก็ว่ามันน่ารักอยู่ดี”

“ไม่ต้องพูด...กูไม่มีทางเชื่อมึง!! ตลอดมามึงกับกูเป็นศัตรู แล้วมันก็เป็นไปไม่ได้ที่มึงจะมาตกหลุมกู ระหว่างเรามันแค่เรื่องผิดพลาด พลาดตรงที่วันนั้นกูกับมึงมีอะไรกัน แล้วมึงก็เลยเอาตัวมายุ่งย่ามชีวิตกูเพราะกูมีจุดอ่อนมึงเลยเอามาข่มกู แค่นั้นแหละ มึงมันชั่ว...เลว...บ้า!!”จอห์นยิ้มกับคำด่า...ปล่อยด่าไปเถอะ ถ้าด่าแล้วคนที่ด่าในอ้อมกอดหลบสายตาแถมแก้มขาวๆยังแดงปลั่งซะขนาดนี้ ด่าไปเลย...ยอมหมดแล้วนาทีนี้

“จะให้พิสูจน์มั้ยล่ะ?”ไม่ต้องให้อินทำหน้าสงสัย ว่าจอห์นมันจะทำอะไร ปากบางถูกครอบครองด้วยคนที่ตัวเองด่าปาวๆอยู่เมื่อครู่ ลิ้นชื้นถูกไล่ต้อนหยอกเย้าจนหัวสมองขาวโพลน

กว่านาทีที่จอห์นป้อนจูบแทนคำยืนยันของตัวเอง...แต่เหมือนจะไม่จบแค่จูบ!! เพราะลูกแมวที่จอห์นไม่เห็นมานานกลับมาอยู่ตรงหน้ามันอีกครั้ง แล้วเชื่อเถอะจอห์นจะไม่ยอมปล่อยไปอีกแน่ๆ!!

“อ๊ะ...อือ...ไอ้จร!! อย่า”หน้าคมไซร้จมูกโด่งไปตามโครงหน้าของอินจนทั่ว แถมยังมีแอบทิ้งรอบจูบตามจุดต่างๆที่ตัวเองผ่าน แม้จะเป็นจูบเบาๆจนคงไม่เกิดเป็นรอยอยู่นาน แต่ก็เด่นชัดเหลือเกินสำหรับคนที่โดนทิ้งรอยสัมผัสนั้นเอาไว้

“เรียกพี่จอห์นซิอิน นะครับ...”

“จรจัด!!”

“หืม??...หึหึ ปากแข็งไปเถอะไอ้จอมวีน”กระซิบเบาๆที่ข้างหูแล้วค่อยๆปลดกระดุมเสื้อของอินออกอย่างเบามือ ตาคมก็คอยมองดวงตากลมโตที่เยิ้มเพราะเคลิ้มกับสัมผัสเมื่อครู่อยู่

จอห์นจัดการถอดเสื้อของตัวเองทั้งของตัวเองและของอินออกไปกำลังจะถอดชิ้นล่าง มือเล็กๆจึงยกมาจับมือใหญ่เอาไว้ คนที่คร่อมอยู่มองที่อินอย่างสงสัย

“มึงมันตอแหล...ที่มึงทำอยู่ก็แค่อยากได้ตัวกู...ไม่ต้องมาแกล้งบอกเลยว่ามึงรักกู..ฮึก..”น้ำตาใสๆไหลลงมา จอห์นที่ถูกขัดอารมณ์หวิวไม่ได้แสดงท่าทีขัดใจ แค่ระบายยิ้มหวานๆให้คนที่มองไม่เห็นเพราะอินมันยกมือมาปิดบังหน้าตัวเองด้วยอายที่ต้องร้องไห้

จอห์นส่ายหน้ายิ้มๆ ไม่อยากจะบอกอินเลยเถิดมาขนาดนี้เพราะอินยั่วเอง ใครใช้ให้จูบแล้วทำตาเคลิ้มแบบนั้นเล่า!! แล้วอีกอย่างอินมันคงลืมไปว่า...จอห์นมันได้ตัวอินไปแล้ว...ที่ทำอยู่นี่เพราะอารมณ์รักล้วนๆ

“โอ๋ๆ ไม่ร้องนะ พี่ไม่ทำอะไรแล้ว หยุดดิ อึ๊บ!!”พลิกตัวล้มลงนอนข้างๆ รวบตัวจอมวีนขี้แงเข้าหาอกตัวเอง โดนทุบดังอึ๊กๆ ไปสองที

เจ็บเหมือนกันนะ....

“พี่ไม่ทำอะไรแล้ว...แต่อินต้องห้ามพูดแล้วนะว่าพี่ไม่รักอิน...พี่รักอินจริงๆ ใจของพี่อาจเป็นของอินตั้งแต่วันแรกที่เจอกันแล้วก็ได้แต่พี่อาจไม่รู้ตัว”

“...ไอ้..ตอแหล โก...หก...ปลิ้น...ชั่ว...เลว...ระยำ...ฮึก!!”

“เฮ้ย!! นี่พูดจริงนะเนี่ย ก็วันแรกที่เราเจอกัน...อินก็จับ ‘ดวงใจ’ ของพี่ไปแล้ว เพราะงั้นใจของพี่ก็เป็นของอินตั้งแต่วันแรกงไง...หรือจะเถียงว่าไม่จริง?...จับไปเต็มมือซะขนาดนั้น...หึหึ”พูดจบก็โดนทุบอีกสองทีสนองปากหมาๆของมัน

แต่ก็ถือว่าคุ้มนะเพราะอินมันทุบเบาๆไม่ได้เหมือนตอนแรกๆที่ทุบทีไรเจ็บจนช้ำม่วงทุกที...ทุบเบาๆแบบนี้จอห์นจะคิดได้มั้ยนะว่าอินมัน...เขิน...หึหึ



ขอบคุณคนอ่านคนเม้นจ้า 

[nunnuns]

อินยอมง่ายอะ จรจัดมีช่องตลอดดด เป็ยญาติกับพี่เขยอินซะงั้นเอ้อ เอ๊ะ แล้วทำไมเราถึงไม่อยากให้ลงรอยกันเร็วๆฟะเนี่ย 5555

[Jeeo]

โหแล่ม...สวดยอดเลยคัฟ 

[=นีรนาคา=]

จะยังไง อินก็น่ารักได้ตลอดๆ

[krit24]

อินน่ารักอ่ะ  หลงรักพี่จรจัดแล้วอ่ะดิ

[indy❣zaka]

เป็นการบอกรักที่ดุเดือดมาก  แถมมีพยานรับรู้ มาทั้งสวนสัตว์กันเลยทีเดียว 

[lizzii]

ขอให้ ดวงใจ ของพี่จอห์นยังอยู่ดี ฮ่าๆๆ

[mystery Y]

รอตอนต่อไปจ้า~

[zaszaq]

 

สนุกมากค่ะ

[malula]

ถ้าอินไม่รักคงไม่ยอมไม่เคลิ้มขนาดนี้ม้าง...

[Alphas]

ไม่พออะ อยากอ่านอีกๆๆๆๆ

[My_yunho]

เขินๆๆๆๆๆๆ

[พลอยสวย]

  ยางไง ยางไง

[mooping-7]

 :ling2:แล้วจะมีต่อไหมอะฉากนั้นอะ. 55555

[maemix]

เขารักกันรุนแรงจริงๆ

[B52]

พี่จรจัดเขาก็ไปได้เรื่อยๆของเขานะ

[koikoi]

อ๊ายยเขิน

[choijiin]

น้องอินอย่าไปยอมมันง่ายๆค่ะ
เด๋วอิจรจัดมันจะได้ใจนะคะลูกขา
 

[wi_OoO_wi]

บ้า เค้ายังไม่ได้กันง่ายๆหรอก 

ตัวอิจฉายังไม่โผล่เลย

มันต้องมีตัวอิจฉามาเป็นมารหัวใจก่อนนะ

 

[นอนกินแรง]

อ่านรวดเดียวจนถึงตอนนี้เลย~

ชอบอ่ะ ฮิฮิ อินเป็นผู้ชายที่ปากจัดมว๊าก (ให้กอไก่อีกพันตัว)

พี่จอร์นก็อดทนสุดๆ นับถือเลย

ตอนนี้ อินน่ารักมากเลยอ่ะ เขินรุนแรงสินะ 555

รออ่านตอนต่อไปน้า

[maru]

จรจริงจังกับอินจริง ๆ ใช่ไหม

[P-o-r-m-u-h-M]

นี่มันอะไร!!!??

นี่มันอะไร๊!!! ใครก็ได้ช่วยบอกไอ้นายไอ้บาสทีเถอะ!! ก็มันจะอะไรเล่าที่ทำให้สองเพื่อนซี้หน้าหล่ออย่างไอ้นายและไอ้บาสต้องนั่งกินข้าวทำตาปริบๆ ปากอ้ารับข้าวในช้อนที่ไม่ได้ตักอะไรขึ้นมาเลย...อึ้งดิ!!

ไม่ได้อึ้งที่เห็นไอ้เพื่อนสนิทตัวเล็กขี้วีนอย่างไอ้อินทรีย์มันนั่งกินข้าวกับรุ่นพี่สุดเท่ห์ในความคิดของพวกมันหรอก...แหม ก็ผ่านเหตุการณ์บันลือมหาวิทยาลัยขนาดนั้นไม่ต้องให้ไอ้อินหรือพี่จอห์นบอกพวกมันก็พอเดาออกว่าทั้งคู่เป็นอะไรกัน

แต่ที่อึ้งเห็น...จะว่าไงดี...คบไอ้อินมาจนขึ้นปีที่สอง ยังไม่เคยเห็นมันนั่งงุงิๆแบบนี้กับใครเลย ถึงตาโตๆหวานๆของมันจะออกขวางเหมือนโดนอดีตเดือนมหาวิทยาลัยแกล้งแหย่ แต่ถ้าเป็นปรกติไอ้อินมันไม่มานั่งทำตาขวางแล้วบ่นงึมง่ำแค่ขยับปากกับตัวเองหรอก

เป็นไอ้อินจริงๆป่านนี้มันลุกขึ้นแสดงอิทธิฤทธิ์ไปนานแล้ว!!

“นายๆ มึงว่าที่ไอ้อินมันทำท่าแบบนี้เพราะว่าอะไรว่ะ”บาสหรี่ตาถามนายเบาๆ ดังไม่ได้เพราะไอ้จอมวีนมันนั่งอยู่ข้างๆกัน ถึงอินมันทำท่าทางน่ารักน่ากอดดูเป็นผู้เป็นคนแต่บาสมันก็ไม่กล้าเสี่ยง...ไม่มีอะไรรับประกันนี่ว่าอินมันไม่วีนกับจอห์นแล้วมันจะไม่วีนใส่คนอื่นๆ!!

“กูว่านะ...มันต้องโนพี่จอห์น...แล้วแน่ๆเลย”นายผู้เคยตกหลุมรักอินตอบกับบาส พลางส่งสายตายินดีให้จอห์น...ดีใจกับจอห์นจริงๆที่ได้อินเป็นคนรัก เพราะลึกๆมันก็รู้ว่าอินเป็นคนดีแค่ไหน

“คิดเหมือนกูเลยนาย แต่ของแบบนี้มันต้องพิสูจน์ว่ะ”จอมทะเล้นบอก แววตาวาววับจนคนที่คุยด้วยอดจะสนุกไปด้วยไม่ได้

“ยังไงว่ะ?”

“...ตีตูด...”

เงียบฉี่......เอ่อ มันก็เป็นทางพิสูจน์ที่ดูสมเหตุสมผลอยู่ซักหน่อยแต่มันดูจะเป็นทางที่อันตรายต่อชีวิตนะ...

“แหะๆ กูว่าช่างแม่งเถอะไม่ต้องไปสนใจหรอกเนอะนายเนอะ”

“เออ...เหอะๆ กูก็ว่างั้น”

“พวกมึงคุยไรกัน?”

สะดุ้ง!! หลังตรงมองอินที่ถามตาแป๋ว เห็นเพื่อนคุยซุบซิบๆอดจะอยากร่วมวงสนทนาไม่ได้ นายกับบาสกลื่นน้ำลายดังเอื๊อกใครจะไปกล้าบอกว่าคุยกันเรื่องซิงของเพื่อนรักอย่างอินทรีย์

บอกไปมีหวัง...ตายแน่ๆ

“เปล๊า...กูคุยเรื่องน้องส้มที่ไอ้นายมันจีบอยู่”แถไปเรื่อย...แถมยังโยนมาทางนี้ คราวนี้ไอ้จอมวีนตาโตหันมามองคนที่โดนพาดพิง

“ส้มไหนว่ะ?”

“หือ...ส้ม...ส้ม”เพราะไม่ได้เตี๊ยมไว้ทำเอานายไปต่อไม่ถูก หันไปขึงตาใส่ไอ้ต้นเรื่องแทน

“เออ ส้ม ส้มไหนทำไมกูไม่รู้จัก ตอนอยู่มหาวิทยาลัยมึงก็อยู่กับพวกกูตลอด”แหม...อยากจะตอกกลับเหลือเกินที่ขนาดเรื่องมึงกับพี่จอห์นพวกกูยังไม่รู้เรื่องเลย!!

“ก็....ส้ม...เพื่อนน้องชมพู่ ที่เป็นน้องสาวพี่แอปเปิ้ลที่เป็นแฟนพี่แตงโมกิ๊กเก่าพี่องุ่นไง”บาสหันมามองเพื่อนสนิทข้างๆ อยากจะอ้าปากถามเพื่อนเหลือเกิ๊นว่าหิวผลไม้มาจากไหนว่ะนั้น!!

“หึหึ...ไปสนใจอะไรเรื่องชาวบ้านอิน กินไปเลยข้าวน่ะ”พี่จอห์นหัวเราะในลำคอก่อนจะดึงความสนใจของคนตัวเล็กไปแทน นายเลยส่งสายตาขอบคุณไปไหน ถ้าพี่จอห์นมันไม่ช่วยมีหวังได้ไล่ชื่อยันหัวมันแน่ๆ

“อิ่มแล้วนิ”พูดพลางดันจานเนื้อที่เหลือมากกว่าครึ่งออก ปรกติอินมันกินเยอะแต่กับข้าวที่จอห์นมันซื้อมาเป็นเนื้อสเต็กแถมยังเป็นสเต็กโนเนมอร่อยก็ไม่อร่อย แล้วอินมันก็ชอบกินข้าวมากกว่า

“กินอีกหน่อย พี่อุตส่าห์เดินถือมาจากโรงอาหารวิศวะ”เพราะจอห์นมันมีวิชาเลือกแล้วไปเรียนที่อาคารเรียนรวมใกล้ๆคณะวิศวะ เพื่อนๆในแก๊งเลยอยากกินสเต๊กร้านนี้ แล้วก็คนมันอยู่ช่วงอินเลิฟนิ!! กินอะไรก็อยากจะให้คนที่รักกินด้วย จอห์นมันเลยซื้อติดมือกลับมาให้ไอ้อินด้วยชุดหนึ่ง

“ไม่ได้ขอให้ซื้อมาให้เลยเถอะ แล้วถ้าอุตส่าห์ขนาดนั้นทีหลังก็ไม่ต้องนะ ลำบากก็ไม่ต้องทำ ถ้าไม่เต็มใจจะทำไปทำไม เอาเวลาที่ต้องอุตส่าห์มาทำไปให้ตัวเองเหอะไป๊”พูดไม่เข้าหูนิดหน่อยก็วีนใส่ แต่ไม่เป็นไร...

“น่ารัก!!!” สาบานได้ว่าไอ้จอห์นมันคิดในใจ แต่ที่พูดออกมาเสียงดังเป็นเสียงไอ้บาสกับไอ้นาย(นายมันไม่ได้ตะโกนหรอก ไอ้บาสตะโกนคนเดียว นายออกแล้วพึ่มพร่ำ)

อินหันมองควับ!! ไปดูไอ้สองตัวที่พูดเมื่อกี้ อยากเอามือไปฟาดหน้าเพ้อๆของพวกมันซะจริง ติดแต่ออกจะอายหน่อยๆเพราะไอ้พี่จรจัดมันก็หัวเราะกับคำพูดเมื่อครู่

อินหน้าแดงยิ่งเรียกสายตาของเพื่อนทั้งสองได้มากขึ้น ไม่ใช่แค่เพื่อนสองคนแต่เพราะเสียงไอ้บายไอ้นายเมื่อกี้ คนในโรงอาหารที่นั่งอยู่ใกล้ๆก็หันมามองกันหมด...

...จอห์นที่หัวเราะเลยต้องหุบยิ้มหุบขำหันไปไล่กวดมองไอ้ตัวผู้ทุกตัวที่มองมาจนเหนื่อย...

“สุดยอดอ่ะพี่จอห์น ทำได้ไงให้ไอ้อินเป็นแบบนี้ คอร์สฝึกเท่าไรอ่ะพี่”

“ปากหมา!! พูดไรของมึงไอ้บาส กูเป็นยังไงห๊ะ กูก็เป็นกูเหมือนเดิมไม่ได้เปลี่ยนอะไร ถึงกูเปลี่ยน...กูก็เปลี่ยนเพราะตัวกูเองไม่จำเป็นต้องพึ่งใคร ถ้ามึงถามอะไรอีกกูจะตัดหัวมึงไปจุมถังขี้ควายแล้วเอาไปโยนเป็นที่เพาะพันธุ์กุดจี่ให้ดู!!”

“ฮ่าๆ สมน้ำหน้า อยู่ๆก็พูดให้อินมันด่า”นายหัวเราะใส่ ไอ้บาสที่โดนด่า

จะว่าไปไม่ได้มีแค่ไอ้พี่จอห์นหรอกนะที่โดนอินด่าแล้วยิ้มรับ

ยังมีไอ้บาสกับไอ้นายด้วยอีก!! ก็ไม่งั้นมันจะคบกันมาได้ไงตั้งเป็นปี ถ้าแค่โดนด่าแล้วจะงอนหรือโกรธ มันได้เลิกคบกันตั้งแต่วันแรกที่เจอกันแล๊ว!!

นั่งกินกันต่อจนได้เวลาขึ้นเรียน บาสกับนายขอตัวไปเรียนเพราะลงคนละวิชากับอินปล่อยให้อินกับจอห์นอยู่กันสองคน จอห์นเดินกุมมือเล็กไปจนหน้าห้องเรียนของอิน ระหว่างทางมีคนมองมาอยู่ก็หลายคน แต่ก็เหมือนมองมาเฉยๆ เรื่องของเขากับอินคงรู้กันทั่วแล้ว ไม่จำเป็นต้องปกปิด

“เลิกเรียนรอพี่ก่อนนะ วันนี้คลาสพี่เลิกช้ากว่า”จอห์นบอกคนที่คอยหลบตาตลอด พออยู่สองคนอินมันเริ่มรู้สึกถึงบรรยากาศหวานแปลกๆ จะว่าอายเหรอ??....

เออ!! แมร่งโคตรอายอ่ะ!!

“เลิกกี่โมง”

“เกือบห้าโมง แต่ถ้าออกได้ก่อนก็จะรีบออกมา อินเลิกบ่ายสี่โมงครึ่งใช่มั้ย?”

“อือ แต่ไม่ต้องรีบหรอก เดี๋ยวนั่งอ่านหนังสือรอ อย่าลืมที่สัญญาด้วยว่าจะช่วยติวหนังสือให้ สัญญาต้องเป็นสัญญาห้ามบ่นว่าตัวเองก็มีสอบเพราะรับปากแล้ว”

“เออน่า”จอห์นรับคำยิ้มๆ เรื่องอะไรต้องผิดสัญญา เพราะติวหนังสือก็ถือเป็นการอยู่ใกล้ๆคนจอมวีนไปในตัว คุ้มจะตายไป

◌  ◌  ◌  ◌  ◌  ◌  ◌  ◌  ◌  ◌  ◌  ◌

อินทรีย์หนุ่มน้อยหน้าติดหวาน เดินออกมาจากห้องเรียนหลังจากจบคลาส มุ่งหน้าไปยังชั้นสามที่เป็นชั้นที่สัญญาว่าจะรอคนที่เลิกคลาสช้า

แต่ยังไม่ทันจะได้ขึ้นบันไดก็มีผู้ชายร่างสูงเดินมาขว้างหน้าพร้อมกับยิ้มจางๆให้

ถ้าอินจำไม่ผิด...เป็นเพื่อนในคลาสเมื่อกี้ วิชาที่เรียนเมื่อครู่เป็นวิชาของคณะเขาก็จริง แต่ก็เป็นวิชาสามัญเปิดให้คนนอกคณะเข้าเรียนด้วย แล้วดูจากหน้าที่ไม่คุ้น เดาได้เลยว่าไอ้คนนี้มันต่างคณะแน่ๆ

“เอ่อ...เรามีเรื่องจะปรึกษานิดหน่อยนะครับ”ตาโตๆของอินที่ติดชอบทำขวางซะมากกว่าเงยไปมองไอ้คนที่บอกว่าจะปรึกษา

“เรื่อง?”

“ก็เรื่องวิชาแหละครับ คือเราเรียนรัฐศาสตร์ เราลงคนเดียวไม่มีเพื่อนลงด้วยเลย อยากจะขอยืมซีรอกอินไปถ่ายหน่อยได้มั้ย”

อินพยักหน้าไม่ได้พูดอะไรก่อนจะก้มค้นหาชีทขอตัวเองแล้วส่งให้กับคนตรงหน้า แต่มันไม่ได้จบแค่นั้นไง!!

“เอ่อ...อินว่างมั้ยครับ คือเราไม่เข้าตรงนี้ อินพอจะอธิบายให้ฟังได้มั้ย?”ตาที่ขวางอยู่แล้วเริ่มขวางหนักกว่าเดิม แม้จะไม่พูดอะไรแต่อินมันก็ไม่ใช่คนใจร้าย แล้วดูคนที่ขอความช่วยเหลือก็ไม่ได้เหมือนคนที่มาหาเรื่องเลยยอมตกลง

อินพาคนที่พึ่งรู้จักมานั่งรอที่โต๊ะม้าหินอ่อนหน้าห้องเรียนของคนที่ตัวเองรออยู่ ก่อนจะเริ่มอธิบายเนื้อหาในคลาสที่พึ่งเรียนไป แต่มันเริ่มจะแปลกๆ...จากที่นั่งตรงข้าวก็ขอมานั่งข้างๆ อ้างว่ามองแล้วกลับหัวแล้วงง ...จากที่อยู่ห่างๆ ก็ใกล้จนไหล่เกือบชน

อินทรีย์จอมวีนไม่ได้โง่...คิดในใจถ้าโดนตัวเมื่อไรได้เจอกัน!!

แต่ไม่ต้องให้ถึงมืออิน..จู่ๆก็มีเสียงดังขึ้นจนไอ้เด็กรัฐศาสตร์มันสะดุ้งตัวโหยง

ไม่ใช่เสียงไอ้คุณพี่จอห์นแต่อย่างใดเพราะมันเสียง กรี๊ดดดด!!! ที่ออกจะดัดให้มีแหลม คิดสภาพถ้าไอ้พี่จอห์นมันกรี๊ดแบบนี้คงสยองน่าดู!!

“เฮ้ยส้ม!!”อินมองตามผู้หญิงที่ไอ้เด็กรัฐศาสตร์เรียกว่าส้ม...หวังว่าคงคนละส้มที่เป็นเพื่อนน้องชมพู่ ที่เป็นน้องสาวพี่แอปเปิ้ลที่เป็นแฟนพี่แตงโมกิ๊กเก่าพี่องุ่นนะ

“นี่มันอะไรเดี่ยว ไหนเดี่ยวโทรบอกส้มว่าเลิกคลาสแล้วจะรีบไปทำธุระแล้วไหงกลายมานั่งกกอีกระเทยนี่”

“เฮ้ยไม่ใช่ส้ม...เอ่อ...”จะแถก็แถไม่ออกเพราะเขาดันโกหกเพราะอยากหาเวลามาจีบคนที่ถูกใจตั้งแต่ต้นเทอม ติดแต่แฟนเจ้าปัญหาตามติดชีวิตตลอดยี่สิบสี่ชั่วโมงเนี่ยแหละ!!

“มึงเป็นใคร!! มานั่งเกยนั่งกอดผัวกูได้ยังไง กรี๊ดดด อีกระกรี่ ไม่มีปัญญาหาผัวของตัวเองรึไงห๊ะถึงได้ทำตัวมาคอยจกคอยกินของจากคนอื่น...เจ้าข้าเอ้ย มาดูอีกระเทยกระหรี่ร่าน อดยากปากแห้งจนต้องลากผัวคนอื่นไปกิน!! อนาคตมึงจั่วแน่ๆอีตุ๊ด!!”กรี๊ดจนเสียงแหบแห้งทำเอาคนที่ยังไม่กลับบ้านหันมาสนใจ...แล้วถ้าลืมไป...นี่มันคณะนิติศาสตร์ถิ่นของไอ้อิน แปลว่าทุกคนรู้จักอิน

แล้วทุกคนต่างส่ายหน้า...ไม่ใช่หน่ายที่อินมีเรื่องนะ...ส่ายหน้าที่ระอาผู้หญิงคนนั้นต่างหาก นับได้เลยไม่เกินสามวินายอินทรีย์ตำนานขาวีนแห่งคณะนิติฯจะจัดหนักจัดเต็มแน่ๆ


หนึ่ง


สอง


สะ.......


“ขอโทษนะครับ แต่ไอ้ที่คุณด่าอยู่นั้นน่ะแฟนผม!! ถ้ามีตาก็มองให้ดีๆแล้วก็ใช้สมองคิดตริตรองด้วยเหตุผล ว่าแฟนผมนั่งรอผมอยู่หน้าห้องที่ผมเรียนอยู่ แล้วมันจะเป็นไปตามที่คุณพูดมาได้ยังไง ผมไม่รู้ว่าความจริงเป็นยังไง แต่จะบอกไว้อย่างว่าแฟนผมกับผมรักกันมาก!! แล้วมีตาก็ดูให้ชัดอีกทีนะ หน้าตาของผมกับไอ้หน้าเหียกที่มันเป็นผัวคุณน่ะ มันต่างกันราวกับเทพบุตรกับตัวเหี้ย!! คิดเหรอว่าแฟนผมที่มีแฟนโคตรหล่อจะไปชอบไอ้เหี้ยตากแห้งแบบนั้น ถ้าจะมีคนที่ชอบไอ้คนหน้าตาแบบนั้นก็คงมีแต่อีปลวกที่หน้าเหียกไม่ต่างกันเท่านั้นแหละนะครับ!!”

ถึงจะเป็นผลลัพธ์ที่ทุกคนคิดไว้อยู่แล้วแต่กลับอึ้งที่คนพูดไม่ใช่อินทรีย์จอมวีนแต่กลับเป็นอดีตเดือนมหาวิทยาลัยรูปหล่อที่รู้กันทั่วว่าเป็นแฟนของนายอิน...และ...หวังว่า

ก็แค่หวังว่า...จอห์นมันคงไม่ติดนิสัยมาจากอินเพราะแค่จอมวีนคนเดียวคนในคณะก็เกรงจะไปขัดขาจะแย่ ถ้าโผล่มาอีกคนคงต้องคิดว่ามีมาเฟียในคณะแหง่ม

แต่...ดูท่าทางแล้ว...ต่อไปนี้คณะนิติของชาวเราคงจะสงบสุข...................ยาก!!!!!







 ขอบคุณคนเม้นคนอ่านเหมือนเดิมจ้า:pig4:

ปล๑ ไม่อยากให้มีตัวร้ายสงสาร เพราะอินมัน...เกิ๊นนนนน
ปล๒ อีกเดือนหนึ่ง สู้เว้ยยยย

[mooping-7]

อินแพร่เชื้อวีนใส่พี่จอร์น 555สมน้ำหน้า คุณส้มจริงๆ

[koikoi]

พีี่จรทำถูกต้องที่สุดเลย

[My_yunho]

พี่จอร์นเยี่ยมมากๆๆๆๆๆๆๆๆ

[jimmyFG]

ว่าวเมียถ่ายทอดสู่ผัว555555

[akira334]

อุตัยยยยย จ้อน(?)ติดเชื้อวีน